ธรรมะ

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “กิเลสทาํ ให้มหาบพิตรมีความคิดเช่นนี อยา่ ใหช้ ีวิตหมดไปกบั ความคิดในเรืองทีไม่มีความหมายอะไร กีสิบปี ทีหลงวนมวั เมาอยู่ กบั ความไม่จริง ทีสุดแลว้ กเ็ ป็น เพียงแค่ซากทเี น่าเปื อยและโครงกะโหลกสีขาวเท่านนั ทาํ อยา่ ง นนั ใหล้ าํ บากทาํ ไม?” “หากว่าไม่มีความวุ่นวายความกงั วล?” “ท่านเหยยี บเศียรพระแลว้ เดินผา่ นไปเถอะ” “หมายความว่าอยา่ งไร?” “คนทีไม่มีความกงั วล จะเห็นตวั เองอยา่ งชดั เจน แมจ้ ะบาํ เพญ็ จน กลายเป็นพุทธะกจ็ ะไม่หลงตวั เองว่าเป็นกายของพทุ ธะทีบริสุทธิ มีแต่คนทีจิตมีแต่ความกงั วลวุ่นวายถึงคิดแต่จะให้หลดุ พน้ จาก ความวุ่นวายเหล่านนั หนทางแห่งการภาวนาเป็นหนทางของคน ทีมีจิตสะอาดและสว่าง ไม่สามารถให้คนอืนทดแทนได้ ปล่อยวางกิเลสของตวั เอง ปลอ่ ยวางทุกสิงทีตวั เองอยากได้ก็จะ เป็นความจริงทวี ่า ท่านจะไดท้ ุกสิงทกุ อยา่ งในโลกน”ี หนา้ 301 จาก 301

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “แมว้ ่าจะไดท้ กุ สิงในโลกนีก็มีประโยชนอ์ ะไร? ก็ยงั ไม่ไดเ้ ป็น พระพุทธ “ทาํ ไมถึงจะอยากเป็นพระพทุ ธ?” “เพราะว่าขา้ อยากจะเป็นพระพุทธทีมีพลงั ทีไม่มีใครเหนือกว่า ได”้ “ตอนนีท่านไดเ้ ป็นถึงฮ่องเต้ยงั ไม่พออีกหรือ? ความโลภของคนยากทีจะรู้จกั พอ แลว้ จะกลายเป็นพระพทุ ธได้ อยา่ งไร?” หนา้ 302 จาก 302

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เจา้ แม่ไม่ช่วย มีอุบาสกท่านหนึงศรัทธาและนบั ถือพระโพธิสตั ว์ เจา้ แม่กวนอิ มมากครังหนึงเมือประสบกบั อทุ กภยั นาํ ท่วมจนถึงหลงั คาบา้ น เขาจึงปี นขึนไปบนหลงั คาเพือรอคนมาช่วยเหลือ ขณะทีนาํ เจิง นองขึนมาเรือยๆจนถึงขอ้ เทา้ แลว้ เขาจึงวิงวอนอธิษฐานว่า “เจา้ แม่กวนอิมผเู้ ปี ยมลน้ ดว้ ยความเมตตาและปรานี โปรดรีบมา ช่วยเหลือดว้ ยเถิด” ผา่ นไปไม่นานก็มีเรือลาํ หนึงผา่ นมา จะแวะรับเขาไปดว้ ย แต่เขา พดู ว่า “ขา้ ไม่ตอ้ งการความช่วยเหลือจากเจา้ เดียวเจา้ แม่กวนอิมจะมา ช่วยเหลือขา้ เอง” เรือลาํ นนั เลยผา่ นเลยไป นาํ ยงั คงเจิงนองเพมิ ขึนเรือยจนถึงเอวของเขาแลว้ เขารู้สึกร้อนรน ใจขึนไปอีกมากแลว้ วิงวอนอธิษฐานต่อว่า “เจา้ แม่กวนอิมมาช่วยขา้ พเจา้ เร็วๆดว้ ยเถิด” หนา้ 303 จาก 303

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ชวั ขณะนนั ก็มีเรือลาํ หนึงผา่ นมาอีก เรือลาํ นนั ก็จะมาช่วยเหลือพา เขาไปทีปลอดภยั แต่เขาพูดว่า “ขา้ ไม่ชอบเรือลาํ นี เดียวเจา้ แม่กวนอิมจะมาช่วยขา้ เอง” เรือลาํ นนั จึงเลยผา่ นไป เวลาผา่ นไปนาํ ก็ยงั ทวีเพิมขึนไปเรือยๆจนถึงหนา้ อกแลว้ เขาได้ แต่เร่งรีบวิงวอนต่อไป แลว้ ก็มีเรือลาํ หนึงบรรทกุ คนมาเตม็ ลาํ เรือ ผา่ นมาจะช่วยเหลือ แต่เขาปฏิเสธบอกว่า คนมากไปแลว้ ขา้ ไม่ ขึนอีกสกั ประเดียวเจา้ แม่กวนอิมจะมาช่วยเอง ขณะทีนาํ ท่วมจนถึงจมกู แลว้ จนเขาแทบจะหายใจไม่ออกแลว้ พระอาจารยท์ ่านหนึงผา่ นมาพอดี มาช่วยเขาไดท้ นั ท่วงที เขาพูดกบั พระอาจารยอ์ ยา่ งนอ้ ยอกนอ้ ยใจว่า “ขา้ ศรัทธาและยดึ มนั นบั ถือเจา้ แม่กวนอิมมากทาํ ไมเจา้ แม่ไม่มา ช่วยขา้ พเจา้ “ “เจา้ ช่างใส่ร้ายพระโพธิสตั วเ์ สียจริง เจา้ แม่ไดช้ ่วยใหม้ ีเรือหลาย ลาํ มาช่วยเจา้ แต่เจา้ ก็บ่ายเบียงติโน่นตินี ครังแลว้ ครงั เล่า ไม่ หนา้ 304 จาก 304

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ยอมรับการช่วยเหลอื ดูเหมือนเจา้ จะไม่มีปฏิสมั พนั ธก์ บั เจา้ แม่ แลว้ และขา้ ก็ไม่ควรจะช่วยเจา้ ปล่อยใหเ้ จา้ พบกบั ยมบาลคงจะ ดีกว่า” การนาํ วิธีการของเซนไปใช้ พระอาจารยท์ ่านหนึงขณะทีจะไปแสดงธรรมในทีแห่งหนึง ระหว่างทางเห็นสามีภรรยาคู่หนึง กาํ ลงั ทะเลาะกนั อยู่ ภรรยา : เจา้ เป็นสามีภาษาอะไร? ไม่เหมือนผชู้ ายสกั นิด สามี : ด่าซี ถา้ ด่าอีก ขา้ จะตีเจา้ ภรรยา : ขา้ จะด่า เจา้ ไม่เหมือนผชู้ าย พระอาจารยไ์ ดย้ ินทีสามีภรรยาทะเลาะกนั แลว้ จึงตะโกนบอก ผคู้ นทีเดินผา่ นไปมาว่า “พวกเจา้ มาดูเร็ว เวลาจะดวู วั ชนกนั ก็ตอ้ ง ซือตวั ดูจิ งหรีดกดั กนั ดูไก่ชนกนั ก็ตอ้ งซือตวั ทงั นนั แต่ตอนนี คนกาํ ลงั ตีกนั ไม่ตอ้ งซือตวั พวกเจา้ มาดเู ร็วๆ แต่สามีภรรยาคู่นนั ก็ยงั คงไม่สนใจและยงั คงทะเลาะกนั ต่อไป สามี : ถา้ เจา้ พูดอีกคาํ ว่า ขา้ ไม่เหมือนผชู้ าย ขา้ จะฆ่าเจา้ ภรรยา : ฆ่าซี ฆ่าซี ขา้ ก็จะพูดอยนู่ นั แหละ เจา้ ไม่เหมือนผชู้ าย หนา้ 305 จาก 305

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา พระอาจารย์: ยอดเยียมทีสุดแลว้ ตอนนีจะมีการฆ่าคนแลว้ มาดู กนั เร็ว คนเดินถนน : หลวงพี ตะโกนเสียงดงั ทาํ ไม สามีภรรยาเขาจะ ทะเลาะกนั ท่านยงุ่ ทาํ ไม? พระอาจารย์: ทาํ ไมจะไม่เกียวกบั อาตมา เจา้ ไม่ไดย้ ินหรือว่า เขาจะฆ่าคน เมือคนตายแลว้ ก็ตอ้ งเชิญอาตมาไปสวดศพ เมือสวดแลว้ ก็ยอ่ มจะตอ้ งไดซ้ อง คนเดินถนน : อะไรกนั นกั หนา เพือซองแลว้ ถึงกบั จะอยากให้มี การฆ่ากนั ตายเลยหรือ? พระอาจารย์: หวงั จะไม่ใหต้ ายก็ได้งนั อาตมาจะไปเทศนก์ ่อน แลว้ ล่ะ สามีภรรยาคู่นนั หยดุ ทะเลาะกนั ตงั แต่เมือไหร่ก็ไม่รู้ และทงั คู่ก็มาฟังดวู ่าพระอาจารยท์ ะเลาะกบั คนอืนดว้ ยเรืองอะไร? พระอาจารยจ์ ึงฉวยโอกาสพูดกบั สามีภรรยาคู่นนั ว่า “หิมะทีเกาะกนั จนหนาแน่นสกั เพียงใด เมือพระอาทติ ยส์ าดส่อง มาก็ยอ่ มจะละลายกบั ขา้ วจะเยน็ ชืดสกั เพียงไหน เมืออุ่นดว้ ยไฟ ก็ หนา้ 306 จาก 306

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ยงั ร้อนขึนมาสามีภรรยา มีบุญสมั พนั ธ์กนั มาก่อนจึงไดม้ าใชช้ ีวิต อยดู่ ว้ ยกนั ตอ้ งเป็นพระอาทิตย์ ใหค้ วามอบอุ่นแก่ผอู้ นื เป็นไฟเป็นฟื น ปลกุ จิตสาํ นึกใหผ้ อู้ ืนหวงั ว่าท่านทงั สองจะรักใคร่ ปรองดองซึงกนั และกนั ” หนา้ 307 จาก 307

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา สิงทีตอ้ งบาํ เพญ็ ภาวนา มีพระรูปหนึงเพยี รภาวนาอยกู่ บั พระอาจารยท์ ่านหนึงมานาน หลายปี ก็ยงั ไม่สามารถเขา้ ถึงหลกั ธรรมทีลึกๆได้ คาํ วนั หนึงขณะทีกาํ ลงั จะนงั สมาธิ ไดถ้ ามพระอาจารยข์ ึนว่า “ศิษยเ์ พียรภาวนามานานหลายปี ก็ยงั หลงวนไม่รู้แจง้ สกั ที เสียแรงทีฉนั บิณฑบาตของชาวบา้ นเปล่าๆ ทุกวนั นีก็ยงั ไม่รู้อะไร ทงั ยงั ตอ้ งขอรับความเมตตาจากอาจารยช์ ่วยชีแนะ ทุกวนั ทีปฏิบตั ิ ธรรม นอกจากภารกิจทีตอ้ งปฏบิ ตั ิ ยงั มีบทเรียนอะไรที จาํ เป็นตอ้ งฝึกฝนอีก?” “เจา้ เพียงแต่ดแู ลนกอินทรีย์2 ตวั กวาง 2 ตวั เหยียว 2 ตวั และคอยบงั คบั หนอนในปาก 1 ตวั พร้อมกนั นนั ก็คอยต่อกรกบั หมีตวั หนึง และดแู ลผปู้ ่ วยผหู้ นึงใหด้ ีๆ ถา้ หากสามารถทาํ ไดก้ ็คอื สามารถทาํ หนา้ ทีของตวั เองดที ีสุดแลว้ คิดว่าสิงเหลา่ นีจะช่วยเจา้ ไดด้ ีทีสุด” หนา้ 308 จาก 308

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “อาจารยค์ รบั ศิษยต์ งั ใจแน่วแน่มาฝึกบาํ เพญ็ ภาวนาทีนี ไม่ไดน้ าํ สตั วช์ นิดใดมาดว้ ย แลว้ จะดแู ลอะไรอยา่ งไร? แลว้ บทเรียนทีศิษย์ จะตอ้ งเรียน กบั สตั วเ์ หล่านนั เกียวขอ้ งกนั อยา่ งไร?” “นกอินทรียส์ องตวั คือตาของเจา้ ทีจะตอ้ งคอยระวงั สิงต่างๆที กระทบเขา้ มากวางสองตวั คือขาของเจา้ ทีจะตอ้ งระมดั ระวงั ไม่ เดินไปสู่หนทางทีผดิ บาปเหยยี วสองตวั คือมือทงั สองขา้ งของเจา้ ทีจะตอ้ งคอยทาํ การงานอยเู่ สมอทาํ สิงทีเป็นบุญกศุ ลเสมอสิงที ไม่ดีก็อยา่ ไปทาํ หนอนหนึงตวั คือลิ นของเจา้ ตอ้ งคอยระวงั ไวเ้ ป็นอยา่ งยิงไม่พูด ในสิงทีไม่ดีงามหมีหนึงตวั คือใจของเจา้ ตอ้ งควบคมุ อยา่ ใหเ้ ห็น แก่ตวั และวุ่นวายสิงไม่ดกี ็อยา่ ไปคิด คนไขก้ ็คือร่างกายของเจา้ เอง หวงั ว่าเจา้ จะไม่ให้มนั หลงเขา้ ไปในทางผิดบาปในหนทาง แห่งการบาํ เพญ็ ภาวนา สิงเหล่านีเป็นบทเรียนทีขาดไม่ได้ หนา้ 309 จาก 309

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ทุกขจ์ ากการรู้ลว่ งหนา้ มีเณรรูปหนึง ทกุ ๆเชา้ จะตอ้ งรับผิดชอบปัดกวาดเศษใบไมใ้ น บริเวณวดั การกวาดใบไมใ้ นตอนเชา้ ท่ามกลางสายลมเยน็ ยะเยอื ก หลงั จากทีตืนนอนเป็นเรืองทีน่าทรมานเป็นอยา่ งยิงยิงถา้ เป็นช่วง ในฤดูหนาวดว้ ยแลว้ ทุกครังทีสายลมเยน็ โชยมา ใบไมก้ ็ร่วงหล่น ลงมาตามลมเช่นกนั ทกุ ๆเชา้ ตอ้ งเสียเวลาไปไม่นอ้ ยถึงจะเก็บ กวาดใบไมไ้ ดห้ มด มนั ทาํ ให้เณรนอ้ ยหวั เสียทกุ วนั เณรคิดทีจะหา ทุกวิถีทางทีจะทาํ ให้ตวั เองสบายขึน มีพระรูปหนึงพดู กบั เณรนอ้ ยว่า “พรุ่งนีก่อนทีเจา้ จะเก็บกวาดให้ ใชแ้ รงเขยา่ ตน้ ไมเ้ สียก่อน เขยา่ จนใบไมร้ ่วงหล่นลงมาใหห้ มด มะรืนนีเจา้ จะไดไ้ ม่ตอ้ งเกบ็ กวาดใบไมใ้ หล้ าํ บากอีก” เณรนอ้ ยเห็นดว้ ยและคิดว่าวิธีการนีดีทีสุด ดงั นนั วนั รุ่งขึนจึงลุก ขึนมาแต่เชา้ แลว้ เขยา่ ตน้ ไมจ้ นสุดแรง ทาํ อยา่ งนีจะช่วยให้ใบไม้ ของวนั นีและพรุ่งนีกวาดพร้อมกนั เลยในครังเดียว วนั นนั เณร นอ้ ยครืมใจไปทงั วนั อยา่ งมีความสุข หนา้ 310 จาก 310

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา วนั รุ่งขึนเมือไปดทู ลี านวดั ไดแ้ ต่กลบั กลอกลูกตาไปมา ทีลานวดั ก็มีใบไมร้ ่วงหล่นลงมาเหมือนทกุ วนั พระอาจารยเ์ ดินเขา้ มาดว้ ยความเอน็ ดแู ลว้ พูดว่า “เจา้ เดก็ โง่! ไม่ว่าในวนั นีเจา้ จะเขยา่ ตน้ ไมใ้ ห้สุดแรงอยา่ งไร พรุ่งนีใบไมก้ ็ยงั คงร่วงหล่นลงมาเหมือนเดิม” ทีสุดเณรนอ้ ยก็เขา้ ใจแลว้ ว่า เรืองราวต่างๆในโลกนี บางอยา่ งไม่สามารถทาํ ล่วงหนา้ ได้ และถา้ จะจริงจงั แลว้ ก็ ชวั ขณะนีถึงจะเป็นความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์ หนา้ 311 จาก 311

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ลดเปอร์เซ็นต์ ลูกชายของพอ่ คา้ คนหนึง ติดตามและฝึกฝนการคา้ กบั บิดาตงั แต่ ยงั เป็นเดก็ แมว้ ่าจะเป็นคนทีเนน้ แต่ผลประโยชน์เป็นสาํ คญั แต่ก็ เป็นลูกกตญั ู เมือบิดาถึงแก่กรรม จึงไปทีวดั ขอใหพ้ ระอาจารย์ ช่วยสวดส่งวิญญาณให้หลุดพน้ ลกู กตญั ูเติบโตมาจากวงการคา้ จึงเป็นห่วงค่าใชจ้ ่ายในการสวด ศพมากจึงตงั หนา้ ตงั ตาแต่จะคอยถามเรืองค่าใชจ้ ่ายว่าจะตอ้ งจ่าย เท่าไหร่ พระอาจารยเ์ ห็นเขาแต่งตวั ภูมิฐานมีเครืองประดบั มากมายยงั ตระหนีคิดเลก็ คิดนอ้ ยขนาดนนั จึงพูดอยา่ งเคร่งขรึมว่า จะตอ้ ง จ่ายค่าสวดและค่าทาํ พิธ1ี 0 ตาํ ลึง ลูกกตญั ฟู ังแลว้ รู้สึกว่าแพง เกินไป จึงขอลดราคา พูดขึนว่า “พระอาจารย์สิบตาํ ลึงน่าจะแพงเกินไป ขอลดสกั 20 เปอร์เซ็นต์ จ่ายแค8่ ตาํ ลึงแลว้ กนั ” หนา้ 312 จาก 312

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พระอาจารยเ์ ห็นเขาต่อรองราคาอยา่ งเอาจริงเอาจงั จึงรู้สึกว่าหนุ่ม คนนีน่าคิดเหมือนกนั จึงตอบว่า “ เอาล่ะ ตามใจเจา้ แลว้ กนั ” พระอาจารยจ์ ึงไปสวดยงั ทีบา้ นของลกู พอ่ คา้ นนั ระหว่างทีฟัง สวดลกู กตญั กู ็ตงั หนา้ ตงั ตาฟังสวดและกระทาํ พิธีอยา่ งสาํ รวม นอบนอ้ ม ถึงตอนหนึงพระอาจารยก์ ล่าวว่า “พทุ ธะจากทวั สิบทิศ โปรดนาํ บญุ กุศลจากการทาํ พิธีนีแผไ่ ป ให้กบั ผตู้ ายดว้ ย ใหเ้ ขาไดไ้ ปสู่โลกแห่งทิศตะวนั ออก” ลูกพ่อคา้ นนั รู้สึกว่าตรงทิศตะวนั ออกน่าจะไม่ถกู จึงพูดขึนว่า “พระอาจารยก์ ล่าวผิดหรือเปล่า? มีแต่คนตายแลว้ ให้ไปเกิดทาง ทิศตะวนั ตกคือดินแดนสุขาวดี ไม่มีเหตผุ ลอะไรทีจะไปทางทิศ ตะวนั ออก” หนา้ 313 จาก 313

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ไปทางทิศตะวนั ตกดินแดนสุขาวดี ตอ้ งเสียค่าใชจ้ ่าย 10 ตาํ ลึง เจา้ ยืนยนั จะลด 20 เปอร์เซ็นต์ ขา้ เลยส่งผตู้ ายไปยงั ทศิ ตะวนั ออก” ลกู พ่อคา้ นนั รู้สึกละอายใจยงิ นกั พดู ขึนว่า “ขา้ พเจา้ เพิมอีก2 ตาํ ลึง ช่วยพาพ่อของขา้ พเจา้ ไปยงั ดินแดน สุขาวดีดว้ ยเถอะ” หนา้ 314 จาก 314

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ฉนั คือใคร ชีวิตคนดงั ละคร ทกุ คนเป็นคนเขียนบท เป็นผกู้ าํ กบั และเป็น นกั แสดงเองบททีเขียนออกมามีทงั บทดีใจ เสียใจ โกรธ และเศร้า โศกสิงทีแสดงออกมามีทงั รักโกรธ ผกู พนั โกรธแคน้ ชิงชงั แต่ละบท แต่ละฉาก แต่ละตอน ไม่ใช่พบกบั ความสาํ เร็จ ก็ผิดหวงั ไม่ใช่ดีใจก็เสียใจเกิดๆดบั ๆดบั ๆเกิดๆ ดงั ทีว่า“ชีวิตคนดงั มายา ซ้อนมายา” เวียนว่ายตายเกิด เป็นไปตามแรงกรรม หมุนเปลียนภพชาติเกิดมา ในโลกนีเป็นเพราะกรรมสมั พนั ธ์ พ่อแม่ใหก้ าํ เนิดฉันมา จึงมีกาย นีเมือเติบใหญ่ขึนมา นึกถึงเรืองชาติภพก่อน ใครคือฉนั มาจาก ไหน?ทาํ ไมถึงมา ชาตินีไม่แจง้ แลว้ จะใหร้ อถึงชาติไหน จึงสงสยั ว่า “ก่อนทีพ่อแม่ใหก้ าํ เนิดมาใครคือฉนั ” ดอกไมบ้ านแลว้ ยอ่ มตอ้ งร่วง มีการเกิดก็ตอ้ งมีการตาย ขณะนีมี ความสุขมีลมหายใจตามปกติ แต่เมือหนึงช่วงลมหายใจ หายใจ หนา้ 315 จาก 315

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ออกแลว้ ไม่เขา้ แลว้ ฉนั คือใคร แลว้ จะไปไหน แลว้ ทาํ ไมตอ้ งไป คิดถึงหนทางขา้ งหนา้ ลงั เลสงสยั แลว้ ก็ไม่รู้ ความหมายของเซนจาํ ตอ้ งรู้ ปฏิบตั ิจริงถึงจะแจง้ ชีวิตดงั ความฝันและมายา อยา่ ไดห้ ลง-วนอยใู่ นความหลง หากถามว่า “ฉนั คือใคร? เห็นจิตตวั เองแลว้ ก็จะรู้” หนา้ 316 จาก 316

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา กอ้ นหินในใจ อาจารยเ์ ซนเชือจีนรูปหนึงนามว่า โฮเคน พาํ นกั อยอู่ งคเ์ ดียวเงียบๆ ณ วดั เลก็ ๆต่างจงั หวดั แห่งหนึง วนั หนึงมีภิกษุอาคนั ตกุ ะสีรูปเดินทางมาขอพาํ นกั อยดู่ ว้ ย ตกกลางคืนพระอาคนั ตุกะเหล่านนั ขออนุญาตก่อกองไฟผิงกนั หนาวทีลานวดั โฮเคนไดย้ ินพระเหล่านนั ก่อไฟพลางโตถ้ ียงกนั ลง้ เลง้ ๆ ถึงเรืองอายตนะภายใน อายตนะภายนอก ดว้ ยความอดรนทนไม่ได้จึงออกมาร่วมวงดว้ ย โฮเคนหยิบกอ้ นหินมากอ้ นหนึงแลว้ ถามว่า “เอาอยา่ งนีก็แลว้ กนั พวกคณุ คิดว่า กอ้ นหินกอ้ นนีอยใู่ นใจหรือ นอกใจ” พระรูปหนึงตอบว่า “ตามมติทางพทุ ธศาสนา ถือว่าทกุ สิงทกุ อยา่ ง เป็ นอารมณ์ของใจ หนา้ 317 จาก 317

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เพราะฉะนนั ผมจึงพูดไดว้ ่า กอ้ นหินกอ้ นนนั อยภู่ ายในใจ” โฮเคนบอกว่า “ถา้ คุณแบกกอ้ นหินชนิดนนั ไวใ้ นใจทกุ เวลาแลว้ ไซร้ มนั คงหนกั เอาการซินะ” สิงทีเห็นสิงทีประสบทกุ อยา่ งหากเราเอามาแบกรับไวใ้ นใจอยู่ ตลอดเวลาใจเราก็คงหนกั อยตู่ ลอดไป และในชีวิตของเรายงั ตอ้ ง พบเจอกบั เรืองราวอีกมากมายหากเราไม่วางมนั เอาไวน้ อกใจบา้ ง เราก็ตอ้ งดาํ รงชีวิตต่อไปอยา่ งกดดนั หนกั อึง ทีมา หนงั สือแมค็ ม.ปลาย ฉบบั วนั ที 10 มีนาคม 2549 หนา้ 318 จาก 318

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา แสวงหาปัญญา มกั จะไดย้ นิ คนพดู อยเู่ สมอว่า มีคนแสวงหาปัญญา แต่แทท้ ีจริงแลว้ ปัญญามาจากการเรียนรู้โดยสญั ชาติญาณ และมุมมองก่อใหเ้ กิดขึนมา แสวงหายงั ไงก็หาไม่เจอ และก็ไม่มีความจาํ เป็นทีจะตอ้ งไปแสวงหา ลองมองยอ้ นกลบั มาทีใจของตวั เอง หากในจิตเตม็ ไปดว้ ยความ วุ่นวายใจ ถา้ เป็นอยา่ งนนั ปัญญาทีบริสุทธิสะอาดก็จะไม่มีทางก่อเกิดขึนมา ได้ มีบางคนนาํ ปัญญามานึกว่าเป็น ความฉลาด นึกว่าการพูดคล่องหรือถนดั ในการใชค้ าํ หรือคนทีมี ประสบการณ์มารอบดา้ น คือคนทีมีปัญญา แต่สิงเหล่านนั เป็นเพียง“ประสบการณ์ทางโลก ทีทาํ ใหฉ้ ลาด” หนา้ 319 จาก 319

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา คนส่วนใหญ่ถูก “ประสบการณ์ทางโลกทีทาํ ให้ฉลาด” มาบดบงั ปัญญาทีสะอาดบริสุทธิและดีงามจนมืดมิด โดยไม่รู้ว่า การรู้ซือๆ ถึงจะเป็นความลาํ ค่าทางปัญญา หากอยากไดป้ ัญญาทีบริสุทธิแท้ จาํ เป็นจะตอ้ งเตรียมพืนฐานทาง จิตทีดีงามไวค้ นทีฉลาด เพียงแค่ไดย้ นิ ทาํ ทีผดิ หูสกั หน่อยก็เอา สีขา้ งเขา้ ถู คนมีปัญญา จะรู้จกั นาํ ถูกผิดมาเป็นบทเรียน ไม่ว่าจะพบกบั คาํ พูด ทีเสียดสีเยย้ หยนั อยา่ งไร หรือเจอกบั สถานการณ์ทีทกุ ขย์ าก อยา่ งไร ก็จะรู้จกั นาํ อปุ สรรคมาเป็นตวั ผลกั ดนั ให้มุ่งไปขา้ งหนา้ และยงั รู้สึกถึงความสาํ นึกในบุญคุณ นี แหละคือปัญญา ในขณะเดียวกนั ทงั คาํ พดู และการกระทาํ ยงั รู้จกั ระมดั ระวงั เป็น อยา่ งยิงเพือจะไดไ้ ม่ตอ้ งไปกระทบกระทงั ถกู ผอู้ ืนซึงสุดทา้ ย อาจจะยอ้ นกลบั มาทาํ ใหต้ วั เองรําคาญใจไปเปล่าๆ หนา้ 320 จาก 320

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ทาํ อยา่ งไรถึงจะขจดั ความวุ่นวายกงั วลฟ้ ุงซ่านในจิตได?้ จาํ ตอ้ งอาศยั การแสวงหายามาแกด้ ว้ ยตวั เอง เปรียบดงั กบั ชาวนา ตอ้ งเริ มทาํ ตงั แต่ลงตน้ กลา้ ดแู ลพืชผล จนกระทงั เมอื เก็บเกียว จาํ เป็นตอ้ งอาศยั การลงทุนลงแรงของตวั เอง การทาํ นาก็มีเทคนิค เฉพาะตน เช่นเมือช่วงเก็บเกียวจะตอ้ งจบั ตน้ ขา้ วใหม้ นั ดว้ ยมือ ขา้ งหนึง มืออีกขา้ งหนึงจบั เคียว สองมือประสาน อยา่ งเหมาะเจาะ ถึงจะเก็บเกียวไดอ้ ยา่ งรวดเร็ว การขจดั ความวุ่นวายทางจิตก็เช่นกนั จาํ ตอ้ งใหภ้ ายในภายนอก ขบั เคลือนไปพร้อมกนั ภายในจิตตืนรู้ดว้ ยตวั เอง ผสานกบั การ เรียนรู้จากโลกภายนอก บทกลอนและคมั ภีร์ของนกั ปราชญเ์ มธีและปรมาจารย์ ทีสืบทอดตอ่ กนั มาลว้ นแต่เป็นสิงทีลาํ ค่าดว้ ยปัญญาอนั ดีงาม พวกเราจะตอ้ งนาํ จิตนอ้ มรับมาพิจารณา เพือขจดั สิงทีทาํ ให้เกิด ความวุ่นวายใจปัญญาทีดีงามถึงจะก่อเกิดและนาํ ไปใชป้ ระโยชน์ ได้ หนา้ 321 จาก 321

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ทีมา สมาชิกเวบ็ บอร์ดชาวเซน ของไตห้ วนั หนา้ 322 จาก 322

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ขอ้ คิดจากนก 1. เมือนกเริ มกระพือปี กทีจะบินพวกทีตอ่ แถวตามมาจะมี อากปั กิริยาดงั เหมือนมีกลองทีดงั บรรเลงขึนเพือกระตนุ้ เตือนให้รู้ ว่าเริ มมีการแสดงแลว้ เมือฝงู นกเรียงแถวเป็นรูปตวั V จะมี พละกาํ ลงั เพิมจากการบินเดียวถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นตเ์ ลยทีเดียว ขอ้ คิด หากเราร่วมเดินทางกบั ผทู้ ีมีอุดมการณ์ในแนวเดียวกนั ก็ จะสามารถไปไดเ้ ร็วขึน และถึงจุดหมายปลายทางไดง้ ่ายขึน เพราะเราสามารถช่วยเหลือจุนเจือซึงกนั และกนั ได้ 2. ไม่ว่าเวลาไหน เมือนกตวั ใดตวั หนึงพลดั หลงไปจากฝงู มนั จะ รับรู้ไดท้ นั ทวี ่ามีพลงั ต่อตา้ นอยา่ งหนึงไม่ให้จากฝงู ไป และอาศยั แรงประคองทีส่งมาจากนกอีกตวั มนั จะกลบั มาเขา้ กลุ่มไดอ้ ยา่ ง รวดเร็ว หนา้ 323 จาก 323

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ขอ้ คิด หากเราฉลาดไดเ้ หมือนนก เราก็จะยินดีทีจะอยรู่ ่วมกบั กลุ่ม คนทีมีอุดมการณ์เดียวกบั ตนเอง พร้อมกบั ยนิ ดีรบั ความช่วยเหลือ จากผอู้ ืน และก็ยนิ ดีจะช่วยเหลือผอู้ ืนดว้ ยเช่นกนั 3. เมือนกทีเป็นหวั หนา้ เหนือยแลว้ มนั จะถอยกลบั ไปรวมกลุ่ม แลว้ ให้นกตวั อืนนาํ หนา้ แทน ขอ้ คิด เมือประสบปัญหาในการทาํ งาน ผลดั เปลียนและแบ่งปัน การเป็นผนู้ าํ บา้ งก็เป็นสิงทีจะทาํ ได้เพราะเรายงั มีความจาํ เป็นใน การพึงพาอาศยั ซึงกนั และกนั 4. นกตวั ทีอยดู่ า้ นหลงั จะร้องส่งเสียงเป็นแรงเชียร์ให้ตวั ทีอยู่ ขา้ งหนา้ มุ่งหนา้ ขึนไปเรือยๆ ขอ้ คิด เราจาํ เป็นตอ้ งคิดว่าเสียงเบอื งหลงั ทีส่งเสียงมา เป็นเสียงที เชียร์ใหม้ ุ่งมนั ไปขา้ งและไม่คิดว่าเป็นเสียงอืนใด หนา้ 324 จาก 324

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา 5 . เมือนกในกลุ่มเป็นไขห้ รือไดร้ ับบาดเจบ็ จะมีนกสองตวั มา ช่วยเหลอื และคุม้ ครองนกสองตวั นีจะอยเู่ คยี งขา้ งตลอดเวลา จน มนั แขง็ แรงหรือตายไป หลงั จากนนั นกสองตวั นนั จะบินพร้อม กนั ไปเป็นกลุ่มยอ่ ย หรือตามไปให้ทนั กบั กลุ่มเดิม ขอ้ คิด หากเราฉลาดเหมือนนก เราก็จะรู้จกั ช่วยเหลือซึงกนั และกนั ไม่ว่าจะอยใู่ นช่วงเวลาแห่งความลาํ บากหรือช่วงทียงั แขง็ แรงอยู่ ความทุกขส์ ่วนใหญ่ มกั เกิดจากการไม่ยอมรับความจริงที เปลียนแปลงความทุกขข์ องมนุษยส์ ่วนมาก มกั เกิดจากตอ้ งการ เปลียนแปลงแต่เปลียนไปไม่ได้หรือไม่ตอ้ งการ การเปลียนแปลง แต่กลบั เปลียนไปเป็นอยา่ งอืน ถามว่าการให้อภยั ในความผิดพลาดของคนๆหนึง เป็นสิงทีทาํ ยากหรือง่ายคาํ ตอบคือ ทาํ ง่าย หากเราฝึกหดั ทาํ เป็นประจาํ ขอให้เราฝึกเสมอๆว่า ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรกบั เราขอใหเ้ ราฝึก ให้อภยั ทุกวนั ทาํ เหมือนทีเราแผเ่ มตตาใหแ้ ก่สรรพสตั ว์ ขอใหเ้ รา หนา้ 325 จาก 325

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ทาํ ทกุ ครัง ทาํ ทุกวินาทีทาํ เหมือนกรวดนาํ ใหห้ ลงั ทาํ บุญ เพืออทุ ิศ ส่วนกุศลใหส้ รรพสตั วน์ อ้ ยใหญ่ เมือเราสร้าง ”อภยั ทาน” ให้เป็นลกั ษณะนิสยั ตลอดเวลาไดแ้ ลว้ เราจะรู้สึกว่าการให้อภยั แก่ใครนนั เป็นเรืองง่ายดาย เป็นเรือง ธรรมดาๆ คือทาํ ไดโ้ ดยไม่ตอ้ งฝืนใจทาํ ขอให้เราทราบไวว้ ่า เมือเราหดั สร้าง “อภยั ทาน”เป็นปกติแลว้ เศษกรรมต่างๆแทนทีจะติดตามเราไปขา้ มภพขา้ มชาติ ก็จะถกู สลดั ออก คือตามไปไม่ได้เพราะมิไดเ้ ป็นกรรมอีกต่อไป หากแต่เป็นแต่เพียงกิริยาทีแสดงออก เพราะเราใหอ้ ภยั เสียแลว้ เมือเราใหอ้ ภยั เสียแลว้ ใครๆทีผกู อาฆาตพยาบาทเราไว้ แรง พยาบาทของเขา ก็จะหมดโอกาสติดตามเรา เพราะกรรมนนั หมด แรงส่งเนืองจากเราได้“อโหสิ” เสียแลว้ จึงขอเชิญชวนท่านทงั หลาย มาฝึกปฏิบตั ิ “อภยั ทาน” และ “อโหสิกรรม” หนา้ 326 จาก 326

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ตงั แต่บดั นีเถิด เพือยตุ ิสนิมในใจ คือความอาฆาต พยาบาท เพือยตุ ิ แรงส่งของกรรม ทีตามไปเผลด็ ผลอนั เผด็ ร้อนขา้ มภพขา้ มชาติ พึงหลบั ตาใหใ้ จสงบครู่หนึงก่อนแลว้ ตงั ใจกล่าวคาํ แผเ่ มตตา เบาๆ ดงั นี สพั เพ สตั ตา สตั วท์ งั หลายทงั ปวง อเวรา โหนตุ จงเป็นสุขๆเถิด อยา่ ไดม้ ีเวรตอ่ กนั และกนั เลย อพั ยาปัชฌา โหนตุ จงเป็นสุขๆเถิด อยา่ ไดพ้ ยาบาทเบียดเบียนซึง กนั และกนั เลย อนีฆา โหนตุ จงเป็นสุขๆเถิด อยา่ ไดม้ ีความทุกขก์ ายทุกขใ์ จเลย สุขี อตั ตานงั ปริหรันตุ จงเป็นผมู้ ีสุข รักษาตนให้พน้ จากทุกขภ์ ยั ทงั สิ นเทอญฯ ทีมา หนงั สือเรือง อภยั ทาน รักบริสุทธิ โดย ปิ ยโสภณ วดั พระราม ๙ กาญจนาภิเษก หนา้ 327 จาก 327

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา จดหมายจากดวงดาวถึงนายตน้ ไม้ นายตน้ ไมท้ ีรัก ฉนั เป็นเพียงกลุ่มกอ้ นหินทีรวมตวั กนั ไม่มีแมแ้ ต่แสงสว่างใน ตวั เองทีมองดูสุกสกาววาววบั กระพริบไปมาอยา่ งเป็นสุข ก็ เพราะไดแ้ สงสว่างจากดวงอาทิตย์ และก็เป็นสภาพทีเป็นอยไู่ ดไ้ ม่ นาน ก็ตอ้ งร่วงหล่นไปตามวาระ กลายเป็นเศษดาวตกจากฟากฟ้ า ไป ถา้ ฉนั เล่าความเป็นมาระหว่างเราแลว้ นายก็คงจะเขา้ ใจความ ผกู พนั และความเป็นไประหว่างเราไดด้ ีขึน หลายพนั ปี ก่อน นายเป็นอาํ มาตยใ์ หญ่อยใู่ นวงั ดว้ ยความคึก คะนองและหลงในความสามารถของตวั เอง จึงถกู ยา้ ยไปอยตู่ าม หวั เมืองต่างๆแต่นายก็เป็นคนเก่งรอบดา้ นเลยนะทงั แต่งหนงั สือ เขียนบทกลอนเล่นดนตรี พิณลายจิ งจกเป็นพิณทีนายรักมากทีสุด หนา้ 328 จาก 328

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ถึงกบั แต่งกลอนบรรยายความรักและความรู้สึกทีมีต่อพิณนีเลย ทีเดียว นายเป็นคนรักสนุก คึกคะนองหลงตวั เอง ชอบเสียดสีผอู้ ืนโดยไม่ รู้ตวั แต่ส่วนดีทีสุดของนายคือใฝ่ ธรรมะชอบสนทนาธรรมกบั พระภิกษุเป็นประจาํ แต่งานเขียนของนายก็คอ่ นขา้ งหมินเหม่อยู่ เหมือนกนั ซึงหลายๆท่านอาจไม่พอใจ หรือบอกว่าไมถ่ กู ตอ้ ง ชีวิตราชการของนายตอ้ งยา้ ยไปอยตู่ ามหวั เมืองต่างๆ จนในทีสุด ก็ไดพ้ บกบั พระอาจารยท์ ่านหนึง นายสนิทสนมและผกู พนั กบั พระอาจารยท์ ่านนีมากเรียกว่าทุกครงั ทีมีเวลาว่าง จะตอ้ งไปหา ทนั ที ทงั ๆทีระยะทางก็ไม่ใช่ใกลๆ้ ไปถึงก็สนทนาธรรมบา้ ง เล่นพิณบา้ ง กึงเล่นกึงหยอกลอ้ พระ อาจารยเ์ ป็นประจาํ วนั ไหนไดห้ ยอกลอ้ อยา่ งสนุกถงึ ใจ ถึงกบั ดีใจ ออกนอกหนา้ เมือกลบั ถงึ บา้ นยงั มีรายละเอียดอีกมากมายซึงคงจะ เล่าไม่หมดในทีนี หนา้ 329 จาก 329

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา แต่ความอาฆาตทีฝังลึกโดยทีนายไม่รู้ตวั คือ ครังหนึงนายเดิมพนั กบั พระอาจารยด์ ว้ ยเขม็ ขดั หยก แต่นายแพเ้ ดิมพนั ถึงกบั ตอ้ งเสีย เขม็ ขดั สุดรักสุดหวงไปเลย ครังนนั นายรู้สึกเสียหนา้ มาก เพราะเดิมพนั ต่อหนา้ ฝงู ชนทีมา ปฏิบตั ิธรรมดว้ ยกนั มีเรืองหนึงทีอยากขอเตือนคือ เมือนายอายจุ ะเขา้ เลขสี สุขภาพ นายจะเริ มเสือมถอยจนเห็นไดช้ ดั และรู้สึกได้แต่ความเจ็บป่ วย และสุขภาพทีไม่ดี จะทาํ ให้นายเขา้ ใจสจั ธรรมของชวี ิตไดเ้ ป็น อยา่ งดี ในอดีตนายเป็นทกุ ขเ์ พราะสุขภาพอยา่ งแสนสาหสั เล่ามาถึงตอนนี นายคงจะรู้แลว้ ซินะ ในอดีต ใครคือนาย ใครคือ ฉนั ยงั มีเรืองเล่าอีกมากมาย ซึงต่อไป นายอาจจะรู้เหน็ ไดด้ ว้ ย ตวั เองก็เป็นไดจ้ าก ดวงดาวทอี ยไู่ กลโพน้ นนั หนา้ 330 จาก 330

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ผเู้ ปิ ดประตนู นั ยงั เหมือนเป็นผปู้ ิ ดประตู หวางหยงั หมิง (1472-1529) เป็นนกั ปรัชญาและนกั การศึกษา ครังหนึงไดไ้ ปทีวดั จินซานเพือไปไหวพ้ ระ รู้สึกว่า คุน้ เคยกบั สถานทีและสภาพแวดลอ้ มภายในวดั เป็นอยา่ งยงิ แมแ้ ต่ตน้ ไม้ และตน้ หญา้ ก็เหมือนกบั เคยรู้จกั กนั มาก่อน ขณะทีเดินผา่ นห้องๆหนึงเห็นมีกระดาษปิ ดหนา้ หอ้ งไว้ เหมือนกบั บอกใหร้ ู้ว่าหอ้ งนีปิ ดตาย เขามองซา้ ยมองขวาไปมาก็ เหมือนกบั เคยอยทู่ ีนีมาก่อนดว้ ยความอยากรู้อยากเหน็ ว่า ขา้ งใน มีอะไรบา้ ง จึงขอใหท้ ่านเจา้ อาวาสช่วยเปิ ดหอ้ งใหด้ ูแต่ท่านเจา้ อาวาสปฏิเสธแลว้ พดู ว่า “ตอ้ งขออภยั หอ้ งนีเป็นหอ้ งทีพระอาจารยท์ ่านหนึงมรณภาพเมือ ห้าสิบปี ก่อนขา้ งในเป็นทีเกบ็ ศพของท่าน ก่อนทีท่านจะมรณภาพ ท่านสงั ไวว้ ่าให้ปิ ดตายห้องนีตอ้ งขออภยั ท่านจริงๆ เปิ ดใหท้ ่านดู ไม่ได”้ หนา้ 331 จาก 331

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ห้องนีมีทงั ประตแู ละหนา้ ต่าง ไม่มีเหตุผลอะไรทีจะบอกว่าเปิ ด ไม่ไดต้ ลอดไปวนั นีไม่ว่าจะเป็นอยา่ งไร ก็ขอใหท้ ่านเมตตาช่วย เปิ ดให้ดสู กั ครังเถิด” หวางหยางหมิงวิงวอนร้องขออยนู่ าน จนท่านเจา้ อาวาสทนรบเร้า ไม่ไหวจึงเปิ ดใหอ้ ยา่ งฝืนทนเตม็ ที ช่วงนนั เป็นช่วงเวลาเยน็ แสงอาทิตยส์ าดส่องไปทีศพพระอาจารยท์ ียงั นงั สมาธิอยู่โดยที ร่างยงั ไม่เน่าเปื อย หวงั หยางหมิงรู้สึกประหลาดใจเป็นอยา่ งยิงทีหนา้ ตาของพระ อาจารยท์ ่านนนั คลา้ ยกบั ตวั เองไม่มีผดิ มองเลยขึนไปทีกาํ แพง ยงั เห็นบทกลอนเขียนไวว้ ่า หา้ สิบปี ผา่ นไปหวงั หยางหมิง ผเู้ ปิ ดประตยู งั เหมือนเป็นผปู้ ิ ด ประตูจิตวิญญาณลบั แลว้ ยอ้ นหวนคืน ยงั เชือว่าชาวเซนนีร่างไม่ เน่า ทีแทช้ าติก่อนของหวางหยงั หมิงคือพระอาจารยท์ ีนงั สมาธิแลว้ หนา้ 332 จาก 332

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา มรณภาพแลว้ นนั เอง ในกาลก่อนเป็นผปู้ ิ ดประตู วนั นียงั เป็นผมู้ า เปิ ดประตดู ว้ ยตนเอง เพอื เป็นหลกั ฐานยืนยนั ใหก้ บั ชนรุ่นหลงั และหวงั หยางหมิงยงั ไดเ้ ขียนบทกลอนไวท้ ีวดั จินซาน ซึงยงั มีอยู่ จนถึงทุกวนั นี หนา้ 333 จาก 333

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา หมนั นึกถึงส่วนดีไว้ มีคาํ พงั เพยบทหนึงกล่าวว่า “เรืองราวไม่สมหวงั ในชีวิตคนเรา มีมากถึงแปดถึงเกา้ ในสิบ ส่วน” ในชีวิตของคนเรามีเรืองราวทีไม่สมหวงั มากเกินกวา่ ครึงของ ความสมหวงั ดว้ ยเหตนุ ี การมีชีวิตอยจู่ ึงเป็นเรืองทีคอ่ นขา้ ง เจ็บปวด แต่เมือหกั ความไม่สมหวงั ออกแลว้ อยา่ งนอ้ ยก็ยงั มีอีก หนึงหรือสองส่วนซึงเป็นความสมหวงั เป็นความสุข เป็นความ ปลาบปลืม หากเราอยากมีความสุข ก็ตอ้ งหมนั นึกถึงเรืองดีๆของหนึงหรือ สองส่วนนนั คิดอยา่ งนนั จะรู้สึกความโชคดี และรู้จกั ถนอมสอง ส่วนนนั ไว้ไม่ถูกแปดหรือเกา้ ส่วนนนั โค่นจนลม้ ลง เมือผา่ นความเจ็บปวดและอปุ สรรคในชีวิตไปแลว้ ผา่ นความรู้สึกของการพบแลว้ พรากแลว้ ก็ค่อยๆแสวงหาสิงทเี คยขวนขวายมาในชีวิต สิงทีเป็นความสุขเป็นความคิดอ่านทีถูกตอ้ ง หนา้ 334 จาก 334

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ความคิดลกั ษณะนีคือ ความคิดหนึงกบั สองส่วนทีดีทีตอ้ งคิดบ่อยๆ ความคิดหนึงกบั สองทีตอ้ งคิดบ่อยๆ เป็นแสงสว่างลาํ เดียวทีจะ แสวงหาไดใ้ นเมฆหมอกทีหนาทึบ และยงั เป็นสิงทีเงียบสงบใน ห้วงกิเลสใหญ่นอ้ ยทงั หลาย และยามเมือลมหายใจติดขดั จะได้ หายใจยาวๆสกั ครัง ชีวิตก็ทุกขแ์ สนสาหสั อยแู่ ลว้ หากเราเรานาํ สิงทีไม่สมหวงั ทีผา่ น มาเป็นสิบปี มารวมกนั ยอ่ มจะนาํ ความเป็นอยแู่ ละความรู้สึกเขา้ ไปอยใู่ นหว้ งทุกข์ เป็นการเพิมทกุ ขเ์ ขา้ ไปในทุกขอ์ กี เรือชีวิตทีเดินไปท่ามกลางคลืนทีถาโถมเขา้ มา ตอ้ งรู้จกั วิธีทีจะเผชิญกบั ความทกุ ขย์ ามเมือความทุกขเ์ ขา้ มาเยือน หากยงั คงดาํ รงไวซ้ ึงความคิดทีถกู ตอ้ งหมนั นึกถึงส่วนดีหนึงและ สอง กจ็ ะสามารถผา่ นพน้ ทกุ ขไ์ ปไดค้ วามทุกขย์ ากจะกลายเป็น ป๋ ยุ บาํ รุงชีวิตทีดีทีสุดและปัญญายอ่ มจะบงั เกิดในที หนา้ 335 จาก 335

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ยนื หยดั อยใู่ นคณุ ค่าของตวั เอง มีลกู ศิษยค์ นหนึงมกั จะคอยถามพระอาจารยด์ ว้ ยคาํ ถามเดิมๆทกุ วนั “อาจารยค์ รบั อะไรคือคณุ ค่าของชีวิตทีแทจ้ ริงครับ?” วนั หนึงพระอาจารยน์ าํ กอ้ นหินกอ้ นหนึง แลว้ พดู กบั ศิษยว์ ่า “เจา้ จงนาํ กอ้ นหินกอ้ นนีไปขายทีตลาด แต่ไม่ตอ้ งขายจริงๆหรอก นะเพียงแต่ให้คนตีราคาก็พอ แลว้ คอยดวู ่า แต่ละคนจะตีราคา กอ้ นหินกอ้ นนีสกั เท่าไร?” ลูกศิษยน์ นั จึงนาํ กอ้ นหินไปขายทีตลาด บางคนก็บอกวา่ กอ้ นหิน กอ้ นนีใหญ่ดี สวยดีให้ราคาสองบาท บางคนก็บอกวา่ กอ้ นหิน กอ้ นนีมาทาํ เป็นลูกตุม้ ชงั นาํ หนกั ได้ก็ตีราคาใหส้ ิบบาท ทีสุดแต่ ละคนก็ตีราคาไปต่างๆนานา แต่ราคาทีให้สูงสุดคือสิบบาท ลูก ศิษยร์ ู้สึกดีใจ กลบั ไปบอกอาจารยว์ ่า “กอ้ นหินทีไม่มีประโยชน์อะไรนี ยงั ขายไดถ้ ึงสิบบาท น่าจะขาย ออกไปจริงๆ” หนา้ 336 จาก 336

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา อาจารยพ์ ูดขึนว่า“อยา่ เพิงรีบขายก่อนลองพาไปขายในตลาด ทองคาํ ดู แต่ก็อยา่ ขายออกไปจริงๆ” ลูกศิษยจ์ ึงนาํ กอ้ นหินกอ้ นนนั ไปขายในตลาดทองคาํ เริ มตน้ มีคน ตีราคาใหห้ นึงพนั บาท คนทีสองตีราคาให้หนึงหมืนบาท สุดทา้ ย มีคนให้ถึงหนึงแสนบาทลกู ศิษยร์ ู้สึกดีใจ รีบกลบั ไปรายงานพระ อาจารยถ์ ึงผลพลอยไดท้ ีนึกไม่ถึง พระอาจารยก์ ล่าวตอ่ ไปอีกว่า “นาํ กอ้ นหินนีไปตีราคาทีตลาด เพชร” ลกู ศิษยจ์ ึงนาํ ไปทีตลาดคา้ เพชร คนแรกให้ราคาหนึงแสน สอง แสนสามแสน ไปเรือยๆ เมือพอ่ คา้ เห็นไม่ยอมขายสกั ที จึงใหเ้ ขา ตีราคาเองแต่ลกู ศิษยน์ นั กล่าวว่า“พระอาจารยไ์ ม่ใหข้ าย” จึงนาํ กอ้ นหินนนั กลบั ไปพดู กบั พระอาจารยว์ ่า “กอ้ นหินกอ้ นนีคนให้ ราคาถึงเรือนแสนแลว้ ” “ใช่แลว้ ตอนนีอาจารยไ์ ม่อาจสอนเจา้ ถงึ เรืองคณุ ค่าของชีวิต เพราะเจา้ มองชีวิตของเจา้ เหมือนกบั การตีราคาของตลาด คุณค่า หนา้ 337 จาก 337

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ของชีวิตคนเรา ควรจะอยใู่ นจิตใจของตนเอง ตอ้ งมีสายตาของนกั คา้ เพชรทีเก่งทีสุดเสียก่อนจึงจะมองเห็นคุณค่าทีแทจ้ ริงของชีวิต คนเรา” คณุ ค่าของคนเรา ไม่ไดอ้ ยทู่ ีราคาทีอยขู่ า้ งนอก แต่อยทู่ ีเราให้ราคา ของตวั เองราคาของเราทกุ คนเป็นสิงทีไม่มีสิงใดเปรียบเทียบ ยอมรับตวั เอง ฝึกฝนตวั เองให้ช่องว่างกบั ตวั เองไดเ้ ติบโต พวกเรา ก็จะกลายเป็น “สิงทีมีค่าจนประเมินไม่ได”้ อุปสรรคทกุ อยา่ งทีเกิดขึน ความปวดร้าวทีเกิดขึนทกุ ครัง ความ ทุกขท์ ีโหมกระหนาํ ก็มีความหมายอยใู่ นตวั ของมนั หนา้ 338 จาก 338

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เทพเจา้ แห่งกอบวั มีชายคนหนึงมกั จะไปบาํ เพญ็ ภาวนาอยใู่ นป่ า รักษาศีลอยา่ ง บริสุทธิ และมีพลงั ศรัทธาเชือมนั มาก ทกุ วนั จะตอ้ งไปนงั นงั กรรมฐาน วิปัสสนาทีป่ าแห่งนี วนั หนึงนงั สมาธิจนรู้สึกมึนหวั เลยลุกขึนมาเดินเล่น บงั เอิญเดิน ผา่ นสระบวั แห่งหนึงเห็นดอกบวั กาํ ลงั ออกดอกบานสะพรังดงู าม ตายิงนกั ชายคนนนั คิดว่าดอกบวั งามอยา่ งนี หากเดด็ มาสกั ดอก แลว้ วางไวข้ า้ งตวั ดมกลินหอมออ่ นๆของบวั ไปดว้ ยคงจะทาํ ให้ สดชืนขึนดงั นนั เขาจึงเอียวตวั ไปเกบ็ มาหนึงดอก ขณะทีกาํ ลงั จะ จากไป ไดย้ นิ เสียงตาํ ๆแต่แฝงไวด้ ว้ ยพลงั ถามมาว่า “ใคร? โอหงั ยงั ไงถึงมาขโมยดอกบวั ของขา้ ?” ชายคนนนั มองไปรอบๆ แต่ไมเ่ ห็นมีอะไร เลยถามไปว่า “ท่านเป็นใคร? แลว้ จะบอกไดย้ งั ไงว่าดอกบวั นีเป็นของท่าน” “ขา้ เป็นเจา้ ทีดแู ลสระบวั แห่งนี ดอกบวั ทงั สระนีกเ็ ป็นของขา้ เสีย แรงทีเป็นนกั ภาวนาขโมยเดด็ ดอกบวั ของขา้ เกิดความโลภขึนมา หนา้ 339 จาก 339

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ในใจ ยงั ไม่รู้ตวั ยงั ไม่รู้สึกสาํ นึกผิด ยงั จะกลา้ มาถามอีกว่าดอกบวั นีเป็นของขา้ หรือเปล่า” ชายนนั รู้สึกละอายใจและอดสูยิงนกั นงั คุกเข่าแลว้ คาํ นบั ขอขมา พูดว่า “ท่านเทพแห่งดอกบวั ขา้ สาํ นึกผิดแลว้ จะแกต้ วั ใหมก่ บั ความผดิ ทีผา่ นๆมาจะไม่กลา้ โลภอยากไดส้ ิงของทีไม่ใช่ของตวั เอง” ขณะทีเขาสาํ นึกผิดอยนู่ นั มีคนๆหนึงเดินผา่ นมาขา้ งสระพอดี พลางพูดกบั ตวั เองว่า ดอกบวั นีบานไดอ้ ยา่ งอวบอิมยิงนกั เดด็ ไป ขายในเมืองดีกว่าไดเ้ งินมาแลว้ ดซู ิเงินทีเล่นไพ่แพแ้ ลว้ จะเอา กลบั คืนมาไดห้ รือเปล่า? ว่าแลว้ ก็กระโดดลงไปในสระ เก็บดอกบวั ทกุ ดอกในสระไปหมด ทงั ยงั เหยยี บยาํ ใบจนจมโคลนไปหมด แมก้ ระทงั โคลนยงั ถกู พลิก ขึนมา แลว้ ก็หอบเอาบวั กาํ ใหญ่หวั เราะอยา่ งถูกใจแลว้ จากไป หนา้ 340 จาก 340

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ชายคนนนั หวงั เป็นอยา่ งยงิ ว่า เทพเจา้ แห่งกอบวั จะออกมาห้าม ดุ ด่าและลงโทษคนๆนนั แต่ก็ไม่ไดย้ ินเสียงอะไรเลย เขาเตม็ ไปดว้ ยความสงสยั เลยถามออกมาลอยๆว่า “ท่านเทพ ขา้ เพียงแต่เดด็ ดอกบวั ไปเพียงดอกเดียว แต่ท่านกลบั ดดุ ่าว่าขา้ อยา่ ง รุนแรง แต่คนเมือกีเดด็ ดอกบวั ไปทงั หมด ทงั ทาํ ลายสระจนเละ ไปหมด ท่านทาํ ไมถึงไม่พดู สกั คาํ ?” ท่านเทพตอบมาว่า “ท่านเป็นนกั ภาวนา ก็เหมือนผา้ ขาวผืนหนึง แมม้ ีเพียงรอยสกปรกเพียงเลก็ นอ้ ย ก็สามารถเห็นไดอ้ ยา่ งชดั เจน ดงั นนั ขา้ จึงเตือนเจา้ ใหร้ ีบขจดั สิงทีทาํ ใหม้ วั หมองกลบั กลายเป็น บริสุทธิดงั เดิม แต่คนๆนนั เป็นคนหยาบชา้ มาแต่เดิมเหมือนดงั ผา้ ขีริ วถงึ จะ สกปรกถึงจะดาํ อีกก็ไม่เป็นไร ขา้ ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ไดแ้ ต่ ปล่อยใหเ้ ขาเป็นไปตามกรรมทเี ขาก่อไวเ้ องถึงไม่ไดพ้ ูดอะไร หนา้ 341 จาก 341

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เจา้ ก็อยา่ นอ้ ยใจไปเลย ควรจะดีใจมากกว่า ทีขอ้ ผิดพลาดของเจา้ มี คนเห็น และคนทีเห็นแลว้ ยงั มาชีแนะให้เจา้ เดินไปในทางทีถกู ที ควร แสดงว่าผา้ ของเจา้ ยงั ขาวอยู่ ควรทจี ะไดร้ ับการชาํ ระใหส้ ะอาด นีควรจะเป็นเรืองทีน่าดีใจ ไม่ใช่หรือ?” หนา้ 342 จาก 342

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หนทางแห่งความสาํ เร็จ ชายหนุ่มคนหนึงอยากจะแสวงหาหนทางแห่งความสาํ เร็จ เขาได้ ยินมาว่ามีผรู้ ู้ท่านหนึงเป็นผมู้ ีปัญญามาก รู้ว่าอะไรคอื หนทางแห่ง ความสาํ เร็จมีหลายคนไดร้ ับความสาํ เร็จเมือไดร้ ับคาํ แนะนาํ จาก ผรู้ ู้ท่านนีดงั นนั เขาจึงอยากจะไปหาผรู้ ู้ท่านนีตามคาํ เล่าลือ แลว้ จะ ขอคาํ ชีแนะหลงั จากตอ้ งแสวงหาดว้ ยความยากลาํ บากอยนู่ าน ทีสุดก็หาจนเจอ ชายหนุ่ม : ท่านผรู้ ู้ครับ ท่านจะสอนให้ขา้ พเจา้ ทาํ อะไรบา้ ง หรือเตรียมเงือนไขอะไรบา้ ง ถงึ จะประสบผลสาํ เร็จ ผรู้ ู้ : “เจา้ อยากจะประสบความสาํ เร็จหรือ? งนั ตามขา้ มา” ผรู้ ู้พูดเสร็จ ก็ไม่ไดส้ นใจว่าชายหนุ่มนนั จะมีปฏิกิริยาอะไรเดิน ลิวๆไปทีชายหาด ชายหนุ่มนนั เพือจะหาหนทางแห่งความสาํ เร็จ ก็เดินตามหลงั ไปติดๆ เดินไป เดินไป จนถึงชายหาด ผรู้ ู้ล่อให้ชายหนุ่มนนั เดินลงไปในทะเลยิงเดินกย็ ิงลึกลงไปใน ทะเล หนา้ 343 จาก 343

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา จนนาํ ลึกลงมาถึงทีอกแลว้ มองดูแลว้ ถา้ เดินต่อไปอีกตอ้ งทว่ มมิด หวั แน่ ผรู้ ู้นนั อยๆู่ ก็กดหวั ของชายหนุ่มนนั ให้จมลงไปในนาํ ชายหนุ่มนนั ต่อสูด้ ิ นรนสุดชีวิตเพือให้รอดพน้ จากอนั ตราย แต่ผรู้ ู้นนั ก็ยงั กดไม่ปล่อยผา่ นไปอีกชวั ครู่ ถึงปลอ่ ยมือ หนุ่มนนั รีบโผล่ขึนเหนือนาํ หายใจลึกๆอยหู่ ลายครงั แลว้ จึงตะโกนด่าว่า “ไอแ้ ก่ เจา้ จะกดใหข้ า้ จมนาํ ตายหรือ?” “หากปณิธานของเจา้ ทีมุ่งหวงั ความสาํ เร็จ เหมือนความมุ่งมนั ที จะหายใจของเจา้ เมือสกั ครู่ เจา้ กเ็ ดินเขา้ มาบนเส้นทางแห่ง ความสาํ เร็จแลว้ ” ผรู้ ู้ตอบ หนา้ 344 จาก 344

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ภูเขาพระอาทิตย์ มีพีนอ้ งคู่หนึงกาํ พร้าบิดามารดาตงั แต่ยงั เป็นเดก็ สองพีนอ้ ง ดาํ รงชีวิตอยมู่ าอยา่ งยากลาํ บาก พวกเขาหาเลียงชีพดว้ ยการตดั ฟื น ไปขายในเมือง แต่พวกเขาก็ไม่รู้สึกเคืองแคน้ ในโชคชะตาซาํ ยงั เป็นคนขยนั ขนั แขง็ ทาํ งานทงั วนั ตงั แต่เชา้ ยนั มืดคนพีดแู ลเอาใจ ใส่นอ้ ง คนนอ้ งรักและเคารพในตวั พีแมช้ ีวิตจะอยอู่ ยา่ งฝืดเคือง แต่ทงั สองก็มีความสุขตามอตั ภาพ หวั รุ่งของวนั หนึง ทงั สองฝันว่า เจา้ แม่กวนอิมมาบอกว่า “ทีๆไกล จากทีนีไปมีภเู ขาลกู หนึงชือว่า “ภเู ขาพระอาทิตย”์ บนภเู ขามีทอง เหลืองอร่ามเตม็ ไปหมด พวกเจา้ สามารถไปเอามาได้ แต่พวกเจา้ ตอ้ งระวงั เพราะจะเจออุปสรรคและอนั ตรายตลอดทาง และอีก อยา่ งทีสาํ คญั คือ บนภเู ขาจะมีอุณหภมู ิสูงมาก พวกเจา้ จะตอ้ งนาํ ทองเอาจากภูเขาก่อนพระอาทิตยจ์ ะขึน ถา้ หาก รอใหพ้ ระอาทิตยข์ ึนแลว้ พวกเจา้ จะโดนเผาจนตาย” หนา้ 345 จาก 345

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เมือตืนขึนมาทงั สองรู้สึกดีใจมาก ปรึกษากนั สกั พกั ก็ตกลงใจจะ เดินทางทนั ทีตลอดทางเจอสตั วร์ ้าย พายฝุ นกระหนาํ และ อปุ สรรคต่างๆนานา แต่ดว้ ยความร่วมแรงร่วมใจของทงั สอง ทีสุดก็เดินทางถึงภเู ขานนั ขณะนนั พระอาทิตยย์ งั ไม่ขึน คนพีรีบเก็บทองกอ้ นทมี ีขนาดใหญ่ แลว้ รีบลงจากเขาทนั ที แต่คนนอ้ งเก็บแลว้ เกบ็ เล่าจนเตม็ ถงุ แลว้ ก็ ยงั ไม่ยอมรามือแมจ้ ะยงั จาํ ไดว้ ่า เจา้ แม่ไดเ้ ตือนแลว้ วา่ ให้ลงจาก เขาก่อนพระอาทิตยจ์ ะขึนก็ไม่สนใจ ไดแ้ ต่คิดในใจว่า “ไม่ใช่เป็น เรืองง่ายทีจะพบทองมากมายอยา่ งนี ขอเกบ็ ใหพ้ อใจเถอะ” คิดแลว้ กเ็ ก็บตอ่ ไปอีก พระอาทิตยเ์ ริ มขึนมาจากขอบฟ้ าอุณหภมู ิก็สูงขึนเรือยๆ คนนอ้ ง จึงรีบแบกทองลงจากเขา แต่ทองนนั หนกั เหลือเกิน เขาลากทอง นนั อยา่ งทุลกั ทเุ ล หกลม้ ไปตลอดทางทีสุดความร้อนจาก แสงอาทิตยก์ ็เผาเขาจนตายอยบู่ นภูเขานนั ส่วนคนพีเมือไดท้ องมา ก็นาํ ทองไปขายไดเ้ งินมาไปลงทุนคา้ ขาย หนา้ 346 จาก 346

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เก็บหอมรอมริ บจนกลายเป็ นเศรษฐี หนา้ 347 จาก 347

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา จดหมายของแม่ พระอาจารยท์ ่านหนึงขณะทียงั เป็นสามเณร เป็นคนทีฉลาดหลกั หลกั แหลมพูดจาฉะฉาน ไดพ้ บกบั ฮ่องเตห้ ลายครัง และไดร้ ับ พระราชทานรางวลั มาทุครัง ของทีไดร้ ับพระราชทานมา สามเณร นนั จะส่งกลบั ไปให้มารดาเพือเป็นการแสดงความกตญั ู แต่ มารดาตอบจดหมายกลบั มาว่า สิงทีเจา้ ส่งมานนั เป็นของพระราชทานแม่ยอ่ มรู้สึกชืนชมยินดี แต่เมือตงั แต่แรกทีตงั ใจจะให้เจา้ บวชเรียน ก็เพอื จะให้เจา้ เป็นผทู้ ี ตงั ใจปฏิบตั ิธรรมใหถ้ ูกตอ้ ง เพือใหห้ ลดุ พน้ จากความเป็นทุกข์ กบั เกียรติยศชือเสียงเงินทอง หากว่ายงั หลงชืนชอบอยกู่ บั สิง จอมปลอมแบบโลกๆ ก็เท่ากบั เป็นการผิดไปจากความตงั ใจแต่ แรกของแม่หวงั ว่าเมือไดอ้ ่านจดหมายของแม่แลว้ ลองไตร่ตรอง ให้ละเอียดถีถว้ น “อะไรคอื การปฏบิ ตั ิธรรมทีแทจ้ ริง” “อะไรคืออาจารยข์ องฟ้ าดิน” หนา้ 348 จาก 348

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา หลงั จากทีสามเณรนนั ไดอ้ ่านจดหมายจากมารดา ก็ไดต้ งั ใจ ปฏิบตั ิตนเป็นบรรพชิตทีประพฤติธรรมเผยแพร่ธรรมะและฉุด ช่วยผคู้ นดงั คมั ภีร์ทีกล่าวไวว้ ่า“หวงั จะใหเ้ วไนยสตั วท์ งั หลาย หลุดพน้ จากทกุ ขไ์ ม่ไดเ้ พือหวงั วิงวอนให้ตวั เองสุขสงบ” หลงั จากนนั สามเณรท่านนนั ก็ฝากคนไปแจง้ ข่าวกบั มารดาว่า หนา้ ร้อนปี นีจะขอลากลบั ไปเยยี มแม่ มารดาก็ส่งจดหมายตอบมา ว่า “เมือแม่ส่งเจา้ ไปบวชเรียน เจา้ ก็กลายเป็นคนของศาสนา เป็นคนของเหล่าเวไนย ไม่ใช่เป็นคนของแมเ่ พียงคนเดียวแลว้ ต่อจากนีไป เจา้ ควรจะเป็นบตุ รของพุทธะ กตญั ตู ่อครูอาจารย์ใกลช้ ิดพระรัตนตรัย ไม่ควรจะนึกถึงแม่แต่เพียงผเู้ ดียว ความคิดทีจะกลบั บา้ นในหนา้ ร้อนนี ยกเลิกเสียเถิด หนา้ 349 จาก 349

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ความหอมของดอกเหมยฮวา เชา้ วนั หนึงของฤดหู นาว เศรษฐีคนหนึงก็เหมือนกบั ทีเคยปฏิบตั ิ ทุกวนั ผา่ นการนอนอนั อบอุ่นมาทงั คืนเมือกินอาหารเชา้ อนั อดุ ม สมบูรณ์แลว้ ก็จะเดินเล่นอยใู่ นสวนทีมีอาณาเขตกวา้ งขวาง ก็เหมือนกบั เศรษฐีทวั ๆไปทีเชา้ ขึนมาก็เดินเล่นอยใู่ นสวนดอกไม้ เพราะนนั คือสิงทีแสดงถึงฐานะและลกั ษณะของเศรษฐี ในสวนอนั กวา้ งใหญ่นนั เศรษฐีไม่เคยปลูกดอกไมด้ ว้ ยตวั เอง พวกเขาไดแ้ ต่เสพสุขจากผลสาํ เร็จอนั ยากลาํ บากของคนสวน ชม ดอกไมก้ ็เหมือนกบั การตรวจงานในชีวิตประจาํ วนั เศรษฐีเห็นดอกไมใ้ นสวนบานสะพรังก็ดีใจทีสามารถมีสวน อยา่ งนีได้ ขณะทีกาํ ลงั เดินชมเพลินอยนู่ นั ก็ไดย้ ินเสียงคนเคาะประตู เศรษฐี คนนนั ก็เปิ ดประตูสวนออกไป เห็นขอทานใส่เสือผา้ ขาดๆคน หนึง ยนื ตวั หนาวสนั ท่ามกลางลมหนาวดา้ นนอกขอทานนนั พดู ขึนว่า หนา้ 350 จาก 350