\"เอ๏า ! แมกํ ็เป็นเสยี อยํางนี้แหละ\" ช๎อยประท๎วงขน้ึ อยาํ งรําเริง \"เมื่อฉันยงั เด็กๆ ก็คอยแตหํ นนุ ให๎คณุ อาเฆย่ี น เดีย๋ วน้ถี ึงหนุนใหแ๎ มํพลอยทุบแล๎ว ถ๎าเผ่ือฉันตายไปแมํจะทาํ ยังไงนะ ฉันอยากร๎ูนกั \" แมชํ น้ั นง่ั เคย้ี วหมากอมยม้ิ มองดพู ลอยอกี ครหํู นง่ึ หยบิ กระโถนมาบว๎ นนาํ้ หมากชา๎ ๆ ตายงั มองดพู ลอย แลว๎ กก็ ลาํ ว ดว๎ ยน้าํ เสยี งที่เยอื กเยน็ ชุํมชน่ื เข๎าไปถงึ ในหัวใจพลอยวํา \"ถงึ ชอ๎ ยตายแมํกย็ งั มีพลอยอีกคนหนึ่ง ท่แี มรํ กั เหมือนกบั ลูกในไส๎ จะมีเสยี อยกูํ ท็ ี่ลูกของแมจํ ะน๎อยลงไป คนหนง่ึ เทาํ น้ัน ที่มีอยูเํ ด๋ียวน้ียังไมํมากพอทจ่ี ะให๎แมรํ กั ไดเ๎ ลย ความรักของแมํยงั มเี หลอื ไว๎ ใหห๎ ลานท่จี ะเกดิ ตอํ ไป อีกมาก\" คาํ พดู ของแมชํ น้ั เหมอื นกบั มใี ครเอานาํ้ เยน็ ใสสะอาดมาชโลมทห่ี วั ใจ พลอยรแ๎ู นวํ าํ แมชํ น้ั ตอ๎ งรเ๎ู รอ่ื งระหวาํ ง พเ่ี นอ่ื ง และตน แตํดว๎ ยความใจดี กลวั พลอยจะอาย แมชํ น้ั จงึ ทาํ ไมํร๎เู รื่องเสีย แตํก็พยายามพดู เปน็ ปรศิ นาใหพ๎ ลอย เขา๎ ใจวํา แมํ ช้นั มิไดม๎ ีความรงั เกียจในตวั พลอยเลย ตรงกนั ข๎ามแมํชนั้ กลบั พรอ๎ มแลว๎ ทีจ่ ะรบั พลอยไปเปน็ สะใภ๎ พร๎อมแล๎วท่จี ะมอบ ความรกั ของแมํให๎โดยสมบูรณ๑ เหมอื นกับวําพลอยเป็นลกู ของแมชํ ้นั อีกคนหนึง่ พลอยร๎สู กึ ตนื้ ตันในคําพดู ของแมํชน้ั ถา๎ ทาํ ไดใ๎ นขณะนน้ั ก็แทบจะเขา๎ กอดแมํชัน้ เสยี ให๎เต็มรัก แตํเมือ่ ทําไมํได๎ ก็ได๎แตํย้ิมกับแมํชัน้ แล๎วพยายามบอกด๎วยสายตาวาํ พลอยขอบใจและเหน็ ใจแมชํ น้ั เปน็ ทสี่ ดุ \"เอ๏อ ! ฉันก็เพ่ิงจะร๎ู\" เสียงชอ๎ ยร๎องตอบแมํของตนดงั ขึน้ \"เด๋ยี วนฉี้ ันเกดิ มีลูกแมํเดยี วเพมิ่ ข้นึ อกี คนหน่ึงแล๎ว วําไง พลอย เราลกู แมํเดียวกนั แลว๎ นะ\" \"เอาใหญํแล๎วนะชอ๎ ย ! พูดอะไรก็ไมรํ ู๎ เร่อื งไมเํ ปน็ เรื่อง\" คาํ พดู ของคณุ สายกม็ คี วามหมายลกึ ซง้ึ เชนํ เดยี วกนั วาํ คณุ สายรเ๎ู รอ่ื งของพลอยและพเ่ี นอ่ื งเปน็ อยาํ งดี และเมอ่ื รแ๎ู ลว๎ คณุ สายก็มไิ ดห๎ ๎ามปราม แตเํ ม่อื ยงั ไมํถงึ เวลา คณุ สายก็ยงั ไมยํ อมพูดถงึ เรือ่ งน้ี และไมํยอมให๎คนอื่นๆ พูดถึงเหมอื นกนั แมชํ น้ั นง่ั คยุ ตอํ ไปจนเยน็ แลว๎ กล็ กุ ขน้ึ กระวกี ระวาดเกบ็ ขา๎ วของจะกลบั บา๎ น กอํ นจะกลบั แมชํ น้ั กห็ ยบิ กระเปา๋ หมาก มาค๎นดอู ะไรตอํ อะไร แลว๎ อทุ านวํา \"ตายจริงช๎อย ! แมํเกอื บลืมไป พํอเน่ืองเขาฝากหนังสอื มาให๎ชอ๎ ยฉบับหนง่ึ อยนํู เ่ี อง\" แลว๎ แมชํ น้ั กห็ ยบิ หนงั สอื จดหมายยน่ื ใหช๎ อ๎ ยซองหนง่ึ พลอยคอยมาตง้ั แตเํ ชา๎ จนบาํ ย วาํ พเ่ี นอ่ื งจะสงํ ขาํ ว คราวมาถงึ ตนอยํางไรบ๎าง แตํเมอ่ื เหน็ วําไมมํ เี พราะแมํชั้นไมไํ ด๎พูดถึง พลอยกช็ กั จะใจหายอยคูํ รันๆ แตคํ ดิ ไปอกี ที กโ็ ลงํ ในทีพ่ ี่เน่ือง มไิ ดส๎ ํงขาํ วคราวผํานคนอื่นมา ซึ่งจะต๎องทาํ ใหค๎ นอืน่ ลวํ งรู๎ความในใจไปด๎วย ชอ๎ ยรบั ซองจดหมายมาฉกี ออกดู ดงึ กระดาษในซองออกดหู นอํ ยหนง่ึ แลว๎ กซ็ กุ กลบั เขา๎ ไปไมวํ าํ กระไรอกี เมอ่ื ถงึ เวลา แมชํ ้นั กลับบ๎าน ทง้ั พลอยและช๎อยกเ็ ดินไปสํงจนถึงประตวู งั ระหวาํ งทเ่ี ดนิ กลบั ตาํ หนกั พลอยกอ็ ดใจไวไ๎ มอํ ยตํู อ๎ งเอยํ ปากถามชอ๎ ยขน้ึ วาํ
\"ชอ๎ ย พี่เนื่องสํงขาํ วมาวาํ อยาํ งไรบ๎าง\" ชอ๎ ยหวั เราะ แลว๎ ดงึ กระดาษในซองจดหมายออกมาใหด๎ ู ในซองนน้ั มกี ระดาษแผนํ หนง่ึ ซองจดหมาย ปดิ ผนกึ อกี ซอง หนง่ึ บนกระดาษนน้ั มขี อ๎ ความเขยี นไว๎วาํ ยายช๎อย ขอใหส๎ งํ ซองนใ้ี หแ๎ มพํ ลอยดว๎ ย พม่ี าถงึ นครสวรรคแ๑ ลว๎ สบายดี เน่อื ง ชอ๎ ยหวั เราะอยาํ งขบขนั แลว๎ พดู วาํ \"จดหมายของฉันมเี ทําน้ีเอง ของแมพํ ลอยบางทจี ะมีมากกวําน้ีกระมัง ไหนพลอยเปดิ ออกดทู หี รอื \" แล๎วช๎อยก็ ทาํ ทาํ จะเปดิ ซองจดหมายของพีเ่ นื่อง ทมี่ ีมาถึงพลอยออกอาํ น พลอยรบี ดงึ จดหมายมาจากชอ๎ ยทนั ที พรอ๎ มกบั รอ๎ งวาํ \"โธํ ! ชอ๎ ยก\"็ ชอ๎ ยปลอํ ยใหพ๎ ลอยดงึ จดหมายมา โดยไมยํ อ้ื แยงํ หวั เราะกบั พลอยอยาํ งอารมณด๑ แี ลว๎ กพ็ ดู วาํ \"แมพํ ลอยก็เอะอะไปได๎ ฉันลอ๎ เลนํ เทาํ นั้นแหละไมอํ ยากอาํ นจรงิ ๆหรอก ถา๎ ฉันอยากอําน ฉันมอิ ํานเสยี กํอน แลว๎ หรอื \" พลอยนง่ิ ไมพํ ดู วาํ กระไร เดนิ กาํ จดหมายพเ่ี นอ่ื งแนนํ มงํุ หนา๎ กลบั ตาํ หนกั ดว๎ ยความตน่ื เตน๎ และความดใี จ ระคนกนั ความเสียใจพลาดหวังท่พี ่เี นือ่ งมิได๎สงํ ขาํ วคราวมาใหห๎ ายไปสิ้น เหลอื แตํความขอบใจ ที่พ่เี น่อื งสํงขาํ วมา อยาํ งแนบเนียน มิใหพ๎ ลอยตอ๎ งกระดากหรอื อาย และไมใํ ห๎ใครรค๎ู วามได๎อกี นอกจากชอ๎ ยซงึ่ ร๎อู ยํแู ล๎ว ครน้ั กลบั มาถงึ ตาํ หนกั แทนทพ่ี ลอยจะเปดิ จดหมายพเ่ี นอ่ื งออกอาํ น พลอยกลบั เอาจดหมายนน้ั ซอํ นไวใ๎ นต๎ู เหมือนกบั เป็นสมบัติอันมีคํา เพียงแตรํ ๎ูวําพี่เน่อื งมจี ดหมายมาถงึ และจดหมายนั้นอยูใํ นครอบครองของตนแล๎ว จะเปดิ ออกอาํ นเม่อื ไรกไ็ ด๎ เทํานน๎ ก็ทาํ ใหพ๎ ลอยรสู๎ ึกอ่ิมใจไปทัง้ คนื และจนรุงํ ขน้ึ อกี วันหนึ่ง พลอยก็ยงั มิไดเ๎ ปิดออกอําน วนั นน้ั ตลอดวนั พลอยรส๎ู กึ วาํ โลกมนษุ ยน๑ น้ั ชาํ งนาํ อยเํู สยี นก่ี ระไร จะมองดสู ง่ิ ใดกน็ าํ รกั นาํ ดไู ปหมด แมแ๎ ตคํ นทเ่ี คย เห็นหน๎ากนั อยูํทกุ วนั ก็ดรู นื่ เรงิ และสดสวยงดงามเกินกวาํ ปกติ พลอยทําการงานตาํ งๆในวันน้ัน ตามทเ่ี คยทาํ มา แตํทําดว๎ ย
ความกระฉบั กระเฉงและเบิกบาน จนหลายคนต๎องทกั วําเปน็ อะไรไป เพราะพลอยเที่ยวทักทาย และพูดจาเลนํ หัวกบั ใคร ตอํ ใครมากกวําที่เคย แม๎แตํเสดจ็ กย็ ังทรงปรารภขึ้น ระหวํางเสวยวํา \"นงั พลอยมนั กินอะไรเข๎าไปกไ็ มรํ ๎ูวนั นี้ ดหู นา๎ ตาผิวพรรณดกี วําทกุ วัน\" ซง่ึ ทาํ ใหช๎ อ๎ ยผซ๎ู ง่ึ หมอบอยใํู กลๆ๎ กบั พลอยตอ๎ งกม๎ หนา๎ หวั เราะเสยี จนเกนิ ขนาด ทาํ ใหเ๎ สดจ็ ตอ๎ งกรว้ิ แหววาํ \"นังชอ๎ ยก็ กําเรบิ ขน้ึ ทุกวนั \" และพาลกร้ิวเลยไปถงึ คณุ สายผูเ๎ ป็นอา และทรงลาํ ดับวงศต๑ ระกูลของช๎อย ถอยหลงั กลบั ขึน้ ไปอกี หลาย ช่ัวคน ถึงขัน้ ทวดและเทยี ด แตํละคนก็ลว๎ นแลว๎ แตมํ ีลักษณะหํามบา๎ ง บอบา๎ ง กําเรบิ บ๎างท้ังส้นิ เมื่อกลับลงมากนิ ขา๎ ว ดว๎ ยกนั ข๎างลําง คุณสายกเ็ ทศนาอบรมชอ๎ ยตอํ ไปอกี นาน ซึง่ ช๎อยกใ็ จเย็น นง่ั เปบิ ขา๎ วกนิ ไปฟังไปจนจบ เม่อื คุณสายเทศน๑ จบแลว๎ ช๎อยจงึ สรปุ ความขึน้ เองอยาํ งนาํ ฟังวาํ \"ถา๎ จะวาํ กนั ไปจรงิ ๆ การท่ีเขา๎ มาอยูํในวงั เป็นข๎าหลวงเสด็จนดี้ ด๊ี ี ได๎ความร๎ูแตกฉาน ฉนั กเ็ พง่ิ จะร๎ูวันนีแ้ หละ วําปู่ ยาํ ตา ยาย ทวด เทียดฉนั ช่ืออะไรบ๎าง แตํกํอนไมเํ หน็ มใี ครบอกฉันสักที\" คนื วนั นน้ั ตอนดกึ หลงั จากเสดจ็ เขา๎ บรรทมแลว๎ โคมบนเฉลยี งชน้ั บนตาํ หนกั ยงั เหลอื จดุ รบิ หรอ่ี ยํู อกี ดวงหนง่ึ พลอย คอํ ยๆหยิบจดหมายพีเ่ นอ่ื งออกจากต๎ู เดนิ เบาๆขึน้ ไปนง่ั ใตแ๎ สงสวํางของโคมดวงน้นั แล๎วก็เปิดจดหมายออกอาํ น เวลาเชนํ นเ้ี ปน็ เวลาทพ่ี ลอยตอ๎ งการ สาํ หรบั อาํ นจดหมายจากคนทก่ี าํ หวั ใจของพลอยไว๎ เพราะเวลานน้ั ดกึ สงดั ไมมํ ี ผใ๎ู ดรบกวน ไมํมกี จิ การใดเหลือท่จี ะตอ๎ งทํา พลอยต๎องการทาํ หัวใจใหว๎ าํ ง จากส่งิ อื่นใดท้ังสนิ้ เพื่อจะได๎ไมมํ เี ร่อื งอ่นื ใดที่ จะตอ๎ งคดิ ขณะที่อาํ นจดหมายนอกจากคิดถึงพ่เี นอื่ งคนเดยี ว เมอ่ื เปดิ ผนึกจดหมายออกแล๎ว พลอยกท็ อดอารมณอ๑ อกไป หาพ่เี นือ่ งซ่งึ อยไํู กลแสนไกล ขณะนน้ั ในวงั เงยี บสวดั นานๆ กม็ ีเสยี งนกเค๎าแมวร๎องไกลๆสกั ครงั้ หนงึ่ ข๎อความในจดหมาย น้ันมีอยวํู าํ ถึงแมพํ ลอย ฉนั มาถงึ นครสวรรคไ๑ ดห๎ ลายวนั แลว๎ ใจคอไมอํ ยกํู บั เนอ้ื กบั ตวั เลย ถา๎ จะใหฉ๎ นั พดู จรงิ ๆ วาํ ฉนั มาถงึ นครสวรรคไ๑ ด๎ อยาํ งไร ฉันก็เลําไมํถูก เพราะอาการมาน้ันเหมอื นคนใจลอย เมอื่ ฉนั ลาแมํพลอยมาวนั นนั้ ดูเหมอื นวําฉนั จะไมไํ ดเ๎ อาหัวใจ กลับมาดว๎ ย ถา๎ แมํพลอยไมํไดถ๎ ือเอาหัวใจฉนั กลบั เขา๎ วังไป มนั ก็คงตกเรีย่ เสยี หาย อยํหู นา๎ ประตวู ังนั้นเอง ถา๎ เป็นอยํางนั้น จริง ขอใหแ๎ มพํ ลอยชวํ ยเมตตาออกไปเก็บมาไว๎เสยี กบั ตวั อยําทิง้ หวั ใจฉันไวใ๎ หค๎ นเขาเหยียบเขาย่ํา ฉันจะไมลํ มื บญุ คณุ แมํ พลอยเลย ถงึ ฉนั จะไมไํ ดพ๎ บแมพํ ลอยมานาน ถา๎ จะนบั ปา่ นนก้ี แ็ รมเดอื น ฉนั กย็ งั คดิ ถงึ แมพํ ลอยอยทํู กุ ลมหายใจ เขา๎ ออก หลบั ตาลงทีไร ก็เหน็ แตหํ น๎าแมพํ ลอยทีนน้ั ไมวํ าํ ฉันจะไปถึงไหนหรอื ไปทําอะไร แมํพลอยก็ไปเทยี่ วแอบแฝงอยูํทว่ั บาง
เวลาฉนั น่ังอยํูคนเดยี ว กแ็ ววํ ไดย๎ ินเสียงเหมือนแมํพลอยมาเรียก เผลอตัวขานรับไปก็มี ของทีแ่ มพํ ลอยให๎ฉันมานน้ั ถึงแมํ วาํ จะไมํมีราคาคาํ งวดอะไร ฉนั กย็ งั เกบ็ ไว๎กบั ตวั เสมอ แมํพลอยจาํ ซองหมากพลู และผ๎าเช็ดปากดอกจําปา ทีแ่ มํพลอย สงํ ออกมาให๎ฉนั ไดห๎ รือไมํ เวลานานหนักหนาอยแํู ล๎ว แตฉํ นั กย็ งั เกบ็ ไว๎ ไปไหนกเ็ อาตดิ ตวั ไปด๎วย ถงึ แม๎วําจะเหีย่ วแหง๎ เปลยี่ นรูปไปจนจาํ ไมไํ ด๎ แตํกล่ินอาบอบรา่ํ ของแมพํ ลอยยังคงอยํู ฉนั ยังได๎ดมคงชน่ื ใจอยทํู ุกวัน เหมือนกบั มแี มํพลอยมานั่ง อยใูํ กล๎ๆ บางวนั ถา๎ ฉันเหน่ือยหรือรอ๎ นหรือเหงา ฉันกไ็ ดแ๎ ตํเรงํ เวลาเรํงตะวนั ให๎คาํ่ ลงเสียเร็วๆ เพ่ือฉันจะได๎เขา๎ นอน แล๎วก็ หํมแพรเพลาะที่เคยหมํ ตัวแมํพลอย มาครัง้ หนึง่ เวลาน้ันฉนั จะมีความสุขทสี่ ุด เทาํ ที่คนไร๎วาสนาอาภ๎พอยาํ งฉนั จะหาได๎ ฉนั มาเหน็ เมอื งนครสวรรคแ๑ ลว๎ จงึ ไดร๎ ต๎ู วั วาํ ผใ๎ู หญทํ าํ นคดิ ถกู เมอ่ื ทาํ นบอกวาํ ใหฉ๎ นั รอไปกอํ น เพราะหวั เมอื งนน้ั แสน ยากลาํ บาก ผดิ กับกรงุ เทพฯ ดนิ ฟา้ อากาศบทจะรอ๎ นกแ็ สนร๎อน บทจะหนาวกแ็ สนหนาว จะมองไปทางไหนก็มีแตปํ ่า ผู๎คน กเ็ ป็นคนบา๎ นนอก พดู จากันไมํเข๎าใจ บา๎ นชํองทฉ่ี ันอยํูเวลาน้ีก็แสนจะลาํ บาก เพราะเปน็ บ๎านชั่วคราวหลวงทาํ นปลกู ขึน้ อาหารการกนิ กก็ ันดาร จะไปซอ้ื หากต็ อ๎ งเดนิ ไกลถงึ ปากนา้ํ โพ ฉนั ตอ๎ งใหเ๎ ขาสงํ ป่นิ โตทกุ วนั แตํฝีมือคนหวั เมืองน้ันผดิ ปาก มแี ตเํ ผ็ดกบั เคม็ ฉันก็ต๎องทนเอา ได๎อาศยั ของกิน ท่ีแมพํ ลอยให๎มาเป็นเครอ่ื งชชู วี ิตไปวนั หนึง่ ๆ แตแํ มพํ ลอยอยาํ วติ กไปเลย ความลาํ บากความกันดารทาํ ใหฉ๎ นั เปน็ ผใ๎ู หญํขึน้ ถนัดและมานกึ ดีใจวํา ฉนั มไิ ดใ๎ จเรว็ ดํวนได๎พาแมํพลอยมาด๎วย แมพํ ลอย เคยอยูํแตํในรั้วในวัง มาโดนแดดโดนลมท่นี เ่ี ข๎าจะทนไหวหรือ ฉันนกึ อยทูํ กุ วนั วาํ ฉันยอมตายเสยี ดีกวํา ทจี่ ะพาแมํพลอย ออกมาลําบาก เจา๎ นายทาํ นเคยบอกฉนั ไวว๎ าํ ทาํ นจะใหฉ๎ นั มาประจาํ การอยทํู น่ี เ่ี พยี งปหี นง่ึ หรอื สองปี แลว๎ กจ็ ะไดย๎ า๎ ยไปทอ่ี น่ื ท่ี สบายกวํา ฉันก็จะอดใจรอไป ขอแตแํ มํพลอยอยาํ ลมื ฉนั เสยี ก็แล๎วกัน เราเคยพูดกันไว๎ วําอยํางไรแมํพลอยคงจะยังจาํ ได๎ ฉนั กเ็ ชอื่ ถือไว๎ใจแมพํ ลอยไมํได๎สงสยั กินใจ แตํก็น่ันแหละ แมํพลอยอยูทํ างกรุงเทพฯ ฉันก็อดหํวงอดคดิ ถงึ ไมํได๎ เพราะที่ กรุงเทพฯ มีลกู ขุนนาํ้ ขนุ นางอยํมู าก แตํละคนกม็ รี ูปสมบตั ิ คณุ สมบัติ ทรพั ยส๑ มบัติดีกวําฉนั ถ๎าแมํพลอยยังเห็นแกฉํ ันอยกํู ็ ขอใหร๎ กั ษาตวั ใหด๎ ี ทางฉนั น้ันแมํพลอยอยํางหํวงเลย อยาํ งไรก็คงอยาํ งนนั้ เนอื่ ง พลอยอาํ นจดหมายพเ่ี นอ่ื งจบแลว๎ กน็ ง่ั หลบั ตาพงิ ฝาอยอํู กี นาน แลว๎ กค็ อํ ยๆลกุ ขน้ึ ไปยนื ทห่ี นา๎ ตาํ งตาํ หนกั ยอด ปราสาทและหลงั คาตําหนักตาํ งๆ โผลขํ ึน้ มาจากความมดื แสงไฟท่บี นยงั สวาํ งอยํู แตพํ ลอยมองไมเํ ห็นส่ิงเหลํานี้ เพราะ สายตาท่ที อดออกไปนัน้ มองข๎ามออกไปไกลแสนไกล อกี หลายวนั ตอํ มา พลอยจงึ ไดโ๎ อกาสคดิ ราํ งจดหมายตอบพเ่ี นอ่ื ง ความจรงิ จดหมายฉบบั แรก ทม่ี าจากนครสวรรค๑ นน้ั ไดก๎ ลายเป็นสรณะของพลอยในยามวํางหรอื ยามเหงา หรือแม๎แตํจะไมสํ บายใจมา ด๎วยเรอ่ื งใดๆก็ดี พลอยมกั จะหยิบ จดหมายพ่เี นอ่ื งออกมาอํานแล๎วกอ็ าํ นอกี เสมอ และถงึ แม๎วําจะจําข๎อความ และถ๎อยคาํ ไดท๎ ุกตวั อักษร จดหมายนั้นกร็ ส๎ู กึ วํายังใหมํอยทํู กุ ครั้งทีเ่ อาออกมาอําน บางครั้งเมอ่ื อาํ นแล๎วก็มคี วามสุข บางคร้ังกม็ คี วามทุกข๑ สดุ แตอํ ารมณ๑จะชักนําไป ยิ่ง
อํานไปกร็ ส๎ู ึกวาํ ตัวเองรกั พี่เน่ืองมากขึน้ ไปอกี และเมอ่ื รักพ่เี นอ่ื งมากย่งิ ขึ้น พลอยก็ยิ่งรส๎ู ึกวาํ คนในโลกนี้มีจาํ นวนน๎อยลง จนเกอื บจะเหลือสองคนแตํพลอยกบั พเ่ี นื่องเทาํ นั้น แตอํ ยมํู าวนั หนง่ึ ชอ๎ ยกม็ าบอกวาํ แมชํ น้ั สง่ั เขา๎ มาวาํ มคี นรจ๎ู กั เขาจะขน้ึ ไปนครสวรรค๑ ถา๎ ทางชอ๎ ยและพลอย จะสงํ ของอะไรฝากขึ้นไปกใ็ ห๎เตรยี มไว๎ แล๎วกจ็ ะสงํ คนเข๎ารับเอาออกไปสงํ รวมไปกบั ของทางบา๎ น พลอยกับช๎อยชํวยกนั ตระเตรยี มของกนิ ตาํ งๆ อยํางทเี่ คยทาํ มา คืนวนั หนึ่งพลอยก็หาโอกาสนัง่ เขียนจดหมาย ถึงพี่เน่ืองเป็นเนอ้ื ความสั้นๆวํา ถงึ พี่เนือ่ ง จดหมายทพ่ี เ่ี นอ่ื งสงํ มาจากนครสวรรคฉ๑ นั ไดร๎ บั แลว๎ ฉนั ดใี จทพ่ี เ่ี นอ่ื งไมเํ จบ็ ไข๎ แตเํ มอ่ื ไดย๎ นิ พเ่ี นอ่ื งเลาํ มาวาํ ทางนน้ั การกินอยกํู ันดาร ฉันก็เป็นหวํ ง คราวนี้ฉันกบั ช๎อยชํวยกนั หาของกนิ ทรี่ ๎วู าํ พีเ่ นือ่ งชอบสงํ ออกมาอกี ขอให๎พี่เนื่องเก็บไว๎ใช๎ไว๎ กนิ ตามสบายเถิด ขอใหพ๎ ี่เนอื่ งรักษาตัวจงดี อยําใหเ๎ จ็บไข๎ ฉันมคี วามสุขสบายดี ใครๆก็บํนคิดถงึ พเ่ี นือ่ งทกุ คน เม่อื ไรพ่ี เนือ่ งจะไดเ๎ ขา๎ กรุงเทพฯ บา๎ ง พลอย จดหมายเพยี งเทาํ นเ้ี อง แตพํ ลอยนง่ั คดิ นง่ั เขยี นเสยี จนดกึ ครง้ั นเ้ี ปน็ ครง้ั แรกทพ่ี ลอยรมิ หี นงั สอื ถงึ ผช๎ู าย การรเิ ลนํ เพลงยาวนน้ั ก็ถอื กันวาํ มีความผดิ นําอบั อายนักหนา ถา๎ ใครร๎ูไป พลอยกเ็ รยี กไดว๎ ําแทบจะเสียคน ไมํรจู๎ ะเอาหนา๎ ไปวางไวท๎ ี่ ไหน ฉะน้ันขณะท่ีเขยี นพลอยก็ต๎องแอบเขียนในเวลาสงัดคน ไมยํ อมให๎ใครมาลํวงร๎ู แตถํ งึ อยํางนน้ั ขณะที่เขยี นแม๎มีเสียง แกรกกรากผิดปกติ พลอยก็จะสะด๎งุ สดุ ตวั รบี ซกุ ซํอนกระดาษ กลวั ใครจะมาเห็น ถอ๎ ยคําและเนอื้ ความท่บี รรจงเขยี นลงไป นน้ั กต็ รองแลว๎ ตรองอกี มีความในใจหลายอยาํ ง มากมายสดุ ท่จี ะประมาณ ทพ่ี ลอยอยากจะเขียนพรรณนาให๎พเ่ี นอ่ื งไดร๎ ูไ๎ ด๎ เห็นโดยส้ินเชิง แตขํ ๎อความเหลาํ น้ัน ไมสํ ามารถจะเขียนลงไปได๎ แม๎แตจํ ะพดู กับพเี่ นอ่ื งด๎วยปากกด็ ูจะยากเย็นเสียแล๎ว ถา๎ พลอยจะระบายความในใจ ของตนลงไปในหน๎ากระดาษให๎สมใจคน หนังสือนนั้ กค็ งกินเน้ือกระดาษหลายสบิ หน๎า แทนท่ี จะเป็นเพียงสี่หา๎ บรรทดั คร้ันจะไมเํ ขยี นเสียเลยกก็ ลัวพเ่ี นื่องจะเสียใจวําตนทอดทง้ิ จงึ จําต๎องเขียนแตพํ องาม ใชถ๎ ๎อยคาํ อยาํ งธรรมดาท่ีสดุ ใครเห็นก็สุดทีจ่ ะวําอะไรได๎ และพลอยก็หวังเปน็ ทส่ี ดุ วํา พเ่ี นื่องคงจะเข๎าใจความหมายจากหัวใจ ท่ี พลอยไดใ๎ สํไว๎ระหวาํ งทกุ บรรทัด แมเํ ขยี นเสรจ็ พลอยกป็ ดิ ผนกึ ซกุ ซอํ นไวอ๎ ยาํ งมดิ ชดิ แลว๎ กน็ ง่ั เปน็ ทกุ ขว๑ าํ ทาํ อยาํ งไร จงึ จะใหจ๎ ดหมายนน้ั ถงึ พเ่ี นอ่ื ง โดยไมํมใี ครรู๎ นงั่ คิดนอนคดิ วาํ จะทําอยาํ งไรก็คิดไมตํ ก จะซอํ นไปในหบี ใสํของกไ็ มํกล๎า เพราะของจะตอ๎ งผํานมอื หลายมือ
เผอื่ จดหมายนั้นไมถํ ึงจะทาํ อยํางไร ในที่สุดพลอยก็ตกลงใจวําไมํมีทางอ่ืน นอกจากจะสารภาพความจรงิ กบั ช๎อย แลว๎ ขอให๎ช๎อยชวํ ย เพราเป็นทางเดยี วทจี่ ะสงํ จดหมายไปได๎ โดยแนบเนียนท่ีสดุ ถงึ วนั ทจ่ี ะตอ๎ งสงํ ของออกไป พลอยกถ็ ามชอ๎ ยขน้ึ วาํ \"ช๎อยจะเขียนหนงั สือสํงขําวถึงพ่ีเนอ่ื งบา๎ งไหม\" ชอ๎ ยหวั เราะเกรยี วกราวแลว๎ กต็ อบวาํ \"โฮ๎ ! ฉนั ไมเํ ขียนหรอก ลายมอื อยาํ งของฉนั ใครจะไปอํานออก\" \"โธํ ! เขยี นหนอํ ยเถอะนํา สงสารพ่ีเน่อื งแก\" พลอยออด \"ไมเํ ขียนละ\" ช๎อยยงั ดอ้ื อยูํ \"ทาํ ขนมสงํ ให๎กินจนมอื จะหกั แล๎ว ยังจะตอ๎ งหยบิ กระดาษวาดอกั ษรถงึ กนั อกี \" \"ไมํต๎องเขียนมากหรอกชอ๎ ย สองสามตวั ก็พอแลว๎ จะได๎... อ๎า ฉนั จะได๎ฝากของฉันไปดว๎ ย\" ชอ๎ ยหยดุ หวั เราะทนั ที เปลย่ี นสหี นา๎ มามองพลอยอยาํ งเอน็ ดู แลว๎ กพ็ ดู เบาๆ แตดํ ว๎ ยนาํ้ เสยี งทเ่ี อาจรงิ เอาจงั วาํ \"จะดหี รือพลอย ใครเขาร๎ูเข๎าจะนําเกลยี ด พลอยอยาํ เขยี นไปดีกวาํ \" \"ฉนั ไมํได๎เขยี นอะไรท่ีใครจะมาวาํ ไดห๎ รอกชอ๎ ย\" พลอยรบี ตอบทันที แลว๎ ก็หยิบหนงั สือท่ีเขียนไว๎ เอามาเปิดผนกึ ให๎ ชอ๎ ยอาํ น ชอ๎ ยรบั หนงั สอื ไปอาํ น ทาํ ปากหมบุ หมบิ อยคํู รหํู นง่ึ แลว๎ กต็ อบวาํ \"ถงึ ง้ันก็เถอะ ใครเขาจะไปรู๎วําพลอยเขยี นไปวําอะไร สกั แตเํ พียงสํงหนงั สอื ไปถึงผชู๎ าย มนั กไ็ มดํ เี สยี แลว๎ คนขนาด เรานํะ จริงๆ นะพลอย ถึงพ่ีเนื่องแกจะเปน็ พฉ่ี นั แท๎ๆ ฉันก็ยงั ไมไํ ว๎ใจ เด๋ยี วจดหมายนห้ี ลดุ ไปถงึ มือใคร เขาจะพูดกันไป ตํางๆ เชื่อฉนั เถิด ฉนั มนั คนบ๎าคนหลงั ใครๆเขากร็ ๎ู แตนํ านๆกข็ อพูดกนั จริงๆสักครัง้ ฉันรกั พลอยก็อยากให๎พลอยดี เหน็ อะไรที่จะทําให๎พลอยเสียไดเ๎ พียงแตนํ ๎อยฉนั ก็ต๎องเตอื น พลอยอยาํ โกรธฉันนะ\" พลอยรส๎ู กึ ทง้ั รกั ทง้ั เหน็ ใจชอ๎ ยในเจตนาดที ม่ี ตี อํ ตน และเหน็ จรงิ ตามทช่ี อ๎ ยพดู มอื นน้ั ฉกี จดหมายพลางพดู วาํ \"ไมํได๎โกรธดอกชอ๎ ย ฉันเหน็ ใจ และไดค๎ ิดแลว๎ \" ชอ๎ ยยม้ิ ดว๎ ยแลว๎ กลาํ ววาํ \"เอายังงีด้ กี วาํ วันนฉี้ ันจะเลนํ ฤาษีแปลงสารสกั ที\" แลว๎ ช๎อยกไ็ ปหยบิ กระดาษมาเขียนจดหมายถงึ พเ่ี น่อื ง เป็น เนื้อความสน้ั ๆบอกทกุ ขส๑ ขุ ลงท๎ายดว๎ ยขอ๎ ความวํา \"แมพํ ลอยเขาส่งั ให๎ฉันบอกมาด๎วยวาํ เขาคดิ ถึง\" แลว๎ ชอ๎ ยก็สงํ หนังสือ ให๎พลอยดถู ามวาํ
\"เทําน้กี ็เห็นจะพอกระมงั \" พลอยพยกั หนา๎ รบั คาํ เพราะประโยคทช่ี อ๎ ยเขยี นลงไปตอนทา๎ ยนน้ั ถงึ จะสน้ั และธรรมดากเ็ ปน็ ถอ๎ ยคาํ ทบ่ี รรยาย ความในใจของพลอยโดยสนิ้ เชิง บทที่ ๘ (หนา๎ ที่ ๑) พลอยเคยไดร๎ บั การอบรมมาตง้ั แตเํ ลก็ วาํ ผช๎ู ายนน้ั มอี าํ นาจสทิ ธข์ิ าดเหนอื ตน เมอ่ื เปน็ เดก็ กอ็ ยใํู นอาํ นาจพอํ มเี รอื นก็ อยใํู นอํานาจผัว ชีวิตนี้จะดจี ะชวั่ กส็ ดุ แตํผู๎ชายจะบนั ดาลใหเ๎ ปน็ ไป ผ๎หู ญงิ นน้ั ดเู หมือนจะเกดิ มา เป็นกรรมสิทธข์ิ องผ๎ชู าย ไมํมีวนั ทีจ่ ะไปมอี ํานาจบงั คบั บัญชาใครได๎ นอกจากบงั คบั บญั ชากนั เองอยาํ งทใ่ี นวงั นี้ นอกจากตําแหนํงทา๎ วนางเฒาํ แกํ ในวัง กไ็ มํเคยปรากฏวาํ มผี ๎หู ญิงไปรับราชการงานเมืองทไี่ หน ความรส๎ู ึกแตํเดมิ จงึ มีอยวํู าํ โลกนี้เป็นโลกของผ๎ชู าย ผหู๎ ญงิ เป็นคนอาศัย และในฐานะคนอาศยั จึงต๎องนบนอบเช่อื ฟงั เจา๎ ของบ๎าน ตลอดไป การต้งั สมเด็จท่บี นเปน็ ผ๎ูสําเร็จราชการ แทนพระองค๑ ซ่งึ ทําให๎ทกุ คนต๎องเรียกตามพระนามใหมํวาํ \"สมเด็จรีเยน็ ต๑\" จึงเปน็ การสะเทือนความรูส๎ ึกในสทิ ธ์ิของเพศตน ทีส่ งบนิ่งอยใูํ นตัวผ๎หู ญงิ มาหลายศตวรรษ ใหก๎ ลบั ฟน้ื คืนชีพ เพราะไดป๎ รากฏแนํชดั แลว๎ วําขณะทีพ่ ระเจา๎ อยูํหัวไมอํ ยูํนี้ ผ๎ูหญิงเป็นผ๎คู รองแผนํ ดิน โดยทพี่ ระราชสวามที รงมอบพระราชอาํ นาจไวใ๎ ห๎ และได๎ทรงเฉลมิ พระราชอสิ ริยยศวํา \"สมเดจ็ พระบรมราชินีนาถ\" ถา๎ จะใหพ๎ ลอยอธบิ ายทรรศนะใหมขํ องตนในขณะนน้ั กค็ งจะอธบิ ายไมไํ ด๎ อาจบอกไดแ๎ ตวํ าํ คนเราเกดิ มากเ็ ทาํ กนั ไมํวําเป็นหญงิ หรอื เปน็ ชาย ตําแหนงํ แหงํ หนหรอื กิจการตํางๆที่ผ๎ชู ายทําได๎ ผูห๎ ญิงกค็ งจะทาํ ได๎เชํนกนั ถ๎าเป็นโอกาส พลอย นาํ ความคิดน้ไี ปคุยกับช๎อย ซ่งึ เห็นด๎วยเป็นอยํางย่ิง และประกาศออกมาด๎วยความคะนองปาก ตามแบบของตนตํอหนา๎ คณุ สายวาํ \"ที่น้ีฉันไมกํ ลวั ผูช๎ ายอีกตํอไป\" \"ทําไม\" คุณสายถามแล๎วทําตาเขยี ว \"อา๎ ว ! คณุ อาไมํรห๎ู รอกหรือวาํ เวลานีผ้ ห๎ู ญิงเป็นผู๎เจา๎ แผนํ ดนิ !\" ชอ๎ ยตอบอยํางองอาจ \"เดก็ เวร !\" คุณสายรอ๎ งเกือบสดุ เสยี ง \"ทาํ พูดดไี ปเถอะจะโดนมะพรา๎ วห๎าวยัดปาก !\" แตอํ ยาํ งไรกต็ ามคณุ สายกค็ งจะตอ๎ งสงั เกตเหน็ วาํ ระหวาํ งเสดจ็ ยโุ รปปนี น้ั ความสาํ คญั ตาํ งๆ ไดย๎ า๎ ยจากขา๎ งหนา๎ มา อยํขู า๎ งใน และเวลาจะออกการออกงานไมํวาํ จะเปน็ ในโอกาสใด ข๎างในดูเหมือนจะมรี ศั มี แหํงความสาํ คัญน้นั มากกวาํ ข๎างหน๎า เพราะสมเด็จรีเย็นตน๑ นั้ ทรงดํารงอยํใู นฐานะทีส่ งู สดุ ไมมํ ขี า๎ งหน๎าคนใด จะมาเสมอเหมือน และทุกวันกเ็ สดจ็ ออก ข๎างหน๎า เพอ่ื ทรงราชการเชํนเดียวกบั ท่ีพระเจา๎ อยูํหัวทรงปฏบิ ัติ
ขอ๎ แตกตาํ งทส่ี าํ คญั อกี อยาํ งหนง่ึ ทพ่ี ลอยรส๎ู กึ กค็ อื ระหวาํ งทเ่ี สดจ็ อยนํู น้ั ถา๎ หากเจา๎ นายจะขน้ึ เฝา้ กต็ อ๎ งขน้ึ เฝา้ บน พระที่นง่ั ซึง่ ดูเปน็ เรอ่ื งใหญํ แตํระหวํางเสด็จไมํอยนํู ัน้ การขึน้ เฝ้ากไ็ มมํ ี สมเด็จเสด็จลงท่ีสวนศิวลัย หรอื ที่เรียกวําสวนเตํานน้ั เกือบทุกวนั หลงั จากท่ีไดเ๎ สด็จขึ้นจากขา๎ งหน๎าแล๎ว เจา๎ นายคณุ จอมเฝ้าไดท๎ สี่ วนเตาํ และเฝ้าอยาํ งสนทิ สนมเปน็ กนั เอง มี การทรงกฬี าประเภทตาํ งๆ มีโครเกตเ๑ ป็นพน้ื เสร็จแล๎วก็ผลัดผา๎ ทรงลงสรง ในสระทีส่ วนเตาํ ทุกพระองค๑ เป็นหนา๎ ที่ของ พลอยจะต๎องหาเส่ือไปปู และนําแปง้ น้ําอบ ตลอดจนเครอื่ งแตงํ พระองคอ๑ ีกชดุ หนึ่งใสพํ านไปท่ีนัน่ นง่ั รอจนกวาํ เสดจ็ จะ ขึ้นจากสรงจะได๎แตํงพระองค๑ท่ีนนั่ แลว๎ ก็ประทับอยํทู ีศ่ าลา ในสวนเตาํ จนถึงเวลาเสดจ็ ข้ึนหรือเสวยที่น่นั ทีเดยี ว ความจรงิ สมเดจ็ รเี ยน็ ตท๑ รงอยใํู นฐานะเปน็ ทย่ี าํ เกรงของเจา๎ นาย ตลอดจนคนอน่ื ๆทง้ั ปวง ทาํ ใหบ๎ งั เกดิ ความรกั เพิม่ เติมย่ิงข้ึนไปอีก พลอยไดต๎ ามเสด็จเสด็จไปที่สวนเตาํ เปน็ นิจ จงึ ไดเ๎ ฝา้ แหนใกลๆ๎ ด๎วยความรส๎ู ึกทง้ั รกั ท้ังเคารพบชู า และยําเกรงเป็นทสี่ ุด ในขณะท่ีทรงกีฬาก็ดี หรือขณะท่ลี งสรงในสระ และประทบั ศาลาก็ดี มักจะมกี ารถํายพระรปู หมเูํ นอื งๆ เพ่อื สํงไปทูลเกล๎าฯ ถวายท่ียโุ รป พลอยสนใจในกล๎องถาํ ยรูปนนั้ มาก เพราะเปน็ กลอ๎ งใหญํต๎องดึงเขา๎ ดงึ ออก และตอ๎ งขา หยั่งใหไ๎ ดท๎ ี่อยํูหลายตรลบ ต๎องคลมุ ผา๎ เปลยี่ นกระจกและอะไรตอํ อะไรประดักประเดิดเตม็ ที ทพ่ี ลอยสนใจเปน็ หนกั เป็น หนกั ก็เพราะเคยนกึ วาํ การถาํ ยรูปอยาํ งเอาจริงเอาจังน้ันเป็นเร่ืองของผชู๎ าย แตํคราวน้ชี ํางภาพหรอื ชํางถํายรูปเปน็ ผ๎หู ญงิ ซ่ึงตอบขอบันทึกไว๎ ณ ทน่ี ดี้ ว๎ ยวําชือ่ แมสํ รอ๎ ยนอ๎ งสาวขุนฉายาฯ เปน็ ขา๎ หลวงตาํ หนกั เสดจ็ พระองค๑อรทยั ชาววังสมยั นนั้ ก็ เห็นจะรจ๎ู กั ด๎วยกนั ทกุ คน ระหวาํ งเสดจ็ ยโุ รปเปน็ เวลาหลายเดอื นนน้ั ชวี ติ ของพลอยกย็ งั ดาํ เนนิ ไปเปน็ ปกติ กาํ หนดเสดจ็ พระราชดาํ เนนิ กลบั พระนครนัน้ ตกในฤดูหนาวปี ร.ศ. ๑๑๖ นัน้ เอง มขี ําวเลื่องลือกนั ไปหนักหนาวํา งานรบั เสดจ็ กลบั คราวนี้ จะกระทาํ กนั เป็น การมโหฬารสนกุ สนานยง่ิ กวาํ งานใดๆ ท่ไี ด๎เคยเหน็ กันมา พลอยขณะนัน้ กเ็ พง่ิ อายุ ๑๖ ปีเศษ บางเวลาความรักและความ ทุกข๑ ที่ต๎องพลดั พรากจากคนรกั อาจจะทําให๎ มคี วามรสู๎ ึกเปน็ ผ๎ูใหญํ แตคํ วามตน่ื เต๎นเรา๎ ใจท่จี ะได๎เที่ยวดงู านใหส๎ นุกสนาน ก็กลบั ทาํ ใหใ๎ นเป็นเดก็ ลงไปได๎ อกี เหมือนกนั ฉะน้นั ย่งิ ใกล๎วนั เสดจ็ กลบั พลอยกไ็ มมํ ีใจจะนกึ ถึงเรอ่ื งอืน่ นอกจากงานรับ เสดจ็ คนทงั้ วังกด็ ูเหมือน จะนึกและพูดกันอยํดู ๎วยเรอ่ื งเสดจ็ กลบั แตเํ รอ่ื งเดยี ว ภาระของชาววงั ขณะน้ันกม็ แี ตํเครอ่ื งแตงํ ตวั งานคราวนเ้ี ปน็ งานออกหนา๎ ออกตา ตอ๎ งตดั เส้ือกนั ใหมหํ ลายๆตัว สาํ หรบั ใสํไดต๎ ลอดงานไมมํ ีซํา้ ใครมีฝีมือรบั จ๎างตดั เสอื้ ก็ ตอ๎ งเรงํ ทาํ งานทง้ั กลางวันกลางคืน คําจา๎ งตัดแตกํ ํอนนั้นสําหรับเส้อื อยํางดี โบวย๑ บิ ไปทัง้ ตวั แขนพองเปน็ ขาหมูแฮม ตวั หนงึ่ ก็ตก ๒๐ - ๓๐ บาท แตพํ อจวนงานก็ข้ึนไปเปน็ ๔๐ - ๕๐ บาท คนยงั กลา๎ ตดั ผ๎านํุงยกผ๎านุงํ ไหมก็ถกู ขนเข๎ามาขายใน วงั กนั เป็นประจาํ คนเดินเข๎าออกทกุ วนั ไมํมีหยุดหยํอน ชอ๎ ยกบั พลอยกลบั ไปเปน็ เดก็ อกี หนหนง่ึ ตน่ื เตน๎ เหมอื นกบั เมอ่ื ครง้ั เทย่ี วงานโสกนั ต๑ วนั ไหนถา๎ ไมมํ กี งั วล อยดํู ว๎ ยเรอ่ื ง เครอื่ งแตํงตัว กพ็ ากันเดนิ ไปดทู างสวนเตาํ ซง่ึ ณ ท่ีนนั้ ได๎มีการปลกู โรงละคร และปลูกพลับพลากนั อยํางเรํงรีบ เรอ่ื งทพี่ ดู กันอยไูํ มํขาดปากก็คือละครราํ ซ่งึ เจ๎าคุณจอมมารดา คุณจอมมารดาในรชั กาลที่ ๕ และบรรดาท๎าวนางไดค๎ ุมกนั ขน้ึ เพอ่ื เลนํ ถวายตัวในงานสมโภชรับเสดจ็ พลอยเคยไดย๎ นิ แตํแกๆํ เลําให๎ฟังวํา ทาํ นผน๎ู ั้นผนู๎ ้ีรํางามเปน็ หนกั เป็นหนา แตํก็เกิดไมํ ทันได๎เคยเห็น เพราะแตํละทํานกส็ งู ท้ังอายแุ ละฐานะเสียแล๎ว เมือ่ พลอยเข๎ามาอยํใู นวงั แตคํ ราวนีเ้ ป็นครัง้ แรกและคร้งั เดียวในชวี ิต ทีพ่ ลอยจะมโี อกาสได๎ชมละครราํ ช้ันสงู ถึงเพยี งน้ัน
ครน้ั เมอ่ื ถงึ เวลาเสดจ็ กลบั เขา๎ จรงิ งานการทม่ี รี บั เสดจ็ นน้ั กเ็ ปน็ การมโหฬารและสนกุ สนานเกนิ กวาํ ทค่ี าด พลอย เท่ยี วงานเสยี จนเกอื บจะเรยี กได๎วาํ ลมื สิ่งอื่นๆ ทั้งหมดแมแ๎ ตํพเ่ี น่ือง ขณะนนั้ เปน็ กลางฤดูหนาว การเดินเท่ียวเตรดํ ูงาน จงึ สดช่ืนไมํมีเหน็ดเหน่อื ย งานรับเสด็จนัน้ มีทง้ั นอกวงั และในวงั งานทมี่ ีนอกวงั น้นั ดูเหมือน จะมีท่ัวพระนคร แตํที่พลอยจาํ ได๎ ติดตาก็คอื โขลนกลางแปลงทีท่ อ๎ งสนามหลวง โขนกลางแปลงน้นั มกี ลางคืน ทอ๎ งสนามหลวงจงึ ถกู ประดบั ประดาดว๎ ยโคม ไฟสวาํ งไสว ดูสวยงามแทบจาํ ไมํได๎ โขนคืนน้นั จบั ตอน พระรามเข๎าเมือง มกี ารสมโภชต๎อนรับพระรามคนื เมอื งอโยธยา ใน ท๎องสนามนัน้ ตกแตงํ เปน็ บ๎านเมือง ปราสาทราชฐานมตี ๎นไมภ๎ ูเขากระทบด๎วยแสงไฟ ดเู หมือนกบั เมืองเนรมิตรหรือเมอื งใน ฝัน เม่ือพระเจ๎าอยูํหัวเสด็จ ขึน้ ประทับบนพลบั พลาแลว๎ งานก็เริม่ ดว๎ ยขา๎ ราชการเดินกระบวนถือเทียนในความมดื ดู เหมือนกับงูตัวมหมึ า ทมี่ เี กลด็ เปน็ ไฟ เมื่อเสรจ็ การถวายพระพรจบลงด๎วยการโหํ ๓ ลาแลว๎ โขนกลางแปลงจึงลงโรง มพี ล ยักษ๑ พลลิง ในกองทพั พระรามยาวสดุ ตา แลว๎ จงึ ถงึ ราชรถพระราม และรถบษุ บกกษัตริย๑อื่นลากจงู มาเป็นแถวแนว สที อง กระทบแสงไฟเป็นประกายระยบั งานขา๎ งในทพ่ี ลอยนกึ ไดท๎ หี ลงั เมอ่ื เวลาลวํ งเลยมานาน กค็ อื วนั ทเ่ี ดก็ นกั เรยี นเลก็ ๆ เขา๎ มาถวายพระพร และมงี าน เตน๎ ราํ เด็กผ๎ชู ายเลก็ ๆนําเอ็นดูมาจากโรงเรยี นราชวิทยาลยั ท่บี า๎ นสมเดจ็ ฟากข๎างโน๎นเขา๎ มาสมทบ กบั เดก็ ผู๎หญิงขนาด เดยี วกันจากโรงเรยี นสนุ ันทาลัย ปากคลองตลาด ทุกคนแตํงกายแฟนซแี บบตํางๆ เปน็ ฝรง่ั ก็มี เป็นไทยกม็ ี เปน็ จีนกม็ สี ดุ ที่ จะจดจาํ เม่อื นักเรียนมาพร๎อมกันแลว๎ กต็ ัง้ ขบวนแหํ ทีห่ น๎าพระท่นี ง่ั จกั รมี หาปราสาท เดนิ เข๎าประตูย่าํ ค่ําไปยงั สวนศวิ าลัย ซ่ึงได๎ปลกู พลับพลาและโรงละครไว๎เสร็จแลว๎ พระเจา๎ อยูหํ วั เสดจ็ ขนึ้ พลบั พลา แลว๎ มกี ารเล้ยี งนกั เรยี น วันน้นั เป็นวนั แรกท่ี พลอยได๎เหน็ การเต๎นราํ แบบฝรัง่ นักเรยี นหญิงกบั นกั เรยี นชายจบั คูกํ นั เตน๎ ราํ กลางสนามหน๎าพลบั พลา เขา๎ กับจงั หวะแตร วงทเ่ี ลนํ เพลงเตน๎ ราํ เรยี กวํา เพลงลา๎ นเซอร๑ และ เซอรโ๑ รเยอร๑ ชอ๎ ยซ่ึงนั่งดูอยูํใกลๆ๎ กนั กระซบิ บอกวํา \"พลอยรไ๎ู หม ท่เี มืองฝร่งั น้ันคนหนํมุ คนสาวเขากอดกนั เตน๎ ราํ แบบน้ี\" \"ไฮ๎ ! ฉันไมํเชื่อหรอก ชอ๎ ยเอาอะไรมาวํา\" พลอยตอบ \"เดก็ ๆเตน๎ อยาํ งนี้ก็นํารกั นําเอ็นดูดี คนโตๆแลว๎ จะไปเต๎น อยํางไรได๎ ผ๎ูหญิงกบั ผ๎ชู ายเตน๎ ดว๎ ยกนั ละกข็ ายหนา๎ แยทํ ีเดยี ว\" \"อ๎าว จรงิ ๆนะพลอย\" ชอ๎ ยยืนยัน \"ฝร่งั เขาไมํถือกนั หรอก คนเขาเลําใหฉ๎ นั ฟังวํา เขาเหน็ ฝร่ังกบั แหมํม เตน๎ รําทว่ี ัง บูรพา เขาแอบดอู ยูํครหูํ นึง่ แลว๎ ก็ต๎องเลิก เขาวําเขาอายดไู มํได๎\" \"ตายจรงิ \" พลอยบนํ \"ถ๎าอยํางนนั้ ฉันกด็ ใี จทไ่ี มไํ ด๎เกดิ มาเปน็ แหมํม ใครให๎ฉันออกไปเตน๎ อยํางนก้ี ับผชู๎ าย ฉนั ตาย เสียดกี วํา\" ถา๎ ใครจะบอกพลอยขณะนน้ั วาํ จะไดม๎ อี ายมุ าถงึ ไดเ๎ หน็ ลกู หลานของตนเตน๎ ราํ ในแบบทย่ี ง่ิ กวาํ นน้ั ในวนั หนง่ึ ข๎างหนา๎ พลอยกค็ งจะไมํยอมเชื่อเปน็ อันขาด ครน้ั ถงึ คนื วนั ทช่ี าววงั คอยอยเํู ปน็ หนกั เปน็ หนา ทจ่ี ะไดช๎ มละครราํ ชน้ั สงู สดุ มาถงึ พลอยกไ็ ดต๎ ามเสดจ็ ไปยงั โรงละคร ที่สวนศิวาลัย ด๎วยความดใี จสุดที่จะพรรณนาได๎ ละครคืนนั้นนอ๎ ยคนจะไดเ๎ ห็น เพราะทาํ นผู๎แสดง เป็นเจ๎าคุณจอมมารดา
และเจ๎าจอมมารดา มพี ระราชโอรสธิดาเจ๎านายชน้ั สูงในราชตระกูล จึงไมโํ ปรดเกล๎าฯ ใหผ๎ ู๎ใดได๎มีโอกาสเข๎ามาชมละครรํา นั้น นอกจากเจ๎านายและคนในวงั แทๆ๎ แมแ๎ ตพํ ลอยเองก็ไดแ๎ ตหํ มอบดอู ยํูหํางๆ ดว๎ ยความยาํ เกรงเป็นทส่ี ดุ คนื นน้ั มกี ารแตงํ แฟนซี และรบั พระราชทานเลย้ี งกอํ นแสดงละคร เจา๎ นายและเจา๎ จอมบรรดาผท๎ู ไ่ี ปในงานนน้ั แตงํ กายสวยงามพสิ ดารแบบแปลกตาทุกทําน บางทาํ นแตํงเปน็ แขกดํา บางทํานแตงํ เคร่ืองฮองเฮา จากราชสํานกั เมืองจีน อยํางเตม็ ยศ บางทาํ นแตํงเปน็ เรด็ ไรดงิ ฮ๏ูด จากเทพนยิ ายฝรงั่ บางทาํ นแตงํ เปน็ นางละเวง นางพระยาฝรั่งจากเร่ืองพระ อภัยมณี นอกจากนนั้ ยังมีอกี มากมายหลายแบบ พลอยจําไดเ๎ ทาํ ทส่ี นใจจะดู เมื่อเสร็จการเลย้ี งแลว๎ พณิ พาทย๑จึงโหมโรง เจา๎ คณุ จอมมารดาจดุ เทียนเคร่ืองสงั เวย มกี ารราํ เชญิ พวงมาลัย และชํอดอกไมข๎ ึ้นทูลเกล๎าฯ ถวาย แล๎วจดุ เทยี นเครื่องทอง นอ๎ ยครบ ตามวิธีเบิกโรงละครหลวง ละครคนื นน้ั เลนํ เรอ่ื งอเิ หนา ตอนอเิ หนาเขา๎ กรงุ ดาหาไปจนถงึ ตอนใชบ๎ น เพอ่ื ใหเ๎ ขา๎ กบั เรอ่ื งเสดจ็ พระราชดาํ เนนิ กลบั พระนคร บรรดาทาํ นทอี่ อกราํ ในคนื น้นั ลว๎ นแล๎วแตํสูงดว๎ ยเกียรติ และอายุ ตงั้ แตทํ ๎าวดาหา นางประไหมสหุ รี มะเดหวี อิเหนา บษุ บา ฯลฯ ล๎วนแล๎วแตเํ ป็นช้นั เจา๎ จอมมารดาทงั้ สิ้น มีทไ่ี มํถงึ ชัน้ นัน้ อยคูํ นเดยี ว คือตัวจรกา แตํก็เปน็ ช้นั คณุ เฒํา แกํ ตัวเอกในเร่ืองทเี่ ยาว๑วัยท่ีสดุ เหน็ จะได๎แกํ ทํานพระองคช๑ ายเลก็ ซ่งึ ทรงแสดงเป็นสหี ยาตรา และตามความจรงิ เปน็ หลานยาํ ของทํานผแู๎ สดงเปน็ ตัวอิเหนา กระบวนราํ และศลิ ปช้นั เชิงของละครคนื นน้ั สดุ ท่ีจะพรรณนาได๎ถกู เพราะทาํ นผู๎ แสดงแตํละคนมศี ิลปสูงเย่ียม เปน็ ชัน้ ครูบาอาจารย๑อยํูแลว๎ เมอื่ ประกอบด๎วยความต้งั ใจแสดงจนสุดฝีมือ เพอ่ื สนองพระ เดชพระคุณ และด๎วยความรส๎ู ึกของแตํละทาํ นวาํ ครง้ั นีเ้ ปน็ โอกาสท่ีจะได๎ออกโรงเปน็ ครงั้ สดุ ท๎าย ทํานเหลํานนั้ จึงได๎เกบ็ ทง้ั ฐานนั ดรและวัยอันสงู ของทํานไว๎ทางหนงึ่ คงปลํอยให๎ศลิ ปแตอํ ยํางเดียวเขา๎ ครองอารมณ๑ และความเคล่ือนไหว ของ ทาํ นตลอดการแสดง พลอยได๎ชมละครคืนนั้นแลว๎ กจ็ ําตดิ ตาไปตลอดชีวติ ตอํ มาถงึ จะได๎ดลู ะครอีกหลายครงั้ หลายหนก็ ไมํเคยเห็นครงั้ ใดเทําเที่ยมครงั้ นน้ั นอกจากเรอ่ื งละคร ซง่ึ เปน็ เรอ่ื งทล่ี อื ไปอกี นานในวงั แลว๎ คนื นน้ั ยงั มเี หตกุ ารณเ๑ กดิ ขน้ึ ใหมอํ กี อยาํ งหนง่ึ ทม่ี ไิ ดเ๎ คยพบ เห็นมาแตํกอํ น ธรรมดาคนในวงั ทุกคน และถ๎าจะวาํ ไปแล๎วก็คนไทยทวั่ ประเทศ ในขณะนั้นถอื กันวําเครื่องต๎นราชูปโภคทุก อยาํ งเป็นของสูง ควรแกกํ ารเคารพกราบไว๎ ไมมํ ใี ครอาจไปรวํ มของเหลาํ นนั้ พระสพุ รรณภาชน๑ คือภาชนะสําหรบั ใสํเคร่อื ง ตน๎ พระกระยาหารกเ็ ป็นของสูง อีกอยาํ งหน่งึ ไมมํ ีผู๎ใดจะใชไ๎ ด๎ เปน็ ของสําหรับพระเจ๎าอยูํหัวแตพํ ระองค๑เดียว แตใํ นคืนนัน้ กํอนจะมลี ะคร ได๎มีการเลยี้ งบรรดาทํานทไ่ี ปในงาน โดยจดั สาํ รบั ใสํกบั ข๎าวไวส๎ าํ รับหนงึ่ กินไดส๎ องคน กํอนมกี ารเล้ยี ง ไดม๎ ี พระราชดาํ รัสวาํ ใหท๎ กุ คนบรรดาทีไ่ ปในงานน้นั มคี วามเสมอภาคเทาํ กัน จงึ ใหจ๎ ับฉลากเขา๎ น่ังที่สาํ รับ สลากของใครตรงกับ ของผใู๎ ด ก็เขา๎ นง่ั รวํ มรบั พระราชทานเลยี้ งท่ีสาํ รบั เดียวกนั ไมํตอ๎ งถอื อสิ ริยยศสูงตา่ํ คืนนัน้ คณุ มอญพนักงานจับสลากที่นง่ั ได๎รํวมพระสุพรรณภาชน๑ รับพระราชทานเล้ยี งเฉพาะตํอพระพกั ตร๑ พระเจ๎าอยหูํ วั สํารบั เดียวกนั เรอ่ื งนเ้ี ปน็ เรอ่ื งทค่ี นพดู กนั มาก ถา๎ จะเรยี กดว๎ ยภาษาทข่ี ณะนน้ั ยงั ไมมํ ใี ครนกึ ถงึ กต็ อ๎ งเรยี กวาํ เปน็ การ ปฏิวตั ริ าช ประเพณี ท่ีถอื กนั มามริ ๎ูก่รี อ๎ ยกีพ่ นั ปี พากันโจษจนั ไปตํางๆ สวํ นมากนนั้ ไปในทางเพ่ิมพนู พระบารมี ทม่ี ไิ ดถ๎ อื พระองค๑ แตไํ ด๎ ลดพระองค๑ลงมาเทําเทียมเสมอภาคกับคุณพนกั งาน เหตกุ ารณ๑เชํนน้ีทาํ ให๎พลอย รู๎สึกอศั จรรย๑ใจอยคํู รันๆ และมี
ความร๎สู กึ เหมือนกับวําตนกําลงั ยืนอยูํ ณ ขอบเขตแหงํ ของใหมๆํ ซ่ึงกําลงั เกดิ ข้ึน และจะเกิดข้ึนตํอไป ผ๎ูใหญํหลายคน ปรารภกนั ถึงเรื่องของใหมํยุคใหมเํ หลาํ น้ี ดว๎ ยความเปน็ หวํ ง ไมํแนํใจวําจะร๎ายหรือดี แตสํ วํ นมากกเ็ ชอื่ ถอื วาํ สง่ิ ใดถ๎าเปน็ พระราชดาํ ริแล๎ว ส่งิ นน้ั ยํอมจะต๎องเปน็ ของดี นาํ มาซง่ึ สริ มิ งคลเสมอ ฉะนั้นคณุ พนักงานซง่ึ ได๎รับเกียรติยศสูงยิง่ ไดร๎ ํวม พระสพุ รรณภาชน๑ จึงมไิ ดม๎ ผี ูใ๎ ดทายทัก ไปในทางอืน่ นอกจากทางทเ่ี ป็นสิริมงคล แตแํ ลว๎ กม็ ใิ ชใํ ครอน่ื นอกจากชอ๎ ย ซง่ึ มาสรปุ ความใหพ๎ ลอยฟงั อยาํ งแปลกประหลาด พสิ ดารยง่ิ กวาํ คนอน่ื ๆ ทง้ั สน้ิ วนั หนึง่ เมอื่ คยุ กันถึงเร่อื งน้ี ช๎อยกพ็ ูดขึน้ วํา \"ฉันสงซ๎านสงสารคณุ พนกั งานคนนั้น\" \"ทาํ ไมเลาํ ช๎อย\" พลอยถาม \"คงไมํสนกุ และกนิ ข๎าวไมอํ รอํ ยเต็มท่ี ต๎องทนหิวเอามอ้ื หน่ึง\" ช๎อยตอบ งานรบั เสดจ็ คราวนน้ั มอี ยนํู านหลายวนั พลอยไดย๎ นิ ขาํ วงานสมโภชทโ่ี นนํ ทน่ี ่ี จากหลายกระแส สดุ ทจ่ี ะจดจาํ ได๎ และ ในวนั นน้ั เองพลอยไดพ๎ บกบั คุณเชย พสี่ าวท่ไี ด๎เคยเลํนหวั กันมาท่บี ๎าน หลังจากมิไดพ๎ บกัน มาหลายปี คณุ เชยเข๎ามาเทีย่ ว งานและเข๎ามาคา๎ งกับญาติในวัง โดยมิได๎บอกใหพ๎ ลอยร๎ูลวํ งหน๎าไวก๎ ํอน แตใํ นวันทีม่ าถงึ นนั้ เอง คุณเชยกต็ รงมาหาที่ ตําหนักทีเดยี ว เมอ่ื ไดพ๎ บกบั คณุ เชยในตอนแรก พลอยเกอื บจะจาํ ไมไํ ด๎ เพราะเวลาลวํ งมาหลายปี คณุ เชยโตเปน็ สาวขน้ึ ถนดั ใจ ทเี ดียว กริ ิยาทาํ ทางก็เปลี่ยนไปกวําแตํกํอน \"แมพํ ลอย !\" คุณเชยทักขึ้นอยํางดใี จ ขณะท่เี หน็ พลอยเดนิ เข๎ามาหา \"แหมฉันคิดถึงเสยี จรงิ ไมไํ ด๎พบกันนาน สบายดีหรือ !\" พลอยดใี จจนบอกไมถํ กู เมอ่ื รแ๎ู นวํ าํ เปน็ คณุ เชยพส่ี าวของตน ตาํ งฝา่ ยตาํ งกด็ ใี จทกั ถามกนั ละลาํ่ ละลกั ตามประสาพ่ี น๎องทไี่ มไํ ด๎พบกันนาน \"แมพํ ลอยโตข้ึนชาํ งสวยเสียจรงิ !\" คณุ เชยมองดนู อ๎ งสาวแลว๎ ก็ปรารภขน้ึ อยํางภมู ใิ จ \"แตํกน็ นั่ แหละ แมพํ ลอยสวย มาแตเํ ดก็ แลว๎ พอเหน็ หน๎าฉันกจ็ ําได๎ทีเดยี ว\" \"ฉันเสียอกี จาํ คณุ เชยเกอื บไมไํ ด๎\" พลอยยอมรับอยํางชืน่ ตา \"แตํคุณเชยกส็ วยไมํใชเํ ลํนเหมอื นกัน\" คณุ เชยหวั เราะอยาํ งอารมณด๑ แี ลว๎ ตอบวาํ \"ไมํต๎องมายอฉันหรอกแมํพลอย ฉันรกั แมํพลอยอยํแู ล๎ว อยาํ งฉันน้ใี ครเห็นสวยก็เหน็ จะตาไมคํ อํ ยดี ละกระมงั เจ๎า คุณพํอทาํ นบนํ อยทูํ กุ วันวํา มีลูกสาวอยํางฉนั นํากลวั ขายไมอํ อก แตอํ ยํางแมพํ ลอยน่ลี ะกข็ ายออกแนํ เสียดายมาเกบ็ เน้ือ เกบ็ ตวั อยเํู สียทใ่ี นวัง ไมมํ ใี ครไดเ๎ หน็ \"
\"เจา๎ คุณพํอเป็นอยาํ งไรบา๎ ง\" พลอยถาม \"ก็สบายดี เหน็ ทํานบนํ ถงึ แมพํ ลอยกับฉนั เสมอวาํ อยากให๎ออกไปบ๎านบา๎ ง แตฉํ ันกเ็ ฉยๆเสีย เพราะเหน็ วาํ ถงึ แมํ พลอยจะออกไปก็ไมํมีความสุข ลกู สาวใหญทํ ํานไมํชอบ ให๎ใครไปเกีย่ วขอ๎ ง\" พลอยนกึ ถงึ คณุ อนํุ ในตอนนช้ี กั จะเหน็ เปน็ ของขนั ความเกลยี ดความกลวั แตเํ มอ่ื เดก็ ๆนน้ั ไดถ๎ กู เวลาทผ่ี าํ นมาทาํ ให๎ ละลายหายไปส้นิ ความรู๎สึกท่ีวาํ ตวั กเ็ ป็นผูใ๎ หญแํ ล๎ว และมาอยูํเสียในวังพน๎ จากอํานาจ ของคุณอนํุ ทาํ ให๎คุณอุํนดู เหมอื นกับเปน็ คนทน่ี ําขบขันอยูํไมํน๎อย \"เออ ! แลว๎ ลูกสาวของทํานคนนนั้ ทาํ นขายไมํออกบ๎างหรอื \" \"โอย๎ !\" คุณเชยรอ๎ ง \"ไมํมีวนั ออกหรอกแมํพลอย คุณอุํนเองบอกกับฉนั วาํ ชาตนิ ้ีเธอไมํมวี ันมีเรอื น เธอวํากลวั คนอน่ื เขาจะมาปอกเอาสมบตั ิ เธอจะน่งั เป็นโสมเฝา้ ทรพั ย๑ไปอยาํ งนแี้ หละจนตาย\" \"คุณเชยพูดเอาเองกระมง้ั \" พลอยหัวเราะ \"คณุ อนํุ เธอคงไมพํ ดู อยํางนั้นหรอก\" \"เธอพูดอะไรคลา๎ ยๆอยาํ งน้ันแหละ ฉนั ก็ตอํ เตมิ ใหบ๎ ๎าง แตฉํ นั กลัววําเธอจะหวงสมบัติไวไ๎ ด๎ไมํนานเทํานน้ั จะหมด เสยี ท่คี ณุ ชิตนี่เอง เวลานเ้ี หน็ แอบหยบิ ย่นื ให๎กนั ไมํใหเ๎ จา๎ คณุ พอํ ร๎ูอยเูํ สมอ\" \"คุณชิต... เด๋ียวนี้ทาํ อะไร\" พลอยถามถงึ พช่ี ายใหญํ \"จะไปทาํ อะไร๎\" คุณเชยรอ๎ ง \"ก็นอนอยูํกับบา๎ น มีลกู ต้งั สองคนแลว๎ \" \"มลี กู แลว๎ !\" พลอยออกอุทานอยาํ งไมํเช่อื หู \"คุณชติ ได๎กบั ใครกนั \" \"ไมํใชใํ ครท่ไี หนหรอก\" คุณเชยตอบ \"นางพวงบําวคณุ อํุนนั่นเอง แมพํ ลอยจาํ ได๎ไหม อีเดก็ หัวจุกที่เคยวงิ่ แถวๆ หนา๎ ครัวทบี่ า๎ นนะํ คนท่ฉี นั เคยบอกแมํพลอยไมใํ หไ๎ ปเลํนด๎วยคราวนนั้ เพราะมนั เปน็ หิดเต็มไปหมด น่นั แหละ เดยี๋ วนโี้ ต เปน็ สาวแล๎วกลายเป็นพส่ี ะใภเ๎ ราเสยี ดว๎ ย แตํเปลาํ คณุ อํุนเธอไมไํ ดย๎ กยํองอะไรหรอก ยงั เลีย้ งเป็นบําวอยูนํ นั่ เอง วนั กํอน เธอยงั บอกเจา๎ คุณพอํ ให๎หาเมียดีๆ ให๎คุณชติ เลย\" \"แล๎วทํานวําอยาํ งไร\" \"ทาํ นก็หัวเราะแล๎วบอกวํา คนอยํางเจ๎าชิตใครจะไปเอา ไปขอลกู สาวใครเขามาให๎ก็ขายหนา๎ เขาเปลาํ ๆ คุณอํนุ เธอ เคืองเหมือนกันแตเํ ธอไมํกล๎าพดู เออ ! พํอเพม่ิ เขามาหาแมํพลอยบา๎ งหรอื เปลํา\" \"นานๆคร้งั หนึง่ \" พลอยตอบ \"หมํนู ก้ี ็หายไปไมรํ ูว๎ ําเป็นอะไร\" คณุ เชยถอนใจใหญสํ าํ ยหนา๎ แลว๎ กพ็ ดู วาํ
\"ของแมพํ ลอยเองกเ็ ถอะ ไมใํ ชํเลํนเหมือนกนั พอโตเป็นหนุมํ ขน้ึ กนิ เหล๎าคบเพือ่ น บางวนั กลบั บา๎ นเมาแประ มา ทเี ดยี ว คนเรอื จ๎างมนั พาดหวั เรือมาท้งิ ไว๎ท่ีทําน้าํ ฉนั ตอ๎ งชํวยปิดเจ๎าคุณพอํ เสยี แยํ แตพํ อํ เพิม่ แกดี ที่แกยังไมมํ ลี ูกเมยี แลว๎ วําอะไรแกกย็ ังฟงั ไมเํ หมือนกบั คณุ ชติ อีกอยํางหนึ่งพํอเพม่ิ แกกินแตเํ หล๎า นานๆกเ็ มาเสยี ครงั้ หนึ่ง คณุ ชติ น้ันครบเคร่ืองท้งั ฝน่ิ ทัง้ เหลา๎ ทีเดียว\" \"อะไร๎\" พลอยร๎อง \"สูบฝิน่ ดว๎ ยหรอื \" \"กย็ ังงน้ั ซ\"ี คณุ เชยตอบ \"ทีแรกเขาบอกฉันวําสูบฝ่นิ แกป๎ วด พอถงึ หนา๎ หนาวมันปวดในขอ๎ นัก แตํเดยี๋ วนีเ้ ห็นสูบทงั้ หนา๎ รอ๎ นหน๎าหนาว คณุ อุํนตอ๎ งคอยจาํ ยเงินให๎เร่ือยๆ แมํพลอยกบั ฉนั น่เี กดิ มามีกรรม มพี ่ชี ายรํวมท๎องกับเขาคนละคน ก็ เห็นจะเอาเป็นท่พี งึ่ ไมไํ ด๎เสียแล๎ว\" \"ฉันนึกถงึ เรอื่ งพีน่ ๎องของเราข้ึนมาแล๎วกอ็ ดกลุ๎มใจไมไํ ด๎\" คณุ เชยพดู ตอํ \"เวลาน้เี จา๎ คณุ พํอทํานยังอยํู ก็ไมํเป็นไร ถ๎าสน้ิ บญุ ทํานไปเมอ่ื ไรกค็ งยงํุ พลิ ึก จะเอาคุณอํนุ เป็นท่พี ่ึงก็ไมไํ ด๎ เพราะเธอจะเอาแตํใจของเธอ ฉันเองนํะไมเํ ปน็ ไรหรอก วําแตแํ มํพลอยเถอะ ระหวํางนอี้ ยใูํ นวงั ก็ดีอยูํ แตตํ ํอไปจะเปน็ อยํางไร หรอื แมพํ ลอยจะคิดมบี ญุ วาสนาอยใํู นน้ี\" \"คณุ เชยเอาอะไรมาพูด\" พลอยรอ๎ งเสยี งหลง \"ฉนั ไมเํ คยคิดอยาํ งนนั้ เลย เปน็ ความสัตย๑ความจริง !\" \"ถา๎ อยาํ งนั้นแมํพลอยก็ควรจะคดิ การขา๎ งหน๎าไว๎เสียบ๎าง เดีย๋ วนี้แมํพลอยก็โตแล๎ว ไมใํ ชเํ ด็กๆ ถา๎ ออกไปได๎ กค็ วร จะไปมาหาสูํกับทางบ๎าน อยําปลํอยให๎ขาดเสียทีเดยี ว เจา๎ คณุ พํอทาํ นกย็ ังพูดถึงอยํู\" คณุ เชยเตอื นอยาํ งหวงั ดี \"ฉันก็คิดถงึ ทํานอยเํู สมอเหมอื นกนั แตํฉนั กลวั แลว๎ การทจ่ี ะออกไปบ๎าน ก็ตอ๎ งมีคนไปรบั ไปสงํ ฉนั กไ็ มมํ ใี คร มแี ตํ นางพศิ อยํคู นเดียว จะไปอยาํ งไรได๎\" พลอยตอบเชงิ ปรารภ \"แมพํ ลอยไมํตอ๎ งกลัวใคร เราก็ลูกเจ๎าคุณพอํ เหมือนกัน ฉนั กย็ งั อยํอู ีกท้งั คน เอาเถิดเรื่องไปมา ฉนั จะรับเป็นธุระให๎ เอง\" ขณะนน้ั ชอ๎ ยเดนิ ลงกระไดตาํ หนกั มา เหน็ พลอยนง่ั พดู คยุ อยกํู บั คนแปลกหนา๎ กท็ าํ ทาํ จะเลย่ี งไปทางอน่ื แตพํ ลอยก็ เรยี กช๎อยให๎เข๎ามาร๎ูจักกบั พี่สาวของตนไว๎ บางทชี ๎อยกับคุณเชยจะมลี ักษณะตอ๎ งกัน ถกู ใจกันหลายอยาํ ง เพราะพอนัง่ คุย กนั ไดส๎ กั ครํู ก็ถูกใจกันเปน็ หนกั หนา คณุ เชยหวั รํอรวํ นไปดว๎ ยคําพดู แปลกๆ ของช๎อย และในทส่ี ดุ ก็นดั แนะกนั วาํ จะตอ๎ ง เทย่ี วดว๎ ยกนั ไปจนตลอดงาน พลอยใหช๎ อ๎ ยกบั คณุ เชยคยุ กนั ตามลาํ พงั กอํ น ตวั เองนน้ั เดนิ ไปตามนางพศิ ใหม๎ าหาคณุ เชย จากหลงั ตาํ หนกั พอ นางพิศกระปรก้ี ระเปราํ มาน่ังไหว๎ คุณเชยกห็ ันมาปราศรยั วาํ \"แหมพศิ แกํไปมากเทียวนะ\" \"เจา๎ คํา\" นางพิศตอบ \"เต็มทีเจา๎ คํา\"
\"เดี๋ยวนเ้ี ปน็ ชาววงั ไปแลว๎ ซนี ะ\" คณุ เชยถามตํอ นางพศิ หวั เราะชอบใจ แลว๎ กต็ อบวาํ \"กย็ งั งนั้ แหละ เจ๎าคาํ \" \"เอ๏ะ ! ยงั ง้ันอะไรกัน เปน็ หรือวาํ ไมเํ ป็นก็วํามา\" \"สนั ดานบําวมนั เป็นชาววงั ไมไํ ดห๎ รอกคณุ เชย คุณพลอยของบําวอยํใู นวัง บาํ วก็อยํใู นวงั คุณพลอยออกจากวงั บําวกอ็ อกตาม ชาตนิ ี้คุณพลอยไปทางไหน พศิ กไ็ ปด๎วยทงั้ น้นั \" \"ดีจรงิ พิศ\" คณุ เชยพดู อยํางเลื่อมใส \"ฉันชกั อิจฉาแมํพลอยเสียแลว๎ ละ ถา๎ ฉันมคี นอยํางพศิ สกั คน ฉนั จะดใี จไมํ น๎อยทเี ดียว\" คณุ เชยกม๎ ลงเปดิ กระเปา๋ หมาก หยบิ เงนิ ใหพ๎ ศิ สองบาท แลว๎ บอกวาํ \"เอ๎าพิศ เอาไปซ้อื ของเลนํ ไป๊ นานๆพบกันที\" นางพศิ ลงกราบอยาํ งดใี จ รบั เงนิ ไปแลว๎ บอกวาํ \"คณุ พลอยคอยกนิ ขนมไว๎ใหด๎ นี ะ พรุํงนแ้ี หละพิศจะรวยใหญํทเี ดยี ว\" \"รวยอะไร กะอเี งนิ สองบาท\" พลอยพดู อยาํ งเห็นขัน \"อา๎ วคณุ ยงั ไมรํ อู๎ ะไร\" นางพิศอธิบาย \"เมอ่ื คืนพิศฝันดดี๊ ี เหน็ นกกระยางบินมาตั้งฝูง วันนตี้ อ๎ งแทงหวย ใหเ๎ ตม็ ภิกขาทเี ดียว\" \"แทงตวั อะไรพิศ\" ชอ๎ ยถามอยํางสนใจ \"แทง ป. กังสอื ซคี ุณช๎อย\" นางพิศตอบอยํางแนใํ จ \"ไฮ๎ ! ฝนั เหน็ นกกระยางทาํ ไมไปแทง ป. กงั สือลํะพิศ\" คุณเชยซกั \"กน็ กกระยางมนั กนิ ปลาน่เี จา๎ คาํ \" นางพศิ ตอบอยาํ งปราศจากสงสัย \"ปลาก็ ป. กงั สอื ซเี จ๎าคํา\" \"ฉนั ชกั จะเล่อื มใสเสียแลว๎ ละ\" ช๎อยพูดข้นึ \"พศิ จะออกไปแทงหวยเมื่อไรละก็บอกฉนั ใหร๎ มู๎ ง่ั นะ ฉันจะฝากไปแทงสัก เฟอ้ื งหนึ่ง\" บทที่ ๘ (หน๎าที่ ๒)
การทค่ี ณุ เชยเขา๎ มาอยใํู นวงั ชว่ั คราว ทาํ ใหพ๎ ลอยรส๎ู กึ วาํ ชวี ติ เตม็ สมบรู ณข๑ น้ึ อกี หนอํ ยหนง่ึ คณุ เชยนน้ั ถงึ แมจ๎ ะเปน็ คนนอกวังกต็ าม แตเํ ม่ือเขา๎ มาอยูใํ นวงั ก็ไว๎ทําทางสมกับเปน็ ลกู ผด๎ู ีมีสกลุ พลอยรสู๎ ึกภูมิใจท่ีได๎มโี อกาสแนะนํา ให๎คณุ เชย ร๎จู ักกับคนท่ีค๎นุ เคย นอกจากลกั ษณะทาํ ทางแลว๎ คุณเชยยงั แตํงกายและใชเ๎ ครอ่ื งใชต๎ าํ งๆ ทแี่ สดงให๎เหน็ วาํ เป็นคนมฐี านะ ดี การทีม่ ีพส่ี าวเป็นเศรษฐสี าํ หรบั ไปไหน มาไหนดว๎ ยนัน้ กอ็ อกจะทําใหพ๎ ลอยมรี ศั มีขนึ้ มาก คนื วนั หนง่ึ พลอย คณุ เชย และชอ๎ ยพากนั ออกไปดลู ะครราํ ทข่ี า๎ ราชการฝา่ ยหนา๎ จดั ใหม๎ ที ศ่ี าลาสหทยั ละครคนื นน้ั ข๎าราชการชั้นพระน้ําพระยา ได๎อตุ สาํ ห๑ฝึกซอ๎ มกันข้นึ จนเขา๎ มาเลํนถวายตัวในงานสมโภชรบั เสด็จได๎ คนทีอ่ อกไปดตู าํ งก็ พากนั สนใจวาํ กระบวนรําจะเปน็ อยาํ งไร และระหวํางที่ละครกําลังเลํนอยํู ตํางก็พากันซบุ ซิบพูดกัน บางคนก็ชมความ พยายาม บางคนกเ็ หน็ ขัน พลอยน่งั ดลู ะครอยํางเพลิดเพลนิ อยนูํ าน แตํแลว๎ กเ็ กดิ มีความรสู๎ กึ แปลก ดว๎ ยสัญชาตญานวํา มี ใครคนหน่งึ จอ๎ งมองตนอยูขํ า๎ งหลัง ร๎สู ึกเย็นหลงั วาบๆ ต้งั แตทํ ๎ายทอยลงมา และเม่ือเหน็ ผิดสงั เกตพลอยกเ็ หลยี วไปดู ตา ของพลอยก็ไปพบเข๎ากบั สายตาอกี ครูํหน่ึง ซงึ่ จ๎องดพู ลอยดว๎ ยความสนใจเป็นอยํางย่งิ เจา๎ ของสายตาคนํู น้ั เปน็ บรุ ษุ ราํ งใหญํ ผวิ ขาวอายรุ าวๆ ยส่ี บิ หา๎ สงั เกตดจู ากการแตงํ กายพลอยกร็ ไ๎ู ดว๎ าํ เปน็ มหาดเลก็ หลวง ถา๎ จะวําไปแล๎วชายคนนนั้ ก็นบั วําอยูํในเกณฑท๑ หี่ นา๎ ตาดี แตพํ ลอยก็มไิ ด๎สนใจในข๎อนั้น สิง่ แรกที่ร๎ูตวั ก็คือ นกึ รําคาญ พลอยเหลยี วไปดดู ว๎ ยสหี นา๎ ทบ่ี อกชัดวํารําคาญอกี ครงั้ หน่ึง แตสํ ายตานัน้ ก็มิได๎ลดลง แตเํ พมิ่ แววเป็นยมิ้ เขา๎ ไป อกี ซงึ่ ทําให๎พลอยนกึ โมโห สะบดั หนา๎ กลับมาทันที ความรูส๎ กึ ท่วี าํ ตนกลายเป็นเปา้ แหํงสายตาน้ัน ทําใหพ๎ ลอยหมดสนุก แตํเม่อื เหน็ คุณเชยกบั ช๎อยยังเพลินดูละครอยูํ พลอยกไ็ มกํ ล๎าทจี่ ะชวนกลบั ต๎องอดทนดูอยํจู นละครเลิก และตอนขากลับ พลอยกร็ ทู๎ งั้ ทีม่ ไิ ดเ๎ หลยี วไปดู วําชายคนน้ันเดนิ ตามดตู ัวมาตลอด จนเกอื บถงึ ประตยู ่ําคา่ํ อันเป็นเขตพระราชฐานช้ันใน คนื นน้ั พลอยไมสํ บายใจ นอนกระสบั กระสาํ ยตลอดคนื ตามธรรมดาเวลาเขา๎ นอน พลอยมกั จะหลบั ทนั ที ตามประสา คนท่อี ยใํู นวัยหนํมุ สาว บางครงั้ กน็ อนหลบั ตานกึ ถงึ พ่ีเน่ืองแล๎วก็หลับ แตํคืนนจ้ี ะเปน็ เวรกรรมอยาํ งใด พลอยก็บอกไมํถูก แตํพอหลับตาลงทีใดกไ็ ดเ๎ ห็นแตแํ ววตา และใบหน๎าย้มิ ๆ ของชายคนนั้น จะพยายามขับไลํ ด๎วยวธิ นี กึ ถงึ เร่ืองอื่นอยาํ งไรก็ ไมสํ าํ เร็จ ชอ๎ ยซ่ึงนอนอยูใํ กลๆ๎ เห็นพลอยไมหํ ลับกถ็ ามข้ึนวํา \"พลอยเป็นอะไร\" \"เปลาํ ดอกช๎อย\" พลอยตอบ \"ตาคา๎ งนอนไมํหลบั เสยี เฉยๆ\" \"ฉันก็ไมคํ ํอยงํวงเหมือนกนั \" ช๎อยวาํ \"คุยกนั กอํ นก็ได๎\" \"ชอ๎ ย\" พลอยพดู ขึ้น \"เมอื่ ตอนไปดูละครเมอ่ื หวั คํา่ ชอ๎ ยสังเกตเห็นอะไรหรือเปลาํ \" \"ไมเํ ห็น อะไรกนั \" ชอ๎ ยถาม \"มอี ีตาผชู๎ ายอะไรกไ็ มรํ ู๎ แกจอ๎ งมองฉันเสยี จรงิ ๆ จ๎องเอามองเอาจนฉนั รําคาญ\"
\"งน้ั รึ หนา๎ ตาเปน็ อยํางไร\" \"หนา๎ ขาวๆ บอกไมถํ ูก อายุ ๒๕ - ๒๖ ได๎กระมัง\" \"ฮื่อ !\" ชอ๎ ยตอบมาจากมง๎ุ \"กเ็ รามันคนสวยนพ่ี ลอย คนเขากต็ ๎องมองบา๎ งซี อยํางฉันซีไปไหน ไมํมใี ครเขามองเลย คืนวันน้กี แ็ ตํงตวั เสยี เต็มยศเทยี ว แตํไมํยกั มีใครมองสักคน เสยี ดายแทๆ๎ \" \"ชอ๎ ยกพ็ ดู เป็นเลํนไปได๎ ฉันราํ ค๎าญราํ คาญ จริงๆนะ\" \"รําคาญใคร รําคาญฉันหรอื รําคาญคนมอง\" \"ราํ คาญคนมองนะํ ซ\"ี พลอยตอบ \"ถ๎าอยํางน้นั ตํอไปจะไปไหนก็คลมุ หน๎ามันเสยี \" ชอ๎ ยวาํ \"เอ๏ะ ! ไมดํ หี รอก เด๋ยี วหมามนั จะเหาํ ใหร๎ าํ คาญอกี เอายังง้ี ดีกวาํ ทนี เ้ี หน็ ใครมองไมํถกู ใจบอกฉนั ฉันจัดการเอง\" \"ชอ๎ ยจะไปทาํ อะไรเขาได๎ !\" \"พทุ โธํ ! พลอยก็ อยํดู ๎วยกันมาตงั้ เปน็ นาน ยังไมรํ ู๎จกั ฝีมือฉนั อกี หรือ คอยดูไปเถอะนํา พวกเจ๎าชไ๎ู กํแจ๎นี่ มนั ไมํกลา๎ จริงหรอก ฉนั ปราบเอง ให๎มันเรียงหน๎ากนั เขา๎ มาเถิด\" พลอยพดู ตอํ ไปเปน็ เชงิ ปรบั ทกุ ขก๑ บั ชอ๎ ยอกี สองสามคาํ แตกํ ไ็ มมํ ปี ระโยชน๑ เพราะเสยี งกรนเบาๆ ดงั มาจากมง๎ุ ของ ชอ๎ ยเสยี แลว๎ ตง้ั แตนํ น้ั มาพลอยกต็ อ๎ งรบั ความราํ คาญอกี หลายครง้ั เพราะคนเรานน้ั ถา๎ ลงไดพ๎ บกนั หนหนง่ึ กม็ กั จะพบกนั อกี บอํ ยๆ จะเป็นด๎วยเจตนาหรือไมํก็ตาม บางวันทีพ่ ลอยออกไปแถวหน๎าประตศู รสี ุดาวงศ๑ เพอ่ื ซือ้ ส๎มสกู ลูกไมห๎ รอื ของ เล็กๆนอ๎ ยๆ ทีค่ นขา๎ งนอกเอามาขาย ผูช๎ ายคนน้ันกม็ กั จะมาเตรํอยูแํ ถวนน้ั และเม่ือเห็นพลอยกเ็ ดนิ ตามดู หรือถา๎ พลอย หยุดชายผ๎ูนัน้ กห็ ยุดบ๎าง การที่ดกู ็ดอู ยูํหาํ งๆ ทง้ิ ระยะไวพ๎ อดี ไมใํ กล๎ไมํไกลนกั ดว๎ ยความอายระคนกบั ราํ คาญ พลอยจงึ มกั จะชวนชอ๎ ยออกไปดว๎ ยเสมอ และเอานางพศิ ตามหลงั ไปดว๎ ย อกี คน หน่งึ เมื่อมีเรือ่ งจะออกไปท๎ายวังหรือไปทางข๎างหน๎า และในเวลาไมชํ า๎ ไมนํ านก็เห็นชายผ๎นู ั้น มามองดูอกี จรงิ ๆ อยาํ งท่ีคาด ไว๎ พลอยทําเปน็ ไมเํ ห็น แลว๎ กพ็ ดู เบาๆกบั ช๎อยวํา \"ชอ๎ ย คนนนั้ แหละ ทฉี่ ันเคยเลําใหฟ๎ ังวําเท่ยี วตามดูฉนั จนรําคาญเต็มทแี ล๎ว\" ชอ๎ ยเหลอื บไปดแู ลว๎ กก็ ระซบิ บอกวาํ
\"คนนั้นนํะหรือ ทําทางไมํเทําไหรหํ รอก เดยี๋ วเถอะ ฉันจะจดั การเอง\" ชอ๎ ยทําไมํรู๎ไมํชีต้ ํอไปอกี ครํหู นึง่ พอสังเกตวํา ชายผู๎นน้ั ไมํวางตาจากพลอยแนํ ชอ๎ ยก็เรมิ่ แผลงอิทธิฤทธ์โิ ดยเรยี กนางพิศตามมา แล๎วกเ็ ดนิ เขา๎ ไปยนื ใกล๎กับชายคนนนั้ ใน ระยะพูดกันไดย๎ ินถนัด \"นางพิศ\" ชอ๎ ยขน้ึ เสยี ง \"เอง็ นํะมันสันดานไพรํ เอ็งร๎ูไหม\" \"รู๎เจ๎าคํา\" นางพิศตอบทนั ทเี หมอื นอยาํ งกับซ๎อมกนั ไว๎ \"สนั ดานไพรอํ ยํางเอ็งถ๎าจะไมํเคยเหน็ คนซนี ะ เห็นใครเขา๎ ถึงได๎จ๎องเอามองเอา อยํางกบั คนไมํเคยพบ\" \"โอ๎ย เจ๎าประคณ๎ู ! พํอแมํของบาํ วมันไมเํ คยสอนมาเจ๎าคะํ \" นางพิศประสมรอยทนั ที \"บําวมนั ขีข้ า๎ สารเลว หรอื ผลู๎ ากมากดกี ็ไมเํ จยี มตัว เทยี่ วมองทาํ นใหเ๎ ป็นเสนียดจัญไร คนอยํางนม้ี นั ตอ๎ งโดนหวายโดนตรวนเสยี บา๎ ง แหละดี\" ผช๎ู ายคนนน้ั ไดย๎ นิ ชอ๎ ยและนางพศิ โตต๎ อบกนั ถงึ ใจ หนา๎ กส็ ลดลงทนั ที รบี หลบเดนิ ไปทางอน่ื จนหายลบั ไป ชอ๎ ยเดนิ กลับอยาํ งภาคภูมิ มเี สียงหัวเราะอยูํในลาํ คอ แลว๎ กช็ วนพลอยกลับเข๎าวัง พอพน๎ ประตเู ขา๎ มาชอ๎ ยกพ็ ดู ขน้ึ วาํ \"แมพํ ศิ แมํทูนหัวของชอ๎ ย กลบั ไปถงึ ตําหนัก แมอํ ยากได๎อะไรท่เี ป็นของฉัน ก็ไปเลอื กเอาได๎ทีเดยี ว\" \"ไมเํ ปน็ ไรหรอกคุณชอ๎ ย\" นางพศิ ตอบอยํางภูมิฐาน \"นิดหนํอยเทํานัน้ แหละเจ๎าคะํ \" \"พิศรู๎หรือเปลําวําฉนั จะดําใคร เมอื่ ก้นี นี้ ะํ \" ชอ๎ ยถาม \"ไมรํ ๎ูหรอกเจ๎าคํะ\" นางพิศตอบ \"แตํก็ชํางมันปะไร คณุ ดาํ ใครบาํ วเอาด๎วยท้งั นั้น ให๎มันเรียงหน๎ากัน เขา๎ มาเถอะ\" แตทํ ง้ั ทโ่ี ดนชอ๎ ยรวนเอาครง้ั หนง่ึ อยาํ งนน้ั แลว๎ ผช๎ู ายคนนน้ั กม็ าปรากฏตวั ใหพ๎ ลอยเหน็ บอํ ยๆ หลายครง้ั ทพ่ี ลอยมี โอกาสไดผ๎ าํ นออกไปข๎างหน๎ามกั จะได๎พบ และเมื่อพบครง้ั ใด ชายผ๎นู ้ันก็มองดพู ลอย ด๎วยสายตาที่เต็มไปดว๎ ยความสนใจ อยํูนนั่ เอง วนั หนง่ึ ชอ๎ ยมาบอกวาํ \"พลอย ฉันร๎แู ล๎วละอตี าคนน้ันคอื ใคร\" \"ใครกนั \" พลอยถาม \"ก็อีตาคนทแี่ กชอบเทีย่ วตามดูพลอยนะํ ซี ฉนั ถามคนทเี่ ขารจ๎ู กั เขาบอกวาํ ชอ่ื เปรม เป็นมหาดเลก็ หลวง ลูกพระยา เหมือนกัน แตํพระยาอะไรฉนั กจ็ ําไมํได๎\" \"ชํางเขาเถดิ ชอ๎ ย\" พลอยตอบ \"เขาชื่ออะไร ลูกใครฉนั กไ็ มสํ น ไมํอยากรดู๎ ๎วยซาํ้ \"
\"ฉันก็ถามเขาไปยังงนั้ แหละ เขาบอกให๎ฉันกเ็ ลยเกบ็ มาบอกตํอใหร๎ ไ๎ู ว๎ ตํอไปขา๎ งหนา๎ เผือ่ แกมาเกะกะอีก กบ็ อก ฉัน\" \"ไมํบอกละ\" พลอยพดู เสียงเหมือนผ๎ใู หญํพดู กับเด็ก \"ช๎อยทาํ อะไรววํู ามเกินไปเสมอ ฉันไมํอยากให๎ช๎อย ทาํ อยาํ ง นน้ั เลย คนเขาจะวาํ ไดเ๎ ปลําๆ\" ชอ๎ ยหวั เราะแลว๎ ตอบวาํ \"ใครวาํ ก็ชาํ งมันเป็นไร ใครไมมํ ายํงุ กับฉันกํอน ฉนั กไ็ มยํ งุํ กบั ใครสกั ที\" บางเวลาพลอยกร็ ส๎ู กึ หนกั ใจ ในความเกงํ กาจไมกํ ลวั คนของชอ๎ ยอยเํู สมอ เพราะความจรงิ ชอ๎ ยมลี กั ษณะ ผดิ กบั คน อืน่ ๆในวังอยํูมาก และเนื่องจากความเกํงกาจนั้นเอง ชอ๎ ยจึงมมี ิตรมาก และมศี ตั รกู ็มาก ใครทร่ี กั ชอ๎ ย กร็ ักเอามากๆ แตคํ น ที่เกลยี ดช๎อยกม็ ักจะเกลยี ดเอามากๆเชนํ เดยี วกัน จะหาคนท่ีเพยี งแตชํ อบพอหรอื รส๎ู กึ เฉยๆ ไมํรักไมเํ กลียดน้ันก็ไมมํ ี ถา๎ พบ คนที่รกั ช๎อย พลอยก็สบายใจด๎วย แตบํ างเวลาไปไดย๎ ินคนท่ีเขาเกลียดช๎อยพดู กนั พลอยก็ร๎สู ึกไมํสบายใจเอามากๆ ท้ังทไี่ มํ รูจ๎ ะทาํ อยํางไร เพราะเตือนชอ๎ ยทีไรช๎อยก็เห็นเปน็ เรอ่ื งขบขนั หวั เราะเสียทกุ ทไี ป คณุ เชยกลบั ออกไปบา๎ น หลงั จากเทย่ี วงานในวงั แลว๎ กลบั มาอกี จรงิ ๆ ตามทว่ี าํ ไว๎ คราวนค้ี ณุ เชยมาวนั เดยี วกลบั มไิ ด๎ คา๎ ง และพอเข๎ามากม็ าหาพลอยท่ตี ําหนักทนั ที \"ฉันกลับไปถงึ บา๎ น เจา๎ คณุ พํอทาํ นกถ็ ามถึงแมํพลอยทีเดยี ว\" คณุ เชยเลาํ \"ทาํ นอยากรเ๎ู รือ่ งแมพํ ลอยมาก วาํ อยูํกนิ เปน็ อยาํ งไร แล๎วมที กุ ขม๑ ีสขุ อยํางไร ฉันก็เลําให๎ทํานฟงั อยํางที่ฉันได๎รู๎ได๎เหน็ \" \"แลว๎ ทํานวําอยาํ งไรบ๎าง\" พลอยถาม \"ฉันร๎ูสกึ วําทํานคลายกังวลไปมาก เจา๎ คณุ พํอของเราหมํูน้ีแกํไปมากนะพลอย\" คณุ เชยปรารภข้นึ อยาํ งหนกั ใจ \"ทํานบนํ กบั ฉันเองวําทํานแกตํ ัวลง ก็อยากให๎ลูกเต๎าห๎อมลอ๎ มอยํใู กลๆ๎ เดยี๋ วนที้ ํานวาํ ทํานเปน็ หวํ งลกู ๆ ความจรงิ พีน่ อ๎ งเรา ก็มอี ยูดํ ๎วยกนั ไมํกค่ี น แตํทาํ นวาํ ยังไมํเปน็ หลักเป็นฐานสกั คน ฉนั นึกๆไป ก็เหน็ ใจนาํ สงสารทําน\" \"คุณเชย\" พลอยพดู เบาๆ \"ฉันกค็ ดิ ถงึ ทาํ นมากเหมอื นกัน แตํฉนั เหน็ จะไมมํ วี นั กลบั ไปอยูํบา๎ นได๎อกี เพราะคณุ อนุํ เธอคงเลํนงานฉนั แยํ คณุ เชยกร็ อ๎ู ยเํู ตม็ อก อีกอยาํ งหนึ่งเสดจ็ กม็ พี ระเดชพระคุณแกํฉนั มากมายเหลือเกนิ ได๎ทรงชบุ เลยี้ ง ฉันมาแตเํ ล็กจนป่านนี้ ทกุ อยํางทฉ่ี ันมีอยูํทกุ วันน้ี ก็เกือบจะวาํ ได๎วํา เพราะเสด็จประทานให๎ ถ๎าหากฉนั ทง้ิ เสดจ็ ทูลลา กลับไปอยบํู า๎ น ฉนั จะมเิ ป็นคนอกตญั ๒ูไปหรอื \" \"ฉันกเ็ ห็นใจแมพํ ลอย\" คุณเชยตอบ \"แตํอกี ใจหนง่ึ ฉนั ก็สงสารเจ๎าคณุ พอํ ทาํ น พดู ถงึ แมพํ ลอยคราวทแ่ี ล๎ว ฉนั เห็น ทาํ นนํา้ ตาไหล คลา๎ ยๆกบั ทํานจะนึกไปวาํ แมพํ ลอยลมื ทาํ น แตเํ จา๎ คุณพอํ ทาํ นเกรงพระทัยเสด็จอยํูมาก ทาํ นวาํ จะมารับแมํ พลอยกลบั ไปก็ไมไํ ด๎ เพราะได๎ถวายเสดจ็ ไวแ๎ ลว๎ ฉันเลยบอกทาํ นวํา ฉนั เองจะเปน็ คนมารับแมํพลอยไปบ๎านเป็นคร้งั เป็น คราว มาคราวนก้ี อ็ ยากจะมานัดวําแมพํ ลอยจะไปได๎เมอื่ ไร ฉนั จะได๎มารับ\"
\"แล๎วคุณอํนุ เลาํ \" พลอยถามอยํางไมไํ ว๎ใจ \"คุณเชยพดู กบั เธอเร่อื งฉันบ๎างหรอื เปลาํ \" \"ฉันพดู แลว๎ \" คณุ เชยตอบ \"พูดกันถึงขน้ั แตกหกั ทีเดียว ท่ีแรกฉันขอเธอดีๆ แตํเธอไมํยอม เพราะเธอเกลียดแมแํ ชํม มาก ฉันกไ็ มํร๎วู ําแมํแชํมไปทาํ อะไรเธอไว๎ ตอนทา๎ ยฉนั โมโหข้ึนมา ฉนั ก็เลยพดู เอาแรงๆบา๎ ง เธอขฉูํ นั เสยี งแหว แตํฉนั ก็แหว เอาบา๎ ง เพราะเราโตๆ ดว๎ ยกันแลว๎ ใครจะไปกลวั กนั ไมรํ ๎ูจกั แลว๎ จักรอด เธอตกใจท่ีฉันขึน้ เสียงเอาบ๎างหรอื อยาํ งไรไมํร๎ู เห็น น่งิ ไปนาน แตํแล๎วก็ยอม\" \"ยอมใหฉ๎ ันรับแมพํ ลอยไปคา๎ งบ๎านได๎ แตเํ วลาไปค๎างขอใหแ๎ มํพลอยอยูํกับฉันคนละห๎อง อยาํ ไปเกย่ี วขอ๎ งกับเธอ เปน็ อันขาด ถา๎ อยาํ งนัน้ เธอก็จะอยํูทางหนง่ึ ไมมํ าเกียวข๎องเหมอื นกัน\" \"สนุกตายละคณุ เชย\" พลอยตอบ \"อยบูํ า๎ นเดยี วกนั แล๎วก็แยกก๏กแยกเหลํา ฉันไมชํ อบเลย\" คณุ เชยถอนใจใหญแํ ลว๎ กต็ อบวาํ \"ทาํ อยาํ งไรเลาํ แมพํ ลอยเรื่องมันเกดิ มาเสียจนปา่ นนี้แล๎ว แมํพลอยไมเํ ห็นแกํใคร ก็เหน็ แกํเจา๎ คณุ พอํ บา๎ งเถดิ ทํานก็เปน็ พอํ ของเรา อายทุ ํานกม็ ากแล๎ว\" \"กต็ ามใจคณุ เชย\" พลอยพดู \"ฉนั เองนัน้ ใชํวาํ จะไมํอยากไปบา๎ น แตเํ ม่อื มเี หตขุ ัดขวางอยฉํู นั ก็จนใจ แตเํ มื่อคณุ เชย พูดมาอยาํ งนี้ฉนั กไ็ มํขดั ข๎อง ฉนั จะต๎องปรึกษาคณุ ป้าสายดูกํอน แลว๎ กท็ ลู ลาเสดจ็ ทาํ นคงไมํขัดหรอก เพราะไปนานๆครัง้ แล๎วไดค๎ วามวําอยาํ งไร ฉันจะให๎นางพศิ ไปบอกคณุ เชยทีบ่ ๎าน\" เมอ่ื คณุ เชยกลบั ไปแลว๎ พลอยกล็ องปรกึ ษากบั คณุ สายดู เรอ่ื งทจ่ี ะทลู ลาเสดจ็ เพอ่ื กลบั ไปคา๎ งบา๎ น เปน็ ครง้ั เปน็ คราว ตามท่คี ุณเชยไดช๎ กั ชวนไว๎ คุณสายก็ไมํขัดขอ๎ งกลบั สนบั สนนุ เห็นดดี ๎วย และรบั วาํ จะไปทูลเสดจ็ ไวก๎ ํอนถงึ เรอื่ งนี้ ฉะนน้ั ใน วันหนึ่งขณะทพ่ี ลอยกําลงั เฝา้ อยํูเวลาเสวย เสด็จกร็ บั สัง่ ขึน้ วาํ \"พลอย สายเขามาบอกวาํ เจ๎าอยากจะลาออกไปเยี่ยมพอํ เป็นครง้ั เป็นคราวไมํใชํหรอื \" แตกํ ํอนที่พลอย จะทลู วํา อยํางไร เสดจ็ กร็ บั ส่งั ตํอไปวาํ \"ไปเถิดข๎าไมหํ า๎ ม แตํเวลาจะไปจะมาขอใหพ๎ นี่ ๎องมารับมาสงํ เจา๎ กเ็ ปน็ ลกู ผู๎ดีมสี กุล ควรจะระลกึ ถึงชาติ ถงึ สกลุ ไว๎ เสมอ บิดามารดาเปน็ ผูท๎ ี่มพี ระคณุ ย่ิงกวําใครๆ ทกุ คนจงึ ตอ๎ งรกั และนับถอื อยูํในโอวาทพอํ แมํ เพราะพอํ แมนํ น้ั ไมมํ ีใคร สาํ คญั เทํา พลอยกม็ าอยูํกบั ขา๎ แตยํ ังเด็กๆ ถงึ ขา๎ จะรกั เจ๎าสักเทาํ ใด ก็คงจะไมเํ ทาํ พํอแมํเขารกั เด๋ียวนพี้ ลอยก็กําพรา๎ แมยํ งั เหลือแตํพํอคนเดียว ข๎าดใี จที่รวู๎ าํ พลอยยังมใี จรําลกึ ถงึ พํอ อยากจะสนองคุณผ๎ูให๎กําเนดิ ข๎าเล้ียงใครกอ็ ยากใหด๎ ี แตํคนเรา จะดจี ะชวั่ มันอยทํู ี่นิสัย คนบางคนถึงจะอบรม สงั่ สอนเทําไรกเ็ สียแรงเปลํา ทเ่ี จ๎าคิดออกไปเยยี่ มพอํ นัน้ เป็นความคดิ ในทางท่ีถูก สอํ ใหเ๎ ห็นวาํ เปน็ คนนสิ ยั ดี ขา๎ จงึ ดีใจ ใครท่ีอยูํกบั ข๎าทกุ คน ถ๎าทําถูกแลว๎ ข๎าไมหํ ๎ามกลับยนิ ดีสํงเสรมิ ขา๎ ร๎ูวาํ พลอยรกั ข๎ามาก กตญั ๒ขู า๎ มาก แตเํ จา๎ ไมํตอ๎ งหวํ งขา๎ คณุ บดิ ามารดาสําคญั กวาํ ของอ่ืนทั้งส้นิ พลอยจะไปเยี่ยมบ๎านเม่อื ไร ก็ไปเถิด ถึงแมว๎ าํ พอํ เขาต๎องการจะรบั เจา๎ ไปอยูํบ๎านเลย ข๎าก็ไมํวาํ สวํ นในใจจรงิ ก็ตอ๎ งเสยี ดายเป็นธรรมดา เพราะขา๎ ใช๎ สอยเจา๎ ได๎ถกู ใจ แตํถึงเจา๎ จะไปแลว๎ คนอ่ืนก็ยงั มี ขา๎ พอจะอยํไู ปได๎...\"
เสดจ็ เสวยเครอ่ื งหวานเสรจ็ ลง จงึ หยดุ รบั สง่ั แลว๎ หนั ไปบว๎ นพระโอษฐ๑ พลอยเชญิ นาํ้ ชาเขา๎ ไปตง้ั ถวาย เสดจ็ เสวยนาํ้ ชาไปจบิ หน่งึ แล๎วกเ็ ปิดหีบบุหร่ใี บจาก ซ่ึงทรงหลังเสวยทกุ คร้งั \"บุหรี่ของข๎าหายไปไหนหมด\" เสด็จรับสง่ั ขน้ึ อยาํ งสงสัย \"กเ็ มอื่ วานนย้ี ังมอี ยูเํ ตม็ หบี วนั นเี้ หลอื สองสามตวั เทํานั้น\" พลอยเหลยี วมองดหู นา๎ คณุ สาย ขา๎ หลวงคนอน่ื ทห่ี มอบเฝา้ อยํู กเ็ หลยี วมองดหู นา๎ กนั สวํ นคณุ สายกเ็ หลยี ว มองดู ช๎อยเป็นเชิงกลาํ วหาทนั ที \"ไมมํ ีใครหรอก นังพวกขา๎ หลวงนแ้ี หละ\" เสด็จรับสงั่ ข้นึ \"ดดั จริตขโมยบุหรข่ี องขา๎ ไปสูบอวดกนั เห็นเปน็ ของโกเ๎ ก๐ นี่ คงเหน็บเอาไปทลี ะมวนสองมวน หลายคนเขา๎ กห็ มดหีบ เวลากินข๎าวกันแล๎วก็คงทําใหญํโต กรีดกรายนั่งไขวํหา๎ งแลว๎ ก็ หยิบบหุ รี่ของขา๎ ขึ้น ใครผํานมาก็พํนควนั ช๎าๆ ใหเ๎ ห็นวําข๎านหี่ รหู ราเสียเต็มประดา ข๎าร๎หู รอก\" เสดจ็ รบั สงั่ พลางทรงทาํ ทาํ ข๎าหลวงทลี่ กั บหุ ร่ไี ปสูบ แล๎วจะสบู ในทําอยํางไร จะทรงทอดพระเนตรเห็น หรอื จะทรงวาดภาพเอาเอง พลอยกส็ ดุ ทีจ่ ะเดา ได๎ แตทํ รงทาํ ไดแ๎ นบเนียนเหมือนกบั ทาํ ทางทีค่ วรจะเปน็ ทส่ี ุด พลอยก๎มหนา๎ ลงกัดฝปี ากเพอื่ มใิ ห๎หวั เราะ สวํ นช๎อยผูห๎ มอบ อยํหู าํ งออกไปนนั้ กล้นั ไว๎ไมอํ ยูํ หัวเราะออกมาทเี ดยี ว เมอ่ื เหน็ ชอ๎ ยหวั เราะ เสดจ็ กอ็ ดทรงพระสรวลไมไํ ด๎ แตรํ บั สง่ั วาํ \"ดนู ังช๎อยซี วาํ แลว๎ ยังตหี นา๎ ทะเล๎น ! เอง็ ขโมยบุหรีข่ องขา๎ ไปสบู จริงไหมลํะ ขา๎ พูดถงึ ได๎ถูกใจนกั รับมาเสียดีๆนะ\" \"เปลาํ มงั คะ\" ชอ๎ ยทลู ปฏิเสธ \"โฮ๎ย ! อยํามาแกต๎ วั ถ๎าเอ็งไมสํ บู เอ็งกล็ กั ของข๎าไปเทย่ี วแจกฝูงหรือใหน๎ างสายอาเอง็ สบู เทาํ นัน้ แหละ\" \"อา๎ วแลว๎ กัน\" คุณสายพูดขึ้น \"กริ้วไปกร้วิ มากลับมาลงเอาหมอํ มฉนั เขา๎ แลว๎ \" \"ไมรํ ๎ลู ะ ขา๎ หลวงตําหนกั นี้มนั ก็เหมือนกนั ทั้งน้ัน เห็นขา๎ ใจดีก็ถอื วสิ าสะไปเสียหมด\" เสดจ็ รบั ส่งั \"พอข๎ากําลังอวด กับนงั พลอยเขาวาํ ข๎าจะอยูํได๎เวลาเขาไมํอยูํกเ็ กดิ เหตทุ ีเดียว นี่อีกหนอํ ยข๎ามหิ มดตัวหรอื \" \"แตํเอาเถิดพลอย\" เสดจ็ หันมารบั สั่งตอํ ไป \"ถงึ เจา๎ จะต๎องกลบั ไปอยํูบา๎ นอยูํชํอง เม่ือถงึ เวลาขา๎ กไ็ มํหา๎ ม ข๎าจะทน อยํูกับนงั พวกลกั เลก็ ขโมยนอ๎ ยพวกนมี้ นั ปอกลอกไปตามใจมนั ถึงเจา๎ จะไปอยูํหาํ งไกลกไ็ มํเปน็ ไรนกั หนา คดิ ถึงข๎ากไ็ ปมา หาสํกู ันได๎ แตรํ ะหวาํ งน้ี ถา๎ เจ๎าจะไปเยี่ยมบ๎านครัง้ ใดกข็ อใหม๎ าบอก จะไปกว่ี ันก็ใหข๎ า๎ ร๎บู า๎ ง แลว๎ ถ๎าพ่นี อ๎ งเขายินดีจะมา รับมาสงํ ถงึ คํอยไป ท่ขี ๎าพูดไวว๎ นั น้ไี ปบอกให๎พํอเขาร๎ดู ๎วย เดยี๋ วจะหาวําข๎ากีดกนั ไมํใหล๎ กู เต๎าเขาไดพ๎ บกนั \" รงํุ ขน้ึ อกี วนั หนง่ึ พลอยกเ็ รยี กนางพศิ มา สง่ั ใหอ๎ อกไปหาคณุ เชยทบ่ี า๎ น แลว๎ กบ็ อกวาํ พลอยพรอ๎ มแลว๎ ทจ่ี ะไปเยย่ี ม บา๎ นตามทค่ี ณุ เชยขอร๎อง ช่ัวแตํวําขอให๎คุณเชยมารบั มาสํงเองทุกครง้ั และขอใหบ๎ อกลวํ งหน๎ามาดว๎ ย วําแตํละคร้ังพลอย จะตอ๎ งออกไปอยํูบ๎านนานเทาํ ใด
นางพศิ หายไปวนั หนง่ึ กก็ ลบั มารายงานวาํ ไดป๎ ฏิบตั ติ ามคาํ สง่ั แลว๎ คณุ เชยดใี จมาก ทร่ี ว๎ู าํ พลอยจะออกไปได๎ สวํ น คณุ อุํนนนั้ นางพศิ วําไมํไดพ๎ บ ไดย๎ ินแตํเสียงดาํ บาํ วอยํใู นห๎อง และคณุ เชยให๎มานัดดว๎ ยวาํ อกี หา๎ วนั จะมารับ บทท่ี ๙ (หนา๎ ที่ ๑) พลอยนง่ั เรอื กลบั ไปเยย่ี มบา๎ นพรอ๎ มดว๎ ยคณุ เชยและนางพศิ มคี วามรส๎ู กึ ในใจมากมายหลายอยาํ ง สดุ ทจ่ี ะประมาณ ไดถ๎ ูก ใจหน่ึงน้นั ก็ดีใจและตื่นเต๎นที่จะได๎กลับบ๎านเดิม หลงั จากที่ไดไ๎ ปอยใูํ นวังเสยี หลายปี ใจหน่ึงน้นั ก็ดใี จท่ีจะได๎อยูํ ใกล๎ชดิ เจ๎าคุณพํอเป็นครงั้ แรก ในฐานะทีเ่ ป็นผ๎ูใหญํมิใชํเดก็ อยํางแตกํ ํอน ดใี จท่จี ะไดก๎ ลับไปอยูํในหมญูํ าติพนี่ ๎องอันสนทิ ในบ๎านที่เคยอยูํกันมาแตํบรรพบรุ ษุ แตํอกี ใจหน่งึ กส็ ะทกสะทา๎ น วิตกกังวล เพราะพลอยรวู๎ ํายังมคี นหน่งึ ทค่ี อยต้ังขอ๎ รังเกียจตนอยํอู ยํางรุนแรง และถึงคนๆนัน้ จะไมใํ ชํเจ๎าของบา๎ นโดยแท๎ ก็ยงั อยูใํ นฐานะแมํบา๎ น มอี าํ นาจสงั่ กจิ การงานบ๎าน ทัว่ ไป อาจกํอเหตุ ให๎เป็นเรือ่ งราวท่ีจะทําให๎ไมํสบายใจข้ึนมาเมอื่ ไรก็ได๎ นอกจากนัน้ ก็ยงั มคี วามเป็นหวํ งเสด็จ คดิ ถึงคุณ สายและชอ๎ ย ซง่ึ กนิ นอนอยหํู ๎องเดียวกันมา ตลอดเวลาหา๎ หกปี และมคี วามเป็นหวํ งคิดถงึ พเ่ี นื่อง เปน็ อยาํ งยิ่ง เพราะถา๎ หากพเ่ี นือ่ งสํงขําวหรอื สํงของมาให๎ ระหวาํ งท่พี ลอยไมํอยูํใครจะเป็นผู๎รบั ความจริงพลอยได๎ทลู เสดจ็ ไว๎วาํ จะไปอยบํู ๎าน ราวๆ ๑๐ วัน แตเํ วลา ๑๐ วนั กเ็ ปน็ เวลานานโขอยูํ ถ๎าหากวํามขี ําว หรือมีของจากพี่เนอื่ งมารออยูเํ ปลําๆ เรอื เกง๐ สแ่ี จวของทบ่ี า๎ นทค่ี ณุ เชยนง่ั มารบั พลอยนน้ั แจวเลยี บตลง่ิ เขา๎ คลองบางหลวง เชา๎ วนั นน้ั นาํ้ ขน้ึ เตม็ คลอง เรอื ทพ่ี ายเรํขายของตาํ งๆ เชนํ ผลไมจ๎ ากสวน ผักสด พรกิ มะเขอื นานาชนดิ จนถงึ เรือขนมจีน เรือขา๎ วเมําทอดพายผํานไป ใกลๆ๎ สํงกลนิ่ เข๎าจมกู พลอย ทาํ ใหห๎ วนระลึกถงึ บรรยากาศเดิม เมื่อครั้งยงั เป็นเด็กเลก็ ๆ อยทูํ ีบ่ า๎ นกับแมํ และเคยตามแมํ มาซ้อื ของเรือท่ีตนี ทํา พลอยนกึ ถงึ แมํก็ใจหาย แมํตายไปนานแลว๎ เตม็ ที จนบัดนจี้ ะนกึ ถงึ หน๎าแมกํ พ็ อจะเห็นรางๆ มไิ ดแ๎ จํม ชดั เจนเหมอื นเมอ่ื กํอน ยงั คงเหลือท่ีเตม็ บรบิ รู ณเ๑ หมือนเกาํ ก็แตํความรกั ทพี่ ลอยมีตอํ แมํ และความรักของแมํที่มตี อํ พลอย ไมวํ ําแมจํ ะตายแลว๎ ไปอยูทํ ่ีไหนกต็ าม พลอยก็ยังร๎ูสึกวําความรกั ของแมนํ ้นั ตดิ ตามตนอยูํใกล๎ๆ คราวน้เี ปน็ คราวแรกที่ พลอยจะได๎กลบั ไปอยบํู ๎านแตคํ นเดียว ไมํมีแมํอยํดู ว๎ ยเหมือนเม่ือกอํ น เมอ่ื เรอื เขา๎ จอดทห่ี นา๎ ทาํ พลอยกา๎ วขน้ึ บนั ไดทาํ นาํ้ ดว๎ ยใจเตน๎ ผดิ ปกติ แตทํ ท่ี าํ นาํ้ ไมมํ ใี ครมาคอยรบั พน่ี อ๎ งซง่ึ เม่ือกอํ นเปน็ เดก็ เคยเลํนทนี่ ี่ บดั นี้ก็เตบิ โตเป็นผ๎ใู หญํไปแลว๎ ทกุ คน ตวั ศาลานา้ํ นั้นเอง กด็ ูจะเกาํ แกํ ทรุดโทรมไปด๎วยอายุ พลอยหยดุ ยนื นิง่ มองเขา๎ ไปในบริเวณบา๎ นครํูหนง่ึ ขณะทน่ี างพิศและบาํ วของคณุ เชย กาํ ลังชํวยกนั ขนของขน้ึ จากเรอื เวลาหา๎ หกปที าํ ใหท๎ กุ สง่ิ ทกุ อยาํ งเปลย่ี นไป ในทรรศนะของคนทโ่ี ตจากเดก็ ไปเปน็ สาว ในระยะเวลานน้ั รว้ั เหลก็ รมิ คลองทีเ่ คยเห็นวาํ ทั้งสงู ทง้ั ใหญตํ ้งั ตระหงาํ นอยูํนน้ั บัดนึแ้ ลดูซอมซํอและบอบบาง บางตอนก็สนมิ จบั ทางเดนิ จากทาํ นาํ้ ไป ทีต่ ึก ซึ่งเมอ่ื กอํ นเคยเหน็ วาํ กวา๎ งและยาวเป็นหนักหนา วงิ่ เสยี จนหอบกย็ งั ไมํสดุ ทางนั้น บดั น้ีแลดูแคบและสัน้ ลงมาก เดนิ ประเด๋ียวเดยี วก็ถงึ ตัวตกึ ตกึ เจ๎าคุณพํอซึ่งเคยเหน็ วาํ ใหญํโตกวา๎ งขวาง เดี๋ยวน้ีร๎ูสกึ วําจะลดตวั ลงไปเหลอื เล็กนิดเดียว เชํนกนั ถ๎าจะเปรยี บกับตาํ หนกั เจา๎ นาย หรือตําหนักคณุ จอมมารดาบางคนกผ็ ิดกนั ไกล พลอยรสู๎ กึ ใจหายอกี เม่อื แลเห็น
ขนาดและสภาพบ๎านของตน แตกตํางกวําทีเ่ คยนึกเคยคดิ ไวแ๎ ตเํ มอื่ ยังเด็กๆ และยืนดูรอบๆตัวอยูํอยาํ งไมรํ ว๎ู าํ เวลาผาํ นไป นานเทาํ ไร \"ข้ึนไปบนตึกเถิดแมํพลอย\" เสยี งคณุ เชยพูดใกลๆ๎ ตัว ทําเอาพลอยตอ๎ งสะดงุ๎ ตนื่ จากภาพในอดีต ทก่ี ําลงั กลบั เขา๎ มาในหัวใจ ทั้งสองคนสาวเท๎าเดินตรงไปยังบนั ไดกลางของตกึ คณุ เชยสง่ั ใหน๎ างพศิ นาํ หบี ของไปไวใ๎ นหอ๎ งคณุ เชยทอ่ี ยทํู างดา๎ นหนา๎ ของตกึ มปี ระตเู ปดิ ออกทางเฉลยี งหลงั ทเ่ี จา๎ คุณพอํ ยังคงใชเ๎ ปน็ ท่ีน่ังพักผํอนอยเํู ชนํ เคย ระหวาํ งที่เดินผํานหอ๎ งกลาง คุณเชยกระซิบบอกพลอยเบาๆวํา \"หมนูํ ีท้ าํ นไมํคอํ ยสบาย จะหลับหรอื เปลาํ ก็ไมํร๎ู\" พอถงึ เฉลยี งหลงั พลอยกแ็ ลเหน็ เจา๎ คณุ พอํ นอนเหยยี ดขาตรงออกไปขา๎ งหนา๎ หลงั พงิ หมอนขวาน มอื หนง่ึ ถอื บหุ รต่ี วั โตพาดไว๎ท่ปี ากกระโถน ที่วางอยูํข๎างๆ เมอ่ื พลอยและคณุ เชยเขา๎ ไปนง่ั ทีเ่ ฉลียง เจา๎ คณุ พํอกเ็ หลยี วดู พลอยกก็ ๎มลงกราบ \"ใคร\" เสยี งเจา๎ คุณพอํ พดู แตํพอพลอยเงยหน๎าข้ึนมา เจ๎าคณุ พอํ ก็เบกิ ตากว๎างแลว๎ อทุ านวํา \"แมํแชํม !...เอ๏ะ ! ใคร พลอยรนึ ี่\" \"พลอยเจ๎าคํะ\" พลอยยม้ิ ตอบ ในใจน้นั รท๎ู นั ทวี าํ ตัวเองนั้นคงจะเหมือนแมํเม่อื ยังสาวๆอยํางมาก จนถึงกับเจา๎ คณุ พอํ เผลอตวั เรยี กช่ือแมอํ อกมาดงั ๆ เมือ่ เห็นพลอยทโ่ี ตเปน็ สาวแลว๎ เปน็ ครง้ั แรก พลอยสังเกตดเู จา๎ คุณพํอแล๎ว ก็เห็นวาํ แกํ ลงไปจริงๆ อยํางท่คี ณุ เชยวํา ผมบนศีรษะแถวขมับน้ันหงอกเป็นสีเทา เหน็ ได๎ชดั แตกํ อํ นนเี้ จ๎าคณุ พํอก็ไมเํ คยเปน็ คนอ๎วน แตมํ าดเู ดี๋ยวนีเ้ หมอื นจะแบบบางลงไปกวําเกาํ ผิวพรรณนนั้ กด็ ซู บู ซีดลง แสดงใหเ๎ หน็ ได๎วําเจา๎ คุณพอํ สุขภาพไมํสู๎ดนี ัก เจา๎ คณุ พอํ กระปรก้ี ระเปราํ ลกุ ขน้ึ นง่ั ทนั ที เมอ่ื รว๎ู าํ พลอยมานง่ั อยตํู รงนน้ั \"พลอยเขยิบเข๎ามาอกี หนํอย มานง่ั ตรงน้ใี กล๎แสงสวาํ ง ไมํไดพ๎ บกันนานขอใหพ๎ ํอดูให๎ถนดั \" พลอยกระเถบิ ตวั เขา๎ ไปนง่ั ใกลๆ๎ แสงสวาํ งรมิ เฉลยี ง ตามคาํ เจา๎ คณุ พอํ \"ลกู สาวของพอํ ชํางสวยเสียจรงิ ๆ\" เจ๎าคณุ พอํ ชมขนึ้ อยํางใจจรงิ \"พํอนกึ วาํ จะมาถงึ กนั ตอนบําย เพราะแมเํ ชยเขา ไมํได๎บอกวาํ จะรีบมากันแตํเช๎า พลอยสบายดหี รอื เสดจ็ ทรงสบายดหี รืออยํางไร\" พลอยตอบรบั คาํ ปราศยั ของเจา๎ คณุ พอํ ไปตามธรรมเนยี ม เสยี งเจา๎ คณุ พอํ พดู ตอํ ไปวาํ \"เห็นลูกโตๆไปตามๆกนั ทําใหพ๎ ํอรูส๎ กึ ตวั วําแกลํ งไปถนดั ใจ เวลาน้ีพอํ กไ็ มเํ ห็นใคร เห็นแตํลูกๆก็อยากเก็บไวใ๎ กลๆ๎ ตวั พลอยมาคราวน้อี ยาํ เพง่ิ กลบั ใหเ๎ รว็ นกั อยํเู ป็นเพอื่ นพอํ ใหน๎ านๆหนอํ ย แมเํ ชยคอยดูน๎องดว๎ ย อยาํ ใหข๎ าดเหลอื อะไรได๎ เหน็ พดู วาํ จะให๎พลอยอยูํหอ๎ งเดียวกับแมํเชยไมใํ ชหํ รือ ดแี ลว๎ อยํูกันสองคนตดิ กับหอ๎ งของพํอน่นั เอง พลอยมบี ําวตามมา หรือเปลาํ \"
\"มีนางพศิ มาด๎วยเจา๎ คะํ \" พลอยตอบ \"นางพิศท่แี มเํ ขาชํวยมาน่ันนํะหรอื \" เจ๎าคุณพอํ ถามอยํางสนใจ \"หลายปีเต็มทีแล๎วมนั ยังไมํตายอีกหรอื นัน่ ถ๎าจะ แกํไปมากกระมงั ถ๎านางพศิ มันมาด๎วยกด็ แี ลว๎ เพราะมันเป็นคนเกําทีน่ ่ี ถ๎าไมมํ พี อํ จะได๎หาบําวให๎ใช๎\" \"เดีย๋ วนี้ผู๎คนหาใช๎ยากเสียแลว๎ พลอยเอย๐ \" เจ๎าคุณพํอปรารภตอํ ไป \"ไมเํ หมือนคร้งั เจา๎ คุณปขู่ องเจา๎ ทาํ นเล้ียงคน เป็นร๎อยๆ ตง้ั เตาหงุ ข๎าวกระทะเลีย้ งกนั เปน็ แถวไปทีเดียว ไหนจะพวกทนายของคุณปู่ ไหนจะฝพี าย ไหนจะเลขสม เมอื่ พํอ ยังเดก็ ๆคนในบ๎านเจ๎าคุณปู่เกือบจะไมํรู๎จักกนั ท่ัว แล๎วกย็ งั ละครผห๎ู ญงิ ของทาํ นอกี โรง ก็ยงั เล้ียงกันไดม๎ าตลอด พอทาํ น สนิ้ บญุ ก็กระจดั กระจาย คุมกนั ไมํตดิ ลาํ พังพอํ คนเดียวก็เลี้ยงไมํหมด เด๋ียวน้ีกเ็ หลอื แตํคนท่ีไปไมรํ อด อยูกํ ันไปวันหนึง่ ๆ\" \"ขนาดนีก้ ็เตม็ บ๎านไปแล๎วละคํะ\" คุณเชยพดู ขนึ้ \"ดิฉันลองนับดูคนทีอ่ ยใูํ นบ๎านเดยี๋ วน้ี ไดต๎ งั้ หา๎ สบิ กวําคน แตไํ มรํ ๎ู เขาไปอยูํท่ไี หนกันหมด วนั หนึ่งๆก็ไมํเห็นคํอยมใี คร มาอยอูํ ยํางนีแ้ มพํ ลอยจะเหงาก็ไมรํ ู๎ เพราะอยใํู นวงั เคยเห็นแตํคน มากๆ\" \"ไมเํ หงาหรอกคณุ เชย\" พลอยตอบ \"ในวังบางทีก็เงยี บเหมือนกัน\" \"เออ เขาวําเมือ่ งานรบั เสด็จพระเจ๎าอยํูหัวในวังทาํ นสนุกันใหญไํ มใํ ชํหรือ พอํ ไปแตงํ งานขา๎ งนอก กวําจะเสรจ็ งาน กฟ็ กไปท่ีเดียว\" เจ๎าคณุ พอํ ถามขึ้น \"สนกุ มากคํะ\" พลอยตอบ \"แตํมีงานมากเสยี เหลือเกินจนจดจําไมถํ ูก\" \"ถ๎าฉนั ไมไํ ด๎แมพํ ลอย ก็คงไมํรูจ๎ ะเทยี่ วกบั ใครเหมอื นกัน\" คณุ เชยคยุ ขึ้นมาบ๎าง ทง้ั สามคนพอํ ลกู คยุ กนั อยดํู ว๎ ยเรอ่ื งเลก็ ๆนอ๎ ยๆ อกี เปน็ เวลานาน เจา๎ คณุ พอํ จงึ บอกใหค๎ ณุ เชย พาพลอยกลบั ไปหอ๎ ง เพ่อื ลูบเนอื้ ลูบตัว หลังจากท่ีได๎เดินทางมาจากในวัง ระหวาํ งทเ่ี ดนิ ผาํ นหอ๎ งกลางจะกลบั ไปยงั หอ๎ งคณุ เชย ทางดา๎ นหนา๎ ของตกึ นน้ั เอง พลอยกห็ ยดุ เดนิ เอามอื จบั ขอ๎ มอื คุณเชยไว๎แล๎วพูดวํา \"คณุ เชย นฉ่ี นั จะเขา๎ ไปไหว๎คณุ อุนํ เธอเสยี กํอนจะไมดํ หี รอื \" \"ไมํตอ๎ งกระมงั \" คณุ เชยตอบ \"กเ็ ธอเปน็ คนพดู เองวํา ถา๎ แมพํ ลอยมาอยํูบา๎ นกใ็ ห๎แยกกนั อยูํ ไมํต๎องพบปะ\" \"ไมดํ หี รอกคุณเชย\" พลอยยงั ยืนยนั ความต้ังใจของตน \"ถึงอยาํ งไรเธอก็เปน็ พ่ี ฉันจะไปตอ๎ งลามาก็ต๎องไหว๎ ไปเป็น เพื่อนฉนั หนอํ ยเถิด ฉันไมกํ ล๎าไปคนเดียว\" \"ก็ตามใจแมํพลอย ทางฉันก็กลัวแตจํ ะมเี รื่อง แตไํ ปเสียหนํอยก็ดีเหมือนกนั \"
แลว๎ ทง้ั สองคนกพ็ ากนั เดนิ ไปยงั หอ๎ งของคณุ อนํุ อกี ดา๎ นหนง่ึ ของตกึ เมอ่ื โผลเํ ขา๎ ไปในหอ๎ ง พลอยกร็ ส๎ู กึ แปลกใจวาํ ทกุ อยํางในหอ๎ งน้นั มิไดเ๎ ปลยี่ นแปลงไปจากท่พี ลอยจําไดเ๎ ลย ผดิ กบั สวํ นอนื่ ๆของบา๎ น ท่ีเห็นวาํ เปลย่ี นไปมาก และตวั คณุ อนํุ เองกด็ เู หมือนจะยงั น่งั อยูํ ณ ทเี่ กาํ ท่พี ลอยเคยเห็น แมแ๎ ตรํ ูปรํางหน๎าตา ก็ดเู หมือนจะไมํเปลย่ี นไป คุณอํุนกาํ ลังนง่ั สปี าก ด๎วยข้ีผึ้ง พอเห็นพลอยเขา๎ ไปกห็ ยุดชะงกั มองดพู ลอย นิ่งอยูปํ ระเด๋ียวหนง่ึ แล๎วกห็ นั ขวับไปทางคุณเชยตาเขยี วข้ึนมาทันที \"ฟงั ฉันกอํ นคุณพ่ี\" คณุ เชยรบี พูดขึน้ กํอนท่ีคุณอนุํ จะเอยํ ปากวํากระไร \"แมํพลอยเขาจะมาเอง เขาวาํ มาถึงบา๎ น แล๎วกต็ อ๎ งมาไหวค๎ ณุ พ่ี ไมมํ าไมไํ ด๎\" คณุ อนํุ เหลยี วมามองพลอยอกี ครง้ั หนง่ึ พลอยกก็ ม๎ ตวั ลงไหวอ๎ ยาํ งนอบนอ๎ ม แตเํ งยี บ ไมมํ เี สยี งทกั ทาย วาํ กระไรเลย \"คุณสบายดหี รือคะ\" พลอยถามเบาๆด๎วยน้าํ เสยี งเคารพ ที่เรยี กคณุ เฉยๆกเ็ พราะรว๎ู ํา ถา๎ ขืนไปเรียกคณุ อุนํ วาํ คุณ พี่ เปน็ ต๎องเกดิ เรือ่ งทนั ที เพราะจะเป็นทางให๎คุณอํนุ ถากถางวํา ไมํใชพํ ีใ่ ชํน๎องของเธอ คณุ อนํุ มไิ ดต๎ อบวาํ อยาํ งไรทง้ั สน้ิ แตเํ มนิ หนา๎ จากพลอยไปเสยี อกี ทางหนง่ึ พรอ๎ มทง้ั ลงมอื สปี ากตอํ ไป เมอ่ื สปี ากเสรจ็ แล๎วกเ็ ร่มิ หยิบหมากเขา๎ ปาก หยบิ ยาฝอยมาสฟี ันอยาํ งประณีตบรรจง พลอยเหลียวไปขยบิ ตา เรียกคณุ เชย แลว๎ กพ็ ากนั คลานถอยออกจากหอ๎ ง พอถงึ ห๎องกลางคณุ เชยก็ถอนใจอยาํ งโลงํ อก แลว๎ กพ็ ดู วาํ \"เฮ๎อ ! สนิ้ เรื่องกันไปที ฉนั ใจหายใจคว่ํานึกวําจะเกดิ เร่ืองเสียอีกแลว๎ \" \"ถา๎ เราไมํเกดิ เร่อื งกับเธอๆจะไปทาํ อะไรได๎\" พลอยพดู ขนึ้ \"ฉนั ไมเํ หมอื นแมํพลอยน่ี\" คณุ เชยตอบ \"นิ่งได๎นิง่ เอา แตแํ มํพลอยไมํต๎องอยูกํ บั เธอทุกวัน นานๆพบที ก็ทนไหว ฉนั เองกอ็ ดใหเ๎ ธอมานานแล๎ว แตํเดย๋ี วน้ีฉันเหลอื อดเหมือนกนั เป็นบางเวลา\" \"ฉันขออะไรคณุ เชยอยาํ งหนง่ึ ไดไ๎ หม\" พลอยถาม \"ไดซ๎ ีแมํพลอย แมํพลอยจาํ หอํ จันอบั ท่ีฉนั ลกั คณุ อนํุ ไปใหไ๎ ดไ๎ หม วันทแี่ มํพลอยลงเรือไปวนั นนั้ แตวํ ันนี้จะขออะไร\" พลอยหวั เราะเมอ่ื คณุ เชยเอาเรอ่ื งเลก็ ๆนอ๎ ยๆ เมอ่ื นมนานแลว๎ มาพดู แลว๎ ตอบวาํ \"ขอให๎คณุ เชยอยาํ มีเรอ่ื งกับคุณอุํนระหวํางฉนั อยํูท่ีนี่\" \"แมํพลอยพดู ราวกับฉันชอบมเี รือ่ ง\" คุณเชยตอบ \"แตํเอาเถอะเม่ือแมพํ ลอยขอท้งั ที ฉันกจ็ ะระวงั ตัวให๎\" คณุ เชยพาพลอยไปเกบ็ ตวั ไวใ๎ นหอ๎ งเสยี นาน ใหล๎ บู ตวั นาํ้ อบประแปง้ ใหมํ และชวนนง่ั พกั ผอํ น ใหห๎ ายเหนอ่ื ย ทาํ ให๎ พลอยร๎ูสึกสบายใจจนบอกไมถํ กู เพราะไดก๎ ลับมาบา๎ นและมีพน่ี ๎องคอยเอาใจ ความรักทมี่ ี สาํ หรบั คณุ เชยมาแตํเดก็ น้นั ร๎ูสึกวําบงั เกดิ เพ่ิมเติมขน้ึ อกี ในวันน้ีอยํางมาก เมอ่ื พกั ผํอนจนหายเหนื่อยแล๎ว คุณเชยก็ชวนไปนงั่ กับเจา๎ คณุ พํอ เวลาทําน รับประทานอาหารกลางวนั
เจา๎ คณุ พอํ รบั ประทานอาหารเชา๎ ทกุ มอ้ื ทร่ี ะเบยี งหลงั ตกึ นน่ั เอง เมอ่ื พลอยกบั คณุ เชยไปถงึ เจา๎ คณุ พอํ กาํ ลงั จะเรม่ิ ลงมือ มเี ด็กผ๎ูชายตัวเล็กๆนัง่ พดั อยคํู นหนง่ึ คณุ เชยตรงไปนัง่ ขา๎ งๆสาํ รบั คอยปฎบิ ตั ิ สวํ นพลอยน้นั นัง่ ลงอีกทางหนงึ่ และ กวกั มือเรยี กเด็กใหเ๎ อาพดั มาสงํ ใหต๎ น และลงมือพดั เจา๎ คณุ พอํ อยาํ งทเ่ี คยบอกวําชอบ เจา๎ คณุ พอํ มองดคู ณุ เชยแลว๎ กเ็ หลยี วมามองดพู ลอย แลว๎ อมยม้ิ อยาํ งสบายใจพดู ขน้ึ วาํ \"วนั น้พี ํอมีบญุ เหลอื เกิน พรอ๎ มลกู พรอ๎ มเต๎า คนเราได๎มลี ูกไว๎ปรนนบิ ัตเิ มื่อแกนํ ีเ่ ป็นบุญไมมํ อี ะไรเทํา\" เจา๎ คณุ พอํ รบั ประทานขา๎ วไปคยุ ไป สวํ นมากกเ็ กย่ี วกบั ความรส๎ู กึ ในเรอ่ื งลกู \"พอํ เปน็ คนมกี รรม\" ทาํ นเอํยข้นึ \"มลี ูกชายสองคนจะเอาดกี บั เขาเหน็ จะไมไํ ด๎ เจ๎าชติ ไมรํ ๎ูจกั โต นิสัยเกกมะเหรก เสเพล สอนกแ็ ล๎ว จนถงึ เฆ่ียนตกี ็แล๎ว กย็ ังไมํเห็นดีขึ้น อยํางไรกอ็ ยํางน้นั เจ๎าเพิ่มก็อีกคน วานซืนนน้ี ายเขากม็ าฟ้องวํา ไมไํ ดร๎ าชากร ไปบ๎างไมํไปบา๎ ง ไมรํ ว๎ู ํามันไปทําอะไรเสีย วนั หน่ึงๆกไ็ มไํ ด๎พบปะกนั มนั ถอื วาํ มันโตๆกันแล๎ว ไมํต๎องพบพอํ แมกํ ไ็ ด๎ ยงั เห็นทจี่ ะพึง่ ไดก๎ ม็ ีแมเํ ชยกับแมํพลอยสองคนเทาํ นี้ แตอํ กี หนอํ ยก็คงจะมีเหยา๎ มเี รือนกันไปหมด พลอยอยํใู นวังมี ผู๎ชายมาติดบ๎างหรือเปลํา\" เจา๎ คณุ พอํ ถามขน้ึ อยาํ งกระทนั หนั ทาํ เอาพลอยตอ๎ งสะดง๎ุ อายหนา๎ แดง จะตอบวาํ อยาํ งไรกไ็ มถํ กู เพราะไมไํ ดเ๎ ตรยี ม คาํ ตอบเอาไว๎ \"เปลาํ คะํ \" พลอยรบี ตอบไปทนั ที \"ดีแลว๎ \" เจา๎ คุณพํอพูดตํอ \"เปน็ ชาวรั้วชาววังใครๆ เขากต็ ๎องมอง อยาํ ไปนึกวาํ อยูใํ นวังผ๎ชู ายเข๎าไปไมไํ ด๎ เขาจะไมํ รูจ๎ ัก พอํ เองก็ได๎เมียมาจากในวงั ท้ังนั้น เมื่อหนํมุ ๆยงั เปน็ มหาดเล็ก จะมธี ุระเข๎าไปข๎างในกน็ ุงํ ไดแ๎ ตํผ๎าพ้นื ผมจะหวใี ห๎ เรียบร๎อยก็ไมไํ ด๎ ต๎องขยเี้ สยี กํอน อยํางน้นั ก็ยังไดเ๎ มียเปน็ ชาววงั อยนูํ น่ั เอง แมํของพลอยละ ก็ยิ่งตัวดลี ะ ตอนนนั้ ยังสาวๆ สวยพร้งิ คนลอื ช่อื ทเี ดยี ว พํอไปดกั ดเู ขาท่ปี ระตูดนิ เหน็ ทีไรเขาเป็นคอ๎ นเสยี หลายวง แตตํ อนท๎ายกไ็ ปไหนไมํพน๎ ไมนํ กึ เลย วําอายจุ ะสน้ั \" เจา๎ คณุ พอํ พดู ถงึ แมอํ ยาํ งคนทเ่ี คยรจ๎ู กั ใกลช๎ ดิ คนหนง่ึ ไมมํ อี รบิ าดหมางคงเหลอื อยเํู ลย เรอ่ื งแมไํ ปมผี วั ใหมํ เจา๎ คณุ พํอกไ็ มํเอยํ ปาก ทําใหพ๎ ลอยนกึ ถึงเรื่องเกาํ ๆ ทีแ่ มํเคยเลําให๎ฟังวํา ความจริงน้นั เจา๎ คณุ พอํ ติดแมอํ ยกูํ ํอน แตทํ างบา๎ นบังคับ ให๎เจ๎าคณุ พอํ ออกมาแตํงงานกบั คณุ หญงิ เอื้อม ซึง่ เปน็ ผู๎หญิงท่ีทางผ๎ูใหญขํ องเจ๎าคุณ พอํ ขอไวใ๎ ห๎ ทํานกย็ อมเพราะไมํ อยากขดั ใจผใ๎ู หญํ ทงั้ ท่ีปากทาํ นกบ็ อกกับแมํวาํ ไมํเคยรักคณุ หญงิ เอื้อมเลย แมํเคยเลําใหฟ๎ งั วาํ ตอนน้ันรส๎ู กึ โทมนัสน๎อยใจ เป็นหนักหนา ตง้ั ใจวาํ จะไมมํ ีลกู ผัวไปจนตาย แลว๎ เจ๎าคุณพอํ ทํานแตงํ งานไปไดส๎ ี่หา๎ ปี จนคณุ อนํุ กบั คณุ ชติ เกิดแลว๎ ทาํ นก็ กลับเขา๎ ไปตามขอรับเอาแมมํ าอยูดํ ว๎ ย ถึงจะไมเํ ลยี้ งเปน็ เมยี หลวง กจ็ ะเลย้ี งไมํให๎นอ๎ ยหน๎าใคร แมกํ ็เลยตามทาํ นมาเพราะ เหน็ ใจ แตคํ ณุ หญงิ เอ้ือมทํานข้ีหงึ หนกั เขา๎ กอ็ อกจากบ๎านไปอยํอู มั พวาทีเ่ ป็นบา๎ นเดมิ ท้ิงลูกๆของทํานไวท๎ างนี้ คณุ อนุํ จงึ พยาบาทชงิ ชงั ตง้ั แตแํ มํจนถงึ พลอย เพราะเธอเหน็ วําแมเํ ปน็ คนทาํ ให๎คณุ แมํของเธอ ต๎องออกจากบ๎าน และในทส่ี ดุ เธอก็
ทาํ ให๎แมํตอ๎ งออกจากบ๎านไปอีกคน ดว๎ ยวธิ ตี าํ งๆเป็นต๎นวําหาเมยี น๎อย ซ่ึงเปน็ คนของเธอ ใหเ๎ จ๎าคุณพํอ พลอยนง่ั คิดถงึ เรอ่ื งเหลาํ นแี้ ล๎วก็นกึ ถงึ ชวี ติ ของตน เร่อื งระหวาํ งพ่ีเนือ่ งกับพลอยจะเปน็ อยํางไร แตํพเี่ น่ืองกเ็ หน็ จะไมํเหมือนเจ๎าคณุ พอํ เพราะทางผู๎ใหญขํ องพเี่ นือ่ งก็รักพลอยอยูํทกุ คน ไมํเคยได๎ยนิ วาํ เที่ยวมนั่ หมายคนอน่ื ไวท๎ ีไ่ หน ถา๎ มคี นอนื่ จรงิ พลอยก็คน รตู๎ วั แลว๎ เพราะชอ๎ ยคงจะต๎องบอก ไมํใชํวสิ ัยของช๎อย ทีจ่ ะปิดบังเนอ้ื ความ \"พดู ถึงเรือ่ งนี้พํอก็อยากจะเตอื นลูกไว๎ทงั้ สองคน\" เจา๎ คณุ พํอพดู ตํอไป \"เรอ่ื งมีเหยา๎ มเี รอื นเปน็ เร่อื งสาํ คญั ของ ผ๎หู ญงิ พํอดูคนหนุมํ ๆเด๋ยี วนแ้ี ล๎ว ก็นกึ เปน็ หํวง คนเด๋ียวน้เี ขาดแี ตจํ ะคดิ กินคดิ เลํน พอํ แมเํ ขาก็ตามใจกนั ใครได๎ไปเป็นลูก ผัวกจ็ ะลําบาก แตํสําหรบั แมํเชยและพลอย พํอต๎องขอเร่ืองนี้ไว๎กํอน ถ๎ายังรักพํอ กข็ อให๎รกั ษาตวั ให๎ดี พํอก็บอกแลว๎ วาํ เห็น แตํสองคนเทาํ น้ี ในกระบวนลกู ของพํอ ถ๎าเสียหายไปพอํ จะเสียใจมาก จะมีเหยา๎ มเี รือนตํอไปอยาํ เอาแตใํ จตัว ขอให๎ฟงั ผใ๎ู หญํกอํ น พํอเกดิ มากอํ นได๎รู๎ไดเ๎ ห็นมากกวํา อยํางไรเสียก็คงทําไมผํ ดิ เพราะใจน้นั รักลกู อยากให๎ลกู ดี เม่อื พลอยยงั เดก็ ๆ พอํ ก็ไมํหวํ งหรอก แตํเดยี๋ วน้ีโตเปน็ สาวแลว๎ และก็สวยเสยี ด๎วย อยใํู นวงั นน้ั ก็ดี แตํเสด็จทํานเปน็ เจ๎าใหญํนายโต จะไปดูแล ได๎อยาํ งไรทัว่ ถงึ ถา๎ ไมรํ ะวังตวั เพ่ือนฝูงกจ็ ะชกั จูงไป กวาํ จะรู๎ตวั กส็ ายเสยี แลว๎ \" พลอยไดแ๎ ตนํ ง่ิ เพราะรส๎ู กึ อายเมอ่ื เจา๎ คณุ พอํ พดู ถงึ เรอ่ื งน้ี และถงึ จะตอบกไ็ มมํ อี ะไรจะตอบ นอกจากรบั คาํ จงึ นง่ิ ไว๎ กํอน \"พลอยยังอยกูํ ับคณุ สายหรอื เปลําท่ีในวัง\" เจา๎ คุณพอํ ถามข้นึ \"ยังอยํเู จา๎ คะํ \" พลอยตอบ \"คุณสายเปน็ คนดี เปน็ ผใ๎ู หญนํ ํานบั ถือ\" เจา๎ คุณพอํ พดู ตอํ ไป \"พอํ เห็นกิรยิ ามารยาทของพลอย ก็พอจะรูว๎ าํ มี ผใู๎ หญํคอยดูแล ความจรงิ พอํ รจ๎ู กั กบั พวกนเ้ี ขามานาน พํอนพพชี่ ายคณุ สายกร็ ู๎จักกันมาแตยํ งั หนุมํ ๆ แตํใจคอไมหํ นักแนํน เทาํ นอ๎ งสาว พํอนพแกชอบสนุก และเปน็ คนไมมํ มี านะ พอใจเอางํายๆ ชอบอยํูสบายๆ ถ๎าแกขะมกั เขมน๎ เหมอื นเพ่อื นฝูงคน อ่ืน ป่านนก้ี ็คงเป็นพระนํ้าพระยาไปแลว๎ แตนํ ยี่ ังคงเปน็ แคหํ ลวง แลว๎ ก็เห็นจะเป็นหลวงไปจนตาย เออ ! ลกู สาวเขาคนที่ โกนจุกพร๎อมกับพลอย ยงั อยํูในวงั หรือเปลาํ \" \"ยงั อยํเู จ๎าคะํ \" \"ปา่ นน้กี เ็ ห็นจะโตรุํนพลอยแล๎วสินะ\" เจ๎าคุณพํอพูด \"เดก็ ๆเด๋ียวนโี้ ตเร็วเสียจรงิ ๆ แลว๎ พํอนพเขามลี ูกกคี่ น\" \"มีสองคนเจา๎ คะํ \" พลอยตอบ \"ออ๎ มีผูช๎ ายอกี คนหนงึ่ จาํ ไดแ๎ ลว๎ ปา่ นนี้ก็เหน็ จะเปน็ หนุมํ ใหญํ เขาทําอะไรหรอื เปลาํ \"
\"เห็นเขาวาํ ๆไปเป็นนายทหารอยหํู วั เมอื งเจ๎าคํะ\" พลอยตอบอยํางไมํเต็มปากเตม็ ที หัวใจชกั จะสน่ั ชอบกล เมือ่ ได๎ ยินเจ๎าคณุ พอํ พูดเข๎าหาเร่ืองพเี่ นอ่ื ง หรอื บางทเี จา๎ คณุ พํอจะร๎ูระแคะระคาย เร่อื งพ่เี น่อื งเสียแลว๎ กระมงั แตเํ จ๎าคุณพอํ กม็ ิได๎ สนใจในครอบครวั ของพ่เี น่ือง เกนิ กวาํ คนร๎ูจกั ธรรมดา เพราะทํานพดู ตํอไปวํา \"ดเี หมือนกนั ยังหนุํมยังแนํนกอ็ อกหวั บ๎านหวั เมืองเสียกํอน แตถํ า๎ นสิ ยั รกั ความสบายเหมือนพอํ ก็เห็นจะเอาดีได๎ ยาก\" พลอยรส๎ู กึ ไมสํ บายใจเมอ่ื ไดย๎ นิ คาํ พดู ของเจา๎ คณุ พอํ จะพดู จะจาแกแ๎ ทนคณุ หลวงและพเ่ี นอ่ื งกไ็ มกํ ลา๎ ไดแ๎ ตนํ กึ อยํู ในใจวํา นสิ ยั รกั ความสขุ สบาย ไมํทะเยอทะยานจนเกินไปของคณุ หลวงนนั้ เอง ทําใหพ๎ ลอยนึกรักคุณหลวงอยาํ งมาก และ นิสยั รื่นเรงิ สนกุ สนานของพ่ีเนื่อง ทําใหพ๎ ลอยนกึ รกั พีเ่ นื่อง เสียสุดสวาทขาดใจ ถึงพเ่ี น่ืองจะไมเํ คยทะเยอทะยานมากอํ น แตํเดีย๋ วน้ีพ่เี นือ่ งก็กําลงั มงุํ หนา๎ สร๎างหลกั ฐาน อยาํ งเต็มกาํ ลัง เจ๎าคณุ พอํ ทํานไมทํ ราบวํา คนทเ่ี ปน็ ยอดแหํงปรารถนา และ เปน็ กําลังใจให๎พเ่ี น่อื งได๎ดี ยิง่ กวาํ คนอน่ื ๆนนั้ กค็ อื ลูกสาวคนทพ่ี ัดทาํ นอยํใู นบดั นี้ คาํ พดู ของเจา๎ คณุ พอํ ยงั ทาํ ใหพ๎ ลอยรส๎ู กึ วติ กตอํ ไปอกี เจา๎ คณุ พอํ ทาํ นไดแ๎ สดงใหเ๎ หน็ ดว๎ ยคาํ พดู วาํ ถงึ ทาํ นจะชอบพอ กบั คุณหลวงในฐานเพื่อนเกํา แตทํ ํานกม็ ไิ ดน๎ บั ถือเลื่อมใสนัก ขณะเดยี วกนั ทํานก็คงจะตอ๎ งสงสัยวํา พีเ่ น่อื งนั้นเหมือนกบั คุณหลวง ดว๎ ยเป็นลกู เปน็ พํอกัน ถ๎าถึงเวลาเข๎าจรงิ พ่เี นอื่ งสงํ คนมาสูํขอ เจ๎าคณุ พอํ ทาํ นคงจะไมเํ ตม็ ใจนัก มที างเดียว เทํานั้นทจี่ ะใหค๎ ุณพํอทาํ นยนิ ยอม ทางน้นั ก็คือ พ่เี นื่องจะตอ๎ งทาํ ตัวใหท๎ าํ นเหน็ ไดช๎ ัดวาํ พ่ีเน่ืองจะเป็นคนที่ได๎ดี เป็นหลัก เปน็ ฐานตอํ ไปคนหนงึ่ ในภายหนา๎ ขณะนพ้ี เี่ นอ่ื งกย็ ังไมรํ ู๎ ยังคงเชือ่ วําถ๎าทางผูใ๎ หญมํ าสูขํ อ เจา๎ คุณพํอทํานคงจะไมํขดั อาศยั ทว่ี าํ คุณหลวง พํอของพ่เี นอ่ื ง เคยเปน็ เพื่อนชอบพอกับทาํ นมาแตํกํอน ขณะนพ้ี ่เี นือ่ งกย็ งั นอนใจอยูํในเรอื่ งน้ี ปญั หา จึงมีอยูวํ าํ พลอยจะทาํ อยาํ งไรทจี่ ะใหพ๎ เ่ี น่อื งรต๎ู ัวได๎ พลอยิง่ คิดไปกย็ ่งิ กล๎ุม เพราะพเ่ี นื่องน้ันอยํไู กลแสนไกล ถา๎ หากวาํ พ่ี เนื่องอยใํู นกรงุ มโี อกาสทจี่ ะเข๎ามาฝากเนือ้ ฝากตวั กับเจ๎าคณุ พํอ ให๎ทํานได๎รกั ได๎เห็นใจ บางทีกจ็ ะไมสํ ู๎กระไรหนกั หนา ดว๎ ยความกลม๎ุ ใจ และมวั แตคํ รนํุ คดิ เรอ่ื งของตน พลอยจงึ ไมไํ ดส๎ นใจฟงั วาํ เจา๎ คณุ พอํ คยุ วาํ อยาํ งไร จนรบั ประทาน เสร็จ มารสู๎ กึ ตวั เอาตอนทที่ ํานบอกคุณเชย ใหพ๎ าพลอยไปหาขา๎ วกินกันเสีย แล๎วกใ็ ห๎พกั ผอํ นเสียบ๎าง สํวนตัวทาํ นเองนัน้ นัง่ ตอํ ไปอีกสักครูํหน่ึง ก็ลุกเข๎าไปเอนหลังอํานหนงั สอื อยํใู นห๎อง ระหวาํ งทน่ี ง่ั กนิ ขา๎ วกนั อยใํู นหอ๎ งคณุ เชย คณุ เชยกป็ รารภขน้ึ เปน็ เชงิ ขบขนั วาํ \"เจา๎ คุณพํอทาํ นพดู ราวกับวาํ ลูกสาวของทาํ นขายดเี สียเตม็ ประดา ฉนั ยังไมํเห็นทาํ นขายออกสักคน ตง้ั แตํลกู สาว ใหญทํ ํานลงมาทีเดยี ว\" \"คุณเชย\" พลอยปรารภข้ึนบา๎ ง \"อยาํ งคุณอํนุ นถี่ า๎ มเี รอื นเสยี บางทเี ธอจะดขี ้ึนบา๎ งกระมัง\" \"โฮย๎ ! อยําไปพูดถงึ เธอเลย !\" คุณเชยร๎องขน้ึ \"เธอวําเธอไมมํ หี รอกลูกผัว เธอเป็นหํวงเจ๎าคณุ พอํ จะอยูปํ รนนบิ ตั ิ ดูแลการบา๎ นใหท๎ ํานไปจนตาย\"
\"กจ็ รงิ ๆ ของเธอนคี่ ุณเชย\" พลอยพูดอยํางเหน็ ใจ \"เจา๎ คณุ พํอทาํ นก็ไมํมใี ครทเ่ี ปน็ ผ๎ใู หญใํ นบ๎าน ท่จี ะดแู ลแทนทาํ น ได๎ ถา๎ คุณอนํุ เธอออกเรือนไปเสยี ก็จะลําบากเหมอื นกัน\" \"แมํพลอย !\" คณุ เชยย้มิ มองหน๎านอ๎ งสาวอยาํ งนึกรัก \"แมทํ นู หัวของพี่ แมชํ าํ งเปน็ คนดีเสียจรงิ ๆ เห็นอะไรก็วําถูก ไปหมด แมํไมรํ ๎ูดอกหรอื วํา คุณอํุนเธอหวงสมบัติตาํ งหาก แมํพลอยไมไํ ดย๎ ินเจา๎ คณุ พอํ ทํานบํน เม่ือกีด้ อกหรอื วํา วนั หนง่ึ ๆ ทํานไมํได๎เหน็ หน๎าใคร นอกจากฉนั คนเดียว คณุ อุํนเธอก็ดีแตํนัง่ คุมกําปนั่ อยใํู นหอ๎ ง ทํานจะอยจูํ ะกนิ อยาํ งไร ฉันก็ไมํเหน็ เธอเหลยี วแล แตํเจา๎ คุณพอํ ทาํ นเกรงใจเธอมาเสยี นานแล๎ว ทํานก็ไมพํ ูด คณุ อํุนเธอหาคนมาขอไมไํ ด๎ เพราะเธอเท่ียวดถู ูก คนเขาไวเ๎ สียหมดแล๎ววาํ ไมมํ ีใครวเิ ศษคํูควรกับเธอ เธอไมมํ ีหรอกลูกผวั แมพํ ลอยคอยดไู ปก็แลว๎ กัน แตเํ ร่อื งมนั ไมจํ บแคํ น้นั นํะซี\" คณุ เชยพดู แลว๎ กม๎ หนา๎ เปบิ ขา๎ วเขา๎ ปากตอํ ไป \"คุณเชยหมายความวําอยาํ งไรฉันกไ็ มรํ ู๎\" พลอยถามอยํางสงสยั \"ทาํ ไมเรอ่ื งถงึ ไมํจบแคํนั้น\" \"ฉันก็ไมํร๎ูจะพูดอยํางไรถกู \" คุณเชยตอบ \"แตฉํ ันรู๎สึกวาํ เม่ือคณุ อุํนเธอต้ังใจไว๎วําจะไมมํ เี รือน เธอก็เลยไมยํ อมให๎ คนอ่ืนมเี หมอื นกัน อยํางฉนั นี้ถา๎ คดิ จะมีเรือนเม่อื ไร เธอเป็นอาละวาดแนํ นิสยั คณุ อนํุ เธอไมชํ อบเห็นใครมอี ะไรมากกวําตัว ถ๎าเธอไมมํ ีเรอื นคนอนื่ ๆในบา๎ นนีก้ ม็ ไี มํได๎ ใครขนื มี เธอเห็นเป็นบาป เปน็ กรรมทีเดียว\" \"คณุ เชยคดิ มากไปเองกระมัง\" พลอยท๎วงขนึ้ \"คณุ อุํนเธอคงไมํถึงเพยี งนนั หรอก ดูแตํคณุ ชติ ซี มลี กู ตัง้ สองคนแล๎ว เธอยังรักออก คณุ เชยบอกฉนั เอง\" \"คุณชิตนั้นอีกอยาํ งหนงึ่ \" คุณเชยอธบิ าย \"คณุ ชิตเป็นผูช๎ าย จึงไมมํ ีของจะไปแขํงขนั ประชนั ดีกบั เธอได๎ แลว๎ คุณชิต เขาเปน็ นอ๎ งรัก ทาํ อะไรๆก็ไมํผิด เธอเขาขา๎ งกนั เสมอ แตแํ มพํ ลอยอยาํ ฟงั ฉนั ข๎างเดียวเลย คอยดไู ปเองก็แล๎วกัน ฉนั พดู ไว๎ ไมํผิดหรอก\" คณุ เชยหยดุ พดู กนิ ขา๎ วตอํ ไปอกี ครหํู นง่ึ แลว๎ กป็ รารภขน้ึ วาํ \"ความจรงิ แมํพลอยนก่ี ็แปลก ถา๎ จะวาํ ไปกเ็ ปน็ ลกู คนละแมํกบั ฉัน แตฉํ ันกลบั รกั แมพํ ลอยมากกวาํ พีน่ อ๎ ง แมํ เดยี วกนั เสยี อีก เหมอื นกับวําเราเป็นลกู แมํเดยี วกนั แทๆ๎ เพราะฉนั รักแมํพลอยนี่แหละ เลยทาํ ใหฉ๎ นั เป็นเจ๎าของพํอเพม่ิ ไป ดว๎ ย กลายเป็นเหตใุ ห๎ทะเลาะกบั คุณอนุํ อยูบํ อํ ยๆ\" พลอยรส๎ู กึ ตน้ื ตนั ใจในคาํ พดู ของคณุ เชย จะตอบวาํ อยาํ งไรกค็ งไมตํ รงกบั ความรส๎ู กึ ทม่ี อี ยใํู นใจ จงึ ไดแ๎ ตมํ องหนา๎ คณุ เชยแลว๎ ย้ิม แลว๎ ก็ถามข้ึนวาํ \"น่ีพอํ เพ่ิมเขารห๎ู รอื เปลาํ วาํ ฉนั จะมาคา๎ งบา๎ น\"
\"ฉันบอกเขาต้งั หลายหนแล๎ว\" คุณเชยตอบ \"เขาร๎ูแลว๎ วาํ แมํพลอยจะมาบา๎ นวนั นี้ เขายังบอกฉันเลยวาํ จะกลับแตํ วนั \" ครน้ั แลว๎ วนั นน้ั พอํ เพม่ิ กก็ ลบั บา๎ นแตวํ นั จรงิ ๆ อยาํ งทบ่ี อกกบั คณุ เชยไว๎ พอกลบั ถงึ บา๎ น พอํ เพม่ิ กร็ บี ขน้ึ มาหาพลอย ท่เี ฉลยี งหนา๎ ตึก ความจรงิ พอํ เพ่มิ เป็นคนๆเดยี วจากบา๎ น ท่ีพลอยไดพ๎ บเปน็ ครัง้ เป็นคราว ตลอดเวลาหา๎ หกปที ่แี ล๎วมา แตํ ในตอนทา๎ ยนี้พํอเพมิ่ ชกั จะหายไป เมอื่ ได๎มาพบกันท่ีบา๎ น ซึง่ จะมีเวลาพูดคยุ กนั นาน พลอยก็ดใี จท่ีไดพ๎ บ แตพํ ํอเพมิ่ กด็ ู เหมือนจะดีใจ ทีน่ ๎องสาวไดก๎ ลบั มาบ๎านเชํนเดยี วกัน เม่อื พํอเพม่ิ ขนึ้ บนั ไดตกึ มานนั้ คณุ เชยนั่งคยุ กบั พลอยอยทํู ีห่ น๎าห๎อง หวานลกู สาวคนเลก็ ของเจ๎าคณุ พํอกบั แมํแวว ซึง่ บัดนอ้ี ายุ ๑๓ ปี ก็น่ังอยดูํ ๎วย เพราะคุณเชยให๎คนไปตามขนึ้ มาไหวพ๎ ลอย เพ่อื จะไดร๎ ๎จู กั ไว๎ พอพํอเพิ่มเดินขน้ึ มาบนตึก คณุ เชยกส็ ะกดิ พลอยแล๎วพดู วํา \"แนํะ มาแลว๎ ละ วนั นจ้ี ะเมาเสียหรือเปลาํ ก็ไมํร๎ู\" พอํ เพม่ิ ขณะนเ้ี ปน็ หนมํุ ใหญทํ เี ดยี ว พลอยสงั เกตวาํ พอํ เพม่ิ หนา๎ ตาแกกํ วาํ อายุ และนกึ ในใจวาํ หมนํู พ้ี อํ เพม่ิ ไมคํ อํ ย เอาใจใสํตํอตัวเอง จะแตํงเนื้อแตํงตวั หวเี ผา๎ ผมก็รุงรงั อยํางไมสํ นใจ พํอเพ่ิมนงํุ ผา๎ พน้ื สเี ขียวเกาํ ๆผืนหนึ่ง ผา๎ ผืนน้ันแสดง อาการวํานงํุ มาหลายวนั แลว๎ และพํอเพม่ิ อาจนํงุ ตํอไปอีกหลายวนั \"แมํพลอยมาถึงเมื่อไหรํ\" พํอเพิม่ ทักขนึ้ \"คณุ เชยบอกฉันไวห๎ ลายวนั แลว๎ วํา แมพํ ลอยจะมาค๎างบา๎ น วนั นฉ้ี ันเลยรีบ กลบั แตวํ ัน\" \"ฉนั มาถงึ แตเํ ช๎า\" พลอยตอบ \"พํอเพิ่มสบายดหี รอื \" \"กย็ ังงั้นๆแหละ\" พํอเพมิ่ พดู \"จะวําสบายก็สบาย ไมํมที กุ ข๑มีรอ๎ นอะไร\" \"นัน่ ซ\"ี คณุ เชยพดู ขัดจงั หวะขนึ้ \"ฉนั ยงั นกึ อจิ ฉาพํอเพมิ่ อยูํเสมอ เร่อื งพอํ เพิม่ ไมํมีทกุ ขเ๑ สยี เลยนแ่ี หละ\" พอํ เพม่ิ หวั เราะแลว๎ บอกพลอยวาํ \"คุณเชยเดี๋ยวน้ีเลี้ยงดฉู ันเปน็ ลกู บญุ ธรรม ฉนั กลับมาบา๎ นได๎มขี ๎าวมีปลากิน ก็เพราะคุณเชยเธอหาไวใ๎ ห๎ เสียอยํู แตเํ ธอดุเสยี จรงิ ๆ ไมวํ ําฉันจะทาํ อะไรเป็นผิดไปหมด\" \"ดูซี พํอเพิม่ มาหาความ\" คณุ เชยรอ๎ งขึ้น \"ฉนั เคยไปดุไปวาํ อะไรทไ่ี หน มีแตํฉนั คอยเตอื นวํา คนอืน่ เขาวําอะไรบ๎าง กลับมาวาํ ฉันดุ พอนอ๎ งสาวมาถึงบ๎านก็ฟ้องกนั ทเี ดียว\" หลงั จากนง่ั พดู กนั อกี สกั ครํู คณุ เชยกช็ วนหวานนอ๎ งสาวไปทาํ ธรุ ะทางอน่ื ปลอํ ยใหพ๎ ลอยนง่ั คยุ กบั พอํ เพม่ิ สองตอํ สอง พลอยนงั่ คุยกบั พอํ เพิม่ ฟังคารมดูกร็ ว๎ู าํ พอํ เพิ่มเปน็ คนไมํมีทุกขเ๑ อาเสยี จรงิ ๆ พอํ เพมิ่ ยอมรับวาํ วนั หนงึ่ ๆ พํอเพิ่มก็ทํา ราชการบ๎าง เท่ียวกับเพอ่ื นฝูงเสยี บา๎ ง บางวนั พอํ เพม่ิ กก็ ลบั บ๎าน บางวันก็คา๎ งบ๎านเพือ่ น พํอเพ่ิมดจู ะมีเพ่ือนฝงู มากมาย เอาการอยูํ เวลาพํอเพมิ่ พดู คุย ก็มกั จะเอยํ ถึงเพอื่ นฝงู คนโนน๎ คนนีอ้ ยไํู มขํ าดปาก เรอื่ งมลี ูกมีเมยี พอํ เพิ่มบอกวํายังไมํเคย
คิดเลย ถึงจะมีก็รงุ รงั เปลาํ ๆ เวลานพ้ี ํอเพม่ิ บอกวําไดเ๎ งนิ เดือนๆละ สองตาํ ลงึ เจ๎าคุณพํอทํานใหอ๎ กี สองตําลึง ใชห๎ มดทกุ เดือนไมํมเี หลือเก็บ แลว๎ จะไปมลี กู มเี มยี ไดอ๎ ยํางไร ถา๎ หากวําจะมเี มยี ก็ตอ๎ งหาเมียเศรษฐี แตขํ ณะนย้ี ังไมํมเี วลาจะหา พํอ เพิ่มบอกพลอยวําไมตํ ๎องหํวง และคยุ ใหฟ๎ ังตอํ ไปวํา เวลานี้เจา๎ นายทํานก็รัก เพื่อนฝูงทกุ คนก็ไว๎ใจได๎ ถึงจะเป็นอยํางไรกค็ ง ไมมํ ีใครทอดท้งิ พลอยเลาํ ให๎พอํ เพ่มิ ฟัง ถงึ เร่อื งที่เจา๎ คุณพํอทํานบํนเมอื่ เช๎า พํอเพิ่มก็แกว๎ ําเจา๎ คุณพอํ ทํานเป็นผ๎ใู หญํ ทาํ น กต็ ๎องวาํ ไปอยาํ งน้นั อยําไปถอื สาทาํ นเลย แล๎วระหวํางท่คี ุยกนั อยํนู ้ันเอง พอํ เพมิ่ ก็ถามขนึ้ วาํ \"แมพํ ลอยรูจ๎ ักคณุ เปรมบ๎างหรือเปลาํ \" พลอยตอ๎ งสะดง๎ุ เมอ่ื ไดย๎ นิ คาํ ถามน้ี แลว๎ กถ็ ามขน้ึ วาํ \"คณุ เปรมไหน ฉันไมรํ จ๎ู ัก\" \"คณุ เปรมเพือ่ นฉันเอง เขาเป็นมหาดเลก็ หลวงอยใํู นวงั เขาบอกฉันวําเขารู๎จักแมพํ ลอย เคยพบบํอยๆ\" \"ฉันไมรํ ๎ูจกั หรอกพอํ เพมิ่ คนอยใูํ นวังเป็นกาํ ยเป็นกอง ใครจะไปรจ๎ู กั หมด วาํ แตํพํอเพ่มิ เถดิ ไปรจู๎ กั เขาได๎อยาํ งไร\" พลอยซักตํอ \"ฉันก็เพิ่งมาร๎จู กั เขาเมื่อไมํนานมาน้เี อง\" พํอเพิ่มตอบ แล๎วพูดตํอไปวาํ \"เขาแกํกวําฉันสามสป่ี ี เพอ่ื นๆเขาพามาใหร๎ ๎จู กั อีกทีหนง่ึ แตพํ อรูจ๎ กั กนั ไป ฉนั กเ็ หน็ เขานําคบมากทเี ดียว คณุ เปรม เขาเป็นคนมีอันจะกนิ เจ๎าคณุ พอํ เขาเป็นกรมทาํ ซา๎ ยผกู ภาษอี ากร เขารวยกวําบ๎านเราเสยี อีก แตเํ ขาก็เปน็ คนดไี มถํ อื ตวั ยง่ิ กับฉนั ละก็รักกันนกั ทีเดียว เขาวํารกั ฉันเหมอื นพเ่ี หมือนนอ๎ ง ไมรํ ๎ูวาํ ไปถกู ชะตากัน เข๎าได๎อยํางไร แปลกแทๆ๎ แตฉํ ันดๆู เขา ตงั้ ใจจะเอาอกเอาใจฉันเสยี จริงๆ อยากได๎อะไรกห็ ามาให๎ จะพูดจะจาอะไรเขาก็เอออวยไปหมด\" พลอยไมตํ อบพอํ เพม่ิ วาํ อยาํ งไรทง้ั สน้ิ นกึ ถงึ สายตาคทํู เ่ี คยมองพลอยในทต่ี าํ งๆแลว๎ กไ็ มนํ กึ สงสยั ในเรอ่ื งทพ่ี อํ เพม่ิ เลาํ คณุ เปรมคงจะไปรมู๎ าวาํ พอํ เพ่มิ เป็นพ่ชี ายของพลอย จงึ ได๎เข๎าติดตํอถงึ ตวั และพยายามเอาอกเอาใจ พลอยเคยนึก ราํ คาญคุณเปรม ทค่ี อยเท่ียวมองดตู ัวในทต่ี าํ งๆ แตพํ อมารเ๎ู ข๎าวาํ คุณเปรมสนใจถงึ กบั เข๎าหาพํอเพ่ิม พยายามเอาอกเอา ใจทุกทาง พลอยกม็ คี วามรส๎ู ึกแปลกขึน้ จะวําราํ คาญใจนน้ั ก็ไมไํ ด๎ แตเํ ปน็ ความรสู๎ ึกคร่ึงภูมิใจครึง่ วติ ก ทว่ี ติ กน้นั ก็ เพราะวําเกดิ มีผ๎ูชายอีกคนหนง่ึ นอกจากพี่เนอ่ื ง ที่เขา๎ มาสนในในตัว แตภํ ูมใิ จกเ็ พราะเหตวุ ํา ความสนใจของผู๎ชายน้นั มี มากถึงกบั แสดงออกมา ดว๎ ยการเอาอกเอาใจพอํ เพ่ิม ถา๎ จะวาํ ไปแล๎ว พลอยก็เป็นผู๎หญิงสาวธรรมดาคนหนง่ึ เทํานั้นเอง และเมอ่ื เป็นเชนํ นนั้ กย็ ํอมจะปล้มื ใจบ๎าง ไมมํ ากก็นอ๎ ยท่มี คี นมาสนใจในตัว ถงึ แม๎วาํ คนท่มี าในใจน้นั จะมไิ ดร๎ บั ความสนใจ ตอบ แตํกย็ ังดกี วําไมํมใี ครมาสนใจเลย และเมอื่ นกึ ถึงคุณเปรม ที่วงิ่ มาประจบประแจงพํอเพิ่ม พลอยกอ็ ดนกึ นาํ เอน็ ดไู มํได๎ \"เอ ! นกึ ๆไปกแ็ ปลก\" พอํ เพิม่ พูดตํอไปอยํางสงสยั \"เขาบอกฉนั เปน็ ม่ันเป็นเหมาะ วาํ รจู๎ ักแมํพลอย ทาํ ไมแมํพลอย กลับมาบอกวาํ ไมรํ จ๎ู กั เขากไ็ มํร๎ู\"
\"กไ็ มเํ หน็ แปลกอะไรเลยพํอเพ่มิ \" พลอยตอบ \"กฉ็ นั บอกแล๎ววาํ คนในวังน้ันมาก บางทีจะเคยแลเหน็ กัน แล๎วฉนั จาํ เขาไมํไดก๎ ระมงั \" \"คณุ เปรมมหาดเล็ก ใครๆก็รูจ๎ กั \" พํอเพมิ่ ยงั ยืนยัน \"เขากว๎างขวางออก คนท่ีรปู รํางสูงๆขาวๆ นน่ั อยํางไรลํะ แมํ พลอย\" \"ฉนั ยงั นึกหน๎าไมํออกอยนํู ั่นเอง\" พลอยตอบบาํ ยเบยี่ ง ไมยํ อมรบั วําตนก็รจ๎ู ักคณุ เปรมเหมอื นกนั แลว๎ ก็ชวนพํอเพิ่ม คยุ ไปเสียในเร่ืองอื่นๆ ไมยํ อมพูดถึงเร่อื งคณุ เปรมอกี บทที่ ๙ (หน๎าที่ ๒) ระหวาํ งทพ่ี ลอยออกมาคา๎ งบา๎ น พลอยไดพ๎ ยายามทกุ ทางทจ่ี ะปรนนบิ ตั เิ อาใจเจา๎ คณุ พอํ ใหส๎ มกบั ทจ่ี ากบา๎ นไป นาน และไดก๎ ลับมาบ๎านนานๆครงั้ หน่งึ พลอยปรึกษาหารือกบั คณุ เชย ด๎วยเร่ืองเก่ยี วกับ ความสขุ ของเจา๎ คณุ พํอ เรื่อง อาหารการกนิ พลอยก็ออกความเหน็ แนะนํา และในระหวํางท่อี ยํูก็ไดล๎ งมือทํากบั ขา๎ ว แปลกๆใหมํๆหลายอยาํ ง ทเี่ รยี นรู๎มา จากในวังให๎เจ๎าคณุ พอํ รับประทาน เป็นตน๎ วํา กบั ข๎าวฝร่ังหลายอยาํ ง ซง่ึ ในวงั เริ่มทํากันแพรหํ ลาย และขา๎ วคลุกแบบชวา ตามตํารบั ท่ไี ด๎มา เมื่อครงั้ เสด็จประพาสชวาครง้ั กํอน เร่อื งเลก็ ๆนอ๎ ยๆ เกยี่ วกับระเบียบการปรนนบิ ัติ ตลอดจนถงึ เรือ่ ง ความสะอาด ทีค่ ุณเชยมไิ ดส๎ งั เกตุ เพราะอยเํู ป็นประจํา พลอยก็คอํ ยๆชี้แนะใหเ๎ ห็น และแนะนําใหค๎ ณุ เชยส่งั คนในบ๎าน ท่มี ี หน๎าท่รี บั ใช๎เจ๎าคณุ พํอ ใหค๎ อยดแู ล พลอยชวนคณุ เชยให๎สาํ รวจเครือ่ งแตงํ กายเจ๎าคณุ พํอ โดยทวั่ ถึง เพอ่ื ดูใหล๎ ะเอียดวาํ สิง่ ใดควรจะเก็บไวไ๎ ด๎ สงิ่ ใดควรจะซอํ มจะทาํ หรอื ส่ิงใดควรจะรุทงิ้ ไปเลย และไมวํ าํ พลอยจะแนะนาํ สง่ิ ใด คณุ เชยกเ็ ชอ่ื และทาํ ตามโดยมไิ ดถ๎ อื สา บางทกี ป็ รารภวาํ \"ฉันเหน็ ฝมี ือแมํพลอยทาํ อะไรตอํ อะไรแลว๎ ชํางนบั ถอื เสยี จรงิ ๆ หนั กลบั มาดตู วั เอง เห็นเหมอื นคนบา๎ นนอก รยู๎ งั ง้ี ฉนั เข๎าไปอยูใํ นวังเสยี บ๎าง แตํเด็กๆ กจ็ ะด\"ี ในการกระทาํ ทกุ อยาํ งพลอยไมยํ อมออกหนา๎ เปน็ อนั ขาด เพราะรว๎ู าํ ถา๎ ทาํ ไปอยาํ งนน้ั จะตอ๎ งกระทบกระเทอื นกบั คณุ อํุน ฉะนั้นพลอยจึงทําทุกอยาํ งผํานคุณเชย จะสงั่ การใดๆในบา๎ น กข็ อให๎คณุ เชยสัง่ แมแ๎ ตํนางพศิ พลอยกต็ ๎องคอย ดูแลหา๎ มปราม มิใหไ๎ ปกา๎ วกาํ ยกับคนในบ๎าน กลวั จะเกดิ เร่อื ง เมอ่ื มาถงึ วนั แรก ตอนกลางคนื นางพิศก็มาหาพลอยและ ร๎องไหเ๎ สียเป็นวกั เปน็ เวร บอกวาํ คิดถงึ \"คณุ \" คอื แมํของพลอย สดุ ทจ่ี ะทนทานได๎ เมอื่ ได๎มาเห็นสถานท่ีบ๎านชอํ งท่ี \"คณุ \" เคยอยูํ ฝ่ายคุณเชยนั้นก็ดูเหมือนจะรใ๎ู จพลอยอยูํมาก พลอยจะตักเตอื นสง่ิ ใด ก็ยอมรบั ฟงั เป็นอยาํ งดี ด๎วยเหตุเหลํานี้ พลอยจึงมาอยบูํ ๎านเหมอื นกับวํามาอยูเํ ฉยๆ ยังไมํมีเรือ่ งที่จะต๎องร๎อนใจ สวํ นคณุ อุนํ นั้น ถงึ จะไมพํ อใจอยํางไร กไ็ ด๎แตํเกบ็ ตวั อยํูในห๎อง ไมํยอมรับร๎วู ํา มพี ลอยอยใํู นโลก เพราะคณุ อุํนรดู๎ วี ําพลอยกลบั มาบา๎ น ก็ด๎วยเจา๎ คณุ พอํ ให๎ไปรับมา และคุณ อุํนนน้ั ถึงจะแสดงอํานาจตํอคนไดท๎ ่วั ไป ก็ยงั มคี วามเกรงใจเจา๎ คณุ พํออยํบู ๎าน
กบั พน่ี อ๎ งคนอน่ื ๆ พลอยกพ็ ยายามปฏิบตั ติ น เปน็ พน่ี อ๎ งทด่ี ที ส่ี ดุ หวานนอ๎ งสาวคนละแมนํ น้ั เปน็ เดก็ ทก่ี าํ ลงั จะโต ขน้ึ มา เมื่อไดพ๎ บพลอยผ๎ูเป็นพี่สาวเตม็ ตัว ออกมาจากวงั พรอ๎ มดว๎ ยบรรยากาศของในวัง ซึ่งเป็นที่ๆหรูหรา ท่สี ดุ ในสมัยน้ัน หวานกน็ บั ถอื เลอื่ มใสพ่ีสาวอยํางจรงิ ใจ ไมวํ ําพลอยจะไปทางไหนหรือทาํ อะไร หวานกต็ ดิ ตาม ไปอยํใู กล๎ๆ คอยดไู ปเสียทกุ อยําง พลอยก็ถือโอกาสแนะนําและสอน ให๎ทําของตํางๆ และขา๎ วของเส้ือผ๎า ทเี่ อาออกมาดว๎ ย กแ็ บงํ ให๎เทาํ ท่ีเห็นวาํ เหมาะ สําหรับเด็กในวยั นั้น พลอยรู๎สึกปลมื้ ทมี่ ีน๎องสาว ถงึ แม๎วาํ จะเป็นคนละแมํ ความจรงิ เม่ือพลอยออกจากบา๎ นไป หวานกย็ ัง เด็กเต็มที และพลอยกม็ ิไดส๎ นใจ หวนระลึกถงึ แตพํ อกลับมาอีกทีหนึ่ง หวานก็กลายเปน็ เด็กโตๆ ที่พูดจากันรู๎เรอ่ื ง ทาํ เอา พลอยออกจะตื่นๆ วํามนี อ๎ งสาวทีเ่ ปน็ คนโตๆ และยิง่ อยไูํ ปก็ชกั จะรกั เอามากๆ กบั คณุ ชติ นน้ั พลอยไมคํ อํ ยจะไดพ๎ บปะ เพราะอยคํู นละเรอื น แตถํ งึ จะพบกนั ครง้ั ไร พลอยกน็ อบนอ๎ ม ดว๎ ยความ เคารพ เรียกวาํ \"คุณพี่\" ทกุ คาํ ทําให๎คณุ ชิตเอน็ ดู และพดู จาดว๎ ยเปน็ อยํางดี เจา๎ คณุ พอํ ใหค๎ ณุ ชติ และพวง ผเ๎ู ปน็ ภรรยาไปอยทํู เ่ี รอื นทพ่ี ลอยเคยอยกํู บั แมํ พอพลอยมาคา๎ งบา๎ นไดค๎ นื หนง่ึ พลอยก็ ชวนคณุ เชยไปเย่ยี มคุณชติ และหลานๆทเี่ รอื น พอพลอยไดเ๎ หน็ หนา๎ คณุ ชติ เปน็ ครง้ั แรกกใ็ จหาย เพราะเคยจาํ ไดว๎ าํ คณุ ชติ เมอ่ื รนํุ หนมํุ นน้ั เปน็ คนทค่ี อํ นขา๎ งจะสวย และเคยได๎ยินผูใ๎ หญํหลายคนออกปากวาํ คุณชติ หน๎าตาดเี ป็นหนักหนา แตํคณุ ชติ เด๋ียวน้ี ไมํเหมอื นคณุ ชิตคนกอํ น โรคภยั ไขเ๎ จ็บและยาเสพติด ทาํ ให๎คุณชติ ทรดุ โทรมลงไป จนดเู หมอื นคนแกํ ราํ งกายผอมแหง๎ ผวิ เหลืองซบู ซดี และริมฝีปากเขยี ว คุณชติ นั่งเลนํ อยํูทเ่ี ฉลยี งหน๎าเรือน มีผ๎าขาวม๎า ห๎อยไหลํอยูํผืนหนึง่ พอเห็นพลอยเดินมา คุณชนิ ก็รอ๎ งทักเรยี กให๎ขึ้นเรอื น พลางลดผ๎าขาวม๎าลงมาคาดไวท๎ พ่ี งุ พลอยขน้ึ เรอื นทต่ี นเคยอยดํู ว๎ ยความรส๎ู กึ ทว่ี งั เวง และรต๎ู วั วาํ ถา๎ ไดข๎ น้ึ มาคนเดยี ว โดยไมมํ คี นอน่ื อยดํู ว๎ ย กเ็ หน็ จะ ถึงกับตอ๎ งหลัง่ นา้ํ ตาด๎วยความคดิ ถงึ แมํ เรือนน้นั เกําแกํทรุดโทรมไปด๎วยวยั แตํก็ยงั พออยูํได๎ และดูเหมอื นคณุ ชติ ผ๎ูอยกูํ ็ มิได๎สนใจนกั คุณชนิ คยุ อยูดํ ว๎ ยครํูหนึ่ง แล๎วกบ็ อกพวงใหพ๎ าลูกออกมาใหพ๎ ลอยดู พลอยรส๎ู กึ สงสารพวงจบั ใจ แตกํ อํ นเคยรจ๎ู กั พวงในฐานเปน็ บาํ วในบา๎ น คนทง้ั บา๎ นเรยี กวาํ \"นางพวง\" บ๎าง \"อพี วง\" บ๎าง สุดแลว๎ แตํอารมณ๑ขณะที่เรียก แตพํ วงโตเปน็ สาวขนึ้ หน๎าตากพ็ อดไู ด๎ ถึงแม๎วาํ จะไมํสวยงาม อะไรนกั พวงในฐานะ ใหมทํ เี่ ปน็ พส่ี ะใภ๎ของพลอย มไิ ด๎แสดงกริ ยิ าอาการผิดไปกวาํ แตกํ ํอน คงนอบน๎อม แสดงความเคารพเชนํ เคย หรือจะ มากกวําแตํกอํ นดว๎ ยซ้ําไป พลอยเห็นกริ ยิ าอาการของพวง กเ็ ข๎าใจดวี าํ เพราะเหตุใดคุณอํนุ จงึ ได๎นง่ิ ให๎ เพราะถ๎าคุณชติ ได๎ เมียเปน็ คนมฐี านะเทาํ เทียมกนั เมียคุณชิตกจ็ ะต๎องตีเสมอ ในฐานะพี่น๎องซ่งึ คุณอนํุ อาจทนไมไํ ด๎ แตเํ พราะพวงเปน็ บําว ชนิด \"ลูกครอก\" มาในบ๎านนี้ ถึงวําจะไดเ๎ ป็นเมียคณุ ชติ พวงกย็ งั ถือวําคณุ ชติ เปน็ นาย และการเป็นเมยี นั้น ก็เทํากับหนา๎ ที่ การงาน ไมํถอื วําเปน็ การยกฐานะของตนให๎สูงกวําแตํกอํ น แม๎แตลํ ูกของตนแทๆ๎ พวงก็ยังเรียกวาํ คุณท้งั สอง เพราะเด็กทง้ั สองคนนั้น มีคณุ ชติ เปน็ พอํ
\"แมพํ วงสบายดหี รือ\" พลอยเป็นคนทักข้นึ กอํ น พวงสะด๎ุงจนเหน็ ได๎ชดั เพราะคร้ังนี้ดูเหมือนจะเปน็ ครง้ั แรก ท่คี น ขนาดลูกเจ๎าคุณ ซ่ีงเปน็ เจ๎าขุนมูลนายเรยี กตนวํา \"แมพํ วง\" \"สบายเจา๎ คํะ\" พวงตอบ \"แหมคณุ พลอยไปเสียนาน สวยผิดตาทเี ดียว ถา๎ บําวเห็นท่อี ืน่ เปน็ จําไมํได๎แนํ !\" พลอยยง่ิ ใจแหง๎ ลงไปอกี เมอ่ื ไดย๎ นิ พวงใชค๎ าํ แทนชอ่ื ของตนเองวาํ \"บาํ ว\" อยนํู ั่นเอง และนอกจากความสงสารทม่ี ีอยํู ในใจแล๎ว ยังบังเกิดความนับถือในความเสมอตน๎ เสมอปลาย ของพวงอีกมาก แลว๎ พวงก็อม๎ุ ลูกของตนออกมาให๎ดู คนหน่ึง เป็นเดก็ ผ๎ูชายเล็กๆ อายรุ าวๆสองขวบหน๎าตานํารัก อีกคนหนง่ึ เป็นผ๎ูหญิงแรกเกดิ อายไุ ด๎เดอื นกวาํ ๆ พลอยเปน็ คนรกั เดก็ มานานแลว๎ แตเํ มอ่ื อยใํู นวงั ไมมํ เี ดก็ เลก็ ๆ ขนาดนจ้ี ะเลนํ พอเหน็ ลกู คณุ ชติ ซง่ึ เปน็ หลานของตน ก็ตืน้ ตันใจ และดีใจระคนกันไป สัญชาตญานของแมํทมี ีอยํใู นตัวเทาํ ไร ก็ดูเหมอื น จะแสดงอทิ ธพิ ลออกมา และพุงํ เข๎าหา เด็กทงั้ สองคนนน้ั อยํางเต็มที่ พลอยอม๎ุ หลานคนผช๎ู ายขน้ึ ใสตํ กั กอดจบู เหมอื นกบั มริ จ๎ู กั วางลงได๎ วางหลานผช๎ู ายลงแลว๎ กห็ นั ไปมองหลานผห๎ู ญงิ ในเบาะ อยาํ งอัศจรรย๑ ชวี ติ ท่แี รกเกิด ชวี ติ ทีบ่ ริสุทธิ์ปราศจากบาปกรรมใดๆ ยังอํอนแอ และยังเลก็ นัก ต๎องคอยเลย้ี งดอู ยํู เสมอ มฉิ ะนนั้ จะดาํ รงชวี ติ อยูํตํอไปไมไํ ด๎ พลอยยน่ื น้ิวมือเข๎าไปที่เด็ก ซึง่ กาํ ลังดิน้ อยใูํ นเบาะ เดก็ น้นั ก็ควา๎ มือไปกาํ ไวแ๎ นนํ พลอยใจเต๎นแรงผิดปกติ เหมอื นกับจะมีกาํ ลงั อะไรอยาํ งหนึ่ง ทแี่ ลนํ จากตวั เด็กมาหาตน ใจคอนั้นวาบหวําดว๎ ยความรกั และความปรานี ความต้ืนตนั ในใจทาํ ให๎พลอย ตอ๎ งนาํ้ ตาคลอ พลอยเหลียวไปดูหนา๎ พวงเหน็ พวงยม้ิ ดว๎ ย และไดย๎ นิ เสียง พวงพูดกับลูกของตนวาํ \"คุณรจู๎ กั คุณอาพลอยดว๎ ยหรอื คะ แนดํ ซู ี ! กํานว้ิ คณุ พลอยแนํนทเี ดยี ว\" พลอยคอํ ยๆคลายนว้ิ มอื จากมอื เดก็ เมอ่ื รว๎ู าํ คณุ ชติ มลี กู พลอยกเ็ ตรยี มสายสรอ๎ ยทองเสน๎ เลก็ ๆ ไวส๎ องเสน๎ เอา ออกมาจากในวัง เพอื่ จะมาผกู ข๎อมอื หลานตามธรรมเนยี ม สายสร๎อยสองเส๎นน้นั กเ็ อาติดตัว มาทเ่ี รือนคณุ ชติ ด๎วย อยใูํ น พก พอเหน็ เด็กท้ังสองคน พลอยกใ็ หน๎ ึกอยากแตํจะให๎ ในใจน้นั ถ๎าจะทาํ อะไร ให๎เด็กทงั้ สองคนน้ไี ด๎ พลอยกจ็ ะทํา รบี หยบิ สายสร๎อยออกจากพก และนกึ ในใจวํา ถา๎ ได๎เห็นเดก็ กอํ น ก็จะหามาให๎เส๎นโตกวํานี้ แล๎วกเ็ อาสายสร๎อยผกู ขอ๎ มอื หลานที ละคน อยํางบรรจง คณุ ชติ ลกุ จากทน่ี ง่ั อยทํู ร่ี ะเบยี งมานง่ั ใกลๆ๎ อยาํ งรบี รอ๎ น พอพลอยเอาสายสรอ๎ ยใสขํ อ๎ มอื ลกู คนโตเสรจ็ คณุ ชติ กค็ วา๎ มือเดก็ ไปพลกิ ดู อยาํ งไมปํ รานีปราศรยั และชะโงกหน๎ามาดูพลอยผูกข๎อมอื ลูกคนเล็ก อยํางสนใจ \"ทองหนกั เทาํ ไร\" คณุ ชิตถามขึน้ พลอยไมเํ ชอ่ื หตู นเอง ทไ่ี ดย๎ นิ คาํ ถามของคณุ ชติ เหลอื บดคู ณุ เชยกเ็ หน็ นง่ั เคย้ี วหมากเฉย เหลยี วไปมองพวง กเ็ หน็ กม๎ หน๎านิ่ง
\"ทองหนักเทําไร\" คุณชิตถามขน้ึ อกี \"ฉนั กไ็ มทํ ราบ\" พลอบตอบไมํเต็มคาํ \"เมอื่ ซอื้ เขามากไ็ มํไดถ๎ าม เหน็ เส๎นเลก็ นาํ รักดี ก็เลยเอามาผกู ข๎อมือหลาน\" \"ซื้อทองต๎องถามน้ําหนกั \" คุณชิตพดู ลอยๆ \"ผหู๎ ญงิ ซ้ือของละกอ็ ยํางน้เี สมอ ใจตวั เห็นอะไรสวย กซ็ อื้ กนั ได๎ ซอ้ื กันดี ถกู แพงไมํวํา\" \"กลับข้นึ บนตกึ หรอื ยังแมพํ ลอย\" คุณเชยเตอื นขน้ึ แลว๎ กข็ ยิบตา เหมือนกับจะรีบชวนใหพ๎ ลอยกลบั \"อยหํู ลายๆวันซแี มพํ ลอย\" คณุ ชติ พูดขึ้น กํอนทพ่ี ลอยจะลงจากเรือน \"แลว๎ กม็ าเลํนกบั หลานบํอยๆ เด็กมนั จะได๎รกั ถ๎าฉนั ไมอํ ยูํ อีพวงมนั กอ็ ยํู อยําเกรงใจเลย\" \"ระหวาํ งทเ่ี ดินกลบั จากเรอื นคุณชติ ไปท่ตี ึกคุณเชยก็พูดเบาๆวํา \"ฉันลืมเตอื นแมํพลอยไป ถ๎าจะใหอ๎ ะไรหลานเป็นทองเป็นหยอง อยําให๎คณุ ชติ เหน็ ดีกวํา\" \"ทําไมเลําคุณเชย กล็ ูกของเธอแทๆ๎ \" พลอยถามอยาํ งไมํเข๎าใจ \"ฉนั กลัวมนั จะผูกข๎อมอื เด็กอยํไู มกํ ีว่ ัน\" คณุ เชยตอบหนา๎ ตาเฉย \"ไฮ๎ ! คุณเชยเอาอะไรมาพูด ! กะอีสายสร๎อยเสน๎ เทาํ นนั้ !\" \"อา๎ ว ! แมํพลอยไมเํ ช่ือฉนั ก็คอยดไู ปซี อีกสองสามวัน พอพํอเขาหวิ ข้ึนมา กก็ ลายเป็นควนั ฝ่นิ ไปหมด\" พลอยใจหายวาบ เพราะไมรํ ว๎ู าํ คณุ ชติ ไดล๎ ดตวั ไปถงึ เพยี งนน้ั \"โธํ ! คุณเชยก็ ฉันไมเํ ชื่อหรอก คนอะไรจะใจไม๎ไสร๎ ะกํา ถงึ เพียงนั้น\" \"เฮอ๎ !\" คณุ เชยถอนใจใหญํ แลว๎ กพ็ ดู ตอํ ไปวาํ \"แมพํ ลอยเอย๐ แมพํ ลอย แมํไปอยเํู สยี ในวัง ได๎เรยี นร๎ูอะไร มากจ็ ริง แตํแมํพลอยอยาํ ลมื วาํ นอกวงั นี้ ก็มอี ะไรท่ีจะตอ๎ งเรียนร๎ูตอํ ไปอีกมากเหมือนกัน คอยดไู ปก็จะเหน็ ไปเอง ฉนั นํะรเู๎ สยี จนข้ี เกียจจะรแ๎ู ล๎ว นี่ถ๎าไมํใชํแมพํ ลอย ฉันก็ไมพํ ดู หรอกอายเขา\" พลอยเดนิ กลบั ขน้ึ ไปบนตกึ โดยไมปํ รปิ ากพดู วาํ อะไรอกี และเมอ่ื ขน้ึ มาบนตกึ เขา๎ ไปในหอ๎ งคณุ เชยแลว๎ เรอ่ื งคณุ ชติ ท่คี ณุ เชยเลาํ ให๎ฟงั ก็เป็นเรือ่ งที่ทาํ ใหพ๎ ลอยตอ๎ งคิดตอ๎ งกงั วล เพราะสงสารเดก็ ทีเ่ พง่ิ ได๎พบสองคนนัน้ เป็นกาํ ลงั จนคณุ เชย ต๎องเข๎าปลอยวํา \"แมพํ ลอยอยาํ เก็บเอาเรือ่ งอะไร มาวิตกให๎มากนกั เลย เวรกรรมของใครสรา๎ งไว๎อยํางไร เขาก็ไปอยาํ งนัน้ ฉนั เอง นน้ั ร๎อนใจวติ กมาเสียจนหายไปแล๎ว คยุ กนั เรือ่ งอืน่ ๆดีกวาํ \"
ความวติ กของพลอยมไิ ดไ๎ ปสน้ิ สดุ ลงทค่ี ณุ ชติ เทาํ นน้ั เพราะอกี สามสว่ี นั พลอยกไ็ ดเ๎ หน็ เหตกุ ารณบ๑ างอยาํ ง ทท่ี าํ ให๎ พลอยตอ๎ งกลุม๎ ใจหนักข้ึนไปอีก วนั หนง่ึ ตอนบาํ ย ขณะทพ่ี ลอยนง่ั เลนํ อยกํู บั คณุ เชย ทใ่ี ตต๎ น๎ พกิ ลุ หนา๎ ตกึ หวานและเดก็ อน่ื ๆ ชวํ ยกนั เกบ็ ดอกพกิ ลุ ท่ี รํวงกลาดเกลือ่ น อยํูตามพ้นื พลอยแวํวได๎ยินเสยี งเหมอื นใครจะรอ๎ งเพลงดงั ๆ อยแูํ ตไกล และเสียงน้ันก็คอํ ยดังใกลๆ๎ เข๎า มาทุกที จนจบั คําทร่ี ๎องอยํสู ุดเสียงน้ันไดว๎ ํา เป็นเพลงกราวนอก และเสยี งนน้ั เป็นเสยี งของคนทนี่ ั่งอยํูในเรอื ซ่ึงกาํ ลังแจว เข๎ามาสูํบา๎ น อยาํ งช๎าๆ \"พระวัยได๎ฤกษ๑ ให๎เลิกทพั ผู๎คนโจนจับอาวธุ ม่นั ...\" เสียงนนั้ ร๎องตํอไป อยํางเบิกบานสําราญใจ \"ฉันวําแล๎วไหมละํ \" คณุ เชยพูดขน้ึ อยาํ งหัวเสีย \"ขอกันก็แลว๎ หา๎ มกนั ก็แลว๎ ยังอดแผลงฤทธไิ์ มไํ ด๎\" \"ใครกัน คุณเชย\" พลอยถามอยาํ งแปลกใจ \"ก็จะใครที่ไหนเสียอีกละํ พํอเพ่มิ ตัวดขี องแมํพลอยนํะซี\" วาํ แลว๎ คุณเชยกล็ ุกกระวีกระวาด เดนิ ดุมํ ไปยงั ศาลาทาํ นํ้า พลอยเหงอ่ื แตกดว๎ ยความตกใจ และเศรา๎ ใจระคนกนั มอื เยน็ เทา๎ เยน็ ขน้ึ มาทนั ที พลอยกร็ อ๎ู ยแํู ลว๎ วาํ พอํ เพม่ิ ชอบดม่ื สรุ า แตํกไ็ มํนึกวําฤทธิส์ รุ า จะทาํ ใหพ๎ ํอเพิ่มเมามาย อาละวาดแตกํ ลางวนั แสกๆ ถึงเพียงนี้ มอี ยาํ งหรือนัง่ เรือ รอ๎ งเพลงดัง ลน่ั มาไดต๎ ลอดคลอง ชาวบา๎ นเขาจะวาํ อยํางไร และถ๎าใครเขาร๎ูวําพลอย เป็นน๎องแท๎ๆ ของพํอเพ่มิ พลอยจะไปดูหนา๎ เขา อยํางไรได๎ พลอยเหลยี วไปดบู นตึกเห็นยงั เงียบอยํู เจ๎าคณุ พํออาจจะยงั ไมํต่นื จากนอนกลางวนั ทาํ นคงไมไํ ด๎ยนิ เสียงเอะอะ ในคลอง นบั วําเคราะห๑ยังดอี ยูํ นางพิศกําลงั เดินลัดลานบา๎ น เขา๎ มาหาทใ่ี ตต๎ น๎ พิกลุ ท่พี ลอยน่ังอยํู \"เสียงใครมาเอะอะแตวํ ันเทียวคณุ พลอย\" นางพิศถามข้นึ \"จ๏ุ จ๏ุ ! เบาๆหนอํ ยพิศ พอํ เพ่มิ นะํ ไมใํ ชํใครหรอก\" พลอยไมํร๎จู ะห๎ามใคร กไ็ ดแ๎ ตหํ า๎ มนางพศิ มใิ หส๎ งํ เสียงดงั \"ป้โู ธํ ! มาห๎ามบําวทาํ มยั้ !\" นางพศิ ออกอทุ าน \"มนั ต๎องไปหา๎ มพํอต๎นเสยี งโนนํ ถงึ จะถกู คุณเพิม่ นี่เสยี งดี ไมใํ ชํ เลนํ ทเี ดียว\" \"โธํ พศิ ก็\" พลอยพูดอยํางหัวเสยี \"เห็นเป็นเรื่องสนกุ ไปได๎ พอํ เพ่มิ เมาเหล๎าเอะอะมา เดยี๋ วเจ๎าคณุ พอํ ต่ืนได๎ยิน ก็ เกดิ เร่ืองบ๎านแตก เทํานัน้ เอง\" \"ฮ๎า !\" นางพศิ ร๎อง \"เมาเหล๎าด๎วยหรอื นี่ ! อยาํ วติ กไปเลยทูนหวั เด๋ยี วพิศจะจดั การเอง คอยดสู ีมอื นางพิศ บ๎างซี ! อยํางน้แี หละชํานาญนัก เคยปราบมาหลายคนแลว๎ \" วาํ แลว๎ นางพศิ กร็ บี เดนิ ไปยงั ทาํ นาํ้ อกี คนหนง่ึ พลอยเหน็ นางพศิ ไปนง่ั ลงพดู กบั คณุ เชย แลว๎ เหน็ คณุ เชย เดนิ กลบั มา ใตต๎ น๎ พิกลุ อีก ขณะนั้นเรือทพ่ี อํ เพมิ่ นัง่ มา เข๎ามาจอดท่ที าํ นา้ํ แลว๎ เสยี งพอํ เพ่ิมเจรจากบั คนเรอื เอะอะ ตามประสาคนเมา
\"นางพศิ มนั บอกวาํ มนั จะดเู อง\" คณุ เชยบอกเมื่อลดตวั ลงนง่ั ใกลๆ๎ พลอย \"มนั บอกให๎ฉันกลบั เข๎ามาเสยี \" อกี สกั ครหํู นง่ึ พอํ เพม่ิ กเ็ ดนิ โซซดั โซเซ ผาํ นหนา๎ พลอยและคณุ เชยไปใกลๆ๎ มนี างพศิ เดนิ ขนาบขา๎ ง พอํ เพม่ิ สหี นา๎ แดง กํา่ ดว๎ ยฤทธสิ์ ุรา และสงํ กลน่ิ เหลา๎ ฟงุ้ มาถึงทๆี่ พลอยนงั่ อาการกริ ิยาของพอํ เพิ่ม ดูนําขยะแขยง จนพลอยเกอื บจะทนดไู มํ ไหว \"สนุก...สนุก... วันนี้สนุกมาก\" เสยี งพอํ เพ่ิมพดู อ๎อแอ๎กับนางพศิ \"แมพํ ิศ...ยอดขมองอมิ่ ...\" พอํ เพมิ่ พดู ตอํ ไป \"อยําเอะอะไปคุณเพม่ิ \" นางพศิ พูดขํูเหมือนกับวาํ พํอเพม่ิ ยงั เป็นเด็กๆ \"มากนิ ขา๎ วเสยี เดีย๋ วน้ีเชยี ว มํายงั้นฉนั ตีเอา จริงๆนะ\" \"อีพศิ ...\" พอํ เพิ่มพูดตอํ ไป \"มงึ จะตกี ูเรอะ...\" แตแํ ลว๎ พอํ เพิม่ ก็ตามนางพศิ ไปทางครัว แลว๎ เงยี บหายไปเลย นางพศิ มารายงานตอํ พลอย ตอนกลางคนื วาํ พอํ เพม่ิ ไมเํ มาเทาํ ไรนกั เอะอะไปอยาํ งนน้ั เอง ไปหาขา๎ วใหก๎ นิ กบั แกง ตม๎ โคล๎งเผด็ จดั ร๎อนจดั สกั ครูํก็สราํ ง เวลาน้ีนอนหลับอยํางสบายอยทูํ ี่มา๎ นัง่ ยาว ใต๎ตน๎ มะมวํ งใกลๆ๎ ครวั นัน้ เอง ตน่ื ข้ึนมาก็ เห็นจะหมดเรื่อง พลอยอยทํู บ่ี า๎ นมาไดเ๎ จด็ แปดวนั โดยทม่ี ไิ ดพ๎ บปะกบั คณุ อนํุ อกี เลย หลงั จากวนั แรก แมแ๎ ตสํ ม๎ุ เสยี ง กไ็ มไํ ดย๎ นิ เพราะ คุณอนํุ เธอเกบ็ ตวั อยแํู ตใํ นหอ๎ ง ถา๎ จะออกมาจากหอ๎ ง กค็ งเปน็ เวลาท่ีพลอยไมเํ หน็ แตํแรกพลอยก็ร๎สู ึกเฉยๆ เพราะมเี รอ่ื ง อน่ื ๆ หลายเร่ืองทางบา๎ นที่ทาํ ใหต๎ ืน่ เต๎นใสใจ แตํเมื่ออยตํู ํอมากเ็ รมิ่ อึดอดั เพราะความรู๎สกึ ทีว่ ํา มอี กี คนหน่ึงในบ๎านท่ยี ัง ปฏิเสธ ไมยํ อมรับตนใหเ๎ ขา๎ ในครอบครวั นั้น ทําใหพ๎ ลอยตอ๎ งหวาด สะดง๎ุ อยเํู สมอ ยิง่ หลายวันเข๎ากย็ ่งิ ร๎สู ึก เหมือนกับมี อะไรมาคอยกดดันไว๎ มิใหร๎ ๎สู ึกสบายใจได๎ ยังเปน็ เร่ืองท่ีขอ๎ งใจอยตํู ลอด คณุ อํนุ กลายเปน็ อทิ ธิพลมดื ทีน่ าํ สพึงกลัวสาํ หรับ พลอย ขณะทอ่ี ยบํู า๎ นท่มี ดื และนาํ ากลวั กเ็ พราะพลอยมิไดเ๎ ห็นตัวคุณอํุน และคาดไมํถงึ วาํ คุณอํนุ กาํ ลังจะทาํ อะไรกับตน หรอื จะร๎ูสกึ อยาํ งไร ตอํ ตน คนในบ๎านต้ังแตเํ จา๎ คุณพํอลงมา ไมมํ ีใครยอมพูดถงึ คุณอุํนกบั พลอยเลย ถา๎ พดู กนั อยูํในเรื่องใด ทพี่ อจะวกเข๎าหาคุณอนํุ ทุกคนมกั จะเปลย่ี นเรือ่ งเสยี เสมอ แตใํ นทส่ี ดุ สง่ิ ทพ่ี ลอยกลวั เกรงจากคณุ อนํุ กเ็ รม่ิ สาํ แดงตวั ใหป๎ รากฏ จนพลอยเหน็ ไดช๎ ดั หวานนอ๎ งสาวคนเลก็ นน้ั เมอื่ พลอยมาคา๎ งบ๎านใหมํๆ ก็รูส๎ ึกนิยมเลื่อมใส ในตัวพลอย เพราะมกั จะมาหาถึงในห๎อง และตดิ ตามอยูเํ สมอ แตตํ อนท๎าย หวานกเ็ ริม่ หํางไป ไมํมาหาหรือตดิ ตามอยาํ งแตํกํอน ถึงแม๎จะพบกนั จงั หน๎า กพ็ ูดดว๎ ยคําสองคําอยาํ งเสียไมํได๎ แล๎วกร็ ีบ หลบไปทางอน่ื สํวนข๎าวของเสื้อผา๎ ที่พลอยใหน๎ ัน้ เห็นหวานใสํอยูํ แตํในวันแรกๆ ในต๎อนท๎ายก็มไิ ด๎ใสอํ ีกเลย คงใชแ๎ ตํ เสอื้ ผา๎ เกาํ ๆ อยาํ งแตกํ อํ น พลอยสงั เกตอาการกริ ิยาของหวาน ก็ร๎ไู ดว๎ ําเดก็ มิได๎เกลยี ดชงั ตน แตํดเู หมือนจะกลวั อะไรอยํสู กั อยาํ งหน่งึ วนั หน่ึงพลอยนงั่ อยํกู บั คณุ เชยสองตอํ สอง กป็ รารภขึน้ วาํ \"หมูนํ หี้ วานหายไป ไมเํ ห็นหนา๎ มาหลายวนั แลว๎ \" คณุ เชยถอนใจใหญแํ ลว๎ กต็ อบวาํ
\"แมํพลอยอยําไปถอื สาเด็กเลย ธรรมดาของเดก็ ก็ตอ๎ งกลวั ผูใ๎ หญํ ผใ๎ู หญํเขาหา๎ มอยาํ งไร ก็ต๎องทําอยาํ งนน้ั เม่อื ฉัน ยังเปน็ เดก็ ฉันก็กลวั เหมอื นกนั แมํพลอยจําได๎ไหม เมือ่ ตอนเรายังเดก็ ๆ แมพํ ลอยออกมาเจ๎าคณุ พํอ เร่ืองโกนจกุ แลว๎ ฉัน กับพํอเพม่ิ เขา๎ ไปคุยดว๎ ย คราวนั้นแหละ ฉันถูกตเี กือบตาย\" พลอยไดย๎ นิ คณุ เชยพดู แลว๎ กเ็ ขา๎ ในทนั ทวี าํ หวานคงถกู คณุ อนํุ หา๎ มมใิ หม๎ าตดิ ตอํ กบั ตน ทาํ ใหพ๎ ลอยนกึ สงสารเดก็ ยง่ิ ข้ึนไปอกี แตอํ ทิ ธิพลของคณุ อํนุ ไมหํ ยดุ ยง้ั แตเํ พยี งแคนํ ั้น อกี วนั หนงึ่ พลอยเดนิ ไป ที่เรอื นคณุ ชติ วําจะไปเลํนกับหลานๆ เหน็ คุณชติ นอนเลํนอยูทํ ี่ระเบยี งเรือน และพวงกาํ ลังนง่ั ทาํ อะไรจุกจกิ อยทูํ ข่ี ๎างๆบันได พอพลอยกา๎ วข้ึนบนั ไดเรอื น คุณชิต ก็ทักขึน้ วาํ \"ออ๎ ! แมํพลอย\" แลว๎ ก็ลุกขน้ึ เดินเข๎าเรือนไปเฉยๆ ทง้ิ ใหพ๎ วงนั่งรบั พลอยอยํูทร่ี ะเบยี งคนเดียว แตพํ ลอยก็ยงั ไมํรตู๎ วั หนั ไปถามพวงวํา \"แมํพวง หลานๆ อยไํู หน\" พวงนง่ั นง่ิ ไมพํ ดู เงยหนา๎ มองดพู ลอย ดว๎ ยสายตาทเ่ี ตม็ ไปดว๎ ยความรกั ความขอบใจ แลว๎ กท็ าํ ตาแดงๆ เหมอื นกบั จะ รอ๎ งไห๎ รีบคลานหายเข๎าเรือนไปอีกคนหน่ึง ทิ้งพลอยใหน๎ งั่ อยํูทร่ี ะเบยี งคนเดียว คราวนพ้ี ลอยเขา๎ ใจไดด๎ ี โดยไมตํ ๎องมใี คร อธิบายวาํ ทง้ั คุณชติ และพวงก็คงถูกคณุ อุํน ห๎ามเปน็ เด็ดขาด มใิ ห๎ติดตํอกบั ตนอีกแบบเดยี วกนั เม่ือพลอยนําเร่อื งไปเลําให๎ คุณเชยฟัง คณุ เชยก็ได๎แตํถอนใจใหญํ แล๎วพูดวาํ \"แมํพลอยตอ๎ งอดทนเอาหนํอย นึกวําเหน็ แกเจ๎าคณุ พํอทาํ นเถิด อยาํ งเพิง่ รบี กลับ อยํูตํอไปอกี หนํอย ใครเขาไมํคบ เรากช็ ําง นึกวําเราทําใหพ๎ อํ ของเราสบายใจ กแ็ ล๎วกัน\" ความจรงิ พลอยตอ๎ งใชค๎ วามอดทนอยาํ งมากทส่ี ดุ อยแํู ลว๎ แตพํ ลอยกร็ ด๎ู วี าํ การทต่ี นมาคา๎ งบา๎ น ทาํ ใหเ๎ จา๎ คณุ พอํ ใจ คอเบกิ บานข้ึนมาก เวลาพดู กับพลอยกม็ กั จะสงํ เสียงหวั เราะอยูไํ มํขาด เหมอื นกับเจา๎ คณุ พอํ ทีพ่ ลอยเคยรูจ๎ กั มาแตกํ อํ น คณุ เชยบอกวาํ เจา๎ คณุ พอํ กินขา๎ วได๎มากข้นึ และดเู หมอื นจะนอนหลับดขี ึน้ ตอนเช๎าและตอนบําย เจ๎าคุณพํอก็กลับลงมา เดินเลนํ ตามปกติ เมอ่ื เห็นผลอยํางน้ี พลอยก็พร๎อมที่จะอดทนตํอไป แตคํ วามอดทนของคนเราทุกคนนนั้ ยอํ มจะมที ี่สนิ้ สุด ลงวันหน่งึ เม่อื ถงึ ขีด วนั หนง่ึ นางพศิ มาหาพลอย แลว๎ ถามขน้ึ วาํ \"คณุ พลอยจะเขา๎ วงั เมือ่ ไร มาอยูํนี่ได๎รวํ มสบิ วนั แล๎ว\" \"ฉนั ก็วําจะกลบั เรว็ ๆน้แี หละพิศ\" พลอยตอบ \"แตคํ ณุ เชยเธอขอใหอ๎ ยตูํ ํอไปอีกหนอํ ย พิศจะทําไมหรอื \" \"บําวไมทํ าํ ไมหรอกคณุ พลอย\" นางพิศตอบ \"แตํรบี กลบั เสยี ในวันสองวนั น้แี หละดี อยไํู ปเดยี๋ วจะเกดิ เรือ่ ง\" \"เกิดเร่อื งอะไรกนั พิศ !\" พลอยถามอยาํ งไมสํ บายใจ \"ฉันไมเํ คยมีเร่ืองอะไรกับใครสกั หนํอย\"
\"คณุ ไมํมี แตบํ าํ วมมี ากขึ้นทุกวนั \" นางพศิ ตอบ \"เวลาน้ี บาํ วต๎องซื้อของเรอื กนิ แล๎ว คุณพลอยรูไ๎ หม เพราะไมอํ ยาก เข๎าไปในครวั อพี วกคนบา๎ นนม้ี นั ดําให๎ได๎ยินทุกวัน\" \"ดําใครพิศ\" พลอยถาม \"ก็ไมํได๎ออกชอ่ื ใคร แตบํ ําวก็พอเดาออก ถ๎าขนื อยูตํ อํ ไป เปน็ เกดิ เรื่องวนั หนงึ่ นางพิศมนั เกดิ อดไมไํ หว ตบมันทัง้ บา๎ นละก็ได๎สนกุ กนั ใหญํ\" พลอยยอมจาํ นนตอํ เหตผุ ลของนางพศิ ทนั ที เพราะพอจะเดาออกวาํ เหตกุ ารณร๑ ะหวาํ งบาํ วไพรขํ องคณุ อนํุ และนาง พศิ จะเปน็ อยาํ งไร พลอยไมคํ ดิ จะขอรอ๎ งให๎นางพศิ อดทนตํอไป อยาํ งทคี่ ุณเชยขอกับตน เพราะร๎วู าํ จะไมไํ ด๎ผล การท่ีนาง พิศอดทนไดถ๎ งึ เพียงนี้ กน็ บั วาํ ดหี นักหนาอยแูํ ลว๎ คนื วนั นนั้นเอง พลอยก็บอกกับคุณเชยวาํ จะกลบั เข๎าวัง ในวันมะรืนน้ี และขอใหค๎ ณุ เชยสัง่ เรอื และไปสํงให๎ดว๎ ย เมอ่ื พลอยคลานเขา๎ ไปลาเจา๎ คณุ พอํ เพอ่ื กลบั เขา๎ ในวงั ตอํ ไป เจา๎ คณุ พอํ กด็ เู หมอื นจะรเ๎ู รอ่ื งอยํู เปน็ อยาํ งดแี ลว๎ เพราะทํานมไิ ดท๎ กั ท๎วงแตํอยํางใด แตกํ ลบั ให๎ศลี ใหพ๎ ร และสง่ั วาํ เมอ่ื มีโอกาสให๎กลบั มา เย่ียมบา๎ นอีก \"พลอยทลู เสด็จด๎วย\" เจ๎าคณุ พํอพดู \"วําพอํ กราบพระบาทขอบพระทัย ท่ที รงใหพ๎ ลอยมาเยีย่ มบา๎ น ทาํ ให๎พอํ สบาย ใจขน้ึ มาก เพราะได๎เหน็ แล๎ววาํ ลกู ของพอํ เติบโตขนึ้ เปน็ คนดอี ยาํ งไร ขอให๎พลอยจงรักษาตัวให๎ดี และจงอยําลืมวําเจา๎ เปน็ ลกู พํอ มชี ื่อเสียงของวงศ๑ตระกูลทจ่ี ะตอ๎ งรักษา\" เจา๎ คณุ พอํ หยดุ นง่ิ อยคํู รหํู นง่ึ เหลอื บไปดทู างหอ๎ งคณุ อนํุ แลว๎ กพ็ ดู ขน้ึ เบาๆวาํ \"พลอยกระเถบิ เขา๎ มาใกลๆ๎ \" วําแล๎วเจา๎ คุณพํอกเ็ ปดิ หบี ใบหน่ึง ที่วางอยํูใกล๎ๆตัว หยิบสายสรอ๎ ยขอ๎ มือ เส๎นหนึ่ง ยืน่ ให๎พลอย \"สายสรอ๎ ยทองสามสี\" เจ๎าคุณพอํ ลดเสียงอีก เหมือนกบั จะกลัวใครไดย๎ นิ \"พอํ เห็นชาววงั สมยั น้ี เขาชอบใสํกนั เลย ซือ้ ไว๎ใหพ๎ ลอย แตอํ ยาํ เพง่ิ ใสเํ ดีย๋ วน้ี เก็บไว๎เข๎าวังแล๎วจึงใสํ\" พลอยกม๎ ลงกราบเจา๎ คณุ พอํ ดว๎ ยความรส๎ู กึ ตน้ื ตนั ใจ และเศรา๎ ใจระคนกนั เจา๎ คณุ พอํ แสดงใหเ๎ หน็ ไดช๎ ดั วาํ ถงึ แม๎ ทาํ นจะรักพลอยและเมตตาปรานี สักเพียงใดกต็ าม แตํความเกรงใจคุณอํุน ก็ยังมอี ยใูํ นเจ๎าคุณพอํ ไมนํ ๎อยไปกวาํ คนอ่นื ๆ ในบา๎ นน้ี ทําใหก๎ ารแสดงความรักความเห็นอกเห็นใจ แม๎แตํจะใหข๎ ๎าวของกัน กต็ อ๎ งเป็นการซอํ นเร๎นปิดบงั กอํ นจะลงเรอื กลบั ในตอนเชา๎ พลอยกช็ วนคณุ เชยเขา๎ ไปลาคณุ อนํุ อกี ตามระเบยี บ คราวนค้ี ณุ เชยไมทํ ดั ทาน แตพํ ดู ทเี ลํนทีจรงิ วํา \"ไปกไ็ ป แตถํ ๎าเธอแหวขึ้นมา เราคอยวงิ่ หนลี งเรอื กันให๎ทนั กแ็ ล๎วกนั \"
แตกํ ารกม็ ไิ ดเ๎ ปน็ ไปอยาํ งทค่ี ณุ เชยพดู ไว๎ เพราะคณุ อนํุ นง่ั เมนิ หนา๎ นง่ิ ระหวาํ งทพ่ี ลอยเขา๎ ไปลา เหมอื นกบั วาํ นง่ั อยํู คนเดยี ว ไมมํ ีใครเขา๎ ไปหาถงึ ในหอ๎ งเลย พลอยกา๎ วเทา๎ ลงเรอื ดว๎ ยความโลงํ ใจ ทา๎ ยเรอื มนี างพศิ ลงไปนง่ั คอยคมุ ขา๎ วของอยแํู ลว๎ และมพี อํ เพม่ิ ซง่ึ จะอาศยั เรอื ขา๎ มฟากไป นัง่ รออยอํู ีกคนหน่ึง พอพลอยกับคณุ เชยลงไปนัง่ เรยี บร๎อย คนท๎ายเรอื กเ็ บนหัวเรอื ออกจากทํา และพอเรือ ลอยลําเริม่ เคล่อื นที่ บาํ ยหน๎าออกจากบ๎าน นางพิศซึง่ น่ังอยขํู ๎างทา๎ ย ก็บ๎วนนํา้ หมาก และขากถํมลงไปในน้าํ หน๎าบ๎านอยาํ ง แรง พร๎อมกับบํนเบาๆ อยใูํ นคอวํา \"ส้ินเวรสน้ิ กรรมกันไปคร้งั หนงึ่ แล๎ววันหลงั เถอะแมํจะกลับมาใหมํ คราวหนา๎ ละกเ็ ปน็ ได๎เหน็ ดีกันละ\" คณุ เชยไดย๎ นิ นางพศิ พดู กห็ นั หนา๎ มาสบตากบั พลอย แลว๎ อมยม้ิ สวํ นพอํ เพม่ิ ถามขน้ึ วาํ \"บนํ อะไร พศิ \" \"เปลํา คณุ เพม่ิ \" นางพิศตอบ \"ฉนั ใหพ๎ รคนในบ๎านบางคน ให๎เขาเจรญิ ๆ ย่งิ ๆ ขึน้ ไปเทาํ นนั้ เอง\" \"ใครไดพ๎ รนางพศิ เห็นจะเจรญิ แนํ\" พอํ เพิ่มปรารภขึ้น \"เจา๎ คาํ \" นางพศิ ตอบ \"พรของบาํ วไมํเคยพลาดเลย ปากกินเกลือปลารา๎ อยาํ งน้ีละ ใหพ๎ รจาํ เรญิ ดนี กั \" \"พลอยยงั ออกมาทา๎ ยวงั บํอยไหม\" พํอเพ่ิมถามพลอย ขณะที่นง่ั อยํใู นเรอื \"ก็ไมํบอํ ยนกั พํอเพ่ิมถามทําไม\" พลอยชกั สงสัย \"นึกวําออกมาบอํ ยๆ ฉนั จะไดไ๎ ปคอยพบ\" พํอเพิ่มพดู เนอื ยๆ \"กแ็ ตํกํอนจะไปพบเม่อื ไรกไ็ ด๎ ทําไมจงึ ต๎องมาถาม\" คุณเชยหันไปถามพอํ เพ่มิ อยาํ งสงสยั เหมอื นกัน \"เปลํา ไมํมีอะไรหรอก\" พอํ เพ่มิ ตอบคณุ เชย \"เพื่อนรักฉันคนหนง่ึ เขาอยากรู๎จกั แมพํ ลอย เผอ่ื บางทพี บกนั ฉนั จะได๎ พาเขามาพบ ให๎ร๎จู กั กนั ไว๎\" \"ฮ๎า !\" นางพศิ ร๎องขน้ึ \"มาละซี !\" \"พอํ เพ่ิม\" คุณเชยพูดด๎วยนา้ํ เสียงท่ีเอาจรงิ \"ใครจะเปน็ เพื่อนฝูงของพํอเพม่ิ ฉันไมรํ ดู๎ ๎วยละ แตพํ ํอเพิ่ม จะมาทํา อยาํ งนนั้ ไมํได๎ แมํพลอยไมํใชํน๎องสาวของพอํ เพ่มิ คนเดียว แตํก็เปน็ นอ๎ งสาวของฉันเหมอื นกนั ถา๎ พํอเพม่ิ จะทําอยาํ งน้นั ก็ จะตอ๎ งเกิดเรอื่ งกบั ฉนั กํอน ระวังตวั ให๎ดี ฉันไมยํ อมคนงาํ ยๆหรอก มอี ยํางรึ น๎องเปน็ สาวเปน็ นาง จะพาผช๎ู ายมาพบ เหมอื น ดูเป็ดดไู กํ !\"
พอํ เพม่ิ นง่ิ เงยี บ นง่ั หนั หนา๎ มองออกไปนอกเรอื มไิ ดป๎ รปิ ากพดู วาํ อะไรอกี และทกุ คนกน็ ง่ั นง่ิ เงยี บๆ ไปจนเรอื เขา๎ จอด เทียบท่ีทําพระ สง่ิ แรกทพ่ี ลอยทาํ เมอ่ื ถงึ ตาํ หนกั หลงั จากทไ่ี ดข๎ น้ึ ไปเฝา้ เสดจ็ แลว๎ คอื ฉดุ ขอ๎ มอื ชอ๎ ยไปมมุ หอ๎ ง แลว๎ กระซบิ ถามวาํ \"มีขาํ วอะไรบ๎างหรอื เปลาํ ช๎อย\" \"ขําวอะไรกัน\" ชอ๎ ยถามทําไมรํ เ๎ู ร่ือง \"โธํ ! ชอ๎ ยก็รู๎ดีอยํแู ล๎ว ถามได๎\" พลอยพ๎อข้ึนอยํางราํ คาญ ทชี่ ๎อยชอบล๎อเลียนไมรํ ๎ูจักหยุดหยอํ น ระหวํางทอ่ี ยทํู ีบ่ า๎ น สบิ กวําวัน พลอยกไ็ ด๎แตนํ ั่งคดิ นอนคดิ ถึงพีเ่ น่อื ง ไมํมเี วลาทจ่ี ะลืมได๎ และทต่ี ดั สินใจกลบั เข๎าวงั ก็เพราะในวงั เป็นท่ีเดยี ว ท่ี ตนจะได๎รับการตดิ ตํอจากพีเ่ นือ่ ง พลอยจึงมิไดร๎ รี ออยูํทบ่ี า๎ นจนนานเกนิ ควร เพราะใจนนั้ เรํงเรา๎ ทจี่ ะไดร๎ ับขําวพีเ่ นอื่ งอยํู เสมอ ขาํ วคราวทคี่ อยฟงั อยํูนน้ั ไมํจําเป็นท่จี ะต๎องเป็นหนังสอื จดหมาย ทีพ่ ่เี น่ืองมมี าโดยตรง บางทกี ็เปน็ ขําวทีส่ ัง่ มาถึงกนั ดวั ยปาก หรือของฝากเล็กๆนอ๎ ยๆ ทพี่ ีเ่ นื่องฝากมาให๎ หรือแม๎แตํเร่ืองราวเกย่ี วกบั พเ่ี นอ่ื ง ท่ชี ๎อยไดย๎ ินมาจากบา๎ น แล๎วเก็บ เอามาเลาํ ให๎ฟัง กท็ ําให๎พลอยพอใจไปไดน๎ าน คร้งั สดุ ท๎ายทไ่ี ด๎ยนิ ขาํ วจากพเ่ี นือ่ ง ก็รวํ มสองเดอื นมาแลว๎ พลอยจึงไดแ๎ ตํ ภาวนาระหวาํ งออกไปคา๎ งบา๎ นวํา กลับมาถึงในวงั คราวนี้ ขอให๎ไดย๎ ินขําวจากพเี่ นื่องเป็นส่ิงแรก \"อ๐อ ! ขําวคราวจากนครสวรรคน๑ ํะหรือ\" ช๎อยทําเปน็ เพิง่ ร๎เู รอ่ื ง \"ฉันกเ็ หน็ เขาเงียบหายไปนาน ระหวาํ งทแี่ มพํ ลอยไมํอยํู กไ็ มเํ หน็ มีอะไร\" \"จริงๆ หรือชอ๎ ย\" พลอยถามเพราะยงั ไมเํ ช่ือสนทิ \"จริงซนี าํ ฉนั จะไปหลอกทําม้ัย\" ชอ๎ ยตอบแลว๎ พูดตํอไปวาํ \"แตํบางทีอีกสองสามวันจะไดข๎ ําวบ๎างกระมัง เห็นแมใํ ห๎ คนเขา๎ มาบอกคุณอาวาํ วันมะรนื จะมาหา แลว๎ สงั่ ใหฉ๎ นั รออยทํู ี่ตาํ หนัก อยําไปไหนเสีย ราวกะคนอยาํ งฉนั จะไปไหนรอด\" \"แปลกจรงิ \" พลอยปรารภข้นึ \"ฉันไมเํ คยเห็นพี่เน่อื งเงียบไปนาน อยาํ งนีเ้ ลย บางทีจะเจ็บไขห๎ รือมเี รื่องอะไร กระมัง\" \"ก็ไมเํ ห็นจะแปลกอะไรน่พี ลอย\" ช๎อยตอบอยํางพยายามเอาใจ \"หัวเมอื งทพี่ เี่ น่อื งไปอยูํ กไ็ มํใชํวาํ อยูํใกลๆ๎ มคี นไป มาเมอ่ื ไรจงึ จะสํงขําวคราวถึงกนั ได๎ คราวนถ้ี า๎ จะไมํมใี ครเขาจะมากรุงเทพฯ กระมัง แตํอยาํ วิตกไปเลยพลอย ถ๎าพีเ่ นือ่ งเปน็ อะไรไปจริง ปา่ นน้กี ค็ งรู๎แลว๎ อดใจอีกสองวันก็คงไดข๎ าํ ว มะรืนนแ้ี มเํ ข๎ามาในวัง ฉนั จะลองถามดู\" ถงึ แมว๎ าํ ชอ๎ ยจะพยายามพดู ปลอบเอาใจ พลอยกย็ งั ไมวํ ายหวํ ง พเ่ี นอ่ื งอาจเจบ็ ไขอ๎ ยาํ งไรกไ็ มรํ ไ๎ู ด๎ วนั นน้ั ทง้ั วนั และ ตํอมาอกี วนั หนง่ึ พลอยก็ยงั นกึ วิตกและให๎ร๎สู ึกวา๎ เหวใํ นใจชอบกล ทง้ั ทีใ่ นระยะเวลาสองสามวนั แรก ท่ีกลับเข๎าวงั พลอยมี เรื่องจะต๎องทาํ มาก เวลาทีข่ ึ้นเฝา้ เสด็จกด็ ูจะนานกวําปกติ เพราะพลอยหายหน๎าไปหลายวัน เสดจ็ ก็รบั สั่งทุกขส๑ ุข และ รบั สง่ั ใหพ๎ ลอยเลาํ เรอ่ื งทางบา๎ น และเรื่องตาํ งๆ ที่ไดพ๎ บเหน็ นอกวงั ถวายอยํางละเอยี ด นอกจากนนั้ พลอยยังตอ๎ งใชเ๎ วลา
พบปะพดู จา กบั คนรู๎จักชอบพอทม่ี าเย่ยี ม ถามขําวคราว และต๎องใช๎เวลาไปเยย่ี มผใ๎ู หญํหลายคนทร่ี จู๎ ัก ตามตาํ หนักและ เรอื นตํางๆ พลอยอยใํู นวงั มาแตเํ ดก็ จนโต มคี วามรส๎ู กึ เคยชนิ เหมอื นกบั วาํ โลกมนษุ ยน๑ น้ั อยใํู นวงั ทง้ั สน้ิ ไมเํ คยรส๎ู กึ คบั แคน๎ อดึ อัด หรอื รูส๎ ึกวําอยํูในวงลอ๎ ม แตหํ ลังจากท่ีไดไ๎ ปอยูํบา๎ นของตนมาสบิ กวาํ วัน กลับเขา๎ วงั กเ็ ริม่ รสู๎ ึกมองเห็นสิ่งตํางๆ ทก่ี ีดก้นั อยํู เปน็ ตน๎ วํากําแพงวงั ทัง้ ช้นั นอกชัน้ ใน โขลนจําที่เฝ้าเวรยามระแวดระวงั ตลอดจนระเบยี บจกิ จิกตาํ งๆ และเมื่อถงึ เวลา ย่าํ ค่ํา เสียงเขาลากโซํลาํ มปดิ ประตวู งั ช้ันใน มใิ ห๎คนเขา๎ ออก ทําให๎พลอยใจแห๎งลงไปอยาํ งอธบิ ายไมํถกู ครน้ั ถงึ วนั นดั แมชํ น้ั กเ็ ขา๎ มาในวงั จรงิ ๆ ประจวบกบั เวลาทพ่ี ลอยนง่ั กนิ ขา๎ ว อยกํู บั ชอ๎ ยและคณุ สาย อยใํู นหอ๎ ง แมชํ น้ั หอบขา๎ วของใสตํ ะกรา๎ บา๎ ง ชะลอมเลก็ ชะลอมน๎อยบ๎าง มากบั ตวั เหมอื นอยาํ งเคย ทําให๎พลอยใจชื้นข้นึ ทันที เพราะสง่ิ ตํางๆเหลําน้นั เปน็ สญั ญานใหพ๎ ลอยรู๎วาํ มีของมาจากหัวเมือง และของจากหวั เมอื งนนั้ ก็หมายถึงพ่ีเนอ่ื งและขําวคราว จากพเี่ นื่อง เปน็ อันวาํ สง่ิ ทีพ่ ลอยเฝ้าคอยอยนูํ ัน้ คงจะไดร๎ บั ในวันนีไ้ มผํ ิดหวัง และบางทีกอ็ าจมีหนงั สอื จากพ่ีเน่ืองถงึ พลอย โดยตรง ฝากมาทางช๎อยบา๎ งก็ได๎ พลอยเหลยี วไปมองในสาํ รับ แลเห็นกับข๎าวนํากนิ ไปเสียทกุ อยาํ ง เมล็ดข๎าวในชามก็ดู เหมอื นจะขาวสะอาด เปน็ ตัว นาํ กินขึ้นมาทนั ที คณุ สายพอเหน็ แมชํ น้ั กร็ กั ทกั ขน้ึ วาํ \"แมํชน้ั มาพอดี กินขา๎ วเสยี ด๎วยกนั เถดิ ฉนั ก็เริ่มจะลงมือเด๋ียวนีเ้ อง\" \"ไมํต๎องหรอกแมสํ าย\" แมชํ ัน้ ตอบ \"ฉนั แวะกนิ ขนมจนี นาํ้ พรกิ เสียท่หี น๎าประตวู งั เมอื่ กอํ นจะเขา๎ มานี่เอง เห็นของ เขานํากิน นานๆฉนั จะได๎กินของหาบเสยี ที เลยกินเสยี ใหญํ แหมเดินเสยี เหน่อื ย ! วันน้ีร๎อนจริง !\" \"งนั้ ลูบตัวทาน้ําอบเสียกํอนซ\"ี คุณสายบอก \"แลว๎ จะไดค๎ ุยกนั ให๎สบาย นํา้ ทําก็มี\" แมชํ น้ั ฉวยขนั ลา๎ งหนา๎ ออกไปลบู ตวั ทห่ี ลงั ตาํ หนกั ระหวาํ งนน้ั พลอยกน็ ง่ั กนิ ขา๎ วตอํ ไป นานๆกช็ าํ เลอื ง มองดชู ะลอม ตํางๆ ทแี่ มํชั้นวางไว๎ เพราะแนใํ จวําของเหลํานัน้ ตอ๎ งมาจากพีเ่ น่ือง ถูกมือพเี่ นอ่ื งจับต๎องมาแล๎ว จึงเปน็ ของมีคํามาก สําหรับพลอย ผู๎ซ่ึงกําลงั คดิ ถึงพ่เี นื่องอยทํู ั้งกลางวันกลางคืน บทท่ี ๑๐ (หน๎าที่ ๑) ตามธรรมดาทกุ วนั เมอ่ื พลอยกนิ ขา๎ วเสรจ็ แลว๎ กม็ กั จะกลบั ขน้ี ไปเฝา้ เสดจ็ บนตาํ หนกั หรอื มฉิ ะนน้ั กอ็ อกไป ทาํ กจิ กธรุ ะหรือไปเท่ยี วหาคนรู๎จัก แตํวันนีพ้ ลอยกินขา๎ วเสรจ็ แลว๎ กย็ งั ไมอํ อกจากห๎อง ยังคงออ๎ ยอ่งิ นั่งทาํ โนนํ ทาํ นอี่ ยํางไมมํ ี ความหมายอยํูในหอ๎ ง ใจของพลอบน้ัน กผ็ กู อยทูํ ี่แมํชน้ั อยากจะฟังวํามีขาํ วคราวอยาํ งใดบ๎างจาก พ่ีเนื่อง
แมชํ น้ั ลบู ตวั เสรจ็ แลว๎ กก็ ลบั มาทานาํ้ อบประแปง้ ทใ่ี นหอ๎ ง ปากกพ็ ราํ่ บนํ ถงึ ความรอ๎ นของอากาศในเวลา กลางวนั วันนั้น \"นํ้าอบขวดนี้หอมดจี ริง ใครอบนะ\" แมชํ ้นั ถามขนึ้ อยาํ งสนใจ เม่อื เทนํ้าอบออกจากขวดแลว๎ เอาขน้ึ ดม \"พลอยเขาอบไวแ๎ ตํเม่อื กํอนเขาไปบ๎าน\" คณุ สายตอบ \"ฉันเห็นของเขาหอมดี กเ็ ลยขอแบํงเอาไว๎ใช๎ นํ้าปรงุ กม็ ีท่ี ข๎างๆ พานหวีนนั่ แหละ ของเขาหอมดีอกี เหมือนกัน\" \"เฮอ๎ !\" แมชํ น้ั ถอนใจใหญํ ซงึ่ ทาํ ใหพ๎ ลอยแปลกใจต๎องเหลยี วมามอง แตแํ มชํ ั้นก็พูดตอํ ไป เป็นเชิงปรารภวํา \"แมํพลอยจะทําอะไรก็เกํงไปทุกอยาํ ง อยํางนถ้ี า๎ เปน็ ลูกเปน็ เตา๎ ก็เหน็ จะตายตาหลบั ไมตํ อ๎ งหวํ ง คนมี ความรมู๎ ี ฝีมืออยํางน้ี ตกน้าํ ไมํไหล ตกไฟไมไํ หม๎หรอก คอยดูไปเถอะ\" ถงึ คาํ ปรารภของแมชํ น้ั ออกจะแปรงํ หอู ยบํู า๎ ง พลอยกม็ ไิ ดเ๎ ฉลยี วใจ หยบิ เอากระดง๎ จบี พลขู องคณุ สาย มาวางไว๎ ตรงหนา๎ ตง้ั ใจวําจะจีบพลเู สวยไปพลาง และฟงั แมชํ ้ันเลาํ เรือ่ งของพีเ่ นื่องไปพลาง แตํพลอยกม็ ไิ ด๎ฟัง เร่อื งราวสมความ ต้งั ใจ เพราะเมอื่ แมํช้นั ทานาํ้ อบประแป้งเสร็จแลว๎ ก็พูดวํา \"ฉันมาวนั นี้ ตั้งใจจะมาปรกึ ษาแมสํ ายเร่ืองธรุ ะสกั หนํอย\" \"มีธุระอะไรก็วาํ กันไปซแี มํชัน้ \" คุณสายพดู แตแํ มชํ ั้นเหลียวดชู อ๎ ย ซ่ึงนงั่ อยูํในห๎อง แล๎วกเ็ หลยี วมามอง พลอย ซงึ่ ก๎มหนา๎ จีบพลูอยูํเงียบๆ อีกนาน แลว๎ จึงพูดขึน้ วํา \"ธุระไมํรบี ดํวยอะไรนักดอกแมสํ าย วํางๆ คํอยพดู กนั กไ็ ด๎\" วาํ แล๎วแมํชน้ั ก็หยบิ หมอนมาใบหนง่ึ ลงนอน พงั พาบ เอาช๎อศอกเทา๎ บนหมอน กระดิกเท๎าเลนํ เป็นจงั หวะ ไมํพดู จาวาํ กระไร เหมือนกับจะรอเวลาวํางให๎มาถงึ จะไดพ๎ ูดธุระกับ คณุ สายตอํ ไป คณุ สายถา๎ จะรไ๎ู ดจ๎ ากอาการกริ ยิ าของแมชํ น้ั วาํ กจิ ธรุ ะทจ่ี ะพดู กนั นน้ั เปน็ เรอ่ื งทจ่ี ะตอ๎ งพดู กนั สองตอํ สอง คณุ สาย จงึ พูดขึ้นลอยๆ วํา \"วนั นจี้ ะมีใครอยูบํ นตําหนกั หรอื เปลําก็ไมํร๎ู ชอ๎ ยกบั พลอย ขน้ึ ไปเฝ้าเสด็จข๎างบนไป๊ เย็นๆ คอํ ยกลับลงมา ถ๎ารบั สง่ั ถามถึงปา้ กท็ ลู ดว๎ ยวํา วันนีป้ ้ามีธุระทางบ๎าน คํา่ แล๎วจึงจะข้ึนไปเฝ้า\" พลอยวางมอื จากพลทู นั ที จดั แจงเตรยี มตวั จะขน้ึ บนตาํ หนกั ทง้ั ทใ่ี จนน้ั ไมอํ ยากออกจากหอ๎ งเลย สวํ นชอ๎ ย นน้ั นง่ั เฉยทาํ เป็นทองไมรํ ูร๎ ๎อน อยูใํ นหอ๎ ง จนพลอยตอ๎ งหันไปพยักหน๎าเรียก และคณุ สายหนั ไปทาํ ตาเขยี ว อีกทหี นึ่ง ช๎อยจงึ ได๎ กระวีกระวาด ลกุ ตามพลอยออกมานอกห๎อง กอํ นจะออกมาพลอยเหลียวไปดูทางแมํช้นั อกี ครงั้ หนึ่งโดยบงั เอิญ แลเหน็ แมํ ชน้ั มองดตู น ด๎วยสายตาทล่ี ะห๎อย จนลับตวั ออกมานอกหน๎อง \"ฮึ ! ลกึ ลับจรงิ !\" ช๎อยพูดขนึ้ ขณะทีเ่ ดินขนึ้ บนตําหนกั ดว๎ ยกัน
\"ถ๎าจะมอี ะไรทไ่ี มํอยากใหเ๎ รารู๎กระมังชอ๎ ย\" พลอยพดู แกใ๎ ห๎ \"เรอ่ื งของผู๎ใหญํ เป็นอยํางนนั้ เสมอ\" \"พลอยเคยสงั เกตบา๎ งหรือเปลาํ \" ช๎อยถามขนึ้ \"เวลาผ๎ใู หญไํ มํอยากใหเ๎ ราร๎เู รือ่ งอะไร เรื่องน้ันมักจะเกีย่ วกบั ตวั เรา ทุกทีไป ฉันเห็นมาหลายหนแล๎ว\" \"คงไมจํ ริงหรอก\" พลอยตอบ \"ฉันยงั มองไมํเห็นวาํ คราวนจี้ ะมีเร่อื งเกี่ยวกบั เราไดอ๎ ยํางไร เมื่อเราไมไํ ดท๎ ํา อะไรท่ี ไหน \" \"ใครจะไปร๎ู\" ช๎อยพูดอยาํ งแนใํ จ \"คอยดเู ถอะ ถา๎ ไมใํ ชเํ ร่อื งของแมพํ ลอย กต็ ๎องเป็นเรื่องของฉนั ไอ๎ฉันน่ี กเ็ ป็นคน แปลก ย่งิ ใครไมํอยากให๎ร๎เู รอื่ งอะไร ฉันยิ่งอยากรเ๎ู สยี จริงๆ คอยดนู ะเรอ่ื งธรุ ะของแมวํ นั นี้ ฉันจะร๎ูเรือ่ ง ให๎ได๎ ปิดฉันไมมํ ดิ หรอก\" ชอ๎ ยหยดุ กกึ ลงเฉยๆ กลางคนั จบั แขนพลอยไวแ๎ ลว๎ พดู เบาๆ แตดํ ว๎ ยสาํ เนยี งทฟ่ี งั เหมอื นกบั คาํ สง่ั วาํ \"พลอยขึน้ ไปเฝ้ารบั ใชเ๎ สดจ็ คนเดียวนะ ฉันไมํไปละ ฉนั จะไปเทยี่ วทีแ่ ถวเตง๏ คอยพบแมํกํอนจะออกประตู ฉนั จะ ซักเอาความใหไ๎ ด๎ แมแํ กไมํกล๎าปิดฉันหรอก !\" แล๎วช๎อยกป็ ลอํ ยมอื หันหลงั กลับเดินออกจากตาํ หนกั ไป ไมคํ อยให๎พลอยได๎ หา๎ มปราม ทกั ท๎วงแตํอยํางใด เสดจ็ ประทบั อยํู ณ ทๆ่ี เคยประทบั เปน็ ประจาํ บนระเบยี งตาํ หนกั วนั นน้ั มขี า๎ หลวงเฝา้ อยเํู พยี งเดยี ว มคี นขน้ึ เฝา้ นอ๎ ย จริงอยาํ งทค่ี ณุ สายคาดไว๎ พอทอดพระเนตรเหน็ พลอย กร็ ับสั่งข้ึนทันทวี าํ \"ขา๎ นกึ แลว๎ วาํ จะต๎องเปน็ นางพลอย ที่ยงั เป็นหํวงขา๎ อยํู ดูซิ คนอนื่ ๆ เขาหายกนั ไปไหนหมด ก็ไมรํ ๎ู\" \"คณุ ปา้ ให๎ทลู วาํ วนั น้ีติดธรุ ะทางบา๎ น คา่ํ วนั น้จี ึงจะข้ึนมาเฝ้ามงั คะ\" \"ชะ !\" เสดจ็ รับสงั่ \"ธรุ ะปะปงั ของนางสายมันมากข้นึ ทกุ วนั เจ๎ารูไ๎ หมมนั มีธรุ ะอะไรของมนั \" \"ไมทํ ราบมงั คะ\" พลอยทูล \"เห็นแมํชั้นเขามาจากบา๎ น บอกวํามีธรุ ะจะปรกึ ษา\" \"ก็ยังงน้ั ซ\"ี เสดจ็ รบั สง่ั \"ญาตโิ ยมของเขามันมาก เด๋ียวคนโนน๎ จะเอาน่ี คนน้ีจะเอานนั่ นางสายทาํ ทําเป็นคุณ ในวงั เท่ยี วเป็นหัวเรือใหญํไปทว่ั ตามเรือ่ งของมนั ข๎าไมํอยากเอาใจใสํ !\" เสดจ็ กาํ ลงั ทรงเลอื กภาพถาํ ยตาํ งๆ ทว่ี างเปน็ กองโตอยขํู า๎ งๆ ทป่ี ระทบั \"พลอยตาดๆี มาชํวยข๎าเลือกรปู หนอํ ย\" เสด็จรบั สัง่ เรียกให๎พลอยเข๎าไปใกล๎ๆ \"เลือกเอารูปดีๆ ใหไ๎ ดข๎ นาด เหมาะๆ ขา๎ จะให๎เขาติดใสใํ นฉาก\" พลอยเขา๎ ไปหมอบชวํ ยเลอื กภาพถา๎ ยตาํ งๆ อยเํู ปน็ เวลานาน ภาพเหลาํ นน้ั เปน็ ภาพเกาํ บา๎ งใหมบํ า๎ ง สวํ นมากกเ็ ปน็ ภาพเจา๎ นายในวัง เป็นภาพตั้งแตํยงั ทรงพระเยาวอ๑ ยูกํ ็มี หรอื เจริญพระชันษาแล๎วก็มี เจ๎านายบาง พระองค๑ส้นิ พระชนมไ๑ ป
แล๎ว พลอยไมรํ ูจ๎ กั เสดจ็ ก็ทรงเลาํ เรือ่ งตํางๆ เก่ียวกับเจ๎านายพระองค๑น้นั ๆ ใหพ๎ ลอยฟงั ตลอดจนเรอ่ื งอ่นื ๆ ท่ีพลอยเกดิ ไมํ ทันไดร๎ ๎เู ห็นอีกเป็นอนั มาก พลอยเฝ้าเสดจ็ อยจํู นตกบําย ข๎าหลวงคนอน่ื ๆ ท่มี ไิ ด๎ เฝา้ อยํูตอนกลางวัน ตาํ งพากันข้นึ มาบน ตาํ หนกั ทลี ะคนสองคน จนพลอยเห็นวาํ มคี นอยพูํ อสมควร แลว๎ จึงคอํ ยๆ เล่ียงกลับลงมาขา๎ งลาํ ง นกึ ในใจวําขอใหแ๎ มชํ ้นั อยําเพิ่งกลับเพราะเมอ่ื แมชํ ั้นพูดธุระสํวนตวั กับคณุ สายเสรจ็ แล๎ว บางทีจะเลําเร่อื งพ่ีเน่ืองใหพ๎ ลอยไดย๎ ินบา๎ ง พลอยรีบลง บันไดตาํ หนักแลว๎ ก็กลับเข๎าห๎องทนั ที แตํก็ต๎องผดิ หวัง เพราะในห๎องนั้นมแี ตํคุณสาย นง่ั จบี พลูอยํคู นเดียว พอพลอยเขา๎ ไปในหอ๎ ง ไมเํ หน็ แมชํ น้ั กถ็ ามคณุ สายขน้ึ วาํ \"แมชํ นั้ ไปไหนเสียละํ คํะ คณุ ปา้ \" \"เขากลับบ๎านแลว๎ เหน็ เขาวํามีธรุ ะจะตอ๎ งรีบไปทํา\" คณุ สายตอบเรือ่ ยๆ ธรุ ะ ! ธุระ ! พลอยนึกอยแํู ตใํ นใจ ทาํ ไมจึงได๎มีธรุ ะกันมากเสยี จรงิ ๆ สํวนตวั ของพลอยเอง ทําไมจึงไมมํ ธี ุระ กงั วลที่ ทําใหล๎ มื เร่อื งอะไรตํออะไรไดบ๎ า๎ ง พลอยเดินไปนงั่ ทตี่ ๎เู สอื้ ผ๎าหยบิ ผ๎านํุงผา๎ หมํ ออกมาดูอยํางไมํมคี วาม หมาย ตั้งใจวาํ อกี ประเดยี๋ วจะไปอาบนํา้ เพราะไมํมีอะไรจะทํา ความคดิ ถึงพีเ่ น่อื งท่ีเริ่มมมี ากขึน้ ทุกวนั นนั้ ย่งิ เพิม่ อตั ราทวขี นึ้ อยํางรนุ แรง \"พลอยรักแมชํ นั้ มากไมํใชํหรอื \" คณุ สายถามข้ึนอยํางไมมํ ีปี่มีขลุยํ ทาํ เอาพลอยสงสัยต๎องเหลยี วไปดู เหน็ คุณสาย นัง่ กม๎ หน๎าจบี พลูอยูํเร่ือยๆ ไมํเงยหน๎าขน้ึ มาสบสายตา \"กร็ กั มากคะํ \" พลอยตอบ \"เหมอื นกับเปน็ พปี่ า้ นา๎ อาจริงๆ เพราะฉันรจ๎ู กั แมชํ นั้ มาแตํฉันยังเด็กๆ คณุ ป้าถาม ทําไม คะ\" \"เปลาํ \" คุณสายตอบ \"ป้าถามดยู ังง้นั เอง เพราะแมํชนั้ เขาพูดวาํ เขารกั พลอยเหมือนลกู เขากลัววําตอํ ไป พลอยจะ หํางเหนิ ไป เขาจะตอ๎ งเสียใจมาก\" \"เอ๏ะ !\" พลอยออกอทุ านอยํางฉงน \"กไ็ มเํ หน็ มีอะไรท่ีจะต๎องหาํ งเหินนี่คะ รูจ๎ กั กันมาตั้งนานหลายปี ไมํเห็นมี เร่ือง ผิดพอ๎ งหมองใจกนั แล๎วฉนั ก็อยํกู ับคุณป้าทาํ ไมจะต๎องกลวั ไปอยํางนั้น\" \"เขากพ็ ดู ไปอยาํ งนนั้ แหละพลอย อยําไปถือสาแกเลย\" คุณสายพดู เบาๆ แลว๎ กแ็ หงนหนา๎ ข้นึ ดพู ลอย เหมอื นกับจะ บอกอะไรสักอยาํ ง แตํแลว๎ ก็เปลย่ี นใจ กลับกม๎ หนา๎ ลงจีบพลตู อํ ไป พลางพูดวํา \"แมํช้ันแกเปน็ คนรกั ใครก็รักเสยี จริงๆ สุดสวาทขาดใจ รกั มากแกกค็ ิดมาก คิดมากแล๎วปากก็พูดไป ปา้ ก็บอกเขา แล๎ววํา พลอยเป็นคนใจคอมั่นคง เหน็ จะไมมํ ีอะไรอยํางน้นั \" คาํ พดู ของคณุ สายแทนทจ่ี ะเปน็ คาํ อธบิ าย กลบั ยง่ิ ทาํ ใหพ๎ ลอยฉงนสนเทหํ ห๑ นกั ขน้ึ ไปอกี พออา๎ ปากจะถาม ตอํ ไปก็ พอดชี ๎อยโผลํเข๎ามาในห๎อง พอพลอยเห็นหนา๎ ชอ๎ ย ก็รไ๎ู ดท๎ นั ทวี าํ มเี หตุการณ๑ผดิ ปกตเิ กดิ ขนึ้ แลว๎ เพราะชอ๎ ยหวั ยุํง หนา๎ เป็น มันเกนิ กวาํ ธรรมดา และมีขอบตาบวมแดง เหมอื นกบั วําไปแอบรอ๎ งไหม๎ าใหมํๆ พอสบ สายตากับพลอย ชอ๎ ยกต็ อ๎ งหลบ
สายตา รบี เดนิ ไปนั่งทเ่ี ชีย่ นหมาก แล๎วหยบิ หมากเข๎าปากเคีย้ วกรว๎ มๆ เหมือนกบั วาํ หมากคํานน้ั เปน็ ศัตรตู วั ร๎าย ทีจ่ ะตอ๎ ง รีบทาํ ลายเสยี ใหเ๎ หลวแหลกไปโดยเรว็ \"ไปไหนมา ยายช๎อย\" คณุ สายถามขึน้ อยํางไมไํ ว๎ใจ \"ไปแถวเต๏ง\" ชอ๎ ยตอบตวัดหางเสียงเหมอื นกบั โกรธ \"เอะ๏ !\" คณุ สายรอ๎ งขน้ึ \"นพ่ี ูดกันดๆี ไมํได๎แลว๎ หรอื นี่ หนักมือขึ้นทุกวนั ก็ฉนั บอกแลว๎ ไมํใชหํ รือวาํ ให๎ข้ึนไป อยูํ ขา๎ งบน เพราะวันนี้ไมํมีใคร\" \"ฉนั นดั เขาไว๎วําจะไปดูผา๎ ตดั เส้อื ทีแ่ ถวเต๏ง\" ชอ๎ ยตอบแกต๎ ัว \"ฉนั เหน็ พลอยเขาขึ้นไปแลว๎ ฉนั กเ็ ลยไมขํ น้ึ ไป\" \"ดีจรงิ แมํค๎ณู !\" คุณสายดุตํอ \"เดีย๋ วนี้แมชํ ํางใหญโํ ตเสยี เหลือเกิน นกึ จะทําอะไรกท็ าํ ตามใจตัว ผู๎หลกั ผใู๎ หญํ กลายเป็นหัวหลกั หัวตอ พูดจาอะไรกไ็ มํต๎องฟังกนั อีกตอํ ไป หลอํ ยหายหน๎ากันไปหมด เสดจ็ ทํานก็มากร้วิ เอาฉัน ทกุ ที มี ธรุ ะปะปงั จะไหวว๎ านก๎นก็ไมํไดเ๎ สยี แลว๎ มีอยาํ งรึ บอกใหข๎ นึ้ ไปอยูํกบั เสดจ็ กลับไปดูผา๎ ตัดเสื้อเสียที่ แถวเตง๏ !\" \"โธํ ! คณุ อาก็\" ชอ๎ ยพูดอยาํ งแคน๎ ใจ แล๎วก็ก๎มหนา๎ ลงรอ๎ งไห๎ น้ําตารวํ งเป็นเม็ดโตๆ เหมอื นกบั วาํ เม่ือยังเดก็ คณุ สายเหน็ ชอ๎ ยรอ๎ งไหจ๎ รงิ ๆ ขน้ึ มากห็ ยดุ นง่ิ ไมดํ ตุ อํ ไป เพงํ มองดชู อ๎ ยทน่ี ง่ั กม๎ หนา๎ รอ๎ งไห๎ อยคํู รหํู นง่ึ แลว๎ กถ็ ามขน้ึ เบาๆ ดว๎ ยนา้ํ เสยี งเป็นปกตวิ าํ \"ชอ๎ ยไดพ๎ บแมหํ รือเปลํา กํอนแมํกลับบ๎าน\" \"ได๎พบประเด๋ยี วหนง่ึ กํอนแมํออกประตู\" ช๎อยตอบพลางสะอ้นื \"มนิ าํ เลาํ \" คุณสายพดู อยาํ งเข๎าใจ \"ไปล๎างหนา๎ เสียไป๊\" คุณสายพูดตดั บทเอาเฉยๆ ชอ๎ ยฉวยขนั ลา๎ งหนา๎ เดนิ ออกไปนอกหอ๎ ง โดยไมเํ หลยี วมามองพลอยเลย แมแ๎ ตนํ อ๎ ย พลอยยงั นกึ ไมถํ งึ วาํ มี เหตุการณใ๑ ดเกดิ ขึ้น ถงึ กับทาํ ใหช๎ ๎อยร๎องไหร๎ อ๎ งหมํ ถึงเพียงนั้น จะวาํ ชอ๎ ยร๎องไหเ๎ พราะถกู คณุ สายดวุ าํ ก็ดจู ะผิด วิสัย เพราะ ระหวํางคณุ สายกับชอ๎ ยน้นั ตอ๎ งมีเร่อื งดวุ ํากันอยูทํ กุ วนั เปน็ ประจํา และเทาํ ที่พลอยสังเกตดูเหมอื นวาํ ช๎อยจะไดร๎ ๎องไห๎ มาแล๎วกอํ นทีจ่ ะเขา๎ มาในห๎อง พลอยจึงสนั นิษฐานเอาเองวาํ ธรุ ะทีแ่ มํชนั้ ตอ๎ งการจะพูดกบั คณุ สาย สองตอํ สองนัน้ ช๎อยคง ไปเค่ยี วเขญ็ เอาความจริงมาจนได๎ และความจรงิ ท่ที ราบน้ัน คงไมเํ ป็นที่สบอารมณข๑ อง ชอ๎ ยอยํางมาก จงึ ได๎แสดงกิริยา อาการออกมาให๎เหน็ เพราะช๎อยเป็นคนซอํ นความรูส๎ ึกไมเํ ป็น ถ๎ามสี ่งิ ใดกระทบ อารมณแ๑ มแ๎ ตํนอ๎ ย ก็พลุโพลํงออกมาจน มากเกินกวาํ เหตุ ด๎วยรจ๎ู ักนิสัยของชอ๎ ยดี พลอยจึงมไิ ด๎คาดหมายวาํ เรอื่ งท่ี เกิดขึน้ นน้ั จะเปน็ เรื่องใหญโํ ตอะไรหนกั หนา นกึ วาํ คงเป็นเรอ่ื งเล็กๆนอ๎ ยๆภายในครอบครวั และตงั้ ใจวาํ เมื่อมี โอกาสกจ็ ะได๎ถามช๎อยดู เพือ่ พดู จาปลอบโยน ให๎ช๎อย คลายความร๎สู ึกท่ีรุนแรงลง ซึง่ เป็นหนา๎ ท่ีทพี่ ลอยต๎องคอย ทาํ อยเูํ สมอ
โอกาสนน้ั มาถงึ เมอ่ื ตอนคาํ่ วนั นน้ั เอง คณุ สายขน้ึ ไปเฝา้ เสดจ็ หลงั จากกนิ ขา๎ วเยน็ เสรจ็ แลว๎ ปลอํ ยใหพ๎ ลอย และชอ๎ ย อยํใู นห๎องกันตามลําพงั สองตํอสอง พลอยเหน็ ชอ๎ ยยังมีอารมณ๑ไมดํ ี ทําเฉยเมยไมพํ ูดจาเลนํ หวั ตามปกติ จงึ ถามขน้ึ วํา \"ชอ๎ ยเป็นอะไรไป มีเร่ืองอะไรหรือ\" \"กลม๎ุ ใจ\" ช๎อยตอบหว๎ นๆ \"กลุ๎มใจเรอ่ื งอะไรชอ๎ ย\" พลอยพยายามถามเพ่ือจะเอาใจ \"เฮอ๎ !\" ช๎อยถอนหายใจใหญํแล๎วพดู ตํอไปวํา \"ฉันพดู ไมํถกู หรอกพลอย\" พลอยกระเถบิ เขา๎ ไปนง่ั ใกลแ๎ ลว๎ พดู ขน้ึ วาํ \"ชอ๎ ย เราก็รจ๎ู กั กนั มาแตเํ ดก็ มเี ร่ืองราวอะไรก็ไมเํ คยปิดบังกัน ฉนั รกั ช๎อยเหมอื นญาติ เหน็ ชอ๎ ยมที กุ ขอ๑ ะไร มา ฉนั ก็ไมํสบายใจ ยงิ่ ไมํร๎ูเรอ่ื งก็ยิง่ ไมสํ บายใจหนักขึ้น ชอ๎ ยจะไปเกบ็ ความกล๎ุมใจไว๎ทําไม สารทุกขส๑ ขุ ดบิ ตํางๆ เรากเ็ คยพบเคย เหน็ กนั มาด๎วยกัน ไมรํ ว๎ู ําเทาํ ไร ทําไมชอ๎ ยจะตอ๎ งมาปิดบงั ฉนั เฉพาะแตํเรื่องนี้ ชอ๎ ยบอกฉนั หนอํ ย ไมํได๎หรือ เผื่อวาํ ฉนั จะมี ทางชํวยเหลอื ให๎ชอ๎ ยหายกลุ๎มได๎ ถึงจะไมํมีก็ยังดีกวาํ ทีช่ อ๎ ยจะเกบ็ ความทุกขเ๑ อาไว๎ คนเดียว\" ระหวาํ งทพ่ี ลอยพดู อยนํู น้ั ชอ๎ ยนง่ั จอ๎ งหนา๎ พลอยอยาํ งไมวํ างตา และนยั นต๑ าทง้ั คขํู องชอ๎ ยนน้ั มนี าํ้ ตามา คลออยเํู ตม็ เมื่อพลอยพดู จบ ชอ๎ ยก็พดู ขน้ึ ดว๎ ยเสียงสัน่ ๆ วํา \"แมพํ ลอย ที่แมพํ ลอยพูดมานน้ั มันก็จรงิ ทกุ อยําง ฉันมีเรอ่ื งอะไรกไ็ มํเคยปิดบังแมพํ ลอยเลย เป็นความสตั ย๑ จริง แตํเร่ืองที่แลว๎ ๆ มามนั เป็นเรื่องท่เี ราพูดกันได๎ แตํเรื่องน้ี...\" ช๎อยพูดไดเ๎ ทําน้ัน แล๎วก็ก๎มหน๎าร๎องไห๎สะอึกสะอ้ืน แลว๎ พูด ตะกุกตะกกั กตอํ ไปวาํ \"เรอื่ งนีฉ้ ันพูดไมํได๎ ถงึ อยากจะพูด กไ็ มรํ จ๎ู ะพดู อยาํ งไรถูก\" แตถํ งึ ชอ๎ ยจะพดู อยาํ งนน้ั พลอยกย็ งั ไมสํ น้ิ ความพยายาม ยง่ิ เหน็ ชอ๎ ยรอ๎ งไหห๎ นกั ขน้ึ กย็ ง่ิ สงสารและวติ ก เพราะท่ี พลอยคิดไว๎วาํ จะเปน็ เร่ืองเล็กน๎อยน้นั ดูทาํ ทางจะไมํเปน็ เรอ่ื งเลก็ น๎อยเสียแล๎ว คาํ พดู ของช๎อยทําให๎ พลอยเขา๎ ใจวํา เร่อื งนี้ คงจะเปน็ เรอื่ งใหญเํ อาการอยํูทีเดียว พลอยนั่งน่ิงๆ ปลํอยใหช๎ ๎อยร๎องไห๎อยํุคนเดยี วสกั ครํู หนง่ึ แล๎วก็พูดเบาๆ วาํ \"บอกกบั ฉันเสียเถอชอ๎ ย เร่ืองมันจะยากจะงํายอยาํ งไร เราก็พูดกันได๎ อยาํ ปดิ บังฉันเลย ฉันพลอยเปน็ ทกุ ข๑ ดว๎ ย เตม็ ทีแล๎ว\" ชอ๎ ยไมพํ ดู จาวาํ กระไร นง่ั รอ๎ งไหต๎ อํ ไปอกี สกั ครหํู นง่ึ แลว๎ กพ็ ดู ขน้ึ วาํ \"พลอยเหน็ อกฉนั บ๎างเถดิ ฉันเปน็ ทุกข๑เสยี ใจจะขาดตายอยแํู ลว๎ ทุกขบ๑ างเร่ืองมันแบํงได๎ แตํทุกขเ๑ รอื่ งน้ี ฉนั ก็ อยากจะเก็บไวเ๎ สียคนเดยี ว ไมอํ ยากให๎ถึงพลอยเลย แตพํ ลอยกต็ ๎องรู๎เองวันหนง่ึ ฉันร๎จู ักชอบพอกบั พลอย มากน็ านแล๎ว แตคํ ราวนี้ฉันอยากจะขออะไรพลอยสกั อยํางหน่ึง ขอใหพ๎ ลอยพยายามทําใจให๎แข็งไว๎ อยําโกรธ อยาํ เสียใจ อยาํ นอ๎ ยใจ ขอให๎พลอยพยายามอดทน ทุกอยํางที่ฉันบอกให๎ จะไดไ๎ หม ถ๎าพลอยรบั ปากกับฉนั ๆ จงึ จะบอกให๎\"
\"บอกมาเถิดช๎อย\" พลอยตอบอยํางมนั่ ใจตวั เอง \"ฉันสญั ญาได๎วาํ ฉันไมโํ กรธ ไมนํ อ๎ ยใจ ไมเํ สยี ใจ ช่ัวชีวิตฉัน นี้กไ็ ด๎ ผาํ นความทกุ ข๑มาหลายเรือ่ งแลว๎ เพราะฉันมนั คนอาภพั แมกํ ต็ ายเสียแตเํ ด็ก มพี อํ ก็เหมือนกบั ไมํมี เวลานีอ้ ยํู ได๎ด๎วยความ อดทน บอกมาเถดิ ช๎อยไมํวาํ จะเป็นความทกุ ขห๑ นกั สักเทาํ ใด ฉนั กเ็ ช่อื วําฉนั ทนได๎\" พลอยพดู ไปอยาํ งแนใํ จตวั เอง เพราะขณะนน้ั มไิ ดน๎ กึ ฝนั เลยวาํ เรอ่ื งราวทช่ี อ๎ ยอดิ เออ้ื นไมยํ อมบอกนน้ั เปน็ เรอ่ื งท่ี เกยี่ วกับพลอยโดยตรง มใิ ชํเรื่องของชอ๎ ยเลยสักน๎อย และเป็นเร่อื งน้ันเปน็ เรอ่ื งสําคญั พอท่ีจะเปลย่ี น ชีวติ ของพลอยให๎ เป็นไปอกี อยาํ งหนง่ึ เมอ่ื พลอยพดู จบลง ชอ๎ ยกน็ ง่ั กระอกึ กระอกั อยอํู กี ครหํู นง่ึ เหมอื นกบั วาํ ยงั ลงั เลใจ แตใํ นทส่ี ดุ ชอ๎ ยกต็ ดั สนิ ใจ เดด็ ขาด หยิบกระดาษแผนํ หนึง่ ออกจากพกยืน่ ใหพ๎ ลอยแล๎วบอกวาํ \"พลอยอาํ นหนงั สอื นเ้ี อาเองกแ็ ล๎วกัน ฉนั ก็ยังไมํรูจ๎ ะพดู อยํางไรถกู \" พลอยรบั กระดาษมาดแู ลว๎ กใ็ จหายวบู ตวั เยน็ ชาขน้ึ มาทนั ที เพราะมองปราดเดยี วกจ็ าํ ไดว๎ าํ ตวั หนงั สอื ท่ี เขยี นอยํู บนกระดาษนนั้ เป็นลายมือพ่ีเน่อื ง เป็นลายมือที่พลอยใฝ่ฝันคอยอยูทํ กุ วันน้นั เอง ถ๎าอยํางนน้ั เร่ืองความ ทกุ ข๑รอ๎ นทั้งปวง ของช๎อยคราวนี้ ก็ต๎องเกย่ี วกบั พี่เนื่อง พเ่ี นอ่ื งเปน็ อะไรไป พลอยยังไมกํ ลา๎ มองดกู ระดาษ และถงึ จะมองดกู ็คงอํานไมไํ ด๎ ความ เพราะความรสู๎ ึกท่พี ลงุํ ข้นึ มาในหวั ใจนนั้ ทําให๎มองตวั หนงั สอื ดพู ราํ ไปหมด มือที่จบั กระดาษอยูํนนั้ ก็เร่มิ สนั่ ไปตาม อารมณ๑ \"เรอื่ งอะไรกันชอ๎ ย\" พลอยถามเกือบจะไมํเปน็ คํา \"พ่ีเนื่องเป็นอะไรไป\" แตชํ อ๎ ยกน็ ง่ั กม๎ หนา๎ แลว๎ พดู เบาๆ วาํ \"อาํ นหนงั สอื ของเขากํอนเถดิ พลอย เดีย๋ วจะเลําใหฟ๎ ัง\" พลอยตอ๎ งกลน้ั ใจหนั หนา๎ มองหนงั สอื และใชต๎ าเพงํ ดอู กี ครหํู นง่ึ เพอ่ื ใหห๎ นงั สอื นน้ั เปน็ ตวั ขน้ึ มา หนงั สอื นน้ั มี ข๎อความวํา \"ช๎อยน๎องรัก เวลานพ้ี ล่ี าราชการเขา๎ มาอยทํู บ่ี า๎ นกะวาํ จะมาอยกํู รงุ เทพฯ สกั สห่ี า๎ วนั พค่ี ดิ ถงึ ชอ๎ ยมาก แตพํ เ่ี ขา๎ มาหาไมไํ ด๎ เพราะพ่ี ไมมํ กี าํ ลังใจที่จะมาหาชอ๎ ยเหมอื นเม่ือกอํ น พจ่ี ะบอกอะไรใหช๎ อ๎ ยทราบสกั อยาํ งหนง่ึ แตขํ ออยาํ ใหช๎ อ๎ ยตกใจ เอะอะไป พจ่ี ะตอ๎ งแตงํ งานเดอื นหนา๎ น้ี ทพ่ี ม่ี า กรงุ เทพฯ กเ็ พ่อื รบั แมํขน้ึ ไปจัดการเร่ืองนี้ กับทางผใ๎ู หญขํ องเขา
คนทเ่ี ปน็ พส่ี ะใภ๎ของชอ๎ ยนน้ั เขาชอ่ื สมบญุ อายุ ๒๐ อํอนกวาํ พ่เี องสามปี หนา๎ ตาก็อยาํ งน้นั จะวําสวย ก็สวย แตํก็ สวยเพียงแคํปากน้ําโพ ซง่ึ เป็นบ๎านของเขา ตงั้ แตํพ่ีข้ึนมานครสวรรคไ๑ ด๎รวํ มสองปนี ้ี ก็ไดพ๎ งึ่ พาพวก พ๎องของเขาตลอดมา แตํแรกแมเํ ขาเป็นคนรับสํงปนิ่ โตให๎ แลว๎ ก็คน๎ุ กนั เขา๎ ทลี ะน๎อย เขาเออ้ื เฟ้อื อปุ การะแกพํ ม่ี าก สําหรบั เจา๎ ตัวเขานน้ั ดูหมอื น จะรักและนับถือพีเ่ ป็นเทวดากว็ ําได๎ และเปน็ คนทีพ่ ยายามเอาใจพท่ี กุ ทาง ไมํวาํ จะ ตอ๎ งการส่งิ ใด เขากห็ าใหแ๎ ละไมเํ คยมา เรยี กรอ๎ งส่ิงใดตอบแทน และไมํมปี ากเสียง พอํ เขาเป็นเจ็กแตํตายเสีย เมื่อสมบุญยงั เดก็ แมํเขาช่อื แมํคลา๎ ย ได๎ทํามาหากิน เลย้ี งลกู มาจนโต เดีย๋ วนกี้ ็ยงั ขายข๎าวแกงอยใูํ นตลาด บอกมาเพยี งแคนํ ช้ี อ๎ ยกค็ งจะเกลยี ดขห้ี นา๎ พเ่ี ตม็ ที แตพํ ก่ี เ็ หน็ ใจชอ๎ ยมาก ถา๎ ชอ๎ ยจะถามพว่ี าํ รกั ผห๎ู ญงิ คนน้ี หรอื ไมพํ ่ี ก็ตอบไมถํ ูก เพราะใจหน่งึ น้ันกต็ ๎องตอบวํารกั เพราะเขาเป็นเมียพ่ี แตํอีกใจหนึ่งกต็ อ๎ งบอกวาํ ไมรํ กั เพราะ เป็นคนชนิดท่พี ี่ ไมเํ คยนึกฝันวํา จะได๎เปน็ เมยี แตชํ อ๎ ยกต็ ๎องเห็นใจพี่บา๎ ง พต่ี อ๎ งมาอยํูไกลแสนไกล เม่ืออยบูํ า๎ น ก็เคยมพี อํ แมคํ อยเอาใจ มา อยูหํ าํ งพํอหํางแมมํ ีคนอื่นเขาเอาใจพ่กี เ็ คลิบเคล้มิ ไป กวาํ จะรต๎ู วั ก็ช๎าเกนิ ไปท่จี ะแก๎ไข พส่ี งสารสมบุญเขามาก ในใจจรงิ พี่ ไมนํ กึ วาํ เรือ่ งราวจะไปถึงเพียงนี้เลย แตํสมบุญเขาเปน็ คนดจี รงิ ๆ พ่เี องตํางหาก ท่ีเป็นคนเห็นแกํความสนุกสบาย เอาแตํใจ ตัวจนขาดสติ เม่ือพลาดพลงั้ ไปแลว๎ พก่ี ็ขอกม๎ หน๎ายอมรับกรรมไป ทง้ั ชาติ ถ๎าจะพดู กันไปจรงิ ๆ พกี่ ็เปน็ คนไมมํ วี าสนา ได๎ เสียขนาดน้ีกด็ ีเหมือนกนั เพราะเขาเปน็ คนทคี่ อยเอาใจและ อยํใู นโอวาททุกอยาํ ง ถา๎ ไปได๎เมียท่ีเสมอกัน พีก่ ็ไมแํ นใํ จวาํ จะ เลย้ี งเขาให๎มคี วามสุขได๎ เพราะช๎อยกค็ งรว๎ู าํ พี่ดีแตํ เอาใจของตวั เอาใจคนอน่ื ไมเํ ป็น ถึงจะรักใครํสักเทําไรกไ็ มํรบั รองวํา จะ ทําใหเ๎ ขามีความสบายใจได๎แนนํ ัก แตถํ ๎าพี่ ได๎เมยี อยาํ งสมบุญ ซง่ึ เป็นลกู ชาวบ๎านธรรมดา แล๎วก็เป็นคนบา๎ นนอก เขากค็ ง จะไมํหวังอะไรจากพ่ีมากนัก นอก จากให๎เลีย้ งดูเขาตามธรรมเนยี ม พีค่ ดิ ดูแล๎วกด็ ไี ปอยํางหน่ึง เพราะมีเมยี อยํางน้ไี มเํ ป็น ภาระ เรอื่ งราวทั้งหลายกส็ ุด แล๎วแตํพี่จะเป็นคนวํา เขาก็จะตามทุกอยําง ขอให๎ชวํ ยเหน็ ใจพแี่ ละอยําคดิ อะไรใหม๎ ากนกั สมบญุ เปน็ คนบา๎ นนอกกจ็ รงิ แตกํ เ็ ปน็ คนทพ่ี อํ แมเํ ขาเลย้ี งมาดี งานการและการบา๎ นเรอื นเขาแขง็ ทาํ ไดท๎ กุ อยาํ ง สวํ นกริ ยิ ามารยาทนน้ั พอจะหดั กนั ได๎ ตอํ ไปพี่เชื่อวาํ ชอ๎ ยคงจะไมํขายหน๎า เมื่อตอนแรกคุณพํอเอ็ดตะโรเอา กับพีล่ น่ั บา๎ น ทเี ดยี ว แมกํ ็รอ๎ งไหใ๎ หญํ พ่กี ลุม๎ ใจพลิ ึก แตพํ อคํอยพดู จากันไป ทาํ นรค๎ู วามจริง ทํานก็รับจะจัดการให๎ คณุ พํอยงั ไมยํ อมขึ้น ไปอยูํนน่ั เอง แตํอนุญาตให๎แมขํ น้ึ ไปจดั การ กะกันวาํ จะให๎ขึ้นไปสูขํ อเงยี บๆ เขาเรียกทอง ๑๐ บาท กับเงินอกี ๑๐ ชัง่ เทาํ นนั้ เอง ไมมํ ากมายอะไรนัก พอเหมาะกบั เราซง่ึ เป็นคนจน ชอ๎ ยชวํ ยบอกแมพํ ลอยเขาดว๎ ยวาํ พค่ี ดิ ถงึ อยเํู สมอ แตขํ อใหเ๎ ขาลมื พเ่ี สยี เถดิ ชาตกิ อํ นพท่ี าํ บญุ มาเพยี ง เทาํ น้ี คิดถงึ ช๎อยมากๆ เน่ือง\" มอื ของพลอยทถ่ี อื จดหมายรวํ งลงกบั ตกั เพราะหมดกาํ ลงั เหมอื นกบั มอี ะไรมาทบุ ศรี ษะอยาํ งแรง พลอยเงย หนา๎ ขน้ึ ทอดสายตามองออกไปนอกหอ๎ ง โดยไมมํ คี วามหมาย ความรส๎ู กึ ตาํ งๆ หมดสน้ิ ไปจากตัวช่ัวครูํหน่ึง
บทท่ี ๑๐ (หนา๎ ที่ ๒) เสยี งชอ๎ ยพดู อะไรดงั มาเขา๎ หพู ลอยแววํ ๆ เหมอื นกบั วาํ มคี นมาตะโกนอยไํู กลแสนไกล พลอยคอํ ยๆ ไดส๎ าํ นกึ ตวั รส๎ู กึ เหมือนมีใครมาร๎องเรยี กในยามหลับ พยายามจะมองหาตวั เจา๎ ของเสียงท่เี รยี ก กห็ าไมํพบ เพราะ ตาทม่ี องออกไปน้ันพรํา ไปหมด มแี สงสวํางพุํงเขา๎ มากระทบสายตาอยํางแรง เหมือนกับมใี ครมาจุดตะเกยี ง ดวงใหญํ สํองเข๎ามาที่หน๎า ประสาท ตามรํางกายเยน็ ชาไปทว่ั ขณะท่นี งั่ อยูกํ ับพ้นื นน้ั ก็เหมอื นกบั ตวั ลอยอยูสํ ูง แลว๎ กาํ ลังรวํ งลงมาอยํางช๎าๆ \"พเี่ นอ่ื งมีเมียแลว๎ \" พลอยได๎ยนิ เสียงเหมอื นใครมากระซบิ ทข่ี า๎ งหู \"พีเ่ นือ่ งมเี มยี ... พีเ่ นอื่ งของพลอย พลอยเคยคดิ วาํ วันหนงึ่ จะได๎ไปปรนนบิ ตั ิเอาใจพีเ่ นื่อง คิดแลว๎ คดิ อกี ไมํเคยลมื จนเหมือนกับวาํ พลอยเกิดมาเพอ่ื วาํ วันหนึง่ จะได๎อยํู ปรนนบิ ัตพิ ่เี น่อื ง ไปตลอดชีวิต แตเํ ดยี๋ วนห้ี นา๎ ท่ีน้นั กลายเป็นของคนอน่ื เขาไป เขาจะดูแล พ่เี นอ่ื งอยาํ งไร ใจเขาจะตรงกบั ใจพลอยหรอื ไมํ เขาจะไปรหู๎ รือวาํ พ่เี นื่องชอบสิ่งใด และไมํชอบสง่ิ ใด พ่เี นอ่ื งบอก วําไมรํ ักเขา แตํเขากเ็ ป็นเมียพีเ่ น่ือง พลอยไมเํ คยนึกวาํ คนท่ีจะอยํูดว๎ ยกันตลอดไปน้ัน จะตอ๎ งอาศยั เหตวุ ําเปน็ เมยี แตอํ ยาํ งเดยี ว พลอยนึกวํารักกันอยาํ งเดียว ก็พอ พี่เน่ืองขอให๎พลอยลืมพี่เนือ่ งเสีย ชาตกิ ํอนพ่ีเนือ่ งทําบญุ มาเพียง เทําน้ี พลอยจะลมื ได๎อยาํ งไร ดับฟนื ดบั ไฟไดท๎ นั ที แตํจะลืมพ่เี นื่องนนั้ เหมอื นกบั ดับพระอาทิตยพ๑ ระจันทร๑ ใครจะ ไปทาํ ได๎ ถึงอยากจะลืม พลอยกล็ ืมไมํได๎ พลอยต้ังใจไวว๎ ํา จะสํงขาํ วถึงพเี่ นื่อง ให๎รีบทาํ ตัวเป็นหลักฐาน ผ๎ใู หญํ ทาํ นจะไดไ๎ วว๎ างใจ ไมนํ ึกรังเกยี จเมือ่ พเี่ นือ่ งมาขอพลอย แตํพลอย เตือนไมํได๎เสียแล๎ว เพราะไมํมีประโยชน๑อะไร ทาํ อยาํ งไรจงึ จะให๎พีเ่ นอ่ื งรูไ๎ ดว๎ ํา พลอยไมไํ ด๎โกรธ ไมหํ ึงหวง เพราะเหน็ ความ ดขี องพ่เี นื่อง ทรี่ บั เลยี้ งผหู๎ ญิงท่ีผิด พลาดไป ทนู หวั ของพลอยจะตอ๎ งรับใชก๎ รรมไปท้ังชาติ พลอยก็ไดแ๎ ตํเปน็ หํวง... เสยี ง ใครมาเรยี ก เสยี งดังแสบ แกว๎ หเู ต็มที\" พลอยสะดง๎ุ สดุ ตวั ตน่ื จากภวงั ค๑ เพราะชอ๎ ยจบั ขาพลอยเขยาํ แรงๆ และเรยี กชอ่ื พลอยดงั ๆ หลายครง้ั \"ชอ๎ ย\" พลอยมองดหู นา๎ ช๎อยแล๎วกเ็ รยี กชื่อ อยาํ งไมํมีความหมาย \"แมพํ ลอยเปน็ อะไรไป !\" ช๎อยพดู เสียงสัน่ ดว๎ ยความตกใจ \"น่ียาดม ! ลองสดู แรงๆ ทําใจดๆี ไว๎ !\" พดู แลว๎ ชอ๎ ยก็ เอายาดมจํอท่จี มกู และดนั เขา๎ มาชดิ จนพลอยรสู๎ ึกเจ็บ \"ฉันไมํเป็นอะไรหรอกช๎อย\" พลอยพดู พลางเอามอื ปัดกลอํ งยาดม ให๎หํางออกไป \"ทําใจดๆี ไว๎\" พลอยนกึ ทวนคาํ ที่ ช๎อยบอก \"ถกู แลว๎ ต๎องทาํ ใจดีๆ ไว๎... สญั ญาไว๎แล๎ววาํ จะไมโํ กรธไมนํ ๎อยใจ ไมเํ สยี ใจ... รบั คาํ ชอ๎ ยไว๎แล๎ว ผดิ ไมํได๎ ตอ๎ งทาํ ใจดีๆ ไว๎\" แล๎วพลอยกพ็ ดู ออกมาดงั ๆ ดว๎ ยสาํ เนียงเกือบเป็นปกตวิ าํ \"ฉันไมเํ ป็นอะไรหรอกช๎อย ตกใจไปได๎\" \"ตกใจส\"ิ ชอ๎ ยพดู ตอบ \"หน๎าซดี ยงั กะจะเป็นลม ฉนั เห็นพลอยนงั่ โงนเงน เหมือนจะล๎มก็ตกใจ แทบส้ินสติ\"
\"เปลาํ ไมเํ ป็นไรหรอก\" พลอยยืนยันอกี ครง้ั หนง่ึ \"ฉันอาํ นหนงั สือกลบั ไปกลบั มา เพราะยงั ไมํเข๎าใจเรอ่ื งดี เทํา นั้นเอง แตํจนเดย๋ี วน้ีกย็ งั ไมเํ ข๎าใจ เรอื่ งอะไรกันนํะชอ๎ ย\" \"อ๎าว ! กพ็ ี่เนอื่ งเขาบอกมาวาํ จะแตํงงานกับลกู สาวแมํค๎าขายขา๎ วแกง พํอเปน็ เจ๏กไงลํะ\" ชอ๎ ยตอบ \"ก็น่ันนํะสิ แตํทาํ ไมเรว็ นกั รอไปหนํอยไมํไดห๎ รอื \" พลอยพดู เหมอื นกบั วํากาํ ลังตํอส๎ูกบั ตนเอง ดว๎ ยความ หวงั ชิ้น สดุ ทา๎ ย อยากจะใหช๎ ๎อยตอบยนื ยนั วําไมํเปน็ ไร เรื่องนีย้ ังพอแกใ๎ ขได๎ พี่เนื่องจะต๎องกลับมาหาพลอย ในทสี่ ุด แตชํ อ๎ ยก็ตอบ เบาๆ วํา \"มนั ถงึ คราวแลว๎ ละพลอย ฉนั ไปเคี่ยวเข็ญให๎แมแํ กเลาํ กอํ นออกจากวัง แกบอกวําผ๎ูหญิงทอ๎ งข้นึ มา ตั้งสอง เดอื น แล๎ว พ่เี น่ืองแกก็รบั เลย้ี งดูเพราะสงสาร แตถํ งึ จะไมรํ บั ทางแมขํ องเขาก็คงไปรอ๎ งเรียนเจา๎ ขุนมูลนาย งามหน๎า ละถา๎ อยาํ ง นนั้ !\" พลอยใจหายวาบเมอ่ื ไดย๎ นิ คาํ พดู ของชอ๎ ย พเ่ี นอ่ื งจะมลี กู และมกี บั คนอน่ื เดก็ ๆทพ่ี ลอยเคยนกึ ไวว๎ าํ จะเลย้ี ง จะรกั เป็นของตัว อันตรธานหมดสนิ้ ไปทันที \"ช๎อยอยําไปโกรธพ่ีเน่อื งเลย\" พลอยพดู ตะกุกตะกัก เหมอื นกบั มอี ะไรมาขวางอยํูในคอ \"นา้ํ ใจผู๎ชายอยาํ งน้ี หายาก ฉนั นบั ถอื จรงิ ๆ\" ชอ๎ ยนง่ั มองดหู นา๎ พลอยอยเํู ปน็ นาน แลว๎ พดู วาํ \"พลอยพดู เลํนหรือพูดจรงิ นี่\" \"ฉนั พดู จริงๆ ชอ๎ ย\" พลอยตอบ \"พี่เน่อื งเปน็ คนดี ฉันนับถือมาก ถา๎ เป็นผชู๎ ายอน่ื คงไมํทาํ อยาํ งน้ี แตํถา๎ เป็น ใจฉัน เป็นผูช๎ าย ฉันกท็ าํ อยาํ งพเี่ นือ่ งเหมอื นกนั จริงๆ นะชอ๎ ยฉนั เหน็ ใจเขา๎ ใจทุกอยําง\" ชอ๎ ยนง่ั ทาํ ตาพองโตดพู ลอยอยาํ งอศั จรรยใ๑ จเสยี เปน็ ทส่ี ดุ แลว๎ และพดู ขน้ึ วาํ \"ฉันไมเํ ห็นใจ ! ฉันไมยํ อมเข๎าใจ ! มีอยํางรึ ! อยูํๆ กล็ กุ ข้ึนมเี มียไมรํ ู๎เนอ้ื ร๎ตู ัว ฉันเคยพูดกี่ครัง้ แล๎ววาํ พ่เี นือ่ ง เปน็ คน เหลวแหลก ไมมํ สี ติ คราวนเี้ ห็นหรอื ยงั ลํะ พลอยคดิ ถึงใจฉนั บ๎างซี ไดพ๎ ่ีสะใภเ๎ ปน็ ลูกคนขายขา๎ วแกง ท่นี ี้ฉนั จะไปดูหนา๎ ใคร เขาได๎ ถา๎ มใี ครเขาถามข้นึ มา ฉนั จะทาํ อยํางไร\" แลว๎ ช๎อยก็สะบดั หน๎า ด๎วยอารมณ๑โกรธ \"ฉันกไ็ มเํ ห็นจะเสยี หายอะไร\" พลอยพูดดว๎ ยสําเนยี งเยอื กเยน็ \"ถงึ เขาจะค๎าขายอะไร เขาก็ทําโดยสุจริต เรือ่ งมนั ก็ แลว๎ ไปแลว๎ เราจะไปแก๎ไขอะไรกไ็ มํได๎ ช๎อยอยาํ คิดมากไปดีกวํา\" ความรสู กึ ของพลอยยงั ชาอยํู เรอ่ื งพเ่ี นอ่ื งไปไดค๎ นอน่ื เปน็ เมยี โดยกะทนั หนั เปน็ เรอ่ื งใหญเํ กนิ ไปทห่ี วั ใจ ของพลอยจะ ยอมรับไว๎ไดท๎ ง้ั หมด ในเวลาอนั สน้ั ขณะนี้ความรู๎สึกของพลอยยงั มึนเกนิ ไป ท่จี ะนึกถงึ ตวั ความคดิ ขณะน้ยี งั เหน็ เป็นเรื่อง ของพี่เนื่อง เหมอื นกบั เรอื่ งของคนอืน่ หาํ งไกลจากตวั รูอ๎ ยํางเดยี ววํา เร่อื งนเ้ี ปน็ ตน๎ เหตุทีท่ ํา ให๎ช๎อยขัดเคอื ง และใจของ
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- 193
- 194
- 195
- 196
- 197
- 198
- 199
- 200
- 201
- 202
- 203
- 204
- 205
- 206
- 207
- 208
- 209
- 210
- 211
- 212
- 213
- 214
- 215
- 216
- 217
- 218
- 219
- 220
- 221
- 222
- 223
- 224
- 225
- 226
- 227
- 228
- 229
- 230
- 231
- 232
- 233
- 234
- 235
- 236
- 237
- 238
- 239
- 240
- 241
- 242
- 243
- 244
- 245
- 246
- 247
- 248
- 249
- 250
- 251
- 252
- 253
- 254
- 255
- 256
- 257
- 258
- 259
- 260
- 261
- 262
- 263
- 264
- 265
- 266
- 267
- 268
- 269
- 270
- 271
- 272
- 273
- 274
- 275
- 276
- 277
- 278
- 279
- 280
- 281
- 282
- 283
- 284
- 285
- 286
- 287
- 288
- 289
- 290
- 291
- 292
- 293
- 294
- 295
- 296
- 297
- 298
- 299
- 300
- 301
- 302
- 303
- 304
- 305
- 306
- 307
- 308
- 309
- 310
- 311
- 312
- 313
- 314
- 315
- 316
- 317
- 318
- 319
- 320
- 321
- 322
- 323
- 324
- 325
- 326
- 327
- 328
- 329
- 330
- 331
- 332
- 333
- 334
- 335
- 336
- 337
- 338
- 339
- 340
- 341
- 342
- 343
- 344
- 345
- 346
- 347
- 348
- 349
- 350
- 351
- 352
- 353
- 354
- 355
- 356
- 357
- 358
- 359
- 360
- 361
- 362
- 363
- 364
- 365
- 366
- 367
- 368
- 369
- 370
- 371
- 372
- 373
- 374
- 375
- 376
- 377
- 378
- 379
- 380
- 381
- 382
- 383
- 384
- 385
- 386
- 387
- 388
- 389
- 390
- 391
- 392
- 393
- 394
- 395
- 396
- 397
- 398
- 399
- 400
- 401
- 402
- 403
- 404
- 405
- 406
- 407
- 408
- 409
- 410
- 411
- 412
- 413
- 414
- 415
- 416
- 417
- 418
- 419
- 420
- 421
- 422
- 423
- 424
- 425
- 426
- 427
- 428
- 429
- 430
- 431
- 432
- 433
- 434
- 435
- 436
- 437
- 438
- 439
- 440
- 441
- 442
- 443
- 444
- 445
- 446
- 447
- 448
- 449
- 450
- 451
- 452
- 453
- 454
- 455
- 456
- 457
- 458
- 459
- 460
- 461
- 462
- 463
- 464
- 465
- 466
- 467
- 468
- 469
- 470
- 471
- 472
- 473
- 474
- 475
- 476
- 477
- 478
- 479
- 480
- 481
- 482
- 483
- 484
- 485
- 486
- 487
- 488
- 489
- 490
- 491
- 492
- 493
- 494
- 495
- 496
- 497
- 498
- 499
- 500
- 501
- 502
- 503
- 504
- 505
- 506
- 507
- 508
- 509
- 510
- 511
- 512
- 513
- 514
- 515
- 516
- 517
- 518
- 519
- 520
- 521
- 522
- 523
- 524
- 525
- 526
- 527
- 528
- 529
- 530
- 531
- 532
- 533
- 534
- 535
- 536
- 537
- 538
- 539
- 540
- 541
- 542
- 543
- 544
- 545
- 546
- 547
- 548
- 549
- 550
- 551
- 552
- 553
- 554
- 555
- 556
- 557
- 558
- 559
- 560
- 561
- 562
- 563
- 564
- 565
- 566
- 567
- 568
- 569
- 570
- 571
- 572
- 573
- 574
- 575
- 576
- 577
- 578
- 579
- 580
- 581
- 582
- 583
- 584
- 585
- 586
- 587
- 588
- 589
- 590
- 591
- 592
- 593
- 594
- 595
- 596
- 597
- 598
- 599
- 600
- 601
- 602
- 603
- 604
- 605
- 606
- 607
- 608
- 609
- 610
- 611
- 612
- 613
- 614
- 615
- 616
- 617
- 618
- 619
- 620
- 621
- 622
- 623
- 624
- 625
- 626
- 627
- 628
- 629
- 630
- 631
- 632
- 633
- 634
- 635
- 636
- 637
- 638
- 639
- 640
- 641
- 642
- 643
- 644
- 645
- 646
- 647
- 648
- 649
- 650
- 651
- 652
- 653
- 654
- 655
- 656
- 657
- 658
- 659
- 660
- 661
- 662
- 663
- 664
- 665
- 666
- 667
- 668
- 669
- 670
- 671
- 1 - 50
- 51 - 100
- 101 - 150
- 151 - 200
- 201 - 250
- 251 - 300
- 301 - 350
- 351 - 400
- 401 - 450
- 451 - 500
- 501 - 550
- 551 - 600
- 601 - 650
- 651 - 671
Pages:
