(Y) Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 1

ซาดสิ ม์ ขหี งึ ขโี มโห ขตี ู่ ขหี กเบ ้ ๆ (อนั หลังไมเ่ กยี วละ่ = =) “เจบ็ …” ผมครางหา้ ม แตพ่ มี นั กลับบบี แขนผมแรงยงิ กวา่ เดมิ “ใคร!!” พมี นั กระชากถามอกี ที ผมกดั ฟันมองตาเพอื วอนขอความเห็นใจ “ก็โรคจติ ทใี หส้ รอ้ ยเสน้ นกี บั ผมมาไง” พมี นั ชะงักครับ ชะงักไปนาน กอ่ นคลยี มิ ราวเทพบตุ รทที ําเอาผมขนลกุ ซู่ “งันก็พนี ะ่ สนิ ะ” พมี นั กระซบิ บอก กม้ ลงมางับคอผมเบา ๆ “มเี รยี นชว่ งบา่ ยใชไ่ หม” พมี นั ถาม “งันเวลาทเี หลอื โรคจติ จะไดใ้ ชใ้ หค้ มุ ้ ” แตไ่ มค่ ดิ จะเอาคําตอบจากผมเลยสกั นดิ ครับ แลว้ ผมก็ถกู โรคจติ ฟัดจนเยนิ เกดิ มาเป็ นไอก้ าย กลู ะ่ กลมุ ้ Kiss Love ♥ [42] นเี มยี ก!ู ! [เอก...☼] สรปุ คนทที ํามันรอ้ งไห…้ ก็คอื ผม คนทที ํามันเสยี ใจ…ก็คอื ผม และคนทไี ดค้ รอบครองมนั ไว ้ กค็ อื ผม…เพยี งคนเดยี ว ดใี จครบั แต่ ผมเสยี ใจทที ํามันเจ็บ(หลายรอบแลว้ นะเนยี ) สาเหตมุ าจากความหงึ หวงของผมทังนัน นี

ขนาดยงั ไมไ่ ดเ้ ป็ นแฟนกนั นะ ถา้ เป็ นแฟนกนั จรงิ ๆ จัง ๆ ขนึ มา ผมจะขหี งึ ขนาดไหน ตงั แตจ่ บรกั ครังแรกไป ผมก็ไมค่ ดิ จะคบใครจรงิ จงั อกี เลยไมร่ วู ้ า่ ตวั เองเป็ นพวกขหี งึ สดุ ๆ ขนาดนี โรคจติ กเ็ ทา่ นัน ขโี มโหอกี ตา่ งหาก หนื ก็ไดโ้ ล่ นตี กลงมันเห็นทกุ รขู มุ ขนของความเลวของผมหมดเลยนหี วา่ ผม จบู ซบั หนา้ ผากมนั อกี รอบ ตอนใสจ่ ังหวะใหร้ า่ งกายชา้ ๆ ลมหายใจผมยังหอบกระชนั เหน็ดเหนอื ยราวกบั คนวงิ มาราธอนมาแสนไกล แมแ้ อรภ์ ายในจะเย็นฉํา แตร่ า่ งกายกลับชมุ่ โชกไปดว้ ยหยาดเหงอื หยดนําเม็ดแลว้ เม็ดเลา่ จากตวั ผม ไหลรว่ งใสแ่ ผน่ หลังขาวเนยี นเหมาะแหมะจนตวั เปียก มนั มเี สน่หค์ รับ มเี สนห่ จ์ นผมอยากกนิ ไมร่ จู ้ ักอมิ ผมกลายเป็ นพวกตณั หาจดั ไปแลว้ “พอ…พเี อก” มนั ครางหา้ มเป็ นครังทลี า้ นได ้ แตผ่ มก็ไมค่ ดิ จะหยดุ เพราะหลังจากมนั ครางหา้ ม มนั ก็จะ เปลยี นเป็ นครางหวาน แลว้ บบี แขนผมแน่นบง่ บอกความเสยี วซา่ นจากรสรกั ทผี มเฝ้าประเคน ให ้ เทคนคิ ไหนทวี า่ เด็ด ๆ จดุ ไหนทวี า่ เจง๋ ๆ ผมงดั มาใชห้ มด มรี อ้ ยผมใหพ้ ัน มหี มนื ผมใหแ้ สน อยากทําใหม้ นั มคี วามสขุ สมกบั ทตี อ้ งอดทนมารองรับอารมณด์ บิ เถอื นของผม มนั ครางสะทา้ นรา่ งกระตกุ เกร็ง เมอื ผมนําพามันไปถงึ ปลายทางครังสดุ ทา้ ย พอแลว้ ครับ ไมอ่ ยากใหม้ นั สลบไปอกี รอบ “กาย นายเป็ นของพนี ะ” ผมพลกิ มนั หนั มาเผชญิ หนา้ กระซบิ บางคํา แทนอกี คําทผี มยงั ไมพ่ รอ้ มจะบอก เอาไวพ้ รอ้ มเมอื ไหร่ จะรบี บอกมนั แลว้ กนั

มนั ตาปรอื ทาํ ทา่ จะหลับ ผมยมิ ถอนรา่ งตวั เองออก อมุ ้ มันเดนิ เขา้ หอ้ งนําไป บรกิ ารหน่อย ใชค้ มุ ้ แลว้ นี “กายเป็ นเมยี พแี ลว้ นะ หา้ มใหใ้ ครมาแตะรา่ งกายนเี ด็ดขาด” ผมกระซบิ ขา้ งหู มนั เบกิ ตากวา้ ง ผมอมยมิ กอดมันไว ้ แลว้ อาบนําใหอ้ ยา่ งดี มนั ขนื ครับ คงอาย แตผ่ มอะดา้ น แลว้ เรากม็ านังกนิ ขา้ วเทยี งกนั ในบา้ นของมนั นันแหละ ผมลงมอื ทํากบั ขา้ วดว้ ยตวั เอง เพราะมนั ไมไ่ หว เพงิ รวู ้ า่ วนั นมี นั ไมม่ เี รยี น (ปกตมิ ี แตว่ นั นไี มต่ อ้ งเขา้ เพราะอาจารยไ์ มเ่ ชค็ ชอื ) แลว้ มันจะไปทํางานเพอื ชดเชยเวลาทมี นั ลาไปเมอื วาน “ไหวแน่เหรอ” ผม ถามดว้ ยความเป็ นหว่ ง คอื ถา้ เรยี น มันแคน่ ังเฉย ๆ ผมถงึ ไดเ้ ลน่ มันเต็มที แตถ่ า้ ทํางาน มนั ตอ้ งเดนิ แลว้ สภาพเดยี ง ๆ แบบนจี ะไหวไหมนี “ไหวไมไ่ หวก็ตอ้ งไหว” มันพดู เสยี งแหบ “แลว้ ทําไมไมบ่ อกพ”ี มนั ตวดั สายตาคอ้ นผมยกใหญ่ “แลว้ พฟี ังผมรไึ ง” มันเรมิ บน่ ครับ อยา่ นะ!! อยา่ เป็ นเหมอื นคณุ แมน่ ะ แลว้ มันก็เงยี บไป สงสยั มันจะอา่ นใจผมได ้ ผมไมช่ อบผหู ้ ญงิ ขบี น่ ครับ ฟังแลว้ เบอื จะรบี ทงิ ทันที มนั เงยี บลง กม้ หนา้ กนิ เอากนิ เอา ไมพ่ ดู อะไรตอ่ เลยแมแ้ ตค่ ําเดยี ว ผมนังรอมันบน่ ตอ่ อยู่ เฮย้ !! ตอ่ วา่ กอู กี สกั หน่อยก็ได(้ เอาไงแน่วะก)ู กเู ลวนะเวย้ เฮย้ ทํามงึ เจ็บ ทํามงึ เสยี งาน ทํา มงึ หวิ ขา้ วดว้ ย “นี ไมค่ ดิ จะตอ่ วา่ พอี กี หน่อยรไึ ง”

ผมใหส้ ทิ ธิ มันชอ้ นตามอง “ดา่ ไปกเ็ ทา่ นัน ผมไมช่ อบดา่ ใคร” แลว้ มันก็เงยี บไปอกี แมะ่ ดวี ยุ ้ งอี ยดู่ ว้ ยกนั ได ้ แลว้ มันรไู ้ ดไ้ งวา่ ผมไมช่ อบพวกขบี น่ หรอื มนั อา่ นใจผมออก “ไมอ่ ยากนสิ ัยเหมอื นแม”่ แลว้ มันก็เฉลยโดยทผี มไมต่ อ้ งถาม “มเี มยี แบบนี คงอยากทงิ วนั ละหลาย ๆ รอบ” ผมยมิ แกม้ บานเลย “ยมิ อะไร” มันถาม “ยอมรับแลว้ ใชไ่ หม วา่ เป็ นเมยี พ”ี ชะงกั เลยครับ ชอ้ นมันชะงักคา้ งกลางอากาศ จอ้ งหนา้ ผมเขม็ง แลว้ แกม้ มันก็คอ่ ย ๆ เปลยี น สี โห น่ารักมากเลยเหอะนอ้ ง กเู คยเหน็ แตผ่ หู ้ ญงิ อาย เพงิ เห็นผชู ้ ายอายก็ตอนนแี หละ จรงิ ๆ ผมไมใ่ ชพ่ วกชอบแกลง้ แตเ่ วลาแกลง้ มันแลว้ สนกุ ดคี รับ หนา้ มันจะแดง พดู ไมถ่ กู ทําอะไรไมถ่ กู น่ารกั ดี แลว้ มันก็กม้ หนา้ กม้ ตากนิ ตอ่ ไมพ่ ดู อะไรเลย หรอื ไม่ มันก็เถยี งไมอ่ อก ผม ขบั รถไปสง่ ไอต้ ัวเล็กทรี า้ น โทรไปบอกไอเ้ ป้ วา่ ไมเ่ ขา้ เรยี น มันจะตามมาอกี ทหี ลังจาก จบคลาส ผมไปนังรอมนั ทโี ตะ๊ เดยี วกนั กบั ทไี อโ้ อค๊ มนั นังรอเมอื วานนันแหละ นี ๆ นังทบั ทมี นั ซะเลย ฉไี ดฉ้ ไี ปแลว้ ประกาศถนิ ครบั ถนิ ใครถนิ มัน ตวั นเี มยี กู ใครอยา่ แตะ แงง่ งง!!! ตอนนผี มนังกอดอก แยกเขยี วแงง่ ๆ ใสต่ วั ผทู ้ กุ ตวั ทเี หลไ่ อต้ ัวเล็ก

พอประกาศวา่ มันเป็ นเมยี (แมจ้ ะไมใ่ ชแ่ ฟน – เอะ๊ ยงั ไง) ผมก็ยงิ แผร่ ังสหี มาหวงกา้ งมากขนึ ไปอกี แต่ ตอนนสี งสารมนั ครบั เห็นมันเดนิ ดว้ ยทา่ ทางเจ็บ ๆ กกู ็ลอ่ มนั ซะระบมตงั แตเ่ มอื คนื ตนื ไหวก็บญุ แลว้ ผมเลยเดนิ ไปทเี คานเ์ ตอร์ แลว้ ขอคยุ กบั ผจู ้ ัดการ วนั นพี นักงานนอ้ ยครบั จะ ใหม้ นั หยดุ ก็ไมไ่ ด ้ สรปุ ผมเลยขอทําดว้ ย แลว้ ใหม้ นั พัก บอกไปวา่ มันไมส่ บาย “แหม ไดก้ ายมาชว่ ยนดี นี ะ เดยี วคนนูน้ คนนอี าสามาชว่ ย เยอะแยะเลย” ผมขมวดควิ “ใครครบั ” ผจู ้ ัดการทําทา่ คดิ “ก็มคี ณุ พัฒน”์ ออ๋ พอ่ มนั “คณุ ชรนิ ทร”์ อา้ ว เฮย้ !! มาไดไ้ ง “แลว้ ก็อกี คนทอี าสาจะชว่ ย แตพ่ อดกี ายเขาหา้ มไว ้ เลยไมไ่ ดช้ ว่ ย” “ใครครบั ” กถู ามเป็ นคําถามเดยี วรไึ ง “คณุ โอค๊ น่ะ” ผมกําหมัดแน่น ตวั ผเู ้ ป็ นแพเชยี ว พวกมงึ คดิ จะแยง่ คนของก…ู รอไปกอ่ นเหอะ

“กายเขาเป็ นทรี ักของคนอนื น่ะ” ผมบอกผจู ้ ัดการไปงัน แตม่ นั เป็ นคนของกโู วย้ !! กอ่ นประกาศกรา้ วบอกทกุ คนทัวหลา้ ในใจ “อมื อนั นันเห็นดว้ ย งนั ฝากคณุ ดว้ ยนะ วนั นเี ขาหนา้ ซดี กวา่ เมอื วานอกี คงไมส่ บายจรงิ ๆ” คยุ กนั งา่ ยครบั ผจู ้ ัดการคนนี ผมเลยระหกไปหอ้ งแตง่ ตวั เอาชดุ ของไอเ้ ป้มาใส่ หนุ่ มันเทา่ ๆ กบั ผม(แตผ่ มตวั สงู กวา่ มนั หา้ หกเซน็ ) พอไอต้ ัวเล็กมันเห็นผมในชดุ พนักงานเสริ ฟ์ มันมองผมองึ ๆ ตงั แตห่ ัวจรดเทา้ หลอ่ ใชไ่ หมนอ้ ง แลว้ มันก็หนา้ แดง เสมองไปทางอนื เออ…วยุ ้ อายไดน้ ่ารักเป็ นบา้ งนั วนั นี กจู ะทําตัวหลอ่ ลากไส ้ ใหม้ งึ หลงกจู นโงหวั ไมข่ นึ ยกเวน้ ตอนกม้ หนา้ ลงไปคราง หวานอยา่ งเดยี วอะนะ อกศุ ลไดอ้ กี กู มนั ไมย่ อมพักครับ ดอื ยงั ไงก็ดอื อยา่ งนัน แตผ่ มไมป่ ลอ่ ยโอกาสใหม้ นั ไดท้ ํางานหรอก พอ ลกู คา้ มา ผมก็รบี เดนิ นําหนา้ หลอ่ ๆ ไปรบั ออเดอรแ์ ทน พอมนั จะเดนิ ไปรับของทเี คา เตอร์ ผมก็เดนิ ตดั หนา้ ไปรบั ของมาเสริ ฟ์ แทน พอมนั ทําทา่ จะคา้ น ผมก็แคช่ หี นา้ แลว้ มันก็ ตอ้ งหบุ ปากลง เออ้ มงึ หบุ ไปเลย อา้ ตอนอมของกกู ็พอ รสู ้ กึ ผมจะหนื ไปไหม? ผมคดิ วา่ ตวั เองทําหนา้ ทไี ดด้ นี ะ ลกู คา้ เยอะขนึ ทนั ตาเห็น (เพราะอะไรวะ) และดจู ะเยอะเกนิ ไปดว้ ยซํา และทแี ปลกไปกวา่ นัน พวกนันกําลังถา่ ยรปู ผมอยู่

แลว้ ก็พากนั กรดี กรดี แบบจรงิ ๆ จัง ๆ ดว้ ย กรดี เหมอื นเห็นพวกดาราเกาหลี แลว้ จํานวน คนในรา้ นก็แนน่ ขนึ จนผจู ้ ัดการรา้ นตอ้ งโทรเรยี กสมนุ ทังหลายที หยดุ ๆ กนั ไปใหม้ าชว่ ย พวกนอ้ ง ๆ ยงั กรดี กนั ไมห่ ยดุ แลว้ นอ้ งคนหนงึ ก็วงิ เขา้ มายนื อยตู่ รงหนา้ “หนูรวู ้ า่ ไมอ่ ยากใหร้ บกวนเวลาสว่ นตวั แตไ่ มไ่ หวแลว้ พเี อกคะ ขอลายเซน็ หน่อย” นอ้ งยนื กระดาษสชี มพหู วานแหววมรี ปู หวั ใจประปรายมาใหพ้ รอ้ มปากกาแลนเซอรแ์ ทง่ ละหา้ บาท ผมมองงง ๆ “ผมวา่ อยา่ ดกี วา่ ผมเป็ นแคพ่ นักงานรา้ นกาแฟธรรมดา” “กรดี ดดดด” โอย๊ !! กเู บอื เสยี งกรดี พวกนจี รงิ เชยี ว “อะ๊ ! พกี าย พคี อื พกี ายใชไ่ หมคะ หนูขอลายเซน็ ดว้ ย” อา้ ว เฮย้ ๆ!! อยา่ ยงุ่ กบั คนของกู ออโตค้ รับ พวกผหู ้ ญงิ ทําทา่ จะเขา้ มาหากาย ผมกลวั มัน เจ็บ เลยโอบตวั มันไว ้ เหวยี งหนไี ปอกี ทาง “กรดี ดดดดดดดดด” คราวนเี สยี งกรดี กระหมึ ยงิ กวา่ เดมิ เออ่ กวู า่ มันไมป่ กตลิ ะ ผมกบั กายมองหนา้ กนั “ไมท่ ราบวา่ มากรดี ๆ พวกพกี นั ทําไม” ผมถามตรง ๆ ยมื มาดของทา่ นประธานใหญม่ าใชค้ รบั “ก็พวกหนเู ป็ นแฟนคลับบอรด์ ‘GooGuy’ น่ะคะ่ ” งงครบั มนั คอื อะไร ผมทําหนา้ งง ๆ แตค่ นขา้ ง ๆ ผมทําหนา้ องึ ๆ อะไรคอื กกู ายกนั วะ ไอ ้ ตวั เล็กขา้ งผมยมิ แหะ ๆ โคง้ ขอโทษทกุ คนแลว้ ลากผมไปหลังรา้ น ตอนนคี นอนื ๆ ถกู เรยี กมากนั แลว้ ไอเ้ ป้ กบั ไอเ้ ตย้ ก็มาแลว้ เหมอื นกนั พวกมนั พากนั ตกใจน่าดทู เี ห็นจํานวนคน

มากมายขนาดนี “ขอโทษฮะ” มนั ยกมอื ขนึ พนมมอื จรดหนา้ ผากคา้ งไวก้ ลางอากาศ “เรอื งอะไร” “ก็ความวนุ่ วายขา้ งนอก” ผมเลกิ ควิ งงเต็ก “พจี ําไดไ้ หมเรอื งบอรด์ ทผี มบอก” ผมระลกึ อยชู่ าตเิ ศษกอ่ นถงึ บางยขี นั (บางออ้ มนั เชยไปแลว้ ) “ทําไม” “ก็ คงเพราะภาพนันแหละ ผมเห็นจํานวนแฟนเพจกบั แฟนคลับเยอะผดิ หผู ดิ ตา แตไ่ มไ่ ด ้ เอะใจอะไร แตป่ ระกาศเตอื นทกุ คนวา่ หา้ มยงุ่ กบั คนในภาพเด็ดขาด ไมง่ นั จะลบทกุ ภาพทงิ ” มนั ยมิ แหะ ๆ ผมจอ้ งหนา้ มันเขม็ง จรงิ ๆ กค็ วามผดิ ผมดว้ ยทยี อมใหม้ นั ลง ผมไมร่ วู ้ า่ ภาพมนั กอ๊ ปปี หรอื อนั กอ๊ ปปี แตเ่ มอื ลงเน็ต กม็ พี วกทใี ชเ้ ทคนคิ นําภาพไปตอ่ ยอดไดเ้ หมอื นกนั (ผมก็เคยทําเป็ นบางครงั งา่ ยจะตาย) “จรงิ ๆ ผมล็อกภาพไวแ้ ลว้ แตค่ งมบี างคนกอ๊ ปไปลงทอี นื ดว้ ย” มนั ยมิ หนา้ เสยี ผมถอนใจแรง มันทําหนา้ เสยี ยงิ กวา่ เดมิ จรงิ ๆ ผมก็ไมไ่ ดเ้ ดอื ดรอ้ นอะไรมาก ถา้ มันไมถ่ งึ ทสี ดุ น่ะนะ ชอื เสยี งมไี ดม้ นั ก็หายได ้ ดงั ไม่ นานคนก็ลมื ถา้ ไมไ่ ดเ้ อาไปทําอะไรเสยี หายน่ะนะ ผมอมยมิ จอ้ งหนา้ เจยี มเจยี มของมนั “พเี คยบอกวา่ ไง” มนั เงยหนา้ มอง แลว้ ก็คงงงกบั คําผม “พบี อกวา่ พจี ะถกู ผคู ้ นใชส้ ายตาโลมเลยี มนั เสยี หาย และตอนนี พวกเขาตามตดิ พมี าถงึ ตัว เสยี หายยงิ กวา่ เดมิ ”

มนั หนา้ ซดี ครับ ซดี แบบซดี เผอื ด คงไมค่ ดิ วา่ การกระทําของตวั เองจะสรา้ งความลําบากใจ ใหผ้ มขนาดนี “จา่ ยคา่ ตัวพมี า” มนั ทําหนา้ เสยี ยงิ กวา่ เดมิ “ขอโทษครับ ผมจะลบทกุ ภาพออก แตถ่ า้ พจี ะเอาคา่ เสยี หายจรงิ ๆ กอ็ ยา่ คดิ แพงนะฮะ ผม จะรบี หาเงนิ มาจา่ ยให”้ มนั พดู ดว้ ยนําเสยี งจรงิ จงั ซอื หรอื บอื วะ ผมกระเถบิ ไปยนื ตรงหนา้ มัน กม้ ลงจนปากชดิ ใบหู “ไมแ่ พงหรอก” มนั เงยหนา้ มอง “แคต่ ัวนายทังตัว” ครับแคน่ ันแหละ ผมจบู มันเบา ๆ ที หนั หลังเดนิ อารมณ์ดจี ากมา ไดแ้ ลว้ ครบั ไดข้ อ้ อา้ งอกี ขอ้ ในการยดึ มันไวแ้ ลว้ ปลอ่ ยใหค้ นอนื ไดโ้ ลมเลยี ผมทางสายตา แตผ่ มไดก้ นิ ไอก้ ายมันทังตวั โดยทมี นั จะปฏเิ สธ อะไรผมไมไ่ ดเ้ ลย ฮา่ ๆ ๆ ผมเลวไดอ้ กี จรงิ ไหม? Kiss Love : 43 พเี อก.. พเี อก.. พเี อก กาย....♥ ในโลกนจี ะมใี ครเจา้ เลห่ ไ์ ปกวา่ ผชู ้ ายทกี าํ ลังกระซบิ ขา้ งหผู มตอนนอี กี ไหมครบั

ขหี งึ โหด หนื หนา้ ดา้ น เจา้ ชู ้ ขโี มโห ขตี ู่ ผมขอเพมิ ‘เจา้ เลห่ ‘์ เขา้ ไปอกี ขอ้ แตผ่ มทําอะไรไมไ่ ดค้ รับ แพท้ างตลอด ตงั แตเ่ สยี จบู แรกใหพ้ มี นั ไปแลว้ แมม่ เสยี จติ จรงิ ๆ “พเี อกกกกกกก” พอออกไปดา้ นนอก กเ็ ห็นพวกทโมนพากนั วงิ หนา้ ตงั ฝ่ าวงลอ้ มสาว ๆ เขา้ มาหาพมี นั พเี อกก็ งงทเี ห็นพวกทโมนมาอยทู่ นี ดี ว้ ยเหมอื นกนั “พอดพี วกแฟนคลับพเี ขาสง่ ทวติ เตอรบ์ อกทกุ คนน่ะคะ่ วา่ พอี ยทู่ นี ”ี นอ้ งมนั เฉลยครบั ผมถงึ บางออ้ ทันที งนั ทที กุ คนแหม่ าเพราะทวติ เตอรต์ ัวเดยี วน่ะสนิ ะ “พกี ายรา้ ยอะ ขโมยพหี นูมา” นอ้ งทําทา่ เงา้ งอด กไู มไ่ ดข้ โมย มนั มาของมนั เอง “พที ํากายเขาเดนิ แทบไมไ่ ดน้ ่ะ เลยมาทํางานแทน” มงึ จะจรงิ ใจกบั นอ้ งมงึ ไปไหม โกหกบา้ งอะไรบา้ ง เห็นแกห่ นา้ บาง ๆ ของกหู น่อยเหอะ พวกนอ้ ง ๆ รคู ้ รบั พากนั ทําสายตากรมุ ้ กรมิ เชยี ว ผมทําเป็ นไมส่ นใจ รบี เดนิ เลยี งไปทํางาน ของตวั เองตอ่ ตอ้ งเดนิ เบา ๆ ครับ ยงั เจ็บอยู่ สกั พัก พวกนอ้ ง ๆ กว็ งิ ไปทางหลังรา้ น แลว้ ก็วงิ ออกมาอกี ทพี รอ้ มผา้ กนั เปือนลายเดยี วกบั ผมคาดไวท้ เี อว สามสาวในชดุ นักเรยี นนา่ รกั กลายเป็ นพนักงานเสริ ฟ์ ชวั คราวของรา้ นไป แลว้ ปกติ ทนี ไี มม่ พี นักงานเสริ ฟ์ ผหู ้ ญงิ หรอกครบั มแี ตผ่ ชู ้ าย สว่ นพวกผหู ้ ญงิ จะรบั หนา้ ทอี นื ไป ทําแทน อยา่ งพอี ร(อายเุ ยอะสดุ )เป็ นแมบ่ า้ นดแู ลทําความสะอาดเบอื งหลัง ซกั ผา้ เกบ็ กวาด ทําความสะอาดรอบ ๆ รา้ น สว่ นพวกโตะ๊ เครอื งดมื พนักงานเสริ ฟ์ ตอ้ งเป็ นคนทําครับ พเี อกบั พนี ุย้ ทําเครอื งดมื พเี นเน่เป็ นแคชเชยี รส์ ลับกบั พโี ฟน ลกู คา้ เยอะครบั ใครมาของานทําตอนนี ผจู ้ ัดการรบั หมด พวกนอ้ ง ๆ ก็สนุกกนั ใหญ่ แตว่ งิ วนุ่

กนั ซะเยอะ จนผมทคี วรจะอยนู่ งิ ๆ ตอ้ งเดนิ เจบ็ ๆ ไปดแู ลอกี ระลอก โดยมพี เี อกเดนิ ตามตดู ผมมาอกี ที “นหี ยดุ เดนิ ไดแ้ ลว้ ” พมี นั ปราม “หยดุ ไดย้ งั ไงละ่ พี พวกนอ้ ง ๆ ทําอะไรกนั ไมค่ อ่ ยเป็ น เห็นไหม” ผมเถยี งแกกลับ แตเ่ บา ๆ ครบั เพราะรอบดา้ นยงั มสี าว ๆ มายนื มองกนั อยู่ ผมกบั พเี อกเรมิ ชนิ กบั เสยี งแชะ ๆ รอบดา้ นแลว้ ดว้ ย เอาเถอะ ถอื วา่ หาลกู คา้ ใหร้ า้ นละกนั “กาย!” พมี นั ทําเสยี งเครยี ด กม้ หนา้ ลงตําจนหนา้ ผากพมี นั แทบจะชดิ หนา้ ผากผมอยรู่ อมรอ่ “กรดี ดดดดดดด!!” ไม่ ใชเ่ สยี งแปดหลอดทไี หนหรอกครับ เสยี งพวกสาว ๆ นะ่ จะไดย้ นิ ทกุ ครังทพี เี อกมันเขา้ มาใกล ้ ๆ ผม ไมเ่ ขา้ ใจเหมอื นกนั วา่ จะกรดี กนั ไปทําไม หรอื เพราะความหลอ่ มนั คณู สอง? หหึ ึ คดิ เขา้ ขา้ งตัวเองไวก้ อ่ นครับ “โอย๊ ออ้ นเหนอื ย” “แอมก็ไมไ่ หวแลว้ เหมอื นกนั ” “ไอเมอื ยแขนแลว้ ถาดหนักมากกก” สาวสามเรมิ บน่ กระงอ้ งกระแงง้ กนั แลว้ ครับ ผมเลยเดนิ เขา้ ไปหานอ้ ง ๆ ลบู หวั ปลอบใจเบา ๆ “ไมไ่ หวก็พักกนั กอ่ นก็ได ้ ฝื นทํามาก ๆ เดยี วพรงุ่ นจี ะเมอื ยยงิ กวา่ นนี ะ” พวกทโมนยมิ แป้ น พากนั เกาะแขนผมแน่นหนบึ “รกั พกี ายทสี ดุ เลย” แลว้ ผมก็โดนออ้ นครบั ทา่ มกลางสายตาประชาชนี ันแหละ “ทําไมวนั นคี นเยอะจังฮ”ึ ผมหันไปมองเจา้ ของนําเสยี งนุ่ม ๆ ของคนทเี ดนิ หนา้ หลอ่ แทรกฝงู ชนเขา้ มา

“ป๋ าาา” เปลา่ ครับ ไมใ่ ชเ่ สยี งผม เป็ นเสยี งของสามทโมนเขาน่ะ พวกนอ้ ง ๆ ผละจากผมวงิ ไปกอดป๋ าทนั ที สว่ นผมระงบั อารมณด์ ใี จไวฮ้ ะ คอ่ ย ๆ เดนิ ไปหาพอ่ แบบเนยี น ๆ เจ็บตดู วยุ ้ “ทําไมเดนิ แบบนันละ่ ลกู ” แกแ่ ลว้ หตู ายังไวอกี นะ ผม ทําหนา้ จดื กจู ะอธบิ ายยังไงดวี ะเนยี กําลังจะบอกพอ่ วา่ หกลม้ มา(ทา่ คลานดว้ ย) แตไ่ อ ้ ตวั ตน้ เหตมุ นั เดนิ หนา้ หลอ่ มาหยดุ ยนื อยดู่ า้ นหลังของผมกอ่ น พอ่ มองหนา้ จดื ๆ ของผมทสี ลับกบั คนทยี นื ทําหนา้ นงิ ๆ ดา้ นหลังที เหมอื น ๆ พอ่ จะรสู ้ าเหตแุ ลว้ ฮะ ไมต่ อ้ งทําสายตาอยา่ งนันก็ได ้ ผมอาย พเี อกทักทายพอ่ นดิ หน่อย กอ่ นเดนิ ไปทํางานตอ่ คน เยอะครบั ดที ผี จู ้ ัดการสงั ของมาตนุ ไว ้ กแี กว้ ก็บย่ นั พเี อกบั พนี ุย้ นมี อื แทบพันกนั จนพเี ป้ ตอ้ งอาสาเขา้ ไปชว่ ยอกี แรง โดยมไี อเ้ ตย้ เกาะหนบึ ไปเป็ นลกู มอื อกี ที ปกตเิ วลาไมม่ ลี กู คา้ พเี ป้จะชอบเขา้ ไปขลกุ อยกู่ บั พเี อเพอื ดวู ธิ ที ํา หรอื บางทกี ็ไปชว่ ย ๆ ทํา บา้ ง จนรสู ้ ตู รแทบจะทกุ อยา่ ง ทําแทนไดส้ บายฮะ สว่ นไอเ้ ตย้ รายนันทําอะไรไมเ่ ป็ นหรอก ไปเป็ นลกู มอื หยบิ จับขา้ วของอยา่ งเดยี ว สรปุ ขา้ งนอกมผี ม พเี อก สามสาว (ทเี รมิ บน่ วา่ เมอื ยแลว้ ) และพวกพี ๆ ทถี กู โทรเรยี กตวั มา กะทันหนั สามคน พโี จ พไี นท์ และพเี กง่ พอ่ นกึ สนุกครบั เดนิ ไปหาผจู ้ ัดการ ผจู ้ ัดการยนื ผา้ กนั เปือนใหท้ ันทโี ดยไมต่ อ้ งพดู อะไร(ที รา้ นมเี ยอะครับ) หลอ่ ครับ พอ่ ผม แกคงเพงิ กลับมาจากคยุ กบั ลกู คา้ วนั นพี อ่ ผมใสเ่ ชติ สฟี ้านวลแบบหนุ่ม ออฟฟิศ กางเกงสแลคสดี ํา รองเทา้ หนังสดี ํา และตอนนกี ็มอี อฟชนั เสรมิ เป็ นผา้ กนั เปือนมี โลโกข้ องทางรา้ นคาดไวท้ เี อว เซตผมเทเ่ สยไปดา้ นหลัง แบบทผี มชอบใหพ้ เี อกชอบทํานัน แหละ

จรงิ ๆ พอ่ จะทําผมทรงนกี ต็ อ่ เมอื ตอ้ งไปตดิ ตอ่ ธรุ ะสําคญั ๆ จรงิ ๆ (เพราะทําแลว้ หลอ่ กวา่ เดมิ ลกู คา้ เห็นแลว้ หลงเสน่ห์ แมค้ นทไี ปตดิ ตอ่ ดว้ ยจะเป็ นผชู ้ ายก็เถอะ) ไมไ่ ดม้ ใี หเ้ ห็นกนั บอ่ ย ๆ หรอก(พอ่ ไมค่ อ่ ยชอบโชวเ์ หมง่ เห็นบอกวา่ ดแู ก่ ไวผ้ มทรงวยั รนุ่ ปิดควิ ปิดตาหนอ่ ย ๆ ดหู นา้ เด็กกวา่ ) เวลาพอ่ ทําผมทรงนที ไี ร ผมถงึ ไดช้ อบไง เหอ ๆ ถา้ พเี อกรู ้ คงไมน่ อ้ ยใจนะ พอ่ เขาชาํ นาญครับ เดนิ ถอื สองถาดไปเสริ ฟ์ ยงิ รวู ้ า่ พวกทมี าเป็ นพวกทปี ลมื ภาพทผี มถา่ ย กบั ภาพพเี อกแลว้ ดว้ ย พอ่ ยงิ บรกิ ารดเี ป็ นสบิ เทา่ สนุกครับ บอกไดค้ ําเดยี ววา่ สนุกมาก ผมนที ํางานแทบลมื เจ็บ แตข่ า้ งกายผมมักจะมพี เี อก ยนื อยเู่ คยี งขา้ งเสมอ ซงึ ตอนนี เรา สองคนทํางานคลา้ ยพนักงานเสริ ฟ์ ในรา้ นอาหารระดบั หา้ ดาว โดยพเี อกทําหนา้ ทถี อื ถาด เครอื งดมื สว่ นผมทําหนา้ ทยี กเสริ ฟ์ ใหล้ กู คา้ อกี ที ผมยมิ ไมตรใี หล้ กู คา้ สว่ นพเี อกทําหนา้ เป็ นปนู ปลาสเตอรเ์ หมอื นเดมิ “กรดี ดดดด” และนคี งแทนคําวา่ ขอบคณุ เรา ตอ้ งสงั นําแขง็ เพมิ อกี เป็ นลัง ๆ เลย เพราะไมพ่ อ นอกนันเหลอื เฟือครบั คดิ วา่ ยอดขาย วนั นี คงครอบคลมุ ไปไดท้ ังเดอื น ผจู ้ ัดการรา้ นยมิ หนา้ บานเลย หมด แรงครบั กวา่ จะตอ้ นใหล้ กู คา้ ออกจากรา้ นไดห้ มดก็สที มุ่ เขา้ ไปแลว้ ผจู ้ ัดการเลอื น ประตลู ง กลบั ป้ ายหนา้ รา้ นเป็ น ‘Close’ เป็ นอนั จบพธิ ี พวกเรานังหอบแดก สามสาวแทบจะ เป็ นลมลม้ พับ คณุ แมโ่ ทรตามแลว้ แตส่ าว ๆ ยงั ดอื ขออยตู่ อ่ แลว้ สญั ญาวา่ จะลากพเี อกกบั ผมกลับไปดว้ ย แลว้ กไู ปเกยี วอะไรดว้ ยวะเนยี “โทษทนี ะ หวิ กนั น่าดู เดยี วจะโทรสงั หมกู ระทะมาใหก้ นิ ” ผจู ้ ัดการรา้ นเดนิ ตวั ลอย ๆ ไปหาโทรศพั ท์ วนั นแี กเหนอื ยไมแ่ พก้ นั เพราะตอ้ งลงมารบั ลกู คา้ ดว้ ยตัวเอง ไม่ เกนิ ครงึ ชวั โมง(โห ทําอยา่ งกบั พซิ ซา่ ) หมกู ระทะหา้ เซตใหญ่ ๆ ก็มากองอยตู่ รงหนา้ พรอ้ มอปุ กรณค์ รบเซต พวกเราแคต่ งั เตา รอหมอ้ เดอื ด และซดั ไมเ่ หลอื ซาก ผมมานังตพี งุ หลังจากผา่ นสงครามกระเพาะพฆิ าตไปยสี บิ นาที กนิ กนั เหมอื นหา่ ลงครบั หวิ กนั จัด ๆ

“สนกุ ด”ี พอ่ บอก ผมหันไปมอง “ถา้ แมอ่ ยนู่ า่ จะสนุกกวา่ น”ี พอ่ ทําหนา้ บบู ้ (ี รลู ้ ะ ผมทําหนา้ แบบนเี หมอื นใคร) “ไดท้ ะเลาะกนั รา้ นพังน่ะส”ิ ผมหัวเราะรว่ น มันก็จรงิ พอ่ ยกนาฬกิ ามอง “ดกึ แลว้ กลับกนั เลยไหม” พอ่ ชวน แตส่ ามทโมนรบี แยง้ “ไมไ่ ดค้ ะ่ หนูสญั ญากบั ป๊ ากบั มา๊ ไวแ้ ลว้ วา่ จะพาพเี อกกบั พกี ายกลบั บา้ นใหไ้ ดว้ นั น”ี พอ่ เลกิ ควิ สงู กบั คํานัน แตส่ ามสาวทําทา่ ตงั ปราการจนพอ่ ไปไมเ่ ป็ น “ไปคา้ ง…” พอ่ ถามสนั ๆ “คะ่ /คะ่ /คะ่ ” แลว้ สามสาวก็พรอ้ มใจกนั ตอบอกี ที พอ่ หนั มามอง ผมทําหนา้ เจยี มเจยี ม พอ่ หวั เราะหทึ เี ดยี ว เดนิ มากระซบิ ขา้ งหผู ม “เขา้ บา้ นสามไี ปแลว้ เหรอลกู ” “ป๋ า!!!” พอ่ หัวเราะรว่ น เดนิ ไปหยบิ กระเป๋ า แลว้ เดนิ กลับมาหาผมอกี ที “งันพอ่ กลับละ จะนอนกบั เรานตี อ้ งจองควิ กอ่ นใชไ่ หม” พอ่ แซวตอ่ พเี อกมันยังตหี นา้ นงิ เฮยี พอ่ รนู ้ านแลว้ ละ่ เฮยี ไมต่ อ้ งเก็กก็ได ้ ผม เดนิ ไปสง่ พอ่ ทรี ถ โดยมสี ามสาวเดนิ ตามมาสง่ ดว้ ย และเหมอื นเป็ นประเพณีของบา้ นเรา

ไปแลว้ ไปไหนมาไหนตอ้ งบอกลาหรอื ทักทายกนั ดว้ ยการหอมแกม้ พวกทโมนรบี เอยี งแกม้ ใหพ้ อ่ หอมใหญ่ ผมละ่ ขํา พอ่ ก็รับมขุ ซะเต็มประดา “วนั หนา้ พากนั ไปคา้ งทบี า้ นบา้ งส”ิ พอ่ ชวนพวกนอ้ ง ๆ สามทโมนพากนั ตอบรบั เสยี งใส “บา้ นไหน” ผมถาม “อา้ ว ก็บา้ นเราไง” ผมเลกิ ควิ กอ่ นทําสายตากรมุ ้ กรมิ มอง “ยอมเขา้ บา้ นไดง้ า่ ย ๆ แลว้ เหรอฮะ” พอ่ เบห้ นา้ “ยังไงบา้ นนันพอ่ ก็เป็ นคนซอื แลว้ แมก่ ็โอนใหเ้ ราเรยี บรอ้ ยแลว้ น”ี ผมอมยมิ “ครบั ๆ” แลว้ พอ่ ก็กา้ วเทา้ ขนึ รถขบั จากไป ไปแลว้ ครับหนงึ พวกพี ๆ คนอนื ๆ ก็ทยอยกลบั กนั แลว้ เหมอื นกนั “พเี ป้ เตย้ เหนอื ย ขอไปนอนดว้ ยคนนะ” ไอ ้ เตย้ มันออ้ นพมี นั พเี ป้ โหมดเงยี บ(ไอเ้ ตย้ กบั ผมพากนั เรยี กง)ี ปรายตามองนดิ หนงึ ไมไ่ ด ้ พดู อะไรครับ พแี กคงเหนอื ย ไอเ้ ตย้ ก็คงจะเหนอื ยไมแ่ พก้ นั เพราะวนั นมี นั ทํางานหนัก ดว้ ย(ปกตเิ ป็ นคณุ หนูตลอด) สงสารเหมอื นกนั พเี ป้ไมต่ อบปฏเิ สธ แตเ่ ดนิ ลวิ ๆ นําไปทรี ถ ไอเ้ ตย้ รบี วงิ ตามไปทันที พวกเราบอกลาผจู ้ ัดการ แลว้ ก็พากนั ยกโขยงกลับบา้ น หลงั จากกา้ วขนึ รถ ผมกไ็ มร่ วู ้ า่ เกดิ อะไรขนึ แลว้ เหมอื น ๆ จะไดย้ นิ เสยี งน่ารัก ๆ ของพวก ทโมนเอย่ เรยี ก รสู ้ กึ ตวั อยนู่ ะ แตไ่ มอ่ ยากลมื ตาตนื มนั เบลอ ๆ งว่ ง ๆ มนึ ๆ ยังไงบอกไมถ่ กู หลงั จากนันก็รสู ้ กึ เหมอื นตวั เองกําลงั ลอ่ งลอยอยกู่ ลางอากาศ สกั พักแผน่ หลังก็สมั ผสั ถงึ

ความนุ่มสบายของพนื เตยี ง ไดย้ นิ เสยี งพอ่ กบั แมพ่ เี อกดว้ ย อยากลกุ ไปทกั ทายนะ แตไ่ มไ่ หวครบั งว่ ง เพลยี เหนอื ย เหลอื เกนิ รสู ้ กึ เย็น ๆ ไปทวั ทังหนา้ ลําคอ แขนและขา มันเย็นสบายจนผมตอ้ งเอยี งหนา้ หน่อย ๆ ให ้ ความเย็นนันซมึ ซบั เขา้ มาไดม้ ากขนึ แลว้ หลังจากนันสตผิ มก็จางหายไป ไม่ อยากตนื ครับ มนั งว่ งสดุ ตงิ จรงิ ๆ ผมกระแซะสงิ ทผี มกอดไวแ้ น่น มดุ หนา้ ใหม้ ากทสี ดุ เทา่ ทจี ะมดุ ได ้ กอ่ นจะรสู ้ กึ วา่ มอี ะไรแขง็ ๆ มาทมิ ทหี นา้ ทอ้ ง ผมปรอื ตามอง สงิ แรกทเี ห็น คอื แผงอกกวา้ งของใครบางคน ผมคอ่ ย ๆ แหงนหนา้ ไลส่ ายตาสงู ขนึ เรอื ย ๆ จนไปสบเขา้ กบั ดวงตาคมเขม้ ทที อดมองผมอยกู่ อ่ นแลว้ ตําลงมาอกี นดิ รมิ ฝีปากหยกั ไดร้ ปู กาํ ลังคลยี มิ บางเบาสง่ มาให ้ “พเี อก” “นอ้ งพมี นั ตนื ขนึ มาทกั ทายแตเ่ ชา้ แนะ่ ” เบลอ ครบั นพี วกทโมนเขา้ มากนั ตงั แตเ่ ชา้ เลยเหรอ ผมหนั ไปมองทหี นา้ ประตู แตไ่ มเ่ หน็ พอมองไปรอบ ๆ หอ้ งก็ไมเ่ ห็นใครอกี หันกลับมาทเี ดมิ ก็เหน็ พมี นั อมยมิ ขํา ๆ ชนี วิ จกึ ๆ ไป ดา้ นลา่ ง ตรงกลางระหวา่ งเราสองคน ไปยงั จดุ ทมี อี ะไรแขง็ ๆ ทมิ ผมไวน้ ันแหละ ผมตนื แทบจะทนั ที มันอายครบั อายฉบิ หาย ผมรบี คลายออ้ มกอดผลักตวั เองออกเบา ๆ แตพ่ มี นั ดงึ ผมกลับไปทเี ดมิ พลกิ ตวั นอนหงาย แลว้ ดงึ ผมขนึ ไปนอนควําไวบ้ นตวั แก คอื … สว่ นนันของพมี นั ก็กําลังแขง็ โป๊ กน่ะนะ “พเี อก ไมเ่ จ็บรไึ ง” ผมถามตามจรงิ ผมโดนยังเจ็บเลย พมี นั สา่ ยหัว “เสยี วมากกวา่ ” ดา้ น!!

ดา้ นมากมาย ผมอา้ ปากคา้ ง อยากดา่ พมี นั สกั สบิ ประโยค “จา่ ยคา่ ตัวไดแ้ ลว้ ” พมี นั ทวง ผมทําหนา้ งง พมี นั ชมี อื ไปขา้ งลา่ งอกี ที ผมเอยี วหนา้ ไปมอง กอ่ นหันกลบั มาทําตาปรอยเพราะรา่ งกายยัง เมอื ยไมห่ ายเลย “ผมไมไ่ หวแลว้ นะ” “พรี ”ู ้ มงึ รู ้ แลว้ ยังจะใหก้ อู ะจงึ ๆ กบั มงึ อกี นะ “พไี มไ่ ดใ้ หก้ ายใชไ้ อน้ นี ”ี พมี นั บบี แกม้ กน้ ผมที “แตใ่ หใ้ ชไ้ อน้ ตี า่ งหาก” แลว้ เลอื นมอื มาแตะทปี ากผมเบา ๆ ใหก้ โู มก๊ ใหแ้ ตเ่ ชา้ เนยี นะ “พไี ปปลอ่ ยในหอ้ งนําไมไ่ ดเ้ หรอ” ผมตอ่ รอง ธรรมชาตผิ ชู ้ ายครับ ตงั ไดต้ อนตนื ลดไดด้ ว้ ยมอื ผมก็เป็ น แตไ่ มท่ กุ เชา้ แบบเฮยี แก “คา่ ตวั ” แมม่ …ทวงจรงิ วยุ ้ ผมกดั ปากแน่น ดา่ พมี นั ทางสายตา กอ่ นคอ่ ย ๆ กระเถบิ ตวั ลงไปทําหนา้ ทขี องตัวเอง เชา้ วนั นี คงเป็ นเชา้ ทผี มรสู ้ กึ … เมอื ยปากเป็ นทสี ดุ แต่ ก็ตวั เบาครับ ไมเ่ หนอื ยรา่ งกายดี ผมเดนิ เขา้ หอ้ งนําตอ่ จากพมี นั พออาบนําอาบทา่ เสร็จ กเ็ ดนิ ออกมา พเี อกหายไปแลว้ ผมมองหาชดุ นักศกึ ษาของตวั เอง มนั หายไป...

กมู เี รยี นชว่ งเชา้ นะเวย้ เฮย้ ผมหยบิ เสอื เชติ ทใี สน่ อนเมอื คนื มาใส่ พมี นั ก็ชอบใหผ้ มใสช่ ดุ นจี รงิ จงั ชอบอะไรนักหนาก็ ไมร่ ู ้ ผม รบี เดนิ ตรงไปยังหนา้ ประตู จะออกไปถามวา่ ชดุ ของผมอยทู่ ไี หน แตผ่ มคงทะเลอ่ ทะลา่ มากไปหน่อย เปิดประตอู อกไปชนใครบางคนเขา้ ก็ใครจะไปคดิ ละ่ วา่ จะมคี นมายนื ขวางเป็ น ยกั ษ์วดั แจง้ อยหู่ นา้ ประตหู อ้ งนอนแบบ นี ตวั ผมเดง้ กลบั เขา้ ไปในหอ้ งอกี ที ในสภาพนังกงึ นอนหงาย ชายเสอื เชติ รน่ สงู จนเห็นตน้ ขา ยงั ดที กี ายนอ้ ยไมโ่ ผล(่ ไมม่ ชี นั ในครบั หายหมด) เนอื งจากรบี กระดมุ เลยปิดไวห้ ลวม ๆ สองสามเม็ด ดา้ นบนจงึ เลอื นหลดุ จนหัวนมโผล่ แต่ ตอนนเี จ็บตดู ครับ ไมไ่ ดห้ ว่ งนมหรอื กายนอ้ ยทจี ะโผลห่ รอื ไมโ่ ผล่ เจ็บรา้ วไปทัวทังชว่ งลา่ ง เลย แมม่ เอากแู ตล่ ะที ไมบ่ นั ยะบนั ยังเลย ผม ยันสองมอื ไวด้ า้ นหลังพยงุ ตัวขนึ ดี ๆ(แตก่ ็ยงั นังกงึ นอนหงายอยดู่ )ี ผมเงยหนา้ มอง ก็ เห็นพเี อกยนื ทําหนา้ แปลกใจอยใู่ นชดุ เสอื ยดื โปโล พมี นั มองผมองึ ๆ นมี งึ ชว่ ยกกู อ่ นไดไ้ หม แลว้ คอ่ ยตะลงึ ในความหลอ่ ของกทู หี ลัง “พเี อก...” ผมครางเรยี ก มงึ รับผดิ ชอบหน่อยสิ ผมเบะหนา้ หน่อย ๆ แอบนอยดค์ รับ ดดู ิ ยังไมส่ นใจจะชว่ ยผมอกี กเู จ็บอยนู่ ะ มนั ยังยนื องึ ครบั ไอเ้ วรตะไล ไอค้ นเห็นแกต่ ัว ไอค้ นเห็นแกไ่ ด ้ หนื กนิ แลว้ ทงิ ผมนังดา่ พมี นั ทางสายตา หนา้ กย็ งั เบะ ๆ อยู่

มงึ กใู ชโ้ หมดนกี บั พอ่ แมก่ เู ทา่ นันนะ เห็นใจกหู น่อยดิ สกั พัก ก็มใี ครอกี คนเดนิ มายนื อยขู่ า้ ง ๆ พเี อกมันอกี ที เออ่ … กวู า่ กเู จ็บตดู นะ แตส่ งสยั กตู อ้ งยกตดู พาตาไปหาหมอแลว้ ละ่ เพราะตอนนผี มเห็นพเี อกมายนื ทําหนา้ แปลกใจอยตู่ รงหนา้ สองคน ผมอา้ ปากคา้ ง ทําตา ปรบิ ๆ “พเี อก…พเี อก” ผมชหี นา้ พเี อกคนแรกเลอื นไปหาคนทสี อง พยายามกะพรบิ ตาอกี ที เผอื มนั เป็ นภาพซอ้ น “อะนี ฝากดว้ ยนะ” แลว้ ก็มพี เี อกอกี คนเดนิ มายนื ของบางอยา่ งใหพ้ เี อกคนทสี อง คราวนผี มคงตอ้ งไปนอนทโี รงพยาบาลแลว้ จรงิ ๆ เพราะมพี เี อกถงึ สามคน “กาย” แตค่ นทมี าหลังสดุ เป็ นคนเรยี กชอื ผม “พะ พเี อก…พเี อก…แลว้ ก็พเี อก…มพี เี อกสามคน!!” ตาย ๆ กู กตู ายแน่ ๆ แคค่ นเดยี ว กกู ็จะตายแลว้ เจอพเี อกสามคน กขู อตายกอ่ นดกี วา่ *** *** Chapter 45 : ทายา & คนั นม [กาย...♥] (Part 1) ไอพ้ เี อกบา้ มันทงิ ผมไวก้ บั ฝาแฝดมนั สองคนครบั หลงั จากมองตามจนพมี นั เดนิ หายไปแลว้ ผมถงึ ไดห้ ันกลับมามองซา้ ยทขี วาที มองพเี อก เบอรส์ องกบั พเี อกเบอรส์ าม “เออ่ พี ๆ พอจะมชี ดุ ใหผ้ มเปลยี นบา้ งไหม” ผมพยายามดงึ เสอื ทมี นั รน่ ไรร้ ะเบยี บใหเ้ ขา้ ทเี ขา้ ทาง

“โทษทนี ะ เรามแี ตไ่ ซสใ์ หญ่ ๆ พอดเี สอื ผา้ เราเอาไปบรจิ าคทกุ ปีน่ะ เลยไมม่ ไี ซสเ์ ล็ก ๆ เหลอื เลย” โห ใจบญุ กนั จรงิ วยุ ้ มนิ ่าละ่ ถงึ ไดพ้ ากนั หลอ่ ไดห้ ลอ่ ดี อมื กจู ะไดท้ ําตามบา้ ง ผมพยกั หนา้ ยกเสอื ขนึ มากลดั กระดมุ ลงหลมุ ถงึ หนา้ ตาของพอี ารต์ กบั พอี ฐิ จะเหมอื นพเี อกขนาดไหน แตบ่ รรยากาศผดิ กนั ลบิ ลบั เลยแฮะ พเี อกดมู อี ํานาจและกดดนั กวา่ เยอะ แตพ่ ี ๆ ทังสองดสู บาย ๆ แลว้ ก็อบอนุ่ กวา่ “ป่ ะ” พอี ารต์ ชวนเมอื เห็นวา่ ผมพรอ้ มแลว้ ผมขอตวั เขา้ ไปเอาขา้ วของในหอ้ งกอ่ น แลว้ เดนิ ตาม คนทังคอู่ อกไป หววิ ครบั … กางเกงในกไ็ มม่ ี ไอพ้ เี อกมันเลน่ ขนเสอื ผา้ ผมไปซกั หมดเลย พอ เดนิ ออกมาพน้ ตวั บา้ น ลมโกรกแรงจนผมตอ้ งรบี ดงึ ชายเสอื เอาไว ้ ดนี ะทพี วกพี ๆ เดนิ กนั อยขู่ า้ งหนา้ ไมง่ นั คงไดเ้ ห็นกายนอ้ ยโผลอ่ อกมาหลอกหลอนแน่ ๆ ตระกลู นเี ป็ นสภุ าพบรุ ษุ กนั มาก พอี ารต์ เปิดประตใู ห ้ ผมนังเบาะหลงั สว่ นพวกพี ๆ นังเบาะ หนา้ กนั แอบเขนิ ครบั เหมอื นมพี เี อกสองคนมานังอยดู่ ว้ ยเลย “ขอบใจอกี ครังนะ สําหรับโฟโตบ้ คุ๊ สวยดี ไดข้ า่ ววา่ แมเ่ ห็นแลว้ รอ้ งไหเ้ ลยน”ี พอี ารต์ หันมาชวนคยุ ขณะคาดเขม็ ขดั นริ ภยั ผมไดแ้ ตย่ มิ แหะ ๆ ตอบรบั แอบเขนิ นดิ หน่อย พอี ารต์ สตารท์ เครอื งยนต์ ขบั เคลอื นตวั รถไปเรอื ย ๆ ตามเสน้ ทางทผี มบอก จนถงึ หนา้ ปาก ซอย ก็มคี นโทรเขา้ มา “ถงึ ไหนแลว้ ” เป็ นพเี อกนเี อง

“ใกลถ้ งึ แลว้ ” ผมเหลอื บตามองถนน มอื กช็ บี อกเสน้ ทางอกี ที “อยา่ ไปหลงเสน่หอ์ ารต์ กบั อฐิ เขา้ ละ่ ถงึ ยงั ไงก็เป็ นแคต่ ัวกอ๊ ปปีของพ”ี ดพู มี นั พดู เขา้ ผมเงยี บไปพัก กอ่ นหวั เราะออกมาเบา ๆ ถงึ พไี มบ่ อก ผมก็ไมห่ ลงเสน่หห์ รอกน่า หนา้ ตาเหมอื นกนั ขนาดไหน แตภ่ ายในก็ยงั เป็ น คนละคนกนั อยดู่ ี พอี ารต์ จอดรถหนา้ บา้ น ผมขอตวั วางสาย กา้ วลงจากรถไปไขประตู ไมล่ มื เชญิ พวกพี ๆ เขา้ ไปนังรอดว้ ย “ตามสบายนะฮะ ผมขอไปเปลยี นเสอื ผา้ กอ่ น” กาํ ลัง จะกา้ วขนึ บนั ได แตไ่ ดย้ นิ เสยี งโหวกเหวกโวยวายดงั มาจากขา้ งนอก ผมชะงกั หัน หลงั แลว้ เดนิ กลับไปดวู า่ เกดิ อะไรขนึ ไปยังไมท่ ันจะถงึ หนา้ ประตดู ว้ ยซาํ ก็มสี งิ หนงึ กระโจนเขา้ ใสเ่ ต็มแรง แรงโถมจากสงิ มชี วี ติ ขนาดใหญต่ รงหนา้ พาเอาผมเสยี หลักถอยไปชนกบั ใครบางคนเขา้ จน คนคนนันตอ้ งโอบรับรา่ งของผมเอาไวอ้ ยา่ งรวดเร็ว ผม ไมไ่ ดห้ ันไปมองวา่ เป็ นใคร ตอนนกี ําลังปกป้องตวั เองจากการถกู รกุ รานดว้ ยลนิ เปียก ๆ แลว้ ก็สองขาหนา้ ทอี ดุ มไปดว้ ยขนปยุ สนี ําตาลเขม้ มนั ยนื ดว้ ยสองขาหลังเกาะไหลผ่ มอยู่ “หยดุ นะ หมตู อน หยดุ !!” ผม รอ้ งหา้ ม พยายามปกป้ องตวั เองจากลนิ ทกี ําลังตวัดเลยี ไปทัวทังหนา้ และผวิ เนอื ที โผล่ พน้ คอเสอื ออกมาจนเปียกไปหมด คนทปี ระคองผมอยพู่ ยายามรองรับนําหนักตวั ผมพรอ้ ม เจา้ สขี าเพอื ไมใ่ หพ้ วกเรา ลม้ ไปดว้ ยกนั เขาก็คงไมร่ จู ้ ะชว่ ยผมยังไงดเี หมอื นกนั “หยดุ !!!!” ผมพยายามหา้ มอกี ที มันยังเลยี อยคู่ รับ หางทปี กคลมุ ไปดว้ ยขนสา่ ยเร็วยงิ กวา่ เฮลคิ อปเตอร์ ตอนรอ่ นลงจอดซะอกี “เฮงเฮง!!!” ผมตวาดเรยี กชอื จรงิ มัน มนั ชะงัก หยดุ เลยี หนา้ ผมทนั ที แตก่ ็ยงั ยนื สองขาเกาะไหลผ่ มอยู่ หนา้ ตามันยังยมิ ระรนื หาง

กย็ งั สา่ ยไมห่ ยดุ ผมยนื หอบแดก จอ้ งหนา้ ระรนื ของมนั กรู วู ้ า่ มงึ ดใี จทเี จอกู แตด่ ใี จใหม้ นั นอ้ ย ๆ หน่อยไดไ้ หม ทังตวั ทังหนา้ กเู ปียกไปหมดแลว้ หางมันสา่ ยหนักขนึ เรอื ย ๆ บง่ บอกความอดทนทเี รมิ หมดลงเรอื ย ๆ ของมัน “นังลง!!” ผมรบี ชนี วิ สงั มันนังลงตาม แตย่ งั ฟาดหางทพี นื พับ ๆ ลนิ ยาว ๆ แลบออกมาจนสดุ “นัง!!!” ผมเบรกมนั เสยี งเขม้ เมอื มนั ทําทา่ จะลกุ ขนึ มาอกี แมง่ ! ตอ้ งใหก้ ดู ุ เฮงเฮง หรอื เจา้ หมตู อน มนั เป็ นหมาพันธโุ์ กลเดน้ รที รฟี เวอรค์ รับ เป็ นหมาของนอ้ งดรมี คน ขา้ งบา้ นผมเอง จํา ไดว้ า่ ตอนเอามาใหม่ ๆ ตวั มันเล็กมาก อยบู่ นฝ่ ามอื ผมไดส้ บาย ๆ น่ารกั น่าเอ็นดดู ี ผมเลย ตดิ มันหนบึ แตพ่ อผา่ นไปไดแ้ คป่ ีกวา่ ๆ มนั ก็กลายรา่ งจากหมาเป็ นหมยู กั ษ์ เพราะผมชอบไปเลน่ กบั มันบอ่ ย ๆ มันเลยตดิ ผมพอควร เห็นผมเป็ นไมไ่ ด ้ ตอ้ งวงิ เขา้ มาหา ทันที ทงั กระโดดกอด กระโดดเกาะ กระโดดเลยี หนา้ บา้ ง บางทมี กี ระโดดครอ่ มเลย แตก่ อ่ นตวั มันเล็ก ไมว่ า่ อะไรหรอก แตน่ ี ตวั มันใหญเ่ กอื บเทา่ ผมเลย กระโดดใสแ่ ตล่ ะที ผม แทบเดยี ง จรงิ ๆ ลงุ เดชพอ่ ของนอ้ งดรมี พามันไปอยกู่ ระบตี ังครงึ ปีแลว้ ครับ ไปอยเู่ ป็ นเพอื นคณุ ยาย นอ้ งดรมี แตส่ งสยั จะซนจัดเขาเลยเตะกลับมา (หมาอายสุ องขวบกวา่ ๆ แตด่ ขู นาดตวั มนั ส)ิ ผมพน่ ลมหายใจแรงเมอื เหน็ วา่ มันสงบลงแลว้ กําลังจะหนั ไปขอบคณุ คนทรี ับผมไว ้ (ซงึ ตอนนคี นคนนันก็ยงั ไมไ่ ดป้ ลอ่ ยมอื โอบเอวผมไวอ้ ยู่ คงกําลังมองสถานการณต์ รงหนา้ เพลนิ ๆ เหมอื นกนั ) หันไปแตย่ งั ไมท่ ันไดเ้ ห็นวา่ เป็ นใคร ไอห้ มตู อนมันก็ลกุ ขนึ มากระโดดเกาะหลังผมอกี ที จน ผมเสยี หลักลม้ ลงไปทพี นื พอี ฐิ วงิ มาจากไหนไมร่ ู ้ มาจับปลอกคอมัน กงึ ลากกงึ จงู มนั ออกไปจากบา้ น ผมเอยี วหนา้ มอง

ตามหลงั ได ้ ยนิ เสยี งมันเหา่ ใหญ่ แลว้ ก็ไดย้ นิ เสยี งนอ้ งดรมี ตะโกนดา่ มันมาเป็ นทอด ๆ แลว้ ตอนนผี ม กไ็ มร่ วู ้ า่ เกดิ อะไรขนึ แลว้ ครับ ผมมองหนา้ ประตดู ว้ ยความหวาดหวนั กลัววา่ มนั จะกลับเขา้ มา อกี ไปอยตู่ า่ งจังหวดั คดิ วา่ จะผอมลงบา้ ง ทไี หนได ้ ตวั ใหญก่ วา่ เดมิ อกี ผมถอนหายใจแรง หันกลบั มามองตรงหนา้ อกี ที กรรม… ผมลม้ ทบั พอี ารต์ เขา้ เต็ม ๆ แลว้ ลม้ อยใู่ นทา่ วาบหววิ ซะดว้ ย คอื .. ตอนนพี มี นั นังกงึ นอนหงายอยคู่ รับ คําศอกพยงุ ตัวไวด้ า้ นหลัง ดวงตาแกยงั จอ้ งอยทู่ หี นา้ ประตู แลว้ ผมก็เออ่ … นังครอ่ มเป้ าพมี นั ไวอ้ ยู่ โห…ทา่ สอ่ มากเลยกู อยา่ ลมื นะครบั ผมไมม่ กี างเกงใน เพราะงัน… เต็ม ๆ ครบั T^T แลว้ ทงั หนา้ และหนุ่ พอี ารต์ กเ็ หมอื นพเี อกน่ะนะ พมี นั หนั มามอง มงึ อยา่ มามองกดู ว้ ยดวงตาทถี อดแบบพเี อกมาเดยี ะแบบนจี ะไดไ้ หม กแู อบหวนั ไหว

พี เอกยงิ เตอื น ๆ ไมใ่ หห้ ลงเสน่หพ์ วกมงึ อยดู่ ว้ ย ผมหลบุ เปลอื กตา เขยบิ ตวั จะลกุ แตไ่ ดย้ นิ เสยี งเหา่ ดงั โฮง่ ใหญ่ ผมผวาเฮอื ก แทนทจี ะลกุ ผมกลับยดึ เสอื แถว ๆ พงุ พอี ารต์ แน่น หนั ขวบั ไปมองทางหนา้ ประตู กไู มไ่ ดก้ ลัวนะเวย้ เฮย้ แตก่ หู ลอน แมม่ … เลยี มาได ้ หนา้ หลอ่ ๆ กสู วิ ขนึ หมด พอทกุ อยา่ งเงยี บลง ผมถอนหายใจแรง (กคี รังแลว้ วะเนยี ) หนั กลบั มามองพอี ารต์ อกี ที กรรมรอบสอง ผม ยังนังอยทู่ า่ เดมิ มอื กําเสอื ทพี งุ แกแน่นทงั สองขา้ ง ทสี าํ คญั ดว้ ยความกลัวจดั (ไหนบอก ไมก่ ลัว - -) ผมเลยบดรา่ งตวั เองเขา้ กบั พแี กมากขนึ ไปอกี พอรตู ้ ัว ผมรบี คลายมอื ออกทันที “ขะ ขอโทษฮะ” ทําไมกชู อบทํารา้ ยเสอื ผา้ ชาวบา้ นเขานักวะ พมี นั พยกั หนา้ ทเี ดยี ว ผมรบี ลกุ ขนึ ยนื กม้ ลงไปชว่ ยพมี นั ลกุ ดว้ ย “หมา ของคนขา้ งบา้ นน่ะ สงสยั มันเพงิ กลับมาจากใต ้ เห็นผมทไี ร จะกระโจนใสแ่ บบนแี หละ แตก่ อ่ นตวั มันเล็ก ๆ อา้ แขนรับไดอ้ ยหู่ รอก แตต่ อนนผี มขอวงิ หนกี อ่ นดกี วา่ กระโดดเขา้ ใส่ แตล่ ะที แขนขาผมแทบหกั ” ผมพดู ตดิ ตลก ลบู หนา้ ลบู ตาสาํ รวจเนอื ตวั แขนขา ดวู า่ มสี ว่ นไหนของรา่ งกายแตกหกั หรอื รา้ วรเึ ปลา่ พอี ารต์ เขา้ มาชว่ ยดดู ว้ ย แกจบั คางผมไว ้ พลกิ ไปพลกิ มาเชค็ เมอื กี จําไดว้ า่ ไอห้ มตู อนมันเลยี ไปทัวทังหนา้ และคอผมเลย ตวั ก็ใหญ่ เล็บก็ยาวอกี ตา่ งหาก สงสยั ไมม่ คี นตดั ให ้ (ตวั มันโต มแี คไ่ มก่ คี นหรอกทจี ะจับมันตดั เล็บได)้ “มรี อยขว่ นนดิ หนงึ นะ” พมี นั ขมวดควิ มองแถว ๆ ไหปลารา้

“อมื แสบนดิ หน่อย ไมเ่ ป็ นไรผมทนได”้ “ปลอ่ ยไวไ้ มไ่ ดห้ รอก ตอ้ งทายากอ่ น เกดิ ตดิ เชอื พษิ สนุ ัขบา้ ขนึ มาจะทําไง” “มนั ฉีดยาแลว้ ” “ถงึ ฉีดยากต็ อ้ งทําแผลกอ่ น” พมี นั พดู เสยี งเขม้ มาดนแี หละ พเี อกเลย กกู ็คดิ วา่ มงึ จะอบอนุ่ กวา่ นซี ะอกี แมม่ อยา่ เอานสิ ัยพมี งึ มาใชเ้ ดะ เดยี วกจู ะเผลอคดิ วา่ เป็ นคนคนเดยี วกนั หรอก “กลอ่ งยาอยไู่ หน” พมี นั ถามตอ่ “ผมไปอาบนํากอ่ นก็ได”้ “ลา้ งแผลกอ่ นแลว้ คอ่ ยไปอาบ!!” พมี นั ทําเสยี งดจุ นผมหงอ เออ้ ก็ไดว้ ะ ผมเลยเดนิ ตวั ปลวิ ไปหยบิ กลอ่ งยามานังทโี ซฟา เปิดกลอ่ งหยบิ เอาแอลกอฮอลม์ าเปิดฝา หยบิ สําลมี าชบุ ๆ เตรยี มเชด็ แตพ่ มี นั ดงึ ไปถอื ไว ้ คอื กําลังจะบอกวา่ ผมทําเองก็ได ้ แตเ่ ห็นสายตาดุ ๆ แบบนันแลว้ แอบเงยี บครับ กไู มไ่ ดก้ ลัวมงึ นะ! ผมแอบซดี ปากนดิ หนงึ ตอนพแี กลงแอลกอฮอล์ “ฆา่ เชอื ไปกอ่ น อาบนําแลว้ พจี ะทายาใหอ้ กี ท”ี ผม พยักหนา้ พอลา้ งแผลเสร็จ กเ็ ดนิ ขนึ ไปชนั บนเพอื อาบนํา พอเสร็จก็ลงมาครบั พอี ฐิ กลบั เขา้ มาแลว้ ทงั คนู่ ังดอู ลั บมั ภาพตา่ ง ๆ ทผี มเคยถา่ ยเก็บไว ้ และ ในนันก็มภี าพสามภาพทผี มชนะการประกวดดว้ ย(แตเ่ ป็ นภาพเล็กนะฮะ) สว่ นภาพใหญ่ ทผี มขยายแลว้ วางพงิ กาํ แพงหอ้ งอยนู่ ูน้ ตอนแรกก็กะวา่ จะเอามาแปะฝาบา้ นนันแหละ แต่ เต็มครบั ผมกําลังคดิ อยู่ วา่ จะเอาสามภาพนันไปแปะทเี ชยี งใหมแ่ ทน

“เกง่ นะ ถา่ ยเองหมดเลยเหรอ” พอี ฐิ ถาม ผมยมิ รับ เดนิ ไปทงิ ตวั ลงนังขา้ งกลอ่ งยา พอี ารต์ วางอลั บมั ลง หยบิ ยามาป้ายให ้ ทันที “เจบ็ หรอื เปลา่ ” คนทําไมไ่ ดถ้ าม แตค่ นถามเป็ นคนไมไ่ ดท้ ํา ผมซดี ปากเบห้ นา้ หน่อย ๆ ตอนสา่ ยหวั ปฏเิ สธ เห็นพวกพี ๆ มนั พากนั หวั เราะใหญ่ อะไร กเู ป็ นผชู ้ ายนะเวย้ เฮย้ เรอื งแคน่ กี ทู นได ้ “ไปกนั เถอะ สายพวกพเี ปลา่ ๆ” พอทายาเสร็จ ผมรบี ชวนทันที พวกพี ๆ พากนั พยักหนา้ รบั คราวนพี วกพี ๆ ใหผ้ มเดนิ นําครับ เดนิ แบบประชดิ ตวั เลย สงสยั จะกลัวไอห้ มตู อนมันกระโดด เขา้ ใสผ่ มอกี เดนิ ๆ ไปโดยมผี ชู ้ ายตัวใหญ่ ๆ สองคนมาเดนิ ตาม ทําเอารสู ้ กึ เหมอื นมบี อดกี ารด์ ประจําตวั ยงั ไงก็ไมร่ ู ้ แถมบอดกี ารด์ ยงั หนา้ ตาเหมอื นพเี อกอยา่ งกบั แกะอกี ตา่ งหาก ผมมาถงึ มหา’ลัยโดยสวัสดภิ าพครบั เฮอ้ ~ คดิ ถงึ อตี าหนื จัง กนู เี ป็ นเอามากแฮะ ผมสะดงุ ้ กบั เสยี งมอื ถอื ทดี ังลัน เสยี งเป็ นเอกลักษณแ์ บบนไี มต่ อ้ งดเู บอรค์ รบั มแี คค่ นเดยี ว “พเี ชน” “รบั เร็วจัง” “รบั ชา้ เปลอื งคา่ โทรกลับ” พมี นั หวั เราะใหญ่ “จําทพี เี คยบอกวา่ จะพาไปดแู กลของเพอื นไดไ้ หม งานเขามวี นั พรงุ่ นแี ลว้ นะ”

“ทําไมกะทันหนั จัง” ผมพยายามนกึ อยวู่ า่ พรงุ่ นมี คี วิ วา่ งไปดไู ดต้ อนไหน “โทษที พไี มไ่ ดโ้ ทรบอก พอดยี งุ่ ๆ นะ่ ” มนิ ่าละ่ หายไปเลย “คดิ วา่ ลมื ผมไปแลว้ ซะอกี ” พดู ไปแลว้ ก็อยากวงิ ไลต่ ะครบุ คําพดู ตวั เองกลบั คนื กมู าพดู อะไรสอ่ ๆ ใหเ้ ขาเขา้ ใจผดิ รเึ ปลา่ วะ จรงิ ๆ กไ็ มอ่ ยากคดิ มากหรอก แตท่ ังพเี อก (อนั นเี ชอื ไมค่ อ่ ยได ้ พมี นั เห็นใครอยกู่ บั ผมก็หงึ ไปหมด) กบั ไอเ้ ตย้ ก็เตอื น ผมก็ควรจะระวงั ๆ เอาไวบ้ า้ ง ไมอ่ ยากใหค้ วามหวงั ใครครบั เฮอ้ ถา้ เป็ นสาว ๆ ก็วา่ ไปอยา่ ง แตน่ ี ผชู ้ ายทังนัน ดู ๆ แลว้ น่าจะเป็ นชายแทท้ ังแทง่ กนั ดว้ ย (ผมก็ชายแทค้ รับ แตเ่ สร็จโจรภเู ขาอยา่ งพเี อกแคน่ ันเอง) นกี มู เี สน่หก์ บั เพศเดยี วกนั ดว้ ยเหรอวะ หนุ่ กห็ นุ่ แบบผชู ้ าย หนา้ ตาก็แมน ๆ แบบผชู ้ าย เออ้ ถา้ หนา้ ตาน่ารักนดิ หน่อยแบบไอเ้ ตย้ ก็ วา่ ไปอยา่ ง ผมวา่ สองคนนัน ตอ้ งคดิ มากไปเองแน่ ๆ พเี ชนเป็ นคนใจดี สงิ ทแี กทําอาจทําใหค้ นอนื เขา้ ใจผดิ กไ็ ด ้ ขอคดิ ในแงด่ ไี วก้ อ่ นครับ “พกี ็ลมื จรงิ ๆ นันแหละ” อา้ ว มงึ ใหค้ วามหวงั กหู น่อยก็ไมไ่ ด ้ “เพราะงนั พตี อ้ งทําโทษตวั เอง โดยการพากายไปเทยี ว แลว้ เลยี งแบบไมอ่ นั ซะแลว้ ” เออ่ .. กวู า่ ไมธ่ รรมดาแลว้ ละ่ ผมนงิ คดิ คนั ปากอยากถามตรง ๆ แตม่ นั จะดเู ป็ นการเสยี มารยาทไป เอาน่า คดิ ในแงด่ ไี วก้ อ่ น

เขาแคค่ ดิ กบั มงึ แบบนอ้ ง พวกนันมันรอ้ นตวั กนั ไปเอง ผมยมิ แป้ น ตอบตกลงทันที *** *** Chapter 45 : ทายา & คนั นม [กาย...♥] (Part 2) เออ่ .. ตอนนผี มกําลังคนั ครับ ไมไ่ ดค้ นั แผลทถี กู หมตู อนขว่ น อนั นันไมร่ สู ้ กึ อะไรแลว้ แตว่ า่ …เออ่ …มนั คนั … หัวนมน่ะ ไมร่ ทู ้ ําไมถงึ คนั หรอื พเี อกมันจะดดู แรงไปแลว้ ตดิ เชอื หรอื เป็ นอะไรวะ? คนั มาก แตไ่ มอ่ ยากเกาใหค้ นอนื เห็น เลยแกลง้ ทําเป็ นเอามอื ลบู ๆ แตย่ งิ ลบู มันยงิ คนั จรงิ ๆ มนั ก็ไมใ่ ชแ่ คห่ ัวนมนะ ทคี อกบั ทหี นา้ ทอ้ งก็รสู ้ กึ คนั ดว้ ยเหมอื นกนั แพน้ ําลายไอห้ มตู อ นรเึ ปลา่ ฮึ แตผ่ มก็โดนมนั เลยี บอ่ ย ๆ ไมเ่ ห็นจะแพม้ ากอ่ น และทสี ําคญั มนั ไมไ่ ดม้ าเลยี พงุ ผมนี ผมพยายามนกึ ใหอ้ อกวา่ ตวั เองไปใชอ้ ะไรผดิ สาํ แดงมารเึ ปลา่ ออ้ …นกึ ออกแลว้ ตอนอาบนํา ผมหยบิ เอาสบใู่ ยไหมทซี อื มาจากเชยี งใหมม่ าใช ้ พอดเี หน็ เขาบรรยายวา่ ดนี ักดหี นา สงสยั วา่ ผมจะแพไ้ อน้ ันแหละ

แลว้ ทําไม มันตอ้ งมาคนั เฉพาะทคี อ ทอ้ ง แลว้ ก็หัวนมดว้ ยวะ ผม เดนิ เขา้ หอ้ งนําเพอื ไปเชค็ ดู รอจังหวะใหค้ นออกไปจนหมด กอ่ นเอยี วหนา้ ดรู อบคอตวั เอง มันแดงไปเป็ นแถบเลย ผมแกะกระดมุ เสอื ออก มองกระจกอกี ที แลว้ ตอนนหี นา้ ผมมันก็แดงแทนคอไปแลว้ เพราะ ตามตัวผม มรี อยอยสู่ องแบบ แบบแรกเป็ นรอยแดงจาง ๆ แบบเดยี วกบั ทคี อแลว้ ก็ แถว ๆ หนา้ ทอ้ ง อนั นคี งแพส้ บู่ กบั อกี แบบ คอื รอยแดงเป็ นจํา ๆ อนั นอี ยแู่ ถว ๆ ไหปลารา้ กบั หนา้ อก คนทํา คงเป็ นพเี อก “พมี นั ทํารอยไวม้ ากขนาดนเี ลยเหรอเนยี ” ผมบน่ แตะนวิ ไปตามรอยแดง ดดู หิ ัวนมยังแดงแป๊ ดเลย หวงั วา่ พอี ารต์ คงไมเ่ ห็นตอนทายาหรอกนะ เมอื เชา้ ตอนตดิ กระดมุ เสอื กไ็ มไ่ ดส้ งั เกตวา่ มรี อยพวกนอี ยดู่ ว้ ย คนั หวั นมยกิ ๆ เลย สงสยั จะถลอกตอนพมี นั งบั ลงมาแหง ๆ พอถกู สบเู่ ลยแพง้ า่ ย “ซาดสิ มจ์ รงิ ๆ” ผมบน่ อกี ที ดหี น่อยทตี รงรอยขว่ นไมแ่ พไ้ ปกบั เขาดว้ ย สงสยั เพราะยาทพี อี ารต์ ทาให ้ ผม เดนิ ออกจากหอ้ งนํา ตรงไปยังหอ้ งพยาบาล มองหาอาจารย์ แตแ่ กไมอ่ ยู่ ผมเลยถอื วสิ าสะเดนิ ไปเปิดตยู ้ าทสี งู เสมอหนา้ เพอื หายาแกแ้ พแ้ บบไมง่ ว่ งมา กนิ จะไดไ้ ปเรยี นตอ่ ได ้ พอไดย้ ากนิ ก็กลับมาคยุ ้ หายาทาตอ่ “หาอะไรอย”ู่ ผมสะดงุ ้ หันไปมองเจา้ ของเสยี งทกั “อา้ ว พโี อค๊ ” ผมละมอื จากประตตู ยู ้ า หันไปมองพแี กทังตวั “หายาทาแกแ้ พน้ ะ่ ฮะ” ผมชไี ปทคี อแดง ๆ ใหพ้ โี อค๊ ดู “แพส้ บใู่ ยไหม” พมี นั หวั เราะ เดนิ มาชว่ ยหายาให ้ “อนั นไี ดผ้ ลดที สี ดุ ทาครังเดยี ว รบั รองหาย”

พมี นั การันตี ผมรบั มาถอื ไว ้ แกะยาออก เตรยี มป้ าย แตพ่ มี นั เบรกมอื เอาไวก้ อ่ น “เป็ นพวกใชอ้ ะไรไมอ่ า่ นฉลากกอ่ นรไึ ง” พมี นั ทําเสยี งดุ จบั ขอ้ มอื ผมยกสงู เหนอื หวั เออ่ ยาแกแ้ พก้ ็คอื ยาแกแ้ พ ้ แปะยา ทา ๆ แลว้ ก็จบ พมี นั ถอนหายใจแรง “ยาบางตัวใหท้ าบาง ๆ ยาบางตวั ใหท้ าหนา ๆ ป้ายไปซะขนาดนัน ผวิ เราไดไ้ หมก้ อ่ นพอด”ี ผมตาโต โหย แคย่ าแกแ้ พ ้ พาผวิ ไหมไ้ ดด้ ว้ ยเหรอ “ยาเย็นบางตวั ก็ทําผวิ ไหมไ้ ด ้ ถา้ ไมร่ ะวงั ใหด้ ”ี พมี นั เฉลย หยบิ ทชิ ชมู่ าป้ ายยาออกจากนวิ ผม แลว้ ลากไปนังบนเกา้ อขี า้ งโตะ๊ อาจารย์ สว่ น แกก็ลากเกา้ ออี าจารยม์ านังฝังตรงขา้ มผม ผมก็นังนงิ ๆ ครับ ไมอ่ ยากผวิ ไหมเ้ หมอื นกนั พมี นั ป้ายยาแลว้ ทาใหเ้ บามอื “นลี ะ่ ไปโดนอะไรมา แผลยังใหมอ่ ยเู่ ลยน”ี พมี นั แตะตรงรอยขว่ นเบา ๆ “โดนหมาขา้ งบา้ นมนั กระโจนใสน่ ะ่ ฮะ แตท่ ายาแลว้ ” ผมรายงาน ปลอ่ ยใหพ้ แี กป้ายยามาทารอยแดงไปเรอื ย ๆ พโี อค๊ มอื เบาเอามาก ๆ “พนี ่าจะไปเป็ นหมอนะเนยี ” พมี นั เหลอื บตามองนดิ หน่อย “ก็วา่ อยู่ แตใ่ จดไี มพ่ อ” ผมยมิ “ถา้ คนแบบพไี มเ่ รยี กวา่ คนใจดี ผมวา่ ในโลกคงมแี ตค่ นใจรา้ ย” กจ็ รงิ ไหมละ่ พมี นั ออกจะดแู ลผมดจี ะตาย ถา้ ไมใ่ จดแี ลว้ จะเรยี กวา่ อะไร พมี นั มองตาผมนดิ หนงึ กอ่ นละสายตาไปป้ายยาตอ่ “ตรงไหนอกี ”

ผมเลกิ พงุ ขนึ มนั แดงขนึ กวา่ เดมิ อกี คนั เยอะกวา่ เดมิ ดว้ ย พมี นั ไลป่ ้ายไปทวั “จดุ สดุ ทา้ ยผมทาเองดกี วา่ ” พมี นั ขมวดควิ เหมอื นผใู ้ หญก่ ําลังดเุ ด็ก นมกู กทู าเองกไ็ ด ้ “ตรงไหน” พมี นั ป้ ายยาเตรยี มไวท้ นี วิ บาง ๆ ผมทําหนา้ แหยง “หวั นม” พมี นั องึ มองมายงั จดุ ทผี มบอกผา่ นเสอื นักศกึ ษาทยี งั ปิดสนทิ “ผมทาเองก็ได”้ ผมเสรมิ อกี ที “ไมเ่ ป็ นไร เปิดออก” พมี นั พดู เสยี งเรยี บ ผมพยกั หนา้ เอา วะ คนเป็ นหมอ เขาไมม่ าใสใ่ จอะไรกบั หวั นมคนไขห้ รอก ตอนแรกวา่ จะเลกิ เสอื ขนึ จาก ดา้ นลา่ ง แตค่ งไมถ่ นัด เลยตดั สนิ ใจปลดกระดมุ เสอื ออกแทน เห็นพมี นั ชะงักกวาดมองไปทัวแผน่ อกผมนดิ หนงึ มงึ ไมต่ อ้ งสนใจรอยอนื ๆ เลยนะ พมี นั ดงึ ใบหนา้ ใหก้ ลับมาราบเรยี บเหมอื นเดมิ แลว้ ลงมอื ทายาใหต้ อ่ ผมสะดงุ ้ ทันทที พี แี กแตะยาเย็น ๆ ลงมาทหี ัวนม น่าอายสดุ ๆ ความ เย็นของยาพาเอาหัวนมผมตงั ขนึ มาทันที ดวี า่ เป็ นพโี อค๊ ถา้ เป็ นพเี อก ผมคงครางไป นานแลว้ (คนมันชนิ มอื ครับ รายนันแตะทไี ร เหมอื นโดนไฟชอ็ ตทกุ ท)ี พแี กลบู หวั นมผมเบามอื ไปเรอื ย ๆ

หัวนมมันเย็น แตห่ นา้ ผมน่ะรอ้ นไปหมดแลว้ กม็ นั เขนิ “สองขา้ งเลยรเึ ปลา่ ” พมี นั ถาม ผมพยกั หนา้ แลว้ พโี อค๊ ก็ป้ายยาไปแปะอกี ขา้ ง พมี นั ทําหนา้ นงิ เอามาก ๆ ผมถอนหายใจเบา ๆ เสมองไปดา้ นขา้ ง คดิ ไปถงึ ใครอกี คน ถา้ ปลอ่ ยใหร้ ายนันมาทายาให ้ คงไมจ่ บแคท่ ายาแน่ ๆ คดิ ถงึ ตอนทพี เี อกจบั นมตวั เองแลว้ ก็หนา้ รอ้ นขนึ มาอกี “อะ๊ ออื …” ผมเผลอครางออกมาเบา ๆ ไมใ่ ชเ่ พราะคดิ ถงึ พเี อกนะ แตเ่ พราะแรงกดหนักหรอื แรงบบี เบา ๆ ทหี ัวนมนแี หละ ผมไมค่ อ่ ยแน่ใจ ผมหันไปมองพโี อค๊ “มนั แดงนะ” อนั นันกรู ู ้ พมี นั ทําหนา้ นงิ ๆ ละมอื ออก ผมรบี กม้ หนา้ ลงไปตดิ กระดมุ “ครงั หนา้ จะใชอ้ ะไรกร็ ะวงั ๆ ไวห้ น่อยละกนั ” พแี กสอน ผมพยักหนา้ “ขอบคณุ ครับ ผมตอ้ งไปเรยี นแลว้ ” กาํ ลังจะกา้ วออกจากหอ้ ง แตถ่ กู ฉุดขอ้ มอื เอาไวก้ อ่ น ผมหันไปมอง พแี กจอ้ งหนา้ ผมอยพู่ ัก เหมอื นกําลังมคี ําถามอยใู่ นใจ สดุ ทา้ ยแกก็พดู ออกมา “บอกพไี ดไ้ หม วา่ วนั นัน นายรอ้ งไหเ้ พราะอะไร” ผมรวู ้ า่ แกคงคาใจ วนั นันพมี นั ไมถ่ าม แตไ่ มไ่ ดห้ มายความวา่ ไมอ่ ยากรู ้ ผมหลบุ เปลอื กตาลง ตํา “ไมม่ อี ะไรหรอก เรอื งมนั ผา่ นไปแลว้ ” จะใหบ้ อกไดไ้ ง วา่ รอ้ งไหเ้ พราะเรอื งเขา้ ใจผดิ พมี นั คอ่ ย ๆ คลายมอื ผมออก แลว้ ผมก็เดนิ ออกจากหอ้ งพยาบาลไป

อกี ไมก่ วี นั ก็ครบเดอื นทไี อเ้ ตย้ จะเลกิ ตอื พมี นั แลว้ ครับ ผมอดดใี จแทนพเี ป้ไมไ่ ด ้ อยา่ งนอ้ ยกเ็ พอื คนทังคนู่ ันแหละ ยงิ ชว่ งใกลห้ มดเวลาคน้ หาคําตอบ มันยงิ ตดิ พมี นั หนบึ พอเลกิ คลาสป๊ บุ มนั ก็วงิ ลวิ ไปหาพี มนั ทนั ที มี เวลาวา่ งอกี ชวั โมงหนงึ กอ่ นไปทํางาน ผมกําลังคดิ อยู่ วา่ จะทําอะไรดี ระหวา่ ง เป็ นเด็กดี อา่ นหนังสอื เตรยี มสอบกบั นังเลน่ เกมในมอื ถอื ผมอยากเป็ นเด็กดคี รบั เลยเดนิ ไปหอ้ งสมดุ เพอื หาทเี งยี บ ๆ ในการเลน่ เกม หหึ ึ เป็ นเด็กดที เี ลวไดอ้ กี กู ระหวา่ งทางผมถกู เบรกดว้ ยเสยี งของใครบางคน ผมหันไปมอง งะ่ อาจารยส์ ชุ าติ กไู ดเ้ ป็ นมา้ ใชอ้ กี แลว้ “ชว่ ยหน่อยนะ” ชว่ งแรก ๆ มาแคแ่ ผน่ สองแผน่ แตว่ นั นแี กเลน่ ยกมาใหเ้ ป็ นตงั เลย ตงั ใหญด่ ว้ ย ผมรบั มาถอื ไว ้ ปลายยอดสงู เกอื บทว่ มหวั “อาจารย์ ผมไมใ่ ชค่ นของสภานะ” ผมครางบอกแก “ก็ใชน้ ายแลว้ ไดง้ านเร็วดนี ี รบี ๆ ไปเถอะ” โธ่ กรรมของกู ผมประคองเอกสารเดนิ ตเุ ลง ๆ ไปยงั ชนั สามของตกึ สภา ระหวา่ งทางก็ภาวนาขอใหม้ ใี ครสกั คนเขา้ มาชว่ ยบา้ ง “กาย”

สวรรคไ์ ดย้ นิ คํารอ้ งขอของผมครบั ผมหันไปมอง โอ ้ พโี อค๊ เทวดาของผมนเี อง “ทําไมหวิ เยอะนักละ่ ” พมี นั ถาม “ก็อาจารยส์ ชุ าตนิ ันแหละ” พมี นั หวั เราะหึ ๆ เขา้ มาแบง่ งานจากผมไปถอื เองเกอื บหมด แลว้ เราสองคนก็พากนั เดนิ เคยี ง กนั ตรงไปยังหอ้ งสภา ขา้ ง ในเงยี บครบั ผมกวาดมองไปรอบ ๆ ไมม่ ใี ครอยสู่ กั คน หอ้ งนําก็ไมไ่ ดป้ ิดประตไู ว ้ พโี อค๊ เดนิ ไปวางแผน่ งานไวบ้ นโตะ๊ ทํางานของพเี อก ผมเดนิ ตามไปวางแผน่ งานทเี หลอื ไวข้ า้ ง ๆ กนั “สงสยั พเี อกจะกลับไปแลว้ ” ผมออกความเห็น พโี อค๊ พยักหนา้ เห็นดว้ ย ผมเลยถอื วสิ าสะเปิดลนิ ชกั มองหาโพสทอ์ ทิ มา เขยี นขอ้ ความแปะไวใ้ หพ้ เี อกแทน พอเขยี นเสร็จก็หันไปมองพโี อค๊ อกี ที “เป็ นไงบา้ ง” พมี นั พยกั หนา้ มายังรอยแดงทคี อผม ตอนนมี นั ดขี นึ เยอะแลว้ รอยแดง ๆ ก็จางลง ไมค่ นั แลว้ ดว้ ย “ไดย้ าดจี ากพนี นี า มันตอ้ งหายอยแู่ ลว้ ” พมี นั เดนิ เขา้ มาใกล ้ ใชน้ วิ ดงึ เสอื ตรงคอออกเพอื ดรู อยแดง ใชป้ ลายนวิ ลบู ผวิ เบา ๆ เชค็ อกี ที “รอยมนั จางลงแลว้ นะ” “อมื ขอบคณุ อกี ครังนะฮะ ถา้ ไมไ่ ดพ้ ี ผมคงแยแ่ น่ ๆ แทนทจี ะหาย อาจไดว้ อลเปเปอรล์ าย ตกุ๊ แกมาประดบั แทน” พมี นั หวั เราะกบั มขุ ผมใหญ่ เออ กไู ปเป็ นตลกคาเฟ่ ดไี หมเนยี “เออ่ …แลว้ ตรงนันละ่ ” พมี นั ถามเสยี งเบา ผมยมิ รงั คอเสอื ออก สอ่ งดหู ัวนมตัวเองอกี ที

“ดขี นึ แลว้ เหมอื นกนั แตม่ นั ยังคนั ๆ อย”ู่ “กลับไปทายาเพมิ ละกนั ” พมี นั บอก กอ่ นยกนาฬกิ าขนึ ดู “พมี คี ลาสนะ ตอ้ งไปกอ่ นแลว้ ” แลว้ พแี กก็วงิ ลวิ หายไปเลย ผม ยมิ หันมาเชค็ ความเรยี บรอ้ ยของงานบนโตะ๊ อกี ที จัดแผน่ งานทวี างไวส้ องกองเมอื กี ให ้ เป็ นกองเดยี ว พอเรยี บรอ้ ยก็หันหลัง เตรยี มเดนิ ออกจากหอ้ ง แตม่ อื ทแี ตะลกู บดิ ไวต้ อ้ งหยดุ ชะงกั เพราะมมี อื ใหญข่ องใครบางคนมาคําประตไู ว ้ รงั สี คกุ คามแผก่ ระจายไปทัวทังแผน่ หลัง ผมคอ่ ย ๆ หันไปมอง ใบหนา้ คมเขม้ นงิ เรยี บราวรปู ปันของเทพบตุ รทถี กู จับมาสตา๊ ฟอกี ที มเี พยี งดวงตาเทา่ นัน ที ทําเอาขนทกี ลางหลังผม พากนั ลกุ ซู่ “พเี อก..”