ทนายสาว เล่ม8 (1)

เกลี้ยกล่อม อีกทงั้ ชนุ ถหู มียงั ยกเหตผุ ลสองเร่อื งนัน้ ขนึ้ มา ทา ให้ไป๋ มา่ นจวินรบั ปากได้ในท่ีสดุ ก่อนจากฉางอนั ไป ชนุ ถหู มีจดั การให้บิดามารดาได้พบ หน้ากนั อีกครงั้ ไป๋ ม่านจวินร้องไห้จนเกือบเป็ นลม จากนัน้ ก็ แยกกนั สองทาง นักพรตหญิงจินจางพาลูกสาวและเหวินจิ้ง ออกเดินทางเงียบ ๆ ไปก่อนล่วงหน้า จากนัน้ นักพรตชรา แยกตวั กลบั ไปทาธุระท่ีบ้านเดิม แน่นอนว่าไป๋ จิ้งหย่วนสงั่ ให้ องครกั ษ์ประจาตวั ลอบให้การค้มุ ครองพวกนางอย่างลบั ๆ อีก จานวนหน่ึ ง ชุนต้าซันรับคาสัง่ จากกรมกลาโหม พาบิดา เดินทางไปตามถนนหลวง ระหว่างทางพกั โรงเตี๊ยมหลวงเพื่อ แลกเปลี่ยนเอกสารทางราชการ “ท่านพ่อ รีบมีน้องชายให้ข้าเรว็ ๆ นะเจ้าคะ” เมื่อเหน็ ว่าบรรยากาศมีแต่ความโศกเศร้า แม้ชุนถูหมีจะเศร้าใจ เพียงใดกย็ งั ฝื นยิ้มแย้มแจม่ ใส นางพดู อย่างรา่ เริงว่า “แล้วค่อย มีน้ องสาวอีกคนหน่ึ ง ถึงตอนนั้นท่านป่ ูก็เลี้ยงหลาน ๆ มี ความสขุ ทกุ ๆ วนั ” “ถหู มี ลกู ต้องมีความสขุ นะ” ชุนต้าซนั รสู้ ึกผิดต่อลูกสาว เสียงพดู ของเขาขาด ๆ หาย ๆ 9

ลูกท่ีเขาดูแลด้วยความรกั มาตัง้ แต่เล็กจนโต ความ ลาบากเลก็ น้อยกย็ งั ไม่อยากให้นางได้รบั มาตอนนี้จะต้องทิ้ง ให้นางอย่ตู วั คนเดียว... “ท่านพ่อวางใจเถอะเจ้าค่ะ ท่านตารกั ข้าจะตาย แล้วข้า จะไม่มีความสุขได้อย่างไร เงินทองมีให้ใช้สอย ความเป็ นอยู่ สขุ สบาย ถ้าก่อเรอื่ งขึน้ มาเบอื้ งบนกย็ งั มีคนอย่”ู ชนุ ถหู มีพดู ไป ยิ้มไป ออกแรงกุมมือบิดา “ว่าแต่ท่านพ่อจะต้องเก็บเงินให้ ได้มาก ๆ แล้วต้องระวงั รกั ษาตวั ให้ดี มีตาแหน่งหน้าที่สูง ๆ ไม่อย่างนัน้ ลูกกบั น้อง ๆ ท่านป่ แู ละท่านแม่จะพึ่งใครได้ ท่าน ต้องจาไว้ว่าท่านเป็ นเสาหลกั ของพวกเรา เมื่อท่านดีแล้ว พวกเรากพ็ ลอยสบายไปด้วย อ้อ จริงสิ ข้าส่งคนไปรบั ลุงโจว มาแล้ว บ้านท่ีลวั่ หยางขายทิ้ง ให้ลุงโจวเข้ามาอยู่จวนสกลุ ไป๋ กบั ข้า ท่านพ่อกบั ท่านป่ จู ะได้วางใจ” 10

1

ทนายสาว ถึงคราวสู้ 美人谋律 401 ลงุ สาม ชุนต้าซันพยกั หน้าไม่กล้าพูดต่อไป เพราะกลวั ว่าพูด อะไรไปจะทาให้ตวั เองรอ้ งไห้ต่อหน้าลกู สาว “นี่กส็ ายแล้ว รีบกลบั บ้านเถอะ เจ้าเองกไ็ ม่ต้องห่วง พ่อ เจ้ามีป่ ูอยู่ด้วยทงั้ คน” ชุนชิงหยางเอ่ยแทรกพร้อมกบั ลูบศีรษะ ของหลานสาว เขาเสียใจไม่น้อยไปกว่าลูกชาย แต่มาถึงตอนนี้ เขาเป็นทงั้ ป่ เู ป็นทงั้ พ่อ จะต้องมีสติและเหตผุ ลมากกว่าคนอ่ืน “ได้เจ้าค่ะ ขอให้ท่านป่ แู ละท่านพ่อเดินทางราบรื่น ถึง ปลายทางอย่างปลอดภยั ข้าจะเขียนจดหมายให้พวกเขาเดือน ละสามฉบบั ” ชุนถหู มียกนิ้ วสามนิ้ ว จากนัน้ หมุนตวั จากไป อย่างไม่รีรอ หากนางยงั ลงั เลตดั ใจไม่ได้ บิดาและท่านป่ ูจะยิ่ง เสียใจ แค่หมนุ ตวั กลบั มาน้าตากไ็ หลอาบแก้ม “นายท่านผเู้ ฒ่า นายท่าน พวกท่านดแู ลตวั เองให้ดี ๆ นะ เจ้าคะ บ่าวจะดแู ลคณุ หนูเป็ นอย่างดี ตามคาสงั่ ของนายท่านผู้ 2

เฒ่า จะดแู ลคณุ หนูให้ปลอดภยั พวกท่านไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ” กวั้ เอ๋อส่งเสียงร้องไห้โฮ รีบยดั ห่อผา้ ให้กบั ชุนชิงหยางหมุนตวั ไล่ตามชนุ ถหู มีไป รองเท้าท่ีนางทามีพื้นหนาและใส่สบายกว่ารองเท้าใน ร้านขายของข้างนอกมากนัก เพราะร้วู ่าสองพ่อลูกสกลุ ชุนจะ เดินทางไปอนั ซีเพ่ืออย่พู รอ้ มหน้ากบั ฮหู ยินท่ียงั มีชีวิตอยู่ หลาย วนั มานี้นางจึงอดตาหลบั ขบั ตานอนทารองเท้าให้พวกเขาจน ดวงตาสองข้างแดงกา่ ยิ่งกว่าตากระต่าย ส่วนนิ้วมือกม็ ีตุ่มน้า พองขึน้ จากการเสียดสีไมร่ กู้ ่ีเมด็ เมอื่ ขึน้ มาบนรถม้า กวั้ เอ๋อและเส่ียวฟ่ งที่นัง่ อย่ดู ้านนอก ขบั รถม้าออกไป ชนุ ถหู มีพบว่ามีรา่ งร่างหนึ่งนัง่ เงียบ ๆ ราวกบั ก้อนหินอยู่ด้านใน นางเล่าให้เย่ชาฟังถึงเรื่องของชุนต้าซนั และ ไป๋ ม่านจวิน แต่ไม่ร้วู ่าเย่ชาร้ไู ด้อย่างไรว่านางมาส่งพวกเขาใน วนั นี้แล้วยงั ตามมาได้ถกู เวลาด้วย แล้วไม่ร้วู ่าเขามุดเข้ามานัง่ รอในรถม้าทงั้ ๆ ท่ีมีคนอยู่แถวนัน้ มากมายได้อย่างไร ตอนนี้ เขาชะโงกตวั เข้ามาใกล้ ชุนถหู มีโถมเข้าไปซุกหน้ากบั แผงอกที่ แขง็ แรงกอดเอวแขง็ แกร่งเอาไว้ ก่อนปลดปล่อยเสียงรอ้ งไห้ท่ี เกบ็ กลนั้ ออกมา 3

“ถหู มี เจ้ายงั มีข้า” เสียงนัน้ อ่อนโยนนุ่มนวล คล้าย มิได้เปล่งจากริมฝี ปากแต่เป็ นเสียงที่เปล่งจากใจส่วนลึก ส่งผา่ นให้ชนุ ถหู มีที่แนบหน้าชิดกบั แผงอกของเขา ชนุ ถหู มีเงยหน้ามอง เพดานรถเป็ นสีน้าเงินเข้มราวกับท้องฟ้ ายามราตรี เพราะอากาศอบอ้าวทาให้หน้าต่างสองข้างของรถม้าเปิ ดออก มีผ้าม่านเนื้อบางท่ีแสงแดดส่องผ่านได้ปล่อยลงมา เส้นผมที่ มกั ปล่อยสยายของเย่ชาถกู รวบขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าคมสนั ดวงตาสีเขียวสดสะท้อนอยู่ใต้แสงสว่างที่ตดั กบั เงามืดจนดู เด่นชดั และกระจา่ งใส ชุนถหู มีจ้องลึกไปในดวงตาพร้อมกบั ส่งเสียง “อืม” เบา ๆ บอกให้ร้วู ่ามีแค่เขากพ็ อแล้ว จากนัน้ นางเบียดตวั แน่นเข้า ไปอีก ราวกับต้องการให้ตัวเองเป็ นส่วนหนึ่ งของอีกฝ่ าย แล้วฝัง่ แน่นอย่ใู นจิตวิญญาณส่วนลึก จากการสมั ผสั ท่ีแนบชิดและอ่อนหวานทาให้บรรยากาศ เปลี่ยนแปลงไป ได้ยินเสียงเต้นของหวั ใจที่แรงขึน้ ทาให้ชุน ถหู มีเงยหน้าขึ้นอีกครงั้ ประสานกบั สายตาท่ีมองน่ิ ง ๆ ริม ฝี ปากอย่ใู กล้แค่คืบ 4

ชุนถหู มีเป็ นฝ่ ายแตะเบา ๆ ท่ีหวั ไหล่และลาคอราวกบั คนตกอยู่ในภวงั ค์ เย่ชาตอบสนองกลบั อย่างร้อนแรง ราว กบั มีเปลวไฟที่ไล่ลามไปทวั่ จูบของเขามกั แสดงให้เห็นถึงความเป็ นเจ้าของ เป็ น การรกุ รานที่ร้อนแรงแฝงด้วยความปรารถนาอนั บ้าคลงั่ ท่ีต้อง เกบ็ กดไว้ ตงั้ แต่การจูบครงั้ แรกกแ็ สดงให้ร้ถู ึงความต้องการ ทางร่างกาย มิใช่การจบู แบบเดก็ ไร้เดียงสา ดงั นัน้ ทุกครงั้ ท่ี จูบกนั มกั ทาให้ความคิดของนางเตลิดเปิ ดเปิ งจนแทบควบคมุ สติไม่ได้ แต่วนั นี้ต่างออกไป เป็ นการจูบที่อ่อนโยนบางเบา แม้จะมีความปรารถนาแฝงอยู่แต่ที่มากกว่านัน้ คือการปลอบ ประโลม การจบู สามารถบอกได้ถึงอะไรมากมาย ทงั้ สองคนกอด จบู กนั อย่างอ่อนหวานและละมนุ ละไมเป็นเวลานาน มีอารมณ์ บางอย่างท่ีทงั้ ชดั เจนและสบั สนปนเปอยู่ในความคิดของทงั้ สองคน เพราะจดจ่ออยู่กบั เร่ืองนี้มากเกินไป คนที่นิสยั ระวงั ตวั เป็ นนิ จอย่างพวกเขาจึงไม่ทนั สงั เกตว่าสายลมที่ปะทะยาม รถม้าเคลื่อนตวั ได้พดั ผ้าม่านขึน้ ตงั้ แต่เมื่อไรไม่รู้ และบงั เอิญ มากกว่านัน้ คือตอนที่ใกล้ถึงประตูเมืองมีรถม้าอีกคนั หน่ึงแล่น มาจากทิศตรงกนั ข้าม แม้จะเป็ นเวลาแค่ชวั่ แวบเดียวแต่ก็ เหน็ ภาพความใกล้ชิดสนิทสนมภายในรถมา้ อย่างชดั เจน 5

เหมือนสายฟ้าฟาดใส่ตวั ตู้หานอวี้อย่างแรง นางซุกตวั ติดผนังรถอย่างรวดเรว็ หน้าตาซีดขาวราวกบั กระดาษ “คุณหนูท่านเป็ นอะไรไปเจ้าคะ” สาวใช้คนสนิ ทที่ช่ือชิ วฟางถามอย่างตกใจ ตู้หานอวี้ไม่ใส่ใจ นางบอกให้รถม้าหยุด ไม่สนใจกับ กิริยามารยาทของสตรีชนั้ สูง กระโดดลงมา แล้วมองตามไป ด้านหลงั “คณุ หนูดอู ะไรเจ้าคะ” ชิวฟางซกั ขึน้ อีก “รถม้าคนั นัน้ เป็ นของสกลุ ไป๋ ใช่ไหม” นางไม่อยากเชื่อ สายตาตวั เอง “ไปไกลแล้ว บ่าวไม่ค่อยแน่ใจเจ้าค่ะ” ชิวฟางมองตาม ไปไกล ๆ อย่คู รหู่ นึ่งก่อนหนั ไปถามสารถี “เจ้าเหน็ หรอื ไม่” “เห็น” สารถีพยกั หน้า “เพราะว่าแล่นมาข้างหน้า แม้ ถนนหลวงนอกเมืองจะกว้างแต่กเ็ หน็ สญั ลกั ษณ์จวนอนั กวั ๋ กง บนประตูรถ ข้าน้อยยงั แน่ใจว่าเป็ นรถม้าของคุณหนูหกสกลุ ไป๋ ทวั่ เมืองฉางอนั มีแต่รถของนางท่ีมีสารถีเป็ นสตรี เป็ น 6

สาวใช้คนสนิ ทท่ีแม้จะแต่งกายแบบบุรุษ แต่ไม่ได้ปิ ดบัง ใบหน้า” “กลบั จวน” ต้หู านอวีเ้ อ่ยขึน้ หมนุ ตวั ขึน้ รถอย่างรวดเรว็ ชิวฟางยงั งุนงง เอ่ยด้วยความประหลาดใจว่า “นาย ท่านผ้เู ฒ่าสุขภาพไม่ดี คุณหนูจะไปเชิญท่านหมอมีชื่อที่เกบ็ ตัวอยู่ในหมู่บ้านนอกเมืองตะวนั ตกไม่ใช่หรือเจ้าคะ แล้ว ทาไมตอนนี้...” ยงั ไม่ทนั พดู จบ นางสบตากบั คณุ หนูเสียก่อน แม้ต้หู า นอวี้จะมีสีหน้ าไร้ความรู้สึก แต่แววตาเหมือนจะกินคน ประกายเยน็ กระด้างมีแววอามหิตแฝงอยู่ ชิวฟางตกใจจน สะด้งุ สดุ ตวั ไมก่ ล้าพดู มากอีกต่อไป รถม้าแล่นกลบั เข้าเมือง ตู้หานอวี้ท่ีอยู่ในรถหลบั ตาดู คล้ายจะพกั ผ่อนแต่มือท่ีอยู่ใต้แขนเสื้อกาเข้าหากนั แน่นแสดง ให้เหน็ ถึงอารมณ์เคียดแค้นรนุ แรง แม้ปลายเลบ็ จะจิกเข้าเนื้อ แต่ความเจบ็ ปวดไม่ได้ช่วยให้นางดีขึน้ แม้แต่น้อย นับตัง้ แต่ชุนถหู มีทาให้บรรดาศกั ด์ิของสกุลตู้หลุดไป แล้ว นางก็ใช้อิทธิพลของพ่ีชายเพื่อหาความผิดของหญิง 7

แพศยาคนนี้ อย่างไม่ลดละ และนางค้นพบข่าวคราวท่ีมี ประโยชน์อย่างบงั เอิญ เพียงแต่นางไม่อยากเชื่อ! ไม่อยาก เชื่อส่ิงท่ีตัวเองคาดเดา! ไม่อยากเชื่อส่ิงที่ไม่น่าเป็ นไปได้ เหล่านัน้ ! ดงั นัน้ นางยงั อยากจะสืบเร่ืองนี้ให้มากอีกหน่อย ยงั ดีที่ สวรรคเ์ มตตา สวรรคค์ งสงสารในวนั นี้จึงให้นางได้เหน็ กบั ตา ชดั ๆ ด้วยความบงั เอิญ ชายคนนัน้ ... แม้นางมองเหน็ ท่าทาง ของพวกเขาไม่ชดั แต่นางมนั่ ใจว่าชายคนนัน้ เป็ นคนท่ีนาง เช่ือแน่ว่าจะต้องได้เขามาครอบครอง! นางคิดถึงเขามานานหลายปี แม้สติสมั ปชญั ญะจะบอก ว่าไม่มีทางได้พบเขาอีก แต่ในใจของนางยงั เชื่อมนั่ ว่าจะต้อง ได้เจอกนั เพ่ือเขาแล้ว นางสามารถละทิ้งศกั ด์ิศรีและความ สูงส่งของตนเอง! เพ่ือเขาแล้ว นางสามารถหนีไปกบั เขาจน สุดหล้าฟ้าเขียว! นางยงั เคยลดศกั ด์ิศรีขอให้ชุนถหู มีช่วยตาม หาเขาให้ แต่กลายเป็ นว่าหญิงแพศยาคนนี้แย่งเขาไปจาก นาง! เดิมทีเขาต้องเป็นผชู้ ายของนาง! เป็นของนางเท่านัน้ ! 8

พริบตาเดียวฤดรู อ้ นเดือนหกผา่ นไป ตามมาด้วยต้นฤดใู บไม้ร่วง จากนัน้ เข้าสู่ต้นเดือนแปด ฤดใู บไม้รว่ งปี นี้อากาศรอ้ นระอุ สองพ่อลกู สกลุ ชนุ ไปถึงอนั ซี และรายงานตวั กบั ไป๋ ซ่ืออี๋ เป็ นท่ีเรียบร้อย ก่อนหน้านี้กว่าครึ่งเดือน ไป๋ ซ่ืออ๋ีนาทหาร คนสนิ ทลาดตะเวนตรวจดคู วามเรียบร้อยในพื้นท่ี ระหว่างนัน้ ได้ด่ืมน้าไม่สะอาดเข้าไป และเพราะอากาศร้อนจึงทาให้ เจบ็ ป่ วยกะทนั หนั เกือบทาให้แม่ทพั ติ้งหย่วนผ้เู กรียงไกรยงั ไม่ ทนั ได้จบชีวิตในสนามรบอาจต้องเสียชีวิตให้กบั อาการท้องรว่ ง อย่างรนุ แรง โชคดีที่เขาพบนักพรตหญิงจินจางที่เดินทางท่อง ยุทธภพร้อมกบั ลูกสาว จึงได้รอดชีวิตอย่างหวุดหวิด เพ่ือ ตอบแทนบุญคณุ ท่ีช่วยชีวิต แม่ทพั ไป๋ รบั นักพรตหญิงผ้นู ี้เป็ น แม่บุญธรรม ลูกสาวของนางจึงกลายเป็ นน้องสาวบุญธรรม ของเขาไปโดยปริยาย มีคนเรียกขานว่าแม่นางจิน บงั เอิญกว่านัน้ กค็ ือ เพราะรองแม่ทพั ชุนเป็ นพ่อเลี้ยง ของลูกสาวที่หายสาบสูญไปนานของแม่ทพั ไป๋ ดงั นัน้ ท่านแม่ ทพั จึงจดั งานเลี้ยงต้อนรบั เขาในจวน ไมร่ วู้ ่าทาอีท่าไหน รอง แม่ทพั ชุนพบกบั แม่นางจินเข้า ทงั้ สองคนเกิดรกั แรกพบ ยงั ไม่ถึงสามวนั แม่ทพั ไป๋ กต็ กลงตอบรบั คาสู่ขอของสกลุ ชุนว่า 9

เจ็ดวันให้หลังจะยกน้ องสาวบุญธรรมให้ออกเรือนกับผู้มี พระคณุ แม่ทัพไป๋ เป็ นคนเปิ ดเผยทาอะไรเด็ดขาด มีความถกู ชะตากบั รองแม่ทัพชุนและแม่นางจินอย่างมาก ไม่เพียงจะ มอบสินเดิมจานวนมาก ยงั หาท่ีพกั ให้สกลุ ชุนอยู่ใกล้กบั จวน แม่ทพั ยิ่งไปกว่านัน้ แสดงให้เหน็ ถึงความสาคญั ของรองแมท่ พั ชุนท่ีมีต่อกองทัพเป็ นอย่างดี ในพริ บตาเดียว ชุนต้าซัน กลายเป็ นคนดงั ข้างกายแม่ทพั ไป๋ ซึ่งเป็ นเร่ืองที่ทุกคนในอนั ซี ต่างรกู้ นั ทวั่ “ลุงสามของหลานเป็ นคนทาอะไรเอิกเกริกโดยแท้” ใน ห้องหนังสือใหญ่จวนอนั กวั ๋ กง ชุนถหู มีส่งจดหมายให้ไป๋ จิ้งห ย่วน “แต่เร่ืองนี้แต่งได้สมเหตุสมผล ถ้าใครคิดจะไปสืบค้นก็ หาพิรธุ ไม่เจอ” “ลงุ สามของเจ้า เป็นคนยโสโอหงั ทาอะไรคิดแต่หวั ไม่ คิดท้าย ดูเหมือนค โง่ ๆ ทึ่ม ๆ แต่เป็ นคนใจกล้าอย่างที่สุด” ไป๋ จิ้ งหย่วนยิ้ มน้ อย ๆ มีความภาคภูมิ ใจแผงอยู่ลึก ๆ “ไม่อย่างนัน้ ตาจะส่งเขาไปชายแดนตะวนั ตกได้อย่างไร ที่นัน่ เขาเป็ นแม่ทพั ใหญ่รกั ษาชายแดนไม่มีใครคอยควบคมุ เขาเอง กไ็ ม่ถึงขนาดไม่ร้สู มั มาคารวะก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นเป็ นแน่ จะว่า 10

ไปแล้วกค็ ือเมืองหลวงเลก็ เกินไปไม่พอให้เขาสยายปี ก แค่กาง ปี กออกไปนิดหน่อยกไ็ ม่รจู้ ะแตะถกู ข้อต่อใครกนั บา้ ง” 11

1

ทนายสาว ถงึ คราวสู้ 美人谋律 402 เรอ่ื งเงินๆทองๆ “ท่านตาฉลาดปราดเปรอื่ งย่ิงนัก” ชนุ ถหู มีชมจากใจจริง ไป๋ จิ้งหย่วนยิ้มน้อย ๆ หากในใจปวดรา้ วอย่างย่ิง ลูกชายสามคนของเขานับเป็ นลูกชายจากภรรยาหลวง ทงั้ หมด ลูกคนโต ไป๋ ซ่ืออวี้มีความรู้ความสามารถเต็มเปี่ ยม แต่เสียดายที่เกิดในบา้ นนี้ ถกู ควบคมุ ชีวิตมากเกินไป อีกทงั้ ยงั แต่งเมียผิด ทาให้เดินไปบนเส้นทางท่ีไม่มีวนั หวนกลบั ยงั ดีที่ ฮ่องเต้ทรงเมตตา ทาให้ความตายของเขาไม่ส่งผลต่อสกลุ ไป๋ ทงั้ ตระกลู ส่วนลูกชายคนรอง ไป๋ ซ่ือหลิน เป็นคนระมดั ระวงั ทา อะไรรอบคอบ แม้กมุ อานาจกรมคลงั เป็ นท่ีไว้ใจของฮ่องเต้ แต่มีความสามารถธรรมดา อีกทงั้ ไม่ใช่คนใจกว้าง ลูกชายคน เล็ก ไป๋ ซื่ออี๋ เป็ นคนที่ไม่อยู่ในโอวาท ทาตัวขบถ ไม่ทาตาม ขนบประเพณีมากท่ีสุด บดั นี้ พอย่างเข้าสู่วยั กลางคนจึงได้ แสดงความสามารถออกมา แต่เสียดายที่อยู่ถึงชายแดน ห่างไกล ไมอ่ าจอย่ใู กล้ชิดคอยกตญั ญตู ่อเขาได้ 2

คิด ๆ แล้วชวั่ ชีวิตของเขาช่างรนั ทดเสียจริง เพ่ือวงศ์ ตระกลู ทาให้เขาต้องยอมแลกทุกอย่าง คนท่ีเขารกั จริง ๆ กไ็ ม่ ยอมพบหน้าถ้าไม่ถึงปรโลก ลูกหลานมีอยู่ไม่น้อยแต่มีหลาน นอกคนนี้คนเดียวท่ีสร้างความปลื้มปี ติให้เขาได้ หลานคนอื่น ไม่ว่าจะหญิงหรือชายต่างให้ความเกรงกลวั ให้ความเคารพ ทาตามคาสงั่ ของเขากจ็ ริง แต่คนที่มีความผกู พนั กนั จริง ๆ กม็ ี เพียงหลานหกคนนี้เท่านัน้ ใคร ๆ ต่างบอกว่าเขาเป็ นคนฉลาด แต่บางทีเขากค็ ิด จะทาอะไรเลอะเลือนอย่เู หมือนกนั ถ้าทาได้จริง ๆ อย่างน้อย ระหว่างพ่อลกู ป่ หู ลานคงไม่ห่างเหินเยน็ ชากนั อย่างนี้ “ต้องเรียกลุงสามเจ้าว่าท่านพ่อ” เขาแย้งขึ้น “ต่อหน้าตา เรียกจนชินปากแล้ว พออย่ขู ้างนอกจะพดู ผิดเอาได้” “ได้ คราวหน้าหลานจะระวงั เจ้าค่ะ” ชุนถหู มีอารมณ์ดี อย่างย่ิงจึงรบั คาอย่างรวดเรว็ ความเศร้าเสียใจท่ีเกิดจากการจากลาครงั้ นัน้ เร่ิมจาง หาย นางรวู้ ่าบิดามารดาและท่านป่ มู ีความสขุ ความสบาย ยงั มีลงุ สามที่เป็นงูเจ้าถิ่นคอยให้การดแู ล ชุนถหู มีจึงวางใจอย่าง แท้จริง 3

กินข้าวกลางวนั เป็ นเพื่อนไป๋ จิ้งหย่วนแล้ว ชุนถหู มีจึง กลบั เรอื นพกั เพิ่งเดินเข้าประตู กวั้ เอ๋อที่เฝ้าเรอื นอย่กู เ็ ข้ามา รายงานว่า เม่ือคร่เู สี่ยวฟ่ งสงั่ ให้สาวใช้เข้ามารายงานว่ามีคน รอขอพบอย่ทู ี่ห้องหนังสือด้านนอก บอกว่าเป็นเรอื่ งสาคญั เร่ืองสาคญั ท่ีว่าจะต้องเก่ียวกบั การว่าความ ชุนถหู มีฟัง แล้วต่ืนเต้นอย่างที่สดุ ยกเท้าก้าวไปข้างนอก นับตงั้ แต่คดีรองเท้าปักสีแดงจบไป นางไม่รวู้ ่าคดีต่าง ๆ ยุติตามไปด้วยหรืออย่างไร เพราะกลายเป็ นว่าไม่มีใครมา ว่าจ้างให้นางว่าความให้เลยสกั คน แต่ว่าลูกค้าว่าความของ นางมีแต่คนชัน้ สูง คนส่วนใหญ่ไม่มีเงินพอจะจ้าง ชุนถูหมี ไตร่ตรองดีแล้วว่าจะจัดวันช่วยเหลือด้านกฎหมายขึ้นมา จะต้องหาเวลาปรึกษากบั ท่านตาสกั หน่อย อาจแบ่งเวลาสกั เดือนละห้าวนั ให้การช่วยเหลือคนยากไรโ้ ดยไมเ่ กบ็ เงิน เดิมทีนางต้องการทาความดี แต่เพราะกลวั จะแตะถกู ผลประโยชน์ของชนชนั้ สงู และกลุ่มอานาจพิเศษ ทาให้นางต้อง ระมดั ระวงั ตัวอยู่มาก แม้จะเป็ นการทาความดีก็ตาม แต่ก็ ต้องหาโอกาสเหมาะ ๆ ถ้าให้ดีต้องให้ฮ่องเต้มีรบั สงั่ ... แต่คน เป็ นหมอความทุกคนต้องมาเป็ นอาสาสมคั รในเร่ืองนี้ด้วยกนั ไมอ่ ย่างนัน้ นางคนเดียวคงทาไม่ไหว คดีท่ีมีความยากซบั ซ้อน 4

นางจะเป็ นคนจดั การ ส่วนคดีเลก็ ๆ คดีทวั่ ไปกใ็ ห้หมอความ คนอ่ืนรว่ มกนั รบั ผิดชอบ ทางานตามรบั สงั่ หน้าไม่ใหญ่ใจไม่กว้างได้อย่างไร มี แต่การทาเช่นนี้ถึงจะลดอนั ตรายในการล่วงเกินชนชนั้ สูงและผู้ มีอานาจลงไปได้ แล้วยงั ขยบั ฐานะของหมอความให้สูงขึ้น จะได้เลิกคิดถึงหมอความในแง่ร้าย ไม่ใช่ว่าพอพูดถึงหมอ ความ ทุกคนกค็ ิดว่าเป็ นพวกใช้ฝี ปาก เล่นลิ้นเล่นคา เป็ นคน ชวั่ ช้าเลวทรามโขกเงินไปหมด นางวิ่งเหยาะ ๆ อย่างไม่สารวมไปจนถงึ ห้องหนังสือด้าน นอก คิดไมถ่ งึ ว่าคนท่ีรออย่นู ัน้ กลายเป็นนายอาเภอเปาที่สวม ชุดลาลอง เมื่อเห็นชุนถหู มี ดวงตาเลก็ ๆ ของนายอาเภอ เปาสว่างจ้าจนชนุ ถหู มีถงึ กบั ครนั่ เนื้อครนั่ ตวั “ใต้เท้าเปามาหาข้ามีเรื่องใด เรื่องงานหรือส่วนตวั เจ้า คะ” เชิญนายอาเภอเปาไปถึงห้องรบั แขกแล้วชนุ ถหู มีจงึ ถามขึน้ นี่ยงั คงเป็ นยุคโบราณที่ชายหญิงมีความแตกต่าง ชุนถู หมีพดู คยุ กบั นายอาเภอเปา ย่อมต้องมีเสี่ยวฟ่ งคอยยืนเฝ้าอยู่ ข้าง ๆ ความสมั พนั ธ์ของชุนถหู มีกบั นายอาเภอเปาคนนี้มิได้ 5

คบค้าเป็นการส่วนตวั แต่ว่าถ้าจะพดู ถึงเรอ่ื งงาน เขากไ็ ม่ได้ แต่งชดุ ขนุ นาง “เร่ืองเป็ นเช่นนี้” นายอาเภอเปาจิบน้าจบั เลี้ยงที่เสี่ยวฟ่ ง นามาให้อึกหน่ึง “มีคดีภายใต้การดแู ลของข้าคดีหนึ่งท่ีซบั ซ้อน ซ่อนเง่ือน ดงั นัน้ จงึ ตงั้ ใจมาขอความรจู้ ากคณุ หนูชนุ ” ชุนถหู มีน่ิ งขึงไปเลก็ น้อย “เป็ นการปรึกษาเรื่องงานหรือ แต่ข้าต้องถามให้รู้เร่ืองก่อนว่าคนที่จ้างวานข้าเป็ นใคร ไม่อย่างนั้นข้าจะไปเก็บเงิ นค่าปรึกษากับใคร” นางพูด ตรงไปตรงมา แต่ไม่ถึงขนาดเป็ นคนหน้ าเลือด ในเมื่อ ทางานกต็ ้องถามให้ชดั เจน นายอาเภอเปาบิดตวั ไปมาเลก็ น้อยก่อนพูดเสียงตา่ ๆ ว่า “ข้า... คนจา้ งวานกค็ ือข้า” ชุนถหู มีตกใจ “หรอื ว่านายอาเภอเปาไปมีคดีอะไรมา” นายอาเภอเปาส่ายหน้า “ไมใ่ ช่ข้า แต่เป็นพ่อค้ารายหนึ่ง ในอาเภอท่ีชื่อว่าหยางสือหลาง เขากบั เติ้งเจียงเป็ นทงั้ เพ่ือน บ้านและเป็ นทงั้ ค่แู ข่งทางการค้าท่ีมีความแค้นต่อกนั แล้วยงั เป็ นความแค้นท่ีลึกลา้ มาก ๆ เม่ือต้นเดือนเจด็ มีคนพบว่าเติ้ง 6

เจียงถกู คนฆ่าตายอยู่ในวดั ร้างนอกเมือง จากคาให้การของ ภรรยาเขา ก่อนเกิดเหตุหยางสือหลางเขียนจดหมายนัดให้ เติ้งเจียงออกไปพบเขา บอกว่าจะยุติความแค้นของสอง ตระกลู อีกทงั้ ยงั มีจดหมายที่หยางสือหลางเขียนเป็นหลกั ฐาน อีกอย่างกค็ ือ มีการค้นบา้ น เจอเสื้อผา้ เปื้ อนเลือดตวั หน่ึงใน บ้านหยางสือหลาง เป็ นเสื้อของเขาเอง แต่หยางสือหลาง ร้องว่าถกู ใส่ร้าย ถึงจะลงทณั ฑเ์ ขากไ็ ม่ยอมรบั สารภาพ ข้า... ข้าไม่อยากได้ช่ือว่าใช้การลงทณั ฑ์บีบให้นักโทษรบั สารภาพ แต่กห็ าข้อพิรธุ อะไรไม่เจอ ดงั นัน้ จึงมาขอความร้จู ากคณุ หนู ชุน คณุ หนูชุนวางใจได้ ข้ามีเงินค่าปรึกษา หนึ่งพนั ... ไม่สิ แปดร้อยตาลึง ไม่ได้มาขอความรเู้ ฉย ๆ” “ใต้เท้าเปาเชื่อหยางสือหลางหรือ” ชนุ ถหู มีเอียงคอถาม นายอาเภอเปาพยกั หน้าให้อย่างมนั่ ใจไม่มีความลงั เล แม้แต่น้อย แต่ทว่าใบหน้าเป็นสีแดงระเรอ่ื อย่างน่าข้องใจ ชุนถหู มีอยากหวั เราะ กลวั ว่าเงินหนึ่งพนั ตาลึงจะเป็ น เงินสินบนที่สกลุ หยางมอบให้ แต่นายอาเภอเปาเองคงเช่ือว่าห ยางสือหลางไม่ได้ฆ่าคนจริง ๆ จึงได้มาขอความเหน็ จากนาง เมื่อเป็ นเช่นนี้เขายงั ได้เงิน แล้วยงั สามารถไขคดี ไม่ปล่อยคน ชวั่ ตวั จริงลอยนวล 7

ในเมืองฉางอนั มีแต่คนรา่ รวยและชนชนั้ สูง ขนุ นางที่นี่ ไม่อาจทาตัวให้ใสสะอาดบริสุทธ์ิ เป็ นคนมือสะอาดได้เลย ดงั นัน้ ขนุ นางที่ยงั มีมโนธรรมสานึกอย่างเขากถ็ ือว่าดีมากแล้ว แค่หารายได้พิเศษเลก็ น้อย แต่ยงั เป็ นคนจิตใจดี ยอมแบ่ง เงินสินบนที่ได้มาเป็ นแปดส่วนกบั สองส่วน นับว่าไม่ละโมบ เกินไปนัก “อย่างนี้แล้วกนั เงินค่าปรกึ ษาข้าเกบ็ แค่สามรอ้ ยตาลึง” ชุนถหู มีเป็นประเภทท่ีคนอ่ืนให้เกียรตินาง นางกใ็ จรา้ ยกบั อีก ฝ่ ายไม่ลง “พร่งุ นี้เช้าข้าจะไปที่ว่าการอาเภอเพื่อศึกษาเนื้อหา คดีและหลกั ฐานท่ีมี จากนัน้ ค่อยออกหนังสือแนะนา แต่ว่า การตดั สินคดีนี้จะเป็นอย่างไรกค็ งต้องอาศยั การตดั สินอนั ชาญ ฉลาดของใต้เท้า ใต้เท้าว่าอย่างไร” น า ย อ า เ ภ อ เ ป า ไ ด้ ยิ น ว่ า ตัว เ อ ง เ ก็บ เ งิ น ไ ด้ ถึ งเ จ็ด ร้อย ตาลึง จะจ่ายเงินให้กบั ลูกน้องคนอ่ืน ๆ กไ็ ม่ต้องกระเหมด็ กระแหม่อีกทงั้ ยงั ได้รบั คาแนะนาจากชุนถหู มี มีหรอื จะไม่เหน็ ด้วย เขารบั ปากทนั ที แต่ชุนถหู มีต้องการให้เขาเขียนสญั ญา 8

จา้ งงาน เพ่ือระบใุ ห้ชดั เจนว่านางให้แค่คาปรกึ ษาด้านกฎหมาย ไม่มีส่วนรบั ผิดชอบในการตดั สินคดีแต่อย่างใด เม่ือเรียบร้อย แล้วจึงได้ปล่อยเขากลบั ไป “ฤดูใบไม้ร่วงนี่ ร้อนจริง ๆ ร้อนจะตายอยู่แล้ว ทาไม คุณหนูไม่บอกให้เขานาเอกสารทงั้ หมดมาดูที่จวนล่ะเจ้าคะ” เส่ียวฟ่ งถาม “เจ้าไม่เข้าใจ เร่ืองที่เก่ียวข้องกับคดีความทัง้ หลาย จะต้องระวังตัวให้มาก ” ชุนถูหมีโบกพัดจีบในมือไปมา “ไม่อย่างนัน้ เกิดฝ่ ายไหนมีใจจะหาเร่ืองขึ้นมา กจ็ ะถกู เล่นงาน ได้ง่าย ยอมลาบากหน่อยดีกว่า เพราะเอกสารทางราชการนา ออกจากที่ว่าการอาเภอไม่ได้! ไม่อย่างนัน้ คนอื่นจะเล่นตกุ ติก ได้ง่าย ถึงตอนนัน้ พวกเรามีสิบปากกแ็ ก้ตวั ไม่ขึน้ ถ้าจะต้องนา ออกมาจริง ๆ กต็ ้องเป็นฉบบั คดั ลอกเท่านัน้ ” ยามท่ีนางพูดอยู่นัน้ ไป๋ อวี้หลิงก็อยู่ด้วย สองตาของ นางเปล่งประกายแวววาวด้วยความยกย่องเทิดทูนชุนถหู มี อย่างที่สุด หลายวนั มานี้ไป๋ อวี้หลิงมาห้องหนังสือเพื่อช่วยงาน ชุนถหู มีภายใต้แรงกดดนั และคาพดู ถากถางของนางหวงผ้เู ป็ น แม่ใหญ่และหญิงสาวคนอื่น ๆ ในตระกลู จนจดั การคดั ลอก 9

เอกสารที่เก่ียวข้องกบั การว่าความออกมาได้สาเรจ็ นับเป็ น ความยากลาบากมาก ดงั นัน้ ชุนถหู มีตบศีรษะนางเบา ๆ พลางเอ่ยว่า “พอข้า ศึกษาเอกสารเกี่ยวกบั คดีเสรจ็ แล้วจะร่างหนังสือความเห็น ฉบบั หน่ึง จากนัน้ รบกวนให้น้องแปดเขียนออกมาอีกสองฉบบั แหม ๆ แบบนี้ดีจงั เลย ลายมือไก่เขี่ยท่ีไม่อาจให้ใครเจอได้ก็ ไม่ต้องออกมาเจอผ้คู นอีกแล้ว ดงั นัน้ งานของน้องแปดถือว่า สาคญั มาก” ทุกเดือนนางจ่ายเงินค่าน้าหมกึ ให้ไป๋ อวีห้ ลิงเท่ากบั เงินเดือนเสมียน ตอนแรกไป๋ อวี้หลิงไม่ยอมรบั ท่าเดียว ต่อมา ชุนถูหมีบอกว่าเร่ืองงานก็ส่วนเร่ืองงาน ถ้าต้องการอยู่ใน สานักหมอความอย่างมนั่ คงแล้วกต็ ้องทาเช่นนี้ ไป๋ อวี้หลิงจึง ได้พยกั หน้ารบั 10

1

ทนายสาว ถงึ คราวสู้ 美人谋律 403 ต้องเตือน เมื่อได้เงินท่ีมาจากน้าพกั น้าแรงของตวั เองแล้ว ไป๋ อวี้ หลิงเปลี่ยนไปมีความมนั่ ใจมากขึน้ เรอื่ งใด ๆ กเ็ ป็นเช่นนี้ ถ้าเกิดไม่ได้รบั กาลงั ใจและคาชม ถ้าเกิ ดไม่ได้ทาเรื่องที่ตัวเองชอบ ถ้าเกิ ดไม่รู้ว่าตัวเองมี ประโยชน์ ไป๋ อวี้หลิงก็ยงั คงเป็ นหลานสาวสายรองของจวน อนั กวั ๋ กงที่แทบไม่มีใครเหน็ ถึงตวั ตน ได้แต่เกบ็ ตวั อยู่เงียบ ๆ อยู่มุมใดมุมหนึ่งของจวน จะว่าไปแล้วชุนถหู มีชอบช่วยเหลือ คนท่ีมีเจตนาดีกบั ตนให้เข้มแขง็ ขนึ้ แต่เสียดายท่ีใบหน้าเลก็ ๆ ของไป๋ อวี้หลิงงองา้ ดเู หมือน มีความย่งุ ยากใจ ชุนถหู มีถามขึ้น “มีอะไรหรือ ใครรงั แกน้องแปดอีกแล้ว เด๋ียวพี่หกคนนี้จะช่วยเจา้ ล้างแค้นเอง” ไป๋ อวี้หลิงส่ายหน้า “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ เพียงแต่... เพียงแต่ ... 2

“เพียงแต่อะไร บอกให้พ่ีหกฟังไมไ่ ด้หรอื ” “ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเจ้าค่ะ” ตอนนี้ไป๋ อวี้หลิงยกย่อง เทิดทูนชุนถหู มีเสียยิ่งกว่าอะไร ไหนเลยจะมีเร่ืองปิ ดบงั นางได้ “กค็ ืออาส่ี อาห้า และพี่ห้า ให้การรบั รองคณุ หนูสามสกลุ ตู้อยู่ที่ จวนหลายวันแล้ว... พี่หกก็รู้ว่าเรือนของข้าอยู่ติ ดกับพี่ห้า ดงั นัน้ เลยเจอคุณหนูสามอยู่เรื่อยๆ นางมกั ถามเรื่องพี่หกกบั ข้าอยู่เรื่อย พอข้าไม่ยอมพดู นางกม็ องด้วยสายตาดดุ นั น่ากลวั จะตาย” ชุนถหู มีน่ิ งขึง จากประสบการณ์ที่วนเวียนในศาลมา นานหลายปี ทาให้นางมีลางสงั หรณ์ที่น่ากลวั จู่ ๆ หวั ใจบีบรดั รนุ แรง รสู้ ึกว่าการท่ีต้หู านอวี้วิ่งมาถงึ จวนอนั กวั ๋ กงนัน้ เป็นเรอ่ื ง ท่ีแปลกประหลาดมาก อีกทงั้ ยงั ทาให้นางเกิดลางสงั หรณ์ท่ีไมด่ ี อย่างย่ิง “อาส่ี อาห้า กบั ไป๋ อวี้เย่ียนไม่มีสมองกนั เลยสกั คน แล้ว ป้ ารองกับท่านแม่ไม่ดูแลเร่ืองนี้ หรือ” ชุนถูหมีนิ่ วหน้ า เกิด ความไม่พอใจขึ้นมาทนั ที “เพราะคดีรองเท้าปักสีแดง ทาให้ สกลุ ตู้กบั สกลุ ไป๋ เป็ นเหมือนน้ากบั น้ามนั เข้ากนั ไม่ได้อยู่แล้ว แต่พวกนางกลบั ให้คุณหนูสกุลตู้มาอยู่ท่ีบ้าน! แล้วท่านป่ ูรู้ หรอื ไม”่ 3

“ท่านป่ ูไม่ค่อยสนใจเร่ืองฝ่ ายใน ก่อนหน้านี้กม็ ีคุณหนู ในเมืองหลวงหลายคนมาเป็นแขกที่จวน พกั อยู่สามวนั ห้าวนั ก็ มีเหมือนกนั ดงั นัน้ ป้ารองกบั ท่านแม่อาจไม่รายงานเร่ืองนี้กบั ท่านป่ ”ู ไป๋ อวี้หลิงเหน็ ชุนถหู มีโมโหจึงเลือกพดู อย่างระมดั ระวงั ว่า “ข้าบอกอาส่ี อาห้า และพี่ห้าแล้วว่าทาอย่างนี้เกรงว่าจะไม่ เหมาะสม แต่พวกนางบอกว่า ตอนปลายเดือนเจด็ มีงานเลี้ยง ชมดอกบวั ในจวน แล้วกเ็ ชิญคณุ หนูจากตระกลู ใหญ่มาไม่น้อย มีสองพ่ีน้องสกลุ ตู้มาด้วย ส่วนคุณหนูสามสกุลตู้อารมณ์ไม่ ค่อยดี ด่ืมเหล้าในงานเลี้ยงเยอะเกินไปกเ็ ลยตกลงไปในสระบวั พองมตวั ขึ้นมาได้กห็ มดสติไปแล้ว ตอนนัน้ ท่านแม่เชิญหมอ หลวงมาดอู าการ บอกว่านางได้รบั ความตกใจ แล้วยงั ด่ืมเหล้า เข้าไปเยอะ ตัวเลยร้อน พอเจอน้าเย็นในสระก็เลยเป็ นไข้ กะทนั หนั ไม่สมควรเคล่ือนย้ายตวั จึงได้ให้อยู่ท่ีนี่ อีกอย่าง ข้างนอกพดู กนั ว่าสกลุ ตู้ถกู สกลุ ไป๋ เราให้รา้ ย แต่ความจริงเป็น ความผิดของสกลุ ต้เู องไม่เกี่ยวกบั สกลุ ไป๋ เพราะ... เพราะพี่หก ไม่มีน้าใจจึงส่งผลต่อชื่อเสียงสกลุ ไป๋ ท่ีพวกนางทาเช่นนี้เพื่อกู้ ชื่อเสียงสกลุ ไป๋ ให้คนอ่ืนร้วู ่าคนจวนอนั กวั ๋ กงส่งถ่านไม้กลาง หิมะ ไม่ใช่คอยซา้ เติม ไม่ได้เหมือนท่ีข้างนอกลือกนั ว่าท่านป่ ู ไมถ่ กู กบั อดีตเฟ่ิ งกวั ๋ กง” 4

“ตาเฒ่าตู้ยงั จะเป็ นอดีตเฟ่ิ งกวั ๋ กงอะไรกนั บรรดาศกั ด์ิ ของสกลุ ตู้ถกู ริบไปแล้ว” ชนุ ถหู มีพดู อย่างไม่พอใจ แม้สกลุ ตู้จะ ทาตวั สงบเสง่ียมไม่น้อย แต่ยงั รกั ษาท่าทีของตระกลู ใหญ่ ทา ตวั ราวกบั จะตกมิตกแหล่ แต่การไปมาหาส่กู บั ชนชนั้ สงู ในเมอื ง หลวงมิได้ยุติลง นัน่ เพราะฮองเฮายงั คงแซ่ตู้ ฮ่องเต้มิได้มีท่าที ต่อนางอย่างใด คงจะรอกลบั ขนึ้ มาผงาดอีกครงั้ กระมงั แต่ทว่าก่อนหน้านี้มีแต่ขุนนางราชสานักเท่านัน้ ที่รู้ไป๋ จิ้งหย่วนกบั ตู้เหิงไม่ถกู กนั แต่ตอนนี้ร้กู นั ไปทวั่ ทงั้ แผ่นดินแล้ว ยงั จะมาแสดงความเป็ นมิตรอะไรกนั ตอนนี้ แบบนี้เท่ากบั คิด จะกลบเกล่ือนความผิด กลายเป็ นแสดงให้เห็นถึงความ จอมปลอม มิน่ าท่านตาถึงเป็ นห่วงถึงทายาทสกุลไป๋ คน เหล่านัน้ เกิดในครอบครวั ท่ีมีอานาจและฐานะสูงส่ง แต่กลบั ไม่ มีใครแสดงความหยิ่งทะนงว่า ‘นัน่ แหละฝี มือป่ ูข้าเอง’ สกั คน มาถึงตอนนี้กลบั ทาพฤติกรรมท่ีคนอื่นเหน็ แล้วคิดว่าเป็นววั สนั หลงั หวะ ถ้าคนที่ไม่รู้เร่ืองจะคิดว่าจวนอนั กวั ๋ กงมีความลบั อะไรตกอย่ใู นมอื ของคนจวนเฟิ่ งกวั ๋ กง เวลาที่ควรตีสนุ ัขตกน้า ให้เต็มที่กลบั ไม่ลงมือ นอกจากไม่ยอมลงมือแล้วยงั งมมนั ขนึ้ มาอ้มุ เอาไว้ นับว่าสมองพิการจนถึงขนั้ ไรท้ างเยียวยา ไป๋ ม่านอว่ี ไป๋ ม่านจู๋และไป๋ อวี้เย่ียนทาตัวเหลวไหล เช่นนี้ ตามหลกั แล้วนางเก่อป้าสะใภ้รองและนางหวงท่ีเป็ นแม่ 5

ใหญ่ไม่ควรจะให้การสนับสนุน เกรงว่าปกติคนเหล่านัน้ คงจะ ทนเหน็ นางทาตวั ไม่แยแสใครไม่ได้ จึงตงั้ ใจใช้เรื่องนี้มาสร้าง ความหงุดหงิดให้นาง จะว่าไปแล้วหลานผ้ชู ายในบ้านนี้ไม่เอา ไหน หญิงสาวฝ่ ายในกม็ ีสายตาคบั แคบร้จู กั แต่ชิงดีชิงเด่นกนั อยู่ข้างใน ทาตวั เป็ นกบในกะลา ไม่ได้เรื่องสกั คน! อีกอย่าง จดั งานเลี้ยงในบ้านตวั เอง เชิญสตรีชนั้ สูงในเมืองมาร่วมงาน มากมายแต่ไม่เรียกนางไปร่วมงาน นี่หมายความว่าอย่างไร จะให้คนขา้ งนอกเหน็ เป็นเรอ่ื งตลกหรือ อีกด้านหน่ึง นางเก่อและนางหวงคงจะคิดว่าการกระทา เช่นนี้ไม่ส่งผลอะไร แล้วยงั มีเหตุมีผลให้ยอมรบั ได้ จึงมิได้ ห้ามปราม ความจริงแล้วการที่ต้หู านอวี้มาพกั ท่ีน่ีกไ็ ม่สามารถ สรา้ งความว่นุ วายอะไรได้ แต่ชนุ ถหู มีรสู้ ึกว่าการที่ต้หู านอวี้มา ที่น่ี ทาเรื่องท่ีหน้าไม่อายขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ จะต้องมี แผนการอะไรในใจ แต่นางไม่ร้วู ่าเป็ นอะไร ดงั นัน้ จึงเกิดความ วิตกกงั วลอย่างบอกไม่ถกู “น้องแปด เจ้ากลบั ไปก่อน แล้วถ้าเจอตู้หานอวี้อีกกไ็ ม่ ต้องกลวั นางถามอะไรกต็ อบไม่ร้อู ย่างเดียว” ชุนถหู มีเหน็ ไป๋ อวีห้ ลิงมีท่าทีเครง่ เครียดกร็ ีบปลอบใจ 6

รอจนกระทงั่ ไป๋ อวี้หลิงไปแล้วนางจึงออกคาสงั่ กวั้ เอ๋อ “ถ้าไม่มีอะไรกอ็ อกไปข้างนอกบ้าง” นางชี้นาอย่างมีนัย “เงิน ทองพวกเราก็มีอยู่ ทาตัวเป็ นตู้เงินเคลื่อนที่ก็ได้ แล้วถือ โอกาสถามว่าหลายวนั ท่ีตู้หานอวี้มาอยู่ที่จวนนางทาอะไรบ้าง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ต้องตัง้ ใจฟังให้ดี แต่อย่าทาตัว เอิกเกริกเกินไปจนแหวกหญ้าให้งูต่ืน อย่างนัน้ จะไม่ดี” กวั้ เอ๋อรบั คา หยิบตะกร้างานฝี มือออกไปนอกเรือนพกั จนกระทงั่ ถึงเวลาอาหารเยน็ จงึ ค่อยกลบั มา แต่นางไมไ่ ด้ข่าวท่ี มีประโยชน์อะไรสกั อย่าง ได้ยินแต่ว่าคณุ หนูสามสกลุ ต้สู ขุ ภาพ ไม่ค่อยดี ผ่ายผอมลงกว่าเดิมมาก กาลงั ก็ไม่ค่อยมี มาถึง จวนอนั กวั ๋ กง นอกจากจะคยุ กบั คณุ หนูสกลุ ไป๋ แค่ไม่กี่คนแล้วก็ เอาแต่หมกตวั อยู่ในห้องไม่ออกไปไหน เรียกได้ว่าใช้เวลาคร่ึง วนั หมดไปกบั การนอน “มาจวนสกลุ ไป๋ เพื่อมานอนนี่นะ” ชุนถหู มีหวั เราะเยาะ “สกลุ ต้ไู ม่มีเตียงให้นอนหรอื ถึงได้หาเรอื่ งอย่นู านขนาดนี้” ต อ น ก ล า ง ว ัน น อ น ห ล ับ ห รื อ ว่ า จ ะ แ อ บ ไ ป ไ ห น ต อ น กลางคืน? ชุนถหู มีมกั คิดในทางกลบั กนั อยู่เสมอ ดงั นัน้ นางใจ หายวบู หลายวนั ก่อน เย่ชาบุกมาหานางถึงห้องยามวิกาล จะ ว่าไปแล้วเดือนหนึ่งได้เจอหน้ากนั แค่สองครงั้ ย่อมมีความคิด 7

ถึงกนั อย่างห้ามใจไม่ได้ นี่ไม่ใช่วิธีท่ีดีในระยะยาว แต่วรยุทธ ของเย่ชาสูงส่ง องครกั ษ์ท่ีเดินยามในจวนยงั ไม่ร้เู ร่ือง ดงั นัน้ ไมม่ ีเหตผุ ลที่ต้หู านอวีจ้ ะพบเข้า ไม่ได้ ต้องเตือนเย่ชาก่อน ระยะนี้นางมีความกระวน กระวายใจอย่างบอกไม่ถกู อย่าเพ่ิงเจอหน้ากนั เป็นการชวั่ คราว ดีกว่า อย่างน้อยต้องให้นางร้เู ป้าหมายของตู้หานอวี้เสียก่อน ... ชุนถหู มีกระสับกระส่ายอยู่ตลอดทัง้ คืน เช้าวนั รุ่งขึ้น เสี่ยวฟ่ งท่ีนางส่งไปจบั ตาดูตู้หานอวี้ตอนกลางคืนก็กลบั มา รายงานว่าตู้หานอวี้ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร ว่ากนั ตามหลกั แล้วชนุ ถหู มีควรวางใจจึงจะถกู แต่ว่านางกลบั รสู้ ึกแปลกพิลึก ที่อาสี่อาห้าและพี่ห้ารบั รองตู้หานอวี้นัน้ ดเู บอื้ งหน้าแล้ว มีเหตุผลท่ีน่าฟัง แต่ความจริงต้องเป็นเพราะความคิดส่วนตวั ท่ี เกี่ยวกบั ต้ตู งเฉิน แม้คนคนนัน้ จะมีชื่อเสียงไม่เท่ากบั สองบุรษุ รปู งามแห่งเมืองฉางอนั กจ็ ริง แต่หน้าตากด็ ีไม่เลวยงั รจู้ กั ลดตวั ลงมาพดู คยุ กบั คนอื่น นอกจากคนไม่รจู้ กั ประมาณตนท่ีเอาแต่ จ้องสองบุรษุ แห่งเมืองฉางอนั ไม่วางตาแล้ว ยงั มีหญิงจานวน มากที่ให้ความสนใจในตวั ต้ตู งเฉิ น และสามสาวสกลุ ไป๋ จะต้อง เป็ นหน่ึ งในนัน้ 8

ถึงจะกระวนกระวายใจมาตลอดทงั้ คืน แต่ว่างานท่ีต้อง ทาก็หยุดชะงกั ไม่ได้ ชุนถหู มีไปคารวะไป๋ จิ้งหย่วนตงั้ แต่เช้า จากนัน้ พาเส่ียวฟ่ งและต้าเหมิงไปยงั ที่ว่าการอาเภอต้าซ่ิง ทิ้ง กวั้ เอ๋อและอีเตาให้เฝ้าเรอื น ปกติแค่กวั้ เอ๋อคนเดียวกพ็ อแล้ว แต่ตอนนี้ตู้หานอวี้อยู่ ในจวนสกลุ ไป๋ ชุนถหู มีร้สู ึกว่ามีอสรพิษร้ายขดตวั เงียบ ๆ อยู่ ข้างกายกาลงั รอให้นางไม่ทนั ระวงั ตวั แล้วฉกกดั อย่างไม่ปราณี นางจงึ ต้องระวงั ตวั มากเป็นสองเท่า นางอยู่ในท่ีว่าการอาเภอตลอดทงั้ วนั ศึกษาเอกสารทาง คดีแล้วยงั พดู คยุ กบั มือปราบท่ีไปตรวจสอบท่ีเกิดเหตุ อีกทงั้ ยงั ไปตรวจสอบละแวกใกล้ ๆ กบั บา้ นสกลุ เติ้งและบา้ นสกลุ หยาง พดู คยุ กบั เพื่อนบ้านถึงเร่ืองบางเร่ือง ชุนถหู มีกลบั บ้านกต็ งั้ ใจ ว่าจะรา่ งหนังสือแนะนาหลงั อาหารเยน็ แต่เพราะไป๋ อวี้หลิงอยู่ ด้วย นางจงึ ถอื โอกาสพดู ออกมา จะได้ไมเ่ สียเวลารา่ งต้นฉบบั น้ องแปดจะต้องคิ ดคาที่ เหมาะสมแล้วเรียบเรียงออกมาอย่าง เป็นระเบียบเรียบร้อย ถึงตอนนัน้ นางกแ็ ค่ตรวจทานดอู ีกรอบ แล้วค่อยส่งมอบต่อไป 9

1

ทนายสาว ถงึ คราวสู้ 美人谋律 404 จดหมาย “จากหลกั ฐานที่มีอยู่ในตอนนี้ ผู้กระทาความผิดอาจ ไม่ใช่หยางสือหลาง” ชุนถหู มีก้าวช้าๆ พร้อมกบั พูดเนิ บๆ อยู่ ภายในห้อง “ข้อแรกกค็ ือ หยางสือหลางกบั เติ้งเจียงที่ตายไปมี ความแค้นกนั อยู่ ถ้าเกิดเป็ นศตั รูเรียกให้ไปพบกนั ถึงวดั ร้าง ห่างไกลผ้คู น เป็ นคนทวั่ ไปจะมีใครกล้าไปคนเดียวบ้าง น่ีเป็ น ข้อสงสยั ขอ้ ท่ีหน่ึง ข้อท่ีสอง เติ้ งเจียงถูกคนใช้มีดฟันจนตายในห้อง ด้านข้างของวดั ร้าง แต่ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ขดั ขืนให้เหน็ แม้ จะมีรอยเลือดท่ีกระเซน็ ถกู ผนังห้องแต่อาจเป็นการทาเพ่ือกลบ เกลื่อนหรือทาให้สบั สน เพราะจากมุมของบาดแผลบนตวั ศพ การเงื้อมีดอย่างนัน้ จะต้องฟันถกู ผนังแล้วทิ้งร่องรอยเอาไว้ แน่นอน ดงั นัน้ การตายของเติ้งเจียงเป็ นฝี มือของคนที่ใกล้ชิด เขาท่ีสุดถึงแปดเก้าส่วน จากนั้นก็ใส่ร้ายหยางสือหลาง แต่ ทาไมฆาตกรถงึ เลอื กหยางสือหลางเป็นแพะรบั บาป นอกจากมีความแค้นกบั เติ้งเจียงแล้วมีสาเหตุอ่ืนอีก ไหม ต้องรกู้ ่อนว่าจดหมายท่ีนัดเติ้งเจียงไปพบนัน้ เป็นจดหมาย 2

ปลอม มีใครสามารถหยิบจดหมายหรือตวั อกั ษรของ หยางสื อหลางมาเลียนแบบได้บา้ ง แล้วใครเป็นคนเอาเสื้อเปื้ อนเลือด ไปซ่อนไว้ในบ้าน หยางสือหลาง ถ้าเกิดหยางสือหลางเป็ น ฆาตกรตัวจริงทาไมไม่กาจดั เสื้อเปื้ อนเลือดไปเสีย จะต้อง นากลบั บา้ นมาซ่อนในห้องหนังสือทาไม แล้วทางบา้ นสกลุ เติ้ง มีใครพูดโน้มน้าวให้เติ้งเจียงไปวดั ร้างได้บ้าง ดงั นัน้ ข้าคิดว่า ต้องลงมือสืบจากคนใกล้ตวั หยางสือหลางและเติ้งเจียงกจ็ ะจบั ตวั คนรา้ ยตวั จริงได้” นางพดู ไปไป๋ อวี้หลิงกเ็ ขียนตามไป เขียนประเดน็ สาคญั ไว้ก่อน จากนัน้ ค่อยมานัง่ วิเคราะหว์ ่าจะเรียบเรียงประโยคและ เนื้อหาอย่างไรให้เป็ นทางการและชดั เจน และเขียนออกมา เป็นแบบรา่ งก่อน สดุ ท้ายค่อยคดั ลอกออกมาเป็นฉบบั จริงด้วย ตวั หนังสือที่สวยงามอ่อนช้อย “หมายเหตไุ ว้ข้างล่าง...” ชนุ ถหู มีเพิ่มเติม “หยางสือหลาง มีน้องชายต่างมารดาชื่อ หยางสือเอ้อหลาง เป็นซิ่วไฉ แต่อาศยั ใบบุญของพ่ีชายดารงชีวิต ส่วนบ้านของเติ้งเจียง มีภรรยาท่ี แต่งเข้ามาใหม่แทนคนเก่าท่ีตายไปช่ือนางถงั เป็ นหญิงรปู งาม มีข่าวลือกนั ว่านางถงั กบั หยางสือเอ้อหลางมีความสมั พนั ธท์ ่ีไม่ เลวต่อกนั ” 3

ไป๋ อวี้หลิงฟังถึงตรงนี้ พ่กู นั ในมือหยดุ ชะงกั เงยหน้ามอง ชนุ ถหู มี ชนุ ถหู มียิ้มให้ “ประโยคนี้จะต้องใช้คาพดู ในลกั ษณะบอก ใบ้ จะพดู โต้งๆ ตามความจริงไม่ได้ เพราะว่าข้าไม่ได้เป็ นหมอ ความให้ใครคนใดคนหนึ่ง ไม่ได้ผ่านการสืบสวนและวิเคราะห์ อย่างเป็นทางการ จะให้คาสรปุ อย่างนี้ไม่ได้ ไมอ่ ย่างนัน้ กไ็ มใ่ ช่ หลกั วิทยาศาสตร”์ วิทยาศาสตรค์ ือส่ิงใด ไป๋ อวีห้ ลิงไม่รู้ แต่เมอื่ พี่หกพดู อยู่ ประจา นางก็พอจะเดาได้ว่าหมายถึงไม่เป็ นเหตุเป็ นผลกนั นางไม่ถามให้มากความ แต่ใช้เวลาขบคิดเรียงความตลอดทงั้ คืน จนเช้าวนั ร่งุ ขึ้นแบบร่างที่เตรียมไว้กเ็ สรจ็ เรียบร้อย นางมี ความกระตือรอื รน้ ในการทางานอย่างมาก ชนุ ถหู มีอ่านอย่างละเอียดแล้ว เหน็ ว่าเรียบรอ้ ยสมบรู ณ์ ดีจงึ บอกให้อีเตานาไปส่งที่ว่าการอาเภอ หลงั จากนัน้ ไม่กี่วนั นายอาเภอเปาท่ีเร่ิมมีช่ือเสียงว่า เป็นท่านเปาผทู้ รงคณุ ธรรมขึน้ มาทีละน้อยกต็ ดั สินคดีนี้ในที่สุด เขาขงั ตวั หยางสือหลางเอาไว้ก่อน ยงั มิได้ตงั้ ข้อหากบั เขาตาม ข้อสงสยั ของชุนถหู มี จากนัน้ ก็จบั ตาดูหยางสือเอ้อหลางกบั 4

น า ง ถ ัง ภ ร ร ย า ข อ ง เ ติ้ ง เ จี ย ง เ อ า ไ ว้ ต า ม ที่ ชุน ถูห มี ไ ด้ บ อ ก ใ บ้ ปรากฏว่าจบั ได้คาหนังคาเขา จบั ช้ไู ด้คาเตียง เขานาตวั ทงั้ ค่มู า ลงทณั ฑ์ ทงั้ สองคนต่างกผ็ ิวบางเนื้ออ่อนไม่นานกย็ อมรบั ผิด เป็ นไปอย่างท่ีคาดการณ์ไว้ หยางสือเอ้อหลางและนางถัง ลกั ลอบเป็ นชู้กนั คนหน่ึงเหน็ สามีเป็ นอปุ สรรค อีกคนหน่ึงคิด จะชิงสมบตั ิของพ่ีชาย ดงั นัน้ จึงเกิดการสมคบคิดฆ่าคนขึน้ มา จดหมายฉบบั นั้นเป็ นจดหมายปลอมที่หยางสือเอ้อ หลางทาขึน้ มา แล้วยงั ขโมยเสื้อผา้ ของพ่ีชายไป พอเปื้ อนเลอื ด แล้วกซ็ ่อนไว้ในห้องหนังสือ แล้วยงั ใส่ยานอนหลบั ให้พี่ชายท่ี ออกไปข้างนอกให้นอนหมดสติอยู่กลางป่ า จึงไม่มีคนเป็ น พยานยืนยนั ให้กบั พี่ชายได้ ส่วนนางถงั รู้ว่าเติ้งเจียงเป็ นคน เจ้าชู้ หมายตาความงามของเต้าหู้ไซซี*คนหน่ึงอยู่ ดงั นัน้ จึง วางแผนให้เติ้งเจียงคิดว่าหญิงหมา้ ยคนนัน้ นัดเจอเขาในวดั รา้ ง ดงั นัน้ ... ค ดี นี้ แ ค่ ข อ ค า ป รึ ก ษ า จ า ก ชุ น ถู ห มี ผ ล ที่ ไ ด้ ก็ ตรงไปตรงมาและไม่ซบั ซ้อน นางไม่สนใจกบั มนั มากนักเพราะ ใกล้จะถึงวนั ท่ีสิบห้าเดือนแปดแล้ว สกลุ ตู้รบั ตวั ตู้หานอวี้กลบั ไปในที่สุด ชุนถหู มีร้สู ึกเหมือนยกภเู ขาออกจากอก ลอบถอน ใจยาว ๆ 5

และเพราะเป็นวนั เทศกาลไหว้พระจนั ทรท์ ี่สาคญั ทาให้ ชุนถหู มีไม่อาจออกไปเจอเย่ชาตามที่นัดไว้ได้ นางต้องอยู่ใน จวน แต่ไม่ร้เู ลยว่าในวนั แห่งการอยู่พร้อมหน้าวนั นี้นางจะได้ ฟังข่าวรา้ ย หายนะใหญ่กาลงั มา! วนั เทศกาลมาถึงมกั คานึงถึงญาติสนิท วันไหว้พระจันทร์ เป็ นวันพระจันทร์เต็มดวง คนใน ครอบครวั อยู่กนั พร้อมหน้า ทาให้ชุนถหู มีอดคิดถึงบิดามารดา และป่ ทู ี่อยู่ไกลถึงอนั ซีไม่ได้ วนั นี้ไป๋ จิ้งหย่วนให้นางอย่ขู ้างกาย ตลอดทงั้ วนั อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ในวนั เทศกาลสาคญั ด้วยฐานะตาแหน่งของไป๋ จิ้งหย่วน ในตอนนี้ ย่อมมีคนมาขอพบพรอ้ มส่งของกานัลมาให้มากมาย แต่คนท่ีได้รบั การต้อนรบั จากเขาด้วยตวั เองนัน้ ย่อมเป็ นขุน นางคนสาคญั และผ้มู ีบรรดาศกั ด์ิ ดงั นัน้ บุคคลสาคญั พร้อมกบั ผ้ตู ิดตามต่างเห็นว่าเสนาบดีไป๋ พาหลานชายคนโต ไป๋ อวี้ซิ่ว และหลานสาวคนที่หก ชนุ ถหู มีมาต้อนรบั แขก การที่ไป๋ อวี้ซิ่ว ติดตามอยู่ข้างกายเป็ นเรื่องปกติ เพราะเขาเป็ นว่าที่อนั กวั ๋ กง ในอนาคต แต่หลานสาว... คุณหนูชุนท่ีแต่งกายแบบบุรุษ เกล้าผมเป็ นมวยสูงอยู่กลางกระหม่อมอย่างน่าดูนัน้ นับว่า เป็นเรอ่ื งท่ีไมป่ กติ น่าตระหนกตกใจไมน่ ้อย 6

จนกระทัง่ ถึงเที่ยงวัน ฮ่องเต้พระราชทานขนมไหว้ พระจนั ทร์และเมล็ดธัญพืชสารพัดชนิ ดมาให้ คนท่ีมีใจจับ สงั เกตเรอ่ื งนี้พบว่าทรงพระราชทานส่ิงของชนั้ ดีที่สุดให้กบั จวน อนั กวั ๋ กงเป็ นครอบครวั แรก แสดงให้เห็นว่าฮ่องเต้ให้เกียรติ กบั เสนาบดีไป๋ มากเพียงใด หลงั อาหารกลางวนั ไป๋ จิ้งหย่วนพาชุนถหู มีกลบั ห้อง หนังสือใหญ่ เพื่อปรึกษาเร่ืองไปแสดงความยินดีที่ตาหนักจ่าง กงจ่หู ลงั วนั เทศกาล เช้าตร่ขู องวนั นี้ ฮ่องเต้ทรงมีราชโองการ พระราชทานสมรสให้กบั บุตรชายของจ่างกงจู่ซึ่งก็คือคงั เจิ้ง หยวนกบั บุตรสาวสายตรงของจิ่งหยางโหว ที่มีนามว่า เซ่ีย เทียนหลิน นี่เป็ นเร่ืองมงคลของหน่ึงในสองบุรุษหนุ่มผ้โู ดด เด่นในเมืองฉางอนั และเป็นการแต่งงานของผมู้ ีสายเลือดราช นิ กลุ งานแรกในรอบเกือบสิบปี ดงั นัน้ เมื่อข่าวนี้แพรอ่ อกไปจึง สะเทือนไปทวั่ เมืองฉางอนั แน่นอนว่ายงั เป็ นข่าวที่ทาให้หวั ใจ ของสาวน้อยทงั้ หลายสลายไม่มีชิ้นดี รวมถึงองคห์ ญิงเก้า หนั จิ่ นอวี๋ แม้ชุนถหู มีจะไม่ค่อยได้พบปะสนทนากบั คงั เจิ้งหยวน หลงั จากมาเมืองฉางอนั แล้วกจ็ ริง แต่ทงั้ สองคนคบหากนั ด้วย ใจ เรียกได้ว่ามีความสมั พนั ธ์ที่ไม่เลว นางดีใจกบั คงั เจิ้งหยวน 7

จากใจจริง วนั นี้ไป๋ จิ้งหย่วนเรียกนางมาเพราะตงั้ ใจจะคยุ เรื่อง นี้ ชุนถหู มีไม่ค่อยพดู คยุ กบั เซ่ียเทียนหลิน แต่เคยเจอหน้า กนั อย่างบงั เอิญหลายครงั้ เหน็ ได้ว่าเป็นคนมีนิ สยั ร่าเริงแจ่มใส จิตใจดีงาม ตอนที่นางมาถึงเมืองฉางอันใหม่ ๆ ด้วยชาติ กาเนิดท่ีแปลกประหลาด อีกทงั้ ยงั มีอาชีพหมอความที่ตา่ ต้อย แม้คณุ หนูเซ่ียคนนี้ไม่ได้คยุ กบั นาง แต่กไ็ ม่มีท่าทีรงั เกียจหรือ ดูถกู แต่อย่างใด นิ สยั อย่างคุณหนูเซี่ยเข้ากบั คงั เจิ้งหยวนท่ีมี ความอ่อนโยนและพูดน้อยได้ดี เป็ นการทดแทนส่วนที่ขาด ของกนั และกนั ส่วนไป๋ จิ้งหย่วนพิจารณาถึงด้านการปกครอง คิดว่าการจบั ค่เู ช่นนี้ถอื ว่าดีที่สดุ และยงั มีผลประโยชน์ท่ีลงตวั “คังเจิ้งหยวนมีคู่หมายแล้ว แต่ไม่รู้ว่าฮ่องเต้ทรงคิด อย่างไรกบั อ๋องน้อยหนั ” ไป๋ จิ้งหย่วนถามหยงั่ เชิง เหน็ ชุนถหู มี ถอนใจ มีความกลดั กลุ้มแสดงออกทางสีหน้าอยู่ลึก ๆ กเ็ กิด ความวิตกขึน้ มา ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา นิสยั ใจคอหรอื ว่าฐานะของหนั อ๋เู วย ไม่ต้องพดู ถึง เรียกได้ว่าเป็ นคนหนุ่มอนาคตไกลที่มีคณุ สมบตั ิ เพียบพรอ้ มอนั ดบั หนึ่งของต้าถงั อีกทงั้ หนั อเู๋ วยยงั ดมู ีใจให้กบั หลานสาวคนนี้ ซ่ึงไม่ว่าชนชนั้ สูงคนใดในเมืองฉางอนั ต่างก็ 8

พอจะมองออก แต่ไป๋ จิ้งหย่วนร้ดู ีว่าฮ่องเต้ไม่มีทางให้หนั อ๋เู วย ได้ตบแต่งกบั หลานสาวของเขาเป็ นแน่ ดงั นัน้ จึงกลวั ว่าทงั้ สอง คนจะมีใจต่อกนั ถา้ เป็นเช่นนัน้ ด้วยนิสยั ของเดก็ สองคนนี้ ไมร่ ู้ จะก่อเรอ่ื งอะไรขึน้ มาบา้ ง ปกติเขาดทู งั้ ค่อู ย่หู ่าง ๆ กร็ สู้ ึกว่าชนุ ถหู มีไม่ได้มีใจให้อีกฝ่ าย แต่ตอนนี้สีหน้าของนางแปรเปล่ียน หรอื ว่าพอเวลาผา่ นไปจึงเกิดความรสู้ ึกต่อกนั ขึน้ มา เขาไม่รู้ว่าท่ีชุนถหู มีไม่สบายใจเพราะกาลงั คิดถึงการ จากลาระหว่างนางและหนั อ๋เู วยในครงั้ ก่อน หลงั ออกจากป่ าไผ่ แล้วนางไมเ่ คยเจอหนั อ๋เู วยอีกเลย ความรกั ท่ีนางมีต่อเย่ชานัน้ ไม่มีข้อสงสยั แต่นางชอบหนั อ๋เู วยมากเช่นกนั เป็นความชอบ ในฐานะเพ่ือน สาหรบั นางเขาเป็ นสหายท่ีดีมาก ๆ คนหนึ่ง การกระทาของนางถือเป็ นการทาร้ายจิตใจเขาอย่างมาก แล้ว จะไม่เป็ นห่วงได้อย่างไร เขาช่วยเหลือนางมามากมาย ช่วย อย่างไม่เหน็ แก่ตวั ไม่หวงั ส่ิงใดตอบแทน แต่นางไม่อาจมอบ ความรกั ฉันชู้สาวตอบแทนเขาได้ นางจึงร้สู ึกผิดต่อเขายิ่งนัก ดงั นัน้ หลายวนั นี้ไมใ่ ช่ว่านางไมต่ ามหาเขา แต่นางหาตวั เขาไม่ เจอ ไม่รู้ว่าเป็ นการตัง้ ใจหลบหน้าหรือไม่ มีผ้ชู ายบางคนท่ี เหมือนกบั สตั วป์ ่ าพอบาดเจบ็ แล้วต้องซ่อนตวั รกั ษาแผลตวั เอง ให้หาย ไม่ยอมปรากฏตวั ต่อหน้าคนอื่น ------------------------------------------- 9

* เต้าห้ไู ซซี (豆腐西施) เป็นคาเรียกหญิงสาวท่ีทามา ค้าขาย มีหน้าตาดี เป็นคาเรียกที่ค่อนข้างไปทางประชดประชนั ดแู คลน ว่าท่ีค้าขายได้ดีเพราะหน้าตา ทาให้มีลูกค้าชายเข้าไป อดุ หนุน 10

1

ทนายสาว ถงึ คราวสู้ 美人谋律 405 แจง้ ทางการ ดงั นัน้ สองตาหลานต่างคนต่างคิดกนั ไป เมื่อไม่มีใคร เอ่ยสิ่งใด เรื่องนี้ จึงผ่านไปอย่างเงียบ ๆ แต่ทว่าขณะท่ีทัง้ ครอบครวั กาลังกินอาหารเย็นเสร็จแล้วไปนัง่ ชมจนั ทร์ ฟัง ดนตรีที่ศาลาริมน้าในเรอื นพกั ของไป๋ จิ้งหย่วน สกั พกั กม็ ีสาวใช้ เข้ามารายงานว่า “ออ๋ งน้อยหนั มาขอพบคณุ หนูหกเจ้าค่ะ” ทกุ คนหนั มาจ้องชนุ ถหู มีกนั เป็นตาเดียว น่ีไม่ใช่วนั ธรรมดาทวั่ ไป แต่เป็ นวนั ไหว้พระจนั ทร์ หนั อู๋ เวยไม่อยู่เป็ นเพ่ือนบิดาในตาหนักอ๋อง แต่กลบั ว่ิงมาหาชุนถู หมีถึงที่นี่ ความหมายของมนั จึงลึกซึ้งกว่าปกติ นอกจากไป๋ อวี้หลิงแล้ว หญิงสาวสกลุ ไป๋ ท่ียงั ไม่ออกเรือนต่างเกิดความ ริษยาขึ้นมาเต็มหวั ใจ ส่วนผ้ชู ายและหญิงที่มีอายุทัง้ หลาย ร้สู ึกว่าชุนถหู มีประพฤติตวั ไม่เหมาะสม มีผ้ชู ายมาหาตอนนี้ สมกบั ที่เติบโตมาจากข้างนอก มีแต่ไป๋ จิ้งหย่วนและชุนถหู มีที่มองตากนั แล้วเลิกคิ้ว น้อย ๆ ด้วยความไม่สบายใจ 2

หนั อ๋เู วยไม่ใช่คนที่ไม่ร้จู กั กาลเทศะ การมาขอพบยามนี้ ถือว่าเสียมารยาทอย่างมาก แสดงว่าต้องมีเร่ืองสาคญั เกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้มาหาไป๋ จิ้งหย่วนประมุขของสกลุ ไป๋ กลบั มาหาชุน ถหู มีหรอื ว่าเรอ่ื งนัน้ จะเก่ียวกบั นาง แต่ช่วงนี้นางไม่ได้ว่าความ จะมีเรื่องอะไรเกิดขึน้ ไป๋ จิ้งหย่วนยงั ลอบคิดในใจว่า เป็นไปได้ ไหมที่ฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้คงั เจิ้งหยวน ต่อไปกต็ ้องถึง ตาหนั อู๋เวยทาให้เขานัง่ ไม่ติด ด้วยความร้อนใจจึงมาปรึกษา เรอ่ื งนี้กบั ถหู มีโดยไม่สนใจว่าเป็นการเสียมารยาทแต่อย่างใด เขาอยากตามไปดเู หลือเกิน เพราะอย่างน้อยมีข้ออ้างที่ พอฟังได้ ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วมีชายหนุ่มมาหาหลานสาวถึงบ้าน หากคนเป็นป่ อู ย่างเขาจะอยู่สนทนาด้วยจึงไม่ใช่เร่อื งที่เกินเลย แม้แต่น้อย แต่เขาเหน็ ถหู มีส่ายหน้าอย่างแทบมองไม่เหน็ จึง เกิดความลงั เล สดุ ท้ายตดั สินใจปิ ดบงั ความกงั วล ออกคาสงั่ ให้ ค น ร ับ ใ ช้ ใ ห้ น า ท า ง หัน อู๋ เ ว ย ไ ป ร อ ท่ี ห้ อ ง ห นั ง สื อ ข อ ง เ รื อ น ชนั้ นอก จากนัน้ เอ่ยกบั ชุนถหู มีอย่างนุ่มนวลว่า “ในเมื่ออ๋อง น้อยมาหาเจ้า เจ้าก็ไปดูหน่อยเถอะ อ๋องน้อยหันกลบั เมือง หลวงแล้วยงั รบั หน้าท่ีดูแลหน่วยรกั ษาความปลอดภยั ประจา เมืองหลวงและปริมณฑลควบอีกหน่ึงตาแหน่ง เกรงว่าจะมี พวกไม่ดูตาม้าตาเรือแม้แต่วนั เทศกาลก็ยงั ก่อเรื่อง ถ้าเกิด เก่ียวกับเร่ืองกฎหมายก็เป็ นเร่ืองท่ีเจ้าชานาญ เจ้าจะต้อง 3

หาทางช่วยอย่างเตม็ ท่ี แบบนี้ถึงจะเป็ นการช่วยฮ่องเต้ทางาน แทนสกลุ ไป๋ ของเรา” เขาพดู เรอ่ื ย ๆ ไม่กี่ประโยคกร็ ะบุประเภท ของการมาพบได้ว่านี่เป็นเรอ่ื งงาน อีกทงั้ ห้องหนังสือของเรอื น ชนั้ นอกนัน้ เดิมทีเป็ นสถานท่ีสาคญั สาหรบั ต้อนรบั แขกอยู่แล้ว ถ้ามีใครกล้านาเร่ืองนี้ไปพดู เหลวไหลเท่ากบั ทาตวั ต่อต้านเขา นัน่ เอง “เจ้าค่ะ” ไม่รู้ว่าทาไมหวั ใจของชุนถหู มีถึงเต้นอย่างไม่ เป็นจงั หวะ นางต้องรวบรวมกาลงั ใจอย่างมากที่จะรกั ษาความ เรียบเฉยทางสีหน้า แล้วคานับเพ่ือขอตวั กบั ผ้อู าวโุ สทงั้ หลาย ด้วยท่าทีอนั สงบและงามสง่าได้ ต่อให้ร้อนใจเพียงใดกไ็ ม่อาจ ว่ิงพรวดพราดออกไปได้ ต้องเดินอย่างงามสง่าจนกระทงั่ ออก จากทัศนวิสยั ท่ีคนอ่ืนๆ จะมองเห็นได้ ชุนถหู มีจึงวิ่งออกไป ทนั ที ยงั ดีท่ีเสี่ยวฟ่ งเป็นคนติดตาม ไมเ่ ช่นนัน้ คงไล่ตามไม่ทนั เพ่ิงถึงหน้าห้องหนังสือ พลนั เห็นหนั อู๋เวยแต่งกายชุด ลาลอง เดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง อากาศยงั รอ้ นอบอ้าว มีม่ลู ่ี ไม้ไผ่แขวนอยู่หน้ าประตู ชุนถูหมีมองเห็นสภาพของหันอู๋ เวยตอนนี้ได้อย่างชดั เจนจากแสงไฟที่ส่องสว่าง 4

หน้าตาเขาดหู ม่นหมองไปมาก ความกระตือรอื ร้นและมี ชีวิตชีวาถกู แทนท่ีด้วยความเศร้าสร้อย มีตอหนวดโผล่ขึ้นมา บนใบหน้า เดิมทีเขาเป็ นชายหนุ่มท่ีร่าเริงประดุจแสงอาทิตย์ ไม่ร้อนแรงแต่มีความสดใสอบอ่นุ ให้ความร้สู ึกสบายใจกบั คน ท่ีได้พบเห็น มาบดั นี้เขาเหมือนคนถกู เมฆดาครอบงา ดูแล้ว ปวดใจย่ิงนัก ในยามนี้ ใบหน้าท่ีหม่นหมองของเขายงั มีความละอาย ใจและเสียใจอย่างเข้มข้น เขาตกอยู่ในภวงั คค์ วามคิดจนไม่ได้ สนใจเหตกุ ารณ์รอบด้าน ชุนถหู มีจงใจยา่ เท้าแรงๆ ปัดม่ลู ่ีไม้ไผ่ ก้าวเข้าห้อง เขากย็ งั ไม่สงั เกตเหน็ แสดงว่าต้องมีความกดดนั ทางจิตใจอย่างมาก สาหรบั ผ้ชู ายอย่างเขาแล้ว การตอบสนอง เช่นนี้แสดงว่าตอนนี้ความรู้สึกของเขาอยู่ติดขอบเหว ใกล้ พงั ทลายเตม็ ที “อ๋เู วย” ชุนถหู มีเรียกเขาด้วยเสียงท่ีแผ่วเบาด้วยเกรงจะ ทาให้เขาตกใจ แต่หันอู๋เวยยังคงสะดุ้งโหยง หันหลังกลับมาอย่าง รวดเรว็ เขามองชุนถหู มีอย่างตะลึงงนั คร่หู น่ึงก่อนคว้ามือนาง มากมุ ไว้อย่างลนลาน “ไม่ใช่ข้า! ไม่ใช่ข้านะ! ไมใ่ ช่ข้า!” 5

“มีอะไรหรอื ?” หวั ใจของชนุ ถหู มีเต้นแรงมากขึน้ กว่าเดิม แต่นางกดั ฟันเพื่อให้น้าเสียงราบเรียบ นางมิได้ชกั มือกลบั แม้ จะถกู หนั อเู๋ วยกมุ แน่นจนรสู้ ึกเจบ็ “ไม่ใช่ข้าจริง ๆ!” ดวงตาสองข้างของหนั อ๋เู วยแดงกา่ ดู เหมือนทัง้ โกรธทัง้ เกลียดทัง้ น้ อยใจและไม่ได้รบั ความเป็ น ธรรม “ข้าเช่ือท่าน” ชุนถหู มีตอบจากใจ “ข้าไม่รู้ว่าเกิดเร่ือง อะไรขึน้ แต่ข้าเชื่อท่าน!” นางพดู จากใจจริง หวั ไหล่ของหนั อ๋เู วยลู่ลงมาราวกบั ไร้เรี่ยวแรง เขาดึงมือ กลับช้าๆ ยิ้มแหย “แม้ไม่ใช่ข้า แต่คิดไปคิดมาข้าก็คงต้อง รบั ผิดชอบส่วนหนึ่ง ถหู มี ข้ายอมรบั ท่ีเจ้าไม่ชอบข้าได้ จริง ๆ นะ แม้มนั จะยาก แต่ข้ากย็ อมรบั ได้อย่างช้า ๆ ข้ากาลงั ลอง... วางเจ้าลงช้าๆ แต่ว่าข้าไม่อาจทนเห็นเจ้าดูถูก ดูแคลน เกลียดชงั ข้าได้ แม้จะแค่วนั เดียว ยามเดียวหรือชวั่ ขณะเดียว แม้จะเกลียดชงั แค่เพียงเลก็ น้อย ข้ากท็ นไม่ได้ ถหู มีข้าควรทา อย่างไรดี” “ข้าไม่เกลียดท่าน ไม่มีทางตลอดไป!” ชนุ ถหู มีรบั รองอีก ครงั้ นางไมไ่ ด้พดู ไปส่งเดชทกุ อย่างมาจากใจจริง 6

“อาซูรุ่ยถูกจบั แล้ว วนั นี้เขาถูกส่งไปขงั ยังคุกหลวง!” หนั อ๋เู วยโพล่งออกไปอย่างไม่คิด ตอนนี้สมองกบั จิตใจของเขา ไม่อาจควบคุมปากได้ ดงั นัน้ คาพูดท่ียากลาบากที่สุดถกู เอ่ย ออกมาด้วยวิธีที่รนุ แรงที่สุด คาพดู นัน้ ยิงเข้ากลางใจของชุนถู หมี ในพริ บตานั้นไม่ใช่ ความเจ็บปวด ถึงขนาดไม่มี ความร้สู ึก มนั ดูไม่เหมือนจริง คาพูดนัน้ ยงั ก้องในหวั อย่างไม่ แจ่มชดั นางไม่เข้าใจในความหมายของมนั รแู้ ต่ว่าเยน็ ยะเยือก ในอก เหมือนคนถกู โจมตีเข้าอย่างจงั จากนัน้ ชุนถหู มีร้สู ึกตวั เยน็ เฉียบราวกบั ถกู โยนลงไปในถา้ น้าแขง็ ท่ีติดลบร้อยองศา อย่างรวดเรว็ “เจา้ พดู อะไรนะ...” นางถามราวกบั คนละเมอ สมองหยดุ น่ิงอย่กู บั ท่ี หนั อ๋เู วยไม่ได้ตอบนาง แต่คาพดู เม่ือคร่ดู งั ก้องข้างหไู ม่ ขาด น่ีเป็ นครงั้ ท่ีสองท่ีนางร้สู ึกเหมือนถกู สายฟ้าฟาดจนตวั ชาด้านไปหมด แม้แต่หวั ใจกไ็ ม่มีกาลงั ขาสองข้างอ่อนยวบ จนยืนไม่อยู่ ทรุดลงกบั พื้นทนั ที ครงั้ แรกท่ีเป็ นอย่างนี้ก็คือ 7

ตอนที่นางได้ยินข่าวการเสียชีวิตพร้อมกนั ของพ่อและป่ ใู นชาติ ท่ีแล้ว ตอนนัน้ นางร้สู ึกว่าโลกทงั้ ใบกลายเป็นสีดา แต่คราวนี้ ... คราวนี้... หนั อ๋เู วยตาไว รีบรบั ตวั นางเอาไว้แล้วอ้มุ ไปนัง่ บนเก้าอี้ “ถหู มี หายใจเข้า! หายใจเข้าสิ!” หนั อ๋เู วยเหน็ ใบหน้าที่ไร้ สีเลือดของอีกฝ่ ายแล้ว เขาได้แต่โทษตวั เอง “ถหู มีอย่าทาข้า ตกใจสิ หายใจเข้าเรว็ ๆ!” พดู แล้วกต็ บกลางหลงั ชุนถหู มีทีหนึ่ง เฮือก! ลมหายใจท่ีเหมือนจบั ตวั แน่นเป็นน้าแขง็ อย่กู ลาง หน้าอกเหมือนหลุดออกมาอย่างรวดเรว็ แม้จะมีความรู้สึก เจ็บปวดราวกับถูกแล่เนื้ อเป็ นชิ้น ๆ ตามมา แต่หัวใจเริ่ม กลบั มาเต้นเป็นจงั หวะ เลือดในกายเริ่มมีความอ่นุ รอ้ นคืนมา “ตงั้ แต่เม่ือไร” ชุนถหู มีถามขึ้นหลงั จากหายใจเข้าออก ติด ๆ กนั อย่นู านจนสติสมั ปชญั ญะเริ่มกลบั คืนมา “หน่ึงชวั่ ยามก่อนหน้านี้” หนั อ๋เู วยยงั คงเป็นห่วง สายตา กวาดมองใบหน้าชุนถูหมีอย่างเป็ นกงั วลอยู่ตลอด ท่าทาง คล้ายคนขาดใจเมื่อคร่นู ี้ทาเขาตกใจจริง ๆ จากนัน้ กลายเป็ น ความริษยาท่ีรอ้ นแรงจนเกือบแผดเผาเขาแทบมอดไหม้ 8