Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 151 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตัลยิมเจ้าเล่ห์ “ก่อนอืนช่วยลิล่าทําตามแผนก่อน จากนนั ก็ชว่ ยลนิ ค์ สดุ ท้ายคือแผนของพวกเรา” บาเรี ยมองรอยยิมสนุกของคนช่างแกล้ งอย่างอ่อนใจ แวบหนึงเขาคิดจะปฏิเสธ แต่พอคิดว่าหากไม่มีเขาใครจะห้าม โคตลั เวลาเผลอทําอะไรเลยเถิดไป ชายหนมุ่ เลยจําใจตอบรับ “ตกลงครับ ผมร่วมมือด้วย” “ดี ชกั สนกุ ขนึ แล้วสิ” โคตลั เอย่ แล้วยกถ้วยนําชาขนึ จิบ พลางหันไปมองนอกร้ าน ปราการซินเทลล่าทีตงั ตระหง่าน กับ แสงไฟสว่างไสวในปราการยิงขบั ความงามของเมืองแหง่ ปัญญา ให้น่ามองยิงขึน แต่ในหัวของคนมองกลับเต็มไปด้วยความ แผนการทีอาจทําให้ใครหลายคนต้องลําบาก ‘ทําไงได้ นีก็พลิกแพลงไปตามสถานการณ์แล้ว’ บา เรี ย คิด ขณ ะมอ งใ บห น้ าส วย ขอ งรุ่ นพี ซึงก ระ หยิม ยิม ย่อ งกับ แผนการของตวั เองซงึ ดําเนนิ ไปด้วยดอี ยา่ งออ่ นใจ รุ่นพีโคตลั เรียกเขาวา่ ‘นกหลายหวั ’ แล้วถามหนอ่ ยเถอะ ว่า ถ้าเขาไม่เป็นแบบนี คนรอบตวั เขาจะเดินตามแผนการของ พวกเขาสําเร็จไหมละ่

152 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘คดิ ๆ แล้ว บางทีก็เหนือยแทนตวั เองเหมือนกนั ’ ขณะเดียวกนั ลลิ า่ กําลงั ตกทีนงั ลําบาก เธอเดนิ ทางมาถึงดีเนโซลตงั แต่ เช้า หลงั จากหลบออกจากร้านมาสเตอร์บราวน์ เพราะการมาของ ลินคอร์นทีไล่หลงั เธอมาติดๆ ลิล่าตะเวนไปทวั ดีเนโซลอย่างเอา เป็นเอาตาย เพือหาสถานทีทีเธอจะมอบของขวญั วนั โรเซร่าให้ลิ นคอร์นซึงเก็บเป็นความลบั มาตงั สามเดือน แตส่ ุดท้ายก็ไมเ่ จอที ทีต้องการนนั สกั ที ความร้อนรนยิงทวีเพิมมากขึนเป็นลําดบั เมือ เธอถกู ตามลา่ “อย่าเพิงเล่นขีโกงตอนนีสิลินค์” ลิล่าพึมพํากับตวั เอง ขณะยืนหลบมมุ อยหู่ ลงั ร้านขายเมลด็ พนั ธ์ุพืช ขณะทีลินคอร์นยืน มองซ้ายมองขวาอยขู่ ้างนอกร้าน ลิล่าก้ มลงมองกําไลข้ อมือของขวัญวันเกิดรวบกับ ของขวญั วนั โรเซร่าของเมือปีทีแล้วอย่างขดั ใจ คุณปา้ เฟมีลเคย เล่าให้ฟังว่า สร้อยข้อมือของหนมุ่ ฟรานเชสก้า ไมใ่ ช่สร้อยข้อมือ ธรรมดา เพราะผ้ชู ายตระกลู นีขีหว่ ง และในกรณีของ ลินคอร์น ดี. ฟรานเชสก้า มนั ต้องรวมคาํ วา่ ‘ขีหวง’ เข้าไปด้วย

BarIa’ MIssIon I 153 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ลิล่าไม่ได้มีปัญหากบั การถูกตามติดหรอก เพราะตงั แต่ เข้าโรงเรียนเวทแห่งเซวีน่า ลินคอร์นกับเธอก็แทบจะตวั ติดกัน ตลอดเวลาอยแู่ ล้ว แต่บางครังลิล่าก็อยากถอดสร้อยข้อมือนีเก็บ จริงๆ โดยเฉพาะเวลาทีเธออยากทําอะไรเพือให้เขาประหลาดใจ บ้าง ‘แตถ่ ้าทําอย่างนนั ลินค์ต้องยิงโกรธมากแน่เลย’ ลิล่าคิด อย่างหนกั ใจ พลางถอนหายใจอย่างระอาขณะเดินออกมานอก ร้านด้วยรูปลกั ษณ์แบบใหม่ แตไ่ มพ่ บลนิ คอร์นแล้ว การเล่นซ่อนหากันตอนดึกไม่ใช่เรืองดีนกั หรอก ลิล่ามี เวลาไม่มากเพือเตรียมการพบกบั ความโกรธของลินคอร์นในวนั พรุ่งนี ซึงเธอต้องเข้าร่วมสมั มนาตามแผนงานทีได้ขออนญุ าตไว้ ทีสําคญั ก่อนถึงเวลานันลิล่าต้องหาสถานทีทีจะมอบของขวัญ ของเธอให้ได้กอ่ น “เกือบสามทมุ่ แล้ว สายแล้ว” ลลิ า่ พมึ พําพลางหนั ไปมอง ทางทีจะพาเธอไปยงั ร้านนําชาคาเดลลา่ ตามนดั ‘ดีนะทีรุ่นพีโคตลั ส่งจดหมายมาถามว่าเราถึงหรือยงั ไม่ งันคงโดนรุ่นพีโกรธอีกทีไปสาย’ ลิล่าคิดพลางเร่งฝีเท้าเลียวเข้า

154 ¡ÅÑ °Ô´Ò ซอยทีเป็นทางลัดซึงเธอใช้ตอนไปจองร้ านนําชาให้รุ่นพี แต่ร่าง เล็กของวา่ ทีจอมเวทอคั คีกลบั ถกู กระชากด้วยมือของใครบางคน ร่างเล็กหมุนคว้างเข้าส่อู ้อมกอดของใครคนหนึง วินาที แรกทีถกู กระชากตวั ลิล่าก็แผ่พ่งุ พลงั กระแทกใสค่ นร้าย แตพ่ ลงั นนั กลบั สูญสลายไปแทบจะทันที หัวใจของลิล่าหล่นวบู ไปอยู่ที ตาตุ่มพร้ อมๆ กับอ้อมกอดทีรัดแน่นและริมฝี ปากทีปิดทับริม ฝีปากของเธออยา่ งรวดเร็ว “อือ” ลิล่าร้องอทุ านพลางดนั ไหลค่ นร้ายไว้ แตอ่ ีกฝ่ ายก็ ไม่ยอมผละจาก จนกระทังแรงต่อต้านของหญิงสาวอ่อนแรงลง ริมฝีปากของคนเอาแต่ใจจึงถอนออก แต่ยังก้มหน้าลงมาแตะ หน้าผากชดิ กบั หน้าผากของเธอ ดวงตาสีดาํ สนทิ สบกบั ดวงตาของเธอนงิ อยใู่ นมมุ มืดสลวั นนั อีกครู่หนงึ โดยไมส่ นใจคนเดนิ ผา่ นทางบนผนงั ผานีด้วย วา่ จะ มองพวกเธออย่างไร ไม่มีเสียงพูดใดๆ จากทังคู่ นอกจากการ สือสารทางสายตาซึงสินสุดลงเพราะชายหน่มุ พูดทําลายความ เงียบกอ่ นวา่ “สนใจไปดมื นําชากบั ผมไหม คนสวย”

BarIa’ MIssIon I 155 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ฉันดืมมาแล้วขอบคณุ ” ลิล่าตอบพลางเบือนหน้าหนี แต่ลินคอร์นกลบั จบั ใบหน้าเธอให้หนั กลบั มา แล้วก้มหน้าลงทํา โทษคนทีตอบคาํ ถามไมถ่ กู ใจอยา่ งเอาแตใ่ จ แล้วผละออกพดู ตอ่ “พอดผี มยงั ไมไ่ ด้ดืม และคดิ วา่ คณุ ก็วา่ งอยู่ ไม่คดิ ว่าเป็น โอกาสทีดีงนั เหรอ” ลิล่าเม้มปากแน่น เธอรู้ว่าลินคอร์นแกล้งทําเป็นไม่รู้ว่า เธอคอื ใคร แล้วทําเป็นจีบเธอ “ฉนั มีคนรักแล้ว ไมว่ า่ งไปดมื นําชากบั คณุ หรอกคะ่ ” ลิลา่ กลันใจตอบในสิงทีแน่ใจว่าอีกฝ่ ายต้องพอใจ เวลาเธอพูดอะไร ทํานองนีเขาก็จะยิมกว้างทกุ ครัง หวงั วา่ ครังนีจะได้ผลนะ แตล่ ิลา่ คิดผิด ลินคอร์นไม่ดีใจ แถมยงั ก้มเอาปากมาแตะปากเธอเบาๆ อีกหลายครัง ราวกบั จะยวั ให้เธอโกรธ พอเธอหนั หน้าหนี เขาก็ยงั ไล่สมั ผัสไปทีแก้ม จนลิล่าทนไม่ไหวจึงยกมือปิดปากคนขีแกล้ง แล้วพดู วา่ “พอแล้วลินค์ นีมันทีสาธารณะนะ” ลิล่าเตือนพลาง สลายมนตราแปลงกายของเธอออก แล้วมองคนโดนปิดปากไว้ตา เขียว

156 ¡ÅÑ °´Ô Ò ลนิ คอร์นดงึ มือทีปิดปากเขาออกแล้วยิม เป็นรอยยิมของ เด็กร้ายกาจทีพฒั นาความร้ายมากขึนพร้อมกบั ความหล่อเหลา ของเขา ลิล่าเคยสงสยั เหมือนกัน ว่าเธอหลงรักผ้ชู ายคนนีไปได้ อย่างไร แต่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก เลยสรุปง่ายๆ เมือนานมาแล้ว วา่ ‘ก็รักไปแล้วนีนา’ สองหนุ่มสาวสบตากันนิง ลิล่าพยายามบิดมือออกจาก การเกาะกุมของลินคอร์น แต่ชายหนุ่มกลับจับไว้อย่างเหนียว แนน่ พลางพดู เอาแตใ่ จวา่ “ฉนั ไมท่ ําก็ได้ เธอทําส”ิ ลิล่ามองคนสงั ตาโต แต่ก็ต้องกลืนคําปฏิเสธไว้เมือชาย หนมุ่ สําทบั ตอ่ วา่ “ไมง่ นั ฉนั จะโกรธมากกวา่ นี” ลิล่าเม้มปากแล้วเขย่งปลายเท้าขึน ทงั ทีมือทงั สองข้าง ยงั ถกู ยดึ ไว้ เพือยืนหน้าให้ริมฝีปากตวั เองขนึ ไปแตะริมฝีปากของ คนทีโน้มหน้าตําลงมาหา เพืออํานวยความสะดวกให้คนตวั เตีย ไม่ต้องแขย่งจนเกินไปเพียงแผว่ เบา ลินคอร์นปลอ่ ยมือลิล่า แล้ว รวบคนตวั เล็กเข้ามากอดแนน่ ลิลา่ เองทีกอดตอบเขาเชน่ กนั “คดิ ถงึ ” ลินคอร์นพมึ พําทีข้างหู

BarIa’ MIssIon I 157 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อืม” ลลิ า่ รับคําเบาๆ “ห้ามทําแบบนีอีกนะ” “อืม” ลินคอร์นกอดคนตวั เล็กแน่น ขณะทีลิล่าคลียิม เพราะ นานๆ ทีจะได้เหน็ ลินคอร์นอ้อนก็นา่ รักดี แตร่ อยยิมของลิลา่ อยไู่ ด้ ไมน่ าน เมือชายหนมุ่ คลายอ้อมกอดแล้วดงึ ให้เธอเดนิ ตาม “ละ...ลินค์จะไปไหนเหรอ” ลิล่าถามขึนขณะเดินมาได้ สกั ครู่ “กลับปราการไง เธอลงทะเบียนขอห้องพักนักเรียนไว้ หรือเปลา่ ” “ปละ...เปลา่ ฉนั พกั โรงแรม” ลลิ า่ ตอบอ้อมแอ้มไป ลนิ คอร์นหยดุ เดนิ แล้วหนั มามอง “โรงแรมไหน” ลลิ า่ หนั ไปมองรอบตวั แล้วตอบวา่ “ดีเนโซลแกรนดเ์ ฮาส์” ลินคอร์นขมวดควิ “มนั คนละทางกนั นีนา แล้วมาทําอะไร ทีนี”

158 ¡ÅÑ °Ô´Ò “เออ่ ฉนั มาหาซือของน่ะ กําลงั จะกลบั โรงแรมแล้วละ” ลิ ล่ารีบตอบกลบเกลือน กลวั ลินคอร์นจะสงสัยว่าเธอมีแผนการ อะไร “แล้วได้ของหรือยงั ” “ดะ...ได้แล้ว กลบั กนั เลยก็ดี วนั นีฉนั เหนือยจงั ” ลิล่ารีบ เปลียนเรื องพลางขยับมื อมาคล้ องแขนลินคอร์ นเพือออกเดิน ขณะทีลินคอร์นลอบมองคนทีกลบเกลือนไม่เนียนอย่างอดขํา ไมไ่ ด้ “ลลิ า่ ” “หือ?” ลิล่าเงยหน้าขึนมองแล้วหน้าซีดลง เพราะลิ นคอร์นพดู ตอ่ ด้วยรอยยมิ ร้ายกาจวา่ “ตอ่ ให้อ้อน ฉนั ก็ไมล่ ดโทษทีผา่ นมาให้หรอกนะ”

BarIa’ MIssIon I 159 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 10 ¢Ò‹ ÇãË­‹ ผลงุ ! กระดาษสายลมรูปตวั เชรีพน้อยกระโดดมาโผล่ตรงหน้า โคตลั ชายหนมุ่ ยืนมือไปแตะกระดาษสายลมให้คลีออกอา่ น แล้ว มมุ ปากของโคตลั ก็แย้มยิมจนบาเรียต้องถามวา่ “ลลิ า่ สง่ ขา่ วมาเหรอครับ” “ใช่ วนั นีลิล่ามาหาเราไม่ได้ คงต้องหาเวลาคยุ กันพรุ่งนี ตอนลินค์เผลอ” โคตลั ตอบพลางเก็บกระดาษสายลม แล้วเคาะ นวิ ทีโต๊ะเป็นสญั ญาณเรียกทางร้านมาเก็บเงิน

160 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ลินคเ์ จอลิลา่ แล้วสินะ” บาเรียถามพลางล้วงกระเป๋ าเงิน ออกมา แตโ่ คตลั สา่ ยหน้า “ฉันเลียงเอง ฉันเป็นรุ่นพีนะ” โคตัลห้ามพลางวาง ธนบตั ร 100 นีโล 3 ใบไว้บนโต๊ะแล้วลกุ ยืน บาเรียจงึ ลกุ ตาม แล้ว เดนิ นําหน้าไปเปิดประตรู ้านนําชาให้โคตลั “ขอบใจ นายจะกลับปราการเหมือนกันใช่ไหม งันไป ด้วยกนั สิจะได้หารคา่ รถลาก” “ครับ” บาเรียรับคาํ แล้วตามออกไป แวบหนงึ บาเรียรู้สกึ เหมือนมีใครจ้องมองอยู่ แตพ่ อหนั ไป มองรอบตวั ก็ไม่รู้สึกถึงอะไรอีก จึงหนั ไปยิมให้โคตลั ทีส่งสายตา เป็นเชงิ ถามไถ่มา “ไมม่ ีอะไรครับ ไปกนั เถอะ” โคตัลพ ยักหน้ าแล้ วล้ วงเอาพ ลุสัญญาณเรี ยกรถลาก รับจ้างออกมา เขย่าเล็กน้อยก่อนจะโยนไปให้ห่างจากตวั พลุก็ แตกออกเป็นดวงไฟสีฟา้ ออ่ น ลอยอยตู่ รงหน้าคนทงั คู่ “ได้ขา่ ววา่ เวริ ์นกําลงั อกหกั งนั เหรอ”

BarIa’ MIssIon I 161 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ไม่ถึงขนาดนันหรอกครับ เรียกว่ากําลังเรียนรู้กัน มากกวา่ ” โคตลั ยมิ “แล้วนายละ่ ยงั ไมม่ ีแฟนอีกงนั เหรอ” บาเรียหวั เราะ “ไม่หรอกครับ ผมยงั ไม่เจอคนทีถกู ใจ รุ่น พีละครับ ผมได้ขา่ ววา่ พีซิลค์กบั พีฮาดแี ตง่ งานกนั แล้ว” “ก็งนั แหละ เขารักกนั มานานแล้วนี ส่วนฉนั ยงั รักสนกุ อยู่ ให้ซิลค์นําไปกอ่ นก็ได้” บาเรียพยักหน้ า ขณะมองทิงเจอร์สีนําตาลอ่อนวิง กระโจนมาเทียบท่ากบั ขอบทางเดิน ชายหน่มุ จึงเดนิ ไปเปิดประตู รถลากให้โคตลั เข้าไปก่อน และเป็นอีกครังทีบาเรียรู้สึกว่ามีใคร บางคนมองเขาอยู่ ชายหนมุ่ จงึ หนั ไปมองอีกครัง ‘โดนเสียแล้วมงั เรา’ บาเรียคิด พลางก้าวขึนรถลากแล้ว ปิดประตู ทิงเจอร์ตะกยุ เท้าพงุ่ ตวั ไปยงั จดุ หมายปลายทาง ทีผ้เู ชา่ ระบไุ ว้บนแทน่ สําหรับแจ้งจดุ หมายปลายทางซงึ อยภู่ ายในรถลาก เช้าวนั ใหม่ภายในปราการซินเทลลา่ ยงั คงครึกครืน เหล่า นกั เรียนจอมเวททงั ทีเป็นนกั เวทฝึกหดั และจอมเวทฝึกหดั ตา่ งก็ เริมต้นยามเช้ากนั อย่างเป็นระบบตามแบบฉบบั ของวา่ ทีจอมเวท

162 ¡ÑÅ°Ô´Ò ศลิ า เวิร์นตนื แตเ่ ช้าไปวิงออกกําลงั ในสวนสาธารณะรอบปราการ โดยไมล่ ืมแวะไปรับนมสดคาซา่ [1]ซงึ สง่ ตรงจากฟาร์มมาแบบสด ใหม่ตามทีปราการซินเทลล่าได้ทําสญั ญาไว้ว่าทางฟาร์มต้องส่ง นมคาซ่ามาทีโรงอาหารกลางเพือให้ นักเรี ยนจอมเวทได้ ดืมใน ตอนเช้าทกุ วนั ความจริงให้ทางโรงอาหารสง่ ลงั นมเข้าไปอย่ใู นต้เู ย็นใน ห้องพกั ของเขาเลยก็ได้ แตเ่ วริ ์นคดิ อยา่ งแยบยลวา่ การแบกลงั นม วิงกลบั ห้องพกั ตอนขากลบั จากการออกกําลงั กายในตอนเช้าก็ เป็นอะไรทีทําให้ได้ออกกําลงั กายเพิมขนึ แก๊ก! เวิร์นแตะปลดล็อกบานประตหู ้องพกั แล้วเดินเข้าห้องไป บาเรี ยซึงนอนบนพรมตรงลานอเนกประสงค์ทีเวิร์ นมักใช้ เป็ นที ออกกํ าลังกายด้ วยก็ ร้ ู สึกตัวตืนและลุกขึนทันที เหมื อนทุกครั ง เพราะเป็นคนนอนหไู วตืนง่าย จากนนั ก็ยืนมือไปสะกิดปลกุ ชิลด์ ซงึ เพือนรักรีบพลิกตวั หนีทนั ทีพร้อมบน่ งึมงําตอ่ รองเชน่ ทกุ ครังวา่ ขอนอนตอ่ อีกหนอ่ ย “นายจะอาบนําก่อนไหม” เวิร์นถาม ขณะแบกลงั นมไป วางบนเคาน์เตอร์เตรียมอาหาร

BarIa’ MIssIon I 163 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อืม นายจะออกกําลงั กายตอ่ งนั เหรอ” “ใช่ หลงั จากวิงแล้ว ยงั ต้องวดิ พืนตอ่ อีก 200 ครัง จึงครบ โปรแกรมออกกําลงั กายประจําวนั นายไปอาบนํากอ่ นเลย” บาเรียพยักหน้า ขณะกําลงั เก็บทีนอนเข้าที เวิร์นก็ถาม ขึนว่า “เอ้อ แล้วลินค์ไปไหน เมือคืนระหว่างทีรอนาย ลินค์ก็บอก ว่าต้ องไปไหนสักแห่งไม่รู้ แล้ วก็ออกไปเลยจนป่ านนียังไม่ กลบั มา” “คงไปไลล่ า่ เชรีพขีตืนอยลู่ ะมงั ” บาเรียตอบ “ฮะ! ลิลา่ มาถงึ แล้วเหรอ” บาเรียมองเวิร์นยิมๆ ทีรู้จกั ฉายาของคนทีเขาเอ่ยถึงได้ ในทนั ทีวา่ หมายถงึ ใครและตอบวา่ “ใช”่ “ลินค์เลยค้างคืนกบั ลิล่าเลยงนั เหรอ เจง๋ อะ ลิล่าเหนือย แน”่ เวิร์นเอย่ ตอ่ อยา่ งอารมณ์ดี บาเรียนิวหน้าก่อนจะปรามเพือน “อย่าพูดอย่างนนั ให้ ใครได้ยนิ เชียวนะ ลลิ า่ เสียหายหมด”

164 ¡ÅÑ °Ô´Ò เวิร์นหันมามองหน้าคนไม่เคยมีแฟน แล้วหัวเราะร่า “เรืองปกตนิ า่ แล้วอย่างลินค์นะเหรอจะมือไวใจเร็ว ทีบอกว่าลิล่า จะเหนือยแยน่ ะ่ เพราะลนิ ค์ต้องไมแ่ คล้วท้าประลองกบั สาวน้อยที นา่ รักของพวกเราตา่ งหาก คดิ ลกึ จริงบา” บาเรี ยส่ายหน้ าให้ คนที มือไวยิงกว่าทุกคนในรุ่ นที เริ ม ทําอาหารเช้าอยา่ งตงั ใจ “ทําอะไรเหรอ” บาเรียถาม “สลดั ผกั นําใสน่ะ พีจชอบ พอดีตอนไปวิงออกกําลงั กาย ได้ผักสดน่าทานมาจากโรงอาหารด้วย ทําแล้วเดียวจะส่งไปให้ พีจ” บาเรี ยเลิกคิวกับความเป็ นแม่บ้ านแม่เรื อนของเพือนซึง มากกว่าทีทกุ คนคดิ ในบรรดาเพือนทงั หมด เวิร์นทําอาหารอร่อย สดุ เหตผุ ลทีพอ่ หนมุ่ ร่างโตซงึ นา่ จะใช้แรงงานได้ดีกว่าสมอง ก็คือ ตะกูลโบลท์ฝึกหนักมาก และมกั เข้าไปฝึกในทีทีแม่บ้านเข้าไป ด้วยไม่ได้ ฉะนันทุกคนจึงต้องทําอาหารกินเอง ทําไปทํามานาน วนั เข้า เวริ ์นก็ชกั เบอื อาหารพืนๆ เลยต้องหดั ทําอาหารกบั แมบ่ ้าน ไว้บ้าง

BarIa’ MIssIon I 165 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ง้อว่างนั เถอะ” บาเรียแซว พลางดงึ ผ้าขนหนมู าพาดบา่ ขณะมองคนทีทําท่าจะเป็นจะตายเพราะไม่รู้ว่าทําไมสาวเจ้าถึง ขอหา่ งๆ กนั สกั พกั ‘ระหว่างความรัก คือความคิดถึงนะบา นันคือสิงที สายใยเชือมโยงพ่อกบั แม่ไว้ด้วยกนั ’ เป็นคําพดู ของพ่อทีตอบบา เรีย ตอนทีเขาถามพ่อว่า เราสองคนมาอย่กู นั ทีดีเนโซล แล้วคณุ แมจ่ ะไมเ่ หงาเหรอ “นายเลิกคิดหาเหตผุ ลทีพีจขอเว้นระยะห่างกันแล้วหรือ ไง” เวิร์นเงยหน้ามามองเขานิดหนึง แล้วก้มจัดผักใส่ชาม แก้วตอ่ พลางตอบวา่ “เปล่า แตเ่ ร่งคิดไปก็เทา่ นนั มีแตร่ ้อนรนไป เปล่าๆ ฉันว่า ถ้าทําใจสบายๆ สักพักน่าจะคิดออกได้ไม่ยาก ระหวา่ งนีก็สง่ ของกํานลั ง้อไปพลางกอ่ น” บาเรียมองวิธีการง้อสาวของเวิร์น แล้วพูดพึมพําขณะ เดนิ เข้าห้องนําวา่ “ของง้อหรือว่าของทําคะแนนกนั แน่ กลวั แพ้รุ่น พีก็บอกมาเถอะ” เวิร์นมองตามหลงั เพือนอย่างกินเลือดกินเนือเพราะคํา ค่อนขอด แล้วหันกลับมามองชามแก้ วทีจัดเรียงผักไว้อย่าง

166 ¡ÅÑ °´Ô Ò สวยงามด้วยรอยยิมกริม จากนันก็เตรียมทํานําสลัดนําใสต่อ เสียงดงั กุกกักๆ ของพ่อครัวหัวป่ ากับกลินหอมทีโชยมา ทําให้ ชิลดท์ ีหลบั ๆ ตืนๆ อยตู่ ้องขยบั ตวั ยกุ ยิก แล้วผดุ ลกุ ขนึ นงั ในทีสดุ “กลนิ หอมจงั นายทําอะไรนะ่ ” “ของอร่อยน่ะสิ แต่ไม่ใช่ของนายแน่ ท่านหวั หน้า ลุกได้ แล้ว จําได้ไหม วนั นีพวกเรานัดกันทีห้องอ่านหนงั สือ นายคงไม่ อยากสายในวนั แรกของการประชมุ กล่มุ ” เวิร์นตอบกวนๆ พลาง บรรจงวางถ้วยใส่นําสลดั นําใสใบเล็กแทรกลงไปในชามผกั แล้ว หนั ไปหยิบฝามาปิดชาม จากนนั ก็เดนิ ไปหยิบกล่องส่งพสั ดสุ ีขาว [2]ของไปรษณีย์เวทมนตร์ทีเขาไปหาซือมาเตรียมไว้ตงั แต่เมือ วานมาบรรจุของลงไป ปิดฝากล่องตามด้วยเวทปิดผนกึ ทีระบไุ ว้ ด้วยความระมดั ระวงั “โหย นา่ กินจงั ฉนั ก็อยากกินบ้าง ทําเผือบ้างด”ิ ชิลด์พดู พลางยิมเอาใจเพือน ข้อดีอย่างหนึงทีเขามาอยู่กับเวิร์น คือมี อาหารกินไมเ่ คยขาด “จ่ายเงินมาสิคุณชาย แหม กลับไปนอนบ้านนายก็มี แม่บ้านทําให้กินอย่างเหลือเฝือ นีอะไรมาเบียดเบียนขอทีนอน

BarIa’ MIssIon I 167 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè แล้วยงั จะใช้ฉนั ทําให้กินอีก เรืองสิ” เวิร์นแกล้งคอ่ นวา่ แตก่ ็หนั ไป ทําสลดั ให้เพือนอีกจานอยา่ งเสียไมไ่ ด้ “เวิร์นเพือนรัก เราจะไม่พดู เรืองนี เพราะฉันยงั ไม่อยาก กลบั บ้าน เข้าใจตรงกนั นะ วา่ แต่ ลนิ ค์ไปไหนแตเ่ ช้า” “แต่ดึกมากกว่า ตงั แต่เมือคืนยังไม่กลบั เลย บาบอกว่า นา่ จะไปหาลิลา่ ” ชิลด์กําลงั เก็บทีนอนอยยู่ ้อนถามอยา่ งแปลกใจว่า “ไปหา ใครนะ” “ลิล่าไง ลิล่ามาถึงดีเนโซลแล้ว งานนีลิล่าโดนลินค์เอา คืนหนกั แน”่ เวิร์นพดู เสียงกลวั หวั เราะ “อย่าพูดอยา่ งนนั น่า เดียวเพือนเราเสียหายหมด” ชิลด์ ปราม เวิร์นยิงหัวเราะเสียงดงั มากขึนอีก ขณะดีดนิวดงั เป๊ าะ จานสลดั ทีเขาทําเสร็จก็ลอยไปวางบนโต๊ะอาหาร แล้วแย้งวา่ “ฉันก็ไมไ่ ด้หมายความอยา่ งนนั ซะหนอ่ ย พวกนายนีคิด ลกึ กนั จงั ” เวิร์นพดู แก้ด้วยนําเสียงสบายๆ

168 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ฉันเปล่าคิดลึกนะ แตเ่ พราะนายพดู ให้คิดต่างหาก เอ้อ หนงั สือพมิ พ์ฉบบั วนั นีมาหรือยงั ” ชิลดผ์ ้ขู าดการเสพขา่ วไม่ได้เลย ถามหา ทกุ วนั เขาต้องอ่านหนงั สือพิมพ์หลงั จากตืนนอนก่อนอืน ใด มีแตช่ ว่ งทีมาทีนีแหละ ทีบางวนั ต้องว่างเว้นไปบ้าง วนั นีมีพอ เวลาก็ขออา่ นสกั หนอ่ ย “อยู่บนโต๊ะอาหารขอรับคุณชาย” เวิร์นล้อเลียน พลาง เดินมายงั พืนทีออกกําลงั กายทีตอนนีกําจดั เครืองนอนของเพือน ไปแล้ว เขาเริมวอร์มร่างกายก่อนจะออกกําลงั กายตามปกติ ชิลด์ ลกุ ขนึ คว้าผ้าเช็ดตวั พาดบา่ ติดไปด้วย แล้วเดินไปนงั ทีโต๊ะอาหาร เพือรอควิ เข้าห้องนํา ขณะมือก็กางหนงั สือพิมพ์เซวีเดลีออกอา่ น แก๊ก! ประตหู ้องนําเปิดออกพร้อมๆ กบั เสียงชิลด์ทีอทุ าน ดงั ลนั วา่ “บา!” “อะไร เรียกเสียดงั ตกใจหมด ห้องนําว่างแล้ว เข้าไปสิ” บาเรียตอบรับ พลางเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปแขวนราวตากผ้าที ข้างหน้าต่าง ขณะทีชิลด์อ่านข่าวในหนังสือพิมพ์ตรงหน้าแบบ ออกเสียงดงั ๆ

BarIa’ MIssIon I 169 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เผยภาพหญิงสาวผู้ครอบครองหวั ใจทายาทหนุ่มแห่ง ร้านมาสเตอร์บราวน์ ในคําคืนสดุ แสนโรแมนติกสองตอ่ สอง งาน นีสาวใหญ่สาวน้อยถึงคราวเสียนําตากนั ระนาว” บาเรียขมวคควิ เขาเดนิ มาหยดุ ยืนข้างหลงั ชิลด์ แล้วควิ ที ขมวดแน่นเมือครู่ก็คลายออก เพราะภาพทีปรากฏอยู่ในหน้า หนงั สือพิมพ์กรอบข่าวซุบซิบเจ็ดรัฐ ซึงเป็นข่าวซุบซิบยอดนิยม และดงั ทีสดุ ของเซวีเดลี เป็นเพียงภาพของบาเรียทีเปิดประตรู ้าน นําชาให้หญิงสาวผมยาวสยายจนบดบงั ใบหน้าสว่ นใหญ่ไว้ “อ่อ นึกว่ารูปอะไร เมือคืนน่ะเอง” บาเรียพึมพําด้วยสี หน้าสบายใจ “นายมีแฟนแล้วเหรอ” ชิลด์หนั มาถามหน้าตาตืน จนบา เรียต้องผลกั หวั เพือนอยา่ งเรียกสติ “นายเลิกเชือทุกอย่างตามข่าวบอกบ้างได้ไหมชิลด์ อีก อย่างนายเป็นอะไรกบั หน้าข่าวซุบซิบป๊ ะเนีย เห็นชอบอ่านจริง” บาเรียเลียงทีตอบ แล้วเฉไฉไปเรืองอืน ถ้าบอกตรงๆ ว่าคนใน ภาพเป็ นใครก็ ต้ องร่ ายยาวเรื องแผนการที รับปากกับพีโคตัล ด้วยนะ่ สิ คราวนีก็ไมเ่ ป็นความลบั กนั ละ

170 ¡ÑÅ°´Ô Ò ‘ย่งุ ยากจริง แต่ถ้าดจู ากภาพต่อให้เป็นคนสนิทกนั ก็ดไู ม่ ออกหรอกว่าเป็นพีโคตลั ด้วยเพราะชุดทีรุ่นพีใส่ด้วยละมัง’ บา เรียคดิ อยา่ งโลง่ ใจ “ก็มนั นา่ เชือปะละ เมือคืนนายขอตวั กลบั ก่อนบอกว่าจะ ไปปิดร้ าน แต่ดนั มาเป็นข่าวหราอยู่เนีย แล้วนีมันเมือคืนรึเปล่า บอกมาเลยนะบา ไมง่ นั ฉนั จะไมย่ กโทษให้ทีนายแอบหนีออกจาก สมาคมคนโสดโดยไม่ได้รับอนญุ าต” ชิลด์ซกั ไซ้ด้วยสีหน้าขึงขงั นําเสียงจริงจงั จนเวริ ์นทีกําลงั วิดพืนต้องหลดุ หวั เราะออกมา “แล้วใครเป็นประธานเหรอ ไอ้สมาคมทีวา่ นะ่ ” ชิลด์ยืดอก “แนน่ อนทีต้องเป็นฉนั อยแู่ ล้ว” “ฟ้งุ ซ่านนา่ ไปอาบนําได้แล้ว” บาเรียตดั บทเปลียนเรือง พลางตบไหล่เพือน แล้วดึงหนงั สือพิมพ์จากมือไป ชิลด์เลยต้อง ลกุ ขนึ อยา่ งเสียไมไ่ ด้ แตย่ งั พดู ยําเรืองเดมิ วา่ “ฉนั เอาจริงนะ นายต้องมีคําตอบให้ฉนั ไม่งนั เราเลิกคบ กนั ” “เออ เลิก” บาเรียรับคํางา่ ยๆ

BarIa’ MIssIon I 171 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เฮ้ย! บา ฉนั พดู เลน่ เว้ย” ชิลด์ย้อนพลางทําหน้าหน้าตา เจ็บปวดเกินจริง บาเรียเลยยกั ควิ ไหวไหลน่ ิดๆ ตอบกลบั วา่ “เออ ชลิ ด์ ฉนั ก็พดู เลน่ วะ่ ” ชิลด์ทําปากขมุบขมิบเหมือนแช่งชกั หกั กระดกู เพือนลบั หลงั แล้วหมนุ ตวั เดนิ เข้าห้องนําไป เรียกเสียงหวั เราะให้เวิร์นทีวิด พืนจนครบจํานวนแล้วกระโดดลุกขึนยืน ในจังหวะเดียวกับที ผ้าขนหนพู งุ่ จากทีแขวนมาหาเขา “ตกลงคนนีตวั จริงเหรอ” เวิร์นถาม “ใคร?” “ก็ผ้หู ญิงในขา่ วไง” เวริ ์นบ้ยุ หน้าไปทางหนงั สือพมิ พ์ บาเรียหลดุ หวั เราะก๊าก “อย่าเป็นแบบชิลด์ได้ไหม ยิงกบั คนนีไมม่ ีทางเป็นไปได้หรอก” เวิร์นจปุ าก “บาเรีย มิชชาร์พ ไม่คคู่ วรกบั เธอตรงไหนอะ อยา่ มาทําตวั ขีขลาดหนอ่ ยเลยนา่ บา” บาเรียได้แต่ส่ายหน้าไม่ตอบโต้อีก เขาพบั หนงั สือพิมพ์ วางไว้บนโต๊ะ

172 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ไม่เกียวกบั ว่าขีขลาดหรือไม่ เพราะมนั ไมใ่ ชอ่ ย่างทีนาย คดิ ” เวิร์นเดินมาหยิบหนงั สือพิมพ์กางดูด้วยตาตวั เอง แล้ว เอียงหน้ามองอยา่ งพิจารณา “ทา่ ทางจะสวยมากด้วยสิ แหม คน ทีจบั ภาพนีก็เก่งนะ จบั ได้ตอนนายยิมพอดีเลย เห็นอย่างนีสาวๆ ร้องไห้กนั ตาย” “ร้ องไห้ทําไม ฉันไม่ได้เป็นทีหมายตาของสาวๆ อย่าง นายหรือลินค์สกั หน่อย ขอนมขวดนะ” บาเรียค้าน แล้วหยิบนม คาซา่ ในลงั ทีเวริ ์นวางไว้ “ได้ แต่ก็นันแหละ ใครได้นายเป็นแฟนก็อาจเครียดได้ นะ” บาเรียกําลงั บดิ ฝาเปิดขวดนมได้ยินคําวิจารณ์ของเพือน ต้องขมวดควิ และถามอยา่ งข้องใจ “เครียดยงั ไง” “ก็นายเป็นคนของประชาชนนีนา ดอู ย่างคราวที แจสซี พาววินซ์ เด็กห้องสองทีมาสารภาพรักกับนายสิ คบกันแค่สาม เดือนเองก็เลกิ และ”

BarIa’ MIssIon I 173 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ขอแก้ขา่ วหนอ่ ยนะ ฉันยงั ไม่ได้คบกบั เธอนะ” บาเรียรีบ แย้งขดั เพือนทีโมเมพดู ไปเรือย “เออๆ แคท่ ดลองไปไหนมาไหนด้วยกนั อย่สู องสามเดือน ฉันละเชือนายเลยวะบา กล้าพดู กับเขาอย่างนนั ได้ไง ผ้หู ญิงก็ใจ ถงึ เนอะ ยอมรับข้อเสนอของนายด้วย” บาเรียกระดกขวดนมดืมรวดเดียวจนหมดขวด แล้วนํา ขวดไปวางไว้ทีเดิมพลางตอบว่า “ก็ฉันไม่อยากให้ผู้หญิงเสียใจ จะเป็นแฟนกนั หรือไม่ ฉันว่าต้องดทู ีการใช้ชีวิตด้วย สิงทีเขาเห็น กบั สงิ ทีเป็นมนั ไมเ่ หมือนกนั ” เวริ ์นวางหนงั สือพิมพ์ลง แล้วหนั ไปมองเพือนทีจริงจงั กบั ชีวิตมากกว่าทีแสดงออก บาเรียเป็นคนทีเข้ากบั คนอืนง่าย ร่าเริง เป็นเดก็ ธรรมดาทีบางทีก็อาจจะธรรมดาเกินไปด้วยซําสําหรับเดก็ ทีเกิดมาเป็นทายาทของคนมีชือเสียง และเพราะความร่าเริงเข้า กบั คนง่ายของบาเรียนนั คนทวั ไปก็เลยลืมไปว่า บาเรีย มิชชาร์พ ก็เป็นเหมือนเด็กดินอร์ต้าทวั ไปทีจริงจงั และให้ความาสําคญั กับ หลกั การมากกวา่ ทีคดิ “แล้วเป็นไง เจอไปแค่สองเดือน ก็จอดสนิท โธ่เอ๊ย! ใคร จะไปทนได้อะ ก็นายเลน่ ให้ความสําคญั กบั ทกุ คนอยา่ งถ้วนทวั ไป

174 ¡ÑÅ°Ô´Ò หมด ผ้หู ญิงไมว่ า่ คนไหนก็อยากให้ตวั เองเป็นคนสําคญั ของนาย แค่คนเดียวอยู่แล้วเดือนสุดท้ายทีเขาไปไหนมาไหนกบั นาย ฉัน ละอยากจะร้องไห้แทน นายก็ทนได้เนอะ” บาเรียยักไหล่ “งันเหรอ แต่ฉันว่ามันก็ต้องมีครอบครัว และเพือนฝงู ด้วยนา” “ครับ ครับ คณุ ผ้รู ักครอบครัวและเพือนฝงู แล้วแตล่ ะคน ทีอยู่รอบตวั นายก็มีปัญหาเยอะแยะจนนายไม่ต้องทําอะไรละ คนเรามนั ก็ต้องมีเวลาเป็นสว่ นตวั กนั บ้างนะบา” บาเรียยกมมุ ปากขนึ แล้วตอบว่า “งนั ให้ฉนั เลิกสนใจนาย เป็นคนแรกเลยไหม ฉนั อาจจะมีเวลาสว่ นตวั บ้าง” เวิร์นตาโต แล้วยกมือขึนเสมอไหลอ่ ยา่ งยอมแพ้ “ตกลงๆ เลกิ พดู เรืองนี แล้วอยา่ ตดั หางฉนั นะ ขาดนายเหมือนขาดใจวะ” “ใครขาดบาเหมือนขาดใจ” ชิลด์ทีเพิงเดินออกจาก ห้องนําร้องถาม เวริ ์นทีเดนิ สวนเข้าห้องนําไปเลยตอบวา่ “นายไง” “อยา่ มา ฉนั นะ่ พงึ พาบาน้อยสดุ แล้ว”

BarIa’ MIssIon I 175 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เหรอ” เวิร์นพูดเสียงสูงลากยาว จนชิลด์หันมาขอ คํายืนยนั กบั บาเรียวา่ “หรือไมจ่ ริง” บาเรียได้แตห่ วั เราะแล้วส่ายหน้าระอา โดยไม่ตอบ ยาม เช้าของพวกเขาก็ยังเป็นเช้าทีสดใสเหมือนเคย แม้จะมีเรืองไม่ คาดฝันเข้ามาเป็นนําจิมบ้าง แตก่ ็ไมน่ า่ เป็นหว่ งเทา่ ไร เพราะเวิร์น กับชิลด์ดูไม่ออกว่าผู้หญิงในภาพข่าวเป็นใคร ปัญหาคือ คน สําคญั ทีสดุ อยา่ งลนิ คอร์นละ่ ดอู อกหรือเปลา่ [1] คาซา่ เป็นสตั ว์เลียงลกู ด้วยนมอยคู่ กู่ บั ชาวดนิ อร์ต้ามาช้านาน นมของคาซา่ มี คณุ คา่ ทางอาหารสงู จงึ ชว่ ยเสริมสร้างร่างกายให้เจริญเติบโตได้ดี และตามความเชือ ของชนเผา่ ซนิ เทล นมคาซา่ จะชว่ ยกระต้นุ การทํางานของสมอง ทําให้เรียนรู้ได้เร็ว [2] กลอ่ งพสั ดขุ องไปรษณ์ย์เวทมนตร์ มที งั หมด 7 สี แยกตามสีประจาํ รัฐ นอกจากนี มนตราทีใช้ปิดผนึกกลอ่ งจะแตกตา่ งกนั ไปตามแตล่ ะประเภทของพสั ดทุ ีต้องการสง่ เชน่ พสั ดธุ รรมดา อาหารแห้ง หรืออาหารปรุงเสร็จใหมๆ่ เป็นต้น

176 ¡ÅÑ °Ô´Ò 11 à¼Â䵎 ลินคอร์ นมองภาพข่าวของบาเรี ยในหน้ าหนังสือพิมพ์ ขณะรอคอยลิล่าซึงสู้กับเขาทังคืนอยู่ทีล็อบบีโรงแรมอย่างใจ เย็น ก็มีรุ่นพีทีมาร่วมสัมมนาซึงพักอยู่ทีนีหลายคนแวะเข้ามา ทกั ทายเขา ก่อนจะเดนิ ไปกินอาหารเช้าทีทางโรงแรมจดั เตรียมไว้ ให้ สามเดือนทีไม่ได้เจอกัน ลิล่าเก่งขึนมาก สมกับทีทีน่า บอกว่าฟอรีช่วยฝึ กสอนเพิมเติมให้ ถึงอย่างนันผลแพ้ ชนะ ระหว่างเขากบั เธอก็ยงั แตกต่างกันมากอยู่ดี เด็กน้อยของท่านซี ซาร์ยังมีจุดอ่อนให้เขาโจมตี แต่นันไม่ใช่เรืองทีน่ากังวลเท่ากับ รอยยิมซึงเขาคดิ ถึงแทบทกุ วนั แคค่ ิดว่าลิล่าไม่เคยรู้ตวั ด้วยซําวา่ ตวั เองครอบครองเสน่ห์แบบไหนอยู่ ลินคอร์นก็แทบอยากจะบอก

BarIa’ MIssIon I 177 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ให้สาวคนรักรู้ไว้เสียเหลือเกิน แตก่ ็อย่างว่าแหละนะ เขาเลือกที จะไมท่ ํา ‘เดียวจะกลายเป็นการชีช่องให้เกินไป’ ลินคอร์นคดิ ขณะ เพ่งมองภาพหญิงสาวปริศนาในหนงั สือพิมพ์ซึงบาเรียเปิดประตู ร้ านนําชาให้แล้วขมวดคิว จนคนทีเพิงเดินมาถึงล็อบบีต้องทัก อยา่ งกงั วลวา่ “รอนานเหรอ” ลินคอร์นเงยหน้ามองหญิงสาวทีเขาใช้เวลาด้วยกันกับ เธอมาทังคืน แต่เธอก็ยังคงรอยยิมสดใสทีมุมปากไว้ได้อย่าง เหลือเชือ พลงั ของลิล่าเพิมขึนมากจริงๆ เพราะเขาไม่เห็นความ เหน็ดเหนือยในดวงตานนั เลย “เปล่า ผมเธอยาวมากขึนอีกแล้ว” ลินคอร์นเอ่ยพลาง วางหนงั สือพมิ พ์ไว้บนโต๊ะแล้วลกุ ขนึ “ว่าจะตดั อย่เู หมือนกัน มนั ร้อนน่ะ” ลิล่าตอบพลางยก มือขนึ ลบู ผมซงึ วนั นีเธอรวบผมมดั เป็นหางม้า ลินคอร์นเอือมมือไปดึงหางม้าของเธอเล่น “ไม่เห็นต้อง ตดั เลย เอาไว้งีแหละ สนกุ ด”ี

178 ¡ÑÅ°Ô´Ò ลิล่าค้อนคนขีแกล้ง “ลินค์สนุกอยู่คนเดียวน่ะสิ เดียวนี ผ้หู ญิงบาซลิ ลา่ นิยมตดั ผมสนั นะ” “แล้วเธออยากเป็นทีนิยมด้วยหรือไง” ลินคอร์นถามเสียง เรียบ จนลิลา่ ยมิ แหย “ไมเ่ อา ไมพ่ ดู เรืองนีไปกินอาหารเช้ากนั ดกี ว่าเนอะ” ลลิ า่ รีบเปลียนเรือง ดงึ มือคนทีเอาแตเ่ ลน่ ผมของเธอออก แล้วเดนิ นําไปห้องอาหาร “ทีนกบั นีลจะมาถึงวนั นีเหรอ ดีจงั ” ลิล่าชวนลินคอร์นคยุ ระหว่างทางทีรถลากวิงตรงไปยงั ปราการซินเทลล่า จริงๆ ลิล่า ไม่ได้ชวนคุยเรือยเปื อยอย่างเดียว แต่เป็นเพราะไม่กล้าส่ง จดหมายไปถามทีน่าว่าจะมาถึงวนั ไหนเพราะกลวั นีลรู้เรืองของ เธอ เลยต้องสืบเอาจากลนิ คอร์นนีแหละ ‘อีกนิดเดียวเอง ต้องเก็บความลับนีไว้ให้ได้’ ลิล่าบอก ตวั เอง “น่าจะมาถึงแล้วนะ เพราะวนั นีต้องประชุมกลุ่มวนั แรก ถือเป็นวนั รวมทีม งานนีสนกุ แน”่ “นอกจากพวกเราทีฉนั รู้มากอ่ นหน้า ยงั มีคนอืนอีกเหรอ”

BarIa’ MIssIon I 179 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ลินคอร์นยิม “คนแรกทีเหนือความคาดหมายคือ ว่าทีไซ เอนคนใหม”่ ลลิ า่ ตาโต “คณุ คนนนั เหรอ” ลนิ คอร์นพยกั หน้า “ใช่ คนนนั แหละ” “แล้วใครอีก” ลลิ า่ ถามตอ่ ด้วยความตนื เต้น “เชรีพ กลาสตลิ ” “อ้อ คนทีเขียนงานวิจยั เกียวกับพืชประดิษฐ์ใช่ไหม โห แต่เขาเป็นถึงมหาจอมเวทเชียวนะ จะยอมมาร่วมงานกับเด็ก อย่างพวกเราเหรอ” ลิล่าอดตืนเต้นและแปลกใจไมไ่ ด้แตแ่ ฝงแวว กงั วลไมน่ ้อย ลินคอร์นยิมกว้าง และตอบอย่างมันใจว่า “มาสิ เรือง แบบนีพวกคนประหลาดมีหรือจะยอมพลาด” คําพูดน่าตีทีหลุดจากปากลินคอร์นพร้ อมรอยยิมมีเลศ นยั อย่างร้ายกาจ ทําให้ลิล่าต้องตีแขนลินคอร์นปรามเบาๆ และ เตอื นด้วยเสียงดดุ ขู งึ ขงั ไมน่ ้อย

180 ¡ÑÅ°´Ô Ò “อยา่ พดู แบบนีสิลินค์ ไม่ดีเลย ต้องให้เกียรตริ ุ่นพีหนอ่ ยรู้ ไหม” ลินคอร์นเขมน่ มองคนทีเดียวนีกล้าดเุ ขา แล้วยืนหน้าเข้า ไปหา แตล่ ิลา่ รีบขยบั ตวั ถอยหา่ ง “เดียวจะต้องไปเจอทกุ คนนะ” “แล้วยงั ไง” คนดือเอาแต่ใจย้อนถามพลางขยบั ตวั เข้า ใกล้มากขนึ จนหญิงสาวต้องยกมือขนึ ดนั ไหลเ่ ขาไว้ “ถ้าลินค์ทํา ฉันก็สติกระเจิดกระเจิงหมดสิ” คําตอบกบั ใบหน้าอมชมพู ทําให้ชายหนมุ่ ยิมพรายออกมา “กลวั คนอืนรู้วา่ งนั ” “ลินค์ไม่เขิน แตฉ่ ันเขินนะ เวิร์นต้องล้อแนเ่ ลย” ลิลา่ อ้าง เพือน แล้วยืนหน้าไปหอมแก้มคนเอาแตใ่ จเร็วๆ และพดู ตอ่ วา่ “... มดั จําไว้แคน่ ีก่อนนะ” ลินคอร์นมองยายเฉือยของเขา ซึงตอนนีรู้สึกว่าจะไม่ เฉือยอย่างทีเคยเป็นด้วยความสงสยั แตก่ ็ยอมถอยห่างแล้วตอบ วา่

BarIa’ MIssIon I 181 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ก็ได้ บอกไว้เลย ว่าผลการต่อสู้เมือวานยังง้ อฉันไม่ สําเร็จนะ” “อือ” ลิลา่ พยกั หน้าหลายครังอยา่ งยอมรับ แล้วยิมกว้าง ให้จนลินคอร์นเบือนหน้ามองไปทางอืน บางทีเขาชักไม่แน่ใจ เหมือนกนั วา่ ใครตามใครกนั แน่ หรือจะเป็นอยา่ งทีนีลวา่ ‘...ลิลา่ นํา แล้วนายตามไง’ “ไมใ่ ชห่ รอก” ลนิ คอร์นพมึ พํา “จ๊ะ?” ลลิ า่ ทวนถาม เพราะได้ยนิ ไมช่ ดั “เปลา่ วา่ แต่ ทีปราการฟี เรเน่เป็นยงั ไงบ้าง” ลินคอร์นพดู เปลียนเรืองไป ลิล่าลดมือทีกําลงั บิดลูกแก้วเก็บหนงั สือของเธอลง แล้ว ตอบวา่ “ดีนะ เรียนสนกุ ดี เราจะได้เรียนมนตราโบราณเป็นกล่มุ ย่อยๆ โดยเปลียนมาสเตอร์เวียนกันไปทุกสองอาทิตย์ คะแนน ทดสอบจากผลการประเมินของแต่ละมนตราจะนําไปรวมป็ น

182 ¡ÑÅ°´Ô Ò คะแนนรวมทงั หมด ทุกคนเลยแข่งกันใหญ่ เพราะจะมีผลตอน เลือกมาสเตอร์ทีปรึกษาปีหน้าด้วย” ลินคอร์นมองการเลา่ เรืองทีดสู นกุ สนานของลิล่า แล้วยก มุมปากขึนอย่างพอใจ ลิล่า ซีซานีน ในวนั นีไม่ใช่หนอนหนงั สือ แห่งปราการฟี เรเน่คนเดิมอีกแล้ว แตเ่ ป็นผีเสือแสนสวยทีเต็มไป ด้วยอิสระและความฝัน “แล้วพวกพรีคลาสละ่ ” ลิลา่ เหลือบมองลินคอร์นอยา่ งเกรงใจ แล้วตอบเสียงออ่ ย วา่ “ก็ด”ี “ไปแพ้ใครละ” “รุ่นพีพรีคลาสนะ่ แต่ แต่ ฉนั แพ้เพราะเขากําหนดเงือนไข ทีฉันยังไม่เก่งหรอกนะ” ลิล่ารีบอธิบายเพิมเสียงละลําละลัก เพราะรู้ว่าลินคอร์นไม่ชอบให้เธอแพ้ใคร จนชายหน่มุ ต้องยกมือ ลบู ศีรษะคนขีกลวั เพือบอกเป็นนยั วา่ เขาไมไ่ ด้วา่ อะไร “แพ้ในห้องเรียนไม่เป็นไรหรอก อยา่ แพ้ตอนขึนประลอง จริงแล้วกนั ”

BarIa’ MIssIon I 183 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เทา่ นนั เอง สีหน้าของลิลา่ เปลียนจากกลวั ชายหน่มุ โกรธ เป็นกงั วลขนึ ทนั ที ลินคอร์นเห็นสีหน้าเธออย่างนนั จงึ ถามวา่ “เป็นอะไรอีก เกิดกลวั ขนึ มาหรือไง” ลิลา่ พยกั หน้าพลางตอบเสียงออ่ ยวา่ “ฉนั ยงั ไมแ่ น่ใจเลย วา่ ตวั เองเหมาะทีจะเป็นเจ้าผ้คู รองรัฐหรือเปลา่ ” “เอาชนะให้ได้ก่อนแล้วคอ่ ยคิดไหม” ลินคอร์นเอ่ยเสียง เรียบ จนลิลา่ ซมึ มากขนึ ลินคอร์นจึงต้องใช้นิวเขียแก้มใสของเธอ แล้วพดู วา่ “การหาคําตอบของคําถามนนั มนั สําคญั ก็จริง แตต่ อ่ ให้ คดิ มากเทา่ ไร ก็ไมม่ ีทางรู้ได้หรอก จนกวา่ เธอจะได้เป็น” ลิล่าเงยหน้าสบตาลินคอร์นนิงคิดไปครู่หนึง และพูดว่า “มันจะไม่เป็นการเหลาะแหละเกินไปเหรอ ในเมือฉันเองยังไม่ แน่ใจในตัวเองด้วยซํา ว่าเหมาะสมทีจะไปยืนตรงจุดนันหรือ เปลา่ ”

184 ¡ÅÑ °Ô´Ò “มนั อีกตงั หลายปี เธอก็ค่อยๆ คิดหาคําตอบไปเรือยๆ ก็ ได้นี ระหว่างนีก็เรียนรู้สิงทีจําเป็นให้หมด และทําให้ดีทีสดุ ไม่งัน เธอจะรู้ได้ยงั ไง วา่ ตวั เองเหมาะสมหรือเปลา่ ” ลิล่าพยักหน้าแล้วยิมกว้าง “นันสิเนอะ ก็คงต้องอย่าง ลนิ คว์ า่ แหละ” “นอกจากเรียนมนตรา แล้วเธอทําอะไรอีก” ลินคอร์นโยน คาํ ถามตอ่ ไปให้ ความจริ งลินคอร์ นก็ไม่ใช่คนชอบคุยอะไรเรื อยเปื อย หรอกนะ แตห่ ลงั จากทีต้องแยกไปเรียนคนเดียว โดยไม่มีทังนีล ทีน ทีสําคญั ไมม่ ีลิลา่ ด้วย เขาก็เริมรู้สึกว่า การได้ฟังใครเล่าเรือง วา่ วนั นีไปทําอะไรมาบ้าง ก็ให้ความรู้สึกดีๆ ไม่แพ้การอยู่ในโลก ตวั เองเหมือนกนั ‘ชกั เริมเข้าใจคณุ พอ่ แล้วสิ ทีแม้แตต่ อนทีทํางานง่วนไมม่ ี เวลาหยดุ ก็ยงั ชอบให้คณุ แมม่ าอยใู่ นห้องเดยี วกนั ’ “ก็อา่ นหนงั สือ กบั ล้นุ วา่ อยา่ ให้ชือตวั เองไปปรากฏอยบู่ น กระดานประลองนะ่ สิ” ลลิ า่ พดู ด้วยรอยยมิ ขําๆ

BarIa’ MIssIon I 185 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “กระดานประลองเหรอ อ้อ ทีว่านักเวทฝึกหัดจะต้อง ประลองฝีมือกนั ในโดมฝึกกลางปราการฟี เรเนอ่ ะนะ” “ช่าย สามเดือนมานีฉันรอดละ แต่คงไม่รอดไปตลอด หรอก กลวั เหมือนกัน เดือนหนึงมีการประลองห้าคู่ ไม่เดือนนีก็ เดอื นหน้าฉนั คงจะโดนแล้วละ” ลนิ คอร์นพยกั หน้า “ก็ดนี ะ เด็กห้องหนงึ ไปปราการฟี เรเน่ น้อย เธอจะได้ไมเ่ หงาไง” ลิล่าชะงักเรืองราวทีกําลังจะเล่าต่อ แล้วหันมามองลิ นคอร์นซงึ เพลนิ อยกู่ บั การไล้แก้มเธอบ้าง ลบู ผมเธอบ้างอยา่ งนกึ สงสยั จนอดถามไมไ่ ด้วา่ “ลินคเ์ หงาเหรอ ลินค์ไปคนั เจฟาคนเดยี วนี” ลินคอร์นเลิกคิว แต่แทนทีจะปฏิเสธ ชายหนุ่มกลับ เปลียนคําตอบไปเป็นวา่ “ก็เหงานะ เพราะใครบางคนเลน่ หายไป เลยนี” “อะ....อนั นนั มนั ...” ลิล่าอ้าปากพะงาบๆ อยากปฏิเสธ แตก่ ็พูดไม่ออก ผิวแก้มขาวใสแดงระเรือขึนจนลินคอร์นยิมกว้าง

186 ¡ÅÑ °´Ô Ò หญิงสาวทีถกู แกล้งเลยจบั ได้วา่ เขาโกหกเธอ แววตารู้สกึ ผิดก็แปร เปลียนเป็นไมพ่ อใจ “แกล้งกนั เหรอลินค”์ ลินคอร์นหบุ ยิมแล้วสบตาคนถามนิงพร้อมกบั ตอบด้วย นําเสียงจริงจงั วา่ “เปลา่ ฉนั พดู จริง” ฉ่า! ใบหน้าของลิลา่ ร้อนจีดขึนมา หากมนั สกุ ได้ตอนนีคงสกุ จนไหม้แล้ว ลินคอร์นมองสีหน้าแดงระเรือทีไม่ได้เห็นมาหลาย เดือนอยา่ งพอใจ แล้วรีบออกคาํ สงั ให้คนทีจะหนั หน้าหนีเขาวา่ “ถ้าหนั หน้าหนีจะโกรธมากกวา่ เดมิ นะ” ได้ผล แม้ลิลา่ จะเขินอายจนหน้าแดงจดั แตก่ ็ยงั ทําตามที เขาบอก เธอก็ยงั มองตรงมาทีเขา บางทีการมีคนรักเป็นเดก็ ธาตุ ไฟก็ดตี รงความตรงไปตรงมานีแหละ “พอใจหรือยงั ” “ก็นิดหนงึ ” ลินคอร์นตอบ ทําให้ลลิ า่ ยมิ แฉ่งแล้วถามวา่

BarIa’ MIssIon I 187 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “แล้วลินคท์ ําอะไรบ้างละ่ เรียนหนกั หรือเปลา่ ” ลินคอร์ นพยักหน้ าพลางหันไปมองข้ างทางทีรถลากทิง ตวั ลงจอดเทียบท่ารับส่งผ้โู ดยสารของปราการ ชายหนมุ่ เอือมมือ ไปเปิดประตรู ถลากก้าวลงไปกอ่ นจะเป็นหลกั ให้ลลิ า่ ตามลงไป “วา่ ไงลินค์ เรียนหนกั หรือเปล่า” ลิล่าถามขณะเดินตาม แรงจงู ของชายหนมุ่ พลางพยายามจะดงึ มือออกจากมือเขา แตล่ ิ นคอร์นไมป่ ลอ่ ย ลนิ คอร์นรู้วา่ ลิลา่ ไม่ชอบการตกเป็นเปา้ สายตาให้ใครมา สนใจ แตช่ ่วยไมไ่ ด้จริงๆ ทีเขาเป็นทีสนใจของทกุ คนมาตงั แตเ่ กิด จงึ เปลา่ ประโยชน์ทีจะหลบหลีกไปทําอะไรแบบปกปิด ‘ก็ทําให้มันชัดเจนไปเลย’ นนั คือความคิดของลินคอร์น ซึงสอดคล้ องกับจุดประสงค์อีกอย่างทีต้ องการประกาศกลายๆ ให้ทกุ คนทีคิดจะเข้าหาลิล่าได้รู้ไว้ วา่ หากใครคิดจะจีบผ้หู ญิงคน นี ควรรู้ด้วยวา่ คแู่ ขง่ คอื ใคร “สองเดือนแรกหนักหน่อยเป็ นการเรี ยนปรั บพื นฐาน เพราะคนในรุ่นเดยี วกนั เป็นรุ่นพีเสียสว่ นใหญ่ ฉนั ไมค่ อ่ ยชินนกั ”

188 ¡ÅÑ °´Ô Ò “เพราะรุ่นพีใช้มนตราทีเราไม่รู้จักเหรอ ก็น่านะ เพราะ แผนกอญั มณีรวมจอมเวทเก่งๆ ไว้เยอะเลย” ลิลา่ เลิกดงึ มือกลบั แล้ว เธอเดนิ ตามลนิ คอร์นไปอยา่ งเป็นธรรมชาตมิ ากขึนขณะถาม ไถ่ไปด้วย “ก็ใช่ส่วนหนึง เดือนแรกเลยมีมาสเตอร์มาทบทวนให้ แล้วสอบเป็นรายวนั เลยละ แผนกทีฉันเรียนน่ะ มีคนขอลาออก ด้วยนะ ทนไมไ่ หวมงั ” ลิล่าตาโต “จริงเหรอ ทงั ทีอุตส่าห์สอบเข้าไปได้แล้วเนีย นะ” “ใช่ ก็เรียนไม่ทันน่ะ มาสเตอร์แต่ละคนก็เจ๋งๆ ทังนัน ยกตวั อยา่ งเชน่ ...ฟอรีไง” ลิลา่ พยกั หน้าหงึกๆ “ใชๆ่ ทา่ นฟอรีเข้มงวดมากจริงๆ” “เธอเคยเรียนกบั ทา่ นเหรอ ถึงรู้นะ่ ” ลินคอร์นถามไปเรือย ลลิ า่ จงึ ตอบไปอยา่ งไมท่ นั คดิ “ใช่ ท่านฟอรีมาสอนฉันทีปราการ เพราะฉันขอร้ องน่ะ อยากใช้ลิไวเออร์ให้เก่งกวา่ นี ลินค์ก็ได้เรียนด้วยใชไ่ หม แล้วสอบ ผา่ นหรือเปลา่ ”

BarIa’ MIssIon I 189 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ลินคอร์นนงิ ไปหลายวินาที ก่อนจะแย้มยิมอยา่ งมนั ใจ “ไม่ผ่านจะอยู่มาถึงตอนนีเหรอ สบายมาก แค่ไม่คิดว่า จะต้องเรียนหนกั ขนาดนีมาก่อนเทา่ นนั ” ลิล่าแทบไ ม่ไ ด้ สัง เ กตถึง อาการช ะ งักไ ปนิดหนึง ของ ลิ นคอร์น พลางย่นจมูกใส่คนรักแล้วล้อว่า “สําหรับลินค์อะไรๆ ก็ งา่ ยไปหมดแหละ” “ก็ไม่เชิงแบบนนั ” ลินคอร์นแบง่ รับแบง่ สู้ แล้วก่อนทีลิลา่ จะซกั ถามเรืองเรียนทีเมืองคนั เจฟาตอ่ เสียงร้องเรียกของทีน่าก็ ดงั ขนึ พร้อมกบั ร่างเลก็ ทีโถมมากอดลลิ า่ “ลลิ า่ !” ลิล่าอ้าแขนรับเพือนตวั เล็ก แล้วกอดกันแน่นด้วยเสียง หวั เราะดงั ลนั สองสาวกอดกนั กลม ขณะทีนีลเดนิ ตามมาตบไหล่ ลินคอร์นเป็นการทกั ทาย “ไง พวกชิลด์ไปรอทีห้องอ่านหนังสือแล้ว แล้วแขกผู้มี เกียรตขิ องนายทีบอกในจดหมายละ”

190 ¡ÅÑ °´Ô Ò ลินคอร์นส่ายหน้า “ฉันส่งข่าวไปแล้ว พีดาลันคงจะมา เมือถงึ เวลา สว่ นอีกคนต้องรอล้นุ นายบอกพวกชลิ ดห์ รือยงั ” “บอกแล้ ว ตกใจกันใหญ่ เห็นเขาว่าหน้ าตาเหมือน มาสเตอร์ไซเอนจริงหรือเปล่า” นีลถามพลางหนั ไปมองสองสาวที คยุ กนั เจือยแจ้ว “คล้ายตอนคณุ ลงุ เด็กๆ แตต่ อนนีเริมเห็นความแตกตา่ ง บ้างแล้ว” ลินคอร์นตอบพลางรังให้นีลเดนิ ช้ากว่าสองสาวทีเดิน นําหน้าไป “อะไรเหรอ” นีลถาม “ทีนนา่ จะโกหกพวกเรานะ” ลินคอร์นตอบเสียงเบา “หือ? เรืองอะไร” นีลถามอยา่ งงงๆ “เรืองความลบั ของลิลา่ ” นีลถึงกับหยุดเดิน แล้วหันมามองหน้าเพือน “นายรู้ได้ ยงั ไง” “ลิล่าบอกฉันเรืองทีท่านฟอรีมาสอนเธอทีปราการ” ลิ นคอร์นตอบพลางสะกิดให้เพือนเดนิ ตอ่ เพือไมใ่ ห้เป็นทีผดิ สงั เกต

BarIa’ MIssIon I 191 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “แสดงว่ายงั มีความลบั อืนทีลิล่าปิดไว้อีกละสิ” นีลเอ่ย อยา่ งอารมณ์ดี จนลนิ คอร์นเขมน่ เพือน “ดนู ายสนกุ นะ” นีลเลิกคิว “ถือเป็ นนิมิตหมายทีดีไง ทีลิล่าเริมเก็บ ความลบั กบั นายได้บ้างแล้ว ถึงเป็นแฟนกนั แต่ถ้ารู้ทกุ เรืองมนั ก็ ไมส่ นกุ หรอก” “เหรอ เอาไว้วันหลังฉันจะช่วยทีนปิดบงั นายบ้าง” ลิ นคอร์นโต้กลบั “โว้ โว้ เจ้าชาย ฉนั ยงั ไมท่ ําอะไรเลยนะ ถ้านายทําก็ไมใ่ ช่ เพือนกนั ละ” ลินคอร์นยกั ควิ “ก็ความรักทําให้คนเปลียนไปไง” นีลระเบิดเสียงหัวเราะกับคําตอบของเพือนสนิท จนลิ นคอร์นนึกอยากท้าประลองกบั ว่าทีเจ้าผ้คู รองรัฐวินดิโคลโลคนนี จริงๆ

192 ¡ÅÑ °Ô´Ò “เอาน่า ลิล่าก็อยู่นีแล้ว ไม่มีทางเก็บความลบั ไว้ได้นาน หรอก” นีลพูดปลอบใจพลางเร่งฝีเท้าตามสองสาวไป ลินคอร์น เลยต้องเร่งฝีเท้าตามไปด้วย “แน่นอนตอนนีคงต้องปล่อยให้เชรีพขีตืนของฉันตายใจ ไปก่อน” ลินคอร์นพึมพํา ก่อนจะยิมพรายเต็มหน้า เขาเชือว่า ความลบั ทีลิล่าเก็บซ่อนไว้ต้องสร้างความประหลาดใจให้เขาแน่ แตค่ งไมเ่ ทา่ กบั ความลบั ของเขาทีจะทําให้เธอตกใจยงิ กวา่ หรอก ‘อยากให้ถึงเวลานนั เร็วๆ แล้วสิ’ ชายหนุ่มคิดพร้ อมฉีก ยิมกว้ างเมื อสุดปลายทางที เขาเดินมาถึงเพื อนกลุ่มใหญ่ มา รวมตวั กนั ทีนีพร้อมแล้ว เพือปฏิบตั ภิ ารกิจสานอนาคตของเพือน รัก ได้เวลา...เลน่ สนกุ แล้ว

BarIa’ MIssIon I 193 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 12 ¤ÇÒÁàÊÍ×è Á ปราการซินเทลล่ามีนโยบายส่งเสริมให้ รักการอ่าน หนงั สือ เห็นได้จากระบบการยืมหนงั สือจากห้องสมดุ ของปราการ และการส่งคืนซึงอํานวยความสะดวกอย่างมากโดยส่งตรงถึง ห้องพกั ของนกั เรียนจอมเวททกุ ระดบั นอกจากนีภายในห้องสมดุ ของปราการก็ยงั มีห้องอ่านหนงั สือสว่ นตวั ทีจดั ไว้สําหรับนกั เรียน ทีต้องการความเป็นสว่ นตวั เพือใช้อ่านหนงั สือด้วย ทีสําคญั แม้จะ ไม่อนุญาตให้ใช้เวทอืนใดในห้องสมุด นอกจากเวททีใช้ค้นหา หนงั สือและทําให้ของลอยได้ แตใ่ นห้องอา่ นหนงั สือทีเป็นส่วนตวั ก็ยงั เปิดโอกาสให้นกั เรียนทีเข้ามาอา่ นหนงั สือเกียวกบั มนตราใช้ พืนทีนีฝึกฝนได้

194 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ฉนั เริมเข้าใจละ ว่าทําไมนายถึงชอบมาห้องสมดุ ” เวิร์น เอ่ยขณะทดลองร่ายเวททีทําให้หนงั สือซึงบาเรียยืมมาเพือใช้คยุ งานกนั ลอยหมนุ วนไปรอบห้องอา่ นหนงั สือ “ใชไ่ หมละ ปกติถ้าการสมั มนาเสร็จเร็ว ฉันจะมาทดลอง ใช้มนตราทีนี มนั สะดวกด”ี บาเรียตอบ “อยปู่ ราการนีก็ลําบากอย่างนีแหละเนอะ เพราะเขาห้าม ใช้เวทนอกพืนทีทีกําหนด เว้นแต่ทีโถงทางเดินซึงตงั กฎห้ามไว้ เฉยๆ แต่ไม่ได้ลงมนตราเป็นบทลงโทษไว้อย่างจริงจัง ทีอืนๆ ก็ สยองอ๊ะ!” เวิร์นบน่ พมึ เป็นหมีกินผงึ จนลิลา่ หวั เราะขํา “เวิร์นก็ไปอยู่ปราการฟี เรเน่กับฉันสิ ไม่มีกฎห้ามอะไร เลย” ลลิ า่ พดู ยมิ ๆ “เรืองสิ พวกเด็กธาตไุ ฟบ้าเลือดจะตาย” เวิร์นตอบอยา่ ง เคอื งๆ “แล้วแผนกของนายฝึกฝีมือกนั ยงั ไงเหรอ ถ้าไม่นบั แผนก พสธุ าเวท แผนกเสนาธิการก็ถือวา่ เรียนเวทหนกั ทีสดุ เลยนีนา” ที น่าถามขณะเข็นรถของว่างทีทางห้องสมุดจดั ไว้ให้ในห้องอ่าน หนังสือเข้ามาเสิร์ฟเพือนๆ ทีมองบาเรียและเวิร์นใช้ศิลาเวท จดั เก็บหนงั สือเข้าชนั

BarIa’ MIssIon I 195 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ก็ออกไปฝึกในภาคสนามน่ะสิ เรียนทฤษฎีในปราการ แล้วออกไปปฏิบตั ิการทีเมืองฝึกหัด พวกนายคงไม่รู้ใช่ไหม ว่า เมืองรอบๆ เมืองหลวงน่ะ จดั เตรียมพืนทีไว้ให้นกั ศิลาเวทฝึกหดั และจอมเวทศลิ าฝึกหดั ฝึกฝนเป็นลําดบั ขนั ยิงหา่ งจากเมืองหลวง เทา่ ไร ก็ยิงโหดขนึ เทา่ นนั ” “นา่ สนกุ นะ” นีลเอย่ ขนึ “แน่นอน แตน่ ายจะไม่สนุกแน่ ถ้านายต้องผ่านให้ได้ทกุ ขนั ตอนในการสอบรวบยอดตอนจบการศกึ ษา” ลินคอร์นเลิกคิว แล้วแกล้งถามกลบั ว่า “นายไม่อยากไป ฝึกทีนนั เหรอ” “เรืองสิ อยากออกไปลยุ แทบแยแ่ ล้วเนีย” เหลา่ ผองเพือนรู้จกั นิสยั เวริ ์นดตี า่ งหวั เราะชอบใจ กระทงั ชลิ ด์ถามลนิ คอร์นขนึ วา่ “พีชายนายจะมายงั ” ลินคอร์นมองหน้าคนทังหมด แล้วตอบว่า “มาตังนาน แล้วนี”

196 ¡ÅÑ °Ô´Ò ทังห้องอ่านหนังสือเงียบกริบอย่างฉับพลัน ทุกคนหัน มองหน้ ากันเลิกลักเพราะต่อให้ มองวนไปรอบห้ องอีกกีครังก็ไม่ เห็นใครอืน นอกจากอดีตเพือนเรียนห้องหนงึ ด้วยกนั เองทงั นนั “มาแล้วเหรอ ลินค์” ลิล่าถามเพราะไม่รู้สึกว่ามีใคร แปลกปลอมเข้ามาในห้องเลย ลินคอร์นยิมน้อยๆ แล้วหนั ไปมอง ผนงั ข้างบานประตทู างเข้า “ขอโทษทีพวกเราเล่นกนั มากไปหน่อย พีดาลนั เลยไม่มี โอกาสได้แนะนําตวั ” สินเสียงพดู ของลินคอร์น พืนทีตรงตําแหน่งทีลินคอร์นม องตรงไปก็ปรากฏร่างชายหนมุ่ ทีคลบั คล้ายคลบั คลากบั มาสเตอร์ ไซเอนไทม์แตด่ หู นมุ่ กวา่ ขนึ เหลา่ อดีตเดก็ นกั เรียนห้องหนึงถึงกบั ลกุ ขนึ ยืนพรึบเพือทําความเคารพชายหน่มุ ทีเหมือนกบั ไม่มีตวั ตน เมือครู่ “ขอแนะนําให้รู้จัก ลูกพีลูกน้องของฉัน ดาลัน ฟราน เชสก้า” ลินคอร์นเอย่ แนะนําเป็นทางการ “สวสั ดีครับ / คะ่ ”

BarIa’ MIssIon I 197 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ดาลันพยักหน้ารับ เขาหันไปมองลินคอร์นแล้วตอบว่า “ไมต่ ้องเกรงใจ ผมเข้าใจ เพราะทกุ คนไมไ่ ด้เจอกนั นาน” ชิลด์ยิมกว้างแล้วเอ่ยว่า “พวกเราก็คยุ กนั ไปเรือยแหละ ครับ ขอบคณุ พีดาลนั ทีมาร่วมทีมกบั พวกเรานะครับ” ดาลนั หนั ไปสบตาชิลด์แล้วผงกศีรษะ “ยินดีทีได้ร่วมงาน กนั ” นําเสียงนิงกบั สีหน้าไร้ความรู้สึกนนั ทําเอาคนอายุน้อย กวา่ ทงั หมดยิมค้าง ไมร่ ู้จะเลน่ มกุ ตอ่ บทสนทนาอยา่ งไรดี ลินคอร์ นซงึ เข้าใจธรรมชาตขิ องวา่ ทีไซเอนมากทีสดุ จงึ พดู วา่ “งนั เรามาแนะนําตวั ให้พีดาลนั ได้รู้จกั กนั มะ” “เอาวธิ ีเดมิ เลยนะ” เวริ ์นถามขนึ เป็นคนแรก ลินคอร์นยิมกว้าง “แน่นอนอยู่แล้วเพือน เริมจากนาย ก่อนเลย ทา่ นหวั หน้า” ลินคอร์นผายมือเชญิ ไปทีชลิ ด์ ชิลด์ลุกขึนยืนมือไปตรงหน้าดาลนั ว่าทีไซเอนจึงยืนมือ มาจบั ชิลด์เขย่ามือดาลันสองสามครังแล้วออกแรงดึงคนสงู วัย

198 ¡ÑÅ°Ô´Ò เข้าใกล้พลางยกมือโอบหลงั แล้วตบเบาๆ สองสามทีพลางพูด ด้วยรอยยมิ วา่ “ผม ชิลด์ คาโรต้า ครับ ตอนนีเป็ นนักเวทฝึกหัดอยู่ ปราการฟาเรนเซ่ จริงๆ ผมเป็นคนดินอร์ต้า เกิดทีดีเนโซล เลยใช้ ศิลาเวทได้บ้าง แต่ทีคลงั ไคล้มากๆ คือพฤกษาเวท ยินดีทีรู้จกั พี ดาลนั ครับ” ดาลันก้าวถอยหลังไปครึงก้าว ใบหน้านิงหันไปมองลิ นคอร์นแวบหนงึ เหมือนไมเ่ ข้าใจการทกั ทายในแบบฉบบั ของกล่มุ เพือนของลกู พีลูกน้องของเขาคนนี แตล่ ินคอร์นแคห่ วั เราะเบาๆ ดาลนั จงึ หนั มาพยกั หน้ารับ “ยนิ ดีทีรู้จกั ” ชิลด์ยิมกว้าง แล้วเดินไปแปะมือกับเวิร์นทีเดินมาจบั มือ ดาลันเขย่าพลางพูดว่า “ยินดีทีได้รู้จักครับพีดาลัน ผม เวิร์น โบลท์ ตอนนีอยปู่ ราการซนิ เทลลา่ แผนกเสนาธิการครับ” “ตระกลู โบลท์?” ดาลนั ทวน เวริ ์นจงึ ยิมกว้าง “โบลท์นนั แหละครับ ผมมาจากโพลาโต้ หวงั วา่ การเดนิ ทางครังนีเราจะได้สนกุ กนั ”

BarIa’ MIssIon I 199 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ดาลนั พยกั หน้าเพียงเล็กน้อย เวิร์นก็ถอยให้ทีน่ากบั ลิล่า เดนิ มาจบั มือของดาลนั ด้วยรอยยมิ กว้าง “หนูทีนค่ะ ทีน่า ปาร์ค ตอนนีอยู่ปราการวินเซอร์นี หนู อยากเป็นนกั หาขา่ ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากสมั ภาษณ์พีด้วยนะคะ” ทีนา่ ยมิ กว้างจนดาลนั ต้องขยบั ยมิ มมุ ปากกบั ความสดใสของเธอ “ลิล่า ซีซานีน ค่ะ หนอู ย่ปู ราการฟี เรเน่ ยินดีทีได้รู้จกั นะ คะ” ลิล่าพูดแนะนําตวั เองต่อ ตามด้วยบาเรียทีเดินมาแตก่ ลบั หยดุ ตรงหน้าดาลนั มองคนสงู วยั กวา่ แล้วยมิ ออ่ น “ผม บาเรีย มิชชาร์พ ครับ พีดาลนั ...พีมาจากพืนทีสีเทา สนิ ะครับ” ดาลนั สบตาบาเรียนิงโดยไม่ตอบ บาเรียจึงยิมมากขึน “ผมเองก็โตในพืนทีสีเทาครับ มาอยนู่ อกหลกั ศลิ าอาณาเขตแบบ นี คงลําบากสินะครับ” ดาลนั ยงั คงมองบาเรียนิง ก่อนจะตอบว่า “คาดว่าคณุ ก็ คงไมต่ า่ งกนั ” บาเรียยิมรับแล้วหันไปมองนีล นีลจึงเดินมากอดดาลัน เหมือนกบั ทีชลิ ดท์ ํา

200 ¡ÅÑ °´Ô Ò “นีล เอนเซล ครับ เราเจอกนั หลายครังแล้วตอนผมไปหา ลนิ ค์ แตไ่ มไ่ ด้ทกั ทายกนั เป็นกิจจะลกั ษณะ ขอโทษด้วยครับ” “ยนิ ดีทีได้รู้จกั ” ดาลนั รับคํา “เอาละ คราวนีก็ได้รู้จักกันครบแล้ ว เริมประชุมกัน เถอะเนอะ” ชิลด์สรุปยิมๆ ลินคอร์นจึงผายมือเชิญดาลนั ไปนัง ประจําทีพร้ อมกับทุกคน แต่ก่อนทีการประชุมจะเริมกันเสียที ประตหู ้องอา่ นหนงั สือก็เปิดออกพร้อมด้วยเสียงทกั ทีร่าเริง “มีอะไรสนกุ กนั ในนีเหรอ” “พีโคตลั /พีโคตลั ” ลิล่าและทีน่าร้องเรียกผ้มู าใหม่พร้อม กนั โคตัลเดินเข้ามาในห้อง มองหน้าทุกคนแล้วยิมเผล่ให้ เป็นรอยยมิ ทีทําให้คนทีรู้จกั โคตลั แวนเวิร์ธ เห็นแล้วต้องเสียวสนั หลงั วาบ เพราะรู้ดวี า่ พวกเขาได้ตกเป็นเปา้ หมายแล้วละ “มีอะไรสนกุ ๆ ทีพีไมร่ ู้หรือเปลา่ ลินค”์ โคตลั หนั มาถาม ลินคอร์นหัวเราะท่าทางอยากรู้อยากเห็นของรุ่นพีช่าง แกล้ง