Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 551 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ สูญเสียสติสมั ปชญั ญะไปหลายเดือน หรือนนั คือคําเตือนให้ผู้ที ต้องการย่างกรายเข้าไปในดินแดนศกั ดิสิทธิแห่งนนั ได้รู้จกั เจียม ตวั แล้วออกไปให้หา่ งจากพืนทีนีเสีย “ทกุ คนฉันว่าเรามีปัญหาแล้วละ” นีลเอ่ยขณะจ้องมอง แผนทีตรงหน้า ซงึ บอกตําแหนง่ ทีพวกเขาลอยตวั อยู่ “อะไร?” ลินคอร์นถามพลางเรียกแผนทีออกมาดู แล้ว ขมวดควิ เพราะจดุ ทงั ห้าสีซงึ แสดงตําแหนง่ ของพวกเขาบนแผนที บง่ บอกวา่ กลุ่มของพวกเขากําลงั เข้าใกล้เครืองหมายกากบาทที เกิดป่ าเสือมโทรมจุดทีหนึง ซึงมันอยู่ในพืนทีป่ าทีลึกมากกว่า แทนทีจะเป็นเครืองหมายกากบาททีสองซงึ เป็นเปา้ หมาย “เป็นไปได้ไง ตอนก่อนทีเราจะเข้ามาหลงั มา่ นแมกไม้นะ่ จดุ ทีเรายืนอยตู่ รงนนั มนั อยหู่ า่ งจากตรงนีมากเลยนะ” “เพราะม่านแมกไม้ คือ มนตราข้ามมิติอย่างหนึง น่าจะ เป็นท่านดีดาเรนทีร่ายเวทเพือกนั อาณาเขตไว้ให้เหล่าภูตต้นไม้ ยงั คงวิถีชีวิตของตวั เองได้เหมือนเดิม มนั เหมือนประตทู ีไม่ว่าจะ เปิดจากตรงไหนก็จะมาโผลแ่ ต่ในพืนทีส่วนทีกนั ไว้” ดาลนั ตอบ พลางหนั ไปมองรอบตวั แล้วพดู ตอ่

552 ¡ÑÅ°´Ô Ò “และถ้าเดาไม่ผิด ทกุ ทีทีเป็นคริติคอลโซนจะเป็นแบบนี เหมือนกนั หมด” “ให้ตายเถอะ มีแต่คนบอกว่า คริติคอลโซนอนั ตรายๆ ก็ เพิงเข้าใจวนั นีแหละ ว่าทําไมถึงอนั ตราย ก็เล่นแค่ก้าวผ่านม่าน แมกไม้มาก้าวเดียว ก็ไมร่ ู้ไปโผล่ทีไหนแล้ว มนั ก็นา่ กลวั อยู่หรอก วา่ แต่ถ้ามนั ไปโผล่ทีไหนก็ได้ในพืนทีทีกันอาณาเขตเอาไว้ แสดง วา่ สีของมา่ นแมกไม้น่าจะเป็นตวั กําหนดหรือเปลา่ ครับ วา่ สีเขียว คือเฉพาะในคมู ีร่า ฟอเรส” โคตลั รําพงึ ด้วยนําเสียงและสีหน้าทีดู เหมือนจะตืนเต้นมากกวา่ กงั วล “น่าจะเป็นอย่างนนั ครับ ผมเคยเห็นคริติคอลโซนในดา โรก้าก็มีม่านมนตราเป็นสีดําโปร่งแสง และถ้าเดาไม่ผิด ระดับ ความโปร่งแสงของม่านมนตราเหล่านีน่าจะกําหนดความมี อนั ตรายของพืนทีทีจะเข้าไปด้วยซึงมากน้อยตา่ งกนั ไป” ดาลนั ตอบ บาเรียขมวดควิ พลางหนั ไปมองตรงบริเวณเดิมทีพวกเขา ผา่ นเข้ามา ซงึ ตอนนีมองไมเ่ ห็นมา่ นแมกไม้สีเขียวเรืองนนั อีกแล้ว ดาลนั เหน็ อยา่ งนนั จงึ พดู ตอ่ วา่ “ต้องมองมาจากด้านนอกนะ่ ”

BarIa’ MIssIon I 553 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตลั บิดตวั เพือยืดเส้นยืดสายพลางตอบว่า “งนั ก็สบาย แหละ อนั นียงั ไมใ่ สมาก ก็แสดงวา่ ไมอ่ นั ตราย” “ถึงเป็นอย่างนนั ก็อย่าประมาทดีกว่าครับ” บาเรียเตือน พลางหรีตามองไปยงั ทศิ ซงึ เป็นจดุ ทีพบป่ าเสือมโทรมจดุ แรก เมือ ดจู ากแผนที มนั นา่ จะอยหู่ า่ งจากทีนีไมถ่ งึ สองกิโลเมตร “ทําไม” โคตลั ถามอยา่ งแปลกใจ บาเรียหนั ไปสบตารุ่นพี กอ่ นจะเลยไปสบตาดาลนั “พีดาลนั รู้สกึ สนิ ะครับ” “ไม่ใชแ่ คพ่ ีดาลนั หรอก พวกเราก็รู้สกึ บา” นีลตอบแทน พลางหลบั ตาลงสดู ลมหายใจเข้าลึก แล้วพดู ตอ่ ว่า “ทีนีมีพลงั เวท สงู มากจนเหมือนอยใู่ นพืนทีสีเทาเลย” “เปลา่ ไมใ่ ชแ่ คเ่ หมือนอยา่ งทีบอก ทีนีถกู กนั อาณาเขตไว้ ให้เหล่าภตู ต้นไม้ยงั คงวิถีชีวิตแบบเดมิ ๆ ของตวั เองได้ ดงั นนั มนั จึงเป็นพืนทีแบบเดียวกนั กบั พืนทีสีเทา” ดาลนั ตอบเสียงมนั ใจ และในเสียววินาทีนนั วงมนตราสีดําลวดลายประหลาดก็ปรากฏ ขนึ ทีใต้เท้าของทกุ คน

554 ¡ÑÅ°´Ô Ò ทุกคนก้มมองวงมนตราทีใต้เท้าของตวั เอง แล้วหันไป มองชายหนุ่มผ้เู งียบขรึม ซึงแทบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ให้เห็น เลย แตพ่ อเขาแสดงฝีมือนีสิ กลินไอเย็นยะเยือกก็แผ่ออกมาจาก ตวั ของดาลนั ทนั ที ขนาดเวลาปกติรอบตวั ว่าทีไซเอนก็ดทู รงพลงั อย่แู ล้ว พอเข้ามาอย่ใู นพืนทีทีเขาใช้พลงั ได้อย่างเต็มที ก็เลยทํา ให้คนทงั หมดรับรู้ได้ว่า การทีดาลนั ต้องเดินทางออกจากพืนทีสี เทาเพือไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกนนั คงสร้างความลําบากให้ผู้ชาย คนนีอยา่ งมากเลยทีเดียว “เราจะเปลียนเป้าหมายไหม ไหนๆ ก็เข้ามาถึงตรงนี แล้ว” โคตลั ถามความเห็นผ้รู ่วมทีม “งันเดียวผมส่งข่าวให้อีกกลุ่มรู้ด้วยนะครับ” นีลเอ่ย พลางล้วงกระดาษสายลมสีแดงออกมาเขียนข้อความบางอย่าง ลงไป แต่ก่อนทีเขาจะเอ่ยคําว่า ‘สายลมจงพัดผ่าน’ อยู่ๆ ที เบืองหลงั ตรงบริเวณทีคนทงั หมดลอยตวั อยู่ ก็มีแรงลมมหาศาล พดั มาวบู ใหญ่ แล้วหยุดลงพร้อมกบั ใบไม้หลากสีทีร่วงหล่นลงสู่ พืนดงั กราวราวกบั สายฝน โคตลั คว้าใบไม้รูปร่างประหลาดมาดู แล้วต้องเบิกตา กว้าง พลางหนั ซ้ายหนั ขวามองไปทวั

BarIa’ MIssIon I 555 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เกิดอะไรขนึ ครับ” ลนิ คอร์นถาม ขณะทงั หมดได้ยินเสียง สญั ญาณดงั มาจากแผนทีแสดงไอเวท บาเรียรีบดึงข้อมูลออกมาดู “ทําไมไอเวทถึงได้ผันผวน มากแบบนีละ” “มนั กําลงั มา” ดาลนั พดู ลอยๆ เสียงเบา แล้วหลบั ตาลง วงมนตราของดาลนั เรืองแสงขนึ รอบๆ ขอบวงมนตราทีมี บาร์เรียร์สีเทาโอบล้อมคนทงั หมดไว้ ขณะทีบาเรียจ้องคา่ พลงั เวท ทังหมดซึงปรากฏขึนบนหน้าจอมนตรา มันเปลียนแปลงค่าอยู่ ตลอดเวลา เหมือนกับทุกคนทีเรียกหน้าจอมนตราของตวั เอง ออกมาดดู ้วยเชน่ กนั “ทําไมพลังเวททังเจ็ดสายจึงขาดความสมดุลไปมาก ขนาดนีละ” นีลอทุ าน โคตลั กําใบไม้ประหลาดในมือไว้แน่น ขณะกดั ฟันพูดว่า “เพราะป่ากําลงั กรีดร้องนะ่ สิ” สินเสียงพดู ของโคตลั ก็ดรู าวกบั ป่าขานรับคําพดู นนั เสียง นนั ดงั ลนั ไปทวั ป่าตามด้วยพายใุ บไม้ทีพดั กรรโชกเข้ามาปะทะคน ทังกลุ่มดจุ ฝนห่าใหญ่ แต่คราวนีมันไม่ได้รวดเดียวผ่านไปแล้ว

556 ¡ÅÑ °´Ô Ò หยุดลงเหมือนครังแรก แต่เป็นพายุใบไม้ทีมีขนาดหลากหลาย แตกต่างกนั ไปทงั สี และไอเวท ซงึ มนั พดั โหมกระหนําเข้าใส่พวก เขาดจุ สายฝนคล้มุ คลงั ครืน! เปรียะ! เปรียะ! เปรียะ! เสียงใบไม้พ่งุ ปะทะกบั บาร์เรียร์ค้มุ กนั ทีดาลนั สร้างห้อม ล้อมวงมนตราไว้ดงั ถียิบอยู่ท่ามกลางความตืนตระหนกของคน ทงั หมด ทุกคนทีรู้จักคูมีร่า ฟอเรส ไม่เคยคิดจะว่าจะได้เห็นป่ า พิโรธ แต่ตอนนีพวกเขากําลังอยู่ท่ามกลางพายุแห่งความโกรธ เกรียวนนั “มารูนก้า” โคตลั พมึ พํา ขณะเพ่งสายตาไปยงั ทิศทีทําให้ เกิดเจ้าพายใุ บไม้นี ไมน่ านสงิ ทีเข้ามาอยใู่ นคลองสายตาของพวก เขา คอื พายหุ มนุ ทีพดั ดงึ ดดู เหล่ามวลใบไม้ให้หลดุ ออกจากต้นไม้ แล้วบิดเป็ นเกลียวหมุนควงสว่านขึนเป็นลําตังตรงขึนไปใน อากาศ “พายุหมนุ ทีแรงขนาดดดู ใบไม้ให้ขึนไปแบบนีได้ นีมนั ... เกิดอะไรขนึ ” บาเรียพมึ พํา ครืน!

BarIa’ MIssIon I 557 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เสียงของพายหุ มนุ ทีควงสว่านไปพร้อมๆ กบั การเคลือน ตวั ด้วยความเร็วสูงเข้ามาใกล้พวกเขามากขึนทกุ ทีฟังจากเสียง สะท้อนทีดังชัดเจนมากขึนเรือยๆ จนลินคอร์นต้องช่วยเสริม อาณาเขตบาร์เรียร์ของดาลนั ให้แขง็ แกร่งขนึ อีก “ต้องอยตู่ ดิ กบั พืนดนิ ให้มากเข้าไว้” โคตลั บอกทกุ คน “อะไรนะครับ” นีลถามยํา “มนั คือพายหุ มนุ ไอเวทมารูนก้า ตอ่ ให้เราทกุ คนกางบาร์ เรียร์ป้องกันเต็มทีอย่างไร ก็ต้านทานมารูนก้ าไว้ไม่ได้หรอก นอกจากอยใู่ ต้ดนิ ” โคตลั ตอบ “หนีจะง่ายกว่าไหมพี?” บาเรียออกความเห็นด้วยวิธีที นา่ จะดกี วา่ “นายจะบ้าเหรอ มารูนก้าจะไล่ล่าเพือดึงดดู ทุกอย่างที เป็นพลังเวทซึงอยู่ใกล้ตวั มัน ยกเว้นสิงทีเชือมต่อกบั ดิน ไม่เห็น เหรอว่าทําไมมนั ดดู แต่ใบไม้ ถ้าพวกเราเคลือนที มนั จะเคลือน ตาม สร้างหลุมหลบภัยเร็ว” โคตลั ตะเบ็งเสียงสงั ดงั ลัน เพราะ เสียงกรีดร้องของป่ าเริมดงั ลนั ใกล้เข้ามาจนกลบเสียงพดู คยุ ของ ทกุ คนจนหมด

558 ¡ÅÑ °´Ô Ò “งันลงไปด้านล่างก่อน” ลินคอร์นตอบ แล้วทงั หมดก็ เคลือนตวั ลงสพู่ ืนดนิ “กรอสดกิ !” บาเรียเปล่งเสียงร่ายมนตราบทหนึงดงั ขึน ทําให้ผืนดิน เวิงใหญ่บริเวณนนั เปลียนแปลงรูปร่างเป็นรูปโดมของหลุมหลบ ภยั ขนาดยอ่ มขนึ ในทนั ใด ลินคอร์นจงึ รีบเสริมความแข็งแกร่งด้วย ใยอคั คี เพือเวททําให้ดินแกร่งและทนทานยิงขึน โคตลั รีบแผ่พุ่ง พลังพฤกษาเวทสร้ างผืนหญ้ าขึนปกคลุมไว้โดยรอบ แล้วคน ทงั หมดก็มดุ เข้าไปหลบในหลมุ หลบภยั “ฝากพีดาลนั ชว่ ยกางอาณาเขตด้วยครับ” โคตลั ร้องบอก พลางก้มมองใบไม้ในมือ แล้วยกมือไปแปะเพดานหลุมหลบภัย จากนนั เพดานดนิ ของหลมุ หลบภยั ก็กลายเป็นหลงั คาสีใสราวกบั กระจก จนมองผ่านออกไปเห็นพายุฝนและใบไม้ทีข้างนอกได้ อยา่ งชดั เจน “ขอดใู ห้ชดั ๆ หนอ่ ยเถอะ” โคตลั พมึ พํา “ตกลงไม่ได้อยากหนี แต่เพราะอยากดู?” บาเรียตัง คําถามกวนรุ่นพีตวั แสบ ทงั ทียงั ไมล่ ะสายตาจากหน้าจอมนตรา ซงึ แสดงคา่ ผลความแตกตา่ งของพลงั เวทในพืนที

BarIa’ MIssIon I 559 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “มนั ก็ส่วนหนึงน่ะนะ ถึงหนีก็หนีไม่รอด ถ้านีคือพายุไอ เวททีทําให้ใบมลิ โก้หลดุ ได้ละก็” “มิลโก้? ต้นไม้โบราณทีได้ชือวา่ ใบไม่เคยร่วงเลยใช่ไหม ครับ” นีลถามอยา่ งสนใจ โคตลั พยกั หน้า ทงั ทีไมไ่ ด้ละสายตาจากหลงั คาหลมุ หลบ ภยั เลย “ใช่ ไม่ว่าลมจะแรงแคไ่ หน แม้ขนาดเกิดพายุ ใบของมิล โก้ก็ไม่เคยร่วงหลดุ จากต้น และเพราะมิลโก้เป็นใบไม้ทีทนทาน ขนาดนนั ไง มนั ถึงถกู นํามาใช้เป็นต้นแบบเพือทําลีฟเลต[1]” เสียงพายุหมุนกําลงั เคลือนตวั ผ่านหลงั คาหลุมหลบภัย ของพวกเขา มนั ดงั ก้องสะท้อนไปทวั ป่ า กลบเสียงพดู ของโคตลั จนไม่ได้ยิน โคตลั จึงชีนิวเป็นสัญญาณให้ทุกคนหันไปมองพายุ หมนุ ทีกําลงั เคลือนผา่ นไป “นนั ไง เหน็ ใบมิลโก้ไหมละ่ มนั หลดุ ลอยลมมาให้เห็นเตม็ ไปหมด” “พายใุ หญ่ขนาดนี มนั ก็น่าจะหล่นไหมพี” ลินคอร์นตงั ข้อสงั เกตบ้าง เพราะเขาไม่เคยได้ยินเรืองเกียวกบั ต้นไม้นีมาก่อน

560 ¡ÑÅ°´Ô Ò และมนั เป็นธรรมชาติของใบไม้ไมใ่ ช่เหรอ ทีต้องผลดั ใบร่วงหล่น ตามฤดกู าลเป็นเรืองธรรมดาทวั ไป “ใช่ ก็เพราะพายใุ หญ่ขนาดนีไง พวกนายคงไม่รู้สินะ ว่า ในปราการฟาเรนเซ่เขาพดู ถึงเหตผุ ลทีเลือกลกั ษณะของลีฟเลต ให้เหมือนกบั ใบมลิ โก้วา่ ไง” ทกุ คนสา่ ยหน้า ขณะทีดาลนั พดู วา่ “มนั เป็นการเตือนสต”ิ โคตลั หนั ไปสบตาดาลนั อย่างสงสยั เช่นเดียวกบั ลินคอร์ นทีมองดาลันเช่นเดียวกัน ผู้ชายคนนีดูเหมือนจะรู้เรืองอะไรๆ มากกวา่ ทา่ ทางทีแสดงออกจริงๆ ด้วย ‘เพราะตอนนันอยู่ๆ เขาก็พูดว่า คูมีร่า ฟอเรสขึนมา เฉยๆ’ ลินคอร์นคดิ ขณะทีโคตลั พดู ตอ่ วา่ “...ในบนั ทึกของปราการฟาเรนเซ่ บนั ทึกเหตผุ ลทีใช้ใบ มิลโก้เป็นต้นแบบของลีฟเลตไว้ว่า ไม่ใช่เพราะมันคงทนอย่าง เดียว แต่ยงั เป็นสิงยําเตือนว่า หากวนั ใดใบไม้ของต้นมิลโก้ร่วง หลน่ นนั คอื เวลาทีคมู ีร่า ฟอเรสจะให้กําเนิดสายเลือดแหง่ ป่า”

BarIa’ MIssIon I 561 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “สายเลือด...หมายถึงภตู เหรอ” โคตลั พยกั หน้า “ก็อาจจะใช่นะ ฉันเคยคยุ เรืองนีกบั คุณ น้าเชรีเหมือนกนั คณุ น้าแคย่ ิมๆ แต่ไม่ตอบ ฉันเลยคิดว่ามนั อาจ เป็นแคต่ ํานาน” “แต่ในเซวีน่าไม่เคยมีตํานานทีไม่เป็นความจริง” บา เรียแย้ง จนโคตลั ยมิ กว้าง “ใช่ ในเซวีนา่ ไม่เคยมีตํานานหลอกเด็ก...เพราะทงั หมด ล้วนเป็นเรืองจริง” ครืน!...ฟบุ ! หญ้าทีคลุมเหนือหลงั คาโดมของหลมุ หลบภยั ของพวกลิ นคอร์นถูกพายุพัดปลิวหายไป ขณะทีโคตลั ดึงพลังของตวั เอง กลับคืน ทําให้ทังหลุมหลบภัยมืดสนิทลงทันที กระทังทุกสรรพ เสียงทีด้านนอกเบาลง บนหน้าจอมนตราแสดงผลของบาเรียก็ก ลบั สสู่ ภาวะปกตทิ ีมีคา่ ไอเวทของพฤกษาเวทไตร่ ะดบั สงู ขึนอยา่ ง รวดเร็ว ทุกคนจึงออกจากหลุมหลบภัย แล้วสลายมนั ไป สภาพ ต้นไม้โดยรอบทีเห็นยืนต้นโกร๋นจนแทบไมเ่ หลือใบ “อยา่ งกบั ใครมาปล้นป่าเลยเนอะ” นีลพมึ พํา

562 ¡ÑÅ°Ô´Ò “มนั ยิงกว่าการปล้น เพราะมันกําลังทําให้ต้นไม้ทุกต้น ต้องรีดเร้ นพลังเวททังหมดทีมีออกมาเพือผลิใบใหม่ ดูนันสิ” โคตลั ตอบพลางชีให้ดตู ้นไม้ต้นใหญ่ทีเริมผลิใบ แล้วกวาดสายตา ไปมองต้นอืนๆ ก็กําลงั ทําในสิงเดยี วกนั “แล้วเจ้าพายนุ นั มนั จะสลายไปเมือไรเหรอครับ” ลินคอร์ นถามถึงจดุ จบของเจ้าตวั ทําลายล้างแรงสงู นนั โคตลั ส่ายหน้า “ไม่ใครบอกไว้ชัดเจน แต่หวังว่ามันจะ เหมือนพายทุ วั ไป ทีสลายตวั ไปเองอาจนานหนอ่ ย แตก่ ็...” โคตลั พดู ถึงตรงนีก็หยุดพดู กะทนั หนั แล้วยกมือขึนจบั หูตวั เอง ท่าทาง ผดิ สงั เกตนนั ทําให้คนอืนๆ หนั มามองหน้ากนั “มนั กําลงั มา” โคตลั พึมพํา แล้วรีบตะโกนก้องแข่งกับ เสียงแหลมของบางอยา่ ง ซึงทิมแทงเข้าทีกลางลําต้นของต้นไม้ที กําลงั ผลิดอกออกใบใหม่ ฉึก! ฉึก! ฉึก!...สวบ! สวบ! “หาทีหลบเร็ว!” ทกุ คนกระโดดลอยตวั ขึนไปในอากาศให้สงู ขึน ขณะทีมี สิงเหมือนกบั รากต้นไม้พงุ่ ผา่ นกล่มุ ของพวกเขาไปยงั ต้นไม้ซึงอยู่

BarIa’ MIssIon I 563 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ใกล้โคตลั ทีสุด จากนนั แสงสีเขียวเรืองก็ถูกดูดจากต้นไม้ต้นนัน และเมือทังหมดก้ มมองเจ้าสิงนันก็ต้องตืนตะลึงกับสิงมีชีวิต ตรงหน้า ซึงพวกเขาไม่คิดว่าจะได้เผชิญหน้ากับมนั เร็วอย่างนี เพราะเจ้าสงิ ทีเคลือนตวั ไปตามแรงดงึ ของรากของมนั ซงึ ฝังตวั อยู่ กบั ต้นไม้ทีเริมเฉาและกําลงั แห้งเหียวลงเรือยๆ ก็คือ...มารีโลนี [1] สาส์นทลี งมนตราระดับสงู พร้อมทงั ประทบั ตราประจาํ ตระกูลวู้ด จะส่งให้คน ระดับเจ้าผ้คู รองรัฐในการประชุม อย่างเช่น การประชุมเจ้าผ้คู รองรัฐทกุ 7 ปี

564 ¡ÑÅ°Ô´Ò 32 ÁÒÃÕâŹèÕ ต้ น ไ ม้ ลํ า ต้ น ใ ห ญ่ โ ต ข น า ด ห ล า ย ค น โ อ บ ซึ ง แ ผ่ กิงก้านสาขาเขียวชะอ่มุ มนั กําลงั เคลือนตวั ผ่านป่ าไร้ใบโดยการ ใช้ รากของมันจ้ วงแทงและทิมลึกเข้ าไปในลําต้ นของต้ นไม้ รอบ ข้าง แล้วดงึ ตวั เองให้เคลือนทีไปพร้อมๆ กับการดดู พลงั เวทจาก ต้นไม้ต้นนันจนมนั แห้งเหียวและตายไปในทีสุด ก่อนจะชักราก ออกแล้ วเปะป่ ายไปยังต้ นด้ านข้ าง การขยับของรากไปใน ลักษณะนันทําให้ มารีโลนีต้นนีเคลือนไปข้ างหน้ าแบบหมุน วนรอบตวั เองไปด้วย ภาพของรากทีจ้ วงทะลุลําต้ นของต้ นไม้ ต้ นแล้ วต้ นเล่า สร้างความตืนตะลึงให้แก่ทีมผ้ตู ามหามนั ซึงลอยตวั อย่เู หนือต้น อยา่ งไมม่ ีข้อกงั ขาใดๆ อีก ยิงมารีโลนีดดู พลงั เวทได้มากเทา่ ไร กิง

BarIa’ MIssIon I 565 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ก้านของต้นมารีโลนีแตล่ ะอนั ก็ยิงแตกกิงแยกสาขาแผ่ขยายออก มากขึน ชายหนุ่มทงั ห้าสูดหายใจเข้าลึกอย่างหนาวเหน็บพร้อม กนั อยา่ งไมไ่ ด้นดั หมาย เพราะสงิ ทีเกิดขนึ ตอ่ หน้าตอ่ ตาตอนนี คือ คาํ ยืนยนั ในทกุ ข้อสงสยั ทีพวกเขาได้ตงั สมมตุ ฐิ านเอาไว้ “มารีโลนี...สนิ ะ” ลนิ คอร์นเปรยขนึ พลางสง่ สญั ญาณให้ ลกู ทีมกระจายตวั ออกเป็นห้าเส้าล้อมรอบอยเู่ หนือต้นมารีโลนี “ไหนว่ามันลอยได้ไง ทําไมไม่เห็นมันลอยละ เท่าทีเห็น เหมือนมนั ใช้รากดงึ ตวั มนั ให้คืบคลานไปเรือยๆ พร้อมกบั การหา ต้นไม้มาเป็นเหยือรายใหม่มากกว่า” นีลถามแกมแดกดนั เจ้า ต้นไม้มหาประลัย พลางกางมือออกสร้ างสายใยพลังเวทมา เชือมตอ่ กบั เพือนทงั ห้า เพือเตรียมการกางอาณาเขตจํากดั พืนที ไมใ่ ห้มารีโลนีเคลือนทีอยา่ งอสิ ระได้อีก “มนั กําลังเติบโต นายไม่เห็นเหรอ รากบางส่วนของมนั เริมเปลียนแปลงรูปร่างแล้ว” โคตลั ตอบพลางพยกั พเยิดหน้าให้ คนทงั หมดเคลือนตวั ลง เปรียง! ขอบอาณาเขตทีกางพลงั ไว้เคลือนลงไปจนเกือบจะถึง ยอดของต้นมารีโลนี พลนั ก็มีไอพลงั มหาศาลมากระแทกคนทงั

566 ¡ÅÑ °´Ô Ò ห้าให้ถอยห่างออกไป จนขอบพลังอาณาเขตทีกางกันไว้แตก กระจาย ร่างของคนทงั ห้าต้องตีลงั กาถอยห่างไปหลายสิบเมตร ก่อนจะพ่งุ ตวั หลบหลีกเหล่าใบไม้และกิงก้านของมารีโลนีทีพ่งุ จู่ โจมเข้าใสพ่ วกเขาแบบไมย่ งั ดาลันและบาเรียเร่งพลงั ขึนกางอาณาเขตร่วมกันทนั ที เพือปอ้ งกนั เพือนทงั หมด ขณะทีลินคอร์นกบั นีลเคลือนตวั พ่งุ สวน ทางเข้าหาฝงู ใบไม้เพือประชดิ ลําต้นของเจ้ามารีโลนี “ลินค์!” นีลเรียกส่งสญั ญาณ ขณะทีสร้างร่างแหมนตรา สีเงินขนึ เหนือยอดไม้ของมารีโลนี “ได้เลยพวก” ลินคอร์นตอบรับ พร้อมสร้างร่างแหมนตรา สีแดงเพลงิ ขนาดใหญ่ขนึ คลมุ ทบั ร่างแหมนตราสีเงินของนีล แล้ว สองหนมุ่ ก็ผลกั ร่างแหมนตราทงั สองสีนนั ไปคลมุ ทบั ลงตงั แตย่ อด ไม้ของต้นมารีโลนี กระสนุ ใบไม้ทีเจ้าพืชประดษิ ฐ์ยิงสลตุ ใส่อยา่ ง ไมม่ ีเว้นจงั หวะจงึ ปะทะกบั ร่างแหมนตราดงั ถียบิ ขณะทีจอมเวทพฤกษาคนเดียวในกลมุ่ ก็เคลือนตวั อย่าง รวดเร็วไปกระต้นุ ให้ต้นไม้ทียงั คงเหลือรอดอยู่รอบๆ ให้แตล่ ะต้น เร่งผลิตางอกกิงก้านยืนยาวออกมา เพือไปโอบรัดเจ้ามารีโลนี

BarIa’ MIssIon I 567 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เอาไว้ ทา่ มกลางสายตาของสีหนมุ่ ผ้รู ่วมทีมทีเหลือ ซึงเคลือนตวั มาห้อมล้อมจ้องมองการกระทําของโคตลั ตาไมก่ ะพริบ “เยียมมาก” บาเรียชืนชมผลงานของโคตลั จากใจจริง คนทงั หมดลงมายืนบนพืนซึงห่างจากต้นไม้ประดิษฐ์มา รีโลนีซงึ ถกู ตรึงให้หยดุ ชะงกั กิจกรรมของมนั อยไู่ มไ่ กลนกั “จะหยดุ ต้นไม้ทีร้ายกาจก็ต้องใช้ต้นไม้ด้วยกนั ...” โคตลั พดู ยงั ไม่ทนั จบ เจ้ามารีโลนีทีหยดุ ยืนต้นนิงอย่เู มือครู่ ก็งอกราก อนั ใหมพ่ งุ่ ทมิ แทงเข้าในต้นไม้ทีรัดพนั มนั ไว้ ฉึก! ฉึก! ฉึก!... ทีสําคญั ยงั มีอีกหนงึ รากในจํานวนทีงอกออกมาใหมน่ นั พงุ่ ตรงดงิ มาหาโคตลั “รุ่นพี! ระวงั !” บาเรียตะโกนเตือนดงั ลนั พร้อมกบั บาเรียสีเขียวออ่ นของ โคตลั ก็ปรากฏขนึ เป็นเกราะปอ้ งกนั ตวั เอง ผลบุ !...เปรียง!

568 ¡ÅÑ °Ô´Ò รากของมารีโลนีพุ่งผ่านบาร์เรียร์สีเขียวอ่อนของโคตัล เข้าไปได้อย่างง่ายดาย แต่ฉับพลันนัน มนั ก็ต้องปะทะกับบาร์ เรียร์สีนําตาลของบาเรียทีโผล่พรวดขึนมาสกัดกันมนั ไว้ในเสียว วินาทีเดียวกัน แล้วร่างของคนทังหมดก็หายวับไปจากตรงนัน ด้วยพลงั ของลนิ คอร์นและดาลนั “พีดาลนั ” ลินคอร์นร้องเตือนวา่ ทีไซเอน เมือเขาเห็นเจ้า รากไม้ อันตรายนันเปลียนเป้าจู่โจมจากเหล่าต้ นไม้ ทีรัดพันมัน เป็นพ่งุ ตรงมาหาพวกเขาทนั ทีทีพวกเขาปรากฏตวั อยไู่ ม่ห่างจาก มนั นกั ดาลนั พยกั หน้าพลางเสริมความแข็งแกร่งของบาร์เรียร์ มากขึน ในขณะทีลินคอร์นสะบดั มือให้เกิดหยดนําฝนตกลงมา ชโลมไล้ให้เปียกไปทวั ต้นมารีโลนี ตามด้วยนีลทีเร่งพลงั ทําให้นํา เหลา่ นนั แข็งตวั จนกลายเป็นนําแข็งทีลามหอ่ ห้มุ มารีโลนีไว้ทงั ต้น “นีถ้าเผาได้ ฉันทําแล้วนะ” ลินคอร์นพูด พลางมอง ผลงานอยา่ งอดหงดุ หงิดไมไ่ ด้ “อย่าเลยนา่ เพราะมีมากกว่าหนึงคนจะฆ่านาย ถ้านาย ทําอย่างนนั ” บาเรียปรามให้เพือนใจเย็น พลางหนั ไปมองโคตลั ที เอาแตข่ มวดควิ มองมารีโลนีทีหยดุ การเคลือนไหวไปอีกครัง

BarIa’ MIssIon I 569 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เป็นอะไรไปครับ” “รากของเจ้านนั ทะลุผ่านบาร์เรียร์ของฉัน” โคตลั ตอบ อยา่ งครุ่นคดิ แล้วทําทา่ จะออกจากวงมนตราของดาลนั แตก่ ็ต้อง ชะงกั เมือดาลนั พดู วา่ “และมนั ก็พงุ่ ผา่ นบาร์เรียร์ของผมได้ด้วย” “แล้วไหงตอนนี...อ้อ พีดาลนั ดงึ พวกเราออกมาอยใู่ นอีก มิติหนึงสินะครับ” บาเรียหันไปมองรอบตวั การเคลือนย้ายมิติ อย่างไร้ ทีติจริงๆ ขนาดพวกเขาซึงเคยชินกับการใช้พลังของลิ นคอร์นมาบ้าง แตน่ ีเป็นครังแรกทีพวกเขาได้เห็นคนอืนใช้เวทแห่ง รัตติกาลได้ยอดเยียมพอๆ กับเพือนของเขา ทีสําคญั คนคนนี ไมไ่ ด้เรียนในโรงเรียนเวทแหง่ เซวีนา่ ด้วยซํา “แต่ก็ทําไม่ได้นานหรอกครับ เพราะทีนีอย่ใู นอาณาเขต เวทของทา่ นดีดาเรน” ดาลนั ตอบ ก่อนจะพาคนทงั หมดกลบั มา ยงั มิตเิ ดมิ “แตม่ นั ทะลผุ ่านบาร์เรียร์ของบาไม่ได้นี ทําไม” ลินคอร์น หนั ไปถามเพือน

570 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ไม่รู้ เอาเป็นว่าเราควรตดั สินใจเคลือนย้ายเจ้ามารีโลนี ออกไปจากทีนีก่อนดีกว่า ไม่อย่างนนั ฉันเกรงว่า พืนทีป่ าจะถูก มันทําลายมากกว่านีนะ” บาเรียตอบ พลางมองย้อนไปตาม เส้นทางทีมารีโลนีเคลือนผา่ นมา กอ่ นทีจะมาถงึ ทีนี “ถ้าไม่ใช่เพราะรู้มาก่อน ว่ามารีโลนีมนั ดดู พลงั เวท ฉัน อาจนึกว่าปราการฟาเรนเซ่กําลงั เปลียนนโยบายสร้างถนนสาย ใหมใ่ นคมู ีร่า ฟอเรสนะเนีย” นีลเอย่ ติดตลก แต่ไม่มีใครขําตาม เพราะเส้ นทางทีนีลเรี ยกมันว่าถนนนัน มันแตกต่างจาก ความหมายของคําคํานนั ทกุ ประการ ป่าถกู ทําลายเป็นเส้นตรงยาวสดุ สายตา จนหาจดุ เริมต้น ของความเสียไมเ่ จอ และหากพวกเขาหยดุ เจ้ามารีโลนีไว้ทีนีไมไ่ ด้ ไมร่ ู้วา่ มนั จะทําลายป่าให้เสียหายไปอีกมากสกั เทา่ ไร “ตรวจสอบทิศทางทีมนั เคลือนทีผ่านมาทังหมดได้หรือ เปลา่ ” โคตลั ถาม บาเรียจึงเรียกหน้าจอมนตราออกมาเริมค้นหาตําแหน่ง แล้วพดู วา่ “ให้ตายเถอะ อยา่ บอกนะวา่ ...”

BarIa’ MIssIon I 571 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อะไรบา” ลินคอร์นถามเสียงตนื เต้น บาเรี ยจึงส่งข้ อมูลบนหน้ าจอมนตราของเขาให้ ทุกคน แล้วใช้นวิ ขีดเส้นสมมตุ ขิ นึ พลางอธิบายวา่ “ดจู ากไอเวททีผนั ผวน จะเห็นว่ามารีโลนีเคลือนตวั ตาม พายุหมุนลูกเมือกีครับ ทีสําคัญ เจ้าพายุทังสองเคลือนตวั เป็น เส้นตรง ซึงถ้าลากไปเรือยๆ จะพบว่ามันเป็นแนวเดียวกับเส้นที ผา่ นหมบู่ ้านมสู ตาโน”่ “มนั เริมต้นทีมูสตาโน่” ดาลันเอ่ย พลางหนั หน้าจอมน ตราของเขาทีแสดงแผนทีภาพมุมสงู ของคมู ีร่า ฟอเรสให้ทกุ คนดู สภาพว่างโล่งของป่ าทีเป็นเส้นตรงจากหมู่บ้านมสู ตาโน่ถึงจุดที พวกเขาอยทู่ ําให้ทกุ คนนงิ องึ ไป “นนั หมายความว่า ขา่ วทีวา่ พบจดุ เสือมโทรมจดุ ทีสามที นนั จงึ เป็นเรืองหนกั หนากวา่ ทีคิด เพราะมนั ไมใ่ ช่แคจ่ ดุ แตม่ นั คือ ...ทงั หมด” บาเรียตอบ พลางเหลือบมองโคตลั ทีนิงเงียบไปตงั แต่ เขากางบาร์เรียร์ชว่ ยปะทะกบั เจ้ารากต้นไม้อนั ตรายนนั บาเรียไม่ แนใ่ จว่าโคตลั ยงั ตกใจอยู่ หรือว่ามีเหตผุ ลอืน แตจ่ ากลางสงั หรณ์ ของเขา การนิงเงียบไปแบบนีไม่น่าจะมาจากเหตุผลแรก บา เรียจงึ หนั ไปถามโคตลั วา่

572 ¡ÑÅ°Ô´Ò “พีโคตลั คดิ วา่ ยงั ไงครับ” “มีอะไรบางอยา่ งอยใู่ นนนั ” โคตลั ตอบอยา่ งครุ่นคดิ “ครับ?” บาเรียทวนถามเสียงสงู อยา่ งแปลกใจ “มนั ไม่ใชเ่ สียงของต้นไม้” โคตลั ยํา แล้วขยบั ตวั ออกจาก วงมนตรา เพือไปยืนอย่บู นกิงหนงึ ของมารีโลนี แล้วเพ่งสายตาดู อย่างพินิจพิจารณา บาเรียทําท่าจะร้ องห้าม แต่ลินคอร์นกลับ ห้ามเอาไว้ “รุ่นพีโคตลั พดู ถึงอะไรลินค์ อะไรคอื เสียงทีวา่ ” ลนิ คอร์นยมิ “พีโคตลั เป็นจอมเวทพฤกษานะบา และเป็น จอมเวทพฤกษาทีพเิ ศษกวา่ จอมเวทพฤกษาทวั ไป...” “พิเศษ?” นีลพยกั หน้ายืนยนั ด้วยอีกคนพร้อมกบั พดู วา่ “พีโคตลั ได้ ยินเสียงของต้นไม้ เสียงจริงๆ ของต้นไม้นะ เหมือนเราได้ยินเสียง คนพดู คยุ กนั ไง” บาเรียเลิกควิ ขนึ แล้วหนั ไปมองโคตลั ทีกระโดดไปตามกิง ของมารีโลนีเหมือนกําลงั หาอะไรบางอยา่ ง

BarIa’ MIssIon I 573 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ระหว่างนีเราคงต้องหาวิธีการเคลือนย้ายมนั นะครับ พี ดาลนั แหม ยงั ไมไ่ ด้ออกแรงค้นหาอะไรมากมาย ของทีอยากได้ก็ วิงมาปรากฏขึนตรงหน้าเสียเอง เจ้าชิลด์นีมันจะโชคดีไปไหน เนีย” “จริง ฉันยังไม่ทนั ได้ใช้ของเล่นของฉันให้ครบทุกอย่าง เลย” บาเรียเสริม แตก่ ็ยงั เฝา้ จบั ตาระวงั ให้โคตลั ตลอด ขณะทีนีล แตะมือไปทีหมวก แล้วเรียกกระดาษสายลมสีแดงออกมาพลาง พดู วา่ “ฉันว่าเราต้องส่งข่าวให้กลุ่มของชิลด์รู้ไว้แล้วละ ให้ กลบั ไปรวมพลกนั รอทีบ้านของชิลด์ก่อนดีกว่า สว่ นเรืองการฟื นฟู สภาพป่ าทีเสือมโทรมไป คงต้องแจ้งไปยงั หน่วยสํารวจชุดใหญ่ วา่ แตล่ ินค์กบั พีดาลนั จะต้องไปสลายอาณาเขตในพืนทีสีเทาทีทีม ใหญ่ต้องเข้าไปสํารวจตอ่ ด้วยใชไ่ หมครับ” “อยา่ เพิงแจ้งไปเลย” ดาลนั เอย่ ขดั ขนึ เสียงเรียบ ทําให้มือ ของบาเรียทีกําลงั เขียนตวั อกั ษรบนกระดาษชะงกั ไป แล้วหนั ไป มองสงิ ทีดาลนั กําลงั มองอยู่ เปรียะ!

574 ¡ÑÅ°´Ô Ò เสียงแผ่นนําแข็งซึงห่อห้ ุมปลายใบไม้ ทียอดของต้ นมา รีโลนีปริแตกเป็นรอยร้ าว และรอยร้ าวนันก็แล่นปราดจากยอด ใบไม้มาสกู่ ิง ตอ่ มาทีลําต้น จนกระทงั ถึงราก จากนนั ก็มีไอสีเขียว ระเหยออกมา ไม่นานเจ้าแผ่นนําแข็งทีห่อหุ้มทกุ ส่วนของต้นมา รีโลนีไว้ทงั หมดก็ถกู ดดู ซบั เข้าสมู่ ารีโลนีจนหมด ฟบุ ! สภาพของมารีโลนีซงึ ถกู แช่แข็งให้หยดุ การเคลือนไหวไว้ เมือครู่ มนั ได้สลายแผ่นนําแข็งให้หายวับไปในพริบตา โคตลั ซึง ยืนอยู่บนกิงทียงั คงมีนําแข็งเกาะอยู่ รีบกระโดดลอยตัวขึน แต่ วินาทีทีเขากําลงั ห่างออกมานนั เอง กิงของมารีโลนีทีอยดู่ ้านหลงั ก็ตวัดฟาดเข้าใส่กลางหลังของโคตัล แต่แทนทีโคตัลจะปลิว กระเดน็ ไปเพราะแรงฟาดของกิงไม้นนั วงมนตราสีนําตาลก็พลนั ปรากฏขนึ แล้วห้มุ ตวั โคตลั เอาไว้ “ลินค์ พีดาลัน” บาเรียร้ องเรียก พลางดึงร่างโคตัล กลบั มาอยา่ งเร็วโดยมีลินคอร์นรอรับ สว่ นตวั เองก็พ่งุ ตวั เข้าหามา รีโลนีพร้อมกบั นีล ผืนดินทีอย่ใู ต้ฐานทีตงั ของต้นมารีโลนี สนั สะเทือนอยา่ ง แรง จากนันพืนดินซึงราบเรียบอยู่ก็พุ่งตวั ขึนสู่อากาศดุจหอก

BarIa’ MIssIon I 575 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè แหลม แล้วแปรเปลียนรูปไปคล้ายมือมากมายหลายร้อยมือตรง เข้ารัดโคนต้นมารีโลนีให้หยุดนิง ก่อนจะคืบคลานไปมดั กิงก้าน ของต้นมารีโลนีไว้ แต่การจบั กุมเจ้าพืชประดิษฐ์คราวนีไม่ง่าย เหมือนกับสองครังแรกอีกแล้ว เพราะหลงั จากทีมนั ดดู พลงั เวท จากเกราะนําแข็งเข้าไป ทําให้รูปร่างของมนั ขยายใหญ่ขึน รากที เคยใช้แทงทะลลุ ําต้นไม้แล้วดดู พลังเวท ก็กลายร่างจากรากพืช ธรรมดาไปเป็นฟันเฟื องทีหมนุ เร็วจี จนต้นไม้ใหญ่ทงั ต้นยกตวั เอง ลอยขนึ เหนือพืนดนิ แล้วตดั มือดนิ จนขาดสะบนั “มนั กําลงั พฒั นาตวั เอง” บาเรียพมึ พํา ขณะเร่งเร้าพลงั พสุธาเวทคืนสภาพให้มือดิน แล้วตามไตข่ ึนไปตามลําต้น อย่าง ไมล่ ดละแขง่ กบั รากฟันเฟื องของมารีโลนี “บา!” นีลตะโกนเตือน ทําให้บาเรียต้องพลิกตวั หลบกิง ไม้ทีงอกจากตาใหม่ แล้วพงุ่ เข้าหาทางบาเรียทางด้านหลงั แม้จะ หลบรอดมาได้ แต่เจ้ากิงไม้นันก็ยังตามติดไม่ลดละ แถมเรียก ระดมพลกิงอืนๆ ทงั แถบให้พงุ่ จโู่ จมมาทีบาเรียจดุ เดียว “ให้ตายเถอะ นีมันต้นไม้จริงๆ หรือเปล่าเนีย” บาเรีย อุทานอย่างเหลืออด พลางมองไปยังนีลทีร้ องเตือนเขา ซึงก็มี สภาพไมต่ า่ งกนั ขณะทีลินคอร์นกบั ดาลนั ไมอ่ ย่ทู ีจดุ เดิมทีเคยยืน แล้ว ทังสองคนหายไปคาดว่าคงพาโคตลั ซึงโดนกิงไม้ฟาดเข้า

576 ¡ÑÅ°´Ô Ò อยา่ งจงั ไปยงั อีกมิตหิ นงึ แล้วขณะทีบาเรียเสียสมาธิ กิงไม้หลาย สิบกิงก็พงุ่ เข้าหาเขาแบบทกุ ทิศทางอยา่ งพร้อมเพรียง ‘ตายละ’ บาเรียร้องในใจ ฉบั ! กิงมารีโลนีทงั หมดทีพ่งุ เข้าหาบาเรียถกู ตดั เรียบด้วยมีด สนั คใู่ จในมือของบาเรีย ปลายกิงทีร่วงลงกบั พืนแล้วถกู มือดนิ จบั เอาไว้ก่อนจะกลืนหายไปในผืนดิน ดวงตาสีเขียวของบาเรียเปล่ง ประกายเจิดจ้า ขณะเคลือนตวั ไปหานีลแล้วร้องบอกวา่ “จดั การเลยนีล ชิลด์คงไม่ว่าหรอก ถ้าเราจะตดั แต่งกิง ก้านของต้นไม้ให้สวยขนึ สกั หนอ่ ย” “นนั สนิ ะ” นีลเอย่ รับลกู ทนั ที ทนั ใดนนั ปลายยอดของมา รีโลนีซงึ ตามตดิ นีลอยกู่ ็หยดุ นิงแข็งทือไป เพราะมีเกล็ดนําแข็งมา เกาะ แล้วแตกกระจายออก สองหนุ่มเคลือนตวั ไปรอบๆ ต้นมารีโลนีเพือตดั แต่งกิง ก้านทีเคลือนไปมาของมนั ขณะเดียวกนั กิงทีถูกตดั ไปแล้วก็จะมี คราบดิน หรือไมก่ ็เกล็ดหิมะห่อห้มุ ทีรอยตดั แล้วลามไปจนสุดถึง ลําต้น มารีโลนีจึงขยบั เคลือนไหวช้าลงเรือยๆ ประกอบกบั มือดิน

BarIa’ MIssIon I 577 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ทีหลบรอดจากฟันเฟื องได้ก็ตรงเข้ามาหยดุ การหมนุ ของฟันเฟื อง จนมารีโลนีทีลอยอยู่เหนือพืนดินตกลงมาและถูกยึดติดอยู่บน พืนดินจนแน่นิงไปในทีสดุ เมือมือดินยุบตวั ลงจนรวมเป็นผืนดิน เดียวกับดินปกติ ในทีสุดเจ้าพืชประดิษฐ์อันแสนร้ ายกาจก็ถูก หยดุ การเคลือนไหวได้เป็นครังทีสาม แปะ! นีลกบั บาเรียตบมือกนั อยา่ งพอใจในผลงานตวั เอง “เลน่ เอาเหนือยเลย” นีลเอย่ “แต่ฉันว่าอีกสักพกั เราคงต้องเหนือยอีก” บาเรียแย้ง ขณะทีลินคอร์น ดาลนั และโคตลั ปรากฏตวั ขนึ ข้างๆ สองหนมุ่ “ถ้ามนั อาละวาดอย่างนีอย่เู รือยๆ เราจะเคลือนย้ายมนั ไมไ่ ด้นะ” นีลหนั ไปหารือกบั ลนิ คอร์นเพือหาวิธีจดั การ “เราจะไมเ่ คลือนย้ายมนั ” โคตลั พดู แทรกขนึ “แตเ่ ราคงไมม่ ีเวลามาไลจ่ บั มนั ให้หยุดเคลือนไหวได้ทกุ ครัง ทีสําคญั ถ้าไม่มีใครสังเกต ระยะเวลาทีเราใช้จดั การให้มนั

578 ¡ÅÑ °Ô´Ò หยดุ การเคลือนไหวมนั นานขึนทกุ ครัง ขณะทีมนั ใช้เวลากลบั มา ขยบั ได้อีกครังเร็วขนึ เรือยๆ นะ” ดาลนั เอย่ เตอื นสตเิ พือนร่วมทีม พวกเขามาทีนีเพือตามหามารีโลนี พืชประดษิ ฐ์ทีไมม่ ีใคร เคยเจอของจริง แต่เมือเจอแล้ว ความน่าตืนตาตืนใจนันไม่ได้ น้อยกวา่ ความนา่ เป็นหว่ งกบั ความเลวร้ายทีมารีโลนีสร้างขนึ อยากจะเคลือนย้ายก็ทําไม่ได้ จะทําลายก็อาจทําให้ปิด โอกาสทางการศกึ ษา แต่การจะหยุดมนั ไว้ตรงนี เพือรอเวลาให้ ทีมพทิ กั ษ์คมู ีร่า ฟอเรสเข้ามาช่วยก็ไม่ใชเ่ รืองง่าย กว่าพวกนนั จะ มาถึง พวกเขาทงั ห้าคนก็อาจร่อแร่ปางตายเชียวละ จอมเวทไม่ว่า จะเกง่ ขนาดไหน ก็ไมม่ ีทางส้กู บั ธรรมชาตทิ ีไมม่ ีวนั ตายได้หรอก “เราต้องการคนชว่ ย” บาเรียสรุป “งนั ฉนั เฝา้ มนั เอง” โคตลั เสนอตวั “ไม่ได้ครับ” ลินคอร์นกับบาเรียประสานเสียงค้านขึน พร้ อมกนั โคตลั ยกมือขึนกอดอกแล้วเบ้หน้านิดหน่อย เพราะรู้สึก ขดั ยอกหลงั ทีโดนฟาด แม้จะได้รับการรักษาอาการจนดีขึนแล้วก็ ตาม ทา่ ทางนนั ทําให้บาเรียชงิ พดู ขนึ วา่

BarIa’ MIssIon I 579 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ผมอยเู่ อง อยา่ งน้อยบาร์เรียร์ของผมก็ใช้ต้านมนั ได้” “ไม่ ฉนั จะอย่ดู ้วย ฉนั ต้องรู้ให้ได้ว่าอะไรอยใู่ นนนั ” โคตลั แย้งด้วยสีหน้าไมย่ อมรับ บาเรียมองหน้าลินคอร์น ตอนนีลินคอร์นเป็นหวั หน้าทีม ลินคอร์นสบตาบาเรียแล้วหนั ไปมองโคตลั “เดียวฉันกับนีลไปเอง นาย พีดาลนั และพีโคตลั อยู่ทีนี แต.่ ..” เสียงการปริแตกของดนิ และเกล็ดหิมะทีพอกมารีโลนีดงั ขึนขดั จังหวะการสรุปของลินคอร์น ดาลนั จึงต้องใช้พลงั ของเขา ย้ายทกุ คนไปอีกมิตอิ ีกครัง ลนิ คอร์นจงึ พดู ตอ่ วา่ “ก็อย่างทีเห็น เราทําอะไรไมไ่ ด้มากไปกว่าหยดุ ไม่ให้มนั เคลือนไหว แถมได้แค่ไม่นานด้วย จึงมีเวลาไม่มากพอทีจะ เคลือนย้ายมนั ไปทีอืนได้ ดงั นนั อย่าเข้าใกล้มนั อีก จนกว่าผมจะ กลบั มาพร้อมกบั ทกุ คน พีดาลนั ตกลงไหมครับ” “แตฉ่ นั อยาก...” โคตลั ทําทา่ จะแย้ง

580 ¡ÑÅ°Ô´Ò ลินคอร์นส่ายหน้าปฏิเสธด้วยแววตาจริงจงั แล้วตอบว่า “ไมอ่ ยา่ งนนั ผมจะจดหมายถึงพีซิลค”์ โคตลั อ้าปากค้างขณะจ้องหน้าลนิ คอร์น ลินคอร์นยิมและพูดว่า “ใจเย็นๆ ครับพี เมือทุกอย่าง พร้อม พีได้ชําแหละมนั แน”่ “ถึงไมพ่ ร้อมฉันก็จะทํา” โคตลั ตอบพลางหนั ไปมองต้น มารีโลนีทีสลัดคราบดินและเกล็ดหิมะออกจนหมด มันขยับ ลอยตวั ขนึ จากพืนดนิ แล้ว รากซึงยงั ไม่กลายร่างไปเป็นฟันเฟื องก็ พงุ่ ไปหาต้นไม้ทียงั มีชีวิตอยู่ แล้วมหกรรมดดู พลงั เวทเพือเยียวยา ตวั มนั ก็เกิดขนึ อีกครังไปพร้อมๆ กบั การเคลือนทีในทิศทางเดมิ “ผมรู้ ถงึ ให้บาอยทู่ ีนีไง เผือพีซนมากจะได้มีคนช่วย ฝาก ด้วยนะครับพีดาลนั ” “ลินคอร์น” โคตลั ร้องปรามน้องชาย แตล่ ินคอร์นทําเป็น มองไมเ่ หน็ แล้วหนั ไปพยกั หน้ากบั นีลก่อนจะจางหายไปจากมิตทิ ี โคตลั อยู่ โดยไมเ่ อย่ ลา โคตลั จงึ หนั ไปหาดาลนั “ไมย่ ้ายกลบั ไปยงั มติ ขิ องเราหรือครับ”

BarIa’ MIssIon I 581 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “มารีโลนียงั ไปไมไ่ กลพอ เพือความปลอดภยั เราอย่ตู รงนี ไปก่อนแล้วกนั ” ดาลนั ตอบเสียงขรึมตามปกตขิ องเขา โคตลั ขมวดควิ อยา่ งขดั ใจ จงึ ได้แตจ่ ้องมองมารีโลนีตาไม่ กะพริบ บาเรียเลยถามวา่ “หลงั พี..เป็นยงั ไงบ้างครับ” “เหลือแคย่ อกๆ นดิ หนอ่ ยนะ่ ” โคตลั ตอบอยา่ งไมใ่ สใ่ จ “แล้วทีวา่ พีได้ยินเสียงต้นไม้” บาเรียเกรินเรืองทียงั ตดิ ใจ โคตลั จงึ ตอบวา่ “ก็ตามนนั ” “ผมไม่เข้าใจ หมายถึงพีได้ยินต้นไม้คุยกันงันเหรอครับ ความสามารถแบบนนั ไมใ่ ชม่ ีแตใ่ นภตู เหรอครับ” โคตลั สบตาบาเรีย แล้วเหลือบไปสบตาดาลันทีมองเขา อยู่เหมือนกัน ก่อนจะหันไปมองต้นมารีโลนีทีเคลือนตัวห่าง ออกไป แล้วพดู วา่ “หา่ งแคน่ ีนา่ จะพอแล้วมงั ครับ พีดาลนั ”

582 ¡ÑÅ°Ô´Ò ดาลนั พยกั หน้า แล้วทงั สามก็กลบั มาลอยตวั เฝา้ ดมู ารีโล นีอยหู่ า่ งๆ ในมิตปิ กตเิ พือตามตดิ มนั “ตกลงพีได้ยินอะไรจากเจ้ามารีโลนีกนั แน่ครับ” บาเรีย เปลียนคาํ ถามเมือเหน็ วา่ โคตลั ไมต่ อบ โคตลั ถอนหายใจยาวแล้วสา่ ยหน้า “ฉนั ไมไ่ ด้ยิน” “อ้าว ก็ไหน...” โคตลั หนั มาสบตาบาเรีย แล้วพูดว่า “ใช่ ฉันได้ยินเสียง ต้นไม้สือสารกนั แตฉ่ นั ไมไ่ ด้ยนิ มารีโลนีพดู แตเ่ ป็นเสียงอืน” บาเรียขมวดควิ “เสียงอืน?” โคตลั พยักหน้า แล้วตอบว่า “นายต้องไม่เชือแน่ว่าทีฉัน ได้ยินเป็นเสียงของอะไร” “แล้วเป็นเสียงของอะไรละครับ” โคตลั เพ่งสายตาไปยังมารีโลนีทีเริมลอยตวั สูงขึน ราก เปลียนเป็นฟันเฟื องแล้วและเริมมีรายละเอียดมากขึน ลําต้นไม้ ซงึ ใหญ่มากขึนเริมเปลียนแปลงรูปร่างไปจนดคู ล้ายกบั หน้าต่าง แล้วเขาก็ตอบด้วยนําเสียงครุ่นคดิ เหมือนไมอ่ ยากเชือวา่

BarIa’ MIssIon I 583 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “เสียงไม้กระทบกนั ...ในจงั หวะทีฉนั ค้นุ เคยมาทงั ชีวิต” บาเรียกบั ดาลนั สบตากันนิงอย่างไม่เข้าใจ รอจนโคตลั เฉลยตอ่ วา่ “มนั คือเสียงของ...กีทอผ้า”

584 ¡ÑÅ°´Ô Ò 33 ͧ¤»ÃСͺ ชิลด์กับพวกทีแยกทางเดินอ้อมคริตคิ อลโซนได้มาถึงจุด ทีมีเครืองหมายกากบาท ซึงพบต้นไม้ยืนต้นตายจุดทีสองอย่าง ปลอดภยั การเดนิ ทางใช้เวลาน้อยกวา่ ทีคาดการณ์ไว้ เพราะเวิร์น จดั การกบั อปุ สรรคเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างการเดนิ ทางได้อยา่ งหมด จด เมือมาถึงทกุ คนก็เริมตรวจสอบสภาพป่าโดยรอบ เชรีพเลยถือ โอกาสตดิ ตงั อปุ กรณ์เวทเพือตรวจสอบความเสียหายของดนิ ตาม แผนการลงพืนทีหลกั เสียเลย “รุ่นพีครับมาดทู างนีหนอ่ ย” ชิลด์ตะโกนเรียก เชรีพซงึ ตงั คา่ ให้เครืองเสร็จพอดีจงึ เดนิ ไปหาชิลด์

BarIa’ MIssIon I 585 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ดนู ีสิครับ ผมเดินจากตรงนู้นมาถึงตรงนี ใต้ต้นไม้ทียืน ต้นตายเหล่านี มีต้นอ่อนเริมงอกขึนมาใหม่แล้ว ดเู หมือนผืนดิน แถวนีจะเริมฟื นตวั ได้ดนี ะครับ” เชรีพก้ มลงแตะต้นอ่อนทีเพิงงอกขึน แล้วเงยหน้าไล่ สายตามองย้อนกลบั ไปยงั เส้นทางทีชิลด์บอกว่าเพิงเดนิ มา แล้ว พดู วา่ “นายไมค่ ดิ วา่ มนั แปลกเหรอ” “ยงั ไงครับ ปกตเิ ราก็พบเรืองแบบนีอยแู่ ล้วนีครับ” เชรีพส่ายหน้า “ถ้ามันปกติ ใต้ต้นไม้ทุกต้นในบริเวณ ทงั หมดก็ต้องงอกใหมข่ นึ พร้อมกนั ทงั หมดส”ิ ชิลด์นิงองึ ไป แล้วหนั ไปมองต้นไม้ทีอยหู่ า่ งจากชายขอบ ออกไป “เออ จริงด้วย ทําไมมันถึงฟื นตัวได้ดีเฉพาะต้นทีอยู่ บริเวณชายขอบล่ะ...เวิร์น! ดตู รงนนั สิ มีต้นไม้งอกขึนมาให้เห็น บ้างหรือเปล่า” ชิลด์พดู อย่างตงั ข้อสงั เกตตาม แล้วตะโกนถาม เวริ ์นให้ชว่ ยดใู นจดุ ทีหา่ งออกไป

586 ¡ÅÑ °Ô´Ò เวิร์นก้มดูเสร็จ แล้วยกมือไขว้กันเป็นสัญญาณว่าไม่มี ชลิ ด์จงึ หนั ไปถามลิลา่ กบั ทีนา่ ทีอยหู่ า่ งออกไปอีกทาง “ทางนนั ละ” สองสาวส่งสัญญาณมาด้วยคําตอบเดียวกับเวิร์น ก่อน จะขยบั ไปตรวจสอบบริเวณอืนเพิมเติม ขณะทีชิลด์เดินไปแตะ ต้นไม้ทีมีต้นออ่ นงอกขนึ มาแล้วหลบั ตา กระแสพลังสี เขียวพุ่งออกจากมือของชิ ลด์ตรงเข้ าไ ป ตรวจสอบพลงั ชีวิตของต้นไม้ ซึงเป็นวิธีพืนฐานทีต้องเรียนรู้เป็น อย่างแรกในชนั เรียนนักพฤกษาเวทฝึกหดั เพราะพวกเราเรียนรู้ การใช้ พลังจากต้ นไม้ มาสามปี เต็มแล้ วก่อนที จะเข้ าปราการ หลงั จากนีเราจงึ ต้องเรียนรู้ทีจะชว่ ยเหลือต้นไม้บ้าง “ผืนดินยงั มีพลงั เวทอยู่นะ ยังพอบํารุงได้ แต่ทีหนกั กว่า คือ ด้วยคณุ ภาพดนิ แบบนี การช่วยให้ต้นไม้ฟื นจากความตาย พี ว่าคงต้องใช้จอมเวทพฤกษาจํานวนมากเลยละ” เชรีพพูด หลังจากทีเขาได้ตรวจสอบสภาพดิน แล้ วเดินห่างจากชาย ขอบเขตของบริเวณพืนทีเสือมโทรมไปสกั ประมาณหนึงเมตร เพือ ตรวจสอบสภาพดนิ อีกครัง

BarIa’ MIssIon I 587 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ทําไมเหรอ” เชรีพถาม เมือมองเหน็ ชิลด์ละมือจากต้นไม้ แล้วเอียงคอครุ่นคดิ เหมือนไมแ่ นใ่ จ “ไมม่ ีพลงั เวทเหลืออยเู่ ลยครับ” ชิลด์ตอบ “ฮะ?” เชรีพทวนเสียงสงู อยา่ งแปลกใจ ชิลด์เดินตอ่ ไปยงั ต้นไม้อีกต้น แล้วตรวจสอบสภาพของ ต้นไม้ใหม่ ก่อนจะหนั มาบอกเชรีพวา่ “ต้นนีก็เหมือนกนั ฮะ ตอนสมั มนาผมก็อ่านรายงานการ ตรวจสภาพของต้นไม้นะ ในรายงานไมไ่ ด้บอกวา่ เป็นแบบนีนีนา” “พีก็อา่ นเจอมาแบบนนั เหมือนกนั ทําไมละ่ หรือวา่ ...เจ้า ความแห้งแล้งทีเห็นนีไมไ่ ด้เกิดจากธรรมชาติ แตเ่ ป็นเจ้าเครืองดดู พลงั งานนนั จริงๆ” “ถ้าเป็นอย่างนัน ทําไมบางต้นซึงก็ไม่มีพลังเหลืออยู่ เหมือนกนั แตก่ ลบั มีต้นออ่ นงอกขนึ มาได้ละครับ” “นนั แหละคือสิงทีเราต้องรายงานให้ทีมสํารวจชุดใหญ่ มาหาคําตอบ” เชรีพตอบ พลางดงึ เอาคามีลออกมาบนั ทึกและ จบั ภาพสิงทีพวกเขาพบ สว่ นชลิ ด์ทียงั ไม่เลิกสงสยั ก็เลยเดนิ ไปยงั

588 ¡ÑÅ°Ô´Ò ต้นไม้ทีไม่มีต้นอ่อนงอก แล้วตรวจสภาพต้นไม้อีกครัง แล้วเขาก็ พบสิงทีนา่ สงสยั มากยงิ ขนึ “มนั ยงั มีพลงั ฟื นตวั อยู่ หรือว่าต้นทีไมม่ ีพลงั มนั มอบพลงั ให้ต้นออ่ นไป” ชลิ ดพ์ มึ พํากบั ตวั เอง แล้วหนั ไปมองตามเสียงเรียก ของลลิ า่ “ชลิ ด!์ มาทางนีหนอ่ ยจ้ะ” ชิลด์เคลือนตวั ไปทีลิล่าพลางมองสิงทีลิล่าชีดู แล้วต้อง เบกิ ตากว้าง “นีมนั ” “ต้นอืนก็มีนะ ใหญ่เลก็ ไมเ่ ทา่ กนั จ้ะ” “รูพวกนีไม่น่าจะเกิดขึนเอง มนั ต้องมีของแหลมทิมแทง เข้าไป แล้ว...” ชิลด์พดู ได้แคน่ นั ก็ล้วงมือเข้าไปในรูนนั แล้วดงึ มือ ออกมาพร้ อมกับขุยเนือไม้ทียุ่ยเป็นผงละเอียดจนแทบไม่เหลือ ซาก “ต้นไม้นีตายอย่างสมบรู ณ์แบบเลยลิลา่ ไมเ่ หลือพลงั สกั นิด แล้วก็....” ชลิ ด์ก้มดทู ีใต้ต้นก็ไมพ่ บต้นออ่ นสกั ต้น ชายหนมุ่ จงึ หนั ไปมองทวั ทงั บริเวณ

BarIa’ MIssIon I 589 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ต้นไม้ตรงชายขอบ แม้ไมม่ ีพลงั เหลืออยู่ แตย่ งั มีต้นออ่ น ให้เห็น พอไล่ดหู ่างจากชายขอบเข้ามาไม้ทียืนต้นตายก็ยังพอมี พลังฟื นตัวอ่อนๆ อยู่บ้าง แต่ตรงใจกลางพืนทีของบริเวณทีมี ต้นไม้ถกู ทําร้ายให้ยืนต้นตายนีสิ มนั กลบั ไมพ่ ลงั หลงเหลือให้ฟื น คืนชีพตวั เองได้เลยสกั นิด แถมยงั ไม่มีต้นอ่อนอีกด้วย มนั ต้องมี อะไรทีไมช่ อบมาพากลมากกว่าการทีใช้เครืองดดู พลงั อยา่ งเดียว แนๆ่ ” “ตอนนีทีนกบั เวิร์นกําลงั ตรวจสอบว่าในบริเวณนีทงั หมด มีต้นไม้ทีเป็นแบบนีกีต้น ชลิ ดจ์ ะดเู รืองไหนเพิมอีกไหม” คําถามของลิล่า ทําให้ชิลด์ยกมือขึนไปแตะปีกหมวกให้ หน้าจอมนตราปรากฏขึน เขากดเลือกภาพแผนทีซึงจบั ภาพจริง ในมมุ สงู ของพืนทีนีออกมา “เวิร์น ทีน ทําสญั ลกั ษณ์ต้นไม้ทีมีรูปประหลาดในแผนที และใส่รายละเอียดไว้ด้วย วา่ แตล่ ะต้นมีต้นออ่ นงอกทีใต้ต้นหรือ เปล่า เดียวฉันกับลิล่าจะรับหน้าทีตรวจลําต้นของต้นไม้ว่าถูก เจาะรูหรือไม่เอง ส่วนรุ่นพีเชรีพช่วยตรวจต้นไม้ทีอยู่ชายขอบ ทงั หมดด้วยครับ” “ได้” ทงั สามคนทีอยหู่ า่ งออกไปตอบรับพร้อมกนั

590 ¡ÑÅ°´Ô Ò ไม่นาน หน้าจอมนตราก็แสดงภาพพืนทีป่ าเสือมโทรม เป็นเวงิ กว้างและปรากฏสญั ลกั ษณ์สีตา่ งๆ ขึนเตม็ พืนที แล้วชิลด์ ก็เรียกรวมพลอีกครัง “สีแดงนีคือต้นไม้ทีลําต้นมีรูเจาะ สีเหลืองคือต้นทีไม่มีรู สว่ นทีเขียวคือต้นทีไมม่ ีรูและมีต้นออ่ นขนึ ด้วย ไม่มีใครพบต้นไม้ ทีมีรูแล้วมีต้นออ่ นเลยใชไ่ หม” ชิลดถ์ าม “ไม่มีนะ แล้วอย่างภาพทีเห็นจุดสีเขียวมีอย่แู ค่ชายขอบ รอบนอกเทา่ นนั สว่ นจดุ สีแดง ฉันคดิ ไปเองรึเปลา่ ว่ามนั คล้ายกบั กําลงั เกิดเส้นพายหุ มนุ สีแดงอย่ตู รงจดุ กึงกลางของบริเวณนีเลย” เวิร์นถามเสียงติดตลก แตไ่ ม่มีใครหวั เราะ เพราะสิงทีเกิดขึนถือ วา่ ประหลาดมากๆ โดยปกติความเสียหายจะไล่ระดบั ความรุนแรงจากมาก ไปหาน้อยตามระยะห่างจากจดุ เกิดปัญหา แต่ความเสียหายใน พืนทีนีกลบั เป็นตามแนวเกลียว ดจู ากจดุ สีแดงทีเรียงตวั เป็นเส้น โค้งหมนุ เข้าสู่จุดศนู ย์กลางสลบั กบั แนวเกลียวของส่วนทีรุนแรง น้อยกวา่ “หากนีเป็นฝีมือของธรรมชาติจริง มนั ก็ผิดปกติเกินไป” ชลิ ด์สรุป

BarIa’ MIssIon I 591 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ถึงจะเกิดจากไอ้เครืองนันก็เถอะ มนั ก็ไม่มีทางเป็นไป ได้” เชรีพแย้ง “ทําไมพีคิดอย่างนันครับ” เวิร์นย้อนถาม พลางเปิด คามีลของเขา เรียกภาพการทํางานของเจ้าเครืองนนั ออกมาให้ดู “ก็จากภาพการทํางานของเจ้าเครืองนนั มนั เป็นเส้นตรง เหมือนตดั เค้กเป็นเสียวๆ อยา่ งนี มนั ไมห่ มนุ ย้วยอยา่ งนนั หรอก” เชรีพมองภาพนนั แล้วก้มมองจดุ แดงในแผนที แล้วพูด วา่ “ฉนั หมายถึงเครืองจริงตา่ งหาก มนั มีลกั ษณะเหมือนมารีโลนี มาก เพราะโครงสร้างนนั ...มนั หมนุ ได้” “อะไรนะพี” ทีนา่ ทียืนอย่ใู กล้เชรีพถามยํา เชรีพเลยตอบ เสียงขรึมวา่ “มารีโลนีจากบนั ทึกของมาตินน่ะ มันเคลือนทีโดยการ หมนุ ” “แสดงว่าทังหมดนีต้ องเป็ นฝี มือของเจ้ ามารี โลนีสินะ ครับ” ชลิ ด์ยําด้วยแววตาตนื เต้น

592 ¡ÑÅ°´Ô Ò เชรีพสบตาชิลด์ด้วยดวงตาทีตืนเต้นไม่แพ้กนั “หลกั ฐาน มนั ก็พอคิดได้เป็นแบบนัน ตอนนีสิงเดียวทีเราทําได้ คือต้องหา มนั ให้เจอเทา่ นนั ” “ถ้าเราหามนั ไม่เจอล่ะคะ ต้องมีต้นไม้ยืนต้นตายอย่างนี อีกสกั แคไ่ หนเหรอคะ” ลลิ ่าย้อนถามพลางลบู มือไปบนลําต้นของ ต้ นไม้ ด้ วยแววตาเศร้ าสร้ อย “เราต้องหามนั ให้เจอ และอยา่ งเร็วทีสดุ ด้วย” เชรีพพดู เน้นยําด้วยเสียงจริงจงั พลางเปลียนภาพแผนทีจําลองบนหน้าจอ มนตราของตวั เองให้กลายเป็นแผนทีปกตขิ องคมู ีร่า ฟอเรส “จดุ ป่ าเสือมโทรมเกิดขึนสามครังแล้ว ถ้าเราหาจดุ ตอ่ ไป ทีมารีโลนีจะไปปรากฏตวั ได้ เราก็จะเจอและหยดุ มนั ได้” “ถ้าอย่างนนั เราก็แค่วิงวนตามติดสามเหลียมมารูนก้า ไป” เวริ ์นลากนวิ เชือมเครืองหมายกากบาททงั สามจดุ เข้าด้วยกนั เชรีพเงยหน้ามองเวิร์น “นายรู้ได้ยงั ไง” “คุณป้าอมีเรียบอกครับ ท่านบอกว่าเคยเห็นร่างงาน โครงการของ โกลดี ทอย และภาพนีอยู่ในแผนงานนนั ด้วย ผม เห็นบาไมพ่ ดู อะไร ก็เลยไมไ่ ด้บอกทกุ คน”

BarIa’ MIssIon I 593 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เชรีพขมวดควิ “สามเหลียมมารูนก้า?” “มนั จะเป็นไปได้เหรอคะรุ่นพี” ลิล่าถามด้วยสีหน้าเคร่ง ขรึม “ทําไมเหรอลลิ า่ เธอรู้จกั มนั ด้วยเหรอ” ทีนา่ ถาม ลิล่าหันไปพยักหน้า แล้วมองไปทีเชรีพพลางตอบว่า “ระหวา่ งเตรียมตวั ฉนั อา่ นหนงั สือเกียวกบั มารีโลนี และในหลายๆ บนั ทกึ ก็ตงั ข้อสมมตุ ฐิ านตรงกนั อย่างหนึงวา่ หากมารีโลนีเกิดขนึ จริง สมดุลเวทของป่ าจะเสียสมดลุ ไปอย่างมาก แล้วอาจทําให้ เกิดพายหุ มนุ มารูนก้าได้” “แล้วไอ้พายทุ ีวา่ นีมนั เป็นยงั ไง” ทีน่าถาม เชรีพเลยตอบ วา่ “มนั เป็นพายหุ มุนไอเวท เพราะคมู ีร่า ฟอเรสมีต้นไม้ทุก ชนดิ ทีมีอย่บู นโลก ป่ าแหง่ นีอดั แนน่ ไปด้วยพลงั ของเวททกุ ชนิดที จําเป็นตอ่ โลก สมดลุ ของป่ า คือสมดลุ ของโลก แตพ่ อสมดลุ ของ ป่าเสียไป...ไอเวททงั เจ็ดสายก็จะไร้ความสมดลุ แล้วพายหุ มนุ มา รูนก้าก็จะเกิดขนึ ”

594 ¡ÑÅ°´Ô Ò ลิล่าพยักหน้าแล้วเสริมว่า “เพราะอย่างนี จอมเวทที สนใจมารีโลนีเลยให้ความสําคญั กับการติดตามสภาพอากาศ และปริมาณไอเวทในคมู ีร่า ฟอเรสมากเป็นพเิ ศษ” “สรุปคือ คาดเดาความน่าจะเป็นจากความผิดปกติที เกิดขนึ แทนทีจะม่งุ ไปทีการตามหาสิงทีหายากยิงกว่าสินะครับ” เวิร์นสรุปแบบแอบแขวะไปด้วยนดิ ๆ “เขาเรียกว่า การตงั สมมุติฐาน ซึงก็ไม่ได้ง่ายกว่ากนั นกั หรอกนะ” เชรีพแย้งแล้วเขม็งตาดใุ สเ่ วิร์น เวิร์นอยากจะเถียงตอ่ อีกสักยก แต่พอนึกได้ว่าเชรีพจบ การศกึ ษาระดบั มาสเตอร์ด้วยหวั ข้ออะไร เขาจึงยอมแพ้เพราะนนั ไมใ่ ชห่ วั ข้อทีเขาจะเอามาล้อเลน่ ได้ “ตอนนีคงมีองค์ประกอบครบแล้วใช่ไหมครับ ผู้ใหญ่ใน ปราการถงึ คดิ วา่ ป่าเสือมโทรมทีเกิดขึนในตอนนีเป็นเพราะมารีโล นีทําให้เกิดขนึ เหรอครับ” เวริ ์นเปลียนคาํ ถามใหม่ “ก็ไม่เชิง ฉันคิดว่า ทีผู้ใหญ่ไม่ขยบั เพราะองค์ประกอบ ไมค่ รบมากกวา่ ”

BarIa’ MIssIon I 595 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ไมค่ รบเหรอครับ” เวิร์นถามยําอย่างไมเ่ ห็นด้วยนกั ทีน่า จงึ ถามตอ่ วา่ “องคป์ ระกอบทีขาดไป คืออะไรเหรอคะ” เชรีพมองไปรอบตัว แล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าทีปลอด โปร่ง พลางตอบวา่ “สภาพอากาศ” เหลา่ รุ่นน้องหนั มามองหน้ากนั เชรีพจงึ อธิบายตอ่ “ก็อยา่ งทีลลิ า่ บอก มารีโลนีจะดงึ ดดู พลงั เวททีอยรู่ อบตวั มัน ทําให้ความสมดุลของไอพลังเวทบกพร่องไป ส่งผลทําให้ สภาพอากาศโดยทวั ไปผิดเพียนไปจากสภาวะปกติ เริมจากเกิด ฝนดินก่อน จากนนั ก็จะเกิดพายหุ มนุ ไอเวท ตามด้วยพายหุ มนุ ที ใหญ่และน่ากลัวทีสุดยิงกว่าเมือเกิดการขาดสมดุลเวท...มา รูนก้า” “พายหุ มนุ มารูนก้าเหรอครับ แล้วฝนดินคืออะไร” เวิร์ นถาม เชรีพเหลือบมองเวิร์นแวบหนึง แต่ไม่พูดอะไร คนถาม เลยร้อนตวั ถามเสียเองวา่

596 ¡ÅÑ °Ô´Ò “อะไรครับ” “นายอยปู่ ราการอะไร” “ซนิ เทลลา่ ครับ นีพีจะหาวา่ ผมโง่อีกแล้วใชไ่ หม” เวิร์นรีบ พดู ดกั คอ ขณะทีเชรีพยกั ไหลแ่ ทนคาํ ตอบ เวิร์นอ้าปากจะถามให้ชัดๆ ว่ารุ่นพีตวั เล็กจะกวนโมโห เขาให้ได้เลยใช่ไหม แต่ก็นึกขึนได้ว่าเผลอด่าตวั เองไปเรียบร้อย แล้ว เลยได้แต่ยิมเก้อ ขณะทีสองสาวหัวเราะขําเพือน ก่อนจะ กลนั ยมิ แล้วถามยํากบั เชรีพวา่ “ฝนดนิ คืออะไรคะ รุ่นพี” “มนั คือดินทีร่วงลงมาเหมือนฝนนนั แหละ แตม่ นั เลวร้าย ยิงกว่า เพราะดินไม่ได้เบาเหมือนนํา และมันส่งผลทําให้ต้นไม้ เกือบทังหมดทีโดนฝนดินใบร่วง อาจร่วงทันทีหรือร่วงในเวลา ต่อมาอีกสักหน่อย ช้าหรือเร็วขึนอย่กู ับความแข็งแรงของพืชแต่ ละชนิด...” เชรีพพดู พลางเหลือบมองชิลด์ แล้วถามว่า “...เข้าใจ ถึงความรุนแรงของมนั ไหม” “ใบไม้ทีร่วงก่อนกําหนด จะทําให้ไอเวทซึงเสียสมดลุ อยู่ ก่อนแล้ว ทวีความรุนแรงยิงขนึ ” ชิลด์ตอบเสียงเครียด

BarIa’ MIssIon I 597 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ใช่ และนนั ก็จะนําไปสู่ มารูนก้า พายหุ มุนใบไม้ทีกวาด เรียบวธุ ” “แล้วมนั เกียวอะไรกบั มารีโลนีละ่ คะ” ทีน่าถาม เชรีพจงึ ชี ไปบนแผนทีแล้วบอกวา่ “พายุมารูนก้าจะไม่สลายตวั ไปเพราะอ่อนแรง แต่เมือ พลงั เวทรอบตวั มันหายไป มนั จึงจะเคลือนตวั เข้าหาจุดทีมีพลงั เวทน้อย” “เดียวนะพี จุดทีมีพลังเวทน้อย มันจะมีเหรอ นอกเสีย จากวา่ ...” “เจ้าสามจดุ ทีเป็นป่ าเสือมโทรมเพราะโดนอะไรสกั อย่าง ทําให้เกิดขนึ นนั ” ลิลา่ กบั ทีนา่ พดู ขนึ พร้อมกนั เชรีพยิม “ฉลาดมาก” “แต่ถ้าไม่มีเจ้าเครืองนันละครับ จะเกิดป่ าเสือมโทรม สามจดุ ทีเป็นสามเหลียมด้านเท่าได้ยงั ไง” ทีนา่ ถาม ชิลด์ทีฟังอยู่ นานจงึ เอย่ เหมือนนกึ ขนึ ได้วา่

598 ¡ÑÅ°Ô´Ò “มีทฤษฎีหนึงบอกว่า พอมารีโลนีเกิด สภาพมวลไอเวท โดยรวมจะเปลียนไป แล้วบริเวณป่ าทีเสือมโทรมโดยธรรมชาติ จากจากกลไกผลดั เปลียนซงึ มีไอเวทเข้มข้นอยแู๋ ล้วเกิดพายหุ มุน ไอเวทขนึ มา” เชรีพพยักหน้า “นันเป็นอีกทฤษฎีทีมีคนเชือเยอะนะ เพราะในช่วงเวลาทีผ่านมา มีการเก็บข้อมลู ปริมาณของมวลไอ เวท แล้วพบว่าพายุหมนุ ไอเวทแบบนนั เกิดขึนได้จริง ประเด็นคือ โดยปกตพิ ายหุ มนุ ไอเวทเหล่านนั จะสลายตวั ไปเอง และเคลือนที ของมนั อยใู่ นวงรัศมีของตวั เอง” “แล้วมนั จะกลายเป็นมารูนก้าได้ยงั ไงครับ” เวิร์นเกาหวั ฟังมาตงั นานก็ยงั ไมเ่ ข้าใจ เชรีพนิงไป ก่อนจะพูดว่า “ไม่มีใครรู้ แต่จากการเก็บ ข้อมูลในส่วนตวั ของฉัน พายุหมุนลูกเล็กๆ เหล่านันน่าจะเป็น สว่ นหนงึ ของมารูนก้า มนั คอื พายเุ ตอื น” “หมายความวา่ ยงั ไงคะ” ลลิ า่ ถาม เชรีพมองไปทีชลิ ด์และออกคําสงั “สร้างลมหมนุ ให้ดสู ิ” ชลิ ดแ์ บมือออก แล้วสร้างพายหุ มนุ ลกู จวิ ขนึ บนฝ่ามือเขา

BarIa’ MIssIon I 599 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เชรีพก็สงั ตอ่ วา่ “โปรยดนิ ลงไปในพายหุ มนุ ” ทีน่าก้มลงกําดินขึนมาโปรยใส่ ดินก็หมุนวนเข้าไปอยู่ รัศมีของแรงพายหุ มนุ ลกู นนั แล้วอยๆู่ พายหุ มนุ ก็คลายตวั ลง แต่ เมด็ ดนิ ยงั คงลอยนิงอยู่ “ไอเวททีแตกต่างทําให้เกิดพายุไอเวทปกติ เมือสมดุล กลบั มา พายกุ ็สลายตวั ไป ดินทีถูกหมนุ คว้างขึนไปลอยตวั อย่ใู น อากาศ บางส่วนก็จะตกลงมา นีเรียกว่าฝนดิน เมือดินร่วงลงมา กระทบไอเวทของป่ า ทําให้ป่ ารีบปรับสมดลุ ฝนดินคือการเตือน เราจงึ เรียกพายหุ มนุ ทีทําให้เกิดฝนดนิ วา่ พายเุ ตอื น” “แตถ่ ้าป่าปรับสมดลุ ไมไ่ ด้ละคะ” ทีนา่ ถาม เชรีพถอนหายใจ “เห็นดนิ ทีลอยอยบู่ นฟ้าไหม” “ครับ/คะ่ ” “ทีดินพวกนนั ไม่ตกลงมา เพราะพายุหมุนไอเวทแม้จะ สลายไป แตไ่ มไ่ ด้หมายความวา่ ไอเวททงั หมดจะหายไปด้วย มนั แคล่ ดกําลงั แรงลง มนั ก็คล้ายๆ นําทีระเหยเป็นไอลอยขึนไปบน ท้องฟ้า แล้วยงั ไมต่ กลงมานนั แหละ มนั ก็ไม่ได้หายไปใช่ไหม ดิน

600 ¡ÅÑ °Ô´Ò ก็เหมือนกนั มนั ก็ลอยตวั อยโู่ ดยผสมกลมกลืนไปกบั ไอเวททีอ่อน กําลงั ลง” ทงั หมดพยกั หน้า เชรีพจงึ พดู ตอ่ วา่ “แล้วถ้าป่ ายงั ปรับสมดลุ ไม่ได้ พายุหมุนไอเวทก็จะเกิด ซําขนึ อีก ซําไปซํามา มีขนาดเล็กบ้างใหญ่บ้าง สภาวะบนท้องฟ้า เหนือป่ าก็เหมือนคลังสะสมระเบิดเวลาดีๆ นันเอง แล้วเมือมัน สะสมได้มากพอควร ความแปรปรวนของไอเวทเหล่านนั จะเริม เคลือนตวั คล้อยตาํ ลงมา” เชรีพกระต้นุ ให้เกิดพายุหมนุ จิวขนึ อีกหลายลกู พร้อมกนั ทีน่าก็โปรยดินใส่ไม่หยุด จนกลุ่มเศษดินทีลอยอย่ดู ้วยวาโยเวท รวมตวั กนั ดคู ล้ายเมฆดนิ แล้วลดตวั ตาํ ลงมา “เศษดินพวกนีจะสลายกลายเป็นศลิ าเวท ไอเวทของมนั จะลงมาปะทะกบั ไอเวทอีกเจ็ดชนิดทีแผ่ออกมาจากป่ า และพอ มนั สมั ผสั กนั พายหุ มนุ ก็จะเกิดขนึ ” ปงุ้ !