(Y) Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 1

ผม ดงึ เสอื ในกางเกงมันออก เคลอื นนวิ เขา้ ไปภายใน เลอื นสงู จนผา่ นแผน่ อก ลากผา่ นเม็ด องนุ่ สองอนั อยา่ งไมต่ ังใจไปทลี ําคอ โอบมันไวด้ ว้ ยฝ่ ามอื และกดจบู หลังคอมันเบา ๆ “ออื ออ” มนั ครางออกมาเบา ๆ ผมจบู ซบั ทหี มู นั อกี ที กอ่ นเคลอื นหนา้ มันมากดจบู เบา ๆ วนั นี มนั ดเู ซก็ ซชี ะมัดยาด ไมร่ เู ้ พราะอะไร ผมจับคางมนั ไว ้ รงั ใหม้ นั เอนมารับรสจบู ของผม บางสว่ นของผมเรมิ มปี ฏกิ ริ ยิ าแลว้ ครับ ชว่ ง นตี นื เร็วฉบิ หาย แคจ่ บู นดิ หน่อย หรอื ไดย้ นิ เสยี งมันครางนดิ หน่อยก็ตนื แลว้ ผมจบู มันเชอื งชา้ และแผว่ เบา ไมไ่ ดฉ้ าบฉวยเหมอื นทกุ ที ตอ้ งการใหม้ นั รบั รสความนุ่มนวล ครับ อยากใหม้ นั หลงเสน่หผ์ มเยอะ ๆ กบั คนอนื ผมไมต่ อ้ งทําขนาดนหี รอก แตก่ บั มัน ผมตอ้ งขดุ หลมุ ลกึ ๆ ไมง่ นั มันจะปีนไปหาคน อนื ได ้ “พเี อก…” พอผมถอนรมิ ฝี ปากออกมันก็ครางเรยี กเสยี งพรา่ เลย ใหต้ ายสิ ผมอยากจบู มันแรง ๆ ชะมัด มาเรยี กกนั ซะเสยี งกระเสา่ เชยี ว ผมกดจบู มันอกี ที ตวดั ปลายลนิ นุ่มนวล เคลอื นทที กุ ปลายนวิ และสมั ผสั มันใหช้ า้ ทสี ดุ นอ้ ง ผมตงั โดแ่ ลว้ ปวดมาก ๆ จนมนั ทนี ังอยดู่ า้ นหนา้ รสู ้ กึ ได ้ มันกม้ มองบางสว่ นของผม สลับกบั มองผม กอ่ นทมี นั จะทําเรอื งทที ําใหผ้ มองึ ครบั ตอ่ ไป… กจู ะหงดุ หงดิ ใสม่ งึ บอ่ ย ๆ ไอก้ าย มนั หนั มามดุ หนา้ กบั อกผมเพราะความอาย แตส่ องมอื มนั กําลังแกะเขม็ ขดั แลว้ ก็รดู ซบิ กางเกงผมลง ผมมองทกุ การกระทําของมนั องึ ๆ มนั ไมเ่ งยหนา้ สบตาผมหรอก มดุ หนา้ อยทู่ ี อกอยา่ งเดยี ว แลว้ ใชม้ อื คลํา ๆ เอา แลว้ มันก็ลว้ งมอื ผา่ นกางเกงขอบดําของผมดงึ บางสว่ น ทที มิ มอื มันอยอู่ อกมา มนั ขยับมอื เบา ๆ

โอแ้ มเ่ จา้ ขอี ายอยา่ งมันเนยี นะจะกลา้ ทํา มนั คงอยากเอาใจผม ผมนังนงิ ๆ ใหม้ นั ทําครับ ทังทภี ายในกําลังดใี จ มนั ขยับมอื เบา ๆ แตผ่ มแทบพงุ่ ไอท้ า่ ทางไรเ้ ดยี งสาแบบนี ผมก็ชอบ นังใหม้ นั ทําอยสู่ กั พัก ผมก็หยดุ มอื มนั ไว ้ มันเงยหนา้ มอง หนา้ มันงี แดงเถอื กเลย “ทําใหพ้ ดี ว้ ยปากนายส”ิ มนั มองผมองึ ๆ ไมร่ อใหม้ นั ปฏเิ สธครับ ผมเปิดประตรู ถดา้ นทเี รานังกนั อยอู่ อก รอบดา้ นมดื สนทิ มนั หนั ไปมองประตทู เี ปิดออก แลว้ หนั กลับมามองหนา้ ผม มนั นงิ อยสู่ กั พัก กอ่ นเคลอื น ตวั ลงไปยนื อยขู่ า้ งลา่ งอยา่ งรงู ้ าน เมอื วานมันเห็นกบั ตาตวั เอง วนั นมี นั สมั ผสั ดว้ ยมอื และตอนนี มันกําลังจะกลนื กนิ ผมทังตวั ผม ออกไปยนื พงิ ประตรู ถ หนั หนา้ เขา้ หาทะเล ลมเย็นดี ไดย้ นิ เสยี งคลนื ซดั สาดมาเป็ น ระลอก มแี สงไฟจากชาวบา้ นแถวนลี บิ ๆ แตผ่ มไมส่ นครับ ยนื เดน่ ชโี ดอ่ ยอู่ ยา่ งนันแหละ ผม มนั ดา้ นครับ และอกี อยา่ งจดุ ทเี รายนื มันมดื และเป็ นมมุ อบั สายตา และตรงหนา้ ก็เป็ นทะเล กวา้ ง ผมยนื นงิ รอใหม้ นั ทํา สกั พักมันก็คกุ เขา่ ลงตรงหนา้ ผม แลว้ ก็จัดการอา้ ปากรบั เอาบางสว่ น ของผมเขา้ ไปเต็ม ๆ ผมงแี หงนหนา้ ครางทมุ ้ เลย ปาก มนั อา้ กวา้ งครอบครองนอ้ งผมไวท้ ังอนั กอ่ นคอ่ ย ๆ ถอนออก แลว้ ใสก่ ลับเขา้ ไปใหม่ ลนิ สแี ดงอยา่ งคนสขุ ภาพดกี ็ไลเ้ รยี งเสรมิ เป็ นจังหวะใหผ้ มไดเ้ สยี วซา่ น อมื รไู ้ ดเ้ ลยวา่ ไมเ่ คย ฟันมนั กระทบกบั นอ้ งผมหลายรอบ แตก่ เ็ สยี วไปอกี แบบ ผมปลอ่ ยให ้ มนั ใชล้ นิ อยสู่ กั ครู่ กอ่ นจบั มันลกุ ขนึ แลว้ พลกิ มนั ไปยนื คําประตรู ถไว ้ มันทําหนา้ ตนื คงรู ้ เจตนารมณข์ องผม “พเี อก! นมี นั ขา้ งนอกนะ” โห แลว้ ทมี งึ ออรัลใหก้ นู ไี มค่ ดิ วา่ คนอนื เขาจะเห็นรไึ ง ผมไมต่ อบ จับมันรดู กางเกงลงถงึ เขา่ แยกขามนั ออกกวา้ ง แลว้ จัดการสอดใสเ่ ขา้ ไป มันอา้ ขาออกกวา้ งกวา่ เดมิ โนม้ ตวั ไปดา้ น หนา้ อตั โนมตั ิ ผมจดั การโยกสะโพกใสม่ นั เบา ๆ เป็ นจังหวะเนบิ ๆ มนั ครางซะหวานหยด ได ้ ยนิ มันครางแคน่ ัน ผมแทบจะพงุ่ มันทงั ตนื เตน้ ทังเสยี ว ผมวา่ มันคงรสู ้ กึ ไมต่ า่ ง ผมเรง่

จังหวะชา้ ๆ อยไู่ มน่ านก็ตอ้ งเร็วขนึ คราวนเี สยี งเนอื กระทบเนอื ดงั แขง่ กบั เสยี งคลนื ซดั ผม ดงึ สะโพกมนั ออกหา่ งจากรถมากขนึ แลว้ จัดการกระหนําใสใ่ นจังหวะทเี ร็วขนึ ขนาดวา่ ผมเป็ นพวกอดึ ยังแทบหมดความอดทนเอาใหไ้ ด ้ บอกตามตรงครับ เสยี วฉบิ หาย ของมนั รดั ผมใหญ่ งวดนผี มอดทนไดไ้ มน่ านครับ ผมรบี พามนั วงิ เขา้ ประตชู ยั ทนั ที สรปุ วนั นันผมกนิ มันไปหลายรอบจนมนั หมดแรงขา้ วตม้ ผมถงึ พามันขบั รถกลบั บา้ น มนั หมดแรงหลับคารถไปแลว้ ครับ สว่ นผม ผวิ ปากตามจังหวะเพลง ขบั รถดว้ ยความสขุ ใจ หายหงดุ หงดิ เป็ นปลดิ ทงิ เลย ผม ไมไ่ ดพ้ ามันกลบั บา้ นครับ ผมพามนั มาทคี อนโด ไมอ่ ยากปลกุ มนั ดว้ ย เลยอมุ ้ มันในทา่ เจา้ หญงิ ขนึ หอ้ งแทน บอกตามตรง ขนาดผหู ้ ญงิ แท ้ ๆ ผมยังไมเ่ คยอมุ ้ ใครทา่ นมี ากอ่ นเลย จะวา่ ไปถงึ มันจะสงู 172 แต่ เทยี บกบั ผหู ้ ญงิ สมัยนี ถอื วา่ ไมไ่ ดส้ งู มากครับ มนั เตยี กวา่ ผู ้ หญงิ กลมุ่ ผมซะอกี เพอื นผมแตล่ ะคน หนุ่ นางแบบกนั ทงั นัน โดยเฉพาะไออ้ อ้ ยกบั ไอก้ ฟิ ไอ ้ ออ้ ย 177 ไอก้ ฟิ 178 พอ พวกมนั ใสส่ น้ สงู เลยยงิ ดสู งู เขา้ ไปใหญ่ ผมถงึ ไดเ้ รยี กมันวา่ ไอต้ ัว เล็กไงครบั เป็ นผชู ้ ายแท ้ ๆ แตต่ ัวเตยี กวา่ ผหู ้ ญงิ (กลมุ่ ผม) ไอเ้ ตย้ ก็อกี คน เตยี พอกนั มนั หายใจสมําเสมอในออ้ มแขนผม ตามันยังหลับพรมิ เสน้ ผมสนี ําตาลพลวิ ระแกม้ ปากแดง จัด ยงิ ชว่ งหลังยงิ แดง คงเพราะโดนผมจบู บอ่ ย ผมชอบจบู มันแรง ๆ ดว้ ย นุ่มแลว้ ก็หวานดี ผมอมุ ้ มันไปวางไวบ้ นเตยี ง มนั คงเหนยี วตวั แตผ่ มไมอ่ ยากปลกุ เลยเดนิ ไปเตรยี มผา้ วา่ จะ เอามาเชด็ ตวั ใหม้ นั สกั หน่อย กําลังจะคลปี ลดกระดมุ มันก็ดันลมื ตาตนื ขนึ มากอ่ น มนั มองผม ตาปรบิ ๆ คงกําลังงงกบั ชวี ติ ตวั เองอยู่ “เห็นนายหลับสบาย พไี มอ่ ยากปลกุ กาํ ลังจะเชด็ ตวั ให”้ ผมบอกมนั ไปตรง ๆ มันหนา้ แดง ครับ พยงุ ตวั ลกุ ขนึ นัง “ผมอาบเองก็ได”้ มนั หนั ซา้ ยหนั ขวา คงเห็นวา่ ไมใ่ ชบ่ า้ นตวั เอง มันอา้ ปากเหมอื นจะพดู อะไรสกั อยา่ ง กอ่ น

เงยี บลง ลกุ ออกจากเตยี งเดนิ ลวิ ๆ ไปทางหอ้ งนํา “กาย” มนั เบรกขาลงกกึ ตามเสยี งเรยี กของผม คอ่ ย ๆ หนั มามอง “ลมื ผา้ เชด็ ตวั แน่ะ” มนั หนา้ แดงกํา ผมอมยมิ กบั ทา่ ทางเออ๋ ๆ เดอ๋ ๆ ของมนั มนั รบี เดนิ ดยุ่ ๆ ไปหยบิ ผา้ เชด็ ตวั แลว้ เดนิ เขา้ หอ้ งนําไปทันที ผมเดนิ ไปทตี เู ้ สอื ผา้ หยบิ ชดุ มาใหม้ นั ชดุ หนงึ คอื ชดุ นผี มแอบซอื ไวใ้ หม้ นั เอง เผอื กรณีมนั มาคา้ งแบบไมไ่ ดต้ ังใจแบบวนั นี และผมก็คดิ ไม่ ผดิ มันเดนิ ออกมาจากหอ้ งนําในชดุ เดมิ ชว่ งหลัง ๆ มันระวงั ตวั มากขนึ ครับ จะไม่ โป๊ ใหผ้ มเหน็ เด็ดขาด ไมว่ า่ จะทงั ตัวหรอื แคท่ อ่ นบน ถา้ คนไมค่ ดิ อะไร มันจะใสผ่ า้ ขนหนูออกมา แตน่ มี นั เลน่ ใสอ่ อกมาเต็มยศเลย ไมค่ ดิ วา่ มนั กลัวผมปลํา แลว้ จะวา่ อะไรละ่ ตอน แรกวา่ จะเอาชดุ ทซี อื ใหมใ่ ห ้ แตพ่ อนกึ ถงึ เรอื งเมอื เชา้ ผมก็เปลยี นใจเกบ็ ชดุ ใหมไ่ ว ้ ดา้ นในสดุ แลว้ หยบิ เสอื เชติ ตวั เองออกมายนื ใหม้ นั แทน สารภาพครบั มนั ใสแ่ ลว้ เซก็ ซดี ี เมอื วานมันใสเ่ ชติ ขาวตวั ทผี มใสไ่ ปออกงาน หนาหน่อย แตว่ นั นี ผมจงใจเลอื กเชติ ขาว แตบ่ างกวา่ พลวิ กวา่ มันยนื มองสงิ ทผี มยนื ใหง้ ง ๆ “ผมไมร่ บกวนพดี กี วา่ เดยี วผมนังแท็กซกี ลับก็ได”้ ผมไมต่ อบ มอื ยงั ยนื เชติ ไวต้ รงหนา้ มันอยู่ มันมสี หี นา้ อกึ อกั จําใจรับเสอื ไปถอื ไว ้

“เออ่ พไี มม่ นี ัด หรอื พาใครมาหอ้ งหรอื ฮะ ใหผ้ มกลบั กอ่ นก็ไดน้ ะ” แน่ะ มันยังพยายามอยอู่ กี ผมไมพ่ ดู ครับ กอดอกจอ้ งหนา้ มันนงิ ๆ มนั รบี หนั หลังเดนิ เขา้ หอ้ งนําไปทันที ตอ้ งใหใ้ ชโ้ หมดขรมึ เกดิ กหู ลดุ ขนึ มา มงึ จะเหวอ ไม่ เกนิ หา้ นาทมี นั ก็เดนิ ออกมาครับ มาดผมแทบหลดุ แตก่ ็ยงั ทํานงิ เสหนา้ ไปทางอนื ทํา เป็ นไมใ่ สใ่ จ เดนิ เลยี งไปควา้ ผา้ เชด็ ตวั อกี ผนื เดนิ เขา้ หอ้ งนําไป มนั เดนิ ตวั ลบี ๆ ไปหนา้ ทวี ี ผมแอบมองตามหลงั ผมไมไ่ ดล้ ามก แตก่ ําลังดวู า่ มันใสอ่ ะไรขา้ งลา่ งหรอื เปลา่ มนั ยังเนยี บครบั ใสช่ นั ในอยู่ หลงั จากอาบนําเสร็จ ผมก็ยนื เสรมิ หลอ่ อยใู่ นหอ้ งนําไมเ่ กนิ สบิ หา้ นาทกี ็ออกมา ผมใสเ่ พยี ง ชดุ คลมุ สแี ดงเลอื ดหมู จะไดถ้ อดไดง้ า่ ย ๆ หน่อย มันหนั มามองนดิ หนงึ แลว้ เสกลับไปทเี ดมิ ผมกม้ มองตวั เองอกี ที หรอื วา่ แตง่ ตวั แบบนแี ลว้ มันไมห่ ลอ่ วะ แต่ พวกนอ้ ง ๆ ผมมันเคยบอกวา่ พอใสช่ ดุ นที ไี ร หลอ่ เหมอื นมาเฟียฮอ่ งกงอะไรสกั อยา่ ง ของมนั ผมเซตผมเสยไปดา้ นหลังแบบทมี นั ชอบดว้ ย แตเ่ มอื กมี นั ไมย่ กั กะมองตาคา้ งแบบ ทกุ ที หรอื กจู ะหลอ่ ไมพ่ อวะ ผม เดนิ กลบั เขา้ หอ้ งนําไปมองตวั เองในกระจกอกี ที เสยผมทยี งั เปียกอยไู่ ปดา้ นหลังมากขนึ คลายชดุ ใหเ้ ห็นกลา้ มอกชว่ งบนไลย่ าวไปถงึ หนา้ ทอ้ งทมี นั ชอบอกี นดิ แลว้ เดนิ ออกจากหอ้ งนําอกี ที โอะ๊ ! เดนิ กลบั เขา้ ไปใหม่ พรมนําหอมกลนิ เยา้ ยวนเฉพาะตวั อกี เซตใหญ่ เห็นมันโปรโมตวา่ มฟี ีโร โมนกระตนุ ้ ใหผ้ หู ้ ญงิ เกดิ อารมณ์ดว้ ย พอฉดี ไปทัวทงั ตัวผมก็เพงิ นกึ ได ้ ไอก้ ายมันเป็ นตวั ผนู ้ นี า แลว้ มันจะไดผ้ ลไหมละเนยี ผมเรมิ หัวเสยี แลว้ ครบั

นกี จู ะทมุ่ เทอะไรนักหนาวะ กบั ผหู ้ ญงิ ผมยงั ไมค่ ดิ จะใสใ่ จทําใหใ้ ครหลงใหลขนาดนเี ลย ผมเดนิ หงดุ หงดิ ใสต่ ัวเองไปนังโซฟาใกล ้ ๆ มัน มันหนั มามองแวบหนงึ แลว้ หนั กลบั ไปดทู วี ี เหมอื นเดมิ ครับ มนั ไมม่ ที า่ ทวี า่ จะหลงผมเลยแมแ้ ตน่ ดิ เดยี ว ผมทงึ ลมหายใจทงิ ไวก้ ลางอากาศ ไอท้ ผี มทํามาทังหมด มันคงไมไ่ ดผ้ ล แลว้ ผมจะทํายงั ไงใหม้ นั หลงเสน่หผ์ มดวี ะเนยี “เออ่ …พเี อกผมนกึ ไดว้ า่ ผมมธี รุ ะ ผมขอตวั กลบั กอ่ นดกี วา่ ” มันรบี ลกุ จากโซฟา ไมเ่ งยหนา้ มองผมสกั นดิ “หนา้ พมี นั ทเุ รศมากนักรไึ ง แคม่ องก็ยงั ทําไมไ่ ด”้ พาลแลว้ ครับ งานนี พาลลกู เดยี ว มนั รบี เงยหนา้ มองผมหนา้ ตนื ผมวา่ หนา้ ผมตอนนคี งหงกิ ยงิ กวา่ เสน้ ผมถกู ลนดว้ ยไฟซะอกี มนั หนั ซา้ ยหนั ขวา สลับกบั ทําหนา้ อดึ อดั แลว้ ก็กม้ หนา้ แลว้ ก็เงยหนา้ อกี ที มงึ จะเอายงั ไงกนั แน่ ถา้ ลําบากใจขนาดนัน กจู ะไดท้ ําใจวา่ กอู ะมันไมห่ ลอ่ “คะ คอื ..” มันอําองึ “เอาเถอะ พคี งบงั คบั กายมากไป กายอาจจะเกลยี ดพแี ลว้ ก็ได ้ เดยี วพไี ปสง่ ” “ไมใ่ ชน่ ะฮะ!!” มนั รบี คา้ น กระเถบิ ตวั เขา้ มาใกล ้ พอรวู ้ า่ ใกลไ้ ปก็กระเถบิ ตวั ออกไปยนื อยหู่ า่ ง ๆ เห็นกเู ป็ นตวั อะไรวะ! =*= “การ กระทําสาํ คญั กวา่ คําพดู ไมต่ อ้ งพดู อะไรแลว้ ละ่ เสอื ผา้ นายพยี ดั ใสต่ ะกรา้ ซกั ไปแลว้ กลับชดุ นแี หละ” ผมบอกมันหน่าย ๆ ตวั เองก็ขเี กยี จเปลยี นดว้ ยเหมอื นกนั มนั กม้ หนา้ เดมิ

ตามผมตอ้ ย ๆ จากหอ้ งไปถงึ รถ มนั ก็ยงั กม้ หนา้ อยู่ หนา้ ผมหงกิ ยงิ กวา่ เดมิ เออหนอกู มาแพร้ าบคาบใหผ้ ชู ้ ายรนุ่ นอ้ ง เสน่หท์ ตี ัวเองภมู ใิ จนักหนา แทบไมม่ คี า่ อะไรเลย ตอนนี ตอน แรกกะจะสง่ มันแคห่ นา้ บา้ นแลว้ กลับเลย แตม่ นั แตง่ ตวั โคตรเอ็กซ์ ถงึ จะมดื แลว้ แตก่ ็ แอบหว่ งครบั กลวั ใครมาเห็นขาขาว ๆ ของมัน ผมเลยเดนิ เขา้ ไปสง่ มันในบา้ น เอาตวั ใหญ่ ๆ ของตวั เองนันแหละบงั ไว ้ ใครไมค่ ดิ อะไร แตก่ อู ะคดิ เพราะงนั กขู อปกป้องคนของกกู อ่ น พอสง่ มนั เขา้ บา้ นเสร็จ ผมก็หันหลังเตรยี มจะกา้ วออกจากบา้ น แตเ่ ดนิ ไมไ่ ปครบั ผมหันไป มอง เห็นมนั ยนื กม้ หนา้ จับชายผา้ ผมไว ้ นมี งึ ชดุ คลมุ กมู นั คลายงา่ ยนะโวย้ ดงึ ผดิ จังหวะขนึ มา มงึ ไดเ้ ห็นคงิ คองออกมาเดนิ เลน่ กลางบา้ นแน่ ๆ ผมขมวดควิ อะไรของมนั วะ มนั เมม้ ปากแนน่ กอ่ นเงยหนา้ มอง “อะไร!!” ผมถามเสยี งหว้ น ทงั หว้ นทังกระชากเลย “พเี อก” เออ้ ! กรู ู ้ วา่ กชู อื เอก ผมไมต่ อบอะไร ทําหนา้ หงกิ ยงิ กวา่ เดมิ “ผะ ผม” มนั จอ้ งตาผมเขม็งเลยครบั บะ๊ กลา้ วยุ ้

“ผมขอถา่ ยรปู พที ”ี ผมยนื นงิ ครบั สมองขาวโพลนไปหมด “คอื …ใจจรงิ ผมไมอ่ ยากรบกวนพี แตว่ นั นพี หี ลอ่ เอามาก ๆ ผมไมอ่ ยากรบกวน แตข่ อสกั ภาพ กย็ งั ดี นะฮะ” ดะ เดยี วกอ่ นนะ นมี นั มองเห็นความหลอ่ ของผมดว้ ยเหรอ “เอาแตก่ ม้ หนา้ เห็นความหลอ่ พดี ว้ ยรไึ ง” ผมถามเรยี บ ๆ “เปลา่ ผมไมไ่ ดก้ ม้ ” แตไ่ อท้ คี างมงึ จะชดิ อก แถวบา้ นกเู รยี กกม้ วะ่ “ผมแคไ่ มอ่ ยากมองมาก เห็นแลว้ มันอยากถา่ ยรปู ” ผมยนื องึ ไอท้ มี นั หลบหนา้ หลบตาผมนี มันแคไ่ มอ่ ยากมอง แคน่ ันใชไ่ หม มงึ ทําเอากเู ขา้ ใจผดิ หันความหลอ่ กทู งิ ซะวนิ “นายอยากถา่ ยรปู พ?ี ” ผมถามเพอื ความแนใ่ จ มนั พยักหนา้ สองหงกึ ผมยมิ ออกแลว้ ครับ แตม่ นั ไมเ่ ห็นเพราะมวั แตก่ ม้ หนา้ อยู่ “พบี อกแลว้ ไง คา่ ตวั พแี พง” ผมพดู เนบิ ๆ มนั เงยหนา้ มอง ผมนงิ ครบั ใหม้ นั ไปตคี วามเอาเอง และมันคงเขา้ ใจ เพราะ หนา้ มันแดงเถอื กเลย เออเนอะ เขา้ ใจงา่ ยดี “ผมขอแคส่ องสามภาพ” ผมพยกั หนา้ มันยมิ แลว้ รบี วงิ จดู๊ ไมห่ ว่ งวา่ ตวั เองจะดหู ววิ ขนาดไหนตอนขนึ บนั ได พักหนงึ มนั ก็วงิ ลงมา

ผม นังไขวห่ า้ งทําหนา้ หลอ่ อยบู่ นโซฟา รอดวู า่ มันจะถา่ ยผมทนี หี รอื ทบี า้ น จรงิ ๆ บา้ นมนั ตกแตง่ สวยดคี รับ เนน้ งานศลิ ปะเป็ นหลัก แตค่ รังทแี ลว้ เป็ นสทู จงึ ไมเ่ ขา้ แตค่ รังนมี นั เป็ นแค่ ชดุ คลมุ ไมร่ มู ้ นั จะเซตพนื ทที ไี หน และมันก็ตัดสนิ ใจ ถา่ ยผมในหอ้ งรับแขกนันแหละ มนั บอกใหผ้ มไปเอานําลบู หวั ครับ แนวของมนั เลย เพราะไอท้ ผี มทําไวก้ อ่ นหนา้ นี มันแหง้ ไปหมดแลว้ ผมเดนิ ไปเอานําลบู หวั ใหเ้ ปียกโชกลงมาถงึ ลําคอ แลว้ เดนิ ทําหนา้ บดู ออกมา มนั สงั ใหผ้ มนังไขวห่ า้ ง เอาแขนขา้ งหนงึ วางราบไปกบั พนักโซฟา มอื อกี ขา้ งวางสบาย ๆ ไว ้ บนตกั ปลอ่ ยชดุ คลมุ ใหห้ ลดุ ลยุ่ อยอู่ ยา่ งนัน เผยใหเ้ หน็ กลา้ มเนอื หนา้ อกแน่น ๆ ลงไปถงึ กลา้ มเนอื ทอ้ งพรอ้ มซกิ แพคหกหอ่ หนา้ มองตรง และทสี าํ คญั … ทําหนา้ หงดุ หงดิ เขา้ ไว ้ คอื นเี ป็ นคําสงั ของมนั จรงิ ๆ ผมไมไ่ ดพ้ ดู เอง มนั บอกวา่ ดหู ลอ่ แบบโหด ๆ ดี ยงิ ทําหนา้ เหมอื นโดนใครเหยยี บตนี มายงิ ดี เอากบั มัน = = บวิ ไมย่ ากครบั แคค่ ดิ ถงึ ภาพทมี นั กา้ วลงมาจากรถของไอค้ ณุ ชรนิ ทรผ์ มก็หนา้ บดู ไดใ้ จแลว้ มนั ขอสามภาพ ผมบอกใหม้ นั ถา่ ยไดต้ ามใจ มนั ก็ถา่ ยตามใจจรงิ ๆ เลน่ เอาซะผมเหนอื ยเลย แตก่ ็ดใี จครบั ผมชอบเวลาทมี นั มองผมดว้ ยสายตาชนื ชมผา่ นเลนส์ แลว้ คณุ รอู ้ ะไรไหม มนั มคี วามสขุ ขนาดไหน ทไี ดม้ องชา่ งภาพทแี ตง่ ตัววาบหววิ ยนื ถา่ ยในทา่ วาบหววิ อกี มนั คงไมร่ วู ้ า่ เวลาทมี นั ยนื หามมุ ถา่ ยรปู ผม บางมมุ มันก็ยนื เอ็กซไ์ ดใ้ จ เห็นแลว้ อยากกระชาก ชา่ งภาพมาปลําซะใหเ้ ขด็ แตย่ งั ไงก็ตอ้ งรอใหม้ นั ถา่ ยเสร็จกอ่ น เพราะมนั ตอ้ งจา่ ยคา่ ตัวให ้ ผมอกี เยอะ

และ ทา่ สดุ ทา้ ยทมี นั ถา่ ยเป็ นภาพสดุ ทา้ ยทผี มจะอดทนได ้ มันคกุ เขา่ เพอื ถา่ ยผมในมมุ ตํา แตค่ งตําไดไ้ มเ่ ทา่ ใจคดิ มนั เลยกางหัวเขา่ มนั ออกเรอื ย ๆ ๆ คณุ ลองนกึ ภาพสิ วา่ เสอื มันจะ รน่ ขนึ ไปถงึ ไหน ผมลกุ ขนึ ในขณะทกี ลอ้ งยงั คา้ งอยทู่ ตี ามนั มนั ละสายตามามองงง ๆ ผมเดนิ ไปจับแขนมนั ไว ้ “ไดเ้ วลาจา่ ยคา่ ตัวแลว้ ” เซน็ เซอรค์ รับ เป็ นเรอื งของชา่ งภาพกบั นายแบบเขาตกลงกนั คนอา่ นไมเ่ กยี ว กรัก ๆ ๆ ๆ Kiss Love ♥ [25] ออกเดท [กาย...♥] ... ... ... ... ... ชาํ ครบั … ระบมดว้ ย เหนอื ยดว้ ย เพลยี ดว้ ย ไออ้ าการทวี า่ มาทังหมด เป็ นผลพวงจากการหลงเสน่หค์ น แบบไมเ่ ขา้ เรอื ง โดยเฉพาะ ถา้ คนคนนันคอื พเี อก หรอื นายเอกภพ กจิ ไพศาลดว้ ยแลว้ บอกตามตรง มแี ตเ่ สยี กบั เสยี ฮะ เมอื วานอยู่ ๆ พมี นั ก็หงดุ หงดิ ใสผ่ มแบบไมท่ ราบสาเหตุ พอถามมันก็บอกวา่ หงดุ หงดิ ใหค้ น อนื (แตม่ าพาลเอากบั กู วา่ งนั ) แลว้ ผมก็ตอ้ งเป็ นคนทําใหม้ นั หายหงดุ หงดิ เจ็บตวั กอู กี พเี อกขบั รถมาสง่ ผมทคี ณะเหมอื นเดมิ ไอเ้ ตย้ นังรออยบู่ นมา้ นังหนา้ ตกึ เรยี น ผมเดนิ เขา้ ไป หา มันมองผมใหญ่

“มงึ …” “เงยี บ” ผมตดั บทมนั “กวู า่ มงึ น่าจะหายาบํารงุ มากนิ บา้ งนะ ทา่ จะเสยี นําเยอะ” ผมเบดิ กะโหลกมันไปที มันลบู หวั ป้อย ๆ “เงยี บไปเลยมงึ ” “แลว้ ตกลงมงึ คบกบั พเี อกเขาจรงิ ๆ จัง ๆ แลว้ เหรอ” ไอเ้ ตย้ มันถามดว้ ยสหี นา้ จรงิ จงั ผมสา่ ยหัวปฏเิ สธ มันทําหนา้ แปลกใจ “อา้ ว.. แลว้ ไอท้ มี งึ มาทํานังหนา้ เพลยี ไปไหนมาไหนกบั พเี ขานมี นั หมายความวา่ ยงั ไง” “กไู มร่ ”ู ้ มนั ขมวดควิ กบั คําตอบผม “หมายความวา่ ยังไง” “ก็ไมย่ งั ไง กกู ย็ งั ไมร่ ใู ้ จตวั เองเลยเตย้ แลว้ ก็ไมร่ คู ้ วามรสู ้ กึ ของพเี อกดว้ ย” ควิ มันขมวดยงิ กวา่ เดมิ แตม่ นั เงยี บครับ มนั คงเขา้ ใจ ถงึ ผมจะมคี วามสมั พันธท์ างกายกบั พเี อกแลว้ แตม่ นั ก็ยงั เป็ นแคเ่ ซก็ ส์ ซงึ ผมไมร่ วู ้ า่ มนั จะกนิ เวลายาวนานแคไ่ หน ความรสู ้ กึ มนั ยังครงึ ๆ กลาง ๆ อยเู่ ลย “มงึ จะหยดุ หรอื เดนิ หนา้ ตอ่ ” มนั ถาม ผมจอ้ งกลับมันนงิ ๆ “กไู มเ่ คยวงิ ตามนะเตย้ เออ่ …นอกจากเวลาอยากถา่ ยรปู นดิ หน่อย” มนั ตคี วิ ยน่ กบั คําตอบผม ผมเลยออ้ มแอม้ ตอบมันไปตามจรงิ มันหวั เราะกา๊ กเลย มงึ จะขําอะไรนักหนาวะ ก็กไู มม่ เี งนิ จา่ ยพเี ขานนี า “พเี ขาก็ยอม”

ผมพยกั หนา้ “พเี อกเจา้ เลห่ ว์ ะ่ หาเรอื งฟันมงึ มากกวา่ ” ผม ไมต่ อบ มันก็ไดท้ ังสองฝ่ ายนันแหละ เพราะผมเพงิ มารทู ้ หี ลงั วา่ พเี อกไมช่ อบการถา่ ยรปู เอามาก ๆ แตน่ ยี อมใหผ้ มถา่ ยแทบทกุ ทา่ ทตี อ้ งการ ก็ถอื วา่ เจ๊ากนั ละ่ ครบั “มงึ ..” ผมเรยี ก มนั เงยหนา้ มอง “หยดุ พดู ไปเลย กรู วู ้ า่ มงึ จะหา้ มกเู รอื งพเี ป้” ทําไมเวลาอยา่ งนมี งึ ถงึ ไดฉ้ ลาดนักวะ “ไมต่ อ้ งมาชมกใู นใจ” แน่ะ รอู ้ กี นะมงึ มนั กม้ หนา้ จอ้ งมองพนื โตะ๊ “อะไรทเี กยี วกบั พเี ป้ กรู หู ้ มดแหละ” ..ยงั หรอกเตย้ .. ยงั มอี กี เรอื งทมี งึ ไมร่ ู ้ และถา้ มงึ รู ้ กไู มร่ วู ้ า่ มงึ จะยังเห็นพเี ป้เป็ นพมี งึ อยอู่ กี ไหม ใหเ้ วลาพมี นั หน่อย ใหม้ นั ไดต้ ัดใจ และกลับมาเป็ นพชี ายทแี สนด(ี ปนเลว)ของมงึ อกี ครัง “กรู ักพเี ป้ นะกาย” มนั เงยหนา้ ขนึ มาพดู เลอื นลอย “กรู ”ู ้ รวู ้ า่ มงึ รักพเี ป้ “พเี ป้ ก็รักมงึ เหมอื นกนั ” แตไ่ มไ่ ดร้ ักมงึ แบบนอ้ ง แบบทมี งึ รักมนั แบบพหี รอก ผมถอนหายใจแรง ทอดมองววิ ตน้ ไมข้ นาดใหญห่ นา้ คณะขณะรอเขา้ คลาส เสยี งมอื ถอื ผมดงั เบา ๆ ผมละสายตาจากววิ มามอง เป็ นเมสเสจครบั เจา้ ของเบอรก์ ็คอื … พเี อก! ผมรบี กดอา่ นทันที ‘เลกิ เรยี นกโี มง’

ผมเลกิ ควิ แปลกใจนดิ หน่อย แลว้ ทําไมตอนอยดู่ ว้ ยกนั ไมถ่ าม ผมกดตอบกลบั ‘วนั นมี เี รยี นเยน็ เลกิ หกโมง’ สกั พักก็ไดย้ นิ เสยี งเมสเสจอกี ‘พจี ะไปรบั ’ ผมจอ้ งมองขอ้ ความในมอื ถอื อกี ที ไมไ่ ดต้ อบรบั หรอื ปฏเิ สธ ผมควรจะดใี จดไี หม? “ยมิ อะไรไอก้ าย” ไอเ้ ตย้ มันถาม ผมรบี เกบ็ มอื ถอื ลงกระเป๋ าทันที “เปลา่ ” มนั ทําตาเจา้ เลห่ ม์ องกลับ “ทําหนา้ แบบนี ถา้ คนสง่ ไมใ่ ชพ่ อ่ หรอื แมม่ งึ ก็ตอ้ งเป็ นพเี อกแหง ๆ” ผมตหี นา้ นงิ ๆ สกั พักก็มขี อ้ ความสง่ เขา้ มาอกี ผมเปิดดู ‘เลกิ เรยี นกโี มงครบั ’ เมอื กี ผมเปิดหนา้ เมสไว ้ มันเลยออโตข้ อ้ ความขนึ มาทนั ที ผมเลกิ ควิ ตอนแรกก็คดิ วา่ เป็ น ขอ้ ความเดยี วกนั แตอ่ นั นมี นั ดสู ภุ าพขนึ มาหนอ่ ย ผมเลอื นดเู บอรค์ นสง่ อกี ที พเี ชน ผมกดตอบไปและขอ้ ความทไี ดก้ ลับมาก็คอื … ‘พจี ะไปรบั ’ เออ่ … ผมเคยบอกแลว้ วา่ ถา้ ควิ เยอะ ผมจะจัดใหพ้ อ่ กบั แมก่ อ่ น แลว้ ก็พเี อก ผมรบี สง่ ขอ้ ความตอบ กลับทันที ‘ผมตดิ นัดแลว้ ครับ ไวโ้ อกาสหนา้ ละกนั อยากเจอพเี ชนเหมอื นกนั ’ ผมนังรอ แตไ่ มม่ ขี อ้ ความตอบกลบั สกั ทจี นผมลมื ไปเลย ผา่ นไปเกอื บสบิ นาที ถงึ ไดม้ ี

ขอ้ ความเขา้ มาใหม่ ‘งันพขี อจองตวั ลว่ งหนา้ วนั เสารอ์ าทติ ยน์ วี า่ งวนั ไหน’ แมะ่ มาจองวนั ทกี ไู มว่ า่ งเนยี นะ ‘พอดเี สารอ์ าทติ ยน์ ผี มเรมิ ทํางานพเิ ศษกบั เพอื นน่ะฮะ ยงั ไมร่ เู ้ วลาเรมิ งานเลกิ งานเลย’ พอผมสง่ เสร็จ เสยี งมอื ถอื ก็ดังจา้ ขนึ ผมตกใจรบี กดรบั เป็ นพัลวนั “พเี ชน” กรอกเสยี งเรยี กอตั โนมตั เิ ลยครับ “ทํางานทไี หน ไมบ่ อกวา่ อยากทํางานพเิ ศษ พจี ะไดด้ งึ ตวั มาเป็ นผชู ้ ว่ ย” ผมอมยมิ ทนั ที “พอ ดเี พอื นผมเขาอยากทําน่ะครับ เลยชวน งานนปี ฏเิ สธไมไ่ ด ้ เอาไวห้ ลังจากนลี ะกนั นะ ถา้ ไมต่ ดิ อะไร ผมอาจจะไปทําดว้ ย ไมร่ ับปากนะฮะ เพราะผมไมค่ ดิ จะยดึ งานถา่ ยภาพเป็ น อาชพี หลัก ถา้ งานอดเิ รกละก็ ผมทํา” ผมบอกไปตรง ๆ แลว้ พมี นั ก็ถามสถานทที ผี มจะไปทํา ผมกบ็ อกไป “งันพจี ะหาโอกาสแวะไปนังกนิ นะ อยากเห็นกายใสช่ ดุ พนักงานเสริ ฟ์ เหมอื นกนั ” ผมหัวเราะรว่ นรับปากไป เราคยุ กนั สกั พัก พแี กกว็ า่ งสาย ปลมื ครับ มคี นทเี ราเคารพรกั มาชวน บญุ ไอก้ ายสงู วยุ ้ ผมหันไปมองไอเ้ ตย้ ทกี ําลังนังทําอะไรกอ๊ กแกก๊ ขา้ ง ๆ ชะโงกหนา้ ไปดใู กล ้ ๆ อกี ที “ทําไรมงึ ” มนั เงยหนา้ ขนึ มายมิ “วาดรปู ” ผมมองตวั การต์ นู ทมี นั กําลงั รา่ งยักยอื ยกั ยนั บนโตะ๊

“อนุบาลฉบิ หาย” “เออ กมู นั ไมไ่ ดม้ หี ัวศลิ ป์ เหมอื นมงึ หรอื หวั คํานวณแบบพเี ป้นนี า” มันตอ่ วา่ งอน ๆ ก็ จรงิ มันเป็ นลกู คณุ หนูของแทค้ รับ ทําอะไรไมค่ อ่ ยจะเป็ นหรอก ไมใ่ ชว่ า่ มันไมท่ ํา แตท่ ํา แลว้ ไมไ่ ดเ้ รอื งนนี า ทําไดด้ สี ดุ คงเป็ นออ้ นกบั ดแู ลคนนแี หละมัง “พกี กู ็ออกจะเกง่ ทําไมกไู มฉ่ ลาด ๆ เหมอื นพเี ขาบา้ งนา้ ” “มงึ ฉลาดนะเตย้ ” มนั มองผมใหญ่ “แตฉ่ ลาดในเรอื งโง่ ๆ วะ่ ” แลว้ ผมก็ตอ้ งลกุ หนตี นี มัน มนั วงิ ไลเ่ ตะผมตงั แตห่ นา้ ตกึ A ไปทางตกึ B “มงึ มาใหก้ เู ตะซะดี ๆ!!” มนั ไมย่ อมแพ ้ ผมกไ็ มย่ อม วงิ ลวิ ๆ ไปตามทางเดนิ เหลยี วหลังไปดมู นั นดิ หนงึ มันยังวงิ ตามมาไมห่ ยดุ ดว้ ยความวา่ กลัวมันจะวงิ ตามมาทัน เลยเรง่ สปีดเร็วขนึ แบบไมม่ องทาง จน ชนกบั ใครบางคนเขา้ เต็ม ๆ “ขอโทษครับ” ผมรบี ออกปากทนั ที เงยหนา้ มองคนทอี า้ แขนรับผมไวท้ ังตวั “อา้ ว พโี อค๊ ” ผมอยากจะถอยออกมาจากออ้ มแขนพแี ก แตแ่ กยังไมป่ ลอ่ ย ผมเลยขยับเบา ๆ ใหร้ ตู ้ วั สกั พักพโี อค๊ ก็คลายมอื ออก ไอเ้ ตย้ วงิ มาถงึ ตัวพอดี “อา้ ว พโี อค๊ ” มงึ ไมต่ อ้ งมาอทุ านแบบเดยี วกบั กกู ็ได ้ “มาทําอะไรแถวนคี รับ” มนั ถาม เพราะคณะบรหิ ารทพี แี กเรยี นมนั อยอู่ กี ตกึ เดนิ มาไกลพอควร “มาเดนิ เลน่ นดิ หน่อย” พแี กบอกเรยี บ ๆ ผมเลกิ ควิ มอง กอ่ นหรตี ามองพแี กกรมุ ้ กรมิ

“มาเหลส่ าวแถวนลี ะส”ิ ผมยนื หนา้ เขา้ ไปพดู ลอ้ ๆ ชกั สนทิ กบั กลมุ่ พเี ขาแลว้ ละ่ ครบั เลยเลน่ หวั กนั ไดส้ บาย พแี กทํา หนา้ ผดิ ปกติ ผมเลยรบี กระเถบิ ตวั เขา้ ไปชดิ คน กลมุ่ นขี นึ ชอื วา่ เจา้ ชอู ้ นั ดบั ตน้ ๆ ของมหาลัย เจา้ เสน่หก์ ็เทา่ นัน ไอท้ จี ะมาหลงสาวนัน ยาก แตม่ าหวา่ นใหส้ าวหลงน่ะชวั ร์ ๆ แตท่ ําทา่ แบบนี สงสยั พแี กตอ้ งหลงกอ่ นแน่ ๆ “บอกผมไดน้ า้ ผมจะไดช้ ว่ ย” ผมกระแซะไหลพ่ แี กเบา ๆ จรงิ ๆ ไมถ่ งึ หรอกครบั แทะไดแ้ คต่ น้ แขนเทา่ นันแหละ (กรรม จรงิ กู = =) พมี นั ทําหนา้ หลกุ หลกิ ยงิ กวา่ เดมิ “ปี ไหน ชอื อะไร นําหนัก สว่ นสงู รปู รา่ ง หนา้ ตา สผี วิ สาธยายมาใหห้ มด” ผมรกุ ฆาต เห็นพแี กนงิ ๆ ไมย่ อมผมเลยรกุ ตอ่ “น่า นะ บอกผมมาเถอะ ผมไมบ่ อกตอ่ ความลับนใี หใ้ ครรเู ้ ด็ดขาด นอกจากไอเ้ ตย้ มันน่ะนะ เพราะมนั ยนื อยตู่ รงนพี อดี แตพ่ คี ดิ ซะวา่ มันเป็ นตวั ตะกวดขา้ งกําแพงละกนั ” ไอเ้ ตย้ มันงา้ งมะเหงกกลางอากาศใสผ่ ม พโี อค๊ ทําหนา้ อดึ อดั “โอเค งนั เรามาเกมเลน่ 10 คําถามกนั ” พมี นั ไมต่ อบ ไอเ้ ตย้ ทําทา่ ตนื เตน้ ดว้ ยคน “ชอื ..” “ไมข่ อบอกไดไ้ หม” “โอเคไมเ่ ป็ นไร” “สผี วิ ” “ก็ขาว” “ไอเ้ ตย้ มงึ รบี จดไวเ้ ลย”

ไอเ้ ตย้ ก็รับมขุ หยบิ ไอโฟนมากดเมมใหญ่ “นําหนัก…สว่ นสงู ” “คดิ วา่ ไมเ่ กนิ 175 นําหนักคงไมเ่ กนิ 60” พมี นั บอกตอ่ ไอเ้ ตย้ ก็กดหยกิ ๆ “อยปู่ ีไหน” “ปี สอง” “ปี เดยี วกบั เราโวย้ เตย้ หางา่ ยหน่อย” ผมหันไปตนื เตน้ กบั มัน “ผมละ่ สนั ยาว สอี ะไร” “ผมสนั สนี ําตาลไมเ่ ขม้ ไมอ่ อ่ น” ไอเ้ ตย้ มันกดยกิ ๆ “บคุ ลกิ ครา่ ว ๆ” “สดใสรา่ เรงิ ยมิ น่ารัก” “อมื กวา้ งนะเนยี ” “บอกชอื เลยไมไ่ ดร้ ไึ ง” ผมตอ่ รอง พแี กไมต่ อบครับ เสหนา้ ไปดา้ นอนื พแี กคงอาย “พตี อ้ งไปกอ่ นละ” พมี นั ตดั บทแลว้ เดนิ จากไป ผมกบั ไอเ้ ตย้ มองตามงง ๆ กอ่ นกม้ มองขอ้ มลู ในไอโฟนไอเ้ ต ้ ยมัน “ใครวะ” “ไมร่ ”ู ้ แลว้ เราสองคนก็พากนั มานังมองสาว ๆ ทเี ดนิ ผา่ นไปผา่ นมา ในคณะเรามคี นผมสนั ไมก่ คี น หรอก เพราะสว่ นมากจะไวย้ าว แตด่ ู ๆ แลว้ ไมน่ ่าจะใชส่ เป็ คพโี อค๊ สกั คน ผมกบั มันนังหากนั อยสู่ กั พักก็เขา้ คลาสเรยี น

.. .. .. .. .. .. .. .. ถา้ ถามวา่ มวี นั ไหนทพี เี อกไมห่ ลอ่ ผมก็บอกวา่ ไมม่ ี ไมเ่ คยเห็น และไมค่ ดิ จะเห็นดว้ ย ขนาด เปือนโคลนทังตัวมันก็ยงั หลอ่ วนั นี พมี นั ก็ยงั หลอ่ ครับ หลอ่ ในชดุ นักศกึ ษาและกําลงั หอ้ มลอ้ มไปดว้ ยสาว ๆ คอื พแี กมาถงึ กอ่ นเวลา และจอดรถไวร้ มิ ฟตุ บาทหนา้ ตกึ ไมร่ ยู ้ นื เทอ่ ที า่ ไหน สาว ๆ ถงึ ไดเ้ ดนิ ลอ้ มหนา้ ลอ้ มหลังขนาดนัน ไอเ้ ตย้ มันรงู ้ านครับ มนั เดนิ แยกไปอกี ทางทนั ที ปลอ่ ยใหผ้ มยนื มองภาพบาดตาอยคู่ นเดยี ว พเี อกเห็นผมแลว้ ใจจรงิ อยากเดนิ ปัดตดู หนไี ป แตก่ ็ใชเ่ รอื ง เลยเดนิ เขา้ ไปหาแทน “ขอตวั กอ่ นนะ” พมี นั บอกสาว ๆ เสยี งนุ่ม ทกี บั กลู ะทําเสยี งโหดใสอ่ ยเู่ รอื ย พมี นั เปิดประตรู ถใหค้ รบั เอมิ .. ผม รบี สอดตวั เขา้ ไปทันที หวงั วา่ คงไมม่ ใี ครสงั เกตเห็นนะ อายครบั โดนปฏบิ ตั เิ หมอื นตวั เองเป็ นผหู ้ ญงิ แลว้ พแี กก็เดนิ ออ้ มไปนังยงั ตําแหน่งตวั เอง

“มธี รุ ะอะไรหรอื เปลา่ ครับ” ผมถามทันทที พี เี อกนังประจําการ พมี นั หนั มามองแลว้ ตหี นา้ ยักษ์ทันที จําไดว้ า่ เมอื ตะกี มงึ ยงั ทําหนา้ รนื เรงิ อยเู่ ลยนะ หรอื มนั จะทําหนา้ แบบนันกบั สาว ๆ เทา่ นันฮ?ึ “ตอ้ งมธี รุ ะอยา่ งเดยี วรไึ ง ถงึ จะมารบั ได”้ แน่ะ ยังมาถามอกี กกู ็แคส่ งสยั ถามมงึ ดว้ ยความเป็ นหว่ งเทา่ นันเอง ไมอ่ ยากสบื ความยาวครบั เดยี วมนั งาบหัวเอา ผมกลับมานังนงิ ๆ เหมอื นกนั “จะพาไปกนิ ขา้ ว” ผมหันไปมอง แลว้ ก็กลบั มานังเงยี บ ๆ เสหนา้ มองหนา้ ตา่ ง กาํ ลังดใี จอยู่ อยา่ เพงิ มองหนา้ ผมตอนนี ผมเขนิ แลว้ พมี นั ก็พาผมมา เออ่ … มงึ … กู ก็คดิ วา่ มงึ จะพากไู ปนังกนิ อาหารในรา้ นหรู ๆ มงึ พากมู าเดนิ ตลาดนัดเนยี นะ ผมหนั ไป มองพมี นั งง ๆ มันตหี นา้ นงิ ครบั แลว้ ก็ลากผมเดนิ แทรกบรรดาสาว ๆ ทกี ําลังชอ็ ปกนั กระจาย ไปดขู า้ วของในตลาด โห รสนยิ มมงึ บา้ นนอกโคตร ๆ นกึ ถงึ ไทดร์ าคาหลายพันของมนั แลว้ ก็สะทอ้ นวา่ ไอค้ นทยี นื อยขู่ า้ ง ๆ ผม มนั อาจเป็ นคนละ คนกบั คนทผี มรจู ้ กั ก็ได ้ “พเี อก” ผมเรยี ก พมี นั หนั มามอง

“พเี อกตวั จรงิ ป้ะเนยี ” ผมดงึ แกม้ พมี นั จนยดื แลว้ ปลอ่ ย พมี นั ยนื องึ ไปหลายวิ กอ่ นปลอ่ ยกา๊ กออกมาเสยี งดัง มงึ ..หัวเราะหว่ งหลอ่ บา้ งอะไรบา้ งก็ไดน้ ะ กอู ายเขา คนมองกนั ใหญเ่ ลย พอหัวเราะจนหนําใจ พมี นั ก็กลับมาทําหนา้ เรยี บ ๆ เหมอื นเดมิ “ทําไม” กอู นุญาตใหม้ งึ ถามยาวกวา่ นกี ็ได ้ “คดิ วา่ พจี ะพาไปเดนิ หา้ งหรู ๆ กนิ รา้ นดี ๆ กวา่ นซี ะอกี ” “ตอนแรกก็วา่ จะพาไปนันแหละ แตเ่ ห็นทนี เี ลยแวะกอ่ น” โห มันไมไ่ ดเ้ ขา้ กนั เลย้ แตก่ เ็ อาเถอะ เปลยี นบรรยากาศบา้ งก็ดี ตอนนมี ดื แลว้ ครับ แตพ่ นื ทโี ดยรอบสวา่ งไสวไปดว้ ยดวงไฟหลากสี ดสู วยสวา่ งไมแ่ พช้ ว่ ง เวลากลางวันเลยทเี ดยี ว ผม เพงิ รวู ้ า่ ยงิ ดกึ ทนี ยี งิ คกึ คกั เหน็ ทางเขา้ แคบ ๆ แตด่ า้ นในกวา้ งมาก และพวกเราเพงิ เหน็ วา่ เป็ นงานวดั ครับ ไมใ่ ชต่ ลาดนัด ดา้ นในมเี กมใหเ้ ลน่ เยอะแยะเต็มไปหมด ไดย้ นิ เสยี ง ประกาศออกลําโพง ถงึ ไดร้ วู ้ า่ เป็ นงานฝังลกู นมิ ติ พวกเราเลยแวะไปทําบญุ กนั กอ่ น ผมทํา หนา้ ทเี ดนิ ไปซอื พวกดอกไมธ้ ปู เทยี น แลว้ เอามายนื ใหพ้ ยี กั ษ์ขา้ ง ๆ ตวั พแี กสงู เอา มาก ๆ ดแี ลว้ เวลาผมหาอะไรไมเ่ จอ จะไดถ้ ามพแี กได ้ เราเดนิ เขา้ ไปนังขอพรตอ่ หนา้ พระประธานองคใ์ หญ่ พอไหวพ้ ระเสร็จ เราก็ออกไปเดนิ เลน่ กนั ตอ่ “อยากนังไหม” พมี นั ชไี ปทกี ระเชา้ ลอยฟ้าขนาดใหญร่ มิ รัว ผมเงยหนา้ มอง มนั สงู นะนะ่ แตก่ พ็ ยกั หนา้ แลว้ เดนิ ไปกบั พแี ก คนละยสี บิ บาท ไมแ่ พงครบั แลว้ เราสองคนกม็ านังมองววิ ยามราตรใี นสว่ นทสี งู ทสี ดุ ของพนื ทแี หง่ นแี ลว้ เสยี ดายไมม่ กี ลอ้ ง จะไดถ้ า่ ยววิ สวย ๆ เก็บไว ้

กาํ ลังนังคดิ เสยี ดายอยใู่ นใจ อยู่ ๆ ก็มบี างสงิ ยนื มาไวต้ รงหนา้ ผมจอ้ งมองสงิ นัน เป็ นมอื ถอื ครับ พมี นั ยนื มอื ถอื มาให ้ “อยากถา่ ยไมใ่ ชร่ ไึ ง ใชไ้ อน้ แี ทนกลอ้ งตัวเกง่ ของนายก็ได”้ ผมหัวเราะเบา ๆ ผมวา่ บางครัง พมี นั กร็ ใู ้ จผมดี ผมรบั มาถอื ไว ้ แลว้ จัดการกดถา่ ยไปรอบ ๆ พอไดภ้ าพสวยสมใจ ก็หันกลบั มาถา่ ยพเี อกตอ่ ถา่ ย พแี กเสร็จ กห็ ันมาถา่ ยตวั เองตอ่ พอดมี อื ถอื พแี กเป็ นรนุ่ ใหมม่ กี ลอ้ งทังหนา้ และหลงั ผมยมิ ใหก้ ลอ้ งธรรมดา ไมไ่ ดท้ ําทา่ ปัญญาออ่ นเหมอื นทไี อเ้ ตย้ ชอบทําหรอก จรงิ ๆ ผมชอบถา่ ยภาพคนอนื มากกวา่ ถา่ ยภาพตัวเอง คอื ..กลวั กลอ้ งพังน่ะ ฮา่ ๆ ๆ ผม หนั ไปถา่ ยววิ อกี ครัง กอ่ นพเี อกจะแยง่ มอื ถอื กลับคนื ดงึ ตวั ผมไปนังแทรกกลางหวา่ งขา แก ยงั ไมท่ ันไดถ้ ามวา่ พแี กจะทําอะไร กลอ้ งก็กดแชะแลว้ ครับ ผมยงั ทําหนา้ เหวออยเู่ ลย ผมรบี แยง่ มาถอื ไว ้ “ใหผ้ มทําหนา้ หลอ่ กอ่ นส”ิ ผมบอก เก็กหนา้ ใหห้ ลอ่ ทสี ดุ ตงั มมุ กลอ้ งใหด้ แี ลว้ กดแชะ “คนหลอ่ ไมต่ อ้ งเก็กก็หลอ่ คนไมห่ ลอ่ เกก็ ยงั ไงก็ไมห่ ลอ่ ” พมี นั บอกหลังจากผมถา่ ยเสร็จ ผมเบห้ นา้ กอ่ นทเี ราสองคนจะบวิ หนา้ หลอ่ กนั เต็มที พอถา่ ยจบกเ็ ห็นคนสองคนในภาพที พยายามบวิ หนา้ หลอ่ กนั สดุ ฤทธสิ ดุ เดช พวกเราสองคนพากนั หวั เราะรว่ น แลว้ เรากถ็ า่ ยกนั อกี หลายภาพ ชว่ งแรกก็บวิ หลอ่ กนั อยหู่ รอก สกั พักกพ็ ากนั บวิ ขเี หรแ่ ทน คอื ทําหนา้ ใหข้ เี หรท่ สี ดุ เทา่ ทจี ะทําไดใ้ สก่ ลอ้ งน่ะนะ นังฮากนั ไปถา่ ยกนั ไป พอ ถา่ ยกนั จนหนําใจ ผมก็นังไลภ่ าพไปเรอื ย ๆ ภาพไหนมนั ทเุ รศมาก ๆ กก็ ดลบ พมี นั บอก ใหเ้ ก็บทกุ ภาพ แตผ่ มก็เลอื กทจี ะลบ เกดิ ภาพพวกนหี ลดุ ไป อายเขาแย…่

ผมนังขํากบั ภาพภาพหนงึ ทผี มยงิ ฟันทําหนา้ เบยี วไปทางซา้ ย ในขณะทพี เี อก ทําหนา้ แบบ เดยี วกนั แตเ่ บไ้ ปทางดา้ นขวา ภาพ ตลกดคี รับ กดภาพไปเรอื ย ๆ จนไปเจอภาพแรก แตผ่ มไมแ่ น่ใจวา่ มันหมดรยึ งั เลยรัน เดนิ หนา้ ไปอกี กอ่ นหยดุ นงิ มองภาพในมอื ถอื อกี ที พเี อกทําทา่ จะแยง่ กลับ แตผ่ มเบยี งมอื ถอื หลบ ดภู าพนันใหช้ ดั ๆ อกี ที เพราะคนทอี ยใู่ นภาพนัน… เป็ นผมเอง เป็ น ภาพดา้ นขา้ งตอนกําลังถา่ ยรปู อยู่ ผมในชดุ เสอื ยดื สฟี ้าเขม้ จอ่ กลอ้ งไวท้ ดี วงตา คลยี มิ ใหก้ บั พระอาทติ ย์ ผมเงยหนา้ มองเจา้ ของมอื ถอื พมี นั เสมองไปดา้ นอนื ผมอมยมิ มาแอบถา่ ยกนั ตงั แตเ่ มอื ไหรเ่ นยี ผม กดดู มแี คห่ า้ ภาพเทา่ นัน ทเี หลอื เป็ นภาพพเี อกกบั เพอื น ๆ หรอื ไมก่ พ็ วกนอ้ ง ๆ ภาพ สามสาวจอมป่ วนเยอะเป็ นพเิ ศษ คงจะหยบิ มอื ถอื พชี ายมาถา่ ยเลน่ กนั เองมากกวา่ เพราะ เห็นขอ้ ความบนหวั ภาพบอกไวว้ า่ ‘ใหไ้ ว ้ เผอื คดิ ถงึ ’ ผมอมยมิ กบั ภาพรอยยมิ ของสามสาว พมี นั รบี ดงึ มอื ถอื ไปเก็บทันที “หมดเวลาเลน่ มอื ถอื คนอนื แลว้ ” “พเี ป็ นคนยนื ใหผ้ มเองนะ” “ก็หมดเวลาแลว้ ไง” ผมขาํ กบั ทา่ เขนิ ๆ ของพแี ก จนรสู ้ กึ วา่ มอี ะไรผดิ ปกตไิ ปจากเดมิ ผมกม้ มองตวั เองอกี ที ครับ.. ผม มานังอยฝู่ ังเดยี วกบั พมี นั นังอยตู่ รงกลางระหวา่ งขาพอดี แลว้ มอื พมี นั กําลังโอบหนา้ ทอ้ งผมอยู่ เนยี นครับ ผมรบี ลกุ เป็ นจงั หวะเดยี วกบั ทวี งลอ้ หมนุ มาถงึ จดุ สดุ ทา้ ยพอดี เรากา้ วลงจากกระเชา้ เดนิ เลน่ กนั ตอ่ ผมวา่ หนา้ ของผมคงจะฉกี แน่ ๆ เพราะตวั เองนันยังยมิ ไมห่ บุ มอื ถอื ผมมนั มกี ลอ้ งก็จรงิ แต่ มนั ไมค่ มชดั เทา่ ของพเี อก ผมเลยไมถ่ า่ ย

พวก เราไปทซี มุ ้ ยงิ ปืน ผมชอบครับ เป็ นผชู ้ ายตอ้ งหดั ยงิ ปืนใหเ้ ป็ น พมี นั ถอื ปืนไวแ้ ลว้ จัดการ สาดกระสนุ กวาดกระป๋ องบนชนั รว่ งพนื หมด ผมมองแกทงึ ๆ “มเี รอื งไหนทพี ที ําแลว้ ไมไ่ ดเ้ รอื งบา้ งเนยี ” ผมชมทงึ ๆ พแี กหนั มามอง “ก็หลายเรอื งนะ คนเราไมม่ ใี ครเพอรเ์ ฟ็ คไปซะทกุ เรอื งหรอก ยังมอี กี หลายอยา่ งทพี ที ําไม่ ได ้ และทําไมด่ อี กี เยอะ” มนั พดู แลว้ หยบิ ปื นมายงิ ดว้ ยมอื เดยี ว ยนื ยันความเกง่ ใหต้ ัวเองอกี ครัง “พอดพี ชี อบยงิ ปืนแคน่ ันเอง” แลว้ มันก็หันมาทําสายตากรมุ ้ กรมิ ใสผ่ ม เออ่ กวู า่ กกู ําลังหาเรอื งเขา้ ตวั แลว้ นะ “ผมวา่ เรากลับกนั ดกี วา่ ” ผมรบี เลยี ง “ก็ดี นายจะไดจ้ า่ ยคา่ ตัวทคี า้ งใหพ้ ดี ว้ ย” ผมหันไปมองรอยยมิ ยัวจากพแี ก กเู ปลยี นใจ ขอเดนิ เลน่ ในงานจนจบเลยไดไ้ หม Kiss Love รกั วนุ่ วายนายสดุ หลอ่ #26 ตอน : วนั ครอบครวั [เอก...☼] วนั นเี ป็ นวนั แรกทไี อต้ ัวเล็กกบั ไอเ้ ตย้ ไปทํางานพเิ ศษกนั ทําทเี ดยี วกบั ไอเ้ ป้มนั นันแหละ สงสยั ไอต้ ัวเล็กจะโดนเพอื นลากไปอกี ที เพราะงันวันนพี วกผมเลย… ใช่ ครับ คณุ ฟังไมผ่ ดิ หรอก 'พวกผมทังหมด' เลยพากนั ยกโขยงไปดทู ที ํางานใหมข่ องไอเ้ ป้

มนั ในกลมุ่ เพอื น ๆ นอกจากผมแลว้ คนอนื ไมร่ วู ้ า่ มันยา้ ยออกมาอยหู่ อคนเดยี วแถมยัง ทํางานพเิ ศษอกี ตา่ งหาก มนั บอกเพอื น ๆ วา่ ยังรูส้ กึ แยก่ บั การอกหักอยู่ ขอเวลาทําใจสกั พัก ซงึ เพอื น ๆ กป็ ลอ่ ย ๆ มนั ไป แตพ่ อทกุ คนรวู ้ า่ มันมาทํางานทนี เี ทา่ นันแหละ พวกมนั ดดี า้ อยากมาหากนั ใหญ่ หรอื ใหพ้ ดู ตามจรงิ พวกมันอยากมาเห็นคณุ ชายเป้ใสช่ ดุ พนักงานเสริ ฟ์ เดนิ ถอื ถาดไปมาตอ้ นรบั ลกู คา้ มากกวา่ และทสี ําคญั พวกมันอยากมากนิ ฟรคี รับ ผม กลบั บา้ นตงั แตค่ นื วนั ศกุ รแ์ ลว้ พวกทโมนดใี จกนั ใหญ่ ปลกุ ผมใหต้ นื ไปนังเลน่ กบั พวก มนั ตงั แตต่ ะวนั ยังไมโ่ ผลจ่ ากดนิ พอตกบา่ ย ก็พากนั ไปเรยี นพเิ ศษ โดยมผี มขบั รถไปสง่ หลงั จากนัน ผมกข็ บั รถเลยมาเจอพวกเพอื น ๆ ทนี แี หละ ผมวนรถไปจอดยังลานจอดของ ทางรา้ น เหน็ ไอโ้ อค๊ มนั ยนื คอยอยขู่ า้ งตัวรถพรอ้ มไอป้ ิงที ยนื อา่ นหนังสอื อยขู่ า้ ง ๆ ปกตไิ อโ้ อค๊ จะเป็ นสารถปี ระจําตวั ไอป้ ิงมนั เพราะบา้ นมนั ใกลก้ นั รถ ผมมาถงึ พรอ้ มกบั รถของไอโ้ อมพอดี โดยมเี หลอื บไรเป็ นไอม้ อเกาะตดิ มาดว้ ย ไอน้ มี นั ชอบ โทรเรยี กใหไ้ อโ้ อมไปรบั อยเู่ รอื ย (รวยแตข่ เี กยี จ) พวกเราลงมาคยุ กนั ยังไมถ่ งึ 5 นาที พวกไออ้ อ้ ยก็มา มนั ขบั รถมาเอง แถมยังอาสาไปรับสาว กบั องิ ทบี า้ นอยโู่ ซนเดยี วกนั มาอกี ดว้ ย พวกเรารวมตัวกนั อยทู่ ลี านจอดรถ รอสมาชกิ คนสดุ ทา้ ยครบั มนั ตดิ ธรุ ะเลยมาชา้ นดิ หน่อย พวก เรายนื เมา้ ทแ์ ตกกนั ไดไ้ มน่ าน กเ็ หน็ มอเตอรไ์ ซดค์ ันหนงึ วงิ ปราดเขา้ มาตโี คง้ จนฝ่ นุ ตลบ กอ่ นจอดสนทิ อยขู่ า้ ง ๆ พวกผมหันไปมองดว้ ยความสนใจ รถมอเตอรไ์ ซดต์ ัว ผสู ้ ดี ําสนทิ ใสล่ กู เลน่ ดว้ ยลายกราฟฟิกเคลอื บเงนิ คนั ใหญใ่ ชไ้ ด ้ คนขบั หยังเทา้ ไวท้ พี นื ดบั ตวั เครอื ง แลว้ หนั มองมาทางพวกเรา มนั แตง่ ตวั ดดู คี รับ ตวั สงู โปรง่ ตดิ จะเพรยี ว ๆ ใสเ่ สอื ยดื ขา้ งในชายยาวจนเกอื บจะถงึ สะโพก สวมทับดว้ ยแจ็คเก็ตหนังสดี ํา รดู ซปิ จนถงึ คอ กางเกงยนี สซี ดี รองเทา้ หนังมนั ปลาบสดี ําสนทิ จะเทไ่ ปไหน

มนั ใสห่ มวกกนั น็อคแบบเต็มหวั อยู่ หนา้ กากมดื มากทําใหม้ องไมอ่ อกวา่ เป็ นใคร สกั พักมันก็ คอ่ ย ๆ ถอดหมวกกนั น็อคออก …ไอก้ ฟิ ครบั แมม่ จะเทไ่ ปไหนวะ มนั ยังนังยมิ พราวอยบู่ นรถของมนั ปกตไิ อก้ ฟิ มันชอบไวผ้ มยาว แตจ่ ะรวบไวเ้ ป็ นหางมา้ ดา้ น หลงั ปลอ่ ยไรผมใหร้ ว่ งลงมาระแกม้ ดู ๆ ไปก็คลา้ ย ๆ กบั คนผมสนั นันแหละ หนา้ ตาไมเ่ คย แตง่ แตบ่ อกไดค้ ําเดยี ว ดดู ตี ังแตห่ ัวจรดตนี “มงึ จะแมนไปไหน” ไออ้ อ้ ยมนั ทัก ไอก้ ฟิ เพยี งยักควิ กวน ๆ มาเป็ นคําตอบ สมาชกิ มากนั ครบแลว้ ครับ พวกเราไมไ่ ดบ้ อกไอเ้ ป้ วา่ จะมาหามนั กะจะมาเซอรไ์ พรสม์ นั นัน แหละ ผมกวาดตามองทกุ คนอกี ที บอกตามตรง เหมอื นขนพวกนางแบบนายแบบมาเดนิ แคทวอลค์ กนั มากกวา่ แตล่ ะคน หลอ่ ๆ สวย ๆ กนั ทงั นัน ผม เคยบอกกนั รเึ ปลา่ วา่ ผชู ้ ายกลมุ่ ผม เป็ นพวกสงู เวอร์ ผมนี 191 ครบั เหอ ๆ ทเี หลอื ก็ไล่ ๆ กนั มเี ตยี สดุ ก็ไอป้ ิง 179 หรอื 180 ผมไมแ่ น่ใจ แตถ่ า้ เทยี บกบั คนทวั ไป มันก็ยงั สงู อยดู่ นี ่ะ นะ เหมอื นพวกเราจะนัด กนั แตง่ ตวั แนวดารค์ กนั มา คอื เนน้ โทนดํามาซะสว่ นใหญ่ ผมก็เสอื ยดื สี ดําพรอ้ มแจ็คเก็ตสดี ําครับ ไมไ่ ดต้ งั ใจ พอดพี วกนอ้ ง ๆ มนั ซอื มาใหแ้ ลว้ บงั คบั ใหใ้ ส่ กางเกง ยนี กงึ ผา้ สนี ําเงนิ เกอื บดํา รอ้ งเทา้ หนังสเี ดยี วกนั ดู ๆ ไปแลว้ เหมอื นผมจะเป็ นผนู ้ ําแกง๊ ซงิ มากอ่ กวนเมอื งมากกวา่ พอคนครบ ผมก็เดนิ นําโดยมไี อก้ ฟิ เดนิ ตามมาตดิ ๆ ตอ่ ดว้ ยสาว ๆ ทังสามแลว้ ก็ตามดว้ ย พวกไอโ้ อค๊ ไอม้ อมัน

พดู ไดค้ ําเดยี ว เดน่ ครับ พอ เปิดประตเู ขา้ ไปภายใน คนหนั มามองกนั ทงั รา้ น พวกผมก็ตหี นา้ นงิ ทําหนา้ ใหโ้ คตรหลอ่ โคตรสวยกนั เขา้ ไว ้ ไอโ้ อมกบั ไอม้ อออโตก้ นั อยแู่ ลว้ เพราะในรา้ นมสี าว ๆ เยอะ ยงิ วนั นวี นั หยดุ ดว้ ย นอ้ ง ๆ มอปลายยงิ เยอะเป็ นพเิ ศษ พวกเรามองซา้ ยมองขวามองหาโตะ๊ วา่ ง ไมเ่ จอ… เต็มหมดเลย แป๋ ว… แลว้ พวกกจู ะเดนิ หลอ่ กนั เขา้ มาทําไมวะเนยี ผม มองไปรอบ ๆ ไมเ่ ห็นกายกบั เตย้ แตค่ นทกี ําลังรับออเดอรอ์ ยโู่ ตะ๊ ในสดุ เห็นพวกผมแลว้ มนั รบั ออเดอรเ์ สร็จก็เดนิ ไปยนื ใหเ้ คานเ์ ตอรแ์ ลว้ เดนิ มาหยดุ ยนื อยตู่ อ่ หนา้ พวกเรา ถงึ ไมต่ อ้ งบอก ทกุ คนก็พอจะเดาออก วา่ ไอห้ นา้ หลอ่ นตี อ้ งเป็ นหนงึ ในคนกลมุ่ ผมแน่ ๆ มนั ยนื เทผ่ มสนั เชตตงั แนวมัน “มาทําไม” มงึ พดู กบั ลกู คา้ ไดเ้ พราะมาก “มาใหม้ งึ เลยี งไง” ไอก้ ฟิ มนั เดนิ ออกมาจากดา้ นหลังผม มนั ยมิ พราว ยมิ แบบนี ไอเ้ ป้มนั แพท้ าง ไอน้ มี นั แสบ ถา้ ไอเ้ ป้ ไมย่ อม รา้ นคงไมเ่ หลอื ลกู คา้ สกั คน แลว้ ไมต่ อ้ งใหผ้ มสาธยายนะวา่ ทําไม คณุ จําเรอื งทไี อก้ ฟิ เคยจับแมลงสาบดว้ ยมอื เปลา่ แลว้ เอาไปใสเ่ สอื ไออ้ อ้ ยไดไ้ หม แลว้ คณุ ลองเดาดสู ิ วา่ ถา้ ไอก้ ฟิ มันไปตกลงเซน็ สญั ญากบั แมลงสาบแลว้ เอามาป่ วนทรี า้ นมี ระดบั แบบนี จะเกดิ อะไรขนึ ดบั ครบั … ผมรบั รองได ้ ไอเ้ ป้ มนั ถอนหายใจแรง มองไปรอบ ๆ รา้ น หนั หลังเดนิ กลบั ไปทเี คานเ์ ตอร์ เหน็ มันพดู อะไร

สกั อยา่ ง แลว้ เดนิ มาทางพวกผมอกี ที “ขา้ งในไมม่ ที ี พวกมงึ ไปนังตรงนูน้ ละกนั ” มนั ชไี ปทโี ตะ๊ ทเี ขยี นไวว้ า่ ‘จอง’ “อา้ ว แลว้ ลกู คา้ ละ่ ” “ไมเ่ ป็ นไร กเู คลยี รไ์ ด ้ พวกมงึ อยากสังอะไรก็สงั ไป กตู อ้ งทํางานตอ่ ไมม่ ลี กู คา้ แลว้ จะเดนิ ไปหา” พวกผมพยักหนา้ ขนหนา้ หลอ่ ๆ ไปนัง เป็ นเป้ าสายตามากมาย และ แลว้ คนทผี มอยากเจอก็มาปรากฏตวั มันอยใู่ นชดุ คลา้ ยชดุ ของไอเ้ ป้ แตผ่ ดิ ตรงทมี นั ไมม่ กี กั สดี ําดา้ นนอกใส่ นอกนันเหมอื นกนั หมด ผมชอบผา้ กนั เปือนแบบครงึ เอวแบบนนี ะ แลว้ ผมก็เพงิ สงั เกตวา่ ตรงขอบเอวมชี อื รา้ นปักเป็ นสที องตดิ อยดู่ ว้ ย มนั เดนิ ตรงมาทโี ตะ๊ ผม พรอ้ มกบั ไอเ้ ตย้ “ดดู จี ัง พวกนาย” ไอก้ ฟิ มันชม “ทนี มี แี ตพ่ นักงานผชู ้ ายรไึ ง ไมเ่ ห็นมพี นักงานสาว ๆ สกั คน” ไอม้ อแทรกถามขนึ มา ตาก็กวาดมองไปรอบ ๆ ไอต้ ัวเล็กกบั ไอเ้ ตย้ หัวเราะรว่ น “ถา้ พนักงานเสริ ฟ์ ไมม่ คี รับ มแี ตแ่ คชเชยี ร์ คนทําเครอื งดมื แลว้ ก็แมบ่ า้ น” ไอ ้ มอทําหนา้ เซง็ ไออ้ อ้ ยเลยประทานฝ่ ามอื ใหท้ ขี อ้ หาทําตวั มอ่ ไมเ่ ลอื กที แลว้ ไอต้ ัวเล็กกบั ไอเ้ ตย้ ก็หยบิ ปากกาขนึ มาเตรยี มจดออเดอรจ์ ากพวกเรา วนุ่ ครับ มนั เลน่ สงั กนั แบบแกลง้ นอ้ ง ๆ แตไ่ อส้ องตวั ก็ยังใจเย็นจดสงิ ทคี วรจด “เอาคาปสู าวนอ้ ยน่ารัก ถา้ ไมม่ เี อาหนุ่มนอ้ ยน่ารักก็ได”้ ไอม้ อมนั สงั กบั นอ้ ง แตย่ กั ควิ มาทางผม “หนุ่มนอ้ ยน่ารักไมม่ คี รับ มแี ตห่ นุ่มหลอ่ และน่า..รัก” ไอเ้ ตย้ มันยวนกลับ พาเอาคนในกลมุ่ หัวเราะรว่ น

พอพวกเราสงั กนั จนครบ พวกมนั ก็เดนิ กลับไปสง่ ใบออเดอร์ แลว้ ทําหนา้ ทขี องตัวเองไป พวกเรามาในจังหวะทลี กู คา้ เยอะกนั พอดี สาว ๆ น่ารัก ๆ เพยี บ ถา้ เป็ นแตก่ อ่ นผมคงนังตาวาว แตต่ อนนี ดวงตาผม เฝ้ามองอยเู่ พยี งจดุ เดยี ว มองตามไอต้ วั เล็กทยี งั วงิ วนุ่ รบั ออเดอรโ์ ตะ๊ นูน้ โตะ๊ นไี มม่ หี ยดุ สว่ น พวกผม ถงึ ไมม่ เี หลา้ ก็เฮฮากนั ได ้ เมา้ ทแ์ ตกเรอื งของตวั เองไป ไอม้ อมันบน่ ใหญท่ พี อ่ มนั อยากใหบ้ วช ไอน้ มี นั ทงิ นารไี ดเ้ กนิ สองวนั ทไี หน ถงึ จะใหบ้ วชสามวนั มันก็ไมป่ ลมื ครบั เพราะกวา่ ขนควิ กบั ผมมันจะยาว คงอดแอม้ สาวไปเป็ นอาทติ ย์ “มงึ หว่ งไรวะ กอู ภนิ ันทนาการเป็ นวกิ ใหเ้ ลยเอา้ แตค่ วิ นมี งึ ตอ้ งไปขอจากตลกมกจ๊กเองวะ่ ” ไอโ้ อมมนั แซว “มงึ ไมม่ าเป็ นกบู า้ ง” มนั ตดั พอ้ “ถงึ เวลากกู ็ตอ้ งบวชเหมอื นกนั ” ไอโ้ อมมนั พดู ตอ่ “เอาอยา่ งไอป้ ิงมันบา้ งสิ บวชตงั เป็ น เดอื นไมเ่ ห็นมนั จะบน่ ” มนั โยนไปทไี อป้ ิงครับ “โธ่ มันดนั บวชตอนอกหกั นหี วา่ สม ชอบใครไมช่ อบดนั ไปชอบดาวยัวเรยี ราด” “มงึ อยา่ พดู มากดิ กยู งั ชําอยเู่ ลย” ไอป้ ิงมันคา้ น เป็ น อดตี อนั ขม่ ขนื ของมันน่าดู มันตามจบี นอ้ งดาวอยนู่ าน นอ้ งดาวเป็ นดาวโรงเรยี นสตรลี ว้ น ไมไ่ กลจากมหาลัยเราเทา่ ไหร่ สวยเอามาก ๆ ดว้ ย ดาวกค็ บกนั มันนันแหละ แตม่ นั เพงิ มาจับ ไดท้ หี ลังวา่ นอ้ งดาวไมจ่ รงิ ใจ คบกบั มันแตฟ่ ันหนุ่มไมเ่ ลอื กอกี สบิ กวา่ นาย มันชําในรักขนาด หนไี ปบวชเพอื ทําใจนานเป็ นเดอื น พอมันสกึ ออกมาก็กลายเป็ นพวกหมกมนุ่ กบั พวกหนังสอื ปรชั ญาไปเลย เขา้ กบั ไอโ้ อค๊ ดคี รับ รายนันก็หนอนหนังสอื เหมอื นกนั สว่ นไออ้ อ้ ยพอ่ มันอยากใหค้ บกบั พวกลกู ทา่ นรัฐมนตรกี ระทรวงการคลัง แตม่ นั ไมป่ ลมื ครบั มนั บอกไมห่ ลอ่

มาตรฐานมนั สงู ชะลดู “ไมใ่ หม้ าตรฐานกสู งู ไดไ้ ง วนั ๆ กอู ยกู่ บั พวกมนุษยห์ นา้ หลอ่ อยา่ งมงึ ๆ จนตอ่ มมองผชู ้ ายกู บกพรอ่ ง มองใครก็เห็นเป็ นขเี หรไ่ ปหมด” “ทําใจวะออ้ ย” ไอม้ อมนั เชดิ หนา้ โชวค์ วามหลอ่ มนั เต็มที “มงึ อะ่ หลอ่ แตห่ นา้ แตป่ ัญญาหาดไี มเ่ จอ” ไอม้ อมนั ทําหนา้ ขดั ใจกบั คําดา่ แสบ ๆ ของไออ้ อ้ ย ไม่ นานผมกเ็ ห็นไอต้ ัวเล็กกบั ไอเ้ ตย้ เดนิ ถอื เครอื งดมื กบั ขนมทเี ราสงั ไปกนั มา ไอต้ วั เล็กมนั เสริ ฟ์ กาแฟใหผ้ มดว้ ยตวั เองเลย ผมแอบดใี จหน่อย ๆ มนั ยมิ ใหน้ ดิ ๆ กอ่ นเดนิ ไปเสริ ฟ์ คนอนื ๆ ตอ่ พวกเรานังคยุ กนั ไปใหช้ าวบา้ นเขาไดโ้ ลมเลยี กนั ทางสายตา ผา่ นไปรว่ มสามชวั โมง เครอื ง ดมื คนละแกว้ กะนังเอาคมุ ้ ผม นังหัวเราะไอม้ อทกี าํ ลังเผาเรอื งของไอป้ ิงมนั อยู่ พลันสายตาก็เหลอื บไปเห็นรถสดี ํา สนทิ คนั หนงึ วงิ ชา้ ๆ เขา้ มาจอดสนทิ ยงั ลานจอด รปู รา่ งของรถคนั นันคนุ ้ ตาเอามาก ๆ และ ผมก็ภาวนาขอใหไ้ อค้ นทกี ําลังโผลห่ ัวออกมาไมใ่ ชม่ นั แตพ่ ระเจา้ กลับไมฟ่ ังคําขอของผม ไอค้ ณุ ชรนิ ทร์ ผม มองภาพตรงหนา้ ตาเขม็ง มันเดนิ ไปหาไอต้ ัวเล็กทเี ดนิ ออกไปรบั มันทหี นา้ รา้ น ไอต้ ัว เล็กก็ยมิ จนปากจะฉีกถงึ หลังหู หนา้ ผมบงึ ขนึ มาทันที “อา้ ว นันคณุ ชรนิ ทรน์ ”ี ไออ้ อ้ ยมันจําได ้ ผมนังเงยี บ มองภาพบาดตาไปเรอื ย ๆ สงิ ทผี มหวาดหวนั ไมใ่ ชแ่ คค่ วามรสู ้ กึ หงึ หวงลม ๆ แลง้ ๆ อกี ตอ่ ไปแลว้ ไอ ้ คณุ ชรนิ ทรม์ นั ยนื ขวญั ใหก้ ายชนิ หนงึ ใบหนา้ แตง่ แตม้ ไปดว้ ยรอยยมิ อบอนุ่ แถมแววตาที มนั ใชม้ องไอต้ ัวเล็กก็ดจู ะพเิ ศษกวา่ คนรจู ้ ักกนั ธรรมดาอกี ดว้ ย

“กายนเี สน่หแ์ รงใชไ้ ดเ้ ลยเนอะ” ไอก้ ฟิ มนั เหน็บเบา ๆ ปรายตามองมาทางผม “แต่ ก็นะ คนมันยังไมม่ เี จา้ ของ ใครเร็วใครได ้ มันยงิ น่ารัก ๆ อยดู่ ว้ ย” มนั พดู เนบิ ๆ ใหผ้ ม ไดย้ นิ เพยี งคนเดยี ว เพราะคนอนื ๆ หันไปสนใจอยา่ งอนื กนั หมด ไอโ้ อมกบั ไอม้ อหันไปมองสาวนอ้ ยวยั ใสกลมุ่ ใหมท่ กี ําลังเดนิ เขา้ มา ตวั เล็ก ๆ ขาว ๆ สเป็ ค พวกมันกนั ละ โดยมไี อป้ ิงรว่ มหัวดว้ ยอกี คน พวก ผหู ้ ญงิ นังเมา้ ทก์ นั เรอื งความหลอ่ ของคณุ ชรนิ ทร์ มเี พยี งไอโ้ อค๊ เทา่ นันทมี องตามกาย ไมต่ า่ งกบั ผม ผมไมไ่ ดใ้ สใ่ จเพอื นในกลมุ่ เทา่ ไหร่ กําลังจอ้ งมองคนทยี งั ยนื ยมิ ใหก้ บั แขกคน ใหมอ่ ยู่ ทพี วกผม มนั แคม่ าทําตามหนา้ ที แตก่ บั ไอผ้ ชู ้ ายคนนัน มนั กลับยนื คยุ กนั ไดเ้ ป็ นนานสอง นาน “คแู่ ขง่ นายนนี ่ากลวั นะ รกุ ซะดว้ ย” ไอก้ ฟิ มนั พดู ตอ่ ไมไ่ ดท้ ําใหผ้ มรสู ้ กึ สบายใจขนึ แมแ้ ตน่ อ้ ย สกั พักมันก็หาทวี า่ งให ้ เป็ นโซนดา้ นในสาํ หรับสองคนนัง ผมมองตามแทบทกุ ฝี กา้ ว ไอต้ วั เล็กรบั ออเดอรด์ ว้ ยตวั เอง มันยมิ แทบจะตลอดระยะเวลา กบั ผมไมเ่ ห็นมันจะยมิ มากมาย ขนาดนเี ลย ยกเวน้ เวลามกี ลอ้ งน่ะนะ “กกู ลับกอ่ นละ” ผมเลอื นเกา้ ออี อกดงั ครดื ดนั ตวั ลกุ ขนึ ยนื “อา้ ว ไมวะมงึ นาน ๆ ทเี พอื นไดส้ งั สรรคก์ นั นะ” ไอม้ อมนั ทัก “กตู อ้ งไปรับพวกทโมนจากทเี รยี นพเิ ศษกลับบา้ นวะ่ ” พวกมันพยกั หนา้ เขา้ ใจ แลว้ ก็รคู ้ รับวา่ พวกทโมนทวี า่ คอื ใคร “ฝากทักทายป๋ ากบั หมา้ แทนกดู ว้ ยนะ” ไออ้ อ้ ยมนั บอก ผมพยกั หนา้ วางเงนิ ทงิ ไว ้ เดนิ หนา้ บดู ๆ ออกจากรา้ นไป หงดุ หงดิ ครบั ไมอ่ ยากเห็นภาพบาดตาบาดใจ

“พเี อก!!” ผมทกี ําลังจะเดนิ ไปถงึ ตวั รถหนั กลับไปตามเสยี งเรยี ก ไอต้ ัวเล็กครับ มนั วงิ หอบมาแตไ่ กล พอดผี มจอดรถหา่ งจากรา้ นนดิ หน่อยนะ่ “อะไร” ผมถามเสยี งเรยี บ “ทําไมรบี กลับละ่ ” ผมปรายตามองมนั “รบี กลบั ไปรับพวกทโมน” ผมเดนิ ออ้ มไปยงั ฝังคนขบั กา้ วขนึ รถ ปิดประตใู สม่ นั ดงั โครม พาลครับ ได ้ ยนิ เสยี งเคาะกระจกจากอกี ฝัง ผมหนั ไปมอง มันกม้ หนา้ ลงมามอง ตอนแรกวา่ จะเมนิ แลว้ กระชากรถหนไี ป แตด่ ไู มม่ เี หตผุ ล เลยกดเลอื นกระจกลงแทน “วนั พรงุ่ นพี วี า่ งไหม” “ทําไม” ผมถามกลบั หว้ น ๆ มันทําหนา้ ลําบากใจ “คอื ผมจะชวนไปดภู าพถา่ ยทผี มชนะการประกวด วนั พรงุ่ นเี ป็ นวนั แรกทเี ขาเอามาโชว์ ผมก็ เลยจะชวนพไี ปดดู ว้ ยกนั ” ผมแอบยมิ อยใู่ นใจ มนั ชวนผมเดทดว้ ยเวย้ เฮย้ “ก็ได”้ ผมตอบกลับนงิ ๆ กลวั จะหลดุ ดใี จครับ รบี ชงิ หนกี อ่ นดกี วา่ กาํ ลังจะสตารท์ รถ แตน่ กึ อะไรขนึ ได ้ รบี หนั ไปถามมัน “พรงุ่ นคี ณุ ชรนิ ทรอ์ ยดู่ ว้ ยไหม” “ฮะ ก็เขาเป็ นเจา้ ของงานน”ี

แม.่ ง ไมอ่ ยากไปขนึ มาดอื ๆ แตค่ ดิ ๆ ดแู ลว้ ผมตอ้ งแยง่ มันมาเป็ นของตวั เองสิ ปลอ่ ยใหค้ นอนื มางาบไปไดย้ งั ไงกนั “โอเค ใหพ้ มี ารบั กโี มง” มนั ยมิ น่ารกั เห็นแลว้ อยากกระชากมาจบู ซะจรงิ “เย็น ๆ ก็ได ้ พจี ะไดอ้ ยกู่ บั ครอบครวั นาน ๆ” มนั ยังไมล่ มื วา่ ผมกลบั บา้ นเสารอ์ าทติ ย์ ผมพยกั หนา้ มนั เขยบิ ออกใหผ้ มเลอื นกระจกขนึ ผม ขบั เคลอื นตวั รถไปโดยมมี นั ยนื ยมิ ใหด้ า้ นหลัง ขบั ไปไดไ้ มเ่ กนิ รอ้ ยเมตร แทบจะเบรกแดน้ สต์ วั รถกลับไปหามัน ไอค้ ณุ ชรนิ ทรค์ รับ มนั เดนิ ออกมาหาไอต้ ัวเล็กพอดี “มงึ คดิ จะแยง่ คนของกู เร็วไปสบิ ชาตโิ วย้ ไอค้ ณุ ชรนิ ทร!์ !” ผมกดั ฟันพดู ใสก่ ระจกมองหลงั “วา้ ยยยยย ไหนวา่ ใหพ้ วกเรากลับเองไง ไหงมารับไดล้ ะคะ” แอมวงิ เขา้ มาเกาะแขนผมแนน่ พอ ๆ กบั อกี ดา้ นทมี ไี อและออ้ นแยง่ กนั เกาะ “คดิ ถงึ พวกเราใชม่ า้ ” มนั ชนี วิ หมนุ เป็ นวงกลมตรงหนา้ ลอ้ เลยี น “ทําหนา้ แบบนี ไปทะเลาะกบั ใครมาเหรอคะ” ไอล้ งิ พวกนฉี ลาดเป็ นกรด “แน่ะ ใหเ้ ดามา้ ตอ้ งเป็ นเรอื งของพกี ายแน่ ๆ เลย” แลว้ พวกทโมนก็หันไปกรดี ใสก่ นั เสยี งดงั พาเอาคนรอบขา้ งมองกนั เป็ นตาเดยี ว

ชนิ ครับ อยกู่ บั พวกนที ไี ร เดน่ ทกุ ที ผมพาพวกนอ้ ง ๆ กลบั บา้ น วนั นอี ยกู่ นั พรอ้ มหนา้ สดุ ๆ อารต์ กบั อฐิ ก็อยู่ พอ่ กบั แมน่ ังกระหนุ งกระหนงิ ไมส่ นวยั กนั บนโซฟา “คดิ วา่ จะไมส่ นครอบครัว มเี พอื นแลว้ ลมื กนั เสยี อกี ” แมค่ รบั เหน็บมาใหร้ สู ้ กึ ผดิ เล็ก ๆ ผมสง่ ยมิ ไปให ้ “เอาน่า ไหน ๆ ลกู ก็มาแลว้ ” คณุ พอ่ ครับ ใจเย็นสดุ แลว้ ในบา้ น หนา้ ขรมึ ๆ กบั ทา่ ทางภมู ฐิ าน เป็ นบล็อกตน้ แบบของ ผชู ้ ายในบา้ นเราเลย สว่ นสาว ๆ กเ็ หมอื นแมค่ รับ คํา โบราณทวี า่ ผชู ้ ายหนา้ เหมอื นพอ่ ผหู ้ ญงิ หนา้ เหมอื นแมจ่ ะอาภัพ คงใชไ้ มไ่ ดก้ บั ครอบครวั เรา เพราะจนถงึ ทกุ วนั นี พอ่ กบั แมก่ ็ยงั รักกนั ดี พวกเรานังสงั สรรคก์ นั หนา้ ทวี คี รับ โดยมสี ามตวั ป่ วนเกาะพชี ายอยา่ งผมแน่นเป็ นตวั พาเฮฮา เครยี ด ๆ อยู่ กแ็ ทบจะหายเป็ นปลดิ ทงิ สําหรับ ผม ครอบครัวตอ้ งมาอนั ดบั หนงึ ยกเวน้ เวลางานน่ะนะ เพราะพวกทโมนมันซนจน งานผมเสยี บอ่ ย ๆ เสยี สมาธดิ ว้ ย ผมเลยขอยา้ ยไปอยคู่ นเดยี วดกี วา่ ซงึ พอ่ แมก่ เ็ ขา้ ใจ “แมค่ ะพอ่ คะ พวกหนูชอบแฟนใหมพ่ เี อกจังเลย อยากใหพ้ เี อกคบคนนนี าน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ไออ้ อ้ นมันตงั ประเด็นขนึ มา ทกุ คนหนั พรบึ มามองผมเป็ นตาเดยี ว ถา้ เป็ นในการต์ นู ผมคงมเี หงอื เม็ดเทา่ ฝาหมอ้ รว่ งลงมาจับทรี มิ ขมบั แลว้ “พบี อกไปแลว้ นี วา่ ยังไมไ่ ดเ้ ป็ นแฟนกนั ” “โธอ่ กี หน่อยก็เป็ น นะ ๆ ๆ ๆ คบคนนเี ถอะ พวกหนูสนับสนุน” พวกมนั รบี เขา้ มาออดออ้ น เหมอื นตวั เองเป็ นคนคบเอง “ลกู เตา้ เหลา่ ใครเหรอลกู ” แมห่ ันมาถาม ผมนังไมต่ ดิ พนื ขนึ มาทนั ที อยา่ งแรกคอื ผมยงั ไมไ่ ดต้ กลงปลงใจกบั มัน อยา่ งทสี องมันเป็ นผชู ้ าย เกดิ พอ่ แมร่ แู ้ ลว้ ทา่ น

จะรบั กนั ไดไ้ หม ไหนจะไออ้ ารต์ ไออ้ ฐิ อกี สามทโมนมองมาทางผมกรมุ ้ กรมิ “ผมยังไมพ่ รอ้ มทจี ะบอกครับ ยงั ไมไ่ ดค้ ดิ จรงิ จงั แคเ่ รมิ ๆ อาจผา่ นมาแลว้ ผา่ นไปเหมอื นคน อนื ๆ” “โธ่ คนนเี ขาแตกตา่ งตงั แตพ่ พี าเขาเขา้ หอ้ งนอนแลว้ ” พวกมันพากนั บหู ้ นา้ แมเ่ ลยมะเหงกความแกน่ กะโหลกใหพ้ วกมนั คนละที แตส่ าํ นกึ กนั ซะทไี หน ยงั พากนั ทําหนา้ ทะเลน้ น่ารักใสไ่ มห่ ยดุ “หายากนะเนยี ทจี ะทําใหส้ ามทโมนชอบได”้ ไออ้ ฐิ ครบั มนั ลบู หวั นอ้ งมนั เบา ๆ “พอี ฐิ คนนดี ดู จี รงิ ๆ นะคะ น่ารักมากกกกก และทสี ําคญั …” “กรดี ดดดด/กรดี ดดดด/กรดี ดดดด” แลว้ พวกมันก็หันไปรว่ มหวั กนั กรดี อกี ที ผมนังกมุ ขมบั พอ่ กบั แมน่ ังขํากนั ใหญ่ “เอาเถอะ พรอ้ มเมอื ไหรก่ พ็ ามาแนะนําละกนั คนไหนก็ได ้ พอ่ ไมอ่ ยากบงั คบั นักหรอก ถา้ บงั คบั ได ้ พอ่ ก็อยากใหต้ กลงปลงใจกบั ออ้ ยมากกวา่ ” ครับไมบ่ งั คบั แตแ่ งบ๊ ทกุ ครังทมี โี อกาส “ยากครบั รายนัน ถา้ จะสปาคคงสปาคกนั ไปนานแลว้ อยดู่ ว้ ยกนั มาตงั หลายปี พอ่ ก็นา่ จะ เห็น” คําแกต้ วั เดมิ ๆ ครับ ไมแ่ น่ใจวา่ พอ่ จะฟังบา้ งไหม แลว้ คนื นันผมก็นอนเป็ นตกุ๊ ตาหมใี หไ้ อส้ ามทโมนมนั กอด เหมอื นมลี กู สาวตัวเล็ก ๆ มากกวา่ สาวนอ้ ยวยั ใสมานอนกอดนะเนยี จรงิ ๆ เด็กสาวม.ตน้ ทวั ไป ถา้ เป็ นคนอนื คงมแี ฟนกนั แลว้ อยา่ งนอ้ ยก็คนสองคน หรอื ไมก่ ็ เสยี ตวั ใหก้ บั ผชู ้ ายกนั ไปหลายรอบ แตพ่ วกนอ้ ง ๆ ของผมกลับพากนั รกั นวลสงวนตัว มากกวา่ ทคี ดิ “มพี แี สนเจา้ ชนู ้ นี า่ พวกหนูเลยไมอ่ ยากมแี ฟน กลวั โดนหลอกใหร้ ักแลว้ ซงิ จากเหมอื นใคร

บางคน” พวกมันใหเ้ หตผุ ล พผี ดิ ใชไ่ หมเนยี แตก่ ็ดแี ลว้ ละครบั เพราะผมก็ไมใ่ ชค่ นดเี ดอะไร “แตจ่ รงิ ๆ แลว้ พวกเราไมเ่ จอผชู ้ ายทสี ามารถปกป้องและดแู ลพวกเราไดอ้ ยา่ งทพี เี อกทํา ตา่ งหาก เจอเมอื ไหร่ พวกเราถงึ จะรบั ไวพ้ จิ ารณา” มนั บอกตอ่ ทําเอาผมอมยมิ ลบู หวั พวกมนั คนละที “พเี อกนา้ ๆ รับพกี ายไวใ้ นออ้ มกอดสกั คน” ไออ้ อ้ นครบั มนั เอานวิ จมิ ๆ หนา้ อกผมเบา ๆ ออดออ้ นสมชอื มันนันแหละ “เอาไวใ้ หพ้ แี น่ใจกอ่ นนะ ตอนนตี อ้ งดู ๆ กนั ไปกอ่ น” ผมพดู ใหเ้ ป็ นกลางมากทสี ดุ “ก็ได ้ แตอ่ ยา่ ใหช้ า้ นะคะ ไมง่ นั หนูจะจบั พกี ายลา้ งนําแลว้ ยกใหพ้ อี ารต์ หรอื พอี ฐิ แทน” ผมสะดงุ ้ เลยครับ คอื อารต์ กบั อฐิ หนา้ ตามนั ก็เหมอื นฝาแฝดของผมนะ่ นะ ไอต้ ัวเล็ก มนั ยงิ หลงหนา้ ผมอยู่ ดว้ ย เกดิ เจออารต์ หรอื อฐิ ทเี อาใจและอบอนุ่ กวา่ ผม มันคงเปลยี นใจเอางา่ ย ๆ “ไมไ่ ดน้ ะ คนนพี จี อง” “หหึ ึ ทอี ยา่ งนลี ะหว่ ง ชา้ มาก เดยี วคนอนื ซวิ ไมร่ ดู ้ ว้ ยนา้ บอกไวก้ อ่ น” มนั พดู กอ่ นพากนั คยุ งงุ ้ งงิ แลว้ หลับใหลไป ผมนอนคดิ อยคู่ นเดยี ว เรอื งบางเรอื ง ผมก็ตอ้ งการเวลาและความแน่ใจเหมอื นกนั เพอื ตวั ผมเอง และเพอื ตวั มันเองดว้ ย Kiss Love ♥ [27] วนั อนั แสนวนุ่ วาย [กาย...♥]

ดใี จครบั ทพี วกพี ๆ มาแสดงความยนิ ดกี นั พเี อกก็มาดว้ ย มากบั มาดนงิ ๆ ตามแบบของพี มนั นันแหละ บอกตามตรง ตนื เตน้ ดคี รับ สกั พักพเี ชนก็มา ผมงยี มิ แกม้ บานเลย ดใี จครับ มที ังพเี อกพเี ชน นถี า้ พอ่ มาดว้ ย วนั นคี งเป็ น วนั ทผี มโชคดเี หมอื นถกู หวยแน่ ๆ พอพวกพเี อกกบั พเี ชนกลับไป ผมก็ถกู หวยจรงิ ๆ พอ่ มาครับ มายนื หนา้ หลอ่ อยใู่ นรา้ น ชวนตอนแรกบอกไมว่ า่ ง ตดิ งาน แตท่ ไี หนได ้ แอบมาเซอรไ์ พรส์ นเี อง “แตพ่ อ่ คงไมไ่ ดพ้ าไปงานภาพถา่ ยนะลกู พรงุ่ นพี อ่ ตอ้ งบนิ แลว้ ” ผมหนา้ สลดลงทนั ที พอ่ ยมิ ลบู หวั ผมเบา ๆ “แตเ่ ดยี วเดอื นหนา้ พอ่ ก็กลับแลว้ ละ่ ” ผมหนา้ บานขนึ มาอกี รอบ พอ่ หัวเราะหึ ๆ “พอ่ ทําเรอื งขอยา้ ยมาเปิดสาขาทเี มอื งไทย จรงิ ๆ ทางบรษิ ัทอยากทํามานานแลว้ แตย่ งั หาคนทไี วใ้ จไมไ่ ด ้ พอ่ เลยอาสาโดยใหเ้ หตผุ ลเขาไปวา่ …” พอ่ หยดุ คําพดู ไวน้ ดิ หนงึ ผมโนม้ หนา้ ไปฟังอยา่ งตังใจ “My heart are there” ผมฉีกยมิ ทนั ทที พี อ่ พดู จบ “ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แลว้ วนั นอี ยากทําตวั เป็ นพอ่ ทดี สี กั วนั มอี ะไรใหพ้ อ่ ชว่ ยไหมลกู ” สา่ ยหนา้ “ผมทาํ งานอยนู่ ะ่ ฮะ คงตอ้ งรอใหเ้ ลกิ งานกอ่ น” จะ ลาก็คงไมเ่ หมาะ เพราะเพงิ เรมิ งานวนั แรก เอาไงดวี ะ อยากอยกู่ บั พอ่ ก็อยาก แตง่ านก็คอื งาน แมจ้ ะงานชวั คราวกเ็ ถอะ พอ่ มองสหี นา้ ลําบากใจผมอยพู่ ักกอ่ นอมยมิ “ไมเ่ ป็ นไร งนั รอพอ่ แป๊ บ”

พอ่ เดนิ ไปพดู อะไรกบั พนักงานทเี คานเ์ ตอรน์ ดิ หน่อย กอ่ นเดนิ หายเขา้ ไปในหอ้ งผจู ้ ัดการ แลว้ เดนิ ออกมาอกี ทพี รอ้ มเครอื งแบบใหมท่ เี หมอื นผมเป๊ ะ แตต่ า่ งกนั ตรงทขี องพอ่ ใสเ่ สอื กกั แบบพเี ป้ ผมยนื อา้ ปากคา้ ง “ขอทําตวั เป็ นพนักงานเสริ ฟ์ กบั ลกู ชายสกั วนั ละกนั ” พอ่ พดู ยมิ ๆ รนุ หลังผมใหเ้ ดนิ ไปรับลกู คา้ ทเี ปิดประตเู ขา้ มาพอดี ขอบอก วา่ พอ่ ผมเป็ นพวกไนซข์ นั เทพ เผลอแผล็บเดยี ว พอ่ ก็กลายเป็ นพนักงานสดุ ป๊ อบไป แลว้ ครับ ทังรอยยมิ ทสี ดใส ทังการบรกิ ารทดี เี ลศิ ไมแ่ ปลกใจเลยทใี คร ๆ ก็อยากไดพ้ อ่ ไป ทํางานดว้ ย “พอ่ มงึ นสี ดุ ยอดไมเ่ ปลยี นเลยวะ่ ” ไอเ้ ตย้ โนม้ มากระซบิ ขา้ งหผู ม มงึ จะมากระซบิ ทําไม ไมม่ ใี ครเขาสนใจฟังหรอก “มงึ อยา่ ใหแ้ มก่ มู าดว้ ยละกนั รบั รองยอดขายของรา้ นพงุ่ กระฉูด” ผมเอยี งหนา้ ไปกระซบิ กลบั มนั บา้ ง “ทํางานกนั ไดแ้ ลว้ ” พเี ป้เดนิ เอาถาดมาเคาะหัวผมเบา ๆ แลว้ เดนิ จากไป ผมลบู หวั ตวั เอง หนั ไปมองไอเ้ ตย้ มนั ยนื เมม้ ปากแนน่ มองตามแผน่ หลังกวา้ งของพเี ป้ไป ตลอดทงั เสน้ ทาง สาํ หรับ คนอนื อาจดเู ฉย ๆ และเห็นใจทผี มถกู ตหี ัว แตส่ ําหรับไอเ้ ตย้ แลว้ มันคอื การเมนิ กนั แบบเห็น ๆ ทัง ๆ ทถี า้ เป็ นเมอื กอ่ น พเี ป้ คงจะตหี ัวมันกอ่ นแท ้ ๆ คนทเี คยถกู แกลง้ ทกุ วนั อยู่ ๆ กถ็ กู เลกิ แกลง้ กะทนั หนั มนั ก็ไมต่ า่ งกบั การหักหนา้ ไมม่ เี ยอื ใย นันแหละ ผมรวู ้ า่ มันเจ็บครับ แตก่ ็ฝืนทนนงิ ๆ ไปกอ่ น ผมรบี เดนิ ไปทํางานตอ่ สกั พักมันก็เดนิ ไป ทํางานในสว่ นของตวั เองเชน่ กนั .. .. .. ..

.. .. .. .. .. .. .. “มงึ …” มนั เรยี กสนั ๆ ผมทกี ําลังกม้ เก็บแกว้ เปลา่ บนโตะ๊ เงยขนึ มอง มนั มองหนา้ ผมแลว้ ก็เงยี บไป ผมเลกิ ควิ เป็ นเชงิ ถาม “กายมาชว่ ยพที างนหี น่อยส”ิ ยงั ไมท่ ันทมี นั จะพดู อะไรตอ่ พเี ป้ก็ตะโกนเรยี กมาแตไ่ กล ผมหนั ไปทางตน้ เสยี ง กอ่ นหัน กลับมาทางไอเ้ ตย้ อกี ที “กขู อตวั กอ่ นนะ” ผม รวบแกว้ และจานขนมเปลา่ ๆ ไวใ้ นถาด เดนิ เอาไปเก็บหลังรา้ นแลว้ เดนิ ไปหาพเี ป้อกี ที หันกลับไปมองไอเ้ ตย้ เห็นมันยนื เมม้ ปากกม้ หนา้ เชด็ โตะ๊ อยเู่ งยี บ ๆ สงสารมนั ครบั แต่ ตอ้ งทําใจแขง็ ไว ้ มันขอเวลาเดอื นหนงึ ในการคน้ หาคําตอบ แตน่ ผี า่ นไปแคว่ นั เดยี ว มัน ยงั ทรมานขนาดนี แลว้ นเี หลอื อกี ตงั ยสี บิ เกา้ วนั แลว้ มนั จะไปรอดไหม ผมพน่ ลมหายใจออกแรง และทสี าํ คญั ดเู หมอื นเกมนี ผมจะกลายเป็ นหมากใหส้ องพนี อ้ งนโี ยนขา้ มหัวกนั ซะแลว้ พเี ป้เรยี กผมไปใชต้ ลอด แทบจะทกุ อยา่ งทแี กทําเลยกว็ า่ ได ้ ทงั ยกของ ทงั เสริ ฟ์ ไหนจะรบั ออเดอร์ ไหนจะตอ้ นรบั ลกู คา้ หรอื สง่ ลกู คา้ พมี นั เลน่ ผมหนักตงั แตว่ นั แรกเลย มนั เหนอื ยนะเวย้ เฮย้ “เหนอื ยไหม” พเี ป้เดนิ เขา้ มาชว่ ยผมยกถาดไปไวห้ ลังรา้ น ลว้ งหยบิ ผา้ เชด็ หนา้ ในกระเป๋ ากางเกงมาซบั

เหงอื ใหเ้ บา ๆ ผมยมิ ใหพ้ แี กไปที “ไปนังพักกอ่ นก็ได ้ ขอโทษนะ ใชเ้ ยอะไปหน่อย” พเี ป้เกลยี ปอยผมทมี นั ตกลงมาระแกม้ ออกใหเ้ บา ๆ ถา้ พแี กไมป่ ากหมาก็ออ่ นโยนอยา่ งนลี ะ ครับ “กาย!! มาชว่ ยกตู รงนีท!ี ” เสยี งเรยี กกระชาก ๆ ของไอเ้ ตย้ ดงึ สายตาเราทงั คใู่ หห้ ันไปมอง มนั กําลังเก็บโตะ๊ อยคู่ รบั สว่ นพอ่ ผม นูน้ … เมา้ ทก์ บั สาว ๆ ลมื ลกู ชายอยนู่ ู่น ผม ขอตวั จากพเี ป้ เดนิ ไปหามัน มนั คงอจิ ฉาทพี เี ป้ ใหค้ วามสาํ คญั กบั ผมมากกวา่ มันเลย พยายามเรยี กผมใหพ้ น้ จากพเี ป้ ในขณะทพี เี ป้ก็เรยี กผมใหพ้ น้ จากมัน กอ็ ยา่ งทเี ห็น เกมชกั กะเยอ่ โดยมผี มเป็ นเชอื ก “ไอเ้ ตย้ พอเหอะ กเู หนอื ย พวกมงึ จะเลน่ อะไรกนั เห็นหวั กบู า้ ง” “มงึ ก็ไปบอกพกี กู อ่ นด”ิ “มงึ ก็รอู ้ ยวู่ า่ เขาเมนิ มงึ มงึ ก็ยงั จะไปตามเขาอกี นะ” “งันมงึ ก็ตอ้ งหาคําตอบแทนกู วา่ มันเมนิ กเู พราะอะไร” ผมมองหนา้ มัน บางทผี มกแ็ อบคดิ นะ วา่ น่าจะบอกความจรงิ มันไปซะใหจ้ บ ๆ เรอื ง “นมี งึ รรู ้ เึ ปลา่ วา่ พเี ป้เขาเพงิ อกหกั มา” ผมแกลง้ สรา้ งเรอื ง จรงิ ๆ คอื ผมทนไมไ่ หวแลว้ ครบั เหนอื ย นแี คว่ นั แรกนะ วนั ตอ่ ๆ ไปมนั จะกอ่ สงครามโดยใช ้ ผมเป็ นกําแพงเมอื งจนี ขนาดไหน เพอื ความสงบสขุ ของตัวเอง ผมตอ้ งหาเรอื งปกป้องตวั เอง บา้ ง “กะ กไู มร่ ”ู ้ ไอเ้ ตย้ มันทําหนา้ เสยี

มงึ ไมร่ กู ้ ็ถกู แลว้ เพราะพมี นั ไมไ่ ดอ้ กหัก แตร่ ักใครคนนันไมไ่ ดต้ า่ งหาก มนั คงรสู ้ กึ แย่ เพราะ ปกตมิ อี ะไรมันจะรเู ้ รอื งเป็ นคนแรกเสมอ “ที พมี นั มอี าการแบบนี เพราะเรอื งนแี หละ คราวนมี งึ ก็เลกิ คน้ หาคําตอบแลว้ กลับบา้ นไปได ้ แลว้ ปลอ่ ยใหพ้ มี นั ทําใจสกั พัก พอดขี นึ เขาก็กลับไปเป็ นเหมอื นเดมิ เองแหละ” “ใครวะ…” มนั ถามเสยี งแผว่ “หะ?” คอื เมอื กไี ดย้ นิ ไมถ่ นัดฮะ “ใคร…ทเี ป็ นคนหักอกพเี ป้” มนั ถามเสยี งเครยี ด มงึ อยา่ ทําเป็ นนอ้ งผพู ้ ทิ ักษ์พชี ายทแี สนดนี ะเวย้ “มงึ จะไปรไู ้ หมเลา่ ไดย้ นิ พวกพี ๆ เขาพดู ตอ่ ๆ กนั มาอกี ที พมี นั ไมบ่ อกใครหรอก รอู ้ กี ทกี ็ อกหกั ไปแลว้ ” แหลครบั แหลไปกอ่ น “กู ยงิ ตอ้ งรใู ้ หไ้ ด ้ วา่ คนคนนันเป็ นใคร เผอื กจู ะไดช้ ว่ ยพมี นั พกี เู ป็ นคนดี ไมม่ ผี หู ้ ญงิ คนไหน ไมอ่ ยากรกั หรอก กวู า่ ตอ้ งมเี รอื งอะไรเขา้ ใจผดิ กนั แน่ ๆ” เออเวย้ มงึ นกี ็ความพยายามเป็ นเลศิ นะเตย้ แตก่ วู า่ อยา่ เลย เรอื งบางเรอื งมนั ก็ยากทจี ะทําใหม้ นั เป็ นจรงิ ขนึ มาไดเ้ หมอื นกนั “กวู า่ อยา่ เลย พเี ขากําลังพยายามตดั ใจอยู่ พอพเี ขาตดั ใจได ้ มงึ คอ่ ยหาคนใหมใ่ หพ้ เี ขา กไ็ ด”้ “ไมไ่ ด!้ !” มนั ตอบจรงิ จงั “ทําไม” “มงึ รไู ้ หม พเี ป้ไมเ่ คยเป็ นแบบนมี ากอ่ น ถา้ เป็ นมากขนาดนี แปลวา่ พเี ป้ตอ้ งจรงิ จงั กบั คนนี สดุ ๆ เพราะงัน กจู ะชว่ ยใหพ้ เี ป้สมหวงั ไมว่ า่ จะตอ้ งใชว้ ธิ ไี หนก็ตาม” มงึ มงุ่ มันผดิ ประเด็นไปไหม

เหมอื น ๆ ผม จะไดก้ ลนิ ไอควนั แหง่ ความยงุ่ ยากลอยคละคลงุ ้ ไปทัวเลยครบั ใครกไ็ ด ้ ชว่ ยเกดิ เป็ นไอก้ ายที ไอก้ ายเหนอื ย T^T .. .. .. .. .. .. .. .. “เหนอื ยไหม” พอ่ เดนิ เขา้ มาเชด็ เหงอื ใหเ้ บา ๆ ทขี า้ งขมับ “ไมฮ่ ะ แลว้ เออ่ .. เฮยี ละครบั ” ไม่ ไดก้ ระแดะครบั แตเ่ ป็ นกฎของผจู ้ ัดการ วา่ ถา้ จะใหพ้ อ่ มาชว่ ยงาน ตอ้ งไมเ่ รยี กพอ่ หรอื ป๋ า เดยี วคนเขาจะรอู ้ ายจุ รงิ โกงอายกุ นั เห็น ๆ ครบั ผมเลยตอ้ งเปลยี นจากเรยี กป๋ ามาเป็ นเฮยี แทน (ผมไทยแทค้ รับ แตพ่ อ่ ชอบใหเ้ รยี กป๋ า แกบอกดคู ลู ดี - - แตแ่ มไ่ มใ่ หเ้ รยี กหมา้ ฟังดู แกเ่ กนิ ) พอ่ ไมต่ อบครับ ฉกี ยมิ จนเห็นแสงสวา่ งเจดิ จา้ จากความขาวของฟันกระแทกตา “แหม สนทิ กนั ดจี ังเลยนะคะ” ลกู คา้ สาวสวยทจี ด ๆ จอ้ ง ๆ จะงาบพอ่ ผมทักขนึ เบา ๆ ผมหันไปยมิ รับ พอ่ ถอื วสิ าสะคลอ้ ง คอผมเขา้ ไปกอด “น่ารักใชไ่ หมละ่ ” พอ่ จมิ แกม้ ผมเบา ๆ “แตค่ นนนี ะ่ ผมจองแลว้ ครับ” พอ่ พดู อะไรคดิ ถงึ คนฟังบา้ งนะฮะ สมยั พอ่ พดู อาจไมค่ ดิ แตส่ มัยนเี ขาคดิ กนั ครับพอ่ “วา้ ยยยย!! จรงิ เหรอคะ เหมาะสมกนั ดเี นอะ” ครับ ก็อยา่ งทเี ห็น - -

เออ่ .. คณุ ๆ ครบั ผมเป็ นป้ อจาย สว่ นเฮยี หนา้ หลอ่ คนนเี ขากเ็ ป็ นป้อจายเหมอื นกนั และทสี ําคญั คอื เขาโกงอายมุ า และทสี ําคญั มากไปกวา่ นัน เขาเป็ นพอ่ ผมเองครับ ปันผมมากบั มอื (หรอื อยา่ งอนื ?) แต่ ไอท้ กี รดี เมอื กี ไมใ่ ชผ่ หู ้ ญงิ คนทถี ามนะครบั มาจากนอ้ ง ๆ โตะ๊ ขา้ ง ๆ ทเี พงิ กลบั มาจาก เรยี นพเิ ศษกนั เห็นนังทบุ โตะ๊ ปัก ๆ กรดี ใสก่ นั ใหญ่ “ครบั ผมจองแลว้ ” พอ่ ผมหันไปบอก แลว้ ก็เดนิ หวั เราะรว่ นจากไป ทงิ ผมเอาไวท้ เี ดมิ เฮยี อยา่ มาทงิ ระเบดิ แลว้ เดนิ จากไปงา่ ย ๆ อยา่ งนซี คิ รบั ทําอยา่ งนี ผมจะหาเมยี ไดไ้ หม .. .. .. .. .. .. .. .. การ ทํางานวันแรกผา่ นพน้ ไปดว้ ยดี ผมกบั ไอเ้ ตย้ ถอื วา่ ทํางานดพี อควร ผจู ้ ัดการรา้ นชอบเอา มาก ๆ (ก็นะ พเี ป้เลน่ ใชผ้ มเอา ๆ สว่ นไอเ้ ตย้ ก็ไมย่ อมแพ ้ กลายเป็ นแขง่ กนั ทํางานซะงนั ) พรงุ่ นผี มขอแลกเวรกบั รนุ่ พเี พอื ไปดงู านภาพถา่ ย ยงั ดที ผี จู ้ ัดการคยุ กนั งา่ ยหน่อย แลว้ อกี อยา่ ง แบ็คดคี รบั พเี ป้ รบั ปากวา่ จะดแู ลพวกผมตลอดการทํางาน รายนเี ขาเป็ นพนักงานดเี ดน่ ประจํารา้ น ตวั เรยี กลกู คา้ หลัก พดู อะไร ผจู ้ ัดการเซยเ์ ยสหมด พอ เลกิ งาน ผมกบั พอ่ ตกลงจะไปฉลองกนั ตามประสาพอ่ ลกู จรงิ ๆ ผมคะยันคะยอจนพอ่ ตกลงกลบั บา้ นกบั ผมได ้ แตท่ ผี มไมไ่ ดบ้ อกพอ่ ก็คอื ผมโทรไปขอใหแ้ มก่ ลับมาอยดู่ ว้ ย เพอื ฉลองทผี มไดง้ านใหม่ สรปุ ตา่ งคนตา่ งไมร่ วู ้ า่ มอี กี ฝ่ ายอยดู่ ว้ ย เสยี งพายลุ งครบั แตไ่ มเ่ ป็ นไร แคน่ …ี ผมยอม

สว่ น ไอเ้ ตย้ มันถอื คตดิ า้ นไดอ้ ายอด มันตอื จะไปนอนกบั พมี นั ใหไ้ ด ้ พเี ป้ไมย่ อม แตม่ นั ก็ตอื แหลกตามพมี นั ตอ้ ย ๆ ตอนนบี อกตามตรง ผมไมร่ ชู ้ ะตากรรมครบั พเี ป้อาจพามนั เขา้ หอ้ ง หรอื ไม่ มันก็ตอ้ งระหกถบี กน้ ตวั เองกลบั บา้ นไป พอกลบั มาถงึ บา้ น ผมกบั พอ่ ก็ลงมอื ทําอาหาร ผมเหลอื บมองนาฬกิ า แมบ่ อกจะมาถงึ ในอกี หนงึ ชวั โมง ถงึ ตอนนัน ผมกบั พอ่ คงตงั โตะ๊ เสร็จกนั พอดี ผมยนื ทําอาหารไปดว้ ยหวั ใจทเี ตน้ ระทกึ เอาวะ พายกุ ็พายเุ ถอะ “กาย…รถใครอยหู่ นา้ บา้ นน่ะลกู ” เสยี งสดใสนํามากอ่ นเลยครบั ผมกบั พอ่ กําลังชว่ ยกนั รอ่ นแป้งทาํ ขนมอยู่ “นาย!!” แมช่ นี วิ ใสพ่ อ่ ทหี นา้ เปือนแป้งขา้ วเจา้ ไปแถบ “เธอ!!” พอ่ ใชถ้ าดรอ่ นแป้งชกี ลับบา้ ง เออ่ …พอ่ ครับ แป้งมันเปือนพนื แน่ะ “เขา้ มาในบา้ นฉันทําไม!!” แมเ่ ปิดบทฉะขนึ มากอ่ น “จําไดว้ า่ ผมเป็ นคนซอื บา้ นหลังนเี องนะ” “แตน่ ายยกใหฉ้ ันแลว้ นะ” ใชภ่ าษาวยั รนุ่ มากครบั พอ่ แมผ่ ม รบั กบั หนา้ ตาดมี าก ๆ “ทําไมกลับเร็วจัง” ผมแทรกสงครามขนึ มากลางคนั แมห่ ันขวบั มามอง ไมต่ า่ งกบั พอ่ คงรคู ้ รับ วา่ เป็ นแผนของผม ผมหัวเราะแฮะ ๆ “เพราะอยากมาฉลองกบั ลกู ’สองตอ่ สอง’เร็ว ๆ ไง” แมเ่ นน้ คําวา่ สองตอ่ สองหนัก ๆ “ผมก็อยกู่ บั ลกู มาสองตอ่ สองทังวนั เหมอื นกนั เนอะกายเนอะ”

พอ่ ผมเอาบา้ งครับ เออ่ …อยทู่ รี า้ น เป็ นเชอื กใหพ้ เี ป้ กบั ไอเ้ ตย้ ชกั คะเยอ่ กนั อยทู่ บี า้ น เป็ นเชอื กใหพ้ อ่ กบั แม่ โอย๊ แลว้ นชี วี ติ กจู ะรอดไปหาพเี อกพรงุ่ นไี ดไ้ หม สวรรค์ เห็นใจครบั มอื ถอื ผมดงั ขดั สงครามสายตาของคนสองคนทหี ันมาเตรยี มจะขยําผม แลว้ ผมรบี รดุ ไปดกู เ็ ห็นวา่ เป็ นเบอรข์ องพเี อกนันเอง ผมรบี กดรับทันที “พกี ายยย!!!!!!!” ไมใ่ ชเ่ สยี งพเี อกครบั เป็ นเสยี งของสามสาวทโมน (เรยี กตามพเี อกมัน) “คดิ ถงึ พกี ายจัง พเี อกอาบนําอยเู่ ราเลยแอบเอามอื ถอื มากดโทรหา” สามสาวรบี แยง่ กนั พดู เสยี งดงั จนผมตอ้ งเอามอื ถอื ออกหา่ งจากหู “อยุ ้ !! พเี อกออกมาแลว้ แคน่ กี อ่ นนะคะ” เสยี งมอื ถอื ก็เงยี บกลายเป็ นเสยี งตดู ้ ๆ แทน อะไรกนั วะ? ผมหันกลับไปมองพอ่ แมอ่ กี ที แตต่ า่ งคนตา่ งสะบดั บอ็ บใสก่ นั ไปแลว้ ครับ ผมเดนิ ไปคนั ระหวา่ งคนทังคู่ “พอ่ ครับ แมค่ รับ” ผมเรยี กรวบยอด “ผมขอสกั วนั นะฮะ ผมอยากกนิ ขา้ วกบั พอ่ กบั แม่ พอ่ กบั แมไ่ มต่ อ้ งทําตวั เป็ นคนรจู ้ ักกนั ก็ได ้ คดิ ซะวา่ เป็ นคนแปลกหนา้ ” ผมเสนอ “เอา งปี ๋ าเป็ นเฮยี เหมอื นอยทู่ รี า้ น สว่ นแมเ่ ป็ นเจ ้ นักเขยี นสดุ ตสิ ทไี มใ่ ชแ่ มผ่ ม ทําใจลําบาก เหมอื นกนั มพี อ่ กบั แมห่ นา้ ออ่ นเนยี เพราะงนั พอ่ กบั แมไ่ มต่ อ้ งเป็ นพอ่ แมผ่ มชวั คราว เป็ นเฮยี กบั เจไ้ ดไ้ หม” เงยี บครบั ไมม่ สี ญั ญาณตอบกลบั ผมรบี รกุ ฆาตทันที “วนั นผี มไมอ่ ยากกนิ ขา้ วคนเดยี ว เพราะงนั เฮยี กบั เจม้ าทานขา้ วเป็ นเพอื นผมท”ี ผมรบี เสรมิ ดว้ ยการสงั ใหท้ อ้ งรอ้ งจ็อก ๆ หึ ๆ พดู ไปงันแหละ ทรี อ้ งเนยี คอื ผมหวิ จรงิ ๆ ครบั

พอ่ หลดุ ขําหน่อย ๆ พอ ๆ กบั แม่ กอ่ นจะสะบดั หนา้ ไปคนละทางสองทาง ทฐิ สิ งู กนั จรงิ ๆ “ก็ได ้ เพอื กายนะเนยี ” พอ่ พดู กอ่ น แมจ่ ปิ ากทําหนา้ หมันไส ้ “ก็ได ้ ถา้ ไมใ่ ชเ่ พอื กาย แมไ่ มร่ บี ตเี ครอื งบนิ มาหรอก กําลังไดฟ้ ิวเลย” แมบ่ น่ หงมุ หงมิ ผมอมยมิ ถงึ จะยังไง ผมก็มนั ใจวา่ เป็ นลกู รักของพอ่ กบั แมอ่ ยวู่ นั ยังคํา “งันเรามาทําขนมกนั ดกี วา่ ฮะ” ผมบอกอารมณ์ดี หันไปบอกใหพ้ อ่ รอ่ นแป้งตอ่ แตก่ ็นะ คนไมเ่ คยเขา้ ครัว แทนทจี ะรอ่ น กลับกลายเป็ นราดแป้งเต็มพนื ซะมากกวา่ “ทําอะไรของนาย!! แป้ งเลอะบา้ นหมดแลว้ !!” “ก็รอ่ นแป้งน่ะสิ เห็นเป็ นยนื ทาแป้งใหศ้ พรไึ ง” ปากพอ่ ผมครับ ผมไดเ้ ชอื มาจากเฮยี แกนแี หละ “อมื คงจะจรงิ ทาํ ไดด้ มี าก ครังหนา้ รอ่ นใสห่ นา้ ตวั เองนะ นา่ จะเหมาะกวา่ ” แสบครับ แสบทังคู่ “เธอเองก็เหมอื นกนั ตนี กาเรมิ ถามหาแลว้ น”ี ตนี กาแมก่ ระตกุ ทันที พดู อะไรพดู ไดค้ รับ แตอ่ ยา่ ไปยมื ตนี คณุ กามาขอ้ งแวะ ไมง่ นั จะหาวา่ ไมเ่ ตอื น “นายก็เหมอื นกนั รอ่ นแป้ งใสถ่ าดสิ ไมใ่ ชใ่ สห่ ัว ใหม้ นั ขาวโพลนขนาดนัน” ผชู ้ าย อยา่ หยามเรอื งผมขาว พอ่ กดั กลับไปอกี หลายดอก สว่ นผมกป็ ลอ่ ยใหพ้ วกเขาชว่ ยกนั ทําขนมผสมนําลายกนั ไป น่าจะอรอ่ ยนะครบั ยงั ไงก็นําลายพอ่ แม่ ผมไมถ่ อื หึ ๆ ๆ .. .. .. ..

.. .. .. .. “กาย” ผมทกี ําลังยนื ทอดอารมณ์มองววิ ยามคําคนื อยใู่ นสวนหนั ไปตามเสยี งเรยี ก พอ่ ครับ เดนิ ออกมาในชดุ นอนสนี ําเงนิ เขม้ กระดมุ สดี ําเรยี งกนั เป็ นแถว แหวกหนา้ อกออก นดิ ๆ ดเู ทด่ ี ผมรบี เดนิ เขา้ ซกุ อกกวา้ งทนั ที “เรานนี า้ โตจนเป็ นหนุ่มแลว้ นะ ยงั ออ้ นพอ่ เป็ นเด็ก ๆ ไปได”้ “โธพ่ อ่ ครับ พอ่ ไมไ่ ดอ้ ยใู่ หผ้ มออ้ นนาน ๆ สกั หน่อย ขอออ้ นทดแทนชว่ งเวลาทหี ายไป หน่อยส”ิ “หึ พอ่ จะยา้ ยมาทํางานใกล ้ ๆ แลว้ น”ี “อนั นันเรอื งของอนาคตครบั ตอนนี ผมขอออ้ นกอ่ น” ผมยนื ซกุ อกพอ่ พอ่ ยมิ อบอนุ่ โอบผมไวท้ ังตวั กอ่ นจะไดย้ นิ เสยี งใครอกี คนเดนิ ตามมา “อกแมไ่ มน่ ่าซกุ รไึ งถงึ ไดไ้ ปซกุ แตอ่ กคนอนื ” แมจ่ กิ อกี ดอก แตพ่ อ่ ไมส่ น กดหวั ผมแนบกบั หนา้ อกแกมากขนึ จนผมหายใจแทบไมอ่ อก โธ.่ . ขอผมซงึ สกั หา้ นาทกี อ่ นไดไ้ หม “อกผมมันกวา้ งอะนะ ลกู เลยซบไดส้ บาย ๆ” “อกฉันก็อบอนุ่ เหมอื นกนั ละยะ่ ” แมเ่ ถยี งบา้ ง “มนั จะอนุ่ เหรอ ผา่ นมาตงั หลายปี ถงึ ภายนอกจะยังสาว แตผ่ มวา่ ขา้ งในอาจจะตอ่ งแตง่ แลว้ กไ็ ด”้ แดงครับ แมห่ นา้ แดงแป๊ ดเลย “อตี าบา้ ฉันสาวทังขา้ งนอกขา้ งในยะ่ ไมไ่ ดม้ าเปิดดจู ะรไู ้ ดไ้ ง” พดู เองหนา้ แดงเอง หลดุ ครบั แมผ่ มหลดุ

ผมหัวเราะหึ ๆ กบั อกพอ่ “บงั เอญิ ไมอ่ ยากดู กลวั เสยี สายตา ไปหาอกสาว ๆ ดดู กี วา่ ” “งันก็รบี ๆ ไปซะสิ มายนื ทําอะไรอยตู่ รงนี เดยี วแมแ่ ตงอะไรนันก็นังลนิ หอ้ ยรอหรอก” เออ่ … แมค่ รบั คณุ แตงเขาเป็ นคนไมใ่ ชห่ มา และทสี ําคญั พอ่ เลกิ กบั คณุ แตงแลว้ ผมกําลังจะอา้ ปากบอก แตพ่ อ่ กดหนา้ ผมไวก้ บั อก ผมเลยไดแ้ ตอ่ อู ้ ี พดู ไมเ่ ป็ นภาษา “แน่นอนสิ ก็เขาทังสาวทังสดกวา่ คณุ ” พอ่ ยนื หนา้ ไปพดู กบั แม่ ผมแอบเห็นเขยี วแมง่ อกออกมาดว้ ย “กาย เจง้ ว่ งแลว้ ไปนอนเป็ นเพอื นเจท้ ”ี รับบทเดมิ ไปแสดงครับ เธอกําลังระงบั อารมณไ์ มง่ าบหัวพอ่ อยู่ “กายนอนกบั เฮยี ดกี วา่ อยา่ นอนกบั ผหู ้ ญงิ แก่ ๆ เลยนะ” “นอนกบั เจด้ กี วา่ ” “นอนกบั เฮยี ดกี วา่ ” “นอนกบั เจ!้ !” แมก่ ระชากผมออกไปหาแก “นอนกบั เฮยี !!” พอ่ ดงึ ผมกลับ ผมยอ่ ตวั ลงหลบคนทงั คู่ เดนิ ไปยนื อยหู่ า่ ง ๆ “เอาง”ี ผมรบี เบรก “ผมวา่ พวกเราสามคนไปนอนดว้ ยกนั เลยดกี วา่ เหมอื นตอนเด็ก ๆ ไง ผมนอนตรงกลางเอง” ผมเสนอชวิ ๆ “ไม!่ !/ไม!่ !” โห ประสานเสยี งกนั ดสี ดุ ๆ เฮอ้ !!

ความหวงั ทจี ะมนี อ้ งของผมคงหมดสทิ ธแิ ลว้ ใชไ่ หมเนยี โจ โฉกําลงั ปะทะเลา่ ปี เสยี งแตรหา้ มทัพจากมอื ถอื รนุ่ เกา่ ของผมก็ดังแทรกเขา้ มาอกี ผม ลว้ งหยบิ ขนึ มาดู พอรวู ้ า่ เป็ นใครผมทงิ สองพอ่ แมเ่ ดนิ เลยี งลกึ เขา้ ไปในสวนทันที “พเี อก” อตั โนมตั อิ กี แลว้ ครับ “ทําอะไรอย”ู่ เหมอื น ไดย้ นิ เสยี งจากเทวดาบนสวรรคจ์ รงิ ๆ วนั นเี ป็ นวนั ทแี สนวนุ่ วายทสี ดุ เทา่ ทผี มเคย เจอมา พอไดย้ นิ เสยี งแบบนแี ลว้ มันดใี จครับ ผมทงิ ตัวลงนังบนมา้ นังภายในซมุ ้ ไทรไมย้ าม คําคนื ทนี แี มท่ งิ ตระไครห้ อมไวท้ ัวบรเิ วณ ดกึ ขนาดไหนก็ไมม่ ยี งุ หาม “กําลังหา้ มทพั สงครามระหวา่ งเลา่ ปี กบั โจโฉอย”ู่ ไดย้ นิ เสยี ง ’หะ’ ดว้ ยความแปลกใจจากปลายสาย ผมหวั เราะหึ ๆ งงละสิ “พยี งั ไมน่ อนอกี เหรอ” “กําลังจะหลับ แตอ่ ยากไดย้ นิ เสยี งนายกอ่ นนอน” ไหมค้ รับ ไดก้ ลนิ ไหมจ้ ากหนา้ ตัวเองลอยคลงุ ้ ขนึ มากลาย ๆ “ไดย้ นิ แลว้ น”ี ผมพดู แลว้ เงยี บ ไดย้ นิ เสยี งพมี นั หวั เราะหึ ๆ “แลว้ พจี ะไปรับ” “ไปรบั ผมหา้ โมงเย็นกไ็ ด ้ ผมแลกเวรไดต้ อนนัน” “ออื ” พแี กตอบรับ “ราตรสี วสั ด”ิ

พดู แคน่ ันแลว้ แกก็กดวางสายไป “อะไรวะ โทรมาแคเ่ นยี ” ผมมองมอื ถอื ยมิ ๆ กอ่ นไดย้ นิ เสยี งโครมจากอะไรสกั อยา่ ง ผมหนั ไปมอง พอ่ กบั แมค่ รับ แมน่ ังจบั กบอยทู่ พี นื โดยมพี อ่ ครอ่ มอยดู่ า้ นบนอกี ที สองคนเงยหนา้ ขนึ มายมิ เจอื น ๆ มองผม มาแอบฟังผมคยุ โทรศพั ทล์ ะ่ สเิ นยี “แฟนใชไ่ หม” พอ่ ถามดว้ ยนําเสยี งตนื เตน้ “ใครอะ่ ” แมร่ บี เสรมิ สงสยั อยากเห็นวา่ ทลี กู สะใภ ้ เพราะตงั แตจ่ ําความได ้ ผมยังไมเ่ คยพาใครมาแนะนําสกั คน ยกเวน้ ปรกึ ษาวา่ ชอบคนนูน้ คนนนี ะ่ นะ “อยากเห็น/อยากเห็น” ประสาน เป็ นเสยี งเดยี วกนั พดู จบสองคนก็หันไปมองหนา้ กนั เอง และดเู หมอื นพวกเขาจะ เพงิ รคู ้ รบั วา่ ลม้ ทับกนั อยู่ และทา่ มันก็เหมอื น ๆ กบั พอ่ กําลังกอดแมไ่ วด้ ว้ ย พอ่ รบี ดดี ตวั ออกจากแมท่ ันที โหย ทําเหมอื นไมร่ จู ้ ักรา่ งกายกนั มากอ่ นเลยเนอะ แลว้ ไอท้ ปี ัมผมมาเป็ นตวั เป็ นตนนที ํากนั อี ทา่ ไหนครบั “วา่ แต่ ใครเหรอลกู ” พอ่ ถามอกี ที เฮยี หายไปแลว้ ครับ กลายเป็ นพอ่ แทนแลว้ “สวยไหม” แมถ่ ามตอ่ “แฮะ ๆ” ผมตอบไมไ่ ดค้ รบั ไดแ้ ตย่ มิ เกอ้ “อายละ่ สิ อายมาก ๆ เดยี วก็ชวดเหมอื นคนทแี ลว้ ๆ มาหรอก ชอบใครก็รบี บอก ๆ เขาไป เถอะ อมพะนํามาก ๆ เดยี วกห็ ลดุ มอื ไปอกี หรอก” แมผ่ มพดู เป็ นจรงิ เป็ นจัง

“เหมอื นทแี มก่ บั พอ่ เป็ นกันอยตู่ อนนใี ชไ่ หมฮะ” ผมพดู ขนึ มาดอื ๆ พวกเขาสองคนสะอกึ ครับ มองหนา้ กนั แวบหนงึ แลว้ ตา่ งคนก็ตา่ งสะบดั หนา้ เขยบิ ออกไปยนื อยหู่ า่ ง ๆ กนั คนละกา้ ว ผมถอนหายใจแรง ดทู า่ กวา่ จะลงตวั คงอกี นาน เฮอ่ ! Kiss Love รกั วนุ่ วายนายสดุ หลอ่ #28 ตอน : คแู่ ขง่ [เอก...☼] วนั นผี มตอ้ งไปรับไอต้ วั เล็กไปดภู าพถา่ ยครบั กวา่ จะออกจากบา้ นได ้ ตอ้ งเสยี เวลานังแงะ พวกลงิ ทโมนกนั อยนู่ าน เพราะพวกมนั อยากตามมาดว้ ย แตเ่ รอื งอะไรผมจะยอม มโี อกาสไดอ้ ยกู่ บั ไอต้ ัวเล็กมนั ทังที ผม ไปหามันทรี า้ นตอนหา้ โมงเย็น ลกู คา้ เยอะพอดี มันเลยบอกใหผ้ มรอกอ่ น ผมก็ไมว่ า่ อะไร มนั รบี วงิ วนุ่ ไปชว่ ยไอเ้ ตย้ รับออเดอร์ วนั นวี นั อาทติ ยด์ ว้ ย คนเยอะครับ ไอเ้ ป้เดนิ เขา้ มา ทักสองสามคําแลว้ ก็เดนิ ไปทํางานตอ่ ผมนังอา่ นหนังสอื เกยี วกบั การแตง่ บา้ นทวี างอยบู่ นโตะ๊ ไปเรอื ย ๆ จนไดย้ นิ เสยี งแชะอนั คนุ ้ เคยถงึ ไดเ้ งยหนา้ มอง ไอ ้ ตวั เล็กครบั มนั อยใู่ นชดุ ไปรเวทเสอื ยดื สขี าวกางเกงยนี สซี ดี คลอ้ งกลอ้ งตัวเดมิ ไวท้ คี อ ผมทําหนา้ แปลกใจนดิ หน่อย ไมค่ ดิ วา่ มันจะเลกิ งานแลว้ สงสยั มัวอา่ นหนังสอื เพลนิ เลยไม่ ไดส้ งั เกต “เลกิ งานแลว้ เหรอ” ผมถาม มนั พยกั หนา้ รบั “พเี อกหลอ่ ด”ี