wลิกเกมร้ายล่าเกมรัก

กว฽า” “เขา฾ ใจล฽ะ กิจการของตระกูลคิงใหญโ฽ ตขนาดนี้ คุณก็น฽าจะ เลือกทํางานใหค฾ รอบครวั ความจริงลีฟวกี น็ า฽ จะร฾ูอยแู฽ ล฾วทําไมยัง อยากชวนคุณมาทํางานด฾วย” “เธอคงอยากกล฽อมใหฉ฾ นั ใจออ฽ นมงั้ เหน็ วา฽ เรยี กใครมา สมั ภาษณแก็ไม฽ถกู ใจสักที ” ออรแแลนโดเลกิ ค้ิวเปน็ คํารบสองกับคาํ ตอบของรุ฾งพรายเพราะรเู฾ รอื่ งงานในครอบครวั ดีแมจ฾ ะไมไ฽ ด฾คยุ กบั โอ ลิเวียมาเป็นสัปดาหแ “ความจริงคณุ น฽าจะมาทํางานกับลีฟนะ …” ชายหน฽มุ บอกแลว฾ รอจนเธอเงยหน฾าข้ึนมองอยา฽ งสงสัยจึงพดู ตอ฽ “กค็ ณุ บอกวา฽ หลงรัก ผปู฾ กครองของตวั เอง ถา฾ ยังต฾องทํางานกับเขาจะไม฽อึดอัดใจรึไง” “ฉนั ทําคนละแผนก ไม฽ไดท฾ ํางานกบั เดสโดยตรงน่คี ะ” “ถงึ อย฽างนน้ั ก็เถอะ อยู฽ใกล฾กนั จะย่ิงตดั ใจยากนะ หรอื คณุ ไม฽ อยากตัดใจ” พอเขาพูดอยา฽ งนัน้ ร฾งุ พรายกเ็ งยี บไป ทําเป็นกม฾ ลงคน฾ กระเป฻า เพอื่ หยิบกุญแจรถใหเ฾ ม่ือทั้งคู฽เดนิ ไปถึงบริเวณจอดรถท่ีเธอฝากรถไว฾ พอดี “คณุ ชนิ ทางกว฽า ขบั เองกแ็ ลว฾ กนั ” “ถา฾ ตดั ใจไมไ฽ ดท฾ ําไมถงึ ไมท฽ าํ อะไรสักอยา฽ งล฽ะ ” ชายหนมุ฽ เอย฽ ข้นึ มาลอยๆ เม่อื ออกรถ “พ่สี าวของคณุ คบกบั เขาอย฽ู ทาํ ไมคุณบอกฉนั อยา฽ งนนั้ ละ฽ ”

“กค็ ุณเปน็ เพอื่ นรักของผม ลีฟวีนะ฽ เขา฾ ใจเร่ืองความรกั ดี เธอ จะไปหาใครอกี เม่อื ไหร฽กไ็ ด฾” “คุณคดิ อยา฽ งน้นั จริงๆ เหรอ” คนที่กําลงั วางแผนทาํ ผิดคิดร฾าย กบั คนอื่นเอ฽ยถามเสยี งเบาเหมือนไมแ฽ น฽ใจ เพราะจนถงึ ตอนน้ีก็ยัง ตัดสินใจไมไ฽ ด฾วา฽ จะกาํ จัดแฟนคนล฽าสดุ ของเดสมอนดไแ ดอ฾ ย฽างไร โอลิเวียไม฽เหมอื นผูห฾ ญงิ ทกุ คนท่ผี ฽านมา หญิงสาวท้ังสวย ฉลาด เพียบพร฾อมไปทกุ อยา฽ ง ทสี่ ําคัญยงั มนี ้ําใจกบั เธอมากยิง่ กวา฽ ผูห฾ ญงิ คนไหนของประธานคงิ คอรแปการตอ฾ งคดิ หาทางกาํ จดั ผ฾หู ญงิ ท่ีค฽คู วร กับเดสมอนดแ ครัง้ นี้ยากยง่ิ กวา฽ ทุกครง้ั ด฾วยใจด฾านท่ีเป็นธรรมบอกวา฽ ไมใ฽ ชส฽ ่งิ ทถี่ ูกต฾อง “อยากให฾ผมช฽วยหรือเปลา฽ ” เพือ่ นสนทิ ตา฽ งวัยเอย฽ ข้นึ ย้มิ มุม ปากอย฽างมีเลศนัย เมือ่ เธอหนั ไปมอง รงุ฾ พรายน่งิ ไปนิดกอ฽ นจะสา฽ ยหนา฾ “ฉนั บอกคุณแลว฾ ว฽าเขาไม฽ได฾ คดิ อะไรเกนิ เลยกับฉัน” “แปลว฽าคณุ จะเก็บความรู฾สึกไวก฾ ับตัวจนวันตายหรอื จนกวา฽ จะ เจอใครทท่ี าํ ใหค฾ ณุ หลงรกั ได฾หรอื ไง” “คงงั้นมงั้ ” “อยา฽ มาโกหกเลยน฽าพาย เราอาจจะรจู฾ กั กันมาแคป฽ ีเดียว แต฽ ผมร฾ูจกั คุณดี ถ฾าเปน็ ผู฾หญงิ อนื่ เขากค็ งส฾ขู าดใจใหไ฾ ดผ฾ ชู฾ ายคนนน้ั มา หรอื ตัดใจไป ลองเปิดใจคบกับคนใหมๆ฽ แต฽คณุ นะ฽ แทบไมเ฽ คยออกเดตกับ

ผชู฾ าย” “ฉันไปนะ” สาวนอ฾ ยรบี แก฾ต฽างเรยี กศักดศิ์ รีใหต฾ วั เอง “หก เดอื นกอ฽ นฉนั ไปเดตกับแมตตแ สองเดือนทแี่ ลว฾ ก็เพ่งิ ไปเดตกับเบนมา แตม฽ นั ไม฽เวิรแก” เธอกระแทกเสยี งในประโยคสุดทา฾ ยอย฽างหงดุ หงดิ เลยได฾ยินเสยี งบางอยา฽ งในลาํ คอเหมอื นเยาะมาจากออรแแ ลนโด “คุณเรียกการไปกินข฾าวกบั ผชู฾ ายสองชว่ั โมง โดยไม฽ยอมใหเ฾ ขา ทาํ มากกวา฽ จับมอื คอยน่ังจับผิดเขา เสร็จแลว฾ กก็ ลบั มาวจิ ารณแ สารพดั วา฽ เขาไมไ฽ ด฾เรอ่ื ง หยาบคาย โง฽เง฽าอยา฽ งโน฾นอยา฽ งน้ีว฽าเดตง้นั เรอะ” “ฉันไมไ฽ ด฾จับผดิ ซะหน฽อย กเ็ ขาหยาบคายจริงๆ เขาพยายาม ลบู กน฾ ฉนั ตอนเต฾นรํา เวลาคุยกค็ อยแต฽จะมองหนา฾ อก ตาเย้มิ เหมือน เพิ่งอปั โคเคนมานา฽ ขนลุกจะตาย พอฉนั ถามความเหน็ เร่ือง สถานการณแทีว่ อลสตรีตก็ตอบโงๆ฽ ไม฽รจู฾ รงิ สักอยา฽ ง แถมพอกลับ บา฾ นยังมีหน฾าจะมาปล้ําจูบฉันอกี ” เธอเถยี งหนา฾ แดงจัดเพราะนกึ โมโหยอ฾ นหลงั “มันจะแย฽ขนาดนั้นไดย฾ งั ไง ถา฾ ผมจาํ ไม฽ผิดแมตตแนะ฽ เป็นลกู ชาย ของผู฾ว฽าการรัฐ ผหู฾ ญงิ จ฾องจะจับเขาทงั้ เมือง ส฽วนเบนอะไรนน่ั เปน็ ทนายมีช่ือทง้ั ท่เี พง่ิ เริม่ ทํางานได฾ไมน฽ าน ผมเป็นคนแนะนําสองคนน้ี ใหค฾ ุณเองจําไดไ฾ หม” “คุณหาวา฽ ฉันโกหกงน้ั เรอะ” “เปลา฽ ผมกําลังบอกว฽าคุณคอยแต฽จะจบั ผิดผชู฾ ายทกุ คนเพราะ

มีมิสเตอรคแ งิ เปน็ มาตรฐานอยูต฽ า฽ งหาก มนั เปน็ ความผดิ รา฾ ยแรง เพราะคงไมม฽ ีผชู฾ ายหน฾าไหนเทียบเขาได฾ ไมม฽ ีใครหลอ฽ หรอื รวยเท฽า เขา...” “ฉันไมไ฽ ด฾รกั เขาเพราะเขาหลอ฽ หรือรวยนะ !” สวยนอ฾ ยขฟ฽ู ุอ หน฾าแดงกํ่าจนออรแแ ลนโดรีบละมอื ขา฾ งหนึ่งจากพวงมาลัยรถขึ้นโบก “โอเค฾ แตเ฽ ขาบงั เอญิ เป็นผ฾ชู ายทถี่ ูกโหวตใหเ฾ ป็นนักธรุ กิจหนุ฽ม โสดท่สี าวๆ อยากจับมากที่สดุ ในอเมรกิ า เขาจบเศรษฐศาสตรแจาก พรนิ ซตแ ันเป็นที่หนึ่งในร฽นุ แล฾วได฾รับฉายาวา฽ พอ฽ มดทางการเงินแห฽ง ยุคภายในเวลาไม฽กีป่ ี เขารวยอ้ือซา฽ แล฾วเขาก็โคตรฮอต แน฽นอนว฽า เขาตอ฾ งฉลาดมากสมกบั ตาํ แหน฽งประธานคิงคนใหมแ฽ ล฾วเขากเ็ ล้ยี ง คณุ มาตง้ั แตอ฽ ายสุ ิบเอ็ดปี เดาว฽าเขายังหวงคณุ กบั ไอ฾หนุม฽ ทุกคนที่ พยายามเข฾าใกล฾คณุ เหมอื นจงอางหวงไขอ฽ กี ด฾วย” “เขาไมไ฽ ดห฾ วง เดสแคเ฽ ปน็ หว฽ ง มันไมม฽ ีความหมายพเิ ศษอะไร หรอก เขาอยากใหฉ฾ นั เป็นเดก็ ดีเท฽าน้ันเอง” ออรแแลนโดยอมละสายตาจากถนนเพ่ือหนั มามองสาวน฾อยอยู฽ ชวั่ คร฽เู หมอื นเพง่ิ ได฾ยนิ เรอ่ื งเหลอื เชื่อ “ผมอยากรจู฾ ริงๆ วา฽ เขาเลย้ี ง คณุ ดว฾ ยอะไร ทําไมคุณถึงได฾ฝังหัวหลงรกั หลงเทิดทนู บูชาเขาขนาด น้ี…” เธอยังไมค฽ ลางแคลงใจเลยด฾วยซ้ํา ถงึ เขาจะตงั้ ข฾อสันนษิ ฐานว฽า เดสมอนดหแ งึ เธอ ประธานคงิ คอรแปไมไ฽ ด฾เห็นเธอเปน็ เด็ก อันท่จี ริงนยั นตแ าคมกลา฾ ท่มี องดูเหมือนสระนา้ํ สีเขยี วลํ้าลกึ ซ่ึง

หย่ังไมถ฽ ึงกน฾ บ้ึงแหง฽ ความคดิ อาจเปน็ แค฽บุคลิกเยน็ ชาถือตวั ทมี่ ไี ว฾ สาํ หรับคนส฽วนมาก แตเ฽ ดสมอนดแคงระวังตัวนอ฾ ยเกนิ ไปเพราะรูว฾ ฽า สาวน฾อยของตนไม฽รูค฾ วามในใจ อันทีจ่ ริงเธอกไ็ มร฽ ูจ฾ รงิ ๆ น่นั แหละ หากออรแแลนโดเป็นผู฾ชายทไี่ วต฽อความร฾ูสกึ การเป็นพวกกลมุ฽ บคุ คลทมี่ ีความหลากหลายทางเพศ และเคยชินกบั การปกปิดตัวเอง มากกว฽าคนอื่นทําให฾เขาตอ฾ งใชท฾ ง้ั ความสนใจและพยายามท่ีจะอ฽าน หรอื สอ่ื สง่ิ ทเ่ี ขาต฾องการให฾ ‘เปาู หมาย’ ร฾ูได฾ ดงั นัน้ เพียงไมก฽ ี่วนิ าที แรกทสี่ บตาสเี ขยี วเย็นเยียบบนใบหนา฾ แขง็ กร฾าว เขากร็ ูท฾ นั ทีวา฽ กําลงั ‘ลว฽ งลาํ้ ’ ของหวงของคนอนื่ เขา฾ ให฾แลว฾ และไม฽ใชแ฽ ต฽เขาทีด่ อู อก โอลิเวยี เองก็ร฾ูว฽าเดสมอนดหแ วงแหน เด็กในปกครองของตนเอง หากสงิ่ ท่ีชายหนุม฽ ไมร฽ ฾ูกค็ อื พสี่ าวคนสวย ของเขาร฾ูสกึ อยา฽ งไรกบั เดสมอนดแกันแน฽ “คณุ อยา฽ พูดอย฽างนี้นะตอ฽ ให฾ฉนั ไม฽รส฾ู ึกอะไรพเิ ศษกบั เขาเดสม อนดแ ก็ดูแลฉนั มาเกอื บสบิ ปี ถ฾าไม฽มีครอบครวั คิง ฉันก็คงไม฽มโี อกาส อย฽างทไ่ี ด฾รบั ในตอนนี้ อย฽าวา฽ แต฽จะเป็นเพือ่ นกบั คณุ เลย” “เอาเถอะผมจะเลิกวิจารณแกไ็ ด฾ เขาเปน็ คนดีแถมยงั มีบญุ คุณ กับคณุ แต฽มนั ไม฽ถูกท่ีพายจะใช฾เขาเป็นมาตรฐานจนทาํ ตวั ไม฽ ยุตธิ รรมกบั ผ฾ชู ายอน่ื ” “ฉันไม฽ไดท฾ าํ อยา฽ งน้นั …” รง฾ุ พรายเมม฾ ปากตาวาว กอ฽ นจะแก฾ ใหม฽อยา฽ งไมเ฽ ตม็ ใจ “ฉนั ไมไ฽ ดต฾ ้ังใจที่จะทําอยา฽ งน้ัน” “แต฽คณุ ทําไปแลว฾ ไม฽ใชแ฽ คค฽ รั้งเดยี วดว฾ ย เฉพาะปีเดยี วทีผ่ ม

รจู฾ ักคุณมาก็ไมต฽ า่ํ กวา฽ หา฾ ครัง้ คณุ ออกเดตกบั ผูช฾ ายคนเดียวกันไม฽ เกินสองหนแล฾วช่งิ หนีหมด อย฽าวา฽ แตไ฽ ม฽ยอมมเี ซ็กซอแ ย฽างท่ีคนปกติ ทว่ั ไปทําเลย คณุ ไมใ฽ หผ฾ ชู฾ ายพวกนน้ั มโี อกาสแสดงให฾คุณเหน็ ด฾วยซํา้ วา฽ พวกเขากอ็ าจเป็นคนพิเศษของคณุ ไดเ฾ หมอื นกนั ” “ทาํ ไมฉันตอ฾ งอยากมีเซก็ ซแด฾วยละ฽ ในเม่ือฉนั ไม฽ไดช฾ อบพวกเขา จรงิ ๆ ด฾วยซํ้า” ร฾งุ พรายทําหน฾าเหมือนกลนื ยาเบอื่ มองเพอื่ นสนทิ ตาขนุ฽ “ฉนั เกือบจะตบอตี าเบนควํา่ เขา฾ ใหแ฾ ล฾วตอนท่ีเขาลูบก฾นฉัน ไมร฽ ฾วู ฽าคุณสนกุ กับใครๆ ที่เจอกันแคค฽ รั้งเดยี วได฾ยังไง” “คณุ ไมร฽ ฾หู รอกว฽าคณุ โชคดีขนาดไหนสาวน฾อยทส่ี ามารถมเี ซก็ ซแ ไดท฾ ุกวันถ฾าตอ฾ งการ ไม฽ต฾องทนอดอยากปากแหง฾ เหมือนผม แถมพอ มีเขา฾ สักคนก็ไมเ฽ คยยั่งยืน” เพราะนํ้าเสียงละหอ฾ ยสุดทา฾ ยของชายหนม฽ุ ทาํ ให฾ร฾ุงพรายหนั ไปมองใบหน฾าหมองจดั อยา฽ งเหน็ ใจ ยงั จาํ ได฾ว฽าคร้ังสุดท฾ายทมี่ ีความ รักเขาเจ็บหนกั ขนาดไหน เธอเลอื่ นมอื ไปลบู ทอ฽ นแขนดา฾ นทตี่ ิดกับ ตนเองไปมาเบาๆ ในอาการปลอบใจ “คุณแค฽ยังไมเ฽ จอคนทใี่ ช฽เทา฽ น้นั เอง แลนดแ ถ฾าฉันไมไ฽ ด฾รกั เดสอ ยลู฽ ฽ะก็ ฉนั อาจจะพยายามออ฽ ยใหค฾ ุณเปลี่ยนใจมารกั ผหู฾ ญิงดสู ักที ลองคดิ ดูสวิ า฽ ฉันจะหาผูช฾ ายท่ดี ีกวา฽ คุณได฾จากทีไ่ หน” คนฟังอดยิ้มออกมาไมไ฽ ด฾กบั น้ําเสยี งขึงขงั ของสาวนอ฾ ย มอง ใบหน฾าจ้ิมลม้ิ ท่สี ง฽ รอยยมิ้ นา฽ รักให฾เขาอย฽างเอาอกเอาใจ ไม฽ตอ฾ ง แปลกใจเลยวา฽ ทาํ ไมประธานคิงคอรแปถงึ ไดห฾ วงเธอนัก

“ถา฾ ผมเป็นผ฾ูชายท่ีแคห฽ ลงผิด ไมใ฽ ชเ฽ ป็นเกยแตามธรรมชาติ ผม คงอดใจไมไ฽ หวปลํา้ คุณไปนานแลว฾ ” มือหนาน฽ุมควา฾ มอื ขาวรวบกํา และยกข้นึ จบู สองสามที กอ฽ นจะวางมือเธอลงบนขาและตบหนกั ๆ อยา฽ งตดั ใจ “บางครง้ั ผมกน็ กึ อยากเป็นผชู฾ ายปกตเิ หมือนคนอน่ื เขา แตถ฽ ึง จะไมใ฽ ช฽ ผมก็หวนั่ ไหวไปกับคณุ เหมอื นกันนัน่ แหละ” “คุณพูดจรงิ งะ฽ ” ตาดาํ ขลบั จอ฾ งเป฻งมาท่ีเขาขยายพองเกอื บ สองเทา฽ ส฽อแววไมไ฽ ว฾ใจนิดๆ “คุณเคยเหน็ ฉันเกอื บโปดฺ ว฾ ย ฉนั คิดว฽า คุณเป็นเพศเดียวกับฉันนะเนี่ยถงึ ไมเ฽ คยระวังตวั เลย” ออรแแลนโดถึงกับหวั เราะลั่น ลืมปัญหาของตัวเองไปได฾ช่วั คราว “นคี่ ุณเรยี กเส้ือกลา฾ มกับกางเกงขาส้นั วา฽ เกอื บโปเฺ รอะ คณุ นา฽ จะเกดิ สมัยวิกตอเรยี นะสาวนอ฾ ย คณุ อาจจะย่วั ผูป฾ กครองของคณุ สาํ เร็จถา฾ ยอมถอดเสื้อกล฾ามออกอีกสักตวั แลว฾ ชายตาให฾เขาหนอ฽ ย แตต฽ ฽อใหค฾ ณุ เปลอื ยตวั เปล฽าลอ฽ นจอ฾ นมานอนรออย฽ตู รงหน฾าคณุ ก็ ปลุกผมไมข฽ ึน้ หรอกน฽ะ มนั ต฾องใชข฾ ้นั แอดวานซแกวา฽ นัน้ มากแล฾วผมก็ รวู฾ า฽ คุณทาํ ไมเ฽ ปน็ \" “หยู อยา฽ มาดูถูกกันนะฉันน่งั ดูหนังโปฺกับพลอยตั้งหลายเรื่อง โหลดคลปิ ลามกมาดูนบั ครั้งไม฽ถ฾วน แถมยังสงั่ หนงั สือกามสูตรจาก ต฾นตาํ รับมาจากเว็บแอมะซอนอ฽านจบไปสามรอบด฾วย ถ฾ามกี ารสอบ เรือ่ งเพศศึกษา คะแนนเต็มรอ฾ ยอาจารยแตอ฾ งบวกใหอ฾ กี หา฾ สิบ ดีกวา฽

พวกทเี่ ก฽งแต฽ปากสว฽ นภาคปฏบิ ตั กิ ลบั ทาํ ขาดๆ เกนิ ๆ อย฽างพวกคุณ เหน็ ๆ ” ออรแแ ลนโดหวั เราะก฾าก เกือบจะขับรถชนคันหนา฾ เพราะเผลอ กระทบื คนั เร฽งเขา฾ จนเกอื บเหยยี บเบรกไมท฽ นั “แมเ฽ ด็กแกแ฽ ดด ถา฾ เกง฽ จริงอยา฽ งปากว฽า ก็ลองปล้าํ มสิ เตอรแคงิ ให฾ผมดเู ป็นบุญตาหนอ฽ ย เถอะ” “อยา฽ มานอกเร่ืองนะ!” เธอมองมาตาขวาง หน฾าบึง้ จัด “แล฾วก็ เลิกพดู เร่อื งฉนั กบั เดสมอนดแดว฾ ย คณุ สัญญาแลว฾ ” “พูดถงึ พลอยขึ้นมากด็ ีแล฾ว เพื่อนพายกลับเมอื งไทยแลว฾ เปน็ ยงั ไงบ฾าง” ชายหนม฽ุ ถามไปหวั เราะไป “ดีกว฽าฉันเพราะได฾กินอาหารไทยเต็มคราบ โดนคนท่ีบ฾านโอเ จนจะเสยี คน ฉันเพิ่งโทรไปเม่อื วานเหน็ ว฽าวนั น้ีจะไปสมั ภาษณงแ าน เด๋ียวถงึ บา฾ นแล฾วจะ โทรหาวา฽ ได฾หรือเปลา฽ ” สาวนอ฾ ยตอบเสยี งขึน้ จมกู ชายตามอง คนถามเคอื งๆ “เก฽งๆ อย฽างพลอยถ฾าใครไม฽เอากบ็ า฾ แล฾ว ” ออรแแ ลนโดบอก เสียงนมุ฽ เอาใจ ขําเอาจรงิ ๆ ท่เี ธองอนเพราะโดนดูถกู ขณะที่ไมเ฽ คย สนใจเรอ่ื ง หยุม หยิมอยา฽ งอ่นื เหมอื นผห฾ู ญงิ ทวั่ ไป หาไมเ฽ ธอคงไม฽มา สนิทกบั เขาได฾ เนอ้ื แท฾ของร฾ุงพรายเหมอื นทอมบอยนิดๆ ขีเ้ ลน฽ หากรักใคร แลว฾ กจ็ ะชา฽ งประจบเอาใจ เปน็ ห฽วงเป็นใยเพอื่ นฝงู เหมือนญาตสิ นิท

และร฾ายกาจเหมอื นเดก็ เหลอื ขอก็ได฾เวลาทเ่ี ธอเกลียดหรือไมช฽ อบใจ ใครขึ้นมา เขาเคยเห็นเธอทะเลาะกบั สาวอเมริกนั รองประธานชมรม หน่งึ ซ่งึ เธอเป็นสมาชิกอย฽จู นวงแตกกระเจิงมาแล฾วเมือ่ ทงั้ คูค฽ วามเหน็ ไมต฽ รงกัน นักศึกษาคนนนั้ เอ฽ยดถู กู เธอในทาํ นองเหยยี ดสีผวิ เพราะเถยี งไม฽ ได฾ มกี ารเอ฽ยสวนกนั ดว฾ ยวาจาหลายประโยคหลังจากนน้ั กอ฽ นที่สาว อเมริกันจะกระแทกเก฾าอเ้ี ข฾าใส฽เธอจนตวั เซ ผลกค็ ือแมส฽ าวนอ฾ ยยก เกา฾ อ้ตี วั เดยี วกนั โยนโครมขา฾ มห฾องกระแทกผนงั แลว฾ โผเขา฾ หาอีก ฝุายเหมอื นเพิง่ อปั ฮอรโแ มน อนาโบลิกสเตอรอยดมแ าไดท฾ ี่หมาดๆ โชครา฾ ยของค฽กู รณีเพราะรุ฾งพรายมีงานอดิเรกคอื การฝึกศลิ ปะ ปูองกนั ตวั ด฾วยมอื เปล฽าหลายชนดิ เพราะเคยถกู รังแกสมยั วยั รุ฽นจน ชํ่าชอง แค฽ไมก฽ ่ีนาทีเธอกท็ าํ ให฾อีกฝุายหลับกลางอากาศ เยบ็ ไปนบั สบิ เขม็ และหยุดเรยี นไปเป็นอาทติ ยแ เหตุการณคแ ราวนั้นทาํ ใหเ฾ ธอเกือบถกู พิจารณาใหร฾ บั โทษภาค ฑณั ฑจแ ากมหาวทิ ยาลัยให฾หยุดเรียนหนง่ึ เทอมเพราะสาวอเมริกนั เปน็ ลูกสาวนักธรุ กิจมชี ่ือและมีพยานรเู฾ หน็ นับสบิ แต฽ประธานคิง คอรแปเขา฾ มาเพือ่ ไกล฽เกลี่ยเรอ่ื งให฾ด฾วยตวั เองจนอีกฝุาย (จําใจ)ยอม ความ แลว฾ ยิ่งถา฾ เธอรวมตัวกบั พลอยนภัส เพ่อื นสนิทช่อื คลา฾ ยกัน ซ่งึ ทง้ั สวยและเรยี นเก฽งขน้ึ ชื่อลือชาในกล฽ุมนกั เรยี นผวิ สีของคณะ ก็ แทบไม฽มีใครกลา฾ ย฽ุงกบั พวกเธอ แม฾รายนน้ั จะดนู มุ฽ นวลออ฽ นโยนกวา฽

เขาเพ่ิงเคยเหน็ ด฾านที่เปน็ ผห฾ู ญงิ จริงๆ ของสาวน฾อยก็วันน้เี อง... วันที่เธออยใ฽ู กลป฾ ระธานคิงคอรปแ ผช฾ู ายท่อี นั ตรายยิง่ กว฽าผู฾ชาย อ่นื ในสายตาของออรแแลนโดจนไมน฽ ฽าเข฾าใกล฾ เธอจะรต฾ู ัวหรือไม฽กต็ ามแต฽ตาดําขลบั ทีช่ ฾อนขึน้ มองฝาุ ยนน้ั เปน็ ประกายวาววะวับทง้ั ออดออ฾ นและทอดหวานจนนา฽ นับถือท่ีเดสม อนดยแ งั ใจเยน็ อยู฽ได฾ แตก฽ ็อาจจะเป็นเพราะอย฽างนี้ ชายหนุม฽ จงึ สามารถหลอกใหเ฾ ด็ก ในปกครองหลงเช่อื ได฾วา฽ เขาเป็นผ฾ูชายทไ่ี รพ฾ ษิ ภัยต฽อเธอ ทง้ั ท่คี วาม จริงแลว฾ มนั ควรจะเป็นตรงกนั ขา฾ ม ออรแแลนโดปรายตามองเพื่อน สาวน฾อยอย฽างนกึ หว฽ ง คงจะดีกว฽าถ฾าเขาทาํ ให฾สองคนน้แี ยกจากกันได฾ รง฾ุ พรายเดก็ เกนิ ไปทจี่ ะรับมอื กบั ผช฾ู ายอยา฽ งเดสมอนดแ เจมสแ คงิ “ตอนร฾จู กั พวกคุณครง้ั แรก ผมเหน็ คณุ สนิทกบั พลอยมากจน นึกวา฽ พวกคณุ เป็นเลสเบี้ยน” “เราสนทิ กนั มานานเพราะพลอยเรียนที่น่มี าเกือบสบิ ปีค฽ะ ” สาวน฾อยอมยมิ้ เมอ่ื นกึ ถึงเพอ่ื นท่ีอายุมากกวา฽ สองปแี ต฽ไม฽เคยคดิ วา฽ อกี ฝาุ ยเป็นรุน฽ พี่ “เขาเปน็ กําพร฾า ไม฽มที งั้ พอ฽ กับแมเ฽ หมือนฉนั ตง้ั แต฽ มาเรยี นได฾ไม฽ถึงป”ี “ผมไม฽แปลกใจเลย บางครงั้ ยังคิดว฽าถึงภายนอกจะดตู า฽ งกนั แตค฽ วามจรงิ พวกคุณคล฾ายกนั มาก ไม฽ใชแ฽ ค฽ชอ่ื นะ” “พลอยบอกว฽าชาติทีแ่ ล฾วเราคงเปน็ พ่นี อ฾ งกนั ขนาดชาติน้มี า

เกดิ คนละทวีปก็ยังมาเจอกนั จนได฾” “ผมไม฽เชอื่ เรอื่ งรบี อรนแ เหมือนพวกคณุ หรอก แต฽ถา฾ ไม฽ได฾นบั ถอื พระเจา฾ ผมกค็ งเชื่อวา฽ พวกคุณเคยเปน็ พน่ี อ฾ งกันมากอ฽ นในภพที่ผา฽ น มาจรงิ ๆ ” คนฟังย้มิ กว฾างจนตาหยี “ถ฾าคณุ เช่อื เร่อื งนนั้ จริง ชาตทิ ีแ่ ลว฾ คณุ กค็ งเปน็ พส่ี าวฉนั ” “พีช่ ายตา฽ งหาก สว฽ นคณุ นะ฽ เป็นผชู฾ าย เอะ฿ รบี อรแนนเี่ ปล่ียน เพศได฾ด฾วยหรือเปลา฽ ” คนนบั ถอื พระเจ฾าหันมานวิ่ หน฾าถามเม่ือหาที่ จอดรถหลงั ร฾าน อาหารทเ่ี พิง่ มาถึง ร฾งุ พรายเลยต฾องอธบิ ายเรอ่ื ง ศาสนาพุทธและความเชื่อให฾ ฟงั กระทั่งทัง้ คู฽เดนิ เขา฾ ไปในรา฾ นซึ่งเดสมอนดแกับโอลิเวยี มารออ ยู฽ก฽อนแลว฾ “ทาํ ไมถึงมาชา฾ นกั ละ฽ แลนดแ” “คยุ กนั เพลินน฽ะครบั ไมไ฽ ดเ฾ จอพายหลายวันแล฾วผมกต็ อ฾ งอยาก อยกู฽ ับเธอนานๆ สองคนบ฾างน฽ะสิ” ชายหน฽ุมสา฽ ยหนา฾ ให฾บริกรแลว฾ เป็นฝาุ ยขยับเกา฾ อ้ใี ห฾รงุ฾ พรายนง่ั ด฾วยตัวเอง วางมอื ลงบนบา฽ กับตน฾ แขนของเธอเหมอื นช฽วยจดั ทา฽ นงั่ ให฾เรยี บร฾อย ก฽อนจะละออกอยา฽ ง อ฾อยอง่ิ เม่ือเธอเอย฽ ขอบคุณแล฾วนั่งลงเก฾าอี้ข฾างๆ “หวานกันจรงิ นี่ถา฾ รู฾มากอ฽ นว฽าเธอคบอย฽กู ับพายพค่ี งดใี จมาก” “แลว฾ รู฾ตอนน้ีไมด฽ ใี จหรือไงฮะ ” ออรแแ ลนโดเย฾าพส่ี าว หลุบ เปลอื กตาลงครง่ึ ๆ เพอ่ื ซ฽อนความรูส฾ ึก เพราะหนม฽ุ รา฽ งใหญท฽ น่ี ัง่ ตรง

กนั ข฾ามหรตี่ ามองตามเขาเงียบๆ เหมอื นนยั นตแ าของฆาตกรต฽อเนอ่ื ง ชวนให฾ท฾องไส฾ปนั่ ปวุ น แมจ฾ ะมรี อยยม้ิ นดิ ๆ ตามมารยาทจุดอยูต฽ รง มุมปาก และท฽าทางเอนกายตามสบายเหมอื นกําลังผอ฽ นคลาย อารมณแอย฽างเป็นธรรมชาติ ขณะเดยี วกนั ก็ยงั มีเสนห฽ แจนอาจทาํ ใหส฾ าวๆ มองตามตาปรอย โดยไมต฽ อ฾ งใช฾ความพยายาม ผช฾ู ายคนน้ีมธี รรมชาตเิ หมือนแหล฽ง กาํ เนดิ พลงั ขบั เคลอื่ นทางเพศอนั นา฽ ต่นื ใจ ดจู ัดเจนสงั คมซึ่งเขาคง อดเยย฾ หยันบ฾างไมไ฽ ด฾เพราะคดิ วา฽ ตนอยเ฽ู หนอื กวา฽ คนเกือบท้งั หมด ถึงอย฽างนนั้ คนรอบข฾างก็คงอยากเข฾ามาพนิ อบพิเทาใหป฾ ระธานคงิ คอรปแ หนั ไปเหน็ เขา฾ สกั ครงั้ ออรแแลนโดอดทอดถอนใจกับตัวเองไม฽ได฾เม่ือชําเลืองมองสาว น฾อยทนี่ ่งั ขา฾ งๆ อยา฽ งเหน็ ใจ เปน็ เขาถา฾ ถูกเลยี้ งถกู ควบคุมมาด฾วยผ฾ูชายลกั ษณะนถ้ี ึงสบิ ปีก็ อาจจะเผลอใจไปหลงรกั เขา฾ ใหเ฾ หมอื นกัน “ดใี จสิ แต฽เซอรไแ พรสมแ ากกวา฽ ใครจะนกึ จริงม้ัยคะเดส” “ใช฽” เสียงห฾าวตอบสั้น หากคนฟังยังพอรวู฾ ฽ามีแววเยาะ “เดสมอนดแหาว฽าเธอเปน็ เกยแ พ่โี กรธจนเกือบยกเลิกนัดแล฾วถ฾า ไมเ฽ ห็นกบั พาย เขาหยาบคายจรงิ ๆ ” พอโอลิเวยี ว฽าอยา฽ งนนั้ ร฾ุงพรายเลยหันไปมองหน฾าออรแแ ลนโด โดยเร็วเกอื บผิดปกติ แต฽รบี ย้ิมกระตุกเหมอื นเพ่งิ ฟังเรอื่ งชวนหวั “แลว฾ ทํายังไง เดสถึงเชอื่ คณุ ล฽ะคะ ลฟี ว”ี

“ก็บอกวา฽ ฉันเคยเห็นนอ฾ งชายของตัวเองอยู฽กับผูห฾ ญงิ บนเตียง มาแล฾วนะ฽ สิ” คนเปน็ พ่วี า฽ แลว฾ หันไปส่ังอาหารให฾ตวั เองกับน฾องชาย โดยไม฽ตอ฾ งถามเขา กอ฽ นจะหันมาพยักหน฾าให฾รุ฾งพรายซึ่งเกือบสาํ ลัก นา้ํ สง่ั อาหารให฾ตนเองกับเดสมอนดแต฽อโดยไมต฽ อ฾ งถามผ฾ปู กครอง หนมุ฽ เหมอื นกนั ออรแแลนโดเคยเล฽าวรี กรรมสมัยท่ยี งั เปน็ นกั ศกึ ษาใหเ฾ ธอฟงั ว฽า เขาเคยถกู เพ่อื นผูห฾ ญงิ ร฽วมร฽ุนคนหน่ึงทหี่ ลงรกั ตนเข฾ามาอ฽อยและ พยายามจะปล้ําเขาถงึ ในห฾อง โชคดที ี่พี่สาวเขา฾ มาเหน็ เสยี กอ฽ นเลย รอดตัว และมนั กด็ ที ที่ าํ ให฾โอลิเวยี ไม฽เคยสงสัยในพฤตกิ รรมเร่อื ง ความเบยี่ งเบนของน฾องชายเลย ‘ลีฟวีมักสนใจแตเ฽ รอื่ งของตวั เอง เธอจะเร่ิมสนใจคนอนื่ ก็ เฉพาะผ฾ชู ายทเี่ ธอปล้มื เท฽านัน้ ผห฾ู ญิงส฽วนใหญก฽ เ็ ปน็ อย฽างน้ีแหละ ’ ชายหน฽ุมเคยบอกเธอดว฾ ยทา฽ ทางอารมณแดี บรรยากาศบนโต฿ะอาหารราบรื่นดีแมจ฾ ะชวนให฾อึดอดั นิดๆ เพราะ เดสมอนดพแ ูดนอ฾ ย เขาคยุ กบั โอลเิ วยี ตามปกติ ตอบคาํ ถาม ของออรแแลนโดและรว฽ มวงสนทนาเม่อื จําเป็น แต฽ไมม฽ องเดก็ ใน ปกครองของตัวเองเลย ร฾ุงพรายขอปลีกตัวขบั รถไปสง฽ ออรแแ ลนโดก฽อนทีค่ อนโดของเขา หลังมอ้ื อาหารเสร็จสน้ิ ลงเพราะท฽าทางของหนม฽ุ สาวอกี คู฽เริม่ คยุ กนั เพลนิ จนชายหนุม฽ ไมอ฽ ยากอยู฽เป็นก฾างขวางคอ

ตอนท่ี 5 ได฾งานหรอื ไดเ฾ รอื่ ง!? พลอยนภัสอมยิ้มเมอ่ื ก฾าวออกมาจากหอ฾ งทตี่ นเพง่ิ รบั การ สัมภาษณเแ สร็จ รา฽ งเพรยี วในชดุ กระโปรงสทู ทนั สมัยด฾านในเป็นสดี ํา ติดโบวแออ฽ นหวานแบบเกาหลี สวมทับดว฾ ยเสื้อสูททาํ งานสีเบจค฽อน ข฾างสดแบบผ฾หู ญงิ ทําให฾ดูเปรยี้ วนิดๆ แตย฽ ังเป็นทางการเหมาะกบั โอกาส รองเท฾าสน฾ สูงสามน้ิวสเี ดยี วกบั เสอ้ื สูทที่กาํ ลงั กา฾ วเดิน คลอ฽ งแคลว฽ ออกมาด฾านนอกทําใหเ฾ จา฾ ตัวดสู ูงโปรง฽ ยิง่ ขนึ้ “คุณพลอยนภสั คะ” เลขานุการณิ ใี หญ฽ประจาํ แผนกด฾านหนา฾ รบี ลกุ ขนึ้ เรียกเอาไว฾ เมอ่ื หญงิ สาวทําท฽าจะเดนิ ผ฽านออกไปเสียกอ฽ น “คุณกฤตให฾คณุ พลอยนภสั รอก฽อนค฽ะ” “คุณศีตลาใช฽ไหมคะ ดฉิ นั เพ่ิงคุยกบั คุณธนกฤตเสร็จเมอื่ ครนู฽ ี้ เอง” เลขาฯ ของผ฾จู ัดการฝาุ ยการตลาดต฽างประเทศมองใบหน฾าผอ฽ ง กระจ฽างตาของแคนดิเดตคนลา฽ สุดทท่ี ฽าทางจะเปน็ ท่ถี กู อกถกู ใจของ เจา฾ นายเธอมากกวา฽ ทกุ คนที่ผา฽ นมาแล฾วตอ฾ งแย฾มรมิ ฝีปากรับรอยย้ิม ผกู มิตรนา฽ รักท่สี ฽งมาใหก฾ อ฽ น

“ใช฽คะ฽ นายใหญเ฽ พ่ิงบนิ มาจากอเมริกามาถงึ เดี๋ยวน้ีเองค฽ะ ตาํ แหน฽งของคุณพลอยนภัสจะไดม฾ โี อกาสช฽วยประสานงานกบั สาํ นกั งานใหญ฽โดยตรง คุณกฤตเลยอยากใหท฾ ฽านได฾คยุ กบั คุณหรือ เลขาของท฽านกอ฽ น” “เรยี กพลอยเฉยๆ ดีกว฽าค฽ะ ชื่อพลอยยาว” หญงิ สาวย฽นหัวค้ิว เลก็ ๆ เพราะอดประหมา฽ ไม฽ได฾ เนื่องจากไมไ฽ ดเ฾ ตรียมตวั วา฽ จะได฾พูด คุยกบั ผบู฾ รหิ ารระดบั สงู ขนาดนัน้ “ทา฽ นเพ่ิงมาถงึ จะอยากคุยกบั ดิฉนั หรือคะ” “เด๋ยี วคุณกฤตจะถามท฽านให฾ค฽ะ คุณพลอยรออกี สกั ...” อกี ฝุายยกข฾อมือขน้ึ มาดเู วลา “ไมน฽ ฽าเกินสบิ หา฾ นาทไี ดไ฾ หมคะ คอยท่ี หอ฾ งรับรองด฾านนนั้ ก็ได฾” สหี น฾าคนฟังเหมือนโล฽งใจข้นึ ทพ่ี อมเี วลาเตรยี มตวั บ฾างเลยรบี ยิ้มรบั “ขอพลอยเขา฾ ห฾องนา้ํ กอ฽ นนะคะ” “ใช฾ห฾องน้าํ ตรงโนน฾ ได฾เลยค฽ะ อยต฽ู รงมมุ เลยห฾องรับรองไปสอง หอ฾ ง ออ฾ แล฾วก็เรียกพวี่ ฽าพ่ศี ีตลาหรอื พีศ่ ีเฉยๆ กไ็ ด฾ไหนๆ กจ็ ะไดร฾ ว฽ ม งานกนั แล฾ว” “โธ฽ คุณธนกฤตยงั ไม฽ตกลงรบั พลอยเลยนะคะ” “อาการอยา฽ งนี้ ต฾องรับแน฽ เมื่อกตี้ อนพโี่ ทรเข฾าไป คณุ กฤต ทา฽ ทางจะปลมื้ คุณพลอยมาก ปกตคิ ุณกฤตเฮ้ยี บจะตาย สว฽ นใหญ฽ หลังสมั ภาษณแแลว฾ แกสา฽ ยหนา฾ ตามหลังเกือบทกุ คนนน่ั ละ฽ คะ฽ ”

พลอยนภัสยิม้ รับตาหยีกับการคาดเดาน้นั ทา฽ ทางศตี ลาจะเป็น คนช฽างพูดหรืออีกทีกถ็ กู ชะตากบั เธอ “ถา฾ เป็นอย฽างนน้ั จริง พลอยคง ต฾องปดิ ซอยเล้ียงซะแล฾ว” “อย฽าลมื ชวนพี่ด฾วยนะคะ” สาวร฽นุ พ่ีซ่ึงทา฽ ทางจะอายมุ ากกว฽า อยา฽ งนอ฾ ยเกือบสิบปีแซว หญิงสาวเดินไปตามทางท่ศี ตี ลาช้ใี หเ฾ พ่อื เขา฾ หอ฾ งนาํ้ เข฾าไปถึงก็ ทาํ ธรุ ะส฽วนตวั อยู฽เกอื บสิบนาทเี พราะค฽อนขา฾ งประหม฽า แมจ฾ ะเคย ทํางานมาแล฾วพอสมควรสมัยเรียนหนังสืออยท฽ู อี่ เมริกาแต฽กไ็ ม฽เคย ทาํ งานประจํากับองคแกรท่ใี หญ฽ขนาดนี้ ออกมาจากหอ฾ งนํา้ ล฾างมือ เชก็ เสอื้ ผา฾ หน฾าผมวา฽ ทกุ อย฽างเรยี บรอ฾ ยดแี ล฾วจึงเติมลิปมันนดิ ๆ หยบิ ลกู อมเม็ดเลก็ สสี วยมาอม ก฽อนจะสดู หายใจลึกสรา฾ งความมน่ั ใจให฾ ตนเอง แล฾วเดนิ ออกจากหอ฾ งนํ้า รา฽ งโปร฽งทเี่ ดินเรว็ กลับหยุดชะงกั ตรงหนา฾ หอ฾ งนา้ํ ชายท่อี ยู฽ติด กนั ทนั ควันเพราะมองเหน็ อะไรวาววับเปน็ ประกายอย฽กู บั พื้นเลยก฾ม ลงเกบ็ ขน้ึ มาดู ก฽อนจะรอ฾ งอุทานเบาๆ ในลาํ คอด฾วยรองเทา฾ ผูช฾ ายท่ี เดินออกมาจากหอ฾ งนา้ํ อยู฽ใกล฾เธอในระยะประชิดเหมอื นเบรกไมท฽ นั พลอยนภสั เลยถลาลุกข้ึนโดยไม฽ลมื หยิบของช้นิ เล็กๆ กําไวใ฾ นมอื แน฽น “ขอโทษที” เสยี งห฾าวเปน็ ภาษาอังกฤษดงั อยบู฽ นหัวเธอ ตาสี นาํ้ ผึง้ ที่จับอย฽ูแถวๆ ลาํ คอแกร฽งเลยเหลอื บข้นึ ดดู ว฾ ยความพศิ วงกับ

ส฽วนสงู ทีไ่ ม฽ธรรมดาของเขาท่ียงั สามารถสงู กว฽าเธอไดห฾ ลายนว้ิ แม฾ เธอจะมีส฾นสูงช฽วย พอเหน็ ใบหน฾านั้นถนัด ตาสีน้าํ ตาลจัดเลยจ฾องเป฻งนงิ่ สีหนา฾ ค฽อนข฾างตกตะลึงอย฽ูชั่วครก฽ู อ฽ นจะถอยห฽างโดยอตั โนมตั ิสองก฾าว โดย มรี า฽ งใหญต฽ ามเข฾ามาประชดิ แล฾วจบั กมุ มอื ของเธอท่ยี ังกาํ แน฽น ตาสี เดยี วกนั ท่ีมองมาคลา฾ ยจะมปี ระกายขบขันอันปดิ ไมม฽ ดิ ยามท่กี วาด สายตาจอ฾ งเธอกลบั ตงั้ แตห฽ วั จดเทา฾ ช฾าๆ “ผมเข฾าใจวา฽ คุณมีของที่เป็นของผมอยู฽” “ฉันจะแน฽ใจได฾ยังไงวา฽ เปน็ ของคณุ ” “เพราะมนั เป็นงานสงั่ ทาํ ผมไมช฽ อบใชข฾ องทเ่ี หมือนกบั คนอืน่ ” เขาตอบกลบั นม฽ุ นวล ไมไ฽ ด฾พยายามจะแย฽งของจากมือของเธอ ซํา้ ยัง ไลน฾ วิ้ โปูงบนจุดชีพจรใตข฾ ฾อมอื เล็กบางขาวผอ฽ งที่มอื ใหญก฽ าํ ไวจ฾ น เกอื บมดิ จนเธอรีบสะบัดหนเี พราะมันให฾ความร฾สู กึ ชาๆ วาบหววิ คล฾ายไฟชอ็ ต “ง้นั กแ็ สดงหลักฐานมาสิ ” เสยี งใสข฽ุนขนึ้ มานดิ เพราะถูก ลวนลาม ทําไมเธอจะไมร฽ ฾วู า฽ ของชน้ิ น้ีเปน็ ของเขา คฟั ลงิ กหแ รือกระดมุ ขอ฾ มือเส้ือสูททม่ี องดว฾ ยตาเปลา฽ กร็ ฾ูว฽าเป็นเพชรแทเ฾ มด็ เปงู สีชมพู ล฾อม ด฾วยขอบเพชรไมม฽ ีสชี ัน้ ในและทองคําขาวช้ันนอกแปดเหลีย่ มไมใ฽ ช฽ รนุ฽ ท่วั ๆ ไปทีเ่ คยเห็น และหน่ึงในผชู฾ ายทส่ี ามารถเปน็ เจ฾าของส่งิ ฟุมเฟอื ยทสี่ ัง่ ทําเป็นพเิ ศษชน้ิ นไ้ี ด฾ ก็จะตอ฾ งเปน็ เขาคนนี้

ถ฾าใครเคยอย฽อู เมรกิ ามาหลายปแี ล฾วไม฽ร฾ูจกั นักอุตสาหกรรมชือ่ ดัง หนงึ่ ในบอรแดบริหารระดบั สงู ของตระกูลคงิ อย฽าง ไรอัน เจมสแ คิง กค็ งจะหปู ุา ตาเถ่ือนเตม็ ที โดยเฉพาะคนทีเ่ รียนสายบรหิ ารมาอยา฽ งเธอ ทส่ี ําคัญเขายงั เปน็ ครอบครัวท่ีเลี้ยงดูเพ่ือนสนทิ ของเธอมาอีก ด฾วยแม฾พลอยนภสั จะไม฽เคยรจ฾ู กั ใครในครอบครัวนเ้ี ปน็ การส฽วนตวั ก็ ตาม “โอเค คัพเคก฾ ”ชายหนุ฽มสอดมือด฾านทีเ่ ธอแอบหรต่ี าเห็นวา฽ ยงั มกี ระดุมขอ฾ มือแบบเดยี วกันตดิ อยูเ฽ ข฾าไปในกระเปา฻ กางเกงใบหนา฾ คมสันกระตกุ ย้ิมนดิ ๆ กอ฽ นจะเปลย่ี นเป็นระอาใจเหมือนคาดเดาเอา ไวอ฾ ยแู฽ ลว฾ “คณุ อยากเก็บเอาไวก฾ ็ได฾ คืนน้ผี มคา฾ งบนเพนตแเฮา฾ สแท่นี ีแ่ ต฽จะ ว฽างอกี ทีหลังสองทุ฽ม” ปากสีชมพูระเรื่อเผยอออกดว฾ ยความงนุ งงเพราะตามไมท฽ นั ก฽อนใบหน฾าจะแดงก่ําเม่อื เร่มิ เก็ต เพราะเขายนื่ คยี กแ ารดแ ที่ล฾วงออก มาจากกระเป฻าเสือ้ ด฾านในดว฾ ยมืออีกข฾างออกมายนื่ ให฾ “ถา฾ ฝีมือประทับใจ คุณจะเกบ็ ไว฾เป็นท่รี ะลึกระหวา฽ งเรากไ็ ด฾ ” ตาสนี ํ้าตาลคมกล฾าลดลงมองเรยี วปากหยักสชี มพรู ะเรอ่ื ของเธอนิ่ง ตาปรอยลง “ร฾ูตวั ม้ยั ว฽าคณุ มีปากท่ีสวยอวบอิ่มน฽าจูบเป็นบ฾า คน สวย” มือขาวทีก่ ํากระดมุ ข฾อมอื เอาไว฾บบี แน฽นเขา฾ หากนั อย฽างลืมตัว

แต฽พลอยนภัสไมร฽ ับร฾ูถงึ ความเจบ็ เพราะโทสะมีมากกวา฽ กาํ ลงั ขยับปากจะพูดอะไรที่เกอื บจะทําให฾ตัวเองเสยี ใจอย฽แู ลว฾ เมอื่ เสยี ง หนง่ึ ดังขนึ้ “มิสเตอรแคงิ คุณพลอย เจอกนั แล฾วหรือครบั ” “คุณกฤต ดิฉันบังเอิญเก็บของของท฽านได฾น฽ะค฽ะ ” พลอยนภัส ถอื โอกาสตอบกอ฽ น ยื่นส่งิ ทก่ี าํ ไวใ฾ นมอื ออกไปใหเ฾ พื่อคืนเขาโดยไม฽ ตอ฾ งเสยี หนา฾ อกี ฝุายเลยรับไปดว฾ ยใบหนา฾ เป้อื นยิม้ นดิ ๆ “ถ฾าอยา฽ งนั้น น่ีก็คงเป็นวา฽ ทผ่ี ู฾ช฽วยทค่ี ุณอยากให฾ผมคยุ ดว฾ ยนะ฽ สิ” ชายหน฽ุมถามกลบั น้ําเสียงน฽มุ ลกึ เป็นงานเป็นการ ใบหน฾าขรึม เฉยและเดินนาํ ทกุ คนกลับไปทางห฾องทาํ งานของธนกฤต “เพ่งิ รู฾ว฽า คุณรู฾จกั ผมด฾วย” “ดฉิ นั เรยี นหนงั สอื ท่ีอเมริกาเกือบสิบปคี ะ฽ ” พลอยนภัสตอบ สุภาพ แม฾จะยังเคืองไม฽หาย นึกค฽อนแคะในใจว฽าเขาชา฽ งเปลย่ี น ทา฽ ทางได฾ไวเหมอื น ก้ิงกา฽ เปล่ียนสเี มือ่ อยู฽ต฽อหนา฾ คนอนื่ เธอพอรจู฾ ากข฽าวคราวและเพ่อื นสนทิ มาบ฾างเก่ียวกับช่ือเสียงฝา แฝดของตระกลู คงิ พวกเขาไม฽ได฾ใชผ฾ หู฾ ญิงเปลืองเท฽าไหร฽ เพราะใช฾ รว฽ มกนั ... ผ฾ชู ายชนิดไหนจะใชผ฾ ู฾หญิงรว฽ มกันได฾ถ฾าพวกเขาไมเ฽ หน็ ว฽า เพศตรงขา฾ มเปน็ วตั ถทุ างเพศทจ่ี ะทาํ อยา฽ งไรกับพวกเธอก็ได฾ แต฽ก็ นน่ั แหละ ของแบบนี้ปรบมือขา฾ งเดียวไม฽ดัง จะโทษพวกเขาฝาุ ย เดยี วก็ไม฽ถูก

วา฽ กนั วา฽ ผห฾ู ญงิ จาํ นวนหนง่ึ ถึงกับคิดวา฽ เป็นความสาํ เรจ็ ของชีวิต ทเี ดยี วท่ีได฾มีโอกาสรว฽ มเตยี งกบั ค฽ูแฝด “เธอจะติดตอ฽ สํานักงานใหญก฽ บั ลูกคา฾ ตา฽ งประเทศของเราพอๆ กับผมถา฾ เราไดเ฾ ธอมาร฽วมงานด฾วย ผมเลยคดิ วา฽ ท฽านอาจจะอยากพบ เธอกอ฽ น” “แปลว฽าคณุ ให฾ผมตดั สินใจเรือ่ งน้ี” “เออ฽ ... ” ธนกฤตเดนิ เข฾าไปใกลบ฾ อสใหญ฽มากกว฽าเดิม ลดเสียง เบาลงทงิ้ ใหเ฾ ธอเดนิ ตามหลงั และพลอยนภสั กม็ ีมารยาทพอทจ่ี ะท้งิ ระยะห฽างเพือ่ ใหค฾ วามเป็นส฽วนตวั กับคู฽สนทนา “ความจริงผมคิดว฽า เธอเปน็ คนท่เี หมาะสมแล฾ว งานของเรากําลังขาดคนแลว฾ ผมก็ สัมภาษณมแ าแลว฾ เป็นสบิ คนก฽อนหนา฾ เธอ… แตถ฽ ฾าท฽านไมช฽ อบ...” “นกึ ว฽าคุณอยากได฾ผชู฾ ฽วยท่เี ป็นผู฾ชายแลว฾ กอ็ ายมุ ากกว฽านี้สกั หนอ฽ ย” “ผมคิดอย฽างนัน้ จริงครบั แต฽บอกตามตรงว฽าตั้งแตส฽ มั ภาษณมแ า ยงั ไมถ฽ ูกใจใครเลย บางคนกน็ ฽าสนใจแตผ฽ มคดิ วา฽ ทา฽ ทางไม฽คอ฽ ยนา฽ ไว฾ใจ กลวั จะไปเป็นสปายใหค฾ แ฽ู ข฽งเราทหี ลงั บางทถี ฾าเราสรา฾ งเดก็ ร฽ุน ใหมข฽ ึน้ มาแล฾วเทรนงานใหด฾ ีกน็ ฽าจะคุ฾มกว฽า เงนิ เดอื นก็นอ฾ ยกว฽าไม฽ เขี้ยวเหมือนพวกมีประสบการณแสงู เดก็ สมัยนี้ไฟแรง ผมเชือ่ ว฽าท฽าน จะสนใจประสบการณทแ าํ งานของเธอ เธอมีพอรตแ โฟลิโอมาดว฾ ย ครบั ” “ดทู า฽ ทางคุณจะประทบั ใจเธอจริงๆ ”

“ผมหวังว฽าท฽านจะชอบเธอด฾วยครับ” “เอาเถอะ ผมขอดเู รซูเม฽ แล฾วคยุ กบั เธอสักสบิ หา฾ นาทกี ็แลว฾ กนั ” “ไดค฾ รับ” ธนกฤตเดนิ ไปสัง่ เลขาฯ ใหเ฾ ตรยี มเคร่ืองด่มื แล฾วหัน ไปบอกพลอยนภัสที่เดนิ ตามหลงั มาเมอ่ื ร฽างสูงใหญห฽ ายเขา฾ ไปในหอ฾ ง ทาํ งานของเขา “ทา฽ นจะขอคยุ กบั คณุ พลอยสกั สบิ ห฾านาที รอสักครู฽ แลว฾ ผมจะออกมาเรียก” อีกไม฽ถงึ หา฾ นาทตี อ฽ มาหญงิ สาวกไ็ ด฾เข฾าไปอยู฽ในหอ฾ งทาํ งานกบั เขาตามลาํ พงั ไรอนั เปลย่ี นท฽าทีไปโดยสิ้นเชิงจนเธอคดิ ว฽าตัวเองมอง ผดิ ไปตอนแรกเพราะเขาไมม฽ สี ายตาหรือทา฽ ทางแบบเดมิ หลงเหลือ ใหเ฾ ธอเหน็ อกี เลย รา฽ งใหญ฽ในชดุ สทู สงา฽ งามเอนกายพิงพนักตามสบาย หันขา฾ ง วางเทา฾ บนเก฾าออี้ ีกตวั ทเ่ี ขาคงลากไปจากโตะ฿ ด฾านหนา฾ เปดิ เอกสาร สมคั รงานของเธอดูเงยี บๆ ในห฾านาทีแรกจนคนรอรับสมั ภาษณนแ ัง่ ตัวเกรง็ เหง่ือซมึ ย่สี บิ นาทตี ฽อมาเขาวางแฟมู ลง หันมามองเธอแล฾วเร่มิ ตัง้ คาํ ถาม โดยเจาะลกึ ประสบการณแทาํ งานในต฽างแดนและการเรียนของเธอ จากนั้นจงึ ยกกรณศี ึกษาสองเคสขน้ึ มาให฾เธอใชเ฾ ชาวนปแ ัญญาตอบว฽า หากเปน็ เธอเองประสบเหตกุ ารณเแ ชน฽ นัน้ จะแก฾ปัญหาให฾องคกแ ร อย฽างไร ชายหน฽ุมยงั ถามแทรกข้ึนหลายครง้ั เมอื่ เธอเริม่ ใหค฾ าํ ตอบ พลอยนภัสพบวา฽ เธอสนุกกบั การออกความเหน็ โต฾ตอบกบั เขาจนบาง

ครงั้ แยง฽ กันพูดแทบหายใจหายคอไมท฽ นั หญิงสาวยังอดประทบั ใจไม฽ได฾เพราะทุกคร้ังท่ีเขาแทรกคําถาม ยากๆ ขน้ึ มา เธอแน฽ใจว฽าเขาต้ังใจหลอกล฽อจนร฾จู กั เธอมากขึน้ ท้งั อุปนสิ ัยใจคอ ความกระตือรอื ร฾น ความคิดสร฾างสรรคแ ความมวี ินยั ความอดทน แม฾ กระทั่งความซ่ือสตั ยแ ฯลฯ โดยใชค฾ ําตอบท่ีทาํ เวลา ออกมาตามสญั ชาตญาณ ผู฾ชายคนน้มี ีวธิ ีทจ่ี ะทาํ ให฾ผู฾คนเปดิ เผยตวั ตนกับเขาได฾ง฽ายดาย และไมม฽ ีเวลาทจี่ ะหลบเล่ยี งหรอื เสแสร฾งเป็นอยา฽ งอื่นยามที่ตาสีน้ํา ตาลเขม฾ จับจอ฾ งตรงมา เขาถามถงึ สิ่งท่เี ธอจะอทุ ศิ ตัวใหค฾ ิงคอรแปในฐานะลกู จา฾ งและส่งิ ท่เี ธอเองคาดหวังจากบรษิ ทั และจบลงด฾วยคําถามสดุ ท฾ายวา฽ เธอ มองเหน็ ตวั เองอย฽ูที่ไหนในอกี หา฾ และสิบปขี ฾างหนา฾ “คณุ กําลังบอกผมว฽า ถา฾ คณุ ไม฽ได฾รบั ความกา฾ วหนา฾ มากเทา฽ ที่ คุณคาดหวังในเวลาทก่ี าํ หนดเอาไว฾ คุณจะเร่มิ ตน฾ ทาํ ธุรกิจของตัวเอง แทน” “คะ฽ ดิฉันไมช฽ อบเห็นตัวเองยาํ่ อย฽ูกบั ท่ี และค฽อนขา฾ งม่นั ใจว฽า ถ฾าตัวเองมีศกั ยภาพมากเท฽าที่บริษทั คาดหวัง ดิฉนั จะไดเ฾ หน็ ตัวเอง ในตําแหน฽งทตี่ ฾องการ ดฉิ นั ศกึ ษาประวัตกิ บั วฒั นธรรมองคกแ รของที่ น่ีมาเปน็ อย฽างดี” “เพราะอยา฽ งนัน้ คณุ เลยมาหาเรา” “ใชค฽ ะ฽ ”

“แลว฾ ถา฾ ผมไม฽รับคณุ ไว”฾ “ถา฾ อย฽างนัน้ ดิฉนั กจ็ ะมองหางานอื่นท่จี ะให฾โอกาสและมัน่ คง ใกลเ฾ คยี งกับท่ีนี่ ถงึ จะเสยี ดายก็ต฾องทาํ ใจ” รอยยมิ้ อยา฽ งไม฽เต็มใจปรากฏบนมุมปากของเขานิดหนึง่ “ซ่ึง คุณมองหาเอาไวแ฾ ล฾ว” “ดิฉนั เป็นคนชอบวางแผนท้ังระยะส้ันระยะยาว” “เอาเถอะ เพราะผมกลวั ทจี่ ะต฾องเสียคุณไป เราคงต฾องรีบควา฾ ตวั คุณเอาไว฾ก฽อน ยินดที ่ไี ด฾ร฽วมงานกัน” ชายหนม฽ุ ลกุ ข้ึนยน่ื มอื ให฾ เธอจบั ร฽างโปร฽งเลยรีบลกุ ขึน้ ยนื่ มือไปจบั กบั เขายม้ิ กวา฾ งเตม็ หน฾า ด฾วยความลงิ โลดใจ “ขอบคณุ ท่ีทา฽ นใหโ฾ อกาสกบั ดฉิ ันคะ฽ ” หญงิ สาวปลอ฽ ยให฾มอื แขง็ กระด฾างบบี มอื นุม฽ น่ิมอย฽ชู ่วั คร฽ู จงึ ยอมปล฽อย “ยินดมี าก คพั เค฾ก” พลอยนภัสเกือบจะเม฾มปากอย฽แู ลว฾ หากไมเ฽ ห็นวา฽ เขายงั ทําสี หนา฾ ขรึมเฉย ตาคมปลาบแฝงไปด฾วยอาํ นาจแบบเดมิ จนคนท่ัวไปจะ ตอ฾ งอดนึกขยาดข้นึ มาไม฽ได฾ไม฽เวน฾ แมแ฾ ต฽เธอ ร฽างสงู สงา฽ เดินผา฽ นเธอ ไปเปิดประตใู หต฾ ามมารยาทสภุ าพบรุ ุษแล฾วพยักหน฾าให฾ธนกฤตทีย่ ืน อยหู฽ อ฾ งดา฾ นนอกใหเ฾ ขา฾ มา “คณุ นดั วันใหเ฾ ธอมาทํางานได฾เลย เงินเดอื นผมยกใหค฾ ุณตัดสิน ใจ สว฽ นเรอื่ งระเบยี บการคณุ ศีตลาคงจัดการใชไ฽ หม” “ครับทา฽ น งั้นผมจะให฾คณุ ศเี ธอดูแลคุณพลอยตอ฽ เลย ”

ผจ฾ู ดั การฝาุ ย การตลาดยิ้มให฾เธอและเรยี กศีตลามารบั ช฽วงต฽อกอ฽ นจะหันไป ถามนายใหญ฽ “ท฽านจะใหเ฾ รยี กประชมุ ตอนนเ้ี ลยหรือเปลา฽ ” “ก็ดี เดีย๋ วจะไมท฽ ัน ผมมีนดั กับเพ่ือนเกา฽ ตอนคํ่า” “อยากให฾เลขาของผมจองหอ฾ งอาหารใหห฾ รือเปล฽าครับ” “ไม฽ต฾อง ใหใ฾ ครเรียกเชสเข฾ามาได฾เลย” สง่ั เสรจ็ ชายหนมุ฽ ก็เปิด ประตูคา฾ งไวแ฾ ลว฾ เดินกลับไปที่โตะ฿ ทาํ งานของธนกฤต เจา฾ นายโดย ตรงของเธอเลยหนั มาจบั มือด฾วยรอยยมิ้ เต็มหนา฾ “คณุ พลอยพรอ฾ มจะเรม่ิ งานวนั จันทรเแ ลยไดไ฾ หมครบั ” วนั นี้วันพฤหสั เธอยงั มเี วลาหาเส้ือผา฾ และเตรียมตวั สามวัน รวมถงึ แวะไปดูร฾านของแม฽ด฾วย “ไดค฾ ะ฽ ” “งั้นวนั นไี้ ปฟงั คุณศตี ลาอธบิ ายเร่อื งระเบียบการกอ฽ นกลบั บา฾ น คงตอ฾ งเรง฽ หนอ฽ ยเพราะชว฽ งนง้ี านเราเยอะเหลอื เกิน ตาํ แหนง฽ นก้ี ร็ อ มาจะสองเดอื นแล฾ว” “พลอยเข฾าใจค฽ะ ใครคอื มิสเตอรเแ ชสคะ” พลอยนภสั ถามเมือ่ หันไปมองคนในหอ฾ งเป็นคร้งั สุดท฾ายกอ฽ นเดนิ ตามธนกฤตไปทีห่ ฾อง รับรองชั่วคราว แต฽ยังไดส฾ บตากันในระยะไกลเพราะไรอนั เงยหนา฾ ข้ึนจากเอกสารบนโตะ฿ พอดี และผงกศรี ษะใหเ฾ ธอเพียงนดิ เดยี วก฽อน จะละสายตาไปเหมอื นหมดความสนใจเพียงเท฽าน้นั “เชส เปน็ เลขาส฽วนตัวของมิสเตอรแคิง เขาตามท฽านไปไหนๆ ด฾วยทุกทแ่ี ทบจะตวั ตดิ กัน เมื่อกค้ี งคุยกับฝาุ ยผลิตท่มี าจากต฽าง

จังหวัดอยดู฽ า฾ นลา฽ ง ผูจ฾ ัดการโรงงานของเราจะเข฾ามาประชุม ประจําเดือนทุกเดอื นครบั โดยเฉพาะตอนไหนท่นี ายใหญม฽ า ใครก็ ห฾ามลาหา฾ มขาดเพราะท฽านจําชอ่ื พนกั งานระดบั สูงไดห฾ มดทกุ คน” “มสิ เตอรแคงิ น่ี เคยเรยี กพนักงานของเขาดว฾ ยชือ่ แปลกๆ บ฾าง หรอื เปล฽าคะ” หญงิ สาวเอย฽ ปากถามอยา฽ งอดไม฽ได฾หลงั พยกั หนา฾ รบั คําตอบแรก “ไมน฽ คี่ รับ ทา฽ นใหค฾ วามเป็นกันเองพอสมควร ใจดีกว฽าค฽แู ฝด คุณ พลอยคงเคยได฾ยนิ ช่อื คณุ เดสมอนดแ ท฽านประธานจะดูดุขรึม กวา฽ นี้ หนา฾ ตาเหมือนกันทุกอย฽างต฽างกันแคส฽ ตี า แตไ฽ ม฽มีใครแยกไม฽ ออก ไม฽เคยมปี ระวตั ิว฽าทา฽ นให฾ความสนใจในลกั ษณะชู฾สาวกบั พนักงานในเครือคิงคอรแปเลยไม฽ว฽าคนไหนถา฾ คณุ พลอยหมายความ ว฽าอย฽างนน้ั ” เจา฾ นายใหม฽เขมน฾ มองมาท฽าทางสนใจ ไม฽ใชไ฽ มส฽ ังเกต ว฽าเธอหายเขา฾ ไปในห฾องเกนิ ครึ่งชัว่ โมง ทั้งทีน่ ายใหญ฽บอกว฽าจะคยุ แคส฽ บิ ห฾านาที “โอย ไม฽ใชห฽ รอกค฽ะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธรวดเร็วแลว฾ ยม้ิ กลบ เกล่ือน “พลอยแค฽ถามดูเฉยๆ เห็นท฽านออกเสยี งภาษาไทยตอน เรียกพศ่ี ีตลาไดช฾ ัด คณุ กฤตเรียกพลอยเฉยๆ ไม฽ต฾องมคี ณุ หรอกนะ คะ” “งน้ั พลอยเรยี กพี่วา฽ พีก่ ฤตกแ็ ลว฾ กนั จะได฾เปน็ กนั เองหน฽อย” ในวยั ใกล฾ส่ีสิบปี แต฽ใบหนา฾ อ฽อนกวา฽ อายคุ ล฾ายคนไทยเชอ้ื สาย

จนี ดเู ปน็ พ่เี ธอได฾สบาย หญงิ สาวยม้ิ รบั คําพร฾อมยกมอื ขึ้นไหวง฾ ดงาม เอ฽ยคุยกันอีกสองสามประโยค ฝุายนนั้ กร็ บี ขอตัวไปประชมุ ตอ฽ พลอยนภัสตัดสนิ ใจให฾ลุงพฤกษแพาขับรถไปร฾านอาหารของ มารดาเพ่ือไมใ฽ ห฾เปน็ การเสยี เวลา เพราะเม่ือเธอออกจากตกึ สงู กลาง กรงุ เทพเปน็ เวลาเกือบเท่ยี งเท฽านั้น เธอใช฾เวลาทเ่ี ดินทาง โทรไปยกเลกิ การสมั ภาษณแงานอกี ท่ดี ว฾ ย “ลุงจอดรถไว฾ไกลหน฽อย เดย๋ี วพลอยจะเดนิ เขา฾ ไปเองนะคะ” “จะดเี หรอครบั คุณพลอย ให฾ลุงไปเปน็ เพ่อื นดีกวา฽ เขาจะได฾ เกรงใจ” “ทไ่ี ม฽ให฾ไปดว฾ ย เพราะไมอ฽ ยากให฾เขารู฾นะ฽ สิคะ ว฽าพลอยเปน็ ใคร พีส่ าวของวลยั เขาคงยังไม฽รจู฾ กั พลอย ลงุ พฤกษแอา฽ นหนังสอื พมิ พแ รออย฽ูในรถนลี่ ะ฽ คะ฽ ” “ครับ งนั้ ผมไปคุยกบั ไอ฾พวกวนิ มอเตอรไแ ซคแฝงั่ ตรงข฾ามกแ็ ล฾ว กัน เผือ่ จะไดข฾ ฽าวอะไรดีๆ บ฾าง” นดั แนะกนั เสรจ็ เรยี บร฾อยพลอยนภัสกถ็ อื กระเป฻าใบเล็กเดินเขา฾ ไปใน ร฾านอาหารทมี่ องภายนอกดโู ทรมไปพอสมควรจากสมัยทีเ่ ธอ ยงั เลก็ และมารดายังมีชวี ิตอย฽ู ตาเรียวสีน้ําตาลใสรน้ื ขึ้นมานิดๆ เม่อื นกึ ถึงอดีตท่ีเธอเคยเลกิ เรยี นและแวะออกมาช฽วยแม฽เสิรฟแ อาหาร หรือคิดเงิน กินขา฾ วในครวั และกลับบา฾ นพรอ฾ มมารดาทิง้ ใหค฾ นในรา฾ น ดูแลต฽อจนคํ่า

บางวนั กข็ นเพื่อนๆ ออกมาอดุ หนนุ เบเกอรีหรอื กินข฾าว กลางวันทีร่ ฾าน พมิ พนแ ภัสจะลดคา฽ อาหารให฾เป็นพเิ ศษกบั เพ่ือนๆ ของลกู ทาํ ให฾เดก็ วัยรุน฽ กลุ฽มใหญ฽เปน็ แฟนคลบั ทร่ี า฾ นและพา ผปู฾ กครองมาชว฽ ยอดุ หนุนดว฾ ยจนมขี าประจํามากมาย กระจกดา฾ นนอกของรา฾ นเบเกอรไี ม฽ค฽อยใสนัก ขายท้ังขนมอบ และกาแฟหลากชนดิ ภายในที่เธอเดนิ เขา฾ ไปถงึ สะอาดดไี ด฾กลน่ิ เบเก อรีหลากชนดิ แตพ฽ นักงานท่เี คานเแ ตอรแเปน็ เดก็ ใหมอ฽ ายุร฽ุนๆ ทีเ่ ธอไม฽ เคยรจ฾ู กั เงยหนา฾ ขึน้ มองเธอเพียงนิดเดียวแลว฾ ก฾มลงคุยอะไรกนั ต฽อ เพราะในร฾านมคี นนงั่ ดม่ื กาแฟอ฽านนติ ยสารอยแู฽ ค฽โต฿ะเดียว พลอยนภสั เดนิ ดูของในร฾านช฾าๆ หยิบถาดและที่คบี ขนมมาไว฾ ในมอื เลอื กบางชน้ิ ทีอ่ ยากชิมใส฽ถาด หากตอ฾ งนิว่ หนา฾ เม่อื เหน็ ขนม สว฽ นใหญ฽ไม฽ได฾ตดิ วันทีห่ มดอายไุ ว฾และมชี ้นิ หนึ่งทถ่ี ึงกับมีราข้ึนนิดๆ แบบทีไ่ มช฽ ฽างสงั เกตอยา฽ งเธออาจจะไมเ฽ ห็น หญิงสาวหยบิ ขนมชิ้นนน้ั ใสถ฽ าดดว฾ ยและเดนิ ไปคดิ เงิน ยิม้ ให฾พนกั งานท่ีเงยหน฾าขน้ึ มองอยา฽ ง เสยี ไมไ฽ ด฾ “ร฾านปิดก่โี มงคะนี่” “สีท่ มุ฽ คะ฽ แต฽ถ฾าไม฽มีคนบางวนั สามทมุ฽ กวา฽ กป็ ิดแล฾ว” “ขายดีหรือเปล฽า” “ก็เรอื่ ยๆ คะ฽ บางวันก็เยอะ แตบ฽ างวันก็ไม฽ค฽อยมคี น” “ขนมนี่ ทาํ ไมถึงไม฽ตดิ วันหมดอายุล฽ะคะ” “ออเ ของเราใหม฽แนน฽ อนค฽ะ ทาํ วนั ตอ฽ วนั เพราะไมไ฽ ด฾ทํามาก”

“เอ฿ะ แต฽ช้นิ น้ีราขึน้ แล฾วนี่” หญิงสาวแสรง฾ อุทานหนา฾ ย฽ุง ทํา เป็นหยบิ สปนั จเแ คก฾ ทแ่ี อบไว฾ขา฾ งหนึง่ ข้ึนกอ฽ นทส่ี าวนอ฾ ยคนนัน้ จะคดิ เงิน ทําใหอ฾ ีกฝาุ ย ชกั สีหนา฾ เลก็ ๆ “ขอโทษด฾วยค฽ะคุณ ไปเลือกช้ินใหม฽ไดเ฾ ลยนะคะ เมอ่ื เช฾าหนูคง หยบิ ของเก฽าออกไม฽หมดดี” “แล฾วถา฾ ขายไม฽หมดวนั ต฽อวัน น฾องจะรู฾ไดย฾ งั ไงละ฽ คะ วา฽ ช้นิ ไหน หมดอายุหรอื ไมห฽ มด ถ฾านอ฾ งลืมหยิบออกอยา฽ งวนั น้แี ลว฾ มคี นซื้อไป จะทํายังไง ทําแบบน้ีจะยตุ ิธรรมกบั ลกู คา฾ เหรอ” “รา฾ นเรายนิ ดีเปล่ยี นใหท฾ กุ ช้นิ คะ฽ ถา฾ ข้นึ รากเ็ อามาเปลยี่ นได฾ หมด” เดก็ ชกั สีหน฾ามากขึ้น “แลว฾ ถ฾าคนซ้ือไม฽ได฾อยู฽แถวน้ี เอาขนมชน้ิ สองชิ้นมาเปลย่ี นจะ คม฾ุ เหรอ นอ฾ งจะรบั ผิดชอบยังไง รูห฾ รอื เปล฽าวา฽ ทําแบบนีฟ้ อู ง สาธารณสุขพนื้ ท่ใี ห฾มาตรวจสอบร฾านไดเ฾ ลย ถือว฽าไม฽ไดท฾ ําตาม กฎหมายนะน฾อง” พอเธอเอย฽ ข฽ดู ฾วยขอ฾ กฎหมายสหี นา฾ เอาเรอื่ ง เด็กทีค่ ุม เคานเแ ตอรแเก็บเงนิ เลยหนา฾ เสยี หนั ไปมองกันเอง พลอยนภสั เลยถอน ใจใหญ฽ใหไ฾ ด฾ยนิ ชัดๆ “เอาอย฽างนี้ เจ฾าของรา฾ นอยู฽ที่ไหนคะ เรยี กให฾ มาคยุ กนั ก฽อนดีไหม น฾องขายของอยา฽ งนี้เสยี ชอื่ รา฾ นหมดนะ ถ฾าคน เคยซ้ือของไมม฽ คี ณุ ภาพแบบน้ไี ปแลว฾ จะแวะมาใหม฽เหรอ” “พล่ี กั ษณแยังไม฽เข฾ามาเลยคะ฽ ”

“พ่ลี กั ษณนแ ่ี เปน็ เจ฾าของรา฾ นหรอื เปล฽า มีเบอรแโทรไหม แลว฾ ปกตเิ ขาเขา฾ มาที่รา฾ นกโ่ี มง” “เรามรี ฾านสามสาขาค฽ะ ปกตพิ ล่ี กั ษณแจะมาทน่ี ่ีเปน็ ทแี่ รก แต฽ บางวนั แกก็มาสายอยา฽ งวันน้ี” คนฟงั หนั ไปมองนาฬิกาทบ่ี อกเวลาเท่ยี งเศษแลว฾ หนั มามอง หน฾าเดก็ เฝูาร฾านอีกรอบหนา฾ เซ็งจดั “เจ฾านายนอ฾ งมาสายอย฽างนี้บ฽อย เหรอคะ” “กเ็ ป็นบางวนั ค฽ะ แต฽... แกอาจจะไปที่ร฾านอนื่ กอ฽ นก็ได฾ พวก หนไู ม฽รู฾” ท฽าทางคนตอบเหมือนจะกลวั ความผดิ ด฾วยอกี อย฽างใน ประโยคหลัง นาํ้ เสยี งทีเ่ อย฽ ถงึ ชอ่ื วลยั ลกั ษณแบอกว฽าฝุายนัน้ คงจะดุไม฽ น฾อย “เอาเถอะ…” หญงิ สาวยกมือขนึ้ โบกเหมือนรําคาญ พยกั พเยดิ ไปทรี่ ฾านอาหารฝรั่งจานเดยี วขา฾ งๆ “รา฾ นตดิ กนั นี่ เป็นร฾านของน฾อง ด฾วยหรือเปลา฽ ” “ใช฽ค฽ะ รา฾ นเดยี วกัน” “ถา฾ งน้ั พี่ไปน่ังกินขา฾ วรอ คณุ ลกั ษณแเขา฾ มาจะได฾คุยกนั เลย ทาํ แบบน้พี เ่ี สียความรส฾ู ึกถา฾ ไม฽มคี าํ อธิบายท่ีดีพอพคี่ งตอ฾ งบอกเพ่อื นๆ ไม฽ให฾มาอดุ หนุนรา฾ นนี้อกี ” เอ฽ยขูเ฽ สร็จก็เดนิ ไปเปิดประตูรา฾ นดา฾ น ขา฾ งเข฾าไปนั่งโต฿ะอาหารแบบสองที่ตดิ กระจกด฾วยทา฽ ทางแบบสาวมนั่ โดยมีหน฾าซีดๆ ของเดก็ เฝูาเคานแเตอรรแ ฾านเบเกอรีมองตาม หญิงสาวนงั่ รอพกั ใหญ฽จึงไดร฾ บั เมนเู พราะเปน็ เวลาอาหาร

กลางวนั ทีม่ คี นนั่งอย฽เู กือบเต็มทกุ โตะ฿ ตาเรียวมองสํารวจไปรอบๆ พบวา฽ รา฾ นนีม้ คี นเข฾าออกเยอะกวา฽ ร฾านเบเกอรีมาก ร฾านสะอาดและ ทนั สมยั พอใช฾ แตย฽ งั ถือว฽าดอ฾ ยกว฽าร฾านอนื่ ทีอ่ ยู฽ตดิ ๆ กนั จากทีเ่ ธอ มองครา฽ วๆ เพยี งดา฾ นนอกซ่งึ นา฽ จะปรับปรุงไดอ฾ ีกมาก พลอยนภสั สั่งสปาเกตตีทะเลกับนาํ้ แตงโมป่ันเปน็ อาหาร กลางวัน พนักงานทีม่ าสง฽ เมนูและเสริ แฟอาหารหน฾าตารับแขกมาก กว฽าร฾านทอี่ ยตู฽ ดิ กนั ทั้งท่ีเจา฾ ของคนเดียวกนั เสยี งเพลงสากลในรา฾ น ซ่ึงฮติ ในเมืองไทยเปดิ คลอเบาๆ ใหแ฾ ขกคยุ กนั ไดส฾ บาย หญิงสาวกม฾ ลงมองอาหารร฾อนๆ น฽ากินตรงหนา฾ แลว฾ เลยหยบิ มือถือข้นึ มาเพราะ นกึ ไดว฾ า฽ ลุงพฤกษเแ องก็ยังไมไ฽ ด฾กนิ อะไรเหมอื นกนั “คุณพลอยเสรจ็ แล฾วเหรอครับ” “ยังค฽ะ พลอยจะถามว฽าลงุ กินกลางวันทีไ่ หน นก่ี เ็ ทีย่ งครงึ่ แลว฾ จะเขา฾ มากนิ ท่รี ฾านไหมคะ” “โอย ไม฽เป็นไรครบั ผมน่งั กนิ กเวยเตี๋ยวกบั พวกวนิ แถวนี้ๆ มี ร฾านขายข฾าวแกงกบั กวเ ยเต๋ยี วอร฽อยๆ ตอนนสี้ ัง่ มาแล฾วครับ คณุ พลอยทานตามสบายเถอะ ไมต฽ ฾องเป็นหว฽ ง” “ตกลงค฽ะ ง้นั ถ฾าเสร็จแลว฾ พลอยจะรีบเดินกลบั ไป ” ส่ังเสยี กนั เสรจ็ ก็ เรม่ิ ลงมือกนิ อาหาร ตกั คาํ แรกเขา฾ ปากเคย้ี วชา฾ ๆ รสชาตอิ าหารใชไ฾ ดท฾ ีเดียวแต฽ก็ไม฽ ถึงขนั้ ที่เรียกว฽าอร฽อยมากเหมือนสมัยทเี่ ธอยังเด็กซึ่งทําได฾น฽ากิน

เกอื บทกุ เมนู หญิงสาวยักไหลก฽ ับตนเองแล฾วกินตอ฽ โดยมองสาํ รวจ รอบรา฾ นและดา฾ นนอกไปดว฾ ย เธอกนิ เกอื บหมดเมือ่ สตรีคนหน่ึงมา ยนื อย฽ขู า฾ งๆ โตะ฿ “สวสั ดคี ฽ะ เห็นเด็กบอกวา฽ คุณอยากพบฉันเรื่องเบเกอรี” นํา้ เสียงท่ีไม฽ถึงกบั แขง็ แต฽กไ็ มจ฽ ดั ว฽านมุ฽ นวลอย฽างแมค฽ า฾ ทําให฾ พลอยนภัสเงยหน฾าข้นึ มองทันที “ใช฽ คุณคงเป็นเจ฾าของรา฾ น” “คะ฽ ฉนั ช่อื วลยั ลักษณแ” วลยั ลักษณสแ วยน฾อยกวา฽ วลัยกรมากอยา฽ งทน่ี มพริง้ บอก หนา฾ ตาอยูใ฽ นข้นั ทเี่ รยี กว฽าธรรมดาคอ฽ นขา฾ งมากจนน฾องสาวคง โดดเดน฽ เม่อื มายนื เทยี บกนั แต฽ก็เหน็ ความเหมือนอยบู฽ า฾ งตรงรูปรา฽ ง และโครงหนา฾ หากผิวคล้ํากว฽าและทา฽ ทางเขย้ี วคม สายตาท่ีมองตรง มาบง฽ บอกว฽าเจา฾ ตัวคงเปน็ คนเอาเรื่องคนหนงึ่ แมใ฾ บหน฾าจะมีรอยยิ้ม เคลอื บอย฽ู หากพลอย นภสั บอกได฾ว฽ามนั เป็นรอยยิ้มการเมืองมาก กวา฽ ยิ้มท่มี าจากใจ “คณุ จะรอใหฉ฾ ันกนิ เสร็จก฽อน หรือจะคุยกนั เลย” “ขอคุยเลยกแ็ ล฾วกันคะ฽ ” วลัยลกั ษณแดงึ เกา฾ อท้ี ว่ี ฽างขึน้ มาแลว฾ นั่ง ลงตรงข฾ามโดยทีเ่ ธอไม฽ตอ฾ งเชิญ ยกมือเรยี กเดก็ ในรา฾ นให฾ยกนํา้ เย็น มาให฾ กอ฽ นจะหันมามองเธอ “เด็กบอกวา฽ คณุ ขเ฽ู รอื่ งขนมมปี ัญหา” “เรยี กว฽าต฾องการความชดั เจนจะดกี ว฽า ฉนั ถามเดก็ ของคุณว฽า ทาํ ไมถงึ ไมต฽ ิดวนั ท่หี มดอายุ เขาวา฽ เขาเปลยี่ นของทุกวัน ของเก฽าก็

เอาออก แต฽ท่ฉี ันเหน็ คือเด็กของคุณไม฽ได฾หยบิ ออก ทั้งทีก่ ฎหมายก็ ออกมาว฽าของพวกนค้ี ณุ ตอ฾ งตดิ วันทห่ี มดอายุ อย฽างนล้ี กู ค฾าจะมี ความเชือ่ ใจได฾ยังไงล฽ะคะว฽าซ้ือไดข฾ องใหม฽จริง” “เรากาํ ลงั ดําเนนิ การอย฽ู แตท฽ ํายากเพราะขนมทาํ ออกมาทุกวนั ลาํ พัง จะทําขายใหท฾ นั ก็แทบไม฽ไหวแล฾วยังต฾องมาตดิ สติกเกอรพแ วกน้ี อกี เราเลยเลือกตดิ เฉพาะตัวท่อี ยไู฽ ด฾หลายวนั กอ฽ น อันไหนทมี่ ักขาย หมดวันตอ฽ วนั กไ็ ม฽ไดต฾ ดิ ” “ฉนั เหน็ คณุ รบั ขนมจากที่อื่นมาขายตง้ั หลายอย฽าง ” หญิงสาว วางชอ฾ นลง เอนกายพงิ พนักและยกแก฾วนาํ้ แตงโมปนั่ ขึ้นมาจิบอยา฽ ง ใจเย็น สังเกตเห็นอกี ฝุายทต่ี าลุกวาบขน้ึ ดว฾ ยความไมพ฽ อใจแตย฽ ังพอ คมุ สีหนา฾ ไว฾ “อกี อย฽างเดี๋ยวนเี้ คร่อื งพิมพวแ ันที่ผลิตหรอื หมดอายุ ขนาดเลก็ กม็ ีตง้ั หลายแบบ ใช฾งานสะดวกเหมาะกับร฾านเลก็ ๆ ไดย฾ ิน วา฽ ร฾านของคุณเองกม็ ีตง้ั สามสาขาไม฽พอทีจ่ ะลงทนุ เรือ่ งแค฽นเี้ ชยี ว เหรอ” “คุณต฾องการอะไรกนั แน฽ หรือวา฽ เปน็ เซลสมแ าขายเครอื่ งพิมพแ วนั หมดอาย”ุ ปากจมิ้ ลิ้มกระตกุ นิดๆ เพราะอดไมไ฽ ด฾ “ฉันเป็นลูกคา฾ ท่ี ต฾องการรกั ษาสิทธิของผ฾ูบรโิ ภค” “โอย฿ อยา฽ ให฾มันมากนกั เลยคณุ เราเป็นแคร฽ ฾านเบเกอรีกับรา฾ น ข฾าวเลก็ ๆ จะเลีย้ งตวั เองให฾รอดกย็ งั ลําบากอยแู฽ ลว฾ จะเอาเวลาท่ไี หน

มาทําให฾มันได฾มาตรฐานขนาดนั้น อยากกินหรกู ินดีมคี ุณภาพนกั ก็ไป ขน้ึ ห฾างดงั สิ” ยงั ดีท่นี าํ้ เสยี งของวลัยลกั ษณไแ ม฽ดงั นักและคนทเี่ หลือ ในร฾านมีอีกไมก฽ ่ีโตะ฿ “เอ...” พลอยนภสั วางแกว฾ มองไปรอบๆ ร฾านอย฽างใจเย็น “ฉนั ว฽ารา฾ นคุณนก่ี ็ไม฽ใช฽กระจอกเท฽าไหร฽นะ อย฽างสปาเกตตจี านนก้ี ็เปน็ ร฾อย ความจรงิ จะเทยี บกบั ของบนหา฾ งก็แทบไม฽ตา฽ งกัน แตท฽ าํ ไม คุณภาพถงึ ตา฽ งกนั ไดล฾ ฽ะ” “เราไมไ฽ ดข฾ ายไดท฾ ง้ั วันเหมอื นห฾างน่ี แถมคแ฽ู ขง฽ ยังมีเยอะแยะ คณุ เข฾ามานงั่ ก็มีทัง้ คา฽ ขา฾ ว ค฽าพนกั งาน ค฽าแอรแ ไม฽ไดบ฾ ริการตัวเอง เสยี หน฽อย อกี อย฽างข฾าวของทกุ วนั น้กี ็แพงไปหมด กําไรจานหน่ึงได฾ ไม฽กี่บาท” “พอดแี มฉ฽ นั เคยทํารา฾ นอาหารแบบน้ี ถึงจะมีค฽าใช฾จ฽ายทั้งหลาย แหล฽ทีค่ ุณว฽ามาเรากพ็ ออยูไ฽ ด฾ กําไรเดอื นหน่งึ มพี อสมควร…” หญิง สาวเอย฽ จาํ นวนเงนิ ข้ึนมาขณะจ฾องอกี ฝุายนง่ิ “ราคาคุณก็อปั ข้ึนมา แลว฾ เพราะอา฾ งว฽าของขึ้นราคา เมนเู กา฽ ปิดราคาทบั เห็นๆ รา฾ นนกี่ อ็ ยู฽ ตดิ โรงเรยี นขายไดท฾ ั้งมอ้ื กลางวนั กบั มื้อเย็นเดก็ นกั เรียนมีเปน็ พนั เบ เกอรีกข็ ายไดท฾ ั้งวนั โดยเฉพาะตอนเชา฾ แตฉ฽ ันสงั เกตวา฽ คนเข฾ารา฾ นคุณ น฾อย เขาไปเข฾าร฾านน฾ูนมากกวา฽ ” หญงิ สาวบ฾ุยใบ฾ไปอกี ร฾านท่ีอยต฽ู รงกนั ข฾ามเพราะนัง่ มองมานาน แล฾วหนั มาจ฾องอีกฝาุ ยเขมง็ อย฽างจบั ผดิ “คุณไมค฽ ิดบา฾ งเหรอวา฽ เขาจะไปเพราะเข็ดทีเ่ คยมาซอื้ เจอของ

หมด อายุทน่ี ี่ แถมพนักงานขายยงั หนา฾ ไมร฽ ับแขก เจา฾ ของรา฾ นกไ็ ม฽มี ความรบั ผดิ ชอบ เอะ฿ ! หรอื วา฽ คณุ ไมใ฽ ชเ฽ จ฾าของรา฾ น เลยไมส฽ นว฽ารา฾ น มนั จะอย฽ูรอดหรอื เปล฽า คนจะกลับมาใชบ฾ รกิ ารอีกไหม ถึงไดเ฾ ขา฾ มาดู ร฾านเสยี เกือบบา฽ ยโมง” เธอพูดยังไม฽ทนั เสรจ็ ดี วลยั ลกั ษณกแ ็ผุดลุกหน฾าตาบง้ึ ตงึ ไม฽พอใจ เสยี งเก฾าอคี้ รูดไปดา฾ นหลงั จนโตะ฿ อ่นื หันมามองกันหมด ชนี้ วิ้ ไปหน฾า ร฾าน “ถ฾ากินเสร็จแลว฾ กอ็ อกไปจากร฾านของฉันเลยนะ ม้ือนี้ฉันไมค฽ ิด เงิน ถอื วา฽ เล้ยี งสมั ภเวสเี ร฽รอ฽ น” คนฟงั ถงึ กบั หลุดหวั เราะเสยี งพลิ้วออกมาอยา฽ งอดไมไ฽ ด฾ ร฽าง โปรง฽ เอนกายพิงพนักเกา฾ อีไ้ ขว฽ห฾าง เงยหนา฾ มองคนที่ด฽าเธออยา฽ งเหน็ ขนั ยกแก฾วน้าํ แตงโมป่นั ข้นึ มาดูดจนหมดแก฾วแกค฾ อแหง฾ อย฽างใจเยน็ ก฽อนจะเอ฽ยสอน “นี่แม฽คณุ เป็นชาวพทุ ธหรือเปลา฽ สัมภเวสนี ะ฽ ไม฽ใช฽วิญญาณ เร฽รอ฽ นอยา฽ งท่ีคณุ เขา฾ ใจนะยะ แตม฽ ันหมายถึงพวกท่ยี งั ต฾องแสวงหา พ฽อแม฽หรอื แสวงหาทีเ่ กิดเวียนว฽ายตายเกิดอยู฽ในสังสารวฏั พวกเราที่ เป็นปถุ ุชนก็เป็นสมั ภเวสีด฾วยกันท้งั นั้น ยกเว฾นพระอรหันตแ ฉนั วา฽ คุณ น่ังลงกอ฽ นทจ่ี ะไลแ฽ ขกออกจากร฾านมากกว฽านีเ้ พราะควบคุมตัวเองไม฽ ได฾ดกี วา฽ ” “อย฽ามาทาํ เป็นอวดฉลาดกบั ฉันหนอ฽ ยเลย ฉันไม฽ตอ฾ นรับเธอ อยากไปฟอู ง ส.ค.บ. ก็เชญิ ”

“ทาํ ผดิ ในพนื้ ทกี่ รณีอยา฽ งนีแ้ จง฾ สาธารณสุขพื้นทีก่ ็พอมง้ั ไม฽ ต฾องรอ฾ ง เรยี นถึง ส.ค.บ. หรอก” พลอยนภัสเบ฾ปากเซง็ สดุ ขีด ไม฽เขา฾ ใจ วา฽ ทาํ ไมอาเธอถงึ จ฾างคนโง฽แต฽อวดฉลาดแถมขโ้ี กงครบสูตรมาเปน็ คน ดแู ลร฾านได฾ “แตฉ฽ นั จะทาํ อย฽างนน้ั ทาํ ไมในเมอ่ื ฉนั แค฽ต฾องการใหร฾ ฾าน จัดการภายในไดด฾ ีข้นึ ” “เธอคิดวา฽ ตัวเองเปน็ ใครถึงจะมาจดั การเร่อื งภายในรา฾ นของ ฉนั ได฾” “ถ฾าฉนั รม฾ู าไม฽ผดิ เจา฾ ของร฾านน้ชี อ่ื พลอยนภสั อาชวินนะ ไม฽ใช฽ วลัยลกั ษณแ ดว฾ ยสาเหตนุ ้ีฉันเลยคดิ ว฽าตัวเองมีอํานาจเต็มที่จะสงั่ ให฾ เธอทําหนา฾ ทีข่ องตวั เองให฾ดีขึน้ กอ฽ นทฉี่ นั จะไล฽เธอออก หรอื อกี ทีฉนั กจ็ ะจัดการให฾เร่อื งท่ีเธอทาํ ลับหลงั อารจุ ไปถงึ มือตํารวจ และขอบอก วา฽ ฉันไมใ฽ ชค฽ นใจออ฽ นอยา฽ งคณุ อาหรอกนะยะ” คาํ ตอบของเธอไมเ฽ พียงแต฽จะทําใหค฾ นฟังชอ็ กเทา฽ นน้ั เพราะแม฾ แตเ฽ ด็กเสิรแฟในร฾านและแม฽ครวั ทค่ี งมใี ครไปกระซิบบอกก็ยังแอบมา ส฽องดูหนา฾ ต่นื ไม฽แพแ฾ ขกในรา฾ นทีแ่ อบมองหรอื เงย่ี หูฟังอย฽างสนอก สนใจ พลอยนภสั เลยลุกขนึ้ ยืนยมิ้ ใหท฾ กุ คนเหมือนนางงาม “ขออภัยทเี่ สยี งของฉนั จะรบกวนทกุ ท฽านไปบ฾างนะคะ และ เพ่อื เปน็ การขอโทษ วันนฉี้ ันจะไม฽คดิ คา฽ อาหารพวกคุณที่นัง่ อย฽ทู ีน่ ี่ ท้งั หมด พรอ฾ มกับคาํ รบั รองว฽าตอ฽ ไปคุณภาพของอาหารและบริการ ของเราจะดขี นึ้ อยา฽ งแนน฽ อนค฽ะ”

คาํ ประกาศของเธอไดร฾ บั การปรบมือเกรียว หน฽ุมๆ ออฟฟิซ บางคนท่ีน่ังแอบมองเธออย฽นู านแล฾วถึงกับเปาุ ปากให฾เป็นพเิ ศษ อยา฽ งออกนอกหน฾าจนหญิงสาวตอ฾ งยมิ้ กราดอกี รอบก฽อนหนั มามอง คนทีย่ นื ตัวแขง็ ค฾างหนา฾ ซีด “มที ่ีทเ่ี ราจะคุยกนั ไหม หรือเธอจะใหฉ฾ ันเคลียรเแ รอ่ื งท่ีน่ี” “ฉันไมไ฽ ดท฾ าํ อะไรผดิ ” วลยั ลักษณแยนื ยนั เสยี งแข็งพอๆ กับ ดวงตา “ปกติฉนั เป็นคนใจดีไมค฽ ฽อยเอาเรอื่ งเอาราวใครนะเธอ…” หญิง สาวเอ฽ยเสียงเบาให฾ไดย฾ นิ แค฽สองคน กพ็ อ฽ แม฽เธอสอนมาดีไมใ฽ หเ฾ ถียง กนั เหมอื นอย฽กู ลางตลาด ชาวบา฾ นเขาจะครหาเอาได฾ “แตก฽ ับคนท่ี ทาํ ผดิ แล฾วยังปากแข็งนฉ่ี นั เกลียดมาก ฉนั โทรไปหารา฾ นทเ่ี ธอสง่ั ของ มาแล฾วทกุ รา฾ น รู฾วา฽ เธอกับพวกเขามีขอ฾ ตกลงอะไรกัน อยากใหฉ฾ นั บอกหรอื เปล฽าวา฽ เธอเกบ็ สว฽ นต฽างเข฾ากระเป฻าไปแล฾วเท฽าไหร฽” “ฉนั เปน็ พ่ีสาวภรรยาคณุ อาคุณ จะกล฽าวหาอะไรกเ็ กรงใจกนั หน฽อย” “ไมอ฽ ยากดถู ูกเธอกบั น฾องหรอก แตอ฽ ารจุ ไมไ฽ ดจ฾ ดทะเบียน สมรสกับวลัย ตาํ แหน฽งภรรยาฉนั คิดวา฽ เธอเกบ็ ไวใ฾ หภ฾ รรยาตาม กฎหมายของอารจุ จะดกี วา฽ วา฽ ยงั ไง ฉนั ไมม฽ ีเวลารอเธอท้งั วนั หรือจะ ให฾ฉันปดิ ร฾านแลว฾ เรยี กตํารวจ” “มี…” นาํ้ เสยี งของวลัยลักษณแอึกอัก สหี นา฾ กลา้ํ กลืน “มีหอ฾ ง ทาํ งานของคุณรุจที่ฉนั ใช฾ดว฾ ยที่ชั้นสอง”

“ถ฾าอยา฽ งนัน้ ก็เดินนาํ ไปสิ” วลยั ลักษณแเดนิ นาํ ตวั แขง็ ทอ่ื เข฾าไปทางมุมห฾องนํ้าทม่ี บี นั ไดขนึ้ ชน้ั สองซึ่งเหน็ ชดั วา฽ ไม฽ได฾รับการทําความสะอาดดีเทา฽ ท่คี วร เพราะ ราวบันไดหมอง และฝนุ จับบนพืน้ บางๆ สาวร฽นุ พี่เปิดประตูห฾อง ทํางานท่ีพิมพนแ ภสั มารดาของเธอเคยใชอ฾ อกใหพ฾ ลอยนภัสเดินเข฾าไป ก฽อน รูปครอบครวั เกา฽ ๆ ทเ่ี คยมีบัดน้ีไม฽หลงเหลอื แต฽โต฿ะทํางานถกู จัดเพมิ่ เป็นสองโต฿ะ โต฿ะใหญ฽ตัวเดมิ ของแม฽อดริ ุจคงใช฾ สว฽ นตัวใหม฽ท่อี ย฽มู ุมขวามือ ด฾าน หน฾าคงเปน็ ของวลัยลกั ษณแ หญิงสาวกวาดตามองชา฾ ๆ ไม฽รบี ร฾อน คนทคี่ อยอยูค฽ งอดรนทนไม฽ไหว “คุณจะเอายังไงกบั ฉัน” “เธอลองเลา฽ มาก฽อนสิ ว฽าทาํ อะไรกับรา฾ นของแมฉ฽ นั บา฾ ง แล฾ว ฉันถึงจะตัดสนิ ใจได฾วา฽ จะทํายังไงกับเธอ” “ไหนคุณบอกวา฽ รูอ฾ ยู฽แล฾ว” วลัยลักษณแโต฾เสยี งแข็ง ใบหนา฾ ที่ หนั หลงั ใหใ฾ นตอนแรกจึงเบือนมามอง ตาสีนาํ้ ตาลจดั เหมอื นนา้ํ ผึง้ ออกแววหวานดว฾ ยซ้าํ แต฽กลับมอง มาดว฾ ยสายตาเอาเรอ่ื งได฾น฽ากลัว สายตาทไี่ ด฾รับการถา฽ ยทอดมาจาก พ฽อ “ฉันกําลงั ใหโ฾ อกาสเธออย฽นู ะ แสดงความจริงใจดว฾ ยการบอก ความจริงกบั ฉันมาให฾หมดดีกวา฽ อย฽าใหฉ฾ ันตอ฾ งไปสืบคน฾ เอาเองจน ถงึ ก฾นบึ้ง แล฾วฉนั อาจจะเอาโทษสถานเบาด฾วยการใหเ฾ ธอลาออกไป ดีๆ ไม฽ตอ฾ งถึงตาํ รวจ”

“คณุ จะทาํ อย฽างนกี้ ับฉนั ไม฽ได฾ ฉนั อายุต้ังขนาดนแ้ี ล฾วจะไปหา งานทําทไ่ี หนได฾อกี วลยั เองกไ็ มม฽ งี านทําตอ฾ งอาศัยอาของคณุ อย฽ู ” อีกฝุายโวยวายเสยี งหลงหนา฾ ตาบ้ึงตงึ ไมม฽ สี เี ลอื ดบนใบหน฾า “เธอน฽าจะคิดให฾ดีก฽อนท่ีจะโกงฉัน ลองเอาตวั เธอแทนท่ีฉัน แลว฾ คิดในมมุ กลบั กนั ดสู ิ วลยั ลกั ษณแ เธอคดิ ว฽าฉันสมควรจา฾ งคนท่ี นอกจากจะไม฽ซ่อื สัตยแแ ลว฾ ยังไม฽ใสใ฽ จกับงานเอาไวห฾ รือไง เธอมี ความดีอะไรให฾ฉนั พจิ ารณาบา฾ งนอกจากความก฾าวร฾าวกบั การเป็น คนคมุ ร฾านช้นั เลวทแี่ สดงให฾ฉันเห็นเมื่อไมถ฽ ึงชัว่ โมงก฽อนมาจนถงึ ตอน น้ี” “คนรวยนี่พูดแตเ฽ อาดีเขา฾ ตัว คุณคิดวา฽ เงินเดือนแค฽สองหมน่ื กวา฽ ทจี่ ฾างดูแลสามรา฾ นนีม้ นั มากมายนกั หรือไง คณุ รจุ หลอกให฾วลัย อยู฽ดว฾ ยหลายปีแตก฽ ลบั ไมเ฽ คยแต฽งงานกบั มนั สกั ที ฉันแคเ฽ อาส่ิงทีฉ่ ัน ควรจะได฾กลับมาบา฾ ง ร฾านนฉ้ี นั ทาํ เทา฽ ทท่ี าํ ได฾ ส฽วนท่ฉี ันมาสายก็ เพราะตอ฾ งดูแม฽ทุกวนั ” น้าํ เสยี งทก่ี ระแทกใสพ฽ รอ฾ มนาํ้ ตาทีร่ นื้ ออกมาเต็มตาแขง็ กระดา฾ ง แตใ฽ บหนา฾ ยงั เชิดเหมอื นจะคงศกั ดิ์ศรีเอาไว฾ทําให฾พลอย นภสั ชะงัก “แมข฽ องเธอไม฽สบาย แล฾วทําไมน฾องสาวของเธอไม฽ช฽วยหางาน ทํา” “แมเ฽ ป็นอมั พาตมาหลายปแี ล฾ว ฉันต฾องรบั ผิดชอบทกุ อย฽างใน บา฾ นรวมทง้ั คา฽ จ฾างญาตทิ ีเ่ ป็นนางพยาบาลมาดแู ลแม฽ตอนท่มี า

ทาํ งาน ส฽วนวลัยมนั จบมาเคยทํางานจรงิ จังที่ไหนละ฽ คุณรจุ ไปเทียว ไล฾เทยี วขอ่ื ตง้ั แตน฽ อ฾ งฉนั ยงั เปน็ พรติ ตี สัญญาวา฽ จะเลยี้ งดูมนั อยา฽ งดี แตก฽ ลับไมย฽ อมแตง฽ งานกบั มนั สกั ที พอมันจะขอไปทาํ งานก็บอกว฽า อายทมี่ นั จะไปทาํ งานเดมิ ๆ แต฽งานอยา฽ งอ่นื คา฽ แรงกแ็ ทบไมพ฽ อยาไส฾ มันจบมาไมม฽ ปี ระสบการณแอะไร ใครเขาจะให฾เงินเดือนสูงๆ ถ฾าไมใ฽ ช฽ งานแบบเดิม งานทวั่ ไปเงนิ เดือนหมนื่ กว฽าบาทวลัยมนั ไม฽มที างทํา” “เธอเคยคุยเรอ่ื งน้กี ับอารุจหรือเปลา฽ ว฽าทําไมถงึ ไมช฽ ฽วยค฽า รักษา พยาบาลแมเ฽ ธอเลย หรอื ขอขึ้นเงินเดอื นก็ยังดี” “เขาก็เคยชว฽ ยบา฾ งตอนแรก แต฽หลังจากน้ันกบ็ อกวา฽ ไมม฽ ี เงนิ ท้ังหมดเปน็ ของหลาน เขาเป็นคนดูแลใหเ฾ ท฽าน้ัน เร่ืองค฽าใชจ฾ า฽ ยของ ฉนั เขานา฽ จะเดาไดอ฾ ย฽แู ล฾ว แตอ฽ าของคุณมันไมม฽ นี ํ้าใจ” ไมน฽ า฽ เชอ่ื ... พลอยนภัสบอกกับตวั เอง อดิรุจอาจจะไม฽ใช฽คนเอา งานเอาการเหมือนพ฽อของเธอ แตเ฽ หตใุ ดอาของเธอจะเป็นคนไร฾ นํ้าใจไดถ฾ งึ เพยี งน้ัน แลว฾ เงนิ มากมายทอี่ าหน฽มุ ถงึ กบั ตอ฾ งขายคอนโด และทีแ่ ปลงใหญ฽ไป อาเอาไปทําอะไรหมด “แปลวา฽ เธอไมเ฽ คยปรึกษาวา฽ คา฽ ใช฾จ฽ายในบ฾านไม฽พอ อารุจรู฾ หรือเปลา฽ ว฽าเธอโกงร฾านอย”ู฽ “เขาควรรอู฾ ยแู฽ ล฾วไม฽ต฾องรอให฾ฉนั มาบอก สว฽ นเรอ่ื งร฾านฉนั ไมร฽ ฾ู เขาอาจจะเดาไดล฾ ฽ะมง้ั แต฽ไมเ฽ ห็นเคยว฽าอะไร” คาํ ตอบนนั้ อธิบายคาํ ถามกอ฽ นหน฾าไดบ฾ ฾าง ... พลอยนภัสใจหาย วับ ความโกรธก฽อนหน฾าเปลีย่ นเป็นอารมณอแ ย฽างอื่นทีส่ นั่ สะเทือนย่ิง

กว฽า หากหญงิ สาวยงั ไมถ฽ งึ กับเชื่อเสยี ทงั้ หมด “ฉันจะคุยเรอ่ื งนี้กับอารุจ แต฽ต฽อให฾มเี หตุผลทง้ั หมดท่ีวา฽ มา เธอ กไ็ มม฽ สี ทิ ธท์ิ ีจ่ ะโกงฉันอยดู฽ ี เธออยากรักษาแม฽เธอฉนั เขา฾ ใจ แต฽การ โกงทางรา฾ นแถมทํางานไมเ฽ ตม็ ท่ไี ม฽ใชส฽ ิ่งทีถ่ ูกต฾อง ส่ิงถูกกับส่ิงผิด ทดแทนกันไม฽ได฾หรอก วลัยลกั ษณแ” “ฉนั ร฾วู า฽ มันทดแทนกนั ไม฽ได฾ แตฉ฽ ันไม฽มที างเลือก” “ทกุ คนมที างเลอื กเสมอ” พลอยนภสั หนั มาสบตากับอีกฝาุ ยนิง่ อดนึกเห็นใจไมไ฽ ดเ฾ มื่อ เหน็ ความกลัวจากประกายตาที่ไม฽วายแข็งกรา฾ วของอกี ฝาุ ย แต฽ ความระอาใจมมี ากกว฽าเพราะไมพ฽ บว฽ามีความสาํ นึกผิดจากดวงตาคู฽ เดียวกัน “คณุ จะให฾ฉันทาํ ยังไง” “เขียนรายงานอธิบายมาให฾ละเอียดว฽าเธอทํางานอะไรทนี่ ่บี ฾าง ให฾ฉนั รายชือ่ ร฾านค฾าท่เี ธอติดต฽อดว฾ ยและจาํ นวนของที่ส่งั ในแตล฽ ะวัน ท้ังจาํ นวนของกบั ราคา ฉนั จะมาเอาตอนเชา฾ ท่สี ําคัญ ใหส฾ รปุ ยอด เงนิ ทกุ บาททกุ สตางคแที่เธอเบยี ดบังไปจากทางรา฾ นมา ฉันจะให฾ ทนายมาตามเรือ่ งน้ีต฽อ ถา฾ ร฾วู ฽าเธอโกหก ฉันไม฽เอาเธอไว฾แน฽ วลยั ลักษณ”แ “แลว฾ ถา฾ ฉนั บอกความจริงคุณทุกอยา฽ งล฽ะ” “ถา฾ อย฽างนั้นเราก็จะมาดูกัน คนสารภาพผดิ อย฽างน฾อยกต็ ฾องลด โทษให฾ก่งึ หนงึ่ เห็นแก฽ทเ่ี ธอเป็นพ่ีสาวของแฟนอารจุ ถา฾ เธอทําให฾ทุก

อยา฽ งงา฽ ยข้นึ ฉันอาจจะไม฽เอาความผดิ ย฾อนหลัง แต฽เร่ืองงาน ฉันคง ไวใ฾ จเธออกี ไมไ฽ ด฾” “แมข฽ องฉัน…” “ฉันจะช฽วยค฽าใชจ฾ า฽ ยในสว฽ นแม฽ของเธอเอง ” พลอยนภัสตอบ สายตาท่แี ขง็ กร฾าวของอกี ฝุายจึงออ฽ นลงมาบา฾ ง “แลว฾ ฉนั จะไปหางานทําได฾ทไ่ี หน” “เอาไวฉ฾ ันจะบอกเธอเอง ถา฾ ไมม฽ ีแขกแลว฾ ปิดร฾านสักสบิ หา฾ นาที เรยี กทุกคนขนึ้ มาท่ีนี่ ฉันจะคยุ ด฾วย เสรจ็ แล฾วเธอออกไปกับฉนั ดว฾ ย อีกสองร฾านทีเ่ หลอื ระหว฽างนกี้ เ็ อาสมดุ บัญชขี องเดือนนี้ กบั เอกสาร ของพนักงานในร฾านมาให฾ฉันดกู ฽อน” วลัยลกั ษณพแ ยกั หนา฾ ยอมทาํ ตามคาํ ส่งั งา฽ ยๆ ด฾วยการหยบิ ส่งิ ที่ เธอต฾องการมากองไว฾ใหบ฾ นโตะ฿ ทาํ งาน จากนัน้ หายตวั ลงไปดา฾ นลา฽ ง ราวสบิ นาที ทกุ คนในรา฾ นจึงทยอยกันเดินเขา฾ มาในห฾องทาํ งาน ใบหน฾าของเดก็ สาวสองคนทีเ่ ฝาู เคานเแ ตอรแในรา฾ นเบเกอรไี มด฽ ี นกั พนักงานสว฽ นใหญม฽ ีท฽าทางงนุ งงหนา฾ ตาเหลอหลา มเี พยี งแมค฽ รัว อาหารไทยคนหน่ึงในร฾านซงึ่ เคยทํางานตัง้ แตส฽ มยั ทพี่ ิมพนแ ภสั ยงั มี ชวี ิตอยเู฽ ท฽านน้ั ที่รบี ปราดเขา฾ มาหาเธออยา฽ งยนิ ดเี มอ่ื พลอยนภสั ยก มอื ไหวเ฾ พราะจําแกได฾ “คณุ หนู โอย ปาู ดีใจเหลอื เกินคะ฽ นึกว฽าคุณจะไมก฽ ลบั มาทีน่ ีอ่ ีก แลว฾ ” “ร฾านของแม฽ พลอยจะไม฽กลับมาได฾ยังไงละ฽ คะ แลว฾ ปาู เมยี ด

สบายดีหรือเปล฽า ยงั แขง็ แรงอยูไ฽ หมคะ” หญิงสาวเดินอ฾อมโต฿ะออก มาเพ่อื โนม฾ ตัวลงกอดร฽างอวบนิดๆ เอาไว฾ “กต็ ามประสานัน่ ล฽ะค฽ะ คณุ หนู แตป฽ ูายงั ทํางานไหว” คนพดู ยกผ฾าเช็ดหนา฾ ผืนเลก็ ท่เี หน็บไว฾ขึ้นมาซับนํ้าที่หางตา ต้นื ตันท่ีสาวรุ฽น เมือ่ สิบปกี ฽อนยังจํานางไดแ฾ มจ฾ ะไมไ฽ ดเ฾ จอกนั นานขนาดนน้ั “ไม฽ไดจ฾ าํ ได฾อย฽างเดยี ว พลอยยงั จาํ รสมือบัวลอยมะพร฾าวอ฽อนท่ี ปูาทาํ ไดอ฾ รอ฽ ยท่ีสดุ ในโลกได฾อกี ด฾วย” “แมค฽ ุณ ปาู ทาํ ใหก฾ ินอกี กค่ี ร้ังก็ได฾ถ฾าคุณหนูชอบ” “ดีสิคะ งัน้ พร฽ุงนพ้ี ลอยจะแวะเข฾ามา ปาู ฝากงานใครไว฾ชว฽ งเช฾า สักชวั่ โมงนะคะ พลอยมีเร่ืองจะคยุ ด฾วยเยอะแยะ” สหี น฾าของวลัยลกั ษณแเรยี บตงึ แต฽ตาฉายแววหวาดหว่นั ระหวา฽ ง ที่ พลอยนภัสคยุ กบั แม฽ครวั เกา฽ แก฽ จากนน้ั หญงิ สาวจึงแนะนาํ ตัวกบั ทุกคนดว฾ ยทา฽ ทางน฽มุ นวล ออ฽ นโยน แจง฾ วา฽ จะมกี ารเปลี่ยนแปลงร฾านในเรว็ ๆ น้แี ตร฽ ับรองวา฽ ทุก อย฽างจะเป็นไปในทางทดี่ ีข้นึ โดยเฉพาะสวัสดิการของพนักงาน แต฽ เธอจะไมเ฽ กบ็ คนที่ทาํ งานไมเ฽ ต็มทแ่ี ละไมม฽ ีใจรักงานบริการเอาไว฾ หากใครมปี ญั หาหรอื ข฾อสงสยั กข็ อใหม฾ าคุยกับเธอไดโ฾ ดยตรง “ฉนั ตอ฾ งทํางานประจาํ แต฽จะแวะเข฾ามาทุกวนั เสารแ ถา฾ งานไม฽ ยงุ฽ มากอาจจะแวะมากลางสปั ดาหแเป็นบางวนั สว฽ นการเปลยี่ นแปลง ที่ว฽าจะรีบแจ฾งใหท฾ กุ คนทราบโดยเร็วท่สี ุด สาํ หรับวันน้ใี ครมีอะไร สงสัยหรอื เปล฽าจะ฿ ”

“คณุ จะเอาเรื่องหนมู ย้ั คะ ” เด็กสาวท่ีเฝูาหน฾าเคานเแ ตอรเแ ก็บ เงินยกมือถาม “คร้งั นีฉ้ นั จะยกให฾ แต฽เราคงต฾องมีการอบรมพนักงานกันอีก พอสมควร ฉนั อยากให฾ทกุ คนมีรายได฾ มสี วสั ดกิ ารท่ีดี จะไดอ฾ ยด฽ู ว฾ ย กันไปนานๆ แต฽นน่ั ก็หมายความว฽าทุกคนตอ฾ งพสิ จู นตแ ัวเองใหฉ฾ ันเห็น ด฾วย ฉันไม฽งอ฾ คนไม฽สู฾งานหรือคนที่แค฽อยากหางานทาํ ค่ันเวลา แต฽ สัญญาวา฽ จะดูแลทกุ คนทีท่ ํางานกับเราเตม็ ท่เี ปน็ อยา฽ งดี” หญิงสาวสรปุ และตอบคาํ ถามสองสามขอ฾ ท่มี คี นสงสยั อีกหน฽อย จงึ บอกให฾ทกุ คนกลบั ไปทาํ งานเป็นปกติ วันนั้นทเ่ี หลือทั้งวันของพลอยนภัสจงึ หมดไปกบั การแวะเขา฾ ไป ทั้งสามรา฾ นเพือ่ แจ฾งข฽าวอย฽างเดยี วกนั และตามไปบา฾ นของวลยั ลกั ษณเแ ปน็ อยา฽ งสุดท฾ายเพ่ือดใู ห฾เหน็ กบั ตาวา฽ ส่ิงทอี่ ีกฝาุ ยบอกเป็น ความจริงหรอื ไม฽ บา฾ นของลกู จ฾างทีก่ ําลังจะกลายเป็นอดตี ของเธอเปน็ หมูบ฽ ฾าน จดั สรรค฽อนข฾างพลุกพลา฽ น ประตรู ั้วเปน็ แบบเตีย้ มีประตเู ชอ่ื มดา฾ น ข฾างกับบา฾ นอีกหลงั ตดิ กันซ่ึงเจา฾ ตัวบอกวา฽ เป็นบ฾านญาติ ลูกสาว เจา฾ ของบา฾ นเปน็ พยาบาลทต่ี นจ฾างพเิ ศษมาคอยดแู ลแม฽สลบั กับ พยาบาลอกี คนทเี่ ขา฾ เวรคนละกะ แม฽ของสองสาวเป็นอมั พาตตามทว่ี ลยั ลกั ษณอแ า฾ ง โดยมี พยาบาลที่พลอยนภสั หนั ไปเห็นเพียงแวบเดียวตอนท่ีเจ฾าหล฽อนโผล฽

มาลาพี่สาวของวลยั กรแล฾วห้วิ กระเปา฻ ออกจากบ฾าน เปดิ ประตดู า฾ น ข฾างออกไปเห็นหลังไวๆ หญงิ สาวอยู฽คุยกบั คนปุวย ทําทวี ฽าแวะมาเย่ียมเพราะไมอ฽ ยาก ใหค฾ นแก฽ไม฽สบายใจเรอ่ื งลกู สาว ถงึ อย฽างน้ันวลัยลักษณกแ ็น่ังหยงั่ เชงิ อยใู฽ กลๆ฾ สายตายังแขง็ กรา฾ วจนพลอยนภัสอ฽อนใจ น่ังอยรู฽ าวคร่งึ ช่ัวโมงจงึ ขอตวั กลบั กวา฽ จะกลับถงึ บ฾านกค็ ่าํ มืด หากงามพรง้ิ บอกว฽าอดริ ุจยงั ไมก฽ ลบั มาทง้ั ยงั ไมไ฽ ดโ฾ ทรมาบอกว฽าจะกลบั ตอนไหน “แลว฾ วลัยละ฽ คะ” “รส฾ู กึ วา฽ จะมคี นโทรเขา฾ มา แล฾วเหน็ เขาห้ิวกระเป฻าใบเลก็ ออก ไปค฽ะ ท฽าทางจะไปคา฾ งคืน แตน฽ มพริง้ ไม฽รว฾ู า฽ ไปไหน” หญงิ สาวเล฽าเร่อื งท่รี ฾านใหค฾ นเกา฽ แกฟ฽ งั โดยที่อกี ฝาุ ยยกมอื ทาบ อกอทุ านหนา฾ เสยี ไปหลายรอบ สุดท฾ายเธอจงึ โทรไปหาคนทีค่ ิดว฽าจะ ช฽วยจดั การเรอ่ื งทางร฾านไดเ฾ รว็ ท่ีสดุ “ว฽าไงเรา เห็นคุณตาบอกวา฽ เราเข฾ามาทน่ี ี่ ไม฽เหน็ อย฽ูรอเจอ เฮีย” “เฮยี ไปทํางานน่ี หนูต฾องรบี กลบั มาคยุ กับอารุจเรือ่ งรา฾ นดว฾ ย พร฽ุงน้เี ฮียวา฽ งหรือเปล฽า” “ทาํ เสยี งออ฾ นอยา฽ งนี้ จะเอาอะไรจากเฮยี อีกละ฽ ” “เร่อื งเล็กจ๋ึงเดยี วค฽ะ เฮียช฽วยได฾อยูแ฽ ลว฾ พรงุ฽ นี้หนเู ข฾าไปหาได฾ ม้ัย”

“เอาสิ แตต฽ ฾องมาท่บี ริษทั นะ เพราะเฮียทาํ งานวันเสารแ” “โอย฿ จะรวยไปถึงไหน หาคนมาชว฽ ยทําบ฾างเถอะ” “ทาํ เสารแเวน฾ เสารแ สลับกบั ผู฾จดั การ คณุ ธเนศเขาจะได฾มเี วลาให฾ ครอบครัวบ฾าง” พนั ธกานตตแ อบนาํ้ เสียงอารมณดแ ี “แล฾วเฮียล฽ะ ไม฽อยากมีครอบครวั บา฾ งเหรอ” “เฮียเพ่ิงอายสุ ามสิบเอ็ด เดยี๋ วอายสุ ส่ี บิ ค฽อยแตง฽ งาน” ปลาย สายบอกเสียงเออ่ื ยเฉ่ือยอารมณดแ ี พลอยนภสั เลยทําเสียงโห฽อยูใ฽ น ลาํ คอ “หยู อยา฽ งน้ีไมต฽ อ฾ งใชไ฾ มเ฾ ท฾าพยงุ ไปงานรบั ปริญญาลกู หรือไง คนจนี เขาตอ฾ งแตง฽ งานเรว็ จะไดท฾ ันใช฾” “เฮียยงั แข็งแรง อยไ฽ู ดถ฾ ึงอายุแปดสิบสบาย ดตู าของเราเปน็ ตวั อยา฽ งสิ” พันธกานตแ เวสลยี แ ดํารงกฤตภาส ตอบเสยี งกล้ัวหัวเราะ ชวนลูกพี่ลูกนอ฾ งคุยเล฽นอยู฽อีกนานจึงวางสายหลังนดั แนะเวลาท่จี ะ เจอกนั เสร็จ

ตอนที่ 6 เมือ่ งานเข฾าคนเจ฾าแผนการ รุ฾งพรายเดนิ หงอยๆ ลงจากรถคอตกเขา฾ ไปในบ฾านเม่อื กลบั มา จากคอนโดของออรแแลนโด สาวน฾อยถอนใจยาวดว฾ ยรู฾วา฽ เดสมอนดจแ ะต฾องโกรธเพราะคดิ ว฽า เธอคบอยู฽กบั เพอ่ื นตา฽ งวัย อีกฝาุ ยกม็ แี ตช฽ ฽วยซ้าํ เตมิ ใหส฾ ถานการณแ เลวร฾ายขึ้นด฾วยการตอกย้าํ ความเชื่อนัน้ ให฾เขาโดยไมพ฽ ยายามทําให฾ มันดีขึน้ ความจริงเธอไมค฽ วรร฾ูสกึ แย฽ เพราะเธอเรยี นจบ เป็นผใู฾ หญ฽และ มสี ิทธท์ิ จ่ี ะคบหาใครกไ็ ด฾ อีกท้ังคนที่ไม฽ชอบใจความสัมพันธทแ เ่ี ขาเอง เขา฾ ใจผดิ น้ยี งั มีแฟนอยแ฽ู ลว฾ ทง้ั คน แตค฽ วามรกั คงทําให฾เหตุผลทีว่ ฽ามา ทั้งหมดเบาลง การไดร฾ ฾ูวา฽ เดสมอนดแไมพ฽ อใจมอี ทิ ธิพลกบั เธออยา฽ ง ใหญ฽หลวงเชน฽ เคย หญิงสาวเดนิ เข฾าบา฾ นซงึ่ ไร฾ผ฾ูคนแล฾วขนึ้ บนั ไดตรงไปยังหอ฾ ง สว฽ นตัวของตนบนชนั้ สองติดมุมซ฾ายมือสดุ หน่ึงในจาํ นวนนับสบิ หอ฾ ง หมุนลกู บดิ เขา฾ ไปด฾านในเพราะบา฾ นนี้ปลอดภยั จนแทบไมต฽ ฾องลอ็ ก ประตูเว฾นแตเ฽ ธอจะตอ฾ งการความเป็นส฽วนตวั จริงๆ ในบางคร้ัง แสงไฟอัตโนมตั จิ ากเลเซอรแทําใหห฾ ฾องสวา฽ งข้ึนโดยทันทีเมือ่ เธอ

ผา฽ นประตู หากร฾งุ พรายต฾องสะดุง฾ เมื่อเหน็ ร฽างใหญ฽ทนี่ ั่งรออย฽ูแล฾วบน เตยี งของเธอ ใบหน฾าเรียบตึงบอกความคกุ ร฽นุ ดว฾ ยความโกรธซง่ึ ไมไ฽ ด฾ แสดงออกในรา฾ นอาหาร “เดสมอนดแ” “คอนโดของออรแแลนโดไมไ฽ ดอ฾ ย฽ไู กลพอทเ่ี ราจะกลบั ดึกขนาด นี้” “พรายแวะเดนิ เล฽นท่ีพารกแ แปบฺ นึงนะ฽ ค฽ะ” สาวน฾อยรบี บอกเร็ว เดินเขา฾ ไปใกล฾เขา แล฾วทิ้งระยะหา฽ งไว฾ราวหน่ึงเมตร “คณุ มารออย฽ู นานแลว฾ เหรอคะ ทาํ ไมถึงมารออยู฽ท่นี ี่ได฾” ท่ตี อ฾ งถามเพราะถึงจะเป็นผปู฾ กครองของเธอมาได฾เกือบ ทศวรรษ แตเ฽ ดสมอนดแ ไมเ฽ คยเขา฾ มาถงึ หอ฾ งส฽วนตัวของเธอเลย ถา฾ ต฾องการพบเธอเขาจะแจง฾ พ฽อบ฾านเอาไว฾ให฾มาตาม หรอื ถ฾า เธอจะพบเขากต็ ฾องไปหาท่ีห฾องทํางานหรอื บอกเบร็ตหากชายหนุม฽ ไม฽อยู฽บ฾านนานๆ ธรุ กิจหลากหลายชนดิ ของคงิ คอรแปท่กี ระจายอยท฽ู ่วั โลกทาํ ใหเ฾ ดส- มอนดใแ ชเ฾ วลาในนิวยอรแกเดือนละไม฽ก่ีวนั ในบางช฽วง ของปีทเ่ี ป็นชว฽ งไฮซซี นั “ออรแแ ลนโดเปน็ เกยแใชไ฽ หม” “ค฽ะ” เธอพยักหน฾ารบั อยา฽ งวา฽ ง฽าย สังเกตเห็นทา฽ ทางตึงเครียด ของเขาลดลงไปเพยี งเล็กน฾อย “แลว฾ ทําไมมันตอ฾ งบอกวา฽ คบอยก฽ู บั เรา”

“ลฟี วีกบั ครอบครัวของเธอไมร฽ เู฾ ร่ืองนค้ี ะ฽ ” รุ฾งพรายสารภาพ พลางกลนื นํ้าลายอยา฽ งไมส฽ บายใจ “คณุ อยา฽ บอกเธอไดไ฾ หมคะ” “ทาํ ไมฉันจะบอกไมไ฽ ด฾ ออ฾ ... ตาแก฽โอลเิ วอรแเกลียดเกยนแ ฽าดู ฉันนา฽ จะร฾นู ะ” “ใช฽ค฽ะ คุณกลับเร็ว” สาวน฾อยเปรยคาํ ถามหลัง เพราะคดิ ว฽า เขาจะอยค฽ู ฾างกับโอลิเวยี ไม฽กลับบ฾านคืนน้ี เลยถกู มองมาดว฾ ยสายตา คมดุ “เราคิดว฽าฉันจะนอนท่อี ื่นหรือไง” “เปลา฽ คะ฽ พรายกแ็ ค฽สงสัย” “ฉนั ขอสง่ั หา฾ มเรา ตอ฽ ไปหา฾ มไปคา฾ งบ฾านน฾องชายของโอลิเวยี ” “ทําไมล฽ะคะ” สาวน฾อยยน฽ หวั ควิ้ ฉบั กอ็ อรแแลนโดเปน็ เกยแ เขา ไม฽เห็นจะตอ฾ งกลัววา฽ เธออาจทาํ อะไรเสยี หาย เอากนั จรงิ ๆ ถึงเธอจะ ทําอะไรเสียหาย เธอกโ็ ตเกินกวา฽ ท่ีจะต฾องรายงานทกุ เรื่องกบั เดสมอนดแแ ล฾ว “เมื่อก฽อนเราเคยเช่อื ฟังคําสัง่ ของฉนั เสมอไมใ฽ ชห฽ รอื ” “คณุ มกั ส่งั เรื่องที่มีเหตุผลน่ีคะ” รงุ฾ พรายตอบเสียงค฽อยลง คอ ตกหลบุ ตาลงมองพ้นื การขดั ขืนความต฾องการของเดสมอนดแเป็นเรอื่ งยาก เพราะใจ ของเธอปรารถนาท่จี ะตามใจเขาทุกอยา฽ งอยแ฽ู ลว฾ แตก฽ ารได฾คยุ กับ ออรแแลนโดวนั นี้ทําใหเ฾ ธอไดค฾ ดิ ในมมุ ทไ่ี ม฽เคยนึกถงึ หรอื ไมอ฽ ยากนกึ ถงึ มากอ฽ น

เธอจะตดั ใจจากเขาได฾อย฽างไรหากยังยดึ ติดอยกู฽ ับผู฾ชายทีเ่ ธอ หลงรักมานานแสนนานโดยไม฽อาจรู฾ได฾เลยว฽าเขาจะมวี ันหันมามอง เธอหรือไม฽ สาวนอ฾ ยไม฽กลา฾ แสดงออกเพราะกลวั จะสญู เสยี เขาไป กังวลว฽า เขาจะเกลยี ดเธอ แตไ฽ มอ฽ าจห฾ามใจอนั นา฽ ละอายท่หี งึ หวงเขากับ ผหู฾ ญงิ คนอื่นซง่ึ ชายหนุม฽ มีความสัมพนั ธดแ ฾วย จนตอ฾ งพยายามหาทาง กําจดั พวกหล฽อน การคิดว฽าเขาจะอยกู฽ บั โอลิเวียและเพลดิ เพลนิ กบั เธอ แม฾จะ ชอบฝาุ ยนนั้ แต฽ใจดา฾ นท่หี วงแหนเขากย็ งั เอาชนะเหตผุ ลที่ว฽าโอลิ เวียเปน็ ผู฾หญิงที่เหมาะกบั เดสมอนดแ เหมาะสมกันทุกอย฽างจนเธอไม฽ สมควรทําสง่ิ ทอ่ี ยากทาํ “เรากําลังจะบอกวา฽ คําส่ังของฉันไมม฽ ีเหตผุ ลงัน้ รึ” “แล฾วคณุ มีเหตผุ ลอะไรละ฽ คะ แลนดเแ ป็นเพ่อื นสนทิ เขา ชว฽ ยเหลือพรายต้ังมากโดยเฉพาะเร่ืองเรียน” “ถงึ ยงั ไงมันกย็ งั เปน็ ผูช฾ ายอยู฽ดี” “คุณเองก็เป็นผชู฾ าย” ร฾งุ พรายตอบเสยี งแผ฽ว “คุณยังไมไ฽ ด฾คดิ อะไรกับพรายท้งั ที่อยร฽ู ฽วมบา฾ นกันมาต้ังนาน แลนดเแ ป็นคนดี ถา฾ อย฽ๆู พรายจะเลิกไปหาเขาจะนอ฾ ยใจ แลนดแไม฽คอ฽ ยมเี พ่อื นแท฾” “เราพดู เหมือนรู฾จกั ผ฾ชู ายทั่วไปดี” “พรายอายุยี่สบิ เอ็ดแล฾วนค่ี ะ เคยเดตกบั ผูช฾ ายมาตงั้ หลายคน เพ่ือนๆ พรายก็มีแฟนกันเยอะแยะ ” ตาดาํ ขลบั เหลอื บข้นึ มอง

ใบหนา฾ คมคายที่อยไ฽ู ม฽ห฽างออกไปนักดว฾ ยอาการต฽อตา฾ นเลก็ ๆ ก฽อน จะร฾องอทุ านในเวลาตอ฽ มา เพราะจ฽ูๆ มอื แขง็ แรงข฾างหนึ่งของชายหนมุ฽ ที่นงั่ อยบู฽ นเตียงก็ เอ้ือมมาจบั ขอ฾ มอื เล็กดึงเธอเข฾าไปหาโดยเรว็ กกั รา฽ งของเธอเอาไว฾ ระหว฽างหน฾าขาท้งั สองขา฾ งแลว฾ จบั รวบบ้ันเอวกึ่งๆ สะโพกจนเธอรีบ วางมือดันไว฾บนบา฽ กวา฾ งโดยเรว็ เพราะกลัวเสียหลกั ลม฾ ลงไปหาเขา ความแตกต฽างของสว฽ นสงู ทําใหใ฾ บหนา฾ เรยี วอยูเ฽ หนอื ใบหนา฾ คม คายนดิ เดยี วแม฾ชายหน฽ุมจะนัง่ บนเตยี ง “เดสมอนดแ!” สาวน฾อยรีบถอยตวั ออกห฽าง แต฽แทบขยับไม฽ได฾ รุ฾งพรายกลั้นใจไวเ฾ พราะกลวั หัวใจท่ีเต฾นรัวระทกึ จะเต฾นแรงเกนิ ไป จนเขารบั รู฾ ถงึ อย฽างนนั้ ผวิ แกม฾ กย็ ังรอ฾ นผะผ฽าวเม่ือเห็นใบหนา฾ คมสนั กระตุกยม้ิ “ชายหญิงไมค฽ วรอยใ฽ู กลก฾ ันนักหรอก น฾องพราย ไมเ฽ ว฾นแมแ฾ ต฽ เรากับฉนั ลองคิดดสู วิ ฽าเราไปคลอเคลยี อย฽ใู กลๆ฾ มนั แบบนนั้ เกดิ พลาดพล้งั เสยี ทีไปจะทาํ ยังไง ฉันไม฽ไวใ฾ จไอ฾เกยแสับสนทางเพศอย฽าง มนั ” เกิดมนั มองเหน็ ว฽าเธอสวยน฽ารัก สามารถย่ัวราคะผช฾ู ายเต็มตัว ใหร฾ ฾อนระอุข้ึนมาไดข฾ นาดไหน แล฾วนกึ อยากลิ้มลองรสชาติของ ผ฾หู ญงิ บ฾างละ฽ ชายหนมุ฽ บงั คบั สีหนา฾ ให฾สงบเฉยทั้งท่สี ันกรามเริ่มนูน ขึ้นดว฾ ยสัญชาตญาณอันปาุ เถ่อื นที่ครอบงําเขาในหลายปที ี่ผ฽านมา “คณุ ไมเ฽ ห็นตอ฾ งพิสูจนทแ ฤษฎีแบบนีเ้ ลย ปล฽อยเถอะคะ฽ ”