Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 101 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 7 àµºÔ âµ บาเรียตืนเช้าขึนมาอย่างมึนงง เขาต้องใช้เวลาตอ่ มาอีก สกั ครู่เพือบอกตวั เองว่า เขาไมไ่ ด้อย่ใู นห้องนอนของตวั เอง เกือบ สปั ดาห์มาแล้วทีเขากับชิลด์มาอาศัยใช้ห้องนอนในหอพักของ เวิร์น เพือคยุ กนั เรืองแผนการออกตามหามารีโลนี รวมไปถึงเรือง อืนๆ แตก่ ็ยงั ไมช่ ินอยดู่ ี “เวิร์นออกไปวิงละมงั ” บาเรียพมึ พําเมือหนั ไปมองเตียง นอนของเพือนว่างเปล่า พลางหนั ไปสะกิดชิลด์ทีนอนม้วนตวั อยู่ ในผ้าหม่ “ชิลด์ ชิลด์ ตืนได้แล้ว เราจะสายแล้วนะ” บาเรียสะกิด ปลกุ เพือนทีนอนอยขู่ ้างๆ

102 ¡ÅÑ °´Ô Ò “หือ หือ ขอนอนต่ออีกนิดนะ” ชิลด์ตอบเสียงงึมงํา ขณะทีบาเรียลกุ ขนึ พบั ทีนอนเก็บเข้าที แล้วคว้าเสือผ้าจากชอ่ งรับ ผ้าซึงซกั รีดแล้วส่งกลบั มาในห้องเวิร์นเดินเข้าห้องนําไป ขณะที บาเรียกําลงั อาบนําอยู่ก็ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดปิดดงั แว่วมา ชายหน่มุ จึงคดิ ว่า เวิร์นน่าจะกลบั เข้าห้องมาแล้ว แตเ่ มือเขาเดิน ออกจากห้องนําก็ต้องชะงกั เมือคนทีอยู่ในห้องไม่ใช่แคเ่ วิร์นคน เดยี ว “เอ่อ...หวดั ดีพีจ” บาเรียทกั ทาย อดีตเพือนนกั เรียนห้อง หนงึ ทีสดุ เปรียว พีจีส พลู ซงึ สวมชดุ นกั เวทฝึกหดั ของโรงเรียนเวท แห่งเซวีน่า ปักตราสญั ลกั ษณ์ของปราการจีเซลล่า ปราการแห่ง รัฐโพลาโต้เดน่ หราอยู่ หญิงสาวหนั มาสบตาบาเรีย และตอบวา่ “สวสั ดบี า” “อืม มาร่วมสมั มนางานนีด้วยงนั เหรอ” บาเรียถาม พลาง หนั ไปมองเวิร์นทีกําลงั ดงึ อาหารแช่แข็งออกจากต้เู ย็นด้วยสีหน้า เคร่งขรึมผดิ จากคนขีเลน่ ในยามปกตลิ ิบลบั “เปลา่ มาหาเวิร์นนะ่ ” พีจีสตอบเสียงเรียบ บาเรียพยกั หน้า แล้วเดินไปสะกิดชิลด์ทียังหลับเป็นตายช่างไม่ รู้ตวั เลยวา่ พายมุ หาภยั ลกู ใหญ่กําลงั จะถลม่ ใสห่ ้องนีอีกในไมช่ ้า “ชิลด์ ลกุ ได้แล้ว ถงึ ตานายอาบนําแล้วนะ”

BarIa’ MIssIon I 103 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ชิลด์ลกุ ขนึ มานงั งวั เงีย แตพ่ อลืมตาเห็นสิงแปลกปลอมที เพิมขึนมาภายในห้อง เขาก็ต้องหลับแล้วลืมตามองอีกครังให้ แนใ่ จ “สวสั ดีชิลด์ ไมไ่ ด้เจอกนั หลายเดือนเลยนะ” พีจีสทกั ด้วย รอยยมิ ทงั ทีตาไมย่ มิ ด้วยสกั นิด “เอ่อ หวดั ดีพีจ มาเมือไรเหรอ...ถึงตาฉันอาบนําแล้วใช่ ไหม” ชิลด์ถาม ขณะกุลีกุจอเก็บเครืองนอนเข้าที เขารีบคว้า เสือผ้าทีบาเรียเดินไปหยิบมายืนส่งให้ แล้วเดินตรงไปห้องนํา ทนั ที “ใช่ รีบๆ อาบเลย เราจะสายแล้วนะ” บาเรียตอบ ขณะ เดินไปทีโต๊ะกลางห้องซึงใช้นังวางแผนกัน เพือเก็บสิงของเข้า ลกู แก้วเก็บของ ระหวา่ งนนั เวิร์นเงียบอยตู่ ลอด ไมพ่ ดู อะไรเลยสกั คํา เอาแตเ่ ตรียมอาหารเช้าสําหรับพวกเราทกุ คนจนบาเรียอดึ อดั ในภาวะสญุ ญากาศของครู่ ักทีได้ชือวา่ หวานชืนทีสดุ ของห้องหนงึ “นายไปคยุ กบั พีจก็ได้นะ เดียวฉันเตรียมอาหารเอง” บา เรียเดินเข้าไปทีเคาน์เตอร์ทําครัว ขณะเวิร์นวางช้อนลงบนจาน อาหารทงั สามทีเสร็จพอดี แล้วตอบเสียงเรียบวา่ “ไม่เป็นไร มนั เสร็จพอดี อีกอย่าง พีจกับฉันก็ไม่มีอะไร ต้องคยุ กนั แล้ว”

104 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียเหลือบมองหน้าพีจีส ซงึ จ้องเวริ ์นตาเขมง็ ไมใ่ ช่เขา ไมร่ ู้วา่ ทงั คทู่ ะเลาะเรืองอะไรกนั ตอนทีทงั คมู่ ีปัญหา เขานีแหละที ปรึกษาใหญ่ของเวิร์น แต่เมือมาอยใู่ นสภาพทีกลืนไม่เข้าคายไม่ ออกอยา่ งนี เขาเองก็กระอกั กระอว่ นใจไมน่ ้อยเหมือนกนั “ทําไมนายไม่บอกบาไปเลยละ่ วา่ เราเลิกกนั แล้ว” พีจีส เอย่ เสียงเย็น “เราไมไ่ ด้เลิกกนั แตเ่ ธอตา่ งหากทีเลิกกบั ฉนั ” เวิร์นตอบ ด้วยนําเสียเย็นชา “ฉนั นะ่ เหรอ ทีเลิกกบั นาย เวิร์น โบลท์ ใครกนั แนท่ ี...” “หยุดก่อนทังค่เู ลย ทีนีไม่ได้มีนายอยู่กันแค่สองคน ขอ ฉนั ออกไปข้างนอกก่อนได้ไหม” บาเรียขดั ขนึ “ไมไ่ ด้” สองหน่มุ สาวตอบพร้อมกนั จนบาเรียไหล่ตก ทงั คู่เป็นเพือนทีเรียนมาด้วยกัน อยู่ในห้องเดียวกัน จึงผ่านการ เรียนรู้กนั และกนั มาหลายปี แตไ่ มไ่ ด้หมายความว่าเขาจะอยากรู้ เรืองสว่ นตวั เพือนไปเสียทกุ เรืองหรอกนะ “กลบั ไปเถอะพีจ เราไมม่ ีอะไรต้องพดู กนั แล้ว” เวิร์นตดั บท แล้วเดินไปรอเปิดประตูห้องส่งแขก นันทําให้พีจีสโกรธจน หน้าแดงกํา

BarIa’ MIssIon I 105 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ฉันกลับแน่ ไม่ต้องไล่ ทีมาวันนีก็เพือเอาของนีมาคืน นายเทา่ นนั เราจะได้ขาดกนั อย่างเป็นทางการตามทีนายต้องการ ไง” ปึก! หญิงสาวดึงสร้อยออกจากข้อมือตวั เอง โยนไปกระแทก อกของเวิร์น แล้วร่วงลงบนพืนโดยทีชายหน่มุ ไมค่ ดิ จะรับมนั ไว้ พี จีสก้มมองสร้ อยข้อมือบนพืนแล้วเงยหน้าสบตาเวิร์น แม้จะมี ความโกรธขึงอย่ใู นแววตาคนู่ นั แต่บาเรียก็รับรู้ได้ ว่าพีจีสกําลัง เจบ็ ปวด ‘และนายก็เจ็บปวด เวริ ์น’ “เดนิ ทางกลบั ดๆี พีจ” เวริ ์นเอย่ ลา พีจีสจึงสะบัดหน้าเดินผ่านเวิร์นออกจากประตูไป แต่ กอ่ นทีเวริ ์นจะปิดประตลู ง พีจีสก็หนั กลบั มาหาอดีตคนรักแล้วพดู วา่ “โบลท์ คือตระกลู นกั สู้ ฉันเคยคิดว่าฉนั คบหาอย่กู บั นกั สู้ แตเ่ ปลา่ เลยเวิร์น นาย...ไมใ่ ช”่ พีจีสหนั หลังเดินจากไปแล้ว เวิร์นมองตามเธอไปจนลบั สายตา ก่อนจะปิดประตลู ง แล้วก้มลงเก็บสร้อยข้อมือขนึ มา

106 ¡ÑÅ°´Ô Ò “นายไมค่ วรทําให้เธอเสียใจ” บาเรียเอย่ เบาๆ เวิร์นเงยหน้ามองเพือนทีลําเลียงจานอาหารไปวางบนโต๊ะ ขณะ เก็บสร้อยข้อมือใสก่ ระเป๋ าเสือ แล้วตอบวา่ “มนั ไมม่ ีทางเป็นไปได้” “พอ่ ของฉนั บอกวา่ ในเซวีนา่ ไมม่ ีสงิ ทีเป็นไปไมไ่ ด้” เวิร์นยิมแห้ง “อาจจะจริง แต่บางเรืองมันก็ยากทีจะ เป็นไปได้” “เพราะนายไม่คดิ จะส้เู พือรังเธอไว้ไง เวิร์น” บาเรียตอบ แตก่ ่อนทีเขาจะพูดอะไรไปมากกว่านนั ชิลด์ทีหนีไปอาบนําแง้ม เปิดประตเู ล็กน้อย มองซ้ายมองขวาเมือไม่เห็นหญิงสาวจึงเปิด ประตกู ว้างแล้วก้าวออกมา “พีจไปแล้วเหรอ” คําถามกวนประสาททําให้ เวิร์นเดินมาผลักหัวอดีต หวั หน้าห้องหนึงทีทําตวั ขีขลาด ตดั ช่องน้อยหนีเอาตวั รอดไปคน เดยี วอยา่ งหงดุ หงิด “พีจไปแล้วเหรอ” ชิลด์ถามพลางมองซ้ายมองขวา ขณะ ทีเวิร์นเดนิ มาผลกั หวั อดีตหวั หน้าห้องหนงึ ทีทําตวั ขีขลาดตดั ชอ่ ง น้อยหนีเอาตวั รอดไปคนเดียวอยา่ งหงดุ หงิด

BarIa’ MIssIon I 107 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ทําพีจไมไ่ ด้เลยมาลงทีฉนั หรือไงเวิร์น” ชิลด์โวยวาย แต่ พอเห็นเวิร์นเดนิ ไปเปิดต้เู ย็น ดงึ ขวดนํามาเปิดแล้วกระดกขวดดืม อักๆ หลายอึกใหญ่ ชิลด์เลยหยุดโวยวายเปลียนเป็นพูดด้วย ความหว่ งใยแทน “นาย...ตดั สินใจดีแล้วไง เลกิ เลยนะ” “ฉันเปล่าบอกเลิก พีจต่างหาก” เวิร์นตอบ ก่อนจะ กระดกขวดนําขนึ ดืมอีกอกึ ใหญ่ ภาพเพือนตวั โตทีพดู ปาวๆ วา่ ไม่ เป็นอะไร แตท่ ่าทางเขาตอนนีสิดูเจ็บปวดทีต้องเลิกกับคนรักไม่ น้อย ทําให้สองหนมุ่ มองเพือนสนทิ อยา่ งเหน็ ใจ “ตังแต่หลังสอบติดนักเวทฝึกหัด นายเจอพีจบ้างหรือ เปลา่ ” ชลิ ด์ถาม “เปล่า หึ ความจริงต้องบอกว่า ไม่ได้เจอกันตงั แต่ฉนั ถกู แม่หลอกให้ไปดูตวั ว่าทีเจ้าสาวครังแรกนนั แหละ เลิกพูดเรืองนี เถอะ กินข้าวแล้วรีบไปเรียนดีกวา่ พวกนายเองก็มีสมั มนานี” เวิร์ นตอบอยา่ งไมใ่ สใ่ จจนชลิ ดก์ บั บาเรียได้แตเ่ งียบและทําตามเพือน วา่ ทงั หมดกินข้าวกันเงียบๆ กระทงั ชิลด์อดรนทนไมไ่ ด้ต้อง เอ่ยขึนว่า “เดียวนีเขาไม่บังคับใจลูกเรืองความรักกันแล้ วนี นาเวิร์น บอกแมน่ ายไปสิ วา่ นายมีคนรักแล้ว”

108 ¡ÅÑ °Ô´Ò “แมฉ่ นั รู้แล้ว” เวริ ์นตอบเสียงเรียบ “อ้าว! แล้วไหง...” ชิลด์ยงั ไมท่ นั พดู จบ บาเรียก็ตอบแทน วา่ “พีจโกรธจนไมย่ อมฟังอะไรนะ่ สิ คณุ แมข่ องเวิร์นต้องการ ให้เวริ ์นทําตามสญั ญาของครอบครัวน่ะ อยา่ งน้อยก็ไปเจอคหู่ มนั ทีผู้ใหญ่อยากให้แต่งงานด้วย สกั สองสามครัง เรียนรู้กันสกั นิด หน่อยเพือรักษาหน้าฝ่ ายโน้นบ้าง ถ้าไม่ชอบกันจริงๆ ก็ไม่ต้อง แตง่ งาน” “แล้วนายไม่ได้เล่าให้พีจฟังงนั เหรอ ว่านายตกลงกับแม่ นายอยา่ งนนั ” ชิลดถ์ ามอยา่ งไมเ่ ข้าใจ ในเซวีน่าเราถือเรืองความ รักเป็ นสําคัญ พันธสัญญาทุกอย่างจะเกิดขึนได้ก็ขึนอยู่กับ ความรู้สึกทีงดงามเหล่านนั แตม่ ีบ้างเหมือนกนั ทีความรักเกิดขึน หลงั จากมองด้านความเหมาะสม และตระกลู โบลท์ก็คาดหวงั ว่า มนั จะเกิดขนึ กบั ลกู ชายคนโต “ยงั ไมท่ นั เลา่ แต่ทําไมต้องเลา่ ด้วย ฉันบอกเขาทกุ อยา่ ง ว่าฉันไม่ได้คิดอะไร แตเ่ ขาไปคดิ เองเออเองทงั นนั เราทะเลาะกัน บอ่ ยขึน สดุ ท้าย พีจนนั แหละทีขอเลิก” เวิร์นระบายความอดั อนั ออกมาอยา่ งโมโห “แตพ่ ีจรักนายนะ” บาเรียแย้งอยา่ งเตอื นสติ

BarIa’ MIssIon I 109 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “และนายก็รักพีจ” ชลิ ด์ยําให้เพือนรักตระหนกั ในข้อนีอีก รอบ คนสองคนรักกนั แตต่ ้องบอกเลกิ ร้างรากนั ไป มนั น่าเศร้า เรืองแบบนีมนั ไมค่ วรเกิด แตก่ ็เกิดขึนบอ่ ยครัง หากคนทงั คไู่ ด้เคย เอ่ยพนั ธสญั ญาระหว่างกนั ไว้ก่อน เขาทงั คกู่ ็จะสมั ผสั ได้ว่าพวก เขายงั รักกนั แม้ในวนั ทีพวกเขาโกรธกนั แตห่ ากเป็นแคค่ รู่ ัก ความ พิศวงทีนา่ กลวั ของความรักก็จะแผลงฤทธิทนั ที เมือหนมุ่ สาวคนู่ นั ทะเลาะกนั และเลือกทีจะถือทฐิ ิเข้าหากนั “ฉนั รู้” เวิร์นตอบเสียงแผว่ “เอ้า แล้วนายบือปล่อยให้เขาคืนสร้ อยนายทําไมวะ” ชิลดถ์ ามอยา่ งเหลืออด เวิร์นยกมือขึนขยีหวั ตวั เอง “ก็เขาบอกเลิกฉันก่อน แล้ว จะง้อไปอีกทําไม อีกอยา่ ง ตอนนีฉนั ย่งุ ไหนจะเรืองเรียน แล้วยงั ภารกิจของเราอีก แถมตอนนียงั อย่หู ่างกนั คนละปราการอีกด้วย ถ้าเรืองแคน่ ียงั ไมเ่ ชือใจกนั ก็คงคบกนั ตอ่ ไปไมไ่ ด้หรอก” “ไอ้บ้า!” สองหนมุ่ จากสองปราการโพล่งดา่ เพือนเสียงดงั พร้อมกนั จนเวริ ์นขมวดควิ “บ้ายงั ไง ฉนั พดู จริง ตอนนีในหวั ฉันมีแตเ่ รียนกบั ทํายงั ไง ให้เก่งขึน ไม่มีเวลามาเจ๊าะแจ๊ะกับแฟนอยู่หรอก พีจเองก็กําลัง

110 ¡ÅÑ °´Ô Ò จริงจงั กบั การเรียนมากเหมือนกนั เขาอยากเรียนตอ่ เป็นมาสเตอร์ ยิงเรียนคนละปราการแบบนีด้วยแล้ว ถ้าไม่เชือใจกนั แล้วจะไป กนั รอดเหรอ” ชิลด์อ้าปากจะดา่ เพือน แตบ่ าเรียสะกิดห้ามไว้ แล้วถาม ว่า “นายแน่ใจเหรอ ว่าปล่อยให้เป็นแบบนีจะดีแล้ว ทุกอย่างที นายพดู มา ไมใ่ ชน่ ายแคห่ าข้ออ้างปลอบใจตวั เอง ใชไ่ หม” “ใช่ อยคู่ นละปราการงี ความเชือใจงี อยา่ มาออ่ นหดั ไปหนอ่ ยเลย น่าเวิร์น ทําอย่างกับว่าเรืองพวกนันเกิดกับนายคนเดียว คู่รักคู่ อืนๆ ไม่เป็นแบบนายงนั แหละ ดอู ย่างลินค์กบั ลิล่าสิ ก็ไม่เห็นจะ ตา่ งจากนายเลยนะ ทําไมคนู่ นั ไมเ่ หน็ เป็นไรละ” บาเรียเสริม เวิร์นนงั เขียอาหารในจานไปมาโดยไม่ตอบ บาเรียเลยยืน มือมาแบตรงหน้าเพือน “อะไร” “สร้อยข้อมืออนั นนั นะ่ เอามาดหู นอ่ ยสิ” เวิร์นขมวดคิว แต่ก็ล้วงหยิบมนั มาวางบนมือเพือน บา เรียกํามือแล้วแบออก สร้อยเส้นนนั ก็แหลกเป็นผยุ ผงุ คามือ “ไอ้บา!” เวิร์นตะโกนก้องและโถมเข้ากระชากคอบาเรีย ด้วยสีหน้าโกรธจดั แตค่ นโดนกระชากคอกลบั ยิมแปน้ หน้าระรืน

BarIa’ MIssIon I 111 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ใส่ แล้วรีบแบมือข้างทีทําลายสร้ อยข้อมือใหม่ ปรากฏว่าสร้ อย ข้อมือนนั ยงั คงดีอยู่ เวิร์นมองสร้อยข้อมือตาค้างขณะบาเรียพูด วา่ “นายรักพีจ และพีจก็รักนาย ตรรกะง่ายๆ แค่นี ทําไม นายถึงยอมให้เรืองเล็กๆ น้อยๆ มาเป็นเหตุให้พวกนายต้อง ทะเลาะกนั จนถึงกบั เลิกกนั น่าจะนึกถึงตอนจีบกนั ไว้บ้างนะ ว่า นายต้องใช้ความพยายามแคไ่ หน” เวิร์นปล่อยมือจากคอเสือเพือน แล้วคว้าสร้ อยข้อมือ กลบั มากําไว้แนน่ “หรือมนั มีอะไรทีมากกวา่ ทิฐิ ทําให้นายทําอะไรงีเง่าแบบ นี” ชลิ ด์ถาม แตเ่ วริ ์นแคน่ งั ลงตกั อาหารเข้าปากไปเงียบๆ ไมต่ อบ รับ และไมป่ ฏิเสธคาํ พดู ของบาเรีย “วา่ ไงเวิร์น” ชิลด์ถามยํา เวิร์นเลยลกุ ขึนรวบจานอาหาร ของทงั สามคนซงึ กินหมดแล้วเดนิ ไปทีซงิ ก์ล้างจาน พลางตอบวา่ “หลงั จากตกลงกับแม่ได้ ฉันก็ไปหาพีจครังหนึง เพือคุย เรืองนีอยา่ งจริงจงั แตว่ า่ ...พีจมีคนอืน” “จะบ้าเหรอ ถ้าเขามีคนอืนเขาจะมาหานายวนั นีเหรอ” ชิลด์ไม่เชือ พีจีส พลู สวย เปรียว และเฉียวขนาดนนั ต้องมีคนมา รุมจีบอยู่แล้ว ตอนตกลงคบกับเวิร์นใหม่ๆ ผู้ชายเกือบทังรุ่น

112 ¡ÅÑ °´Ô Ò เสียดายกนั แทบตาย ขนาดตกลงคบหากบั เวิร์นแล้วก็ยงั มีคนแวะ เวียนเข้ามาแจกขนมจีบพีจีสเป็นระยะๆ ไม่เคยขาด แตห่ ญิงสาว ไม่เล่นด้วย แล้ วผู้หญิงทีไว้ ตัวแบบนันจะจับปลาสองมือได้ อยา่ งไร “เป็นรุ่นพีจอมเวทฝึกหดั ถ้าพีจไม่เล่นด้วยจะไปกินข้าว กบั หมอนนั ทําไม ขนาดฉนั ไปหา เธอยงั ไมย่ อมยกเลิกนดั เลย” เวิร์ นตอบ แถมระบายอารมณ์โมโหไปลงกบั อปุ กรณ์ล้างจานเสียด้วย จนเพือนสองคนต้องหนั มามองหน้ากนั “ฉันเลยกลับมาเลย ไม่คุย และไม่บอกด้ วย ส่งแต่ จดหมายไปบอกเลิก” เวริ ์นพดู ตบท้ายมลู เหตทุ ีต้องเลิกกนั “ไอ้บ้า!” สองหนมุ่ ดา่ เวริ ์นพร้อมกนั อีกครัง “ก็แคห่ งึ สนิ ะ” บาเรียสรุป “ไมไ่ ด้หงึ ” เวริ ์นหนั มาเถียง “หงึ และตอนนีนายกําลงั พาลด้วย และถ้ายงั พาลตอ่ ไป ไม่เลิกอย่างนี นายได้เสียพีจไปจริงๆ แน่ สวยๆ แบบนันใครจะ ปลอ่ ยให้โสดนานวะ” ชิลด์ยํา ตามด้วยบาเรียทีสําทบั แบบกวนๆ วา่

BarIa’ MIssIon I 113 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “คิดดแู ล้วกันเวิร์น จะมีผู้ชายอีกคนทีเข้ามาแทนทีนาย นายหึงยงั ไงก็ควรให้มนั ถกู ทีถกู ทางสิ เล่นหงึ แล้วไปบอกเลิกสาว เนียนะ เจริญละ” เคร้ ง! เวิร์นปล่อยจานในมือทีกําลังล้างอยู่ แล้วหันมา จ้องหน้าเพือน “อยากกระชากคอฉันอีกรอบหรือไง” บาเรียถามด้วย รอยยมิ ท้าทาย “เปลา่ ” “แล้ว...ยงั ไง” ชลิ ด์เกรินนําแล้วรอฟังคําพดู ตอ่ ไป “ฝากนายสองคนล้างจานตอ่ หนอ่ ย ฉนั มีทีต้องไป” ชิลด์กับบาเรียหันมามองหน้ากัน แล้วหัวเราะดังลัน พร้ อมกัน ขณะทีเวิร์นวิงไปเปิดประตู แต่ก็ยังไม่วายหันมาหา เพือนทีเข้าไปประจําตาํ แหนง่ แทนเขาอยหู่ น้าซิงก์ล้างจาน “บา ชลิ ด”์ “อะไร” สองหนมุ่ ขานรับพร้อมกนั “ขอบใจ”

114 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ตามให้ทนั ละ่ ” ชิลด์กําชบั เพือนเสียงดงั ไลห่ ลงั ไป แตเ่ วิร์ นคงไมไ่ ด้ยินแล้ว เพราะวา่ ทีเสนาธิการแห่งปราการจีเซลลา่ ได้ใช้ พลงั ทงั หมดของเขาตามตดิ หวั ใจตวั เองไปแล้ว “เฮ้อ! นีพวกเราโตขนาดต้องมาปวดหวั เรืองความรักแล้ว เหรอ บา” ชลิ ดเ์ ปรยขนึ ขณะรับจานจากบาเรียมาเช็ดให้แห้งก่อน เก็บเข้าที “ก็นะ เขาหมนั กนั หลายคแู่ ล้วนี” “แตน่ ายไมเ่ หน็ มีเลย” บาเรียยิมกับตวั เอง “จะมีได้ไง ทํางานทังวันหัวไม่วาง หางไม่เว้น อีกอย่าง ฉันไม่ใช่อย่างลินค์หรือนายนะ ทีมีสาวๆ ตามเป็นพรวน” “พดู ไป ลินค์คนเดียวเถอะ ปะ เสร็จแล้วใชไ่ หม เสียเวลา ไปกบั เรืองไมเ่ ป็นเรือง สายแล้วเนีย” “ฉนั นกึ วา่ เพราะนายตืนสายเสียอีก” “ใครตืนสาย ฉนั ตืนเวลาปกต”ิ ชลิ ดแ์ ย้ง “เหรอ” บาเรียรับคําเสียงสงู แขวะให้ จนชิลด์ต้องโวยวาย ตอ่ ขณะทงั คเู่ ดนิ ออกจากห้องไป

BarIa’ MIssIon I 115 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียคิดว่าเวิร์นน่าจดั การทกุ อย่างได้เรียบร้อย แต่เมือ เขาเห็นหน้าเพือน ขณะเดินเข้าร้านมาสเตอร์บราวน์ในตอนเย็น กลบั ดเู คร่งเครียดกวา่ เดมิ “เข้าไปรอฉนั หลงั ร้านก่อนไหม” บาเรียถาม “ไม่ ชลิ ดล์ ะ่ ” “หลงั ฟังบรรยายจบก็ได้รับจดหมายจากลินค์แจ้งรายชือ คนทีจะเข้ากลมุ่ ออกภาคปฏิบตั เิ พิมนะ่ เลยเข้าไปคยุ กบั มาสเตอร์ อย”ู่ “เหรอ จะปิดร้านกีโมง” “ทมุ่ หนงึ นายกลบั หอเลยไหม” “ไม่ ชว่ ยนายขายของก่อนแล้วกนั ” เวิร์นตอบแล้วเดนิ ไป รับลูกค้าแม่ลูกทีเพิงเดินเข้ามา เวิร์นชอบร้ านมาสเตอร์บราวน์ ตงั แตป่ ิดภาคเรียนตอนอยู่ชนั วอร์เจสเทิร์น เวิร์นก็จะมาช่วยงาน ในร้ านอยู่บ่อยๆ บาเรียเห็นเวิร์นยิมรับลูกค้าดีก็ไม่คิดจะเข้าไป ห้ามเพือน เลยหนั ไปทํางานของเขาตอ่ เพราะใกล้ช่วงเทศกาลโร เซร่าแล้ว ของเล่นสําหรับเด็กจะขายดีเป็นพิเศษ เพราะพ่อแม่ก็ ต้องการให้ของขวญั วนั โรเซร่าแก่ลูกของเขาเหมือนกัน กว่าทงั คู่ จะส่งลูกค้ าคนสุดท้ ายออกจากร้ านหมดก็เลยเวลาปิ ดร้ าน ตามปกตไิ ปเกือบครึงชวั โมง

116 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ขอบคณุ มากนะครับ” สองหน่มุ เอย่ กบั ลกู ค้าคนสดุ ท้าย พร้ อมกนั บาเรียขยบั ตวั ไปล็อกกลอนประตู ลงมนตราปอ้ งกนั ก่อน จะดีดนิวดงั เป๊ าะ เพือให้เหล่าของเลน่ ทกุ ชินหยดุ การทํางานของ มัน เวิร์นมองไปรอบตวั อย่างครุ่นคิด แต่ก่อนทีเขาจะพูดอะไร เสียงเคาะประตูหน้าร้ านก็ดังขึน บาเรียหันไปมองผ่านกรอบ กระจกของประตกู ็เห็นว่าเป็นชิลด์ เขาจึงปลดล็อกเปิดประตูให้ เพือนเข้ามา “โทษที คุยกับมาสเตอร์นานไปหน่อยกว่าจะลงตัวได้ เพราะลนิ คอ์ ยากให้กนั ทีสํารองเผือไว้สําหรับสมาชิกอีกคน อ้าว... เวริ ์น ไหงทําหน้าเบือโลกเชียว คืนดีกบั พีจแล้วก็ร่าเริงหนอ่ ยสิ” สีหน้าของเวิร์นยิงดขู รึมเข้าไปอีกจนชิลด์หนั มามองหน้า บาเรีย บาเรียจงึ สา่ ยหน้าเป็นทํานองวา่ เขาก็ไมร่ ู้เหมือนกนั “สรุปคืนดีกนั ยงั ” ชิลด์ถามพลางเดินไปหาเวิร์น ขณะที บาเรียหนั ไปล็อกประตู ก่อนจะเดนิ ตามสองหนมุ่ ทีเดินผ่านเหล่า ของเลน่ ไปยงั ประตหู ลงั ร้าน เพือไปยงั ห้องทํางานของเจ้าของร้าน เพราะบาเรียต้องสรุปยอดขายประจําวันก่อน จึงจะออกไปหา อะไรกินกนั ได้

BarIa’ MIssIon I 117 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “คืนดกี นั แล้ว แตพ่ ีจไม่ยอมรับสร้อยคืน” เวิร์นตอบพลาง ทรุดตวั ลงนงั บนโซฟาอยา่ งหมดแรง “อ้าว ไหงงนั ละ่ ” ชิลดถ์ ามขณะเดนิ ไปคว้าโถขนมบนโต๊ะ นําชาของบาเรียมาเปิดกิน ขณะทีบาเรียสงั ให้ชดุ นําชาชงชามา เสิร์ฟเพือนทงั สอง ก่อนจะไปนงั เคลียร์บญั ชีทีโต๊ะทํางาน “พีจบอกว่า อาจเป็นเรืองดีทีพวกเราจะห่างกันสักพัก หนงึ เพือเรียนรู้อะไรบางอย่าง ฉนั ไม่เข้าใจผ้หู ญิงเลยจริงๆ คืนดี กนั แล้วทําไมต้องทําแบบนีอีก” เวิร์นบน่ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เพราะยังโกรธอยู่มัง คกุ กีไหม” ชิลด์ตอบพลางยืนโถ ขนมไปให้ เวิร์นไมร่ ับแถมยกมือลบู หน้าไปมาอยา่ งเซ็งๆ พร้อมเสียง บน่ พมึ พําไมข่ าดปาก “ไมเ่ ข้าใจ ไมเ่ ข้าใจจริงๆ พวกผ้หู ญิงเนีย” “บางทีพีจอาจกําลงั อยากให้นาย ‘คิดถึง’ เธอ” บาเรีย เปรยอย่างคาดเดามาจากโต๊ะทํางาน ทําให้เวิร์นลดมือจากหน้า ตวั เอง แล้วหนั ไปมองเพือน บาเรียจงึ พดู ตอ่ วา่ “พวกเราไมใ่ ชเ่ ดก็ แล้วนะเวริ ์น ยิงพีจเป็นผ้หู ญิงด้วย สิงที เธอคดิ อาจไปไกลกวา่ เรามาก”

118 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ยงั ไง ไมเ่ ห็นจะเข้าใจ” บาเรียหวั เราะ แล้วก้มหน้าทํางานของตวั เองตอ่ “ยงั ไงอะ บา พดู ให้อยากแล้วจากไปนี” เวิร์นท้วงอย่าง อยากรู้ ทงิ ไว้อยา่ งนีมนั ค้างคาใจนะ “ใช่ ฉนั ก็ไมเ่ ข้าใจ” ชลิ ด์รีบเสริมยงั งงอยเู่ หมือนกนั บาเรียยงั คงก้มหน้าทํางานของตวั เองต่อ พลางตอบว่า “พีจคืนดีกบั นายก็ดีแล้ว ทีเหลือก็แคเ่ ว้นระยะหา่ งให้แตล่ ะคนได้ มีเวลาคดิ อะไรบ้าง” “คิดอะไรล่ะ” เวิร์นผ้ยู งั ไมเ่ ข้าใจอะไรเลยยงั คงเซ้าซีถาม ยําเหมือนเดมิ บาเรียจงึ เงยหน้าย้อนถามวา่ “นายคดิ ไมอ่ อกเหรอ” “ไม”่ “ฉนั ก็ไม”่ ชลิ ดเ์ สริมเป็นลกู คอู่ ีกคน บาเรียยิมกว้าง “งนั นายก็ควรคิดต่อไป ถ้านายคดิ ออกเมือไร พีจ ...คงยอมรับสร้อยคนื ” “แล้วนายบอกฉันเลยไม่ได้หรือไง บา ฉันเครียดจะตาย แล้วเนีย ระหวา่ งนีถ้ารุ่นพีคนนนั เกิดรุกพีจหนกั ขนึ มาจะทํายงั ไง”

BarIa’ MIssIon I 119 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เวิร์นถามอย่างร้ อนใจ ผิดกับรอยยิมของบาเรียทีมกั ฉาบอยู่บน ใบหน้าเขาเสมอ จนใครหลายคนลืมไปแล้ว ว่าจะมีสกั ครังไหมที ผ้ชู ายคนนีอารมณ์เสีย “ไม่ นายโตแล้วเวริ ์น พวกเราทงั หมด...โตแล้ว เรืองนีนาย ต้องคดิ เอง”

120 ¡ÅÑ °´Ô Ò 8 ÊÁÒª¡Ô ¤¹Ê´Ø ·ÒŒ  กลินหอมหวานแห่งความสนกุ สนาน คือสญั ลกั ษณ์ของ มาสเตอร์บราวน์ ลิลา่ เคยมาทีนีสองสามครังเพราะเพือนในกล่มุ เดยี วกนั ชอบรวมตวั กนั มาเยียมบาเรียทีนี สําหรับลิลา่ บาเรียเป็น เพือนทีแปลกประหลาด เขาทําตวั แบบไม่มีจดุ เดน่ ไมพ่ ดู มาก ไม่ หัวเราะเสียงดัง แต่เขาจะอยู่ในทีทีทุกคนคิดว่าเขาอยู่เสมอ เหมือนกบั ร้านขายของเลน่ นี “อ้าว ลิล่า มาถึงดีเนโซลตงั แตเ่ มือไร” บาเรียทกั เสียงใส อย่างดีใจ เขาเพิงเดินออกมาจากหลังร้ านเพราะเสียงกระดิงที หน้าประตรู ้านดงั ขนึ ลิล่ายืนยิมกว้ างอยู่ในชุดลําลองสีนําตาลอ่อนเข้ ากับสี ผมสีนําตาลทองซงึ ยาวจนเจ้าตวั ต้องมดั ผมยกสงู ขึนเป็นหางม้า

BarIa’ MIssIon I 121 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ไว้ เผยให้เห็นลําคอระหงผิวขาวจนขับเน้นความน่ารักของสาว แวน่ ให้เป็นทีอิจฉาของหญิงสาวในวยั เดียวได้ไมย่ าก “มาถึงเมือเช้า แล้วตรงมาหาบาเลย” ลลิ า่ ตอบ “ตรงมาหาฉนั เลยเหรอ” บาเรียเลกิ ควิ ถาม ลิลา่ ยมิ แห้งแล้วพดู ตอ่ “เรืองลนิ ค์นะ่ ” บาเรี ยเอียงคอครุ่นคิด ลิล่าเลยเดินมาเกาะขอบ เคาน์เตอร์ด้วยสีหน้าเหมือนต้องการความชว่ ยเหลือ “ลินค์โกรธฉันมากไหมทีไม่ตอบจดหมายเขาน่ะ” ลิล่า ถามด้วยเสียงแหยงๆ บาเรียหวั เราะร่า “ทําไมมาถามฉันล่ะ ไปถามลินค์ดีกว่า ไหม” ลิลา่ ยมิ จืด “ก็...ลินคน์ า่ กลวั ตอนโกรธนี” “แล้วทําไมถงึ ไมย่ อมตดิ ตอ่ มาหาเขาละ่ ลนิ ค์เป็นหว่ งเธอ มากรู้ไหม” บาเรียถามไถ่สาเหตพุ ร้อมเล่าความรู้สึกแทนเพือน ขณะเดินเอาสินค้าตวั ใหม่ไปตงั โชว์บนชนั วางของ ลิล่าเดินตาม ไปพลางตอบวา่

122 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ก็ฉันมีความจําเป็นนีนา แล้วทกุ อย่างทีทําก็เพราะลินค์ ทงั นนั ” “หืม?” บาเรียหนั มามองหน้าเพือนอย่างสนใจ แล้วถาม ยําวา่ “เพือลินคเ์ หรอ” ลิล่าพยกั หน้าถีๆ พลางแย้มยิมอย่างประจบเอาใจ “บา ชว่ ยอะไรฉนั หนอ่ ยสิ” บาเรียมองรอยยมิ ของเพือนแล้วนงิ ไป “นะๆ นะบา ฉันต้องหาผู้ร่วมมืออีกคน ไม่งันไม่มีทาง หลอกลินค์ได้แนเ่ ลย” “หลอก? อืม...แล้วมีใครบ้างล่ะ ทีเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ในตอนนี” ลิลา่ ยมิ กว้างมากขนึ เมือเห็นบาเรียเริมสนใจ “ทีนกบั รุ่นพี โคตลั จ้ะ แตฉ่ นั ต้องการคนใกล้ตวั ของลินค์อีกคน บา...ชว่ ยฉันได้ ไหม” บาเรียสบตาลิลา่ นิงไปครู่หนึง แล้วยิม “ไม่กลวั ฉนั เอาไป บอกลนิ คเ์ หรอ”

BarIa’ MIssIon I 123 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ลิล่าชะงักก่อนจะพูดเสียงอ่อยจนดนู ่าสงสารว่า “บาจะ บอกเหรอ” “แล้วเธอเชือใจฉนั วา่ จะไมบ่ อกไหมละ่ ” บาเรียย้อนถาม ลลิ า่ จงึ พยกั หน้าหงกึ ๆ “เชือสิ ก็บาเป็นบานีนา” บาเรียหัวเราะกับตรรกะในหัวผู้หญิงประหลาดของ ลิ นคอร์น ด.ี ฟรานเชสก้า ก่อนจะรับคาํ งา่ ยๆ “ลองบอกแผนการของเธอมาสิ” กรุ๊งกริง! เสียงกระดิงทีหน้าประตรู ้านดงั ขึน ลิล่าหนั ไปมองพร้อม กับร่ายเวทพรางตวั เองไว้ทนั ที พลางกระซิบบอกแผนการกบั บา เรียไปด้วย ก่อนจะหายตวั ไปจริงๆ วา่ “คืนนีฉันนัดพีโคตัลไว้ทีร้ านนําชาคาเดลล่าตอนสอง ทมุ่ นะ่ อยา่ ลืมไปนะบา” บาเรียไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เพราะคนทีโผล่หน้าเข้า มาในร้านตอนนีเป็นใครบางคนทีเขาไม่อาจให้รู้ถึงการนดั หมาย

124 ¡ÑÅ°´Ô Ò ครังนีได้ บาเรียหมนุ ตวั เอาสินค้าไปวางบนชนั ตอ่ กระทงั ลกู ค้าคน ทีวา่ เดนิ เลียวผา่ นชอ่ งชนั ของเลน่ มาถงึ ตวั เขา “บา” “วา่ งหรือไงลินค์ ถึงมาทีนีได้” บาเรียรับคําและย้อนถาม ด้วยนําเสียงปกติ “ฉันทําเรืองขอมาเข้าร่วมสมั มนาทีนีด้วยต่างหาก วา่ จะ ไปเข้าห้องสัมมนาพร้ อมนายน่าจะดีกว่า เพราะขีเกียจเดินเข้า ปราการคนเดียว” ลินคอร์นตอบโดยไมร่ ะแคะระคายถึงไออคั คี เวททีหลงเหลืออยอู่ ยา่ งเจือจางเตม็ ทน “รอฉนั จดั ของตรงนีแป๊ บหนงึ นะ เสร็จแล้วก็จะไปปราการ กนั เลย ไปนงั รอกอ่ นก็ได้” “อืมๆ ฉันรอตรงเคาน์เตอร์แล้วกัน” ลินคอร์นตอบ แล้ว เดินกลบั ไปรอทีเคาน์เตอร์ ทําให้บาเรียลอบถอนหายใจ ก่อนยิม มมุ ปากอยา่ งนกึ สนกุ ‘เอาละสิ คงได้สนกุ กนั ละคราวนี’

BarIa’ MIssIon I 125 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ งานสมั มนาเพือการพฒั นาและปรับสภาพผืนดนิ ในคมู ีร่า ฟ อ เ ร ส แ บ่ ง ก า ร ป ร ะ ชุม อ อ ก เ ป็ น ส า ม ช่ ว ง ต ล อ ด ส อ ง สัปดาห์ ช่วงแรกเป็นการบรรยายถึงสภาพดินโดยทัวไป และ วธิ ีการดแู ลแบบดงั เดมิ ตามด้วยช่วงทีสองซึงมีการนําความรู้และ เทคโนโลยีใหม่ๆ มาถกกันในเรืองความหมาะสมในการปรับ สภาพโดยเหล่าจอมเวทผู้เชียวชาญ เพือหาข้อสรุปทีจะนํามาใช้ ดําเนินการต่อไป ส่วนช่วงทีสาม คือ การกําหนดหน้าทีและตวั บุคลากรในสาขาต่างๆ ผู้ซึงต้ องลงพืนทีไปปฏิบัติงานจริง ผ้เู ข้าร่วมสมั มนาส่วนใหญ่เป็นจอมเวทพฤกษากับจอมเวทศิลา และนักเรียนจากปราการต่างๆ ทงั ระดบั นกั เวทฝึกหดั และจอม เวทฝึกหัดซึงสนใจขอมาเข้าร่วมสัมมนาด้วย กลุ่มเด็กนักเรียน เหล่านีจะได้ รับการยกเว้ นไม่ต้ องเข้ าเรี ยนตามตารางเรี ยนปกติ บางวชิ า ทงั นีเพือเตรียมความพร้อมและทําความเข้าใจในภารกิจ ก่อนจะถกู เรียกตวั ให้ลงปฏิบตั งิ านในภารกิจทีได้รับมอบหมายอีก ครัง ในช่วงปลายเดือนธนั วาคม ซึงเป็นชว่ งเวลาของการเริมงาน ภาคสนามของโครงการ “....สามวนั สดุ ท้ายของการประชุมนี ทางทีมอํานวยการ จะขอให้ผู้ทีลงชือว่าจะลงปฏิบตั ิหน้าทีด้วย นําข้อมูลทงั หมดมา จดั ตารางการออกปฏิบตั ิการ เพือนํามาคยุ กับหวั หน้าทีมแต่ละ ทีม เพือให้แนใ่ จวา่ ทกุ อยา่ งจะเป็นไปตามแผน ซึงหวั หน้าของแต่

126 ¡ÑÅ°´Ô Ò ละทีมจะจดั ประชมุ ซกั ซ้อมความเข้าใจกันอีกครัง ประมาณหนึง สปั ดาห์ก่อนออกปฏิบตั ิงานจริงทีปราการฟาเรนเซ่ครับ สําหรับ วนั นี ขอบคณุ มาก” เสียงปรบมือดงั ขึนทวั ทงั ห้องสมั มนา ตามด้วยเสียงเก็บ ข้าวของของผู้เข้าร่วมสมั มนาทุกคน บาเรียก้มมองนาฬิกา แล้ว หนั ไปมองลินคอร์นทีลุกขึนวิงขึนไปบนอฒั จนั ทร์ เพือตรงไปหา เหล่ารุ่นพีชนั บน ขณะทีชิลด์วิงไปหาหัวหน้าทีมทีพวกเราไปขึน ทะเบียนไว้เพือรับข้อมลู เพมิ เตมิ “บา” เสียงเรียกจากทีนงั ทีตําลงไปดงั ขนึ “ครับ อ้าว พีโคตลั ” โคตัลกวักมือเรียก บาเรียจึงเดินลงไปหารุ่นพี “มีอะไร เหรอครับ” “เจอลลิ า่ แล้วสิ” บาเรียพยกั หน้า “ครับ” “แสดงวา่ นายก็เป็นนกสองหวั เหมือนกนั ”

BarIa’ MIssIon I 127 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียเลิกควิ กบั ฉายาใหมท่ ีได้รับ แตย่ งั ไมท่ นั ได้พดู อะไร ออกมา โคตลั ก็ยืนหน้าเข้ามาใกล้แล้วพดู เบาๆ วา่ “อยากเป็นมากกวา่ นกสองหวั ไหม” “ครับ?” โคตลั โบกมือแล้วเอ่ยว่า “เอาไว้คยุ หลงั จากคืนนีแล้วกัน ฉนั ไปกอ่ น” บาเรียมองตามโคตลั ทีเดนิ ไปหากลมุ่ เพือนของเขา แล้ว หนั ไปมองด้านหลงั ก็พบวา่ ลินคอร์นกบั ชลิ ด์กําลงั เดนิ มาทางนี “พีโคตลั คยุ อะไรกบั นายเหรอ” ลนิ คอร์นถาม “ไมร่ ู้จะเรียกว่าคยุ ไหม รุ่นพีพดู อยคู่ นเดียว” บาเรียตอบ พร้อมกบั เดนิ ออกจากห้องสมั มนาไปด้วยกนั “แล้วเขาพดู อะไรละ่ ” ลินคอร์นถามยํา “เรืองของลิล่าน่ะ” บาเรียตอบสนั ๆ ทําให้ลินคอร์นมอง เพือนอยา่ งสนใจ “เรืองอะไร”

128 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ลิล่ามาถึงดีเนโซลแล้ว” บาเรียเลือกทีจะบอกความจริง มากกวา่ โกหกเพือน “ยายเฉือยมาถึงแล้วเหรอ ทําไมถึงไม่มาหาฉันล่ะ” ลิ นคอร์นพมึ พําขณะทําหน้านิวควิ ขมวด บาเรียจงึ ต้องพดู เตือนสตเิ พือนวา่ “อย่าโมโหลิล่านกั เลย อยากให้ลลิ า่ กลวั นายมากกวา่ นีหรือไง” “ลลิ า่ ไมก่ ลวั ฉนั หรอก” ลนิ คอร์นแย้ง “แต่ก็เกรงใจ เอาน่า ลิล่าเป็นผู้หญิงนะ นายยอมๆ ให้ หน่อยก็ได้นีนา” บาเรียกล่อม จากเท่าทีเขาเห็น ลิล่ากลัวลิ นคอร์นจริงๆ แต่ไม่ได้กลัวในความหมายไม่ดีนะ กลัวไม่รัก มากกวา่ “ชา่ ย นายคงไมอ่ ยากเป็นเหมือนเวิร์นใชไ่ หม ตอนนีนอน คดิ ปริศนาของพีจทงั วนั ทงั คืนเลย” ชิลด์เอ่ยอย่างอดขําไม่ได้ แล้ว โบกมือเรียกเวริ ์นซงึ ยืนรออยหู่ น้าห้องสมั มนา ลินคอร์นเลกิ ควิ “เวิร์นเป็นอะไร”

BarIa’ MIssIon I 129 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ทะเลาะกับพีจน่ะ แต่เดียวก็ดีกนั แล้วละ” บาเรียตอบ แทน ลินคอร์นทําท่าจะพูดอะไรต่อ แตย่ งั ไม่ทนั ได้พูด หางตา เขาก็เหลือบไปเห็นบางอย่างเข้าเสียก่อนจนต้องหยุดเดิน ทําให้ บาเรียต้องหยดุ เดนิ ตามไปด้วย “อะไรเหรอลนิ ค์” “รุ่นพีเชรีพน่ะสิ ฉันกําลังหาเขาอยู่ เมือกีวิงขึนไปหา ข้างบนทีหนงึ แล้วแตไ่ มเ่ จอ หายตวั ไวจริงๆ อยา่ งกบั รู้ว่าฉันกําลงั ตามหาตวั เขาอยแู่ นะ่ ” บาเรียหัวเราะ พลางกวาดสายตามองไปรอบตัวแล้ว หลบั ตาลง การจะหาใครสกั คน สําหรับบาเรียไมใ่ ช่เรืองยากอะไร แม้ คนคนนันจะใช้ มนตราพรางตัวเองไว้ ก็ตาม ขอเพียงคน เหลา่ นนั ยงั ยืนอย่บู นพืนดิน เขายอ่ มหาเจอจนได้ ไม่เว้นแม้แตร่ ุ่น พีตวั น้อยนดิ ซงึ เดนิ หลบหลีกผ้คู นไปอีกทางหนงึ “อยทู่ ีสิบเอ็ดนาฬิกา หา่ งออกไปสีร้อยเมตร” บาเรียเอ่ย ขนึ

130 ¡ÅÑ °´Ô Ò ลินคอร์นได้ยินชดั เขาจึงเคลือนตวั ไปหยดุ ตรงตําแหนง่ ที บาเรียบอกอยา่ งรวดเร็ว บาเรียเดนิ ตามไปอย่างไมร่ ีบร้อน ขณะที ชิลดก์ บั เวริ ์นก็เดนิ ตามบาเรียไปอีกที “สวสั ดคี รับรุ่นพี” ลนิ คอร์นเอย่ ทกั ทายด้วยรอยยิมเกลือน หน้า แตเ่ ชรีพกลบั เงยหน้ามองลินคอร์นอยา่ งไมช่ อบใจเทา่ ไร “นกั เวทฝึกหดั ห้ามใช้เวทในโถงทางเดนิ หรือว่าลืมกฎกนั ไปหมดแล้ว” เชรีพพดู เสียงขรึมพลางขยบั แวน่ ตามองลอดแว่นไป อยา่ งตําหนิ “ก็รุ่นพีอยากเลน่ ซอ่ นหาก่อนนีครับ ผมเลยต้องทําแบบนี เอาเป็นวา่ เราไปกินข้าวด้วยกนั นะครับ” ลินคอร์นเอย่ เชิญชวน แตเ่ ชรีพกลบั ถอยหา่ ง “ฉนั มีอาหารเย็นของฉนั แล้ว ขอบใจ” ลนิ คอร์นนงั ยองๆ ลงตรงหน้ารุ่นพีตวั เล็ก พลางตอบกลบั วา่ “แตผ่ มอยากกินข้าวกบั รุ่นพีนีครับ” “ถึงเป็นคนรวยก็ใชว่ า่ จะทําได้อยา่ งใจนกึ ไปเสียทกุ อย่าง หรอกนะ” เชรีพตอกกลบั ด้วยคําคอ่ นแคะทีเจ็บแสบเอาการ แตล่ ิ นคอร์นกลบั หวั เราะร่าไมส่ ะด้งุ สะเทือนใดๆ

BarIa’ MIssIon I 131 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แตผ่ มมีทาร์ตผลไม้รวมของร้านพิกกีอีตตีติดมาด้วยนะ ครับ ทาร์ตผลไม้ซงึ ทําสดใหมแ่ ถมซือได้เฉพาะทีหน้าร้านเทา่ นนั ไมม่ ีการส่งขายทางไปรษณีย์ ผมได้ขา่ วมาว่า ครังทีแล้วทีรุ่นพีไป สอนพวกผมทีคนั เจฟา รุ่นพีไปเหมามาหมดร้านเลยนีครับ” ดวงตาของเชรีพเป็นประกาย แต่ก็ยงั กลนั ใจตอบไปว่า “ไมห่ รอก เดยี วเดือนหน้าตอนไปสอนทีนนั ฉนั ก็ได้กินอีก” “แตโ่ ดนทั สอดไส้แยมต้นตํารับของพิกกีอีตตีน่ะ เขาผลิต จากผลไม้ตามฤดกู าลนะครับ เดือนนีเป็นเดือนเดียวทีคนั เจฟามี ผลโอดีล[1] พอถึงเดือนหน้าแยมทีสอดไส้ก็จะเป็นผลไม้รสอืน แล้ว ผมซือโดนทั มาตงั หลายอนั ด้วยนะ แย่จงั กินคนเดียวคงไม่ หมดแน่ ทงิ ดีไหมครับ” “อย่า!” เชรีพโพล่งร้ องห้ามไปเสียงดงั แล้วต้องรีบปิด ปากตวั เอง ก่อนจะลดมือลง “ต้องการอะไรว่ามา เจ้าชาย ฉันไม่มีเวลามาเลน่ กบั เธอ หรอกนะ” ลินคอร์นยิมกว้าง แล้วยืนขึนตอบว่า “ไปกินข้าวเย็นกัน หนอ่ ยไหมครับ ผมมีเรืองจะคยุ กบั รุ่นพี เยอะเลย”

132 ¡ÑÅ°Ô´Ò เชรีพมองลินคอร์นอย่างไม่ชอบใจนกั แต่ก็พยักหน้ารับ แล้วหนั ไปมองบาเรีย ชิลด์ และเวิร์น ก่อนจะถามวา่ “พวกนีด้วยเหรอ” “ครับ” ลนิ คอร์นตอบรับ เชรีพถอนหายใจยาว “งนั ก็ไปสิ ฉันต้องกลบั ไปห้องวิจยั เวทอีก” ลินคอร์นผายมือเชญิ ให้รุ่นพีเดินนําหน้า ก่อนจะเดนิ ตาม ไป “ลินค์รู้จกั รุ่นพีคนนนั เหรอ” เวิร์นกระซิบถาม ขณะเดิน ตามหลงั บาเรีย “มงั น่าจะเคยไปสอนทีคันเจฟา ลินค์ก็เลยรู้จัก” บา เรียคาดการณ์โดยสรุปให้เพือนฟัง แล้วก้มมองนาฬกิ า “นายมีนดั หรือไง” ชลิ ดถ์ าม “ก็นิดหน่อย แต่ยังพอมีเวลา ตามไปฟังด้วยดีกว่า ว่า ลินคจ์ ะคยุ อะไรกบั รุ่นพีเชรีพ”

BarIa’ MIssIon I 133 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ขออยา่ ให้เป็นอยา่ งทีฉนั คดิ ไว้แล้วกนั ” เวิร์นพึมพําอยา่ ง นกึ สยอง ชิลดเ์ อียงคอมองแล้วถามวา่ “เป็นแบบไหนละ่ ” “ก็ร่วมทีมเราไง คงเครียดพลิ กึ เลยละ” “ฉันว่านายทําตวั ให้ชินเสียแตต่ อนนีเลยดีกว่า” บาเรีย ปรามด้วยคําแนะนําทีทําให้เวริ ์นตาเหลือก “อยา่ บอกนะวา่ ...” บาเรียพยักหน้า “ตามนันแหละ สมาชิกผู้ร่วมทีมคน สดุ ท้ายของเรา” เชรีพเกลียดคนรวย โดยเฉพาะเด็กทีเกิดมาก็รวยเลย อยา่ งทงั สีหนมุ่ ทีนงั อยรู่ อบตวั เขาตอนนี ชลิ ด์ คาโรต้า ทายาทของ ทิงเจอร์ฮาเวสเชียน บาเรีย มิชชาร์พ ทายาทของร้านมาสเตอร์บ ราวน์ ซงึ เขาละไว้ในฐานทีเข้าใจวา่ ความรวยของคนนีพอยอมรับ ได้ เพราะรุ่นพีอมีเรียเป็นผ้เู ลอคา่ ในสายตาเขามาตลอด ตามด้วย เด็กทีไม่รู้จักทีตําทีสูงซึงเป็นทายาทตระกูลโบลท์ คนสุดท้ายนี แหละทีเขาเกลียดทีสดุ ลนิ คอร์น ดี. ฟรานเชสก้า เจ้าตวั ร้ายทีเก่ง เกินวยั จนไมน่ า่ เสวนาด้วย

134 ¡ÑÅ°´Ô Ò “มีอะไรก็วา่ มา” เชรีพถามหลงั จากโดนทั ชินทีหกหายเข้า ไปในท้ องเขาไปเรียบร้ อย “ผมอยากให้รุ่นพีมาชว่ ยพวกเราครับ” ลินคอร์นเอย่ “ฉนั ต้องควบคมุ อปุ กรณ์เวทให้ทีมอํานวยการอยแู่ ล้ว คง ไมม่ ีเวลาวา่ งหรอก” เชรีพปฏิเสธทนั ควนั “เปล่าครับ พวกเราจะเข้าไปในคมู ีร่า ฟอเรส ก่อนเวลา ออกปฏิบตั กิ ารของหนว่ ยสํารวจจริง” เชรีพขมวดคิว “คมู ีร่า ฟอเรสไม่ใช่ทีเทียวเล่นสนกุ ๆ นะ แม้ไม่มีการห้ามไว้อย่างโจ่งแจ้ง แตก่ ็ไมค่ วรใจกล้าเกินไป แคน่ กั เวทฝึกหดั สีคนจะเข้าไปเทียวเลน่ ...” “พวกเราไม่ได้จะไปเทียวเล่นหรอกครับรุ่นพี แตเ่ รากําลงั ตามหามารีโลนี” ดวงตาของเชรีพโตขึนเล็กน้อย ก่อนจะวางโดนัทชิน สดุ ท้ายลง แล้วถามยํา “มารีโลนี? บ้าแล้ว เดก็ อย่างพวกนายเนีย นะ”

BarIa’ MIssIon I 135 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “แล้ วมี กฎข้ อไหนทีเด็กอย่างพวกเราตามหามันไม่ได้ เหรอครับ” เวิร์นสวนขึน ทําให้เชรีพทีเขม่นเวิร์นอยกู่ ่อนแล้ว ดีด เศษโดนัททีติดมืออยู่ให้ กระด็นไปแปะตรงกลางหน้ าผากเวิร์ นพอดี แป๊ ะ! เสียงโดนทั กระทบหน้าผากเวิร์นเบาๆ แต่สร้ างรอยแดง ขึนทนั ที ทําเอาชายหนุ่มผ้มู าจากโพลาโต้ยกมือขึนถูรอยแดงบน หน้าผากอยา่ งเจบ็ ใจ ‘หึ คดิ วา่ บาร์เรียร์ทีออ่ นด้อยแบบนนั จะปอ้ งกนั ไว้ได้เหรอ ยงั ออ่ นไป เดก็ น้อยเอย๋ ’ “เงียบไว้ก็ไมม่ ีใครวา่ เธอหรอก” เชรีพตาํ หนิ เวิร์นมองรุ่นพีอย่างเอาเรือง แต่ชิลด์รีบสะกิดห้ามเพือน ให้หยดุ โมโหไว้ก่อน พลางอธิบายสิงทีเขาอยากทําตอ่ วา่ “ผมเป็นคนขอร้ องลินค์ให้รวมทีมนีขึนมาเองครับรุ่นพี ผมอยากตามหามารีโลนี อยากใช้ช่วงเวลาสองปี ทีเหลือใน โรงเรียนอยา่ งค้มุ คา่ ทีสดุ รุ่นพี...ชว่ ยเราหนอ่ ยนะครับ”

136 ¡ÅÑ °Ô´Ò เชรีพมองแววตาม่งุ มนั ของชิลด์อยา่ งพอใจนิดหนอ่ ย เขา เป็นคนหนึงทีรักงานวิจัยและการเรียนรู้สิงใหม่ๆ อย่างมาก นกั วจิ ยั ทีจะประสบความสําเร็จได้ต้องมีความปรารถนาทีแรงกล้า เป็นสิงแรก แล้วเขาก็เห็นมนั ในดวงตาของเด็กรุ่นน้องคนนี แตว่ ่า นนั ไมใ่ ชเ่ หตผุ ลทีดพี อทีเขาจะรับข้อเสนอนี “กบั ทีมนีเนียนะ จะรอดเร้อ ไม่ละ ฉันไม่มีเวลาว่างมาก ขนาดนัน ขอบใจสําหรับขนมนะ ฉันต้องไปแล้ว” เชรีพปฏิเสธ พร้อมเอ่ยขอตวั แล้วขยบั ตวั ทําทา่ จะยืนขนึ แตล่ ินคอร์นกลบั เอ่ย โน้มน้าวตอ่ วา่ “รุ่นพีไมอ่ ยากศกึ ษาพืชประดษิ ฐ์เหรอครับ” “หือ?” เชรีพหนั มาสบตาลนิ คอร์น ขณะทีชลิ ดร์ ีบเสริม “ถ้าพวกเราหามนั เจอ เราก็จะได้รับอนญุ าตให้ศกึ ษาพืช ประดษิ ฐ์ได้ โดยไมผ่ ิดกฎหมายของฟอริโซ่ วา่ ด้วยเรืองการศกึ ษา ของต้องห้ามของป่ า รุ่นพีไม่คิดวา่ มนั ค้มุ มากเหรอครับ หากรุ่นพี ได้ศกึ ษามนั ด้วยตวั เอง แทนทีจะมวั มานงั อา่ นงานวิจยั ของผม” “เธองนั เหรอ” เชรีพถามยําด้วยรอยยิมไม่อยากจะเชือ เขามองชิลด์ด้วยสายตาประมาณว่า เด็กคนนีน่ะเหรอจะเขียน งานวจิ ยั มาให้เขาศกึ ษา

BarIa’ MIssIon I 137 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ชลิ ด์ยืดตวั ตงั ตรง แล้วตอบเสียงดงั และหนกั แนน่ ไปวา่ “แนน่ อน ถ้าผมพบมนั ผมจะเป็นเพียงคนเดียวทีได้เขียน งานวจิ ยั เกียวกบั พืชประดษิ ฐ์ของจริง” เชรีพยกมือกอดอก เขาหรีตามองรุ่นน้องปากไม่สินกลิน นํานมอยา่ งประเมิน บาเรียซงึ นงั ฟังอยอู่ ยนู่ านจงึ เอย่ ขนึ วา่ “ผมได้ยินมาว่า งานวิจัยของรุ่นพีทีทําขึนตอนสอบ เป็นมาสเตอร์ คอื เรืององค์ประกอบและความเป็นไปได้ของสภาพ อากาศทีทําให้เกิดพืชประดษิ ฐ์ ไมใ่ ช่เหรอครับ แม้จะเป็นงานวิจยั ทีใช้ข้อมลู จากหนงั สือและบนั ทกึ ตา่ งๆ แตก่ ็สดุ ยอดมากนะครับ” ทกุ คนหนั มามองบาเรียอยา่ งทงึ บาเรียได้แตย่ กั ไหล่ แล้ว ตอบสายตาถามไถ่ของทุกคนว่า “ฉันก็แค่อ่านเตรียมตวั ไว้ตอน พวกเราต้องลงพืนทีไปปฏิบตั ภิ ารกิจ” “เหรอ” เหล่าผองเพือนทงั หมดตอบรับเสียงยานคาง พร้ อมกัน เพราะรู้ดีว่า นอกจากลิล่าทีรักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ แล้ว บาเรียก็เป็นอีกคนทีรักห้องสมดุ มากกวา่ ใครๆ “ว่าไงครับรุ่นพี ไม่อยากศึกษาของจริงเหรอครับ หรือ พอใจกับการรับข้อมลู จากคนอืนอย่างทีเคย อย่างนีมนั ก็ไม่ตา่ ง

138 ¡ÅÑ °´Ô Ò กบั ยืมจมกู คนอืนมาหายใจหรอกนะ จริงไหมครับ” ลินคอร์นพดู กระต้นุ แกมดหู มินศกั ด์ศรีเชรีพนิดๆ จนเชรีพหนั ไปจ้องหน้าเขมน่ รุ่นน้องอยา่ งเอาเรือง ‘ไอ้เดก็ นี มนั นา่ จบั ทําเป็นหินจริงๆ’ “สามวนั ” เชรีพพดู สนั ๆ อยา่ งขดั ใจ “ครับ?” เหล่าเด็กหนุ่มทงั หมดทวนถามเสียงสูงอย่าง แปลกใจพร้ อมกนั “ฉนั ขอเวลาเช็กตารางงานของฉันก่อน อีกสามวนั ไปพบ ฉันทีห้องวิจัยเวท พร้ อมแผนการลงพืนที และวันทีชัดเจนด้วย อย่ามาสายละ เพราะฉันเกลียดเด็กมาสาย” เชรีพหมุนตวั เดิน หา่ งไปสองสามก้าวแล้ว แตก่ ็หนั เดนิ กลบั มาหาลนิ คอร์นใหม่ “มีอะไรครับรุ่นพี” ลินคอร์นถาม “ไหนละทาร์ต เหน็ วา่ จะให้ตอนคยุ กนั เสร็จแล้วนี” ลินคอร์นทําท่าเหมือนเพิงนึกขึนได้อย่างนา่ หมนั ไส้ ก่อน จะล้วงเอาลูกแก้วเก็บอาหารทีปิดผนึกตราร้ านขนมชือดงั ของ

BarIa’ MIssIon I 139 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เมืองคนั เจฟาออกมา แล้วยืนสง่ ให้เชรีพ พร้อมคําตอบทีปนเสียง กลวั หวั เราะวา่ “นีครับ ขอบคณุ ทีมากินอาหารร่วมกบั พวกเราครับ” “ไม่เป็นไร” เชรีพตอบจบก็เดินห่างออกไปพลางบอก ตวั เองวา่ ‘บอกไว้เลย ถึงจะมาเพราะขนม แตท่ ีทวงของก็เพราะเรา เป็นคนรักษาสญั ญาตา่ งหาก’ [1] ผลโอดลี คือผลไม้ทีออกผลในชว่ งเดอื นพฤศจิกายนของทกุ ปี เป็นผลไม้ทมี เี ปลอื ก แข็ง แตเ่ มอื ผา่ ออก ภายในจะเป็นนําสเี ขียวสด มีต้นกําเนิดอยทู่ ีเมอื งคนั เจฟา และมแี ต่ ทีนีเทา่ นนั ทีผลโอดลี จะออกรสเปรียว ถ้าเป็นโอดลี ทีพบในพืนทอี ืนๆ จะมรี สหวาน ชาวเมอื งคนั เจฟาจงึ นิยมเอามาทาํ แยม

140 ¡ÑÅ°Ô´Ò 9 ¹¡ËÅÒÂËÑÇ บาเรียแยกจากลุ่มเพือนโดยอ้ างว่าต้องกลับไปปิ ด ร้าน ปกตริ ้านมาสเตอร์บราวน์นอกจากหนุ่ ยนต์บริการลกู ค้าแล้ว เรายงั มีพนกั งานทํางานประจําแบ่งเป็นกะเช้ากับกะบา่ ย แตถ่ ้า วนั ไหนบาเรียอยทู่ ีร้าน เขามกั จะรับรองลกู ค้าด้วยตวั เอง สําหรับ วันนีบาเรียไม่ได้กลับมาปิดร้ านตามทีอ้าง เพราะเขามีนัดกับ เพือนอีกคน ซงึ ทําตวั ลกึ ลบั อยา่ งไมเ่ คยเป็นมากอ่ น ร้ านนําชาคาเดลล่าเป็นร้ านนําชาขนาดเล็ก ซึงจํากัด จํานวนลูกค้าทีมาใช้บริการในแต่ละชัวโมงเพือไม่ให้ แออัด จนเกินไป แตเ่ ปิดให้บริการตลอดยีสิบสีชวั โมง เพือตอบโจทย์ของ ลกู ค้าซึงเป็นนกั เรียนในปราการแหง่ การเรียนรู้นี เพราะอย่างนนั ช่วงเวลาหลงั สองท่มุ ไปแล้ว ลกู ค้าจึงค่อนข้างบางตา และวนั นีดู

BarIa’ MIssIon I 141 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ยิงบางตายิงขึนไปอีก เมือพนกั งานทียืนอย่หู น้าประตรู ้านแจ้งว่า วนั นีนายน้อยของร้ านแพรพรรณไฮน์แวนได้เหมาจองโต๊ะหลัง เวลาสองทมุ่ ถึงเทียงคนื ไว้ทงั ร้าน ‘โคตลั แวนเวิร์ธ เคยทําอะไรธรรมดาซะทีไหน’ บาเรียคิด ขณะเดนิ เข้าร้าน แล้วมองไปยงั นายน้อยแห่งร้านแพรพรรณไฮน์ แวนทีนงั จบิ ชาอยอู่ ยา่ งสบายอารมณ์ ผ้ชู ายกับชาดเู ป็นของคกู่ นั ทีทําให้หวั ใจผ้หู ญิงละลายได้ ง่ายๆ แต่สําหรับชายหนุ่มในชุดลําลองทีสวยกว่าหญิงสาวมาก จนมองไม่ออกวา่ ผ้ทู ีนงั อยเู่ ป็นเพศใดกนั แน่ ถ้าไม่รู้จกั กนั มาก่อน บาเรียคงดีใจทีได้เจอสาวสวยนังดืมดําอยู่กับชาคนเดียว พอ คดิ ถงึ ตรงนีบาเรียก็ยมิ ขําออกมา ‘ถึงเป็นผู้หญิง แต่ถ้ามีนิสยั แบบนีจะจีบยังต้องคิดหนัก เลย’ “มาตรงเวลาดี” โคตลั เอย่ ขณะมองบาเรียทรุดตวั ลงนงั ฝัง ตรงข้ามเขา “ลิลา่ ละครับ” บาเรียถาม ก่อนจะก้มมองม้วนเมนทู ีลอย มาคลีตวั อยู่ตรงหน้าเขา ชายหนุ่มชีเลือกรายการชาและขนมที ต้องการบนเมนู เสร็จแล้วมนั ก็ม้วนตวั เองพงุ่ ไปยงั ครัว

142 ¡ÑÅ°´Ô Ò “เดียวก็มา เหมือนลินค์จะรู้วา่ ลิลา่ มาถงึ ดเี นโซลแล้ว” บาเรียยมิ กว้าง “ก็เขาเป็นฟรานเชสก้านีครับ สร้อยข้อมือ ของฟรานเชสก้าต้องไมใ่ ชข่ องหมนั ธรรมดา” โคตัลร้ อง ‘หึ’ ในลําคอ แล้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่าใครบางคน บอกเหรอ” เมือเห็นบาเรียนิง โคตลั จึงเอ่ยตอ่ ด้วยรอยยิมเจ้าเล่ห์ว่า “รู้ใชไ่ หมวา่ ปีหน้าจะมีคแู่ ขง่ ลินค์มาเข้าปราการฟี เรเน”่ “เปเรซ ซีซานีน ใช่ไหมครับ ผ้ถู ือสาส์นแหง่ ไฟทีมีสิทธิขนึ ลานประลองเฟี ยราเนสทีมีอายุน้อยทีสุด สอบได้ทีหนึงของรุ่น สองปีติด แล้วปีนีเห็นว่าตารางเรียนทีเบอร์เดอรีนของนกั เรียนชนั ฮอยเต้ไปตรงกบั วนั ทีลิล่าต้องไปเข้าเวรดแู ลเมืองทีนนั พอดี” บา เรียตอบ ขณะมองกานําชาทีเขาสงั ลอยมาถึง แล้วเอียงตวั เองริน นําชาในกาใส่ถ้ วยกระเบืองขาวเนือละเอียดด้ วยสายตาผ่อน คลาย “โห่ ใครให้สืบเนีย ลนิ คเ์ หรอ” บาเรียยกมุมปากขึนนิดหนึง “ผมก็ต้องเตรียมพร้ อมสิ อะไรๆ มนั ก็เกิดขนึ ได้ทงั นนั นีครับ”

BarIa’ MIssIon I 143 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตลั มองบาเรียด้วยแววตาพิจารณา พลางยกมมุ ปาก ขนึ อยา่ งพอใจ “นกสองหวั ตวั พอ่ เลยสินะ” บาเรียยมิ รับ “แตผ่ มมองวา่ ตวั เองเป็นสายสนบั สนนุ นะ” “ออ่ ...จริงๆ แล้วคือ นกหลายหวั ” บาเรียยกถ้วยชาขึนจิบ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เพราะไม่ จําเป็น เขาเรียนรู้จากประสบการณ์ทีผา่ นมา วา่ เขาควรรู้เรืองของ คนใกล้ชิดไว้ทุกเรือง เพราะไม่ช้าไม่นาน เพือนพ้องเหล่านันก็ มกั จะมีเรืองมาให้เขาช่วยเสมอ ไม่มากก็น้อย การมาไล่ตามหา ข้อมลู ทีหลงั อาจทําให้คนสําคญั ของเขาต้องทนลําบากกบั ปัญหา พวกนนั นานขนึ ดงั นนั การสงั เกตและเก็บเกียวข้อมลู เอาไว้ก่อน ก็ เป็นการใช้เวลาวา่ งให้เป็นประโยชน์อยา่ งหนงึ “สองปีทีแล้ว ลินค์ไม่จําเป็นต้องห่วงว่าจะมีแมลงน่า รําคาญมาเกาะแกะสาวน้อยของเขา แต่ปี นีต่างออกไปสินะ ตวั เองก็ไม่ได้อย่ใู กล้ๆ แถมคอู่ ริยงั อย่ดู ้วยกนั กบั สาวน้อยในเมือง ทีมีธาตไุ ฟร้อนแรง แหม...น่าห่วงเจ้าชายของเราจริงๆ” โคตลั รําพงึ รําพนั อยา่ งชอบใจ

144 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ครับ ผมวา่ งานนีลลิ า่ ไมน่ า่ หว่ งหรอกครับ ลินค์ตา่ งหาก ทีน่าห่วงกว่า เห็นนิงๆ อย่างนัน เจ้ าชายของเราก็ตามติด พอสมควรเลยนะ” “งนั นายจะร่วมมือกบั ฉนั ไหม” “ครับ?” บาเรียทวนถามเสียงสูง ทงั ทีสงั หรณ์ใจอยู่ว่า แผนการบางอยา่ งทีอาจทําให้เพือนทงั สองคนของเขาลําบากมาก ขนึ กําลงั เริมต้นแล้ว “แผนการทีจะทําให้สองคนนนั แยกกนั ” “ไม่ดีกว่าครับ ถ้าทําสําเร็จ รุ่นพีไม่คิดหรือว่าผมจะเสีย เพือนไปทงั สองคน” บาเรียตอบเสียงนิงด้วยท่าทางและสายตาที มองโคตลั อยา่ งตาํ หนิ สีหน้าแบบนนั ทําให้โคตลั ชะงกั ไปเล็กน้อย แล้วตอบวา่ “ฉนั ล้อเลน่ ” “ผมรู้” โคตลั เลิกคิวแล้วหัวเราะขํา “นายนีอยู่กับซิลค์นานไป หนอ่ ยนะ นิสยั ก็เหมือนกนั ยิงกวา่ ฉนั ทีเป็นคแู่ ฝดเขาอีก”

BarIa’ MIssIon I 145 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียยกั ไหล่พลางตอบว่า “พีซิลค์เป็นรุ่นพีทีน่าเคารพ ครับ” “แล้วฉนั ละ่ เป็นรุ่นพีทีนา่ รังเกียจงนั สิ” “รู้ตวั เองด้วยเหรอครับ” โคตลั หรีตามอง บาเรียจงึ แย้มยิมแล้วเอย่ ตอ่ “ผมล้อเลน่ ” “ฉันไม่รู้” โคตลั สวนกลบั ด้วยทา่ ทีไม่จริงจงั จนบาเรียยิม กว้างกับการเอาคืนแบบทันควันของรุ่นพีหน้าสวย เอาเข้าจริง การรับมือกบั โคตลั แวนเวิร์ธ ก็ไม่ได้ยากนกั โดยเฉพาะบาเรียซงึ เรียนรู้การรับมือลกู ชายคนเล็กของร้านแพรพรรณไฮน์แวนมาจาก คนทีชํานาญการเรืองนีทีสุดอย่าง ซิลค์ แวนเวิร์ธ ด้วยแล้ว ทุก อยา่ งเลยไมย่ ากอยา่ งทีคดิ ‘...ตามใจเท่าทีทําได้ ถ้ าเกินไปต้องใจแข็งดุเสียบ้าง โคตลั น่ะเป็นเด็กดือทีกลวั คนไม่รักนะ’ นนั คือคําแนะนําของซิลค์ ในตอนนนั บาเรียยงั ย้อนถามเลยวา่ ‘ไมใ่ ชก่ ลวั ใครไมร่ ัก แตก่ ลวั พีซิลคไ์ มร่ ักหรือเปลา่ ’

146 ¡ÑÅ°´Ô Ò ตอนนันซิลค์ได้แต่หัวเราะโดยไม่ตอบ เพราะต่อให้เป็น คนภายนอกก็มองเรืองนนั ออกว่า คนเพียงคนเดียวทีจะหยุดตวั กอ่ กวนอยา่ ง โคตลั แวนเวิร์น ได้ก็คือพีชายฝาแฝดของเขา “สรุปลินคว์ างแผนจะทําอะไร” โคตลั เอย่ ตอ่ อย่างชวนคยุ ดเู หมือนการปรึกษาหารือทีลิล่าต้องการและนดั บาเรียมาคงต้อง ยืดเวลาไปจนดกึ แน่ เพราะถงึ ตอนนี เจ้าตวั ยงั คงหาทางหลบหลีก ผ้ตู ดิ ตามทีทรงประสทิ ธิภาพทีสดุ ในโลกอยา่ งลินคอร์นอยลู่ ะมงั “ผมยงั ไม่รู้ครับ คาดว่าน่าจะเป็นวิธีให้ของขวญั เหมือน ทกุ ปี แตค่ วามจริงทีทําให้ลินค์หงดุ หงิดหลกั ๆ ตอนนี ก็คือ ติดตอ่ ลิลา่ ไมไ่ ด้” โคตลั ยมิ กว้าง จนบาเรียเอะใจถามตอ่ วา่ “ฝีมือรุ่นพีเหรอ ครับ” โคตลั ยกั ไหล่ “ทําอยา่ งนีไมด่ เี ลยนะครับ สดุ ท้ายคนทีลําบาก ก็คือลิลา่ แท้ๆ” “นายกล้าวา่ ฉนั เหรอ” โคตลั ย้อน

BarIa’ MIssIon I 147 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ผมแค่ออกความเห็น ถ้ารุ่นพีไม่ใส่ใจ ก็ไม่เรียกว่าว่า หรอกครับ” บาเรียตอบอย่างใจเย็น จนโคตลั ยกมือขึนกอดอก แล้วพดู ตอ่ วา่ “ลนิ ค์เป็นเดก็ เอาแตใ่ จ ลลิ า่ ก็ชอบตามใจเขาอย่เู รือย เอา เข้าจริง ฉันแค่อยากสงั สอนลินค์ให้ตามใจลิลา่ บ้าง ของขวญั วนั เกิดทีดีทีสดุ ก็คือลินค์ตามใจลิล่าบ้างนนั แหละ อีกอย่าง ลิลา่ เอง ก็อยากมีเวลาไปทําอะไรเพือลนิ ค์บ้างเทา่ นนั ” “ไปทําอะไรทีว่าน่ะ คืออะไรครับ จําเป็นต้องตดั ขาดการ ตดิ ตอ่ กนั ด้วยงนั เหรอ” ดวงตาของโคตลั เปล่งประกาย “ไม่บอกหรอก รอให้เจ้า ตวั บอกเองดีกวา่ วา่ แต่ ลลิ า่ อยไู่ หนแล้วเนีย ลองถามดดู กี วา่ ” โคตัลล้ วงกระดาษสายลมออกมาเขียน ก่อนจะ พมึ พํา ‘สายลมจงพดั ผา่ น’ เบาๆ แล้วเงยหน้าถามบาเรีย “คืนนีนายไมม่ ีนดั หรือไง” “จริงๆ ผมต้องกลบั ไปคยุ งานกบั เพือนทีห้องพกั ของเวิร์น แตร่ อจนกวา่ ลิลา่ จะมาก็ได้ครับ” บาเรียตอบขณะตกั ขนมกินไป

148 ¡ÅÑ °´Ô Ò เรือยๆ ดเู หมือนวนั นีเขาจะกินขนมมากกว่าทกุ วนั แล้วโคตลั ก็พดู ขนึ วา่ “งนั มาคยุ เรืองของเราก่อนดีกวา่ ” “รุ่นพีต้องการให้ผมชว่ ยอะไรงนั เหรอ” โคตลั ดมื นําชาจนหมดถ้วย แล้วนิงมองกานําชาทีลอยมา เติมนําชาให้เขาจนเต็มถ้วย เสร็จแล้วจึงเอ่ยว่า “ของขวญั ของลิ ล่าต้องใช้สถานทีทีมีพลังศิลาเวทและพฤกาษาเวทสูง นันคือ เหตผุ ลทีฉนั มาอยทู่ ีนี เพราะเราต้องการผ้เู ชียวชาญด้านศลิ าเวท” บาเรียพยกั หน้า “ถ้าเป็นศลิ าเวทผมชว่ ยได้” โคตลั ยมิ “แนน่ อน นายชว่ ยได้ มากกวา่ ชว่ ยก็ได้” “ยงั ไงครับ” บาเรียย้อมถาม “นายกบั ฉันร่วมมือกนั สร้างสถานการณ์ให้สองคนนนั ขอ แตง่ งาน” “ครับ!” บาเรียทวนเสียงสงู โคตลั หวั เราะ “หน้านายตลกดีนะ”

BarIa’ MIssIon I 149 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียยกมือขนึ จบั หน้าตวั เอง แล้วลดมือลงพลางถามวา่ “ขอแตง่ งาน? ลิลา่ เหรอครับจะขอลินค์แตง่ งาน” โคตลั ฉีกยมิ แล้วแย้งวา่ “ไมใ่ ช่ เป็นลนิ คต์ า่ งหาก” “ลินค์? หมายความว่าไงครับ นีเราไม่ได้กําลังคุยถึง แผนการให้ของขวญั ของลิลา่ อยเู่ หรอ” “ก็พดู อยู่ แตก่ ็รวมถึงแผนให้ของขวญั วนั เกิดทีลินค์กําลงั เตรียมการอยดู่ ้วย” บาเรียมองโคตลั ตาโต แล้วถามด้วยคําถามเหลือเชือว่า “ลินค์ ขอให้รุ่นพีชว่ ยเหรอครับ” “แล้วจะให้เขาไปขอใครล่ะ เจ้าชายของเราไม่ใชค่ นโง่นะ แทนทีจะรอดูว่าฉันร่วมมือกับลิล่าทําอะไร สู้เอาฉันเป็นพวกไม่ ดกี วา่ เหรอ” “แล้วรุ่นพีก็รับ นีมนั ...” “นกสองหวั ” โคตลั ต่อคําพูดทีค้างไว้ให้ ในขณะทีบา เรียไมก่ ล้าพยกั หน้ารับ ทงั ทีเป็นความจริง

150 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘ให้ตายเถอะลินค์ เลือกผู้ร่วมมือได้เสียงอีกแล้ว’ บา เรียคดิ อยา่ งเป็นหว่ งเพือน “เห็นไหม ฉนั เนียเป็นคนดจี ริงๆ” บาเรี ยหรี ตามองคนชมตัวเองอย่างไม่ไว้ ใจ จาก ประสบการณ์ของเขา โคตลั ไม่เคยรับปากชว่ ยใครโดยไม่เพิมกิม มิคเลก็ ๆ น้อยๆ ทีทําให้เรืองมนั ว่นุ วายเพิมขึนสกั ครัง ดอู ยา่ งตอน ทีทดสอบพวกเขาเข้ากลมุ่ เมือสามปีก่อนสิ เลน่ จนใจเสียไปตามๆ กนั เลย “ครับๆ คนดี แตไ่ มใ่ ชด่ แี ตกนะครับ” โคตลั สบตาคนทีปรามาสเขาซึงหน้า แล้วตอบรับหน้าตา เฉยวา่ “เวลาอยใู่ นสถานการณ์จริง มนั ก็ต้องมียืดหยนุ่ กนั หนอ่ ยสิ อยา่ เจ้าหลกั การเหมือนพวกจอมเวทศิลาหนอ่ ยเลยนา่ อะไรทีมนั ตรงๆ ก็ไมส่ นกุ นะ่ สิ” “แตผ่ มวา่ บางทีทําตามแผนมนั ก็ดนี ะครับ” “ไม่ ฉนั ไมใ่ ชจ่ อมเวทศลิ า นายก็ไมใ่ ช่ หรือไมจ่ ริง” บาเรียได้แตส่ า่ ยหน้าปวดหวั “ตกลงรุ่นพีจะทําอะไรครับ”