(Y) Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 1

มนั จอ้ งกลบั งง ๆ “ทานดว้ ยกนั สิ แคน่ ันคงไมอ่ มิ ” ถงึ มนั จะไมก่ นิ เยอะขนาดผม แตถ่ ว้ ยเดยี วคงไมพ่ อเหมอื นกนั “กนิ เยอะ ๆ วนั นตี อ้ งใชแ้ รงเยอะ” ผมสําทับอกี รอบ มนั พยักหนา้ เขา้ ใจ ตกั ขา้ วไปใสถ่ ว้ ยมันพอประมาณ ผมวางถว้ ยขา้ วเปลา่ ไวท้ เี ดมิ แลว้ เรา สองคนก็นังกนิ กนั ไปเงยี บ ๆ “เครง้ !!” สอง ชอ้ นชนกนั ตอนกําลังจะตกั แกงสม้ สงสยั มันจะชอบเหมอื นผม มนั เปลยี นทศิ ทาง เลอื น จากแกงสม้ ไปทผี ัดฟัก สว่ นผมก็ตักแกงสม้ มากนิ เหมอื นเดมิ “แหม สองคนนมี านังสวที กนิ ขา้ วดว้ ยกนั สองคนไมช่ วนเลยนะ” ผมหันไปมองเจา้ ของเสยี งพดู เพราะ ๆ แตค่ วามหมายไมร่ นื หขู องไอเ้ พอื นตวั ดี “พกี ฟิ มาทานดว้ ยกนั ซฮิ ะ” ไอต้ วั เล็กขา้ งผมมันชวน “ไมล่ ะ ไมอ่ ยากขดั คนกําลังสวที กนั ” พดู แคน่ ัน แลว้ มันก็เดนิ จากไป ไอ ้ เพอื นเวร แคม่ งึ กา้ วเขา้ มา มงึ ก็ขดั การกนิ อนั ราบรนื ของกแู ลว้ เจา้ ตวั เล็กขา้ งผมรบี พยุ ้ ขา้ วเขา้ ปากจนแกม้ โย ้ ขยําถว้ ยขา้ วในมอื ลกุ ขนึ ยนื “ผมไปกอ่ นละ ตอ้ งไปหาเสอื ใหไ้ อเ้ ตย้ มันใสอ่ กี ” มนั รบี เดนิ ลวิ ๆ หายไปทนั ที ผมกลบั มานังกนิ ขา้ วเงยี บ ๆ อกี ที เมอื กนี ี นังกนิ ขา้ วเงยี บ ๆ แตม่ นั ไมร่ สู ้ กึ เงยี บ… แตต่ อนนี นังกนิ ขา้ วเงยี บ ๆ

แตร่ สู ้ กึ มนั โคตรเงยี บเลย… กองทัพตอ้ งเดนิ ดว้ ยทอ้ ง ผมซดั ขา้ วทไี อต้ ัวเล็กจัดมาใหจ้ นหมดไมเ่ หลอื แตแ่ มแ้ ตเ่ ศษนํา แกง รวบเก็บใบตองเปลา่ เอาไปทงิ ตรง นันมกี ลมุ่ เด็กผหู ้ ญงิ ตวั เล็ก ๆ อายปุ ระมาณหา้ หกขวบ แตง่ ชดุ แมว้ มานังเขยี ดนิ เลน่ กนั อยู่ ผมยมิ ให ้ ลบู หวั เล็กของเด็กคนหนงึ เบา ๆ เจา้ ตวั เล็กเงยหนา้ ขนึ มองงง ๆ แผงขนตางอนยาวกระพรบิ ปรบิ ๆ ทา่ ทางแบบนันทําใหผ้ ม นกึ ถงึ ดวงตาของใครบางคน เพราะแทบจะทกุ ครังทผี มเห็น มนั จะกระพรบิ ตาแบบนที กุ ที เหมอื นมันจะงง ๆ มนึ ๆ หรอื เออ๋ ๆ ยังไงบอกไมถ่ กู ผมอมยมิ เดนิ กลบั ไปทําหนา้ ทขี องตวั เองตอ่ เกา้ โมงตรง ทกุ คนมารวมตัวกนั กลางลานกวา้ ง มชี าวบา้ นมาร่วมดว้ ยสหี า้ คน ทเี หลอื ก็ไป ทํางานหาเลยี งครอบครัว รอบ ๆ เต็มไปดว้ ยเด็ก ๆ ชาวเขาทมี าใหก้ ําลังใจกนั เพราะอกี ไม่ นาน เด็ก ๆ เหลา่ นกี ็จะมโี รงเรยี นเป็ นของตวั เองแลว้ ผมแบง่ งานใหเ้ พอื น ๆ นําเด็ก ๆ ในกลมุ่ ของตัวเองไปทําหนา้ ที ผมกบั ไอเ้ ป้แผนกกอ่ สรา้ ง หลกั ไอโ้ อมกบั ไอม้ อไปจัดหาอปุ กรณแ์ ละวตั ถดุ บิ เพมิ (พอดขี องขาดเยอะ) ไอโ้ อค๊ กบั ไอ ้ ปิงไปจัดการเรอื งโตะ๊ เกา้ อี สว่ นพวกผหู ้ ญงิ ดแู ลรายละเอยี ดและคอยสนับสนุนผชู ้ ายไป ผมตอ้ งทําหนา้ เขม้ เสยี งดุ ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย เพอื ใหพ้ วกเด็ก ๆ เรง่ งานตามคําสงั ยงิ ยดื เยอื คนทเี หนอื ยก็ตัวผมนแี หละ ใครจะหาวา่ ผมโหดกช็ า่ ง ถา้ ทําใหง้ านออกมาด…ี ผมยอม

พวก ชาวบา้ นเขาถางพนื ทไี วใ้ หแ้ ลว้ พวกเราแคป่ รบั เกลยี ดนิ ใหเ้ รยี บรอ้ ย และลงมอื กอ่ สรา้ ง ไดเ้ ลย อปุ กรณ์มไี มเ่ ยอะครับ สว่ นมากก็ขนมาจากกรงุ เทพนันแหละ พอวดั พนื ทกี นั เรยี บรอ้ ย แผนกขดุ อยา่ งผมก็ควา้ จอบอนั ใหญไ่ ปลงมอื เจมิ หลมุ เพอื ปักเสา ทันที เรา ทําโรงเรยี นกนั แบบงา่ ย ๆ มเี พยี งตกึ เดยี ว สรา้ งคลา้ ย ๆ กบั โรงอาหารขนาดใหญ่ เนน้ กวา้ ง กนั แดดกนั ฝน หนา้ ตา่ งแบบบานยกคํา (งา่ ยและประหยดั งบด)ี หลังคากระเบอื ง (อนั นี มหาลัยเราออกให)้ กําแพงจากไม ้ พวกโตะ๊ เกา้ อี กระดานดําและชนั หนังสอื พวกเราก็ตอ้ ง มานังทําเองกนั หมด รวมไปถงึ หอ้ งนํา และโรงอาหารขนาดเล็กดว้ ย มนั คงจะดรู ก ๆ เกา่ ๆ เน่า ๆ สําหรับคนเมอื ง แตส่ ําหรับชาวบา้ นทนี แี ลว้ สงิ ทไี ด ้ คอื สมบตั ิ ลําคา่ เลยแหละ กวา่ จะไดแ้ ตล่ ะหลมุ เหงอื ผมไหลแทบหมดตวั พวกสาว ๆ กพ็ ากนั แวะเวยี นเขา้ มาเสริ ฟ์ นํา ไมห่ ยดุ คอ่ ยหายเหนอื ยหน่อย ผมตงั หนา้ ตงั ตาขดุ ไปเรอื ย ๆ พอเสร็จหลมุ แรกก็ไปตอ่ ที หลมุ สองและสามอยอู่ ยา่ งนัน ผา่ นไปไมร่ ู ้ นานแคไ่ หน ผมรแู ้ คว่ า่ แดดมนั ตรงกะบาลแลว้ ขดุ มากมอื เรมิ ชํา แมว้ า่ จะใส่ ถงุ มอื อยา่ งหนาก็เถอะ เหงอื เหงอ่ หนา้ หนอ้ มอมเป็ นลกู หมา ดที พี วกสาว ๆ เอาผา้ เย็นมาเชด็ ใหต้ ลอด หนา้ ถงึ ไดด้ เู ป็ นผเู ้ ป็ นคนขนึ มาบา้ ง “พเี อกคะ เชด็ หนา้ หน่อยไหม” ผมหันไปมองคนเรยี ก ไมร่ วู ้ า่ เธอชอื อะไร แตค่ ดิ วา่ น่าจะอยปู่ ีสอง ผมพยักหนา้ ยนื คําจอบยนื หนา้ เปือน ๆ ไปให ้ ไดย้ นิ เสยี งกรดี ของพวกผหู ้ ญงิ ผสานเสยี งโหข่ องพวกผชู ้ ายดงั มาเป็ นทาง ผมไมไ่ ดส้ นใจ อะไรมาก พอหนา้ สะอาดก็ลงมอื ขดุ ตอ่ ตอ้ งปลอ่ ยใหส้ าว ๆ รอกนั ไปกอ่ น เสร็จงาน คอ่ ยวา่ กนั “พเี อก พักกอ่ นกไ็ ดน้ ะคะ เทยี งกวา่ แลว้ นะ” สาวนอ้ ยคนเดมิ พดู ผมเงยหนา้ ขนึ มองพระอาทติ ย์ วนั นไี มไ่ ดพ้ กนาฬกิ าครับ กลวั มันเสยี ผมพยกั หนา้ วางจอบไวท้ พี นื ถอดถงุ มอื ทงิ ไวข้ า้ งจอบ

“พเี อกคะ” สาวนอ้ ยแกม้ แดงนดิ ๆ ยนื บดิ หน่อย ๆ เหมอื นจะพดู อะไรสกั อยา่ ง “ไปทานขา้ วดว้ ยกนั ไหมคะ” ผมมองคนตรงหนา้ นอ้ งหนา้ ตาน่ารักใชย่ อ่ ย ชว่ งพักเทยี ง ไดก้ นิ ขา้ วกบั สาวสวยก็ดไี ปอกี แบบ ผมพยักหนา้ เดนิ ตามนอ้ งไป แตย่ งั ไมท่ ันจะถงึ หมอ้ ขา้ ว แขนผมก็โดนใครบางคนกระชากใหห้ ยดุ “โทษทนี อ้ ง พอดพี ตี อ้ งการเพอื นพไี ปคยุ เรอื งงานนดิ หน่อย” ไอ ้ กฟิ ครบั มนั ลากผมเดนิ ลวิ ๆ หนนี อ้ งมา ไอน้ หี นา้ หวานแตด่ ันแมนแตก วนั นมี นั ก็ลงมอื ขดุ ดนิ ดว้ ยตวั เอง แกม้ ขาว ๆ ของมันแดงปลังไปหมด “มงึ กจู ะกนิ ขา้ วกบั สาว ๆ” ผมรบี คา้ น มหี ญงิ มาใหท้ า่ ถงึ ทเี ชยี วนะโวย้ กทู ํางานมาเหนอื ย ๆ ขอรางวัลใหก้ หู น่อยสิ “มงึ เรอื งหญงิ เอาไวท้ หี ลัง เรอื งงานตอ้ งมากอ่ น” “มอี ะไร” ผมขมวดควิ ถามกลับ ทา่ ทางแบบนคี งไมไ่ ดพ้ ดู เลน่ แน่ ๆ พอ ไปถงึ กเ็ หน็ พวกมนั นังทําหนา้ เครยี ด ผมกวาดมองไปรอบ ๆ มกี บั ขา้ วสามอยา่ งวางเรยี ง กนั เป็ นแถวอยบู่ นโตะ๊ (พวกมันเพงิ ทํากนั เมอื เชา้ ) แตล่ ะคนมถี ว้ ยขา้ วประจําตําแหน่ง แถม ยงั มปี ีสองโผลม่ าดว้ ยสองคน ไมต่ อ้ งเดาครับวา่ ใคร หนงึ ในนันเป็ นนอ้ งไอเ้ ป้ สว่ นอกี คนก็คน ทตี กั ขา้ วใหผ้ มเมอื เชา้ นแี หละ มนั เหลอื บตามองผมนดิ หนงึ แลว้ กม้ หนา้ ลงไปกนิ ตอ่ ผมทงิ ตวั ลงนังฝังตรงขา้ มมนั ซงึ เป็ นทนี ังขา้ ง ๆ ไอก้ ฟิ มนั เลอื นถว้ ยขา้ วทตี ักไวเ้ ผอื มาตรง หนา้ ในขณะทปี ากมนั ก็พดู ไป “ตอน แรกเราตดิ ตอ่ เพอื ซอื ไมจ้ ากหมบู่ า้ นขา้ ง ๆ แตไ่ มร่ ตู ้ ดิ ตอ่ กนั อที า่ ไหน พอไปเอาเขา้ จรงิ ๆ เขากลบั ไมม่ ขี องให ้ พวกเราคงตอ้ งหาไมก้ นั ใหม”่ ผมขมวดควิ ทําทา่ คดิ กอ่ นพยกั หนา้ เห็นดว้ ย

“แลว้ มงึ จะใหก้ ไู ปดดู ว้ ยตัวเอง หรอื จะใหใ้ ครรบั ผดิ ชอบ” ผมปรกึ ษา “มงึ นันแหละ ไปกบั ไอเ้ ป้ มนั เพราะมนั รเู ้ รอื งไมด้ กี วา่ ใคร” ไออ้ อ้ ยเลขาผมเป็ นคนเสนอ ผมพยักหนา้ งานนถี า้ หาไมไ้ มไ่ ดก้ ็สรา้ งโรงเรยี นไมไ่ ด ้ “พวกมงึ รบี กนิ แลว้ รบี ไป กตู ดิ ตอ่ หารถใหแ้ ลว้ ” ไออ้ อ้ ยมนั บอกตอ่ ผมรบี ตกั ขา้ วเขา้ ปากดว้ ยความรวดเร็ว แน่นอนครับ มอื นคี งตอ้ งสถี ว้ ยเหมอื นเดมิ … “กนิ เยอะ ๆ สิ ตอ้ งใชแ้ รงเยอะนะ” ไอเ้ ป้ มนั บอกนอ้ งมัน มอื ก็พยุ ้ ขา้ วใสถ่ ว้ ยนอ้ งมนั จนลน้ “กไู มไ่ ดก้ ระเพาะควายเหมอื นมงึ นะ” ไอเ้ ตย้ มันเถยี ง “เอาเถอะมงึ เป็ นนอ้ งของควาย มงึ ก็ตอ้ งทําตัวควาย ๆ เหมอื นพมี งึ กนิ ใหห้ มด ตวั จะไดโ้ ต ๆ” ไอเ้ ตย้ ทําหนา้ เซง็ คยุ ้ ตกั ขา้ วกนิ แตพ่ อพมี นั เผลอ มนั ก็แอบตกั ไปใหเ้ พอื นมัน เจา้ ตวั เล็กหัน ไปมองเพอื นตาเขยี ว “ไอเ้ ตย้ ” มันกระซบิ ใสเ่ พอื นเสยี งเบา “กกู นิ ไมห่ มด อมิ จะตายอยแู่ ลว้ ” ไอน้ มี นั ก็รนู ้ ะ ไมโ่ วยวายใหไ้ อเ้ ป้รู ้ “ชว่ ยกหู น่อยดิ กไู มอ่ ยากถกู ฆา่ ” มนั อา้ ปากจะเถยี ง กอ่ นจะหบุ ลง แลว้ ตงั หนา้ ตงั ตากนิ มนั เหลอื บตามองผมนดิ หนงึ กอ่ น หลบุ เปลอื กตาลงไปนังกนิ ตอ่ ไมส่ นใจผมอกี เลย .. .. ..

.. .. ตาม คาดครับ มไี อเ้ ป้ทไี หน ก็ตอ้ งมไี อเ้ ตย้ ทนี ัน มนั ยังไมว่ ายลมื คบี นอ้ งมันมาดว้ ย อยบู่ า้ น ไมเ่ ทา่ ไหร่ แตพ่ อมาคา่ ย มนั ตดิ นอ้ งมนั หนักยงิ กวา่ เดมิ อกี สงสยั กลัวนอ้ งมนั หลงป่ า รถกระบะ มแี ค็ปเกา่ ๆ เน่า ๆ สเี ป็ นสนมิ ซะสว่ นใหญ่ ตอนนมี นั บรรจสุ งิ มชี วี ติ ตวั ผทู ้ ังหมดสี ตวั ผม ไอเ้ ป้ ไอเ้ ตย้ และแน่นอน วา่ มไี อเ้ ตย้ อยทู่ ไี หน ไอต้ ัวเล็กก็ตอ้ งอยทู่ นี ันดว้ ย “มงึ จะลากกมู ากบั มงึ ทําไมอะ่ เตย้ กกู ําลังชว่ ยเขาอย”ู่ “ถา้ มงึ จะดา่ กู มงึ ตอ้ งดา่ พกี ู เพราะมนั ลากกมู ากอ่ น” พวกมันสองตวั นังเถยี งกนั อยทู่ แี ค็ปดา้ นหลัง โดยมผี มเป็ นคนขบั และไอเ้ ป้นังขา้ ง ๆ “พมี งึ ลากมงึ ไมไ่ ดล้ ากก”ู “กไู มอ่ ยากมาคนเดยี ว” “คนเดยี วทไี หนพมี งึ ก็อย”ู่ “เหรอ กคู ดิ วา่ มันเป็ นหมคี วายซะอกี ” มนั จงใจแขวะเสยี งดงั ผมหัวเราะหึ ๆ จนไอเ้ ป้หันมาดา่ ทางสายตา มนั ไมเ่ ถยี งครบั เพราะกําลังดรู ายละเอยี ดทไี อ ้ กฟิ จดใหม้ าอยู่ ไอน้ มี นั จรงิ จังเวลาทํางานพอ ๆ กบั ผมนันแหละ… “เอาน่า กเู ลยี งขนมมงึ ก็ได”้ พวกมงึ อายกุ ขี วบกนั วะ งอ้ กนั ดว้ ยขนมเนยี นะ ไอต้ ัวเล็กมนั คงจะยอมหรอก “มงึ สญั ญาแลว้ นะ” แตม่ นั ก็ยอม = = “เออ้ ก็ได”้ แลว้ พวกมนั สองคนกค็ ยุ กนั งงุ ้ งงิ ในขณะทผี มกบั ไอเ้ ป้ปรกึ ษากนั เรอื งงานไป

เราตอ้ งขบั รถไปอกี หมบู่ า้ น (ซงึ ตอนมาผมเห็นแลว้ วา่ อยตู่ รงไหน) เพอื ไปรบั ชาวบา้ นคน หนงึ เป็ นคนนําทางไปโรงไม ้ บอก ตามตรง ขดุ ดนิ วา่ เหนอื ยแลว้ การตอ้ งวงิ ไปหาชาวบา้ นทคี ยุ ภาษาไทยไดบ้ า้ งไมไ่ ด ้ บา้ งนยี ากยงิ กวา่ พวกเราวงิ วนุ่ กนั อยคู่ อ่ นวนั ถงึ หาไมไ้ ด ้ กวา่ จะไปถงึ เขาแทบจะปิดโรงไม ้ กลับบา้ น ยงั ดที คี ณุ ลงุ เจา้ ของแกใจดี แกเป็ นไทยแท ้ พอบอกวา่ จะเอามาสรา้ งโรงเรยี นใหน้ อ้ ง ๆ ก็ลด แลกแจกแถมใหญ่ แตก่ ็ไมม่ าก เพราะแกก็ชาวบา้ นธรรมดา ยังตอ้ งคา้ ขายเพอื เลยี ง ครอบครวั อกี (ตอนไปถงึ เห็นยนื อมนวิ กนั หนา้ สลอน 3 ชวี ติ ) แคเ่ ขาลดใหน้ กี ็ประหยัดงบประมาณไปไดเ้ ยอะแลว้ จะไดเ้ อาเงนิ ทเี หลอื ไปทําอยา่ งอนื กนั ตอ่ กวา่ พวกเราจะเสร็จธรุ ะก็ดกึ สงดั แลว้ ผมขบั รถไปสง่ พอี ยุ๋ (คนนําทาง) ทหี มบู่ า้ น แลว้ พวกเรา กร็ บี ขบั รถกลบั (ไมจ้ ะมาสง่ อกี ทพี รงุ่ นี) ตอนนรี อบดา้ นมดื สนทิ มเี พยี งแสงไฟจากหนา้ รถเทา่ นัน “เอกจอดรถกอ่ นด”ิ ไอเ้ ป้ มนั สงั ผมจอดรถตาม ไอเ้ ป้ มนั เปิดประตลู งจากรถแลว้ ผลักเบาะเลอื นไปดา้ นหนา้ “กายมานังหนา้ กบั เอก พจี ะนังกบั เตย้ ” ผม มองมนั งง ๆ ไอเ้ ตย้ มันนังกบั กายก็ดอี ยแู่ ลว้ แลว้ มันจะไปนังดว้ ยทําไม ไอต้ วั เล็กพยัก หนา้ ลงจากรถแลว้ ใหไ้ อเ้ ป้ เขา้ ไปนังแทนที พอผมหนั ไปมองไอเ้ ตย้ ก็พอเขา้ ใจ มนั นังตวั ตรงแน่ว หนา้ ออกแนวซดี ๆ ไอเ้ ด็กนมี นั คงกลวั ความมดื จัด ๆ ครงั ทแี ลว้ มันก็นัง ชอ็ คตาคา้ งเลย ใน เมอื งกรงุ ถงึ มดื แตม่ นั มดื แบบมแี สงสวา่ งบา้ ง แตใ่ นป่ าทมี ตี น้ ไมร้ กครมึ ถา้ ไมใ่ ชเ่ ดอื น หงาย มันจะมดื แบบมดื สนทิ เลย แลว้ รถก็ไมม่ กี ระจกดว้ ย ไดย้ นิ เสยี งพวกสรรพสตั วย์ าม คําคนื ครําครวญกนั ดงั สนัน แมร้ ถจะจอดสนทิ ก็มสี ายลมพัดผา่ นมาปะทะผวิ หนา้ เป็ นระลอก หนักบา้ งเบาบา้ งใหเ้ ย็นสะทา้ นจนขนแขนลกุ แลว้ สายลมเหลา่ นัน ก็พัดพาเอาใบไหมต้ ามสองขา้ งทาง ไหวเอนไปมาเบา ๆ กงิ กา้ น เสยี ดสกี นั สรา้ งเสยี งและภาพใหด้ นู ่ากลัว ถา้ ใครขวญั ออ่ นอยแู่ ลว้ คงจะนังไมต่ ดิ เบาะแน่ ๆ

พอไอเ้ ป้ มนั นังได ้ มันกบ็ บี มอื นอ้ งมนั แน่น ผมสงั เกตวา่ ไอเ้ ตย้ มันตวั สนั ดว้ ย มงึ ก็รวู ้ า่ นอ้ งมงึ กลัว แลว้ มงึ จะเอานอ้ งมงึ มาดว้ ยทําไมวะ “ไมต่ อ้ งมองนอกรถนะ” มนั บอกเสยี งนุ่ม ดงึ หนา้ นอ้ งมนั ไปซบกบั อกมันอกี ที ซงึ ไอเ้ ตย้ ก็ทําตามอยา่ งวา่ งา่ ย ควิ ผม ขมวดดว้ ยความแปลกใจ แตก่ ็ไมค่ ดิ อะไรมาก มนั คงหว่ งนอ้ งมนั จรงิ ๆ พอไอต้ ัวเล็กยา้ ยมานังขา้ งผมเรยี บรอ้ ย เรากอ็ อกเดนิ ทางกนั ตอ่ Kiss Love ♥ [05] จบู อกี ครงั [กาย...♥] ผม นังเงยี บมาตลอดทงั เสน้ ทาง โดยมพี เี อกเป็ นสารถี ไอเ้ ตย้ นังซกุ พมี นั เหมอื นเดมิ เสน้ ทางเรมิ ขรขุ ระมากขนึ จนผมตอ้ งหาทยี ดึ คนขบั เองก็หัวสนั หวั คลอนไปตาม ๆ กนั ขบั ไปไดส้ กั พัก รถดนั ตดิ หลม่ พเี ป้กบั พเี อกลงไปชว่ ยกนั เขน็ ผมทําหนา้ ทบี งั คบั พวงมาลยั สว่ นไอเ้ ตย้ นังอยเู่ ฉย ๆ ครบั ดที สี ดุ เพราะมันขบั รถไมเ่ ป็ น ผมเหยยี บคนั เรง่ แรง ๆ ลอ้ มนั วงิ แตร่ ถไมเ่ คลอื นที พอ ดมี นั มดื แลว้ ไฟหนา้ รถก็รบิ หรคี ลา้ ยคนแกใ่ กลส้ นิ ลม ทําใหไ้ มเ่ ห็นวา่ ทางตรงหนา้ มี แอง่ โคลนขนาดใหญข่ วางอยู่ พอรถเฉยี ดเขา้ ไปใกล ้ ลอ้ มนั ก็ไถลจมลงไปซะครงึ สองหนุ่มใสจ่ งั หวะใหท้ า้ ยรถกนั คนละดา้ น โยกกนั อยสู่ กั พัก รถก็หลดุ วงิ ขนึ มาได ้ ผมเคลอื น ตวั รถไปดา้ นหนา้ แลว้ จอดใหพ้ เี อกมานังประจําตําแหน่ง ผม หนั ไปมองพเี อกกบั พเี ป้ เมอื กคี งโดนลอ้ ฟรใี ส่ โคลนกระเซน็ เลอะไปทัวทังตวั เลย ตงั แต่ หัวจรดเทา้ เคยเห็นแตใ่ นเอ็มวี ไมค่ ดิ วา่ จะไดม้ าเจอของจรงิ แบบนี แตต่ า่ งกนั หน่อย ตรงที ในเอ็มวี มักจะมสี ายฝนลงมาชว่ ยชะลา้ ง แตต่ อนนไี มม่ ี ผมมองหนา้ หลอ่ ๆ ของพเี อกอกี ที รายนไี มส่ นใจทจี ะเชด็ ซะดว้ ย พอมองไปทเี นอื ตวั … เสอื กเ็ ปื อน ตวั ก็เปื อน มอื กเ็ ปื อน แลว้ จะเอาสว่ นไหนมาเชด็ ละ่ ผมหันซา้ ยหนั ขวามองหาสงิ ทจี ะเอามาเชด็ หนา้ ใหพ้ มี นั ไดบ้ า้ ง

นํา...ไมม่ สี กั ขวด ทชิ ช…ู่ ไมม่ สี กั แผน่ ผา้ เชด็ รถ...ไมม่ สี กั ผนื ตวั รถเองก็เน่าเขรอะเกรอะกรังพอ ๆ กบั ตวั พเี อกตอนนนี แี หละ พอหาอะไรไมไ่ ด ้ ผมเลย ตดั สนิ ใจ… “พเี อกกม้ ลงมาหน่อย” พมี นั ทําหนา้ งง ๆ กอ่ นจะทําตามทผี มบอก ผมดงึ ชายเสอื ตัวเองเชด็ พวกโคลนออกจากหนา้ โดยเฉพาะชว่ งตา นําไมม่ แี บบนี ขนื โคลนเขา้ ตาคงยงุ่ พอเชด็ จนสะอาดหมดจด ผมถงึ ไดป้ ลอ่ ยใหพ้ แี กเป็ นอสิ ระ พมี นั ทําหนา้ นงิ ๆ จอ้ งกลบั “เสอื นายเลอะหมดแลว้ ” ผมกม้ มองเสอื ตวั เอง กอ่ นเงยมองพมี นั อกี ที “แตข่ องพเี ลอะกวา่ ” พเี อกพยักหนา้ หนั กลับไปมองหนา้ รถเหมอื นเดมิ “ไอพ้ เี ป้ บา้ !! เอาหนา้ มาซกุ เสอื กทู ําไม ไปนังหา่ ง ๆ เลยไป้!!” ผมเอยี วตวั ไปมอง เห็นไอพ้ เี ป้พยายามซกุ หนา้ กบั อกเสอื ไอเ้ ตย้ อยู่ สว่ นไอเ้ ตย้ ก็พยายาม กระถดตวั ถอยหนจี นไปชดิ ขา้ งรถ “ไม่ เห็นรไึ ง หนา้ กเู ลอะขนาดไหน หัดทําตัวเป็ นนอ้ งทดี ซี ะบา้ ง นถี า้ ไมไ่ ดพ้ วกกู มงึ ก็ตอ้ ง นังอยทู่ า่ มกลางความมดื แบบนไี ปตลอดทงั คนื เลยนะ” พมี นั ใหเ้ หตผุ ล เขยบิ ตวั ไปซกุ หนา้ กบั อกไอเ้ ตย้ ตอ่ ไอเ้ ตย้ มันก็พยายามดนั มอื กนั หนา้ เปือน ๆ ออก แตแ่ รงมันรจึ ะสแู ้ รงของพมี นั ได ้ สดุ ทา้ ยพเี ป้ก็ทําสาํ เร็จซกุ หนา้ เขม้ ๆ กบั เสอื ของมนั

“ไอพ้ บี า้ ” แลว้ ไอเ้ ตย้ ก็ยอมนังนงิ ๆ ใหพ้ มี นั ทํา ผม อมยมิ เขยบิ ตวั หนั กลบั มายังจดุ เดมิ แตเ่ ป็ นจังหวะเดยี วกบั ทใี ครอกี คนกําลังจะหนั ไป มองวา่ เกดิ อะไรขนึ บา้ งเหมอื น กนั ปากผมเฉียดกบั รมิ ฝีปากเปือนโคลนเบา ๆ ผมชะงกั ตาโตจอ้ งมองคนตรงหนา้ หนา้ ตนื พมี นั จอ้ งกลบั ผมนงิ ๆ เหมอื นกนั ผมรบี ตเี นยี น เขยบิ ตวั กลบั ไปนังใหเ้ ขา้ ทเี ขา้ ทางอกี ครัง... ทังทหี ัวใจกําลังเตน้ แรงสดุ ๆ พวกพี ๆ ดใี จกนั ใหญท่ เี ราสามารถหาไมก้ นั ได ้ พดู คยุ ปรกึ ษาอะไรกนั ตอ่ อกี นดิ หน่อย พวกพี ๆ ก็ไลใ่ หพ้ วกเราไปอาบนํากนั คอื ... สภาพ พเี ป้ กบั พเี อกตอนนี เหมอื นไมใ่ ชม่ นุษย์ ทงั เนอื ทังตวั เลอะไปดว้ ยโคลน และตอนนี มนั ก็แหง้ จนรยุ่ เป็ นแป้งรว่ งระนาวลงตามพนื ของผมกบั ไอเ้ ตย้ ไมเ่ ทา่ ไหรห่ รอก เปือนเฉพาะ เสอื กบั มอื อกี นดิ หน่อย ผมกบั ไอเ้ ตย้ เดนิ ไปหยบิ อปุ กรณ์การอาบนําใหต้ ัวเอง เผอื แผไ่ ปใหส้ องคนนันดว้ ย ขนื ให ้ เดนิ ไปเอากนั เอง ดนิ เป็ นกอ้ นรว่ งตบุ ตบั ไอ ้ เตย้ มันโอดใหญ่ มันยงิ กลัว ๆ ความมดื อยดู่ ว้ ย นตี อ้ งเดนิ ฝ่ าความมดื ไปอาบนําทา่ มก ลางความมดื อกี แลว้ สงิ ทพี กตดิ ตวั ไป มเี พยี งตะเกยี งเจา้ พายสุ องอนั เทา่ นัน งานนไี อเ้ ตย้ รักพมี นั ขนึ มาทนั ที เวลามันกลัว มันไมค่ อ่ ยอยตู่ ดิ ผมหรอก มันคงเห็นวา่ ผม พงึ พาไดน้ อ้ ยกวา่ พมี นั ละมัง ซงึ ก็แปลกตรงทพี เี ป้ไมป่ ากหมาเหมอื นเวลาปกตเิ หมอื นกนั

พเี ป้เดนิ ถอื ตะเกยี งนําหนา้ เคยี งขา้ งดว้ ยไอเ้ ตย้ ทเี กาะแขนพมี นั แน่นหนบึ ตามดว้ ยผม แลว้ รังทา้ ยดว้ ยคนถอื ตะเกยี งอกี ดวง ตะเกยี งเจา้ พายใุ หท้ างดกี วา่ ไฟฉายกกิ กอ๊ กอนั ทแี ลว้ ของพเี อกซะอกี พอ ไปถงึ ลําธาร พวกเราก็เดนิ ลงนํากนั ทงั ชดุ เปือน ๆ นันแหละ ถอื ซะวา่ ซกั เสอื ผา้ ไปในตวั ไอเ้ ตย้ มันก็ดา่ พมี นั ไปวกั เอานําราดหัวพมี นั ไป โคลนแหง้ ๆ ลา้ งออกยากยงิ กวา่ โคลนเปียก ซะอกี ผมหนั กลับมามองคนขา้ งตวั พมี นั พยายามแงะเอาโคลนออกจากหลังหอู ยคู่ รับ ผมแอบขํา ปัด ๆ เหมอื นหมาดี ผม ถอดเสอื ทใี สอ่ ยอู่ อก เคลอื นตวั เขา้ ไปใกล ้ เอาเสอื ชบุ นําจนชมุ่ แลว้ เอาไปถใู ห ้ ยังไงผา้ น่าจะเชด็ ออกงา่ ยกวา่ มอื พเี อกชะงกั มองหนา้ ผม แตก่ ็ไมพ่ ดู อะไร ปลอ่ ยใหผ้ มวกั นําไปขดั หัวขดั ตวั ไปเรอื ย ๆ ตอนนพี มี นั ถอดเสอื ออกแลว้ เหลอื แตก่ างเกง พวกเรายนื กนั อยใู่ นนําทลี กึ ประมาณตน้ ขา สกั พักพเี อกก็ยอ่ ตวั ลงไปนังกลางนําใหผ้ มทําไดถ้ นัด ๆ ผมหันไปหยบิ ยาสระผมมาผสมนําแลว้ ขยลี งบนหัวพมี นั บรกิ ารเขาหน่อยครับ อตุ สา่ หท์ ํา เพอื เด็ก ๆ ขนาดนี ผม กบั ไดเ้ ตย้ อาบนําดว้ ยกนั บอ่ ย เราชอบนวดหวั ใหก้ นั สบายดี ผมเลยเมามันกบั การนวดหวั พเี อก ดพู แี กน่าจะชอบดว้ ย เห็นกอดอกหลับตาทําหนา้ ผอ่ นคลายใหญ่ “อยา่ หลับนะพเี อก” ผมเตอื นขํา ๆ คนทหี ลบั ตาอยถู่ งึ ไดล้ มื ตามอง “เพลนิ ด”ี “แน่นอน ผมกบั ไอเ้ ตย้ ชอบนวดใหก้ นั บอ่ ย ๆ ผอ่ นคลายด”ี พเี อกพยักหนา้ เห็นดว้ ย “ดที ําใหพ้ นี าน ๆ หน่อยละกนั เหนอื ยอยเู่ หมอื นกนั ” พอพดู จบ พแี กก็หลบั ตาลงอกี รอบ ตอนนหี นา้ พเี อกอยรู่ ะดบั เดยี วกบั หนา้ อกผมแลว้

นวด ไปไดส้ กั พัก ตวั พเี อกก็เรมิ เอนหน่อย ๆ เหมอื นคนหลับ ผมรบี ละมอื ออก วกั นําใส่ พมี นั ถงึ ไดร้ สู ้ กึ ตวั ลกุ ขนึ ยนื กม้ หวั มดุ หนา้ ลงไปในนํา เอามอื ปัดๆ ลา้ งยาสระผมออก พอขนึ จาก นําได ้ ก็สะบดั หัวแรง ๆ เหมอื นหมาสะบดั ขน ผมหนั หนา้ หนหี ลบนําทกี ระเซน็ มาใส่ “อยา่ สะบดั ขนแรงสพิ เี อก” ปากผมครบั ไอเ้ ตย้ มันเคยเตอื นวา่ ชอบเลยี งหมาไวใ้ นปากเหมอื นกนั “โทษท”ี พมี นั บอกพรางใชส้ องมอื รวบเสยผมไปดา้ นหลังทังหมด ผม ยนื นงิ วางสองฝ่ าเทา้ ตังมันไวบ้ นผนื ดนิ ผสมกรวดหนิ ใตผ้ นื นํา สองดวงตาจอ้ งมองเพยี ง ภาพทปี รากฏฉายชดั อยตู่ รงหนา้ ภายใตแ้ สงเงาเดอื นมดื แสงสสี ม้ สลัวจากตะเกยี งเจา้ พายุ สอ่ งสวา่ งมากพอใหผ้ มไดเ้ ห็นโครงหนา้ หลอ่ เหลา ราวกบั เทพบตุ รของพมี นั ไดช้ ดั เจน เวลาพเี อกเสยผมไปดา้ นหลงั แบบนที ไี ร ผมละสายตาไปไหนไมไ่ ดท้ กุ ที มนั ดเู ท่ ๆ แมน ๆ ดี ทา่ ม กลางธรรมชาติ ผมไดย้ นิ เสยี งสายนําไหลหลากจากทสี งู ลงสทู่ ตี ํา ผสมคละเคลา้ เขา้ กบั เสยี งของเจา้ สตั วต์ ัวจอ้ ยยามคําคนื ผมสะกดสายตาตวั เองไวย้ งั ดวงตานงิ เรยี บพรอ้ มแพร ขนตาชมุ่ ฉําหยาดนํา เลอื นลงมายังปลายจมกู ทมี เี ม็ดนําใส ๆ เกาะอยู่ มันสะทอ้ นเขา้ กบั แสง ไฟจนเหมอื นไขม่ กุ ตอ้ งแสงจันทร์ ไลต่ ําลงมายงั รมิ ฝีปากไดร้ ปู ทผี มเคยจบู มากอ่ น อยากจะละสายตาหนี แตก่ ็เพลดิ เพลนิ เกนิ ไป และดเู หมอื นรมิ ฝีปากนัน กําลังเคลอื นทใี กล ้ เขา้ มาเรอื ย ๆ จนในทสี ดุ … มนั ก็มาแนบไวก้ บั รมิ ฝีปากผม ผมยนื นงิ หวั ใจแทบจะหยดุ เตน้ แตก่ ็ไมค่ ดิ จะหา้ มปราม ลมหายใจอนุ่ ๆ รดอยตู่ รงขา้ งแกม้ กอ่ นทรี มิ ฝี ปากนันจะขยบั เบา ๆ จากความหยดุ นงิ กลายเป็ นความวาบหววิ แปลก ๆ ผมเผลอตวั เผยอรมิ ฝีปาก ลนิ รอ้ นชนื ก็ ฉกเขา้ มาทนั ที ผม ยนื นงิ สมองคลา้ ยกบั มหี ลมุ ดําขนาดใหญอ่ ยตู่ รงกลาง ไรค้ ําสงั ใหข้ ดั ขนื หรอื ตอบรับ แต่

ไมน่ านลนิ เชยี วชาญก็นําพาลนิ ทหี ยดุ นงิ ของผมใหเ้ คลอื นไหวตามไป จาก แรกทบี ดเบยี ดเพยี งแผว่ เบา ก็เรมิ เปลยี นจังหวะเป็ นหนักหน่วงมากขนึ เรอื ย ๆ จนตวั ผม เอนไปดา้ นหลัง ผมรบี ยดึ สองแขนแกรง่ กนั ตวั ไวไ้ มใ่ หล้ ม้ เวลา ผา่ นไปนานแคไ่ หน ผมไมร่ ู ้ สมองมนั โลง่ ไปหมด กระทังเสยี งหวั เราะของไอเ้ ตย้ ดงั ขดั ขนึ มาในโพรงประสาท ผมกบั พเี อกถงึ ไดร้ บี ดดี ตวั ออกจากกนั ทนั ที ผมหันไปมอง เพราะไมร่ วู ้ า่ ไอเ้ ตย้ มันจะเหน็ ภาพเมอื กหี รอื เปลา่ ยงั ดที พี วกนันยนื หนั หลังให ้ โดยมพี เี ป้ นังอยใู่ นนํา และไอเ้ ตย้ กําลังยนื นวดหวั ใหอ้ ยู่ มนั คงโดนบงั คบั ใหท้ ํา “ทเี หลอื พคี งอาบเองได ้ ผมจะไดอ้ าบบา้ ง” ผมเคลอื นตวั ไปควา้ สบมู่ ายนื หนั หลังอาบนํา กดั ปากตวั เองแน่น ไมก่ ลา้ หนั ไปมอง เป็ นบา้ อะไรของแก ไอก้ าย ผมรบี อาบนําใหเ้ ร็วทสี ดุ กอ่ นจะขนึ จากนําไปควา้ ผา้ เชด็ ตวั มาพันเอว หนั ไปมองคนทยี งั อยู่ ในนําอกี ที แตต่ อนน.ี ..พมี นั โป๊ อยคู่ รับ! พอ ผมขนึ จากนํา พแี กก็ลอ่ ถอดเสอื ผา้ ออกหมดเลย แลว้ เดนิ ไปยนื อยใู่ นนําทลี กึ ประมาณ เอว แตน่ ํามันใส เลยเห็นภาพใตน้ ําไดช้ ดั แจว๋ ผมรบี หนั หลัง ไอร้ า่ งกายผชู ้ าย มนั ก็ไมม่ อี ะไรน่าอายหรอกนะ แตว่ า่ … มนั คงไมใ่ ชร่ า่ งกายของผชู ้ ายทตี ัวเองเพงิ ไปแลกลนิ มาดว้ ยเมอื กแี น่ ๆ ผมรบี หยบิ เสอื ผา้ มาใสใ่ หเ้ ร็วทสี ดุ ไอเ้ ตย้ มันหนั มาเห็นพอดี “นกี าย อยา่ เพงิ แตง่ ตวั สิ มานวดหัวใหก้ กู อ่ น” มันเดนิ ลากขาเขา้ มาสังปนออ้ น “ไมเ่ อากแู ตง่ ตวั แลว้ ” “น่านะ นดิ เดยี วเอง กอู ยากนวดอะ่ หา้ นาทกี ็พอ แลว้ กจู ะกลับไปนวดใหม้ งึ มากกวา่ สองเทา่

เลยเอา้ ” “ทําไมไมใ่ หพ้ มี งึ ทําใหล้ ะ่ ” มนั เบป้ ากหนั ไปทางพชี ายมนั ทเี ดนิ ไปคยุ กบั พเี อกแลว้ พเี อกก็ดา้ นวะ่ ยนื โป๊ ในทสี าธารณะคยุ กบั เพอื นก็ไดด้ ว้ ย “มอื หนักอยา่ งกบั อะไร หัวกไู ดห้ ลดุ กนั พอดี น่านะ” มันออ้ นครับ นาน ๆ ทเี จอมันเวอรช์ นั นี มรี ผึ มจะขดั ได ้ ผมพยกั หนา้ กม้ ลงพับขากางเกงขนึ สงู เหนอื เขา่ เดนิ ไปทงิ ตวั ลงนังบนโขด หนิ เหนอื นํานดิ หน่อย ไอเ้ ตย้ มันเดนิ มาทงิ ตัวลงนังทพี นื ใตน้ ํา พาดแขนไวบ้ นเขา่ ผมสองขา้ ง แหงนหนา้ นดิ ๆ เตรยี มใหน้ วด ผมหยบิ ยาสระมาเทลงบนหัวมัน ผสมนํานดิ หนงึ ขยเี บา ๆ ใหเ้ กดิ ฟอง แลว้ เรมิ ตน้ นวดใหม้ นั อยา่ งเบามอื “กชู อบเวลามงึ นวดหัวใหน้ ะ สบายสดุ ๆ ถา้ มงึ เป็ นผหู ้ ญงิ นะ กจู ะจบี ใหม้ งึ มานวดใหก้ ทู กุ วนั เลย” ผมหัวเราะ แกลง้ ขยหี ัวมนั แรงขนึ “ถงึ กจู ะเป็ นผหู ้ ญงิ กกู ็ไมเ่ ลอื กมงึ มาเป็ นแฟนหรอก ไออ้ อ่ นกลัวความมดื ” “โหย อยา่ พดู เดะ๊ มนั เป็ นปมดอ้ ยของกู พยายามรกั ษาอยเู่ นยี ” “แลว้ ทําไดไ้ หมละ่ ” “ของแบบนมี นั ตอ้ งใชเ้ วลา” “เออ้ กเู ชอื ” ผมตอบกลับมันขํา ๆ “ยาสระผมทนี กี ลนิ หอมดเี นอะ กลนิ เหมอื นอะไรสกั อยา่ ง” มันทําจมกู ฟตุ ฟิตเพอื พสิ จู นก์ ลนิ “กลนิ อะไร” “ไมร่ สู ้ ิ มงึ ลองดมดดู ”ิ ผมกม้ ลงไปดมใกล ้ ๆ “ไมร่ ดู ้ ”ิ

“ดมดี ๆ ส”ิ มนั ยนื ยัน “กเู ดาไมอ่ อก เหมอื นกลนิ ของตน้ อะไรสกั อยา่ งทบี า้ นกมู ”ี ผมกม้ ลงดมอกี ที คราวนกี ม้ นานกวา่ เดมิ ดมแลว้ ก็ทําทา่ คดิ อมื … มนั รสู ้ กึ คนุ ้ ๆ จรงิ ๆ นันแหละ กลนิ ของตน้ อะไรนา้ … ขณะกําลังชว่ ยกนั ระลกึ ชาตอิ ยู่ อยู่ ๆ ไอเ้ ตย้ ก็ถกู กระชากออกแรง ผมเงยมองคนกระชาก หนา้ ตนื เห็นไอพ้ เี ป้ มนั ทําหนา้ โหดใสผ่ มอยู่ “ทําอะไรกนั !!” พมี นั ตะคอกถามไอเ้ ตย้ “โอย๊ !! ไอพ้ เี ป้ ทําบา้ อะไรของมงึ เนยี กเู จ็บนะ!!” “แลว้ เมอื กพี วกมงึ ทําอะไรกนั !!” พมี นั ถามเสยี งเขม้ “จะ ทําอะไรเลา่ ก็สระผมไง ไมเ่ ห็นรไึ ง ฟองฟอดอยเู่ นยี ” มันชหี ัวใหพ้ มี นั ดู พเี ป้มองหัวมัน สลับกบั ผม สกั พักพมี นั ก็ปลอ่ ยมอื ออก แลว้ เดนิ ฟึดฟัดขนึ ฝังไป “อะไรของมนั วะ” ไอเ้ ตย้ บน่ เสยี งเบาตามหลัง พอทกุ คนแตง่ ตวั เสร็จก็พากนั เดนิ กลับคา่ ย พเี ป้ลากไอเ้ ตย้ เดนิ ลวิ ๆ หนผี มไปเลย ผมไดแ้ ต่ มองตามตาคา้ ง “อะไรของเขาเนยี ” ผมพมึ พํา พอไมม่ แี สงนําจากพเี ป้ ผมก็ตอ้ งลดระดบั ลงมาเดนิ เคยี งขา้ ง กบั คนตวั สงู ขา้ งกายแทน ภายใตแ้ สงสวา่ งจากตะเกยี งเจา้ พายดุ วงเดมิ เราสองคนเดนิ คกู่ นั ไปเงยี บ ๆ โดยไมม่ ใี คร กลา้ เอย่ ปากพดู กนั สกั คํา ผม กลบั เขา้ เตน้ ท์ ทงิ ตัวลงนอนทังทหี ัวยงั เปียกอยู่ อยากขม่ ตาใหห้ ลบั เร็ว ๆ แตม่ นั ก็ยาก กวา่ ทคี ดิ คนื นันกวา่ สตจิ ะจางหายไป ผมก็ใชเ้ วลาไปเกอื บคอ่ นคนื Kiss Love ♥ [06] ผา้ โพกหวั ...พระอาทติ ยต์ ก [เอก...☼]

ผมเงยี บ มนั ก็เงยี บ เราตา่ งคนตา่ งเงยี บ… ผมยงั ชอ็ คไมห่ ายทเี ผลอไปจบู มัน กเ็ หน็ มันเอาแตจ่ อ้ งปากผม ผมเลยเผลอ แลว้ มันเองกไ็ ม่ ขดั ขนื ดว้ ย มนั เดนิ อยขู่ า้ ง ๆ ผม เพราะไอเ้ ตย้ ถกู ไอเ้ ป้ ลากเดนิ ลวิ หนไี ปกอ่ นแลว้ และตอนนี ผมก็แน่ใจรอ้ ยเปอรเ์ ซน็ แลว้ ละวา่ ไอเ้ ป้ตอ้ งคดิ กบั ไอเ้ ตย้ เกนิ กวา่ คนเป็ นนอ้ งแน่ ๆ เพราะอาการทมี นั แสดงออก คอื หงึ ไมใ่ ชห่ วง ไม่ รวู ้ า่ มันจะรตู ้ วั ไหม แตค่ ดิ วา่ คงตอ้ งเตอื นมันหน่อยแลว้ ผมไมม่ อี คตกิ บั ชายรักชาย แต่ กบั พนี อ้ งแท ้ ๆ แบบนี คงไมใ่ ชเ่ รอื งดแี น่ ๆ “ราตรสี วสั ดนิ ะฮะ พเี อก” พอ หลดุ ออกจากป่ ามาสลู่ านกวา้ ง มนั ก็รบี บอกแลว้ เดนิ ลวิ ๆ เขา้ เตน้ ทไ์ ปทันที ผมมองตาม จนลับสายตา กอ่ นเดนิ ตรงไปยังเตน้ ทข์ องตวั เองบา้ งเชน่ กนั หลงั จากทงิ ตวั ลงนอน กวา่ จะขม่ ตาใหห้ ลับลงได ้ ใชเ้ วลาอยนู่ านพอควร พอหลับตา สงิ ที เห็นคอื ดวงตาปรอื ปรอยและรมิ ฝี ปากแดง ๆ นันทกุ ที ผมสะบดั หัวไปมาเบา ๆ เพอื ลบภาพ เหลา่ นันทงิ ไป กบั ขา้ วเชา้ นยี งั คงอรอ่ ยเหมอื นเดมิ พอมาถงึ พวกนอ้ ง ๆ ปีหนงึ ก็จัดเรยี งอาหารไวใ้ ห ้ เรยี บรอ้ ยแลว้ พวกเรารบี กนิ เพราะตอ้ งเรมิ งานกนั เร็วกวา่ เดมิ หลงั จากจบมอื เชา้ ผมกบั ไอม้ อนําทมี นอ้ ง ๆ มาชว่ ยกนั ตอกฝา โดยมสี าว ๆ ปีหนงึ คอย เสริ ฟ์ นําเสริ ฟ์ ขนม ผม ยนื อยบู่ นบนั ไดลงิ คาบตะปไู วใ้ นปากสองดอก มอื หนงึ จบั ไมก้ ระดาน อกี มอื จับคอ้ นตอก โป้ก ๆ อดั ไมก้ ระดานเขา้ กบั เสาหลัก มไี อม้ อตอกอยอู่ กี ดา้ น และมอี งิ ยนื คําสะเอวชนี วิ กํากบั ความแมน่ ยําอยดู่ า้ นลา่ งตรงกลางระหวา่ งเรา ขา้ ง ๆ มนั เป็ นนอ้ ง ๆ ปีสามทคี อยยนื ไม ้ กระดานอนั ใหมม่ าใหห้ ลังจากตอนอนั นเี สร็จ งานนไี อป้ ิงกบั ไอโ้ อค๊ รบั ผดิ ชอบในการออกแบบและวดั ขนาด เพราะฉะนัน งานแตล่ ะชนิ จงึ ออกมาเนยี บชนดิ ไมม่ ขี าดหรอื เกนิ แมแ้ ตเ่ ซน็ เดยี ว

เราวางไมก้ ระดานแบบเหลอื มลํา เพอื ความสวยงาม และอกี อยา่ ง เผอื เนอื ไมม้ นั แหง้ ใน อนาคตดว้ ย ผม ทํางานไปในขณะทเี หงอื ไคลก็ไหลยอ้ ยลงมาเป็ นทาง เปียกไปทังแผน่ หลัง ลําคอ และ ใบหนา้ บางสว่ นก็ไหลยอ้ ยเขา้ ตาจนตอ้ งปาดเชด็ ดว้ ยแขนเสอื บางครงั พวกสาว ๆ ก็เขา้ มา เชด็ ใหบ้ า้ ง ชนื ใจดจี งั … ☼ เวลาผา่ นไปอยา่ งรวดเร็ว ไมน่ านพระอาทติ ยก์ ็ตรงกะบาลอกี ครัง พวกเราถกู เรยี กใหไ้ ปกนิ ขา้ ว อาหารถกู เตรยี มไวแ้ ลว้ อยา่ งรงู ้ าน หลงั จากโครงสรา้ งใหญน่ เี สร็จ ก็เหลอื แตเ่ ก็บรายละเอยี ดเล็ก ๆ นอ้ ย ๆ พวกโตะ๊ กบั เกา้ อกี ็ เรมิ เป็ นรปู เป็ นรา่ งขนึ มาบา้ ง ไมต่ า่ งกบั หอ้ งนําขา้ งโรงเรยี นทมี กี ําแพงขนึ มาแลว้ ดา้ นหนงึ เหมอื นกนั พอ อมิ ผมขอตวั ไปเขา้ หอ้ งนํา (ยังดที ชี าวบา้ นเขาทําเอาไวใ้ ห ้ แตก่ ็ตอ้ งรอควิ กนั นาน พอควร ใครไมไ่ หวก็เขา้ ป่ าไป) พอเรยี บรอ้ ย กเ็ ดนิ กลับไปทํางานตอ่ ระหวา่ งทางผมถกู เบรกไวด้ ว้ ยนําเสยี งของใครบางคน ผมหนั ไปมอง “กม้ ลงนดิ หนงึ ” ...มาถงึ มันก็ใชค้ ําสงั เดยี วกบั ตอนทมี นั เชด็ โคลนใหผ้ ม ผมเองกบ็ า้ จกี ม้ หนา้ ทําตาม มนั มัด อะไรบางอยา่ งเขา้ กบั หนา้ ผาก พอมัดเสร็จผมก็จับ ๆ ดู “อะไร” “เสอื ผมเอง พอดเี ห็นเหงอื พอี อกเยอะ กลัวจะเขา้ ตา ใสไ่ อน้ ไี วก้ นั เหงอื ไหล” ผมจับผา้ นันอกี ที มันถกู พับอยา่ งดี มัดเป็ นปมเล็ก ๆ ไวด้ า้ นหลัง “มดั แน่นไปรเึ ปลา่ ” มันถามตอ่ ผมสา่ ยหนา้ ไปมา

“ถา้ แนน่ หรอื หลวมไปก็บอกละกนั จะไดม้ ดั ใหใ้ หม”่ ผมพยกั หนา้ มันยมิ ให ้ หนั หลังเดนิ กลบั ไปทํางานของมนั ตอ่ ผมมองตาม กอ่ นเดนิ กลับไป ทําหนา้ ทขี องตัวเองเหมอื นกนั มนั สงั เกตเห็นดว้ ยเหรอ วา่ ผมแสบตาเพราะเหงอื เขา้ ตาอยบู่ อ่ ย ๆ ถงึ พวกผหู ้ ญงิ จะมาคอย ซบั เหงอื ให ้ แตก่ ็ไมไ่ ดต้ ลอด ผมอมยมิ นดิ ๆ หยบิ ตะปมู าคาบไว ้ เรมิ ตน้ ทํางาน โดยมบี างสงิ ตดิ อยบู่ นหัว เหมอื นเป็ นกําลัง ใจเล็ก ๆ ยงั ไงบอกไมถ่ กู … ☼ ผม กา้ วลงจากบนั ไดลงิ เมอื ตะปดู อกสดุ ทา้ ยถกู ประสานเขา้ กบั เนอื ไมจ้ นแนบสนทิ พวกสาว ๆ ทรี ออยรู่ บี วงิ เอานําเขา้ มาเสริ ฟ์ ผมรับนํามาดมื “พอพเี อกโพกหวั ไวแ้ บบนี ดเู ทม่ าก ๆ เลยคะ่ ” ผมเลกิ ควิ สงู กบั คําชมนัน “ปกตพิ ดี ไู มด่ รี ไึ ง” หยอดกนั นดิ หนงึ ครบั “เปลา่ คะ่ ปกตกิ ็หลอ่ อยแู่ ลว้ แตพ่ อทําแบบนี ดหู ลอ่ ยงิ กวา่ เดมิ อกี ดเู ทแ่ บบลยุ ๆ ด”ี หนงิ คนทคี อยบรกิ ารผมประจําบอก ผมยมิ นดิ ๆ ให ้ กบั ผหู ้ ญงิ ตอ้ งออ่ นโยนเขา้ ไวค้ รับ “แตก่ ็ยงั มเี หงอื อยนู่ ะคะ” หนงิ หยบิ ผา้ เชด็ หนา้ มาซบั ตรงชว่ งแกม้ ให ้ ผมยมิ บางตอบรบั ขอตวั เดนิ ไปหาไอโ้ อมที กาํ ลังนังคดั ไมอ้ ยไู่ มไ่ กล เผอื วา่ มันจะมอี ะไรใหท้ ําเพมิ เตมิ อกี ระหวา่ งทาง ผมเห็นเจา้ ตวั คนใหเ้ สอื ผม กําลังกม้ หนา้ กม้ ตาไสไมด้ ว้ ยเครอื งไสอยขู่ า้ งรถ กระบะคนั เดมิ ผมมองใบหนา้ ตงั อกตงั ใจแลว้ ก็อดทงึ ไมไ่ ดท้ มี นั ทําเป็ น ตรงขา้ มกบั ไอเ้ ตย้ เลย เพราะรายนัน ทําอะไรไมเ่ ป็ นสกั อยา่ ง แตจ่ ะโทษ นอ้ งมันก็ไมไ่ ด ้ เพราะไอเ้ ป้มนั ไมย่ อมใหน้ อ้ งมนั ทําอะไรเลย สงสยั กลัวมอื นอ้ ง

มนั พัง ไอเ้ ตย้ เลยอปั เปหติ ัวเองไปชว่ ยพวกผหู ้ ญงิ ทํางานฝี มอื แทน ไอโ้ อมอยตู่ รงนัน ตอนแรกก็วา่ จะไปหามัน แตผ่ มเปลยี นใจเบยี งตวั เดนิ ไปหาเจา้ ตวั เล็กแทน พอ ไปถงึ มันหยดุ เดนิ เครอื งเงยหนา้ มอง ทนี ไี มม่ ไี ฟฟ้า เราพว่ งเครอื งมอื ชา่ งบางอยา่ งกบั แบตเตอรร์ รี ถยนตแ์ ทน ผมเออื มจับตวั เครอื งไว ้ ดงึ มาทําแทน มนั ก็ยอมงา่ ย ๆ มันคงเหนอื ย เห็นมอื มันแดงเถอื กเลย ผมกม้ หนา้ ไสไมก้ ระดานไปเรอื ย ๆ โดยมมี นั คอยจับปลายไมใ้ ห ้ พอผมทําเสร็จ มนั ก็เอา กระดาษทรายมาขดั เพอื เก็บรายละเอยี ดอกี ที …รงู ้ านดแี ฮะ เห็นมอื มันแดง แลว้ ก็มรี วิ รอยเหมอื นโดนขดี ขว่ นอกี นดิ หน่อย ผมเลยตดั สนิ ใจใชป้ ากถอด ถงุ มอื ออกขา้ งหนงึ โยนตบุ ไปอยตู่ รงหนา้ มัน “ใสซ่ ะ มอื แดงหมดแลว้ ” มนั เงยหนา้ มองผมสลับกบั ถงุ มอื กระพรบิ ตาปรบิ ๆ ตามแบบฉบบั ของมันนันแหละ “แลว้ พลี ะ่ ” “มอื เดยี วกพ็ อ” ผมกม้ ลงไปไสไมต้ อ่ มันหยบิ ถงุ มอื ไปใส่ แลว้ ขดั กระดาษทรายตอ่ เชน่ กนั “พวกมงึ นชี อบหนมี าสวที กนั สองคนอยเู่ รอื ยเลย” ไอม้ อมันเดนิ เขา้ มาทัก จงู นอ้ งหมาในปาก มนั มาดว้ ย ผมไมส่ นใจยนื ไสไมต้ อ่ ไป “เอา ยาเสน่หจ์ ากสํานักไหนมาป้ ายปากตอนจบู กบั เพอื นพหี รอื เปลา่ มันถงึ ไดต้ ดิ นายแจ ขนาดน”ี มนั หนั ไปพดู กบั คนทนี ังกม้ หนา้ ขดั ไมอ้ ยู่ ผมละมอื จากตัวเครอื ง หยบิ ไมท้ อ่ นใหญ่ ขา้ งตวั เขวยี งใสข่ ามัน มนั รบี กระโดดโหยงหลบหนี “ไอเ้ ชยี เอก!! กแู ซวเฉย ๆ มงึ เลน่ ซะขากเู กอื บหัก” “เออ่ ขนื แซวกอู กี กจู ะใชไ้ อน้ ไี สจนมงึ สญู พันธแ์ น่ ๆ” ผมยกเครอื งไสขนึ ทําหนา้ โหด ๆ ใส่ มนั รบี กมุ เป้ าทนั ที “เออ่ ก็ไดว้ ะ แหมลอ้ เลน่ นดิ หน่อยเอง ผัวนอ้ งนโี หดเป็ นบา้ เลย” ประโยคแรกมันพดู กบั ผม สว่ นประโยคทา้ ยมนั หนั ไปพดู กบั เจา้ ตวั เล็ก พดู จบมนั ก็วงิ หนไี ปทันที ผมถอนหายใจแรง หันไปมองคนทยี งั กม้ หนา้ ขดั กระดาษทรายทําเป็ นไมใ่ สใ่ จ แตผ่ มแอบ เห็นมนั กดั ปากตวั เองอยดู่ ว้ ย

...กดั แน่นจนผมยงั กลัววา่ เลอื ดมันจะซบิ ออกมาหรอื เปลา่ ผม กม้ หนา้ ทํางานตอ่ ไปเงยี บ ๆ ไมต่ า่ งกบั คนตรงขา้ ม จนงานเสร็จสนิ เราก็เอาไมก้ ระดานที ได ้ ไปตอกเขา้ กบั กําแพงดา้ นในของหอ้ งเรยี นเพอื ทําชนั เก็บหนังสอื อยา่ งงา่ ย ๆ โดยมนี อ้ ง ๆ คนอนื ๆ มาชว่ ยกนั จับคนละไมค้ นละมอื ผม กวาดมองไปรอบ ๆ ยมิ ใหก้ บั ความสาํ เร็จเกนิ ครงึ โรงเรยี นงา่ ย ๆ ทมี เี พยี งกําแพงสดี า้ น หนา้ ตา่ งบานกระทงุ ้ ขนาดใหญอ่ กี 4 บาน หลังคากระเบอื ง กนั ไดท้ ังแดดและฝน แคน่ กี ็ เพยี งพอใหพ้ วกเราเรยี กกนั วา่ ‘โรงเรยี น’ ไดแ้ ลว้ “เป็ นไง ดดู ใี ชไ่ หม” ไอโ้ อมมนั เดนิ มาพาดแขนบนไหลผ่ ม ผมพยกั หนา้ เบา ๆ “พรงุ่ นพี อใสร่ ายละเอยี ดเสร็จ เด็ก ๆ คงยมิ ไดแ้ ลว้ ” ไอก้ ฟิ มันมายนื กอดอกจอ้ งมองผลงาน ทพี วกเรารว่ มแรงรว่ มใจกนั สรา้ งอยอู่ กี ดา้ น “อมื ” ไอม้ อเสรมิ พวกเรายนื เรยี งแถวหนา้ กระดานจอ้ งมองหอ้ งเรยี นขนาดใหญต่ รงหนา้ พวกนอ้ ง ๆ ก็มสี หี นา้ ปลาบปลมื ไมแ่ พก้ นั “เอาละ่ วนั นพี อแคน่ กี อ่ นดกี วา่ พรงุ่ นคี อ่ ยมาเก็บรายละเอยี ดกนั อกี ท”ี ไออ้ อ้ ยเลขาผมบอก ทกุ คนพากนั พยกั หนา้ ตอบรับ เพราะ สว่ นทเี หลอื ก็แคเ่ อาหนังสอื มาลง เอาโตะ๊ มาเรยี ง เอากระดานดํามาตดิ เอาทกุ คนมา ดผู ลงานของตวั เอง เอากลอ้ งมาถา่ ย และสดุ ทา้ ย คอื ตอ้ นพวกเด็ก ๆ มาดโู รงเรยี นของตวั เอง พรงุ่ นเี ราคงไดเ้ ห็นรอยยมิ สวย ๆ ของเด็ก ๆ กนั แลว้

☼ ผม มายนื รบั ลมหลงั จากอาบนําอาบทา่ เรยี บรอ้ ย ตอนนตี ะวนั ใกลต้ กดนิ แลว้ ผมเลยตดั สนิ ใจ เดนิ ตามนําขนึ ไปเรอื ย ๆ เพราะเคยเห็นวา่ มันมจี ดุ ทที ําใหเ้ ห็นดวงอาทติ ยต์ กไดช้ ดั เจน แต่ ตอ้ งเดนิ เขา้ ไปในป่ าลกึ หน่อย ระหวา่ งทาง กเ็ ห็นใครบางคนกําลังกม้ ๆ เงย ๆ ถา่ ยภาพอะไรสกั อยา่ งทพี นื ผมเลยเหเสน้ ทางเดนิ ไปดู “ทําอะไรอย”ู่ ผมถามเสยี งเขม้ ในฐานะประธานบวกคนดแู ล คนทกี ําลังกม้ หนา้ ตดิ พนื ถา่ ยรปู เงยหนา้ มอง “พเี อก” …และก็เป็ นอกี ครัง ทผี มไดย้ นิ เสยี งเรยี กจากคนคนนี ผมวา่ มันน่าฟังดนี ะ “ทําอะไรอย”ู่ ผมถามยําอกี ที “ถา่ ยรปู อากาศแบบนถี า่ ยภาพกําลังสวย” มนั อธบิ ายตอ่ ผมเลกิ ควิ สงู “ชอบถา่ ยรปู เหรอ” “อมื งานอดเิ รกน่ะ บางทกี ็ถา่ ยไปใหแ้ มใ่ ชเ้ ป็ นแบบในการเขยี นนยิ ายดว้ ย” ผมพยกั หนา้ เขา้ ใจ “แลว้ พจี ะไปไหน” มนั เงยหนา้ ถามหลังจากถา่ ยรปู ตน้ ไมข้ นาดเล็กจวิ สเี ขยี ว ๆ บนพนื ดนิ เสร็จ “วา่ จะไปดพู ระอาทติ ยต์ กซะหนอ่ ย” มนั ยกควิ ขนึ สงู “เห็นดว้ ยเหรอฮะ ทนี มี แี ตต่ น้ ไมส้ งู เยอะแยะเต็มไปหมด”

ครับ หมบู่ า้ นทเี ราอยโู่ อบรอบไปดว้ ยตน้ ไมใ้ หญ่ เห็นเพยี งดวงอาทติ ยห์ ายลับไปบนยอดไม ้ เทา่ นัน “พอดเี ห็นอยมู่ มุ หนงึ พระอาทติ ยน์ ่าจะตกใสร่ อ่ งเขาพอด”ี มนั ทําตาวาวเหมอื นเจอของถกู ใจ คลยี มิ จนเห็นฟันขาว “ผมไปดว้ ย เผอื จะไดภ้ าพดี ๆ ไปใหแ้ ม”่ ผม พยักหนา้ เดนิ นําไปกอ่ น แตม่ นั เลน่ เดนิ ๆ หยดุ ๆ เกบ็ ภาพไปตลอดทังเสน้ ทาง จนผม เห็นวา่ มันชา้ เกนิ เลยเดนิ ไปจบั แขนมนั ลากใหเ้ ดนิ ตาม ไมง่ นั พระอาทติ ยค์ งตกหนไี ปกอ่ นแน่ ๆ “เดยี ว ๆ พเี อก ขอถา่ ยตรงนกี อ่ น” มนั รบี เบรกตวั ลงเมอื เห็นตน้ ไมท้ รงประหลาดขา้ งทาง แต่ ผมยดึ แขนมันไวแ้ น่น “ชา้ มากเดยี วพระอาทติ ยก์ ็ตกหนหี รอก” มนั ขนื แตก่ ็ยงั กา้ วเทา้ เดนิ ตามแบบขดั ๆ พอ หลดุ ออกมาจากป่ าทบึ ก็เหน็ ลานโลง่ ไมใ่ หญม่ าก รอบ ๆ เต็มไปดว้ ยโขดหนิ ผมเดนิ หา มมุ สวย ๆ ไมน่ านก็เจอถกู ใจ ผมทงิ ตัวลงนังบนโขดหนิ ขนาดใหญ่ มมุ นี เห็นภเู ขาหลายลกู เรยี งระดบั ไดช้ ดั เจน และถา้ กะมมุ ไมผ่ ดิ พระอาทติ ยน์ ่าจะตกตรงรอ่ งเขาสวย ๆ สองลกู นัน พอดี แสงสวา่ งเรมิ ออ่ นตวั ลง แตด่ จู ะไมเ่ ป็ นปัญหาสาํ หรับชา่ งภาพทมี ากบั ผมแมแ้ ตน่ อ้ ย พอมาถงึ มนั ก็เดนิ รอ่ นกดถา่ ยภาพไปทัว ดู ๆ ไปแลว้ ทา่ ทางมนั ก็เหมอื นกบั นักถา่ ยภาพมอื อาชพี น่ะนะ ตงั อกตงั ใจนา่ ดู ผม อมยมิ ลว้ งหยบิ มอื ถอื มากดถา่ ยภาพมนั ไว ้ ทนี ไี มม่ สี ญั ญาณหรอก ผมพกมาเพอื จะเอา มาถา่ ยพระอาทติ ยน์ ันแหละ มันก็ถา่ ยรปู พระอาทติ ยไ์ ป สว่ นผมก็กดถา่ ยรปู มันตอนมันถา่ ย รปู พระอาทติ ยอ์ กี ที ไดม้ าประมาณสหี า้ ภาพ ผมกม้ มองและไลเ่ ชค็ ไปเรอื ย ๆ กอ่ นจะไดย้ นิ เสยี งแชะ ผมเงยหนา้ มอง เห็นมนั ลดกลอ้ งลงมาสง่ ยมิ ให ้

“แอบถา่ ยคนตอนเผลอ ผดิ หรอื เปลา่ เนยี ” มันพดู ยมิ ๆ ผมรบี เกบ็ มอื ถอื ลงกระเป๋ าทันที “อะ๊ ! พระอาทติ ยเ์ รมิ ตกแลว้ ” มันหนั ไปมองพระอาทติ ย์ ผมมองตาม มันปีนขนึ มาบนโขดหนิ กอ้ นเดยี วกบั ผม ลกุ ๆ นัง ๆ กดถา่ ยภาพตอ่ ผม ทอดมองดวงอาทติ ยท์ กี าํ ลังถกู ภผู าขนาดใหญก่ ลนื หายไปทลี ะนอ้ ย กอ่ นเสหนา้ ไปมอง คนขา้ ง ๆ มนั กดถา่ ยอกี สองสามภาพ แลว้ คอ่ ย ๆ ลดกลอ้ งลง ฉกี ยมิ จนเต็มใบหนา้ ใหก้ บั ลําแสงสดุ ทา้ ยของวนั ผมหันกลับไปมองพระอาทติ ยอ์ กี ที หมด เวลางานของดวงตะวนั ไปแลว้ ทเี หลอื คงเป็ นหนา้ ทขี องพระจันทร์ แตเ่ สยี ดาย ทชี ว่ งนี เป็ นคนื เดอื นมดื ไมง่ นั จะไดน้ ังชมพระจันทรก์ นั ตอ่ ผมนังเหมอ่ ทอดมองเสน้ ขอบฟ้าสสี ม้ ตดั กบั ภผู านอ้ ยใหญไ่ ปเรอื ย ๆ จนไดย้ นิ เสยี งแชะดงั มาจากดา้ นขา้ งอกี ครัง ผมหนั ไปมองอกี ที มนั คอ่ ย ๆ ลดเลนกลอ้ งทกี ําลังสอ่ งหนา้ ผมอยลู่ ง “พเี อกเหมอื นพระเอกมวิ สกิ เลยแฮะ” คดิ วา่ นันคอื คําชมนะ หัวใจผมเหวยี งเป็ นจังหวะแปลก ๆ ไปกบั คําชมนัน ผมยมิ ใหม้ นั นดิ หนงึ “ใหถ้ า่ ยรปู ใหไ้ หม” ผมถาม ไอต้ วั เล็กทําทา่ คดิ พยกั หนา้ เบา ๆ เดนิ เขา้ มาชดิ เพอื สอนวธิ ี ถา่ ย แลว้ ยกกลอ้ งตวั นันใหผ้ ม ผมออกมายนื หา่ ง ๆ เล็งภาพใหด้ สู วยงามทสี ดุ มนั ยมิ สดใสสง่ เขา้ กลอ้ ง ผมกดไปสองสาม ภาพ ลดกลอ้ งลง สง่ คนื ใหม้ นั มนั ยนื ไลก่ ดเชค็ ภาพ “ถา่ ยใชไ้ ดแ้ ฮะ” มันชม ผมอมยมิ “ไมร่ วู ้ ธิ ถี า่ ยแบบมอื อาชพี นนี ่า” “การถา่ ยภาพจรงิ ๆ มนั ไมย่ ากหรอก เพยี งแตต่ อ้ งสนุกไปกบั มันเทา่ นันแหละ” มันพดู ไป ใน ขณะทมี อื ก็กดไลเ่ ชค็ ภาพไป ผมจอ้ งมองใบหนา้ ทปี ระดบั ไปดว้ ยรอยยมิ นเี ป็ นครังแรกทเี ห็นมันยมิ มาราธอนขนาดนี

“ชอบถา่ ยภาพแบบนที ําไมไมไ่ ปเรยี นจรงิ ๆ จัง ๆ ซะเลยละ่ ” มนั หนั มามอง “ของบางอยา่ ง เราจะมคี วามสขุ ถา้ มันเป็ นเพยี งแคง่ านอดเิ รก” ผมมองมัน กอ่ นหนั ไปมองทอ้ งฟ้าไรด้ วงอาทติ ยอ์ กี ที “ก็จรงิ ” แสง สวา่ งรอบดา้ นเรมิ สลัวลงเรอื ย ๆ และอกี ไมก่ นี าทตี อ่ จากนี รอบดา้ นคงมดื สนทิ ผมควร จะชวนมนั กลับไดแ้ ลว้ ใชไ่ หม ตะเกยี งก็ไมม่ ี ขนื มดื กวา่ นคี งเดนิ กนั ลําบาก แตใ่ นใจผม… กลับอยากนังอยตู่ รงนนี าน ๆ นังอยขู่ า้ ง ๆ มัน… ขา้ ง ๆ เจา้ ของรอยยมิ ทที ําใหห้ ัวใจผม รสู ้ กึ เหมอื นไดก้ นิ เกลอื แรห่ ลังจากทํางานหนักมาทัง วนั ผม ละสายตาจากภาพทอ้ งฟ้าสสี ม้ มามอง สายตามนั ยังอยทู่ เี ดมิ รอยยมิ เคลอื บไวจ้ นเต็ม สกั พักมนั ก็หันกลบั มามองผม พอเห็นวา่ ผมจอ้ งมองมันอยู่ รอยยมิ บนใบหนา้ เมอื กกี ็คอ่ ย ๆ หบุ ลง พอ ๆ กบั ดวงตาทหี ลบุ ลงตํา กวา่ จะรตู ้ วั ... หนา้ ผมก็เคลอื นทเี ขา้ ไปใกลม้ นั กอ่ นหยดุ เอาไวเ้ มอื ระยะหา่ งของรมิ ฝีปากมเี พยี งลมหายใจ กนั อยากจะละออก แตล่ มหายใจอนุ่ ๆ นัน ดงึ ดดู ผมไวม้ ากกวา่ ทคี วรจะเป็ น… ปากผมแนบสนทิ กบั ปากอนุ่ นันอกี ครัง

ผมหยดุ นงิ มันก็หยดุ นงิ ผมเรมิ ขยบั รมิ ฝีปาก มันก็ขยบั รมิ ฝี ปากตอบรบั ผมเรมิ บดเบยี ด มันก็ขยับใบหนา้ แหงนรับแรงกดจากผม ผมเรมิ เป็ นผนู ้ ํา และมันก็เรยี นรทู ้ จี ะเป็ นผตู ้ ามทดี ี ผม กดปากมนั โดยไมล่ ว่ งลํา ปากผชู ้ ายแท ้ ๆ แตก่ น็ ุ่มใชไ้ ด ้ ผมบดขยหี นัก ๆ กอ่ นสอดลนิ เขา้ ไปภายใน ดนุ ดนั รกุ เรา้ จนหนา้ นันแหงนขนึ ตงั รับ ความวาบหววิ วงิ พลา่ นไปทัว ผมเลอื นมอื ซา้ ยทาบแกม้ มันไว ้ ดนั เบา ๆ ใหม้ นั แหงนหนา้ ตอบ รับมากขนึ มนั ตาปรอยจอ้ งกลบั ดวงตาผม ผมตวัดปลายลนิ ลกุ ไลไ้ ปทัวทังโพรงปาก รแู ้ คว่ า่ มนั เพลดิ เพลนิ เหมอื นไดก้ นิ ของอรอ่ ย มนั จับมอื ผมไว ้ เมอื ผมเรมิ จาบจว้ งชว่ งชงิ ลมหายใจมนั ผา่ นไปสกั พักผมถงึ ไดป้ ลอ่ ยมันให ้ เป็ นอสิ ระ ไอต้ ัวเล็กหอบหายใจแรง ปากแดงชมุ่ ฉําไปดว้ ยหยาดนําจากผม ตามันมองตํา กลนื นําลายลงคออกึ ใหญ่ “ผมวา่ เรากลบั กนั กอ่ นดกี วา่ มดื มาก อาจคลําทางกลับกนั ไมถ่ กู ” มนั รบี เสนอ ผมปลอ่ ยมอื จากหนา้ มนั ลกุ ขนึ ยนื มนั ลกุ ขนึ เดนิ นําไปกอ่ น ผมผอ่ นลมหายใจออกชา้ ๆ เสย ผมไปดา้ นหลงั เบา ๆ ผมไมใ่ ชเ่ กย์ ไมไ่ ดค้ ดิ จะพศิ วาสผชู ้ าย แตต่ อนนผี มกําลังอยากจบู กบั คนตรงหนา้ นมี ากขนึ เรอื ย ๆ ยงั ดที เี ราเดนิ ออกมาจากป่ าไดท้ ันกอ่ นจะมองไมเ่ ห็นอะไร พอออกมาป๊ บุ ก็เจอไอม้ อดกั ทาง ทันที

“ฮนั แหน่ หายไปไหนกนั มาสองตอ่ สอง” มนั หรดี วงตาคลา้ ยจะจับผดิ ผมตหี นา้ นงิ แตค่ น ตรงหนา้ ผมเก็บอาการไมอ่ ยู่ มันสะดงุ ้ โหยงเลย “ผมไปหาเตย้ กอ่ นนะฮะ จะไปโชวภ์ าพใหม้ นั ด”ู มนั รบี เดนิ ลวิ ๆ หนไี ป ไอม้ อมองตามจนลบั สายตา กอ่ นหนั กลับมาใชส้ ายตากรมุ ้ กรมิ จอ้ งกลบั ผม “ไปทําอะไรกนั มา” มันถามเหมอื นผพู ้ พิ ากษา แตก่ จู ําไดว้ า่ มงึ เรยี นวศิ วะ “ไปดพู ระอาทติ ยต์ กมา” “แมเ่ จา้ โวย้ โรแมนตกิ ฉบิ หาย” “กู ไปดพู ระอาทติ ยต์ ก สว่ นหมอนัน ไปถา่ ยภาพ เขา้ ใจยัง ถา้ เขา้ ใจแลว้ ก็รบี ๆ ไสหวั ไป ไกล ๆ” ผมบอกแตเ่ ป็ นฝ่ ายไสหัวตวั เองออกไปจากจดุ นันแทนมัน “เฮย้ ! เดยี วกอ่ นเดะ๊ คนื นเี ขาจะเลน่ รอบกองไฟกนั นะ” มันตะโกนไลห่ ลัง ผมหยดุ เทา้ หนั ไป พยกั หนา้ รบั รู ้ เดนิ กลับเขา้ ทพี ักไป และหลังจากนันไมเ่ กนิ ชวั โมง ผมก็ออกไปรวมกลมุ่ กบั พวกเพอื น ๆ ทหี นา้ กองไฟ พวกเราหกสบิ ชวี ติ นังลอ้ มเป็ นวงกลมลด หลันกนั ไปเรอื ย ๆ ไอโ้ อมนังอยบู่ นกอี พี ับสเี ขยี ว ลายทหาร กม้ หนา้ เกากตี า้ รใ์ นมอื สว่ นนักรอ้ งก็สลับกนั ไป ไอโ้ อมมนั เลน่ ไดเ้ กอื บทกุ เพลง แตถ่ า้ เพลงไหนมันเลน่ ไมไ่ ดจ้ รงิ ๆ มนั ก็ใหค้ นอนื เลน่ แทน เพลงชา้ บา้ ง เร็วบา้ ง เขา้ กบั บรรยากาศป่ าเขาลําเนาไพรดี พวกชาวบา้ นกบั เด็ก ๆ บางสว่ นก็มานังเลน่ กนั อยรู่ อบ ๆ เหมอื นกนั แตอ่ ยกู่ นั ไมน่ านก็พากนั เขา้ นอน ชวี ติ คนตา่ งจังหวดั กอ็ ยา่ งนแี หละครับ พระอาทติ ยต์ กดนิ ไดไ้ มเ่ ทา่ ไหร่ หนังตาก็พา กนั หยอ่ นคลอ้ ยแลว้ สลบั กบั พวกเราทยี งิ ดกึ ตายงิ โต แตพ่ วกเขาตนื กนั แตเ่ ชา้ เพอื ไปทํางานหาเลยี งครอบครวั ในขณะทเี รา ยงั นอนเฝ้าพระอนิ ทร์ กนั อยเู่ ลย ผม นังอยบู่ นเกา้ อพี ับอกี ตวั แตต่ ัวใหญก่ วา่ ของไอโ้ อม ผมเอนหลงั นังดว้ ยทา่ ทางสบาย ๆ มองทอ่ นไมข้ นาดใหญท่ กี าํ ลังมอดไม ้ แสงไฟสสี ม้ สลับกบั สแี ดงเพลงิ กําลังโหมใหค้ วาม อบอนุ่ อยตู่ รงกลาง ตอน นไี อเ้ ป้กําลังบรรเลงเพลงเพราะ ๆ ใหพ้ วกเราฟังกนั อยู่ นําเสยี งของมันดงั ควบคไู่ ปกบั

เสยี งของกตี า้ รแ์ ละเสยี งแตกเปรยี ะ ๆ ของกงิ ไมไ้ หมไ้ ฟ เสยี งมันดจี รงิ ๆ ผมเห็นแตล่ ะคน นังฟังมนั เงยี บสนทิ โดยเฉพาะเจา้ เตย้ มันจอ้ งพมี นั ตา แทบไมก่ ระพรบิ มนั คงภมู ใิ จของมนั นอ้ ง ๆ บางคน พากนั โยกหัวชา้ ๆ ตามจังหวะเพลง ผมคดิ วา่ งานนนี อ้ ง ๆ คงจะไดม้ ติ รภาพดี ๆ กลบั บา้ นไปกนั เยอะ บางคนไดเ้ พอื น บางคนไดพ้ หี รอื นอ้ ง หรอื บางคนอาจสรา้ ง สมั พันธภาพใหก้ า้ วหนา้ มากไปกวา่ นัน ผมมองชายหญงิ คหู่ นงึ ทฝี ่ ายหญงิ นังนงิ พงิ แผน่ หลังกบั อกกวา้ งของฝ่ ายชาย โดยมวี งแขน แขง็ แกรง่ โอบรอบเอวบางเอาไวอ้ ยู่ กอ่ นทผี ม จะเหลอื บไปเห็นใครบางคน และตอนนี สายตาผมถกู สงั ใหห้ ยดุ เอาไวแ้ คท่ ตี รงนัน ผม มองใบหนา้ ทกี ําลังสะทอ้ นแสงสสี ม้ ของกองไฟ มนั โยกตวั เบา ๆ ไปกบั เสยี งเพลง ยมิ นดิ ๆ ใหก้ บั กองไฟ พนื ดนิ กงิ ไม ้ กวาดสายตามองผคู ้ นไปรอบ ๆ กอ่ นมาหยดุ อยทู่ ผี ม... ผมยงั มองมนั อยู่ ในขณะทมี นั เลอื กทจี ะหลบุ เปลอื กตาหลบหนี นกึ ยอ้ นไปถงึ ชว่ งพระอาทติ ยต์ กดนิ ทกุ อยา่ งทเี กดิ ขนึ เป็ นเพราะบรรยากาศมนั พาไป หรอื มี อะไรมากไปกวา่ นัน บางที คงตอ้ งรอใหจ้ บทรปิ นี คําตอบถงึ จะมา พวก เรานังเลน่ กนั ไปเรอื ย ๆ แตไ่ มเ่ กนิ สที มุ่ กพ็ ากนั เขา้ นอน ไอเ้ ตย้ นังหลบั พงิ ไหลเ่ พอื น มนั ไว ้ ไอเ้ ป้เลยอมุ ้ นอ้ งมนั กลับเขา้ เตน้ ทไ์ ป สว่ นไอต้ ัวเล็กของผม กล็ กุ เดนิ กลับเขา้ เตน้ ทม์ นั ไปเหมอื นกนั หอื … อะไรนะ? ...ไอต้ ัวเล็กของผมงันเหรอ คนคนนันเป็ นของผมไปตงั แตเ่ มอื ไหร่

ชว่ ง เวลาแหง่ ความสขุ มักจะผา่ นไปเร็วเสมอ ทกุ สงิ ทเี กดิ ขนึ จะกลายเป็ นหนงึ ใน ประสบการณช์ วี ติ ทผี มจะไมม่ ที างหลงลมื ไปไดเ้ ลยตลอดชวี ติ วนั นผี มงว่ งเร็วผดิ ปกติ และกอ่ นทสี ตจิ ะจางหายไป เหมอื น ๆ ผมจะเห็นรอยยมิ ของใครบาง คน ลอยละลอ่ งเขา้ มาในโสตประสาท กอ่ นทภี าพเหลา่ นัน จะถกู ความมดื กลนื หายไป ☼ วนั นี ดทู กุ คนจะตนื เชา้ มากกวา่ ปกติ พวกเด็ก ๆ พากนั มาออหนา้ โรงเรยี น พอ ๆ กบั ครแู ละผู ้ ปกครอง คนจงึ ดแู น่นขนัดลานกวา้ ง ผมยังโพกผา้ ผนื เดมิ ไวท้ หี ัว (แตค่ รังนมี ดั เอง) คาดซอง ใสอ่ ปุ กรณก์ อ่ สรา้ งไวท้ เี อว ในมอื ถอื คอ้ นกําลังตอกกระดานสเี ขยี วบนกําแพงหนา้ สดุ ของ หอ้ งเรยี นขนาดใหญ่ พวก ผชู ้ ายเรมิ พากนั ขนเอาโตะ๊ เกา้ อที ที ําเสร็จแลว้ มาจดั เรยี ง พวกผหู ้ ญงิ ก็ขนหนังสอื ทเี อา มาจากกรงุ เทพขนึ เรยี งบนชนั ทังหนังสอื เรยี นและหนังสอื อา่ นเลน่ ทัวไป รวมไปถงึ พวกสมดุ ดนิ สอ และอปุ กรณ์การเรยี นตา่ ง ๆ พอเสร็จพวกเราก็พากนั ถา่ ยรปู พาพวกเด็ก ๆ มาถา่ ยบา้ ง ถา่ ยกนั เองบา้ งอยา่ งสนกุ สนาน ซงึ งานนี ไอต้ ัวเล็กรับอาสาเป็ นมอื ถา่ ยดว้ ย สงสยั จะชอบถา่ ยจรงิ ๆ พอเสร็จสนิ พวกเราก็เชญิ ทกุ คนเขา้ ไปดภู ายใน เหน็ เด็ก ๆ บางคนยนื รอ้ งไห ้ ไมต่ า่ งกบั ผู ้ ปกครองและคณุ ครผู เู ้ สยี สละจากเมอื งกรงุ อกี สองนาย พวกผหู ้ ญงิ เลยพลอยพากนั บอ่ นําตา แตกตามไปดว้ ย ไมต่ า่ งกบั นอ้ ง ๆ ผชู ้ ายบางคน พวกทเี ขม้ แขง็ หนอ่ ยก็แคย่ นื นําตาซมึ แตม่ เี พยี งคนเดยี วเทา่ นัน ทมี รี อยยมิ ประดบั เอาไวจ้ นเต็มหนา้ ...ก็คนทกี ําลังยนื ถา่ ยรปู อยนู่ ันแหละ ฉากสดุ ทา้ ย ทไี มท่ า้ ยทสี ดุ ของพวกเราจบลง แตส่ ําหรับเด็ก ๆ เหลา่ นี นเี พงิ เป็ นการเรมิ ตน้ เทา่ นัน

สาว กบั องิ เสนอใหพ้ วกเราทําตวั เป็ นครกู นั หนงึ วนั ทกุ คนเห็นดว้ ย พวกเราเลยตอ้ นพวกเด็ก ๆ ไปนังประจําการ ใครอยากนังมมุ ไหนก็เลอื กเอา โดยมเี ด็กโขง่ บางคนขอมารว่ มเรยี นดว้ ย เรยี นกอไกก่ อกา ไดท้ ังความสขุ และเสยี งหวั เราะ โดยเฉพาะตวั สรา้ งสสี นั ของงานอยา่ งไอ ้ มอและไอโ้ อม พวกมันนังแทรกไปกบั เด็ก ๆ ไอม้ ออมุ ้ เด็กผหู ้ ญงิ น่ารักคนหนงึ ไวบ้ นตกั แลว้ สอนใหเ้ ด็กนอ้ ย ยกมอื ขนึ ถาม มนั หมอ้ แมแ้ ตก่ บั เด็กหกขวบเนยี นะ ไอน้ นี …ี แตเ่ พราะพวกมนั นันแหละ ทกุ คนถงึ ไดพ้ ากนั หวั เราะและมคี วามสขุ มากขนึ งานนไี ดท้ ังบญุ กายและบญุ ใจกลับบา้ นไปกนั เพยี บ จบจากตรงนไี ป อยา่ งนอ้ ยผมก็สามารถไปคยุ กบั คนอนื ไดแ้ ลว้ วา่ ผมไดท้ ําคณุ ประโยชน์ อะไรเพอื สงั คมมาบา้ ง ความ รสู ้ กึ ดี ๆ คงไมไ่ ดถ้ กู เก็บเอาไวแ้ คใ่ นประกาศนยี บตั รทที างมหาลัยจะมอบให ้ แตม่ นั อยู่ ทใี จ ทนี กึ ถงึ เมอื ไหร่ หวั ใจก็จะยมิ ไดเ้ สมอ Kiss Love ♥ [07] เดนิ ทางกลบั ...เทยี วทะเล [กาย...♥] งาน เลยี งตอ้ งวนั เลกิ รา สามวนั ทผี า่ นมา ผมสนุกมาก ไดอ้ ะไรกลับไปเยอะแยะ ทงั เพอื น ทังรนุ่ พี และความรสู ้ กึ ดี ๆ จากใครบางคน ทตี อนนคี นคนนันก็มาทงิ ตัวลงนังขา้ ง ๆ โบกไม ้ โบกมอื ใหก้ บั ชาวบา้ นทพี ากนั เดนิ มาสง่ ทลี านจอดรถ อาจารยค์ ฑา (ทเี พงิ มบี ทบาท) ยนื กลา่ วกบั ตวั แทนชาวบา้ น และสญั ญาวา่ ถา้ มโี อกาส จะพา พวกเด็ก ๆ กลบั มาพัฒนาโรงเรยี นกนั ตอ่

ผมไมร่ วู ้ า่ ผมจะมโี อกาสไดก้ ลับมาอกี ไหม แตถ่ า้ มาไมไ่ ด ้ ผมจะฝากรนุ่ นอ้ งผมมาแทนละกนั หลงั จากลําลากนั เรยี บรอ้ ย ตวั รถก็คอ่ ย ๆ เคลอื นทอี อกจากจดุ จอดชา้ ๆ พวกเด็ก ๆ พากนั วงิ ตามมาโบกไมโ้ บกมอื ฉกี ยมิ กวา้ งจนผมตอ้ งฉกี ยมิ โบกมอื ตาม กระทังรถทงิ ตวั หา่ งออกมา เรอื ย ๆ พวกเด็ก ๆ ถงึ ไดห้ ยดุ วงิ แตก่ ็ยงั โบกมอื กนั อยไู่ มห่ ยดุ ผมยมิ มองตามภาพเหลา่ นัน มาเรอื ย ๆ จนมนั หายลบั ไปกบั ทวิ ไมข้ า้ งถนน ผมถงึ ไดห้ ันกลับมานังดี ๆ อกี ครัง ผคู ้ นในรถ พากนั สง่ เสยี งจอกแจกจอแจบอกเลา่ ถงึ ประสบการณท์ ผี า่ นมา แบง่ ปันทกุ ความ รสู ้ กึ ใหแ้ กก่ นั และกันฟัง ทัง ความสขุ ความทกุ ข์ ความเหน็ดเหนอื ยหรอื ไดก้ ําลังใจ บางคนโชวแ์ ผล บางคนโชว์ เพอื น บางคนก็ไดข้ องขวญั ชนิ เล็ก ๆ จากเด็ก ๆ ตดิ ไมต้ ดิ มอื มาดว้ ย สว่ นผม สงิ ทไี ด ้ คอื รอยยมิ และนําตาแหง่ ความภาคภมู ิ ความดใี จของเด็ก ๆ และความ ปลาบปลมื ของคณุ ครผู เู ้ สยี สละ ผา่ นเลนกลอ้ งและความทรงจําทไี มอ่ าจลบเลอื นมันใหห้ าย ไปได ้ รถ บสั ขนาดใหญเ่ คลอื นตวั เป๋ ๆ ไปบนถนนคบั แคบ เต็มไปดว้ ยหลมุ บอ่ หนิ ดนิ ไรร้ ะเบยี บ บา้ งมนี ําขงั เฉอะแฉะ สองขา้ งทางเต็มไปดว้ ยตน้ ไมใ้ หญร่ กครมึ ไปหมด ขามาผมหลับตลอดเลยไม่ รวู ้ า่ เสน้ ทางมนั กนั ดารขนาดนี ตวั ผมโยกไปโยกมาตามแรง เหวยี งของรถ ยงั แอบทงึ อยเู่ ลยทรี ถบสั คนั ใหญข่ นาดนสี ามารถขบั เขา้ มาได ้ ผมนัง นงิ พงิ หัวไวก้ บั เบาะ จอ้ งมองววิ สวย ๆ จากขา้ งทาง พเี ป้ กบั ไอเ้ ตย้ ยังทะเลาะกนั ไม่ หยดุ ตงั แตร่ ถออกกระทังตอนนี เพราะไอเ้ ตย้ มันอยากมานังกบั ผม แตพ่ เี ป้ไมย่ อม ผมอมยมิ มองววิ ตอ่ ไมส่ นใจ จนรสู ้ กึ เหมอื นมบี างอยา่ งวางลงบนตกั ผมถงึ ไดห้ ันไปมอง ผา้ หม่ ครบั คน ขา้ ง ๆ หยบิ มาวางไวใ้ ห ้ ผมมองสงิ นันงง ๆ กอ่ นหนั ไปกม้ หัวขอบคณุ หยบิ ผา้ หม่ ขนึ มา คลอี อกจากกนั และสายตาก็เหลอื บไปเห็นอะไรบางอยา่ งบนมอื ซา้ ยของพเี อก ผมขมวดควิ เพราะมอื ขา้ งนันเต็มไปดว้ ยรวิ รอยและบาดแผลแดง ๆ ในขณะทมี อื อกี ขา้ ง ยัง สภาพดอี ยู่ ...และผมก็พอจะเดาไดว้ า่ เกดิ อะไรขนึ ...

พเี อกยกถงุ มอื ขา้ งซา้ ยใหผ้ ม และผมก็เพงิ สง่ คนื ใหพ้ แี กหลังจากทํางานเสร็จ โดยไมไ่ ด ้ สงั เกตเลยวา่ มอื พเี อกไดแ้ ผลถงึ ขนาดนี ผมเมม้ ปากแน่น รสู ้ กึ ผดิ ขนึ มากลาย ๆ เลยขอตวั ลกุ ออกจากเกา้ อี เดนิ ไปหนา้ รถ สกั พักก็ เดนิ กลับมาพรอ้ มกบั กลอ่ งปฐมพยาบาล คนขา้ ง ๆ มองผมงง ๆ “มอื พ”ี ผมบอกแคน่ ัน ปกตผิ มจะพดู มาก แตเ่ วลาอยตู่ อ่ หนา้ พมี นั ทไี ร คําพดู ผมดจู ะถกู ตดั ใหห้ ดสนั ลงทกุ ที พมี นั ยนื มอื ขา้ งทดี มี าให ้ ผมเลยตอ่ วา่ พมี นั ทางสายตา พแี กถงึ ไดร้ บี สง่ อกี มอื มาใหอ้ ยา่ ง รวดเร็ว ผม หยบิ พาสเตอรย์ าลายหมพี หู อ์ อกมาสามอนั วางไวบ้ นตกั หยบิ ยาฆา่ เชอื มาเชด็ แผลที เป็ นรอยถลอก แผลใหญ่ ๆ มแี คส่ องสามแผล ทเี หลอื จบิ จ๊อย ไมถ่ งึ ตาย “ไมเ่ ป็ นไรหรอก แคน่ เี อง ไมน่ านก็หาย” พอผมจะแปะพาสเตอร์ พแี กก็ทําทา่ จะชกั มอื กลบั ผมรบี ยดึ มอื พแี กไว ้ “ปิดไวก้ อ่ น เวลาลา้ งกน้ จะไดไ้ มต่ ดิ เชอื ” พเี อกหัวเราะรว่ น ยอมใหผ้ มแปะพาสเตอรด์ ี ๆ “ลายแตว๋ ไปไหม” “หมพี หู น์ ลี ายแมนสดุ แลว้ นะ ทเี หลอื มแี ตล่ ายดอกไม ้ จะเอาไหมละ” ผมถามกวน ๆ พมี นั สา่ ยหนา้ ปฏเิ สธ พอแปะเรยี บรอ้ ย ผมก็ลกุ เอากลอ่ งยาไปเก็บแลว้ เดนิ กลับมาทเี ดมิ เห็นพมี นั ยกมอื ขนึ มาสอ่ งใหญ่ “ไดเ้ บอรอ์ ะไรบอกดว้ ยนะ ผมจะไดฝ้ ากแมซ่ อื ” ผมแซวขณะเคลอื นตวั เขา้ ไปนัง พมี นั มองหนา้ ผม “เบอร์ 19 หรอื ไมก่ ็เบอร์ 15” ผมชะงกั พมี นั ก็ชะงกั กอ่ นทตี า่ งคนจะตา่ งหนั หนา้ ไปคนละทศิ ละทาง

เพราะสองเบอรน์ แี หละ ทเี ป็ นตน้ เหตขุ องเรอื งทังหมด เบาะหนา้ เราเงยี บไปแลว้ ครับ คาดวา่ ไอเ้ ตย้ คงหลับ ผมเองก็อยากหลับ แตห่ ัวใจมันเหวยี ง แปลก ๆ เลยไดแ้ ตน่ ังนงิ ๆ สนใจเฉพาะววิ ขา้ งทาง ผม ลว้ งหยบิ ไอพอดขนึ มาเปิดฟัง หันไปมองคนขา้ งกาย พเี อกนังกอดอกมองววิ ไมต่ า่ ง ผม เลยยนื หฟู ังใหข้ า้ งหนงึ พมี นั มองงง ๆ แตก่ ็รับไปยดั ใสห่ ตู ัวเอง เพลงทเี ปิดเป็ นเพลงชา้ ๆ ฟังสบาย ๆ ซะสว่ นใหญ่ บวกรวมเขา้ กบั ววิ จากสองขา้ งทางแลว้ ทําใหร้ สู ้ กึ ดอี ยไู่ มน่ อ้ ย ผมนังฟังเพลงไปเรอื ย ๆ ไมแ่ น่ใจวา่ เวลาผา่ นไปนานแคไ่ หน จนรสู ้ กึ เหมอื นมอี ะไรบางอยา่ ง มาแปะอยทู่ หี ัว ผมหนั ไปมอง คนขา้ ง ๆ หลับครบั หัว พแี กเอยี งมาทับหวั ผมไว ้ นังหลับทัง ๆ ทมี อื ก็ยงั กอดอกอยู่ สงสยั จะเหนอื ยจัด เพราะคน ทที ํางานหนักสดุ งานนคี งไมพ่ น้ พแี กนแี หละ เสยี งจอกแจกจอแจเงยี บไปหมดแลว้ ผมมองไปรอบ ๆ ทกุ คนพากนั หลับหมด หนั กลับมา มองคนขา้ งตวั ตอนขามา เขาดแู ลผม เพราะงนั ตอนขากลบั ผมควรจะดแู ลเขาใชไ่ หม… ผม ดงึ สายไอพอดออกจากหเู บา ๆ โนม้ ตวั เออื มไปปรบั เบาะใหเ้ บามอื ทสี ดุ พอไดท้ กี ็ดงึ ผา้ หม่ บนตกั มาคลอี อกแลว้ คลมุ ใหจ้ นถงึ หนา้ อก พมี นั ยังกอดอกเหมอื นเดมิ ผมพยายาม เหน็บผา้ หม่ ตรงไหล่ คนทหี ลับตาอยกู่ ล็ มื ตามอง ผมชะงกั มอื คา้ งไวท้ เี ดมิ พมี นั กม้ หนา้ ลง มอง กอ่ นเงยหนา้ ขนึ มามองผมอกี ที “จะไดห้ ลับสบายขนึ ” ผมพดู แคน่ ัน พเี อกพยักหนา้ ผมดนั ตวั เตรยี มกลับทนี ัง แตร่ ถวงิ เขาทางโคง้ พอดี ผมเลยเสยี หลกั หนา้ แนบไปกบั แผงอกกวา้ ง พเี อกรบี โอบเอวผมไวท้ ันที พอรถหลดุ ทางโคง้ ผมรบี ดงึ หนา้ ออกจากอกมากลา่ วขอบคณุ กาํ ลังจะเขยบิ ตวั ไปนังทเี ดมิ แตเ่ จา้ ของวงแขนใหญไ่ มค่ ดิ จะคลายผมออก ผมเงยหนา้ จอ้ ง กลับดวงตาคม

ภายใตค้ วามเงยี บสงดั ไดย้ นิ เสยี งแอรท์ ดี งั เบา ๆ เคลา้ เสยี งกรนของใครอกี หลาย ๆ คน “พเี อก” ผมกระซบิ เรยี กไดแ้ คน่ ัน กอ่ นทรี มิ ฝี ปากจะถกู ปิดสนทิ กคี รงั แลว้ ทผี มโดนคนคนนจี บู กคี รงั แลว้ ทผี มไมเ่ คยขดั ขนื ไดส้ กั ครัง ผม ปลอ่ ยใหร้ มิ ฝีปากตวั เองถกู ครอบครองโดยคนทพี รากจบู แรกผมไป ลนิ รอ้ นลกุ ลํา ทําเอา ลมหายใจเรมิ รอ้ นระอขุ นึ เรอื ย ๆ พเี อกดนั ตวั ผมกลับไปนังทเี ดมิ เบา ๆ ในขณะทรี มิ ฝีปากยงั คงบดเบยี ดไมห่ ยดุ ซาํ ยังเพมิ แรงกดหนักขนึ เรอื ย ๆ จนแผน่ หลังผมถกู เบยี ดแนบไปกับเบาะ ผมไมร่ ู ้ วา่ ผมปลอ่ ยใหพ้ แี กทําแบบนันอยนู่ านแคไ่ หน จนเป็ นพเี อกเองทถี อนรมิ ฝีปากออก “ทําไมไมข่ ดั ขนื ” พเี อกกระซบิ ถาม รมิ ฝี ปากเราหา่ งกนั เพยี งคบื ผมจอ้ งหนา้ คนถาม แลว้ พยายามคน้ หาคํา ตอบ “แลว้ ทําไมพที ําแบบน”ี พเี อกชะงกั กบั คําถามผม “คงเพราะพเี ป็ นเจา้ ของหมายเลข 19 ละมัง” พเี แกใหเ้ หตผุ ลแคน่ ัน แลว้ กม้ ลงมากดจบู ตอ่ งนั เหตผุ ลทผี มขดั ขนื ไมไ่ ด ้ คงเพราะผมเป็ นเจา้ ของหมายเลข 15 สนิ ะ เสยี ง คนดนิ เบา ๆ จากเบาะหลังผลักเราทงั คอู่ อกจากกนั พเี อกเคลอื นตวั กลับไปนังทเี ดมิ ในขณะทผี มปิดเปลอื กตาลงแน่นกดขม่ อารมณ์บางอยา่ งไว ้ ผมเตอื นตวั เองเบา ๆ ทกุ อยา่ งทเี กดิ ขนึ เป็ นเพราะบรรยากาศพาไป

♥ หลงั การเดนิ ทางอนั เหน็ดเหนอื ย วนั รงุ่ ขนึ พวกเราก็กลับไปเรยี นกนั ตอ่ เหมอื นเดมิ นกึ ถงึ ความทรงจําบางอยา่ งทผี า่ นมา ใจผมมนั รสู ้ กึ โหวง ๆ ยังไงบอกไมถ่ กู รสู ้ กึ เหมอื น ๆ วา่ รา่ งกาย มนี ็อตบางตวั หลดุ หายไป ผมกลบั มาใชช้ วี ติ เหมอื นเดมิ เรยี นเหมอื นเดมิ ทําทกุ กจิ กรรมทเี คยทํามาเหมอื นเดมิ แต่ ความรสู ้ กึ บางอยา่ ง… กลับไมเ่ หมอื นเดมิ ตงั แต่ กลับมา ผมไมไ่ ดค้ ยุ พเี อกอกี เลย ไดย้ นิ เสยี งพมี นั ผา่ นลําโพงของมหาลัยบา้ ง หรอื ไม่ บางครังก็จะเห็นพมี นั กบั ฝงู เพอื นเดนิ ไปทํางานหรอื ไมก่ ็เดนิ เขา้ ตกึ เรยี น แตผ่ มก็ไมค่ ดิ จะ เขา้ ไปทักทาย รสจบู หอมหวานทเี คยลมิ รส มนั คงเป็ นเพยี งความฝัน ...และตอนนคี วามฝันนันจบไปแลว้ … ♥ “นมี งึ กอู ยากไปเทยี วทะเลอะ่ เสารอ์ าทติ ยน์ ไี ปกนั ไหม” ไอเ้ ตย้ มันชวน ผมทกี ําลังนังเชค็ กลอ้ งอยเู่ งยหนา้ มอง

“อยากไปไหนละ่ ” “บางแสนก็ได ้ ใกล ้ ๆ นังรถตไู ้ ป แป๊ บเดยี วกถ็ งึ ” ผมทําทา่ คดิ “พมี งึ จะยอมใหม้ งึ ไปไหมละ่ ” “พเี ป้ มาเกยี วอะไรกบั กู กโู ตแลว้ นะ” “กกู ็ไมอ่ ยากจะขดั หรอก ถา้ ไมเ่ ห็นวา่ มันหวงมงึ อยา่ งกบั ไข”่ “หวงทําแป๊ ะน่ะสิ แกลง้ กไู ดท้ กุ วที กุ วนั ” “เออ้ มงึ ไปขอพมี งึ กอ่ นดกี วา่ กไู มอ่ ยากถกู พมี งึ เขมน่ มนั ยงิ โหด ๆ อยดู่ ว้ ย” ไอเ้ ตย้ ทําหนา้ เซง็ รับปาก กด็ ี อยากไปเทยี วอยเู่ หมอื นกนั ♥ เสารแ์ ลว้ ... ผม ไมไ่ ดต้ นื เตน้ ทจี ะไดไ้ ปเทยี วนะ แตต่ อนนผี มกาํ ลังนังอยใู่ นหอ้ งรับแขกพรอ้ มเป้ใบเกง่ ขา้ งตวั จะวา่ ไปแลว้ ปีนยี งั ไมม่ โี อกาสไดไ้ ปเทยี วทะเลทไี หนกบั เขาเลย แมก่ ็มวั แตย่ งุ่ ๆ กบั การเขยี นหนังสอื เลม่ ใหม่ สว่ นพอ่ ผมนะ่ เหรอ เหอ ๆ แยกทางกบั แมไ่ ปนานแลว้ ละ่ ครบั ผม อยกู่ บั แมส่ องคน เราตกลงจะไปคา้ งกนั คนื หนงึ ไปเสารเ์ ชา้ กลับอาทติ ยเ์ ย็น เพราะวนั รงุ่ ขนึ มเี รยี น ผมเตรยี ม ชดุ เลน่ นํากบั ชดุ เปลยี นไปสองชดุ เผอื เหลอื เผอื เปียก ผม นังดกู ารต์ นู ชอ่ งเกา้ ไปเรอื ย ๆ จนแปดโมงสบิ นาทกี ไ็ ดย้ นิ เสยี งกดกรงิ หนา้ บา้ น ผมเลกิ ควิ แปลกใจ เพราะปกตเิ วลาไอเ้ ตย้ มันมาบา้ น มันจะเปิดประตเู ขา้ มาเองเลย

แลว้ วนั นมี นั จะกดกรงิ ทําแป๊ ะอะไร ผมกดปิดทวี ี ควา้ กระเป๋ าขา้ งตวั มาสะพาย เดนิ ออกไปเปิดประตู เห็นไอเ้ ตย้ ยนื ยมิ แป้นอยู่ ตรงหนา้ ดา้ นหลังเป็ นบอดกี ารด์ หนา้ หลอ่ ของมนั “หวดั ดคี รับพเี ป้” ผมยกมอื ทกั ทาย “มงึ …” กอ่ นหนั ไปทางไอเ้ ตย้ มันยมิ เผล่ “เรอื งมนั สนั วะ เดยี วกอู ธบิ ายอกี ท”ี ผม พยักหนา้ ล็อกบา้ น เดนิ ตามมนั ไป แลว้ ก็ตอ้ งตกตะลงึ รอบสอง เพราะมรี ถตสู ้ เี งนิ มาจอด อยู่ พอเปิดประตเู ขา้ ไป ก็ตอ้ งตกตะลงึ รอบสาม เพราะทกุ ทนี ังเต็มหมด และหนา้ ตาของแตล่ ะคน ผมก็คนุ ้ เคยดซี ะดว้ ย “หวดั ดฮี ะพี ๆ” ผมทักทายทเี ดยี วครบทกุ องคป์ ระชมุ พวกพี ๆ ยมิ ทกั บา้ ง ยกมอื ทักบา้ ง พดู ทักบา้ ง ผมไล่ สายตามองอยา่ งรวดเร็ว พี โอมกบั พมี อควงสาวสวยมาขนาบขา้ งนังเบาะหลังสดุ พกี ฟิ กบั พอี อ้ ยนังคกู่ นั ถดั ขนึ มา ตามดว้ ยพโี อค๊ กบั พปี ิง ทใี นมอื ถอื หนังสอื ดว้ ยกนั ทงั คู่ ถัดขนึ มาอกี ก็เป็ นพสี าวกบั พอี งิ เบาะ วา่ งสองเบาะ ใหเ้ ดาคงเป็ นผมกบั เตย้ และสองเบาะหนา้ สดุ มคี นทพี รากจบู แรกผมนังอยู่ ผมสง่ ยมิ ใหน้ ดิ หนงึ ทกั ทาย พเี อกพยักหนา้ ทเี ดยี วตอบรับ เบาะขา้ ง ๆ คงเป็ นของพเี ป้ เกา้ อี แถบซา้ ยเต็มไปดว้ ยกระเป๋ า “รบี ขนึ ไปด”ิ ไอเ้ ตย้ มันรนุ หลังผมใหข้ นึ รถ ผมรบี เอาตดู ไปแปะเบาะทันที “อธบิ ายมา” ผมกระซบิ ถามมัน “เมอื วานกขู อ มนั อนุญาต แลว้ วนั นกี ็อยา่ งทเี ห็น” มนั กระซบิ กลับสนั ๆ ผมพยกั หนา้ ทเี ดยี วเขา้ ใจ จะวา่ มันก็ไมไ่ ดห้ รอกครบั พเี ป้เจา้ เลห่ ใ์ ชย่ อ่ ย ผม นังดา้ นนอก ไอเ้ ตย้ นังใน ผมหนั ไปมองความเคลอื นไหวในรถ เห็นพโี อมกบั พมี อนังกระ หนุงกระหนงิ กบั แฟน พโี อค๊ กบั พปี ิงนังอา่ นหนังสอื ลมื โลก พสี าวกบั พอี งิ คยุ เรอื งจกุ๊ จกิ จับใจ ความไมไ่ ดท้ ังทนี ังใกลส้ ดุ แท ้ ๆ พกี ฟิ ทนี ังดา้ นนอกโผลห่ นา้ ออกมาถาม

“เออ่ นกี าย พไี ดข้ า่ ววา่ เราจะเอาภาพเขา้ ประกวดในงานมหาลัยปีนเี หรอ” “ฮะ” “เหรอ ๆ ขอพดี หู น่อยส”ิ พกี ฟิ ขอดว้ ยนําเสยี งตนื เตน้ “แฮะ ๆ มนั เป็ นกฎน่ะฮะ ภาพทเี ขา้ ประกวดหา้ มใหใ้ ครดนู อกจากคณะกรรมการ” “อา้ วเหรอ ไมเ่ ป็ นไร ยังไงก็ขอใหไ้ ดส้ กั รางวลั ละกนั เนอะ” ผมยมิ รับ จรงิ ๆ ผมไมไ่ ดห้ วงั รางวลั อะไรหรอก เพยี งแคอ่ ยากเขา้ รว่ มเทา่ นัน เผอื ฟลคุ๊ อะนะ เมยี งมองมาตังแตป่ ีทแี ลว้ แลว้ ตอน แรกคดิ วา่ จะไปบางแสนกนั แตต่ อนนรี ถตคู ้ นั ใหญส่ เี งนิ วงิ เขา้ มาจอดสนทิ ทหี นา้ รี สอรต์ สไตลไ์ ทยรว่ มสมยั ดา้ นหนา้ ปเู รยี บไปดว้ ยหาดทรายขาวสะอาด เป็ นหาดสว่ นตัวใน หัวหนิ ครับ กจิ การของบา้ นไอพ้ มี อมัน โห เพงิ รวู ้ า่ ไอพ้ มี อมันรวยขนาดนี พวกสาว ๆ ตาโตกนั ใหญ่ พมี อแกหมอ้ เรอื งสาว ๆ ก็จรงิ แตโ่ ดยพนื แลว้ แกกเ็ ป็ นคนดี ไมเ่ คยอวดรําอวดรวยดว้ ย งานนที พี ักฟรคี รบั เปรมน่าดู ผม กบั ไอเ้ ตย้ ไดห้ อ้ งเดยี วกนั รมิ สดุ ชนั สาม มองเห็นววิ ทะเลไดช้ ดั แจว๋ เลย เดนิ สาํ รวจหอ้ ง อกี นดิ ๆ หน่อย ๆ ผมกโ็ ยนกระเป๋ าทงิ ควา้ กลอ้ งเผน่ แผว่ ไปรมิ หาดทันที ปลอ่ ยใหไ้ อเ้ ตย้ นัง จัดของไป ววิ สวยดคี รับ เป็ นหาดสว่ นตวั ทกี วา้ งมาก มองมมุ ไหนกส็ วยไปหมด พอลงมาถงึ ผมกเ็ ดนิ วน หามมุ สวย ๆ ถา่ ยรปู ทันที ผม เดนิ ถา่ ยไปเรอื ย ๆ จนมาหยดุ อยยู่ ังจดุ ทมี ตี น้ มะพรา้ วขนึ อยสู่ หี า้ ตน้ ผมยกตวั กลอ้ งขนึ มา จอ่ ไวท้ ดี วงตา ขยับปรับเลนอกี นดิ หนงึ เพอื ใหไ้ ดภ้ าพในมมุ ทสี วยทสี ดุ ผมยมิ เมอื มะพรา้ วเอน ๆ ตน้ หนงึ ถกู ล็อคใหอ้ ยใู่ นเลนอยา่ งสวยงาม ผมยนื เล็งตอ่ อกี นดิ

กอ่ นตดั สนิ ใจกดป่ มุ ดา้ นบน ภาพตรงหนา้ หยดุ ลงเพยี วเสยี ววนิ าที แตผ่ มก็รู ้ วา่ ตน้ มะพรา้ ว ตน้ นัน วงิ เขา้ มาอยใู่ นเมมโมรผี มแลว้ ผมขยับตวั กลอ้ งเคลอื นทไี ปทางซา้ ยเพอื หามมุ ตอ่ ไป กอ่ นหยดุ นงิ เพราะหนา้ กลอ้ งถกู บงั มดิ ดว้ ยอะไรบางอยา่ ง ผมคอ่ ย ๆ ลดกลอ้ งลงมอง “อยู่ ๆ ก็มาแอบถา่ ยกนั ” ไอพ้ เี อกครบั มายนื ทําหนา้ นงิ ๆ อยตู่ รงหนา้ “ผมเปลา่ นะ พมี าเขา้ เลนผมเองตา่ งหาก” กวนมาก็กวนกลับส ิ ผม กวาดมองพเี อกอกี ที หนา้ หลอ่ ยงั ไงก็ยงั หลอ่ อยอู่ ยา่ งนัน วนั นพี เี อกมาแบบสบาย ๆ ใส่ เสอื เชติ สขี าวลายตน้ มะพรา้ วสเี ขยี ว กางเกงขาสนั เสมอเขา่ สเี ขยี วนําทะเล สวมรอ้ งเทา้ ผา้ ใบไมม่ ถี งุ เทา้ แตง่ ตวั ไดช้ วิ มาก “ผมยาวขนึ อกี แลว้ นะฮะ” ผมพดู ตามสงิ ทเี ห็น พมี นั จอ้ งหนา้ ผมนงิ ๆ “สงั เกตดว้ ยเหรอ” พมี นั จับเสน้ ผมตรงหนา้ ผากตวั เองเหลอื บตาขนึ ดู “พอดเี ดอื นนพี ยี งุ่ ๆ เลยไมไ่ ดแ้ วะเขา้ รา้ นตดั ผมซะท”ี “เขา้ ทําไมรา้ นตดั ผม” พเี อกเลกิ ควิ สงสยั “เขา้ รา้ นตดั ขนน่าจะเหมาะมากกวา่ ” พดู จบ กว็ งิ สคิ รับ อยใู่ หโ้ ดนองุ ้ ตนี หมตี ะปบเหรอ พเี อกชหี นา้ จะดา่ สองขาก็วงิ ไลจ่ ะเตะตดู ผม “ขอโทษครา้ บ อยา่ ทําอะไรผมเลย เบา ๆ พี เดยี วกลอ้ งพัง” ผมรบี ยกมอื ไหวข้ อโทษขอโพยหลบอยหู่ ลังตน้ มะพรา้ ว กลัวลกู รักพังครับ วงิ ไมท่ ันขายาว ๆ ของพแี กหรอก พเี อกชหี นา้ อาฆาต

ผมยนื หอบ พมี นั ก็ไมต่ า่ ง “เออ่ พเี อก ผมมเี รอื งจะขอพหี น่อย” ผมรบี พดู เพราะเพงิ นกึ ขนึ ได ้ พมี นั มองหนา้ “คอื ผมกําลังจะสง่ ภาพเขา้ ประกวด ซงึ หนงึ ในภาพทผี มกําลังคดั อยู่ เป็ นภาพของพี ถา้ เอา ไปลง พจี ะวา่ อะไรไหม” พเี อกขมวดควิ “ภาพไหน” “ภาพตอนเราไปดพู ระอาทติ ยต์ กกนั ” พดู แลว้ หนา้ ก็รอ้ นพลิ กึ พเี อกเปลยี นสหี นา้ นดิ หนงึ แลว้ กลับมานงิ ๆ เหมอื นเดมิ “สวยเหรอ” พมี นั ถาม ผมพยกั หนา้ “ก็นะ นายแบบมันหลอ่ ” ผมเบห้ นา้ “ฝี มอื การถา่ ยภาพของผมมนั ดตี า่ งหาก” ผมเถยี งกลับ “พวี า่ เพราะนายแบบของนายหลอ่ มากกวา่ ” “หลงตวั เอง” “นายก็หลงตวั เองเหมอื นกนั ” ผมอา้ ปากเตรยี มจะเถยี งตอ่ แตเ่ บรกตวั เอาไวก้ อ่ น กาํ ลังขอเขาอยนู่ หี วา่ “แลว้ ตกลงพอี นญุ าตใชไ่ หม” “ก็ไมเ่ ห็นเสยี หายอะไรน”ี ผมยมิ แป้ น

“ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แลว้ พสี ดุ หลอ่ จะมาเป็ นนายแบบใหผ้ มถา่ ยภาพอกี สกั เซตไดไ้ หมครบั ” “คา่ ตวั เทา่ ไหร”่ พมี นั ตอ่ ลอง ผมเบห้ นา้ กอ่ นทําทา่ คดิ “ปสู องตวั ” “ได”้ พมี นั ตอบรบั แทบจะทนั ที ผมยมิ แป้นอกี รอบ “แตเ่ ป็ นปจู ากอลาสกา้ นะ” ผมหบุ ยมิ ลงฉับ แพงจะตาย ใครจะไปซอื ได ้ “ไมเ่ ป็ นไร ผมไปขอพโี อมถา่ ยก็ได”้ “ไอโ้ อมมนั หลอ่ ไมเ่ ทา่ พหี รอก งันลดจากปเู ป็ นขา้ วสกั มอื ละกนั ” ผมเบห้ นา้ “ก็ได ้ แตพ่ ตี อ้ งทําตามทผี มบอกนะ” พเี อกพยักหนา้ อกี ที ผมยมิ นดิ ๆ ยกกลอ้ งขนึ มาเซต พอเซตกลอ้ งเสร็จ ผมเงยหนา้ มองพเี อกตงั แตห่ ัวจรดเทา้ ตอนนพี เี อกผมยาวขนึ ก็หลอ่ อยหู่ รอกนะ แตว่ า่ … ผมชอบตอนพเี อกเสยผมมากกวา่ “รอแป๊ บนะฮะ” ผมวงิ กลับหอ้ งพักตวั เอง ควา้ นําเปลา่ ในกระเป๋ าแลว้ วงิ เอามายนื ใหพ้ เี อก พแี กรบั ไปถอื ไวง้ ง ๆ “ราดหวั ใหเ้ ปี ยกแลว้ เสยผมไปดา้ นหลัง” พแี กมองงง ๆ “ทําไม”

“ผมอยากถา่ ยตอนพเี สยผม หลอ่ ด”ี พี เอกชะงกั จอ้ งหนา้ ผม กอ่ นเสหนา้ ไปทางอนื หมนุ เปิดฝาขวดออก ราดนําลงกลางกะบาล เกอื บครงึ ขวด ปิดฝา โยนขวดไวข้ า้ งตัว แลว้ พแี กก็ใชส้ องมอื กวาดเสน้ ผมทงั หมดไปดา้ น หลงั และทันทที พี มี นั ปลอ่ ยมอื ผมก็ไมอ่ าจละสายตาไปจากภาพตรงหนา้ ไดแ้ ลว้ เป็ นผชู ้ ายทดี ดู จี รงิ ๆ กลอ้ งยงั คลอ้ งอยทู่ คี อ สองมอื ยงั ประคองอยทู่ ตี ัวกลอ้ ง และสองดวงตาผม จอ้ งมองเพยี ง ภาพทอี ยตู่ รงหนา้ เทา่ นัน เรยี ว ควิ เขม้ เมอื ไมถ่ กู เสน้ ผมบดบงั ยงิ เดน่ ชดั รับกบั หนา้ ผากโคง้ ไดร้ ปู จมกู โดง่ สงู พอดบิ พอดรี ับกบั รมิ ฝี ปาก มหี ยดนําเกาะพราวเอาไวเ้ พยี งหยด ผมวา่ หนา้ ตาพเี อกเป็ นเหมอื นประตมิ ากรรมแสนสวยสกั ชนิ ยงิ มองยงิ ไมอ่ าจละสายตาไป ไหนได ้ “ตกลงจะจา้ งพมี าถา่ ยรปู หรอื จา้ งพมี ามอง” “ขะ ขอโทษฮะ\" ผมสะดงุ ้ หลดุ ออกจากภวงั ค์ รบี ดงึ สตติ ัวเองกลบั คนื ผม เขยบิ ตวั ออกไปยนื อยหู่ า่ ง ๆ เล็งกลอ้ งไปยงั คนตวั สงู ผมสงั ใหพ้ แี กไปยนื อยใู่ ตต้ น้ มะพรา้ วทมี นั เอยี งอยู่ แสงเงาทตี กกระทบกําลังไดท้ เี ลย ผมกดถา่ ยไปไดร้ ว่ มยสี บิ ภาพ นายแบบก็แอ็คเกง่ ใชไ้ ด ้ น่าจะไปเป็ นนายแบบมอื อาชี พนะเนยี “อยากเปลยี นทแี ฮะ” ผมมองซา้ ยมองขวาหาววิ ใหม่ ๆ “ไปถา่ ยทสี วนของโรงแรมก็ได ้ สวยดนี ะ” พมี นั เสนอ ผมตาวาว รบั ปากแลว้ เดนิ ตามไป

ไม่ ผดิ จากทพี มี นั บอกจรงิ ๆ ทนี สี วยมาก ตกแตง่ สวนสไตลบ์ าหลี มนี ําตกลอ้ มรอบ ประดบั ดว้ ยหนิ รปู ปันและพชื พรรณทเี กาะแน่นไปดว้ ยตะใครน่ ํา รอบดา้ นเขยี วขจี มาถงึ ผมก็ยนื เล็ง กลอ้ ง ตงั หนา้ ตงั ตาถา่ ยแตส่ ถานท.ี .. จนลมื นายแบบหนา้ หลอ่ ไปเลย Kiss Love ♥ [08] หนา้ บดู ยงั ไงก็ยงั หลอ่ [เอก...☼] ผม ยนื กอดอกจอ้ งมองคนทกี าํ ลังเดนิ รอ่ นกดชตั เตอรไ์ ปทัวแทบจะทกุ มมุ ของสวนสวย ถา่ ย เพลนิ จนลมื ไปแลว้ มัง วา่ มนี ายแบบจําเป็ นอยา่ งผมอยดู่ ว้ ย มนั เดนิ ไปหยดุ อยหู่ นา้ นําตกจําลอง หมนุ ปรับเลนอกี เล็กนอ้ ย ตอนแรกมนั ยนื อยกู่ บั ที เอนตวั ไปดา้ นหลังเพอื ใหไ้ ดภ้ าพมมุ หา่ ง แตส่ งสยั ระยะยังไกลไมพ่ อ มันเลยคอ่ ย ๆ กา้ วถอย ไปดา้ นหลังชา้ ๆ ทลี ะกา้ ว ๆ กระทงั ... ผมรบี ถลาไปควา้ มันไวท้ ันทที เี ทา้ มนั ชนกระถางตน้ ไมจ้ นมันเสยี หลกั จะลม้ ผมพน่ ลมหายใจโลง่ อก กอดคนในออ้ มแขนแน่น เหลอื บตามองพนื มแี ตห่ นิ แหลมเต็มไป หมด ถา้ ลม้ ไปสมองไดไ้ หลออกมาประดบั พนื แน่ ๆ ผมกม้ มองคนทอี ยใู่ นออ้ มแขนอกี ที มนั นงิ ... ผมก็นงิ … แตเ่ สยี งหวั ใจทดี งั อยภู่ ายในไมไ่ ดน้ งิ ตามไปดว้ ย นเี ป็ นครังทสี องแลว้ ทผี มกอดมันไว ้ เรานงิ กนั อยนู่ าน จนเป็ นมนั ทคี อ่ ย ๆ ดันตวั ออก “ขอบคณุ ฮะ แฮะ ๆ ถา่ ยเพลนิ ไปหน่อย” มนั เกาทา้ ยทอยแกเ้ กอ้ “งันเรามาเรมิ ถา่ ยกนั ตอ่ ดกี วา่ ”

ผมพยกั หนา้ รบั หยบิ ขวดนํามาเตรยี มราดหัวอกี ที เพราะทรี าดไวเ้ มอื กมี นั แหง้ ไปแลว้ ไอ ้ ตวั เล็กมนั สงั ใหผ้ มหลบั ตาราดนําลงบนหัว บอกตามตรง ขา้ วมอื เดยี ว คมุ ้ กนั ไหมเนยี คราวนผี มราดนําจนหมดขวด ทอ่ นบนเปียกมะลอก พอราดเสร็จก็โยนขวดเปลา่ ทงิ ใชส้ อง มอื รวบเสยผมไปดา้ นหลงั ทงั หมด แลว้ ใชส้ องดวงตาจอ้ งกลบั มันนงิ ๆ ผมชอบเวลาทมี นั มองผมตาคา้ ง ผมไมไ่ ดเ้ ขา้ ขา้ งตัวเองใชไ่ หม วา่ ไอต้ ัวเล็กกาํ ลังหลงเสน่หผ์ มอยู่ ผมมองมนั นงิ ๆ ดวู า่ มนั จะ ยนื อยตู่ รงนันไดน้ านแคไ่ หน ผา่ นไปสกั พัก คนตรงหนา้ ก็ยงั ไมร่ ตู ้ ัว ผมยมิ นดิ หนงึ เอย่ ปากเรยี กสตมิ นั มนั เกาหวั แกเ้ กอ้ รบี เดนิ หามมุ เหมาะ ๆ ยกกลอ้ งขนึ ไปจอ่ ไวท้ ดี วงตา ผมยังยนื อยเู่ ฉย ๆ รอ คําสงั วา่ จะใหย้ นื ทา่ ไหน มนั จอ่ กลอ้ งไวส้ กั พัก กอ่ นเอยี งหนา้ มาดา้ นขา้ งในขณะทตี ัวกลอ้ ง ยงั อยตู่ รงจดุ เดมิ เอยี งคอทําทา่ คดิ มนั ลดตวั กลอ้ งลงมาคลอ้ งคอไว ้ เดนิ ดมุ่ ๆ มาหยดุ อยตู่ รงหนา้ ผมมองตามงง ๆ มนั เออื มมอื มาคลปี ลดกระดมุ เสอื ผมออกโดยไมบ่ อกกลา่ ว หวั ใจผมเตน้ แรง จอ้ งมองการกระทํานันงง ๆ นอี ยา่ บอกนะวา่ ไอต้ ัวเล็กมนั จะปลําผมตรงนี ผมยนื ตนื เตน้ ใจหนงึ อยากหา้ ม แตอ่ กี ใจก็ไมอ่ ยาก มนั ไลป่ ลดกระดมุ ออกหมดทกุ เม็ด จน เผยใหเ้ ห็นกลา้ มเนอื และซกิ แพคแขง็ แรงหกลกู มนั แตะปลายนวิ เบา ๆ บนกลา้ มเนอื ทอ้ ง ผมสะดงุ ้ เฮอื ก รสู ้ กึ หววิ กบั สมั ผสั นันขนึ มาทันที มัน เงยหนา้ มองพรอ้ มรอยยมิ “สวยด”ี มนั บอกแคน่ ันแลว้ เดนิ กลับไปปักหลักตงั ทา่ เตรยี มถา่ ยตอ่ ผมแทบไปไมเ่ ป็ น ตกลงมันหลงเสน่หผ์ ม หรอื วา่ แคร่ ปู รา่ งหนา้ ตาของผมอยา่ งเดยี วกนั แน่ สงสยั หนา้ ผมมันจะหงกิ แบบไมร่ ตู ้ ัว มันเลยลดกลอ้ งทเี ตรยี มจะถา่ ยลงมอง “ยมิ หนอ่ ยสคิ รับ” “ไมม่ อี ารมณ”์ ผมเปลยี นอารมณแ์ ทบจะทนั ที

มนั ทําหนา้ งง ๆ “ไมเ่ ป็ นไร ถงึ หนา้ บดู ยงั ไงก็ยังหลอ่ ” ผมชะงกั ไปกบั คําพดู มนั ไอค้ วามโกรธทมี มี าเมอื ตะกหี ายลับไปเลย ผมเสหนา้ ไปดา้ นขา้ ง ถงึ หนา้ บดู ยงั ไงก็ยงั หลอ่ … หมายความวา่ ถงึ ไมท่ ําหนา้ หลอ่ กกู ย็ งั หลอ่ ใชไ่ หม ยงั ไงกนั แน่วะ… มนั กดถา่ ยไปทงั ทผี มยังทําหนา้ บดู ๆ นันแหละ จรงิ ๆ เลกิ โกรธแลว้ แตเ่ ตะ๊ ไปงนั เอง “โอเคครบั เรยี บรอ้ ย” มนั ลดตวั กลอ้ งลงไปคลอ้ งไวท้ คี อ “อยา่ เขา้ รา้ นแพงมากนะฮะ รา้ นขา้ วแกงในมหาลยั ไดย้ งิ ด”ี มนั รบี ดกั ทาง ไอต้ วั เล็กมนั บอกขอโทษผมและใหผ้ มกลบั ไปเปลยี นเสอื ผา้ จรงิ ๆ แลว้ เปียกแคน่ แี ป๊ บเดยี ว กแ็ หง้ ผมเลยไมไ่ ดไ้ ปเปลยี น พอเดนิ เขา้ ไปในล็อบบี ไอม้ อปากหมามนั ก็แซวทนั ที “โหย ไอเ้ อก ไปโดนสาวทไี หนฟัดมาวะ หลดุ ลยุ ้ เชยี วนะมงึ ” แลว้ มันก็เหลอื บมาเห็นไอต้ ัวเล็กดา้ นหลงั ผม “ออ๋ ออออ” มันลากเสยี งยาว “แหม รอ้ นแรงกนั แตว่ นั เลยนะ” “มงึ คดิ ไดแ้ ตเ่ รอื งอกศุ ลนะ กไู ปเป็ นแบบใหเ้ ขาถา่ ยรปู มาตา่ งหาก” “อา้ ว ไหนมงึ บอกไมช่ อบใหใ้ ครถา่ ยรปู ไมใ่ ชร่ ไึ ง”

เจา้ ตวั เล็กจอ้ งหนา้ ผมงง ๆ ผมทําทา่ อกึ อกั จะใหบ้ อกไดไ้ ง วา่ มแี คม่ นั นแี หละทผี มยอมให ้ ถา่ ย “มนั จําเป็ นวะ นอ้ งเขานดี คนหลอ่ ” ผมเฉไฉตอบไป ไอต้ ัวเล็กยมิ ไมน่ านพวกเพอื น ๆ ผมก็ ขนขบวนมารวมตวั กนั ทลี ็อบบี ผมกม้ มองนาฬกิ าขอ้ มอื เทยี งพอดี “กู ก็คดิ วา่ มงึ หนไี ปเตะ๊ สาวทไี หนซะอกี หากนั ตงั นาน มอื ถอื ก็ไมเ่ อาไป” ไออ้ อ้ ยมันโวย “แลว้ นมี งึ ไปฟัดกบั หมาตวั ไหนมาวะ เสอื ผา้ หลดุ ลยุ ้ โชวพ์ งุ อยไู่ ด”้ “กไู มม่ พี งุ มแี ตซ่ กิ กบั เซยี ว” ไออ้ อ้ ยทําหนา้ เป็ นหมางง “อะไรวะเซยี ว” ผมยมิ พราว “เอาไวใ้ หม้ งึ มผี ัวกอ่ น คงจะไดเ้ ห็นดว้ ยตาตัวเอง” ความเขา้ ใจของมันมาพรอ้ มกบั ความเจ็บทกี ลางหลังผม จกุ ครับ “ผหู ้ ญงิ บา้ อะไร มอื หนักเป็ นบา้ ” ผมบน่ อบุ ลบู หลังตวั เอง “สาํ ออย” มนั ชหี นา้ ดา่ “ไปหาขา้ วกนิ กนั ไดแ้ ลว้ กหู วิ ” มนั บอกตอ่ ผมพยักหนา้ แลว้ พวกเราก็ขนขบวนยา้ ยจากรสี อรต์ ไปหาขา้ วกนิ กนั ขา้ งนอก Kiss Love ♥ [09] เฮฮากลางรา้ นอาหาร [กาย...♥]

พวก เรามาถงึ รา้ นอาหารกนั แลว้ ครับ เป็ นรา้ นอาหารรมิ ทะเล บรรยากาศเงยี บเชยี บ ตกแตง่ รา้ นสไตลล์ า้ นนา โห เขา้ กบั ทะเลมากมาย แปลกไปอกี แบบ แตค่ นกลับแน่นขนัด ยงั ดที พี ี สาวโทรมาจองโตะ๊ ไวก้ อ่ น ไมง่ นั พวกเราคงอดกนิ พวกเราเลอื กทนี ังเป็ นโตะ๊ แบบนังพนื ครับ แบบขนั โตกเลย พวกพี ๆ เดนิ ตรงไปยังโตะ๊ ทจี อง ไว ้ สว่ นผมขอตวั ไปเก็บภาพกอ่ น ผมยนื ถา่ ยรปู จากรมิ สะพานทยี นื ออกไปนอกหาด เห็นนกหลายตัวกําลงั โฉบอยกู่ ลางอากาศ ผมก็...แชะ!...ซะเลย พอ เกบ็ ภาพจนหนําใจก็เดนิ กลับไปทโี ตะ๊ ตอนนเี หลอื ทวี า่ งอยแู่ คต่ ัวเดยี ว คาดวา่ น่าจะเป็ น ของผม ผมทงิ ตัวลงนัง ขา้ งขวาผมเป็ นไอเ้ ตย้ และขา้ งซา้ ยเป็ นใครอกี คนทผี มเพงิ ไปลัน ชตั เตอรก์ ดถา่ ยภาพมา อาหาร มาถงึ แลว้ โห นเี ขาทําเร็ว หรอื วา่ ผมมัวถา่ ยภาพเพลนิ กนั แนน่ ะ พวกเราเรมิ ลงมอื กนิ กนั 14 ชวี ติ บนโตะ๊ ญปี ่ นุ สามตวั ตอ่ กนั มตี ม้ ยําทะเลสามหมอ้ หอยลวกสามจาน ผัดผักสอง จานใหญ่ ๆ ยําทะเลสามจาน ไขเ่ จยี วปอู กี สองจานใหญ่ สม้ ตําปมู า้ สามจานใหญ่ ๆ และตบ ทา้ ยดว้ ยกงุ ้ เผาสามจาน แตล่ ะจานไซสอ์ ยา่ งยักษ์ ผมชอบกนิ กงุ ้ แตไ่ มช่ อบแกะเปลอื กกงุ ้ ไอเ้ ตย้ มันรดู ้ ี มันเลยทําหนา้ ทนี ใี หผ้ มแทน แตล่ ะคนเปิบไมห่ ว่ งหลอ่ หว่ งสวยกนั เลย ผคู ้ นในรา้ นกพ็ ากนั มองใหญ่ กน็ ะ… หลอ่ ๆ สวย ๆ กนั ทงั นัน ในกลมุ่ นี ผมคงหนา้ ตาธรรมดาทสี ดุ แลว้ ละมัง ผม นังกนิ ไปเรอื ย ๆ เมา้ แตกกบั พวกพี ๆ สว่ นมากก็เลา่ เรอื งการถา่ ยภาพนันแหละ เห็นอยา่ ง นี ผมเดนิ ทางทอ่ งเทยี วกบั แมบ่ อ่ ยเอามาก ๆ รายนันชอบทอ่ งเทยี ว บางทกี ็หนไี ปคนเดยี ว บางทกี ็หวิ ผมไปดว้ ย ผมชอบถา่ ยรปู เลยเก็บภาพสวย ๆ ไวเ้ ยอะแยะไปหมด ทกุ คนถามเหมอื นไอพ้ เี อกวา่ ทําไมผมถงึ ไมไ่ ปเรยี นตรง ๆ ผมก็ตอบไปตรง ๆ ทําเป็ นอาชพี ความกดดนั มันจะเยอะ ผมไมอ่ ยากใหไ้ อเดยี และจติ นาการถกู จํากดั เอาไวเ้ พอื

เงนิ อนั นแี มผ่ มสอนมา ถา้ มใี ครถามวา่ แมท่ ําอาชพี อะไร แมจ่ ะบอกวา่ ‘อาชพี อสิ ระ’ แตถ่ า้ ถามวา่ งานอดเิ รกคอื อะไร แมก่ ็จะบอกไปวา่ ‘เขยี นนยิ าย’ ผม นังโซย้ ตม้ ยํากงุ ้ ดเู หมอื นพวกพจี ะไมอ่ มิ กนั เลยสงั มาเพมิ ผมรบี เคลยี รโ์ ตะ๊ เพอื ใหม้ ที ี วา่ งมากขนึ เกบ็ จานชามทไี มใ่ ชไ้ ปวางไวด้ า้ นหลังตัวเอง พอหนั กลับมา ก็สงั เกตเห็นอะไร บางอยา่ งจากคนขา้ งตวั “พเี อก” ผมเรยี ก มอื ทกี าํ ลังแงะกงุ ้ อยชู่ ะงกั คา้ ง พแี กหนั มามอง “พลี มื ตดิ กระดมุ เสอื แน่ะ พงุ ยนื หมดแลว้ ” จรงิ ๆ ไมย่ นื หรอกครบั คนทมี กี ลา้ มเนอื ทอ้ งมาก ๆ กนิ ใหต้ ายยงั ไงพงุ ก็ไมย่ นื นขี นาดพแี ก นังขดั สมาธกิ บั พนื กนิ เขา้ ไปก็มากกวา่ ผมตงั หลายเทา่ ทอ้ งยงั ไมย่ นื เลย พเี อกนงิ ไปนาน คงกําลังคดิ อยวู่ า่ จะวางกงุ ้ แลว้ ตดิ กระดมุ เสอื กอ่ น หรอื กนิ ใหเ้ สร็จกอ่ นดี ผมเลยตดั สนิ ใจ... ตดิ ใหแ้ กแทน พเี อกถอื กงุ ้ คา้ งไว ้ ผมก็ตังหนา้ ตงั ตากดกระดมุ ลงหลมุ ตงั แตล่ า่ งขนึ บน คอื ... มนั เป็ นนสิ ยั ผมน่ะ เวลาถอด จะไลต่ ังแตบ่ นลงลา่ ง แตเ่ วลาตดิ จะไลต่ ังแตล่ า่ งขนึ บน ผม เหลอื กระดมุ สองเม็ดบนไว ้ ใหม้ นั ดเู ท่ ๆ หน่อย ผมตบกระดมุ เม็ดสดุ ทา้ ยเมอื ตดิ เสร็จ พอเงยหนา้ ขนึ กเ็ ห็นพเี อกมองผมดว้ ยสายตานงิ ๆ ทังโตะ๊ เงยี บครบั ผมคอ่ ย ๆ หนั ไปมอง พวกพี ๆ ทงั โตะ๊ มองมาทางผมเป็ นตาเดยี ว พอหนั ไปมองไอเ้ ตย้ มันนังอา้ ปากตาคา้ ง

“มอี ะไรกนั ” “ไอเ้ ชยี เอก!! มงึ จะบอกวา่ ไมม่ อี ะไรกนั ไมไ่ ดแ้ ลว้ นะ ไอก้ ายดแู ลมงึ ดอี ยา่ งกบั เมยี ” ผมสะดงุ ้ กบั คําพมี อ “ผมก็แคต่ ดิ กระดมุ พ”ี “ไปตดิ ใหม้ นั ทําไม ไมใ่ ชห่ นา้ ทซี ะหน่อย” ไอพ้ โี อมมนั คา้ น ผมทําทา่ อกึ อกั ยมิ ตามแหยง่ ๆ “ก็ผมเป็ นคนปลด ผมก็ตอ้ งตดิ ใหส้ ”ิ คราวนที กุ คนพากนั สง่ เสยี งฮอื ฮา ผมนแี ทบไปไมถ่ กู อยากอธบิ าย แตส่ เู ้ สยี งเซง็ แซไ่ มไ่ ด ้ “พวกมงึ เงยี บกนั ไปเลย!!” พเี อกปรามเสยี งดัง แปลงกายเขา้ โหมดเงยี บ ทกุ คนพากนั เงยี บกรบิ ตาม กบั เพอื น มงึ ก็ยงั ทําโหดใสเ่ ขาอกี เนอะ “ฟังมนั พดู ใหจ้ บกอ่ น” คราวนที กุ คนหันมามองผมเป็ นตาเดยี ว “คอื ผมขอใหพ้ เี ขามาเป็ นนายแบบให ้ ผมเห็นวา่ กลา้ มทอ้ งพเี ขาสวยดี เลยถอดกระดมุ ออก เพอื ถา่ ยแบบ แคน่ ันแหละ” ทกุ คนทําหนา้ เสยี ดาย หันกลบั ไปนังกนิ กนั ตอ่ “กกู ็คดิ วา่ มงึ ตดิ ใจจบู จากนอ้ งเขาซะอกี ” คําพดู พโี อมทําเอาผมสะดงุ ้ อกี รอบ รบี หยบิ กงุ ้ ทไี อเ้ ตย้ มันวางไวใ้ หก้ อ่ นหนา้ นกี นิ กนิ ไปกนิ มา ชกั รสู ้ กึ วา่ จะมอี อรา่ บางอยา่ งสง่ ตรงมาจากดา้ นขวามอื ผมคอ่ ย ๆ หันไปมอง ไอเ้ ตย้ ครบั มนั จอ้ งหนา้ แบบจับผดิ ผมอยู่ “กไู มเ่ อามงึ มาเป็ นนายแบบหรอก มงึ ไมห่ ลอ่ ไมต่ อ้ งมามองก”ู ผมแถ มนั เป็ นเพอื นผมมา นาน เดยี วมนั จับไตไ๋ ด ้ “แลว้ ไป” มันพดู เรยี บ ๆ หันไปแกะกงุ ้ ตอ่ ผมแอบพน่ ลมหายใจในใจ

สาย ลมรมิ ทะเลโหมแรงมากขนึ เรอื ย ๆ จนเสน้ ผมของผมปลวิ สะบดั ผมของไอเ้ ตย้ ก็ไมต่ า่ ง เพราะตดั ทรงเดยี วกนั (ก็มนั นันแหละ เป็ นคนลากผมไปดว้ ย แถมยงั เจา้ กเี จา้ การใหต้ ัดทรง เดยี วกนั อกี ดว้ ย มันบอกตดั ตามนักรอ้ งทมี นั ชอบ) ผมมนั ยาวระแกม้ หน่อย ๆ ผมไอเ้ ตย้ จะยาวเร็วกวา่ ของผม และเหมอื นเป็ นกฎของเราไปแลว้ ถา้ จะตดั ผม ตอ้ งไปตดั พรอ้ มกนั รา้ นเดยี วกนั และทสี ําคญั ตอ้ งผมทรงเดยี วกนั อกี ดว้ ย เสน้ ผมยงั ตกลงมาระหนา้ มันไมห่ ยดุ มันคงรําคาญ พยายามใชน้ วิ กอ้ ยเขยี ๆ เสน้ ผมออก สว่ นนวิ อนื เปือนกงุ ้ เผา ปัดยงั ไงมันก็ยงั ตกลงมาเหมอื นเดมิ มันคงรําคาญจัด ๆ เลยใชม้ อื เปือน ๆ เขยี ออกไปทัดหจู นแกม้ เลอะ ผมสา่ ยหนา้ ไปมา เออื มหยบิ ทชิ ชไู่ ปเชด็ ให ้ “โอย๊ !! ไอก้ าย ทําเบา ๆ หน่อยสิ หนา้ กไู มใ่ ชป่ นู ซเี มนต”์ มันโวยวายเมอื ผมถหู นา้ มันแรง “เบา ๆ แลว้ มันจะออกไหมละ่ ” “ก็เบาลงอกี นดิ สิ มงึ แตะกทู ไี ร รา่ งกายกบู อบชาํ ทกุ ท”ี “พดู มากน่า หนั มาน”ี มนั หนั หนา้ มาทางผมดี ๆ มอื ก็ยงั ถอื กงุ ้ ตวั เดมิ อยู่ “กนิ ยังไงของมงึ วะ เลอะไปทงั หนา้ แลว้ ” “กไู มไ่ ดก้ นิ แตก่ แู กะใหพ้ วกมงึ กนิ กนั นันแหละ ไอห้ .่ า กมู นั โชครา้ ยทมี เี พอื นสนทิ กบั พชี าย เป็ นงอ่ ย แคจ่ ะกนิ กงุ ้ ก็ตอ้ งใหก้ แู กะให”้ “มงึ แกะกงุ ้ ใหก้ ู แลว้ กกู ็เชด็ แกม้ ใหม้ งึ ไง หายกนั ” ผม พดู ไปพรอ้ มเชด็ คราบเลอะตรงมมุ ปากมันออก แตค่ ราบมันแหง้ เชด็ ยาก ผมเลยตอ้ งเอา ทชิ ชซู่ บั นําลายตวั เองหน่อย ๆ แลว้ เชด็ อกี ที คราวนที ําใหเ้ บาลงหน่อย มนั บน่ หงมุ หงมิ มอื ยงั แกะกงุ ้ อยู่ “เอาอกี ไหมมงึ ”

“อมื อกี ตวั ก็พอ กอู มิ แลว้ ” พอ พดู จบ มนั กเ็ อากงุ ้ ทมี นั แกะเมอื กไี ปจมิ นําจมิ แลว้ เอามายัดใสป่ ากผม ผมพดู ออู ้ ขี อบใจ มนั คาบกงุ ้ ไวแ้ คส่ ว่ นหัว พอหนา้ มันสะอาดผมก็ปลอ่ ยใหม้ นั เป็ นอสิ ระ รสู ้ กึ โตะ๊ จะเงยี บลงอกี แลว้ ผมหยบิ กงุ ้ ทเี หลอื ออกจากปากวางไวบ้ นจาน หันไปมอง ทกุ คนหยดุ นงิ ครบั เหมอื นมใี ครมากดหยดุ วดี โี อเอาไว ้ ใครแกะกงุ ้ อยู่ กงุ ้ ก็คา้ งอยทู่ มี อื ใครถอื ชอ้ นอยู่ ชอ้ นก็ยงั คา้ งอยใู่ กลป้ าก ไล่ มองมาทางดา้ นซา้ ย เห็นไอพ้ เี อกมันมองมานงิ ๆ มองไปทางดา้ นขวา พเี ป้มอี าการไม่ ตา่ งกนั นงิ กนั ทังโตะ๊ ผมกบั ไอเ้ ตย้ หนั มามองหนา้ กนั “พเี ป้ เป็ นอะไร” มันสะกดิ ถามพมี นั สตพิ เี ป้ยงั ไมม่ าครับ ไอเ้ ตย้ มันเขยา่ ใหญ่ “พเี ป้ ” “มะ ไมม่ อี ะไร” พเี ป้รบี ดงึ สตติ ัวเองกลบั มา ยกนําขนึ ดมื “พอี มิ แลว้ ” แลว้ ก็อมิ ขนึ มากะทนั หนั ผมมองไปดา้ นหนา้ “พกี ฟิ ” เรยี กสตพิ เี ขากอ่ นเป็ นคนแรก “พโี อมพมี อ” แมแ้ ตพ่ ปี ิงกบั พโี อค๊ กย็ งั นงิ หนั มาขอความชว่ ยเหลอื จากคนขา้ งตัว “พเี อก” คนถกู ผมเรยี กสตกิ ลับมาพอ ๆ กบั พวกพกี ฟิ และดเู หมอื นภาพจะถกู สงั ใหเ้ ลน่ อกี ครงั แต่ ครังนที กุ คนหยบิ แกว้ นําขนึ ดมื กนั คนละคําสองคํา เป็ นอะไรกนั ไปหมด…