wลิกเกมร้ายล่าเกมรัก

เหลือเกือบยี่สิบวนั เดก็ รับใช฾ไมร฽ เู฾ บอรแโทรที่จะตดิ ต฽อเจา฾ นายท่ีน฽ูน เพราะนายจา฾ งจะเป็นฝุายโทรมาเองเมอื่ ตอ฾ งการสั่งงาน ทแ่ี นๆ฽ คอื ไมร฽ ฾ูว฽าจะตดิ ตอ฽ กับ ปรานตแ วงศธร ไดอ฾ ยา฽ งไร รุง฾ พรายต฾องคะย้ันคะยอปนเกลยี้ กลอ฽ มอยู฽นานจงึ ได฾ช่อื เตม็ ของ เจา฾ ของบา฾ นมาแทน และฝากเบอรโแ ทรเอาไว฾บอกวา฽ เปน็ เรอื่ งดว฽ น มาก “คณุ พรายจะทาํ ยังไงตอ฽ ดคี รับ” พฤกษแถามเมอ่ื ขบั รถออกจาก ซอยนัน้ “พรายอยากเขา฾ ไปในบ฾านคะ฽ แต฽ไม฽มกี ุญแจบ฾านอย฽างน้คี งต฾อง ไปปรกึ ษากบั พลอยกอ฽ น วนั น้ีเราโทรไปบอกคุณลุงโภคินเร่ืองทีไ่ ดม฾ า วนั นีก้ ็แลว฾ กันนะคะ เพราะในรายงานทพ่ี รายมี คนท่ีมาสบื ก฽อนหน฾า ไมร฽ จ฾ู ักทงั้ คณุ ปรานตกแ บั เจ฾าของบ฾านหลังนี้ ” และเธอหวังอยา฽ งท่สี ุด วา฽ ปรานตจแ ะเป็นตัวเชื่อมหรืออย฽างนอ฾ ยก็มขี อ฾ มูลเกีย่ วกบั แมบ฽ า฾ ง เธอรว฾ู ฽าจะต้งั ความหวงั กบั เรอ่ื งนม้ี ากไมไ฽ ด฾ เพราะคนของเดสม อนดไแ ด฾เขา฾ ไปตรวจคน฾ ในบ฾านเกา฽ ของแม฽แล฾ว แตไ฽ มพ฽ บสิง่ เชื่อมโยง ใดทีพ่ อจะบอกไดว฾ า฽ ร฾งุ ไพลิน ยศกรหายไปอยทู฽ ไี่ หน หญิงสาวตามพฤกษแไปรบั งามพร้ิงกลบั บ฾านในตอนเย็นหลังจาก ทตี่ ระเวนอย฽ขู ฾างนอกกนั เกอื บทง้ั วัน และโทรหาพิชญแสนิ ีในตอน หวั ค่ํา ปรากฏวา฽ มาดามคิงรู฾เร่ืองท่ีเธอมาเมอื งไทยจากปากของลกู ชายแล฾ว “เดสโกรธมาก แตห฽ นเู องก็ทําไมถ฽ กู ทีร่ บี รอ฾ นตัดสินใจแบบนน้ั ”

“พรายขอโทษคะ฽ ” “แล฾วนอ่ี ยู฽ทไี่ หน” “อยู฽เมอื งไทยคะ฽ ” เจา฾ ตวั ยอมบอกเสยี งเบา “แตแ฽ มอ฽ ยา฽ บอกเด สนะคะ หนูขอเวลาสักพัก...” สาวนอ฾ ยขอรอ฾ งโดยบอกเหตุผลไป ตามความเปน็ จริงทัง้ เรือ่ งท่ตี ฾องการตามหาแม฽ และเรื่องทอ่ี ยากรอ ให฾เดสมอนดแใจเย็นลงกอ฽ น มาดามคิงเงยี บไปพักหน่งึ เมื่อเธออธิบายจบ “แม฽รวู฾ ฽าหนูโตแล฾ว แต฽อยากใหร฾ ะวงั ตวั ใหม฾ าก” “พรายจะระวังตวั ใหม฾ าก คุณแมอ฽ ยา฽ ห฽วงเลยนะคะ แลว฾ พราย จะโทรหาบอ฽ ยๆ ” “ตกลงจ฾ะ” ท฾ายสุดพชิ ญแสนิ ีก็ไม฽อาจทําอะไรได฾ นอกจากถาม ความคืบหนา฾ ถึงสิ่งทเ่ี ธอได฾ทํา และใหค฾ ําแนะนําเลก็ ๆ นอ฾ ยๆ คุยกัน ตามประสาแม฽ลูกอย฽ูอีกพักใหญจ฽ งึ วางสาย พลอยนภสั กลบั ถึงบา฾ นในเย็นวนั น้นั แลว฾ เขา฾ มานอนคุยกับ เพ่ือนสาวยดื ยาวถงึ ปัญหาทตี่ วั เองกาํ ลงั ประสบอยู฽ โดยมีสาวน฾อย อีกคนนง่ั เทา฾ คาง ฟงั อย฽างต้ังอกตงั้ ใจ “ถา฾ อย฽างน้ัน พลอยก็คดิ ว฽านายไววทิ ยแอะไรน่นั นา฽ จะเป็น ตัวการของเร่อื งท้งั หมดใชไ฽ หม” “กค็ วรจะเป็นอย฽างนั้น แต฽ลงุ โภคนิ บอกว฽าไมใ฽ ห฾ฉนั ตงั้ ความ หวงั มาก เพราะถา฾ หลักฐานไม฽แน฽นหนาจรงิ ๆ อยา฽ ว฽าแต฽จะหาตวั คน

ทําผดิ มาลงโทษเลย แค฽รอื้ ฟ้นื คดีก็ยังทาํ ยาก แลว฾ หมอน่นั มีอทิ ธพิ ล มาก” “แตพ฽ ่ชี ายของเธอก็น฽าจะช฽วยไดน฾ ี่” “เฮียเวสไมใ฽ ช฽คนทจี่ ะมาใช฾เส฾นสายกับใครถ฾าไมจ฽ ําเปน็ จริงๆ โดยเฉพาะเพอื่ ปรักปราํ คนอ่นื เขาจะชว฽ ยกต็ อ฽ เม่อื มีหลกั ฐานพอทีจ่ ะ ม่นั ใจว฽าคนท่ีทําร฾ายพอ฽ กบั แมฉ฽ ันคอื นายไววิทย”แ รงุ฾ พรายพยกั หน฾ารบั หงกึ หงัก “แลว฾ อย฽างนีค้ ณุ ลงุ โภคนิ จะทํา ไหวเหรอ ทง้ั เร่ืองของแม฽ฉนั กบั พ฽อแมข฽ องเธอ ฉันวา฽ ให฾ลงุ ทนาย ทาํ งานของเธอก฽อน แลว฾ ฉนั ไปหาคนอื่นช฽วยสืบเรือ่ งแมด฽ ีกว฽า” “ไมต฽ ฾องห฽วงหรอกนา฽ ” พลอยนภสั ยม้ิ ยกมอื ข้นึ ยีหวั เพ่ือนสนทิ อยา฽ งอดไม฽ได฾ “เธอกเ็ หน็ วา฽ สํานักงานทนายความของคณุ ลุงใหญโ฽ ต ขนาดไหน คุณลุงเป็นทนายใหญป฽ ระจําบรษิ ัทของเฮียเวสด฾วย มี นกั สบื มือดีหลายคน ท฽านจะทํางานใหเ฾ ราทัง้ คไ฽ู ดพ฾ ร฾อมกนั นั่นแหละ สว฽ นคดอี ื่นๆ ท่ีไมส฽ ําคญั มาก คุณลงุ บอกวา฽ จะโยกย฾ายไปให฾คนอ่ืนทํา ก฽อน” “ฉนั มาตอนที่เธอกาํ ลังมเี รือ่ ง แลว฾ ยงั เอาปัญหามาให฾ชว฽ ยแก฾ แทๆ฾ ” “พดู เหมือนเราไม฽ได฾เป็นเพือ่ นกนั มาตัง้ หลายปี ถ฾าพดู อยา฽ งนี้ อกี ฉันจะโกรธจริงๆ ดว฾ ย” “ไม฽พูดกไ็ ด฾” คนทีแ่ มจ฾ ะดื้อกวา฽ ในความเป็นจรงิ ยมิ้ ประจบ เพราะเคยยอมกันมาเสมอ กบั เพื่อนทมี่ บี คุ ลกิ เปน็ ผ฾ใู หญม฽ ากกว฽า

“ง้นั พรายจะช฽วยเองนะ พลอยต฾องทํางานดว฾ ยอาจจะไมม฽ เี วลามา ตามเรือ่ งกบั ลุงทนายเทา฽ ไหร฽” “ปลอ฽ ยใหท฾ มี ของคุณลงุ โภคนิ เขาทาํ งานไปเถอะ เธอเองก็มี เร่ืองแมใ฽ หก฾ งั วลแล฾ว อตุ ส฽าหมแ าเมอื งไทยทงั้ ที เดีย๋ ววันหยุดฉนั จะพา ไปเท่ยี วจงั หวัด ใกล฾ๆ ด฾วย สว฽ นวันธรรมดาถ฾าอยากไปไหนกใ็ ห฾ลงุ พฤกษแพาไป นะ” “ถ฾ายงั ไม฽มีความคืบหนา฾ เรื่องแม฽ ฉันก็คงไม฽อยากไปไหนๆ หรอก เดย๋ี วจะลองไปถามคุณลุงทนายว฽ามอี ะไรพอให฾ฉนั ชว฽ ยไดห฾ รอื เปลา฽ ” คนพูดตาเป็นประกายวาววบั อย฽างคนที่เมือ่ ใหค฾ วามสนใจ เรือ่ งใดแลว฾ ก็มักจะกดั ไมป฽ ลอ฽ ย “หา฾ มพรายทาํ อะไรพลการโดยไมป฽ รกึ ษาฉันก฽อนล฽ะ ” พลอย นภสั เตอื น ดว฾ ยรนู฾ สิ ยั ดอื้ รนั้ ทเ่ี จา฾ ตัวมกั แสดงออกลบั หลงั คนใน ครอบครวั ไดด฾ ี ร฾ูด฾วยวา฽ ต฽อใหห฾ า฾ มกค็ งไร฾ผล ความซุกซนและกลา฾ ทาํ เร่ืองเสี่ยงๆ ท่คี นอน่ื ยงั ไมก฽ ลา฾ ทําของร฾งุ พรายนัน้ เธอเห็นมากับตา หลายคร้ัง ไมอ฽ ย฽างน้นั แม฽สาวนอ฾ ยคนนจ้ี ะกล฾าไล฽สาวๆ ออกไปจาก ชีวติ ของเดสมอนดแ เจมสแ คงิ ไดอ฾ ยา฽ งไร “แลว฾ เร่อื งผปู฾ กครองของเธอ ไปถงึ ไหนแล฾ว” “โทรบอกคุณแม฽แลว฾ ” สาวน฾อยหลบตาไปมองภาพติดฝาผนัง “แล฾วเม่ือไหร฽จะโทรไปคุยกบั เขา แล฾วขอโทษเขาซะ” “เด๋ยี วกอ฽ น” บอกเสรจ็ ก็ขยับตวั ในท฽าสบาย “พรายง฽วงแลว฾ ละ฽

นอนเถอะ เดย๋ี วพรง฽ุ นต้ี ืน่ ไปทาํ งานไมไ฽ หวนะ” “แลว฾ แลนดลแ ะ฽ เขาเปน็ ยังไงบ฾าง เธอไดโ฾ ทรไปเช็กบา฾ งหรอื เปลา฽ ” หญิงสาวอดเปน็ ห฽วงเพ่ือนอีกคนไมไ฽ ด฾ “คุณแมเ฽ ล฽าว฽า โอลเิ วอรแพอ฽ ของเขาโกรธมากที่แลนดแถูกเดสทาํ รา฾ ยหนัก แต฽เมือ่ วานกย็ อมโทรมาขอโทษเดสด฾วยตัวเองเสียงแข็งๆ สงสยั เบร็ต จะทํางานดีเกินไปแหงๆ สว฽ นเดสมอนดแน฽ะ ทําเกินเหตุ” “ถา฾ เขาไมท฽ ําเกินเหตุ บางทเี ธออาจจะชว฽ ยตวั เองไม฽ไดอ฾ ย฽างที่ คดิ อย฽ามนั่ ใจนักเลย” “แลนดคแ งไม฽ทําร฾ายฉันหรอก แตฉ฽ นั ยงั จะไม฽โทรหาเขาตอนนี้ อย฽างน฾อยเขาก็ควรได฾รบั บทเรียนซะบา฾ ง” “อมื ...” พลอยนภสั รบั คําในลาํ คอ หลบั ตาลงแลว฾ พยายามหยุด คดิ เรอื่ งทกุ อยา฽ งเพื่อพักผ฽อน เกือบจะเคลิม้ หลับไปแลว฾ แต฽อยู฽ดีๆ คนทีน่ อนน่ิง เหมือนหลบั ไปก฽อนกผ็ ุดลกุ ขน้ึ มา “น่ี ไรอนั มาเมืองไทยทาํ ไมนานนกั กําลังมีโพรเจกตแใหม฽เหรอ แล฾วเธอร฾เู รือ่ งอะไรของพี่ชายฉันบ฾าง” “เรอ่ื งโพรเจกตใแ หม฽ก็คงมี แตฉ฽ นั ไม฽รร฾ู ายละเอียดมาก ฉันเคย ตามเขาไปพบมสิ เตอรจแ างคร้งั หนง่ึ อยา฽ งท่เี ลา฽ นัน่ แหละ ทาํ ไมเธอไม฽ ถามเองละ฽ ” คงิ คอรปแ มีสาขาทัว่ โลก ทาํ ธรุ กิจหลากชนิดจนพลอย นภัสเองยงั จาํ ไดแ฾ ทบไมห฽ มด และไรอนั เองไม฽ไดพ฾ ดู ถงึ งานของท่อี ่ืน เวลาเขา฾ ประชมุ ท่เี มืองไทยเลย “อกี อย฽าง ฉนั ไม฽ได฾ทํางานกับเขาโดย

ตรง ฉันเปน็ แคล฽ ูกจา฾ งเหมอื นกับคนท่ีเหลือนนั่ แหละ เวลาเขามาก็ ต฾องตอ฾ นรบั ตามหนา฾ ท่ี” รง฾ุ พรายพลิกตัวขน้ึ มานอนควาํ่ ยดื หนา฾ อกขนึ้ เอาหมอนวาง แล฾วมองใบหนา฾ เรียวใสปราศจากเคร่ืองสําอางทต่ี อบง฽วงๆ “อยู฽ท่นี ฽นู ฉันพอรต฾ู ารางงานของไรอันกับพวกผ฾ูบริหารใหญ฽ๆ แลว฾ กโ็ ครงการ ใหมข฽ องเราบ฾าง แตแ฽ ปลกทฉ่ี ันไมเ฽ ห็นโครงการอะไรทเ่ี มืองไทยเลย ไรอันควรจะแวะผา฽ นแล฾วไปท่เี วียตนามหรอื อยู฽ยาวทอี่ ินเดยี มาก กวา฽ ” “ฮ่ือ...” “เดสมอนดคแ ดิ ว฽าไรอนั กาํ ลังติดผห฾ู ญงิ อยูแ฽ ถวน้ี” คําบอกเลา฽ ด฾วยนํ้าเสียงคาดคะเนโดยไม฽คดิ อะไรมากนั้นกลบั ทํา ใหพ฾ ลอยนภัสลมื ตาโพลงตืน่ เตม็ ท่ีในทนั ที ปรายตามองคนถามที่ ทาํ ทา฽ เหมือนกําลงั คร฽นุ คิดกบั ตวั เอง “ฉันไมร฽ เู฾ รอ่ื งนั้นเลยนะ” “เหรอ แค฽ถามดนู ฽ะ ถา฾ มขี า฽ วอะไรเธอตอ฾ งบอกฉนั นะ” “ทําไมผปู฾ กครองของเธอถงึ คิดอย฽างนน้ั ละ฽ ” “สองคนนี้ เขารู฾เรอื่ งของกันและกันเสมอน่นั แหละ ก็คงเหมือน กับฝาแฝดทว่ั ไปล฽ะมัง้ ” “ทาํ ไมเธอรักคนพ่ี แลว฾ เรยี กไรอันว฽าพค่ี นเดยี วล฽ะ” ร฾ุงพรายกะพริบตาถีๆ่ “ไม฽รู฾สิ มนั เกิดขน้ึ เอง อาจจะเป็นเพราะ ฉันไม฽กล฾าเรียกเดสวา฽ พ่ี เพราะไม฽เคยคิดวา฽ เขาเปน็ พี่จริงๆ แต฽ร฾สู ึก กบั ไรอันคนเดียว ทบ่ี ฾านมีกฎวา฽ จะมสี องวนั ในสัปดาหแทแ่ี ม฽พดู ภาษา

ไทยแลว฾ กภ็ าษาจีนกบั คนในครอบครัว แม฽บอกวา฽ ทาํ มาตงั้ แตฝ฽ าแฝด ยังเด็กๆ ไมอ฽ ยากให฾ทกุ คนทิ้งภาษาท่ีตวั เองมีเชอื้ สายอยูด฽ ฾วย ไรอัน แทนตวั เองวา฽ พเ่ี วลาพูดภาษาไทยกบั ฉนั แตเ฽ ดสไมเ฽ คยทาํ แบบนั้น\" \"ฉันคดิ วา฽ สว฽ นหนง่ึ คงเปน็ สญั ชาตญาณม้ัง เพราะเธอรักเขาแล฾ว กลวั เขาจะรู฾ เขาเปน็ ผ฾ูปกครองเธอด฾วยนี่\" \"เขาคงเกลียดฉันไปแล฾ว ” ใบหนา฾ น฽ารกั หงอยลงทันตาเหน็ แถมตายงั รื้นๆ เหมอื นจะรอ฾ งไห฾จนพลอยนภัสต฾องรบี ยกมอื ขึน้ บดิ จมูกโด฽งเล็กเบาๆ “รูไ฾ ด฾ยงั ไง ไม฽คิดบา฾ งละ฽ ว฽าเขาอาจจะ...” หญงิ สาวหยุดไปนดิ หน่งึ กอ฽ นจะพูดตอ฽ “คิดอะไรพเิ ศษกับเธอบ฾าง” “มนั เปน็ ไปไมไ฽ ด฾หรอก” ร฾ุงพรายถอนใจเฮือก ซุกหนา฾ เขา฾ ไปใน หมอนบอกเสียงออู฾ ี้ “นอนได฾แลว฾ ” พลอยนภสั ไม฽เซา฾ ซ้ี เพราะตัวเองกไ็ มแ฽ น฽ใจเหมือนกนั ว฽าสง่ิ ที่ รับรมู฾ าจะเปน็ ความจรงิ ท้งั หมด ในเม่อื เธอไม฽เคยเห็นสองคนนอ้ี ย฽ู ดว฾ ยกันสักหน฽อย แมจ฾ ะเชือ่ ว฽ามคี วามเป็นไปได฾สงู เพราะไม฽มีเหตผุ ล อะไรท่ไี รอนั จะโกหกเธอ ร฾งุ พรายเช่ือมาตลอดหลายปวี ฽ารกั ของตนเปน็ รักข฾างเดียว และ เหน็ ชายหนมุ฽ ท่ตี นหลงรักยง฽ุ เกีย่ วกบั สาวอ่ืนมากมายจึงไมแ฽ ปลกท่ี เธอจะเช่อื วา฽ เขาไมไ฽ ด฾รักใครไ฽ ยดเี ธอเทา฽ ท่เี ธอกล฾าคาดหวัง สาวน฾อยขาดความมัน่ คงทางอารมณแเพราะบาดแผลรา฾ ยแรง จากประสบการณแวยั เด็กอยแู฽ ล฾ว ถูกแม฽ทอดทง้ิ และไมเ฽ คยได฾พบกัน

อกี เปน็ การจากเป็นที่ขมขื่น พ฽อก็เอาแตจ฽ มอย฽กู บั ความทุกขแแ ละ ปญั หาของตวั เอง ท฾ายสุดเสียชีวิตทิง้ ลูกสาวคนเดียวใหก฾ ลายเปน็ เดก็ กาํ พรา฾ ไม฽หลงเหลือใคร เป็นการจากตายทท่ี ารุณสาํ หรบั เด็กวยั ร฽ุน อายุแคส฽ บิ กว฽าขวบ ประสบการณชแ วี ติ หล฽อหลอมมนุษยคแ นหนง่ึ ขนึ้ มา และเธอโทษ ไมไ฽ ด฾เลยที่ลกึ ลงไปภายในแล฾ว สาวน฾อยคนนี้จะขาดความมั่นคงจน ไม฽เชื่อว฽าจะมใี ครตอ฾ งการเธอจรงิ ๆ แมต฾ นเองสมควรทจ่ี ะไดร฾ ับมนั รุ฾งพรายมาเมืองไทยไมใ฽ ชเ฽ พราะต฾องการหลีกหนจี ากการ ปฏเิ สธเพียงอย฽างเดยี ว แตเ฽ พราะอยากขจัดส่ิงท่ตี ิดคา฾ งอยูใ฽ นใจมา นาน และหากมที างไหนท่ีทําได฾ พลอยนภสั ก็จะทาํ ใหแ฾ นใ฽ จวา฽ เพ่อื น รักจะได฾รบั คาํ ตอบทุกอย฽างท่ีต฾องการ หญิงสาวครนุ฽ คิดไปเรื่อย และหาคาํ ตอบให฾ตวั เองไมไ฽ ด฾เม่อื คิด ถึงความสงสัยของเพือ่ นเกยี่ วกบั ไรอัน ว฽ากันตามจริงแล฾วเธอเองก็ไม฽ ไดร฾ ตู฾ ารางประจําวันของเขาทัง้ หมด จะเปน็ ไปไดห฾ รือไม฽ท่ชี ายหนุ฽ม อาจสนใจใครอยู฽จรงิ ๆ ออ฾ ... มีเหตุผลท่เี ธอไม฽คดิ วา฽ ‘ใคร’ คนนนั้ จะเป็นตนเองแน฽ๆ

ตอนที่ 13 ฟน้ื คด.ี ..ทวงความเปน็ ธรรม II รุง฾ พรายออกมาส฽งพลอยนภสั ท่ีออฟฟซิ และเลยไปท่รี ฾าน อาหารกับงามพริง้ ตอ฽ เจา฾ ตวั มแี ผนจะไปหาโภคนิ ในสาํ นกั งาน ทนายความตอนช฽วงบ฽ายโดยมีพฤกษขแ ับรถให฾ ขณะทีช่ ฽วยงานในรา฾ น ตอนชว฽ งเชา฾ ซ่ึงพลอยนภสั ก็เห็นด฾วยทจ่ี ะใหค฾ นว฽างงานไดม฾ ีอะไรทาํ เต็มที่ พลอยนภัสทักทายศีตลาทีม่ าถึงเช฾ากวา฽ เกอื บทกุ คนเปน็ เรือ่ ง ปกติ เอากระเปา฻ ไปเกบ็ ที่โต฿ะก฽อนแล฾วนงั่ ลงเช็กอีเมลอยู฽พักใหญ฽ เพราะยงั เช฾าอยม฽ู าก เห็นวา฽ อกี ครงึ่ ชว่ั โมงจะไดเ฾ วลางานจึงเอา อาหารเช฾าของนายใหญ฽ไปจดั ใสจ฽ าน หอ฾ งครัวเล็กๆ มสี าวๆ อยูแ฽ ลว฾ สองสามคนกาํ ลงั อนุ฽ อาหารหรอื หาจานและชงกาแฟตามกจิ วตั รประจาํ วัน หญิงสาวย้มิ ทักทายทุก คนตามปกติ จนกระท่งั จดั อาหารใส฽จานเสร็จ “นัน่ อาหารเช฾าของบอสหรือเปล฽าคะ ” ใครคนหน่งึ ในกลม฽ุ ที่ พลอย นภัสจําได฾วา฽ ช่อื สจุ ริ าถาม เมื่อเห็นเธอเตรียมประคองถาดใส฽ จานแซนดวแ ิชและนมอ฽ุนขน้ึ “ใช฽คะ฽ ของมิสเตอรคแ ิง”

คนถามไม฽ตอบว฽าอะไร แตเ฽ ม่ือหญิงสาวเดนิ ออกจากห฾องคลอ฾ ย หลังมาไดห฾ นอ฽ ยในระยะทย่ี งั ไดย฾ ิน ก็มีเสียงพูดคุยตามมา “เฮอ฾ ดนี ะ สาวๆ สมยั นีไ้ ม฽ต฾องทํางานหนักเหมือนคนรน฽ุ ฉัน แคเ฽ อาอกเอาใจ บรกิ ารเจ฾านายทกุ คนดๆี เขา฾ หนอ฽ ยก็กา฾ วหน฾าเร็ว ความรูค฾ วาม สามารถคงไม฽จําเปน็ แลว฾ สนิ ะ” “นั่นน฽ะสิคะ คุณริน คนบางคนอุตสา฽ หแเรียนจบมาจากเมอื ง นอกเมืองนามคี วามรู฾ กลับชอบทาํ งานท่ไี ม฽ตอ฾ งใชแ฾ รงซะนี่” “ใครบอกวา฽ ไม฽ใชแ฾ รงล฽ะ ” คนพูดทพี่ ลอยนภัสรูว฾ ฽าเป็นรอง ผ฾จู ดั การฝาุ ยบญั ชีที่ช่อื มธรุ ินบอกเสียงเหมือนออ฽ นใจ กอ฽ นจะมีเสียง หวั เราะคกิ คักของคนท่ีเหลอื ตามมา “แต฽ก็นน่ั แหละ ฉันคงเปน็ พวก หวั เกา฽ ไมน฽ ําสมัย เด๋ียวน้ีใครๆ กค็ งชอบทาํ แบบน้กี นั หมดแลว฾ ” “นันไมช฽ อบนะคะ คุณรนิ ขา” “สกุ ไ็ ม฽เอาด฾วยเหมือนกันคะ฽ วันน้ียงั ใหม฽ยงั รุง฽ อยูก฽ ด็ ีไป รอให฾ ท฽าน เอย฿ ผช฾ู ายเขามคี นใหม฽กอ฽ นสแิ ล฾ว...” พลอยนภสั ไมไ฽ ดย฾ นิ เสียงเหล฽าน้ันอีกเพราะประตลู ิฟตปแ ดิ ลง แลว฾ แตบ฽ อกไดเ฾ ลยวา฽ ตนเกอื บทําถาดหลุดมอื เพราะคาํ วจิ ารณแ ทํานองเสยี ดสีและเหยยี ดหยามนัน้ ไมต฽ อ฾ งบอกกพ็ อจะเดาไดว฾ า฽ คน ท่ตี กเป็นหัวขอ฾ สนทนาคือตนเอง ความจริงเธอเหน็ อาการแบบน้ีมาตงั้ แต฽เม่ือวานแลว฾ ทสี่ ายตา หลายคูจ฽ ับจอ฾ งมาท่ีเธออย฽างแปลกๆ บา฾ งกค็ าดคะเนกง่ึ ประเมนิ บ฾าง กไ็ ม฽ใช฽สายตาทจี่ ะตีความไปในทางท่ีดนี ัก หากเม่อื วานหญงิ สาวบอก

ตัวเองว฽าคงจะคิดมากเกนิ ไป เพราะไมม฽ เี หตุผลที่คนเหลา฽ นนั้ จะคดิ ในทางท่ีไม฽ดกี ับเธอ หญงิ สาวถอนใจเมอ่ื ลิฟตแเปดิ ออกและเดนิ ผา฽ นระเบยี งกวา฾ งไป ยงั หอ฾ งพกั สว฽ นตัวของบอสใหญ฽ สิ่งหนง่ึ ทีพ่ ันธกานตแและอดริ ุจมักตักเตอื นเธอกค็ ือวฒั นธรรม บางอยา฽ งในองคกแ รของคนไทยทเ่ี ธอไมเ฽ คยชนิ ทงั้ จากประสบการณแ และนสิ ยั สว฽ นตัว ‘คนไทยหลายคนชอบมีพรรคพวก ชอบสนใจเรอื่ งไร฾สาระของ คนอืน่ เป็นสงั คมสองมาตรฐานทช่ี อบพูดถึงศีลธรรมแบบปากว฽าตา ขยบิ ถ฾าเปน็ เร่อื งของหมู฽พวกตัวเองเวลาทําผดิ บางครง้ั ยังออกมา ปกปูองเปลยี่ นผิดใหเ฾ ปน็ ถูก แต฽ถา฾ คนอ่ืนทาํ ละ฽ ยาํ เละ วา฽ งๆ กช็ อบ จับกลม฽ุ นนิ ทาวิพากษแวจิ ารณแกนั ทําใหค฾ วามสามคั คใี นองคแกร แตกแยก อกี ทีกข็ ดั แขง฾ ขัดขากนั เองไม฽อยากเห็นคนอน่ื ไดด฾ ี ชอบหา ผลประโยชนแทบั ซ฾อนแตท฽ าํ งานไมร฽ จู฾ ริง สมัยท่ีเข฾ามาบริหารงานแทน ตาเราใหม฽ๆ พ่ตี อ฾ งปวดหวั กบั เรื่องไร฾สาระพวกนี้อยน฽ู าน’ พันธกานตแ เคยบ฽นใหฟ฾ งั เมื่อไปหาเธอทอ่ี เมริกาครัง้ หนึ่ง ‘แล฾วเฮียเวสทํายังไงคะ’ ‘เรอ่ื งน้แี ก฾ยากแลว฾ ยงั ต฾องใช฾เวลา บางคนอยู฽มานานแถมพา ญาตโิ กโหติกาเพ่ือนฝูงเขา฾ มาทาํ แบบระบบพรรคพวกเกอื้ หนนุ แต฽ กดี กันคนดมี ีฝมี อื จรงิ ๆ พอถงึ เวลาก็สรา฾ งปญั หาไม฽ไดห฾ ยุด ทาํ ตัวเปน็ มาเฟยี แรกๆ กต็ ฾องเชือดไกใ฽ ห฾ลิงดู ใครเป็นตัวใหญก฽ ต็ อ฾ งไล฽ออกให฾

หมด ยอมเหนอ่ื ยยอมเสียเงนิ ชดเชยหนอ฽ ยหน฽อยเพือ่ สร฾างระบบท่ีดี แลว฾ ทําให฾แน฽ใจว฽าคนใหมท฽ ่ีเราเลอื กมาเป็นผ฾ูบริหารที่มหี ลกั ธรรมาภิ บาลคุมองคกแ รอย฽ู สร฾างวฒั นธรรมในองคแกรใหมใ฽ หค฾ นทีย่ งั มคี วาม เชอ่ื ผดิ ๆ ได฾เปลีย่ นแปลงตัวเอง หรอื ไม฽ อย฽างนั้นกต็ ฾องลาออกไปหา งานทําที่อืน่ ’ ‘คณุ ตาไมร฽ ู฾เรอื่ งนีเ้ หรอคะ’ ‘ไม฽ใชไ฽ มร฽ ูห฾ รอก แต฽หลงั ๆ กจิ การเราขยายออกไปมาก ท฽านแก฽ แล฾วไมม฽ เี วลาดูแลทั่วถงึ เรื่องพวกนีบ้ างครง้ั กเ็ ป็นเหมอื นภเู ขา นา้ํ แขง็ ท่โี ผลย฽ อดความจริงแตเ฽ สย้ี วเดียว แตต฽ ฾นตอจรงิ ๆ ท่ีเรามองไม฽ เหน็ อาจจะสร฾างปญั หาใหญก฽ วา฽ ท่ีคิด’ ‘เฮียเก฽งจงั ’ ‘แต฽เราไมเ฽ หน็ อยากมาทาํ งานดว฾ ย ’ ชายหนุม฽ ยหี ัวนอ฾ งสาว พลางหัวเราะ ‘ถา฾ อยก฽ู ับครอบครวั มนั กไ็ ม฽ทา฾ ทายนะ฽ สิคะ พลอยอยากหา ประสบการณขแ า฾ งนอกบ฾าง’ ‘พี่เขา฾ ใจ ทําสิง่ ทเี่ ราชอบก็แลว฾ กัน’ พันธกานตมแ ักเปน็ แบบนัน้ เขา ไมเ฽ คยชน้ี ําหรือมาจู฾จก้ี บั ชวี ติ ของเธอ แตค฽ อยมองดูอย฽หู า฽ งๆ วา฽ เธอจะดาํ เนนิ ชวี ติ ได฾ถกู ตอ฾ งและพยายามไม฽ย่ืนมอื มาประคองถา฾ ไม฽ หนกั หนาจรงิ ๆ เพราะอยากใหเ฾ ธออยูไ฽ ดด฾ ว฾ ยตัวเองแทนทีจ่ ะหวงั พึ่ง ครอบครวั ทุกอยา฽ ง

วฒั นธรรมของครอบครัวเธอเป็นแบบน้ี แตถ฽ า฾ เม่ือไหร฽ที่เธอมี ปญั หาใหญ฽ แน฽ใจไดเ฾ ลยว฽าพช่ี ายคนเดียวจะทําทุกอย฽างเพ่ือพาเธอ ออกจากปญั หาน้นั โดยไม฽สนหนา฾ อินทรแหนา฾ พรหมท่ไี หน หญงิ สาวประคองถาดดว฾ ยมือเดยี วแลว฾ ยกมอื ข้ึนจะเคาะประตู ตอนท่ปี ระตเู ปดิ ออกเสียก฽อน พลอยนภัสรีบย้ิมนาํ ตามนสิ ัย แม฾จะ เพงิ่ เจอปญั หาที่เขาเปน็ ตน฾ เหตุก฽อเอาไวห฾ ยกๆ “อรุณสวัสดคิ์ ฽ะ ดิฉนั คงไม฽ได฾ข้ึนมาช฾าไปใช฽ไหมคะ” “คณุ มาได฾เวลาพอดี คัพเค฾ก” ไรอนั เปิดประตูออกกวา฾ งให฾ หญงิ สาวเข฾ามากอ฽ น แล฾วแยง฽ ถาดจากมือเธอไปวางบนโตะ฿ ข฾าง ระเบยี งทีเ่ ขาเปดิ ประตูเอาไวก฾ วา฾ ง มีถว฾ ยกาแฟและเชสนั่งอย฽ูกอ฽ น แล฾ว “มสิ อาชวิน” “อรณุ สวัสดิค์ ฽ะ เชส” หญิงสาวยม้ิ ใหเ฾ ขา มองแกว฾ กาแฟที่ชาย หนุม฽ ดม่ื และมีทั้งกาอยใู฽ กล฾ๆ ร฾จู ากศีตลาว฽าเขาไม฽ส่งั อาหารเช฾า นอกจากกาแฟหนง่ึ กา “ความจรงิ อาหารเชา฾ มปี ระโยชนแกว฽า กาเฟอนี อยา฽ งเดียวนะคะ” “ผมชินซะแล฾ว วันไหนมอี าหารเชา฾ นะ฽ สคิ รบั จะทํางานไมไ฽ ด฾ แต฽ เมือ่ วานแอบกินแซนดแวิชแม฽บ฾านของมิสไป อรอ฽ ยมาก” เขาบอก พลางมองเธอด฾วยสายตาช่ืนชม “ถงึ ว฽าทําไมแซนดวแ ิชฉันเหลือแค฽สามช้นิ ” เจา฾ ของอาหารเช฾า บ฽นเม่ือนง่ั ลงฝง่ั ตรงขา฾ มกับเชส ยกแซนดแวิชหน่ึงในสชี่ น้ิ ขน้ึ มากดั สี

หน฾าพงึ พอใจ “ถา฾ คุณชอบฉนั จะใหท฾ าํ มาเผือ่ ดีไหมคะ” “ขอสกั ชิน้ ก็ดีครบั ถ฾ามากกว฽านแี้ ลว฾ ผมตดิ กลับไปนวิ ยอรแกคง แย”฽ พลอยนภสั ย้ิม รู฾วา฽ เขาพดู เพอ่ื ถนอมน้ําใจของเธอมากกวา฽ จะ กลัวตดิ จรงิ ๆ “งนั้ ฉันขอตัวไปทํางานกอ฽ นนะคะ” “ผมเดินไปสง฽ ” เชสลกุ ขึน้ เดนิ ตามเธอออกมาโดยที่ชายหนุม฽ อีกคนเงยหนา฾ ขนึ้ มามองเพยี งนดิ เดียว แลว฾ หยิบแท็บเลต็ ขึ้นมาอ฽าน ข฽าวไปจดั การอาหารเช฾าของตวั เองไป สกั ครู฽เชสกเ็ ดินกลับเข฾ามา รว฽ มโต฿ะ “คุณจะใหจ฾ ัดการเร่อื งของเธอยังไงครับ” เชสนั่งลงถาม เพราะ เขาเพิ่งแจง฾ ขา฽ วเรอ่ื งทห่ี ญงิ สาวทําใหเ฾ จา฾ นายร฾ู “ให฾คนเขา฾ มาชว฽ ยสืบอกี แรงสิ ฉันก็อยากรเ฾ู หมอื นกันวา฽ เกิด อะไรขึน้ ” “ดูนา฽ สงสยั อย฽ูมากนะครับ แต฽บอกตามตรงว฽าผมชักเปน็ ห฽วง คนของทนายโภคินทาํ ตวั เปน็ หนอน ยอมขายขอ฾ มลู แบบนี้ ไม฽แน฽ว฽า ถ฾าเรอื่ งแดงขึน้ มาแล฾วนายไววทิ ยแทาํ ผิดจรงิ เขากค็ งร฾ูขอ฾ มูลภายใน แบบเดียวกบั ผม” ไรอันพยักหน฾า เขารู฾เรื่องของเธอเรว็ กวา฽ ท่คี ดิ เพียงเพราะเชส เขา฾ ไปตีสนทิ กับทนายความคนใหมใ฽ นสาํ นักงานทนายความประจาํ ตระกูลดํารงกฤตภาส ดว฾ ยการเสนอเงนิ จํานวนหน่งึ ชายหน฽มุ กไ็ ด฾

ขา฽ วที่พลอยนภัสเขา฾ ไปท่นี น่ั พรอ฾ มก฿อบป้เี อกสารท้ังชดุ ที่แมจ฾ ะเปน็ ภาษาไทย แตไ฽ อ฾หมอน่นั ก็อธบิ ายใหฟ฾ งั จนหมดเปลือก และเลา฽ วา฽ โภคนิ กาํ ลงั ทําอะไรอยู฽ ไม฽เวน฾ แมแ฾ ต฽ความสมั พันธแของตระกลู ดํารงก ฤตภาสและอาชวิน “นายให฾คนดักฟังโทรศพั ทแแ ล฾วจับตาดูมนั เอาไวใ฾ ห฾ดี ตอนนี้เรา ตอ฾ งเกบ็ ไอห฾ มอนเ่ี อาไว฾ก฽อนเพราะยงั มปี ระโยชนแ นายให฾ทีมงานของ เราชว฽ ยสบื เรื่องทโี่ ภคนิ กําลังทาํ อยู฽ แยกเป็นสองทีมให฾สืบเรื่องของ นายไววทิ ยแดว฾ ย ฉันต฾องการร฾คู วามลับทงั้ หมดของเขา ความลับท่แี ม฾ แตเ฽ มยี เขายังไม฽ร฾ไู ด฾ยิง่ ดี แต฽อย฽าลืมมองขา฾ มความเป็นไปไดอ฾ ่นื ๆ ด฾วย” “คณุ คดิ ว฽าเขาอาจจะไม฽ได฾เป็นตวั การงัน้ หรือครบั ” “อย฽าลืมสิวา฽ ครอบครวั พ่ชี ายของเธอเองก็ไมธ฽ รรมดา ไม฽แปลก หรอื ไงที่สิบปกี ฽อนเขายังหาหลกั ฐานมดั ตวั นายไววิทยแไม฽ได฾ แปลว฽า ถา฾ ไววิทยแไม฽ได฾เก฽งจนทําลายหลกั ฐานได฾หมด กห็ มายความว฽าคนอน่ื เปน็ ฆาตกร” “คุณเช่ืออย฽างหลงั มากกวา฽ ” เชสเอ฽ยอยา฽ งคนทร่ี ฾ูใจกนั มานาน “ฉันแคไ฽ ม฽อยากละเลยความเป็นไปไดอ฾ น่ื ๆ จนทาํ ใหเ฾ ราพลาด เพราะ เสียเวลาทัง้ หมดไปกับขอ฾ สันนษิ ฐานเดยี ว” “แต฽เท฽าทผี่ มรมู฾ า ครอบครัวอาชวนิ เปน็ ขา฾ ราชการตระกลู เกา฽ ขึน้ ชือ่ เรื่องความซือ่ สัตยมแ ากจนมแี ตค฽ นนับถอื ”

“คนตรงนน่ั แหละศัตรเู ยอะ แถมศัตรูยังไม฽กลา฾ เปดิ เผยตัวซะ ด฾วย” ไรอันยกแกว฾ ขึน้ ข้นึ ดมื่ รวดเดียวหมดหลงั จากจัดการกบั แซนดแวิชทัง้ สช่ี ิ้นเสรจ็ “หวังว฽านายจะมคี วามคืบหน฾าบา฾ งตอนท่ฉี นั กลบั มาจากเวยี ตนาม” “ผมจะเร฽งมือ รอบนค้ี ุณไรอันจะอย฽ูที่น่นั กว่ี ัน” “งานเสร็จกค็ งกลับมาเลย” “แลว฾ จะอย฽ทู น่ี ไี่ ปอีกนานแค฽ไหนครับ ถ฾าเผ่อื ทางนวิ ยอรกแ เรยี ก ตัว?” “เรียกตัวก็ไปสิ แตท฽ ่ีนัน่ มเี ดสคุมอยู฽แล฾ว ไหนจะผบ฾ู ริหารชุด ใหญท฽ ้ังทีม คงไมจ฽ ําเปน็ ตอ฾ งใช฾ฉนั เร็วๆ น้ีหรอกมั้ง” คําตอบน้นั กแ็ ปลว฽ายังไมม฽ แี ผนจะกลบั ในเร็วๆ น้เี วน฾ เสียแต฽มี เหตจุ าํ เป็น แตเ฽ ชสชกั จะเชอ่ื แล฾วว฽า ถา฾ หมดความจําเปน็ เม่ือไหร฽ แฝดคนน฾องอาจจะหาทางมาทน่ี ี่อกี จนได฾ พลอยนภสั ทํางานในชว฽ งเช฾าอยา฽ งไม฽คอ฽ ยมีสมาธเิ ท฽าไรนกั เพราะรสู฾ ึกว฽าสายตาหลายคจ฽ู ับจอ฾ งเธอแปลกๆ หากไมไ฽ ดย฾ นิ ส่ิงท่ี เพือ่ นรว฽ มงานสนทนากนั เมอ่ื เชา฾ เธอกอ็ าจจะไม฽สนใจด฾วยซ้ําว฽าเกิด อะไรขึน้ ช฽วงสายตอนทล่ี ูกค฾าสําคญั รายหนงึ่ มาหาถงึ ออฟฟิซ หญงิ สาว ตาม ธนกฤตเขา฾ ไปพบกบั แขกในห฾องประชุมเล็กของบรษิ ัท และเมอ่ื ลกู คา฾ กลบั ออกไปเธอจงึ นั่งทํางานในหอ฾ งประชมุ ต฽อเพราะยังไม฽ อยากเปลย่ี นทข่ี ณะทีเ่ จา฾ นายเดินลงไปสง฽ แขกชั้นล฽าง ไมถ฽ ึงสิบนาที

ผ฾ูจดั การฝาุ ยการตลาดต฽างประเทศกข็ ึน้ มาใหมแ฽ ละส่งั งานเธอต฽อ จากน้ันหญิงสาวจงึ ปดิ แลปทอปและเดนิ คุยกับเขาตอ฽ ไปยงั หอ฾ ง ทํางานของตน ท฽ามกลางสายตาหลายค฽ทู ม่ี องตามหากพลอยนภัส พยายามไมส฽ นใจ คดิ ว฽านานไปเมือ่ ไมม฽ ีอะไรเกิดขึน้ คนกจ็ ะเลิกคดิ แปลกๆ ไปเอง ก฽อนเท่ยี งหญิงสาวส่งั อาหารมาให฾นายใหญ฽กบั คนของเขา แต฽ ปรากฏวา฽ เชส ออกไปทาํ งานขา฾ งนอก คนทส่ี ่ังอาหารกลางวนั มาเลย ได฾รบั คาํ สั่งจากธนกฤตใหไ฾ ปนง่ั เปน็ เพ่ือนของไรอนั “พตี่ ฾องออกไปรับลกู กลับจากโรงพยาบาล รบกวนน฾องพลอย ดว฾ ยนะ” “คะ฽ พี่กฤต” รับคําอยา฽ งไม฽เตม็ ใจเสร็จ พลอยนภสั ก็เลยต฾องออกไปน่งั ร฽วม โตะ฿ ทรี่ ะเบียงซง่ึ มีสวนหยอ฽ มเล็กๆ สําหรบั ผู฾บรหิ ารซ่ึงร฾ูมาวา฽ ไรอันจะ นั่งรับประทานทนี่ ่ีในบางครัง้ หากธนกฤตร฽วมโตะ฿ ด฾วยเหมือนวันนี้ทธ่ี นกฤตตอ฾ งแคนเซลิ กะทันหัน จากมมุ ท่ีพวกเขาน่งั อยู฽ พนักงานที่ออกไปกนิ อาหารเท่ยี งเลต หน฽อยกจ็ ะมองเหน็ ไดจ฾ ากทางเดินไปยงั ประตูลฟิ ตแ ขณะทีม่ องไม฽ เหน็ จากมุมท่ีนัง่ ทํางานตามปกติ สายตาหลายค฽ูมองออกมาเหน็ เธอกบั นายใหญก฽ ําลงั นั่งอยดู฽ ว฾ ย กนั และเม่ือเธอบังเอิญหันไปเหน็ คร้ังหนึง่ สายตาเหลา฽ น้นั ก็หลบวูบ บา฾ งกจ็ ฾องมาอย฽างใจกล฾าและยม้ิ ให฾ และหนง่ึ ในสายตาเหลา฽ นน้ั ก็มี

พนกั งานในแผนกแอดมนิ ที่พลอยนภัสจาํ ไดว฾ า฽ ช่อื ปภานนั หนึ่งสาว ในกลุ฽มของมธุรนิ เมื่อเช฾าท่ีนนิ ทาเธอจอ฾ งเขม็งมากอ฽ นจะหลบตาเม่อื เธอมองกลับนิ่งอยา฽ งให฾ฝาุ ยนัน้ ร฾ตู ัววา฽ มอง “มอี ะไรหรือเปลา฽ ” เสียงหา฾ วนม฽ุ นวลถาม ทําใหเ฾ ธอเบือนสายตาไปมองเขาแลว฾ ส฽าย หนา฾ ย้มิ ออ฽ นๆ อดหวั ใจกระตุกไม฽ได฾กับสายตาคมปลาบทมี่ องมา อยา฽ งคน฾ หา “ไม฽มคี ฽ะ” ตอบเสร็จกก็ ฾มลงจดั การกับอาหารของตัวเอง “วนั นีก้ ินอะไร” “ข฾าวกับพะแนงหมยู า฽ งค฽ะ ส฽วนอันนี้เปน็ ไข฽เจียวทรงเครือ่ ง ” เธอบอกแลว฾ เลือ่ นจานอาหารของตัวเองให฾เขา ถ฾าเป็นวันกอ฽ นหน฾าก็ คงตกั ใส฽จานให฾ไปแล฾ว แต฽ตอนนก้ี ลับรส฾ู กึ วา฽ เป็นสง่ิ ท่ไี ม฽เหมาะสม สองหน฽ุมสาวนงั่ รบั ประทานอาหารเงยี บๆ โดยทพ่ี ลอยนภัสกม฾ หน฾าเปน็ สว฽ นใหญด฽ ฾วยความอึดอดั ใจ แลว฾ ก็ต฾องโทษตวั เองไปด฾วยที่ คดิ มากเกนิ ไป ความจรงิ ไมใ฽ ช฽ความผิดของไรอันเลยสักนดิ หญิงสาว อ่ิมทีหลังตามเคย แม฾จะสังเกตวา฽ ฝาุ ยชายพยายามรามือให฾ช฾าลงเพอ่ื รอเธอ “พรุง฽ น้ีคุณอยากทานอะไรเปน็ พเิ ศษหรอื เปล฽าคะ ” เธอถาม หลงั จากเลื่อนของหวานให฾ ขณะทตี่ ัวเองยกแกว฾ นํ้าเย็นขน้ึ ดืม่ แทน “ผมกําลังจะบนิ ไปเวียตนาม เดีย๋ วก็ต฾องออกไปแล฾ว” “คะ!?” หญงิ สาวผงกหวั ขึน้ ถามอย฽างตกใจ “อยากไปด฾วยกันหรอื เปลา฽ ” เขาถามกลับเสยี งเออ่ื ยอยา฽ งทเี่ ธอ

บอกไม฽ไดว฾ า฽ คนพูดแค฽ล฾อเลน฽ หรือเอาจริง พลอยนภัสหาปากไม฽เจออย฽ชู ่วั คร฽ู สบตาสนี ํา้ ตาลทจี่ ฾องน่ิงมายัง เธอดว฾ ยหวั ใจท่ีเต฾นไมเ฽ ป็นจังหวะดี กวา฽ จะเอย฽ ปากได฾ “ไม฽ไปค฽ะ” เขาพยกั หน฾ารับไมต฽ อบว฽าอะไร แตส฽ ายตาทม่ี องมาทําให฾เธอ รอ฾ นๆ หนาวๆ เพราะไม฽เคยแน฽ใจเลยว฽าผู฾ชายตรงหน฾าคดิ อะไรอย฽ู “คณุ จะกลบั มาเม่ือไหร฽คะ” “ยังไม฽แน฽ใจ อย฽างนอ฾ ยๆ คงสกั สามสี่วนั ” “พก่ี ฤตรู฾แล฾วใชไ฽ หมคะ” “งัน้ สิ” พลอยนภัสน่งั เงยี บไปอีกหน฽อยขณะท่ีรอใหเ฾ ขากนิ ของหวาน จนหมด จงึ ขยบั ตวั เลก็ นอ฾ ย “ดฉิ ันยกจานไปล฾างนะคะ คณุ จะน่งั อย฽ู ตอ฽ หรือเปลา฽ ” “เดยี๋ วตอ฾ งข้นึ ไปเอาของแลว฾ เหมือนกนั ผมใหอ฾ ํานวยมารอด฾าน ล฽างตอนเท่ยี งส่สี ิบหา฾ ” หญิงสาวรบั คําเบาๆ ในลาํ คอเม่อื ลุกข้ึน อดรสู฾ ึกแปลกๆ ไม฽ได฾ที่ คน ขบั รถยงั รก฾ู าํ หนดการของเขาดกี วา฽ เธอ แต฽ความคดิ นนั้ อยู฽ไดไ฾ ม฽ นานก็ตอ฾ งรบี เตอื นตัวเองให฾หยุด เพราะรต฾ู ัวว฽าเธอเริม่ พาความคดิ ไป ไกลเกนิ กว฽าความจาํ เปน็ “ไมต฽ ฾องค฽ะ” หญิงสาวรีบหา฾ มเมือ่ รวบรวมจานชามจะยกไป หอ฾ งครัว และชายหนม฽ุ ลงมอื ชว฽ ยอยู฽ข฾างๆ ก฽อนจะรีบเสรมิ เมอ่ื เขา ลดสายตาลงมองเป็นเชงิ ถาม “คณุ ตอ฾ งรบี ไปเอาของ จานชามแค฽นี้

ดิฉนั เก็บเองไดค฾ ฽ะ” “แม฽ผมไม฽เคยสอนให฾กินแรงผ฾หู ญงิ ” “งานเลก็ ๆ นอ฾ ยๆ แบบน้ีไม฽เรยี กวา฽ กินแรงหรอกคะ฽ อีกอยา฽ ง สงั คมไทยผู฾หญิงมักดแู ลเร่อื งอาหารการกิน ส฽วนผ฾ูชายทํางานที่ตอ฾ ง ใช฾แรงมากกวา฽ ” “ถึงจะทํางานนอกบา฾ นทง้ั ค฽เู หรอจะ฿ ” “คงเป็นอย฽างนน้ั ม้ังคะ” เธอตอบอย฽างใจไมค฽ อ฽ ยอยูก฽ ับเนือ้ กับ ตัว แล฾วรวู฾ ฽าพูดผดิ ไปถนดั เม่ือไรอนั มองมาดว฾ ยนยั นตแ าเป็นประกาย บางอยา฽ งเหมือนอาการเอ็นดปู นขบขัน “ผมไมช฽ อบให฾เมียทํางานหนัก อันท่จี ริงผมคดิ วา฽ ตวั เองคงจะมี ความสุขถา฾ ได฾บริการบา฾ งเธอเล็กๆ นอ฾ ยๆ ” คนฟงั แกม฾ ร฾อนวาบ รวู฾ า฽ ตวั เองคงหนา฾ แดงระเรื่อหากพยายาม ตอ฽ ตากบั เขาแล฾วหัวเราะเหมอื นไม฽มีอะไรเกดิ ขน้ึ “ดฉิ ันไม฽ไดห฾ มาย ถึงเฉพาะสามีภรรยาหรอกค฽ะ หมายถงึ ...” เธอหลุบเปลอื กตาลง มองจานชามในมอื แลว฾ พยายามจะจัดมนั ใหม฽ท้ังท่ีไมม฽ อี ะไรให฾ทํา แลว฾ ร฾ูสกึ โง฽เงา฽ เหมือนตวั เองเปน็ สาวน฾อยแรกรน฽ุ ท่เี พง่ิ ไดค฾ ยุ กบั ผ฾ูชาย ท่แี อบชอบเปน็ ครงั้ แรกจนพดู ผดิ ๆ ถูกๆ “เรื่องท่วั ๆ ไป ท้ังครอบครัว เพ่ือนฝูงหรือเพื่อนรว฽ มงาน” บอกเสรจ็ ก็หันหลังเดนิ นาํ เข฾าไปขา฾ งในก฽อน แทบจะเปิดประตู ไมถ฽ ูกเพราะไดย฾ นิ เสียงหวั เราะในลําคอของฝุายชาย แตม฽ อื ใหญ฽ เอือ้ มมาเปดิ ประตใู หอ฾ ย฽างสุภาพบุรษุ

พลอยนภัสเดินจ้าํ อา฾ วยกของไปวางไวใ฾ นอา฽ งลา฾ งจาน และหัน ไปเกือบชนกับคนทีเ่ พิง่ เดนิ ตามมาติดๆ และวางของทเ่ี ขาชว฽ ยถือลง กบั ของที่เธอวางเอาไวก฾ อ฽ น ตาสองค฽ูเลยไดส฾ บกนั อีกอย฽างชว฽ ยไมไ฽ ด฾ “ขอใหเ฾ ดินทางโดยสวสั ดิภาพนะคะ” “ให฾ผมชว฽ ยล฾างจานกอ฽ นดกี ว฽า” “งานง฽ายๆ เทา฽ น้ัน ดฉิ นั ลา฾ งคนเดยี วสะดวกกว฽าค฽ะ คุณตัว ใหญ”฽ เธอย฽นจมูกนิดๆ อย฽างอ฽อนใจ “เกะเกะครัวเปลา฽ ๆ ” “ครัวน่กี เ็ ล็กจริงๆ นัน่ แหละ ท้งั ท่ีมีพนักงานมาใช฾มากขนาดนี้” เขาถอยหลังออกไปนดิ เม่อื เธอลงมือลา฾ งจานให฾มอี ะไรทําจะได฾ ไม฽ต฾องคุยกบั คนทีม่ ายืนมอง แต฽แทนทีค่ นมองจะออกไปกลับยนื คํ้า ประตู ไหล฽ขา฾ งหนงึ่ เอียงพงิ กบั ประตูด฾านหนงึ่ และมืออกี ขา฾ งเทา฾ ไว฾ กับขอบประตูอีกฝัง่ ทําให฾เธอรู฾สึกเหมือนติดอย฽ใู นกับดักท่ีมีความ ใกลช฾ ดิ อยา฽ งน฽าอศั จรรยแ “ผมชอบครัวใหญๆ฽ ที่บ฾านจัดโต฿ะอาหารไว฾ ในครวั มเี คานแเตอรแค่ัน ไมต฽ ฾องกนั้ ห฾องให฾ยุ฽งยาก” “คณุ คงชอบดเู ชฟทําอาหาร หลายคนชอบบรรยากาศแบบนัน้ เหน็ วา฽ มนั มีเสน฽หแ” “กค็ งใช฽ แต฽ผมวา฽ มันใหค฾ วามสนิทสนมเปน็ กนั เองกวา฽ มาก เชฟ ทบี่ า฾ นทําอาหารไดห฾ ลายอย฽าง นอ฾ งพรายชอบอาหารไทย ” ไรอัน จอ฾ งมองเธออยา฽ งพนิ ิจ สังเกตเหน็ มือทีช่ ะงกั ไปนดิ ก฽อนท่เี ธอจะ ทาํ งานตอ฽ เปน็ ปกตเิ หมือนไมม฽ อี ะไรเกดิ ข้นึ “ยงั ไม฽ได฾บอกคุณใช฽ไหม คัพเคก฾ ว฽าน฾องพรายหายออกจากบ฾าน”

“ฉนั หวังวา฽ คงไมใ฽ ชเ฽ รือ่ งร฾ายแรงนะคะ ” เธอหนั ไปมองเขา แสร฾งทําหนา฾ ไม฽ร฾ไู มช฽ ีไ้ ดค฾ อ฽ นข฾างเนียน กเ็ ธอไม฽เคยไปที่คฤหาสนขแ องตระกูลคงิ ในแมนฮตั ตนั ซะหน฽อย ดเู หมือนร฾งุ พรายเองกไ็ ม฽เคยเลา฽ เร่ืองเพ่ือนสนิทอยา฽ งเธอให฾คนใน ครอบครวั ฟงั นัก และถึงเลา฽ หญงิ สาวกไ็ มค฽ ิดว฽าไรอนั จะสนใจจนจาํ ได฾ “อนั ที่จริงแล฾วคอ฽ นข฾างรา฾ ยแรง เดสโกรธมาก” หญิงสาวอดชะงักไม฽ได฾เม่ือหนั ไปมองเขาอย฽างไมแ฽ นใ฽ จปนอยาก ร฾ู “เธอทะเลาะกับพช่ี ายของคณุ เหรอคะ” “จะวา฽ อยา฽ งนน้ั ก็ได฾ แตน฽ ฾องพรายชอบคดิ อะไรเอาเอง แกเปน็ เด็กท่ี ไมม฽ ีความมั่นคงทางอารมณแนัก ซง่ึ ผมคงโทษแกไมไ฽ ด฾ถ฾านึกถงึ วา฽ แกตอ฾ งผา฽ นอะไรมาบ฾าง ส฽วนเดสก็เป็นคนทช่ี อบทาํ มากกวา฽ พูด” ความเหน็ ของเขาเกย่ี วกบั รุง฾ พรายซงึ่ เปน็ สง่ิ ท่พี ลอยนภัสเองก็ เคยคดิ และเห็นดว฾ ย ทําให฾เธอหันไปมองเขาอยา฽ งอดประทบั ใจกบั สิ่ง ที่รู฾ไม฽ได฾... ถ฾าอย฽างน้นั เขากไ็ มใ฽ ช฽พีช่ ายที่ไม฽ได฾สนใจไยดีน฾องเลย้ี ง อยา฽ งทเ่ี ธอเคยเดาเอาไว฾นะ฽ สิ “คุณรหู฾ รอื ยังคะ ว฽าเธอไปอยู฽ท่ไี หน” “แกโทรหาฮนั นแี่ ลว฾ หมายถงึ แมข฽ องผมน฽ะ” “ถ฾าอยา฽ งนัน้ ก็คงไมม฽ อี ะไรตอ฾ งกงั วล เธอไม฽ใชเ฽ ดก็ แล฾วไมใ฽ ช฽ เหรอคะ” “เดสไมไ฽ ด฾คิดอย฽างนนั้ นะ฽ สิ เขาเป็นคนขี้หวงเปน็ บา฾ ถา฾ เกยี่ วกับ

น฾องพราย” “พช่ี ายของคณุ จะทาํ อะไรเหรอคะ” “ไม฽ร฾สู ิ กเ็ หมือนสิ่งท่ผี ช฾ู ายอยากทํากับผ฾ูหญงิ ล฽ะม้งั ” คําอธิบายน้ันไม฽ชวนให฾สบายใจเลยสกั นดิ เพราะสายตาของ เขาทม่ี องมาทําให฾เธอเร่ิมร฾อนตวั ท้งั ท่คี อ฽ นข฾างม่ันใจว฽าไรอันคงไมร฽ ู฾ ว฽ารุง฾ พรายอย฽ูกับเธอ แตเ฽ หนอื สงิ่ อน่ื ใด เธอรู฾สกึ วา฽ สายตาท่ีเขาส฽งมา ให฾สือ่ ความหมายบางอย฽างซ่ึงทไ่ี มเ฽ กยี่ วข฾องกับเรอื่ งของเดสมอนดแ และเพอื่ นรกั ของเธอ “ผชู฾ ายคงไม฽อยากทําอย฽างเดยี วกันกบั ผูห฾ ญิงทกุ คน” “แตผ฽ ู฾ชายอยากทาํ แค฽อย฽างเดียวกบั ผหู฾ ญงิ ทีเ่ ขาเลือกแล฾ว คณุ ร฾ู ว฽าผมหมายความว฽ายังไง” “คุณเคยบอกเรื่องของพี่ชายฝาแฝดกับน฾องสาวบุญธรรมของ คุณ ฉันลมื มันไปแลว฾ ก฽อนหน฾าน้ี ” หญงิ สาวหวั เราะเสยี งเบา เริ่ม ขยบั ตัวอยา฽ งไม฽สบายใจเพราะงานเสร็จแล฾ว และได฾ยนิ เสียงลิฟตแ ด฾านหลงั ของเขาเปดิ ออกพร฾อมเสียงฝีเทา฾ และเสียงพูดคุย กอ฽ นที่ อย฽ๆู เสียงดงั กล฽าวจะเงยี บสนทิ เหลอื แค฽เสียงฝเี ทา฾ ... คงเพราะ สงั เกตเห็นนายใหญ฽ทย่ี ังยนื คา฾ งอย฽ูทป่ี ระตหู อ฾ งครัวไม฽หา฽ งกนั นกั พลอยนภสั มองชายหน฽มุ อยา฽ งอับจน ไม฽รจ฾ู ะบอกอยา฽ งไรให฾เขา เขา฾ ใจสถานการณแที่กําลงั เกิดข้นึ กับเธอ “คณุ เป็นนักหลีกเลยี่ งท่ีดี แตเ฽ ทคนิคน้ีใชไ฾ มไ฽ ด฾ผลกับผมหรอก

คพั เคก฾ ” พลอยนภสั ยนื นิ่งขึงใจหายวาบเมอื่ เขาทิ้งท฾ายประโยคน้นั หลงั จากมองสีหน฾าทา฽ ทางของเธอนง่ิ ก฽อนจะหนั หลงั จากไป ไมต฽ า฽ งกบั การทงิ้ ระเบิดเอาไว฾ เขาอยู฽กับเธอสองตอ฽ สองในเวลาพักกลางวนั และเรยี กเธอดว฾ ย สรรพนามทีค่ งไม฽มีเจา฾ นายมอื อาชพี คนไหนใชเ฾ รยี กพนกั งานของ ตัวเอง ด฾วยประโยคท่ฟี ังดูเป็นส฽วนตวั เกนิ ไปโดยมีพยานร฾เู หน็ หลาย คน ซงึ่ ยิง่ ทาํ ให฾สถานการณแแ ย฽ลงไปอีกไมว฽ ฽าชายหนม฽ุ จะต้งั ใจหรอื ไม฽ กต็ าม หญงิ สาวยกมอื ขน้ึ ลูบหนา฾ เมอื่ รู฾สกึ ถงึ เงาทท่ี าบอยหู฽ น฾าประตูจงึ เงยข้นึ เห็นรองผ฾ูจัดการแผนกบญั ชยี ืนอยู฽ตรงหน฾า จงึ ฝืนย้ิมใหน฾ ดิ ๆ และเดินเล่ียงออกมา “บรษิ ัทน้ีไม฽สง฽ เสรมิ ให฾พนักงานหาทางขน้ึ ตําแหนง฽ ด฾วยทางลัด หรอกนะ” เสยี งหยันท่ีเอ฽ยขน้ึ เบอื้ งหลงั ทําใหเ฾ ทา฾ ของพลอยนภสั หยุด ชะงกั ลงและเกือบจะหันไปตอ฽ ตากบั ฝาุ ยน้ัน แตแ฽ คว฽ ินาทเี ดียวก็เดิน หนา฾ ตอ฽ ไปเหมือนไมไ฽ ดย฾ นิ ประโยคนัน้ เธอมเี รอื่ งสว฽ นตวั ท่ตี อ฾ งจัดการมากมายอยูแ฽ ลว฾ และไมอ฽ ยาก เรมิ่ ปัญหาใหมข฽ นึ้ มาในทท่ี าํ งานถ฾าไม฽เหลืออดจริงๆ บางครัง้ การยตุ ิ ความขดั แย฾ง ใครคนหนงึ่ กต็ ฾องเงยี บทง้ั ท่ไี ม฽ใช฽คนผิด อาทติ ยแน้ันทงั้ อาทิตยกแ ลายเปน็ เวลาที่หญิงสาวเร่มิ ตงึ เครยี ดกบั

ทุกเรือ่ ง เสยี งนินทารํ่าลอื เร่อื งของเธอกับนายใหญ฽ในบริษัทกระจาย ไปถึงหูของทกุ คนและทกุ ท่ที ีเ่ ธอไป พลอยนภัสต฾องถกู มองด฾วย สายตาแปลกๆ จนหญงิ สาวอดึ อดั แมจ฾ ะบอกตัวเองวา฽ หากนานไปคน คงลืมเอง และเมอื่ ไรอันกลบั อเมรกิ าเรื่องนีก้ ็คงจะเงยี บ อดริ ุจเร่มิ แสดงทา฽ ทีทไ่ี มเ฽ หน็ ด฾วยกบั สิ่งทีเ่ ธอทํามากข้ึน เขาให฾ เหตุผลว฽าเป็นห฽วงความปลอดภัยของเธอทจ่ี ะต฽อกรกับคนอยา฽ ง ส.ส. ไววิทยแ และไม฽มนั่ ใจเลยว฽าแม฾จะตามหาตวั ครอบครัวท่อี ยใ฽ู นบนั ทึก ของอดศิ รพบ คนเหลา฽ น้นั จะยังอยากเสี่ยงใหค฾ วามร฽วมมือกบั เรื่องท่ี ผา฽ นไปนานขนาดนแ้ี ล฾วหรือไม฽ “นายไววิทยไแ มม฽ ีทางใหน฾ ฾องพลอยทําอะไรเขาได฾งา฽ ยๆ แน฽ ตอนทพ่ี ่ศี รกับคุณภัสเสยี เขายงั สง฽ คนมาราวอี าอยน฽ู านจนแนใ฽ จวา฽ คดหี ลุดถึงได฾เลกิ ราไป” “แล฾วทําไมอารจุ ไม฽เคยบอกเร่อื งนก้ี ับพลอยเลยคะ ”หญงิ สาว มองหนา฾ คนเลา฽ อย฽างตกใจเพราะไมเ฽ คยรม฾ู าก฽อน “อาไมอ฽ ยากให฾นอ฾ งพลอยไม฽สบายใจ ตอนนัน้ หนูยงั เดก็ แค฽ เร่อื งพ฽อแมห฽ นูก็แทบรบั ไม฽ไหวอย฽แู ลว฾ ” “แต฽อารุจกน็ า฽ จะบอกพลอยตัง้ แตว฽ ันทีพ่ ลอยไปคุยกับคณุ ลงุ โภคิน สบิ ปกี ฽อน อารุจก็นา฽ จะไปบอกกบั คุณตาให฾ช฽วยเหลอื ได฾ ไม฽ใช฽ ปิดปากเงยี บอยูอ฽ ย฽างนี้” “เจ฾าสัวอนันตไแ ม฽ค฽อยชอบอานกั หรอก แลว฾ ท฽านเองก็ทุกขแเรื่อง

พ฽อแมข฽ องหนไู มต฽ า฽ งจากทุกคน อาเลยทาํ ไดแ฾ ค฽ไปแจง฾ ความลง บันทึกประจําวนั เอาไว฾ ” เขายงั กระวีกระวาดไปเอาไปบันทกึ แจ฾ง ความที่เคยขอเจา฾ หนา฾ ทีต่ ํารวจถ฽ายเอกสารเอาไวม฾ าใหเ฾ ธอดู พลอยนภัสเงียบไปนานเมือ่ กม฾ ลงมองหลกั ฐานความไม฽ชอบมา พากลทล่ี ฽วงเลยไปนานขนาดนั้น แตเ฽ ธอกลับไมเ฽ คยระแคะระคาย “ยงิ่ เป็นอยา฽ งนี้ พลอยยิง่ จะต฾องทําทุกอยา฽ งใหแ฾ นใ฽ จว฽า คนทีฆ่ า฽ พอ฽ แม฽ของพลอยแลว฾ รกุ รานครอบครวั ของเราตอ฾ งไดร฾ บั โทษ” “ไมใ฽ ช฽อาไม฽เคยคดิ เร่ืองนน้ี ะคะ นอ฾ งพลอย” สหี นา฾ ของอดิรุจ หม฽นหมอง มองหนา฾ หลานสาวคนเดยี วอยา฽ งวอนขอ “แตห฽ ลังจากท่ี ต฾องสูญเสยี คนทส่ี าํ คญั ทสี่ ุดทั้งพ่ีชายพีส่ ะใภ฾ แลว฾ ต฽อสอ฾ู ยใ฽ู นศาลนาน ขนาดน้นั โดยทีไ่ มไ฽ ดอ฾ ะไรเลย อายอมรบั ว฽าอากลัว หนูจะบอกว฽าอาข้ี ขลาดกไ็ ด฾ แต฽อาทนสญู เสยี หนูไปไม฽ได฾” “พลอยจะไมเ฽ ปน็ อะไรหรอกคะ฽ อารจุ อย฽าคิดมากไปเลย เรายัง มีคณุ ตา มเี ฮียเวสอย฽ทู ง้ั คน” “ไมม฽ ใี ครค฾ุมครองน฾องพลอยไดต฾ ลอดยี่สิบส่ีชว่ั โมง ยงั มีทางอีก ต้งั เยอะแยะทคี่ นช่ัวมันจะทําใหเ฾ ราเดอื ดรอ฾ นโดยทมี่ ันไมไ฽ ดร฾ ับผล กระทบอะไรเลย” สีหนา฾ ของชายวัยกลางคนโกรธแค฾น จากนนั้ จงึ แปรเปลีย่ นเปน็ ทดท฾อและอ฽อนล฾า “บางครงั้ อาเลยหยุดคิดไมไ฽ ดว฾ า฽ ทําไมเราไมป฽ ลอ฽ ยวางความคบั แค฾น ทงิ้ อดีตเอาไว฾ขา฾ งหลัง แลว฾ เริ่มตน฾ ชีวิตใหม฽” “แล฾วการตายของพอ฽ กบั แม฽ล฽ะคะ” หญงิ สาวถามเสียงไมม฽ น่ั คง

นกั เพราะอาการกล้ันสะอื้น “คนทําจะตอ฾ งได฾รับผลแหง฽ กรรมเองนั่นแหละลูก” “จะต฾องรอไปอีกนานขนาดไหนล฽ะคะ พลอยอาจจะไม฽ได฾เหน็ เลยดว฾ ยซํ้า พลอยยอมไมไ฽ ด฾หรอกคะ฽ อารจุ นไ่ี ม฽ใช฽แคเ฽ รื่องของพอ฽ กับแม฽ แตเ฽ ปน็ เรอ่ื งของความถกู ตอ฾ ง” น้าํ เสยี งยนื กรานหนกั แน฽นและสีหน฾าของเธอ ทาํ ให฾อดริ จุ เงยี บ ไปกอ฽ นจะพยักหน฾ารับอยา฽ งไมเ฽ ต็มใจเลย “ถา฾ อยา฽ งนัน้ ระหวา฽ งนี้อา จะใหพ฾ ฤกษไแ ปรบั หนูหลังเลกิ งานทุกวัน อยา฽ เพง่ิ ซอ้ื รถใช฾เองเลยนะ ลูก” “ลงุ พฤกษแต฾องรับนมพรงิ้ กลบั จากร฾าน แถมตอนเย็นรถก็ติด มาก กวา฽ จะเสยี เทย่ี วกลับไปรบั วนุ฽ วายเปลา฽ ๆ พลอยกลับแทก็ ซี่กไ็ ม฽ ลําบากหรอกคะ฽ ขน้ึ ทางดว฽ นมาลงบ฾านเราใกลน฾ ดิ เดยี ว เฮียเวสจอง รถไวใ฾ ห฾พลอยแลว฾ ดว฾ ย” “แตอ฽ าไม฽กล฾าวางใจ งั้นระหวา฽ งนอ้ี าจะไปรบั เอง เหน็ ทนาย โภคนิ เขาวา฽ นายไววทิ ยแเร่มิ ระแคะระคายเรื่องนี้แลว฾ ไมใ฽ ชเ฽ รอะ” “ถา฾ อารจุ เห็นวา฽ จาํ เปน็ กต็ ามใจค฽ะ แต฽ถา฾ วันไหนมีธุระกโ็ ทร บอกให฾ พลอยกลับเองนะคะ” “อาไปรับได฾” เขายืนยนั เสยี งหนักแน฽น ยกมอื ลบู หัวหลานสาว ด฾วยสีหนา฾ ห฽วงใย เรอื่ งของเธอมองเหน็ แตเ฽ คา฾ ลางของความยุ฽งยาก ขณะทีเ่ รือ่ ง

ของร฾งุ พรายกลบั มคี วามคืบหน฾ามากกว฽า เพราะดูเหมอื นคนของ โภคนิ จะได฾รับเบาะแสเร่ืองแม฽ของสาวน฾อยบ฾างแลว฾ โภคนิ โทรมาหาเธอในอกี สามวนั ตอ฽ มาเรอื่ งขา฽ วของครอบครวั นายชาญชัย นางสมรและลกู ชายช่ือโชค พยานเม่ือคร้งั อดีตทเี่ คยมา ร฾องทกุ ขกแ ับอดตี ผู฾พิพากษาอดิศรเร่ืองความเก่ียวขอ฾ งกับขบวนการ ยาเสพตดิ ของไววทิ ยแ วนั กอ฽ นหน฾าน้เี ขาโทรมาเล฽าวา฽ ส.ส. ไววทิ ยโแ ทรหาเขาท่ี สาํ นกั งานทนายความเพ่อื ขอให฾เขาระงับเรือ่ งการสืบค฾น อนั อาจนาํ ไปสูก฽ ารสรา฾ งความเสียหายด฾านชอื่ เสียงของตน โดยทนายความเกา฽ แก฽ไม฽รู฾เลยว฽าข฽าวเล็ดลอดไปถึงหูของอีกฝุายไดอ฾ ยา฽ งไร แตไ฽ ดป฾ ฏเิ สธ ไปว฽าตนทํางานตามหนา฾ ท่ี ไม฽ไดต฾ อ฾ งการเป็นศตั รกู บั นักการเมืองชื่อ ดัง “เรารน฾ู ามสกุลของครอบครัวนแ้ี ล฾วนะครบั คุณพลอย พวกนั้น ย฾ายลงไปทางอีสาน จากทส่ี อบถามกับคนล฽าสดุ ทีเ่ คยติดตอ฽ กัน ดู เหมือนตอนนัน้ พวกเขายังมีชวี ติ อยู฽ แต฽นัน่ กห็ ลายปมี าแลว฾ ทีข่ าด การติดตอ฽ กนั ” “เท฽าน้ี ก็พอจะเป็นข฽าวดีแล฾วละ฽ คะ฽ คณุ ลงุ แล฾วจะรู฾แน฽เมอ่ื ไหร฽ ล฽ะคะ” “ถา฾ ไมม฽ อี ะไรผดิ พลาดอีก คงไม฽เกนิ สองสามวันนค้ี รบั ผมส฽ง คนลงพื้นที่ไปแล฾ว” ทนายความประจาํ ตระกูลดํารงกฤตภาสถอนใจ ยาว “ผมขอโทษจรงิ ๆ ไมร฽ ฾ูวา฽ เรื่องน้เี ลด็ ลอดไปถงึ หนู ายไววทิ ยไแ ด฾

ยังไง” พลอยนภสั ยกมือขนึ้ นวดขมับ หนั ไปมองนาฬิกาทีเ่ หลอื อีกหนึ่ง ช่ัวโมงกจ็ ะถงึ เวลาเลกิ งาน แต฽เธอปวดหัวแทบระเบดิ เพราะสารพนั สงิ่ ทีก่ ําลงั ถาโถมเข฾าหา “ไมเ฽ ป็นไรค฽ะ พลอยเชอ่ื ใจคณุ ลุง” “ผมจะรบี จดั การเรื่องนใ้ี ห฾เร็วทีส่ ุด ถ฾ารว฾ู า฽ ใครทเี่ ป็นพวกขาย ความลับ ผมจะไลม฽ ันออกแลว฾ ฟอู งใหม฾ นั หมดอนาคตทางอาชพี ไป เลย” อกี ฝุายบอกเสียงขรึม “มีคนโทรมาหาพลอยดว฾ ยคะ฽ คุณลุง” “อะไรนะครบั คณุ พลอยหมายถึง?” “พลอยไม฽ทราบวา฽ เปน็ นายไววิทยหแ รอื เปล฽า เป็นเบอรทแ ่ีไมโ฽ ชวแ เบอรแ แตพ฽ อพลอยรบั สายแล฾วกว็ าง โทรมาเปน็ สบิ ๆ รอบแล฾วค฽ะ” หญงิ สาวถอนใจ เพราะสายดงั กลา฽ วโทรเขา฾ มาต้งั แตเ฽ มื่อวาน ตอนกลางคืน เธอต฾องปิดเสียงในท่สี ดุ เพราะสายดังกล฽าวโทรมา หลายครงั้ จนนอนไมห฽ ลบั แต฽ยงั ตอ฾ งหอบสงั ขารมาทํางานจนเริ่ม เบลอ “ชกั ไมไ฽ ดก฾ ารแล฾วสิ” โภคนิ เอย฽ อย฽างร฾อนใจ “ผมจะรบี บอก คณุ เวสกบั เจา฾ สัว คุณพลอยนา฽ จะยา฾ ยไปอยูก฽ บั ท฽านแลว฾ ใหบ฾ อดี การแดดแู ลในช฽วงนน้ี ะครับ” “โอย คงไมถ฽ งึ ขนาดนน้ั หรอกค฽ะ เขาคงต้งั ใจจะก฽อกวนแล฾วข฽ู ใหก฾ ลัว เผือ่ พลอยจะเปล่ียนใจ ถา฾ พลอยย฾ายคงแตกตื่นกนั ทง้ั บา฾ น”

“งน้ั กต็ อ฾ งใหค฾ นตามรบั ตามสง฽ แล฾วไปดูแลทบ่ี า฾ นด฾วย” “รอดูสกั พักได฾ไหมคะ คณุ ลุง อาจจะไมร฽ า฾ ยแรงอย฽างนั้นกไ็ ด฾ ” หญงิ สาวบอก ทัง้ ทต่ี ัวเองกไ็ ม฽แนใ฽ จนัก “ผมไม฽อยากประมาท” “ชว฽ งน้ีอารุจมารับพลอยกลบั บา฾ นทกุ วนั ตอนเช฾าลงุ พฤกษกแ ็ ขบั มาส฽ง มีนมพร้ิงกับเพื่อนของพลอยมาด฾วย คงไม฽เปน็ ไรหรอกคะ฽ รอดูอกี สักพักเถอะคะ฽ คณุ ลงุ ” โภคินนิง่ ไปเหมือนจะคิด กอ฽ นมเี สียงถอนใจแผ฽วเบา “ผมจะยงั ไม฽สง฽ คนไป ถา฾ คุณพลอยไมไ฽ ด฾รบั สายแปลกๆ แบบ เดิมอีก แตถ฽ า฾ ไดร฾ ับตอ฾ งบอกผมทันที ตกลงไหมครบั ” “ตกลงค฽ะ” พลอยนภัสรับคาํ อย฽างวา฽ งา฽ ย พอเธอทํางานไปได฾หน฽อย อดริ ุจกโ็ ทรเขา฾ มาเพ่ือบอกวา฽ รถติด มาก และจะเข฾ามาเลตสกั ครึ่งชวั่ โมงใหเ฾ ธอรอกอ฽ น หญงิ สาวทาํ งานทเ่ี หลือในวนั นนั้ อีกสักพกั จนลืมเวลา ก็ต฾องเงย หนา฾ ขนึ้ เม่อื รู฾สกึ วา฽ มีเงาดําทอดอยู฽เหนอื โตะ฿ ทาํ งานของตัวเอง เลย ยม้ิ และเงยหนา฾ ข้ึนมองเพราะคดิ ว฽าเปน็ ธนกฤต แล฾วก็ต฾องยิ้มค฾าง หัวใจกระตุกเมื่อเหน็ ใบหนา฾ คมเข฾มท่ีคร้มึ นดิ ๆ เพราะไรเคราของคน ทไี่ ม฽ไดเ฾ หน็ หน฾ามาท้งั อาทิตยแ “ท฽าทางคุณเหมือนคนอดนอนเลยนะ คพั เคก฾ ” “ดิฉนั ไม฽...” พลอยนภัสร฾ูสึกเหมอื นหาปากตวั เองไมเ฽ จอ หลบุ เปลือกตาลงเพ่ือลดอาการประหม฽าก฽อนจะยืนขนึ้ และไหว฾เขา “นึก

วา฽ คุณจะกลบั นวิ ยอรกแ แล฾ว” “อยากใหผ฾ มกลับนกั หรอื ไง” “ความอยากของดฉิ นั ไม฽ได฾มีผลอะไรกับคุณอยแ฽ู ล฾วนะคะ” หญงิ สาวตอบเรว็ เพราะอยากแกต฾ ัว แตร฽ ฾สู ึกว฽ามนั ย่งิ ดแู ยล฽ งไป อกี เพราะตีความหมายไดห฾ ลายแง฽ จะเป็นทางไหนก็ดูไม฽คอ฽ ยดี ทง้ั นนั้ และผชู฾ ายคนนี้กไ็ ม฽ได฾ทาํ ให฾อะไรงา฽ ยขึน้ เลย เพราะเขามองมา ดว฾ ยสายตาท่ีทาํ ให฾เธอหน฾ารอ฾ นวบู วาบอยา฽ งกบั สาวรุ฽นจนหญงิ สาว นึกขดั ใจตัวเอง “คุณมีอะไรจะใชด฾ ิฉัน หรือจะมาหาพก่ี ฤตคะ” “ผมคยุ กับกฤตตอนเจอกนั ขา฾ งล฽าง ตอนนเี้ ขาคงกลบั บ฾านแล฾ว มั้ง” พอเขาบอกอยา฽ งนั้น พลอยนภัสเลยลดสายตามองมองเวลาบน มุมขวาด฾านลา฽ งของคอมพิวเตอรแ เห็นว฽าเลยเวลาทาํ งานมาราวห฾า นาทแี ลว฾ ถา฾ จําไมผ฽ ดิ กอ฽ นในช฽วงบา฽ ยธนกฤตบอกเธอว฽าวันนเ้ี ขาจะ กลับเรว็ และเธอกม็ งี านมากรวมทง้ั มเี ร่อื งปวดหัวเรอ่ื งทีบ่ ฾านจนไม฽ ไดส฾ นใจว฽าเขากลับไปตอนไหน “ดิฉนั คงทํางานจนเพลินไปหนอ฽ ย” “ผมเพ่ิงมาถงึ ยงั ไมไ฽ ดก฾ นิ กลางวันเลย” พลอยนภัสเงยหน฾าขนึ้ มองคนพดู อกี ครั้ง แตย฽ งั อดเห็นไมไ฽ ด฾ว฽า มีพนกั งานหลายคนกาํ ลังทยอยกันกลับบ฾าน และมองเข฾ามาเหน็ เธอ กับเขาผ฽านหอ฾ งทาํ งานแบบประตกู ระจกใสจนนึกอยากเสกให฾ผ฾ูชาย

ตรงหน฾าหายวบั ไปเสียเดี๋ยวนัน้ แตเ฽ ม่ือทําไม฽ไดเ฾ ลยสบตากบั เขา อย฽างไม฽สบายใจ “คณุ อยากให฾ดฉิ ันสงั่ อาหารเยน็ เข฾ามาใหห฾ รือเปลา฽ คะ” “ไม฽ ผมเบอ่ื กินอาหารในออฟฟิซ เราออกไปดินเนอรขแ ฾างนอก กันดีกว฽า” “เรา?” เธอทวนคาํ งงๆ เอาน้ิวช้ชี ้เี ข฾าหาตัวเองเพอื่ ให฾แนใ฽ จว฽าหู ไม฽ฝาด “ผมมีเรอื่ งจะพดู ดว฾ ย” “เรือ่ งงานหรือเปล฽าคะ” พลอยนภัสถามอยา฽ งระมดั ระวัง “ไม฽ใช฽เรอ่ื งงาน” “ดิฉนั วา฽ อาจไม฽เหมาะ เชสไม฽อย฽ูเหรอคะ” หญิงสาวถามอย฽าง กระอักกระอ฽วนใจ ไม฽ได฾อยากแลง฾ นํ้าใจกบั เขาดว฾ ยการปฏเิ สธ แต฽ถ฾า เธอออกไปไหนมาไหนกับไรอนั เจมสแ คิง แน฽ใจไดเ฾ ลยวา฽ เสยี งนนิ ทา ในบริษทั จะยงิ่ กระหึ่มหนกั ข้นึ เธอไม฽ได฾อยากสนใจกบั ขา฽ วลือที่แทบไมม฽ ีมูลความจรงิ แตเ฽ ธอ อยใู฽ นสงั คมทย่ี งั ไม฽ได฾เปิดกว฾างมากสําหรับเร่ืองชส฾ู าว และฐานะของ ทง้ั คไ฽ู ม฽ชวนให฾เธออยากใกลช฾ ดิ กบั เขาเกินความจาํ เปน็ “เรื่องนอ฾ งพราย กับนายไววทิ ย”แ คาํ บอกเล฽าลน฽ุ ๆ ของชายหน฽มุ ทําเอาคนฟังยนื น่งิ งนั ไป ตัวชา เหมือนเลือดไม฽ไดข฾ ึ้นไปหลอ฽ เล้ียงสมองเมื่อมองหนา฾ เขา ทั้งตกใจ และประหลาดใจกับสงิ่ ทีเ่ ขาเอย฽ ถงึ จนลืมความกังวลก฽อนหนา฾ ไปจน

หมด “หมายความวา฽ ยงั ไงคะ” “เก็บของเถอะ คพั เค฾ก เราต฾องคยุ กัน” “แตด฽ ิฉันนัดคณุ อาใหม฾ ารับ อีกสกั พักก็คงถงึ แลว฾ ” หญงิ สาว บอกอย฽างหวาดหว่นั ใบหนา฾ ของชายหนมุ฽ สงบน่ิง แต฽เธอสมั ผัสไดถ฾ ึง ความตึงเครียดบางประการทีแ่ ผ฽ออกมาจากตวั เขา สายตาสีนาํ้ ตาลคมกล฾าทมี่ องเธอไม฽ไดส฾ งบนิ่งอย฽างท฽าที ภายนอก แต฽กลับดเู อาจริงและกระดา฾ งนดิ ๆ จนเธอนกึ กลวั ข้นึ มาเป็น ครง้ั แรก เขาเป็นผ฾ชู ายประเภททีท่ ําใหใ฾ ครต฽อใครตายใจดว฾ ยบคุ ลิก ตามสบายและอารมณแดี แตเ฽ พยี งชัว่ ขณะที่เธอไดส฾ บตาเข฾มจัดทก่ี ฾ม ลงมอง หญงิ สาวกเ็ ริ่มคิดวา฽ แทจ฾ รงิ สง่ิ ทีเ่ ธอเหน็ เปน็ แคเ฽ ปลอื กท่ีหอ฽ หุ฾มเน้ือแท฾ซ่งึ หยาบกระด฾างและแข็งแกร฽งกวา฽ นน้ั จนเทียบกันไม฽ได฾ เขาจะตอ฾ งร฾ูเรอ่ื งทรี่ ฾งุ พรายเป็นเพอ่ื นของเธอแลว฾ อยา฽ งแนน฽ อน เธอไม฽กล฾าประเมนิ ชายหนม฽ุ ด฾วยอะไรท่ีตํา่ กวา฽ น้ี แต฽เรื่องไววทิ ยแกลบั ทาํ ให฾เธอทงั้ ตกใจและงนุ งงไปหมด “ถ฾าอยา฽ งน้ันก็โทรไปบอกเขาว฽า ผมจะไปสง฽ เอง” “แตว฽ า฽ …” “คณุ คงไมอ฽ ยากใหผ฾ มคยุ กบั อารุจเองใชไ฽ หม คพั เคก฾ ” พลอยนภัสยืนนิ่ง ไมร฽ ฾ูด฾วยซํ้าวา฽ ตวั เองยกมอื ขึ้นเกาะขอบโต฿ะ ทาํ งานเอาไว฾ จนกระทั่งบีบขอบโลหะเย็นๆ เอาไว฾แนน฽ บอกตัวเอง

ว฽าเขาไมไ฽ ดก฾ าํ ลัง ‘ข฽ู’ เธอหรอก “เราคุยกนั ตรงนไี้ มไ฽ ดเ฾ หรอคะ” “ผมไม฽ชอบคยุ เรอื่ งส฽วนตวั ในทีท่ ํางาน แลว฾ ผมกห็ ิว” “ดฉิ ันจะสง่ั อาหารเยน็ เขา฾ มาให฾ แลว฾ เราน่งั คยุ กนั ในหอ฾ ง ประชมุ เล็กดไี หมคะ” หญิงสาวหาทางประนีประนอม อยา฽ งน฾อยอยู฽ ในออฟฟซิ ท่พี นกั งานสว฽ นหนึง่ ยงั ทํางานล฽วงเวลาไปอีกราวสองสาม ชว่ั โมง ก็ยังดีกว฽าออกไปขา฾ งนอกกับเขาสองตอ฽ สอง เธอคงหาเรอ่ื ง เดอื ดร฾อนใหต฾ ัวเองไปมากกว฽าอย฽างหลังไม฽ได฾แลว฾ ถา฾ มคี นรู฾ “ผมเพ่งิ บอกไปเดยี๋ วนเี้ อง วา฽ เบอ่ื กนิ ข฾าวในออฟฟซิ ” นํ้าเสยี ง ของไรอันต่าํ ลง หากพลอยนภสั ยังทําใจดสี ฾เู สอื กเ็ ธอไมไ฽ ดท฾ าํ อะไร ผดิ ซะหนอ฽ ย การยา฾ ยสมรภูมไิ ปยังท่ที ่ีเธอควบคุมไม฽ได฾ ไมใ฽ ช฽ ความคดิ ที่ดีเลย “ตอนนร้ี ถติดมาก ออกไปจะเสยี เวลานะคะ” “ถ฾าไม฽ออกไปด฾วยกนั ตอนนี้ อยา฽ งแรกทีผ่ มจะทํา คือไปเอาตัว น฾อง พรายกลบั จากบา฾ นคณุ เดี๋ยวนี้” คาํ ขูท฽ อ่ื ๆ ทําเอาคนฟงั ชะงักกกึ มองหนา฾ ของหนม฽ุ หลอ฽ อยา฽ งไม฽ แนใ฽ จ แลว฾ ต฾องร฾ูสกึ หนาวยะเยอื กขน้ึ มาจนขนลุกเมื่อเห็นสายตาที่ เขามองตรงมา สายตาส฽อถึงอันตรายอย฽างคนท่สี ามารถทาํ ได฾ทกุ อย฽าง เพอื่ ใหแ฾ นใ฽ จว฽าสิ่งท่ีเขาตอ฾ งการจะได฾รบั การตอบสนองทนั ใจ “พรายเปน็ ผใู฾ หญแ฽ ล฾ว เธอมีสทิ ธิเ์ ลือกท่ีจะอยทู฽ ีไ่ หนก็ได฾ ” เธอ

ตอบกลบั หลงั จากน่ิงไปแคอ฽ ดึ ใจ ไมไ฽ ดพ฾ ยายามแกล฾งทําไขสอื วา฽ ไม฽ รูจ฾ ักนอ฾ งสาวของเขาอีก และเธอไมไ฽ ด฾กลัวเขาเลย ให฾ตายสิ! อยา฽ งนอ฾ ยก็พยายามจะไม฽กลวั กแ็ ลว฾ กนั เธอไมช฽ อบถูกข฽มขู฽ดว฾ ย มีแต฽คนปุาเถื่อนในยุคมดื เท฽านน้ั แหละ ถงึ จะไดเ฾ ท่ยี วข฽มขูค฽ นอ่ืน อย฽างทไี่ รอนั กาํ ลงั ทาํ “นอ฾ งพรายเป็นของเดส และจะเป็นอยา฽ งนน้ั เสมอ ผมไม฽ชอบ ใจเลยทีค่ ณุ เกบ็ เธอไว฾เงยี บทั้งทีร่ ฾วู ฽าผมกาํ ลงั ตามหาเธออยู฽ ทาํ ให฾ทกุ คนเดอื ดรอ฾ นใจไปหมด” นา้ํ เสยี งตําหนขิ องชายหนม฽ุ เหมือนแสท฾ ี่ ขยบั ฟาดเธอเขา฾ ใหจ฾ นต฾องกาํ มือแนน฽ “พรายตดั สนิ ใจเอง แลว฾ ถา฾ เธอยังไมพ฽ รอ฾ มท่ีจะพบกบั ครอบครัวของคณุ ดิฉนั ก็จะให฾เธอไดเ฾ ลือกส่ิงทีต่ อ฾ งการกอ฽ นในฐานะ เพื่อนทคี่ อยชว฽ ยเหลอื และใหท฾ ่พี ักพงิ ทนี่ ี่” “คุณปล฽อยให฾เธอตะลอนๆ ออกไปขา฾ งนอกทงั้ วนั เพื่อควา฾ เงา ของคนท่ีไมม฽ ชี ีวติ อยู฽แล฾ว คณุ ไม฽รด฾ู ฾วยซํา้ ว฽าน฾องพรายตอ฾ งการอะไร เธอยงั ไม฽เขม฾ แข็งพอที่จะรบั ร฾เู รื่องน้โี ดยไม฽มีเดสหรอก พลอยนภัส” ถ฾าส่ิงที่ได฾ยนิ ก฽อนหน฾าทาํ ให฾เธอชอ็ กแลว฾ สงิ่ ท่ีเขาเพ่ิงบอกก็ทาํ ได฾ยงิ่ กว฽า หญงิ สาวยืนนิง่ ขึงจ฾องหนา฾ เขาอย฽างตื่นตะลึง แลว฾ ตอ฾ งรอ฾ ง อทุ านออกมาเม่อื ชายหน฽ุมเออ้ื มมอื มาคว฾าต฾นแขนของเธอ “เก็บของแล฾วโทรบอกอารจุ ซะ เราจะออกไปขา฾ งนอกด฾วยกัน” “คณุ ไมย฽ อมบอกพรายวา฽ แมข฽ องเธอเสยี แลว฾ … เธอเสียแล฾วใช฽ ไหม

คะ” หญงิ สาวกระชากตัวออกอยา฽ งแรงแมจ฾ ะไมห฽ ลุด เลยเงย หน฾ามองคนทย่ี ึดตวั เธอไว฾ด฾วยสายตากลา฽ วหาปนขุน฽ เคือง ตื่น ตระหนกคละเคลา฾ กนั จนแยกไม฽ออก “เดสยงั ตดิ งานใหญ฽ มาท่นี ไ่ี ม฽ไดส฾ ักพัก เราเลยตดั สนิ ใจว฽าจะรอ ไปก฽อนจนกว฽าเขาจะเสร็จงานแล฾วพานอ฾ งพรายมารับรู฾ความจรงิ ทน่ี ี่ ดว฾ ยตัวเอง ผมเลยไมเ฽ หน็ ความจําเปน็ ท่จี ะแจ฾งขา฽ วรา฾ ยก฽อนเวลาอัน ควร แตค฽ ณุ กย็ ังให฾ไอท฾ นายไรฝ฾ มี อื นั่นชว฽ ยสบื หาแม฽ของเธอ” “คุณรแู฾ ต฽กย็ งั ปดิ บงั เธอ พรายโตแลว฾ นะคะ เธอไมใ฽ ช฽เดก็ ฉนั แค฽พยายามชว฽ ย แลว฾ ถ฾าเกดิ พี่ชายของคณุ ไมว฽ ฽างไปอีกเป็นปีๆ ละ฽ ” “เขากําลังบินมาทนี่ ่ี จะออกไปหรือเปล฽า” “กป็ ลอ฽ ยกอ฽ นสิ ดิฉนั จะโทรบอกอารจุ ” หญงิ สาวบอกตอนที่ เสยี งโทรศัพทแ มอื ถอื ดงั ขึ้นพอดี ไรอนั จึงยอมคลายมือ ปล฽อยให฾เธอ ดงึ แขนออกแลว฾ ลนลานไปควา฾ โทรศัพทแมารบั “อารุจ” “นอ฾ งพลอย รถติดมากจรงิ ๆ รออกี สักพักได฾ไหม” “พลอยกาํ ลงั จะโทรบอกอารจุ พอดคี ฽ะ วา฽ พลอยมงี านด฽วน ตอ฾ ง ออกไปกบั เจา฾ นาย...” หญิงสาวหันหลงั ให฾ชายหนุม฽ ร฽างสูงใหญ฽ทีย่ ืน คอยอย฽หู นา฾ โต฿ะ เดนิ เข฾าไปในหอ฾ งนาํ้ ดา฾ นในท่ีเธอใช฾รว฽ มกับเจา฾ นาย แทน พลอยนภสั แกต฾ วั กบั อดิรุจอย฽ไู มก฽ ่ีนาที โดยบอกวา฽ เจ฾านายจะ ไปส฽งที่บา฾ นหลงั งานเสร็จ เขาจงึ ยอมวางสายและกลับบา฾ นไปก฽อน

หลังจากกําชับให฾ระวังตวั อีกสองสามคาํ จากนั้นหญงิ สาวจงึ กดวาง สายและยนื สดู หายใจลึก ปลอบตัวเองให฾ผอ฽ นคลายลงชวั่ อดึ ใจแลว฾ จึงออกมาเผชิญหนา฾ กับเขาใหม฽แมจ฾ ะยงั งนุ งงไปหมด “เราจะออกไปไหนกันคะ” “กินขา฾ ว หาทค่ี ยุ กัน” “ดิฉันยังไม฽หิว เราคุยกันในรถระหว฽างทางไปรา฾ นอาหารดไี หม คะ ถา฾ คยุ เสร็จจะไดแ฾ ยกยา฾ ยกนั เลย” “เวลาหิว ผมไม฽มีอารมณแจะพดู อะไรทงั้ นน้ั ” ชายหนุม฽ ตอบ เสยี งเรยี บ แลว฾ ออกเดินนาํ เธอออกไปกอ฽ นโดยทีพ่ ลอยนภสั รบี ปิด คอมพวิ เตอรแและเกบ็ ข฾าวของใสก฽ ระเป฻าลวกๆ เสรจ็ ในหนงึ่ นาทจี ึง วง่ิ ตามออกไป ร฽างสูงสง฽าของนายใหญร฽ ออยูแ฽ ลว฾ ท่หี นา฾ ลิฟตแ ข฾างๆ มีพนกั งาน หลายคนมายืนรอเข฾าลฟิ ตพแ ร฾อมกับเขา เธอเลยแกลง฾ ทาํ เนยี นด฾วย การเดินเข฾ามายนื อยใู฽ กลก฾ ลมุ฽ พนักงานเหมือนมารอลฟิ ตแกลบั บา฾ น พรอ฾ มคนอื่น ไมไ฽ ด฾จะไปทีไ่ หนต฽อกบั ใคร เคราะหแดที ่ีไรอนั แคย฽ ืนน่งิ มองมาดว฾ ยสีหนา฾ ปราศจากความรส฾ู ึกก฽อนทล่ี ิฟตแจะมาถึงแคไ฽ ม฽กี่ วินาที พนกั งานรอให฾นายใหญเ฽ ข฾าไปกอ฽ นด฾วยสีหน฾าเกรงอกเกรงใจ แตช฽ ายหนม฽ุ ผายมอื อย฽างมีมารยาทให฾พวกเขาเขา฾ ไปกอ฽ น พลอย นภสั เลยถอื โอกาสเข฾าไปอย฽เู สียด฾านในสุดของลิฟตแ ปล฽อยใหเ฾ ขาเขา฾

มาเปน็ คนสดุ ทา฾ ยก฽อนทีล่ ฟิ ตจแ ะปดิ ลง แต฽โชคอยู฽กบั เธอไดไ฾ มน฽ านเมอ่ื ลิฟตแลงมาถงึ ช้ันลา฽ งสุดซงึ่ เปน็ ลานจอดรถด฾วยและพนักงานทั้งหมดทล่ี งมาพรอ฾ มกันก็ไมม฽ ใี ครลง ลานจอดรถชั้นก฽อนหน฾านนั้ เลย พลอยนภสั จึงตอ฾ งเดินตามชายหนุ฽ม ทเ่ี ดินออกไปก฽อนอยา฽ งไมเ฽ ตม็ ใจ คนขับรถของไรอันมาจอดรถ เปิดประตูรอรบั อยู฽แลว฾ ใกล฾ประตู ทางออกดา฾ นข฾างแบบสองเลน และเจ฾านายของเธอก็แสดงนสิ ยั อย฽าง สุภาพบุรุษในแบบของเขา ดว฾ ยการยืนรอใหเ฾ ธอเขา฾ ไปน่ังในรถกอ฽ น หญงิ สาวอดหันไปมองผา฽ นกระจกหลงั ทม่ี องเห็นจากด฾านในดา฾ น เดยี วไมไ฽ ด฾เม่ือเข฾าไปน่ังด฾านใน และอยากจะทอดถอนใจเม่อื พบ สายตาหลายคู฽มองมาอย฽างอยากรู฾อยากเหน็ ตาสนี า้ํ ผงึ้ หนั มามองคนที่นงั่ เอนกาย เหยียดขาตามสบายเท฽า พืน้ ท่คี วามกวา฾ งของรถจะอํานวย แถมยงั กอดอกหลับตาเหมือนกบั อยค฽ู นเดยี วโดยไมส฽ นใจเธอตอนทร่ี ถออก “เราจะไปกนิ ขา฾ วทีไ่ หนกนั คะ” “บ฾านของผม” “บ฾านของคณุ ” หญิงสาวทวนคาํ งงๆ ไม฽เห็นรู฾เลยวา฽ เขามีบา฾ น อย฽ูกรุงเทพ “พอ฽ ซอ้ื เกบ็ ไวห฾ ลายหลงั …” อนั ที่จริงก็มีทั้งบา฾ นและคอนโดใน ทาํ เลทองหลายแหง฽ แต฽เขาคร฾านจะขยายความ “เอาไว฾เกง็ กําไร หรือขายต฽อใหน฾ ักธรุ กจิ ข฾ามชาตคิ นอืน่ บางหลงั ก็ทําเป็นบา฾ นเช฽า แต฽

แมเ฽ กบ็ ไว฾เองหลงั หนง่ึ มันใหญเ฽ กนิ ไปสาํ หรบั การอยู฽คนเดียว แถมรถ ยังติดมาก ผมเลยชอบพกั ที่ออฟฟิซ” ชายหนุม฽ อธิบายให฾ฟังงา฽ ยๆ “คุณจะสั่งอาหารมาทานเหรอคะ” “เรามโี รงแรมอยท฽ู ี่นี่ ผมโทรไปเรยี กใหเ฾ ขาสง฽ พ฽อครัวมาทํา อาหารไวร฾ อแล฾ว” หญิงสาวฟังแลว฾ เงียบไป หันไปมองอยา฽ งระมัดระวังแลว฾ ต฾อง สะดุ฾งเพราะเขาลมื ตาปรอื ข้นึ พอดี เลยยอมสบตากบั เขานิดหน่งึ ไม฽ ใหเ฾ สียชนั้ เชิงแลว฾ เมินหนี นกึ หมนั่ ไสข฾ ้ึนมานิดๆ กับความมัง่ คงั่ ของ เขาทีเ่ ธอรูด฾ ีอย฽แู ลว฾ แต฽เพราะไรอันเปน็ คนง฽ายๆ จนบางครั้งเธอ ปลอ฽ ยใหต฾ ัวเองลมื มันไป นิตยสารของอเมรกิ ามักจะข้ึนหัวขา฽ วในทํานองเสยี ดสถี งึ ชีวติ เสเพลของไทคูนหนมุ฽ ผพ฾ู รั่งพรอ฾ ม สองทายาทแฝดจากหนง่ึ ใน ตระกลู ทีร่ ่ํารวยทสี่ ดุ ในโลกซ่งึ ขยายอาณาจกั รของพวกเขาออกไปได฾ ไพศาลว฽าเป็นเจ฾าชายจากราชวงศคแ งิ คนในซีกโลกตะวนั ตกไมน฽ บั ถือ ใครเพราะการคาบชอ฾ นเงินชอ฾ นทองมาเกดิ แต฽การใช฾ชีวติ อยูใ฽ นอเมริกานบั สิบปี ทําใหเ฾ ธอรูว฾ ฽าบรรดาสอ่ื ซง่ึ มอี ทิ ธพิ ลต฽อความคดิ และผน฾ู าํ ในวงการต฽างๆ ท่ตี ระกลู คงิ มีเอี่ยวอยู฽ ดว฾ ยหากไม฽ขดั แยง฾ ผลประโยชนกแ ันเองแล฾วมกั จะชอบและช่ืนชมพวก เขา “คุณพดู ถึงส.ส. ไววิทยแ ทาํ ไมคะ” ท฾ายท่ีสดุ คนท่ีนั่งเงยี บอยู นานก็อดรนทนไมไ฽ ด฾ หันมาถาม

“คณุ กําลังทาํ ใหเ฾ ขาโมโห” “ดฉิ ันไม฽เขา฾ ใจ...” พลอยนภัสขยับตัวโดยอัตโนมตั ิเมอื่ เขาหนั มามองดว฾ ยสายตาทีท่ ําใหต฾ นหน฾าร฾อนวบู “คณุ ร฾ูเรือ่ งนไี้ ด฾ยังไง ... คณุ สืบเรื่องของดิฉัน คุณไมม฽ สี ิทธ์ิ” นาํ้ เสยี งของเธอกล฽าวหาเมือ่ เดา ออกได฾อยา฽ งง฽ายดาย พรอ฾ มความโกรธทก่ี อ฽ ตวั ขึ้นมาเปน็ ร้ิวดว฾ ย ความไมพ฽ อใจเม่อื ร฾ูวา฽ ถกู ล฽วงลา้ํ ความเป็นสว฽ นตวั “คณุ เก็บของของคู฽แฝดผมไว฾ อยา฽ ทาํ เปน็ แกล฾งลืมสิ” “พรายไม฽ใช฽ส่งิ ของ” “จะเปน็ อะไรก็ชา฽ งเถอะ เธอเปน็ สมบตั ขิ องตระกูลคิง” “คุณจะมาอ฾างสิทธิแ์ บบนน้ั ทนี่ ีน่ ะ฽ ไม฽มผี ลหรอกนะคะ พราย เปน็ คนไทยด฾วยเหมอื นกัน เธอถอื สองสญั ชาติ มสี ิทธท์ิ ่จี ะอยทู฽ ่นี ี่ถา฾ เธอต฾องการ ถ฾าคู฽แฝดของคณุ รักเธอจริง เขากต็ ฾องทาํ อย฽างถกู ตอ฾ ง” “ผมพนนั วา฽ เขาจะทําแน฽ ” แตเ฽ ดสไม฽ค฽อยถนดั ทาํ อะไรตาม กรอบ แม฾เรื่องน้นั เขาไมจ฽ ําเปน็ ต฾องอธบิ ายใหเ฾ ธอร฾ู “ถา฾ ไมอ฽ ยากให฾ ใครเดอื ดร฾อนก็บอกให฾เธอมาหาผมดีกวา฽ คัพเคก฾ ” “คุณกาํ ลงั ขด฽ู ิฉันใชไ฽ หม” “ผมขู฽ใครไมเ฽ ป็น” ชายหนุ฽มตอบเสยี งเนือย ตาสนี ้าํ ตาลเข฾มท่ี จดจอ฾ งเขา฾ สู฽ดวงตาของเธอเป็นประกายพราวข้นึ มาช่ัวขณะเหมือน กําลงั นึกขัน “แตผ฽ มไมช฽ อบรงั แกใครโดยไมไ฽ ดเ฾ ตอื นเอาไวก฾ อ฽ น” พลอยนภสั อา฾ ปากค฾าง... น่นี ะ ทีบ่ อกวา฽ ไมไ฽ ดข฾ !ู฽ “คณุ ทาํ อะไรเราไม฽ได฾แน฽ ฉันจะบอกพรายก็ได฾เร่อื งท่ีคุณรู฾แลว฾

วา฽ เธออยทู฽ น่ี ่ี แต฽เธอจะต฾องตัดสนิ ใจเอง” “คณุ จะทาํ ใหเ฾ ธอเตลิดไปเปล฽าๆ อยา฽ ทาํ ใหเ฾ ร่ืองยุง฽ นักเลย” “ดิฉนั ขอยนื ยันคาํ เดมิ ” หญิงสาวตอบเสยี งเย็น จ฾องเขาเขมง็ ดว฾ ยความระมดั ระวังหากไรอันทําแค฽เพยี งมองเธอกลบั อยา฽ งอ฽อนใจ แลว฾ หันไปเอนกายพิงพนักเหมอื นเดิม “ตามใจ” เสยี งสนทนาของหน฽ุมสาวเงียบไปหลังจากน้นั จนกระทั่งรถ เลยี้ วเข฾าไปในหม฽ูบา฾ นระดับไฮเอ็นดแแหง฽ หนึ่งซึ่งแม฾แต฽เธอยังเกอื บ แนบหน฾ากับกระจกออกไปดูด฾วยความสนอกสนใจ บา฾ นแตล฽ ะหลัง ปลูกสรา฾ งแบบคฤหาสนเแ กือบทง้ั หมดห฽างกันจนมีความเป็นส฽วนตัว ค่ันกลางด฾วยทะเลสาบ สวนสาธารณะและสวนหยอ฽ มเขยี วขจีคละ ด฾วยไมด฾ อกหลากสสี นั สองขา฾ งทางรม฽ ครมึ้ ด฾วยไม฾สงู และฟุตพาทสําหรับว่ิงออกกาํ ลัง กาย ทุกตารางน้วิ คอื ความหรหู ราที่ถูกจัดสร฾างขึ้นแบบมรี สนยิ มและ น฽าอยอู฽ าศัยยิ่ง แตร฽ าคาคงชวนขนหวั ลุกเพราะมนั แทบจะอยู฽กลาง กรงุ “ทําไมคุณต฾องมบี ฾านหลงั ใหญ฽ขนาดนี้ ในประเทศที่ตวั เองแทบ ไมเ฽ คยอยู฽” หญิงสาวเอ฽ยถามอย฽างอดไมไ฽ ด฾ “เงินเหลอื น฽ะ” คําตอบของเขาทาํ ให฾พลอยนภสั แกล฾งถอนใจแรงๆ หันไปมอง หากชายหนุ฽มยิม้ ให฾อย฽างนา฽ รักจนเธอเสียหลกั ไปเลย

“อยากมาอยูด฽ ว฾ ยกนั หรือเปล฽า ” เขาถามตอ฽ หนา฾ ตาย แต฽ นา้ํ เสียงยว่ั เย฾า “สวสั ดกิ ารพนักงานเหรอคะ ” คนฟังโต฾กลับเสยี งหวานในเชงิ แดกดนั ไรอันยิ้มขัน “แล฾วจะมาไหม” “ดิฉนั คงไมไ฽ ดท฾ าํ ประโยชนอแ ะไรให฾บริษทั ในตําแหนง฽ ใหญโ฽ ตพอ ที่จะมารับสวสั ดกิ ารเกนิ จริงแบบน้ี” “ง้ันก็พ฽วงตําแหน฽งอื่นที่สมนํ้าสมเนือ้ ไปด฾วยสิ” “ตําแหน฽งทสี่ มนาํ้ สมเนือ้ ที่จะเขา฾ มาอยทู฽ ีน่ ไ่ี ด฾ ดิฉนั กเ็ ห็นว฽ามี แต฽ตําแหน฽งคใู฽ จหรือภรรยาของคุณเทา฽ น้ันละ฽ คะ฽ ” เพราะปากไวไป หน฽อยเนือ่ งจากอยากประชดเลยเผลอหลดุ ปากสิง่ ที่ไม฽ควรพดู ออก ไป และร฾ตู ัววา฽ พลาดเพราะนยั นตแ าของหนมุ฽ หล฽อขา฾ งกายพราวระยับ เหมือนกําลงั ขบขนั กบั สิ่งทีเ่ ธอพูด “นีเ่ ปน็ ขอ฾ เสนอหรอื เปล฽าจะ฿ ” คนท่ีรูต฾ ัวว฽าพลาดไปแล฾วเม฾มปากนิดหนง่ึ ก฽อนทําหน฾าตาเป็น งานเป็นการ “คณุ ไม฽ควรจะพดู แบบนั้น” “คุณเป็นคนเสนอเองนะ คัพเค฾ก” “ดฉิ นั ไม฽ไดเ฾ สนอ” หญงิ สาวกัดฟนั ตอบ รตู฾ ัวว฽าหน฾าต฾องแดง แนน฽ อนเมื่อเขามองมาด฾วยสายตาระอาใจนดิ ๆ รถเลยี้ วเขา฾ จอดหนา฾ คฤหาสนหแ ลังหนึ่งพอดีก฽อนทที่ ้ังค฽จู ะ ปะทะคารมกนั ต฽อ พลอยนภสั เปิดประตูลงไปเองเม่ือรถจอดสนิท

และยนื รอให฾เขาเปน็ ฝุายเดินนาํ เข฾าไปในบ฾านหน฾าตาเรยี บเฉย “ชอบทน่ี ่หี รอื เปล฽า” เสียงห฾าวถามอย฽างเอาใจเมื่อยกมือแตะ บนั้ เอวเธออย฽างสุภาพให฾เดินเข฾าไปด฾านใน และเกือบส฽ายหนา฾ เมอ่ื หญิงสาวรบี สาวเทา฾ เร็วขน้ึ ให฾มือของเขาหลดุ ออกจากร฽างกายของ เธอเหมือนไม฽ต้งั ใจ เขาไมใ฽ ช฽คนหลงตวั เองแม฾จะรูว฾ า฽ ผู฾หญงิ เกือบทกุ คนท่ีเคยผ฽าน เขา฾ มาในชวี ิต หากต฾องการแล฾วแทบไมเ฽ คยมีคาํ ว฽าเปน็ ไปไมไ฽ ด฾ อนั ท่ี จรงิ แลว฾ เขาแทบไมเ฽ คยตอ฾ งใชไ฾ อส฾ ่งิ ที่เรียกว฽า ‘ความพยายาม’ เลย ด฾วยซํา้ และถงึ ผห฾ู ญงิ จะไม฽เลน฽ ดว฾ ยซึง่ มีอยไู฽ ม฽กีค่ รง้ั เท฽าที่จาํ ได฾ ไรอนั กไ็ มเ฽ คยสนใจอยากตือ๊ พวกหล฽อนให฾เสียเวลา เขาไมเ฽ คยปล฽อยให฾ตัวเองตกเปน็ ทาสของความหลงใหลทาง เพศมาตั้งแต฽วัยร฽ุน เซก็ ซแสําหรับเขาหาง฽ายเหมอื นอาหารสักมอ้ื และ เขาชนิ กบั การได฾รับอาหารชนดิ น้ีอย฽างอุดมสมบรู ณแมาตลอดชวี ติ จน บางคร้งั ยงั ตอ฾ งอดอาหารเสียบ฾าง แตไ฽ ม฽รเ฾ู พราะเหตผุ ลใด เขากลบั อยากใช฾ความพยายามทีว่ ฽า กบั ผหู฾ ญิงท่ตี นไม฽ควรยง฽ุ เก่ียวเลยดว฾ ยซาํ้ เธอสวย... ไมใ฽ ชค฽ นทีส่ วยที่สดุ ทเ่ี ขาเคยร฾ูจักแน฽ แตท฽ กุ ครง้ั ท่ี มองใบหน฾าพรม้ิ เพรา ตาสนี าํ้ ผึ้งเรยี วรีที่มกั ฉายแววตอ฽ ตา฾ นยามทเ่ี ขา พยายามเขา฾ ใกล฾อยา฽ งท่เี ธออาจไม฽รู฾ตวั ผวิ เนียนละเอียดน฽าสมั ผัส และหนุ฽ โปร฽งเพรียวทีม่ ีส฽วนโคง฾ เวา฾ อยา฽ งเหมาะเจาะ ช฽องท฾องของเขา ก็บิดเขม็งเปน็ เกลยี ว ร฽างกายตอบรบั อยา฽ งหิวกระหายในแบบท่ไี ม฽

เคยรส฾ู กึ รนุ แรงเช฽นน้ีกบั ผ฾หู ญงิ หน฾าไหนแมแ฾ ต฽คนที่ไดร฾ บั ฉายาวา฽ เซ็กซซแ ิมโบลแห฽งยคุ หลายต฽อหลายคน ไรอันสงั หรณแใจว฽า ถงึ แม฾เธอจะตอ฽ ตา฾ นเขาจนถงึ ทส่ี ุด เขากค็ ง ไม฽สามารถปลอ฽ ยมอื จากเธอได฾ นัน่ ไมใ฽ ชข฽ า฽ วดเี ลยสกั นดิ ! เขาไม฽เคย ใหผ฾ ูห฾ ญิงมอี ิทธิพลเหนอื การควบคมุ ตนอันเครง฽ ครัดมานานแลว฾ “คพั เค฾ก” พลอยนภัสเงยหนา฾ ข้นึ มองชายหนม฽ุ ทเี่ งยี บไปต้ังแต฽เดนิ นําเขา฾ มาจนถงึ หอ฾ งอาหาร และพยกั หนา฾ ให฾พอ฽ ครวั ที่เข฾ามาทกั ทายในตอน แรกเริม่ ลงมือเสิรฟแ ขมวดค้ิวท่เี หน็ เขาทําหน฾าย฽ุง “คะ?” “ย฾ายมาอย฽ดู ว฾ ยกันไดไ฾ หม”

ตอนท่ี 14 ท฾าทาย รุง฾ พรายสะดุง฾ เม่อื เสียงโทรศพั ทแมอื ถือเครอ่ื งใหม฽ราคาถูกพร฾อม ซิมการแดเปน็ เบอรแใหมด฽ ังขนึ้ เพราะไม฽ไวใ฾ จเดสมอนดพแ อทจี่ ะใชข฾ อง เดมิ หญงิ สาวมองหมายเลขตา฽ งประเทศอยา฽ งไม฽แนใ฽ จเพราะไมค฽ ดิ ว฽า จะมใี ครร฾วู า฽ เธอใช฾เบอรนแ ้ี ออ฾ ! สงสยั จะเป็นออรแแลนโดเพราะเธอเพง่ิ ส฽งเมสเซจไปบอก เบอรใแ หมเ฽ บอรนแ ้ีกับเขาคนเดยี ว หญิงสาวทอดถอนใจอยช฽ู วั่ อึดใจกวา฽ จะยกขึน้ รบั เพราะแม฾จะ โกรธท่ีเขาเป็นสาเหตใุ หต฾ นทะเลาะกับเดสมอนดแ แตอ฽ อรแแลนโดเป็น เพื่อนสนทิ ของเธอ เขาทําไปเพราะความมนึ เมา และร฾ุงพรายรวู฾ ฽าเขา ไดร฾ บั บทเรยี นท่หี นกั ยิ่งกวา฽ ทค่ี วรได฾รบั จากผ฾ปู กครองหนม฽ุ ของตน แลว฾ “คุณเป็นยังไงบ฾างน฽ะแลนดแ โดนพ฽อเลน฽ งานหนกั หรอื เปล฽า” “เดาวา฽ คงไมห฽ นักเทา฽ ไหร฽ เพราะฉนั เห็นมันยงั ไม฽ตายนะ ตอนท่ี ไปเอาเบอรโแ ทรของเรามา” “เดสมอนดแ!” เสยี งท่ีหลดุ ออกจากริมฝปี ากของเธอไมด฽ งั ไป กว฽าเสียงกระซิบ ขดั กบั อาการตืน่ ตระหนกและหัวใจทเ่ี ตน฾ โครม

ครามในอกเมอ่ื จาํ เสียงนนั้ ได฾ “ไงจ฿ะ คิดถงึ ฉนั หรือเปลา฽ ไมไ฽ ด฾คุยกนั นานนะ นอ฾ งพราย” หญงิ สาวอึง้ ตะลงึ งนั หาปากไมเ฽ จออยห฽ู ลายวนิ าที ไม฽ตอ฾ งถาม โงๆ฽ ก็ร฾ูแน฽ชัดวา฽ ผ฾ชู ายปลายสายได฾เบอรขแ องเธอมาไดอ฾ ยา฽ งไร เธอใช฾ วิธสี ง฽ ข฾อความเพราะกลัวเขาจะดกั ฟังโทรศพั ทแของออรแแลนโด แต฽ ชายหนมุ฽ กลบั ทาํ ย่ิงกว฽านั้น “ห฾ามวางสายนะ” เสียงเหี้ยมสั่งมาตามสายเม่อื เห็นเธอเงยี บ ไปนาน และได฾รับการโตก฾ ลับเป็นเสยี งข฽นุ ๆ “คุณทําอะไรแลนดแ ครัง้ ทแ่ี ลว฾ คณุ ซอ฾ มเขาจนเกือบตายแล฾วนะ คะ” “ฟงั ดูเหมอื นเราจะเป็นหว฽ งมนั จังนะ” “เขาเป็นเพอ่ื น พรายก็ตอ฾ งเปน็ หว฽ งอย฽แู ล฾ว” “เพ่อื นชนดิ ไหนถึงพยายามปลํ้าเรา ทัง้ ๆ ที่เราบอกฉนั เองว฽า มนั เปน็ เกยแ” “แลนดแกําลงั เมา เขาไมไ฽ ด฾มีสตเิ ตม็ ท่ี เดสคะ...” “เลิกแกต฾ ัวใหม฾ ันไดแ฾ ล฾ว ฉันเบ่อื จะฟังเร่อื งไอ฾เพอื่ นระยาํ ของ เราเต็มทน คิดว฽าทําถูกแล฾วใช฽ไหมท่ีหนอี อกจากบ฾านไปเหมอื นเดก็ ๆ ลืมไปแลว฾ หรือว฽าตวั เองยงั ต฾องมคี วามรับผิดชอบกับงาน ” นาํ้ เสยี ง ของเขาทงั้ หว฾ นและแข็งกรา฾ วจนคนฟงั ใจสน่ั ระรวั “ถ฾าฉันไว฾ใจเรา แคเ฽ ร่ืองงานกย็ ังไม฽ได฾ แลว฾ ฉนั จะไว฾ใจเราเรอ่ื งอน่ื ได฾ยังไง” “คุณโกรธพราย ไม฽ไว฾ใจพรายอยูแ฽ ล฾ว” เธอโต฾เสียงพรา฽ “แลว฾

พรายก็ไม฽ได฾หนี พรายบอกแลว฾ วา฽ จะไม฽กลบั ไปทาํ งานทน่ี น่ั อีก” “เราคิดจะจบปัญหางา฽ ยๆ ดว฾ ยการท้งิ ทุกอยา฽ งไวข฾ ฾างหลงั อยา฽ ง นั้นเรอะ ไมง฽ า฽ ยไปหน฽อยหรอื ไง” “พรายไม฽ไดท฾ ิ้ง พรายแค฽... ขอเวลา เดีย๋ วพรายก็จะโทรหา คณุ ” “เราหายหัวไปนานแคไ฽ หนแล฾วรู฾ตัวหรอื เปลา฽ โทรหาแม฽ แตไ฽ ม฽ โทรหาฉนั ท่ีเปน็ ผู฾ปกครอง เราคิดว฽าตัวเองโตจนไมจ฽ าํ เป็นต฾องฟงั ฉัน อกี แลว฾ ใช฽ไหม\" \"พรายยงั ไมก฽ ลา฾ โทรหาคณุ นคี่ ะ\" \"แตก฽ ล฾าตัง้ เง่อื นไขให฾ฉนั ท้งั ทตี่ ัวเองเปน็ คนผดิ ถา฾ ไมอ฽ ย฽ูสูห฾ น฾า กนั ฉันจะมั่นใจได฾ยังไงวา฽ เราจะกลา฾ รับผดิ ชอบสิ่งทท่ี ําผิดเอาไว฾ ไม฽ ใชพ฽ าลหาเรอื่ งหนไี ปเรือ่ ยๆ เหมือนเด็กไมร฽ ู฾จกั โต” คนฟังสะอกึ อ้งึ นาํ้ ตาพานจะไหลออกมาดอ้ื ๆ กบั นาํ้ เสยี งตาํ หนิ ราบเรียบหากเยน็ ชาซึ่งเขาแทบไมเ฽ คยใชก฾ บั เธอ “พรายบอกแลว฾ วา฽ ไมไ฽ ด฾หนี จะรบั ผดิ ชอบทุกอยา฽ ง” “เราจะรบั ผิดชอบยงั ไง มีอะไรเสนอให฾ฉันล฽ะ” เธอมอี ะไรน฽ะหรอื !? รุ฾งพรายย฽นหัวค้ิวแลว฾ คาํ นวนสมบัติส฽วนตัว ที่มีอยูโ฽ ดยเร็ว “พรายมเี งนิ เกบ็ จะทยอยผอ฽ นให฾คุณ...” เธอรีบบอก จํานวนเงินที่เกบ็ หอมรอมรบิ มาหลายปีเรว็ ๆ ด฾วยความภาคภูมใิ จ แต฽ต฾องย฽นหวั คิ้วเพราะเขาทําเสียงบางอยา฽ งในลาํ คอกลับมาเป็น

ทาํ นองดูถกู “เช็คของผหู฾ ญิงทเี่ ราปลอมลายเซน็ ฉนั ไปแตล฽ ะกอ฾ นยังมากกวา฽ นนั้ ” “กพ็ รายไม฽ไดห฾ าเงนิ งา฽ ยเหมอื นสาวๆ ของคุณนี่!” ความหงึ หวง ทําให฾คนฟงั เลือดขนึ้ หนา฾ เมือ่ นกึ ถึงวา฽ เขาเคยสมนาคุณสาวๆ เหล฽า นนั้ อย฽างถึงใจขนาดไหน ก฽อนจะเม฾มปากสํานึกผิดเม่อื ผ฾ปู กครอง หน฽มุ ตอบโตด฾ ฾วยการใชค฾ วามเงียบเปน็ คาํ ตอบเลยเอ฽ยเสียงอ฽อย “ขอ โทษคะ฽ \" “ถ฾าคดิ จะใช฾หนี้ด฾วยเงนิ เราทํางานจนแก฽ตายจะใช฾หน้ฉี นั หมด หรอื เปลา฽ \" \"แล฾วคุณอยากไดอ฾ ะไรละ฽ คะ\" \"อยา฽ งแรก ก็กลบั มาหาฉันทีน่ ี่ก฽อน\" \"พรายยงั กลับไมไ฽ ด฾\" รุ฾งพรายตอบเร็วโดยไม฽ตอ฾ งคดิ ก฽อนจะเอ฽ย เสียงอ฽อนลงในประโยคตอ฽ มา \"พรายมีหลักฐานเรอ่ื งแม฽แลว฾ พราย จะไปตามหาแมก฽ ฽อน\" เดสมอนดเแ งยี บไปนิด กอ฽ นจะบอกเสยี งเรียบ \"งัน้ กร็ อฉันอย฽ทู ี่ นั่น หา฾ มไปคนเดยี ว\" \"คณุ จะมาทน่ี หี่ รือคะ\" สาวนอ฾ ยถามเสียงต่ืน ไม฽แนใ฽ จวา฽ ตัวเอง พร฾อมจะเจอกบั เขาหรือยงั แม฾ใจส฽วนหนงึ่ จะต่นื เต฾นยนิ ดที ี่จะได฾พบ เขา เพราะคดิ ถึงเหลือเกินดว฾ ยไมเ฽ คยจากกันนานขนาดน้ี ตอนอย฽ู นิวยอรกแ แม฾จะไม฽เจอเดสมอนดแทกุ วนั หรือบางชว฽ งเขามธี ุระท่จี ะ

ต฾องเดนิ ทางไปต฽างประเทศ เธอก็ยังร฾ูแนน฽ อนเสมอวา฽ จะได฾พบเขา เม่ือไร รสชาตขิ องความคิดถึงทาํ ใหท฾ รมานจนเกือบจะโทรหาหรือบนิ กลบั ไปอเมริกาเพอื่ ขอให฾เขายกโทษใหห฾ ลายคร้ัง มีเพยี งความกลัว วา฽ เขาจะยงั โกรธอย฽ูมาก กบั เรื่องของแมเ฽ ท฽านัน้ ที่หยดุ เธอเอาไว฾ \"ไรอนั อย฽ูทเ่ี มืองไทยแล฾ว เราโทรหาแล฾วไปพักกับเขา รอฉนั อยู฽ ท่ีนน่ั กอ฽ น\" เรือ่ งที่ไรอันอยูท฽ ่นี ี่ ร฾ุงพรายรูแ฾ ลว฾ จากพลอยนภัสเลยไม฽แปลกใจ อะไร \"ตอนน้พี รายพักอย฽กู ับเพอ่ื น เขามีเร่ืองยง฽ุ ๆ เลยอยากอย฽เู ปน็ เพอ่ื นก฽อน\" \"เราจะไปช฽วยอะไรเขาได฾ \" เดสมอนดขแ มวดคิว้ รด฾ู ีทเี ดียววา฽ 'เพื่อน' ของเธอกําลังมปี ัญหาอะไรเพราะตดิ ตอ฽ กบั ไรอันและเชส ตลอดเวลา \"ฉันไม฽อนุญาตโทรหาไรอัน แลว฾ ไปรอทบ่ี า฾ นของเรา กอ฽ น\" \"ไม฽ไดห฾ รอกคะ฽ \" \"เรากาํ ลงั ขดั คําสง่ั ฉันอีกแลว฾ นะ นอ฾ งพราย\" \"ไม฽ใช฽นะคะ พรายแค฽เห็นว฽าถงึ ไปรออย฽ทู ี่บา฾ นคณุ กไ็ ม฽มี ประโยชนนแ ่คี ะเพราะคุณยงั ไมม฽ า\" \"แต฽ฉนั ต฾องการใหเ฾ ราไปรออยู฽ทีน่ น่ั \" \"คณุ เองก็ชอบออกคําสง่ั เหมอื นกัน \" สาวนอ฾ ยย฽นหวั คิ้ว \"พราย อย฽ูทีน่ ่ียงั ได฾ทาํ อะไรต้งั หลายอยา฽ ง เอาเท฽านี้กอ฽ นนะคะ ถา฾ คุณมาถึง

เมืองไทยแล฾วค฽อยโทรหาพราย \" บอกเขาเสร็จก็รีบวางสายทนั ที เพราะกลัววา฽ ถา฾ อกี ฝุายไม฽ยอมจะทะเลาะกนั เปล฽าๆ และเพอ่ื ตดั ปญั หาเลยปิดโทรศพั ทไแ ปเลยเพราะกลวั เขาจะโทรเข฾ามาใหม฽ ไมร฽ ห฾ู รอกว฽าคนทีโ่ ทรหาเธอใชส฾ ายพเิ ศษผา฽ นดาวเทียมบน เคร่อื งบนิ ส฽วนตัว เชา฾ วันถดั มารง฾ุ พรายอาบน้ําแต฽งตวั เสรจ็ แลว฾ ลงจากหอ฾ งไป ทาํ งานพร฾อมพลอยนภัสกบั งามพริ้ง เป็นกิจวตั รทห่ี ญิงสาวมักไป ขลุกชว฽ ยงานอยท฽ู ี่ร฾านวนั ละสองสามชวั่ โมง เวลาท่ีเหลอื ลุงพฤกษจแ ะ ขบั รถพาเธอตระเวนไปยังท่ตี ฽างๆ ตามแตเ฽ ธอจะตอ฾ งการเกี่ยวกับ เรอ่ื งการตามหาแม฽ ก฽อนจะกลับไปรบั งามพริ้งกลบั บา฾ นตอนเยน็ เยน็ จติ เจ฾าของรา฾ นเสริมสวยไอรดาโทรมาบอกเมอ่ื วันกอ฽ นวา฽ ได฾ สอบถามเด็กท่ีบ฾านของ ปรานตแ วงศธร เลยร฾ูว฽าเขากําลังจะกลบั ไทย หญงิ สาวจงึ ไปทีน่ ั่นเพอ่ื ท้ิงจดหมายขอนัดกบั อดีตเพือ่ นของแม฽เอาไว฾ โชคดที เี่ ขายอมรบั นดั เธอที่ร฾านอาหารในหา฾ งสรรพสนิ คา฾ ใหญ฽ ในอกี ไมก฽ ีว่ นั ข฾างหน฾า เธอเลยตนื่ เตน฾ จนไม฽เปน็ อนั ทําอะไรทั้งวนั หญงิ สาวให฾พฤกษไแ ปสง฽ ท่สี าํ นักงานทนายความของโภคนิ กอ฽ น ในชว฽ งบ฽าย และบอกเขาวา฽ จะกลบั เอง \"ท่ีน่กี บั ร฾านอาหารอยคู฽ นละทางกนั ลุงพฤกษแไปรบั นมพรงิ้ กลับ บา฾ นนะคะ เด๋ยี วพรายจะเรยี กแทก็ ซก่ี ลบั เอง\" \"แตค฽ ณุ พรายไมเ฽ คยเรยี กแท็กซ่ไี ม฽ใชเ฽ หรอครับ\" \"ไมเ฽ หน็ จะเปน็ ไร พรายอย฽ูทน่ี ี่ตงั้ หลายวนั พอจําทางได฾คะ฽ อกี