١ // j
// ٢ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ
٣ // ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺳﺮﻭﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ) ۱۱۱۶-۱۲۰۰ﻫ ۱۷۰۴-۱۷۸۶/ﻡ( ﺗﺼﺤﯿﺢ ،ﻣﻘ ﺪﻣﻪ و ﺣﻮاﺷﯽ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺨﺶ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﻨﺪﻭﻳﻲ ﺑﻨﺎﺭﺱ )ﻫﻨﺪ( ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺭﺍﻳﺰﻧﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻱ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ـ ﺩﻫﻠﻲﻧﻮ
// ٤ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺭﺍﻳﺰﻧﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺟﻤﻬﻮﺭﻱ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ـ ﺩﻫﻠﻲﻧﻮ ……………………………………………… ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺳﺮﻭﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺗﺼﺤﻴﺢ ،ﻣﻘ ﺪﻣﻪ ﻭ ﺣﻮﺍﺷﻲ: ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺒﺎﺱ ……………………………………………… ﺣﺮﻭﻓﭽﻴﻨﻲ ﻭ ﺻﻔﺤﻪﺁﺭﺍﻳﻲ :ﻋﻠﻲ ﺭﺿﺎ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺟﻠﺪ :ﻋﺎﻳﺸﻪ ﻓﻮﺯﻳﻪ ² ﭼﺎﭖ ﺍ ﻭﻝ :ﺩﻫﻠﻲﻧﻮ ـ ﺑﻬﻤﻦﻣﺎﻩ ١٣٩٣ﻫ ﺵ/ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ٢٠١٥ﻡ ﭼﺎﭖ ﻭ ﺻ ﺤﺎﻓﻲ :ﺍﻟﻔﺎ ﺁﺭﺕ ,ﻧﻮﺋﻴﺪﺍ )ﻳﻮ.ﭘﻲ(. ﺷﺎﺑﮏ٩٧٨-٩٦٤-٤٣٩-٥٠٤-٨ : ² ﻧﺸﺎﻧﻲ :ﺷﻤﺎﺭﺓ ،١٨ﺗﻴﻠﻚ ﻣﺎﺭﮒ ،ﺩﻫﻠﻲﻧﻮ١١٠٠٠١- ﺗﻠﻔﻦ ،٢٣٣٨٣٢٣٢-٤ :ﺩﻭﺭﻧﮕﺎﺭ٢٣٣٨٧٥٤٧ : [email protected]
٥ // ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻧﺬﻳﺮ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺱ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺁﻗﺎﻱ ﺍﻳﺮﺝ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﻫﻨﺪﺷﻨﺎﺱ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﻳﻨﺠﺎﻧﺐ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﺩﺍﺩﻧﺪ ﺭﻭﺡ ﺷﺎﻥ ﺷﺎﺩ ﻭ ﻳﺎﺩﺷﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻲ ﺑﺎﺩ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺒﺎﺱ
// ٦ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﻣﺼ ﺤﺢ ﮐﺘﺎﺏ ﺁﻗﺎﻱ ﺩﮐﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺧﺬ ﺩﺭﺟﺔ ﺩﮐﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻭﺳﻴﻌﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎﹰ ﺁﺛﺎﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻫﻤﻪ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺣﺮﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻠﻤﻲ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻲ ﺩﺍﺭﺩ. ﺭﺳﺎﻟﺔ ﺩﮐﺘﺮﻱ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺧﻮﺏ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺠﺴﺲ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻥ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ ﺁﻥ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﹼﻏﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪﺍﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭﺳﻴﻌﻲ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺎﻭﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﮐﻬﻨﮕﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻃﺒﻌﺎﹰ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ، ﺍﹸﻓﻖﻫﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻣﺎ ﻣﻲﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺁﻗﺎﻱ ﻋﺒﺎﺱ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺯ ﺳﺘﻮﻥﻫﺎﻱ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﹺ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﻳﻦ ﺍﺩﻳﺒﺎﻥ ﻭ ﺳﺨﻦﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺸﺨﹼﺺ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﺮﺝ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۷۳ﻫ ﺵ.
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ٧ // ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ..........................................................ﻋﻠﻲ ﻓﻮﻻﺩﻱ٢٨ .............................................................. ﻣﻘﺪﻣﺔ ﻣﺼﺤﺢ ...................................................ﺩﮐﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺒﺎﺱ ٣٠ .......................................... ﺩﻳﺒﺎﭼﺔ ﻧﺎﻇﻢ .....................................................ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ١٢٦ ............................................................. ﻧﻌﺖ ﻧﺒﻮﻱ)ﺹ(١٣١ ......................................................................................................................................................... ﻏﺰﻟﻴﺎﺕ ١٣٤ ..................................................................................................................................................................... ﺳﻔﻴﻨﺔ ﻏﺰﻟﻲ ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺍ ۱۴۱ ......................... »ﺍﻟﻒ« ﺑﺮﺁﺭ ﺍﺯ ﻣ ﺪ ﺑﺴﻢ ﺍﷲ ﺗﻴﻎ ﺧﻮﺵ ﻣﻘﺎﻟﻲ ﺭﺍ ١٣٤ ..........ﺩﺭ ﺻﻒ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﺎﻝ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻧﻪﺍﻱ ﺍﻱ ﺩﻝ ﭼﺮﺍ ۱۴۲ .... ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﺳﺨﻦ ﻳﺎﺩﮔﺎ ﹺﺭ ﻣﺎ ١٣٤ ..........................ﮐﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﺪ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻣﺎ۱۴۲ .............. ﺑﻲﻧﻴﺎﺯﻡ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺪﺍ ﺩ ﺷﻤﺎ ۱۳۵ ...................ﮐﺴﻲ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺁﻩ ﺍﺯ ﻗﺎﺗﻞ ﻧﺪﻳﺪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ۱۴۲ ........ ﺍﻱ ﻧﻤﮏ ﺑﺮ ﺯﺧﻢ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻟﻌﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺷﻤﺎ ۱۳۵ ........ﺑﻪﺁﻫﻲ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﮐﻦ ﭼﺎﮎ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ۱۴۳ ... ﺳﺎﻳﺔ ﻣﺎ ﺑﻲﭘﻨﺎﻫﺎﻥ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﻣﻮﻱ ﺷﻤﺎ ۱۳۶ .................ﭼﻮ ﻣﺮﻍ ﺑﻴﻀﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﭘﻴﺪﺍ۱۴۳ ...... ﮐﺎﺭ ﺩﻝ ﺑﺎﻻﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﻟﻒ ﮔﺮﻩﮔﻴﺮ ﺷﻤﺎ ۱۳۶ ..............ﺁﺧﺮ ﺗﺮﺍ ﮐﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﻡ ﻣﺎ ۱۴۴ .............................. ﺑﻲﻓﻨﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺷﻤﺎ ۱۳۷ ..............ﺭﻭﻧﻖ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻢ ﺩﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﺟﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ۱۴۴ .... ﻣﻲﺭﺳﻢ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﺎﻡ ﺷﻤﺎ ۱۳۷ .....................ﺑﻲﻃﺎﻗﺘﻢ ﮐﻤﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﻣﻲﮐﺸﺪ ﻣﺮﺍ۱۴۵ ........................... ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺮ ﭘﺎﻱ ﺷﻤﺎ ۱۳۸ ...................ﮔﺮﺩ ﺩﺍﻣﺎﻧﻲ ﻧﺸﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻣﺎ۱۴۵ .................... ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻴﺒﻢ ﻭ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ۱۳۸ .....................ﺍﺯ ﺣﺮﻡ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﻮﻱ ﺩﻳﺮ ﻫﻨﺪﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍ۱۴۵ ............... ﺩﻭ ﹺﺭ ﻓﻠﮏ ﺑﻪﺳﺎﻏﺮ ﻣﻲ ﮐﺮﺩ ﻳﺎﺩ ﻣﺎ ۱۳۹ .......................ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺎﺍﻫﻞ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﹺ ﺗﻮ ﺁﻓﺖﻫﺎ۱۴۶ ............ ﮐﻨﺪ ﭘﺎﻣﺎﻝ ﺷﻮﺧﻲﻫﺎﻱ ﻃﻔﻼﻥ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ۱۳۹ ....ﺳﻔﻴﺪﻱ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻲﻭﻗﺖ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﺧﻢ ﺭﺍ۱۴۷ ................ ﺍﮔﺮ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮﹺ ﻋﺎﻃﺮ ﺑﻮﺩ ﺷﻬﺎﺩ ﺕ ﻣﺎ ۱۳۹ .....................ﺟﻔﺎﺟﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻟﻮﺩ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺭﺍ ۱۴۷ ..... ﭘﻴﺮ ﮔﺸﺘﻲ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺯ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻏﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍ ۱۴۰ ...........ﺧﺎﻝ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺧﻂ ﻣﺸﮏ ﻓﺎﻡ ﺭﺍ ۱۴۸ ................... ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲﻫﺎ ۱۴۰ ...........ﺑﺒﻴﻦ ﺩﻭ ﻣﺮﺩﻣﮏ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺧﻢ ﺭﺍ۱۴۸ ................ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻨﺘﻬﺎﻱ ﺳﻴﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ۱۴۱ ..............ﺍﻟﻬﻲ ﻧﺎﻟﺔ ﮔﺮﻣﻲ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﺔ ﻣﺎ ﺭﺍ۱۴۸ .........................
// ٨ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪﺭﺍﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺳﺮﺍﻍﻫﺎ۱۶۱ ........................ ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺣﹼﻘﻲ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﻢ ﺭﺍ ۱۴۹ ......... ﻫﻮﺷﻲ ﺑﺠﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺯ ﮔﻠﮕﺸﺖ ﻻﻟﻪﻫﺎ۱۶۲ .................. ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺭﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ۱۴۹ ........ ﺻﺒﺎ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺳﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﻝ ﻭﺍﻻ ﺭﺍ ۱۶۲ .......................... ﺳﺘﻢ ﺁﺑﺎﺩ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺗﺮﺍ۱۵۰ ............................................. ﺑﻲﺟﺎ ﻧﻪ ﮐﹸﺸﺖ ﻣﺎﻩ ﺭﺧﻲ ﺍﻳﻦ ﻗﺘﻴﻞ ﺭﺍ۱۶۳ ............... ﺭﻓﺖ ﺯ ﻭﻋﺪﻩ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻢ ﺣﺴﺎﺏ ﺭﺍ ۱۵۰ ......... ﺑﺎ ﮔﻞ ﭘﻴﺎﻡ ﮔﻔﺖ ﺯ ﺑﺮﮒ ﮔﻴﺎﻩ ﻣﺎ۱۶۳ ......................... ﻧﺮﮔﺲ ﺍﻭ ﺑﺠﺎ ﮐﺸﻴﺪ ﺳﺮﻣﺔ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮ ﺭﺍ۱۵۱ ................ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺻﺮﻓﻪ ﻭﻗﺖ ﻗﺘﻞ ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﻤﻞ ﺭﺍ۱۶۴ ... ﺩﻳﺪﻡ ﺁﺧﺮ ﻏﻢ ﺟﺪﺍﻳﻲﻫﺎ ۱۵۱ ...................................... ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺯ ﺑﻨﺪ ﻗﻔﺲ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﺮﺍ ۱۶۴ ..................... ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﺏ ﺭﮐﻨﺎﺑﺎﺩ ﻭ ﮔﻠﮕﺸﺖ ﻣﺼﻠﹼﺎ ﺭﺍ۱۵۲ ......... ﺳﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺍﺯ ﻋﻘﺪﺓ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎ۱۶۴ ... ﺷﺪ ﺟﺎﺫﺑﺔ ﺣﻀﺮﺕ ﮔﻞ ﺩﺍﺩﺭﺱ ﻣﺎ ۱۵۲ ................... ﺑﻲﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺯ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﺳ ﹺﺮ ﻣﺮﻗ ﺪ ﻣﺎ ۱۶۵ ..................... ﺩﻋﻮٰﻱ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﹺ ﻣﺎ۱۵۳ ........................... ﺁﻥﻗﺪﺭ ﮐﺮﺩ ﺗﺼﻮﺭ ﺳﺮﹺ ﺳﻮﺩﺍﻳﻲ ﻣﺎ۱۶۵ ...................... ﻣﻲﮐﻨﻲ ﮔﺮ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻣﺮﺣﺒﺎ۱۵۳ ............. ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺩ ﺯ ﻣﺎ ﺣ ﱢﻆ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧ ﹺﻲ ﻣﺎ۱۶۶ ....................... ﮐﻤﻨﺪ ﺷﻮﻕ ﺑﻪﺁﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ۱۵۳ .................... ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺳﻮﻱ ﻳﺎﺭ ﻣﺮﺧﹼﺺ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﺍ۱۶۶ ..................... ﻳﺎﺭﺏ ﺑﻪﺫﻭﻕ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻦ ﻣﺮﺍ۱۵۴ ..... ﺑﺲﮐﻪ ﻣﻲﺩﺍﻧﻢ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪﻫﺎ۱۶۷ ......... ﮐﻲ ﺑﻪﺩﺍﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺭﺩ ﻋﺸﻖ ﻫﺮ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﺮﺍ ۱۵۴ ......... ﺑﺲﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺖ ﺧﺎﺹ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺮﺍ ۱۶۷ ... ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺁﻩ ﻗﺪﺭ ﺍﻟﻔﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ۱۵۵ ................... ﮐﺎﺭ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻬﻢ ﻓﮑﺮ ﻋﺎﻟﻲﺷﺄﻥ ﻣﺎ ۱۶۷ ............ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺻﺮﻑ ﺍﺧﻼﺹ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﻫ ﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ۱۵۵ ... ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﺪ ﺍﺳﻴ ﹺﺮ ﺯﻟﻒ ﺍﻭ ﻧﺎﻡ ﺭﻣﻴﺪﻥﻫﺎ ۱۶۸ .................. ﮔﻞ ﻧﮑﺮﺩ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﺓ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻲ ﻧﻘﺼﺎﻥ ﻣﺎ۱۵۶ ................ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﻪ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺼﺮ ﻣﺎ ۱۶۸ ....................... ﮔﺮ ﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ۱۵۶ ................................ ﺍﺷ ﮏ ﺑﻠﺒﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ۱۶۹ ................................. ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺎ ﻗﺪﻡ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺍ ۱۵۷ ..................... ﻣﮕﻴﺮ ﮐﺎﺳﻪ ﺑﻪﮐﻒ ﻭﻗﺖ ﺑﻲﻧﻮﺍﻳﻲﻫﺎ ۱۶۹ .................. ﺭﻫﺎﮐﻦ ﺍﺯ ﮔﺮﻩ ﺩﺍ ﹺﻡ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ۱۵۷ ....................... ﺍﻱ ﻣﺼﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ﺍﻳﻦﻗﺪﺭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺎ۱۷۰ ................ ﺍﻧﺪﻳﺸﺔ ﺯﻳﺎ ﻥ ﮐﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎﺭﹺ ﻣﺎ ۱۵۸ ....................... ﻟﺐ ﻣﻦ ﺑﺮﺩ ﻧﺎﻡ ﻧﺎﻣﻲ ﺭﺍ ۱۷۰ ........................................ ﹸﮐﺸﺘﻲ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻋﺎ ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎ ۱۵۸ .................... ﮐﻪ ﺍﺩﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺣﻖ ﺷﻴﻮﺓ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ ۱۷۰ ............ ﻣﻲﺩﺍﺩ ﭼﺸ ﹺﻢ ﻳﺎﺭ ﺩﻝﹺ ﺯﺧﻢ ﺩﻳﺪﻩ ﺭﺍ ۱۵۹ .................... ﺩﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﺯ ﻋﻄﺮ ﭘﻴﺮﻫﻦ ﻧﻴﺮﻧﮓﻫﺎ۱۷۱ ............... ﻣﻐﺮﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ۱۵۹ ....................... ﺳﺎﻗﻲ ﻣﺎ ﺟﺎ ﻭ ﺑﻲﺟﺎ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ۱۷۱ ............. ﺻﺒﺎ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺳﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ۱۵۹ .......................... ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﭼﻤﻦ ﹸﻃﺮﻓﻪ ﻓﺮﺍﻍ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ۱۷۲ ......... ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺷﮑﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﻧﺮﮔﺲ ﻓﹼﺘﺎ ﻥ ﺗﺮﺍ۱۶۰ ..................... ﺁﻓﺖ ﺭﺳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﺫﻭﻱﺍﻻﻗﺘﺪﺍﺭ ﺭﺍ ۱۷۲ .................... ﺯ ﻳﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﮕﻪ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎ ۱۶۰ ........................ ﺑﻪﺍﻳﻦﺷﻮﺧﻲﭼﻪﺗﻤﮑﻴﻦﺍﺳﺖﺣﺴﻦﺑﻲﺣﺠﺎﺑﺶﺭﺍ۱۷۳ ..... ﺍﻱ ﻣﻌﺎﻟﺞ ﺩﻳﺪﻩﺍﻱ ﮐﺰ ﻧﺮﮔﺲ ﻳﺎﺭﹺ ﻣﺮﺍ ۱۶۱ ................ ﭘﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻟ ﹺﺐ ﻳﺎﺭ ﺧﺠﻞ ﮐﺮﺩ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ۱۷۳ ........... ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺟﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺻﺒﺎ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻣﺮﺍ۱۶۱ ..................
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ٩ // ﭼﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﻧﭽﮑﺪ ﺧﻮﻥ ﺯ ﺩﻳﺪﺓ ﺗﺮﹺ ﻣﺎ )ﻣﺮﺛﻴﺔ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ(۱۸۵ .... ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﺎ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺵ ﻭﻓﺎﺋﻴﻲ ﻣﺎ ۱۷۴ ............. ﻫﺮﮐﺴﻲ ﺭﺍ ﮔﻠﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺵ ﺳﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ۱۸۵ ..... ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻳﺎﺭ ﺭﻧﺠﻪ ﻧﺴﺎﺯﺩ ﺑﻪﺑﺎﻍ ﭘﺎ۱۷۴ .................. ﺳﻔﻴﺪﻱ ﺧﻂ ﻟﺐ ﻋﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻟﺒﺮ ﺭﺍ۱۸۶ ............... ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﺎﮎ ﻣﺎ ﺭﺍ۱۷۴ ........... ﻧﻮﺑﻬﺎﺭ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻭﻳﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ۱۸۶ ............. ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻱ ﻟﻄﻒ ﻓﺮﻣﺎ ﺻﻴﺪ ﺩﺍﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ۱۷۵ ....... ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﮒ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺩﻻﻥ ﺭﺍ۱۸۷ ....... ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮔﻴﺮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺭﺍ۱۷۵ ................ ﺑﺲﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﻓﻌﺖ ﻣﻦ ﮐﻴﻨﻪﻫﺎ ۱۸۷ .......... ﻧﮑﻨﻢ ﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺩﻡﹺ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ۱۷۶ .. ﺯ ﺟﻠﻮﺓ ﺗﻮ ﻋﺠﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﺪﻩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ۱۸۸ .... ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﮐﻬﻨﺴﺎﻟﻲ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﻓﺸﺎﻧﻲﻫﺎ۱۷۶ ................ ﺁﻥ ﭘﺮﻱ ﺳﻴﻤﺎ ﺯﻳﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺮﺍ ۱۸۸ .......... ﺭﻭﺯ ﺷﻨﺒﻪ ﺍﺯ ﻣﻲ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﻣﻲﻏﻠﻄﻴﻢ ﻣﺎ ۱۷۶ ................ ﺍﺯ ﺳ ﹺﺮ ﺗﺮﺑﺖ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﺬﺭﻧﺪ ﺁﻫﻮﻫﺎ ۱۸۸ ..................... ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﺎ۱۷۷ ........ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺧﺎﻣﺔ ﻣﺎ ۱۸۹ ................. ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﻲ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺩﺍﺩ ﺭﻩ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍ ۱۷۷ ............ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ﻣﺰﺍﺝ ﻗﺎﻳﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ۱۸۹ .................. ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻢ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎﺩﻩ ﺭﺍ۱۷۷ .......... ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻢﻧﺸﻴﻦ ﺍﻣﺎ ﻣﭽﺶ ﺻﻬﺒﺎﻱ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﺭﺍ۱۹۰ ... ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺠﻮﺩ ﺧﺎﮎ ﺩﺭﺕ ﺩﺭ ﺟﺒﻴﻦ ﻣﺎ ۱۷۸ ............... ﮐﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺍﻟﺘﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻪﺑﺎﻍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﻤﻦ ﺩﺭﺁ۱۹۰ ... ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﻣﺴﺖ ﮐﺞ ﻧﮕﺎﻫﻲﻫﺎ ۱۷۸ ............................. ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺷﻮﺏ ﺭﺍ ۱۹۰ .......... ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻫﻨﮓ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺤﻤﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻣﺎ۱۷۹ ................. ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﻧﺎﻭﮎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺩﻳﺪﻥﻫﺎ ۱۹۱ ........ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺩﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﻭﻱ ﭘﻮﺭ ﺍﺩﻫﻢ ﺭﺍ۱۷۹ .................... ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻦ ﮔﻞ ﻓﺼﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﹸﺍﻣﺮﺍ۱۹۱ ....... ﺭﻭﺯﻱ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻴﻨﻢ ﺁﻥ ﻳﺎ ﹺﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ۱۸۰ .................. ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺎﻩ ﺳﺮﻭ ﻭ ﻻﻟﻪ ﻭ ﺳﻮﺭﻱ ﺩﺭﺁ ۱۹۲ ............ ﺗﺒ ﺴﻢ ﺗﻮ ﺑﻪﺣﻴﺮﺕ ﻓﮕﻨﺪ ﻋﺎﻗﻞ ﺭﺍ ۱۸۰ ....................... ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﺐ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺰﺍﺝ ﺣﺒﻴﺐ ﺭﺍ ۱۹۲ ................... ﺯ ﺑﺴﻂ ﻗﺒﺾ ﺧﻮﺩ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ۱۸۰ .. ﺍﻳﻦﻗﺪﺭ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻴﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻏﻨﭽﻪ ﺭﺍ۱۹۳ ... ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻴﺶ ﺳﺎﺯﻡ ﺣﺴ ﹺﻦ ﺩﻟﺒﺮ ﺭﺍ۱۸۱ ...... ﺭﺧﺴﺎﺭﺓ ﺁﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻘﺎ ﻁ ﺧﺎﻝﻫﺎ ۱۹۳ ........... ﺯ ﺁﺏ ﺩﻳﺪﺓ ﻣﻦ ﺁﺗﺶ ﺟﺎﻧﻢ ﺷﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ۱۸۱ ............... ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻧﮓ ﺭﺥ ﻋﻴﺶ ﻣﺎ ﺷﺮﺍﺏ ﮐﺠﺎ۱۹۴ ........... ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻢﻧﺸﻴﻨﻲ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﻱ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﭘﻴﺪﺍ ۱۸۲ ............. ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﺁﻥ ﮔﻞ ﻭﺍﻻﻧﮋﺍﺩ ﺭﺍ۱۹۴ ............................ ﮐﻮ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﻫﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﺗﻤﹼﻨﺎﻱ ﻣﺮﺍ ۱۸۲ .................. ﭼﺸ ﹺﻢ ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﻭﺍ ﻧﮑﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ۱۹۴ ...................... ﭘﻴﺮﻱ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻴﻔﺴﺮﺩ ﺩﺍﻍ ﻣﺎ ۱۸۲ .................... ﺧﺒﺮ ﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻟﺮﺑﺎﻱ ﻣﺮﺍ ۱۹۵ ................. ﻣﭙﺮﺱ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻲ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ۱۸۳ ................... ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺯ ﺭﻫﺮﻭﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ۱۹۶ ................ ﺭﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺁﺧﺮ ﺯ ﮐﺸﺶ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ۱۸۳ ......... ﮐﻪ ﻣﻲﺩﺍﻧﺴﺖ ﺁﺗﺸﭙﺎﺭﻩﺍﻱ ﺯﻳﻨﺴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ۱۹۶ .... ﺩﻟﻬﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ ﺯ ﺧﺎﺭﻫﺎ ۱۸۴ ................ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﺩﻡ ﺳﺨﻨﺪﺍﻧﻲ ﺷﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ۱۹۷ ......... ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﺔ ﺩﻝ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺭﻭﻱ ﺗﺮﺍ ۱۸۴ ............. ﮐﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺧﺒﺮ ﺁﻥ ﮐﻮ ﺭﺍ ۱۹۷ ...................................... ﮔﺪﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪﺧﻮﺍﺭﻱ ﻣﻲﻧﺸﺎﻧﺪ ﻋﺮﺽ ﻣﻄﻠﺐﻫﺎ ۱۸۴ ..
// ١٠ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺍﻱ ﻭﺍﻱ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮐﺠﺎ۲۱۱ .................. ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻝ ﻓﺴﺮﺩﻩ ﺭﺥ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺍ۱۹۷ .................. ﺍﺯ ﮐﺴﻲ ﻃﺮﻓﻪ ﺷﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ۱۹۸ ....................... »ﺏ« ﺗﺎ ﺑﻪﻋﺮﺽ ﺍﻭ ﺭﺳﺎﻧﻢ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺍ ۱۹۸ ........... ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪﺑﺎﻍ ﻧﺎﻟﺔ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ۲۱۱ ........................... ﻣﺸﺮﺏ ﺍﺷﺮﺍﻗﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺎﺩﻫﺎ ۱۹۹ .................. ﺑﻪﻣﺤﻔﻞ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﻨﺸﺴﺖ ﺁﻥ ﺳﺮﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻣﺸﺐ۲۱۱ ..... ﺧﺪﺍ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﮐﻨﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﺍ۱۹۹ ..... ﺑﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﭼﺮﺍﻍ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻢ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﺏ ﺍﻣﺸﺐ ۲۱۲ .. ﭼﻪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﺸﺎﻁ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺭﺍ۲۰۰ ..... ﺑﺮﻭﻱ ﻳﺎﺭ ﻋﻘﻴﻖ ﺩﻫﻦ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻳﺎﺏ ۲۱۲ ........................ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺵ ﻧﮕﻬﺎﻥ ﺩﺍﻡ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ۲۰۰ ................ ﮔﻞ ﺑﻪﺑﻠﺒﻞ ﺳﺮﻭ ﺑﺎ ﻗﻤﺮﻱ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺑﻲﺣﺠﺎﺏ۲۱۲ ..... ﺳﺮﮔﺮﺍﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﻧﮕﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ۲۰۱ ........................... ﺑﮕﺮﺩ ﮔﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﻴﺾ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﻠﺐ ۲۱۳ ........... ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻱ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﻊ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ۲۰۱ .. ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ۲۱۳ .................... ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎﺧﺎﻧﺔ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ۲۰۲ .......................... ﮔﺮ ﻫﻨﺪﻭﻳﻲ ﻧﺸﺴﺖ ﻣﻘﺪﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ۲۱۴ ........... ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻤﻮﺭﻩ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﺠﻮﻳﻲ ﺷﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ۲۰۲ ... ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺍﺳﺖ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻫﺠﺮ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻲ ﺟﻨﺎﺏ۲۱۴ ..... ﺭﺍﺣﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ۲۰۳ .................................. ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺮﺩ ﻏﻢ ﺭﺍ ﭼﺎﺭﻩ ﺗﺮﮎ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ۲۱۴ ........ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﻧﺮﻭﺩ ﺑﻴﺶ ﺣﻴﻠﻪﻫﺎ ۲۰۳ ......................... ﺣﺮﻑ ﺯﻳﺎﺩﻩﺍﻱ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﺎ ﻥ ﻣﺎ ۲۰۳ .......................... »ﺕ« ﺳﺮﺕ ﮔﺮﺩﻡ ﻣﺴﻲ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩ ﻟﺐ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﺑﮕﺸﺎ۲۰۴ .... ﺍﻱ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻧﺮﮔﺲ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﻲ ﺍﺳﺖ۲۱۵ .... ﺑﺮﺩ ﺧﻂ ﺁﺧﺮ ﺍﺩﺍﻱ ﭼﺸﻢ ﭘﺮﮐﺎﺭ ﺗﺮﺍ۲۰۴ ................... ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻥ ﺗﻘﺮﻳﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺏ ﻧﻴﺴﺖ۲۱۵ .... ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﭘﺎﻱ ﻋﺮﻳﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍ ۲۰۵ .......... ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺧﺎﮎ ﺷﺪﻡ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﻲﺳﺖ۲۱۶ ...... ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻢ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻩ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺗﻘ ٰﻮﻱ ﺭﺍ۲۰۵ ........ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮔﻬﺮﻡ ﺑﻲﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﺑﺎﻗﻲﺳﺖ۲۱۶ ..... ﺑﺮﻧﺨﻴﺰﺩ ﺧﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﺮﺳﻴﺪﻥ ﭼﺮﺍ ۲۰۶ ...... ﺑﺎ ﺟﻮﺍﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍﺋﻲ ﻧﻴﺴﺖ ۲۱۷ ............................... ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﮐﻨﺪ ﻳﺎﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻳﺮ ﻭﻃﻦ ﺭﺍ ۲۰۶ ................. ﺑﻠﻨﺪﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥﺷﺎﻥ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﺍﺳﺖ۲۱۷ ................. ﺑﺨﺸﺪ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﺮﻣﺪ ﻃﻮﻳﻞ ﺭﺍ ۲۰۷ .................. ﺩﻝ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﭘﺎﻱ ﻃﻠﺐ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ۲۱۸ .... ﻏﺒﺎﺭ ﮐﻴﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺭﺍ۲۰۷ ........... ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﺎﺯ ﺑﻪﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ۲۱۸ ................. ﺿﺎﻳﻊ ﻣﺴﺎﺯ ﺑﺮ ﺩﺭ ﻣﻤﺴﮏ ﺗﻼﺵ ﺭﺍ ۲۰۸ ................. ﺳﺎﻗﻲ ﻗﺪﺣﻲ ﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﻓﺼﻞ ﺭﺑﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ۲۱۸ .... ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺍﻱ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪﺳﻮﻳﻢ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ۲۰۸ ........... ﻫﺰﺍﺭ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻡ ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﺁﻣﺪ ﺭﺍﺳﺖ ۲۱۹ .......... ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺭﻳﺴﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺷﻔﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺭﺍ ۲۰۹ ................ ﺑﻴﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺔ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﮐﺴﻲ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ۲۱۹ .......... ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﺠﺎ ۲۰۹ ................... ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﺳﺖ۲۱۹ ............ ﺍﻱ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﻳﮏ ﺻﺒﺤﺪﻡ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻦ ﻣﺮﺍ۲۱۰ ... ﻫﺴﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺁﺭﺍﺋﻲ ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻲﺟﺎﺳﺖ ۲۲۰ ... ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻥ ﺧﹶ ﱢﻂ ﺑﺘﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺗﺐﻫﺎ۲۱۰ ............. ﺁﻩ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻲﺍﻋﺘﺪﺍﻟﻲ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ۲۲۰ ............. ﻣﺎ ﻧﻲ ﻧﺎﺯﮎ ﻗﻠﻢ ﻧﻘﺸﻲ ﺯ ﭼﺸ ﹺﻢ ﻣﺴﺖ ﺑﺴﺖ ۲۲۰ ..
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ١١ // ﺧﻄﻲ ﮐﻪ ﮔﺮﺩ ﺭﺥ ﺍﻭ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﺍﺳﺖ ۲۳۳ ........ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﻦﻃﻮﺭ ﮐﺎﻓﺮ ﭼﺸﻢ ﮐﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ۲۲۱ .. ﺍﺷﮑﻢ ﺑﻪﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺑﺖ ﻫﻨﺪﻭ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ۲۳۴ ........ ﺷﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﹸﺧﻢ ﻧﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻳﺨﺖ ۲۲۱ ... ﮔﻔﺘﻲ ﺍﺩﺏ ﺩﻣﺎﻍ ﻣﺮﺍ ﺗﺎﺏ ﺁﻩ ﻧﻴﺴﺖ۲۳۴ ................... ﺩﻟﻲ ﮐﻪ ﺁﻳﻴﻨﺔ ﻣﻬﺮ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﺮﺑﻲ ﺍﺳﺖ۲۲۲ ................. ﻳﺎﻗﻮﺕ ﻣﺴﻲ ﻣﺎ ﹺﻝ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮐﺎﻡ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ۲۳۵ ............ ﺟﺰ ﺟﻨﺎﺏ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻏﻤﮑﺪﻩ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻡ ﻧﻴﺴﺖ۲۲۲ ...... ﺩﺳﺖ ﻃﻠﺐ ﺯ ﻋﻨﺒﺮ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﮐﺸﻴﺪﻧﻲ ﺍﺳﺖ۲۳۵ .... ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﺽ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮐﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ ۲۲۲ .. ﺑﺎﻍ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺤﻨﺖﺳﺮﺍﻳﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ۲۳۶ .. ﺍﻟٰﻬﻲ ﺑﺮ ﺷﮑﻴﺐ ﻣﺎ ﭼﻬﺎ ﺭﻓﺖ۲۲۳ .............................. ﺑﻪﺑﺰﻡ ﻋﺸﺮﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺍﻳﻲ ﻫﺴﺖ۲۳۶ ............... ﮔﺮﺩ ﺭﺧﺴﺎ ِﺭ ﺑﺘﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺯﻟﻒ ﮔﺸﺘﻦﹺ ﻋﺎﺭﹺ ﻣﺎﺳﺖ۲۲۳ ... ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﺯ ﺁﻣﺪ ﻧﮕﺎﺭﻡ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ۲۳۶ ...... ﺧﻴﺎﻝ ﺯﻟﻒ ﮔﺮﻩﮔﻴﺮ ﻻﺯﻡ ﺩﻝ ﻣﺎﺳﺖ۲۲۴ .................. ﺩﺳﺖ ﻫﻮﺱ ﻣﺰﻥ ﮐﻤ ﹺﺮ ﻳﺎﺭ ﻧﺎﺯﮎ ﺍﺳﺖ ۲۳۷ ............ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺭﻓﺖ )ﺩﺭ ﺭﺛﺎﻱ ﻓﺮﺯﻧ ﺪ ﺧﻮﺩ(۲۲۴ ..... ﺍﻱ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮﻱ ﺁﻥ ﮔﻞ ﺑﻲﺧﺎﺭ ﮐﺠﺎﺳﺖ۲۳۷ ....... ﻳﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻲﻭﻓﺎﺋﻲ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ۲۲۵ ........................... ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻢ ﺯ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺴﺖ ۲۳۸ ... ﺣﺮ ﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﻴﻨﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺣ ﮏ ﺍﺳﺖ ۲۲۵ .. ﮔﻠﻲ ﺑﻪﺩﻳﺪﺓ ﺁﻥ ﺧﻮﺑﺮﻭ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ۲۳۸ ................ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍﻩ ﺑﻪﺁﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻳﺎﻓﺖ ۲۲۶ ............... ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪﮐﻤﻴﻦ ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﺍﺯ ﺭﻗﺒﺎ ﻧﻴﺴﺖ۲۳۹ ............. ﺧﺎﻃﺮﺁﺑﺎﺩ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ )ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﻮﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ(۲۲۶ .. ﮐﺸﺘﺔ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﭘﺴﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ۲۳۹ .. ﺧﺎﮐﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻮﺧﺖ ﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﻲ ﺍﺳﺖ۲۲۷ ... ﺻﺒﺢ ﺩﻝ ﺳﻮﺧﺘﻪﺍﻡ ﺧﻨﺪﺓ ﻣﻦ ﻧﺰﻉ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ۲۴۰ .... ﺧﻂ ﮔﺮﺩ ﺩﻫﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﻧﺎﻣﻲ ﺍﺳﺖ ۲۲۷ ........................... ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﭘﺎﻱ ﻗﺎﺻﺪ ﺍﻓﮕﻨﺪﻥ ﺑﺠﺎﺳﺖ ۲۴۰ ... ﺯﺭ ﻣﻲﻃﻠﺒﻲ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻣﺎﺳﺖ ۲۲۷ ............................... ﻧﮑﺘﻪﺳﻨﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ۲۴۱ .... ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺁﺭﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ۲۲۸ ... ﻻﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﮕﺮ ﺩﺍﻍ ﺳﺮﺷﺖ ۲۴۱ ................................ ﺷﺐ ﮐﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﺎﻩ ﺳﻴﻤﺎﻱ ﺩﻟﻢ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺩﺍﺷﺖ۲۲۸ ..... ﮔﻞﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺯ ﺭﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ ۲۴۲ ... ﺍﻱ ﭘﺮﻱ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺳﺎﺯ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﺔ ﺗﺴﺖ ۲۲۹ .......... ﺣﺴﻦ ﺑﻲﺭﻧﮓ ﺗﺠﻠﹼﻲﮐﺪﺓ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺍﺳﺖ ۲۴۲ ............. ﻣﺴﺖ ﻏﺮﻭﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺖ۲۲۹ ............. ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻴﺎﻝ ﻃﺮﺓ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ۲۴۳ .................. ﺳﺮﻣﻪﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻋﺠﺐ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﺟﻮ ﺍﺳﺖ ۲۲۹ .... ﺩﺍﻍ ﺩﻝ ﺑﻪﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻼﻣﺖﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ۲۴۳ ..... ﺗﺎ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪﺍﻱ ﺍﻱ ﺳﺮﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺴﺖ ۲۳۰ .. ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺑﻲﭘﺮﻭﺍ ﮔﺬﺷﺖ۲۴۴ ... ﺷﺐ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺻﻠﺢ ﺁﻥ ﺑﺪﺧﻮ ﻧﻤﻲﺁﻣﺪ ﺩﺭﺳﺖ۲۳۰ .... ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺔ ﺁﻥ ﺭﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎﮐﺮﺩﻧﻲ ﺍﺳﺖ ۲۴۴ .... ﺣﺮﻓﻲ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﻱ ﻗﻠﻢ ﺷﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ۲۳۰ ........... ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺍﺯ ﺑﺲﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻴﺘﻲ ﺑﺴﺎﻃﻲ ﭼﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ۲۴۴ ..... ﺁﻥ ﻣﺴﻲ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺁﻓﺖ ﺟﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ۲۳۱ ... ﮔﻔﺘﻢ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﻱ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻤﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﮐﺠﺎﺳﺖ۲۴۵ ... ﺩﻝ ﺑﺎ ﻋﻠ ﻮ ﻫﻤ ﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ ۲۳۲ .......... ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﻮﺵ ﺑﺮ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﮐﻴﺴﺖ ۲۴۵ .... ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻪﮔﻮﺵ ﺍﻭ ﺭﺳﺪ ﻧﺸﻨﻴﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ۲۳۲ ... ﻧﻲ ﻫﺮ ﻧﮑﻮﻱ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻧﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ۲۴۶ ................. ﺷﺎﻫﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﻨﺪ ﺳﻴﻪ ﻓﺎﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ۲۳۳ .............
// ١٢ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺯ ﺳﻨﮕﺴﺎﺭ ﮔﺪﺍﻳﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ۲۵۹ ........ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﻏﺎﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣ ﹼﮑﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ۲۴۶ .. ﻳﺎﺭﹺ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﻲﺳﺒﺐ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ۲۵۹ ............. ﺩﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﻔ ﺖ ﻣﻲ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ ۲۴۷ ...................... ﻫﻨﺪﻭ ﭘﺴﺮﻱ ﻣﺮﺍ ﺑﻪﮐﺎﻡ ﺍﺳﺖ۲۶۰ ............................... ﺩﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﻱ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﻫﺴﺖ ۲۴۷ ............................ ﺑﻠﺒﻠﻲ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺛﻨﺎﺧﻮﺍﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ۲۶۰ ........... ﺭﻭﻧﻖ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻳﻤﻦ ﻣﺪﺩﮔﺎﺭﻱ ﺍﻭﺳﺖ۲۴۸ ........... ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﺍﻱ ﻧﺴﻴﻢ ﮐﺠﺎ ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﻤﺖ ۲۶۱ .................. ﮐﺮﺍ ﻧﺼﻴﺐ ﺣﻼﻭﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﮑﺮﺧﻨﺪ ﺍﺳﺖ ۲۴۸ ...... ﮐﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺭﻭﺍ ﻧﮑﻨﻲ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻤﺖ ۲۶۱ .......................... ﺻﺪﺍﺋﻲ ﺑﺮﻧﺨﻴﺰﺩ ﻭﻗﺖ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﺯ ﺷﻬﻴﺪﺍﻧﺖ ۲۴۸ ...... ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻲ ﺩﻝ ﺑﻪﮔﻠﺒﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ۲۶۱ ......... ﻣﺮﺍ ﺑﻪﺟﻠﻮﻩﮔﻪ ﻳﺎﺭ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ۲۴۹ ............... ﺩﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﻨﺖ ﺍﻭﺳﺖ ۲۶۲ ............................. ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻘﺶ ﺿﻤﻴﺮ ﺁﮔﻪ ﻣﺎﺳﺖ۲۴۹ ........... ﺑﻪﭘﺎﻱ ﺁﻥ ﺑﺖ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﻧﮕﺎﺭ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺑﺴﺖ۲۶۲ ............. ﺑﻪﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ۲۵۰ ............... ﻣﻦ ﺑﻨﺪﺓ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﻣﺰﺍﺟﺶ ﺭﻡ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ۲۶۳ ........... ﻣﺪﺍﻥ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﭘﺮﺳﺖ ﺩﺭﺳﺖ ۲۵۰ ....... ﺩﻳﺪﺓ ﻣﻦ ﮔﺮﻳﺔ ﻏﻢ ﺭﻭﺯ ﻭﺻﻞ ﻳﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ۲۶۳ ......... ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮﺵ ﺯﻣﺰﻣﻪﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﮔﻞ ﺍﺳﺖ ۲۵۱ ..... ﺩﺭ ﮐﻒ ﻃﻔﻞ ﭼﻤﻦ ﺁﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﺮﮒ ﻻﻟﻪ ﺍﺳﺖ ۲۶۳ ...... ﻋﻴﺐ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ۲۵۱ .. ﺩﻳﺪﺓ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺷﮏ ﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺳﺖ ۲۶۴ ......... ﺧﺎﮐﻲ ﮐﻪ ﺩﻝ ﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺴﺮ ﺧﺎﮎ ﺭﺍﻩ ﮐﻴﺴﺖ ۲۵۲ ..... ﺑﺮﻫﻤﻦ ﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍﺳﺖ۲۶۴ ........................ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ ﻫﺮ ﮐﺮﺍ ﺫﻭﻕ ﺻﺪﺍﻱ ﺩﻟﮑﺶ ﺍﺳﺖ ۲۵۲ .. ﻣﺮﺍ ﻧﺼﻴﺐ ﺯ ﺧﻮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺎﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ۲۶۵ ............ ﺧﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻂ ﻧﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ۲۵۲ .................. ﺩﻝ ﻣﻦ ﺧﻮﺵ ﺯ ﺁﺭﻣﻴﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ۲۶۵ ......................... ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ۲۵۳ ............. ﻭﻗﺖ ﻣﺎ ﺧﻮﺵ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏﹺ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ۲۶۶ ............... ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻗﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ۲۵۳ .............. ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﺩﻭﺭ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺍﻭﺳﺖ۲۶۶ ......... ﻏﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﺔ ﺁﻳﻴﻨﺔ ﻣﺎ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ۲۵۴ ..................... ﺧﺮﺍﺏ ﺍﻟﻔﺖ ﺁﻥ ﺗﻨﺪﺧﻮ ﺑﻪﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﻔﺖ ۲۶۷ .............. ﻧﻴﺸﮑﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺖ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ۲۵۴ .... ﺩﻝ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻭﺳﺖ ۲۶۷ ...................... ﺩﻝ ﺻﺪ ﭘﺎﺭﺓ ﻣﻦ ﻏﻨﭽﺔ ﺑﻲﺧﺎﺭﻱ ﻫﺴﺖ ۲۵۵ .......... ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﻏﺪﺍﺭ ﻧﮑﻬﺖ ﺍﻭﺳﺖ ۲۶۸ .............................. ﮔﺮ ﺩﻝ ﺷﻮﺭﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻟﻒ ﺭﺳﺎﺋﻲ ﺭﻓﺖ ﺭﻓﺖ۲۵۵ ... ﺳﻴﺮﮐﻦ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺩﺍﻍ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ۲۶۸ ......... ﺩﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﺯ ﭼﻴﺰﻱ ﻫﺴﺖ۲۵۶ ....... ﺷﻮﻡ ﻓﺪﺍﻱ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ۲۶۹ ............ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩﺁﺭﺍﺋﻲ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻲﭼﻴﺰﻱ ﻧﻴﺴﺖ۲۵۶ ......... ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺪ ﺑﻴﮑﺴﻲ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺳﺖ۲۶۹ ........ ﺍﺯ ﺑﺰﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺗﻨﮕﻲ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺖ۲۵۶ ......... ﺷﻴﻮﺓ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﮐﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﭘﺮﻧﻴﺮﻧﮓ ﺍﻭﺳﺖ ۲۷۰ ............. ﺍﺯ ﺑﺲﮐﻪ ﺑﺎﻍ ﺑﻲﺗﻮ ﻏﺒﺎﺭ ﻣﻼﻝ ﺩﺍﺷﺖ ۲۵۷ ............... ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﮐﻢ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ ۲۷۰ ... ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻊ ﺻﻔﺎﺕ ۲۵۸ .................. ﮔﺮﺩ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪﺁﺩﺍﺑﻲ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣ ﺪﻋﺎﺳﺖ۲۷۱ ....... ﻧﺴﻴﻢ ﮐﻮﻱ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺴﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ ۲۵۸ .......... ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﻋﺎﻟﻢﻫﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ۲۷۱ .......... ﺟﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﻨﻲ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺴﺖ۲۵۸ .....................
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ١٣ // ﺗﺮﺍ ﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺭﺧﺴﺎ ﹺﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺳﺮﺥ ۲۸۲ .............. ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻪﮔﻮﺷﺔ ﻟﺐ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ۲۷۲ ................ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺳﺨﺖ ﺟﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﮐﺎﺥ۲۸۳ ................ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺗﺎ ﺑﻪﮐﺠﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ۲۷۲ .......... ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﻍ ﭼﻤﻦ ﺷﺪ ﺑﻪﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﮔﺴﺘﺎﺥ ۲۸۳ ........... ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻋﺘﺎﺏ ﺗﺮﺍ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ۲۷۳ ................. ﺗﺮﺍ ﺯ ﺑﺎﺩﺓ ﮔﻠﺮﻧﮓ ﺭﻭﻱ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺳﺮﺥ۲۸۳ ................... ﺻﺤﺒﺖ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺭﻋﻨﺎ ﮔﺮﻡ ﺑﺎ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ۲۷۳ ...... ﺗﺎﺯﻩ ﺧﺎﻟﻲ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﺴﺖ ۲۷۴ ....... »ﺩ« ﮐﺎﺭ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺑﻲﺧﻮﺍﺑﻲ ﺍﺳﺖ۲۷۴ ... ﺧ ﻂ ﻣﺸﮑﻴﻦﹺ ﺧﺎﻝﹺ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺗﺮﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪ۲۸۴ ..... ﺣﹼﻘﻪ ﺁﻓﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ۲۷۵ ....................... ﺳﺮﮐﺸﻲ ﺳﺮﻣﺎﻳﺔ ﻧﻘﺼﺎﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻲﺷﻮﺩ ۲۸۴ ........... ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻏﻢ ﺩﻭ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ ۲۷۵ ........ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻗﺘﻞ ﮐﻨﻲ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ۲۸۵ ..................... ﺩﺭ ﻧﺸﺌﺔ ﻣﻲ ﺩﻳﺪ ﻥ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻋﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ۲۷۶ .......... ﻧﮑﻬﺖ ﻋﻄﺮ ﺯ ﺑﺎﻧﮓ ﺟﺮﺳﻲ ﻣﻲﺁﻳﺪ۲۸۵ ................... ﻣﺮﺍ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺍﺑﻮﺍﻟﻌﺠﺒﻲ ﺍﺳﺖ ۲۷۶ ................. ﺷﮑﻮﻩ ﺧﺎﻝ ﺑﻪﺭﻭﻱ ﺣﺒﻴﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ۲۸۵ .................. ﺍﮔﺮ ﺯﻻﻝ ﺑﻘﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺟﻢ ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺖ ۲۷۷ .............. ﺻﺎﺣﺒﺪﻻﻥ ﺯ ﺟﻠﻮﺓ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﻧﺪ ۲۸۶ ....................... ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻳﺎﺩ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺷﺒﻲ ﺍﺳﺖ ۲۷۷ ...... ﺍﺯ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺎﺭﹺ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺑﺮﻧﻴﺎﻳﺪ ۲۸۶ ........................... ﺧﺮﺍﻡ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﻭ ﻫﺮﮐﻪ ﺩﻳﺪ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﮔﻔﺖ۲۷۸ ............. ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺷﻴﻔﺘﺔ ﮔﻔﺘﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺎﺷﺪ۲۸۷ ..................... ﺧﻔﺘﻪ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻡﹺ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﻤﺎﺷﺎﺋﻲ ﻫﺴﺖ ۲۷۸ ........ ﺧﺪﺍ ﻳﺎﺭ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ۲۸۷ ...................................... ﺧﺴﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﹺ ﺷﺎﺩﻱ ﺳﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ۲۷۸ ................. ﭼﺸﻢﹺ ﺑﻲﺑﺎﮎ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﻴﻪﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ۲۸۷ ................. ﭘﺴﺘﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻳﺎﺭﻱ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺍﺳﺖ ۲۷۹ ........... ﮐﺴﻲ ﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ۲۸۸ ....... ﺷﺐ ﮐﻪ ﺳﺎﻗﻲ ﻣﺠﻠﺲﺁﺭﺍ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭﹺ ﺁﺏ ﺑﻮﺩ۲۸۸ ....... »ﺙ« ﺍﮔﺮ ﺭﻳﺎﺳ ﺖ ﻣﻠﮏ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ۲۸۹ ........................ ﻣﻲﺧﺮﺍﻣﺪ ﻳﺎ ﹺﺭ ﺑﺪﺧﻮ ﺍﻟﻐﻴﺎﺙ ۲۷۹ ................................ ﺑﻪﺳﺎﻳﺔ ﺗﻮ ﺩﻝ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ۲۸۹ .................................. ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺰﻳﺪﻳﻢ ﻋﺒﺚ ۲۸۰ ....................................... ﻣﻴﺮﺯﺍﻳﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﻻﻟﻪ ﻭ ﮔﻞ ﺷﺎﺩﺍﺏﺍﻧﺪ ۲۸۹ ................ ﻣﻲﮐﺸﻲ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﮐﻲﻫﺎ ﺳﺨﺘﻲ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻋﺒﺚ ۲۸۰ ......... ﻧﮑﺘﻪﭘﺮﺩﺍﺯﻱ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻌﻨﻲ ﺍﻧﺸﺎ ﮐﻨﺪ ۲۹۰ ............ ﺟﻤﻌﻲ ﮐﻪ ﮐﺎ ﹺﻡ ﺧﻮﺩ ﺯ ﻟ ﹺﺐ ﺍﻭ ﺭﻭﺍ ﮐﻨﻨﺪ۲۹۰ ............. »ﺝ« ﺍﮔﺮ ﺳﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺴﺒﺘﻲ ﺩﺍﺭﺩ ۲۹۰ .. ﺍﻱ ﺷﻴﻮﺓ ﺗﻮ ﺭﺳﻢ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﺩﻫﺪ ﺭﻭﺍﺝ۲۸۰ ................. ﻗﺪﺭ ﺗﺮﺍ ﺩﻝ ﻭﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻡ ﺑﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ۲۹۱ .................... ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺯ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﺭﻭﺍﻥ ﮐﺞ ﻣﺞ ۲۸۱ ...... ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺷﮑﺮ ﺍﻳﺰﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﻬﺮ ﺁﻣﺪ ۲۹۱ .... ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺳﺨﻦﹺ ﻣﺎ ﺑﻪﺩﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﺑﺴﻨﺞ۲۸۱ ................. ﺩﻟﻲ ﮐﻪ ﺩﺍ ﹺﻍ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲﺩﺍﺭﺩ۲۹۲ ........................ ﺑﻪﭘﻴﺶ ﭘﺎﻱ ﻗﺎﺻﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻓﮕﻨﺪﻥ ﺍﺩﺍ ﺩﺍﺭﺩ۲۹۲ ............ »ﺡ« ﺯ ﺭﻭﻱ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻘﺎﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ۲۹۲ ....................... ﻣﻲﭘﺮﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﹺﻣﻐﺎﻥ ﮔﻴﺮﺩ ﻗﺪﺡ۲۸۱ ............ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﺓ ﺧﻢ ﺗﻮ ﺑﮑﻢ ﻣﻲﮐﻨﻴﻢ ﺻﻠﺢ۲۸۲ ...................... »ﺥ«
// ١٤ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺍﮔﺮ ﺯ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﭘﺮﺗﻮ ﺑﻪﺑﺎﻡﹺ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ۳۰۳ ........................... ﻋﺮﺽ ﻣﺮﺍ ﺑﻪﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻲﺑﺮﺩ۲۹۳ .............. ﺯ ﻗﻄﺮﻩﺍﻱ ﻣﮋﻩﺗﺮﮐﻦ ﮔﻬﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﮐﺮﺩ۳۰۴ ....... ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﹺﻱ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﺑﻮﺩ ۲۹۳ ........................ ﺩﺭ ﮐﻮﻱﹺ ﻳﺎﺭ ﺍﺯ ﺩ ﹺﻝ ﻣﻦ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻲﺭﻭﺩ ۳۰۴ ................... ﺩﻝﹺ ﻏﻤﮕﻴﻦﹺ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺟﺮﻫﺎ ﺩﺍﺭﺩ۲۹۳ .......... ﺑﻪﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻡ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ۳۰۵ ...... ﻧﻢ ﻣﻲﻃﻠﺒﻢ ﺧﺪﺍ ﺭﺳﺎﻧﺪ۲۹۴ ........................................ ﺷﺐ ﮐﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﭘﺮﻱ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻠﻮﺕﺳﺎﺯ ﺑﻮﺩ۳۰۵ ...... ﻣﻮﻳﻲ ﺩﻝ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ۲۹۴ ....................................... ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺟﻨﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﻓﻐﺎﻧﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ۳۰۵ ..................... ﻋﻘﻴﺪ ﺕ ﻣﻦﹺ ﻣﺨﻠﺺ ﺑﻪﻳﮏ ﻧﹶ ﻤﻂ ﺁﻣﺪ ۲۹۵ ................ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮐﺸﺪ۳۰۶ .............. ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۲۹۵ ............... ﻳﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﹺ ﻧﻘﺎﺭﻱ ﺩﺍﺭﺩ ۳۰۶ ................... ﻧﻘﺶ ﻭ ﻧﮕﺎﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺳﻴﺮﹺ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺍﺭﺩ۲۹۵ .................... ﺧﻮﻥﺑﻬﺎﻱ ﮐﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﻴ ﹺﺶ ﻭﻓﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻮﺩ ۳۰۶ .......... ﺳﻮﺍ ﺩ ﺷﻬﺮﹺ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺷﺪ۲۹۶ ..................... ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪﻃﺮﺯ ﺑﻬﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ۳۰۷ ............... ﮐﺴﻲ ﺯ ﺟﻠﻮﻩ ﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﺑﻪﻳﺎ ﹺﺭ ﻣﺎ ﻧﺮﺳﺪ۲۹۶ ............... ﮔﺮ ﻳﺎﺭ ﺑﻪﺳﻮﻱ ﻣﺎ ﺑﺮﺁﻳﺪ ۳۰۷ ....................................... ﺍﺣﺒﺎﺏ ﭼﻪ ﺫﻭﻕ ﺍﺯ ﻟﺐﹺ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮ ﻳﺎﺑﻨﺪ۲۹۶ ........... ﮔﺮ ﻧﻤﻲﭘﺮﺳﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺷﺪ۳۰۷ ........ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﺓ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ۲۹۷ ............. ﺩﻝ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﺴﺎﻥ ﻧﺸﻴﻨﺪ ۳۰۸ ................................. ﻋﻤﺮﻱ ﺑﻪﺳﻮﻱ ﻏﻤﮑﺪﺓ ﻣﺎ ﮔﺬﺭ ﻧﮑﺮﺩ۲۹۷ ................ ﺧﺎﻧﻪﺁﺭﺍﻳﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﺎﺭﹺ ﺑﻲﺟﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ۳۰۸ ..................... ﻧﻪ ﻫﺮ ﺳﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺁﻳﻴ ﹺﻦ ﺳﺮﻭﺭﻱ ﺩﺍﻧﺪ ۲۹۸ .................... ﺗﺸﻨﺔ ﺧﻮﻥ ﭼﻤﻦ ﻗﺎﺑ ﹺﻞ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺎﺷﺪ۳۰۹ ................... ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻟﻄ ﻒ ﺗﻮ ﺩﻳﺪﻡ ﺳﺘﻤﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮﺩ ۲۹۸ .............. ﻧﮑﺮﺩ ﻭﺣﺸ ﹺﻲ ﺩﻝ ﻳﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﻪﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ۳۰۹ ............. ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺮﺣﻠﻘﻪ ﺭﺍ ﺣﺮﺹ ﻓﺰﻭﻥﺗﺮ ﺑﻮﺩ۲۹۸ ............... ﮔﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﺻﺒﺎ ﺧﻠﻖ ﺟﻤﻴﻠﻲ ﺩﺍﺭﺩ۳۰۹ ................. ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﻧﻮ ﻋﺸﻖ ﻳﺎﺩ ﭼﺸﻢ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻲﮐﻨﺪ۲۹۹ ............ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺩﻟﺮﺑﺎ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ۳۱۰ ............................................. ﻣﺮﺍ ﺯ ﺣﺎﻝﹺ ﻗﻠﻢ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ۲۹۹ ............ ﺩ ﹺﻝ ﻭﻳﺮﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻱ ﺁﺑﺎﺩ۳۱۰ ......................................... ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺒﻴﺐ ﻣﺮ ﻭﺕ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ۲۹۹ ........................ ﺩﻻﺭﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﮔﻴﺴﻮ ﹺﻱ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺍﻓﺘﺪ ۳۱۱ .......... ﻳﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪﺳﻮﻱ ﻣﻨﺘﻈﺮﺍﻥ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۰۰ .................. ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻳﺎﺭ ﮐﺎﻡ ﺭﻭﺍ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻧﺸﺪ۳۱۱ ..................... ﺷﺐ ﺍﺯ ﻋﺘﺎﺏﹺ ﻧﺮﮔﺲﹺ ﺍﻭ ﺩﻝ ﺩﻭ ﻧﻴﻢ ﺑﻮﺩ ۳۰۰ .......... ﺩﻭﺵ ﺻﺪ ﺩﺳ ﺖ ﺩﻋﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﻢ ﻣﻮ ﹺﻱ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ۳۱۱ .... ﻣﺮﺍ ﺑﻪﺣﺎﻟﺖ ﻓﻘﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻲﭘﺮﺳﺪ۳۰۰ .................... ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖ ﺳﺎﻣﺎ ﻥ ﺑﻼ ﻃﺮﺡﹺ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﺪ ۳۱۲ ........ ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﻗﻲ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻲﺭﺳﺪ ۳۰۱ ...... ﭼﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻲﺑﺎﻓﻨﺪ ۳۱۲ ................ ﺑﺮ ﻟﺐﹺ ﻧﻮﺧﻂ ﺁﻥ ﺷﻮﺥ ﺑﺮﺍﺗﻢ ﺩﺍﺩﻧﺪ۳۰۱ ................... ﺁﻩ ﺁﻥ ﭘﺮ ﺯﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﺮ ﺳ ﹺﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﺁﻣﺪ۳۱۲ ................... ﺩﻣﻲ ﮐﻪ ﺁﻥ ﮔﻞﹺ ﺭﻋﻨﺎ ﻧﻘﺎﺏ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ۳۰۲ ................... ﻧﻘ ﹺﺶ ﺣﺴﻦﹺ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺗﺮﺍ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺸﻴﺪ ۳۱۳ ............. ﮔﺮﻩ ﺯ ﻃﺮﺓ ﻣﺸﮑﻴﻦﹺ ﻳﺎﺭ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻴﺪ ۳۰۲ ........................ ﻫﺮﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﺮﮔ ﹺﺲ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺯﻧﺪ ۳۱۳ ....... ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺁﻥ ﺑﺖ ﺑﻲﺭﺣﻢ ﺟﺰ ﺟﻔﺎ ﻧﮑﻨﺪ۳۰۳ ............... ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺑﻪﺭﺳﻢ ﻭﺩﺍﻉ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺸﺪ۳۱۳ ..................... ﺭﻭﺯﻱ ﮐﻪ ﻗﻀﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻋﻤﺮ ﺷﺮﺭﻡ ﺩﺍﺩ۳۰۳ .............
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ١٥ // ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺳ ﹺﺮ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ۳۲۵ ....................... ﺧﻂ ﺑﺮ ﺭﺥ ﺯﻳﺒﺎ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪ ﺑﺠﺎ ﮐﺮﺩ۳۱۴ ..................... ﻣﻴﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﻬﺮ ﻣﺎ ﺯ ﺳﻔﺮ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۲۵ ....................... ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺧﺎﮎ ﺟﺎﻥ ﻧﮕﻨﺠﺪ ۳۱۴ ................................ ﻋﻘﺪﺓ ﺧﺎﻃﺮ ﺯ ﺯﻟ ﻒ ﺗﺎﺑﺪﺍﺭﺕ ﻭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ۳۲۶ .............. ﺳﺮﻱ ﺑﻪﮐﺸﺘﻦ ﻋﺸﹼﺎﻕ ﻳﺎﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ۳۱۴ .................... ﻓﺰﻭ ﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ۳۲۶ ............. ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺵﹺ ﺳﭙﻬﺮ ﺍﻳﺎﻏﻢ ﺑﺠﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ۳۱۵ ....................... ﺑﺎﺯ ﺁﻥ ﺗﻨﺪﺧﻮ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ۳۲۶ .......................................... ﮔﻪ ﺑﻪﺧﺎ ﮎ ﻏﺮﺑﺎ ﺭﻧﺠﻪ ﮐﻨﺪ ﮔﺎﻣﻲ ﭼﻨﺪ ۳۱۵ ............. ﻧﮕﺎ ﹺﺭ ﻣﺎ ﺩﻝﹺ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ۳۲۷ ....................... ﺩﺭ ﮐﺎﮐﻞ ﺑﺘﺎﻥ ﺩﻝ ﺑﺪﺧﻮ ﻓﻐﺎﻥ ﮐﻨﺪ۳۱۶ ..................... ﮐﻤﺮ ﺑﺒﻨﺪ ﺟﻨﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﮐﺎﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۳۲۷ ...................... ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺟﻠﻮﻩﻧﻤﺎ ﺷﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ۳۱۶ ............. ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﻪﻣﻦ ﻧﻮﺑﻬﺎﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۳۲۸ ......................... ﺗﻮﮐﹼﻞ ﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﻧﻮﺧﺪﻣﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ ۳۱۶ ......... ﻳﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ۳۲۸ ................................. ﺯﻭﺍ ﹺﻝ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻫﻞﹺ ﺳﺘﻢ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ۳۱۷ ....................... ﻋﻴ ﺪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺷﺪ ۳۲۸ ................... ﺍﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺳﻠﻤﻪ ﺍﷲ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ۳۱۷ ............... ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻣﮋﺩﻩ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﮐﻪ ﻏﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ۳۲۹ ......... ﺯﺍﻫﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﭘﻲ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻲﺟﻮﻳﺪ۳۱۸ ....................... ﺭﻣﻴﺪﻩ ﺁﻫﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ۳۲۹ .......... ﺁﻣﺪﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﻏﺰﺍﻟﻲ ﺭﻭ ﻧﻤﻮﺩ۳۱۸ ........... ﺟﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻱ ﺗﻮ ﮔﺰﻳﻨﻢ ﭼﻪ ﺷﻮﺩ ۳۳۰ ........... ﺩﺍﺭﻡ ﺩﻟﻲ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻤﻨﹼﺎﻱ ﺍﻭ ﮐﻨﺪ ۳۱۸ ...................... ﻳﺎ ﺩ ﺁﻥ ﺑﻴﺪﺍﺩﮔﺮ ﺁﺧﺮ ﺩ ﹺﻝ ﻣﺎ ﺑﺸﮑﻨﺪ۳۳۰ ..................... ﺳﺮﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ۳۱۹ ................................... ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻘﻴﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ۳۳۰ ................. ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻃﺮﻑ ﮐﻼﻩ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺳﺘﻢ ﻧﮑﻨﺪ ۳۱۹ ................ ﻧﻬﺎﻝ ﻫ ﻤﺖ ﻭﺍﻻﻱ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﻧﻴﺸﮑﺮ ﺭﻭﻳﺪ۳۳۱ ........ ﺻﺒﺢ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻪﺩ ﹺﺭ ﻣﻴﮑﺪﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﺭﻱ ﭼﻨﺪ ۳۱۹ ............ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺄﺗﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﻪﺩﺍﻣﺎﻥ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﺍﻧﺪ۳۳۱ ................ ﭼﻴﺴﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﭼﻨﺪ۳۲۰ ............ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻌﻤ ﺖ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺭﺩ ۳۳۲ ......... ﺩﻝ ﺳﺘﻢ ﺯﺩﻩ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪﺩﺍ ﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻴﺪ۳۲۰ ........... ﺑﻪﺭﻭﻱ ﻳﺎﺭ ﺧﻂ ﻭ ﺧﺎﻝﹺ ﻋﺎﻟﻤﻲ ﺩﺍﺭﺩ۳۳۲ .................. ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎﺩﻕ ﮐﻲ ﺍﺯ ﮐﻮﻱ ﻭﻓﺎ ﻫﺠﺮﺕ ﮐﻨﺪ۳۲۱ ..... ﺟﻤﻌﻲ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺗﻮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ۳۳۳ ............... ﻧﻮﺧﻄﺎﻥ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪﮐﺎﺭﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ۳۲۱ ............... ﺩ ﹺﻝ ﺑﻲﺗﺎﺏ ﻣﺮﺍ ﮐﺎﺵ ﺑﻪﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪ۳۳۳ .................. ﺣﻠﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺳﺮﺩﺍﺭ ﻓﺰﻭﻥﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ۳۲۱ ................. ﻋﻤﺮﻱﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﻮﺥ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩ۳۳۳ ............ ﻟﺬﹼﺕ ﻓﻘﺮ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪﺓ ﺍﻓﺴﺮ ﻧﺪﻫﻨﺪ۳۲۲ ............................ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺁﻥ ﺳﻴﻢ ﺑﺮﺍﻓﺘﺎﺩ۳۳۴ ................ ﻫﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ۳۲۲ ................................. ﺍﺯ ﺩﻭ ﭼﺸﻢﹺ ﺗﺮ ﻣﻦ ﺍﺷﮏ ﺑﺪﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۳۴ ................ ﻫﻮﺱ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮ ﹺﺵ ﻣﻦ ﻣﺎﻫﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ۳۲۳ ..... ﻣﻪ ﻣﻦ ﺩﺭﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻪﺑﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺁﻣﺪ ۳۳۵ ......... ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﺪ ﻋﺰﻳﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ۳۲۳ ....... ﻋﻤﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻘ ﺪ ﻧﺼﻴﺐﹺ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪ ۳۳۵ ................... ﻭﺍﺭ ﺩ ﺑﻲﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﻗﺒﺎﺣﺖ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۳۲۳ ........... ﺗﻮ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺷﺮﻡ ﺩﺍﺭﻱ ﺑﻪﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺁﻣﺪ ۳۳۶ ........ ﺁﻩ ﻣﻲﺳﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻈﺎﺭﺓ ﻣﺎ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۳۲۴ ................... ﺩﻝ ﺧﻮﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺗﺮﺳﺎﻥ ﺑﺮ ﺳ ﹺﺮ ﮐﻮﻱ ﺗﻮ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۳۶ ..... ﺍﻱ ﭘﺮﻱ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺩﺍﻣﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻴﺮﺍ ﺑﺎﺷﺪ ۳۲۴ ...........
// ١٦ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺩﻝ ﮔﺪﺍﺧﺘﻪ ﺭﻓﺘﺎ ﹺﺭ ﺁﺏﹺ ﺟﻮ ﺩﺍﺭﺩ۳۵۰ .......................... ﺗﺒﺴ ﹺﻢ ﺗﻮ ﻧﺸﺎ ﻥ ﺩﻫﻦ ﺍﻓﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ۳۳۶ ............................ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﻣﻲﺷﻤﺮﻡ ﺻﺤﺒ ﺖ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻱ ﭼﻨﺪ۳۵۰ ......... ﭘﻴﺮﹺﻣﻐﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻴﮑﺪﻩ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺯ ﻧﻮﺭ ﮐﺮﺩ۳۳۷ ................... ﭼﺸﻢﹺ ﺗﻮ ﻃﺮﻓﻪ ﻃﻮﺭﹺ ﻣﻲ ﻧﺎﺏ ﻣﻲﮐﺸﺪ۳۵۱ .............. ﺑﻬﺰﺍﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﺠﺎ ﮐﺸﻴﺪ۳۳۷ ............... ﻗﺼﻮﺭﹺ ﻣﺎﻩ ﺯ ﻧﻮ ﹺﺭ ﺷﺮﺍﺏ ﻧﺎﺏ ﻧﻤﺎﻧﺪ ۳۵۱ ................... ﭼﻮﻥ ﻳﺎﺭ ﺯ ﻣﻦ ﻣﻔﺎﺭﻗﺖ ﮐﺮﺩ ۳۳۸ .............................. ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻤﻦ ﺯ ﺁﻓﺖ ﻫﺮﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻓﻌﺖ ﻣﺤﻞ ﺩﺍﺭﺩ۳۵۲ .... ﺑﺮﻳﺪﻱ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﻣﻲﺁﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۳۸ ... ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﻮﺷﺔ ﺻﺤﺮﺍ ﺑﺨﺸﻨﺪ ۳۵۲ .......... ﺩﻝ ﻃﺮﻓﻪ ﺳﻴﻪ ﻣﺴﺖ ﺟﻨﻮﻥ ﺷﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ۳۳۸ ..... ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺳﺒﺰﻱ ﺟﻠﻮﻩ ﺁﺭﺍ ﻣﻲﺷﻮﺩ ۳۵۲ .......... ﺧﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺷ ﮏ ﺣﻮﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۳۳۹ ............... ﺣﺮﻳﺼﺎﻥ ﺭﺍ ﺯ ﮐﺴﺐﹺ ﺯﺭ ﻏﻨﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻲﮔﺮﺩﺩ ۳۵۳ ... ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺻﺪ ﺑﺮﮒ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻱ ﺩﺍﺭﺩ۳۳۹ ............ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺩﻋﺎ ﻳﺎﺭ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ۳۵۳ ............ ﺻﺒﺤﺪﻣﻲ ﺟﺎﻡﹺ ﺷﺮﺍﺑﻢ ﺭﺳﻴﺪ ۳۴۰ ............................... ﺯﻟﻒ ﻣﺸﮑﻴﻨﺶ ﺩﻝ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﭘﺎﻣﺎﻝ ﮐﺮﺩ ۳۵۴ .......... ﺷﻴﺸﺔ ﻧﺎﺯﮎ ﺯ ﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﺩ ۳۴۰ ......... ﭼﻪﺧﻮﺵﺩﻝ ﭘﺨﺘﻪ ﻣﻐﺰ ﺍﺯﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦﺑﺎﻍ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ۳۵۴ ..... ﮔﺎﻫﻲ ﻓﺴﺎ ﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺷﻪ ﮐﻨﺪ۳۴۰ ....................... ﭼﺸﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ۳۵۴ ..................................... ﻧﻴ ﹺﻢ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ۳۴۱ ..................................... ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻂ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻝ ﺁﻥ ﺻﻨﻢ ﺑﺎﺷﺪ۳۵۵ .... ﺁﻥ ﮐﺸﺘﻪﺍﻱ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞﹺ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻧﮑﺮﺩ ۳۴۱ ............ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺭ ﹺﺥ ﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﮔ ﹺﻞ ﻣﺎﻫﺘﺎﺏ ﺷﺪ ۳۵۵ .................. ﺑﺮﺍﻱ ﻗﺘﻞﹺ ﻣﻦ ﺁﻥ ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻴﺶ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۳۴۲ ................... ﻋﻄ ﹺﺮ ﺣﺴﻦﹺ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺯﺭ ﻭﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﻳﮑﺠﺎ ﻣﻲﺷﻮﺩ ۳۵۵ .... ﺍﺑﺮﻭ ﹺﻱ ﻳﺎﺭ ﻭ ﭼﺸ ﹺﻢ ﺗ ﹺﺮ ﻣﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻴﺪ ۳۴۲ .................... ﺩﻝ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪ ﻥ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﮕﻔﺪ۳۵۶ .......................... ﺑﺎ ﺩ ﺻﺒﺎ ﺑﻪﮐﻮﻱﹺ ﺗﻮ ﺧﺎ ﮎ ﻣﺮﺍ ﺭﺳﺎﻧﺪ ۳۴۲ .................. ﮐﺎﺭﹺ ﻓﺮﺩﺍ ﺧﺒﺮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﺩ۳۵۶ ........ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﮔﺮﻡ ﺳﭙﻨﺪﻱﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ۳۴۳ .......... ﺑﻲﺗﻮ ﺳﻴﺮﹺ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ۳۵۷ .............. ﻻﻟﻪ ﺩﺍ ﹺﻍ ﺩﻝ ﭘﺮﺳﻮﺯ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ۳۴۳ ......................... ﮐﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩ ﹺﻡ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﺣﻴﺎ ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ۳۵۷ ...... ﭼﻮ ﺳﻴﺮ ﺟﻠﻮﺓ ﺁﻥ ﻧﻮﻧﻬﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ۳۴۴ .............. ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻣﻮﺳﻢﹺ ﮔﻞ ﺗﻮﺑﻪ ﺯ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﮐﻨﻴﺪ۳۵۷ ................. ﺻﻴﺎﺩ ﺑﻪﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻔﺴﻲ ﻫﻢ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ۳۴۴ ....................... ﺩﺭ ﺭﻫﺖ ﺷﺎﻡ ﭼﺮﺍﻏﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ۳۵۸ ............................... ﻫﺮﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﮔﻴﺮﺩ ۳۴۴ ............................... ﺻﺒﺤﺪﻡ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۳۵۸ ..................................... ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﺍﺯ ﺷﮕﻔﺘﻦﹺ ﺷﺐﻫﺎ ﺍﺑﺎ ﮐﻨﺪ۳۴۵ ........................ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﮐﻪ ﻳﺎﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۳۵۹ ....................................... ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺗﺤﻔﺔ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪﺁﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺑﺮﺩ۳۴۵ ......... ﮐﺠﺎ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦﹺ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۵۹ ............ ﺑﻪﺧﻴﺎ ﹺﻝ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﻪﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺁﻣﺪ ۳۴۶ ....... ﭼﻪ ﺭﻧﺞﻫﺎ ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻪﺧﻮﻥ ﺩﻟﻴﺮ ﮐﺸﻨﺪ۳۶۰ ............ ﺩﺍ ﹺﻍ ﻋﺸ ﹺﻖ ﺗﻮ ﺣﺮ ﹺﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ۳۴۶ ............................. ﭼﻮﻥ ﺧﺰﺍﻥ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺑﻪﺑﻠﺒﻞ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۳۶۰ .. ﺁﻥ ﻏﻨﭽﻪ ﻟﺐ ﺑﻪﻣﻦ ﺳﺨﻨﻲ ﺳﺮ ﻧﻤﻲﮐﻨﺪ ۳۴۹ ........... ﺍﻱ ﮔﻠﺒﻦ ﻧﻮﺧﻴﺰ ﺑﻴﻔﮕﻦ ﻧﻈﺮﻱ ﭼﻨﺪ۳۶۱ ................... ﺯﻧﮕ ﹺﻲ ﺧﺎﻝﹺ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۳۴۹ .............. ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﺎ ﺩ ﺗﻮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ۳۶۱ ...................... ﺍﮔﺮ ﺑﻪﺧﺎﻧﺔ ﻣﻦ ﻳﺎﺭ ﺑﻲﺑﺪﻝ ﺁﻳﺪ ۳۴۹ ...........................
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ١٧ // ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﺷﮏﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺛﻤﺮ ﺩﻫﺪ۳۷۳ ................... ﮐﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪﺍﻱ ﺭﺍ ﺑﻪﻃﻔﻼﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ ۳۶۱ ......................... ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺗﻢ ﮐﻪ ﻻﻟﻪ ﻋﺬﺍﺭﻱ ﻧﻤﻲﺭﺳﺪ۳۷۴ ................ ﺑﺎﻻﻱ ﻟﻌﻞ ﹸﻧﻮﺷﹶﺖ ﺗﺒﺨﺎﻟﻪ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺷﺪ ۳۶۲ ............. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺩﻝﹺ ﺩﻡ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻲﺯﻧﺪ۳۷۴ ....................... ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﻴﻨﻢ ﺯ ﺧﺴﻲ ﭼﻨﺪ۳۶۲ ........ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺻﻨﻤﻲ ﻋﺮﺑﺪﻩﺍﻱ ﭼﻨﺪ۳۷۵ ................ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﻱﹺ ﺍﻣﻦ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪ۳۶۳ .................... ﺧﻮﺷﺎ ﺩﻣﻲ ﮐﻪ ﺯ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎﺩﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﺮﺁﻳﺪ ۳۷۵ ..... ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺯ ﻧﺴﺒﺘﻲ ﻣﺴﺘﻨﺪ ۳۶۳ ......... ﺑﻴﺎ ﹺﺽ ﺩﻳﺪﺓ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺧﻮﺵ ﻗﻠﻢ ﺑﺎﺷﺪ۳۷۵ ............... ﺭﺯ ﹺﻕ ﻣﺮﺩﻡ ﺣ ﺴ ﹺﺐ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎﺷﺪ۳۶۳ .......... ﺻﺒﺎﺣﻲ ﺑﻪﺳﻴ ﹺﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪ ۳۷۶ ............................. ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻣﺼﺤﻒ ﺭﺍ ﺩﻡﹺ ﻣﺤﺸﺮ ﺳﻔﻴﺪ۳۶۴ ... ﭼﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻧﺸﻴﻨﺪ ۳۷۶ ............................... ﻓﺘﺎﺩ ﺯﻟﺰﻟﻪﺍﻱ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻪﺣﮑﻢﹺ ﺻﹶﻤﺪ ۳۶۴ ................ ﭼﻪ ﻋﺮ ﹺﺽ ﺣﺎﻝ ﮐﻨﻢ ﭘﻴ ﹺﺶ ﻳﺎﺭ ﺟﺎﻧ ﹺﻲ ﺧﻮﺩ۳۷۷ ....... ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻪ ﺗﻤﹼﻨﺎﻱ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺯ ﺻﻨﻤﻲ ﭼﻨﺪ۳۶۵ ............... ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﮔﺎﻡ ﻫﻢ ﺁﺳﺎﻥ ﮔﺬﺭﺩ ۳۷۷ ... ﺳﺎﻗﻲ ﻣﺮﺍ ﺷﺮﺍ ﹺﺏ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻢ ﺭﺳﻴﺪ ۳۶۵ ................ ﺑﺲﮐﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﺔ ﻣﺎ ﺧﻮﺵ ﺯ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ۳۷۷ .............. ﺷﻮﻕﹺ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۳۶۵ .................... ﺟﺎﻥ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺗﻨﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ۳۷۸ ................. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﺎﺭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭﹺ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﺩ ۳۶۶ ........ ﻳﺎﺭ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ۳۷۸ ............................................. ﺭﻭﻱ ﺷﮕﻔﺘﻪ ﺳﺎﻳﻞﹺ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﮕﺮ ﺩﻫﺪ ۳۶۶ ............. ﺧﻮﺭﺩﺳﺎﻟﻲ ﺳﺮ ﺁﺯﺭﺩﻥ ﺟﺎﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ۳۷۹ ..................... ﻣﻲ ﺑﻲﺍﻋﺘﺪﺍﻟﻲ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ۳۶۷ ... ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﮐﺎﺭﻱ ﺟﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﺮﺁﻳﺪ ۳۷۹ ................. ﺭﺥ ﻫﻢ ﭼﺸ ﹺﻢ ﻟﻴٰﻠﻲ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺯ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ۳۶۷ ... ﮔﺮﭼﻪ ﺁﻥ ﺷﻮﺥ ﺟﺰﹺ ﺟﻔﺎ ﻧﮑﻨﺪ۳۸۰ ............................ ﺻﻼﺡ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﺁﻳﺪ۳۶۷ ................ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻥ ﺷﮑﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺑﺮ ﻗﺘﻠﻢ ﮐﻤﺮ ﺑﻨﺪﺩ۳۸۰ .......... ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻗﻲ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺍﺗﹼﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ۳۶۸ ....... ﻗﻤﺮ ﺩﺭ ﭘﻴ ﹺﺶ ﺍﻭ ﺷﺄﻧﻲ ﻧﺪﺍﺭﺩ ۳۸۱ ............................... ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﺎﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪﻭﻓﺎ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻨﺪ۳۶۸ .................... ﺷﺎﻡﹺ ﻋﺠﺒﻲ ﺷﺎﻡﹺ ﻏﺮﻳﺒﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ۳۸۱ ........................ ﻃﻮ ﹺﺭ ﺍﻭ ﺳﻠﻤﻪ ﺍﷲ ﺗﻐﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﺪ۳۶۹ ............................. ﺯﻟﻒ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﮑﻦ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺩﺍﺩ۳۸۱ ...... ﭘﻲ ﻫﻢﺟﻨﺲ ﺗﺮﮎ ﺧ ِﻂ ﺧﻮﺩ ﻫﻢﺟﻨﺲ ﺑﺮﮔﻴﺮﺩ۳۶۹ ...... ﺻﺒﺢ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻪﭼﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ۳۸۲ ................ ﺩﻝ ﺩﺭ ﺧﻢﹺ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ۳۶۹ .............. ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻧﺴﺨﺔ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺑﻪﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺁﻣﺪ ۳۸۲ ................. ﻟﺐ ﺭﺍ ﺯ ﺣﺮﻑ ﺑﺴﺘﻦ ﮐﺎ ﹺﺭ ﺻﻮﺍﺏ ﺩﺍﻧﺪ ۳۷۰ ............ ﭼﻮ ﺍﺯ ﺑﻲﺗﺎﺑﻲﹺ ﺩﻝ ﺯﻧﮓ ﺍﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۸۳ ........... ﭼﺸﻢﹺ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺻﺪﮔﻮﻧﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭﻱ ﮐﻨﺪ۳۷۰ ...... ﺷﺐ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭﹺ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺷﻮﺥ ﺗﻤﻨﹼﺎ ﻣﻲﮐﺮﺩ ۳۸۳ ...... ﭼﺮﺍ ﻣﺰﺍ ﹺﺝ ﺗﻮ ﻭﻗﺖ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﻠﻮﻝ ﹸﺍﻓﺘﺪ۳۷۱ ................. ﺧﻮﺭﺩ ﭘﻴﻤﺎﻧﺔ ﻣﻲ ﺭﻧﺪ ﻧﻮﻱ ﻧﻮﺷﺶ ﺑﺎﺩ۳۸۳ .............. ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺮ ﺟﻬﻮﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ۳۷۱ ................... ﻫﻴﭻ ﺩﺍﻧﻲ ﺳﺮﹺ ﮐﻮﻱﹺ ﺗﻮ ﮔﺪﺍﻳﻲ ﺩﺍﺭﺩ۳۸۴ ................... ﻣﺮﻍﹺ ﺩﻝ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ۳۷۲ ......................... ﮔﺮﺩ ﺩﻳﻮﺍﺭﹺ ﺗﻮ ﺩﻟﻬﺎﻱ ﻣﻨ ﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ ۳۸۴ ......................... ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﮐﺸﺘﺔ ﮔﻞ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻲ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۳۷۲ ................... ﻫﺰﺍﺭ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺁﻣﺪ ۳۸۵ .................... ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺭﻭﺯﹺ ﺟﻤﻌﻪ ﺳﻮﺍ ﹺﺭ ﺳﻤﻨﺪ ﺷﺪ۳۷۳ ................
// ١٨ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﺎﻗ ﹺﻲ ﺭﻋﻨﺎ ﺍﻣﻴ ﹺﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ ۳۹۸ ...................... ﻓﻠﮏ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻣﺜﺎ ﹺﻝ ﺭﺥﹺ ﺍﻭ ﻣﻲﺳﺎﺯﺩ ۳۸۵ ....................... ﺧﻢ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﻪﺁﻥ ﺯﻭﺭ ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﻣﺪ ۳۹۸ .............. ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩ ﹺﻝ ﻃﭙﻴﺪ ﻭ ﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲﺭﺳﺪ ۳۸۶ ........... ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﺐﹺ ﺧﻮﺩ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻩ ﻣﻲﺳﺎﺯﺩ۳۹۹ ............ ﮔﻞﹺ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺑﻲﺗﺎﺑﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻣﻲﺧﻨﺪﺩ ۳۸۶ ............ ﻧﺎ ﹺﻡ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ۳۹۹ ....................................... ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺷﻤﻊ ﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﻲﮔﺮﻳﺪ ۳۸۷ ..... ﺩﻝ ﭘﻬﻠﻮﻱﹺ ﺩﻟﺮﺑﺎ ﻧﺸﻴﻨﺪ ۴۰۰ ......................................... ﺗﺮﺳﻢ ﺯ ﺣﺎ ﹺﻝ ﻣﻦ ﺑﻪﺗﺮ ﺣﻢ ﺧﺒﺮ ﺷﻮﺩ ۳۸۷ ................. ﺩﻣﺎ ﹺﻍ ﺷﻤﻠﻪ ﺁﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ۴۰۰ ............. ﺑﺮ ﻣﺎ ﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻇﺎﻟﻢ ﺟﻔﺎ ﺭﻭﺩ۳۸۸ .................... ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﺍﻫﺪ ﺧﻠﻮﺕﻧﺸﻴﻦ ﺁﻥ ﺣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪ ۴۰۱ ..... ﺍﺯ ﻧﮑﻬﺖ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩ ۳۸۸ ............ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺯ ﻣﻦ ﺑﻮﻱﹺ ﮐﺴﻲ ﻣﻲﺁﻳﺪ۴۰۱ ................. ﺻﻴﺎﺩ ﺑﺲﮐﻪ ﻣﺎﻳ ﹺﻞ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ۳۸۹ .................. ﺭﺣﻤﻲ ﺑﻪﺩﻝ ﻧﮕﺎﺭ ﺁﻣﺪ۴۰۲ .......................................... ﺧ ﻂ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺑﻪﺭﺧﺴﺎﺭﺓ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺁﻣﺪ ۳۸۹ ................... ﺳﺤﺮ ﺯ ﺑﺎ ﺩ ﺻﺒﺎ ﺑﻮﻱﹺ ﻳﺎﺳﻤﻦ ﺁﻣﺪ ۴۰۲ ...................... ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪ ۳۹۰ ................. ﺧﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﻱ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ۴۰۳ ......... ﺗﻤﺎﺷﺎﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻲ ﺧﻮﺭﺩﺗﺮ ﮐﺎﺭﹺ ﮐﻼﻥ ﺳﺎﺯﺩ۳۹۰ ... ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﺑﻪﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ۴۰۳ .......... ﭼﻪ ﺳﻌﻲﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪﻋﺸ ﹺﻖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻣﺪ ۳۹۱ ......... ﺁﺳﺎﻳﺶﹺ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻳﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ۴۰۴ ..................... ﮔﻠﻪﻣﻨﺪﻡ ﺯ ﺳﺨﻦ ﭼﻴﻨﻲ ﻏ ﻤﺎﺯﻱ ﭼﻨﺪ ۲۹۱ ............... ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﮏ ﺭﺍ ﺑﻪﺧﺘﻦ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮ ﮐﻨﻨﺪ ۴۰۴ ... ﺍﺳﻴﺮﹺ ﻋﺸ ﹺﻖ ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﺮﺩ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺩ ۳۹۲ ................. ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺘﺎﻥ ﻟﺐ ﺑﻪﺳﺨﻦ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ۴۰۵ ........ ﺧﺎﻃﺮﹺ ﺻﻴﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻼﻝ ﭼﺮﺍ ﺷﺪ ۳۹۲ ............................. ﺩﻣﻲ ﮐﻪ ﺯﻟ ﻒ ﭼﻠﻴﭙﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺑﺴﺖ ﻭ ﮐﺸﺎﺩ ۴۰۵ .... ﺷﺐ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳ ﺖ ﺩﻟﻢ ﺳﺮﺭﺷﺘﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ۳۹۲ .. ﺣﻴﻒ ﺍﺳﺖ ﮔﺮ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﹺﻱ ﻣﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻮﺩ ۴۰۵ .... ﺷﺎﻫﺪ ﮔﻞ ﺑﻪﭼﻤﻦ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۹۳ .................................... ﺑﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﺔ ﭼﺸﻤﻲ ﺑﻪﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ۴۰۶ ............ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻮﻱ ﮐﻤﺮ ﺯﻟ ﻒ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻲﺷﻮﺩ۳۹۳ ........... ﺯﻳﺮﹺ ﻣﺴﻲ ﻟ ﹺﺐ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ۴۰۷ ............... ﺑﻪﻣﺘﹼﻘﻲ ﭘﺴﺮﻱ ﭼﺸﻢ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ ۳۹۴ ..................... ﺯﻭﺭﻣﻨﺪﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﻪﻣﺤﻨﺖﮐﺪﺓ ﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ ۴۰۷ .................. ﺷﺒﻲ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺼﺎﺣﺐ ﺑﻪﺍﻭ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ۳۹۴ .............. ﺧﻮﺑﺮﻭﻳﺎﻥ ﺩﻝﹺ ﻣﻦ ﻗﺎﺑﻞﹺ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ۴۰۷ ................... ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕﮔﺮﻱ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺗﺴﺨﻴ ﹺﺮ ﺧﻮﺩ۳۹۴ .... ﺧﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﮔﺎﻫﻲ ﻓﺰﻭﻧﻲ ﺯ ﮐﻼﻥ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ۴۰۸ ........... ﻳﺎﺭ ﺑﺮ ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮﺩﻱ ﺷﻴﺪﺍ ﺷﺪ ۳۹۵ .......................... ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻓﮑ ﹺﺮ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻴﺮ ﮐﻨﺪ۴۰۸ ............. ﺑﻪﺁﻳﻴﻦ ﺷﮕﺮﻓﻲ ﺳﻮﻱﹺ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۳۹۵ .......... ﺑﻴﮑﺴﻲ ﮐﺸﺘﺔ ﻧﺎﺯﹺ ﺗﻮ ﮐﺴﻲ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ۴۰۹ .................. ﮐﺎﺵ ﺻﻴﺎﺩ ﺩ ﹺﻝ ﻣﺮ ﹺﻍ ﭼﻤﻦ ﺷﺎﺩ ﮐﻨﺪ ۳۹۶ .................. ﻏﻨﭽﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﺭﺍ ﻣﮑ ﺪﺭ ﻣﻲﮐﻨﺪ ۴۰۹ ................................ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﻧ ﹺﺐ ﻣﻦ ﺯﻭﺩ ﻳﺎﺭ ﺑﺎﺯ ﺁﻳﺪ۳۹۶ .................... ﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺷﺮﺍﺑﻲ ﻭ ﮐﺒﺎﺑﻲ ﺩﺍﺭﺩ۴۱۰ ................ ﺳﻴﻨﻪ ﻭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺯ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺑﺪﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ۳۹۷ .................... ﺧ ﹼﻂ ﺭﺧﺖ ﻗﺸﻮﻥ ﻧﺼﺮﺕ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ۴۱۰ ................. ﺑﺎﺩ ﺳﺤﺮ ﺍﺯ ﺁﻣﺪ ﻥ ﻳﺎﺭ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ۳۹۷ ............................ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﹺ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﻪ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ ۴۱۱ ............. ﺩﻟﻲ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ﺑﻪﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ۳۹۸ ..................
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ١٩ // ﺭﺳﺪ ﺑﻪﻏﺎﺭﺕ ﺳﺎﻣﺎ ﻥ ﮔﻞ ﺧﺰﺍﻥ ﺁﺧﺮ ۴۲۲ ................ ﺩ ﹺﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺐﹺ ﺁﻥ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۴۱۱ ............. ﺑﺮﻧﻤﻲﺩﺍﺭﺩ ﺩﻝ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﺍﺣﺴﺎ ﻥ ﮔﻬﺮ۴۲۳ ................... ﺳﭙﺎﻫﻲﺯﺍﺩﻩﺍﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺪﻩ ﻣﻲﺁﻳﺪ ۴۱۲ ...... ﺧﺎﻣﺔ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻢ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﻴﻎﹺ ﺁﺑﺪﺍﺭ ۴۲۳ ................... ﺧﺒﺮﻱ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ۴۱۲ ........................................ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ ﺯ ﻣﻼﻣﺖ ﻓﺮﻭ ﺳﺮ ﭘﺮﺷﻮﺭ ۴۲۴ ................... ﺧﺎﻃﺮﹺ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺯ ﺷﮑﻞ ﺑﻴﺴﺘﻮﻥ ﻧﺎﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩ ۴۱۳ ......... ﻋﻼﺝﹺ ﺧﺴﺘﻪﺩﻻﻥ ﮐﺮﺩ ﺧﻨﺪﺓ ﻟ ﹺﺐ ﻳﺎﺭ ۴۲۴ ................. ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﻲ ﺯ ﻭﻃﻦ ﻧﺮﺳﺪ۴۱۳ ......................... ﺑﺴﺘﻪﺍﻱ ﺩﻝ ﺑﻪﺁﺷﻨﺎ ﹺﻱ ﺩﮔﺮ ۴۲۴ .................................... ﮔﺮ ﺑﺎ ﹺﺭ ﮐﻮﻩ ﺑﺮ ﺳ ﹺﺮ ﻣﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻓﺘﺪ ۴۱۴ ..................... ﻣﻲﺷﮑﻨﺪ ﺑﻪﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻃﺮﻑ ﮐﻼﻩ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ۴۲۵ .......... ﺗﻴﻎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺸﻴﺪﻱ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺟﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ۴۱۴ ......... ﺧﻮﺵﺁﻣﺪﻱ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻧﻤﻮﺩﻱ ﺑﻪﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﺮ ۴۲۵ ........ ﺩ ﹺﻝ ﻣﻦ ﺷﻴﻔﺘﺔ ﻳﺎﺭ ﻣﺰﹼﻟﻒ ﺑﺎﺷﺪ۴۱۵ ............................ ﻣﻲﺳﻮﺧﺖ ﺗﺐﹺ ﺩﻝ ﻣﮋﺓ ﺗﺮ ﻧﺸﺪﻱ ﮔﺮ۴۲۶ .............. ﺑﻪﺩﺭﹺ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪﭼﻪ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭ ﺁﻳﺪ۴۱۵ ............ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺯﺷﺖﭘﺮﻭﺭ۴۲۶ ................. ﺯﻥ ﺍﮔﺮ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭼﻪ ﺑﻴﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ۴۱۵ ................. ﮔﺸﻮﺩﻡ ﺯ ﮐﻨﺞ ﻋﺪﻡ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ۴۲۷ .............................. ﺳﺨﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺑﻲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻴﻦ ﺑﻮﺩ ۴۱۶ ... ﺻﺒﺢ ﺍﻱ ﭘﺮﻭﺍﻧﺔ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ۴۲۷ ........ ﺩ ﹺﻝ ﻣﻦ ﺧﺎﻧﺔ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ۴۱۶ ........................................ ﺑﻌﺪ ﺳﻴﻒ ﺁﺧﺮ ﻋﻠﻲ)ﻉ( ﺭﺍ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﺑﻪﮐﺎﺭ ۴۲۷ ... ﺭﻭﻱ ﺗﺮﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ۴۱۷ ........................ ﮔﺮ ﺯ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺖ ﺩﻝ ﻏﻢﺯﺩﻩ ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻢ ﮔﻴﺮ ۴۲۸ ... ﻋﺸﻖ ﺯﻫﺎﺩ ﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﻧﺪﻫﺪ۴۱۷ ...................................... ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﮔﻴﺮ۴۲۹ ................... ﺷﮕﻮﻓﻪ ﺑﻲﺭﺧﺖ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻟﺮﺯﺩ ﻭ ﺭﻳﺰﺩ۴۱۷ ...... »ﺯ« »ﺫ« ﮐﺸﻴﺪ ﺯﻣﺰﻣﻪﺍﻱ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﺳﺤﺮ ﻃﺮﺍﺯ ۴۲۹ ................. ﻧﮕﺎﻩ ﻧﺮﮔﺲ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩﺍﺕ ﺯ ﺟﺎﻥ ﻧﺎﻓﺬ۴۱۸ ................. ﺑﮕﻴﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﺏ ﺍﻧﺪﺍﺯ ۴۲۹ ....................... ﻟﻄﻔﺖ ﻟﺬﻳﺬ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻫﻢ ﻟﺬﻳﺬ ۴۱۸ ................. ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻢ ﺑﻪﮔﻮﺷﻪﺍﻱ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ۴۳۰ ...... ﺯﺧﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻳﺎﺭ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻟﺬﻳﺬ ۴۱۹ ........... ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻲ ﻫﻲ ﮔﺮﻳﺰﺍﻧﻲ ﻫﻨﻮﺯ ۴۳۰ .......................... ﻣﺎ ﺑﻮﺳﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐ ﻒ ﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﺍﺧﺬ ۴۱۹ ............. ﺟﺎﻣﺔ ﭘﻴﺮﻱ ﺑﹺﺒﺮ ﮐﺮﺩﻱ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻧﻲ ﻫﻨﻮﺯ ۴۳۱ ............. ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻲ ﮐﺮﺩ ﺷﺐ ﺩﺳﺖ ﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﺯ ۴۳۱ ... »ﺭ« ﻫﻤﭽﻮ ﺯﻟﻔﻲ ﮐﻪ ﺭﺳﺪ ﺗﺎ ﮐﻤ ﹺﺮ ﺻﺎﺣﺐﹺ ﻧﺎﺯ۴۳۱ ........ ﺩﻝ ﻋﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﹺ ﮐﻬﻦ ﺳﻮ ﹺﻱ ﺩﮔﺮ۴۱۹ ........... ﺟﻤﻌﻲ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻌﺮﻓﺘﻲ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎﺯ ۴۳۲ ............... ﺯﻥ ﺑ ﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﺑﺎ ﻥ ﻫﻨﺪﻱ ﻧﺎﺭ ۴۲۰ .................................. ﮔﺮ ﻣﺼﻠﹼﻲ ﻧﻘ ﹺﺶ ﺳﻴﻤﺎ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ۴۳۲ ...... ﻓﺰﻭﺩ ﻧﻮﺭﹺ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻟﻘﺎﻱ ﺑﺮﻫﺎﻧﭙﻮﺭ۴۲۰ ....................... ﻣﻲﺑﺮﻡ ﺷﻮ ﹺﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎ ﻥ ﺩﮔﺮ ۴۲۱ ................. »ﺱ« ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﻪﺣﺎﻝﹺ ﺩﮔﺮ ۴۲۱ .............. ﺷﺎﻩ ﻭﺍﻻ ﻣﻨﺸﻲ ﻗﺪ ﹺﺭ ﮔﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺱ ۴۳۲ ................... ﻏﺰﺍﻝ ﻭﺣﺸﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻡ ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺁﺧﺮ۴۲۲ .................. ﺩﺭ ﺭﮐﺎ ﹺﺏ ﻣﺤﻤﻞ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺧﺎﻣﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺲ۴۳۳ ..... ﺗﺮﺍ ﺑﻪﺟﺎﺫﺑﻪ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺁﺧﺮ ۴۲۲ ........................
// ٢٠ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺧﻮ ﻥ ﻣﺮﺍ ﺣﻼﻝ ﻣﮑﻦ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﻏﻠﻂ ۴۴۴ ................... ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ۴۳۳ ..................... ﺩﺭ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺯ ﻳﺎﺭ ﺍﺩﺍ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﺷﺮﻁ۴۴۴ .................... ﭼﺮﺍ ﻧﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﺭ ﹺﺥ ﺧﺰﺍﻥ ﻧﺮﮔﺲ۴۳۴ ............. ﺍﻱ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﺯ ﮐﺸﺎﺩ ﻥ ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺎ ﺑﺘﺮﺱ ۴۳۴ ..................... »ﻅ« ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺯﺭﺩﻩﺍﻱ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ۴۳۵ .................. ﺑﺮ ﺭﻭﻱﹺ ﻳﺎﺭ ﻃ ﺮﺓ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﮐﻦ ﻟﺤﺎﻅ۴۴۵ ...................... ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮐﺠﺎ ﻣﻲﺭﻭﺩ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ۴۴۵ .............. »ﺵ« ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻳﻢ ﭘﻴﮑ ﹺﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯ ﺩﺍﻍﹺ ﺧﻮﻳﺶ ۴۳۵ ........... »ﻉ« ﭼﻪ ﻣﻲﭘﺮﺳﻲﺯ ﺣﺎﻝﹺﻧﺴﺨﺔﺩﻝﭼﻴﺴﺖﺗﺤﺮﻳﺮﺵ۴۳۵ .. ﺑﻪﻧﮑﻬ ﺖ ﭼﻤﻦﹺ ﺍﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﻗﺎﻧﻊ۴۴۵ ..................... ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻃﺮﻓﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﻨﺪﻱ ﺧﹸﻮﻳﺶ۴۳۶ ...... ﺳﺨﻦ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ ﺁﻳﻴﻨﺔ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ۴۴۶ ......... ﺩﻟﻲ ﮐﻪ ﺯﻟ ﻒ ﻧﮕﺎﺭﻱ ﺑ ﻮﺩ ﺷﺒﺴﺘﺎﻧﺶ۴۳۶ .................. ﺭﻭﻧﻖﹺ ﮐﺎﺭ ﺑﻪﺩﻧﻴﺎ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﻃﻤﻊ۴۴۶ ........................ ﺟﻮﻳﺎﻱ ﭘﺎ ﹺﺱ ﺧﺎﻃ ﹺﺮ ﻳﺎﺭ ﻏﻴﻮﺭ ﺑﺎﺵ۴۳۷ .................... ﺷﺒﻲ ﻣﻲﺭﻓﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﺯﻫﻲ ﻃﺎﻟﻊ ۴۴۷ .... ﭼﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺗﺮﺍﺷﻨﺪ ﺭﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﻭﺑﺎﺵ۴۳۷ ........... ﺗﺎﭼﻪﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻲﻋﻮﺽﺍﺯﺑﻨﺪﻩﺍﻱﺍﺣﺴﺎ ﻥﺧﻮﻳﺶ۴۳۸ ...... »ﻍ« ﺷﻨﻮﻡ ﺷﻤﻴﻢ ﺁﻥ ﮔﻞ ﻧﺪﻳﺪﻩﺍﻡ ﻫﻨﻮﺯﺵ ۴۳۸ ............... ﭼﺸﻢﹺ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﺎﺯﮐﻦ ﺑﺮ ﺟﻠﻮﻩﺁﺭﺍﻳﺎ ﻥ ﺑﺎﻍ۴۴۷ ............. ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻓﺮﺽ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺁﺳﻮﺩﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺵ ۴۳۸ ..... ﻳﺎﺭ ﺑﻲﭘﺮﻭﺍ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻴﺮﹺ ﺑﺎﻍ۴۴۸ ...................... ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺯ ﻣﺴ ﹺﻲ ﻫﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﻫﻨﺶ ۴۳۹ ................. ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﻭ ﹺﻱ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺑﺎﻍ ۴۴۸ .......................... ﻣﻨﻊ ﺳﺘﻢ ﺗﺮﺍ ﻧﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﻳﺶ۴۳۹ .................... ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﺗﻼ ﹺﺵ ﺟﻠﻮﺓ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺵ ۴۴۰ ............... »ﻑ« ﻧﺨﻴﺰﺩ ﺩﻝ ﺍﺯ ﭘﻴ ﹺﺶ ﭼﺸﻢﹺ ﺳﻴﺎﻫﺶ ۴۴۰ ..................... ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻏﺮﺑﺎ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺯﻫﻲ ﺍﻧﺼﺎﻑ۴۴۸ .................... ﻧﹶﺰﹶﺩ ﺟﺰ ﻧﻴﻢ ﺯﺧﻤﻲ ﺑﺮ ﺗﻨﻢ ﺷﻤﺸﻴﺮﹺ ﺑﻴﺪﺍﺩﺵ ۴۴۱ .... ﺟﺎﻥ ﻣﻲﻃﻠﺒﺪ ﻟﻘﺎﻱ ﻳﻮﺳﻒ ۴۴۹ ................................. ﻳﺎ ﹺﺭ ﺳﺨﻦﺷﻨﺎﺱ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﻳﺶ ۴۴۱ ................ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪﺍﻱ ﺯﻟﻒ ﺑﻪﺭﺧﺴﺎﺭﹺ ﻣﺤﺮﻑ۴۴۹ ..................... »ﺹ« »ﻕ« ﺍﺷﮏ ﺑﻲﺗﺎﺑﻢ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺭﻗﺺ۴۴۲ ... ﺯﺩﻡ ﺯ ﺳﺎﻏﺮﹺ ﭘﻴ ﹺﺮﻣﻐﺎﻥ ﻣﻲ ﺗﺤﻘﻴﻖ۴۵۰ ........................ ﺻﻬﺒﺎ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺖِ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﻋﻠﻲﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ۴۴۲ .. ﺯ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﺔ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺗﺤﻘﻴﻖ ۴۵۰ ...................... ﺳﺤﺮﻱ ﭘﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪﻃﺮﻳﻖ ۴۵۱ ................................. »ﺽ« ﺗﺮﺍ ﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺟﺎﻱ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻏﺮﺽ ۴۴۲ .................. »ﮎ« ﺣﺎ ﹺﻝ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺑﻪﺳﻠﻄﺎﻥ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﻋﺮﺽ ۴۴۳ ...... ﮐﺴﻲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻮﺩ ﺁﺷﻨﺎﻱ ﻧﺸﺔ ﺗﺎﮎ۴۵۱ .................. ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻱ ﻣﺒﺎﺭﮎ ۴۵۲ ............................ »ﻁ« ﻣﻲﻓﺸﺎﻧﺪ ﻟﺐﹺ ﺧﻨﺪﺍ ﻥ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻤﮏ۴۵۲ ................. ﺩﻣﻴﺪ ﺑﺮ ﺭﺥﹺ ﺍﻭ ﺧﻂﹼ ﻣﺸﮏ ﻓﺎﻡ ﻏﻠﻂ ۴۴۳ ................. »ﮒ« ﺣﺴﻦ ﺑﻴﺮﻧﮓ ﻣﺮﺍ ﺷﺪ ﺑﻠﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻧﮓ ۴۵۳ ................
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ٢١ // ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﺯ ﻳﻤﻦ ﻣﻲﺑﻮﻳﻢ ۴۶۴ .......... ﺑﻠﻨﺪ ﺭﺗﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻨﹼﺖ ﻧﻨﮓ۴۵۳ ....................... ﺍﻱ ﺑﻪﺭﺧﺴﺎ ﹺﺭ ﺗﻮ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏﹺ ﺻﺒﺤﺪﻡ۴۶۴ ............ ﺷ ﹺﺐ ﻭﺻﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺷﮏ ﺷﺎﺩﻱ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﺪﺍﺭﻡ ۴۶۵ ... »ﻝ« ﺩﺭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﮔﺎﻩ ﺧﻢ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺩﻝ ﺧﻮﻥ ﻧﻴﺴﺘﻢ۴۶۵ ... ﺁﻣﺪ ﺑﻪﻣﮑﺘﺐ ﺻﺒﺤﺪﻡ ﻃﻔﻠﻲ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ۴۵۴ ... ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻟﻔﺖ ﺁﻥ ﺷﻮﺥ ﺑﺮﺩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ۴۶۵ ....................... ﻧﻮﺍﺯﺩ ﮔﺮ ﺑﻪﺁﻫﻨﮓ ﺍﺛﺮ ﺗﺎﺭ ﻧﻔﺲ ﺑﻠﺒﻞ ۴۵۴ ................. ﺩﺭﻳﺪ ﭘﺮﺩﺓ ﺣﻴﺮﺕ ﺳﺮﺷﮏ ﺑﻲﺗﺎﺑﻢ ۴۶۶ .................... ﻣﻲﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺟﺎﺭﻱ ﺩﻡ ﻫﻮﺍﻱ ﺑﺮﺷﮕﺎﻝ۴۵۵ ....... ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻴ ﺪ ﺩﻫﺎﻥ ﻭ ﮐﻤﺮﹺ ﻳﺎﺭ ﺷﺪﻡ ۴۶۶ ................. ﺯ ﻳﮑﺴﻮ ﺷﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻃﺮﻑ ﺩﻝ ۴۵۵ ..................... ﺩﺳﺖ ﺟﻨﻮﻥ ﺑﻪﺩﺍﻣﻦ ﺻﺤﺮﺍ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩﺍﻳﻢ۴۶۷ ............. ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺷﮑﻦ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻱ ﺩﻝ ۴۵۵ ........ ﻳﺎﺭﻱ ﺑﻪﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺮﻡ۴۶۷ ...................... ﮐﻴﺴﺖ ﻳﺎﺭﻱ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﺭﺣﻢ ﺑﻪﭼﺸﻢﹺ ﺗ ﹺﺮ ﺩﻝ۴۵۶ ....... ﺻﻴﺎﺩ ﺍﮔﺮ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻟﻢ۴۶۸ ........................... ﺍﺯ ﺍﺩﺏ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﺎﺭ ﮔﻞ۴۵۶ .......... ﭼﻮ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺳﺮﻭ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﺗﻮﺍﻡ۴۶۸ .................. ﺟﻔﺎ ﭘﻴﺸﻪﺍﻱ ﺍﺟ ﹺﺮ ﻣﺎ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﻃﻞ ۴۵۷ ........................... ﺑﺮﺍﻱ ﻭﺻﻞ ﺁﻥ ﺁﻫﻮﻱ ﺭﻋﻨﺎ ﺩﺭ ﺧﺘﻦ ﺭﻓﺘﻢ۴۶۸ ........ ﻫﺮ ﺧﺪﻣﺘﻲ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﺮ ﻳﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﻃﻞ۴۵۷ ............. ﺑﻪﻳﺎﺩ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻡ۴۶۹ ......... ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺳﺮﺍ ﻑ ﺳﻴﻢ ﻭ ﺯﺭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ۴۵۸ ........................ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻲﺩﺍﻧﻢ ۴۶۹ ..... ﺳﻴﻪﮐﺎﺭﻡ ﺯ ﻃﻔﻠﻲ ﺧﻮ ﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﺩﺓ ﻧﺎﺑﻢ ۴۷۰ ................. »ﻡ« ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﻏﺎﺭﺕ ﺯﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ۴۷۰ ... ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻮ ﹺﺱ ﺣﺠﺮ ﺩﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﻣﻲﮐﺮﺩﻡ۴۵۸ ... ﮐﺸﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﺯ ﺭﻧﮓ ﻧﻴﺎﺯ ﺗﺼﻮﻳﺮﻡ ۴۷۱ .......................... ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﺭﺷﺘﺔ ﻃﻮﻝ ﺍﻣﻞ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻡ ۴۵۹ ...... ﺯ ﺩﺍﻍ ﺑﻨﺪﮔﻴﺖ ﺧﻮﺵ ﺩﻟﻢ ﺑﻪﺧﺎﻝ ﻗﺴﻢ۴۷۱ ............ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻨﻪﺍﻱ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺸﺘﻢ ۴۵۹ .............. ﺷﺒﻲ ﮐﻪ ﮔﻢﺷﺪﻩ ﺁﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻡ ۴۷۱ .................. ﺩﺭ ﻋﺪﻡ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﺓ ﺣﺴﻨﺖ ﺧﺒﺮ ﻣﻲﺩﺍﺷﺘﻢ ۴۵۹ .......... ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺭﺍ ﭼﻮ ﻃﻮﻃﻲ ﮐﺎﺵ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﺵ ﺑﻴﺎﻧﻲ ﻫﻢ ۴۷۲ ... ﺍﻱ ﮔﻞ ﺭﻭﺡ ﻓﺰﺍ ﻭﺍﺭ ﺩ ﺑﺴﺘﺎ ﻥ ﺗﻮ ﺍﻡ۴۶۰ ..................... ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﺧﺖ ﺑﻲﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻢ ۴۷۲ ........ ﺣﺴ ﹺﻦ ﺍﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮ ﹺﺭ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺘﻢ۴۶۰ ....... ﺁﺯﺍﺩ ﻣﺎ ﺯ ﺭﻧﮓ ﺗﻌﻠﹼﻖ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﻳﻢ ۴۷۳ ............................ ﻣﻦ ﺯ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﻧﺘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﻲ ﺩﺍﺭﻡ ۴۶۰ ............... ﺑﻲﮔﻞ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺑﺎ ﹺﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﻡ ۴۷۳ ................. ﺗﻬﻲ ﭘﻬﻠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﺎ ﹺﺯ ﺍﺭﺑﺎ ﹺﺏ ﮐﺮﻡ ﮐﺮﺩﻡ۴۶۱ ........ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﻢ ﭼﺴﺎﻥ ﺷﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﺡﹺ ﻏﻤﻨﺎﮐﻢ ۴۷۳ ... ﻋﻼﺝ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻱﻫﺎ ﺯ ﭼﺸ ﹺﻢ ﻳﺎﺭ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻢ ۴۶۱ ....... ﻣﮕﻴﺮ ﺗﻨﮓ ﻣﺮﺍ ﻧﹶﻮ ﺍﺳﻴﺮﹺ ﺩﺍﻡﹺ ﺗﻮﺍﻡ ۴۷۴ ......................... ﭘﻴﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻢ ۴۶۲ ............................... ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﺎﺷﻴﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺩﺭ ﺭﮐﺎﺏ ﺗﻮﺍﻡ ۴۷۴ ............ ﺩﻝ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺠﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﺩﺍﻧﻢ۴۶۲ ............ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻢ ﺑﻲﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺩﺍﻧﻢ ۴۷۵ ...................... ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮ ﮔﻠﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺵ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﮐﻨﻢ۴۶۲ .................. ﺳﺮ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﻪﭘﺎﻳﻲ ﺩﺍﺭﻡ۴۷۵ ......................................... ﺑﺎﺭﹺ ﻣﻨﹼﺖ ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ ﻫﻤ ﺖ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪﺍﻡ۴۶۳ .......................... ﺑﻲﺗﮑﹼﻠﻒ ﺟﻠﻮﻩﮐﻦ ﺍﻱ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪﺍﻡ ۴۶۳ ........ ﺩﺍﻣﺎ ﻥ ﻭﺣﺸﺘﻲ ﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﺯﺩﻡ۴۶۴ ..................
// ٢٢ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺳﺮﻣﺔ ﭼﺸﻢ ﺑﺘﺎﻧﻢ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭ ﮐﻴﺴﺘﻢ ۴۸۷ ..................... ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻱ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻨﺪﺓ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺗﻮﺍﻡ۴۷۵ ................ ﮐﻨﻲ ﺁﮔﺎﻩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﻨﺠﺮﻱ ﺩﺍﺭﻡ۴۸۸ .... ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﻠﺒﻞ ﻧﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ ۴۷۶ ......................... ﺑﻪﺑﺴﺘﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎﺭﹺ ﺷﺮﺍﺑﻲ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ۴۸۸ ............. ﻭﺩﺍﻉ ﻫﻮﺵ ﺑﻪﭘﻴﺶﹺ ﻧﮕﺎ ﹺﺭ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻡ۴۷۶ ................. ﺑﺮ ﺩﺭﺕ ﺁﻣﺪﻩ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺯ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ ۴۸۸ .................... ﻧﻴﺎﺯﹺ ﻣﻦ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﺑﺮﺑﺎﺩﻡ۴۷۷ ............................... ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻋﻔﻮ ﮐﻪ ﺗﺮ ﺩﺳﺘﻲ ﺑﻲﺟﺎ ﮐﺮﺩﻡ ۴۸۹ .................. ﺩﺍﺩ ﺑﺮﺑﺎﺩ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻴﺎﺩﻡ ۴۷۷ ............................. ﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﻴﺴﺖ ﺭﻧﮓ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﹺ ﺗﺼﻮﻳﺮﻡ۴۸۹ ....... ﻣﻲﺭﺳﺎﻧﺪ ﭘﻴﺎ ﹺﻡ ﻳﺎﺭ ﻧﺴﻴﻢ ۴۷۸ ....................................... ﺩﻣﻲ ﮐﻪ ﻟﻌ ﹺﻞ ﺗﻮ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ ۴۸۹ ....... ﺑﻴﺎ ﺍﻱ ﭘﺮﻱﭼﻬﺮﻩ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺑﻴﻨﻢ ۴۷۸ ................................. ﻋﺬﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻪﻟﺐ ﺑﺮ ﺩ ﹺﺭ ﺷﺎﻩ ﺁﻣﺪﻩﺍﻳﻢ ۴۹۰ ................. ﺑﻪﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖﹺ ﺗﻮ ﺍﺯ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩﺍﻡ۴۷۸ ............ ﻋﺸﻖﺑﺎﺯﻱ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻝﹺ ﻳﺎﺭ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﻣﻲﮐﻨﻢ۴۹۰ ............. ﺑﺴﻢ ﺍﷲ ﺍﻟ ﺮﺣﻤٰﻦ ﺍﻟ ﺮﺣﻴﻢ۴۷۹ ...................................... ﮐﻲ ﺑﻪﺍﻳﻤﺎﻱ ﮐﺴﻲ ﻏﻴﺮ ﺗﺮﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻮﻡ ۴۹۱ ................ ﭼﻮ ﻣﮋﮔﺎﻥ ﻧﮑﻮﻳﺎﻥ ﺷﻴﻮﺓ ﺭﻧﺪﺍﻧﻪﺍﻱ ﺩﺍﺭﻡ۴۷۹ ........... ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻏﻴﺮﹺ ﻳﺎﺭ ﻭﺍ ﻧﮑﻨﻢ۴۹۱ ..................................... ﺩﻝﹺ ﻣﻦ ﻣﺎﻳﻞ ﺭﻭﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﺩﺍﻧﻢ ۴۸۰ ......... ﺑﺎ ﺻﺒﺎ ﺭﻭ ﺑﻪﺳﺮﺍﭘﺮﺩﺓ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ۴۹۲ ...................... ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪﺩﺭﹺ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺳﺎﻧﻴﻢ۴۸۰ ......... ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﮔﻞ ﻭ ﺷﻤﺸﺎﺩ ﮐﻨﻢ ۴۹۲ ..... ﺑﻪﻋﺎﻟﻢ ﻳﺎﺭ ﺑﻲﺁﺯﺍﺭ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻢ۴۸۱ .............. ﮔﺮ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﻲ ﭘﻴ ﹺﺶ ﺳﺮﺍﻱ ﺗﻮ ﻧﺸﻴﻨﻴﻢ ۴۹۳ ............... ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺯ ﺭﻭ ﹺﺯ ﻋﻴﺪ ﺯﻣﺎ ﻥ ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺘﻢ ۴۸۱ ..................... ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻭﻃﻦﮔﻴﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ۴۹۳ ............... ﺷﺒﻲ ﺯ ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲﹺ ﻣﻐﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ ۴۸۲ .............. ﺑﺮﺩ ﻇﺎﻟﻢ ﺩﻝ ﻣﺮﺍ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ۴۹۴ ..................................... ﺳﺎﻳﺔ ﺑﺎ ﹺﻝ ﻫﻤﺎ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻢ۴۸۲ ...................................... ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺑﺪﺧﻮ ﺑﻮﺩ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻲﺁﻳﻢ۴۹۴ .... ﻗﻤﺎﺵ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻡ۴۸۲ ........... ﺑﻨﺪﺓ ﻋﺸﻘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬ ﹺﺮ ﻭﻓﺎ ﻣﻲﺁﻳﻢ ۴۹۵ ....................... ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﺔ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺑﺸﮑﻨﻢ۴۸۳ ...................... ﺍﻱ ﮔﻞ ﺑﻪﭘﺎﺱﹺ ﺭﺑﻂ ﺛﻨﺎﺧﻮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺗﻢ۴۹۵ ............... ﺑﻲﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻪﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﻣﻲﻣﻴﺮﻡ۴۸۳ .................... ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻲﺭﻭﻡ۴۹۶ ........................... ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﮑﺪﻩ ﺑﻴﮑﺎﺭ ﻧﺸﻴﻨﻢ۴۸۴ .................... ﺭﻭﺯﻱ ﮐﻪ ﺟﺒﻪ ﻣﺎﻝ ﺑﺮﻳﻦ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺷﺪﻡ ۴۹۶ ............... ﻳﮑﻲ ﺯ ﻧﻐﻤﻪﺳﺮﺍﻳﺎ ﻥ ﺑﺰﻡﹺ ﺳﻮﺭ ﺗﻮﺍﻡ۴۸۴ ..................... ﻗﻔﺲ ﻧﺸﻴﻨﻢ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﮑﺮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ۴۹۷ ..................... ﭼﻮﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﻧﮑﺘﺔ ﻋﺎﻟﻲ ﮐﻨﻴﻢ ۴۸۴ ............... ﺳﺮ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩﺍﻡ ۴۹۷ .............. ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺑﺲﮐﻪ ﺳﺮﹺﺯﻟﻒ ﺑﺘﺎﻥ ﺯﻧﺠﻴﺮﻡ ۴۸۵ ................. ﺑﻪﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﺭﻭﻡ ﮐﺮﺩﻱ ﭼﻬﺎ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺗﮑﺮﻳﻤﻢ۴۹۸ ....... ﺯ ﺷﺎﺥﹺ ﺻﻨﺪﻝ ﺑﺎﻻﻱ ﻳﺎﺭ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ۴۸۵ ..................... ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺷﺪ ﺑﻪﻣﻦ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺁﺳﺎﻥ ﻣﻲﮐﻨﻢ۴۹۸ ........... ﺩﻝﹺ ﻫﺸﻴﺎﺭﹺ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﻨﺖﺍﻟﻌﻨﺐ ﮐﺮﺩﻡ ۴۸۶ ... ﺩﻝﹺ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻔﺖ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﮐﺮﺩﻡ ۴۹۹ ............. ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻪﺑﺎﻟﻴﻦ ﺩ ﹺﻝ ﺯﺍﺭ ﺑﮕﺮﻳﻢ ۴۸۶ ............................... ﻣﻴﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺑﻪﺍﻭ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﺪﻡ۴۹۹ ..................... ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺰﻡ ﭼﻴﺪﻥ ﻣﻲ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻫﻢ۴۸۶ .... ﺍﺳﻴﺮﹺ ﺳﻠﺴﻠﺔ ﺯﻟ ﻒ ﻣﺸﮏ ﻓﺎﻡﹺ ﺗﻮﺍﻡ ۴۹۹ ..................... ﻣﻲﮐﻨﻲ ﺩﻭﺭ ﭼﺮﺍ ﺑﻲﺳﺒﺐ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻫﻢ ۴۸۷ ...............
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ٢٣ // ﺗﻴﻎ ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﺍﻓﮕﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﻪﮔﺮﺩﻥ ۵۱۱ ................ ﻗﺎﺗﻠﻲ ﺭﺍ ﮔﺮﺩ ﺳﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩﺍﻡ۵۰۰ ................................. ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻏﻢ ﺷﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﹺﺭ ﻣﻦ۵۱۱ ... ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺭﹺ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺟﺒﻴﻦ ﺍﺧﺘ ﹺﺮ ﺷﺒﻨﻢ ۵۰۰ .............. ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻣﺤﻮ ﺍﺯ ﻟﻮ ﹺﺡ ﺟﻬﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﺛﺒﺎ ﺕ ﻣﻦ ۵۱۲ ..... ﺁﻥ ﮐﻤﺮ ﺭﺍ ﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺷﻤﺸﺎﺩ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﻲﮐﻨﻢ۵۰۱ ......... ﺍﮔﺮ ﺳﺎﺯﻱ ﻣﺮﺍ ﺍﻱ ﺻﺎﺣ ﹺﺐ ﻣﺤﻔﻞ ﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ۵۱۲ .... ﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻤﺎ ﹺﺭ ﺗﺮﺍ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﮐﻨﻢ ۵۰۱ ................. ﺗﻮ ﻋﺒﺚ ﻣﻨﮑﺮﻱ ﺍﻱ ﻃﻔﻞ ﺳﭙﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ۵۱۲ ....... ﺧﻮ ﻥ ﻣﻦ ﺭﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻧﻢ ﺷﮑﺎ ﹺﺭ ﮐﻴﺴﺘﻢ ۵۰۲ .......... ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﮐﺮﻡﻓﺮﻣﺎﻱﹺ ﻣﻦ۵۱۳ ...................... ﺑﻲﺗﻮ ﺩﺭ ﻧﺎﻟﻪﺍﻡ ﺑﻪﺗﺎﺭ ﻗﺴﻢ۵۰۲ .................................... ﺻﺒﺎﺡ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺮ ﺷﺘﺎﺏ ﮔﺮﻓﺘﻦ۵۱۳ ............. ﺑﻲﺗﻮ ﺯﺍﺭﻡ ﺑﻪﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻗﺴﻢ ۵۰۳ ............................... ﭼﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻨﻲ ﺑﺮ ﻧﻴﺎ ﹺﺯ ﺑﻮﺍﻟﻬﻮﺳﺎﻥ ۵۱۴ ..................... ﺑﻪﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺻﺪﮔﻮﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ ۵۰۳ ........................ ﺗﻮ ﻭ ﺑﺮ ﻏﻼﻡﹺ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﮕﻬﻲ ﺑﻪﻧﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ۵۱۴ .......... ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﮐﻨﺎﺭﻱ ﮔﻴﺮﻡ۵۰۴ ............................... ﻇﺎﻟﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﻪﺁﻳﻴﻨﻪ ﺭﻭ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﻣﮑﻦ۵۱۴ ..................... ﺷﺒﻲ ﺑﻪﺩﺍﻣﻦﹺ ﺁﻥ ﻣﺎﻫﭙﺎﺭﻩ ﺩﺳﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ۵۰۴ ............ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻲ ﺩﮔﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﻪﺟﺎﻱ ﻣﻦ۵۱۵ ................. ﻣ ﹺﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﺬ ﹺﺭ ﻳﺎﺭ ﮐﻨﻢ ۵۰۴ ..................... ﺑﻪﺧﻮﺩ ﻧﺎﺯﻡ ﺯ ﺭﺍﺯ ﺳﺮﻣﺔ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ۵۱۵ ...... ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺩ ﻋﺸﻖ ﺑﻪﺁﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺩﻫﻢ۵۰۵ .............. ﺩﺍﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺯﻟﻒ ﮔﺸﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ۵۱۶ .... ﺁﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ۵۱۶ ... »ﻥ« ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺘﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭﻱ ﻣﻦ ۵۱۶ ................... ﮔﻢ ﮐﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﻇﺮﻑ ﺍﺯ ﻏﻨﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻦ ۵۰۵ .... ﺭﻗﻴﺐ ﺭﻓﺖ ﺩﺭﹺ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﺭﺍ ﻭﺍ ﮐﻦ ۵۱۷ ...................... ﺳﻴﺮ ﺣﺴﻦ ﺁﻥ ﺫﻗﻦ ﺑﺎ ﺯﻟ ﻒ ﻋﻨﺒﺮ ﻓﺎﻡ ﮐﻦ۵۰۶ ......... ﮔﻠﺔ ﻣﻦ ﺯ ﻟﺒﺖ ﺳﺮﺯﺩﻩ ﺁﻳﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ۵۱۷ ...................... ﺣﻘﻮ ﹺﻕ ﺑﻨﺪﺓ ﺻﺎﺣﺐ ﻭﻓﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﮐﻦ ۵۰۶ ................ ﻣﻲﮐﻨﻢ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺷﺒﻬﺎﻱ ﺳﻴﺎﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ۵۱۸ .................. ﮔﺮﻩ ﺯ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﻭﺍ ﻧﮑﺮﺩ ﻗﺎﺗ ﹺﻞ ﻣﻦ ۵۰۷ ................ ﺳﺮﺕ ﮔﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﺮ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﺑﺴﺘﻦ۵۱۸ ... ﻣﻲﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺔ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺳﺮﺷﺎ ﹺﺭ ﺟﻨﻮﻥ۵۰۷ ................. ﺗﺎﺯﻩ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﺸ ﹺﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﺧﺴﺎﺭﺍﻥ ۵۱۹ .......... ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻢ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺮ ﺩ ﹺﻝ ﭘﺮﺯﻭﺭﹺ ﻣﻦ ۵۰۷ ... ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺪﺍ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﮑﻦ ۵۱۹ .................. ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻮﺳ ﹺﻢ ﮔﻞ ﺭﺍﻩ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮ ﮐﻦ ۵۰۸ ............... ﻧﺎﺯﻧﻴ ﹺﻦ ﺩﻟﻔﺮﻳﺒﻲ ﻳﺎ ﺑﺖ ﺯﻳﺒﺎﺳﺖ ﺍﻳﻦ ۵۱۹ .................. ﺍﻱ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﻊ ﺟﮕﺮﺳﻮﺯﹺ ﻣﺮﺍ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻦ۵۰۸ ............ ﺑﻪﺩﺭﺩ ﻭ ﺳﻮﺯ ﺯﻧﺪ ﺣﺮﻑ ﺁﺷﻨﺎﻱ ﺳﺨﻦ ۵۲۰ ............ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻲ ﺑﻪﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﺭﻭﻡ ﻣﻦ۵۰۸ .............................. ﺗﺮﺍ ﻻﺯﻡ ﺑﻪﺧﺎﮎ ﺁﺷﻨﺎ ﹺﻱ ﺧﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻥ ۵۲۰ .......... ﺳﺎﻗﻲ ﺯ ﺧﻮﻥ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪﺟﺎﻧﻢ ﺷﺮﺍﺏ ﮐﻦ ۵۰۹ ............. ﺍﻳﻦﻗﺪﺭ ﺗﻨﮕﻲ ﭼﺮﺍ ﮐﺮﺩﻱ ﺑﻪﮐﺎ ﹺﺭ ﺁﺳﺘﻴﻦ۵۲۱ ............. ﻣﺮﻳﺰ ﺑﺮ ﺩﺭﹺ ﮐﺲ ﺁﺑﺮﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﮑﻦ۵۰۹ ...................... ﮐﻴﺴﺘﻢ ﺧﺎﮐﭙﺎﻱ ﹸﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ۵۲۱ ........................................ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺳﺘﻢﺩﻳﺪﻩ ﺩﻝ ﺁﻳﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ۵۰۹ ................. ﺧﻮﺵ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻲﻳﺎﺭﹺ ﺭﻋﻨﺎ ﺯﻳﺴﺘﻦ ۵۲۳ ............. ﻫﻴﭻ ﺩﺍﻧﺎ ﺑﻲﻣﺤ ﺮﮎ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ ﺁﻳﺪ ﺑﺮﻭﻥ۵۱۰ .............. ﺑﺮ ﺩﻭﺵﹺ ﺻﺒﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻤ ﹺﻞ ﻣﻦ ۵۲۳ .......................... ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺩ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﮐﺎﺵ ﮐﻲ ﭼﺸﻢ ﺟﻔﺎﮐﺎﺭﺍﻥ۵۱۰ ...... ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﺳﺎﻟﮏ ﮐﺎﺭﻭﺑﺎﺭﹺ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ۵۱۰ .........
// ٢٤ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﺯ ﻗﺎﺗﻞ ﮔﻮﺍﻩ ﮐﺸﺘﻦﹺ ﺍﻭ۵۳۵ ....................... ﺻﺒ ﹺﺢ ﻣﺎ ﮐﺮﺩ ﮔﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩﻥ ۵۲۳ ........ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻖﹺ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺷﺎﮔﺮﺩﻱﹺ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﮐﻦ ۵۲۴ .............. »ﻫ« ﻳﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ۵۲۴ ............... ﮐﺎﺭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﺁﺧﺮ ﺷﻮﺥ ﻧﺎﺩﺍﻧﻲ ﺗﺒﺎﻩ۵۳۵ .............. ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻃﺎﻗﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺎﻝﹺ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻣﻦ ۵۲۵ ..................... ﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﻠﺨﺎﻝﹺ ﺯﺭﻳﻦ ﺯﻳﻮﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﻭ ﺳﻬﻲ ﮐﺮﺩﻩ ۵۳۵ .. ﺑﺮ ﺳﺮﹺ ﺩﻝ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺷﺪ ﻧﺎﺳﺎﺯﺗﺮ ﺳﻮﺩﺍ ﹺﻱ ﻣﻦ۵۲۵ .......... ﺍﻱ ﻧﺴﻴ ﹺﻢ ﺣﺠﺎﺯ ﻋﺸﻖ ﺍﷲ ۵۳۶ .................................... ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺑﺴﺘﻦ ۵۲۶ ........... ﭘﺮﺩﺓ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﮕﺎﻩ ۵۳۶ .......... ﮐﺠﺎ ﺭﺳﺪ ﺑﻪﺳﺮﻡ ﭘﺎﻱ ﻧﺎﺯﭘﺮﻭﺭﹺ ﻣﻦ۵۲۶ ..................... ﭼﺸﻢﹺ ﺍﻭ ﺧﻂ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺷﮏ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ۵۳۷ ............... ﺍﻱ ﻭﺍﻱ ﺯ ﺷﻤﻌﻲ ﮐﻪ ﺑﻪﺁﺗﺶ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ۵۳۷ ................ »ﻭ« ﭼﻪ ﻓﻴﺾﻫﺎﺳﺖ ﺳﺮﭼﺸﻤﺔ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﷲ)ﺹ(۵۳۷ ....... ﻋﻘﻴ ﹺﻖ ﺧﺎﺹ ﺩﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻡ ﺑﻪﺧﺪﻣﺖ ﺍﻭ۵۲۷ .............. ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﻳﺎﺭ ﭼﻬﺮﺓ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﻪ۵۳۸ ................ ﺑ ﺖ ﻫﺮﺟﺎﻳﻲ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﺠﺎ ﺟﻮﻳﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﻭ۵۲۷ ............. ﺩ ﹺﻝ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻳﺖ ﮔﺸﺖ ﻭﺍ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺁﻫﺴﺘﻪ۵۳۹ ....... ﮔﺮ ﻣﻲﺭﻭﻱ ﺑﻪﺩﺳ ﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻗﺘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﻭ ۵۲۷ ........ ﻧﺎﺣﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻣﺮﺍ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺍﷲ ﺍﷲ۵۳۹ ........................... ﺭﻭﺯﻱ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻴﺎﺏ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﻟﻘﺎﻱ ﺍﻭ ۵۲۸ ................... ﻃﻔﻠﻲ ﺑﻪﻃﺮ ﹺﺯ ﻧﻮ ﺯ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ۵۳۹ ...................... ﺩﻭﺑﺎﻻ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺣﻴﺮﺕ ﺯ ﻣﮋﮔﺎ ﻥ ﺩﺭﺍﺯﹺ ﺍﻭ ۵۲۸ ........... ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﻲ ﺑﻪﺩﺭﹺ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ۵۴۰ .............. ﺷﺐ ﺭﻳﺨﺖ ﺧﻮﻥ ﺑﻲﮔﻨﻬﻲ ﺗﻴ ﹺﻎ ﮐﻴﻦﹺ ﺍﻭ۵۲۸ ........... ﺍﻱ ﻳﺎﺭ ﺩﻝ ﺯ ﻣﺎ ﻃﻠﺒﻴﺪﻥ ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ۵۴۰ ..................... ﮔﻠﻪ ﻣﻲﮐﻨﻲ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﻠﺔ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ۵۲۹ ............ ﻣﻴﻨﺎﻱ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﻪﺳﻨﮕﻲ ﮐﻪ ﻭﺍﻩ ﻭﺍﻩ ۵۴۱ ............ ﺍﻱ ﻣﺎﻩ ﻧﻮﺭ ﻣﻨﺰﻝﹺ ﻣﺎ ﻣﻲﺭﻭﻱ ﻣﺮﻭ ۵۲۹ ...................... ﻣﺮﺯﺍﻱ ﺩﻭﻟﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺷﻬﺮ ﺟﻬﺎﻥﺁﺑﺎﺩ ﺑﻪ۵۴۱ ................. ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻮ ﺑﺮﻕ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﻭﻳﺪﻩ ﺭﻭ ۵۳۰ ................ ﻣﺮﮒ ﻋﺎﺷﻖ ﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑﻪ ۵۴۲ .................................. ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺣﻠﻢ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻦﹺ ﺍﻭ ۵۳۰ .................... ﻃﻔﻞ ﻋﺮﺏﺯﺍﺩﻩﺍﻱ ﹸﮐﺸﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﻲﮔﻨﺎﻩ۵۴۲ ................. ﺩﻝ ﮐﻪ ﺷﺪ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻴﺎ ﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ۵۳۰ ............. ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎ ﻥ ﮐﻪﺍﻱ۵۴۳ .......... ﺩﺭ ﺧﺎﻃ ﹺﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﻧﺜﺎ ﹺﺭ ﺍﻭ ۵۳۱ ................. ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺻﻔﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻃﺮﺍﺯ ﺁﻣﺪﻩﺍﻱ ۵۴۳ ........ ﻭﺻﺎ ﹺﻝ ﻳﺎﺭ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻨﹼﻔ ﹺﺮ ﺍﻭ ۵۳۱ ...................... ﻫﺰﺍﺭ ﺣﻴﻒ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺨﻠﺼﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩﺍﻱ۵۴۳ .......... ﺷﺮﻳ ﮏ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺎﺟﻨﺲ ﺯﻳﻨﻬﺎﺭ ﻣﺸﻮ ۵۳۲ ................ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺑﻪﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺷﺪﻩﺍﻱ۵۴۴ ................. ﺑﻪﺷﺮﻁ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﻣﻲﺑﻮﺳﻢ ﺟﺒﻴ ﹺﻦ ﺍﻭ ۵۳۲ ......... ﺁﻣﺪ ﺳﻮﺍ ﹺﺭ ﺗﺨﺖ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺍﻱ ۵۴۴ ..................... ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﺐﹺ ﻣﺎﻫﺘﺎﺏ ﺑﻲﺗﻮ۵۳۲ .............. ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻪﺳﺮﺯﻣﻴﻦﹺ ﻋﺮﺏ ﭘﻴﺮﺯﺍﺩﻩﺍﻱ ۵۴۵ ...................... ﺷﺒﻲ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻪﻣﻦ ﻳﺎﺭ ﺑﻴﺶ ﺧﹸﻠ ﹺﻖ ﻧﹺﮑﻮ ۵۳۳ ................. ﺍﻱ ﺷﻤﻊ ﺩﺍﻏﺪﺍﺭ ﻭﻻﻱ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻱ ۵۴۵ ..................... ﻣﻲﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﺳﺤ ﹺﺮ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻪﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﮓ ﻭ ﺩﻭ۵۳۳ ...... ﻏﻠﻄﺎﻥ ﺑﻪﺧﻮ ﻥ ﺩﻝ ﺯ ﺣﻨﺎﻱ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻱ۵۴۵ ............. ﻗﺴﻤﺖ ﭼﺸﻤﻢ ﮐﺠﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺴﺘﺎ ﻥ ﺍﻭ ۵۳۴ ................. ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪﺳﺎﻏﺮ ﺭﻳﺰ ﺁﺏﹺ ﺗﺤﻔﻪﺍﻱ ۵۴۶ ............. ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮ ﺑﺴﺖ ﮐﻤﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺗﻮ ۵۳۴ ...............
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ٢٥ // ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﺪ ﭼﺸ ﹺﻢ ﻓﺼﻴﺤﻲ ۵۵۷ ............. ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻪﺑﺎﻍ ﺑﻠﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﻣﻴﺪﻩﺍﻱ ۵۴۶ ..................... ﺑﻲﻭﻗﺖ ﺑﺮﻧﺨﻴﺰﺩ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﹺ ﻣﻦ ﻧﻮﺍﻳﻲ۵۵۷ .................... ﺑﺎﺭﹺ ﺳﻔﺮ ﺯ ﺩﻳﺪﺓ ﻧﻢ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺴﺘﻪﺍﻱ ۵۴۷ ....................... ﺩﻝ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺵ ﺑﻪﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻱ ۵۵۸ ........... ﺻﺒﺤﺪﻡ ﺑﺮ ﺳﺮﹺ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻣﺪﻩﺍﻱ۵۴۷ .................... ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻦﹺ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻱ ﺗﻮﻳﻲ ﺻﺎﺣﺐﹺ ﻓ ﻦ ﺍﻱ ﻗﻤﺮﻱ۵۵۸ ..... ﮐﺮﺩﻩ ﻭﺍ ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺎ ﺩﺭ ﺷﺐﹺ ﺗﺎﺭ ﺁﻣﺪﻩﺍﻱ ۵۴۸ ................. ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ ﺍﺣﺪﻱ ۵۵۹ ......................... ﺁﺳﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩ ﺍﺯ ﺗﻦﹺ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﻱ۵۴۸ .................. ﺗﻮ ﺍﺯ ﮐﺸﻴﺪ ﻥ ﮔﺮﺩﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺧﻄﺮﻱ۵۵۹ ............ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩﺍﻱ۵۴۹ ............................... ﺍﻟٰﻬﻲ ﺗﺎ ﺯﻧﻢ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﻢﹺ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﻲ۵۵۹ ........ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﻩ ﺧﻮﺑﺮﻭﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩﺍﻱ۵۴۹ ........... ﺗﻮ ﻗﺪ ﹺﺭ ﮐﺎﮐﻞ ﻣﺸﮑﻴ ﹺﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﻲ۵۶۰ ................ ﮔﻔﺖ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻱ ﺷﻤﻊ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺭﺃﻳﻲ ۵۶۰ ....... »ﻱ« ﺑﻪﭘﻴ ﹺﺶ ﺍﻭ ﺩ ﹺﻝ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻣﻲﮐﺸﺪ ﺁﻫﻲ ۵۶۱ ...................... ﻧﻮﺍﻱ ﻧﻲﻧﻮﺍﺯﻱ ﺑﺮ ﺩﻝﹺ ﻣﻦ ﺯﺧﻢ ﺯﺩ ﮐﺎﺭﻱ ۵۴۹ ........ ﺍﮔﺮ ﺯ ﺗﺮﺱﹺ ﮐﺴﻲ ﭘﻴﺶﹺ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺁﻳﻲ۵۶۱ ................... ﺳﺮﺕ ﮔﺮﺩﻡ ﺍﺯﻳﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻲ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻲ۵۵۰ ... ﻣﺮﺍ ﺑﺴﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻱ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻲ۵۶۱ ............................. ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺧﻮﺭﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﺯ ﻳﮑﻲ ۵۵۰ ........ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺁﻳﻴﻨﻪ ﺍﻟﺘﺠﺎ ﺩﺍﺭﻱ ۵۶۲ .................... ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﺩﺍ ﹺﻍ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﺎ ﻣﻲﮐﻨﻲ ۵۵۰ .... ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺗﺸﻨﺔ ﺧﻮﻥ ﻣﻦ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﺷﻮﻱ ۵۶۲ .................... ﺯ ﺧﻮﺩ ﺁﺳﻮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺁﻳﻴﻦﹺ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻫﻲ ۵۵۱ ........ ﺍﺯ ﭘﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﻭﺍﻧﺔ ﺷﻮﺭﻳﺪﻩ ﺳﺮﻱ ۵۶۳ .................... ﺍﻱ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻱ۵۵۱ ............................................ ﺍﻱ ﺟﺎﻥ ﭼﺮﺍ ﺑﻪﮐﺸﺘ ﹺﻦ ﻣﻦ ﺩﻳﺮ ﻣﻲﮐﻨﻲ۵۶۳ .............. ﺗﺮﺍ ﺍﻱ ﻣﺎﻩ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻲ ۵۵۲ ...... ﺍﻱ ﺷﻮﺥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪﺳﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﺭﻭﻱ۵۶۳ ............ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪﭼﺸﻢ ﮐﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﺁﺧﺮ ﹺﺯﻳﺎﻥ ﺑﻴﻨﻲ۵۵۲ ... ﺷﺮﻡ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺎﺥ ﮐﻨﺪ ﺗﻘﺮﻳﺮﻱ ۵۶۴ ............ ﺑﻲﺗﻮ ﺩﻝ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ۵۵۲ ... ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺩﺳ ﺖ ﺩﻟﺴﻮﺯﺍ ﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺩﺳﺮﻱ۵۶۴ ............ ﺁﻳﻴﻨﻪﻭﺍﺭ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﮔﺮ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﻲ ۵۵۳ ............................. ﻧﮕﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﻪﺗﻌﻈﻴﻢﹺ ﻣﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻲ ۵۶۵ ................... ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﺎﻧﻪ ﺑﻪﻭﻳﺮﺍﻧﺔ ﻣﺎ ﻣﻲﺁﻳﻲ ۵۵۳ ................................ ﺑﻪﺣﻀﻮﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻲ ﻧﮑﺮﺩﻱ ۵۶۵ ............. ﺗﻮ ﭘﺮﻱ ﺩﻳﺪﻩ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲﺁﻳﻲ۵۵۳ ...................... ﺍﻱ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺒ ﹺﺶ ﺧﻮﺩ ﺯﻭﺩ ﺑﻤﺎﻧﻲ ۵۶۶ ................ ﮔﻞ ﺯﻳﺒﺎﻱﹺ ﻣﻦ ﺁﺧﺮ ﮐﺠﺎﻳﻲ ۵۵۴ ................................. ﺧﻮﺷﺎ ﺳﺎﻗﻲ ﮐﻪ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺧﻮﺍﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﭘﻨﺪﺍﺭﻱ۵۶۶ ... ﺍﻱ ﻣﺸﻔﻖ ﻗﺪﺭﺩﺍﻥ ﮐﺠﺎﻳﻲ ۵۵۴ ................................... ﺍﺯ ﮔﺮﺩ ﹺﺵ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺧﺒﺮﮔﻴﺮ ﮐﻤﺎﻫﻲ۵۶۶ ................. ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺭﺑﻂ ﺩﻟﻲ ﺣﺎﺟﺖ ﻗﹸﺮﺏﹺ ﺑ ﺪﻧﻲ۵۵۵ ........... ﺩﻻ ﺯ ﺩﺍﻡﹺ ﺳ ﹺﺮﺯﻟ ﻒ ﺍﻭ ﺭﻫﺎ ﻧﺸﻮﻱ۵۶۷ ........................ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﮐﻪ ﮐﻨﻲ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﮐﻤﻲ ۵۵۵ ... ﺩﺭﻳﻦ ﻣﻮﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﺮ ﺩﻣﺎﻏﻢ ﻣﻲﺯﻧﺪ ﺑﻮﻳﻲ ۵۶۷ .... ﺣﻨﺎﻳﻲ ﺍﺷﮏ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻡ ﺑﻪﭘﺎﻳﻲ ۵۵۵ .............................. ﺩﻝ ﭘﺮﺩﺍﻍﹺ ﻋﺸﺮﺕ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺯﻟﻒ ﻣﺎﻧﻮﺳﻲ ۵۶۸ .... ﻧﻤﻮﺩ ﺟﻠﻮﺓ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺷﻤﻊ ﻣﻄﹼﻠﺒﻲ۵۵۶ .......................... ﻫﺮﮐﺴﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻪﻗﺪ ﹺﺭ ﻇﺮﻑ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭﻟﺘﻲ ۵۶۸ ............ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨ ﺪ ﺟﻨﻮﻧﻴﻢ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﻣﺪﺩﻱ۵۵۶ ........................... ﺟﻨﻮﻧﻢ ﻣﻮﮐﺸﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎ ﻥ ﻫﺎﻣﻮﻧﻲ ۵۵۷ ...........
// ٢٦ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﹺ ﻣﻦ ﺷﺘﺎﺏ ﺳﺮﻭ ﺭﻭﺍﻧﻲ ۵۶۸ .............ﺍﻱ ﺳﺮﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﭘﺮﻭﺭﻱ ۵۷۹ .. ﺍﻱ ﻣﺤﺘﺴﺐ ﭘﺴﺮ ﺩ ﹺﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻣﻲﺑﺮﻱ ۵۶۹ ............ﭼﻪ ﺑﻲﺟﺎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ۵۸۰ ............ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪﻡ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻏﻀﺐ ﮐﺮﺩﻱ ۵۶۹ ...ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻱ ۵۸۰ .......... ﻃﺎﻟﻊ ﺳﻌﺪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺑﻪﻗﻤﺮﻱ ﻣﺪﺩﻱ ۵۷۰ .....................ﻳﻮﺳﻔﻲ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺯﻟ ﻒ ﮔﺮﻩﮔﻴﺮ ﮐﺴﻲ ۵۸۰ ................. ﺗﺮﺍ ﻣﻲﺭﺳﺎﻧﺪ ﺯﻳﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺳﺘﺎﻧﻲ ۵۷۰ ...........................ﮔﺮ ﺑﻪﺳﻮ ﹺﻱ ﻣﻦ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ ﺭﻧﺠﻪ ﺍﻱ ﺟﺎﻥ ﻣﻲﮐﻨﻲ۵۸۱ ..... ﻣﻴﮑﺸﺎﻥ ﺳﺎﻗﻲ ﭘﺮﺳﺘﻢ ﻳﻠﻠﻲ ۵۷۱ .................................ﻣﺸﻮ ﻣﻠﻮﻝ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺭﺍﻫﻲ ۵۸۱ ......... ﺻﻨﻤﺎ ﺯ ﺑﻨﺪﺓ ﺧﻮﺩ ﮔﻨﻬﻲ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻲ ۵۷۱ ...............ﺍﺳﻴﺮ ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮﺩﻱ ﻧﮕﺬﺭﺩ ﺯ ﺭﻋﻨﺎﻳﻲ ۵۸۲ ............... ﺩﻝ ﮐﻔﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﻳﺎﺭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﺯﻱ ۵۷۲ ........ﺍﮔﺮ ﺑﺴﻮﺧﺘﺔ ﻋﺸ ﹺﻖ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﭼﺎﺭ ﺷﻮﻱ۵۸۲ .............. ﺧﻮﺷﺎ ﻃﻔﻠﻲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﻬﺎﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﺯﻱ ۵۷۲ ..ﻣﮕﺮ ﻣﺴﺘﻲ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻲ ﺯﻟﻒ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪﺳﺮ ﭘﻴﭽﻲ۵۸۳ ... ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺔ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﺎﻝ ﻋﻴﺎﺭﻱ ۵۷۳ ......ﺻﻔﺎﻱ ﻭﻗﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﺸ ﹺﻖ ﻣﺤﺒﻮﺑﻲ۵۸۳ ... ﺳﻼﻣﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺯﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻴﺮﻱ ۵۷۳ ..ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺟﮕﺮ ﺧﺎﺭﻱ ﻧﺪﺍﺭﻱ ۵۸۳ ................. ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﺐﹺ ﻃﺮﺏ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﮐﻨﻲ ۵۷۴ ...ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺩ ﹺﻝ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺩ ﻣﻲﮐﻨﻲ۵۸۴ ................. ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﺭ ﺑﺮ ﺳ ﹺﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﮐﻨﻲ ۵۷۴ ..................ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻮﺯﺵ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺸﺎﻧﻲ۵۸۴ ............ ﮐﻴﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﻴﻮﻩﺍﻱ ﭼﻴﻨﻢ ﺯ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﮐﺴﻲ ۵۷۴ ..............ﺳﺤﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻫﺪﻫﺪ ﺍﺯ ﺳﺒﺎ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺭﻧﮕﻴﻨﻲ ۵۸۵ ....... ﺻﻨﻤﺎ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪﮐﻨﺎﺭﹺ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻳﻲ ۵۷۵ ...........ﺳﺮﹺ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻇﻠﻢ ﺷﺪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻧﺼﺎﻓﻲ۵۸۵ ... ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻲﻧﮕﺮﻡ ﮔﻮﻫﺮ ﻏﻠﻄﺎﻥ ﺑﺎﺷﻲ ۵۷۵ .............ﺷﻮﻡ ﻓﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﮐﻦ ﺑﻪﺩﺍﻧﺎﻳﻲ ۵۸۵ ....................... ﺭﺳﻴﺪ ﭘﻴﺶﹺ ﺗﻮ ﺑﻲﻃﺎﻗﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﮔﺪﺍﻳﻲ ۵۷۶ ...............ﮐﻨﺎﺭ ﻟﻌﻞ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎ ﹺﻝ ﺩﻟﺠﻮﻳﻲ ۵۸۶ .......... ﻧﺮﻭﺩ ﻣﺮﺍ ﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺷﺒﻲ ﭼﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻲ ۵۷۶ ...........ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮ ﹺﻍ ﭼﻤﻦ ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺛﻨﺎﺧﻮﺍﻧﻲ۵۸۶ .................. ﻏﻨﭽﺔ ﺑﺎﻍ ﺣﻴﺎ ﮐﻴﺴﺖ ﺗﻮﻳﻲ ۵۷۷ ................................ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺷﻮﺭﻳﺪﻩ ﺳﺮ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻲ۵۸۷ .......... ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﺎ ﹺﻡ ﻣﻦ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺣﺴﺎﻧﻲ ۵۷۷ ...ﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻪﺳﺨﻦ ﻧﻤﻲﮔﺸﺎﻳﻲ ۵۸۷ ................................. ﻳﺎﺭ ﺷﺪ ﺁﺷﻔﺘﺔ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮐﺴﻲ ۵۷۸ ....................ﻣﻦ ﺍﺯ ﭼﺸ ﹺﻢ ﻣﺴ ﺖ ﺗﻮ ﺩﻳﺪﻡ ﺧﺮﺍﺑﻲ ۵۸۸ .................. ﺧﻴﻠﻲ ﻧﻤﮑﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻫﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻱ ۵۷۸ ............ﺑﺴﺎﻥ ﻣﺎﻩ ﻧﻮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪﺍﺭﹺ ﺗﺮﺍ ﮔﺎﻫﻲ ۵۸۸ ............... ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﺯﺩﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪﻱ ۵۷۹ .............. ﻗﺼﺎﻳﺪ ٥٩٠ ....................................................................................................................................................................... ﺗﻀﻤﻴﻨﺎﺕ ٦١٠ ................................................................................................................................................................. ﻣﺜﻨﻮﻳﺎﺕ ٦١٧ .................................................................................................................................................................... ﺭﺑﺎﻋﻴﺎﺕ٦٣٠ ....................................................................................................................................................................
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ٢٧ // ﻗﻄﻌﺎﺕ ٦٣٨ .................................................................................................................................... ﺗﺮﺟﻴﻊﺑﻨﺪ ٦٤١ ................................................................................................................................. ﻣﺎ ﺩﻩﻫﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﺦ ٦٤٧ ........................................................................................................................ ﻓﻬﺮﺳ ﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ٦٧٢ .........................................................................................................................................................
1 ﻧﻤﻮﻧﺔ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﯽ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﮊﻭﺭﻧﺎﻝ ﺧﺪﺍﺑﺨﺶ ،ﭘﺘﻨﺎ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ١٩٩٠ ،٥٥-٥٤ﻡ.
2 ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﯽ
3 ﮐﺘﻴﺒﻪ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﯽ
4 ﻋﮑﺲ ﻳﮏ ﺑﺮﮒ ﺍﺯ ﻧﺴﺨﺔ ﺧﻄﹼﯽ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ
5 ﻋﮑﺲ ﺑﺮﮒ ﺍﻭﻝ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﮔﻨﺞ ﺑﺨﺶ ،ﺍﺳﻼﻡﺁﺑﺎﺩ ،ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ
6 ﻋﮑﺲ ﺑﺮﮒ ﺁﺧﺮ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﮔﻨﺞ ﺑﺨﺶ ،ﺍﺳﻼﻡﺁﺑﺎﺩ ،ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ
7 ﻋﮑﺲ ﻳﮏ ﺑﺮﮒ ﺍﺯ ﻧﺴﺨﺔ ﺧﻄﹼﯽ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﺁﺻﻔﻴﻪ ،ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ
8 ﻋﮑﺲ ﻳﮏ ﺑﺮﮒ ﺍﺯ ﻧﺴﺨﺔ ﺧﻄﹼﯽ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﺳﺎﻻﺭﺟﻨﮓ ،ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ
// ٢٨ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﭘﻴﺶﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺳﺎﺑﻘﻪﺍﻱ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺑﻪ ﻫﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻏﺰﻧﻮﻱ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﮔﺮﻩ ﺯﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﻣﻲﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺧﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﻫﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻃﻲ ﻗﺮﻭﻥ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ. ﺭﺧﺪﺍﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ »ﮐﺸﻒﺍﻟﻤﺤﺠﻮﺏ« ﻭ ﻳﺎ »ﺍﻟﻔﺮﺝ ﺑﻌﺪﺍﻟﺸﺪﺓ« ﺩﻳﺮﻱ ﻧﻤﻲﭘﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﭘﺎﺭﺳﻲﮔﻮﻱ ﻫﻨﺪﻱ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲﺧﻮﺭﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﻫﺎﻟﻲ ﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺍﺳﺖ. ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﻫﻠﻲ ،ﺑﻬﻤﻨﻴﺎﻥ ،ﻗﻄﺐﺷﺎﻫﻴﺎﻥ ،ﻋﺎﺩﻟﺸﺎﻫﻴﺎﻥ ،ﺁﺻﻒﺟﺎﻫﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﺭﮐﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻲﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺑﺎﺑﺮ ﺳﺮﺳﻠﺴﻠﻪ ﮔﻮﺭﮐﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﻱﺍﺵ ﺗﺮﮐﻲ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻲﺷﻤﺮﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩﺍﻱ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﻤﺎﻳﻮﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺍﮐﺒﺮ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻱ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﻋﺼﺮ ﻃﻼﻳﻲ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭ ﺷﺒﻪ ﻗﺎﺭﻩ ﺩﺍﻧﺴﺖ .ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ۱۰۰ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻨﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ. ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺳﺒﮏ ﻫﻨﺪﻱ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ،ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﭘﺎﺭﺳﻲﮔﻮﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻴﺪﻝ ﺩﻫﻠﻮﻱ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﺧﺴﺮﻭ ﺩﻫﻠﻮﻱ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻭ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺁﺛﺎﺭ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﻱ ﺧﻄﻲ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﺏﭘﺮﻭﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻧﻲ ﺍﺯ ﻫﻨﺪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺗﻼﺵﻫﺎﻱ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﻱ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ. ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻤﻲ ﻣﻴﺮﻏﻼﻣﻌﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﻱ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻋﻠﻤﻲ ﺷﺒﻪ ﻗﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ، ﮔﻨﺠﻲ ﭘﺮﺑﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ .ﺷﻌﺮ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺑﻴﺎﻥ ،ﭘﺨﺘﮕﻲ ،ﺫﻭﻕ ﻭ ﻣﻌﻨﻲﺁﻓﺮﻳﻨﻲ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﻪﺍﻱ ﻭﺍﻻ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ،ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺔ ﻭﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ.
ﭘﻴﺶﮔﻔﺘﺎﺭ ٢٩ // ﻧﺴﺒﺶ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺯﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﺠﺎﺩ)ﻉ( ﻣﻲﺭﺳﺪ ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺣﻨﻔﻲ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻮﻓﻴﺎﻥ ﭼﺸﺘﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ)ﺹ( ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻲ)ﻉ( ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻭﻱ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺓ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺗﺨﻠﺺ ﺧﻮﺩ ]ﻏﻼﻣﻌﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ[ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺣﻀﺮﺕ ﻟﺴﺎﻥﺍﻟﻐﻴﺐ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺗﺨﻤﻴﻨﺎﹰ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺗﺨﻠﹼﺺ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﻳﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻲﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﺗﻤﻨﺪ ﺗﮑﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ: ﻓﺎﺵ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺔ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﺸـﺎﺩﻡ ﺑﻨﺪﺓ ﻋﺸـﻘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫـﺮ ﺩﻭ ﺟﻬـﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﻡ »ﺑﻨﺪﺓ ﻋﺸﻖ« ﺗﺮﺟﻤﺔ »ﻏﻼﻣﻌﻠﻲ« ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ،ﻋﺸﻖ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻲ)ﻉ( ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ«. ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺍﺛﺮ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑﺗﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ »ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ«» ،ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﮑﺮﺍﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ«» ،ﺷﺠﺮﺓ ﻃﻴﺒﻪ«» ،ﺭﻭﺿﺔﺍﻻﻭﻟﻴﺎ«» ،ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ« ﻭ »ﺧﺰﺍﻧﺔ ﻋﺎﻣﺮﻩ« ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﺍﺛﺮ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻘﻴﺔ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺴﺦ ﺧﻄﻲ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﻫﻨﺪ ،ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ،ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺭﺍﻳﺰﻧﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻱ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﻠﻲﻧﻮ ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﻱ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺖ ،ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻧﺴﺦ ﺧﻄﻲ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺭﺝ ﻧﻬﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﻼﺵ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻫﻨﺪﻱ ،ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻭ ﭼﺎﭖ ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻱ ﺩﮐﺘﺮ ﺣﺴﻦ ﻋﺒﺎﺱ ،ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﻨﺪﻭﻳﻲ ﺑﻨﺎﺭﺱ ،ﺑﺎ ﺷﺶ ﻧﺴﺨﻪ ﺧﻄﻲ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﻭ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺏ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ. ﻋﻠﻲ ﻓﻮﻻﺩﻱ ﺭﺍﻳﺰﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺝ.ﺍ.ﺍﻳﺮﺍﻥ ـ ﺩﻫﻠﻲ ﻧﻮ
// ٣٠ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺁﺛﺎ ﹺﺭ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺣﺴﺎﻥﺍﻟﻬﻨﺪ ،ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ) ١١١٦-١٢٠٠ﻫ( ﺍﺯ ﺷﻌﺮﺍﻱ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻭ ﺗﺬﻛﺮﻩﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﻱ ﻗﺮﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ .ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺷﺒﻪ ﻗﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ،ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺍﻭ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﻦ ﺗﺬﻛﺮﻩﻧﻮﻳﺴﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﺩﺭ ﺷﻌﺮﮔﻮﻳﻲ ﻭ ﻧﺜﺮﻧﻮﻳﺴﻲ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻲ ﺑﻲﻫﻤﺘﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻲ ﺑﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ)ﺹ( ﻗﺼﻴﺪﻩﻫﺎ ﻣﻲﺳﺮﻭﺩﻩ ﻛﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﻟﻘﺐ »ﺣﺴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻨﺪ« ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺷﻌﺮ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺣﺴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ،ﭘﺨﺘﮕﻲ ﺫﻭﻕ ﻭ ﻣﻌﻨﻲﺁﻓﺮﻳﻨﻲ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﻪﺍﻱ ﻭﺍﻻ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺔ ﻭﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ. ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻭﻱ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ )ﻡ ٦٤٥ :ﻫ( ،ﻧﻴﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭﺍﺳﻄﻲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ .ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭﺍﺳﻄﻲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻲ)ﻉ( ﻣﻲﺭﺳﺪ ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ :ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﺘﺢ ﺛﺎﻧﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﺮﺍﺱ ﺑﻦ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﺮﺡ ﻭﺍﺳﻄﻲ ﺑﻦ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻳﺤﻴﻲ ﺑﻦ ﺯﻳﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺣﺴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺍﻟﻌﺮﺍﻗﻲ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺆﺗﻢ ﺍﻻﺷﺒﺎﻝ ١ﺍﺑﻦ ﺯﻳﺪ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻦ ﺍﻣﺎﻡ » .١ﻣﺆﺗﻢ ﺍﻻﺷﺒﺎﻝ« ﻳﻌﻨﻲ ﻳﺘﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪﺓ ﺷﻴﺮ ﺑﭽﻪﮔﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺒﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﹼﻠﺖ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺑﺼﺮﻩ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻛﻮﻓﻪ ﺷﺪ .ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻱ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺷﻴﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﻴﺮ ﺣﻤﻠﻪﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺖ ،ﺍﻳﻦ ﺷﻴﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻲﺷﺪ؛ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻬﻢ ﻭ ﻣﺴ ﺮﺕﺑﺨﺶ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﺮﻛﺸﻨﺪﺓ ﺁﻥ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ .ﻏﻼﻡ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ” :ﻣﻮﻻﻳﻢ، ﺑ ﭽﻪ ﺷﻴﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻳﺘﻴﻢ ﻛﺮﺩﻱ؟“ ﮔﻔﺖ” :ﺑﻠﻪ» ،ﺍﻧﺎ ﻣﺆﺗﻢ ﺍﻻﺷﺒﺎﻝ« ،ﻣﻦ ﻳﺘﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪﺓ ﺷﻴﺮ ﺑ ﭽﻪﮔﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻲ ﻣﺴﺘﻌﺎﺭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺷﺪ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﻱ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﻘﺐ ﻳﺎﺩ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ“ )ﺭﻙ :ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺭﺿﻮﻱ ﺍﺭﺩﻛﺎﻧﻲ :ﺯﻳﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ، ﺹ ٣٧٠؛ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ :ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻻﻧﺴﺎﺏ ،ﺹ E .(١٠٠
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﹺ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ٣١ // ﺯﻳﻦﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺑﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻲ)ﻉ(.١ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ ﻣﺮﻳﺪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻗﻄﺐﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﺨﺘﻴﺎﺭ ﻛﺎﻛﻲ ﺍﻭﺷﻲ ﺑﻮﺩ .٢ﺍﻭ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﻠﺘﻤﺶ ) ٦٠٢-٦٣٣ﻫ( ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻏﺎﺯﻳﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩ .٣ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ ﺩﺭ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻗﻠﻌﻪﺍﻱ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻲ ﻭ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ٦٤٥ﻫﺠﺮﻱ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻳﺰﺩﻱ ﭘﻴﻮﺳﺖ. ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻑ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ ﺍﺳﺖ .ﭘﺪﺭ ﺍﻭ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺡ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١١٦٥ﻫﺠﺮﻱ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺩ ﺳﺨﻦ ﭼﻨﺪﺍﻧﻲ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻓﻘﻂ ﺩﻭ ﺟﺎ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺡ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﻱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﻬﻜﺮ ﻭ ﺳﻴﻮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﭘﺪﺭ ﺯﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ )ﻡ ١١٣٨ :ﻫ( ﺧﺪﻣﺎﺗﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ .٤ﺩﺭ ﺟﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﺩﺓ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١١٦٥ﻫﺠﺮﻱ ﺩﺭ ﺳﻦ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ .٥ﺁﺯﺍﺩ ﻗﻄﻌﺔ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻬﺮ ﺧﺎﺹ ﻧﺒ ﻮﺕ ﺑﻪ ﻣﺤﻀـﺮﻡ Fﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﻗﺼﻴﺪﻩﺍﻱ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﻓﺮﺯﻧـــﺪ ﺍﺭﺷــــﺪ ﺍﺳــــﺪﺍﷲ ﺻــــﻔﺪﺭﻡ ﻟﻌـﻞ ﺛﻤـﻴﻦ ﺯﻳـﺪ ﺷـﻬﻴﺪ ﺍﺳـﺖ ﮔـﻮﻫﺮﻡ ﻧـﺎﺯﻡ ﺑـﻪ ﺍﻳـﻦ ﺷـﺮﻑ ﻛـﻪ ﺯ ﺁﻝ ﭘﻴﻤﺒـﺮﻡ ﻳــﺎﺩ ﺍﺯ ﺳــﻼﺡ ﻣــﻮﺗﻢ ﺍﻻﺷــﺒﺎﻝ ﺧﻨﺠــﺮﻡ ﺁﻧﻢ ﻛـﻪ ﻧـﻲ ﺑـﻪ ﻧـﺎﺧﻦ ﺷـﻴﺮ ﻓﻠـﻚ ﻛـﻨﻢ ﻛﻠﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺁﺯﺍﺩ ،ﺹ ١٨٥ ﺩﺍﻧﻨــﺪ ﺻــﺎﺣﺒﺎﻥ ﺑﺴــﻴﺮﺕ ﺑﻬــﺎﻱ ﻣــﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺷـﻴﺮﺍﻧﻢ ﺑﺎﻣـﺪﺍﺩ ﻧﻔـﺲ ﺗـﺐ ﺍﺯ ﻫـﺮﺍﺱ ﺣﺮﺑـﺔ ﻣـﻦ ﺷـﻴﺮ ﺷـﺮﺯﻩ ﺭﺍ ﮔﺮﭼـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ ﻣـﻮﺗﻢ ﺍﻻﺷـﺒﺎﻝ ﻋﻴﺴـﻲ ﺟـ ﺪ ﻣـﻦ ﭼﺮﺍﻍ ﺩﻭﺩﺓ ﺯﻳﺪ ﺷـﻬﻴﺪ ﺭﻭﺷـﻦ ﺷـﺪ * ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﺳﺘﻢ ﻛﺸﺖ ﻭ ﮔﻔـﺖ ﺍﺯ ﻧـﺎﺯ ﺧﺰﺍﻧﺔ ﻋﺎﻣﺮﻩ ،ﺹ .١٢٣ .١ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ .١١-٢ .٢ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻗﻄﺐﺍﻟ ﺪﻳﻦ ﺑﺨﺘﻴﺎﺭ ﻛﺎﻛﻲ ﺍﻭﺷﻲ ﺧﻠﻴﻔﺔ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻣﻌﻴﻦﺍﻟ ﺪﻳﻦ ﭼﺸﺘﻲ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺑﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﺟﻠﺔ ﺍﺻﻔﻴﺎﺳﺖ .ﻗﺒﻮﻟﻲ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﺗﺮﻙ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﺎﻗﻪ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻐﺮﺍﻕ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﻣﻮﻟﻲ .ﺩﺭ ٦٣٣ﻫﺠﺮﻱ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ )ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ ﺩﻫﻠﻮﻱ :ﺍﺧﺒﺎﺭﺍﻻﺧﻴﺎﺭ ،ﺹ .(٢٥-٦ .٣ﻣﺎ ﺩﺓ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﺘﺢ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺔ »ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ« )= ٦١٤ﻫ( ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻲﺷﻮﺩ. .٤ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ .٢٨٣ .٥ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .٢٣٥
// ٣٢ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻣﻴﺮ ﺳﻴﺪ ﻧﻮﺡ ﺁﻥ ﻧﺨـﻞ ﺭﻳـﺎﺽ ﻣﻜﺮﻣـﺖ ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻋﻠﻢ ﺍﻓﺮﺍﺧﺖ ﺩﺭ ﻣﻠـﻚ ﺑﻘـﺎ ﺳــﺎﺋﻠﻲ ﭘﺮﺳــﻴﺪ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩ ﺳــﺎﻝ ﺭﺣﻠــﺘﺶ ﮔﻔﺖ” :ﺣﺸﺮ ﻭﺍﻟ ﺪ ﻣـﺎ ﺑـﺎ ﺷـﻬﻴﺪ ﻛـﺮﺑﻼ“ ) ١١٦٥ﻫﺠﺮﻱ( ﺷﺠﺮﺓ ﻧﺴﺐ١ ﻣﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﷲ ﺩﺍﺩ ﻣﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﻣﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺡ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﺣﺴﻦ ﺗﻮﹼﻟﺪ ﻭ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ؛ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ٢٥ﺻﻔﺮﺍﻟﻤﻈﻔﹼﺮ ﺳﺎﻝ ١١١٦ﻫ ٩/ﮊﻭﺋﻦ ١٧٩٤ﻡ .ﺩﺭ ﻣﺤﻠﹼﺔ ﻣﻴﺪﺍﻥﭘﻮﺭﻩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ .ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ” :ﻓﻘﻴﺮ ﺣﻘﻴﺮ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺎﻩ ﺻﻔﺮ ﺳﻨﺔ ﺳﺖ ﻋﺸﺮ ﻭ ﻣﺎﺋﺔ ﻭ ﺍﻟﻒ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺴﺘﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪ“ .٢ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ”ﻭﺭﻭﺩ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺯ ﺷﺒﺴﺘﺎﻥ ﻋﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﺻﻔﺮ ﺭﻭﺯ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ﺳﻨﺔ ﺳﺖ ﻋﺸﺮ ﻭ ﻣﺎﺋﺔ ﻭ ﺍﻟﻒ ،ﻣﻮﻟﺪ ﻭ ﻣﻨﺸﺄ ﻣﺤﻠﹼﺔ ﻣﻴﺪﺍﻥﭘﻮﺭﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻗﺼﺒﺔ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺗﺎﺑﻊ ﺻﻮﺑﺔ ﹶﺍ ﻭﺩ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﭘﻮﺭﺏ“.٣ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺒﺼﺮﺓ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﺎﻝ ١١١٦ﻫ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ ”ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻋﺎﻟﻲ ﻣﻨﺰﻟﺖ ،ﻭﺍﻻ ﻣﺮﺗﺒﺖ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﻭﻟﺪ ﻣﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺡ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﻬﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﺷﻬﺮ ﺻﻔﺮﺍﻟﻤﻈﻔﹼﺮ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﺔ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻲ ﺑﺨﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .ﺣﻖ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ .ﺟﺪﺵ ﺳﻴﺪ .١ﻣﻘ ﺪﻣﺔ ﺳﺒﺤﺔ ﺍﻟﻤﺮﺟﺎﻥ )ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻲ( ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﻞ ﺍﻟ ﺮﺣﻤﻦ ﻧﺪﻭﻱ ،ﺹ .٣ .٢ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ،ﺹ ٢٩٣؛ ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ .١٤٢ .٣ﺧﺰﺍﻧﺔ ﻋﺎﻣﺮﻩ ،ﺹ ١٢٣؛ ﺳﻴﺪ ﻣﺤ ﻤﺪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ :ﺗﺒﺼﺮﺓﺍﻟﻨﺎﻇﺮﻳﻦ )ﺧ ﹼﻄﻲ( ،ﺹ ٣٨ـ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻲ ﺩﺭ ﻧﺰﻫﺔ ﺍﻟﺨﻮﺍﻃﺮ ﺝ ،٦ ﺹ ،٢٠١ﺳﺎﻝ ﺗﻮﻟﺪ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ١١١٠ﻫﺠﺮﻱ ﻭ ﻧﻘﺶ ﻋﻠﻲ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻌﺎﻧﻲ )ﺹ ١١١٧ (١٩ﻫﺠﺮﻱ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﹺ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ٣٣ // ﻓﻴﺮﻭﺯﺍﻟﻬﺪﺍﺩ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﺎﻝ ،ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻟﻔﻆ »ﻏﻼﻡ ﺍﻟﻬﺪﺍﺩ« ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ“.١ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺯﺍﺩ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺯﺍﺩ ،ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺷﻬﺮﻛﻲ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﺮﺩﻡﺧﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﺮﺩﻭﺋﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻟﺖ ﺍﺗﹼﺮﺍﭘﺮﺍﺩﺵ ﻓﻌﻠﻲ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ .ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﺮﻫﺔ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ .ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﻣﻴﺮ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻭ ﺳﻴﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺻﻔﻴﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺷﻌﺎﺭﻱ ﺳﺮﻭﺩﻩﺍﻧﺪ .ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺩﺭ ﻣﺜﻨﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻓﻴﺾ ﻋـﺎﻡ ﺍﺳـﺖ ﺍﺯ ﺧﻄﹼـــﺔ ﭘـــﺎﻙ ﺑﻠﮕـــﺮﺍﻡ ﺍﺳـــﺖ ﺳــــﺒﺤﺎﻥ ﺍﷲ! ﭼــــﻪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣــــﻲ ﻛـــﻮﺛﺮ ﻣـــﻲ ﻭ ﺁﻓﺘـــﺎﺏ ﺟـــﺎﻣﻲ ﺧـﺎﻛﺶ ﮔـﻞ ﻧﻮﺑﻬـﺎﺭ ﻋﺸـﻖ ﺍﺳـﺖ ﺁﺑـﺶ ﻣـﻲ ﺑـﻲﺧﻤـﺎﺭ ﻋﺸـﻖ ﺍﺳـﺖ ﺍﺯ ﻋﺸـــﻖ ﺳﺮﺷـــﺘﻪ ﺍﻳـــﺰﺩ ﭘـــﺎﻙ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺍﺯﻝ ﺧﻤﻴـــﺮ ﺍﻳـــﻦ ﺧـــﺎﻙ ﻫــﺮ ﻻﻟـــﻪ ﻛــﺰﻳﻦ ﺩﻳـــﺎﺭ ﺭﻭﻳـــﺪ ﺗﺨـــــﻢﹺ ﺩﻝﹺ ﺩﺍﻏـــــﺪﺍﺭ ﺭﻭﻳـــــﺪ ﻫﺮ ﮔﻞ ﻛﻪ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳـﻦ ﺧـﺎﻙ ﺧـﻮﻧﻴﻦ ﺟﮕﺮﻳﺴـﺖ ﭘﻴـﺮﻫﻦ ﭼـﺎﻙ ﻧــﺮﮔﺲ ﻧﺒــﻮﺩ ﺑــﻪ ﻃــﺮﻑ ﮔﻠــﺰﺍﺭ ﻣﻨﺼـــﻮﺭ ﺑﺮﺁﻣـــﺪ ﺍﺳـــﺖ ﺑـــﺮ ﺩﺍﺭ ﮔﻞ ﺑﺎ ﺳـﻨﺒﻞ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧـﺎﻙ ﺁﻭﻳﺨﺘـــﻪ ﺑﺴـــﻤﻠﻲ ﺑـــﻪ ﻓﺘـــﺮﺍﻙ ﺧﻮﺭﺷـــﻴﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬـــﺎﺭ ﻧﻴﺮﻧـــﮓ ﭘﮋﻣــﺮﺩﻩ ﮔﻠــﻲﺳــﺖ ﺑﺎﺧﺘــﻪ ﺭﻧــﮓ ﺍﺯ ﻓـــﻴﺾ ﻫـــﻮﺍﻱ ﺁﻥ ﮔﻠﺴـــﺘﺎﻥ ﺳﺮﺳـﺒﺰ ﺷـﻮﺩ ﻧﻔـﺲ ﭼـﻮ ﺭﻳﺤــﺎﻥ ﺯ ﺁﺗﺸـﻜﺪﻩ ﺳـﺒﺰﻩ ﻣـﻲﺯﻧـﺪ ﺟـﻮﺵ ﻫﻤﭽــﻮﻥ ﺧــﻂ ﻳــﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﻨــﺎﮔﻮﺵ ﺗـﺎ ﺷـﺪ ﭼﻤـﻨﺶ ﺑﺪﻳـﺪﻩ ﻣﺤﺴـﻮﺱ ﺷــﺪ ﭘــﺮﺩﺓ ﭼﺸــﻢ ﺑــﺎﻝ ﻃــﺎﻭﻭﺱ ﺗﺎﺑﺴــﺘﺎﻧﺶ ﻛــﻪ ﻋــﻴﺶ ﺑــﺎﺭ ﺍﺳــﺖ ﭼـﻮ ﮔﺮﻣـﻲ ﻋﺸـﻖ ﺳـﺎﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳـﺖ ﮔﺮﻣــﻲ ﺁﻧﺠﺎﺳــﺖ ﻣﺎﻳــﺔ ﺯﻳﺴــﺖ ﮔــﻮﻳﻲ ﻛــﻪ ﺣــﺮﺍﺭ ﺕ ﻏﺮﻳﺰﻳﺴــﺖ ﺳـــﺮﻣﺎ ﭼـــﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻘـــﺎﻡ ﺁﻳـــﺪ ﻋﻨﻘــــﺎﻱ ﻫــــﻮﺍ ﺑــــﻪ ﺩﺍﻡ ﺁﻳــــﺪ ﻫــﺮ ﺩﺭ ﻛــﻪ ﺍﺯ ﺟﮕــﺮ ﻛﻨــﺪ ﮔــﻞ ﺍﻓﺴــﺮﺩﻩ ﺷــﻮﺩ ﭼــﻮ ﺷــﺎﺥ ﺳــﻨﺒﻞ .١ﺳﻴﺪ ﻣﺤ ﻤﺪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ :ﺗﺒﺼﺮﺓﺍﻟﻨﺎﻇﺮﻳﻦ )ﺧ ﹼﻄﻲ( ،ﺹ .٢٨
// ٣٤ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﭼــﻮﻥ ﻣﻮﺳــﻢ ﺑــﺮ ﺷــﮕﺎﻝ ﺁﻳــﺪ ﺣﺴــﻨﺶ ﺑــﻪ ﺣــﺪ ﮐﻤــﺎﻝ ﺁﻳــﺪ ﺟـــﻮﻻﻥ ﺳـــﺤﺎﺏ ﺷـــﻮﺥ ﻃﻨﹼـــﺎﺯ ﭼـﻮﻥ ﺧﻴـﻞ ﭘـﺮﻱ ﺑـﻮﺩ ﺑـﻪ ﭘـﺮﻭﺍﺯ١ ﺧﻮﺩ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﺔ ﻣﻠﹼﺎ ﻧﻈﺎﻡﺍﻟﺪﻳﻦ ﺳﻬﺎﻟﻮﻱ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: ”ﺩﺭ ﺻﻮﺑﺔ ﺍﻭ ﺩﻩ ﻣﺤﺮﻭﺳﺔ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﻨﺸﺄ ﻓﻀﻼﻱ ﻛﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻠﻤﺎﻱ ﻋﻈﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻓﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﺧﻮﺑﻲ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ“.٢ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮ ﻫ ﺮ ﺩﻭﺋﻲ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﺔ ٢٤ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻏﺮﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ .ﻫ ﺮ ﺩﻭﻳﻲ ﺍﺯ ﻟﻜﻬﻨﻮ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻳﺎﻟﺖ ﺍﺗﹼﺮﺍﭘﺮﺍﺩﺵ ،ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﺔ ١٢٠ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﻏﺮﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ٢٠٠١ﻡ .ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ٢٥٢٩٢ﺑﻮﺩ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﻌﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺎﺭ ﺳﺮﺷﻤﺎﺭﻱ ﺳﺎﻝ ٢٠١١ﻣﻴﻼﺩﻱ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺿﻠﻊ ﻫﺮﺩﻭﺋﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ٤٠٩٢٨٤٥ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: ”ﻃﻮﻝ ﺍﻟﺒﻠﺪ )ﺁﻥ( ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﺍﻟﺒﻠﺪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﺳﺖ“ .ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﮔﺮﻳﻨﻮﻳﭻ ﻃﻮﻝ ﺍﻟﺒﻠﺪ ٨٥/٢ﻭ ﻋﺮﺽ ﺍﻟﺒﻠﺪ ٢٧/١١ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.٣ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻪﺁﺑﺎﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ”ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻗﺼﺒﻪﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺵ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺧﻮﺵ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺳﺮﻭﺩ ﺳﺮﺍ ،ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﺎﻫﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺁﺏ ﺍﺯﻭ ﺑﺮﺁﺷﺎﻣﺪ ،ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ“.٤ ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﻴﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﻴﺔ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺣﻜﺎﻳﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻨﻲ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﻣﻲﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺁﻥ »ﺳﺮﻱﻧﮕﺮ« ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﺍﺟﻪ ﺳﺮﻱ ﺭﺍﻡ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺷﺎﻫﺪﻱ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ )ﻡ ١٠١٧ :ﻫ( ﻭ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﷲ ﻋﺸﻘﻲ ﻣﻠﻘﹼﺐ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺒﺮﻛﺎﺕ )ﻡ ١٠٧٠ :ﻫ( ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻲﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ »ﺳﺮﻱﻧﮕﺮ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. .١ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ :ﻣﺜﻨﻮﻱ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﻟﺨﻴﺎﻝ )ﺧ ﹼﻄﻲ( ،ﺹ .٢-٣ .٢ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ .٢٢٣ .٣ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﻞﺍﻟ ﺮﺣﻤﻦ ﻧﺪﻭﻱ» :ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ« ،ﻣﺠﹼﻠﺔ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ،ﻋﻠﻴﮕﺮﻩ ،ﮊﻭﺋﻦ ـ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ١٩٦٥ﻡ ،ﺹ .٩٠ .٤ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﻋﻼﻣﻲ :ﺁﻳﻴﻦ ﺍﻛﺒﺮﻱ ،ﺝ ،٢ﺹ ٧٩؛ ﺻﻔﻴﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ :ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ )ﺍﺭﺩﻭ( ،ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺍﭼﻲ ٢٠٠٨ ،ﻡ ،ﺹ .٣٣
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﹺ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ٣٥ // ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺷﺎﻫﺪﻱ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ:١ ﭼﻮ ﺁﻳﺪ ﺩﺭﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﺳـﻴﺪ ﺍﻧـﺎﻡ» ٢ﺳﺮﻱﻧﮕﺮ« ﺭﺍ ﻧﺎﻡ ﺷـﺪ »ﺑﻠﮕـﺮﺍﻡ« ﺷﺎﻩ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﷲ ﻋﺸﻘﻲ ﭘﻴﻤﻲ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐﺍﻟﺒﺮﻛﺎﺕ ٣ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻨﺪﻱ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﻫـﻢ ﺑﺎﺳﻲ »ﺳـﺮﻱﻧﮕﺮ« ﺁﻳﻲ ﺑﺴﻲ ﺳﺐ ﭼﻬﻮﺭ »ﻣﺎﺭﻫﺮے« ﺳﻲﻧﮕﺮ ﻣﻮﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﻩ ﻧﻬﻴﻦ ﭼﻮﺭ ﺍﻣﺎ ﻏﻼﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺛﻤﻴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻭ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ: ”ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺗﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺑﻴﻞ« ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ .ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻴﻞ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻮ ﻳﺎ ﺟﻨﻲ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻛﻔﹼﺎﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ .ﺍﺳﻢ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﺳﺖ“.٤ .١ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ٩١٢ﻳﺎ ٩١٥ﻫﺠﺮﻱ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮﺩ .ﺻﻮﻓﻲ ﻭ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻭ ﻗﺮﻳﺤﺔ ﺷﻌﺮﻱ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺷﺖ .ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻣﻌﻨﻮﻱ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮﺍﺯﻱ ﻣﻲﺩﺍﻧﺴﺖ .ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٠١٧ﻫﺠﺮﻱ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ .ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ :ﺷﺮﺡ ﻛﺎﻓﻴﺔ ﺍﺑﻦ ﺣﺎﺟﺐ، ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻫﻨﺪﻱ ،ﺷﺮﺡ ﻧﺰﻫﺔ ﺍﻻﺭﻭﺍﺡ ،ﺷﺮﺡ ﺭﺳﺎﻟﺔ ﻏﻮﺛﻴﻪ ،ﻣﻨﺎﻇﺮﺓ ﺍﻧﺒﻪ ﻭ ﺧﺮﺑﺰﻩ ،ﺷﺮﺡ ﻣﻌ ﻤﺎﻱ ﻗ ﹼﺼﺔ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ،ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻔﻴﺾ ﺍﻟﻤﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻮﺭﺙ ﺍﻟﻤﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﺎﺑﻞ .ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻲ ﻣﺤ ﻤﺪ ﺧﻠﻴﻞ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﻛﺎﺗﻲ )ﻡ ١٩٨٥ :ﻡ(. ﺑﻪ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻻﻫﻮﺭ )ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ( ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺭﻙ ﺑﻪ :ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ،ﺹ ٢٤٧-٨؛ ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ ٢٥-٣٢؛ ﻣﺠﹼﻠﺔ ﺩﺍﻧﺶ ،ﺍﺳﻼﻡﺁﺑﺎﺩ ،ﺷﻤﺎﺭﺓ ،٣ﭘﺎﺋﻴﺰ ١٣٦٤ﻫ ﺵ ،.ﺹ .(١٩١-٣ .٢ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺍﻧﺎﻡ ،ﺳﻴﺪ ﻣﺤ ﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱٰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ٦١٤ﻫﺠﺮﻱ ﺑﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺟﻪ ﺳﺮﻱ ﺭﺍﻡ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺖ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻭﻱ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. .٣ﺷﺎﻩ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﷲ ﺩﺭ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٠٧٠ﻫﺠﺮﻱ ﺗﻮﻟﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١١٤٢ﻫﺠﺮﻱ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ .ﺍﻭ ﻋﺎﺭﻑ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺷﺎﻋﺮ ﺧﻮﺵ ﻗﺮﻳﺤﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥﻫﺎﻱ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻭ ﻫﻨﺪﻱ ﺷﻌﺮ ﻣﻲﺳﺮﻭﺩ .ﺩﺭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻓﺎﺭﺳﻲ »ﻋﺸﻘﻲ« ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻱ »ﭘﻴﻤﻲ« ﺗﺨﹼﻠﺺ ﻣﻲﻛﺮﺩ .ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻭ ﻫﻨﺪﻱ ﭼﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺭﺳﺎﻟﺔ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ )ﺩﺭ ﺣ ﹼﻞ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺣﻘﺎﻳﻖ( ،ﺭﺳﺎﻟﺔ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ )ﺩﺭ ﺁﺩﺍﺏ( ،ﻣﺜﻨﻮﻱ ﺭﻳﺎﺽ ﻋﺸﻖ ،ﻋﻮﺍﺭﻑ ﻫﻨﺪﻱ ﻭ ﭘﻴﻢ ﭘﺮﻛﺎﺵ )ﺑﻪ ﻫﻨﺪﻱ(. ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺤ ﻤﺪ ﺍﻧﺼﺎﺭﺍﷲ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺍﺭﺩﻭ ،ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﻋﻠﻴﮕﺮﻩ )ﻫﻨﺪ( »ﻋﻮﺍﺭﻑ ﻫﻨﺪﻱ« ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻧﺴﺨﺔ ﺧ ﹼﻄﻲ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﹼﻠﺔ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﻼﻡﺁﺑﺎﺩ ،ﺷﻤﺎﺭﺓ ١٤ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ١٣٦٧ﻫ ﺵ .ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻠﻬﺎﻱ ﻫﻨﺪﻱ )ﺍﺭﺩﻭﻱ ﻗﺪﻳﻢ( ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﺟﻴﻬﺎﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ. »ﭘﻴﻢ ﭘﺮﻛﺎﺵ« ﺭﺍ ﭘﺎﻧﺪﻳﺖ ﻟﻜﻬﻤﻲ ﺩﻫﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٩٤٣ﻡ .ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺭﻙ ﺑﻪ :ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ،ﺹ ٢٤٨-٢٥٠؛ ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﻡ ،ﺹ ١١١-٣؛ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﺍﻭ :ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻟﺒﺮﻛﺎﺕ ،ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻋﺸﻘﻲ ،ﻣﺜﻨﻮﻱ ﺭﻳﺎﺽ ﻋﺸﻖ، ﺭﺳﺎﻟﺔ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻭ ﻋﻮﺍﺭﻑ ﻫﻨﺪﻱ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﻪ ﻛﻮﺷﺶ ﻋﻠﻲ ﺍﺣﺴﻦ ﺩﺭ ﻫﺮﺩﻭﻳﻲ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٨٩٧ﻡ .ﺩﺭ ١٦ + ١٨٦ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﻙ ﺑﻪEdward Edwards: Persian Printed Books in the British : .Museum, p.149. .٤ﺛﻤﻴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ :ﺷﺮﺍﻳﻒ ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ ،ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺠﹼﻠﺔ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ،ﺹ .٩١
// ٣٦ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺣﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺗﺎﺿﺎ ﻥ ﺳﺮﻱﻧﮕﺮ ﻣﺠﺴﻤﺔ ﺑﻴﻞ ﺩﻳﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺸﻤﻴﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺼﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﺔ ﭘﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﷲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ”ﻣﺮﻗﺪ ﻣﻨﻮﺭﺵ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺩ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺷﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻴﻞ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ“.١ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺔ »ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻴﻞ« ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺑﻴﻞ« ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ .ﻭﻗﺘﻲ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺳﺮﻱﻧﮕﺮ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺠﺴﻤﺔ ﺑﻴﻞ ﺩﻳﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺩﻭﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﻞ ﺩﻳﻮ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﺔ »ﺑﻴﻞ ﮔﺮﺍﻡ« ﻳﻌﻨﻲ »ﺩﻩ ﺑﻴﻞ« ﻣﺸﻬﻮﺭ ﮔﺸﺖ .ﺑﺎ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﻳﺎﻡ »ﻱ« ﺑﻪ ﻛﺴﺮﻩ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﻠﮕﺮﺍﻡ ﺑﻪ »ﹺﺑﻠﮕﺮﺍﻡ« ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﻓﺖ. ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﻢ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻠﻤﺔ »ﺳﺮﻱ« ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﻧﺴﻜﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻭﺍﮊﺓ »ﺳﺮﻱ« ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺳﻢ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ﺑﻠﺮﺍﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻛﺮﺷﻦ ﺍﻻﻝ ﭘﺴﺮ ﺑﻼﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﺔ ﻗﺪﻳﻢ ﺁﺑﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻟﺬﺍ ﻫﻨﺪﻭﻫﺎ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎﻱ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ »ﺳﺮﻱﻧﮕﺮ« ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﺴﻠﻂ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺳﺮﻱﺑﻠﹾﺮﺍﻡ« ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ ،ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻠﻤﺔ »ﺳﺮﻱ« ﺭﺍ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲﺭﻓﺖ ،ﺣﺬﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ« ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ.٢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻛﺒﺮ ﺷﺎﻩ ﺳﺘﺎﺭﺓ ﺑﺨﺖ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﺬﻛﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ »ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ« ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﻛﻲ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺎﺗﺢ ﺍﻭﻝ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻛﻴﺴﺖ؟ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﺎﻟﻲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: ” ...ﺍﻭﻝ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺑﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﻡ ﮔﺮﺍﻣﻲ ،ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﺔ ﺍﻛﺮﺍﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻋﻤﺎﺩﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺮﻳﺪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻗﻄﺐﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﻫﻠﻮﻱ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻌﻴﻦﺍﻟﺪﻳﻦ .١ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ .١٤ .٢ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ :ﺗﻨﻘﻴﺢ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻓﻲ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ،ﺝ ،١ﺹ .٢٩٤
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﹺ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ٣٧ // ﭼﺸﺘﻲ ﺍﺟﻤﻴﺮﻱ ﻗﺪﺱ ﺍﺳﺮﺍﺭﻫﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ“.١ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻐﺮﻱ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺷﻤﺲﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻳﻠﺘﻤﺶ )-٦٣٣ ٦٠٢ﻫ( ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻳﻚ ﺩﺳﺘﻪ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﺍﺟﺔ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺟﻨﮕﻴﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺔ »ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ« ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻲﺁﻳﺪ .ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺩﺭ ﻗﺼﻴﺪﻩﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﻣــﺎﻳﻴﻢ ﻧﺨــﻞ ﺳــﺒﺰ ﺭﻳــﺎﺽ ﭘﻴﻤﺒــﺮﻱ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻣﺎﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﻪ ﮔﺴـﺘﺮﻱ ﺟــﺪﻛﺎﻥ ﻣﺤﻤــﺪ ﺻــﻐﺮﻱ ﻛــﻪ ﺗﻴــﻎ ﺍﻭ ﺑــﺮ ﺑﻠﮕــﺮﺍﻡ ﻳﺎﻓﺘــﻪ ﻓــﺘﺢ ﻭ ﻣﻈﻔﹼــﺮﻱ ﻣﻔﺘـﻮﺡ ﮔﺸـﺖ ﺩﺭ ﺯﻣـﻦ ﺷـﺎﻩ ﺍﻟـﺘﻤﺶ ﺗــﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺯ ﻟﻔــﻆ »ﺧــﺪﺍﺩﺍﺩ« ﺑﺸــﻤﺮﻱ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺷﺸﺼﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩ ﺁﺳــﻮﺩﻩ ﺑــﺮ ﺑﺴــﺎﻁ ﻣﻌﻠﹼــﺎﻱ ﻋﺒﻘــﺮﻱ ﺑﺎﺷــﺪ ﺑــﻪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣــﻲ ﻣــﺰﺍﺭ ﻣﺒــﺎﺭﻛﺶ ﺑـﺮ ﻣﺮﻗـﺪﺵ ﻛﻨﻨـﺪ ﻣﻼﺋـﻚ ﻣﺠـﺎﻭﺭﻱ٢ ﺍﻣﺎ ﺛﻤﻴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻋﻤﺎﺩﺍﻟﺪﻳﻦ ﻓﺎﺗﺢ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ. ﺛﻤﻴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻋﻤﺎﺩﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﺔ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻏﺰﻧﻮﻱ ﻭ ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﻭ ﻫﻢ ﺭﻛﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﻛﺎﺯﺭﻭﻧﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ. ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻣﺸﺘﻤﻞﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺷﻴﻮﺥ ﻓﺮﺷﻮﺭﻱ ،ﺷﻴﻮﺥ ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ ،ﺗﺮﻛﻤﻨﻬﺎ ،ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺭﺿﻮﻳﻪ ﻭ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﺯﻳﺪﻱ ﻭﺍﺳﻄﻲ ﻭ… ﻭ ﺣﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭﺍﺳﻄﻲ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻲ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺩﻭﺩﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻋﺮﺑﻲ ﻭ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ،ﻋﻠﻤﺎ ،ﺷﻌﺮﺍ ﻭ ﻣﺪﺑﺮﻳﻦ ﻧﺎﻡﺁﻭﺭ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻛﺴﺐ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺯﻳﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑﺍﻧﺪ. ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ) ١٠٧١-١١٣٨ﻫ( ،ﻣﻴﺮ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺍﻣﻴﺮ ﺣﻴﺪﺭ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻧﻮﺓ ﺁﺯﺍﺩ ،ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﻱ ﻋﻤﺎﺩﺍﻟﻤﻠﻚ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺯﺑﻴﺪﻱ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺎﺝ ﺍﻟﻌﺮﻭﺱ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ .ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺧﻠﻴﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ”ﻭ ﺁﻥ ﻗﺼﺒﻪ ﺭﺟﺎﻝ ﺧﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪﺍﻧﺪ“.٣ .١ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ .٧ .٢ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ .٢٧٠-٧١ .٣ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺧﻠﻴﻞ :ﺻﺤﻒ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ )ﺧ ﹼﻄﻲ( ،ﮒ .٦٤
// ٣٨ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻣﻴﺮ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ )ﻡ ١١٨٥ :ﻫ( ﺩﺭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻏﺰﻟﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺧﺎﻟﻲ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﻴﺴﺖ: ﺳــﻴﺮ ﺑﺎﻳــﺪ ﻛــﺮﺩ ﻳــﺎﺭﺍﻥ ﻧﻮﺑﻬــﺎﺭﹺ ﺑﻠﮕــﺮﺍﻡ ﺑـــﺮ ﺯﹶﻣـــﺮﺩ ﻧـــﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺳـــﺒﺰﻩﺯﺍ ﹺﺭ ﺑﻠﮕـــﺮﺍﻡ ﻫﺮ ﻧﹶﹶﻔـﺲ ﻋﻄـﺮ ﮔﻠﺴـﺘﺎﻥ ﻳﻤـﻦ ﺑـﻮ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ﺧــﻮﺵ ﺩﻣﺎﻏــﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺴــﻴﻢ ﻣﺸــﻜﺒﺎ ﹺﺭ ﺑﻠﮕــﺮﺍﻡ ﻋﻄﻒ ﺍﺯ ﻓـﺮﺩﻭﺱ ﻣـﻲﺳـﺎﺯﺩ ﻋﻨـﺎﻥ ﺩﻳـﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳــﻮﺍﺩ ﺍﻋﻈــﻢ ﺩﻭﻟــﺖ ﻣــﺪﺍ ﹺﺭ ﺑﻠﮕـــﺮﺍﻡ ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﻮﻻﻥ ﺭﺧﺶ ﻫﻤﺘﺶ ﺑﺮﻓــﺮﺍﺯﹺ ﻋــﺮﺵ ﻧــﺎﺯﺩ ﺷﻬﺴــﻮﺍﺭﹺ ﺑﻠﮕــﺮﺍﻡ ﺧﻮﺍﺟــﺔ ﻛﺎﻣــﻞ ﻋﻤﺎﺩﺍﻟــﺪﻳﻦ ﻗﻄــﺐ ﺍﻻﻭﻟﻴــﺎ ﺣﻠﻘــﺔ ﺑــﺎﺏﹺ ﺣــﺮﻳﻢ ﺍﻭ ﺣﺼــﺎ ﹺﺭ ﺑﻠﮕــﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻮﻛـﺐ ﺑـﻦ ﺧﺴـﺮﻭ ﻋـﺎﻟﻲ ﺟﻨـﺎﺏ ﺳــﺮﻣﺔ ﭼﺸــﻢ ﻣﻠــﻚ ﺑﺎﺷــﺪ ﻏﺒــﺎﺭﹺِ ﺑﻠﮕــﺮﺍﻡ ﺁﺳـــﺘﺎﻥ ﺍﺷـــﺮﻑ ﺍﻭ ﺑﻮﺳـــﻪﮔـــﺎﻩ ﺁﺳـــﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﮔــــﺎﻩ ﺍﻗــــﺪﺱ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺨــــﺎﺭﹺ ﺑﻠﮕــــﺮﺍﻡ ﻳـﺎﺩ ﻫﻨﺪﻭﺳـﺘﺎﻥ ﻛﺠـﺎ ﺍﺯ ﺧـﺎﻃﺮ ﻃـﻮﻃﻲ ﺭﻭﺩ ﻣﻲﻛﻨـﺪ »ﺷـﺎﻋﺮ« ﺑﺠـﺎ ﻭﺻـﻒ ﺩﻳـﺎﺭﹺ ﺑﻠﮕـﺮﺍﻡ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺷﻬﺮﻛﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﻫﺎﻟﻲ ﺁﻥ ﻋﻠﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺎﻧﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪﻫﺎﻱ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺒﺮﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎﻥ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺍﺛﺮﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻗﻲﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻨﻘﻴﺢ ﺍﻟﻜﻼﻡ١ ﺫﻛﺮﻱ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﻗﺎﺿﻲ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﺘﺢ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻋﺮﻑ ﺷﻴﺦ ﻛﻤﺎﻝ )ﻡ ١٠٠١ :ﻫ( ،ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪﺍﷲ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ )ﻡ ١١٣٢ :ﻫ( ﻭ ﺷﺎﻩ ﻃﻴﺐ )ﻡ ١١٥٢ :ﻫ( ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻛﺎﺑﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﻠﻲ ﺷﻮﻕ ﺭﺍﻣﭙﻮﺭﻱ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: ”ﺩﺭ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﻣﻮﻟﻮﻱ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺷﺖ .ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ٢٥ﻫﺰﺍﺭ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩ .ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ١٨٨٩ﻡ .ﺧﺮﺍﺑﻪﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺩﺭﺳﮕﺎﻫﺶ ﺩﻳﺪﻡ .ﻣﻨﺰﻝ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ. ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﮐﻤﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷﻐﺎﻝ .ﺩﻩ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﺴﺨﻪﻫﺎﻱ ﺩﻭﺍﻭﻳﻦ ﻋﺮﺑﻲ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﹰﺎ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ“.٢ .١ﻣﺤ ﻤﺪ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ :ﺗﻨﻘﻴﺢ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻓﻲ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ،ﺝ ،٢ﺹ .٣٥٥ .٢ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﻠﻲ ﺷﻮﻕ ﺭﺍﻣﭙﻮﺭﻱ :ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﺭﺿﺎ )ﺍﺭﺩﻭ( ،ﺭﺍﻣﭙﻮﺭ ١٩٩٨ ،ﻡ ،ﺹ .٥٧
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﹺ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ٣٩ // ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻭ ﺭﺟﺎﻝ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺫﻛﺮﻱ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺜﻨﻮﻱ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﻟﺨﻴﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ، ﺗﺒﺼﺮﺓ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﻴﺮ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺍﻧﻴﺲ ﺍﻟﻤﺤﻘﹼﻘﻴﻦ ،ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ، ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ،ﺧﺰﺍﻧﺔ ﻋﺎﻣﺮﻩ ،ﺳﺒﺤﺔ ﺍﻟﻤﺮﺟﺎﻥ ﻓﻲ ﺁﺛﺎﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ )ﻋﺮﺑﻲ( ،ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ ،ﺷﺠﺮﺓ ﻃﻴﺒﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺷﻜﺮﺳﺘﺎﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﺯ ﺫﻭﻗﻲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﻣﺮﺁﺓ ﺍﻟﻤﺒﺘﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﻦ ﺳﻴﺪ ﻋﻤﺮﺍﻟﺤﺴﻴﻨﻲ ﺍﻟﻮﺍﺳﻄﻲ ﺍﻟﺒﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺳﻔﻴﻨﺔ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺮ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﷲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺗﻨﻘﻴﺢ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻓﻲ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ )ﺍﺭﺩﻭ( ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،١ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺻﻔﻴﺮ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺷﺮﺍﻳﻒ ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﻏﻼﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺛﻤﻴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﺗﻜﻤﻠﺔ ﺷﺮﺍﻳﻒ ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ )ﺧﻄﹼﻲ( ،ﺷﺮﻳﻒ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ، ﺳﻔﻴﻨﺔ ﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ﻓﻲ ﺷﺠﺮﺓ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺭﺿﻮﻳﺔ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺿﻮﻱ ،ﺣﻴﺎﺕ ﺟﻠﻴﻞ )ﺍﺭﺩﻭ( ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺣﻤﺪ ﺻﻤﺪﺍﻧﻲ ،٢ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻄﹼﺔ ﭘﺎﻙ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ )ﺍﺭﺩﻭ( ﺍﺯ ﻗﺎﺿﻲ ﺷﺮﻳﻒ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ، ﺭﻭﺿﺔ ﺍﻟﻜﺮﺍﻡ )ﺷﺠﺮﺓ ﻧﺴﺐ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺯﻳﺪﻱ ﻭﺍﺳﻄﻲ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ( ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﻭﺻﻲﺍﻟﺤﺴﻦ ،٣ﺣﻴﺎﺕ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ )ﺍﺭﺩﻭ( ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺍﺻﻐﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺎﺩﺍﻧﻲ ،٤ﺗﺘﻤﺔ ﺷﺠﺮﺓ ﻃﻴﺒﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺮ ﻓﺪﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ،ﲢﻔﺔ ﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ﻓﻲ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ،ﺗﺬﻛﺮﺓ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻓﻲ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ،ﺭﺳﺎﻟﺔ ﺳﺠﻼﺕ ﻓﻲ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻟﻘﻀﺎﺓ ﻭ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻓﻲ ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺣﺪﻳﻘﺔ ﺍﻻﻗﺎﻟﻴﻢ ﺍﺯ ﻣﺮﺗﻀﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﷲﻳﺎﺭ ﻭ ﺟﻨﹶﻴﺪﻳﻪ )ﺷﺠﺮﺓ ﻧﺴﺐ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺑﻠﮕﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﻪ( ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺟﻨﻴﺪ ﺻﻐﺮﻭﻱ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻭ… ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺣﺞ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١١٥٢ﻫﺠﺮﻱ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻮﺍﺏ ﺁﺻﻒ ﺟﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﻧﮓﺁﺑﺎﺩ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮔﺰﻳﺪ .ﻭﻱ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺗﻜﻴﺔ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻧﻘﺸﺒﻨﺪﻱ) ٥ﻡ ١١٢٦ :ﻫ( .١ﭼﺎﭖ ﻋﻠﻴﮕﺮﻩ )ﻫﻨﺪ( ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٩٣٠ﻡ. .٢ﭼﺎﭖ ﺍﻟﻪﺁﺑﺎﺩ )ﻫﻨﺪ( ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٩٢٩ﻡ. .٣ﭼﺎﭖ ﮔﻮﺭﻛﻬﭙﻮﺭ )ﻫﻨﺪ( ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٩٢٠ﻡ. .٤ﭼﺎﭖ ﻛﺮﺍﭼﻲ )ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ( ﺩﺭ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ١٩٨٦ﻡ. .٥ﻣﻠﻜﺎﭘﻮﺭﻱ ،ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﺰﻣﻦ ﺗﺬﻛﺮﺓ ﺷﻌﺮﺍﻱ ﺩﻛﻦ ،ﺝ ،١ﺹ .٢٦١ ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻧﻘﺸﺒﻨﺪﻱ ﻏﺠﺪﻭﺍﻧﻲ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻗﻄﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺄﻥ ﻋﻈـﻴﻢ ﺷـﺎﻩ ﻣﺴـﺎﻓﺮ ﺑـﻪ ﺩﺭ ﺣـﻖ ﻣﻘـﻴﻢ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﻲﺗـﺎﺝ ﻭ ﻧﮕـﻴﻦ ﻭ ﻋﻠـﻢ ﺗﺎﺝ ﺩﻩ ﻗﻴﺼـﺮ ﻭ ﺧﺎﻗـﺎﻥ ﻭ ﺟـﻢ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﻪ ﺍﺳـﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﺩﻭﺍﻧـﺪ ﺩﺍﻣﻦ ﻫ ﻤﺖ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻋـﺎﻟﻢ ﻓﺸـﺎﻧﺪ ﺧﻮﺩﺷــﻜﻨﻲﻫــﺎ ﺍﺛــﺮ ﺫﻛــﺮ ﺍﻭ ﺭﻭﺷــﻨﻲ ﺩﻝ ﺍﺛــﺮ ﻓﻜــﺮ ﺍﻭ E
// ٤٠ﮐﻠﻴﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﻻﻫﻮﺭﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻪ ﺍﻭﺭﻧﮓﺁﺑﺎﺩ ﺭﻓﺖ ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﺗﻜﻴﺔ ﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮﺩ .ﺣﺎﻛﻢ ﻻﻫﻮﺭﻱ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺗﻜﻴﺔ ﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: ”ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻻ ﻛﻪ ١٥ﺟﻤﺎﺩﻱﺍﻻﻭﻟﻲ ١١٧٥ﻫﺠﺮﻱ ،ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺕ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻪ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻜﻴﺔ ﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺎﻟﻲ ﻣﻨﺎﻗﺐ )ﻛﻪ ﺭﺷﻚ ﺑﺎﻍ ﺍﺭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺵ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻋﻠﻢ ،ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺰﻫﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﭼﺸﻤﻲ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ: ﺍﮔــﺮ ﻓــﺮﺩﻭﺱ ﺑــﺮ ﺭﻭﻱ ﺯﻣــﻴﻦ ﺍﺳــﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻜﻴﻪ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﺘﺎﻱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﺔ ﺯﻣﺎﻧﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺳﻼﻣﺘﺶ ﺩﺍﺭﺩ( ﻓﺮﻭﻛﺶ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻓﻴﺾ ﺩﺭﺟﺖ ﺳﻴﺪ ﻋﺎﻟﻲ ﺩﻭﺩﻣﺎﻥ ﻓﻀﺎﻳﻞ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﺒﻊ ﻭﻗﹼﺎﺩ ،ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻛﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﹺ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻱ ﻭﺻﻒ ﺁﻥ ﻣﺠﻤﻊ ﺧﻮﺑﻴﻬﺎ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ…“.١ ﹶﺍﻭﺭﻧﮓﺁﺑﺎﺩ ﺍﻭﺭﻧﮓﺁﺑﺎﺩ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻫﻨﺪ .ﺩﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻡ ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻲﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﻜﻢ ﻣﻪ ١٩٦٠ﻣﻴﻼﺩﻱ ﺟﺰﻭ ﺍﻳﺎﻟﺖ ﻣﻬﺎﺭﺍﺷﺘﺮﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ ﮔﻮﺩﺍﻭﺭﻱ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ .ﻃﺒﻖ ﺳﺮﺷﻤﺎﺭﻱ ﺳﺎﻝ ١٩٦١ﻣﻴﻼﺩﻱ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ٨٧‚٥٧٩ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﻭﺩ ﻛﺎﻭﻥ ) (Kaunﻭ ﺣﺪﻭﺩ ١٤٥ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﻲﹺ ﺷﻬﺮ ﭘﻮﻧﺎ ﻭ ﺩﺭ ٢١٥ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻱ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﻲ ﺑﻤﺒﺌﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎﺩﺷــــﻪ ﺳﻠﺴــــﻠﺔ ﻧﻘﺸــــﺒﻨﺪ ﻳﻚ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﺩﻭ ﺟﻬـﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺴـﻨﺪ F ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﷲ ﺑﻴﮓ ﺍﻧﺪﺟﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﺣﻠﺘﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﻣﺴـــﺎﻓﺮ ﺷـــﺎﻩ ﺍﺭﺑـــﺎﺏ ﻣﻌـــﺎﺭﻑ ﻣﻘﻴﻢ ﻋﺮﺵ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﺵ ﺍﻳـﻦ ﻃـﺎﻕ ﺧﺮﺩ ﺗـﺎﺭﻳﺦ ﺳـﺎﻝ ﺭﺣﻠـﺘﺶ ﮔﻔـﺖ »ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺷـﺪ ﺯ ﻋـﺎﻟﻢ ﻗﻄـﺐ ﺁﻓـﺎﻕ« )= ١١٢٦ﻫﺠﺮﻱ( ﻣﺂﺛﺮﺍﻟﻜﺮﺍﻡ ،ﺹ ١٥٤-٥؛ ﺗﺒﺼﺮﺓﺍﻟﻨﺎﻇﺮﻳﻦ )ﺧ ﹼﻄﻲ( ،ﺹ .٧٨ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﺑﺎ ﺗﺨﹼﻠﺺ ﺗﻨﻮﻳﺮ ﻧﻴﺰ ﻗﻄﻌﺔ ﺗﺎﺭﻳ ﹺﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺷﺎﻩ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺷﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻥ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑـﻮﺩ ﻧﺸﺪ ﻫﻤﺴـﺮ ﺳـﺮﺍﻱ ﺩﻫـﺮ ﻫـﺮﮐﺲ ﺑﮕــﻮ ﺍﺯ ﻓــﺮﻕ ﺑﺴــﻢ ﺍﷲ ﺗﻨــﻮﻳﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﺪ »ﺭﻫﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺱ« )ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻃﺮﺏ ،ﺧ ﹼﻄﻲ( .١ﺣﺎﻛﻢ ﻻﻫﻮﺭﻱ :ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻩ ،ﺹ .١٥-٦
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﹺ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ٤١ // ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٣٤٧ﻡ ٧٤٦/.ﻫﺠﺮﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺩﺭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﻠﺴﻠﺔ ﺑﻬﻤﻨﻲﻫﺎ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﻬﻤﻨﻲﻫﺎ ،ﺍﻭﺭﻧﮓﺁﺑﺎﺩ ﺟﺰﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻡ ﺷﺎﻫﻴﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﮕﺮ ﺩﺭﺁﻣﺪ .ﻣﻠﻚ ﻋﻨﺒﺮ ﻭﺯﻳﺮﻱ ﺯﻳﺮﻙ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺔ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﺍﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﮕﺮ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﻤﻠﻪﻫﺎﻱ ﻣﻐﻮﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻛﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٦٢٦ﻡ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﻭﻱ ،ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﺰﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻴﻤﻮﺭﻳﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .ﺩﺭ ﻧﻴﻤﺔ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﻥ ﻫﺠﺪﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﻴﻤﻮﺭﻳﺎﻥ ﺳﻘﻮﻁ ﻛﺮﺩ ،ﺍﻭﺭﻧﮓﺁﺑﺎﺩ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ١٩٥٦ﻡ .ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺒﺌﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ. ﺍﺳﻢ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻭﺭﻧﮓﺁﺑﺎﺩ ،ﻛﻬﺮﻛﻲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻚ ﻋﻨﺒﺮ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﮕﺮ ﺑﻮﺩ .ﺍﺭﺗﺸﻴﺎﻥ ﻣﻐﻮﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٦١٢ﻡ .ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﻱ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻭﺭﻧﮓﺯﻳﺐ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺻﻮﺑﻪﺩﺍﺭ ﺩﻛﻦ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﻱ ﺷﺪ. ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻠﮕﺮﺍﻣﻲ ﻧﺰﺩ ﭘﻨﺞ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺬﻛﺮﻩﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺫﻛﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻭ ﻧﻴﻜﻲ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺁﺯﺍﺩ ﻋﻠﻮﻡ ﻟﻐﺖ ،ﺣﺪﻳﺚ ،ﺳﻴﺮﻩ ﻧﺒﻮﻱ ،ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ،ﻋﺮﻭﺽ ﻭ ﻗﻮﺍﻓﻲ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﺓ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﺭﺁﻣﺪ .ﺍﻭ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻏﺰﻟﻲ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺎﻣﻲ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻛﻴﺴـــﺘﻢ ﺧﺎﻛﭙـــﺎﻱ ﺍﺳـــﺘﺎﺩﺍﻥ ﺧﻮﺷـﻪﭼﻴﻨـﻲ ﺯ ﺧـﺮﻣﻦ ﺍﻳﺸـﺎﻥ ﺗﺮﺑﻴــﺖ ﺍﻳــﻦ ﻓﻘﻴــﺮ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻧــﺪ ﭘــﻨﺞ ﺍﺳــﺘﺎﺩ ﺻــﺎﺣﺐﹺ ﺍﺣﺴــﺎﻥ ﻛــﺮﺩ ﺗﻌﻠــﻴﻢ ﺩﺍﻧــﺶ ﺩﺭﺳــﻲ ﻣﻴــﺮ ﺳــﻴﺪ ﻃﻔﻴــﻞ ﺧﻴــﺮﹺ ﺯﻣــﺎﻥ ﻳﻚ ﻗﻠﻢ ﻋﻠﻢ ﺷﻌﺮ ﻭ ﻋﻠـﻢ ﻟﻐـﺖ ﻣﻴـــﺮ ﻋﺒـــﺪﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﺩﺍﺩ ﻧﺸـــﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﻋـﺮﻭﺽ ﻭ ﻗﺎﻓﻴـﻪ ﺭﺍ ﻛـــﺮﺩ ﺳـــﻴﺪ ﻣﺤﻤـــ ﺪ ﺫﻳﺸـــﺎﻥ ﺑـﻮﺩ ﺍﺳـﺘﺎﺩ ﺑﻨـﺪﻩ ﺷـﻴﺦ ﺣﻴـﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳـــﺚ ﻣﺎﻳــــﺔ ﺍﻳﻤــــﺎﻥ ﻋﺒــﺪ ﻭﻫــﺎﺏ ﺷــﻴﺦ ﻃﻨﻄــﺎﻭﻱ ﻧﻜﺘـﻪﻫـﺎﻱ ﺣـﺪﻳﺚ ﻛـﺮﺩ ﺑﻴــﺎﻥ ﺷــﻜﺮ ﺍﺣﺴــﺎﻥ ﺍﻳــﻦ ﺍﻛــﺎﺑﺮ ﺭﺍ ﻧﺘــﻮﺍﻥ ﻛــﺮﺩ ﺑــﺎ ﻫــﺰﺍﺭ ﺯﺑــﺎﻥ
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- 193
- 194
- 195
- 196
- 197
- 198
- 199
- 200
- 201
- 202
- 203
- 204
- 205
- 206
- 207
- 208
- 209
- 210
- 211
- 212
- 213
- 214
- 215
- 216
- 217
- 218
- 219
- 220
- 221
- 222
- 223
- 224
- 225
- 226
- 227
- 228
- 229
- 230
- 231
- 232
- 233
- 234
- 235
- 236
- 237
- 238
- 239
- 240
- 241
- 242
- 243
- 244
- 245
- 246
- 247
- 248
- 249
- 250
- 251
- 252
- 253
- 254
- 255
- 256
- 257
- 258
- 259
- 260
- 261
- 262
- 263
- 264
- 265
- 266
- 267
- 268
- 269
- 270
- 271
- 272
- 273
- 274
- 275
- 276
- 277
- 278
- 279
- 280
- 281
- 282
- 283
- 284
- 285
- 286
- 287
- 288
- 289
- 290
- 291
- 292
- 293
- 294
- 295
- 296
- 297
- 298
- 299
- 300
- 301
- 302
- 303
- 304
- 305
- 306
- 307
- 308
- 309
- 310
- 311
- 312
- 313
- 314
- 315
- 316
- 317
- 318
- 319
- 320
- 321
- 322
- 323
- 324
- 325
- 326
- 327
- 328
- 329
- 330
- 331
- 332
- 333
- 334
- 335
- 336
- 337
- 338
- 339
- 340
- 341
- 342
- 343
- 344
- 345
- 346
- 347
- 348
- 349
- 350
- 351
- 352
- 353
- 354
- 355
- 356
- 357
- 358
- 359
- 360
- 361
- 362
- 363
- 364
- 365
- 366
- 367
- 368
- 369
- 370
- 371
- 372
- 373
- 374
- 375
- 376
- 377
- 378
- 379
- 380
- 381
- 382
- 383
- 384
- 385
- 386
- 387
- 388
- 389
- 390
- 391
- 392
- 393
- 394
- 395
- 396
- 397
- 398
- 399
- 400
- 401
- 402
- 403
- 404
- 405
- 406
- 407
- 408
- 409
- 410
- 411
- 412
- 413
- 414
- 415
- 416
- 417
- 418
- 419
- 420
- 421
- 422
- 423
- 424
- 425
- 426
- 427
- 428
- 429
- 430
- 431
- 432
- 433
- 434
- 435
- 436
- 437
- 438
- 439
- 440
- 441
- 442
- 443
- 444
- 445
- 446
- 447
- 448
- 449
- 450
- 451
- 452
- 453
- 454
- 455
- 456
- 457
- 458
- 459
- 460
- 461
- 462
- 463
- 464
- 465
- 466
- 467
- 468
- 469
- 470
- 471
- 472
- 473
- 474
- 475
- 476
- 477
- 478
- 479
- 480
- 481
- 482
- 483
- 484
- 485
- 486
- 487
- 488
- 489
- 490
- 491
- 492
- 493
- 494
- 495
- 496
- 497
- 498
- 499
- 500
- 501
- 502
- 503
- 504
- 505
- 506
- 507
- 508
- 509
- 510
- 511
- 512
- 513
- 514
- 515
- 516
- 517
- 518
- 519
- 520
- 521
- 522
- 523
- 524
- 525
- 526
- 527
- 528
- 529
- 530
- 531
- 532
- 533
- 534
- 535
- 536
- 537
- 538
- 539
- 540
- 541
- 542
- 543
- 544
- 545
- 546
- 547
- 548
- 549
- 550
- 551
- 552
- 553
- 554
- 555
- 556
- 557
- 558
- 559
- 560
- 561
- 562
- 563
- 564
- 565
- 566
- 567
- 568
- 569
- 570
- 571
- 572
- 573
- 574
- 575
- 576
- 577
- 578
- 579
- 580
- 581
- 582
- 583
- 584
- 585
- 586
- 587
- 588
- 589
- 590
- 591
- 592
- 593
- 594
- 595
- 596
- 597
- 598
- 599
- 600
- 601
- 602
- 603
- 604
- 605
- 606
- 607
- 608
- 609
- 610
- 611
- 612
- 613
- 614
- 615
- 616
- 617
- 618
- 619
- 620
- 621
- 622
- 623
- 624
- 625
- 626
- 627
- 628
- 629
- 630
- 631
- 632
- 633
- 634
- 635
- 636
- 637
- 638
- 639
- 640
- 641
- 642
- 643
- 644
- 645
- 646
- 647
- 648
- 649
- 650
- 651
- 652
- 653
- 654
- 655
- 656
- 657
- 658
- 659
- 660
- 661
- 662
- 663
- 664
- 665
- 666
- 667
- 668
- 669
- 670
- 671
- 672
- 673
- 674
- 675
- 676
- 677
- 678
- 679
- 680
- 681
- 682
- 683
- 684
- 685
- 686
- 1 - 50
- 51 - 100
- 101 - 150
- 151 - 200
- 201 - 250
- 251 - 300
- 301 - 350
- 351 - 400
- 401 - 450
- 451 - 500
- 501 - 550
- 551 - 600
- 601 - 650
- 651 - 686
Pages:
