tripitaka_02

พระวนิ ัยปฎ ก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 501 ภกิ ษรุ อู ยู กลา วเท็จวา ขา พเจา เปนผูเขา อรหัตผลไดแ ลว ดวยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื ๑เบอื้ งตนเธอรูวา จักกลา วเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลาว กร็ ูวากลาวเท็จ ๓ ครัน้ กลา วแลวกร็ ูวา กลาวเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบัตปิ าราชกิ . ภกิ ษุรอู ยู กลา วเท็จวา ขาพเจา เปน ผูไดอ รหัตผล ดว ยอาการ ๓อยาง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบ้ืองตนเธอรวู า จักกลา วเท็จ ๒ กําลงั กลา ว ก็รูวากลา วเท็จ ๓ คร้นั กลา วแลว กร็ ูวากลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบตั ิปาราชิก. ภกิ ษุรูอ ยู กลาวเทจ็ วา ขาพเจาเปนผูช ํานาญอรหัตผล ดวยอาการ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . .๖ อยาง . . . ๗ อยาง คอื ๑ เบอื้ งตนเธอรวู า จักกลา วเท็จ ๒ กําลังกลาว ก็รวู ากลา วเทจ็ ๓ กลาวเท็จแลว กร็ ูวา กลา วเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตอ งอาบัตปิ าราชิก. ภกิ ษุรอู ยู กลา วเท็จวา อรหตั ผลขา พเจา ทาํ ใหแจง แลว ดว ยอาการ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . .๕ อยาง . . .๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบ้อื งตนเธอรูวา จักกลา วเทจ็ ๒ กําลังกลาว ก็รูวากลา วเทจ็ ๓ ครั้นกลา วแลวก็รวู ากลาวเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตอ งอาบตั ปิ าราชิก.

พระวินัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 502 สุทธกิ ะ การละกเิ ลส สละราคะ [๒๕๓] ภิกษรุ อู ยู กลา วเท็จวา ราคะขา พเจาสละแลว ดวยอาการ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยา ง คอื ๑ เบอ้ื งตนเธอรวู า จักกลาวเท็จ ๒ กาํ ลงั กลา ว กร็ วู า กลา วเทจ็ ๓ ครัน้ กลา วแลวกร็ ูวากลาวเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตอ งอาบัติปาราชิก. ภกิ ษรุ อู ยู กลาวเท็จวา ราคะขา พเจา ตายแลว ดว ยอาการ ๓ อยา ง. . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง . . .๗ อยาง คือ ๑ เบื้องตน เธอรูวาจกั กลา วเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลา ว ก็รูว ากลาวเทจ็ ๓ ครั้นกลา วแลว ก็รูวา กลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตองอาบัตปิ าราชิก. ภิกษรุ ูอยู กลาวเทจ็ วา ราคะขา พเจาพน แลว ดวยอาการ ๓ อยา ง. . .๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยาง . . .๗ อยาง คอื ๑ เบอ้ื งตน เธอรวู า จักกลาวเทจ็ ๒ กาํ ลังกลาว ก็รูวากลา วเท็จ ๓ ครัน้ กลา วแลว ก็รวู ากลาวเทจ็แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบตั ปิ าราชิก. ภิกษุรอู ยู กลาวเท็จวา ราคะขาพเจา ละแลว ดวยอาการ ๓ อยาง. . . ๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยาง คือ ๑ เบอ้ื งตนเธอรูวาจกั กลาวเทจ็ ๒ กาํ ลังกลา ว ก็รูวา กลาวเทจ็ ๓ คร้นั กลา วแลว ก็รูว า กลาวเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตอ งอาบัติปาราชิก

พระวนิ ัยปฎก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 503 ภกิ ษุรูอ ยู กลา วเท็จวา ราคะขา พเจา สลดั แลว ดว ยอาการ ๓ อยาง. . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื ๑ เบอื้ งตน เธอรูวา จกักลา วเทจ็ ๒ กําลังกลาว ก็รูวากลาวเท็จ ๓ ครั้นกลา วแลว ก็รูวา กลา วเทจ็แลว ๔ อาํ พรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบัตปิ าราชิก. ภิกษรุ ูอยู กลาวเท็จวา ราคะขาพเจาเพิกแลว ดว ยอาการ ๓ อยาง. . .๔ อยาง . . .๕ อยาง . . .๖ อยา ง . . ๗ อยาง คือ ๑ เบ้อื งตนเธอรูวา จกักลา วเท็จ ๒ กําลงั กลาว กร็ วู า กลาวเท็จ ๓ ครั้นกลา วแลว ก็รูวา กลา วเทจ็แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ๗ อําพรางความจริง ตอ งอาบัตปิ าราชกิ . ภิกษุรูอยู กลา วเท็จวา ราคะขาพเจา ถอนแลว ดว ยอาการ ๓ อยา ง. . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . .๖ อยาง . . .๗ อยา ง คอื ๑ เบ้ืองตน เธอรวู า จักกลา วเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลาว ก็รวู า กลาวเทจ็ ๓ ครนั้ กลาวแลว กร็ วู ากลาวเทจ็แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบัติปาราชกิ . สละโทสะ ภิกษรุ อู ยู กลา วเท็จวา โทสะขาพเจา สละแลว . . . คายแลว . . . พน แลว. . . ละแลว . . .สลดั แลว . . .เพกิ แลว . . .ถอนแลว ดว ยอาการ ๓ อยา ง. . .๔ อยา ง . . .๕ อยาง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยา ง คือ ๑ เบอ้ื งตน เธอรวู าจักกลาวเท็จ ๒ กําลงั กลาว ก็รวู ากลา วเท็จ ๓ ครนั้ กลา วแลว ก็รูว ากลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบัติปาราชกิ .

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 504 สละโมหะ ภกิ ษรุ อู ยู กลา วเทจ็ วา โมหะขา พเจา สละแลว . . .คายแลว . . . พน แลว. . .ละแลว . . .สลัดแลว . . .เพิกแลว . . .ถอนแลว ดวยอาการ ๓ อยา ง. . .๔ อยา ง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยาง คอื ๑ เบอื้ งตน เธอรวู าจกั กลาวเทจ็ ๒ กําลังกลา ว ก็รูว า กลาวเท็จ ๓ ครัน้ กลา วแลว กร็ วู า กลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตอ งอาบัตปิ าราชกิ . สุทธิกะ ความเปดจติ เปด จากราคะ [๒๕๔] ภกิ ษรุ ูอยู กลา วเท็จวา จิตของขาพเจา เปด จากราคะ ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยา ง . . .๕ อยาง . . .๖ อยาง . . .๗ อยา ง คือ ๑ เบอ้ื งตน เธอรวู า จักกลาวเทจ็ ๒ กําลังกลา ว กร็ ูว า กลาวเทจ็ ๓ คร้นั กลาวแลวก็รวู า กลา วเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตองอาบตั ปิ าราชิก. เปด จากโทสะ ภกิ ษรุ อู ยู กลา วเท็จวา จิตของขา พเจา เปด จากโทสะ ดวยอาการ๓ อยา ง . . .๔ อยา ง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบอื้ งตน เธอรูว า จกั กลา วเทจ็ ๒ กาํ ลังกลา ว กร็ วู ากลาวเทจ็ ๓ คร้นั กลา วแลว กร็ วู ากลา วเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเหน็ ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตองอาบัติปาราชิก.

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 505 เปดจากโมหะ ภกิ ษรุ อู ยู กลา วเทจ็ วา จิตของขา พเจา เปดจากโมหะ ดว ยอาการ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . .๕ อยาง . . .๖ อ ยาง . . .๗ อยาง คอื ๑ เบื้องตนเธอรูวา จักกลาวเทจ็ ๒ กําลงั กลา ว กร็ วู า กลา วเท็จ ๓ ครัน้ กลาวแลวก็รวู ากลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบัตปิ าราชกิ . สทุ ธกิ ะ จบ ขณั ฑจกั ร ปฐมฌาน-ทุตยิ ฌาน [๒๕๕] ๑. ภกิ ษรุ อู ยู กลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขา แลว เขา อยู เขา ไดแลว เปนผูไ ด เปนผูชํานาญ ทาํ ใหแจง ซงึ่ ปฐมฌานและทุตยิ ฌาน ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยา ง . . .๕ อยาง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยาง คอื ๑ เบ้ืองตน เธอรวู า จกั กลา วเท็จ ๒ กาํ ลังกลาว กร็ วู ากลา วเทจ็ ๓ ครั้นกลาวแลวกร็ วู า กลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบตั ิปาราชกิ . ปฐมฌาน-ตติยฌาน ๒. ภกิ ษรุ อู ยู กลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขา แลว เขา อยู เขาไดแลวเปน ผูได เปนผูช าํ นาญ ทําใหแจง ซ่งึ ปฐมฌานและตติยฌาน ดว ยอาการ๓ อยาง . . .๘ อยาง . . .๕ อยาง . . .๖ อยาง . . .๗ อยา ง คอื ๑ เบือ้ งตน เธอรวู า จกั กลาวเท็จ ๒ กําลงั กลา ว กร็ วู า กลาวเทจ็ ๓ คร้ันกลา วแลว กร็ ูวา

พระวินยั ปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 506กลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบัตปิ าราชกิ . ปฐมฌาน-จตตุ ถฌาน ๓. ภิกษรุ อู ยู กลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขาแลว เขาอยู เขาไดแ ลวเปนผูได เปน ผชู ํานาญ ทาํ ใหแจง ซ่ึงปฐมฌานและจตตุ ถฌาน ดว ยอาการ๓ อยา ง . . .๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . .๖ อยาง . . .๗ อยา ง คอื ๑ เบ้ืองตนเธอรวู า จกั กลา วเท็จ ๒ กาํ ลงั กลาว กร็ ูวา กลาวเท็จ ๓ คร้นั กลา วแลว ก็รูวากลา วเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบตั ิปาราชิก. ปฐมฌาน-สญุ ญตวิโมกข [๒๕๖] ๔. ภกิ ษรุ ูอ ยู กลาวเท็จวา ขาพเจาเขาแลว เขาอยู เขา ไดแ ลวเปนผไู ด เปนผชู าํ นาญ ทําใหแ จง ซึง่ ปฐมฌานและสญุ ญตวโิ มกขดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยา ง. . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยาง คอื๑ เบอ้ื งตน เธอรูวา จกั กลา วเท็จ ๒ กาํ ลงั กลาว ก็รวู ากลา วเทจ็ ๓ ครัน้กลา วแลว กร็ ูวากลาวเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถูกใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบัติปาราชกิ . ปฐมฌาน- อนมิ ิตตวโิ มกข ๕. ภกิ ษุรอู ยู กลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา แลว เขา อยู เขาไดแ ลวเปนผไู ด เปน ผชู าํ นาญ ทาํ ใหแจง ซึง่ ปฐมฌานและอนมิ ิตตวิโมกขด วยอาการ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . .๕ อยาง . . . ๖ อยาง . . .๗ อยา ง คือ ๑ เบ้ืองตน

พระวนิ ยั ปฎก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 507เธอรวู า จกั กลาวเท็จ ๒ กําลังกลาว ก็รวู ากลาวเทจ็ ๓ ครนั้ กลา วแลว ก็รูวากลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตอ งอาบตั ิปาราชกิ . ปฐมฌาน-อปั ปณหิ ิตวิโมกข ๖. ภิกษุรูอยู กลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขา แลว เขา อยู เขา ไดแลว เปน ผูได เปน ผูช าํ นาญ ทาํ ใหแ จง ซ่ึงปฐมฌานและอัปปณิหติ วิโมกข ดวยอาการ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . .๖ อยาง . . .๗ อยา ง คือ ๑ เบ้อื งตนเธอรวู า จกั กลา วเทจ็ ๒ กาํ ลังกลา ว ก็รูวากลา วเท็จ ๓ ครนั้ กลาวแลวก็รูวากลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบตั ปิ าราชกิ . ปฐมฌาน-สุญญตสมาธิ [๒๕๘] ๗. ภกิ ษรุ ูอยู กลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขา แลว เขาอยู เขาไดแ ลว เปนผไู ด เปนผูช าํ นาญ ตา่ํ ใหแ จง ซึ่งปฐมฌานและสุญญตสมาธิดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คอื๑ เบอ้ื งตนเธอรูวา จกั กลาวเท็จ ๒ กําลงั กลาว ก็รูวากลาวเทจ็ ๓ ครั้นกลา วแลว ก็รวู า กลา วเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตองอาบตั ปิ าราชิก. ปฐมฌาน-อนิมิตตสมาธิ ๘. ภิกษุรูอยู กลาวเท็จวา ขา พเจาเขาแลว เขาอยู เขา ไดแ ลวเปน ผูได เปนผูช ํานาญ ทําใหแ จง ซง่ึ ปฐมฌานและอนมิ ติ ตสมาธิ ดว ยอาการ

พระวินัยปฎก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 508๓ อยา ง . . .๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบ้ืองตนเธอรวู า จักกลาวเท็จ ๒ กาํ ลังกลา ว ก็รวู า กลาวเทจ็ ๓ ครัน้ กลา วแลว ก็รูวากลา วเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบัตปิ าราชกิ . ปฐมฌาน-อัปปณิหติ สมาธิ ๙. ภิกษรุ ูอยู กลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาแลว เขา อยู เขาไดแ ลวเปนผูไ ด เปน ผูชํานาญ ทาํ ใหแ จง ซึง่ ปฐมฌานและอปั ปณิหติ สมาธิ ดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื ๑เบอ้ื งตน เธอรวู า จักกลา วเท็จ ๒ กาํ ลังกลาว กร็ วู ากลาวเทจ็ ๓ ครนั้ กลาวแลวก็รวู ากลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบัติปาราชิก. ปฐมฌาน-วชิ ชา ๓ [๒๕๘] ๑๐. ภกิ ษุรอู ยู กลาวเท็จวา ขา พเจา เขา แลว เขาอยูเขาไดแลว เปนผไู ด เปน ผูชาํ นาญ ทาํ ใหแจง ซง่ึ ปฐมฌานและสญุ ญตสมาบตั ิดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยาง คอื๑ เบอื้ งตน เธอรวู า จกั กลาวเทจ็ ๒ กําลงั กลา ว กร็ ูว า กลา วเทจ็ ๓ ครน้ักลา วแลว กร็ ูวา กลาวเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถูกใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตอ งอาบัติปาราชิก. ปฐมฌาน- อนิมิตตสมาบตั ิ ๑๑. ภิกษรุ ูอยู กลา วเท็จวา ขาพเจาเขาแลว เขา อยู เขา ไดแ ลวเปน ผูได เปนผชู าํ นาญ ทาํ ใหแ จง ซ่งึ ปฐมฌานและอนมิ ติ ตสมาบติ ดว ย

พระวินัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 509อาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื ๑เบื้องตน เธอรูวา จกั กลาวเทจ็ ๒ กําลังกลาว กร็ ูวา กลาวเท็จ ๓ ครัน้ กลาวแลวก็รวู ากลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบตั ิปาราชิก. ปฐมณาน-อปั ปณิหิตสมาบตั ิ ๑๒. ภิกษุรูอยู กลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขา แลว เขา อยู เขาไดแลวเปน ผไู ด เปนผชู ํานาญ ทาํ ใหแจง ซ่ึงปฐมฌานและอัปปณหิ ติ สมาบติ ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑เบื้องตน เธอรวู า จักกลาวเทจ็ ๒ กําลงั กลา ว กร็ วู ากลาวเทจ็ ๓ คร้นั กลาวแลวกร็ ูวา กลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตอ งอาบัตปิ าราชิก. ปฐมฌาน-วิชชา ๓ [๒๕๙] ๑๓. ภกิ ษรุ ูอยู กลาวเทจ็ วา ขาพเจาเขาแลว เขา อยูเขา ไดแลว เปน ผูไ ด เปนผูชาํ นาญ ทาํ ใหแจง ซ่ึงปฐมฌานและวชิ ชา ๓ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ๑ เบ้อื งตน เธอรูว า จักกลาวเทจ็ ๒ กําลงั กลา ว กร็ ูวากลา วเทจ็ ๓ คร้นักลาวแลว ก็รูวากลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ .

พระวินยั ปฎ ก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 510 ปฐมณาน- สติปฏ ฐาน ๔ [๒๖๐] ๑๔. ภกิ ษรุ อู ยู กลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาแลว เขา อยู เขาไดแลว เปนผไู ด เปนผูชํานาญ ทําใหแ จง ซึ่งปฐมฌานและสติปฏฐาน ๔ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๘ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ๑ เบ้อื งตนเธอรวู า จกั กลา วเท็จ ๒ กลงั กลา ว ก็รูวากลาวเทจ็ ๓ คร้นักลา วแลว กร็ วู า กลา วเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถูกโจ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ . ปฐมฌาน-สมั มัปปธาน ๔ ๑๕. ภิกษุรอู ยู กลาวเท็จวา ขาพเจาเขาแลว เขา อยู เขาไดแ ลวเปนผไู ด เปนผชู าํ นาญ ทาํ ใหแจง ซึ่งปฐมฌานและสัมมปั ปธาน ๔ ดวยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คือ ๑เบอื้ งตนเธอรวู า จักกลาวเท็จ ๒ กาํ ลงั กลา ว ก็รวู ากลาวเทจ็ ๓ ครั้นกลา วแลวก็รูว า กลา วเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตองอาบัตปิ าราชิก. ปฐมฌาน-อิทธิบาท ๔ ๑๖. ภกิ ษุรูอ ยู กลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาแลว เขา อยู เขา ไดแลวเปนผูได เปน ผชู าํ นาญ ทาํ ใหแ จง ซงึ่ ปฐมฌานและอิทธบิ าท ๔ ดว ยอาการ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบ้ืองตนเธอรวู า จักกลาวเท็จ ๒ กาํ ลังกลา ว ก็รวู ากลา วเทจ็ ๓ ครน้ั กลาวแลว ก็รูวา กลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบัติปาราชกิ .

พระวนิ ัยปฎก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 511 ปฐมฌาน-อินทรีย ๕ [๒๖๑] ๑๗. ภิกษุรูอยู กลาวเทจ็ วา ขาพเจา เขาแลว เขา อยู เขาไดแ ลว เปนผไู ด เปนผูชํานาญ ทําใหแ จง ซ่ึงปฐมฌานและอนิ ทรีย ๕ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยาง คอื๑ เบื้องตน เธอรวู า จกั กลาวเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลาว ก็รูวา กลา วเทจ็ ๓ ครน้ักลา วแลว ก็รูวา กลา วเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบตั ิปาราชิก. ปฐมฌาน - พละ ๕ ๑๘. ภกิ ษรุ อู ยู กลาวเท็จวา ขา พเจาเขาแลว เขาอยู เขาไดแลวเปนผไู ด เปน ผชู าํ นาญ ทําใหแจง ซึ่งปฐมฌานและพละ ๕ ดว ยอาการ ๓อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบื้องตนเธอรวู า จกั กลา วเทจ็ ๒ กาํ ลังกลา ว ก็รูว า กลา วเทจ็ ๓ ครั้นกลาวแลว กร็ ูวา กลา วเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบัติปาราชกิ . ปฐมณานโพชฌงค ๗ [๒๖๒] ๑๙. ภิกษุรูอ ยู กลา วเท็จวา ขา พเจาเขาแลว เขาอยู เขาไดแ ลว เปนผไู ด เปน ผูชาํ นาญ ทาํ ไหแจง ซงึ่ ปฐมฌานและโพชฌงค ๗ดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื๑ เบือ้ งตน เธอรูวา จักกลา วเทจ็ ๒ กําลังกลา ว กร็ วู ากลาวเท็จ ๓ ครั้นกลาวแลว ก็รูว ากลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตอ งอาบัติปาราชกิ .

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 512 ปฐมณาน-อริยมรรคมีองค ๘ [๒๖๓] ๒๐. ภกิ ษรุ ูอยู กลา วเท็จวา ขา พเจาเขา แลว เขาอยูเขา ไดแ ลว เปนผไู ด เปน ผชู าํ นาญ ทําใหแจง ซงึ่ ปฐมฌานและอริยมรรคมอี งค ๘ ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗อยา ง คือ ๑ เบอื้ งตนเธอรูว า จกั กลาวเทจ็ ๒ กําลังกลา ว ก็รวู า กลา วเทจ็๓ ครน้ั กลาวแลว ก็รูวากลา วเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ . ปฐมฌาน - โสดาปตติผล [๒๖๔] ๒๑. ภกิ ษุรอู ยู กลาวเท็จวา ขาพเจา เขาแลว เขา อยูเขาไดแ ลว เปน ผูได เปน ผชู าํ นาญ ทาํ ใหแจง ซงึ่ ปฐมฌานและโสดาปตติผลดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๗ อยา ง คือ๑ เบอื้ งตน เธอรวู า จกั กลา วเทจ็ ๒ กําลังกลา ว กร็ ูว า กลาวเทจ็ ๓ ครั้นกลาวแลว กร็ วู ากลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบัตปิ าราชิก. ปฐมฌาน - สกทาคามผิ ล ๒๒. ภกิ ษรุ อู ยู กลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขาแลว เขาอยู เขา ไดแ ลวเปนผไู ด เปนผูชํานาญ ทาํ ใหแ จง ซึ่งปฐมฌานและสกทาคามผิ ล ดวยอาการ๓ อยาง . . .๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยาง คือ ๑ เบอ้ื งตนเธอรูว า จักกลา วเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลา ว กร็ วู า กลา วเท็จ ๓ คร้นั กลา วแลว กร็ ูวากลา วเท็จแลว ๘ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบตั ปิ าราชิก.

พระวินัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 513 ปฐมฌาน - อนาคามผิ ล ๒๓. ภิกษุรูอยู กลาวเท็จวา ขา พเจาเขา แลว เขา อยู เขา ไดแ ลวเปน ผไู ด เปน ผชู ํานาญ ทาํ ใหแ จง ซ่ึงปฐมฌานและอนาคามผิ ล ดวยอาการ๓ อยาง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยาง คือ ๑ เบื้องตนเธอรวู า จกั กลาวเทจ็ ๒ กําลังกลาว ก็รูวากลา วเทจ็ ๓ คร้นั กลา วแลว ก็รูวากลา วเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบตั ิปาราชกิ . ปฐมฌาน - อรหัตผล ๒๔. ภิกษุรอู ยู กลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขาแลว เขา อยู เขาไดแ ลวเปนผไู ด เปนผชู าํ นาญ ทําใหแ จง ซึง่ ปฐมฌานและอรหัตผล ดว ยอาการ๓ อยาง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบอื้ งตนเธอรูวา จักกลาวเทจ็ ๒ กาํ ลังกลา ว กร็ วู า กลา วเท็จ ๓ ครน้ั กลาวแลว กร็ ูวา กลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเหน็ ๕ อําพรางควานถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก. ปฐมฌาน - สละราคะ [๒๖๕] ๒๕. ภกิ ษุรอู ยู กลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขาแลว เขาอยู เขาไดแลว เปน ผูได เปน ผชู าํ นาญ ทําใหแ จง ซึ่งปฐมฌาน และราคะ ขา พเจาสละแลว ตายแลว ปลอยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลวดว ยอาการ ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยาง . . .๗ อยา ง คือ๑ เบ้อื งตน เธอรวู า จกั กลาวเท็จ ๒ กาํ ลงั กลาว กร็ วู า กลาวเท็จ ๓ ครัน้กลา วแลว ก็รวู ากลา วเทจ็ แลว ๘ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถกู ใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง ตองอาบัตปิ าราชกิ .

พระวินัยปฎก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 514 ปฐมฌาน - สละโทสะ ๒๖. ภกิ ษุรอู ยู กลา วเท็จวา ขา พเจา เขาแลว เขาอยู เขา ไดแลวเปนผไู ด เปน ผชู ํานาญ ทาํ ใหแ จง ซึ่งปฐมฌาน และโทสะ ขาพเจาสละแลวตายแลว ปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพกิ แลว ถอนแลว ดวยอาการ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยาง คือ ๑ เบอ้ื งตนเธอรวู า จกั กลาวเทจ็ ๒ กําลังกลา ว กร็ ูวากลาวเท็จ ๓ คร้ันกลา วแลวก็รวู า กลาวเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตองอาบตั ปิ าราชกิ . ปฐมฌาน - สละโมหะ ๒๗. ภิกษรุ ูอยู กลา วเท็จวา ขา พเจา เขาแลว เขา อยู เขา ไดแ ลวเปน ผไู ด เปนผูชาํ นาญ ทําใหแจง ซง่ึ ปฐมฌาน และโมหะ ขาพเจา สละแลวตายแลว ปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพกิ แลว ถอนแลว ดว ยอาการ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยาง คอื ๑ เบื้องตนเธอรูวา จกั กลา วเท็จ ๒ กาํ ลังกลา ว กร็ ูวากลาวเท็จ ๓ ครั้นกลา วแลวกร็ วู ากลา วเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบัติปาราชกิ . ปฐมฌาน - เปดจากราคะ [๒๖๖] ๒๘. ภิกษรุ ูอยู กลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขาแลว เขาอยู เขาไดแลว เปน ผูได เปน ผชู าํ นาญ ทําใหแจง ซึ่งปฐมฌาน และจติ ของขา พเจาเปด จากราคะ ดวยอาการ ๓ อยาง . . .๔ อยา ง . . .๕ อยาง . . .๖ อยาง. . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบอื้ งตนเธอรูว า จักกลาวเท็จ ๒ กาํ ลงั กลาว ก็รูวากลาว

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 515เท็จ ๓ คร้นั กลาวแลว กร็ วู า กลา วเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตองอาบตั ิปาราชกิ . ปฐมฌาน - เปด จากโทสะ ๒๙. ภิกษรุ ูอยู กลาวเท็จวา ขาพเจา เขาแลว เขาอยู เขาไดแลวเปน ผไู ด เปน ผูช ํานาญ ทําใหแ จง ซ่ึงปฐมฌานและจติ ของขาพเจา เปด จากโทสะ ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยา งคอื ๑ เบือ้ งตน เธอรวู า จกั กลา วเท็จ ๒ กําลงั กลา ว กร็ วู ากลาวเท็จ ๓ ครั้นกลา วแลว ก็รวู า กลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตอ งอาบัติปาราชกิ . ปฐมฌานเปด จากโมหะ ๓๐. ภิกษรุ ูอยู กลาวเท็จวา ขา พเจาเขา แลว เขา อยู เขา ไดแ ลวเปน ผูไ ด เปน ผชู าํ นาญ ทาํ ใหแ จง ซึ่งปฐมฌาน และจิตของขาพเจา เปด จากโมหะ ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยา ง . . .๕ อยาง . . .๖ อยา ง . . . ๗ อยา งคอื ๑ เบอ้ื งตนเธอรวู า จักกลา วเท็จ ๒ กําลงั กลา ว ก็รูวา กลาวเท็จ ๓ ครนั้กลา วแลว ก็รวู ากลา วเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถกู ใจ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ . ขณั ฑจกั ร จบ พัทธจักร [๒๖๗] ๑. ภิกษรุ ูอยู กลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา แลว เขาอยู เขาไดแลว เปนผไู ด เปน ผูชํานาญ ทาํ ใหแจง ซง่ึ ทุติยฌานและตตยิ ฌาน ดวยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยาง . . .๕ อยาง . . .๖ อยาง . . . ๗ อยาง คอื

พระวินัยปฎก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 516๑ เบื้องตน เธอรวู า จักกลา วเทจ็ ๒ กําลงั กลา ว กร็ ูวา กลาวเทจ็ ๓ คร้ันกลา วแลว กร็ วู า กลาวเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถูกใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ .๒. . . .ทตุ ยิ ฌานและจตุตถฌาน. . . ตอ งอาบตั ิปาราชกิ .๓. . . .ทตุ ยิ ฌานและสุญญตวโิ มกข . . ตองอาบตั ปิ าราชิก.๔. . . .ทุติยฌานและอนิมิตตวิโมกข. . . ตอ งอาบัติปาราชกิ .๕. . . .ทุตยิ ฌานและอปั ปณิหติ วโิ มกข. . . ตองอาบัติปาราชิก.๖. . . .ทตุ ยิ ฌานและสุญญตสมาธิ. . . ตองอาบัตปิ าราชกิ .๗. . . .ทุตยิ ฌานและอนมิ ติ ตสมาธิ . . . ตองอาบตั ปิ าราชิก.๘. . . .ทตุ ิยฌานและอัปปณิหติ สมาธ.ิ . . ตองอาบัติปาราชิก.๙. . . .ทุติยฌานและสุญญตสมาบัติ . . . ตองอาบตั ปิ าราชกิ .๑๐. . . .ทุตยิ ฌานและอนิมติ ตสมาบัติ . . . ตอ งอาบัตปิ าราชิก.๑๑. . . .ทุตยิ ฌานและอัปปณหิ ติ สมาบัติ . . ตองอาบัติปาราชิก.๑๒. . . .ทุตยิ ฌานและวิชชา ๓ . . . ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ .๑๓. . . .ทตุ ยิ ฌานและสตปิ ฎฐาน ๔ . . . ตองอาบัติปาราชกิ .๑๔. . . .ทตุ ิยฌานและสัมมปั ปธาน ๔. . . ตองอาบัตปิ าราชกิ .๑๕. . . .ทตุ ยิ ฌานและอทิ ธิบาท ๔ . . . ตองอาบตั ิปาราชิก.๑๖. . . .ทตุ ิยฌานและอินทรีย ๕ . . . ตองอาบัติปาราชิก.๑๗. . . .ทตุ ิยฌานและพละ ๕. . . ตองอาบตั ิปาราชิก.๑๘. . . .ทตุ ยิ ฌานและ.โพชฌงค ๗ . . ตอ งอาบตั ิปาราชิก.๑๙. . . .ทุตยิ ฌานและอรยิ มรรคมีองค ๘ . . . ตองอาบตั ิปาราชิก.๒๐. . . .ทตุ ยิ ฌานและโสดาปต ตผิ ล . . . ตองอาบตั ปิ าราชกิ .

พระวนิ ัยปฎ ก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 517๒๑. . . .ทุติยฌานและสกทาคามผิ ล . . . ตองอาบตั ปิ าราชกิ .๒๒. . . .ทุติยฌานและอนาคมิผล . . ตองอาบตั ิปาราชิก.๒๓. . . .ทุติยฌานและอรหัตผล . .. ตอ งอาบัตปิ าราชิก.๒๔. . . .ทตุ ิยฌานและราคะขาพเจา สละแลว คายแลว ปลอ ยแลวละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว . . . ตอ งอาบตั ิปาราชกิ .๒๕. . . .ทตุ ยิ ฌานและโทสะขา พเจา สละแลว คายแลว ปลอยแลวละแลว สลัดแลว เพกิ แลว ถอนแลว . . . ตองอาบตั ปิ าราชกิ .๒๖. . . .ทุติยฌานและโมหะขาพเจา สละแลว คายแลว ปลอ ยแลวละแลว สลดั แลว เพกิ แลว ถอนแลว . . . ตอ งอาบัติปาราชิก.๒๗. . . .ทุตยิ ฌานและจิตของขาพเจาเปดจากราคะ . . . ตองอาบตั ิปาราชกิ .๒๘. . . .ทุตยิ ฌานและจิตของขา พเจาเปด จากโทสะ . . . ตองอาบัติปาราชิก.๒๙. . . .ทุตยิ ฌานและจติ ของขาพเจา เปด จากโมหะ . . . ตอ งอาบัติปาราชิก.๒๐. . . . ทตุ ยิ ฌานและปฐมฌาน . . . ตองอาบัติปาราชิก. พัทธจกั ร จบพัทธจักรเอกมลู กนัย ทา นตง้ั อตุ รมิ นสุ ธรรมขอ หนึง่ ๆ เปน มูลแลวเวยี นไปโดยวธิ ีนี้ นี้ทานยอไว. พทั ธจกั ร เอกมูลกนัย [๒๖๘] ๑. ภกิ ษุรอู ยู กลา วเท็จวา จิตของขาพเจาเปด จากโมหะและขา พเจา เขาแลว เขาอยู เขา ไดแลว เปนผูไ ด เปน ผชู ํานาญ ทําใหแจง

พระวินยั ปฎ ก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 518ซึ่งปฐมฌานดว ยอาการ ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . .๕ อยาง . . .๖ อยาง . . .๗ อยาง คอื ๑ เบอ้ื งตนเธอรูว า จกั กลา วเทจ็ ๒ กําลังกลาว กร็ วู า กลาวเท็จ ๓ ครน้ั กลา วแลว กร็ ูวากลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก. ๒. ภกิ ษุรูอยู . . . จิตของขา พเจา เปด จากโมหะ และขาพเจาเขา แลว. . . ซึ่งทตุ ิยฌาน . . . ตอ งอาบัตปิ าราชิก. ๓. ภกิ ษรุ อู ยู . . . จติ ของขา พเจา เปด จากโมหะ และขา พเจาเขาแลว. . . ซึ่งตตยิ ฌาน . . . ตอ งอาบตั ปิ าราชิก. ๔. ภิกษรุ ูอยู . . . จติ ของขาพเจาเปด จากโมหะ และขาพเจา เขาแลว. . . ซง่ึ จตตุ ถฌาน . . . ตองอาบัตปิ าราชิก. ๕. ภกิ ษุรูอ ยู . . . จติ ของขา พเจาเปดจากโมหะ และขา พเจาเขาแลว. . . ซึ่งสญุ ญตวิโมกข ... ตองอาบัตปิ าราชกิ . ๖. ภิกษุรอู ยู . . . จติ ของขา พเจา เปด จากโมหะ และขาพเจา เขา แลว. . . ซึ่งอนมิ ติ ตวิโมกข . . . ตองอาบตั ิปาราชกิ . ๗. ภิกษุรูอยู . . . จติ ของขา พเจาเปดจากโมหะ และขาพเจา เขา แลว. . . ชึ่งอปั ปณิหติ วิโมกข . . . ตองอาบตั ิปาราชิก. ๘. ภกิ ษุรูอยู . . . จิตของขา พเจาเปดจากโมหะ และขาพเจา เขา แลว. . . ซง่ึ สุญญตสมาธิ . . . ไมตอง ปาราชิก. ๙. ภิกษรุ ูอยู . . . จิตของขาพเจา เปดจากโมหะ และขาพเจา เขา แลว. . . ซงึ่ อนิมิตตสมาธิ . . . ตองอาบัติปาราชกิ . ๑๐. ภกิ ษรุ ูอยู . . . จิตของขาพเจา เปด จากโมหะ และขา พเจาเขา แลว. . . ซ่ึงอปั ปณิหิตสมาธิ . . . ตอ งอาบตั ิปาราชิก.

พระวินัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 519 ๑๒. ภกิ ษรุ อู ยู . . . จิตของขาพเจาเปดจากโมหะ และขาพเจาเขาแลว. . . ซงึ่ สุญญตสมาบัต.ิ . . ตองอาบัตปิ าราชกิ . ๑๒. ภกิ ษรุ อู ยู . . . จติ ของขาพเจา เปด จากโมหะ และขา พเจา เขาแลว. . . ซ่ึงอนมิ ติ ตสมาบตั ิ . . . ตอ งอาบตั ปิ าราชิก. ๑๓. ภกิ ษรุ ูอยู . . . จติ ของขาพเจาเปด จากโมหะ และขา พเจาเขา แลว. . . ซ่ึงอปั ปณิหิตสมาบัติ. . . ตอ งอาบัตปิ าราชกิ . ๑๔. ภิกษุรูอ ยู . . . จติ ของขาพเจา เปดจากโรงหะ และขา พเจาเขา แลว. . . ซง่ึ วชิ ชา ๓ . . . ตองอาบัตปิ าราชิก. ๑๕. ภิกษุรอู ยู . . . จิตของขาพเจาเปดจากโมหะ และขา พเจา เขา แลว. . . ซง่ึ สตปิ ฏ ฐาน ๔ . . . ตองอาบัตปิ าราชิก. ๑๖. ภกิ ษรุ อู ยู . . . จติ ของขาพเจา เปดจากโมหะ และขาพเจา เขาแลว. . . ซึง่ สัมมัปปธาน ๔ . . . ตอ งอาบัตปิ าราชกิ . ๑๗. ภกิ ษรุ อู ยู . . . จติ ของขาพเจา เปด จากโมหะ และขา พเจา เขา แลว. . . ซ่งึ อิทธบิ าท ๔ . . . ตอ งอาบตั ปิ าราชิก. ๑๘. ภกิ ษรุ ูอยู จิตของขา พเจาเปดจากโมหะ และขา พเจาเขา แลว. . .ซึง่ อนิ ทรีย ๕ . . .ตอ งอาบตั ปิ าราชิก. ๑๙. ภกิ ษรุ ูอยู . . . จติ ของขาพเจา เปด จากโมหะ และขาพเจา เขาแลว. . .ซ่ึงพละ ๕ . . .ตองอาบัติปาราชกิ . ๒๐. ภกิ ษุรอู ยู . . . จิตของขา พเจาเปดจากโมหะ และขา พเจาเขา แลว. . .ซงึ่ โพชฌงค ๗ . . .ตองอาบัติปาราชิก. ๒๑. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . จติ ของขาพเจา เปด จากโมหะ และขา พเจาเขาแลว . . .ซ่งึ อริยมรรคมอี งค ๘ . . . ตอ งอาบัตปิ าราชิก.

พระวินยั ปฎก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 520 ๒๒. ภิกษุรูอ ยู . . . จติ ของขา พเจาเปดจากโมหะ และขาพเจา เขา แลว . . .ซึ่งโสดาปต ตผิ ละ . . . ตองอาบัติปาราชกิ . ๒๓. ภิกษุรูอยู . . . จติ ของขาพเจาเปด จากโมหะ และขาพเจา เขา แลว . . .ซง่ึ สกทาคามผิ ล . . . ตอ งอาบัติปาราชกิ . ๒๔. ภิกษรุ อู ยู . . . จติ ของขา พเจา เปดจากโมหะ และขา พเจา เขาแลว . . .ซึ่งอนาคามผิ ล . . .ตองอาบตั ิปาราชกิ . ๒๕. ภิกษรุ ูอยู . . . จิตของขา พเจาเปด จากโมหะ และขา พเจาเขา แลว . . .ซึ่งอรหตั ผล . . . ตอ งอาบัตปิ าราชกิ . ๒๖. ภกิ ษุรอู ยู . . . จติ ของขา พเจาเปด จากโมหะ และราคะขา พเจา สละแลว คายแลว . . . ตอ งอาบตั ปิ าราชิก. ๒๗. ภิกษุรูอยู . . . จิตของขาพเจาเปดจากโมหะ และโทสะ ขา พเจาสละแลว คายแลว . . ตองอาบัตปิ าราชิก. ๒๘. ภิกษุรอู ยู . . . จติ ของขาพเจาเปด จากโมหะ และโมหะ ขาพเจาสละแลว คายแลว . . . ตองอาบตั ิปาราชกิ . ๒๙. ภกิ ษุรอู ยู . . . จิตของขา พเจาเปดจากโมหะ และจติ ของขาพเจาเปดจากราคะ . . . ตองอาบัติปาราชกิ . ๓๐. ภกิ ษุรูอยู . . . จติ ของขาพเจาเปด จากโมหะ และจิตของขา พเจาเปดจากโทสะ . . .ตองอาบัตปิ าราชิก. พัทธจักร เอกมลู กนยั มอี ุตริมนุสธรรมขอหนงึ่ เปนมูล ท่ที านยอ ไว จบ [๒๖๙] พัทธจกั ร ทุมลู กนัย มอี ตุ รมิ นสุ ธรรม ๒ ขอ เปน มูลก็ดีตมิ ูลกนัย มีอตุ รมิ นุสธรรม ๓ ขอ เปนมูลก็ดี จตุมูลกนยั มีอตุ รมิ นุส-

พระวินยั ปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 521ธรรม ๔ ขอเปน มูล ก็ดี ปญจมลู กนยั มีอตุ รมิ นุสธรรม ๕ ขอ เปน มลู ก็ดีฉมลู กนัย มอี ตุ รมิ นสุ ธรรม ๖ ขอเปน มลู กด็ ี สตั ตมลู กนยั มีอตุ ริมน-ุสธรรม ๗ ขอเปน มูลก็ดี อัฏฐมูลกนัย มีอตุ รมิ นสุ ธรรม ๘ ขอ เปน มลู ก็ดีนวมูลกนยั มีอุตรมิ นุสธรรม ๙ ขอ เปน มูลก็ดี ทสมลู กนัย มอี ตุ รมิ นุส-ธรรม ๑๐ ขอเปนมูลกด็ ี บณั ฑิตพงึ ใหพ ิสดารเหมือนพัทธจกั รเอกมลู กนยัดงั ทใี่ หพ ิสดารแลว นัน้ เถดิ . พัทธจักร สัพพมูลกนัย มีอตุ รมิ นสุ ธรรมทกุ ขอเปน มลู ดังตอ ไปนี้:- พัทธจักร สพั พมูลกนัย [๒๗๐] ภิกษุรูอ ยู กลา วเท็จวา ขา พเจาเขาแลว เขาอยู เขา ไดแลวเปนผูได เปน ผชู าํ นาญ ทําใหแ จง ซึ่งปฐมฌาน ทุติยฌาน ตตยิ ฌานจตตุ ถฌาน สุญญตวโิ มกข อนมิ ติ ตวโิ มกข อปั ปณหิ ิตวิโมกข สญุ ญตสมาธิอนิมิตตสมาธิ อัปปณหิ ติ สมาธิ สุญญตสมาบตั ิ อนมิ ิตตสมาบตั ิ อัปปณิหติ -สมาบตั ิ วิชชา ๓ สติปฏ ฐาน ๔ สัมมปั ปธาน ๔ อทิ ธิบาท ๔ อนิ ทรยี  ๕พละ ๕ โพชฌงค ๗ อริยมรรคมอี งค ๘ โสดาปตตผิ ล สกทาคามผิ ลอนาคามิผล อรหัตผล ราคะขา พะเขา สละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลวสลดั แลว เพิกแลว ถอนแลว โทสะขา พเจาสละแลวคายแลว ปลอยแลว ละแลวสลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว โมหะขา พเจาสละแลวคายแลว ปลอ ยแลวละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว จติ ของขาพเจา เปดจากราคะ จติ ของขาพเจาเปด จากโทสะ และจิตของขาพเจา เปดจากโมหะ ดว ยอาการ ๓ อยาง. . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คอื ๑ เบอ้ื งตนเธอรวู าจกั กลา วเทจ็ ๒ กาํ ลังกลา ว ก็รวู า กลา วเทจ็ ๓ คร้ันกลา วแลว กร็ วู ากลาวเทจ็

พระวินัยปฎ ก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 522แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ๗ อาํ พรางความจรงิ ตองอาบตั ิปาราชิก. พัทธจักร สัพพมลู กนยั จบ สทุ ธิกวารกถา จบ ขัณฑจกั ร แหงนิกเขปบท วัตถนุ สิ สารกะ [๒๗๒] ๑. ภกิ ษรุ ูอยู ประสงคจะกลา ววา ขาพเจาเขาปฐมฌานแลวดงั นี้ แตกลาวเท็จวา ขา พเจา เขา ทุติยฌานแลว ดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยาง คอื ๑ เบื้องตนเธอรวู า จกักลาวเท็จ ๒ กําลงั กลา ว กร็ วู า กลา วเทจ็ ๓ คร้นั กลาวแลว ก็รูกลาวเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเหน็ ๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ๗ อาํ พรางความจริง เมื่อคนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เม่อื เขาไมเขาใจตองอาบัติถุลลัจจัย. ๒. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจาเขา ตตยิ ฌานแลว . . .เมอื่คนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่ือเขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลจั จยั . ๓. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขาจตุตถฌานแลว . . . เม่อืคนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เม่อื เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั . ๔. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจา เขา สญุ ญตวโิ มกขแ ลว . . .เมื่อคนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบัตปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลจั จัย. ๕. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาอนมิ ติ ตวโิ มกขแลว . . .เมอ่ื คนอื่นเขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั . ๖. ภิกษรุ ูอยู. . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจา เขาอัปปณิหิตวโิ มกขแ ลว. . .เมือ่ คนอ่นื เขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เม่อื เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลจั จัย.

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 523 ๗. ภิกษุรูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขาสญุ ญตสมาธิแลว . . .เม่อื คนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เม่ือเขาไมเขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๘. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขา อนมิ ิตตสมาธแิ ลว . . .เมอ่ื คนอืน่ เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เมอ่ื เขาไมเขาใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั ๙. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจา เขา อปั ปณิหติ สมาธิแลว . . .เมือ่ คนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบัติปาราชิก เมอ่ื เขาไมเขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๑๐. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขาพเจาเขา สญุ ญตสมาบตั ิแลว. . .เม่ือคนอน่ื เขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เม่อื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลจั จัย. ๑๑. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา อนมิ ิตตสมาบัตแิ ลว . . .เมือ่ คนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั . ๑๒. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจาเขา อปั ปณิหติ สมาบัตแิ ลว . . .เมอ่ื คนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลัจจัย. ๑๓. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจา เขา วิชชา ๓ แลว . . . เมอื่คนอนื่ เขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เม่อื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๑๔. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจา ขาสตปิ ฏ ฐาน ๔ แลว. . .เมื่อคนอ่ืนเขาใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่อื เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลจั จัย. ๑๕. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจา เขา สมั มัปปธาน ๔ แลว . . .เมอื่ คนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๑๖. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจาเขา อทิ ธิบาท แลว . . .เมื่อคนอื่นเขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลัจจัย. ๑๗. ภิกษุรูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขาอินทรยี  ๕ แลว . . .เม่อื คนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จยั .

พระวนิ ัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 524 ๑๘. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา พละ ๕ แลว . . .เม่ือคนอืน่ เขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัติถุลลัจจัย. ๑๙. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจา เขา โพชฌงค ๗ แลว . . .เมือ่ คนอน่ื เขาใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เมื่อเขาไมเขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลัจจัย. ๒๐. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจา เขาอริยมรรคมีองค ๘ แลว. . .เมือ่ คนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบัติปาราชิก เม่อื เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลัจจัย. ๒๑. ภิกษรุ ูอ ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขา โสดาปต ติผลแลว . . .เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เมอื่ เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๒๒. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจา เขาสกทาคามผิ ลแลว . . .เมื่อคนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลจั จยั . ๒๓. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขาอนาคามผิ ลแลว . . .เมื่อคนอ่ืนเขาใจ ตองอาบัติปาราชกิ เมอื่ เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลัจจัย. ๒๔. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจาเจา อรหตั ผลแลว . . .เมือ่คนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมอื่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ถิ ุลลจั จยั . ๒๕. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ราคะขาพเจา สละแลว คายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เมอื่ คนอน่ื เขา ใจตองอาบัตปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลจั จัย. ๒๖. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา โทสะขาพเจาสละแลว คายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลัดแลว เพกิ แลว ถอนแลว . . . เมอื่ คนอ่ืนเขา ใจตองอาบตั ิปาราชกิ เม่ือเขาไมเขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลจั จยั . ๒๗. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตกลาวเท็จวา โมหะขาพเจาสละแลว คายแลวปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เม่ือคนอืน่ เขาใจตองอาบตั ิปาราชิก เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลจั จยั .

พระวินยั ปฎก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 525 ๒๘. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลาวเทจ็ วา จิตของขา พเจาเปดจากราคะ . . .เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลจั จยั . ๒๙. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลา วเท็จวา จติ ของขาพเจา เปดจากโทสะ . . .เม่อื คนอืน่ เขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เม่อื เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั . ๓๐. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลา วเท็จวา จติ ของขา พเจา เปดจากโมหะ . . .เมือ่ คนอืน่ เขาใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เมอ่ื เขาไมเขาใจ ตองอาบัติถลุ ลจั จัย. ขฌั ฑจกั ร แหง นกิ เขปบท วัตถนุ สิ สารกะ จบ พัทธจกั ร เอกมูลกนัย แหงวัตถุนสิ สารกะ มีอตุ รมิ นุสธรรมขอ หนึง่ เปนมลู [๒๗๒] ๑. ภิกษุรอู ยู ประสงคจะกลา ววา ขาพเจา เขาทตุ ยิ ฌานแลวดังนี้ แตก ลา วเท็จวา ขาพเจาเขา ตตยิ ฌานแลว ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื ๑ เบ้อื งตน เธอรูวา จกักลาวเทจ็ ๒ กาํ ลังกลา ว ก็รวู ากลาวเทจ็ ๓ ครน้ั กลา วแลว กร็ ูวา กลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ๗ อาํ พรางความจริง เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตองอาบัติปาราชกิ เม่ือเขาไมเ ขาใจตอ งอาบัติถุลลัจจยั . ๒. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา จตุตถฌานแลว . . . เมื่อคนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเขาใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๓. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขาสุญญตวโิ มกขแ ลว . . .เม่อื คนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลจั จยั .

พระวินยั ปฎก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 526 ๔. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจาเขา อนมิ ิตตวิโมกขแ ลว . . .เมือ่ คนอน่ื เขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๕. ภิกษุรูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขาอปั ปณิหิตวิโมกขแ ลว. . .เมอ่ื คนอนื่ เขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลจั จัย. ๖. ภิกษรุ ูอ ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาสุญญตสมาธแิ ลว . . .เมื่อคนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบัตปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๗. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา อนิมติ ตสมาธแิ ลว . . .เมื่อคนอ่นื เขาใจ ตอ งอาบัตปิ าราชิก เมื่อเขาไมเขาใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั . ๘. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจา เขา อัปปณหิ ิตสมาธิแลว . . .เมื่อคนอื่นเขาใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเขา ใจ ตองอาบัติถุลลัจจยั . ๙. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจา เขาสุญญตสมาบตั ิแลว . . .เม่อื คนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เม่ือเขาไมเ ขา เทจ็ ตองอาบตั ิถลุ ลัจจัย. ๑๐. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลาววา ขา พเจา เขา อนมิ ติ ตสมาบตั แิ ลว . . .เม่ือคนอ่ืนเขาใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เม่อื เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจัย. ๑๑. ภิกษุรูอยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจา เขาอัปปณหิ ิตสมาบตั แิ ลวเมื่อคนอ่นื เขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลจั จยั . ๑๒. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาวิชชา ๓ แลว . . . เมือ่คนอน่ื เขาใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เม่อื เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๑๓. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขา สตปิ ฏฐาน ๔ แลว . . .เมอ่ื คนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตถิ ุลลจั จัย. ๑๔. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขาสัมมปั ปธาน ๔ แลว. . .เมื่อคนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชิก เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จัย.

พระวินยั ปฎ ก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 527 ๑๕. ภกิ ษุรูอ ยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจา เขา อิทธิบาท ๔ แลว . . .เมือ่ คนอนื่ เขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เมอ่ื เขาไมเขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๑๖. ภิกษุรูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา อินทรีย ๕ แลว . . .เม่ือคนอืน่ เขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่อื เขาไมเขาใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจยั . ๑๗. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขาพละ ๕ แลว . . . เมื่อคนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลัจจัย. ๑๘. ภิกษุรูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจา เขาโพชฌงค ๗ แลว . . .เมอื่ คนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลัจจยั . ๑๙. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจาเขา อรยิ มรรคมีองค ๘ แลวเม่ือคนอ่ืนเขาใจ ตองอาบัติปาราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลจั จัย. ๒๐. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขาโสดาปตตผิ ลแลว . . .เมื่อคนอ่นื เขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๒๑. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขา สกทาคามผิ ลแลว . . .เมื่อคนอน่ื เขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลัจจยั . ๒๒. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขาอนาคามผิ ลแลว . . .เม่อื คนอน่ื เขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๒๓. ภกิ ษุรอู ย.ู . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจาเขาอรหตั ผลแลว . . .เมอื่ คนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมือ่ เขาไมเขาใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลจั จัย. ๒๔. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ราคะขาพเจา สละแลว คายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เมอื่ คนอ่ืนเขา ใจตองอาบัติปาราชิก เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ิถุลลัจจัย.

พระวินัยปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 528 ๒๕. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา โทสะขาพเจาสละแลว ตายแลวปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เมอ่ื คนอน่ื เขา ใจตองอาบตั ปิ าราชิก เม่อื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลจั จยั . ๒๖. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา โมหะขา พเจา สละแลว คายแลวปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพกิ แลว ถอนแลว . . . เมื่อคนอ่นื เขา ใจตอ งอาบัติปาราชกิ เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๒๗. ภกิ ษุรูอ ยู . . . แตกลาวเท็จวา จิตของขา พเจา เปด จากราคะ . . .เมอ่ื คนอืน่ เขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจัย. ๒๘. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา จติ ของขา พเจาเปดจากโทสะ. . .เม่อื คนอืน่ เขาใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจัย. ๒๙. ภกิ ษุรูอ ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา จิตของขา พเจา เปด จากโมหะ . . .เม่ือคนอืน่ เขา ใจ ตองอาบัติปาราชกิ เมอ่ื เขาไมเขาใจ ตอ งอาถลุ ลจั จัย. ๓๐. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขาพเจาเขาปฐมฌานแลว. . .เม่ือคนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลจั จัย. พัทธจักร เอกมลู กนัย แหงวตั ถนุ สิ สารกะ มีอตุ รมิ นุสธรรมขอ หนึง่ เปน มลู จบ มูลแหงพทั ธจกั รขอ ที่ทานยอไว [๒๗๓] ๑. ภิกษุรูอยู ประสงคจ ะกลา ววา จติ ของขาพเจา เปด จากโมหะดงั นี้ แตก ลาวเท็จวา ขา พเจา เขาปฐมฌานแลว ดว ยอาการ ๓ อยาง. . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . .๖ อยา ง . . . ๗ อยาง คอื ๑ เบอ้ื งตนเธอรูวาจักกลา วเทจ็ ๒ กําลงั กลาว กร็ ูวา กลาวเทจ็ ๓ ครัน้ กลา วแลว กร็ วู า กลาว

พระวินยั ปฎก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 529เทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง เมื่อคนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจัย. ๒. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจา เขาทตุ ยิ ฌานแลว . . . เม่อืคนอ่ืนเขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลัจจัย. ๓. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขาตติยฌานแลว . . . เมอื่คนอื่นเขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่อื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั . ๔. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาจตตุ ถฌานแลว . . . เมือ่คนอ่นื เขาใจ ตอองอาบตั ิปาราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลัจจยั . ๕. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาสญุ ญตวโิ มกขแ ลว . . .เมอ่ื คนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตองอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๖. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขาพเจา เขา อนมิ ติ ตวโิ มกขแลว . . .เมือ่ คนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เมือ่ เขาไมเ ชาใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลัจจัย. ๗. ภกิ ษรุ ูอยู . . .แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา อัปปณหิ ติ วิโมกขแลว . . .เมือ่ คนอนื่ เขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมอื่ เขาไมเขา ใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๘. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขา สญุ ญตสมาธแิ ลว .เม่อื คนอ่นื เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเขา ใจ ตองอาบัติถุลลัจจัย. ๙. ภกิ ษุรูย ู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาอนมิ ติ ตสมาธแิ ลว . . .เมือ่ คนอื่นเขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ิถุลลจั จยั . ๑๐. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจาเขาอัปปณิหิตสมาธแิ ลว . . .เมอื่ คนอ่ืนเขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจัย. ๑๑. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขาสุญญตสมาบตั ิแลว . . .เม่อื คนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจยั .

พระวินัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 530 ๑๒. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจาเขา อนิมิตสมาบัตแิ ลว . . .เม่ือคนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๑๓. ภิกษรุ ูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขา อปั ปณหิ ิตสมาบัตแิ ลว. . .เมอื่ คนอื่นเขาใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลัจจัย. ๑๔. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขา วชิ ชา ๓ แลว . . .เม่ือคนอื่นเขาใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัติถลุ ลจั จัย. ๑๕. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา สตปิ ฏฐาน ๔ แลว . . .เมอื่ คนอ่นื เขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เม่อื เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั . ๑๖. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาสัมมัปปธาน ๔ แลว . . .เมือ่ คนอื่นเขา ใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เม่ือเขาไมเสขา ใจ ตองอาบตั ถิ ุลลจั จัย. ๑๗. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจาเขาอิทธบิ าท ๔ แลว . . .เมื่อคนอน่ื เขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั . ๑๘. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจาเขาอนิ ทรยี  ๕ แลว . . .เมื่อคนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๑๙. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขา พละ ๕ แลว . . . เม่ือคนอืน่ เขาใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่ือเขาไมเขาใจ ตองอาบัติถุลลจั จยั . ๒๐. ภิกษุรูอยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขา โพชฌงค ๗ แลว . . .เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลัจจัย. ๒๑. ภิกษุรูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจาเขาอริยมรรคมอี งค ๘ แลว. . . เมอ่ื คนอื่นเขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลัจจัย. ๒๒. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาโสดาปต ตผิ ลแลว . . .เมอ่ื คนอ่นื เขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลัจจัย.

พระวนิ ัยปฎก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 531 ๒๓. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขาพเจาเขาสกทาคามผิ ลแลว . . .เมื่อคนอ่นื เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเ ขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๒๘. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา อนาคามผิ ลแลว . . .เมอ่ื คนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลจั จยั . ๒๕. ภิกษุรูอ ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขาอรหัตผลแลว . . .เมอื่ คนอืน่ เขาใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจัย. ๒๖. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ราคะขาพเจา สละแลว คายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลัดแลว เพกิ แลว ถอนแลว . . . เมื่อคนอื่นเขา ใจตอ งอาบตั ิปาราชิก เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจัย. ๒๗. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา โทสะขาพเจาสละแลว ตายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เมือ่ คนอื่นเขาใจตองอาบัตปิ าราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๒๘. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา โมหะขาพเจา สละแลว คายแลวปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เม่ือคนอน่ื เขาใจตอ งอาบัตปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๒๙. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา จติ ของขา พเจาเปดจากราคะ . . .เมื่อคนอืน่ เขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมอื่ เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจยั . ๓๐. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา จิตของขาพเจา เปด จากโทสะ . . .เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลจั จัย. พทั ธจักร เอกมูลกนยั แหง วัตถุนสิ สารกะ ทที่ า นยอ ไวจบ

พระวินยั ปฎ ก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 532 ขัณฑจักรทุมลู กนยั แหงวัตถนุ สิ สารกะ มีอุตรมิ นสุ ธรรม ๒ ขอเปน มูล [๒๗๔] ๑. ภกิ ษุรูอยู ประสงคจ ะกลาววา ขา พเจาเขา ปฐมฌานและทุติยฌานแลว ดังนี้ แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาปฐมฌานและตตยิ ฌานแลวดว ยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื๑ เบื้องตนเธอรูวา จักกลา วเทจ็ ๒ กําลังกลา ว กร็ ูวากลาวเทจ็ ๓ ครน้ักลา วแลว กร็ วู า กลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ เม่อื คนอน่ื เขาใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เม่อื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจัย. ๒. ภิกษรุ ูอยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขา ปฐมฌานและจตุตถฌานแลว . . . เม่อื คนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมอื่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๓. ภิกษรุ ูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจาเขาปฐมฌานและสุญญต-วิโมกขแลว . . . เมื่อคนอ่นื เขาใจ ตองอาบัติปาราชกิ เมอ่ื เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลจั จยั . ๔. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจาเขา ปฐมฌานและอนมิ ิตต-วิโมกขแ ลว . . . เมอ่ื คนอื่นเขาใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เม่อื เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัติถุลลัจจยั . ๕. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาปฐมฌานและอัปปณหิ ติวโิ มกขแลว . . . เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไมเขาใจ ตองอาบตั ิถุลลัจจัย.

พระวนิ ัยปฎ ก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 533 ๖. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจา เขา ปฐมฌานและสญุ ญต-สมาธิแลว . . . เมอ่ื คนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลจั จยั . ๗. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขา ปฐมฌานและอนมิ ิตต-สมาธแิ ลว . . . เมื่อคนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๘. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา ปฐมฌานและอปั ปณิหติ -สมาธแิ ลว . . . เม่ือคนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบัติปาราชิก เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลจั จัย. ๙. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจาเขาปฐมฌานและสญุ ญต-สมาบัติแลว . . .เมื่อคนอืน่ เขา ใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๑๐. ภิกษุรูอ ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาปฐมฌานและอนมิ ติ ต-สมาบัตแิ ลว . . . เมือ่ คนอ่นื เขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เมอื่ เขาไมเ ขาใจอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๑๑. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขาพเจาเขาปฐมฌานและอัปปณหิ ิต-สมาบตั ิแลว . . . เม่อื คนอนื่ เขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบัติถุลลัจจัย. ๑๒. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาปฐมฌานและวิชชา ๓แลว . . . เม่ือคนอนื่ เขาใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลัจจัย.

พระวินยั ปฎ ก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 534 ๑๓. ภกิ ษรุ อู ยู แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขาปฐมฌานและสตปิ ฏ ฐาน๘ แลว . . . เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจัย. ๑๔. ภิกษุรูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจาเขาปฐมฌานและสัม-มปั ปธาน ๔ แลว . . . เมอื่ คนอนื่ เขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เม่อื เขาไมเ ขา ใจตอ งอาบตั ิถลุ ลจั จยั . ๑๕. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจา เขา ปฐมฌานและอิทธบิ าท๔ แลว . . . เมอ่ื คนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจยั ๑๖. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจา เขา ปฐมฌานและอินทรยี ๕ แลว . . . เม่อื คนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเขาใจ ตองอาบัติถลุ ลจั จยั . ๑๗. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขา ปฐมฌานและพละ ๕แลว . . . เม่อื คนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เมอ่ื เขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ิถุลลจั จยั . ๑๘. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขาพเจาเชาปฐมฌานและโพชฌงค๗ แลว . . . เม่ือคนอนื่ เขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชิก เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลัจจยั . ๑๙. ภิกษรุ ูอ ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขาปฐมฌานและอริยมรรคมอี งค ๘ แลว . . . เมือ่ คนอ่ืนเขา ใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เมื่อเขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลจั จยั .

พระวินัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 535 ๒๐. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจาเขาปฐมฌานและโสดา-ปตติผลแลว . . . เมอื่ คนอน่ื เขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๒๑. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขาปฐมฌานและสกทา-คามิผลแลว . . . เม่ือคนอื่นเขาใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เม่อื เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจยั . ๒๒. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจา เขา ปฐมฌานและอนา-คามผิ ลแลว . . . เมอื่ คนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชิก เม่ือเขาไม เขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลจั จยั . ๒๓. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขาปฐมฌานและอรหตั ผลแลว . . . เม่ือคนอื่นเขาใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเขา เขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลัจจยั . ๒๔. ภิกษรุ ูอ ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจา เขาปฐมฌาน และราคะขาพเจาสละแลว คายแลว ปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลวเมอ่ื คนอนื่ เขาใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จยั . ๒๕. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจาเขา ปฐมฌาน และโทสะขาพเจาสละแลว คายแลว ปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลวถอนแลว . . . เมือ่ คนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบัติปาราชิก เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจยั . ๒๖. ภิกษุรูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา ปฐมฌาน และโมหะขา พเจา สละแลว คายแลว ปลอยแลว ละแลว สลัดแลว เพกิ แลวถอนแลว . . . เมื่อคนอ่ืนเขา ใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เมือ่ เขาไมเขา ใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจยั .

พระวินัยปฎก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 536 ๒๗. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขาปฐมฌาน และจติ ของขาพเจาเปด จากราคะ . . . เมือ่ คนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เม่ือเขาไมเ ขา ใจตอ งอาบตั ิถุลลัจจยั . ๒๘. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจาเขาปฐมฌาน และจิตของขาพเจาเปด จากโทสะ . . . เมอ่ื คนอืน่ เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเ ขา ใจตองอาบตั ิถลุ ลัจจยั . ๒๙. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขาปฐมฌาน และจติ ของขา พเจาเปดจากโมหะ . . . เมื่อคนอ่นื เขาใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เมอ่ื เขาไมเ ขาใจตอ งอาบัติถุลลัจจัย. ขัณฑจกั ร ทมุ ลู กนัย แหงวตั ถุนิสสารกะ มีอตุ รมิ นุสธรรม ๒ ขอ เปน มูล จบ พทั ธจกั ร ทมุ ลู กนยั แหง วตั ถุนิสสารกะ มอี ุตรมิ นสุ ธรรม ๒ ขอเปนมลู [๒๗๕] ๑. ภกิ ษรุ ูอยู ประสงคจ ะกลาววา ขาพเจาเขาทตุ ยิ ฌานและตตยิ ฌานแลว ดังนี้ แตก ลา วเท็จวา ขาพเจา เขาจตตุ ถฌานแลว ดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คือ ๑เบ้อื งตน เธอรวู า จกั กลาวเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลาว กร็ วู า กลาวเท็จ ๓ ครนั้ กลา วแลวก็รวู ากลาวเทจ็ แลว อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชิกเมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจัย.

พระวนิ ัยปฎก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 537 ๒. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขา สุญญตวโิ มกขแ ลว . . .เมอื่ คนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลจั จยั . ๓. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจา เขาอนิมติ ตวโิ มกขแ ลว . . .เมื่อคนอนื่ เขา ใจ ตองอาบัติปาราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบัติถลุ ลัจจยั . ๔. ภกิ ษรุ อู ยู. . . . แตกลา วเท็จวา ขาพเจา เขาอัปปณหิ ิตวโิ มกขแ ลว. . .เมอ่ื คนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมอื่ เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลัจจยั . ๕. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขาสุญญตสมาธิแลว . . .เมือ่ คนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ิถุลลัจจัย. ๖. ภิกษุรูอ ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขา อนมิ ติ ตสมาธแิ ลว . . .เมอ่ื คนอื่นเขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลจั จยั . ๗. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขาอัปปณหิ ิตสมาธแิ ลว . . .เม่ือคนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมือ่ เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั . ๘. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจา เขาสุญญทสมาบตั แิ ลว . . .เมอ่ื คนอ่นื เขา ใจ ตองอาบัติปาราชกิ เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบัติถุลลจั จัย. ๙. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจาเขาอนมิ ิตตสมาบัตแิ ลว . . .เม่ือคนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลจั จยั . ๑๐. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขา อัปปณิหติ สมาบตั ิแลว. . .เม่อื คนอ่ืนเขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๑๑. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา วิชชา ๓ แลว . . . เมอ่ืคนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เมอื่ เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจยั . ๑๒. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจาเขาสตปิ ฏ ฐาน ๔ แลว . . .เนือ้ คนอ่นื เขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั .

พระวนิ ัยปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 538 ๑๓. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขาพเจา เขาสมั มปั ปธาน ๔ แลว. . .เมอื่ คนอน่ื เขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชิก เมือ่ เขาไมเขาใจ ตองอาบัติถลุ ลจั จยั . ๑๔. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขาพเจาเขาอทิ ธบิ าท ๔ แลว. . .เมือ่ คนอืน่ เขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ เมอื่ เขาไมเขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลัจจัย. ๑๕. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลา วเท็จวา ขาพเจา เขาอนิ ทรยี  ๕ แลว . . .เมื่อคนอ่ืนเขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เม่ือเขาไมเขาใจ ตองอาบัติถลุ ลจั จัย. ๑๖. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขาพละ ๕ แลว . . .เมอ่ื คนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบัติปาราชกิ เมือ่ เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลัจจัย. ๑๗. ภิกษรุ ูอยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขา โพชฌงค ๗ แลว . . .เม่อื คนอ่นื เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เมอื่ เขาไมเขาใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย. ๑๘. ภิกษรุ ูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจา เขา อรยิ มรรคมอี งค ๘ แลว. . . เมอ่ื คนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลจั จยั . ๑๙. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขาพเจา เขา โสดาปต ติผลแลว . . .เม่ือคนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถุลลจั จัย. ๒๐. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขา สกทาคามิผลแลว . . .เม่อื คนอ่ืนเขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๒๑. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขาพเจา เขาอนาคามผิ ลแลว . . .เม่อื คนอื่นเขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลจั จยั ๒๒. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจา เขาอรหตั ผลแลว . . .เมอื่ คนอ่นื เขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั ๒๓. ภิกษรุ ูอ ยู . . . แตกลา วเท็จวา ราคะขาพเจาสละแลว คายแลวปลอยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เมื่อคนอน่ื เขาใจตอ งอาบัตปิ าราชกิ เม่อื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจัย.

พระวินัยปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 539 ๒๔. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลาวเทจ็ วา โทสะขาพเจา สละแลว คายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เม่อื คนอื่นเขา ใจตองอาบตั ปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจัย. ๒๕. ภิกษุรอู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา โมหะขา พเจาสละแลว คายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพกิ แลว ถอนแลว . . . เมอื่ คนอ่ืนเขา ใจตองอาบตั ปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตองอาบัติถลุ ลัจจัย. ๒๖. ภิกษรุ อู ย.ู . . แตก ลา วเท็จวา จิตของขา พเจาเปด จากราคะ . . .เมื่อคนอืน่ เขา ใจ ตองอาบัติปาราชกิ เม่อื เขาไมเขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลัจจัย. ๒๗. ภิกษุรูอยู . . . แตกลา วเท็จวา จิตของขาพเจาเปด จากโทสะ . . .เมอื่ คนอ่นื เขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เม่อื เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ลุ ลจั จัย. ๒๘. ภิกษรุ ูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา จติ ของขาพเจา เปด จากโมหะ. . .เมื่อคนอื่นเขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลัจจยั . ๒๙. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจา เขา ปฐมฌานแลว . . . เม่ือคนอื่นเขา ใจ ตองอาบัติปาราชกิ เมือ่ เขาไมเขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลัจจยั . พัทธจักร ทมุ ลู กนัย แหง วตั ถนุ สิ สารกะ มอี ุตริมนุสธรรม ๒ ขอ เปน มูล จบ พทั ธจักร ทมุ ลู กนัย แหงวตั ถุนสิ สารกะ ทท่ี านยอ ไว [๒๗๖] ๑. ภิกษรุ ูอ ยู ประสงคจ ะกลาววา จติ ของขา พเจา เปด จากโทสะ และจิตของขาพเจา เปด จากโมหะ ดังน้ี แตกลาวเท็จวา ขาพเจาเขาปฐมฌานแลว ดวยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยาง. . . ๗ อยา ง คอื ๑ เบ้ืองตน เธอรวู า จักกลาวเทจ็ ๒ กาํ ลังกลาว ก็รูวา กลาว

พระวินยั ปฎก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 540เทจ็ ๓ ครน้ั กลาวแลว กร็ วู ากลาวเท็จแลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง เม่อื คนอ่นื เขาใจตองอาบตั ิปาราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั . ๒. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจา เขา ทุตยิ ฌานแลว . . . เมอื่คนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๓. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจา เขาตติยฌานแลว . . . เมื่อคนอนื่ เขา ใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจยั . ๔. ภกิ ษุรูอ ยู . . . แตกลา วเท็จวา ขาพเจา เขา จตุตถฌานแลว . . . เมือ่คนอน่ื เขาใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เมอื่ เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลจั จัย. ๕. ภกิ ษรุ อู ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขา สญุ ญตวิโมกขแ ลว . . .เมื่อคนอ่ืนเขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ิถุลลัจจยั . ๖. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขา พเจาเขาอนิมิตตวิโมกขแ ลว . . .เมอ่ื คนอื่นเขา ใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถลุ ลจั จัย. ๗. ภกิ ษุรูอยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจา เขาอัปปณิหิตวโิ มกขแ ลว . . .เมอ่ื คนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชิก เม่อื เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ถิ ุลลัจจยั . ๘. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขา สุญญตสมาธิแลว . . .เมอื่ คนอนื่ เขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เมอื่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลจั จยั . . ๙. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจาเขาอนิมิตตสมาธแิ ลว . . .เมื่อคนอ่ืนเขา ใจ ตอ งอาบัติปาราชิก เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๑๐. ภิกษุรูอ ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจา เขาอปั ปณิหิตสมาธแิ ลว . . .เมอ่ื คนอื่นเขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เม่ือเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจัย.

พระวนิ ัยปฎก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 541 ๑๑. ภิกษุรูอยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขา พเจาเขา สญุ ญตสมาบัติติแลว . . .เมือ่ คนอนื่ เขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลัจจัย. ๑๒ ภิกษรุ ูอ ยู . . . แตกลา วเทจ็ วา ขา พเจาเขา อนมิ ติ ตสมาบตั แิ ลว . . .เมือ่ คนอ่นื เขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เมอื่ เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติถลุ ลจั จัย. ๑๓. ภิกษรุ ูอยู . . . แตก ลา วเท็จวา ขาพเจาเขาอปั ปณหิ ติ สมาบตั แิ ลว . . .เมอื่ คนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชิก เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลัจจัย. ๑๔. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขา พเจาเขาวิชชา ๓ แลว . . .เมื่อคนอืน่ เขา ใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เม่อื เขา ไมเขา ใจ ตอ งอาบัตถิ ุลลัจจยั . ๑๕. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขา พเจา เขาสติปฏ ฐาน ๔ แลว . . .เมอ่ื คนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ิปาราชกิ เม่อื เขาไมเขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจยั . ๑๖. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจาเขา สมั มัปปธาน ๔ แลว. . .เมื่อคนอืน่ เขา ใจ ตองอาบตั ปิ าราชกิ เม่อื เขาไมเขาใจ ตองอาบัติถลุ ลัจจยั . ๑๗. ภกิ ษุรอู ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจาเขาอทิ ธบิ าท ๔ แลว . . .เมือ่ คนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เมอื่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถลุ ลัจจัย. ๑๘. ภิกษุรอู ยู . . . แตก ลา วเทจ็ วา ขาพเจาเขา อินทรยี  ๕ แลว . . .เม่อื คนอน่ื เขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจยั . ๑๙. ภกิ ษุรูอ ยู . . . แตก ลาวเท็จวา ขาพเจา เขาพละ ๕ แลว . . . เมื่อคนอ่ืนเขาใจ ตองอาบัติปาราชิก เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจยั . ๒๐. ภิกษุรอู ย.ู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจาเขา โพชฌงค ๗ แลว . .เมือ่ คนอ่ืนเขาใจ ตองอาบตั ิปาราชกิ เมื่อเขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลัจจัย. ๒๑. ภกิ ษรุ ูอ ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ขาพเจาเขา อรยิ มรรคมอี งค ๘ แลว. . . เมื่อคนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จัย.

พระวินัยปฎ ก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 542 ๒๒. ภกิ ษรุ ูอยู . . . แตกลา วเท็จวา ขา พเจา เขาโสดาปตติผลแลว . . .เม่อื คนอน่ื เขา ใจ ตองอาบัติปาราชิก เม่ือเขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ิถุลลจั จยั . ๒๓. ภกิ ษุรูอ ยู . . . แตกลาวเท็จวา ขาพเจา เขา สกทาคามผิ ลแลว . . .เมอ่ื คนอนื่ เขาใจ ตองอาบัตปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจัย. ๒๔. ภิกษุรูอยู . . . แตกลาวเทจ็ วา ขาพเจาเขา อนาคามผิ ลแลว . . .เม่อื คนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบัตปิ าราชกิ เมอื่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจยั . ๒๕. ภิกษรุ อู ยู . . . แตกลาวเท็จวา ขา พเจาเขาอรหตั ผลแลว . . .เมื่อคนอนื่ เขาใจ ตองอาบตั ปิ าราชิก เม่ือเขาไมเขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลัจจัย. ๒๖. ภกิ ษุรูอ ยู . . . แตก ลาวเทจ็ วา ราคะขา พเจา สละ.แลว คายแลวปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เม่ือคนอน่ื เขาใจ ตอ งอาบัติปาราชกิ เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ถิ ุลลจั จัย. ๒๗. ภิกษุรูอยู . . . แตกลาวเท็จวา โทสะขาพเจาสละแลว คายแลวปลอยแลว ละแลว สลดั แลว เพกิ แลว ถอนแลว . . . เมอื่ คนอ่นื เขา ใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เม่อื เขาไมเขาใจ ตองอาบัตถิ ุลลจั จยั . ๒๘. ภิกษรุ อู ยู . . . แตก ลา วเท็จวา โมหะขาพเจาสละแลว คายแลวปลอยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลว . . . เม่อื คนอน่ื เขา ใจตอ งอาบัตปิ าราชิก เมือ่ เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจัย. ๒๙. ภกิ ษุรูอยู . . . แตก ลาวเท็จวา จติ ของขาพเจาเปด จากราคะ . . .เม่ือคนอนื่ เขาใจ ตองอาบัติปาราชิก เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั . พัทธจกั ร ทุมูลกนยั มีอตุ ริมนสุ ธรรม ๒ ขอ เปน มูล แหง วัตถุนสิ สารกะ ทที่ านยอ ไว จบ

พระวินัยปฎก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 543 [๒๗๗] พทั ธจักรแหงวตั ถนุ ิสสารกะ มีอตุ ริมนุสธรรม ๓ ขอ เปนมลู ก็ดี มีอุตริมนุสธรรม ๔ ขอเปนมลู ก็ดี มีอุตริมนสุ ธรรม ๕ ขอ เปนมูลก็ดี มีอุตริมนุสธรรม ๖ ขอ เปนมลู ก็ดี มีอตุ รมิ นสุ ธรรม ๗ ขอ เปนมูลกด็ ี มอี ุตรมิ นสุ ธรรม ๘ ขอ เปนมูลก็ดี มีอุตรินนุสธรรม ๙ ขอเปนมลู กด็ ี มีอตุ ริมนสุ ธรรม ๑๐ ขอเปน มลู กด็ ี บณั ฑติ พึงทํา ใหเ หมือนพัทธจักร แมมีอุตริมนุสธรรมขอหนึง่ ๆ เปน มูล แหง นกิ เขปบทท้ังหลายทกี่ ลา วไวแลวฉะนัน้ พึงใหพสิ ดารเหมอื นพัทธจักร มีอตุ ริมนุสธรรมขอหน่ึงเปนมลู ท่ที า นใหพิสดารแลวน้นั เถดิ พัทจักร สพั พมูลกนยั มอี ุตรมิ นุสธรรมทกุ ขอเปนมลู ดงั น:้ี - [๒๗๘] ภกิ ษุรูอยู ประสงคจะกลา ววา ขาพเจา เขา ปฐมฌาน ทตุ ิย-ฌาน ตตยิ ฌาน จตตุ ถฌาน สญุ ญตวิโมกข อนมิ ิตตวโิ มกข อปั ปณิหิตวโิ มกขสุญญตสมาบตั ติ ิ อนิมิตตสมาบัติ อัปปณิหติ สมาบตั ิ วิชชา ๓ สติปฏฐาน ๔สัมมปั ปธาน ๔ อทิ ธบิ าท ๔ อินทรีย ๕ พละ ๕ โพชฌงค ๗ อรยิ มรรคมีองค ๘ โสดาปต ตผิ ล สกทาคามิผล อนาคามิผล และอรหตั ผลแลว ราคะขาพเจาสละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลวโทสะ ขา พเจา สละแลว คายแลว ปลอยแลว ละแลว สลดั แลว เพกิ แลวถอนแลว โมหะ ขาพเจา สละแลว คายแลว ปลอยแลว ละแลว สละแลวเพกิ แลว ถอนแลว จิตของขาพเจา เปดจากราคะ จิตของขาพเจาเปด จากโทสะและจิตของขา พเจา เปด จากโมหะ ดวยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยาง . . .๕ อยา ง. . . ๖ อยา ง . . .๗ อยา ง คอื ๑ เบ้อื งตน เธอรูวา จักกลา วเทจ็ ๒ กําลังกลาว

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 544ก็รวู ากลาวเทจ็ ๓ ครนั้ กลา วแลว กร็ วู า กลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเหน็๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ เมอ่ืคนอื่นเขาใจ ตอ งอาบตั ปิ าราชกิ เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตองอาบัติถุลลัจจยั . พัทธจกั ร สัพพมลู กนัย จบ จักรเปยยาลแหง วัตถุนิสสารกะ จบ วัตถกุ ามวารกถา จบ ปจ จยปฏิสังยุตวารกถา เปยยาล ๑๕ หมวด ปจ จยั ตตวจนวาร ๕ หมวด [๒๓๙] ๑. ภกิ ษุรอู ยู กลา วเท็จวา ภกิ ษใุ ดอยใู นวิหารของทานภิกษนุ ้นั เขาแลว เขาอยู เขาไดแลว เปนผไู ด เปนผูชาํ นาญ ทําใหแ จงซ่ึงปฐมฌาน ดว ยอาการ ๓ อยาง . . .๔ อยาง . . .๕ อยาง . . .๖ อยา ง . . .๗ อยา ง คือ ๑ เบ้อื งตนเธอรูวา จกั กลา วเท็จ ๒ กําลงั กลาว กร็ ูว ากลา วเทจ็ ๓ คร้นั กลาวแลว กร็ วู า กลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง เมื่อคนอน่ื เขาใจตองอาบตั ิถลุ ลัจจัย เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบตั ทิ ุกกฏ. ภิกษุรอู ยู กลา วเท็จวา ภิกษใุ ดอยูในวหิ ารของทา น ภิกษนุ น้ั เขา แลวเขาอยู เขา ไดแลว เปน ผไู ด เปน ผูชาํ นาญ ทาํ ใหแ จง ซง่ึ ทุตยิ ฌาน...ตตยิ ฌาน . . . จตตุ ถฌาน . . . สุญญตวโิ มกข . . .อนมิ ิตตวิโมกข ...อปั ปณิหติ -วโิ มกข . . .สญุ ญตสมาธิ . . . อนิมติ ตสมาธิ . . .อปั ปณิหิตสมาธิ . . . สญุ ญตสมาบตั ิ. . . อนิมิตตสมาบตั ิ . . . อัปปณหิ ิตสมาบตั ิ . . .วิชชา ๓ .. .สตปิ ฎ ฐาน ๔ . . .สัมมปั ปธาน ๔ . . . อิทธบิ าท ๔ . . . อินทรยี  ๕ . . .พละ ๕ . . . โพชฌงค ๗. . .

พระวินยั ปฎก มหาวภิ ังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 545อรยิ มรรคมีองค ๘ . . . โสดาปตตผิ ล . . . สกทาคามิผล . . . อนาคามผิ ล . . .อรหตั ผล ดว ยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . .๕ อยา ง . . .๖ อยาง . . .๗ อยา ง คือ ๑ เบ้ืองตนเธอรวู า จกั กลา วเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลาว กร็ วู ากลาวเท็จ๓ คร้ันกลาวแลว กร็ วู า กลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง เมื่อคนอื่นเขา ใจตองอาบัตถิ ุลลจั จยั เมอ่ื เขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัติทกุ กฏ. ภิกษุรูอยู กลาวเท็จวา ภิกษุใดอยูในวิหารของทา น ราคะ ภกิ ษุนนั้สละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลัดแลว เพิกแลว ถอนแลว . . .โทสะ ภกิ ษุน้นั สละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพกิ แลวถอนแลว . . . โมหะ ภกิ ษนุ ั้นสละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลัดแลวเพิกแลว ถอนแลว ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง. . . ๗ อยาง คือ ๑ เบ้ืองตน เธอรูวา จักกลา วเทจ็ ๒ กําลังกลา ว ก็รูว ากลาวเทจ็๓ คร้นั กลาวแลว ก็รวู ากลา วเท็จแลว ๘ อําพรางความเห็น ๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ เม่ือคนอืน่ เขาใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจัย เมอ่ื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบัตทิ กุ กฏ. ภิกษรุ อู ยู กลาวเทจ็ วา ภกิ ษุใดอยูในวหิ ารของทา น จิตของภกิ ษนุ ั้นเปดจากราคะ. . .จิตของภิกษนุ น้ั เปด จากโทสะ. . . จิตของภิกษุน้นั เปด จากโมหะดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คอื๑ เบือ้ งตน เธอรวู า จักกลา วเทจ็ ๒ กําลงั กลา ว ก็รูว า กลาวเทจ็ ๓ ครั้นกลาวแลว ก็รวู า กลาวเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง เมอ่ื คนอนื่ เขา ใจ ตอ งอาบตั ิถุลลัจจยั เม่อื เขาไมเขา ใจ ตองอาบัตทิ ุกกฏ.

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 546 ภิกษรุ อู ยู กลา วเทจ็ วา ภิกษใุ ดอยูในวิหารของทาน ภกิ ษุน้นั เขาแลวเขาอยู เขา ไดแลว เปนผไู ด เปน ผชู าํ นาญ ทาํ ใหแจง ซง่ึ ปฐมฌานในสุญญาคาร . . . ซ่งึ ทตุ ยิ ฌานในสญุ ญาคาร . . . ซ่งึ ตตยิ ฌานในสุญญาคาร . . . ซ่งึจตตุ ถฌานในสญุ ญาคาร . . . ดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . .๕ อยาง. . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คอื ๑ เบ้อื งตนเธอรูว า จกั กลาวเทจ็ ๒ กําลังกลา วกร็ ูวากลา วเทจ็ ๓ ครน้ั กลาวแลว ก็รูว ากลา วเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ เมือ่คนอ่นื เขาใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จัย เมอื่ เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัติทุกกฏ. [๒๘๐] ๒. ภิกษรุ อู ยู กลาวเทจ็ วา ภกิ ษใุ ดนุง หม จวี รของทานภกิ ษุน้ันเขา แลว เขา อยู เขา ไดแลว เปน ผไู ด เปนผูชํานาญ ทาํ ใหแ จงซ่ึงปฐมฌานในสญุ ญาคาร ดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง. . . ๖ อยาง . . . ๗ อยาง คือ ๑ เบื้องตนเธอรวู า จกั กลา วเท็จ ๒ กําลงั กลา วกร็ ูวากลา วเท็จ ๓ ครัน้ กลา วแลว ก็รูวากลา วเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเหน็๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ เมื่อคนอนื่ เขาใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตองอาบัตทิ กุ กฏ. ภกิ ษรุ อู ยู กลาวเทจ็ วา ภิกษใุ ดนุงหมจวี รของทาน ภิกษนุ นั้ เขา แลวเขาอยู เขา ไดแ ลว เปน ผไู ด เปนผชู ํานาญ ทําใหแ จง ซึง่ ทตุ ยิ ฌาน. . .ตติยฌาน. ..จตตุ ถฌาน... สุญญตวโิ มกข . . . อนมิ ิตตวโิ มกข ... อปั ปณิหิต-วิโมกข . . . สุญญตสมาธิ ... อนมิ ติ ตสมาธิ ... อัปปณหิ ติ สมาธิ .. สุญญต-สมาบตั ิ . . .อนมิ ติ ตสมาบัติ . . .อัปปณิหิตตสมาบตั ิ. . .วิชชา ๓ .. สติปฏฐาน๔ . . . สมั มปั ปธาน ๔. . .อิทธบิ าท ๔ . . . อินทรยี  ๕ . . . พละ ๕ . . .โพชฌงค๗ . . . อริยมรรคมอี งค ๘ . . . โสดาปต ติผล . . . สกทาคามิผล . . . อนาคามิผล

พระวินัยปฎ ก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ท่ี 547. . . อรหัตผล ดว ยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง. . . ๗ อยาง คือ ๑ เบื้องตน เธอรวู า จกั กลา วเทจ็ ๒ กาํ ลังกลาว กร็ วู ากลา วเทจ็ ๓ ครนั้ กลา วแลว ก็รูวากลา วเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็๕ อําพรางความถกู ใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ เมือ่คนอนื่ เขาใจ ตองอาบัตถิ ลุ ลจั จยั เมอื่ เขาไมเ ขาใจ ตองอาบัตทิ ุกกฏ. ภกิ ษรุ ูอยู กลาวเท็จวา ภกิ ษุใดนงุ หมจวี รของทา น ราคะ ภิกษุนนั้สละแลว คายแลว ปลอยแลว ละแลว สลดั แลว เพกิ แลว ถอนแลว . . .โทสะ ภิกษุนัน้ สละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลวถอนแลว . . .โมหะ ภิกษนุ ั้นสละแลว คายแลว ปลอยแลว ละแลว สลัดแลวเพกิ แลว ถอนแลว ดวยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง. . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบอ้ื งตน เธอรวู า จักกลาวเท็จ ๒ กาํ ลงั กลา ว ก็รวู ากลาวเท็จ ๓ ครนั้ กลาวแลว ก็รูว ากลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง เมอื่คนอืน่ เขา ใจ ตองอาบตั ิถลุ ลจั จยั เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตองอาบัตทิ ุกกฏ. ภิกษรุ อู ยู กลาวเท็จวา ภิกษุใดนุงหมจีวรของทาน จิตของภกิ ษนุ นั้เปดจากราคะ. . . จิตของภิกษุน้นั เปดจากโทสะ . . . จติ ของภิกษุนั้นเปดจากโมหะดว ยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื๑ เบื้องตน เธอรวู า จกั กลาวเท็จ ๒ กําลงั กลาว ก็รูว า กลาวเท็จ ๓ ครั้นกลาวแลว กร็ วู ากลา วเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถูก จ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง เมอ่ื คนอน่ื เขา ใจ ตองอาบัติถุลลจั จัย เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบัตทิ กุ กฏ. ภกิ ษุรูอยู กลาวเทจ็ วา ภิกษุใดนุงหม จวี รของทา น ภิกษุนัน้ เขาแลวเขา อยู เขา ไดแ ลว เปน ผไู ด เปน ผูชํานาญ ทําใหแจง ซง่ึ ปฐมฌานใน

พระวนิ ยั ปฎ ก มหาวิภงั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาที่ 548สุญญาคาร . . . ซง่ึ ทุติยฌานในสญุ ญาคาร . . . ซ่ึงตตยิ ฌานในสุญญาคาร . . . ซง่ึจตตุ ถฌานในสญุ ญาคาร ดวยอาการ ๓ อยา ง . . .๔ อยาง . . . ๕ อยา ง. . . ๖ อยาง . . . ๗ อยา ง คอื ๑ เบ้ืองตน เธอรูวา จักกลา วเทจ็ ๒ กําลังกลา วกร็ ูวากลา วเทจ็ ๓ ครั้นกลา วแลว กร็ ูวา กลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเหน็๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ เมื่อคนอน่ื เขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ุลลจั จยั เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบัตทิ กุ กฏ. ๓. ภิกษรุ อู ยู กลาวเทจ็ วา ภกิ ษใุ ดบริโภคบณิ ฑบาตของทาน ภิกษุนัน้ เขา แลว เขา อยู เขาไดแ ลว เปน ผูได เปนผูชาํ นาญ ทาํ ไหแ จง ซ่งึปฐมฌาน ดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยาง . . . ๗อยาง คือ ๑ เบ้อื งตน เธอรวู า จกั กลาวเท็จ ๒ กาํ ลังกลา ว กร็ ูวา กลา วเทจ็๓ คร้นั กลา วแลว ก็รวู ากลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจรงิ เม่อื คนอ่ืนเขาใจตองอาบตั ิถุลลจั จัย เม่อื เขาไมเ ขาใจ ตองอาบัตทิ ุกกฏ. ภกิ ษุรูอยู กลา วเท็จวา ภกิ ษุใดบรโิ ภคบิณฑบาตของทาน ภิกษนุ ้ันเขาแลว เขา อยู เขาไดแ ลว เปนผไู ด เปนผูชาํ นาญ ทาํ ใหแ จง ซ่งึทุติยฌาน. . .ตตยิ ฌาน. . .จตตุ ถฌาน. . . สุญญตวโิ มกข. . . อนมิ ิตตวโิ มกข. . .อปั ปณิหิตวโิ มกข. . .สุญญตสมาธิ . . . อนมิ ติ ตสมาธิ . . . อัปปณิหติ สมาธิ . . .สญุ ญตสมาบัติ . . . อนิมติ ตสมาบัติ . . . อปปณหิ ิตสมาบตั ิ . . .วชิ ชา ๓ . . . สต-ิปฏ ฐาน ๔ . . . สมั มปั ปธาน ๕ . . . อทิ ธิบาท ๔. . . อินทรีย. . . ๕ พละ ๕. . .โพชฌงค ๗ . . . อริยมรรคมอี งค ๘ . . . โสดาปตตผิ ล . . . สกทาคามผิ ล . . .อนาคามิผล . . . อรหตั ผล ดวยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยาง. . . ๖ อยา ง . . . ๗ อยาง คือ ๑ เบ้ืองตน เธอรวู า จักกลา วเทจ็ ๒ กําลงั กลาว

พระวินัยปฎก มหาวิภังค เลม ๑ ภาค ๒ - หนา ที่ 549ก็รูวา กลา วเท็จ ๓ คร้ันกลา วแลว ก็รูวากลาวเทจ็ แลว ๔ อําพรางความเหน็๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง เมือ่คนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั เม่ือเขาไมเขา ใจ ตอ งอาบัติทกุ กฏ. ภิกษรุ ูอ ยู กลาวเท็จวา ภกิ ษุใดบริโภคบิณฑบาตของทาน ราคะ ภกิ ษุนนั้ สละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลว ถอนแลว . . .โทสะ ภกิ ษุนน้ั สละแลว คายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลว เพิกแลวถอนแลว . . . โมหะ ภิกษุน้นั สละแลว ตายแลว ปลอ ยแลว ละแลว สลดั แลวเพกิ แลว ถอนแลว ดวยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยาง. . . ๗ อยา ง คอื ๑ เบือ้ งตน เธอรูวา จกั กลาวเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลา ว ก็รูว ากลา วเท็จ ๓ คร้ันกลาวแลว กร็ วู ากลา วเทจ็ แลว ๘ อาํ พรางความเห็น ๕ อาํ พรางความถกู ใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ เมื่อคนอืน่ เขา ใจตองอาบตั ถิ ลุ ลจั จยั เมื่อเขาไมเ ขา ใจ ตองอาบตั ทิ กุ กฏ. ภิกษุรูอยู กลา วเท็จวา ภกิ ษใุ ดบรโิ ภคบณิ ฑบาตของทาน จติ ของภิกษนุ นั้ เปดจากราคะ . . . จิตของภกิ ษนุ ั้นเปด จากโทสะ . . . จิตของภิกษนุ ้ันเปดจากโมหะ ดว ยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง . . . ๖ อยา ง . . . ๗อยา ง คอื ๑ เบอื้ งตนเธอรูว า จกั กลา วเทจ็ ๒ กําลังกลา ว กร็ ูว า กลา วเทจ็๓ ครัน้ กลาวแลว ก็รูวา กลาวเท็จแลว ๔ อําพรางความเหน็ ๕ อาํ พรางความถูกใจ ๖ อาํ พรางความชอบใจ ๗ อําพรางความจริง เมื่อคนอ่ืนเขา ใจ ตองอาบตั ิถุลลจั จัย เมอ่ื เขาไมเขา ใจ ตอ งอาบตั ทิ ุกกฏ. ภิกษุรูอยู กลา วเท็จวา ภิกษุใดบรโิ ภคบณิ ฑบาตของทาน ภิกษนุ ้ันเขาแลว เขา อยู เขาไดแลว เปนผูไดเปน ผูชํานาญ ทาํ ใหแจง ซ่งึ ปฐมฌานในสญุ ญาคาร . . .ซงึ่ ทตุ ิยฌานในสุญญาคาร . . . ซึ่งตติยฌานในสญุ ญาคาร . . .

พระวนิ ัยปฎ ก มหาวภิ งั ค เลม ๑ ภาค ๒ - หนาท่ี 550ซง่ึ จตตุ ถฌานในสุญญาคาร ดวยอาการ ๓ อยาง . . . ๔ อยาง . . . ๕ อยา ง. . .๖ อยา ง . . . ๗ อยา ง คือ ๑ เบ้อื งตน เธอรวู า จักกลาวเท็จ ๒ กําลงั กลาวก็รวู ากลา วเทจ็ ๓ คร้นั กลาวแลว ก็รูวา กลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเห็น๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจริง เมอ่ืคนอ่นื เขาใจ ตอ งอาบัติถุลลัจจยั เมอื่ เขาไมเ ขา ใจ ตอ งอาบตั ิทกุ กฏ. ๔. ภกิ ษุรอู ยู กลา วเท็จวา ภิกษใุ ดใชส อยเสนาสนะของทาน ภิกษุนัน้ เขา แลว เขาอยู เขา ไดแ ลว เปน ผูได เปน ผูชํานาญ ทาํ ใหแจง ซึง่ปฐมฌาน ดวยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยาง. . . ๗ อยาง คือ ๑ เบ้อื งตน เธอรวู า จกั กลาวเทจ็ ๒ กาํ ลงั กลา ว กร็ ูวากลาวเท็จ ๓ ครัน้ กลา วแลว ก็รวู า กลาวเทจ็ แลว ๔ อาํ พรางความเหน็๕ อําพรางความถูกใจ ๖ อําพรางความชอบใจ ๗ อาํ พรางความจรงิ เมอ่ืคนอ่นื เขา ใจ ตอ งอาบตั ถิ ลุ ลัจจยั เมื่อเขาไมเ ขาใจ ตอ งอาบตั ิทุกกฏ. ภกิ ษุรอู ยู กลาวเท็จวา ภกิ ษุใดใชสอยเสนาสนะของ ทา น ภกิ ษนุ ัน้เขา แลว เขา อยู เขา ไดแลว เปน ผไู ด เปน ผูช าํ นาญ ทําใหแจงซง่ึ ทุตยิ ฌาน. . . ตติยฌาน. . . จตุตุถฌาน. . . สญุ ญตวิโมกข. . . อนิมติ ตวโิ มกข. . .อปั ปณ-ิหิตวโิ มกข. . . สญุ ญตสมาธิ . . . อนมิ ิตตสมาธิ . . . อัปปณิหติ สมาธิ สญุ ญต-สมาบัติ . . .อนิมติ ตสมาบัติ . . . อัปปณหิ ิตสมาบตั ิ . . . วชิ ชา ๓. . . สตปิ ฏ ฐาน ๔. . . สัมมัปปธาน ๔. . . อิทธบิ าท ๔ . . . อนิ ทรีย ๕ . . . พละ ๕. . .โพชฌงค ๗. . . อรยิ มรรคมีองค ๘ . . . โสดาปต ตผิ ล . . . สกทาคามิผล . . . อนาคามผิ ล . . .อรหัตผล ดวยอาการ ๓ อยา ง . . . ๔ อยา ง . . . ๕ อยาง . . . ๖ อยา ง. . . ๗ อยา คือ ๑ เบือ้ งตนเธอรูว า จักกลา วเท็จ ๒ กาํ ลงั กลา ว ก็รวู ากลา วเทจ็ ๓ คร้นั กลาวแลว กร็ วู า กลา วเท็จแลว ๔ อําพรางความเห็น