ธรรมะ

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา วนั รุ่งขึน เจียซานมาหาพระอาจารยเ์ พอื ฟังคาํ ตอบ พระอาจารย์ ตอบว่า “คนใกลไ้ ม่ถาม คนถามไม่ใกล”้ หนา้ 501 จาก 501

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อุปนิสัยปัจจยั หวงถงิ เจียน เป็นอาํ มาตยแ์ ละเป็นนกั กลอน เขยี นบทกลอนและ บทความไวม้ ากมาย ศรัทธาและเลือมใสในพทุ ธศาสนา อีกทงั ยงั เป็นลูกกตญั ู มกั จะดูแลแม่ทีป่ วยเป็นอมั พฤกษด์ ว้ ยตนเอง แมเ้ มือรับตาํ แหน่งเป็นอาํ มาตยแ์ ลว้ ก็ยงั ทาํ หนา้ ทีนีเหมือนเดิม เมืออายไุ ด้ 26 ปี ก็ไดร้ ับมอบหมายให้ไปปกครองดแู ลหวั เมือง เมืองหนึง วนั หนึงขณะทีนอนพกั กลางวนั อยู่ ไดฝ้ ันเห็นตนเองเดินออกจาก ทีพกั ไปทีหมู่บา้ นแห่งหนึง เห็นหญิงชราคนหนึง กาํ ลงั ถอื ธูปเซ่น ไหวเ้ จา้ อยใู่ นปากก็พึมพาํ ๆไปมา เหมือนกบั กาํ ลงั เอย่ ชือบุคคลใด บคุ คลหนึงอยเู่ ขามองไปทีโตะ๊ ไหวเ้ จา้ ก็เห็นมีถว้ ยบะหมีขึนฉ่าย วางอยู่ยงั มีควนั ร้อนๆและส่งกลินหอมโชยมาเขาเลยหยบิ ขึนมา ทานอยา่ งไม่รู้ตวั ทานเสร็จแลว้ ก็เดินกลบั ทีพกั เมือตืนขึนมาก็ยงั จาํ ความฝันไดอ้ ยา่ งแม่นยาํ และทีน่าประหลาด คือในปากของเขายงั มีกลินหอมของขึนฉ่ายติดอยู่ หนา้ 502 จาก 502

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา รุ่งขึนอีกวนั เขาก็ฝันอีก ความฝันและเหตุการณ์ต่างๆยงั เหมือนเดิมและเมือตืนขึนมาก็ยงั มีกลินของขึนฉ่ายติดอยู่ เหมือนเดิม เขารู้สึกประหลาดใจมาก พร้อมกบั เดินออกจากทพี กั ไปตามทางเดินทีเดินในฝัน ขณะทีเดินอยเู่ ขารู้สึกว่าทางเดินนนั เหมือนในฝันทุกประการทีสุดเขาก็เดินมาถึงหนา้ บา้ นหลงั หนึง เห็นประตูปิ ดอยู่ จึงเคาะประตูเห็นหญิงชราผมขาวเปิ ดประตู ออกมา เขาจึงถามหญิงชรานนั ว่าวนั สองวนั ทีมา มีคนมาขอกิน บะหมีใช่หรือเปล่า? หญิงชรานนั ตอบว่า เมือวานเป็นวนั ครบรอบวนั ตายของลกู สาว ตอนทีลูกสาวยงั มีชีวิตอยู่ ชอบทานบะหมีขึนฉ่ายมาก ดงั นนั เมือ ครบรอบวนั ตายของทกุ ปี ก็จะนาํ บะหมีมาเซ่นไหว้และเรียกชือ ลกู สาวให้มากินอาํ มาตยน์ นั ถามว่า “ลกู สาวของท่านตายไปนานแค่ไหนแลว้ ?” “ยีสิบหกปี แลว้ ” อาํ มาตยน์ นั คิดในใจว่า “ปี นีขา้ ก็อายยุ สี ิบหก เมือวานก็เป็นวนั เกิดของขา้ ” หนา้ 503 จาก 503

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เลยถามหญิงชราเกียวกบั เรืองราวต่างๆของลกู สาวเขาอยา่ ง ละเอียด หญิงชรานนั เล่าว่าหล่อนมีลกู สาวเพียงคนเดยี ว ขณะทีลูกสาวยงั มีชีวิตอยรู่ ักการอ่านมาก มีความศรัทธาและนบั ถือศาสนามาก และก็เป็นลูกกตญั เู มือป่ วยหนกั ใกลต้ าย ลกู สาวยงั บอกกบั แม่ว่า จะตอ้ งกลบั มาหาแม่อีกครัง เมืออาํ มาตยน์ นั เดินเขา้ มาในบา้ น หญิงชราชีไปทีหีบไมแ้ ลว้ พดู ว่า “หีบไมน้ นั เป็นทีใส่หนงั สือทงั หมด แลว้ ปิ ดกุญแจลอ็ คไว้ แต่จนป่ านนียงั หากุญแจไม่เจอจึงยงั ไมเ่ คยเปิ ดออกมา” ทีน่าแปลกก็คือ อยๆู่ อาํ มาตยน์ นั ก็นึกออกว่ากญุ แจวางไวท้ ีไหน จึงหยิบมาแลว้ ไขออก ภายในหีบมีบทความเขียนไวม้ ากมาย เมือเขาอ่านดรู ู้สึกตกใจมาก เพราะทกุ ครังทีเขาสอบขอ้ เขียน ของทางการ ขอ้ เขียนของเขาเหมือนกบั บทความทีมีอยใู่ น กระดาษไม่ผดิ เพียนเลยแมแ้ ต่นิดเดียว หนา้ 504 จาก 504

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อาํ มาตยน์ นั จึงเขา้ ใจทุกอยา่ ง แลว้ หญิงชรานนั คือมารดาของเขา เมือชาติก่อนเขาจึงรับหญงิ ชรานนั กลบั บา้ น พร้อมกบั ปรนนิบตั ิ รับใชอ้ ยา่ งดี เช่นเดียวกบั มารดาของตนในชาตินี หนา้ 505 จาก 505

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ห่านคู่ มีอุบาสิกาท่านหนึงนาํ ห่านคู่หนึงไปปล่อยทีวดั แห่งหนึง เจา้ อาวาสทีวดั ไดก้ ล่าวอาราธนาพระรัตนตรัยและศีลห้าใหฟ้ ัง ห่านคู่นนั กม้ หนา้ นิงรับฟังอยา่ งตงั ใจเมือท่านกล่าวเสร็จ ก็เงยหนา้ ขึนแสดงถึงความปลืมปี ติทีไดฟ้ ัง ตงั แต่นนั มาห่านคู่นนั กลางวนั ก็จะเล่นนาํ อยใู่ นสระกลางคืนจะ คอยเฝ้ าเวรยามอยทู่ ีประตวู ดั ทุกวนั ทีมีการทาํ วตั รเชา้ ห่านคู่นนั ก็ จะตามกลุ่มคนเขา้ ไปในศาลาดว้ ยพร้อมกบั ยืดคอยาวออกมาแลว้ จอ้ งมองพระพทุ ธรูปอยา่ งไม่ให้คลายสายตา เมือไดย้ นิ เสียงสวดมนตร์ ก็จะนิงฟังอยา่ งสงบ เห็นผคู้ นเดินจงกรมก็จะเดินตามไปดว้ ย เป็นอยา่ งนีทกุ วนั จนเวลาลว่ งเลยไปถึงสามปี เชา้ วนั หนึงห่านตวั เมียเดินวนสามรอบทีหนา้ อโุ บสถ เงยคอขึนมองพระพุทธรูป ร้องเสียงดงั อยหู่ ลายครัง หนา้ 506 จาก 506

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา แลว้ ก็สิ นใจอยตู่ รงนนั หลงั จากทีตายแลว้ กย็ งั เหมือนนอนหลบั อยู่ คนในวดั จึงนาํ ไปใส่ในโลงไมแ้ ลว้ นาํ ไปฝัง ห่านตวั ผเู้ มือเห็นตวั เมียตายไป ทุกคาํ คืนก็จะร้องครวญคราง เหมือนกบั ยงั อาลยั อาวรณ์ตวั เมียอยู่ ไม่ยอมไปเล่นนาํ ทงั ไม่ยอมดืมกิน ลกั ษณะท่าทางเหมือนเจบ็ ปวดและเป็นทกุ ข์ แมจ้ ะดเู ศร้าโศก แต่ทกุ ๆเชา้ ก็ยงั เขา้ ไปทาํ วตั รเชา้ ทีศาลาเหมือน เมือก่อนทียนื เพง่ จอ้ งพระพทุ ธรูปอยา่ งนิงสงบ พระอาจารยเ์ ห็นท่าทางอ่อนลา้ และไม่มีความสุขของห่านตวั ผจู้ ึง พดู ว่า “เจา้ เจบ็ ปวดเพราะตอ้ งพลดั พรากจากผทู้ ีเป็นทีรัก แต่เจา้ ก็ยงั รู้จกั เพ่งจอ้ งพระพุทธรูปอยเู่ หมือนเดิมก็ควรจะสวดมนตร์นึกถึง พระเพือจะไดไ้ ปสู่ดินแดนสุขาวดี ขออยา่ ไดอ้ าลยั อาวรณ์กาย สงั ขารทีทาํ ใหเ้ กิดทกุ ขเ์ ลย” หนา้ 507 จาก 507

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หลงั จากทีฟังพระท่านกล่าวแลว้ เมือทุกคนไปสวดมนตร์ ห่านตวั ผนู้ นั โคง้ คอลงเหมือนกบั การคาํ นบั พระ แลว้ ก็เดินวนสามรอบ กระพือปี กแลว้ หุบปี กลง เก็บสองเทา้ ไว้แลว้ สิ นใจ หลงั จากห่านตวั ผตู้ ายแลว้ คนในวดั ก็ไดน้ าํ ไปใส่ในโลงไม้ พร้อมกบั พาไปฝังคู่กบั ตวั เมียในหลมุ เดียวกนั หนา้ 508 จาก 508

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา แรงบุญ มีหญิงชายคู่หนึง พบกนั และรักกนั เมือความรักสุกงอมจึง กาํ หนดวนั แต่งงานขึนก่อนทีจะถึงวนั งานฝ่ ายหญิงกลบั ไป แต่งงานกบั ผชู้ ายคนอืน ชายหนุ่มคนนนั ทนรับความ กระทบกระเทือนใจไม่ไหวถึงกบั ลม้ ป่ วยไปเลย คนในครอบครวั พยายามทุกวิถีทางทีจะหาทางมาเยยี วยาใหห้ ายป่ วย แต่ก็ช่วย อะไรไม่ได้ไดแ้ ต่มองอาการของเขาทรุดลงไปเรือยๆ วนั หนึงมีพระธุดงคเ์ ดินผา่ นไปแถวนนั รู้ความเป็นไปของเหตนุ ีจึงคิดจะชีทางสว่างให้ พระธุดงคร์ ูปนนั เขา้ ไปนงั ใกลๆ้ เตียงแลว้ หยบิ กระจกขึนมาบาน หนึงใหช้ ายหนุ่มคนนนั ดู ในความสะลึมสะลือนนั ชายหนุ่มเห็น หญิงสาวคนหนึงถกู ฆ่าตาย นอนเปลือยอยรู่ ิมชายหาด มีชายคนหนึงเดินผา่ นไปเห็น ส่ายหวั แลว้ เดินจากไปอยา่ งรวดเร็ว หนา้ 509 จาก 509

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ชายคนทีสอง ถอดเสือผา้ ของตวั เองไปปิ ดศพนนั เพือไม่ให้อจุ าด ตา แลว้ เดินผา่ นไป ชายคนทีสามผา่ นมาเห็นก็จดั การขดุ หลมุ แลว้ ฝังศพหญิงสาวนนั ตดั กลบั ไปอีกรูปหนึงเป็นยคุ ปัจจุบนั เขาเห็นหญิงคนรักของเขา กาํ ลงั อยใู่ นห้องหอกบั สามี ภายใตแ้ สงเทียนอนั โรแมนติค ชายหนุ่มไม่เขา้ ใจในเหตกุ ารณ์ทีเกิดขึน พระธุดงคน์ นั อธิบายใหฟ้ ังว่า ศพนนั คือหญิงสาวคนรักใน ปัจจุบนั ของเขา เจา้ คือคนทีสองทีผา่ นไปเห็นศพนนั แลว้ นาํ เสือ ไปปิ ดศพนนั มาในชาตินี จึงไดแ้ ต่ความรักจากหญิงสาว แต่ทีสุด แลว้ หญิงคนนนั ตอ้ งไปตอบแทนบุญคณุ ใหก้ บั อีกคนหนึงตลอด ชีวิต และชายคนนนั คือคนทีสามทีนาํ ศพหล่อนไปฝัง และคนๆ นนั คือสามีของหล่อนในปัจจุบนั ชายหนุ่มทีป่ วยอยเู่ ขา้ ใจในตน้ เหตุผลกรรมนนั อยา่ งชดั เจน ลุกขึนจากเตียงไดห้ ายป่ วยทนั ที สิงทีเป็นของท่าน ชา้ หรือเร็วก็ตอ้ งเป็นของท่าน สิงทีไม่ใช่เป็นของท่านทาํ อยา่ งไรก็ยอื ยดุ มาไม่ได้ หนา้ 510 จาก 510

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ใจและจติ พระรูปหนึงถามท่านราชครูว่า “เซนคือชือหนึงของใจ และใจก็คือพทุ ธะทีไม่มีเพิมไม่มีดบั แต่อาจารยเ์ ซนทงั หลาย ก็นาํ คาํ ว่า “ใจ” มาใชเ้ ป็น “จิต” เลยอยากจะเรียนถามท่านว่า “ใจ” และ “จิต” แตกต่างกนั อยา่ งไร?” “ยามหลงวนอยยู่ อ่ มมีความแตกต่าง แต่เมือรู้แจง้ แลว้ ก็จะไม่ แตกต่าง” พระรูปนนั ถามต่อว่า“ในคมั ภีร์บอกว่า จิตพทุ ธะเป็นสิงทีเทียง แต่ใจนนั ไม่เทียง แลว้ ท่านทาํ ไมถึงพดู ว่าไม่แตกต่าง?” “เจา้ เอาแต่ไปถกคิดแต่เรืองของคาํ พูดไม่คิดถึงหลกั การ เหมือนกบั หนา้ หนาวนาํ กลายเป็นนาํ แขง็ หนา้ ร้อนนาํ แขง็ กลายเป็นนาํ ยามหลงจิตเป็นใจ ยามรู้แจง้ ใจเป็นจิต จิตและใจก็ หนา้ 511 จาก 511

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เหมือนกนั อยแู่ ลว้ เพียงแต่ยามไม่รู้กบั ยามรู้แลว้ แตกต่างกนั ” ท่าน ราชครูตอบ ในศาสนาเรา จิตและใจมีคาํ เรียกอยมู่ ากมาย เช่น โฉมหนา้ ดงั เดิม จิตเดิมแท้ และอืนๆ นีเป็นวิธีการต่างๆทีจะทาํ ใหเ้ รารู้จกั ตนเอง หลงกบั รู้แมจ้ ะมีความแตกต่าง แต่จิตดงั เดิมไม่แตกต่าง เหมือนกบั ทองเมือมาหลอมเป็นต่างหู เป็นแหวนเครืองประดบั ที แตกต่างกนั ไปแต่ตวั เนือแทข้ องมนั ก็คือทองนนั เอง หนา้ 512 จาก 512

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา กินข้าวนอนหลบั มีนกั ปฏิบตั ิธรรมท่านหนึงถามพระอาจารยว์ ่า “ท่านมีเคลด็ ลบั การปฏิบตั ิธรรมทีลึกลาํ หรือเปล่า?” พระอาจารย์: มี นกั ปฏิบตั ิ : มีเคลด็ ลบั อะไรบา้ ง? พระอาจารย์: เมือหิวก็กินขา้ ว เมือง่วงก็นอน นกั ปฏิบตั ิ : คนทวั ไปก็ตอ้ งกินขา้ วนอนหลบั อยแู่ ลว้ แลว้ จะแตกต่างจากการปฏิบตั ิธรรมของท่านอยา่ งไร พระอาจารย์: ไม่เหมือน นกั ปฏิบตั ิ : ไม่เหมือนอยา่ งไร? พระอาจารย์: คนโดยทวั ไป เวลากินขา้ วก็คิดไปถึงเรืองราวต่างๆ ร้อยแปดพนั เกา้ เวลานอนก็ฟ้ ุงซ่านจนไม่เป็นอนั นอน กินขา้ วนอนหลบั ฟังไปเหมือนกบั เป็นสิงทงี ่ายๆแตจ่ ะมีสกั กีคน ทีกินอยา่ งมีสติ จิตไม่ส่ายไปคิดถึงสิงอืนๆหรือเวลาทาํ กิจกรรม อืน สติก็ไม่ไดจ้ ่ออยกู่ บั สิงทีทาํ จิตกลบั วิงไปอยทู่ ีอืนตามแต่กิเลส จะพาไป และเวลานอนก็นอนหลบั ไดอ้ ยา่ งสุขสงบไร้กงั วล หนา้ 513 จาก 513

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา จะเห็นไดว้ ่า สิงทีปกติเรียบง่ายทีสุด……. แต่จะปฏิบตั ิจนถึงสภาวธรรมทีเรียบง่ายสงบทีสุด จาํ เป็นจะตอ้ ง ผา่ นการฝึกฝนจิตจนถึงขนั ทีไม่ยึดติดกบั สิงใดๆสามารถปล่อย วาง และเขา้ ใจถึงความเป็นอนิจจงั ได้ หนา้ 514 จาก 514

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อะไรคอื มรรค เณรนอ้ ยรูปหนึง เมือใกลจ้ ะถึงเวลาทีจะบวชเป็นพระ จึงเดินทางไปหาพระอาจารยท์ ่านหนึง ขณะเมือเห็นพระอาจารย์ นนั ครังแรก ก็เห็นพระอาจารยน์ นั นอนพกั ผอ่ นอยู่ พระอาจารยเ์ ห็นเขา้ จึงถามว่า “เจา้ มาจากทีใด?” มาจากสถานทีปฏิบตั ิธรรม “รูปมงคล” แลว้ เจา้ เคยเห็นรูปมงคลหรือเปล่า? พระอาจารยถ์ าม “ขา้ พเจา้ ไม่เคยเห็นรูปมงคลใดๆ เห็นแต่เพียงท่านยไู ลทีนอนอย”ู่ ไดย้ นิ เณรนนั ตอบ พระอาจารยร์ ู้สึกแปลกใจมาก ถึงกบั ลุกขึนมา แลว้ ถามว่า “เจา้ มีอาจารยส์ อนอยแู่ ลว้ หรือเปล่า?” “มี” เณรตอบ “เป็นผใู้ ด?” เณรนนั ไม่ตอบ แต่แสดงความคารวะแลว้ พูดว่า “อากาศหนาวเยน็ หวงั ว่าท่านอาจารยจ์ ะระวงั รักษาสุขภาพ” หนา้ 515 จาก 515

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เณรถามต่อว่า “อะไรคือมรรค?” “จิตทีปกติคือมรรค” พระอาจารยต์ อบ “มีวิธีการใดทีจะทาํ ให้บรรลุถงึ ขนั นนั หรือเปล่า?” “เมือเกิดความคิดทีว่า “จะบรรลใุ หถ้ ึง” ก็เกิดมีการเอนเอียงไปขา้ ง หนึงแลว้ ” “หากปิ ดกนั ความคิดทีจะเกิดทุกทางแลว้ แลว้ เราจะเห็นหนทาง ไดอ้ ยา่ งไร?” เณรถาม พระอาจารยต์ อบว่า “หนทางนีไม่ไดอ้ ยทู่ ีว่ารู้หรือไม่รู้ รู้คือความคิดแบบคาดการไม่รู้ คือความตายดา้ น หากเจา้ สามารถทีจะปฏิบตั ิจนถึงขนั ทีปราศจาก ความสงสยั ใดๆ ก็เหมือนกบั จกั รวาลทีกวา้ งใหญ่ไพศาล ไร้ ขอบเขต ไร้ประมาณทาํ ไมจะตอ้ งถกู ผสั สะทงั หลายมาเป็นบ่วง รัดไว้ เณรนนั เมือไดฟ้ ังคาํ กล่าวของอาจารย์ก็ตงั ใจว่าจะบวชอยกู่ บั พระ อาจารยท์ ่านนี หนา้ 516 จาก 516

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา รู้จกั ถนอมสิงของ พระอาจารยส์ ามท่านเดินทางร่วมกนั ไปเทศนาโปรดญาติโยม ตามทีต่างๆวนั หนึงขณะทีกาํ ลงั คิดว่าจะเดินไปบิณฑบาตทีไหนดี ก็เห็นใบผกั สดๆลอยผา่ นธารนาํ ไป พระอาจารยท์ ่านหนึงพดู ว่า “ในนาํ มีผกั ลอยมา คิดว่าทีลาํ นาํ ดา้ นบนตอ้ งมีคนอาศยั อยแู่ น่ พวกเราเดินไปตามลาํ นาํ กนั เถอะ” พระอาจารยอ์ ีกท่านหนึงพดู ว่า“ใบผกั ทีงดงามและสดอยา่ งนี ปล่อยใหล้ อยนาํ ทิ งไปช่างน่าเสียดายยิงนกั ” พระอาจารยค์ นทีสามพูดขึนว่า “หมู่บา้ นและผคู้ นทีไม่รู้จกั ถนอมสิงทีมีอยไู่ ม่สมควรทีจะไป เทศนโ์ ปรดเลย พวกเราเดินทางไปบิณฑบาตทีอืนกนั เถอะ” หนา้ 517 จาก 517

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ขณะทีทงั สามกาํ ลงั จะเดินไปทีอืน ก็เห็นคนๆหนึงกาํ ลงั กระหืด กระหอบวิงมาแลว้ ถามว่า“ท่านอาจารย์พวกท่านเหน็ ใบผกั ลอย มาตามนาํ หรือเปล่า? เมือกีขณะทีกาํ ลงั ลา้ งผกั อยู่ ไม่ทนั ระวงั ใบผกั เลยลอยตามนาํ ไป ตอนนีเลยกาํ ลงั ตามหาอยู่ ไม่อยา่ งนนั คงเสียดายแย”่ พระอาจารยส์ ามท่านไดฟ้ ังแลว้ จึงตดั สินใจพร้อมกนั ว่า จะไป เทศนโ์ ปรดทีหมู่บา้ นนี การรู้จกั ถนอมสิงของคือการรู้จกั ถนอมความสุขมีแต่คนทีรู้จกั ถนอมความสุขถึงจะมีความสุข ขา้ วหนึงเมด็ ผกั หนึงใบ ไม่ไดอ้ ยู่ ทีราคาของสิงของ แตเ่ ป็นสิงมีค่าในมุมมองของชาวเซน หนา้ 518 จาก 518

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา . วธิ ีการเดียวกนั มีภิกษรุ ูปหนึงสร้างวดั แลว้ ตงั ตนเป็นเจา้ อาวาส รับลกู ศิษยไ์ ว้ หลายคนทุกๆวนั ก็จะใหเ้ หล่าลกู ศิษยอ์ ่านคมั ภีร์ ปัดกวาดดูแลวดั ดูแลสวนผกั กิจวตั รทีท่านทาํ บ่อยๆคอื นงั สมาธิทกุ วนั เหมือน พระอาจารยท์ ่านอืนๆแลว้ ก็นาํ บทโศลกต่างๆทีอ่านมาจากใน หนงั สือแลว้ ไปบรรยายใหล้ กู ศิษยฟ์ ัง ทุกๆวนั ในช่วงบ่าย ภิกษทุ ่านนีจะตอ้ งไปจาํ วดั ในกฏุ ิ เหล่าลูก ศิษยจ์ ึงถามว่า “ท่านอาจารย์ทาํ ไมตอ้ งจาํ วดั ในทกุ ๆบ่าย?” “ท่านขงจือ จะตอ้ งงีบหลบั ทกุ วนั เพือไปพบกบั ผรู้ ู้คอื ท่านโจวกง แลว้ นาํ คาํ สอนของผรู้ ู้มาถ่ายทอดให้ศิษยอ์ ีกตอ่ หนึง ขา้ ก็เช่นกนั ในความฝันขา้ ก็พบกบั ผรู้ ู้ไดเ้ หมือนกนั \" อาจารยต์ อบ บ่ายวนั หนึงอากาศค่อนขา้ งอบอา้ ว ขณะทีเหล่าลูกศษิ ยก์ าํ ลงั นงั สมาธิหลายคนนงั สปั หงก บางคนก็นงั หลบั ไปเลย ทา่ นอาจารย์ หนา้ 519 จาก 519

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เห็นจึงปลกุ ใหท้ ุกคนตืนแลว้ เทศนอ์ บรมว่า “การนงั สมาธิ ควรจะ มีจิตทีนิ งเหมือนนาํ พวกเจา้ ทาํ ไมถึงนงั หลบั ?” “พวกเราหลบั แลว้ ไปในฝัน ไปพบบณั ฑิตผรู้ ู้โบราณ เหมือนกบั ที ท่านขงจือไปพบท่านโจวกง” ท่านอาจารยต์ กตะลึง ทีลูกศิษยใ์ ชว้ ิธีการของตนเองสวนกลบั มา แต่ก็ยงั รักษาทีท่าแลว้ ถามว่า “แลว้ เหล่าบณั ฑิตแนะนาํ ชีแนะพวก เจา้ ว่าอยา่ งไร?” ในความฝันเมือพบกบั ผรู้ ู้ พวกเราถามว่า อาจารยข์ องพวกขา้ มา ขอคาํ ชีแนะจากท่านทุกวนั จึงขอให้ท่านชีแนะให้ความรู้กบั พวก เราบา้ ง แต่ท่านบณั ฑิตตอบว่า “ขา้ ไม่เคยไม่เคยพบกบั อาจารยข์ องพวกเจา้ เลย” หนา้ 520 จาก 520

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ซือขายสินค้า พระอาจารยท์ ่านหนึงเป็นพระทีเทศนเ์ ก่งมาก ทุกครังทีเทศน์ ผคู้ นจะมานงั ฟังเตม็ ศาลาวดั ดงั นนั บรรดาสานุศิษยจ์ ึงคิดจะสร้าง ศาลาให้ใหญ่ขึนเพือรองรับผคู้ นทีมาฟังธรรม มีผศู้ รัทธาท่านหนึงนาํ ทองห้าสิบตาํ ลึงใส่ถงุ นาํ มาถวายใหพ้ ระ อาจารยท์ ่านนนั เพือทีจะไดส้ ร้างศาลาใหม่ พระอาจารยร์ ับไวแ้ ลว้ ก็รีบไปทาํ งานต่อ อุบาสกท่านนนั เห็นกิริยาท่าทีแลว้ รู้สึกไม่ พอใจยงิ นกั เพราะว่าทองห้าสิบตาํ ลึงไม่ใช่จาํ นวนนอ้ ยๆ ถา้ นาํ มาให้คนทวั ไปใช้ก็ใชไ้ ดห้ ลายปี แต่พระอาจารยร์ ับแลว้ แมแ้ ต่คาํ ว่าขอบคุณยงั ไม่ไดเ้ อย่ คิดแลว้ จึงเดินตามหลงั พระ อาจารยไ์ ป แลว้ พดู ว่า “ท่านอาจารย์ ในถุงนนั ใส่ทองถึงหา้ สิบตาํ ลงึ ” “เจา้ บอกแลว้ นี ขา้ รู้แลว้ ” พระอาจารยต์ อบพลางเดินไปพลาง “ท่านอาจารย์วนั นีขา้ พเจา้ บริจาคทองห้าสิบตาํ ลึง มลู ค่าไม่ใช่ นอ้ ยๆ แต่ท่าน หนา้ 521 จาก 521

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา แมแ้ ต่คาํ ว่าขอบคุณยงั ไม่เอ่ยสกั คาํ ” “เจา้ ทาํ ไมเซ้าซีจงั เจา้ บริจาคให้กบั ศาสนา ทาํ ไมตอ้ งใหข้ า้ ขอบคุณ? เจา้ บริจาคก็เป็นการสงั สมบญุ กุศลของตนเอง หากเจา้ อยากจะให้ บญุ กุศลเป็นเหมือนกบั การคา้ ขา้ ก็จะเป็นตวั แทนของศาสนาพูด ว่า “ขอบคณุ ” แลว้ เจา้ ก็นาํ คาํ ว่า “ขอบคณุ ” พากลบั ไป ตงั แต่นีเจา้ กบั ศาสนาก็เหมือนกบั ซือขายสินคา้ “เงินถึงสินคา้ มา” หนา้ 522 จาก 522

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ให้ชีวติ ดํารงอยู่ต่อไป มีชายคนหนึง ขณะทียงั อยใู่ นวยั เยาวไ์ ดเ้ ห็นมารดาฆ่าตวั ตายต่อ หนา้ ต่อตา เพราะแกป้ ัญหาชีวิตไม่ตก ดงั นนั ความทรงจาํ ทีเลวร้าย อยา่ งนีจึงฝังอยใู่ นใจลึกๆของเขาตลอดเวลา ไม่ว่าจะทาํ อยา่ งไรก็ ไม่สามารถลบความทรงจาํ นีให้ออกไปจากใจได้ เมือเขาอายไุ ด้ 15 ปี นอ้ งชายของเขากไ็ ดฆ้ ่าตวั ตายอีก การตาย ของญาติสนิททาํ ให้เขาไดเ้ รียนรู้ถึงสิงทีผดิ ๆคิดว่า ความตาย เท่านนั คือทางสุดทา้ ยทีจะไปดงั นนั เขาจึงพยายามทีจะฆ่าตวั ตาย อยหู่ ลายครัง แต่ทุกครังก็มีผชู้ ่วยเขาไวไ้ ดท้ นั พระอาจารยท์ ีวดั เห็นหนุ่มนนั น่าสงสารจึงรับเขาให้มาอยทู่ ีวดั แต่ หนุ่มนนั ก็ยงั คิดเสมอว่าตวั เองอยไู่ ปก็ไร้ประโยชน์ มีชีวิตอยใู่ น โลกนีดว้ ยความเจ็บปวดสูต้ ายไปใหร้ ู้แลว้ รู้รอดดกี วา่ วนั หนึงพระอาจารยเ์ ห็นอาการอมทุกขต์ ลอดเวลาของเขาแลว้ พูด ว่า หนา้ 523 จาก 523

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “อาจารยช์ ่วยอะไรเจา้ ไม่ได้เจา้ ตอ้ งรู้จกั ช่วยเหลือตวั เอง เจา้ สามารถนงั สมาธิไดท้ กุ วนั แต่สิงทีอาจารยจ์ ะบอกเจา้ คือการนงั สมาธิก็ไม่มีประโยชน์อะไร” “เมือไม่มีประโยชน์อะไร แลว้ จะไปนงั สมาธิทาํ ไม?” “ก็เพราะไม่มีประโยชน์ ดงั นนั จึงตอ้ งนงั สมาธิ” พระอาจารยต์ อบ ทีสุดหนุ่มนนั จึงคิดขึนมาไดว้ ่าคนเรามีชีวิตอยไู่ ม่ใช่เพือนาํ มาใช้ ประโยชนแ์ ต่เป็นการให้ชีวิตดาํ รงอยตู่ ่อไป หนา้ 524 จาก 524

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา . อย่าลืมว่าตวั เจ้าคอื เจ้า มีสตรีนางหนึงเนืองจากเกิดเป็นลูกนอกสมรสของพอ่ แม่ จึงเป็น ทกุ ขเ์ ครียดกบั เรืองนีมาตลอด ไม่ว่าเจา้ หลอ่ นจะไปทางไหน ความคิดนีก็ติดตามเป็นเงาดาํ ตามตวั ไป ทาํ ร้ายจิตใจตนเองเสมอ มา วนั หนึงเมือหล่อนเครียดจนทนไม่ไหวจึงไปกระโดดนาํ เพือฆ่า ตวั ตายแต่ก็มีผชู้ ่วยไวไ้ ดท้ นั และแนะนาํ ใหห้ ล่อนไปทีวดั เพือ หาทางสว่าง สตรีนางนนั เลยไปหาพระอาจารยท์ ีวดั แห่งหนึง พร้อมกบั เล่า เรืองราวความเป็นมาต่างๆใหฟ้ ัง เมือพระอาจารยฟ์ ังจบก็ไม่พดู อะไร ไดแ้ ต่สงั ใหห้ ล่อนนงั สมาธิ นงั สมาธิผา่ นไปไดส้ ามวนั จิตก็ยงั ไม่สงบ กลบั รู้สึกอบั อายต่อ เรืองราวต่างๆของตวั เอง ยิงคิดยิงเครียดคิดจะไปหาพระอาจารย์ เพือจะด่าใหส้ ะใจ หนา้ 525 จาก 525

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “เจา้ คิดจะด่าขา้ ใช่ไหม? ขอให้เจา้ นงั สงบอีกสกั พกั ความคิดนีของเจา้ กจ็ ะหายไป พระ อาจารยร์ ีบพดู ก่อนทีหญิงนนั จะเอ่ยปากออกมา ทาํ ใหเ้ จา้ หล่อน รู้สึกแปลกใจและเกิดความนบั ถือขึนมาในใจ เลยทาํ ตามแลว้ นงั สมาธิต่อไป นงั ไปไดส้ กั พกั ก็ไดย้ นิ เสียงพระอาจารยถ์ ามมาเบาๆว่า “ก่อนที เจา้ จะเกิดมาเป็นลกู นอกสมรสเจา้ เป็นใคร?” สตรีนางนนั เหมือนกบั เส้นสายภายในสมองถูกกระตุกไปชวั ขณะ หล่อนใชส้ องมือปิ ดหนา้ ของตวั เองแลว้ ร้องไหเ้ สียงดงั ขึนมาว่า “ขา้ ก็คือขา้ ขา้ ก็คือขา้ ” หนา้ 526 จาก 526

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา กลนิ อายแห่งการฆ่า ราชวงศซ์ ่งมีนายพลท่านหนึง ขณะเมือทาํ สงครามเสร็จสิ น เคลือนพลผา่ นอารามแห่งหนึง เหล่าภิกษุในอารามรู้ดีว่า นายพล ท่านนีมุทะลุดุดนั ทกุ คนเลยหนีไปซ่อนจนหมด เหลอื แต่เจา้ อาวาสทีนงั สมาธิอยหู่ นา้ พระประธาน นายพลนนั เรียกท่าน ท่านก็ไม่สนใจแลว้ ก็ยงั ไม่ยงั ไม่สนใจจะ มองดว้ ยนายพลนนั เห็นแลว้ ก็โมโหยงิ นกั พดู ว่า “กองทพั ของขา้ ผา่ นมาทีนีทาํ ไมเจา้ แมแ้ ต่ทกั ทายสกั คาํ ก็ยงั ไม่ม?ี ท่านกลา้ เสียมรรยาทเช่นนีไม่รู้เลยหรือว่า คนทียนื อยเู่ บืองหนา้ เจา้ นี คือนายพลทีฆ่าคนไดโ้ ดยไม่ทนั ไดก้ ระพริบตาเลยหรือ?” พระอาจารยไ์ ดย้ นิ แลว้ จึงลืมตาขึนมา แลว้ พดู ว่า “นายพลทีขึน เสียงข่คู าํ รามต่อหนา้ พระ ช่างไร้มรรยาทสิ นดีแลว้ เจา้ ไม่กลวั เหตุ ตน้ ผลกรรมทีจะตอบสนองหรือ?” หนา้ 527 จาก 527

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “อะไรเหตตุ น้ ผลกรรมทีจะตอบสนองหรือไม่สนอง แลว้ เจา้ ไม่ กลวั ตายหรือ?” “แลว้ เจา้ ไม่รู้เลยหรือว่า คนทีนงั อยหู่ นา้ เจา้ นี เป็นพระทีไม่กลวั ความตายเลย นายพลท่านนนั รู้สึกอึงในความกลา้ ของพระอาจารยท์ ่านนี และก็ ถกู ความนิงสงบของท่านสยบใหย้ อมอยใู่ นทีพดู เสียงอ่อนขึนว่า “อารามใหญ่โตขนาดนี ทาํ ไมจึงเหลือท่านเพียงคนเดียว รูปอืนๆ ไปไหนกนั หมด?” \"เพียงแต่เจา้ ตีกลองขึนมา เมือคนอืนๆไดย้ ินเสียงกลองกจ็ ะ กลบั มา”พระอาจารยต์ อบ นายพลท่านนนั จึงตีกลองขึนอยา่ งรุนแรง ตีอยนู่ าน ก็ไม่มีผใู้ ดเดิน ออกมาจึงพดู ขึนว่า “ตอนนีก็ตีกลองแลว้ ทาํ ไมไม่เหน็ มีใครกลบั มาเลย?” หนา้ 528 จาก 528

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “เป็นเพราะว่าตอนทีท่านตีกลอง กลินอายแห่งการฆา่ แฝงอยอู่ ยา่ ง มากมายเจา้ ลองสวด “นะโมไปตีกลองไป แลว้ ดซู ิ” นายพลท่านนนั เลยตีกลองไปสวดไป ไม่นานพระทีแอบซ่อนอยู่ ตามทีต่างๆก็ค่อยๆทยอยออกมานายพลนนั รู้สึกแปลกใจยงิ นกั จึงถามพระอาจารยท์ ่านนนั ว่าชืออะไร เมือนายพลทา่ นนนั รู้ชือ แลว้ ถึงกบั คุกเข่า แลว้ กข็ อโทษอยา่ งนอบนอ้ มพร้อมกบั พดู ว่า “ทีแทค้ ือพระอาจารยท์ ีมีภมู ิธรรมสูงส่งและมีชือเสียงลือนามไป ทวั ท่านอาจารย์โปรดไดช้ ่วยชีแนะว่า“เมืออยใู่ นสงครามทาํ อยา่ งไรจึงจะชนะ?” “ขา้ ไม่รู้” พระอาจารยต์ อบ หนา้ 529 จาก 529

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ล้างหน้าปฏิวตั ใิ จ พระอาจารยท์ ่านหนึงเป็นคนเคร่งครัดปฏิบตั ิธรรมมาก ชวั ชีวิตของท่านไม่เคยทจี ะเบือหน่ายและเกียจคร้านต่อการ ปฏิบตั ิเมือลว่ งเลยเขา้ สู่วยั ชรา ก็มีข่าวมาจากทีบา้ นเกิดว่า หลานชายของท่าน วนั ๆเอาแต่กินเหลา้ เคลา้ นารีและเหลา้ ไม่ยอม ทาํ มาหากินทีบา้ นของพีสาวของท่านแทบจะหมดเนือหมดตวั แลว้ ผเู้ ป็นบิดาอยากจะนิมนตท์ ่านให้กลบั ไปเทศน์โปรด หลานชายเผือจะไดก้ ลบั เนือกลบั ตวั ประพฤติตนเป็นคนดีต่อไป พระอาจารยจ์ ึงเดินทางกลบั ไปทีบา้ นเกิด หลานชายเห็นหลวงลงุ กลบั มารู้สึกดีใจยงิ นกั สนทนาพูดคยุ กบั หลวงลงุ ถูกคอยิงนกั พระอาจารยน์ งั สมาธิอยบู่ นเตียงทงั คืนครันรุ่งเชา้ ก็จะลาจากไป พดู กบั หลานชายว่า “ขา้ คิดว่าขา้ คงแก่แลว้ จริงๆ สองมือก็สนั ตลอดเวลาเจา้ ช่วยผกู เชือกรองเทา้ ให้ขา้ หน่อยไดไ้ หม?” หลานชายดีใจทีไดป้ รนนิบตั ิหลวงลงุ ยิงนกั พระอาจารยก์ ล่าวว่า หนา้ 530 จาก 530

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ขอบใจนะ เจา้ ดซู ิ คนเราเมือยามแก่ สงั ขารกเ็ สือมลงไปทุกวนั ทกุ วนั เจา้ ตอ้ งดูแลรักษาตวั เองให้ดีนะ ฉวยโอกาสทยี งั หนุ่มยงั แน่น ประพฤติตนให้เป็นคนดี สร้างพืนฐานของชีวิตใหม้ นั คง” พระอาจารยพ์ ดู จบก็ลาจากไป ไม่เอ่ยตาํ หนิถึงความประพฤตทิ ี เลวร้ายของหลานชายแมแ้ ต่คาํ เดียว แต่ว่าตงั แต่นนั เป็นตน้ มา หลานชายของท่านก็ไม่เคยประพฤติตนเป็ นคนเสเพลอีกเลย หนา้ 531 จาก 531

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ลมพดั ธงสะบดั หรือจติ ไหว ท่านเว่ยหล่างหลงั จากรบั ตาํ แหน่งสงั ฆปรินายกองคท์ ี 6 ก็ หลบหนีการแยง่ ชิงบาตรและจีวรจากศิษยร์ ่วมสาํ นกั ไปอยกู่ บั พรานในป่ าถึง 15 ปี จึงกลบั เขา้ มาในเมืองอีก วนั หนึงขณะทีเดินผา่ นวดั แห่งหนึง ในวดั กาํ ลงั มีงานพิธีบูชาธง เพือให้เกิดความเป็นสิริมงคล ฝนตกตอ้ งตามฤดูกาล พืชพนั ธุ์ ธญั ญาหารอดุ มสมบรู ณ์ พิธีนีตอ้ งจดั ถึง 49 วนั ทกุ ๆวนั นอกจาก ช่วงหวั รุ่งหรือช่วงบ่ายทีหยดุ พกั ผอ่ นนอกจากนนั จะตอ้ งสวด มนตต์ ่อเนืองตลอดทงั วนั พิธีบชู าธงเริ มตน้ จะตอ้ งเชิญธงขึนสู่ยอดเสาธงนนั เป็นรูปยาวรี ทาํ จากผา้ แถบยาวๆ สีแดง นาํ เงิน ขาว และดาํ เขียนคาํ ว่า “พทุ ธะ” ไวด้ า้ นบน ดา้ นล่างทาํ เป็นพู่ยาวๆ7 เสน้ หากพู่เจด็ เสน้ นนั พนั รวมกนั เป็นเส้นเดียวกนั แสดงว่าพระโพธิสตั วเ์ ดินทางมาถึงแลว้ มารับเครืองสกั การะของปวงชน แลว้ กจ็ ะคุม้ ครอง ปกปักรกั ษาหมู่ผศู้ รัทธา ให้มีความสุขความร่มเยน็ ตลอดปี หนา้ 532 จาก 532

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หากปลายพู่เจด็ เส้นนนั เดียวคลาย เดยี วเป็นเส้นเดียวกนั สุดทา้ ยก็ คลายหมดแสดงว่าการบูชาธงครังนีไม่ไดบ้ รรลุจุดประสงค์ ยงั ตอ้ งใชว้ ิธีการขนั สูงต่อไป หลงั จากพิธีบชู าธงเสร็จสิ นลงท่านเจา้ อาวาสไดถ้ ามเหล่าลูกศิษย์ ว่า “พวกเจา้ ดนู นั ทาํ ไมธงถึงสะบดั ไปมา?” “เป็นเพราะธงพลิ วไหว” คนหนึงตอบ “ไม่ใช่ธงพลิ วไหวธงไม่ใช่สิงมีชีวิตจะพลิ วไหวไปมาไดอ้ ยา่ งไร เป็นเพราะลม” อีกคนตอบ “ทงั ธงและลม ก็ไม่ใช่สิงมีชีวิตเคลือนไหวไม่ได้ตอ้ งเป็นสองสิง รวมกนั จึงจะสะบดั ได”้ ท่านเว่ยหล่างเดินเขา้ มาคาํ นบั พร้อมกบั พูดว่า หนา้ 533 จาก 533

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “บางท่านว่าธงพลิ วไหวบางท่านว่าเป็นเพราะลม บางท่านว่าสอง สิ งรวมกนั แต่ขา้ พเจา้ ว่าเป็นเพราะจิตผดู้ ูไหวก็เท่านนั เอง หนา้ 534 จาก 534

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ไม่มเี วลาแก่ มีพระรูปหนึง หลงั จากทีไปศึกษาเล่าเรียนและไปฝึกปฏิบตั ิธรรม ตามสาํ นกั ต่างๆผา่ นไปถึง 20 ปี ก็กลบั มาอยกู่ บั พระอาจารยฝ์ ๋ อก วงตามเดิม เมือกลบั มาถึงก็บอกเล่าทกุ ขส์ ุขและสิงทีไดเ้ ล่าเรียนเพือทีจะให้ พระอาจารยท์ ดสอบว่าตวั เองปฏิบตั ิธรรมไปถงึ ไหนแลว้ พระ อาจารยน์ งั ฟังอยา่ งตงั ใจ ดว้ ยแววตาทีเตม็ ไปดว้ ยเมตตาจิต แลว้ ลูกศิษยก์ ็ถามพระอาจารยว์ ่า“20ปี ทีผา่ นมานี ท่านอาจารยท์ าํ อะไรไปบา้ ง?” “ทกุ วนั อาจารยก์ ็สอนศิษย์บรรยายธรรม เขียนคมั ภีร์ รู้สึกถึงสิงดี งามของทกุ วนั ทุกๆวนั ก็ทาํ แต่สิงทีเป็นสาระประโยชน์และมี ความสุข” หนา้ 535 จาก 535

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “พระอาจารยท์ าํ อยา่ งนีเหนือยและหนกั เกินไปแลว้ ควรจะตอ้ ง นึกถึงการพกั ผอ่ นบา้ ง ดูแลร่างกายและสุขภาพ มิฉะนนั ท่าน จะตอ้ งแก่แน่ๆ” พระอาจารยต์ อบว่า “ขา้ ไม่มีเวลาแก่ กลางวนั ตอ้ งคอยตอ้ นรับและบรรยายธรรม ใหก้ บั ผมู้ ีจิตศรัทธา กลบั มาทีห้องพกั ยงั ตอ้ งคอยอ่านขอ้ ความที ลกู ศิษยเ์ ขียนมาถามธมั มะ แลว้ ยงั ตอ้ งเขียนคมั ภีร์ ทกุ วนั ก็ตอ้ งอยู่ กบั สิงทีทาํ ทไี ม่รู้จกั หมดแลว้ ไหนจะยงั มีเวลาทีรู้สึกว่าแก่ ? คน บางคนแมจ้ ะยงั หนุ่มแน่น แต่กายและจิตทีอ่อนลา้ กร็ ู้สึกว่าตวั เอง แก่แลว้ บางคนอายมุ ากแลว้ แต่ในจิตยงั กลา้ แกร่ง ยงั รู้สึกมีกาํ ลงั วงั ชาเตม็ เปี ยม สุขภาพดีเยยี ม” ตอนรุ่งสางพระรูปนนั ไดย้ ินเสียงสวดมนตแ์ ละเสียงเคาะปลาไม้ แว่วแผว่ มาการปฏิบตั ิตนอยา่ งไม่รู้จกั เหนด็ เหนือยของพระ อาจารยโ์ ดนจิตใหก้ บั พระรูปนนั ยิงนกั ในหูยงั เหมือนกบั ไดย้ นิ พระอาจารยพ์ ดู ว่า “ขา้ ไม่มีเวลาแก่” หนา้ 536 จาก 536

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา การใชช้ ีวิตและปฏิบตั ิตนเช่นนีทาํ ใหผ้ คู้ นศรัทธาและเลือมใสยงิ นกั หนา้ 537 จาก 537

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หานซานกบั สือเต๋อ หานซานเป็นอบุ าสกทีอาศยั อยใู่ นวดั ไม่ไดบ้ วช ไม่ไดป้ ฏิบตั ิ ธรรมไดแ้ ต่แต่งกลอนผา่ นไปวนั ๆ ไม่ไดส้ นใจแมจ้ ะกินขา้ วปลา อาหารบางครังไปกินขา้ วทีเหลือๆจากในครัว จึงทาํ ใหร้ ู้จกั และ สนิทสนมกบั สือเต๋อซึงทาํ งานอยใู่ นครวั พวกเขาพดู คยุ ไดท้ กุ เรือง บางครังสนุกสนานจนลืมตวั พระและคนในวดั ต่างก็คิดว่า สองคนนี ไม่ค่อยจะเตม็ วนั หนึงขณะทีสือเต๋อกวาดลานวดั อยู่ ภิกษชุ รารูปหนึงถามเขาว่า “ชือของเจา้ คือสือเต๋อ เป็นชือทีท่านเจา้ อาวาสตงั ให้ แปลว่าเก็บ ไดเ้ พราะท่านเก็บเจา้ มาจากในป่ า แลว้ ชือจริงของเจา้ คืออะไร?” สือเต๋อวางไมก้ วาดแลว้ ไม่พดู อะไร แต่ในใจเตม็ ไปดว้ ยความเศร้า โศกภิกษชุ ราก็รู้สึกไม่คอ่ ยดี จึงไม่ไดถ้ ามอะไรตอ่ ไป แลว้ กเ็ ดิน เลียงไปหานซานอยใู่ กลก้ บั ทีนนั พอดี จึงทุบอกแลว้ ส่งเสียงดงั ว่า “สวรรค์ สวรรค”์ สือเต๋อจึงถามว่า “เจา้ ตะโกนอะไร?” หนา้ 538 จาก 538

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “บา้ นทางทิศตะวนั ออกมีคนตาย แต่ไปแขวนพวงหรีดทีบา้ นทาง ทิศตะวนั ตกเจา้ ไม่เคยไดย้ นิ คาํ นีหรือ?” ว่าแลว้ ทงั สองก็หวั เราะเสียงดงั กระโดดโลดเตน้ อยา่ งสนุกสนาน ทุกๆเดือนทีวดั จะจดั ใหม้ ีการปฏิบตั ิและบรรยายธรรม หานซาน และสือเต๋อก็มกั จะอยรู่ ่วมปฏิบตั ิดว้ ยเสมอ ขณะเมือทกุ คนสวด มนตเ์ สร็จแลว้ สือเต๋อพดู ขึนว่า “พวกเจา้ มาสวดมนตท์ ุกๆเดือน ทกุ ๆวนั สวดไดอ้ ะไรขึนมา บา้ ง?” ผบู้ รรยายธรรมวนั นนั โกรธมาก พร้อมกบั ด่าว่าต่างๆนานา หานซานซึงอยทู่ ีนนั ดว้ ยพดู ขึนว่า “ขา้ เคยไดย้ นิ มาว่า ไม่โกรธคือการถอื ศีล จิตสงบคอื การถือบวช ท่านพดู จาทาํ ร้ายจิตใจคน จิตเดิมแทข้ องพวกเรากเ็ หมือนกบั จิต ของท่าน เพียงแต่เราไม่ไดผ้ า่ นพิธีการบวชก็เท่านนั ” หนา้ 539 จาก 539

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ชงชา ขณะทีพระศิษยพ์ ีรูปหนึงกาํ ลงั ยกยามาใหพ้ ระศิษยน์ อ้ งทีนอน ป่ วยอยบู่ นเตียง พูดขึนว่า “ถึงเวลากินยาแลว้ ศิษยน์ อ้ ง” ศิษยน์ อ้ งค่อยๆลืมตาขึนมาแลว้ พดู ว่า “ศิษยพ์ ี ถา้ หากทิ งเปลือกเปล่าๆนแี ลว้ พวกเรายงั จะพบกนั ไดท้ ี ไหนอีก?” ศิษยพ์ ียิ มๆแลว้ พดู ว่า “ทีทีไม่เกิดไม่ดบั แลว้ แต่กรรมสมั พนั ธจ์ ะพาไป” “ท่านทาํ ไมถึงพูดจาไม่สร้างสรรคเ์ ลย ทาํ ไมไม่พูดวา่ ในจกั รวาล นีทกุ แห่งหนลว้ นแต่มีกรรมสมั พนั ธ์ เมือทกุ ๆทีเราก็พบกนั ได้ ทาํ ไมจะตอ้ งมาจาํ กดั ว่าจะตอ้ งไปพบกนั ทีๆไม่เกิดและไม่ดบั ” ศิษยพ์ ีไดย้ นิ พดู อยา่ งนนั แลว้ ก็ไม่พูดอะไร ลุกขึนยืนแลว้ หยบิ หมวกทาํ ท่าจะเดินออกไป ศิษยน์ อ้ งจึงถามว่า “หยบิ หมวกทาํ ไม?” หนา้ 540 จาก 540

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “กนั ลมกนั ฝน ใชป้ ระโยชน์ไดเ้ องแหละ” “เมือออกไปขา้ งนอก ลมพดั ทีเดยี วกบ็ ินไปแลว้ แลว้ จะทาํ อะไร ไดแ้ ลว้ กายเนือรวมทงั เปลือกนอกนี เมืออนิจจงั ของความเป็น ความตายมาถึงไม่ใช่กลายเป็นเถา้ ถ่านสูญสลายไปหรือ?” “อยา่ งนอ้ ยกย็ งั พอจะมีอะไรปกปิ ด คงจะมีประโยชนอ์ ะไรบา้ ง หรอก” ศิษยพ์ ีตอบ“ชีวิตใหญ่อยา่ งนี จะปกปิ ดอะไรไดส้ กั เท่าไหร่” “ศิษยน์ อ้ ง แมช้ ีวิตคนเราจะดูเหมือนว่างเปล่า ไม่มีอะไรน่า จะเหลอื ไวใ้ หอ้ าลยั อาวรณ์ แต่อยา่ งนอ้ ยก็ควรจะมีชีวิตอยอู่ ยา่ ง ให้มีรสชาติของการไม่ยดึ ติดและกงั วล ทาํ อยา่ งนีถึงจะมี ความหมายของชีวิตทีไม่ดบั ชวั นิรันดร์” ศิษยน์ อ้ งไดฟ้ ังแลว้ ก็คอ่ ยๆลกุ จากเตยี ง ไปหยบิ ใบชาจากลิ นชกั ลงใส่กาแลว้ เติมนาํ ศิษยพ์ ีเห็นแลว้ รีบเขา้ ไปประคอง “เจา้ คิดจะทาํ อะไร? ยงั ไม่หายไขล้ งจากเตียงทาํ ไม รีบกลบั ไปนอนเถิด” “ขา้ จะชงชา” หนา้ 541 จาก 541

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ชงชา ชงใหใ้ ครดืม?” “มีคนหนึงจะดืม” แลว้ ทาํ ไมคนนนั เขาไม่ชงเอง” ดีนะ ทีขา้ ยงั มีเปลือกเปล่าอนั นีอยู่ ยงั อยากมีชีวิตอยอู่ ยา่ งมีรสชาติ หนา้ 542 จาก 542

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เปรียบเทยี บใหญ่เล็ก มีพระธุดงคจ์ ากสองวดั ใหญ่ในประเทศเกาหลีเมือธุดงคม์ าเจอกนั เลยเดินทางไปธุดงคด์ ว้ ยกนั เมือนงั พกั อยใู่ ตต้ น้ ไมต้ น้ หนึง ต่าง คนต่างพดู ถึงวดั ของตนเอง พระรูปหนึงพดู ว่า “วดั ทีอยนู่ บั ว่าเป็นวดั ทีใหญ่ทีสุดและมีพระอาศยั อยมู่ ากทีสุด ในประเทศ” “พระอีกรูปหนึงพูดว่า “วดั ทีขา้ อยู่ทกุ ครังทีขา้ จะฉนั ขา้ ว ตอ้ งนงั เรือไปตกั แกงจืดทอี ีก ฟากหนึงแน่ะ” พระรูปทีหนึงพูดต่อว่า “ พวกเราทีอยใู่ นวดั เมือนงั ถ่ายทกุ ข์ตอ้ งคอยถึงสามนาที ถึงจะไดย้ ินเสียงอจุ าระกระทบนาํ ” บงั เอิญใตร้ ่มไมใ้ กลๆ้ กนั นนั มีพระอีกรูปหนึงนงั อยู่พูดขึนมาว่า “วดั ทีขา้ อยถู่ ึง หนา้ 543 จาก 543

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา จะเป็นวดั ทีใหญจ่ ริง เพราะพระทกุ รูปทีอยใู่ นวดั ลว้ นแต่มีความ ว่างเปล่าพวกเจา้ ทงั สองสามารถออกไปจากความว่างเปล่านีได้ หรือเปล่า?” หนา้ 544 จาก 544

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ปฏิบตั ธิ รรมสีสิบปี พระอาจารยท์ ่านหนึงสนใจเรืองของศาสนาตงั แต่ยงั เป็นเดก็ และก็ออกบวชตงั แต่ยงั อยใู่ นวยั หนุ่ม ศึกษาธรรมอยรู่ ะยะหนึง แลว้ ก็ขึนไปสร้างกระทอ่ มเป็นทีพกั อยบู่ นภเู ขาลกู หนึง ยามปกติก็จะดืมนาํ ในลาํ ธารแกก้ ระหาย ทุกวนั ฉนั เพลดว้ ยผลไม้ เพียงมือเดียวเท่านนั เป็นอยา่ งนีทกุ วนั จนเวลาล่วงเลยจากวนั เป็น ปี วนั หนึงมีชายตดั ฝื นเดินผ่านกุฏินนั เห็นพระอาจารยเ์ ขา้ จึงถาม ขึนดว้ ยความแปลกใจว่า “ท่านปฏิบตั ิธรรมอยทู่ ีนีนานแค่ไหนแลว้ ?” “ประมาณสีสิบหนา้ หนาวแลว้ ” “ท่านบาํ เพญ็ อยทู่ ีนีเพียงรูปเดียวหรือ?” \"ในป่ าลึกอยา่ งนี ภาวนาเพียงคนเดียวก็นบั ว่าเยอะแลว้ จะตอ้ งให้ มีคนเยอะๆทาํ ไม?” หนา้ 545 จาก 545

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “หรือว่าท่านไม่มีสหายธรรมเลยหรือ?” พระอาจารยเ์ ลยตบมือขึนสามครัง สิ นเสียงก็มีเสือกลุ่มหนึงเดิน ออกมา ชายตดั ฟื นเห็นแลว้ ก็สะดุง้ สุดตวั พระอาจารยบ์ อกว่าไม่ ตอ้ งกลวั แลว้ สงั ให้เสือเดินออกไป พระอาจารยพ์ ดู ต่อว่า “เจา้ คงเห็นแลว้ ซินะ สหายขา้ มีเยอะแยะ ภูเขาแม่นาํ ผนื ดิน ตน้ ไมต้ น้ หญา้ ไมด้ อก จิ งจอกหนอนเสือลว้ น แต่เป็นเพือนของขา้ ” ชายตดั ฟื นไดย้ นิ ไดเ้ ห็นแลว้ ก็รู้สึกศรัทธายิงนกั จึงตดั สินใจบวช เขา้ มาสู่ร่มกาสาวพสั ตร์ ตงั แต่นนั เป็นตน้ มาก็มีผมู้ าปฏิบตั ิธรรมหลงั ไหลเขา้ มาไม่ขาด สายทีนนั มีเมฆขาวลอยฟูฟ่ องผา่ นเขาเขียวขจี มีตน้ ไมใ้ บหญา้ อยู่ คอยตอ้ นรับผคู้ นมีเสือเดินกวางผา่ น มีนกบินมีเสียงแมลงหรีด ร้องเรไร ทีสุดก็กลายเป็นสาํ นกั ปฏิบตั ิธรรมทีเผยแพร่ลทั ธิเซน แห่งใหญ่แห่งหนึง หนา้ 546 จาก 546

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา พระพุทธองคเ์ คยตรัสกล่าวกบั พระอานนทเ์ รืองของลกั ษณะ อาการทีปรากฏหรือแสดงออกมาตามการกระทาํ ของคนเราใน ชาติปัจจุบนั เรืองนีมีอยวู่ ่าในสมยั พทุ ธกาลนนั พระพุทธเจา้ ทรงแสดงธรรมอยู่ ณ วดั พระเชตวนั มหาวิหาร ไดม้ ีอบุ าสก ๕ คนเป็นสหายกนั เดินทางมานงั ฟังธรรมของพระพทุ ธองค์ แต่ทว่ากิริยาอาการต่าง ๆ ของแต่ละคนนนั มีอาการแตกต่างกนั ไป โดยทีคนหนึงนนั นงั หลบั อีกคนก็เอานิ วนงั เขียนพืนดินเล่น คนหนึงก็นงั เขยา่ ตน้ ไม้ คนหนึงก็นงั แหงนดูดาวดูทอ้ งฟ้ าไม่สนใจอะไรเลย มีเพียงอุบาสกคนเดียวทียงั นงั ฟังธรรมะทีพระองคบ์ รรยายดว้ ย อาการสงบการทีแต่ละคนแสดงออกถงึ อาการเหล่านีจึงเป็น ประเดน็ ใหพ้ ระอานนทเ์ กิดความสงสยั เป็นอยา่ งมากจึงกราบทลู ถามพระพุทธเจา้ ว่า ทาํ ไมเหล่าอุบาสกทงั หลายคงไดแ้ สดงกิริยาที หนา้ 547 จาก 547

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา แตกต่างกนั เช่นนนั พระพุทธองคจ์ ึงตรัสเล่าอดีตชาติของแต่ละ บุคคลเอาไวว้ ่า.... อบุ าสกคนทีนงั แหงนดูทอ้ งฟ้ านนั เมืออดีตเคยเกิดเป็น พราหมณ์ ทีทาํ หนา้ ทีคอยบอกฤกษย์ ามต่าง ๆ ดว้ ยการนงั ดูดาวมาหลายร้อย ปี ถึงชาติปัจจบุ นั นีก็ยงั คงนงั มองทอ้ งฟ้ าดูดาวอยเู่ ชน่ นนั จึงไม่ได้ ยนิ ไดฟ้ ังธรรมะของพระองค์ ส่วนอบุ าสกคนทีนงั เขยา่ กิงไม้ตน้ ไมอ้ ยนู่ นั เคยเกิดเป็น วานร มาแลว้ หลายร้อยชาติเมือภพชาติปัจจุบนั ไดเ้ กิดมาเป็นคนก็ยงั นงั เขยา่ ตน้ ไมอ้ ยอู่ ยา่ งนนั ไม่ไดย้ นิ เสียงธรรมของพระพทุ ธเจา้ เช่นเดียวกนั อุบาสกคนทีเอานิ วเขียพืนดินเล่นนนั ในอดีตชาติก็ เคยเกิดเป็น ไสเ้ ดอื น มาแลว้ หลายร้อยชาติ เพราะมวั เอานิ วนงั เขียนบนพืนดินเล่นอยา่ งนนั ไม่สนใจอยา่ งอืนไม่ไดย้ นิ พระธรรม ทีพระพุทธองคส์ อน เป็นเพราะจิตและการกระทาํ เดิมของตนที เคยตวั และเคยกระทาํ มา ส่วนอบุ าสกคนทีนงั หลบั นนั ก็เคยเกิดเป็น หนา้ 548 จาก 548

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “งู” มาแลว้ หลายร้อยชาติ เขาเคยหลบั มาแลว้ หลายร้อยชาติใน สมยั ทีเป็นงู แมใ้ นชาติปัจจุบนั ก็ยงั นอนไม่อิมเสียทีแมแ้ ต่พระ ธรรมยงั ไม่เขา้ หูก็ยงั คงหลบั อยเู่ ช่นนนั ชาตินีก็เลยมีนิสยั หลบั มากเหมือนงูเช่นเดิม ส่วนอุบาสกคนสุดทา้ ยทีนงั ฟังธรรมดว้ ยจิตใจสงบ มีความเคารพ และศรัทธาในคาํ สอนของพระองคน์ นั ชายผนู้ ีเคยเกิดมาเป็น พราหมณ์ผรู้ อบรู้และศึกษาธรรมะ ปรัชญารวมทงั พยายามคน้ ควา้ หาความจริงมาแลว้ หลายร้อยชาติ จนมาบดั นีไดฟ้ ังธรรมของ พระพุทธเจา้ แลว้ จึงมีความยนิ ดีทีจะตงั ใจฟังดว้ ยดจี นไดด้ วงตา เห็นธรรมและบรรลเุ ป็นพระโสดาบนั การแสดงธรรมกถาบทนีของพระพทุ ธองค์ ทาํ ใหเ้ ราสามารถ นาํ มาพิจารณาคิดต่อไดว้ ่า อดีตชาติและการเวยี นว่ายตายเกิดนนั จะยงั คงมีอยแู่ ละมีอยจู่ ริงตามความเป็นไปของลกั ษณะจิตเดิมที เราเคยกระทาํ กรรมใด ๆ มา เราก็ยอ่ มเป็นไปตามผลกรรมนนั ๆ จากขอ้ สงั เกตนี เราทกุ คนสามารถศึกษาพฤติกรรมมนุษยแ์ ละ เปรียบเทียบอดีตชาติของคนเราไดม้ ากมายเป็นเบืองตน้ ซึงแบ่ง หนา้ 549 จาก 549

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ออกไปตามหลายลกั ษณะ ทีจะอธิบายให้ฟังและลองพิจารณากนั ดูว่า ตวั เรานนั มีอาการแบนี ลกั ษณะ นิสยั แบบนนั หรือไม่ ๑. แบ่งไปตามลกั ษณะนิสยั ความประพฤติ ลกั ษณะนิสยั ของคนเรานนั สามารถนาํ มาตงั สมมติฐานเรืองของ อดีตชาติได้ ซึงมกั จะเป็นขอ้ เปรียบเทียบบคุ คลถึงลกั ษณะนิสยั ที แตกต่างกนั แลว้ นาํ มาเปรียบเปรยเป็นลกั ษณะนิสยั ของสตั ว์ เพือใชส้ อนหรือตกั เตอื นตนว่า อยา่ ไดท้ าํ นิสยั เยียงสตั วเ์ ดรัจฉาน อีก เพราะเราเกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นผมู้ ีบุญแลว้ ในระดบั หนึง ก็ควรจะ มีลกั ษณะนิสยั อยา่ งมนุษย์ ซึงในครูบาอาจารยแ์ ละบรรพบรุ ุษ ตงั แต่ครังโบราณ ท่านทราบเรืองเหล่านีดี ท่านจึงมกั จะนาํ ขอ้ เปรียบเทียบนีมาใชส้ อนลูกหลานให้เป็นคนทีมีความประพฤติดี สมบูรณ์ ให้สร้างกรรมใหม่หนีกรรมเก่าเสีย และรู้แลว้ ก็อยา่ ไปทาํ อีก จะ ขอพูดในส่วนทีเกียวกบั สตั วก์ ่อน หนา้ 550 จาก 550