(Y) Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 1

มนั พดู ขนึ มาดอื ๆ ผมนแี ทบไปไมเ่ ป็ นเลย เวลามนั ถอื กลอ้ ง นอกจากจะยมิ เกง่ แลว้ ยังปาก หวานอกี ตา่ งหาก “งันเราไปกนั ดกี วา่ ” ผมวางเงนิ ไวบ้ นโตะ๊ แตม่ นั หยบิ คนื ใหผ้ มเหมอื นเดมิ “ผมจา่ ยแลว้ ฮะ มอื นผี มเลยี งเอง” ผมเลกิ ควิ มอง “แตพ่ ตี อ้ งจา่ ยมอื เย็นแทน” มนั ยมิ เจา้ เลห่ จ์ ับทางผมไว ้ ผมหวั เราะหึ พามันเดนิ ออกจากรา้ น ระหวา่ งทาง หนั ไปทักไอเ้ ป้ กบั ไอเ้ ตย้ มันนดิ หน่อย สงสารไอเ้ ป้ครบั นอ้ งมนั ตดิ มนั แน่นหนบึ ยงิ กวา่ กาวตราชา้ งซะอกี ทําใจใหไ้ ดเ้ ร็ว ๆ นะเป้ ไม่ เกนิ ครงึ ชวั โมงเราก็พากนั มายนื อยหู่ นา้ ตกึ ตกึ หนงึ ลักษณะคลา้ ยหา้ งนันแหละ มหี า้ ชนั ตรงกลางเปิดโลง่ จนเห็นเพดาน ชนั ลา่ งสดุ มพี วกของทรี ะลกึ และงานศลิ ปะบางอยา่ งขาย สว่ นชนั อนื ๆ ก็แยกโซนกนั ไปจัดงานศลิ ปะ ภาพถา่ ยของกายน่าจะอยชู่ นั สาม วนั อาทติ ยแ์ บบนี คนเยอะน่าดู พอ ไปถงึ ไอต้ ัวเล็กก็ตาวาวรบี ฉุดผมใหไ้ ปดภู าพถา่ ยกบั มันตงั แตป่ ากทางเขา้ กนิ ลกึ เขา้ ไป ภายใน ทนี หี า้ มถา่ ยรปู การด์ ทางเขา้ เลยยดึ กลอ้ งมันไปเก็บ พวกเราเดนิ ดภู าพกนั ไปเรอื ย ๆ จนมใี ครบางคนเดนิ เขา้ มาทัก “You…”

พวกผมสองคนหนั ไปมอง เป็ นฝรังครบั ผมสที องตาสฟี ้า ตวั สงู พอ ๆ กบั ผมนแี หละ “You are the man in that Picture?” เขาชมี อื ไปทภี าพถา่ ยโซนหนงึ ซงึ มภี าพของไอต้ ัวเล็กเรยี งกนั อยสู่ ามภาพ “Right?” เขาถามยําอกี ที ผมทําทา่ อดึ อดั อยากปฏเิ สธ “I know that is you because you look like the sun” เขาบอกวา่ เป็ นผมแน่ ๆ เพราะผม เหมอื นพระอาทติ ย์ ตรงไหนของกเู หมอื นพระอาทติ ยก์ นั วะ เหมง่ กกู ็ยงั ไมม่ ี =*= “Yes, he is” เสยี งของใครอกี คนตอบขนึ มาแทน ผมกบั ไอก้ ายหันไปมอง ไอค้ ณุ ชรนิ ทรค์ รับ มนั เดนิ ยมิ มาแตไ่ กล พอมาถงึ ก็จับไมจ้ ับมอื กบั ฝรังคนนันเพอื ทักทาย ตอนแรกคดิ วา่ เป็ น ลกู คา้ ของมัน แตท่ ไี หนได ้ เป็ นชา่ งภาพเหมอื นกนั ฝรงั คนนันเขาสนใจผม อยากใหผ้ มไปเป็ นนายแบบให ้ “ไมล่ ะครบั ผมไมช่ อบถา่ ยรปู ”

ผมปฏเิ สธไปตรง ๆ ไอต้ ัวเล็กหันมามอง ผมกม้ กระซบิ ขา้ งหมู นั เบา ๆ “ยกเวน้ ถา้ นายเป็ นชา่ งภาพน่ะนะ” มนั หนา้ แดงใหญเ่ ลย ผมอมยมิ เหลอื บมองไอค้ ณุ ชรนิ ทร์ จรงิ ๆ ผมจงใจแสดงความใกล ้ ชดิ แบบเปิดเผยตอ่ หนา้ มันน่ะ และมันคงจะฉลาดพอทจี ะเดาออก “And you…?” พอหมดเรอื งผม ฝรังคนนันก็หันไปสนใจกายตอ่ “คนนเี ขาเป็ นเจา้ ของภาพพวกนแี หละ” ไอค้ ณุ ชรนิ ทรม์ นั แนะนําตอ่ ฝรงั คนนันแสดงสหี นา้ ตนื เตน้ แบบโอเวอ่ รแ์ อ็คตงิ (แตธ่ รรมดาสาํ หรับคนบา้ นเขาน่ะนะ) จับ มอื กายเขยา่ ขนึ ลงแรง ปากก็พรําชนื ชมไมม่ หี ยดุ เห็นบอกวา่ ภาพของกายเป็ นทรี จู ้ กั กนั อยา่ งมากทปี ระเทศมัน แถมยังชวนเจา้ ตัวเล็กไป ทํางานดว้ ยอกี แตม่ นั ก็ยงั ยนื ยันเจตนารมณเ์ ดมิ ของตวั เอง มันไมอ่ ยากทําเป็ นอาชพี นดิ ๆ หน่อย ๆ พอได ้ พอฝรังคนนันไป ไอค้ ณุ ชรนิ ทรก์ ็เขา้ ประชดิ ตวั กายทันที “พถี า่ ยภาพเซตใหมด่ ว้ ย กายจะดไู หม” ไอต้ วั เล็กตาวาว แลว้ มันก็เดนิ ไปกบั ไอค้ ณุ ชรนิ ทรล์ มื ผมไปเลย มนั พาผมมา แลว้ มันก็ลมื ผม แตผ่ มกพ็ ยายามทําหนา้ นงิ ๆ ปลอ่ ยใหพ้ วกมนั เดนิ คกู่ นั ไป ผมเห็นกบั ตาครบั วา่ ไอค้ ณุ ชรนิ ทรม์ นั แอบแตะ๊ องั กายดว้ ย ไอน้ มี อื ไวฉบิ (แตก่ ็ลมื ไป วา่ ตวั เองก็มอื ไวเหมอื นกนั ) “พอี ยากใหก้ ายมาทํางานดว้ ย” มนั ชวนอกี ที “ไมเ่ อาดกี วา่ ฮะ แตเ่ อาไวเ้ มอื ไหรผ่ มอยากทําขนึ มาจรงิ ๆ ผมจะบอกละกนั ” ไอ ้ คณุ ชรนิ ทรม์ นั ยมิ หลอ่ หวา่ นเสน่หใ์ หไ้ อต้ ัวเล็ก ยงั ไมท่ ันไดม้ อ่ ตอ่ กม็ ผี หู ้ ญงิ คนหนงึ เดนิ เขา้ มาหามาพรอ้ มผชู ้ ายทดี ภู มู ฐิ านคนหนงึ คงเป็ นลกู คา้ มาตดิ ตอ่ งาน

“พขี อตวั กอ่ นนะ” พอมันเดนิ จากไป ไอต้ วั เล็กถงึ ไดห้ ันมาหาผม “เบอื ไหม” มนั ถามผมดว้ ยนําเสยี งหว่ งใย “ไมเ่ ป็ นไร พจี ะคดิ คา่ เสยี เวลาทหี ลัง” ผมตอบมนั ไปเรยี บ ๆ มนั มองหนา้ ผมงง ๆ คงไมเ่ ขา้ ใจ ผมเลยทําสายตากรมุ ้ กรมิ แทน มันเขา้ ใจทนั ที รบี เสมองไป ทางอนื หนา้ แดง ๆ ผมอมยมิ แลว้ มันก็พาผมเดนิ ดภู าพถา่ ยตอ่ จนทวั ทังชนั แถมยังเลาะเลยไปยังชนั อนื ๆ ของตกึ แกลอกี ตา่ งหาก กวา่ จะดกู นั หมด ปาเขา้ ไปเกอื บสองทมุ่ จรงิ ๆ ถา้ ผมดคู นเดยี ว ผมคงใชเ้ วลาแคส่ บิ หรอื ไม่ กย็ สี บิ นาที แตเ่ วลามันดู มันจะตงั หนา้ ตงั ตาดจู รงิ ๆ จัง ๆ บางภาพเห็นมันยนื มองเป็ นนาน สองนาน มันอยากเดนิ ตอ่ อกี แตผ่ มเมอื ย ไมถ่ นัดดขู องพวกนดี ว้ ย เลยปลอ่ ยใหม้ นั เดนิ คน เดยี วแลว้ ตัวเองก็มานังจบิ กาแฟในรา้ นขายเครอื งดมื ภายในแกลลอรนี ันแหละ นังอา่ นหนังสอื อยเู่ พลนิ ๆ ก็มใี ครบางคนเดนิ มาทงิ ตัวลงนังขา้ ง ๆ ตอนแรกก็คดิ วา่ เป็ นกาย แตท่ ไี หนได.้ .. “น่ารักดนี ะ” มนั พดู ขนึ มาสนั ๆ ผมพยายามมองหาความหมายของคําพดู นัน มนั ไมต่ อบ แตด่ วงตามนั มองตรงไปยังคนคนเดยี ว ผมเขา้ ใจทนั ที และไมต่ อบอะไรเชน่ กนั ผมกบั มันตา่ งคนตา่ งนังเงยี บ จนผา่ นไปถงึ สองทมุ่ ครงึ ไอต้ วั เล็กถงึ ไดเ้ ดนิ กลับมา “ขอโทษนะฮะพเี อก รอนานเลย”

ผมพยกั หนา้ ทเี ดยี ว บอกตามตรง ไมเ่ คยรอใครนานขนาดนมี ากอ่ นเลยจรงิ ๆ ขนาดกบั พวก ทโมน ถา้ ชา้ มาก ๆ ผมก็เคยทงิ ใหพ้ วกมนั กลบั กนั เองมาแลว้ \"คดิ วา่ พกี ลับไปแลว้ ซะอกี \" ประโยคนมี นั ไมไ่ ดพ้ ดู กบั ผมครับ มนั หนั ไปพดู ยมิ ๆ กบั ไอค้ ณุ ชรนิ ทร์ ไอห้ มอนันก็ยมิ รับตา เชอื ม “พหี วิ รยึ งั ” มันละสายตาจากไอค้ ณุ ชรนิ ทรม์ าถามผม “ขา้ งบนมรี า้ นอาหารน่ากนิ อยู่ พจี ะพาไปกนิ ” ยงั ไมท่ ันทผี มจะตอบ ไอค้ ณุ ชรนิ ทรก์ ็พดู แทรกขนึ มากอ่ น ผมแอบดา่ มันอยใู่ นใจ ไอต้ วั เล็กมันชวนกโู วย้ ไมไ่ ดช้ วนมงึ กายรบี หนั ไปยมิ หวานตอบรบั ทันที ไอน้ กี ช็ า่ ง..=*= ผมแอบกําหมดั หน่อย ๆ พยายามสงบใจ ทอ่ งไว ้ อดทน..อดทนโวย้ !! มนั พาพวกเรามานังกนิ อาหารกนั ชนั บนสดุ ของตกึ แกลนันแหละ เพงิ รวู ้ า่ มรี า้ นอาหาร บรรยากาศดี ๆ แบบนอี ยู่ แตร่ าคาสาํ หรับไอต้ ัวเล็กคงหตู ัง ปกตมิ อื เย็นผมจะกนิ ไมเ่ ยอะ เลยสงั มากนิ แคจ่ านเดยี ว ไอต้ ัวเล็กหันมามอง “พอเหรอพเี อก” “อมื กนิ แคน่ แี หละ มอี าหารอยา่ งอนื ตอ้ งกลบั ไปกนิ ตอ่ อกี ” ผมพดู เรยี บ ๆ แตม่ นั คงเขา้ ใจ มนั กลับไปนังกนิ ตอ่ โดยไมส่ นใจถามอะไรผมอกี เลย ผม อมยมิ กรู วู ้ า่ มงึ อาย “ลองนสี กิ าย อรอ่ ยนะ” ไอ ้ คณุ ชรนิ ทรม์ นั ตกั เนอื ปแู น่น ๆ มาใสจ่ านไอต้ ัวเล็กครับ ผมแทบจะลกุ ไปตนั หนา้ มัน แตก่ ็ พยายามเก็บมอื เก็บไม ้ (รวมถงึ องุ ้ ทนี ทกี าํ ลังกระตกุ ยกิ ๆ ขา้ งลา่ งดว้ ย =*=)

“ขอบคณุ ฮะ” “วนั หนา้ พจี ะชวนกายไปดแู กลของเพอื นพนี ะ” ไอต้ วั เล็กตาวาว “จรงิ เหรอฮะ ไป ๆ” ทําตัวเป็ นเด็กขนึ มาทนั ทเี ชยี ว ผมนังระงบั อารมณ์ ภายนอกอาจจะดนู งิ ๆ ทังทภี ายในกําลังเดอื ดปดุ ๆ ผา่ นไปเกอื บสที มุ่ ผมก็ชวนมนั กลับ “ไวเ้ จอกนั นะ\" ไอค้ ณุ ชรนิ ทรม์ นั บอกลา “ฮะ” ไอต้ วั เล็กรับปาก โบกมอื ลําลาเหมอื นจะจากกนั ไปไหนไกล ๆ .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. สที มุ่ ตรง รถผมกําลังทะยานออกจากชนั ใตด้ นิ ของตวั ตกึ สทู่ อ้ งถนน รถราบางตากวา่ ชว่ ง กลางวนั เยอะ “พเี อก ไปบา้ นผมไหม” เทา้ ผมแตะเบรกทันทที มี นั พดู จบ ผมหนั ไปมอง มันไมไ่ ดส้ นใจความผดิ ปกตขิ องผมเพราะ มวั แตม่ องทางอยู่ ผมตนี งิ เคลอื นตวั รถไปดา้ นหนา้ อกี ที รอฟังวา่ มันจะพดู อะไรตอ่ “ผมมบี างอยา่ งอยากใหพ้ ดี ”ู มนั หนั มาบอก

อา้ ว.. กกู ็คดิ วา่ มงึ จะเป็ นฝ่ ายชวนกขู นึ เตยี งกอ่ น เสยี เสน้ ฉบิ “อะไร” ผมถามสนั ๆ “อยากใหพ้ ไี ปดเู อง” มนั บอกแคน่ ัน ผมเลยจําใจตอ้ งเลยี วขวาไปบา้ นมนั แทนทจี ะเลยี วซา้ ยพามนั เขา้ คอนโด แมม่ นั ไมอ่ ยบู่ า้ นครบั คงบนิ ไปเชยี งใหมแ่ ลว้ มันเดนิ นําผมขนึ หอ้ ง ผมชอบบา้ นมนั นะ บรรยากาศไทย ๆ ดี ลมเย็นแทบจะตลอดคงเพราะตน้ ไมเ้ ยอะ มนั วางกลอ้ งทคี อไวบ้ นโตะ๊ เดนิ ไปหยบิ โนต้ บคุ มาเปิด ผมนังรอมันขา้ งเตยี ง สกั พักมันก็เดนิ มานังขา้ ง ๆ “เห็นแลว้ อยา่ ตกใจนะ” มนั พดู ยมิ ๆ ผมพยกั หนา้ สง่ ๆ มนั นังหันหนา้ มาทางผม แลว้ พลกิ โนต้ บคุ หนั มาทางผมตาม สงิ ทเี ห็นก็คอื .. ภาพถา่ ยที กาํ ลังเลอื นสไลดแ์ บบอตั โนมตั ิ และคนในภาพนันทงั หมด… เป็ นผมเอง ผมนังตาคา้ ง ไมไ่ ดค้ า้ งทเี ห็นตวั เอง แตก่ ําลังคา้ งไปกบั ภาพความสวยงามทเี ห็น ตวั ผมในหลากหลายชดุ และหลากหลายอริ ยิ าบถ ผม จอ้ งมองตวั เองในชดุ สทู สําหรับออกงานยนื เทม่ แี กว้ ไวนอ์ ยใู่ นมอื ภายใตแ้ สงไฟสี สม้

สลัวทคี ดิ วา่ มันน่าจะมาปรบั แสงอกี ที หรอื ไมต่ อนทมี นั ถา่ ยมนั ก็น่าจะเล็งแสงทมี ดื กวา่ เดมิ เสยี วหนา้ ดา้ นขา้ งดดู จี นผมเผลอสะกดดวงตามองตาม มเี ซตภาพตอนที ผมใสเ่ สอื เชติ สเี ขยี วรมิ หาดดว้ ย ภาพผมทใี บหนา้ เต็มไปดว้ ยรอยยมิ บาง ภาพกท็ ําหนา้ นงิ ๆ บางภาพก็ทําหนา้ บดู สนทิ แตก่ ็ดดู ใี นสวนของรสี อรท์ ไอม้ อ ตอ่ มาเป็ นภาพผมในชดุ คลมุ อาบนําสเี ลอื ดหมบู นโซฟาสนี ําตาลออ่ นของบา้ นมนั มฉี ากหลัง เป็ นงานศลิ ปะแบบไทย ๆ ถา้ คณุ มายนื อยใู่ นบา้ นมนั ตอนนี ก็ดสู วยอยแู่ ลว้ แตม่ นั สามารถดงึ ความเดน่ ของพนื ทมี าใชเ้ ป็ นฉากหลัง เสรมิ ใหต้ วั บา้ นดสู วยงามน่ามองขนึ กวา่ เดมิ อกี ทําใหผ้ มนกึ ถงึ พวกชา่ งภาพทถี า่ ยแบบบา้ น หรอื ชา่ งภาพมอื อาชพี ทสี ามารถรังสรรคห์ อ้ งที ดธู รรมดา ใหก้ ลายเป็ นหอ้ งทนี ่ามองขนึ มาทันที แตส่ งิ ทสี ะกดสายตาผมไว ้ ไมใ่ ชบ่ รรยากาศโดยรอบ แตเ่ ป็ นดวงตาเอาเรอื งคลา้ ยมาเฟีย ของนายแบบมากกวา่ และ ภาพก็วงิ มาถงึ เซตสดุ ทา้ ย ตวั ผมเองในชดุ เสอื เชติ สขี าวไรก้ ระดมุ นังกงึ นอนอยบู่ น เตยี งขาว ดวงตาสดี ําเจา้ เสน่หท์ ใี คร ๆ ก็ชอบ มองตรงมาดา้ นหนา้ อยา่ งยัวยวน และอกี หลากหลายอริ ยิ าบถทผี มมองแลว้ บอกไดค้ ําเดยี ว… นันไมใ่ ชก่ ู แตม่ นั ก็ผมน่ะนะ ผมมองภาพสไลดม์ ากมายเหลา่ นันจนมันเลอื นมาจบทภี าพแรก ผมเงยหนา้ มองคนถา่ ยอกี ที “พชี อบไหม”

ผม สา่ ยหวั มันทําหนา้ เสยี คอ่ ย ๆ หันโนต้ บคุ กลับไปทางมัน ผมปิดฝาโนต้ บคุ มนั ลง หยบิ มนั ไปวางไวข้ า้ ง ๆ จับไอต้ ัวเล็กกดลงกบั เตยี งแลว้ ครอ่ มมันไว ้ มันทําหนา้ ตนื ทนั ที “พไี มช่ อบ” ผมปลอ่ ยรังสคี กุ คามเต็มที ตวั มันหงอราบไปกบั ผนื ทนี อน หนา้ มันซดี ใหญ่ “ขอโทษทผี มฝี มอื ไมด่ ”ี มนั หลบุ เปลอื กตาออ้ มแอม้ ขอโทษ ผมอมยมิ “พไี มช่ อบ.. เพราะไอห้ มอนัน.. ทอี ยใู่ นภาพนัน…” ผมกม้ หนา้ ลงตํา ทําหนา้ ใหด้ ขู งึ ขงั เฉยชายงิ กวา่ เดมิ มนั ชอ้ นสายตาหวาด ๆ ขนึ มอง ผม กระตกุ ยมิ “มนั หลอ่ กวา่ พ”ี มนั กระพรบิ ตาปรบิ ๆ ประมวลคําพดู ผมใหญ่ ผมไมเ่ ปิดโอกาสใหม้ นั คดิ ไดค้ รับ ประกบปากมนั ทนั ที มันครางออู ้ ที ว้ ง ผมรบี รกุ หนักจนมัน หอบ “ดะเดยี ว!” มนั ผลักผมออกเบา ๆ ผมละจากปากมนั ไปยงั ซอกคอ อยากพดู พดู ไป กฟู ังอยู่ “ขอคยุ ดว้ ยกอ่ น” มนั พยายามดนั หนา้ ผมออก ผมเงยหนา้ มอง ควิ ขมวดทมี นั ขดั ใจ กไู มอ่ ยากเอาแตใ่ จนะ แตก่ กู าํ ลังนดี มงึ เขา้ ใจไหม “พดู มา” ผมอนุญาต มอื ไมก้ ็ไมอ่ ยเู่ ฉย จับตรงนูน้ นดิ ลบู ไลต้ รงนหี น่อย ทําเอามนั สะดงุ ้ โหยงไปหลาย รอบ บางจดุ กค็ รางซะเพราะพรงิ เลย

กเู พงิ รวู ้ า่ ผชู ้ ายเวลาโดนเลา้ โลมก็ครางไดเ้ หมอื นผหู ้ ญงิ เหมอื นกนั “ผะ ผมเปิดเว็บบอรด์ ขนึ เพอื เอาผลงานของตวั เองมาลง ผมเลยอยากขออนุญาตพเี อาภาพ ของพมี าลงดว้ ย” มนั กลันใจรวั ลนิ บอก หนา้ มันแหงนขนึ สงู เพราะมผี มกม้ งบั ลําคอมนั อยู่ สองมอื มนั ก็จับตน้ แขนผมแน่น แตค่ งไมม่ แี รงจะผลักแลว้ ผมละปากจากคอมองหนา้ มัน “แลว้ คา่ ตวั พลี ะ่ ” “ผมแคโ่ ชวภ์ าพนะ ไมไ่ ดข้ ายภาพซะหน่อย” ออื เหตผุ ลมนั ดี “แตพ่ ตี อ้ งถกู คนอนื โลมเลยี ทางสายตาเชยี วนา้ มันเสยี หาย เราตอ้ งรับผดิ ชอบ” “งันผมไมเ่ อาลงก็ได”้ “ขอแลว้ หา้ มกลับคํา” ผมดกั ทาง มันอา้ ปากจะทว้ ง ผมรบี จบู มันทนั ที ไมต่ อ้ งพดู แลว้ มงึ ครางใหก้ ฟู ังอยา่ งเดยี วกพ็ อ .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. “ไอเ้ อก” ผม เงยหนา้ มองคนเรยี กนดิ หนงึ ใหร้ วู ้ า่ ผมสนใจฟังมันอยู่ กอ่ นกม้ ลงไปทํางานตอ่ คนเรยี ก

เป็ นเลขาผมเองครับ ตอนนเี รากําลังทํางานกนั อยทู่ หี อ้ งสภา “มงึ จรงิ จงั กบั กายเขารเึ ปลา่ ” ผมชะงกั ปากกาทกี ําลงั เซน็ งานลงกกึ เงยหนา้ มองมนั “ทําไม” “ก็กเู ห็นวา่ มงึ เทยี วไปรับไปสง่ แถมยงั อารมณด์ ผี ดิ ปกตเิ วลาอยกู่ บั กาย” เออ่ หนอกู “กกู ็เป็ นของกอู ยา่ งน”ี มนั หรตี ามองผม กอ่ นจะเงยี บ ไมเ่ อย่ ปากถามอะไรตอ่ “ไมเ่ ป็ นไรออ้ ย ถา้ มันไมเ่ อา กเู อาเอง” ผมหันขวบั ไปมองคนพดู ทันที ไอเ้ ชยี มอครบั กกู ็ลมื ไปวา่ พวกมงึ ยงั อยู่ เห็นเงยี บ ๆ กกู ็คดิ วา่ อยกู่ บั ออ้ ยสองคน พวกเรากําลังระดมความคดิ เพอื ประชมุ วางแผนงานกนั อยู่ ตา่ งคนเลยตา่ งพากนั เงยี บ “มงึ เป็ นเกย?์ ” ไออ้ อ้ ยมนั ถาม “เปลา่ ” “แลว้ มงึ จะมายงุ่ กบั กายทําไม” “อา้ ว กถู อื คติ กําแลว้ ไมม่ หี าง กเู อาหมด” “แตไ่ อก้ ายมันมหี างวะ่ ” ไออ้ งิ มันบอกยมิ ๆ ไอม้ อยกั ควิ สองที “พอดหี างมนั คงสนั ไมง่ นั ไอเ้ อกมันคงเอาไมล่ ง ฮา่ ๆ ๆ ๆ” ผมเขวยี งปากกาใสไ่ อป้ ากหมาทันที มันกม้ หลบ ปากกาเลยวงิ ลวิ ไปโดนไอโ้ อค๊ เต็ม ๆ

“โทษทวี ะ่ โอค๊ ” “ไมเ่ ป็ นไร กชู ว่ ยสนองให”้ แลว้ ไอโ้ อค๊ ก็หยบิ ปากกาแทง่ นันเขวยี งใสไ่ อม้ อเต็มแรง ระยะใกลแ้ คน่ ันมันหลบไมท่ ัน ผม หัวเราะรว่ น สว่ นไอม้ อมันทําสายตาประหลับประเหลอื กใสไ่ อโ้ อค๊ ใหญ่ “พดู อะไร ใหเ้ กยี รตมิ นั บา้ ง” เป็ นไอเ้ ป้ ครบั ทอี อกตวั ปกป้อง “มงึ ไมต่ อ้ งมาพดู เลยมงึ กเู ห็นมงึ กบั ไอก้ ายนัดเจอกนั บอ่ ย ๆ” ผมหกู ระดกิ ทันที “มงึ อะ่ สนทิ กบั มันเป็ นพเิ ศษเหมอื นกนั มงึ คดิ อะไรกบั นอ้ งเขาใชไ่ หม” คอื ผมรคู ้ รบั วา่ เป้มันรกั ไอเ้ ตย้ แตก่ ็ยงั แอบหกู ระดกิ ตอนไอม้ อมนั เป่ าลมทางปาก “ใช่ แลว้ จะทําไม” ทกุ คนพากนั เงยี บกรบิ “นมี งึ มงึ ชอบไอก้ ายมันเหรอวะ” ไอม้ อทําหนา้ ตนื ไอเ้ ป้ถอนหายใจแรง “กชู อบ” ผมหนา้ ตงึ ขนึ มาทนั ที “เหมอื นมันเป็ นนอ้ งคนหนงึ ” มนั ตอ่ ประโยคจนจบ เดนิ เอาแผนงานมายนื ให ้ “อะ่ สมองเน่า ๆ ของกู ตอนนคี ดิ ไดแ้ คน่ แี หละวะ่ ” มนั เดนิ ไปควา้ กระเป๋ าเป้มาพาดไหล่ “กไู ปทํางานกอ่ นละ่ ” แลว้ มันก็เดนิ เทจ่ ากไป “ไอน้ ี ทําเอากเู ขา้ ใจผดิ ไปหา้ ว”ิ “ไอเ้ ชยี มงึ ก็คดิ ลกึ ไปได ้ ยังไงไอก้ ายก็สงวนไวใ้ หไ้ อเ้ อกมันเถอะ รอมันเบอื กอ่ นมงึ คอ่ ยงาบ ตอ่ ก็ได”้ ไอโ้ อมมนั พดู กบั เพอื นมัน

พวกมงึ พากนั เจรญิ ในทางทเี สอื มจรงิ ๆ “แตก่ วู า่ กายน่ารักนะ เมอื วนั กอ่ นเห็นคอมันแดง ๆ ไมร่ โู ้ ดนปลงิ ตวั ไหนดดู มาวะ่ ” ผมเขวยี งปากกาแทง่ ทสี องใสม่ นั อกี รอบ คราวนมี นั รตู ้ ัวครับ หลบไดก้ อ่ นทผี มจะเขวยี งถงึ “เขาวา่ พวกทชี อบทงิ รอยคอื พวกขหี งึ ” มนั พดู ตอ่ “มงึ เลน่ ทงิ รอยซะเยอะ เห็นแลว้ กนู กึ ภาพตอนมงึ กําลงั อะจงึ ๆ นอ้ งเขาไมอ่ อกเลยวะ่ มัน ทําทา่ เชญิ ชวนมงึ อที า่ ไหนวะ มงึ ถงึ ไดต้ ดิ ใจนอ้ งเขาขนาดนัน เลน่ ซะนอ้ งหมดแรงมาเรยี น เลย” ผมนังกมุ ขมบั กบั ความดา้ นของเพอื นตวั เอง จรงิ ๆ เรอื งพวกนี พวกผมพดู คยุ กนั ไดเ้ ปิดเผยเป็ นเรอื งปกตอิ ยแู่ ลว้ ครับ แมจ้ ะมเี พอื นผหู ้ ญงิ อยู่ พวกเราก็ไมแ่ คร์ ใหพ้ ดู ตามจรงิ แลว้ พวกผหู ้ ญงิ เวลาคยุ กนั เรอื งบนเตยี ง น่ากลวั กวา่ พวก ผชู ้ ายอยา่ งเรา ๆ เยอะ แตเ่ รอื งของกายนผี มไมอ่ ยากใหม้ นั เอามาพดู เลน่ จรงิ ๆ ผมใชป้ ากกาแทง่ ทสี าม (แยง่ มา จากไออ้ อ้ ยอกี ท)ี ชหี นา้ มัน “มงึ หยดุ เหา่ สกั นดิ จะไดไ้ หม แลว้ งานอะ่ เสร็จยัง” “มงึ อยา่ แถ เลา่ มาใหห้ มด พวกกอู ยากร”ู ้ กวู า่ มแี คม่ งึ คนเดยี วแหละทอี ยากรู ้ แตพ่ อกวาดมองไปรอบ ๆ สรปุ … พวกมงึ อยากรทู ้ กุ คนกนั เลยใชไ่ หม ผม ไมต่ อบครบั กม้ หนา้ กําลังจะทํางานตอ่ แตเ่ สยี งเคาะประตดู งึ ผมใหเ้ งยหนา้ มองอกี ที ไอ ้ คนทเี รากําลังนนิ ทาเดนิ มาหยดุ ยนื อยหู่ นา้ หอ้ งพอดี (บงั เอญิ วนั นไี มไ่ ดป้ ิดประต)ู

ผมทําหนา้ เหมอื นคนมชี นักตดิ หลัง พวกเพอื น ๆ พากนั ยมิ กรมิ หวงั วา่ เมอื กี ไอต้ ัวเล็กจะไมไ่ ดย้ นิ นะ “มอี ะไร” ผมถาม มนั เดนิ ตรงเขา้ มาหา แลว้ ยนื กระดาษอะไรสกั อยา่ งมาให ้ “กําลังจะกลับ แตอ่ าจารยช์ าตแิ กฝากเอานมี าใหพ้ เี ซน็ กอ่ น” ผมรับกระดาษมาถอื ไว ้ “แกบอกวา่ อา่ นใหล้ ะเอยี ด เพราะถา้ พลาดแกไมร่ ับผดิ ชอบ” ครับ.. แลว้ ผมก็ตอ้ งกม้ หนา้ กม้ ตาอา่ นสงิ ทอี ยใู่ นมอื ไป ระหวา่ งรอ ไอต้ วั เล็กก็หันไปคยุ กบั เพอื น ๆ ผม “คดิ ถงึ กายจังเลย ไมไ่ ดเ้ จอกนั ตงั หลายวนั ” ไอ ้ มอมันแกลง้ พดู ออดออ้ นเหมอื นตอนทมี นั ใชพ้ ดู กบั สาว ๆ ผมเหลต่ ามอง ไอต้ ัวเล็กทํา หนา้ เหวอ พอเห็นสหี นา้ เลน่ ๆ ของไอม้ อมันก็หัวเราะรว่ น “อา้ ว พเี ป้ ละฮะ กลับไปแลว้ เหรอ วนั นวี นั หยดุ นนี ่า” มนั มองหาไอเ้ ป้ ผมนแี ทบอา่ นสงิ ทอี ยใู่ นกระดาษไมเ่ ขา้ หวั จะถามหามนั ทําไมวะ =*= “กลับไปแลว้ ” ไอม้ อมันตอบ ผมรบี ตวดั เซน็ สงิ ทอี ยใู่ นมอื โดยสนใจอา่ นเนอื หาทเี หลอื อกี สามแถวลา่ งสดุ รบี ๆ เซน็ จะได ้ รบี ไลไ่ อต้ ัวเล็กไปใหพ้ น้ ไอม้ อมัน “เออ้ ..จรงิ ส”ิ ไอต้ วั เล็กทําหนา้ เหมอื นเพงิ นกึ อะไรออก มันเดนิ ไปหยดุ อยหู่ นา้ ไอโ้ อค๊ ลว้ งหยบิ อะไรบาง

อยา่ งจากกระเป๋ าเป้ ยนื ให ้ “พอดผี มไปเดนิ เลน่ ยา่ นของเกา่ แลว้ เจอ คดิ วา่ พนี ่าจะชอบ” เป็ นหนังสอื ครับ หนังสอื เลม่ นไี อโ้ อค๊ มนั อยากไดม้ านานแลว้ หาซอื ทไี หนก็หาซอื ไมไ่ ดส้ กั ที มันมองไอต้ ัว เล็กองึ ๆ “เทา่ ไหรเ่ หรอ” ไอต้ วั เล็กสา่ ยหนา้ “ผมใหฮ้ ะ อยา่ คดิ ถงึ เรอื งราคาดกี วา่ ” “ไมไ่ ดห้ รอก ของหายาก ราคาคงไมถ่ กู ” มนั พดู ดว้ ยนําเสยี งจรงิ จงั ไอต้ ัวเล็กสา่ ยหัวรอ่ น ฉกี ยมิ น่ารักใส่ “ผมไมเ่ อาจรงิ ๆ” ไอโ้ อค๊ ทําหนา้ อดึ อดั “งันถา้ พจี ะตอบแทนผมจรงิ ๆ ก็มาเป็ นนายแบบใหผ้ ม หรอื ไมก่ ็เลยี งขา้ วผมก็ได”้ ป๊ อก!! เออ่ … ผมเผลอหกั ปากกาในมอื ครับ “ไอเ้ ชยี เอก!!! ไอแ้ รงควาย!! กรู วู ้ า่ มงึ แรงเยอะ แตน่ ันมันปากการนุ่ อดิ ชิ นั ของกนู ะ!!” ไออ้ อ้ ยมนั รบี หยบิ อดตี ปากกางาม ๆ ไปดู แตผ่ มไมส่ น มองไอต้ ัวเล็กมนั อยู่ มันหนั มามองวา่ เกดิ อะไรขนึ ผมจอ้ งหนา้ มันเขม็ง “ก็ได ้ งนั พจี ะเลยี งขา้ วเราละกนั ” ไอโ้ อค๊ มนั บอก ดงึ สายตาไอต้ ัวเล็กกลับไปหามนั “ฮะ” ไอต้ วั เล็กยมิ รบั กอ่ นหันมามองผมอกี ที

“เรยี บรอ้ ยแลว้ ใชไ่ หม งันผมเอาไปใหอ้ าจารยก์ อ่ นนะ” มนั เดนิ มาหยบิ กระดาษบนโตะ๊ ยมิ ใหผ้ มนดิ หนงึ หนั ไปกลา่ วลาเพอื น ๆ ผม แลว้ เดนิ ออก จากหอ้ งไป “กกู ลับกอ่ นละ่ ทเี หลอื กจู ะมาทําตอ่ พรงุ่ น”ี ผมปิดสมดุ รายงาน หยบิ กญุ แจรถยัดใสก่ ระเป๋ ากางเกง เดนิ ลวิ ๆ ออกจากหอ้ งไป ไมส่ นใจ เสยี งแซวทไี ดย้ นิ แวว่ ๆ มาตามหลัง “หมาเอกวงิ ตามเมยี ไปแลว้ วะ่ ฮา่ ๆ ๆ” มงึ แซวไดแ้ ซวไป แตค่ นของกู กหู วง Kiss Love ♥ [29] ไปบา้ นพเี อก [กาย...♥] ผมหันไปตามเสยี งเรยี กทดี ังมาจากทางดา้ นหลัง เลกิ ควิ แปลกใจนดิ หน่อยทเี ห็นพเี อกเดนิ กงึ วงิ ตามมา “เลกิ งานแลว้ เหรอฮะ” ผมถาม “ออื กลบั เลยหรอื เปลา่ ” พมี นั ถามกลบั ผมพยักหนา้ รบั “เดยี วพไี ปสง่ ” “ไมเ่ ป็ นไรฮะ ผมกลับเองก็ได”้ “เอางานมาใหพ้ ดี อู กี รอบดิ เมอื กไี มไ่ ดอ้ า่ นใหล้ ะเอยี ด” พมี นั ไมส่ นใจฟังคําปฏเิ สธผม ดงึ แผน่ งานไปอา่ นเฉยเลย ไอห้ นา้ มนึ ไมฟ่ ังกบู า้ งเลย เดยี วกกู ็หนา้ มนึ กลับบา้ งหรอก พเี อกกา้ วชา้ ๆ ไปตามทางเดนิ ในขณะทตี าก็กวาดอา่ นรายละเอยี ดของสงิ ทอี ยใู่ นกระดาษ ผมเดนิ เคยี งไปเงยี บ ๆ

อยู่ ๆ พมี นั ก็หยดุ เทา้ ตวั เองลงกกึ ผมหยดุ ตามบา้ ง “กายมปี ากกาไหม พขี อยมื หนอ่ ย” ผมพยกั หนา้ ลว้ งหยบิ ปากกามาให ้ พมี นั เอาไปเขยี นอะไรขยกุ ขยกิ อยสู่ กั พักก็เงยหนา้ มอง “ดนี ะทเี ห็นกอ่ น ไมง่ ันเป็ นเรอื งแน่ ๆ” ผมขมวดควิ งนุ งง “ไมม่ อี ะไรหรอกเอาไปใหอ้ าจารยส์ ชุ าตกิ นั ดกี วา่ ” ผมพยกั หนา้ เดนิ เขา้ หอ้ งพักอาจารยไ์ ปกบั แก อาจารยส์ ชุ าตทิ กี าํ ลังกม้ หนา้ ทํางานอยเู่ งย หนา้ มอง “เออ่ หนอ ปกตใิ หค้ นอนื ไปสง่ กวา่ จะไดง้ านกลับ ตอ้ งรอเป็ นอาทติ ย์ ๆ แตน่ ไี ดภ้ ายในยสี บิ นาที แถมทา่ นประธานยงั เดนิ มาสง่ ดว้ ยตวั เองอกี ตา่ งหาก” อาจารยเ์ อยี วตวั หนั หลังมองออกไปนอกหนา้ ตา่ ง กม้ ๆ เงย ๆ มองทอ้ งฟ้าสลับกบั อากาศ ภายนอก “เอ๋ สงสยั วนั นที อ้ งฟ้ ากบั ตน้ ไมจ้ ะสลับสกี นั ” ดอู าจารยแ์ กแซว ผมขมวดควิ พเี อกก็ดจู ะเป็ นคนมคี วามรับผดิ ชอบนนี า ไมน่ า่ จะเป็ นพวกไมใ่ สใ่ จงานขนาดนัน “งานพเี ยอะน่ะ บางงานกวา่ จะไดอ้ า่ นก็ตอ้ งรอเป็ นอาทติ ย์ ๆ” พมี นั รบี ไขทนั ทโี ดยทผี มไมต่ อ้ งถาม “โอเค เรยี บรอ้ ยละ ขอบใจมาก” หลงั จากตรวจสอบทกุ อยา่ งจนครบ อาจารยก์ ็ปลอ่ ยใหเ้ ราสองคนกลับ ไมน่ านตอ่ จากนันผมกม็ านังเคยี งอยกู่ บั พเี อกบนรถ พมี นั กําลังจะสตารท์ เครอื งแตเ่ บรกมอื ไว ้ หันมองมาทางผม “นตี อ้ งใหม้ นั เลยี งขา้ วจรงิ ๆ เหรอ” ผมทกี ําลังเสยี บเข็มขดั นริ ภยั ลงล็อกเงยหนา้ มองงง ๆ พแี กทําหนา้ อดึ อดั “ไอโ้ อค๊ นะ่ ” ออ๋ พโี อค๊ “ก็พเี ขาไมย่ อมนนี า เพอื ความสบายใจดว้ ยกนั ทังสองฝ่ าย ผมจะไดก้ นิ ฟรดี ว้ ย” ผมตอบรับยมิ รนื พมี นั หนา้ ตงึ ขนึ มาทันที

โกรธไรวะ หรอื วา่ .. พมี นั อยากใหผ้ มเลยี งบา้ ง “พขี บั รถรบั สง่ ผมหลายรอบแลว้ งนั ผมพาไปเลยี งขา้ วเย็น” ผมรบี เสนอ พมี นั หนั มาทําหนา้ ตงึ ยงิ กวา่ เดมิ อะไรวะ ก็กจู ะเลยี งมงึ แลว้ ไง มนั ไมพ่ ดู อะไรครับ หนั ไปสตารท์ เครอื งยนตแ์ ลว้ กระชากตวั รถออกทนั ที เอาใจยากจรงิ วยุ ้ ผมนังเงยี บมาตลอดทังเสน้ ทางไมต่ า่ งกบั คนขา้ ง ๆ ตอนแรกคดิ วา่ พเี อกจะพากลับบา้ น แต่ ไมใ่ ชค่ รับ พมี นั พาผมมาทสี ยาม มาทําไม? ผมหันไปมองพมี นั งง ๆ หรอื พมี นั อยากใหผ้ มเลยี งขา้ วเย็น พเี อกดบั เครอื งหนั หนา้ มามอง “ชว่ ยพเี ลอื กของขวญั หน่อย พอดอี กี สองอาทติ ยจ์ ะวนั เกดิ นอ้ งชายพแี ลว้ ” หอื กนู เี ป็ นพนักงานเลอื กของขวญั รไึ งฮึ มใี ครอกี บอกมาใหห้ มด กจู ะไดเ้ ลอื กไวใ้ หท้ กุ คน เลย ผม พยักหนา้ เขา้ ใจ กา้ วเทา้ ลงจากรถ เราเรมิ ตน้ จดุ แรกทโี ซนเสอื ผา้ แบรนดเ์ นมสาํ หรับ ผชู ้ ายครบั แตผ่ มวา่ มันดธู รรมดาไปนะ ของพวกนนี อ้ งพเี อกคงมเี ยอะแลว้ นา่ จะหาอะไรทมี นั ดพู เิ ศษ แลว้ ก็สามารถเก็บไวไ้ ดน้ าน ๆ หนอ่ ย “นอ้ งพคี นไหนฮะ” “ไออ้ ารต์ ” ผมพยกั หนา้ “คนรองหรอื คนทสี าม” “คนรอง พี อารต์ อฐิ แอม ไอ ออ้ น” ผมขํานดิ หน่อยตอนพเี อกบอกชอื สามสาว “เขา้ ใจตงั ชอื นะ” ผมชม

“อมื เอกหมายถงึ ทําอะไรก็เป็ นทหี นงึ เกง่ ไปหมด อารต์ นคี ณุ ป่ ขู อ เพราะอยากใหเ้ กง่ อยา่ งมี ศลิ ป์ สว่ นไออ้ ฐิ นยี ายเป็ นคนขอ บงั เอญิ เป็ นชอื พระเอกหนังทแี กปลมื อยู่ สว่ นแอมไอกบั ออ้ น แมเ่ ป็ นคนตงั ” ผมขาํ กบั ประวัตคิ รอบครวั พเี อก เรา เดนิ ดขู องไปเรอื ย ๆ จนมาหยดุ อยยู่ งั โซนพวกอลั บมั รปู ถา่ ย อาจเพราะผมเป็ นพวกสนใจ เรอื งการถา่ ยรปู เลยชอบของทกุ ๆ อยา่ งทเี กยี วกบั การถา่ ยรปู ดว้ ย ไมเ่ วน้ แมแ้ ตอ่ ลั บมั รปู “พเี คยมแี ฟมลิ โี ฟโตบ้ คุ๊ ไหม” พมี นั ทําหนา้ เป็ นหมางง ทา่ ทางแบบนี ไมม่ ชี วั ร์ แลว้ พแี กกส็ า่ ยหนา้ รบั ผมยมิ ทเี ดาถกู “ทํา โฟโตบ้ คุ๊ สิ เอาภาพครอบครวั พตี ังแตเ่ ด็ก ๆ ดกึ ๆ เลยก็ได ้ ภาพความประทับใจ หรอื อะไรทเี กยี วกบั พอี ารต์ มาจดั ลําดบั ตงั แตแ่ รกเกดิ จนมาถงึ ปีปัจจบุ นั ของพวกนี นอกจากจะ เก็บไดน้ านแลว้ คณุ คา่ ทางจติ ใจยงั เยอะอกี ตา่ งหาก” พมี นั ยนื ฟังผมองึ ๆ แลว้ ก็พยักหนา้ เห็นดว้ ย ผมยมิ “แตพ่ ที ําไมเ่ ป็ น” “ไมเ่ ป็ นไรผมชว่ ย” ผมรบี อาสา เรอื ง ทําภาพผมชอบอยแู่ ลว้ พมี นั ยมิ นดิ หนงึ พยกั หนา้ รบั แลว้ เราสองคนก็ชว่ ยกนั เลอื ก โฟโตบ้ คุ๊ เปลา่ ๆ เพอื นําไปตกแตง่ อกี ที ระหวา่ งนันผมก็สอบถามรสนยิ มสว่ นตวั ของพอี ารต์ นดิ หน่อย อยา่ งพวกสที ชี อบ งานอดเิ รก สไตลก์ ารใชช้ วี ติ พนื ๆ เพอื เอาไปประกอบกบั สงิ ที เราจะแตง่ เตมิ ลงไป หลงั จากยนื เลอื กกนั อยนู่ าน เราก็ตดั สนิ ใจหยบิ โฟโตบ้ คุ๊ สขี าวดํามาถอื ไว ้ รปู แบบเรยี บ ๆ ครับ แตส่ วยดี เป็ นสโี ปรดของพอี ารต์ หลงั จากจา่ ยเงนิ เราก็พากนั ไปนังในรา้ นไอศกรมี แหะ ๆ พอดผี มอยากกนิ น่ะ เรา นังเขยี นแบบกนั ครา่ ว ๆ วา่ จะทําอะไรกอ่ นอะไรหลัง พเี อกลว้ งหยบิ ภาพถา่ ยของ ครอบครวั จากกระเป๋ าเงนิ ใหผ้ มดสู องใบ ใบแรกเป็ นภาพถา่ ยของทกุ คนรวมกนั และอกี ภาพมี เพยี งสามหนุ่มยนื กอดไหลก่ นั สง่ ยมิ ใหก้ ลอ้ ง ผมเงยหนา้ มองพเี อก

“เหมอื นกนั อยา่ งกบั แกะ” อนั นผี มไมไ่ ดพ้ ดู เองครับ พเี อกพดู เองเสรจ็ สรรพ ผมพยักหนา้ ขนึ ลงหงกึ ๆ “ใคร ๆ ก็วา่ อยา่ งนัน” พมี นั บอก เก็บรปู ถา่ ยใสก่ ระเป๋ าเหมอื นเดมิ แลว้ เรากม็ านังร่างแบบกนั ตอ่ “พเี อกกกกกกก พกี ายยยยยย!!!!!!” ผมหันขวบั ไปมองเจา้ ของนําเสยี งสดใสนัน กเ็ หน็ สามสาวนอ้ ยหนา้ ตาน่ารักวงิ ดกุ๊ ๆ มาแต่ ไกล วนั นี สามทโมน(เรยี กตามพเี อกมันอกี ที อยา่ วา่ พกี นั นะ) แพ็คคแี ตง่ ตวั กนั ไดน้ า่ รักสดุ ๆ ชดุ ทใี สย่ งั เป็ นชดุ นักเรยี นเหมอื นเดมิ แตต่ ดิ กฟิ ทผี มดา้ นซา้ ยแบบเดยี วกนั ลายเดยี วกนั ทังสาม คน น่ารักดคี รับ แตบ่ อกตามตรง กแู ยกไมอ่ อก วา่ ใครเป็ นใคร =*= พวกนอ้ ง ๆ เดนิ มาทงิ ตวั ลงนังทนั ทโี ดยไมข่ ออนุญาต ผมโดนสองในสามประกบครบั สว่ น คนสดุ ทา้ ย แยง่ ทไี มท่ ันเลยโดนเดง้ ไปนังกบั พเี อกแทน พแี กขาํ ใหญ่ “หยดุ ขาํ เขาเลยนะพเี อก คอยดเู ถอะ คนื นอี อ้ นจะชวนพกี ายไปนอนกบั ออ้ น” ผมสะดงุ ้ โหยง เออ่ .. พวี า่ ไมส่ มควรมัง ใหไ้ ปนอนกบั สาวนอ้ ยน่ารัก มันจะน่าเกลยี ดเอานา “กรดี เป็ นความคดิ ทดี มี ากเลยออ้ น” แลว้ พวกหนูถามพกี อ่ นรยึ งั ครบั วา่ พอี ยากไปดว้ ยไหม “ไปเนอะ” สามสาวพากนั สง่ สายตาวบิ วบั เหมอื นแสงอะไรสกั อยา่ งทที ําใหผ้ มเปิดปากพดู ไมไ่ ด ้ พเี อก หัวเราะใหญ่

“นะ ไปนอนกบั พวกออ้ นนะคะ” สาวนอ้ ยทเี กาะแขนพเี อกอยยู่ นื หนา้ มาออดออ้ น ผมเขา้ ใจความรสู ้ กึ พเี อกขนึ มาทันที วา่ ทําไมถงึ อยากยา้ ยออก ไมใ่ ชว่ า่ ไมร่ ักนอ้ ง แตพ่ วกสามสาวเขาจนุ ้ ไดใ้ จกนั จรงิ ๆ “เออ่ พวี า่ คงไมเ่ หมาะมัง ใหพ้ ไี ปนอนกบั สาว ๆ” ผมรบี คา้ น “งันก็ไปนอนหอ้ งพเี อกก็ไดค้ ะ่ หอ้ งพเี อกกวา้ ง” เหมอื น ๆ พวกเธอจะเตรยี มคําพดู นไี วก้ อ่ นแลว้ พอพดู จบ ก็ตบมอื ใสก่ นั สามคนเลย เออ่ เพงิ เคยเห็นวยุ ้ = = “เออ่ พวี า่ …” “เป็ นอนั วา่ ตกลงเนอะ” กรู แู ้ ลว้ ละ วา่ พวกมงึ เป็ นพนี อ้ งกันจรงิ ๆ นสิ ยั เหมอื นกนั โคตร ๆ =*= ผมนังอมนําสม้ สายชไู วใ้ นปาก จะปฏเิ สธก็ไมไ่ ด ้ จะตอบตกลงก็ไมง่ าม พเี อกก็เอาแตน่ ังขํา เฮย้ มงึ ไมค่ ดิ จะชว่ ยกหู น่อยเหรอ “ไปพักสกั วนั ก็ได ้ ไปชว่ ยพเี ลอื กภาพดว้ ย พเี ลอื กคนเดยี วอาจไดภ้ าพไมส่ วยถกู ใจเทา่ ไหร”่ พมี นั บอก ผมทําหนา้ แหย “ภาพอะไรเหรอคะพเี อก” สาวนอ้ ยขา้ ง ๆ ผมรบี เสนอหนา้ ถาม ผมรวู ้ า่ คนตรงหนา้ ผมคอื ออ้ น แตส่ องคนขา้ ง ๆ นผี มยงั ไมร่ คู ้ รับ ใครแอมใครไอ ตอนนยี งั ลนุ ้ ๆ อยู่ “อกี สองอาทติ ยจ์ ะวนั เกดิ อารต์ แลว้ พวี า่ จะหาของขวญั ไวแ้ ตเ่ นนิ ๆ กนั ลมื กายเขาเลยเสนอ ใหพ้ ที ําแฟมลิ โี ฟโตบ้ คุ๊ ใหอ้ ารต์ น่ะ” สามสาวตาวาวรบี วดี วา้ ยขอขอ้ มลู กนั ใหญ่ ผมกต็ อบไปยมิ ไปกบั ความน่ารักของนอ้ ง ๆ วนุ่ ครับ แตน่ า่ รักดี “ความคดิ พกี ายนสี ดุ ยอดเลยเนอะ” นอ้ งออ้ นชม

“ใช่ ๆ” ตอ่ ดว้ ยคนดา้ นขวาผม “สดุ ๆ ไปเลย” ปิดทา้ ยดว้ ยคนดา้ นซา้ ย “กายเขาเป็ นชา่ งภาพน่ะ ปีนเี ขาสง่ ภาพเขา้ ประกวดทมี หา’ลัย กวาดเรยี บคนเดยี วทังสาม รางวลั เลยนะ” พเี อกไดท้ โี มใ้ หญค่ รับ ผมนอี ายแทบมดุ ดนิ “วา้ ว จรงิ เหรอคะ อยากเห็น ๆ ๆ” พวกนอ้ ง ๆ รบี ออ้ นกนั ใหญ่ จนพเี อกรบั ปากวา่ จะพาไปดทู แี กลนันแหละ ความสงบถงึ ได ้ กลับคนื มาอกี ครัง สรปุ วนั นผี มตอ้ งไปนอนคา้ งบา้ นพเี อกครับ พแี กพามาเอาเสอื ผา้ ทบี า้ น(โดยมสี ามทโมนตดิ รถมาดว้ ย) พอเขา้ บา้ นได ้ เหมอื นปลอ่ ยลงิ ไวใ้ นสวนสตั ว์ พวกนอ้ ง ๆ พากนั วงิ ใหร้ อบบา้ น จนพเี อกตอ้ งปราม ผมก็ไมว่ า่ อะไร ปลอ่ ยใหน้ อ้ ง ๆ วงิ เลน่ กนั ไป สว่ นผมกข็ อตวั ขนึ ไปเตรยี มของแลว้ ก็อาบนํา อาบทา่ ใหเ้ รยี บรอ้ ย จะไดไ้ มต่ อ้ งไปรบกวนบา้ นนูน้ แมผ่ มคอ่ นขา้ งจะชอบสขี าว เสอื ผา้ ถา้ ผมซอื เองจะออกแนวทมึ ๆ สไตลผ์ ชู ้ าย แตถ่ า้ แมซ่ อื ใหจ้ ะเป็ นสขี าวเกอื บทงั หมด บางทกี ็มสี สี วา่ ง ๆ อยา่ งสชี มพหู รอื ไมก่ ็สฟี ้าโผลม่ าบา้ ง ผมก็ หยบิ ใสน่ ะ เพราะบางอารมณ์ การใสเ่ สอื ผา้ สหี วาน ๆ หรอื สสี วา่ ง ๆ กท็ ําใหจ้ ติ ใจรสู ้ กึ ปลอด โปรง่ แลว้ ก็ทําใหไ้ อเดยี ไหลลนื ไดอ้ กี ดว้ ย วนั นผี มเลอื กสฟี ้าออ่ นครับ เพอื กระตนุ ้ ความคดิ สรา้ งสรรค์ เสอื ตวั นแี มซ่ อื มาฝากจาก เชยี งใหม่ ผมเดนิ ลงมาชนั ลา่ งพรอ้ มกลอ้ ง เผอื ตอ้ งใช ้ แลว้ ก็อปุ กรณ์สาํ หรับทําโฟโตบ้ คุ๊ อกี นดิ หน่อย พอลงมาก็เห็นสามสาวกําลงั จอ้ งมองภาพผมตอนเด็กบนตโู ้ ชว์ สว่ นพเี อกนังเอกเขนกดู อลั บมั ภาพทผี มถา่ ยเก็บไวบ้ นโตะ๊ รบั แขกครับ สงสยั พมี นั เพงิ จะเห็น “สวยดี นนี ายถา่ ยเองทงั หมดเลยเหรอ” ผมพยกั หนา้ รบั “ตงั แตส่ บิ สอง”

พมี นั เลกิ ควิ สงู “ผมเรมิ ถา่ ยภาพตงั แต่ 12 ขวบ” ผมไขความเขา้ ใจ พมี นั มองผมองึ ๆ แลว้ พแี กก็ทํามอื ไวท้ รี ะดบั สะโพกตวั เอง “นายคงตวั เทา่ น”ี ผมมองงง ๆ “ตวั เตยี กวา่ นแี น่ ๆ” แลว้ พมี นั ก็หัวเราะกา๊ ก อยากตบื พมี นั สกั ที ผมหนา้ บงึ เออ้ ก็กไู มค่ วายเหมอื นมงึ นี “คณุ พอ่ คณุ แมต่ อนหนุ่ม ๆ ของพกี ายสวยหลอ่ กนั จัง แลว้ สองคนนพี สี าวกบั พชี ายเหรอคะ สวย ๆ หลอ่ ๆ กนั ทงั นันเลย อยากเจอ ๆ” ผมหันไปมองตาม ภาพ แรกเป็ นภาพครอบครัวสมัยผมยังเป็ นเด็กตวั กระเปียกครบั ถา่ ยคกู่ บั พอ่ แม(่ ตอนนันก็ หนา้ ตาดดู สี มวัยครบั แตด่ แู ลตวั เองกนั ไมเ่ ยอะเทา่ กบั ตอนน)ี สว่ นอกี ภาพทสี ามสาวทักกนั วา่ น่าจะเป็ นพชี ายกบั พสี าวคอื ภาพพอ่ กบั แมท่ ผี มบงั คบั ขอถา่ ย กอ่ นพอ่ จะบนิ กลับ นกึ แลว้ ก็ขํา ทําหนา้ เหมอื นถกู สงั ใหก้ นิ ปเู น่าสกั สบิ ตวั กวา่ จะถา่ ยกนั ได ้ ภาพ ดสู วยดคี รับ สองคนยนื คกู่ นั แตห่ ันหนา้ ไปคนละทาง ผมบงั คบั ขอใหค้ นทงั คจู่ บั มอื กนั ไว ้ แตพ่ วกเขาไมจ่ ับ ภาพมันเลยออกมาเป็ น คนทงั คจู่ ับแคช่ ายเสอื ของกนั และกนั ไวแ้ ทน “นันพอ่ กบั แมพ่ เี อง” “หา!! จรงิ เหรอคะ” “ออ้ นก็คดิ วา่ เป็ นพสี าวพชี ายซะอกี ” “นันสิ ๆ ดเู ด็กกนั อยเู่ ลย”

ผมหัวเราะจับเสยี งยังไมไ่ ดห้ รอกวา่ ใครเป็ นใคร “สองคนนันเขาแขง่ กนั เป็ นหนุ่มเป็ นสาวน่ะ ตอนนกี ําลังจบี กนั อย”ู่ พวกสามสาวหนั มาเอยี งคอมองเป็ นลกู นกฉงน ผมหัวเราะรว่ น อารมณ์อยากจับมาถา่ ยรปู พงุ่ กระฉูด “พอ่ กบั แมพ่ เี ลกิ กนั หลายปี แลว้ พอ่ พแี ตง่ งานใหม่ แตเ่ พงิ เลกิ กนั แลว้ บนิ กลับมา พกี เ็ ลย พยายามยใุ หส้ องคนนันกลับมาคนื ดกี นั เร็ว ๆ” สายตาของสามสาววงิ ขนึ มาทันที “นี ๆ ใหพ้ วกหนูชว่ ยไหม รบั รองเห็นผลภายในหนงึ เดอื น” “ใช่ ๆ ไมไ่ ดผ้ ล ยนิ ดคี นื เงนิ ทนั ท”ี “รบั ประกนั คะ่ \" ผมหลดุ ขํา ความรักนะ ไมใ่ ชอ่ าหารเสรมิ ผมลบู หวั สามสาวสลบั กนั ไปมาเบา ๆ พวกนันก็พากนั ออดออ้ นเขา้ มาซกุ อกซกุ แขนผมกนั ใหญ่ แหะ ๆ น่ารักดี ขอจบี สกั คนไดไ้ หมเนยี อยู่ ๆ เอวผมก็ถกู รวบจากวงแขนขา้ งหนงึ ของใครบางคน ดงึ แรงจนหลังผมไปตดิ แหมะกบั อกกวา้ ง ผมหันไปมอง พเี อกครบั พมี นั มองผมดว้ ยสายตาแบบวา่ … เอมิ … มงึ พดู มาเลยดกี วา่ วา่ กเู ป็ นของมงึ แมม่ สายตาขหี วงฉบิ นอ้ งนุ่งก็ไมเ่ วน้ “พเี อกขหี วง” หนงึ ในนันพดู “พกี าย ถา้ พกี ายไมส่ นพเี อกไมเ่ ป็ นไรนะคะ ออ้ นมพี ชี ายหลอ่ ๆ เหลอื ใหเ้ ลอื กอกี สองคน” คอื นอ้ งครบั คนนะครบั ไมใ่ ชต่ กุ๊ ตา จะไดห้ าคนกอ๊ ปปี ได ้

พเี อกทําหนา้ บบู ้ ตี ดิ จะขดั ใจ “รบั รองไดค้ ะ่ ถอดแบบพเี อกมาเหมอื นฝาแฝดเลย” ผมอมยมิ “คนตอ่ ใหม้ หี นา้ ตาเหมอื นกนั ขนาดไหน จติ ใจก็ไมม่ ที างเหมอื นกนั ไดห้ รอก” พอ ผมพดู จบ รสู ้ กึ เหมอื นแรงกอดทเี อวจะแน่นขนึ ไปอกี ผมเงยหนา้ มองเจา้ ของวงแขนนัน แขนพมี นั ยังกอดผมอยคู่ รับ แตห่ นั หนา้ มองไปทางอนื ผมมองพมี นั งง ๆ สามสาวหนั ไปหัวเราะคกิ คกั ใสก่ นั เป็ นอะไรกนั “แปลวา่ ตอ่ ใหม้ คี นทหี นา้ ตาเหมอื นพเี อกขนาดไหน พกี ายก็จะเลอื กพเี อกใชไ่ หมคะ” เจอคําถามนี ผมไปไมเ่ ป็ นเลย ผมทําทา่ อดึ อดั “ไปกนั ไดแ้ ลว้ ” ดที พี เี อกชวนขนึ มากอ่ น ผมเลยไมไ่ ดต้ อบคําถามนัน ( ใหญค่ รับ พดู ไดค้ ําเดยี ว บา้ นพเี อกใหญม่ าก รถจอดอยหู่ ลายคนั คนใช ้ คนสวน การด์ มกี นั ใหเ้ พยี บ อมื เห็นเป็ นพวกตดิ ดนิ ไมค่ ดิ วา่ บา้ นจะอลังการงานสรา้ งขนาดนี ทราบขา่ ววงในมาวา่ วนั นพี ี อารต์ กบั พอี ฐิ ไมอ่ ยู่ ไปคา้ งบา้ นเพอื นเพอื ทําโปรเจคอะไรกนั สกั อยา่ ง

พอี ารต์ กบั พอี ฐิ ถกู จับเขา้ โรงเรยี นพรอ้ มกนั พอเขา้ มหา’ลัย ก็เลอื กเรยี นมหา’ลัยเดยี วกนั อกี คณะเดยี วกนั ดว้ ย(คนบา้ นนเี รยี นบรหิ ารกนั ทงั บา้ นครับ กะวา่ จบมา คงยดั เขา้ บรษิ ัทตวั เอง เลย) แตพ่ อี ารต์ กบั พอี ฐิ เรยี นคนละทกี บั พเี อก(ดว้ ยเหตผุ ลวา่ ระบบการเรยี นการสอนทแี ตก ตา่ งกนั อาจมปี ระโยชนต์ อ่ งานมากกวา่ เรยี นทเี ดยี ว กนั ไปเลย) สาว ๆ บา้ นนกี เ็ หมอื นกนั ฮะ เห็นกะโปโลแบบนี พเี อกแอบคยุ ไวว้ า่ เคยไปชว่ ยงานทบี รษิ ัท มาแลว้ ดว้ ย ผมถามวา่ แลว้ ผลเป็ นไง พเี อกแกบอกวา่ ตงั แตน่ ันเป็ นตน้ มา พอ่ ไมย่ อมใหพ้ วกนอ้ ง ๆ เขา้ ไปเหยยี บทบี รษิ ัทอกี เลย ผมนขี ํากา๊ กเลย สรปุ ไปป่ วนมากกวา่ ไปชว่ ย พอ ไปถงึ พอ่ กบั แมพ่ เี อกกลับมาแลว้ ครบั ผมงเี ตรยี มใจแทบไมท่ ัน แตก่ ็คดิ วา่ ตัวเองเป็ นแค่ เพอื นรนุ่ นอ้ งของพเี อกธรรมดานันแหละ(ถงึ จะเคยมี อะไรกนั ก็เถอะ) ทกั ทายไปตามปกติ เหมอื นไปเจอพอ่ แมพ่ เี ป้ นันแหละ อกี อยา่ ง ผมมผี ชู ้ ว่ ยครบั เป็ นสามสาวแสนซนทเี สนอตวั มาเป็ นผจู ้ ัดการสว่ นตวั แบบไมไ่ ดร้ ับ เชญิ “แมค่ ะ ๆ พกี ายเขาเกง่ ถา่ ยรปู นา้ ภาพเขาชนะการประกวดทมี หา’ลัยกวาดรางวัลมาไวใ้ น ออ้ มแขนคนเดยี วหมด ทงั สามรางวลั เลยละ่ คะ่ ” “เนยี ๆ พเี อกจะพาพวกเราไปดทู แี กลลอรชี อื ดงั ดว้ ย” “พอ่ กบั แมไ่ ปดว้ ยกนั นะ ๆ ๆ ๆ” สามสาวสลบั สบั เปลยี นกนั รายงานเรอื งของผมกนั ใหญ่ อายครบั ผมนังยมิ เขนิ ไมเ่ คยเจอใครยกขนั หมาก เอย้ ชมเยอะขนาดนมี ากอ่ น “ไมไ่ ดเ้ กง่ อะไรมากมายหรอกครบั ” ผมรบี แกต้ า่ ง เห็นคณุ พอ่ คณุ แมพ่ ากนั หวั เราะสามสาวกนั ใหญ่ “แลว้ เป็ นภาพแนวไหนเหรอทชี นะ” คณุ แมถ่ าม “รางวลั ทสี ามเป็ นกบกําลังตวดั ลนิ กนิ แมลง หมอนนี ังรอเวลาใหแ้ มลงบนิ ผา่ นกบอยชู่ วั โมง

กวา่ ๆ เพอื ใหไ้ ดภ้ าพนมี า” พเี อกครบั เป็ นคนรายงาน คนทเี หลอื นังหนา้ สลอนฟังกนั เป็ นแถว ทบี อกวา่ นังหนา้ สลอนนคี อื รวมบรรดาพวกคนทํางานบา้ นดว้ ยครบั แมน่ งแมน่ ม มากนั หมด “รางวลั ทสี อง เป็ นเด็กซกมก เป็ นภาพตอนทพี วกเราไปสรา้ งโรงเรยี นใหเ้ ด็กดอยกนั กาย เขา้ ไปนังจอ้ งเด็กดอยกําลังกนิ ขนมอยเู่ ป็ นชวั โมงเหมอื นกนั สงสยั เพราะอยากแยง่ ขนมเด็ก กนิ ” ผมตแี ขนพเี อกไปที พอตเี สร็จก็ทําหนา้ เจอื น ซวยแลว้ กู ไป ตเี ขาตอ่ หนา้ พอ่ แมพ่ นี อ้ งเขา ไมโ่ ดนรมุ สะกําก็บญุ แลว้ พเี อกนังขําใหญ่ ผมดา่ ทาง สายตาแทน แตพ่ แี กสํานกึ ทไี หน ทําหนา้ มนึ เลา่ ตอ่ ไดอ้ กี “ภาพสดุ ทา้ ย น่าจะใชเ้ วลาถา่ ยเร็วทสี ดุ คงไมเ่ กนิ หนงึ นาทหี รอกมงั ” พเี อกทําทา่ คํานวณ “ทําไมละ่ คะ เป็ นภาพอะไรเหรอ” พเี อกหนั ไปยมิ นุ่มนวลใสน่ อ้ ง ๆ “ภาพพเี อง” ผมนังกม้ หนา้ อายจรงิ ๆ ครับ “วา้ ยยย จรงิ เหรอคะ ภาพพไี ดท้ หี นงึ ดว้ ย ไออยากเห็นซะแลว้ วา่ ภาพทพี กี ายถา่ ย เป็ นแบบ ไหน” ผมเงยหนา้ มายมิ ใหส้ าว ๆ “เป็ นภาพทพี ชี อบมาก ๆ เลยละ่ พเี อกถงึ ภายนอกจะดสู ขุ มุ เหมอื นพระจนั ทร์ แตจ่ รงิ ๆ แลว้ เป็ นพระอาทติ ยด์ ี ๆ นเี อง” พอผมพดู จบ พวกนันก็พากนั เงยี บครบั กพู ดู อะไรผดิ วะ

หรอื กจู ะดคู นผดิ ? ผมหันไปมองพอ่ กบั แมพ่ เี อก แลว้ หนั มามองพเี อกอกี ที “ชกั อยากเห็นซะละ” คณุ แมว่ า่ “อมื เหมอื นกนั ” คณุ พอ่ พดู ตาม “ใชม่ า๊ เพราะงนั รบี พาพวกหนูไปดนู า้ เพราะเขาจะจัดถงึ สนิ เดอื นเทา่ นัน” พวกนอ้ ง ๆ รบี ออ้ นกนั ตอ่ ผม อมยมิ นังคยุ กบั พวกทา่ นไปเรอื ย ๆ จนทกุ คนรวู ้ า่ ทผี มมาคา้ งวนั นี เพราะตอ้ งการชว่ ยกนั ทําแฟมลิ โี ฟโตบ้ คุ๊ ใหพ้ อี ารต์ พอ่ กบั แมเ่ ลยใหค้ วามรว่ มมอื ดว้ ยการเดนิ ไปหยบิ ภาพเกา่ ๆ จากอลั บมั ในหอ้ งนอนของพวกทา่ นมายนื ใหเ้ ยอะแยะเต็มไปหมด ดจู ากจํานวนภาพทมี แี ลว้ สงสยั งานนี ตอ้ งทํากนั นานชวั ร์ เหอ ๆ ลยุ ครบั เหนอื ยแคไ่ หนก็บย่ นั ไมห่ วนั แมว้ นั มามาก(เกยี วไรวะ = =) Kiss Love ♥ [30] รว่ มกนั ทําโฟโตบ้ คุ๊ [เอก...☼] ตอน นพี วกเราหา้ ชวี ติ ขนขบวนกนั มาอยใู่ นหอ้ งนอนของผม อยากใหเ้ รอื งนเี ป็ นความลบั น่ะ ขนื ทํากนั ทหี อ้ งรบั แขก แลว้ พวกไออ้ ารต์ กลับมา ความคงแตกกนั พอดี ผมกําลังนังเลอื กภาพใหไ้ อ ้ ตวั เล็กมนั อยคู่ รับ สว่ นมนั ทําหนา้ ทคี ดั กรองอกี ที มันขนเครอื ง กอ๊ ปปีภาพถา่ ยมาดว้ ย คอื ไมไ่ ดใ้ ชภ้ าพตน้ แบบ แตถ่ า่ ยจากภาพตน้ แบบอกี ที ภาพทอี อกมา เหมอื นภาพตน้ แบบทกุ อยา่ งครับ บางภาพเอาไปตกแตง่ ใหก้ อ่ น (มันขนโนต้ บคุ๊ มาดว้ ย มัน ชอบโนต้ บคุ๊ ตวั นมี าก เห็นบอกวา่ พอ่ เพงิ ถอยมาให)้ มันทํางานคอ่ นขา้ งละเอยี ด สว่ นผมก็ ชว่ ยเทา่ ทชี ว่ ยไดค้ รับ “ออ้ นวา่ ภาพนกี ็สวยนะ” “แอมวา่ ภาพนสี วยกวา่ ”

“ไมอ่ ะ ไอวา่ ภาพนดี กี วา่ ” นอ้ ง ๆ ผมมนั ชว่ ยป่ วนมากกวา่ ชว่ ยนะเนยี ไอต้ วั เล็กหยบิ สามภาพทนี อ้ ง ๆ เลอื กไปดู สกั พักมันก็หยบิ ภาพในมอื ผมไปแทน “ภาพนอี าจดไู มส่ วยเทา่ ไหร่ แตถ่ า้ จัดแตง่ ดี ๆ ภาพนจี ะสวยขนึ มาทนั ตาเห็นเลยละ่ ” มนั พดู อยา่ งใจเย็น สามสาวพากนั บหู ้ นา้ มันแคห่ ัวเราะเบา ๆ “ไอชอบภาพนที สี ดุ ” ไอหยบิ ภาพทมี นั ขคี ออารต์ ตอนเด็ก ๆ ขนึ มาดู “พอี ารต์ เทท่ สี ดุ ” “ออื ๆ ใช”่ “ตอนนันพวกเราแยง่ กนั ขคี อพอี ารต์ เนอะ สดุ ทา้ ย พอี ารต์ เลยใหเ้ ราขหี ลังแทน ทงั สามคน เลย” พดู แลว้ ก็พากนั หวั เราะ พวก ผมเป็ นพนี อ้ งทรี ักกนั ดคี รับ สว่ นหนงึ คงมาจากสามสาวจอมป่ วนนแี หละ พวกนรี ัก ครอบครวั เป็ นทหี นงึ ใครทที ําอะไรใหค้ รอบครัวแตกแยก หรอื เห็นแววปรแิ ตกเพยี งนดิ พวก นอ้ ง ๆ จะรบี วงิ เขา้ ไปอดุ รอยรา้ วนันทนั ที เลยทําใหบ้ า้ นผมครกึ ครนื อยา่ งทเี ห็นนแี หละ พวกเรานังทํากนั ไปเรอื ย ๆ จนไดย้ นิ เสยี งเคาะประตหู อ้ ง ผมหนั ไปมอง เหน็ พอ่ กบั แมถ่ อื วสิ าสะเปิดประตเู ขา้ มากนั เอง “เพงิ ไปคน้ เจอ นจี ะ้ ภาพตอนพวกหนูเด็ก ๆ” แมเ่ ดนิ มายนื อลั บมั ภาพให ้ ผมรบั มายนื ใหน้ อ้ ง ๆ อกี ที “วา้ ยยย นไี ง ตอนพเี อกประกวดเดอื นคณะ” ไอต้ วั เล็กหนั มามองดว้ ยความสนใจ จรงิ ๆ ผมเป็ นเดอื นคณะดว้ ย พอดยี งุ่ ๆ กบั การเป็ นประธานนักศกึ ษาเลยไมไ่ ดส้ นใจ ตําแหน่งเดอื นคณะเทา่ ไหร่ มไี ปกเ็ ทา่ นัน เพราะไงผมก็เดน่ อยแู่ ลว้ (เหมอื น ๆ จะไดย้ นิ ใคร อว้ ก) ภาพนันผมอยปู่ ีหนงึ ตอนขนึ เวทปี ระกวดเดอื นคณะ จรงิ ๆ ผมเลน่ ดนตรไี ดท้ กุ อยา่ ง แตเ่ หน็ คนหวิ กตี า้ รม์ าดดี กนั หลายคนแลว้ ดดี เหมอื นคนอนื มนั คงน่าเบอื (ไมไ่ ดห้ วงั จะชนะอยแู่ ลว้ ) ผมเลยเปลยี นใจไปขนเอากลองมาตใี นนาทสี ดุ ทา้ ย

สรปุ ผมไดต้ ําแหน่งเพราะเป็ นมอื กลองทเี ทท่ สี ดุ ภาพนันจงึ เป็ นภาพตอนผมกําลังรัวตกี ลอง บนเวที “เทด่ ”ี มนั ชม ผมทําหนา้ แทบไมถ่ กู เลย โดนชมก็บอ่ ยอะนะ แตพ่ อมันชม ผมแทบจะไปไมเ่ ป็ น ไมแ่ น่ใจวา่ คนในบา้ นจะจับสงั เกตได ้ ไหม แตข่ อเหอะ ผมยงั ไมพ่ รอ้ มจรงิ ๆ “มอี ะไรทพี ที ําไมไ่ ดบ้ า้ งเนยี ” แลว้ มันก็หันมาชมผมตรง ๆ ผมยมิ “ก็หลายอยา่ ง” มนั ยมิ บา้ ง “แตถ่ า้ พคี ดิ จะทํา พกี ็ทําได ้ พอี ะ เกง่ อยแู่ ลว้ ” มงึ อยา่ ชมกมู ากไดไ้ หม กเู ขนิ ผมเสหนา้ ไปทางอนื พยายามตหี นา้ ใหน้ งิ ทสี ดุ มันกม้ หนา้ อยเู่ ลยไมไ่ ดส้ นใจมอง แตพ่ วก ทโมนมันเห็นเลยพากนั ลอ้ ผมทางสายตา “พเี อกเขนิ ใหญเ่ ลย ไมบ่ อ่ ยนะเนยี ทจี ะเหน็ พเี อกเขนิ ” มนั เงยหนา้ ขนึ มองสามสาวกอ่ นหันมองมาทางผม มนั เอยี งคอทําทา่ ฉงน “พเี อกเคยเขนิ ดว้ ยเหรอ หนา้ ออกจะดา้ น” พดู จบ มนั รบี เอามอื อดุ ปากทันที พอ่ กบั แมพ่ ากนั ขําใหญ่ ไมต่ า่ งกบั พวกนอ้ ง ๆ มผี มนแี หละ ทนี ังหนา้ บดู อยคู่ นเดยี ว “แหะ ๆ ผมลอ้ เลน่ ” แลว้ มันก็รบี หนั ไปจมิ ๆ ภาพกบั สามสาวกลบเกลอื น ไมส่ นใจหนา้ หงกิ ๆ ของผมอกี แมม่ รสู ้ กึ หัวตวั เองเหม็น ๆ ยังไงชอบกล ตอน นพี วกเราชกั สนุกแลว้ ครับ พอ่ กบั แมท่ ตี อนแรกวา่ จะเขา้ นอนกอ่ น ก็ลงมานังลอ้ มวงกนั อยทู่ พี นื (ตอนแรกอยบู่ นเตยี ง แตพ่ นื ทไี มพ่ อเลยพากนั มานังทําทพี นื แทน) พอ่ กบั แมช่ ว่ ยกนั เลอื กภาพ ไดเ้ ยอะแลว้ เหมอื นกนั “แมช่ อบภาพนี เอาภาพนดี กี วา่ ”

“แตพ่ อ่ ชอบภาพนนี ะ เอาภาพนดี กี วา่ ” พอ่ กบั แมเ่ รมิ กอ่ สงครามเล็ก ๆ กนั แลว้ ครับ \"ภาพนดี กี วา่ \" “ภาพนสี คิ ณุ ตาอารต์ ออกจะน่ารัก” “ภาพนสี คิ ะ น่ารกั กวา่ ” ยงั เถยี งกนั อยคู่ รับ “กายวา่ ของใครดกี วา่ กนั ” สดุ ทา้ ย แมห่ นั มาหาตวั ชว่ ยเป็ นไอต้ ัวเล็กครับ มนั ยนื หนา้ ไปมองสองรปู ตอน นมี นั เรมิ เลอื ยแลว้ ชว่ งแรกก็นังทําอยดู่ ี ๆ อยหู่ รอก สงสยั นังมาก เมอื ย มันเลยทงิ ตวั นอนควําแลว้ ดงึ เอาตกุ๊ ตาหมขี องผมมาหนุนไวท้ หี นา้ อก ผมพยายามไมม่ องภาพตรงหนา้ ผมรวู ้ า่ ผมเป็ นพวกหนื เก็บ พอเห็นใครถกู ใจกต็ นื ไดง้ า่ ย ๆ โดยเฉพาะกบั มัน แตก่ อ่ นไดย้ นิ เสยี งคราง ไดจ้ ับนูน้ จบั นถี งึ ตนื แตช่ ว่ งหลัง ๆ มานี แคเ่ ห็นรปู รา่ งมัน ผมก็ตนื แลว้ ยงิ มันมา นอนควําหนา้ ยกตวั สงู แบบนี ยงิ ทําใหเ้ นน้ เรอื นรา่ งดา้ นหลังมนั เขา้ ไปใหญ่ เอวเป็ นเอว กน้ เป็ นกน้ เห็นแลว้ อยากจับเสยี บฉบิ หาย มนั มองภาพของพอ่ กบั แมอ่ ยสู่ กั พัก ควิ ไดร้ ปู ขมวดบาง ๆ พยายามคดั ภาพสองภาพ กอ่ น เงยหนา้ มองพอ่ กบั แมท่ ยี งั ทําหนา้ ลนุ ้ มนั คงเลอื กยาก ขนื เลอื กของพอ่ แมก่ ็ตอ้ งงอน เลอื ก ของแม่ พอ่ ก็ตอ้ งนอ้ ยใจ มนั เลยตดั สนิ ใจ… “เอาทงั สองภาพนแี หละครบั ” แลว้ มันก็เอาโพสตอ์ ทิ มาเขยี นอะไรยกึ ยอื ลงไป แปะไวบ้ นภาพอกี ที พอ่ กบั แมพ่ ากนั ยมิ หนา้ บาน ผมก็พลอยยมิ ตามไปดว้ ย เป็ นทางออกทดี นี ะ แลว้ เราก็นังเลอื กภาพกนั จนเกอื บหา้ ทมุ่ พอ่ กบั แมเ่ รมิ งว่ ง ทา่ นเลยขอตวั ไปนอนกอ่ น “อยา่ นอนกนั ดกึ มากนะลกู คอ่ ยมาทํากนั วนั อนื ก็ได”้ แม่ สงั กอ่ นไป พวกผมพยักหนา้ พวกทโมนตาปรอื แลว้ เหมอื นกนั เด็กอนามัยครับ ปกตสิ าม

สที มุ่ ก็พากนั หลับแลว้ เห็นนังเลอื กภาพกนั ไปตาปรอื หัวชนกนั ไป “พวกหนูไมไ่ หวแลว้ ไปนอนกอ่ นนะคะ” แลว้ พวกนันก็พากนั เดนิ โซเซยกโขยงออกจากหอ้ ง เหลอื ผมกบั ไอต้ วั เล็กไวส้ องคน ผมกบั กายกําลังเลอื กภาพกนั อยู่ พวกทโมนก็เยยี มหนา้ โผลพ่ น้ ขอบประตเู ขา้ มาแคส่ ว่ นหัว เรยี งกนั สามหัวจากบนลงลา่ ง(ทํากนั ไดไ้ งวะ) “นอนหลับฝันดนี ะคะ พเี อก พกี าย” พวกมันปิดประตลู ง สกั พักก็ไดย้ นิ เสยี งกรดี เบา ๆ ดา้ นนอก ผมหัวเราะหึ ๆ หันมามองคนที มองสงิ เดยี วกบั ผมอยู่ เรามองตากนั แลว้ อมยมิ แลว้ เราก็กลบั มานังเลอื กภาพกนั ตอ่ เห็นมนั ยังยมิ ไมห่ บุ จนผมอดสงสยั ไมไ่ ด ้ “มอี ะไร ยมิ อยไู่ ด”้ มนั เงยหนา้ มอง “ก็ผมดใี จ” ผมเลกิ ควิ สงู มันดนั หมอนตําลงไปทชี ว่ งทอ้ งเพอื ยกชว่ งบนใหส้ งู ขนึ “ผม เป็ นลกู คนเดยี ว ไมม่ พี หี รอื นอ้ ง ยกเวน้ ลกู พลี กู นอ้ งทอี ยตู่ า่ งจังหวัดน่ะนะ แตต่ อนนรี สู ้ กึ เหมอื นมพี แี ละนอ้ งเพมิ ขนึ เลยรสู ้ กึ ดใี จน่ะ” ผมจอ้ งหนา้ มันนงิ ๆ กอ่ นทมี นั จะกม้ ลงไปเขยี นอะไรขยกุ ขยกิ บนโพสตอ์ ทิ ตอ่ “พงี ว่ งแลว้ ” ผมบอก มันเงยหนา้ มอง “งันพอแคน่ กี อ่ นก็ได ้ วนั หลังคอ่ ยมาทํา” มนั ลกุ ขนึ เก็บรวบขา้ วของไวด้ ว้ ยกนั ยังไมท่ ันจะเสร็จผมก็ดงึ มันมานังบนตกั ผมทนี ังขดั สมาธิ อยู่ “พเี อก!!” มนั ทําหนา้ ตนื “ทําใหพ้ หี ายงว่ งหน่อยส”ิ “งว่ งก็ไปนอนสิ พรงุ่ นคี อ่ ยกลับมาทําก็ได”้ มนั รบี บอกมอื ก็ผลักตวั เองออกใหญ่ ผมไมป่ ลอ่ ยครบั รัดเอวมันไว ้ มันรบี ดงึ มอื ผมออก ผม ยมิ พราวใหม้ นั

“พเี อก นบี า้ นพเี อกนะ” ผมเลกิ ควิ “ทําไม พไี มไ่ ดค้ ดิ จะทําอะไรเราสกั หน่อย แคบ่ อกวา่ ทําใหพ้ หี ายง่วงท”ี มนั ทําหนา้ เสยี อา้ ปากคา้ ง กอ่ นหนา้ แดง “งันผมจะไปชงกาแฟให”้ มนั ทําทา่ จะลกุ “ดกึ แลว้ พไี มอ่ ยากกนิ กาแฟ” ผมคลายเอวมันไวห้ ลวม ๆ แตไ่ มย่ อมใหม้ นั ดนิ หลดุ “งันพกี ็ไปอาบนํา” “อมื เป็ นความคดิ ทดี ี งนั อาบดว้ ยกนั ดกี วา่ ” “ดะ เดยี วพเี อก ผมอาบมาแลว้ ” มนั รบี ยอื “แตพ่ ยี งั ไมไ่ ดอ้ าบ” “พกี ็อาบไปคนเดยี วส”ิ “ไมเ่ อา อาบคนเดยี ว พคี งหลับคาหอ้ งนํา กายมาอาบเป็ นเพอื นพดี กี วา่ ” ผม รบี ลากมันเขา้ หอ้ งนําทนั ที มันยอื ใหญ่ สดุ ทา้ ยก็แพแ้ รงผมครบั ผมจบั มันรดู ทรัพยจ์ น เหลอื แตเ่ นอื หนังลอ่ นจอ้ น ไมต่ า่ งกบั ตวั เอง กอ่ นหนั ไปเปิดนําใสอ่ า่ งจนเต็ม ทคี อนโดไมม่ อี า่ ง แตท่ บี า้ นมี มันยังพยายามดนิ อยู่ ผมลากมันลงไปนังในนําดว้ ยกนั “ดอื ” มนั หนั มาตอ่ วา่ ผมทําหทู วนลม เอนหลงั แชอ่ ยใู่ นอา่ ง ดงึ มันมานอนบนอกอกี ที รงั เอวมนั ไว ้ ดว้ ยสองมอื กนั หนี มันพยายามจะลกุ “ผอ่ นคลายหน่อยน่า พเี หนอื ย” ผมบอกมันเสยี งเหนอื ย จรงิ ๆ ก็ไมไ่ ดเ้ หนอื ยอะไรหรอก แตพ่ อผมบอกมนั งที ไี ร มันจะยอม ผมทกุ ที แลว้ มันก็ไดผ้ ล จาก ทดี นิ ๆ อยู่ หยดุ ลงทนั ที ผมอมยมิ ปิดเปลอื กตาลง กดป่ มุ ใหน้ ํามันวงิ วนนดิ หน่อย ไม่ แรงมาก พอใหม้ นั เกดิ ฟองนวดตวั เบา ๆ มนั คงชอบ จากทนี ังเกร็ง ๆ อยกู่ ็ผอ่ นคลายมากขนึ

จากทมี นั นอนพงิ ตวั ผมอยู่ มันเรมิ นัง แลว้ ยนื มอื ไปหยบิ เป็ ดนอ้ ยจากรมิ อกี ฝังมาด(ู พวก ทโมนมันเอามาฝากน่ะ ) ผมอมยมิ มองมันเลน่ เป็ ดนําไป “เด็ก” ผมแอบกดั มนั เบา ๆ มันหนั ขวบั มามอง ทําหนา้ บดู หน่อย ๆ แลว้ หนั ไปเลน่ ตอ่ ผมนอนเลน่ ไป เรอื ย ๆ เป็ ดนอ้ ยของมันแหวกวา่ ยตามนําไปยังอกี ฝัง มันกระเถบิ ตวั ไปหยบิ แตม่ นั คงลมื ไป วา่ นังอยบู่ นตัวผม พอมันเขยอื นก็ทับนอ้ งเป็ ดยักษ์ของผมในนํามันกระตกุ เบา ๆ พาเอาไอต้ ัว เล็กหนั ขวบั มามอง ผมยมิ นดิ ๆ ใหม้ นั มนั รบี กลับมานังสงบในนําไมเ่ ลน่ อะไรอกี เลย ผม อมยมิ ขอี ายไดอ้ กี เรานอนกนั อยแู่ บบนันจนขไี คลมนั หลดุ ลอกผมถงึ ไดพ้ ามันขนึ มนั อาบนําแลว้ เลยไมต่ อ้ ง อะไรมาก แตผ่ มยงั ไมไ่ ดอ้ าบ เลยลา้ งตัวนานนดิ หนงึ มนั พันผา้ เชด็ ตวั ทเี อว จะเดนิ ไปหยบิ ชดุ เดมิ มาใส่ แตผ่ มเบรกไวก้ อ่ น “เดยี วพหี ยบิ ชดุ ใหใ้ หม่ ชดุ นันนอนไมส่ บายหรอก” “ไมเ่ ห็นเป็ นไรเลย ชดุ แบบนผี มใสน่ อนประจํา” ผมไมส่ นใจคําตอบ หยบิ ผา้ เชด็ ตวั มาพันเอว เดนิ เขา้ ไปหามัน หนา้ มันแดงหน่อย ๆ จอ้ งมอง หนา้ อกผมทเี คลอื บไปดว้ ยหยดนํา ผมควา้ ชดุ มนั มาถอื ไว ้ เดนิ ไปทตี เู ้ สอื ผา้ เดาสิ ผมจะหยบิ ชดุ ไหน แน่ นอน ชดุ สดุ เซก็ ซี เป็ นเสอื เชติ ครับ มนั มองหนา้ ตอนผมยนื ชดุ ให ้ คราวนเี ป็ นสฟี ้าครบั ไมใ่ ชส่ ขี าว แตเ่ สอื มนั ก็บางเบา แถมยังพลวิ อกี ตา่ งหาก “ผมไมเ่ อาชดุ นไี ดไ้ หม เสอื ยดื หรอื กางเกงบอลสกั ตวั ก็ยงั ด”ี มนั ตอ่ รอง ผมสา่ ยหนา้ “ชดุ นี หรอื นอนโป๊ ” ผมใหท้ างเลอื ก มันทําหนา้ เหมอื นจะรอ้ งไห ้ แตก่ ็ยอมรับไปใส่ สว่ นผมก็หยบิ ชดุ นอนมาใส่ บา้ งเหมอื นกนั ของผมเป็ นแคเ่ สอื ยดื กบั กางเกงเอวสวมเลยใสง่ า่ ย แตข่ องมนั เสอื เชติ กระดมุ เยอะ กวา่ จะตดิ ครบทกุ เม็ดผมก็แตง่ ตวั เสร็จแลว้

เมอื กี ตอนอยใู่ นหอ้ งนํา ผมพยายามระงบั อารมณต์ ัวเองไว ้ แตต่ อนนไี มต่ อ้ งแลว้ ครับ แคเ่ ห็น ขาขาว ๆ ของมันดา้ นหลงั นอ้ งผมกก็ ระตกุ ดกุ๊ ดกิ แลว้ มนั ยนื ตดิ กระดมุ อยู่ ผมเดนิ เขา้ ไป สวมกอดมนั จากดา้ นหลัง มันเอยี วหนา้ มามอง “พชี อบนะ หนุ่ กายเซก็ ซดี ”ี ผมชม มันหนา้ แดงใหญ่ มอื ยงั คา้ งตดิ กระดมุ สามเม็ดบนอยู่ ผมเลยจับมันหนั มาเผชญิ หนา้ แลว้ ชว่ ยตดิ กระดมุ ให ้ มนั มองงง ๆ ผมไมพ่ ดู อะไร เพยี งแคต่ ดิ กระดมุ ไปเรอื ย ๆ เหลอื ไวแ้ คเ่ ม็ดบนเทา่ นัน “ขอบคณุ ครับ” มนั บอก ผมกม้ กระซบิ ขา้ งหมู นั “ขอคา่ ตดิ กระดมุ ดว้ ย” มนั อา้ ปากคา้ ง ผมยมิ เจา้ เลห่ ใ์ ส่ “ผมขอตวั นะฮะ งว่ งแลว้ ” มนั รบี หนั หลัง แตผ่ มจับขอ้ มอื มนั ไวก้ อ่ น “คา่ ตดิ กระดมุ พลี ะ่ ” ผมพดู เรยี บ ๆ มันหนั ซา้ ยหนั ขวา คงพยายามหาขอ้ อา้ งดี ๆ มาปฏเิ สธ “แลว้ จะเอาอะไร” มนั กม้ หนา้ ถามเสยี งแผว่ ผมอมยมิ “ตรงน”ี ผมจมิ แกม้ ซา้ ยตวั เอง มันเงยหนา้ มอง ทําหนา้ อดึ อดั นดิ หน่อย กอ่ นยดื ตวั จนสดุ เทา้ ขนึ มา หอมแกม้ ผม “ตรงนดี ว้ ย” ผมจมิ ไปทแี กม้ อกี ขา้ ง มนั ทําทา่ อดึ อดั กอ่ นยดื ขนึ มาหอมแกม้ อกี ขา้ ง “แลว้ ก็ตรงนเี ป็ นทสี ดุ ทา้ ย” ผมจมิ ไปทรี มิ ฝีปากตวั เอง มันทําหนา้ เหวอ เมม้ ปากแน่น กอ่ นคอ่ ย ๆ ยดื ตวั ขนึ มาจบุ๊ ปากผม เบา ๆ “เป็ นเวลาหนงึ นาท”ี ผมบอกตอ่ มันทําหนา้ เหวอยงิ กวา่ เดมิ “แบบแลกลนิ ดว้ ย” กอ่ นเพมิ เตมิ กฎเขา้ ไปอกี

“พเี อก” มนั เรยี กชอื ผมเพอื เรยี กความเห็นใจ “คา่ ตดิ กระดมุ ” ผมทวง มนั เมม้ ปากแน่น อยากเถยี ง แตม่ นั ก็รวู ้ า่ เถยี งสผู ้ มไมไ่ ด ้ “แคจ่ บู นะ” มนั ตอ่ รอง ผมพยักหนา้ มนั ยดื เทา้ ขนึ มาจบู แตต่ วั มันเตยี ครบั เลยตอ้ งโอบสองแขนไวร้ อบคอผมเพอื พยงุ ตวั มันเอง ผมยนื อยนู่ งิ ๆ ปลอ่ ยใหม้ นั เป็ นฝ่ ายนํา ลนิ เก ้ ๆ กงั ๆ พยายามกระตนุ ้ ใหล้ นิ ผมตอบรบั ผม ปลอ่ ยใหม้ นั ทําอยสู่ กั พักกอ่ นตวดั ปลายลนิ ตอบรบั มนั บา้ ง ผา่ นไปสาม สบิ วิ ผมเรมิ เป็ นผคู ้ มุ เกม ตวดั ปลายลนิ หยอกลอ้ มนั ภายใน หนา้ มันเรมิ แหงน ลมหายใจเรมิ เปลยี นจังหวะ มอื ผมทอี ยเู่ ฉย ๆ เลอื นไปเกาะไวท้ เี อวมันหลวม ๆ ไลต่ ําลงไป ทสี ะโพก ผา่ นไปมากกวา่ สองนาที เราสองคนยังไมไ่ ดล้ ะรมิ ฝีปากออกจากกนั มอื ไมม้ นั เรมิ หาที ระบายเป็ นแถวทา้ ยทอยของผม ผมบบี แกม้ กน้ มันแรงเลอื นลงไปทตี น้ ขา มันครางออกมาเสยี งเบาในลําคอ “พเี อก…” มนั ละรมิ ฝี ปากออกมาครางเรยี ก ปากมนั ฉําแลว้ ก็แดงจนผมอดไมไ่ ดท้ จี ะกม้ ลงไปกดจบู อกี รอบ ผม ยกขามนั ขา้ งหนงึ มาเกาะไวท้ สี ะโพก มอื ไมเ้ รมิ เคลน้ คลงึ หนักขนึ เรอื ย ๆ ตอนนนี อ้ งผม มนั ตนื เต็มทแี ลว้ ครบั ตงั โดไ่ ปชนหนา้ ทอ้ งมนั แลว้ ของมนั เองกเ็ ต็มทแี ลว้ เหมอื นกนั ผมถอนรมิ ฝีปากออกชา้ ๆ มาจอ้ งมองดวงตาพรา่ เลอื นของมนั ผมยมิ เลอื นรมิ ฝีปากลงไปยงั ซอกคอทยี งั หอมจรงุ ดว้ ยกลนิ สบู่ ไซเ้ บา ๆ กอ่ นโหมแรงระรานมากขนึ เรอื ย ๆ มันหอบหนัก เอยี งคอทังรับทังหนปี ากผม ผม ดนั มันใหถ้ อยรน่ จนชนขอบเตยี งลม้ นอนหงายไปบนทนี อน ผมทงิ ตวั ลงตาม แทรกกลาง ระหวา่ งขามนั ใชห้ ัวเขา่ ดนั สองขามนั ออกกวา้ ง แลว้ ทําการเชอื มรา่ งของเราเอาไวด้ ว้ ยกนั คบั ครบั คับจรงิ ๆ ผมแทบจะเขา้ ไมไ่ ด ้ แตก่ พ็ ยายามกดแทรกเขา้ ไปใหม้ ากทสี ดุ ไมอ่ ยากรนุ แรงครับกลัวมัน เจ็บ ไมน่ านผมก็ผสานรวมรา่ งกบั มันไดส้ ําเร็จ

“กาย” ผมกระซบิ เรยี กมันเสยี งทมุ ้ รอ้ น ครบั แน่นดว้ ย มันรดั จนผมปวดไปหมด ผมแชร่ า่ งไวอ้ ยา่ งนัน ลบู หวั มันเบา ๆ จบู ซบั แกม้ ใหม้ นั ผอ่ นคลาย ผา่ นไปสกั พัก ผมเรมิ ขยบั ถอนรา่ งตวั เองออกแลว้ ใสก่ ลับเขา้ ไปใหม่ มนั ครางฮอื แหงนหนา้ กําผา้ ปทู นี อนแน่น ผมกดั ฟัน เคลอื นทเี ขา้ ออกชา้ ๆ อยอู่ ยา่ งนันจนชอ่ งทางเรมิ ไหลลนื ถงึ ไดเ้ พมิ จังหวะเป็ นเร็ว ขนึ เรอื ย ๆ เสยี งครางของมนั ก็ดังมากขนึ เรอื ย ๆ เหมอื นกนั “กาย...” ผมครางเรยี ก เรง่ จงั หวะนําพามนั ไปถงึ ฝังฝัน ผมยอมรับครับ วา่ ผมกําลังหลงเรอื นรา่ งนเี ขา้ ใหแ้ ลว้ “นี ออนท็อปใหพ้ หี น่อยส”ิ ผมพลกิ มนั ขนึ ไปนังดา้ นบน “พอแลว้ ” มนั รบี บอก เพราะเราสองคนเพงิ เสร็จกนั ไปเมอื ตะกี “ถา้ ออนท็อปถกู ใจพี พจี ะจบแคร่ อบเดยี ว แตถ่ า้ ไม่ พจี ะตอ่ ทังคนื ” ผมขู่ มันหนา้ แดง “พสี ญั ญาแลว้ นะ” มนั ทวง ผมพยักหนา้ เขยบิ ตวั ขนึ ไปนังพงิ กําแพงหวั เตยี งโดยใชห้ มอนสองใบรองรับหลัง กางขาออกนดิ ๆ วางราบไปกบั พนื มนั เขยบิ ตวั มาเหนอื นอ้ งผม จอ้ งมองนดิ หน่อย กอ่ นตดั สนิ ใจ กดรา่ งตวั เองลงไปชา้ ๆ นา่ รักดคี รับ ทา่ ทางยงั เก ้ ๆ กงั ๆ แตด่ มู เี สน่หด์ ี ผม ครางออกมาเบา ๆ เวลาทําเองกบั มคี นทําใหน้ มี นั คนละอารมณก์ นั เลย มนั ยกตวั ขนึ ชา้ ๆ แลว้ คอ่ ย ๆ กดตวั เองลงไป ลมหายใจตดิ ขดั สองมอื จับไหลผ่ มแน่นเพอื พยงุ ตวั เอง “อมื พเี อก” มนั ครางออกมา ผมนังยมิ ใหม้ นั ทําเองไปเรอื ย ๆ สกั พักมันก็เปลยี นจังหวะจากยกตวั เองขนึ ลงเป็ นโยกไหวเขา้ ออกแทน จะทว่ งทา่ แบบไหน ผมก็รสู ้ กึ ดคี รบั

ผมหรตี าอดทนดว้ ยความเสยี วสะทา้ น จอ้ งคนทกี ม้ หนา้ โยกไหวรา่ งกายไปเรอื ย ๆ สกั พักมนั กเ็ งยหนา้ พาปากแดง ๆ มาครางเรยี กชอื ผม ผมรบี ประกบปากมันทนั ที มันครางฮอื เพราะโยกตวั ไมถ่ นัด ผมถอนปากออกอยา่ งเสยี ดาย มนั เรมิ ตน้ โยกใหม่ ดว้ ยจังหวะเชอื งชา้ ผมเลอื นมอื ไปจับเอวมันไว ้ จับไหวรนุ แรงมากขนึ มนั ครางเสยี งหนักเลย ยงิ มันครางเสยี งดงั มากเทา่ ไหร่ ผมยงิ จบั มันโยกแรงมากขนึ เทา่ นัน จวบจนมันกรดี รอ้ งพาผมไปถงึ ปลายทางแหง่ ความสขุ อกี รอบ มนั นังหอบ หนักพงิ หนา้ เขา้ กบั อกผม ผมเองก็หมดแรงนังแหงนหนา้ พงิ หัวไวท้ กี ําแพง เหมอื นกนั หยาดนําอนุ่ ๆ ของผมภายในของมนั เรมิ พากนั หาทางออกมาดา้ นนอกแลว้ พอ ลมหายใจผมเรมิ กลับมา ผมกม้ กระซบิ มนั ขา้ งหอู กี ครัง “เมอื กนี พี ไี มน่ ับนะ เพราะพเี ป็ นฝ่ ายชว่ ย” มนั เงยหนา้ เหนอื ย ๆ ขนึ มอง ผมกม้ จบู มันอกี ที ใครวา่ ผมเป็ นคนดคี รับ ผมอะ ทงั เลว เจา้ เลห่ ์ แถมยังหนื อกี ตา่ งหาก ฮา่ ๆ ๆ *** *** Kiss Love ♥ [31] หา!! พเี ชนชอบผม [กาย...♥] ผมรคู ้ รับ วา่ ผมคงเป็ นคนทบี อื ทสี ดุ ทยี อมพเี ขาทกุ อยา่ ง แตก่ ็นะ รเู ้ ขาหลอกแตก่ ็ยอมใหห้ ลอก ผมชกั อยากรอ้ งเพลงนขี นึ มาดัง ๆ ซะแลว้ เมอื คนื พมี นั เจา้ เลห่ ์ บอกวา่ ถา้ ผมออนท็อปใหจ้ ะจบแคร่ อบเดยี ว แตพ่ อผมจะเสร็จ พมี นั ก็ ดนั เขา้ มาชว่ ย แลว้ บอกวา่ ไมน่ ับ เพราะงันเมอื คนื พมี นั เลยฟัดผมจนเปรม ดวี า่ ไมไ่ ดฟ้ ัดผม ดกึ มาก เพราะอยากใหต้ นื ขนึ มาทานขา้ วเชา้ แบบพรอ้ มหนา้ พรอ้ มตากัน (ไมง่ นั พวกทโมนจะ มาอาละวาดครบั ) พเี อกปลกุ ผมแตเ่ ชา้ ผมกําลังอาบนําอยกู่ ็ไดย้ นิ เสยี งใส ๆ ของสามทโมนตะโกนเรยี กแลว้ พออาบนําแตง่ ตวั เสร็จ ผมก็เดนิ ออกไปขา้ งนอก เห็นสามสาวในชดุ นักเรยี นน่ารกั นังรอเรยี ง กนั เป็ นแถวอยทู่ ขี อบเตยี ง

“นอนหลับฝันดไี หมคะพกี าย” คนทนี ังอยตู่ รงกลางเป็ นคนถาม “ก็ดคี รับ” ถา้ ผผี า้ หม่ ไมห่ ลอกดกึ มากเมอื คนื อะนะ ผมออ้ มแอม้ ตอบ เกาแกม้ ตวั เองแกเ้ ขนิ โกหกไปก็คงไมพ่ น้ ทสี ามสาวจะรอู ้ ยดู่ ี พเี อกยมิ เจา้ เลห่ ์ หนั ไปชู 4 นวิ ใหพ้ วกทโมนดู พวกนอ้ ง ๆ กพ็ ากนั กรดี ใหญ่ เดากนั ไดใ้ ชไ่ หมฮะ วา่ สนี วิ นันคอื อะไร ผมรบี เดนิ ไปเก็บรวบเอาของทจี ําเป็ นเขา้ กระเป๋ า หลังจากมอื เชา้ ผมจะกลับบา้ น เพราะมี เรยี นบา่ ย พวก นอ้ ง ๆ วงิ ออกจากหอ้ งไปกอ่ น ตามตดิ ดว้ ยผมกบั พเี อก ขา้ งลา่ งผมเห็นคณุ พอ่ กําลังนัง อา่ นหนังสอื พมิ พอ์ ยทู่ โี ตะ๊ ทานอาหาร สว่ นคณุ แมน่ ังอยขู่ า้ งกนั กําลังคยุ กบั ป้าหวงิ ทกี ําลังจัด เตรยี มสํารบั อยู่ พวกทโมนพากนั นังเรยี บรอ้ ยทตี ําแหน่งตวั เองแลว้ คณุ พอ่ คณุ แมล่ ะจาก กจิ กรรมทที ําหันมามอง “ตนื กนั แลว้ เหรอหนุ่ม ๆ” คณุ แมท่ ักดว้ ยรอยยมิ เห็นแลว้ นกึ ถงึ แมข่ นึ มาทันที แตเ่ วลาแมผ่ มตนื นอนจะเบลอกวา่ นเี ยอะ “ครบั อรณุ สวสั ดิ คณุ ลงุ คณุ ป้ า” ผมเดนิ ไปทงิ ตวั ลงนังขา้ ง ๆ พเี อก “โห คณุ ลงุ แตง่ สทู หลอ่ จัง น่าจับถา่ ยรปู สกั แชะสองแชะนะเนยี ” ปาก ผมมนั ไปเองครบั เหน็ ใครหลอ่ เป็ นอยากถา่ ยรปู ไปหมดแหละ แมท้ า่ นจะอายมุ ากแลว้ กต็ าม แตร่ ปู รา่ งหนา้ ตายงั ดดู อี ยเู่ ลย ไมไ่ ดห้ ลอ่ หนา้ เด็กแบบพอ่ ผม แตก่ ็หลอ่ แบบผใู ้ หญว่ ยั ทํางาน ดภู มู ฐิ านสมวัยดี คณุ พอ่ ขยับเนอื ตวั เก็กหลอ่ ขนึ มานดิ หนงึ ผมอมยมิ หนั ไปทางคณุ แมบ่ า้ ง “คณุ ป้ าก็สวยแตเ่ ชา้ เลย วนั นจี ะไปออกงานทไี หนรเึ ปลา่ ครบั ” “แหมกายละก็\" คณุ แมท่ ําทา่ เขนิ น่ารกั ดี “อยา่ เรยี กวา่ ป้ าไดไ้ หม ฟังดแู กแ๊ ก”่ แกจับหนา้ ตวั เองไวเ้ บา ๆ “เรยี กแมด่ กี วา่ ดใี จจังได ้ ลกู ชายเพมิ อกี คน” แลว้ คณุ แมก่ ็หันไปกรดี กบั คณุ พอ่ เบา ๆ

“ก็ดี งนั เรยี กลงุ วา่ พอ่ เลยละกนั ” งา่ ย ๆ ครับครอบครัวนี ดไู มอ่ อกเลยวา่ เป็ นเจา้ ของธรุ กจิ ขนาดใหญ่ “ครบั คณุ พอ่ คณุ แม”่ ผมรับปาก “พเี อก หบุ ยมิ บา้ งก็ไดน้ ะคะ” “ใช่ ไอกลัวเหงอื กพแี หง้ ” “อะ เตมิ นําใหเ้ หงอื กหน่อย” สามตวั ป่ วนแซวพมี นั พเี อกงา้ งมะเหงกใหท้ ี ผมอมยมิ ใหพ้ แี กเลาะเลยไปทนี อ้ ง ๆ “พดู มาก กนิ เร็ว ๆ เขา้ เดยี วก็ไปโรงเรยี นสายหรอก” “ไมก่ ลัว เพราะวนั นเี รามสี ารถมี อื ด”ี ครับ ปกตถิ า้ พเี อกอยบู่ า้ น สว่ นมากจะเป็ นคนไปรับไปสง่ พวกนอ้ ง ๆ ไปเรยี นนะ่ (จรงิ ๆ ถกู บงั คบั มากกวา่ ) ผมหัวเราะ หนั ไปขอบคณุ ป้ าหวงิ ทกี ําลงั ตกั ขา้ วให ้ มอื นันผา่ นไปดว้ ยดคี รบั โดนคณุ แมพ่ เี อกสอบสวนเรอื งสว่ นตวั นดิ หน่อย ในขณะทพี เี อก หัน ไปคยุ เรอื งงานกบั คณุ พอ่ พอ จบมอื เชา้ สามสาวรบี วงิ เขา้ มาเกาะแขนผมซา้ ยขวา ผมหัวเราะ พเี อกเป็ นสภุ าพบรุ ษุ เสมอ เปิดประตใู หน้ อ้ งสาวเขา้ ไปนังเบาะทา้ ยทังสามคน ในขณะทเี บาะหนา้ ตกเป็ นของผม ระหวา่ งทางสาว ๆ กพ็ ากนั เมา้ ทแ์ ตกครบั เผาพตี ัวเองบา้ ง พอี ารต์ บา้ งพอี ฐิ บา้ ง ไมก่ ็เลา่ เรอื งทโี รงเรยี นใหฟ้ ัง ผมก็นังฟังไปหวั เราะไป สว่ นพเี อกขบั รถไปเงยี บ ๆ ไมน่ านก็มาถงึ โรงเรยี นของนอ้ ง ๆ ผมกวาดมองไปรอบ ๆ สถานทที เี รยี กวา่ โรงเรยี น โห จะหรหู ราอลังการงานสรา้ งไปไหน “เจอกนั ตอนเย็นนะคะพกี าย บา๊ ยบายคะ่ ” สาว ๆ แยง่ กนั โบกไมโ้ บกมอื ลําลา เปิดประตกู า้ วลงจากรถทลี ะคน ผมยมิ โบกมอื ไหว ๆ กลับบา้ ง พอออกไปยนื นอกตวั รถป๊ บุ สามสาวก็พากนั เปลยี นโหมดแทบจะทันที ผมเลกิ ควิ มองดว้ ย ความแปลกใจ โห สมกบั เป็ นพนี อ้ งกันจรงิ ๆ เพราะ ตอนนผี มกําลังเห็นสามสาวในมาดคณุ หนูสดุ เรยี บรอ้ ย (ทงิ คราบลงิ ทโมนเมอื กนี ไี ป

เลย) ใบหนา้ รนื เรงิ ถกู ปรบั ใหเ้ รยี บตงึ ราวกบั ตกุ๊ ตาไรอ้ ารมณ์ เดนิ เรยี งแถวหนา้ กระดาน สอง มอื ถอื กระเป๋ านักเรยี นไวด้ า้ นหนา้ กา้ วเทา้ พรอ้ มเพรยี งกนั เดนิ เขา้ ประตโู รงเรยี น โดยมี สายตาของนักเรยี นคนอนื ๆ (โดยเฉพาะหนุ่ม ๆ) มองตามกนั เป็ นแถว ผมหันไปหาพเี อก พี มนั ยมิ “อยา่ ไปใสใ่ จเลย แคไ่ มอ่ ยากใหค้ นเขา้ มายงุ่ วนุ่ วายมากน่ะ” ผมถงึ บา้ งออ้ ทนั ที พวก นอ้ ง ๆ กน็ า่ รักกนั จรงิ ๆ นนี า ไมม่ หี นุ่ม ๆ เขา้ มาจบี เลยนสี แิ ปลก แตถ่ า้ คดิ จะเขา้ มาจบี กนั จรงิ ๆ คงตอ้ งแยกใหอ้ อกกอ่ นวา่ ใครเป็ นใคร พี เอกสง่ ผมกลับบา้ น แลว้ พแี กก็ขบั รถเลยไปมหา’ลัยตอ่ เพราะมเี รยี นชว่ งเชา้ สว่ นผมขอ นอนเอาแรงอกี สกั หน่อยกอ่ น เหนอื ยครบั ทังทําภาพ ทังโดนฟัด พอนกึ ถงึ คนเจา้ เลห่ ห์ นา้ ตายเมอื คนื ก็พาเอาหนา้ รอ้ นขนึ มาอกี “ตาหนื เอย้ ” ผมแอบบน่ หงมุ หงมิ ปิดเปลอื กตาลงแลว้ ปลอ่ ยใหส้ ตคิ อ่ ย ๆ จางหายไป ผม ตนื อกี ทตี อนไดย้ นิ เสยี งโทรศพั ทม์ อื ถอื ดงั ขนึ เบา ๆ ผมหันไปมอง ตอนแรกคดิ วา่ เป็ น เสยี งนาฬกิ าปลกุ ทตี ัวเองตงั ไว ้ ทไี หนได ้ เป็ นเสยี งเรยี กเขา้ นเี อง ความลับทคี นอนื ยังไมร่ ู ้ ผมเป็ นพวกปลกุ ยาก แตถ่ า้ เป็ นเสยี งนาฬกิ าปลกุ ผมจะตนื แทบจะ ทันที (มันชนิ น่ะนะ ฟังมาตังแตเ่ ด็ก) ผมควา้ โทรศพั ทม์ ากดรบั ทันทโี ดยไมม่ องเบอร์ “ครบั ” ผมกรอกเสยี งเบลอ ๆ ไปตามสาย “ยังไมต่ นื อกี เหรอ นบี า่ ยกวา่ แลว้ นะ” ปลายสายหวั เราะ ผมพลกิ หนา้ จอดวู า่ ใครโทรมา “พเี ชน!” ผมรบี ตนื เต็มตาทนั ที

“ตอนเย็นไปทํางานทรี า้ นไหม” “ไปฮะ” ผมพยายามปรับเสยี งใหส้ ดใสขนึ มาอกี หน่อย “เดยี วพจี ะแวะไปกนิ กาแฟ” ผมยมิ รับ คยุ กนั อกี นดิ หน่อยก็ลกุ ไปลา้ งหนา้ ลา้ งตาเตรยี มตวั ไปมหา’ลัย หนั ไปมองรปู ถา่ ย ของพอ่ กบั แมบ่ นหัวเตยี ง “สกั วนั ผมจะทําใหพ้ อ่ กบั แมก่ ลบั มาคนื ดกี นั ใหไ้ ด”้ วา่ แลว้ ก็โทรหาแมส่ กั หน่อย ผมหยบิ มอื ถอื ขนึ มากดโทรออก สกั พักปลายสายกก็ ดรับ “นอนบา้ งรยึ งั เนยี ” “นอนแลว้ สบายดนี ะลกู ” “ครบั สบายด”ี “โทร มากด็ เี ลย แมเ่ พงิ ปิดตน้ ฉบบั นยิ ายเรอื งลา่ สดุ ไป มาเทยี วเป็ นเพอื นหนอ่ ยส”ิ กอ็ ยา่ งที คณุ เห็น แมจ่ ะเห็นคา่ ผมขนึ มาก็ตอนนแี หละ “ชว่ งไหนไมม่ เี รยี นก็ลามาสกั วนั สองวนั คอ่ ยกลับ หรอื ถา้ เป็ นไปได ้ เสารอ์ าทติ ยน์ เี ลยยงิ ด”ี ผมคงเป็ นพนักงานทลี าบอ่ ยทสี ดุ ละมงั ถา้ ทําแบบนัน “แมจ่ ะอยอู่ กี นานไหม” ผมถามเพราะดทู า่ งวดนแี กจะตดิ ลมบน ฟังจากนําเสยี งแลว้ คงไมก่ ลับกรงุ เทพงา่ ย ๆ แน่ “ไมม่ กี าํ หนด” ผม หวั เราะหึ ๆ ทเี ดาถกู ผมรบั ปากแมไ่ ป ใจจรงิ ก็อยากเทยี วอยเู่ หมอื นกนั เชยี งใหมเ่ นยี ไม่ ไดไ้ ปมานานแลว้ อยากชวนไอเ้ ตย้ ไปดว้ ย มนั จะไดห้ า่ ง ๆ จากพเี ป้ซะบา้ ง ผมปิงไอเดยี ขนึ มาทันที หยบิ โทรศพั ทข์ นึ มากดโทรออก สกั พักมันก็รับสาย “เตย้ แมก่ ชู วนไปเทยี วเชยี งใหมว่ ะ่ ไปดว้ ยกนั สกั วนั สองวนั ไหม” มนั ทําเสยี งดดี ๊า ขาเทยี ว เหมอื นกนั ครบั กอ่ นทําเสยี งเหยี ว “กอู ยากใหพ้ กี ไู ปดว้ ยจัง” “เอาน่า ไปกบั กหู น่อย ไปแคไ่ มก่ วี นั ก็กลับ”

ไมก่ วี นั มนั ก็ตัดโอกาสหนงึ เดอื นของไอเ้ ตย้ ไปไดเ้ ยอะเหมอื นกนั มนั รบั ปาก แคน่ ันผมก็ดใี จแลว้ ละ่ คณุ คดิ วา่ ผมเป็ นพนักงานทยี มิ เกง่ ไหม ปกตไิ มข่ นาดนหี รอก ยกเวน้ ตอนนี ผม กาํ ลังยมิ รนื เพราะพเี ชนแกมานังกนิ กาแฟทรี า้ น มันไมส่ ําคญั เทา่ ไหร่ ถา้ พแี กไมห่ อบ เอาภาพทแี กกําลังคดั อยวู่ า่ จะเอาภาพไหนลงแสดงดมี าทําดว้ ย พอไมม่ ลี กู คา้ ผมเลยเดนิ ไปเลยี บ ๆ เคยี ง ๆ ดภู าพกบั แก สว่ นไอเ้ ตย้ มันเดนิ ตามตดู พมี นั อยคู่ รับ เดนิ ตามแบบไมม่ เี หตผุ ล แคเ่ ดนิ ตามเฉย ๆ เหมอื น หมาตดิ เจา้ ของ สงสาร พเี ป้เหมอื นกนั แตต่ อนนพี เี ชนสาํ คญั กวา่ ผมยนื ดรู ปู สองรปู ทพี แี กยนื ให ้ พนักงานคน อนื ไมว่ า่ ครับ เพราะพเี ชนทปิ หนักมาก (ใหท้ ปิ เยอะกวา่ คา่ กาแฟหลายเทา่ ทนี ที ปิ รวมครบั ผมไดค้ นอนื ก็ได ้ ฮา่ ๆ ๆ แลว้ ผมกบั ไอเ้ ตย้ ออ้ พเี ป้อกี คน ดนั เป็ นตวั ดงึ ดดู ลกู คา้ ไดท้ ปิ เป๋ า ตงุ อยเู่ รอื ย) วา่ ไปทํางานแบบนกี ็ไดเ้ งนิ กนิ ขนมเยอะดนี ะ มาทําไมก่ วี นั ไดเ้ งนิ ตงั เยอะแน่ะ แตเ่ กบ็ ยัด บญั ชคี รับ ผมไมใ่ ชพ่ วกสนิ เปลอื ง แถมเงนิ ทพี อ่ กบั แมใ่ หท้ กุ เดอื นก็มากโขอยู่ ของทผี ม อยากไดจ้ รงิ ๆ สว่ นมากก็พวกอปุ กรณ์กลอ้ งนันแหละ แตล่ ะอยา่ งก็ไมใ่ ชถ่ กู ๆ บางตวั ซอื ที เงนิ แทบหมดบญั ชี ผมถงึ ไดร้ ักลกู ๆ ของผมทกุ ชนิ ไง ทเี หลอื อยากไดอ้ ะไร พอ่ กบั แมก่ ็จะซอื ใหซ้ ะหมด อยา่ ง ลา่ สดุ ผมบอกพอ่ วา่ จะทําเว็บบอรด์ คงตอ้ งเก็บเงนิ ซอื โนต้ บคุ๊ สกั เครอื ง ผา่ นไปไมถ่ งึ อาทติ ย์ ก็มโี นต้ บคุ๊ สง่ มาใหท้ บี า้ น ในนามของอาเฮยี สดุ หลอ่ ครอบ ครัวผมขยนั ทําเซอรไ์ พรสก์ นั ดี แมก่ ็ตปุ ัดตปุ ่ องไป ขอ้ หาไมป่ รกึ ษาแก ผมเลยแกลง้ บน่ ๆ วา่ อยากไดโ้ ปรแกรมมาลงเครอื ง พแี กก็วงิ พาไปลงซะเต็มสตรมี ฮา่ ๆ ๆ ๆ ใครไดผ้ ลประโยชนล์ ะ่ ครบั ถา้ ไมใ่ ชไ่ อก้ าย

“พชี อบมมุ มองของกายนะ” พเี ชนชม ผมยมิ แกม้ บาน “ผมก็ชอบตามพนี ันแหละ” ควิ หลอ่ เลกิ สงู “ก็ คนแรกทที ําใหผ้ มอยากถา่ ยภาพก็คอื พนี แี หละ ก็ตอนนัน พอ่ นัดคยุ งานกบั ลกู คา้ ในหา้ ง ทภี เู ก็ต เลยหนบี ผมไปเทยี วดว้ ย ระหวา่ งรอ ผมกเ็ ดนิ เลน่ ไปเรอื ย ๆ จนหลงเขา้ ไปในงาน ภาพถา่ ย หนงึ ในนัน มผี ลงานของพอี ยดู่ ว้ ย ภาพนันสวยเอามาก ๆ ผมยนื ดอู ยตู่ ังนานสอง นาน แลว้ ขา้ งภาพนัน ก็มภี าพตวั พเี องในชดุ เสอื โคท้ สดี ําสนทิ ยนื ทําหนา้ นงิ ๆ ถอื กลอ้ งไว ้ ในมอื พยี งั ดเู ด็กอยเู่ ลยถา้ เทยี บกบั คนอนื ๆ ในงาน” “ผม ไมร่ วู ้ า่ ผมยนื มองอะไรนานกวา่ กนั ระหวา่ งภาพทพี ถี า่ ยกบั ภาพถา่ ยของพี เพราะมนั ดดู ี พอ ๆ กนั ” ผมพดู ยมิ ๆ พมี นั ฟังแลว้ นงิ ไปครับ ผมก็โมต้ อ่ “ตงั แต่ วนั นัน ผมก็จดจําชอื ของพเี อาไว ้ นายชรนิ ทร์ อทิ ธเิ ดชา แลว้ ตามงานของพมี าตลอด ตอนนันพอ่ ยงั อยู่ เลยพาผมไปดงู าน พอโตขนึ มาหน่อย ผมก็ตามงานพดี ว้ ยตวั เอง” ผมพดู ไปยมิ ไป หวนนกึ ถงึ ความประทบั ใจเกา่ ๆ พเี ชนนังฟังนงิ ๆ “กลอ้ ง ตวั แรกทพี อ่ ซอื ให ้ กเ็ ป็ นกลอ้ งยหี อ้ และรนุ่ เดยี วกนั กบั ทพี ถี อื ไวใ้ นภาพนันแหละ เจา้ ลกู ชายคนโตของผมยังแขวนอยใู่ นหอ้ งอยเู่ ลย ถา่ ยเยอะ น็อคกลางอากาศ” ผมหัวเราะ ทําทา่ กดชตั เตอรเ์ จา้ กลอ้ งตวั แรกทพี อ่ ซอื ใหเ้ ป็ นของขวญั วนั เกดิ “โอะ๊ ! ลกู คา้ มา รอกอ่ นนะฮะ” ผมรบี วงิ จดู๊ ไปหาลกู คา้ ทันที ผม มาทํางานทนี ตี อนไมม่ เี รยี นครับ เขาคดิ เป็ นชวั โมง วนั หนงึ มาทํากชี วั โมงก็มารค์ ไว ้ เจา้ ของเป็ นคนงา่ ย ๆ ตดิ จะตสิ ๆ ดว้ ยซํา อยดู่ ว้ ยกนั ได ้ พอผมรับลกู คา้ เสร็จ พเี ชนก็เดนิ มาหา แกเกบ็ ขา้ วของมาถอื ไวห้ มดแลว้ “พี กลับกอ่ นละ” พมี นั ลบู หวั ผมเบา ๆ สง่ รอยยมิ อบอนุ่ มาให ้ “แลว้ วา่ ง ๆ จะเอาภาพมาให ้ ชว่ ยเลอื กอกี ” ผมพยักหนา้ รบั แลว้ พแี กก็เดนิ จากไป ผมหันหลังเตรยี มจะกลับไปทํางานตอ่ กเ็ ห็นไอเ้ ตย้ ยนื มองดว้ ยสายตาเจา้ เลห่ อ์ ยตู่ รงหนา้ “มงึ ” “อะไร” “มงึ อะ”

“อะไร” ยงิ พดู มนั ยงิ ทําสายตาเจา้ เลห่ ใ์ ส่ จะพดู อะไรกร็ บี ๆ พดู มาสวิ ะ “มงึ อะ หวา่ นเสน่หไ์ ปทัว” ผมทําหนา้ แหยงมองมนั “กไู ปหวา่ นเสน่หอ์ ะไรใหใ้ ครตอนไหน” งงครบั จําไดว้ า่ ผมไมเ่ คยเป็ นคนแบบนัน เออ้ ถา้ เจอสาว ๆ ก็วา่ ไปอยา่ ง “กจู ะฟ้องพเี อก” “พเี อกเกยี วไรดว้ ย แลว้ นกี ไู ปหวา่ นเสนห่ ใ์ หใ้ ครตอนไหน กย็ งั ไมไ่ ดค้ ยุ กบั สาวคนไหนสกั คน” มันนกี พ็ ดู แปลก ๆ “นมี งึ โง่ หรอื วา่ มงึ แกลง้ โงว่ ะ” ผมขมวดควิ “มงึ ดไู มอ่ อกรไึ ง วา่ พเี ชนอะ เขาชอบมงึ ” ผมยมิ “ก็ เออดิ กกู บั เขามนั คอเดยี วกนั นหี วา่ ” ผมพดู ยมิ ๆ “เพราะกกู ็ชอบพเี ขาเหมอื นกนั มงึ ก็รวู ้ า่ กอู ะ ปลมื เขามานาน พอไดม้ าเจอตวั จรงิ กแู ทบจะจดุ พลฉุ ลอง นวี นั นแี กก็เอาภาพมาใหก้ ู ชว่ ยเลอื กดว้ ยนะ” ผมโมไ้ ปยมิ ไป ไอเ้ ตย้ มันทําหนา้ หน่าย “ชอบของกู ไมไ่ ดช้ อบมงึ อยา่ งนอ้ งอยา่ งนุ่งอยา่ งเพอื น” ผมตคี วิ ยน่ “แลว้ มันอยา่ งไหนวะ” เอา้ ไมใ่ หช้ อบอยา่ งนอ้ งแลว้ อยา่ งไหน หรอื วา่ เพอื นรว่ มงาน แตก่ ยู งั ไมไ่ ดท้ ํางานกบั พเี ขานี หวา่ “กาย…เขามงึ งอกแนะ่ ” มนั พยักพเยดิ หนา้ มาทหี ัวผม ผมรบี จบั หวั ตวั เองไวท้ ันที “ไอฟ้ าย” ผมดา่ มันกลบั “มงึ นันแหละ ฟาย เขามารกั มาชอบก็ยงั ไมร่ ตู ้ ัวอกี ” “ก็กรู ตู ้ ัวแลว้ ไง” แลว้ จะเอาอะไรอกี วะ

“นกี าย…” มันโอบไหลผ่ มแลว้ ลากออกมาหนา้ รา้ น ขา้ งในลกู คา้ เยอะครับ เมอื กคี ยุ กนั เบา ๆ แตค่ นก็ยงั มอง “พเี ชนเขาชอบมงึ …” เออ้ อนั นันกรู ู ้ ยําอยนู่ ันแหละ “แบบทมี งึ ชอบพเี อกอะ” ผมนงิ ครบั นงิ งันเลย วา่ แต…่ แลว้ กชู อบพเี อกแบบไหนวะ ผมมองตามนั “พเี ชนเนยี นะ” “ออื ” “กวู า่ มงึ มองผดิ แลว้ วะ่ ถงึ พวกกจู ะสนทิ กนั แตเ่ ขาชอบกเู พราะกถู า่ ยภาพแบบเขามากกวา่ ” ผมแยง้ ไมเ่ ห็นพแี กจะมที า่ ทอี ะไร เกนิ เลย “มงึ กดู อู อกวา่ พเี ขาชอบมงึ ทังสายตาและทา่ ทาง มผี ชู ้ ายคนไหนวะ ถอื ของขวญั มาให ้ ผชู ้ ายดว้ ยกนั กะอแี คไ่ ดท้ ํางานพเิ ศษกกิ กอ๊ ก” เออ้ …มนั ก็จรงิ “แลว้ ใครทไี หน จะหอบงานมานังมองมงึ ตงั นานสองนาน ถา้ ไมใ่ ชว่ า่ ชอบมงึ ” “มองก”ู ผมชนี วิ ใสห่ นา้ ตวั เอง มันพยกั หนา้ รบั “กไู มร่ วู ้ ะ่ ” “กรู ู ้ ถงึ ไดบ้ อกวา่ มงึ เป็ นควายไง” ขอบใจเพอื น มงึ พดู จนกอู ยากรอ้ งมอ ๆ ขนึ มาทนั ทเี ลยวะ่ “มงึ แตพ่ เี ชนไมใ่ ชเ่ กยน์ ะ” “มงึ กบั พเี อกก็ไมใ่ ชเ่ หมอื นกนั ” ผมชะงกั

มนั ก็จรงิ แลว้ อะไรคอื สงิ ทที ําใหค้ นคนหนงึ ชอบคนเพศเดยี วกนั ได ้ พอพดู จบ มันก็เดนิ ไปทํางานตอ่ ปลอ่ ยใหผ้ ม ไดใ้ ชร้ อยหยักจากสมองอนั นอ้ ยนดิ ประมวล สงิ ทเี กดิ ขนึ “คงไมห่ รอกมงั กวู า่ มงึ มองผดิ แลว้ วะ่ เตย้ ” ผมบอกกบั อากาศธาตแุ ทนเจา้ ตวั คนพดู แลว้ เดนิ ไปทํางานของตวั เองตอ่ วนั นพี อ่ เพงิ โทรมาบอกฮะ วา่ เลอื นการเดนิ ทางกลบั ไทยเร็วขนึ ตงั อาทติ ย์ ผมงแี กม้ บานเลย วนั นที ํางานดว้ ยความชนื มนื อกี แลว้ “อารมณด์ อี ะไร” พเี ป้เดนิ เขา้ มาทกั พอดไี อเ้ ตย้ รับออเดอรอ์ ยู่ ตอนนอี ารมณ์ดสี ดุ ๆ ครับ กลางวันพเี ชนมา ตอนใกลเ้ ลกิ งานพอ่ โทรมาบอกขา่ วดอี กี จะมี อะไรดไี ปกวา่ นอี กี ไหม ผมยมิ รา่ ตอบพแี ก “พอ่ ผมจะกลับกอ่ นกําหนดน่ะ” พเี ป้พยักหนา้ เขา้ ใจ กอ่ นสายตาจะเหลอื บไปเห็นไอเ้ ตย้ ทหี ันมองมาทางเราพอดี “ไหวไหมพเี ป้ ” พมี นั พยกั หนา้ ผมยมิ ใหน้ ดิ หนงึ นกึ อะไรขนึ ได ้ รบี ยดื ตวั กระซบิ ขา้ งหพู มี นั เบา ๆ เพราะพโี จ พนักงานกะดกึ เดนิ ผา่ นมาพอดี “ผมกะวา่ จะชวนไอเ้ ตย้ ไปเชยี งใหมส่ กั วนั สองวนั พจี ะไดม้ อี สิ ระเพมิ ขนึ ” พมี นั หนั มามอง พยกั หนา้ รบั “รบี ตัดใจใหไ้ ดไ้ ว ๆ นะฮะ หรอื ถา้ ยังไง หาแฟนใหมส่ กั คนไปเลย พโี ฟนก็ได ้ เห็นพแี กเหล่ พมี านานละ” ผมพดู ทเี ลน่ ทจี รงิ พเี ป้หัวเราะ ผมกระซบิ ตอ่ เรอื งนนิ ทาคน ผมไมถ่ นัดหรอก แตอ่ ยา่ ใหไ้ ดเ้ รมิ เดยี วมันจะตดิ ลมบน “หรอื จะเอาพเี นเน่ก็ได ้ ไมส่ วยแตอ่ มึ ” พเี ป้หัวเราะเสยี งดงั “ขําอะไรกนั ” ไอเ้ ตย้ เดนิ เขา้ มาทัก พเี ป้ ทยี นื ขําอยทู่ ําหนา้ เรยี บขนึ มาทันที

โห พเี ป้ พไี ปเรยี นวชิ าโบกหนา้ ซเี มนตม์ าจากพเี อกใชป่ ่ ะเนยี “ไปทํางานไดแ้ ลว้ ป่ ะ” แลว้ พแี กก็เอาถาดโขกหวั ผมหนั หลังเดนิ จากไป ผมหันไปมองไอเ้ ตย้ ทมี องตามพเี ป้ดว้ ยสายตาเจ็บปวด อยากเดนิ เขา้ ไปกอดมนั สกั ทคี รับ ผมเองก็เลว บางครังอยากผอ่ นคลายพเี ป้ บา้ ง แตก่ ็อาจจะทํารา้ ยหัวใจของไอเ้ ตย้ มัน ขอโทษนะเตย้ แลว้ กจู ะพามงึ เทยี วเชยี งใหมใ่ หห้ นําใจเลย เลกิ งานแลว้ ครับ และ ตอนนผี มก็มานังหนา้ สลอนอยใู่ นรถของพเี อก โดยมสี ามทโมนนังอยดู่ า้ นหลงั โชคยังดี ทวี นั นพี อี ารต์ กบั พอี ฐิ ยังไมก่ ลับบา้ น ผมเลยไดแ้ อบขนึ หอ้ งพเี อก (โดยมสี ามสาวนอ้ ยเป็ น นางตน้ หอ้ ง) ใหเ้ ราไดท้ ําภารกจิ ทที ําคา้ งกนั ไวใ้ หเ้ สร็จสนิ พอไปถงึ บา้ นพเี อก ดวู นั นที กุ คนจะอยพู่ รอ้ มหนา้ กนั มากเป็ นพเิ ศษ คณุ พอ่ กบั คณุ แมก่ ็พากนั กลับบา้ นเร็ว พเี อกแอบกระซบิ วา่ พวกทา่ นคงอยากมสี ว่ นรว่ มดว้ ย ใครไดข้ องขวญั ชนิ นไี ป คงภมู ใิ จน่าดู วนั นี เราทํางานกนั ในหอ้ งรับแขกครบั แตใ่ หพ้ ยี ามรายงานถา้ พวกพอี ารต์ กลับมาแบบไมไ่ ด ้ บอกลว่ งหนา้ เมอื วานเราเลอื กภาพกนั แลว้ วนั นกี แ็ คเ่ อาภาพมาแปะในอลั บมั เรยี งลําดบั ปี และใสต่ ัวหนังสอื ลงไป คนเขยี นไมใ่ ชผ่ มครับ แตเ่ ป็ นแอม เพราะตวั หนังสอื น่ารักสดุ ไอเป็ นคนเลอื กสี สว่ นคนแปะ คอื ออ้ น ผมแคบ่ อกครบั วา่ ตอ้ งจัดเรยี งตรงไหน โดยมคี ณุ พอ่ คณุ แมน่ ังแนะอยขู่ า้ ง ๆ สว่ นพี เอก นังมอง โหพี ชว่ ยกนั ทํามาหากนิ กนั มากเลย ผา่ นไปสามชวั โมง โฟโตบ้ คุ๊ ของพวกเราก็เสร็จสนิ หนาใชไ้ ด ้ ผมยนื ใหค้ ณุ พอ่ คณุ แมด่ กู อ่ น เผอื ตอ้ งเพมิ เตมิ หรอื แกไ้ ขตรงไหนอกี พวกทา่ นรับไปเปิดดแู ละอา่ นสงิ ทเี ขยี นไวใ้ นนัน พออา่ นไปไดป้ ระมาณสบิ หนา้ แมก่ น็ ําตา

รว่ งทนั ที ผมนหี นา้ ตนื เลย “คณุ แม!่ !” “คณุ แม!่ !” ทกุ คนพรอ้ มเพรยี งกนั เรยี กครบั คณุ พอ่ ทยี นื อยขู่ า้ ง ๆ ไมพ่ ดู อะไร แคบ่ บี หวั ไหลค่ ณุ แมไ่ ว ้ เทา่ นัน ดทู า่ นตาแดง ๆ เหมอื นกนั “ไมม่ อี ะไร” ทา่ นพดู ไป เปิดภาพไป รอ้ งไหไ้ ป กใู หน้ อ้ งเขาเขยี นอะไรทมี นั สะเทอื นใจขนาดนันเลยเหรอวะ “ทผี า่ นมา แมว่ า่ แมม่ คี วามสขุ นะ แตแ่ มเ่ พงิ รวู ้ า่ แมม่ คี วามสขุ มาก ๆ ก็ตอนเห็นรอยยมิ ของ พวกลกู ๆ นแี หละ” ผม นงิ ฟัง พวกสามทโมนพากนั ปลอ่ ยโฮทันที ผมยมิ ออกมาบาง ๆ เขา้ ใจความรสู ้ กึ ของพวก ทา่ น ผมหนั ไปหยบิ กลอ้ ง ลกุ เดนิ ออกไปจากกลมุ่ เพอื ถา่ ยรปู ผมถา่ ยรปู พอ่ กบั แมท่ กี ําลงั ดภู าพไปรอ้ งไหไ้ ป แลว้ เลอื นไปทนี อ้ ง ๆ ทกี ําลังนังรอ้ งไห ้ กระซกิ ๆ จนไปจบอยทู่ พี เี อก ดวงตาคมทอดมองครอบครวั ดว้ ยความรกั ใบหนา้ แลดอู อ่ นโยน รมิ ฝีปากเคลอื บรอยยมิ เอา ไวบ้ าง ๆ สงิ ทผี มถา่ ยได ้ ไมใ่ ชเ่ พยี งภาพถา่ ย แตเ่ ป็ นความทรงจํา และความรสู ้ กึ ดี ๆ ทคี นคนนันรสู ้ กึ ผมแคท่ ําหนา้ ทเี ก็บความรสู ้ กึ นันไวใ้ นภาพถา่ ย พอเมอื เวลาผา่ นไป ผมจะไดน้ ําภาพถา่ ย เหลา่ นันมาใหท้ กุ คนดอู กี รอบ แลว้ ความรสู ้ กึ เกา่ ๆ ก็จะหวนกลับคนื “อารต์ ตอ้ งดใี จมากแน่ ๆ ขอบใจนะกาย” คณุ แมห่ ันมาทางผม ผมยมิ รับ แลว้ ก็ตอ้ งเบกิ ดวงตากวา้ งเมอื คณุ แมเ่ ดนิ เขา้ มาสวมกอดเบา ๆ ไหลท่ า่ นสนั ไหวดว้ ยความตนื ตนั ผมอมยมิ ลบู หลังลบู ไหลป่ ลอบใจ ผา่ นชว่ งมามา่ ไปพักใหญ่ พวกเราก็มานังลอ้ มวงทานขา้ วครับ หวิ กนั ทอ้ งกวิ แลว้ ดกึ หน่อย แตก่ ็ยงั ดกี วา่ ไมไ่ ดก้ นิ ผมกลายเป็ นลกู คนใหมข่ องบา้ นนไี ปโดยปรยิ าย โดยมนี อ้ งสาวเพมิ มาสามพชี ายอกี สาม อยา่ งทผี มตอ้ งการเดะ๊ ๆ “ผม อยากใหพ้ อ่ กบั แมป่ ัมนอ้ งให ้ แตแ่ คใ่ หส้ องคนนันหนั หนา้ มาคยุ กนั ก็ยากแลว้ แตต่ อนนี

ผมไมง่ อ้ แลว้ ละ่ เพราะไดพ้ กี บั นอ้ งมาใหมแ่ ลว้ ” ผมพดู ตดิ ตลก เออื มหยบิ ทชิ ชไู่ ปเชด็ คราบเลอะตรงมมุ ปากใหพ้ เี อก พอ ทําแลว้ ก็เพงิ นกึ ได ้ กกู นิ ขา้ วกบั พอ่ แมเ่ ขา แลว้ นพี วกเขาไมร่ กู ้ นั หมดรไึ ง ผมไมม่ อง ปฏกิ ริ ยิ าของใครทังนัน ทําเนยี นนังนงิ ๆ ครับ ฉากเมอื กตี ดั ออกไปเลยนะ แลว้ ผมก็ทําเนยี นหันไปตกั เนอื ปลาใหค้ ณุ พอ่ กบั คณุ แม่ ดแู ลใหเ้ ทา่ ๆ กนั ทกุ คนจะไดไ้ มส่ งสยั แลว้ หนั ไปตกั ไกใ่ หน้ อ้ ง ๆ คนละชนิ เอาไกช่ นิ ทคี วร จะเป็ นของผมใหน้ อ้ งออ้ นดว้ ย “ขอบคณุ คะ่ พกี าย พนี า่ รักจังเลย” ผมชะงกั เลยครับ เออ่ … ไมต่ อ้ งมาชมกู กแู คท่ ํากลบเกลอื นเทา่ นัน กเู สแสรง้ ! กไู มจ่ รงิ ใจ! และทสี าํ คญั ผมเห็นนอ้ งนังนําลายไหลยดื มองไกผ่ มอยนู่ าน ผมเลยแบง่ ใหแ้ คน่ ันเอง (แอบ เสยี ดายครับ ไกป่ ้าหวงิ อรอ่ ยมากดว้ ย) “พกี ายแบง่ ไกใ่ หห้ นู งนั หนูแบง่ หัวหอมใหพ้ นี ะคะ” “แบง่ สว่ นทตี ัวเองไมช่ อบ เขาเรยี กปัดภาระนะ” พเี อกแซว ผมหวั เราะรว่ น คณุ พอ่ คณุ แมม่ องผมดว้ ยสายตาเอ็นดู กหู ลดุ อะไรไปไหมเนยี คงไมม่ งั พวก เรากน็ ังกนิ กนั จนอาหารหมดน่ะฮะ ตอนแรกเหน็ วา่ เวลาไมด่ กึ มาก เลยวา่ จะขอตวั กลับ ไปนอนทบี า้ น แตพ่ วกทโมนดงึ ตวั ไว ้ สรปุ ผมก็เลยตอ้ งคา้ งอกี หนงึ คนื อยา่ งชว่ ยไมไ่ ด ้ หวงั วา่ คนื นี ผมคงจะไดน้ อนแตห่ ัววนั นะ เฮอ้ ~