ธรรมะ

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ละเวน้ ความชวั ทงั ปวงกระทาํ แต่ความดี อาํ มาตยท์ ่านหนึงไปเยียมพระอาจารยเ์ ซนท่านหนึง เห็นพระ อาจารย์ กาํ ลงั นงั สมาธิอยบู่ นกิงไม้จึงพูดว่า “อนั ตรายเหลือเกิน นงั อยา่ งนี” พระอาจารยต์ อบว่า “สิงแวดลอ้ มตวั เจา้ อนั ตรายเสียยิงกว่า” “ขา้ พเจา้ เป็นอาํ มาตยใ์ หญ่ ดาํ รงตาํ แหน่งสาํ คญั ของบา้ นเมือง มี อะไรทอี นั ตราย” “วงการขา้ ราชการในราชสาํ นกั มีแต่แก่งแยง่ ชิงดีชิงเด่น ประจบ สอพลอ อนั ตรายรอบดา้ น” พระอาจารยต์ อบ “อะไรคือหลกั ใหญ่ๆของธมั มะ”อาํ มาตยถ์ าม “ละเวน้ ความชวั ทงั ปวง กระทาํ แต่ความดี” หนา้ 201 จาก 201

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ท่านอาํ มาตยน์ ึกว่าจะไดฟ้ ังธรรมอนั ลาํ ลึกทีแทก้ ็เป็นแค่คาํ พดู ธรรมดาๆ รู้สึกผดิ หวงั แลว้ พดู ขึนว่า “หลกั การอนั นี เดก็ สามขวบ ก็ยงั รู้เลย” “เดก็ สามขวบแมจ้ ะรู้ แต่คนแก่อายุ80 ก็ยงั ทาํ ไม่ได”้ พระอาจารย์ ตอบ หนา้ 202 จาก 202

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา รสแห่งเซน เรืองราวในโลกลว้ นเป็นทกุ ข์ ไม่เหมือนอยใู่ นป่ าเขา เอนกายใตต้ น้ หวาย ใชก้ อ้ นหินมาหนุนนอน ไม่อยากเป็ นพระราชา หรือจะอยากเป็นอาํ มาตย์ เกิดตายไม่กงั วล หรือจะกลวั การเปลียนแปลง พระอาจารยท์ ่านหนึงเขียนบทกลอนดา้ นบนนีไว้ ฮ่องเตถ้ งั เต๋อจง เมือไดอ้ ่านบทกลอนนีแลว้ อยากจะพบและสนทนาธรรมกบั พระท่านนี ว่าเป็นอยา่ งไร? จึง ให้ท่านเสนาออกไปเชิญพระอาจารยม์ าเขา้ เฝ้ า หนา้ 203 จาก 203

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เสนาท่านนนั นาํ พระราชโองการมาถึงปากถาํ ทีพระอาจารยท์ ่านนี อยู่ ก็เห็นพระอาจารยก์ าํ ลงั ก่อไฟอยใู่ นถาํ จึงตะโกนเขา้ ไปว่า “พระราชโองการมาถึง รีบมาคกุ เข่ารับพระราชโองการ” แต่พระท่านนนั ทาํ เป็นคนหูหนวกไม่รู้ไม่ชี เสนานนั เห็นพระอาจารยเ์ อาขีววั มาก่อไฟ บนเตานนั กาํ ลงั เผาแตง ชนิดหนึงอยู่ ไฟยิงมายิงลกุ โชนควนั ไฟลอยคละคลุง้ ออกมาทงั ในถาํ และนอก ถาํ ควนั ไฟนนั ทาํ ให้นาํ มกู ของพระอาจารย์ ไหลออกมาเป็นทางยาวเฟือยจนหยดติงๆเสนานนั เห็นสภาพ อยา่ งนนั จึงพดู ขึนว่า “พระอาจารย์นาํ มกู ของท่านไหลออกมาอยา่ งนี ทาํ ไมไม่เชด็ เสีย เล่า?” “ขา้ ไม่มีเวลาว่างจะมาเชด็ นาํ มกู ให้กบั ชาวโลกหรอก” หนา้ 204 จาก 204

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พระอาจารยต์ อบ พูดพลางก็คบี แตงร้อนๆนนั เขา้ ปากพลาง “อร่อยจริงๆ! อร่อยจริงๆ!” แลว้ ก็ยนื แตงนนั ให้เสนา แลว้ พดู ว่า “รีบกินตอนทียงั ร้อนๆอย!ู่ สามโลกก็มีแค่จิต ธรรมทงั หลายกอ็ าศยั รู้ รวยหรือจน สูงหรือตาํ ดิบหรือสุก ออ่ นหรือแขง็ จิตรู้อยแู่ ต่ตรงกลาง อยา่ แบ่งแยกมนั ออกเป็นสองฝัง” เสนานนั เห็นพระอาจารยท์ าํ อะไรแปลกๆ พดู ธมั มะทีฟังไม่รู้เรือง เลยรีบกลบั ไป ทลู ฮ่องเต้ ฮ่องเตต้ รัสว่า“ประเทศของเรามีพระอาจารยอ์ ยา่ งนี เป็นบุญกุศล ของทกุ คนจริงๆ” หนา้ 205 จาก 205

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา สวยเพยี บพูนดว้ ยเสน่ห์ มีอบุ าสิกาหญิงคนหนึง เกิดในตระกูลทีมงั คงั ไม่ว่าจะเป็นดา้ น ทรัพยส์ มบตั ิ ยศถาบรรดาศกั ดิ หรืออาํ นาจวาสนา หรือความสวยงามภายนอก เรียกไดว้ ่า หาคนเปรียบเทียบไดย้ าก แต่ก็ยงั ไม่มีใครมารักมาชอบ ไม่มีแมแ้ ต่คนทีมาคยุ ถกู คอ จึงไปขอคาํ ชีแนะจากพระอาจารย์ ว่าทาํ ยงั ไงถึงจะมีเสน่ห์ให้คน มารักมาชอบ พระอาจารยเ์ ลยตอบว่า ถา้ เจา้ สามารถร่วมงานกบั ผอู้ ืน ดว้ ยจิตทีมี เมตตา พูดจาดว้ ยคาํ เซน ฟังเสียงของเซน ทาํ เรืองราวเกียวกบั เซน ใชจ้ ิตของเซน เจา้ จะกลายเป็นผมู้ ีเสน่ห์ ดึงดดู ผคู้ นมากทีสุด “คาํ ของเซน พดู ยงั ไงเจา้ คะ?” อุบาสิกานนั ถาม “คาํ ของเซน คือพูดแต่เรืองเรืองดีๆ พูดแต่ความจริง พูดจาอ่อน นอ้ มถ่อมตน พดู แต่เรืองทีมีประโยชน์ต่อผอู้ ืน” หนา้ 206 จาก 206

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “แลว้ เสียงของเซน ฟังยงั ไงเจา้ คะ?” “เสียงของเซนคือทาํ เสียงทงั หมดใหเ้ ป็นเสียงละเอยี ดอ่อน ทาํ เสียงด่าทอเป็ นเสียงทีมีเมตตา ทาํ เสียงดูถกู เหยยี ดหยามเป็นเสียงทีคิดจะช่วยเหลือ และถา้ เจา้ ฟัง เสียงร้องไห้ เสียงวุ่นวาย เสียงหยาบ เสียงน่าเกลียด โดยทีเจา้ ก็ไม่ถือสา นนั คือเสียงของ เซน” “แลว้ เรืองราวของเซนทาํ ยงั ไงเจา้ คะ” “เรืองของเซนคือ ทาํ บุญบริจาค ช่วยเหลือ งานกศุ ล ช่วยบรรเทา สาธารณภยั ทาํ สิงทีถูกตอ้ งตามศีลธรรม” “แลว้ จิตของเซนใชย้ งั ไงเจา้ คะ” หนา้ 207 จาก 207

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา จิตของเซนคือ จิตของเจา้ ของขา้ พเจา้ ของปถุ ุชน ของอริยะชน ลว้ นเป็นสิงเดยี วกนั เป็นจิตทีห่อหุม้ สรรพสิงเป็นประโยชน์ ให้กบั สรรพสิง หลงั จากทีอุบาสิกาท่านนนั ไดฟ้ ังคาํ ชีแนะจากพระอาจารย์ จึง เปลียน ความเยอ่ หยิงจองหองทีมีอยเู่ ดิม ไม่คยุ โวโออ้ วดถึงฐานะตนเองตอ่ หนา้ ผอู้ ืน ไม่ยกยอตวั เองว่า สวยเลอเลิศกว่าคนอืน และมกั จะออ่ นนอ้ มและมีมรรยาทต่อผอู้ ืน เป็นห่วงเป็นใยและ ดแู ลเอาใจใส่ตอ่ คนในปกครอง เมือปฏบิ ตั ิเช่นนีไปนานเขา้ อบุ าสิกาท่านนนั ก็ไดร้ ับฉายาจากผอู้ ืนว่า “เป็ นอุบาสิกาทีมีเสน่ห์มากทีสุด” หนา้ 208 จาก 208

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อทุ ิศส่วนกศุ ล มีชาวนาคนหนึงไดเ้ ชิญพระอาจารยท์ ่านหนึงไปทีบา้ น เพือสวด อภิธรรมให้กบั ศพของภรรยาทีเสียชีวิต หลงั จากทีสวดเสร็จแลว้ ชาวนานนั ถามว่า “ท่านคิดว่า ภรรยาของผมจะไดส้ ่วนกุศลจากการสวดนีสกั เท่าไหร่” “พระธรรมเหมือนยานแห่งความเมตตา เหมือนพระอาทิตยท์ ีส่อง แสง ไม่แต่ภรรยาของเจา้ จะได้คนอืนๆยงั พลอยไดร้ ับส่วนกุศล ไปดว้ ย” ชาวนานนั รู้สึกไม่พอใจ พดู ว่า “ภรรยาของขา้ พเจา้ ออ่ นแอมาก คนอืนๆ ยอ่ มจะมาเอาเปรียบ แยง่ เอาส่วนกุศลไป ขอใหท้ ่านสวดอทุ ิศส่วนกศุ ลให้เขา โดยเฉพาะ อยา่ อทุ ิศให้กบั ผอู้ ืน” หนา้ 209 จาก 209

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พระอาจารยพ์ ดู ต่อไปว่า“การแผส่ ่วนกุศลของตวั เองใหก้ บั ผอู้ ืน ทาํ ให้ผอู้ ืนไดร้ ับส่วนกศุ ลโดยทวั กนั เป็นสิงทีดีทเี ราชาวพทุ ธควร รักษาไว้ หลกั การของการแผส่ ่วนกศุ ลเป็นการอุทิศจากเหตุไปหาผล จาก ส่วนนอ้ ยไปหาส่วนใหญ่ ก็เหมือนกบั แสงสว่างไม่ไดเ้ จาะจงจะส่องสว่างใหก้ บั บคุ คลใดบคุ คลหนึง โดยเฉพาะ แสงสว่างสามารถส่องให้กบั คนไดท้ งั หมด เหมือนกบั ดวงอาทิตยด์ วงเดียว ส่องสว่างใหก้ บั คนทงั โลก เหมือนเมลด็ พนั ธุ์ 1 เมด็ สามารถให้ผลผลิตไดน้ บั ไม่ถว้ น เจา้ ควรจะใชจ้ ิตของเจา้ จุดสว่าง เทียนในใจให้กบั ตวั เอง แลว้ ไป จุดต่อใหก้ บั เทียนเล่มอืนๆ เพือทาํ ใหแ้ สงสว่างเพิมขึนเป็นร้อยเท่าพนั เท่าและนนั ก็ไม่ไดท้ าํ ใหต้ วั ของเทียนเองตอ้ งสูญเสียแสงสว่างแต่อยา่ งใด ถา้ หากทกุ คนมีจิตสาํ นึกอยา่ งนี จากจุดเลก็ ๆทีตวั เรา รวมกนั เป็น กลุ่มชนเป็นมหาชนจะดีสกั แค่ไหน หนา้ 210 จาก 210

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พุทธศาสนิกชนทกุ คน ควรจะมองผคู้ นอยา่ งเสมอภาคเหมือนกนั หมด” ชาวนานนั ยงั มีทิฐิอีก พูดต่อไปอกี ว่า“คาํ สอนนีดีมาก แต่ก็ยงั อยากมีขอ้ ยกเวน้ อีกอยา่ ง คอื คนขา้ งบา้ นของขา้ พเจา้ มกั จะชอบกลนั แกลง้ และรงั แกขา้ พเจา้ ยกเวน้ เขาสกั คน ไม่ให้มา รวมกลุ่มอยใู่ นกลุ่มชนทงั ปวงไดก้ ็ด”ี “อยใู่ ตห้ ลา้ เดียวกนั มีอะไรตอ้ งยกเวน้ ” พระอาจารยต์ อบ หนา้ 211 จาก 211

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ใครคือขวี วั ซูตงพอเป็นศิษยข์ องพระอาจารยเ์ ซนท่านหนึง ซูตงพอเป็นทงั อาํ มาตยแ์ ละเป็นนกั กวีชือดงั แห่งยคุ (พ.ศ. 1580 -1644) บา้ นของเขาอยคู่ นละฟากฝังแม่นาํ กบั วดั แต่ก็ไปมาหาสู่พระ อาจารยเ์ ป็นประจาํ เพอื มาต่อกลอนและมาภาวนาร่วมกนั วนั หนึงขณะทีนงั สมาธิดว้ ยกนั พระอาจารยน์ งั นิงอยใู่ นสมาธิ แต่ซูตงพอ นงั ไดป้ ระเดียวเดียว ก็นงั ไม่ไดแ้ ลว้ เทียวมองไปก็มองมา เขานึกเอาเองว่าตวั เองนงั สมาธิไดไ้ ม่เลว จึง พูดกบั พระอาจารยว์ ่า “ท่านเห็นลกั ษณะการนงั ของขา้ พเจา้ เป็นอยา่ งไร?” “เหมือนพระพทุ ธรูปองคห์ นึง” “แลว้ ท่านนกั ประพนั ธใ์ หญ่เห็นอาตมาเหมือนอะไร” หนา้ 212 จาก 212

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “เหมือนขีววั หนึงกอง”ซูตงพอตอบ พระอาจารยย์ ิ มๆไม่ว่าอะไรแลว้ นงั สมาธิต่อซูตงพออิมอกอิมใจ ทีสามารถพดู อาํ พระอาจารยไ์ ด้ จึงกลบั ไปเล่าให้ คนทีบา้ นฟัง คิดว่าคนทีบา้ นตอ้ งชมว่า ตนโตต้ อบไดย้ อดเยยี มแน่ แต่นอ้ งสาวของเขารู้สึกขาํ แลว้ พดู ว่า “พีโง่จ๋า ยงั จะนึกสะใจอยอู่ ีกพีแพพ้ ระอาจารยแ์ ลว้ ” “เป็นไปไดย้ งั ไง? พีแพย้ งั ไง?” “พระอาจารยใ์ นสายตาของพี มองเหมือนกบั ขีววั แต่ทีแทค้ ือ พทุ ธะ แต่พีดเู หมือนพทุ ธะ แต่ในจิตใจ บรรจขุ ีววั ไวเ้ ตม็ ไปหมด” ซูตงพอยงั เหมือนกบั ไม่เขา้ ใจอยอู่ ีก นอ้ งสาวเขาเลยอธิบายใหฟ้ ัง ว่า หนา้ 213 จาก 213

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “เพราะในจิตของพระอาจารยม์ ีแต่พุทธะ ดงั นนั ในมุมมองของ ท่าน ทุกสิงทกุ อยา่ งในโลกนีจึงเป็นพุทธะแต่พียงั ภาวนาไปไม่ถงึ ไหน ในจิตยอ่ มมีแต่สิงสกปรกจึงเห็นพระอาจารยเ์ ป็นขีววั ” ซูตงพอฟังแลว้ ถึงไดเ้ ขา้ ใจ และรู้ว่าตวั เองเรืองทีจะไปให้ถึงนนั ยงั อยอู่ ีกไกล หนา้ 214 จาก 214

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา นรก มีคนๆหนึงเมือตายแลว้ วิญญาณล่องลอยไปในทีแห่งหนึง ขณะที กาํ ลงั จะเขา้ ประตู คนเฝ้ าประตถู ามว่า “เจา้ ชอบกินหรือเปล่า? ทีนีมีแต่ของกินทีวิเศษสุด เจา้ ชอบนอนหรือเปล่า? ทีนีจะนอนนานแค่ไหนก็ไม่มีใคร รบกวน เจา้ ชอบเล่นสนุกไหม? ทีนีมีของเล่นทุกอยา่ งใหเ้ ลือก เจา้ เบอื ทาํ งานใช่ไหม? ทีนีรับรองว่าไม่ตอ้ งทาํ อะไร และไม่มีใคร บงั คบั เจา้ ” วิญญาณนนั รู้สึกดีใจทีไดอ้ ยทู่ ีนี อิมแลว้ ก็นอนนอนพอแลว้ ก็เล่น เล่นไปกินไป พอผา่ นไป 3 เดือน รู้สึกเริ มจะเบือจึงไปหาคนเฝ้ า ประตนู นั “ใชช้ ีวิตทกุ วนั อยา่ งนี ไม่เห็นจะดีตรงไหน เล่นมากจนเกินไป ก็ไม่เห็นจะสนุกอะไร หนา้ 215 จาก 215

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา กินอิมเกินไปก็ทาํ ให้อว้ นขึนเรือยๆ นอนมากเกินไป ก็ทาํ ให้ความรู้สึกเฉือยชา ของานให้ขา้ ทาํ หน่อยไดม้ ยั ?” วิญญาณนนั ถาม “ขอโทษ ทีนีไม่มีงานให้ทาํ ” ยามเฝ้ าประตตู อบ ผา่ นไปอีก 3 เดือน วิญญาณนนั ทนไม่ไดแ้ ลว้ จริงๆ พดู กบั ยามอีก ว่า “ขา้ ทนอยอู่ ยา่ งนีไม่ไหวอกี แลว้ ถา้ หากไม่ใหง้ านขา้ ทาํ ขา้ ยอม ตกนรกดีกว่า” ยามตอบว่า “เจา้ นึกว่าทีนีเป็นสวรรคห์ รือ? ตรงนีคือนรกต่างหาก มนั ทาํ ให้เจา้ ไม่ตอ้ งใชค้ วามคิด ไม่ตอ้ งสร้างสรรค์ ไม่มีอนาคต ค่อยๆหลอมละลาย การทรมานลกั ษณะนี ทรมานยิงกว่าเมือเทียบกบั ขึนภูเขามีด ลง กระทะทองแดง ซึงเป็นความทรมานทางกาย หนา้ 216 จาก 216

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ตะขาบ กบตวั หนึงเห็นตะขาบเดินมา เลยมองขาตะขาบแลว้ คิดจนเครียด ว่า ตวั เรามี 4 ขา ยงั เดินอยา่ งยากลาํ บาก แต่ตะขาบมีขานบั ไม่ถว้ น แลว้ จะเดินยงั ไง เป็นเรืองทีแปลกจริงๆ ตะขาบจะกาํ หนดยงั ไงว่าใหข้ าไหนกา้ วไปก่อนขาไหนขยบั ตาม แลว้ เคลือนไหวขาไหนอีก กบตวั นนั ดกั ตะขาบไวแ้ ลว้ จึงถามว่า “ขา้ คิดจนสบั สนหมดแลว้ มีปัญหาทีขา้ ตอบตวั เองไม่ไดว้ ่า เจา้ เดินยงั ไง ใชข้ าเยอะแยะอยา่ งนี น่าจะเป็นเรืองทเี ป็นไปไม่ได”้ “ขา้ ก็เดินของขา้ อยา่ งนีมาตงั นานแลว้ ไม่เคยคิดเรืองนีมาก่อน ไหนๆก็ถามมาแลว้ ขอใหข้ า้ คิดก่อนแลว้ กนั ” ตะขาบตอบ ความคิดอยา่ งนีเป็นความคิดครังแรกทีเขา้ มาสู่ความคิดคาํ นึงของ ตะขาบ ตะขาบยนื คิดอยหู่ ลายนาทีว่ หนา้ 217 จาก 217

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา า ขาไหนขยบั ยงั ไง คิดจนวุ่น ไม่รู้ขยบั ขาไหนต่อขาไหนก่อน ทีสุดก็ขยบั ขาไม่ได้เดินเป๋ ไปหลายกา้ ว จึงหมอบลงไปแลว้ พดู กบั กบว่า “ขออยา่ ไดถ้ ามปัญหาอยา่ งนีกบั ตะขาบตวั อืนเลย ขา้ เดินของขา้ อยา่ งนีมาตงั นานแลว้ ไม่เห็นมปี ัญหาอะไร แต่ว่าตอนนีเจา้ ทาํ ใหข้ า้ ลาํ บากเสียแลว้ ขา้ ขยบั ไม่ไดแ้ ลว้ ขาของ ขา้ ทุกขาไม่รู้จะขยบั ขาไหนแลว้ ขา้ จะทาํ ยงั ไงดี” หนา้ 218 จาก 218

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อรหนั ตท์ องคาํ ทีเชิงเขาผถู่ อ มีชายหาฟื นและครอบครัวอาศยั อยหู่ ลงั หนึง ครอบครัวนีเลียงชีพดว้ ยการหาฟื นมาหลายชวั คนแลว้ ทกุ ๆเชา้ ชายคนนีจะออกไปหาฟื นแต่เชา้ กว่าจะกลบั ก็คาํ มืด ใช้ ชีวิตดว้ ยความยากลาํ บาก หากินมาไม่พอเลียงปากทอ้ ง ภรรยาของเขาเมือไปวดั จึงมกั จะ วิงวอนขอให้สิงศกั ดิสิทธิเมตตา ช่วยเหลือใหห้ ลุดพน้ จากความทกุ ขย์ าก เหมือนสวรรคม์ ีตา วนั หนึงโชคลาภก็มาถึง ชายหาฟื นคนนนั ขดุ พบรูปปันอรหนั ตท์ องคาํ มา 1 องค์ ชวั พริบตานนั เขาก็กลายเป็นเศรษฐีขึนมาทนั ที เลยไปซือบา้ น และไร่นา พร้อมกบั จดั งานเลียงฉลองกินกบั ญาติสนิทมิตรสหาย กนั อยา่ งครึกครืน ตามความเป็นจริงแลว้ ชายคนนนั น่าจะรู้จกั พอแลว้ น่าจะรู้จกั รสชาติของเศรษฐีแลว้ แต่กอ็ ิมอกอิมใจไดไ้ มน่ าน หนา้ 219 จาก 219

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ความทุกขก์ งั วล กเ็ ริ มมาแลว้ ถึงกบั กินไม่อิมนอนไม่หลบั ผดุ ลุกผดุ นงั ทงั วนั ภรรยาของเขาจึงเตือนว่า “ตอนนีบา้ นเราเรืองกินเรืองอยกู่ ไ็ ม่ขาด อะไร ทงั ยงั มีเรือกสวนไร่นา บา้ นหลงั งาม เจา้ ยงั จะทกุ ขก์ งั วลอะไรอีก ? แมจ้ ะมีขโมย ชวั เวลาประเดียว ประด๋าว ก็คงจะขโมยอะไรไดไ้ ม่หมด เจา้ คนผเี ฮงซวย เจา้ คนเกิดมาเพือ จะจนตลอดชีวิต “ ชายหาฟื นไดย้ ินภรรยาพูดอยา่ งนนั จึงพดู อยา่ งรําคาญว่า “ แม่บา้ นอยา่ งเจา้ จะรู้อะไร ? กลวั คนขโมยนนั เรืองเลก็ แต่เรืองของ 18 อรหนั ตท์ องคาํ นีซี ขา้ เพิงจะไดม้ าองคเ์ ดียว อีก 17 องค์ ขา้ ยงั ไม่รู้ว่าอยทู่ ีไหน? แลว้ ขา้ จะสบายใจไดอ้ ยา่ งไร ? ทีสุดชายตดั ฟื นซึงคิดกงั วล แต่เรืองอยากได้17 อรหนั ตท์ องคาํ ทีเหลือ ก็ลม้ ป่ วยลง ป่ วยไดไ้ ม่ นานก็ตายไป หนา้ 220 จาก 220

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เงินแลกกบั ปัญญา ครังหนึง ขณะทีชายคนหนึงกาํ ลงั ซ่อมกาํ แพงทีถล่มลงมา หลงั จากฝนตกลงมาอยา่ งหนกั เขาไดข้ ดุ พบทองคาํ กอ้ นใหญ่ กอ้ นหนึง เลยกลายเป็นเศรษฐีใน ชวั พริบตา ชายคนนนั รู้ตวั เองดวี ่า ตวั เองคอ่ นขา้ งโง่ จึงไปปรึกษากบั พระ อาจารยท์ ่านหนึง พระอาจารยแ์ นะนาํ ว่า “เจา้ มีเงิน ผอู้ ืนมีปัญญา เจา้ ทาํ ไมไม่ใชเ้ งินไปซือปัญญาของคน อืน” ชายคนนนั จึงเขา้ ไปในเมืองเจอพระรูปหนึง ชายนนั จึงถามพระ รูปนนั ว่า “ท่านจะขายปัญญาของท่านให้แก่ขา้ พเจา้ ไดห้ รือเปล่า” พระนนั ตอบว่า ปัญญาของอาตมาแพงนะ เจา้ สูไ้ หวหรือ?” “ขอ เพียงซือปัญญาไดแ้ พงเท่าไหร่ ขา้ พเจา้ ก็สู”้ ชายนนั ตอบ หนา้ 221 จาก 221

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “เมือเจา้ พบสิงทียากลาํ บากใจเจา้ อยา่ เพิงเร่งรีบตดั สินใจ ใหเ้ ดิน ไปขา้ งหนา้ 3 กา้ ว หลงั จากนนั เดินถอยไปขา้ งหลงั 3 กา้ ว ทาํ ซาํ อยา่ งนี อีก 3 ครัง เจา้ ก็จะไดป้ ัญญา” “ปัญญา ง่ายอยา่ งนีหรือ?” ชายคนนนั ทาํ ท่าไม่เชือและลงั เล กลวั พระรูปนนั จะหลอกเอาเงิน พระรูปนนั อ่านสายตานนั ออก จึงพูด ว่า “เจา้ กลบั ไปก่อน ถา้ หากเจา้ รู้สึกว่าปัญญาของขา้ พเจา้ ไม่คุม้ กบั เงินเหล่านี เจา้ ก็ไม่ตอ้ งกลบั มาแลว้ หากเจา้ คิดว่าคมุ้ เจา้ ค่อย กลบั มา” เมือกลบั ถึงบา้ นในตอนคาํ มืด ชายคนนนั เห็นเหมือนกบั ภรรยา กาํ ลงั นอนอยกู่ บั คนอืน จึงถอื อีโตเ้ ขา้ ไปหวงั จะฆ่าคนนนั แต่ทนั ใดนนั นึกถึงคาํ พูดของ พระรูปนนั ในตอนกลางวนั หนา้ 222 จาก 222

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา จึงเดินไปขา้ งหนา้ 3 กา้ ว เดินถอยหลงั 3 กา้ ว ทาํ ซาํ อีก 3 ครัง ขณะทีกาํ ลงั เดินอยนู่ นั คนทีนอนอยกู่ บั ภรรยาของเขาพูดขึนว่า “ลูกเอย๊ ดึกๆอยา่ งนีทาํ อะไรอยนู่ นั ?” ชายคนนนั เมือรู้ว่าเป็นเสียงมารดาของตนเอง จึงคิดในใจว่า “หาก กลางวนั นีไม่ซือปัญญามา วนั นีคงจะฆ่าแม่ของตนเองแลว้ ” วนั รุ่งขึนจึงรีบนาํ เงินไปถวายพระรูปนนั แต่เชา้ หนา้ 223 จาก 223

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เคลด็ ลบั แห่งความสาํ เร็จ เหล่าลกู ศิษยถ์ ามพระอาจารยว์ ่า“ทาํ อยา่ งไรถึงจะประสบ ความสาํ เร็จ” อาจารยจ์ ึงพูดว่า “วนั นีพวกเราจะเรียนเรืองธรรมดาๆและง่ายทีสุด” ให้ทุกคน แกว่งแขนไปขา้ งหนา้ ให้สุด แลว้ แกว่งไปขา้ งหลงั ใหส้ ุดเช่นกนั พระอาจารยส์ าธิตให้ดู พร้อม กบั กาํ ชบั ว่า “ตงั แต่วนั นีเป็นตน้ ไป ใหแ้ กว่งแขนวนั ละ 300 ครัง ทกุ คนทาํ ได้ หรือเปล่า ?” เหล่าลกู ศิษยร์ ู้สึกสงสยั จึงถามว่า “ทาํ ไมตอ้ งทาํ เรืองอยา่ งนี” พระ อาจารยต์ อบว่า “หลงั จากทาํ เรืองนีแลว้ ผา่ นไปหนึงปี พวกเจา้ จะรู้ว่า ทาํ อยา่ งไรจึงจะประสบผลสาํ เร็จ” เหล่าลกู ศิษยค์ ิด ในใจว่า “เรืองง่ายๆอยา่ งนี ทาํ ไมถึงจะทาํ ไม่ได”้ หลงั จากผา่ นไปหนึงเดือน พระอาจารยถ์ ามเหล่าลกู ศิษยว์ ่า “เรือง ทีอาจารยส์ งั ใหท้ าํ มีใครยงั ทาํ อยหู่ รือเปล่า? หนา้ 224 จาก 224

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ลูกศิษยส์ ่วนใหญ่ยงั ตอบอยา่ งมนั คงว่ายงั ทาํ อยู่ พระอาจารยร์ ู้สึก พอใจ พยกั หนา้ บอกว่า “ดีๆ” และเมือผา่ นไปอีกหนึงเดือน พระอาจารยก์ ็ถามอีกวา่ “ตอนนีใคร ยงั ทาํ อยอู่ ีก” ทีสุดก็เหลอื เพยี งครึงเดียวทีบอกว่าทาํ แลว้ หนึงปี ผา่ นไป พระอาจารยถ์ ามทกุ คนว่า \"พวกเจา้ จงบอกซิว่า การ ออกกาํ ลงั กายดว้ ยการแกว่งแขนแบบง่ายๆ ยงั มีใครยงั คงทาํ อยู่?” ตอนนีมีเพียงคนเดียว ทีตอบว่ายงั คงทาํ อยู่ พระอาจารยจ์ ึงพูดว่า “อาจารยเ์ คยบอกกบั พวกเจา้ ว่า เมือทาํ เรืองนี เสร็จ พวกเจา้ จะรู้ว่าทาํ อยา่ งไรจึงจะประสบผลสาํ เร็จ ตอนนีสิงทีอาจารยอ์ ยากจะบอกพวกเจา้ คือเรืองทีทาํ ง่ายทีสุดใน โลก บอ่ ยครังกเ็ ป็นเรืองทที าํ ยากทีสุด เรืองทีทาํ ยากทีสุด ทีบอกว่าง่าย เพราะขอเพียงยอมไปทาํ ใครๆก็ สามารถทาํ ได้ หนา้ 225 จาก 225

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา และทีบอกว่าเรืองง่ายทาํ ยาก ก็เพราะว่า คนทีทาํ ไดอ้ ยา่ งแทจ้ ริง ตอ้ งทาํ อยา่ งสมาํ เสมอและตอ่ เนือง ซึงเป็นสิงทีนอ้ ยคนจะทาํ ได้ หลงั จากนนั พระรูปทีทาํ ต่อเนืองและสมาํ เสมอ ก็ไดเ้ ป็นเจา้ อาวาสองคต์ อ่ ไป ในบรรดาศิษยท์ งั หลายมีพระรูปนีทีประสบ ความสาํ เร็จอยรู่ ูปเดียว หนา้ 226 จาก 226

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เจา้ แม่กวนอิมแสดงธรรม ฮ่องเตอ้ งคห์ นึงโปรดเสวยหอยมือแมวมาก ชาวประมงจะตอ้ งนาํ หอยมาส่งในวงั ทุกๆวนั วนั หนึงขณะทีพ่อครัวแกะเปลอื กหอยอยเู่ ห็นดา้ นในมีลกั ษณะ แขง็ ๆ มองดูเหมือนรูปเจา้ แม่กวนอิม รูปทรงสวยงาม ดูแลว้ ใหเ้ กิดความน่านบั ถือและศรัทธายิงนกั พ่อครวั เลยรีบนาํ ไปถวายฮ่องเต้ฮ่องเตไ้ ดน้ าํ หอยนีไปใส่ไวใ้ น ผอบทองคาํ แลว้ นาํ ไปไวท้ ีวดั เพอื ให้ชาวเมืองไดส้ กั การะบชู า เมือฮ่องเตอ้ อกว่าราชการจึงถามเหล่าขนุ นางว่า“การปรากฏตวั ของพระโพธิสตั วเ์ ป็นเรืองทีน่าประหลาดยงิ นกั ไม่ทราบว่าจะเป็ นนิมิตหมายทีดีหรื อเกิดลางดีอะไรหรื อเปล่า?” ขนุ นางท่านหนึงตอบว่า เรืองนีเกินกว่าทีคนธรรมดาจะรู้ได้ที ภเู ขาตา้ ฮว๋า มีอาจารยเ์ ซนท่านหนึง หนา้ 227 จาก 227

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา สามารถเขา้ ถึงธรรมทีลาํ ลึกได้หากพระองคต์ อ้ งการจะทราบ เรืองนีก็ไปนิมนตเ์ ชิญมาทีในวงั ได้ เมือพระอาจารยม์ าถึงในวงั ไดพ้ ูดกบั ฮ่องเตว้ ่า“วตั ถไุ ม่มีสิงใด ตอบสนอง แต่เป็นการก่อให้เกิดความศรัทธาและเชือมนั เมือผทู้ ีพระโพธิสตั วต์ อ้ งการฉุดช่วย กจ็ ะปรากฏตวั ออกมา เพือ แสดงธรรม ครังนีทีพระโพธิสตั วแ์ สดงตวั ออกมา ก็เพือจะแสดงธรรมใหก้ บั ฮ่องเต”้ “พระโพธิสตั วป์ รากฏตวั ออกมาแลว้ แต่ขา้ พเจา้ ไม่ไดย้ นิ เสียง ท่านแสดงธรรมเลย” ฮ่องเตถ้ ามอีก “พระโพธิสตั วป์ รากฏตวั ออกมาในหอย พระองคท์ รงเชือหรือ เปล่า?” “ขา้ พเจา้ เห็นเรืองประหลาดอยา่ งนีมากบั ตา ตอ้ งเชือแน่นอน” ฮ่องเตต้ อบ หนา้ 228 จาก 228

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “เมือพระองคท์ รงเชือ พระโพธิสตั วก์ ็ไดแ้ สดงธรรมจนจบสิ น แลว้ ” พระอาจารยต์ อบ คาํ สอนของปรมาจารยต์ กั ม๊อ ท่านโพธิธรรมตกั ม๊อ เกิดในวรรณะพราหมณ์เป็นชาวอินเดีย เป็น สงั ฆนายกของนิกายเซนองคท์ ี 28 ของนิกายเซน (องคแ์ รกคือพระมหากสั สปะ องคท์ ีสองคือพระอานนท)์ แต่ชาวจีนนบั ท่านเป็นองคแ์ รก ของนิกายเซนของจีน ท่านอยทู่ ี เมืองจีนประมาณ 50 กว่าปี จากคมั ภีร์เล่มหนึงท่านกล่าวว่าผทู้ ีจะปฏิบตั ิธรรมไดด้ ี จะตอ้ งมี ความศรัทธาและเชือมนั ก่อนถึงจะเขา้ ถงึ ธรรมไดด้ ี ส่วนการนงั สมาธินงั นนั เมือนงั จนสงบนิงเหมือนไม่มีลมหายใจ จิตหยดุ กระเพือม ความรู้สึกไม่รับผสั สะทีมาจากภายนอกทงั หมด จิตแน่วแน่และ มนั คงดงั หินผาจะสามารถเขา้ สู่ทางเดินแห่งการรู้แจง้ ได้ หนา้ 229 จาก 229

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ส่วนการดาํ เนินจิตในชีวิตประจาํ วนั จะตอ้ งเขา้ ถึงหลกั ดงั นี 1. กฏแห่งกรรม เมือพบความทกุ ขใ์ ดๆ ก็ตอ้ งสาํ นึกว่า ความทกุ ข์ และความเจ็บปวดเป็นผลกรรมจากการกระทาํ ในชาติก่อน เพราะเหตุนีจึงไม่ควรหลงโกรธโทษฟ้ าดิน ยอมรับผลกรรม โดย ไม่โอดครวญและหลงโทษสิ งใดๆ 2. ไปตามครรลองของธรรมชาติ แมว้ ่าทกุ อยา่ งจะเกิดจากเหตุ สตั วโ์ ลกเป็นไปตามกรรม แต่ทกุ สิงกเ็ ป็นอนตั ตา ทกุ ขส์ ุขความเป็นไปของชีวิต เกิดจากกรรมภายในภายนอก เป็น ตวั กาํ หนด ยามเมือมีเงินทองเกียรติยศชือเสียง พึงสาํ เหนียกว่า เป็นผลจาการกระทาํ ในอดีต แต่เมือเสวยผลบญุ จนสิ นสุด ก็จะกลายเป็นไม่มี ไดห้ รือเสียเป็นไปตามกรรม จิตไม่มีเพิมหรือ ลด ดีมาก็ไม่กระเพอื มเป็นไปตามครรลอง หนา้ 230 จาก 230

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา 3. ไม่แสวงหาสิงใดๆคนในโลกนีลว้ นแต่มีความโลภ คนมี ปัญญาถึงจะเขา้ ใจถึงความเป็นจริง นึกถึงเมือวนเวียนอยใู่ นสามโลกอนั ยาวนาน นึกถึงความทกุ ข์ ของการมีกายมีการแสวงหา เมือมาถึงการรู้แจง้ ถึงการแสวงหาสิงเหล่านีจิตก็จะหยดุ ดิ นรนก็ จะเขา้ ถึงมรรคทีแทจ้ ริงได้ 4. บาํ เพญ็ ตนใน 6 สิงนีคือทาํ ทาน รักษาศีล อดทน ใฝ่ กา้ วหนา้ จิต สงบ เดินทางสายกลางและสุญตา หนา้ 231 จาก 231

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ดอกไมก้ บั การปฏิบตั ิธรรม มีอุบาสิกาท่านหนึง ทุกๆวนั จะนาํ ดอกไมจ้ ากทีบา้ น ไปเปลียน ดอกไมใ้ นแจกนั หนา้ พระประธานทีวดั วนั หนึงขณะทีนาํ ดอกไมไ้ ปทีวดั ไดพ้ บกบั พระอาจารยท์ ่านหนึง พระอาจารยไ์ ดท้ กั ทายขึนว่า “โยมนาํ ดอกไมม้ าบูชาพระทุกวนั ตามตาํ ราเขาว่า ชาติหนา้ เกิดมา ตอ้ งมีรูปโฉมทีงดงามแน่นอน” “ดิฉนั ทาํ อยา่ งนนั เพราะ ทุกๆวนั ทีดิฉนั นาํ ดอกไมม้ าทีวดั รู้สึก เหมือนกบั จิตวิญญาณถูกชาํ ระดว้ ยนาํ ทีใสสะอาด แต่เมอื ไดก้ ลบั ไปทีบา้ น จิตกลบั รู้สึกฟ้ งุ ซ่าน ไม่สงบ เกิดมาเป็น ผหู้ ญิงแม่บา้ น ทาํ อยา่ งไรถงึ จะอยใู่ นโลกทีวุ่นวายสบั สน และก็ยงั สามารถรักษาจิตให้สะอาดและสงบไดเ้ จา้ คะ?” พระอาจารยต์ อบว่า “การรักษาจิตใหส้ ะอาดและสงบ ก็ใช้ หลกั การเดียวกบั การรกั ษาดอกไมใ้ หส้ ดสวยเช่นกนั โยมอยกู่ บั ดอกไมบ้ อ่ ยๆ ยอ่ มจะตอ้ งรู้จกั วิธีการรักษาดอกไม้ “ หนา้ 232 จาก 232

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อบุ าสิกานนั ตอบว่า “วิธีทีจะรกั ษาดอกไมใ้ หส้ ดเสมอ ไม่มีอะไร จะดีไปกว่าการเปลียนนาํ ทุกวนั และก่อนทีจะนาํ ดอกไมไ้ ปใส่ตอ้ งตดั ปลายกิงทีเน่าออกเสียก่อน เพราะส่วนทีเน่าไม่สามารถดดู นาํ ไปเลียงดอกได้ดอกไมจ้ ะเ**◌่ ยวแห้งไดง้ ่าย” พระอาจารยพ์ ดู ต่อว่า“นนั แหละถูกแลว้ สิงแวดลอ้ มรอบตวั ก็ เหมือนนาํ ตวั เราก็เหมือนดอกไม้ ตอ้ งตดั กิเลสและสิงเศร้าหมองออกถึงจะสามารถดูดซบั สิงดีๆ จากธรรมชาติได”้ อุบาสิกานนั กล่าวขอบคุณ และหวงั ว่าจะมีโอกาสมาปฏิบตั ิธรรม อยทู่ ีวดั บา้ ง เพือทีจะไดฟ้ ังเสียงระฆงั ยามทาํ วตั รเชา้ ไดส้ วดมนต์ และไดใ้ ช้ ชีวิตอยา่ งสงบในวดั หนา้ 233 จาก 233

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พระอาจารยก์ ล่าวตอ่ ว่า“กายของเจา้ เปรียบไดด้ งั วดั ชีพจรดงั เสียงระฆงั สองหูคือพทุ ธะ ลมหายใจเป็นบทสวดมนต์ ทกุ แห่งหนลว้ นสุขสงบ ยงั มีความ จาํ เป็นใดตอ้ งมาปฏิบตั ิธรรมในวดั อีก” หนา้ 234 จาก 234

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ทางแห่งความสุข มีอุบาสก 3 ท่านถามพระอาจารยว์ ่า“นบั ถือศาสนาพุทธ สามารถหลุดพน้ จากทกุ ขไ์ ดจ้ ริงหรือ? แลว้ ทาํ ไมพวกเรา นบั ถือ พุทธมานาน ถึงยงั ไม่มีความสุข” “พวกเจา้ มีชีวิตอยเู่ พืออะไร?” พระอาจารยถ์ าม คนทีหนึงตอบว่า “ขา้ พเจา้ มีชีวิตอยเู่ พือจะไม่ตาย ความตายน่า กลวั เหลือเกิน ขา้ พเจา้ ยงั ไม่อยากตายดงั นนั จึงยงั อยากมีชีวิตอย”ู่ คนทีสองตอบว่า “ขา้ พเจา้ มีชีวิตอยเู่ พือ ตอนนีทียงั หนุ่มตอ้ งขยนั ขนั แขง็ เพือจะไดม้ งั มีศรีสุขในตอนแก”่ คนทีสามตอบว่า “ขา้ พเจา้ มีชีวิตอยเู่ พือเลียงดูคนทงั ครอบครัว ไม่ มีขา้ พเจา้ พวกเขาคงจะอยไู่ ม่ได้ ขา้ พเจา้ เป็นเสาหลกั ของครอบครัว ขาดขา้ พเจา้ ไป ครอบครัวนี ตอ้ งล่มสลายเป็นแน่” หนา้ 235 จาก 235

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา พระอาจารยต์ อบว่า “ทงั วนั พวกเจา้ คิดถึงแต่เรืองความตาย ความ แก่ ความบากบนั จะมีความสุขไดอ้ ยา่ งไร?” พวกเจา้ ควรคิดถึง หลกั การ ความเชือมนั หนา้ ที คิดเรืองเหล่านี ถึงจะมีความสุข” เหล่าอุบาสกเชือครึงและไม่เชือครึง พดู ว่า “เรืองเหลา่ นี พูดแลว้ ดู เหมือนง่าย แต่ความจริงสิงเหล่านีกินแทนขา้ วไดห้ รือ?” ไม่มีขา้ วกินแลว้ จะมี ความสุขไดอ้ ยา่ งไร?” “แลว้ พวกเจา้ คิดว่ามีสิงใดถึงจะมีความสุข?” คนทีหนึงตอบว่า “มีชือเสียงเกียรติยศก็จะมีทุกอยา่ ง ดงั นนั การมี ชือเสียงจึงจะมีความสุข” คนทีสองตอบว่า “ความรักเป็นสิงหอมหวานทีสุดมีความรัก ก็จะ มีความสุข” หนา้ 236 จาก 236

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา คนทีสามตอบว่า “เงินทองมีประโยชน์ใชส้ อยมากทีสุด มีเงินแลว้ ก็จะมีความสุข” “ทาํ ไมในโลกนี มีคนมากมายทีมีชือเสียง มีเงินทอง มีความรัก ถึง ยงั ไม่มีความสุข ?” พระอาจารยถ์ าม แลว้ พูดต่อว่า “เงินทองตอ้ งนาํ มาทาํ ทานบา้ ง ถึงจะมีความสุข ความรักตอ้ งรู้จกั การให้ถึงจะมีความสุข การมีชือเสียง ตอ้ งรู้จกั บริการและช่วยเหลือส่วนรวม ถึงจะมี ความสุข สิงเหล่านีคือทางแห่งความสุขทีแทจ้ ริง” หนา้ 237 จาก 237

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เพชรอยทู่ ีหลงั บา้ นของเจา้ มีชายคนหนึงนอนหลบั แลว้ ฝันไปว่า มีภิกษชุ รารูปหนึงมาบอก ว่า ถา้ หากเจา้ หาเพชรไดเ้ มด็ หนึง ต่อไปเจา้ จะไดเ้ พชรทงั เหมือง เพชรอยใู่ นหินทรายในคลอง ตงั แต่นนั มาในสมองของเขาจึงมีแต่เงาของเพชร เขาไดข้ าย ทรัพยส์ ินของเขาทงั หมดเปลียนเป็นเงิน หลงั จากนนั จึงออกเดินทางไปหาเสน้ ทางทีคิดว่ามีเพชร เดินทาง ฝ่ าลมฝนอยขู่ า้ งนอกหลายปี กย็ งั ไม่เจออะไร ทีสุดกท็ อ้ แทส้ ิ น หวงั จนฆ่าตวั ตาย คนทีซือบา้ นของเขา วนั หนึงขณะทีซกั ผา้ อยใู่ นคลองหลงั บา้ น เมือแสงอาทิตยส์ ่องมา ปรากฏว่า ผืนทรายแถวนนั ดขู าวโพลนไป หมด และในทรายนนั มีบางอยา่ งส่องแสงสะทอ้ นออกมา เขาเลยขดุ ออกมาดู ทีแทเ้ ป็นเพชรธรรมชาติ หนา้ 238 จาก 238

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เขาจึงเอาพลวั และตะแกรง ตกั ทรายบริเวณนนั มาจนหมด หลงั จากทีใชต้ ะแกรงร่อนออกมา เพชรเมด็ เลก็ เมด็ นอ้ ยก็ปรากฏออกมา ส่องแสงแวววาววูบวาบ เขาคิดในใจว่า “เจา้ ของบา้ นเดิมช่างแสนลาํ บากทีตอ้ งเดินทาง ออกไปหาเพชร ทีสุดกไ็ ม่ได้ทีแทเ้ พชรก็อยทู่ ีหลงั บา้ นของเขา นนั เอง หลงั จากนนั เขาก็ไดน้ าํ เพชรเมด็ ใหญ่หลายเมด็ ไปถวายพระราชา พระราชาเลยแต่งตงั ใหเ้ ขาเป็นอาํ มาตยใ์ หญ่ ตงั แต่นนั เป็นตน้ มาเขาก็มีชีวิตอยอู่ ยา่ งสมบรู ณ์พูนสุข หนา้ 239 จาก 239

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา บินขา้ มความเป็นความตาย มีภิกษรุ ูปหนึงแมจ้ ะขยนั หมนั บาํ เพญ็ ภาวนาสกั เพียงใด ก็ยงั ไม่ อาจรู้แจง้ ได้ ไดแ้ ต่มองดูรุ่นนอ้ งทเี ขา้ มาปฏิบตั ิใหม่ ก็ยงั ไปไดก้ า้ วหนา้ กว่าตวั เอง ลองคิดๆดแู ลว้ ตวั เองไม่มี คุณสมบตั ิของนกั ปฏิบตั ิธรรมเลย แค่จะให้จิตสงบยงั ทาํ ไม่ได้ สติปัญญาก็ไมว่ ่องไว จนป่ านนียงั หาทางเขา้ ประตไู ม่ได้ เลยคิดว่าจะลองไปธุดงคเ์ พือไปพบกบั ความลาํ บากดู เมือ วางแผนจะเดินทางไกลเสร็จ ก็มารําลาพระอาจารย์ “ศิษยช์ ่างทาํ ร้ายเมตตาจิตทีพระอาจารยม์ ีใหเ้ หลือเกิน ตงั แต่บวช มาอยทู่ ีวดั นีถึง 10 ปี รู้สึกยงั ไม่ไดอ้ ะไรเลย ศิษยช์ า่ งไม่มีคุณสมบตั ิของนกั บวชจริงๆ วนั นีมาลา ก็เพือจะ แสวงหาเอาจากทีอืน” “ทาํ ไมยงั ไม่รู้แจง้ กจ็ ะไปหรือ? หรือว่าไปทีอืนแลว้ กจ็ ะรู้แจง้ ” หนา้ 240 จาก 240

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ลูกศิษยต์ อบว่า “ศิษยน์ อกจากกินขา้ ว และจาํ วดั แลว้ เวลาทเี หลือ ก็ตงั ใจฝึกอยา่ งทีสุด แต่ก็ไม่ไดอ้ ะไรและเพือนนกั บวชดว้ ยกนั ดูเหมือนจะไม่ได้ ครําเคร่งอะไร แต่ก็ยงั ปฏิบตั ิไดด้ ีกว่า ศิษยจ์ ึงเกิดความรู้สึกทอ้ และเบือ เลยจะลองไปธุดงคพ์ บกบั ความ ลาํ บากบา้ ง” “การรู้ เป็นสิงทีหลงั ไหลออกมาจากจิตของตวั เองเป็นสิงทีหาคาํ จาํ กดั ความไม่ได้ และไม่สามารถจะใหก้ บั ผอู้ ืนได้ และเมือไม่รู้ก็จะเร่งรีบเอาก็ ไม่ได้คนอืนก็เป็นขอบข่ายการรู้ของผอู้ ืน เจา้ บาํ เพญ็ ภาวนาก็เป็นของเจา้ เป็นคนละเรืองกนั เจา้ ทาํ ไมเอามา รวมเป็นเรืองเดียวกนั ?” “พระอาจารยไ์ ม่ทราบอะไร เมือศิษยเ์ ปรียบตวั เองกบั ผอู้ ืนแลว้ เหมือนกบั พญาเหยยี วกบั นกกระจอกทนั ที” “ใหญ่ยงั ไง และเลก็ ยงั ไง?” พระอาจารยถ์ าม หนา้ 241 จาก 241

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “พญาเหยียวกระพอื ปี กทีเดียว สามารถบินไดเ้ ป็นร้อยลี แต่ศิษย์ ไดแ้ ต่บินอยรู่ อบๆบริเวณนีเท่านนั ” พญาเหยียวสามารถบินไดเ้ ป็นร้อยลี แต่มนั บินขา้ มความเป็นตาย ไดห้ รือเปล่า?” หนา้ 242 จาก 242

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา สวรรค-์ นรก มีลกู ศิษยท์ ่านหนึงถามพระอาจารยว์ ่า“ขา้ พเจา้ ฝึกปฏิบตั ิธรรม มา ก็หลายปี แต่ยงั ไม่รู้แจง้ โดยเฉพาะในคมั ภีร์ทีพดู ถึงเรืองของนรกและสวรรค์ นอกจาก โลกมนุษยแ์ ลว้ ทีไหนยงั มี นรกและและสวรรคอ์ ยอู่ กี หรือ” พระอาจารยไ์ ม่ตอบคาํ ถาม แต่ใหไ้ ปหิ วนาํ จากลาํ ธารมา1 ถงั เมือ หิ วนาํ มาแลว้ พระอาจารยส์ งั ใหเ้ พ่งดนู าํ ในถงั เผือจะไดเ้ ห็นสภาพในสวรรคแ์ ละนรก ลูกศิษยร์ ู้สึกแปลกใจ แต่ ก็รีบเพ่งมองนาํ ในถงั เพง่ ไปสกั พกั กไ็ ม่เห็นอะไร พระอาจารยเ์ ลยกดหวั ลงไปในถงั นนั ลกู ศิษยห์ ายใจไม่ออก โวยวายดิ นรนไปมา ขณะทีกาํ ลงั จะหายใจไม่ออก พระอาจารยป์ ลอ่ ยมือ ลกู ศิษย์ กระหืดกระหอบ ตอ่ ว่าพระอาจารยว์ ่า หนา้ 243 จาก 243

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “ท่านนีหยาบคายจริงๆ กดขา้ พเจา้ ลงไปในนาํ รู้มยั วา่ เจ็บปวด เหมือนกบั อยใู่ นนรก” พระอาจารยพ์ ูดเสียงเนิบๆต่อไปว่า“แลว้ ตอนนีรู้สึกอยา่ งไร” “ตอนนีรู้สึกหายใจสะดวก เหมือนกบั อยบู่ นสวรรค”์ ลกู ศิษยต์ อบ “เหตุการณ์เมือกี เจา้ ก็ทอ่ งนรกแลว้ ก็ไปทีสวรรคม์ าแลว้ ตอนนี เชือหรือยงั ว่า นรก-สวรรคม์ ีอยจู่ ริง” หนา้ 244 จาก 244

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ผเี สือในฝัน ช่วงเยน็ ของวนั หนึง ชายหนุ่มคนหนึงเดินมาตามลาํ พงั อยทู่ ีสนาม หญา้ ชานเมืองแห่งหนึง เขาไม่ไดเ้ ดินปล่อยอารมณ์อยา่ งนีมานานแลว้ เพราะว่าไม่มีใครที เขา้ ใจจิตใจจริงๆของเขาสกั คน เขาจาํ เป็นตอ้ งกดข่มอารมณ์ของตวั เองไม่ให้ฟ้ ุงซ่าน เพราะว่าวิธี นีเป็นวิธีเดียวทีจะไม่ให้เขาจมปรักคิดถึงแต่เรืองต่างๆของตวั เอง เขานอนลงกบั พืนหญา้ และมองขึนไปบนทอ้ งฟ้ า พลางสูดดม ความหอมของไอดินกลิ นหญา้ แลว้ ปลอ่ ยอารมณ์อยา่ งเตม็ ที ไม่นานเขาก็เผลอหลบั แลว้ ฝัน ใน ความฝัน เขาไดก้ ลายเป็นผีเสือตวั หนึง ทีมีปี กสีสวยงามตระการตา บินวนเวียนอยอู่ ยา่ งมีความสุขอยู่ กลางสวนดอกไม้ ทีมีทอ้ งฟ้ าสีครามและ มีเมฆขาวอยเู่ บืองบน และมีพืนหญา้ ทีนุ่มและเขียวชอุ่มอยเู่ บือง ล่าง และมีสายลมพดั เอือยๆผา่ นใบหลิว หนา้ 245 จาก 245

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา มวลดอกไมต้ ่างๆ ต่างแยง่ กนั อวดชูชอ่ และสีสนั คลนื นาํ ในสระ พลิ วไหวเป็นระลอกๆยามตอ้ งลม ชายหนุ่มนนั ดืมดาํ มีความสุขอยกู่ บั ความฝันนนั จนลืมโลกลืม ตวั เองไปจนหมดสิ น ฉบั พลนั นนั เขาก็ตืนขึนมา เขาแบ่งแยกไม่ออกจริงๆว่าเมือกีนนั เป็ นความจริ งหรื อความฝัน และเมือเขารู้ตวั แลว้ ว่าเป็นความฝัน จึงพดู ว่า “ขา้ ก็ยงั คือขา้ ผเี สือ ก็ยงั คือผีเสือ” กาลเวลาผา่ นไป ในทีสุดเขาก็เริ มรู้แลว้ ว่าทีแทผ้ เี สือทีมีปี กสี สวยงาม และบินวนเวียนอยา่ งมีความสุขนนั คือตวั เขาเอง และในขณะนีเขาก็ยงั เป็นเขาคนเดิม กบั ความเป็นตวั ตนของ ตวั เองยงั เหมือนเดิมทกุ อยา่ ง แต่ทีแตกต่างก็คือ ความรู้สึกนึกคิดเปลียนไปจากเดมิ ทุกอยา่ ง แลว้ หนา้ 246 จาก 246

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เขาไดเ้ รียนรู้แลว้ ว่า ไม่ว่าสถานการณ์รอบตวั จะไม่ไดด้ งั ใจแค่ ไหน จะทกุ ขส์ กั เพียงไหน หากใจของเราไม่ไปทกุ ขด์ ว้ ย เราก็มีความสุขได้และตวั เองก็สามารถจะทาํ จิตของตวั เองให้มี ความสุขได้ ธาตุ ๔ ขนั ธ์ ๕ ลว้ นว่างเปล่า อาํ มาตยแ์ ละนกั ประพนั ธ์ ซูตงพอ คบหากบั พระอาจารยฝ์ ๋ อห ยิ นมานานแลว้ พวกเขาจะสนทนาธรรมและปฏิบตั ิธรรมดว้ ยกนั เสมอ วนั หนึงขณะทีพระอาจารยก์ าํ ลงั จะแสดงธรรม ซูตงพอซึงมา ล่าชา้ ไปเพราะติดธุระ ขณะทีเขามาถึงทีแสดงธรรมปรากฏว่า ผคู้ นนงั เตม็ ไปหมดแลว้ ในขณะทีเขาสอดส่ายสายตาหาทีนงั อยนู่ นั พระอาจารยเ์ ห็นเขา้ จึง ทกั ว่า “ประสก มาล่าชา้ ไปเสียแลว้ ทีนีไม่มีทีนงั สาํ หรับเจา้ เสีย แลว้ ” หนา้ 247 จาก 247

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ซูตงพอจึงตอบไปว่า “ทีนีไม่มีทีนงั งนั ก็ขอนงั บนธาตุ๔ ขนั ธ์ ๕ ของท่านแลว้ กนั ” “ถา้ ท่านตอบคาํ ถามของอาตมาได้อาตมาก็จะใหก้ ายของอาตมา เป็นทีนงั ของท่านถา้ ท่านตอบไม่ได้ก็ขอให้ท่านนาํ หยกทีติดกบั เขม็ ขดั มาให้อาตมา” ซูตงพอตอบอยา่ งไม่ตอ้ งคิดก่อนว่า“ตกลง” “ธาตุ ๔ ของอาตมาก็ว่างเปล่าอยแู่ ลว้ ขนั ธ์ ๕ ก็ไม่มี แลว้ ท่าน นกั ปราชญจ์ ะนงั ตรงไหน” พระอาจารยถ์ าม ซูตงพออกึ อกั อยนู่ านก็คิดอะไรไม่ออกทีสุดก็ยอมแกะหยกทีติด อยทู่ ีเขม็ ขดั ออก หยกชิ นนนั ยงั ปรากฏอยทู่ ีวดั จนถึงทุกวนั นี หนา้ 248 จาก 248

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา สูงและไกล ทีวดั เสือมงั กร มีพระหลายรูปกาํ ลงั วาดรูปเสือกาํ ลงั ต่อสูก้ บั มงั กร ทีบริเวณกาํ แพงวดั ในรูปเป็นรูปมงั กร กาํ ลงั มว้ นตวั อยใู่ นกลุ่มกอ้ นเมฆ และกาํ ลงั มว้ นตวั ลงมาดา้ นล่าง ส่วนเสืออยบู่ นภเู ขา ทาํ ท่าจะกระโจนใส่มงั กร แมว้ ่าจะผา่ นการแกไ้ ปหลายครัง ก็ยงั รู้สึกว่า ลกั ษณะท่าทางไม่ สมบูรณ์เท่าไหร่ พอดีพระอาจารยเ์ ดินผา่ นมา เหล่าลกู ศิษยจ์ ึงขอใหพ้ ระอาจารย์ ช่วยชีแนะ พระอาจารยด์ แู ลว้ จึงพดู ว่า “ลกั ษณะภายนอกของเสือและมงั กรดู แลว้ ไม่เลว แต่ลกั ษณะเฉพาะตวั ของพวกมนั พวกเจา้ รู้บา้ งหรือเปล่า?” ตอนนี พวกเจา้ ควรจะเขา้ ใจถึง มงั กรก่อนทีจะจู่โจม หวั ตอ้ งหดถอยไปดา้ นหลงั ส่วนเสือเมือจะกระโจนออกไป หวั จะตอ้ งกม้ ลงตาํ หนา้ 249 จาก 249

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หวั ของมงั กรยงิ หดถอยไปดา้ นหลงั เท่าไหร่ หวั ของเสือยิงตาํ ติด ดินเท่าไหร่ พวกมนั จะบุกไดย้ ิงเร็วและสูง” เหล่าลูกศิษยร์ ู้สึกดีใจทีไดร้ ับคาํ ชีแนะจากพระอาจารย์ “คาํ ของ อาจารยส์ ามารถชีให้ทะลธุ รรมได้ พวกขา้ พเจา้ ไม่เพียงแต่วาดหวั มงั กรยนื มาขา้ งหนา้ มากเกินไป หวั ของเสือก็สูงเกินไป มิน่าถึงรู้สึกว่าท่าทางยงั ไงก็ดไู มถ่ กู ตอ้ ง เท่าไหร่” พระอาจารยย์ งั ฉวยโอกาสแสดงธรรมต่อไปว่า “การจะทาํ อะไร หรือจะบาํ เพญ็ ภาวนาก็เหมือนกนั การถอยหลงั 1 กา้ วเพือเตรียมตวั จะบุกไปไดไ้ กลกวา่ การอ่อน นอ้ มถ่อมตนรู้สาํ นึกในตวั เองถึงจะไปไดส้ ูง” เหล่าลกู ศิษยไ์ ม่เขา้ ใจ ถามว่า “คนถอยหลงั จะไปหนา้ ไดอ้ ยา่ งไร คนอ่อนนอ้ มถ่อมตนจะไปไดส้ ูงยงั ไง” พระอาจารยเ์ ลยพูดเป็นโศลกว่า นาํ ตน้ กลา้ ไปปลกู ทวั แปลงนา หนา้ 250 จาก 250