✍️ พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ โดย อ.ป.

ลาดับหมวดธรรม ๗๐๓ ความฉงนและความรแู้ จง้ - -นามรูป) สิบ ๙๐/๙๒ -ปฏิจจฯ สมทุ ยวาร มีอาการ สิบ ๘๙ ความเป็นทพิ ย์ สิบ ๓๓ ป๎จจยาการ (แหง่ ปฏิจจฯ นิโรธวารที่- ตถาคตพลญาณ สิบ ๑๓๔ -ตง้ั ตน้ จากนามรูป) สิบ ๙๒ ทรงบัญญัติระบบวินัยเพราะอาศัยอํานาจ- ป๎จจยาการ (แหง่ ปฏิจจฯ นโิ รธวารท่ี- -แห่งประโยชน์ โดยคู่ สิบ ๒๖๐ -ต้งั ต้นจากวิญญาณชนิดที่เวยี นกลับ- ทฏิ ฐิท่ไี ม่ทรงพยากรณ์ สิบ -จากนามรปู ) สบิ ๙๒ ๒๙๘/๒๙๙/๓๐๒ ป๎จจยาการ (แห่งปฏิจจฯ สมุทยวารท่ี- บัญญัตสิกขาบทเพือ่ ประโยชน์ สบิ ๒๖๓ -ต้ังต้นจากนามรูป) สบิ ๙๐ บุคคลเลศิ ในความหมายตา่ ง ๆ กนั - ปจ๎ จยาการ (แหง่ ปฏจิ จฯ สมุทยวารท่ี- -ตงั้ ต้นจากวิญญาณชนิดทเี่ วียนกลับ- -มจี าํ พวก สบิ ๔๔๓ ปฏิจจฯ (ท่ีตง้ั ต้นจากวิญญาณชนิดท่เี วยี น- -จากนามรปู ) สิบ ๙๐ มีจติ ปราศจากเครื่องกั้นเพราะ- -กลับจากนามรปู ) มีป๎จจยาการ สิบ -พ้นแลว้ จากธรรม สิบ ๓๗๙ ๙๐/๙๒ ปฏิจจฯ นิโรธวาร (ท่ีต้งั ต้นจากนามรปู )- ลักษณะแหง่ กรรมที่ไม่อาจเปลีย่ นได้- -ดว้ ยอุป๎กกมะและปธานะของ- -มีปจ๎ จยาการ สิบ ๙๒ -นิครนถ์ มีอยา่ ง สบิ ๔๗๕-๔๗๗ ปฏิจจฯ นิโรธวาร (ท่ตี งั้ ตน้ จากวิญญาณ- วาทานวุ าทะ (ของนคิ รนถ)์ มีอย่าง สบิ -ชนิดทีเ่ วยี นกลับจากนามรปู )- ๔๗๗ -มีปจ๎ จยาการ สิบ ๙๒ ปฏจิ จฯ สมทุ ยวาร (ท่ีตงั้ ต้นจากนามรปู )- สาวกสมควรเพอ่ื ติดตามศาสดา- -มปี จ๎ จยาการ สบิ ๙๐ -เพื่อฟ๎งกถา สบิ ๓๓๑ ปฏิจจฯ สมทุ ยวาร (ทต่ี ง้ั ต้นจากวิญญาณ- อกศุ ลกรรมบถ สิบ ๔๐๔/๔๑๒-๔๑๔ -ชนิดท่เี วยี นกลับจากนามรูป)- อเนกังสิกธรรม (ธรรมท่ไี มค่ วรแสดง- -มปี จ๎ จยาการ สิบ ๙๐ -บญั ญัตโิ ดยส่วนเดียว) สิบ ๒๕๕ ป๎จจยาการ (แหง่ ปฏิจจฯ ทีต่ ง้ั ตน้ จาก- อิทธวิ ิธี สบิ ๙๘/๑๙๐/๑๙๗/๓๓๘ -วิญญาณชนิดที่เวียนกลบั จาก-

๗๐๔ พทุ ธประวัติจากพระโอษฐ์ ๑๑ ๑๒ ขอบเขตแหง่ เบญจขันธ์สําหรบั การ- การทรงทราบที่ทําให้เป็นอภิสมั พทุ ธะ- -พจิ ารณาอยา่ งท่ัวถึง โดยปรยิ าย- -มวี ตั ถุ (เรือ่ ง) สิบสอง ๒๐๒-๒๐๕ -สบิ เอด็ ๓๖๘ ญาณในอทิ ธิบาทส่ี มีอาการ สบิ สอง ๑๙๑ ไวพจน์แห่งคําว่า \"ตถาคต\" สิบสอง ความฉงนและความรู้แจง้ เกีย่ วกบั ปฏิจจฯ- -นิโรธวาร มอี าการ สิบเอ็ด ๘๘ ๒๐๑-๒๐๒ ความฉงนและความรแู้ จ้งเกี่ยวกบั ปฏิจจฯ- ๑๖ -สมทุ ยวาร มีอาการ สิบเอ็ด ๘๖ มหายัญญ์ มบี ริกขาร สบิ หก ๕๙๕ ปฏิจจฯ (ท่ตี ัง้ ต้นจากอวิชชา)- สัญญวี าท สิบหก ๑๗๘ สิ่งทที่ ําใหเ้ กิดขลาดให้ปุา สิบหก ๙๕ -มปี ๎จจยาการ สิบเอ็ด ๘๗/๘๘/ อานาปานสตสิ มาธิภาวนา มลี ําดับ สิบหก ๑๔๓/๓๔๕/๔๒๘/๔๖๓ ปฏิจจฯ นโิ รธวาร (ที่ต้ังตน้ จากอวชิ ชา)- ๙๙/๓๕๙ -มีป๎จจยาการ สบิ เอ็ด ๘๘/๑๔๓/ ๓๔๕/๔๒๘ ๑๘ ปฏจิ จฯ สมทุ ยวาร (ทตี่ ั้งตน้ จากอวชิ ชา)- -มีป๎จจยาการ สบิ เอ็ด ๘๗/๑๔๓/ ทฏิ ฐิปรารภขันธ์ในอดตี กาล สิบแปด ๑๗๗ มโนปวจิ าร สิบแปด ๔๒๖ ๓๔๕/๔๒๘/๔๖๓ ๒๒ ปจ๎ จยาการ (แหง่ ปฏจิ จฯ ทตี่ ัง้ ต้นจาก- -อวิชชา) สิบเอ็ด ๘๗/๘๘/๑๔๓ ทฏิ ฐานคุ ติแห่งความดีในภพกอ่ น ๆ- ๓๔๕/๔๒๘/๔๖๓ -มีอย่าง ยีส่ ิบสอง ๕๘๔-๕๘๗ ป๎จจยาการ (แห่งปฏิจจฯ นิโรธวารท่ี- ป๎จจยั แห่งเวทนา (ที่ทรงคน้ พบโดย- -พิสดาร) ยีส่ บิ สอง ๑๒๕ -ต้ังตน้ ตจากอวชิ ชา) สิบเอ็ด ๘๘/ ๑๔๓/๓๔๕/๔๒๘ ปจ๎ จยาการ (แหง่ ปฏจิ จฯ สมทุ ยวารที่- -ตั้งต้นจากอวชิ ชา) สิบเอด็ ๘๗/ ๑๔๓/๓๔๕/๔๒๘/๔๖๓ อปุ กิเลสแหง่ จิต สบิ เอด็ ๗๘

ลาดับหมวดธรรม ๗๐๕ ๒๖ ๔๑ พระเกยี รติคุณตามทศั นะของ- ป๎จจัยแหง่ เวทนา (ที่ทรงค้นพบโดย- -โสณทัณฑพราหมณ์ อย่างน้อย- -พสิ ดาร อีกนัยหน่งึ ) ส่ีสิบเอด็ ๑๒๖ -มี ย่ีสิบหก ๕๒๖-๕๒๙ ๓๐ ๖๒ ระบบพระวนิ ัยท้ังหมดทรงบญั ญัติ- ทฏิ ฐวิ ัตถุ ท่ลี กึ ซึ้ง หกสิบสอง ๑๗๕ -เป็นระบบ สามสบิ ๒๖๑ ๓๒ ๖๓ มหาปุริสลกั ขณะ สามสิบสอง ๓๑ ป๎จจัยแห่งเวทนา (ทท่ี รงค้นพบโดย- -พิสดาร รวบหมด) หกสิบสาม ๑๒๕-๑๒๘ ๓๗ ๑๐๐ ธรรมท่แี สดงด้วยปญ๎ ญาอันยง่ิ สามสบิ เจด็ พทุ ธคุณตามทัศนะของอุบาลีคหบดี- ๓๓๔/๔๓๒/๕๖๔ -มีอย่าง รอ้ ย ๕๓๕-๕๔๐ อภิญญาเทสิตธรรม สามสบิ เจ็ด ๓๓๔/ ๔๓๒/๕๖๔ ------------------------------------