(Y) Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 1

Kiss Love ♥ [32] ลกั หลับ [เอก...☼] ผมนังอมยมิ แทบจะตลอดเวลาทนี ังทานอาหารกนั มนั ปลมื ครบั ไมร่ วู ้ า่ มนั จะรตู ้ ัวไหมวา่ ชอบ ทําใหค้ นอนื ชอบโดยไมร่ ตู ้ ัว มนั เผลอมาเชด็ ปากใหผ้ ม ผมกม็ องมันองึ ๆ แตด่ มู นั จะไมร่ ตู ้ ัว แลว้ มันก็หันไปตกั กบั ขา้ ว และแบง่ อาหารใหพ้ วกนอ้ ง ๆ มนั ทําไดเ้ ป็ นธรรมชาตมิ ากครบั ผมไมเ่ คยพาใครมาทานขา้ วทบี า้ น นอกจากบรรดาลกู สาวของคณุ ๆ ทา่ น ๆ ทงั หลายทพี อ่ ชวนมา ซงึ ผหู ้ ญงิ บางคนก็พยายามดแู ลผมกบั พอ่ แมแ่ บบนแี หละ แตก่ ลบั ดไู มเ่ ป็ นธรรมชาติ และลนื ไหลแบบทกี ายทํา ผมวา่ พอ่ กบั แมค่ งจะ ฉลาดและรอู ้ ะไรมากพอ แตท่ า่ นก็ไมต่ อ่ วา่ หรอื ตําหนติ เิ ตอื นอะไร ไม่ ไดแ้ สดงออกวา่ ยอมรบั หรอื ปฏเิ สธ สว่ นผมก็แคว่ างตวั นงิ ๆ เพราะผมบอกแลว้ วา่ ผมยังไม่ แน่ใจอะไรทังนัน รวมถงึ กายดว้ ย และทา่ นก็คงจะดอู อกวา่ กายคงคดิ ไมต่ า่ งกบั ผมเทา่ ไหร่ หลงั จากมอื คํา มันขอตวั กลับกอ่ น แตพ่ วกนอ้ ง ๆ ออดออ้ นขอใหม้ นั คา้ งดว้ ย มนั พยายาม คดั คา้ น แตย่ ากครับ สรปุ คนื นมี นั ก็ตอ้ งคา้ งทนี ี พอ่ กบั แมข่ อตวั ขนึ ไปนอนกอ่ น เหลอื พวกเราหา้ ชวี ติ ทขี นขบวนกนั มานังดหู นังผใี นหอ้ ง รับแขก กายไมใ่ ชค่ นกลัวผี เลยนังดเู งยี บ ๆ ไมต่ า่ งกบั ผม สารภาพวา่ ผมเคยเจอดว้ ย แตเ่ ป็ นผคี ณุ ทวด ชว่ งคณุ ทวดเสยี ใหม่ ๆ ตอนผมเจอ ผมกเ็ ฉย ๆ นะ แลว้ หลังจากนันก็ไมเ่ คยเจออกี เลย สาม ทโมนชอบดหู นังผี แตก่ ลัวผเี ขา้ ไส ้ เพราะงันเวลาดถู งึ ไดพ้ ากนั รอ้ งวดี วา้ ย เกาะแขนผม กบั กายแน่นหนบึ พอหนังจบผมรบี ไลพ่ วกนอ้ ง ๆ ขนึ หอ้ งทันที แตพ่ วกมนั กลัวครับ ผมกบั กายเลยตอ้ งไปสง่ พวกมันถงึ ในหอ้ ง “เป็ นเด็กดกี นั นะ ถา้ เป็ นเด็กดี ผจี ะไมห่ ลอก” ไอต้ ัวเล็กมนั หลอกเด็ก “หนูไมก่ ลัวหรอก” ไอแ้ อมมันทว้ ง แตเ่ กาะสองแขนนอ้ งมนั แนน่ หนบึ “งันคนื นี ผจี ะมาหลอกกกก” มนั ทําเสยี งน่ากลัวหน่อย ๆ ไอน้ มี นั ก็หลอกเด็กเป็ นวยุ ้ “แวก้ กก ไมเ่ อานะ พวกหนูเขา้ นอนแลว้ ”

แลว้ พวกมันก็พากนั วงิ ขนึ เตยี งใครเตยี งมันเอาผา้ หม่ คลมุ จนมดิ หัว สาม สาวเขาพักอยหู่ อ้ งเดยี วกนั ครับ ในหอ้ งนอนขนาดใหญจ่ งึ มสี ามเตยี งเรยี งกนั ขา้ งหวั เตยี งของแตล่ ะคนจะมโี ตะ๊ เครอื งแป้ งกนั อยู่ สว่ นตเู ้ สอื ผา้ ใชร้ ว่ มกนั (เสอื ผา้ ก็มแี บบละสาม ตวั ) จรงิ ๆ พอ่ กบั แมเ่ คยจับแยกหอ้ งกนั มาแลว้ แตแ่ ยกไดแ้ คอ่ าทติ ยเ์ ดยี ว พวกมนั ก็หอบ หมอนมานอนดว้ ยกนั อกี คณุ พอ่ เลยสงั ใหค้ นไปยกเตยี งมารวมกนั ไวใ้ นหอ้ งนแี ทน “เราก็ไปนอนกนั บา้ งดกี วา่ ” ผมชวน มันพยกั หนา้ รบั ดมู นั นงิ มาก หรอื วา่ จะทําใจไวแ้ ลว้ วา่ คนื นตี อ้ งเสร็จผมอกี พอ เขา้ หอ้ ง มันก็หันมาขอชดุ นอนกบั ผม ผมก็เดนิ ไปหยบิ มาให ้ ชดุ เดมิ ครบั มนั ไมว่ า่ อะไร เดนิ เขา้ หอ้ งนําไป สกั พักกเ็ ดนิ ออกมา แลว้ ผมก็เขา้ ไปอาบตอ่ ผมอาบนําไปอมยมิ ไปกบั สงิ ทมี นั ทําวันนี ดใี จดว้ ยทคี นื นจี ะไดง้ าบมัน ผม รบี อาบนําถสู บู่ พรมนําหอมชะฟ้งุ เดนิ ออกจากหอ้ งนําไป กวาดตามองหาไอต้ ัวเล็ก มัน อยบู่ นเตยี งครบั นอนตะแคงขา้ งหนั หนา้ เขา้ หากําแพง คลมุ ผา้ หม่ ไวจ้ นถงึ ครงึ หนา้ ผมยมิ เดนิ ไปทงิ ตัวลงนังบนเตยี ง เขยบิ เขา้ ไปหามนั จับไหลม่ นั ไว ้ กม้ หนา้ มอง แตว่ า่ มัน… หลบั ไปแลว้ ครับ = = ผมอมยมิ ขํา นมี นั จงใจรบี อาบนํากอ่ น เพอื จะไดห้ นผี มมาหลับเนยี นะ เด็กชะมัดยาด แลว้ คณุ คดิ วา่ ผมจะทํายงั ไง เป็ นคนดปี ลอ่ ยใหม้ นั นอนไป หรอื จะเป็ นไอโ้ จรใจรา้ ยกระทํา ชาํ เรามนั ครับ... ผมเลอื กอยา่ งหลังแบบไมต่ อ้ งคดิ มากใหเ้ สยี เวลา หมมู าใหเ้ ขมอื บถงึ ทเี รอื งอะไรผมจะปลอ่ ยไปใหโ้ ง่ เอาละ… ผมจะลกั หลบั คนหลบั แลว้ นะครา้ บบบ ผม เขยบิ เขา้ ไปชดิ มนั อกี นดิ จบั ผา้ หม่ ไว ้ เลกิ ออกจากตวั มันชา้ ๆ ผา่ นชว่ งเอวลงไปทตี น้ ขา แลว้ สะบดั กองไวท้ ปี ลายเทา้ ผมวางมอื ไวบ้ นตน้ ขามนั เบา ๆ ตอนแรกก็คดิ วา่ มันแกลง้ หลบั แตไ่ มม่ อี าการสะดงุ ้ สะเทอื นใหเ้ ห็นเลยแฮะ สงสยั จะหลบั จรงิ

เอาไงดวี ะกู จะหยดุ หรอื จะไปตอ่ ดี ผม ตดั สนิ ใจละมอื ออก เขยบิ หวงั จะทงิ ตวั ลงนอนดี ๆ แตม่ นั ดนั ขยับรา่ งกายนดิ หนงึ เพราะ ความหนาวจากแอร์ จนเสอื ทคี ลมุ ตน้ ขามนั อยเู่ ลกิ ขนึ สงู ภาพทเี ห็น ทําเอาผมเปลยี นใจจากทวี า่ จะนอนมาวางมอื ไวบ้ นตน้ ขามนั อกี รอบ ลบู ไลไ้ ปมา เบา ๆ มันเงยี บครบั คงหลบั ลกึ ไปแลว้ จรงิ ๆ ผมกม้ ซกุ ซอกคอมัน ไดก้ ลนิ สบหู่ อมจาง ๆ มนั ยงั นอนนงิ ผมจับมันพลกิ นอนหงาย แลว้ ซกุ ซอกคอมันอกี รอบ ไดย้ นิ เสยี งครางออกมาเบา ๆ ผมยมิ ทนั ทกี บั ปฏกิ ริ ยิ าตอบรับ ผม เลอื นรมิ ฝี ปากจากลําคอขนึ ไปกดจบู มอื ไมก้ ็ไมอ่ ยสู่ ขุ คลปี ลดกระดมุ มันออกสองสาม เม็ดบน เกยี วคอเสอื ไปดา้ นขา้ ง จนเผยใหเ้ ห็นยอดอกเม็ดเล็ก ผมสะกดิ และบบี มันเบา ๆ ไอ ้ ตวั เล็กผวาเฮอื ก ปรอื ตามอง “พเี อก ออื ” มนั เรยี กและครางไปพรอ้ มกนั เพราะผมยงั บบี หวั นมมันอยู่ “อยา่ หลับหนพี สี ”ิ “ผมงว่ ง” มนั บอกกอ่ นผวาอกี รอบเมอื ผมกม้ กดั ยอดอกมนั ที \"พกี ็งว่ งเหมอื นกนั \" ผมบอกมันไปงนั แตก่ ็ยงั ไมล่ ะปากไปไหน “พเี อก\" มนั จบั หวั ไหลผ่ มไว ้ ผลักเบา ๆ คลา้ ยจะใหผ้ มหยดุ แตแ่ อน่ หนา้ อกขนึ ตอบรบั ปลายลนิ ที กาํ ลังรกุ รานของผม \"พ.ี .” “พเี อก!!!!!” ผม รบี ถอนรมิ ฝีปากออกทันทเี มอื ไดย้ นิ เสยี งรัวเคาะประตหู อ้ ง ผมกบั กายหนั ไปมอง เสยี ง เคาะยงั ดงั ไมห่ ยดุ ผมขมวดควิ เดนิ หวั เสยี ไปปลดล็อกลกู บดิ ทนั ทที ปี ระตเู ปิดออก พวกสาว ๆ รบี กรกู นั เขา้ มาภายในหอ้ งทันที แถมยังพากนั กระโดดขนึ ไปนังบนเตยี งผมอกี โดยไม่ สนใจดว้ ยซําวา่ กายจะอยใู่ นชดุ และทว่ งทา่ วาบหววิ ขนาดไหน (มนั ลกุ ขนึ มานังแลว้ ครับ)

“พวกหนูขอนอนดว้ ยคนนะคะ เมอื กเี ห็นอะไรแวบ ๆ ผา่ นหนา้ ตา่ งหอ้ งดว้ ย” ผมหนา้ หงกิ กกู าํ ลังจะงาบหมู ไอพ้ วกนนี ี “นะ นะ นะ” พวกมันพากนั ออดออ้ น “พจี ะไปสง่ ทหี อ้ ง” ผมตดั บท จับลกู บดิ ไว ้ บอกพวกมนั ดว้ ยสายตาวา่ ใหร้ บี ลงจากเตยี งมาเร็ว ๆ (เพราะกจู ะ เขมอื บหมตู อ่ ) “ไมเ่ อาอะ น่านะ พวกเราไมอ่ ยากกลบั แลว้ ” พวกมันทําหนา้ เหมอื นจะรอ้ งไห ้ ผมหนั ไปมองกาย แตร่ ายนันไมไ่ ดม้ องตอบ นังกม้ หนา้ อยู่ ผมพน่ ลมหายใจออกแรง “ก็ได”้ ผมตอบรับหนา้ หงกิ กอ่ นยมิ เย็นใสพ่ วกมันไปที “แตร่ ใู ้ ชไ่ หม มาขดั เวลากนิ พตี อ้ งโดนอะไรบา้ ง” พวกมันทําหนา้ เจอื น พยักหนา้ รบั กลา้ ๆ กลัว ๆ “ใหท้ ําอะไรก็ได”้ “แตต่ อนน”ี “พวกเรากลัวกนั จรงิ ๆ นา้ !!” พวก มันสามคนจับมอื กนั แน่น ทําทา่ จะรอ้ งไหจ้ รงิ ๆ ผมพยักหนา้ บอกใหพ้ วกมันเขา้ ไปนอน ดา้ นใน ผมเลอื กนอนตรงกลาง แลว้ ลากเอาไอต้ ัวเล็กมานอนรมิ สดุ ผมกอดมนั ไว ้ มันทําหนา้ ลําบากใจ แตก่ ย็ อมโดยดี สาว ๆ นอนกอดกนั ตวั กลมบนผา้ หม่ ผนื เดยี วกบั ผม ผมเออื ม ปิดไฟหวั เตยี ง กระชบั กอดคนในออ้ มแขนแน่นขนึ กม้ จบู แกม้ มันแผว่ เบา ไซร้ มิ ฝี ปากไปมาหนอ่ ย ๆ มันรบี หดคอหนี ผมอมยมิ กระซบิ บอกราตรสี วัสดมิ นั ผมถอนหายใจออกมาเบา ๆ สงสารนอ้ งกจู รงิ เชยี ว เหยี วเลย ผมเคยบอกกนั แลว้ ใชไ่ หมครบั มนี อ้ งผมอยเู่ มอื ไหร่ ไอท้ ตี ัง ๆ อยู่ เหยี วทนั ที เฮอ้ !! กรรมจรงิ กู ...

... ... ... ... ... ... ... ผมสะลมึ สะลอื ตนื ตอนไดย้ นิ เสยี งอะไรแชะ ๆ พอลมื ตามองก็เห็นพวกทโมนกําลังถา่ ยรปู ผม กบั กายอยู่ “อมื อยา่ เลน่ กลอ้ งของกายเขานะ หวงยงิ กวา่ ลกู ซะอกี ” ผมเตอื น “พวกหนูไมท่ ําพังหรอกคะ่ รวู ้ า่ พกี ายเขาหวง” “แตพ่ เี อกกบั พกี ายนอนกอดกนั น่ารักดเี นอะ” “ใช่ น่ารักมาก\" แลว้ พวกมนั ก็หันไปกรดี ใสก่ นั ไอต้ ัวเล็กยงั ไมต่ นื ครับ นมี นั หกโมงกวา่ ๆ ไมใ่ ชเ่ วลาตนื นอน ของมนั ผมเขยบิ ยกตวั ขนึ มาคําศอกไวท้ เี ตยี งมองสาว ๆ ทกี ําลังถา่ ยรปู กนั อยไู่ มห่ ยดุ “พกี ายน่ารกั อะ ตวั ขาว ๆ ปากแดง ๆ น่าเอาไปโชวใ์ หเ้ พอื น ๆ ทโี รงเรยี นดเู นอะ” พวก มันพยกั หนา้ ใสก่ นั แลว้ ก็พากนั วงิ ออกจากหอ้ งไป สกั พักก็วงิ ตบุ ตบั กลับเขา้ มาใหม่ พรอ้ มมอื ถอื คนละเครอื ง แลว้ กระหนํากดถา่ ยรปู ผมกบั กายไว ้ “นี อยา่ เอาไปโชวใ์ ครสมุ่ สสี มุ่ หา้ ละ่ มันจะเสยี หายกายเขา” “โห แลว้ ทพี นี อนกอดกนั นไี มเ่ สยี หายเลยเนอะ” ผมอมยมิ “กายเป็ นหมอนขา้ งของพนี นี า” ผมบอกพรอ้ มดงึ ไอต้ ัวเล็กมากอดเบา ๆ มันสะลมึ สะลอื ลมื ตามอง “พเี อก...” มนั ครางเรยี ก สงสยั จะยังประมวลผลไมท่ ัน ผมยมิ กม้ จบู มันที สาว ๆ พากนั กรดี จนมนั รบี ผลักหนา้ ผมออกแลว้ หนั ไปมอง พอรวู ้ า่ ไมไ่ ดอ้ ยกู่ นั เพยี งลําพังมันรบี เดง้ ตวั ลกุ ขนึ นังทันที สาว ๆ ไดก้ รดี กนั อกี ระลอก เพราะวา่ เสอื เชติ ทไี อต้ ัวเล็กใสอ่ ยู่ มันไมไ่ ดก้ ลัดกระดมุ ไวต้ ังแต่ เมอื คนื ตอนนมี นั เลยโชวแ์ ผน่ อกพรอ้ มหัวนมเล็ก ๆ ของมันหราเลย

“ผมไปอาบนํากอ่ นดกี วา่ ” มนั รบี ดงึ เสอื ตวั เองใหเ้ ขา้ ทเี ขา้ ทาง ลกุ ออกจากเตยี งเดนิ ลวิ ๆ เขา้ หอ้ งนําไป โดยมเี สยี ง ของสาว ๆ ตามกรดี กนั ไมห่ ยดุ ผม มองตามจนมันหายลับเขา้ ไปในหอ้ งนําถงึ ไดห้ ันมาชนี วิ คาดโทษใสส่ ามสาวตวั ป่ วน พวก มนั หนั ไปกรดี ใสก่ นั แลว้ วงิ ลวิ ออกจากหอ้ งไป ผมถอนหายใจออกมาสดุ แรง เมอื คนื ก็อดงาบ มอื เชา้ ก็อดแอม้ เสยี อารมณจ์ รงิ ๆ ผม รอจนมันอาบนําเสร็จ ถงึ ไดเ้ ขา้ ไปอาบตอ่ พอออกมา ก็ไมเ่ ห็นมนั อยใู่ นหอ้ งแลว้ คงลง ไปรออยขู่ า้ งลา่ ง หรอื ไมก่ ็กลัวจะโดนผมงาบตอนเชา้ ผมอมยมิ รบี แตง่ ตวั แลว้ เดนิ ผวิ ปาก อารมณด์ อี อกจากหอ้ งไป มนั คยุ อยกู่ บั คณุ แมท่ โี ตะ๊ อาหาร ผมเดนิ ไปทงิ ตัวลงนังขา้ ง ๆ สกั พักสาว ๆ ก็พากนั วงิ ลงมา “เมอื คนื พวกเรานอนกนั ทหี อ้ งพเี อก” เจา้ ไอรบี รายงาน ยังไมท่ ันทกี น้ จะแตะเกา้ อี มันก็ควา้ เอาแซนดว์ ชิ ไสโ้ ปรดยดั ใสป่ ากจนมี คราบซอสเลอะตดิ แกม้ ผมกําลังจะเออื มหยบิ ทชิ ชไู่ ปเชด็ ให ้ แตก่ ็ชา้ กวา่ ใครอกี คน เป็ นไอต้ ัวเล็กครับ เจา้ ไอยมิ รับแกม้ บาน ผมกบั พอ่ แมเ่ ฝ้ ามองการกระทําเหลา่ นัน แตพ่ วกมนั ไมไ่ ดใ้ สใ่ จ ปากยงั เลา่ เจอื ยแจว้ ตอ่ “เมอื คนื ดหู นังผี เห็นทหี นา้ ตา่ งเหมอื นมอี ะไรไหว ๆ น่ากลวั มาก” “ใช่ ๆ” “แตพ่ กี ายนอนน่ารักอะ หลับป๋ ยุ เหมอื นลกู แมวเลย” แลว้ พวกมันก็แถไปเรอื งอนื จนกายสําลักขา้ วทกี นิ อยู่ พอ่ กบั แมพ่ ากนั อมยมิ ป่ วนครบั ... พวกนอ้ ง ๆ ผมมนั ป่ วนไดท้ กุ สถานการณจ์ รงิ ๆ หลงั จากสง่ นอ้ ง ๆ ไปโรงเรยี น ผมกบั กายก็เลยไปมหา’ลัยพรอ้ มกนั เพราะมเี รยี นชว่ งเชา้ เหมอื นกนั (ป้าหวงิ เอาชดุ มนั ไปซกั รดี ตงั แตเ่ มอื คนื แลว้ ) เห็นมันบอกวา่ เสารอ์ าทติ ยน์ จี ะไป หาแมม่ นั ทเี ชยี งใหม่ แคร่ วู ้ า่ มันจะไมอ่ ยู่ ผมรสู ้ กึ หววิ ๆ นดิ ๆ แฮะ

... ... ... ... ... ... ... “เป้ ” ผมเรยี กคนทยี นื เหมอ่ อยหู่ นา้ หอ้ งสภา มันหนั มามอง “เป็ นไง” ผมถามสนั ๆ มันไมต่ อบ เสกลบั ไปมองววิ ดา้ นนอกตอ่ “ยากชะมัดเลยวะ่ ” “มอี ะไรใหก้ ชู ว่ ยก็บอกไดน้ ะ” มนั พยักหนา้ รบั “บางทกี อู าจตอ้ งขอตวั ชว่ ยวะ่ ” ผมมองหนา้ มัน “จะลองคบกบั ใครสกั คน เผอื จะทําใหก้ ตู ัดใจจากมันได”้ “อนั นกี แ็ ลว้ แตม่ งึ นะ ถา้ มงึ ทําไดก้ ็ดี แตถ่ า้ ทําไมไ่ ด ้ ก็นกึ ถงึ ใจของคนทมี งึ จะคบดว้ ยหนอ่ ย ละกนั ” มนั หนั มามองผมอกี ที “กไู มอ่ ยากไดย้ นิ คําแนะนําแบบนจี ากพวกชอบฟันสาวแลว้ ทงิ แบบมงึ เลยวะ่ ” “ไอป้ ากแมว อนั นันสาว ๆ เขารอู ้ ยแู่ ลว้ วา่ กไู มจ่ รงิ จงั ถา้ เขา้ มาตอ้ งทําใจหน่อย” มนั หวั เราะกบั ขอ้ อา้ งผม “กายชว่ ยกไู วเ้ ยอะเลย” ผมสะดดุ ไปนดิ เออใช่ กยู งั ไมไ่ ดเ้ คลยี รท์ มี งึ ชอบเอาคนของกไู ปปรกึ ษาบอ่ ย ๆ เลย “กใู หม้ งึ ยมื ไดน้ ดิ หน่อย มากกวา่ นี มงึ โดนกตู บื ”

มนั หวั เราะเบา ๆ อายุ ยนื จรงิ ๆ พอพดู ถงึ ป๊ บุ ผมก็เห็นไอต้ ัวเล็กปับทันที มันเดนิ มาพรอ้ มไอเ้ ตย้ ในมอื ถอื เอกสารไวใ้ บหนงึ คงโดนอาจารยช์ าตใิ ชม้ าอกี แหงม ๆ ไอเ้ ป้ ทตี อนแรกยมิ แยม้ อยดู่ ี ๆ กห็ นา้ เรยี บขนึ มาทันที มงึ ใสห่ นา้ กากไดเ้ ร็วมากเป้ ไอเ้ ตย้ ก็ มองพมี นั ใหญ่ \"อาจารยช์ าตฝิ ากมาให\"้ ผม พยักหนา้ รบั เอกสารมาอา่ นทันที ระหวา่ งรอมนั ก็หันไปคยุ กบั ไอเ้ ป้ ผมอา่ นสงิ ทอี ยใู่ นมอื สลับกบั เหลอื บตามอง เห็นไอต้ ัวเล็กยดื ตวั กระซบิ ขา้ งหไู อเ้ ป้ ผมแทบจะฉีกกระดาษในมอื ทงิ ไอเ้ ป้ พยักหนา้ รบั สว่ นไอเ้ ตย้ เงยี บครับ เงยี บเอามาก ๆ ผมรบี เซน็ สงิ ทอี ยใู่ นกระดาษ มองมันใหร้ วู ้ า่ ผมจัดการเสร็จแลว้ มันละจากไอเ้ ป้เดนิ มารับ กระดาษจากผม “รบี พานอ้ ง ๆ ไปดภู าพนะพเี อก เดยี วหมดเวลากอ่ น” มนั บอก ผมพยกั หนา้ ชวนไอเ้ ป้เดนิ เขา้ หอ้ งทํางานไป ผมรวู ้ า่ มันไมอ่ ยากอยกู่ บั ไอเ้ ตย้ นาน ๆ และก็ เขา้ ใจวา่ เจา้ ตวั เล็กมนั พยายามทําอะไรอยู่ แตใ่ นใจก็ยงั วา้ วนุ่ กบั ความสนทิ สนมเกนิ ปกตขิ องมนั กบั ไอเ้ ป้ครบั ผมกลวั วา่ ไอเ้ ป้จะหลง เสน่หไ์ อก้ าย เหมอื นทผี มเป็ นอยตู่ อนนไี ง *** *** Kiss Love ♥ [33] วดั เกดิ ...เทยี วเชยี งใหม่ [กาย...♥] วนั นี ผมโดนอาจารยส์ ชุ าตเิ รยี กตวั ไปใชอ้ กี แลว้ ผมไมใ่ ชค่ นเดนิ เอกสารนะ ถงึ ไดใ้ ชเ้ อาใช ้ เอา พเี อกก็อกี คน แทนทจี ะดองงานไวส้ กั อาทติ ยส์ องอาทติ ยแ์ บบทผี า่ น ๆ มา ก็รบี รบั งาน

ไปอา่ นแลว้ เซน็ ใหเ้ ฉย อาจารยช์ าตแิ กเลยไดใ้ จ เรยี กใชผ้ มใหญ่ แลว้ ตอนนี ผมก็กาํ ลังยนื อยใู่ นหอ้ งทํางานของพเี อก วนั นเี อกสารเยอะหน่อย พแี กเลยใช ้ เวลาอา่ นนาน สงสารเหมอื นกนั ครับ ไหนจะตอ้ งเรยี นเหมอื นคนอนื ๆ ไหนจะตอ้ งทํางานที มหา’ลัย (และไดข้ า่ วมาวา่ ตอ้ งไปชว่ ยงานทบี รษิ ัทของคณุ พอ่ อกี ) แตย่ อมรับวา่ พเี อก ทํางานเกง่ จรงิ ๆ พี มันนังอา่ นแผน่ งานซะหนา้ นวิ ควิ ขมวด ผมก็ปลอ่ ยใหพ้ แี กทําไป แลว้ ตวั เองก็มายนื มอง พวกกระถางตน้ กระบองเพชรรมิ หนา้ ตา่ ง ผมชอบนะ พวกตน้ กระบองเพชรกบั ตน้ บอนไซเนยี ทงึ มากทคี นเราสามารถทําใหต้ น้ ไมข้ นาดใหญม่ ขี นาดเล็กลงมาได ้ “เรยี บรอ้ ยแลว้ ” พมี นั ยนื แผน่ งานมาให ้ ผมเดนิ ไปรับ กําลังจะเดนิ ออกจากหอ้ ง แตถ่ กู เรยี กไวก้ อ่ น ผมหนั ไป มอง “ครบั ” ผมตอบไดแ้ คน่ ัน แลว้ ปากผมก็ไรอ้ สิ ระ ไมร่ วู ้ า่ พแี กเขา้ มาประชดิ ตวั ตงั แตเ่ มอื ไหร่ จะกที กี ที ี ผมก็ยงั ไมค่ นุ ้ ชนิ กบั จบู พแี กสกั ที ผมพยายามผลักอกพเี อกออก แตม่ นั ไมข่ ยับเลย สกั นดิ เหมอื นเอาไมซ้ กี ไปงัดไมซ้ งุ เลยแฮะ พอขดั ขนื ไมไ่ ด ้ ก็ตอ้ งโอนออ่ นตามอยา่ งเดยี ว ผมยนื แหงนหนา้ รบั รสจบู รอ้ นแรงอยสู่ กั พัก พี เอกกป็ ลอ่ ยออก “ขอบใจ” แลว้ พมี นั ก็เดนิ กลบั ไปทํางานตอ่ เหมอื นไมม่ อี ะไรเกดิ ขนึ ผม ยนื หอบนดิ ๆ ตาพรา่ ไปชวั ขณะ รบี ยกหลังมอื มาเชด็ ปาก เหมอื น ๆ ตวั เองจะเสยี เปรยี บ ยงั ไงบอกไมถ่ กู ผมรบี หนั หลัง เดนิ ออกจากหอ้ ง กา้ วเร็วไปตามทางเดนิ ปัก! เพราะมวั แตเ่ ดนิ กม้ หนา้ โดยไมด่ ทู าง ผมชนกบั ใครเขา้ เต็ม ๆ จนแผน่ งานทถี อื มาดว้ ย ตก กระจายเกลอื นเต็มพนื “ขอโทษครับ” ผมเงยหนา้ มองคกู่ รณี “อา้ ว พโี อค๊ ” พี แกยงั ถอื โทรศพั ทค์ า้ งไวท้ หี อู ยเู่ ลย สงสยั ไมไ่ ดม้ องทางเหมอื นกนั ผมกม้ หัวและบอก

ขอโทษพแี กแบบไมม่ เี สยี ง (กลัวรบกวนปลายสายครับ) แลว้ กม้ เก็บแผน่ งานทพี นื พโี อค๊ รบี บอกลาปลายทางแลว้ ยอ่ ตัวลงมาชว่ ยเก็บดว้ ย “โทษเหมอื นกนั พไี มไ่ ดด้ ทู าง” ผม เงยหนา้ ทําสายตากรมุ ้ กรมิ ชอบแกลง้ พเี ขายงั ไงบอกไมถ่ กู เขา้ ใจความรสู ้ กึ ตอนพเี ป้ แกลง้ ไอเ้ ตย้ เลยครบั มนั มคี วามสขุ เวลาเห็นสหี นา้ อดึ อดั ของคนอยา่ งนนี เี อง “นันแน่ กบั สาวผมสนั คนนันใชม่ า๊ ” ผมลอ้ คอื ไมร่ หู ้ รอกวา่ แกคยุ กบั ใคร แซวไปกอ่ นครบั คนั ปากดี พแี กไมต่ อบ เอาแตจ่ อ้ งมาที ปากผม “ไปโดนอะไรมา” “หอื ?” ผมครางถามดว้ ยความสงสยั พแี กไมถ่ ามตอ่ แตเ่ ออื มมอื มาแตะปากผมเบา ๆ “ทําไมเหรอฮะ” ผมจับปากตวั เองถู ๆ “มนั แดง ๆ ชํา ๆ” ผมหนา้ รอ้ นขนึ มาทนั ที รบี เลยี รมิ ฝีปากตวั เองหวงั ใหม้ นั หายแดง สมั ผสั อนุ่ ๆ ของพเี อกยัง อยอู่ ยเู่ ลย “ไมต่ อ้ งมาแถเลย ตอบผมมาซะดี ๆ วา่ ไดค้ ยุ กบั สาวผมสนั คนนันรยึ งั ” ผมแถไปแซวพแี กตอ่ อยา่ ถามผมเรอื งปากพ!ี ผมอาย! พแี กมองหนา้ ผมอยพู่ ัก กอ่ นละสายตาไปเก็บกระดาษแผน่ ทเี หลอื มายนื ให ้ “ไดค้ ยุ แลว้ ” ผมฉีกยมิ “แลว้ เขาวา่ ไง” ผมถามตอ่ “ไมว่ า่ ไง เขาไมร่ ูว้ า่ พชี อบ”

ผมตาโต “อา้ ว แลว้ ทําไมไมร่ กุ ละ่ ครบั ” ผมแนะนํา “เรอื งแบบนพี วกพเี ชยี วนนี า ผหู ้ ญงิ คนเดยี ว น่าจะ จบี ไดไ้ มย่ ากนา้ ” ก็มนั จรงิ นนี า ไมเ่ คยไดย้ นิ วา่ เล็งใครไวแ้ ลว้ พลาดดว้ ย นอกจากจะเบอื กนั ซะเอง “พอดมี คี นทพี รี จู ้ ักดมี าชอบอยกู่ อ่ นแลว้ และดเู หมอื นนอ้ งคนนันจะชอบคนทพี รี จู ้ ักอยดู่ ว้ ย” พมี นั แงม้ อา้ ว งนั ก็แยน่ ่ะสิ ผมหนา้ เจอื น ยมิ แหะ ๆ ใหพ้ แี กไปที คนเรานกี ็นะ เจอเรอื งไอเ้ ตย้ ไปกแ็ ยพ่ อแลว้ ผมไมอ่ ยากใหพ้ โี อค๊ ตอ้ งทกุ ขท์ รมานไปดว้ ยอกี คน แตเ่ อะ๊ ? เมอื กพี มี นั บอกวา่ เหมอื นนอ้ งเขาน่าจะชอบ แตไ่ มไ่ ดบ้ อกวา่ เป็ นแฟนกนั นนี า “สรปุ นอ้ งคนนันก็ยงั ไมไ่ ดค้ บหากบั คนทพี รี จู ้ ักใชไ่ หมฮะ แคร่ สู ้ กึ วา่ จะชอบกนั เฉย ๆ” พแี กพยักหนา้ ผมยมิ ออกทันที “งัน ก็ลยุ เลยดกี วา่ ครบั จรงิ ใจซะอยา่ ง คนเราเกดิ มาชวี ติ เดยี ว รบี ทําในสงิ ทอี ยากทําดกี วา่ เผอื พรงุ่ นไี มม่ โี อกาส แลว้ จะมานังเสยี ดายทหี ลงั นา้ ” ผมตบไหลพ่ แี กเบา ๆ “สู ้ ๆ พี ผมเป็ นกําลังใจให”้ ผมบอกแคน่ ัน แลว้ ผมก็วงิ จากมา แตน แตน่ แตน้ แตน๊ !!!! และตอนนผี มก็มายนื อยบู่ นผนื แผน่ ดนิ ของจังหวดั เชยี งใหมแ่ ลว้ ละ่ ครับ ใช ้ เวลาเดนิ ทางจากกรงุ เทพชวั โมงนดิ ๆ (แตถ่ า้ นังรถก็ 10 ชวั โมง ตา่ งกนั ลบิ ลับ) ผมนัง คยุ กบั ไอเ้ ตย้ นําลายไมท่ ันจะอนุ่ เลย ผมพรอ้ มลกู ชายตัวนอ้ ย (นอ้ งกลอ้ งนันเอง) เดนิ ลงจาก เครอื ง ยนื โตเ๋ ตก๋ นั ไมน่ าน ก็มรี ถมารบั ถงึ ที นังไมถ่ งึ 20 นาที รถก็มาจอดสนทิ หนา้ บา้ นหลัง หนงึ ผมเงยหนา้ มอง ตอนแรกก็คดิ วา่ จะพักกนั ตามโรงแรมหรอื รสี อรต์ เหมอื นเคยซะอกี แต่ ทไี หนได ้ เป็ นบา้ นจรงิ ๆ ครับ

สวยใชไ้ ด ้ เป็ นบา้ นสไตลไ์ ทยโมเดริ น์ กระจกรอบดา้ น ดโู ปรง่ สบาย ตน้ ไมเ้ พยี บ แตด่ ู ๆ แลว้ เหมอื นจะยกมาปลกู มากกวา่ ขนึ เองตามธรรมชาติ พอผมกา้ วลงจากรถ แมก่ ็ออกมารบั ทันที “แม!่ !” ไอเ้ ตย้ วงิ เขา้ ไปกอดแมก่ อ่ น “กจู ําไดว้ า่ ผหู ้ ญงิ คนนเี ป็ นแมก่ นู ะเตย้ ” ผมพดู จาภาษาพอ่ ขนุ กบั มัน ถงึ จะตอ่ หนา้ แมก่ ็เถอะ (แมผ่ มเวลาอยกู่ บั เพอื นบางกลมุ่ ก็ดบิ เหมอื นกนั ครบั ) “แมม่ งึ ก็แมก่ อู ะ จรงิ ไหมครับคณุ แม”่ มนั ออดออ้ น ผมเบห้ นา้ ใสม่ นั ที “บา้ นใครฮะแม่ สวยด”ี ผมกวาดมองไปรอบ ๆ มมี มุ น่าถา่ ยรปู เยอะดี “บา้ นของนายกนั ตรัตน์ เวชกจิ นะ่ ” ผมยนื นงิ กไ็ อน้ ายกนั ตรัตนน์ ่ะ มันชอื ผม สว่ นไอน้ ามสกลุ นัน พอ่ ก็ยกให ้ ตงั แตผ่ มแหกทอ้ งแมอ่ อกมา รอ้ งอแุ ว ้ ๆ แลว้ “มะ หมายความวา่ บา้ นหลังน.ี ..” ผมชนี วิ ไปทตี วั บา้ น แมพ่ ยักหนา้ “เขยี นหนังสอื ตงั สามเรอื งแน่ะ กวา่ จะไดม้ า” ผมอา้ ปากคา้ ง “แมท่ ําได!้ ” ผมยมิ ใหจ้ นปากจะฉีก แมฝ่ ันมานานวา่ อยากมบี า้ นทเี ชยี งใหมส่ กั หลัง ตอนนแี กทําไดแ้ ลว้ ครับ จากนําพักนําแรงของตวั เองชะดว้ ย “แมผ่ มเกง่ ทสี ดุ เลย” แลว้ ผมก็กระโดดกอดแมไ่ ปที “แมใ่ หเ้ ป็ นของขวญั วนั เกดิ ลกู ”

“เออวะ่ กลู มื ไปเลยวา่ พรงุ่ นวี นั เกดิ มงึ ” ไอเ้ ตย้ มันทําหนา้ เหมอื นเพงิ นกึ ได ้ “จรงิ ๆ ไมต่ อ้ งไปจําก็ไดเ้ นอะแมเ่ นอะ เพราะวนั เกดิ มนั มนั ทําใหแ้ มต่ อ้ งเจ็บตวั นนี า” ไอเ้ ตย้ มันบอก ผมหนา้ บงึ “มงึ ก็ทําแมม่ งึ เจ็บเหมอื นกนั นันแหละ” ผม ยนื เถยี งอยกู่ บั ไอเ้ ตย้ สกั พัก แมก่ เ็ รยี กใหพ้ วกเราเขา้ บา้ น ผมยมิ ลว้ งหยบิ กลอ้ งมากด ถา่ ยเก็บภาพสวย ๆ แทบจะทกุ จดุ ของบา้ น ตงั แตร่ มิ รัวยันหอ้ งนําภายใน สว่ นไอเ้ ตย้ หวิ ของ ไปเกบ็ ในหอ้ งกับแมค่ รบั มนั เป็ นลกู รกั คนทสี องของแม่ ทําหนา้ ทไี ดด้ ไี มแ่ พผ้ มเลย ผม ภมู ใิ จกบั บา้ นหลังนนี ะ บา้ นทแี มผ่ มซอื ใหจ้ ากนําพักนําแรงของแก แมเ่ ป็ นผหู ้ ญงิ ทมี ี ความมงุ่ มนั สงู และผมก็รักทกุ อยา่ งทแี มเ่ ป็ น พอเดนิ สํารวจจนทัว ผมก็กลับเขา้ หอ้ งไปอาบนํา แลว้ ลงไปหาแมข่ า้ งลา่ ง (สว่ นไอเ้ ตย้ อา บนําอยคู่ รับ) “พรงุ่ นแี มม่ เี ซอรไ์ พรสด์ ว้ ย” “แคน่ กี ็มากพอแลว้ ครับ” “หึ ๆ แมแ่ คอ่ ยากใหก้ ายมคี วามสขุ ทสี ดุ น่ะ” “ผมก็อยากใหแ้ มม่ คี วามสขุ เหมอื นกนั ” “งันกายก็ตอ้ งมคี วามสขุ กอ่ น เพราะแมจ่ ะมคี วามสขุ ทสี ดุ เวลาทกี ายมคี วามสขุ เหมอื นกนั ” แมบ่ อก “งันแมก่ ็ตอ้ งมคี วามสขุ กอ่ น เพราะเวลาทผี มเห็นแมม่ คี วามสขุ ผมกม็ คี วามสขุ เหมอื นกนั ” ผมบอกตอ่ เรามองตากนั แลว้ ก็พากนั หวั เราะรว่ น ผม หยบิ กลอ้ งมาใสข่ าตงั เซตเวลาใหม้ นั กดถา่ ยอตั โนมตั ิ แลว้ ผมกบั แมก่ ็พากนั ถา่ ยรปู ดว้ ย กนั สองคน พอไอเ้ ตย้ อาบนําเสร็จ มนั ก็เขา้ มาแทรก แลว้ คนื นันพวกเราก็สนุกสนานอยกู่ บั การถา่ ยรปู

ดกึ แลว้ ครับ แมผ่ มเขา้ นอนไปแลว้ ผมเดนิ เลน่ ไปรอบ ๆ ตวั บา้ น กอ่ นเดนิ ขนึ ไปบนดาดฟ้า พนื ทที แี มท่ ําเอาไวเ้ ป็ นพเิ ศษ สาํ หรับชมววิ ตอนกลางวนั และดดู าวตอนกลางคนื ฉาบพนื เรยี บดว้ ยปนู เปลอื ยสเี ทาเขม้ ดอู ารต์ ดี ลอ้ มรัวดว้ ยระแนงไมก้ นั คนตก ปักโคมไฟไวร้ อบดา้ น จรงิ ๆ ขา้ งในตอ้ งเป็ นเทยี น แตแ่ มใ่ สห่ ลอดไฟดวงเล็ก ๆ ไวแ้ ทน ตงั เวลาใหม้ นั เปิดปิดเอง ตอนนมี นั เลยดสู วยสวา่ งไมแ่ พด้ วงดาวดา้ นบนเลยละ่ ดา้ นทตี ดิ กบั ตวั บา้ นมหี ลังคาทที ําจากไมค้ ลา้ ยโรงรถ คลมุ ดว้ ยไทรยอ้ ย ใหค้ วามรม่ รนื ยาม กลางวนั ดา้ นในสดุ มเี ตยี งไมข้ นาดคงิ ไซสต์ ังอยู่ มหี มอนองิ สามเหลยี มวางไวส้ ามใบ เอาไว ้ นอนเอกเขนก กลางสดุ มโี ตะ๊ เกา้ อสี ําหรับเขยี นหนังสอื ของแม่ และปิดทา้ ยดว้ ยชงิ ชา้ สําหรับ สามคนนังตงั อยรู่ มิ สดุ แมผ่ มแตง่ บา้ นเกง่ จรงิ ๆ ผม ทงิ ตวั ลงนังบนชงิ ชา้ ใชเ้ ทา้ ดนั พนื เบา ๆ ใหม้ นั แกวง่ แหงนหนา้ ขนึ มองทอ้ งฟ้า ทนี เี ห็น ดาวชดั แจว๋ เลย ผมยมิ ใหด้ วงดาวนดิ หนงึ แลว้ ใบหนา้ หลอ่ เหลาพรอ้ มรอยยมิ เจา้ เลห่ ก์ ฉ็ าย ขนึ มาแทนที “ตามมาหลอกหลอนไกลถงึ เชยี งใหมเ่ ชยี ว” ผมยมิ ใหก้ บั ใบหนา้ นัน นังมองดาวไปเงยี บ ๆ จนไดย้ นิ เสยี งอะไรกอ๊ กแกก๊ ดา้ นขา้ ง ผมหัน ไปมอง เป็ น ไอเ้ ตย้ ครบั มนั เดนิ มาทงิ ตวั ลงนังขา้ ง ๆ ยันเทา้ กบั พนื ชว่ ยผมแกวง่ ชงิ ชา้ อกี ที มัน แหงนหนา้ ขนึ มองทอ้ งฟ้า ทอดมองดวงดาวไมต่ า่ งกบั ผม “กอู ยากใหพ้ เี ป้ มาอยตู่ รงนดี ว้ ยจงั เลยวะ่ ” มนั เปรยผา่ นความเงยี บขนึ มา ผมหันไปมองมนั “มนั ตอ้ งมโี อกาสนันเตย้ เชอื ก”ู “อมื แลว้ กจู ะทําใหโ้ อกาสนันมาถงึ เร็วขนึ กอู ยากกลับไปเป็ นเหมอื นเดมิ กบั พกี ”ู ผมหันกลับไปมองทอ้ งฟ้าอกี ที รอเวลาใหพ้ เี ป้ทําใจใหไ้ ดก้ อ่ นนะเตย้ แลว้ ทกุ อยา่ งจะดขี นึ เอง

ผมตนื ขนึ มายดื เสน้ ยดื สายในเชา้ วนั ใหม่ บา้ นเงยี บครบั เงยี บกรบิ เลย ผมเดนิ ไปทัวทังบา้ น แตไ่ มเ่ จอใครเลย “แม”่ ผมเรยี กหา มองไปทโี ต๊ะอาหาร ก็ไมม่ อี าหารวางไวเ้ หมอื นเคย นมี นั เจ็ดโมงกวา่ แลว้ นะ แมไ่ ปไหน ไอเ้ ตย้ ก็อกี คน ปกตติ นื เชา้ ซะทไี หน ผม เดนิ ออกจากตวั บา้ นไปยังสวนหลังบา้ นก็ไมเ่ จอ จงึ ตดั สนิ ใจเดนิ ขนึ ไปบนดาดฟ้า ผม ชะงกั นดิ ๆ เพราะระหวา่ งทางเดนิ ขนึ บนั ได ผมเห็นโพสตอ์ ทิ ตดิ ไวข้ า้ งกําแพง ไมใ่ ชแ่ คใ่ บ เดยี ว แตม่ หี ลายใบ แปะไวเ้ ป็ นทางขนึ ไปดา้ นบน และขา้ ง ๆ โพสตอ์ ทิ แตล่ ะใบ ก็มภี าพถา่ ย ของผมตดิ ไว ้ ตงั แตเ่ ล็กจนโตเลย ผมยมิ เป็ นฝี มอื แมก่ บั ไอเ้ ตย้ แน่ ๆ แต่ ลายมอื นา่ รกั ๆ แบบนี มันดคู นุ ้ ๆ แฮะ เหมอื นเคยเห็นทไี หนมากอ่ น เพราะไอเ้ ตย้ ไมไ่ ด ้ ลายมอื แบบนี แมย่ งิ ไมต่ อ้ งพดู ถงึ เขยี นใหอ้ า่ นออกยงั ยากเลย ผมเดนิ ขนึ บนั ไดทลี ะกา้ วสลับกบั หยดุ อา่ นสงิ ทเี ขยี นไวใ้ นโพสตอ์ ทิ และมองภาพสดุ ขเี หรท่ ี แปะไวเ้ คยี งกนั คน เลอื กตอ้ งจงใจเลอื กแน่ ๆ และไอเดยี นตี อ้ งเป็ นไอเ้ ตย้ ชวั ร์ ๆ ผมดไู ปเรอื ย ๆ จนกา้ วมา ถงึ บนั ไดขนั สดุ ทา้ ย ผมหยดุ ยนื อยกู่ บั ที จอ้ งมองรอยยมิ สดใสของตวั เอง กอ่ นเลอื นสายตา ไปทโี พสตอ์ ทิ ทตี ดิ ไวข้ า้ งกนั ผมยมิ ทนั ที เมอื เห็นขอ้ ความจากลายมอื ทแี ทบจะอา่ นไมอ่ อกนัน “แมร่ กั ลกู จะ้ ” ไกเ่ ขยี เรยี กทวดแบบนี ของแมช่ วั ร์ ๆ ผมยมิ กา้ วผา่ นประตเู ขา้ ไป “ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ !!!” กระดาษสายรงุ ้ นับสบิ พงุ่ ออกมาจากกรวยกระดาษเล็ก ๆ ผมทําหนา้ ตนื จอ้ งมองผคู ้ น มากมายทอี ยตู่ รงหนา้ “สขุ สนั ตว์ นั เกดิ คะ่ พกี าย!!” “สขุ สนั ตว์ นั เกดิ จะ้ !!” “สขุ สนั ตว์ นั เกดิ นะ!!”

และ อกี หลากหลายเสยี ง แตห่ ผู มยงั ออื อยคู่ รับ ตาผมอาจจะลายดว้ ยก็ได ้ เพราะตอนนผี ม เห็นผคู ้ นจากในสภามากนั ครบองคป์ ระชมุ เลย ทังพเี อก ทยี นื กอดอกยมิ หลอ่ อยตู่ รงนัน พี โอมกบั พมี อ พโี อค๊ กบั พปี ิง พอี อ้ ย พกี ฟิ พสี าว พอี งิ แมแ้ ตพ่ เี ป้ ก็มาดว้ ย ผมมองไอเ้ ตย้ ทยี นื อยขู่ า้ งกนั เห็นมันยมิ รนื ในขณะทพี เี ป้ ทําหนา้ นงิ ๆ เทา่ นัน แลว้ กจู ะพามงึ หนมี าทําไมเนยี ขา้ ง ๆ พเี อกเป็ นสามทโมนทยี นื ยมิ แป้ น และใครอกี คนทผี มคาดไมถ่ งึ วา่ เขาจะมายนื อยตู่ รง นดี ว้ ย ผมวงิ เขา้ ไปกอดทันที กบั แมผ่ มจะไมอ่ อ้ นเทา่ ไหร่ แตก่ บั คนคนนี ไมอ่ อ้ นไมไ่ ดค้ รับ เหอ ๆ “จะกลบั มาทําไมไมบ่ อกกนั บา้ ง” ผมรบี ทว้ ง พอ่ ยมิ อบอนุ่ “ถา้ บอกก็ไมเ่ ซอรไ์ พรสน์ ะ่ สิ สขุ สนั ตว์ นั เกดิ นะ” พอ่ กม้ หอมแกม้ ผมเบา ๆ ที แลว้ ยนื ของ ขวญั ให ้ “ขอบคณุ ครับ” ผมรับมาถอื ไว ้ แมเ่ ดนิ มาหยดุ ยนื อยตู่ อ่ หนา้ ผม เหลอื บตามองพอ่ ดว้ ยความไมพ่ อใจ ทําปาก จจิ ๊ะใสพ่ อ่ ดว้ ย “แมก่ ็มจี ะ้ น”ี แลว้ แมก่ ย็ นื ซองอะไรสกั อยา่ งมาให ้ ผมรบั มาเปิดออกดกู ็เหน็ เป็ นกรรมสทิ ธใิ นบา้ นและทดี นิ ผนื นี “ขอบคณุ ครับแม”่ ผมรบี ผละจากอกพอ่ ไปสวมกอดแมท่ ันที แมเ่ ชดิ หนา้ ใสพ่ อ่ “ชิ ผมก็ยกบา้ นทกี รงุ เทพใหค้ ณุ กบั ลกู เหมอื นกนั แหละ” แมเ่ บป้ าก แมม้ อื จะลบู หวั ผมดว้ ยความออ่ นโยนอยกู่ ็ตาม “อะ นสี าํ หรับมงึ ” ไอเ้ ตย้ มันยนื ของขวญั มาให ้ ผมขมวดควิ มอง “ไหนวา่ มงึ จําไมไ่ ด”้ “วนั เกดิ เพอื นสนทิ ทังที จําไมไ่ ดก้ ็ควายแลว้ ” ผมยมิ สรปุ มันทําเนยี น แลว้ พวกพี ๆ ก็เดนิ มายนื ของขวญั ใหผ้ มกนั คนละกลอ่ งสองกลอ่ ง พกี ฟิ ให ้ กลอ่ งใหญม่ าก

กกกกก คาดวา่ น่าจะเป็ นตกุ๊ ตา พอผมเปิดออก ก็ตามคาดครบั เป็ นตกุ๊ ตาหมตี ัวใหญเ่ บอ้ เรมิ ตวั ใหญก่ วา่ ผมอกี “เอาไวก้ อดแทนไอเ้ อกมัน” พกี ฟิ กระซบิ บอก ผมยนื หนา้ รอ้ น แตก่ ็พยายามตเี นยี นนงิ ไว ้ พอพกี ฟิ ละออกไป สามทโมนก็ พากนั กระโจนใสผ่ มทันที “นขี องขวญั จากพวกเรา” กลอ่ งเดยี วครบั แตผ่ มรวู ้ า่ พวกนอ้ ง ๆ คงรว่ มกนั ซอื หรอื ทําให ้ ผมรับมาถอื ไว ้ นอ้ งมนั บอกให ้ เปิดทหี ลัง ผมก็เก็บเอาไวก้ อ่ น แลว้ พเี อกก็เดนิ มายนื ของขวญั ใหผ้ มบา้ ง เป็ นกลอ่ งเล็ก ๆ ครบั ผมรบั มาถอื ไว ้ แตย่ งั ไมเ่ ปิด หรอก ของคนสาํ คญั ตอ้ งเก็บเอาไวเ้ ปิดทหี ลงั ผม ถามวา่ ทําไมถงึ ไดม้ าจดั งานกนั ตงั แตเ่ ชา้ คําตอบก็คอื เพราะพวกพเี ขานังเครอื งมา ถงึ กนั ตงั แตเ่ มอื คนื (หลงั จากผมหลับไปแลว้ ) ขนื รอใหพ้ น้ วนั ก็ไมร่ ูว้ า่ จะไปแกรว่ กนั อยู่ ทไี หน สรปุ ผมตอ้ งเป่ าเทยี นตอนเชา้ กไ็ ดค้ รบั ตอนไหนสาํ หรับผมก็คอื วนั เกดิ เป็ นวนั ทแี มม่ อบชวี ติ ใหผ้ ม ผมเดนิ เขา้ ไปหอมแกม้ แมท่ ี แลว้ ก็กลา่ วขอบคณุ ทเี ลยี งผมมาจนโต แมซ่ งึ หนา้ แดงใหญ่ แตโ่ ดนพอ่ แซว แกเลยรบี กลับมาตหี นา้ บงึ เหมอื นเดมิ แมเ่ สนอใหพ้ วกเราไปเลยี งอาหารเด็กกําพรา้ บนดอยครับ ไมไ่ กลลบิ เทา่ กบั ทเี ราไปสรา้ ง โรงเรยี น แตก่ ็ไกลพอทคี วามเจรญิ ยังเขา้ ไมถ่ งึ งานนพี วกเราเลยลงขนั กนั เอง พอ่ ใจใหญส่ ดุ ใหม้ าเป็ นหมนื เลย แกบอกตอนแรกจะเกบ็ ไว ้ ใหผ้ ม แตเ่ ปลยี นใจใหเ้ ด็กดอยแทน ผมงซี งึ ใจพอ่ เลย แตว่ นั เกดิ ครบั ทําบญุ ไดร้ บี ทําไปเถอะ กอ่ นจะไมม่ โี อกาสไดท้ ํา พวก เราเหมารถตมู ้ ากนั เอง เอามาสองคนั เพราะคนเยอะกวา่ เดมิ แถมของยงั เยอะอกี ตา่ ง หาก พวกทโมนตนื เตน้ กนั ใหญ่ คงเพราะไมเ่ คยออกนอกสถานทแี บบนี และผมเพงิ รนู ้ ะ วา่ พี เอกมันทําทกุ ปี โห หนา้ ไมใ่ ห ้ แตใ่ จรักวยุ ้ เสน้ ทางกนั ดารสดุ ๆ กวา่ จะขนึ มาถงึ ไสผ้ มแทบจะลงไปกองอยทู่ พี นื พอรถจอดสนทิ พมี อ

ทนี ังอยตู่ ดิ กบั ประตกู ็เปิดประตอู อก พออากาศภายนอกสมั ผสั ผวิ ผมรบี หอ่ ตวั เขา้ หากนั ทนั ที เย็นครบั เย็นเจยี บเลย ยังดนี ะทแี มเ่ ตอื นเอาไวก้ อ่ น พวกเราเลยรอดกนั ดว้ ยเสอื กนั หนาวกนั คนละตวั สองตัว ผมกา้ วลงจากรถ กระชบั เสอื กนั หนาวแน่นขนึ ไมค่ ดิ วา่ บนดอยในฤดนู จี ะ หนาวขนาดนี (แมบ่ อกวา่ ดอยนี มันโอบลอ้ มไปดว้ ยนําตกกบั ตน้ ไมใ้ หญเ่ ยอะน่ะ เลยเย็น มากกวา่ ปกต)ิ พวกเรารบี ชว่ ยกนั ขนขา้ วของลงจากรถ ยกเอาไปวางไวย้ งั จดุ ทที างโรงเรยี นเตรยี มเอาไว ้ ผมก็ชว่ ยดว้ ยเหมอื นกนั เมอื กยี กลังขนมไปแลว้ เดนิ กลบั มา กําลังจะกม้ ยกลังทสี องตอ่ \"กาย\" ผมหันไปตามเสยี งเรยี ก ยังไมท่ ันไดร้ วู ้ า่ เป็ นใคร ก็มสี งิ หนงึ วงิ มาโป๊ ะหนา้ และกอ่ นทมี นั จะ รว่ งลงพนื ผมรบี ควา้ เอาไวท้ ันที เป็ นเสอื กนั หนาวครับ ผม เงยหนา้ มองเจา้ ของเสอื ตวั นัน พมี นั เดนิ เขา้ มาใกล ้ แลว้ กม้ ยกลังทผี มกําลังจะยกเมอื กี ไปถอื เอง ไมพ่ ดู ไมจ่ า เดนิ ลวิ ๆ เอาลังไปวางไวแ้ ลว้ เดนิ กลับมาใหม่ ลากเอาลังขวดนํา หวานเฮลซบ์ ลบู อยจากดา้ นในออกมา กําลังจะชอ้ นอมุ ้ (มันหนักนะน่ะ) “พไี มใ่ สเ่ หรอ” ผมถาม พมี นั หนั มามอง แลว้ ไอเ้ สอื ยดื สเี ทาตวั นันมันจะเนน้ กลา้ มของพมี นั ไปไหน “รอ้ น ฝากไวห้ น่อยละกนั จะใสก่ ็ได”้ พมี นั บอกแคน่ ัน แลว้ อมุ ้ ลังนําหวานเดนิ จากไป ผมมองพมี นั งง ๆ คนหรอื หมคี วายวะ คนอนื เขาหนาวกนั จะตาย มาบอกรอ้ นกนั ผมกม้ มองเสอื พมี นั อกี ที ก็ ดี กําลังหนาวเลย ผมรบี สวมเสอื ตัวนันทนั ที หันไปมองไอเ้ ตย้ มนั มสี ภาพไมต่ า่ งกบั ผม ครับ ใสเ่ สอื กนั หนาวตวั ใหญ่ ๆ เหมอื นกนั และใหเ้ ดาคงเป็ นของพเี ป้ เพราะรายนันก็เดนิ เท่ แบกของในสภาพเสอื ยดื ตวั เดยี วไมต่ า่ งกบั พเี อกเหมอื นกนั สงสยั พวกผชู ้ ายตวั ใหญ่ ๆ จะเป็ นโรคขรี อ้ นกนั ผม ละความสนใจจากพวกพมี นั หนั มาชว่ ยกนั ยกขา้ วของตอ่ เราเนน้ พวกขา้ วสารอาหารแหง้ กนั เป็ นหลักครับ อยา่ งพวกนํามัน นําปลา เกลอื พรกิ ไทย นําตาล ของใชเ้ บสกิ ทพี วกเราหา ซอื กนั ไดง้ า่ ย ๆ แตส่ ําหรับทนี ี มันไมใ่ ชเ่ รอื งงา่ ยเลย ไอเ้ ตย้ ชว่ ยพมี นั ขนของอยู่ ในขณะทสี ามทโมนชว่ ยพวกพผี หู ้ ญงิ หวิ ของ เล็ก ๆ นอ้ ย ๆ สกั พักก็พากนั วงิ ไปหาพเี อก ผมเขา้ ไปชว่ ยพอ่ แมร่ อื ของ เตรยี มแยกเพอื แจกใหเ้ ด็ก ๆ

สองคนเขากช็ ว่ ยกนั ไปกดั กนั ไป เพมิ สสี นั ดคี รบั ผมก็ทํา ๆ หยดุ ๆ เพราะตอ้ งเก็บภาพความ ประทับใจเอาไว ้ ดที เี อาขาตงั กลอ้ งมาดว้ ย ผมจะไดเ้ ขา้ ไปอยใู่ นเฟรมได ้ ผมไวใ้ จขากลอ้ งมากกวา่ มอื คนอนื ซะอกี ยกเวน้ พเี อกน่ะนะ แตต่ อนนมี สี ามทโมนอยู่ ผมไมก่ ลา้ ใหพ้ แี กแตะครับ ไม่ นานทางโรงเรยี นก็ตอ้ นพวกเด็ก ๆ มารวมกนั ไวย้ งั จดุ เดยี ว เยอะเหมอื นกนั ครับ แตแ่ ม่ เตรยี มของมาครบแน่นอน (วางแผนมาดคี รับ แมผ่ ม) เด็ก ๆ เดนิ เรยี งแถวกนั เขา้ มารับขนม จากมอื พวกเรา พอดวี นั นวี นั เสาร์ โรงเรยี นปิด แตแ่ มแ่ จง้ เขา้ มากอ่ นหนา้ นแี ลว้ วา่ จะมคี ณะของพวกเรามา แจกของ ชาวบา้ นเขาเลยพากนั มารอ พวกผมนเี หมอื นเป็ นพระเจา้ ของคนพวกนันเลย ผม เขา้ ใจแลว้ วา่ ทําไมพเี อกถงึ ไดช้ อบทํานัก ตอนแรกผมก็ชว่ ยพอ่ แมอ่ ยู่ หรอก แตไ่ ป ๆ มา ๆ สามสาวกเ็ ขา้ มาแทนที แลว้ ผมก็ถกู เตะให ้ มาอยกู่ บั พเี อกแทน เรายนื แจกของดว้ ยกนั สองคน (แยกกนั ครบั ผมกบั พเี อกแจกขนม พวก พผี หู ้ ญงิ แจกพวกสมดุ ดนิ สอ พโี อค๊ กบั พปี ิงแจกหนังสอื อา่ นเลน่ พมี อกบั พโี อมแจกพวก ขา้ วสารอาหารแหง้ สว่ นพอ่ กบั แมแ่ ละสามทโมนแจกพวกเสอื ผา้ เครอื งนุ่มหม่ ) พอเราแจกของ กนั ครบ กม็ ตี ัวแทนเด็ก ๆ ออกมารอ้ งเพลงกบั เตน้ ใหพ้ วกเราดู พวกทเี หลอื ก็ นังกนิ ขนมกนั แกม้ ตยุ่ บา้ งก็ชว่ ยกนั รอ้ งเพลงประกอบ น่ารักดี ผมก็ชว่ ยปรบมอื ดว้ ย ทงั ยมิ ทัง หัวเราะมองนอ้ ง ๆ ยกมอื ขนึ หมนุ ๆ แลว้ โยกเอวซา้ ยขวาในจงั หวะไมพ่ รอ้ มเพรยี งกนั อกี คน โยกซา้ ย อกี คนโยกขวา น่ารกั น่าเอ็นดดู ี ครหู นุ่มดอยทําหนา้ ทใี หจ้ ังหวะจากกลองกระตกิ นํา พลาสตกิ ชาวบา้ นบางคนกค็ วา้ หมอ้ ไหกะละมงั ถงั ถาดมาชว่ ยกนั เคาะใหจ้ ังหวะ ดพู นื ๆ แตม่ ี เสน่หด์ คี รับ หลงั จากการแสดงจบ พวกเราก็เรมิ เกบ็ ขา้ วของบางสว่ นขนึ รถ ผมกําลังเก็บขยะอยู่ สายตาก็ เหลอื บไปเห็นเด็กนอ้ ยคนหนงึ ยนื แอบอยหู่ ลงั ตน้ ไมไ้ มไ่ กลนัก เดาไมอ่ อกวา่ เป็ นเด็กผหู ้ ญงิ หรอื ผชู ้ าย ตวั เล็ก ๆ หนา้ มอม ๆ ผมสะกดิ ใหพ้ เี อกมอง พแี กอมยมิ หนั ไปหยบิ ขนม สมดุ หนังสอื ของใชข้ องเลน่ มาเซตใหญ่ แลว้ เราสองคนก็พากนั เดนิ เขา้ ไปหาเด็กนอ้ ยคนนัน ผมยอ่ ตวั ลงจนเสมอตวั เด็ก ในขณะทพี เี อกก็ทําตามบา้ ง เด็กนอ้ ยทําทา่ หวาดกลัว “ไมต่ อ้ งกลวั พวกพนี ะ” ผมยมิ อบอนุ่ หนั ไปรับของจากมอื พเี อกมายนื เด็กนอ้ ยรบี รบั ไปหอบไวก้ บั อก วงิ ลวิ ๆ หนไี ป ผมหันไปมองพเี อก “พเี อกทําเด็กกลัว”

“นายนันแหละ” พี มันเถยี ง ผมกําลังจะเถยี งตอ่ แตไ่ ดย้ นิ เสยี งคนโวยวายดา้ นหลงั ผมกบั พเี อกหันไปมอง ก็ เห็นพโี อมกบั พมี อ กําลังแยง่ กนั ป้ อสาวแมว้ วยั ละออ่ นคนหนงึ น่ารักใชไ้ ดเ้ ลยครับ มนิ ่าละ่ พวกพมี นั ถงึ ไดแ้ ยง่ กนั จบี ผมอมยมิ สา่ ยหัวไปมาอยา่ งเออื มระอา ขนาดมาทําบญุ ทําทานกนั นะเนยี ผม กบั พเี อกลกุ เดนิ กลับเขา้ ไปในกลมุ่ พวกสามทโมนรบี ลากพอ่ กบั แมเ่ ดนิ เขา้ มาหาทันที หนงึ ในสามทโมนยนื กลอ้ งมาให ้ ผมรบี รบั มาถอื ไว ้ กลัวลกู ชายพังครบั (เมอื กตี อนเก็บของ ผมฝากกลอ้ งไวก้ บั พอ่ นะ่ ไหงมาอยกู่ บั พวกทโมนไดเ้ นยี ) “เมอื กคี ณุ พอ่ ถา่ ยภาพพเี อกกบั พกี ายดว้ ยนะ” สาวนอ้ ยคยุ โวใหญ่ ไปเป็ นพอ่ ลกู กนั ตงั แตเ่ มอื ไหรว่ ะ “เนอะคณุ พอ่ คณุ แม”่ เนยี นครับเนยี น แมพ่ ยักหนา้ ลบู หวั สามสาวดว้ ยความเอ็นดู ผม เขา้ ใจเจตนาของนอ้ ง ๆ ทนั ที เพราะดจู ากระยะทพี อ่ กบั แมย่ นื อยคู่ กู่ นั โดยไมก่ ดั กนั แลว้ ถอื วา่ พัฒนาไปไดเ้ ยอะครับ สามทโมนหนั มายกั ควิ ให ้ ผมอมยมิ ขยับรมิ ฝีปากพดู คําวา่ “ขอบคณุ ” ใหเ้ หน็ กนั แคส่ คี น พอบา่ ยโมงกวา่ ๆ พวกเราก็บอกลาเด็ก ๆ และชาวบา้ นเพอื เดนิ ทางกลับ หลังจากนี พวกเรา จะตรงไปวดั กนั ครับ ไปไหวพ้ ระทดี อยสเุ ทพกนั *** *** Kiss Love ♥ [34] ดอยสเุ ทพ..ความสขุ เพยี งเล็ก [เอก...☼] รถ ของพวกเรากาํ ลังเชดิ หัวขนึ สดู่ อยสเุ ทพ เราเหมารถตกู ้ นั มา บอกตามตรงวา่ ผมไมไ่ ดร้ ู ้ เรอื งรรู ้ าวอะไรเลยวา่ วนั นเี ป็ นวนั เกดิ ของไอต้ ัว เล็กมัน จะวา่ ผมเป็ นคนไมใ่ สใ่ จก็ได ้ หรอื ยงั ไมไ่ ดห้ าขอ้ มลู ของมนั เก็บไวก้ ็ถกู ผมรตู ้ อนไอเ้ ป้มนั โทร มาบอกวา่ แมช่ วนมางานเลยี งวนั เกดิ ไอต้ ัวเล็ก แลว้ ใหช้ วนเพอื นทเี คยไปบา้ นกายครงั ทแี ลว้ มาดว้ ย ตอนแรกแมจ่ ะออกคา่ รถให(้ เหมารถตมู ้ ากนั ) แตพ่ วกผมขอมาเครอื งกนั ดกี วา่ (แตล่ ะ คนมเี งนิ จา่ ยครับ รวย ๆ กนั ทังนัน เรอื งแคน่ ขี ปี ะตวิ )

พอไอส้ ามป่ วนมนั ไดข้ า่ ว ก็รบี ออดออ้ นขอตามมาดว้ ยใหไ้ ด ้ สดุ ทา้ ยก็อยา่ งทเี ห็น ผมมเี วลาแคว่ นั กวา่ ๆ ในการหาของขวญั ใหม้ นั เดนิ หาอยนู่ านครับ แตไ่ มเ่ จอ สดุ ทา้ ยเลยสงั ทําบางอยา่ งใหม้ นั แทน และ ตอนนี ผมกําลังมองคนทเี ดนิ หอบแฮก เหงอื โซมกายอยขู่ า้ ง ๆ เพราะยังไมท่ ันถงึ ดอย ดี ไอโ้ อมมนั ดนั เสนอไอเดยี ใหพ้ วกเราเดนิ ขนึ ดอยกนั ไมไ่ กลครบั แคส่ ามกโิ ลจากจดุ ทรี ถ จอด(มันใหร้ ถขบั ขนึ ไปรอดา้ นบนกอ่ น) แตข่ อบอก ทางขนึ เขา ไมไ่ กลก็เหมอื นไกล ไอค้ นออกความเห็นมันก็เดนิ หอบแฮกเหมอื นกนั แตก่ ย็ งั กลันใจพาขาอนั ออ่ นลา้ เดนิ ขนึ เขา ตอ้ ย ๆ “ไหวไหม” ผมถามไอต้ ัวเล็ก หยบิ ผา้ เชด็ หนา้ มายนื ให ้ มันรบั ไปซบั แลว้ ยมิ กลับ “ขอบคณุ ฮะ” “โอย๊ พเี ป้ ไมไ่ หวแลว้ แบกผมท”ี ไอเ้ ตย้ มันขาลา้ แลว้ ครับ คนแรงนอ้ ยแบบมนั เดนิ มาถงึ นไี ดก้ ็ถอื วา่ เกง่ แลว้ “มาเองกเ็ ดนิ เอง” ไอเ้ ป้ มนั ตอบกลบั เรยี บ ๆ สงสยั ไอเ้ ตย้ จะหมันไสเ้ ลยกระโดดขหี ลังพมี นั แทน “น!ี ! เดนิ เองส”ิ ไอเ้ ป้ มนั พยายามแกะมอื นอ้ งมนั ออก “ไมเ่ อา พเี ป้ แบก” “หนัก!!” ไอเ้ ป้บน่ ไอเ้ ตย้ กระชบั มอื ทคี อพมี นั แน่น แนบหนา้ ไวก้ บั ลําคอพมี นั “นะ แบกผมหน่อย” มนั บอกเสยี งเบาคลา้ ยคนกําลังจะจากลาไกล ผมฟังยังรสู ้ กึ วบู โหวง แลว้ ไอเ้ ป้ละ่ มนั จะรสู ้ กึ ขนาดไหน สดุ ทา้ ย มนั ก็ยอมใหน้ อ้ งมนั ขคี อดี ๆ “หนัก” มันบน่ “ผมนําหนักลดไปตงั หา้ กโิ ลเชยี วนะ น่าจะเบากวา่ แตก่ อ่ นอกี ” ผมสงั เกตเห็นเหมอื นกนั วา่ ไอเ้ ตย้ ดซู บู ๆ ไป

“ทําไม” ไอเ้ ป้ มนั ถามเสยี งเครยี ด “เหงา กนิ อะไรไมค่ อ่ ยลง” มนั บอกเสยี งออ่ น กอดคอพมี นั แนน่ ขนึ ไอเ้ ป้นงิ เงยี บไป แตผ่ มวา่ ใจมนั กําลังรอ้ งไหอ้ ยแู่ น่ ๆ “ผมรกั พนี ะ” ไอเ้ ตย้ บอกพมี นั เสยี งเบา แตไ่ รเ้ สยี งตอบรับใด ๆ กลับมา ผม กบั กายเป็ นคสู่ ดุ ทา้ ยทเี ดนิ ตามหลัง โดยมไี อเ้ ตย้ กบั ไอเ้ ป้เดนิ นําหนา้ เราไปเรอื ย ๆ ผม มองพวกมนั ดว้ ยแววตาเห็นใจ กอ่ นหนั มามองคนขา้ งตวั บา้ ง มันแทบจะเดนิ ลนิ หอ้ ยแลว้ “ออ่ น” ผมวา่ ใส่ มันเชดิ หนา้ ทําทา่ ฮดึ ฮดั “ผมไมไ่ ดแ้ รงควายอยา่ งพนี ”ี ผมอมยมิ ไปกบั คําตอ่ วา่ มัน “เร็ว ๆ หน่อยซคิ ะ!! พวกพี ๆ เตา่ กนั จรงิ เชยี ว” พวก ไออ้ อ้ นเอามอื ป้องปากโบกมอื ไหว ๆ นําหนา้ อยบู่ นเนนิ ทางโคง้ นูน้ ครับ พอ่ กบั แมท่ นี า่ จะแรงนอ้ ยกวา่ พวกเรา กลับเดนิ ลวิ นําโดง่ ไปกอ่ นเพอื น สองคนนเี ขาแขง่ กนั เดนิ เร็วครบั สว่ นพวกนอ้ ง ๆ มนั ก็วงิ เลน่ กนั ไป แวะดตู น้ ไมด้ อกไมข้ า้ งทางกนั ไป หันกลับมามองคนลนิ หอ้ ยอกี ที ผมผอ่ นจังหวะฝี เทา้ ใหช้ า้ ลง ควา้ มอื มนั มาจบั แลว้ เดนิ เคยี ง ไปกบั มัน “เอา้ ซา้ ย ขวา ซา้ ย…ซา้ ย ขวา ซา้ ย” ผมกา้ วขาเป็ นจังหวะ มันขําใหญ่ “พลทหารกาย ขนื ชกั ชา้ เดยี วกถ็ กู ทําโทษหรอก” มนั สง่ คอ้ นใหผ้ มที เรง่ ความเร็วตามจังหวะทผี มนํา พอ่ แมแ่ ละพวกทโมนเดนิ นําหนา้ ชว่ งกลาง ๆ เป็ นเพอื น ๆ ผม ตามดว้ ยไอเ้ ป้กบั นอ้ งมนั และมผี มกบั กายรงั ทา้ ย ไอเ้ ป้ จงใจเดนิ ชา้ ๆ คงไมอ่ ยากใหม้ นั และนอ้ งมนั เป็ นทสี นใจของคน อนื เทา่ ไหร่ ยกเวน้ ผมกบั กายทรี เู ้ รอื งกนั ดอี ยแู่ ลว้ มนั กา้ วเทา้ เป็ นจังหวะ ชา้ ๆ เหมอื นอยากจะรักษาชว่ งเวลาเหลา่ นเี อาไวใ้ หน้ านทสี ดุ มัน คลอ้ งแขนมาดา้ นหลัง รดั นอ้ งมนั ไว ้ ไมต่ า่ งกบั ไอเ้ ตย้ ทกี อดคอพมี นั ไว ้ ซบหนา้ ขา้ งลําคอพี มนั

ผมมองภาพตรงหนา้ ดว้ ยแววตาหมองเศรา้ คละเคลา้ ความสขุ เพยี งเล็กนอ้ ย มนั มคี วามสขุ กบั ชว่ งเวลาอันนอ้ ยนดิ แตก่ ็เศรา้ เพราะอกี ไมน่ าน ชว่ งเวลาเหลา่ นกี ็จะหมดไป ผมกระชบั มอื ขาวทจี ับอยแู่ น่น จบั มันไว ้ แลว้ กา้ วเดนิ ไปพรอ้ มกนั อยากเอามันขหี ลงั เหมอื น กนั ครับ แตม่ นั คงไมย่ อม “เอย้ !! ไอส้ องคนู่ ันน่ะ รบี ๆ เดนิ เดะ๊ เดยี วดอยสเุ ทพก็หายไปหรอก” ดอยสเุ ทพบา้ นแป๊ ะมงึ อะดิ จะหายไป ผม กระชบั มอื ไอต้ ัวเล็กใหเ้ ดนิ เร็วขนึ สกั พักพวกเราก็มายนื หอบแฮก หานําหาทา่ กนิ กนั ตรง ทางขนึ วดั ขา้ งทางมรี า้ นขายของทรี ะลกึ หลายรา้ น มรี ถขายผลไม ้ และนําดมื ตา่ ง ๆ ผมซอื นําตะไครด้ มื สว่ นไอต้ ัวเล็กมนั เอานํามะพรา้ ว มแี มค่ า้ เดนิ เขา้ มาขายพวงมาลัยให ้ เรา พวงละยสี บิ บาท แตแ่ มบ่ อกใหไ้ ปซอื ขา้ งบนดกี วา่ สบิ บาทเอง พวกเราเลยขนยา้ ยตวั เองขนึ ไปยนื อยบู่ นตนี บนั ไดทางขนึ วดั (ขนาบสองขา้ งทาง ดว้ ยพญานาคตวั ยาวเฟือย) พวกไออ้ อ้ ยทําหนา้ เมอื ยทันทที เี ห็น พวก มันคอ่ ย ๆ กา้ วขนึ บนั ไดกนั สองสามกา้ ว แลว้ ก็พัก แลว้ ก็กา้ วกนั ตอ่ ผมกบั ไอต้ ัวเล็ก เดนิ คกู่ นั ไปเงยี บ ๆ พอ่ กบั แมเ่ ดนิ ลวิ ๆ นําไปนูน้ แลว้ ตามตดิ ดว้ ยสามสาวทเี รมิ หมดแรงออ้ น พอ่ ออ้ นแมก่ นั ยกใหญ่ “เหนอื ยฉบิ ไมน่ ่าบา้ จตี ามไอโ้ อมมันเลย” องิ เรมิ บน่ “กกู ็ลมื ไปวา่ ตอ้ งมเี ดนิ ขนึ บนั ไดดว้ ย” ไอโ้ อมหันมายมิ เหนอื ย ๆ ให ้ “พวกมงึ รรู ้ เึ ปลา่ วา่ พวกมงึ อะ ไดบ้ ญุ เยอะกวา่ คนอนื ๆ ยงิ ลําบาก บญุ ยงิ เยอะนะโวย้ ” มนั หนั หวั เรอื กลับมาชว่ ยพวกสาว ๆ กา้ วขนึ บนั ไดไปดว้ ยกนั ผชู ้ ายคนอนื ๆ ก็ลงมาชว่ ยดว้ ย เหมอื นกนั เวน้ แตผ่ มกบั ไอเ้ ป้ เพราะไอเ้ ป้ลากนอ้ งมนั อยู่ สว่ นผมอยากเดนิ คไู่ ปกบั ไอต้ ัวเล็ก มนั มากกวา่ ผมมองไปยงั ปลายทาง กวา่ จะถงึ สงสยั หอบแดกกวา่ เดมิ แน่ ๆ ... ... ... ถงึ จะชา้ ไปบา้ ง แตใ่ นทสี ดุ พวกเราก็มาถงึ ผมหยดุ ฝ่ าเทา้ ตรงบนั ไดขนั สดุ ทา้ ย เพราะไอต้ วั

เล็กมนั หยดุ ถา่ ยภาพ มนั ยนื เล็งกลอ้ งนงิ ๆ อยนู่ านจนพอ่ กบั แมแ่ ละนอ้ ง ๆ พากนั หอบ ดอกไมธ้ ปู เทยี นมายนื ให ้ ผมรับมาถอื ไว ้ แลว้ บอกใหพ้ วกเขาขนึ ไปกนั กอ่ น สว่ นผมก็ยนื รอ ไอต้ วั เล็กมนั ผม มองไปรอบ ๆ คนเยอะน่าดู วนั นวี นั เสารด์ ว้ ย หันมามองไอต้ ัวเล็ก มันยังยนื เล็งกลอ้ งอยู่ ผมเขยบิ หลบไปยนื อยขู่ า้ ง ๆ จะไดไ้ มข่ วางทางคนอนื ไอต้ วั เล็กมนั ยนื นงิ เหมอื นรปู ปัน ขยบั มอื เพยี งนดิ เพอื หามมุ และขยับนวิ เพอื ลันชตั เตอร์ ผมวา่ มนั ไมอ่ ดึ เรอื งการเคลอื นไหว แตถ่ า้ เรอื งใหน้ งิ มันทําไดด้ นี ะ สกั พักมนั ก็ลดกลอ้ งลง หนั มามอง “อา้ ว แลว้ คนอนื ๆ ละ่ ” “ไปกนั หมดแลว้ ” มนั ยมิ แหะ ๆ รบั ดอกไมธ้ ปู เทยี นจากมอื ผมไป “ไมต่ อ้ งรอผมก็ได ้ กวา่ จะถา่ ยได ้ บางทมี นั ใชเ้ วลานาน” อนั นันกรู อู ้ ยแู่ ลว้ ผม ไมไ่ ดต้ อบ เดนิ เคยี งมันขนึ ไปดา้ นบน พวกเพอื น ๆ คงไหวพ้ ระกนั เสร็จแลว้ เพราะเห็น พวกมันกําลังสนุกสนานกบั การหามมุ ถา่ ยรปู กนั อยู่ ในขณะทพี อ่ กบั แมถ่ กู พวกทโมนลากให ้ ไปเตมิ นํามันตะเกยี งอกี ดา้ น เรา เดนิ ไปจดุ ธปู เทยี นกนั ดา้ นซา้ ย ทนี เี ต็มไปดว้ ยนักทอ่ งเทยี วทังชาวไทยและชาวตา่ งชาติ พวกไกดก์ แ็ นะนํานักทอ่ งเทยี วกนั ดว้ ยภาษานัน ๆ ทไี ดย้ นิ บอ่ ยก็ ญปี ่ นุ องั กฤษกบั จนี เราจดุ ธปู และเทยี นพรอ้ มกนั เดนิ เอาเทยี นไปปักไวท้ ฐี าน แลว้ เดนิ ถอื ธปู ไปนังคกุ เขา่ บนพรม แดง ผมแหงนหนา้ ขนึ มององคพ์ ระ แลว้ ตงั จติ อธษิ ฐาน ขอใหผ้ มและคนทผี มรักทกุ คน มคี วามสขุ และสขุ ภาพแขง็ แรง พอ ผมขอพรเสร็จกน็ ังคอยไอต้ ัวเล็กทยี งั คงหลับตาตงั จติ ขอพรอยู่ พอมันเสร็จ ผมถงึ ไดล้ กุ พามันเดนิ ไปปักธปู ลงกระถางเดยี วกนั และจดุ เดยี วกนั กบั มัน แลว้ พวกเราก็กลับมากราบพระ อกี สามครัง เป็ นอนั จบกระบวนการ พวกเรา เดนิ หยอดตทู ้ ําบญุ กนั อกี นดิ หน่อย พวกสาว ๆ ชอบเสยี งเซยี มซกี นั แตข่ องผมไม่ เพราะผมถอื คติ สงิ ทเี ชอื ไดม้ ากทสี ดุ คอื จติ ใจและการกระทําของตวั เองนแี หละ “ไปถวายสงั ฆทานกนั ”

มนั ชวน ผมพยกั หนา้ เดนิ ไปซอื เครอื งสงั ฆทานทเี ขาเตรยี มไวใ้ ห ้ แลว้ เรากพ็ ากนั เดนิ ไป ถวายสงั ฆทาน พระทนี ดี ใู จดแี ละอบอนุ่ ครับ สวดดว้ ยภาษาเหนอื แถมยังใหพ้ รซะยาวยดื ผม กม้ หนา้ ตําตอนพระทา่ นรดนํามนตแ์ ลว้ เคาะกบาลมาสามที “ขอใหม้ แี ตค่ วามสขุ และความเจรญิ นะโยม” ผม นอ้ มรับลงกระหมอ่ มพอ ๆ กบั คนขา้ งตวั แลว้ เราก็พากนั เดนิ ไปเตมิ นํามันตะเกยี ง พอจบ กระบวนการไหวพ้ ระ เราถงึ ไดพ้ ากนั เดนิ ลงมาทโี ซนดา้ นลา่ ง “ถา้ อยากใหช้ วี ติ ประสบความสําเร็จและมชี อื เสยี ง ก็ตอ้ งตรี ะฆงั ใหด้ ัง ๆ” ไอต้ วั เล็กมนั บอก “แลว้ ตแี บบไหนถงึ จะดงั ” “ก็ตดี ัง ๆ” “ยังไง” ผมถามมันกวน ๆ มันเลยไปหยบิ ไมม้ าอนั หนงึ แลว้ ตใี หด้ ู ผมยมิ เย็น ดงึ ไมจ้ ากมอื มนั มาถอื “พมี เี ทคนคิ ตใี หด้ ังโดยไมต่ อ้ งออกแรงเยอะ” แลว้ ผมก็ทําใหด้ ู ไอต้ ัวเล็กอา้ ปากคา้ ง ทงึ ไปกบั เสยี งกงั วานใสแตด่ ังสะทา้ นไปทวั จนผคู ้ น หันมามอง ผมหัวเราะหึ ๆ ในใจ “ทํายังไงอะ!” มนั รบี ถามดว้ ยความอยากรอู ้ ยากเห็น ผมเลยสอนเทคนคิ ไป มันลองทําดู แตเ่ สยี งก็ยงั ดงั เทา่ เดมิ ผมเลยเดนิ ไปยนื ขนาบอยดู่ า้ นหลัง จบั หลังมอื มนั ไว ้ ผมสอนใหม้ นั วางมอื ใหน้ งิ ทสี ดุ ขยบั มอื ใหน้ อ้ ยทสี ดุ แตป่ ลอ่ ยพลังของรา่ งกายทังหมดไปทปี ลายไม ้ แลว้ ผมก็จับมอื มนั ลงระฆงั ดว้ ยจังหวะเพราะพรงิ เสยี งมันกอ้ งกงั วานเป็ นสองจังหวะ อาจจะเพราะมสี องแรงมอื มนั ยมิ ทรี ะฆงั ทมี นั ทําเสยี งดงั ขนึ กวา่ เดมิ โดยไมต่ อ้ งตแี รงจนเจ็บมอื “เกง่ จงั ขนาดตรี ะฆงั ก็ยงั เกง่ ” มนั ชม ผมอมยมิ แลว้ ปลอ่ ยใหม้ นั เป็ นอสิ ระ “เรอื งบางเรอื ง ถา้ เราจับใหถ้ กู จดุ ก็ไมจ่ ําเป็ นตอ้ งออกแรงอะไรมากก็ทําสาํ เร็จแลว้ ” มนั มองผมดว้ ยสายตาชนื ชม คลา้ ย ๆ กบั สายตาทมี นั มองไอค้ ณุ ชรนิ ทรน์ ันแหละ ผมงเี ขนิ เลย

“เอย้ !! ไอพ้ วกนันน่ะ มาถา่ ยรปู กนั ” ไอ ้ ออ้ ยมนั ตะโกนเรยี ก ผมกบั ไอต้ วั เล็กหันไปมอง พวกนันกําลังสนุกกบั การถา่ ยรปู กนั ใหญ่ เห็นสสี าวกําลังกระโดดสงู กลางอากาศ โดยมไี อป้ ิงเป็ นมอื ถา่ ย ผมกบั กายรบี เดนิ ไปสมทบ ทันที ดไี อต้ วั เล็กมนั พกขาตงั กลอ้ งมาดว้ ย พอมันจัดมมุ เสร็จ พวกเราก็รบี มดุ เขา้ เลนสก์ ลอ้ งแลว้ จัดการโพสตท์ า่ ตามใจขา้ ทันที พอ่ กบั แมห่ ันไปชนกนั นดิ หน่อย แลว้ ตา่ งคนก็ตา่ งดดี ตวั ออกหา่ งจากกนั เออเนอะ…คนเรา พอถา่ ยรปู กนั จนหนําใจ พวกเราก็พากนั ยกโขยงลงบนั ไดพญานาค ขาลงงา่ ยครบั พวกสาว ๆ พากนั วงิ ลวิ ๆ สว่ นพวกหนุ่ม ๆ เดนิ เหลส่ าวกนั ไป ไอพ้ วกนใี นวดั ในวาก็ไมว่ า่ งเวน้ (ไดข้ า่ ววา่ มงึ ก็เป็ น) พวก เราเดนิ ไปยงั โซนขายของทรี ะลกึ ตรงตนี บนั ไดดา้ นขวามอื แอมเกาะแขนแม่ สว่ นไอ เกาะแขนพอ่ แลว้ ก็มไี ออ้ อ้ นเกาะแขนคนทงั คอู่ ยตู่ รงกลาง สามสาวพากนั ออดออ้ นราวกบั เป็ นพอ่ แมข่ องตวั เองจรงิ ๆ สว่ นไอต้ ัวเล็กก็เดนิ ไปหยดุ ถา่ ยภาพไป โดยมผี มเดนิ ๆ หยดุ ๆ อยเู่ ป็ นเพอื น มนั หยดุ ขาไว ้ เล็งกลอ้ งไปยงั พอ่ กบั แมแ่ ละสามทโมนทกี ําลงั กม้ ๆ เงย ๆ ดพู วงกญุ แจทํามอื ของแมว้ สงู วยั “พอ่ กบั แมอ่ ยากไดล้ กู สาวมานาน สมใจพวกเขาละ่ ” ผมหันไปมอง “เอาเลยพยี กให”้ “ผมเอาจรงิ ๆ นะ แลว้ พจี ะเสยี ใจ” “เอาไปเลย แถมขา้ วสารอกี สบิ กระสอบ” ลดแลกแจกแถมครบั รนุ่ นี ไมร่ ับคนื สนิ คา้ ดว้ ย มันหวั เราะใหญ่ ผม หนั ไปมองไอเ้ ป้กบั ไอเ้ ตย้ เหน็ ไอเ้ ตย้ มันลากแขนพมี นั ไปทรี า้ นขายของทรี ะลกึ ควา้ หยบิ หมวกแมว้ มาใสใ่ หพ้ มี นั ไอเ้ ป้ มนั สา่ ยหนา้ เพราะดแู ลว้ คงไมห่ ลอ่ เอาน่าเป้ ปลอ่ ยวางสกั วนั พวกเราเดนิ ดขู องกนั ดา้ นบนเสร็จก็ไปตอ่ กนั ทดี า้ นลา่ ง ไดข้ องไปฝากคนกรงุ เทพเพยี บ

หวิ ครับ ตอนนหี วิ มาก กวา่ จะเดนิ ดขู องกนั หมด กเ็ กอื บหา้ โมงกวา่ เสยี พลงั งานไปเยอะ แม่ เลยชวนพวกเราไปกนิ หมกู ระทะกนั ยา่ นนมิ มานเหมนิ ทรก์ นั พวก เรามากนั เยอะ รา้ นเขาแทบพัง อาหารเป็ นแบบบฟุ เฟ่ ต์ คดิ เป็ นรายหัว หวั ละ 119 บาท คมุ ้ สดุ ๆ เพราะของกนิ เพยี บ เราไดโ้ ตะ๊ ยาวเป็ นวาเหมาทังแถบ นอ้ ง ๆ ผมมนั วงิ ไปหยบิ ขนม มากนิ กนั กอ่ น เป็ นนสิ ยั ไปแลว้ ครับ ชอบกนิ ของหวานกอ่ นของคาว ไอเ้ ตย้ มันเดนิ ไปหยบิ ตะกรา้ ใสข่ องมาสองใบ แลว้ ยนื ใหพ้ มี นั ถอื สว่ นตวั มันก็เดนิ หยบิ นูน้ หยบิ นใี สต่ ะกรา้ แตข่ องสว่ นมากก็เป็ นของโปรดของไอเ้ ป้มนั นันแหละ ไอเ้ ป้มนั มองนอ้ งมัน ดว้ ยสายตาอา่ นไมอ่ อก มนั คงจะรสู ้ กึ ผดิ ทที ํากบั นอ้ งมนั แบบนันเหมอื นกนั “เลอื กของทนี ายชอบบา้ งส”ิ ไอเ้ ตย้ หันมามองดว้ ยรอยยมิ “อะไรทพี ชี อบ เตย้ ก็กนิ ไดห้ มดแหละ” มนั พดู เอาใจพมี นั หันไปคบี อาหารตอ่ ผมทกี ําลังมองคนทงั คอู่ ยชู่ ะงกั เพราะตรงหนา้ มตี ะกรา้ ใสผ่ ักยนื มาใหส้ องใบ “ชว่ ยผมถอื ท”ี ผมก็รับมาถอื ไว ้ เดนิ ตามมันตอ้ ย ๆ มนั ถามวา่ ผมอยากกนิ อะไร ผมกบ็ อกมนั ไปสหี า้ อยา่ ง “พตี อ้ งกนิ แบบนแี หละ คมุ ้ สดุ ” “มอื เย็นพไี มก่ นิ เยอะเหมอื นมอื เชา้ หรอกนะ” “กนิ เยอะก็ออกกําลังกายเยอะ ๆ ส”ิ มนั แนะ “อมื ..เป็ นความคดิ ทดี ”ี ผมทําสายตากรมุ ้ กรมิ มันเสหนา้ ไปทางอนื เลอื กหยบิ ผกั มาใสต่ ะกรา้ ซะพนู ผมหัวเราะหึ เดนิ ตามมนั ไป ผม ถอื สอง มนั อกี สอง พอของครบ กเ็ ดนิ กลับไปทโี ตะ๊ ผมนังขา้ งไอต้ ัวเล็ก ฝังตรงขา้ มเป็ น ไอเ้ ป้ กบั ไอเ้ ตย้ สคี นตอ่ หมอ้ ครับ ยกเวน้ หมอ้ ของพอ่ กบั แมท่ มี สี ามสาวรว่ มกนิ ดว้ ย พวกนอ้ ง ๆ พากนั แยง่ คบี อาหารใหพ้ อ่ กบั แมก่ นิ ใหญ่ “ป๋ าตอ้ งกนิ เยอะ ๆ นะ จะไดม้ แี รงทํานอ้ งใหพ้ กี าย”

พวกมันทําเนยี น ทัง ๆ ทรี อู ้ ยแู่ ลว้ วา่ พอ่ กบั แมเ่ ลกิ กนั แมท่ ําทา่ จะคา้ น ไออ้ อ้ นมันสอดขนึ มา อกี “มา๊ ก็ตอ้ งทานเยอะ ๆ นะคะ บํารงุ นอ้ งจะไดผ้ วิ สวย ๆ เหมอื นออ้ นไง” ชมตัวเองก็เป็ นเนอะคนเรา แลว้ พวกมนั ก็พากนั นังประเคนอาหารใหพ้ อ่ กบั แมก่ นิ สองคนนันเลยตอ้ งแกลง้ เนยี นเป็ นผัว เมยี กนั ไปกอ่ น คงไมอ่ ยากใหเ้ ด็ก ๆ เสยี ความรสู ้ กึ แตพ่ อ่ กบั แมต่ กหลมุ พรางพวกมนั แลว้ ละ่ ครบั “มงึ อยา่ มาแยง่ ของกเู ดะ๊ !!” ไอม้ อมนั แยง่ หมกู บั ไอโ้ อมมนั เรอื งอนื มันสามคั คกี นั ดี ยกเวน้ เรอื งกนิ นแี หละ ไมแ่ ขง่ ก็ตกี นั ตลอด พอ่ กบั แมน่ ังกนั คนละฝังตรงหวั โตะ๊ มอี อ้ นนังตอ่ จากพอ่ สว่ นแมโ่ ดนประกบคู่ แอมกบั ไอ ถดั จากไอเป็ นผมแลว้ ก็กาย ขา้ งไอก้ ายเป็ นไอโ้ อค๊ ไอป้ ิง ฝังตรงขา้ มเป็ นไอม้ อกบั ไอโ้ อม ที ยงั แยง่ หมกู นั ไมห่ ยดุ ทเี หลอื เป็ นสาว ๆ ครบั ปกติ พวกผหู ้ ญงิ กลมุ่ ผมจะรกั ษาหนุ่ กนั อยแู่ ลว้ แตอ่ ยา่ ใหไ้ ดเ้ ขา้ รา้ นบพุ เฟ่ กนิ กนั เหมอื นเหล้ งมาก “นพี อไดแ้ ลว้ พกี นิ ไมห่ มดหรอก” ไอเ้ ป้ มนั ปราม เพราะไอเ้ ตย้ มันตกั ของกนิ ใหซ้ ะพนู จาน “นายน่ะกนิ ซะบา้ ง นําหนักลดไปตงั เยอะ” มนั คบี ของกนิ บางสว่ นคนื นอ้ งมนั ไอเ้ ตย้ ยมิ แป้นดว้ ยความดใี จ คบี กนิ อาหารทไี ดจ้ ากพมี นั ผมกําลังจะคบี ผกั มาใสจ่ าน อยู่ ๆ กม็ ตี ับชนิ โตมาวางแหมะอยบู่ นจาน “ของโปรดพ”ี มนั พดู แลว้ คบี กนิ ของมนั เองตอ่ ผมเงยหนา้ ขนึ สบตาไอเ้ ป้ กอ่ นคบี สงิ ทมี นั ใหม้ ากนิ แลว้ ไอต้ ัวเล็กก็หันไปคบี ไกไ่ ปใหไ้ อเ้ ตย้ คบี หมใู หพ้ อ่ และคบี ตน้ หอมใหแ้ ม่ ผมควรจะดใี จดไี หมเนยี “กายพใี ห”้ หันไปมองดา้ นขา้ ง ไอโ้ อค๊ มนั คบี หมยู า่ งไวบ้ นจานไอต้ ัวเล็ก ผมควิ ขมวด

“คบี เพลนิ ไปหน่อย” มนั ใหเ้ หตผุ ล จานมนั พนู ไปดว้ ยหมยู า่ งจรงิ ๆ นันแหละ ผมไมไ่ ดใ้ สใ่ จ หนั ไปแยง่ หมยู า่ งกบั ไอเ้ ป้ มนั ตอ่ “พเี ป้ ” ไอเ้ ตย้ มันหยบิ ผา้ เชด็ หนา้ มาเชด็ เหงอื ใหพ้ มี นั แลว้ กม้ ลงไปกนิ ตอ่ ไอเ้ ป้ มนั ก็นังกนิ ไปเงยี บ ๆ ถา้ เป็ นผม คงรสู ้ กึ ทรมานไมแ่ พก้ นั ถา้ คนทเี รารกั แตบ่ อกไมไ่ ดม้ า นังเชด็ เหงอื ใหแ้ บบนิ ผม ถอนใจเบา ๆ แลว้ อยู่ ๆ ก็มมี อื ขาว ๆ พรอ้ มผา้ เชด็ หนา้ สขี าวมาซบั เหงอื ทหี นา้ ผากให ้ ผมหันไปมอง มนั รบี ชกั มอื กลับ วางผา้ เชด็ หนา้ ไวบ้ นตกั หยบิ ตะเกยี บขา้ งจานมาคบี หมทู สี กุ แลว้ บนเตายา่ งกนิ ตอ่ ผมสดู ลมหายใจเขา้ ปอดแลว้ ผอ่ นคลายออก มงึ จะทําใหก้ หู วนั ไหวไปถงึ ไหนวะเนยี ........ ...... ..... .... ... .. , พอ หนังทอ้ งตงึ พวกเราก็ขนขบวนกนั ออกจากยา่ นนมิ มาน แลว้ ไปตอ่ กนั ทถี นนววั ลายเพอื ละลายทรพั ยใ์ นกระเป๋ า เป็ นแหลง่ ชอ็ ปคลา้ ยถนนคนเดนิ วนั อาทติ ยน์ ันแหละ ตงั อยทู่ ถี นนววั ลาย เขาเรมิ วางของขายกนั ตังแตห่ า้ โมงเยน็ ยงิ ดกึ คนยงิ เยอะ ถงึ ถนนเสน้ นจี ะสนั และคนไม่ เยอะเทา่ ถนนคนเดนิ วนั อาทติ ย์ แตก่ ็เยอะอยดู่ ี พวก เราเรมิ เดนิ กนั ตงั แตป่ ากทางเขา้ พวกทโมนเดนิ ประกบพอ่ กบั แมเ่ หมอื นเดมิ ผมไม่ แน่ใจวา่ พวกนอ้ ง ๆ ตอ้ งการชว่ ยใหพ้ อ่ แมค่ นื ดกี นั หรอื อยากออ้ นเอาของ หรอื อยากกนั พวก ทา่ นออกจากกาย เพอื ใหผ้ มไดม้ เี วลาอยกู่ บั กายสองคนนาน ๆ หรอื บางทอี าจจะทังสามอยา่ งรวมกนั ก็ได ้ ตามคอนเซป็ ต์ ‘ยงิ ปืนนัดเดยี ว ไดน้ กสามตวั ’ ผมไมไ่ ดพ้ ดู เองนะ เป็ นคตขิ องพวกทโมนเขาน่ะ พวก เราเดนิ ดขู องกนั ไปเรอื ย ๆ กอ่ นหยดุ กนั ทหี นา้ รา้ นขายสตรอเบอรร์ ี ไอต้ วั เล็กหยบิ มา แจกใหผ้ มกบั เพอื น ๆ ผมคนละแกว้ สว่ นมนั ถอื ไวส้ องพอ ๆ กบั แมแ่ ละพอ่ นันแหละ

มนั บอกวา่ ชอบ ผมอมยมิ เดนิ ดขู า้ วของ ขา้ งทางไป พวกไอส้ าว มันยนื ดผู า้ ไหมไทย คงอยากไดไ้ ปฝากคน ทบี า้ น สว่ นองิ ยนื ดเู ขาทําเมยี งคํา กอ่ นเหมามาเซตใหญแ่ ลว้ แจกจา่ ยใหพ้ วกเรา งานนซี อื นูน้ ซอื นกี นิ กนั ไมห่ ยดุ นขี นาดวา่ กนิ หมกู ระทะกนั มาแลว้ นะเนยี ผมเดนิ ตามไอต้ ัวเล็กมนั เห็นมันเดนิ ไปหยบิ เสอื ลายวยั รนุ่ มาถอื ไว ้ เป็ นเสอื สขี าว มไี ซส์ สําหรับผหู ้ ญงิ และผชู ้ าย ของผชู ้ ายเขยี นเอาไวว้ า่ ‘เพราะเรา’ สว่ นของผหู ้ ญงิ เขยี นไวว้ า่ ‘รกั กนั ’ พอซอื เสร็จมันกเ็ อาไปยนื ใหก้ บั พอ่ แมท่ ันที ถา้ พอ่ กบั แมเ่ ห็นลาย จะยอมใสก่ นั ไหมน่ะ ผม เห็นรา้ นขายภาพถา่ ยฝีมอื เด็กมอตน้ ผมรบี ลากมนั เดนิ ไปตรงนันทนั ที เป็ นนอ้ งผชู ้ าย อายแุ ค่ 13 ปี ชนื ชอบการถา่ ยรปู มาตงั แตส่ บิ ขวบ แลว้ กลอ้ งทใี ช ้ ก็เป็ นกลอ้ งจากมอื ถอื เพราะยงั ไมม่ งี บไปซอื กลอ้ งจรงิ ๆ เห็นบอกทําภาพมาขาย เพอื ตอ้ งการรวบรวมเงนิ เอาไวซ้ อื กลอ้ งจรงิ ๆ ใช ้ ไอต้ วั เล็กมนั คยุ จอ้ กบั นอ้ งเขาใหญ่ ฝี มอื ดคี รบั ภาพไมค่ มชดั เทา่ กบั กลอ้ งจรงิ ๆ แตม่ มุ มอง และบรรยากาศของภาพสวยงามมาก สาํ หรับ เด็กนอ้ ยวยั แคน่ ี ทําไดข้ นาดนกี ็ถอื วา่ เจง๋ แลว้ ครับ ทสี าํ คญั ยงั สรา้ งรายไดแ้ ละความ ภาคภมู ใิ จใหต้ ัวเองอกี ตา่ งหาก ไอต้ ัวเล็กมนั เหมามาเกอื บหมดแผง โดยผมเป็ นคนจา่ ย (คอื งบมนั หมดระหวา่ งทาง พอ่ กบั แมห่ ายไปไหนแลว้ ไมร่ ู ้ มนั เลยขอยมื ผมแทน) ผมก็แงะ กระเป๋ าตวั เองจา่ ยไป แลว้ ก็ถอื ของใหม้ นั ดว้ ย จะไดใ้ หม้ นั ดขู า้ วของไดส้ ะดวก ๆ มนั แลกอี เมลกนั นดิ หน่อย เอาไวต้ ดิ ตอ่ กนั ในฐานะคนรักการถา่ ยภาพเหมอื นกนั หมดจาก รา้ นถา่ ยภาพ เราก็ไปยนื ดนู อ้ ง ๆ ฟ้อนรําบา้ ง คนแกฟ่ ้อนรําบา้ ง มนั ก็ทําบญุ ไปน่ะนะ(ดว้ ยเงนิ ผม) ดใี จครบั ทมี นั ขอยมื ผม เหมอื นไดเ้ ป็ นสว่ นหนงึ ของชวี ติ มนั ดี พวก เราพากนั เฮโลไปหยดุ อยทู่ รี า้ นโปสการด์ แลว้ เขยี นโปสการด์ สง่ ใหต้ ัวเอง แลว้ ก็คนอนื ๆ ทเี ราตอ้ งการ สนุกครบั ผมเขยี นสง่ ใหต้ ัวเองใบหนงึ ทเี หลอื ก็สง่ ใหพ้ อ่ กบั แม่ นอ้ ง ๆ รวม ถงึ เพอื น ๆ ทกุ คน ไมเ่ วน้ แมก้ ระทงั ไอต้ ัวเล็กดว้ ย เดนิ ไปไดส้ กั พัก เราก็หยดุ มองกลมุ่ นักรอ้ งคนตาบอดทนี ังเรยี งกนั บนพนื ผมหยบิ เงนิ มายนื ใหไ้ อต้ ัวเล็กทนั ทอี ยา่ งรงู ้ าน เกง่ ครับคนเหลา่ นี แมร้ า่ งกายจะพกิ าร แตใ่ จยงั สู ้ ไมเ่ พยี งทําใหช้ วี ติ ตวั เองดขี นึ แตย่ งั ทําใหผ้ คู ้ นทไี ดม้ าพบเห็น มที ังรอยยมิ และกําลังใจกลับบา้ นไปดว้ ย

พวกเราออกเดนิ กนั ตอ่ ผมหยบิ ๆ จบั ๆ ดพู วกงานฝี มอื ซะสว่ นใหญ่ กอ่ นทมี นั จะเดนิ ไปหยดุ อยรู่ า้ นรา้ นหนงึ มันยนื มองอะไรบางอยา่ ง กอ่ นเดนิ หายเขา้ ไปภายใน ผมกา้ วเทา้ ตามมันไป ตดิ ๆ “พแี พพ้ วกเงนิ หรอื เปลา่ ” มนั หนั มาถาม ผมสา่ ยหนา้ มันหนั กลบั ไปคยุ อะไรกบั เจา้ ของรา้ นนดิ หน่อย กอ่ นหยบิ บางสงิ มาถอื ไว ้ แลว้ หนั มาทางผม สงิ ทมี นั โชวต์ อ่ หนา้ คอื สรอ้ ยคอรปู พระอาทติ ย์ ลกู เลน่ และลายสวยดคี รับ เป็ นงานฝีมอื ทนี ่า จะทํายากพอควร “ผมให”้ ผมนงิ กอ่ นพยกั หนา้ ทหี นงึ “กม้ หนอ่ ย” มนั สงั ผมกม้ หวั ลงตําจนหนา้ เราจะชนกนั ผมแกลง้ เคลอื นปากไปแตะแกม้ มันเบา ๆ มันรบี เอยี ง หนา้ หลบหนี ผมอมยมิ มันพยายามปรับสหี นา้ ใหน้ งิ อยู่ คงกําลังอาย เป็ น แบบตะขอครับ เสน้ สายทําดว้ ยเชอื กไมอ่ บั ชนื ไมร่ ะคายและไมอ่ ดึ อดั ราคาแพงน่าดู แตผ่ มก็ยอมใหม้ นั ซอื ให ้ ไมใ่ ชเ่ พราะราคา แตเ่ พราะมนั เป็ นของทมี าจากมนั ตา่ งหาก “ขอบใจ” “เทด่ ี คดิ แลว้ วา่ ตอ้ งเหมาะ” มนั ชม ผมทําหนา้ นงิ ๆ ยนื กระเป๋ าเงนิ ใหม้ นั ไปทังใบเลย มนั ก็รับไปถอื ไว ้ ผมรวู ้ า่ มนั จําไดว้ า่ มนั ใชไ้ ปเทา่ ไหรแ่ ลว้ แตผ่ มไมส่ นใจหรอก อยากใชใ้ ชไ้ ปเถอะ บอกแลว้ ถา้ กบั เมยี ผมยอม เอะ๊ ? กคู ดิ อะไรอยวู่ ะ ผมเดนิ ออกมาจากรา้ นเครอื งเงนิ โดยมบี างสงิ ตดิ คอมาดว้ ย รสู ้ กึ หนา้ ตวั เองจะบาน ๆ ยงั ไงบอกไมถ่ กู ผมซอื กางเกงเลมาดว้ ยสองสามตัว เอาไวใ้ สน่ อน จรงิ ๆ ชอบแบบเอวรดู มากกวา่ ถอดงา่ ยดี

มนั ซอื ดว้ ยสองสามตวั เหมอื นกนั ไป ๆ มา ๆ พวกเราก็วงแตก ตอนนใี ครอยตู่ รงไหนกนั แลว้ ก็ไมร่ ู ้ เดยี วคอ่ ยโทรหากนั อกี ที บอกตามตรง ปกตผิ มไมช่ อบเดนิ ตามใครเพอื ชอ็ ปปิงแบบนหี รอก แมแ้ ตก่ บั นอ้ ง ๆ หรอื คนที เคยคบ ๆ กนั มาก็เถอะ แตไ่ มใ่ ชก่ บั กาย ไมแ่ น่ใจวา่ เป็ น เพราะตวั มัน หรอื เพราะสถานทที เี ราเดนิ กนั นันไมใ่ ชร่ า้ นขายเสอื ผา้ เครอื ง สาํ อาง หรอื รองเทา้ ทไี มไ่ ดอ้ ยใู่ นสายตาของผมกนั แน่ ผมถงึ ไดม้ คี วามสขุ ขนาดนี หรอื คณุ วา่ ไง? *** *** Kiss Love ♥ [35] ถนนววั ลาย [กาย...♥] ผม คดิ อยเู่ สมอ วา่ พเี อกคอื พระอาทติ ย์ และตอนนผี มเห็นพระอาทติ ยแ์ ลว้ ครับ ผมเดนิ ตรง เขา้ ไปดทู ันที พเี อกเดนิ ตามเขา้ มาตดิ ๆ ผมมองสงิ ทอี ยใู่ นตโู ้ ชว์ มันทําจากเงนิ แทค้ รับ ผม หันไปถามพแี กวา่ แพเ้ ครอื งเงนิ หรอื เปลา่ พแี กบอกไมแ่ พ ้ ผมเลยหยบิ สงิ นันขนึ มาดู มันเป็ นสรอ้ ยคอ จเี งนิ แทเ้ นอื บรสิ ทุ ธิ เป็ นงาน ฝี มอื ตามออเดอร์ อนั ทผี มถอื อยู่ เป็ นของทลี กู คา้ ชาวตา่ งชาตเิ คยสงั ทําเอาไว ้ แตย่ กเลกิ กะทันหนั เพราะเจา้ ของดนั ตอ้ งไปในทที หี า้ มใชข้ องพวกนี เป็ นงานทที ําดว้ ยมอื ทกุ ขนั ตอน เชอื กเป็ นเชอื กแบบพเิ ศษ ยดื หยนุ่ ไมอ่ มนํา ไมช่ นื ไมเ่ ป็ นเชอื รา เหมาะกบั พวกนักกฬี ามี เหงอื ดี ราคาไมถ่ กู เลย แตเ่ พราะมนั เป็ นของทสี งั ทําพเิ ศษนแี หละ ผมเลยเลอื กใหพ้ เี อก พมี นั คงรําคาญทผี มยมื เงนิ หลายรอบ เลยยกกระเป๋ าเงนิ มาใหท้ ังใบเลย ผมยมื ไมเ่ กนิ 5000 บาทหรอกครบั ผมจําได ้ “อดึ อดั ไหม” ผมถาม พเี อกสา่ ยหวั ผมยมิ แลว้ เราก็พากนั เดนิ ออกจากรา้ นเพอื ไปดขู า้ วของ อยา่ งอนื กนั ตอ่ หันซา้ ยหนั ขวา มองไมเ่ ห็นใครแลว้ ครับ ไกลออกไปลบิ ๆ เห็นพอ่ กบั แมแ่ ลว้ กส็ ามทโมนเดนิ ดขู องกนั อยู่ พวกหนุ่ม ๆ กน็ ูน้ ดา้ นซา้ ย สว่ นสาว ๆ หายครบั ผมพาพเี อกไปหยดุ อยรู่ า้ นขายกางเกงของ ชาวเชยี งใหม่ พมี นั อยากไดแ้ บบเอวรดู แตท่ นี มี ี

แตเ่ อวมัด เราซอื กนั คนละสามตวั เดนิ ไปอกี หา้ หกรา้ นถงึ เจอกางเกงแบบเอวรดู เรากซ็ อื กนั อกี คนถอื ของก็พเี อกนันแหละ จรงิ ๆ ผมอยากชว่ ยถอื เกรงใจพมี นั แตพ่ เี อกยนื ยันจะถอื เอง เพอื ใหผ้ มเลอื กของไดถ้ นัด ๆ แลว้ ก็ชว่ ยเลอื กเผอื พมี นั ดว้ ย ผมก็โอเค สรปุ ไดเ้ สอื แบบบา้ น ๆ มากนั คนละสามตัว พแี กเนน้ สเี ขม้ ๆ อยา่ งสดี ํา แดงเลอื ดหมู และ นําเงนิ สว่ นผมเนน้ สอี อ่ น ๆ สบายตา อยา่ งสคี รมี ขาว และฟ้า สพี วกนเี วลาใสแ่ ลว้ หวั มนั โลง่ ดี เดนิ ไปสกั พัก ผมเรมิ หวิ นํา เราเดนิ ไปทซี มุ ้ ขายนํา ถามพแี ก พแี กบอกไมห่ วิ ผมเลยซอื มา แกว้ เดยี ว เป็ นเป๊ บซคี รับ ผมเดนิ ดขู องไปดดู นําในแกว้ ไปเรอื ย ๆ อยู่ ๆ พแี กก็กม้ ลงมาดดู นําจากแกว้ ผมเฉยเลย ผม ชะงกั กอ่ นจะยนื แกว้ นําใหพ้ มี นั ดดู ดี ๆ ไหนมงึ บอกไมห่ วิ ผมเผลอจอ้ งมองรมิ ฝี ปากไดร้ ปู ทกี ําลังคาบหลอดอยนู่ ัน ไมไ่ ดค้ ดิ ลกึ นะครับ แตแ่ อบคดิ เล็ก ๆ วา่ พมี นั กําลงั จบู ผมทางออ้ มอยู่ แมม่ คดิ อะไรเป็ นแตว๋ ไปไดก้ ู เราเดนิ ไปหยดุ ดสู าวนอ้ ยกําลังนังตขี มิ ผมยกกลอ้ งขนึ มาหามมุ ทนั ทโี ดยมพี เี อก ยนื หวิ ของ รออยขู่ า้ ง ๆ พมี นั ความอดทนสงู ดคี รับ ขนาดผมยนื ถา่ ยตงั นาน ก็ยงั ยนื รอไดโ้ ดยไมต่ อ่ วา่ หรอื รังใหผ้ ม หยดุ ถา่ ยสกั คํา ที นมี ขี นมจกุ จกิ ขายเยอะ บางอยา่ งเขากย็ นื ใหช้ มิ ฟรี ๆ ผมเดนิ ไปหยบิ ขนมถว้ ยฟมู าสองชนิ กม้ หัวขอบคณุ แลว้ ก็เดนิ ชงิ หนมี า ผมเอาใสป่ ากตวั เองชนิ หนงึ แลว้ เอาอกี ชนิ ป้อนพเี อก หาของกนิ ฟรคี รับ พแี กขาํ ใหญ่ “งก” พมี นั วา่ ผมสง่ คอ้ นใหพ้ แี กไปที “เขาเรยี กชมิ กอ่ นตดั สนิ ใจ” พมี นั พยกั หนา้ หงกึ ๆ ทําหนา้ ประมาณวา่ เชอื ก็ได ้

จรงิ ๆ ถา้ ของอนั ไหนรสชาตถิ กู ใจก็ซอื ครับ แตข่ องทไี มต่ อ้ งชมิ ก็ซอื เนยี คอื สตรอเบอรร์ ี เชอื ไหม ผมกนิ ไปสองแกว้ แลว้ แตพ่ อเห็นอกี รา้ นคนกําลังมงุ ซอื กนั อยู่ ผมกเ็ ขา้ ไปตอ่ แถว เพอื ซอื อกี เอาแกว้ ใหญเ่ ลยครับ แกว้ ละ 20 บาท ผมกนิ ไปจมิ ป้อนพเี อกไป รายนกี ไ็ มต่ อบรับหรอื ปฏเิ สธ อา้ ปากรบั ลกู เดยี ว เหมอื นหมาเลยแฮะ พมี นั เดน่ ครบั เดนิ ไปสาว ๆ กพ็ ากนั มองจนเหลยี วหลัง สว่ นผมเฉย ๆ เพราะผมหลงมากอ่ น หนา้ นันแลว้ ฮา่ ๆ ยงิ ใสเ่ สอื ยดื พรอ้ มแจ็คเก็ตสดี ําแบบนยี งิ เทเ่ ขา้ ไปใหญ่ เขา้ กบั จรี ปู พระอาทติ ยท์ ผี มใหพ้ อดี เลย ผม ยกกลอ้ งขนึ มาถา่ ยรปู คณุ ยายทกี าํ ลังฟ้อนรําโชวน์ ักทอ่ งเทยี วอยกู่ ลางถนน คณุ ยายใส่ ชดุ คนเหนอื ผา้ ถงุ สเี ลอื ดนก คาดผา้ สไบครมี ทหี ัวไหล่ ทดั ดอกไมไ้ วท้ หี ู รําชา้ ๆ โดยมคี ณุ ตานังอยบู่ นเกา้ อไี ม ้ ทําหนา้ ออ่ นโยน บรรเลงดนตรอี ยเู่ คยี งขา้ ง คณุ ยายยังคงรา่ ยรําอยา่ งตอ่ เนอื งดว้ ย จังหวะเนบิ ๆ ใบหนา้ ประดบั ไปดว้ ยรอยยมิ ผมทกี ําลัง ถา่ ยรปู อยดู่ ี ๆ ถกู รวบเอวเอาไวแ้ ลว้ ดงึ ไปดา้ นหลังจนชดิ อกแข็ง ๆ ของใครบางคน ผมรบี เอยี วหนา้ ไปมอง พเี อกน่ะเอง พแี กดงึ ผมออกมาจากกลมุ่ นอ้ ง ๆ นักเรยี นทกี ําลังเดนิ ขบวนกนั ครับ สงสยั ผมมัวถา่ ยรปู เพลนิ เลยไมร่ วู ้ า่ พวกนอ้ ง ๆ กําลังจะเดนิ ผา่ น เป็ นกลมุ่ เด็กนักเรยี น น่า จะสกั ประมาณมอปลาย เดนิ ขบวนเพอื รณรงคล์ ดโลกรอ้ น หลายคนใสช่ ดุ นักเรยี นถอื ป้าย บางคนใสช่ ดุ คอสเพลยเ์ ป็ นตวั ตน้ ไม ้ เป็ นถงุ กระดาษบา้ ง เป็ นถงุ พลาสตกิ ทเี ขยี นไวด้ า้ นหนา้ ของชดุ วา่ ‘ใชห้ นนู อ้ ย ๆ ก็ได ้ เพราะหนูไมอ่ ยากทําใหใ้ ครเดอื ดรอ้ น’ เห็นแลว้ ผมยมิ เลย มอี กี หลายชดุ ครับ ผมยนื เบยี ดกบั พเี อกเพอื ใหน้ อ้ ง ๆ เดนิ ผา่ นไปไดส้ ะดวก ๆ แตก่ ็ยงั มวิ ายยกกลอ้ งขนึ มากด ถา่ ยดว้ ย เห็น แลว้ ก็อดภมู ใิ จไมไ่ ด ้ เพราะนอ้ ง ๆ เหลา่ นเี ป็ นสว่ นหนงึ ทที ําใหส้ ังคมไทยเราเจรญิ ขนึ เหมอื นกนั พอลดกลอ้ งลง ก็เห็นภาพทที ําเอาผมฉกี ยมิ ไมห่ บุ เลย

พอ่ กบั แมค่ รับ กาํ ลังยนื เลอื กโคมไฟทรี า้ นขายโคมไฟกนั อยู่ คงจะเอาไปแตง่ บา้ นใหม่ ผมอมยมิ ยกกลอ้ งขนึ มากดถา่ ย ลมื คณุ ยายทกี ําลงั ฟ้อนรําไปเลย ผม ถา่ ยเอาไวท้ กุ ชอ็ ต ตงั แตภ่ าพของคนสองคนกําลังเถยี งกนั ภาพแมท่ กี ําลังตงั หนา้ ตงั ตา เลอื ก ภาพพอ่ ทแี อบมองดา้ นขา้ งของแม่ ภาพแมท่ เี หลอื บมองพอ่ เป็ นพัก ๆ เวลาพอ่ เผลอ และภาพของคนทงั คูท่ จี ับโคมไฟอนั เดยี วกนั ไว ้ แลว้ ชว่ ยกนั เชค็ รายละเอยี ดวา่ มตี ําหนอิ ะไร ไหม (เป็ นหลักการซอื ของของบา้ นเราเองครบั ) ซํายังแยง่ กนั จา่ ยเงนิ อกี ตา่ งหาก สดุ ทา้ ย พวกเขาก็หารกนั คนละครงึ ผมหวั เราะออกมาเบา ๆ “พวกทา่ นน่ารักกนั ดนี ะ” ผมหันไปมองคนทกี ม้ กระซบิ ขา้ งหผู มเมอื กี ใกลค้ รบั ใกล ้ มากจนผมเรมิ หวนั ไหว และผมกเ็ พงิ รวู ้ า่ พมี นั ยังกอดเอวผมอยู่ ผมรบี เขยบิ ตวั ออกมา จากออ้ มแขนพมี นั มองไปรอบ ๆ คนกม็ องมาทพี วกเรากนั ใหญ่ นกี มู ายนื ใหพ้ มี นั กอดนานแคไ่ หนแลว้ วะ ดี นะ ทพี อ่ กบั แมไ่ มเ่ ห็น ผมแกลง้ ยกกลอ้ งขนึ มาแพนสะเปะสะปะแกเ้ ขนิ จนแพนไปเห็นใคร อกี คทู่ ยี นื อยหู่ นา้ รา้ นขายไอตมิ โบราณแบบเป็ นแทง่ ๆ พี เป้ กบั ไอเ้ ตย้ ครบั ผมเห็นไอเ้ ตย้ มันถอื ไอศตมิ ไวส้ องมอื กระทริ สหนงึ อกี รสเป็ นเผอื ก แลว้ ก็กนิ มันทังสองอนั เลยสลับกนั ไปมา พเี ป้สา่ ยหวั ใหญ่ คงหน่ายกบั ความโลภของมนั ไอ ้ เตย้ มันยนื ใหพ้ เี ป้ กนิ อนั หนงึ พเี ป้กร็ ับมขุ กม้ กดั จากมอื มนั ไปคํา แอบเขนิ เลก็ ๆ แฮะ ผมเบยี ง ตวั กลอ้ งไปทางอนื เห็นพวกพสี าวกําลังเลอื กกําไลใสก่ นั จนเต็มแขน พอี งิ หอบ ขนมไวเ้ ต็มสองมอื พกี ฟิ ไดพ้ วกงานศลิ ปะ แตเ่ นน้ ชนิ ใหญ่ ๆ เป็ นหลัก โห ทําเอาผมนกึ ถงึ ตกุ๊ ตาหมผี มเลย พแี กนชี อบอะไรใหญ่ ๆ จรงิ ๆ มนิ ่าละ่ ถงึ ไดเ้ ลอื กฝรังมากกวา่ คนไทย ผมขําออกมาเบา ๆ “ขําอะไร” ผมเงยหนา้ ขนึ มองคนถาม “ขําพกี ฟิ ผมเพงิ สงั เกตวา่ พกี ฟิ ชอบอะไรใหญ่ ๆ”

พมี นั มองไปยังเป้าหมายทผี มพดู ถงึ ทันที เห็นพกี ฟิ หอบของแตง่ บา้ นชนิ เบอ้ เรมิ อกี หลายชนิ เอาไวใ้ นมอื “ก็จรงิ ” “ไมแ่ ปลกใจเลยทพี แี กจะชอบฝรัง” พมี นั หนั มามองดว้ ยความสงสัย “ก็ฝรงั อะตวั ใหญก่ วา่ คนไทยตงั เยอะ” “ก็จรงิ ” พมี นั เห็นดว้ ย “ใหญก่ วา่ เห็น ๆ” พดู จบพมี นั ก็หันมามองตาผม “แตข่ องพกี ็ไซสพ์ อ ๆ กบั ฝรังนะ” พมี นั บอกตอ่ นงิ ๆ กไู มร่ วู ้ า่ มงึ จงใจพดู ใหก้ คู ดิ ลกึ ไหม แตว่ า่ กขู อกม้ หนา้ กอ่ น แสงไฟมันแรง หนา้ กกู ําลังจะ ไหม ้ มาพดู ใหก้ คู ดิ ไปถงึ เรอื งใตร้ ม่ ผา้ อยเู่ รอื ย ผม รบี หยบิ กลอ้ งมาแพนไปทอี นื หลบหนสี ถานการณ์ลอ่ แหลม เห็นพอี อ้ ยกําลังเลอื กชดุ แซ กลายดอกอยู่ ของพแี กไดเ้ สอื ผา้ ซะสว่ นใหญ่ แลว้ ผมก็แพนไปหาพวกพี ๆ ผชู ้ ายบา้ ง เห็นพมี อกบั พโี อมกําลัง เออ่ … มอ่ สาวอยคู่ รับ แมม่ … ยงั ไดอ้ กี นะ มกี ารแลกเบอรโ์ ทรกนั ดว้ ย ผมอมยมิ มองหาอกี สองหนุ่ม เห็นพปี ิงยนื เลอื ก หนังสอื เกา่ ๆ มอื สองอยู่ อา้ ว…แลว้ พโี อค๊ ละ่ ผมกวาดตามองหา กอ่ นเลนสก์ ลอ้ งจะวงิ ไปชนกบั สายตาของใครบางคนทมี องตรงมาทาง ผมพอดี ผมคอ่ ย ๆ ลดตวั กลอ้ งลง ยมิ ใหพ้ แี กที แตพ่ โี อค๊ ไมไ่ ดย้ มิ ตอบ หนั ไปสนใจอยา่ งอนื แทน สงสยั จะมองไมเ่ ห็นผมกบั พเี อก ผมหันไปหาพเี อก เห็นพมี นั มองไปทางพโี อค๊ เหมอื นกนั พเี อกทําหนา้ นงิ ๆ แปลก ๆ ยังไง

พกิ ล “พเี อก มอี ะไรหรอื เปลา่ ” พมี นั กม้ หนา้ มองผม มองจรงิ ๆ จัง ๆ กอ่ นเงยหนา้ มองตรงไปดา้ นหนา้ อกี ที ผมมองตาม สายตาพแี ก ก็ไปปะทะกบั พโี อค๊ อกี ที ตอนนี พเี อกกบั พโี อค๊ มองตากนั อยู่ อะไร พวกมงึ สองคน มองหนา้ กนั แบบนี อยา่ บอกนะวา่ จะสปารค์ กนั เอง สกั พัก พมี นั ก็กม้ กระซบิ บางอยา่ งขา้ งหผู ม “กาย…” นําเสยี งทมุ ้ หลอ่ นันพาเอาผมขนลกุ ซเู่ ลย ผมวา่ ใกลไ้ ปไหม ไมต่ อ้ งกระซบิ ขา้ งหู ผมก็ไดย้ นิ “พอี ยาก…” อยาก.. อยากอะไร มงึ พดู ดี ๆ นะ นมี นั ทสี าธารณะ ผมยนื ลนุ ้ หัวใจเตน้ ตมุ๊ ๆ ตอ่ ม ๆ “อยาก…” อยากอะไร รบี พดู มาใหเ้ คลยี ร์ “...อยากเขา้ หอ้ งนํา พปี วดฉ”ี แป่ ว.. มงึ ก็ทําเอากคู ดิ ลกึ ไปตดิ หนงึ เขา้ ใจแลว้ ทมี งึ ตอ้ งกระซบิ เพราะเป็ นเรอื งสว่ นตัวนเี อง ผมพยกั หนา้ เดนิ ตามพเี อกไป แต่ รสู ้ กึ พมี นั จะเนยี นไปไหม ผมมองแขนทพี าดไวบ้ นหัวไหลต่ ัวเอง พมี นั หนั มามอง “พเี มอื ย” “งันผมชว่ ยถอื ” ผมจะรับของมาถอื เอง แตพ่ เี อกไมย่ อม “ไม่ ตอ้ งหรอก ขอพพี ักเมอื ยแป๊ บ” แลว้ พมี นั ก็วางแขนไวบ้ นไหลผ่ มไปตลอดทังเสน้ ทาง จนถงึ หอ้ งนําในวดั คา่ เขา้ 5 บาท ผมรับของมาถอื ไว ้ แลว้ ใหพ้ แี กเขา้ กอ่ น พอแกออกมาผม ถงึ ไดเ้ ขา้ บา้ ง ปวดนดิ ๆ แลว้ เหมอื นกนั

“เดนิ ตอ่ ไหม” พมี นั ถาม ผมสา่ ยหนา้ เหนอื ยแลว้ ครับ ไดข้ องเยอะแลว้ ดว้ ย พอเหอะ เปลอื ง งบ “งันก็ไปชวนพวกนันกลับกนั ดกี วา่ ” ผมพยกั หนา้ เดนิ ตามพแี กไป ....... ..... ... .. . “พเี อกกลับกนั ยังคะ พวกหนูเมอื ยแลว้ ” พวกทโมนวงิ เขา้ มาหา ขา้ วของเต็มมอื เหมอื นกนั พอ่ กบั แมเ่ ดนิ คกู่ นั ตามหลังมาตดิ ๆ “อะไรครบั นัน” ผมแกลง้ ถามของชนิ ใหญท่ ถี กู หอ่ เอาไวด้ ว้ ยกระดาษขาวลว้ นในถงุ พอ่ ทํา หนา้ นงิ ๆ แมเ่ ลยเป็ นฝ่ ายตอบแทน “ของขวญั อกี ชนิ ใหก้ ายน่ะ” “จากใครเหรอครบั ” ผมถามตอ่ “จากพอ่ /จากแม”่ โห พรอ้ มเพรยี งกนั มาก ผมอมยมิ “เหรอ วา้ ว ดใี จจัง พอ่ กบั แมซ่ อื ให ้ ผมจะรบี กลบั ไปแกะเลย” ผมเดนิ เขา้ ไปใกล ้ จับ ๆ หอ่ นันเพอื เชค็ ดวู า่ มันคอื อะไร พอ่ กบั แมก่ ็พากนั ลบู หวั ผมกนั ใหญ่ พอ่ ยงั คงความเป็ นสภุ าพบรุ ษุ เสมอครบั แมป้ ากจะกดั กบั แม่ แตม่ อื ก็ยงั แยง่ ของจากแมไ่ ปถอื เองจนหมด (เหมอื นพเี อก) “แลว้ เราละ่ ไมซ่ อื อะไรเลยเหรอ” พอ่ ถาม “เพยี บ ฮะ” ผมบยุ ้ หนา้ ไปทางพเี อกทเี ดนิ ไปหาพเี ป้พอดี ไอเ้ ตย้ มันเขา้ หอ้ งนําอยคู่ รับ พอ่ กบั แมม่ องตาม ของเยอะมาก ฝังซา้ ยของผม ฝังขวาของพแี ก “วา้ วว พเี อก สรอ้ ยเสน้ นใี ครซอื ใหเ้ นยี สวยจัง” เจา้ สามจนุ ้ ยังคลอเคลยี พมี นั อยู่ “พกี ายใชม่ า้ ” นอ้ งมนั ถามเองตอบเองเสร็จสรรพ ผมทําหนา้ ผะอดื ผะอม หันมากระซบิ บอก แม่

“แม่ ผมยมื 5000 คนื พเี อก ยมื พเี ขามาจา่ ย” “กายนนี สิ ยั ไมด่ ี ไปยมื เขาทําไมลกู ” แมป่ ราม “ก็งบผมหมดระหวา่ งทาง มองหาแมไ่ มเ่ จอนี โดนพอ่ ฉุดหายไปไหนก็ไมร่ ”ู ้ พอ่ สะดงุ ้ โหยง “พอ่ เปลา่ ฉุด แมเ่ ขาเดนิ ตามมาเอง” นัน ตามมขุ ผมอกี แมห่ ันขวบั ไปมอง “ใครเดนิ ตามนายกนั ไมท่ ราบ” แลว้ ทงั สองคนก็พากนั กอ่ สงครามเล็ก ๆ เฮอ้ !! คดิ วา่ สงครามจะสนิ สดุ แลว้ นะเนยี คนทยี นื เงนิ ใหผ้ มเป็ นพอ่ ครับ ผมรบี รบั มา แลว้ เดนิ ไปหาพเี อกทนั ที แตเ่ ดนิ ไปไดแ้ คส่ อง สามกา้ ว ก็หยดุ แลว้ เดนิ กลับมาหาพอ่ กบั แมใ่ หม่ “อา้ ว ทําไมไมเ่ อาไปใหเ้ ขาละ่ ” พอ่ ถาม ผมยมิ แหะ ๆ ลว้ งหยบิ กระเป๋ าเงนิ พเี อกออกมาจาก กระเป๋ ากลอ้ งตัวเอง “ผมลมื ไปวา่ พเี อกมนั ยกกระเป๋ าเงนิ ใหผ้ มถอื ไวต้ ังแตค่ รงึ ทางแลว้ ละ่ ” แลว้ ผมก็หยบิ เงนิ 5000 ใสล่ งไป “นเี ขาไวใ้ จขนาดใหก้ ระเป๋ าเงนิ เรามาถอื เองเลยเหรอ” ผมเงยหนา้ มองพอ่ ทเี ป็ นคนถาม (ทําไมตรไู มส่ งู อยา่ งพอ่ บา้ งฟะ) ผมพยกั หนา้ รบั “ผม เป็ นคนดคี รับพอ่ แมส่ อนมาดไี มใ่ หเ้ อาของของคนอนื ” ชมแมไ่ ปเปาะหนงึ “แลว้ ผมก็ ชอ็ ปอยา่ งมเี หตผุ ล เพราะพอ่ สอนมาดคี รับแม”่ กอ่ นชมพอ่ ใหแ้ มฟ่ ังอกี ที ตา่ งคนตา่ งอายครบั โดนชมกนั ซงึ ๆ หนา้ ผมยมิ เดนิ กลับไปหาพเี อกอกี ที ทงิ ใหพ้ วกแก สองคนไดม้ เี วลาอยดู่ ว้ ยกนั สองตอ่ สอง “พเี อก” ผมยนื กระเป๋ าเงนิ คนื “ผมคนื ใหแ้ ลว้ นะ 5000” พเี อกพยักหนา้ ไมว่ า่ อะไร พยักหนา้ อกี ทใี หผ้ มเก็บประเป๋ าเงนิ ไวใ้ นกระเป๋ าเสอื ดา้ นในของ แจ็คเกต็ แก ผมก็จับยัดทันที ควานหา อยพู่ ักครบั ไมร่ กู ้ ระเป๋ ามันอยมู่ มุ ไหน ออ้ …เจอแลว้

“เฮย้ พวกมงึ สวที กนั ดบู า้ งวา่ นมี นั ทสี าธารณะ” ไอพ้ โี อมมนั แซว “แถวนไี มม่ ใี ครเขาคดิ อกศุ ลเหมอื นมงึ หรอก” “คดิ นอ้ ยไปน่ะสิ หัดดซู ะบา้ ง” ผมกบั พเี อกหันมองไปรอบ ๆ ก็เห็นหลายคนมองมาทเี ราสองคนยมิ ๆ บางคนก็ชชี วนให ้ เพอื น ๆ มองมาทเี รา เด็กสาวบางคนถงึ กบั กรดี เลย “อะไรวะ ก็แคเ่ ก็บกระเป๋ าตงั ค”์ พเี อกทําทา่ หวั เสยี ใส่ “มงึ ก็รวู ้ า่ มงึ อะเดน่ ” ครบั แลว้ พไี มเ่ ดน่ เลย “แลว้ ไอก้ ายมันก็ดนู า่ รัก” เออ่ .. ขอเป็ นหลอ่ แทนไดไ้ หม “พอพวกมงึ มายนื คกู่ นั ” ครับ แลว้ ไง “มนั ก็ครู่ ักกนั ดี ๆ นเี อง” ผม ยนื นงิ ตวั แขง็ ทอื พอไดส้ ติ ถงึ ไดเ้ ขยบิ ออกไปยนื อยหู่ า่ ง ๆ จะกลบั ไปหาแมก่ ็ไมอ่ ยาก รบกวนเวลาของพวกทา่ น จะไปหาไอเ้ ตย้ มันก็กําลังเดนิ เขา้ มาสมทบพอดี ผมเลยทําไดแ้ ค่ ยนื กม้ หนา้ อยขู่ า้ ง ๆ พมี นั เทา่ นัน “กลับกนั เถอะ” พเี อกชวนชว่ ยตดั ความเขนิ ผมทงิ ไป ทกุ คนพยักหนา้ คงเหนอื ยกนั แลว้ วนั นี ลยุ มาทังวนั พวก เราหอบขา้ วของไปโยนตบุ ไวใ้ นบา้ นกนั คนละมมุ สองมมุ แลว้ พากนั แยกยา้ ยไปอาบนํา อาบทา่ ทบี า้ นแยกสดั สว่ นไดด้ คี รับ มสี ามหอ้ งนอนเหมอื นบา้ นในกรงุ เทพ มหี อ้ งครวั หอ้ ง รับแขก หอ้ งทํางานแม่ สว่ นทเี หลอื แมก่ เ็ อาภาพศลิ ปะมาตกแตง่ สวยครบั ใครวา่ บา้ นผมทกี รงุ เทพสวยแลว้ ผมวา่ บา้ นหลงั นสี วยกวา่ หลายเทา่ ถา้ พวก นติ ยสารบา้ นและสวนมาเห็นนะ ตอ้ งรบี วงิ มาขอถา่ ยรปู ลงหนังสอื กนั แน่ ๆ แมเ่ ตรยี มพรอ้ มเสมอครบั พอรวู ้ า่ พวกพี ๆ จะมา ก็จัดเตรยี มหอ้ งนอนเอาไวเ้ รยี บรอ้ ย เป็ น หอ้ งนอนรับแขกแบบรวม ไมม่ เี ตยี ง แตเ่ อาฟกู คลา้ ยผา้ หม่ (แบบพับมว้ นเก็บได)้ มารองยงิ ยาวเป็ นทาง ผา้ หม่ ก็เป็ นผา้ แพรครบั แมบ่ อกเอาไวร้ ับแขกทมี ากนั เยอะ ๆ (แมเ่ ขาเอาไวเ้ ผอื พวกแฟนคลับแมม่ าเทยี วดว้ ย) แมก่ บั พอ่ ถกู สามลงิ ชวนไปนอนหอ้ งเดยี วกนั โดยพวกลงิ จะตามไปนอนดว้ ยเป็ นหา้ คน สว่ น

พวกพี ๆ นอนหอ้ งเดยี วกนั หมดครบั มแี อรพ์ รอ้ มเลยสบายแฮไป ผมไดน้ อนในหอ้ งสว่ นตวั พวกทโมนถบี พเี อกใหม้ านอนกบั ผม สว่ นไอเ้ ตย้ ของตายครบั มนั ตอ้ งนอนกบั ผมอยแู่ ลว้ โดยลากเอาพเี ป้มานอนดว้ ย กวา่ พวกเราจะอาบนําอาบทา่ กนั เสร็จ ก็ปากนั ไปหา้ ทมุ่ พวกทโมนคงหลับกนั ไปหมดแลว้ ผมอาบนําเสร็จเป็ นคนสดุ ทา้ ย พอออกมา ก็ไมเ่ ห็นใครในหอ้ งแลว้ หายไปหมดเลย ทังพเี ป้ พเี อกแลว้ ก็ไอเ้ ตย้ “หายไปไหนกนั หมดนะ” ผมใสช่ ดุ นอนของชาวเชยี งใหมเ่ ดนิ ออกจากหอ้ งไป เหมอื น ๆ จะ ไดย้ นิ เสยี งพดู คยุ กนั ดา้ นนอก ผมเดนิ ออกไปดู อมยมิ บาง เพราะเห็นทกุ คนไปยนื ออกนั บน ดาดฟ้ า คงจะนอนไมห่ ลับ หรอื ยงั ไมอ่ ยากเขา้ นอนกนั ตอนนี ผมเดนิ ขนึ บนั ไดไปสมทบ “เจา้ ของวนั เกดิ มาแลว้ ” พวกพี ๆ ถอื เครอื งดมื ผสมแอลกอฮอลก์ นั ไวค้ นละขวด “เบา ๆ ไมอ่ ยากใหพ้ อ่ กบั แมร่ ”ู ้ พมี อมันบอก “ไมช่ วนกนั นสี ิ จะโกรธมากกวา่ ” เสยี งพอ่ ผมครับ เดนิ ขนึ มารังทา้ ยดว้ ยแม่ “นอ้ ง ๆ ละ่ ” ผมถาม “หลับไปแลว้ อาบนําเสร็จก็พากนั นอนกองหลับป๋ ยุ เลย” “เด็กอนามัยน่ะฮะ” ผมพดู ยมิ ๆ พอ่ กบั แมก่ ็พากนั ยมิ ดว้ ย ผม วา่ พอ่ กบั แมม่ คี วามสขุ กบั นอ้ ง ๆ นะ ผมคงเตมิ เต็มในบางสว่ นทขี าดหายไปไมไ่ ด ้ พอ่ กบั แมอ่ ยากมนี อ้ งสาวใหผ้ มอกี สกั คน แตบ่ งั เอญิ เลกิ กนั เสยี กอ่ น เลยอด “แน่ใจนะป๋ า วา่ จะเสยี คนดว้ ยกนั ” ไอพ้ มี อมันพดู ยนื เครอื งดมื ใหข้ วดหนงึ พอ่ รบั มาถอื ไว ้ “หึ ๆ จบิ ๆ” “ขอแมด่ ว้ ยส”ิ แมผ่ มยนื มอื ไปขอบา้ ง “แน่ ใจนะครบั ” ไอพ้ มี อมันถามอกี ที แมพ่ ยักหนา้ รบั มาถอื ไวบ้ า้ ง แลว้ พวกเราก็เรมิ ละเลง เครอื งดมื ครับ เฮฮากนั ใหญ่ เราเปิดเพลงกนั เบา ๆ คลอสรา้ งบรรยากาศคลา้ ยผับมรี ะดบั ดว้ ย ผา่ นไปสกั พัก ผมก็เดนิ ออกมายนื พงิ กําแพงในมมุ มดื จอ้ งมองทกุ คนทกี ําลังสนุกสนานกนั

กอ่ นตดั สนิ ใจหนั หลังเดนิ กลบั ไปทหี อ้ ง แลว้ หยบิ กลอ้ งเอามาถา่ ยภาพทกุ คนเก็บไว ้ พอถา่ ยจนหนําใจ ผมก็กลับมายนื ยมิ จอ้ งมองทกุ คนอกี ครัง กระทังรสู ้ กึ ถงึ ความอนุ่ ทแี ผน่ หลงั ผมหนั ไปมอง “พเี อก” “ไมไ่ ปดมื กบั เขารไึ ง” “อยากอยเู่ หมอื นกนั แตไ่ มอ่ ยากเมา เดยี วอดดขู องด”ี ผมบอก พมี นั เลยยนื ขวดทพี แี กดมื อยู่ มาใหผ้ ม “พกี ็ไมอ่ ยากดมื มาก เมาขนึ มาแลว้ กายจะลําบาก” ผมรบี หลบุ เปลอื กตาหลบสายตานงิ ๆ แตแ่ ฝงความนัยเอาไวท้ ันที “แบง่ สว่ นของพไี ปกนิ หน่อยละกนั นะ” ผมพยกั หนา้ กําลังจะเออื มไปรับขวดมาดมื แตพ่ แี ก ดงึ ออก แลว้ ยกขนึ ดมื ผมยนื รอสกั พักพแี กก็ดงึ ขวดออกจากปากแลว้ กม้ ลงประกบปากผม ทันที ผมยนื ตาโตจอ้ งมองภาพเบลอในระยะใกลต้ นื ๆ พมี นั รรู ้ เึ ปลา่ วา่ พวกเรายนื กนั อยดู่ า้ นนอก ทงั เพอื น ๆ แลว้ พอ่ แมก่ ็ยงั อยู่ พมี นั ไมส่ นครับ สง่ ผา่ นหยาดนําสสี วยเขา้ ปากผมกอ่ นปลอ่ ยออก พมี นั ยมิ ผมรบี กม้ หนา้ เชด็ คราบเครอื งดมื ทปี ากดว้ ยหลังมอื เบา ๆ ไอห้ นา้ ดา้ น ไอห้ นา้ มนึ ไอห้ นื อยากดา่ ครบั แตด่ า่ ไมล่ ง ได ้ ยนิ เสยี งหวั เราะจากพมี นั เบา ๆ แลว้ พมี นั ก็หันหลังเดนิ กลับเขา้ ไปในกลมุ่ ทงิ ใหผ้ มยนื นงิ อยทู่ เี ดมิ คนเดยี ว ดนี ะ ทคี นอนื ไมเ่ ห็นเพราะมัวแตเ่ มา้ ทก์ นั อยู่ ผมหันกลับไปมองผคู ้ นสนุกสนานกนั อกี ที กอ่ นแหงนหนา้ ขนึ มองทอ้ งฟ้าดา้ นบน ดาวคนื นสี วยดแี ฮะ *** *** Kiss Love ♥ [36] อดทน [เอก...☼]

ผา่ น พน้ วันเกดิ ไอต้ ัวเล็กมาไดแ้ คช่ วั โมงเดยี ว ตอนนเี วลาตหี นงึ ของวนั อาทติ ยแ์ ลว้ ครับ แตล่ ะคนเรมิ สลายตวั กลบั หอ้ งใครหอ้ งมนั พอ่ ทเี มาไดท้ คี วา้ จงู มอื แมเ่ ดนิ เซ ๆ กลบั หอ้ ง พวกเราพากนั อมยมิ สงสยั เป็ นแผนไอม้ อมัน นมี นั คดิ จะมอมเหลา้ พอ่ กบั แมร่ ไึ ง ถา้ ไมม่ พี วกทโมนอยนู่ ะ ผมวา่ พอ่ กบั แมม่ สี ทิ ธคิ นื ดกี นั เร็วขนึ นะเนยี ไม่ นานบนดาดฟ้ากเ็ หลอื แคผ่ มกบั ไอต้ ัวเล็กแลว้ ก็ไอค้ สู่ องพนี อ้ งเทา่ นัน ดเู หมอื นพวกเรา จะกลายเป็ นแผนกเก็บกวาดของกลมุ่ ไปแลว้ จรงิ ๆ จะเกบ็ ไวท้ ําพรงุ่ นกี ็ได ้ (ตามแมบ่ อก) แต่ นสิ ยั ไอก้ ายมันครับ ถา้ ทําอะไรไมเ่ รยี บรอ้ ย ดทู า่ มนั จะเขา้ นอนไมไ่ ด ้ สรปุ ผมก็ตอ้ งอยชู่ ว่ ย มนั โดยมไี อส้ องพนี อ้ งเป็ นลกู มอื อกี แรง ชว่ งเวลาแบบนี ดเู หมอื นจะเป็ นชว่ งเวลาเดยี วทไี อเ้ ป้ จะญาตดิ กี บั นอ้ งมนั มนั สองคนชว่ ยกนั เก็บขวดเปลา่ ลงถงุ ดํา ผมเก็บแกว้ ใสก่ ะละมังกบั กาย แลว้ เราสองคนก็เดนิ เอาไปไวใ้ นครวั ไอเ้ ตย้ มันคงง่วงแลว้ ตาปรอื เดนิ ลอย ๆ ผมเลยไลใ่ หไ้ อเ้ ป้ พานอ้ งมนั เขา้ นอน เพราะทเี หลอื มแี คล่ า้ งจานกบั แกว้ เทา่ นัน ไอเ้ ป้พยักหนา้ เดนิ พานอ้ งมนั กลับหอ้ ง ผมยนื อยขู่ า้ ง ๆ ไอต้ ัวเล็ก ดา้ นหนา้ ของเราเป็ นอา่ งลา้ งจานแบบสองชอ่ ง ไดย้ นิ เสยี งแกว้ กระทบกนั ดงั กอ๊ งแกง๊ สลับกบั เสยี งนําจากกอ๊ กดงั ซู่ ผม ยนื เงยี บ มองมอื ขาวทกี ําลงั ไลฟ้ องนําฟองฟอดไปกบั แกว้ กอ่ นรบั มาลา้ งนําเปลา่ นําไป ควําไวบ้ นชนั อกี ที ใบหนา้ ของมนั แตง่ แตม้ ไปดว้ ยรอยยมิ ออ่ น ๆ “มคี วามสขุ มากไหม” ผมถาม มันเงยหนา้ เปือนยมิ ขนึ มอง “ฮะ มคี วามสขุ มาก” แลว้ ก็กม้ ลงไปลา้ งแกว้ ตอ่ “มที ังเพอื นสนทิ มาอยดู่ ว้ ย มที ังพวกพี ๆ มี ทังพอ่ และแม่ แลว้ ก็พเี อก” มนั พดู ไปเรอื ย ๆ เหมอื นเป็ นเรอื งปกติ ผมชะงกั มองมนั จากมมุ สงู มันไมไ่ ดส้ นใจหนั มามอง ยังบรรจงหยบิ แกว้ ใบตอ่ ไปมาลา้ งตอ่ อยา่ งเบามอื ผม ละมอื จากอา่ งตวั เองไปยนื ทาบอยดู่ า้ นหลงั มนั โอบมนั ไวด้ ว้ ยรา่ งกายใหญโ่ ตของตวั เอง เออื มมอื ไปจับหลังมอื มนั ทมี ฟี องนําอยู่ ในขณะทมี อื อกี ขา้ งก็จับหลังมอื มนั ทถี อื แกว้ ไว ้ มัน เงยหนา้ มอง ผมเลยกม้ จบู มันเบา ๆ มันไมไ่ ดข้ ดั ขนื อะไร หวานครบั ผมชอบรสจบู ของมนั หวานละมนุ แปลก ๆ ผมคอ่ ย ๆ ถอนรมิ ฝี ปากออก

“พเี อก” มนั เรยี กผมเสยี งเบา ผมกม้ จบู มันอกี ทโี ดยไมล่ ว่ งลํา ถอนปากออกมาขยับมอื ลา้ งแกว้ ในอา่ งไปพรอ้ มกบั มัน เราใชเ้ วลาลา้ งแกว้ กนั แตล่ ะใบนานพอควร จนหมดทกุ ใบ ผมถงึ ไดจ้ ับมอื มนั ลา้ งกบั นําเปลา่ มนั ไมพ่ ดู อะไร ทําตามสงิ ทผี มนําจนจบกระบวนการ ผม จับมอื มนั เชด็ กบั ผา้ กนั เปือนทมี นั ใสอ่ ยู่ กอ่ นจบั มันหนั มาเผชญิ หนา้ มนั ไมไ่ ดเ้ งยหนา้ มองผมแมแ้ ตน่ อ้ ย ผมคอ่ ย ๆ คลแี กะผา้ กนั เปือนออกจากตวั มนั ไปวางไวข้ า้ ง ๆ วางสองมอื คําอา่ งครอ่ มรา่ งมันไวใ้ นออ้ มแขน ไอต้ วั เล็กเงยหนา้ มอง ผมเลยใชโ้ อกาสนคี รอบครองรมิ ฝี ปากมนั อกี ครัง คณุ คดิ วา่ ผมทําทกุ อยา่ งดว้ ยจติ ใจสงบนงิ เหมอื นภายนอกใชไ่ หม แตเ่ ปลา่ เลย... ทกุ อยา่ ง ทผี มทํา พาเอาหัวใจผมเตน้ แรงแทบไมเ่ ป็ นจังหวะ ผมไมแ่ น่ใจวา่ มันจะผลักผมออ กรเึ ปลา่ แตถ่ งึ จะผลัก ผมก็ยงั ถอื คติ 'ดา้ นไดอ้ ายอด'อยดู่ ี แตถ่ า้ มันโอนออ่ น ก็หวานหมู ปากมนั หวานมาก หวานจนผมอยากจบู มันแบบนไี ปตลอดทังคําคนื รส จบู ผมรอ้ นแรงขนึ ตามระยะเวลาทยี าวนานขนึ แตค่ นทที นไมไ่ ดก้ อ่ นคอื กาย มันยกสอง มอื ขนึ มาโอบรอบคอผมไว ้ รังไมใ่ หต้ ัวมันทรดุ ลงไปกบั พนื ผมเลอื นมอื หนงึ มาโอบเอวมันไว ้ ดงึ เบา ๆ เขา้ หาตวั ผมไมเ่ คยจบู ใคร ดว้ ยความรูส้ กึ เหมอื นหวั ใจโดนแผดเผาดว้ ยเพลงิ รอ้ นแบบนมี ากอ่ น ผม เคยผา่ นชว่ งเวลาเรา่ รอ้ นของชวี ติ มาแลว้ แตน่ ันเป็ นเพยี งเซก็ ส์ มันไมไ่ ดโ้ อบลอ้ มไปดว้ ย ความหวานละมนุ และอบอนุ่ แบบนี รา่ งกายผมรอ้ นมากขนึ เรอื ย ๆ จนอดไมไ่ ดท้ จี ะเลอื นมอื เขา้ ไปลบู ไลแ้ ผน่ หลังมันเบา ๆ มัน รบี ถอนรมิ ฝี ปากออก “พอ พเี อก” มนั หา้ มเสยี งพรา่ รา่ งกายเราตนื ตวั กนั เต็มที ผมไมอ่ ยากหยดุ แตก่ ็เขา้ ใจวา่ เพราะอะไร ผม กดั ฟัน อดทนใหม้ ากทสี ดุ เทา่ ทจี ะทําได ้ สงั ใจใหค้ อ่ ย ๆ คลายมอื ออก ปลอ่ ยมนั ใหเ้ ป็ น อสิ ระ

“กายไปนอนกอ่ นเถอะ” “แลว้ พจี ะไปไหน” มนั เบรกผมทันทที ผี มกาํ ลังจะเดนิ ออกจากครัว “ไปสงบอารมณห์ น่อย” ผม บอกแคน่ ัน แลว้ เดนิ ไปทางหลังบา้ น ตอนแรกก็วา่ จะเขา้ หอ้ งนํานันแหละ แตไ่ มอ่ ยากทํา อารมณน์ ี ถา้ จะปลอ่ ย อยากปลอ่ ยขา้ งในตัวมันมากกวา่ ผม เลอื กทจี ะเดนิ ไปสงบอารมณ์บนดาดฟ้า ผมไมไ่ ดเ้ ปิดไฟ เพราะตอ้ งการทมี ดื ๆ ใหน้ อ้ ง ผมไดน้ อนสงบ ผมยนื นงิ เงยหนา้ มองทอ้ งฟ้าภายใตซ้ มุ ้ ไทรไม ้ ผา่ นไปเกอื บสบิ นาที ผมกม้ มองนอ้ งชายตัวเองแลว้ ทอดถอนใจ มนั ไมย่ อมลง T^T “ตายอดตายอยากอะไรนักหนาวะ” ผมดา่ มันแลว้ ก็เงยหนา้ ขนึ มองทอ้ งฟ้าอกี ที เอาวะ อกี สกั สบิ นาทไี มล่ งคอ่ ยไปเอาออกในหอ้ งนําก็ได ้ ผา่ นไปเกอื บยสี บิ นาที มันก็ยงั ไมย่ อมลงครบั รา่ งกายคนหนุ่มนมี นั จรงิ ๆ ผม ตดั สนิ ใจหนั หลังหวงั จะเดนิ เขา้ หอ้ งนํา แตช่ ะงกั ขาไว ้ เพราะหนั ไปเจอใครบางคนเขา้ พอดี มันยนื นงิ มองหนา้ ผม กอ่ นเลอื นสายตาลงตํามองบางสว่ นดา้ นลา่ งของผม กู อนาถตวั เองจัง “พขี อตวั ไปเอามันลงกอ่ น” ผมบอกหนา้ ดา้ น ๆ ขเี กยี จอายแลว้ ครับ ยงั ไมท่ ันไดก้ า้ วเดนิ ไอต้ ัวเล็กก็เขยบิ มายนื อยจู่ นชดิ มันมดุ หนา้ กบั อกผม ขยบั มอื ทําอะไรสกั อยา่ งขยกุ ขยกิ ดา้ นลา่ ง สกั พัก นอ้ งผมทปี วดอยภู่ ายในรม่ ผา้ ก็ออกมาเรงิ รา่ ภายนอก “กาย” ผมเรยี ก แตไ่ มม่ เี สยี งใดตอบรับ นอกจากใบหนา้ ทยี งั มดุ อยกู่ บั อก ผมยนื นงิ ครางฮอื เมอื รสู ้ กึ ถงึ มอื อนุ่ ๆ กําลังสมั ผัสสว่ นนัน

ผมไมไ่ ดพ้ ดู อะไร ตอนนกี ําลังเพลดิ เพลนิ กบั สองมอื อนุ่ ๆ ของมนั อยู่ สกั พักมันก็ยอ่ ตวั ลงตํา แลว้ ครอบครองนอ้ งผมไวใ้ นปาก ผมจับหวั มันไวท้ ันที ไมค่ ดิ วา่ มันจะกลา้ ทํา มนั ไมป่ รปิ ากพดู อะไรสกั อยา่ ง ใชป้ ลายลนิ ตวดั เลาะเล็มดงึ เสยี งครางออกมาจากลําคอผมไมห่ ยดุ อดึ อดั ครับ อดึ อดั เอามาก ๆ ผม แทรกปลายนวิ เขา้ กบั เสน้ ผมมัน คลงึ เบา ๆ ระบายความเสยี วซา่ นทบี งั เกดิ ถงึ รอบขา้ งจะ มดื สนทิ แตผ่ มก็จติ นาการออกวา่ รมิ ฝีปากแดง ๆ และปลายลนิ เล็ก ๆ นัน สมั ผสั ผมแบบไหน อยู่ ความอดทนผมใกลส้ นิ สดุ ผมถอนปากมนั ออก ดงึ มันขนึ มาจบู ดนั มันไปชดิ กบั แพง คลปี ลด กางเกงมันลงจนถงึ ครงึ เขา่ จบั มันพลกิ หันหนา้ เขา้ หากําแพง ดงึ ฐานใหอ้ ยรู่ ะดบั พอเหมาะ แลว้ จัดการสอดผสานรา่ งผมกบั มัน คบั แน่น อดึ อดั วาบหวาม ความ รสู ้ กึ ทังหมด ถกู อดั แน่นวงิ วนจนเต็มไปทวั ทอ้ งนอ้ ย ผมลบู ไลแ้ ผน่ อกมนั ในขณะทอี กี มอื สอดปลายนวิ เขา้ ไปในปากมนั ผมยงั จํารสปากทมี นั กลนื กนิ นอ้ งผมไดด้ ี และผมอยากให ้ มนั กลนื กนิ นวิ ผมดว้ ย ภาย ใตแ้ สงจันทรน์ วลสวยประดบั เคยี งดว้ ยดวงดาวนับลา้ นดา้ นบน ผมไดย้ นิ เพยี งเสยี งของ ใบไมก้ ําลงั หวดี หววิ ยามเสยี ดสกี บั สายลมออ่ น คลอเคลา้ ไปกบั เสยี งหอบและครางเบา ๆ ของไอต้ วั เล็กมัน “อา๊ ..พเี อก” ผมจบู ซบั ไปทหี ลังคอมนั กอ่ นเลอื นสองมอื มาจับสะโพกมันไว ้ เรง่ จงั หวะเร็วขนึ นําพามนั ไป สทู่ างฝันขนั สดุ ทา้ ย ผมแทบจะโกยลกู ๆ ของผมทกุ ตวั เขา้ ไปในรา่ งกายมนั เขา้ ไปใหห้ มด เพอื ยดึ มนั ไวใ้ หเ้ ป็ น ของผมแตเ่ พยี งผเู ้ ดยี ว ยดึ มนั ไว ้ ไมใ่ หม้ นั ไปไหนจากผมได ้ ผม ถอนตวั เองออก จับมันสวมกางเกง ผมรคู ้ รับ วา่ ลกู ๆ ของผมยงั อยขู่ า้ งใน และคงจะไหล ออกมาในไมช่ า้ แตก่ ็อยากใหม้ นั เก็บเอาไวก้ อ่ น ผมใสก่ างเกงใหต้ วั เอง จงู มันเดนิ ไปทชี งิ ชา้ ทงิ ตวั ลงนังแลว้ ดงึ มันมานังบนตกั โอบมันไวใ้ นออ้ มแขน ซกุ หนา้ กบั ซอกคอมันอยา่ งผอ่ น คลาย “ขอบใจนะ” ผมกระซบิ บอก มันไมไ่ ดต้ อบโตอ้ ะไร ผมกระชบั ออ้ มแขนแน่นขนึ พงิ หลังเขา้ กบั พนักชงิ ชา้

ดงึ มนั มาพงิ หนา้ อกผมไว ้ จบู ซบั แกม้ มันเบา ๆ กอ่ นแหงนหนา้ ขนึ มองทอ้ งฟ้าเคยี งมัน เรานังดดู าวกนั จนตสี องครงึ ถงึ ไดพ้ ากนั กลับหอ้ ง ภาย ในมเี ตยี งอยแู่ คต่ วั เดยี ว ไอส้ องพนี อ้ งเลยพากนั นอนพนื แทน (มฟี กู หนารองรบั อกี ท)ี ไอเ้ ตย้ ซกุ หนา้ กบั อกกวา้ ง โอบกอดพมี นั ไว ้ ไมต่ า่ งกบั ไอเ้ ป้ทที ําแบบเดยี วกนั ไอต้ วั เล็กมนั อาบนําอกี รอบ สว่ นผมนอนรออยบู่ นเตยี ง ผมปิดไฟกลางหอ้ งแลว้ เหลอื ไวแ้ ค่ ไฟทหี ัวเตยี งออ่ น ๆ เพราะไมอ่ ยากใหแ้ สงรบกวนคนนอนอยดู่ า้ นลา่ ง พอไอต้ ัวเล็กอาบนํา แตง่ ตวั เสร็จกเ็ ดนิ มาทงิ ตัวลงนอน ผมรังมันมากอดทนั ที โอบมันไวอ้ ยา่ งหวงแหน ยงิ นานวนั ผมยงิ หวงและหว่ งมันมากขนึ มนั เป็ นผชู ้ ายธรรมดา อนั นผี มรู ้ แตม่ นั ก็มเี สน่หด์ งึ ดดู ใหใ้ ครตอ่ ใครหลงใหล ผมคงตอ้ งกางปีกเพอื ปกป้องมนั และกดี กนั มัน จากคนอนื ทจี ะเขา้ มาหาดว้ ย ไมใ่ ชแ่ คไ่ อค้ ณุ ชรนิ ทรเ์ ทา่ นัน แตก่ บั ใครบางคน... ทใี กลต้ ัวผมมากกวา่ ทคี ดิ ตสี ามกวา่ แลว้ ดวงตาผมยังคงเบกิ โพลง ในขณะทไี อต้ ัวเล็กหายใจสมําเสมอไปแลว้ ผมกม้ มองมนั ทา่ มกลางความมดื จบู ซบั แกม้ มันไปที นกึ ถงึ สายตาของเพอื นสนทิ ทที อดมองมายังไอต้ ัวเล็ก สายตาแบบนัน ทําไมผมไมเ่ คยเอะใจมากอ่ น สายตาทอี นั ตราย ผมรวู ้ า่ คนอยา่ งมันคงไมไ่ ดต้ ังใจ แตผ่ มไมร่ วู ้ า่ มนั จะหยดุ ตวั เองไวเ้ หมอื นไอเ้ ป้ หรอื รกุ

เหมอื นไอค้ ณุ ชรนิ ทร์ ผมไมร่ เู ้ ลยจรงิ ๆ แตผ่ มจะไมย่ อมใหค้ นคนนี ไปอยใู่ นมอื ของคนอนื แน่นอน ผม ถกู ปลกุ ใหต้ นื จากภวงั คล์ กึ ยงั ง่วงอยเู่ ลย ผมงัวเงยี ลกุ ขนึ นัง เห็นไอต้ ัวเล็กนังอยขู่ า้ ง เตยี ง กวาดมองไปรอบ ๆ เจ็ดโมงกวา่ จะแปดโมงแลว้ ในหอ้ งมเี พยี งผมกบั กาย ไอเ้ ป้กบั ไอ ้ เตย้ คงลงไปกนั กอ่ นแลว้ ผมจบั หลังคอตวั เองนวดเบา ๆ คลา้ ยจะปลกุ ใหต้ วั เองตนื เพงิ จะได ้ หลบั ตอนใกลร้ งุ่ นเี อง อยากนอนตอ่ “ตนื เถอะพเี อก พวกเราตอ้ งไปกาดหลวงกนั ” ไอต้ วั เล็กรบี ชวนเมอื ผมทําทา่ จะลม้ ตวั นอนลงจรงิ ๆ ผมหันไปมอง แลว้ จะใหก้ ไู ปดว้ ยทําไม “พวกทโมนใหม้ าปลกุ ” มนั ไขความสงสัย ผมพยักหนา้ ลกุ ออกจากเตยี ง เดนิ สะโหลสะเหลเขา้ หอ้ งนําไป แตย่ งั ไมท่ ันถงึ ดี ผมก็เดนิ วกกลับมามอรน์ งิ คสิ มัน ไอต้ ัวเล็กทําหนา้ เหวอ ผมหัวเราะหึ ๆ เดนิ กลับ เขา้ หอ้ งนําไป พอออกมา ก็คดิ วา่ จะไดเ้ จอมันรออยู่ กลับกลายเป็ นพวกไอม้ อไปซะได ้ “มงึ อาบนําเป็ นคณุ ชายไปได ้ รบี ๆ เดะ๊ พวกกหู วิ ” “อา้ ว ไมไ่ ดไ้ ปหาซอื อะไรมาทํากนิ กนั หรอกเหรอ” เพราะดเู หมอื นทกุ คนจะไปกนั หมด ไมน่ ่าจะขนไปซอื กบั ขา้ วกนั เยอะขนาดนี “พอ่ กบั แมร่ บกนั ตงั แตเ่ ชา้ กลัวครวั พัง พวกเราเลยตดั สนิ ใจจะไปหาอะไรกนิ กนั แถว ๆ รมิ ปิ ง” ผม พยักหนา้ เขา้ ใจ แลว้ พวกเราก็ขนขบวนกนั ออกจากบา้ น เรานังรถแดงไปกนั ครับ เหมา ยกคนั เลย ประมาณเกา้ โมง พวกเราก็มานังกนั อยใู่ นรา้ นอาหารบรรยากาศดรี มิ นําแลว้ มอื นกี นิ แบบผดู ้ หี น่อย พอ่ กบั แมย่ งั รบกนั อยเู่ หมอื นเดมิ เมอื คนื เห็นเดนิ จงู มอื กนั เขา้ หอ้ ง ก็ คดิ วา่ คนื ดกี นั แลว้ ซะอกี พวกทโมนตดิ พอ่ กบั แมแ่ น่นหนบึ ดทู า่ จะชอบพวกทา่ นกนั จรงิ ๆ นะ

เนยี ผม ไมไ่ ดส้ นใจอะไรมาก อาหารคาวหวานมาละลานตาเต็มโตะ๊ ไปหมด มอื เชา้ กนิ ทรี า้ น มอื เทยี งจะทํากนิ กนั เอง สว่ นมอื เย็นจะพาไปกนิ ขนั โตก แลว้ พากนั เดนิ เลน่ ทถี นนคนเดนิ วนั อาทติ ยก์ นั ตอ่ “ป๋ ากบั มา๊ ออ้ นอยากมาอกี อะ เมอื ไหรจ่ ะมาไดค้ ะ” ยงั ไมท่ ันจะกลับเลย มันออ้ นจะมาใหมซ่ ะแลว้ “จะ มาเมอื ไหรก่ ็ไดน้ ี ถา้ แมอ่ ยนู่ ะ่ นะ เพราะแมจ่ ะเดนิ ทางขนึ ๆ ลง ๆ ระหวา่ งกรงุ เทพกบั เชยี งใหม่ แตช่ ว่ งนคี งอยเู่ ชยี งใหมม่ ากกวา่ แหละ เพราะกายโตแลว้ อยคู่ นเดยี วได”้ พอแม่ พดู จบ ไอต้ ัวเล็กก็หนา้ บดู ขนึ มาทันที “พดู เหมอื นกนั หมด ทงั พอ่ ทังแม่ เหตผุ ลของคนชอบทงิ ” พอ่ กบั แมร่ บี หนั ไปลบู หวั ปลอบใจมนั กนั คนละขา้ ง กอ่ นตา่ งคนตา่ งชกั มอื กลับ เพราะรวู ้ า่ ตัว เองกําลังทําสงิ เดยี วกนั อยู่ ตอน นไี อต้ วั เล็กนังอยตู่ รงกลางระหวา่ งพอ่ กบั แม่ โดยมผี มนังอยฝู่ ังตรงขา้ มมนั อกี ที (ตอน แรกพวกนอ้ ง ๆ จะใหผ้ มนังกบั มันนันแหละ แลว้ ใหพ้ อ่ กบั แมน่ ังคกู่ นั แตแ่ มร่ ทู ้ ันเลยนังขา้ ง ไอก้ ายแทน ผมเลยระหกมานังอยฝู่ ังตรงขา้ มอยา่ งทเี ห็นนแี หละ) “พอ่ กลับมาอยเู่ ป็ นเพอื นแลว้ ไง แมเ่ ขาจะอยเู่ ชยี งใหมก่ ็ใหเ้ ขาอยไู่ ป กายไปอยกู่ บั พอ่ ก็ได ้ เนอะ” พอ่ มนั ชวน แมห่ ันขวบั ไปมองทนั ที “ลกู ฉัน ฉันดแู ลเองได”้ “อา้ ว ก็คณุ จะมาอยเู่ ชยี งใหมไ่ มใ่ ชเ่ หรอ ใหล้ กู อยคู่ นเดยี วน่าสงสารออก มาอยกู่ บั ผมนแี หละ ดแี ลว้ สว่ นคณุ จะอยทู่ นี กี ็อยไู่ ป” แลว้ คณุ พอ่ ก็เอาลกู ชายไปซกุ ไวท้ อี ก นถี า้ ไมเ่ ห็นวา่ เป็ น พอ่ ผมกระชากออกนานแลว้ “ลกู ฉัน ฉันมาอยแู่ คเ่ ดอื นละไมก่ อี าทติ ยก์ ็กลับ นายไมเ่ กยี ว” แลว้ แมก่ ก็ ระชากไอต้ วั เล็กไปซกุ อกตมู ๆ นันเหมอื นกนั ผมไมไ่ ดล้ ามกนะ แตค่ ดิ วา่ ถา้ กาย เป็ นผหู ้ ญงิ หนุ่ คงสวยเหมอื นแมแ่ น่ ๆ แค่ นใี นสายตาผม มนั ก็ดสู วยแลว้ ไมไ่ ดส้ วยแบบผหู ้ ญงิ แตด่ ดู แี บบผชู ้ ายตวั เล็ก ๆ นะ่ นะ โดยเฉพาะเวลาแกผ้ า้ หนุ่ มันไดร้ ปู จับถนัดมอื ดี ผวิ ก็ขาว มรี อ่ งสองจดุ ตรงเอวดา้ นหลังดว้ ย ผมเห็นบอ่ ย ๆ กบั ผหู ้ ญงิ แตไ่ มค่ อ่ ยเห็นในผชู ้ ายเทา่ ไหร่ “ไมเ่ ป็ นไร ผมเกรงใจ ปลอ่ ยใหค้ ณุ ดแู ลคนเดยี วมานานแลว้ ผมดแู ลเองได”้

แลว้ พอ่ ก็แยง่ กายกลบั ไปอกี รอบในขณะทแี มย่ งั ยดึ เอาไวอ้ ยู่ ไอต้ ัวเล็กทําหนา้ เจ็บ ๆ ผมเห็น แลว้ ก็สงสาร “พอ่ อา่ แมอ่ า่ ผมไมใ่ ชต่ กุ๊ ตานะ จะไดแ้ ยง่ กนั ไปแยง่ กนั มา ผมเจ็บแขน” มนั ครวญ พอ่ กบั แมร่ บี ปลอ่ ยมอื ทันที ทกุ คนพากนั มองยมิ ๆ ปลอ่ ยรนุ่ ใหญเ่ ขากดั กนั ไปครบั ผมหันไปมองไอเ้ ป้กบั นอ้ งมนั “พเี ป้ เอากงุ ้ อกี ตวั ไหม” ไอเ้ ป้ หนั มามองนอ้ งมัน “เห็นไหมในจานพมี กี ตี ัว” มนั ไมต่ อบ แตถ่ ามกลับ ไอเ้ ตย้ ใชส้ อ้ มนับจํานวนกงุ ้ ในจานพมี นั “เจ็ดตวั ” “ใหค้ นอนื กนิ บา้ งส”ิ มนั เขกหวั นอ้ งมันที ไอเ้ ตย้ บหู ้ นา้ ตกั กงุ ้ จากจานพมี นั กนิ ตวั หนงึ แลว้ หยบิ อกี ตวั ใหแ้ มท่ นี ัง อยขู่ า้ งกนั ดา้ นขา้ งของพอ่ เป็ นเจา้ ออ้ น สว่ นผมขนาบสองขา้ งดว้ ยแอมกบั ไอ “ขอบใจเตย้ ” แมล่ บู หวั มันเบา ๆ พวกเรากนิ ไปเฮฮากนั ไป พวกสาว ๆ เมา้ ทแ์ ตกเขา้ ขากนั ไดด้ กี บั แมข่ องกาย ในขณะทพี อ่ ก็ เขา้ กนั ไดด้ กี บั พวกผมเหมอื นกนั ไมใ่ ชแ่ คห่ นา้ เด็กเทา่ นัน แตท่ ัศนคตแิ ละความคดิ ยังเปิดกวา้ งกนั อกี ตา่ งหาก “กนิ บา้ งก็ไดน้ ะคะพเี อก นังอมยมิ อยนู่ ันแหละ หรอื วา่ มองอยา่ งอนื แลว้ อมิ กวา่ ” ไอแ้ อมขา้ งผมมันแซว “อะ อาหารตาไมอ่ มิ เทา่ อาหารจรงิ ๆ หรอก กนิ ๆ” แลว้ ไอไ้ อก็ตกั กงุ ้ ตัวโตใหผ้ มตวั หนงึ ผมหันไปแยกเขยี วใสพ่ วกมนั ไปที “สาว ๆ เชยี งใหมน่ งี ามกนั ทกุ คนเลยวยุ ้ ” พอหนังทอ้ งตงึ หไู อม้ อก็เรมิ ดํา มันเรมิ สอดสอ่ งมองหาเหยอื ควบคกู่ บั ไอโ้ อมมนั ผม กนิ ไปเหลอื บมองคนตรงหนา้ ไป บางครงั ก็เห็นมันแอบมองผมอยเู่ หมอื นกนั ผมเออื มตกั ของโปรดใหเ้ จา้ ไอ พลันสายตาไปปะทะกบั ใครบางคนทไี มไ่ ดม้ องผม แตก่ าํ ลังมองคนตรง หนา้ ผมอยู่ ผมละสายตากลับมามองกายอกี ที