พลอยก็มุงํ แตํจะแก๎ไข ความขัดเคอื งของคนท่ตี นรักใหห๎ ายไป เรื่องความทกุ ขข๑ องตน การสลายแหํงความหวังทงั้ ปวงใน ชวี ิตของตนน้ัน พลอยพยายามผลกั ดันออกไป ให๎หํางไกลตัวที่สุดเทาํ ที่จะทําได๎ คําสัญญาท่ใี หไ๎ วก๎ บั ช๎อยวาํ จะไมโํ กรธ ไมํ เสียใจ ไมนํ อ๎ ยใจ กลายเปน็ คาํ มั่นสัญญาที่ใหญํโต มีความหมาย กวา๎ งขวาง เพราะคาํ สัญญานนั้ พลอยเหน็ วาํ ถกู ต๎องทุก ประการ ดว๎ ยนสิ ยั ดว๎ ยความรส๎ู กึ อนั จริงใจ เสียงแหํงความ รูส๎ ึกผิดชอบคอยเตอื นอยทูํ ุกขณะวํา \"อยําโกรธ ! อยํานอ๎ ยใจ ! อยาํ เสียใจ ! พลอยต๎องไมํโกรธ ! พลอยตอ๎ งไมํโกรธ !\" ชอ๎ ยไดย๎ นิ คาํ พดู ของพลอย กย็ ง่ิ มองดพู ลอยอยาํ งฉงนหนกั ขน้ึ ความสงสยั ทาํ ใหช๎ อ๎ ยลมื ความโกรธ ความ เสยี ใจของ ตนเสยี ส้ิน สายตาท่ีมองดพู ลอยอยาํ งอศั จรรย๑ใจน้ัน เร่มิ จะแสดงความรู๎สึกอันเต็มไปดว๎ ย ความนับถือ เลอ่ื มใสย่งิ ขนึ้ ทกุ ที \"พลอย !\" ชอ๎ ยเรียกข้นึ ด๎วยเสยี งเบาๆ เกือบเปน็ กระซิบ \"ฉนั ถามอะไรจรงิ ๆ สักอยาํ งได๎ไหม\" \"ถามเถดิ ชอ๎ ย\" พลอยตอบ \"ฉนั ไมํมีอะไรจะปดิ บงั หรอก\" \"พลอยรักพเ่ี นือ่ งหรอื เปลํา\" ชอ๎ ยกระซิบถาม \"รักมาก\" พลอยตอบดว๎ ยเสียงเปน็ ปกติ \"แลว๎ พลอยไมํโกรธ ไมํเสียใจเลยหรอื น่ี\" \"ชอ๎ ย\" พลอยพูดข้ึน \"ธรรมดาคนเรา ถา๎ รกั ใครกไ็ มํโกรธคนนัน้ ถา๎ โกรธก็แปลวาํ ไมํรกั จรงิ ฉนั ไมํนกึ โกรธเลย มีแตํ เหน็ ใจและนับถอื วําพ่เี น่ืองทําถกู ถ๎าจะวําถงึ คนทเ่ี ขาจะมาเปน็ เมยี พีเ่ นอ่ื ง ฉนั ก็เห็นอกลกู ผ๎หู ญิงด๎วยกันไมไํ ด๎ นึกหึงหวง ถา๎ พเี่ น่อื งไมรํ บั เล้ยี งดู กจ็ ะต๎องเสียคนไปตลอดชาติ เปน็ เวรเป็นกรรมติดตัวไปเปลําๆ แตถํ า๎ หนั กลับมา คิดดูตัวฉัน ฉนั ก็ เสียใจบ๎างเป็นธรรมดา แตํกน็ น่ั แหละ ฉนั ก็บอกกบั ช๎อยแลว๎ วาํ ในชวี ิตฉนั ๆเคยพบความทุกข๑ มามาก ถงึ ในเรอ่ื งพเ่ี น่อื งฉันก็ ไมเํ คยประมาท เคยคิดอยเํู หมือนกันวํา วันหนงึ่ จะต๎องลงเอยอยาํ งนี้ ชอ๎ ยอยาํ วติ ก เลย เรื่องราวอะไรจะไมํทาํ ให๎ฉนั หําง เหนิ ช๎อยไปได๎ ถึงคณุ พอํ และแมขํ องชอ๎ ยก็เหมอื นกนั ฉันเคยรักและนบั ถอื ทาํ นอยํางไร กค็ งจะนับถือตอํ ไปอยํางนนั้ ฉนั บอกให๎ช๎อยรูไ๎ ว๎ เพราะเห็นคณุ ปา้ บอกวํา แมชํ ั้นบํนกลัวฉันจะ หํางเหนิ ต้งั แตเํ ม่อื เช๎าน้ีเอง และถงึ แมว๎ ําตัวพี่เน่อื งเอง ฉนั ก็ พรอ๎ มทจี่ ะนบั ถือตํอไป เหมือนกบั พีใ่ นไส๎ ตลอดจนลกู เมยี ของพเี่ น่ือง ฉนั กจ็ ะรกั เหมอื นญาตสิ นทิ ฉันเป็นหวํ งกลวั แตชํ อ๎ ย จะตีโพยตพี ายไปเอง ทําใหร๎ า๎ วฉานกนั เปลําๆ ช๎อยเช่ือฉันเถดิ ความทกุ ข๑ในโลกนมี้ อี ยูมํ ากพอแลว๎ ไมํใชเํ ร่อื งทีเ่ ราจะไปตอํ เตมิ ใหม๎ ากขึ้นอกี ช๎อยก็มีพนี่ อ๎ งกัน อยสูํ องคนเทําน้ัน ถ๎าเป็นใจฉนั ๆจะรักษาเอาไว๎ใหด๎ ี ไมํยอมใหเ๎ รอื่ งราวอะไรตาํ งๆ มา ทําใหเ๎ ปน็ อริกันได๎\" ชอ๎ ยนง่ั ฟงั พลอยพดู อยาํ งมสี มาธิ ตาจอ๎ งอยทํู ห่ี นา๎ พลอย เหมอื นกบั วาํ จะพยายามจดจาํ ทกุ คาํ พดู เมอ่ื พลอยพดู จบ ลง ช๎อยก็กลําวข้นึ ดว๎ ยสาํ เนียงแกมสะอื้น เพราะความตืน้ ตันในใจวํา \"แมํพลอย ฉันร๎จู กั รกั ชอบกับแมพํ ลอยมาต้งั แตํยงั เด็ก ฉนั ร๎ูตลอดมาวาํ แมํพลอยเปน็ คนดี และที่รกั แมพํ ลอย ยิง่ กวาํ พนี่ อ๎ งของตวั ก็เพราะความดีของแมํพลอยน่ันเอง แตํทง้ั ทฉี่ นั รจู๎ ักความดขี องแมํพลอย ฉนั ก็ไมํเคยนึกเลย วําแมํพลอย
จะเปน็ คนดีถงึ เพยี งนี้ ที่แมํพลอยพดู มาทําใหฉ๎ นั เปลีย่ นใจไปหมด ท่โี กรธก็หายทีแ่ คน๎ ใจกไ็ มมํ เี หลอื ความดีของแมพํ ลอยมี มากเกินไป จนฉนั พูดไมํถูก ฉนั ท้ังรกั ทั้งนบั ถอื แมํพลอยมากกวําใครๆ ทั้งส้นิ เฮ๎อ !\" ชอ๎ ย รอ๎ งขึ้นด๎วยความหนักใจ \"ฉันไมมํ ี ปญั ญาจะพดู อะไรถูกหรอก พลอยเอายงั งี้กแ็ ล๎วกนั !\" วาํ แลว๎ ชอ๎ ยกก็ ม๎ ลงกราบบนตกั ของพลอย ดว๎ ยความเคารพนบั ถอื อยาํ งบรสิ ทุ ธใ์ิ จ ความรส๎ู กึ ตาํ งๆ ทส่ี มุ อยใํู นหวั ใจของพลอยนน้ั เปรยี เหมอื นดนิ ระเบดิ อยาํ งแรง ตราบใดทย่ี งั ไมมํ ชี นวน มาจดุ พลอย เองก็ไมํร๎ูตวั วําความรู๎สกึ โทมนัส ความผิดหวงั ท้งั หมดท่มี อี ยใํู นตวั นัน้ มมี ากเพยี งใด พอช๎อยกม๎ ลงมา กราบก็เหมือนกบั ใคร เอาไฟมาจอํ เข๎าทีดนิ ระเบดิ ความร๎สู ึกทัง้ ปวงท่อี ั้นเอาไว๎นนั้ พลํงุ ข้นึ สดุ ขดี พลอยตวั สัน่ ระริก เหมือนกบั ถูกทบุ หูตาปาก จมูก ในลําคอและปลายน้ิวมือนิว้ เท๎า รอ๎ นเหมอื นกับถกู ไฟ น้าํ ตารอ๎ นๆ ทะลักออกจาก เบ๎าตาทั้งสองข๎าง พลอยประคอง ตัวชอ๎ ยเอาไว๎ แลว๎ ก็ซบหนา๎ ลงร๎องไหก๎ บั บําข๎างหนง่ึ ของชอ๎ ย เหมอื นกับหวั ใจจะ ขาด รอ๎ งไหอ๎ ยาํ งทไ่ี มเํ คยรอ๎ งมากอํ น พอพลอยกลายเปน็ คนทกุ ข๑ เปน็ คนรอ๎ งไหด๎ ว๎ ยความโทมนสั อนั สดุ ทจ่ี ะอดกลน้ั ไดต๎ อํ ไป ชอ๎ ยกเ็ ปลย่ี น สภาพจากผท๎ู ่ี โกรธแคน๎ มาเปน็ ผู๎ปลอบประโลมเอาใจ ชอ๎ ยโอบตัวพลอยเขา๎ มาชดิ มอื หนง่ึ ลบู หลังพลอยเบาๆ เหมือนกบั วาํ พลอยเปน็ เดก็ เลก็ ๆ ท่กี าํ ลงั ไดร๎ บั ความเจบ็ ปวดอยํางสาหัส ปากของช๎อยกพ็ รํา่ กระซิบถ๎อยคาํ ท่ีปลอบประโลมใจอยูํขา๎ งๆ หู ชอ๎ ยไมํ พยายามทจ่ี ะหา๎ มปรามพลอยมใิ ห๎รอ๎ งไห๎ เพราะช๎อยรูด๎ วี าํ พษิ แหงํ โรค ในหัวใจนั้น พอจะระบายออกไดบ๎ า๎ งด๎วยนา้ํ ตา และเมื่อพิษนน้ั ไดถ๎ าํ ยเทออกมาเสียไดบ๎ ๎างแล๎ว จึงจะถงึ เวลาท่ีจะ สมานแผล ทงั้ สองคนนัง่ ร๎องไหอ๎ ยูํดว๎ ยกนั มิรู๎วาํ นาน เทาํ ไร เวลากล็ วํ งเลยไป พอดกึ หนอํ ยคุณสายก็เข๎ามาในหอ๎ ง เหน็ พลอยกบั ช๎อยยังน่งั อยูใํ กลๆ๎ กนั แสดงอาการวาํ รอ๎ งไห๎มา หยกๆ และทั้งท่สี องคน พยายามจะซอํ นเรน๎ ความจรงิ โดยรบี ซบั นํ้าตา และกระถอตวั ออกหํางจากกัน คณุ สายก็รเ๎ู ทาํ แตํก็ มิไดป๎ ริปากวํากระไร เดนิ ตรงไปที่ เช่ยี นหมากหยิบหมากใสํปากเค้ียว แลว๎ ก็ถามเหมือนกับไมมํ อี ะไรเกดิ ข้ึนวาํ \"พลอยอาบนา้ํ หรอื ยงั \" \"ยงั คะํ \" ชอ๎ ยตอบแทนพลอย ซ่ึงยงั พูดอะไรไมอํ อก \"ไปอาบนํา้ อาบทาํ เสียไป๊\" คุณสายพดู อยาํ งธรรมดาทีส่ ุด \"เมื่อกป้ี ้าขึ้นไปเฝา้ เสด็จ เห็นรับสัง่ ถามถึงพลอย อยูํ เดยี๋ วอาบน้าํ แลว๎ ข้ึนไปเฝ้าเสียหนอํ ยซีพลอย\" พลอยไมโํ ตต๎ อบวาํ กระไร เคลอ่ื นตวั เขา๎ ไปนง่ั ทต่ี ๎ู หยบิ ผา๎ นงํุ ผา๎ หมํ ทจ่ี ะเอาไปผลดั แลว๎ กฉ็ วยขนั อาบนาํ้ ออกไปนอก ห๎อง แตพํ อคลอ๎ ยประตอู อกมา ก็ไดย๎ ินเสยี งคณุ สายถามชอ๎ ยขนึ้ วํา \"บอกพลอยเขาแล๎วรึ !\" พลอยรบี เดนิ ตรงไปอาบนาํ้ หลงั ตาํ หนกั ระหวาํ งทน่ี ง่ั อาบนาํ้ อยํู พลอยกป็ ลอํ ยใจใหล๎ อํ งลอยไป ยอด ปราสาทและ หลงั คาตาํ หนักตํางๆ ยังคงโผลขํ น้ึ มาจากความมืดไมํมีอะไรเปล่ียนแปลง แสงไฟทบ่ี นยังคงสวาํ งอยํู อยํางที่พลอยเคยเห็น มาตั้งแตเํ ด็กๆ ลมยามกลางคนื โชยมาวบู หนึง่ พากลน่ิ ดอกราตรีจากขา๎ งๆ ตําหนกั มาเข๎าจมกู พลอยน่งั อยคํู นเดยี ว เหยยี ด
แขนซ๎ายแลว๎ ก็แขนขวาออกไปข๎างหน๎า มองดแู ขนตัวเองอยํางสนใจ ไมมํ อี ะไรเปลีย่ น แปลงเลย ส่ิงแวดลอ๎ มตํางๆ ยังคง เดิม ราํ งกายเนอ้ื ตวั ของพลอยกย็ ังเหมือนเกาํ แตํอะไรเลําท่เี ปลี่ยนไป ทาํ ใหท๎ กุ อยาํ งท่ีเคยมคี วามหมายนั้น หมด ความหมายไปสิ้น พลอยเหลอื บไปดบู นตาํ หนกั เหน็ ไฟยงั สวาํ งอยํู ขณะนเ้ี วลาราวๆ สกั ทท่ี มํุ เหน็ จะได๎ เสดจ็ ยงั ไมเํ ขา๎ บรรทม จะประทบั อยูเํ ชนํ เคย จนถงึ เวลาราวๆ ตีสอง เด๋ยี วพลอยกจ็ ะตอ๎ งขึ้นไปเฝา้ พอนกึ ถงึ เสด็จขน้ึ มา ทุกอยํางท่ี พังทลายลงเมื่อกี้ ดู เหมือนจะกลับมรี ะเบียบ และเข๎าสดูํ ลุ ยข๑ ึ้นบ๎าง ถงึ อยาํ งไรกย็ งั มีเสด็จอกี องค๑หนึ่ง ทยี่ ังเปน็ หลกั ในชวี ิตของพลอย เป็นท่นี บั ถอื บชู า และเปน็ จุดหมายปลายทาง แหงํ หนา๎ ท่ที ้งั ปวง ใครจะมีหน๎าที่เปน็ อะไรท่ีไหน กต็ ามที เสดจ็ ก็ยงั คงอยํู และเป็นของ พลอย ทีจ่ ะต๎องแสดงความกตญั ๒ูตํอพระคุณ ที่เสด็จมตี อํ ตน หัวใจพลอย เวลาน้นั เหมือนกบั นก ทถ่ี ูกพายุฝนกระพือ ให๎ พลดั จากรงั รวงท่เี คยอาศยั พยายามบนิ ไปทางโน๎นทางนบ้ี า๎ ง เพ่อื หา รมํ ไมก๎ ่งิ ไมท๎ จ่ี ะเกาะอาศัยได๎ตอํ ไป เสดจ็ เปน็ เหมือน ต๎นไม๎ใหญํ และเป็นสงิ่ ทถ่ี าวรอนั เดยี วในโลก อันปราศจาก ความถาวรนี้ พลอยอาบนาํ้ อยาํ งชา๎ ๆ และพยายามถวํ งเวลาใหช๎ า๎ ทส่ี ดุ เทาํ ทจ่ี ะทาํ ได๎ เพราะอยากอยคํู นเดยี วมากกวาํ ท่ี จะเหน็ หน๎าคนอื่น อาบน้าํ เสรจ็ แลว๎ ก็เข๎าไปในหอ๎ ง เห็นคุณสายนงั่ อยํคู นเดยี ว ช๎อยนนั้ หายหน๎าไปเสียแล๎ว ระหวาํ งท่พี ลอยทานาํ้ อบประแปง้ อยํู คณุ สายกพ็ ูดขึ้นวํา \"เม่ือกีย้ ายชอ๎ ยชมพลอยเสยี ราวกะเป็นเทวดา ป้ารมู๎ านานแลว๎ วําพลอยของป้าดเี พยี งใด เพราะปา้ เลี้ยงของ ปา้ มาแตํเล็ก แตถํ งึ อยํางน้ันปา้ ก็อดดใี จไมไํ ด๎ เมื่อไดย๎ ินคนเขาชม แมแ๎ ตเํ พียงปากหอยปากปู ขนาดยายช๎อยกย็ ัง ดใี จอยูํ นน่ั เอง\" พลอยหนั ไปยม้ิ กบั คณุ สายหนอํ ยหนง่ึ แลว๎ กห็ วหี วั ทานาํ้ อบตอํ ไป เอาแปง้ ลงใกลๆ๎ ขอบตาใหห๎ นาหนอํ ย กลวั เสดจ็ จะทอดพระเนตรเห็นวาํ ตาบวม \"เดย๋ี วข้นึ ไปเฝ้าเสดต็ จหนอํ ยนะพลอย\" คุณสายส่งั ยาํ้ \"รับสง่ั ถามถึงตง้ั หลายหนแล๎วคืนนี้\" เมอ่ื พลอยคลานเขา๎ ไปเฝา้ เสดจ็ ประทบั กม๎ พระพกั ตรเ๑ ลอื กอะไรอยํู แตพํ อทอดพระเนตรเหน็ พลอย กร็ บั สง่ั ขน้ี วาํ \"เออ ! พลอยมาพอดที ีเดียว มาชวํ ยข๎าเลือกทบั ทิมเมด็ เล็กๆ นี่หนํอย ขา๎ จะให๎เขาทาํ เขม็ กลัด\" พลอยเขา๎ ไปหมอบใกลๆ๎ เสดจ็ ทรงยน่ื หอํ กระดาษใหส๎ องหอํ ในนน้ั มที บั ทมิ เมด็ เลก็ ๆ อยมํู าก เสดจ็ ยน่ื ปากคบี ให๎ พลอยอีกคหูํ น่ึง พรอ๎ มกับรบั ส่ังให๎คดั ทบั ทิม ใหไ๎ ดข๎ นาดกบั ทท่ี รงเลือกไว๎แล๎ว \"ขา๎ เบ่ือจริงๆ ไอพ๎ วกเครอ่ื งเพชรเครอ่ื งพลอยนี่\" เสดจ็ รบั ส่ังตอํ ไป \"ใสทํ ีไรไมํเคยสบายใจสกั ที แตคํ รน้ั จะ ไมใํ สํ เสยี เลย คนก็จะพูดกนั ไปตํางๆ คอํ นให๎บา๎ ง นินทาให๎บ๎าง ไมรํ ู๎เขาเห็นมนั ดอี ยํางไร หวิ ขน้ึ มากก็ นิ เข๎าไปไมไํ ด๎ เอาแขวนตาม ตวั ก็รงุ รงั หายไปก็ยงํุ \"
\"พลอยเคยสงั เกตบา๎ หรอื เปลาํ \" เสด็จรับสั่งตํอไป โดยไมํเงยพระพักตร๑ขนึ้ มองหน๎าพลอย \"ของตาํ งๆ ท่ีคนเขาวํามี ราคานนั้ ที่มนั มรี าคาจรงิ ๆ ก็เพราะปากคนวาํ ถ๎ามใี ครทคี่ นเช่ือถอื บอกวํา อยาํ งน้ันดีอยาํ งน้ดี ี อกี หนํอยคนก็ตามไปหมด พลอยเหน็ ดีเห็นงามไปด๎วยหัน เมอื่ ขา๎ ยงั เด็กๆ ยงั ได๎เคยเห็นชาววังตัดผมสั้นๆ ถอนไร มผี มทดั ยาวเกือบถึงบํา แตํงตวั ก็ รงุ รังเต็มที ใสปํ ะวะหลา่ํ กาํ ไล ราวกบั ละครราํ แตสํ มัยนนั้ ก็มองเหน็ กันวําสวยงาม ไปหมด เดยี๋ วน้ที รงผมก็เปลย่ี นเป็นยาว ขึน้ ผมทัดกไ็ มํปลอํ ย เคร่ืองเพชรพลอยก็แบบนอก มีงานมีการก็ใสเํ สอื้ แบบฝรง่ั คนกเ็ ห็นสวยอกี อยาํ งเจ๎านายในวัง ถ๎าจะ นัดกันเอาตรวนมาแขวนคอ ก็คงจะมคี นเห็นสวยงาม ตามไปบ๎างกระมงั แตกํ ็นั่นแหละจะเป็นกรวดหรอื เป็นเพชร ถ๎าเราไป นกึ รกั มันเขา๎ แลว๎ หายไปเมื่อไรก็เสียดาย ยง่ิ รกั มากก็ย่ิงเสยี ดายมาก บางคนถงึ เสยี คนไปก็มี ถ๎าเราไมอํ ยากทุกข๑มากไมํ อยากเสยี คน กอ็ ยาํ ไปรักอะไรให๎ มากนกั ถงึ จะรักก็ต๎องร๎กู าํ พืดวํามันเป็นเพชรหรอื เปน็ กรวด ถ๎ารู๎ราคาจรงิ ๆ ของมันเสีย แล๎ว ถงึ มันจะหายไป เราก็ ไมํเสียดายมันนกั \" เสดจ็ เงยพระพกั ตรข๑ น้ึ มองพลอย ซึ่งหมอบก๎มหน๎าเลือกทับทิมอยูคํ รูหํ นึ่ง แลว๎ กร็ ับส่ังตอํ ไปวาํ \"ขา๎ พูดอะไรละกห็ มั่นจดจําไว๎ อยํางไรๆ ขา๎ กเ็ กดิ กํอนเจ๎า ไดเ๎ หน็ อะไรตํออะไรมามาก ถงึ จะวําข๎าเป็นคน โบราณก็ ชาํ งเถอะ แตํก็ควรรับฟังไวบ๎ า๎ ง เพราะข๎าเลีย้ งใครก็อยากให๎คนน้ันดี\" เสดจ็ ทรงหยดุ นง่ิ อยอํู กี ครหํู นง่ึ เหมอื นกบั จะทรงคดิ อะไรอยใํู นพระทยั แลว๎ กท็ รงพระสรวลเบาๆ และรบั สง่ั ตอํ ไปวาํ \"พูดถึงเรื่องเลี้ยงคนใหเ๎ ปน็ คนดี มนั กแ็ ปลกอกี เพระขา๎ ก็ยังไมํเหมอื นคนอน่ื เขาอยํนู ่ันเอง อยาํ งพลอยน่มี คี น เขา พดู กบั ข๎าหลายคนแลว๎ วํา หน๎าตาดๆี ทําไมข๎าไมํถวายเป็นพนกั งานเสีย ขา๎ กท็ ําหวั เราะเฉยๆ เสียอยํางนัน้ เรือ่ งหาบญุ วาสนาใสํตัวน้ัน มนั ทําไมยํ ากดอกพลอยเอ๐ย ใครมลี กู หลานพวกพ๎องก็หนนุ ๆ กันขึน้ ไป พอเป็นใหญํ เป็นโตขนึ้ มาแลว๎ ใคร เป็นเจ๎าเข๎าเจ๎าของกพ็ ลอยเบิกบาน มีบญุ วาสนาตาม ถา๎ ข๎าจะทําอยาํ งคนอ่นื เขาบา๎ ง ก็คงจะ ทําได๎ อยํางพลอยใครๆ ก็ทกั วาํ สวย นสิ ยั ใจคอสกลุ รนุ ชาติของเจ๎า กไ็ มดํ ว๎ ยกวําใคร ถา๎ ข๎าจะยกขน้ึ ไป ปา่ นนีก้ ็จะ มบี ุญไปแล๎วก็ไมรํ ู๎ แตํขา๎ ไมํทําหรอก เพราะขา๎ เห็นเสยี แล๎ว ข๎าเล้ียงเจ๎ามากอ็ ยากให๎เจ๎ามีความสุขทงั้ เวลาน้ี และเวลาตอํ ไป ขา๎ ไมํเชอ่ื วาํ บญุ วาสนาจะทาํ ใหค๎ นมี ความสขุ ได๎ และความสขุ ท่ีคนอ่ืนหาให๎ ก็ไมเํ หมือนความสุขท่ี เจ๎าหาเอาเอง ขา๎ ไดแ๎ ตํคอยดใู หเ๎ จา๎ หาความสุขได๎ในทางท่ี ถูก บญุ วาสนาตํางๆ ขา๎ ไมํมจี ะให๎ ถา๎ เจ๎าอยากได๎กบั เขา บ๎าง กต็ อ๎ งไปหาเจา๎ ขุนมูลนายทีต่ ําหนักอ่ืน ให๎ทํานชวํ ยสนบั สนนุ ขา๎ ทําไมเํ ป็น\" พลอยลงกราบเสดจ็ แลว๎ ทลู เบาๆ วาํ \"ชาตนิ ที้ ้งั ชาติ หมํอมฉนั ขอสนองพระเดชพระคณุ เสด็จ อยาํ งท่ีทําอยํนู ้กี พ็ อแลว๎ \" \"ไมพํ อหรอกพลอย\" เสด็จรบั สง่ั ตอบ \"ข๎าไมใํ ชํจะไปอยคูํ ้ําฟ้าไดเ๎ ม่อื ไร คงจะต๎องตายลงวันหนงึ่ เจ๎าตอ๎ ง เตรยี มตัว ไวส๎ าํ หรบั เวลาขา๎ งหนา๎ อีกนาน เพราะเจา๎ จะยงั ตอ๎ งอยํตู ํอไป เจ๎าควรจําไวว๎ ํา สง่ิ ใดๆ ท่ีเกิดแกํเราทกุ วัน นต้ี ๎องมีผลในวัน หนง่ึ ขา๎ งหนา๎ ถ๎าเราทําตวั ใหถ๎ กู กบั เรอื่ งราวตํางๆ ทเี่ กิดขึน้ ในวันนี้ ผลทจ่ี ะเกดิ ขึ้นในวันข๎างหน๎า กต็ อ๎ งเปน็ ผลดี แตถํ ๎าเราทํา
ตัวไมํถกู ผลที่จะเกดิ ตอํ ไป กเ็ ป็นผลทไี่ มดํ ี ชีวิตคนเราวาํ ไปกเ็ หมือนกบั ละคร ตวั ละครก็ มีหน๎าท่รี ําไป แตปํ ่พี าทย๑ เขาก็เลํน อยํอู ีกทางหน่ึง เราเปน็ ละครก็ตอ๎ งรําให๎ถูกจงั หวะ ถา๎ ใครรําไดจ๎ งั หวะจะโคนดี คนนั้นก็มคี นชม\" เสดจ็ หยดุ บว๎ นพระโอษฐแ๑ ลว๎ กร็ บั สง่ั ขน้ึ วาํ \"เฮอ๎ ! ข๎ากพ็ ดู พลาํ มไปคนเดยี วตงั้ นาน พลอยคยุ ไปบา๎ ง วันน้ีไปทาํ อะไรมา\" \"เปลํามงั คะ\" พลอยตอบ \"เจา๎ กเ็ หมือนกับคนอื่นๆ น่นั แหละ\" เสดจ็ รบั สงั่ \"ถามอะไรก็เปลาํ ทุกที ไปไหนตํอไหนกนั มาเจ็ดรอ๎ ยยํานนาํ้ พอข๎า ออกปากถามเขา๎ ก็ 'เปลาํ ' เป็นเสยี งเดยี วกันหมด\" \"วนั นอ้ี ยํูท่ีตําหนักท้งั วันจริงๆ มงั คะ\" พลอยทลู ยืนยนั \"กแ็ ล๎วไป\" เสด็จรบั สัง่ อยาํ งอํอนพระทยั \"คยุ กบั นางพลอยเหมือนกบั คยุ กบั อิฐกับปนู ข๎าต๎องเพอ๎ ไป คนเดียวทกุ ที เรอ่ื งนีส้ ูน๎ างช๎อยเขาไมํได๎ บางทถี ามนิดเดยี วมนั ตอบไปต้งั วา\" พอเสดจ็ รบั สง่ั ถงึ ชอ๎ ยกโ็ ผลหํ นา๎ ขน้ึ มาจากบนั ไดพอดี \"ดนู ังชอ๎ ยซ\"ี เสด็จทรงพระสรวล \"อยูํๆ ลกุ ขึน้ เลนํ ไกพํ ระลอ พอ 'ปรู่ ําลึกถงึ ไกๆํ กม็ า' ทีเดียว เขา๎ มาใกล๎ๆ นคี่ ยุ ไป ! วนั น้ีใครไปเย็บปากนงั พลอยเสยี กไ็ มรํ ๎ู\" ชอ๎ ยหวั เราะหนา๎ บาน แลว๎ กค็ ลานเขา๎ มาหมอบใกลๆ๎ ทป่ี ระทบั และเรม่ิ คยุ ถวายทนั ที \"วันน้ีแมมํ าหามงั คะ\" ชอ๎ ยทูลเรมิ่ เรือ่ ง ฝา่ ยพลอยพอไดย๎ นิ ชอ๎ ยพดู กข็ นลกุ เกรยี ว เพราะไมอํ ยากใหช๎ อ๎ ยเอาเรอ่ื งพเ่ี นอ่ื งมาทลู เสดจ็ ทง้ั ทพ่ี ลอยก็ สงสยั อยํู วําเสดจ็ จะทราบเร่ืองอยแํู ล๎วจากคุณสาย \"ชะ ! ชาํ งเรอ่ื งใหญํโตเสยี จรงิ ! กะอีแมํเข๎ามาหา ก็ต๎องมาคยุ อวดมาทําไม ใครตาย\" ความจรงิ คณุ สายทลู เสดจ็ ในเรอ่ื งธรุ ะ ทแ่ี มชํ น้ั มาหาเมอ่ื ตอนกลางวนั ไวต๎ ลอดแลว๎ แตเํ สดจ็ กย็ งั อยากทราบ ความเหน็ ของช๎อย เก่ียวกบั เรือ่ งน้วี าํ จะอยํางไรบา๎ ง \"ไมมํ ใี ครตายมังคะ\" ช๎อยทูลตอบ \"พเ่ี น่อื งจะมีเรอื น\" พลอยตวั เย็นวาบข้นึ มาทันที เมอ่ื ไดย๎ นิ ชอ๎ ยเอํยถงึ เรื่องน้ีขนึ้ \"อะไร๎ !\" เสด็จรบั สง่ั \"เด็กเมอื่ วานซนื จะมเี มยี แล๎ว ! แมมํ ันพาเขา๎ มาว่ิงอยํูในวังเมื่อเรว็ ๆ น้เี อง มเี มยี ไดแ๎ ล๎ว รึน่ี ! ไดก๎ บั ใคร\" \"ไดก๎ บั คนทนี่ ครสวรรค๑ ชื่อสมบญุ มังคะ ลกู แมคํ ๎าขายขา๎ วแกง\" ช๎อยทูลตอบหนา๎ ตาเฉย
เสดจ็ ทรงพระสรวลกก๊ี แลว๎ รบั สง่ั วาํ \"ก็ดีแลว๎ น่ี ตํอไปจะได๎ไมํตอ๎ งอด มขี ๎าวแกงกินไปจนตาย แล๎วแมเํ จา๎ เขาวาํ อยาํ งไร\" \"แมบํ อกวําจะออกไปจัดการสํขู อให๎มังคะ\" ชอ๎ ยทลู ตอบ \"จะทําอะไรกไ็ มํได๎เสียแล๎ว\" \"กส็ มกันละ\" เสด็จรับส่ัง \"คนอยํางเจา๎ เนือ่ งพี่ของเจา๎ ไดเ๎ มยี แคํนน้ั กด็ ถี มไปแล๎ว คนอยาํ งนั้นถา๎ จะมาสขํู อ คนของ ข๎าๆ ไมํให๎หรอก\" เสดจ็ รบั สง่ั แลว๎ กท็ อดพระเนตรตรงมายงั พลอย พลอยกร็ ด๎ู วี าํ เสดจ็ ทรงทราบเรอ่ื งตลอด และทท่ี รงรบั สง่ั เรอ่ื งนม้ี า ทัง้ หมด กเ็ ปน็ วธิ ีท่ีจะชํวยมิใหพ๎ ลอยเสยี ใจจนเกินไปนัก แตํเมอ่ื เห็นเสดจ็ ทอดพระเนตรมายงั ตน พลอยก็ หมอบก๎มหน๎าน่ิง ทําไมรํ เู๎ รือ่ งเสีย และพยายามไมไํ ดย๎ นิ เร่ืองท่ีชอ๎ ยจะทลู เสดจ็ ตอํ ไป คนื นน้ั เสดจ็ เขา๎ บรรทมดกึ กวาํ ปกติ กวาํ พลอยจะกลบั ลงมาถงึ หอ๎ งเพอ่ื หลบั นอน กใ็ กลร๎ งํุ เขา๎ ไปแลว๎ และจะ เปน็ เพราะความอํอนเพลีย ทั้งทางกายทางใจอยาํ งไรกต็ าม เมื่อพลอยเข๎านอน พลอยกห็ ลับสนิทไปจนสาย ผดิ กับ ช๎อยซึ่งนอน ไมํหลบั เฝา้ สงั เกตดวู ํา พลอยจเแสดงอาการอยาํ งไรตํอไป รงํุ ขน้ึ อกี วนั หนง่ึ พอวาํ งคนพลอยกเ็ ปดิ ต๎ู รวบรวมขา๎ วของทพ่ี เ่ี นอ่ื งสงํ มาให๎ และหนงั สอื และเพลงยาว ทพ่ี เ่ี นอ่ื งมี มาถึงเข๎าไวใ๎ นหอํ เดียวกัน ปดิ ผนกึ แนํนผกู เชอื ก แล๎วกซ็ กุ เขา๎ ไว๎กน๎ ต๎ู ตัง้ ใจวาํ จะไมแํ ตะต๎องอกี ตํอไป และในใจของพลอย นน้ั ก็ตง้ั ใจวํา จะเกบ็ พี่เนอื่ งปดิ ผนึกไวเ๎ ชํนเดียวกนั ถา๎ ไมจํ าํ เป็นจริงๆ กจ็ ะไมํยอมนึกถึง พลอย ร๎ดู ีวํา เร่ืองของตัวน้ัน รู๎กนั แพรํหลายไปโดยรวดเรว็ เพราะในวนั รงุํ ขี้น พลอยรู๎สึกวําตัวเป็นเปา้ สายตาของคนหลาย คนในตาํ หนกั พ่พี ากันมองดู พลอยอยํางสนใจ และเหน็ ใจ ทุกคนพยายามเอาอกเอาใจพลอยเป็นพิเศษ ตาํ งคนตําง เข๎ามาชวนพูดชวนคุย เพือ่ ให๎ เพลิดเพลนิ จนพลอยไมมํ ีเวลาจะนึกถงึ เรอ่ื งของตวั ไดม๎ ากนกั คณุ สายเองกเ็ อาใจเปน็ พเิ ศษเหมอื นกับคนอื่นๆ สั่งให๎ผาด หาของกินทีร่ ูว๎ ําพลอยชอบมาไว๎ และพอถึงตอนกลางวันก็เปดิ หีบ หยิบแพรดอกแพรสอี อกมา ให๎พลอยเลอื กตดั เสือ้ พร๎อม กับบอกให๎รด๎ู ว๎ ยวาํ เสดจ็ จะตามเสด็จพระเจ๎าอยูหํ วั ไป บางประอนิ ในเดอื นหนา๎ พลอยเปน็ คนหนง่ึ ทจี่ ะต๎องตามเสดจ็ ฉะนนั้ จงึ ตอ๎ งตระเตรียมเส้อื ผา๎ ทจ่ี ะใสตํ ามเสด็จเสยี แตเํ น่ินๆ ขาํ วเสดจ็ บางปะอนิ นบั วาํ มาถกู บั เวลาเปน็ อยาํ งยง่ิ เพราะคนทจ่ี ะไดต๎ ามเสดจ็ ไปบางปะอนิ นน้ั กพ็ ากนั ตน่ื เตน๎ ทจ่ี ะ ได๎ไป ตระเตรียมข๎าวของกันเปน็ การโกลาหล และในระหวํางน้ันกม็ ธี ุระตาํ งๆ ที่จะตอ๎ งทําให๎เสร็จสิน้ ไป และมเี ร่ืองทจี่ ะตอ๎ ง ปรึกษาหารือกัน ในเร่อื งที่จะไดไ๎ ปบ๎านนอก คนท่ีเคยไปมาแล๎วกค็ ุยวําสนุกสนาน โออ๎ วดไป ตํางๆ ในฐานท่ีเป็นคนเคยไป มาแลว๎ ฝา่ ยคนท่ีไมํเคยไปก็ไดแ๎ ตใํ จเต๎นฟงั และคอยจดจําคําบอกเลาํ เหลํานั้นไว๎ เพ่อื ถงึ เวลาที่ตนไปถึงจะไดห๎ าความสนุก เชํนทไ่ี ดย๎ นิ เขาเลํานั้นบา๎ ง ถ๎าหากวําพลอยไมมํ ีช๎อยอยํูใกล๎ๆ บางที พลอยก็จะไมรํ ูส๎ กึ กระตอื รือร๎นเทาํ ไรนัก เพราะใจคอ ของพลอย ยังเห่ียวแห๎งเยน็ ชาตํอความรูส๎ กึ ตาํ งๆ ไมํยนิ ดยี ิน รา๎ ยตํอสง่ิ แวดล๎อมอีกตํอไป แตชํ อ๎ ยน้ันตนื่ เตน๎ มาก ในการที่ จะได๎ไปบางปะอนิ และอาศัยความตื่นเตน๎ ของตนนน้ั เองเป็นเครอ่ื งมอื ชวนพลอยมิให๎อยนํู ิง่ ได๎ ซ่งึ พลอยกย็ อมทาํ ตามคาํ
ชกั ชวของชอ๎ ย วนั หน่งึ ๆ ก็ได๎แตํตระเตรยี ม เครื่องแตงํ ตวั และของกิน ซึ่งท้งั หมดนีพ้ ลอยก็ร๎ูสกึ ดใี จอยูํครันๆ วาํ มีอะไรท่จี ะ ทํา ถา๎ หากวําอยูํเฉยๆ ตามปกติ พลอยกค็ าดไมถํ กู เหมือนกันวํา ความวา๎ เหวใํ นจติ ใจของตน จะมีมากมายสกั เพียงใด พลอยไดพ๎ บกบั แมชํ น้ั อกี ครง้ั หนง่ึ เมอ่ื แมชํ น้ั เขา๎ มาลาคณุ สายไปนครสวรรค๑ คราวนแ้ี มชํ น้ั รแ๎ู ลว๎ วาํ พลอย ทราบเรอ่ื ง จึงพดู จาถงึ เรือ่ งพเ่ี นอ่ื งโดยเปิดเผย ไมํมีปิดบัง และพลอยก็ร๎สู กึ อัศจรรยใ๑ จตัวเอง ทน่ี ัง่ ฟังอยํไู ดเ๎ ป็น ปกติ มิไดแ๎ สดงกริ ิยาให๎ เปน็ ท่ีผิดสังเกต แตอํ ยาํ งใดเลย บทท่ี ๑๑ (หนา๎ ที่ ๑) 'บางปะอิน' เปน็ คํากายสิทธ์สิ าํ หรับชาววงั เกอื บทกุ คน เพราะบางปะอนิ หมายถงึ ชนบทนอกกรุง หมายถงึ ท๎องทํงุ อนั กว๎างใหญํทีม่ ีน้ําเจ่งิ และดอกบัวบานสล๎าง ทบี่ างปะอินเปน็ ที่มีอากาศโปรงํ สบาย รมํ ร่นื ไปดว๎ ยพรรณ พฤกษชาติ มีสระ และคลองเตม็ ไปด๎วยนํ้าใสสะอาด และมลี มทบ่ี ริสทุ ธิ์พดั มาอยํมู ิขาด การไดต๎ ามเสด็จไป บางปะอนิ มิได๎กํอให๎เกดิ ความ สนกุ ตื่นเต๎น ตอํ เม่อื ได๎ไปถึงทีน่ น่ั เทําน้นั แตคํ วามสนกุ ตืน่ เต๎นนัน้ เริม่ จากข้นั เตรียม ตวั จดั หาผ๎านงํุ ผ๎าหํม ทีเ่ หมาะสาํ หรบั ใชบ๎ ๎านนอก และตระเตรยี มหาเส้ือผ๎าชดุ ดีๆ และเครอื่ งประดับไปดว๎ ย เผอื่ วาํ จะมงี านออกหนา๎ ออกตา นอกจากน้นั กย็ ังมี ของกนิ ท่ตี อ๎ งหาตดิ ตวั ไปตามประสาชาววัง ทม่ี ีหน๎ามีตาหนํอย ก็หา ของกนิ ชน้ั วเิ ศษ เชํนขนมปัง หมหู ยอง ชน้ั รองลงมาก็ มพี วกขา๎ วเมาํ หมี่ ลูกบัวผัด บางคนทเ่ี ข๎าใจวําตัวเองกระเสาะ กระแสะเลอื ดลมไมปํ กติ กห็ าหยกู ยาติดตวั ไป คุณสายน้ัน ออกจะอาการหนัก เพราะต๎องเตรยี มท้ังของสําหรบั เสดจ็ และของสาํ หรับตวั เอง ซ่ึงมที งั้ เส้ือผ๎าเครื่องสําอาง ของกินของใช๎ จปิ าถะ และส่ิงที่คุณสายเห็นวาํ สําคญั หนัก หนาตอ๎ งเอาตดิ ตัวไปด๎วยจงได๎ กค็ อื ดินหนงึ่ กอ๎ น ขุดจากบรเิ วณรอบตําหนัก นน่ั เอง เผือวําเม่อื ถงึ บางปะอินแลว๎ จะไดใ๎ สไํ ว๎ก๎นกาน้ํากิน เป็นส่งิ ซงึ่ คณุ สายเชอื่ วาํ ขาดไมํได๎ มฉิ ะน้ันจะเปน็ โรคผิดนํา้ ถงึ ป่วยไข๎ เปน็ อันตรายทีเดยี ว เรอ่ื งขดุ ดนิ ติดเอาไปดว๎ ยน้นั คุณสายมอบภาระใหแ๎ กชํ อ๎ ย เพราะตนเองไมํมีเวลาและสง่ั เสยี กาํ ชบั กาํ ชาเปน็ หลาย หน ซึ่งชอ๎ ยถอื วําเป็นเรอ่ื งขบขัน เอาไปเท่ียวเลําโฆษณา ให๎เปน็ ทรี่ ่นื เริงตอํ ไปได๎อกี หลายวัน แมแ๎ ตํ เสด็จกด็ ู เหมือนจะดพี ระทยั ท่ีจะได๎เปลีย่ นท่ปี ระทับเสยี ชว่ั คราว เพราะรบั สัง่ ถึงเรอ่ื งจะเสด็จบางปะอนิ บํอยๆ ความจรงิ โอกาสทีจ่ ะเสดจ็ บางปะอนิ น้นั มีอยูเํ สมอ แตเํ สด็จไมคํ ํอยจะไดถ๎ ือโอกาสนน้ั ในคราวทแ่ี ลว๎ ๆ มา จะเป็นเพราะเหตุ ผลกลใด กไ็ มปํ รากฏ แตคํ ราวน้เี สด็จรบั สงั่ กับพลอยวํา \"คราวนเ้ี จ๎านายตามเสดจ็ กนั นอ๎ ยองค๑ ข๎ากเ็ ลยจะไปเทย่ี วบา๎ ง ถา๎ ไปกนั มากนกั ก็ตอ๎ งไปเบยี ดกนั อยูํที่ วรนาฏ ห๎อง เดียวอยํูกนั ตง้ั สองคน ข๎าเปน็ คนขี้เกรงใจคนอ่นื อยกูํ บั ใครก็ไมสํ บายใจ ไปคราวน้คี นน๎อยหนอํ ยได๎ อยกํู นั ห๎องละคน พอ คํอยยังชั่ว แล๎วก็ดีอีกอยํางหน่ึง ทีค่ ราวนี้เสดจ็ เพียงสบิ กวาํ วนั เทาํ นัน้ ไมนํ านกพ็ อทนได๎ ขา๎ นี่ มนั คนแปลกเกิดในวงั แล๎วก็ อยใูํ นวงั มาตลอดชีวติ อยํๆู ไปมนั ก็อดนึกอึดอัดไมํได๎ นานๆ ได๎เปลย่ี นท่ีอยํเู สียทกี ็ สบายข้นึ แตํถา๎ ไปอยูํท่ีอ่นื เกนิ กวาํ สิบวัน ก็เริ่มไมํสบายใจอีก คิดถึงในวงั ที่เคยอยํู แลว๎ ข๎าก็คงจะตายอยใํู นวังนีเ้ อง\"
เสดจ็ รบั สง่ั ถงึ พระตาํ หนกั วรนาฏเกษมศานต๑ อนั ไดจ๎ ดั ใหเ๎ ปน็ ทป่ี ระทบั เจา๎ นายฝา่ ยใน ทโ่ี ดยเสดจ็ พระราช ดาํ เนนิ และมีรับสงั่ แกขํ า๎ หลวงทีจ่ ะตามเสดจ็ หลายคน ใหร๎ ะมดั ระวงั ตวั ในระหวาํ งท่ีอยทํู ี่นั้น เพราะจะต๎องอยูํชั้นลาํ ง ของตําหนกั ปะปนกับขา๎ หลวงเจ๎านายพระองค๑อน่ื ๆ ถา๎ ขาดความระมดั ระวงั อาจมีเรือ่ งทะเลาะเบาะแวง๎ ใหต๎ อ๎ ง รําคาญพระทัย \"นางพลอยไปกบั ขา๎ ทางรถไฟในกระบวนหลวง\" เสด็จรับสง่ั เมื่อกํอนถึงวันกําหนดสกั เจ็ดวัน \"คนอ่นื ๆ ไปเรอื กบั สาย\" ทเ่ี สดจ็ รบั สง่ั ดงั น้ี กเ็ ปน็ ทร่ี ก๎ู นั ทว่ั ไปวาํ พลอยเปน็ คนทท่ี รงพระเมตตามาก เพราะการเสดจ็ ไปบางปะอนิ ในระยะนน้ั ต๎องแยกเป็นสองกระบวน การะบวนหนึ่งไปเรือเคร่อื ง มีคุณสายเป็นผใ๎ู หญํควบคมุ ไป และออกลวํ งหนา๎ วันหนึ่ง จาก ตาํ หนักแพไปทางน้าํ บรรทกุ ขา๎ ของเคร่อื งใชแ๎ ละเครื่องครัวตํางๆ ทเี่ ปน็ สมั ภาระหนกั พร๎อมด๎วย ข๎าหลวงที่จะตามเสดจ็ อกี หลายคน สวํ นเจ๎านายฝ่ายในทจี่ ะโดยเสด็จพระราชดาํ เนนิ นน้ั เสดจ็ โดยรถมา๎ พระประ เทยี บ จากวังไป \"สะเตชนั่ \" หรือ สถานีรถไฟหวั ลําโพง มีข๎าหลวงตามเสด็จเพียงคนหนงึ่ หรือสองคนเปน็ อยาํ งมาก จากนน้ั กเ็ สด็จทางรถไฟในกระบวน หลวงไปจนถึงบางปะอิน เมอ่ื รว๎ู าํ พลอยตอ๎ งตามเสดจ็ โดยทางรถไฟ ชอ๎ ยกเ็ รม่ิ บนํ วาํ \"ฉันเสียดายแท๎ๆ เชียวพลอย ได๎ไปเรอื ด๎วยกันก็จะดี สนกุ กวาํ เป็นไหนๆ ไปพวกเรากนั เองทั้งลาํ ไมมํ ีเจ๎า นายเสดจ็ สบายจะตายไป จะมคี นคุมก็เพยี งคณุ อาเทําน้ันเอง\" \"น่ีหมายความวํา ฉนั ไมํมีอํานาจควบคมุ อะไรหลอํ นไดย๎ งั งั้น หรือแมชํ อ๎ ย\" คุณสายซ่ึงนั่งฟังอยูํอีกมุมหอ๎ ง หน่งึ ร๎อง ถามข้ึน \"เปลาํ คํะ\" ช๎อยตอบอยํางอารมณด๑ ี \"ฉันหมายความวําคณุ อาใจดเี ทาํ นั้นเอง\" \"ฮะ !\" คณุ สายหวั รอํ ประชด \"พอทักขึ้นมากเ็ ปลีย่ นเสียงทเี ดยี ว พลอยอยาํ ไปฟงั ยายชอ๎ ยหนํอยเลย ! ไปรถ ไฟกับ เจา๎ นายของเรานั่นแหละดี ได๎เปน็ สริ ิมงคลแกํตวั เพราะในหลวงก็เสด็จรถไฟกระบวนนน้ั เหมือนกนั ป้าเองถา๎ ไมจํ ําเป็น จริงๆ ละกไ็ มไํ ปหรอกทางเรือ กลัวเรอื ลมํ จะตายไป\" \"คุณอาก๎อ\" ช๎อยทว๎ งอยาํ งขบขัน \"เรือออกลําโตจะไปลํมไดย๎ งั ไง\" \"แกอยําทาํ เปน็ พดู ดีไปนะยายชอ๎ ย\" คณุ สายหนั มาตาเขยี วใสํ \"อยาํ วาํ แตเํ รือเคร่อื งเลย เรอื พระประเทียบ ยังเคย ลมํ เจ๎านายส้นิ พระชนมต๑ งั้ หลายองค๑ แกมนั เกิดไมํทนั หรอก ตอนน้นั ฉนั ยังไวจ๎ ุกอยูํเลย เขาเลาํ กันวํานํากล๊ัว นาํ กลวั เขาวํา สมเด็จทาํ นประทับอยํหู นา๎ เก๐งเรือ พอเรอื ลมํ ทํานทรงเป็นหวํ งทลู กระหมอํ มฟ้าทอ่ี ยใํู นเก๐ง เสด็จเขา๎ ไปในเกง๐ กพ็ อดเี รอื ควํา่ ลง ใครจะเข๎าไปชวํ ยเขากไ็ มกํ ลา๎ กลวั อาญา เขาวําพวกมอญท่ีเขาดาํ ทรายอยแํู ถวนั้น ไมกํ ลา๎ เข๎าไปชวํ ย ท้ังทเ่ี ขาลอยเรอื กันอยอูํ อกเต็มไป ฉนั ตามเสด็จไปในเรอื พระประเทียบลาํ หลัง ตกใจแทบสน้ิ สติ กนั ไปทง้ั ลํา ข๎าหลวงสมเดจ็ ลอยตามนาํ้ มา ก็หลายคน ฉนั ยงั เห็นเขาชวํ ยกันฉุดขนึ้ เรอื ตอ๎ งแกไ๎ ขกนั อยนูํ านกวาํ จะฟน้ื ตั้งแตํนั้นมา เสด็จไมํเสด็จบางปะอนิ เลย มา
ตอนท๎ายที่พอมีรถไฟเดิน ถึงไดเ๎ สดจ็ บา๎ ง แตอํ ยาํ งน้ันบางทยี งั ทรงกันแสงคดิ ถึง เพราะเสดจ็ ทํานรกั สมเดจ็ พระองค๑น้นั มาก\" \"ตายจริง !\" ชอ๎ ยพดู ขูํคุณสายเลนํ \"น่ีถ๎าเรอื ลมํ เขา๎ จริง ฉนั มพิ ลอยตอ๎ งตายไปดว๎ ยหรือน่ี ลําพังตัวฉนั เองนํะ ไมํ เป็นไรหรอก ฉนั วํายน้ําเป็น แตํจะตอ๎ งมาคอยชํวยคุณอานีส่ ิลําบาก จะตอ๎ งพากนั ตายในนํ้าอลกั เอล่อื พลิ กึ ละ เวลาจะไป เรอื ด๎วยกนั ละก็ คณุ อาอยาํ งเข๎าไปน่งั ในเกง๐ นะคะ ฉันข้ีเกียจไปควกั เอาออกมา ลาํ บาก !\" \"ดซู คี นอะไรกไ็ มํรู๎ มาพูดเปน็ ลาง !\" คณุ สายรอ๎ ง \"อยํามาทําพูดดไี ปนะ เดย๋ี วฉันไมํเอาไปดว๎ ย ทิ้งไวท๎ างน้ลี ะ กจ็ ะ ลาํ บากจริงๆ ละ น่เี คราะหด๑ ีแตเํ สดจ็ รับสั่งให๎เอาไปหรอก แมํตัวดี ! ถ๎าไมํรับสั่ง ฉนั ไมํมวี นั เอาไปเสยี ละ ท้ิงให๎ ผีหลอกอยูํ คนเดยี วทางน้แี หละ คนอาไร๎ ! ไปตามเสดจ็ มีแตํเขาจะคิดเร่อื งการเร่ืองงาน นก่ี ลับมานัง่ คิดหาความ สนกุ สบายใสํตวั ไป ในเรอื มแี ตพํ วกเราทง้ั นน้ั !\" คณุ สายทวนคาํ พูดของช๎อย \"เจา๎ นายก็ไมมํ ี แมํจะได๎เบิกบานกนั ให๎เตม็ ที่ ไมํต๎องกลัวใคร เพราะมแี ตนํ ังสายแกํนีค่ มุ ไปคนเดยี ว มนั จะมีฤทธเ์ิ ดชอะไรกบั มันนักหนา ดีละ ! แมชํ ๎อย แมํคอยดูฝมี ือฉันไปเถอะ วาํ ใคร มนั จะเกงํ กวาํ ใคร !\" พดู แลว๎ คุณสายกเ็ ดินบํนตบุ ตับไปจากหอ๎ ง พอคณุ สายพน๎ ประตอู อกไป ชอ๎ ยกห็ วั เราะแลว๎ พดู ขน้ึ วาํ \"คณุ อานแี่ กตํ วั ลงยง่ิ โมโหมากขึ้นทกุ ที พูดอะไรนิด ก็ถอื เป็น เรอื่ งดูกันไปหมด ฉันจะต๎องแกล๎งใหเ๎ ข็ดสกั วัน\" \"โธํ ! ช๎อยก็จะไปถอื สาอะไรกับคนแกํ\" พลอยพดู \"คณุ ป้าเธอรกั เราเธอก็หวงั ใหเ๎ ราดี มีอะไรพูดไปอยาํ งนน้ั แหละ ตามประสาคนมีอายุ วาํ แตํเรือ่ งของทีจ่ ะเอาไปเถอะ ชอ๎ ยหาไดค๎ รบหรือยงั \" \"เกือบครบแล๎วละ\" ชอ๎ ยตอบ \"เม่ือวานนแ้ี มจํ ันทรท๑ ่ตี าํ หนักโนน๎ เขามาบอกวาํ ใหเ๎ อาหมวกตดิ ไปด๎วย เพราะ เวลา ตามเสดจ็ ทางเรอื ไปกลางทงุํ ทาํ นเคยใหใ๎ สํ ฉนั ไปไดม๎ าจากแถวเตง๏ สองใบ ฝากพลอยใบหนึ่ง ยงั ขาดอยแูํ ตํ แพรเพลาะหมํ นอน เขาวําท่ีบางปะอนิ หนาวกวําที่นี่ ผนื เกาํ ของฉนั มันกะรํงุ กะร่ิงเต็มที ฉนั ส่งั เขาไว๎ผนื หน่ึง เขาวาํ พรํุงนีส้ ายๆ กค็ งจะได๎ แตตํ อ๎ งมารา่ํ เอาเอง\" เหมอื นกบั มมี ดี ทค่ี มปลาบมาสะกดิ หวั ใจของพลอย ชอ๎ ยพดู เรอ่ื งแพรหมํ ไปโดยซอ่ื มไิ ดน๎ กึ ถงึ ความหลงั ซง่ึ ความจรงิ ชอ๎ ยลืมเสยี แล๎ว พลอยเมินหนา๎ ไปเสียอีกทางหนงึ่ เพ่อื ซอํ นนํา้ ตาทีบ่ งั คบั ไมํได๎ หัวใจน้นั เต๎นระริกระรัว เหมอื นกบั ผีเสือ้ ที่ หมดแรง กระพอื ปกี อยกูํ บั พน้ื ดนิ ครั้งหนง่ึ นานมาแล๎ว แพรเพลาะท่พี ลอยอบรา่ํ ด๎วยมือตนเอง สอยตะเข็บดว๎ ยมือตนเอง เคยมีคําสูงสําหรับใครอีกคนหนง่ึ พลอยยงั จาํ ได๎วําคนๆ น้นั เคยนง่ั ประคองผา๎ แพร ผนื น้นั ไปจนถึงบางปะอิน จรงิ สิ ! พลอย กเ็ พ่งิ นึกออก บางปะอนิ นีเ่ องท่พี ี่เนือ่ งไปเปลีย่ นเรือ ไปนครสวรรค๑ บางปะอินจะใกลไ๎ กลนครสวรรค๑เพียงไร พลอยก็ไมํร๎ู จะ ถามใครกไ็ มกํ ลา๎ กลวั เขาจะจบั ความในใจได๎ ถ๎าอยใํู กล๎ บางทจี ะได๎เห็นหน๎าพ่เี น่อื งบ๎างกระมงั หรอื จะมีโอกาสได๎เห็นแตํ ไกลๆ กย็ งั ดี แพรเพลาะผนื น้นั พ่เี นื่องเคยบอกวาํ หํมอยทูํ ุกคืน แม๎แตํเวลากลางวนั พี่เน่ืองกเ็ รํงให๎ถงึ กลางคนื เร็วๆ เพ่ือจะ ได๎หมํ แพรผนื น้นั ปา่ นนี้พ่ีเนอ่ื งยงั จะหํมอยํู หรือไมํ แตพํ อคิดอยาํ งนีพ้ ลอยก็สะด๎ุงใจ พเ่ี น่ืองจะไปหมํ แพรเพลาะผืนนน้ั ได๎
อยาํ งไร เดีย๋ วนีแ้ พรผืนน้ันกค็ งหมด ราคาหรือวําพเ่ี นื่องจะให๎คนอื่นเขาหํม คิดอยํางนี้พลอยก็ตัวร๎อนวาบไป ด๎วยความไมํ สบายใจ แตคํ วามจรงิ พลอยกไ็ มคํ วรจะตอ๎ งวติ ก เพราะกอํ นหนา๎ ทจ่ี ะตามเสดจ็ บางปะอนิ สอง พลอยไดร๎ บั หอํ ของหอํ หนง่ึ จาก บา๎ นช๎อย ในนั้นมีแพรเพลาะผืนหน่งึ พับไวอ๎ ยาํ งเรยี บรอ๎ ย กล่ินอายอบร่ํานั้นจางไปนานแลว๎ และในพับแพร เพลาะน้นั มี กระดาษเล็กๆ แผํนหนึ่งมีขอ๎ ความเขยี นไว๎วํา \"คิดถงึ แพรเลย่ี นแล๎วเสียดายเหลอื เป็นฝมี อื ของหมอํ มยอ๎ มมะเกลอื ได๎หมํ สนทิ แนบเนือ้ มานมนาน เคยคิดไว๎วาํ จะอยเํู ปน็ คชูํ ่นื ไมเํ ป็นอื่นรวํ มรักสมัครสมาน แตํเวรกรรมท่ไี ด๎ทํามาบันดาล ต๎องแหลกลาญแคลว๎ คลาดท้ังชาตไิ ป อนั ชาตินพี้ ค่ี ดิ ผิดไปแลว๎ ขอพบแกว๎ กลอยสวาทในชาตใิ หมํ ถงึ ความทกุ ขท๑ ํวมทน๎ ลน๎ หัวใจ แตพํ ดู ไปก็จะเห็นวาํ เลนํ ล้นิ ขอกม๎ หน๎ารบั กรรมประจาํ ตัว เมื่อทาํ ชั่วก็จะใชไ๎ ปจนสน้ิ แพรผืนนคี้ นื ไว๎ใหย๎ ุพิน ถงึ จางกล่ินความในใจไมํจดื เอย\"
แพรผนื เกาํ ไดค๎ นื มา พรอ๎ มกบั กลอนระบายความในใจอกี บทหนง่ึ พลอยรบี เกบ็ เขา๎ ซกุ ซอํ นไวเ๎ สยี ในต๎ู หา ของอน่ื ๆ ทบั ไวก๎ ันมิใหใ๎ ครเห็น และในคืนวนั นัน้ เอง ซึง่ เปน็ คืนกอํ นที่ช๎อยจะออกเดินทางลํวงหน๎า ไปบางปะอิน กํอนโดยทางเรือ เคร่อื ง ถึงแมว๎ าํ พลอยจะพยายาม สะกดอกสะกดใจให๎หลับสักเพียงใด กห็ าไดห๎ ลับลงไมํ พอหลบั ตาลงทไี รกเ็ ห็นแตํหน๎าพ่ี เน่ือง และหนา๎ นัน้ หวั เราะอยํางเศรา๎ ทุกคร้งั เพลงยาวท่ีพลอยไดร๎ ับจากพีเ่ นอ่ื งเปน็ อนั สดุ ท๎าย ดงั กึกอ๎ งอยูใํ นหูเป็นจังหวะ ไมขํ าดระยะ พยายามเอาหมอนอดุ หูกแ็ ล๎ว นอนคว่ําก็แล๎ว นอนตะแคงกแ็ ล๎ว ก็ยงั นอนไมํหลบั เหมอื นกัน เวลาประมาณตวี ามกวาํ ๆ เสยี งชอ๎ ยพดู ลอดมง๎ุ มาวาํ \"ฉนั ก็ไมหํ ลบั เหมือนกันแหละพลอย ใจมันเตน๎ ตึกตกั จะไดไ๎ ปเทย่ี วพรุงํ นี้ ลุกข้ึนนัง่ คุยกนั ดีกวาํ \" วาํ แลว๎ กผ็ ลดุ ออกจากมง๎ุ จดุ ตะเกยี งดวงเลก็ หรไ่ี ว๎ แลว๎ คอํ ยเดนิ ไปทข่ี า๎ งฝาคน๎ หาอะไรกกุ กกั อยคํู นเดยี ว แลว๎ กม็ านง่ั ขา๎ งๆ มงุ๎ พลอย \"พลอย\" ช๎อยเรียกเบาๆ \"ออกมากินสม๎ กนั ดีกวํา ไหนๆ กน็ อนไมํหลบั ดว๎ ยกนั ทัง้ สองคนแล๎ว\" พลอยลกุ ออกจากมง๎ุ เขา๎ ไปนง่ั อยกํู บั ชอ๎ ย นกึ ดใี จเหมอื นกนั ทม่ี ชี อ๎ ยมาอยเํู ปน็ เพอ่ื น \"วนั นหี้ ํออะไรท่สี ํงมาจากบา๎ น\" ชอ๎ ยถามขึ้น \"หอํ แพรเพลาะ\" พลอยตอบหว๎ นๆ พยายามซํอนนาํ้ เสียง มใิ ห๎ชอ๎ ยจับไดว๎ ํา มคี วามรูส๎ ึก \"เอ๏ ! พ่ีเนือ่ งนี่ชักจะหนักมือไปละ เรอื่ งแลว๎ ไมํร๎แู ล๎ว พลอยอยําไปสนใจกับเขาเลย เราไมไํ ดท๎ ําผิดคิดรา๎ ยกบั ใคร เมอื่ อะไรมันแลว๎ กแ็ ล๎วไปมงั่ กนิ สม๎ กันดีกวาํ \" \"ฉนั ไมํได๎วาํ อะไรนช่ี ๎อย\" พลอยตอบ \"ก็ดแี ล๎ว เอ ! กนิ สม๎ มดื ๆ นม่ี ันเปร้ยี วชอบกล ไหนลองไขไฟขน้ึ ให๎มันสวาํ งอกี หนอํ ยซิ เผอ่ื มันจะหวานข้ึน บ๎าง\" วาํ แลว๎ ชอ๎ ยกบ็ ดิ ตะเกยี งใหส๎ วาํ งขน้ึ อกี แลว๎ กส็ งํ สม๎ ใหพ๎ ลอยผลหนง่ึ พลอยรบั สม๎ มาปอกกนิ แลว๎ กน็ ง่ั ใจ ลอยฟงั ชอ๎ ย คยุ เรอื่ งอะไรตอํ ไป จนฟา้ สาง ถงึ เวลาที่ช๎อยจะตอ๎ งรีบไปลงเรอื แตเํ ชา๎ ตรูํ รงํุ ขน้ึ อกี วนั หนง่ึ พลอยขน้ึ รถพระประเทยี บตามเสดจ็ ไปถงึ สถานรี ถไฟเวลาราวๆ สามโมงเชา๎ เพราะขา๎ งใน ตอ๎ งรบี ไปขึ้นรถไฟ คอยเวลาเสดจ็ พระราชดาํ เนนิ เมอ่ื ถึงสถานี พลอยแลเห็นผู๎คนพลกุ พลาํ นคอยรบั เสด็จ มีท้งั ขา๎ ราชการทหาร พลเรือนและมหาดเล็กกรมวงั มองดูเตม็ ไปดว๎ ยขา๎ ราชการ เจา๎ คุณพํอมาสํงเสดจ็ ทีส่ ถานีด๎วย พลอย แลเห็นทํานยืนอยใูํ น หมูํขา๎ ราชการหลายคน เมือ่ เสด็จทรงพระดาํ เนินผํานไป ทุกคนกม๎ ศรี ษะถวายคํานับ พลอย เหน็ เจา๎ คุณพํอมองดตู วั แลว๎ ยม้ิ อยํางภูมิใจ และสะกิดเพ่อื นข๎าราชการท่ยี นื อยํูใกล๎ๆ ใหด๎ ลู กู สาวของทาํ น พอได๎ เหน็ เจ๎าคณุ พอํ ความวิตกตํางๆ ที่มีอยูํ ดเู หมือนจะเบาบางลงไปมาก พลอยรู๎สึกวาํ ความว๎าเหวทํ ่ีมีมาหลายวนั นั้น หายไป ชวี ติ กลับมคี วามหมายข้ึนมาอกี ขา๎ งหนา๎ ของพลอย คอื เสด็จเป็นบคุ คลทพ่ี ลอยมีหน๎าทีป่ ฏบิ ตั ิ และการ ปฏบิ ตั ิหนา๎ ทต่ี ํอเสดจ็ ทําให๎เจา๎ คณุ พํอพอใจ ไมํรูส๎ ึก
อบั อาย เพราะทาํ นสะกดิ ให๎คนอนื่ ๆ ดลู ูกสาวของทําน และข๎า ราชการกลํมุ น้นั พากันพยกั พเยดิ อยาํ งพอใจทุกคน เสด็จ ทรงข้นึ รถตูท๎ ่จี ดั ไวส๎ าํ หรบั เจ๎านายฝา่ ยใน พรอ๎ มกับ เจา๎ นายฝา่ ยในพระองคอ๑ ่ืน ตู๎ขา๎ งหน๎านั้นเป็นตู๎จดั ไวเ๎ ปน็ ราชพาหนะ พรอ๎ มด๎วยเจา๎ นายขา๎ งหน๎า และขา๎ ราชการ ผ๎ใู หญบํ างทํานทจี่ ะตามสเด็จ พลอยสํงหบี หมากเสวยทเ่ี ชิญมา ถวายเสดจ็ ท่รี ถ ต๎ู ตํอจากนน้ั คุณเฒําแกํ ทค่ี ุมกระ บวนขา๎ งใน ก็บอกให๎ขา๎ หลวงทีต่ ามเสด็จเจา๎ นาย ขึน้ รถอกี ตหู๎ น่ึงที่จดั ไว๎เฉพาะ ตอํ จากน้นั ไปก็เป็นรถตมู๎ หาดเลก็ และกรมวงั ที่จะตามเสดจ็ พอพวกขา๎ หลวงเจา๎ นายขน้ึ รถได๎ ตาํ งกพ็ ากนั หาทน่ี ง่ั ใหถ๎ กู ใจ ตาํ งกช็ วนคนทร่ี จ๎ู กั ใหน๎ ง่ั ดว๎ ยกนั เสยี งเซง็ แซํ ไปหมด บ๎างก็ทักทายตอํ วาํ ตํอขานกนั ฟงั ไมํไดศ๎ ัพท๑ เสียงคณุ เฒาํ แกตํ ะโกนจากหัวรถวํา \"เบาๆ หนอํ ยซยี ะแมพํ วกเหลาํ นี้ อะไร ! เสยี งยงั กะนกกระจอกเข๎ารงั ! กําลงั จะเสด็จเร็ดทงํุ ขุนนา้ํ ขนุ นาง ออกเต็ม ไป ระยังกันหนํอยซิ\" เสยี งพดู จากนั เงยี บลงไปพกั หนง่ึ แตแํ ลว๎ กเ็ รม่ิ มเี สยี งซบุ ซบิ ซง่ึ คอํ ยๆ กลายเปน็ เสยี งดงั กลบั มาอกี พลอย ไดน๎ ง่ั ใกล๎ หน๎าตําง มแี มชํ มอ๎ ยข๎าหลวงตําหนักอนื่ ทเี่ ป็นคนรู๎จกั กันมานง่ั อยํูข๎างๆ แมชํ ม๎อยเป็นคนทีค่ ํอนข๎างจะ กว๎างขวาง รูจ๎ กั ใคร ตอํ ใครมาก พอเขา๎ มาน่งั ติดกับพลอย ก็เรม่ิ ชี้ให๎ดขู า๎ ราชการบนชานชาลา เสยี งเจ๎าคุณอาทโ่ี นํน คุณพ่พี ระท่นี ่ี คณุ พระนาย อะไรตํออะไร และอย๏ุ ! พหี่ ลวงก็มาจนสุดที่พลอยจะจดจาํ แมํชมอ๎ ยช้ใี หพ๎ ลอยดขู า๎ ราช การ ทร่ี ๎ูจักแตํละคน แลว๎ กเ็ ริ่ม อธบิ ายสรรพคุณของขา๎ ราชการเหลําน้นั ใครดีไมดํ ี มีเมยี เทําไร ลูกกค่ี น เปน็ ญาตกิ ับ ใครบา๎ ง ดูเหมือนแมชํ ม๎อยจะรทู๎ ่วั ถงึ ไปหมด แมํชม๎อยพูดไปหวั เราะไป นัตถ๑ุยาไปพลาง พลอดเวลานนั้ พลอยกน็ งั่ เหมํอมองไปขา๎ งหน๎าอยาํ งไมํสนใจ ฟงั แตกํ ็ นง่ิ เฉยพอเปน็ กิรยิ า นานๆ ก็พยักหน๎าเสียทีหน่ึง เหมือนกบั วาํ กําลัง ฟังอยูํ พลอยนง่ั บนรถรอเวลาเสดจ็ พระราชดาํ เนนิ อยนํู าน และมาบงั เกดิ ความรส๎ู กึ วาํ มคี นกาํ ลงั จอ๎ งมองอยาํ งท่ี เคยรส๎ู กึ มาแลว๎ และพอพลอยเหลียวไปดูก็สบตาคํูเกาํ คุณเปรมยนื มองดูพลอยอยูํ ณ มมุ หน่ึงของชานชาลาสถานี รถไฟ พลอยรบี หลบหนา๎ เขา๎ มาเสยี ขา๎ งในรถ รส๎ู กึ หนาวไปทง้ั ตวั คณุ เปรมแตงํ ตวั ทาํ ทาํ ทาง เหมอื นอยาํ งกบั จะ ตามเสดจ็ ขณะทีพ่ ลอยนง่ั พิงตัวกับพนกั ที่น่ังนิง่ อยํู คณุ เปรมกเ็ ดนิ ผาํ นมาใกลๆ๎ ผาํ นหนา๎ ตํางรถไฟไป เสียงแมํ ชม๎อยพดู ข้ึนอยาํ ง ต่ืนเตน๎ วาํ \"แมพํ ลอย ! ดูซี ! น่นั ไงคณุ เปรมมหาดเลก็ เขาวาํ กนั วาํ เปน็ เศรษฐีใหญํไมํมตี ัวจับ ฉันรูจ๎ กั กบั พน่ี ๎องเขา หลายคน คุณเปรมเขาเป็นลูกหลานเจ๎าคุณโชฎกึ พวกนเ้ี ขารา่ํ รวยทง้ั นนั้ แหละ แมพํ ลอยรจู๎ กั ไหม\" พลอยนง่ิ ไมตํ อบ พยายามซอํ นตวั และภาวนา ขออยาํ ใหค๎ ณุ เปรมเหลยี วมามองตนอกี แตคํ ณุ เปรมกเ็ ดนิ หายไปทาง ท๎ายรถ เสียงแมํชม๎อยพดู ตํอไปวํา \"ถึงบางปะอนิ แล๎ว แมํพลอยอยํูกบั ใครหรือเปลาํ ถา๎ ไมมํ ีใครอยกํู ับฉันกไ็ ด๎\" \"ฉนั กต็ อ๎ งอยกูํ ับแมชํ ๎อย และข๎าหลวงตาํ หนกั เดียวกันอกี หลายคน ยงั ไมรํ ๎เู ลยวําจะอยํูที่ไหน\"
\"ถ๎าอยาํ งนน้ั เราก็อยํใู กลก๎ นั กแ็ ล๎วกนั ฉนั ไมํมเี พอ่ื นคุย คยุ กบั แมพํ ลอยฉนั ชอบ ไมคํ อํ ยมเี รอ่ื ง แนะํ ! เสดจ็ แล๎วละ !\" ขณะนน้ั เสยี งทหารกองเกยี รตยิ ศ บอกแถววนั ทยาวธุ เสยี งแตรวงบรรเลง ขา๎ ราชการทม่ี าสงํ เสดจ็ พระเจา๎ อยหํู วั ยนื ระวังตรงทกุ คน พลอยน่งั ตวั ตรง ไมกํ ล๎าชะเงอ๎ ออกไปดู และเสยี งคุยกนั จอแจในรถนนั้ ก็เงยี บลงทันที พระเจา๎ อยหํู วั เขา๎ สชํู านชาลาสถานี มเี จา๎ นายลกู เธอเลก็ ๆ ตามเสดจ็ หลายองค๑ ระหวาํ งทเ่ี สดจ็ พระราชดาํ เนนิ ผาํ น คนที่มาสํงเสดจ็ ก็มพี ระราชดํารสั ปฏสิ ันถารกับคนทมี่ าเฝ้า เกอื บจะทกุ คน พลอยนั่งกม๎ หน๎าน่ิงมิกลา๎ ชาํ เลืองมอง แตํยงั ได๎ ยินพระสุรเสียง ซ่งึ ก๎องกงั วานกวาํ เสียงอ่นื ๆ ในทน่ี ั้น ทรงทักทายปราศรยั กบั ขา๎ ราชการที่มาสํง เสดจ็ ด๎วยขอ๎ ราชการบา๎ ง ดว๎ ยเร่อื งสํวนตวั บา๎ ง พลอยได๎ยนิ พระราชดาํ รสั แววํ ๆ ถงึ เร่อื งถนนหนทางบ๎าง เร่ืองการ ปกครองหัวเมืองบ๎าง ตลอดจนเร่อื ง ลูกใครเรยี นหนงั สอื เมยี ใครเจ็บไขไ๎ มสํ บาย ก็ทรงไตํถามตั้งแตเํ รอื่ งใหญํจน เรือ่ งเลก็ ดเู หมอื นจะทรงทราบโดยละเอยี ดไป สน้ิ ไมํมีเร่ืองใดท่ีจะใหญํไปหรอื เล็กไป สาํ หรับพระองค๑ ทุกคนในท่ี น้นั ร๎สู กึ วําชีวิตทกุ ทางทุกดา๎ น ทงั้ ในเรื่องสํวนตวั และ เรื่องการงาน กําลังถกู นําออกพิจารณา โดยผใู๎ หญคํ นหนงึ่ ที่ ทราบเร่ืองราวท้ังปวงดกี วําคนอ่นื และการซกั ถามหรอื แนะนํา นนั้ กก็ ระทําโดยเจตนาดียิ่งกวาํ ท่จี ะหาได๎ในทีใ่ ด เพราะผใ๎ู หญคํ นน้นั คือเจ๎าชีวิต เป็นท้งั ผูด๎ ํารงรักษา และเป็นทง้ั ผ๎ูทีอ่ าจ ทาํ ลายชวี ติ ทง้ั ปวง ที่รวมกันอยูใํ นเมืองไทย พลอยเองกเ็ ปน็ ชาววงั อยใํู กลเ๎ จา๎ ใกลน๎ าย สกั แตจํ ะโผลหํ นา๎ ตาํ งหอ๎ งออกไป กม็ องเหน็ ทบ่ี น อนั เปน็ ทป่ี ระ ทบั พระ เจ๎าอยหํู วั เรือ่ งราวตาํ งๆเกี่ยวกับพระองค๑ เปน็ ตน๎ วาํ วันในไมทํ รงสบาย ของสง่ิ ใดโปรดหรือไมํ ตลอดจนผู๎ ใดท่ีอยใํู นขําย พระมหากรณุ าเปน็ พิเศษ พลอยกร็ ๎ูดอี ยาํ งใกล๎ชดิ แตํถงึ กระนน้ั ทุกครงั้ ทีมโี อกาสเฝ้าใกล๎ชิด และเหน็ พระองค๑ พลอยก็ร๎สู ึก เต็มตื้น นํ้าตาคลออยากจะร๎องไหด๎ ว๎ ยความปติ ิ และคอหอยนนั้ ก็ต้นื ตันทุกคร้ัง อกี สกั ครหํู นง่ึ รถไฟกระบวนพระทน่ี ง่ั กเ็ คลอ่ื นออกจากสถานี พลอยลมื สง่ิ อน่ื ๆทง้ั หมด เพราะภูมปิ ระเทศท่ี มองเหน็ จากรถไฟนั้น เปน็ สิง่ ท่พี ลอยไมํเคยเหน็ มาแตํกอํ น รถไฟแลนํ ชา๎ ๆออกจากสถานี แล๎วก็เพิ่มฝจี ักรเร็วขนึ้ จนตาลาย ครั้งน้ี เปน็ ครัง้ แรกท่พี ลอยเคยขึน้ รถไฟ จึงรส๎ู ึกต่ืนเตน๎ มาก เสยี งแมชํ มอ๎ ยคุยอะไรตํออะไรเรื่อยไป ไมํร๎ู จบ พลอยกม็ ิไดส๎ นใจฟัง รถไฟแลนํ ผํานบา๎ นเลก็ เมืองน๎อยแถวชานพระนคร บางบ๎านร๎ูวําจะเสด็จพระราชดําเนนิ ผาํ นตามทางรถไฟ กต็ ้ังทบ่ี ูชาตาม มีตามเกิด บางบา๎ นเจ๎าของบ๎านออกมารับเสดจ็ พอรถไฟผาํ นตํางกห็ มอบกราบ ถวายบงั คมแลว๎ แหงนหนา๎ ขึ้นมองรถไฟ กระบวนเสดจ็ ด๎วยความปลื้มใจเป็นล๎นพ๎น ครง้ั นเ้ี ปน็ ครง้ั แรกทพ่ี ลอยไดโ๎ ดยเสดจ็ ในกระบวนหลวง เพง่ิ เคยเหน็ วาํ อาณาประชาราษฎรแสดงอาการ กริ ยิ า ความร๎สู กึ อยาํ งใด เมือ่ ไดช๎ มพระบารมีขณะเสดจ็ พระราชดาํ เนนิ ผําน รศั มแี หงํ ความจงรกั ภักดจี ากคน นับพัน นับหม่นื ที่ เรยี งรายตามบ๎านชอํ งและไรํนา พงุํ เข๎ามาจบั หัวใจ เวลาไปไหนมาไหนตามลาํ พัง พลอยไมํเคยรสู๎ ึกวํา ชาวบา๎ นร๎านตลาด แลบ๎านชํองเรอื กสวน ท่ไี ดเ๎ ห็นตามทางนน้ั มีความสมั พนั ธ๑เปน็ อันหนง่ึ อันเดยี วกัน แตคํ ราวนี้ พลอยแลเห็นความสัมพนั ธ๑ น้ันได๎ชัด ไมวํ ําจะเปน็ บา๎ นไหนชอํ งไหน ไมวํ ําจะเปน็ คนหมูํใดกลุมํ ใด ล๎วนแตํเป็นบา๎ น เรือน คนในครอบครวั เดยี วกนั ทัง้ สิ้น รถไฟย่งิ แลนํ ไกลออกไป บา๎ นชอํ งท่ีเรียงรายอยูนํ ้ัน ก็คํอยหํางกันออกไป มที งํุ นาอันกวา๎ ง และปา่ ละเมาะท่ีเห็นอยูํไกลๆ เข๎า
มาแทนท่ี จะมองไปทางไหนก็เหน็ แตนํ ํ้าใสสะอาด สลบั ดว๎ ยตน๎ ข๎าวเขียวขจี และดอกบวั หลากสี พลอยแลดอู ยํูไมํวางตา หัวใจนัน้ พองโตด๎วยความเบิกบาน ลมื ความทกุ ขค๑ วามเศร๎าหมอง และทุกอยาํ งแมแ๎ ตํพ่ีเนอื่ ง เพราะถ๎าจะวําไปพลอยก็ยงั เปน็ สาว ความสุขช่ัวครํู กส็ ามารถบันดาลใหล๎ มื ความทกุ ข๑ได๎ทันที ชาวบา๎ นกลุํมหนึง่ พายเรอื จะไปกิจธรุ ะ พอเห็นรถไฟ กระบวนเสด็จพ พระราชดําเนนิ แลนํ ผํานไป ก็วางพายพาดไว๎กบั ตกั และหันมาถวายบังคมทัว่ ทุกคนพรอ๎ มๆกนั คนแกํคน เฒาํ ที่หาปลาอยรํู ิมคู ลงนงั่ คุกเขําพนมมอื ไว๎หวาํ งหน๎าผาก หลบั ตาทําปากหมุบหมิบ อาราธนาคุณพระคณุ เจ๎า ให๎ ค๎มุ ครองในหลวง เดก็ อกี ลมํุ หนง่ึ เลนํ นํ้าอยํทู หี่ น๎าศาลาวัด เหน็ รถไฟผาํ นไปกต็ ะโกนโหํร๎องโลดเต๎น อยาํ งลําพองใจ ตาม ธรรมดาของเดก็ ทไ่ี รเ๎ ดยี งสา ควายฝูงหนงึ่ เดนิ หากนิ อยูํใกล๎ทางรถไฟ บางตัวก็นอนเค้ยี วเออื้ ง อยํูอยาํ งสบายอารมณ๑ พลอยมองดจู นเกอื บจะเหลยี วหลงั ด๎วยความสนใจเปน็ ท่สี ดุ เพราะครั้งนี้เปน็ ครั้งแรกจรงิ ๆ ทเี่ คยเหน็ ควาย เสียงใครคน หนง่ึ ทางทา๎ ยรถ ร๎องขน้ึ ด๎วยเสยี งแหลม ล๎อเลียนสํานวนชาววัง ทไี่ มํเคยเห็นควายวํา \"อย๏ุ ตาย ! ควายมีเขา\" แลว๎ กม็ เี สยี งหวั เราะเกรยี วกราว ดว๎ ยความขบขนั ขน้ึ ทง้ั รถ รถไฟแลนํ ตอํ ไปอกี นาน พลอยนง่ั ฟงั เสยี งลอ๎ รถ กระทบรอยตอํ ของราง ดงั เปน็ จงั หวะ ทอดอารมณ๑ ออกไปตาม ทิวทัศนแ๑ ปลกและใหมํ ท่เี ห็นอยํูสองข๎างทาง หวั ใจท่ีเหี่ยวแห๎งมาหลายวันนั้น กเ็ รม่ิ จะสดชนื่ รน่ื รมย๑ข้นึ เพราะได๎เปล่ียน อากาศ บางทีเสดจ็ จะเสด็จบางปะอินคราวนี้ เพราะทรงพระเมตตาพลอย อยากใหไ๎ ด๎ลืมเร่ืองหลงั ๆ เสียบา๎ งกระมัง พลอย นกึ อยํางนัน้ แล๎วกร็ บี เปล่ียนใจ เพราะถ๎านึกเชํนนัน้ ก็ดูจะอาจเอื้อมไป และเสดจ็ อาจจะไมทํ รง ทราบเร่อื งราวความทกุ ข๑ โทมนสั ของพลอยเลยก็ได๎ เสยี งคุยกนั ในรถดเู บาลง เพราะความตน่ื เต๎นเมือ่ แรกออก เดนิ ทางนัน้ เริ่มลดน๎อยลงไป แมํ ชม๎อยนั่งหลับตาพิงพนักนงิ่ บนํ วําเมารถแลว๎ กเ็ รม่ิ ทาํ ปฐมพยาบาลตนเอง ด๎วยยาดมและยาหอม ทเี่ อาติดตวั มาบ๎าง พลอยถามวาํ จะชวํ ยเหลอื อะไรไดบ๎ า๎ ง แมชํ มอ๎ ยกต็ อบวาํ ไมํตอ๎ ง พอรถจอดกจ็ ะหาย ทําให๎พลอยเบาใจลงไปเป็นกอง เพราะแมํชมอ๎ ยคงไมถํ ึงตายลงบนตกั และความเมารถ ทําใหแ๎ มํชมอ๎ ยระงบั การพูดคยุ ไปได๎ชัว่ ขณะ ในทส่ี ดุ กระบวนรถไฟนน้ั กม็ าถงึ สถานบี างปะอนิ ทกุ คนตาํ งเตรยี มตวั ลง และเมอ่ื เสดจ็ พระราชดาํ เนนิ ลงจากรถ แลว๎ หมขํู า๎ หลวงเจ๎านายก็ตาํ งลงจากรถ เพื่อไปรบั เสด็จเจ๎านายของตนจากรถที่ประทับ ท่ีสถานบี างปะอนิ ขา๎ ราชการแขวง กรงุ เกาํ และภรรยาข๎าราชการ มารับเสด็จเป็นจํานวนมากไมนํ ๎อย แมํชมอ๎ ย ซึ่งบดั นี้กระทาํ ตัวเปน็ คนสนิทของพลอย คอย เดนิ ชดิ ตวั อยํตู ลอด ช้ใี หด๎ เู จ๎าคณุ เทศา และคนอน่ื ๆ ซง่ึ ดเู หมือน แมชํ ม๎อยจะรูจ๎ ักไปหมด พลอยสงั เกตเห็นขา๎ ราชการทกุ คน และภรรยา พดู จาเพ็ดทลู พระเจา๎ อยหูํ ัวและเจา๎ นาย ทีต่ ามเสด็จอยาํ งคลํองแคลํวไมมํ ตี ิดขดั และดคู ๎ุนเคยเปน็ กันเองกับทุก พระองค๑ เสยี งสมเดจ็ ทรงทักสตรสี ูงอายุ ผู๎หนง่ึ ท่ีมาเฝ้ารับเสดจ็ วาํ \"ยายแจํม ! แกจํ นหกสิบแล๎ว เพ่งิ จะมผี ัวคราวน้ีเอง\" สตรสี งู อายผุ น๎ู น้ั แทนทจ่ี ะอาย กลบั หวั เราะอยาํ งขบขนั ตวั เอง เสยี เตม็ ประดา ถวายบงั คมแลว๎ กราบทลู วาํ \"ก๊าํ กรรม ! นะกะนะกะหมอํ ม\"
บรรยากาศทบ่ี างปะอนิ สดชน่ื รน่ื เรงิ ผดิ กวาํ ทก่ี รงุ เทพฯ มากมายหนกั หนา เจา๎ นายทกุ พระองค๑ มพี ระอาการ รน่ื เรงิ อยาํ งเสด็จมาพกั ผอํ นพระอิริยาบถ ขนบธรรมเนยี มประเพณอี นั เครํงครัดตาํ งๆ ดูเหมอื นจะถกู ท้งิ ไวท๎ ี่ กรงุ เทพฯเป็น บางสวํ น เมอ่ื ถงึ พระราชวงั บางปะอนิ แลว๎ นน้ั ทง้ั วนั พลอยมไิ ดม๎ เี วลาดอู ะไรได๎ เพราะวาํ วนํุ อยกํู บั กจิ ธรุ ะ ตระเตรยี ม หอ๎ งท่ี ประทับถวายเสดจ็ ทีต่ ําหนกั วรนาฏ และเสด็จก็ไดป๎ ระทับแตพํ ระองค๑เดยี ว ในหอ๎ งหน่งึ จริงอยาํ งท่ีได๎ รับส่ังไว๎ เพราะ เจ๎านายมาน๎อยพระองค๑ ช๎อยมาถึงกํอนหน๎าวันหนงึ่ พลอยต๎องคอยรบั ข๎าวของตาํ งๆ ทคี่ ุณสาย อํานวยการใหข๎ นข้นึ จาก เรือเคร่ือง ท่ีจอดอยูรํ มิ คลองทา๎ ยวงั ช๎อยนนั้ ดใี จเหมอื นกบั ไมไํ ดพ๎ บพลอยมาหลายปี และเพง่ิ ไดม๎ าพบปะกนั บรรยายความ สนุกทไี่ ดร๎ บั จากการเดินทางๆนํ้าอยตูํ ลอดเวลา กวาํ จะจดั ขา๎ วของเสร็จ ก็พลบค่าํ ชอ๎ ยชวนพลอยไปอาบนาํ้ ในสระทงั้ มืดๆ และออกวาํ นนาํ้ ทาํ ตํางๆ ให๎พลอยพร๎อมดว๎ ยข๎าหลวงตําหนัก อืน่ ๆดอู ยํางโลดโผน ระหวาํ งทอ่ี ยบํู างปะอนิ คณุ สายตกลงวาํ จะคมุ เครอ่ื งอยใํู นเรอื ใหพ๎ ลอยกบั ชอ๎ ยและขา๎ หลวงรนํุ เดยี วกนั อกี สองคน เขา๎ มาอยกูํ บั เสดจ็ ท่วี รนาฏ ช๎อยเห็นด๎วยกับการตกลงใจของคุณสายเป็นอยํางยง่ิ บอกกบั พลอยวาํ \"ฉันดีใจ๏ดใี จ คณุ อานอนที่เรือ ถา๎ ขึ้นมาอยูํดว๎ ยกันละก็ฉันแยทํ ีเดยี ว\" \"กลวั จะมีคนคอยดหุ รอื ช๎อย\" พลอยถาม \"นัน่ อยาํ งหนึ่งละ\" ชอ๎ ยตอบ \"อีกอยาํ งหนึ่งกค็ อื ถ๎าคุณอาเข๎ามาอยํูเสียในน้ี เรากจ็ อดอยใูํ นน้เี ทาํ น้นั เอง นค่ี ณุ อา อยํทู เ่ี รือ เราก็มีเร่ืองเดินเข๎าเดนิ ออกทกุ วัน เลนํ ไปมาหาสํกู ับคณุ อาสายนํะแหละ\" \"ชอ๎ ยนี่เมือ่ ไรจะโตเสียทนี ะ\" พลอยพูดอยาํ งเอน็ ดู \"ไมํมีวันเสียละพลอย\" ช๎อยหัวเราะ \"เปน็ เดก็ มนั เรื่อยๆไปอยํางน้ีดีกวาํ สนกุ ตลอดชาติ ใครอยากโต อยากแกํก็ ตามใจ ฉันไมํเอาดว๎ ยละ พวกฉันมนั เหมือนกนั ทุกคน ดแู ตํแมฉํ นั ซี จนแกํแล๎ว แกยงั หาเร่ืองสนุก ได๎เรื่อยๆ พี่เนือ่ ง... เอ๏ย\" แล๎วชอ๎ ยกห็ ยุดพูดลงกลางคัน เพราะรว๎ู ําตัวพูดผดิ ไปถนัด ชอ๎ ยกดั ริมฝีปากตวั เอง แลว๎ กม็ องดหู น๎าพลอย เหมอื นกบั จะขอ โทษ \"พีเ่ นือ่ งทําไม !\" พลอยถามแลว๎ กห็ วั เราะ ในใจน้ันก็นกึ อศั จรรย๑ตัวเอง ที่สามารถตีหนา๎ ซื่อไมมํ ีพริ ุธ \"ไมํทาํ ไมหรอก\" ชอ๎ ยตอบ \"ฉันกาํ ลงั จะวําพเ่ี น่อื งแกก็รกั สนกุ อยาํ งฉนั เหมือนกนั เทําน้นั เอง\" พลอยยม้ิ แลว๎ ตอบวาํ \"แล๎วทําไมไมํพูดตํอให๎ตลอดลํะช๎อย ทีนช้ี อ๎ ยจะพดู อะไรกพ็ ูดเถิด ไมํต๎องเกรงใจฉนั หรอก ฉนั ไมํเป็นไรแลว๎ \" พลอยไดย๎ นิ เสยี งตวั เองเหมอื นคนอน่ื พดู และนกึ สงสยั ตวั เองอยคํู รนั ๆ วาํ ใจนน้ั จะเหมอื นกบั ปากทพ่ี ดู หรอื ไมํ พลอย มาอยํูทีบ่ างปะอินทีๆ่ พี่เน่อื งเคยผาํ นข้นึ ลอํ งไปนครสวรรค๑ แมชํ ั้นเคยเลาํ วาํ พเ่ี นอื่ งน่ังกอดผ๎าหมํ ท่ีพลอยให๎มาถงึ บางปะ
อิน แตํบดั น้ผี ๎าหมํ ผนื น้นั กลับมาหมกอยูํกน๎ ตู๎ กลิ่นอายกจ็ ืดจางไป บางปะอนิ ก็เป็นทใี่ หมํ ท่ีพลอยไมํเคยมา กลนิ่ อายก็ผิด กับที่กรุงเทพฯเป็นหนักหนา มีทต่ี ํางๆทจ่ี ะตอ๎ งดูอีกมาก มเี รื่องราวทจ่ี ะตอ๎ งรู๎ อีกมาก มีงานการใหมๆํ ที่จะต๎องทาํ อกี มาก ถ๎าจะวาํ ไปชีวิตกเ็ ปน็ เชนํ นน้ั ... ของเกาํ ก็ตอ๎ งเกบ็ ไว๎กน๎ ตู๎... แล๎วมองไป ข๎างหนา๎ ดูวําจะมีอะไรทําตอํ ไป รงํุ ขน้ึ อกี วนั หนง่ึ ตอนเชา๎ เสดจ็ รบั สง่ั ถามขน้ึ วาํ \"พลอยพายเรอื เป็นหรือเปลาํ \" เมอ่ื พลอยทลู รบั สง่ั วาํ ไมเํ ปน็ กร็ บั สง่ั วาํ \"ถ๎าอยาํ งนน้ั ก็ไปหดั พายเสยี ให๎เปน็ ทใ่ี นสระ วันหลงั จะได๎พายเรอื ไปเทยี่ วไหนๆด๎วยกนั นางช๎อยก็ไปหัด เสียให๎ เปน็ ดว๎ ย\" ชอ๎ ยเดนิ หนา๎ บานลงมาจากตาํ หนกั ชน้ั บนพรอ๎ มๆกบั พลอย \"พลอยจาํ ไว๎ใหด๎ ีนะ เสด็จรบั สั่งให๎ฉันไปหัด พายเรือ\" ช๎อยพูด \"ทําไม\" พลอยถาม ไมเํ ขา๎ ใจวําชอ๎ ยหมายความวํากระไร \"อ๎าว !\" ช๎อยร๎องขึ้น \"ฉนั กบั พลอยกจ็ ะตอ๎ งไปลงพายเรอื กนั ใหญซํ ีนํะ ถ๎าใครมาวําเราจะได๎อ๎างรับส่ังกลบั ไป ให๎ เงียบไปเลย\" \"มันจะไปยากอะไรนักหนากะอีพายเรือ\" พลอยพดู ขนึ้ \"หัดวันสองวันก็คงเป็น\" \"โฮ๏ย ! ยากจะตายไป เราไมใํ ชจํ ะไปหดั เรอื ธรรมดานพ่ี ลอย เผ่ือทาํ นรับสั่งใช๎จะไดพ๎ ายเรอื ท่นี ั่ง เดยี๋ วพายไมํดพี า เจา๎ นายไปเรอื ลํม จะพากนั หลงั ลายไปตามๆกัน หัดวันเดยี วสองวันจะไปเปน็ ทไี่ หน อยํางนีต้ อ๎ ง หัดทกุ ๆวันๆละสามเวลา พายเป็นแล๎วกต็ อ๎ งฝกึ ซอ๎ มใหช๎ ํานาญ เรื่องมนั อยทํู ่ีวําฉันจะลงเลํนเรอื ทกุ วนั แล๎วคณุ อา จะวาํ ฉนั ไมํไดเ๎ ทาํ น้ัน เพราะเสด็จ รับสงั่ ใหฉ๎ ันหัดพายเรือ\" วาํ แลว๎ ชอ๎ ยกร็ อ๎ งราํ ทาํ เพลงอยาํ งสบายใจ จนพลอยหา๎ มกลวั วาํ ใครจะมาเหน็ เขา๎ และตง้ั แตนํ น้ั มาชอ๎ ยกช็ วน พลอย ลงพายเรอื เลก็ ๆ ทม่ี ีมาจอดไวร๎ มิ สระในพระราชวงั บางปะอนิ ทุกวัน ผลัดกนั คดั ทา๎ ยบา๎ งพายหวั บ๎าง พายคนละลาํ แขํงกนั บ๎าง ช๎อยแกลง๎ ทําใหเ๎ รือลํมเลนํ สนุกๆบ๎าง พลอยก็สนุกไปตาม เชา๎ เย็น หรอื เวลากลางวัน แดดร๎อนเลํนเรอื ไมสํ นุก ชอ๎ ยก็ ชวนพลอยเดนิ ออกไปหาคุณสายทีเ่ รือเคร่อื ง คณุ สายอยูทํ ี่นนั่ เปน็ ประจํา เพราะคอยควบคมุ ขา๎ วของและดูแลเคร่อื งเสวย นานๆจะเข๎ามาเฝา้ เสดจ็ ทขี่ า๎ งในสกั หนหนึ่ง พลอยกับช๎อยไปถึง ทีแรกเห็นคุณสายนอนพงั พาบ ปอกหอมปอกกระเทียมอยํู หวั เรือ มผี าดนัง่ พบั เพยี บชวํ ยปอกอยํูด๎วย \"ใหญโํ ตดีไหมลํะ คุณอาของฉนั !\" ชอ๎ ยกระซิบบอกพลอย กอํ นท่ีจะเข๎าไปถงึ ตัว แลว๎ กเ็ ริ่มหัวเราะ อยาํ งขบขนั ทํา เอาพลอยต๎องหวั เราะไปดว๎ ย ท้งั ท่ไี มมํ เี รอ่ื งจะหัวเราะ
พอคณุ สายหนั มามองเหน็ กท็ กั ขน้ี ทนั ทวี าํ \"ออกมาทําไมกนั ทําไมไมํอยกูํ บั เสด็จ\" \"ฉันคดิ ถงึ คณุ อา\" ช๎อยตอบ \"พลอยเขาก็คิดถงึ ขนื อยตํู อํ ไปไมไํ ดเ๎ หน็ หนา๎ คณุ อา หวั ใจเขาจะแตกตาย ฉนั เลยพา เขาออกมาหา\" \"ฮึ ! มนั จะมากไปละ !\" คณุ สายไมํยอมเช่อื อารัมภกถาของช๎อย \"อยากออกมาเที่ยวก็บอกมาเสียดีๆ แตํอยําอยํู ชักชา๎ พอเขาเชญิ เครื่องเข๎าไปก็รบี กลบั กแ็ ลว๎ กัน ขืนไถลละก็เป็นเจ็บตวั ทงั้ โตๆกนั อยํางนึ้แหละ\" \"โถ ! คณุ อาเจา๎ ขา\" ช๎อยตอบอยาํ งอํอนหวาน \"คณุ อาไมํรักหลานเสยี แลว๎ หรอื คะ หลานอตุ สําห๑เดนิ กรําแดด มาหา ท้ังสองคน ดูซีเนอื้ ตวั ดําไปหมด นก่ี ลับถึงกรงุ เทพฯ จะต๎องไปบํมผวิ อยูอํ กี นานเทาํ ไรกไ็ มํร๎ู กรรมเวรจรงิ ๆ คุณอาไมมํ ีอะไร ให๎หลานรับประทานบา๎ งหรอื คะ คณุ อาใจดี๊ใจดี !\" คณุ สายเหลยี วมาหวั เราะกบั พลอยแลว๎ ถามวาํ \"พลอยไมคํ ล่ืนไส๎ยายช๎อยบา๎ งหรือ ฉนั จะทนไมไํ หวอยแํู ลว๎ นะ\" แตแํ ล๎วคุณสายก็บอกให๎ผาด ไปยกของกิน มาให๎ หลายอยาํ ง สวํ นมากกม็ ไี ส๎กรอกปลาแนม ของกินเลํนอนื่ ๆ ตลอดจนขา๎ วเมาํ ทอด ขณะเดียวกนั กก็ ําชับชอ๎ ย ให๎หม่นั เฝา้ เสดจ็ อยาํ ไปเทีย่ วไถลเสยี ทอ่ี ่ืน เพราะบางปะอนิ มที ่เี ท่ยี วเลนํ มาก \"เสด็จของเราทาํ นพระทัยดี\" คุณสายปรารภขึ้น \"มาอยาํ งน้ี ทํานไมเํ คยหวงห๎าม ใครอยากจะเที่ยวจะเลนํ ก็ ตามแตํใจ จึงเป็นเร่ืองของเราจะดูตัวเราเอง ไมํใหเ๎ หลงิ ไป\" พลอยมองดคู ณุ สายกร็ ว๎ู าํ สนกุ อยไํู มนํ อ๎ ยเหมอื นกนั เพราะของทก่ี องอยรํู อบๆตวั กบ็ อกใหร๎ ว๎ู าํ คณุ สาย สนกุ ในการ ซือ้ ของจากชนบท พวกฟกั แฟงแตงร๎าน ผกั ตบั เตาํ สนั ตะวาและสายบัว ตลอดจนก๎งุ ปลาตาํ งๆ ทม่ี ีคนนํา มาขายตามเรือ กลน่ิ กบั ขา๎ วหอมฉยุ มาจากทา๎ ยเรอื ชอ๎ ยแหงนจมกู ขน้ึ ดม แลว๎ ถามขน้ึ วาํ \"แหม ! ใครทาํ อะไรหอม เตะจมกู ฉุยทีเดียว\" \"ฉันหลนปลาร๎า จะตั้งเคร่อื งเสดจ็ \" คุณสายตอบอยํางภาคภูมิ \"เม่อื เช๎าน้เี ขาเอาผักกนิ กบั ปลารา๎ มาขาย เต็มลาํ เรอื นํากนิ เต็มที หลนแลว๎ จะใสํกะโหลกมะพรา๎ ว ฉันให๎เขาทําไว๎ นําเอ็นดู\" คณุ สายชใ้ี หเ๎ หน็ ดกู ะโหลกมะพรา๎ วใบเลก็ ขดั จนเปน็ มนั สวํ นบนเลอ่ื ยออกเปน็ ฝาปดิ เรยี บรอ๎ ย แลว๎ ใสสํ าแหรกเลก็ ๆ แขวนไว๎ \"เอะ๏ ! ทําไมต๎องใสํกะโหลก\" ช๎อยถามขน้ึ
\"ฉนั เหน็ มันนาํ เอ็นดูดี อยใํู นวังทาํ นเสวยชามเงินชามทองมานานแล๎ว มาบา๎ นนอกบ๎านนา ลองใสกํ ะโหลก กะลาดู บา๎ ง เวลาเสวย พลอยชํวยทลู เสด็จด๎วยนะวาํ ทงั้ ผกั ทง้ั ปลารา๎ ป้าตั้งใจเปน็ พเิ ศษจรงิ ๆ\" บทท่ี ๑๑ (หน๎าที่ ๒) จะเปน็ เพราะดนิ ฟา้ อากาศทบ่ี างปะอนิ นน้ั บรสิ ทุ ธก์ิ วาํ ทก่ี รงุ เทพฯ หรอื จะเปน็ เพราะการเปลย่ี นสถานท่ี เปลย่ี น อากาศ การได๎ออกกําลงั กลางแจง๎ ทําใหก๎ นิ ได๎นอนหลบั หรือจะเปน็ เพราะเวลาอนั เปน็ เครอื่ งสมานแผล ที่ดีท่ีสดุ ก็ตาม ตัง้ แตพํ ลอยมาบางปะอนิ ความอา๎ งวา๎ งในใจและความโทมนัสตํางๆ ดเู รม่ิ จะเลือนรางไปจากหวั ใจ อาจเป็นเพราะบางปะ อินเป็นสถานท่ใี หมํ ไมํมีอะไรจะเตอื นใจให๎รําลึกถงึ ความหลัง หรือบางปะอินจะเปน็ สถานท่ี กายสิทธ์ิ สร๎างข้ึนเพอ่ื ความสุข งาํ ยๆ ผใ๎ู ดท่ีไดไ๎ ปถงึ กบ็ ังเกดิ ความสขุ อยาํ งงํายดาย โดยมิต๎องแสวงหา ภายในเวลาสห่ี า๎ วนั หลงั จากทไ่ี ดต๎ ามเสดจ็ มาอยบํู างปะอนิ ทง้ั ชอ๎ ยและพลอยกพ็ ายเรอื ไดเ๎ กงํ คลอํ งแคลวํ และพาย เรอื ไปเลนํ ไกลๆนอกพระราชวงั ออกไปที่ทํงุ ข๎างหลังวงั ถอนสายบวั หรือเก็บกระจับเลนํ บ๎าง พายเรือไปเทยี่ วหัวเกาะท๎าย เกาะ และแวะเสี่ยงเซียมซที ่ศี าลพระเจ๎าปราสาททอง ท้ังที่เน้ือความในใบเซยี มซีนน้ั จะอาํ นอยาํ งไรกไ็ มํมีวันเข๎าใจ แตํชอ๎ ย กลบั เหน็ เป็นเรื่องขบขัน เสยี่ งใบเดียวไมพํ อ ตอ๎ งทอดครง้ั ละหลายๆใบ แลว๎ เอามาอํานอวดคนโนน๎ คนนี้ เป็นที่รืน่ เรงิ ไปทั่ว วนั หนง่ึ เสดจ็ พระราชดาํ เนนิ ทอดพระกฐนิ ทว่ี ดั วเิ วกวายพุ ดั โดยกระบวนเรอื แจวเรอื พาย วดั วเิ วกนน้ั อยกํู ลางทงํุ หลงั พระราชวงั ออกไปไกลพอดู ทางทจี่ ะไปนัน้ ก็ตอ๎ งผํานไปกลางทงํุ ท่ีเตม็ ไปด๎วยดอกบัวสีตาํ งๆ บานสลอนสุดลกู ตา เจ๎านาย ฝ่ายในและฝ่ายหน๎าตามเสด็จด๎วยเรือตาํ งๆ พร๎อมด๎วยมหาดเล็กข๎าหลวง อีกเปน็ จาํ นวนมาก นับวาํ เป็นงานท่สี นกุ เอิกเกริกงานหนึ่ง เสดจ็ รบั สงั่ ให๎ขา๎ หลวงลงเรือพายตามเสดจ็ ไปด๎วย เพราะจะได๎เลํนเรอื ทางไกลๆให๎สนกุ มขี า๎ หลวงคนอ่ืน ตามเสด็จไปในเรือลาํ ทรง ช๎อยจะไปออดอ๎อนคุณสาย ดว๎ ยวิธีใดกไ็ มมํ ีใครทราบได๎ แตํเม่ือถงึ เวลาออกเรอื คุณสายก็ลงเรอื พาย ทมี่ ีชอ๎ ยกับพลอยพายทางหัว คณุ สายนั่งกลางลาํ มีผาดกับนางพิศซ่งึ ตดิ ตามมาในเรือเคร่อื ง และเปน็ ผท๎ู ค่ี ณุ สาย ไวใ๎ จวาํ พายเรอื เป็นแนํ เป็นผพู๎ ายอยํขู ๎างท๎าย วันน้นั ท้ังชอ๎ ยและพลอยแตํงตวั ทะมัดทะแมง นุํงผา๎ พื้นใสํเสื้อสะพายแพรให๎ รดั กุม เพราะออกบ๎านนอก พอลงเรือเรยี บรอ๎ ยช๎อยก็บอกใหพ๎ ลอยใสหํ มวก คร้นั เหน็ พลอยอดิ เอ้ือนเพราะยังกระดาก ชอ๎ ย ก็พดู บังคับแกมอ๎อนวอนวาํ \"พลอยใสํหมวกเปน็ เพื่อนฉันหนอํ ยเถดิ นํา ! ถา๎ ไมํใสฉํ ันก็ต๎องนั่งใสํหมวกเปน็ อบี ๎าไปคนเดียว\" \"ใสเํ สียเถิดพลอย แดดนายออกอยาํ งนี้ ไมํระวงั ตัวเด๋ยี วจะเจบ็ ไข๎ไป เวลาออกเลนํ ทํงุ เขาใสํกันท้ังน้ัน\" พอพลอยตกลงยอมใสหํ มวก ชอ๎ ยกห็ วั เราะอยาํ งดใี จ แลว๎ พดู วาํ \"ที่นีเ้ ลยนงั่ ตีหนา๎ บ๎ากนั ไปสองคนคอํ ยยงั ชั่วหนอํ ย ฉนั เสียดาย ไมไํ ด๎เอาหมวกมาฝากคณุ อาดว๎ ยจะได๎ เขา๎ ชุดกนั ทง้ั สามคน เกต๐ ายไปเลยทีเดยี ว\"
\"โอย๏ ! ไมํตอ๎ งมาหํวงฉนั หรอก\" คุณสายร๎องข้ึน \"ใครเป็นสาวเป็นแส๎จะแตงํ ตวั กันอยํางไรก็ได๎ อยาํ งฉัน ไปทาํ เขา๎ บ๎างกลัวหมามันจะเหํา\" \"พลอยฟังคณุ อาวาํ ซ\"ี ชอ๎ ยตอบสวนขึน้ มาทันที \"กรุงเกาํ ทฉ่ี นั เคยไดย๎ ินวาํ มแี ตแํ มวน้าํ เด๋ยี วนีห้ มานาํ้ ก็มี เหมือนกนั \" เรอื ลาํ ทพ่ี ลอยไปนน้ั ออกจากทาํ แตเํ ชา๎ เพราะชอ๎ ยบอกวาํ จะไดไ๎ ปตามสบาย และเทย่ี วเกบ็ ผกั ถอนสายบวั หรอื เกบ็ ดอกบวั ฝักบัวกลางทุํง ท่จี ะตอ๎ งผํานไปกย็ ังได๎ การท่ีไปน้ันกไ็ ปตวั เปลําไมตํ อ๎ งเตรียมอาหารไปด๎วย คงมแี ตํกาน้ํากินซึง่ คุณ สายไมยํ อมใหห๎ าํ งตวั ท้งั นเ้ี พราะเป็นทท่ี ราบกันท่วั ไปวาํ ทว่ี ดั วเิ วกซ่ึงจะรบั พระกฐนิ ในวนั นนั้ บรรดาภรรยาข๎าราชการ แขวงกรงุ เกาํ และบรรดาขา๎ หลวงเดมิ ในกรงุ เกาํ รับเปน็ ภาระเล้ียงขนมจีนนาํ้ พรกิ นา้ํ ยา แกผํ ๎ทู ่ไี ปในงานทว่ั ถึงกัน ระหวํางท่ี พายเรอื ไปช๎อยกพ็ ดู คุยอยไูํ มํหยุดปาก ตามประสาคนทก่ี ําลังเทย่ี วสนุก รืน่ เริง ทาํ ให๎พลอยเบกิ บานใจเป็นหนกั หนา เรอื ขา๎ หลวงตําหนักอื่น กําลังพายไปทางเดยี วกนั หลายลํา ลําไหนทม่ี ี คนรจ๎ู ักชอ๎ ยกต็ ะโกนทกั ทาย จนบางครง้ั คุณสายต๎อง ออกปากห๎ามวํานาํ เกลยี ด เป็นสาวเป็นนางแล๎ว ไมํรจู๎ ักสํารวม เสยี บา๎ ง ซ่งึ ทาํ ให๎ช๎อยสงบเสงี่ยมไปได๎เพียงชวั่ ครูเํ ดยี ว แล๎ว ก็เริ่มพูดคุยชใ้ี หพ๎ ลอยดโู นํนดนู ต่ี อํ ไปอกี ระหวาํ งทผ่ี าํ นกลางทงํุ ชอ๎ ยกบ็ อกใหน๎ างพศิ คดั ทา๎ ย หนั หวั เรอื เขา๎ ไปกลางทงํุ หลายครง้ั หลายหน เพอ่ื เกบ็ ดอกบวั ท่ี ชอ๎ ยเหน็ วําสวยทีละดอกสองดอก สวํ นคณุ สายกบ็ งการใหผ๎ าด ถอนสายบัวขนึ้ ไว๎ในเรอื เร่อื ยๆไป จนชอ๎ ยขูวํ ําเดย๋ี วเรือจะ ลํมจึงเลิก พอตกสายเขา๎ ทอ๎ งทุงํ นนั้ กเ็ ต็มไปดว๎ ยเรอื ขนาดตาํ งๆ ทกุ คนแตํงกายดว๎ ยเสื้อผ๎า หลากสี ทุกลํามีแตเํ สียงหัวเราะ สรวลเสเฮฮา และทุกลํามุํงโฉมหน๎าไปยังวดั วิเวกวายุพดั อนั เป็นจดุ หมาย ปลายทาง สําหรับวนั น้ี เรอื ลาํ ของพลอยไปถงึ วดั เอาตอนสายเตม็ ท่ี แดดแขง็ แลว๎ ทน่ี น่ั มเี รอื ไปคอยรบั เสดจ็ อยแํู ลว๎ มาก ทเ่ี ปน็ เรอื ชาวบา๎ นก็ มี เรอื ขา๎ ราชการและชาววังก็มี ทกุ คนมีแตํความรืน่ เรงิ เสมอภาคกัน เหมอื นกบั วําการกศุ ลวันน้ี เป็นของทกุ คน นางพศิ คดั ทา๎ ยเรอื แทรกแซงเรอื ลําอน่ื ๆ เข๎าไปจอดอยํูใตต๎ น๎ ไม๎ ใกลๆ๎ กบั ทางเสด็จขึน้ เมื่อจอดเรอื เรยี บรอ๎ ยแล๎วสกั ครูํ กระบวนเสดจ็ ก็ มาถึงวดั เสด็จพระราชดาํ เนินพรอ๎ มดว๎ ยเจ๎านายขึน้ บนวดั เพ่อื ถวายพระกฐิน ตอํ ไป ชอ๎ ยพลอยและคณุ สายยงั คงนง่ั อยใํู นเรอื ดผู ค๎ู นทผ่ี าํ นไปมาอยาํ งเพลดิ เพลนิ เวลากล็ วํ งไปจนถงึ กลางวนั พลอยเรม่ิ รูส๎ กึ หวิ แตํกน็ ่งิ เสยี ไมปํ รปิ ากพดู วาํ กระไร ระหวาํ งน้นั เจา๎ นายเสวยบนวัด สวํ ยเรอื ขนมจนี ก็เร่มิ พายออก แจกอาหารแกํเรือ ขา๎ งใน และเรอื ตามเสด็จตํางๆ เสียงชอ๎ ยบนํ ขน้ึ วาํ \"ฉนั หิวจวนจะเปน็ ลมแลว๎ ละ เรือขนมจนี ไมํเหน็ ผาํ นมาทางนส้ี ักลํา อกี ประเดย๋ี วถ๎ามผี ํานมา ใครชวํ ยกันเรียกด๎วย ฉันจะกินให๎อิม่ ทีเดยี ว เกดิ มาไมํเคยหิวอยํางนีเ้ ลย\" \"ก็คุณไมํเคยจบั แจวจบั พายน่ีเจา๎ คาํ \" นางพิศตอบมาจากท๎ายเรือ \"วนั นี้มาลองพายดถู งึ ได๎รู๎วาํ มันหวิ ยังไง บาํ วละก็ เคยมาเสยี หนักแล๎ว เด๋ยี วคอยดนู างพิศเถอะ ขนมจีนสักสองลาํ เรือก็จะไมพํ อ\"
\"จรงิ ๆนะช๎อย\" คณุ สายเห็นดว๎ ยกบั หลานสาว นานๆคร้ังหนงึ่ \"วนั นี้อาก็หิวเหมือนกัน ได๎เปลย่ี นที่เข๎า ความจริงถา๎ เราขึ้นไปขา๎ งบน กค็ งได๎กนิ เรว็ เข๎าหนํอย แตํอาอยากกินในเรือน่แี หละสนุกกวาํ หรือพลอยจะวาํ ยังไง\" \"ฉนั กอ็ ยากรบั ประทานในเรือน่แี หละ\" พลอยตอบ \"นานๆจะไดม๎ าอยาํ งนี้สักที ทนเอาหนํอยเด๋ยี วก็คง จะได๎รับ\" \"แมํพลอยเขาเป็นคนชํางอดทน\" ช๎อยพูดขนึ้ \"อะไรๆเขากท็ นได๎ หวิ ข๎าวหวิ นํ้ากท็ นได๎ทั้งนั้น ฉันเองแหละ เปน็ คน ทนอะไรไมํไหว ถ๎าขืนเรือขนมจนี ไมผํ าํ นมาทางน้ี เดี๋ยวฉนั เห็นจะต๎องกินสายบวั ของคุณอารองท๎องไปกอํ น เสยี แรงชวํ ย ถอนมาเหน่อื ยออก แตํกอํ นฉนั ไมเํ คยออกเลํนทุํง นึกวําสายบัวมนั ลอยๆอยํู เกบ็ เอางาํ ยๆ พอลองมา ถงึ เข๎าจริงๆสิ ถึงได๎ร๎ู วํามนั หนักแรงเหมือนกนั กวาํ จะไดแ๎ ตํละตน๎ ก็แสนจะยากเย็น ดึงกนั แทบหัวไหลหํ ลดุ ทีเดียว\" คณุ สายหวั เราะแลว๎ กพ็ ดู วาํ \"สายบัวถอนงาํ ย อากเ็ คยเหน็ แตสํ ายบัวทนี่ ายายกรุด เทําน้นั เอง\" \"เอ๏ะเปน็ ยังไงคะ สายบวั นายายกรดุ \" พลอยถามขน้ึ อยาํ งสนใจ \"เรือ่ งมันกํอนพลอยเกดิ \" คณุ สายตอบ \"ตอนนปี้ า้ ยงั รํนุ ๆสาวอยเูํ ลย ยายกรดุ แกเปน็ เจ๎าของนา เป็นเศรษฐีใหญอํ ยูํ แถวนแี้ หละ แกเปน็ คนมักใหญํใฝส่ ูง แลว๎ ก็ชอบคยุ โวโออ๎ วด ใครมอี ะไรดีไมไํ ด๎ แกต๎องวาํ ของแกดกี วาํ ทนี เ้ี จ๎านายเสด็จ บางปะอนิ มาก ยายกรุดแกก็ว่งิ เตน๎ เขา๎ ถวายเนื้อถวายตวั พอไดเ๎ ฝา้ แหนแกกค็ ยุ โว ของแกเรือ่ ยๆไปวํา นาของแกมีอะไรตอํ อะไรดีตาํ งๆ รอ๎ ยแปดไมํมขี องใครส๎ู แกรูว๎ าํ เจ๎านายโปรดออกเลนํ ทํุง เก็บดอกบวั ฝกั บัวทางเรอื แกก็คยุ โตวํา ทงํุ ไหนก็สทู๎ งุํ บ๎านแกไมํได๎ มที กุ อยํางทั้งบวั หลวงบวั สายฝกั บวั กเ็ ทํานัน้ ถ๎าเจ๎านายเสด็จแกจะรบั เสดจ็ ใหถ๎ งึ ขนาด แกจะหาขนมจีน น้าํ พริกไวเ๎ ลยี้ งในเรอื ให๎ทรงเกบ็ ดอกบวั ฝักบัว และใบบัวออํ นๆ เสวยกับขนมจนี ตามสบายพระทยั ฟังแกเลาํ กด็ ูนาํ สนกุ เต็ม ที แกคุยหนักเขา๎ ก็เลยทรงเช่ือ นัดกนั วาํ จะไปเท่ยี วนายายกรดุ ใหส๎ นุกสกั วนั ฝา่ ยยายกรดุ แกกด็ ีใจได๎หน๎าตา รบี เที่ยวเชิญ เสดจ็ เจ๎านาย และชกั ชวนผ๎คู นไว๎มาก คร้ันถึงวนั นดั เข๎า ยายกรดุ กเ็ ตรียมของเลยี้ งเปน็ การใหญํ ทาํ ขนมจีนนํา้ พริกทอด ข๎าวเมาํ ใสํเรือไว๎คอยแจก แตมํ นั ไปเสยี ท่ดี อกบวั ฝกั บัวและสายบัว ทีน่ ายายกรดุ มันไมํมมี ากอยํางทีแ่ กไปเทยี่ วคุยไว๎ ยาย กรุดแกก็ไมทํ ๎อถอย นกึ เสยี วําข๎างนํ้าขา๎ งใน ไมเํ คยเหน็ ทํงุ เหน็ นา จะไปรู๎ประสปี ระสาอะไร แกก็ใหค๎ นของแก ไปเที่ยวเกบ็ ออกบัวตูมฝกั บวั และใบบัวอํอน จากที่อน่ื มาผกู ไวก๎ บั กา๎ นใบบัวในนาของแกตง้ั แตํเชา๎ มืด ปนไปกบั ของจรงิ ทมี่ อี ยูบํ า๎ ง ใช๎ เชอื กกล๎วยผูกเอาไวด๎ ือ้ ๆท่ีใตน๎ ้ําง้นั แหละ พอตกสายแดดแข็งเข๎า พวกดอกบวั ฝกั บัวทีเ่ อามาผกู ไวก๎ ็ชกั จะเห่ยี วคอพับ ท้งั ท่ี อยูํในนํ้า ฝา่ ยพวกทไ่ี ปเท่ียวตามที่ยายกรดุ ชวน พอราวๆเพล ก็พายเรือไปถึงนายายกรุด ยายกรุดแกกด็ ใี จพายเรือมา ตอ๎ นรบั เสยี งแกคยุ โวอวดโนนํ อวดนี่อยํไู มํหยดุ ปาก เชอื้ เชญิ ใหผ๎ ท๎ู ไ่ี ปเลํนทงํุ เก็บบวั ตามสบาย ฝ่ายคนท่ไี ปชกั เอะใจวํา ทาํ ไมดอกบวั ท่ีนายายกรุดหนา๎ ตาไมเํ หมอื น ที่อนื่ ลองดงึ ขึ้นมาดู ไอเ๎ ชอื กกลว๎ ยทผี่ ูกไวม๎ ันก็ลอยปอ๋ ข้ึนมา เป็นโจทย๑ฟ้องอยูํ บนผิวน้ํา บางคนไมทํ ันดู เห็นดอกบวั สายบัว ก็เอื้อมแขนไปดึงเสียเต็มแรงทีเดียว พอมันหลุดข้นึ มางํายๆ บางคนเสยี หลกั เกือบหงายหลัง ตกนาํ้ ลงไปกม็ ี ตาํ งคนตาํ งพากันเร่ยี ไปตามกัน เพราะรก๎ู นั ทั่วไปวาํ ถกู ตม๎ บางคนใจดีหนํอย กห็ วั รอํ เหน็ เป็นเรื่อง ขบขัน แตํสํวนมากพายเรือมากําลังเหน่อื ย ดีใจนึกวําจะเลนํ ใหส๎ นุก พอถูกยายกรุดหลอกเขา๎ กช็ กั พนื้ เสยี บํนกัน ตบุ ๆตบั ๆ ตวั ยายกรดุ เองกช็ กั จะเร่ียราดเต็มทที ีเดยี ว แตกํ แ็ ขง็ ใจพายเรอื เท่ียวชวนคนโน๎นคนนีใ้ ห๎กนิ ขนมจีน เหน็ เขาไมํกิน แกก็เรมิ่ ลงมือเปิบเอง เอาใบบวั อํอนๆ มากินกับขนมจนี แลว๎ กเ็ อะอะวาํ อรํอยเสยี เตม็ ประดา เท่ียวเรียกคนโน๎นคนนใ้ี หก๎ นิ
ตอํ ไปอีกจนคนกลบั ข๎างในบนํ กันออดไปหมดวํา ถูกยายกรดุ ต๎มเสยี สุก ต้ังหลายวัน ถึงไดเ๎ หน็ ขัน เดย๋ี วน้ีใครถูกหลอกกย็ งั มีคนเรยี กกนั วํา ไปเทีย่ วนายายกรดุ อยูเํ ลย แตเํ ด็กรํนุ หลงั ไมํคํอยรู๎ เพราะเกดิ ไมทํ ัน เร่ืองมันนานมาแล๎ว\" พลอยมวั แตสํ นใจฟงั คณุ สายเลาํ เรอ่ื งเกาํ เสยี เพลนิ ไมทํ นั สงั เกตวาํ กอํ นทค่ี ณุ สายจะเลาํ เรอ่ื งจบลงนน้ั มเี รอื อกี ลาํ หนึง่ พายมาอยํางเงยี บๆ แลว๎ มาจอดอยขํู ๎างๆแคมเรอื ติดกันพอดี พอคุณสายเลําเร่อื งจบลง และระหวํางทพ่ี ลอยและช๎อย กาํ ลงั หัวเราะกัน เพราะความขบขัน เสียงหนง่ึ ซีง่ เป็นเสียงผ๎ูชายก็พูดขึน้ วาํ \"คณุ อาขอรับ กระผมเหน็ คณุ อาจอดอยนูํ านแล๎ว ยังไมํได๎รบั ประทาน กระผมเลยไปเรียนคณุ หญงิ เจ๎าคณุ กรุง ขอ ประทานเรอื ขนมจีนมาให๎ทั้งลาํ คนเรือเขาไมํร๎จู กั กระผมเลยตอ๎ งลงเรือพาเขามาทีน่ ี่\" พลอยขนลกุ เกรยี วเมอ่ื ไดย๎ นิ เสยี งนน้ั จะเปน็ เพราะสงั หรณใ๑ นใจ หรอื อยาํ งไรกไ็ มรํ ไ๎ู ด๎ ทง้ั พลอยทง้ั ชอ๎ ย เหลยี วไปดู พรอ๎ มกัน เรอื ท่ีมาจอดเทียบอยํกู ับเรือพลอยนน้ั บรรทกุ ขนมจีนและเครอื่ งขนมจนี มา จนเกอื บเพยี บ มีผูห๎ ญงิ หนา๎ ตาเป็น คนบ๎านนอกนงั่ พายอยูํท๎ายเรือ และที่ตรงหัวเรอื น้นั คุณเปรมนง่ั ย้มิ กร่มิ มองไปทางคุณสาย มไิ ดช๎ ําเลอื งมามองทางพลอย เลย พลอยรบี หนั หนา๎ กลบั มาทนั ที เสยี งนางพศิ สาํ ลกั นาํ้ หมาก กระแอมกระไออยทํู า๎ ยเรอื และเสยี งคณุ สายพดู ขน้ึ วาํ \"พํอเปรม พํอทูนหัวของอา ถา๎ ไมํได๎พํอวนั นี้ อาเหน็ จะหวิ ข๎าวเป็นลมตายอยทูํ ี่นเี่ อง พอํ ชวํ ยชวี ิตอา และนอ๎ งๆไวแ๎ ทๆ๎ ทเี ดยี ว !\" \"คณุ อาคะ ฉนั ยงั ไมหํ วิ เทําไหรหํ รอกคํะ\" ชอ๎ ยพูดขึ้นโดยไมํหนั หนา๎ ไปทางคุณเปรม \"รอเรือขนมจนี ลําหลัง ดกี วาํ ลําน้ีให๎เขาไปเลีย้ งเรืออื่นเสียกํอน\" \"ฮา๎ ย ! ยายช๎อยนี่พูดกลบั ไปกลับมา\" คุณสายรอ๎ งลั่น \"ก็ไหนเมือ่ ก้บี ํนวําหิวข๎าวจะเป็นลม พอมีขนมจนี มา ถงึ เกดิ บอกวําไมหํ ิวเสยี แลว๎ ฉันไมํรลู๎ ะ ! ใครไมํหวิ ฉนั หิว มัวแตํเลนํ ตัวอยูํกพ็ อดไี มํไดก๎ ินกัน ดซู ีของเขาทํา นาํ กนิ ออก พํอเปรม จอดเรืออยูํตรงน้แี หละ อยําเพ่งิ ไปไหน\" วําแลว๎ คุณสายกเ็ ริม่ สั่งใหค๎ นเรือขนมจนี ตกั ขนมจีน แจกคนในเรอื ของตน แลว๎ ก็ ร๎องสัง่ มาทางหัวเรอื วาํ \"แมํพลอยกินเสยี เถิด อยาํ ไปฟงั ยายชอ๎ ยหนํอยเลย ผดิ เวล่าํ เวลา เดี๋ยวจะเจ็บไข๎ไป\" คุณสายรับชาม ขนมจีนจาก เรอื คณุ เปรมมา สงํ แจกไปท้ังลํา \"คุณอาทําจะออกแตํเช๎านะขอรบั \" คุณเปรมเรมิ่ ชวนคณุ สายคยุ ตอํ ไปอกี \"ค๎า มาแตํเช๎า\" คุณสายตอบ \"ก็แมสํ าวๆ เหลาํ น้แี หละ เขาตนื่ เตน๎ กัน ฉุดเอาฉันลงเรือมาด๎วย แล๎วพํอเปรม มา ต้งั แตํเม่อื ไร\"
\"ผมมาเรอื มหาดเลก็ อีกลาํ หน่งึ ออกเรือมาแตํเช๎าเหมอื นกัน แตวํ นั น้ไี มใํ ชํเวรผม คอํ ยยังชัวหนอํ ย ทแี รก ผมอยบํู น วัดมองไปเห็นเรือคณุ อาเขา๎ รวู๎ ําจะหวิ กเ็ ลยไปพาเรอื ขนมจนี เขามาให๎\" \"พอํ ค๎ูณ ! ขอให๎พํอจาํ เรญิ ๆขน้ึ ไปเถอะ\" คุณสายขอบใจคณุ เปรมอยํางจริงใจ \"ถา๎ ไมํได๎พอํ ก็เหน็ จะต๎อง ท๎องแห๎ง กลบั แนๆํ ผูค๎ นออกมากมาย ใครเขาจะไปดูได๎ทั่วถงึ ขนมจนี อรํอยจรงิ ๆเสยี ดว๎ ย ฉนั ชอบกนิ ขนมจีนหวั เมืองอยาํ งนีแ้ หละ เสน๎ เขาเหนยี วดี อยาํ งน้ีในกรุงหากินไมํคํอยจะได๎\" พลอยนง่ั กม๎ หนา๎ ดจู านขนมจนี อยพํู กั ใหญํ ไมแํ นใํ จวาํ จะกนิ ดหี รอื ไมํ ความจรงิ นน้ั ทอ๎ งรอ๎ งอทุ ธรณอ๑ ยเํู รอ่ื ยๆ วาํ ใหก๎ นิ เขา๎ ไปเถิด จนมจีนกเ็ ปน็ ของท่ีเขาจดั ไว๎เลี้ยง ไมใํ ชขํ องคุณเปรมจะเป็นอะไรไป แตสํ มองกร็ ๎องวาํ อยาํ กิน ! ถึงจะเปน็ ขนมจนี ของเลี้ยง กค็ ณุ เปรมพามาให๎ ถ๎ายอมกนิ ขนมจีนกเ็ ทํากับวาํ ทอดสะพานออกไปรบั เขาครง่ึ หน่ึง ถงึ ทอ๎ งจะหวิ อยาํ งไรกต็ อ๎ ง ทนเอา อดขา๎ มอ้ื สองม้อื จะเปน็ อะไรหนกั หนา ดีกวาํ ทจ่ี ะต๎องมีกังวลที่หลัง เร่ืองท่แี ล๎ว มายงั ไมเํ ข็ดอกี หรือ พลอยมองดูจาน ขนมจีนนา้ํ พริกที่คุณสายสํงมาให๎ แล๎วก็ตอ๎ งกลนื นํา้ ลาย ชํางนํากนิ อะไร เชนํ น้ัน ขนมจีนราดนาํ้ พรกิ แตพํ อดบิ พอดี ผัก ทอดวางไวข๎ า๎ งหนึง่ พรกิ ทอดเมด็ หนงึ่ ใบบัวออํ น ใบกะถิน ไขํตม๎ ... มองแล๎วตาลาย เสียงนางพศิ พดู มาจากทา๎ ยเรอื วาํ \"คณุ พลอยรับขา๎ วเสยี เถิด อยํารีรอไปเลย เด๋ียวจะไมสํ บาย\" ทําให๎พลอยตอ๎ งทําตาม เพราะนางพิศใชเ๎ สียงเปน็ เชงิ ขอรอ๎ ง แกมบงั คับ อยํางทเ่ี คยใช๎เมื่อพลอยยังเปน็ เด็กเล็กๆ ท่ีนางพิศเคยเลก็ มา พลอยหยิบชามขนมจีนมาวางตรงหน๎าใกลต๎ วั แล๎วกเ็ ออื้ มมือไปสะกิดช๎อยชวนใหก๎ ินด๎วยกนั ช๎อยเหลยี วมาเลิกคิว้ มอง เห็นพลอยเร่มิ จะลงมอื กนิ ขนมจนี ก็พดู ในคอวํา \"กนิ กก็ ิน\" แล๎วกห็ ยิบชามขนมจนี ของตนมาวางกระแทกลงตรงหนา๎ ลงมือเปิดเข๎าปาก เพราะช๎อยเองก็หวิ เต็มทอี ยูํ เหมือนกัน เสยี งคณุ เปรมพดู จาปรนนบิ ตั คิ ณุ สายอยกํู ลางลาํ เรอื คอยถามวาํ จะตอ๎ งการอะไรอกี บา๎ งหรอื ไมํ และคอย ตกั ของกนิ สํงเพม่ิ เตมิ อยูํเรอ่ื ยๆ คุณสายกข็ อบอกขอบใจ ใหศ๎ ลี ให๎พรคณุ เปรมอยูไํ มขํ าดปาก เสียงคณุ สายพดู วาํ \"ฉนั ดใี จจริงๆ ท่เี หน็ พํอเปรมเตบิ โตเปน็ หลกั เป็นฐาน เมอ่ื เด็กๆเห็นเคยเขา๎ มาวงิ่ อยูํในวัง หน๎าตาขีโ้ รคออก เดยี๋ วน้ี ดูแข็งแรงดี ไมเํ จ็บไมไํ ข๎ ฉนั ก็พลอยดีใจดว๎ ย นกึ ถงึ เรื่องเกาํ ๆ ฉันยงั คดิ ถงึ คณุ แมพํ ํอเปรมอยํูเสมอ ฉันรกั ทํานมากทีเดียว นํา้ ใสใจคอไมํมใี ครเปรียบ โอบอ๎อมอารเี ผอื่ แผํกเ็ ทํานน้ั ฉันยงั จําได๎ทกุ วนั น้ี ตรุษจีน สารทจีนละก๎อ เปน็ มขี องข๎าวมาแจกพวก ฉนั เสมอ ไมนํ าํ จะอายสุ ัน้ เลย อาพอํ เปรมอกี สองคนกช็ อบกนั มาก เม่ือครงั้ อยํูท่ตี ําหนักทํานองค๑ใหญํ ฉนั เคยไปมาหาสูํ เสมอ แตํออกจากวังไปแล๎ว ก็กระจัดพลัดพรายกนั ไป ไมคํ อํ ยไดพ๎ บปะกน เดยี๋ วน้สี บายดีหรอื \" \"คณุ อานย๎ุ สบายดขี อรับ\" เสียงคุณเปรมตอบ \"คณุ อาเนยี นก็เจบ็ กระเสาะกระแสะตามเร่ือง ยังพดู ถงึ คณุ อา อยูํท้ัง สองคน\" \"นั่นซีฉนั กค็ ดิ ถงึ อยเูํ สมอ\" คุณสายพดู อยาํ งพอใจ \"ฉันรกั พอํ เปรมแตํเด็ก กต็ อนที่มาวิง่ เลนํ อยํูทีแ่ มํนุ๎ย กบั แมํเนียน น่แี หละ คดิ ไปแลว๎ พํอเปรมกับฉนั กเ็ หมือนกับพ่นี อ๎ งกัน ไมํใชํคนอนื่ มีธุระปะปังกไ็ หว๎วานกนั ได๎ พอํ เปรมอยําเกรงใจฉนั เลย\"
\"เปน็ พระคุณขอรบั \" คุณเปรมตอบด๎วยน้าํ เสียงนอบน๎อม ซ่ึงพลอยร๎ดู ีวาํ ต๎องสบอารมณ๑คณุ สาย \"ผมไมมํ ีธุระอะไร หรอกระหวาํ งน้ี วาํ แตคํ ุณอาเถดิ ขอรับ อยํขู ๎างในไปไหนมาไหนลําบาก มีธรุ ะทางขา๎ งนอก กข็ อให๎คนออกมาบอก ผมยินดี รับใช๎สนองพระเดชพระคุณทุกอยําง\" \"ขอบใจพอํ คุณ\" คณุ สายตอบ \"พอํ พูดอยาํ งนอี้ าก็ปลมื้ ใจพอแลว๎ ธรุ ะปะปงั อะไรก็ไมํคอํ ยมหี รอกพํอเปรม คนแกํ อยาํ งอาจะไปมเี รอ่ื งอะไรมาก อยรํู อความตายไปวันหน่งึ ๆเทํานน้ั \" เสยี งคณุ เปรมหวั เราะแลว๎ พดู วาํ \"คณุ อายงั ไมแํ กํหรอกครบั เมอื่ กผ้ี มเห็นนั่งมาในเรอื ยังนกึ วําสาวๆ ทไ่ี หนมา ตอ๎ งดอู กี ทหี น่งึ จงึ จาํ ได๎ ทีแรกนึกวํา สาวๆทัง้ ลาํ \" คณุ สายหวั เราะชอบใจเสยี นก่ี ระไร เสยี งนางพศิ หวั เราะลงลกู คอ แลว๎ พดู อยทํู า๎ ยเรอื กบั ผาดวาํ \"ผาดเอ๏ย ! เราสองคนน่ีเห็นจะยังไมอํ บั จนหรอกนะ !\" พลอยนง่ั กนิ ขนมจนี ไปพลางคดิ ไปพลางวาํ คณุ เปรมจะทาํ อยาํ งไรตอํ ไป เมอ่ื คนในเรอื ลาํ ตนนง่ั มา กนิ ขนมจนี เสรจ แลว๎ ขณะท่นี ง่ั กินขนมจีนอยํู ก็สงสยั วําคุณเปรมทนี่ ัง่ อยูํเบื้องหลงั จะมองมาทางตนบ๎างหรอื ไมํ พลอยมองไปทางช๎อย ซ่งึ นง่ั อยหูํ ัวเรอื สุดวํา จะแสดงกิริยาอาการอยาํ งไร กเ็ หน็ ชอ๎ ยนัง่ กินขนมจนี ทําสหี นา๎ บอกบญุ ไมรํ บั อยูํ จะเหลยี วไปทางหลงั ก็ ไมํกล๎า เกรงจะไปสบตาเข๎ากบั คณุ เปรม พลอยนั่งตัวแข็ง อยาํ งไมสํ บายใจอยูนํ าน จนคุณสายเรียกให๎รบั ขา๎ วเมําทอด ซง่ึ สํงมาจากเรือขนมจนี พลอยจึงไดเ๎ หลียวหน๎าไป แตกํ เ็ ปลาํ คณุ เปรมมิไดแ๎ สดงกริ ิยาอาการวาํ สนใจกับตนอยํางใดเลย ยังคงพูดกับคุณสายเป็นปกติ มิหนําซํ้าน่ังเย้อื งตวั หันหน๎าไปทางท๎ายเรอื อีกมอื หน่งึ เกาะแคมเรอื ทพี่ ลอยนงั่ อยูนํ ัน้ ไว๎ เหมอื นกับวาํ ทางหัวเรอื นนั้ ไมมํ ใี ครท่นี ําสนใจอยํเู ลย นางพศิ กบั ผาด ซง่ึ กําลังกนิ ขนมจีนอยูอํ ยํางเอรด็ อรอํ ยน้นั ดเู หมอื น จะเป็นคนสําคญั กวําพลอยเสียอีก พลอยสะบัดหน๎ากลบั มาทันที แล๎วสงํ ข๎าวเมําตํอใหช๎ ๎อย ไมํนกึ อยากกินอะไรตอํ ไปอีก ด๎วย ความงอน มอี ยํางหรืออุตสําห๑เอาเรือขนมจนี พายมาสงํ ทั้งลาํ มาถงึ เขา๎ จริงกลบั มาน่ังทาํ เป็นทองไมรํ รู๎ อ๎ น เหมือนกับ วาํ คนในโลกนีม้ ีแตคํ ุณอาสาย พอเสรจ็ การกนิ ขนมจนี และหลงั จากทค่ี ณุ สายใหพ๎ รอกี กณั ฑใ๑ หญแํ ลว๎ คณุ เปรมกล็ ากลบั มไิ ดอ๎ อ๎ ยอง่ิ อยตํู อํ ไปอกี อยาํ งท่พี ลอยคาดไว๎ พอคณุ เปรมกลบั ไปสักครูํ ช๎อยก็พูดขน้ึ วํา \"คุณอาคะ กลับเถิด ไมํเห็นมอี ะไรเลย ฉันเบอื่ แล๎วละ\" \"กลับเสียทกี ด็ ีเหมอื นกัน\" คุณสายตอบ \"บอํ ยนกั เด๋ียวแดดจะรอ๎ น\" ชอ๎ ยเอาพายคาํ้ ตลง่ิ อยาํ งแรง เพอ่ื ถอยหลงั เรอื ออก ทาํ ใหเ๎ รอื โคลงนาํ กลวั คณุ สายตกใจพลง้ั ปากทาํ อะไร ตอํ อะไร ตกลงน้าํ ไปเปน็ กอง แลว๎ ก็ตอํ วาํ ชอ๎ ยอกี ขนานใหญํ แทบจะตัดอาตดั หลานกนั แตชํ ๎อยก็ทาํ เฉยเสีย เบนหวั เรอื ออก และพอ
พายหลีกเรอื อน่ื ๆ กลบั มาไดก๎ ต็ ัง้ ลําเรอื มํงุ หนา๎ กลับพระราชวงั ขา๎ มทงํุ ที่ผํานไปเมื่อเชา๎ ระหวาํ งทีก่ าํ ลงั พายเรือกลบั น้นั เอง ชอ๎ ยกถ็ ามขึ้นลอยๆ วาํ \"คณุ อาคะ คนเมือ่ กีน้ ะํ ใครกัน\" \"คนไหนคนเมือ่ ก้ี\" คณุ สายถาม \"กค็ นท่เี ขาพาเรอื ขนมจนี มาใหน๎ นั่ ไงคะ\" \"ออ๐ !\" คุณสายรอ๎ งอยํางซมึ ซาบ \"คนนน้ั นะํ หรอื ก็คณุ เปรม ลกู เจา๎ คณุ จรรยาฯ หลานเจา๎ คุณโชฎกึ ฯ ไงละํ เขาเปน็ มหาดเลก็ อยูํ ถวายตวั มาไดห๎ ลายปีแลว๎ คอยดไู ปเถอะ เดก็ คนนจ้ี ะไดด๎ ี\" \"แลว๎ คณุ อาไปรจู๎ ักกบั เขามาต้งั แตเํ มอ่ื ไร\" ช๎อยซกั ตํอ \"โอ๏ย ! ตงั้ แตเํ ขายังเด็กๆ เข๎ามาวงิ่ อยูใํ นวัง\" คุณสายตอบอยาํ งแนใํ จ \"คณุ หญิงเสริมแมเํ ขาฉนั ก็รู๎จัก แลว๎ กอ็ าเขา อีกสองคน แมเํ นยี นกับแมํน๎ยุ เขาเคยอยํตู าํ หนักทาํ นองคใ๑ หญํ เป็นเพ่อื นของฉันทัง้ สองคน\" \"แน๎ ! ดูคุณอาพูดซี !\" ช๎อยร๎องล่นั \"โอ๏ย !\" คุณสายร๎องข้ึนตาม \"ไมํใชํเพอ่ื นยงั งั้นหรอก ยายบ๎า ! เพ่อื นชอบพอค๎ุนเคยกนั ตํางหาก เอาอะไรมาพูดไมํรู๎\" \"ก็คุณอาพดู ออกมาเองน่ี ฉันจะไปรู๎เรอะ แล๎วก็เห็นปลม้ื พํอเปรมพอํ ปรมิ่ นอี่ อกจะตายไป ฉันก็นึกวํามีอะไร กัน อยนํู ํะซี\" \"แกอยํามาหาความฉันดีนะยายช๎อย\" คณุ สายพดู เสยี งแขง็ \"ชาววงั รุํนฉันไมเํ หมือนสมยั น้หี รอก ราํ คาญตา รําคาญใจจะตายเสียแลว๎ กฉ็ นั ชอบกับอาเขามาก แลว๎ พํอเปรมเขาก็เรียกฉันวําอา มาแตํเด็ก นานๆพบกนั ที เขากจ็ ําได๎ไมํ ทอดท้ิง อตุ สําห๑ไปตามเรือขนมจนี มาให๎กนิ ฉนั กต็ ๎องปลื้มใจตามประสาของฉนั ฉนั ไมเํ หมือนหลํอนๆ น่ี จะได๎น่ังทําตวั แข็ง ราวกบั คณุ ขา๎ งใน ใหญํโตกันเสยี จรงิ แมเํ อ๏ย ! จะออกปากเป็นไมตรใี ห๎เขามนี ้าํ ใจสกั คาํ กไ็ มมํ ี\" คําพดู ของคุณสายตอนทา๎ ย นน้ั กระทบมาถงึ พลอยดว๎ ย แตพํ ลอยกพ็ ายเรือเฉยเสีย ในใจนน้ั นกึ ขอใหค๎ ณุ สาย เลาํ เรอ่ื งเกย่ี วกับคุณเปรมให๎มากกวาํ นี้ อกี อยาํ ใหช๎ ๎อยชวนทะเลาะออกนอกเรือ่ งไปเสียได๎ แตกํ เ็ ป็นเคราะหด๑ ี ทชี่ อ๎ ยยังสงสัย ซกั คุณสายถงึ เร่อื งคุณเปรมตํอไป ช๎อยถามขึน้ อกี วํา \"คณุ อาขา คณุ เปรมนเี่ ขามพี นี่ ๎องอกี ไหมคะ\" \"กเ็ ทาํ ท่ีฉนั รู๎ เขากเ็ ปน็ ลกู คนเดยี ว เขาวําคุณหญงิ เสริมทาํ นหึงนัก เจ๎าคณุ กลวั ลนลาน แตคํ ณุ หญิงตายมา สักสอง สามปีนแ่ี ล๎ว ป่านนี้เขาจะมีน๎องเล็กๆ อีกหรอื อยาํ งไรกไ็ มํร๎ูเรื่อง เพราะฉันเองกเ็ พ่ิงมาพบเขาวนั น้ี ไมไํ ด๎พบกันหลายปเี ต็มที\" \"แล๎วเจา๎ คุณพํอเขาเป็นใครกันคะ\" ชอ๎ ยซกั ตํอ
\"ทํานอยูํกรมทาํ ซา๎ ย เป็นเศรษฐใี หญทํ เี ดียว บ๎านตึกเขาอยรูํ ิมคลองพํอยม ฉนั เคยไปเทีย่ วกับแมํนยุ๎ เขา หนหนง่ึ โอย๏ ! เขาร่าํ รวยกนั เหลือเกนิ ละ ในหอ๎ งคุณหญิงฉันยงั ได๎เห็นทองเป็นหบี ๆ วางจากพ้นื ไปจนเกอื บ จดฟาก ขา๎ ทาสผ๎ูคนเขา ก็มากทั้งจีนท้ังไทย คุณเปรมเขาเปน็ ลกู คนเดยี ว แลว๎ ยงั ไมมํ เี หย๎ามเี รือน นสิ ยั ใจคอกริ ยิ า มารยาท รปู สมบัติ ทรพั ยส๑ มบัติ เขาดพี ร๎อม คนอยาํ งน้ีใครได๎ไป กน็ บั วํามบี ญุ \" \"จรงิ ซี !\" ช๎อยปรารภขึ้น \"คณุ อารักกบั เขานัก ขอให๎หลานเสียไมํไดห๎ รือคะ\" ชอ๎ ยพดู อยาํ งหน๎าเฉยทสี่ ดุ \"ฮ๎า !\" นางพศิ ฮาล่ันมาจากทา๎ ยเรือ \"ตา๏ ย\" คณุ สายรอ๎ ง \"นน่ั พูดอะไรอยํางนั้นลํะ เคราะห๑ดแี ตพํ วกเรากันเองทั้งน้ัน ไมมํ ีใครไดย๎ นิ !\" \"อ๎าว !\" ช๎อยตอบ \"ก็ฉนั อยากจะมีบญุ บ๎างนี่ คุณอาจะได๎หมดหํวง\" \"เฮอ๎ ! ยายชอ๎ ย เอย๏ ยายช๎อย !\" คณุ สายถอนหายใจใหญํ \"คนอยํางแกใครเขาได๎ไป ฉนั ก็ขายหนา๎ เขา เลิดพูดบ๎าๆ บอๆ เสยี ทีเถดิ โตเปน็ สาวแลว๎ แกไมอํ ายเขาบ๎าง ฉันกอ็ าย\" ชอ๎ ยหวั เราะเมอ่ื ไดย๎ นิ คณุ สายพดู แลว๎ ปรารภขน้ึ วาํ \"ฉนั นี่เห็นจะแกตํ ายอยํูในวงั นีเ่ อง ชาตนิ ้ที ง้ั ชาติ ชาํ งไมมํ ีใครมองเสียบ๎างเลย ผ๎ูใหญขํ องเราก็ไมเํ ป็นใจ เสยี ด๎วย\" ช๎อยแกลง๎ ทาํ เปน็ ถอนใจใหญํ พายเรอื ตํอไปอีกครํูใหญํ แล๎วจงึ ถามคณุ สายข้ึยเฉยๆวํา \"คณุ อาคะ เมอ่ื คณุ อาสาวๆ เคยมีใครเขามองบ๎างหรอื เปลํา คุณอาเคยคดิ จะมเี หย๎ามีเรือนบา๎ งหรอื เปลําคะ\" \"ฮ๎าย ! เอาอะไรมาถาม\" คุณสายร๎อยเอด็ ตะโร \"ไมํใชเํ ร่อื งของเด็ก จะรไ๎ู ปทาํ ไม\" \"โธํ ! ก็อยากร๎บู า๎ งซีคะ คุณอาไมํเห็นเลาํ อะไรใหช๎ ๎อยฟงั บา๎ งเลย ฉนั ไมเํ ข๎าใจจรงิ ๆนะ อยาํ งคณุ อาน่อี ะไรๆ ก็ดหี มด แล๎วกไ็ มํเห็นขีร้ ้วิ ข้เี หรํตรงไหน ทําไมถึงอยตํู ัวคนเดียว มาจนถึงปา่ นน้ีกไ็ มรํ ู๎\" \"เอ ! อาก็ไมํรซู๎ ี ของอยํางนมี้ นั แล๎วแตบํ ุญแตกํ รรม\" คณุ สายพดู อยาํ งใจลอย เหมือนกับวําคาํ พูดของชอ๎ ย มา สะกดิ ความหลังที่ฝังอยูํในหัวใจ มานมนานนกั หนา \"มาคดิ ดเู ด๋ียวน้กี ด็ เี หมือนกนั \" คุณสายพดู ตอํ \"ถ๎ามีเรือนไปเสยี แตเํ มอื่ ยังสาวๆ ป่านน้จี ะเป็นอยาํ งไรกไ็ มรํ ๎ู แตํกค็ ง มเี รื่องที่จะตอ๎ งทุกขร๑ อ๎ นมากกวาํ น้ีเปน็ แนํ แกลํ งแล๎วเราอยํูตัวคนเดยี ว มันก็สบายไปอยํางหน่งึ จะวํา เปน็ เคราะห๑มันก็เป็น จะวาํ เปน็ บญุ กเ็ ป็นบญุ \" เสยี งคณุ สายพดู เหมอื นกบั นกึ ออกมาดงั ๆ ไมไํ ดพ๎ ดู กบั ใครโดยเฉพาะ พลอยกบั ชอ๎ ยนง่ิ ฟงั เงยี บทง้ั สองคน เสยี งพาย กระทบน้าํ เปน็ ครัง้ คราว นานๆหนมเี สยี งทอ๎ งเรือ ครดู ไปกบั กองหญา๎ ในท๎องทงุํ
\"สามสบิ ปีได๎แล๎วกระมัง\" เสยี งคณุ สายเหมือนกับวาํ พดู มาจากไกล \"คดิ ดูเหมอื นเมอื่ วานซืน มีคนเขามา ชอบฉัน คนหนึ่ง อยาํ ไปเอาช่อื เขาเลย เดย๋ี วน้พี บกันกไ็ มรํ จ๎ู กั กันแล๎ว ตอนน้นั ฉันยงั สาวสติปญั ญาอะไร กไ็ มํคอํ ยจะมี... ทแี่ รกไมรํ ๎วู ํา เขาชอบ ผาํ นกันทไี รเขาก็มอง เรายังเป็นเด็กๆ ไมไํ ด๎สนใจ แตํเขาก็พยายามเขา๎ หา ท้งั ทางผใู๎ หญแํ ละทางพวกพ๎อง รนํุ เดียวกนั ที่เขารูจ๎ ัก แล๎วก็มีคนตาํ หนักเดียวกนั อกี คนหน่งึ อยํางไปเอาช่อื เขาเลย อยูกํ นั มาตัง้ แตเํ ด็ก อยาํ งชอ๎ ยกับพลอยน่ี แหละ เขาเปน็ คนคน๎ุ เคยกนั ทางบา๎ นเขาชอบพอกับคนๆน้ัน เขาชํวยชัก ชํวยนําให๎รู๎จกั รับของเขา๎ มาใหบ๎ ๎าง รับหนังสอื เข๎า มาให๎บ๎าง เขาเปน็ คนวง่ิ เตน๎ ตดิ ตอํ ให๎ทุกอยาํ ง ทาํ ตวั เปน็ แมสํ ือ่ ทีเดยี ว ฉันมนั ยงั เด็ก กพ็ ลอยลํมุ หลงเขาไป แตํจะเป็นบุญ หรอื เป็นกรรมก็ไมรํ ๎ู คุณปูข่ องช๎อย ทาํ นไมํเห็นด๎วย ทํานวาํ ฉนั ยงั เด็กนกั ใหร๎ อไปกอํ น ใจฉันก็อยากรอไปกํอน ตาํ งคน รีๆรอๆ แมํคนทเี่ ขาทําตวั เปน็ แมํส่ือ เขากย็ งั ตดิ ตํออยํเู ร่ือยๆ สกั ปหี นึง่ หรือสองปไี ดก๎ ระมงั วนั หนงึ่ เขาส่งั ใหเ๎ ข๎ามาบอกฉนั วํา เขารอไมํไหวแลว๎ ใหฉ๎ นั ออกไปพบเขาท่ีประตวู ัง เขาจะพาหนีแลว๎ มาขมาทหี ลงั ผใู๎ หญทํ ํานคงไมวํ าํ ฉนั ไมยํ อมกลัวจะ ขายพระพักตร๑ เสด็จ เพราะทํานทรงพระเมตตาฉันมาก ฉนั ก็ส่ังแมํคนนนั้ แหละ ใหก๎ ลบั ไปบอกวําให๎รอไปกอํ น ทจี่ ะใหต๎ าม กนั ไป ฉันทําไมไํ ด๎\" คณุ สายนง่ิ เมอ่ื พดู จบลง เหมอื นกบั วาํ เรอ่ื งทเ่ี ลาํ นน้ั จบลงแลว๎ แตชํ อ๎ ยยงั ไมพํ อใจ ถามขน้ึ วาํ \"แลว๎ ยังไงคะคณุ อา เดี๋ยวนี้ยังรอกันอยํหู รอื คะ เม่ือไรคุณอาจะปลงใจเสียที\" แตแํ ทนทค่ี ณุ สายจะเอด็ ชอ๎ ยวาํ ลอ๎ เลยี น คณุ สายกลบั หวั เราะเบาๆ อยาํ งขบขนั แลว๎ พดู ดว๎ ยสาํ เนยี ง เปน็ ปกตวิ าํ \"เปลาํ เขาไมไํ ด๎รอฉนั หรอก พอเขาร๎ูวาํ ฉนั ไมยํ อมตามเขาไป เขากไ็ ปตามเรื่องของเขา\" \"ไปยังไงคะตามเรอื่ งของเขา\" ชอ๎ ยซกั อยํางสนใจ \"เขาเลยชวนแมํสือ่ น่นั เอง หนีตามเขาไปแตํวันนัน้ \" คุณสายตอบแลว๎ หัวเราะ \"แล๎วกัน\" ช๎อยร๎องขึน้ แลว๎ ก็หัวเราะทอ๎ งคัดท๎องแขง็ \"นน่ั ซ\"ี คุณสายพดู ข้ึน \"คิดดูเด๋ยี วนม้ี ันก็นําหวั เราะจรงิ ๆ คนอะไรกไ็ มํรู๎ ! แปลกพิลกึ ละ ! แตํตอนนัน้ ฉนั หวั เราะไมํ ออกหรอก ทั้งโกรธทง้ั เสยี ดายทั้งขมขื่นในใจ ความจรงิ จะวาํ เสยี ดายก็ไมํได๎เสียดายเทําไรนกั เพราะจะวําฉันชอบเขาจรงิ จัง กไ็ มํได๎ ถา๎ จะเรยี กวาํ ลํุมหลงไปพกั หนึ่งละก็วําไมถํ ูก ที่โกรธทเี่ สยี ใจกเ็ พราะ พวกเดยี วกันเองมาทํากนั ได๎ แมํน่ันสนทิ สนม กบั ฉนั มากเสยี ด๎วย แตนํ ัน่ แหละไมํวาํ เรอ่ื งอะไรทั้งน้ัน นานเข๎า มันก็จางไปเอง มานึกดเู รือ่ งเกําๆ เดยี๋ วน้ีเหมือนกบั เรือ่ งของ คนอนื่ ทัง้ เพ ไมเํ กี่ยวกบั ตวั เลย\" \"แล๎วตอํ มามีใครอกี ไหม\" ช๎อยซกั เอาอยํางไมเํ กรงใจ
\"ก็ไมํเห็นม\"ี คณุ สายตอบเร่อื ยๆ \"ตัง้ แตํเกิดเร่อื งน้นั มา เสด็จทาํ นก็หางานใหท๎ ํา เสียจนเกอื บไมํมีเวลา หายใจ พอ ร๎ูตวั วาํ วํางลงกแ็ กํเสียแลว๎ เปน็ บญุ ไปอยาํ งหนงึ่ ฉนั เคราะหด๑ ีทมี่ ีเสดจ็ ทํานเป็นรมํ โพธ์ิรมํ ไทร ไมมํ ีทาํ น ฉันก็คงลําบาก เพราะตัวคนเดียวจริงๆ จะหวังพ่งึ พ่นี ๎องกค็ งไมํได๎ เขามีกังวลของเขามากพออยํแู ลว๎ \" พลอยฟงั เรอ่ื งทค่ี ณุ สายเลาํ อยาํ งสนใจโดยตลอด พลอยไมเํ คยนกึ วาํ คณุ สายจะไดผ๎ าํ นความผดิ หวงั และควม โทมนัส อยาํ งทพ่ี ลอยเคยผํานมาแล๎วหยกๆ คณุ สายบอกวาํ เวลาเป็นยาสมาน ทาํ ใหแ๎ ผลในหัวใจน้ัน หายได๎ แตํแผลใน หวั ใจพลอยทาํ ไมยงั เจ็บอยูํ หรือวาํ เวลาจะยังส้ันไป หรอื หวั ใจของพลอยน้ันจะไมํแข็งแรงเทาํ หัวใจของคณุ สาย แตํอยํางไร กต็ าม ความหลงั ของคุณสายที่เพิง่ มาเปิดเผยขึน้ นนั้ ถึงแมว๎ าํ ทั้งคุณสายและช๎อย จะเห็นวาํ เปน็ เรอื่ งขบขันกต็ าม ความรู๎ที่ ได๎รับนัน้ ทําใหพ๎ ลอยอุนํ ใจมากข้นึ เพราะในโลกนมี้ คี นอื่นท่เี คยไดร๎ ับ ความทกุ ข๑โทมนสั เพราะพลาดหวังมาแลว๎ เหมอื นกัน มใิ ชวํ ําพลอยเพิ่งมาไดร๎ ับทกุ ข๑น้นั แตคํ นเดียว บทที่ ๑๒ (หน๎าที่ ๑) พลอยกลบั จากบางปะอนิ มากรงุ เทพฯ ดว๎ ยทางเรอื เพราะเสดจ็ รบั สง่ั วาํ จะไดเ๎ หน็ แมนํ าํ้ ลาํ คลองเสยี บา๎ ง พลอยจาํ ไดว๎ าํ ปนี ั้นเป็น ร.ศ. ๑๑๘ และพอกลับมาถึงในวงั ได๎ไมเํ ทาํ ไร ก็บงั เกดิ ความตน่ื เต๎นนิยมข่ีจกั รยาน หรอื เรียกกนั ในขณะนั้น วํารถ 'ไบซเิ ก้ลิ ' อยางขนานใหญํ เจา๎ นายขา๎ งในเกอื บทกุ พระองคห๑ ดั ทรงจกั รยาน แมแ๎ ตพํ ระเจา๎ อยหํู วั กท็ รงหดั อยพํู กั หนง่ึ ทส่ี วนเตาํ แตแํ ลว๎ กเ็ ลกิ ไป คงเหลอื แตํขา๎ งในที่ถีบจกั รยานกนั อยํูแทบทกุ วนั ไมวํ าํ จะเปน็ ในระยะใกล๎หรือไกล ความนิยมถีบจกั รยาน เร่มิ จากเจา๎ นาย และคณุ จอม แลว๎ กเ็ รมิ่ แพรํหลายไปถึงคนตามตําหนักตํางๆ และความนิยมน้ันก็กลายเป็น การประกวดประขนั กันในเร่ือง รถของใครจะดกี วาํ ของใคร ราคาคันหนึ่งๆในขณะนนั้ ก็มใิ ชํถูก ใครท่ีมฐี านะดีรํา่ รวย กซ็ อื้ ไดก๎ อํ นและขี่แสดงแกํคนอื่นๆทยี่ ัง ไมํมี เร่อื งใครถบี จักรยานเป็นหรอื ยัง และใครซ้ือรถใหมํจากไหน ยหี่ อ๎ อะไร เป็นเรือ่ งทค่ี ุยกนั ได๎ทกุ วนั ไปไมมํ จี ดื ชอ๎ ยถบี จกั รยานเปน็ กอํ นคนอน่ื ๆในตาํ หนกั เพราะเรอ่ื งการโลดโผนตาํ งๆ เปน็ สง่ิ ทถ่ี กู กบั นสิ ยั ของชอ๎ ย อยแํู ลว๎ และ โดยเหตุท่ชี ๎อยเป็นคนมีพวกพอ๎ งมาก จึงเริ่มหดั ด๎วยจักรยานยืมจากคนอน่ื ช๎อยจะหายหนา๎ ไปจาก ตําหนักทุกวนั เยน็ ๆก็ เดินโขยกเขยกกลับมา พรอ๎ มด๎วยบาดแผลฟกชํ้าดาํ เขียวในท่ีตํางๆ ช๎อยหดั อยูํไมํกวี่ นั กเ็ ป็น และภายในเวลาราวๆสอง อาทิตย๑ ก็ถบี จักรยานแบบโลดโผนใหพ๎ ลอยดไู ด๎ เป็นต๎นวาํ ปลํอยมอื บ๎าง พบั ขาขึน้ เสียขา๎ งหนง่ึ แล๎วถบี ตํอไปบ๎าง กอํ ให๎เกดิ ความเล่ือมใส ในความเกงํ กาจของช๎อยแกพํ ลอยและบคุ คลอนื่ ๆ ทไี่ ด๎เห็นเปน็ อันมาก นอกจากคณุ สายซง่ึ นั่งพยากรณ๑วํา วันหนง่ึ ชอ๎ ยจะต๎องช้าํ ในตายหรอื คอหกั ตาย หรอื ตายลกั ษณะไมํเป็นมงคลตํางๆ วนั หนง่ึ เสดจ็ ตดั สนิ พระทยั จะทรงหดั จกั รยาน และวนั นน้ั เปน็ วนั ทช่ี อ๎ ยพสิ จู นใ๑ หค๎ ณุ สายเหน็ วาํ ความเกงํ กาจ โลด โผนตาํ งๆน้นั บางครงั้ ก็มีประโยชน๑มากเหมือนกนั เพราะเสดจ็ รบั สงั่ ถามหาตวั คนถีบจกั รยานเป็น ปรากฏวาํ ชอ๎ ยถบี
เปน็ อยคูํ นเดียวท้ังตาํ หนกั ชอ๎ ยจงึ ได๎รบั หนา๎ ท่เี ป็นผ๎หู ัดถีบจักรยานถวายเสด็จ มหี นา๎ มีตาขึน้ มากมาย และเม่ือเสดจ็ ทรงถบี เปน็ แล๎ว ชอ๎ ยก็ได๎ประทานจกั รยานใหมํเอี่ยมคันหนง่ึ เปน็ รางวัล ทาํ ใหช๎ ๎อยดใี จมากกวํา ครง้ั ใดๆที่พลอยไดเ๎ คยเหน็ เมอ่ื เสดจ็ เรม่ิ ทรงจกั รยาน พลอยกร็ ต๎ู วั วาํ เปน็ หนา๎ ทข่ี องตนทจ่ี ะตอ๎ งถบี จกั รยานบา๎ ง ขณะนน้ั เจา๎ นายกเ็ รม่ิ ทรง จกั รยานออกจากวงั ไปสวนดุสิต ขา๎ หลวงตามเสด็จกค็ วรจะตอ๎ งถีบจักรยานเป็น เมือ่ รว๎ู ําเป็นหนา๎ ท่ีพลอยก็เลกิ กลวั เลกิ อาย ต้งั หนา๎ บากบ่ันหดั ถบี จกั รยานกับเขาบา๎ ง ลม๎ ลุกคลุกคลานอยํหู ลายวันและได๎บาดแผลหลายแหํง จนนางพศิ ผ๎ูมี หน๎าทฝ่ี นไพลไว๎ให๎ทาทุกคืนนน้ั ต๎องบํนปลงอนจิ จงั อยซํู ้ําซาก แตพํ ลอยกห็ ัดจกั รยานไปจนเปน็ ถงึ จะแสดงทําทางโลดโผน พลกิ แพลงอยํางช๎อยไมํได๎ กน็ บั วําถีบใชก๎ ารไดท๎ ีเดยี ว พอถบี จกั รยานเปน็ ความตน่ื เตน๎ เรอ่ื งรถกเ็ ขา๎ มาจบั หวั ใจ พลอยเฝา้ แตใํ ฝฝ่ นั อยากไดร๎ ถจกั รยาน เปน็ ของตวั เอง ได๎ เชิดหน๎าชูตากบั เขาสกั คนั หนง่ึ ใครจะพดู กันถงึ เรือ่ งรถย่หี ๎อไหนดไี มดํ ี พลอยกเ็ ท่ียวสนใจฟงั แลว๎ จดจาํ ไวไ๎ ด๎ท้งั สิ้น ผ๎ทู ี่พวก พอ๎ งทางบา๎ นเขามีฐานะดี เขากส็ งั่ ออกไปทางบ๎าน สงํ จักรยานเขา๎ มาอวดกนั ได๎ ทีละคนั สองคนั ทาํ ใหพ๎ ลอยตอ๎ งมองดเู ขา อยํางตาละหอ๎ ย เพราะถึงแมว๎ ําตนจะถีบจักรยานเป็น ก็ยังตอ๎ งอาศยั รถ คนอน่ื เขาถบี อยูํนน่ั เอง สวํ นมากกเ็ ปน็ รถของชอ๎ ย ที่เสด็จประทาน แตํถงึ แมช๎ ๎อยจะมิได๎หวงหา๎ ม พลอยกย็ งั ไมํพอใจ เพราะเม่อื พลอยต๎องใชร๎ ถของชอ๎ ย เวลาถีบไปไหนมา ไหน กไ็ ปได๎แตคํ นเดยี ว ถ๎าพลอยมรี ถ ของตัวอกี สกั คนั กจ็ ะถบี ไปด๎วยกันได๎สะดวก วนั หนง่ึ พลอยพบพอํ เพม่ิ ทป่ี ระตวู งั อยาํ งทไ่ี ดพ๎ บกนั เปน็ ครง้ั คราวตามปกติ ขณะทพ่ี อํ เพม่ิ พดู ถงึ เจา๎ คณุ พอํ พอํ เพม่ิ ก็ พดู ออกมาวํา \"เมอื่ วานซืนนี้ ทาํ นยังบํนถึงแมพํ ลอยกบั ฉันเลย ทาํ นวําทาํ นคดิ ถงึ แมํพลอยอีกแลว๎ ครน้ั จะมารบั ไปบา๎ น บํอยๆก็ กลวั เสด็จทาํ นจะกริ้ว แตํทํานส่งั ฉันให๎มาบอกแมํพลอยวํา ถ๎าขาดเหลอื อยากได๎อะไร ให๎แมพํ ลอยสงั่ ฉันไป ถึงทาํ นๆจะได๎ หาสํงเข๎ามาให๎\" \"จริงๆหรือพอํ เพมิ่ \" พลอยดใี จวูบขน้ึ มาทันที \"จรงิ ซนี ํา ฉันจะมาหลอกแมพํ ลอยทําไม\" พลอยไดย๎ นิ พอํ เพม่ิ พดู กน็ ง่ิ อกึ อกั อยคํู รหํู นง่ึ ใจนน้ั อยากจะสง่ั พอํ เพม่ิ ออกไปถงึ เจา๎ คณุ พอํ วาํ พลอยอยาก ได๎ จกั รยานสกั คนั หน่ึง แตํมาคิดดูอีกทีกเ็ หน็ วาํ มากไป ตัง้ แตเํ กดิ มาเปน็ ตัว พลอยก็ยงั ไมเํ คยขออะไรจาก เจา๎ คุณพอํ เลย ครง้ั น้ี เป็นคร้งั แรก แตํจะขอจกั รยานซงึ่ เปน็ ของโอํอาํ พลอยก็เกรงเป็นท่สี ดุ คิดอยํูนานไมํตกจน พํอเพ่ิมเดาใจออกถามวาํ \"แมพํ ลอยอยากได๎อะไรรึ\" \"ฉันอยากได๎...\" พลอยพดู แล๎วกห็ ยุด จะออกปากกเ็ กรงใจ แตใํ นท่สี ุดก็หลดุ ปากออกมาวํา
\"ฉันอยากไดร๎ ถถบี สักคันหน่งึ พอให๎มีหนา๎ มีตากับเขาบ๎าง ทใี่ นน้ีใครๆเขากส็ งั่ มาจากบา๎ นกันทง้ั นั้น แตพํ ํอเพิม่ ไมํ ตอ๎ งบอกทํานก็ได๎ ฉนั นกึ ขน้ึ มาแล๎วก็ไมํกลา๎ กลวั ทาํ นวาํ เอา\" พอํ เพม่ิ หวั เราะหๆึ แลว๎ กพ็ ดู วาํ \"แมพํ ลอยรอดไู ปกอํ นก็แลว๎ กัน\" เมอ่ื ไดพ๎ บกบั พอํ เพม่ิ และไดร๎ บั คาํ สง่ั วาํ ใหร๎ อดไู ปกอํ นแลว๎ พลอยกก็ ลบั เขา๎ มาใจเตน๎ คอยฟงั ผลอยํู อกี หลายวนั ใจ จริงนนั้ ไมเํ คยนึกฝนั วาํ จะไดร๎ ถตามทไี่ ดส๎ ่ังออกไป เพราะพลอยก็รู๎ตวั วาํ การทขี่ อไปเชนํ น้ัน เป็นการขอของท่มี ากเกนิ การ เกินความจําเป็น เจา๎ คุณพอํ จะวําอยาํ งไรบา๎ งก็เดาไมถํ กู และในทสี่ ดุ พอํ เพิม่ อาจพดู เฉยๆ โดยไมมํ คี วามหมาย และคงจะ ไมํไปบอกเจา๎ คุณพอํ ตามทพี่ ลอยสั่งไป เพราะเทําที่พลอยทราบ พํอเพม่ิ กม็ ไิ ด๎อยํใู นฐานะท่ีจะพูดจากกบั เจา๎ คณุ พํอได๎ ใกลช๎ ิด แตกํ เ็ ปน็ ธรรมดาของคนเรา เมื่อปรารถนาสงิ่ ใดมากๆ ถงึ แม๎จะร๎ูวําไมมํ ีหนทางจะได๎ กย็ งั คงมหี วงั วําจะไดเ๎ หลืออยูํ นดิ หน่งึ เสมอ ความปรารถนาอนั แรงกลา๎ น้ัน กอํ ให๎เกิด ความหวงั และความหวงั นั้นเมื่อเกดิ ขึ้นแลว๎ ก็เปน็ เคร่ืองหลอํ เลยี้ ง ความปรารถนานนั้ เอง ให๎คงมอี ยํตู ํอไป ดว๎ ยเหตดุ งั กลาํ วพลอยจงึ ไมแํ ปลกใจ เมอ่ื นางพศิ กลบั มาจากซอ้ื ของทห่ี นา๎ ประตวู งั วนั หนง่ึ แลว๎ กร็ บี กระหดื กระหอบมาบอกพลอยวาํ พอํ เพ่มิ สงั่ เข๎ามาวาํ ใหอ๎ อกไปพบใหไ๎ ด๎ \"ไปพบเม่ือไรพิศ\" พลอยถามดว๎ ยความต่ืนเตน๎ ระคนกบั ความแปลกใจ \"ไปเด๋ียวน้แี หละคุณพลอย คุณเพ่มิ เธอบอกวาํ จะรบี ไปกระทรวง\" นางพศิ ตอบ พลอยกาํ ลงั จะออกเดนิ จากตาํ หนกั กพ็ บชอ๎ ยเขา๎ พอดี จงึ ชวนชอ๎ ยไปเปน็ เพอ่ื น ซง่ึ ชอ๎ ยกต็ กลงอยาํ งดใี จ เพราะใจนน้ั กอ็ ยากจะไดไ๎ ปไหนมาไหนอยํูแล๎ว พอทง้ั สองคนกา๎ วพน๎ ธรณีประตูวงั ออกไปขา๎ งนอก พลอยกใ็ จเตน๎ แรง ความดใี จพลุงํ ขน้ึ มาวูบใหญํ แทบจะตบมอื เต๎นแรง๎ เตน๎ กา อยํางเมอ่ื ครงั้ เปน็ เด็กๆ เพราะพอํ เพ่ิมยนื ยมิ้ คอยอยูํ ใกล๎ๆประตู และขา๎ งๆตวั มี รถถบี ใหมํเอ่ยี มคนั หนึง่ พลอยเบกิ ตาโตรบี เดนิ เขา๎ ไปหาพอํ เพม่ิ และพอถงึ ตวั เขา๎ กเ็ ขา๎ ลบู คลาํ รถถบี ทนั ที รถคนั นน้ั เปน็ รถอยาํ งดี มรี าคาแพง ขนาดเจา๎ นายทรง ตรงกับที่พลอยอยากได๎ ใฝฝ่ ันอยูํทกุ วนั นนั้ ทเี ดยี ว พลอยดีใจจนพูดไมอํ อก มือลูบคลาํ จักรยานอยูํไปมา เจ๎าคุณพํอชาํ งใจดอี ะไรเชํนนี้ พลอยนึกอยใูํ นใจ จะส่ังพํอเพ่ิมให๎ไปกราบเทา๎ ทําน สักเทําไรก็ไมํสาสมกับทีพ่ ลอยร๎สู กึ ดใี จ ขอบใจและรกั ทาํ น ครั้งนดี้ เู หมอื นจะเป็นครง้ั แรกทีพ่ ลอยอยากไดอ๎ ะไรแล๎ว ได๎เต็มตามความปรารถนาทกุ อยาํ ง โดยไมตํ ๎อง เสียเวลาคอยกวี่ นั และรถคันน้เี ปน็ รถช้นั ดี ไมมํ ีท่ตี เิ ลย \"แหม ! รถใครนีด่ จี รงิ !\" ช๎อยอุทานข้ึน \"พอํ เพ่มิ ไปได๎จากไหนมา จะเอาไปไหน\" \"รถของแมพํ ลอยเขา\" พอํ เพม่ิ ตอบอยํางภมู ิใจ \"ฉันเอามาสงํ ให๎เขาอีกทหี นึ่ง\" วาํ แลว๎ พํอเพมิ่ กม็ องหน๎า นอ๎ งสาว แล๎วย้ิมละไม เหมอื นกับวําไดท๎ ําการอยาํ งใดอยํางหนึ่งสาํ เร็จ ไปอยํางนาํ ชมเชย
\"โอย๏ ! ดจี ริง\" ชอ๎ ยร๎องขึน้ ดังๆ \"ไหนขอฉนั ดูทีหรือพลอย\" แล๎วชอ๎ ยก็โดดเข๎าลบู คลาํ รถอยํางดใี จ ปากกส็ รรเสริญ ความดีของรถอยํูไมํหยุดปาก \"ดีกวําคนั ทเี่ สดจ็ ประทานฉนั เปน็ กอง\" ชอ๎ ยพูดละลาํ่ ละลักตอํ ไป \"น่แี หละที่เขาเรยี กวาํ รถเยอรมนั ดนี กั ทเี ดียว ไมํมี ใครมีก่ีคนั หรอกพลอย เราได๎ข่ีละก็เปน็ ถึงลอื ทีเดียวคราวนี้ แลว๎ พลอยให๎ฉันข่บี า๎ งนะ อยําลมื นะ\" \"ได๎ซีช๎อย\" พลอยตอบแล๎วก็หัวเราะ \"เมอื่ ไรก็ได๎ ของฉันกเ็ หมือนของช๎อยเหมอื นกนั \" \"ตายจริง ฉันอยากลองเต็มทแี ลว๎ จะลองตรงน้ีกค็ นมากนัก ใครเห็นเขา๎ เขาจะวําได๎ รบี กลับเขา๎ ข๎างในกนั เถดิ เดี๋ยว ฉันจะถีบให๎เต็มรักทีเดยี ว\" ช๎อยพดู ตัดบทเหมือนอยาํ งกบั วาํ จะไลพํ อํ เพม่ิ ใหร๎ ีบกลับไปเสยี เรว็ ๆ \"พํอเพ่ิม\" พลอยพดู อยาํ งเต็มตน้ื หวั ใจ \"พํอเพม่ิ ชํวยกราบเจา๎ คุณพอํ ใหฉ๎ นั ด๎วย กราบที่ฝ่าเทา๎ ทาํ นใหเ๎ ต็มรกั เทยี ว นะพอํ เพ่มิ แลว๎ เรยี นทํานดว๎ ยวําฉันดใี จเหลือเกนิ ตง้ั แตํเกิดมาเปน็ ตวั ฉนั ยงั ไมํเคยดใี จอะไรเทาํ คราวนีเ้ ลย !\" พอํ เพม่ิ มองหนา๎ พลอยแลว๎ กห็ วั เราะหๆึ พดู วาํ \"แมพํ ลอย เจา๎ คุณพอํ ทาํ นไมรํ ๎เู รือ่ งหรอก ฉนั ไมํไดบ๎ อกทํานเลย แตํแมํพลอยเอารถคนั นีไ้ ปไวข๎ เ่ี ลนํ ก็แล๎วกนั \" \"ตายจรงิ พอํ เพิม่ !\" พลอยร๎องอยาํ งไมเํ ขา๎ ใจ \"แลว๎ รถคันน้ี พอํ เพ่มิ ไปเอามาจากไหนลํะ\" \"จากไหนก็ชาํ งเถอะนาํ \" พอํ เพิม่ ตอบอยาํ งใจเยน็ \"ไดม๎ าแล๎วแมํพลอยเอาไปก็แล๎วกัน\" \"ไมํได๎หรอกพอํ เพม่ิ \" พลอยพูดเสยี งแขง็ \"ฉันต๎องร๎เู สยี กอํ นวํารถนมี่ าจากไหน ไมํยงั งนั้ ฉนั ไมเํ อา\" \"ก็นกึ เสยี วาํ ฉันให๎ก็แลว๎ กันแมพํ ลอย\" พอํ เพม่ิ พูดแลว๎ หลบสายตา \"โอ๎โฮ\" ช๎อยรอ๎ งล่ัน \"พํอเพ่มิ นเี่ ศรษฐีจริงแฮะ ซ้อื รถแจกน๎องสาวคันขนาดนี้เทยี วรนึ ่ี ทาํ ไมไมํเอามาเผอ่ื ฉนั อีกสัก คนั หนึ่งละ\" \"อ๎าว ! ฉนั ไมรํ นู๎ ว่ี ําแมชํ อ๎ ยอยากได๎ ถา๎ ร๎กู จ็ ะได๎เอาติดมือมาด๎วย\" พํอเพม่ิ หาทางออกโดยพูดเลํนเสียกบั ชอ๎ ย เพอ่ื หลกี เล่ยี งปัญหาพลอย \"เดยี๋ วกอํ นพอํ เพิม่ \" พลอยไมํยอมพดู เลนํ ดว๎ ย \"รถขนาดน้ไี มํใชํถกู พอํ เพ่ิมจะไปเอาท่ีไหนมาให๎ฉันได๎ พํอเพม่ิ อยํา พูดเลนํ ไป บอกฉันเสียตรงๆดกี วาํ \" พอํ เพม่ิ อกึ อกั อยคํู รหํู นง่ึ แลว๎ กพ็ ดู วาํ
\"เฮ๎อ ! ผหู๎ ญิงนชี่ าํ งยุงํ เสยี จริงๆ เรื่องเล็กนิดเดียวกเ็ ห็นเปน็ เรือ่ งใหญํไปได๎ เอา๎ ! อยากรู๎ฉนั ก็จะบอกให๎ วันทแี่ มํ พลอยบอกฉนั วาํ อยากไดร๎ ถถบี น่ันแหละ บังเอิญฉนั ไปพบเพ่ือนฉนั คนหนึง่ ทางบา๎ นเขาสัง่ รถถบี มาขาย ฉนั คยุ กับเขาวํา น๎องสาวฉนั อยากได๎ เขากเ็ ลยบอกใหฉ๎ นั คันหนึ่ง ก็รถคนั น้แี หละ เอาไปเถดิ แมพํ ลอย ฉันให๎เอง ไมํใชํคนอน่ื \" \"แล๎วเพอื่ นคนนั้นช่อื พอํ เปรมใชํไหมลํะพอํ เพิม่ \" ชอ๎ ยถามข้ึนมาทนั ควนั พอํ เพม่ิ เมนิ หนา๎ ไปทางอน่ื แลว๎ กถ็ อนใจใหญไํ มยํ อมตอบ พลอยสะดง๎ุ ใจขน้ึ มาทนั ที ถามพอํ เพม่ิ ดว๎ ยเสยี ง ทเ่ี กอื บจะ เปน็ ตวาดวํา \"ใชํไหมพอํ เพ่มิ \" \"จะรไู๎ ปทาํ ไมกไ็ มํรู๎\" พํอเพมิ่ บํน \"เอา๎ ! อยากรู๎กจ็ ะบอกให๎ ก็พํอเปรมนะํ แหละ ทเ่ี ขาสัง่ ให๎ฉนั เอารถมาให๎ แมพํ ลอย แตเํ ขาวาํ ถา๎ แมํพลอยถามก็อยากบอกวําใครให๎ แล๎วกม็ ารมุ กนั ซักจนฉันต๎องบอกออกมาจนได๎\" พลอยควา๎ ขอ๎ มอื ชอ๎ ยหนั หลงั เดนิ เขา๎ วงั ทนั ที ทง้ิ ใหพ๎ อํ เพม่ิ ยนื ถอื จกั รยานอยทํู ห่ี นา๎ ประตู แตคํ นเดยี ว พลอยเดนิ กลบั ตาํ หนกั โดยไมพํ ดู จาวาํ กระไร ในใจนน้ั นกึ เคอื งพอํ เพม่ิ เสยี เปน็ ทส่ี ดุ แลว๎ แทบจะตดั พต่ี ดั นอ๎ ง กนั แตํ ครงั้ นเ้ี ป็นต๎นไป พํอเพมิ่ อาศัยพลอยเปน็ สะพาน ทจี่ ะผูกมติ รกับคณุ เปรม และคณุ เปรมก็อาศัยพอํ เพ่มิ เป็นเคร่อื งมอื ท่ีจะ เขา๎ ถงึ ตวั พลอย ปา่ นน้จี ะมนิ ึกไปแลว๎ หรือวาํ พลอยกค็ งเหมือนกบั พํอเพ่มิ ยนิ ดจี ะรับขา๎ วของที่ เงินซ้อื ได๎ และในท่ีสดุ ถา๎ จะ เอาเงนิ มาซอื้ ตวั คน ก็คงจะได๎เชนํ เดยี วกัน พลอยไมํเคยรบั ของจากคนทไี่ มํรู๎จกั และย่ิงเปน็ ของทม่ี รี าคาก็ยิง่ ไมํยอมรับ แมแ๎ ตจํ ากคนที่รู๎จักคน๎ุ เคย นอกจากคนนนั้ จะเป็นเจา๎ คุณพอํ ผูเ๎ ปน็ บดิ าบงั เกดิ เกล๎า หรือเปน็ เสดจ็ ผ๎มู ีพระคณุ ย่ิงกวาํ บิดา มารดาบงั เกิดเกลา๎ ความตืน่ เตน๎ ดใี จท่จี ะได๎รถถีบเม่อื ก้ี กลายเป็นความโมโห ท่พี ี่ชายของตนเป็นคนมกั งาํ ย ความอยากได๎ รถถบี ทมี่ มี านานเหือดหายไปทนั ที ถา๎ ความอยากไดจ๎ ะเปน็ เหตุใหพ๎ ลอย ตอ๎ งโกรธต๎องอบั อายอยํางวนั นี้ พลอยก็จะตอ๎ ง ระงบั มิให๎อยากได๎อะไร อกี ตํอไป ชอ๎ ยวง่ิ บา๎ งเดนิ บา๎ ง เพอ่ื ใหท๎ นั พลอยซง่ึ สาวเทา๎ เดนิ อยาํ งเรว็ ไมมํ องอะไรทง้ั สน้ิ ระหวาํ งทเ่ี ดนิ มาดว๎ ยกนั ชอ๎ ยกพ็ ดู วาํ \"โกรธมากหรือพลอย\" \"โกรธซ\"ี พลอยพดู หว๎ นๆ \"ใครบา๎ งจะไมํโกรธ\" \"ฉนั ก็เหน็ ใจหรอก แตอํ ยาํ ไปถอื สาพอํ เพิม่ แกเลย แกเจตนาดี แกกท็ าํ ไปอยาํ งนัน้ เอง\" \"ไมถํ ือไมไํ ดห๎ รอกช๎อย พํอเพมิ่ จะทาํ อะไรไป เรอื่ งตวั ของพํอเพมิ่ เองฉนั ก็ไมํวาํ แตํอยาํ มาเอาฉันไปเก่ียว ข๎องดว๎ ย มอี ยาํ งรึไปเอารถถบี ของใครเขามาใหฉ๎ ันท้งั คนั ฉันรบั ไว๎เขาคงดถู ูกฉันวาํ มกั ได๎\" \"ก็พอํ เพมิ่ แกวําเขาให๎แกตํางหาก แลว๎ แกกเ็ อามาใหแ๎ มํพลอยอีกทหี นง่ึ ฉนั ไมเํ หน็ จะแปลกอะไร ถ๎าเปน็ ฉันๆ เอาไว๎ เสียเลย แลว๎ ทาํ ไมํรไ๎ู มชํ ้ี ใครอยากทําเปน็ เศรษฐแี จกรถถีบเปลําๆ กช็ ํางใครปะไร\" ช๎อยพดู อยาํ งขบขัน
\"ชอ๎ ยละก็ดแี ตพํ ูด\" พลอยหันไปตอํ วํา \"ถา๎ เปน็ ตัวโดนเขาอยาํ งน้ี ก็จะโมโหโทโส เอะอะยิ่งกวาํ ฉันไปอกี \" \"ก็เห็นจะจรงิ \" ช๎อยยอมรับ \"ใครมาอวดดีกบั ฉนั อยํางนัน้ ฉันดําตายไปเลยทีเดียว แตํอยําไปคิดมากไปเลย พลอย ไปเกบ็ เอามาโกรธก็ไมมํ บายใจไปเปลาํ ๆ พลอยโกรธฉันก็เลยไมสํ บายใจไปด๎วย\" พลอยน่ิงไมํตอบ เดนิ เฉย กลับมาจนถึง ตําหนกั และตงั้ แตนํ ัน้ มาก็หายเหอํ จกั รยาน ถึงชอ๎ ยจะชวนให๎ใชร๎ ถของตนบํอยๆ พลอยก็ทาํ เฉยๆ เนือยๆเสยี และจะเปน็ เพราะชอ๎ ยรําคาญ หรืออยากใหพ๎ ลอยได๎รถถบี ตามความปรารถนา หรืออะไรกต็ าม วันหนง่ึ ขณะทพี่ ลอยและช๎อยเฝ้า เสด็จอยํูบนตําหนกั ช๎อยก็ถือโอกาสทูลเอาตรงๆวาํ \"เสดจ็ มังคะ หมนูํ ี้แมํพลอยเขาไมคํ อํ ยสบายมังคะ กนิ ไมํไดน๎ อนไมหํ ลับ\" \"หา ! ใครไมํสบาย นางพลอยหรือ เป็นอะไรไป\" เสด็จเหลยี วพระพกั ตร๑มาทางพลอย \"เปลาํ มังคะ\" พลอยทลู อยํางตกตะลงึ ไมรํ ว๎ู ําช๎อยไปเอาอะไรมาพูด \"จริงๆ นะมังคะ\" ช๎อยทูลข้นึ อกี โดยไมํหนั มามองดพู ลอย \"ถา๎ เสด็จไมํโปรด ก็เห็นจะแยํเสียคราวนีเ้ อง\" \"แลว๎ จะใหข๎ า๎ โปรดยงั ไง\" เสดจ็ ถามพลางทรงพระสรวล เด๋ียวน้ีเป็นทร่ี ู๎กันทว่ั ไปแล๎ววาํ ช๎อยอยใํู นฐานะ ทลู อะไรก็ ทูลได๎ ไมํทรงถอื อะไรอีกตอํ ไป ท๎งน้ีเพราะความกลา๎ ของชอ๎ ย ทีไ่ มมํ ใี ครขมํ ลง \"ถ๎าจะโปรดกต็ ๎องประทานรถถีบให๎สกั คันซมี งั คะ\" ช๎อยทลู หนา๎ ตาเฉย สวํ นพลอยนนั้ แทบจะแทรกพน้ื ตาํ หนักไป ดว๎ ยความเกรง \"อยากไดร๎ ถหรือพลอย\" เสดจ็ รบั สง่ั ถาม ฝา่ ยพลอยกห็ มดปญั ญาท่ีจะทลู วาํ อยาํ งไร ได๎แตลํ งกราบ \"อ๎าว ! ดูซียงั ไมํทนั บอกให๎เลย ลงกราบรบั เอาไปเสียแล๎ว นางพวกเหลาํ นี้ มนั จะปอกลอกขา๎ ให๎หมดตัว ใหไ๎ ด๎\" เสยี งทเ่ี สดจ็ รบั สง่ั บอกใหพ๎ ลอยรว๎ู าํ เสดจ็ ไมกํ รว้ิ และทาํ ใหพ๎ ลอยนกึ ดใี จวาํ กาํ ลงั จะไดป๎ ระทานรถจกั รยาน จรงิ ๆ \"นางพลอยก็อวดดเี สยี เหลือเกนิ \" เสด็จรับสงั่ ตํอไป \"อยากไดอ๎ ะไรจะออกปากเองกไ็ มมํ ี ตอ๎ งมีนางช๎อย เป็น นายหนา๎ นางชอ๎ ยก็กําเริบ พอขา๎ ใหร๎ ถเข๎าคันหน่งึ ก็จะเอาใหน๎ างพลอยอกี คนั อกี หนํอยขา๎ มติ อ๎ งซอ้ื แจก ทกุ คนหรือ\" เสดจ็ นง่ิ ทอดพระเนตรมายงั พลอยอยาํ งทรงพระเมตตาอยคํู รหํู นง่ึ แลว๎ กร็ บั สง่ั วาํ \"เอาอยาํ งนีก้ ็แลว๎ กนั นางพลอย เอารถของข๎าไปถบี ได๎ ขา๎ เองถบี ไปถบี มา เหํอตามเขาไปหนอํ ยหน่งึ เดี๋ยวนชี้ ักเบ่อื แล๎ว พลอยรับชํวงเอาไปกแ็ ลว๎ กนั ข๎ายกให๎\" พลอยลงกราบเสดจ็ อกี ทหี นง่ึ ใจเตน๎ แทบจะกระโดดออกมาขา๎ งนอก ดว๎ ยความดใี จ เพราะเสดจ็ ทรง พระเมตตา อยาํ งไมไํ ดน๎ ึกฝัน อีกใจหน่งึ กข็ อบใจชอ๎ ยสดุ ท่ีจะประมาณ เมอ่ื ลงมาจากชนั้ บนตาํ หนกั ตอนกลางวนั ชอ๎ ยก็คยุ โตขึน้ วาํ
\"ฉันวาํ แลว๎ ไหมลํะ เร่ืองอยาํ งน้มี ันตอ๎ งนางช๎อยถึงจะทําได๎ ที่น้ีเราจะไดถ๎ บี รถกนั สองคน ให๎เปรมปรดี ิ์ไปเลย ทเี ดยี ว\" \"ฉนั ไมรํ ๎จู ะขอบใจชอ๎ ยอยาํ งไรถกู \" พลอยตอบดว๎ ยความจรงิ ใจ \"ท่ีแรกฉนั ตกใจไมํร๎วู ําช๎อยเอาอะไรมาพดู ฉันกลวั ทํานจะกริ้วตายเสยี แล๎ว\" \"น่นั ซ\"ี ช๎อยพูดขึ้น \"ฉนั กใ็ จคอไมคํ อํ ยดเี หมือนกัน จํูๆกไ็ ปขอประทานรถใหแ๎ มํพลอยขนึ้ เฉยๆ ฉันนกึ วาํ ทาํ นจะถีบ ฉนั ตกตาํ หนักตายเสยี แล๎ว แล๎วเรอ่ื งน้ีอยาํ ไปบอกคณุ อานะ ถ๎ารู๎เรือ่ งเปน็ ดุฉันตายทีเดียว\" ตอํ จากเวลาทเ่ี กดิ เรอ่ื งกบั พอํ เพม่ิ เรอ่ื งรถถบี พลอยกไ็ มสํ นใจทจ่ี ะออกไปพบกบั พอํ เพม่ิ ตอํ ไป บางครง้ั พอํ เพม่ิ มา คอยพบนางพศิ ทหี่ นา๎ ประตวู ัง แล๎วสง่ั เข๎ามาให๎พลอยออกไปพบ พลอยก็ทาํ เฉยเสียไมํออกไปพบ ตามท่พี อํ เพิ่มสงั่ เพราะ ตัง้ ใจไว๎วําคราวน้จี ะตอ๎ งโกรธกบั พํอเพ่มิ ให๎นานจนกวําพํอเพม่ิ จะเขด็ ไมํลแุ กคํ วามมักงําย อยํางท่ีเคยทํามา แตใํ น ขณะเดยี วกนั คณุ เปรมก็เร่มิ จะเข๎ามาเกยี่ วข๎อง ใกล๎ๆกบั ชีวติ ความเป็นอยขํู องพลอยยง่ิ ขึน้ ทกุ วัน โดยผาํ นเข๎ามาทางคณุ สาย ซง่ึ คณุ เปรมถอื โอกาสท่ไี ดพ๎ บปะทบี่ างปะอนิ ติดตํอเรอื่ ยมาเม่อื กลับมาถึง กรงุ เทพฯแล๎ว โดยสํงข๎างของเขา๎ มาเปน็ ของกํานัล โดยมากมักจะเปน็ ของจากนอกหรือจากเมอื งจีน ของที่คุณเปรมสํงมากาํ นลั คุณสาย ตามปกตกิ ม็ ใิ ชขํ องมรี าคา คาํ งวดอะไรนัก บางทีกเ็ ปน็ ผ๎าหํมสก๏อตจากยโุ รป บางทีก็เป็นผลไม๎หรอื ของแปลกๆจากเมืองจนี เชํนสม๎ จนี ลูกพลับ ลิ้นจี่ ดอง และหวั ดอกไม๎ทเ่ี รียกวาํ จ๏ยุ เซียน ซงึ่ คุณสายจะตอ๎ งเอิกเกริกเมอ่ื ไดร๎ ับ เอามีดทองกรีดตามหวั ดอกไม๎สองสามแหํง แลว๎ เอาลงปลูกในอาํ งเล็กๆ มกี รวดวางไวแ๎ ละใสนํ าํ้ ตอํ จากนั้นไปกจ็ ะนั่งสรรเสรญิ คณุ เปรมไปจนกวําต๎นไมน๎ ้นั จะออกดอก คุณสายไดร๎ ับของ ทไี รก็จะต๎องพดู ถึงคณุ เปรมอยาํ งเอน็ ดู และสรรเสรญิ ความสนทิ สนมทเี่ คยมี ตํอมารดาและอาของคุณ เปรม ทกุ ครัง้ ไป จนชอ๎ ยต๎องนินทาอยูํบํอยๆวํา \"ฉนั ขวางคณุ อาจะตายอยแูํ ล๎ว ต่นื ของกาํ นลั จนลุํมหลงไปเลยทเี ดียว แตํกํอนก็ไมํเคยเหน็ เขาเอาใจใสํ เพง่ิ จะมา เอาใจใสํเดี๋ยวนี้ ก็ยงั ตน่ื เขาอยไํู ด๎\" พลอยไดย๎ นิ แลว๎ กไ็ ดแ๎ ตทํ าํ นง่ิ เสยี ไมตํ อํ ความยาวสาวความยดื เพราะในใจจรงิ นน้ั คณุ เปรมดจู ะเพม่ิ ความสาํ คญั สาํ หรับตนข้นึ มาทุกวนั ถึงแม๎วาํ จะไมเํ คยร๎ูจกั พูดจากนั เลย พลอยก็มีความร๎ูสึกดว๎ ยสัญชาตญาณ ของผ๎ูหญงิ วํา คณุ เปรม นน้ั อยใํู กล๎ตนจนนาํ กลวั อนั ตราย และดว๎ ยสัญชาตญาณอนั เดียวกนั พลอยก็พยายาม ทจ่ี ะผลกั คุณเปรมออกไปใหห๎ ํางไมํ ยอมให๎เขา๎ มาใกลต๎ ัว แตยํ ง่ิ นานวนั ออกไป สญั ญาณอนั ตรายเกย่ี วกบั คณุ เปรม ซง่ึ พลอยพยายามผลกั ใหพ๎ น๎ ตวั อยเํู ปน็ หนกั เปน็ หนา นั้นเอง กย็ งิ่ มีมากขึน้ และเขา๎ มาใกลต๎ ัวมากขึ้น วนั หนง่ึ พลอยเขา๎ ไปในหอ๎ ง เหน็ คณุ สายนง่ั คยุ กบั ผห๎ู ญงิ กลางคนผห๎ู นง่ึ ซง่ึ พลอยไมรํ จ๎ู กั มาแตกํ อํ น ผห๎ู ญงิ คนนน้ั รปู ราํ งเล็กตาคม กิรยิ าวํองไวเหมือนกับนกเล็กๆ ที่พลอยเคยเห็นเต๎นอยูตํ ามกง่ิ ไม๎ และมีวธิ พี ูดท่ี แปลกๆ คอื พดู สนั้ ๆ ขาด เปน็ ห๎วงๆ และทกุ ประโยคท่ีพูดออกมาน้นั ต้งั เปน็ รูปคาํ ถามเกอื บทงั้ ส้ิน
เมอ่ื พลอยเหน็ คณุ สายมแี ขกกท็ าํ ทาํ จะออกจากหอ๎ ง แตคํ ณุ สายกก็ วกั มอื เรยี กใหเ๎ ขา๎ ไปนง่ั ใกลๆ๎ แลว๎ พดู วาํ \"พลอยไหว๎คณุ น๎ยุ เสียสิ\" พลอยยกมอื ไหวต๎ ามทค่ี ณุ สายสง่ั หญงิ คนทค่ี ณุ สายเรยี กวาํ คณุ นย๎ุ หนั มาเลกิ คว้ิ มองพลอยอยาํ งสนใจ ยกกลอ๎ งยา นัตถ๑ุขน้ึ เปา่ อยํางแรงเขา๎ จมกู ทั้งสองข๎าง แตสํ ายตามไิ ดแ๎ สดงเลยวาํ แปลกใจท่พี บพลอย \"น่ีไงแมํนย๎ุ \" คุณสายพูดตํอ \"พลอยทฉี่ นั พดู ถึงอยํเู ม่อื กี้\" \"สวยนะแมสํ าย สวยไหม\" คณุ น๎ยุ พูดขึน้ อยํางไมํเกรงใจ \"เขาสวยเหมอื นๆแมํเขานะํ แหละ\" คณุ สายตอบ \"ฉนั วําสวยกวําเสียด๎วยนะ จรงิ ไหมแมสํ าย\" คณุ นุย๎ ถามตํอไปอกี \"ฉันก็วําอยาํ งนน้ั เหมือนกัน แตแํ มแํ ชํมเขาเป็นคนสนกุ พูดจาเกงํ พลอยเขาเป็นคนนิง่ ๆ ผิดกันไปคนละแบบ\" \"นงิ่ หรอื ไมพํ ดู หรอื ดีกวําคนพูดมากนะแมสํ าย\" \"กจ็ ริง คนพดู นอ๎ ยกม็ ีเรื่องน๎อย\" แมนํ ย๎ุ หนั ขวบั มาทางพลอย แลว๎ ถามอยาํ งเรว็ วาํ \"แมพํ ลอยเกิดปีอะไร\" พลอยบอกปเี กดิ ใหต๎ ามทถ่ี าม \"อํอนกวาํ พอํ เปรมห๎าปี มากไปไหม ฉนั วาํ ไมํมากถกู ไหม\" แมํนุ๎ยถามขน้ึ ลอยๆ แตนํ ่ิงเงยี บไมํมใี ครตอบ พลอยน่งั ก๎มหน๎าดกู ระดานเฉยอยูํ และคณุ สายมองมาทางพลอยแวบหนงึ่ แลว๎ ก็เมินไปทางอน่ื คนนเ้ี องอาของคณุ เปรม ทค่ี ณุ สายเคยคยุ ไวว๎ าํ ชอบพอกนั เปน็ หนกั หนา พลอยนกึ อยแํู ตใํ นใจ ดกู ริ ยิ า ทาํ ทางกเ็ หน็ จะเป็นเศรษฐจี ริงอยาํ งทค่ี นเขาลือ เพราะถึงจะไมํไวย๎ ศ ก็แสดงอาการวาํ แนใํ นใจตนเอง ไมํยอมลงใคร งาํ ยๆ เคร่อื งนุงํ หํมก็ เป็นของมีราคา หีบหมากทกี่ นิ ก็สมกบั ฐานะ แม๎แตกํ ล๎องยานตั ถท๑ุ ําด๎วยเข้ยี วเสือเล่ียมนาก ก็ดเู หมือนจะบอกให๎ร๎ูวาํ คุณน๎ุย มใิ ชํคนธรรมดาสามัญ \"เขาวําเสด็จโปรดนกั ไมใํ ชหํ รอื \" แมํนุย๎ ถามตอํ ไปอกี \"ก็โปรดพอดูอยูํแมนํ ๎ุย\" คุณสายตอบ \"ทาํ นทรงชุบเล้ียงมาแตํเลก็ กต็ ๎องโปรดเปน็ ธรรมดา แล๎วกเ็ ปน็ ลกู แมแํ ชํม ท่ี ทํานทรงโปรดมาก พลอยเขากด็ เี สียดว๎ ยนาํ โปรดหรอก\"
\"ดียังไง ทาํ อะไรเกํงหรือ หรอื วําชาํ งประจบเฉยๆ\" คาํ ถามของแมํน๎ยุ บอกให๎รู๎วาํ ผูพ๎ ดู นัน้ เกรงใจใครไมํเป็น \"จะวาํ เขาชาํ งประจบกไ็ มํถกู หรอกแมํนุย๎ \" คุณสายแก๎แทน \"แตํแมํพลอยเขาเปน็ คนมีสมั มาคารวะ แลว๎ กเ็ ปน็ คนมี นํา้ ใจ มกี ตญั ๒ทู าํ นจงึ โปรด\" \"มีกตญั ๒มู ากหรอื ...ดนี ะแมสํ าย คนเดี๋ยวนห้ี าคนกตญั ๒ยู าก จริงไหม\" \"จริงทีเดยี ว\" คุณสายตอบเห็นดว๎ ย \"ฉันละกเ็ บื่อจนขเี้ กียจจะเล้ียงคนเสียแลว๎ คนเดย๋ี วน้ีเขาลืมงําย เราเล้ยี งเกอื บ ตายพอโตขน้ึ ปกี กล๎าขาแข็งขากไ็ ปตามใจตัวของเขา เราเปน็ ผ๎ูใหญกํ ลายเปน็ หัวหลกั หัวตอ จะวํากลําวใครเขากไ็ มฟํ ัง กลับเหน็ เราเปน็ คนโบราณคร่าํ ครึ แตํพลอยเขาดหี รอกเร่ืองน้ี ถงึ จะเตบิ โตขน้ึ มาอยาํ งไร กเ็ ชือ่ ฟงั ผ๎ใู หญํไมอํ อกนอกลูํนอก ทาง\" \"ยังงั้นหรอื ... เชื่อฟังผ๎ูใหญํ... อยใํู นโอวาทผูใ๎ หญํหรอื \" แมนํ ุ๎ยถามเรว็ เปน็ ข๎าวตอกแตก แตํคุณสายก็น่งิ เพราะได๎ ตอบไปเสียกอํ นคาํ ถามของแมํนุ๎ยแลว๎ \"แมํสายกบั ฉนั ร๎ใู จกันมานาน\" แมํนุย๎ พดู ตํอ \"เดก็ ไมํอยูํในโอวาทผ๎ูใหญํ ฉันเกลียดนักเชยี ว จริงไหม จรงิ ไหม\" \"โอย๏ ! ผใ๎ู หญํทไ่ี หนกค็ งไมชํ อบทกุ คนแหละแมํน๎ยุ \" คุณสายพูด \"แตคํ นสาวๆ เขาก็ตอ๎ งหาวาํ เรากดขีบ่ งั คบั เขาไมํ นกึ บ๎างวาํ เราทําอะไรไปเพราะอยากให๎เขาดี ชํางไมํคดิ กนั เลยวาํ ไอเ๎ รามันอาบนํ้ารอ๎ นมากํอน ช่ัวดอี ะไรก็เคยเหน็ มากอํ น ทั้งนนั้ \" ชอ๎ ยโผลหํ นา๎ เขา๎ มาในหอ๎ ง แตพํ อทาํ ทาํ จะหลบกลบั คณุ สายกร็ อ๎ งเรยี กวาํ \"ช๎อยมานก่ี ํอน จาํ อานุ๎ยได๎ไหม\" ชอ๎ ยคลานเขา๎ มานง่ั ใกลๆ๎ พลอย แลว๎ กย็ กมอื ไหวแ๎ มนํ ย๎ุ \"ช๎อยหรือ ช๎อยหรือนี่\" แมํนยุ๎ ทกั ตามแบบของตน \"นีแ่ หละช๎อยละ แมนํ ๎ยุ จาํ ไดไ๎ หม ทฉ่ี ันเอาเขา๎ มาเลีย้ งแตํยงั เล็กๆ นน่ั ปะไร\" แมนํ ย๎ุ ดชู อ๎ ยอยาํ งพนิ จิ พจิ ารณา เปา่ ยานตั ถเ๑ุ สยี หลายครง้ั จนละอองยานตั ถ๑ุ ปลวิ มาเขา๎ จมกู พลอย ทาํ ใหเ๎ กอื บตอ๎ ง จาม \"ไมสํ วย !\" แมํน๎ุยตัดสนิ ความงามของชอ๎ ยอยํางเดด็ ขาดลงไปทีเดียว \"ไมํสวยเลย ! ส๎ูแมพํ ลอยไมไํ ด๎จริงไหม\" ชอ๎ ยหวั เราะอยาํ งเบกิ บาน แลว๎ ตอบไดท๎ นั ทวี าํ
\"จรงิ ซคี ะ ใครจะไปสวยส๎ูแมํพลอยเขาได๎\" \"ไมํถอื หรือน่ี วําไมํสวยไมถํ อื หรือ\" แมํน๎ุยถามตํอไปอีก \"อุย๏ ! ฉนั ไมถํ อื หรอก กม็ ันไมํสวยจรงิ ๆนี่ ความจรงิ เปน็ สิง่ ไมตํ าย จริงไหมคะคุณอานยุ๎ \" ชอ๎ ยชกั สนกุ เสยี แลว๎ และ เร่ิมจะคยุ กบั แมนํ ๎ุย ด๎วยวธิ ีตั้งปญั หาถามอยาํ งเดียวกัน \"จรงิ ซี ถูกแล๎ว เรากนั เองพูดอะไรกนั กไ็ ด๎ ได๎ไหม หรือวําไมไํ ด๎\" \"ไดซ๎ ีคะคณุ อาก็ จะเป็นอะไรไป พูดอะไรก็พดู ได๎ ฉนั พูดอะไรบ๎างคณุ อาจะถอื ไหมคะ\" ชอ๎ ยตงั้ ปญั หา กลับไปอีก \"ได๎\" แมนํ ยุ๎ ตอบ สายตานน้ั บอกชัดทเี ดียววาํ เอ็นดชู อ๎ ย \"ถามมาตอบไป คยุ กันร๎ูเรอ่ื ง ไมถํ ามกไ็ มํรูจ๎ รงิ ไหม\" \"จริง๊ จริงเทียวคณุ อา เอ ! ฉันไมํร๎ูจะถามอะไรดี............. เอา๏ ! อะไรเอยํ ....\" \"ฮะแอม๎ !\" คณุ สายกระแอมข้ึนดังๆ \"เรมิ่ เลอะละยายช๎อย\" \"อ๎าวก็ฉันนึกวําคุณอานย๎ุ ชอบเลนํ ทายปริศนาน่ี พอฉนั จะขึน้ อะไรเอยํ คณุ อากม็ าขดั จงั หวะเสยี พอดี เลยนกึ ไมํ ออกแลว๎ \" \"เดี๋ยวเถอะยายชอ๎ ย !\" คุณสายขํูสําทบั \"พดู อะไรละกเ็ ป็นเลนํ ไปหมดทเี ดียว ชํางไมํร๎ูจกั เดก็ จกั ผใ๎ู หญํกัน เสยี บ๎าง เลย\" \"แมํสายอยาํ ...\" แมนํ ๎ุยหา๎ ม \"ปลอํ ยแกเถดิ สนกุ ดี รักกนั ก็เลํนหวั กนั ได๎ จรงิ ไหมชอ๎ ย ฉนั ชอบเลํนกะเด็ก... เลนํ มา นานแล๎ว... ทบ่ี า๎ นมีเด็กแยะ... ไมถํ อื ... ปลอํ ยใหเ๎ ลนํ ... เลํนกะเดก็ ทุกวันสนกุ ... อายุยนื ... ตายชา๎ ... จริงไหมแมํสาย\" \"อะแฮ๎ม !\" ชอ๎ ยกระแอมขน้ึ บา๎ ง แลว๎ ตอบแทนคุณสายวํา \"จรงิ ซคี ะ คณุ อานยุ๎ พูดถูกทเี ดียว คนเราถ๎าเลํนหัวเสยี บ๎าง ใจคอกเ็ บกิ บาน เมอ่ื ใจคอเบกิ บานแล๎ว ก็ไมคํ ํอยแกํ หรอื ถงึ จะแกํกแ็ กชํ ๎าๆ แมแํ กํชา๎ ก็ตายชา๎ แตผํ ใ๎ู หญบํ างคนไมทํ ําอยํางน้นั ได๎แตหํ มกมนํุ วันหนง่ึ ๆ ก็ไมมํ ีจะเลนํ หวั กับใคร เด็กจะเลํนกไ็ มํได๎ คอยแตํห๎ามปราม ผใู๎ หญํอยํางนี้เผลอประเดี๋ยวเดียวแกไํ ปตงั้ เปน็ กอง พอตายลงจริงๆ ก็จะมาซัดวาํ เด็ก แชํง\" คณุ สายหนั มาตาเขยี วใสชํ อ๎ ยแลว๎ ถามวาํ \"ช๎อยเมอ่ื กกี้ าํ ลงั จะไปไหนอยูหํ รือเปลํา\" \"ฉันนัดกะเขาวําจะไปดูผา๎ นงุํ ทแี่ ถวเตง๏ เขาเอามาให๎ดหู ลายกุลี วาํ จะไปซือ้ มาไวน๎ งํุ เกิดมากะเขาชาตหิ น่งึ หนา๎ ตา มันปปุ ะ กเ็ ลยตอ๎ งแตงํ ตัวใหส๎ วยๆไวห๎ นํอย\"
\"ถ๎ายงั ง้ันก็เชญิ แมํรบี ไปได๎ อยํามามวั เลํนลน้ิ อยํเู ลย\" \"ฉันวาํ จะมาชวนแมํพลอยเขาไปดว๎ ย เพราะเขานดั ไวเ๎ หมือนกัน\" \"ไปเถิด อยาํ มานง่ั อดุ อูอ๎ ยูํเลย\" แมํน๎ยุ ให๎อนญุ าตแทนคุณสายเสรจ็ \"ไปด๎วยกันสองคน ชํวยกันเลือกดู... ยังเปน็ สาวอยูํ... แกํแลว๎ อยํางฉนั อยํางแมสํ ายไมํเปน็ ไร... แตงํ ไปกไ็ มํมใี ครมอง เอา๎ !\" แมํนย๎ุ พูดพลางหยบิ กระเป๋าหมากมาเปิด อยาํ งรวดเรว็ หยบิ เงนิ ในกระเปา๋ ออกนับ \"ฉนั ให๎\" แมนํ ุ๎ยพูดพลางย่ืนเงินใหช๎ อ๎ ยและพลอย \"คนละห๎าตาํ ลงึ ... ซ้อื ผ๎านงํุ ... เลอื กใหส๎ วยๆ ผ๎าเปลอื กกระเทยี ม ... ดอกใหเ๎ ดํนๆ... พอไหม พอไหม\" พลอยเหลอื บดตู าคณุ สายเหน็ ยม้ิ พยกั หนา๎ พลอยกย็ กมอื ไหวแ๎ มนํ ย๎ุ แลว๎ รบั เงนิ ไว๎ \"โอ๎โฮ !\" ช๎อยรอ๎ งอยํางดีใจ \"อยํางนี้ก็ซือ้ ได๎หมดทเี ดยี ว ไมตํ อ๎ งเลอื กกนั ละ\" บทที่ ๑๒ (หนา๎ ที่ ๒) พอออกมาพน๎ ตาํ หนกั พลอยกถ็ ามชอ๎ ยขน้ึ วาํ \"ช๎อย ใครไปนัดจะดผู ๎าผอํ นแถวทีเ่ ตง๏ ไว๎ต้ังแตํเม่อื ไรกนั ฉนั ไมํร๎เู รือ่ งเลย\" \"ฉนั นดั ขึน้ เดย๋ี วนเ้ี อง\" ช๎อยตอบหน๎าตาเฉย \"ถา๎ ไมมํ นี ัดก็ไมมํ ีวนั ไดอ๎ อกมา... น่งั คุยกะคนแกไํ มํสนกุ เท่ยี วดีกวํา... จรงิ ไหม จรงิ ไหม แล๎วเลยไดอ๎ ฐั อีกคนละห๎าตาํ ลึง... ซ้อื ของได๎แยะพอไหม พอไหม\" พลอยตอ๎ งหวั เราะเสยี ทอ๎ งแขง็ เพราะชอ๎ ยลอ๎ เลยี นทาํ ทางนาํ้ เสยี ง และคาํ พดู ของแมนํ ย๎ุ ไดเ๎ หมอื นสนทิ \"แลว๎ นเี่ รามิตอ๎ งไปซอื้ ผ๎านงํุ กันจริงๆหรือ\" พลอยถามขน้ึ ระหวาํ งหัวเราะ \"กย็ ังงั้นซ\"ี ช๎อยตอบ \"ซือ้ เทําไรก็ได๎ จะเป็นไรไป อัฐเรามแี ล๎ว ฉันนก่ี เ็ ป็นคนแปลก ทําอะไรๆแล๎วเบอ่ื งําย ทกุ อยาํ ง ไป มอี ยํอู ยํางเดยี วทที่ าํ ได๎ทกุ วนั ไมํมเี บือ่ เลย คอื ซื้อผ๎านงุํ ผ๎าตดั เสอ้ื แปลกแท๎ๆทเี ดยี ว\" แล๎วชอ๎ ยกเ็ ดนิ รอ๎ งเพลงเบาๆตอํ ไป อยํางสบายอารมณ๑ พลอยเดินตามไปอกี ครูหํ น่งึ ชอ๎ ยก็ถามข้นึ วํา \"แมนํ ๎ุยนี่แกเปน็ ใครพลอยรู๎จกั แลว๎ ไมํใชํหรอื \" \"ฉนั กพ็ อจะเดาออก\" พลอยตอบ \"อาของคุณเปรมท่คี ณุ อาพดู ถึงอยบํู ํอยๆใชํไหม\" \"ถูกแลว๎ \" ช๎อยยืนยนั \"ฉนั ยงั ไมํเข๎าใจวําเขา๎ มาในวงั ทาํ ไม\"
\"ทําจะเขา๎ มาเยี่ยมคณุ อากระมงั ชอ๎ ย\" พลอยแนะชน้ึ แตํน้ําเสยี งของพลอยก็มไิ ด๎แสดงวํา เชอื่ ในคาํ ของ ตัวเอง เทําไรนัก \"ก็ควรจะเป็นยังง้ันแหละ\" ชอ๎ ยพูด \"แตฉํ นั ยังสงสัย\" \"สงสัยวาํ อยาํ งไร ช๎อย\" \"สงสัยวําจะมีอะไรมากกวาํ นั้น ฉันสังเกตดเู หมอื นอานุย๎ จะเข๎ามาดอู ะไรสักอยําง\" \"ดอู ะไร\" พลอยถามอยํางระแวง ทัง้ ท่รี ๎ูตัวอยํเู หมอื นกนั วาํ แมนํ ย๎ุ เพํงเลง็ ตนเป็นพเิ ศษ \"เหน็ จะไมํใชํเข๎ามาดูฉันแนๆํ ถา๎ อานย๎ุ จะเขา๎ มาดูใครหรอื ดูอะไร ก็ตอ๎ งเปน็ คนอืน่ หรอื ของอ่ืน ฉันเองก็ ไมํมใี คร มองอยํนู น่ั เอง\" ชอ๎ ยพดู เป็นเชิงน๎อยใจ แตํน้ําเสยี งแสดงวําโลํงใจมากกวํา ทง้ั สองคนเดนิ ตอํ ไปอกี ครหํู นง่ึ แลว๎ ชอ๎ ยกถ็ ามขน้ึ ลอยๆวาํ พลอย หมนํู ฝ้ี นั อะไรบา๎ งหรอื เปลาํ \" \"เปลํา\" พลอยตอบ \"ไมเํ ห็นฝนั อะไรน่ี ทาํ ไม\" \"ฝันวาํ งูกดั บา๎ งหรือเปลํา\" ชอ๎ ยซักตอํ ไปอีก \"ตา๏ ย ! ถ๎าฝันอยํางนั้นฉนั จะได๎ร๎องบ๎านแตกไปปะไร ไมํเคยฝนั สักที\" พลอยพดู \"ถ๎าอยาํ งนั้น ขนาดงูรัด เคยฝนั บา๎ งไหม\" ชอ๎ ยซกั อกี \"ไมํเคย\" พลอยตอบอยํางแนํใจ \"งูกัดก็ไมเํ คยฝัน งรู ดั กไ็ มํเคยเหมือนกัน ชอ๎ ยเอาอะไรมาถามกไ็ มรํ ๎ู\" \"ก็ถามไปอยํางนนั้ แหละนํา ดัดจริตไปได๎\" ช๎อยตอบอยํางอารมณด๑ ี \"วนั น้ีฉนั จะต๎องขอเปน็ หมอดสู ักหนํอย ถ๎าแมํ พลอยยงั ไมเํ คยฝันวําถกู งกู ดั หรืองูรัด ก็เห็นจะตอ๎ งฝนั เร็วๆน้ีเป็นแนํ ฉนั ดๆู เห็นมนั ใกลเ๎ ขา๎ มาเต็มทีแลว๎ \" \"ช๎อยนี่พูดบา๎ เสียจรงิ ๆทีเดยี ว\" พลอยดุ \"แล๎วตวั เคยฝนั บ๎างไหมเลาํ \" \"โอ๏ย ! คนอยาํ งฉันไมํมีได๎ฝันกบั ใครเขาหรอก\" ชอ๎ ยร๎องขนึ้ \"พอหวั ถงึ หมอนก็หลับเป็นตาย ไมํเคยฝนั เลยสักที\" ตง้ั แตอํ าของคณุ เปรมเขา๎ มาในวงั วนั นน้ั แลว๎ เรอ่ื งราวทางคณุ เปรมกด็ จู ะซาไปพกั หนง่ึ ถงึ จะมกี ารตดิ ตอํ ระหวาํ งคณุ เปรมและคุณสาย พลอยก็มไิ ดส๎ นใจเพราะชีวติ ในวงั นั้น มีเร่ืองราวตํางๆทเี่ รียกรอ๎ งความสนใจ ของพลอยสบั เปลีย่ นเวยี น กันอยํูเร่อื ยๆ
หลงั จากความตน่ื เตน๎ รถจกั รยานไดเ๎ บาบางลงไปแลว๎ ความตน่ื เตน๎ ความนยิ มในของอน่ื กเ็ ขา๎ มาแทนท่ี ของทท่ี าํ ให๎ คล่งั กนั ไปอกี พักใหญํกค็ อื ตลบั งาสาํ หรับใสขํ ี้ผ้งึ สีปาก ความจริงน้นั ตลบั งาใสขํ ี้ผ้ึงสปี าก เปน็ ของจาํ เป็นสาํ หรบั ชาววงั ทกุ รปู ทุกนามอยูนํ านมาแล๎ว แตํตน๎ เหตทุ ่จี ะเร่ิมเลํนตลบั งากันเป็นการใหญนํ นั้ เกิดจากพระราชนิยม เลาํ กันวํา วันหนงึ่ พระ เจ๎าอยหูํ วั ทอดพระเนตรเหน็ ตลับงาใบเลก็ ของเสด็จอธบิ ดี ท่ีทรงใชม๎ า นานจนงานน้ั แดงเป็นมนั ดงู ามดี จึงมพี ระราชดาํ รสั วาํ ตลบั งาน้ีใชน๎ านไปก็งามเปน็ สแี ดง พอจะเลํนกนั ได๎อยาํ งฝรง่ั เลํนกล๎องสบู บหุ ร่ีทําด๎วยดนิ ขาว เรียกวํากลอ๎ งเมียร๑ชอม ต้ังแตํน้นั มาก็เลํนตลบั งากันท่ัวไป ของใครๆก็ขดั อยาํ ง ประณตี บรรจงเพ่ือใหข๎ ้ึนสีแดงสวยงาม ตามปกติแตกํ ํอนตลบั งา ทว่ั ไปนนั้ ทาํ เป็นทรงลกู พลบั แตพํ อเร่ิมเลํนกันขน้ึ กม็ ผี คู๎ ดิ ทรงแปลกๆออกไปอีกมาก ทรงของใครคิดข้นึ ผ๎ูนั้นกส็ งวนมิให๎ ใครลอกแบบ จนถึงต๎องมีเจา๎ พนักงาน จดทะเบียนตลบั ทรงตํางๆ วาํ ทรงน้ันทรงนเี้ ป็นของใคร ตลับทรงลูกพลับแห๎ง คือ แบนกวาํ ลกู พลับธรรมดา หนํอยหนงึ่ ตลับทรงจรกา คือทรงลกู พลบั แตํกดลงไปจนแบนมาก และทรงลกู รอกขา๎ งแขง็ นั้น จด ทะเบยี นเปน็ ทรง ของหลวงโดยเฉพาะ นอกจากนัน้ กม็ ี ทรงสะกา ทรงรํามะนา ทรงกลองและทรงหมากดบิ สด ตลอดจน ตลับรปู รําง อน่ื ๆอกี เปน็ อนั มาก ความนยิ มเลนํ ตลบั งา แพรหํ ลายออกทว่ั ไป จนถงึ เมอ่ื งานฉลองตง้ั กรมพระเจา๎ ลกู เธอ กรมขนุ สพุ รรณภาคยวดี ไดม๎ ี การประกวดตลับงาชิงรางวลั ขึ้น รางวัลน้ันเป็นเหรยี ญพระราชทาน มเี หรยี ญทอง เหรยี ญเงิน และเหรียญทองแดง ตามลําดับชั้น ตลับงาของเจา๎ นายและเจ๎าจอมที่ขัดดแี ลว๎ มีสขี ้นึ งดงาม เจา๎ ของกน็ ํา ขนึ้ ถวายตัวเหมอื นกบั ถวายตัวบุตร หลาน และขอพระราชทานช่ือ และชื่อพระราชทานสําหรับตลับงานน้ั เปน็ ช่อื ไพเราะคล๎องจอง พลอยทํองจําไว๎ได๎หลายชุด ตลบั งาทรงลกู พลบั เตย้ี ชดุ ของหลวง ตง้ั แตใํ บใหญโํ ปง้ ทส่ี ดุ แลว๎ เรยี วเลก็ ลงไปตามลาํ ดบั จนถงึ ปลายเถา ใบเลก็ เทาํ ปลายน้วิ ก๎อยนัน้ มีชือ่ คล๎องกันตลอดเปน็ เครือ่ งต๎นเคร่อื งทรง และเคร่ืองต๎นราชูปโภควํา \"ชฎาเดินหน กลุ ฑลไพโรจน๑ กรรเจยี กโชติฉายฉนั สุวรรณมาลยั ดอกไมไ๎ หวเรืองรอง ฉลองศอประดบั ทับทรวงพึงพศิ ตามทศิ พิสดาร สงั วาลเพรศิ พร้ิง สอ้งิ เพชรจรัส พาหุรัดบวร ต๎นพระกรจาํ รูญ แก๎วเกยูรสวมหตั ถ๑ รัตพตั บรรจง รดั องค๑งามประกอบ ครรถอบพรายแสง ชาย แครงไฉไล ชายไหวเถอื กถะเกงิ กรองเชิงชมพนู ุช เรอื นครุฑธาํ มรงค๑ ฉลององคพ๑ ระกรนอ๎ ย กนั จกุ ร๎อยเพชรรัตน๑ เชงิ งอนชดั สนบั เพลา พลายเพราภษู า กริชชวาสวุ รรณ สพุ รรณปาทุกา พระลวํ มราชาวดี จอกพระศรสี มทรง ผอบคงเคียงคํู ตลับภํูทรง สี ซองมณศี รสี ลา ซองจนิ ดาบหุ รี่ สุพรรณศรกี ดุ ัน่ พระเตา๎ สรรพางค๑จาํ หลกั ขนั สรงพักตรส๑ คุ นธ๑ โต๏ะชุดสนหลอดทอง พระ กล๎องไม๎ราชวัง กรันตฝ๑ งั เพชรประดบั เครอ่ื งชาสรรพถ๎วยถาด สุพรรณราชปากผาย กาเวียนรายรูปงิ้ว\" ชอ่ื ตลบั ทท่ี อํ งจาํ กนั ไดท๎ ง้ั วงั มอี กี หลายชดุ ชดุ ของสมเดจ็ พระตาํ หนกั นน้ั เปน็ ชอ่ื ปลาลว๎ นๆ เปน็ พระราชนพิ นธ๑ เชนํ เดียวกันคือ \"อานนท๑หนุนพสุธา ปลาวาฬวํายเทิ่ง โลมาระเรงิ สินธ๑ุ กระเบนบนิ หลงั คลน่ื ฉลามด่นื ชายหาด ฉนกฟาดชลฉาํ กะโหอ๎ า๎ เห็นเพดาน ปลาบกึ ผํานแมโํ ขง ปลากระพงพํวงพี สีเสียดแทรกขา๎ งสาํ เภา กุเรางามสมสวํ น ยส่ี นอ๎วนตอนหนา๎ อินทรีฝา่ สายสมุทร ทุกังผดุ พํนน้าํ นวลจันทร๑ลาํ้ หลากสี พมิ พ๑ทองมชี อ่ื โดงํ ชะโดโพลงํ โดดลอย เทโพดอ๎ ยแฝงฝัง่ สวายวงั เลํหแ๑ วด ปลาแรดพักตรแ๑ สยะ ปลาม๎าแบะโอษฐอ๑ า๎ ปลาหมาฟุบแฝงตม กรายงามสมสํอช่อื ตะเพยี นคอื สีระบาย นาํ้ เงนิ
คลา๎ ยเงินยวง เน้ือออํ นชํวงชสู ี คางเบือนทเี่ บอื นคาง แบบอลํางฉํางจาระเม็ด ปลาแป้นเล็ดลอดกระแส ปลาทองแผํหาง กระจาย ปลาเงินวาํ ยหูกระหวดั ปลากัดหรูสีอรําม เข็มนอ๎ ยตามตอํ เพ่ือน\" ตลบั งาชดุ ของสมเดจ็ ทบ่ี น มชี อ่ื พระราชทานตลอดเถาเชนํ เดยี วกนั เปน็ ชอ่ื ดอกไมล๎ ว๎ นๆ คอื \"ดวงทพิ ยม๑ ณฑา อัศาวดี ปารีปุณฑริก บวั วิกตอเรีย พเยียโกมทุ บุศปะประทมุ โกสมุ อุบล จงกลนี มาลลี ําเจยี ก ไมเ๎ รยี กการเกษ กุหลาบเทศกลน่ิ กลา๎ กระดังงาหอมตรลบ อวลอบจาํ ปี สกุ สีจําปา ระยา๎ พวงพยอม เครอื ค๎อมสายหยุด บานบศุ ปบุนนาค หอมหลากลําดวน ผวิ นวลนวลแป้ง บานแบงํ สารภี ดกดีเทยี นกิง่ ยงย่ิงนมแมว แก๎มแซมซ๎อนชอํ จัน กะพ๎อพงึ สมร ขจรจรุงร่นื ชชู นื่ กรรณกิ า มลิลาลานสวาสดิ์ ชาํ มะนาดตระการ เกลื่อนกา๎ นพกิ ลุ หอมกรํุนพทุ ธชาด ชะลูด ดาษดกจริง หอมย่งิ ฝอยฝา\" สวํ นตลบั เถาของพระนางนน้ั ทรงพระราชนพิ นธช๑ อ่ื พระราชทานเปน็ ชอ่ื นกทง้ั เถา ถงึ จะมนี อ๎ ยใบกย็ งั ไพเราะ คอื \"มยเุ รศรํอนราํ สัตวาเลหว๑ าด ฉานฉาดโนรี ผอํ งศรีกระต้วั หมํนมวั สาริกา ไกฟํ า้ หางเฟื้อย ละเล้ือยหางหวา๎ การเวกวาํ ยหาว กระทงุ ขาวขนลออ พญาลอลายพร๎อย พดู พลอํ ยขุนทอง เสนาะก๎องกาเหวาํ แขกเต๎าตัวขจี ประสานสี เบญ็ จวรรณ พรายพรรณไกแํ จ๎ เพริศแท๎เปด็ หงส๑ กรนํุ กรงนกกระทา เขาชวาขันคน๎ุ คิริบูนพดู จ๎อย นกน๎อยสชี มพู\" การเลนํ ตลบั งาแพรหํ ลายออกไปโดยเรว็ เรม่ิ ตง้ั แตเํ จา๎ นายลงมาถงึ คนในวงั ทว่ั ไป และลกุ ลามออกไปถงึ ขา๎ งนอก ใครมฐี านะพอจะมตี ลบั งาได๎ ก็ต๎องประกวดประขนั กัน จุกตลบั งานั้นก็แสดงฐานะของเจา๎ ของ อกี อยาํ งหน่ึง เพราะมีตัง้ แตํ เลยี่ มนากไปจนถึงจกุ ทาํ ดว๎ ยทอง ทองลงยา และประดับเพชรพลอยเปน็ รปู ตํางๆ เสด็จกท็ รงมีตลบั งาเป็นเถาเชนํ เดยี วกบั เจ๎านายพระองคอ๑ ื่น และทรงมอบให๎ข๎าหลวงชํวยกนั ขัดใหข๎ ึน้ สีขึน้ เงา คนละใบสองใบ แตคํ นในตาํ หนกั นนั้ เองก็ต๎องมตี ลับ งากนั บ๎าง ทัง้ ชอ๎ ยและพลอยตํางหาตลับงาใบเล็กใบน๎อย มาเปน็ กรรมสิทธิม์ ใิ ห๎นอ๎ ยหน๎าใคร แม๎แตคํ ุณสายซ่งึ ตามปกตกิ ม็ ิ คอํ ยจะตนื่ ตามเหตกุ ารณต๑ าํ งๆ เทาํ ใดนกั คราวนก้ี เ็ ริ่มสะสมตลับงาบา๎ ง แตํตลบั งาของคุณสายดเู หมอื นจะส๎ขู องคนอื่น ไมไํ ด๎ เพราะเจ๎าของไมมํ เี วลามานั่งขดั ถจู ะวานคนอ่ืนก็ไมํมใี ครรับขดั ให๎ เพราะมตี ลบั ของตัวเองบา๎ งของเสดจ็ บา๎ ง ตอ๎ ง คอยดอู ยํู ในระยะตอํ มาเรม่ิ เสดจ็ แปรพระราชฐานไปยงั พระราชวงั ดสุ ติ บอํ ยครง้ั ขน้ึ และครง้ั หนง่ึ ๆกป็ ระทบั ทน่ี น่ั เปน็ เวลาครง้ั ละนานวนั เม่อื พลอยยังเด็กๆนน้ั ที่สวนดสุ ิตมีแตพํ ลับพลาทีป่ ระทบั แตตํ อํ มาพระทนี่ ่ังวิมานเมฆ ก็ปลกู ขน้ึ สําหรบั เป็นที่ ประทับถาวรกวําแตกํ ํอน ภายในพระราชวงั ดุสิตกแ็ บงํ ออกเปน็ สวนตํางๆ พระราชทานนาม ตามลวดลายเครอ่ื งลายคราม กิมต๋ึง ซ่ึงเลนํ กนั ดาษดน่ื ในสมยั นนั้ พระมเหสแี ละพระสนมนั้น โปรดใหอ๎ ยูตํ ามสวน ตาํ งๆ สวนส่ีฤดเู ป็นท่ีประทับสมเด็จท่ี บน สมเดจ็ พระตาํ หนักประทบั สวนหงส๑ พระนางประทับสวนนกไม๎ ทํานองค๑เลก็ ประทับสวนบวั ตาํ หนกั เจ๎าดารารัศมอี ยํู สวนฝรง่ั กังไส นอกจากนน้ั ก็มีสวนภาพผูห๎ ญงิ ของเจา๎ คุณแพ สวนพดุ ตาน สวนไมส๎ น สวนหนังสอื เลก็ สวนหนังสอื ใหญํ ชอ่ื สวนเหลาํ น้ตี รงกับชื่อท่ีเรยี กชือ่ ลายครามในขณะน้ัน
ศนู ยก๑ ลางของพระราชวงั ดสุ ติ คอื อาํ งหยก เปน็ สระนาํ้ ใหญลํ งเขอ่ื นมนี าํ้ ใสสะอาดเตม็ ตง้ั อยกํู ลางพระราชวงั รมิ อาํ ง หยกดา๎ นหนงึ่ มีพระท่นี ง่ั ไม๎สามช้ันคือ พระทนี่ ่งั วิมานเมฆ รมิ พระท่ีน่ังมโี รงเฟริ น๑ ใหญํในนั้นมีน้ําพุ ประดับด๎วยต๎นเฟิร๑นและ ไมอ๎ ่นื ดูเยอื กเย็น ตอํ มาโปรดเกล๎าให๎ปลกู เรือนต๎นขึน้ ทีร่ มิ อํางหยกอีกด๎านหน่งึ ตรงขา๎ มกับพระท่นี ั่งวมิ านเมฆ เรือนตน๎ เป็นเรอื นไทยแบบชนบทฝาไม๎กระดาน หลังคามงุ ดว๎ ยจาก มหี อนง่ั เรือนนอน นอกชาน ครวั ไฟ และทุกอยํางครบเหมอื น เรอื นราษฎรธรรมดาตามชนบท พระเจ๎าอยหูํ ัวเสด็จ ประพาสตน๎ หลายครง้ั หลายครา เสดจ็ ไปตามจงั หวัดตํางๆ ปะปนไป กบั หมํรู าษฎร และเสดจ็ เยี่ยมเยอื นราษฎร ถงึ บา๎ นชอํ ง โดนท่รี าษฎรมิได๎รว๎ู าํ พระองคเ๑ ปน็ ผ๎ใู ด ในการเสดจ็ ประพาสแบบนี้ ได๎ทรงรจู๎ ักคน๎ุ เคยกบั ราษฎร ในชนบทหลายคน โปรดใหเ๎ รยี กวําเพอื่ นต๎น และโปรดเกลา๎ ใหพ๎ วกเพ่ือนตน๎ นี้ เข๎าเฝา้ แหนได๎ ทกุ โอกาส เกอื บทกุ คร้ังที่เพ่อื นต๎นมาเฝ้าที่พระราชวังดสุ ติ กเ็ สดจ็ ออกรับท่เี รือนตน๎ อยาํ งกนั เอง ราษฎรเหลาํ นน้ั กไ็ ดเ๎ ขา๎ เฝา้ เจ๎าชีวติ ของตนในระยะใกล๎ชิด มิใชใํ นปราสาทราชฐานทโี่ ออํ าํ แวดล๎อมไปด๎วยเครอ่ื งประดบั อนั มคี าํ ซึ่งจะทาํ ให๎ เข๎า เหลาํ น้นั ตระหนกใจ และเจา๎ ชวี ติ นัน้ กม็ ิไดแ๎ ตงํ องคด๑ ว๎ ยภษู าภรณอ๑ ันมคี ํา ประทับอยูํบนราชบัลลังก๑ที่แสดง พระราชอํานาจ อนั อาจทําใหเ๎ ขาต๎องตกประหมํา สงิ่ ที่คนบ๎านนอกจากชนบทไดพ๎ บเหน็ เมื่อเข๎าเฝ้ากค็ อื เจ๎าชีวิตท่ีแตํงพระองค๑อยําง ลําลอง ประทับอยูํทบ่ี นเรอื นไม๎ ทาํ มกลางบรรยากาศส่งิ แวดลอ๎ ม ที่ไมผํ ิดไปจากบ๎าน ในชนบทที่เขาคน๎ุ เคยอยูํ และใน ทํามกลางบรรยากาศเชํนนี้ ความต่ืนตระหนกและความประหมาํ กไ็ มเํ กิดขน้ึ ชาวบ๎านเหลาํ นน้ั สามารถพดู คุยกับพระ เจ๎าอยํูหัว ไดอ๎ ยาํ งระหวํางคนตอํ คน มิใชอํ ยํางระหวาํ งเจา๎ ชวี ติ และไพรํฟา้ ขา๎ แผนํ ดิน เนือ้ ความท่พี ดู จากนั จงึ เต็มไปด๎วย สาระและความจรงิ ทเี่ ปน็ ประโยชนด๑ ว๎ ยกันทง้ั สองฝ่าย ไมํมอี ุปสรรค กีดขวางจากประเพณีหรือระเบียบอื่นๆ และในบรรย กาศทคี่ นุ๎ เคยนัน้ ทุกคนก็สามารถแสดงตวั ให๎ปรากฏ เป็นตวั ของตัวเอง เต็มไปดว๎ ยเกียรติอนั ภาคภูมิ ที่ไดเ๎ ปน็ เพอื่ นตน๎ ของ พระเจ๎าแผนํ ดินไทย ในระยะเวลานน้ั งานอดเิ รกของพระเจา๎ อยหํู วั ทส่ี นพระราชหฤทยั มากกวาํ อยาํ งอน่ื กค็ อื การปลกู ตน๎ ไม๎ นานาชนดิ ในบริเวณสวนดุสิตทั้งไมด๎ อกไมใ๎ บ บางอยํางกข็ ดุ มาทง้ั ตน๎ โตๆ จนพระราชวังดสุ ติ นนั้ รํมรน่ื ได๎ดว๎ ย รุกขชาตติ าํ งพรรณ ผลิ ดอกออกผลตามฤดูกาล รนื่ รมย๑นาํ อยํูนําสบาย ยงิ่ กวําในพระบรมมหาราชวัง ซง่ึ เมอ่ื เปรยี บ กบั พระราชวงั ดสุ ิตแล๎วก็เปน็ ท่ี คบั แคบอดึ อดั งานอดเิ รกทพ่ี อพระราชหฤทัยอกี สองอยํางกค็ อื การถาํ ยภาพ และลา๎ งอดั ภาพดว๎ ยพระองค๑เอง โปรดเกล๎า ให๎ทําห๎องมดื สาํ หรับลา๎ งและอดั ภาพ ทางดา๎ นหลังเรือนตน๎ ตํอจากนัน้ เป็นโรงยาว เปน็ ทสี่ ําหรบั ทรงประกอบอาหารฝรง่ั ตํางๆ ซ่ึงเปน็ งานอดเิ รกของพระองคอ๑ ีกอยํางหนึ่งในขณะนนั้ ส่ิงที่พลอยสงั เกตเหน็ วาํ สวนดุสติ แตกตํางไปจากในวงั กค็ ือ บรรยากาศทส่ี วนดสุ ติ นั้นเปน็ อยอํู ยาํ งงาํ ยๆ เปน็ กนั เองไมํผดิ กบั บางปะอนิ เทําไรนัก ผดิ กบั ในวังทเ่ี ครํงครัดไปด๎วยระเบยี บ และประเพณีตาํ งๆ และท่สี วนดสุ ิตน้ัน ถึงแมว๎ าํ จะแลดกู วา๎ งขวางกวําในวัง แตํโอกาสที่จะไดเ๎ ฝา้ แหนและเห็นพระองค๑พระ เจ๎าอยูํหวั ก็มีมากกวําในวัง เพราะในวันหนึ่งๆอาจพบพระองค๑อยํใู ตต๎ น๎ ไมก๎ ลางสนาม หรอื ประทบั ริมอํางหยก หรอื บน เรือนตน๎ ซ่ึงเป็นเรือนเตีย้ ๆ แม๎แตํพระทน่ี ั่งวิมานเมฆน้นั เองกเ็ ป็นพระท่ีนง่ั โถง มเี ฉลียงโปรํงรอบ แลเหน็ พระองค๑จาก ข๎างลาํ งไดง๎ ําย มไิ ด๎สูงลบิ และลึกลบั อยํางท่ีบน ในพระบรมมหาราชวงั สง่ิ ทส่ี วนดสุ ติ แปลกไปกวาํ ในวงั อกี อยาํ งหนง่ึ นน้ั ทาํ ใหพ๎ ลอยตอ๎ งเดอื ดรอ๎ น ขนพองสยองเกลา๎ อยมํู าก ขอ๎ แตกตาํ ง นั้นก็คือเรอ่ื งผี ตามความรส๎ู กึ ทว่ั ไปน้นั สวนดสุ ติ เป็นสถานท่ีๆผีดุอยํางฉกาจฉกรรจ๑ ถ๎าจะพูดกนั ไปแลว๎ สวนดุสิตก็เป็นที่
โลงํ ๆ สถานทีท่ ุกแหํงกอํ สร๎างขึ้นใหมํทั้งสน้ิ ไมมํ ีส่งิ กอํ สรา๎ งโบราณ หรือบรรยากาศท่ีมดื ครึม้ หรือเสียงนกเคา๎ แมวร๎องใน เวลาคํา่ คนื อยาํ งในวัง ถ๎าจะดดู ๎วยตาคนท่ัวไป กจ็ ะตอ๎ งพูดวาํ ที่ในวงั นน้ั นาํ กลัวผีกวําทส่ี วนดสุ ิตเป็นไหนๆ แตํสาํ หรับชาว วงั ผูเ๎ คยอยทํู งั้ สองแหํงจะตอ๎ งยืนยนั เปน็ เสยี งเดยี วกันวํา ทส่ี วนดสุ ิตนน้ั ผดี ุกวํามาก ถงึ แม๎ในวังจะมีคนถูกผหี ลอกบา๎ ง ประปราย ผีทหี่ ลอกในวังนนั้ กเ็ ปน็ ผเี จา๎ ผีนาย ยอํ มมมี ารยาทเรียบร๎อยกวําคนธรรมดาสามัญ ดว๎ ยเหตุทีใ่ นวงั น้นั ไมํมีใคร จะเข๎าไปตายได๎ นอกจากเจา๎ นาย ยกเว๎นกรณีพเิ ศษที่หามออกไปไมทํ ันจรงิ ๆ แตํถา๎ เกิดกรณเี ชนํ นน้ั แลว๎ ก็ยํอมจะตอ๎ งมพี ธิ ี สวดมนต๑ปดั รงั ควานไลผํ ีให๎เตลิดไป ผที ่ีจะคงอยํไู ด๎ ก็จะมแี ตํผเี จ๎านาย ซึ่งจะไมํมารบกวนหลอกหลอนคน ทถ่ึ วายความ เคารพกราบไหว๎ และถึงแม๎วําในวังน้นั มีผ๎ูไดย๎ นิ เสียงเปรตร๎องเป็นครง้ั เปน็ คราว เปรตนน้ั ก็วาํ เปน็ เจ๎านายในวงั อกี จึงไมมํ ี ภัยอนั ตรายอยาํ งใด พลอยเคยได๎ยินเสียงเปรตรอ๎ งถนัดชัดเจนกลางดกึ ที่ในวังครงั้ หน่งึ และคนท่นี อนอยํใู นหอ๎ งเดยี วกัน คือคณุ สายและช๎อยกไ็ ดย๎ นิ เสียงน้ัน เปน็ เสยี งหวีดร๎อง อยํางโหยหวนของผ๎ูหญงิ และดังจนพลอยและช๎อยต๎องลุกขนึ้ นง่ั ด๎วยความตกใจ เสยี งนนั้ รอ๎ งขนึ้ คร้ังเดียว แลว๎ ก็เงยี บไป แตํกท็ าํ ให๎คุณสายตอ๎ งลกุ ขนึ้ จดุ ตะเกยี ง สวดมนตพ๑ มึ พาํ อยํพู กั ใหญํ จบลงด๎วยการกรวดนํา้ แผํสวํ นกศุ ลไป 'ถวาย' เพราะคําวํา 'ถวาย' ท่ีคณุ สายใชน๎ ้นั เอง พลอยจงึ ได๎รู๎วาํ เปรตในวงั น้นั เป็นเปรตเจา๎ นาย หาใชเํ ปรตธรรมดาสามญั ไมํ แตพํ อรุํงข้ึนอกี วนั หนึ่ง ช๎อยก็แอบมากระซบิ บอกวาํ \"เมอื่ คนื นี้คุณอากรวดนํ้าใหค๎ นเป็นๆ เสียแล๎วละพลอย\" \"ทาํ ไมละํ ชอ๎ ย\" พลอยถาม \"เสยี งทีเ่ ราได๎ยินเม่ือคนื นีไ้ มใํ ชเํ สยี งเปรตหรอก\" ช๎อยหัวเราะ \"แมํชุบเขาบอกฉนั วํา ยายแนบคนเคร่ือง แกละเมอ รอ๎ งขนึ้ ตํางหาก\" ต้งั แตนํ ั้นตอํ มา เรอ่ื งเปรตยายแนบก็เป็นเรอ่ื งท่พี ลอยและช๎อยเก็บไว๎หวั เราะกนั สองคน แตพํ อมาอยทํู ส่ี วนดสุ ติ เขา๎ จรงิ เรอ่ื งผเี รอ่ื งเปรตกก็ ลายเปน็ สง่ิ ทพ่ี ลอยและชอ๎ ย หวั เราะไมคํ อํ ยออก เพราะมขี าํ วลอื กันวาํ สวํ นหนง่ึ ของที่ๆเปน็ สวนดสุ ติ นัน้ แตํกํอนเปน็ วัดร๎าง มีป่าช๎าเกาํ เมื่อมาขุดถมทด่ี นิ ก็วํากันวาํ ไดข๎ ุดเอากระดูกคน ขึ้นมามาก แตคํ รั้นพลอยถามคนเลาํ วาํ สํวนไหนของดสุ ิตเปน็ วัดรา๎ ง ผเ๎ู ลํากไ็ มสํ ามารถ จะบอกได๎ ยง่ิ ทําให๎เคลอื บคลุมนาํ กลวั ไปทั่ว เรอ่ื งกลวั ผนี พ้ี ลอยเปน็ ไปในทางตรงขา๎ มกบั ชอ๎ ยทเี ดยี ว ถา๎ จะวาํ กนั ในเรอ่ื งกลวั ผี พลอยและชอ๎ ยกก็ ลวั ทง้ั สองคน แตพํ ลอยนัน้ เม่อื กลวั แลว๎ ก็ไมอํ ยากพบอยากเหน็ ไมํอยากไดย๎ ินได๎ฟงั สวํ นช๎อยน้นั ย่ิงกลัวเทาํ ไร กเ็ หมือนย่งิ อยากพบอยาก เหน็ และอยากได๎ยนิ เรอื่ งผีมากข้นึ เทาํ นนั้ และเพราะความท่ีช๎อยเที่ยวสอดร๎ูสอดเหน็ ท่วั ไปนีเ้ อง ช๎อยก็มีเรื่องผกี ลับมาเลาํ ให๎พลอยฟงั บํอยๆ ซง่ึ พลอยก็ไมํอยากฟงั แตกํ ็อดฟงั ไมไํ ด๎ และเมื่อได๎ฟงั คร้ังใด กย็ ิง่ กลัวผมี ากข้นึ อีกทุกคร้งั คนื หนง่ึ ชอ๎ ยมากระซบิ กระซาบเลาํ วาํ \"แมํพลอย เมอ่ื คนื วานซนื น้ี พวกที่อยูทํ ส่ี วนบัวเขาถกู ผหี ลอกกันแยํทเี ดียว !\" \"โธํ ! ชอ๎ ยเอาอกี แล๎ว\" พลอยรอ๎ งข้นึ อยํางไมสํ บายใจ \"ยิ่งร๎ูวาํ ฉันกลัวผี กช็ อบเอาเรอ่ื งผีมาเลาํ เสยี จริงๆ\"
\"ก็เร่ืองมันจรงิ ๆนน่ี า\" ช๎อยตอบ แลว๎ กเ็ ลําตํอไปอยํางไมสํ นใจคําประทว๎ งของพลอย \"เมื่อคืนวานนีเ้ องพลอย คนเขาเหน็ กนั ต้งั หลายคน เขาเลาํ ใหฉ๎ ันฟงั วาํ มันโผลํขึน้ มาระหวาํ งอํางบวั ทที่ าํ นฯ ปลกู ไว๎หนา๎ ตําหนัก คนท่ีเขานอนอยขูํ ๎างลาํ งเขาเห็น เขานึกวาํ ขโมย เขาร๎องเอะอะมนั ก็ไมไํ ป ตกใจเต็มท่ี เขาถอดกาํ ไลข๎อมอื ขวา๎ งมนั กย็ ังอยูํ ทนี ้ีคนอน่ื ๆไดย๎ ินเสยี งร๎อง ก็พากนั มาดู จุดไต๎จุดไฟกนั ขึน้ มันก็ยงั อยูทํ ่เี กํา โผลํขึ้นจากพื้นเป็นรูปคนครึ่งตวั อว๎ นๆ ดํามดิ หมีหวั ล๎านดว๎ ย แลว๎ กต็ าพองโต เขาวาํ มนั กลอกตาไปมา นาํ กลวั พลิ ึกละ\" \"ไฮ๎ ! ผอี ะไรจะอยูํใหค๎ นจุดไฟมาดู ฉันไมํเช่อื หรอก\" พลอยขดั คอ \"อ๎าวจรงิ ๆนะ\" ช๎อยตอบอยํางเชื่อสนทิ \"เขาไปเรยี กคนมาดกู ันออก เขาวาํ ทาํ นองคเ๑ กาํ ทาํ นก็เหน็ ทาํ นสวดมนตไ๑ ลํ มนั กไ็ มํไป กรวดนํา้ แผสํ ํวนกุศลให๎มนั มนั กไ็ มไํ ป จนถึงแชํงอยาํ ให๎มนั ไดร๎ ูผ๎ ดุ ร๎เู กดิ อยาํ งไรๆ มนั กไ็ มไํ ป\" \"แล๎วยงั ไง\" พลอยชกั สนใจตะหงดิ ๆ \"เขาวํามนั กลอกตาอยคูํ รึง่ ตวั จนเช๎า ตะวนั ขนึ้ มนั ถงึ หายไป แตํอยาํ งน้ันเงามนั ยงั ติดอยํทู พ่ี ้ืนกระเบอ้ื ง ระหวํางอําง บัวจนสาย ถึงได๎จางไปทลี ะนอ๎ ย\" ชอ๎ ยตอบหนา๎ ตาเฉยทส่ี ดุ พลอยไดฟ๎ งั เรอ่ื งผจี ากชอ๎ ยทไี ร กก็ ลวั ผไี ปครง้ั ละหลายๆวนั กลางคนื จะเดนิ ไปไหนกต็ อ๎ งชวนคน ไปเปน็ เพอ่ื น ไมกํ ลา๎ ไปคนเดียว แตํก็จะไปมปี ระโยชน๑อะไร เม่ือคนทก่ี ลัวผีเดินเปน็ เพือ่ นคนท่ีกลัวผีดว๎ ยกัน และผีที่สวนดสุ ิตนนั้ กอ็ ยูํเสยี ทกุ ที่ ทง้ั บนดนิ ใตด๎ ินบนต๎นไม๎ และแม๎แตใํ นนา้ํ คอยหลอกหลอนคน ด๎วยลักษณะแปลกๆ และเร่อื งผีทพี่ ิสดารน้ัน พลอยกไ็ ดม๎ า จากช๎อยอกี \"พลอยรูไ๎ หม\" ช๎อยพูดขนึ้ ตอนกลางคืนวันหนึง่ \"ผมี าเลํนน้าํ ถวายเสด็จ...\" ชอ๎ ยออกพระนามเจ๎านายในวัง พระองค๑ หนึ่ง \"ผีอะไร๎มาเลํนนํา้ ถวาย\" พลอยพูดอยาํ งไมํเชือ่ อกี \"อา๎ ว ไมเํ ช่ืออีกแล๎ว จรงิ ๆนะพลอย ใครๆเขารูก๎ นั ท้ังนน้ั เรื่องมันยังง้ฉี ันจะเลาํ ให๎ฟัง\" ช๎อยเรม่ิ เรอื่ ง \"เสดจ็ ทํานประทับอยทํู ตี่ ําหนกั ริมสระสวนหงส๑ ตอนน้นั ยงั ไมํดึกเทาํ ไรเลย มีคนเขาหมอบเฝา้ อยํสู ามคน เปน็ ผใ๎ู หญํสองคน เด็กยงั ไว๎จกุ อกี คนหนึ่ง คนทเ่ี ขาอยูํนน้ั เขาหมอบหนั หน๎าไปทางเสด็จ หันหลังใหส๎ ระ สํวนเสดจ็ ก็ประทบั หัน พระพกั ตรไ๑ ปทางสระน้าํ คนทเ่ี ฝ้าเขากค็ ยุ เร่อื งโน๎นเร่ืองน้ีไปตามเรอื่ ง แตแํ รกทาํ นกร็ ับสงั่ ดว๎ ย แตํตอนหลงั ทาํ นน่ิง พระเนตร มองไปข๎างหน๎า เหมอื นกบั วาํ ไมไํ ด๎ยนิ คําท่เี ขาทลู เดก็ คนทีเ่ ฝ้าอยํูน้ันแกมองดพู ระเนตรแลว๎ กม็ องตาม พอมองไปทางสระ เดก็ คนนั้นก็ร๎องกรดี๊ ใหญํทีเดยี ว ตั้งแตํนั้นมากจ็ บั ไข๎ คล่งั เพ๎อไปตาํ งๆ เดีย๋ วนีจ้ ะเปน็ จะตายเทาํ กัน\" \"แลว๎ เขาเหน็ อะไรท่ใี นสระ\" พลอยอดสนใจไมไํ ดท๎ ้ังที่กลวั
\"กไ็ มํมใี ครร๎แู นํ\" ช๎อยตอบ \"เขาวําเสด็จทาํ นทรงเลาํ ทีหลงั วํา ทาํ นประทบั อยูํทอดพระเนตรทางสระนํา้ ทีแรกมอี ะไร ดําๆ โผลํข้นึ มากลางสระ ทาํ นเขา๎ พระทยั วําเปน็ ปลาผดุ แตํกไ็ มใํ ชํ เพราะไอ๎ทม่ี นั โผลํข้ึนมานั้น มันโผลมํ ากขน้ึ ทุกที เหมอื นกับปลาตัวใหญๆํ โตเทาํ ควาย แตํทาํ นก็รับส่งั วาํ รูปราํ งมันจะเหมอื นอะไร ก็วําไมํถูก มนั ดาํ ๆใหญๆํ ยืดหยํนุ ได๎ พอ มันโผลํข้นึ มาจากนาํ้ เตม็ ท่แี ลว๎ มนั ก็วาํ ยไปยังขอบสระ ทแี รกทํานนกึ วาํ มันจะหยดุ แคนํ ้นั แตกํ เ็ ปลํา ทีน้ีมันเรม่ิ ทาํ ตัวยาวๆ เหมอื นงูตัวใหญํๆ เล้อื ยขน้ึ บนบก แลว๎ กเ็ ล้ือยข้นึ ตน๎ โศกทข่ี อบสระ พอมันเลอ้ื ยขึ้นไปถงึ ยอด มนั ก็ทาํ ตัวกลมเทําพ๎อม กลิ้ง ออกมาทปี่ ลายกงิ่ ไม๎ แล๎วกระโดดตูมกลับลงไปในสระ น้ํากระจายดังซําทีเดยี ว จนคนท่ีเขาหมอบอยํเู ขาได๎ยนิ แตํพอ เหลยี วไปดู ก็ไมํเห็นอะไรเสยี แลว๎ เรอื่ งมันเป็นอยาํ งนแ้ี หละพลอย ฉันจงึ ไดบ๎ อกวาํ ผมี นั มาเลนํ นาํ้ ถวาย\" \"ต๏ายนาํ กลัว !\" พลอยออกอทุ าน \"นน่ั นํะซ\"ี ช๎อยเห็นดว๎ ย \"ฉนั เลํานยี่ งั ขนลุกเกรียวเลยดซู ิ\" ชอ๎ ยพดู พลางยืน่ แขนให๎พลอยดู ทาํ เอาพลอย ต๎องขนลกุ ไปดว๎ ย \"พลอยไปเปน็ เพอื่ นฉนั หนอํ ยซี\" ช๎อยพูดขึ้นหลังจากเลาํ เรื่องจบ \"ไปไหนกันช๎อย\" \"ฉันรอ๎ นนัก จะไปอาบนาํ้ ทอี่ าํ งหยก\" ช๎อยตอบ \"ตายจรงิ ! ชอ๎ ย ก็เอาเรือ่ งผเี ลนํ นาํ้ มาเลําอยูํหยกๆ แลว๎ ยงั จะมาชวนฉันไปอาบน้ําในอํางหยก ฉันไมเํ อาละ ฉัน กลัวจะตายไปแลว๎ \" \"เฮํย จะไปกลัวอะไรกันนกั หนา ผมี นั เลนํ น้ําไดเ๎ รากเ็ ลํนได๎\" \"โธํ ทําไมไมอํ าบเสยี แตํกลางวนั นะ\" พลอยปรารภขน้ึ \"กลางวนั ก็อาบใหส๎ ะอาดเทําน้ันเอง\" ชอ๎ ยตอบ \"อาบนา้ํ อยํางฉนั ต๎องอาบกลางคนื ถงึ จะดี\" \"ทาํ ไม\" \"ฉันกาํ ลงั หดั โดดนา้ํ และวาํ ยนา้ํ ทาํ ฝรง่ั หดั กลางวนั เดยี๋ วคนเขาจะเหน็ เอาไว๎พอเราเกํงแลว๎ ฉนั จะแสดง ให๎พวก ชาววงั มนั ดูสักวนั ดซู ิจะวําอยาํ งไรกนั \" \"ไฮ๎ อะไรกัน โดดนํา้ วาํ ยนาํ้ ทาํ ฝร่ัง\" พลอยร๎องขึ้น \"ช๎อยไปเอามาจากไหน ทาํ ไมฝรงั่ ไมํวาํ ยนา้ํ อยํางเราดอก หรือ ช๎อย\"
\"ไมวํ าํ ยหรอก\" ช๎อยตอบ \"ฝรงั่ เขาตอ๎ งโดดตอ๎ งวํายทาํ เก๐ๆ ไมใํ ชํโดดทิง้ ลูกมะพร๎าวหรือกระทุมํ น้ําตมู ๆ อยาํ งเราๆ หรอก ฉนั ไปแอบดูหนงั สือฝรัง่ ทเ่ี สด็จทํานเอามาทรง มีรปู ทาํ ตํางๆแยะเชยี ว ฉันจําไว๎ได๎หมดแล๎ว มาดว๎ ยกันสิ เด๋ียวฉันจะ ทําให๎ดู ไปดว๎ ยหนั หนํอยเถอะนาํ ไปคนเดยี วฉันก็กลวั ผเี หมือนกนั \" พลอยตอ๎ งจาํ ใจตามชอ๎ ยไปอาํ งหยก อยาํ งครง่ึ ขนั ครง่ึ กลวั และเมอ่ื ไปถงึ แลว๎ ชอ๎ ยกท็ ง้ั โดดทง้ั วาํ ย ดว๎ ยทาํ ทางทช่ี อ๎ ย อ๎างวาํ เปน็ ทําฝร่งั ตํางๆ จนพลอยขึน้ จากน้ําตงั้ นานแล๎ว ช๎อยก็ยังไมขํ ึ้น ขณะทเ่ี ดนิ กลบั ดว๎ ยกนั ชอ๎ ยกเ็ ออ้ื มมอื มากาํ แขนพลอยไว๎ แลว๎ พดู วาํ \"พลอย เราอยูดํ ๎วยกนั มานาน ไมํเคยมเี รอื่ งมรี าวกันเลย ทุกขก๑ ็ดว๎ ยกนั สขุ กด็ ๎วยกัน ถ๎าจะวําไป ที่มนั แลว๎ ไปแลว๎ ก็ สนกุ ไมใํ ชํเลนํ ฉนั อยากใหท๎ กุ อยํางมนั อยํูอยาํ งนี้ ไมมํ ีวันเปล่ยี นแปลง\" \"ฉันก็เหมอื นกนั แหละชอ๎ ย\" \"เฮ๎อ !\" ชอ๎ ยถอนใจใหญํ \"ถ๎ามนั เป็นไปได๎ยงั งนั้ จริงๆ ก็จะดี แตหํ มนํู ฉ้ี นั รส๎ู กึ วํามันกาํ ลงั จะเปลยี่ นไปยกใหญํ ของท่ี เราเคยพบเห็น เคยทํา กม็ ีแตจํ ะหมดไป พลอยกบั ฉันจะต๎องไปคนละทาง มองดูข๎างหน๎ามนั มดื ฉนั กลม๎ุ ใจ๏ กลมุ๎ ใจ\" \"ช๎อยพดู อะไรกไ็ มรํ ๎ูเปน็ ลางไปเปลาํ ๆ\" พลอยท๎วงข้นึ \"เราอยํูดว๎ ยกันดีๆ ทาํ ไมถงึ จะต๎องมาหาเรอ่ื ง พดู ให๎ไมํสบาย ใจ\" \"ฉนั กไ็ มรํ ู๎เหมือนกนั \" ชอ๎ ยตอบ \"บางทมี ันกเ็ กิดไมํสบายใจขึ้นมา ฉนั รส๎ู กึ ตวั เหมอื นยังกับเวลาทยี่ ืนอยํู ขอบสระ เตรียมตวั ทจี่ ะกระโดดนํ้า มันผดิ กันอยํนู ดิ เดียวทีส่ ระนํ้าจรงิ ๆน้นั ถ๎าเรากระโดดลงไปแลว๎ กว็ ายกลบั มา ข้ึนฝงั่ ได๎ใหมํ แตํไอ๎ สระท่ีฉนั นกึ ถงึ มันไมเํ ป็นอยาํ งน้นั เมอ่ื กระโดดตมู ลงไปแลว๎ ตวั เราเองกจ็ ะต๎องเปลยี่ นไป ไมํเปน็ คนเกาํ เวลาขึน้ มาแลว๎ ของ ทกุ อยาํ งกจ็ ะเปลี่ยนไปตาม ฉนั นึกๆอยํูอยาํ งนแ้ี หละพลอย ฉันจะบา๎ หรือดกี ไ็ มรํ ๎ู\" พลอยเดนิ นกึ ตรกึ ตรองคาํ พดู ทช่ี อ๎ ยพดู อยคํู รหํู นง่ึ แลว๎ กพ็ ดู ขน้ึ วาํ \"ฉันคดิ ดแู ล๎วก็เห็นจริงเหมอื นกัน เราสองคนนีจ้ ะเปน็ อยํางไรตํอไป ฉนั ก็ไมรํ ๎ู ฉันรด๎ู วี าํ เราจะหาอะไร ท่ีแนํนอนนน้ั ยาก แตนํ ึกไปอกี ทฉี นั ไมวํ ิตก ของอืน่ มนั จะเปลย่ี นไปก็สดุ แล๎วแตํ วาํ แตเํ ราสองคนเถดิ ช๎อยกับฉันน่แี หละ ถา๎ เรายึดกนั ไว๎ ใหแ๎ นนํ ไมํทิ้งกัน ฉนั ก็เหน็ วําจะไมสํ ู๎กระไรนัก จริงไหม\" \"จริง\" ชอ๎ ยพดู สั้นๆ มอื ทีก่ ําแขนพลอยอยนํู ัน้ บบี แนนํ ย่ิงขึน้ \"พลอยพดู ถกู แลว๎ ตํอไปข๎างหนา๎ อะไรเป็นอยาํ งไร ก็อยทูํ ่ีตัวเราเอง ถ๎าเราเกาะกนั ไวแ๎ นนํ ก็เหน็ จะไมสํ เ๎ู ปน็ ไรนกั แตฉํ ันมันเป็นคนหวั แขง็ เคยเป็นอยาํ งไร ก็อยากจะใหม๎ ันอยํูตอํ ไปอยํางนัน้ ฉนั จะอยูํมันไป อยํางนี้แหละ วําแตํพลอยเถอะ อีกหนํอยก็คงจะเปลี่ยนไป จะเปน็ จรงิ อยาํ งท่ีพูดไวห๎ รือไมํก็ไมรํ ๎ู\"
\"ช๎อยเชื่อฉันเถดิ อยาํ วิตกไปเลย\" พลอยตอบ \"เรารจู๎ ักชอบพอกนิ นอนมาด๎วยกนั ตง้ั แตํเลก็ จนโต คนทง้ั เมืองฉันก็ ร๎จู กั ดีจรงิ ๆแตํชอ๎ ยคนเดยี วเทําน้นั ถงึ ตวั ฉันจะเปลย่ี นไปอยาํ งไร สําหรบั ชอ๎ ย ฉันก็จะต๎องเหมอื นเกาํ ไมผํ ิดไปได๎ ช๎อยคอยดู เอาเองกแ็ ลว๎ กัน อยาํ งฉนั น้ี ถึงจะยากดีมีจนตอํ ไปขา๎ งหนา๎ ก็คงจะไมํลมื ชอ๎ ย ช๎อยไมตํ ๎องหวํ งหรอก\" \"ขอให๎จริงอยํางวาํ เถิดพลอย\" ช๎อยตอบ \"แตํถ๎าจะวาํ กนั ไปจรงิ ๆ ฉนั กไ็ มเํ คยวติ กเร่อื งพลอยเลย เพราะฉันร๎ใู จ พลอยดกี วาํ ใครๆ ฉันวติ กเรื่องตัวของฉันเองมากกวาํ \" \"อ๎าวทําไมลํะชอ๎ ย\" พลอยถาม \"ฉนั มนั เป็นคนหวั ร้ันบา๎ ๆบอๆ\" ช๎อยตอบ \"จะหันตวั เองเขา๎ หาอะไรหรอื ตามอะไรก็คงไมทํ ัน เด๋ยี วนฉ้ี ันกม็ ี ความสุข ดอี ยูเํ พราะมเี จ๎านายคอยคมุ๎ กะลาหัว ถึงตอํ ไปจะสน้ิ เจ๎าส้นิ นายก็ยังมพี อํ มแี มํ ทีนตี้ ํอไปเมื่อหมดพอํ หมดแมแํ ล๎ว...\" ชอ๎ ย พูดแลว๎ กห็ ยดุ นิง่ กวาดตามองไปรอบๆตัว มองดูบริเวณพระทนี่ ั่งน๎อยใหญํ และตาํ หนักตาํ งๆ ในพระราชวงั \"ไหนๆจะพูดกนั แลว๎ ฉนั ก็อยากจะพดู ให๎หมดเปลอื ก\" ช๎อยพูดพลางเอามือชไ้ี ปยังส่งิ ตาํ งๆรอบตวั \"พลอยดซู ิ ตงั้ แตํ เรารคู๎ วามมา เรากอ็ ยํแู ตํในวัง แวดล๎อมไปด๎วยสงิ่ เหลําน้ี ฉนั เคยได๎ยินใครเขาพดู วํา ชาววงั เหมือน คางคกในกะลา ฉันก็ เห็นจะจรงิ แตํคางคกนนั้ พอเปดิ กะลาขึ้น มันกก็ ระโดดของมนั ไปได๎ วําแตเํ ราเถดิ ถ๎าส่ิงเหลาํ นห้ี มดไป ถา๎ ของท่ีเราเคย คุน๎ เคยตํางๆน้นั หายไป เราจะอยํไู ด๎หรือ\" \"ชอ๎ ยน่กี แ็ ปลกจริงๆเทยี ว ชอบพดู อะไรไมํดีเสมอ ย่ิงห๎ามเหมอื นย่งิ ยุ รั้ววังทาํ นสร๎างสมกันมาแตไํ หนๆ ป่ยู ําตา ทวดของเราทาํ นกเ็ คยเห็นมา จะไปหมดไปสิน้ ลงได๎อยํางไรงาํ ยๆ ฉันนกึ ไมถํ งึ เลยวํา จะเปน็ อยาํ งช๎อยพูด ไดอ๎ ยํางไร\" \"ฉันกไ็ มไํ ดว๎ าํ จะเป็นอยาํ งนัน้ หรอกพลอย แตํใครจะไปรไ๎ู ด๎ เผอื่ เป็นข้ึนมาจรงิ ๆ เราจะเปน็ อยํางไร\" \"ฉนั คดิ ไปไมํถึงหรอก\" พลอยตอบ \"ไว๎ใหเ๎ ปน็ ไปจรงิ เสียกอํ นแล๎วคอํ ยคิดกนั ระหวํางนีฉ้ นั ก็ไดแ๎ ตํภาวนา อยําให๎ เปน็ ไปได๎ อยาํ งท่ชี อ๎ ยบอกแ็ ล๎วกัน\" ชอ๎ ยหวั เราะแลว๎ พดู ขน้ึ วาํ \"พลอยวิง่ แขงํ กะฉันไหม ดูซิใครจะถงึ ม๎าหินโนํนกํอนกัน\" แล๎วช๎อยกว็ ิง่ ตือ๋ ออกไป มีพลอยว่งิ ไลตํ ามไปติดๆ คนื นน้ั กอํ นทจ่ี ะหลบั พลอยกอ็ ดเอาคาํ พดู ของชอ๎ ยมาคดิ ดไู มไํ ด๎ พลอยไมไํ ดน๎ กึ วาํ ชอ๎ ยจะมญี านพเิ ศษ มองเหน็ การณข๑ ๎างหน๎า แตํคําพดู ของชอ๎ ยต๎องทาํ ให๎พลอยไมสํ บายใจ อนาคตเปน็ สงิ่ ทมี่ ืดมนจรงิ อยาํ งช๎อยพูด การเปลยี่ นแปลง ตํางๆ อาจมมี าจริงๆกไ็ ด๎ จะมากหรอื น๎อยพลอยเองกเ็ ดาไมํถูก พลอยยังมองไมํเห็นเหมอื นกนั วํา ตวั เองจะเปน็ อยาํ งไร ตอํ ไป พลอยนกึ ไปไมถํ งึ วาํ ตนเองและชอ๎ ยกาํ ลงั ยนื อยํู ณ จดุ ของความสน้ิ สดุ แหงํ ยคุ สมยั หนง่ึ กาํ ลงั จะหมดไป โดยรวดเรว็ กาลสมยั ท่พี ลอยร๎จู กั คน๎ุ เคย และไดร๎ บั ความคุม๎ ครองมาตลอด ขณะนัน้ เปน็ บนั้ ทา๎ ยแหงํ แผนํ ดนิ ท่ี ๑ ในชวี ิตของพลอย เปน็
เวลา ๓ หรือ ๔ ปีกํอนทจี่ ะผลดั แผํนดนิ ยคุ ใหมชํ ีวิตใหมํ และกาลสมัยทจี่ ะมาใหมํกาํ ลังก๎าว ใกล๎เข๎ามาทกุ ลมหายใจ พลอยคาดไมํถึงวําตนเองจะได๎แลเห็น การเปลย่ี นแปลงอยํางขนานใหญํในชัว่ ชวี ติ ของตน และถงึ แมว๎ ําพลอยจะมีตาทพิ ย๑ มองเหน็ การณข๑ ๎างหนา๎ ได๎ พลอยกค็ งไมสํ ามารถเขา๎ ไปหยดุ ยัง้ สง่ิ ตํางๆ ทกี่ ําลังหมุนใกล๎ตัวเขา๎ มาทกุ ทนี นั้ ได๎ พลอยนอนนกึ โนนํ นกึ น่ี จนในทส่ี ดุ กห็ ลบั ไป อยาํ งไรเ๎ ดยี งสาตอํ อนาคตทก่ี าํ ลงั กา๎ วยาํ งเขา๎ มา บทที่ ๑๓ (หน๎าท่ี ๑) วนั หนง่ึ คณุ เชยเขา๎ มาในวงั แตเํ ชา๎ และตรงมาทต่ี าํ หนกั ตามเคย พลอยไมไํ ดพ๎ บคณุ เชยมานาน พอเหน็ หนา๎ คณุ เชยก็ วางทกุ อยาํ งที่กําลังทาํ อยูํ รบี ว่งิ ไปตอ๎ นรับ \"คุณเชย !\" พลอยรอ๎ งทักพสี่ าว \"ฉนั คิดถงึ คุณเชยเหลอื เกิน ไมไํ ด๎พบคุณเชยมานาน คุณเชยเป็นอยาํ งไร บา๎ ง สบายดหี รือทางบ๎านเป็นอยํางไร\" \"เด๋ียวกํอน ! เดีย๋ วกํอน !\" คณุ เชยพดู พลางหวั เราะพลาง \"ขอใหฉ๎ ันนัง่ ใหห๎ ายเหนือ่ ยสักครูํ แมพํ ลอยถามฉนั ทเี ดียวต้งั หลายขอ๎ ฉันจะไปตอบอะไรทัน\" วําแลว๎ คุณเชยก็นั่งลง และเริม่ ตอบปญั หาตํางๆ เกย่ี วกับทางบา๎ น ท่ีพลอยถาม อยไูํ มขํ าดปาก วนั นน้ั คณุ เชยอยกํู นิ ขา๎ วกลางวนั ทต่ี าํ หนกั ทาํ ใหพ๎ ลอยสบายใจมาก เพราะไดค๎ ยุ กบั คณุ เชยไดเ๎ ตม็ ท่ี สมกบั ทไ่ี มไ๎ ด๎ พบกันนาน คณุ เชยซอ้ื ขนมของกินจุกจกิ เขา๎ มาฝากหลายอยาํ ง ระหวํางท่คี ุยกนั อยํู คณุ เชยกแ็ กห๎ ํอขนมออกวางจนเกอื บ รอบตัว แลว๎ ก็เรยี กช๎อยมารํวมวงกินขนม และคยุ กนั ด๎วยอกี คนหน่ึง อยาํ งเบิกบาน พลอยกม็ ไิ ด๎เฉลียวใจ นกึ วําคุณเชยมา เยย่ี มเยือนเฉยๆ ตามปกติ จนตกบาํ ยคณุ สายเขา๎ มารวํ มวงคยุ ดว๎ ยในหอ๎ ง และกอํ นทค่ี ณุ เชยจะลากลบั คณุ เชยจงึ พดู ธรุ ะขน้ึ กบั คณุ สายวาํ \"เจา๎ คณุ พอํ ใหเ๎ ขา๎ มาเรียนคณุ วาํ ถ๎าคุณวํางวนั ไหน ขอใหเ๎ ชิญไปพบ ทาํ นมีธุระจะปรึกษาดว๎ ย ถ๎าคุณจะไป วนั ไหน ก็ให๎บอกอิฉนั ไป ทํานจะสงํ เรือมารบั \" \"ทาํ นมีธุระอะไรหรือ\" คุณสายถาม \"เห็นทํานวาํ ทาํ นมีเร่ืองปรึกษาคุณ สวํ นจะเป็นเรอ่ื งอะไร อิฉนั กไ็ มํทราบ ทาํ นวําเชิญคณุ ออกไปไวๆหนํอย กจ็ ะดี\" \"ได๎ซี ฉันจะออกไปหาทาํ นเร็วๆน้ี\" คณุ สายรบั รอง \"เด๋ยี วกํอนฉันคิดดูกํอน ฉันจะไปไดเ๎ ม่ือไร พรุํงนย้ี ังไมไํ ด๎ มะรืนน้ี กย็ งั ติดอยํูอกี เอายงั งี้ดกี วาํ มะเรอ่ื งน้กี แ็ ลว๎ กัน คณุ เชยสํงเรอื มารบั แตเํ ช๎าเทยี วนะ จะไดร๎ ีบไปรีบมา\"
เมอ่ื คณุ เชยกลบั ไปแลว๎ วนั นน้ั พลอยกไ็ ดแ๎ ตคํ รนํุ คดิ วาํ เจา๎ คณุ พอํ จะมธี รุ ะอะไรทจ่ี ะตอ๎ งปรกึ ษาหารอื กบั คณุ สาย คุณเชยเองก็บอกปัดเสยี แล๎ววาํ ไมํร๎ูเรือ่ ง ยง่ิ คิดไปก็ยิง่ วิตก เพราะเรือ่ งทีเ่ จา๎ คณุ พอํ จะต๎องปรกึ ษา กับคณุ สายน้ัน จะตอ๎ ง เกีย่ วกบั ตนอยํางไมํมีปัญหา แตจํ ะเป็นในด๎านใดพลอยก็ยงั นกึ ไมํออก หนักใจมากเขา๎ พลอยก็ต๎องหันหน๎าเขา๎ ปรับทุกขก๑ บั ชอ๎ ย ในคนื วนั นั้น \"ช๎อย ฉนั สงสัยเสียจรงิ ๆ วําเจา๎ คุณพํอทํานมธี รุ ะอะไร\" พลอยเอยํ ข้นึ กํอน \"ฉนั ก็ไมรํ ู๎เหมือนกันซพิ ลอย แตํธรุ ะนั้นเหน็ จะเกย่ี วกบั คณุ อาบา๎ ง ไมํมากกน็ ๎อย\" ช๎อยตอบ \"ฉันกลัวจะไมเํ กี่ยวแตคํ ณุ อาเทําน้นั นะํ สิ กลวั มันจะมาเก่ียวเอาฉันเขา๎ ด๎วย เลยชักไมํสบายใจ\" \"ฉันก็กลวั วาํ จะเป็นอยํางนัน้ เหมือนกัน แตํจะนึกเดาอยาํ งไรกค็ งไมํถกู ใจผูใ๎ หญํรยู๎ าก ฉนั วําเราเหน็ จะต๎องคอย เมอื่ คุณอากลบั มาแลว๎ นนั่ แหละ ถึงจะรู๎เรื่องจรงิ \" \"กวาํ จะรู๎ฉันก็เหน็ จะอัดใจตายเสยี กํอน\" พลอยบํน ชอ๎ ยมองดูพลอยแลว๎ ก็หัวเราะ พดู ขึน้ วํา \"เอ ! พลอยนอี่ ยูํกบั ฉนั นานไป ชกั จะตดิ นสิ ัยไมํดีของฉันข้ึนทกุ วัน แตกํ ํอนฉันเคยเห็นพลอยเปน็ คนใจเยน็ ถงึ จะมี เรือ่ งมีราวอะไรกท็ นได๎ เดยี๋ วนก้ี ลับกลายเปน็ คนใจร๎อน ฉันเสียอีกกลับใจเย็นกวาํ แตํกอํ น\" \"ชอ๎ ยพดู อยํางน้ันกเ็ พราะไมํใชํเรื่องของตวั นํะซี\" พลอยทว๎ ง \"ลองเป็นเรอ่ื งของช๎อยเอง ปา่ นนีจ้ ะได๎ดิน้ ปดั ๆ ไปแลว๎ ไมมํ ีวนั จะมาน่งั นงิ่ อยํางฉนั หรอก\" \"เฮอ๎ !\" ชอ๎ ยยกมอื ข้ึนปดิ ปากหาว \"ดึกแลว๎ พลอยนอนกันเถิด เรื่องทเ่ี ราไมรํ ๎ถู งึ จะเดาก็คงผดิ และเรากค็ ง ยงั ไมรํ ๎ู เรื่องอยนูํ ั่นเอง คิดไปก็ปวดหวั เปลาํ ๆ\" วาํ แล๎วช๎อยก็เตรียมตวั เขา๎ นอน คนื นน้ั พลอยนอนไมหํ ลบั ใหค๎ ดิ วติ กวจิ ารณไ๑ ปตาํ งๆ เจา๎ คณุ พอํ เคยปรารภเรอ่ื งอยากใหพ๎ ลอย ออกไปอยบํู า๎ น บางที คราวน้ีจะเรยี กคุณสายออกไปพบ เพือ่ ปรึกษาเร่ืองจะทูลลาเอาตวั พลอยออกไปกระมงั พลอยนอนคิดถงึ ชวี ติ ท่ผี าํ นมาในวัง แล๎ว กไ็ มแํ นใํ จวําชวี ิตทางบา๎ นอยูนํ อกวงั จะมีความสขุ ไปกวํา คิดถงึ คณุ สาย คิดถึงช๎อย และคนอ่นื ๆทร่ี ู๎จักคน๎ุ เคยก็ใจหาย เคยกินอยเํู ลนํ หัวมาด๎วยกัน จะตอ๎ งมาพลดั พรากจากกนั ไปอยํูคนละท่ี คดิ ถึงคุณเชยท่บี า๎ นก็พอจะอนํุ ใจ แตพํ อคิดถึงคุณ ชติ และพํอเพ่มิ กห็ นักใจขนึ้ มาอีก พอคิดไปถึง คุณอํนุ พลอยก็นอนเหงื่อแตก เพราะถา๎ ต๎องไปอยบูํ า๎ นเดียวกบั คณุ อุํน ตลอดไป ชวี ิตอนาคตของพลอยกค็ ง ไมํผดิ กบั นรก ถงึ วนั นดั ไวก๎ บั คณุ เชย คณุ สายกร็ บี แตงํ เนอ้ื แตงํ ตวั ออกไปแตเํ ชา๎ ทแี รกคณุ สายเรยี กพศิ จะเอาตามหลงั ไปดว๎ ย แตํ นางพศิ กลบั บอกวาํ \"อฉิ นั ไมไํ ปกับคุณละเจา๎ คาํ ให๎ผาดไปดีกวาํ \" \"ดนู างพศิ ซี !\" คณุ สายข้ึนเสยี ง \"ทาํ ไมถงึ ไมไํ ป\"
\"คุณจะใช๎บาํ วไปไหนบําวกไ็ ปทง้ั นัน้ \" นางพิศอธบิ าย \"ยกเว๎นบา๎ นตกึ ฟากขะโนน๎ แหงํ เดยี ว บําวเกรงวํา จะเกดิ เรือ่ ง\" \"เกิดเรอ่ื งอะไร ไปประเดีย๋ วเดียว\" คุณสายยังไมยํ อม \"ประเดี๋ยวเดียวก็เกดิ ไดเ๎ จา๎ คํา ถ๎าคนมนั มเี ร่ืองกันอยูํ ถา๎ บําวไปประเด๋ยี วเกิดไปตบกับอพี วกคนบ๎านนน้ั ข้ึนมา ก็ จะขายหน๎าลําบากใจแกคํ ุณเปลําๆ\" \"เออ ! จริงของมนั \" คุณสายบํนพึมพาํ \"ฉันก็ลมื ไป ไมํไดเ๎ คยนกึ เร่ืองจะไปตบไปตีกบั ใครมานานแลว๎ \" แลว๎ คุณสาย กเ็ อาผาดตามหลงั ไปแทนนางพิศ โอกาสท่ีพลอยจะได๎รู๎เรอ่ื งราวทางบ๎าน กเ็ ลยหมดไปด๎วย คณุ สายหายไปทง้ั วนั กลบั มาถงึ ตาํ หนกั เอาตอนบาํ ย และเมอ่ื มาถงึ กโ็ หวกเหวก บนํ วาํ รอ๎ นบนํ วาํ เหนอ่ื ย และบนํ วาํ เมอ่ื ย ตอ๎ งเรียกเดก็ มาพัดใหเ๎ หงื่อแห๎ง เม่อื เหง่ือแหง๎ ก็ตอ๎ งอาบนํ้าให๎หายร๎อน อาบนา้ํ ทานํา้ อบเสร็จแลว๎ ก็ต๎องลงนอนควา่ํ ให๎เด็กเหยียบ จนกวาํ จะหายเมอ่ื ย พลอยก็อดใจรอใหค๎ ณุ สายบูรณะตนเอง ใหพ๎ ๎นจาก ความบอบชา้ํ ตาํ งๆ ทีไ่ ด๎รับจากการ เดินทางเข๎าไปในคลองบางหลวง ดว๎ ยความกระหายอยากจะรเู๎ ร่ืองวํากจิ ธรุ ะ ของเจา๎ คณุ พอํ น้ันเกี่ยวกับเร่อื งอะไร คุณสาย หายเหน่ือยแล๎วจงึ เรียกพลอยเข๎าไปใกล๎ แล๎วย่นื หํอของใหพ๎ ดู วํา \"พลอย เจ๎าคุณพอํ ทาํ นฝากหีบหมากมาให๎ นํารกั ออก แก๎หอํ ออกดูซี ไปไหนจะไดใ๎ ช๎กนิ \" พลอยแกห๎ อํ นน้ั ออกดู กพ็ บหบี หมากหญา๎ นางเภาใบหนง่ึ เลย่ี มนากรปู ราํ งกระทดั รดั ในหบี มตี ลบั หมาก ตลบั ยา ซองพลู ทาํ ดว๎ ยนากครบเคร่ือง ทั้งทใี่ จยงั อยากรเ๎ู รอ่ื งมากกวาํ พลอยกย็ งั อดใจไมํได๎ ออกอทุ านวาํ \"ตา๏ ย ! นาํ เอน็ ดู ! ฉนั ไมรํ ูจ๎ ะถือไปกินทไ่ี หนหรอกคะํ คณุ อา ไมเํ คยไปไหนไกลๆคนเดยี วสักที ถ๎าไปกม็ แี ตํ ตาม เสดจ็ ตอ๎ งเชิญหีบหมากเสวย ไมํร๎วู าํ จะไปถอื ซ๎อนกนั ยงั ไง\" \"ทํานอุตสาํ หส๑ งํ มาให๎กเ็ อาไวเ๎ ถิด\" คณุ สายพดู \"วันหนา๎ วนั หลงั ก็คงมโี อกาสได๎ใช๎\" พลอยยงั ไมยํ อมลกุ มาจากคณุ สาย อยากจะถามใหร๎ เ๎ู รอ่ื งทเ่ี จา๎ คณุ พอํ มาตามออกไปใหไ๎ ด๎ จะวาํ เจา๎ คณุ พอํ ตามคณุ สายออกไปทง้ั ที เพ่อื ทจี่ ะไดม๎ อบหบี หมากใบนเ้ี ขา๎ มาให๎ตน ก็ดจู ะผิดวสิ ยั เพราะทาํ นจะฝากคุณเชยเขา๎ มา ใหก๎ ไ็ ด๎ แตเํ จ๎า คณุ พํอจะตอ๎ งเหน็ วาํ เดี๋ยวนพี้ ลอยเป็นผใ๎ู หญเํ ต็มท่ีทเี ดยี ว เพราะหีบหมากเปน็ ของให๎ผใ๎ู หญํ ซึ่งทํานไมํเคยใหพ๎ ลอยแตํ กํอน พลอยนั่งอิดเอ้ือนอยํนู าน จะถามคุณสายตรงๆกเ็ กรงใจ กลัวคณุ สายจะหาวํา ละลาบละล๎วง ครน้ั จะไมถํ ามเสยี เลย ก็เก็บเอาความอยากร๎ูอยากเหน็ ในหวั ใจไวไ๎ มํอยํู พลอยกลืนนา้ํ ลาย อยํูสองสามครง้ั แล๎วก็หลดุ ปากถามออกไปวาํ \"คณุ อาคะ เจ๎าคุณพอํ ทาํ นมธี รุ ะอะไร\" \"ธรุ ะอะไรก็ไมํใชํเรือ่ งของเด็ก !\" คุณสายข้ึนเสยี งดเุ อาทันที ทาํ เอาพลอยต๎องสะด๎ุงหนา๎ เสยี แตพํ อคณุ สาย เหน็ สี หน๎าพลอยก็สงสาร เปลี่ยนเสยี งอํอนพูดวาํ
\"พลอยอยําถือคนแกํเลย อาพดู เอะอะไปอยํางน้นั เอง เจ๎าคณุ ทํานมเี ร่อื งสัง่ อามาทลู เสดจ็ อากย็ ังไมไํ ด๎เฝ้า จะพดู ไปกํอนก็ไมดํ ี แตไํ มํเป็นไรหรอกพลอย ไมใํ ชเํ รอ่ื งเสยี หายอะไร อยําหํวงเลยแล๎วพลอยกร็ ไ๎ู ปเอง\" คณุ สายพดู ตดั บทมใิ หพ๎ ลอยถามอะไรตอํ ไปไดอ๎ กี พลอยจงึ เสไปถามถงึ เจา๎ คณุ พอํ วาํ \"เจ๎าคุณพํอเปน็ อยํางไรบา๎ งคะคณุ อา\" \"อากเ็ ห็นทาํ นสบายดี\" คณุ สายตอบ \"แตเํ ทําท่อี าสงั เกตทาํ นชราลงไปมาก แตํกน็ น่ั แหละรปู ธรรมนามธรรม ของ อยาํ งนีเ้ ป็นธรรมดา ไมไํ ด๎เหน็ ทาํ นนานเราก็ตอ๎ งสังเกต ทํานก็คงจะนกึ วํายายสายนี่แกแกํไปแยะเหมือนกนั \" คุณสายพูดถงึ ตัวเองแล๎วก็หัวเราะ ตกเยน็ วนั นน้ั ชอ๎ ยกม็ ากระซบิ ถามวาํ \"ได๎เรอ่ื งหรอื ยงั พลอย\" \"ยงั \" พลอยเบะหนา๎ ตอบ \"คณุ อาบอกวําเปน็ เรือ่ งของผ๎ูใหญํ ไมใํ ชํของเด็ก\" \"ถา๎ อยาํ งน้ันกต็ อ๎ งเปน็ เร่อื งของเดก็ แนๆํ ทีเดยี ว\" ชอ๎ ยตีความอยาํ งมัน่ ใจ \"ผูใ๎ หญลํ ะกเ็ ปน็ อยํางน้ีเสมอ ถา๎ มีเรื่อง อะไรท่ีเกี่ยวกบั เด็ก ก็ต๎องปดิ ไว๎กํอนไมยํ อมบอกให๎ร๎ู\" \"ช๎อยดูอะไรนซี่ ี\" พลอยยืน่ หบี หมากที่เจ๎าคณุ พอํ สงํ มาใหช๎ ๎อยดู \"เจา๎ คณุ พอํ ทาํ นฝากคุณอามาให๎\" \"แมเํ จ๎าโวย !\" ชอ๎ ยร๎องข้ึนแล๎วเบิกตาโพลง \"แล๎วนแี่ มํจะถือไปกนิ ท่ีไหนกันแมพํ ลอยแมทํ นู หัว ราวกะเครื่อง ยศ ทํานผูห๎ ญิงนน่ั แนะํ !\" \"ฉันกไ็ มรํ ๎ูเหมอื นกนั \" พลอยหัวเราะ ชอ๎ ยถอื หบี หมากเอาไปวางตรงหนา๎ เปดิ ออกแลว๎ กท็ าํ ทาํ หยบิ ขผ้ี ง้ึ ขน้ึ สปี าก อยาํ งหยบิ โหยงํ เลกิ คว้ิ ชาํ เลอื งมาทาง พลอยอยํางไว๎ทาํ แล๎วกพ็ ูดวาํ \"ถา๎ จะกนิ หีบหมากอยํางนี้ กต็ อ๎ งวางทาํ ทาํ นผห๎ู ญงิ ให๎ถูกตอ๎ งหนอํ ย พลอยดูฉนั ไวใ๎ หด๎ ีๆนะ เผื่อวําวนั หลงั ได๎เป็น ทํานผ๎ูหญิงกะเขาบา๎ งจะได๎ทําทําถูก นี่ ! สีปากทาํ ทํานผูห๎ ญงิ มนั ตอ๎ งอยาํ งน้ี สีปากชา๎ ๆ น่ังตวั ตรงๆ แอนํ เอวนิดหนอํ ย เวลา สปี ากต๎องเลกิ คิว้ ชาํ เลืองตากวาดไปทั่วๆ ดูวาํ ใครเขาจะเห็นรัศมีเราบ๎าง แลว๎ จงึ กินหมาก กดั พลูช๎าๆเหมือนกบั วาํ กลวั พลู มนั จะยับ เอาหมากพลูใสํปากแลว๎ อยาํ เคี้ยว ตอ๎ งหยบิ ยาฝอยอยาํ งดี ข้ึนมาสีฟนั ช๎าๆ ตอนนี้จะคยุ กะใครกไ็ ด๎ แลว๎ ก็เอาจุก ยาทถี่ ืออยูํในมือนั่นแหละ ออกใชบ๎ ทประกอบคําพูด พอยามันจืดแลว๎ กเ็ อามันท้งิ กระโถน อยําไปจกุ มันเขา๎ เดีย๋ วจะ กลายเป็นไพรไํ ป คนเขาจะไมรํ ๎ูวําเป็นทํานผหู๎ ญงิ \" พลอยตอ๎ งนง่ั หวั เราะอยเํู ปน็ นาน เพราะชอ๎ ยออกทาํ สตรบี รรดาศกั ดไ์ิ ดอ๎ ยาํ งสนทิ สนม
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- 193
- 194
- 195
- 196
- 197
- 198
- 199
- 200
- 201
- 202
- 203
- 204
- 205
- 206
- 207
- 208
- 209
- 210
- 211
- 212
- 213
- 214
- 215
- 216
- 217
- 218
- 219
- 220
- 221
- 222
- 223
- 224
- 225
- 226
- 227
- 228
- 229
- 230
- 231
- 232
- 233
- 234
- 235
- 236
- 237
- 238
- 239
- 240
- 241
- 242
- 243
- 244
- 245
- 246
- 247
- 248
- 249
- 250
- 251
- 252
- 253
- 254
- 255
- 256
- 257
- 258
- 259
- 260
- 261
- 262
- 263
- 264
- 265
- 266
- 267
- 268
- 269
- 270
- 271
- 272
- 273
- 274
- 275
- 276
- 277
- 278
- 279
- 280
- 281
- 282
- 283
- 284
- 285
- 286
- 287
- 288
- 289
- 290
- 291
- 292
- 293
- 294
- 295
- 296
- 297
- 298
- 299
- 300
- 301
- 302
- 303
- 304
- 305
- 306
- 307
- 308
- 309
- 310
- 311
- 312
- 313
- 314
- 315
- 316
- 317
- 318
- 319
- 320
- 321
- 322
- 323
- 324
- 325
- 326
- 327
- 328
- 329
- 330
- 331
- 332
- 333
- 334
- 335
- 336
- 337
- 338
- 339
- 340
- 341
- 342
- 343
- 344
- 345
- 346
- 347
- 348
- 349
- 350
- 351
- 352
- 353
- 354
- 355
- 356
- 357
- 358
- 359
- 360
- 361
- 362
- 363
- 364
- 365
- 366
- 367
- 368
- 369
- 370
- 371
- 372
- 373
- 374
- 375
- 376
- 377
- 378
- 379
- 380
- 381
- 382
- 383
- 384
- 385
- 386
- 387
- 388
- 389
- 390
- 391
- 392
- 393
- 394
- 395
- 396
- 397
- 398
- 399
- 400
- 401
- 402
- 403
- 404
- 405
- 406
- 407
- 408
- 409
- 410
- 411
- 412
- 413
- 414
- 415
- 416
- 417
- 418
- 419
- 420
- 421
- 422
- 423
- 424
- 425
- 426
- 427
- 428
- 429
- 430
- 431
- 432
- 433
- 434
- 435
- 436
- 437
- 438
- 439
- 440
- 441
- 442
- 443
- 444
- 445
- 446
- 447
- 448
- 449
- 450
- 451
- 452
- 453
- 454
- 455
- 456
- 457
- 458
- 459
- 460
- 461
- 462
- 463
- 464
- 465
- 466
- 467
- 468
- 469
- 470
- 471
- 472
- 473
- 474
- 475
- 476
- 477
- 478
- 479
- 480
- 481
- 482
- 483
- 484
- 485
- 486
- 487
- 488
- 489
- 490
- 491
- 492
- 493
- 494
- 495
- 496
- 497
- 498
- 499
- 500
- 501
- 502
- 503
- 504
- 505
- 506
- 507
- 508
- 509
- 510
- 511
- 512
- 513
- 514
- 515
- 516
- 517
- 518
- 519
- 520
- 521
- 522
- 523
- 524
- 525
- 526
- 527
- 528
- 529
- 530
- 531
- 532
- 533
- 534
- 535
- 536
- 537
- 538
- 539
- 540
- 541
- 542
- 543
- 544
- 545
- 546
- 547
- 548
- 549
- 550
- 551
- 552
- 553
- 554
- 555
- 556
- 557
- 558
- 559
- 560
- 561
- 562
- 563
- 564
- 565
- 566
- 567
- 568
- 569
- 570
- 571
- 572
- 573
- 574
- 575
- 576
- 577
- 578
- 579
- 580
- 581
- 582
- 583
- 584
- 585
- 586
- 587
- 588
- 589
- 590
- 591
- 592
- 593
- 594
- 595
- 596
- 597
- 598
- 599
- 600
- 601
- 602
- 603
- 604
- 605
- 606
- 607
- 608
- 609
- 610
- 611
- 612
- 613
- 614
- 615
- 616
- 617
- 618
- 619
- 620
- 621
- 622
- 623
- 624
- 625
- 626
- 627
- 628
- 629
- 630
- 631
- 632
- 633
- 634
- 635
- 636
- 637
- 638
- 639
- 640
- 641
- 642
- 643
- 644
- 645
- 646
- 647
- 648
- 649
- 650
- 651
- 652
- 653
- 654
- 655
- 656
- 657
- 658
- 659
- 660
- 661
- 662
- 663
- 664
- 665
- 666
- 667
- 668
- 669
- 670
- 671
- 1 - 50
- 51 - 100
- 101 - 150
- 151 - 200
- 201 - 250
- 251 - 300
- 301 - 350
- 351 - 400
- 401 - 450
- 451 - 500
- 501 - 550
- 551 - 600
- 601 - 650
- 651 - 671
Pages:
