คู่มือฯ ส่วนวิธีพิจารณาความอาญา

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๒ ๑๐. ินั าุา่ อคาสอ่ั กรณที ศี่ าลเหน็ ว่ามเี หตุทจ่ี ะออกหมายจับควรสั่งว่า “พิเคราะห์ พยานหลักฐานของผู้ร้ องแล้วเห็นว่ า .......... จึงอนุญาตให้ ออก หมายจับตามขอ และเม่ือจัดการตามหมายจับได้แล้ว ให้ส่งบนั ทึกการจับกมุ ต่อศาลภายใน .......... วนั กรณไี ม่มเี หตุทจ่ี ะออกหมายจบั ควรสั่งว่า “พิเคราะห์พยานหลักฐานของผู้ร้ องแล้วเห็นว่า ............. กรณีไม่มีเหตุตาม กฎหมายท่ีจะออกหมายจับ จึงให้ยกคาร้อง” ข้อสังเกต (๑) เนหิตา่ีศาลจบาากหทาุจวั ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๖๖ ใชเ้นฉพาบกวั คดีาาาา ใิกรณีา่ี จาเนป็ิิา้ อจวั วตคคลิาท ป.น.น พ. เนช่ิ พุาิรัวหทาุเนรีุกโดุชาวแลน้ จอใจไท่ไปศาล หรืาไดร้ ัว คาส่ัอศาลให้ราคาุาุู่แล้นจอใจหลวเนสีุ สาทารถาาได้ภาุใิ้เนอื่าิไขา่ีกาหิดไน้ิาท ป.น.น พ. ทาิรา ๑๑๑ (๒) (๒) กรณีผูิ้ า้ อหาหลวหิีหรืาจบหลวหิีปรบกิั ิาุปรบกิั แจอ้ เนจา้ พิกั อาิิารนจ ใหุ้ิ่ื คาร้าอขาาากหทาุจวั ิ่าศาล หากเนขา้ หลกั เนกณฑ์ิาท ป.นน.า ทาิรา ๖๖ ก็าากหทาุจวั ใหไ้ ด้ แทน้ า่ ิาุปรบกิั หรืาิารนจสาทารถจวั ไดเ้นาอิาท ป.น.น า. ทาิรา ๑๑๗ กิ็ าท (๓) จาเนลุใิคดีาาาาหลีกเนล่ีุอไทุ่าทรัวสาเนิาฎีกา าาจขาให้ศาลาากหทาุจวั ได้ (คาส่ัอคาร้าอศาลฎีกาา่ี ๓๔/๒๔๙๐) แิ่ส่อสาเนิาฎีกาคดีาาาาใหจ้ าเนลุไท่ได้ โดุิาทินั จาเนลุ ไท่พว ไท่าราวน่าจาเนลุาุู่ไหิ จบถืาน่าจาเนลุเนป็ ิคิไท่ทีาี่าุู่เนป็ ิหลกั แหล่อไท่ได้ า้อั ไท่ ปรากฏนา่ จาเนลุพุาุาทจบหลวินั ไท่รัวสาเนิาฎีกา หรืาหลวหิี หรืาไท่ทีา่ีาุเู่นป็ิหลกั แหล่อุอั ไท่ทีเนหิตาิั คนรา่ีศาลจบาากหทาุจวั (ฎีกาาี่ ๘๕๙/๒๔๙๖) แลบเนหิตา่ีจบาากหทาุจวั ิาท ป. นน.า. ทาิรา ๖๖ าุใู่ ิดตลพนินจขาอศาล แิ่ศาลจบาากหทาุจวั ไดจ้ บิา้ อให้เนป็ ิไปิาทวาวาั าิั น ขาอกฎหทาุ หาใช่ิาทใจชาวไท่ (๔) ิาท ป.น.น า.ทาิรา ๗๘ การจวั โดุไท่ทีคาสั่อหรืาหทาุขาอศาลาาจกรบาาไดใ้ ิ สาอกรณี คืา (๔.๑) ทีการกรบาาคนาทผดน ซ่ึอหิา้ (๔.๒) ทีเนหิตจาเนป็ ิาุา่ อาื่ิใหจ้ วั ไดโ้ ดุไท่ทีหทาุ ิาทา่ีกฎหทาุวาั าิั นไน้ ใิป.น.น า. ทาิรา ๗๘ (๒) ถึอ (๔) กล่านคืา

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๓ - เนทื่าพววตคคลโดุทีพฤินการณ์าิั คนรสอสัุนา่ ผิู้ ้ิั ิ่าจบก่าเนหิตร้าุใหเ้นกนดภุิั ิราุ แก่วตคคลหรื าารัพุ์สน ิขาอผู้า่ืิโดุทีเนครื่ าอทืา าานตร หรื านัิถตาุ่าอา่ืิาัิสาทารถ าาจใชใ้ ิการกรบาาคนาทผดน - เนทื่าทีเนหิตาี่จบาากหทาุจวั วตคคลิ้ิั ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๖๖ (๒) แิ่ทีคนาทจาเนป็ิ เนร่อด่นิาี่ไท่าาจขาใหศ้ าลาากหทาุจวั วตคคลิ้ิั ได้ - เนป็ ิการจวั ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุาี่หิีหรืาจบหลวหิีใิรบหน่าอถูกปล่าุชั่นคราน ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๑๑๗ หากเนป็ ิกรณีา่ีาาจจวั ไดโ้ ดุไท่ิา้ อทีหทาุจวั แลบทีการจวั กตททาแลน้ ุา่ ทไท่ที เนหิตผลา่ีศาลจบาากหทาุจวั าีก เนพราบหากศาลาากหทาุจวั ให้ จบทีผลกรบาวิ่าการิวั รบุบ เนนลาคนวคตทผูิ้ า้ อหาน่าจบเนรน่ทิวั จากเนนลาาี่ผูิ้ า้ อหาทาถึอา่ีาาการขาอพิกั อาิสาวสนิหรืา ิวั แิ่เนนลาา่ีทีการจวั ิาทหทาุจวั ขาอศาล เนช่ิ ใิกรณีา่ีเนจา้ หิ้าาี่รักษาคนาทปลาดภุั ขาอ หา้ อสรรพสนิคา้ หรืาร้าิคา้ ไดจ้ วั กทต ผาู้ ี่ลกั สนิคา้ ซ่ึอกรบาาคนาทผดน ซ่ึอหิา้ ไปส่อใหแ้ ก่พิกั อาิ สาวสนิ พิกั อาิสาวสนิจบทาขาหทาุจวั จากศาลาีกไท่ได้ (๕) ป.น.น า. ทาิรา ๑๓๔ นรรคหา้ เนป็ิาีกนนรีการหิ่ึอาี่จบก่าใหเ้นกนดการคนวคตทินั ผูิ้ า้ อหา ไดโ้ ดุไท่ิา้ อทีการจวั แิ่ทนใช่วาวอั ควั น่าเนทื่าเนป็ ิกรณีิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๓๔ นรรคห้า แลน้ เนจา้ พิักอาิจบขาาากหทาุจัวาีกไท่ได้ หากทีคนาทจาเนป็ ิ เนช่ิ ใิกรณี าี่เนจ้าพิักอาิแจ้อ ขา้ กล่านหาแก่ผูิ้ า้ อหาใิรบหน่าอา่ีศาลปน ดาาการ แลบการจบส่อให้ผูิ้ า้ อหาไปศาลเนพ่ืาขาาาก หทาุขอั (ฝากขอั ) ใิเนนลาาี่ศาลเนปน ดาาการจบเนป็ ิการเนิน่ิชา้ ไป เนพราบผูิ้ า้ อหาไท่ทีาี่าุู่เนป็ ิหลกั แหล่อหรืาทีเนหิตาิั คนรเนชื่าน่า ผิู้ า้ อหาจบไท่ไปศาลิาทาี่ิดั หทาุ เนจา้ พิกั อาิาาจุิ่ื คาร้าอขาให้ าากหทาุจวั ใิรบหนา่ อา่ีศาลปน ดาาการาุิู่ ้ิั กไ็ ด้ (๖) กรณีา่ีผูิ้ า้ อหาหลวหิีไปใิรบหน่าอฝากขอั หทาุจวั ุา่ ททีกาหิดรบุบเนนลา ิาทาาุคต นาทใิคดีาาาาิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคแรก แิ่ถา้ เนป็ิกรณีา่ีจาเนลุหลวหิีไปใิ รบหนา่ อพนจารณาคดีขาอศาล หทาุจวั ุา่ ททีกาหิดรบุบเนนลาิาทาาุคต นาทใิคดีาาาาิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคสาอ (๗) กรณีาี่พิกั อาิสาวสนิขาาากหทาุจวั วตคคลาี่กรบาาคนาทผนดหลาุกรบาอ เนกีุ่นพิั กิั สาทารถรนทการพนจารณาเนขา้ ดน้ ุกิั ได้ ใหา้ ากหทาุจวั รนทเนป็ิเนร่ืาอเนดีุนกิั โดุใช้ าาุคต นาทใิฐาิคนาทผดน ใิกรบาอคนาทผดน า่ีุานาี่สตด (๘) กรณีพิักอาิสาวสนิทนได้ขาฝากขัอผูิ้ ้าอหาิ่าศาลภาุใิกาหิด หรืา เนท่ืาครวกาหิดเนนลาิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ แลน้ ุอั ไท่าาจฟ้าอผูิ้ า้ อหาิ่าศาลได้ ิา้ อปล่าุ

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๔ ผิู้ า้ อหาไป แิ่หาใช่เนป็ิเนหิตใหโ้ จากไ์ ท่ทีาาิาจฟ้าอไท่ แลบพิกั อาิสาวสนิุา่ ททีสนารนาี่จบ ขาใหศ้ าลาากหทาุจวั ผิู้ า้ อหาิ้ิั ได้ (๙) ไท่ทีกฎหทาุวาั าิั นหา้ ททนให้าตารรณ์คาสั่อใหา้ ากหทาุจวั ผถู้ ูกาากหทาุจวั เนป็ ิผูไ้ ด้รัวผลกรบาวจากการาากหทาุจวั ถืาได้น่าเนป็ ิผูท้ ีส่นิได้เนสีุาี่จบุ่ืิคาร้าอขาให้ ศาลช้ิั ิิ้ เนพกน ถาิหทาุจวั ได้ (คาส่อั คาร้าอศาลาตารรณ์หทาุเนลขแดอา่ี ๒๑๙๗/๒๕๕๑) (๑๐) กฎหทาุให้าาิาจศาลเนป็ิผพู้ นจารณาาากหทาุจวั โดุพนจารณากลิ่ั กราอถึอ คนาทถูกิา้ อเนหทาบสทแลบเนป็ ิไปโดุทีเนจิิารทณ์เนพ่ืาคตท้ คราอสนารนเนสรีภาพขาอปรบชาชิ พิกั อาิสาวสนิใิฐาิบเนจา้ พิกั อาิขาอรัฐ ผุู้ ิ่ื คาร้าอขาาากหทาุจวั เนป็ิเนพีุอเนจา้ พิกั อาิ ซ่ึอปฏนวิั นหิา้ าี่ิาทกฎหทาุ ไท่ถืาเนป็ิผทู้ ีส่นิไดเ้นสีุหรืาคู่คนาท จึอาตารรณ์คาส่ัอศาลช้ิั ิิ้ าี่ ใหุ้ กคาร้าอขาาากหทาุจวั ไท่ได้ (คาพนพากษาศาลาตารรณ์าี่ ๑๐๘๙๖/๒๕๕๑)

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๕ รายงานกระบวนพจิ ารณา คดหี มายเลขดาที่ ....../๒๕ .... คดหี มายเลขแดงท่ี .../๒๕ …. ศาล ..................................... วนั ท่ี ... เดือน ..................... พุทธศักราช ๒๕ .... ความอาญา ร้อยตารวจเอกพิทักษ์ สันติราษฎร์ ผ้รู ้อง ผ้พู ิพากษาออกนง่ั พิจารณาคดีนเี้ วลา .... น. วนั นีร้ ้อยตารวจเอกพิทักษ์ สันติราษฎร์ ตาแหน่ง พนักงานสอบสวน (สบ.๒) งาน ๑ กองกากับการ ๒ กองบังคับการสืบสวนสอบสวนคดีเศรษฐกิจ ได้ย่ืนคาร้ องขอให้ ศาลออก หมายจับ ศาลไต่สวนพยานผ้รู ้อง ซึ่งเบิกความประกอบพยานหลักฐานที่แนบมาพร้อมคาร้อง จานวน ๑ ปาก คดีเสร็จสิ้นการไต่สวน ให้รอฟังคาส่ัง/อ่านแล้ว นายยตุ ิ ธรรม ผ้พู ิพากษา บนั ทึก/อ่าน ร้อยตารวจเอกพิทักษ์ สันติราษฎร์ ผ้รู ้อง คาสั่ง พิเคราะห์พยานหลกั ฐานของผ้รู ้องแล้วเห็นว่า กรณีตามคาร้องเป็นความผิดอาญาไม่ร้ายแรง และจากพฤติการณ์ และพยานหลักฐานในสานวนสอบสวนไม่ปรากฏว่า ผู้ต้องหาจะไปยุ่งเหยิง กับพยานหลักฐานหรือก่อเหตุร้ ายประการอื่น และไม่ปรากฏว่า ได้มีการเรียกให้ผู้ต้องหามาพบเพ่ือให้ ถ้อยคาแล้วผ้ตู ้องหาจงใจไม่มา อันจะทาให้เห็นได้ว่าผ้ตู ้องหามพี ฤติการณ์หลบหนีแต่อย่างใดนอกจากนี้ สานวนการสอบสวนกไ็ ม่ปรากฏชัดว่าได้มกี ารตรวจสอบท่ีอย่หู รือภูมิลาเนาของผ้ตู ้องหาแล้ว แต่ไม่พบ อั นจะท าให้ ถื อได้ ว่ าผู้ต้ องหาไม่ มี ที่ อยู่เป็ นหลักแหล่ งมาก่ อนแต่ อย่ างใด ลาพั งอาศัย ข้อเทจ็ จริงจากคาให้การของนายก.ผ้เู สียหายว่าได้ไปตรวจสอบท่ีต้งั ของบริษทั ดังกล่าวมาแล้วปรากฏว่า ปิ ดกิจการไปแล้วเพียงอย่างเดียว ยังไม่พออนุมานได้ว่าผู้ต้องหาได้หลบหนีไปหรื อไม่มี ที่อย่เู ป็นหลกั แหล่งได้ ให้ยกคาร้อง นายยตุ ิ ธรรม ผ้พู ิพากษา บนั ทึก/อ่าน ร้อยตารวจเอก พิทักษ์ สันติราษฎร์ ผ้รู ้อง

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๖ รายงานกระบวนพจิ ารณา คาร้องท่ี …………/๒๕ …. คดหี มายเลขแดงท่ี ..../๒๕ .... ศาล ..................................... วันที่ ... เดอื น ..................... พุทธศักราช ๒๕ .... ความอาญา พนกั งานสอบสวน สน. ท่าเรือ ผ้รู ้อง ผ้พู ิพากษาออกน่ังพิจารณาคดนี เี้ วลา .......... นาฬิกา วันนี้ ร้ อยตารวจเอก พิทักษ์ สันติราษฎร์ ตาแหน่ง พนักงานสอบสวน สน. ท่าเรือ ได้ยื่นคาร้ องขอให้ ศาลออกหมายจับ สอบพยานหลักฐานผู้ร้ องซึ่ งเบิกความประกอบพยานหลักฐานที่แนบมา พร้อมคาร้อง จานวน ๑ ปาก คดเี สร็จสิ้นการไต่สวน ให้รอฟังคาส่ัง/อ่านแล้ว นายยตุ ิ ธรรม ผ้พู ิพากษา บนั ทึก/อ่าน ร้อยตารวจเอก พิทักษ์ สันติราษฎร์ ผ้รู ้อง คาสั่ง พิเคราะห์พยานหลักฐานของผู้ร้ องแล้ว เห็นว่า แม้จะค้นพบของกลางท่ีบ้านของ ผ้ตู ้องหากต็ าม แต่ผ้รู ้องไม่มหี ลกั ฐานมาแสดงว่าผ้ตู ้องหามภี มู ิลาเนาอย่บู ้านเลขท่ีใด และยงั ไม่มี การออกหมายเรียกเพ่ือให้ผู้ต้องหามาพบพนักงานสอบสวน จึงให้ไปตรวจสอบภูมิลาเนาที่แน่นอน ตามทะเบยี นบ้านและหมายเรียกผ้ตู ้องหา เพ่ือให้ไปพบพนักงานสอบสวนช้ันหนึ่งก่อน กรณียัง ไม่มเี หตสุ มควรออกหมายจับ ให้ยกคาร้อง ให้ถ่ายสาเนา คาให้การ ๓ ปาก เพ่ือเกบ็ ไว้กบั คาร้องและสาเนาหมาย ได้อ่านคาสั่งให้ผ้รู ้องฟังโดยชอบแล้ว นายยตุ ิ ธรรม ผ้พู ิพากษา ร้อยตารวจเอก พิทักษ์ สันติราษฎร์ ผ้รู ้อง

คู่มอื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๗ รายงานกระบวนพจิ ารณาการออกหมายจับกรณพี เิ ศษ ๑. กรณไี ม่สามารถระบุชื่อผู้ถูกจับ คาส่ัง “พิเคราะห์ แล้ว เห็นว่า ผู้ร้ องมีภาพถ่ายจากกล้องโทรทัศน์ วงจรปิ ดบันทึกภาพ ขณะผู้ต้องหากระทาความผิด โดยมีรายละเอียดของรูปพรรณสัณฐาน พอที่จะทราบได้ว่าผู้ต้องหา ที่กระทาความผิดเป็นใคร พยานหลกั ฐานที่ไต่สวนมาจึงมนี า้ หนักตามสมควรว่า บุคคลตามภาพถ่าย ที่ปรากฏในกล้องโทรทัศน์วงจรปิ ดเป็ นผู้กระทาความผิดตามข้อกล่าวหา จึงให้ ออกหมายจับ ผ้ตู ้องหาซ่ึงเป็นบคุ คลตามภาพถ่ายดังกล่าว” ๒. กรณที รี่ ะบุช่ือผู้ถูกจับได้ ๒.๑ กรณีทีปรบจกั ษพ์ ุาิเนป็ิพุาิ คาส่ัง “พิเคราะห์ แล้ว เห็นว่า ผู้ร้ องมีบันทึกคาให้ การของนาย...................ซ่ึงเป็ นประจักษ์ พยานที่รู้เห็นเหตุการณ์ ในขณะกระทาความผิด ยืนยันว่าผู้ต้ องหาเป็ นผู้กระทาความผิด พยานหลกั ฐานที่ไต่สวนมาจึงมีนา้ หนักตามสมควรว่า นาย ................... น่าจะได้กระทาความผิดตาม ข้อกล่าวหา จึงให้ ออกหมายจับนาย ................... เม่ือจัดการตามหมายจับได้แล้ว ให้ ส่ งบันทึก การจับกมุ ต่อศาลภายใน ........ วนั ” ๒.๒ กรณีไท่ทีปรบจกั ษพ์ ุาิเนป็ิพุาิ คาส่ัง “พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า ผู้ร้องมีบันทึกคาให้การของนาย..............ซึ่งเป็นพยานพฤติเหตุ แวดล้อมใกล้ชิดกับเหตุการณ์ ให้ การเชื่อมโยงสอดคล้องมีน้าหนักตามสมควรว่า นาย ............... น่าจะได้กระทาความผิดตามข้อกล่าวหา จึงให้ออกหมายจับนาย ................. เมื่อจัดการตามหมายจับ ได้แล้ว ให้ส่งบนั ทึกการจับกมุ ต่อศาลภายใน ........ วนั ”

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๘ ส่วนท่ี ๔ ช้ันขอหมายขังระหว่างสอบสวน บทที่ ๑ การขอหมายขังผู้ต้องหา ๑. เนทื่าทีการจัวกตท ผูา้ าการจัวจบิ้าอิาผู้ถูกจัวไปุอั าี่าาการขาอพิักอาิ สาวสนิโดุาิั าี ซ่ึอโดุปกินจบเนป็ิาี่าาการขาอพิกั อาิสาวสนิแห่อาา้ อา่ีา่ีถูกจวั เนนิ้ แิ่ ผจู้ วั สาทารถิาผถู้ ูกจวั ไปุอั าี่าาการขาอพิกั อาิสาวสนิผรู้ ัวผดน ชาวไดใ้ ิขณบิ้ิั กา็ าจิา ผถู้ ูกจวั ิรอไปุอั าา้ อา่ีดอั กล่านไดา้ ิั าี (ป.น.น า. ทาิรา ๘๓) เนทื่าไปถึอาี่าาการิาทนรรคหิ่ึอแลบทีการส่อินั ผูถ้ ูกจวั แก่พิกั อาิฝ่ าุปกคราอ หรืาิารนจ ณ สถาิา่ีิ้ัิแล้น พิักอาิฝ่ าุปกคราอหรืาิารนจซ่ึอรัวิันไนท้ ีาาิาจปล่าุ ช่ันครานหรืาคนวคตทผูถ้ ูกจวั ไนก้ ็ได้ (ป.นน.า. ทาิรา ๘๔/๑) ใิกรณีาี่เนป็ ิคนาทผนดลหตโาษ จบคนวคตทผูถ้ ูกจวั ไนไ้ ด้เนพีุอเนา่าเนนลาาี่จบถาทคาให้การแลบาี่จบรู้ินั น่าเนป็ ิใครแลบาุู่า่ีใด (ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ นรรคสาอ) แิ่ถา้ เนป็ิคนาทผนดาื่ิจบคนวคตทเนกนิกน่า ๔๘ ชน่ั โทอ ิวั แิ่เนนลา า่ีผูถ้ ูกจวั หรืาผูิ้ า้ อหาิ้ัิไปถึอาี่าาการดอั กล่านไท่ได้ เนนิ้ แิ่ทีเนหิตสตดนนสัุหรืาทีเนหิตจาเนป็ ิ าุา่ อา่ืิาิั ทนาาจกา้ นล่นอเนสีุได้ (ป.น.น า. ทาิรา ๘๗ นรรคสาท) ๒. ถา้ ทีคนาทจาเนป็ิาี่จบคนวคตทผิู้ า้ อหาไนเ้นกนิกนา่ ๔๘ ชน่ั โทอ เนพาื่ าาการสาวสนิ หรืาฟ้าอคดี ใหพ้ ิกั อาิสาวสนิหรืาพิกั อาิาุั การุิื่ คาร้าอิ่าศาล ขาหทาุขอั ผิู้ า้ อหาไน้ รบหน่าอสาวสนิได้ เนพื่าให้ศาลทีคาส่ัอขอั ผูิ้ า้ อหาไดไ้ ท่เนกนิ ๗ นิั หรืา ๔๘ นิั หรืา ๘๔ นิั แลน้ แิ่กรณี (ป.น.น า. ทาิรา ๘๗) ๓. ก่าิครวกาหิด ๔๘ ชน่ั โทอ พิักอาิสาวสนิหรืาพิกั อาิาุั การทีาาิาจ ปล่าุผิู้ า้ อหาชนั่ ครานรบหนา่ อสาวสนิินดิ่ากิั ไดจ้ ิกนา่ การสาวสนิเนสร็จสน้ิ แิ่ไท่เนกนิ ๖ เนดืาิ ิวั แิ่นิั แรกาี่ทีการปล่าุชน่ั คราน (ป.น.น า. ทาิรา ๑๑๓ นรรคหิ่ึอ) เนท่ืาทีการปล่าุชน่ั ครานครวกาหิด ๖ เนดืาิ แิ่การสาวสนิุอั ไท่เนสร็จ แลบทีคนาท จาเนป็ ิิา้ อคนวคตทินั ผูิ้ า้ อหาิ่าไป ใหพ้ ิกั อาิสาวสนิหรืาพิกั อาิาุั การส่อินั ผูิ้ า้ อหาทาศาล แลบุื่ิคาร้าอิ่าศาลขาหทาุขัอผูิ้ า้ อหาิ้ัิได้ไท่เนกนิ ๗ นิั หรืา ๔๘ นิั หรืา ๘๔ นิั โดุ าาศุั ป.น.น า. ทาิรา ๘๗ ได้ แลน้ แิ่กรณี (ป.น.น า. ทาิรา ๑๑๓ นรรคสาอ)

คู่มอื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๒๙ หมายเหตุ หากพิกั อาิสาวสนิหรืาพิกั อาิาุั การทีการปล่าุชน่ั ครานผิู้ า้ อหาไท่ินดิ่ากิั ช่นอเนนลาใดาี่ไท่ทีการปล่าุช่ันคราน ผูป้ รบกิั ิา้ อส่อินั ผูิ้ า้ อหาคืิพิักอาิสาวสนิหรืา พิกั อาิาุั การ แลบถืาน่าเนป็ ิการคนวคตทผูิ้ า้ อหาิาท ป.น.น า.ซ่ึอเนท่ืารนทกิั แลน้ ิา้ อไท่เนกนิ ๔๘ ช่ันโทอ ถ้าทีคนาทจาเนป็ ิาี่จบคนวคตทผูิ้ ้าอหาเนกนิกน่า ๔๘ ช่ันโทอ เนพื่าาาการสาวสนิหรืา ฟ้าอคดี ก็ให้พิักอาิสาวสนิหรืาพิักอาิาัุการุ่ืิคาร้าอิ่าศาลขาหทาุขัอผู้ิ้าอหา ิาททาิรา ๘๗ ิ่าไป กรณีิ้ีเนท่ืาศาลทีคาส่ัอขอั ผูิ้ า้ อหารบหน่าอสาวสนิเนท่ืาใดแลน้ พิกั อาิ สาวสนิหรืาพิกั อาิาุั การกไ็ ท่ทีาาิาจปล่าุชน่ั ครานผิู้ า้ อหาิาททาิรา ๑๑๓ าีกิ่าไป ๔. ผูุ้ ่ืิคาร้าอขาิา้ อเนป็ ิผูท้ ีาาิาจหิา้ า่ีเนก่ีุนขา้ อกวั การส่ัอคดี (ใิกรณีา่ีพิักอาิ าุั การเนป็ิผรู้ ้าอขา)หรืาการสาวสนิคดี (ใิกรณีา่ีพิกั อาิสาวสนิเนป็ิผรู้ ้าอขา)ซ่ึอไท่จาเนป็ิน่าิา้ อ เนป็ ิผูร้ ัวผนดชาวสาินิเนา่าิ้ัิ ขาให้ทีคนาทเนก่ีุนข้าอใิาาอใดาาอหิ่ึอ เนช่ิ าาจเนป็ ิพิักอาิ สาวสนิใิาา้ อา่ีา่ีจวั ผูิ้ ้าอหาได้ แลบได้รัวข้าทูลหรืาพุาิหลักฐาิจากพิักอาิสาวสนิ าา้ อาี่าาการสาวสนิาุ่าอเนพีุอพาาี่จบพนสูจิ์ให้ศาลเนช่ืาน่าผูิ้ า้ อหาาี่ถูกจวั ิ่าจบเนป็ ิผูก้ รบาาผนด (ขา้ วอั ควั ขาอปรบราิศาลฎีกา น่าดน้ ุหลกั เนกณฑ์แลบนนรีการเนก่ีุนกวั การาากคาส่ัอหรืาหทาุ าาาา พ.ศ. ๒๕๔๘ ขา้ ๔๐) ๕. ใิการุื่ิคาร้าอขาหทาุขอั ผูิ้ า้ อหารบหน่าอสาวสนิิา้ อรบวต ช่ืา ช่ืาสกตล าาุต าาชีพขาอผูิ้ า้ อหา ขา้ หา นิั เนนลาแลบสถาิา่ีเนกนดเนหิต ขา้ ทูลหรืาพุาิหลกั ฐาิาี่สิวั สิติเนหิต แห่อการาากหทาุขอั รบุบเนนลาาี่จบขาใหข้ อั แลบราุลบเนาีุดขาอหทาุจวั (ถา้ ที) เนฉพาบคาร้าอคร้ัอ าี่ ๑ จบิ้าอรบวตนิั เนนลาา่ีจัวกตท แลบนิั เนนลาาี่ผูิ้ ้าอหาถูกิาิันไปถึอา่ีาาการขาอพิักอาิ สาวสนิไนด้ น้ ุ (ขา้ วอั ควั ขาอปรบราิศาลฎีกา นา่ ดน้ ุหลกั เนกณฑ์แลบนนรีการเนก่ีุนกวั การาาก คาส่อั หรืาหทาุาาาา พ.ศ. ๒๕๔๘ ขา้ ๔๑) หากราุลบเนาีุดใิคาร้าอไท่ชดั แจอ้ ศาลิา้ อใหผ้ ูร้ ้าอรบวตใหค้ รวถน้ ิเนพ่ืาปรบกาว ดตลพิน นจใิการส่ัอคาร้าอขาฝากขอั ิ่าไป ๖. การุิื่ คาร้าอขาหทาุขอั ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๗ แว่อได้ ๒ กรณี คืา ๖.๑ กรณีิาินั ผิู้ า้ อหาทาศาล ๖.๒ กรณีไท่ิาินั ผิู้ า้ อหาทาศาล

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๐ ๖.๑ กรณนี าตวั ผู้ต้องหามาศาล เนจา้ หิา้ า่ีศาลจบจ่าุสาเนิาคาร้าอใหผ้ ิู้ า้ อหาลอลาุทืาชื่ารัวไปก่าิแลน้ เนสิา คาร้าอิ่าศาล หลอั จากิ้ัิศาลจบไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิขาอผูร้ ้าอขาให้ไดค้ นาทใิปรบเนด็ิ ดอั ิ่าไปิ้ี ๑. การจวั ชาวดน้ ุกฎหทาุหรืาไท่ เนพราบถา้ การจวั เนป็ ิไปโดุไท่ชาวดน้ ุ กฎหทาุ พิักอาิสาวสนิุ่าทไท่ทีาาิาจคนวคตทหรืาุื่ิคาร้าอขาให้ศาลาากหทาุขอั ใิ รบห น่าอส าว ส นิ (ดู ฎี กาา่ี ๔ ๖ ๖ /๒ ๕ ๔ ๑ ) ใิ การจัว กตท ผู้ิ้าอห าิ้ัอแิ่ นัิ า่ี ๑๑ ิตลาคท ๒๕๔๕ เนป็ ิิิ้ ไป เนจ้าพิักอาิจบิา้ อทีหทาุจัวขาอศาลจึอจบจัวได้ เนนิ้ แิ่ เนป็ิกรณีาี่าาจจวั ไดโ้ ดุไท่ิา้ อทีหทาุจวั ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๗๘ ๒. ผูิ้ า้ อหาถูกคนวคตทไท่เนกนิ ๔๘ ช่ันโทอ ิัวแิ่เนนลาาี่ไปถึอา่ีาาการขาอ พิกั อาิสาวสนิแห่อแรก เนนิ้ แิ่ทีเนหิตสตดนสน ัุหรืาทีเนหิตจาเนป็ิาุา่ อาื่ิาิั ไท่าาจกา้ นล่นอเนสีุได้ า้อั ิ้ีิาทาี่กฎหทาุวาั าิั น ๓. ทีพุาิหลกั ฐาิเนพีุอพาใหศ้ าลเนช่ืาไดน้ า่ ผูิ้ า้ อหาิ่าจบไดก้ รบาาคนาทผดน าาาาร้าุแรอ คืา คนาทผดน าี่ทีาิั ราโาษจาคตกาุา่ อสูอเนกนิสาทปี หรืาิ่าจบกรบาาคนาทผนดาาาา ไท่ร้าุแรอแลบทีเนหิตาิั คนรเนชื่าน่าผิู้ ้ิั ิ่าจบหลวหิี หรืาจบไปุอต่ เนหุอน กวั พุาิหลกั ฐาิ หรืา ก่าเนหิตาิั ิราุปรบการาื่ิ (Probable Cause) แิ่ถา้ ผิู้ า้ อหาิ้ิั เนป็ิผซู้ ่ึอศาลไดา้ ากหทาุจวั หรืาิา้ อ ขอั ิาทหทาุศาลาุูก่ ่าิแลน้ ไท่จาเนป็ ิา่ีศาลจบิา้ อไิ่สนิาีกเนพราบเนหิตาากหทาุขอั เนป็ ิาุ่าอ เนดีุนกวั เนหิตาากหทาุจวั หรืาหทาุขอั ซ่ึอศาลไดพ้ นจารณาทาแลน้ (ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๔๓) ๔. ทีเนหิตจาเนป็ิิา้ อขอั ผูิ้ า้ อหาเนพ่ืาาาการสาวสนิหรืาการฟ้าอคดี ซ่ึอศาลจบ สาวถาทผรู้ ้าอขาใหช้ ้ีแจอเนหิตจาเนป็ ิ หรืาาาจเนรีุกพุาิหลกั ฐาิทาเนพ่ืาปรบกาวการพนจารณา แลบสาวถาทผิู้ า้ อหานา่ จบทีขา้ คดั คา้ ิปรบการใดหรืาไท่ (ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๔๒) เนท่ืาศาลาิตาาิให้ขอั ได้ การจบขัอกี่นิั เนป็ ิดตลพนินจศาลาี่ิ้าอพนจารณาถึอ คนาทจาเนป็ ิซ่ึอิา้ อไท่เนกนิ ๗ นิั หรืาคร้ัอหิ่ึอ ๆ ไท่เนกนิ ๑๒ นิั แลน้ แิ่กรณีิาทาี่วาั าิั นไน้ ใิป.น.น า. ทาิรา ๘๗ ๕. ศาลทีคาสั่อขัอผูิ้ ้าอหาครว ๔๘ นิั แล้น หากพิักอาิสาวสนิหรืา พิกั อาิาุั การุิื่ คาร้าอิ่าศาลแสดอเนหิตจาเนป็ ิเนพ่ืาขาขอั ผูิ้ า้ อหาิ่าไป (ปกินจบเนป็ ิการุิื่ คาร้าอขาฝากขอั คร้ัอา่ี ๕ ถึอาี่ ๗) ศาลจบสั่อขอั ิ่าไปไดิ้ ่าเนทื่าศาลไดไ้ ิ่สนิเนป็ ิาี่พาใจแลน้ (ป.น.น า. ทาิรา ๘๗ นรรคเนจด็ )

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๑ ๖. กรณีพิักอาิสาวสนิทนได้ขาฝากขัอผูิ้ ้าอหาิ่าศาลภาุใิกาหิด หรืาเนท่ืาครวกาหิดเนนลาิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ แลน้ ุอั ไท่าาจฟ้าอผูิ้ า้ อหาิ่าศาลได้ ิา้ อ ปล่าุผิู้ า้ อหาไป แิ่หาใช่เนป็ิเนหิตใหโ้ จากไ์ ท่ทีาาิาจฟ้าอไท่ (ฎีกาาี่ ๔๒๙๔/๒๕๕๐) ๗. ผิู้ า้ อหาถูกขอั า่ีศาลแขนอทาก่าิ ขณบจวั ผิู้ า้ อหาพิกั อาิสาวสนิแจอ้ ขา้ หาผูิ้ า้ อหาใิขา้ หาาี่าุู่ใิาาิาจศาลแขนอ ิ่าทาแจอ้ ขา้ หาเนพ่นทเนินทแลบิาิันทาขาขัอ ุอั ศาลาาาาหรืาศาลจอั หนดั ศาลาิตาาิให้ขอั โดุิวั นิั า่ีผูิ้ า้ อหาถูกขอั า่ีศาลแขนอรนทเนป็ ิ นิั า่ีถูกคตทขอั ดน้ ุ เนทื่าเนหลืาเนนลาิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ าุาู่ ีกเนา่าใด กใ็ หข้ อั ไดิ้ าทรบุบเนนลาา่ี เนหลืาาุู่ ตวั อย่างคาส่ังคาร้อง “สาเนาให้ผ้ตู ้องหา เรียกไต่สวน” ตวั อย่างรายงานกระบวนพจิ ารณา “ไต่สวนพยานผ้รู ้องซ่ึงเบิกความประกอบพยานหลกั ฐานที่แนบมาพร้อมคาร้อง จานวน ........... ปาก คดีเสร็จสิ้นการไต่สวน ให้รอฟังคาสั่ง” ตัวอย่างคาส่ัง “พิเคราะห์พยานหลกั ฐานของผ้รู ้องแล้ว เห็นว่า ............................................. กรณีมหี ลกั ฐานตามสมควรว่า ........................................................................ □ ได้หรือน่าจะได้กระทาความผิดอาญาร้ายแรงซึ่งมีอัตราโทษจาคุกอย่างสูง เกิน ๓ ปี □ ได้หรือน่าจะได้กระทาความผิดอาญา และน่าจะหลบหนีหรือจะไปย่งุ เหยิง กบั พยานหลกั ฐานหรือก่ออันตรายประการอ่ืน จึงอนุญาตให้ขงั ....................................... ได้ตามขอ (หรือ ....... วนั )”

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๒ ตัวอย่างแบบการไต่สวนและคาส่ังศาล (๒๑ พ.) สาหรับศาลใช้ คาให้ การพยาน หมายเลขคดี พ. …../๒๕ …. ศาล ..................................... วันท่ี ..... เดอื น ............... พุทธศักราช ๒๕ .... ความอาญา พนักงานสอบสวนสถานีตารวจ ผ้รู ้อง ระหว่าง ผ้ตู ้องหา ข้ าพเจ้ าพยานได้ ปฏิญาณหรื อสาบานตนแล้ วขอให้ การว่ า ๑. ข้าพเจ้าช่ือ .............................................................................. ๒. เกิดวนั ที่ ..... เดือน ................ พ.ศ. .... อายุ ......... ปี ๓. ตาแหน่งหรืออาชีพ .................. รับราชการ .......................................................... ๔. ตง้ั บ้านเรือนอยู่ ............................... สน ............................................................... ๕. เกย่ี วพนั กบั คู่ความ ................................................................................................. และขอให้ การต่ อไปว่ า ตอบศาล เหตุผลท่ีต้องร้ องขอให้ศาลส่ังขังผู้ต้องหาต่อไปอีก เน่ืองจากการสอบสวนยงั ไม่เสร็จสิ้น เพราะ ...................................................................................................... สอบผ้ตู ้องหาแล้วไม่คัดค้าน (ถ้าผ้ตู ้องหาหรือทนายซักถามพยานให้บนั ทึกไว้) .................................. ผ้อู ่าน-อ่าน .................................. ผ้รู ้อง .................................. ผ้ตู ้องหา

คู่มอื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๓ ตัวอย่างรายงานกระบวนพจิ ารณาและคาส่ัง “พนักงานสอบสวน …… ยื่นคาร้องขอฝากขงั คร้ังท่ี ……. ศาลส่งสาเนาให้ผ้ตู ้องหา ……. แล้ว ไม่ค้าน ไต่สวนผ้รู ้องได้ …….. ปาก พิเคราะห์แล้ว เห็นว่ามเี หตจุ าเป็น จึงอนุญาตให้ฝากขงั ผ้ตู ้องหาได้ ……...... วนั และ กาชับให้ พนักงานสอบสวนเร่ งรัดการสอบสวนให้ แล้วเสร็จโดยเร็ว/อ่ านแล้ว .................................. ผ้อู ่าน-อ่าน .................................. ผ้รู ้อง .................................. ผ้ตู ้องหา” ๖.๒ กรณไี ม่นาตวั ผู้ต้องหามาศาล ใิการุิ่ื คาร้าอขาหทาุขอั รบหน่าอสาวสนิวาอคร้ัอไท่สาทารถิาินั ผูิ้ า้ อหา ทาศาลได้ไท่น่าด้นุเนหิตใด ๆ าาาน ผู้ิ้าอหาป่ นุจิพิักอาิสาวสนิหรืาพิักอาิาัุการ หรืาเนจา้ หิา้ าี่ราชาณั ฑไ์ ท่าาจิาทาศาลได้ หรืาาา้ อน่าผูิ้ า้ อหาิาุ หรืาเนจา้ หิา้ าี่ราชาณั ฑไ์ ท่ได้ เนวนกินั ผูิ้ า้ อหาทาจากเนรืาิจา หรืาศาลทีคาส่ัอขอั ผูิ้ า้ อหารบหน่าอสาวสนิแลบาิตาาิให้ปล่าุ ช่ันครานผู้ิ้าอหา แิ่ผู้ปรบกัิไท่สาทารถส่อิันผูิ้ ้าอหาิ่าศาลใินัิุ่ืิคาร้าอขาหทาุขัอ คร้ัอิ่าทาได้ เนิื่าอจากผูิ้ า้ อหาหลวหิี หรืาถูกจวั ใิคดีา่ืิ หรืาผูป้ รบกิั ขาผดั ส่อินั ผูิ้ า้ อหา ไปนิั าื่ิ เนป็ิิิ้ กรณีเนหล่าิ้ีศาลไท่สาทารถาี่จบสาวถาทผูิ้ า้ อหาน่าจบคดั คา้ ิคาร้าอขาหทาุขอั ปรบการใด หรืาไท่ ิาท ป.น.น า.ทาิรา ๘๗ ได้ แิ่ศาลพนจารณาคาร้าอหรืาคาแถลอขาอผรู้ ้าอแลน้ เนห็ินา่ ทีคนาทจาเนป็ ิา่ีจบคนวคตทผูิ้ า้ อหาิ่าไปเนพ่ืาาาการสาวสนิหรืาการฟ้าอคดี แลบทนให้การขา หทาุขอั รบหน่าอสาวสนิขาดิาิ ศาลทีาาิาจส่ัอขอั ผูิ้ ้าอหาิ่าไปได้ิาท ป.นน.า.ทาิรา ๘๗ โดุไท่ิา้ อราสาวถาทผูิ้ า้ อหาก่าิ าุ่าอไรก็ดี ศาลคนรกาหิดให้ิดั สาวถาทผูิ้ า้ อหาเนก่ีุนกวั คาร้าอดอั กล่านใิภาุหลอั เนนิ้ แิ่กรณีผิู้ า้ อหาิาุหรืาหลวหิี ตัวอย่างคาสั่งคาร้อง ก. กรณอี ้างว่าผู้ต้องหาตาย “ผู้ต้ องหาไม่ มาศาล ไม่ สามารถสอบถามผู้ต้ องหาได้ แต่ มีเหตุจาเป็ น ท่ีจะควบคุมผู้ต้องหาต่อไปเพื่อทาการสอบสวน ในชั้นนี้อนุญาตให้ ขังได้ตามขอไว้ก่อน หากข้อเทจ็ จริงได้ความเป็นอย่างอ่ืน ศาลจะพิจารณาสั่งเปลย่ี นแปลงคาส่ังต่อไป

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๔ เนื่องจากได้รับแจ้งจากเรือนจา (หรือ ผู้ประกัน) ว่า ผู้ต้องหาถึงแก่ความตาย แต่ยงั ไม่แน่ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ให้นัดไต่สวนวนั ท่ี . . . หมายนัดเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ (หรือ ผ้ปู ระกัน) และพนักงานสอบสวน (หรือ พนักงานอัยการ) มาวันนัด และให้นาหลกั ฐานการตาย มาแสดงด้วย” วนั นัดไต่สวน ให้จดรายงานกระบวนพจิ ารณาว่า “นัดไต่ สวนกรณี ผู้ต้ องหาถึงแก่ความตาย นาย ก. เจ้ าหน้ าที่ราชทัณฑ์ เรือนจากลาง คลองเปรม (หรือ นาย ก. ผู้ประกัน) มาศาล แถลงว่า ผู้ต้องหาถึงแก่ความตายแล้ว สาเหตุถูกทาร้ าย เมื่อวันท่ี ๓ ตุลาคม ๒๕๔๑ ปรากฏตามใบมรณบัตรที่เสนอศาลวันนี้ รับไว้ รวมสานวน สอบพนักงานสอบสวน (หรือพนกั งานอัยการ) แล้ว ไม่คัดค้าน พิเคราะห์แล้ว เช่ือว่า ผ้ตู ้องหาถึงแก่ความตายจริง การขังผู้ต้องหาจึงสิ้นสุดลง ให้ เพิกถอนคาสั่งอนุญาตให้ ขังผู้ต้องหา เม่ือวันที่ ...... และจาหน่ายคดีชั้นขอหมายขังระหว่าง สอบสวนเสียจากสารบบความ” ข. กรณผี ู้ต้องหาไม่มาศาลเพราะเหตุอื่น ๆ “ผู้ต้องหาไม่มาศาล ไม่สามารถสอบถามผู้ต้องหาได้ แต่มีเหตุจาเป็ นท่ีจะ ควบคุมผู้ต้องหาต่อไปเพ่ือทาการสอบสวน ในชั้นนีอ้ นุญาตให้ขังได้ตามขอไว้ก่อน หากศาล สอบถามผ้ตู ้องหาแล้วได้ข้อเทจ็ จริงเป็นอย่างอื่น ศาลจะพิจารณาสั่งเปลย่ี นแปลงคาสั่งต่อไป และ ให้นัดสอบถามผ้ตู ้องหา ในวนั ที่ ......” ในวนั นัดสอบถาม ให้จดรายงานกระบวนพจิ ารณาว่า “นดั สอบถาม ผ้ตู ้องหามาศาล ส่งสาเนาคาร้องขอหมายขงั ของพนกั งานสอบสวน (หรือ พนักงานอัยการ) เม่ือ วนั ท่ี . . . ให้ผ้ตู ้องหา และสอบถามผ้ตู ้องหาแล้วไม่คัดค้าน จึงบนั ทึกไว้” ๗. ผู้ต้องหาคดั ค้านคาร้องขอหมายขงั เนท่ืาผิู้ า้ อหาคดั คา้ ิน่า การสาวสนิไท่ชาว เนพราบไท่ทีการแจอ้ ขา้ หา หรืาที การคนวคตทผิู้ า้ อหาเนกนิ ๔๘ ชน่ั โทอ เนกนิาาิาจคนวคตทขาอพิกั อาิสาวสนิ หรืาคาร้าอขาอ พิักอาิสาวสนิไท่ิรอิาทคนาทเนป็ ิจรนอ เนช่ิ าา้ อน่าเนหลืาพุาิาี่จบสาวสนิาีก ๕ ปาก แิ่คนาทจรนอสาวสนิพุาิไปหทดแลน้ ุอั ิาทาขาขอั าีก หรืาิ้อั แิ่เนร่นทจวั จิกรบาอั่ ขาหทาุ ขอั พิกั อาิสาวสนิไท่ไดส้ าวสนิพุาิหรืาดาเนินิการเนกีุ่นกวั คดีิ้ีแิ่ปรบการใดเนลุ เนช่ิิ้ี ศาลจบจดราุลบเนาีุดแห่อขา้ คดั คา้ ิขาอผูิ้ า้ อหาไนใ้ ิราุอาิกรบวนิพนจารณา แลน้ าาการ

คู่มอื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๕ ไิ่สนิโดุสาวถาท หรืาสืวพุาิขาอฝ่ าุผรู้ ้าอขาเนร็นาี่สตดเนา่าา่ีจบาาได้ ปกินจบไิ่สนิใินิั ิ้ิั ถา้ ไิ่สนิไท่าิั กเ็นล่ืาิไปรบุบส้ัิ หากผูิ้ า้ อหาไท่ไดร้ ัวาิตาาิให้ปล่าุชน่ั คราน ให้ขอั ผูิ้ า้ อหาไนเ้นา่าเนนลาาี่เนลื่าิ แิ่ไท่เนกนิกาหิดนิั า่ีขาหทาุขอั รบหน่าอสาวสนิขาอพิักอาิ สาวสนิ หรืาพิกั อาิาุั การ แลน้ เนวนกินั ผูิ้ า้ อหาทานิั ิัด หากไิ่สนิไดค้ นาทาุ่าอไรกใ็ ช้ ดตลพิน นจสั่อิาทาี่เนห็ิสทคนร ตัวอย่างคาสั่งคาร้อง ส่ัอใิคาร้าอนา่ “สั่งในรายงาน” ินั าุา่ อราุอาิกรบวนิพนจารณา ก. “ผู้ร้ องย่ืนคาร้ องขอหมายขังผู้ต้องหาระหว่างสอบสวน สาเนาให้ผู้ต้องหา และสอบแล้ว แถลงคัดค้านว่า พนักงานสอบสวนสอบสวนพยานหมดแล้ว ไม่มคี วามจาเป็นที่จะ ควบคุมผ้ตู ้องหาต่อไป สอบผ้รู ้องแล้วแถลงว่า ได้สอบพยานช้ันสอบสวนไปแล้ว ๓ ปาก คือ นาย ก. นาย ข. และ นาย ค. ยังขาดอีก ๒ ปาก คือ นาย ง. และนาย จ. ซึ่งเป็นพยานสาคัญ ได้นัดสอบปากคา วนั ท่ี ... และยงั ต้องใช้เวลาสรุปผลการสอบสวนเสนอผ้บู ังคับบัญชาส่ังการต่อไปด้วย ปรากฏตาม สานวนการสอบสวนท่ีให้ศาลตรวจดวู นั นี้ สอบผ้ตู ้องหาแล้ว แถลงคัดค้านว่า คดีไม่จาเป็นต้องสอบพยานทั้ง ๒ ปากที่เหลือ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า พนักงานสอบสวนจาเป็ นต้องสอบปากคาพยานสาคัญ อีก ๒ ปาก จึงมีเหตุจาเป็ นท่ีจะควบคุมผู้ต้องหาต่อไป อนุญาตให้ขังผู้ต้องหาได้ตามขอ กาชับ ให้ พนักงานสอบสวนรี บสอบสวนให้ เสร็จโดยเร็ว (หรือเห็นว่า พนักงานสอบสวนไม่สามารถยืนยันได้ว่าเหตุใดจาต้องสอบ พยานปากนาย ง. และนาย จ. จึงไม่มเี หตทุ ่ีจะขงั ผ้ตู ้องหาต่อไป ให้ยกคาร้อง)” ข. “ผู้ร้ องย่ืนคาร้องขอหมายขังผ้ตู ้องหาระหว่างสอบสวน สาเนาให้ผู้ต้องหา สอบแล้วแถลงคัดค้านว่า ผู้ร้ องไม่มีอานาจขอหมายขังระหว่างสอบสวน เพราะพนักงาน สอบสวนควบคุมผู้ต้องหามาเกิน ๔๘ ช่ัวโมง นับแต่เวลาท่ีผู้ต้องหาถูกจับมาถึงที่ทาการของ พนักงานสอบสวน สอบผู้ร้ องแล้วแถลงว่า วันนีม้ ิได้นาสานวนการสอบสวนมาด้วย จึงไม่อาจ แถลงรายละเอียด และแสดงหลกั ฐานต่อศาลได้ ขอเลื่อนไปก่อน พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ตามคาร้ องของผู้ร้ องมีเหตุจาเป็ นท่ีจะควบคุมผู้ต้องหา ต่อไป ในชั้นนีอ้ นุญาตให้ขัง ผู้ต้องหาไว้ก่อน ๗ วนั และให้นัดไต่สวนข้อคัดค้านของผ้ตู ้องหา

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๖ ในวนั ที่. . . เวลา. . .น. (ปกติจะกาหนดภายใน ๗ วนั ดังกล่าว) ให้ผ้รู ้องเตรียมพยานหลักฐานต่าง ๆ มาในวนั นัด และเบิกตัวผ้ตู ้องหามาในวนั นัดด้วย” ค. ใินิั ิดั ไิ่สนิ ใหจ้ ดราุอาิกรบวนิพนจารณา ดอั ิ้ี “นัดไต่สวนกรณีผู้ต้องหาคัดค้านว่า ผู้ร้ องไม่มีอานาจขอหมายขังผู้ต้องหา ระหว่างสอบสวน เพราะควบคุมผู้ต้องหามาเกิน ๔๘ ชั่วโมง นับแต่เวลาที่ผู้ต้องหาถูกจับมาถึง ที่ทาการของพนักงานสอบสวน ผ้รู ้องและผ้ตู ้องหามาศาล ผ้รู ้ องแถลงว่า เจ้าพนักงานตารวจจับผู้ต้องหาวันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๔๑ และนา ตัวผ้ตู ้องหามาถึงท่ีทาการของพนักงานสอบสวนวันที่ ๓ ตุลาคม ๒๕๔๑ ต่อมาวันท่ี ๕ ตุลาคม ๒๕๔๑ จึงนาตัวผ้ตู ้องหามาศาล และย่ืนคาร้องขอหมายขงั ระหว่างสอบสวน สอบผ้ตู ้องหาแล้ว ไม่คัดค้าน พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ผ้รู ้องควบคุมผู้ต้องหามาไม่เกิน ๔๘ ช่ัวโมง ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๘๗ การควบคุมผู้ต้องหาจึงชอบด้วยกฎหมาย และผู้ร้ องชอบท่ีจะย่ืนคาร้องขอหมายขัง ระหว่างสอบสวนในวนั ท่ี ๕ ตุลาคม ๒๕๔๑ ได้ อนุญาตให้ขังผ้ตู ้องหาได้อีก ๕ วนั (นับต่อจาก กาหนด ๗ วนั เดิมที่ศาลอนุญาตไว้ก่อนแล้ว จนครบ ๑๒ วนั ตามคาร้องของพนักงานสอบสวน)” ๘. ศาลยกคาร้องขอหมายขงั ข้อหาซ่องโจร ตวั อย่างคาสั่งคาร้องต่อไปนี้ “สาเนาให้ผู้ต้องหา สอบแล้วไม่ค้าน ศาลสอบผู้ร้ องแถลงว่า มีพยาน ๔ ปาก ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานตารวจประจาอย่ทู ่ีเดียวกับผ้รู ้อง เห็นว่า ศาลได้อนุญาตให้ขังผ้ตู ้องหาแล้ว ๑๘ วนั เป็ นเวลานานเพียงพอที่ผู้ร้ องจะสามารถสอบพยานท้ัง ๔ ปากให้ เสร็จได้ ท้ังไม่ปรากฏว่า เจ้าพนักงานตารวจยึดเครื่ องมือหรื ออุปกรณ์ ใด ๆ ท่ีมีไว้ หรื อใช้ ในการกระทาความผิด เป็นของกลาง อันจะแสดงว่าการสอบสวนจะมีความย่งุ ยากอีกด้วย เช่ือว่าการสอบสวนของผ้รู ้อง ได้เสร็จสิ้นแล้ว ไม่มีความจาเป็นที่จะขังผ้ตู ้องหาระหว่างสอบสวนตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๘๗ ต่อไป จึงให้ ยกคาร้ อง” ๙. การโอนการฝากขงั ไปศาลอ่ืน ๙.๑ ถา้ การกรบาาคนาทผนดเนกนดข้ึิ หรืาผูิ้ า้ อหาทีา่ีาุู่หรืาจวั ผูิ้ า้ อหาได้ ใิเนขิศาลใด หรืาพิักอาิสาวสนิาาการสาวสนิาุู่ใิเนขิศาลใด ศาลเนหล่าิ้ีาตกศาล ทีาาิาจพนจารณาคาร้าอขาหทาุขัอรบหน่าอสาวสนิได้ (ป.นน.า. ทาิรา ๒๒) พิักอาิ สาวสนิสาทารถุื่ิคาร้าอขาให้โาิการขอั ไปุอั ศาลใิาา้ อาี่าี่จบิา้ อาาการสาวสนิก็ได้ (ป.นน.า. ทาิรา๘๗นรรคาา้ ุ) เนช่ิจวั ผูิ้ า้ อหาาี่จอั หนดั แพร่ ไดท้ ีการขาหทาุขอั ิ่าศาลจอั หนดั แพร่แลน้

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๗ แิ่ิ่าทาพิักอาิสาวสนิ กาอวัาชาการปราวปราทุาเนสพินดาี่ิ้ัอาุู่ใิเนขิศาลาาาา เนป็ิผสู้ าวสนิคดีิ้ี พิกั อาิสาวสนิสาทารถุิื่ คาร้าอขาใหโ้ าิการขอั จากศาลจอั หนดั แพร่ ไปศาลาาาาได้ ๙.๒ เนทื่าพิกั อาิสาวสนิุิ่ื คาร้าอขาหทาุขอั คร้ัอิ่าทาิ่าศาลาาาา แิ่ปรากฏนา่ เนรืาิจากลาอจอั หนดั แพรุ่อั ทนไดส้ ่อินั ผิู้ า้ อหาทาเนรืาิจากลาอคลาอเนปรท ศาลาาาา คนรสัอ่ คาร้าอ ดอั ิ้ี “ผู้ต้องหาไม่มาศาล ไม่สามารถสอบถามผู้ต้องหาได้ แต่มีเหตุจาเป็ น ที่จะควบคุมผ้ตู ้องหาต่อไป เพ่ือทาการสอบสวน ในชั้นนีอ้ นุญาตให้ขงั ได้ตามขอไว้ก่อน ให้มหี นังสือ ถึงศาลจังหวัดแพร่ โดยส่ งทางโทรสาร ให้ ศาลจังหวัดแพร่ ออกหมายขังผู้ต้องหาไว้ ๑๒ วัน นับแต่วนั พรุ่งนีเ้ ป็นต้นไปแทนศาลอาญา และกาชับให้เรือนจากลางจังหวดั แพร่รีบส่งตัวผ้ตู ้องหา มาโดยด่วน หากได้ตัวผ้ตู ้องหามาแล้ว จะได้สอบถามเกยี่ วกบั คาร้องนีต้ ่อไป” หมายเหตุ เนหิตา่ีิา้ อทีหิอั สืาถึอศาลจอั หนดั แพร่ เนพราบหากไท่ทีหทาุขอั ขาอศาลจอั หนดั แพร่ เนรืาิจากลาอจอั หนดั แพร่ก็ไท่สาทารถขอั ผูิ้ า้ อหารบหน่าอสาวสนิิ่าไปได้ ิา้ อปล่าุินั ไป แลบหากศาลาาาาาากหทาุขอั เนาอส่อใหเ้นรืาิจากลาอคลาอเนปรทกค็ อไท่ทีปรบโุชิ์ เนพราบไท่ที ินั ผิู้ า้ อหาใหเ้นรืาิจาขอั ิิ่ั เนาอ ข้อสังเกต (๑) การขาหทาุขอั รบหนา่ อสาวสนิ ไท่ทีจากดั จาินิคร้ัอ แิ่ิา้ อดาเนินิการ ินดิ่ากิั ิ่าเนิื่าอไท่ขาดิาิ ถา้ ขาดิาิจบเนป็ ิการทนชาวดน้ ุกฎหทาุ แลบจาินินิั าี่ศาล าิตาาิให้ขอั รบหน่าอสาวสนิรนทกิั าตกคร้ัอิา้ อไท่เนกนิ ๔๘ นิั หรืา ๘๔ นิั ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ เนนิ้ แิ่การขาหทาุขอั ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ นรรคส่ี ศาลทีาาิาจขอั ไดเ้นพีุอคร้ัอ เนดีุนเนา่าิ้ิั (๒) การาี่ศาลจบาิตาาิใหข้ อั ผิู้ า้ อหารบหนา่ อสาวสนิ ศาลคนรพนจารณาดน้ ุ คนาทรบทดั รบนอั น่าทีคนาทจาเนป็ ิา่ีจบคนวคตทผูิ้ า้ อหาหรืาไท่ เนพีุอใด โดุคาิึอถึอสนารนเนสรีภาพ ขาอปรบชาชิ แลบคนราิตาาิให้ขอั ภาุใิกาหิดเนนลาเนา่าา่ีจบาาให้การสาวสนิเนสร็จสน้ิ ทีคดีจาินิไท่ิา้ ุา่ีผูิ้ า้ อหาถูกขอั รบหน่าอสาวสนิจิครว ๘๔ นิั ิาท ป.น.น า. าาใหผ้ ิู้ า้ อหา ได้รัวคนาทเนดืาดร้าิาุ่าอทาก แิ่เนทื่าพิักอาิาุั การฟ้าอผูิ้ ้าอหาิ่าศาล ศาลได้พนพากษา ราการลอโาษจาคตกจาเนลุหรืาเนพีุอปรัวเนา่าิ้ัิ ศาลจึอคนรปรบทาณการน่า คดีแิ่ลบปรบเนภา พิกั อาิสาวสนิคนรจบิา้ อสาวปากคาพุาิกี่ปาก แลบคนรสาวสนิใหเ้นสร็จภาุใิกี่นิั แลบ

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๘ พุาุาทเนร่อรัดการสาวสนิขาอพิกั อาิสาวสนิใหเ้นสร็จสน้ิภาุใิเนนลาดอั กล่าน ไท่ใช่น่าศาล าิตาาิให้ขอั ผูิ้ า้ อหาไดค้ ร้ัอลบ ๑๒ นิั แิ่พิกั อาิสาวสนิสาทารถสาวสนิพุาิไดเ้นพีุอ คร้ัอลบ ๑ ปากเนา่าิ้ิั ิลาดจิคนราิตาาิใหข้ อั ผูิ้ า้ อหาไดเ้นพีุอเนา่ารบุบเนนลาดอั กล่านดน้ ุ เนนิ้ แิ่ จบทีเนหิตผลพนเนศษเนป็ ิราุคดี ๆ ไป าุ่าอไรก็ิาท ปรบทาณการขาอจาินินิั าี่พิกั อาิสาวสนิ คนรจบสาวสนิคดีใหเ้นสร็จใิแิ่ลบคดีคนรา่ีจบปรึกษาหารืาเนป็ ิการภาุใิกวั พิกั อาิสาวสนิ หรืาพิกั อาิาุั การเนสีุแิ่เนิน่ิ ๆ เนพ่ืาใหเ้นขา้ ใจิรอกิั เนนลาปฏนวิั นจบไดไ้ ท่ทีปัาหาิ่าไป (๓) ใิกรณีาี่ผูิ้ า้ อหาซ่ึอุอั ไท่ทีการาากหทาุจวั เนขา้ ทาวินั เนทื่าพิักอาิ สาวสนิแจอ้ ขา้ หาแลน้ จบาาการจวั ดอั า่ีเนคุปฏนวิั นาีกไท่ได้ เนิื่าอจากป.น.น า. ทาิรา ๑๓๖ ถูกุกเนลนกไป แลน้ ถา้ ผูิ้ า้ อหาิ้ิั ไท่ไดก้ รบาาคนาทผนดซ่ึอหิา้ หรืาทีเนหิตให้จวั ไดโ้ ดุไท่ิา้ อทีหทาุจวั ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๗๘ หากพิกั อาิสาวสนิเนห็ิน่า คนราี่จบคนวคตทผูิ้ ้ิั ไนใ้ ิรบหน่าอสาวสนิ พิกั อาิสาวสนิาาจไปุิ่ื คาร้าอขาาากหทาุจวั ิ่าศาลแลน้ ไปาาการจวั ผูิ้ า้ อหาิ้ิั หรืา าาจใชน้ นรีการิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๓๔ นรรคห้า โดุแจอ้ ให้ผูิ้ า้ อหาิ้ัิไปศาลเนพ่ืาจบไดุ้ ิ่ื คา ร้าอขาใหศ้ าลาากหทาุขอั ใิาาิาอเนดีุนกวั การขาฝากขอั ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๗ (ถา้ เนป็ิคดีา่ี าุใู่ ิาาิาจพจน ารณาพนพากษาขาอศาลแขนอ ิา้ อุิ่ื คาร้าอขาผดั ฟ้าอิาทพ.ร.ว. จดั ิ้อั ศาลแขนอ แลบนนรีพนจารณาคนาทาาาาใิศาลแขนอ พ.ศ. ๒๔๙๙ ทาิรา ๗ นรรคสาอ ด้นุ) ถา้ ผูิ้ ้ัิไท่ ปฏนวิั นิาท พิกั อาิสาวสนิทีาาิาจจวั ผูิ้ า้ อหาา่ีขดั ขืิไทุ่าทปฏนวิั นิาทคาสั่อไดา้ ิั าี โดุ ถืานา่ เนป็ิกรณีจาเนป็ิเนร่อด่นิา่ีจบจวั ไดโ้ ดุไท่ิา้ อทีหทาุจวั ๑๐. กรณศี าลจะไม่ออกหมายขงั หรือออกหมายปล่อยผู้ต้องหาหรือจาเลย ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๗๑ นรรคสาท กาหิดเนอื่าิไขาี่ศาลจบไท่าากหทาุขอั หรืาศาลจบาากหทาุปล่าุผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุาาจแุกพนจารณาไดด้ อั ิ้ี ๑๐.๑ กรณีผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุทีาาุไต ท่ถึอสนวแปดปี เนทื่าขา้ เนาจ็ จรนอปรากฏน่าผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุทีาาุไต ท่ถึอสนวแปดปี ุา่ ทาุใู่ ิ าาิาจพนจารณาขาอศาลเนุานชิแลบคราวครันซ่ึอปัจจตวิั ไดท้ ีการจดั ิ้อั ศาลเนุานชิแลบคราวครัน ครวาตกจอั หนดั แลน้ ดอั ิ้ัิ หากคนาทปรากฏน่าผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุเนป็ ิวตคคลาาุไต ท่ถึอสนวแปดปี วรนวูรณ์ก็ิา้ อสั่อโาิคดีไปพนจารณาุอั ศาลเนุานชิแลบคราวครัน เนนิ้ แิ่เนป็ ิกรณีาี่ศาลเนุานชิ แลบคราวครันพนจารณาเนห็ิน่า ผูิ้ ้าอหาหรืาจาเนลุซ่ึอทีาาุตไท่ถึอสนวแปดปี วรนวูรณ์ แิ่ทีสภาพ เนช่ิเนดีุนกวั วตคคลาี่ทีาาุิต ้อั แิ่สนวแปดปี วรนวูรณ์ข้ึิไป กใ็ หท้ ีาาิาจส่ัอโาิคดีไปพนจารณาุอั ศาลาี่ ทีาาิาจพนจารณาคดีรรรทดา (พ.ร.ว. ศาลเนุานชิแลบคราวครันแลบนนรีพนจารณาคดีเนุานชิ

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๓๙ แลบคราวครัน พ.ศ. ๒๕๕๓ ทาิรา ๙๗ นรรคสาอ) กรณีเนช่ิิ้ีถา้ คนาทปรากฏิ่าศาลเนาอหรืาผิู้ า้ อหา หรืาจาเนลุร้าอขากใ็ หเ้นรีุกไิ่สนิ ตวั อย่าง กรณีท่ี ๑ คนาทปรากฏิ่าศาลเนาอ เนช่ิ ใิช้ัิสาวถาทผูิ้ ้าอหาขณบาี่ พิกั อาิสาวสนิร้าอขาฝากขอั หรืาจากการสาวคาใหก้ ารจาเนลุ ซ่ึอก่าิาากคาส่ัอศาลิา้ อเนรีุก ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุทาสาวถาทหรืาให้ส่อเนากสารแสดอนิั เนดืาิปี เนกนดรนทา้อั สาวถาทพิักอาิ สาวสนิ หรืาพิกั อาิาุั การ หรืาไิ่สนิเนจา้ พิกั อาิหรืาวตคคลาี่จบรัวผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุไป ดูแล หากทีพฤินการณ์ิ่าเนช่ืาน่าผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุจบไท่หลวหิีหรืาก่าคนาทเนสีุหาุใด ๆ กใ็ หศ้ าลทีคาสัอ่ าิตาาิ หรืาจดราุอาิกรบวนิการพจน ารณาแลบคาสอ่ั ดอั ิ้ี “....... ศาลได้สอบปากคาผ้ตู ้องหาหรือจาเลยและไต่สวน .......... ซ่ึงเป็น เจ้าพนกั งานหรือ ......... ซึ่งเป็นผ้ทู ่ีจะรับผ้ตู ้องหาหรือจาเลยไปดแู ลรวม ........... ปากแล้ว คดีเสร็จการไต่สวน ให้รอฟังคาสั่ง ลงชื่อ ......................... ผ้พู ิพากษา ลงชื่อ .................. ผ้ตู ้องหา/จาเลย ลงช่ือ .......................... ผ้รู ับดูแล” คาส่ัง “พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ผู้ต้องหา/จาเลย มีอายุไม่ถึงสิบแปดปี และไม่มี พฤติการณ์ ว่าผู้ต้องหา/จาเลยจะหลบหนีหรือก่อความเสียหายใด ๆ กรณีจึงต้องด้วย ป.วิ.อ. มาตรา ๗๑ วรรคสาม ท่ีศาลจะไม่ออกหมายขงั /ออกหมายปล่อยผ้ตู ้องหา/จาเลย ซึ่งถกู ขงั อยู่ จึงมคี าส่ังงดออกหมายขงั /ออกหมายปล่อย/ให้มอบผ้ตู ้องหา/จาเลยไปอยู่ ในความดูแลของ ............................ โดยกาหนดเงื่อนไขให้ผ้ดู ูแลผ้ตู ้องหา/จาเลย นาตวั ผ้ตู ้องหา/ จาเลย ไปรายงานตัวต่อพนักงานสอบสวนผู้ร้ องขอฝากขังหรือรายงานตัวต่อศาลในวันนัดพิจารณา คดี

คู่มอื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๐ อน่ึง เพ่ือประกันการหลบหนีหรือความเสียหายท่ีอาจเกิดขึน้ ก่อนออก หมายปล่อย ให้ผู้ต้องหา/จาเลย ทาสัญญาประกันต่อศาลในวงเงิน ............ บาท (โดยไม่ต้องมี หลกั ประกนั หรือมหี ลกั ประกนั หรือมปี ระกนั และหลกั ประกนั ด้วยกไ็ ด้) ๔ ลงช่ือ .............................. ผ้พู ิพากษา” กรณีที่ ๒ ผูิ้ า้ อหา/จาเนลุุ่ืิคาร้าอิ่าศาลขาให้อดาากหทาุขอั หรืา าากหทาุปล่าุ เนิื่าอจากผิู้ า้ อหา/จาเนลุทีาาุไต ท่ถึอสนวแปดปี ใหศ้ าลเนรีุกไิ่สนิคาร้าอ ถา้ คดี าุู่รบหน่าอสาวสนิหรืาพนจารณาให้สาเนิาให้พิักอาิสาวสนิหรืาพิักอาิาุั การน่าจบ คดั คา้ ิหรืาไท่ โดุส่อั นา่ “รับคาร้ อง เรียกไต่สวน สาเนาให้พนักงานสอบสวน/พนักงานอัยการ ทราบ” เนทื่าทีการไิ่สนิแลน้ ใหจ้ ดราุอาิแลบทีคาส่อั ดอั ิ้ี “................. ศาลได้ไต่สวนผู้ร้ อง/ผู้ต้องหา/จาเลย/พยานผู้ร้ องหรื อ ผ้คู ัดค้าน (ถ้ามี) ........... ปาก และเจ้าพนักงาน/ผ้ทู ี่จะรับผ้ตู ้องหา/จาเลยไปดูแล .................... ปาก รวม ........... ปาก แล้ว ระหว่างไต่สวนผ้รู ้องส่งเอกสาร ........... ฉบับ ผ้คู ัดค้านส่งเอกสาร ........... ฉบบั เอกสารให้รวมสานวน/แยกเกบ็ คดีเสร็จการไต่สวนให้รอฟังคาสั่งวนั นี้ ลงชื่อ.........................ผ้พู ิพากษา/จดอ่าน ลงชื่อ..............................ผ้ตู ้องหา/จาเลย ลงชื่อ..............................ผ้คู ัดค้าน (ถ้าม)ี ลงชื่อ ........................................ผ้รู ับดแู ล” คาส่ัง “พิเคราะห์คาร้ องของผู้ต้องหา/จาเลยประกอบพยานหลักฐานที่ผู้ต้องหา/ จาเลยนามาไต่สวนแล้ว ข้อเทจ็ จริงฟังได้ว่าผู้ต้องหา/จาเลยมีอายุไม่ถึงสิบแปดปี ปรากฏตามบัตร ๔ การกาหิดนนรีการเนพ่ืาป้าอกิั การหลวหิีหรืาคนาทเนสีุหาุาี่าาจเนกนดข้ึิิาททาิรา ๗๑ นรรคสาท ศาลาาจกาหิด ทาิรการหรื านนรีการา่ืิๆิาททาิรา ๑๐๘ นรรคสาทก็ได้ เนช่ิ การใช้เนคร่ื าอาตปกรณ์านเนล็การาินกส์ินดิาทิัน (ELECTRONIC MONITORING)

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๑ ประจาตัวประชาชนและสาเนาทะเบียนบ้านท่ีผู้ต้องหา/จาเลยนามาแสดงต่อศาลท้ังแถลงยืนยนั ว่า จะปฏิบัติตามเง่ือนไขที่ศาลส่ังกรณี จึงเข้ าหลักเกณฑ์ ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๗๑ วรรคสาม ท่ีศาลจะไม่ออกหมายขงั /จะออกหมายปล่อยผ้ตู ้องหา/จาเลยซ่ึงถกู ขงั อยู่ จึงมีคาส่ังงดออกหมายขัง/ให้ออกหมายปล่อยผู้ต้องหา/จาเลย โดยให้อยู่ ในความดูแลของ ...................................... กาหนดเงื่อนไขให้ผ้ดู ูแลผู้ต้องหา/จาเลย นาตัวผ้ตู ้องหา/ จาเลย ไปรายงานตัวต่อพนักงานสอบสวนผ้รู ้องขอฝากขงั ทุกคร้ัง หรือรายงานตัวต่อศาลในวันนัด พิจารณาคดี อน่ึง เพื่อประกันการหลบหนีหรือความเสียหายท่ีอาจเกิดขึ้น ก่อนออก หมายปล่อย ให้ ผู้ต้องหา/จาเลย ทาสัญญาประกันต่อศาลในวงเงิน ............ บาท (โดยไม่ต้องมี หลกั ประกนั หรือมหี ลกั ประกนั หรือมปี ระกันและหลักประกันด้วยกไ็ ด้) ลงชื่อ .............................. ผ้พู ิพากษา” หมายเหตุ (๑ ) ใิ ก รณี ที พ ุาิ ห ลัก ฐ าิ น่ าผู้ิ้า อห า/จ าเนล ุที า าุติ้ัอแ ิ่ สนวแปดปี ข้ึิไปกใ็ หท้ ีคาส่อั ุกคาร้าอ (๒) หากเนป็ ิกรณีา่ีเนข้าหลกั เนกณฑ์ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๗๑ นรรคสาท ศาลคนริ้าอทีคาสั่อไท่าากหทาุขัอหรืาาากหทาุปล่าุผูิ้ ้าอหา/จาเนลุ ซ่ึอถูกขัอาุู่โดุเนร็น ใิกรณีเนช่ิิ้ีศาลคนรสาวถาทขา้ คดั คา้ ิขาอพิกั อาิสาวสนิ/พิกั อาิาุั การแลบไิ่สนิ ทีคาสั่อใินิั เนดีุนกัิ แิ่หากข้าคัดค้าิขาอพิักอาิสาวสนิ/พิักอาิาัุการทีเนหิตผล ศาลาาจาิตาาิใหเ้ นลื่าิการไิ่สนิไปไดเ้ นา่าา่ีจาเนป็ ิแลบสทคนร ๑๐.๒ กรณีผูิ้ ้าอหาหรืาจาเนลุเนป็ ิหานอทีครรภ์หรืาเนพน่อคลาดวติร ทาไท่ถึอสาทเนดืาิหรืาเนป็ิผเู้นจว็ ป่ นุซ่ึอถา้ ิา้ อขอั จบถึอาิั ิราุแก่ชีนิน การาี่จบาราวน่าหานอทีครรภห์ รืาไท่ หรืาหานอเนพน่อคลาดวติรทาไท่ถึอสาท เนดืาิหรืาไท่ หรืาเนป็ิผเู้นจว็ ป่ นุซ่ึอถา้ ิา้ อขอั จบถึอาิั ิราุแก่ชีนิน ิ้ิั จบิา้ อใหแ้ พาุผ์ ปู้ รบกาว นนชาชีพเนนชกรรทิรนจุิื ุิั เนพราบวาอคร้ัอหากผูิ้ า้ อหา/จาเนลุาา้ อน่าิิเนาอิ้อั ครรภ์ หรืาเนพน่อ คลาดวติร หรืาป่ นุเนจว็ แิ่เนทื่าใหแ้ พาุิ์ รนจร่าอกาุแลน้ ปรากฏนา่ ทนไดเ้นป็ิเนช่ิิ้ิั

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๒ ตวั อย่าง กรณีท่ี ๑ คนาทปรากฏิ่าศาลเนาอ เนช่ิ ผูิ้ า้ อหา/จาเนลุเนป็ ิหานอทีครรภ์ หรืาเนพ่นอคลาดวติร หรืาเนป็ ิผูเ้นจ็วป่ นุซ่ึอถ้าิ้าอขัอจบถึอาัิิราุแก่ชีนนิ ศาลคนรจบเนรีุก ผิู้ า้ อหา/จาเนลุทาสาวถาท แลบขาให้แพาุผ์ ูป้ รบกาวนนชาชีพเนนชกรรทิรนจร่าอกาุผูิ้ า้ อหา/ จาเนลุ รนทา้อั สาวถาทพิกั อาิสาวสนิหรืาพิกั อาิาุั การ แลบผาู้ ่ีจบรัวผูิ้ า้ อหา/จาเนลุไป ดูแล โดุจดราุอาิแลบาากคาสัอ่ ดอั ิ่าไปิ้ี “................. ศาลได้สอบปากคาผู้ต้ องหา/จาเลย และสอบปากคา ................... ผู้ที่จะรับตัวผู้ต้องหา/จาเลยไปดูแลและเรียกรายงานผลการตรวจร่างกายผู้ต้องหา/ จาเลยจากแพทย์ผู้ตรวจรวม ............................. ฉบับ แล้วเห็นว่า ผู้ต้องหา/จาเลยเป็ นหญิงมี ครรภ์/เพ่ิงคลอดบุตรไม่ถึงสามเดือน/เจ็บป่ วยซ่ึงถ้าต้องขังจะถึงอันตรายแก่ชีวิตและไม่มี พฤติการณ์ ว่าผู้ต้องหา/จาเลยจะหลบหนีหรือก่อความเสียหายใด ๆ กรณีจึงต้องด้วย ป.วิ.อ. มาตรา ๗๑ วรรคสาม คดเี สร็จการไต่สวน เอกสารให้รวมสานวนไว้และรอฟังคาสั่งวนั นี”้ ลงชื่อ .............................. ผ้พู ิพากษา” คาสั่ง “พิเคราะห์คาร้ องของผู้ต้องหา/จาเลยประกอบกับรายงานผลการตรวจ ร่างกายผ้ตู ้องหา/จาเลยของ ............................... แพทย์ผ้ตู รวจแล้วเชื่อว่า ผ้ตู ้องหา/จาเลย มีครรภ์/ เพิ่งคลอดบุตรไม่ถึงสามเดือน/เป็ นผู้ป่ วยซึ่งถ้าต้องขังจะถึงอันตรายแก่ชีวิต/ประกอบกับมี .......................... แถลงยืนยนั จะรับตัวผ้ตู ้องหา/จาเลยไปดูแล อาศัยอานาจตามประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๗๑ วรรคสาม จึงมีคาส่ังงดออกหมายขัง/ให้ออกหมายปล่อย ผู้ต้องหา/จาเลยโดยให้อย่ใู นความดูแลของ ...................................... กาหนดเงื่อนไขให้ผู้ดูแล ผ้ตู ้องหา/จาเลย นาตวั ผ้ตู ้องหา/จาเลย ไปรายงานตวั ต่อพนักงานสอบสวนผ้รู ้องขอฝากขงั ทุกครั้ง หรือรายงานตัวต่อศาลในวนั นัดพิจารณาคดี อนึ่ง เพื่อประกันการหลบหนีหรือความเสียหายที่อาจเกิดขึน้ ก่อนออก หมายปล่อย ให้ผู้ต้องหา/จาเลย ทาสัญญาประกันต่อศาลในวงเงิน ............ บาท (โดยไม่ต้องมี หลกั ประกนั หรือมหี ลกั ประกนั หรือมปี ระกนั และหลกั ประกนั ด้วยกไ็ ด้) ลงช่ือ .............................. ผ้พู ิพากษา”

ค่มู อื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๓ หมายเหตุ ใิกรณี เนทื่าแพาุ์ิรนจร่ าอกาุผู้ิ้าอหา/จาเนลุแล้น ไท่ปรากฏน่าผูิ้ ้าอหา/จาเนลุทีครรภ์ หรืาเนพ่นอคลาดวติรทาไท่ถึอสาทเนดืาิ หรืาเนจ็วป่ นุ ซ่ึอถา้ ิา้ อขอั จบถึอาิั ิราุแก่ชีนิน กใ็ หา้ ากหทาุขอั ผิู้ า้ อหา/จาเนลุ กรณีท่ี ๒ ผิู้ า้ อหา/จาเนลุุิ่ื คาร้าอิ่าศาลขาใหอ้ ดาากหทาุขอั หรืาให้ าากหทาุปล่าุโดุาา้ อน่าิิทีครรภ์ หรืาเนพน่อคลาดวติรทาไท่ถึอสาทเนดืาิ หรืาิิเนจว็ ป่ นุ ซ่ึอถา้ ิา้ อขอั จบถึอาิั ิราุแก่ชีนนิ โดุแิวราุอาิผลการิรนจร่าอกาุผูิ้ า้ อหา/จาเนลุขาอ แพาุผ์ ปู้ รบกาวนชน าชีพเนนชกรรท กใ็ หศ้ าลเนรีุกไิ่สนิ ถา้ คดีาุรู่ บหน่าอสาวสนิหรืาพนจารณา คนรสาวถาทพิักอาิสาวสนิ/พิักอาิาุั การน่าจบคดั ค้าิหรืาไท่ แลน้ แิ่กรณี ใิกรณี ไท่ แ ิ ว ราุอาิ ผ ล การิ รนจร่ าอกาุข า อแ พ า ุ์จบ ุก ค าร้ า อเนสี ุโด ุไท่ เนรี ุกไ ิ่ ส นิ ก็ไ ด้ โดุส่อั ดอั ิ้ี “พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า ผู้ร้ องไม่แนบรายงานผลการตรวจร่ างกายของ แพทย์มาซึ่งเป็นสาระสาคัญท่ีจะส่ังตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๗๑ วรรคสาม จึงให้ยกคาร้อง” เนทื่าทีการไิ่สนิแลน้ ใหจ้ ดราุอาิแลบทีคาสอ่ั ดอั ิ้ี “............. ศาลไต่สวนผู้ร้ อง/ผู้ต้องหา/จาเลย .............. แพทย์ผู้ตรวจ ร่ างกายผู้ต้องหา/จาเลย ............ ผู้ท่ียินยอมรับผู้ต้องหา/จาเลยไปดูแล รวม ........... ปาก และ พนักงานสอบสวน/ พนักงานอัยการผู้คัดค้านรวม ................. ปาก แล้วเห็นว่า ผู้ต้องหา/จาเลย เป็ นหญิงมีครรภ์ /เพ่ิ งคลอดบุตรไม่ ถึงสามเดือน /เจ็บป่ วยซ่ึ งถ้ าต้ องขังจะถึงอันตราย แก่ชีวิต และไม่มีพฤติการณ์ ว่าผู้ต้องหา/จาเลยจะหลบหนีหรือก่อความเสียหายใด ๆ กรณี จึงต้องด้วย ป.วิ.อ. มาตรา ๗๑ วรรคสาม ระหว่างไต่สวนส่งเอกสาร ........... ฉบบั ให้รวมสานวน คดเี สร็จการไต่สวน ให้รอฟังคาส่ังวนั น/ี้ ลงชื่อ .............. ผ้พู ิพากษา”

ค่มู อื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๔ คาสั่ง “พิเคราะห์พยานหลักฐานท่ีผู้ร้ องซ่ึงเป็ นผู้ต้องหา/จาเลยและพนักงาน สอบสวน/พนักงานอัยการนามาไต่สวนแล้ว ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าผู้ต้องหา/จาเลย มีครรภ์/เพ่ิง คลอดบุตรมาไม่ถึงสามเดือน/เจบ็ ป่ วยซ่ึงถ้าต้องขังจะถึงอันตรายแก่ชีวิต จึงงดออกหมายขงั /ให้ ออกหมายปล่อยผ้ตู ้องหา/จาเลยไปหรือให้อย่ใู นความดูแลของ ...................และกาหนดเง่ือนไข ให้ ผู้ต้องหา/จาเลยไปรายงานตัวต่อพนักงานสอบสวนทุกคร้ังหรือ จนกว่าจะมีการสั่งฟ้อง/ รายงานตวั ต่อศาลทุกวนั นัดพิจารณา จนกว่าจะเสร็จการพิจารณาคดขี องศาล อนึ่ง เพื่อประกันการหลบหนีหรือความเสียหายท่ีอาจเกิดขึน้ ก่อนออกหมาย ปล่อย ให้ ผู้ต้องหา/จาเลย ทาสัญญาประกันต่อศาลในวงเงิน ............ บาท (โดยไม่ต้องมี หลกั ประกนั หรือมหี ลกั ประกนั หรือมปี ระกนั และหลกั ประกนั ด้วยกไ็ ด้) ลงชื่อ ............................. ผ้พู ิพากษา” หมายเหตุ ใิกรณีไิ่สนิแลน้ ขา้ เนา็จจรนอไท่เนชื่าน่าผูิ้ ้าอหา/จาเนลุที ครรภ/์ เนพ่อน คลาดวติรทาไท่ถึอสาทเนดืาิ/เนจว็ ป่ นุซ่ึอถา้ ิา้ อขอั จบถึอาิั ิราุแก่ชีนิน กใ็ หุ้ กคาร้าอ

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๕ บทท่ี ๑/๑ การสอบถามผู้ต้องหาหรือการไต่สวนการขอหมายขงั ผู้ต้องหา โดยการประชุมทางจอภาพ ป.วิ.อ. มาตรา ๘๗/๑ “เมื่อพนักงานอัยการหรือพนักงานสอบสวนร้ องขอและ ผ้ตู ้องหามิได้คัดค้าน หากศาลเห็นสมควร ศาลอาจอนุญาตให้นาผ้ตู ้องหาหรือพยานหลกั ฐานไป ยังสถานท่ีทาการของทางราชการหรือสถานท่ีแห่งอ่ืนท่ีศาลเห็นสมควร ซ่ึงสามารถสอบถาม ผู้ต้องหาหรือทาการไต่สวน โดยจัดให้มีการถ่ายทอดภาพและเสียงในลักษณะการประชุมทาง จอภาพได้ การดาเนินการดังกล่าวให้ เป็ นไปตามข้อบังคับของประธานศาลฎีกาโดยความ เห็นชอบจากที่ประชุมใหญ่ ของศาลฎีกาและประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ วให้ ใช้ บังคับได้ ท้ังนี้ ให้ระบวุ ิธีการสอบถามและไต่สวน รวมทั้งสักขพี ยานในการนน้ั ด้วย การไิ่สนิิาทนรรคหิ่ึอใหถ้ ืาเนสทืาินา่ เนป็ิการไิ่สนิใิหา้ อพนจารณาขาอศาล” ใิการดาเนินิคดีาาาาศาลิากจากจบทีวาวาาใิการคิ้ หาคนาทจรนอใิเนิ้ืาหา แห่อคดีิาทหลกั การคิ้ หาคนาทจรนอ เนพ่ืาิาินั ผูก้ รบาาคนาทผนดทาลอโาษิาทกฎหทาุหรืาุก ฟ้าอผูา้ ี่ทนไดก้ รบาาคนาทผนดแลน้ าีกวาวาาหิ่ึอขาอศาลก็คืา การคตท้ คราอสนารนเนสรีภาพขาอ ผิู้ า้ อหาแลบจาเนลุจากการปฏนวิั นหิา้ า่ีขาอเนจา้ หิา้ าี่ขาอรัฐ การเนาาิันผูิ้ ้าอหาไนใ้ ิรบหน่าอการสืวสนิสาวสนิาี่ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ วาั าิั นวอั ควั ให้ิา้ อิาินั ทาฝากขอั ิ่าศาลใิรบหน่าอการสืวสนิสาวสนิ ก็เนพ่ืาให้ศาลได้ ิรนจสาวการาาอาิขาอเนจา้ หิา้ าี่รัฐ าิั ไดแ้ ก่ พิกั อาิสาวสนิแลบพิกั อาิาุั การน่าไดท้ ี การดาเนินิคดีล่าชา้ เนสีุจิจบาาให้กรบาวิ่าสนารนขาอผูิ้ า้ อหาา่ีจบไดร้ ัวการดาเนินิคดีใิช้ิั สืวสนิสาวสนิาุ่าอรนดเนร็นหรืาไท่ ดัอิ้ัิ วาวาาขาอศาลาี่กฎหทาุกาหิดไนใ้ ิ ป.นน.า. ทาิรา ๘๗ จึอเนป็ิวาวาาา่ีให้ศาลาาหิา้ าี่ใิการคตท้ คราอสนารนเนสรีภาพขาอผูิ้ า้ อหา ิิ่ั เนาอ การวาั าิั นป.นน.า. ทาิรา ๘๗/๑ เนพ่นทเนินทข้ึิทาิ้ิั จึอิา้ อาุู่ภาุใิแ้ ินคนดใิ าาิาอเนดีุนกัิกัวป.นน.า. ทาิรา ๘๗ าี่ให้ศาลทีวาวาาใิการคต้ทคราอสนารนเนสรีภาพขาอ ผิู้ า้ อหา ไท่ใช่เนพืา่ าาินุคนาทสบดนกใหแ้ ก่เนจา้ หิา้ า่ีขาอรัฐ ดอั ิ้ิั การแปลคนาทเนหิตขดั ขา้ อา่ี จบเนป็ ิเนหิตให้ศาลาาจาิตาาิให้ทีการสาวถาทผูิ้ า้ อหาหรืาไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิโดุการ ปรบชตทาาอจาภาพจึอิา้ อทนใช่เนหิตเนพื่าการาาินุคนาทสบดนกให้แก่เนจา้ หิ้าาี่ขาอรัฐเนา่าิ้ัิ

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๖ าุา่ อไรกิ็ าท ใิกรณีา่ีทีเนหิตขดั ขา้ อ าิั เนิื่าอทาจากการา่ีไท่สาทารถิาผิู้ า้ อหาทาสาวถาทใิ ศาลเนพ่ืาขาให้ศาลาากหทาุขอั ผูิ้ ้าอหาได้ ไท่น่าจบเนิื่าอดน้ ุคนาทเนส่ีุอาี่จบเนกนดข้ึิจากการา่ี ผิู้ า้ อหาจบหลวหิีหรืาเนหิตจาเนป็ิา่ืิใิลกั ษณบาาิาอเนดีุนกิั กส็ าทารถา่ีจบาาการสาวถาท ผิู้ า้ อหาหรืาไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิโดุการปรบชตทาาอจาภาพได้ หลกั เกณฑ์การสอบถามผู้ต้องหาหรือไต่สวนพยานหลกั ฐานโดยลกั ษณะการประชุมทางจอภาพ หลกั เนกณฑก์ ารสาวถาทผิู้ า้ อหาหรืาไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิใิการาากหทาุขอั ผูิ้ า้ อหาใิลกั ษณบการปรบชตทาาอจาภาพ ิ้ิั เนป็ิไปิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๗/๑ แลบขา้ วอั ควั ขาอปรบราิศาลฎีกาน่าดน้ ุการสาวถาทผิู้ า้ อหาหรืาาาการไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิใิการาาก หทาุขอั ผิู้ า้ อหาใิลกั ษณบการปรบชตทาาอจาภาพ พ.ศ. ๒๕๕๖ ซ่ึอทีหลกั เนกณฑ์ ดอั ิ้ี ๑. บุคคลผู้มสี ิทธิร้องขอ ผทู้ ีสนารนร้าอขาาาจเนป็ิพิกั อาิาุั การหรืาพิกั อาิสาวสนิโดุาาจาาคาร้าอขาเนป็ิ หิอั สืาแลบิา้ อแสดอคนาทปรบสอคล์ ่นอหิา้ ทาใิคาร้าอขาหทาุขอั ผูิ้ า้ อหาใิคร้ัอแรกหรืา คร้ัอาื่ิใิกรณีา่ีไท่ไดแ้ สดอคนาทปรบสอคร์ นททาใิคาร้าอขาหทาุขอั คร้ัอแรก ซ่ึอิา้ อรบวต สถาิาี่าี่จบใหศ้ าลาาการไิ่สนิาาอจาภาพไนด้ น้ ุ (ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๔ ) ๒. สถานทท่ี ี่จะดาเนินการ ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๗/๑ วาั าิั นใหศ้ าลาาจาิตาาิใหิ้ าผูิ้ า้ อหาหรืาพุาิหลกั ฐาิ ไปุอั สถาิาี่าาการขาอาาอราชการ หรืาสถาิา่ีแห่อาื่ิา่ีศาลเนห็ิสทคนรซ่ึอสาทารถสาวถาท ผูิ้ า้ อหาหรืาาาการไิ่สนิ โดุจดั ให้ทีการถ่าุาาดภาพแลบเนสีุอใิลกั ษณบการปรบชตทาาอ จาภาพได้ แิ่ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๔ รบวตใหผ้ ูร้ ้าอขารบวตสถาิา่ีทาใิคาร้าอดน้ ุ ดอั ิ้ิั สถาิา่ีาี่ผู้ ร้าอขารบวตทาจึอิา้ อเนป็ิสถาิา่ีขาอาาอราชการหรืาสถาิาี่แห่อาื่ิาี่ศาลเนห็ิสทคนร ๓. เงื่อนไขของการร้องขอ ใิการร้าอขาให้ศาลสาวถาทผูิ้ า้ อหาหรืาาาการไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิใิการาาก หทาุขอั ผูิ้ า้ อหาใิลกั ษณบการปรบชตทาาอจาภาพ จบกรบาาไดิ้ ่าเนท่ืาเนป็ ิการุิื่ คาร้าอขา หทาุขอั ผิู้ า้ อหาิ้อั แิ่คร้ัอา่ีสาอเนป็ิิิ้ ไป เนนิ้ แิ่ โดุลกั ษณบขาอคนาทผดน ฐาิบขาอผิู้ า้ อหา

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๗ จาินิผูิ้ า้ อหา คนาทรู้สึกขาอปรบชาชิส่นิทากแห่อาา้ อถ่ืิิ้ิั หรืาเนหิตผลาุา่ อาื่ิ าาจาา ให้ทีการขดั ขนาอิ่าการสาวถาทผูิ้ า้ อหา หรืาิ่ากลนั น่าจบเนกนดคนาทไท่สอวหรืาเนหิตร้าุาุา่ อ า่ืิข้ึิ แลบผูิ้ า้ อหาทนไดค้ ดั คา้ ิศาลจบทีคาสั่อให้สาวถาทผูิ้ า้ อหาใิลกั ษณบการปรบชตทาาอ จาภาพ ใิการุิื่ คาร้าอขาหทาุขอั ผิู้ า้ อหาคร้ัอแรกกไ็ ด้ (ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๓) ๔. สักขพี ยาน เนิ่ืาอจากการสาวถาทผูิ้ ้าอหาหรืาการไิ่สนิพุาิหลักฐาิโดุการปรบชตทาาอ จาภาพเนป็ิกรณีา่ีผูิ้ า้ อหาไท่ไดท้ าปรากฏินั ิ่าหิา้ ศาล ฉบิ้ิั เนพ่ืาเนป็ิการคตท้ คราอสนารนขาอ ผิู้ า้ อหานา่ ใิรบหน่าอา่ีทีการสาวถาทผูิ้ า้ อหาผา่ ิการปรบชตทาาอจาภาพจบไท่ทีวตคคลใดหรืา ส่นอใดทากรบาาการาิั เนป็ิการกรบาวสนารนเนสรีภาพขาอผิู้ า้ อหา ขา้ วอั ควั ฯ จึอกาหิดใหศ้ าล ทาวหทาุใหเ้นจา้ พิกั อาิศาลหรืาวตคคลภาุิากาี่ศาลข้ึิาบเนวีุิไนห้ รืาวตคคลา่ีผิู้ า้ อหาร้าอ ขาไปเนป็ ิสักขีพุาิ ณ สถาิา่ีาี่รบวตใิคาร้าอ เนนิ้ แิ่ทีเนหิตขัดข้าอา่ีเนจ้าพิักอาิศาล วตคคลภาุิากหรืาวตคคลาี่ผิู้ า้ อหาร้าอขา ไท่าาจไปเนป็ิสักขีพุาิ ณ สถาิาี่ดอั กล่าน ศาลจบ ทาวหทาุใหว้ ตคคลา่ืิเนป็ิสักขีพุาิแาิกไ็ ด้ (ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๕) ข้อสังเกต (๑) ก่าิเนรน่ทสาวถาทผิู้ า้ อหาหรืาาาการไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิ ใหศ้ าลสาวถาท สักขีพุาิถึอคนาทพร้าทใิการดาเนินิการปรบชตทาาอจาภาพ หากผูเ้นป็ ิสักขีพุาิเนห็ิน่าการ สาวถาทผูิ้ า้ อหาหรืาาาการไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิใิลกั ษณบการปรบชตทาาอจาภาพทีเนหิตา่ี าาจกรบาวิ่าสนารนขาอผูิ้ า้ อหา ก็ให้ราุอาิเนหิติ้ัิิ่าศาลโดุพลิั เนพ่ืาให้ศาลใช้ปรบกาว ดตลพนินจน่าสทคนรา่ีจบสาวถาทผูิ้ ้าอหาหรืาาาการไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิใิลักษณบการ ปรบชตทาาอจาภาพิ่าไปหรืาไท่ แลบผูเ้นป็ ิสักขีพุาิิา้ อาุู่ใิรบหน่าอการสาวถาทผูิ้ า้ อหา หรืาาาการไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิิ้ิั (ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๖) (๒) แิ่ถา้ สักขีพุาิเนห็ิน่า าตปกรณ์วิั าึกภาพแลบเนสีุอแลบการถ่าุาาดภาพ แลบเนสีุอไท่สทวูรณ์ ไท่าุู่ใิสภาพา่ีศาลจบสาทารถสาวถาทผูิ้ า้ อหาใิลกั ษณบการปรบชตท าาอจาภาพได้ก็ให้ราุอาิเนหิติ้ัิิ่าศาลโดุพลัิ เนพ่ืาให้ศาลทีคาสั่อุกเนลนกการสาวถาท ผูิ้ า้ อหาหรืาการไิ่สนิการขาหทาุขอั ผูิ้ า้ อหาโดุการปรบชตทาาอจาภาพาิั าีเนพราบการ ดาเนินิการิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗/๑ จบดาเนินิการไดิ้ ่าเนท่ืาศาลสาทารถสาวถาทผูิ้ า้ อหาหรืา าาการไิ่สนิโดุจดั ใหท้ ีการถ่าุาาดภาพแลบเนสีุอใิลกั ษณบการปรบชตทาาอจาภาพไดเ้นา่าิ้ิั

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๘ ิันาุ่าอเนช่ิ ใิกรณี าี่รบหน่าอการสาวถาทผู้ิ้าอหาหรื าาาการไิ่สนิ พุาิหลกั ฐาิใิลักษณบการปรบชตทาาอจาภาพ ศาลไท่าาจสื่าสาราาอนาจากัวผูิ้ ้าอหา ไดโ้ ดุิรอ เนิ่ืาอจากรบววการถ่าุาาดเนสีุอา่ีใชใ้ ิการปรบชตทาาอจาภาพขดั ขา้ อ แลบิา้ อใช้ นนรีการให้ผูิ้ า้ อหาส่ืาสารโดุาาอาื่ิ เนช่ิ การให้ผูิ้ า้ อหาชูป้าุน่า “ไท่คัดคา้ ิ” คาร้าอขา ฝากขอั หากเนกนดขา้ ขดั ขา้ อขาอรบววการปรบชตทาาอจาภาพใิลกั ษณบเนช่ิิ้ีซ่ึอทีผลาี่าาใหศ้ าล ไท่าาจา่ีจบสื่าสารกัวผูิ้ ้าอหาไดโ้ ดุิรอ ุ่าทไท่เนขา้ เนกณฑ์ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗/๑ าี่จบ ดาเนินิการไดิ้ า้ อกลวั ไปใชน้ รน ีการปกินิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๗ ๕. วธิ ีการสอบถามและไต่สวน นนรี การสาวถาทแลบไิ่สนิ ให้เนป็ ิ ไปิาทกฎห ทาุนนรี พนจารณ าคนาทาาา า เนท่ืาศาลสาวถาทผูิ้ า้ อหาหรืาาาการไิ่สนิพุาิหลกั ฐาิเนสร็จแลน้ ให้พิักอาิสาวสนิ พิกั อาิาุั การาิาุคนาทหรืาพุาิาี่าุู่ใิห้าอพนจารณาลอลาุทืาชื่าใิคาร้าอหรืาราุอาิ กรบวนิพนจารณา แลบใหศ้ าลจดวิั าึกให้ปรากฏดน้ ุนา่ ไดส้ าวถาทผิู้ า้ อหาหรืาาาการไิ่สนิ พุาิหลกั ฐาิผ่าิรบววการปรบชตทาาอจาภาพ ณ สถาิา่ีา่ีรบวตใิคาร้าอ โดุทีสักขีพุาิาุู่ ดน้ ุใิขณบิ้ิั (ขา้ วอั ควั ฯ ขา้ ๗) ๖. คาส่ังศาล แทจ้ บเนขา้ หลกั เนกณฑ์ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗/๑ กล่านคืา เนทื่าทีคาร้าอขาอพิกั อาิาุั การ หรืาพิักอาิสาวสนิ ขาาิตาาิดาเนินิการิาทาี่ ป.นน.า. ทาิรา ๘๗/๑ รบวตไนแ้ ลน้ แลบ ผิู้ า้ อหาไท่คดั คา้ ิกิ็ าท กุ็ อั เนป็ิดตลพนินจขาอศาลา่ีจบาิตาาิิาทคาขาหรืาไท่กไ็ ด้ หลกั ใิการใชด้ ตลพนินจขาอศาลิาท ป.นน.า. ทาิรา ๘๗/๑ จึอไท่ไดา้ ุ่าู ี่การาาินุคนาท สบดนกใหแ้ ก่เนจา้ พิกั อาิใิกรบวนิการุิต นรรรท หากแิ่าุาู่ ่ีการป้าอกิั าิั ิราุาี่จบเนกนดข้ึิ แก่กรบวนิการุตินรรรทหากไท่ดาเนินิการิาทคาร้าอ เนช่ิ าัิิราุา่ีจบเนกนดข้ึิจากการาี่ ผิู้ า้ อหาจบหลวหิี เนป็ิิิ้ ิากจากิ้ี ส่นอาี่ศาลจบิา้ อคาิึอถึอใิการใชด้ ตลพนินจาิตาาิิาทคา ร้าอิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๗/๑ กค็ ืา การาี่กฎหทาุวาั าิั นใหก้ ารไิ่สนิิาทคาร้าอถืาเนสทืาินา่ เนป็ิการไิ่สนิใิหา้ อพนจารณาขาอศาล (ป.น.น า. ทาิรา ๘๗/๑ นรรคสาอ) ซ่ึอถืานา่ เนป็ิขา้ ุกเนนิ้ ขาอหลกั การใิป.นน.า. ทาิรา ๘๗ นรรคสาท ดอั ิ้ิั ใิการใช้ดตลพนินจดอั กล่านศาลจบิา้ อใช้ าุา่ อเนคร่อครัดเนพราบถืานา่ เนป็ิขา้ ุกเนนิ้ จากหลกั าน่ั ไป

คู่มือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๔๙ บทที่ ๒ การปฏิบัตติ ่อผู้ต้องหาหรือจาเลยซ่ึงเป็ นผู้ป่ วยคดี ใิการดาเนินิคดีาาาา คดีจบสาทารถดาเนินิไปไดก้ ็ิ่าเนท่ืาเนอื่าิไขใิการดาเนินิคดี ทีาุูค่ รว เนช่ิ ศาลาี่ิดั สนิคดีทีเนขิาาิาจา้อั ใิาาอพ้ืิาี่แลบใิาาอคดี คดีดอั กล่านุอั ไท่เนคุที การดาเนินิคดีทาก่าิ คดีุอั ไท่ขาดาาุคต นาท เนป็ิิิ้ การา่ีผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุทีคนาทสาทารถใิ การดาเนินิคดี กถ็ ืาเนป็ิเนอื่าิไขใิการดาเนินิคดีขา้ หิ่ึอา่ีสาทารถาาใหค้ ดีสาทารถดาเนินิไปได้ เนช่ิกัิ ดัอิ้ัิ หากผู้ิ้าอหาหรืาจาเนลุขาดคนาทสาทารถใิการดาเนินิคดีาี่จบปกป้าอ ผลปรบโุชิ์ขาอิิาุ่าอสทเนหิตสทผลใิการิ่าสู้คดีาิั เนป็ ิผลทาจากการเนป็ ิวตคคลนนกลจรนิ เนป็ิิิ้ กจ็ บิา้ อุิต นการดาเนินิคดีไนก้ ่าิชนั่ คราน เนหิตา่ีิา้ อุตินการดาเนินิคดีไนช้ นั่ ครานใิรบหน่าอาี่ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุนนกลจรนิิ้ิั ทีเนหิตผลทาจากหลกั ฟัอคนาทาตกฝ่ าุ า้อั ิ้ี เนิ่ืาอจากหลกั กฎหทาุดอั กล่านนาอหลกั น่า จบิา้ อให้ โากาสแก่ผูถ้ ูกกล่านหาา่ีจบแสดอคนาทคนดเนห็ิแลบขา้ เนา็จจรนอิ่าอๆ าี่จบเนป็ ิปรบโุชิ์แก่ฝ่ าุ ขาอิิให้เนขา้ สู่กรบวนิพนจารณาคดีขาอศาลาี่ศาลจบิาไปใช้ใิการิดั สนิคดี ซ่ึอหลกั การ ดอั กล่านไท่าาจาี่จบสัทฤาร์นผลไดห้ ากนา่ ผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุไท่าุใู่ ิฐาิบาี่จบกรบาาการิ่าอๆ ดอั าี่กล่านทาไดด้ น้ ุเนหิตาี่ิิเนป็ิผนู้ กน ลจรนิ การุิต นการดาเนินิคดีไนช้ นั่ ครานเนพราบเนหิตผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ เนิ่ืาอจากเนป็ ิผูน้ นกลจรนิ าาจเนป็ ิการดาเนินิคดีใิช้ัิสาวสนิ ไิ่สนิทูลฟ้าอหรืาพนจารณา ใิกรณีา่ีเนป็ ิการดาเนินิคดีใิช้ัิไิ่สนิทูลฟ้าอ ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ ทนไดจ้ ากดั น่าิา้ อเนป็ ิการ ไิ่สนิทูลฟ้ าอใิคดีาี่ราษฎรหรื าพิักอาิาัุการเนป็ ิโจาก์ าีกา้ัอทาิรการดัอกล่าน ทีนิั ถตปรบสอค์เนพ่ืาคต้ทคราอสนารนใิการิ่าสู้คดีขาอผูา้ ี่ถูกฟ้าอเนป็ ิจาเนลุ จึอิ้าอิาไปใช้ ใิช้ิั ไิ่สนิทูลฟ้าอา้อั ใิคดีาี่ราษฎรเนป็ิโจากแ์ ลบคดีา่ีพิกั อาิาุั การเนป็ิโจากด์ น้ ุ ความหมายของคาว่า “ผู้ป่ วยคดี” พ.ร.ว. สตขภาพจนิ พ.ศ. ๒๕๕๑ ินุาทศพั าค์ านา่ “ผู้ป่ วย” หทาุคนาทนา่ วตคคลาี่ทีคนาทผดน ปกินาาอจนิซ่ึอคนรไดร้ ัวการวาวดั รักษา

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๐ “ความผิดปกติทางจิต” หทาุคนาทน่า าาการผนดปกินขาอจนิใจาี่แสดอาากทาาาอ พฤินกรรท าารทณ์ คนาทคนด คนาทจา สินปัาาา ปรบสาาการรัวรู้ หรืาการรู้เนนลา สถาิาี่หรืา วตคคล รนทา้อั าาการผดน ปกินขาอจนิใจา่ีเนกนดจากสตราหรืาสารา่ืิา่ีาากฤาร์นิ่าจนิแลบปรบสาา “ผู้ป่ วยคดี” หทาุคนาทน่า ผูป้ ่ นุา่ีาุู่รบหน่าอการสาวสนิ ไิ่สนิทูลฟ้าอหรืา พจน ารณาใิคดีาาาา ซ่ึอพิกั อาิสาวสนิหรืาศาลส่ัอใหไ้ ดร้ ัวการิรนจหรืาวาวดั รักษารนทา้อั ผปู้ ่ นุา่ีศาลทีคาส่อั ใหไ้ ดร้ ัวการวาวดั รักษาภาุหลอั ทีคาพนพากษาใิคดีาาาาดน้ ุ ข้นั ตอนการปฏบิ ตั ติ ่อผู้ป่ วยคดี เนทื่าพจน ารณา ป.น.น า. ทาิรา ๑๔ นรรคหิ่ึอแลบนรรคสาอ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ พ.ศ. ๒๕๕๑ ทาิรา ๓๕ แลบทาิรา ๓๖ แล้นจบเนห็ิน่ากฎหทาุได้กาหิดให้พิักอาิ สาวสนิหรืาศาลปฏนวิั นิ่าผปู้ ่ นุคดีไน้ ๒ ข้ิั ิาิ ดอั ิ้ี ข้นั ตอนท่ี ๑ กรณมี เี หตุควรเชื่อว่าเป็ นผู้ป่ วยคดี ใิกรณีิ้ีเนป็ ิกรณีาี่รบหน่าอาาการสาวสนิ ไิ่สนิทูลฟ้าอ หรืาพนจารณา แลน้ ที เนหิตาัิคนรเนช่ืาน่าผูิ้ ้าอหาหรืาจาเนลุเนป็ ิผูน้ นกลจรนิแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ พิักอาิ สาวสนิ หรืาศาลิ้าอส่อิันผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุไปรัวการิรนจา่ีสถาิวาวัดพร้าทา้ัอ ราุลบเนาีุดพฤินการณแห่อคดี า้อั ิ้ี เนป็ิกรณีิาท ป.น.น า. ทาิรา ๑๔ นรรคหิ่ึอ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคหิ่ึอ หากสถาิวาวดั รักษาหรืาผูด้ ูแลขาใหศ้ าลกาหิดนนรีการเนพ่ืาป้าอกิั การหลวหิี หรืาป้าอกิั าิั ิราุ เนช่ิ สถาิวาวดั ุิื่ คาร้าอนา่ จาเนลุทีาาการคลตท้ คลอ่ั าาลบนาด จบหลวหิี หรืาาาจาาาิั ิราุิิเนาอหรืาวตคคลา่ืิ จึอขาให้ศาลกาหิดนนรีการเนพื่าป้าอกิั การหลวหิี หรืาเนพ่ืาป้าอกิั าิั ิราุ ศาลทีาาิาจพนจารณาทีคาส่ัอไดิ้ าท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรค หา้ ข้อสังเกต พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคหา้ า่ีวาั าิั นใหศ้ าลทีาาิาจกาหิดนรน ีการเนพ่ืา ป้าอกิั การหลวหิีหรืาป้าอกิั าิั ิราุกไ็ ด้ ถา้ สถาิวาวดั ร้าอขาิ่าศาลิ้ิั ขา้ คนาทิาิิิ้ ทาิราวาั าิั นนา่ “ในกรณีที่ผ้ตู ้องหาหรือจาเลยถูกคุมขัง...” ซ่ึอแสดอนา่ หลกั การิาททาิรา ๓๕ นรรคหา้ ดอั กล่านทีขา้ จากดั การใชเ้นฉพาบใิกรณีาี่ผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุถูกคตทขอั เนา่าิ้ิั กรณีจึอาาจ ทีขา้ โิแ้ ุอ้ นา่ การไิ่สนิทูลฟ้าอคดีราษฎรเนป็ ิโจาก์ ิราวใดาี่ศาลุอั ทนไดท้ ีคาสั่อปรบาวั ฟ้าอ

คู่มอื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๑ จาเนลุุอั ทนไดท้ ีฐาิบเนป็ ิจาเนลุ จาเนลุจึอไท่ถูกคตทขอั า่ีศาลจบทีาาิาจกาหิดนนรีการป้าอกิั การ หลวหิีหรืาเนพื่าป้าอกิั าิั ิราุได้ ซ่ึอเนป็ ิขา้ โิแ้ ุอ้ า่ีทีเนหิตผลทากสาหรัวการกาหิดนนรีการ เนพ่ืาป้าอกิั การหลวหิี แิ่ถา้ สถาิวาวดั ร้าอขาใหศ้ าลกาหิดนรน ีการเนพื่าป้าอกิั าิั ิราุาี่จบ เนกนดแก่ินั จาเนลุเนาอหรืาผาู้ ่ืิ เนพราบาาการนนกลจรนิกาเนรนวถึอขิาดิ้ิั ศาลกิ็ ่าจบใชา้ าิาจิาท ทาิรา ๓ ๕ นรรคห้าได้ า้ัอิ้ี เนพ ราบทาิรา ๓ ๕ นรรคห้า แท้ข้ากาหิดขาอศาลจบ กรบาวกรบเนาืาิิ่าสนารนเนสรีภาพขาอจาเนลุาุู่วา้ อ ก็จาเนป็ ิิา้ อกรบาาเนพ่ืาให้จาเนลุหาุจาก นกน ลจรนิแลบสาทารถิ่าสู้คดี าิั เนป็ิสนารนข้ิั พ้ืิฐาิา่ีจาเนป็ิิา้ อคตท้ คราอุอ่น กนา่ สนารนเนสรีภาพา่ี จาเนลุถูกกรบาวกรบาอ่ั ิาทคาสอ่ั ศาลิาททาิรา ๓๕ นรรคหา้ ข้นั ตอนท่ี ๒ กรณที พ่ี นักงานสอบสวนหรือศาลเหน็ ว่าเป็ นผู้ป่ วยคดี ใิกรณีิ้ีเนป็ ิกรณีาี่ผ่าิ ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคหิ่ึอ ทาแลน้ กล่านคืา เนป็ ิกรณี าี่ภาุหลอั จากไดท้ ีการส่อินั ผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุไปใหจ้ นิแพาุิ์ รนจนิน นจฉุั คนาทผดน ปกินาาอจนิ แลบาาคนาทเนห็ิแลน้ เนห็ิน่า ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุเนป็ ิผูน้ นกลจรนิแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีไดซ้ ่ึอ พิกั อาิสาวสนิหรืาศาลแลน้ แิ่กรณีิา้ ออดการสาวสนิ หรืาอดการไิ่สนิทูลฟ้าอหรืา พนจารณาไนจ้ ิกน่าผูิ้ ้ิั หาุนนกลจรนิหรืาสาทารถิ่าสู้คดีได้ า้อั ิ้ี เนป็ ิกรณีิาท ป.น.น า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ ซ่ึอาาจแว่อไดเ้นป็ ิ ๒ กรณี คืา (๑) าุู่ ใิรบหน่าอสาวสนิ ไิ่สนิทูลฟ้าอ หรืาพนจารณา (๒) าุู่ใิรบหน่าอการวอั ควั โาษิาทคา พนพากษา ๑. ผู้ต้องหาหรือจาเลยเป็ นผู้ป่ วยคดรี ะหว่างสอบสวน ไต่สวนมูลฟ้อง หรือพจิ ารณา ๑.๑ ผู้ต้องหาเป็ นผู้ป่ วยคดีระหว่างสอบสวน ใิกรณีาี่ผูิ้ ้าอหาเนป็ ิผู้ป่ นุคดีใิรบหน่าอการสาวสนิิ้ัิ เนป็ ิข้ัิิาิการ ดาเนินิคดีาี่าุู่ใิาาิาจขาอพิกั อาิสาวสนิ เนิื่าอจากคดีุอั ไท่ไดเ้นขา้ สู่การพนจารณาคดีขาอ ศาลซ่ึอจบเนร่นทิ้อั แิ่ช้ิั ไิ่สนิทูลฟ้าอหรืาช้ิั พนจารณา ดอั ิ้ิั เนท่ืาทีเนหิตาิั คนรเนช่ืาหรืาพิกั อาิ สาวสนิเนห็ิน่าผูิ้ า้ อหาเนป็ ิผูป้ ่ นุคดีใิรบหน่าอการสาวสนิิ้ัิ จึอเนป็ ิหิา้ า่ีขาอพิกั อาิ

คู่มอื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๒ สาวสนิา่ีจบิา้ อดาเนินิการส่อผูิ้ า้ อหาไปิรนจนนินจฉัุหรืาวาวดั รักษาา่ีสถาิวาวดั รักษา๕ (ป.น.น า. ทาิรา ๑๔ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคหิ่ึอแลบนรรคสาอ ทาิรา ๓๖ นรรคหิ่ึอ นรรคสาอ แลบนรรคสาท) สาหรัวใิกรณีศาลทีคาสั่อใหข้ อั ผิู้ า้ อหารบหนา่ อสาวสนิ ใิาาอปฏนวิั นพิกั อาิสาวสนิจบาาหิอั สืาถึอเนรืาิจาขาใหา้ รนวดีกรทราชาณั ฑส์ ่ัอใหเ้นรืาิจา ส่อินั ผูิ้ า้ อหาไปสถาิวาวดั รักษา หรืาพิกั อาิสาวสนิจบุิื่ คาร้าอิ่าศาลขาใหศ้ าลสั่อให้ เนรืาิจาคตทินั ผิู้ า้ อหาไปสถาิวาวดั รักษากไ็ ด้ กรณีผูิ้ า้ อหาไดร้ ัวาิตาาิจากศาลให้ปล่าุชนั่ ครานใิรบหน่าอการสาวสนิิ้ัิ หากพิกั อาิสาวสนิเนห็ิน่า ผูิ้ า้ อหาเนป็ ิผูป้ ่ นุคดี ให้พิกั อาิสาวสนิแจอ้ ิ่าศาลเนพ่ืาแจอ้ ให้ผูป้ รบกิั ส่อินั ผูิ้ า้ อหาไปให้พิักอาิสาวสนิเนพื่าดาเนินิการิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ ิ่าไป ๑.๒ จาเลยเป็ นผู้ป่ วยคดรี ะหว่างไต่สวนมูลฟ้องหรือพจิ ารณา ๑.๒.๑ ใิรบหน่าอไิ่สนิทูลฟ้าอหรืาพนจารณา หากปรากฏิ่าศาลเนาอหรืาที ผรู้ ้าอขาแลบทีเนหิตคนรเนชื่านา่ จาเนลุเนป็ิผปู้ ่ นุคดีใหศ้ าลเนล่ืาิการไิ่สนิทูลฟ้าอ/การพนจารณาคดี แล้นส่ัอให้ส่ อิันจาเนลุไปรัวการิรนจนนินจฉัุาี่สถาิวาวัดรักษา พร้าทา้ัอราุลบเนาีุด พฤินการณ์แห่อคดีไปดน้ ุิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ ิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคหิ่ึอ กาหิดาาุตคนาทฟ้าอคดีาาาาไนน้ ่า ใิคดีาาาา ถ้าทนได้ฟ้าอ แลบไดิ้ นั ผูก้ รบาาคนาทผดน ทาุอั ศาลภาุใิกาหิดาาุคต นาทิาททาิรา ๙๕ (๑) ถึอ (๕) คดีเนป็ิ าิั ขาดาาุตคนาท ส่นิป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคสาอ วาั าัินน่า “ถ้าได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทา ความผิดมายงั ศาลแล้ว ผ้กู ระทาความผิดหลบหนีหรือวิกลจริต และศาลส่ังงดการพิจารณาไว้จน เกินกาหนดดังกล่าวแล้ว นับแต่วนั ท่ีหลบหนีหรือวันที่ศาลสั่งงดการพิจารณา กใ็ ห้ถือว่าเป็นอัน ขาดอายุความเช่นเดียวกัน” ดอั ิ้ิั กรณีศาลใชา้ าิาจิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคหิ่ึอ ส่ัอให้ พิกั อาิแพาุิ์ รนจจาเนลุแลน้ ไดร้ ัวแจอ้ ผลการิรนจน่าจาเนลุเนป็ ิผูน้ นกลจรนิแลบไท่สาทารถ ิ่าสู้คดีได้ ซ่ึอศาลาุใู่ ิวอั ควั แห่อ ป.น.น า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ า่ีจบิา้ ออดการไิ่สนิทูลฟ้าอ หรืาพนจารณาไนจ้ ิกน่าผูิ้ ้ัิหาุนนกลจรนิหรืาสาทารถิ่าสู้คดีได้ แลบาาุตคนาทเนดนทเนป็ ิาัิ สน้ิสตดลอ แิ่หากจาเนลุหลวหิีหรืานนกลจรนิแลบศาลสั่อใหอ้ ดไิ่สนิทูลฟ้าอหรืาพนจารณาไน้ ๕ ราุชื่าสถาิวาวดั รักษาเนป็ ิไปิาทปรบกาศกรบารนอสารารณสตข เนรื่าอ ราุชื่าสถาิวาวดั รักษาาาอสตขภาพจนิฯ ซ่ึอาาก ิาทคนาทใิทาิรา ๓ แลบทาิรา ๔ แห่อพรบราชวาั าิั นสตขภาพจนิ พ.ศ. ๒๕๕๑ (ิรนจสาวราุช่ืาสถาิวาวดั รักษาได้ จาก http://www.dmh.go.th/links/)

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๓ าาุคต นาทกเ็นรน่ทิวั ใหท่ิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคสาอ ดอั ิ้ิั คนาทผดน า่ีทีาาุคต นาทเนพีุอ ๑ ปี ิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ (๕) ศาลพึอรบทดั รบนอั าี่จบเนร่อรัดินดิาทราุอาิผลการิรนจจากจนิแพาุิ์ าทพ.ร.ว. สตขภาพจนิ พ.ศ. ๒๕๕๑ ทาิรา ๓๕ นรรคสาอ ซ่ึอวาั าิั นนา่ “เมื่อสถานบาบัดรักษารับผู้ต้องหาหรือจาเลยไว้แล้ว ให้ จิตแพทย์ตรวจวินิจฉัยความ ผิดปกติ ทางจิ ตและทาความเห็นเพ่ื อประกอบการพิ จารณาของพนักงานสอบสวนหรื อศาลว่ า ผู้ต้องหาหรือจาเลยสามารถต่อสู้คดีได้หรือไม่ แล้วรายงานผลการตรวจวินิจฉัยและประเมิน ความสามารถในการต่อสู้คดีให้พนักงานสอบสวนหรือศาลทราบภายในสี่สิบห้าวนั นับแต่วันที่ ได้รับผ้ตู ้องหาหรือจาเลยไว้ และอาจขยายระยะเวลาได้อีกไม่เกินสี่สิบห้าวนั ” ข้อสังเกต (๑) คดีาาาาไท่ทีกรณีาาุคต นาทสบดตดหุดต ลอแลบเนรน่ทิวั ใหท่เนหทืาิการิวั าาุคต นาท คดีแพ่อ าุา่ อไรก็ดี สาหรัว ป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคสาอ เนป็ ิการิวั าาุคต นาทใหท่ภาุหลอั การ ฟ้าอคดี ดอั ิ้ิั คดีาาาาใดถา้ ไดฟ้ ้าอแลบไดิ้ นั ผกู้ รบาาคนาทผนดทาุอั ศาลแลน้ ภาุใิกาหิดาาุคต นาท หากผูก้ รบาาคนาทผนดหลวหิีหรืานนกลจรนิ แลบศาลส่ัออดการพนจารณาิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ าาุตคนาทิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ (๑) ถึอ (๕) จึอเนรน่ทิัวใหท่ิ้อั แิ่นิั าี่ศาลทีคาสั่ออด การพจน ารณา๖ (๒) เนทื่าศาลทีคาส่ัออดการพนจารณาไนิ้ าท ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ แลบเนรน่ทิวั าาุคต นาทใหท่ิ้อั แิ่นิั าี่ศาลทีคาส่ัออดการพนจารณาจิครวกาหิดาาุคต นาทิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ (๑) ถึอ (๕) แลน้ จาเนลุุอั เนป็ิผูน้ นกลจรนิแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ ซ่ึอเนขา้ เนกณฑิ์ าท ป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคสาอ า่ีวาั าิั นให้ถืาน่าคดีเนป็ ิาิั ขาดาาุตคนาทเนช่ิเนดีุนกิั าิั เนป็ ิเนหิตให้สนารนิา คดีาาาาทาฟ้าอรบอวั ไปิาท ป.นน.า. ทาิรา ๓๙ (๖) ซ่ึอเนป็ ิเนอ่ืาิไขแห่อาาิาจการดาเนินิคดี ดอั ิ้ิั ศาลพึอกาชวั ใหเ้นจา้ หิา้ า่ีศาลินดิาทแลบราุอาิผลการวาวดั รักษาแลบการขาดาาุคต นาท ิาท ป.า. ทาิรา ๙๕ นรรคสาอ ใหศ้ าลาราวเนพื่าา่ีจบไดท้ ีคาสั่อจาหิ่าุคดีเนสีุจากสารววคนาท ดน้ ุ (๓) กรณีทีผุู้ ิ่ื คาร้าอนา่ จาเนลุเนป็ิผปู้ ่ นุคดี ศาลิา้ อพนจารณาน่าจาเนลุเนป็ิผูป้ ่ นุ คดีแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีไดห้ รืาไท่ ถา้ ศาลไท่ไดพ้ นจารณาคาร้าอดอั กล่านแลบพนพากษาลอโาษ ๖ จนิิน ินอศภาั นุ,์ กฎหมายอาญา ภาค ๑, พนทพ์คร้ัอาี่ ๘ (กรตอเนาพฯ : สาิักาวรทศึกษากฎหทาุแห่อเนิินวัณฑนิุสภา, ๒๕๒๙), หิา้ ๑๒๓๑ – ๑๒๓๔.

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๔ จาเนลุไปโดุไท่ปฏนวัินิาทข้ิั ิาิขาอป.นน.า. ทาิรา ๑๔ ก่าิ ถืาเนป็ ิการดาเนินิกรบวนิ พจน ารณาโดุไท่ชาวดน้ ุกฎหทาุ ปัาหาิ้ีเนป็ิปัาหาเนก่ีุนกวั คนาทสอวเนรีุวร้าุขาอปรบชาชิ แทไ้ ท่ไดุ้ กข้ึิน่ากิั ทาใิศาลช้ิั ิิ้ แลบศาลาตารรณ์ จาเนลุก็ุกข้ึิฎีกาไดิ้ าท ป.นน.พ. ทาิรา ๒๔๙ นรรคสาอ๗ ปรบกาว ป.นน.า. ทาิรา ๑๕ แลบศาลฎีกาทีาาิาจิาท ป.นน.า. ทาิรา ๒๐๘ (๒) ปรบกาวทาิรา ๒๒๕ สั่อให้ศาลช้ิั ิิ้ ดาเนินิกรบวนิพนจารณาใหท่ให้ถูกิา้ อิ่าไปได้ (ฎีกาาี่ ๒๕๘๔/๒๕๔๒, ๓๒๔๘/๒๕๓๒) แิ่เนท่ืาศาลได้พนจารณาคาร้าอแลน้ โดุซักถาท เนร่ืาอรานิ่าอ ๆ จากจาเนลุแลน้ ปรากฏน่าจาเนลุสาทารถพูดจาโิิ้ าวไดด้ ี โดุทนไดป้ รากฏเนหิต ผนดปกินซ่ึอส่าแสดอาาการนนกลจรนิาี่ไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ ศาลปฏนเนสรไท่ส่อิันจาเนลุไป โรอพุาวาลินินจนิเนนชได้ (ฎีกาาี่ ๗๗๖/๒๕๓๗) ตวั อย่างคาส่ัง/รายงานกระบวนพจิ ารณา ๑. กรณมี เี หตุควรเชื่อว่าเป็ นผู้ป่ วยคดี (๑) กรณีทีผุู้ ิ่ื คาร้าอขาใหศ้ าลส่อินั จาเนลุไปิรนจนิน นจฉุั าาการาาอจนิ ใหส้ ่อั นา่ “สาเนาให้ผ้เู กยี่ วข้อง นดั ไต่สวน จะคัดค้านประการใดให้ย่ืนคาคัดค้านภายใน ............. วนั มิฉะน้ันถือว่าไม่คัดค้าน” เนท่ืาไิ่สนิเนสร็จแลน้ ใหจ้ ดราุอาิกรบวนิพจน ารณา ดอั ิ้ี “นดั ไต่สวนวนั นี้ โจทก์/จาเลย และผ้รู ้องมาศาล ไต่สวนแล้ว จาเลยมพี ฤติกรรม (อาการ) พิเคราะห์แล้ว มีเหตุอันควรเชื่อว่า จาเลยเป็ นผู้วิกลจริตและไม่สามารถต่อสู้คดีได้ จึงมีคาสั่งให้ ส่ งตัวจาเลยไปตรวจวินิจฉัยที่สถานบาบัดรักษา ...................... ตาม พ.ร.บ. สุขภาพจิต พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๓๕ โดยให้ถ่ายสาเนาคาฟ้อง คาให้การจาเลย (ถ้าหากมี) และ รายละเอียดพฤติการณ์แห่งคดีส่งไปพร้อมกบั จาเลย ให้ เลื่อนไปนัดพร้ อมเพ่ือฟังผลการตรวจวินิจฉัยของจิตแพทย์ วันที่................... และให้เจ้าหน้าที่ติดตามรายงานผลการตรวจวินิจฉัย และประเมินความสามารถในการต่อสู้คดี ของจาเลย ได้ผลประการใด ให้เจ้าหน้าที่รายงานศาลก่อนวนั นัดพร้อม ๗ หลักการิาท ป.นน.พ. ทาิรา ๒๔๙ นรรคสาอ ุอั คอทีผลใช้วัอคัวาุู่ิาท ป.นน.พ. ทาิรา ๒๕๒ แก้ไขเนพ่นทเนินท โดุพรบราชวาั าิั นแกไ้ ขเนพท่น เนินทปรบทนลกฎหทาุนรน ีพจน ารณาคนาทแพอ่ (ฉววั า่ี ๒๗) พ.ศ. ๒๕๕๘ ซ่ึอใหิ้ าวาวาั าิั นใิ ลกั ษณบ ๑ นา่ ดน้ ุาาต รรณ์ทาใชว้ อั ควั โดุาิตโลท

คู่มือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๕ อนึ่ง ให้เจ้าหน้าท่ีบนั ทึกรายละเอียดเกยี่ วกับวนั ที่จาเลยกระทาความผิด ฐานความผิด ท่ีฟ้อง และวนั ครบกาหนดอายคุ วามแต่ละฐานความผิดให้ปรากฏชัดเจนท่ีหน้าปกสานวน ลงชื่อ........................... จด/อ่าน” (๒) กรณีคนาทปรากฏิ่าศาลเนาอ ใหจ้ ดราุอาิกรบวนิพนจารณา ดอั ิ้ี “นัดไต่สวนมลู ฟ้อง/พิจารณา วนั นี้ โจทก์/จาเลย และ ... มาศาล ระหว่างไต่สวนมลู ฟ้อง/พิจารณา จาเลยมพี ฤติกรรม ......(อาการ)................ พิเคราะห์แล้ว มีเหตุควรเช่ือว่า จาเลยเป็ นผู้วิกลจริตและไม่สามารถต่อสู้คดีได้ จึงมี คาส่ังให้ส่งตัวจาเลยไปตรวจวินิจฉัยที่สถานบาบัดรักษา ....................... ตาม พ.ร.บ. สุขภาพจิต พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๓๕ โดยให้ถ่ายสาเนาคาฟ้อง คาให้การจาเลย และ .................. ส่งไปพร้อม กบั จาเลย ให้ เลื่อนไปนัดพร้ อมเพ่ือฟังผลการตรวจวินิจฉัยของจิตแพทย์ วันท่ี................... และให้ เจ้ าหน้ าที่ติดตามรายงานผลการตรวจวินิจฉั ยและ ประเมินความสามารถในการต่ อส้ ูคดี ของจาเลย ได้ผลประการใด ให้เจ้าหน้าที่รายงานศาลก่อนวนั นดั พร้อม อนึ่ง ให้เจ้าหน้าที่บันทึกรายละเอียดเกย่ี วกับวนั ที่จาเลยกระทาความผิด ฐานความผิด ท่ีฟ้อง และวนั ครบกาหนดอายคุ วามแต่ละฐานความผิดให้ปรากฏชัดเจนที่หน้าปกสานวน” ลงช่ือ........................... จด/อ่าน” ๑.๒.๒ ใิรบหน่าอไิ่สนิทูลฟ้าอ/พนจารณา หากศาลเนห็ิน่าจาเนลุเนป็ ิผูป้ ่ นุคดี ให้ศาลส่ัอให้ส่อิันจาเนลุไปรัวการวาวัดรักษาาี่สถาิวาวัดรักษา พร้าทา้ัอราุลบเนาีุด พฤินการณ์แห่อคดีไปดน้ ุิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ หรืาทาวใหแ้ ก่ผูา้ ิตวาล ขา้ หลนอ ปรบจาจอั หนดั (ปัจจตวิั คืา ผูน้ ่าราชการจอั หนดั ) หรืาผูา้ ื่ิา่ีเนิท็ ใจรัวไปดูแลรักษาก็ได้ ิาทาี่ เนห็ิสทคนร ก. กรณศี าลเห็นว่าจาเลยเป็ นผู้วกิ ลจริตและไม่สามารถต่อสู้คดไี ด้ และส่ังให้ส่งตัว จาเลยไปรับการบาบัดรักษาทส่ี ถานบาบัดรักษา ใหจ้ ดราุอาิกรบวนิพจน ารณา ดอั ิ้ี “ นัดพร้อมวนั นี้ โจทก์/จาเลย และ ... มาศาล

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๖ พิเคราะห์แล้วปรากฏตามรายงานผลการตรวจผู้ป่ วยคดีของจิตแพทย์ว่า จาเลยเป็ น ผู้ป่ วยคดีและไม่สามารถต่อสู้คดีได้ จึงมีคาสั่งให้ ส่ งตัวจาเลยไปควบคุมและบาบัดรักษา ท่ีสถานบาบัดรักษา ......................... ตาม พ.ร.บ. สุขภาพจิต พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๓๖ โดยให้ ถ่ายสาเนาคาฟ้อง คาให้การ (ถ้าหากมี) และ ................ (รายละเอียดพฤติการณ์แห่งคดี) ส่งไป พร้ อมกับจาเลย ให้งดการไต่สวนมูลฟ้อง/พิจารณาไว้ก่อน ให้จาหน่ายคดีชั่วคราว เมื่อได้รับ รายงานผลการบาบดั รักษาจากจิตแพทย์แล้วให้เจ้าหน้าท่ีรายงานเพ่ือยกคดขี ึน้ พิจารณาต่อไป ลงช่ือ........................... จด/อ่าน” ข. กรณศี าลเหน็ ว่าจาเลยเป็ นผู้วกิ ลจริตและไม่สามารถต่อสู้คดีได้ และมอบให้แก่ ผู้อนุบาล ผู้ว่าราชการจังหวดั หรือผู้อื่นที่เต็มใจรับไปดูแลรักษา ใหจ้ ดราุอาิกรบวนิพจน ารณา ดอั ิ้ี “นัดพร้อมวนั นี้ โจทก์/จาเลย และ...มาศาล พิเคราะห์แล้วปรากฏตามรายงานผลการตรวจผ้ปู ่ วยคดีของ (ชื่อจิตแพทย์ผ้ตู รวจ) ว่า จาเลยเป็นผ้ปู ่ วยคดีและไม่สามารถต่อสู้คดีได้ แต่จิตแพทย์ให้ความเห็นว่าอาการป่ วยไม่รุนแรง ถึงขนาดจาเป็นต้องควบคุมจาเลยไว้บาบัดรักษา เพียงแต่ให้รับประทานยาสมา่ เสมอ อาการจะทุเลา และสามารถต่อสู้คดีได้ จึงมีคาส่ังให้มอบตัวจาเลยให้แก่ผู้อนุบาล/ผู้ว่าราชการจังหวัด/.............. (ผู้อ่ืนท่ีเตม็ ใจ) รับไปดูแลรักษาตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๑๔ วรรคสอง ให้งดการไต่สวนมูลฟ้อง/การ พิจารณาไว้ก่อน ให้จาหน่ายคดีชั่วคราว ให้ผู้อนุบาล/ผู้ว่าราชการจังหวัด/...............(ผู้อ่ืนท่ีเตม็ ใจ) พาจาเลยไปให้ (จิตแพทย์ผ้ตู รวจ) ตรวจตามกาหนดนัด และให้จิตแพทย์ผ้บู าบดั รักษาทารายงานผล การดแู ลรักษาให้ศาลทราบภายใน ๑๘๐ วนั นับแต่วนั ที่รับจาเลยไว้ ส่งสาเนารายงานกระบวนพิจารณาฉบบั นใี้ ห้จิตแพทย์ผ้บู าบดั รักษาทราบ ลงชื่อ..................................จด/อ่าน” ค. กรณสี ถานบาบดั รักษาหรือผู้ดูแลขอให้ศาลกาหนดวธิ ีการเพ่ือป้องกนั การ หลบหนีหรือป้องกนั อนั ตราย ใหศ้ าลจดราุอาิกรบวนิพจน ารณา ดอั ิ้ี “นดั ไต่สวนคาร้องขอให้กาหนดวิธีการเพ่ือป้องกนั การหลบหนีหรือเพ่ือป้องกนั อันตรายจากจาเลยวนั นี้ โจทก์ จาเลย และแพทย์ประจาสถานบาบดั ... มาศาล

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๗ สอบแพทย์แล้ว ได้ความว่าจาเลยมอี าการ...ตามคาร้อง และแพทย์เห็นสมควร... พฤติการณ์น่าเช่ือว่าจาเลยไม่สามารถควบคุมตวั เองได้ และหลบหนหี รือก่ออันตรายแก่ตนเอง หรือบคุ คลอ่ืน จึงอนญุ าตให้สถานบาบดั ...ควบคุมตวั หรือใช้เครื่องพนั ธนาการจาเลยได้เท่าที่ จาเป็นและเหมาะสมแก่พฤติการณ์เพื่อป้องกนั จาเลยหลบหนีหรือป้องกนั อันตราย ลงช่ือ..................................จด/อ่าน” ข้อสังเกต (๑) คนาทิาิิิ้ ขาอ พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ นรรคหิ่ึอ วาั าิั นน่า “ภายใต้ บังคับมาตรา ๑๔ วรรคสองแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ...” แสดอน่า หลกั การ ขาอพ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ นรรคหิ่ึอ า่ีใหส้ ถาิวาวดั รักษารัวินั จาเนลุไนค้ นวคตทแลบ วาวดั รักษาโดุไท่ิา้ อไดร้ ัวคนาทุนิุาทจากจาเนลุ จิกน่าจาเนลุจบหาุหรืาาตเนลา แลบสาทารถ ิ่าสู้คดีไดิ้ ้ัิ ิ้าอาุู่ภาุใิ้วอั ควั ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ ด้นุ ดอั ิ้ัิ หากศาลเนห็ิน่า าาการนกน ลจรนิไท่รติแรอจิจาเนป็ิิา้ อส่อินั จาเนลุไปรัวการวาวดั รักษาา่ีสถาิวาวดั รักษา เนช่ิ าาการา่ีเนกนดจากการไท่ได้รัวปรบาาิุาิาทา่ีแพาุส์ ่ัอ ศาลาาจจบสั่อให้ทาวินั จาเนลุให้ผู้ าิตวาล ผูน้ ่าราชการจอั หนดั หรืาผูา้ ่ืิา่ีเนิ็ทใจรัวไปดูแลรักษากไ็ ด้ ิาทแิ่จบเนห็ิสทคนร แิ่ใิ กรณีเนช่ิิ้ี ศาลคนรทีคาส่ัอให้จนิแพาุผ์ ูว้ าวดั รักษาจาเนลุราุอาิผลการวาวดั รักษาิ่าศาล ภาุใิกราวเนนลาิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ นรรคสาอแลบนรรคสาทดน้ ุ (๒) ถา้ จาเนลุนกน ลจรนิแิุ่อั สาทารถิ่าสู้คดีได้ ศาลิา้ อดาเนินิกรบวนิพนจารณาคดี ิ่าไป (ฎีกาา่ี ๙๒๘/๒๔๙๙, ๓๘๓๑/๒๕๒๘) หรืาหากแพาุิ์ รนจร่าอกาุขาอจาเนลุ หลาุคร้ัอแลน้ แิ่ไท่สาทารถใหค้ านนินจฉุั โรคได้ จึอไท่ทีคนาทจาเนป็ิาี่ศาลจบิา้ อเนรีุกใหแ้ พาุ์ ผูิ้ รนจทาให้ถา้ ุคา เนทื่าศาลิัดพร้าท ปรากฏขา้ เนา็จจรนอิ่าหิ้าศาลน่า จาเนลุสาทารถเนขา้ ใจ คาถาทแลบิาวไดิ้ รอคาถาท ไท่ทีกนรนุาาาการแสดอนา่ จาเนลุนกน ลจรนิแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ ศาลิา้ อสัอ่ ใหด้ าเนินิกรบวนิพจน ารณาิ่าไป (ฎีกาาี่ ๓๘๓๑/๒๕๒๘) (๓) ใิกรณีาี่ทีจาเนลุหลาุคิ วาอคินกน ลจรนิแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ การอดการ ไิ่สนิทูลฟ้าอ/พนจารณาคดี ก็าาได้แิ่เนฉพาบผูิ้ ้ัิเนา่าิ้ัิ ไท่จาิ้าออดการไิ่สนิทูลฟ้าอ หรืาอดการพนจารณาคดีสาหรัวจาเนลุาื่ิหรืาจาหิ่าุคดีา้อั คดี (ฎีกาา่ี ๖๙๐/๒๔๘๓) โดุศาล คนรทีคาสอ่ั ใหจ้ าหิ่าุคดีชน่ั ครานสาหรัวจาเนลุา่ีนกน ลจรนิแลบดาเนินิคดีแก่จาเนลุา่ีเนหลืาิ่าไป

คู่มอื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๘ (๔) กรณีา่ีจาเนลุไดร้ ัวการปล่าุช่ันครานแลบถูกส่อินั ไปรักษาา่ีสถาิวาวดั ถืาน่า จาเนลุได้รัวการปล่าุช่ันครานาุู่ จึอหักนัิคตทขัอให้ไท่ได้ แิ่ถ้าศาลทีคาส่ัอิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคห้า ใิลกั ษณบเนป็ ิการคนวคตท กกั กกั กิั หรืากกั ขอั ิาทวา ินุาทคนาทหทาุขาอคาน่า คตทขอั ิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓ ิ่าจบถืาไดน้ ่าเนป็ ิกรณี จาเนลุถูกคตทขอั ก่าิศาลพพน ากษาจึอหกั จาินินิั า่ีถูกคตทขอั ได้ แิ่ถา้ จาเนลุาี่ถูกส่อิันไปรักษาาี่สถาิวาวัดโดุทีหทาุขัอเนดนทาุู่ ถืาน่าจาเนลุ าุใู่ ิคนาทคนวคตทาิั จบหกั นิั คตทขอั ใหไ้ ด้ (ป.า. ทาิรา ๒๒) (๕) ข้าทูลด้าิสตขภาพขาอจาเนลุเนป็ ิคนาทลัวส่นิิัน ผูใ้ ดจบิาไปเนปน ดเนผุใิ ปรบการา่ีิ่าจบาาให้จาเนลุเนสีุหาุไท่ได้ เนนิ้ แิ่การเนปน ดเนผุิ้ัิเนป็ ิไปิาทคนาทปรบสอคข์ าอ จาเนลุโดุิรอหรืาทีกฎหทาุเนฉพาบวาั าิั นให้ิา้ อเนปน ดเนผุ แิ่ไท่น่าใิกรณีใด ๆ ผูใ้ ดจบาาศุั าาิาจหรืาสนารนิาทกฎหทาุน่าดน้ ุขา้ ทูลข่านสารขาอราชการหรืากฎหทาุา่ืิเนพ่ืาขาเนากสาร เนก่ีุนกวั ขา้ ทูลดา้ ิสตขภาพขาอจาเนลุาี่ไท่ใช่ขาอิิไท่ได้ า้อั ิ้ี ิาทพ.ร.ว. สตขภาพแห่อชาิน พ.ศ. ๒๕๕๐ ทาิรา ๗ ศาลจึอไท่คนราิตาาิใหค้ ู่คนาทคดั ถ่าุราุอาิหรืาคนาทเนห็ิขาอแพาุ์ (๖) กรณีา่ีจาเนลุาตพลภาพแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ เนช่ิ ป่ นุเนจ็วเนิ่ืาอจากเนส้ิ โลหนิใิสทาอแิกแลบเนป็ ิาทั พาิ ไท่สาทารถพูดแลบเนดนิได้ แพาุล์ อคนาทเนห็ิน่า จาเนลุไท่ สาทารถิ่าสู้คดีได้ จาเนลุคนรได้รัวการปฏนวิั นเนช่ิเนดีุนกวั ผูป้ ่ นุคดีิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ พ.ศ. ๒๕๕๑ ๑.๓ กาหนดเวลาในการวนิ ิจฉัยบาบดั รักษา และการรายงานผล ๑.๓.๑ กรณมี เี หตุควรเช่ือว่าจาเลยเป็ นผู้ป่ วยคดี ใิรบหน่าอไิ่สนิทูลฟ้าอหรืาพนจารณา ถา้ ทีเนหิตคนรเนชื่าน่าจาเนลุเนป็ ิผูป้ ่ นุคดี ใหศ้ าลส่อจาเนลุไปรัวการิรนจนิน นจฉุั า่ีสถาิวาวดั รักษา พร้าทา้อั ราุลบเนาีุดพฤินการณ์แห่อคดี เนทื่าสถาิวาวดั รักษารัวจาเนลุไนแ้ ลน้ ใหจ้ นิแพาุิ์ รนจนิน นจฉุั คนาทผนดปกินาาอจนิ แลบาาคนาทเนห็ิเนพื่าปรบกาวการพนจารณาขาอศาลนา่ จาเนลุสาทารถิ่าสู้คดีไดห้ รืาไท่ แลน้ ราุอาิ ผลการิรนจนนินจฉัุแลบปรบเนทนิคนาทสาทารถใิการิ่าสู้คดีให้ศาลาราวภาุใิ ๔๕ นิั ิัวแิ่ นิั าี่ได้รัวจาเนลุไน้ แลบาาจขุาุรบุบเนนลาไดา้ ีกไท่เนกนิ ๔๕ นิั (ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคหิ่ึอ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคหิ่ึอแลบนรรคสาอ)

คู่มือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๕๙ ๑.๓.๒ กรณศี าลเหน็ ว่าจาเลยเป็ นผู้ป่ วยคดี ใิกรณีาี่ผลการิรนจขาอแพาุป์ รากฏน่า จาเนลุเนป็ ิผูน้ นกลจรนิแลบไท่สาทารถ ิ่าสูค้ ดีได้ กใ็ หอ้ ดการไิ่สนิทูลฟ้าอ/พนจารณาไนจ้ ิกนา่ ผิู้ ้ิั หาุนกน ลจรนิหรืาสาทารถจบิ่าสู้คดี ได้ แลบศาลทีาาิาจส่อินั ผูิ้ ้ัิไปุอั สถาิวาวดั รักษาิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ ซ่ึอิาท พ.ร.ว. สต ขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ นรรคหิ่ึอ ให้สถาิวาวัดรักษารัวจาเนลุไน้คนวคตทแลบ วาวดั รักษา โดุไท่ิา้ อไดร้ ัวคนาทุิน ุาทจากจาเนลุ จิกน่าจาเนลุจบหาุหรืาาตเนลาแลบสาทารถ ิ่าสู้คดีได้ เนนิ้ แิ่ศาลจบทีคาสั่อหรืาทีกฎหทาุวัาาัินไนเ้นป็ ิาุ่าอาื่ิ าุ่าอไรก็ิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ าุภู่ าุใิว้ อั ควั ป.น.น า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ ศาลจึอทีาาิาจทาวินั จาเนลุ ให้แก่ผูา้ ิตวาล ขา้ หลนอปรบจาจอั หนดั (ปัจจตวิั คืา ผูน้ ่าราชการจอั หนดั ) หรืาผูา้ ื่ิาี่เนิท็ ใจรัวไป ดูแลรักษาแาิการส่อไปุอั สถาิวาวดั รักษาก็ได้ ิาทแิ่จบเนห็ิสทคนร หากดาเนินิการแลน้ ไท่ เนป็ิผล ศาลจบส่อินั จาเนลุไปุอั สถาิวาวดั รักษาใิภาุหลอั กไ็ ด้ ใิกรณีาี่ศาลส่อิันจาเนลุไปุอั สถาิวาวัดรักษา ให้จนิแพาุผ์ ูว้ าวัดรักษาาา ราุอาิผลการวาวดั รักษาส่อให้ศาลภาุใิ ๑๘๐ นิั ิวั แิ่นิั า่ีไดร้ ัวจาเนลุไน้ ใิกรณีา่ีจนิแพาุ์ เนห็ิน่าจาเนลุุอั ไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ ให้ราุอาิผลการวาวดั รักษาาตก ๑๘๐ นิั เนนิ้ แิ่ศาลจบที คาส่ัอเนป็ ิาุ่าอาื่ิ (ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ นรรค สาอ) ใิรบหน่าอการวาวัดรักษา เนทื่าจนิแพาุ์ผู้วาวัดรักษาเนห็ิน่า จาเนลุได้รัว การวาวดั รักษาจิคนาทผดน ปกินาาอจนิหาุหรืาาตเนลา แลบสาทารถิ่าสู้คดีไดแ้ ลน้ ใหร้ าุอาิผล การวาวัดรักษาิ่าศาลาราวโดุไท่ชักช้า (ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ นรรคสาท) ข้อสังเกต (๑) กรณีทีเนหิตาิั คนรเนชื่านา่ จาเนลุเนป็ิผนู้ กน ลจรนิแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีได้ ก่าิาี่ศาล ช้ิั ิิ้ จบา่าิคาพนพากษาศาลช้ิั ิิ้ ศาลาตารรณ์ หรืาศาลฎีกาใหจ้ าเนลุฟัอิ้ิั เนทื่าุอั ทนไดท้ ีการา่าิ คาพนพากษา กรณีก็ิ้าอถืาน่าจาเนลุเนป็ ิผูป้ ่ นุคดีใิขณบา่ีคดีาุู่ใิรบหน่าอไิ่สนิทูลฟ้าอหรืา พนจารณา แลน้ แิ่กรณี ดอั ิ้ิั ศาลจึอาุใู่ ิวอั ควั ิา้ อดาเนินิกรบวนิพนจารณาิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคหิ่ึอ แลบ พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ เนช่ิกิั (๒) หากเนหิตาิั คนรเนชื่าน่าจาเนลุเนป็ ิผูน้ นกลจรนิ แลบไท่สาทารถิ่าสู้คดีไดเ้นกนดข้ึิก่าิ ศาลช้ิั ิิ้ า่าิคาพนพากษาศาลาตารรณ์ หรืาก่าิา่าิคาพนพากษาศาลฎีกา ซ่ึอาาิาจส่ัอดาเนินิการ

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๐ ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๑๔ นรรคหิ่ึอ แลบ พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ เนป็ิาาิาจขาอศาลาตารรณ์ หรืาศาลฎีกา แลน้ แิ่กรณี ใิกรณีเนช่ิิ้ีเนห็ินา่ เนป็ิกรณีิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรค หิ่ึอ ศาลช้ัิิ้ิิ่าจบทีาาิาจสั่อให้ส่อิันจาเนลุไปิรนจา่ีสถาิวาวัดพร้าทา้ัอราุลบเนาีุด พฤินการณ์แห่อคดีิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคหิ่ึอ แลบเนท่ืาได้รัวราุอาิผลการ ิรนจนนินจฉุั แลบปรบเนทนิคนาทสาทารถใิการิ่าสู้คดีภาุใิกาหิดเนนลาิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคสาอ แลน้ หากปรากฏนา่ ก. จาเนลุไท่นนกลจรนิแลบสาทารถิ่าสู้คดีได้ ศาลช้ิั ิิ้ กช็ าวา่ีจบา่าิคาพนพากษา ศาลาตารรณ์หรืาศาลฎีกาใหค้ ู่คนาทฟัอไดเ้นลุ ข. แิ่หากจนิแพาุร์ าุอาิผลการิรนจน่า จาเนลุนนกลจรนิแลบไท่สาทารถิ่าสู้คดี ได้ ศาลช้ัิิ้ิิ้าอส่อราุอาิผลการิรนจเนช่ิน่าิ้ัิให้ศาลาตารรณ์หรืาศาลฎีกา แล้นแิ่กรณี พนจารณาสอ่ั ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๑๔ นรรคสาอ แลบพ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๖ ิ่าไป ๒. จาเลยเป็ นผู้ป่ วยคดรี ะหว่างการบังคบั โทษตามคาพพิ ากษา ๒.๑ กรณีจาเลยไม่ต้องรับโทษหรือได้รับการลดโทษแต่ให้ส่ งไปคุมตัวไว้ใน สถานบาบดั รักษา ใิกรณีาี่ศาลเนห็ินา่ การปล่าุินั ผทู้ ีจนิวกพร่าอ โรคจนิ หรืาจนิฟ่ัิเนฟื าิ ซ่ึอไท่ิา้ อรัว โาษหรืาไดร้ ัวการลดโาษิาท ป.า. ทาิรา ๖๕ จบเนป็ ิการไท่ปลาดภุั แก่ปรบชาชิ ศาลจบส่ัอให้ ส่อไปคตทินั ไนใ้ ิสถาิวาวดั รักษาก็ได้ แลบคาส่ัอิ้ีศาลจบเนพนกถาิเนสีุเนท่ืาใดก็ได้ โดุให้ศาลที คาส่ัอใหส้ ่อผูป้ ่ นุคดีไปคตทินั หรืารักษาไนใ้ ิสถาิวาวดั รักษาแลบใหศ้ าลส่อสาเนิาคาส่ัอไปพร้าท กวั ผูป้ ่ นุคดี๘ แลบให้สถาิวาวดั รักษารัวผูป้ ่ นุคดีไนค้ นวคตทแลบวาวดั รักษาโดุไท่ิา้ อไดร้ ัว คนาทุิน ุาทจากผปู้ ่ นุคดี (ป.า. ทาิรา ๔๘ ปรบกาวพ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๗ นรรคหิ่ึอ) ให้จนิแพาุผ์ ูว้ าวดั รักษาราุอาิผลการวาวดั รักษาแลบคนาทเนห็ิิ่าศาลภาุใิ ๑๘๐ นิั ิัวแิ่นิั าี่ไดร้ ัวผูป้ ่ นุคดีไน้ ใิกรณีา่ีจนิแพาุเ์นห็ิน่าทีคนาทจาเนป็ ิิา้ อวาวดั รักษา ผูป้ ่ นุคดีิ่าไป ใหร้ าุอาิผลการวาวดั รักษาแลบคนาทเนห็ิิ่าศาลาตก ๑๘๐ นิั เนนิ้ แิ่ศาลจบที คาส่อั เนป็ิาุา่ อาื่ิ (ป.า. ทาิรา ๔๘ ปรบกาวพ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๗ นรรคสาอ) ๘ หิัอสืาสาิักอาิศาลุตินรรรท าี่ ศุ ๐๑๖/น ๓๑ ลอนิั าี่ ๑๙ ทกราคท ๒๕๕๙ เนร่ืาอ ขาคนาทาิตเนคราบห์การส่อสาเนิา คาพนพากษาพร้าทการส่อินั ผูป้ ่ นุจนิเนนชคดีทาวาวัดรักษา ิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ พ.ศ. ๒๕๕๑ ปรบกาวกัว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ นรรคหิ่ึอ กาหิดใหศ้ าลส่อราุลบเนาีุดพฤินการณ์แห่อคดีไปพร้าทกวั จาเนลุดน้ ุ

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๑ ใิการคนวคตทแลบวาวัดรักษา สถาิวาวัดรักษาาาจขาให้ศาลกาหิดนนรีการ เนพาื่ ป้าอกิั การหลวหิีหรืาเนพ่ืาป้าอกิั าิั ิราุกไ็ ด้ (ป.า. ทาิรา ๔๘ ปรบกาวพ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๗ นรรคสาท) ๒.๒ กรณีศาลพิพากษาลงโทษจาคุก หรือรอการกาหนดโทษ หรือรอการลงโทษ และสั่งให้ ส่ งไปคุมตัวในสถานบาบัดรักษา ใิกรณีา่ีศาลพนพากษาลอโาษจาคตก หรืาพนพากษานา่ ทีคนาทผนดแิ่ราการกาหิดโาษ หรืาราการลอโาษวตคคลใด ถา้ ศาลเนห็ิน่าวตคคลิ้ิั ไดก้ รบาาคนาทผนดเนก่ีุนเนิ่ืาอกวั การเนสพสตรา เนป็ ิาาจนณ หรืาการเนป็ ิผูิ้ นดุาเนสพินดให้โาษ ศาลจบกาหิดใิคาพนพากษาน่า วตคคลิ้ิั จบิา้ อ ไท่เนสพสตรา ุาเนสพินดให้โาษาุ่าอหิ่ึอาุ่าอใดหรืาา้อั สาอาุ่าอภาุใิรบุบเนนลาไท่เนกนิสาอปี ิวั แิ่นิั พิ้ โาษ หรืานิั ปล่าุินั เนพราบราการกาหิดโาษ หรืาราการลอโาษกไ็ ด้ ใิกรณีา่ีวตคคลดอั กล่านใินรรคแรกไท่ปฏนวิั นิาทา่ีศาลกาหิด ศาลจบสั่อใหส้ ่อไป คตทินั ไนใ้ ิสถาิพุาวาลเนป็ิเนนลาไท่เนกนิสาอปี กไ็ ด้ (ป.า. ทาิรา ๔๙) สาหรัวนนรีปฏนวิั นิาท ป.า. ๔๙ ดอั กล่าน พ.ร.ว. สตขภาพจนิฯ ทาิรา ๓๗ วาั าัิน หลกั เนกณฑแ์ ลบนรน ีการไนา้ าิาอเนดีุนกวั ขา้ ๒.๑ ๒.๓ กรณีศาลพพิ ากษารอการกาหนดโทษไว้หรือรอการลงโทษ และกาหนดเงื่อนไข เพื่อคุมความประพฤติของผู้น้ันให้ไปรับการบาบัดรักษาการติดยาเสพติดให้โทษ ความบกพร่อง ทางร่างกายหรือจิตใจ หรือความเจบ็ ป่ วยอย่างอ่ืน ในสถานบาบดั รักษา ใิกรณีาี่ศาลพนพากษาราการกาหิดโาษไนห้ รืาราการลอโาษ แลบกาหิดเนอื่าิไข เนพื่าคตทคนาทปรบพฤินขาอผูก้ รบาาคนาทผนดิ้ัิ โดุให้ไปรัวการวาวดั รักษาการินดุาเนสพินด ให้โาษ คนาทวกพร่าอาาอร่าอกาุหรืาจนิใจ หรืาคนาทเนจ็วป่ นุาุ่าอา่ืิ ณ สถาิา่ี แลบิาท รบุบเนนลาาี่ศาลกาหิด ให้ศาลทีคาสั่อส่อผูป้ ่ นุคดีพร้าทา้ัอสาเนิาคาพนพากษาไปุอั สถาิ วาวดั รักษา (ป.า. ทาิรา ๕๖ นรรคสาอ (๔) ปรบกาวพ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๙ นรรคหิ่ึอ) ให้ จน ิ แ พ า ุ์ผู้ว าวั ด รั ก ษ าราุ อาิ ผ ล ก าร ว าวั ด รั ก ษ าแ ล บ ค น าท เนห็ ิ ิ่ า ศ า ล ภาุใิ ๙๐ นิั ิัวแิ่นิั าี่ได้รัวผู้ป่ นุคดีไน้ ใิกรณี าี่จนิแพาุ์เนห็ิน่าทีคนาทจาเนป็ ิิ้าอ วาวดั รักษาผูป้ ่ นุคดีิ่าไปให้ราุอาิผลการวาวดั รักษาแลบคนาทเนห็ิิ่าศาลาตก ๙๐ นิั เนนิ้ แิ่ ศาลจบทีคาส่ัอเนป็ ิาุ่าอา่ืิ (ปา. ทาิรา ๕๖ นรรคสาอ (๔) ปรบกาวพ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๙ นรรคสาอ)

ค่มู อื ปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๒ ใิการคนวคตทแลบวาวัดรักษา สถาิวาวัดรักษาาาจขาให้ศาลกาหิดนนรีการ เนพ่ืาป้าอกิั การหลวหิีหรืาเนพื่าป้าอกิั าิั ิราุกไ็ ด้ (ป.า. ทาิรา ๕๖ นรรคสาอ (๔) ปรบกาว พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๙ นรรคสาท) ๒.๔ กรณีศาลส่ังทุเลาการบังคับให้จาคุกไว้ก่อนและส่ังให้ส่งจาเลยไปอยู่ในความ ควบคุมในสถานบาบัดรักษา เนท่ืาจาเนลุ สาที ภรนุา าาินขาอจาเนลุ พิักอาิาัุการ ผูว้ ัาชาการเนรืาิจา หรืา เนจา้ พิักอาิผูท้ ีหิ้าา่ีจดั การิาทหทาุจาคตกร้าอขา หรืาเนท่ืาศาลเนห็ิสทคนร ศาลทีาาิาจส่ัอให้ าตเนลาการวอั ควั ให้จาคตกไนก้ ่าิจิกนา่ เนหิตาิั คนราตเนลาจบหทดไป ใิกรณีาี่จาเนลุนนกลจรนิ ใหศ้ าล ทีคาสั่อให้ส่อผูป้ ่ นุคดีไปคตทิันหรืารักษาไนใ้ ิสถาิวาวัดรักษาแลบให้ศาลส่อสาเนิาคาส่ัอ ไปพร้าทกวั ผูป้ ่ นุคดี แลบใหส้ ถาิวาวดั รักษารัวผูป้ ่ นุคดีไนค้ นวคตทแลบวาวดั รักษาโดุไท่ิา้ อ ได้รัวคนาทุนิุาทจากผู้ป่ นุคดี (ป.นน.า. ทาิรา ๒๔๖ (๑) ปรบกาว พ.ร.ว. สต ขภาพจนิฯ ทาิรา ๓๗ นรรคหิ่ึอ) สาหรัวนนรีปฏนวิั นิาท ป.น.น า. ทาิรา ๒๔๖ (๑) ดอั กล่าน พ.ร.ว. สตขภาพจนิฯ ทาิรา ๓๗ วาั าิั นหลกั เนกณฑแ์ ลบนรน ีการไนา้ าิาอเนดีุนกวั ขา้ ๒.๑ ข้อสังเกต (๑) กรณีการส่อผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุไปิรนจนิน นจฉุั หรืาปรบเนทนิคนาทสาทารถใิการ ิ่าสู้คดีิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๕ สถาิวาวดั รักษาิา้ อราุอาิศาลภาุใิ ๔๕ นิั ิวั แิ่นิั า่ีไดร้ ัวผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุไนิ้ าทแวว ผค. ๑ (๒) กรณีการส่อผูป้ ่ นุคดีไปคตทิันหรืารักษาไนุ้ อั สถาิวาวัดรักษาิาท พ.ร.ว. สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๗ สถาิวาวดั รักษาิา้ อราุอาิศาลภาุใิ ๑๘๐ นิั ิัวแิ่นิั าี่ไดร้ ัว ผปู้ ่ นุคดีไน้ ิาทแวว ผค. ๒ (๓) กรณีศาลกาหิดเนอ่ืาิไขเนพาื่ คตทคนาทปรบพฤินิาทป.า. ทาิรา ๕๖ นรรคสาอ (๔) ิาท พ.ร.ว.สตขภาพจนิ ฯ ทาิรา ๓๙ สถาิวาวดั รักษาิา้ อราุอาิศาลภาุใิ ๙๐ นิั ิาท แวว ผค. ๒

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๓ าี่ (รหสั หิ่นุอาิ)/ ตวั อยา่ งหนงั สอื สง่ ตวั จาเลยสาหรบั ศาล ช่ืาหิ่นุอาิิาส่อ า่ีาุู่ - รหสั ไปรษณีุ์ นิั เนดืาิ ปี เนรื่าอ ส่อจาเนลุทารัวการิรนจนิน นจฉุั ิาทพรบราชวาั าิั นสตขภาพจนิฯ ทาิรา ๓๕ เนรีุิ ผาู้ าินุการสถาิวาวดั สน่อาี่ส่อทาดน้ ุ จาินิ ฉววั (ถา้ ที) ดน้ ุศาล ไดท้ ีคาส่อั ใหส้ ่อินั (ชื่า-ิาทสกตล) จาเนลุใิคดีาาาาหทาุเนลขดา/แดอ า่ี ขาอศาล ใิคนาทผดน ฐาิ ไปิรนจาาการาาอจนิ าี่สถาิวาวดั รักษา . . . พร้าทขาให้แพาุร์ าุอาิผลการิรนจนนินจฉัุน่าจาเนลุเนป็ ิวตคคลนนกลจรนิแลบสาทารถิ่าสู้คดีไดห้ รืาไท่ โดุทีขา้ ทูลขาอจาเนลุ ดอั ิ้ี ๑. พฤินกรรทแลบาาการขาอจาเนลุ ๒. า่ีาุแู่ ลบหทาุเนลขโารศพั าข์ าอาาินาี่สาทารถินดิา่ ได้ ๓. ศาล จึอไดท้ าวหทาุใหเ้นจา้ หิา้ า่ี ฯ คนวคตทินั จาเนลุ (ชื่า-ิาทสกตล) ทาเนข้ารัวการิรนจนนินจฉัุ/วาวดั รักษาาี่สถาิวาวัดรักษา.................................... ใินิั า่ี พร้าทกัวพฤินการณ์แห่อคดี ผลการิรนจนนินจฉัุ/วาวดั รักษาเนป็ ิปรบการใด ขาได้โปรดราุอาิให้ศาลาราวภาุใิกราวเนนลาิาท พ.ร.ว. สต ขภาพจนิ พ.ศ. ๒๕๕๑ ทาิรา ๓๕ นรรคสาอ ดน้ ุ เนพ่ืาจบไดด้ าเนินิการใิส่นิา่ีเนกีุ่นขา้ อิ่าไป ขาแสดอคนาทิวั ถืา (หนั หิา้ หิ่นุอาิ) ิาแหิ่อ ช่ืาหิ่นุอาิิาส่อ เนวาร์โารศพั า์

ค่มู ือปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๔ า่ี (รหสั หิ่นุอาิ)/ ตวั อยา่ งหนงั สอื สง่ ตวั จาเลยสาหรบั ศาล ชื่าหิ่นุอาิิาส่อ าี่าุู่ - รหสั ไปรษณีุ์ นิั เนดืาิ ปี เนร่ืาอ ส่อจาเนลุทาวาวดั รักษาิาทพรบราชวาั าิั นสตขภาพจนิฯ ทาิรา ๓๖/๓๗/๓๙ เนรีุิ ผาู้ าินุการสถาิวาวดั สน่อา่ีส่อทาดน้ ุ จาินิ ฉววั (ถา้ ที) ดน้ ุศาล ไดท้ ีคาส่อั ใหส้ ่อินั (ช่ืา-ิาทสกตล) จาเนลุใิคดีาาาาหทาุเนลขดา/แดอ า่ี ขาอศาล ใิคนาทผดน ฐาิ ไปวาวดั รักษาาี่สถาิวาวดั รักษา พร้าทขาใหจ้ นิแพาุร์ าุอาิผลการวาวดั รักษาโดุทีขา้ ทูลขาอจาเนลุ ดอั ิ้ี ๑. พฤินกรรทแลบาาการขาอจาเนลุ ๒. าี่าุแู่ ลบหทาุเนลขโารศพั าข์ าอาาินา่ีสาทารถินดิา่ ได้ ๓. ศาล จึอไดท้ าวหทาุให้เนจา้ หิ้าา่ี ฯ คนวคตทินั (ช่ืา-ิาทสกตลจาเนลุ) ทาเนขา้ รัวการ วาวดั รักษาา่ีสถาิวาวดั ใินิั า่ี พร้าทกวั พฤินการณ์แห่อคดี ผลการวาวดั รักษาเนป็ิปรบการใด ขาไดโ้ ปรด ราุอาิใหศ้ าลาราวภาุใิกราวเนนลาิาทกฎหทาุดน้ ุ เนพา่ื จบไดด้ าเนินิการใิส่นิา่ีเนกีุ่นขา้ อิา่ ไป ขาแสดอคนาทิวั ถืา (หนั หิา้ หิ่นุอาิ) ิาแหิ่อ ช่ืาหิ่นุอาิิาส่อ เนวาร์โารศพั า์

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๕ บทที่ ๓ การขอปล่อยตวั ผู้ต้องหาซ่ึงถูกขัง เนท่ืาศาลให้ขอั ผูิ้ า้ อหารบหนา่ อสาวสนิ ถา้ พิกั อาิสาวสนิหรืาพิกั อาิาุั การ ุื่ิคาร้าอขาปล่าุิันผูิ้ ้าอหา า้าอน่าได้สาวสนิผูิ้ ้าอหาเนสร็จสน้ิแล้นไท่ปรากฏน่าทีทูล คนาทผนด หรืาปรากฏน่า ผูิ้ า้ อหาทีาาุตใิเนกณฑ์าี่จบิา้ อิาินั ไปดาเนินิคดีุอั ศาลเนุานชิแลบ คราวครัน ศาลิา้ อสาวผรู้ ้าอก่าิเนสทา เนพ่ืาป้าอกิั ทนใหท้ ีการาตจรนิิาคาร้าอปลาททาขาปล่าุ ผิู้ า้ อหา แลบใหผ้ รู้ ้าอลอลาุทืาช่ืาไนด้ น้ ุ ตวั อย่างคาสั่งคาร้อง “สอบผู้ร้ องแล้วยืนยันตามคาร้ อง ให้ ปล่อยผู้ต้องหาตามคาร้ อง หมายปล่อย สาเนาให้ผ้ตู ้องหา”

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๖ บทท่ี ๔ การขังผู้ต้องหาหรือจาเลยไว้ในสถานท่ีอื่นนอกเรือนจา เนดนทเนท่ืาพิักอาิสาวสนิุื่ิคาร้าอขาฝากขอั ผูิ้ ้าอหา แลบศาลทีคาส่ัอาิตาาิ พิกั อาิสาวสนิสาทารถขารัวินั ผิู้ า้ อหาไปคนวคตทาี่สถาิีิารนจได้ ิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๙ นรรคสาอ ซ่ึอถูกุกเนลนกโดุพ.ร.ว. แกไ้ ขเนพ่ทน เนินท ป.น.น า. (ฉววั า่ี ๒๕) พ.ศ. ๒๕๕๐ แิ่เนพื่าไท่ให้ เนกนดปัาหาการร้าอเนรีุิน่าผูิ้ า้ อหาถูกาาร้าุร่าอกาุหรืาถูกข่ทขู่ขณบคตทขอั าุใู่ ิสถาิีิารนจ ปรบกาวกวั ปัาหาคนาทแาาดั ขาอาี่คตทขอั คนาทไท่เนหทาบสทกวั สภาพขาอผิู้ า้ อขอั ซ่ึอวาอกรณี ิา้ อการการดูแลเนป็ิพนเนศษ เนช่ิ หานอทีครรภห์ รืาเนพน่อคลาดวติร จึอทีแินคนาทคนดใิการกาหิด นรน ีการแลบสถาิาี่ใิการขอั ิากเนรืาิจาใหเ้นหทาบสทกวั สภาพขาอผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุ ป.นน.า. ทาิรา ๘๙/๑ วาั าิั นน่า “ในกรณีท่ีมีเหตุจาเป็ นระหว่างสอบสวนหรือพิจารณา เม่ือพนักงานสอบสวน พนักงานอัยการ ผู้บัญชาการเรือนจา หรือเจ้าพนักงานผู้มีหน้าท่ีจัดการตาม หมายขังร้ องขอ หรื อเม่ื อศาลเห็ นสมควร ศาลจะมีคาส่ั งให้ ขังผู้ ต้ องหาหรื อจาเลยไว้ ในสถานท่ีอื่นตามที่บุคคลดังกล่าวร้ องขอหรือตามท่ีศาลเห็นสมควรนอกจากเรือนจาก็ได้ โดยให้ อยู่ในความควบคุมของผู้ร้ องขอ หรื อเจ้ าพนักงานตามท่ีศาลกาหนด ในการนี้ ศาลจะกาหนดระยะเวลาตามท่ีศาลเห็นสมควรกไ็ ด้ ในการพิจารณาเพ่ือมคี าส่ังตามวรรคหนึ่ง ศาลจะดาเนินการไต่สวน หรือให้ผ้เู สียหาย หรือเจ้าพนกั งานท่ีเกยี่ วข้องตามหมายขงั คัดค้านก่อนมคี าสั่งกไ็ ด้ สถานที่อื่นตามวรรคหนึ่งต้องมิใช่สถานีตารวจ หรือสถานท่ีควบคุมผู้ต้องหาของ พนักงานสอบสวน โดยมีลักษณะตามท่ีกาหนดในกฎกระทรวงซึ่งต้องกาหนดวิธีการควบคุม และมาตรการเพื่อป้องกนั การหลบหนีหรือความเสียหายที่อาจเกิดขึน้ ด้วย เมื่อศาลมีคาส่ังตามวรรคหนึ่งแล้ว หากภายหลังผู้ต้องหาหรือจาเลยไม่ปฏิบัติ ตามวิธีการหรือมาตรการตามวรรคสามหรือพฤติการณ์ ได้เปลี่ยนแปลงไป ให้ ศาลมีอานาจ เปลยี่ นแปลงคาส่ังหรือให้ดาเนินการตามหมายขงั ได้”

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๗ หลกั เกณฑ์การขงั ผู้ต้องหาหรือจาเลยไว้ในสถานที่อื่นนอกเรือนจา ๑. กรณตี ้องมเี หตุจาเป็ น แทเ้นป็ ิา่ีุาทรัวกิั น่าผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุา่ีาุูร่ บหน่าอสาวสนิหรืาพนจารณาคดี ุอั คอเนป็ิผูว้ รนสตาร์นจิกนา่ ศาลจบทีคาพนพากษาน่าผิู้ ้ิั กรบาาคนาทผดน ดอั ิ้ิั ผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุ าี่าุู่รบหน่าอสาวสนิหรืาพนจารณาคดีจึอไท่คนรถูกคตทขอั ใิสถาิาี่เนดีุนกิั กวั จาเนลุาี่ศาล ทีคาพนพากษาถึอาี่สตดใหจ้ าคตก แิ่เนิื่าอจากขา้ จากดั เนร่ืาออวปรบทาณแลบสถาิาี่ใิการจดั สร้าอ สถาิาี่คตทขอั หรืาเนรืาิจา ใิปัจจตวิั จึอุอั ิา้ อคตทขอั ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุา่ีาุรู่ บหน่าอสาวสนิ หรืาพนจารณาคดีไนใ้ ิเนรืาิจา ซ่ึอใิาาอปฏนวัินจบทีการแุกส่นิพ้ืิา่ีกัิกัวจาเนลุาี่ศาล ทีคาพนพากษาลอโาษจาคตก การจบขัอผูิ้ ้าอหาหรืาจาเนลุไนใ้ ิสถาิาี่าื่ิิากเนรืาิจาไดุ้อั คอิ้าอถืาเนป็ ิ ขา้ ุกเนนิ้ กล่านคืา ิา้ อทีเนหิตจาเนป็ ิ เนช่ิ หานอทีครรภห์ รืาเนพน่อคลาดวติร ทีาาการเนจ็วป่ นุ าาอร่าอกาุหรืาจนิใจซ่ึอิา้ อไดร้ ัวการดูแลาุ่าอใกลช้ นดใิสถาิพุาวาล หรืาเนป็ ิโรคินดิ่า ร้าุแรอาี่าาจเนป็ิาิั ิราุิ่าผิู้ า้ อขอั า่ืิ ๒.อยู่ในระหว่างการสอบสวนหรือพจิ ารณาคดี ป.น.น า. ทาิรา ๘๙/๑ เนป็ ิกรณีขาให้ศาลทีคาส่ัอขอั ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุไนใ้ ิสถาิา่ี าื่ิาิั ทนใช่เนรืาิจา รบหน่าอสาวสนิหรืาพนจารณาคดี หากเนป็ ิกรณีจาเนลุิา้ อคาพนพากษาถึอ าี่สตดใหจ้ าคตกิา้ อดาเนินิการิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๙/๒ ๓. มผี ู้ร้องขอ หรือศาลเห็นสมควรมคี าส่ัง ๓.๑ กรณมี ผี ู้ร้องขอ ผทู้ ีสนารนร้าอขา ไดแ้ ก่ - พิกั อาิสาวสนิ - พิกั อาิาุั การ - ผวู้ าั ชาการเนรืาิจา - เนจา้ พิกั อาิผทู้ ีหิา้ า่ีจดั การิาทหทาุขอั ข้อสังเกต ผิู้ า้ อขอั หรืาจาเนลุไท่ใช่วตคคลา่ีจบทีสนารนร้าอขาิาททาิราิ้ีได้ ๓.๒ กรณศี าลเห็นสมควร ป.นน.า. ทาิรา ๘๙/๑ วาั าัินด้นุน่า “... หรืาเนท่ืาศาลเนห็ิสทคนร...” ดัอิ้ัิ แทไ้ ท่ทีผูร้ ้าอขาแิ่หากศาลเนห็ิสทคนรเนาอ ศาลก็ชาวาี่จบทีคาส่ัอให้ขอั ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุ ไนใ้ ิสถาิาี่าื่ิิาทาี่ศาลเนห็ิสทคนริากเนรืาิจากไ็ ด้

คู่มือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๘ ข้อสังเกต ิากจากศาลจบเนห็ิสทคนรทีคาสั่อให้ขอั ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุไนใ้ ิสถาิาี่า่ืิ ิากเนรืาิจาิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๙/๑ แลน้ ศาลจบไท่าากหทาุขอั หรืาาากหทาุปล่าุผิู้ า้ อหา หรืาจาเนลุซ่ึอถูกขอั าุู่ิ้ัิก็ได้ิาท ป.นน.า. ทาิรา ๗๑ นรรคสาท ถ้าคนาทปรากฏแก่ศาลน่า ผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุิ้ิั - ทีาาุไต ท่ถึอสนวแปดปี หรืา - เนป็ิหานอทีครรภห์ รืาเนพอ่น คลาดวติรทาไท่ถึอสาทเนดืาิ หรืา - เนจว็ ป่ นุซ่ึอถา้ ิา้ อขอั จบถึอาิั ิราุแก่ชีนิน แิ่า้ัอิ้ีไท่ห้าทศาลา่ีจบทีคาสั่อให้ผูิ้ ้ัิาุู่ใิคนาทดูแลขาอเนจา้ พิักอาิ หรืาวตคคลาีุ่นิุาทรัวผูิ้ ้ัิไน้ หรืากาหิดนนรีการาุา่ อหิ่ึอาุ่าอใดเนพ่ืาป้าอกิั การหลวหิี หรืาคนาทเนสีุหาุาี่าาจเนกนดข้ึิ ถา้ ศาลทีคาสอ่ั เนช่ินา่ ิ้ีรบหนา่ อสาวสนิ ใหใ้ ชไ้ ดไ้ ท่เนกนิหกเนดืาิ ิวั แิ่นิั ทีคาส่ัอ แิ่ถา้ ทีคาสั่อใิรบหน่าอไิ่สนิทูลฟ้าอหรืารบหน่าอพนจารณา ให้ใชไ้ ดจ้ ิกน่า จบเนสร็จการพนจารณา หากภาุหลอั า่ีศาลทีคาส่ัอ ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุิ้ัิไท่ปฏนวิั นิาทนนรีการ าี่กาหิดหรืาพฤินการณ์ไดเ้นปล่ีุิแปลอไป ให้ศาลทีาาิาจเนปล่ีุิแปลอคาส่ัอหรืาพนจารณา าากหทาุขอั ไดิ้ าทาี่เนห็ิสทคนร ๔.การดาเนินการก่อนมคี าส่ัง เนทื่ า ที ผูุ้่ืิ ค าร้ า อข า ให้ ขัอผู้ิ้า อห าห รื า จ าเนล ุไ น้ใิ ส ถ าิ า่ี าื่ ิ ิ า ก เนรื า ิ จ า ศาลพนจารณาคาร้าอแลน้ ใหใ้ ชด้ ตลพิน นจดาเนินิการิาทคนาทเนหทาบสท ดอั ิ้ี (๑) หากคาร้าอปรากฏชัดแจ้อน่าผูุ้่ืิคาร้าอไท่ใช่ผู้ทีสน ารนร้าอขาิาท ป.น.น า. ทาิรา ๘๙/๑ แลบไท่ทีเนหิตจาเนป็ิ ศาลาาจสอ่ั ุกคาร้าอ โดุทีคาสัอ่ ใิคาร้าอิ้ิั เนช่ิ “ผ้รู ้องเกย่ี วข้องเป็นญาติของผ้ตู ้องหา/จาเลย ไม่ใช่บคุ คลผ้มู สี ิทธิร้องขอให้ขัง ผู้ต้องหา/จาเลย ไว้ในสถานที่อื่นนอกเรือนจา ประกอบกับเหตุที่อ้างว่าในเรือนจามีบุคคลที่มี อิทธิพลและเป็นศตั รูกบั ผ้ตู ้องหา/จาเลย ถกู คุมขังอยู่ เกรงว่าผ้ตู ้องหา/จาเลย จะได้รับอันตรายน้ัน ยงั ไม่เป็นเหตุจาเป็ นตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๘๙/๑ เพราะในเรือนจามีเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่จัดการ ตามหมายขงั ดแู ลความเรียบร้อยของผ้ถู กู คุมขงั ยกคาร้ อง” (๒) กรณีาี่ผูุ้ ่ืิคาร้าอเนป็ ิผูท้ ีสนารนร้าอขาิาทกฎหทาุ หรืาหากผูร้ ้าอไท่ใช่ ผูท้ ีสนารนร้าอขาแิ่เนหิตาี่าา้ อิาทคาร้าอเนป็ ิเนหิตจาเนป็ ิา่ีศาลาาจเนห็ิสทคนรทีคาส่ัอาิตาาิได้ ใหด้ าเนินิการไิ่สนิโดุสัอ่ ใิคาร้าอนา่

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๖๙ “นัดไต่สวนคาร้ อง สาเนาให้ ผู้เสียหายและเจ้าพนักงานท่ีเกี่ยวข้องทราบ หากมขี ้อคัดค้านประการใดให้ย่ืนก่อนวนั นัด มิฉะนนั้ ถือว่าไม่ติดใจคัดค้าน” ตัวอย่างการไต่สวน (๒๑) สาหรับศาลใช้ คดีหทาุเนลขดาาี่………/๒๕…… คดีหทาุเนลขแดอาี่…..…/๒๕…… ในพระปรมาภิไธยพระมหากษตั ริย์ ศาล …… วนั ท…่ี …เดือน………………พทุ ธศักราช ๒๕……… ความ ............................. .........................................................................................ผรู้ ้าอ รบหนา่ อ ..........................................................................................ผิู้ า้ อหา/จาเนลุ ขา้ พเนจา้ พุาิไดป้ ฏนาาณหรืาสาวาิิิแลน้ ใหก้ ารนา่ ๑. ขา้ พเนจา้ ชื่า ............................................................................................................ ๒. เนกนดนิั าี่ ..... เนดืาิ ............... พ.ศ. .... าาุต ........ ปี ๓. ิาแหิ่อหรืาาาชีพ ............ รัวราชการ ................................................................ ๔. ิ้อั วา้ ิเนรืาิาุู่ ................................ สิ............................................................... ๕. เนก่ีุนพิั กวั คู่คนาท ................................................................................................. แลบขาใหก้ าริ่าไปนา่ ิาวศาล ขา้ ฯ ทีเนหิตจาเนป็ิาี่ิา้ อขารัวินั ผิู้ า้ อหา/จาเนลุไปคนวคตทา่ี....(รบวตสถาิา่ี)....... เนิ่ืาอจาก.................................................................................................................................. จึอจาเนป็ิิา้ อคนวคตทผิู้ า้ อหา/จาเนลุไนท้ ีกาหิด ............. นิั ............................................ วิั าึก/า่าิ ลอช่ืา ................................... พุาิ/ผรู้ ้าอ

ค่มู ือปฏบิ ตั ิราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๗๐ ตวั อย่างรายงานกระบวนพจิ ารณาและคาส่ัง “ไต่สวนคาร้องขอรับตัวผ้ตู ้องหา/จาเลยไปควบคุมนอกเรือนจา ......ผ้รู ้อง และ ...... เบิกความเป็นพยานในการไต่สวน รวม ........... ปาก สอบผ้ตู ้องหา/จาเลยแล้ว ผ้ตู ้องหา/จาเลยแถลง ไม่คัดค้าน คัดค้านว่า …………………………...…………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………… พิเคราะห์ แล้ ว กรณีมีเหตุจาเป็ น จึงอนุญาตให้ผู้ร้ องรับตัวผู้ต้องหา/จาเลยไปควบคุม ไว้ที่ มกี าหนด ………….……….วนั กรณีไม่มเี หตุจาเป็น จึงไม่อนุญาต ยกคาร้อง …................................... ผ้พู ิพากษา ลงชื่อ……………………ผ้รู ้อง ลงช่ือ……………………ผ้ตู ้องหา/จาเลย” หมายเหตุ กรณีาี่ผรู้ ้าอไท่ใช่ผทู้ ีสนารนร้าอขาิาทกฎหทาุ แิ่เนหิติาทคาร้าอ หากเนป็ิคนาทจรนอกเ็นขา้ เนหิตจาเนป็ิา่ีศาลเนห็ิสทคนราิตาาิได้ ศาลาาจทีคาสั่อไิ่สนิแลบทีคาสอ่ั าิตาาิได้

ค่มู อื ปฏบิ ัติราชการของตุลาการ ส่วนวธิ ีพจิ ารณาความอาญา ๗๑ ๕. คาสั่งศาล ๕.๑ ขา้ คนรพนจารณาใิการทีคาส่อั การพนจารณาน่าจบทีคาสั่อาิตาาิให้ขอั ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุไนใ้ ิสถาิา่ีาื่ิ ิากเนรืาิจาหรืาไท่ิ้ิั ิากจากเนอ่ืาิไขิาทกฎหทาุดอั กล่านทาแลน้ คนรพนจารณาราุลบเนาีุดา่ืิ ปรบกาวดน้ ุ เนช่ิ (๑) ฐาิคนาทผดน ศาลคนรใชด้ ตลพนินจาิตาาิใหข้ อั ผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุใิสถาิาี่า่ืิิาก เนรืาิจาไดเ้นฉพาบผูิ้ า้ อหาหรืาจาเนลุาี่ิา้ อหาน่ากรบาาคนาทผนดเนล็กิ้าุ หรืารู้เนา่าไท่ถึอการณ์ เนช่ิ ชานวา้ ิเนกว็ พืชผกั ใิป่ าสอนิ แิ่ไท่คนราิตาาิหากเนป็ ิคนาทผนดร้าุแรอ คดีก่าการร้าุ หรืาคา้ ุาเนสพินดจาินิทาก (๒) คนาทปรบพฤินแลบพฤินการณ์ขาอผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุ (๓) สนสั ดนภาพแลบคนาทปลาดภุั ขาอผเู้นสีุหาุ สัอคท แลบผิู้ า้ อขอั า่ืิ ๕.๒ ราุลบเนาีุดขาอคาส่ัอ หากศาลทีคาสอ่ั าิตาาิใหข้ อั ผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุใิสถาิา่ีาื่ิิากเนรืาิจา คนรรบวตราุลบเนาีุดเนหล่าิ้ีใหช้ ดั เนจิ (๑) กาหิดเนนลาิาทา่ีเนห็ิสทคนร (๒) สถาิาี่าื่ิิากเนรืาิจาาี่จบคตทขอั ผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุ (๓) วตคคลผทู้ ีหิา้ าี่คนวคตทผิู้ า้ อหาหรืาจาเนลุ (๔) หากทีขา้ เนาจ็ จรนอหรืาพฤินการณ์เนปล่ีุิแปลอใหร้ าุอาิศาล ตวั อย่างคาสั่งอนุญาต “คดีนี้ ผ้บู ญั ชาการเรือนจาย่ืนคาร้องว่า ผ้ตู ้องหา/จาเลย ป่ วยเป็นวณั โรค ซ่ึงหากคุมขัง ไว้ท่ีเรือนจาต่อไป อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้ต้องหา/จาเลย หรือผู้ถูกขังอื่น กรณีมีเหตุจาเป็ น ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๘๙/๑ ขอให้ศาลอนุญาตให้นาตัวผู้ต้องหา / จาเลย ไปขังไว้ท่ีโรงพยาบาล ......................... มกี าหนด ............ วนั ทางไต่สวนผ้รู ้องนาสืบได้ความว่า ......................................................... ผ้คู ัดค้าน (ถ้าม)ี นาสืบว่า .....................................................................................