หลงเสียงคุณเข้าเต็มเปา ( นิยายจีนแปล )

เจีย้ นปิง จ่ๆู ก็มีคนตบไหลเ่ ธอ ―ฉนั ได้ยินวา่ เจอ๋ เม่ยมาขดั จงั หวะฉากบนเตยี งเธอเหรอ‖ เกิงเซียวซนิ กดั ถือเจีย้ นปิ งในมือเหมือนกนั ก่เู ชิงอยากจะพ่นเลอื ดใสห่ น้าเธอ… ―งนั้ เอาแบบนีน้ ะคะ ฉนั จะลองดู ถ้าพวกเราคิดวา่ ความเหน็ เราไมต่ รงกนั พวก เราจะยตุ ิสญั ญาเม่ือไหร่ก็ได้‖ นี่คือคาํ ตอบที่เธอคิดมาตลอดสองอาทิตย์และตอบหลิงหลงถีโถวไปในท่ีสดุ ระหวา่ งจดั หนงั สือในห้องสมดุ ชว่ งเวลานีท้ ี่เธอถกู วพิ ากษ์วจิ ารณ์จนไม่มีชิน้ ดี การร่วมมือของเธอกบั หลิงหลง ถีโถวนนั้ เป็นขา่ วใหญ่แน่ๆ เธอกลวั วา่ …จะมีคนพดู วา่ โถวไผใช้เส้นสายสร้างโอกาส นีใ้ ห้เธอ ดงั นนั้ เธอจงึ ไมร่ ับแม้แต่มดั จํา ท่ีเป็นเรื่องปกติของการวา่ จ้างและบอกวา่ เธอจะ เขียนเพลงให้ก่อน เธอยืนอย่บู นั ไดพบั ได้ในห้องสมดุ มือเคาะหนงั สอื เบาๆไปเร่ือยขณะท่ีเธอไลไ่ ป ตามชนั้ ดงึ หนงั สือออกมากจากชนั้ เปิดอ่านดอู ยา่ งกระสบั กระสา่ ย และสมองเธอก็ ปรับการทํางานเข้าสฟู่ ังก์ชน่ั แตง่ เพลงเสียแบบนนั้

ทํานองเพลงลอ่ งลอยไปมาในหวั เธอตอนทเ่ี สียงโทรศพั ท์จากโถวไผดงั ขนึ ้ เขา จะมากินข้าวกบั เธอที่มหาวิทยาลยั วนั นี ้ แตอ่ ีกตงั้ หนงึ่ ชว่ั โมงกอ่ นจะถงึ เวลานดั ก่เู ชิง หยิบโทรศพั ท์ขนึ ้ มา เหลือบมองเพื่อนร่วมชนั้ ที่ทํางานอยใู่ กล้ๆ ก่อนถามเสียงคอ่ ย ―ฉนั ยงั อย่ทู ่ีห้องสมดุ อยเู่ ลย คณุ มาถงึ แล้วเหรอคะ‖ ―คนสวย‖ เสยี งท่ีดงั ผ่านโทรศพั ท์นนั้ กลบั เป็น…เสยี งโมไ่ ป๋ ―ฉนั ขอร้องโถว ไผอย่คู รึ่งชว่ั โมงก่อนที่เขาจะยอมให้ฉนั คยุ กบั เธอ ขอเวลาให้ฉนั ร้องไห้ก่อนนะ…‖ …… ก่เู ชิงเขินนิดๆผสมกบั งงหนอ่ ยๆ เขาขนกองทพั เพ่ือนกบั ฐาตๆิ มาเดทกบั เธอเหรอไง…ทําไมโมไ่ ป๋ ถึงอย่นู ่ีได้ละ่ ―ฉนั มีงานถ่ายรูปที่มหา‘ลยั เธอ เธอรู้จกั ฮาสเึ นะ มิกุ ไหม‖ Hatsune Miku มิกจุ งั

―อือ้ ฮ…ึ ‖ เธอจําได้ว่าเธอเคยอดั เพลงมิกอุ ยสู่ องสามเพลงเหมือนกนั ―พวกเราต้องถ่ายรูปหมทู่ ่ีมีมิกสุ ิบสีค่ น แตม่ ีสาวคนหนงึ่ เบยี ้ ว ไมม่ าเสียที แล้ว ก็มีอีกคนไมส่ บาย แต่ฉนั ต้องรีบสง่ งาน‖ โม่ไป๋ อธิบายสนั้ ๆ กลวั วา่ โถวไผจะไม่ยอม ให้เขาพดู ตอ่ ―เธอ…ช่วยฉนั หนอ่ ยได้ไหม ฉนั หาคนแทนอย่‖ู …… ―คณุ อยากให้ฉนั คอสเพลย์เป็นฮาสเึ นะ มิกุ?‖ เธอไมค่ อ่ ยแน่ใจวา่ เขาพดู อะไร โม่ไป๋ ยืนยนั อยา่ งดีใจสดุ ๆ ไม่ใช่เร่ืองยากอะไร แคก่ ระทนั หนั มาก ก่เู ชิงไม่มีข้ออ้างจะหนี ดงั นนั้ หลงั จาก ถามวา่ พวกเขาอย่ตู รงไหนในมหาวทิ ยาลยั เธอก็มงุ่ หน้าตรงไปหาพวกเขาทนั ที สถาปัตยกรรมของมหาวทิ ยาลยั ของเธองดงามมาก ต้นฤดใู บไม้ผลิ ดอกไม้เพ่ิงเริ่มเบง่ บาน แตก่ ็มีสมาคมและนกั ถ่ายภาพมา ถ่ายรูปกนั เตม็ ไปหมด โดยเฉพาะวนั เสาร์อาทิตย์ท่ีไมค่ อ่ ยมีนกั เรียนในอาคารเรียน จึงเหมาะสมที่จะใช้เป็นฉากหลงั ในการถ่ายรูปมาก เธอเดินมาตามคําบอกของโมไ่ ป๋ จนมาถึงชนั้ บนสดุ ของอาคารเรียนด้าน ตะวนั ออกของมหาวทิ ยาลยั ที่พวกเขาอยู่ นอกจากนีย้ งั มีคนอยอู่ ีกกลมุ่ หนง่ึ ถือแผ่น สะท้อนแสงกําลงั ถ่ายรูปอยู่ โม่ชิงเฉิงกบั โมไ่ ป๋ ยืนอยรู่ ะเบยี งด้านข้าง คยุ กนั ระหวา่ ง ชมวิว

ระหวา่ งท่ีเธอไตบ่ นั ไดขนึ ้ ไปเธอก็พบวา่ สองหนมุ่ นนั้ กลายเป็น ‗ววิ ‘ สาํ หรับ สาวๆไปแล้ว โมไ่ ป๋ ที่แต่งตวั เรียบร้อยเขาแค่พิงราวอยู่ ขณะเดียวกนั โม่ชิงเฉิงนง่ั อยู่ บนราว… จากมมุ มองของเธอ ด้านหลงั เขา มีเพียงท้องฟ้ าและเมฆขาว ถ้ามีคน กดชตั เตอร์ตอนนี ้ ต้องได้ผลงานชิน้ เอกท่ีองค์ประกอบครบถ้วนแน่ๆ แนน่ อนวา่ ต้องลืมๆเรื่องท่ีเขาถือชานมไข่มกุ ท่ียงั ไม่ได้เจาะไว้ในมือนะ ขณะท่ีเธอมองเขา เขาเองก็สงั เกตเุ หน็ เธอก่อนโบกมือให้ ทนั ใดนนั้ ทกุ สายตาก็จบั จ้องมาที่เธอ น่ีคอื แรงดงึ ดดู ของโถวไผ… เธอเช่ือวา่ แม้วา่ คนที่อย่ตู รงนีจ้ ะไม่รู้ว่าเขาคือ เชียงชิงจ่ือก็เถอะ ก่เู ชิงเดินไปหาพวกเขา กําลงั จะเอย่ ปากก่อนจะเห็นโม่ไป๋ ตาโต ก่อนจะปลอ่ ยก๊ากเสียงดงั ลนั่ … เสยี งหวั เราะร่าเริงสดุ ๆแม้แต่โม่ชิงเฉิงยงั อดยิม้ มมุ ปากไมไ่ ด้ เธอหนั ไปดู และก็เข้าใจทนั ทีวา่ อะไรท่ีฮาขนาดนี ้ สาวสวยคนหนงึ่ กําลงั ขนึ ้ มาทางบนั ได เธอสวมวกิ ผมยาวสีฟ้ าแบบฮาสเึ นะ มิกุ ใต้เสอื ้ แจ็คเก็ตแขนยาวนนั้ เป็นเสอื ้ เอวลอยแบบผ้หู ญิงที่โชว์สดั ส่วน บนระเบยี งนนั้ มี มิกจุ ํานวนมากยืนอยู่ แตล่ ะคนก็สวมชดุ ไมเ่ หมือนกนั แตค่ นนีน้ ่ีสดุ ยอดมาก… ปัญหาเดียวคือ… ―เธอ‖ คนนีค้ ือมมู่ ่…ู

เธอเองยงั อยากหวั เราะเลย มมู่ ่ตู ้าเหรินคนนีเ้คยแตง่ แทรป [2] ไม่ก่ีครัง้ ตอนท่ี เขาเพิ่งเร่ิมคอสเพลย์ ใครจะไปคิดวา่ ครัง้ นี ้เขาจะยอมวางศกั ด์ศิ รีลง แต่…เขา ถึงกบั สวมชดุ ท่ี ―เหมาะสาํ หรับผ้อู ายเุ กิน 18 ปีเท่านนั้ ‖ อีกด้วย … เขาเดนิ มาหาทงั้ ๆท่ีพาดแจ็คเก็ตไว้บนไหล่ อดขยีต้ าพมึ พําไมไ่ ด้ ―คอนแทค เลนส์แบบนีน้ ี่ใสไ่ มส่ บายเลยจริงๆ…‖ พอเขาพดู จบ ก็หนั มามองก่เู ชิงเงยี บๆด้วย ดวงตาโตสีฟ้ าคนู่ นั้ ―ผ้ชู ายของเธอบอกวา่ เธอใสช่ ดุ เปิดเผยแบบนีไ้ ม่ได้‖ ม่มู ่รู ู้สกึ วา่ ชดุ เอวลอยใสไ่ ม่สบาย ได้แต่เอาแขนโอบเอวโลง่ ๆของตวั เองไว้อย่างหดหู่ ―ดงั นนั้ ฉนั ต้องจํายอมใสเ่ อง‖ ด้วยเสยี ง ―พรู่ด‖ ก่เู ชิงปลอ่ ยฮา โมช่ ิงเฉิงโอบไหลเ่ ธอก่อนคอ่ ยๆดงึ เธอมาไว้ข้างหน้าตวั เองแบบออ่ นโยน ก่อน คอ่ ยๆวางชานมอ่นุ ๆใสม่ ือเธอ ―อากาศเยน็ เกินไปท่ีจะให้สาวๆสวมเสอื ้ ผ้าที่ไม่ปิด กลางลําตวั แบบนี‖้ โมไ่ ป๋ มองเขาด้วยสายตาดแู คลน ตาซ้ายเหมือนกําลงั สลกั คํา ―หวั ‖ ตาขวา ―โบราณ‖ ม่มู ทู่ ่ีมีสหี น้าขมขื่นกําลงั มองโถวไผเหมือนกนั ดวงตาสฟี ้ ากําลงั พดู วา่ ―ฉนั ไม่ เช่ือนายหรอก‖ ห้องนํา้ ชนั้ บน ก่เู ชิงเปลย่ี นมาสวมชดุ เดียวในนนั้ ท่ีเป็นกางเกงขาขาว ช่าง แต่งหน้านนั้ ชมเปาะวา่ ผิวเธอดพี อๆกบั มมู่ ู่ ขณะท่ีบรรจงแตง่ หน้าให้เธอไปด้วย พวก

เขาคยุ กนั ไม่ก่ีประโยคก็ได้ยินเสยี งใครบางคนเอย่ ด้วยนํา้ เสยี งเสยี ดสีเยาะเย้ย เป็น เสยี งผ้ชู าย ―เฮ้ย เธอตามฉนั มาถึงนี่เลยเรอะ‖ ―ฉนั หาคณุ ไมเ่ จอ ฉนั หาคณุ ไมเ่ จอเลยสกั ท่ี‖ เสียงผ้หู ญิง ―เธอก็เจอฉนั แล้วไง ฉนั แทบไม่มีโอกาสออกไปเท่ียวกบั เพ่ือนเลย แตต่ อนท่ีฉนั มาเที่ยวแบบนี ้แสดงวา่ แหลง่ ขา่ วเธอไมเ่ ลวน่ี‖ ―คณุ บอกวา่ จะไมไ่ ปเที่ยวมว่ั ซว่ั แล้วไมใ่ ช่เหรอคะ…‖ หญิงสาวเริ่มร้องไห้ ―คณุ บอกวา่ จะไมไ่ ปไหนกบั อาอวี ้กบั พวกเขาแล้วไม่ใชเ่ หรอ…‖ ―พวกเรารู้จกั กนั ดีขนาดนนั้ เลยเรอะ‖ ผ้ชู ายหวั เราะเยาะ …… มีกําแพงบางๆกนั้ เธอออกจากฉากนี ้แม้เธอจะไมอ่ ยาก เธอก็ได้ยินชดั เจนทกุ คํา แต่สิ่งที่เกิดขนึ ้ ตามมากลบั ไม่ชดั เธอกระพริบตา ผ้ชู ายแบบนีไ้ ม่คคู่ วรเลยสกั นิด ครัง้ หน้าระวงั ดๆี หนอ่ ย *ถอนหายใต*…

―หยดุ กระพริบตาก่อน มาสคาร่าเธอยงั ไมแ่ ห้งเลย ฉนั จะปัดให้อีกรอบ‖ ช่าง แต่งหน้าทํางานตอ่ ―ตานนั่ มนั หว่ ยแตก จากคนโนเนม พอดงั นิดหน่อยก็หาเศษหา เลยกบั สาวๆไปทว่ั ชิ…‖ ―ไอ้ เxุี ุย้ !‖ เสยี งสบถเจือสะอืน้ ดงั ขนึ ้ ก่เู ชิงกบั ช่างแตง่ หน้าตกใจ มาสคาร่าถกู ปัดลงตรงเปลอื กตาก่เู ชิงแทน ―ฉนั มนั เxุี ุย้ เธอไม่ใชค่ นท่ีชอบไอ้เxุี ุย้ ที่ไมม่ ีอะไรแบบฉนั เหรอไง‖ ชายหนมุ่ เย้ย ―ต่อให้เจอฉนั ก็ไร้ประโยชน์ ฉนั มนั ไมม่ ีการศกึ ษา ฉนั ไมท่ ํางาน ฉนั ไมม่ ี เงิน เธอคิดเอาเองละกนั วา่ อยากทําอะไรตอ่ … เธออายเุ กินสบิ สีแ่ ล้ว ต่อให้พ่อแม่ เธอฟ้ องฉนั ก็ไร้ประโยชน์อย่ดู นี นั่ แหละ เข้าใจมะ เฮอะ‖ ไอ้ก๊ยุ น่ี… ก่เู ชิงเดือดปดุ ๆ กดั ฟันไปด้วย เพียะ! เสียงใส ชดั เจน ทงั้ เธอและช่างแต่งหน้าตาโตขนึ ้ มาทนั ที พวกเขากําลงั ลงมือลงไม้ และแล้วก็มีเสยี งคนกระแทกกําแพง ไม่นะ…

ผ้หู ญิงคนนนั้ แย่แนถ่ ้าลงมือลงไม้กนั น่ะ! เธอไมส่ นเรื่องแตง่ หน้าแล้ว รีบออกไปทนั ที แต่เธอต้องตกใจ ไมใ่ ชแ่ ค่สองคน แต่เป็นสี่คนเหรอ หญิงสาวที่โดนตบนนั้ ถกู ปกป้ องด้านหลงั ไหลข่ องมมู่ ู่ แต่ตาของก่เู ชิงจบั จ้องไปทคี่ นท่ีควรจะอยตู่ รงระเบียงตอนนี ้ — โมช่ ิงเฉิง ขณะท่ีเธอวิ่งออกมา เขาก็ต่อยไปหนงึ่ หมดั ป๊ัก! กําปัน้ กระแทกเนือ้ และกระดกู เขา ไม่ยงั้ มือเลยสกั นิด หญิงสาวท่ีถกู ปกป้ องนนั้ ตะลงึ ชา่ งแตง่ หน้านนั้ ตะลงึ ชายท่ีลงไปนอนกองกบั พืน้ ก็ตะลงึ สดุ ๆ โม่ชิงเฉิง ก้มตวั ไปมองหน้าไอ้ก๊ยุ ที่องึ ้ อยู่ ―ทําร้ายผ้หู ญิงแบบนี ้ไมส่ มกบั เป็นผ้ชู ายเลย‖ ก่เู ชิงตาโตจ้องโม่ชิงเฉิงตรงหน้าแบบไมเ่ ชื่อสายตา ผิดคาดสดุ ๆ องึ ้ สดุ ๆ รุนแรงสดุ ๆ

น่าพอใจสดุ ๆ… เมื่อนายแพทย์ผ้แู สนอบอ่นุ ออ่ นโยน โยนเนคไททิง้ ไป กลายเป็นนกั เลงโตแบบ นี…้ ……… มนั ชา่ งT.T … มีเสน่ห์สดุ ๆ! [1] 山东煎饼 ―Shandong jian bing.‖ street food nowadays.ซานตงเจีย้ นปิง เป็นอาหารข้างทางยอดฮิต ทําจากแผ่นแป้ งเครป บางๆห่อไส้ ต้นหอม ผกั เนือ้ หรือแม้แตอ่ าหารขนึ ้ ชื่ออื่นๆ สามารถดดั แปลงไส้ได้ หลากหลาย [2] แทรป คนที่แต่งตวั ตรงข้ามกบั เพศตวั เองแบบเนียนมากๆ ในกรณีของมมู่ ู่ เป็นผ้ชู ายหน้าสวยท่ีสวมชดุ ผ้หู ญิงเหมือนผ้หู ญิงสดุ ๆนนั่ เอง ―เxุ็ด! เxุ็ดแxุ่ง…‖ สองวนิ าทีผ่านไป ผ้ชู ายคนนนั้ ก็ฟืน้ ตวั และ กระเสอื กกระสนลกุ ขนึ ้ ยืนเหมือนคนบ้า ถอยไปสหี่ ้าก้าว ก่อนหนั มามองคนตรงหน้า เขา ―เทพม?ู่ คนเทพๆแบบนีม้ าสนใจอะไรเขาได้ไง…‖ เขาถยุ นํา้ ลาย รสเลือดในปากทําให้เขากลวั ขนึ ้ มาทนั ที ผ้ชู ายคนนนั้ ท่ีเขาไมร่ ู้จกั นนั้ ตอนตอ่ ยคนนนั้ ดรุ ้ายสดุ ๆ

โมช่ ิงเฉิงยืดตวั ขนึ ้ ไมส่ นใจจะส้กู บั ใครอีก เขาเพิง่ เสร็จจากการเข้าร่วมสมั มนาและตรงมาท่ีนี่เพ่ือมาทานข้าวกลางวนั กบั เชิงเชิง ดงั นนั้ ชดุ ท่ีเขาสวมนนั้ จงึ คอ่ นข้างสภุ าพและหรู ตอนท่ีเขาปลอ่ ยหมดั ไปนนั้ เสอื ้ ผ้าที่เขาสวมนนั้ คอ่ นข้างรัง้ ค่อนข้างงมุ่ ง่ามด้วยซาํ ้ เขาแบมือแล้วคอ่ ยๆหบุ นิว้ เข้าช้าๆ ก่อนจดั เนคไทค์ เจ้าคนถ่อยนนั้ กลวั จนถอย ไปอีกสองก้าว เม่ือเหน็ สหี น้าหวาดกลวั ของคนถ่อย ควิ ้ โม่ชิงเฉิงก็ขมวดเลก็ น้อย ดวงตาด้าน นอกโค้งขนึ ้ เลก็ น้อย ชายหนมุ่ ไมก่ ล้าขยบั ไปใกล้โมช่ ิงเฉิงดงั นนั้ จงึ หนั ไปสนใจมมู่ ่กู ่อนเร่ิมตะโกนด่า เขา ―เทพมู่ นายนี่มนั โคระตะเจง๋ ไปเลย อยา่ คดิ วา่ แคเ่ ริ่มงานในวงการบนั เทิงเร็ว กวา่ ชาวบ้านแล้วจะเป็นเทพเจ้าจนอดั คนได้ตามใจชอบนะ…‖ นยั น์ตากลมโตสฟี ้ าเหลือบมองโมช่ ิงเฉิงก่อนเล่ือนไปมองเจ้าคนถ่อยแบบไร้ เสียง ใบหน้าเหมือนจะกําลงั พดู วา่ ―นายตาบอดเหรอไง ฉนั ไมใ่ ช่คนตอ่ ยนายสกั หน่อย… นายเก่งขนาดนนั้ ก็ไปดา่ โถวไผสิ ฮึ…‖ แนน่ อนว่าเขาไม่กล้าพดู วา่ คนคนนีค้ อื เชียงชิงจ่ือหรอก เลเยอร์มากกวา่ คร่ึงด้านหลงั นีเ้ป็นแฟนคลบั โถวไผ… เขาไม่อยากให้ สถานการณ์วนุ่ วายมากกวา่ นีแ้ ละทําให้งานลม่ … เสียงตะโกนของเจ้าคนถ่อยนนั้ ดงึ ดดู ความสนใจของคนท่ีอย่บู นชนั้ บน

โม่ไป๋ เป็นคนประเภทท่ีปกป้ องพวกพ้องก่อนจะรู้เรื่องวา่ ใครผิดใครถกู พอเขาได้ ยินใครตะโกนวา่ เทพมู่ เขาก็รัง้ ชายเสอื ้ ขนึ ้ ก่อนรีบว่ิงมาทนั ที เม่ือเห็นวา่ คนท่ีโดนอดั นนั้ เป็นคนถ่อย เขาก็รีบขยบั เข้ามาใกล้ก่อนโอบไหลม่ มู่ ู่ ―เกิดอะไรขนึ ้ ทะเลาะกนั เหรอ นายกล้าตคี นไม่กลวั วา่ ความสามารถของนายนะ่ — คนอย่างนายท่ีผ่าอิฐไป ด้วยมือเดียว — จะอดั แรงจนเขาพิการไปเหรอ ทิง้ ไอ้ถ่อยแบบนีไ้ ว้ให้ฉนั จดั การ ดีกวา่ แคฝ่ ี มือฉนั ก็พอแล้ว…‖ ม่มู มู่ องโม่ไป๋ เงียบๆ และชีไ้ ปทางโมช่ ิงเฉิงแบบจริงใจ เขาแคอ่ ยเู่ ป็นเพ่ือนโถว ไผและเดนิ มาดวู า่ ก่เู ชิงเสร็จหรือยงั ตอนท่ีเหน็ ว่ามีผ้หู ญิงโดนไอ้ถ่อยตบอยู่ … คนดี ท่ีออกมาปกป้ องความยตุ ิธรรมนนั้ คือโถวไผต้าเหริน เขาแคเ่ ป็นตวั ประกอบเท่านนั้ ตวั ประกอบ! พอไอ้ถ่อยเห็นวา่ มีคนมงุ เยอะเขาก็เริ่มกล้า เพราะวา่ ทงั้ โมไ่ ป๋ และม่มู ่เู ป็นคนท่ีมี ช่ือเสยี ง และไมส่ ามารถทําอะไรเขาได้ต่อหน้าฝงู คน ―อย่าคดิ นะวา่ พวกนายเป็นคน ของสมาพนั ธ์ใหญ่ๆแล้วจะมารังแกคนอ่ืนได้น่า ฉนั จะบอกให้วา่ …‖ คําตอบของโมไ่ ป๋ นนั้ ไม่เป็นเหมือนท่ีเขาคาดไว้ ―เหรอ‖ เขาเอ่ย ―พวกเรารังแก นาย แล้วไงละ่ ‖ …… คาํ พดู ท่ีเหลือของชายคนนนั้ ติดอย่ใู นลาํ คอ โมไ่ ป๋ ม้วนแขนเสอื ้ ขนึ ้ เดนิ มาทางเขา

ผ้ชู ายคนนนั้ ทําท่าน่ากลวั พยายามยืนหยดั ―อะไรเน่ีย …จะเลน่ สามรุมหนงึ่ เหรอไง ฉนั จะบอกนายนะ โม่ไป๋ ทําร้ายคนอ่ืนเนี่ย…ผะ…ผิดกฏหมายนะ…‖ ต่อหน้าคนมากมายขนาดนีเ้ขาไมเ่ ช่ือวา่ สองคนนีจ้ ะกล้าลงมือลงไม้กบั เขา และ ถ้าแยส่ ดุ ๆจริงๆ เขาก็จะเรียกตาํ รวจ… โม่ไป๋ ยิม้ ยอ่ ง ขยบั มาใกล้อีก เอือ้ มมือมาตบหน้าอกชายหนมุ่ เบาๆ เอ่ยเสียงตา่ํ ―ผิดกฏหมาย? สิง่ ท่ีพวกเราทํานะ่ เรียกวา่ ―ปกป้ องความยตุ ธิ รรมอย่างกล้าหาญ‖ ตา่ งหาก เข้าใจไหม ฉนั ไม่ได้จะทําให้นายกลวั หรอกนะ เทพมขู่ องฉนั น่ะก็เป็นตํารวจ เวลาเขาเบ่ือไม่มีอะไรทํา เขาก็อดั คนเลน่ มีไรไหม มองดทู ้องฟ้ าใสไร้เมฆน่ีสิ อากาศ ดีแบบนีไ้ มไ่ ด้อดั คนถ่อยก็คงจะเซง็ แย่–– ‖ โม่ไป๋ ยงั ยิม้ หน้าบาน ด้านซ้ายยืนอย่ดู ้านหลงั ไมไ่ กลนกั คอื มมู่ ู่ สว่ นด้านขวาคือ โม่ชิงเฉิง เลเยอร์ทกุ คนนนั้ องึ ้ กบั คําพดู โมไ่ ป๋ ไมอ่ ยากจะเชื่อวา่ ม่มู ่หู น้าตาย — ท่ีมกั จะ ช้าไปสามจงั หวะเสมอๆ ที่ยืนอย่รู าวกบั เทพธิดาตอนนี ้เอวบาง ขายาวจนมีแตค่ น อิจฉา ริษยา จนเกลยี ด — นนั้ ท่ีจริงเป็นเจ้าหน้าท่ีตํารวจ คณุ พี่ตาํ รวจที่หลอ่ เหลาผ้ปู กป้ องความยตุ ิธรรม! จนทําให้คนอยากจะกร๊ีด! แล้วยงั โม่ไป๋ และชายหน่มุ อีกคน… ชายหน่มุ ท่ีนา่ ค้นหา… อาหารสายตาชนั้ เย่ียม ทงั้ หมดนีท้ ําให้เลอื ดของผ้คู นแลน่ พลา่ นด้วยความร่าเริง!

ม่มู ่ไู ม่พดู อะไรสกั คํา ซง่ึ ตีความได้ว่าคําพดู ของโม่ไป๋ เป็นเร่ืองจริง ถึงแม้… เขา ยงั เรียนไมจ่ บก็เถอะ… ไอ้หว่ ยนนั้ มีความรู้สกึ วา่ ถ้าเขาส้แู บบหนง่ึ ตอ่ สามคงจะพิการแหงๆ มือหนง่ึ กมุ แก้ม เขาพน่ ―โม่ไป๋ คนมองเยอะแยะขนาดนี ้กล้ามาแตะต้องฉนั อยา่ คดิ นะวา่ ฉนั จะ ไม่กล้าเปิดโปงวา่ นายอดั คนวนั นีน้ ะ่ …‖ เขาไมเ่ ช่ือวา่ คนท่ีถกู ยกให้เป็นเทพเจ้าแบบ นีจ้ ะไมส่ นใจชื่อเสียงตวั เอง… ―พวกเราชอบใช้คนมากรังแกคนน้อยนะ่ ‖ โม่ไป๋ ยิม้ ―เรื่องมาขนาดนีแ้ ล้ว ฉนั จะเดิมพนั ทกุ อยา่ ง ถงึ จะต้องออกจากวงการบนั เทิง ฉนั จะป้ ายสใี ห้ช่ือพวกนายทกุ คนด้วย…‖ สว่ นท้ายของประโยคไม่น่าเช่ือถือเอาเสียเลย แม้แตเ่ สยี งเขายงั อ่อนลงตอนพดู ด้วยซาํ ้ โม่ไป๋ ปลอ่ ย ―พรืด‖ ตอนท่ีเขาทําเสยี งฮึ ก่อนก้าวมาข้างหน้าอีกสองก้าว เขาลดเสียงลง เฉพาะคนท่ีอย่ใู กล้ๆเทา่ นนั้ ท่ีจะได้ยิน ก่อนเอ่ย ―จะบอกให้นะ นายเห็นคนที่เพ่ิงตอ่ ยนายไปป่ ะ ถ้านายกล้าจะป้ ายสีชื่อเขาน่ะ ตอ่ ให้แฟนคลบั เขา ถ่มนํา้ ลายคนละครัง้ นายจะจมนํา้ ลายจนตายเลย ถ้าไม่อยากเชื่อ…ก็ลองดไู ด้ ดสู ิ ว่านายจะอย่ใู นวงการบนั เทิงได้อีกหรือเปลา่ ‖ เสยี งเขาคอ่ ยมา พวกสาวๆที่ยืนมองจากไกลๆบนบนั ไดไม่ได้ยินอะไรเลย เหน็ แคใ่ บหน้ายิม้ ๆของโม่ไป๋ แตก่ ็เดาไมถ่ กู วา่ เขาพดู อะไร

มือหนง่ึ ปิดหน้าผ้ชู ายคนนนั้ ได้แตจ่ ้องเขาอย่างองึ ้ ๆไปหลายวินาที ―เอาละ่ รีบๆออกไปได้แล้ว‖ โมไ่ ป๋ ตบไหลเ่ ขาเบาๆ จะเรียกตํารวจเพื่อให้เป็นเรื่องใหญ่ก็เกินไป เหมือนกบั ท่ีโมไ่ ป๋ พดู : คนแบบเขาท่ี ช่ือเสยี งไมด่ ี แถมยงั ไมไ่ ด้ทํางานเป็นหลกั เป็นแหลง่ แตด่ นั มีเร่ืองกบั เหลา่ ‖เทพ‖ ใน วงการแบบนี ้ไมม่ ีหวงั ได้ผดุ ได้เกิด… เขาถ่มนํา้ ลายลงบนพืน้ ก่อนรีบเผน่ ไปแบบหางจกุ ก้น หญิงสาวที่ได้รับการปกป้ องนนั้ เงียบมาตลอด เธอไมก่ ล้าเข้าใกล้โมช่ ิงชิงเฉิง และมมู่ ่ซู งึ่ กําลงั เปลง่ รังสี ―คนแปลกหน้า ออกไปห่างๆ‖ เธอเอ่ยขอบคณุ โมไ่ ป๋ เบาๆ ―ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร‖ โมไ่ ป๋ ไมส่ นใจสถานการณ์เท่าไร ตบมือ ก่อนเรียกทกุ คน ―เอาละ่ ทกุ คน เอาละ่ มิคทุ งั้ สบิ ส่ที ี่แสนงดงามของผม รีบมาถ่ายให้เสร็จแล้วผมจะ เลยี ้ งกาแฟท่ีแมคโดนลั ด์… ผมหนาวจะตายอยแู่ ล้ว ใครเป็นคนเลอื กวา่ จะถ่ายบน ระเบียงเน่ีย หือ บ้าชะมดั …‖ ―ฉนั ใสช่ ดุ เอวลอยแบบนี ้ฉนั ยงั ไม่บน่ วา่ หนาวสกั คํา…‖ ม่มู ่พู ดู ตรงๆก่อนเดนิ ทอดนอ่ งออกไปพร้อมรอยยิม้ เยาะ

การถ่ายรูปนนั้ ใช้เวลาทงั้ สิน้ สองชว่ั โมงคร่ึงจนใบหน้าของโมช่ ิงเฉิงนนั้ บงึ ้ ตงึ ไป หมดจงึ เลิก แม้แตก่ ่เู ฉิงที่เป็นคนเดียวท่ีสวมกางเกงขายาวยงั อดหนาวนิดๆไมไ่ ด้ นอกจากถงุ มือท่ีสวมแล้ว แขนด้านบนของเธอนนั้ ก็เปลือยเปลา่ เหลา่ เลเยอร์สาวก็ เบียดกนั เข้าห้องนํา้ หญิงหนงึ่ ชนั้ ถดั ลงมาจากชนั้ บนเพื่อล้างเคร่ืองสาํ อางค์ ก่เู ชิงค้นุ กบั ตกึ เรียนนี ้เมื่อเหน็ วา่ ทกุ คนอดั กนั อย่ขู ้างใน จงึ ดงึ โม่ชิงเฉิงไปใช้ ห้องนํา้ บนชนั้ อาจารย์แทน เธอเคยมาช่วยงานอาจารย์ท่ีนี่ดงั นนั้ จงึ ค้นุ กบั สว่ นนีม้ าก แตเ่ ธอไมค่ ดิ วา่ ตอน เธอยืนอย่ตู รงบนั ไดและมองไปรอบๆ เธอก็เหน็ อาจารย์เดินไปเดินมา… เธอไมอ่ าจ ให้อาจารย์ท่านไหนเห็นเธอแบบนี ้ แตง่ หน้าเข้มจดั สวมวกิ ผมยาวสีนํา้ เงนิ บนศีรษะ ถ้าเธอไปชนั้ อ่ืน เธอก็คงถกู จ้องเป็นตวั ประหลาดแน่ๆ… ลมื มนั ไปเถอะ กลบั ไปชนั้ บนดกี วา่ เธอหนั กลบั ไปก่อนกระซิบ ―ช่‖ู ใสโ่ ม่ชิงเฉิงก่อนอธิบาย ―แย่ชะมดั อาจารย์ ฉนั อยนู่ ี่น่ะ กลบั ไปชนั้ บนกนั เถอะ‖ พดู จบเธอก็พ่งุ ขนึ ้ บนั ไดตรงมมุ ไปมากกวา่ สิบสองขนั้ ―ชนั้ อื่นไม่มีห้องนํา้ หญิงให้เธอเปล่ยี นชดุ กบั ล้างเคร่ืองสําอางค์เหรอ‖ เขา ตามมาติดๆ ขาเขายาวมากจงึ ปีนบนั ไดทีละสองขนั้ อย่างเป็นธรรมชาติ และหลงั จาก สห่ี ้าก้าว เขาก็ตามทนั

―มีสิ‖ เธอตอบตามตริง ―แตฉ่ นั ไมส่ บายใจเท่าไหร่ถ้าต้องไปชนั้ อื่นทงั้ ๆที่ แต่งตวั …แบบนีน้ ่ะ ชนั้ บนยงั มีคนตงั้ เยอะที่แตง่ ตวั เหมือนฉนั ฉนั จะได้ไมเ่ ดน่ เทา่ ไหร่‖ เธอเองก็ไม่ใช่เลเยอร์มืออาชีพที่สามารถปลอ่ ยตวั ตามสบายกบั งานแบบนี ้ โมช่ ิงเฉิงหวั เราะคกิ ―ท่ีจริงก็ดดู อี อก‖ ―หือ?‖ ―ฉนั วา่ เธอแตง่ เป็นมิกแุ บบนีด้ ดู มี าก‖ เขาทําแบบนีอ้ ีกแล้ว… เขาทําแบบนีอ้ ีกแล้ว… ความสามารถตอ่ ต้านเสนห่ ์ของเสยี งเขาย่ิงน้อยลงเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบใช้เสียง โปรดของเธอเพื่อพดู กบั เธอ บนั ไดนีม้ กั จะมีคนใช้ไม่บอ่ ย เพราะวา่ อยดู่ ้านข้างแทนที่จะอย่กู ลางตกึ ที่ไมต่ ิด กบั ข้างนอก ดงั นนั้ แสงจงึ เป็นธรรมชาตมิ าก และมลี มโชยข้างแก้มเบาๆ ทําให้เธอ รู้สกึ ปั่นป่ วน เธอมองหน้าและตาเขา ท่ามกลางแสงอาทิตย์ ก่อนเอย่ เบาๆ ―เม่ือกีค้ ณุ หลอ่ สดุ ไปเลย… หวั ใจฉนั เหมือนจะกระโดดออกมาจากอกแน่ะ…‖ ―จริงเหรอ‖

―คนแบบนนั้ สมควรถกู อดั แล้ว คณุ ก็รู้ว่าถงึ แม้เขาจะไม่ได้ทําอะไรผิดกฏหมาย แต่ก็เป็นสงิ่ ที่ทกุ คนไมว่ า่ จะเป็นเทพหรือคนธรรมดา เกลยี ดแบบสดุ ๆ‖ ก่เู ชิงสารภาพ ―ฉนั คิดวา่ คณุ …เอ้อ…คนแบบนนั้ ฉนั ไม่คดิ วา่ คณุ จะตอ่ ยใคร‖ เธอนกึ ถึงตอนนนั้ นอกโรงพยาบาล เขาเอาตวั เข้าบงั ผ้หู ญิงคนหนง่ึ แตต่ อนนนั้ เขาไมไ่ ด้ลงมือกบั ใคร แต่กลบั รับหมดั แทนคนอ่ืน… โมช่ ิงเฉิงมองสีหน้าความไม่พอใจเพ่ือความชอบธรรมแล้วอดหวั เราะไม่ได้ เขา บอกเธอด้วยนํา้ เสยี งล้อเลน่ ―ความสมั พนั ธ์ระหวา่ งหมอกบั คนไข้นี่ตงึ เครียดมากจน ฉนั ต้องไปเรียนวธิ ีป้ องกนั ตวั ก่อนจะกล้าหยิบมีดผา่ ตดั เลยละ่ ‖ พอเขาพดู ก็ทําให้เธอนกึ ถงึ เร่ืองขา่ วเธอได้ยินมาได้ ―……ฉนั เหน็ คณุ รับ หมดั แทนคนอ่ืน‖ ―ด้านหน้าโรงพยาบาลใชไ่ หม‖ เขานกึ ―อืมหืมม์ เร่ืองแบบนนั้ เกิดขนึ ้ บอ่ ยไหมคะ‖ ―นานๆครัง้ ที่จริงนน่ั เป็นแคเ่ หตบุ งั เอิญเทา่ นนั้ ‖ เธอเอนตวั บงิ กําแพง หายใจโลง่ อก ―ดแี ล้วละ่ คะ่ ‖ ―เธอเป็นหว่ งฉนั เหรอ‖ เสียงเขาต่าํ ลงอีกครัง้ ชวั่ ร้ายจริงๆ เขาทําแบบนนั้ อีกแล้ว… เธออดบ่นไมไ่ ด้ ―คณุ ก็รู้ว่าฉนั เป็นคนรักเสียง…แล้วคณุ ก็จงใจพดู แบบนนั้ ‖

―ฉนั เหรอ‖ เสยี งเขาเบาลง ช้าลง และอ่อนโยนขนึ ้ พดู ตรงเข้าสจู่ ดุ ลกึ ในหวั ใจ เธอ เธอหายใจออกเบาๆ ―คณุ ไม่กลวั เหรอวา่ …ฉนั จะชอบเสียงคณุ มากกวา่ ชอบ คณุ เองน่ะ‖ ―สว่ นไหนก็ตามท่ีเธอชอบก็ยงั แปลวา่ ชอบฉนั นี่ ไม่ใช่เหรอ‖ เขายิม้ ขณะท่ีชี ้ ประเดน็ สําคญั ―ไมเ่ หน็ มีอะไรผิดถ้าเธอชอบเสียงฉนั เลย ดีกวา่ ไมม่ ีอะไรให้เธอชอบ ตงั้ เยอะ‖ …… …… เธอไม่รู้วา่ เธอหลงเสน่ห์คาํ พดู ของเขา หรือเสยี งของเขากนั แน่ แต่…เธอรู้สกึ เหมือนจะคิดอะไรไมอ่ อก สายลมอ่อนพดั ผมสีฟ้ าข้างแก้มเธอจนกระจายมาปรกตา เขาคอ่ ยๆเอนกายเข้า มาใกล้ขนึ ้ ใกล้ขนึ ้ ทกุ ที ไม่ได้พดู อะไร แค่ยิม้ ตอนนี…้ เขาอยากจะ… ทกุ วินาทีนนั้ เหมือนจะยาวนานเป็นชว่ั นิรันดร์ เธอไม่กล้าขยบั ก่อนที่เขาจะ สมั ผสั เธอก็หลบั ลงตา

จบู ท่ีแสนอบอ่นุ ออ่ นโยน ริมฝี ปากทงั้ คสู่ มั ผสั กนั แคไ่ มก่ ี่วินาทีเท่านนั้ ก่อนท่ีเขาจะขยบั ออกไป เท่านนั้ …นะ่ เหรอ เธอตื่นเต้นจนหวั ใจจะหลดุ ออกมาจากอก เธอลืมตาทนั ทีและมองขนึ ้ ไปทางเขา โมช่ ิงเฉิงเช็ดมมุ ปากด้วยนิว้ โป้ ง แน่นอนว่าเขาเห็นรอยสีแดงบนปลายนิว้ ―ลิปสตกิ เยอะเกินไป ถ้ากลืนลงไปจะไม่ดีตอ่ ร่างกายเธอนะ่ แตฉ่ นั น่ะไม่ถือหรอก นะ…‖ กลืนลงไป… ไมด่ ตี อ่ ร่างกาย… T.T…… คณุ จะตรงไปตรงมา…และจริงจงั …มากกวา่ นีไ้ ด้อีกเหรอเนี่ย…… บทท่ี 40 – เห็ดผดั พริกเกลือ (3) พอโม่ชิงเฉิงพดู จบ เขาก็ยืดตวั ขนึ ้ ก่อนทําท่าให้ก่เู ชิงรีบไปห้องนํา้ ลบ เครื่องสาํ อางค์เปล่ียนเสอื ้ ผ้า ต้นฤดใู บไม้ผลิแบบนีค้ อ่ นข้างเย็น ความรู้สกึ ไม่ ธรรมดาเมื่อสกั ครู่นนั้ ยงั ห้อมล้อมทงั้ คอู่ ยู่ มากเสียจนก่เู ชิงไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ พอทงั้ คเู่ ดินกลบั ไปชนั้ บน เห็นเพื่อนๆหวั เราะคิกคกั เดนิ ไปเดินมา เธอก็ชะงกั

―โม่ชิงเฉิง…‖ ทนั ใดนนั้ เองเธอก็พ่งุ ตรงมาตรงหน้าเขา เขามองเธอแบบงนุ งง เธอมองเขาด้วยสีหน้าขลาดๆ 70%… และ เขินอาย 100% เขางงกวา่ เดิม ดวงตาและควิ ้ เจือรอยยิม้ เสนห่ ์ของก่เู ชิงนนั้ อยทู่ ี่ว่า ทกุ ความรู้สกึ ของเธอจะถกู เผยบนใบหน้าในดวงตาคู่ นนั้ แบบไม่มีการปิดบงั อําพราง เธออายยุ ี่สิบสองปีแล้ว นิสยั เปิดเผยตรงไปตรงมา แบบนี ้ แต่สามารถใช้ชีวิตได้อยา่ งปลอดภยั ไร้กงั วล โดยไมเ่ คยโดนหลอกลวงหรือถกู ใครฉวยโอกาสเลยแม้แตน่ ้อย เธอทําได้ยงั ไงกนั เขาอดยิม้ จางๆไม่ได้ เธอรวบรวมความกล้า ย่ืนมือมาเชด็ ริมฝี ปากเขาแบบออ่ นโยน เขาเข้าใจแล้ว เลยยืนเงียบๆ มองเธอทําลายหลกั ฐาน หนงึ่ สอง … เช็ดหลายครัง้ ก่อนที่ริมฝี ปากเขาจะสะอาดเอ่ียม ลปิ สตกิ …ที่ทาเนี่ยหนาจริงๆ… ―สะอาดหรือยงั ‖ เขาถามด้วยเสียงท้มุ ตํ่าชื่นบาน ―อืม‖ เธอแกล้งทําเป็นวา่ ไม่มีอะไรเกิดขนึ ้ ก่อนหนั กลบั ไปเริ่มเดินตอ่

เธอเดนิ ไปข้างหน้า…อย่างยากลําบาก ถงึ แม้จะเชด็ ด้วยตวั เองแตเ่ ธอก็รู้สกึ อดึ อดั กลวั วา่ จะทิง้ ร่องรอยอะไรไว้บนริมฝี ปากเขา… ―เซงิ เซิง ยงั ไม่ล้างเครื่องสําอางค์ออกอีกเหรอ‖ ชา่ งแตง่ หน้าที่ยืนอย่ตู รง ทางเดินกําลงั คยุ กบั ใครบางคนอยรู่ ้องทกั ตอนที่เหน็ เธอกําลงั เดนิ มา ก่อนจะควกั นํา้ ยาล้างเครื่องสาํ อางค์กบั โลชน่ั ทําความสะอาดหน้าสง่ ให้ก่เู ชิง ―ทําไมลิปสตกิ ถึง จางไปเยอะขนาดนีล้ ะ่ เธอกลนื ลงไปเหรอ‖ …… ―หือ อะไรนะคะ‖ ก่เู ชิงใช้หลงั มือเช็ดปาก แกล้งทําไมร่ ู้ไมช่ ี ้ มมู่ เู่ หลอื บมองเธอก่อนแนะนําด้วยทา่ ทีจริงใจและมืออาชีพ ―ของแบบนนั้ ไม่ดี ต่อสขุ ภาพ พยายามอย่ากลนื ลงไปเยอะละ่ ‖ …… โอเค ทกุ ท่านคะ กรุณาหยดุ คยุ เร่ืองกลืนหรือไมก่ ลนื ท่ีเถอะค่ะ T.T…… หลงั จากหวั ข้อท่ที ําไมลปิ สติกก่เู ซงิ ถงึ ถกู กลืนลงไปก็เปลยี่ นไปเป็น การกลนื ลปิ สตกิ นนั้ ไม่ดตี ่อสขุ ภาพ ไปยนั ลปิ สตกิ บางชนิดนนั้ ทําจากวสั ดธุ รรมชาตแิ ละ ปลอดภยั ถ้ากลืน…และ…ในอนาคตพวกเขานา่ จะพฒั นาลปิ สตกิ ที่ชื่อวา่ ―ลิปสติกครู่ ัก‖ ที่ออกแบบมาให้กลนื โดยเฉพาะ…

เธออย่ใู นห้องนํา้ พยายามล้างเคร่ืองสาํ อางค์ภายใต้ความช่วยเหลือของช่าง แตง่ หน้า ฟังหวั ข้อการสนทนาที่แตกแขนงออกไปเร่ือยๆ เธออดทนเงียบๆเก็บมนั ไว้ จนแทบสนิ ้ ชีวติ จากอาการบาดเจบ็ ภายใน… โม่ชิงเฉิงดอู ารมณ์ดีมาก นอกจากตอนที่ออกไปถ่ายรูปท่ีระเบยี งแล้วเขาออกมาดา่ คนแล้ว เขาช่างพดู มากกวา่ ปกติ แตก่ ็แคเ่ ฉพาะเวลาคยุ กบั โม่ไป๋ กบั มมู่ เู่ ท่านนั้ … สาํ หรับคนอื่นๆเขา เป็นคนที่หลกี เลย่ี งเพศหญิง คนที่สามารถมองได้จากไกลๆแตไ่ ม่มีคนกล้าเข้าใกล้ไป พดู คยุ ⊙﹏⊙b แตจ่ ะวา่ ไป…ทําไมโถวไผท่ีเธอรู้จกั กลบั เป็นมิตร อบอนุ่ และมกั จะเป็นคนเข้า หาเธอก่อนละ่ … ด้วยการตอื ้ ไม่หยดุ ของโมไ่ ป๋ การเดทมือ้ คา่ํ ของครู่ ักกลายเป็นการไปกินแมค โดนลั ด์กบั ร้องคาราโอเกะ กบั ฝงู คนเสียแบบนนั้ หลงั จากถ่ายรูป หวั เราะล้อเลน่ บน่ ด้วยกนั เปลย่ี นเสอื ้ ผ้าด้วยกนั และเม้าท์แตกด้วยกนั พลางกินเฟรนด์ฟรายในแมค โดนลั ด์ไปด้วย กลมุ่ คนท่ีไมก่ ่ีชวั่ โมงท่ีแล้วยงั เป็นคนแปลกหน้ากลบั สนิทสนมกนั อย่างรวดเร็ว หลงั จากท่ีฟังคนร้องคาราโอเกะมาหนง่ึ ชว่ั โมงในห้องสว่ นตวั แต่ได้ยินสามคํา ―เชียงชิงจื่อ‖ ถกู พดู ซาํ ้ ๆไมห่ ยดุ เธอก็เข้าใจวา่ สถานการณ์ไมด่ แี ล้ว

เธอคอื เซงิ เซงิ มา่ น ข้างๆเธอนนั้ คือเชียงชิงจ่ือ เธอเป็นนกั ร้องเพลงโบราณ โถวไผเป็นนกั แสดงเสยี งที่ร้องเพลงเก่งกวา่ นกั ร้อง หลายๆคนเสียอีก ถึงแม้พวกเขาจะขอความร่วมมือกบั มมู่ แู่ ละโถวไผในการปกปิดตวั ตนท่ีแท้จริง แต่ทนั ทีที่จบั ไมค์พวกเขาก็ไม่ถกู เปิดโปงเหรอไง …เธอจิบชานมพลางเหลือบมอง คนข้างๆ ไข่มกุ ถกู ดดู ผ่านหลอดลงสลู่ าํ คอ… ―ฉนั อยากร้อง ‗ฝันเมามายท่ามกลางฝนศกั ดส์ิ ิทธ์ิ‘‖ หญิงสาวสองคนเบียด กนั อยหู่ น้าเคาทเตอร์เลือกเพลง และมีอีกคนสองยืนอยขู่ ้างหลงั บอกวธิ ี ―เธอร้องโน๊ตสงู ขนาดนนั้ ได้เหรอ‖ ―ไม่เหน็ จะสน ฉนั อยากร้องเพราะวา่ เป็นเพลงแรกที่โถวไผต้าเหรินของฉนั ร้องนะ่ ‖ หญิงสาวท่ีกําลงั เลือกเพลงอวดฐานะแฟนคลบั รุ่นใหญ่ของเชียงชิงจ่ือ… ก่เู ชิงกลนื …ไข่มกุ สองชิน้ ลงคอแบบไม่ได้เคยี ้ ว โมช่ ิงเฉิงน่ิงสงบเหมือนทกุ ที ―อยากได้ยินฉนั ร้องเพลงไหม‖ เสยี งข้างๆเธอเสนอสิ่งที่แสนวิเศษแตอ่ นั ตราย อย่างยิ่ง ใช่…แนน่ อนวา่ เธออยากได้ยิน…

ภายใต้แสงไฟวบิ วบั เธอมองเขาอยา่ งอดึ อดั คดิ ทบทวนอย่หู ลายวินาที ก่อน กระซบิ ข้างหดู ้วยเสยี งคอ่ ยๆ ―เชียงชิงจื่อต้าต้า ไม่กลวั โดนคนรู้เหรอคะ‖ เขายิม้ ลดเสียงตอบ ―เชิงเชิงม่านต้าต้า สาํ หรับนกั แสดงเสยี งแล้ว การเปลี่ยน เสยี งและใช้เสียงท่ีแตกตา่ งกนั ได้นนั้ เป็นความสามารถพืน้ ฐานนะ‖ …… ได้ ตกลง ยอมแพ้เลย นบั ตงั้ แตช่ ่ือ เชียงชิงจื่อ ปรากฏตวั ขนึ ้ ในวงการนกั แสดงเสยี ง นอกจาก ความสามารถในการเข้าถงึ หวั ใจของคนฟังแล้ว สิ่งท่ีได้รับความช่ืนชมมากที่สดุ คือ ความสามารถในการสร้างเสียงท่ีแตกตา่ งกนั ตราบใดท่ีไม่ใชบ่ ทบาทที่ประหลาด เกินไป เขาสามารถจดั การได้หมด เธอลืมไปได้ยงั ไงกนั เขาคอื เชียงชิงจื่อนะ ⊙﹏⊙b หลงั จากที่สาวๆเลือกเพลงเรียบร้อย เขาก็เดนิ ไปเลอื กบ้าง ตอนท่ีเขายืนอยตู่ รงเคาท์เตอร์ ก้มหน้ามองรายช่ือเพลง ฝงู คนเกินคร่ึงตาเป็น ประกาย มีใครที่ไหนไมช่ อบคนหลอ่ บ้าง และเม่ือคนหลอ่ กล้าไปเลอื กเพลงมาร้อง หมายความวา่ ทกั ษะในการร้องเพลงก็ไม่แย่ แตป่ ระเดน็ หลกั ก็คือ มากกวา่ คร่ึงของ สาวๆในห้องนีเ้ป็นคนรักเสยี ง น่ีเป็นการล่อลวงครัง้ ใหญ่ บวกกบั … พอพวกเขาเห็นช่ือเพลงท่ีเขาเลอื ก เลอื ดพวกเธอก็ร้อนระอุ

เพลงจีนโบราณ! หนมุ่ หลอ่ คนนีเ้ป็นวิญญาณชดั ๆ คนท่ีร้องเพลงป็อบนนั้ มี เกลื่อนกลาด แต่คนที่สามารถร้องเพลงโบราณได้เน่ียเป็นเพชรในตมจริงๆ คิดว่าใคร ก็ร้องเพลงโบราณได้เหรอไง ลองบอกผ้ชู ายข้างตวั คณุ ให้ลองร้องดกู ็รู้เอง ―อืม…ฉนั ขอถามคณุ หน่อยได้ไหมคะต้าเหริน คณุ ร้อง ‗ฝันเมามายทา่ มกลาง ฝนศกั ด์ิสิทธ์ิ‘ เป็นไหมคะ……‖ แฟนคลบั เชียงชิงจื่อรุ่นใหญ่ป๊ิงไอเดียก่อนขอเพลงอยา่ งกระตือรือ้ ร้น เขายิม้ ก่อนสา่ ยศรี ษะ ร้าน KTV ไมค่ อ่ ยอพั เพลงใหมๆ่ และมีเพลงสไตล์โบราณท่ีปลอ่ ยมาทาง ออนไลน์น้อยมาก เพลงทมี่ ีเป็นเพลงจีนที่นกั ร้องเพลงป็อบเอามาร้อง ดงั นนั้ เขาจงึ เลอื กเพลงใหมส่ ดุ ท่ีมี ―หงเฉินเคอจาน‖ [โรงเตี๊ยมฝ่ นุ แดง หรือ โรงเตย๊ี มเจนโลก] เขาเพ่ิงเลือกเสร็จ สาวๆที่เลอื กเพลงก่อนหน้าก็ประกาศอยา่ งใจกว้าง ―ข้ามเพลง พวกเรา ให้หน่มุ หลอ่ ร้องก่อนเลยคะ่ …‖ ผลก็คอื เพลงทเี่ ขาเพ่งิ ขอไปก็ถกู ลดั ควิ มาเป็นเพลงถดั ไป ก่เู ชิงแทะหลอดชานม ฟังทํานองเพลงที่ขนึ ้ มา แอบกลนั้ หายใจเบาๆ …ตอนที่ เขาร้องตอ่ หน้าคนดใู น YY เขาใช้เสยี งธรรมชาติ ตอนนีเ้ธอเองก็อดไมไ่ ด้ว่าจะเป็น ยงั ไงตอนเขาใช้เสยี งอื่นร้องเพลง… กระทง่ั ไมค์เปิด กระทง่ั โน๊ตตวั แรก กดั หลอด ลมหายใจของเธอถกู เขาขโมยไป

[2:08] ―ภายใต้ชายคา กิ่งไม้ยื่นมาผ่านหน้าตา่ ง เรานงั่ จิบชาบนพืน้ ดนิ ข้าใช้ภาพวาดกงปีเ้ พ่ือสลกั เจ้าในหทยั ใช้พกู่ นั ขีดเขียนบนกระดาษ แต่มิได้แสวงหาวรรณกรรม …[1]‖ ออร่าที่เปี่ยมไปด้วยความทรนงองอาจแหง่ จกั รพรรดใิ น ―ฝันเมามายภายใต้ฝน ศกั ดิส์ ิทธิ์‖ และ ―สยบฟ้ าพลกิ ปฐพี‖ นนั้ ไม่เหลือแม้แตน่ ้อย เสยี งเขาเปลีย่ นไปโดย สนิ ้ เชิง ไม่วา่ จะคณุ ภาพเสียงหรืออารมณ์ความรู้สกึ นนั้ เขาใสไ่ ปในเพลงจนหมด ความรู้สกึ โออ่ ่าอลงั การนนั้ ไมเ่ หลือแม้แต่เสยี ้ ว เป็นเสยี งเรียบสะอาดเสียงหนงึ่ หา่ งไกลจากความสบั สนวนุ่ วายของโลกมนษุ ย์… ไพเราะจริงๆ เธอคิดถึงคําพดู หนง่ึ ―สยบฟ้ าพิชิตปฐพีด้วยความเร่าร้อน[2].‖ เขากําลงั ร้องเพลง และเธอกําลงั ฟัง คนอ่ืนๆที่เหลือนนั้ เหมือนเป็นแคค่ นดู ทกุ คนที่ได้ยินเสียงเขาตกหลมุ เสนห่ ์เขากนั หมด แต่ไมม่ ีสกั คนท่ีรู้วา่ เขาคือเชียงชิงจ่ือ อนั ท่ีจริงตอนทเ่ี ขาร้องจบ คนรักเสยี งเหลา่ นนั้ ยงั ถามเขาวา่ อยากเป็นนกั แสดงเสยี งหรือ ร้องเพลงโคฟเวอร์ไหมด้วยซาํ ้ พวกเขาต่ืนเต้นเหมือนขดุ สมบตั ิลาํ ้ คา่ จากใต้ดินมาได้ โม่ไป๋ ท่ีกําลงั ดจู ากด้านข้างนนั้ เกือบบาดเจ็บภายใจจากการหวั เราะอย่างหนกั ก่อนรีบ ยดั เยียดโมช่ ิงเฉิงคนื ให้ก่เู ชิง โม่ชิงเฉิงดนู าฬิกา ―ในนีอ้ ดึ อดั ออกไปเดนิ เลน่ กนั ไหม‖ ตอนนีเ้ป็นช่วงเวลาสนกุ สดุ ๆ คนจะหายไปสกั สองคนคงไม่เป็นไรหรอกมงั้

เธอวางแก้วชานมลงบนโต๊ะก่อนตอบค่อยๆ ―โอเคคะ่ ฉนั จะไปห้องนํา้ รอฉนั ที่ ทางเข้านะ‖ พอเธอพดู จบก็คว้ากระเป๋ าวิง่ ออกไปจากห้องก่อน การตกแตง่ ภายใน KTV นนั้ เป็นสไตล์ยโุ รปจา๋ ห้องนํา้ หนั หน้าชนกําแพง กระจก ทางเดินนนั้ มีประตทู ่ีเปิดไปสโู่ ถงตา่ งๆ จากภายในประตมู ีเสียงเลด็ ลอด ออกมาขณะที่ร้อง และพอเสยี งหนง่ึ หยดุ เสียงหนง่ึ ก็เริ่มต้น เธอรีบล้างหน้าล้างมือ จดั ผมเดินกลบั ไปข้างนอกเหลือบมองกระจก เธอกระพริบตาสองสามครัง้ อืมหืมม์ ใช้ได้… เธอกําลงั จะหนั หลงั ขณะท่ีเห็นวา่ ในกระจกโมช่ ิงเฉิงยืนอย่ใู นทางเดนิ ที่ตรงไปที่ ทางออก มือซกุ อย่ใู นกระเป๋ า เฝ้ ามองเธอด้วยรอยยิม้ …เหมือนวา่ เขาค้นพบด้านรัก สวยรักงามของเธอขณะท่ีเธอกําลงั มองกระจกอยู่ เขาเฝ้ ามองมานานเท่าไรแล้วนะ ไมร่ ู้สิ… เธอไม่ได้มองกระจกนานขนาดนนั้ นะ ……

ทงั้ คลู่ งลิฟท์ไปชนั้ ลา่ ง เขาโยนลกู อมแก้เจ็บคอเข้าปากตามความเคยชิน นกั แสดงเสยี งและนกั ร้องมกั จะมีนิสยั แบบนี ้ อนั ท่ีจริง…เธออยากจะพดู วา่ อมตลอด ก็ไมด่ ี เดีย๋ วจะติด… ถงึ แม้จะอยใู่ จกลางเมืองแต่ KTV อย่ใู นสถานที่คอ่ นข้างเงียบภายในความ พลกุ่ พลา่ น ตงั้ อยบู่ นชนั้ บนสดุ ของตกึ สงู ดงั นนั้ จงึ ไม่คอ่ ยมีคนนกั ตอนพวกเขาออกมา จากที่นน่ั คนน้อย รถน้อย แตก่ ็ยงั สวา่ งไสว พอเธอก้าวออกไปก็เป็นจดุ ที่ลมเยน็ มาก หนาวทีเดียว ขณะท่ีเธอกําลงั มองหา สถานีรถเมล์ที่ใกล้ที่สดุ นน่ั เองหญิงสาวสองคนก็ดนั ประตกู ระจกเปิดออก เขารีบดงึ เธอออกมาหา่ ง มืออบอ่นุ ของเขาห้อมล้อมข้อมือเธอขณะท่ีหลงั เธอนนั้ แนบชิดไปกบั กําแพงกระจก เบอื ้ งหลงั นนั้ แสงไฟสวา่ งไสว ห้อมล้อมใบหน้าของเธอและเขา เพราะวา่ มนั หนาวหรืออะไรแบบนนั้ เธอรู้สกึ วา่ ตรงนีอ้ ่นุ กวา่ เอนกายพิงกําแพง มีเขาปกป้ องอยดู่ ้านหน้าแบบนี ้ แต่ท่านีม้ นั … เธอเหลอื บมองรปภ.ที่อยดู่ ้านในประตกู ระจกอยา่ งรวดเร็ว … เธอรู้สกึ อดึ อดั และแหยงๆ เลยหนั ไปถามอะไรสมุ่ ๆ ―คณุ รู้ไหมคะ…วา่ มีรถเมล์แถวนีท้ ่ีจะผา่ น โรงเรียนฉนั ไหม…‖ หรือวา่ …รถไฟใต้ดินก็ได้…

เธอมองหาป้ ายรถเมล์ขณะที่เขาก้มตามาตอบแบบไม่ทนั รู้เนือ้ รู้ตวั ―รู้สิ‖ ปลายจมกู เขาปัดผ่านปลายจมกู ของเธอ และเขาก็ค้นหาริมฝี ปากเธอเจออยา่ ง เป็นธรรมชาติ ปลายลนิ ้ เขายื่นเข้ามา ก่อนให้เวลาเธอทาํ ความค้นุ เคยกบั สิ่งท่ีเกิดขนึ ้ หนงึ่ วนิ าที สองวินาที เธอจะค้นุ เคยกบั เร่ืองแบบนีไ้ ด้ยงั ไงกนั เนี่ย ลมหายใจเขาร้อนระอุ หวั เธอหมนุ ตวิ ้ ไมห่ ยดุ ครัง้ นี…้ เป็นของจริง เธออย่ตู รงนี ้ถกู กดอยใู่ ต้ร่างของเขาแนบชิดกบั กําแพงกระจก ไมม่ ีทางไหน นอกจากเงยหน้าขนึ ้ รสชาติของยาอมแก้เจบ็ คอ กลนิ่ มิน้ ท์ชดั เจน เขา…จงใจหรือเปลา่ นะ… ความคดิ ท่ีแตกซา่ นพยายามรวมตวั ประกอบเข้าด้วยกนั แต่ความลอ่ ลวงของ เขาก็ทําให้มนั แตกสลายจนไม่สามารถรวมตวั กนั เป็นประโยคได้ เทคนิคอะไรกนั ลนิ ้ ของเธอถกู เย้าแหย่ ดดู เบาๆ และถกู ชกั นําไปในปากของเขาอยา่ งออ่ นโยน การกระทําท่ีแสนใกล้ชิดสนิทสนม แตเ่ กิดขนึ ้ ตรงนีอ้ ยา่ งไม่คาดคิด ผสมผสานกบั เสยี งรถยนต์ที่ขบั ผา่ นไปมาและกล่ินของต้นไม้ริมถนน… ―ไหน ไหนอะ่ …‖ จากที่ไกลๆนนั้ มีเสยี งใครบางคนร้องอย่างตื่นเต้นราวกบั ดู ละครไอดอล ก่เู ชิงได้ยินเสียงนนั้ อย่างชดั เจน เลยดนั หน้าอกเขาทนั ที

แรงผลกั นนั้ ทําให้พวกเขาออกห่างกนั ก็จริง แตเ่ ขาก็ใช้แรงนนั้ ดงึ ศรี ษะเธอมา วางบนไหลเ่ ขา และกอดเธอไว้ในท่านนั้ … นยั น์ตาเป็นประกายคนู่ นั้ โค้งขนึ ้ เป็น รอยยิม้ ―เมื่อกีเ้ธอถามอะไรฉนั นะ‖ หวั ใจเธอนนั้ ยงั ลอ่ งลอยไปมาไม่หยดุ เธอซุกหน้าบนไหลเ่ ขาเหมือนนกกระจอกเทศ ซอ่ นทงั้ ปากและจมกู ไม่ให้เหน็ แตแ่ อบลมื ตามองคนท่ีเดนิ ผ่านไปสองคน พมึ พําเบาๆ ―คณุ ไมไ่ ด้บอกวา่ คณุ รู้งนั้ เหรอ…‖ จบู แรกของเธอนะ… ในสถานที่เปิดโลง่ ขนาดนี ้แถมยงั มีคนดดู ้วยอีก… ―ฉนั รู้เหรอ‖ เขาครุ่นคดิ นิดหนง่ึ ล้วงกระเป๋ าหยิบยาอมมาอีกเม็ด โยนเข้าปาก ก่อนพดู ด้วยเสยี งอ้อู ี ้―ใช่แล้ว พวกเรากําลงั พดู ถึงเรื่องรถเมล์กนั นี่น่า… ตรงนีไ้ มม่ ี รถเมล์หรอก ต้องขนึ ้ รถไฟใต้ดนิ อยา่ งเดยี ว‖ …… …… แล้วทําไมถงึ บอกวา่ รู้ละ่ อย่างบอกนะว่าคณุ ไมไ่ ด้คิดอะไรเลยพดู มว่ั ๆนะ่ … ชวั่ ครู่หนงึ่ เขาก็ตบหลงั เธอเบาๆเป็นสญั ญาณวา่ ไปได้แล้ว

ก่เู ชิงฟืน้ ฟคู วามสามารถในการคิดเป็นปกตทิ นั ที เธอดงึ ตวั เองออกจากอ้อม แขนของเขา อยากจะรีบไปเสยี เร็วๆ จะรถเมล์หรือรถไฟใต้ดินหรือเครื่องบินกไ็ ด้ … ถ้าเขาเกิดอยากจะทําอีกรอบขนึ ้ มา แล้วคนข้างบนเบ่อื อยากกลบั เร็วขนึ ้ มาละ่ ก็ เธอ คงไม่มีหน้ามาเจอเพื่อนเขาสองคนนีอ้ ีกแน่ๆ… [1] Credit to http://www.chinasmack.com/2013/more/chinese-pop- songs/red-dust-inn-by-jay-chou-zhou- jielun.html. Check out the site for a full translation of the song. [2]颠倒红尘. ―ฝ่ นุ แดง‖ พอกลบั หวั แล้วจะแปลวา่ โลกมนษุ ย์หรือ โลกีย์วิสยั Literally, to turn the ―red dust‖ upside down. 红 尘 or ―red dust‖ means the human/mundane/mortal world. 颠倒 หมายความวา่ กลบั หวั หรือพลิก แตก่ ็แปลวา่ นํามาซง่ึ ความสบั สน วนุ่ วาย โดยสามารถนํามาอธิบายคนที่สญู เสียสตไิ ป ในกรณีนีก้ ่เู ชิงกําลงั คิดวา่ การ ร้องเพลงโถวไผนนั้ ทําให้คนสญู เสยี สตไิ ปได้ (บ้าคลง่ั ด้วยความรัก) ทงั้ ก่เู ชิงและโม่ชิงเฉิงนนั้ รักกนั อย่างหวานช่ืนดดู ดม่ื แตท่ งั้ คตู่ ดั สินใจซอ่ นตวั จนมิดบนอินเตอร์เนต เซิงเซงิ ม่านท่ีกําลงั คบกบั เชียง ชิงจ่ือนนั้ หายตวั ไปอย่างสิน้ เชิง ไมม่ ีการอวดหรือประโคมขา่ ววา่ พวกเขารักกนั ขนาด ไหน…… ท่ีจริงตงั้ แตแ่ รกนนั้ เซิงเซิงม่านก็ไมเ่ คยพดู อะไรเรื่องความรักแม้แต่น้อย

นิด ยกเว้นแคต่ อนที่โพสวา่ ―ฉนั มีความสขุ จงั ‖ ท่ีมีคนแหก่ นั มาดนู นั้ ก็หายตวั ไปโดย สนิ ้ เชิง นอกจากรีโพสเพลงท่ีเพ่ือนสนิทร้องแล้ว ก็โพสเพลงที่ตวั เองร้อง ทําให้เวย่ ป๋ อ ของเธอเป็นบญั ชีที่ใช้สําหรับการโฆษณาเท่านนั้ … การทําตวั เงยี บๆน่ะดที ี่สดุ ทําตวั เงยี บๆหมายถงึ วา่ จะไม่มคี วามผิดพลาดอะไร เกิดขนึ ้ ถ้าเป็นคนอ่ืนแล้วละ่ ก็ ก็จะกระโดดไปมาอยา่ งตน่ื เต้นทกุ วนั โชว์ความรักให้ ทงั้ โลกรู้แล้ว ดงั นนั้ แฟนคลบั สว่ นหนง่ึ ของโถวไผจงึ เริ่มคดิ วา่ การตดั สินใจเลอื กแฟน ของเขาก็ไม่เลวนกั ทีเดียว แนน่ อนวา่ อีกสว่ นหนงึ่ นนั้ ทําตวั เหมือนเธอไมม่ ีตวั ตน… ―แม้ภผู าจะไม่เคลอ่ื น แตส่ ายธารบนภผู ายงั รินไหล [1].‖ ถ้าเกิดวนั หนงึ่ พวก เขาเลกิ กนั ละ่ ? โถวไผก็จะเป็นของทกุ คนอีกครัง้ เร่ืองซบุ ซิบนนั้ เป็นของคกู่ บั วงการบนั เทิงเสมอ ไม่รู้ว่าสมาชิกใหม่ของหวนั่ เม่ยคนไหนเป็นคนทําขา่ วร่ัววา่ เชียงชิงจื่อกําลงั จะ ประกาศเกษียณตวั ออกจากวงการบนั เทิงในงานฉลองครบรอบของหวนั่ เม่ย จึงมีขา่ ว ลอื มากมายแพร่กระจายไปทว่ั ถงึ แม้เขาจะถอนตวั ไปจากแสงสีนานแล้ว แต่ทกุ ปีเขาก็ยงั ร่วมแสดงบทไม่ สําคญั ในละครวทิ ยขุ องหวน่ั เม่ย ถงึ แม้จะไมม่ ีเวลาพอสําหรับบทหลกั ๆ แตล่ ะคร เรื่องไหนก็ตามที่เขามีบทนนั้ ก็จะกลายเป็นละครใหญ่ของปีท่ีทกุ คนเฝ้ ารอเลยทีเดยี ว

ถ้าเขาเกษียณตวั เองออกจากวงการบนั เทิงออนไลน์จริงๆ พวกเขาก็จะได้ยินเขา จากโปรเจคพาณิชย์เทา่ นนั้ ดงั นนั้ ความรู้สกึ ทกุ คนจงึ เดือดพลา่ นอีกครัง้ บอกวา่ เซงิ เซงิ มา่ นนนั้ เป็นคนขีห้ งึ จนทําให้โถวไผต้าเหรินเกษียณตวั เองออกจากวงการบนั เทิง ขา่ วลอื นีน้ ่ากลวั จริงๆ T.T… ก่เู ชิงปิด QQ ตดั สนิ ใจไม่อา่ นโพสที่โจวเตียวเอ๋อร์และประธานสมาคมสง่ มา อนั ที่จริงเธอไมส่ นเทา่ ไร โถวไผเองก็ด้วย ใครจะวา่ อะไรก็ชา่ ง… สง่ิ เดยี วที่เธอ ตื่นเต้นคอื คาํ เชิญของหลงิ หลงถีโถวท่ีจะให้เธอแตง่ เพลงให้ พอเพลงถกู ปลอ่ ยออกมา คงวนุ่ วายนา่ ด…ู เธอสวมหฟู ังตดั สินใจแตง่ เพลง เรื่องอื่น…ไว้คอ่ ยวา่ กนั เถอะ มือถือเธอมีเพลงโบราณหลายเพลง ขณะที่กําลงั อ่านเนือ้ เพลงที่แต่งเสร็จแล้ว เธอก็ฟังเพลงพวกนนั้ ไปด้วยเพอื่ เป็นแรงบนั ดาลใจ สายลมออ่ นโยนพดั มาจาก หน้าตา่ งรถเมล์ท่ีเปิดไว้ แค่ชว่ั พริบตาก็เป็นต้นฤดรู ้อนแล้ว… เพราะวา่ โถวไผต้าเห รินงานย่งุ มาก การเดทนนั้ ก็กลายเป็นจงั หวะสม่ําเสมอ เธอจะไปทานข้าวเยน็ ที่บ้านเขาสองครัง้ ตอ่ อาทิตย์ หรือท่ีเรียกวา่ หยดุ กินผกั มา กินเนือ้ [2].‖ แล้วเขาก็จะขบั รถมาสง่ เธอท่ีมหาวิทยาลยั ถ้าเขาไมย่ ่งุ ถ้าเขายงุ่ เธอกจ็ ะนง่ั รถเมล์กลบั เอง พอวนั ไหนเขาวา่ สกั คร่ึงวนั ก็จะไป…เอ้อหาของอร่อยๆกินกนั

(⊙o⊙) ชีวิตเดทท่ีแสนกลมเกลียว… พอเธอมาถงึ อพารต์เมนท์เขาก็จะกดกร่ิงตามความเคยชิน แต่รออยนู่ านประตกู ็ ไม่เปิดเสียที เธอเลยนกึ ขนึ ้ มาได้วา่ โม่ชิงเฉิงทํากญุ แจสาํ รองให้เธอ ขณะที่กําลงั ควกั กญุ แจออกจากกระเป๋ าเปิดประตู เธอก็รู้สกึ เหมือนเป็นขโมย เพราะวา่ ยงั ไงเจ๋อเม่ ยก็อยทู่ ี่นี่ด้วยนะ่ สิ… ใครจะไปคิดว่าพอเธอผลกั ประตเู ปิด เจ๋อเมย่ ก็ยืนยิม้ อยอู่ ีกด้านของประตู สง่ นํา้ ส้มแก้วหนง่ึ ให้ ―โถวไผต้าเหรินไม่ยอมให้ฉนั เปิดนะ่ เขาบอกวา่ เธอไม่ยอมใช้ กญุ แจสกั ที ดงั นนั้ ต้องทําให้เธอชิน‖ …… ก็ได้ มีเสียงนํา้ มนั ร้อนๆดงั มาจากในห้องครัว เธอรับนํา้ ส้มมา ยิม้ ให้เจอ๋ เมย่ ก่อนวิง่ ไปที่ห้องครัวแบบเดก็ ดี พอเธอก้าวเข้าไปล้างมือ โถวไผกําลงั ใช้นํา้ เยน็ ล้างเห็ดท่ีเอาไปต้มในนํา้ ร้อน ขณะที่รอให้เห็ดเย็นนนั้ เองเขาก็พดู วา่ ―ฉนั กําลงั ทําเหด็ ผดั พริกเกลอื ให้เธอ‖ เสียง เขานนั้ เบาและผอ่ นคลาย ก่เู ชิงตอบ ―อืมม์‖ และก็ว่านอนสอนงา่ ยมากขนึ ้

ทําไมเธอถึงรู้สกึ วา่ ทนั ทีที่ได้ยินเสยี งเขา เธอก็จะแกวง่ หางเหมือนลกู หมา เช่ืองๆนะ T.T … จะเป็นแบบนีต้ ลอดไปทงั้ ชีวติ หรือเปล่า… เธอยืนอยขู่ ้างเขา เฝ้ าดขู ณะท่ีเขาบีบนํา้ ออกจากเหด็ ที่ถกู ฉีกออกเป็นเส้นๆ ก่อนเตมิ ไขแ่ ละแป้ งลงในจานกระเบอื ้ ง ผสมเข้าด้วยกนั กบั เหด็ ―เธอชอบไหมถ้าฉนั จะเติมผงเคร่ืองเทศห้าอย่างนะ่ ‖ ―อืมม์‖ เธอแกวง่ หางตอ่ เธอมองโถวไผเตมิ ผงเคร่ืองเทศห้าอย่างและไข่อีกฟองก่อนคนแล้วคนอีก คน แล้วคนอีก… ความรู้สกึ นีม้ นั อะไร แคม่ องเหด็ ที่เคลือบอย่ใู นสว่ นผสมก็นํา้ ลายไหลแล้วT.T … จะเป็นแบบนีต้ ลอดไปทงั้ ชีวิตหรือเปล่า… ฟ่ บุ เปิดเตาแก๊ส นํา้ มนั ร้อนระอุ เห็ดลงไปในกระทะ เห็ดถกู ทอดอยา่ งรวดเร็วจนสกุ แล้วก็ถกู ช้อนออกมาใสจ่ าน โม่ชิงเฉิงเปิดตู้ กระจกท่ีมี่เครื่องเทศและเคร่ืองปรุงรสมากกวา่ สบิ สองอย่าง ก่อนหยิบเคร่ืองเทศพริก กบั เกลือออกมาโรยจนทว่ั เอาละ่ เรียบร้อย~

ด้วยความเห็นชอบก่เู ชิงหยิบจานขนึ ้ มาสดู ลมหายใจเข้าลกึ ๆ มนั หอมมากจริงๆ อาา เธอหรี่ตาอยา่ งพอใจก่อนหนั ไป พอเธอจะออกไปจากห้องครัวโถวไผที่อยู่ ด้านหลงั ก็คว้าเธอไว้ บอกด้วยเสียงท้มุ ต่ํา ―มาชิมสกั สองสามคําก่อนสิ กินตอนทอด เสร็จใหมๆ่ นีอร่อยสดุ ๆเลยนะ‖ ใจร้ายเกินไปแล้วเนอะ … เจ๋อเม่ยผ้นู ่าสงสาร… เธอยงั ถอนหายใจไม่ทนั เสร็จตอนที่โถวไผยื่นมือมาแบบไมส่ นใจตะเกียบ หยิบ เหด็ ด้วยนิว้ กลางและนิว้ นาง ก่อนยนื่ มาป้ อนให้เธอถงึ ปากแบบโจง่ แจ้งและไม่เขิน แม้แต่น้อย…ก่เู ชิงรู้สกึ อายจริงๆแต่ก็เปิดปากรับเหด็ มาเคยี ้ ว ―อร่อยไหม‖ เขาถามเบาๆ ―อร่อยมาก‖ ตาเธอหร่ีลง เธออยากกินอีก… แน่นอนว่าโถวไผต้องป้ อนเธออีกชิน้ อร่อย อร่อยจริงๆ… เธอเลยี ริมฝี ปาก กําลงั จะชมวา่ เธอไม่เคยคดิ วา่ เหด็ จะอร่อยได้ขนาดนีต้ อนที่ เธอเห็นโม่ชิงเฉิงเลยี นิว้ ที่มีเครื่องปรุงเกลอื พริกไทยตดิ อยู่ ―ไมเ่ ลว‖ เธอเองก็มีนิสยั ชอบเลยี นิว้ เวลากินอะไรท่ีมีผงหรือเคร่ืองเทศอะไรเหมือนกนั …

เขาเหลอื บมองเห็ดแตเ่ หมือนจะคดิ ว่าถ้าหยิบอีกชิน้ ตอนที่เลยี นิว้ ไปแล้วคงไม่ เหมาะเทา่ ไร หวั ใจก่เู ชิงละลายตอนที่เหน็ สายตาเขา ดงั นนั้ จงึ หยิบมาชิน้ นงึ ป้ อนให้เขา นิว้ เธออยตู่ ิดริมฝี ปากเขา พอเหด็ ถกู กินไป เธอก็ดงึ นิว้ กลบั มามองเกลือและพริกไทยท่ีตดิ อย่บู นนิว้ ก่อนที่เธอจะตดั สนิ ใจ เขาก็คว้ามือเธอไปชิดริมฝี ปากเสียแล้ว ลนิ ้ ของเขาคอ่ ยๆ ไล้ไปตามปลายนิว้ เธออย่างออ่ นโยน ―รสดแี บบนี ้ ไม่ควรปลอ่ ยให้เสียของ‖ เสยี ง เขานนั้ ท้มุ ตํ่าแผ่วเบา ชวนให้วญิ ญาณละลายอยา่ งยิ่ง …… ปลายนิว้ เธอรู้สกึ เหมือนถกู ช๊อต ชาและคนั ยบุ ยิบ… เช่นเดียวกบั หวั ใจที่ชาและคนั ยบุ ยิบ… ―คิดถึงฉนั ไหม‖ โมช่ ิงเฉิงถามด้วยเสยี งแผ่ว ―อืมม์…‖ ควิ ้ เขาขมวดเข้าหากนั หมายความวา่ เป็นคาํ ตอบท่ีผิด ―อืมหืมม์ คดิ ถงึ …‖ ―คิดถึงแคไ่ หน‖ เขาชกั นําตอ่

…… ไม่นะ คณุ ศพั ท์ทงั้ หมดที่เธอรู้หายไปจากสมองจนเกลยี ้ งแล้ว ―คดิ ถงึ สดุ หวั ใจ…‖ เขายิม้ ―คิดถงึ ใครละ่ ‖ ―คณุ …‖ ―รวมเข้าด้วยกนั แล้วพดู สิ‖ เขาลดเสียงลงตํา่ อีกและคําสดุ ท้ายของประโยค นนั้ ทอดเสยี งสงู ขนึ ้ เลก็ น้อย ―……..คดิ ถึงคณุ สดุ หวั ใจ‖ T.T…… เขาน่ีมนั แยท่ ่ีสดุ ใครนะชอบบงั คบั ให้พดู คําหวานเจือ้ ยอะไรแบบนีเ้น่ีย… โม่ชิงเฉิงดพู ออกพอใจกบั ผลงานที่เขากํากบั ก่อนเร่ิมทําจานถดั ไปขณะท่ีบอก เธอให้เอาเหด็ ทอดออกไปวาง แม้จะกินข้าวเยน็ เธอก็ยงั ครุ่นคดิ เร่ืองหนง่ึ ไม่หยดุ : ทําไมตอ่ หน้าคนอื่นโถวไผเหมือนจะเป็นคนละคนกบั ตอนท่ีไม่มีใครอย่ดู ้วย นะ T.T…..

[1]山不转水转 ―shan bu zhuan shui zhuan.‖ ―ซานป้ ู จวนซยุ่ จวน‖ ไม่มีสงิ่ ใดคงทนถาวร แม้ภผู าจะไม่เคลอื่ น แตส่ ายธารบนภผู ายงั ริน ไหล ไม่มีสงิ่ ใดไมเ่ ปล่ยี นแปลง [2]开荤 ―kai hun.‖ ―ไคห่ ่นุ ‖ เวลาที่ไมไ่ ด้เจอกนั ก็เป็นเวลากินผกั สว่ นการได้กินข้าวร่วมกนั นนั้ พิเศษเหมือนได้กินเนือ้ อีกครัง้ นนั่ เอง มาจากสมยั โบราณท่ีเนือ้ นนั้ เป็นของแพง จะไมไ่ ด้กินบอ่ ยๆค่ะ สว่ นใหญ่ชาวบ้านคนธรรมดาจะ ได้ทานเนือ้ สตั ว์กนั เฉพาะชว่ งเทศกาลอะไรพวกนีเ้ทา่ นนั้ หลงั จากมือ้ เยน็ เธอก็หยิบผลไม้ออกมาจากในต้เู ย็น จดั การล้างปอกและหน่ั ก่อนเสียบไม้จิม้ ฟันลงไป สง่ จานเลก็ ให้เจ๋อเม่ย ก่อนเอาจานใหญ่ไปท่ีห้องของโม่ชิง เฉิง ตอนที่ก่เู ซิงเดินเข้าไป เขาก็นงั่ อย่หู น้าคอมฯสวมหฟู ังแล้ว ทกุ ครัง้ ที่เขาสวมหฟู ัง เขามีนิสยั ที่ชอบเปิดไฟท่ีโต๊ะแคด่ วงเดยี ว เพ่ือทีจ่ ะเหมือนเข้าไปอย่อู ีกโลกหนง่ึ และไม่ มีสิ่งรบกวน แสงสสี ้มอบอ่นุ ฉายเงาเขาบนกําแพง เงียบ สงบ และไร้ซง่ึ ความกงั วล ตอนท่ีเขาสวมหฟู ังเน่ียเขาหลอ่ สดุ ๆเลยอ้ะ… ก่เู ซงิ มองเขาด้วยตาเป็นประกาย ตอนนีโ้ มช่ ิงเฉิงสงั เกตวุ า่ เธอเดนิ เข้ามาในห้องแล้ว เขาเอียงศีรษะมาข้างๆมอง เธอ ก่อนเอานิว้ ชีแ้ ตะที่ริมฝี ปากทําท่าบอกวา่ เธอควรจะอยเู่ งียบๆ เธอพยกั หน้าก่อน

เดนิ ไปทางเขาแบบไร้เสียง วางจานลงตรงหน้าเขา ชีไ้ ปท่ีผลไม้ ทําทา่ บอกวา่ ถ้าเขามี เวลาก็กินสกั หน่อย เขาพยกั หน้า ก่เู ซิงคว้าสตอเบอรี่จากจานมาก่อนยดั เข้าปาก นงั่ ลงบนโซฟาด้านหลงั เขา เธอ เปิดโน๊ตบ๊คุ ลอ็ คอินด้วยไอดีอีกอนั ก่อนเข้าสหู่ ้อง YY คืนนีเ้ป็นคืนประกาศผลรอบสดุ ท้ายของการแข่งขนั การแสดงเสยี ง ที่จริงแล้ว เป็นการปิดม่านสาํ หรับผ้ชู นะ และก็เป็นการแสดงรอบสดุ ท้าย คนเหลา่ นีท้ ี่เอาชนะ คนอื่นมาได้นนั้ จะไม่ใช่คนทวั่ ไปอีกแล้ว หลายๆคนได้กลายเป็นคนดงั แล้วด้วย การ แขง่ ขนั รอบก่อนหน้านีม้ ีชว่ งเดน่ ๆ และตอนนีท้ ่ีพวกเขามารวมตวั กนั นนั้ จะไมใ่ ช่แค่ คนโดดเดน่ แต่เป็นท้องฟ้ ากว้างใหญ่ท่ีมีดวงดาวทอประกายเจิดจรัส และคืนนี ้เขาเป็นสว่ นหนงึ่ ของคณะกรรมการท่ีนงั่ เป็นผ้ชู ม แค่มีช่ือเชียงชิงจ่ืออ ยใู่ นห้องแบบเงียบๆ แคน่ นั้ ก็พอแล้ว ในห้องนนั้ มีแฟนคลบั หลายพนั คนและแอดมินระดบั ท็อปสบิ คน นง่ั อย่อู ยา่ ง เงียบสงบ ไม่มีความวนุ่ วาย แคน่ งั่ ฟังเป็นเพื่อนเขาเงียบๆ สว่ นเธอ… ทนั ทีที่เข้าสโู่ ลก 2-D เธอก็กลบั ไปเป็นแฟนพนั ธ์แุ ท้ของเขาเหมือนเดิม ไอดี ―เชียงชิงจื่อ‖ ตรงหน้าเธอนนั้ ทําให้หวั ใจเธอเต้นแรง และเธอก็ยงั เป็นเซงิ เซิงม่านคนนนั้ …ความรู้สกึ นี…้ มนั พิเศษมากๆ

ในหฟู ัง หญิงสาวคนหนง่ึ ที่เป็นหนงึ่ ในสิบสองผ้ชู นะ กําลงั ร้องเพลง ขณะที่ฟัง ก่เู ซงิ ดนั ตวั เองขนึ ้ บนเท้าแขนของโซฟา เอือ้ มมือหยิบสตรอเบอรี่บนจาน มือเธอยื่น ผ่านหน้าเขา ขณะท่ีแตะสตรอเบอรี่นนั้ เองเขาก็สงั เกตเุ ห็น ยิม้ ให้ ก่อนเลอื กลกู ใหญ่ ท่ีสดุ ใสม่ ือเธอ เธอแลบลนิ ้ ให้แบบซุกซน ก่อนถอยกลบั ไปที่โซฟาก่อนแทะต่อ พอเธอเคยี ้ วไปสองสามคํา หญิงสาวร้องจบแล้ว เธอร้องเพลงได้ดีเลยทีเดยี ว เธอเหน็ ชอบเงยี บๆ ―ยินดีด้วยกบั จินซยุ่ หรูหยุ [งดงามราวกบั เถ้า]ของพวกเราด้วยนะคะ‖ พธิ ีกร สาวกลา่ วพร้อมรอยยิม้ ในเสยี งก่อนเปิดตวั โปรแกรมถดั ไป ―งนั้ ก็…‖ ―ฉนั ขอเปิดเผยความเหน็ กบั กรรมการสกั หนอ่ ยได้ไหมคะ‖ หญิงสาวขดั ขนึ ้ มา พิธีกรสาวหวั เราะก่อนตอบ ―แน่นอนอยแู่ ล้ว ฉนั กําลงั คดิ อย่เู ลยวา่ ทําไมวนั นี ้ ไมม่ ีคนสารภาพรักเลย หรือวา่ ฉนั จะทําตวั จริงจงั และทกุ คนลมื วธิ ีโยนเกียรติศกั ดศิ์ รี ออกนอกหน้าตา่ งกนั หมดแล้ว หญิงสาวกระแอม รู้สกึ เขินเลก็ น้อย ―เพราะวา่ อาจารย์เชียงชิงจื่อเป็นกรรมการ แคส่ องรอบ ฉนั เลยไมม่ ีโอกาสได้พบเขา…‖

―ใช่แล้ว เชียงชิงจ่ือต้าต้ายงุ่ เกินไปแล้ว‖ พิธีกรสาวบน่ แบบขําๆ ―จากรอบ คดั เลือกจนรอบชิงชนะเลศิ เป็นเวลามากกวา่ สีเ่ ดือน แตเ่ ขาให้เวลาพวกเราแคส่ องวนั เท่านนั้ โชคดี โชคดีมากๆ เขาสามารถมาร่วมรอบสดุ ท้ายกบั เราได้คืนนี ้น้องสาว ส้สู ู้ สารภาพได้เลย เดี๋ยวนะ ไมใ่ ช่สิ ฉนั จําได้วา่ โถวไผมีนายหญิงน้อยแล้ว คําสารภาพ คงต้องหงมิ ๆหนอ่ ยละ่ จ้ะท่รี ัก‖ นบั ตงั้ แตท่ ่ีเธอระบชุ ่ือเชียงชิงจ่ือ ความคิดเห็นนนั้ ก็หลงั่ ไหลมาอยา่ งท่วมท้น พวกเขาไม่คิดวา่ พิธีกรสาวจะพดู ถึง ―นายหญิงน้อย‖ ตอ่ หน้าคนฟังหลายหมื่น หลายพนั คน เหมือนกบั วา่ จะไม่ห่วงวา่ โลกนีจ้ ะไมว่ นุ่ วายงนั้ แหละ … ―ไม่คะ่ ไม่‖ เธอเป็นนกั แสดงเสยี งที่พอมีช่ือเสียงอยบู่ ้าง แต่ก็อดกระวน กระวายไมไ่ ด้เมื่อพดู ถงึ ไอดอลของตวั เอง ―เป็นการสารภาพท่ีจริงจงั และสภุ าพมากๆ ไมม่ ีวกวนแน่นอน‖ พิธีกรสาวหวั เราะ ก่อนบอกให้เธอพดู ตอ่ ก่เู ซิงกําลงั ฟัง ในหฟู ังนนั้ มีความเงยี บงนั หลายวินาที เธออดเหลือบมองโถวไผ ไม่ได้ คนท่ีกําลงั ถกู สารภาพรักนนั้ ดนู ิ่งสงบมาก… ―เรื่องมนั เป็นแบบนี…้ อืม ฉนั ขอถามก่อนได้ไหมคะ เชียงชิงจื่อต้าต้า คณุ กําลงั ฟังอยหู่ รือเปล่า ไม่ใช่วา่ คณุ ลอ็ คอินแตไ่ มไ่ ด้กําลงั ฟังนะคะ…‖ ―ฉนั อย่นู ี่‖ เสยี งเขาไม่ดงั ไมค่ อ่ ย เบาและสงบนงิ่

―เร่ืองมนั เป็นแบบนีค้ ่ะ ต้าต้า. ตงั้ แตฉ่ นั เดก็ ๆ ฉนั ชอบฟังวทิ ยแุ ละฝันวา่ อยาก เรียนสอ่ื สารฯ อยากเป็นโฆษกมอื อาชีพหรือไม่ก็นกั แสดงเสยี งมาโดยตลอด แต่ เพราะเหตผุ ลบางอย่าง ตอนท่ีฉนั สอบเอนทรานซ์เข้ามหาวิทยาลยั จึงพลาดโอกาสที่ จะเข้าโรงเรียนเฉพาะทางไป ดงั นนั้ …ฉนั เลยผิดหวงั เร่ืองนีม้ าโดยตลอด‖ มีความ เศร้าจางๆมาจากนํา้ เสยี งของเดก็ สาว ―หลงั จากนนั้ เพ่ือนสนิทฉนั รู้เร่ืองความฝัน ของฉนั เธอเลยบอกวา่ เธอชอบฟังละครวิทยทุ างอินเตอร์เนต ถึงแม้จะเป็นงานของ มือสมคั รเลน่ หรืองานอดิเรกมากกวา่ แตก่ ็มีคนเก่งๆหลายคนท่ีกลายเป็นนกั แสดง เสียงเชิงพาณิชย์ อนั ท่ีจริงตอนแรกฉนั ก็ไม่คอ่ ยชอบ คดิ วา่ เป็นแคว่ ธิ ีการในการทําให้ คนฟังรู้สกึ พอใจแบบขอไปทีเท่านนั้ … จนกระทง่ั เพื่อนชวนฉนั ฟังงานของคณุ ชิน้ หนงึ่ ก่อนฉนั จะเปลย่ี นใจโดยสนิ ้ เซิง ส่งิ ที่ฉนั อยากพดู คือ โถวไผต้าเหริน ขอบคณุ คะ่ สําหรับการท่ีฉนั ได้เข้ามาสวู่ งการบนั เทิงนี ้ และกลายเป็นเป้ าหมายและแรงบนั ดาล ใจให้ฉนั ‖ ก่เู ซิงกําลงั กดั สตรอเบอรี่ในมือ แตย่ งั ไมไ่ ด้กิน เจ้าของไอดี เชียงชิงจื่อนนั้ นง่ั อย่ตู รงนนั้ หนั หลงั ให้เธอ ห่างเพียงแคเ่ อือ้ ม แตช่ ื่อนนั้ ก็มีเสน่ห์ลอ่ ลวงอย่างยิง่ ช่ือ ท่ีเป็นตวั แทนของทกุ ตวั ละครที่เขาให้เสยี งและทกุ งานของเขา เป็นแสงแดดสวา่ งไสว สําหรับผ้คู นที่ไมเ่ คยเรียนการแสดงเสยี งในโรงเรียนเฉพาะทางแตย่ งั มีความฝันใน หวั ใจ คณุ บอกไมไ่ ด้หรอกวา่ คนเหลา่ นนั้ ชอบการแสดงเสียงจริงไหมเพราะวา่ ยงั ไงก็มี บางคนท่ีอยากเข้ามาสนกุ ๆเฉยๆ คนเหลา่ นีอ้ าจมีแคแ่ ฟนคลบั ไมก่ ่ีโหลและไมไ่ ด้จบั ใจคนฟังเท่ากบั คนดงั หลายๆ ท่าน แต่เท่าท่ีพวกเขาชอบในสง่ิ ท่ีทํา ก็ไมม่ ีอะไรท่ีจะเป็นไปไม่ได้ เช่นสาวน้อยคนนี ้

เธอรู้สกึ ซาบซงึ ้ จริงๆ เธอเข้าใจความรู้สกึ นีด้ ี เหมือนกบั ครัง้ แรกท่ีเธอฟังเพลงโบราณ และลมหายใจ เธอก็ถกู ขโมยไป ชว่ั ขณะท่ีลมหายใจถกู ขโมยไปนนั้ อาจจะเปล่ียนแปลงชีวติ คนคนหนง่ึ ได้อยา่ ง สนิ ้ เซิง เขาเปลยี่ นชีวิตคนไปจํานวนเทา่ ไรแล้วนะ จํานวนนา่ จะน่าทง่ึ พอตวั ―ขอบคณุ ครับ ขอให้คณุ ประสบความสาํ เร็จ‖ เขาพดู เบาๆพร้อมรอยยิม้ ―ขอให้คณุ ประสบความสาํ เร็จยิ่งกวา่ ผม‖ เสยี งเขาผ่านหฟู ังสหู่ ขู องทกุ คนราวกบั แรงดงึ ดดู ที่รุนแรงแตอ่ อ่ นโยนอยา่ งย่ิง T.T……เอาจริงสิ แคน่ ีน้ ่ะเหรอ?… แม้กระทง่ั ฉนั ยงั ถกู คณุ ทําให้หวนั่ ไหวขนาดนี ้ทําไมคณุ จะพดู อีกสกั สองสามคาํ กบั เธอหนอ่ ยไม่ได้เหรอไง แต่ตอ่ หน้าสาธารณชนแล้ว เขาก็เป็นแบบนีเ้สมอ … พอการแสดงถดั ไปเริ่มขนึ ้ เธอก็เหน็ เขาปิดไมค์ YY รู้วา่ เธอพดู ได้แล้ว เธอรีบ วางโน๊ตบ๊คุ ลง ลกุ ขนึ ้ จากโซฟา ตบไหลเ่ ขาเบาๆ คนตรงหน้าหนั มาก่อน ถอดหฟู ัง มี ความอยากรู้อยากเห็นเลก็ ๆในนยั น์ตาคนู่ นั้

เธอมองเขา เธอมองนยั น์ตากลมโตงดงามของเขา เธอล้างสมองตวั เองเงียบๆ: นี่คือโม่ชิงเฉิง ไมใ่ ชเ่ ชียงชิงจื่อ… ―ฉนั รู้สกึ ซาบซงึ ้ จริงๆตอนท่ีได้ฟัง‖ เธอรู้สกึ วา่ หวั ใจนนั้ เตม็ ไปด้วยสงิ่ ที่ต้อง เปิดเผยออกมา เธอหยิบสตรอเบอรี่จอ่ ไปท่ีปากเขา ―ทําไมคณุ ไม่พดู อีกสกั สองสาม ประโยคกบั เธอละ่ คะ‖ โม่ชิงเฉิงยิม้ อ้าปาก ก่อนกดั สตรอเบอร่ี ―เป็นนิสยั น่ะ ถ้าฉนั พดู มากไป จะไม่ดี กบั เธอ‖ เธอเข้าใจแล้ว เขากําลงั พดู ถึงเรื่องท่ีแฟนคลบั ของเขาอาจจะรู้สกึ วา่ โถวไผ สนบั สนนุ หญิงสาวคนนนั้ เป็นพิเศษและอาจจะนําไปสกู่ ารโจมตีขนานใหญ่หรืออะไร ประมาณนนั้ …. หรือพวกเขาอาจจะพดู วา่ การสารภาพนนั้ เป็นการจดั ฉากและ จดุ ประสงค์ท่ีแท้จริงคือ ―การเกาะไหลค่ นดงั ‖ T.T…… เธอคดิ ถงึ ไอดที ่ีนา่ สงสารของเธอท่ีโดนขดุ หลมุ ฝังกลบแบบไม่ต้องผดุ ไมต่ ้อง เกิด: เซงิ เซงิ ม่าน โม่ชิงเฉิงนกึ อะไรขนึ ้ มาได้ก่อนหยิบมือถือขนึ ้ มาจากโต๊ะ แขนโอบหลงั เธอไว้ กอดเธอไว้คร่ึงหนง่ึ ขณะทีเ่ ปิดเวย่ ป๋ อ มีข้อความจํานวนมากเด้งขนึ ้ มาในกลอ่ ง ข้อความในเวย่ ป๋ อ และมนั คอื …การสารภาพรักและการประกาศรัก การสารภาพ

ทกุ รูปแบบ: คําสารภาพแบบเจียมเนือ้ เจียมตวั และอ้อมโลก แบบเข้มข้น และโจมตี แบบอ่อนหวาน แบบตรงไปตรงมา … ―ปกตแิ ล้วฉนั ตงั้ ไมใ่ ห้คนแปลกหน้า @ ฉนั รับแคจ่ ากเพื่อนเท่านนั้ ข้อความ สว่ นตวั ก็ปิด แตข่ ้อความนีเ้หมือนเป็นฟังค์ชน่ั ใหม่ ดสู ิ ฉนั ได้รับอะไรแบบนีต้ ลอด เลย‖ เขาอธิบายเสียงตํ่า ―ฉนั เคยคดิ นะวา่ ถ้าฉนั มีแฟน แล้วเธอเหน็ แบบนี ้ พนนั ได้ เลยวา่ เธอคงโกรธจนขอเลิกเลยละ่ ‖ …… ก็ได้ ฮึ เธอก็เร่ิมหงึ นิดๆแล้ว T.T…… ―นนั่ เป็นเหตผุ ลท่ี…‖ เขาหวั เราะคิก เหมือนจะพดู อะไรก่อนท่ีจะหยดุ จ่ๆู ก็มี @ ใหมเ่ ด้งขนึ ้ มาในหน้าจอแจ้งเตอื น เธอเหลอื บมองชื่อ เป็นนกั วาดช่ือ ดงั ท่ีเป็นเพื่อนของเชียงชิงจ่ือ เขาวาดรูปการ์ตนู เชียงชิงจ่ือท่ีสวมหฟู ัง มือถือสตรอ เบอรี่ กําลงั ป้ อน…หมนู ้อยสที องในอ้อมกอด… โดยท่ีศลิ ปินไมล่ ืมเติมประโยคหนงึ่ ลงไปด้วย: แม้จะมีสาวงามมากมายหลาย พนั แตโ่ ถวไผรักเพียงแคห่ มทู องตวั น้อย [1], โอ้ เจ้าหมทู องตวั น้อย … …… ……

ทําไมเธอถงึ กลายเป็นหมทู องไปได้ละ่ … เดีย๋ วนะ! แล้วทําไมในรูปถึงกําลงั ป้ อนสตอเบอร่ีด้วยละ่ … ก่อนท่ีเธอจะคดิ ออก โถวไผก็กดรีโพสแบบร่าเริงก่อน @เซิงเซิงม่าน: ขอบคณุ นะ แต่เจ้าหมทู องน้อยนะ่ ไม่ได้อ้วนหรอก เธอน่ะ…เอวบางขนาดที่เรียกได้ว่า‖แค่ หยิบมือ‖เลยละ่ [2]‖ …… …… หา ผอมขนาดนนั้ เชียว เดี๋ยวนะ …… ( ⊙ o ⊙) …… คณุ เคยโอบเอวฉนั ตอนไหนเน่ีย …. [1] 小金猪 ―xiao jin zhu1.‖ The illustrator is playing on similar sounding words. 小金猪 xiao jin zhu1 ―little golden pig‖ sounds very similar to 小金主 xiao jin zhu3 ―little golden master.‖ เป็นคําพ้องเสยี งคะ่ เส่ียวจิน จู้ หรือหมทู องน้อย ออกเสยี งเหมือนกบั นายท่านทองคาํ น้อย (หรือทีเ่ ราแปลวา่ นาย หญิงน้อย)ค่ะ

[2] 盈盈一握 ‗ying ying yi wo.‖ The first two characters 盈盈 mean ―to fill up.‖ The last two characters一握 mean ―a handful.‖ เป็นคาํ อธิบายท่ีเป็นคําชมวา่ เอว บางร่างน้อยแบบท่ีใช้สองมือก็โอบรอบคะ่ เอวก่ีนิว้ ละ่ เน่ีย บทที่ 43 ข้าว‖วเิ ศษ‖กบั หมแู ละผกั ดอง(2) ―น่ีคอื เหตผุ ลท่ีฉนั ต้องบอกให้ทกุ คนรู้อยา่ งชดั เจนวา่ ฉนั มีแฟนแล้ว‖ โม่ชิงเฉิง วางโทรศพั ท์ลง ก่อนพดู สรุป ―นี่เป็นการป้ องกนั ปัญหาที่ไมจ่ ําเป็น‖ น่ีเป็นเหตผุ ลท่ี…ทําไมเขาไมไ่ ด้เก็บเงียบสินะ…… ช่างคดิ จริงๆ หญิงสาวทกุ คนคงจะมีความฝันแบบนี ้ ว่าคนที่ชอบนนั้ แม้จะเป็นคนดงั ใน สายตาคนอ่ืนแตก่ ็บอกทกุ คนอย่างเรียบง่ายวา่ เขาเป็นของคณุ … เม่ือหญิงสาวอวด ว่ามีความสขุ มกั จะทําให้หญิงสาวคนอ่ืนๆริษยา… ผ้ชู ายมกั จะไมค่ อ่ ยอวดว่ามี ความสขุ กบั คนอื่นหรอก เธอรู้สกึ ซาบซงึ ้ มากตอนที่รู้สกึ วา่ ที่เอวมีอะไรอ่นุ ๆ โมช่ ิงเฉิงกําลงั ใช้มือวดั อยู่ ―จริงด้วย เหมือนกบั ท่ีฉนั คิดเลย: แค่พอหยิบมือ‖ ใช้มือวดั เอวเธอ การกระทําท่ีแสนโรแมนติกสดุ ๆ เหมือนกบั การสมั ผสั แนบชิด… ก่เู ชิงท่ียงั จม อย่กู บั ความรู้สกึ อบอนุ่ เงยหน้าขนึ ้ มองเขาแบบไม่รู้ตวั นยั น์ตาเขาเป็นสีดําลกึ ลาํ ้

สะท้อนแสงโคมไฟตงั้ โต๊ะ สนั จมกู และสนั กรามเรียบเนียนราวกบั ถกู วาดด้วยปลาย ตวดั เดยี วของพกู่ นั งดงามอย่างเหลือเช่ือ เธอกําลงั มองเขาและถกู เขามอง และจ่ๆู เขาก็ยดั หฟู ังเข้าไปในหขู วาของเธอพร้อมรอยยิม้ เขาเปิดโปรแกรมเลน่ เพลง ตว่ั ม่ี[1] จากในมือถือ ก่อนท่ีทํานองเพลงท่ีค้นุ หจู ะ เร่ิมเลน่ เป็นเขา โถวไผต้าเหรินผ้งู ดงามเหนือใคร กําลงั ร้อง ―ร่ัวเซียงจ่ือ‖ [ถ้าพวกเรา มีความรัก] อยา่ งออ่ นโยน ออ่ นโยนและออ่ นหวาน ผอ่ นคลาย เหมือนกบั กําลงั ร้อง เพ่ือเธอคนเดียวเทา่ นนั้ : ―ความเสียใจของการจากลาสกั ก่ีคราท่ีผ่านมาในฝันคืนก่อน เสียงขบั ขานของนกนางแอ่นบนคานสีสนั สดใสรบกวนความฝันที่หลงเหลือนนั้ บหุ ลนั บนฟากฟ้ าเหนือแมน่ ํา้ ไหลริน ไม้พายขยบั เสียงระฆงั ยามเช้า ความฝันนนั้ แสนเลอื นลาง เสียงคลน่ื คอ่ ยเลือนหาย เสยี งขลยุ่ เอื่อยเอื่อย หากวสนั ต์ฤดนู นั้ รีบอําลา…‖

เพลงนีท้ ําให้ฉากหนง่ึ ปรากฏขนึ ้ มาตรงหน้า: ทางเดนิ หินปนู เสียงระฆงั ยามเช้า และเสยี งกลองยามคาํ่ หมอกทา่ มกลางท้องฟ้ า และเสียงขลยุ่ ที่กําลงั ถกู เป่ าอยา่ ง สบายๆ ―คณุ อดั ตงั้ แตเ่ ม่ือไหร่น่ะ…‖ ―สองสามวนั ก่อนน่ะ‖ ―สําหรับงานอีเวนท์ของสมาพนั ธ์เหรอ หรืออวยพรวนั เกิดละ่ คะ…‖ ―สําหรับเธอน่ะ‖ โมช่ ิงเฉิงอดยิม้ ไมไ่ ด้ ―นอกจากงานอีเวนท์ครบรอบของหวน่ั เม่ยแล้ว ฉนั ไมไ่ ด้เข้าร่วมงานพวกนีม้ าหลายปีแล้ว แล้วฉนั ก็ไมไ่ ด้อดั พวกคาํ อวยพรอี เวนท์หรือวนั เกิดมานานแล้วด้วย‖ อะ่ จริงด้วย… เธอลืมไปเสียสนิท เหมือนกบั มีอะไรในอกท่ีค่อยๆแพร่กระจายไปจนทว่ั เป็นความรู้สกึ อบอนุ่ จนอด ยิม้ กว้างไม่ได้ ―ฉนั อดั ไว้สิบเพลง‖ เขาพดู ตอ่ ―เพลงโบราณหมดเลย‖ เธอตอบ ―อืมม์‖ หลงั จากคดิ อย่ชู วั่ ครู่ เธอเอือ้ มมือหยบิ สตอเบอร่ีมาป้ อนเขา ―รางวลั ของคณุ ‖