ธรรมะ

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “คณุ ท่าน ทาํ บุญทาํ ทานให้กบั คนยากดว้ ยเถิด ขออะไรกินสกั หน่อยไดม้ ยั ?” เศรษฐีนนั บอกให้ขอทานรอสกั เดียว แลว้ กเ็ ดินเขา้ ไปในครัว ยก อาหารอนั ร้อนกรุ่นมาชามหนึง ขณะทีเศรษฐีนนั จะยกให้กิน ขอทานนนั พูดขึนว่า “คณุ ท่าน ดอกเหมยฮวาบา้ นท่าน ช่างหอมกรุ่นเสียจริงๆ” พูดจบแลว้ ก็ รับอาหารนนั ขอบคณุ แลว้ เดินจากไป เมือไดย้ ินคาํ พดู ของขอทานนนั เศรษฐีนนั นิงอึงไปสกั พกั แลว้ คิด ว่า “ขอทานยงั รู้จกั ชืนชมดอกไมห้ รือ? และสิงทียิงทาํ ใหเ้ ศรษฐี ประหลาดใจคอื ปลกู ดอกเหมยฮวาในสวนมาสิบกว่าปี แลว้ กเ็ ดิน ชมสวนอยทู่ กุ วนั ทาํ ไมถึงไม่เคยไดก้ ลินของดอกเหมยฮวาเลย ดงั นนั เขาจึงเดินไปใตต้ น้ เหมยฮวา แลว้ ก็พยายามทาํ จิตให้สงบ นิงและอ่อนโยนจากนนั ก็ค่อยๆสูดดมกลินของดอกเหมยแลว้ เขา หนา้ 351 จาก 351

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ก็ไดก้ ลินหอม ใสเยน็ ออ่ นๆนนั เป็นครังแรกทเี ขาไดก้ ลินของดอก เหมย เขาตืนตนั จนกลนั นาํ ตาไวไ้ ม่อยู่ ***** สิงมีค่าทีสุดในชีวิตคือการรู้จกั ชืนชม แต่ไม่ใช่การยดึ ครองอยู่ ***** หนา้ 352 จาก 352

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา สุดทา้ ยของชีวิต กายไม่ไดม้ ีไวเ้ พอื ตวั เอง ฉนั คือนาํ ทีไหลมาจากบนยอดเขาลงมาสู่ดา้ นลา่ ง ผา่ นป่ าเขาลาํ เนาไพร ผา่ นโขดหิน บางครังคดเคียว บางครังก็ราบเรียบ บางครังกเ็ ป็นนาํ ข่นุ บางครังก็เป็นนาํ ใส บางครังนอนนิงๆอยกู่ ลางหุบเขาแลว้ กไ็ หลเอือยๆไปอยา่ งชา้ ๆ เมือมีอุปสรรค ฉนั กอ็ ดทนทีจะรอคอย เมือไม่มีสิงกีดขวางฉนั ก็มุ่งไปขา้ งหนา้ อยา่ งไม่หวาดหวนั ไม่รู้ผา่ นวนั เดือนปี ไปแลว้ เท่าไหร่ สุดทา้ ยก็กลบั ไปทีทะเลชีวิต นึกว่าจะกลบั ถึงบา้ นแลว้ แต่ใครจะคิดว่า กลบั โดนแสงแดดแผดเผาจนกลายเป็นไอนาํ กลายเป็นเมฆขาวลอยอยบู่ นทอ้ งฟ้ า แลว้ ตอ้ งล่องลอยไปตามลม ไปยงั ทีๆไม่รู้จกั กายฉนั เหนด็ เหนือย ใจฉนั อ่อนลา้ หนา้ 353 จาก 353

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ไม่รู้ไปถึงไหนถึงจะไดเ้ จอแหล่งพกั พิง แลว้ ช่วงเวลานนั ฟ้ ามืดมิด หมอกแน่นหนา กอ้ นเมฆเปลียนจากสีขาวกลายเป็นสีดาํ ทาํ ใหฉ้ นั ซึงเหนด็ เหนือยเมือยลา้ อยแู่ ลว้ กลายเป็นออ่ นแอลงไปยิงกว่า ฉบั พลนั นนั เมฆดาํ เริ มจะรัวไหลไปอยา่ งบา้ คลงั ฝนนนั คือนาํ ตา ฝนนนั คือความทกุ ข์ ฝนนนั ส่งเสียงร้องไห้ ครําครวญกลางสายลม สายฝนเทกระหนาํ พรังพรูอยา่ งไม่ยอม หยดุ พืนโลกไดร้ ับความชุ่มชืน สรรพสิงงอกงามเติบโต ทีแท้ …… นนั ไม่ใช่ความทุกขย์ ากอปุ สรรค แต่เป็นนิมิตหมายทีดีทีทาํ ให้เกิดความชุ่มฉาํ สลายตวั เองเพือให้ผอู้ ืนเติบโตและมีความสุข ฉนั รู้แลว้ ว่า ……. หนา้ 354 จาก 354

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา สุดทา้ ยของชีวิต ไม่ไดอ้ ยทู่ ีกายของตนเอง แต่อยทู่ ีเพือสรรพสิงทีมี นิทานไม่จาํ เป็นตอ้ งมีตอนจบตามมาตรฐาน สมยั เมือเรายงั เรียนหนงั สือ เวลาเรียนตอ้ งใหอ้ าจารยบ์ อกคาํ ตอบ ทีถกู ตอ้ งเวลาสอบ ก็ยอ่ มจะตอ้ งมีคาํ ตอบทีถกู ตอ้ ง ดูหนงั ดลู ะคร กจ็ ะตอ้ งแสดงใหเ้ ห็นอยา่ งชดั เจนว่าคนไหนเป็น คนดีหรือคนร้าย สุดทา้ ยนางเอกหรือพระเอกจะไดอ้ ยดู่ ว้ ยกนั หรือเปล่า? คนร้ายจะตายหรือเปล่า? ไม่มีตอนจบ ก็คือไม่มีคาํ ตอบ พวกเราก็ จะไม่เขา้ ใจนีคือธรรมเนียมทีเป็นมาตรฐานทีเรามีต่อสิงต่างๆ ดงั นนั สิงทีน่าเสียดายทีสุดคอื พวกเราจะตอ้ งไดค้ าํ ตอบทีถกู ตอ้ ง และสะใจตวั เองทีสุดคนดียอ่ มจะดีถึงทีสุด คนร้ายไม่มีจิตใจ ใจ ดาํ ชนิดทีไม่มีสีอืนผสมอยเู่ ลย คนร้ายตอ้ งลงเอยอยา่ งเลวร้าย คนดีจะตอ้ งไดร้ บั ผลดีตอบสนอง มีคาํ ตอบมาอยา่ งชดั เจน ไม่ตอ้ งเปลอื งสมองคิดแต่อยา่ งไร หนา้ 355 จาก 355

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา แต่จริงๆแลว้ ชีวิตจริงของคนเรามีเรืองราวมากมายทีมกั จะไม่ได้ คาํ ตอบ คนทีน่ารําคาญในบริษทั เมือกลบั ถึงบา้ นอาจจะเป็นพ่อทีดีของ ลูกเพราะว่าเขาตอ้ งให้สิงดีทีสุดแก่ลูกของเขาเลยจาํ เป็นตอ้ งชิงดี ชิงเด่นกบั ผอู้ ืนในบริษทั เพอื จะไดน้ าํ เงินเดอื นทีสูงขนึ ไปซือของ ทีดีให้กบั ลกู ของเขา แลว้ คุณจะบอกว่าเขาเป็นคนดีหรือคนชวั ? คนสูงอายคุ นหนึงทีใชช้ ีวิตอยา่ งสงบเงียบ แต่ก็เป็นมะเร็ง แลว้ คุณจะบอกว่า นีคือการลงเอยของคนดีหรือคนร้าย? เรืองราวเหล่านีเกียวกบั ความเป็นจริงของชีวิตคน นิสยั คนเรามีมากมายสบั สน วุ่นวายไปหมด พวกเราตอ้ งผา่ นประสบการณ์ ผา่ นเรืองราวมาร้อยแปด จึงจะเขา้ ใจสิงต่างๆไดช้ ดั เจนยิงขึน ชีวิตทีแทจ้ ริงจะตอ้ งเดินไปประสบพบเห็นเองถึงจะเขา้ ใจถึงแก่น แทค้ นอืนจะพูดอยา่ งไร ก็คงอยใู่ นของเขตทีจาํ กดั หนา้ 356 จาก 356

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา นีคือชีวิต บางเรืองราวเราไม่มีสิทธิทีจะเลือก บางสิงเราก็อาจจะ ควบคุมไดน้ ิทานก็เหมือนกบั ชีวิต ซึงตอนจบไม่จาํ เป็นจะตอ้ ง เป็นไปตามมาตรฐานทีคนตงั ไว้ เมลด็ พนั ธุ์ทีสลายไป เมลด็ พนั ธุ์ของตน้ ไมต้ น้ หนึง บงั เอิญหล่นลงมายงั พนื ดิน แลว้ เมลด็ นนั ก็เงยหนา้ ขึนมา เห็นแม่ของตวั เอง เป็นตน้ ไมพ้ นั ปี ตน้ หนึง ลาํ ตน้ ยืนอยอู่ ยา่ งมนั คงสง่าผา่ เผย ตดั กบั ดา้ นหลงั ซึงเป็นฟ้ าสีครามอนั กวา้ งใหญ่ไพศาล ยิงแสดงให้เห็นถึงความยิงใหญ่ของแม่ตวั เอง “แม่ แม่ ทาํ ไมแม่ถึงยนื ไดอ้ ยา่ งยงิ ใหญ่บนพืนโลก? เมลด็ พนั ธุ์ ถาม ตน้ ไมผ้ เู้ ป็นแม่พูดกบั ลกู อยา่ งปรานีว่า “นีไม่ใช่ความยิงใหญ่แต่มนั เป็นสิงทีเติบโตขึนมาเองตาม ธรรมชาติเมลด็ พนั ธุท์ ุกเมด็ ของเรา เพียงแค่มีความสมบรู ณ์ แขง็ แรงดดู นาํ รับฝน และรับแสงแดด ก็จะเติบโตไดเ้ องตาม หนา้ 357 จาก 357

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ธรรมชาติแต่ก็ตอ้ งทนผา่ นประสบการณ์จากลมแรงฟ้ าคะนอง ผา่ นฤดกู าลต่างๆ ลกู เอ๋ย วนั หนึงเจา้ กจ็ ะเตบิ โต และสูงใหญ่เท่าแม”่ เมลด็ พนั ธุ์นนั ยงั รู้สึกงงงวยต่อชีวิตในอนาคต “ แต่ แม่ครับทาํ อยา่ งไรลกู ถึงจะตงั ลาํ ตน้ ไดอ้ ยา่ งมนั คง ลูกตอ้ งทาํ อยา่ งไร?” “ลูกรักของแม่ สิงทีสาํ คญั ทีสุดคอื เจา้ จะตอ้ งยอ่ ยสลายตวั เองก่อน ทาํ ตวั เองใหห้ ลอมละลายอยใู่ นดิน หลงั จากนนั ก็แตกยอดออ่ น ออกมากลายเป็นตน้ ไมต้ น้ หนึง ขอใหเ้ ป็นตน้ ไม้ วนั หนึงเจา้ ก็จะ เหมือนแม่เองรับรู้ความสุขจากทอ้ งฟ้ า สายลมและแสงแดด” “แม่ครับ ลกู ตอ้ งยอ่ ยสลายไป มนั น่ากลวั นะแม่ และถา้ หากลกู หลอมละลายปนอยใู่ นดินแลว้ ไม่ไดโ้ ตมาเป็นตน้ ไม้ แลว้ กลายเป็นดิน แลว้ ลกู จะทาํ อยา่ งไรครับ? แลว้ ไม่ตอ้ งอยใู่ นดินทีมืดมิดเปี ยกชืนตลอดไปหรือ? อยา่ งนีเป็นการเสียงภยั เกินไปแลว้ เอาอยา่ งนีดีกว่า ขอให้ลูกเหลือ เมลด็ พนั ธุ์สกั ครึง อีกครึงโตเป็นตน้ ไมด้ ีกว่า” หนา้ 358 จาก 358

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ผเู้ ป็นลูกตงั ใจว่าจะทาํ อยา่ งนนั ขอเลือกครึงหนึงสลายไป อีก ครึงหนึงหลอมรวมลงดิน เพือความสบายใจในความปลอดภยั ของตวั เอง ผเู้ ป็นแม่ถอนใจยาว ทุกๆปี นางจะเกิดเมลด็ พนั ธุ์ขึนมากมาย แต่มี เพียง เมลด็ พนั ธุเ์ มด็ สองเมด็ เท่านนั ทีจะยอมยอ่ ยสลาย แลว้ เติบโตเป็น ตน้ ไมส้ ่วนพวกทีบงั เอิญหล่นลงมา ปลอ่ ยให้ตวั เองเน่าเปื อย แลว้ ก็กลายเป็ นดินสูญสลายหายไปจริ งๆ หนา้ 359 จาก 359

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หาตวั ตนของตวั เองทีหายไป มีพระรูปหนึงบวชเรียนผา่ นไป 20 พรรษาแลว้ ก็ยงั ไม่บรรลุธรรม จิตใจจึงรู้สึกวา้ วุ่นและกระวนกระวาย วนั หนึงพระอาจารย์ ใชใ้ ห้ไปทาํ ธุระทีขา้ งนอกทีตอ้ งใชเ้ วลาถงึ 1 ปี เขาคิดในใจว่า “ตอ้ งใชเ้ วลานานขนาดนี ตวั เองก็ปฏิบตั ิธรรม ไม่มีความกา้ วหน้าอะไร นีไม่ใช่เป็นการเสียเวลาไปโดยเปล่า ประโยชนห์ รือ “ เลยทาํ ใหจ้ ิตใจมีแต่ความทกุ ขก์ งั วล พระอีกรูปหนึงซึงเป็นเพือนกนั ไดย้ ินเพือนมาปรับทุกข์ เลยพดู ปลอบว่าขา้ จะไปเป็นเพอื นเจา้ ขณะทเี ดินทางไปนนั ขา้ อาจจะพอแนะนาํ อะไรทเี กียวกบั การภาวนาไดบ้ า้ ง” พระรูปนนั ไดย้ ินแลว้ ดีใจมาก แลว้ ทงั สองกเ็ ดินทางไปดว้ ยกนั ขณะทีเดินทางไปดว้ ยกนั พระทีไปเป็นเพือนมกั จะคยุ และมีเรือง สนุกทงั วนั เหมือนกบั จะลืมปณิธานทีตงั ไวต้ งั แต่ตน้ พระรูปนนั รู้สึกผดิ หวงั เป็นอยา่ งมากจึงร้องขอใหเ้ พือนช่วยเหลือเรืองการ ปฏิบตั ิธรรม หนา้ 360 จาก 360

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “ไม่ใช่ขา้ ไม่ช่วยเหลือเจา้ แต่ขา้ ช่วยเจา้ ไม่ไดจ้ ริงๆตลอดการ เดินทาง สิงทเี จา้ จะตอ้ งทาํ เองมี 5 อยา่ ง” “5 อยา่ งมีอะไรบา้ ง?” “ฉนั ดืม ถ่ายหนกั ถ่ายเบา นอน” ขณะทีเพอื นพดู จบ พระรูปนนั เขา้ ใจไดโ้ ดยฉบั พลบั ทีสุดเขาก็รู้ แจง้ แลว้ จากคาํ พูดไม่กีคาํ ทาํ ใหร้ ู้จกั “ตวั ตนของตวั เอง” ดงั นนั เขาจึงเดินทางต่อไปตามลาํ พงั ไม่ตอ้ งการเพือนไปดว้ ยอีก แลว้ หนึงปี ผา่ นไป เมือเขากลบั มาถึงวดั ทนั ทีทีพระอาจารยเ์ ห็นหนา้ ก็ พดู กบั เขาว่า “ในทีสุดเจา้ ก็หาตวั ตนทีแทจ้ ริงของเจา้ ไดแ้ ลว้ ” นึกถึงตลอด 20 ปี ทีผา่ นมาตวั เองช่างไม่เดียงสาเสียจริงๆ ทกุ อยา่ งก็คิดจะพึงพิงแตอ่ าจารย์ นึกว่าหากห่างไกลจากอาจารย์ แลว้ จะภาวนาไม่ได้จนทาํ ให้การรู้แจง้ ล่าชา้ ไปมาก หนา้ 361 จาก 361

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หลงั จากการชีแนะของกลั ยาณมิตร จนไดค้ น้ พบตวั ตนของตนเอง และเมือรู้ว่ารากเหงา้ ของการภาวนาลว้ นแต่ตอ้ งอาศยั “รู้เอง ทาํ เอง เห็นเอง” ตนเองถึงไดเ้ ริ มตน้ เดินไปสู่ “วิถีแห่งการรู้แจง้ ” หนา้ 362 จาก 362

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา หมนั พิจารณาถึงอนิจจงั มีชายหนุ่มคนหนึงอยากจะเขา้ ใจชีวิตให้แจ่มแจง้ ดงั นนั เขาจึงตดั สินใจจะเดินทางออกไปดูโลกกวา้ ง ขณะทีเดินไปถึงอีกหมู่บา้ นหนึง เจอเพอื นและภรรยาของเพือน ซึงตงั ครรภอ์ ยู่จากการคะยนั คะยอดว้ ยความมีนาํ ใจของเพือน จึงตดั สินใจอยพู่ กั ชวั คราว แต่ใครจะรู้ว่า เพียงแค่ชวั ขา้ มคืน เมือเพือนของเขาออกไปทาํ งาน ขา้ งนอกก็ประสบอบุ ตั ิเหตุเสียชีวิต ทาํ ใหภ้ รรยาของเพือนตอ้ ง เศร้าโศก เสียใจไม่เป็นอนั กินอนั นอน และตรอมใจจนทาํ ใหต้ อ้ ง คลอดลกู ก่อนกาํ หนด ชวั เวลา“การเกิด กบั การตาย” ทีไดเ้ ห็น ทาํ ให้ชายหนุ่มนนั เห็นถึง ความไม่เทียง ความไม่เทียงทาํ ใหค้ นตอ้ งตาย และกเ็ ป็นความไม่ เทียงทีทาํ ให้เกิดอนิจจงั ทาํ ใหค้ นเป็นทกุ ข์ แลว้ ก็เป็นอนิจจงั ทพี า ความสุขมาใหว้ ินาทีนี ไม่รู้ว่า อนิจจงั นี พาความทุกขห์ รือพา ความสุชมาให้เขา หนา้ 363 จาก 363

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เมือจดั การงานศพใหเ้ พือนแลว้ เขากเ็ ดินทางต่อไป และเมือเดินทางถึงเมืองๆหนึง เห็นพีนอ้ งคู่หนึง คนพีซึงเดินนาํ หนา้ อยู่ มีใบหนา้ ทีเตม็ ไปดว้ ยความสุขสมหวงั เหมือนกบั ประสบความสาํ เร็จในชีวิตและหนา้ ทีการงาน ส่วนคนนอ้ งทีเดินตามมา ใบหนา้ เตม็ ไปดว้ ยความผิดหวงั เหมือนกบั ถกู บบี คนั จากโชคชะตาอยา่ งน่าสงสาร ชายหนุ่มเห็นฉากชีวิต ลกั ษณะนีแลว้ รู้สึกขาํ อยใู่ นใจ แลว้ ก็ตดั สินใจพาํ นกั อยใู่ นเมืองนี เพือจะไดพ้ ินิจพิจารณาลกั ษณะของบคุ คลต่างๆ หลงั จากเวลาผา่ นไปสิบปี ชายหนุ่มนนั ก็เขา้ สู่วยั กลางคนแลว้ และพีนอ้ งคนทีเขาเคยพบเมือเดินเขา้ เมืองครังแรก คนพีเนืองจากเป็นคนมกั ใหญ่ใฝ่ สูง และ เจา้ สาํ ราญ ผา่ นไปไม่นาน กิจการก็ลม้ เหลว ส่วนคนนอ้ ง เป็นคนจริงจงั และซือตรง ทาํ งานทาํ การดว้ ยความ ระมดั ระวงั และรักษาสจั จะ ทีสุดกป็ ระสบความสาํ เร็จในชีวิต หนา้ 364 จาก 364

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ช่วงเวลา “แห่งความสาํ เร็จและความพ่ายแพ”้ ทาํ ใหช้ ายคนนนั รู้สึกถึง การเปลยี นแปลงของชีวิต อนิจจงั นาํ พาความสมหวงั มาให้ และอนิจจงั ก็นาํ พาความผดิ หวงั มาให้มนุษยเ์ รา วินาทีนี เขาไม่รู้ว่า อนิจจงั เป็นสิงทีดีหรือเลว เวลาผา่ นไปไม่รู้อีกนานเท่าไหร่ จากวยั กลางคนกล็ ่วงเลยเขา้ สู่วยั ชราเขาคิดในใจว่า ถึงเวลาแลว้ ทีจะกลบั ไปสู่บา้ นเกิด ช่วงเวลาแห่งการ “จากมา แลว้ กลบั ไป” ทาํ ให้เขารู้สึกถึงความ ไมเ่ ป็นแก่นสารของชีวิต ความอนิจจงั ทาํ ใหค้ นเป็นหนุ่ม แลว้ ก็เป็นความอนิจจงั ทีทาํ ให้คนแก่ ความไม่เทียงทาํ ใหเ้ กิดวนั พรุ่งนี และเพราะความไม่เทียงอาจจะทาํ ใหค้ นไม่มีวนั พรุ่งนี วินาทีนนั เขาไม่รู้ว่า ความไม่เทียงเป็นกศุ ลหรือเลวร้าย ท่านล่ะ เขา้ ใจคาํ ว่า ”อนิจจงั ” หรือเปล่า? มีความคิดเห็นว่า อยา่ งไร? หนา้ 365 จาก 365

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พระท่านกล่าวว่า“ทุกสิงลว้ นเป็นอนิจจงั ” ทุกสิงทกุ อยา่ งที เกิดขึนยอ่ มจะตอ้ งมีเหตมุ ีปัจจยั มารวมกนั จึงทาํ ใหม้ ีการเกิดและ ดบั พวกเราเคยมองเห็นกนั บา้ งหรือเปล่า? หรือยงั คงจะยดึ มนั ถือมนั อยกู่ บั เกียรติยศ ชือเสียง ความอยากมีอยากไดอ้ ยอู่ ีก หากเรามนั นึกถึงความไม่เทียง จิตของเราจะคลายความยึดมนั ถือ มนั จิตจะไม่พยายามปรุงแต่งเพอ้ ฝัน หมนั พยายามนึกถึงอนิจจงั จิตจะไม่แขง็ ทือ จิตจะออ่ นโยน นุ่มนวลควรค่าแก่การใชง้ าน และจะคลายความยึดติดว่านนั เป็น “ ตวั เราของเรา “ และทีสุดจิตจะ สะอาด สว่าง และ สงบ อยา่ งไร้ของเขต ทีมา สมาชิกเวบ็ บอร์ดชาวเซน ของไตห้ วนั หนา้ 366 จาก 366

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา โลกสวรรคโ์ ลกมนุษย์ สามีภรรยาซึงอาศยั อยบู่ นสรวงสวรรค์ เป็นคู่สามีภรรยาทีมี ความสุขทีสุดสามีภรรยาบนสรวงสวรรคไ์ ม่เหมือนกบั คู่สามี ภรรยาบนโลกมนุษยพ์ วกเขาไม่มีการทะเลาะเบาะแวง้ กนั และไม่ มีการร้องไห้ และไม่มีความโกรธ แคน้ ซึงกนั และกนั และก็ไม่ทาํ ร้ายซึงกนั และกนั ไดย้ นิ ไดฟ้ ังมาว่า ตอ้ งเป็นคู่สามีภรรยาทีรักใคร่กนั มาถึงห้าร้อย ชาติถึงจะมีบุญไดไ้ ปเกิดเป็นคู่สามีภรรยาบนสรวงสวรรค์ สามีภรรยาทีอยบู่ นสรวงสวรรค์ เมือคิดอยากจะกินอะไร กจ็ ะได้ กินของดีๆดงั ใจหวงั คิดอยากจะมีเสือผา้ ก็จะมีเสือสวยๆทนั ที เพราะเหตุนี พวกเขาจึงไม่มีความจะเป็นตอ้ งทาํ งานใหย้ ากลาํ บาก และไม่ตอ้ งรับผิดชอบอะไรทงั สิ น หนา้ 367 จาก 367

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา บ่อยครังทีพวกเขาจูงมือกนั ไปเดินเล่นอยบู่ นทางสายรุ้ง นงั จิบนาํ ชาอยบู่ นกอ้ นเมฆหรือว่าอยฟู่ ังเสียงนาํ ไหลจากธารสวรรคเ์ งียบๆ พร้อมกบั ชืนชมความงามของตวั เอง อยา่ งเงียบๆคนเดียว สิงเดียวทีทาํ ใหช้ าวสวรรคเ์ ป็นทกุ ขท์ ีสุดคอื เมือเสพสุขจน หมดอายทุ ีจะอยบู่ นสวรรคช์ วี ิตก็จะสูญสิ นกลินหอมกรุ่นทีมีติด ตวั ก็จะหล่นหายไป มงกุฎดอกไมท้ ีประดบั อยบู่ นหวั ก็จะเหียวเฉา เสือทีสวยงามก็จะบินหายไปทีละชิ นสุดทา้ ยก็จะลม้ ลงขณะทยี ืน หรือนงั อยู่และขณะทลี ม้ ลงนนั เอง จะเหมือนกบั ดวงไฟทีดบั ไป โดยฉบั พลนั แลว้ เหลอื เพียงควนั ทีลอยหายไปในความว่างเปล่า มีสามีภรรยาคู่หนึงไดเ้ สพสุขอยบู่ นสรวงสวรรคน์ ีมาหลายพนั ปี แลว้ เมือถึงวาระทีใกลจ้ ะจบสิ นมกั จะเกิดความคิดนีขึนมาบ่อยๆ ว่า “ชีวิตทีมีความสุขอยา่ งนีไม่รู้จะอยไู่ ดอ้ ีกนานแค่ไหน” วนั หนึงฝ่ ายภรรยาลอยขึนไปทีตน้ ไมต้ น้ หนึง เพือจะเดด็ ดอกไม้ ไปให้สามีเพราะว่าผคู้ นทงั หมดทีอาศยั อยบู่ นสรวงสวรรคต์ อ้ ง หนา้ 368 จาก 368

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ประดบั ดว้ ยมงกฎุ ดอกไมเ้ พือเป็นสง่าราศีแก่ตวั เอง และดอกไม้ เหล่านีเป็นหนา้ ทีของภรรยาทีจะตอ้ งจดั เตรียมไวใ้ ห้ ฝ่ ายสามีซึงกาํ ลงั อาบนาํ อยู่ เขาใชเ้ มฆขาวไปแตะกบั แสงอาทิตย์ แลว้ นาํ มาขดั ตวั ใหส้ ะอาด พลางร้องเป็นเพลงออกมาอยา่ ง ไพเราะเสนาะหู เสียงเพลงขบั กลอ่ มประสานไปพร้อมกบั แสง ทอง แวว่ แผว่ ไปทวั สวนสวยในบา้ นของตวั เอง ภรรยาซึงเดิน มาถึงตวั บา้ นถึงกบั เคลิบเคลิ มไปกบั บรรยากาศทีไดเ้ ห็นกบั ตา แต่ก็เวลานนั นนั เองทีฝ่ ายภรรยาเริ มตน้ มีเหงือไหลออกมา นางรู้สึกกงั วลและตกใจมาก จนทาํ มงกฎุ ดอกไมร้ ่วงหล่นกระจาย กลายเป็นดวงดาว เสือผา้ ทีสวยงามต่างๆทีมีอยู่ กก็ ลายเป็นสะเก็ด ไฟลอยไปทวั แตกกระจายกลายเป็นเศษเพชร ชดุ ราตรีสีเงินยวง ไดก้ ลายเป็นชิ นๆลอยไป แลว้ กลายเป็นเมฆขาว ยงั ไม่ทนั ทีจะไดเ้ อ่ยอะไร นางก็สลายหายไปแลว้ เหมือนกบั ตกหล่นมาจากตน้ ไมส้ ูง ลอยละลิวลงมา หนา้ 369 จาก 369

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เหมือนแสงกระพริบแลว้ หายไปวินาทีสุดทา้ ยก่อนจะหายไป ยงั ไดย้ นิ เสียงเพลงของสามีดงั แวว่ อยใู่ นหู เมือนางตืนขึนมาอีกครังหนึง ก็ไดย้ นิ เสียงร้องไหข้ องตวั เอง ทีแทน้ างไดเ้ กิดใหม่บนโลกมนุษยแ์ ลว้ พวกผใู้ หญ่นึกว่าเดก็ เมือ ถกู อากาศแลว้ ตกใจจึงร้องไห้ แต่ไม่ใช่อยา่ งนนั นางร้องไหเ้ พราะ ในจิตใจยงั มีเสียงเพลงของสามีฝังอยลู่ ึกๆ เมือนึกถึงความสุขบนสรวงสวรรคก์ อ็ ดทจี ะร้องไหไ้ ม่ได้ ขณะทีนางเกิดมามีกลินหอมของกหุ ลาบอบอวลไปทวั ห้อง พ่อแม่จึงตงั ชือใหว้ ่า“กหุ ลาบ” กุหลาบยงั จาํ วนั เวลาทีอยบู่ นสรวงสวรรคไ์ ด้ และเล่าเรืองราว ต่างๆบนสวรรคใ์ ห้คนในบา้ นฟัง แต่ไม่มีใครเชือ คิดว่าเป็นความ ฟันเฟื องของหลอ่ นเองเมือกุหลาบโตเป็นสาว พ่อแม่ก็ใหแ้ ต่งงาน ไปกบั ชายหนุ่มใกลบ้ า้ น แมห้ ล่อนจะสวมบทบาททีเป็นภรรยาที ดีทีสุด แต่ในส่วนลึกแลว้ ยงั จาํ สามีทีอยบู่ นสวรรคอ์ ยา่ งมิ ลืมเลือน หล่อนรู้ว่าหากอยากกลบั ไปอยบู่ นสรวงสวรรคก์ บั สามี เก่าอีก จะตอ้ งรีบสร้างกุศลอยา่ งสุดชีวิตในช่วงชีวิตอนั สนั ทีอยู่ หนา้ 370 จาก 370

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา บนโลกมนุษย์ และตอ้ งรกั ษาอดุ มการณ์อยา่ งแน่วแน่ กหุ ลาบ มกั จะนาํ ดอกไมธ้ ูปเทียน ไปถวายบูชาทีวดั เสมอ และใส่บาตร ดว้ ยอาหารเจอนั รสเลิศ บริจาคอาหารและเครืองนุ่งห่มให้กบั คน ยากคนจน ชีวิตของ หล่อนเหมือนกบั อยเู่ พืออุทิศตนและทาํ ทานเท่านนั และนางก็นาํ ความคิดเหล่านีไปเชิญชวนและปลกู ฝังใหก้ บั ลูกๆสีคนและสามี ในโลกมนุษยด์ ว้ ย วนั หนึงขณะทีทาํ บุญอยทู่ วี ดั รู้สึกเวียนหวั ขึนมากะทนั หนั เลยพิง ไวก้ บั กาํ แพงแลว้ นิงพกั สกั ครู่ ไดก้ ลินหอมของดอกไมอ้ ่อนๆ แบบในสวรรค์ แลว้ ก็สิ นใจไป ลืมตาขึนมาอีกครังหนึง หลอ่ นก็กาํ ลงั เก็บดอกไมอ้ ยใู่ ตต้ น้ ไมต้ น้ หนึง หล่อนมองเสือผา้ ทีสวมใส่อยู่ ทีแทห้ ลอ่ นก็สวมใส่ชุด นางฟ้ าเหมือเดิมแลว้ เมือสามีบนสวรรคอ์ าบนาํ เสร็จแลว้ ก็เดินมา ทีสวนดอกไม้ พูดกบั นางว่า “เมือกีขา้ เรียกเจา้ ไม่ไดย้ นิ หรอกหรือ?” “เมือกีขา้ สลายตวั ไป แลว้ ไปเกิดในโลกมนุษย”์ “เป็นความจริงหรอกหรือ? แลว้ อยใู่ นโลกมนุษยน์ านแค่ไหน?” หนา้ 371 จาก 371

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา สามีถามดว้ ยความประหลาดใจ “ขา้ อยใู่ นครรภข์ องแม่สิบเดือน ถงึ เกิดออกมา อายสุ ิบหกก็ แต่งงานไปอยกู่ บั คนบา้ นใกลๆ้ คลอดลกู มาแลว้ สีคน พยายามทาํ แต่ความดีและสร้างแต่บญุ กุศล แลว้ วิงวอนอธิษฐานขอใหไ้ ดพ้ บเจา้ อีก ดงั นนั จึงมาเกิดทีนีอีก” ภรรยาตอบ “แลว้ อายขุ ยั ในโลกมนุษยย์ าวนานแค่ไหน?” สามีถาม “อายขุ ยั ในโลกมนุษย์ ก็อยใู่ นราวๆไม่เกินร้อย ร้อยปี ก็เท่ากบั หนึง คืนของสวรรคเ์ รา” “แลว้ คนในโลกมนุษยท์ าํ อะไรบา้ งในขณะทียงั มีชีวติ อย?ู่ ” ช่วงชีวิตของคน หนึงในสามส่วนหมดกบั ไปกบั การนอน อีก หนึงในสามส่วนหมดไปกบั แสวงหาอาหารเครืองนุ่งห่ม แสวงหา ความสุขมาปรนเปรอตวั เอง อีกหนึงส่วน ทีเหลือ นาํ มาโกรธแคน้ สาํ นึกผดิ นินทาแก่งแยง่ ชิงดีชิงเด่น คน ส่วนใหญ่ก็ใชช้ ีวิตลกั ษณะนีไปจนตาย มีคนเพียงส่วนนอ้ ยทีจะ รู้จกั ชืนชมสิงดีงามต่างๆทอี ยรู่ อบๆตวั หนา้ 372 จาก 372

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เพือจะไดน้ าํ มาพฒั นาโลกของจิตวิญญาณให้สวยงาม แสวงหา ความรักและความอบอุ่นจากสิ งต่างๆ ฝ่ ายสามีซึงไดฟ้ ังถึงเรืองราวต่างๆในโลกมนุษย์ รู้สึกกระเทือนใจ ยิ งนกั “หรือว่าคนในโลกมนุษย์ไม่รู้จกั สาํ นึกว่าช่วงชีวิตอนั สนั ทีอยใู่ น โลก ควรจะไปทาํ ในสิงทีมคี วามหมาย?” “ไม่หรอก คนส่วนใหญ่ยงั หลงใหลมวั เมาเหมือนอยใู่ นความฝัน เหมือนกบั ว่าพวกเขาไม่รู้จกั แก่ไม่รู้จกั ตายเพียงแต่เมือความตาย มาถามหาแลว้ ถึงจะเศร้าโศกร้องไหค้ รําครวญ” ภรรยาตอบ สองสามีภรรยาคยุ กนั ถึงชีวิตอนั สนั ในโลกมนุษย์ แลว้ คน เหล่านนั ไม่รู้จกั ใชช้ ีวติ อยา่ งสวยงามและมีความรัก ไม่รู้จกั ทาํ สิง ซึงมีความหมายกบั ชีวิต ในใจเกิดความรู้สึกเสียดายเป็นอยา่ งยิง ฝ่ ายภรรยาพดู ขึนว่า “พวกเราอยา่ พูดถงึ เรืองราวของโลกมนุษย์ ดีกว่า มา ขา้ จะกลดั ดอกไมเ้ พิมให้เจา้ อีกดอกพูดพลางนางก็บิน ลงจากตน้ ไมอ้ นั สูงใหญ่นนั เมือนางบินลงมาใกลถ้ ึงพืนทีปดู ว้ ย หนา้ 373 จาก 373

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา กอ้ นเมฆ จึงรู้สึกว่าเหยยี บไม่ถกู กอ้ นเมฆแลว้ ก็เหมือนกบั สะดุด อะไรสกั อยา่ ง แลว้ ทงั ตวั กล็ อยละลอ่ งดงั ดอกไมท้ ีร่วงหล่นลง ผา่ นกอ้ นเมฆไปทีละชนั ทีละชนั ลงไปเรือยๆกุหลาบตืนขึนมา จากความฝัน มองไปรอบๆตวั ถึงรู้ว่าตวั เองไม่ไดอ้ ยบู่ น ความสุกสว่างและความสวยงามของสวรรค์ แต่อยใู่ นบา้ นทียงั ดู มืดสลวั อยู่ และคนทีนอนหลบั สบายอยขู่ า้ งๆตวั นนั คือลกู สาวคนเลก็ ซึงใบหนา้ ยงั ดแู ฝงไวด้ ว้ ยรอยยิ มอ่อนๆ หล่อนนึกถึงสามีทีเพือปากทอ้ งและความเป็นอยขู่ องทกุ คนใน ครอบครัวขณะทีฟ้ ายงั ไม่สาง กอ็ อกไปทาํ งานอยใู่ นทอ้ งนาแลว้ นางหยบิ เสือผา้ สวมแลว้ ก็ไปเดินเล่นอยใู่ นสวนบริเวณบา้ น ได้ กลิ นหอมอ่อนๆของดอกราตรี โชยผา่ นเขา้ มา หล่อนคิดในใจ “เมือกีเป็นความฝันบนสวรรค์ หรือเป็นความฝันในโลกมนุษย”์ มองไปรอบๆตวั ทอ้ งฟ้ ากวา้ ง ใหญ่ไร้ขอบเขต มีแต่ความเงียบสงบไม่มีคาํ ตอบใดๆให้กบั ตวั เอง หนา้ 374 จาก 374

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา หล่อนคิดต่อไปอีก“เรืองทีอยบู่ นสวรรคเ์ ป็นความจริง หรือเรือง ทีอยใู่ นโลกถึงจะเป็นความจริงนะ” มองไปทีฟ้ า ก็เห็นแต่ดวงดาว กระพริบแวววบั ไปมา เงียบไม่มีคาํ ตอบเช่นเคย เมือนางเฝ้ าถามตวั เองอยนู่ นั แสงแรกของพระอาทิตยไ์ ดส้ าดส่อง มากระทบกบั กอ้ นเมฆ ผา่ นมายงั พืนโลก กหุ ลาบยงั จาํ คาํ พูดใน ความฝันไดว้ ่า “หรือว่าคนในโลกมนุษยไ์ ม่ไดร้ ู้สาํ นึกเลยว่าช่วงชีวิตอนั แสนสนั นนั ควรจะทาํ ในสิงทีมีความหมายกบั ชีวิต? ไปพฒั นาโลกของจิต วิญญาณให้ดีขึน แสวงหาความรักความอบอุ่นจากสิงต่างๆร้อยปี ก็ปล่อยให้ผา่ นไปอยา่ งนีเฉยๆโดยเปล่าประโยชน”์ ไดย้ นิ เสียงของลกู ทีตืนขึนมาเรียกหาแม่ นางคิดในใจว่า “หาก สามารถใชช้ ีวิตอยา่ งมีความหมาย โลกมนุษยก์ ็คือสวรรค์ หากไม่ สามารถใชช้ ีวิตอยา่ งมีความหมายสวรรคก์ ็คอื โลกมนุษย”์ ทีมา จากอินเตอร์เนต็ หนา้ 375 จาก 375

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา สิงดีๆควรนาํ มาแบ่งปัน มีแม่ชีท่านหนึง เพราะศรัทธาในพทุ ธศาสนามาก จึงไดส้ ร้าง พระพทุ ธรูปมาองคห์ นึง พร้อมกบั เคลือบองคพ์ ระดว้ ย ทองคาํ เปลวเหลืองอร่ามไปทงั องค์ ไม่ว่าท่านจะไปทีไหนจะนิมนตพ์ ระพุทธรูปองคน์ ีไปดว้ ยเสมอ พระพทุ ธรูปองคน์ ีเหมือนกบั ศูนยร์ วมความศรัทธา ความหวงั และจิตใจ แมแ้ ต่ชีวิตของท่านก็ฝากรวมไวใ้ นองคพ์ ระนี ผา่ นไปหลายปี แม่ชีท่านนีก็อยปู่ ระจาํ ทีวดั ในชนบทแห่งหนึง ภายในวดั มีพระพทุ ธรูปมากมาย ก็มีกระจกใสครอบไว้ ท่านเลย หากระจกใสมาครอบไวบ้ า้ ง ท่านคิดจะไม่ใหค้ วนั ธูปทีจุดบชู า ลอยไปทีพระองคอ์ ืนๆ แต่ในบริเวณ ทีกวา้ งๆอยา่ งนีจะไม่ใหค้ วนั ธูปลอยไปทวั ไดอ้ ยา่ งไร? คิดไปคิดมาเลยคิดจะทาํ ท่อขึนมาเพือให้ควนั ธูปเขา้ ไปทีองคพ์ ระ ของตวั เองทีเดียว นอกจากพระของตวั เองแลว้ ท่านไม่เคยมอง หรือกราบไหวพ้ ระองคอ์ ืนเลย หนา้ 376 จาก 376

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา มีคนติว่า ทาํ อยา่ งนีไม่เป็นการสมควร ทาํ ใหเ้ กิดการเลือกเขาเลือก เรา ทาํ อยา่ งนีทาํ อยา่ งไรก็ภาวนาใหเ้ กิดผลไม่ได้แตแ่ ม่ชีทา่ นนีก็ หาไดฟ้ ังคาํ ตกั เตือนของใครไม่ ผลสุดทา้ ยพระพทุ ธรูปองคน์ นั ถกู ควนั ธูปจบั จนดาํ ไปทงั องค์ ดู แลว้ หมองจนหมดราศี หนา้ 377 จาก 377

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา บทเรียนชีวิตหา้ บท บททีหนึง… ฉนั เดินไปทีทอ้ งถนน ทีฟตุ บาทมีหลุมลึกอยหู่ ลมุ หนึง ฉนั เผลอตกลงไปในหลมุ นนั ฉนั เดินผดิ ทางแลว้ ฉนั หมดหวงั แลว้ นนั ไม่ใช่ความผดิ ของฉนั ตอ้ งเสียแรงไปไม่ใช่นอ้ ยถึงจะปี นป่ าย ขึนมาได้ บททีสอง … ฉนั เดินไปบนถนนเหมือนกนั ทีฟตุ บาทมีหลมุ ลึก ฉนั ทาํ เป็นมองไม่เห็น แต่ก็ตกลงไปจนได้ ฉนั แทบจะไม่เชือตวั เองว่า ฉนั จะตกลงไปในทีมีลกั ษณะเดิมได้ แต่นนั ก็ไม่ใช่ความผดิ ของฉนั แลว้ ก็ตอ้ งใชเ้ วลาอีกไม่นอ้ ยถึงจะปี นขึนมาได้ บททีสาม ฉนั เดินไปในถนนทีมีลกั ษณะเดียวกนั อีก หนา้ 378 จาก 378

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา บทฟตุ บาทมีหลมุ ลึกเช่นเดียวกนั ฉนั ก็มองเห็นหลมุ ลึกนนั แต่ฉนั ก็ตกลงไปจนได้ มนั เหมือนกบั เป็นธรรมเนียมเสียแลว้ ฉนั ลืมตาขึนมาดู ฉนั รู้ว่าฉนั อยทู่ ีไหน นนั เป็นความผิดของฉนั ฉนั จึงรีบปี นขึนมา บทเรียนทีสี … ฉนั เดินไปบนถนนทีเหมือนกนั บนฟุตบาทมีหลมุ ลึกหลุมหนึง ฉนั เดินออ้ มผา่ นหลุมนนั บทเรียนทีห้า ... ฉนั เดินไปทีถนนอีกสายหนึง ฉนั นึกเอาเองว่าเดินไปบนความอิสรเสรี แต่เมือพบกบั ความเคยชินเดิมๆ ฉนั ก็กลายเป็นทาสของมนั อีก หนา้ 379 จาก 379

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา แมว้ ่ามนั จะเป็นเช่นนนั แต่การรู้สาํ นึกจะทาํ ให้ค่อยๆเกิดความ รู้ตวั ขึนมาได้ เมือเราสงั เกตเห็นว่าตวั เองยงั ถลาํ ลึกลงไปตามความเคยชินเดิมๆ ก็จะคิดอยากจะกระโดดออกมาจากหลุมนนั แน่นอน บางทีเราอาจจะยงั ตกลงไปไดอ้ ีก แต่เมือตงั สติได้ปลอ่ ยเวลาผา่ นไปสกั ระยะหนึง เราก็จะกระโดดออกมาได้ ทาํ ใหม้ ีมีการเปลียนแปลงเกิดขึน หนา้ 380 จาก 380

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา สองมือกาํ จนแน่น จะกาํ ไดส้ กั เท่าไหร่ มีอุบาสกท่านหนึงมาปรับทุกขก์ บั พระอาจารยว์ ่า ภรรยาของ ตวั เองเป็นคนตระหนีถีเหนียวมาก ไม่ว่าเรืองอะไร หล่อนจะไม่ ยอมจ่ายแมแ้ ต่สตางคแ์ ดงเดียว ขอให้พระอาจารยช์ ่วยไปทีบา้ นชี ทางสว่างให้แก่หลอ่ น เพือให้หล่อนไดร้ ู้จกั ทาํ บญุ ทาํ ทาน และทาํ สิงทีเป็นกุศลบา้ ง พระอาจารยเ์ ลยไปทีบา้ นของอุบาสกท่านนนั ภรรยาของเขา ออกมาตอ้ นรับแลว้ ก็เห็นไดว้ ่าเป็นคนตระหนีถีเหนียวจริงๆ เพราะแมแ้ ต่นาํ ชายงั ไม่นาํ มาตอ้ นรับ พระอาจารยจ์ ึงกาํ มือขึนมาขา้ งหนึงแลว้ ถามว่า สีกา ถา้ หากมือ ของขา้ เป็นอยา่ งนีทุกวนั เจา้ รู้สึกว่าเป็นอยา่ งไร?” “ถา้ หากเป็นอยา่ งนนั ทุกวนั ก็เป็นเรืองแปลกประหลาด” หนา้ 381 จาก 381

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา และพระอาจารยก์ ็แบมืออก แลว้ ถามว่า “ถา้ เป็นอยา่ งนีทุกวนั จะ เป็นอยา่ งไร?” “อยา่ งนีก็เป็นเรืองแปลกประหลาดเช่นกนั ” “สีกา เจา้ พูดไม่ผดิ มือหากกาํ ตลอดเวลา หรือแบตลอดเวลา ก็เป็น เรืองทีผิดแปลก ดว้ ยเหตุและผลเดียวกนั ในดา้ นทรัพยส์ ินเงิน ทอง หากรู้จกั แต่จะเอาไม่รู้จกั ทาํ บุญทาํ ทานบา้ ง เป็นเรืองผิด แปลก หรือรู้จกั แต่บริจาค ไม่รู้จกั เกบ็ สะสมก็เป็นเรืองผิดแปลก เงินตอ้ งมีการไหลเวียน มีการไหลเขา้ ไหลออกเมือตวงเขา้ มาก็ ตอ้ งใหม้ ีออก ภรรยาของอุบาสกท่านนนั ฟังแลว้ กเ็ ขา้ ใจ และรู้ถึงหลกั การของ การจดั การทรัพยส์ ินเงินทอง หนา้ 382 จาก 382

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ยงั โกรธอยหู่ รือเปล่า? หญิงคนหนึงมีนิสยั แปลกประหลาด เรืองใหญ่หรือเรืองเลก็ นอ้ ยก็ ทาํ ให้หล่อนโกรธเป็นฟื นเป็นไฟได้หล่อนเองกร็ ู้ซึงถึงนิสยั ของ ตวั เองดี แต่ก็ไม่สามารถควบคมุ ตวั เองไม่ใหโ้ กรธได้ มีเพือนแนะนาํ หล่อนว่า “วดั ทีอยใู่ กลๆ้ นีมีพระบรรลธุ รรมขนั สูง อยทู่ ่านหนึงเจา้ ทาํ ไมไม่ไปเล่าสิงทีเจา้ เป็นใหท้ ่านฟังและจะได้ ขอคาํ ชีแนะจากท่าน” หญิงคนนนั จึงไปหาพระท่านนนั เพือจะลองใหท้ ่านชีแนะดู เมือพบกบั พระท่านนนั หญิงคนนนั จึงเล่าเรืองราวของตวั เองดว้ ย กิริยาท่าทีนอบนอ้ มและจริงใจ หวงั เป็นอยา่ งยงิ ว่าจะไดร้ ับการ ชีแนะอยา่ งดี พระรูปนนั ก็ตงั ใจฟังหลอ่ นพูดจนจบ เมือพูดจบแลว้ จึงให้หลอ่ นไปทีห้องหนึงแลว้ ขงั หล่อนไวใ้ นนนั ไม่พูดกล่าว อะไรแลว้ เดินจากไป หนา้ 383 จาก 383

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หญิงคนนนั คิดว่าถูกขงั อยใู่ นห้องนนั แลว้ จะไดย้ นิ คาํ ชีแนะจาก ท่าน ไม่คิดว่า ท่านไม่พดู อะไรสกั คาํ ซาํ ยงั ขงั ไวใ้ นหอ้ งทีมืดและ เยน็ ชืนอีก หญิงนนั โกรธจนใชเ้ ทา้ กระแทกพืนแลว้ ส่งเสียงด่า ออกมาดงั ลนั ไม่ว่าหล่อนจะด่าว่าอยา่ งไร พระรูปนนั ก็ไม่ไดส้ นใจอะไร หญิงคนนนั ด่าจนทนไม่ไหว จึง ร้องวิงวอนขอความช่วยเหลือ แต่พระรูปก็ไม่สนใจจะฟังอีก ยงั คงปล่อยให้หล่อนแสดงอารมณ์ต่อไป ผา่ นไปอีกนาน เสียงในห้องนนั เงียบลง พระรูปนนั ถามว่า “ยงั โกรธอยหู่ รือเปล่า?” หญิงนนั ตอบว่า ขา้ โกรธแต่ตวั เอง ทีไปเชือคนอืนทีแนะนาํ ให้มา หาท่าน” “ท่านไม่ให้อภยั แมแ้ ต่ตวั เองแลว้ เจา้ จะอภยั ให้คนอนื ได้ อยา่ งไร?” พระนนั ตอบ ผา่ นไปสกั พกั พระรูปนนั ถามอีกว่า“ยงั โกรธอยหู่ รือเปล่า?” “ไม่โกรธแลว้ ” หญิงนนั ตอบ หนา้ 384 จาก 384

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ทาํ ไมถึงไม่โกรธแลว้ ?” “ขา้ โกรธแลว้ จะมีประโยชนอ์ ะไร? ไม่ว่าจะโกรธอยา่ งไรก็ถกู ท่านขงั อยใู่ น ห้องมืดนีอยดู่ ”ี หญิงนนั ตอบ “เจา้ เป็นอยา่ งนียงิ น่ากลวั กว่า เพราะเจา้ กดข่มความโกรธของ ตวั เองไวเ้ มือระเบิดออกมาเมือไหร่กลบั จะยิงรุนแรงกว่าเก่า” พูด จบพระท่านนนั ก็เดินจากไปอีก เมือกลบั มาถามอีกเป็นครังทีสาม หญิงนนั ตอบว่า “ขา้ ไม่โกรธ แลว้ เพราะท่านไม่ควรคา่ ทีจะให้ขา้ โกรธ” “รากเหงา้ แห่งความโกรธของเจา้ ยงั คงอยู่เจา้ ยงั ไม่ไดห้ ลดุ พน้ ไป จากวงั วนแห่งความโกรธ” เวลาผา่ นไปอีกระยะหนึง หญิงคนนนั ถามขึนว่า “พระอาจารย์ บอกขา้ พเจา้ หน่อยไดไ้ หมว่า ความโกรธคืออะไร?” พระอาจารยไ์ ม่กล่าวอะไรออกมาอีก แต่มองไปเหมอื นกบั พระ อาจารยไ์ ม่ตงั ใจทจี ะเทนาํ ชาลงไปทีพืน หญิงคนนนั จึงเขา้ ใจแลว้ หนา้ 385 จาก 385

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ว่า ทีแทถ้ า้ ตวั เองไม่โกรธโกรธนนั จะมาจากไหน จิตใจสว่างโร่ ดว้ ยความรู้และเขา้ ใจ หากไม่มีสิงใดเลยตวั โกรธไหนเลยจะมี หนา้ 386 จาก 386

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ชีวิตอยทู่ ีไหน? ครังหนึงพระอาจารยเ์ ซนพดู กบั อบุ าสกท่านหนึงว่า “เหล่าพุทธะ ทงั หลายมกั จะพดู ถึงความมีในความไม่มี หาสิงทีมีความหมายใน ชีวิตจากความว่างเปล่าในสิ งทีไม่มีความหมายอะไร จนทีสุด ไดร้ ับความหลุดพน้ สรรพสิงในโลกลว้ นถูกผกู มดั จากความกงั วลและเป็นทกุ ข์เพราะ เหตนุ ีหากอยากจะแสวงหาจิตวิญญาณทีไม่ตายในอนาคตจาก ชีวิตทีมีความหมายในตอนนี จึงเหมือนกบั ควานหาพระจนั ทร์ใน นาํ แค่เพียงให้จิตจิตตนเองปราศจากสิงทงั ปวงกจ็ ะไม่เกิดความ หลงผิด” “ทาํ อยา่ งไรถึงจะใหจ้ ิตปราศจากทกุ สิง”อุบาสกนนั ถาม “ไม่ว่าจะเป็นกุศลหรืออกุศลความถูกหรือความผดิ ผลไดห้ รือ ผลเสียก็ไม่ตอ้ งไปคิด หรือไปเอาเรืองเอาราวกบั สิงตา่ งๆ” หนา้ 387 จาก 387

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “หากไม่คิด จะรู้ไดอ้ ยา่ งไรว่าจิตอยทู่ ีไหน” “ไม่ว่าเรืองราวจะเป็นอยา่ งไรใหค้ ิดไปแต่ในทางทีเป็นกุศล ไม่ไปในทางทีเป็นอกุศล หมนั ใชจ้ ิตพิจารณาสิงต่างๆ เจา้ ก็จะพบความผสมผสานระหว่างจิตกบั ชีวิต” พระอาจารยต์ อบ “ถา้ อยา่ งนนั คนตายแลว้ จิตอยทู่ ีไหน?” อบุ าสกนนั ถาม “ไม่รู้จกั เกิด แลว้ จะรู้จกั ตายไดอ้ ยา่ งไร?” “ตอนนีขา้ พเจา้ หาชีวิตของตวั เองไดแ้ ลว้ ” อบุ าสกนนั กล่าว “ชีวิตของเจา้ อยทู่ ีไหน?”พระอาจารยถ์ าม อุบาสกนนั อึกอกั ตอบไม่ถกู พระอาจารยเ์ ลยใชม้ ือขยมุ้ ไปทีอก ของอบุ าสกนนั แลว้ พดู ว่า “ก็อยตู่ รงนีนนั แหละ แลว้ ยงั จะคิดไป ถึงไหนอีก” “ขา้ พเจา้ ทราบแลว้ ขา้ พเจา้ ทราบแลว้ ” หนา้ 388 จาก 388

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา รู้หรือไม่รู้ ลูกศิษยท์ ่านหนึงเรียนถามพระอาจารยด์ ว้ ยความนบนอบว่า ลูกศิษย์ : ผปู้ ฏิบตั ิธรรมเมือรู้แจง้ แลว้ สภาพจิตและความรู้สึก สามารถบรรยายออกมาไดห้ รือไม?่ อาจารย์ : หากรู้แจง้ แลว้ ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ ลูกศิษย์ : เมือพูดออกมาไม่ได้เปรียบเหมือนกบั อะไร? อาจารย์ : เหมือนคนใบก้ ินนาํ ผงึ ลูกศิษย์ : เมือผปู้ ฏบิ ตั ิทียงั ไม่รู้แจง้ ถา้ บรรยายธรรมและเขียน คมั ภีร์นบั ว่าเป็นผเู้ ขา้ ใจ “เซน” หรือเปล่า? อาจารย์ : เมือยงั ไม่รู้แจง้ สิงทีพูดจะนบั ว่าเป็นการเขา้ ใจ”เซน”ได้ อยา่ งไร? ลกู ศิษย์ : เพราะเขาสามารถบรรยายธรรมไดอ้ ยา่ งลึกซึง และแจ่ม แจง้ ถา้ หากไม่นบั ว่าเขาเขา้ ใจ”เซน”แลว้ จะเหมือนอะไร? อาจารย์ : เหมือนนกแกว้ หดั พดู ภาษาคน ลูกศิษย์ : คนใบก้ ินนาํ ผงึ กบั นกแกว้ หดั พดู แตกต่างกนั อยา่ งไร? อาจารย์ : คนใบก้ ินนาํ ผงึ คือ “รู้”อปุ มาดงั คนดืมนาํ นาํ จะเยน็ หรือ ร้อนผดู้ ืมยอ่ มจะรู้อยแู่ ก่ใจดี นกแกว้ หดั พูดเป็นการไม่ “รู้” หนา้ 389 จาก 389

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เหมือนเดก็ หดั พูด ยอ่ มจะไม่เขา้ ใจความหมายของสิงทีพดู ลูกศิษย์ : เมือเป็นอยา่ งนี เมือยงั ไม่รู้แจง้ จะบรรยายธรรมฉุดช่วย ผคู้ นไดอ้ ยา่ งไร? อาจารย์ : พูดในสิงทีตวั เองรู้ไม่พดู ในสิงทีตวั เองไมร่ ู้ ลกู ศิษย์ : ตอนนีพระอาจารยร์ ู้แลว้ หรือยงั ? อาจารย์ : อาจารยเ์ หมือนคนใบก้ ินยาขม รู้รสขมแต่พดู ออกมา ไม่ไดแ้ ลว้ ก็เหมือนนกแกว้ หดั พูด พูดไดเ้ หมือนมาก หนา้ 390 จาก 390

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา รูปเหมือนพระอาจารย์ พระอาจารยท์ ่านหนึงก่อนทีจะมรณภาพ ไดเ้ รียกเหลา่ ลกู ศิษยม์ า พร้อมหนา้ แลว้ พูดว่า “อีกไม่นานขา้ ก็คงใกลจ้ ะจากพวกเจา้ ไปแลว้ ใครสามารถจะวาด รูปเหมือนสกั รูปใหอ้ าจารยไ์ ด?้ ” เหล่าลูกศิษยร์ ู้สึกเศร้าใจยิงนกั พร้อมกบั กลบั ไปวาดรูปให้พระ อาจารยพ์ วกเขากบั พระอาจารยพ์ บหนา้ กนั และทาํ กิจวตั รพร้อม กนั ตงั แต่เชา้ ยนั คาํ เสียงและเคา้ หนา้ ยอ่ มจะจะพิมพร์ อยอยใู่ นใจ นานแลว้ ดงั นนั แต่ละคนจึงวาดรูปออกมาดว้ ยกิริยาและหนา้ ตาที ต่างกนั บางคนก็วาดรูปออกมาในลกั ษณะทีเคร่งขรึม บางคนก็ วาดออกมาดว้ ยหนา้ ตาทีเปี ยมไปดว้ ยความ เมตตาและปรานี ไม่มีรูปไหนทีวาดออกมาแลว้ เหมือนกนั เลย พระอาจารยเ์ ห็นรูปแลว้ รู้สึกผดิ หวงั มาก กล่าวว่า “หลายปี ทีผา่ นมา ทาํ ไม พวกเจา้ ทีฝึกปฏิบตั ิธรรมกบั ขา้ ไม่มีใครวาดรูปไดส้ กั คน พวกเจา้ ลองดใู ห้ชดั เจนอีกสกั ครัง วาดไดเ้ หมือนอาจารยห์ รือเปล่า? ถา้ หนา้ 391 จาก 391

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา หากว่าวาดไดเ้ หมือน ก็เหมือนกบั ว่าไดเ้ คน้ คอฆ่าขา้ หากวาดได้ ไม่เหมือน ก็เผารูปไปเสียเถิด” ขณะทีเหล่าลกู ศิษยล์ งั เลไม่รู้จะทาํ อยา่ งไรดี ก็มีศิษยท์ ่านหนึงเดิน ออกมาขา้ งหนา้ พูดกบั พระอาจารยว์ ่า “อาจารย์ ดทู ีขา้ พเจา้ วาดซิ” ว่าแลว้ ก็ตีลงั กาครังหนึง แลว้ เดินออกไปอยา่ งสง่าผา่ เผย ในทีสุดพระอาจารยก์ ็ยิ มออกมาไดพ้ ร้อมกบั มองตามหลงั ศิษย์ นนั แลว้ พูดว่า “วาดไดด้ ี ขา้ เชือว่าต่อไป ศิษยค์ นนียอ่ มจะเหมือนขา้ แน่นอน ตงั แต่นีต่อไปก็ให้เขาดาํ รงตาํ แหน่งเป็นเจา้ อาวาสต่อไป หนา้ 392 จาก 392

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หลุดพน้ ดว้ ยตวั เอง ครังหนึงสงั ฆปรินายกองคท์ ี 2 พดู กบั ท่านตกั ม๊อว่า“ท่านอาจารย์ ช่วยทาํ ใหจ้ ิตใจศิษยส์ งบดว้ ยเถิด” “เอาจิตเจา้ ออกมาซิ” “ศิษยห์ าจิตตวั เองไม่พบ” “หากว่าหาจิตพบ นนั ก็ไม่ใช่จิตของเจา้ แลว้ ตอนนีขา้ ช่วยทาํ ให้ จิตเจา้ สงบแลว้ เจา้ เห็นหรือเปล่า” ท่านตกั มอ๊ ตอบ ผา่ นไปหลายสิบปี สงั ฆปรินายกองคท์ ี 3 พดู กบั องคท์ ี 2 ว่า “ท่าน อาจารยช์ ่วยใหข้ า้ ไดส้ ารภาพความผิดบาปดว้ ยเถิด” “เอาผดิ บาปของเจา้ ออกมาซี” ขา้ หาความผิดบาปไม่เจอ” “ตอนนีขา้ ไดช้ ่วยเจา้ แลว้ เจา้ เห็นหรือเปล่า?” ผา่ นไปอีกหลายปี ภิกษรุ ูปหนึงถามสงั ฆปรินายกองคท์ ี 3 ว่า “ทาํ อยา่ งไรถึงจะหลุดพน้ จากการยึดติดได”้ หนา้ 393 จาก 393

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “แลว้ ใครผกู มดั เจา้ ไวล้ ่ะ” “ไม่มีใครมาผกู มดั ขา้ พเจา้ ” “แลว้ เจา้ ทาํ ไมถึงตอ้ งมาของร้องใหช้ ่วยแกใ้ หห้ ลดุ พน้ ภิกษรุ ูปนนั ต่อมาคือ สงั ฆปรินายกองคท์ ี 4 ครังหนึงเมือสงั ฆปรินายกองคท์ ี 5 มอบบาตรและจีวรประจาํ ตาํ แหน่งให้ท่านเว่ยหล่างพร้อมกบั พูดว่า “หากไม่รู้จกั จิตของตนเอง ปฏิบตั ิธรรมไปก็ไม่มีประโยชน์ หากรู้จกั จิตของตนเองไดแ้ จ่มแจง้ ก็จะเห็นจิตเดิมแทไ้ ดเ้ อง” ชีวิตมีช่างไมว้ ยั เกษียณคนหนึง คิดว่าตวั เองคงจะถึงเวลาปลด เกษียณสกั ทีจึงบอกกบั นายจา้ งว่า “จะเลิกทาํ งานช่างสกั ที กลบั ไป อยกู่ บั บา้ นใชช้ ีวิตอยา่ งสงบสุขกบั ลกู เมีย นายจา้ งรู้สึกเสียดายและไม่อยากให้คนงานมีฝีมือดีๆตอ้ งจากไป จึงบอกใหเ้ ขาช่วยสร้างบา้ นให้อีกหลงั หนึงจะไดห้ รือเปล่า? หนา้ 394 จาก 394

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ช่างไมน้ นั รับปากว่าจะทาํ ให้ ขณะทีทาํ งานทกุ คนก็มองเห็นว่า ใจของเขาไม่ไดอ้ ยกู่ บั สิงทีทาํ เลย ใชแ้ ต่วสั ดทุ ีดอ้ ยคุณภาพ ซึงปกติช่างไมค้ นนีจะเป็นคน ละเอยี ดลออและใชข้ องทีมีคณุ ภาพทุกชิ นงานครังนีผลงานที ออกมาจึงคอ่ นขา้ งหยาบ เมือบา้ นสร้างเสร็จแลว้ นายจา้ งจึงมอบ กุญแจประตูบา้ นใหเ้ ขา “บา้ นนีเป็นของเจา้ นีคือของขวญั ทีขา้ มอบใหเ้ จา้ ” ช่างไมน้ นั ตกตะลึงจนตาคา้ ง รู้สึกละอายแก่ใจยงิ นกั ถา้ หากว่ารู้ แต่แรกว่าบา้ นหลงั นีเป็นของตวั เอง เขาจะทาํ ลกั ษณะอยา่ งนนั ทาํ ไม? เขาคงใชว้ สั ดทุ ีมีคุณภาพชนั เยยี ม และสร้างอยา่ งพิถพี ิถนั สุดฝีมือ สิงทีไดใ้ นตอนนี คือตอ้ งอยบู่ า้ นทีสร้างอยา่ งหยาบๆหลงั หนึง พวกเราก็มีพฤติกรรมอยา่ งนนั บ่อยๆ พวกเรามกั จะไม่ไดใ้ ส่ใจที จะสร้างชีวิตไม่ไดส้ งั สมอะไรไว้แต่กลบั ปล่อยใหเ้ วลาผา่ นไป อยา่ งไม่เสียดาย ไม่ใส่ใจทีจะใฝ่ กา้ วหนา้ ถึงจุดหวั เลียวหวั ตอ่ หนา้ 395 จาก 395

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา กลบั ไม่รุดไปขา้ งหนา้ จนเมือรู้สึกตวั ถึงจะรู้ว่า ตวั เองเขา้ ไปอยใู่ น บา้ นทีตวั เองสร้างไว้ อยา่ งไม่ตงั ใจแลว้ มาเป็นช่างไมก้ นั เถอะ คิดถงึ บา้ นของตวั เอง ตะปทู ีตอกลงไปทกุ วนั เหมือนกบั เพิมไมล้ งไปหนึงแผน่ หรือว่าสร้างหนา้ ต่างขึนมา สกั บาน ใชป้ ัญญาของท่านสร้างใหด้ ีๆ ชีวิตของท่าน คือสิง สิงประดิษฐช์ ิ นเดียวของท่าน ไม่สามารถทะลายลงแลว้ สร้างใหม่ได้แมจ้ ะมีชีวิตเหลืออยเู่ พียง หนึงวนั ในหนึงวนั นนั ก็ขอใหม้ ีชีวิตอยา่ งสวยงาม สง่าผา่ เผย มี ป้ ายทีกาํ แพงเขียนว่า (ชีวิตสร้างขึนมาไดด้ ว้ ยตวั เอง) หนา้ 396 จาก 396

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ใหญ่เลก็ ไม่แตกต่าง นกั บนั ทึกประวตั ิศาสตร์ราชวงศถ์ งั ไดถ้ ามพระอาจารยเ์ ซนว่า “ในพระคมั ภีร์เขียนไวว้ ่า เขาพระสุเมรุซ่อนเมลด็ พนั ธุผ์ กั กาด เมลด็ พนั ธุ์ผกั กาดบรรจุเขาพระสุเมรุทงั ลกู เป็นเรืองทีแปลก ประหลาดจนเกินไปแลว้ เมลด็ พนั ธุผ์ กั กาดเลก็ ๆจะหล่อหลอม รวมภูเขาทงั ลกู ไดอ้ ยา่ งไร ? แสดงว่านีไม่เขา้ ใจถึงหลกั การทีถกู ตอ้ ง คงจะเป็นการหลอกลวงผคู้ นมากกว่า” “มีคนพดู ว่า เจา้ อ่านหนงั สือไปแลว้ เป็นหมืนเล่ม มีเรืองเช่นนี หรือเปล่า?” “แน่นอน แน่นอน ขา้ พเจา้ อ่านไปเป็นหมืนเล่มจริงๆ” “ถา้ อยา่ งนนั หนงั สือทีอ่านไปเป็นหมืนเล่ม เวลานีอยทู่ ีไหน?” อาํ มาตยท์ ่านนนั ชีไปทีสมองแลว้ พูดว่า “ทงั หมดอยทู่ ีนี” “แปลกจงั ขา้ เห็นหวั ของเจา้ โตเท่าลกู มะพร้าวเท่านนั ทาํ ไมถึงใส่ หนงั สือไดถ้ ึงหมืนเล่ม สงสยั เจา้ ก็หลอกลวงผอู้ ืนหรือเปล่า?” หนา้ 397 จาก 397

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ตะแกรงสามอนั มีคนคนหนึงกระหืดกระหอบไปหานกั ปรัชญาท่านหนึง แลว้ พดู ขึนมาว่า “ขา้ มีข่าวจะมาบอกกบั ท่าน” นกั ปรัชญาชิงพูดขึนมาก่อนว่า “เรืองทีท่านจะเล่าร่อนผา่ นตะแกรงมาสามครังแลว้ หรือยงั ?” ชายคนนนั ไม่เขา้ ใจว่าหมายถึงอะไร? จึงถามขึนว่า “ตะแกรงสามอนั ตะแกรงสามอนั ไหน?” “ตะแกรงอนั แรกคอื ความจริง ข่าวทีท่านจะเล่าเป็นความจริงหรือ เปล่า?” ชายนนั ตอบว่า “ไม่รู้เหมือนกนั ขา้ ฟังมาจากทีเขาเล่า” นกั ปรัชญาพดู ต่อว่า “ตอนนีเจา้ ไปลองใชต้ ะแกรงอนั ทีสองไป ตรวจสอบดูข่าวทที ่านจะบอกขา้ แมจ้ ะไม่ใช่ความจริง แต่ก็ควร จะเป็ นข่าวทีมีเจตนาดี” ชายนนั ลงั เลสกั ครู่แลว้ พูดว่า“ไม่ เป็นเจตนาตรงขา้ มกนั เลย” นกั ปรัชญาพูดต่อว่า “ถา้ อยา่ งนนั เราใชต้ ะแกรงอนั ทสี าม หนา้ 398 จาก 398

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ขา้ จะถามเจา้ อีกครัง ข่าวทีทาํ ใหเ้ จา้ เร่งรีบอยา่ งนีเป็นข่าวสาํ คญั หรือเปล่า?” ชายคนนนั รู้สึกเขินนิดๆ แลว้ ตอบว่า “ไม่ไดส้ าํ คญั อะไร?” นกั ปรัชญานนั พูดต่อว่า “เรืองทเี จา้ จะเล่าใหข้ า้ ฟัง ไม่ใช่เรืองจริง แลว้ ก็ไม่ไดม้ ีเจตนาดี แลว้ ก็ไม่สาํ คญั งนั ก็อยา่ เล่าเลย ข่าวนนั จะ ไดไ้ ม่รบกวนจิตใจทงั ของเจา้ และของขา้ ” อยา่ ไดเ้ ชืออะไรง่ายๆต่อคาํ พูดทีมีผพู้ ูดใหร้ ้ายคนอืน นอกจากเจา้ จะรู้จริงๆว่าสิงนนั เป็นความจริง และไหนๆถา้ เจา้ รู้ความจริงแลว้ ก็ไม่จาํ เป็นตอ้ งนาํ เรืองนีไปเล่า ให้คนอืนฟังนอกจากเจา้ จะคิดว่าเรืองนีจาํ เป็นตอ้ งบอกให้ผอู้ ืน รับรู้และขณะทีเจา้ พดู พึงนึกไวเ้ สมอว่า เบืองบนก็กาํ ลงั ฟัง เรืองราวจากปากของเจา้ เหมือนกนั มีคาํ พงั เพยบทหนึงกล่าวว่า “คาํ พูดดีๆหนึงคาํ อาจทาํ ให้คนหวั เราะได้ คาํ พดู ร้ายๆหนึงคาํ ก็อาจทาํ ใหค้ นกระโดดขึนมาไดเ้ หมือนกนั ” หนา้ 399 จาก 399

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา บ่อยครังทีคาํ พดู ของเราทาํ ให้ผอู้ ืนไดร้ ับผลประโยชน์หรือเปล่า? หรือทาํ ความเสียหายให้ผอู้ ืน? หากก่อนจะพดู ไดผ้ า่ นการ ไตร่ตรองมาครังหนึงก่อนแลว้ เจา้ จะรู้ว่า มีหลายๆคาํ พดู ทีไม่มี ความจาํ เป็นตอ้ งพดู ออกมา การฝึกฝนเช่นนีบ่อยๆจะทาํ ให้เราสามารถควบคมุ ลิ นของเรา ไม่ให้พดู เพอ้ เจอ้ ออกมาแลว้ ไปทาํ ร้ายผอู้ ืน เมือคนเราสามารถ ควบคุมลิ นได้ก็สามารถควบคุมทกุ อยา่ งในตวั ได้ ในคมั ภีร์ก็มกั พูดว่า “พูดมากอาจผิดพลาดไดง้ ่าย รู้จกั สงบวาจาคือการมปี ัญญา ตอ่ แต่นีไป ขอใหเ้ จา้ ระวงั สิงทเี จา้ จะพูดออกมา ก็จะทาํ ให้นาวาชีวิตของเจา้ มุ่งหนา้ ไปสู่ทิศทางทีต่างจากเดิม หนา้ 400 จาก 400