บุปผารัตติกาลแห่งฉางอัน 1-1-600

“ถา้ อยา่ งนนั ทา่ นนกั พรตหาวิธีลงเขาไดห้ รอื ไมเ่ ลา่ ” ฉาง หรงเอย่ ขดั อยา่ งราํ คาญ “พวกเรายงั อยากกลบั ฉางอนั ไปกินอาหารดีๆ สกั มืออยนู่ ะ ใครจะอยากคา้ งแรมบน เขารา้ งทรุ กนั ดารกนั แตพ่ วกเราจะเดินวนเวียนบนหบุ เขาทงั คืนเหมือนแมลงวนั ไรห้ วั ไมไ่ ดก้ ระมงั ขา้ แนะนาํ ใหท้ า่ นนกั พรตเก็บเรยี วแรงเอาไวด้ ีกวา่ ” “แคก่ ๆ” นกั พรตเกิดอาการสาํ ลกั ขนึ มา พวกฉางหรงไมส่ นใจไยดีเขาอีก ตา่ งแยกยา้ ยกนั ไปตงั กระโจมของตนเอง ลนิ เซียวมีคาํ สงั ลงมาวา่ เพือปอ้ งกนั ความเปลยี นแปลง ใดทีอาจเกิดขนึ ยามคาํ คืน และเพือใหม้ ีคนดแู ลซงึ กนั 50

และกนั พวกเขาจะแบง่ เป็นสองคนตอ่ หนงึ กลมุ่ ลนิ เซียวกบั ฉางหรงอยกู่ ระโจมเดียวกนั สว่ นนกั พรตนนั จะ แยกไปอยกู่ บั เวย่ ปอ สตรบี นกอ้ นหินยกั ษเ์ ฝา้ มองพวกลนิ เซียวยงุ่ วนุ่ วายโดย ไมข่ ยบั เขยือน แตว่ า่ สดุ ทา้ ยแลว้ นางก็ไมไ่ ดแ้ สดงทา่ ที น่าสงสยั อะไร เมือจดั แจงตงั กระโจมเรยี บรอ้ ยแลว้ ทกุ คนก็มานงั ตรง ลานวา่ งลอ้ มรอบกองไฟ ทาํ รา่ งกายใหอ้ บอนุ่ ไปดว้ ยกนั * หลกี หา่ งสามเซอ่ เป็นสาํ นวน หมายถงึ หลบใหไ้ กล 51

เทา่ ทีจะไกลได้ โดย 1 เซอ่ คือระยะทาง 30 หลี หรอื ประมาณ 15 กิโลเมตร ใชใ้ นการเดนิ ทพั ในสมยั โบราณทีทหารจะหยดุ พกั ทกุ 1 เซอ่ * ชวั ยาม เป็นหนว่ ยนบั เวลาของจีนในสมยั โบราณ เทา่ กบั 2 ชวั โมง ครงึ ชวั ยามจงึ เทา่ กบั 1 ชวั โมง * ดอกหลงิ หลนั หรอื ดอกลลิ ลแี หง่ หบุ เขา (Lily of the Valley) เป็นดอกไมส้ ขี าวรูปทรงคลา้ ยระฆงั ควาํ บรเิ วณกา้ นดอกมีพษิ อยดู่ ว้ ย * หลี (ล)ี เป็นหน่วยวดั ระยะทางของจีน เทียบระยะ ทางประมาณ 500 เมตร 52

* การละเลน่ วงสรุ า มกั เป็นการละเลน่ ทา้ เอาแพช้ นะ กนั ใครแพจ้ ะถกู ปรบั ใหด้ ืมสรุ า ไมไ่ ดม้ ีเจตนาจะปรบั โทษกนั จรงิ จงั เป็นการเลน่ กนั สนกุ ๆ สรา้ งบรรยากาศให้ ครกึ ครนื มากกวา่ * งดงามเพียงเปลือกนอก เปรยี บเปรยถงึ รูปกายภาย นอกทีงดงามอาํ พรางธาตแุ ทท้ ีโหดรา้ ยทารุณเอาไว้ มา จากวรรณกรรมเรอื ง ‘เหลยี วไจจืออี’ ของผซู งหลงิ กลา่ วถงึ ปีศาจรา้ ยทีมีเปลือกนอกเป็นหญิงสาวรูปโฉม งดงาม * ตเู้ จวียน หรอื ดอกอาซาเลีย (Azalea) คนไทย นิยมเรยี กวา่ ดอกกหุ ลาบพนั ปี เป็นไมด้ อกทีมีลาํ ตน้ ไม่ 53

สงู มาก ออกดอกเป็นพมุ่ หนา ดอกมีสสี นั สดใสและมี หลายสีขนึ อยกู่ บั สายพนั ธุ์ * จงั เป็นหนว่ ยมาตราวดั ของจีน เทียบไดร้ ะยะ ประมาณ 3.33 เมตร * ตาํ แหนง่ เจ็ดช่นุ ของงู คือสว่ นสนั หลงั ทีหา่ งจากสว่ น หวั ลงมาเจด็ ช่นุ เป็นตาํ แหน่งหวั ใจของงู ถือเป็นจดุ มรณะหากถกู ตีบรเิ วณนี ตอ่ มาจงึ มีสาํ นวน ‘ตีงใู หต้ ีเจ็ด ชนุ่ ’ หมายถงึ จะทาํ อะไรตอ้ งจบั จดุ สาํ คญั ใหไ้ ด้ ทงั นี ชนุ่ เป็นหน่วยวดั ความยาวของจีน เทียบความยาว ประมาณ 1 นิว 54

* ตา้ หลาง หมายถงึ บตุ รชายคนโต *เออ้ รห์ ลาง ซานหลาง ซือหลาง และอหู่ ลาง หมายถงึ ลกู ชายคนทีสอง คนทีสาม คนทีสี และคนทีหา้ ตาม ลาํ ดบั * ขนมปิงเหนย่ คืออาหารประเภทแปง้ อยา่ งหนงึ ใน สมยั ราชวงศถ์ งั เป็นขนมเปียะทีมีไสท้ าํ จากชีส * มีตาแตไ่ มร่ ูจ้ กั ภเู ขาไทซ่ าน หมายถงึ คนทีมีความรู้ นอ้ ย ประสบการณน์ อ้ ย แมค้ นเก่งกาจ มีฐานะตาํ แหนง่ สงู หรอื คนมีชือเสยี งมาอยตู่ รงหนา้ แลว้ กย็ งั ไมร่ ูจ้ กั คลา้ ยกบั สาํ นวนไทยทีวา่ ‘ตาไมม่ ีแวว’ 55

ตอนที 2 : บทที 1.2 แสงจนั ทรส์ าดสอ่ งลงมาทีหบุ เขา ทาํ ใหส้ รรพสงิ บนเขา ถกู อาบยอ้ มดว้ ยนาํ คา้ งแขง็ สเี งิน ลนิ เซียวมองเหน็ สหี นา้ ของทกุ คนแลดอู า้ งวา้ งก็รูส้ กึ สะทอ้ นใจ จงึ เอย่ ยมิ ๆ ขนึ “คาํ คืนนีคงยาวนานนกั พวกเราไมส่ มู้ าดืมสรุ า ใชก้ าร ละเลน่ วงสรุ า* สรา้ งความครนื เครงเป็นอยา่ งไร คราว ก่อนใครบอกไวว้ า่ นาํ สรุ าชนั เลศิ ติดตวั มาดว้ ยเลา่ คราว นีกอ็ ยา่ มวั แตซ่ กุ เกบ็ ไว้ เอาออกมาเถอะ” 56

พวกฉางหรงสง่ เสยี งขานรบั เหน็ ดว้ ย เวย่ ปอยมิ กวา้ ง แลว้ นาํ สรุ าขวดหนงึ ออกมาจากอกเสอื ทกุ คนพรอ้ มใจ กนั กรูเขา้ หา ลนิ เซียวนงั อมยมิ มองพวกเขาหวั เราะกนั ครนื เครง คดิ ทบทวนครูห่ นงึ ก็ชกั กระบีขา้ งเอวออกมา ใชแ้ ขนเสอื คอ่ ยๆ เชด็ ทาํ ความสะอาดตวั กระบี นกั พรตทีนงั อยขู่ า้ งหนงึ มองลนิ เซียวตาไมก่ ะพรบิ ก่อน จะเอย่ ชม “กระบีดี!” แลว้ วา่ ตอ่ “กระบีสะทอ้ น ประกายแสงหลากสีเลอื นราง เกรงวา่ คงไมใ่ ช่ของ ธรรมดากระมงั ” ฉางหรงมีประสาทสมั ผสั การฟังดีเยียม ไดย้ นิ คาํ พดู ของ 57

นกั พรตก็หนั กลบั ไปตอบวา่ “แนน่ อนอยแู่ ลว้ กระบีเลม่ นีเป็นกระบีเก่าแกแ่ ละศกั ดสิ ทิ ธินกั ไดย้ นิ วา่ ใชก้ าํ จดั ปีศาจปราบมารไดด้ ว้ ย อีกทงั เคยตดิ ตามเจา้ นายแตล่ ะ รุน่ เขา้ สสู่ นามรบ เป็นกระบีวเิ ศษทีหาไดย้ ากยงิ ในใต้ หลา้ เชียวละ่ ” นกั พรตไดย้ นิ ดงั นนั แววตาก็เป็นประกายวาววบั ขณะ กาํ ลงั จะเอย่ อะไรออกมา เงยหนา้ ขนึ ก็เหน็ ลนิ เซียวมอง สบตาแฝงความนยั ลกึ ซงึ หวั ใจพลนั สนั สะทา้ น คาํ พดู ที ใกลจ้ ะถงึ รมิ ฝีปากก็ถกู กลืนกลบั ลงไปอีกครงั ลนิ เซียวลอบหวั เราะเยน็ ชาอยใู่ นใจ พอเขาจะลกุ ขนึ เดิน กลบั กระโจม จๆู่ กไ็ ดย้ ินเสียงพวกฉางหรงเอะอะ โวยวาย 58

เขาหนั กลบั ไปมองอยา่ งระแวดระวงั เมือมองเหน็ ภาพ ตรงหนา้ ชดั เจนแลว้ กอ็ ดตะลงึ งนั ไปไมไ่ ด้ เขามองเหน็ เดก็ สาวซงึ เดมิ ทีควรจะนงั อยบู่ นกอ้ นหนิ เดิน มาหาพวกเขาเมือไรก็ไมร่ ู้ นางจอ้ งมองขวดสรุ าในมือ พวกฉางหรงแววตาบรสิ ทุ ธิไรเ้ ดียงสา หลงั เหน็ พวกฉาง หรงมองนางอยา่ งตกตะลงึ ก็เผยรอยยมิ ออ่ นหวาน ปรบ มือพลางเอย่ วา่ “สรุ าดี! เป็นสรุ าดี!” ผมยาวสลวยของเดก็ สาวไมร่ ูว้ า่ เกลา้ เป็นสองมวยตงั แต่ เมือไร นนั เป็นสญั ลกั ษณข์ องสตรที ียงั ไมอ่ อกเรอื นใน ราชวงศป์ ัจจบุ นั ใบหนา้ เรยี บเนียนแมว้ า่ จะขาวซีดไป บา้ ง แตก่ ็ไมด่ นู า่ สะพรงึ กลวั อยา่ งเมือตอนแรกพบหนา้ 59

ชดุ แขนเสอื หลวมกวา้ ง ลวดลายดอกบวั สีแดง แถบผา้ ไหมรดั หนา้ อกสมี ว่ งออ่ นอมชมพู รอบคอยงั สวมสรอ้ ย ทองสีเหลอื งอรา่ มเสน้ หนงึ จีของสรอ้ ยทองคาํ เป็น กระดงิ กลมดิกสามอนั สอ่ งสวา่ งวาววบั ภายใตแ้ สงจนั ทร์ ช่วยเพิมความงดงามและไรเ้ ดียงสานา่ ทะนถุ นอมไปโดย ปรยิ าย ภายในใจของพวกลนิ เซียวเกิดความรูส้ กึ แปลกพิกลขนึ มา เมือครูน่ ีกวาดสายตามองอยา่ งรบี รอ้ น ใครก็ไมค่ ดิ สงั เกตรายละเอียดเสอื ผา้ อาภรณข์ องสตรนี างนี ใครจะ คิดวา่ สตรที ีปรากฏกายในภเู ขาลกึ อยา่ งไรท้ ีมากลบั สวม เสอื ผา้ แบบทีไดร้ บั ความนิยมสงู สดุ ในเมืองฉางอนั 60

ยงิ ไปกวา่ นนั นางเดินมาถงึ ตรงนีตงั แตเ่ มือไร ทางนีมี ยอดฝีมือทีผา่ นการฝึกฝนมาเป็นอยา่ งดีตงั มากมาย แต่ กลบั ไมม่ ีใครสงั เกตเหน็ เลยสกั คน ฉางหรงรูส้ กึ อปั ยศอดสอู ยา่ งทีสดุ กระโดดพรวดลกุ ขนึ มาโดยพลนั พลางตะโกนถามวา่ “เจา้ เป็นใครกนั มี เจตนาใดกนั แน่” จากนนั เขากเ็ บนสายตาไปมองขา้ งหลงั ของนาง เอ๊ะ! นางมีเงาอยดู่ ว้ ย ถา้ อยา่ งนนั ...เป็นไปไดว้ า่ ไมใ่ ช่ วญิ ญาณสนิ ะ 61

เดก็ สาวไมใ่ สใ่ จความเป็นปรปักษจ์ ากนาํ เสยี งของฉาง หรงสกั นิด แตจ่ บั จอ้ งไปทีขวดสรุ าในมือพวกเวย่ ปอ เอย่ ยมิ ๆ วา่ “สรุ ากลนิ หอมนกั ! ลมหนาวในหบุ เขาราวกบั คมดาบกรดี ผิว ขา้ หนาวจะแยอ่ ยแู่ ลว้ ใตเ้ ทา้ ทกุ ทา่ นคง ไมถ่ ือสาทีขา้ มาขอดืมสรุ าสกั คาํ กระมงั ” นาํ เสียงของนางช่างผอ่ นคลายและเป็นกนั เองยิงนกั ลนิ เซียวมองเดก็ สาวอยา่ งเงียบงนั อากปั กิรยิ าสภุ าพมี มารยาท รูปโฉมงดงามอยา่ งปฏิเสธไมไ่ ด้ แลว้ ยงั เผยสี หนา้ ไรเ้ ดียงสาไมม่ ีพษิ ภยั ออกมาอีก นางเขา้ ใจวิชาการ คลายเกราะปอ้ งกนั จิตใจคนอยา่ งเหน็ ไดช้ ดั ... ถา้ หากพวกฉางหรงมีไหวพรบิ ปฏิภาณแยก่ วา่ นีสกั 62

หน่อย เกรงวา่ คงจะคลายความหวาดระแวงในใจทีมีตอ่ นางลงอยา่ งงา่ ยดายแลว้ นกั พรตขยบั มาอยขู่ า้ งกายลนิ เซียวเงียบๆ กดเสยี งลงตาํ เอย่ วา่ “คณุ ชาย ดทู า่ ปีศาจตนนีนา่ จะบาํ เพญ็ ตบะมา ไมน่ อ้ ย สามารถลอ่ ลวงจิตใจคนไดด้ ว้ ย อยา่ ไดป้ ลอ่ ย ใหร้ ูปกายภายนอกหลอกเอาไดล้ ะ่ ” ลนิ เซียวรูปรา่ งสงู โปรง่ โดดเดน่ แตน่ กั พรตมีรูปรา่ งคอ่ น ขา้ งทว้ มเตีย เมือมายืนอยขู่ า้ งลนิ เซียวแลว้ เหนือศีรษะ ก็ตรงกบั ช่วงคางของลนิ เซียวพอดี ลนิ เซียวไมช่ อบใหค้ นแปลกหนา้ เขา้ มาใกลช้ ิด จงึ ขมวด ควิ ออกมาเลก็ นอ้ ย ขยบั ตวั สรา้ งระยะหา่ งของทงั สอง 63

คนโดยไรส้ มุ้ เสยี ง ทนั ใดนนั ในสมองพลนั มีแสงสขี าว สอ่ งสวา่ ง ความคิดหนงึ ราวกบั ดอกบวั ทีงอกขนึ มาจาก โคลนตม เผยโฉมใหผ้ คู้ นเหน็ เลก็ นอ้ ย ในชวั พรบิ ตานนั เขาก็ตดั สนิ ใจบางอยา่ งได้ “ถา้ หากแมน่ างนอ้ ยไมร่ งั เกียจวา่ สรุ ารสชาตกิ ระดา้ ง บาดคอ ก็เขา้ มาดืมสกั ถว้ ยสองถว้ ยเถอะ” เขายิมแลว้ แสดงทา่ ทางเชือเชิญ พวกฉางหรงตกใจจนอา้ ปากคา้ ง เป็นไปไดอ้ ยา่ งไร สตรี นางนีไมว่ า่ อะไรลว้ นแปลกพกิ ลไปหมด เป็นไปไดอ้ ยา่ ง มากวา่ จะไมใ่ ช่คนดีอะไร คณุ ชายมีสตปิ ัญญาเฉลียว ฉลาดลกึ ซงึ จะถกู คาํ พดู แคไ่ มก่ ีคาํ ของนางลอ่ ลวง 64

สาํ เรจ็ ไดห้ รอื นกั พรตผนู้ นั กเ็ ผยสีหนา้ ตืนตระหนกออกมา “คณุ ชาย!” ไดแ้ ตม่ องสตรนี างนนั เดินมานงั ลงขา้ งกองไฟตอ่ หนา้ ตอ่ ตา สีหนา้ ของเขายาํ แยล่ งทกุ ขณะ แตว่ า่ ลนิ เซียวตดั สนิ ใจอยา่ งเฉียบขาดแลว้ ไมอ่ าจเปลียนแปลง เขารูส้ กึ พา่ ยแพย้ บั เยินชนิดไมม่ ีทางแกไ้ ขไดอ้ ีก ทรุดตวั ลงนงั กบั พืนดว้ ยใบหนา้ ซีดขาว เวย่ ปอไดส้ ติกลบั คืนมา สง่ สรุ าใหเ้ ดก็ สาวดว้ ยสีหนา้ หวาดระแวง นางกห็ วั เราะคกิ คกั พลางยืนมือมารบั แลว้ เงยหนา้ ยกดืมหลายอกึ อยา่ งสบายใจ ลนิ เซียวทาํ ราวกบั ไมท่ นั สงั เกตแววตารอ้ นรนและตืนตวั 65

ของพวกฉางหรง เขามองดเู ดก็ สาวดืมสรุ าดว้ ยความ สนใจอยา่ งยิงพลางเอย่ ถามอยา่ งไมใ่ สใ่ จวา่ “ฟัง สาํ เนียงการพดู ของแมน่ าง ดเู หมือนจะเป็นชาวเมือง ฉางอนั กระมงั ” “อืม” สตรนี างนนั ยมิ แลว้ พยกั หนา้ รบั นบั วา่ เป็นการ ตอบคาํ ถามลนิ เซียว ดวงตาของนางกลอกหลกุ หลกิ รอบหนงึ ก่อนจะไปตกอยทู่ ีกระโจมทีพวกฉางหรงตงั ขนึ มา “คืนนีจะคา้ งแรมทีนี?” “ใช่” “รวมถงึ เขาดว้ ย?” ทนั ใดนนั เดก็ สาวก็หนั หนา้ กลบั ไป 66

นิวมือขาวผอ่ งดจุ หยกยืนออกมาชีไปทางนกั พรต เดิมทีนกั พรตกาํ ลงั รวบรวมสมาธิ จดจอ้ งกระดิงสที องที หอ้ ยระหนา้ อกของเดก็ สาว พอโดนนางชีหนา้ อยา่ งไม่ ทนั ตงั ตวั สีหนา้ เขาก็แปรเปลยี น สะบดั แขนเสอื อยา่ ง แรง เดนิ จากไปดว้ ยความโกรธเคือง สายตาของเดก็ สาวไลต่ ามนกั พรตไป มองเหน็ เขาเดิน เขา้ ไปในกระโจมหลงั หนงึ ถงึ ไดถ้ อนสายตากลบั มา อยา่ งชา้ ๆ นางหนั ไปเหน็ ลนิ เซียวทีกาํ ลงั มองตรงมาโดยไมล่ ะสาย ตา จงึ ยมิ ออกมาดว้ ยความเกอ้ เขินเลก็ นอ้ ย “ยามคาํ คืนในภเู ขาลกึ ทงั เนินนานและหนาวเยน็ นกั อีกทงั ไดย้ นิ 67

ผคู้ นเลา่ ลอื วา่ ภเู ขาลกู นีมีเรอื งประหลาดบางอยา่ ง ขา้ เองก็ตวั คนเดียว รูส้ กึ หวาดกลวั จรงิ ๆ คณุ ชายยงั มี กระโจมเหลือสกั หลงั ใหส้ าวนอ้ ยอยา่ งขา้ อาศยั คา้ งแรม หรอื ไม”่ เพย้ ! แลว้ เมือครูน่ ีใครกนั เลา่ ทีอยใู่ นภเู ขาลกึ คนเดียว นางกลวั ดว้ ยหรอื คิดจะหลอกใครกนั ! ยงั ใชแ้ ววตา ยวั ยวนเหมือนนางจิงจอกลอ่ ลวง ‘คณุ ชายของขา้ ’ อีก! ไมร่ ูจ้ กั อายเสยี บา้ ง! มารดามกั เลา่ วา่ ปีศาจจิงจอกเชียว ชาญการลอ่ ลวงบรุ ุษทีสดุ มองดทู า่ ทางยวั ยวนหวา่ น เสน่หข์ องนางแลว้ ไมแ่ น่วา่ อาจเป็นภตู ผีทีบาํ เพญ็ ตบะ จนกลายรา่ งเป็นมนษุ ยไ์ ด้ ใช่แลว้ ! จะตอ้ งเป็นปีศาจ จิงจอกแนน่ อน 68

ฉางหรงทียืนอยขู่ า้ งหนงึ ยงิ มองไฟโทสะยงิ แรงกลา้ แทบ อดใจไมไ่ หวอยากจะกระโดดเอากระบีฟันสตรนี างนีสกั แผล ทวา่ ดเู หมือนกิรยิ าออ่ นหวานของเดก็ สาวจะใชก้ บั ลนิ เซียวไดผ้ ลดีทีเดียว เขาเลกิ ควิ พลางเอย่ ยมิ ๆ “เรอื งนีมี อะไรยากเยน็ ฉางหรง ช่วยแมน่ างนอ้ ยผนู้ ีกางกระโจม อีกสกั หลงั ” เขาหนั ไปเหน็ ฉางหรงกาํ ลงั จอ้ งนางเขมง็ ดว้ ยแววตาเปียมโทสะ จงึ สง่ สายตาเตือนอีกฝ่ายและ เอย่ “กางกระโจมอยขู่ า้ งกระโจมขา้ กแ็ ลว้ กนั ” เวลาผา่ นไปกวา่ ครงึ ชวั ยาม ฉางหรงกเ็ บกิ มา่ นกระโจม 69

เขา้ มาอยา่ งขนุ่ เคืองพรอ้ มกลา่ วกบั ลนิ เซียว “เพราะอะไรคณุ ชายถงึ ใหน้ างปีศาจนนั คา้ งแรมใน กระโจมของพวกเรา นีไมเ่ ทา่ กบั วา่ ชกั ศกึ เขา้ บา้ นหรอก หรอื ” ลนิ เซียวลอบถอนหายใจ รูส้ กึ ครา้ นจะสนใจฉางหรง จงึ ลม้ ตวั ลงนอนโดยไมต่ อบอะไรสกั คาํ คาํ พดู ทีอดั แน่นเตม็ ทอ้ งฉางหรงตอ้ งกลาํ กลืนกลบั ไปทงั อยา่ งนนั เขามองลนิ เซียวดว้ ยความขนุ่ เคือง มองดทู า่ ทางเช่นนีของคณุ ชายแลว้ คงไมค่ ิดจะพดู อะไรกบั เขาอีก 70

จะวา่ ไปแลว้ นบั ตงั แตป่ ีกอ่ นโนน้ ทีพระชายาจากโลกนีไป ทา่ นออ๋ งแตง่ งานใหมก่ บั สตรสี กลุ ชยุ นิสยั ของคณุ ชายก็ ยงิ แปลกพิกลมากขนึ ทกุ ขณะ ไมใ่ ชเ่ รอื งนา่ แปลกใจ พระชายาคนใหมข่ องทา่ นออ๋ งที แตง่ เขา้ มาอายมุ ากกวา่ คณุ ชายเพียงสองปี หลงั จาก แตง่ เขา้ วงั มาแลว้ กอ่ เรอื งวนุ่ วายไมใ่ ช่นอ้ ย ชว่ งตน้ ปี กอ่ นพระชายาคนใหมต่ งั ครรภก์ ย็ งิ มองวา่ คณุ ชายเป็น หนามยอกอก ในทีแจง้ ประจบเอาใจทา่ นออ๋ ง ในทีลบั ก็ ใชว้ ิธีสกปรกลอบทาํ รา้ ยคณุ ชายบอ่ ยครงั พอคดิ ถงึ หญิงงามทีรา้ ยกาจดงั อสรพิษผนู้ นั ฉางหรงก็ แคน้ ใจจนกดั ฟันกรอด หญิงงามสว่ นใหญ่แลว้ ไมใ่ ชค่ น ดีอะไร ก็เหมือนกบั นางปีศาจทีเจอวนั นี ใบหนา้ ขาว 71

เนียนดงั หมิ ะดงั หยก ไมแ่ นว่ า่ อาจเหมือนทีในตาํ ราวา่ ไว้ ‘งดงามเพียงเปลอื กนอก’* หืม?...วนั นีคณุ ชายทา่ ทีดผู ิดปกตอิ ยา่ งยิง คงไมไ่ ด้ สนใจนางเขา้ จรงิ ๆ หรอกนะ เขาเงยหนา้ มองใบหนา้ หลอ่ เหลาเหนือผใู้ ดใตแ้ สงเทียน ของลนิ เซียว คณุ ชายเกิดปีเดียวกบั เขา ปีนีอายสุ บิ เจ็ด ปีเตม็ แลว้ จะวา่ ไปกถ็ งึ วยั ทีเขา้ ใจเรอื งราวระหวา่ งชาย หญิง ถา้ หากถกู ใจสตรนี างใดขนึ มาแลว้ พากลบั ไปเป็น หญิงบาํ เรอ ใครจะวา่ กลา่ วอะไรไดเ้ ลา่ ไมๆ่ ๆ คณุ ชายเยอ่ หยิงถือตวั ถงึ เพียงใดกนั แมก้ ระทงั สตรจี ากตระกลู ทีมีชือเสยี งในเมืองฉางอนั พรอ้ มเสนอตวั 72

ใหด้ ว้ ยความเตม็ ใจกย็ งั ไมเ่ หลียวแล แลว้ จะโดนสตรซี งึ มีทีมาไมแ่ น่ชดั เชน่ นีดงึ ดดู ความสนใจไดอ้ ยา่ งไร ฉางหรงคิดเรอื งราวในใจสบั สนวนุ่ วายไปหมด เขายงั ฝืน ทาํ ใหส้ ติแจม่ ใสเอาไว้ จบั ตาดคู วามเคลอื น ไหวนอกกระโจมอยา่ งระมดั ระวงั แตไ่ มอ่ าจปอ้ งกนั ความงว่ งงนุ ทีโหมซดั สาดเขา้ มาราวคลนื ทะเลสงู ลบิ เพียงชวั พรบิ ตาก็พดั พาเขาเขา้ สหู่ ว้ งนิทราดาํ มืดไมเ่ หน็ กน้ บงึ “อ๊าก...” 73

เสยี งรอ้ งตะโกนโหยหวนบาดลกึ ราวมีดคมกรบิ ทาํ ให้ ฉางหรงทียงั นอนหลบั ไมร่ ูเ้ รอื งราวเหมือนโดนผา่ ออก เป็นสองซีก ตอนแรกฉางหรงยงั มีอาการหวาดผวา แตก่ ไ็ ดส้ ติตืน เตม็ ตาขนึ มาทนั ที เขารบี ลกุ ขนึ มาอยา่ งฉบั พลนั สงิ แรก ทีคิดกค็ ือตอ้ งปกปอ้ งลนิ เซียว ใครจะรูว้ า่ พอหนั ไปมอง ดา้ นขา้ ง บนทีนอนของลนิ เซียวกลบั วา่ งเปลา่ ไรต้ วั คน! เขาตกใจจนหลงั เหงือเยน็ เยียบทวั รา่ ง “คณุ ชาย!” เพิง จะวิงไมค่ ิดชีวติ ออกไปนอกกระโจม กลบั ตกตะลงึ ทีเหน็ ลนิ เซียวยืนถือกระบีอยหู่ นา้ กระโจมโดยไมเ่ ป็นอะไร ขา้ งกายรายลอ้ มดว้ ยพวกเวย่ ปอ แตล่ ะคนมีสีหนา้ จรงิ จงั คลา้ ยกาํ ลงั รวมสมาธิตงั ใจฟังอะไรบางอยา่ ง 74

ฉางหรงรูส้ กึ ละอายแก่ใจยิงนกั ! แมแ้ ตพ่ วกเวย่ ปอยงั มี สตติ ืนตวั ยงิ กวา่ เมือเผชิญกบั อนั ตรายกม็ าอยขู่ า้ งกาย คณุ ชายไดอ้ ยา่ งทนั ทว่ งที สว่ นเขาน่ะ กลบั นอนหลบั เป็นตาย ถา้ หากคณุ ชายมีอนั ตรายขนึ มาจรงิ ๆ เขาจะ ยงั มีหนา้ อยตู่ อ่ ไปไดอ้ ีกหรอื ไร ฉางหรงรบี มาอยขู่ า้ งกายลนิ เซียวดว้ ยความรูส้ กึ ทงั เกอ้ เขินและละอายใจ ขณะทีฉางหรงกาํ ลงั จะเอย่ ปาก นกั พรตกไ็ มร่ ูว้ า่ โผลม่ า จากทางใด เขาผกู เสอื ผา้ ทีสวมใสอ่ ยอู่ ยา่ งรอ้ นรนพลาง เอย่ วา่ “องครกั ษแ์ ซถ่ านผนู้ นั ! และยงั มีอีกคน ขา้ ไม่ ทราบวา่ ชืออะไร...เสียงดงั ออกมาจากกระโจมของพวก 75

เขา ขา้ ไดย้ นิ อยา่ งชดั เจน ไมผ่ ิดแน่นอน!” เวลานีเองมีองครกั ษส์ องคนวงิ มาจากอีกทางหนงึ รายงานเสยี งดงั วา่ “คณุ ชาย ถานฉีกบั หวงั สงิ หายตวั ไปแลว้ ! แมน่ างนอ้ ยคนนนั กไ็ มอ่ ยใู่ นกระโจม!” เป็นนางจรงิ ๆ ดว้ ย! นางปีศาจ! ฉางหรงพงุ่ ไปทีกระโจมของสตรนี างนนั อยา่ งวอ่ งไว ไม่ ผิดไปจากทีคาดไว้ ภายในกระโจมวา่ งเปลา่ ไรผ้ คู้ น นาง หายตวั ไปไมเ่ หลอื รอ่ งรอยนานแลว้ ลนิ เซียวมีสหี นา้ เยน็ ชาฉายชดั เขาเดนิ ออ้ มขา้ งฉางหรง 76

สาวเทา้ ยาวๆ เดินเขา้ ไปในกระโจมขององครกั ษแ์ ซถ่ าน และแซห่ วงั เขาเหลียวมองจนทวั บรเิ วณรอบหนงึ ก่อน จะสงั กาํ ชบั เวย่ ปอวา่ “ไปเอาคบเพลงิ มา!” เมือคบเพลงิ หลายอนั ถกู นาํ เขา้ มา ชวั อดึ ใจกระโจมทีมืด ทบึ กส็ อ่ งสวา่ งดจุ กลางวนั ลนิ เซียวมองประเมินสภาพ ภายในกระโจมอยา่ งรวดเรว็ จ่ๆู เขาเหมือนจะพบอะไร บางอยา่ ง จงึ เลกิ ชายชดุ ขนึ ทรุดตวั ลงนงั ยองๆ พนิ ิจ พจิ ารณาอยา่ งละเอียด ตอนนีฉางหรงกเ็ ดินเขา้ มาแลว้ พอขยบั เขา้ ไปมองใกลๆ้ กเ็ อย่ ดว้ ยนาํ เสยี งเครง่ เครยี ดวา่ “นีมนั รอยเลอื ด! รอย เลอื ดสายนีลากยาวคดเคียวไปจนถงึ นอกกระโจม คอ่ ย หายไปทีทางเขา้ หมกู่ ระโจมของเรา” 77

ไมค่ ดิ วา่ ระมดั ระวงั รอบคอบอยา่ งทีสดุ แลว้ สดุ ทา้ ยก็ยงั ปลอ่ ยใหป้ ีศาจชิงลงมือได้ ลนิ เซียวสะกดกลนั โทสะแลว้ ลกุ ขนึ กดเสียงลงตาํ บอกกบั ฉางหรงประโยคหนงึ ไมร่ อ ใหฉ้ างหรงแสดงสหี นา้ ประหลาดใจอยา่ งไรเ้ หตผุ ลก็กา้ ว ยาวเดนิ นาํ พวกเวย่ ปอออกไปจากกระโจม รอยเลอื ดประเดียวชดั เจนประเดียวเลือนราง พาพวกลนิ เซียวมาถงึ ถาํ แหง่ หนงึ ทีอยไู่ มไ่ กลจากอีกฝังของลาํ ธาร ตรงปากทางเขา้ มีกิงตน้ ตเู้ จวียน* ภเู ขาทีแหง้ เหียวไป นานแลว้ วางปิดบงั เอาไว้ ถา้ หากไมใ่ ช่เพราะมีรอยเลือด นาํ ทางมา พวกลนิ เซียวคงหาพบไดย้ ากแนน่ อน 78

เวลานีกิงไมแ้ หง้ โดนฟันจนขาดกระเดน็ พน้ ทาง เผยให้ เหน็ ทางเขา้ ทีมีความสงู เทา่ ตวั คน ภายในถาํ มีกลนิ คาว ตลบอบอวล พวกเวย่ ปอหวั ใจเตน้ รวั ดงั ตีกลอง มองเหน็ ภาพตรงหนา้ นีแลว้ เป็นไปไดว้ า่ ปีศาจตนนนั ยงั อยใู่ นถาํ อีกทงั มีความ รา้ ยกาจไมธ่ รรมดาแน่ ถา้ หากผลีผลามบกุ เขา้ ถาํ ไป พวกเขาหลายคนไมเ่ ทา่ ไรหรอก แตห่ ากเกิดเหตไุ มค่ าด ฝันกบั คณุ ชาย... เวย่ ปอพยายามขดั ขวางลนิ เซียวดว้ ยความรอ้ นใจ “คณุ ชายอยา่ เพิงเขา้ ไปเลย รอใหพ้ วกขา้ เขา้ ไปสาํ รวจในถาํ สกั รอบหนงึ กอ่ นเถอะ...” 79

ไมค่ าดคิดวา่ ลนิ เซียวจะโบกมือขดั จงั หวะคาํ พดู ของเวย่ ปอ เขาถือกระบีเอาไวใ้ นมือแลว้ เดินนาํ เขา้ ไปในถาํ ก่อน ใคร ภายในถาํ มืดสลวั และเงียบสงดั กวา้ งขวางกวา่ ทีพวก ลนิ เซียวคิดเอาไวม้ าก เพิงจะเดนิ เขา้ ไป กลนิ คาวเขม้ ขน้ ยงิ กวา่ ตอนอยนู่ อกถาํ หลายเทา่ กก็ รูเขา้ มาปะทะกบั ประสาทการรบั รูข้ องพวก ลนิ เซียวอยา่ งรุนแรง ทาํ ใหพ้ วกเขาหลายคนอยากจะ อาเจียน น่ากลวั ยงิ ไปกวา่ นนั กค็ ือเดินเขา้ มาก็เหน็ ตรงจดุ เลียว โคง้ มีโครงกระดกู ของมนษุ ยแ์ ละสตั วก์ องรวมกนั เป็น 80

ภเู ขาลกู ยอ่ มๆ โครงกระดกู สีขาวซอ้ นทบั กนั ชวนขวญั ผวาอยา่ งยิง เมือมองดอู ยา่ งละเอียดแลว้ เหมือนจะมี เศษซากโครงกระดกู ของเดก็ นอ้ ยปะปนอยดู่ ว้ ย ตลอดเสน้ ทางเมือเดินลกึ เขา้ ไปขา้ งในมากขนึ ก็จะมอง เหน็ วา่ ทางทศิ ตะวนั ออกเฉียงเหนือมีแทน่ หินใหญ่กวา้ ง ประมาณหนงึ จงั * ทงั สมี มุ ของแทน่ หินถกู ขดั เป็นมนั เงา วาววบั เหน็ ไดช้ ดั วา่ มกั จะมีคนมาเอนนอนหรอื นงั สมาธิ อยเู่ ป็นประจาํ บนแทน่ หินมีรา่ งของคนสองคนนอนนิงไมไ่ หวตงิ ดู เหมือนจะบาดเจบ็ สาหสั ขา้ งกายยงั พอมองเหน็ วา่ มี รอยเลือดลากยาวจากแรงกระชากลากถู 81

เดก็ สาวชดุ แดงทีหายตวั ไปก่อนหนา้ นีนงั ยองอยขู่ า้ งกาย สองคนนนั มือขวาของนางกมุ กระดงิ สีทองตรงสรอ้ ยคอ เอาไวแ้ น่น กาํ ลงั กม้ หนา้ ลงสาํ รวจอะไรบางอยา่ ง “ถานฉี! พีรองหวงั !” พอมองเหน็ สภาพของทงั สองคนชดั เจนแลว้ พวกเวย่ ปอก็ ขอบตาแดงกาํ พงุ่ เขา้ ไปหาทงั สองคนดว้ ยความรอ้ นใจ ดวงตาของคนแซถ่ านและแซห่ วงั ยงั ปิดสนิท ใบหนา้ เป็น สีดาํ คลาํ ทรวงอกยงั สะทอ้ นขนึ ลงอยา่ งตอ่ เนือง แตล่ ม หายใจแผว่ เบาจนแทบจบั ไมไ่ ด้ 82

พอเหน็ วา่ พวกพอ้ งทียงั นงั ดืมสรุ าดว้ ยกนั ตอนพลบคาํ ชวั พรบิ ตากลบั ตอ้ งมามีสภาพเช่นนี เวย่ ปอกม็ ีเลอื ดลม พลงุ่ พลา่ นในอก เขาแผดเสยี งคาํ รามออกมาคาํ หนงึ ดาบในมือเสอื กแทงไปทีเดก็ สาวอยา่ งฉบั พลนั “ขา้ จะ ฆา่ นางปีศาจอยา่ งเจา้ เสยี !” ไมค่ าดคดิ วา่ ขา้ งกายจะมีกระบีเลม่ หนงึ ยืนออกมาวอ่ ง ไวปานสายฟา้ แลบ ปะทะกบั ดาบของเขาเสยี งดงั เครง้ แลว้ ปัดออกไป “คณุ ชาย?!” เวย่ ปอทงั ตกใจทงั โมโห “เพราะอะไร ทา่ นถงึ ไมใ่ หข้ า้ ฆา่ นางปีศาจตนนี” “ไมใ่ ช่นาง!” ลนิ เซียวตอบอยา่ งสนั กระชบั แตค่ รอบ 83

คลมุ จากนนั จงึ เก็บกระบีเขา้ ฝัก กา้ วเขา้ ไปใกลเ้ พือ ตรวจดอู าการบาดเจ็บของคนแซถ่ านและคนแซห่ วงั เดก็ สาวเหลือบมองเวย่ ปออยา่ งเยน็ ชา นาํ เสียงเยน็ ยะ เยือกเอย่ วา่ “โง่เง่า!” กอ่ นจะคลาํ หาของบางอยา่ ง จากขา้ งเอวครูห่ นงึ ลว้ งหยิบขวดนาํ เตา้ หยกใบเลก็ ออก มา นางเปิดฝาขวดทา่ มกลางสายตาทีจอ้ งมองอยา่ งตก ตะลงึ ของพวกเวย่ ปอ แลว้ เทยาลกู กลอนสีแดงเขม้ ออก มาสองเมด็ “รบี เอาใหพ้ วกเขากินเรว็ ชา้ กวา่ นีอีกกา้ วเดียว พิษจาก ปีศาจจะกดั กรอ่ นชีพจรหวั ใจ เทพเซียนกช็ ว่ ยไมไ่ ดแ้ ลว้ ” 84

นางนาํ ยาเมด็ สง่ ใหล้ นิ เซียวทีอยขู่ า้ งกายแลว้ ลกุ ขนึ ทนั ที กอ่ นจะหนั ไปถามเวย่ ปอทีเพิงจะเขา้ ใจเรอื งราว “แลว้ นกั พรตนนั ละ่ ” เวย่ ปอยงั ไมท่ นั ตอบคาํ ถาม กไ็ ดย้ ินลนิ เซียวตอบดว้ ยนาํ เสียงเครง่ ขรมึ “ถกู พวกฉางหรงคมุ ตวั ไวแ้ ลว้ คิดวา่ ตอนนีคงจะอยนู่ อกถาํ ” เดก็ สาวพยกั หนา้ รบั “ยงั ไมน่ บั วา่ โง”่ ขณะกลา่ ววาจาก็ สาวเทา้ เดินออกไปขา้ งนอก ระหวา่ งทีเดินไปนนั กระดงิ สที องทีกมุ เอาไวก้ ก็ ระทบกนั สง่ เสยี งดงั กรุง๊ กรงิ ออกมา เมือไดย้ นิ คาํ พดู ของนางแลว้ ทา่ ทางตอนลนิ เซียวปอ้ น 85

ยาก็เชืองชา้ ลง เวย่ ปอไมค่ ดิ วา่ สตรนี างนี แมก้ ระทงั คณุ ชายของเขาก็ กลา้ พดู จากระทบกระเทียบ ภายใตค้ วามตกตะลงึ นนั ความเป็นปรปักษต์ อ่ นางทีเพิงจะสลายไปกป็ ะทขุ นึ มา ทนั ควนั ตอนนีเองมีเสียงเอะอะโวยวายดงั มาจากปากถาํ พวก ฉางหรงลากตวั นกั พรตผนู้ นั เขา้ มา นกั พรตโดนมดั อยา่ งแนน่ หนาเหมือนขนมจา้ ง แตย่ งั คง แหกปากตะโกนลนั 86

“เป็นฝีมือนางปีศาจตนนนั ก่อเรอื งชดั ๆ เหตใุ ดพวกเจา้ ถงึ จบั นกั พรตอยา่ งขา้ ไวไ้ มย่ อมปลอ่ ย คงไมไ่ ดเ้ ป็น เหมือนเจา้ นายของพวกเจา้ หลงเสน่หน์ างจนสตเิ ลอะ เลอื นหรอกนะ เจา้ พวกสารเลว! รบี ปลอ่ ยขา้ นะ!” แตท่ นั ทีทีหนั หนา้ ไปกม็ องเหน็ เดก็ สาวเดนิ ออกมา นกั พรตก็ตาแดงกาํ โดยพลนั เสียงดา่ ทอยิงดงั กอ้ งกวา่ เดมิ “นางปีศาจ! ทาํ ใหค้ นตายมากถงึ เพียงนียงั ไมพ่ ออีก หรอื ยงั โยนขอ้ หาวา่ เป็นปีศาจรา้ ยมาใสศ่ ีรษะขา้ ! ขา้ จะสตู้ ายกบั เจา้ แลว้ !” นกั พรตตะโกนดา่ ทอไปพลางดนิ รนเอาศีรษะพงุ่ ชนไป ดว้ ย แตจ่ นใจทีโดนฉางหรงควา้ เอาไวแ้ นน่ จงึ ทาํ ได้ เพียงจอ้ งเดก็ สาวอยา่ งเอาเป็นเอาตายประหนงึ สตั วร์ า้ ย 87

ทีโดนคมุ ขงั สองขายกเตะสะเปะสะปะไมย่ อมหยดุ เดก็ สาวมองไปทีนกั พรตดว้ ยแววตาเครง่ ขรมึ นาํ เสยี ง เยือกเยน็ เอย่ ขนึ วา่ “เดิมทีคิดวา่ ขอเพียงวาดคา่ ยกลหก ประสานนอกเขตกระโจมกจ็ ะปอ้ งกนั ไมใ่ หเ้ จา้ ทาํ รา้ ยผู้ บรสิ ทุ ธิได้ ไมค่ ดิ วา่ จะประเมินพลงั ตบะของเจา้ ตาํ เกิน ไป” นางกลา่ วดว้ ยสหี นา้ เรยี บนิง มือซา้ ยทาํ สญั ลกั ษณแ์ ลว้ ทอ่ งคาถา มือขวาชสู รอ้ ยคอทองคาํ ขนึ อยา่ งชา้ ๆ ตงั ทา่ เตรยี มพรอ้ มจะสนั กระดงิ ฉางหรงถลงึ ตาโตราวกบั กระดงิ พวกนนั 88

คณุ ชายแคบ่ อกกบั เขาวา่ ใหจ้ บั กมุ นกั พรตเอาไว้ แต่ กลบั ไมไ่ ดบ้ อกทีมาทีไปของเรอื งทงั หมด เดมิ ทีเขาคิดวา่ นกั พรตนีเป็นพวกเดียวกบั นางปีศาจ สองคนรว่ มมือคน หนงึ รอ้ งคนหนงึ ประสาน เพือจะไดห้ ลอกใหพ้ วกเขาเชือ ใจ นีหรอื วา่ นางปีศาจกเ็ ป็นนกั พรต ถา้ เชน่ นนั เจา้ นกั พรตนี มาจากทีใดกนั เลา่ ฉางหรงคิดพลางเงยหนา้ มองไปทางลนิ เซียว กลบั เหน็ ลนิ เซียวกาํ ลงั จอ้ งกระบีในมือไมว่ างตาอยา่ งงนุ งง กระบี เลม่ นนั เปลง่ แสงสวา่ งเจิดจา้ ตวั กระบีราวกบั ขานรบั เสยี งกระดงิ ในมือเดก็ สาว มนั สง่ เสยี งดงั แหวกอากาศ 89

ขนึ มา หวั ใจฉางหรงตอ้ งสนั สะทา้ น ขณะทีเขากาํ ลงั จะเอย่ ปาก ไมท่ นั ระวงั ปลอ่ ยใหน้ กั พรตทีอยขู่ า้ งกายออกแรงดนิ รน จนหลดุ พน้ จากนนั นกั พรตกส็ ง่ เสียงคาํ รามแปลกประหลาด เชือกที มดั รา่ งของเขาเอาไวข้ าดสะบนั พรอ้ มกนั ยามเอย่ วาจาเชืองชา้ แตล่ งมือกระทาํ กลบั รวดเรว็ นกั กระดงิ ในมือของเดก็ สาวหลดุ ออกมาจากสรอ้ ยคอ กลายสภาพเป็นลกู ไฟสที องสามลกู เขา้ จโู่ จมนกั พรตอยา่ งรวดเรว็ ดดุ นั ปานดาวตก นางตะโกนเสยี งดงั กอ้ งวา่ “ปีศาจรา้ ย! ยงั ไมค่ ืนรา่ งเดมิ อีก!” 90

ทนั ทีทีลกู ไฟสมั ผสั กบั หนา้ อกของนกั พรตกเ็ ปลยี นเป็น มงั กรไฟสามตวั ลดั เลาะคดเคียวไปบนรา่ งของนกั พรต โอบรดั รา่ งของเขาเอาไวอ้ ยา่ งแนน่ หนา ดเู หมือนนกั พรตจะไดร้ บั ความทกุ ขท์ รมานแสนสาหสั มี เสียงประหลาดสะเทือนขวญั ผคู้ นดงั ออกมาจากลาํ คอ เขามองเดก็ สาวดว้ ยแววตาโหดเหียม สีหนา้ ยงิ ยาํ แยล่ ง ไปทกุ ที หลงั จากนนั ชวั อดึ ใจลาํ คอของเขากเ็ อนพบั ไป ทางหนงึ ศีรษะถงึ ขนั แยกบา้ นกบั ลาํ คอ กลงิ หลนุ ๆ มา ถงึ ปลายเทา้ ฉางหรง ฉางหรงนกึ วา่ ตนเองตาลายไปเสยี แลว้ เขานวดคลงึ ดวง 91

ตา เพง่ มองปลายเทา้ ของตนเองซาํ แลว้ ซาํ อีก เขาไมไ่ ด้ มองผดิ ไปกระมงั เจา้ สงิ กลมกลงิ หลนุ ๆ พรอ้ มดวงตานิง สนิทเหมือนปลาตาย หรอื วา่ จะเป็นศีรษะของนกั พรตผู้ นนั เขามองไปทีนกั พรตดว้ ยความตกใจถงึ ขีดสดุ จงึ เหน็ วา่ ตาํ แหน่งซงึ เดมิ ทีควรจะมีศีรษะตงั อยู่ จ่ๆู กลบั มีศีรษะงู รูปรา่ งคลา้ ยสามเหลยี มสเี ขียวสดใสวาววบั งอกออกมา แทน ลาํ ตวั ของงยู าวประมาณหนงึ จงั กวา่ พรบิ ตาเดียว กท็ ะยานขนึ ไปถงึ เพดานถาํ สว่ นมงั กรไฟสามตวั ทีเดก็ สาวเสกออกมากต็ ามตดิ ดจุ เงา พวั พนั แนบแน่นไมย่ อมหา่ งแมแ้ ตน่ ิดเดียว 92

“นี...นีมนั ตวั ประหลาดอะไรกนั แน่!” ฉางหรงจอ้ งเจา้ งู ยกั ษเ์ ขมง็ กลืนนาํ ลายไปหลายอกึ ใหญ่ดว้ ยความหวาด ผวา แลว้ กน็ กึ อะไรขนึ มาได้ วิงปรเี ขา้ ไปอยขู่ า้ งกายลนิ เซียว คาํ รามเสียงดงั วา่ “เรว็ เขา้ ! คมุ้ กนั คณุ ชาย!” พวกเวย่ ปอชะงกั งนั ไปเพราะภาพเหตกุ ารณต์ รงหนา้ ไม่ ทนั มีทา่ ทีตอบสนองไปชวั ขณะ แตอ่ ยา่ งไรก็เคยไดร้ บั การฝึกฝนมาก่อน พอไดฉ้ างหรงเรยี กเตือนสติเชน่ นีกร็ บี วางแนวคมุ้ กนั โอบลอ้ มลนิ เซียวเอาไว้ กระบีในมือลนิ เซียวยงิ กระสบั กระสา่ ยหาความสงบไม่ ได้ ราวกบั วา่ ไดเ้ ผชิญหนา้ กบั นกั รบทีเป็นศตั รูตวั ฉกาจ มีความปรารถนาพลงุ่ พลา่ นอยากจะพงุ่ ออกไปแนวหนา้ สงั หารศตั รู 93

ลนิ เซียวมองกระบีของตนดว้ ยแววตาซบั ซอ้ น เขายงั จาํ ไดว้ า่ ในตอนนนั เสดจ็ ป่ทู รงกา้ วผา่ นทา่ นออ๋ งผเู้ ป็นบิดา ของเขา นาํ กระบีเลม่ นีมามอบใหเ้ ขาทียงั เป็นเดก็ ตวั เลก็ ๆ ทรงแยม้ พระโอษฐ์แลว้ ตรสั วา่ กระบีเลม่ นีกาํ จดั ปีศาจปราบมารได้ สามารถคมุ้ ครองหลานชายของขา้ ใหเ้ ติบใหญ่อยา่ งปลอดภยั ผรู้ ว่ มเหตกุ ารณใ์ นตอนนนั ทกุ คนตา่ งนกึ วา่ เป็นเรอื งตลก ขบขนั ของฮอ่ งเตผ้ ทู้ รงชราภาพ ไมม่ ีผใู้ ดเชือวา่ จะเป็น ความจรงิ หลงั จากนนั เขากน็ าํ มาใชง้ านเหมือนเป็นแคก่ ระบี ธรรมดาเลม่ หนงึ ไมไ่ ดร้ ูส้ กึ วา่ มนั จะมีสงิ ใดแปลก 94

ประหลาดกวา่ ปกติ อาจเป็นเพราะวา่ มีความเคารพเลอื มใสตอ่ เสดจ็ ป่ผู สม ปนเปอยดู่ ว้ ย ถงึ ไดใ้ หค้ วามสาํ คญั และทะนถุ นอมเป็น พเิ ศษ ไมป่ ลอ่ ยใหห้ า่ งกายเลยสกั ชวั ขณะ พอขนึ เขามาแลว้ กระบีเลม่ นีก็สง่ เสียงรอ้ งเตือนอยหู่ ลาย ครงั หลงั จากนกั พรตปีศาจคืนรา่ งเดิมแลว้ ก็สนั ไหวผิด ปกตเิ ช่นนีอีก หรอื วา่ จะเป็นกระบีทีสามารถกาํ จดั ปีศาจ ปราบมารไดจ้ รงิ ๆ ขณะทีกาํ ลงั ขบคดิ เบืองหนา้ กม็ ีเสยี งดงั สนนั หวนั ไหว ลอยมา ลนิ เซียวเงยหนา้ ขนึ ไปก็เหน็ งยู กั ษโ์ ดนมงั กรไฟ สามตวั พนั รอบ มนั กาํ ลงั บดิ กายดว้ ยความทรมาน 95

ปลายหางยาวใหญ่กป็ ัดสะเปะสะปะ ทาํ ใหเ้ ศษซาก โครงกระดกู สีขาวทีกองเป็นภเู ขาหลน่ กระจดั กระจาย เตม็ พืนถาํ กลนิ คาวเลือดในถาํ ยงิ เขม้ ขน้ ขนึ ทกุ ขณะ เดก็ สาวจอ้ ง เขมง็ ทีงยู กั ษ์ รมิ ฝีปากขมบุ ขมบิ รา่ ยคาถา บรเิ วณขมบั มีเหงือไหลซมึ ออกมาอยา่ งตอ่ เนือง สีหนา้ ของนางกเ็ รมิ ขาวซีดเขา้ ไปทกุ ที พวกลนิ เซียวมองเหตกุ ารณด์ ว้ ยความเขา้ ใจกระจ่าง ถา้ หากกลา่ ววา่ ตอนแรกเดก็ สาวเป็นฝ่ายไดเ้ ปรยี บ แตเ่ มือ กาํ ลงั กายถดถอยลงไป เวลานีจงึ เผยความออ่ นแอออก มาใหเ้ หน็ มากขนึ 96

ศตั รูหรอื พวกพอ้ งแยกแยะชดั เจน มาถงึ ตอนนีแลว้ มี หรอื จะยงั นิงดดู ายอยไู่ ด้ “บกุ !” ลนิ เซียวโบกมือสง่ สญั ญาณ กวดั แกวง่ กระบี ปรบั พลงั ลมปราณ วิงแฉลบไปอยตู่ รงหนา้ เจา้ งยู กั ษ์ พวกฉางหรงกช็ กั ดาบออกจากฝักอยา่ งพรอ้ มเพรยี ง ตามหลงั เจา้ นายไปไมห่ า่ ง ไมค่ าดคดิ วา่ ดาบของพวกฉางหรงเมือฟันฉบั ใสร่ า่ งงจู ะ คลา้ ยกบั ฟันลงไปบนเพชร แมก้ ระทงั ประกายไฟกไ็ มม่ ี แลบออกมา “นีมนั ...” ฉางหรงสีหนา้ แปรเปลยี นขนานใหญ่ ชวั ขณะทีเหน็ วา่ หางของงยู กั ษก์ าํ ลงั จะปัดรา่ งตน 97

เองกระเดน็ เหมือนผา้ ขีรวิ ผืนหนงึ ก็มีกระบีเลม่ หนงึ เสอื กแทงมาจากดา้ นขา้ ง ฟันหางของงยู กั ษเ์ ตม็ แรง แมว้ า่ จะไมไ่ ดฟ้ ันจนหางขาดสะบนั ออกมาทงั ยวง แต่ กลบั สรา้ งบาดแผลเหวอะหวะเลอื ดชมุ่ โชก งยู กั ษเ์ จ็บ ปวดแสนสาหสั รบี ขยบั หางเกบ็ เขา้ ขา้ งลาํ ตวั ดวงตาสี แดงฉานหนั มามองลนิ เซียว กอ่ นจะคอ้ มตวั ลงแลว้ พงุ่ เขา้ หา การคาดเดาในใจของลนิ เซียวไดร้ บั การพสิ จู นแ์ ลว้ กระบีเลม่ นีไมเ่ หมือนกบั กระบีทวั ไปจรงิ ๆ พอเหน็ งยู กั ษ์ อา้ ปากกวา้ งมาอยตู่ รงหนา้ เขาก็ไมล่ งั เลอีกตอ่ ไป กวดั แกวง่ กระบีฟันฉบั ลงไปทีศีรษะใหญ่โตของมนั 98

เดมิ ทีพลงั ตบะของเดก็ สาวไมเ่ พียงพอจะตอ่ กรกบั ปีศาจ งเู หลือมพนั ปีได้ เพียงแตอ่ าศยั วา่ มีของวเิ ศษทีหาได้ ยากยงิ ในใตห้ ลา้ และฉวยโอกาสทีจิตใจของเจา้ งยู กั ษ์ ไมส่ งบนิงชิงลงมือกอ่ นเพือครองความไดเ้ ปรยี บก็เทา่ นนั กลา่ วถงึ กาํ ลงั กาย นางจะกลา้ เทียบเคียงกบั ปีศาจงู พนั ปีเช่นนีไดอ้ ยา่ งไร เมือใชพ้ ลงั ควบคมุ มงั กรไฟถงึ สามตวั รา่ งกายของนางก็ เรมิ จะแบกรบั ไมไ่ หว อาศยั เพียงแคพ่ ลงั ปราณแทฝ้ ืนยืน หยดั ตอ่ ไป ตอนนีลนิ เซียวจบั กระบีของตนเขา้ สวู่ งั วนการตอ่ สู้ ทาํ ใหเ้ ดก็ สาวมีกาํ ลงั สนบั สนนุ ทีแข็งแกรง่ ทีสดุ อยา่ งไมต่ อ้ ง สงสยั นางรูส้ กึ มีกาํ ลงั เพิมขนึ มาในทนั ใด แมก้ ระทงั 99