Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 251 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ไมม่ ี” “ครับ?” คนทีกําลงั ปิดประตตู ามหลงั ถามเสียงสงู อย่าง งนุ งง “ฉนั ไมม่ ีทีอย”ู่ “ครับ!” อีกครังทีบาเรียทวนเสียงสงู กบั การปรากฏตวั โดย ไมค่ าดฝันของ โคตลั แวนเวริ ์ธ “แมต่ ้องการให้ฉันกลบั บ้าน เลยขอมาทางปราการให้ตดั สิทธิการขอพกั ในปราการ แล้วพ่อก็ตามใจแม่ประสานงานไปยงั ทกุ โรงแรมในดเี นโซลไมใ่ ห้ฉนั เข้าพกั ” “ครับ!” บาเรียรับคาํ อยา่ งไมร่ ู้จะพดู อะไรตอ่ ดี โคตลั หนั กลบั มามองรุ่นน้องตาขนุ่ แล้วพดู อยา่ งอารมณ์ เสีย “พดู เป็นอยคู่ าํ เดียวหรือไง” บาเรียส่ายหน้า “เปล่าครับ ผมแค่แปลกใจทีคุณลุงคุณ ป้างัดมาตรการนีออกมาใช้ ทงั ทีไม่มีอะไรแท้ๆ รุ่นพีเข้าใจผิดไป หรือเปลา่ ครับ”

252 ¡ÅÑ °´Ô Ò โคตลั ถอนหายใจยาว “น้อยไปสิ จริงแท้แน่นอนเลยละ ไมเ่ ชือก็ถามซิลค์ได้เลย” บาเรียเร่งฝีเท้าเดนิ นําโคตลั ไปทีห้องทํางานของเขา ก่อน จะเปิดประตใู ห้แล้วถามอยา่ งอดไมไ่ ด้วา่ “ผมวา่ นีคงไมใ่ ช่แคเ่ รืองทีรุ่นพีไม่ยอมไปเรียนตอ่ ทีบิสเซ ยา่ ละมงั ครับ มีเรืองอะไรทีผมยงั ไมร่ ู้อีกหรือเปลา่ ” “เยอะแยะ นายอยากรู้เรืองไหนก่อนละ” โคตลั ถาม ขณะ มองบาเรียเดินไปทีรถเข็นนําชาเพือเตรียมนําชาให้แขก ปกติบน รถเข็นจะมีนําร้ อนรอให้ชงชาเสมอ แต่นีมันเลยเวลารับแขกไป มาก และบาเรียก็ไมไ่ ด้ต้องการดืมชาให้ตาค้างก่อนนอน ในกาจงึ เป็นแคน่ ําต้มสกุ ธรรมดา “ขอนําเปลา่ ก็พอ ฉนั ตาแข็งจนไมต่ ้องดืมอะไรให้หายง่วง แล้ว” บาเรียเทนําใส่แก้ว ถือมาเสิร์ฟให้รุ่นพีแล้วนังลงข้างๆ “วา่ มาสคิ รับ” “เรืองอะไร” โคตลั ทําไก๋เป็นย้อนถามเสียดอื ๆ

BarIa’ MIssIon I 253 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียเอียงคอมอง แล้วพดู วา่ “ก็เรืองทีทําให้รุ่นพีต้องงดั ข้อกบั คณุ ปา้ เซไงครับ” “แล้วทําไมฉนั ต้องเลา่ ให้นายฟังด้วย” โคตลั ยียวน แตบ่ า เรียกลบั ยิมกว้าง “ถ้าไมค่ ดิ จะเลา่ ให้ฟัง รุ่นพีคงไมม่ าทีนีหรอกครับ” บาเรีย ยอกย้อนให้บ้าง “สําคญั ตวั เองผิดไปแล้ว” โคตลั ยงั คงพูดกวนประสาท ตอ่ ไป แตบ่ าเรียก็ยงั ใจเยน็ มากพอทีจะถามตอ่ วา่ “มาสเตอร์บราวน์มีคนเข้าออกทกุ วนั ทีนีเป็นร้านเดียวที ต้องตอบรับคําร้ องขอของลูกค้า ของเล่นทุกชินเกิดขึนก็เพราะ ความสขุ ทีพวกเราอยากมอบให้ แม้ตอนนีรุ่นพีจะไม่ต้องการของ เลน่ แตผ่ มเชือวา่ รุ่นพีต้องการอยา่ งหนงึ อยา่ งมาก” โคตลั กอดอก “ถ้ารู้ก็บอกมา” บาเรียยักไหล่ “ทีพัก หลังเทียงคืนไม่มีโรงแรมไหนรับ ลกู ค้าอีกแล้ว และพีก็เข้าปราการไม่ได้ด้วย คําถามคือพีจะนอนที ไหน”

254 ¡ÅÑ °Ô´Ò โคตลั หน้าหงิกมากขนึ ถ้าทีนีเป็นฟอริโซ่ โคตลั จะไมต่ ้อง ลําบากใจเรื องนันเลย เพราะเขาพกทีพักเคลือนทีติดตัว ตลอดเวลา แต่ทีนีคือดีเนโซล ซึงไม่อนุญาตให้ใช้ทีพักชัวคราว และเขาก็ไมต่ ้องการนอนข้างถนน ดงั นนั เขาจงึ มีทางเลือกแคส่ อง ทาง หนงึ กลบั บ้าน สองหาทีซุกหวั นอน “จริงหรือเปลา่ ครับ” บาเรียถามยํา “ฉันขอเชา่ ห้องนายนอนระหวา่ งอย่ทู ีดีเนโซลแล้วกนั ถึง อยากจะกลบั ฟอริโซต่ อนนีก็ไมไ่ ด้ด้วย สญั ญากบั ลิลา่ เอาไว้วา่ จะ ชว่ ย บาเรียยมิ กบั การยอมรับของโคตลั “ร้านนีมีห้องนอนสอง ห้องครับ ห้องหนงึ เป็นของคณุ พ่อผม ซึงตอนนีท่านกลบั ไปอย่กู บั คณุ แม่ทีมาโซลแล้ว ส่วนอีกห้องเป็นห้องนอนของผม ถ้ารุ่นพีไม่ รังเกียจก็ไปใช้ห้องนอนของคณุ พอ่ ได้ สว่ นเรืองอาหารการกิน...” “ฉันจะไปกินทีโรงอาหารของปราการ ค่าเช่าอย่างเดียว เทา่ ไร” “พีมีเงินเหรอตอนนี”

BarIa’ MIssIon I 255 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตัลนิงแล้วเสมองไปทางอืน บาเรียพยายามกลันยิม แล้วตอบว่า “คณุ ปา้ เซไมพ่ ลาดเรืองเงินด้วยสินะครับ แถมรอจน พีมาอย่ทู ีนีสกั พกั จงึ คอ่ ยตลบหลงั พี ผมว่าตอนนีไม่ใช่แคพ่ ีไม่มีที นอนนะ แตไ่ มม่ ีเงินด้วย” “ฉนั มี” “แตค่ ณุ ลงุ ไคน์ก็ระงบั ทกุ ทาง ผมวา่ เราควรเปิดอกคยุ กนั นะครับ” บาเรียสรุปอยา่ งอดขําไมไ่ ด้ โคตัล แวนเวิร์ธ เป็นเจ้าพ่อกุมความลับได้ดีเยียม ถ้า อยากรู้ความลบั ของผู้ชายคนนีก็ต้องเอาความลบั ของตวั เองไป แลก ดงั นนั จึงมีไม่บอ่ ยนกั หรอกทีจะล้วงความลบั ของคนคนนีได้ โดยไมแ่ ฉความลบั ของตวั เองกบั เขา “ก็แคเ่ รืองเรียน” โคตลั ตอบเลียงๆ “แคเ่ รืองเรียนต้องทําถึงขนาดนีเลยเหรอครับ คณุ ลงุ คณุ ป้าได้ชือว่ารักลูกชายทังสองมาก แต่ทําทุกทางให้พีกลับบ้าน อยา่ งนี มนั ต้องมากกวา่ เรืองเรียนอยแู่ ล้ว” โคตัลยังคงนังนิง บาเรียเองก็นิง สงครามการต่อรอง เกิดขึนในความเงียบงันอย่างไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายคนที

256 ¡ÑÅ°Ô´Ò เสียเปรียบซงึ ไมม่ ีทงั ทีซุกหวั นอนและเงินใช้จ่ายก็ต้องยอมพดู ขึน กอ่ น “ฉนั จะเข้าสปีเย.่ ..” บาเรียเลิกควิ “ก็ไมเ่ ห็นแปลกนีครับ” “...เพือเป็นนกั ค้นหาพนั ธ์ุไม้ในตาํ นาน” บาเรียชะงกั กึกกับคําตอบทีตามมา เขาหนั ไปมองผ้ชู าย หน้าสวยนิงๆ สีหน้าของ โคตัล แวนเวิร์ธ ในเวลานีไม่เหมือน โคตัลคนขีเล่นและเจ้าเล่ห์ทีทุกคนรู้จัก โคตัลคนนีมีแววตาที มงุ่ มนั จริงจงั ทีสําคญั บาเรียสมั ผสั ได้ถึงความสนกุ อย่างแท้จริง มนั เป็นดวงตาของคนทีค้นพบสิงทีอยากทําทีสดุ ในชีวิต ดวงตา... ทีเขาไมม่ ี “ผมเข้าใจแล้ว” “นายเข้าใจอะไร” โคตลั ย้อนถาม “ผมเข้าใจว่าทําไมคณุ ลุงคณุ ป้าถึงอยากให้พีกลบั บ้าน เรืองนีเป็นเรืองใหญ่ นกั ค้นหาพนั ธ์ุไม้ในตํานานเป็นงานอนั ตราย ในเซวีนา่ ทีเตม็ ไปด้วยความโปร่งใสและเปิดเผยทางการศกึ ษา จึง

BarIa’ MIssIon I 257 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เป็นทีรู้กนั ดีวา่ อะไรทีมนั ถกู ปกปิดเอาไว้ ก็คือสิงทีไมค่ วรย่งุ แล้ว พีก็อยากจะไปทํางานนนั ” “ฉนั รู้” โคตลั ยอมรับ “แต่ผมก็ไม่เห็นด้วยกับการหนี พีควรกลับไปคุยกับคุณ ลุงคุณป้าให้เรียบร้ อย เพราะอย่างทีรู้ๆ กัน ไม่มีใครบงั คบั นาย น้อยโคตลั แห่งร้านไฮน์แวนได้อยู่แล้ว ไม่ใช่เหรอครับ” บาเรียก ลอ่ ม “ไม่ จนกวา่ แมจ่ ะยอม” โคตลั พดู อยา่ งดอื ดงึ ตอ่ บาเรียขมวดควิ กบั ความดอื รันอยา่ งไมม่ ีเหตผุ ลของโคตลั “พีซิลค์บอกว่า คุณลุงคณุ ป้าเข้าใจพีแล้ว ก็น่าจะหมายถึง ท่าน ยอมรับการตดั สนิ ใจของพี ดงั นนั พีควรจะ...” “ถ้าท่านยอมรับจริง คงไม่ทําแบบนีหรอก” โคตลั เถียง เสียงแข็ง ‘ดืออีกละ’ บาเรียคิด พลางก้มหน้าคิดหาคําแนะนําใหม่ เพือกล่อมคนเอาแต่ใจทีกลายเป็นเด็กมีปัญหาเมือตอนโตอย่าง คดิ หนกั

258 ¡ÑÅ°´Ô Ò “แล้วพีจะทํายงั ไง หนีไปเรือยๆ จนกว่าจะสอบเข้าสปีเย่ ได้หรือไงครับ” โคตลั นิง บาเรียเลยพูดต่อว่า “ผมรู้ว่าตอนนีมันฉุกเฉิน แตถ่ ึงไมฉ่ กุ เฉิน พีก็คงไมย่ อมใช้ไพไ่ ม้ตายของพีอยดู่ ”ี โคตลั เลกิ ควิ “นายรู้อะไร” บาเรี ยเอือมไปหยิบถ้ วยนําชาทีดืมหมดแล้ วไปเติมนําให้ โคตัล พลางเอ่ยว่า “ไม่ต้องพูดถึงความรํารวยของตระกูลแวน เวริ ์ธ รุ่นพี...ก็มีเงินพอทีจะไปไหนก็ได้ในเซวีน่า แล้วด้วยมนั สมอง ของรุ่นพี คืนนีหากเอาจริงๆ รุ่นพีก็คงหาทีนอนได้ แตก่ ลบั มาหา ผม นนั เพราะรุ่นพีไมอ่ ยากแตกหกั จริงๆ ไมใ่ ชเ่ หรอครับ” โคตลั คลายมือทีกอดอกเพือรับถ้วยนําชาทีบาเรียถือมา สง่ ให้โดยไมล่ ะสายตาไปจากใบหน้ารุ่นน้อง “สิงทีรุ่นพีต้องการจริงๆ ณ เวลานี ไม่ใช่แค่ทีซุกหวั นอน หรื อเงิน แต่รุ่นพี...ต้ องการหายไปจากเซวีน่าสักพัก เพือ จดุ ประสงคบ์ างอยา่ ง” “มีใครเคยบอกไหมวา่ นายมนั กวนโมโหทีสดุ ”

BarIa’ MIssIon I 259 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียยกั ไหล่ “พวกเขาอาจคิด แตพ่ วกเขาก็มกั ลืมมนั ไป หมดในเวลาทีต้องการผม” “ฉนั ไมไ่ ด้ต้องการนาย” โคตลั เถียงทนั ควนั บาเรียพยกั หน้ายิม “ครับ แตร่ ุ่นพีต้องการใครสกั คนทีทํา ให้รุ่นพีหายไป...อยา่ งไร้ร่องรอย” “นายเลยคดิ วา่ นายจะเป็นคนนนั งนั สิ” บาเรียยิม “การทีรุ่นพีอยู่ทีนี นนั เป็นคําตอบทีดีในตวั เอง อยแู่ ล้วครับ” โคตัลสูดหายใจเข้าลึก “คุณแม่ขอให้ฉันพิสูจน์ความ ตงั ใจ วา่ นายน้อยแห่งไฮน์แวนคนนี สามารถทํางานนนั ได้ ถ้าฉัน ชนะ คณุ แมจ่ ะยอมให้ฉนั ไปเรียนอยา่ งทีฉนั อยากเรียน” บาเรียพยกั หน้า “แล้วพีจะพิสจู น์โดยการการหายตวั ไป จากเซวีนา่ เหรอครับ” โคตลั สา่ ยหน้า “เปลา่ นนั แคข่ นั ตอนแรก หลงั จากนนั ฉนั จะลงพืนทีในคมู ีร่า ฟอเรส”

260 ¡ÑÅ°´Ô Ò เป็นความบงั เอิญอย่างไม่ตงั ใจ ทําให้บาเรียเลิกคิว “คมู ี ร่า ฟอเรส งนั เหรอครับ เพราะอยา่ งนนั พีถึงได้มาเข้าร่วมสมั มนา ผมก็นกึ วา่ ...” “นกึ วา่ ฉนั จะร่วมทีมกบั ลินคล์ ะสิ ไมบ่ า ฉนั จะฉายเดยี ว” บาเรียขมวดควิ “รุ่นพีไมน่ า่ เป็นคนโง่ขนาดนนั นะครับ” คําตอ่ ว่าทีพูดตรงไปตรงมา ทําให้โคตลั นิงอึงไปก่อนจะ หน้าบงึ ถลงึ ตาใส่ “นายกล้าดา่ ฉนั เหรอ” บาเรียส่ายหน้าด้วยรอยยิมอ่อน แน่นอนว่าไม่ใช่รอยยิม เพือขอโทษ แตเ่ ป็นรอยยิมขําทีได้เห็นมมุ อ่อนหดั ของคนทีมกั มา แบบเหนือความคาดหมายเสมอ บาเรียรู้ตวั ดีว่าตวั เองมกั ดึงดูด ปัญหา แตเ่ ขาเองก็สนกุ ทีได้พดู คยุ กบั คนทีมีปัญหา และยิงสนุก มากขนึ เมือแก้ไขปัญหาเหลา่ นนั ให้คลีคลายลงได้ “ผมไม่ได้ดา่ และผมรู้ว่ารุ่นพีก็เข้าใจดี ว่าทําไมผมต้อง พดู อยา่ งนนั ว่าทีจอมเวทพฤกษาทีสอบได้ทีหนงึ ทกุ ครังไม่ว่าจะ เป็นการสอบเข้า สอบย่อย หรือสอบรวบยอด จะไม่รู้เลยเหรอว่า การเข้าไปในคมู ีร่า ฟอเรสคนเดียวมนั เป็นเรืองโง่เขลาปานใด ผืน ป่ าทีมีคนหลงทางหลายพนั คนตอ่ ปีจนต้องมีการจดั ทีมงานดแู ล

BarIa’ MIssIon I 261 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เรืองนีอย่างจริงจงั ต่อให้คนทงั โลกไม่รู้ รุ่นพีก็ไม่มีสิทธิไม่รู้ จริง ไหมครับ” “นายนีมันน่าโมโหจริงๆ” โคตัลต่อว่าเบาๆ และบา เรียเลือกทีไมส่ นใจ “เอาละ ตอนนีดกึ มากแล้ว และผมก็ง่วงมากด้วย เรามา สรุปกนั ดีกวา่ วา่ รุ่นพีต้องการความชว่ ยเหลืออะไร” “ทีพกั ” โคตลั เอย่ บาเรียพยกั หน้าแล้วเสริมวา่ “ทีหลบซ่อนจากคณุ ลงุ คณุ ปา้ เพือไม่ให้ท่านมาขดั ขวาง พีไมใ่ ห้หนีเทียว” “ฉนั ไม่ใช่เด็กหนีเทียว ฉันกําลงั พิสูจน์ตวั เองอย่”ู โคตลั แก้อยา่ งฉนุ ๆ บาเรียยิมกว้างอย่างไม่ใสใจพลางพูดต่อ “และทีมทีจะ พารุ่นพีเข้าไปในคูมีร่า ฟอเรส พร้ อมภารกิจตามหาพันธ์ุพืช โบราณ เอ ทําไมพีไมข่ อลนิ คต์ งั แตแ่ รกละ่ ครับ พีก็รู้ดไี มใ่ ช่เหรอว่า ชิลดก์ ําลงั หาอะไร” โคตลั หน้าหงิกขนึ ทนั ทีขณะตอบห้วนๆ วา่ “รู้”

262 ¡ÑÅ°Ô´Ò “แตไ่ มไ่ ด้ขอ” โคตลั จ้องหน้าบาเรียเขม็ง จนคนอายุน้อยกว่ายิมกว้าง อย่างเข้าใจ “ลินค์คงถูกคุณป้าเซห้ามไม่ให้ดึงพีเข้าไปยุ่งกับ ภารกิจนีสินะครับ” “ลินค์มันจ้องแก้เผ็ดฉันอยู่แล้ว ยังจะยืนดาบให้ศตั รูอีก ทําไม” บาเรียได้แต่ส่ายหน้ากบั ความคิดแบบเด็ก ช่างไมส่ มวยั ของโคตลั เอาเสียเลย พลางตหี น้าขรึมแล้วพดู วา่ “แตพ่ ีก็หาวิธีเข้า ร่วมทีมจนได้ ไมใ่ ชเ่ หรอครับ” “แนน่ อน” โคตลั รับคาํ อยา่ งสมใจ “รุ่นพีแนใ่ จได้ยงั ไงครับ วา่ ผมจะชว่ ยรุ่นพีได้” “นายเป็นคนดี ชอบช่วยเหลือคนอืน ทุกคนต่างก็พึงพา นายกนั ทงั นนั ” บาเรียเลกิ ควิ กบั คาํ ชม “แนน่ อน ผมเป็นคนดี” “เปลา่ เพราะทกุ คนตดิ หนีบญุ คณุ นาย”

BarIa’ MIssIon I 263 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียชะงกั ไปเลก็ น้อย ก่อนจะระเบิดเสียงหวั เราะดงั ลนั แล้วลกุ ขนึ พร้อมกบั โคตลั เพือเข้านอน “ห้องนอนอยชู่ นั สามใชไ่ หม ขอบใจนะทีแบง่ ห้องให้ ส่วน เรืองเงินไม่ต้องห่วงหรอก ฉันยังพอมี แค่พูดให้ดูน่าสงสารนิด หนอ่ ย ฉนั เลน่ ละครใช้ได้ไหมละ่ ” “ไมใ่ ชแ่ คใ่ ช้ได้ ผมเกือบเชือแล้วครับ วา่ รุ่นพีจนตรอก” โคตลั แย้มยิมร้ายๆ ตามแบบฉบบั ของเขา “แล้วฉนั แสดง ไมเ่ นียนตรงไหน” บาเรียยกั ไหล่ ขณะเดนิ ขึนบนั ไดไปถึงชนั สาม เขาเอือม มือบิดลูกบิดเปิดประตูห้องนอนของพ่อให้รุ่นพี พลางตอบว่า “ตงั แตพ่ ีสร้างเรืองให้ดนู า่ สงสารเกินไป ไมม่ ีทีซุกหวั นอน แถมยงั ถกู ตดั ชอ่ งทางทางการเงิน...” โคตลั หวั เราะชอบใจกบั ผลงานตวั เอง ขณะบาเรียพดู ต่อ วา่ “ทกุ คนในโลกนีเป็นแบบนนั ได้ แตต่ ้องไมใ่ ชร่ ุ่นพี จริงไหม ครับ”

264 ¡ÅÑ °´Ô Ò “เอาอะไรมามนั ใจขนาดนัน” โคตลั เดินเข้าไปในห้อง ขณะทีบาเรียยงั ยืนอยหู่ น้าประตหู ้อง แล้วตอบกลบั วา่ “เพราะรุ่นพีคอื รุ่นพีไง” โคตลั ยมิ “ขอบใจสําหรับทีพกั และความช่วยเหลือตามที ฉนั ต้องการ” บาเรียยมิ “ยินดีครับ” โคตลั กําลงั จะปิดประตู แตเ่ หมือนนึกอะไรได้เขาจึงเปิด ประตอู อกอีกครัง แล้วเรียกคนซึงกําลงั เดินลงไปชนั ล่างเพือเก็บ ของในห้ องทํางานให้ เรียบร้ อยตอ่ “บาเรีย” “ครับ?” “รู้หรือเปลา่ วา่ อะไรทีไมใ่ ชก่ ารแสดง” “แนน่ อนครับ” โคตลั เอียงคออย่างไม่แน่ใจ บาเรียเลยตอบขณะเดินลง บนั ไดว่า “วันมะรืน อ้อ ไม่สิต้องบอกว่าพรุ่งนีพวกเราต้องเอา

BarIa’ MIssIon I 265 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ แผนงานและสมาชิกทงั หมดไปพบกบั สมาชิกคนสดุ ท้ายของกล่มุ ผมว่าทกุ คนคงยินดีน่าดทู ีรู้ว่า รุ่นพีเชรีพไม่ใช่สมาชิกคนสดุ ท้าย ของกลมุ่ อยา่ งทีคดิ ราตรีสวสั ดคิ รับรุ่นพี” โคตลั มองดวงไฟข้างผนังทีไล่ดับตามหลังคนทีเดินลง บนั ไดไป แล้วถอยหลงั กลับเข้าห้องนอนไป พลางพึมพําอยู่คน เดียววา่ “ราตรีสวสั ดิ บาเรีย”

266 ¡ÅÑ °Ô´Ò 16 ¤Ãº·ÁÕ แผนกพัฒนาการเวทเป็นสถานทีรวมคนประหลาด ซึง รวมเหล่าจอมเวทศิลาทีเก่งกาจไว้ และจอมเวทเหลา่ นนั ก็ละเลย ก า ร ใ ช้ พ ลั ง เ ว ท ข อ ง ต น แ ต่ ก ลั บ หั น ไ ป ส น ใ จ ใ น สิ ง ที เรียกว่า ‘สิงประดิษฐ์เวท’ เดิมทีแผนกนีเกิดขึนเพือการพัฒนา สิงประดิษฐ์เวทให้ประชากรชาวเซวีเรียนซึงมีพลงั เวทไม่สงู ได้ใช้ ชีวิตอย่างสะดวกสบายมากขึน และหลังจากเซวีน่าทํา สนธิสัญญาด้านวิทายาการกับมิติเซกัน แผนกพัฒนการเวทก็ ยกระ ดับจา กหน่วยงา นขอ งคนป ระห ลาดก ลาย เป็ นแ ผนก ที เกือบจะเรียกได้วา่ ทรงอทิ ธิพลทีสดุ แผนกหนงึ ในเซวีนา่ คณุ ภาพชีวิตของประชากรทีมีพลงั เวทตํา และไม่มีพลงั เวทเลยดีขนึ เป็นลําดบั แตก่ ารมีสิงประดษิ ฐ์เวทมากขึนก็สง่ ผลให้

BarIa’ MIssIon I 267 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè มีการทําผิดกฎหมายอย่างตังใจมากขึนเช่นกัน จนสภากลาง จําเป็นต้องเข้ามาควบคมุ และติดตามการพฒั นาสิงประดิษฐ์เวท อยา่ งเข้มงวดมากขนึ แนน่ อนวา่ การเข้ามาก้าวก่ายของสภากลาง แบบนัน ย่อมไปกระตุ้นต่อมหงุดหงิดของจอมเวททีเป็นคน ประหลาดของแผนกนีได้ไมย่ าก “ไอ้พวกบ้านีเล่นอะไรอีกแล้ว” อาเดเกอร์ ไบคาร์ต สบถ อย่างหัวเสียพร้ อมโยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะทํางานของเขา ขณะเงยหน้ามองเพือนสนิททีตวั กะเปียกพอๆ กับลูกชายคนโต ของเขาได้ “ไงอาเด โมโหแตเ่ ช้าเชียว” เชรีพทกั “นายลองอา่ นขา่ วนีสิ” เชรีพดงึ หนงั สือมากางอ่าน แล้วต้องขมวดควิ “มินนีทอย เปิดตวั ของเลน่ สําหรับเดก็ เมเนไทป์ ชนิดใหม่ รับประกนั วา่ หากลกู ของท่านได้ลองเล่นของเล่นนี การสอบเข้าเรียนในโรงเรียนเวท แห่งเซวีน่าก็จะไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป...โห โฆษณาชวนเชือ ซะเกินจริง ใครจะเชือเนีย จนถึงตอนนียังไม่มีเมเนไทป์ คนไหน สอบเข้าโรงเรียนเราได้เลยนะ” “มีอยคู่ นหนงึ นายลืมแล้วหรือไง” อาเดเกอร์แย้ง

268 ¡ÑÅ°Ô´Ò เชรีพเอียงคอครุ่นคดิ แล้วพดู เหมือนนกึ ขนึ ได้วา่ “ออ่ ...ลืมไป บาเรีย มชิ ชาร์พ แตถ่ ึงอย่างนนั ก็ไม่ใชเ่ รืองที จะหยิบยกมาใช้โฆษณาแบบนีได้นี ถ้าซือของเล่นจากมินนีทอย แล้วสอบผา่ น งนั ซือของมาสเตอร์บราวน์เสียเลยไมด่ ีกว่าเหรอ รุ่น พีอมีเรียทําแตข่ องเลน่ เจง๋ ๆ ทงั นนั ” “ถือหางกนั เลยเชียวนะ” อาเดเกอร์แซวเมือเชรีพยกยอ รุ่นพีจนออกนอกหน้า “แน่นอน ลกู บอลแปลงเวทสินค้าตวั ใหม่ของมาสเตอร์บ ราวน์ทีออกวางจําหน่ายเมือเดือนก่อน ฉันยงั สงั มาลองเล่นเลย มนั สดุ ยอดมากๆ” เชรีพด้วยดวงตาเปล่งประกายซึงเขาไม่ค่อย แสดงออกให้เหน็ บอ่ ยนกั “นายมีเวลาเล่นของพวกนันด้วยเหรอ แค่งานในมือก็ เยอะจะแยล่ ะ” อาเดเกอร์พดู ขดั คอ แตเ่ ชรีพไม่สนใจจะเถียงด้วย วนั นีเขามาเพือขออนญุ าตเพือนซงึ ควบตําแหน่งหวั หน้างานของ เขาเพือลางาน “งานวิจัยของฉันใกล้เสร็จแล้ว ฉันเลยจะขอลางานใน เดอื นหน้าทงั เดือนหนอ่ ย”

BarIa’ MIssIon I 269 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “นายต้องลงพืนทีในโครงการพืนฟูคมู ีร่า ฟอเรสในช่วง ปลายเดือนธนั วาคมอยแู่ ล้ว จะลางานไปทงั เดอื นทําไม” เชรีพกอดอกทําหน้ าไม่รู้ไม่ชี พลางตอบไปอย่างไม่ อยากจะพดู ความจริงนกั วา่ “ฉนั อยากพกั ผอ่ นมงั ไมไ่ ด้หรือไง” อาเดเกอร์เลิกควิ “กบั คนทีไมเ่ คยขอลาหยดุ งานเลย แถม ยงั สงิ สถิตอยใู่ นห้องปฏิบตั กิ ารเวทตลอดจนใช้ตา่ งบ้านไปแล้ว ไม่ ว่าจะอาบนํา กินข้าว ยังไม่นับทีเอาห้องวิจัยมาเป็นห้องนอน อย่างนายเนียนะ อยากลาหยุดเพือพักผ่อน นายมีบ้านให้กลับ ด้วยเหรอ” “หยาบคาย เอานา่ ฉันมีทีให้ไปก็แล้วกนั แคน่ ายอนมุ ตั ิก็ พอ” เชรีพตดั บทดือๆ พลางเหลือบมองนาฬิกาก็เห็นว่าใกล้ถึง เวลานดั หมายแล้ว “นัดใครไว้ หรือไง” อาเดเกอร์ถามอย่างสงสัยใน พฤตกิ รรมของเพือน “เจ้าชาย” เชรีพตอบสนั ๆ แคน่ นั “ฮะ?” อาเดเกอร์อทุ านเหมือนไมอ่ ยากเชือ

270 ¡ÑÅ°´Ô Ò “นายฟังไมผ่ ดิ หรอก วนั นีเจ้าชายคนนนั จะมาทีแผนกเรา นายจะเตรียมปพู รมแดงไว้ต้อนรับไหมละ” เชรีพจิกกดั เพือน “ตลกละนาย ฉันแค่แปลกใจทีเด็กคนนันจะมาทีแผนก ของเรา มาเยียมชมเหรอ...อืม อีกปีเดียวก็เรียนจบแล้วนี ถ้ามา เข้าแผนกเราก็ไม่เลวนะ” อาเดเกอร์พึมพําขณะดงึ ข้อมลู ประวตั ิ การทํางานของลกู น้องในแผนกออกมาเพือบนั ทึกวนั ลาหยดุ งาน ของเชรีพ “อยา่ หวงั ไกลได้ไหม เจ้าเด็กไมน่ า่ คบนนั ไมม่ ีทางมาอยู่ แผนกของเราหรอก หนว่ ยพเิ ศษยอมปลอ่ ยมาก็แปลกละ” “แล้วเขาจะมาทําไม” อาเดเกอร์ย้อนถามอย่างแปลกใจ พลางปิดหน้าจอเมือบนั ทึกข้อมูลเสร็จ แล้วหันมาสบตาเพือน ทํานองบอกวา่ เขาได้อนมุ ตั วิ นั ลาหยดุ งานของเชรีพเรียบร้อยแล้ว “ไมม่ ีอะไรมากหรอกนา่ แคม่ าเยียมเยียน” “มนั เกียวกบั ทีนายขอลางานทงั เดือนนีหรือเปล่า อืม เคย ได้ยินมาบอ่ ยๆ เหมือนกนั ว่าเจ้าชายรับทํางานให้ทางสภากลาง อยู่บอ่ ยๆ ก็นะ ประวตั ิดี ฝีมือเลิศขนาดนนั ไม่นานก็คงได้รับสืบ ทอดตําแหนง่ แทนแมข่ องเขา”

BarIa’ MIssIon I 271 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ก็คงงัน ฉันไปก่อนนะ แล้ วนายก็เก็บข้ าวเก็บของ สําคญั ๆ ให้ดีหน่อยแล้วกนั ในกลุ่มเพือนของเจ้าชายมีคนไม่น่า ไว้ใจอยดู่ ้วย” อาเดเกอร์เลิกควิ “คนมือบอนเหรอ” เชรีพยิมเยน็ “คนตาถวั ตา่ งหาก” “ให้ตายเถอะ ฉันเพิงเคยเข้ามาในแผนกนี สุดยอดเป็น บ้า” เวิร์นเอย่ ขณะมองไปรอบตวั ซึงมีแตข่ องทีดไู ปแล้วเหมือนไม่ น่าจะเป็นของทีใช้ได้จริง ใครจะคิดว่าแผนกของคนประหลาด แห่ง นี จะมี ส่ว นช่วยให้ สัง ค มของ ชาวเซ วี เรี ยนมี ควา ม สะดวกสบายมากขนึ “ทีนีคือห้องปฏิบตั ิการเวทชันนอก แต่ละชันจะกําหนด คณุ สมบตั ขิ องผ้ทู ีจะเข้าไป เดนิ ตามฉนั มา แล้วอยา่ มือบอนไปจบั ต้องอะไรเข้าละ” เชรีพเอ่ยอธิบายแกมปรามอย่ใู นที พลางเดินนํา คนทังหมดผ่านเข้ าไปในห้ องทีเต็มไปด้ วยสิงประดิษฐ์ ซึงล้ วน แล้วแต่มีลกั ษณะประหลาด บนโต๊ะเต็มไปด้วยอุปกรณ์ชินส่วน เล็กๆ หลอดทดลองทีภายในมีควนั หลากสีคลุ้งอยู่ บ้างเดียวลอย ฟุ้งแล้วกลายเป็นนํา บ้างก็เปลียนสีไปมาอยู่ตลอดเหมือนไม่

272 ¡ÑÅ°´Ô Ò สินสดุ ปลายทางด้านในสดุ ของห้องเป็นหอกลนั ขนาดย่อมตงั อยู่ ซึงมีนําสีทองหยดลงในถาดทดลอง ก่อนจะแปรสภาพเป็ น ชินส่วนอะไรบางอย่าง แล้วลอยไปประกอบตอ่ เติมเข้ากับวตั ถุที อยบู่ นแทน่ หมนุ ด้วยตนเอง “นนั คือแคลคเู ล[1]รุ่นล่าสดุ หรือเปล่าครับ” บาเรียถาม พลางชีไปทีรุ่นพีจอมเวทคนหนึงซึงกําลงั นําส่วนประกอบสีทอง ออกจากถาดทดลอง แล้วนําไปจุ่มลงในโถแก้ วทีมีไอสีรุ้งซึง เปลียนสีอยตู่ ลอดเวลา “ใช่ เราเพิมประสิทธิภาพในการขยายภาพของแคลคเู ล ด้วย ยงั ไมอ่ อกวางขาย เพราะมนั ต้องใช้พลงั อคั คีเวทสงู จอมเวท ศลิ าเลยไมค่ อ่ ยนิยมทํา แตม่ นั ชว่ ยปอ้ งกนั ไอเวทสว่ นเกินได้ด”ี “แล้วนนั ละครับ” เวิร์นชีไปในห้องกระจกใส ซึงจอมเวท คนหนึงยืนกลับหวั อยู่ ขณะทีแผ่นโลหะสีทองแดงหลายสิบแผ่น หมุนวนอย่รู อบตวั เขา และขณะมีประกายไฟน้อยๆ แวบแปลบ ปลาบจากมือของจอมเวทคนนนั เมือเขาจีทําให้แผน่ โลหะเป็นรู “ชินส่วนของ เ ครื องดนตรี เ วทที ปราการจี เ ซ ล ล่าสัง ทํ า มานะ่ ปราการจีเซลล่าต้องการผลิตเครืองดนตรีทีดดู ซบั พลงั เวท ให้มากขึน ก็อย่างทีเรารู้ เด็กๆ จากโพลาโต้ ถ้าไม่ใชเ่ ด็กอจั ฉริยะ

BarIa’ MIssIon I 273 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ฟ้าประทานมาละก็ กว่าจะเล่นดนตรีเวทได้ก็ต้องอายุเกือบสิบ ขวบนนั แหละ มนั ช้าไปสําหรับการเตรียมตวั สอบเข้าโรงเรียนนะ” เ ช รี พ อ ธิ บาย ด้ วยนํ า เ สี ยง จ ริ ง จัง ผิ ดกับ รู ปลักษ ณ์ ของ เ ขาที ดู เหมือนเดก็ งว่ งงนุ เมื อเหล่ารุ่ นน้ องที เดินตามได้ ชมผลงานของแผนกนี พลางฟังคําอธิบาย ก็อดชืนชมผลงานของรุ่นพีไม่ได้ แผนกนีดู เหมือนจะรวมแตส่ ิงแปลกประหลาดเอาไว้มากมาย แตเ่ มือคดิ ว่า ผลงานทงั หมดแลกมาด้วยการทํางานหนกั ของจอมเวททกุ คน คน ปกติอย่างพวกเขาก็ต้องขอบคุณในความทุ่มเทนันอย่างใจจริง และเพราะได้มาเห็นกบั ตาตวั เองแบบนี พวกเขาจึงตระหนกั ได้ว่า เซวีน่าในตอนนีไม่ใช่โลกทีพึงพาแค่พลังเวทกับพลงั ธาตเุ หมือน เช่นเมือหลายพันปี ก่อน แต่เป็นโลกผสมผสานระหว่างพลัง ธรรมชาติกับพลังจากงานประดิษฐ์ จนแทบแยกไม่ออก เพราะฉะนัน ความเสือมของเซวีน่าทีพวกเขาจะเผชิญในไม่ช้า อาจนา่ สะพรึงกลวั กวา่ ทีคดิ เซวีน่าไม่เคยเสียความสมดุล โลกของเซวีน่าไม่เคย ปลอ่ ยให้ทุกอย่างหลดุ พ้นจากการควบคมุ แตห่ ากโลกแหง่ นีมีสิง ทีควบคมุ ไมไ่ ด้ละ และหากสิงนนั ทําให้เซวีนา่ สญู เสียความสมดลุ

274 ¡ÑÅ°´Ô Ò ทีเคยมีมาไปทีละน้อยๆ ล่ะ ณ เวลาใดเวลาหนึงในอนาคต เซวี นา่ จะเปลียนไปเป็นโลกแบบไหนกนั นะ “เอาละ ฉนั ทําเรืองขอใช้ห้องประชมุ นีไว้จนถึงเทียง พวก นายจึงมีเวลาแคส่ องชวั โมง อธิบายภารกิจทงั หมดและผ้รู ่วมทีม จากนนั ฉนั ถึงจะตดั สนิ ใจวา่ ควรร่วมทีมด้วยไหม” เหล่าเด็กนักเรี ยนนักเวทฝึ กหัดทังหมดทยอยกันไปนัง ประจําที เชรีพนงั ลงในตําแหน่งประธานของการประชมุ ทีหวั โต๊ะ แล้วลินคอร์นจงึ เริมพดู “ขอบคณุ รุ่นพีทีให้โอกาสพวกเรานะครับ ก่อนอืนผมขอ แนะนําลูกทีมทังหมดของเราก่อน คนแรกคือผม ลินคอร์น ดี. ฟรานเชสเก้า งานนีผมไม่ได้เป็นหัวหน้าทีม หน้าทีนันเป็นของ เพือนทีนงั ข้างรุ่นพี ชลิ ด์ คาโรต้า” ชิลด์ยิมแป้นให้เชรีพ ขณะทีลินคอร์นผายมือเลือนไปที เวริ ์นซงึ นงั ข้างชลิ ด์ “นนั เวิร์น โบลท์ รุ่นพีคงรู้จักแล้ว ถัดจากเวิร์น คือ นีล เอนเซล กับ ทีน่า ปาร์ค ครับทังคู่ตอนนีเป็นนักเวทฝึกหัดของ ปราการวนิ เซอร์นี”

BarIa’ MIssIon I 275 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ว่าทีเจ้าผู้ครองรัฐวินด์โคลโล” เชรีพพึมพํา ขณะทีนี ลค้อมศีรษะให้รุ่นพีอย่างนอบน้อม ทีน่ายิมแป้นสดใสให้แล้วพดู วา่ “พวกเราเคยเจอกันในการประชุมของคามีลคลับไงคะ รุ่นพีไปบรรยายเรืองการพฒั นาคามีล ขอบอกวา่ รุ่นพีเก่งสดุ ๆ เลย คะ่ ” เชรีพยิมกว้าง “ชอบคามีลสินะ พีมีรุ่นใหมล่ า่ สดุ ซงึ ยงั ไม่ เปิดตวั ให้ลองด้วย” “จริงเหรอคะ สุดยอดไปเลย” ทีน่าอุทานอย่างตืนเต้น ขณะทีเชรีพต้องดึงตวั เองมาเก๊กหน้าขรึมใหม่ ช่วยไม่ได้จริงๆ ที นักประดิษฐ์ก็มักชอบและดีใจทีมีคนชืนชมผลงานตัวเอง แต่ ตอนนีไมใ่ ชเ่ วลามาดใี จกบั เรืองนนั หรอก “แนะนําคนต่อไปเลย” เชรีพกระแอมแก้เก้อ ก่อนจะหนั ไปบอกลินคอร์นทีอมยิมอยู่ให้ดําเนินการต่อ ลินคอร์นจึงหันไป ทางลลิ า่ ทีนงั ข้างเขาแล้วพดู วา่ “ส่วนคนนี ลิลา่ ซีซานีน นกั เวทฝึกหดั จากปราการฟี เรเน่ คนถัดไปพีรู้จกั อยู่แล้ว บาเรีย มิชชาร์พ และ...” ลินคอร์นเว้น จงั หวะไปเล็กน้อย เพือให้ทุกคนมองไปยงั เก้าอีข้างบาเรียซึงว่าง

276 ¡ÑÅ°´Ô Ò อยู่ แต่เพียงพวกเขากะพริบตา ร่างของชายหนุ่มเจ้าของดวงตา และเส้นผมสีดําขลบั ก็ปรากฏตวั อยบู่ นเก้าอีตวั นนั เชรีพเลิกคิวแต่ไม่ถามอะไร ลินคอร์นจึงแนะนําว่า “ดา ลนั ฟรานเชสก้า ครับ ลกู พีลกู น้องของผม แตก่ ็อายนุ ้อยกว่ารุ่นพี อยดู่ ี เขาเป็น...วา่ ทีไซเอน” “วา่ ทีไซเอน...แล้วมาทําอะไรทีนีละ” เชรีพถาม “พีดาลันจะมาช่วยเราปลดอาณาเขตเวทครับ ซึงเป็น หนึงในใบเบิกทางทีทําให้ ฟาเรนเซ่ยินยอมอนุญาตให้ ทีมเราลง พืนทีลว่ งหน้าไปก่อนสองสปั ดาห์ทีทีมฟื นฟูพืนทีชดุ ใหญ่จะลงไป ครับ” เชรีพขมวดควิ “ระบวุ นั ทีทีแนน่ อนสิ” “สปั ดาห์ทีสองของเดือนธันวาคม เป็นวนั ที 8 ธันวาคม ครั บ เราจะเรี ยกรวมพ ลทีร้ านถ้ วยนํ าชาและกานํ าใน สวนสาธารณะวูเดน พักทีบ้านพักตากอากาศของครอบครัวผม คืนหนงึ แล้วลงพืนทีกนั เลย” ชลิ ดบ์ อกกําหนดการแทน เชรีพพยักหน้ า พลางหันไปพูดกับลินคอร์น “ขอฟั ง จดุ ประสงคแ์ ละแผนงานครังนีหนอ่ ย”

BarIa’ MIssIon I 277 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ลินคอร์นพยกั หน้าให้ชิลด์ หวั หน้าคณะเดินทางในครังนี เลยล้ วงเอาคามี ลมากดเลื อกคําสังเพื อดึงภาพที เก็บรวบรวม ออกมา “อย่างทีผมเคยเกรินไว้ว่ากําลังตามหามารีโลนี ไม่ใช่ เพราะต้องการหาพืชโบราณทีหายากอย่างเดียว แตผ่ มสงสยั ว่า กลไกจริงๆ ของพืชประดษิ ฐ์ คืออะไรกนั แน่ ทําไมจอมเวทพฤกษา ถึงไม่สามารถสร้างมนั ได้ แม้แต.่ ..ขอโทษนะครับ ทีผมต้องพดู ว่า แม้ แต่แผนกพัฒนาการเวทของรุ่ นพีซึงรวมจอมเวทที เก่งกาจ ขนาดพีเชรีพเอาไว้ ก็ยังไม่สามารถสร้ างมันได้ ดังนัน ถ้าต้อง ทํางานวิจัยสักชินในฐานะนกั เรียนจอมเวท ผมก็อยากเลือกหวั เรืองนี” “โดยนําเพือนทังหมดมาเสียงด้วยงันเหรอ” เชรีพถาม เสียงนงิ จนบาเรียต้องขยบั นงั ตวั ตรงแล้วพดู เสริมวา่ “ไม่เรียกว่าเสียงหรอกครับรุ่นพี พวกเราทกุ คนก็ต้องคิด หวั ข้อเรืองผลงานของตวั เองสําหรับใช้ในเกสต์ราวน์อย่แู ล้ว พอได้ คยุ กนั งานของพวกเราก็ถือวา่ เข้ากนั ได้ด”ี ดวงตาของเชรีพทอประกายสนใจขึนทนั ที “หมายความ วา่ มาสเตอร์บราวน์จะมีของเลน่ ชนดิ ใหมง่ นั เหรอ”

278 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรียยิมเผลใ่ ห้ ขณะทีเวิร์นตอบแทนวา่ “พวกเรากําลงั ทดสอบอปุ กรณ์ทีใช้ในการออกภาคสนามแบบครบวงจรครับ” “ใครถามเหรอ” เชรีพหนั ไปตวดั เสียงถาม ทําให้เวิร์นหน้า เหวอไป บาเรียเลยต้องชว่ ยแก้สถานการณ์ “จริงครับรุ่นพี พวกเรากําลงั ทําอปุ กรณ์สารพดั ประโยชน์ จริงๆ ส่วนหนึงก็นําของเล่นบางชินของมาสเตอร์บราวน์มา ปรับปรุง แตอ่ ีกส่วนเป็นของทีคิดค้นขนึ ใหม่ แตร่ ับรองว่า เมือไรก็ ตามทีอุปกรณ์มหัศจรรย์นีเสร็จสมบูรณ์ เราจะได้ลูกค้าซึงเป็น นกั เรียนจอมเวททีต้องลงภาคสนามแทบทงั หมดเลยครับ” “นา่ สนใจมาก” เชรีพพมึ พํา “ใชไ่ หมละครับ” เวิร์นรีบเสริมตบท้าย แตต่ ้องรีบก้มหน้า หลบตาเมือเชรีพปรายตามาดุ ขณะทีบาเรียพดู ตอ่ วา่ “เหนือสิงอืนใด มนั จะเป็นของเลน่ กึงอปุ กรณ์เวททีบนั ทกึ การใช้ เวท วิเคราะห์จุดอ่อน จุดแข็ง และการใช้ พลังเวทที สินเปลืองไป ถือเป็นของเล่นทีครบวงจร ทงั ด้านการใช้งาน และ ตดิ ตามผลการใช้เวท เพือการพฒั นาเวทของผ้ใู ช้ด้วย”

BarIa’ MIssIon I 279 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ซึงนายต้องการเอามาทดสอบในการลงปฏิบตั ิการจริง ในครังนี” “ครับ” “เป็นครังแรกหรือเปลา่ ” บาเรียแย้มยิม เขาเข้าใจดีว่าเชรีพต้องการยืนยนั ในเรือง อะไร “ถ้าแบบเป็นทางการก็ครังแรกครับ” “เยียม” เชรีพตอบรับด้วยแววตาพอใจ พลางหนั ไปถามลิ ลา่ วา่ “แล้วผ้ถู ือสาส์นแหง่ ไฟมาเกียวข้องอะไรกบั เรืองนีละ” ลิลา่ ยมิ กว้าง “ฉนั กําลงั หาหวั ข้อเรืองในการเข้าร่วมเกสต์ ราวน์ด้วยเหมือนกันค่ะ อีกอย่างมีมนตราบางบททีฉันต้องการ ทดสอบในคมู ีร่า ฟอเรส ก็เลยตอบรับคําชวนเข้าร่วมในภารกิจนี คะ่ ” “เชน่ มนตราอะไร” ลิลา่ ยมิ โดยไมต่ อบ ขณะทีนีลเอย่ แทรกขึนวา่ “ตลอดช่วง การค้ นหามารีโลนี เราสองคนจะรับหน้ าทีตามติดการลง

280 ¡ÅÑ °Ô´Ò ปฏิบัติการอย่างใกล้ชิดตลอด และเก็บรวบรวมภาพไว้ทงั หมด มนั จะเป็นหน้าประวตั ศิ าสตร์หนงึ ครับรุ่นพี” เชรีพหันไปสบตานีล แล้วตอบหน้าตายว่า “ฉันไม่ได้ ต้องการเป็นหนึงในหน้าประวตั ิศาสตร์นนั หรอกนะ ทา่ นเจ้าน้อย ฉันแค่ต้องการรู้ว่า ทังทีพวกนายทังหมดเตรียมการดีขนาดนี ทําไมถึงมีนกั พฤกษาเวทฝึกหดั ในทีมแคค่ นเดียว ทีนนั คือ คมู ีร่า ฟอเรสนะ ชา่ งเป็นการเตรียมทีมทีหละหลวมมาก” ทกุ คนหนั มามองหน้ากนั ขณะทีเชรีพเอย่ ตอ่ วา่ “ในทีมนีมี นกั พฤกษาเวทฝึดหดั หนึง นกั อคั คีเวทฝึกหัด หนึง นักศิลาเวทฝึกหัดทีเป็นสายตําราอีกหนึง นักพสุธาเวท ฝึกหดั หนึง นกั วาโยฝึกหดั เวทสองคน แล้วก็ว่าทีไซเอน อ้อ อดีต วา่ ทีเจ้าผ้คู รองรัฐอีกหนึง ให้ตายเถอะ พวกนายอยากไปตายในคู มีร่า ฟอเรสหรือไง หรือคดิ วา่ ตวั เองเกง่ มาก คนแคน่ ีก็พองนั เหรอ” เหล่ารุ่นน้องทีถูกคําดถู กู ของเชรีพถล่มใสซ่ ึงหน้าตา่ งนิง เงียบไป ความน่าอึดอัดก่อตวั ขึนกับทุกคนอย่างถ้วนทัว จนเวิร์ นเกือบจะโพลง่ ปะทะคารมด้วยแล้ว ถ้าไมใ่ ชเ่ สียงของผ้มู าใหม่ดงั ขดั ขนึ กอ่ น

BarIa’ MIssIon I 281 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อย่าพูดทําร้ ายจิตใจกันอย่างนนั เลยครับรุ่นพี แม้พวก เข าจ ะเ ป็ น แค่นักเ วท ฝึ ก หัด ที กร ะจัดก ระ จา ย ตัว อยู่ใน หล า ย ปราการไปสกั หน่อย แต่แคร่ ักษาชีวิตตวั เองให้อย่รู อดปลอดภัย มนั ก็ไมเ่ กินความสามารถของพวกเขาหรอกครับ” “โคตลั / พีโคตลั ” เชรีพและรุ่นน้องทกุ คนตา่ งเรียกขานผู้ มาใหมพ่ ร้อมเพรียงกนั “ไง ทกุ คน วนั นีก็มีเรืองสนกุ ๆ สินะ” โคตลั แวนเวิร์ธ เอ่ย ด้วยรอยยมิ ตามแบบฉบบั “พีโคตลั มาทําอะไรทีนีครับ” ลนิ คอร์นชิงถามก่อนเป็นคน แรก ขณะทีบาเรียยกมือขนึ แตะบา่ เพือนรักเป็นสญั ญาณปรามไว้ กอ่ น แล้วหนั ไปพดู กบั เชรีพตอ่ “จริงอย่างทีรุ่นพีพดู การเข้าไปในคมู ีร่า ฟอเรสโดยมีนกั พฤกษาเวทฝึกหัดแค่คนเดียว มันคงจะอันตรายเกินไป ผมจึง ตดิ ตอ่ รุ่นพีโคตลั มาร่วมทีมกบั เราด้วย” โคตลั นงั ลงบนเก้าอีทีท้ายโต๊ะประชมุ ซงึ อยตู่ รงข้ามกบั เช รีพ แล้วเอ่ยด้วยรอยยิมเจ้าเล่ห์ประจําตวั เขาว่า “ขอโทษทีมาช้า ครับ พอดี...มีเรืองต้องจัดการนิดหน่อย ยินดีทีได้ร่วมทีมนะทุก คน”

282 ¡ÑÅ°Ô´Ò เหล่าผองเพือนต่างมองหน้าบาเรีย ขณะทีคนต้นคิดส่ง ยิมปลอบใจไปให้เพือนทงั หมด ก่อนจะหนั ไปหาเชรีพแล้วพดู ตอ่ วา่ “พวกเรารู้วา่ นีคอื ภารกิจเสียงอนั ตราย และไม่ใชก่ ารออก ปฏิบตั ภิ ารกิจภายใต้การดแู ลของโรงเรียนด้วย แตพ่ วกเราทกุ คน ก็มันใจ ว่าด้วยศกั ยภาพของทีมเราถึงจะหามารีโลนีไม่เจอ แต่ ประสบการณ์ทีได้ในครังนีก็คงทําให้พวกเราเก่งขนึ แนๆ่ หรือรุ่นพี ไมค่ ดิ อยา่ งนนั ครับ” เชรีพทีมีอาวโุ สสดุ แตร่ ่างกายเด็กสดุ ยงั คงนิงเงียบ เขาไม่ ตอบรับแตก่ ็ไม่ปฏิเสธ เวิร์นอดใจทนความอึดอดั ไมไ่ หวจึงขึนพูด วา่ “ไม่เห็นต้องคิดมากเลยนีครับรุ่นพี เห็นกันชัดๆ อยู่แล้ว ว่ารุ่นพีเองก็อยากมีเอียวกับพืชประดิษฐ์ของชิลด์ แถมยังได้ ทดลองของเล่นใหม่ล่าสุดของบาด้วย ไม่มีอะไรจะเสียแล้วคิด มากทําไม” “ฉันจะไม่ตอบรับงานนีก็เพราะปากของนายนันแหละ เวิร์น โบลท์ เจอคราวทีแล้วไปยงั ไมเ่ ข็ดงนั เหรอ”

BarIa’ MIssIon I 283 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ คําคาดโทษจากรุ่นพีไมท่ ําให้เวิร์นหน้าสลดลงได้ แถมยงั พดู ท้าทายโต้กลบั แบบรวบหวั รวบหางวา่ “เข็ดหรือเปล่าไม่รู้ แตท่ ี รู้ คอื รุ่นพีตกลงร่วมหวั จมท้ายกบั พวกเราแล้ว ขอบคณุ นะครับรุ่น พี” เชรีพเบิกตาโตกับการพูดเองเออเองของเวิร์น ส่วนรุ่น น้องคนอืนๆ ก็กลนั ยิมกบั การเสียรู้ของเชรีพ ว่ากนั ตามจริง พอเช รีพซกั ไซ้ไลเ่ ลียงเยอะๆ เข้า ทกุ คนก็มนั ใจไปกวา่ ครึงวา่ เชรีพน่าจะ ตกลง แค่รอให้ได้ยินคําตกลงจากปากเจ้าตวั เท่านนั กระทงั เวิร์น พดู กระต้นุ ยวั โทสะเทา่ นนั เชรีพก็หลดุ ปากโพลง่ ไปจนได้ “ฉนั ขอฟังรายละเอียดอืนก่อน” เชรีพยงั ทําทีซกั ตอ่ อย่าง ไว้เชงิ ชลิ ด์เลยรีบเรียกภาพคมู ีร่า ฟอเรสทีใช้ในการสมั มนาครังนี ออกมา “จากปัญหาทีพบต้ นไม้ ยืนต้ นตายในคูมีร่า ฟอเรส ปราการฟาเรนเซ่เชือว่าสาเหตหุ นึงทีน่าจะเป็นไปได้มาก คือ มา รีโลนีครับ” เชรีพพยกั หน้า แล้วถามตอ่ วา่ “รู้ไหมทําไม” รุ่นน้องทกุ คนสา่ ยหน้า ขณะทีบาเรียเอ่ยอย่างไม่แนใ่ จวา่ “ความเสือมโทรมของป่ามงั ครับ”

284 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ไม่เชิง เพราะการจะรู้ว่าป่ าเสือมโทรมหรือไม่มันต้อง ตรวจสอบอยา่ งละเอียดกวา่ การแค่มีต้นไม้ต้นหนงึ เกิดขนึ มา แต่ ใช่ แคม่ ีมารีโลนีต้นเดยี วก็สามารถทําลายป่าทงั ป่าได้” [1] แวน่ ตาแคลคเู ล เป็นอปุ กรณ์พิเศษสาํ หรบั ผ้ทู ีมีปัญหาด้านสายตา มนั ไมเ่ พียงชว่ ย แก้ไขปัญหาด้านการมองเห็นเทา่ นนั แตย่ งั เป็นอปุ กรณ์ทชี ว่ ยในการจดบนั ทกึ วิเคราะห์ รวมถึงประมวลผลข้อมลู ได้อยา่ งทรงประสิทธิภาพ

BarIa’ MIssIon I 285 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 17 µÑÇ·Òí ÅÒ “...แค่มีมารีโลนีต้นเดียวก็สามารถทําลายป่ าทังป่ า ได้” คําตอบของเชรีพดงั ขึนและเงียบไป ขณะทีทกุ สายตาจบั จ้อง ไปทีเขา “ยงั ไงครับ” โคตลั ถามเป็นคนแรก เชรีพแย้มยิมอย่างพอใจ “นีไง ทีในทีมจําเป็นต้องมีจอม เวทพฤกษาทีเกง่ กาจจริงไหม โคตลั ” โคตลั จงึ เอย่ ขนึ วา่ “มารีโลนีเป็นพืชประดษิ ฐ์ทีได้รับความ สนใจจากจอมเวทพฤกษามานานแล้ว และหนงึ ในบรรดาทฤษฎีที จอมเวทพฤกษาเชือทงั หมด ก็คือมารีโลนีจะเติบโตขึนโดยการ ดงึ ดดู พลงั เวทจากพืนทีรอบข้าง ไมว่ า่ จะเป็นจากต้นไม้ หรือ...ผืน

286 ¡ÅÑ °Ô´Ò ดิน ในวงการก็เลยมีศัพท์เฉพาะใช้เรียกมารีโลนีว่า ‘ตวั ทําลาย ป่ า’” เชรีพเอือมมือไปแตะพืนโต๊ะข้างหน้าเขา แล้วภาพวาดรูป ต้ นไม้ ต้ นใหญ่ซึงแผ่กิงก้ านสาขายืนต้ นสูงเด่นอย่างสวยงามก็ ปรากฏขนึ มนั ลอยอย่ทู ่ามกลางต้นไม้ทียืนต้นตายซงึ รายล้อมอยู่ เป็นบริเวณกว้าง แม้แตผ่ ืนดนิ ทีอย่รู อบบริเวณภายใต้ร่มเงาทีกิง ก้านของมันแผ่ไปถึงก็แห้งแล้งจนผิวดินแตกระแหงไปทัว เป็น ภาพทีขัดแย้งกับตัวมันอย่างสินเชิง ทีสําคญั ต้นไม้ทีใบเขียว ชะอมุ่ ต้นนนั มนั ลอยอยเู่ หนือผืนดิน โดยทีฐานใต้ต้นไม้มีฟันเฟื อง ซงึ คล้ายเครืองจกั รตดิ อยู่ “ซงึ มนั จริง นีคือภาพของ มารีโลนี ซงึ มาติน ลารัวก้า นกั หาพนั ธ์ุพืชโบราณคนสําคญั ของฟอริโซว่ าดเก็บไว้ ฉนั เจอมนั เมือ ตอนค้นคว้าหาข้อมลู มาเขียนงานวิจยั เมือหลายปีก่อน และจาก ภาพนันคงจะพอยืนยนั ได้นะ ว่ามารีโลนีคือตวั ทําลายป่ าขนาน แท้” “ลารัวก้า? เขาเป็นอะไรกับมาโบลผู้บ้าคลัง[1]คนนนั ครับ” นีลถามขนึ

BarIa’ MIssIon I 287 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ก็สืบเชือสายมาจากคนคนนันน่ะนะ แต่ไม่ได้บ้าคลัง เหมือนมาโบลหรอก เพราะเขาเอาความบ้าคลงั ไปใสก่ บั อาชีพทีมี แตค่ นบ้าเทา่ นนั ทีอยากทํา...นกั ค้นหาพนั ธ์ุไม้ในตาํ นาน” บาเรียเหลือบมองโคตลั เล็กน้อยก่อนจะพดู ว่า “คนคนนี วาดภาพจากสงิ ทีเขาเห็นจริงเหรอครับ” “อืม ตามบนั ทึกมาตินเขียนไว้อย่างนันนะ แต่ไม่มีใครรู้ วา่ มนั จริงหรือเปล่า เพราะหลงั จากทีมาตนิ นําภาพนีเข้ามาแสดง ในงานเกสตร์ าวน์ จากนนั เขาก็กลบั เข้าไปในคมู ีร่า ฟอเรสอีกครัง แล้วเขาก็ไมไ่ ด้ออกมาอีก” “เกสต์ราวน์? หมายความวา่ ...” ทีนา่ ตงั ใจจะพดู สิงทีเธอ คดิ แตก่ ็ชะงกั ไว้ เพราะคิดว่ามนั ไม่น่าจะเป็นไปได้ แตเ่ ชรีพก็พดู ตอ่ ให้วา่ “ใช่ ตอนทีมาตินวาดภาพต้นไม้นี เขายังเป็นจอมเวท พฤกษาฝึกหดั อยู่ แล้วได้เป็นจอมเวทฝึกหดั ไปตลอดกาล” ความเงียบเข้าปกคลุมทวั ทงั ห้องอยู่พกั หนึง เชรีพหนั ไป จบั ภาพให้หมนุ แล้วอธิบายตอ่ ว่า “ในชว่ งแรกไมค่ ่อยมีคนสนใจ ศึกษามารีโลนีนกั ส่วนหนึงอาจเพราะเป็นความคิดทีประหลาด

288 ¡ÑÅ°Ô´Ò ไปหน่อย ทีจะสนใจต้นไม้ทีมีโครงสร้างคล้ายสิงประดิษฐ์ ในชว่ ง เวลาทีศาสตร์แหง่ การพฒั นาเวทยงั ไมพ่ ฒั นา” ทกุ คนพยกั หน้าเห็นด้วย เพราะต่างรู้ดีว่า สมยั เมือก่อน ทําข้อตกลงร่วมมือทางการศกึ ษาระหวา่ งมิตกิ บั เซกนั ศาสตร์แห่ง พัฒนาการเวทมักสร้ างขึนโดยการนําพลังเวทและพลังธาตมุ า เป็ นหลักในการพัฒนา แต่หลังจากทําข้ อตกลงร่วมมือทาง การศึกษากบั มิติของเซกัน ศาสตร์นีก็พฒั นารุดหน้าไปแบบก้าว กระโดด และมงุ่ ไปในทิศทางซงึ แตกตา่ งจากเดมิ มาก จากเดมิ ทีนําพลงั เวทกบั พลงั ธาตมุ าประยกุ ต์เพือให้ใช้ได้ ในรูปแบบทีแตกตา่ ง กลายเป็นการเสริมสร้างพลงั เวทในบคุ คลที มีพลังเวทน้อยให้มีมากขึน พร้ อมๆ กับการผลิตอุปกรณ์ใหม่ๆ ขนึ มาช่วยอํานวยความสะดวกให้แก่บคุ คลเหล่านนั มากขึน และ ด้วยพลงั เวทและวิทยาการใหม่ๆ ทีเพิมพูนขึนนันเอง แม้เด็กที ไมไ่ ด้เข้าเรียนในโรงเรียเวทแหง่ เซวีน่าก็สามารถใช้เวทได้ง่ายดาย ขนึ กว่าแต่ก่อน ข้อดีคือในสงั คมของเซวีน่ามีความสะดวกสบาย มากขึน แต่ข้ อเสียทีตามมา ก็คืออุปกรณ์เวทบางอย่างก็ถูก นําไปใช้แบบผดิ เปา้ ประสงคข์ องการพฒั นาการเวทไป “รุ่นพีกําลังจะบอกว่า ขนาดพวกเราทีนียงั ต้องใช้เวลา หลายสิบปีเพือพัฒนาศาสตร์นี จึงไม่น่าจะมีวิทยาการลําสมัย

BarIa’ MIssIon I 289 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ อย่างนันอยู่ในคูมีร่า ฟอเรส ซึงตัดขาดกับพืนทีนอกหลักศิลา อาณาเขตได้ ใชไ่ หมครับ” ลินคอร์นถาม “มนั ควรจะเป็นอย่างนนั แตก่ ็อย่างทีรู้ๆ กนั ในเซวีน่าไม่ มีอะไรทีเป็นไปไมไ่ ด้ และหากใครทีเป็นจอมเวทพฤกษาก็จะยิงรู้ดี ว่า ทําไมพวกเขาถึงไม่กล้าฟันธงว่า มารีโลนีของมาตินเป็นของ ปลอม” “ไมย่ อมรับแตก่ ็ไมป่ ฏิเสธ หมายความวา่ ไง ยิงฟังก็ยิงไม่ เข้าใจ” เวิร์นพมึ พํา ขณะทีชลิ ดต์ อบแทนเชรีพวา่ “เพราะคมู ีร่า ฟอเรสมีชีวิต ต้นไม้ของเซวีนา่ ทกุ ต้นมีชีวิต พวกเราจอมเวทพฤกษาไมเ่ คยคิดวา่ ต้นไม้เป็นแคส่ ิงของ แตพ่ วก เขาคอื ...ประชากรชาวเซวีเรียนเหมือนพวกเรา” “ต้นไม้ทกุ ต้นมีชีวิต ถ้ามารีโลนีเป็นตวั ทําลายป่ าอย่างที รุ่นพีเชรีพว่า งันก็แสดงวา่ สิงทีทงั สองปราการขอร้องบาเรียก็เป็น เรืองจริงนะ่ สิ...” ทกุ สายตาหนั มาจ้องมองลิลา่ ทียงั พดู ไม่จบ หญิงสาวจึง ตบท้ายสนั ๆ วา่ “ไมใ่ ชเ่ หรอ”

290 ¡ÑÅ°Ô´Ò “อะไรทีวา่ ทงั สองปราการมาขอร้องบาเรีย” เชรีพชิงถาม ประเดน็ ทีเขาไมร่ ู้กอ่ น บาเรียขยบั นงั ตวั ตรง แล้วอธิบายวา่ “ถึงรุ่นพีจะไมเ่ อาภาพมารีโลนีของมาตินให้พวกเราดู เรา ก็คงต้องเข้าไปดสู ภาพทีแท้จริง ซึงอาจไม่ต่างจากในภาพนนั นกั เพราะระหว่างการสมั มนาครังนี ท่านอลั ลิแวนด์ได้เรียกผมให้ไป พบ และแจ้งให้พวกเราเข้าไปตรวจสอบสภาพผืนดินโดยรอบ บริเวณทีต้นไม้ยืนต้นตายเหล่านันด้วย ว่ามันเกิดจากสาเหตุ อะไร” “ผ้ใู หญ่ของปราการเราเชือว่าเกิดจากมารีโลนีงนั เหรอ” เชรีพถามด้วยนําเสียงตนื เต้น “ท่านอลั ลิแวนด์บอกว่า หัวหน้าหน่วยพิทกั ษ์คูมีร่า ฟอ เรสยืนยนั วา่ การทีต้นไม้ยืนต้นตายในคมู ีร่า ฟอเรสครังนีเกิดจาก มารีโลนีจริง ทงั สองปราการจึงแจ้งให้ติดต่อพวกเราซึงต้องการ ศกึ ษาเรืองนีอยแู่ ล้วให้ลงไปตรวจสอบโดยจะให้ความร่วมมือและ ชว่ ยเหลืออย่างเตม็ ที” บาเรียตอบพลางแบมือออก แล้วเหรียญ ดนิ ซินเทลก็ปรากฏขนึ “นายได้มายงั ไง” เชรีพถามอยา่ งตนื เต้น

BarIa’ MIssIon I 291 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ท่านเจ้าเลดาลมอบให้ครับ พวกเขาคาดหวงั กบั การลง พืนทีของเราครังนีมากทีเดยี ว” บาเรียตอบ เชรีพขมวดคิว เขาเคาะนิวบนโต๊ะอย่างไมเ่ ห็นด้วยพลาง พมึ พํา “กบั พวกนายเนียนะ ไมน่ า่ เป็นไปได้” “อะไรไมน่ า่ เป็นไปได้หรือคะ” ลิลา่ ถาม เชรีพหนั มาสบตาลิลา่ กอ่ นจะไลส่ ายตาไปทีลกู ทีมทกุ คน แล้วมาหยดุ ทีชลิ ด์ “นาย” “ครับ รุ่นพี” ชิลดร์ ับคํา “นายเริมสนใจมารีโลนีได้ยงั ไง” เชรีพถามเสียงเข้มขรึม ชิลดข์ มวดควิ “ระหวา่ งทีผมอ่านหนงั สือเกียวกบั พนั ธ์ุพืช โบราณหลายชนิด ผมก็สะดดุ ใจกบั เจ้ามารีโลนีนีแหละครับ น่า แปลก ทีผมไมเ่ คยเห็นภาพมารีโลนีของ มาตนิ ลารัวก้า...” “นายไม่มีวันได้เจอภาพนีหรอก เพราะมันเป็ นภาพ ลิขสิทธิของฉัน ฉันเป็นคนค้นพบและปราการฟาเรนเซ่ก็ไม่ อนุญาตให้ตีพิมพ์ภาพเพือเผยแพร่ มนั จึงเก็บอยู่ในฐานข้อมูล

292 ¡ÅÑ °´Ô Ò ของฉันมาตลอด แล้วตอนนีมันเกิดอะไรขึน ปราการทีเข้มงวด และรักการเก็บความลับเป็นชีวิตจิตใจอย่างฟาเรนเซ่ ทําไมถึง ยอมร่วมมือกบั ปราการซนิ เทลลา่ ทีแสนเปิดเผยละ มนั ต้องมีอะไร ซอ่ นเร้นไว้มากกวา่ นีแน”่ “ผมก็วา่ อยา่ งนนั ” ลินคอร์นเปรยอยา่ งเหน็ ด้วย “หมายความวา่ ยงั ไงลินค์” ชิลด์หนั ไปถาม ตอนแรกทีมา ประ ชุมกันที นี ก็ เพื ออธิ บาย แผน งาน เพื อ โน้ ม น้ าว สมา ชิกค น สดุ ท้ายให้ตดั สนิ ใจเข้าร่วมกลมุ่ ปฏิบตั ิการกบั พวกเขา ตอนนีพวก เขานบั ว่าสมใจแล้ว แถมยงั ได้สมาชิกเพิมมาอีกหนึง มากกว่าที ต้องการ พร้อมกบั พบปริศนาของความไมช่ อบมาพากลซึงแฝงมา กบั ภารกิจแบบเดก็ ๆ ของพวกเขาด้วย ลินคอร์นถอนหายใจยาวพลางอธิบายว่า “ทุกคนไม่ สงั เกตเหรอ จากจดุ สนใจเลก็ ๆ ทีชิลด์อยากทํางานวิจยั เรืองนีเพือ เข้าร่วมในงานเกสต์ราวน์ แตพ่ อพวกเราเริมรวมกล่มุ พวกผ้ใู หญ่ ไมว่ า่ จะทางปราการฟาเรนเซ่ ปราการซนิ เทลลา่ ปราการรัตตกิ าล แล้วตอนนียงั มีหนว่ ยพิเศษอยา่ งศนู ย์ควบคมุ ความปลอดภยั ของ อาณาจกั รของแมฉ่ นั ด้วย ทกุ ฝ่ายตา่ งเข้ามามีเอียว...”

BarIa’ MIssIon I 293 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เดียว! เดียวนะลินค์ แมน่ ายมาเกียวอะไรกับเรืองนีล่ะ” เวิร์นยกมือท้วง หยดุ เรืองไว้ไมใ่ ห้พดู ตอ่ เพราะเขาตามไมท่ นั ลินคอร์นเหลือบไปสบตาลิล่า แล้วจึงตอบว่า “แม่ฉันยงั ไม่ได้เข้ามาเกียวอะไรกับเรืองนี แค่ลางสังหรณ์ของฉันเท่านัน เพราะเมือวนั ก่อนคณุ แมม่ าหาฉนั แล้วพดู ถึงอะไรแปลกๆ” “คณุ ปา้ พดู วา่ อะไร” นีลถามแทรกขนึ “คําพดู เดิมๆ ท่านบอกว่าเซวีน่ากําลงั จะเปลียนผ่านไปสู่ อีกยุคสมยั หนึง และความเสือมของเซวีน่าทีเกิดขึน...ไม่ได้เกิด จากโลก แตเ่ กิดจากคน” ลินคอร์นตอบขณะมองภาพมารีโลนีนิง อยแู่ ป๊ บหนงึ แล้วพดู ตอ่ วา่ “ถ้ามารีโลนีคอื ตวั ทําลายป่ า และทงั สองปราการก็ยืนยนั ตรงกันว่า ทีพบต้นไม้ยืนต้นตายในพืนทีป่ าคูมีร่า ฟอเรสน่าจะ เกิดจากมารีโลนี มนั ก็น่าแปลกมากทีทงั สองปราการไม่ประกาศ เรืองนี ฉันว่าการสมั มนานีมีไว้บงั หน้าเพือปกปิดอะไรสักอย่าง ไม่อย่างนัน พวกเขาไม่ติดต่อทีมพวกเราอย่างลับๆ ให้เข้าไป จดั การกับปัญหานีหรอก แล้วคณุ แม่ยงั มาพูดอะไรทํานองนีอีก ชดั เลย แนๆ่ ” “ชดั อะไร แนอ่ ะไร” เชรีพถามอยา่ งไมเ่ ข้าใจ

294 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ไม่บอกครับ ถ้าพีอยากรู้ ก็คงต้องไปปฏิบตั ิการร่วมกับ พวกเรา” เชรีพมองเจ้าชายตวั ร้ ายอย่างอดหมันไส้ไม่ได้ สุดท้าย เจ้าชายก็วกมาเข้าเรืองเพือดงึ ตวั เขาเข้าร่วมทีมให้ได้ แหมเขาพดู ไปตงั มากมายเสียขนาดนีจะไมเ่ ข้าทีมนีได้งนั เหรอ ‘เฮ้อ! ต้องพดู ยอมรับจากปากให้ชดั เจนเลยหรือไง แตข่ ืน ไมพ่ ดู ลินคอร์นก็คงไมย่ อมบอกแน’่ “ได้ ฉนั ร่วมด้วย” เชรีพพดู เสียงดงั ชดั ถ้อยชดั คาํ เสียงปรบมือดงั กราวขนึ อยา่ งพร้อมเพรียง จนคนตอบนึก เคืองในใจ ‘วางแผนกนั ไว้หรือเปลา่ เนีย’ “รีบบอกมาสิ” เชรีพถามเสียงแข็ง ลินคอร์นหนั ไปหาชลิ ด์ และพดู วา่ “มนั เริมจากชิลด์อยาก ออกไปผจญภยั ก่อน” “ฉนั เปลา่ ” ชลิ ดอ์ อกตวั “เออน่า รับๆ ไปก่อนเถอะ” ลินคอร์นหนั ไปดเุ พือน แล้วชี ไปทีมารีโลนีพลางพดู ตอ่

BarIa’ MIssIon I 295 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “มารีโลนีเป็นสิงทีล่อตานกั พฒั นาการเวทมานาน เคยมี การวิจัยมาบ้าง แต่ไม่เคยประสบความสําเร็จจนต้องยกเลิก โครงการไป แต่ไม่ได้หมายความว่าข้อมูลงานวิจัยเหล่านันจะ หายไปด้วย แล้วอยู่ๆ คมู ีร่า ฟอเรสทีแสนสมบรู ณ์แบบของเราก็ เกิดเหตไุ มค่ าดฝัน” ทกุ คนพยกั หน้าคล้อยตามเรืองทีเลา่ “หากเหตไุ ม่คาดฝันนนั เกิดขึนตามธรรมชาติ แน่นอนว่า การแก้ไขย่อมต้องกระทําไปตามหลกั การ ก็อย่างทีเรารู้ ผืนป่ า แหง่ นนั ไม่ได้มีแคป่ ่ าไม้และพนั ธ์ุพืช แตย่ งั รวมผืนดินอยดู่ ้วย การ ร่ วมมื อระ หว่างปราการฟาเ รนเซ่กับปราการซินเทล ล่าจึงต้ อง เกิดขึน แล้วพวกเราก็มาอยู่ตรงนี แต่ว่า...พวกเราซึงเป็นแคเ่ ด็ก นักเรียนตวั เล็กๆ ซึงมารวมตวั กันเพืองานชินหนึงทีจะใช้แสดง ผลงานในเกสต์ราวน์กลบั ได้รับการติดต่อจากผู้ใหญ่ของทงั สอง ปราการ พร้อมเสนอการให้ความร่วมมือจนนา่ ตกใจ...” ทุกสายตามองไปยังเหรียญดินซินเทล ขณะทีลินคอร์น พดู ตอ่ วา่

296 ¡ÅÑ °´Ô Ò “นนั แสดงวา่ แม้ต้นไม้ทียืนต้นตายครังนีจะเป็นเพราะมา รีโลนีจริง แต่มันต้องมีอะไรผิดปกติมากไปกว่านัน พวกเขาถึง ตดิ ตอ่ เรา และคงต้องเป็นเราเทา่ นนั พอนกึ เหตผุ ลออกไหม” ไม่มีใครตอบกระทังบาเรียพูดขึน “ความผิดปกติทีพวก เขาสงสยั นนั อาจยงั ไม่มากพอทีจะส่งคนของทงั สองปราการลง ไปเคลือนไหวสินะ” “และพวกเขายงั ไม่ทําผิดกฎหมาย” ลิล่าอทุ านถึงความ จริงอีกข้อขึน แล้วเหลือบมองทุกคนซึงมองมาทีเธอ ขณะทีลิ นคอร์นยมิ “ถกู ต้อง จากกล่มุ คนทีติดตอ่ ขอความช่วยเหลือจากเรา ทังหมด แม้จะดูกระจดั กระจายและมีจุดประสงค์ไม่เหมือนกัน เสียทีเดียว แต่สิงทีเห็นได้ชดั คือทุกฝ่ ายพุ่งความสนใจมาทีการ ออกปฏิบตั ิการของเรา และถ้าให้ฉันเดา สิงทีพวกผู้ใหญ่ทกุ ฝ่ าย กลวั วา่ มนั จะเกิดขนึ จนต้องชงิ ลงมือโดยให้พวกเราช่วยค้นหาเจ้า มารีโลนีตวั ปริศนานีให้เจอ ก็เพราะ...” ลินคอร์นหยดุ เว้นจงั หวะ ไปนิดหนงึ ขณะหนั ไปมองภาพมารีโลนีทีอยกู่ ลางโต๊ะแล้วพดู ตอ่ “เจ้ามารีโลนีทีทกุ คนอยากเจอ อาจเป็นสิงประดิษฐ์ทีเกิด จากฝีมือมนษุ ย์จริงๆ ก็ได้”

BarIa’ MIssIon I 297 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เฟมีลเคลือนตวั พุ่งไปตามทิวป่ า ก่อนจะกระโดดพลาง ยกมือขึนให้อคั คาคว้าใช้ขาเกียวข้อมือของเธอไว้ แล้วเจ้าวิหคไฟ ก็พุ่งเรียดปลายยอดไม้ไปอย่างเงียบเชียบ ขณะทีดวงตาสีดํา เปล่งประกายสีเพลิงของเฟมีลสอดส่ายสายตามองหาเจ้ าสิงที เคลือนทีเร็วกว่าความเร็วของมนษุ ย์ ซึงพุ่งฉวดั เฉวียนไปตามผืน ป่ า ‘ปล่อย’ เฟมีลบอกอัคคาทางจิต แล้วทิงตวั ลงบนต้นไม้ ใหญ่ต้ นหนึง ก่อนจะพุ่งตัวไปทางซ้ ายในทิศทางเดียวกับ เปา้ หมายทีไล่มา ขณะทีอคั คาบินตีวงวนไปทางขวา ร่างของเฟ มีลคล้ ายมีเปลวเพลิงพลิวลามเลี ยขึนโดยรอบจนจางหายไป จนกระทังเฟมีลเห็นแสงสีเงินของวัตถุทีพุ่งทะลุราวป่ าไปยัง ทะเลสาบ มนั พ่งุ เรียดผิวนําไปด้วยความเร็วสูงจนผิวนํากระเซ็น แหวกเป็นทาง ‘ไมใ่ ห้หนีหรอก’ ซูม!

298 ¡ÅÑ °´Ô Ò ผิวนําซึงแหวกเป็นทางตามแรงเคลือนทีของวตั ถสุ ีเงินที พงุ่ ตวั ผา่ นไป มนั ม้วนตวั กลบั มากระแทกใสเ่ จ้าวตั ถสุ ีเงินนนั อย่าง แรง ฟิว! ฟิว! ฟิว! เจ้าวตั ถสุ ีเงินพลนั แยกตวั เองออกเป็นแปดสว่ น แล้วแยก ย้ายพงุ่ ตวั หลบหนีไปคนละทิศละทาง เฟมีลตงั ท่ารอการหลบหนี อย่แู ล้ว จงึ สะบดั มือฟาดแส้เพลิงใส่ชินสว่ นหนึงทีพ่งุ ตรงมาทีเธอ อย่างถนัดถนี ดวงไฟสีส้มอ่อนไม่ได้ทําลายเจ้าเศษชินส่วนนัน ในทนั ที แตก่ ลบั เข้าห่อห้มุ มนั เอาไว้ ขณะเดียวกนั หางของเจ้านก สีเพลงิ ก็ตวดั ฟาดใสช่ ินสว่ นเหลา่ นนั เชน่ เดียวกนั ไมน่ านชินส่วนที เหลือก็หยดุ เคลือนทีแล้วลอยนงิ อยเู่ หนือผืนนํา “จบั ได้เสียที ดอื จริง” เฟมีลบน่ “มนั จะไมด่ อื เลย ถ้าเราทําลายมนั ” อคั คาในร่างเจ้านกสี เพลงิ ม้วนตวั กลางอากศ แล้วกลายร่างเป็นชายหนมุ่ รูปงามในชดุ อาภรณ์อคั คี “ทําลายไมไ่ ด้หรอก แบบนนั ก็ไม่สนุกน่ะสิ เจ้าคนพวกนี มนั น่านกั ” เฟมีลตอบค่หู ูพลางล้วงมือเข้าไปจบั ชินส่วนทีอย่ใู น ดวงไฟสีส้มออ่ น แล้วถา่ ยทอดพลงั บางอยา่ งเข้าไป

BarIa’ MIssIon I 299 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ถ้าไม่ได้รุ่นพีอมีเรียช่วยสอนการปรับเปลียนของพวกนี มีหวังสภากลางได้ยกเลิกสนธิสญั ญาการแลกเปลียนวิทยาการ เวทกบั เซกนั แนน่ อน” “ทําแบบนันอาจดีกว่านะ ณ เวลานี พลังเวททีพวกเรา ควบคมุ ไม่ได้ มนั เริมมากขึนทกุ ที อย่าให้มากกว่านีเลย” อคั คา พดู เสียงขรึมจนเฟมีลหนั ไปมองแล้วยมิ “มันเป็นสิงทีต้องเกิด นายเป็นคนบอกฉันอย่างนันเอง นะ” อคั คาถอนหายใจยาว “ใช่ มันเป็นสิงทีจําเป็นต้องเกิด เพราะพวกเราอาจจะสบายมากไปจนเคยตวั ” เฟมีลพยกั หน้า “แตม่ นั เกิดเร็วกวา่ ทีคาดไว้จริงไหม” “ไม่หรอก ฟอรีกบั มอรีลบอกแล้วนี ไม่มีอะไรเร็วหรือช้า เกินไป รอก็แตเ่ หลา่ เดก็ น้อยพวกนนั จะรู้สกึ ตวั เทา่ นนั ” เฟมีลดึงมือออกจากลูกไฟสีส้ มลูกทีหนึงซึงจัดการกับ อปุ กรณ์สอดแนมของเซกนั เรียบร้อย แล้วเคลือนตวั ไปจดั การกับ ชินสว่ นอนั ตอ่ ไป แล้วพดู ตอ่ วา่

300 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ฟอรีคงตืนเต้นใหญ่เลยละสิ ในทีสดุ ก็ถึงตาเจ้ากระรอก บนิ ออกโรงเสียที” อคั คายมิ ทนั ใดนนั เจ้านกสีเพลงิ ก็หนั ขวบั ไปมองรอบตวั “เฟมีล” “อืม” เฟมีลรับคําขณะเคลือนตวั ไปปรับเปลียนอปุ กรณ์ สอดแนมทีเหลือ ขณะทีมีเหล่าวตั ถุประหลาดใหม่หลายร้อยชิน ปรากฏขนึ รุมล้อมอยู่ “มากนั เตม็ เลย” เฟมีลเอ่ยด้วยนําเสียงติดสนกุ แตแ่ ววตา ไมย่ มิ ด้วย “น่าจะเพราะเราจับตวั ส่งสัญญาณพวกมนั ไว้นะครับ” อคั คาเอย่ “หึ ฉันละอยากเจอเจ้าคนทีสร้ างของพวกนีทีเซกันเสีย จริง รู้ทงั รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ทีจะสอดแนมเรา ก็ยงั พยายาม” เฟมีล พดู ไปเรือยขณะทีมือก็ยงั จดั การกับเจ้าอปุ กรณ์สอดแนม โดยไม่ สนใจเจ้าฝูงของประหลาดว่ามนั จะขยบั เข้ามาใกล้เธอกบั อคั คา มากขนึ เรือยๆ สกั เทา่ ไร