นภัสมองผเู ปน็ อาดวยความสะเทอื นใจ “อายังไมย อมบอก วาทาํ ไม ตอ งฆาพอ แมพ ลอย ทาํ ไมตองทาํ ลายหลักฐาน” “หลกั ฐานพวกน้นั ไมไ ดม นี า รุจอยูดว ยหรอกไมง ้นั ครอบครวั ของโชคคงไมไ วใจเขา แตน ารุจตองทําลายมนั ตามคาํ ส่ังของนายไว วทิ ยแเพราะญาติของเราคนน้เี คยคา ยาเสพตดิ เป็นหนุ สวนคนหนึ่ง ของนายไววทิ ยแ ถาถูกรือ้ คดีข้ึนมามหี รือที่รองหัวหนา พรรคการเมือง ใหญจ ะยอมซวยคนเดียว” พนั ธกานตเแ ป็นคนตอบคําถามนั้น “อารจุ ยอมพาพลอยไปเจอครอบครัวของโชคเพราะไมม ที าง เลี่ยงทีน่ องพรายดันไปเจอเขาท่ีรานกาแฟกับนายชยั วัฒนลแ กู นอ ง ทนายความโภคนิ เขานะ ถาเรารชู า กวา นอี้ กี นิดเดยี ว นายโชคกับ ครอบครัวคงตายหมด หลักฐานก็จะถูกทําลาย แตเพราะอารุจ ตอ งการซือ้ เวลาเลยพาพลอยไปหาพยานเพ่ือพิสูจนแความจรงิ ใจ นายไววทิ ยรแ เู ขา เลยควนั ออกหู สง่ั ใหปิดจ็อบกอ นทเ่ี รอื่ งจะบาน ปลายใหญโต หรือ ไมอ ารจุ เองที่จะเปน็ คนเดอื ดรอ น” ไรอนั เสริม “อารจุ คายา เฮยี เวสรไู ดย งั ไงคะ” “ตาเลาใหฟ งั กอนทีน่ าภสั จะเสยี เคยเปรยๆ ใหฟ ังวา เห็นอารจุ เสพยา แตเพราะนารจุ เปน็ นอ งชายสามี จะบอกนาศรก็ยังไมก ลา เลยไปปรึกษาตาของเรา” “เสพยา?” “อาไมใ ชไ อข ้ียา แคเ อาของมาเกบ็ ไวท่บี าน แลวคุณภสั บงั เอญิ มาเหน็ ของตวั อยางในหอ งนอน เลยเขา ใจวาอาเสพ อาเองก็รบั สม
อา งไปเพราะกลวั จะเปน็ เร่อื งใหญ... แลวมันกเ็ ปน็ เร่อื งใหญจ รงิ ๆ ” “ตอนแรกตาไมค ดิ ถึงความเกี่ยวของนี้ เพราะนาภสั กบั นาศร เสยี ชวี ติ พรอ มกนั ตอนกาํ ลงั ทําคดขี องนายไววิทยแพอดี เร่อื งน้คี งไมม ี ใครอธิบายไดด ีเทานารุจ” พนั ธกานตชแ วยปะตดิ ปะตอ “คุณภัสเจอเฮโรอีนในหอ งแลวคดิ วา อาเสพ อาเลยตามนาํ้ สัญญากับเธอวาจะเลิก จนกระทง่ั เธอไปเจออาคุยกบั ไววิทยแในงาน เลีย้ งงานหนงึ่ เลยรูวาอาเป็นหุน สวนของไอห มอน่นั เธอมาหาอา ถามวาทําไมถงึ ทาํ แบบน้นั ....” สีหนา ของอดิรุจบงบอกถึงอะไรบางอยางทคี่ ลายกับความ เสยี ใจ “เกดิ อะไรข้ึนคะ” “เราทะเลาะกนั แลว ... อา พยายามจะมีอะไรกบั เธอ” คําสารภาพนนั้ ทําใหพลอยนภสั ใจหายวาบ ใบหนาซดี เผอื ดจน ไรอันตองลกุ ขึน้ ไปดึงเธอมานง่ั ลงดวยกนั กอนท่คี นรักของเขาจะยืน ไมอยู “ไมจ รงิ ใชไ หมคะ! อาขืนใจแมข องพลอย” “คณุ ภสั หนอี อกไปได เอาแจกันฟาดหัวอา ขวู าจะบอกพี่ศร” สหี นา ของอดิรุจขมข่ืน “อาทาํ เพราะความรกั อาหลงรักคุณภัสมา นานแลว รักกอ นทีเ่ ธอจะเจอกบั พศี่ รเสียอกี แตเธอเห็นอาเปน็ แค นองชายของพ่ีศร ย่งิ เธอแตงเขามาอยูร วมบานอายง่ิ ทรมานใจ พยายามออกไปมใี ครๆ ก็ไมเคยเลิกรกั เธอไดเลย”
“ใครๆ ท่ีวา รวมถงึ วลัยลกั ษณแกบั ญาตขิ องเธอท่เี ปน็ นาง พยาบาลดวยใชไหมครบั ” ไรอนั เปน็ ฝาุ ยถามขึน้ “คุณรไู ดย ังไง” “กไ็ มย ากนักหรอก สมัยกอ นคุณอาเปน็ คนเจา ชู ไดพี่ ไดญ าติ แลว คอ ยมาไดน อ งทหี ลงั เพราะอยางน้นั วลยั ลักษณแเลยเกลียดคุณ เธอโกงรา นเพราะแคนใจทค่ี ณุ ไดนอ งเธอเปน็ เมียอีกคนแลว ไมด ูแล เธอกบั แม คณุ รแู ตแกลง ทําเป็นไมรเู พราะรูว าเธอไมมที ไี่ ป วยั ขนาด เธอจะหางานใหมร ายไดดที ี่พอดูแลแมไดกค็ งยาก” “อารุจยังแอบไปพบญาติของสองพีน่ องท่ีเป็นนางพยาบาล บอ ยๆ ผูห ญิงคนนั้นหลงรกั อาเลยยอมรว มมือชวยกาํ จดั พลอย หลงั จากทีค่ นของนายไววทิ ยทแ ําแลว ไมส ําเร็จ อารจุ คงหลอกเธอวาจะทิ้ง วลยั ไปอยูกับเธอมั้ง” “ผูห ญิงสมยอม จะโทษผมคนเดียวกไ็ มถกู ผมรักคุณภัสคน เดยี ว” คาํ แกตัวนั้นทําใหพลอยนภัสเกอื บสะอิดสะเอียน “อารุจพยายามฆาพลอยมาถึงสองครง้ั ความรกั ของอารจุ ทาํ รายครอบครวั ของพลอยจนพงั พินาศเชยี วนะคะ อาทาํ รายแมไ ด ยังไง ทํารา ยคน ท่ีอาบอกวา รักลงคอไดย งั ไง” อดริ ุจขบกรามแนน นยั นตแ าแดงระเรอื่ “เธอไมย อมฟังอา บอก วา จะไปบอกพี่ศรเรื่องทอี่ ารวมมอื กบั ไววทิ ยแ อาสารภาพรักกับเธอ
แตเ ธอบอกวาหัวใจของเธอมีใหพ ศ่ี รคนเดยี ว อาเลย... ลมื ตัวไป” สีหนาของอดริ จุ เลอื่ นลอยไปสูอดตี สิบปีกอ นหวั ใจของเขายงั ไมห ยาบกระดางเทา นี้ การหลงรกั ภรรยาของพี่ชายทาํ ใหเ ขาท้ัง ทรมานและขมขื่นอยูเสมอ เขาพยายามแลว ทจี่ ะแสดงออกใหเ ธอรู เม่อื ไดอยูตามลาํ พัง แนใจวา เธอเขาใจ แตพมิ พนแ ภัสกลบั วางเฉย ตลอดมาและพยายามถอยหา งจากเขามากขน้ึ ทกุ ที ตอนทีค่ ดิ วา เขาเสพยาเธอถงึ กับอยากแยกบานไปอยูตามลาํ พงั กับครอบครวั ... ครอบครวั ท่ีไมมเี ขา นั่นเปน็ หน่ึงในสาเหตุของการหมดความอดทน เขาทงั้ โกรธและหงึ หวง แมใ จสว นหน่ึงจะเคยถูกขดั เกลาดวย คุณธรรมที่ไดร บั การอบรมมาในทางทถี่ กู ตอ ง แตพษิ รกั บอกวา ตองการครอบครอง คณุ ธรรมและแรงเรา แหงกเิ ลสตัณหาตอ สกู นั อยา งรนุ แรง ทวา ทา ยสดุ แลว เขาตอ งพา ยแพใหก ับส่งิ หลัง เขาไมไดตัง้ ใจ ใครบางจะหา มความรกั ได ใจของมนุษยนแ ี้ชาง ซับซอ นและยอกยอ นนัก ใครจะรู... บางทีถา ใหพ ี่ศรมาเปน็ เขา อาจจะทาํ แบบเดยี วนี้ คณุ ภัสทัง้ สวย เกง และแสนดี เขาไดพยายามแลว นบั พันคร้ังที่จะหกั หา มใจตวั เองไมใหตกเป็นเหยือ่ ของแรงฉดุ จากใจฝุายตํ่า แตมนั สดุ หักหา มแลว จรงิ ๆ ใจท่ีเขา ขา งตวั เองบอกเพอ่ื ปัดเปุาความรูส กึ ผิดให ลดนอยลงบาง หากไมมีพศ่ี ร เธอก็ตองเป็นของเขา ลกู และบานหลังนี้ ทุกสงิ่
ทกุ อยางจะตองเป็นของเขา เขาแนใ จวารกั เธอไมแ พพีศ่ ร หากเพยี ง แตพ ศ่ี รจะไมมาแยงคนท่เี ขารัก... หรอื พ่ศี รจากไปเสยี ตอนนี้ ถา พศ่ี รไมอยูเธอกค็ งใจออน เขาจะดูแลเธอกับลูกอยา งดี จะ ซอ่ื สัตยแ จงรักภกั ดกี ับเธอไปจนตาย เขาไดหาวิธีแลวทีจ่ ะใหพ ีศ่ รจากไปดว ยความทรมานนอ ยท่ีสุด ความเลวไมอ าจลบลาง แตจะเลวอยางไมเ หย้ี มโหดนกั เหน็ แกท เ่ี คย กินนมจากทรวงอกแมเ ดยี วกัน เตบิ โตมาดวยกันต้ังแตน อยคมุ ใหญ พี่ศรอภัยใหผมนะ ผมรกั เธอเหลือเกนิ บาปนผี้ มขอชดใชใหพ ่ี ในชวี ิตหนา ! “ถาอารุจรักแม อารุจฆา แมทาํ ไมคะ” “อาไมไ ดฆ า แคข วู า ใหเธอเลิกกับพ่ีศร ไมง ั้นอาจะบอกพอ ของ หนวู า เรามีอะไรกนั แตเธอหวั เราะ บอกวา คณุ ศรไมม ีวนั เชือ่ ชาตนิ ี้ เธอจะเป็นภรรยาของพีศ่ รคนเดียว ไมขอมีสามอี น่ื โดยเฉพาะถา คนๆ น้ันเป็นอา เธอยื่นคําขาดใหอาสารภาพความจรงิ กบั พ่ศี ร ภายในสามวัน ไมง นั้ เธอจะทาํ เอง” พลอยนภัสกํามอื แนน มีหรอื เธอจะไมรนู สิ ยั ของแม เร่ืองทเ่ี กิด ข้นึ ตองทําใหแมร ูส กึ อัปยศอยา งทสี่ ุดตอใหย ังไมพ ลาดพลั้งใหอ ดริ ุจ ถงึ ท่สี ดุ “อารจุ ก็เลยตองฆาพอ ” “มนั เป็นไปไมไดท ่ีจะอยูด ว ยกันสามคน จะตอ งมีใครคนหนงึ่
จากไป อาไมไดต ้งั ใจ อาไมมีวนั อยากทํารายเธอ มนั พลาดไปหมด ต้งั แตทีค่ ณุ ภัสเห็นยานรกในหอง แลวยงั ไดยินอากับไววิทยแคยุ กัน พี่ ศรเองก็กาํ ลงั ทาํ คดขี องเขา สดุ ทายเร่อื งกต็ องยอนกลบั มาหาอาอยู ดี” เหงือ่ กาฬของอดริ จุ แตกซกิ เต็มหนา ผาก “คณุ ภสั ขูอาวา จะบอก เรื่องน้ีกับเจา สัวอนนั ตแคุณตาของนองพลอยดว ย อาถูกบบี ทุกทาง” “อาเลยจาํ เป็นตอ งทํารายคนทอ่ี าบอกวารัก” “เรือ่ งใหญเ กินไป ตอนนัน้ อาควบคุมสติไมอ ยู ไววิทยเแ ลย พลอยรเู รอื่ งไปดวย เขาบอกวา จะตอ งฆาทัง้ คู หรือไมง ้ันอานน่ั แหละ ที่จะตองตายกอน ตอนแรกอาคิดวาจะกลอมคุณภสั ได ถา เธอเลอื ก อา เร่อื งทกุ อยา งคงไมเปน็ แบบนี้” “ในท่ีสดุ ความรกั อยา งอื่นก็ไมสาํ คัญเทา รกั ตัวเองสนิ ะคะ” “อาไมไ ดต ง้ั ใจฆาคุณภสั แตว ันนน้ั เธอไปกับพศ่ี รเอง อาหามไม ทนั คนทจ่ี างไวทาํ ใหรถเสียหลกั ไปดักรออยแู ลวตอนพีศ่ รขับรถขนึ้ เขา ถา อาโทรไปตํารวจอาจจะสงสัยทหี ลัง คณุ ภัสเองก็อาจจะ ระแวงบอกพีศ่ ร” “อาเลยยอมฆา พ่ชี ายรวมสายเลือดของตัวเองกบั คนท่อี าบอก วารกั ” “อาไมอยากทํา.... พศ่ี รอภยั ใหผ มเถอะ” รางส่นั เทม้ิ ของอดิรุจ ท้งิ ตัวลงน่งั คุกเขา ยกมือขึ้นปิดหนารองไหสะอึกสะอ้นื เหมือนเดก็ ไมเ หลือคราบหนุม วัยกลางคนมสี งาราศอี ยา งท่ีเขาเคยเป็นเสมอ พลอยนภัสกมลงมองรา งน้ันอยางสงั เวชใจ หลังจากท่ีรคู วาม
จริงทัง้ หมด ความหดหูเศราหมองกเ็ ขา มาเปน็ เจา เรือน บางที... การ จากไปพรอ มกันของพอ กับแมคงเปน็ ส่งิ ท่ดี ีที่สดุ หาไม... คนที่ยงั มี ชีวติ อยูจะทําอยา งไร ‘พอกับแมคงอภัยใหอ ารุจ แตอ ารจุ ละ คะ จะอภัยใหตวั เองได หรอื ’ หญิงสาวลุกข้ึน เดินไปหยบิ กระเปา สะพายท่ตี กอยขู า งกายของ อดริ จุ โดยมไี รอันชว ยสะพายเปูหนักอง้ึ และจับขอ ศอกของเธอไว หันไปสบตากับพันธกานตแ “นายเป็นญาติ พาเขาไปมอบตัวกับตํารวจเองกแ็ ลว กัน วนั น้ี พลอยคงยังไมพรอมท่ีจะคยุ กับใคร” พนั ธกานตแบิดปาก แตถอนใจเมอื่ เหน็ สภาพเลื่อนลอยของนอ ง สาว เลยกม ลงดึงตวั อดิรจุ ขึน้ ไมเ บานัก “ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวคอยไปเศรา ตอในคกุ รบั รองวายังมี เวลาอกี ทงั้ ชีวิต” บทท่ี 24 บทสงทาย... ฟูาหลงั ฝน และวนั ท่คี นรกั คนื หา ผา นมาแลว กวา สองเดอื น นบั ต้ังแตเหตกุ ารณใแ นผับชอื่ ดังคราว นน้ั หลกั ฐานทกุ อยางมัดตัวคนทีเ่ ก่ยี วขอ งไดทั้งหมด ส่ือทุกสํานัก ประโคมขาวการถูกฟูองรองหลายคดีของนักการเมืองใหญลงขาว หนาหน่ึงติดตอกันหลายสัปดาหแ
ทง้ั คดฆี าตกรรม การคายาเสพติด การขม ขูคกุ คามเอาชีวิต การใชอ าํ นาจหนาทีใ่ นทางมิชอบเพอ่ื เอ้ือผลประโยชนใแ หแกตนเอง และพวกพอ ง กระเทอื นไปถงึ หลายฝาุ ยจนรอนๆ หนาวๆ ไปตามๆ กนั เพราะโจทยแใหญ คอื ครอบครัวของนกั ธรุ กิจชอื่ ดัง การย้อื คดไี มม ที ที าวา จะมีใครกลา ทํา มหิ นําซ้าํ ทางผบู รหิ าร พรรคยงั ออกมาแสดงความเสียใจกับเรอ่ื งทเี่ กิดขึ้น ประกาศวา จะ ปลอยใหก ระบวนการยตุ ิธรรมดําเนนิ ไปอยางโปรงใส และไมถอื หาง คนผดิ เพือ่ เรียกความเหน็ ใจจากผสู นับสนุนพรรคซงึ่ วงในรกู ันดวี า เป็นใคร ศพของวลยั กรถูกพบหลังกระโปรงรถของเจา ตัวตั้งแตวนั นนั้ และนางพยาบาลท่ีหนไี ปถกู ตามจบั กุมกลับมาไดสารภาพทกุ ขอ กลา วหา หญิงสาวปรกึ ษากบั ไรอันและตดั สินใจยกเงินหา ลา นทเ่ี บิกออก มาใน วันนน้ั ใหค รอบครัวของวลัยกรเพราะเหน็ แกพีส่ าวและมารดา ของผูสูญเสีย พลอยนภสั กลบั เขา มาทาํ งานตามปกติในอาทิตยทแ ่สี องหลังจาก วุนวายกับเรอ่ื งรา ยแรงและการใหปากคําตํารวจในอาทติ ยแแรก เป็น เวลาเดียวกบั ที่ไรอนั บนิ กลบั นิวยอรกแ เพราะงานบางอยา งมีปัญหา และตอ งระดมมนั สมองของผูบรหิ ารระดบั สงู เขาไปชวยแกไ ข รุง พรายกับเดสมอนดนแ ้นั กลบั กอนต้งั แตว นั แรกๆ พรอ ม มาดามคงิ
ชีวติ ของหญิงสาวเกอื บเป็นปกติ เวน แตตองเขาไปใหป ากคําท่ี โรงพกั และพบกบั ทนายความโภคนิ เม่อื จําเป็น พันธกานตแเกรงนองสาวจะเสยี งานและถูกรบกวนจากสือ่ จงึ ไม ใหช อ่ื ของเธอปรากฏบนหนาหนังสอื พิมพแฉบบั ไหนคนทร่ี ดู ีจึงมแี ตธ นกฤตในฐานะเจา นายและศตี ลาซ่งึ สนทิ กับสาวรนุ นอ งเป็นอยา งดี บานแทบไมเ ป็นบา น เพราะทุกคนทัง้ โศกเศรา และเครียดจัด ตอนพลอยนภัสยา ยกลับไปในวันแรกๆ หากนมพร้งิ เรยี กทกุ คนมา คยุ และอธบิ ายใหเ ขา ใจแทนเธอ ถงึ อยา งนน้ั บรรยากาศก็ไมเหมอื น เดิม หญิงสาวเลยปรกึ ษากับพันธกานตแและตดั สนิ ใจประกาศขาย บานเดิม พรอมซอ้ื บา นหลงั ใหมซึ่งมกี าํ หนดยายเขาเมอ่ื อาทิตยทแ ่ี ผานมา ทกุ คนมสี ขุ ภาพจติ ดขี ้ึนกับบานหลังใหมท่แี มจะเล็กกวาเดิม แต ไมต องมองไปรอบๆ แลวมองเหน็ แตอ ดตี ซง่ึ ไมน าอภริ มยแ บานท่ีนอ ง ฆา พี่และผูท่ีอาศยั อยูเ คยตายมาแลว ถึงสามคน คงจะเป็นเพราะสารพดั เรื่องทป่ี ระเดประดงั เขา มาพรอมๆ กัน กวา เธอจะรูต ัววาเมนสไแ มมาตามปกติ แถมยังมีอาการหนา มดื บอ ยๆ ก็เม่ือยา งเขา เดือนท่สี าม หญิงสาวพยายามตง้ั สติและแอบซอ้ื ชุด ตรวจครรภดแ วยตัวเองมาถงึ สองยี่หอ เพ่อื ความชวั รแ และผลกอ็ อกมา อยา งท่กี ลัว เธอทอง! หลงั จากเขา ไปหาหมอทโี่ รงพยาบาลเอกชนคนเดียว โดยไมใ หใ ครรู เลยรวู า ตนเองทอ งมาแลว ต้งั สองเดอื นกวา ซ่งึ กค็ ง
เป็นชวงเวลาทเ่ี ธอมคี วามสมั พนั ธแกับไรอนั แบบไมไ ดปูองกนั กจ็ ะปูองกันไดอ ยา งไรในเม่อื มีอะไรกนั วนั แรกเธอก็ถูกยิง ตอง รักษาตวั อยูใ นโรงพยาบาล เม่ือกลบั ออกมากม็ เี รื่องวนุ วายเกิดข้ึนไม หยุดหยอนจนลืมคิดถึงเร่ืองนี้ไปเสียสนิท วันแรกที่รูข า วพลอยนภัสตง้ั ใจจะโทรไปบอกพอ ของลกู แต หลงั จากกลับมาบา นและมีเวลาไดค ดิ กเ็ รม่ิ ไมม นั่ ใจ ไรอนั กลบั อเมริกาไปสองเดือนแลว เขาโทรมาหาอาทิตยและ อยางนอยสี่หาวัน แตมกั เปน็ เวลาส้นั ๆ และไมไ ดคยุ กนั ยาวหรอื ลึกซึ้ง เวลาทแี่ ตกตา งกนั เป็นอปุ สรรคกบั การสื่อสาร แตห ญิงสาว สมั ผสั ไดว าชายหนมุ เองก็ไมไ ดพ ยายามจะลดระยะหางระหวา งกนั เทา ไรนัก เธอรวู า เขายงุ แตบางครัง้ กอ็ ดนอยใจไมไ ด กบั รงุ พรายเสยี อกี ทเ่ี ธอยงั คุยยาวกวาและรูวา ฝาุ ยนั้นกําลัง เตรยี มตวั แตงงาน มฤี กษใแ นอกี ไมถึงสองสัปดาหแขางหนา ซง่ึ ไรอันจอง ต๋ัวไปนวิ ยอรแกใหเ ธอแลวแตเขาไมไดเอย ถึงอนาคตระหวางกัน เสียงนนิ ทาท่อี อฟฟซิ แมจ ะซาไปเยอะแตยงั ไมหยดุ ถึงหญิงสาว จะไมเคยตอบโต ตอนนีก้ ลุมของมธุรินเลยคิดวา เธอถูกบอสใหญ ‘เฉดหวั ท้ิง’ เรยี บรอ ยแลว “อา ว ไมออกไปทานขา วกลางวันเหรอคะ คณุ พลอย” เสยี ง หวานซ่ึงดงั ขึ้นจากประตหู นา ทาํ ใหค นที่กาํ ลงั ยนื พงิ เคานแเตอรแรออนุ อาหารอยา งเหมอลอยเงยหนาข้นึ มองอยา งเสยี ไมไ ด “หอมาจากบา นคะ แดดรอนเลยขเี้ กยี จออกไปหากนิ ขางนอก”
“แหม มแี มบ า นเองก็สบายอยางน้ีเองนะคะ แตถ าคุณพลอยไม มีเพ่ือนไปกินขาวก็มาจอยนกแ ับรินไดนะ” “ขอบคณุ คะ ” พลอยนภสั ยม้ิ เนือย พยายามไมสนใจคําเสยี ดสี ของอีกฝุายที่บอกวา เธอไมมคี นคบเมอ่ื มีเสียงสัญญานวา อาหารทอ่ี นุ เสร็จแลว เลยหันไปจดั การดงึ ออกมาวางในถาดซง่ึ จดั น้ําหวานวาง เอาไวแ ลว “บอสใหญก ลบั ไปนาน ไมร ูวา จะกลับมาอกี เร็วๆ น้หี รือเปลา คะ” เทาท่ขี ยับชะงกั หนั ไปมองคนถามซ่งึ ตีหนาซ่อื แยม ยม้ิ ใหเธอ อยางเปดิ เผยซงึ่ ถาไมรมู ากอนคงคดิ วา อีกฝุายไมม นี ยั ซอนเรน “ไมทราบเหมอื นกนั คะ ถา คุณรนิ อยากรูค งตอ งถามพี่กฤต” “แหม เห็นเมื่อกอนคยุ ๆ กัน นกึ วาจะยังติดตอ กนั อยนู ะคะ” คนเรานี่ก็ชางเปน็ ไปไดหนอ ... นีถ่ า เธอเกดิ สตแิ ตกเพราะ ฮอรแโมนไมอยกู บั รองกบั รอย ทาํ ใหอ ารมณแแ ปรปรวนแลวหันไปดา เขา ให ไมร วู า ผหู ญิงชา งแดกดันชอบยว่ั อารมณแคนอื่นอยางนีจ้ ะ รกั ษามาดแบบนางงามอยูไดไหม “คุณรนิ จะคุยเร่อื งงานหรือเปลา ถาไมฉันคงตองขอตวั กินขาว กอน” พอทอ งก็ยง่ิ หวิ มาก น่ีขนาดลูกเธอเพ่ิงเปน็ แคก อ นเลอื ดยัง พยายามเรยี กรอ งความสนใจขนาดน้ี ถา โตกวา น้จี ะเปน็ ยังไงนะ คนทอ งเผลอย้มิ นดิ ๆ กบั ตวั เองจนมธุรนิ ซ่ึงจบั สงั เกตอยมู อง
อยางแปลกใจ แมน ่ีกก็ ระไรเลย จะแหย จะแดกดนั หรอื ถามอยา งไรก็ปิดปาก เงียบเป็นหอยกาบเหมอื นไมร ูสกึ รูส า นิสยั เหมอื นแมศ ีตลาไมมีผิด... นา เบื่อ! “เรือ่ งงานนะ ไมมหี รอกคะ เดนิ ผา นมาเหน็ อยคู นเดียวเลยเขา มาทัก ที่ถามถึงมสิ เตอรคแ ิงเพราะฉนั เพง่ิ อานขาวจากหนงั สอื พิมพแใน อนิ เตอรเแ นต็ ปาปารซั ซีเขียนแซววา เขากาํ ลังออกเดตกับลูกสาว วฒุ สิ มาชกิ คนหน่ึง มีภาพโอบเอวกนั ดวย ” บอกเสร็จ คนบอกก็ ซอ นรอยยม้ิ สาสมใจเม่ือเหน็ สีหนาทเ่ี ปลีย่ นไปแมจะเพยี งเลก็ นอ ยซึ่ง เจา ตัวคงเก็บซอนไวไ มท นั หากวินาทตี อ มา พลอยนภัสก็ย้มิ ใหออ นๆ “ยงั ไมเหน็ ขา วเลย คะ ไมคอยมเี วลาเขา เน็ต แตเ ร่อื งทํานองนี้ฉนั คงไมทนั คณุ รนิ แน ขอ ตัวกอนนะคะ” รองผูจ ัดการแผนกบัญชยี ม้ิ กับตัวเองดวยความภมู ิใจเมือ่ ฝุาย น้นั บอกเสร็จในตอนแรก แตร บี หุบยิม้ เมื่อลองขยบั ปากทวนดูและ รูสึกวาความหมายมันชักทะแมงๆ ทแ่ี ทยายเด็กเสน ไฮโซนีก่ แ็ ดกดัน เธอกลบั น่ันเอง รา งเลก็ กวาหนอยแตใ สรองเทา สนสูงจนเทา กันรีบเดนิ ตาม พลอย นภัสออกไปยนื คํา้ หัว อกี ฝาุ ยวางถาดลงและกําลังจดั อาหารให ตัวเองเลยเงยหนา ขึน้ มองพลางเลิกค้ิวเป็นเชงิ ถาม
“นค่ี ุณพดู กระทบฉันใชไหม” “ไมนค่ี ะ” “คณุ อาจจะนึกวาเปน็ คนโปรดของพี่กฤต แตของอยางนี้ ขึ้นได มนั ก็ลงไดน ะ อยาทําเป็นไมเ ห็นหัวเพื่อนรวมงานนกั เลย ฉันอุตสาหแ ลดตวั ลงมาคุยดว ยดๆี แลวนะ” ปลายนว้ิ ของพลอยนภสั เคาะลงบนโตะ฿ อยางเซ็งจดั “คุณเขา ใจ ผิดแลว คณุ ริน ฉันไมไดอ ยากมีปญั หากบั ใคร” “แลว ทําไมตองวางตวั หย่งิ ใสฉนั นกั ” “เพราะฉนั ไมชอบนสิ ยั ของคุณ” พลอยนภสั วาตรงๆ เงยหนา ขนึ้ มองฝุายน้นั จากเกาอที้ ่นี ่ังอยู กดปลายนว้ิ ชเ้ี ลนบนขมบั พลางยม้ิ เออ่ื ยๆ เม่อื มธรุ ินอาปากคา ง เพราะไมคิดวาเธอจะตอบโต “อันทจ่ี รงิ คนนิสัยไมเหมอื นกนั น่ี มันก็คบไดไ มม ีปญั หาอะไร หรอกถาไมท ําใหคนอน่ื เดอื ดรอน แตนิสยั ชอบแดกดัน นินทา เสียด สีเยยหยันคนอน่ื เหมือนไมอยากเห็นใครไดด ีกวา อยา งทคี่ ุณทํากับฉัน น่ี มันทําใหฉ ันราํ คาญใจ อนั ท่ีจริงคณุ ก็ทง้ั สวยทัง้ รวยมีเสนห แดี แถม ยงั มคี นรองมอื รองเทาอยูแลว ไมรูจะริษยาคนอนื่ ทาํ ไม” “ฉนั นีน่ ะ รษิ ยาเธอ” “ฉันกอ็ ยากเขาใจวาไมใ ชนะเพราะมันนอนเซน็ สแ แตคณุ กลับ ทําจนเป็นนสิ ัย แปลวา ถา ไมอจิ ฉาก็มีปญั หาสว นตวั อาจจะตองพบ จิตแพทยแบาง อยา หมกมุน นักเลยคุณ เดย๋ี วจะแกกอนวัย”
“นี่แก!” “แลว ทถ่ี ามเรอื่ งบอสใหญน ะ ฉันไมรูห รอกวาเขาจะมาอีก เมอ่ื ไหรจะไปควงใครทีไ่ หนยงั ไง เพราะฉนั ไมใ ชเมยี เขา แตเดย๋ี วอกี ไมถ งึ สองอาทิตยแ ฉนั ลาไปรว มงานแตง ฝาแฝดเขาทีอ่ เมริกา ถาเจอจะถามใหก ็ แลวกัน” รอู ยหู รอกวาเธอกําลังเหวย่ี ง แตฮ อรโแ มนนี่มนั ชัว่ รายจรงิ ๆ ขนื ไมร ะบายออกไปบา งเธอคงอัดอ้ันใจตาย เปน็ ผลเสียตอ ลกู ซง่ึ ไมดีแน โอ.เ .. ลูกจาเ ขวญั เอย฿ ขวญั มานะ ทนู หวั ของแม อยาติดนสิ ยั ไมด ี ของแมก ับมลพิษทางอารมณแแยๆ เขาไปละ “นาํ้ หนา อยางเธอเนี่ยนะจะไดไปรวมงานแตง ของทา นประธาน ขนาดส่อื ยงั ไมไ ดร ับเชิญใหเ ขาไปทาํ ขา ว พีก่ ฤตเปน็ ผจู ัดการยังไมไ ด ไป อยา นึกวา ฉนั ไมรนู ะ” “น้าํ หนาอยา งฉันน่ีละ แขกวไี อพี เพอ่ื นสนิทของวา ท่มี ิสซิสคิง คนโต เรียนดว ยกันมาเกอื บสิบปี ไมแนน ะวา ถา ฉนั บา ขึ้นมา ยุมสิ ซิส คิง คุณอาจจะโดนไลอ อก เปน็ คนแรกโทษฐานทที่ าํ ใหวฒั นธรรม องคแกรเสอ่ื ม วางงานนักหรือไงยะ ถึงมเี วลามาหาเรอ่ื งคนอน่ื เขา บอ ยๆ ถาตอนนเ้ี สรจ็ ธุระแลวก็เชญิ ฉนั ตองการเวลาสว นตวั หรอื ถา ยงั อยากตอ กย็ ินดเี สมอนะ” เสียงเรียบเย็นของเธอทาํ ใหมธุรนิ เผยอปากคา ง หอบหายใจ แรงๆ เหมอื นอยากพูดอะไรแตพ ดู ไมออก ไดแตถลนตามองเธอดว ย
ความแคนใจ และใหบ งั เอิญที่กว฿ นของเจา หลอ นอกี สองคนมายืนอยู ขางหลงั ประตตู ั้งแตเ มือ่ ไรไมร ู ทา ทางจะไดยนิ การสนทนาชัดเจน ดวยเพราะเมือ่ พลอยนภสั ตวัดสายตาคมดุไปมอง สองคนนัน้ กร็ บี หัน หลงั เดนิ จากไป พลอยนภัสสา ยหนา กมลงจัดการกับอาหารกลางวันเรว็ ๆ เพราะเหลอื เวลานอ ยเตม็ ท่ีโดยไมส นใจเหมือนอีกฝาุ ยไมม ีตัวตน สกั พกั ก็มีเสยี งเดินจากไปพรอมสน รองเทากระแทกพ้นื ไมเบานัก โธเอยเ ... บางคนเรยี กตวั เองวาผูดี สมบัตขิ องผดู ขี ้ันพ้ืนฐานยงั ไมแ ตกฉาน แตก ลับยกตนขมทานไปทัว่ แบบน้ถี า มาอยกู ับนมพร้ิงคง จะโดนหยกิ จนเนอื้ เขียว ถงึ เธอเองกเ็ ถอะ... หญงิ สาวทําหนา เหยเก อยางสํานึกผดิ นิดๆ ก็ไมมากนักหรอกเพราะแบงความผดิ ใหฮอรโแ มน คร่ึงหนึง่ แตผ ดู ียอม ไมบ ันดาลโทสะใหเ สียกริ ยิ านะ เวลาสัปดาหกแ วามาถึงอยา งรวดเร็วเมื่อหญิงสาวแพก็ กระเปา เดนิ ทางไปนวิ ยอรกแ เทีย่ วบินช้นั ธรุ กจิ ทเี่ ธอวีนใหคนรกั เปลี่ยนจาก ชัน้ เฟสิ ตแคลาสใหส ะดวกสบายดจี นถึงจุดหมาย แตค นที่อยูใ นภาวะ ตง้ั ครรภกแ ย็ ังเหน่ือยกวาท่เี คย หญิงสาวลากกระเปา เดินทางขนาดกลางออกมาตรงทางออก หลังผา นดานตรวจคนเขา เมอื งเรยี บรอ ย สอดสา ยสายตาหารางสูง ใหญท ี่คาดวาเขาจะมารบั ดว ยความตนื่ เตน เพราะเก็บความลับเร่อื ง ลูกมานาน เนอ่ื งจากอยากบอกกับเขาตอหนา อยากเหน็ ปฏิกิรยิ า
ทงั้ หมดดวยสายตาตัวเอง แรกเริม่ น้ันเมือ่ มธรุ ินมาบอกเร่อื งลูกสาววฒุ สิ มาชกิ กลบั บา น ไปหญิงสาวกเ็ สิรชแ หาขอ มูลเสียจนนิว้ เคลด็ เห็นภาพท่เี ขาโอบเอว สาวสวยคนทวี่ านน้ั จริง แตเ ป็นการแตะบนั้ เอวตามมารยาทบาง อยางมากกวาเลยพยายามไมเกบ็ มาคิดใหต วั เองไมส บายใจ เพราะ เทาท่ีเปน็ อยูก็รูส กึ ไมม่ันคงมากพอแลว เธอไมอ ยากใหความคดิ ของตวั เอง ทํารา ยตวั เองและละเลย ขอเท็จจริงจนไมใหค วามเปน็ ธรรมกับอีกฝาุ ย จึงไมเคยถามเร่อื งนี้ กับไรอนั ชายหนุม เองกไ็ มเคยพูดถึงเชน กัน รางโปรงสงู กวาเธอราวหน่งึ นิว้ ในชุดกระโปรงหนงั ยกไมยกมอื ข้ึนโบกใหแตไ กลพรอมรอยยมิ้ จนตาหยี ทําใหพลอยนภสั เขน็ รถเรว็ ข้นึ แมส ว นลึกจะผดิ หวงั ทไ่ี มเห็นเขาคอยอยู “โอ฿ย รอตง้ั นาน เครือ่ งดเี ลยเแ ยอะเลย” รุงพรายทด่ี ขู าวอม ชมพขู นึ้ นิดๆ มอี อรา เจา สาวจบั จนผองใสไปหมดโถมตัวเขามากอด เธออยางยินดี พลอยนภัสเองกก็ อดตอบแนน ดวยความคิดถงึ กอนจะ ดงึ ตัวออกมองสํารวจอีกฝุาย เมื่อกอ นเธอก็วารุง พรายสวยมากแลว แตตอนน้ีกลบั ดเู ปลง ประกายย่งิ กวาเดมิ ชวนตาพราเอาไดงายๆ หญงิ สาวสังเกตวานัก เดินทางและคนที่ มารอรับผูโ ดยสารบรเิ วณนั้นแทบละสายตาจาก เพอื่ นสนิทของเธอไมไ ด “โอโ ห ไปเขาคอรแสเจาสาวมาหรือเปลา สวยขึน้ เป็นกอง”
“แมซื้อใหนะ ความจริงฉนั ขเี้ กียจทาํ จะตาย” รงุ พรายหวั เราะ คิก แยงกระเปา มาจะลากเองแตพ ลอยนภสั สายหวั “ทํามาเปน็ ขเ้ี กยี จ วันพิเศษทั้งทีกต็ องสวยท่ีสดุ สิ แบบนว้ี าที่ เจาบา วจะไดไ ปไหนไมรอด” “ก็เขาทงั้ พอกทงั้ บํารุงจนแสบผวิ ไปหมด ” รุงพรายบนงึมงัม แกม แดงซา นขึ้นมานิดเมอ่ื นึกถงึ วา ทเี่ จา บาว เดสมอนดแยอมใหเธอแยกหองตามท่ีตกลงกนั ไวก็จรงิ แตทกุ วนั เขาจะแวะมาทหี่ องและกลับไปตอนดกึ ดืน่ จนเธอนกึ กลัววาพิชญแสนิ ี หรือเดวิดจะมาเห็นเขา เพ่ิงมีสัปดาหสแ ดุ ทายนเี้ ทานัน้ ท่ีเธอล็อกหอง ‘พรายอยากใชเ วลาสว นตวั สักอาทิตยกแ อนแตงงานนะคะ’ ‘ทาํ ไม พรี่ บกวนเรานักหรือไง’ สีหนาวา ทีเ่ จา บา วไมสบอารมณแ ‘ไมใชซ ะหนอ ย’ สาวนอ ยหนา แดงระเรอื่ กต็ ลอดเวลาทอ่ี ยู ดว ยกนั เขาทําใหเ ธอมคี วามสขุ จนอยากหยดุ เวลาเอาไวใหคืนหนึง่ มี สักย่ีสิบชว่ั โมงเปน็ อยางนอ ย แตค วามสขุ กม็ าพรอมทัง้ ความเหน่ือยลาปวดเม่ือยเพราะตอง ตามใจเขาซึ่งหมายถงึ ตามใจตวั เองดว ย แถมกลางวนั ยังตอ งไป ทาํ งาน ‘เจา สาวก็อยากมเี วลาดแู ลตวั เองกอนวนั แตงงานเปน็ พเิ ศษ บา งสิคะ หางกันสกั พัก วันแตง งานของเราจะไดม คี วามหมายไงคะ’ ‘หรอื ไมพก่ี เ็ กบ็ กดเพราะอดอยากเปน็ อาทติ ยแ แบบน้นั เราเอง จะลําบากเอานะ’ ประโยคนั้นมีความหมายโดยตรงวา นาจะยอมสง
สว ยใหเขาทุกวนั ยังดีกวา ตองรบั ศกึ หนกั ท้งั คืนในวันเขา หอน่ัน แหละ ก็ยงั ดีท่เี ขาเพลาๆ คาํ พูดหามๆ แบบผชู ายลงมาบา งยามท่ไี ม ไดอยูบ นเตยี งสองตอสอง ‘คณุ ก็ตอ งเหน็ ใจพรายบา งสิคะ’ ‘เรานั่นแหละท่ไี มเหน็ ใจพี่ ’ บอกอยางน้ันแลว หนุมตวั โตก็ ทําทางอนตบุ฿ ปุอง อยูอ อฟฟิซกไ็ มยอมพูดกบั เธอสกั กค่ี ํา แมจ ะ รับประทานอาหารกลาง วันดวยกนั แตร งุ พรายไมเ ดือดรอนยงั คงเอาใจเขาสมาํ่ เสมอ ตามปกติ เธอเรียนรูเดสมอนดแในฐานะของคนรกั มาไดพกั ใหญจนเริม่ ปรบั ตัวเขา หาเขาไดมาก จนกลา ถามสง่ิ ทเี่ คยสงสัยเกอื บทุกอยาง ภาพวาดของท้ังคทู เ่ี คยวาดดวยฝีมอื ของจติ รกรขา งถนน ถกู นํา ใสกรอบอยา งวิจิตร และแขวนไวใ นหอ งทํางานสว นตวั ของเดสม อนดแท่บี า น ‘เขาบอกพรายวา คุณรักพรายตัง้ แตต อนนนั้ แตพรายไมเ ชอ่ื ’ สาวนอ ยเงยหนาขึน้ มองวาทเี่ จา บา วหลงั มองภาพนั้นอยางชนื่ ชม ‘ไปถามใครในบา นเขากร็ กู นั ทัง้ น้ัน ขนาดเบร็ตกับเชสยังรเู ลย’ ‘คุณไมเ ห็นบอกวา ลีฟวีกบั เบร็ตเปน็ แฟนกนั ’ เธออดตอ วาไม ได ‘นึกวาเราจะรอู ยูแลว เขามาหากนั ท่อี อฟฟิซออกจะบอย กพ็ ่ี บอกไปแลว นี่วาโอลเิ วยี เป็นแคเพ่อื น’
รุงพรายทาํ หนาเม่ือย กเ็ พราะเขามาหากนั บอยนั่นแหละ วนั หนง่ึ เมื่อเธอพรวดพราดเขา ไปหาเบร็ตตอนเทีย่ งเพ่ือถามเรือ่ งงาน เพราะรวู า เขาอยูใ นหอ ง เลยเห็นคนู ้ผี ละออกจากกันอยา งออยอิ่ง เบรต็ หนาแดงนดิ ๆ สวนโอลเิ วยี หวั เราะเพราะเธอทําหนา เหวอ บอรดแ บริหารสูงสดุ ของคงิ คอรแปซึ่งเปน็ ผูชายตัวใหญห นา นง่ิ ใน เวลางานจนทาํ ใหห ลายคนเกรงขามน้ัน สามารถแปลงรา งเปน็ ทัง้ นกั รักผูทรงเสนหแ ขเี้ ลน ซึ่งทาํ ใหเธอแทบสาํ ลกั ความสขุ ตาย เปน็ จอม บงการบนเตยี งนอน และเปน็ ผชู ายขี้ออ นท่ีตองการความเอาใจใส เตม็ รอ ยจากเธอเสมอ เขายังเป็นผชู ายมีเมตตาคนเดมิ ซึ่งเหน็ อกเห็นใจและใสใ จเกือบ ทุกรายละเอียดในชวี ิตของเธอแมจ ะไมไ ดพูดออกมา เธอรกั ทุกอยา งท่เี ปน็ เขา ชอบยามทช่ี ายหนมุ นอนหนนุ ตักให เธออานขา วหรอื หนงั สือใหฟงั ยามที่ทัง้ คูเยา แหยก ันในโต฿ะอาหาร เดนิ เลน หรือออกกําลังกายและทาํ กิจกรรมอน่ื รวมกนั มากมาย แม กระทัง่ การนงั่ เงยี บๆ ในมมุ ใครมุมมนั ตา งคนตางทํากิจกรรมท่ี ตวั เองชอบก็ไมเ คยนา เบือ่ บางครัง้ สาวนอยเอางานกลับมาทาํ ทบี่ า นและกม หนากม ตาอยู กับ โนตบ฿ุกเพอ่ื เคลยี รงแ านใหเ สรจ็ เงยหนาข้นึ จะเห็นสายตารอนรมุ ทม่ี องมา และถาเธอเผลอเขาเมื่อไหร พอพยัคฆแรายกจ็ ะเย้อื งยา ง เขา หา แยงอปุ กรณแการทาํ งานออกแลว รกั เธออยา งถ่ถี วนจนเธออิ่ม
เอมแทบขยบั นิว้ ไมไดนนั่ แหละ เขาถึงจะพอใจ “ทาํ หนา เหมอเชยี ว อยูก ับเพอื่ นใจกล็ อยไปหาคนอน่ื ” เสยี ง แซวของพลอยนภัสทาํ ใหสาวนอยทกี่ าํ ลงั ฝนั หวานสะดุง และย้มิ แหย รีบกอดแขนเพื่อนรกั แนนซุกหวั กับบาบอบบางของอกี ฝุายอยา งออด ออ น “ไมใชซ ะหนอย แคคิดวาพลอยมาอาทติ ยแหนง่ึ เราจะทาํ อะไร กันดี” “อาจจะกลบั กอนก็ไดน ะ ถา ไมม ีอะไร ฉันเพงิ่ เรม่ิ งานไมนาน แตลาเสียเยอะแยะขนาดนี้ ขืนเปน็ ทอี่ ืน่ เขาคงยื่นใบลาออกใหน าน แลว” “หยู พ่ีไมยอมใหเ ธอกลับเรว็ หรอก เผลอๆ จะดึงใหอยูต อแลว ไลอ อกเอง เธอจะไดแตงงานเสยี ที” “ทําไมเธอคดิ วา เขาอยากแตง งานละ ” พลอยนภสั ถามอยาง ระมัดระวงั ไมทําเสยี งใหเ หมือนสนใจมากนัก “ก็...” รงุ พรายทาํ ทาจะตอบแตกลบั ชะงกั แลวเสหวั เราะแทน “ใหพ ี่ตอบเองก็แลว กนั เดี๋ยวจะกลายเปน็ วา ฉันยงุ ไมเ ขา เรื่อง มา เถอะ ฉันจอดรถไวด า นโนน” คฤหาสนแของตระกลู คงิ เคยไดล งนิตยสารสกั ครงั้ หรือสองครงั้ เพราะเจา ของบานยอมใจออ นใหส ื่อเขามาถา ยภาพไดโ ดยไมม ี เจา ของบา นรวมเฟรม แตน่ันก็เมื่อนานมาแลวต้งั แตสมยั ประธานคิง คอรแปคนเดมิ ยงั เป็นหนมุ ดีทร่ี งุ พรายมภี าพเกบ็ ไวและชอบเอามานงั่
ดูเลน หญิงสาวเลยมโี อกาสไดเ หน็ ดวยและไมแปลกตากับสถานที่ มากนัก คฤหาสนแมกี ารตอเตมิ จากภาพทเ่ี ธอเคยเหน็ และจัดสวนใหม แตโ ทนสีคลา ยในภาพทย่ี งั คลาสสกิ งดงามทา ทายกาลเวลาเพราะได รับการดูแลเป็นอยา งดี รงุ พรายเลา จอยๆ ตัง้ แตก อ นเลีย้ วเขาประตู ใหฟ ังเก่ยี วกบั เพื่อนบานทอี่ ยูล ะแวกเดียวกัน รวมถึงสมาชิกทอ่ี ยู อาศัยภายในบา นใหเ ธอฟังไมหยดุ ปาก “ความจรงิ แลวมนั จะมสี องปกี พอกบั แมอ ยตู รงกลาง ปีกขวา เปน็ ของเดส ปกี ซายเปน็ ของพีไ่ รอัน เผื่อใครมีครอบครัวแลว อยาก ไดความเป็นสว นตัว แตตอนนีท้ กุ คนอยูรวมกับพอ แมหมด มไี ปอยู ฝัง่ ตวั เองบางกเ็ ฉพาะชว งที่อยากปลกี วเิ วก บางคร้งั เควนิ กบั ไลแลค กม็ าพักดว ย ดานหลังเปน็ ...” รงุ พรายอธิบายไมห ยดุ ปาก ขับรถคลานเขา ไปในท่จี อดรถแลว เปิดกระโปรงหลงั ชวยเธอยกกระเปาออกมา โบกมอื ใหบ อดกี ารแดใน กลอ งวงจรปดิ วา ไมตอ งการความชวยเหลือ “เมอ่ื กอ นท่นี มี่ บี อดกี ารแดมากกวานี้ แตหลงั จากเกิดเรอื่ งท่ีเคย มคี นรายบกุ เขามาในบา นแลว เควนิ กอ็ อกแบบระบบรักษาความ ปลอดภัยใหใหม ตอนน้เี ลยมีบอดีการดแ ประจาํ กะละสองคน” สองสาวเขา ไปในบา นซึ่งมีพอ แมของคแู ฝดรออยูแ ลว พลอย นภสั เกร็งนดิ ๆ เม่ือสายตาคมกลาของมสิ เตอรแคงิ ผูพ อ มองมา ไม แปลกใจเลยวา คูแฝดไดบคุ ลิกลักษณะและใบหนาคมสนั มาจากใคร
ในเม่ือพอ กับลกู คลายกันขนาดน้ัน เดวดิ กบั พชิ ญแสินีใหก ารตอนรับเธอดวยการชวนพดู คุยอยาง เปน็ กนั เอง ครึง่ ช่วั โมงตอมาก็ปลอยใหร งุ พรายพาเธอเขา ที่พักซ่ึงจัด เอาไวใ ห “หนา หนซู ีด คงเดินทางมาเหนื่อย ไปอาบนาํ้ ซะกอ นแลว คอย มาทานอาหารเย็นดวยกันนะจะ฿ หรือจะยกไปใหที่หองก็ไดนะ ไม ตอ งเกรงใจ” “ขอบคุณคะ ฮนั น่ี พลอยไมเหนอ่ื ยมาก ลงมาทานดว ยกันดี กวา คะ” “ตามใจจะ เดสกลบั มาแลว สงสยั กาํ ลงั อาบนาํ้ อยู สว นไรอัน บนิ ไป ชคิ าโกกลบั มาพรงุ น้ี เหน็ วางานดวนเลยไมทันไดบ อกหนูเอา ไวเพราะบินไปตอนท่หี นูกําลังเดนิ ทางมาพอดี” มาดามคิงลกุ ข้นึ เดิน ไปสงเธอข้นึ หองกบั รงุ พรายอยา งเป็นกนั เอง และอธิบายเหตุผลที่ พลอยนภสั ไมเ ห็นชายหนุม ไปรับท่สี นามบิน ไมน านหญงิ สาวก็ไดใชเ วลาสว นตวั ในหองพักแสนสบาย ตอน แรกอยากแชนํา้ อนุ เพราะอา งนา นอนอาบเหลอื เกนิ แตค ดิ วาจะเสีย เวลานานเกนิ ไปเลยตดั ใจอาบฝกั บัวแทน เปลี่ยนเสอ้ื ผา เปน็ ชุดอยู กบั บา นแบบสุภาพดวยกระโปรงเสมอเขา สโี อลดโแ รสอวดผิวซ่ึงเปลง ปลง่ั ขน้ึ มานดิ ๆ เพราะการตงั้ ครรภแแลว เดินลงไปที่หอ งอาหารซง่ึ รงุ พรายบอกเอาไวต ้งั แตแรก คราวน้เี ธอคยุ กบั คนในครอบครัวของเขาไดสนทิ สนมขึน้ แม
เดวิดจะพดู ไมมากนกั แตมีรอยยม้ิ บางๆ ตดิ รมิ ฝีปากเสมอ พลอย นภสั สังเกตวาพอของคูแฝดมักจะทอดสายตามองภรรยาของตนดวย ความเอ็นดู มบี างคร้งั ทีท่ งั้ คสู บตากันแลวเธอยงั เขินแทน ไมน า เชื่อ วา ท้งั คูจะรวมชีวิตกนั มาแลว กวา สามสบิ ปี เวลาบนโต฿ะอาหารยืดเยื้อไปเปน็ เกือบสองช่วั โมงเพราะติดคุย มากกวา จากนน้ั จึงยา ยไปยงั หองนง่ั เลน ซงึ่ รงุ พรายทําหนา ทีผ่ สม เครอ่ื งดืม่ ใหทกุ คนไดค ลอ งแคลว กอ นจะมานงั่ ลงขางเธอพรอมกบั ยืน่ แกวไวนใแ ห “ขอบใจจะ ” “ไวนแปนี อ้ี รอยนะ เป็นของบรษิ ัทในเครือทค่ี ุณพอ มีหุนสวนที่ โซโนมา แคลิฟอรแเนีย เธอลองชิมดสู ิ” รุงพรายโฆษณา หญิงสาวที่ มกั จะชอบจบิ ไวนแเลนนิดหนอ ย เพราะดืม่ มากแลวจะเมาเพีย้ นๆ เลยยกขึน้ ดมกอ นเพ่อื ละเลยี ดกลิน่ อยา งถูกใจ แตอยูๆ ก็ยกมือขน้ึ กมุ ทองทาํ หนา ยงุ ก็ตง้ั แตรวู าตวั เองตง้ั ครรภแแมคนอ่ืนจะไมรดู ว ย พลอยนภัสก็ ระมดั ระวังเรือ่ งอาหารการกนิ ตลอด บางอยางเธอไดก ลิ่นแลวแพ จนตองแอบลกุ เขาครวั แตเ ชาเพอ่ื ปง้ิ ขนมปงั มาแทะเลนกอ นเวลา อาหาร ดมื่ นมสด งดกาแฟและเคร่ืองดืม่ ทม่ี ีสว นผสมของ แอลกอฮอลแทกุ ชนิดโดยสนิ้ เชิง แถมยังปั่นนา้ํ ผกั ผสมผลไมสดด่มื วัน ละสองแกวเป็นประจาํ ทุกวนั แมจะยงั อายุนอ ย แตเมื่อรตู วั วากําลังจะเป็นแมคน
สัญชาตญาณธรรมชาตใิ นตัวเธอกบ็ อกใหท าํ ทกุ อยา งที่เป็น ประโยชนแแกลูกนอ ยท่ีกาํ ลงั จะเกิดมา หญงิ สาวย่งิ รูส ึกรักแมมากขน้ึ เพราะเขา ใจอยา งถอ งแทแ ลว วา ทา น รสู ึกอยา งไรตอนทีม่ ีเธอ “ไมอ รอยเหรอ” รงุ พรายชะโงกหนา มาถาม เมื่อเห็นเพือ่ นจิบ นาํ้ สแี ดงเขา ไปแคนิดเดียวแลววางลง “หอม รสดมี ากจะ แตส งสยั วาฉันจะอิ่มขา วมากไปหนอ ย” “หนูพลอยเหมอื นจะมีน้าํ มีนวลข้นึ มาหนอยใชม้ัยจะ฿ ” พชิ ญแ สนิ ถี าม คนถกู มองชักเริ่มรอ นตวั ยมิ้ แหย “ฮันน่ีจะบอกวา หนูอวนขนึ้ หรอื เปลาคะ” “โอ฿ย อว นอะไรกนั ละ สาวๆ สมยั นีบ้ างครงั้ กไ็ ดเอ็ตจนเกนิ งาม หนูแคด เู ปลง ปลัง่ ข้นึ มาหนอยแตดสู วยกวาเดิมเสียอกี แบบนเ้ี พ่ิมขึ้น ไดอ กี หลายกิโลก็ยังสวย อยา ไปไดเอ็ตเชียวนะ” “กลัวลูกชายจะเขมอื บไมเ ตม็ คาํ หรอื ไงจะ฿ ” คนเป็นพอแซว ภรรยาและหวั เราะหึๆ ในลาํ คอพรอมฝาแฝดคนโต เลยโดนพชิ ญแสนิ ี บดิ เนื้อตรงบ้นั เอวจนเดวิดรอ งอู สว นพลอยนภสั แกมแดงจัด “นองพลอยเป็นผูหญงิ พดู อะไรกค็ ดิ หนอ ยสคิ ะ คนไทยเขาไม พดู เลน เร่ืองทาํ นองนีก้ ันหรอก” อบรมสามีเสร็จกห็ นั มาหาเธอ “หนู อยาถอื สาพอเขาเลยนะ” “ไมเ ลยคะ ฮันน่ี”
วงสนทนาในคืนน้ันจบลงคอนขา งดึกโดยท่ีพลอยนภัสยอมจิบ ไวนแจนหมดแกว แอบปลอบลูกในใจวาอยา เพ่งิ เมา แตก ็นน่ั แหละ เธอคอออ นจะตาย พอขึ้นมาแปรงฟันลา งหนาก็ลม ตัวลงนอนหลบั สนทิ โดยไมฝ ันอะไรแมแตน ิดเดียว หญงิ สาวตืน่ ข้นึ มาเพราะรสู ึกเหมอื นมีขนอะไรแข็งๆ มาซกุ ไซ บริเวณใบหนา เลยสะบัดหนีอยา งรําคาญแลว พลกิ ตัวนอนควํ่าเพราะ หนังตายงั หนักอ้งึ ไมห าย แตกลับลืมตาโพลงในเวลาตอ มาเมื่อรูส ึก ถึงอะไรบางอยางนมุ รอ นลากไลต ามนอ งและขาออ นท่ีกระโปรง ถลกขน้ึ มาสงู พรอ มกับทบ่ี ั้นทาย ถกู ขยุม เต็มมอื พลอยนภัสรองอทุ าน พลิกตวั หงายขึน้ มา ตืน่ เต็มตาในทันที “ไรอนั ” “ขีเ้ ซาจริง นี่มนั จะสิบโมงแลว แมเลยใหมาปลุก กลวั วา จะไม สบายหรอื เปน็ อะไรไป” “ตาย สายขนาดนี้แลวเหรอคะ ปกติฉนั ต่ืนเชา เลยไมไดตั้ง นาฬิกาปลุกเอาไว” “ไมเปน็ ไร แมเ ขาใจวา พลอยเจต็ แล็ก คิดถงึ ผมหรือเปลา” เขาถามเสียงนุมพรานดิ ๆ เคล่อื นกายใหญขึน้ ทาบทบั รางนุม นม่ิ โดยเทาขอ ศอกกํายาํ รองรับน้ําหนกั ตัวเองไวขา งศีรษะของเธอ ใบหนาอยใู กลกนั นิดเดียวจนหวั ใจของหญงิ สาวเตน ระทึก มน่ั ใจวา เขาจะตองรูส กึ ถึงความผดิ ปกตแิ น
“ออกไปกอนคะ ยังไมแ ปรงฟันเลย” “บอกมากอนสิ วาคดิ ถึงไหม” เขากมลงเคลาเคลียริมฝปี ากอ่มิ สีระเรื่อจนคนที่ใจหวามไหวลืมตวั เผยอปากรบั ปากอุน รอนกรุน กลน่ิ สะอาดของผชู ายจงึ ปดิ ทับลงมาอยา งไดท ี ปลายล้ินซอกซอน สํารวจโพรงปากนมุ ละมุนหอมหวานอยา งไดใ จเมื่อเธอยอมจูบตอบ ยกทอนแขนเรียวขนึ้ โอบรอบลําคอแกรง หนุมสาวคราง พลิกรางไปมาบนเตยี งเพอื่ ผลดั กันรกุ และรับ จูบตอบกันและกนั อยางคลง่ั ไคลราวกบั จะไมม วี นั พรุงนี้ รสสัมผสั ที่ ไดรับทําเอาเธอแทบละลายไปทั้งตวั ผิวกายซา นระรกิ ต่ืนตัวรนุ แรง กบั ทุกการเฟูนฟอนเสยี ดสี ไมรูตัวสกั นิดวา กําลังจะไปไกลเกินไปเมอ่ื ชดุ กระโปรงถกู เลื่อนลงมา และทรวงอวบอ่ิมสมบูรณขแ ้ึนมานิดถกู มือ ใหญกอบกมุ เอาไวเ พราะเธอไมไดใสบราเซยี รนแ อน “คัพเคก ทําไมถงึ สวยขึ้นอยา งน้เี น่ีย” “ออื ...” เธอซอนนว้ิ มอื เขา ในเสนผมดาํ สนิท ดันใหเขาเคล่อื น ตํา่ ลง ดว ยสญั ชาตญาณเรยี กรองบางสง่ิ ทมี่ ากกวา พลางหลบั ตาหอ ปากเหมอื นดอกไมตูม เปลง เสียงครางออกมาเหมือนจะยัว่ ให อารมณแหนุมถูกกระตุนเต็มท่เี พราะการตอบสนองอนั รอนแรงแบบ ไมเหนย่ี วรง้ั ราวกบั วารา งกายของเธอไวตอ สัมผัสมากขนึ้ และควบคุม ตวั เองไดยากขน้ึ จนเกอื บไมเหลอื การตอตา นทเ่ี คยมี แคเขาแตะตอ ง
เซลลแประสาททุกจุดบนรางกายก็ตื่นตัว ผวิ เนือ้ ลกุ เปน็ ไฟดวยความ กระสนั ซา น และเมื่อใบหนา คมคายลดลงไปคลกุ เคลาดอกบวั ตมู ครอบครองปลายยอดไวใ นอุง ปากรอ นระอุ ตวัดล้นิ ไลเ ลียโดยรอบวง ถันสชี มพูออน ขบกดั ปลายยอดพอเจ็บๆ รางอรชรก็แอน ขึ้น ปลอ ย ใหไ ฟสวาทกระพือโหมทว มรางของทงั้ คู มืออกี ขา งของเขาเลอ่ื นลบู จากขอ พับดา นในสงู ขน้ึ เร่ือยๆ แลว กระชากชนั้ ในบอบบางของเธอลงมาตามเรยี วขาจนไดยินเสียงฉกี ขาด แตเวลาน้นั ไมม ใี ครสนใจ รางใหญยดื ตัวขน้ึ ดึงเสือ้ ยืดออกทาง หัวแลวโยนทิง้ ลงมอื ปลดเขม็ ขัดเพยี งเพอื่ ใหทอ นลํามโหฬารระอุ รอ นเป็นอสิ ระ พรบิ ตาตอมากระโปรงบานก็ถูกตลบขึน้ มาถึงหนา ทอ งเนยี น ละเอียด ตาสีสนมิ เหลก็ เปน็ มนั วับกม ลงมองสะโพกกลมมนหนั่น แนน ย่ัวใจ ตรึงบั้นทายของเธอไวพ ลางเพงพศิ ความงามแสนเซ็กซี่ที่ มองดว ยตากร็ ูว าพรอมรับเขาแลว คนทีร่ อไมไหวเพราะความ กระหายหวิ เกนิ พกิ ดั จงึ เคลือ่ นความรอ นผาวใหญลํ่าเขาประชดิ กด จวงลึกครอบครองเธอมดิ ดาม ความเสยี วสุดสะทานใจบังเกดิ ขนึ้ หลังจากนัน้ บทรักของเขา แทบไรค วามนุมนวล แตเธอกไ็ มเ ห็นจะสนสักนิดเมอื่ ตอบสนองกลับ อยา งอาจหาญย่ิงกวา ทเี่ คยเปน็ สองรางเกาะเก่ยี วกันเอาไวเ มอื่ ตาง คนตางลมื ตัวไปกบั พายุสวาทท่ีแผดเผาพวกเขาจนแทบมอดไหม
รา งใหญสอดเสียบ โยกถอน ลบู ไลทุกๆ อณเู นอ้ื แสนนมุ ดื่มด่ําชื่น ชมกบั รสและสมั ผัสแสนวิเศษท่ไี ดรบั จากเธอจนลืมวนั เวลา พลอยนภัสรสู ึกเหมือนฟูาครนั่ คร้นื คะนองอยเู บื้องนอก เธอหู ออ้ื ตาลาย รับรแู ตเ พยี งเขา และกายแกรงรอนผะผาวแข็งกระดา ง ท่เี ขา กันไดอยางเหมาะเจาะกับความนมุ นวลโคงเวาของตน ยามท่ีเขาโอบกอดและโจนจวงลงมา รางเลก็ แทบจะจมหายไป กับท่ีนอนและแผนอกกวาง มอื เรยี วโอบรัด ขยํ้ากลามเนื้อแนน บาง ครง้ั ขว นเอาเจบ็ ๆ จนทิ้งรอยแดงไวม ากมายเม่อื เขากระทุงกายเขา หาอยางเรารอ น โลกรอบกายระเบิดพรา งพรายกบั ลีลารกั สุดทายเม่ือเขาจัดทา ใหเ ธอคุกเขา พาดทอ นขาขางหนง่ึ ไวบ นทอ นแขนกาํ ยําแขง็ แรง เหลอื เชอื่ แลว โยกคลึงสเู ธออยา งเมามัน มอื อกี ขางโอบอุมประคอง ฟอนเฟูนปทุมถนั แสนสวยพลางขบกดั ตนคอออนนมุ อยา งมนั เขย้ี ว เมอื่ ขบั เคลอื่ นรา งบกุ รุกเธอ ความเกษมสันตทแ ี่ไดรับมากมายเหลอื คณานบั จนเธอคดิ วาอาจลืมหายใจและตายเอาไดงา ยๆ เพราะบท รกั อนั ดเุ ดือด คลื่นไคลแมก็ ซพแ งุ สูงลบิ เลนงานพวกเขาท้งั คูจนหนามดื สาด กระแทกความอ่มิ เอมสุขสมเขา หาจนเกือบรบั ไมไ หว รา งใหญส่นั สะทา นบดเบียดแนบแนน กับแผนหลังชื้นเหงื่อของเธอ มอื บีบเคลน ทรวงผงาดอวดตัวและกุมเอาไวแ นนเม่ือเสยี งคาํ รามตํา่ แนบอยหู ลงั
ใบหูของเธอขณะทปี่ ลดปลอยเช้ือพนั ธอแุ อกมาจนเออทน “สุดยอดจริงๆ ผมมคี วามสขุ จนแทบสาํ ลัก คณุ นี่เป็นนางยวั่ ของแทเ ลยนะ คพั เคก ” เขาเอยี งหัวมาดานขา ง พลิกใบหนา เรียวไดรปู ขน้ึ รบั แลว ทาบ ทับรมิ ฝีปากประกบจูบ ดม่ื ลมิ้ ชิมรสหวานชนื้ จากเรยี วปากอ่มิ ระเรอื่ อกี เน่ินนานจนพอใจจึงยอมถอนจบู ออก ไรอันท้งิ รางใหญลงบน เตยี งโดยรั้งเธอขึน้ ทาบทับอยดู า นบน หวั ใจเตนกระหนํ่าแขงกนั บง บอกถงึ ความตนื่ เตนถึงขดี สุดเปน็ เวลาครูใหญก วา จะบรรเทาลง “ดใี ชไ หม” เสยี งหา วถามอยูข า งหเู ม่ือเธอเงยี บไปเหมือนจะ หลับ พลอยนภสั จึงสะดุง ขึ้น ชะโงกหนามองเขานิดเดียวแลว ปราย ตาไปทางอน่ื เพราะไมอ าจสสู ายตาคมกลาลกึ ซ้ึงคูนไ้ี ด คําวา ‘ดี’ นยิ ามสง่ิ ทเ่ี พงิ่ เกดิ ข้นึ ไดไ มใกลเคียงความจริงเลยสัก นิด ตอง ‘มหศั จรรยแ เหลือเช่ือ’ อะไรทํานองนน้ั จะเหมาะกวา หญิงสาวลดมือลงดึงเสือ้ ท่ตี กลงไปขยมุ อยูบ นเอวขึน้ มาใสด ว ย ความขดั เขนิ จนคนมองยิม้ พราย ชายหนุม สอดมือรองแขนใตหวั มอง เธอจดั การความเรยี บรอ ยใหตัวเองอยา งเพลิดเพลิน “พลอยสวยข้นึ ย่งิ กวา เดิม ทงั้ ที่ตอนแรกกท็ ําใหผมแทบลมื หายใจอยูแลว” คําชมนนั้ ทาํ ใหห ัวใจของพลอยนภัสเตน ระรัวดว ยความปลมื้ เปรม อยากบอกวา เขาก็หลอ มากเหมือนกันแมจะดูซูบลงนิดๆ “ขอบคุณคะ งานคุณหนักมากเหรอคะ คุณดผู อมลง” “ก็พอตวั กลวั จะหยดุ ฉลองงานแตง เดสไดไ มค รบสามวันเลย
ตอ งเรง งานหนอ ย” คนฟังพยกั หนารบั แปลบปลาบในใจเล็กๆ “ฉนั ไปอาบนํ้ากอน นะ” “ผมชวย” “ไมเ ปน็ ไรคะ” หญิงสาวกา วลงจากเตยี งดวยกระโปรงที่ยบั ยุง ผมเผายุง เหยิงเตม็ แผนหลงั เธอกม ลงเก็บช้ินเล็กทต่ี กอยูขางเตยี ง แลวเอามือขย้าํ ไวอ ยางเสยี ดายเมื่อเหน็ สภาพ “ผมหิวพลอยมากไปหนอ ย ขอโทษนะจ฿ะ แลว จะซือ้ ใหมใหย ก โหล” “ไมเป็นไรคะ ” เธอพึมพาํ บอกแทบไมม เี สยี ง หยิบเสอื้ ยืดของ เขาขึน้ มาสลัดๆ วางพาดคืนใหช ายหนมุ อยา งเรยี บรอยบนเตยี ง และ สายตาเจา กรรมก็ยงั อตุ สาหปแ รายไปเหน็ ทอ นลางไมเ รียบรอ ยของ เขาเขา ตาเลยเบิกโพลงขึน้ พรอ มสะบดั หนาหนดี ว ยความอายจดั กระทัง่ เสยี งหัวเราะชอบใจดังข้นึ เพราะมองเธออยตู ลอดจนสังเกต เห็นวา เธออายอะไร “มนั เปน็ ธรรมชาตินะ คพั เคก พลอยตองภมู ิใจนะเพราะผมไม เคยพรอมเร็วขนาดนีก้ ับใครเสียที” ตาสนี ํา้ ผ้งึ ตวัดมองคนพดู อยางหม่ันไสป นความรสู กึ บางอยางที่ ใกลเ คยี งกบั ความหงึ หวง หนั หลงั จะเดนิ เขา หองน้าํ เม่ือชายหนมุ ลุก ข้ึนจาก เตียง ถอดกางเกงออกแบบเยย ฟาู ทาดนิ แลวเดินโทงๆ ตามเธอ
เขา มา “เดี๋ยว!” หญงิ สาวยกมือสองขางขนึ้ ในปางหา มญาติ “คณุ จะ ไปไหน” “ก็อาบนํา้ กับพลอยนะ สิ” “ฉันอยากอาบคนเดยี ว ไมคุนนะ คะ ” “ถา วนั นไ้ี มฝ ึกแลวเม่ือไหรจะคุน ละ ท่ีรกั ” “คณุ คิดวา เราจะไดอ ยูด ว ยกันนานจนคุนเคยเชียวเหรอคะ ” เธอเอยปากถามออกไปอยา งขลาดๆ เพอื่ โยนหินถามทาง แตค วาม ต่นื เตน ทาํ ใหเสยี งนน้ั สะบัดนิดๆ เหมอื นไมพ อใจ ทาํ เอาหนุมหลอ กมลงขมวดคว้ิ มอง “พดู อยา งนี้หมายความวา ยงั ไง” “ก็...” หมายความอยางที่พดู นะ สิ คนโงเงา เอย฿ ! ตั้งแตท่ี ทะเลาะกันคราวน้นั เขาก็ไมเคยบอกรกั เธออีกสกั ที แมจ ะโทรหา เกือบทกุ วนั ก็ถามเรือ่ งทัว่ ไป หรอื ความคืบหนา ของคดี เรื่องคนใน บานของเธอ เลา เรอื่ งกิจวตั รประจาํ วันของตนใหเ ธอฟัง และอยา ง มากก็ท้งิ ทา ยวา ‘คดิ ถงึ ผมบา งนะ คพั เคก ’ แคนั้นนะ มนั ไมพอหรอก เธอกาํ ลงั ทอ ง ตอ งอยากรวู าพอ ของลูกจะยินดีรบั ผดิ ชอบอยาก ไดลูกในทองของเธอดว ยเหมอื นกนั หรือเปลา ครนั้ จะใหถ ามออกมาตรงๆ กย็ งั หาจังหวะที่เหมาะสมไมไ ด ตา เรยี วรีเหลอื บขน้ึ มองเขาอยางอัดอ้นั พูดไมออก เลยกลายเป็นวา ไร
อันหนา ตงึ ข้นึ “อยาบอกนะ วา ทมี่ านคี่ ิดจะมาขอเลกิ กับผมดว ย ทง้ั ท่เี ราเพ่ิงเอากนั มันหยดเม่อื กน้ี ี้” คําหยาบเหลือรับทเ่ี ขาใช ทาํ ใหเธอหนา แดงจดั ดวยทัง้ อาย และโกรธ น่ยี ังไมร วมนัยดูถกู ท่ีวาเธอจะตัดสมั พันธทแ ั้งทีท่ ง้ั คเู พ่ิงรวม รกั กันอยางดูดดม่ื ราวกับเธอเปน็ ผูห ญงิ หิวเซก็ ซแ “พดู ใหด ีนะ จะ หยาบคายไปถงึ ไหน” “ทําไมจ฿ะ ไมเห็นพลอยจะบน ตอนท่ผี มแทบจะบา คลั่งในตวั คุณ” “คณุ มันผชู ายหยาบกระดา ง ไรมารยาทท่ีตีคาความสัมพันธแ เหลอื แคเ ซ็กซรแ ะดับลาง” หญงิ สาวตวาดใสห นา นาํ้ ตาคลอเพราะ อารมณทแ อ่ี อ นไหวแลว หนั หลงั เดินเร็วๆ เขา ไปในหอ งน้ําอยา งโมโห จัด ทิ้งใหคนถูกดา ยนื อึง้ กบั ทีอ่ ยชู ว่ั ครู กแ็ ตไ หนแตไ รมาเธอเป็นกุลสตรีทแ่ี ทบไมเ คยวาเขาแรงๆ สัก ครั้ง อยา งมากเวลาทโี่ มโหหรอื เถยี งไมไ ดก เ็ สไปพูดเร่อื งอน่ื หรอื งอน เขาดว ยการไมย อมพดู ดว ยเทาน้ัน ชายหนุมยกมือข้นึ เสยผมอยา งงงๆ พลอยนภัสดึงประตหู อ งนา้ํ ปิดไมเบานัก แลวหลบั หูหลบั ตา ถอดเสือ้ ผา โยนสงๆ ไวบ นเคานเแ ตอรแลางหนา แลว เดินไปนง่ั ในอาง อาบนํ้า เปดิ ใหน ํา้ ไหลพออุนกอนจะกม ลงซบหนา กับหัวเขา รองไห กระซกิ โดยไมร อใหน้ําเตม็ อาง “เฮ…” เสียงทุมออนๆ ท่ดี งั พรอมกบั มือซ่ึงแตะบนไหล ทําให
คนทีไ่ มช อบสะบดั สะบงิ้ กระชากตวั หนี เงยหนา ข้นึ มองเขาตาขวาง ท้งั ท่ีน้ําตาไหลเตม็ ใบหนามอมแมม “ออกไปนะ ฉนั อยากอยคู นเดียว” “จะไปไดยังไงในเมื่อพลอยเศราอยูอยางนี้” “ฉนั ไมไดเ ศรา ฉันโมโหเวย!” เธอปัดมือหนาทเ่ี ออื้ มมาจะลบู แกมท้ิง หนุมหลอ เลยถอนใจ เฮือกกาวลงมารวมอา งที่อาบไดสามคนสบายๆ กบั เธอด้อื ๆ ปดั ปอู ง ยือ้ ยุดกนั อยูไ มน านเขาก็กอดเธอจากดานหลังเอาไวจนได โดยท่ี หญิงสาวหอบหายใจดวยความโกรธ พยายามแกะมือแข็งเหมอื นคมี เหลก็ ออกอยางไมเป็นผลเลยบน พมึ “มอื คุณนะ หนาพอๆ กับหนา คณุ นน่ั แหละ ปลอยฉนั ไดแ ลว” ไรอันหัวเราะก฿าก สวมกอดเธอแนบแนนไมร ูสึกรูสากับคําบน วา พลางจบู ไหลเปลือยหนักๆ “งอนอะไรขนาดน้ี ถาผมนสิ ัยไมด ี พลอยก็สอนผมไดน่ี” “ฉันจะอาจเอ้ือมเอาอะไรไปส่งั สอนคนระดับคุณ ถาคณุ นกึ อยากจะพดู อะไรก็พดู โดยไมนกึ ถึงใจคนอน่ื วนั หนง่ึ คณุ จะไมดาฉัน วา เป็นโสเภณหี วิ เซก็ ซแท่คี ณุ อยากนอนดวยเม่อื ไหรก็ไดเ รอะ ” ปลอ ย อารมณแไปเตม็ ทเี่ สรจ็ พลอยนภสั ก็รสู กึ วา คนท่ีกอดเธอไวตวั แขง็ จน ใจสวนหน่งึ หายวาบ นึกกลวั วา เขาจะลุกหนีไป หากชายหนุม ผอ นคลายลงหลงั จากนั้นและถอนใจแผวเบา วาง คางหนกั อึง้ ลงกับบา บอบบางของเธอ “ยกโทษใหผมเถอะที่รัก ผม
ไมมวี นั วา พลอยแบบนั้น ผูชายเราอาจจะหยาบกระดางไปบา งตาม ประสา แตผ มไมมีวันดถู กู พลอย” “...” เธอใชค วามเงียบเป็นคําตอบ แตกําแพงของทิฐพิ ังทลาย ลงแลว ตง้ั แตเขาเอย คําขออภยั “เลิกงอนเถอะนะ คัพเคก เรามเี วลาดีๆ ดวยกันไมใ ชเหรอจ฿ะ ผมแคหงึ ที่พลอยพูดเหมือนเราจะไมไ ดอ ยดู ว ยกันอีก เหมือนผมเปน็ ตวั อะไรท่ไี มมคี วามหมายในชีวิตของพลอย\" คําสารภาพของเขาทาํ ใหคนฟงั หัวใจพองโต ถามกลับบา งเสยี ง ออนลงจนเกอื บเปน็ ออ นหวาน “แลว ฉันเป็นอะไรสําหรบั คุณละคะ” หนุมตวั ใหญเ งยี บไปนานจนพลอยนภัสใจเสยี แตส ดุ ทายเขาก็ ยอมตอบเสียงเหมือนไมเตม็ ใจนกั “เปน็ ผูห ญงิ ที่ทาํ ใหผมนอนไม หลับไดคร่ึงคอนคืนเพราะความคิดถึง เป็นหวงแทบขาดใจเวลาท่รี ูว า เธอตกอยใู นอนั ตราย กระวนกระวายจนแทบไมเ ปน็ อนั ทาํ งานทํา การเพราะไมไ ดเ จอกนั โมโหเวลาทเ่ี ธอไมสนใจไยดี หงึ หวงจนจะบา เวลาท่ีคิดวาจะมาใครมายงุ กบั เธอ..” หญิงสาวรีบหันไปประจันหนากับเขา ยกมอื เล็กข้ึนปดิ ปากได รูปท่ยี ังคงนยิ ามสถานะของเธอไมเ ลิก นัยนแตาเปน็ ประกายสดใส งดงามเหมอื นเฉดนํ้าผง้ึ อนั เลอคา ท่มี แี สงตกกระทบในองศาท่ี เหมาะสม ย่ิงเมือ่ เขายกมือทาบทบั หลงั มือขาว จบู อุงเนอื้ นม่ิ นมุ หนกั ๆ ก็ บังเกิดความอนุ ซานในชอ งอกเหมือนโดนอปั ดว ยสารเอ็นดอรแฟิน
เกินขนาด พานใหห วั ใจเตนระรวั แรง อปุ มาเหมือนไดกลน่ิ รสอนั หอมหวานกําจายอยูร อบตัว ปมิ่ วาไดเดินทอ งอยูในทิพยวมิ าน “ฉนั รักคณุ ” เธอบอกเสียงออ น แตหนักแนน นักในหขู องคนฟงั “ผมคลั่งคุณเลยละ มีความสุขไมม อี ะไรเทยี บเวลาทพ่ี ลอยเตม็ ใจใหผมรัก” “แลว นัน่ แปลวา รกั หรือเปลา คะ” “แปลวารกั มากจนขาดพลอยไมไ ด” “ถา อยางนน้ั คุณคงตอ งการลกู ของเรา” เธอบอกดวยนํ้าเสยี งมี ชัย ยมิ้ กวางนา รกั หัวใจพองโตเต็มที่ “มายละ ผมยังไมต อ งการสวนเกินทไี่ หนทง้ั นน้ั แหละ นอกจาก พลอย” “คณุ ไมช อบเดก็ เหรอคะ” ค้ิวไดรปู ขมวดอยางยุงยากใจ “ผมไมเคยคดิ ถงึ เร่ืองนน้ั มากอน” ไมอยากเลาใหเธอมองเขาไม ดีวา กอ นหนา นี้ถา ผูหญิงคนไหนมาพูดเร่ืองลกู แลว รับรองเลยวา เขาจะรีบถอยหางจากพวกเธอพนั ลี้ ตอ ใหใ ชส่งิ ปอู งกันก็ยังอดหวาด ผวาไมได ทา ยสดุ ก็ทาํ เนยี นเลิกรากนั ไปเพราะกลวั พลาด ... ก็ถาเผอื่ พวก เธอเกิดแอบเจาะถุงยางหวังจะหลอกลอเอาสเปริ มแ ของเขาไปเป็นตวั ประกันละ ! เด็กตัวเล็กๆ เหมอื นลกู ของเควินกบั ไลแลคตอนท่ีเกิดใหมๆ ยัง ตวั ยนนา เกลียดเหมอื นสตั วแประหลาด จบั แรงหนอ ยอาจจะทํา
กระดูกหักคามอื อะไรนดิ อะไรหนอ ยก็รอ งไห กินฉี่ข้เี ยย่ี วและหลับ อตุ ุมนั ทั้งวนั ชว งเดอื นแรกๆ นะเขาแคส องหนา ไปมองในคอกเด็กไม กลา แตะตองจนราชาวดถี ลึงตาใส หาวา เขารงั เกียจลูกของเธอ ‘โธ นองทง้ั คนผมจะรงั เกียจไดยงั ไงละ ไลแลค ผมแคก ลัวทาํ แกหลุดมือ’ พอโตข้ึนก็คอ ยยงั ช่วั สตั วปแ ระหลาดคอ ยเป็นผเู ปน็ คนพูดรู ภาษาข้นึ มาบา ง เขาถงึ ขนาดไปถามฮนั นว่ี า ตอนเป็นเด็กแมเล้ยี ง เขากับเดสยากหรือเปลา แมเขาย้มิ หวานเหมือนนางฟูาใจดียาม รําลกึ ถงึ ความหลงั ‘ชวงเดือนแรกๆ นะ แมก บั พอของลกู แทบไมไดห ลบั ไดนอน เพราะเราอยากเลย้ี งลกู เอง จา งแนนนม่ี าชว ยเป็นบางเวลาทที่ าํ ธรุ ะ สวนตวั บางหรือตอนที่พกั ผอ นไมพอบา งเทาน้นั แหละจะ เด็กแฝด นะ เขาวาสอ่ื ถงึ กันได พอคนหนึง่ รอ งอกี คนกร็ องตาม แทบจะ รอ งไห งอแง หวิ ขาว อฉึ ่พี รอ มกันจนพอของลกู นา้ํ หนักลด แมเ องก็ ตองหยุดทํางานเปน็ ปี หลังหกเดือนมาแลวถึงเคยมือแลว ปรับตัวได เลยไมคอยเหน่อื ยเทา ไหร’ แมเลาดวยทา ทางมีความสขุ แตเขานะ ขนลุกเชียวละ ฟังความอดทนอยา งทฮ่ี นั น่ีบอกแลว เขากบั เดสมอนดแถึงรกั แม ทนู หัวทนู เกลา ไมเ คยขดั ใจเธอหากไมจ าํ เป็น ความคิดของชายหนมุ ชะงักลงเพราะใบหนาเรยี วสวยที่อยูใกล กําลังเขมน มองมาอยา งกบั เขาทําอะไรผดิ ตา งกบั ใบหนาแหง ความ
สุขเมื่อครเู หมอื นฟาู กบั เหว “หอื ผมพูดอะไรผดิ ไปหรือเปลา” “บอกไวกอนนะ วา ฉันไมยอมเอาลกู ออกเดด็ ขาด ถา คณุ ไม อยากเล้ยี งฉนั จะเล้ียงของฉนั เอง” “โธ พูดอะไรอยา งนน้ั ละ คพั เคก ถาพลอยมลี กู ..” คาํ พดู ท่ลี ื่น ไหลหยดุ กึกเมือ่ เร่มิ เกต็ ในสง่ิ ท่ีเธอกาํ ลังบอก ถา พลอยนภสั ไมเ คยเห็นคนรักของตวั เองตกใจ เธอก็มีโอกาส เหน็ ในตอนนีเ้ องเม่อื สเี ลือดบนใบหนา คมสนั หายไปตอหนา ตอตา เขาจองเธอเหมอื นเป็นสิง่ มหัศจรรยแของโลกยคุ ใหมอันดับท่แี ปด อง้ึ ไปนานจนเธอจองตอบอยา งระมัดระวงั ไมก ลา พูดอะไร กอ นที่อยๆู สเี ลอื ดจะกลับมาคั่งจนโหนกแกมสูงเปน็ สีจดั “พลอยพดู เลนหรือเปลา จะ฿ ” นํ้าเสียงเขายงั สนั่ นดิ ๆ ดวยอีก แนะ พลอยนภสั เลยสายหวั ดกิ “เปลา คะ ฉนั ทอ งจะสามเดอื นแลว” “พลอยรูเร่อื งน้ีเมือ่ ไหร” “ก็สกั สามอาทิตยมแ าแลว ละ คะ ตอนแรกก็ไมรู แตเ มนสไแ มมา นานเลยสงสัย” “ทําไมเพง่ิ บอกผม” คราวน้ีเสียงถามเยน็ ขน้ึ มานิด นัยนแตาเร่มิ คุกรนุ ดว ยความไมพอใจ รูสกึ เหมอื นตวั เองเป็นไอง ั่งไรความ รบั ผิดชอบท่ีปลอ ยใหเมียทองโดยไมไดด แู ลแถมท้งิ เธอใหอ ยูคนละ
ทวปี “ถา บอกกอ นหนานี้ ฉนั กไ็ มเ ห็นอะไรดๆี อยา งน้นี ะ สคิ ะ ” พลอย นภสั ยม้ิ ยั่วทง้ั ทใ่ี จมาเป็นกอง เม่อื รูวาเขารกั แลว สิง่ อ่ืนก็แทบไมม คี วามหมาย ความหวาด ระแวง กังวลใจหรือขลาดกลวั ตอสิง่ ซึง่ ไมแ นน อนตางๆ ทเ่ี คยมีกอน หนาจางหายไปเกือบหมด เหลอื เพียงความสุข ความอบอนุ ม่นั คง และความไวเนือ้ เชือ่ ใจ การไดร กั และเป็นที่รักของใครสกั คน รวู าหวั ใจของเราสนทิ แนบเป็นดวงเดยี วกบั ใคร ... ยง่ิ ใหญเชนนีเ้ อง มนษุ ยแทุกผูท ี่แมตาง ฐานนั ดร ตา งสถานะทางสังคมและวัฒนธรรมความเชอื่ ก็คงรูสึกไม ตา งกับเธอนัก เมื่อมคี วามรักเปน็ เครือ่ งหลอ เล้ียง ตอ ใหรูว าอนาคตยังมสี ่ิงที่ ตอ งปรบั ตวั เขาหากันมากมาย อาจตองพานพบอุปสรรคขวากหนาม และปัญหาทค่ี าดไมถ ึงใหฟ ันฝุา แตเ ธอเชอ่ื มน่ั วาหากศรทั ธาในรัก แลว หวั ใจยอ มพรอมท่ีจะเปน็ ผูใ ห ใหความรกั ใหอ ภัย และใหความ เขาอกเขา ใจ ละวางทิฐทิ ีไ่ มจําเป็นของตน และประคบั ประคองรัก ใหย ่ังยืนยาวนาน “พลอยอยากแกลงผมใชไหม” “ใครจะทาํ อยา งนัน้ กับคุณไดละ คะ อยา งกับแกลง คณุ งายนกั นี่” หญิงสาวยม้ิ ตาหยี ยกมือขน้ึ บิดจมกู โดง เปน็ สนั ของพอคนตวั โต ดวยความมนั เข้ยี วจนเขาคาํ ราม ดึงเธอกายเกยบนตัก กอดรง้ั ลําตัว
บอบบางแนบรางแกรงและประทบั จูบรัญจวนใจใหเธออกี จนพลอย นภสั เกอื บหายใจไมทนั และเขาคงไมห ยุดถา นํา้ ไมเออ ลน ออกนอก อา ง “พอเถอะคะ” หญิงสาวบอกเสียงพรา ยกมือลูบแกมสาก ระคายอยางออนโยน “คุณรสู ึกยังไงบา งคะ เร่ืองลกู ” “ผม... ไมรสู ิ มนั ... บอกไมถ ูก” ไรอนั พยายามยกไมย กมือ อธิบาย แตส ุดทายกท็ ง้ิ ลงอยา งออนใจ มองเรยี วแกม ออนใสนารัก ตาเยิ้ม “แตมนั ไมใ ชค วามรูสึกทแี่ ยหรอกจะ แคน ึกวาเจา พวกนั้นมี สายเลือดครึ่งหน่งึ เป็น ของพลอย ของผูหญิงที่ผมรัก ผมกช็ กั ชอบพวกแกซะแลว ” “คุณจะตองเป็นพอทว่ี เิ ศษแน ขอบคุณทยี่ อมเปน็ พอของลูก ฉันนะคะ” หญิงสาวกม ลงกดจมูกโดงเลก็ บนแกมสากแรงๆ ยม้ิ พรายเมื่อเขาอายจนโหนกแกม เป็นสจี ดั ยกมือถหู ลงั ใบหเู ขนิ ๆ ดูนา รักชะมัด “ลูกของเราตางหาก... ผมรักพลอย แตง งานกนั นะ คพั เคก” “นึกวา จะไมข อซะแลวสคิ ะ” หญงิ สาวนา้ํ ตาซมึ ดว ยความต้ืนตันจนเขากมลงแนบหนาผาก กวา งของตนกบั หนา ผากโหนกนูนของเธอ ใชขอน้วิ ช้เี ชด็ นา้ํ ตาให อยางเอน็ ดู “จะไมขอไดย ังไง ผมส่ังทําแหวนตง้ั แตก ลับมา แตไอชา งฝมี ือดี คนน้ีดังมากตองจองคิวลว งหนากันเปน็ ปๆี จะเพม่ิ เงนิ ใหกไ็ มเ อาจน
แมต อ งไปขอรอ งดว ยตัวเอง เขาเลยยอมทาํ ให ถึงง้ันกต็ องรอตงั้ สาม เดอื น” “คุณคิดจะแตง งานกบั ฉนั ตง้ั แตต อนนนั้ จรงิ ๆ เหรอคะ” “ทาํ ไมถึงเช่อื ยากนัก ผมยังแสดงออกไมพ อรึวา แครพแ ลอยมาก ขนาดไหน” “ก็เราตางกันออก” พลอยนภัสวาเสยี งอบุ อิบ “ฉนั ไมแนใจวา คณุ แคอ ยากมเี ซก็ ซดแ ว ยหรือเปลา ” “เรม่ิ ตน กอ็ ยากแคนน้ั จรงิ ๆ ” หนุมหลอสารภาพหนา ตายไมม ี ความรูสึกผิด ทําเอาเธอหนา ตมู ตาสีสนมิ เหล็กเลยเปน็ ประกาย แพรวพราว “แตพลอยกย็ ดึ ผมไวซะอยหู มัด ตอนแรกคิดวา หลง เพราะติดใจสาวหุน ออ นแอน แตก ็ยงั เซก็ ซี่ขาดใจ ผิวนมุ เนยี นหอมตดิ จมกู แบบน้ี ยิง่ …” คาํ พดู ของเขาชะงักเพราะเธอเลือ่ นปากมาประกบปดิ ปากไดร ูป งามแลว ถอยหา งรวดเรว็ กอ นทช่ี ายหนุมจะทันมเี วลาสานตอ ตาคม ดเุ ลยมองอยา งเคอื งๆ “เดย๋ี วนร้ี ูจักยว่ั ใหอยากแลวใชไ หม” “คุณไมเหน็ ตอ งพูดละเอยี ดแบบนน้ั น่คี ะ” “ชมเมียตัวเองผดิ ตรงไหน” สดุ หลอ ทาํ หนา เหวอ “เป็นผหู ญิง อื่นเขา กค็ งชอบกันทัง้ น้ัน” “กไ็ มใ ชไมช อบซะหนอย” พลอยนภสั บิดจมูกโดงอกี หน “แต
ไมเ หน็ ตอ งบรรยายเสยี ละเอียดลออลามกแบบนน้ั ” “ลามกเฉพาะเวลาอยกู บั พลอย รไู หมวาพลอยปั่นหัวผมได งายๆ แคพดู ลามกบา งนิดหนอยเวลาอยกู ันสองตอสองผมกต็ ่นื เตน จนสไู มถอยแน” คนลามกเปดิ คลาสสอนอยา งใจดี “ทาํ นองวา พลอยชอบใหผ ม ทาํ อะไรให แบบนด้ี หี รอื เปลา แลว ผมก็บอกวา ผมชอบยังไง อยากให พลอยเอาใจแบบไหน คนรกั กนั ก็ตอ งทําแบบนี้ละ ท่รี ัก” “เชน วา... คุณเออ ... มาก แลวยังเกงมากดวย เวลาท่คี ุณมาอยู ในตวั ฉัน มนั วเิ ศษสุดๆ ฉันรสู ึกเหมอื นจะหายใจไมออกเพราะเออ ... มันแนน ไปหมด ท้งั เจบ็ ทงั้ ... จะขาดใจเสยี ใหไ ด” คนบรรยายหนา แดงจดั บางทกี ็ขามเสยี ด้อื ๆ หรอื กมลงกระซิบ แนบหูเขาอยางกเากนั่ “แตฉนั ก็รกั ความรูส ึกแบบนัน้ อยากใหค ณุ ... บา คลัง่ อยใู นตวั ฉนั คะที่รัก...” ไรอนั ขบกรามแนน โหนกแกม เปน็ สจี ัดเมอ่ื เอียงหฟู ังแมค ุณ ทูนหวั บรรยายเสยี เหน็ ภาพชดั อยางกับนั่งอยใู นโรงหนังสม่ี ิติ ตาเธอ ฉาํ่ เยมิ้ จองเขาตอนทพี่ ดู พลางเลียริมฝปี ากอิ่มแดงอยางไมแนใ จ และเสหลบอยางเอยี งอายในบางครง้ั เหมือนรวู า ปฏกิ ริ ยิ าแบบไหน จะปลุกอารมณแผูชายไดดที ีส่ ดุ ณ ขณะน้ัน น่ีถาไมรูมากอ นเขาตอ งนึกวา เธอเป็นตวั แมดานน้ีแนนอน เป็น จ้งิ จอกสาวท่ีเอาหนังสมันเนื้อออ นมาคลุมเอาไว “ย่ัวกนั แบบนี้อยากใหผมคลง่ั ใชไหม” ปากถาม แตม ือสาละวน
ลากรา งของเธอมาเสยี ดสีกับตวั เอง พลอยนภสั เลยหนารอ นจดั เพราะรูว า เขากาํ ลงั ต่นื ตวั ขนาดไหน “อยาคะ ฮนั นร่ี ออยู เราตอ งลงไปดา นลา ง ตอ ง... อาบนา้ํ ” “พลอยยังตองเทรนอีกมาก มันไมจ าํ เปน็ ตองนานเหมอื นอยู บนเตียง ตลอดเวลาหรอก คัพเคก” เขาบอกและเร่ิมสาธติ ใหเ ธอดูอยางชา่ํ ชอง โดยทห่ี ญิงสาวไม อาจตานทานได รา งกายของเธอวาบหววิ สั่นระรกิ เมอ่ื ถูกแตะตอง ผวากอดรัดเขาไวเ ม่อื ไฟสวาททวคี วามเรา รอ น ความบา คล่ังหวิ โหย ดงึ รัง้ พวกเขาใหพงุ โผนโจนทะยานสูงลิบ และจบลงในระยะเวลาอัน สน้ั แตพลอยนภสั ปฏิเสธไมไดว า เธอไดร ับความสุขอยางเต็มอ่ิม เหมอื นกบั ทกุ คร้งั เขายังสอนใหเ ธอเริ่มรูจักปรนนิบัตเิ อาใจเล็กๆ นอ ยๆ กอ นจะ ขา มขน้ั แอดวานซใแ นภายหลงั สิง่ จงู ใจของเธอก็คือปฏกิ ิริยาตอบ สนองอันนาต่นื ตะลงึ ที่บอกวาเขาชอบใหเธอสัมผัสแตะตอ งขนาด ไหน รา งกายทีแ่ ขง็ แกรงพรง่ั พรอม กลามเน้อื ทบี่ ิดเขม็งเปน็ เกลยี ว มนั ทําใหเ ธอรสู กึ มีอาํ นาจลนเหลือและปลื้มเปรมท่ไี ดร วู า เขาชอบมนั มากจนพรมจบู บนสันกราม ใบหนา ลําคอและแผงอกแกรง อันท่ี จรงิ กแ็ ทบจะทกุ ตารางนวิ้ บนกลา มเนอ้ื งดงามของเขานั่นแหละเพ่อื ส่อื วา เธอเองก็คลงั่ ไคลเ ขาไมแพกนั
ครู ักทีเ่ ขา ใจกันมากขึ้น ใชเ วลาออ ยอ่ิงอาบน้าํ ตออกี พกั ใหญจ ึง แตง ตวั แลวจงู มอื กนั ลงมาขา งลางในเวลาเท่ยี งนดิ ๆ งานแตงงานของเดสมอนดแกับรงุ พรายจดั เปน็ การสว นตวั มี เพียงญาติมติ รและเพ่อื นสนิทมารวมงานไมมากนกั แตบรรยากาศ อบอนุ นา จดจาํ พลอยนภสั ยนื มองเพื่อนรกั ในตาํ แหนง ของเพ่ือน เจาสาวดว ยรอยย้มิ สดใส โดยมีคูหมนั้ ของเธอเองทําหนา ที่เปน็ เพือ่ น เจา บา ว บอ ยครง้ั ทเี่ พอ่ื นเจา บาวกบั เพ่อื นเจา สาวมวั แตส บตากนั จน ลืมหนา ท่ี ทาํ เอาเจา บา วตอ งคอยกระแอมเตือนเปน็ ระยะหนาตา เซ็งๆ ไรอนั ขอหมนั้ เธอแลว ดว ยแหวนเพชรสีชมพูแสนสวยจนเหน็ แลวเกอื บลมื หายใจ ซง่ึ ไดม ากอนวันแตง ของรงุ พรายแควนั เดยี ว โดยมีคนในครอบครวั ของเขาเป็นพยาน ชายหนุมบอกวาไดไซซนแ ้วิ ของเธอมาจากนองสาว ตอนแรกเขาชวนเธอใหแ ตงงานพรอมคแู ฝด ของตวั เอง แตเ ม่อื คาดถึงปฏิกิรยิ าตอบรับของครอบครวั ตวั เองที่ เมืองไทยแลวเธอจาํ ตอ งรีบปฏเิ สธ กําหนดการแตงงานถูกกาํ หนดขึน้ ในอกี ราวหนึ่งเดอื นขางหนา ซึง่ นมพร้งิ หาฤกษแไวใ หแลว โดยพิชญแสนิ กี ับเดวดิ จะเดนิ ทางไปพบ เจา สวั อนันตแดว ยตัวเองท่กี รุงเทพพรอมกบั เธอและไรอนั ในอาทิตยแ หนา หญิงสาวเลยรูวามาดามคงิ ตง้ั ใจจะเจรจากับเจา สวั อนันตตแ ้ังแต คราวทเี่ ดนิ ทางไปเมอื งไทยกอ นหนา แตเ กดิ เร่ืองใหญเกย่ี วกบั อดิรจุ มีคนตายและหลายเรือ่ งใหตอ งจัดการ พชิ ญสแ ินีจงึ เหน็ วา ไมเ หมาะที่
จะเจรจาเรอื่ งมงคลจงึ เล่ือนมากอน ทน่ี าโมโหก็คือ ไรอนั ไมไ ดบอก เร่ืองน้ีกบั เธอเลย หนุมสาวตอ งแยกกันอยจู นกวา จะแตง งานตามพิธีทางศาสนา และกฎหมาย หลงั จากนน้ั พลอยนภสั จะยายมาอยนู ิวยอรแก “ผมรูวาขอใหพลอยเสยี สละมาก แตครอบครัวของเราอยทู นี่ ่ี พลอยจะขัดขอ งหรือเปลา พานมพร้งิ มาอยูก บั เรากไ็ ดน ะจ฿ะ ” ชาย หนมุ บอกอยา งเอาอกเอาใจเม่อื บอกเงอื่ นไขการแตง งาน “พลอยจะ กลบั เมืองไทยไปเยย่ี มใครๆ ปลี ะหลายครั้งกไ็ ด ถาชวงไหนงานไม มากผมจะปลีกเวลาไปเปน็ เพอื่ น” พลอยนภัสใชเวลาไมน านสาํ หรับการตัดสนิ ใจเมือ่ พยกั หนา รบั ท่ีเมอื งไทยนอกจากครอบครัวของเจา สัวอนันตผแ เู ป็นตากับพช่ี าย และคนเกา แกในบา นทีผ่ ูกพนั กนั มานานเธอกไ็ มส นิทสนมกับใครอกี คดที ่ีกําลงั ดําเนินการเธอไมจ าํ เปน็ ตอ งไปขึน้ ศาลทุกนดั ยกเวนนดั ที่ สําคญั ความจรงิ เธอชินกับการใชชวี ติ ในอเมรกิ ามากกวา ดวยซ้ําเพราะ อยมู านานนับสบิ ปี บา นเกดิ ท่ปี ราศจากพอ แม ซ่ึงบัดน้รี แู ลววา ถูก เจือดวยความทรงจํานา อัปยศเสียอกี ที่คิดถงึ คราวใดกร็ ูสกึ หายใจ ขดั ๆ จนพานนึกอยากรองไหด ว ยซาํ้ “อยา งนนั้ ก็ไดค ะ ฉนั ขอสัญญาขอเดยี วจากคณุ เปน็ การ แลกเปลี่ยนสําหรบั การแตง งานของเรากแ็ ลว กัน” “อะไรจะ฿ ผมใหพ ลอยไดท กุ อยา ง”
“ฉนั คอ นขางมีความอดทน ยอมรบั เรือ่ งอะไรไดมาก เราจะ ทะเลาะหรอื มีปญั หากันบางกไ็ มเป็นไร แตถามีเรื่องผูหญงิ อน่ื ฉนั จะ ไมท น” ที่ตอ งบอกแบบน้ัน เพราะมาอยนู วิ ยอรกแ แคไมถงึ อาทิตยแ ยามที่ออกไปไหนมาไหนดวยกนั สองตอสองในที่สาธารณะ หญงิ สาว แทบไมเคยไดรบั ความเปน็ สว นตัวอยางแทจ รงิ เลย ไรอนั และเดสมอนดคแ ือเจา ชายจากราชวงศคแ งิ คนจาํ นวนมาก รจู กั พวกเขาผา นสื่อและมกั ใหค วามสนอกสนใจเมื่อจาํ ไดว า เธอไป กบั ใคร โดยเฉพาะบรรดาสาวใจกลา บางคนที่ชะมา ยชายตาและให ทากันด้ือๆ ถึงจะเหน็ อยวู าเขามากบั ครู กั ทาํ ใหเ ธออึดอัด หึงหวงนน้ั ไมเ ทาไหรเ พราะแนใ จวา ไรอนั ไมเ คยเผอ่ื แผค วามสนใจใหใ คร เขาไมใสใจกบั ปฏกิ ิริยาท่ีสตรีเหลานัน้ มีตอ ตน และปฏิบัตติ อ เธอเหมอื นเธอเปน็ จุดศนู ยแกลางของโลกซ่งึ ทําใหเธอซาบซ้งึ ใจมาก แตสิ่งเรา พวกน้ันก็มากพอทจ่ี ะทาํ ใหผูห ญงิ ซ่ึงอยูใ นสถานะวาท่ี ภรรยากงั วลได จะเป็นอยา งไรถาวนั ขางหนาพวกเขาเกิดมปี ัญหากัน ขณะทีไ่ ร อนั มีทางเลือกมากมายจนอาจไขวเขวไดโดยงา ย เธอคงหวั ใจสลาย ถารูวาเขาแอบปันใจไปใหห ญิงอ่ืนเปน็ ครั้งคราวแมจ ะยงั ยกยองเธอ ในฐานะภรรยา การรวู าผูชายที่มีฐานะเพียบพรอ มสวนใหญมกั ทํา กนั ยิ่งไมชวนใหส บายใจเลยสกั นิด “ไดจะ ” คูหมน้ั หนมุ ตอบรับงา ยๆ “ไมม ีขอตอรองเลยเหรอคะ”
“พลอยยงั ไมตอ งเชอ่ื ผม แตปลอยใหเวลาเปน็ เครอื่ งพิสูจนดแ ี กวา ถา ผมอยูเปน็ โสดมาไดตงั้ สามสิบสามปีโดยไมเ คยเหลวไหลเร่ือง ผูหญงิ ก็ไมใ ชเรอื่ งยากท่จี ะอยไู ปอกี หาสิบปีดว ยการซือ่ สตั ยกแ ับ พลอยคนเดียว” “ตอ งยากสิคะ ตอนนนั้ คุณมใี ครตอใครตงั้ เยอะแยะ ไมเคยตอง อยกู บั ผูหญงิ คนเดียวนานๆ ” “นัน่ แหละ มนั ถงึ ทําใหเ รือ่ งของเราพเิ ศษสําหรับผม พลอยคดิ วาจะทนผูช ายอยางผมไปไดน านขนาดไหน” “ถาคุณไมเปล่ยี นไป ก็คงเป็นตลอดชวี ิตทเ่ี หลืออยูของเรา” “ผมเชอ่ื คณุ คพั เคก” ไรอนั ตอบสน้ั ๆ จนคนฟังอ้งึ หากพลอยนภสั ไมใ ชค นโง ใชเ วลาไมนานกเ็ ขาใจสิ่งทีช่ ายหนมุ บอกและยอมรบั โดยดุษณี รางโปรงเขยงปลายเทา ขนึ้ หอมแกมเขา พลางเอย คาํ ขอบคุณและถูกชายหนุมโอบเขาไปกอด จูบหวั ของเธอ หนักๆ อยางช่ืนใจ โลกน้ไี มม ีอะไรแนน อน บางคร้ังการกังวลถึงอนาคตหรือสงิ่ ทยี่ ัง มาไมถงึ นัน้ รงั แตจะสรางความรมุ รอ นไมสบายใจใหเกดิ ขน้ึ เธอตอ ง วางมนั ลง และทําปัจจบุ ันของเธอกับเขาใหดีที่สุด ประคบั ประคอง กนั และกนั บนพืน้ ฐานของความไวเน้ือเชือ่ ใจ ดวยความเชื่อวา ถา ปัจจบุ ันดี อนาคตกต็ องดดี ว ย “เราทําพิธงี า ยๆ ในโบสถทแ ีหลังกไ็ ดคะ ไมตอ งเชญิ ใครมามาก เทาคูข องเดสกับพราย แคจดั พธิ ีใหถ ูกตองท่ีเมอื งไทยกพ็ อเพราะฉัน
เป็นชาวพทุ ธ ญาติๆ ของฉนั ก็อยทู ่นี ั่นหมด” “ผมไมเคยบอกพลอยละสิ วา เป็นชาวพุทธเหมือนกัน ” ชาย หนุมบอกและหวั เราะเม่ือเธอจองเขาตาถลน “สว นเดสนะ เปน็ ครสิ ตแ ดังนัน้ พิธขี องเราจัดท่เี มืองไทยท่เี ดยี วกไ็ ดจ ะ พลอยกาํ ลังทอง ผม ไมอยากใหเ หนอื่ ยมาก ทีน่ ่ีเรานดั กนิ ขา วกับญาตๆิ หรือเพ่อื นฝูงก็ พอ” “ฉันบอกหรอื ยงั คะ วา หลงรกั คณุ มากขึน้ ทกุ ที” “ถงึ บอกอกี กค่ี ร้งั ผมก็ไมเบ่อื ทจ่ี ะฟงั ” ตาสนี ้าํ ตาลจดั มองเธอตาปรอยซง่ึ เขาชอบใชแ ทนคําพูด สงผล ใหสนามไฟฟูาแหง ความปรารถนาแปลบปลาบเหมือนทีเ่ คย การเจรจาทเี่ มืองไทยสําหรบั งานแตงงานของบาวสาวคูใหมราว หนึง่ เดือนตอมาเป็นไปดว ยดี แมจะเกิดการกระทบกระทงั่ เลก็ นอ ย จากพช่ี ายของเธอกบั วา ทส่ี ามี เพราะพันธกานตแเสนอวา นา จะเขยี น สัญญาแตงงานข้ึนมา “ตามหลกั แลว ฉันตองเป็นคนเสนอไมใ ชเรอะ” คนทีม่ กั ใจเย็น เสมอ ชกั จะกรนุ ๆ เมอื่ มองหนา พ่ชี ายของเธออยางเอาเรอื่ ง กม็ นั เร่อื งอะไรถงึ จะใหเ ขาเซน็ ขอตกลงกอ นแตง งานซึง่ เป็นเรื่องของ หัวใจเหมือนสญั ญาซ้ือขายทางธุรกจิ สกั ฉบับ “ออ แกจะประกาศอวดรวย วามีมากกวา นองสาวของฉัน มหาศาลใชไหม” พนั ธกานตโแ วย “แตฉ ันวาพลอยแตงกับแกแลว
โดนนอกใจ แบง สมบัติมาครึง่ หนง่ึ ยงั ไมค ุมเลยวะ กอ นแตงก็โดนแก รวบหวั รวบหางต้งั นานจนมพี ยานในทอ งนอ งฉันมาทัง้ คนน่ไี ง ฉนั อยากทาํ สัญญาวาถา เลิกกนั ลกู จะตองเป็นของนองพลอย ใหพ อ มนั จา ยคา เลยี้ งดู แบง ผลประโยชนใแ หไปตลอดชวี ติ ช่วั ลกู ชวั่ หลาน” “เฮียเวส!” พลอยนภสั ปรามเสยี งต่ํา อับอายจนหนา แดง กลัวเดวดิ กับพิชญแสนิ ีจะเขา ใจผดิ วา ครอบครวั เธอเห็นแกเ งิน กบั หนา ทง้ั ที่เธอรูวาพันธกานตไแ มไดหมายความทาํ นองน้นั เรือ่ งของเร่ือง ก็แคจ ะหาทางขมวา ท่ีนองเขย ทาํ นองเดียวกบั การตดั ไมขมนามเอาฤกษเแ อาชัยไวกอน ไมรทู ําไมสองคนนถ้ี ึงไมเคยคุยกนั ไดยืดยาวตลอดรอดฝงั่ ตอง เกิดอาการไมกินเสนกนั เป็นระยะทงั้ ทน่ี สิ ัยสว นตวั คอนขา ง คลา ยคลงึ กนั ปกติพนั ธกานตแไมใ ชค นชอบขม กเ็ หมอื นไรอันนัน่ เอง “ความจรงิ จะเซ็นสญั ญาก็ไดน ะ ใหท างครอบครวั ของพลอย สบายใจ” เดวิดกลับเอย ข้นึ ยิม้ ๆ แตเ ปน็ เจา สวั อนนั ตเแ องทีย่ กมอื โบก และหักหนาหลานชายคนโปรดแบบทีไ่ มไ ดทําบอยนัก “เวสแคพูดเลน เขาไมใหพดู เร่อื งอัปมงคลในวนั มงคล ดังนั้น แกอยา มาพดู เร่อื งไมเ ปน็ เร่ืองแถวน้ี” เจาสัวหนั ไปปรามหลานชายท่ี ทําหนาเบอื่ เปน็ ยารุ ไรอนั เรยี กรอ งใหเ ธอไปพกั ดวยกันท่บี านของเขา ระหวา งสอง สามวันทเ่ี ขากบั พอแมย ังอยูท ่ีน่ี เจาสวั อนันตแอนุญาตแตโดยดีอยา ง ไมเ ห็นเป็น
เร่อื งใหญ มแี คพันธกานตแคนเดียวทท่ี าํ หนา ไมพ อใจตามเคย หญงิ สาวทาํ เร่ืองยา ยไปทาํ งานทคี่ งิ คอรแปเฮดออฟฟซิ นิวยอรแก แทนเพราะยังไมอ ยากลาออก ระหวา งน้ีกจ็ ะยงั มาทาํ งานจนกวา จะ ถงึ วนั แตง งาน และทาํ ตอ หลงั จากแตงงานแลว ขืนใหนงั่ ๆ นอนๆ อยูกับบา นไปจนกวาจะคลอดคงเบอื่ แย ศีตลากบั ธนกฤตแสดงความ ยินดอี ยา งออกนอกหนาเมอื่ รวู าพลอยนภัสจะแตงงานไปอยกู ับบอส ใหญท ี่อเมรกิ า ขณะที่มธุรินและสองสาวจอมนินทาหนา เหลอื สอง น้ิว รองผจู ัดการแผนกบัญชีเดินเชิดหนา เขา มาหาเธอในหองครวั ตอนพักกลางวนั ในวันที่ไรอนั ตามมาที่ออฟฟซิ ดวย กอ นจะเอย แบบ ไมม อี ารมั ภบทเขาประเด็นในทันทีเม่อื เธอเงยหนาขึน้ “ฉนั อยากขอโทษเรอ่ื งทเ่ี คยลว งเกนิ คณุ ” “ถาเป็นเพราะฉันกาํ ลังจะแตงงานกบั ไรอันละ ก็ ไมจ าํ เป็น หรอกคะ พอดีวาฉนั ทองนะ เลยบังคบั ใหเขาแตงงานดวยสาํ เร็จ ” เธอยกแกวนมสดขึ้นทําหนา พยักพเยดิ ใหอีกฝาุ ยฟงั เหมอื นเปน็ เร่อื ง ปกติ กลับเป็นมธุรนิ ทีอ่ าปากคาง เปน็ ฝุายอํ้าอึง้ แทน “ฉนั เออ ...” “สวนเรื่องหยุมหยมิ อน่ื ๆ ตามประสาผูหญิงนะ ฉันไมถ ือ ถา คุณจะขอโทษเรือ่ งนัน้ กข็ อบคุณ ความจรงิ ฉนั ตอ งขอโทษคุณเหมอื น กนั ทวี่ นั นน้ั ใชอ ารมณแ เพราะถึงยงั ไงคุณก็เป็นซเี นียรแทีน่ ่ี หวังวาคุณ
จะไมถ ือโทษ” พลอยนภสั วางแกว นมสดท่แี ยง คหู ม้ันมาด่ืมลงแลว ยกมือข้นึ ไหวอ กี ฝาุ ยอยา งชดชอยพรอ มรอยยิ้มหวาน มธุรินรบี ยกมอื รับไหวแ ละยืนเงยี บไปพกั ใหญ เหมอื นไมคาด คิดวาจะไดรบั การโตตอบแบบนั้น แตใ นทีส่ ดุ ก็ย้มิ รบั แมจะเห็นชัดวา ฝนื เตม็ ที มีความละอายใจวบู หนง่ึ ปรากฏชัดกอ นจะถูกแทนทด่ี ว ย ความทระนงเชนเดิม “ขอบคุณทไี่ มหกั หนา ฉัน คุณพลอยนภสั ท้ังท่คี ุณมีสิทธิ์ทํา แบบนั้นเตม็ ท่ี ฉันขอโทษจากใจกบั เรอ่ื งท้งั หมดทผี่ า นมา และขอ อวยพรใหคณุ มคี วาม สุขกบั ชีวิตคู ฉันไมถ ือโทษคณุ เหมือนกนั คะ” สองสาวมองกนั น่งิ สกั ครู กอ นทีร่ องผูจัดการฝาุ ยบัญชีจะเอย ขอตวั เดนิ หนั หลงั เดนิ จากไป สวนทางกับบอสใหญที่มาอยแู ถวหนา ประตูตงั้ แตเ มื่อไรไมรู ชายหนมุ เดินเขามาสมทบในหอ งครวั มอง คหู มั้นอยางพนิ จิ “พลอยไมเคยเลา เร่ืองน้ีใหผ มฟังเลยนะ” “เรือ่ งไหนละ คะ” เธอถามแลวยกแกว นมสดขึ้นดม่ื ตอจนหมด กอ นจะลางแกว เก็บในทนั ที “เรื่องทีพ่ ลอยโดนนนิ ทาทง้ั ออฟฟซิ วาเป็นเมยี เกบ็ ของผมกับ กฤตนะสิ” สีหนา ของคนพดู เห็นชัดวาไมพ อใจ จนพลอยนภัสนึกยนิ ดที ่ี
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- 193
- 194
- 195
- 196
- 197
- 198
- 199
- 200
- 201
- 202
- 203
- 204
- 205
- 206
- 207
- 208
- 209
- 210
- 211
- 212
- 213
- 214
- 215
- 216
- 217
- 218
- 219
- 220
- 221
- 222
- 223
- 224
- 225
- 226
- 227
- 228
- 229
- 230
- 231
- 232
- 233
- 234
- 235
- 236
- 237
- 238
- 239
- 240
- 241
- 242
- 243
- 244
- 245
- 246
- 247
- 248
- 249
- 250
- 251
- 252
- 253
- 254
- 255
- 256
- 257
- 258
- 259
- 260
- 261
- 262
- 263
- 264
- 265
- 266
- 267
- 268
- 269
- 270
- 271
- 272
- 273
- 274
- 275
- 276
- 277
- 278
- 279
- 280
- 281
- 282
- 283
- 284
- 285
- 286
- 287
- 288
- 289
- 290
- 291
- 292
- 293
- 294
- 295
- 296
- 297
- 298
- 299
- 300
- 301
- 302
- 303
- 304
- 305
- 306
- 307
- 308
- 309
- 310
- 311
- 312
- 313
- 314
- 315
- 316
- 317
- 318
- 319
- 320
- 321
- 322
- 323
- 324
- 325
- 326
- 327
- 328
- 329
- 330
- 331
- 332
- 333
- 334
- 335
- 336
- 337
- 338
- 339
- 340
- 341
- 342
- 343
- 344
- 345
- 346
- 347
- 348
- 349
- 350
- 351
- 352
- 353
- 354
- 355
- 356
- 357
- 358
- 359
- 360
- 361
- 362
- 363
- 364
- 365
- 366
- 367
- 368
- 369
- 370
- 371
- 372
- 373
- 374
- 375
- 376
- 377
- 378
- 379
- 380
- 381
- 382
- 383
- 384
- 385
- 386
- 387
- 388
- 389
- 390
- 391
- 392
- 393
- 394
- 395
- 396
- 397
- 398
- 399
- 400
- 401
- 402
- 403
- 404
- 405
- 406
- 407
- 408
- 409
- 410
- 411
- 412
- 413
- 414
- 415
- 416
- 417
- 418
- 419
- 420
- 421
- 422
- 423
- 424
- 425
- 426
- 427
- 428
- 429
- 430
- 431
- 432
- 433
- 434
- 435
- 436
- 437
- 438
- 439
- 440
- 441
- 442
- 443
- 444
- 445
- 446
- 447
- 448
- 449
- 450
- 451
- 452
- 453
- 454
- 455
- 456
- 457
- 458
- 459
- 460
- 461
- 462
- 463
- 464
- 465
- 466
- 467
- 468
- 469
- 470
- 471
- 472
- 473
- 474
- 475
- 476
- 477
- 478
- 479
- 480
- 481
- 482
- 483
- 484
- 485
- 486
- 487
- 488
- 489
- 490
- 491
- 492
- 493
- 494
- 495
- 496
- 497
- 498
- 499
- 500
- 501
- 502
- 503
- 504
- 505
- 506
- 507
- 508
- 509
- 510
- 511
- 512
- 513
- 514
- 515
- 516
- 517
- 518
- 519
- 520
- 521
- 522
- 523
- 524
- 525
- 526
- 527
- 528
- 529
- 530
- 531
- 532
- 533
- 534
- 535
- 536
- 537
- 538
- 539
- 540
- 541
- 542
- 543
- 544
- 545
- 546
- 547
- 548
- 549
- 550
- 551
- 552
- 553
- 554
- 555
- 556
- 557
- 558
- 559
- 560
- 561
- 562
- 563
- 564
- 565
- 566
- 567
- 568
- 569
- 570
- 571
- 572
- 573
- 574
- 575
- 576
- 577
- 578
- 579
- 580
- 581
- 582
- 583
- 584
- 585
- 586
- 587
- 588
- 589
- 590
- 591
- 592
- 593
- 594
- 595
- 596
- 597
- 598
- 599
- 600
- 601
- 602
- 603
- 604
- 605
- 606
- 607
- 608
- 609
- 610
- 611
- 612
- 613
- 614
- 615
- 616
- 617
- 618
- 619
- 620
- 621
- 622
- 623
- 624
- 625
- 626
- 627
- 628
- 629
- 630
- 631
- 632
- 633
- 634
- 635
- 636
- 637
- 638
- 639
- 640
- 641
- 642
- 643
- 644
- 645
- 646
- 647
- 648
- 649
- 650
- 651
- 652
- 653
- 654
- 655
- 656
- 657
- 658
- 659
- 660
- 661
- 662
- 663
- 664
- 665
- 666
- 667
- 668
- 669
- 670
- 671
- 672
- 673
- 674
- 675
- 676
- 677
- 678
- 679
- 680
- 681
- 682
- 683
- 684
- 685
- 686
- 687
- 688
- 689
- 690
- 691
- 692
- 693
- 694
- 695
- 696
- 697
- 698
- 699
- 700
- 701
- 702
- 703
- 704
- 705
- 706
- 707
- 708
- 709
- 710
- 711
- 712
- 713
- 714
- 715
- 716
- 717
- 718
- 719
- 720
- 721
- 722
- 723
- 724
- 725
- 726
- 727
- 728
- 729
- 730
- 731
- 732
- 733
- 734
- 735
- 736
- 737
- 738
- 739
- 740
- 741
- 742
- 743
- 744
- 745
- 746
- 747
- 748
- 749
- 750
- 751
- 752
- 753
- 754
- 755
- 756
- 757
- 758
- 759
- 760
- 761
- 1 - 50
- 51 - 100
- 101 - 150
- 151 - 200
- 201 - 250
- 251 - 300
- 301 - 350
- 351 - 400
- 401 - 450
- 451 - 500
- 501 - 550
- 551 - 600
- 601 - 650
- 651 - 700
- 701 - 750
- 751 - 761
Pages: