Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 201 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “พวกเรากําลงั ช่วยชิลด์ทําภารกิจอย่นู ่ะครับ พีโคตลั มา ทําอะไรในห้องสมดุ เหรอครับ” “พีเหรอ พีมาหาคนนี” โคตลั ตอบพร้อมชีไปทีลลิ า่ หญิงสาวจงึ ลกุ ขนึ รีบพดู วา่ “เรืองดว่ นหรือเปลา่ คะ” โคตลั ยมิ “ก็...จะวา่ ดว่ นก็ได้นะ” ลิล่าเหล่ตาไปมองลินคอร์น แล้วหันไปหาชิลด์ “ขอตัว แป๊ บหนงึ นะชลิ ด์ เดียวฉนั มา คยุ กนั ไปก่อนก็ได้ เดียวฉนั ถามจาก ลินค์เอง” “ได้ๆ ตามสบายเลยลลิ า่ ” ชลิ ดต์ อบ ลิลา่ พยกั หน้า แล้วเดินออกจากห้องไปกบั โคตลั ทีไม่วาย หนั ไปหลิวตาให้บาเรียทีนงั อยู่ข้างหลงั ลินคอร์น บาเรียขมวดคิว เลก็ น้อยกอ่ นจะคลายออก แล้วเข้ามารวมกลมุ่ “เอาละ เริมกันได้เลย จากกําหนดการลงพืนทีเพือฟื นฟู และปรับสภาพดิน เรามีเวลาสองสปั ดาห์ ช่วงก่อนทีทีมใหญ่จะ ลงพืนที ในช่วงเวลานันจะมีทีมปลดอาณาเขตเวทของปราการ

202 ¡ÅÑ °´Ô Ò รัตติกาลเข้ามาช่วยด้วย พวกเราเลยจะลงพืนทีพร้ อมทีมนัน” ชิลดเ์ ลา่ ขนั ตอนก่อนทีทีมสํารวจจริงจะลงพืนที “เดียวนะ แล้วเขาจะยอมให้พวกเราร่วมลงพืนทีด้วย เหรอ” เวริ ์นถามขนึ ชลิ ดย์ มิ แล้วมองไปทางลินคอร์น “ให้ลงสิ เพราะคุณพ่อวางตวั ให้พีดาลันเป็นหวั หน้าทีม นนั ” ลนิ คอร์นตอบแทน ทุกคนหันไปมองดาลัน นีลเลยถามยําให้ชดั ๆ ว่า “พีดา ลนั เป็นหวั หน้า หรือมีแคพ่ ีดาลนั ไปคนเดยี ว” ลนิ คอร์นยกั ไหล่ “ไมใ่ ชม่ ีแคพ่ ีดาลนั เพราะมีฉันไปด้วยไง ฉนั ก็มาจากปราการรัตตกิ าลนะ ถ้าทกุ คนลืม” ทกุ คนหวั เราะเบาๆ กบั การเตอื นสติ ชลิ ด์เลยพดู ตอ่ “นนั แหละ ต้องขอบคุณพ่อฉันทีมองการณ์ไกล ติดต่อ คณุ ลุงลีโอให้ช่วยเรืองนี เราเลยเข้าไปในพืนทีนนั ได้ก่อนเวลาที ทีมสํารวจชุดใหญ่จะลงพืนทีไง ดงั นันแผนงานทีฉันต้องทําส่ง มาสเตอร์ในอีกสามวนั ข้างหน้าในสว่ นของทีมเราจงึ แบง่ เป็นสอง

BarIa’ MIssIon I 203 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ส่วน ส่วนแรกเป็นเรืองทีฉันต้องทําเสนอพีดาลันกับลินค์ ซึง รับผิดชอบการเคลียร์พืนทีเพือปลดอาณาเขตเวท ส่วนทีสองคือ แผนงานในการออกปฏิบตั งิ านจริง” “งนั เราคยุ แตเ่ รืองทีเป็นสว่ นของเราดไี หม เพราะสว่ นงาน ทีเป็นของทีมสํารวจใหญ่ นายน่าจะทําเสร็จแล้ว ว่าแต่ ฉันสงสยั อย่อู ยา่ งคมู ีร่า ฟอเรสทีแสนอดุ มสมบรู ณ์ของพวกเรา ทําไมถึงมี จดุ เสือมโทรมได้ละ่ ” ทีนา่ ถามขณะตกั ขนมกินไปด้วย ชิลด์มองเพือนทังหมด นอกจากบาเรียแล้ว ในทีนีไม่มี ใครเข้าร่วมฟังการสมั มนาเรืองการฟื นฟแู ละปรับสภาพพืนทีของ คมู ีร่า ฟอเรสมาตงั แตแ่ รกเหมือนเขากบั บาเรีย เขาจึงสรุปคร่าวๆ ให้ฟังวา่ “คมู ีร่า ฟอเรสมีระบบนิเวศน์ทีดีมาก และหลักๆ ตวั ป่ า เองก็ได้รับการค้มุ ครองจากพลงั ของเหล่าภูตแห่งป่ าอยู่แล้ว แต่ เมือไม่นานนี จอมเวทพฤกษาและกลุ่มมาสเตอร์แพทีนหรือกลุ่ม คนทีเรารู้จกั กนั ดี ในชือ กลมุ่ พทิ กั ษ์คมู ีร่า ฟอเรส ซงึ ดแู ลป่ าได้พบ ความผิดปกตขิ องผืนป่าในโซนทีลกึ เข้าไปซงึ เป็นสว่ นทีคนไม่คอ่ ย ได้เข้าไปถึง วา่ เริมมีต้นไม้ยืนต้นตาย” “ยืนต้นตาย!” เสียงคนทงั หมดอทุ านพร้อมกนั

204 ¡ÅÑ °Ô´Ò “สาเหตลุ ะ” ทีนา่ ไลเ่ ลียง นีลทีนงั อยขู่ ้างๆ จงึ เอย่ วา่ “ข่าวนียังเป็ นความลับนีชิลด์ เขาต้ องไม่พูดกันใน ห้องสมั มนาแน”่ ชิลด์ยกั คิวแล้วตอบว่า “บางทีการเป็นลูกชายของ ชาลี คาโรต้า ก็มีข้อดีนะนาย” นีลยิมรับ ทุกคนในเซวีน่าต่างรู้ว่า ชาลี คาโรต้า ไม่ เพียงแตเ่ ป็นมาสเตอร์แพทีนทีเก่งอย่างหาตวั จบั ยากเท่านนั เขา ยงั เป็นเดก็ ธาตดุ นิ ทีมีพลงั ศลิ าเวทสงู มากจนอาจจะเรียกได้ว่า ชา ลี คาโรต้า เป็นจอมเวททีครบเครืองคนหนงึ “พ่อฉันกับลุงนิกถูกเรียกตวั ให้ไปตรวจสภาพดินตงั แต่ เมือหลายเดือนก่อน เพราะเป็นเรืองประหลาดมากทีเกิดเรือง แบบนีขนึ แถมยงั หาสาเหตไุ ม่ได้ด้วย ดีหน่อยทีเราสามารถฟื นฟู มนั ได้ แต่ไม่กีเดือนตอ่ มาก็เกิดเหตุการณ์ซํารอยเดิมอีก แต่เป็น ป่าในโซนทีใกล้เมืองมากขนึ ” ใบหน้าของทกุ คนเคร่งเครียดขนึ อย่างเห็นได้ชดั พวกเขา เกิดและโตมากับความคิดทีว่า คมู ีร่า ฟอเรส คือสถานทีทีเป็นนิ รันดร์ ไมม่ ีทางจะเกิดความเสือมในดินแดนทีอดั แน่นไปด้วยพลงั บริสทุ ธิแบบนนั ได้

BarIa’ MIssIon I 205 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อย่างนีไม่แย่เหรอ ถ้ายังหาสาเหตุไม่ได้ มันจะไม่ยิง ลกุ ลามแยไ่ ปกนั ใหญ่เหรอ” เวิร์นตงั ข้อสงั เกตอยา่ งกงั วล ชิลด์พยักหน้ า “แย่สิ การออกปฏิบัติการครังนีแค่ แก้ปัญหาเฉพาะหน้า แตอ่ ีกทางหนึง ตอนนีปราการฟาเรนเซ่ก็ว่นุ กนั ใหญ่อยกู่ บั การหาสาเหตทุ ีแท้จริง และหนงึ ในสาเหตทุ ีพวกเขา นกึ ถงึ ก็คอื มารีโลนี” ววิ ! เวริ ์นผิวปากดงั หวีดขนึ บาเรียเลยพดู ตอ่ วา่ “จากงานวิจยั และหลกั ฐานด้านอืนๆ มีความเป็นไปได้สงู วา่ มารีโลนีหรือพืชประดษิ ฐ์มีแนวโน้มจะดดู กลืนพลงั ของพืชรอบ ข้าง จนอาจทําให้พืชทีอยู่ใกล้ยืนต้นตาย เพราะอย่างนีใช่ไหม นายถึงได้อยากจะเข้าไปหามารีโลนี ชลิ ด”์ “แนน่ อน มนั มีไมบ่ อ่ ยทีจะมีเบาะแสนีนา ไมว่ ่าจะบนั ทึก หรือวา่ งานวจิ ยั ก็เขียนขนึ จากข้อมลู เก่าและการทดลองทีล้มเหลว ในเมือมีของจริงมาให้ศกึ ษาทําไมจะไมล่ อง” “คมู ีร่า ฟอเรสกําลงั เสือม” เสียงเรียบของคนทีนงั นิงมาตลอดดงั ขนึ ทําให้ทกุ คนหนั ไปมองดาลนั

206 ¡ÅÑ °´Ô Ò “หมายความวา่ ยงั ไงครับ” ชิลดห์ นั ไปถามอยา่ งงนุ งง ดาลนั เหลือบมองชิลด์ แล้วตอบว่า “มารีโลนีคือสิงทีบ่ง บอกว่าป่ าแห่งนันกําลังเสือม มันเป็นพืชทีจะไม่เกิดขึนในเวลา ปกติ ซงึ เป็นกฎของธรรมชาต”ิ “แตเ่ ซวีนา่ มีสิงทีควบคมุ กนั และกนั เพือให้คงความสมดลุ อย่ไู ด้อย่างปลอดภยั มาตลอดหลายพนั ปี แล้วทําไม...” เวิร์นแย้ง แตย่ งั พดู ไมท่ นั จบ ลินคอร์นก็เอย่ แทรกขนึ วา่ “ยคุ สมยั ทีเปลียนไปใชไ่ หมครับ” ดาลนั หนั มาสบตาลินคอร์น แล้วพยกั หน้า แต่ก่อนทีเขา จะพดู อะไรตอ่ ลิลา่ ก็เปิดประตเู ข้ามาพอดี “ขอโทษทีช้าไปหนอ่ ยนะจ๊ะ” ทกุ คนในห้องจึงหนั ไปมองเธอ ลิล่าเอียงคอมองทุกคนที หนั มาสนใจเธอ ขณะทีดาลนั เอย่ ตอ่ วา่ “ใช่ เพราะเซวีนา่ กําลงั ...เปลียนผา่ นสยู่ คุ สมยั ใหม”่ ลิล่าเลิกคิวพลางหนั ไปสบตาลินคอร์นอย่างไม่เข้าใจ ลิ นคอร์นจงึ เอย่ วา่ “ผมทราบดี คณุ แมพ่ ดู เรืองนนั อยบู่ อ่ ยๆ”

BarIa’ MIssIon I 207 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “หมายความว่ายงั ไงลินค์” ทีน่าถามขึนอย่างไม่เข้าใจ ขณะทีลิลา่ เดนิ มานงั ข้างลินคอร์น ชายหน่มุ ยกมือขึนโอบไหลค่ น รัก แล้วอธิบายวา่ “ลิล่าคือเด็กธาตไุ ฟทีใช้ไฟแห่งชีวิตเหมือนกับท่านซีซาร์ ซีซานีน พีฟายด์ของฉันมีพลังเหมือนกับท่านดีดาเรน ฟราน เชสก้ า หรือทีพวกเรารู้จักดี ว่าท่านผู้นันคือนักเดินทางแห่ง รัตตกิ าล ตวั ฉนั มีพลงั เหมือนท่านซีเลส พวกนายทีรู้จกั ครอบครัว ฉนั ดี ไมเ่ คยคดิ บ้างหรือไง วา่ นีมนั ไมใ่ ชเ่ รืองบงั เอิญ” เวิร์นขมวดคิว ขณะทีนีลพูดต่อว่า “สักพักหนึงแล้วที ปราการวินเซอร์นีตรวจสอบขา่ วทีเกียวกบั ความเสือมซงึ เกิดขึนใน จุดต่างๆ ของเซวีน่า แม้ แต่ละรัฐจะควบคุมมันไว้ ได้ ด้ วย ความสามารถของตวั เอง แต่ท่านพ่อของฉันบอกว่า อีกไม่นาน มนั จะลกุ ลามเกินกวา่ ทีจะปิดเป็นความลบั ได้อีก” “ไมน่ านนีมนั แคไ่ หนละ” บาเรียถามตอ่ นีลสา่ ยหน้า “ไม่รู้ อาจจะในช่วงชีวิตของพวกเรา หรือไม่ ก็เลยไปในชว่ งชีวติ ของลกู หลานเรา” “และทังหมดนันจะเกิดขึนแน่นอน หากเซวีน่าไม่ เตรียมการเพือรับมือเสียแตเ่ นินๆ” ลนิ คอร์นสรุปตบท้าย

208 ¡ÅÑ °Ô´Ò “กลายเป็นเรืองเครียดไปเลยนะ” ทีนา่ พึมพํา แล้วชิลด์ก็ ปรบมือเรียกสตขิ องทกุ คนกลบั มา พลางพดู ตอ่ วา่ “แต่ตอนนีมันยังไม่เกิด และฉันเชือว่าเราสามารถแก้ ไขมนั ได้ทนั ถ้าพวกเราชว่ ยกนั ” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย เว้นแต่บาเรียทีพูดเปรยขึน ลอยๆ วา่ “อยา่ ให้เป็นอยา่ งทีคดิ เลย” “หมายความว่าไงเหรอบา” ลิล่าหนั ไปถามอย่างสงสัย แตบ่ าเรียกลบั สา่ ยหน้ายมิ น้อยๆ “ฉันแคค่ ิดเล่นๆ นะ่ มนั คงไม่มีทางเกิดขึนในเซวีน่าจริงๆ หรอก” “แล้วทีนายคดิ มนั คืออะไรละ” ชลิ ด์ถามยํา บาเรียนิงไปเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจพูดว่า “เซวีน่าก็ เหมือนผลไม้ไงชลิ ด์ เมือไรทีมนั สกุ งอมจนถึงขีดสดุ ผลไม้ผลนนั ก็ จะเริมเน่า ล่วงลงสู่ดิน แล้วงอกกลายเป็นต้นอ่อน ความเสือมที เราพบก็อาจเป็นสัญญาณว่า เซวีน่าได้ผ่านช่วงเวลาทีสุกงอม ทีสดุ มาแล้ว”

BarIa’ MIssIon I 209 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ห้องอา่ นหนงั สือเกิดความเงียบขึนมาชวั ขณะ แล้วบาเรีย ก็เป็นคนทําลายความเงียบนนั โดยการเปลียนเรืองวา่ “...ประชุมกันต่อดีกว่า เดียวทําแผนงานไม่ทัน เพราะ ต้องทําตงั สองแผนแนะ่ ” “อือ” ทกุ คนรับคําจากนนั การประชมุ ทีเคร่งเครียดและ จริงจงั ก็เริมขนึ

210 ¡ÅÑ °´Ô Ò 13 ÊÔ觷àèÕ »š¹ä»äÁä‹ ´Œ บาเรียยังคงอยู่ในห้ องอ่านหนังสือหลังจากเพือนๆ แยกตวั ออกไป เพือทํารายงานทีต้องส่งให้มาสเตอร์ การเรียนใน ชันเรียนนักพสุธาเวทฝึกหัดแบ่งการเรียนเป็ นสองส่วน คือ สมั มนา กบั ภาคปฏิบตั ิ ภาคปฏิบตั ินนั ก็ตรงไปตรงมา คือฝึกฝน มนตราต่างๆ โดยจะมีมาสเตอร์และมหาจอมเวทมาสอน แต่มี จุดสําคญั อย่างหนึงสําหรับมนตราพสุธา ก็คือ การทําการบ้าน ก่อนเข้าเรียน ซึงการบ้านนนั ก็จะมีทงั ทีเกียวเนืองกบั หวั เรืองทีใช้ สมั มนา และข้อมลู เพิมเตมิ นนั คือทีมาของรายงานหลายสิบเล่ม ทีบาเรียต้องทําให้เสร็จ ไมอ่ ยา่ งนนั คงได้สอบภาคปฏิบตั ิตกตงั แต่ ยงั ไมไ่ ด้เรียน ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

BarIa’ MIssIon I 211 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เสียงเคาะประตดู งั ขึนและเปิดออกโดยไม่รอคําอนุญาต บาเรียจงึ เงยหน้ามองผ้มู าใหมพ่ ร้อมกบั แย้มยิมออกมา “หนีลินคม์ าได้ยงั ไงละลิลา่ ” ลิล่ารีบปิดประตพู ลางยิมแหยแล้วตอบว่า “ฉนั อ้างว่าจะ มายืมหนงั สือไปอา่ นนะ่ ” บาเรียมองหนงั สือในมือลิล่า แล้วหยิบหนงั สือเล่มทีวาง อยู่ข้างกองหนังสือของเขาชูให้ลิล่าดู และพูดว่า “เราใจตรงกัน นะ” ลิลา่ มองหนงั สือเล่มนนั แล้วเดนิ มานงั ฝังตรงข้ามกับบา เรียพลางพดู วา่ “เซวีนา่ กําลงั เสือม ฟังแล้วนา่ กงั วลจงั ” “ทกุ อย่างย่อมมีความเสือมเกิดขึนเป็นธรรมดา ไม่วา่ จะ เป็นของเล่นหรือธรรมชาติ” บาเรียตอบพลางก้มเขียนสรุป รายงานในบรรทดั สดุ ท้ายของเขาตอ่ “แต่เซวีน่าไม่เคยเสือม อย่างน้อยประวตั ิศาสตร์หลาย พนั ปีทีผา่ นมาก็ยืนยนั กบั เราได้”

212 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรียยักไหล่ “ถ้าคิดอย่างนันเธอคงไม่ยืมหนังสือเล่ม นนั ” ลิล่าก้ มมองหนังสือ ‘ทฤษฎีเจ็ดสมบูรณ์ การเริมต้น ดําเนินไป และการล่มสลาย เขียนโดย มาสเตอร์รอลตาร์ บวั ลิ เนีย’ “มาสเตอร์ผู้หลงใหลการศึกษาการสถาปนาโลกเซวีน่า มากทีสดุ ซึงพวกเธอรู้จกั ดี ท่านเขียนหนงั สือเล่มนีตอนทีทา่ นเข้า ศกึ ษาตอ่ ในปราการวนิ เซอร์นี ไมใ่ ชว่ า่ ไมม่ ีมลู หรอก เพียงแตพ่ วก เราทกุ คนไมใ่ สใ่ จมนั เทา่ นนั ” บาเรียเอ่ยพร้อมกบั ปิดสมดุ รายงาน ของตวั เอง เขาลงชือกํากบั บนหน้าปก ก่อนจะเปิดตลบั ฉาดสีฟ้า อ่อนทีวางอย่ขู ้างตวั แล้วหยิบตราประทบั สายลมทีวางอยู่ในร่อง เหนือสีฉาดออกมากดลงบนฉาด จากนันจึงนํามาประทับที หน้าปกรายงาน รายงานฉบบั นนั ก็หายวบั ไป จากนนั จึงเงยหน้า ยมิ ให้ลลิ า่ “เอาละ เธอควรรีบพดู แผนการของเธอเสียก่อนทีลินค์จะ สงสยั แล้วเดนิ เข้ามาตามหาเธอดีกวา่ ” ลิล่ายิมกว้างพลางตอบวา่ “จ้ะ คือพีโคตลั บอกว่า ได้เลา่ แผนการของเราให้บาฟังไปบางสว่ นแล้ว”

BarIa’ MIssIon I 213 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียพยกั หน้า “เหมือนเธอต้องการให้ของขวญั ลินค์ แต่ ว่าต้ อง ทํ า ใน สถา นที ที มี กา รก างอ าณ าเ ขต ของ ศิล าเ วท แล ะ พฤกษาเวทพร้อมๆ กนั ด้วย” “จ้ะ พฤกษาเวทนะ่ ฉนั ขอร้องให้พีโคตลั ชว่ ย แตศ่ ลิ าเวท” “อยากให้ฉนั ชว่ ย?” บาเรียเดา “ใช่ แล้วก็...เออ่ ” บาเรียเลกิ ควิ กบั ทา่ ทีอกึ อกั ของเพือนสาว “ฉนั อยากให้บา ทํายงั ไงก็ได้ให้ลินค์ไปถึงทีนนั โดยไม่รู้ว่า ฉนั กําลงั วางแผน พอด.ี ..” บาเรียยกมือแทรกขณะลิล่ายงั พูดไม่จบ แล้วถามยําว่า “เธอกําลงั บอกวา่ ให้ฉนั ทํายงั ไงก็ได้ให้ลินค์ไม่ระแคะระคายทีต้อง ไปทีนนั ใช่ไหม ลิลา่ ฉนั บอกได้เลยว่าวิธีเดียวทีจะทําให้คนฉลาด เป็นกรดอย่างลินค์ไม่ระแคะระคาย คือทําให้เขาสลบแล้วไปตืนที นนั ” ลิลา่ ยมิ เจือน “ไมไ่ ด้เหรอ”

214 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรียทําตาโตพลางชีไปนอกประตหู ้อง “เรากําลงั พดู ถึง ผ้ชู ายทีรอเธออยหู่ น้าห้องสมดุ ทีชือ ลนิ คอร์น ด.ี ฟรานเชสก้านะ” “จ้ะ คนคนนนั เลย” ลิล่าพยกั หน้าหงึกๆ ยืนยนั ว่าไมผ่ ิด ตวั แน่ บาเรียสา่ ยหน้า “นะบา มีบาคนเดียวทีหลอกลินค์ได้ คนอืนฉันมองไม่ เห็นใครแล้ว” “ไม่ใช่ฉันคนเดียวลิล่า แต่ไม่มีใครเลยต่างหากทีหลอก ลินค์ได้ นนั คือความจริง” บาเรียตอบด้วยนําเสียงจริงจงั ทีสดุ จน ลิลา่ หน้ามอ่ ยคอตก บาเรียมองท่าทางผิดหวงั ของเพือนแล้วถอน หายใจยาว “แตก่ ็ไมใ่ ชว่ า่ ไมม่ ีวิธีหรอกนะ” “จริงเหรอ!” ลิลา่ ถามซําเสียงใสขนึ อยา่ งดใี จ บาเรียมองเพือนสาวทีมองเขาด้วยดวงตาเปล่งประกาย อยา่ งออ่ นใจ “อยา่ ดใี จขนาดนนั เพราะไมแ่ นว่ า่ จะสําเร็จ”

BarIa’ MIssIon I 215 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ถ้าเป็นบาทําต้องสําเร็จแน่” ลิลา่ ยําอยา่ งเชือมนั ในฝีมือ เพือนคนนี บาเรียกําลงั จะอ้าปากปฏิเสธ กระดาษสายลมรูปเจ้าดาร์ กีน้อยก็กระโดดผลงุ แหวกอากาศมาตรงหน้า ทําให้ลิลา่ รีบลกุ ขึน พลางพดู รวบรัดวา่ “...ฉนั ต้องไปแล้วละ ขอบใจนะบา บาเก่งทีสดุ เลย เดียว ฉันจะให้พีโคตลั ประสานงานกับบานะ เพราะหลงั จากนีไม่รู้จะ ปลีกตวั จากลินคไ์ ด้อีกเมือไร” บาเรียพยกั หน้ารับพลางหนั ไปเลือกหนังสือทีต้องอ่าน เพือทํารายงาน แต่มือทีกําลงั เลือกหนงั สือก็ต้องชะงกั ค้าง เมือลิ ลา่ เปิดประตกู ลบั เข้ามาอีกครัง “บา” “วา่ ไง” “ฉันเพิงเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์ ถ้ าบามีแฟน แล้ ว ต้องการคําปรึกษาหรือความช่วยเหลืออะไรก็บอกได้นะ ฉันช่วย เตม็ ทีเลย ขอบใจมากๆ จ้ะ”

216 ¡ÑÅ°Ô´Ò “มนั ไม่...ใช่อย่างนนั เฮ้อ! ช่างเถอะ...ขนาดลิล่ายงั มอง ไม่ออก ก็นบั ว่าเป็นข่าวดี” บาเรียพึมพําก่อนจะก้มหน้าก้มตา ทํางานของตวั เองต่อ แต่ก็ต้องชะงักไปอีกรอบเพราะจดหมาย สายลมสีนําตาลเข้มทีมาปรากฏขนึ ตรงหน้าเขาอยา่ งเงียบงนั ‘เรียนคุณบาเรีย มิชชาร์พ จากรองศาสตราจารย์จอม เวทอลั ลิแวนด์ อลิ เบน เลขานกุ ารใหญ่แหง่ ปราการซนิ เทลลา่ ’ บาเรียมองจดหมายประทบั ตราจากปราการซินเทลล่านิง เหตุผลเ ดียวที เ ด็กนักเ รี ยนจะ ได้ รั บจ ดหมาย จากผ้ ูดูแลควา ม เป็นไปของปราการซินเทลล่าซึงเขาเองก็เคยได้รับมาแคค่ รังเดียว คือตอนเขาสอบผ่านได้เป็นนกั เวทฝึกหดั ของปราการซินเทลล่า ทําไมตอนนีเขาถึงได้รับจดหมายจากท่านผู้นนั อีกละ บาเรียยก มือแตะจดหมายเปิดผนึกออก เมือกวาดสายตาอ่านจบบาเรียก็ ลกุ ขึนเก็บของทนั ที ไม่นานชายหนุ่มก็ออกจากห้องสมุดเพือไป พบเจ้าของจดหมายในสถานทีนดั หมาย “บาล่ะ” ชิลด์ถาม ขณะเวิร์นส่งเมนูคืนบริกรทีดูแล ร้านอาหารชือดงั ของชมุ ชนผนงั ผาทศิ ตะวนั ออก “เห็นว่าต้องทํารายงาน ตงั แต่เริมเรียน บาทํารายงาน หนกั มาก เห็นว่าพวกนกั พสุธาเวทน่ะจําเป็นต้องศกึ ษาทีมาทีไป

BarIa’ MIssIon I 217 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ของมนตราแต่ละบทก่อน เพราะมีมนตราบางบทต้ องใช้ องค์ประกอบหลายๆ อยา่ งในการร่ายมนตรานะ่ ” “ลลิ า่ กบั ลนิ คล์ ะ่ ” คราวนีเวิร์นถามขนึ บ้าง “คนเขารักกันจะไปไหนมาไหนบ้างก็เรืองของเขาป๊ ะ” ชิลด์ตอบกวน แล้วรีบเอียงหัวหลบกระแสไฟฟ้าทีพุ่งจากนิว ของเวิร์นอย่างรู้ทนั ซึงพอหลบรอดมาได้ อดีตหวั หน้าห้องหนึงก็ แลบลนิ ยวั ใสเ่ พือนอยา่ งสะใจ “ใชเ่ รืองปะ ฉนั ถามดีๆ นะ” เวิร์นตอ่ วา่ “ฉนั ตอบผิดตรงไหนล่ะ ก็เขาเป็นแฟนกนั พวกเรามนั คน ไมม่ ีแฟนเลยต้องมานงั เหียวอยดู่ ้วยกนั ไง” เวิร์นยกมือโบกเร็วๆ เชิงปฏิเสธ “ขอโทษ นายคนเดียว ฉนั มีแฟนแล้ว” “เฮอะ! แตก่ ําลงั โดนทิงเปลา่ วะ” “ไอ้ชิลด!์ ” เวริ ์นเรียกเพือนเสียงเข้มอยา่ งเหลืออด

218 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ไอ้เวิร์น!” ชิลด์โต้กลบั เสียงดงั ไมแ่ พ้กนั อยา่ งไมก่ ลวั แต่ ก่อนทีสองเพือนซีจะวางมวยกัน ทีน่ากับนีลทีตามมาสมทบที ร้านอาหารก็เข้ามาทนั เป็นกรรมการพอดี “พวกนายโวยวายอะไรกนั เสียงดงั เชียว” ทีน่าทกั พลาง นงั ลงข้างชลิ ด์ ขณะทีนีลแยกไปนงั ข้างเวิร์น “เรืองทีเวิร์นกําลงั จะถกู ทงิ ไง” ชิลด์ชิงตอบก่อน “อะไร เรืองนายไร้คตู่ า่ งหาก” เวริ ์นโต้กลบั “ตกลงมนั ก็เรืองเดียวกนั ปะ” ทีนา่ ถามด้วยรอยยมิ “ไมใ่ ช่!” เวิร์นกบั ชิลด์ตอบประสานเสียงขนึ พร้อมกนั นีล กบั ทีนา่ เลยหวั เราะเสียงดงั ลนั “ฉันได้ ยินมาว่าพีจไม่ได้ สวมสร้ อยข้ อมือของนายแล้ วนี เวิร์น จริงหรือเปลา่ ” ทีนา่ ถาม “จริง” ชิลด์ตอบแทนเสียงหนกั แน่น จนเวิร์นเขม่นแล้วแก้ ตวั เสียงออ่ ยวา่ “แคช่ ัวคราวน่ะ เราคยุ กนั แล้วว่าจะเว้นระยะห่างกันสกั พกั ”

BarIa’ MIssIon I 219 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ห่างแล้วก็ขาดกันเลยไง เฮ้ย! เวิร์น ฉันพูดเล่น กรุณา เก็บสายฟ้าของนายให้อย่แู คน่ นั นะ อย่าหนั มาทางฉันเด็ดขาด” ชลิ ด์พดู พลางยกมือเสมอไหลเ่ ป็นการยอมแพ้ “ไมไ่ หวเลย พวกนายเนีย เล่นเป็นเดก็ ๆ ไปได้ แล้วนีลินค์ กบั ลิลา่ ไปไหน” สองหนมุ่ มองหน้าทีนา่ แล้วเวิร์นก็พดู วา่ “พวกเราก็อยาก รู้ แหมเจ้าลินค์ อาศยั จงั หวะทีรอลิล่าไปยืมหนงั สือก็ถือโอกาส แยกตวั ไปเลย นา่ หมนั ไส้ชะมดั ” “พวกเขาไม่ได้เจอกันเกือบสามเดือนแล้วมัง นายต้อง เข้าใจพวกเขานะ” ชิลด์แย้ง “ฉันเข้าใจ” เวิร์นตอบพลางเข่นเคียวไปด้วย จนชิลด์ ปรามาสวา่ “หน้าอยา่ งงีนะ่ เหรอเข้าใจ” เวิร์นชีหน้าตวั เอง “เออ หน้าอย่างนีแหละเข้าใจ แต่คน มนั อจิ ฉาเข้าใจไหม”

220 ¡ÑÅ°´Ô Ò เพือนทีเหลืออีกสามคนนิงไป ก่อนจะระเบิดเสียงหวั เราะ พร้ อมกัน จนเวิร์นนิวหน้าด้วยความไม่พอใจแต่ไม่ได้บ่นอะไร กลวั โดนแหยใ่ ห้โมโหมากขนึ อีก “วา่ แตว่ า่ คนคนนนั ดนู งิ เกิน นงิ จนดเู หมือนไมม่ ีชีวิตเลย” เวิร์นเปรยขนึ ขณะทีอาหารของเขากบั ชิลด์ทยอยมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ อาหาร “นายหมายถึงใคร อ้อ พีดาลนั นะ่ เหรอ” ทีน่าถามพลาง ยมิ ให้รุ่นพีทีเพงิ เดนิ เข้ามา “ใช่ อยู่ๆ ก็ปรากฏตวั อยู่ในห้อง ระหว่างประชุมก็นังนิ งนิง จบประชุมก็หายไปเลย ประหลาดดีแท้” ชิลด์ร่วมวิจารณ์ อยา่ งเห็นด้วย “ใชป่ ระหลาด และพีดาลนั ก็ยืนอย่ขู ้างหลงั นายแน่ะ” นีล รับมกุ ชิลด์ชะงักมือทีกําลังพันเส้นสปาเกตตีค้างไป แล้วทํา หน้าเหวอมองนีล แต่พอเหลือบเห็นเวิร์นทําท่ากลนั ยิมอย่างสุด ความสามารถ ชิลด์จงึ กดั ฟันดา่ วา่ ทีเจ้าผ้คู รองรัฐวนิ ด์โคลโลวา่ “ฉนั ไมข่ ํา”

BarIa’ MIssIon I 221 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ นีลยิม “นายต้องเห็นหน้าตัวเองเมือกีชิลด์ โคตรตลก เลย” ชิลด์เคียวอาหารต่ออย่างดดุ นั เป็นการตอบโต้การกลนั แกล้งของเพือน ก่อนจะกลืนลงคอแล้วตอบวา่ “นายคงไม่อยากให้ฉันทําให้นายมีหน้าตาตลกแน่ ท่าน เจ้าน้อย” นีลยกั ไหลแ่ ล้วพดู เปลียนเรือง “ตกลงบาไปไหนเหรอ” “ใช่ๆ ไหนวา่ จะตามมาเจอกนั ทีร้านนีไง” ทีน่าถามอย่าง นึกได้ ขณะมองอาหารในจานของสองหนุ่มตาปรอย เพราะพวก เธอมาช้า เลยต้องนงั มองเพือนกินขณะทีตอนนีหิวแทบแย่ นีชา่ ง โหดร้ ายจริงๆ “เราก็ไม่รู้ แต่ถ้าให้เดา ฉันว่าไม่ใครก็ใครต้องมาขอร้อง ให้บาทําอะไรให้อีกเหมือนเคยแน่ๆ” เวิร์นตอบอย่างคาดเดา ลว่ งหน้าได้เลย “อีกแล้วเหรอ บาควรหดั ปฏิเสธคนอืนบ้างนะ ไมง่ นั จะหา ชีวิตสว่ นตวั ได้ยงั ไง” ทีนา่ ออกความเห็น คนทงั โต๊ะตา่ งพยกั หน้า อยา่ งเห็นด้วย

222 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ก็คงยาก ฉนั ละสงสยั จริงๆ หนึงวนั ของ บาเรีย มิชชาร์พ มนั ตา่ งจากพวกเราตรงไหน ทําไมถึงได้มีเวลาไปทําโน่นนีนนั ให้ ใครต่อใครได้ตงั มากมาย คิดแล้วทึงว่ะ” เวิร์นบ่น ขณะอาหาร ของนีลและทีน่ามาถึง จนกระทงั ทงั หมดกินอาหารเสร็จ และเริม สังของหวาน คนทีถูกกล่าวถึงตลอดช่วงเวลากินอาหารก็เปิด ประตรู ้านอาหารเข้ามา “บา! ทางนี” เวิร์นยกมือโบกสง่ สญั ญาณให้เพือน ยิงคํา ลูกค้าในร้ านอาหารก็เพิมเยอะขึนมาก บาเรียพยักหน้ารับ แล้ว เดนิ ลดั เลาะมาทีโต๊ะของเพือนๆ กอ่ นจะนงั ลงอยา่ งเหนือยออ่ น “ดนู ายเครียดนะ” ทีน่าถามพลางยกมือเรียกบริกรให้ส่ง เมนอู าหารมาทีโต๊ะของเธอ “ก็นิดหนอ่ ย” “ใครมาขอให้นายไปช่วยเหลืออีกละ ให้ฉันเดานะ ถ้า ไมใ่ ชผ่ ้ชู ายมาขอให้นายเป็นพอ่ สือ ก็ต้องเป็นผ้หู ญิงมาขอให้นาย ชว่ ยสืบเรืองของผ้ชู ายทีเธอชอบ” เวริ ์นเดา “นายเดาเก่งนะ” บาเรียทําทา่ คล้อยตาม

BarIa’ MIssIon I 223 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “จริงเหรอ คราวนีเป็นใครละ่ ผ้ชู ายหรือผ้หู ญิง” เวิร์นถาม อย่างตืนเต้น บาเรียเลยใช้เมนูทีรับมาเคาะหน้าผากเพือนไปที หนงึ แล้วตอบวา่ “จะบ้าเหรอ ถ้ามีจริง ฉนั คงไมม่ าช้าอยา่ งนีหรอก” “แตน่ ายจะไมม่ าเลยใชม่ ะ” เวิร์นย้อนให้ บาเรียได้แต่สา่ ยหน้าอ่อนใจเพือน เขาหนั ไปมองนีลแล้ว ถามวา่ “นายรู้จกั อลั ลิแวนด์ อิลเบน ไหม” คําถามธรรมดาทีโยนลงกลางกลุ่มเพือน ทําให้ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารทีแสนครึกครืนเมือครู่เงียบกริบลงทนั ที บาเรียแย้มยิมแล้วพดู ตอ่ วา่ “ไมแ่ ซวตอ่ ละ” “รองศาสตราจารย์จอมเวท อลั ลิแวนด์ อิลเบน คนนนั น่ะ นะ” เวริ ์นถามเสียงสงู ขนึ เป็นคนแรก “ใช่ และพวกนายคงไม่คิดว่าท่านอัลลิแวนด์คนนนั จะ อยากให้ฉันเป็นพ่อสือให้หรอกใช่ไหม” บาเรียย้อนถามด้วย นําเสียงทีขําไมอ่ อก

224 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ทา่ นเรียกนายไปคยุ เรืองอะไร” ชิลด์พอตงั สตไิ ด้ก็ถาม ขนึ บ้าง “เกียวกบั สงิ ทีนายกําลงั ตามหา” บาเรียตอบ ชิลด์เลิกควิ “มารีโลนีนะ่ เหรอ” บาเรียส่ายหน้าแล้วตอบว่า “เกียวกบั การยืนต้นตายของ ต้นไม้ต่างหาก ท่านอัลลิแวนด์ต้องการให้ ฉันไปยืนยันอะไร บางอยา่ งในสถานทีจริง” “อะไรบางอยา่ งทีว่าน่ะ มนั คืออะไร” ทีนา่ ถามทะลกุ ลาง ปล้อง บาเรียเหลือบไปมองนีลแทนคําตอบ นีลจึงพูดว่า “พวก เขาอยากให้นายเข้าไปคริตคิ อลโซน[1]สินะ” “คริตคิ อลโซน! บ้าแล้ว บาเป็นแคน่ กั เวทฝึกหดั เองนะ” ที นา่ อทุ าน “ทําไมจะไมไ่ ด้ละ พวกเราก็ผ่านพืนทีเทากนั มาบ้างแล้ง” ชิลด์แย้ง

BarIa’ MIssIon I 225 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “มนั ไม่เกียวกับผ่านไม่ผ่านพืนทีสีเทาสกั หน่อย แต่คริติ คอลโซนของคมู ีร่า ฟอเรสเชียวนะ ฉันได้ยินมาวา่ มนั โหดกว่าคริ ตคิ อลโซนของรัฐอืนมากเลย” ทีนา่ เอย่ เสียงตนื เต้น “เดียวนะ หมายความว่าระหว่างทีเราวางแผนจะเข้าไป หามารีโลนี ผู้ใหญ่ก็เรียกบาไปคยุ เพือให้เข้าไปตรวจสอบพืนที ตรงนนั ด้วยใชไ่ หม ให้ตายเถอะ เรืองทีวา่ คมู ีร่า ฟอเรสกําลงั เสือม ก็ไม่ใช่เล่นๆ แล้วสิ” เวิร์นพูดลําดับความคร่าวๆ ขณะทีลด เสียงพดู ให้เบาลงเรือยๆ กลวั วา่ สิงทีพดู จะเล็ดลอดไปเข้าหคู นอืน เข้า “เป็นงานของปราการซินเทลล่าเอง หรือว่าต้องร่วมมือ กับปราการอืนด้วยเหรอบา” ชิลด์ถามอย่างสงสัย ซึงมัน เหมือนกบั ว่าทุกอย่างกําลังวิงตรงมาสู่สิงทีเขากําลงั ตามหา แต่ ชิลด์ก็ยงั รู้สึกว่า มนั มีบางอย่างไม่ถกู ต้องนกั อะไรบางอย่างทีดู จะเหมาะเจาะกนั เกินไป “เป็ นงานของปราการซินเทลล่าทีขอความร่ วมมือจาก เรา” “เรา?” เพือนทงั สีคนทวนคําวา่ ‘เรา’ พร้อมกนั

226 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียพยกั หน้า “พวกนายคงไมค่ ิดจะให้ฉันเข้าไปในคริ ตคิ อลโซนคนเดียวใชไ่ หม ฉนั ยงั ไมโ่ ง่พอจะทําอยา่ งนนั หรอกนะ” เพือนทงั สีคนหวั เราะร่าอย่างเข้าใจก่อนจะทําหน้าเคร่ง ขรึมอยา่ งเห็นได้ชดั “ปราการซินเทลล่าต้องการให้พวกเราช่วยอะไร” ทีน่า ถามรายละเอียด บาเรียมองหน้าชลิ ด์แล้วยมิ “นายต้องดีใจจนเนือเต้นแนเ่ พือน” ชลิ ด์เลิกควิ ขณะทีบาเรียพดู ตอ่ วา่ “การทีต้นไม้ยืนต้นตายทีคมู ีร่า ฟอเรสครังนี ผ้เู ชียวชาญ ด้านวิเคราะห์องค์ประกอบของดินและพลงั เวท ไม่ว่าจะเป็นศลิ า เวทหรือพสุธาเวทได้ยืนยันตรงกันแล้ว ว่ามีอะไรบางอย่างมา ดดู กลืนพลังเวทของต้นไม้พวกนันไปจนหมด และมันไม่ใช่แค่ ต้นไม้ แต่เป็นผืนดินทีอย่ใู นรัศมีของการแผ่กิงก้านของต้นไม้ต้น นนั ๆ ด้วย” ไมต่ ้องมีใครถามตอ่ จากนนั อีก ทกุ คนบนโต๊ะอาหารก็รู้ได้ ทันทีว่า สิงทีบาเรียพูดถึง มันน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน พวกเขา ทงั หมดกําลงั เผชิญหน้ากบั สิงทีเป็นไปไมไ่ ด้ แตก่ ็เป็นไปแล้ว

BarIa’ MIssIon I 227 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียมองเพือนนิงเงียบไปพักหนึง จนจานอาหารของ เขาและของหวานของเพือนทงั สีลอยมาวางตรงหน้าเรียบร้อย เขา จงึ พดู ตอ่ “ท่านอลั ลิแวนด์ยืนยนั ด้วยข้อมลู ของท่านว่า ทุกอย่างชี ไปทีมารีโลนี” ชิลด์ขมวดคิว “นายคิดเหรอวา่ เรืองใหญ่ขนาดนี ทา่ นอลั ลแิ วนดจ์ ะมาฝากความหวงั ไว้กบั เดก็ อยา่ งพวกเรา มีจอมเวทและ ทีมงานทีทรงปประสิทธิภาพอีกเป็ นโขยงทีสามารถเข้ าไป ตรวจสอบเรืองนีได้ ทําไมเขาถึงได้เลือกทีมของเราละ” บาเรียพยกั หน้าเหน็ ด้วยกบั ข้อสงั เกตของชิลด์ “ฉันก็ถาม แบบนนั แหละ” “แล้วทา่ นอลั ลิแวนด์วา่ ยงั ไง” เวิร์นถามอยา่ งตืนเต้น บาเรียมองหน้าทกุ คน แล้วตอบเสียงเรียบวา่ “ผ้ใู หญ่ของ ทงั ฝ่ายซนิ เทลลา่ และฟาเรนเซต่ ้องการเหน็ สิงทีเป็นไปไมไ่ ด้” [1] พนื ทอี นั ตรายเทียบเทา่ กบั พืนทสี เี ทาแตอ่ ยใู่ นหลกั ศิลาอาณาเขต การเข้าออกพนื ที นีจะต้องได้รับใบอนญุ าต

228 ¡ÅÑ °´Ô Ò 14 ÊÔ§è ·àèÕ »ÅÂÕè ¹ä» อลั ลิแวนด์ อิลแบน ยกมือขึนเคาะประตไู ม้บานใหญ่ซึง เปิดออกแทบจะทนั ทีเสียงเคาะเงียบลง จงึ เผยให้เห็นภายในห้อง ทํางานอันเคร่งขรึมของท่านเจ้าเลดาล อิบเซน เลขานุการใหญ่ แหง่ ปราการซนิ เทลล่าผ้มู ีอํานาจเตม็ ในการดแู ลความเป็นไปของ ปราการแห่งปัญญาแหง่ นีเดินเข้าไปยอ่ กายคํานบั ท่านเจ้าเลดาล อยา่ งนอบน้อมกอ่ นจะพดู วา่ “บาเรีย มิชชาร์พ และคณะยินดีรับภารกิจของเราคะ่ ” ใบหน้าของทา่ นเจ้าเลดาลทีมกั จะเงียบขรึมอย่เู สมอแย้ม ยมิ พอใจ “ฉนั บอกเธอแล้วไง” อลั ลแิ วนดพ์ ยกั หน้ารับ “ดฉิ นั อาจคดิ มากเกินไป”

BarIa’ MIssIon I 229 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “คดิ มากไป หรือวา่ ไมเ่ ชือใจ” อลั ลิแวนด์สบตาท่านเจ้าแล้วสา่ ยหน้า “ดฉิ ันไม่อยากคิด ไกลถึงขนั นนั ณ เวลานี สิงทีนา่ กงั วลมากกวา่ คือกลวั วา่ การออก ปฏิบัติการครังนีจะบานปลายออกไป และเด็กกลุ่มนีจะรับ สถานการณ์ทีอาจเกิดขนึ ได้ดีหรือเปลา่ นะคะ” เลดาลระบายยิมเต็มใบหน้า “พวกเขาคือความหวงั ของ พวกเรา เช่นเดียวกบั ทีพวกเราเคยเป็นความหวงั ของผู้ใหญ่เมือ ในอดีต เซวีนา่ จําเป็นต้องเดนิ ไปข้างหน้า หรือเธอไมค่ ดิ อยา่ งนนั ” อลั ลิแวนด์ยงั คงสบตานายเหนือหวั ของตวั เองนิง ขณะที ตอบรับว่า “ดิฉันเข้าใจ และเพราะอย่างนนั ดิฉันถึงเห็นด้วยกับ ทา่ นเจ้าทีจะรอคอย ‘สงิ ทีเป็นไปไมไ่ ด้’ จากพวกเขา” “สิงทีเป็นไปไม่ได้! เหตผุ ลอะไรของเขาเนีย” เวิร์นอุทาน แล้วยกมือขนึ เกาหวั อยา่ งงนุ งงไมห่ าย “มนั อาจจะหมายถึง พวกเราเป็นความหวงั ของพวกเขา หรือเปล่า แปลกๆ เนอะ” ทีน่าเสริมไปตามความคิดตัวเอง ในขณะทีชลิ ด์ขมวดควิ แล้วพดู อยา่ งคาดเดาวา่

230 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ฉนั วา่ อาจไมใ่ ชท่ งั สองอย่าง ก็อยา่ งทีบาว่าแหละ งานนี คงไมใ่ ชก่ ารออกปฏิบตั ภิ ารกิจอยา่ งธรรมดาแล้ว” “นายก็ไม่ได้คาดหวงั สิงนีอยแู่ ล้วนีนา” นีลย้อนแทงใจดํา เพือน ชิลด์จงึ หนั ไปตอบวา่ “ก็ไม่เชิงนะ ฉันคิดอยู่แล้วว่าช่วงเวลาทีเราเข้าไปปลด อาณาเขตเวทกบั พีดาลนั ฉันก็อยากจะเข้าไปในคริติคอลโซนนนั เหมือนกัน...อย่า อย่าเพิงว่าฉันไม่ได้บอกพวกนายก่อน มนั เป็น แคแ่ ผนสํารอง ในกรณีทีเราไม่เจอเบาะแสของมารีโลนีในบริเวณ นนั เราก็จําเป็นต้องเข้าไปให้ลกึ ขนึ ” “แตม่ นั อนั ตรายมากเลยนะ” ทีนา่ เตอื น ชิลด์กวาดสายตามองเพือนทงั หมดแล้วยิม “พดู อย่างกบั พวกนายกลวั ” “ไมอ่ ยแู่ ล้ว” คนทงั หมดตอบขนึ เกือบจะพร้อมกนั จนชิลด์ หวั เราะ “ขอบใจ” “เพราะอย่างนนั นายถึงเลือกลินค์มาเป็นสมาชิกคนแรก ของทีมใชไ่ หม ร้ายกาจนะทา่ นหวั หน้า” บาเรียแซว

BarIa’ MIssIon I 231 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ไมใ่ ชแ่ คล่ ินค์ แตเ่ ป็นพวกนายด้วย ฉันรู้จกั พลงั ของพวก นายดี ในทีทีไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึน ลูกทีมทีเลือกเข้ามาก็ต้อง พเิ ศษหนอ่ ยละ ว่าแตว่ า่ นอกเหนือจากเหตผุ ลทีเราไมค่ อ่ ยเข้าใจ แล้ว การทีพวกเขาให้เราหามารีโลนีอยา่ งจริงจงั แสดงวา่ เขาต้อง มีข้อมลู มากกวา่ ทีพวกเรามีใชไ่ หม” “แน่นอน นายรู้จกั สิงนีไหม” บาเรียพดู ด้วยรอยยิมเผล่ พร้อมกบั แบมือออกให้เพือนๆ ดู ทกุ สายตาจ้องจบั ไปยงั สิงทีอยู่ บนฝ่ ามือของบาเรีย ซึงเป็ นแผ่นดินกลมๆ ขนาดเส้ นผ่าน ศูนย์กลางประมาณ 5 เซนติเมตร ตรงกลางมีตราประทับของ ปราการซนิ เทลลา่ เดน่ หราอยู่ “เหรียญดินซินเทล!” เวิร์นอทุ าน ตามด้วยทีน่าทีพูดรัว ดงั ๆ วา่ “เหรี ยญตราทีอนุญาตให้ เราเข้ าถึงข้ อมูลสํ าคัญของ ปราการซนิ เทลลา่ ไมว่ า่ จะเป็นหนงั สือต้องห้าม งานวจิ ยั ลบั แล้วก็ เอกสารทางโบราณคดี...สุดยอดดดอ้ะ มันเป็นของท่านเจ้าผู้ ครองรัฐดนิ อร์ต้า แล้วมาอยทู่ ีบาได้ยงั ไง”

232 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรียยิม “ก็เพราะท่านเจ้าเลดาลเป็นคนมอบให้น่ะสิ แต่มีมนตราสลักกํากับเงือนไขไว้นะ พวกเราจะเข้าอ่านข้อมูล ทงั หมดทีเกียวกบั มารีโลนีเทา่ นนั ไมส่ ามารถอา่ นเรืองอืนได้” “แคน่ นั ก็เริดแล้วป๊ ะ บา อยา่ ให้ลลิ า่ เห็นเชียว รายนนั ต้อง ดใี จตายเลย” ทีนา่ พดู ด้วยนําเสียงตนื เต้น “มีคนทีนา่ จะดีใจยิงกวา่ ลิล่าอีกละ เจ้าเหรียญนีจะทําให้ คนทีลินค์อยากได้มาร่วมทีมนกั หนา ต้องกระโดดเข้าทีมเราแทบ ไม่ทันแน่ๆ” ชิลด์เอ่ยอย่างหมายมาด พลางเอือมมือไปแตะ เหรียญดนิ ทีหมนุ วนอยบู่ นมือของบาเรีย “รุ่นพีเชรีพน่ะเหรอ เอาจริงๆ ฉันไม่อยากได้รุ่นพีคนนี มาร่วมทีมเลย” เวริ ์นเอย่ ขณะตกั ขนมเข้าปากเคยี วต้ยุ ๆ “ทําไมอะ” ทีน่าถามอย่างแปลกใจ แตเ่ วิร์นกลบั เมินไม่ ยอมตอบ บาเรียกํามือแล้วเหรียญดินซินเทลก็หายไปแล้ว จึงตอบ แทนเวริ ์นวา่ “เพราะเวิร์นดนั ไปทําให้รุ่นพีโกรธจนเกือบจะถกู สาป ให้เป็นหนิ ไปแล้วนะ่ สิ”

BarIa’ MIssIon I 233 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “พูดเป็นเล่น” ทีน่าพูดเสียงสูงพลางหันไปมองเวิร์น เหมือนไมอ่ ยากเชือ จนเวิร์นร้อนตวั ต้องรีบแก้ตา่ งให้ตวั เอง “ไมใ่ ชอ่ ยา่ งนนั สกั หนอ่ ย” “ไม่ใชอ่ ะไร มีพยานรู้เห็นกนั เยอะแยะ นายคิดวา่ รุ่นพีเช รีพเป็นเด็กหลงทาง แล้วอุ้มรุ่นพีพาไปหามาสเตอร์ รุ่นพีเลยร่าย มนตราใส่นายซะแข็งทือ” ชิลด์รีบเสริมในรายละเอียด พร้ อม ทําทา่ ตวั แข็งทือเลียนแบบท่าทางของเวิร์นในตอนนนั จนเวิร์นทน ดไู มไ่ ด้ต้องเอือมมือไปปัดแขนเพือนให้เลกิ ล้อเลียนเขาเสียที “โคตรฮาอะเวิร์น แล้วไงอีกชิลด์ตอ่ ๆ รุ่นพีก็เลยปรีดแตก สินะ” ทีนา่ เร่งเพือนให้เลา่ ตอ่ “มาก” ชลิ ดล์ ากเสียงยาว “ฉันไม่ผิดนะเว้ย ใครเห็นคนตวั กะเปียกเดินเปะปะใน ปราการแบบนันก็ต้องคิดว่าเป็ นเด็กหลงทังนันแหละ รุ่นพี ตา่ งหากทีผิดดนั ตวั เลก็ เอง” “เวรละเวิร์น นายไปว่ารุ่นพีอย่างนนั ไม่ถูกนะ คิกๆ แหม ฉันละอยากเห็นหน้านายตอนนันจัง ถึงไม่เคยเจอรุ่นพีเชรีพก็ นา่ จะรู้จกั บ้างนา”

234 ¡ÅÑ °´Ô Ò เวริ ์นหน้ามยุ่ “พดู อย่างกบั เธอเคยเจอกบั รุ่นพีเปียกอย่าง นนั แหละ ทีน” เวิร์นย้อนอยา่ งฉนุ ทีน่ายกั ไหล่ แล้วพยกั พเยิดหน้าไปทางนีลพลางตอบว่า “ฉันกับนีลเคยเจอรุ่นพีทีงานประชมุ การพฒั นาคามีลของคามีล คลบั บอกเลยรุ่นพีเชรีพสุดยอดมาก ไม่งันลินค์ไม่หมายตาเขา หรอก” “ถ้าเก่งจริงทําไมยงั ตวั กะเปียกละ่ ” เวิร์นยงั บน่ ข้างๆ คๆู ไมเ่ ลิก จนบาเรียต้องตบบา่ เพือนแล้วตอบวา่ “รุ่นพีเชรีพป่ วยตงั แต่เด็กน่ะ ยาและมนตราทีใช้ในการ รักษามนั มีผลต่อการเจริญเติบโตน่ะ แตจ่ ริงๆ รุ่นพีมีพลงั เวทสูง มากคนหนงึ เลยนะ” “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี” เวิร์นรับคํายอมไปงันๆ ก่อนจะพูด เปลียนจากเรืองทีทําให้เขาหน้าแตกไปวา่ “ตกลงลินค์กับลิล่าไปไหน เอาแบบจริงๆ ไม่ใช่กวน ประสาทนะ” “กวนให้อิจฉาละไม่ว่า” ชิลด์ล้อ แตเ่ วิร์นไมอ่ ยากตอบโต้ ด้วยเลยหนั ไปหาคนทีนา่ จะรู้เรืองนีดีทีสดุ

BarIa’ MIssIon I 235 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ลินคก์ บั ลลิ า่ ไปพบคณุ ปา้ นะ่ ” นีลตอบ “คณุ ปา้ ? คณุ ปา้ เฟมีลมาทีดนิ อร์ต้าเหรอ” เวริ ์นถามเสียง สงู นีลพยกั หน้า “ใช่ เหน็ วา่ มีเรืองดว่ น” “แตง่ งาน?” ทงั โต๊ะเงียบกริบ เวิร์นเลยถามตอ่ ด้วยสีหน้าเหลอหลาว่า “ฉนั พดู อะไรผิด” นีลยมิ “ไมผ่ ดิ แตม่ นั ใชเ่ วลานีไหมเวิร์น” “ใช่ คุณป้าเพิงออกมาจากพืนทีสีเทาเพือมาพบลินค์ และจวั หวั เรืองว่า เรืองดว่ น มีใครเขาคิดถึงเรืองแต่งงานกนั นาย คดิ ถงึ พีจจนเบลอเปลา่ เนีย” ทีนา่ เสริมจนเวิร์นอ้าปากทําทา่ จะตอ่ ปากตอ่ คําด้วย แตก่ ็โดนบาเรียแทรกขนึ เสียก่อน “ถ้าให้ฉนั เดา เรืองดว่ นของคณุ น้าเฟมีลต้องไม่ผิดไปจาก สงิ ทีทา่ นอลั ลแิ วนดพ์ ดู กบั ฉนั แนน่ อน” “ทําไมละ” เหลา่ ผองเพือนถามขนึ พร้อมกนั

236 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรียส่ายหน้า “ไม่รู้สิ แค่...ลางสงั หรณ์ของฉันบอกว่า อยา่ งนนั ” ลิลา่ เขียอาหารในจานไปมาระหว่างรอลินคอร์น ซึงตงั แต่ เข้ามาในร้านอาหารเพือรอพบคณุ ปา้ เฟมีลตามนดั หมาย แตเ่ ขา ก็ยงั เดนิ มาไมถ่ ึงโต๊ะเสียที ลินคอร์นเป็นคนดงั ไปไหนก็มีแตค่ นรุม ล้อมเสมอ ขนาดตอนนีไปเรียนทีคนั เจฟา พอปรากฏตวั ทีไหนที หนึง โดยเฉพาะทีทีมีเพือนนกั เรียนก็จะมีคนเข้ามาทกั ทายไปทวั ลิล่าเข้าใจดี จริงๆ ลินคอร์นก็ไม่ชอบให้ตวั เองเป็นจดุ สนใจเท่าไร แตก่ ็เป็นมารยาททีต้องทกั ทายกนั ‘แต่นีมันเกินไปไหม จนป่ านนียงั ไม่ได้กินข้าวเลย’ ลิล่า คิดพลางเหลือบมองลินคอร์นทียงั คยุ อย่างออกรสกับเพือนทีอยู่ หา่ งไปสองสามโต๊ะ ปลอ่ ยให้เธอกินอาหารอย่คู นเดียวจนจะหมด จานอยแู่ ล้ว “ละ...ลินค์” ลิล่าเรียกชายหนุ่มเบาๆ เมือเห็นเขาทําท่า จะหนั มาทางเธอ แต่ก็ต้องพลาดไปเมือลินคอร์นหันไปหาคนใน โต๊ะทีพดู อะไรสกั อยา่ งก่อนทีจะสบตาเธอ “ไม่หิวหรือไง ไหนตอนออกจากห้องสมุดบน่ จงั หาว่าเรา ช้า” ลิลา่ บน่ พมึ พําพลางตดั ใจไม่เรียกคนรักให้มากินอาหารเย็นที

BarIa’ MIssIon I 237 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ฝากเธอสังไว้ แล้วกินอาหารของตวั เองจนหมดพร้ อมกันถอน หายใจยาว “มีเรืองเศร้าอะไรนกั หนาจ๊ะ ถึงได้ถอนหายใจยาวขนาด นีน่ะ” เสียงหวานร้องทกั มาจากด้านหลงั ทําให้ลิล่าเงยหน้าขึน มองไปทางต้นเสียง แล้วรีบลุกขึนย่อกายทําความเคารพผู้สูงวยั แตเ่ ฟมีลทีมาในร่างของหญิงชราจบั ไหลข่ องเธอไว้เสียกอ่ น “ไม่ต้องหรอกจ้ะ ให้ปา้ นงั ด้วยก็พอ แล้วเจ้าตวั ดีไปไหน เสียละ” ลิล่ากุลีกุจอรีบเลือนเก้าอีให้เฟมีล แล้วมองไปทางโต๊ะ อาหารทีลินคอร์นนังคุยกับเพือนอยู่ เฟมีลมองตามแล้วหันมา มองโต๊ะอาหาร “ไม่ไหวจริงๆ ลกู ชายฉนั ปลอ่ ยให้สาวน้อยนงั กินข้าวคน เดยี วได้ยงั ไง” เฟมีลตําหนิลกู ชายตวั เอง ลิล่าโบกมือพลั วันพลางพูดว่า “ไม่ใช่อย่างนนั หรอกค่ะ คณุ ปา้ ลินค์ไปทีไหนก็มีคนก็รุมล้อมแบบนีทงั นนั ” “หนเู องก็เหมือนกนั ไมใ่ ชเ่ หรอ” เฟมีลแซวด้วยใบหน้ายิม แย้ม

238 ¡ÑÅ°´Ô Ò ลิล่ายิมกว้างตอบกลบั อย่างน่ารักว่า “หนูไม่ถึงครึงของ ลนิ คห์ รอกคะ่ พกั หลงั นีก็ไมม่ ีแล้ว” เฟมีลสา่ ยหน้าเหมือนจะไมย่ อมรับ แตไ่ ม่พดู อะไรตอ่ ถ้า ขืนพูดเจ้าลกู ชายตวั ดีคงจะโกรธเธอไปอีกหลายเดือนแนๆ่ ทีเผย ไตใ๋ ห้ลิลา่ รู้วา่ สาเหตหุ ลกั ๆ ทีทําให้คนรอบตวั ลิล่าน้อยลงก็เพราะ ฝีมือของลนิ คอร์นนนั แหละ “คงต้องเรียกลินค์กลบั มานีแล้วละลิล่า ปา้ มีเวลาไม่มาก แวะมาคยุ แป๊ บเดียว เดียวก็ต้องกลบั เข้าพืนทีสีเทาอีกแล้ว” “เกิดอะไรขนึ เหรอคะ” ลลิ า่ ถามอยา่ งสงสยั “ปา้ จะมาคยุ เรืองภารกิจทีพวกหนกู ําลงั จะทํากนั นะ่ จ้ะ” ลิล่าขมวดคิว ขณะทีเฟมีลยกมือเป็นสัญญาณเรียก ความสนใจ ตอนแรกลิล่าคิดว่าลินคอร์นจะไม่เห็น น่าแปลกลิ นคอร์นแทบไมไ่ ด้หนั มามองเลย แตก่ ลบั ขอตวั จากกล่มุ เพือนเดิน กลบั มาทีโต๊ะทนั ที “สวสั ดีครับคณุ แม”่ ลินคอร์นเอ่ยพลางสวมกอดมารดา แล้วนงั ลง เขาคว้าช้อนส้อมมาเริมกินอาหารด้วยทา่ ทางราวกบั ไม่ มีอะไรเกิดขนึ จนลิลา่ เหน็ แล้วรู้สกึ หงดุ หงิด

BarIa’ MIssIon I 239 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ‘ทีปล่อยให้นงั คนเดียวอยู่นานสองนานเนีย กําลงั แกล้ง ใช่ไหม ทําไมล่ะ เราไม่ได้ทําอะไรผิดสกั หน่อย ลินค์บ้า’ ลิล่าคิด พลางปลอบใจตวั เองให้เก็บอารมณ์หงุดหงิดให้มิดชิดเพราะอยู่ ตอ่ หน้าผ้ใู หญ่ “ไงเจ้าตวั ดี แม่ไม่อยู่บ้านแค่ไม่เท่าไร ริอ่านรับงานเอง เลยเหรอ” “งานเงินอะไรครับแม่ ผมแคอ่ ยากชว่ ยเพือน” “แนใ่ จ?” เฟมีลทวนถามอยา่ งรู้ทนั ลินคอร์นยิมกว้าง “พอดีผมยังคิดไม่ออกเรืองผลงาน เกสตร์ าวน์นะ่ ครับ พอชลิ ด์ตดิ ตอ่ มา ผมวา่ นา่ จะสนกุ ก็เลยรับ” “แคน่ นั ?” เฟมีลยงั คงยํา จนลินคอร์นหวั เราะร่า “ถ้าคุณแม่รู้ทุกอย่าง แล้วมาถามทําไมครับ” ลินคอร์ นตอบกลบั อยา่ งอารมณ์ดี “เพราะแม่อยากได้ยินจากปากลกู เองน่ะสิ ลูกน่ะไม่เคย รับทําอะไรเพียงเพราะสนุก ต้องมีอะไรมากกว่านนั แน่ จริงไหม หนลู ิลา่ ” เฟมีลสวนกลบั อยา่ งรู้ทนั

240 ¡ÑÅ°Ô´Ò “คะ? ค่ะ ลินค์เป็นอย่างนนั ...ตลอดเลยละ” ลิล่าตอบ พลางเตือนตวั เองว่า การทีลินคอร์นทําให้เธอหงุดหงิดอาจเป็น แผนการอยา่ งหนงึ ของเขาแนๆ่ ‘อดทนไว้ ลินค์คงกะจะเล่นสงครามประสาทกับเราแน่ เลย’ “ผมแค่รับงานนีเพราะคุณแม่พูดเสมอว่าเซวีน่ากําลัง เสือม และนา่ จะตืนเต้นไมน่ ้อยถ้าผมได้เห็นด้วยตาตวั เอง” เฟมีลมองลูกชายทีกินอาหารอย่างใจเย็นขณะพดู เรือง ความเป็นตายของโลก “แม่ไมไ่ ด้บอกลกู เพือให้เห็นเป็นเรืองสนุก อยา่ งนนั ” มือทีกําลงั ตกั อาหารเข้าปากชะงกั ไป เขาเงยหน้าสบตาผู้ เป็นแม่ “ผมไม่เคยมองว่าเป็นเรืองสนุก แต่ช่วยไม่ได้ทีผมรู้สึก สนกุ จริงๆ ครับแม่ อย่างน้อยผมว่านนั เป็นลางดี” ลินคอร์นตอบ ด้วยแววตาจริงจงั เฟมีลนิงไปหลายวินาที ก่อนจะระบายยิมเกลือนใบหน้า “แมด่ ใี จทีลกู คดิ แบบนนั สงิ ทีแมจ่ ะพดู ตอ่ ไปนี อาจเพิมความรู้สึก สนกุ ของลกู ได้มากขนึ ”

BarIa’ MIssIon I 241 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ครับ” ลินคอร์นรับคําสนั ๆ “หนดู ้วยนะจ๊ะ ลิล่า” เฟมีลหนั ไปพดู กบั หญิงสาวทีเงียบ มาตลอด “คะ่ คณุ ปา้ ” เฟมีลสดู หายใจเข้าลึกแล้วเอ่ยว่า “เซวีน่ากําลงั เข้าสู่ยคุ สมยั แหง่ ความเสือม...” ลิล่ากลืนนําลายลงคออย่างยากเย็น แม้นนั จะเป็นสิงที เธอรู้มาก่อนแล้ว แต่การได้ยินจากปากของโพนาลิต้าผู้เก่งกาจ แหง่ ยคุ ความกดดนั จงึ เพมิ ขนึ อีกไมร่ ู้กีเทา่ “...สงิ ทีเสือมไมใ่ ชโ่ ลก แตเ่ ป็นคน” ดวงตาของลินคอร์นเปล่งประกายวาบขึนทนั ที ขณะทีลิ ลา่ กํามือแนน่ “ลนิ ค์ชว่ ยคณุ ตาทวดทํางานมาตลอด ย่อมรู้ดีว่าปัจจบุ นั มีจอมเวททีออกนอกลู่นอกทางมากขึน ทีสําคัญ เมเนไทป์ ซึง นําเอาวิทยาการเวทมาใช้ ในทางทีผิดก็มีมากขึนด้ วย แต่

242 ¡ÅÑ °´Ô Ò ธรรมชาติของเซวีน่าไม่ได้สร้ างมาเพือการกระทําทีออกนอกลู่ นอกทาง...” ลลิ า่ พยกั หน้า ขณะทีลินคอร์นยงั คงมองหน้าผ้เู ป็นแมน่ ิง “...สิงทีเกิดขึนในคูมีร่า ฟอเรส จึงไม่ใช่สัญญาณแห่ง ความเสือมธรรมดา” “แตม่ ีคนทําให้เกิดขนึ ” ลินคอร์นสรุป เฟมีลยมิ “นนั หมายความวา่ อะไรรู้ไหม” ลินคอร์นพยกั หน้า “เราก็แคต่ ้องหาคนคนนนั แล้วจดั การ พวกเขาซะ ความเสือมของเซวีนา่ ก็จะหยดุ ลง...” “ชวั คราว” เฟมีลเอ่ยตอ่ เพราะนนั คือความจริง ไม่ว่าจะ เป็นโลกใบไหนก็ไม่มีอะไรทียังยืน เซวีน่าถือเป็นโลกทีคงสิงที เรียกว่า ‘ยงั ยืน’ มานานเกินกวา่ โลกไหนๆ จะทําได้แล้ว แตค่ วาม ยังยืนนันกําลังจะเปลียนไปทีละน้ อย เพราะมีปัจจัยทีพลัง แหง่ อญั มณีศกั ดสิ ิทธิซงึ ค้มุ ครองเซวีนา่ อยคู่ วบคมุ ไมไ่ ด้มากขนึ

BarIa’ MIssIon I 243 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ลกู รู้ใช่ไหมว่าเหตผุ ลทีเด็กรุ่นใหมจ่ ะเก่งมากกวา่ พ่อแม่ ของพวกเขาไม่ได้มีแค่การส่งต่อพลงั แต่มนั คือ พฒั นาการทีถูก สง่ ตอ่ เพือให้ทนั ตอ่ ความเสือมทีกําลงั จะเกิดขนึ ” ลินคอร์นพยกั หน้า “ผมรู้ครับ” เฟมีลยมิ “รู้แล้วคดิ วา่ ยงั ไง” ลินคอร์นยมิ กว้าง “ก็คดิ วา่ ...นา่ สนกุ จงั ” เฟมีลส่ายหน้ากับความขีเล่นของลูกชาย พลางหนั มา สบตาลลิ า่ ทีดเู คร่งเครียดกวา่ ลกู ชายของเธอ “แล้วหนลู ลิ า่ ละจ๊ะ” “เออ่ หนกู ลวั คะ่ ” เฟมีลพยกั หน้า ลิลา่ จงึ พดู ตอ่ “เซวีนา่ สมดลุ เสมอ แตส่ ิงทีคณุ ปา้ พดู นนั หมายความว่า ไม่ว่าเราจะจัดการปัญหานียังไง เซวีน่าก็จะเปลียนไป หนู หมายถึง เปลียนไปในทิศทางทีเราคาดไม่ถึงได้ เลยน่ะค่ะ เปลียนไปจนหนกู ลวั ”

244 ¡ÅÑ °Ô´Ò “แล้วหนเู ลือกทีจะหนีหรือส้กู บั ความกลวั ของหนลู ะ่ ” ลิลา่ สบตาเฟมีลนิงพลางตอบโดยไมต่ ้องหยดุ คิดวา่ “หนู จะส้แู นน่ อนคะ่ ” เฟมีลยิม “ดี นันน่าจะเป็นคําตอบทีดีทีสุดในวันนีทีป้า อยากได้ยิน และนา่ จะเป็นคาํ ตอบทีดที ีสดุ สําหรับการฝากอนาคต ของเซวีนา่ ไว้ในมือของพวกหน”ู “ทําไมพวกคณุ แม่ถึงไม่จัดการปัญหานีเองล่ะครับ” ลิ นคอร์นถาม “ก็จริงทีคนรุ่นแมน่ ่าจะจดั การปัญหาได้ ตดั ไฟเสียแตต่ ้น ลมในเหตกุ ารณ์นีคงจะดีกว่า แต่พวกเราก็เลือกทีจะไม่ทํา ไม่สิ ในบางจดุ พวกเราก็ทําไมไ่ ด้” “ทําไมคะ” ลิลา่ ถามอยา่ งอยากรู้ เฟมีลยมิ ออ่ น “เพราะยคุ สมยั ของเซวีน่าได้เปลียนไปแล้ว จากโลกทีสมบูรณ์เพราะแผนการอนั ยิงใหญ่นี มนั กําลงั หมนุ วน ไปสโู่ ลกทีพวกหนเู ป็นศนู ย์กลาง” ลิลา่ สา่ ยหน้าอยา่ งไมเ่ หน็ ด้วย แตเ่ ฟมีลกลบั ยําวา่

BarIa’ MIssIon I 245 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ปา้ ไม่ขอให้เชือ แตส่ ิงทีเกิดขึนจะยืนยนั สิงทีปา้ พดู อย่า กลวั เด็กน้อย สิงทีเปลียนไปแม้จะสร้างความหวาดระแวงให้เรา แตจ่ งอยา่ ใช้ความกลวั ไปในทางทีผดิ ” ลิล่าขมวดคิวไม่เข้าใจ แตไ่ ม่รู้จะถามอะไรกบั ผู้สูงวัย ลิ นคอร์นจงึ ถามวา่ “คณุ แม่บอกว่ามีเรืองด่วนจะคุย ถึงได้ออกจากพืนทีสี เทามาพบผม คงไมใ่ ชเ่ รืองนีใชไ่ หมครับ” เฟมีลแทบจะค้อนใส่ลกู ชายทีพูดเข้าประเด็นเสียจนน่า หมนั ไส้ แตก่ ็ยอมรับตรงๆ วา่ “ใช่ เรืองดว่ นของแม่ ก็คือแม่อยากขอแรงลินค์กบั เพือนๆ ตามลา่ คนกลมุ่ หนงึ ให้แมห่ นอ่ ย” คําว่า ‘ตามล่า’ ของผู้เป็นแม่ ทําให้ลินคอร์นขมวดคิว จนเฟมีลต้องยําตอ่ “ใช่ ‘ตามล่า’ เต็มตามความหมายนนั ทุกอย่าง แม่ตาม คนกลุ่มนีมาจากพืนทีสีเทา พวกเขาเข้าๆ ออกๆเขตพืนทีของ ดนิ อร์ต้าอยา่ งนา่ สงสยั แตแ่ มย่ งั มีงานต้องทําในพืนทีสีเทาตอ่ อีก หนอ่ ย จงึ อยากให้ลกู ลงมือชว่ ยกนั เก็บกวาดให้หนอ่ ย”

246 ¡ÑÅ°Ô´Ò “แม่แน่ใจเหรอครับว่าอยากให้พวกผมช่วย” ลินคอร์ นถามให้ยืนยนั เฟมีลยมิ มีเลศนยั กึงท้าทาย “ไมก่ ล้าเหรอ” ลนิ คอร์นนิงไป ขณะทีลิล่าหลบั ตาลงอย่างอ่อนใจ คําท้า ทายแบบนีแหละทีกระต้นุ ลนิ คอร์นได้อยา่ งไมย่ ากเย็น โดยเฉพาะ ยิงพูดออกจากปากคนทีร้ ู จักลินคอร์ นดีทีสุดด้ วยแล้ วมีหรื อจะ พลาด “ข้อมลู ของคนกลมุ่ นนั ละครับ” เฟมีลยมิ สมใจทีลกู ชายยอมรับทํางานทีเสนอ “ลกู รู้จกั มินนีทอยหรือเปลา่ ” “ร้ านขายของเล่นทีมีส่วนแบ่งการตลาดรองจาก มาสเตอร์บราวน์ แตท่ ํายงั ไงก็ส้มู าสเตอร์บราวน์ไม่ได้” ลินคอร์ นตอบ “ใช่ หลายเดือนแล้วทีสภากลางตามตดิ การผลิตของเล่น เด็กเพือการส่งเสริมด้านพัฒนาการเวทของมินนีทอย จากการ ตามตดิ นนั เราพบสงิ ผดิ ปกตใิ นห้องวจิ ยั เวทของพวกเขา”

BarIa’ MIssIon I 247 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ทําไมไม่แจ้งปราการซินเทลล่าให้จดั การล่ะคะ” ลิล่า ถาม เฟมีลส่ายหน้า ลินคอร์นจึงตอบแทนแม่ว่า “เพราะพวก เขายงั ไมไ่ ด้ทําผดิ กฎหมายไง” ลลิ า่ พยกั หน้า ลินคอร์นหนั ไปถามเฟมีลตอ่ วา่ “ผมคิดว่าทีแม่เลือกทีมผมให้ช่วยทําเรืองนีต่อ คงไม่ใช่ เพราะผมเป็นลกู แมห่ รอก ใชไ่ หมครับ” เฟมีลยิมกว้าง “ดีใจทีลกู ไมส่ ําคญั ตวั ผิดจนเกินไปนะ ใช่ จ้ะ แม่เลือกทีมของลูกให้ออกปฏิบตั ิการครังนืเพราะ ในทีมของ ลกู มีเดก็ ทีชือ บาเรีย มิชชาร์พ”

248 ¡ÅÑ °Ô´Ò 15 ¤¹·ãèÕ ¤ÃµÍŒ §¡Òà ร้านมาสเตอร์บราวน์ปิดให้บริการตอนหนึงทุ่มตรง เมือ ปิดร้ านเสร็จ บาเรียมักจะใช้เวลาประมาณหนึงชัวโมงจัดทํา รายการบญั ชีประจําวนั และในวนั อาทิตย์ของทกุ สปั ดาห์ เขาต้อง ทําสรุปยอดสินค้าคงเหลือในคลงั พสั ดดุ ้วย เพือแจ้งให้พอ่ ของเขา ซงึ ดแู ลเรืองการผลิตได้ทราบ และประมาณการจํานวนของเล่นที จะส่งมาเพิมเติมให้ร้านมีของรอไว้จําหน่ายอย่างเพียงพอ ดงั นนั ทกุ วนั อาทิตย์บาเรียอาจใช้เวลาหลงั ปิดร้านนานกว่าหนึงชวั โมง แต่ไม่เคยนานเกินสองชัวโมง บาเรียก็จะได้กลับไปอยู่ในโลก ส่วนตวั อันแสนเงียบสงบของเขา แต่วันนีไม่ใช่วันอาทิตย์ และ ไม่ใช่วนั ทีเขาหมกตวั อยใู่ นห้องประดิษฐ์ผลงานอยา่ งเช่นเคย แต่

BarIa’ MIssIon I 249 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เป็นวนั ทีเขากลบั มาถึงร้านมาสเตอร์บราวน์เพือทํางานประจําวนั ช้าไปกวา่ ปกตอิ ยา่ งมาก ‘เทียงคืน ถึงว่าสิทําไมหิว’ บาเรียคิดขณะมองนาฬิกา แล้วหนั ไปจ้องมองตวั เลขในสมดุ บญั ชีเวทซงึ กําลงั คํานวณรายรับ รายจ่ายประจําวนั อีกครัง ก่อนกล่องใสจะเด้งออกมาจากสมุด บญั ชี เพือให้บาเรียนําเงินสดทีได้ในวนั นีใสล่ งไป จากนนั มนั ก็ปิด ผนกึ ตวั เอง เจ้ากลอ่ งใสทีใสเ่ งินลงไปก็หมนุ ตวิ ๆ แล้วหายวบั ไป กริง! เสียงเหมือนเหรียญเงินหลน่ กระทบจานแก้วดงั กงั วานขึน ตวั เลขในสมดุ บญั ชีเวทก็หยดุ ก็การคาํ นวณผล แล้วแสดงรายงาน สถานะทางการเงินของร้ านขายของเล่นอันดับหนึงของเซวีน่า ออกมา เป็นผลการดําเนินงานทีสวยงามน่าปลืมใจสุดๆ จนคนที เหนด็ เหนือยมาทงั วนั ต้องยมิ แปน้ “เดือนนียอดขายพลุมหัศจรรย์ดีเป็นพิเศษเลย ท้องฟ้า ของบาซิลล่าในเทศกาลโรเซร่าปีนีคงสวยน่าด”ู บาเรียพึมพํา พลางลกุ จากโต๊ะทํางานมาบดิ ขีเกียจแก้เมือย วงิ ! วงิ !

250 ¡ÅÑ °´Ô Ò เสียงกระดาษสายลมทีมีรูปลกั ษณ์เหมือนผ้าสีทองสะบดั พลิวไหวอยู่ บาเรียหนั ไปมองแล้วเอือมมือไปแตะ ผืนผ้าสีทองก็ ทงิ ตวั คลีกางในแนวดงิ เผยให้เหน็ ข้อความทีเจ้าของสง่ มา ‘อยหู่ น้าร้าน มาเปิดประตใู ห้หนอ่ ย’ บาเรียเลิกคิว แล้วหนั ไปมองนาฬิกาอีกรอบ “เวลานีเนีย นะ” ถึงจะสงสัยตงิดๆ แต่บาเรียก็ออกจากห้องทํางานของ ร้ าน เดินลัดเลาะไปตามช่องชันวางของเล่นจนไปถึงประตู ด้านหน้าร้ าน ชุมชนผนังผาในฝังทีร้ านมาสเตอร์บราวน์ตังอยู่ เป็นโซนพืนทีของร้านค้าทีมีกําหนดเวลาเปิดปิดทีแน่นอน ฉะนนั พอเลยเวลาปิดร้านแล้ว ถนนทีด้านนอกจงึ เปลียวมาก แก๊ก! กริง! ล็อกประตูถูกปลด ตามด้วยเสียงกระดิงประตูดังขึน พร้อมกบั บานประตทู ีเปิดออก “มีธุระอะไรเหรอครับรุ่นพี” บาเรียถาม ขณะผายมือเชิญ ให้แขกยามวกิ าลให้เดนิ เข้ามาในร้าน