Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 601 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè พายุหมุนสามสายเกิดขึน มนั หมุนเป็นเกลียวเชือมต่อ ระหวา่ งสามจดุ บนผืนดนิ กบั เมฆทีเป็นไอเวทบนท้องฟ้า ขณะทีเช รีพพดู ไปเรือยๆ วา่ “พายศุ ิลาเวทจะไม่ทําร้ายทกุ อย่างทีเชือมตอ่ กบั ดนิ มนั จงึ ดดู แตส่ ิงทีหลดุ ง่าย แตม่ ีไอเวทสงู ทีสดุ นนั คือใบไม้ กลบั ขึนไป บนท้องฟา้ อีกครัง กอ่ นจะม้วนตวั รวมกนั จนเป็นไอเวทขนาดใหญ่ พงุ่ กลบั ลงมาหาจดุ ทีมีความหนาแนน่ ของไอเวทน้อย...” ก้อนไอ้เวทม้วนตวั พุ่งลงส่กู ลางฝ่ ามือของเชรีพ แล้วคง รูปเปน้ พายลุ กู ใหญ่กวา่ เดมิ สามเท่าแล้วสลายไป ขณะทีเชรีพพดู สรุปวา่ “...ซงึ นนั ก็คือ จดุ ทีมารีโลนีน่าจะเกิดขึน และพายทุ ีวา่ ก็ คือมารูนก้า” “แล้วมนั จะสลายไปได้ยงั ไงคะ ฟังดู ไม่น่าจะหยุดง่ายๆ ได้เลย” ลลิ า่ ถามด้วยสีหน้าซีดเผือด “ด้วยกลไกปอ้ งกนั ตวั ของป่า” เชรีพตอบ ทีนา่ ขมวดควิ “พีหมายถึงมารีโลนีเหรอคะ”

602 ¡ÑÅ°Ô´Ò เชรีพพยักหน้า “ใช่ เพราะมารีโลนี คือพืชประดิษฐ์ที ต้องการไอเวทสงู และมีกลไกธรรมชาตสิ มบรู ณ์แบบอย่ใู นตวั มนั เมือมารีโลนีทําให้เกิดมารูนก้า มารูนก้าก็จะหายไปเพราะมารีโล นี” “ถ้าเป็นจริงอย่าว่าเนี ผมคงได้เห็นต้นไม้วิงไล่พายใุ นไม่ ช้านีละสินะ” เวิร์นพูดติดตลก จนเชรีพเขม่นตามองคนทีดถู ูก ทฤษฎีของเขา “ก็ไม่แน่ ระหว่างทีมารีโลนียงั จัดการกับมารูนก้าไม่ได้ มารูนก้าก็จะวิงไปตามจุดทีมีไอเวทน้อยวนไปเรือยๆ จนกว่าผืน ดนิ จะถกู ดดู กลืนไอเวทจนหมด” “สภาพผืนป่ าเสือมโทรมก็จะกลายเป็นสามเหลียมใช่ ไหมครับ” เวิร์นเสริม “ดังนันเมือเกิดสามเหลียมมารูนก้ าขึน ก็อาจเป็ น หลกั ฐานชีชดั ได้วา่ มารีโลนีได้เกิดขนึ แล้วสนิ ะ” ชิลด์สรุป “ถ้ ามันทําลายร้ างได้ มากขนาดนัน แสดงว่าต้ องมี หลกั ฐานบนั ทึกไว้บ้าง ว่ามนั เกิดมากีครังแล้วใช่ไหมครับ” เวิร์ นถามเจาะประเดน็

BarIa’ MIssIon I 603 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “หมายถึงสามเหลียมมารูนก้านะ่ เหรอ อ๋อ มีสิ แตย่ งั ไมม่ ี การยืนยนั เรืองการเกิดมารีโลนีนะ” เวิร์นพยกั หน้า “เข้าใจครับ ตกลงมนั เกิดมากีครังแล้วละ ครับ” “ครังเดยี ว” เชรีพตอบ “เมือไรคะ” ลิลา่ ถามตามตดิ มาอยา่ งตืนเต้น เชรีพยิมเครียดพลางตอบวา่ “กอ่ นเซวีนา่ ศกั ราช”

604 ¡ÑÅ°´Ô Ò 34 àÊÂÕ §·ËÕè ÒÂä» “มนั คือเสียงของ...กีทอผ้า” บาเรียมองหน้าคนพูด แล้วหันไปมองมารีโลนีทีเคลือน ห่างพวกเขาออกไป พลางหนั มองย้อนไปดเู ส้นทางทีมันเคลือน ผา่ นมา และถามวา่ “พีได้ยินเสียงกีทอผ้า? ในป่ าเนียน่ะเหรอครับ ฟังไม่ผิด แนใ่ ชไ่ หม” “ทําไมนายถึงคิดวา่ ฉันฟังผิดละ” โคตลั หนั มาถามอย่าง หาเรือง จนบาเรียต้องรีบพดู แก้วา่ “ผมไมไ่ ด้หาเรืองรุ่นพีนะครับ เพียงแคถ่ ามถึงสิงทีเป็นไป ไมไ่ ด้ ก็มีบ้างไมใ่ ชเ่ หรอครับทีอาจจะมีเสียงซึงคล้ายคลงึ กนั อยใู น บริเวณนี”

BarIa’ MIssIon I 605 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตลั อ้าแขนทังสองข้างออกจนสุด ทํานองให้พวกเขา มองไปรอบบริเวณนีทงั หมด “มองให้เตม็ ตา ในป่าแบบนีมนั มีกีทอผ้าสกั เครืองอย่หู รือ ไง อีกอยา่ ง หขู องฉนั ไมม่ ีทางฟังพลาดแนน่ อน” “ผ้ไู ด้ยนิ เสียงป่า?” ดาลนั ถามลอยๆ ขนึ บาเรียและโคตัลจึงหันไปมอง สีหน้าของโคตัลแสดง ความประหลาดใจทีได้ยินดาลนั เรียกเขาอย่างนนั เพราะคําคํานี ใชว่ า่ คนทวั ไปจะได้ยินบอ่ ยนกั “ครับ” โคตลั ยอมรับ “คณุ เหรอ” ดาลนั ยงั ถามยํา “ใชค่ รับ” ดาลนั ขมวดควิ “แปลก คณุ ไมไ่ ด้เกิดในฟอริโซน่ ี” “เปล่าครับ ผมกับซิลค์เราเกิดทีฟอริโซ่ พวกเราถึงใช้ พฤกษาเวทได้ดี แต่ซิลค์ชอบใช้เวทแห่งรัตติกาลมากกว่า เลย ศกึ ษาเน้นไปทางนนั ” โคตลั แก้ความเข้าใจผิด แล้วนิงมองดาลนั ครุ่นคดิ อยสู่ กั ครู่ กอ่ นจะถามวา่

606 ¡ÑÅ°Ô´Ò “พีดาลนั เคยรู้จกั คนแบบผมงนั เหรอครับ” ดาลันพยกั หน้า “ในพืนทีสีเทา มีคนแบบนีอยู่เยอะ แต่ พวกเขาไมอ่ อกมานอกหลกั ศลิ าอาณาเขตหรอก” “พวกพีกําลงั พดู ถึงอะไรอยเู่ หรอครับ” บาเรียถามขึน เมือ ฟังการสนทนาของทังคู่จบลงโดยไม่เข้าใจอะไรมากกว่าเดิมสกั นดิ บาเรียรู้จากลินคอร์นมาบ้าง ว่าโคตัลได้ยินเสียงของ ต้นไม้เหมือนได้ยินเสียงมนษุ ย์คยุ กนั และดาลนั ก็พูดถึง ‘ผู้ได้ยิน เสียงป่า’ ซงึ ไมร่ ู้วา่ คอื อะไรเหมือนกนั แล้วดเู หมือนดาลนั จะเข้าใจ เจ้าความสามารถนนั ของโคตลั ได้ดี ทงั ทีเขาไมร่ ู้เรืองนนั เลย “ผู้ได้ยินเสียงป่ า คือผู้ทีเกิดมามีหูทีพิเศษกว่าใคร คน กล่มุ นีพดู คยุ กบั ต้นไม้ได้ และเป็นผู้ทียืนยนั มาตลอดหลายพนั ปี ว่า ต้นไม้เป็นอีกหนึงสิงมีชีวิตทีไม่ใช่แค่สิงแวดล้อม” ดาลัน อธิบาย โคตลั จงึ แทรกวา่ “ต้นไม้ไมใ่ ชแ่ คส่ ิงแวดล้อมอยแู่ ล้ว พวกเขาเป็นประชากร หนึงของโลกนีเท่ากับพวกเรา เพียงแต่เขาไม่ได้พูดคุยภาษา เดียวกบั เราเทา่ นนั นายไม่เห็นเหรอ จอมเวทพฤกษาสว่ นใหญ่จะ คยุ กบั ต้นไม้ทีพวกเขาดแู ล”

BarIa’ MIssIon I 607 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียพยักหน้า “ผมนึกว่าเป็นเพราะงานวิจัยทีได้ผล การศกึ ษามาวา่ เสียงทําให้ต้นไม้เจริญเติบโตได้ดีขึน แตไ่ ม่คดิ วา่ จะมีคนคยุ กบั พวกมนั ...เออ่ พวกเขาได้จริงๆ” “ทีจริ งก็ควรเป็ นอย่างนันในเขตทีอยู่นอกพืนทีสีเทาน่ะ นะ” ดาลันสรุปตามทีเป็นจริงของคนส่วนใหญ่ แล้วมองโคตลั อยา่ งสนใจ ความสามารถในการได้ยินเสียงพิเศษแบบนี ไม่ใช่สิงที ฝึกได้ มนั เป็นเหมือนอวยั วะชินหนงึ ทีเกิดมาพร้อมกบั ตวั เรา ถึงไม่ มีการศึกษาทีมาทีไป แต่ผู้คนในพืนทีสีเทาต่างรู้เหตุผลดีว่า ความสามารถแบบนนั น่าจะเกิดจากสภาพแวดล้อมทีเต็มไปด้วย พลงั ธรรมชาติ “ทําไมครับ ในพืนทีสีเทามีการทําวิจัยเรืองนีว่าคนทีมี ความสามารถแบบผมต้ องเกิดในพืนทีเทาเท่านันหรื อไงครับ” โคตลั ถามอย่างสนใจ เพราะคนทีไม่คอ่ ยจะเสวนากับคนอืนเริม พดู มากขึน เพราะมีเหตจุ ูงใจจากสิงทีเขาเป็น จงึ เป็นชอ่ งทางทีดี ให้เขาได้ล้วงความลบั ของวา่ ทีไซเอนคนนีบ้าง

608 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ทีเฮาส์มีการเก็บสถิติเรืองนนั เอาไว้ และเท่าทีผมรู้ ใน รอบร้อยปีนีในพืนทีนอกหลกั ศิลาอาณาเขตยงั ไม่มีผู้ได้ยินเสียง ป่าเกิดขนึ เลย” “เฮาส์? เหรอครับ” โคตลั ทวน “เป็นหนว่ ยงานเก็บรวบรวมและขนึ ทะเบียนประชากรใน เขตพืนทีสีเทาครับ” บาเรียตอบแทน บาเรียเองถึงเป็นเด็กทีเกิดในพืนทีปกติ แต่เพราะตอน เด็กเขาต้องไปอาศยั อยู่ในพืนทีสีเทามาตลอด จึงจําเป็นต้องไป ขนึ ทะเบยี นกบั เฮาส์ด้วย เพือเข้าออกเขตพืนทีสีเทาโดยไมต่ ้องไป ทําเอกสารอีก “อ้อ ก็พวกนายอยใู่ นพืนทีสีเทานีนะ” โคตลั พึมพํา แล้ว เคลือนตวั ตามมารีโลนีไป บาเรียจงึ หนั ไปถามดาลนั ทีเคลือนตวั ตามอย่หู า่ งๆ ว่า “ผู้ ได้ยินเสียงป่าสามารถออกคําสงั กบั ต้นไม้ได้หรือเปลา่ ครับ” “สว่ นมากจะเป็นแนวขอความช่วยเหลือมากกว่า ต้นไม้ก็ เหมือนคน มนั มีนิสยั หลากหลาย บ้างชอบช่วยเหลือ บ้างก็ดรุ ้าย อยา่ งมารีโลนีนา่ จะจดั ในพวกอยา่ งหลงั นะ”

BarIa’ MIssIon I 609 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียพยกั หน้าพลางถามตอ่ วา่ “แสดงวา่ ถ้าคยุ กนั รู้เรือง ก็อาจจะเกลียกลอ่ มได้สนิ ะ” “ก็ไม่เสมอไปหรอก เมือกีโคตัลก็พูดนี ว่าเขาไม่ได้ยิน เสียงพดู ” บาเรียยิงขมวดคิวมากขึน พลางมองแผ่นหลงั ของโคตลั ซึงกําลังเรียกหน้าจอมนตราออกมา แล้วกดเลือกสัญลักษณ์ บางอย่าง บาเรียจึงเอือมมือไปแตะปี กหมวก แล้วกดเลือก สญั ลกั ษณ์รูปแมลง ลูกแก้วสีเงินก็ลอยออกจากหลงั หมวกของ เขาเพือไปรวมกบั ลกู แก้วสอดแนมของโคตลั โคตลั จงึ ยกมือให้เป็นทํานองขอบคณุ บาเรียทงั ทีไม่หนั มา มอง ก่อนจะบังคับลูกแก้ วทังหมดให้พุ่งไปประจําตําแหน่งที ต้องการเก็บภาพของมารีโลนีให้ชดั ทกุ แง่ทกุ มมุ “คณุ รู้ได้ยงั ไงเหรอ” ดาลนั เปรยขนึ “ครับ?” บาเรียขานรับเสียงสงู กบั คําถามลอยๆ ทีไม่บง่ บอกจุดประสงค์ ขณะสายตายงั จ้องมองอยู่ทีหน้าจอมนตราซึง แสดงภาพทีได้จากลูกแก้วประดิษฐ์ มันเริมเก็บภาพจากต้นมา รีโลนี จากนนั จงึ หนั มามองคนถาม

610 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ทําไมคณุ ถึงรู้วา่ โคตลั ต้องการความช่วยเหลือ” ดาลนั ขยายความตอ่ บาเรียเลกิ ควิ แล้วหนั กลบั ไปมองสิงทีเขาทําอยเู่ มือครู่ “เอ่อ ก็ไม่ได้ยากนีครับ คนทีต้องการความช่วยเหลือ ก็ มกั สง่ สญั ญาณให้เห็นอยแู่ ล้ว” “งนั เหรอ” ดาลนั รับคําแล้วขยบั ตวั ไปยืนด้านหน้า บาเรียจงึ ได้แตม่ องแผน่ หลงั ของคนสงู วยั กวา่ ด้วยแววตา ประหลาดใจ บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า ท่านเจ้าลีโอส่งคนคนนี มาร่วมทีมด้วยทําไม เอาเข้าจริงๆ แคล่ นิ คอร์นคนเดียวก็น่าจะเอา อยู่ เพราะความยากของการสลายอาณาเขตในภารกิจครังนีก็แค่ ระดบั ธรรมดาๆ แตท่ า่ นเจ้าถึงกลบั สง่ วา่ ทีไซเอนมาด้วย ‘หรือต้องการให้เขามาฝึกงาน’ บาเรียคดิ พลางเคลือนตวั ตามผู้ร่วมทีมทงั สองคนไป แตใ่ นเสียววินาทีหนึงบาเรียสมั ผสั ได้ ถึงความผิดปกติในเส้ นทางแห่งความแห้ งแล้ งทีมารี โลนีเคลือน ตวั ผา่ น เมือเขาหนั ไปดกู ็พบวา่ มนั ไมใ่ ชแ่ คค่ วามผดิ ปกติ “พีดาลนั ! พีโคตลั !” บาเรียตะโกนเรียกพร้อมกบั ตวดั มือ ขวาไปทางซ้ายพร้ อมกับส่งกระแสพลังออกไปพัดร่างของโคตลั

BarIa’ MIssIon I 611 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè กบั ดาลนั ให้เคลือนตวั มาทางซ้าย เพือหลบกําแพงพลงั งานสีเขียว ใสทีพ่งุ ขึนจากพืนดินทีแห้งแล้งซึงเต็มไปด้วยต้นไม้ทียืนต้นตาย ขนึ ไปบนท้องฟา้ ได้อยา่ งเฉียดฉิว เปรียะ! ปัง! ลกู แก้วประดิษฐ์บางลกู ทีหลบกําแพงสีเขียวใสไม่ทนั จึง แตกร้าวและระเบิดเสียงดงั ลนั ทําให้คนทงั หมดมองสิงทีเกิดขึน นิงองึ ไป ดเู ผินๆ มนั คล้ายกับม่านแมกไม้มากเลย ทีแตกต่างกัน คือลําแสงสีเขียวเหล่านนั ไม่ได้แผ่ปกคลมุ ลงมาจากด้านบน แต่ เป็นลําแสงทีพ่งุ ขึนมาจากพืนดนิ เป็นกําแพงกนั ขวางพวกเราจาก พืนทีอีกฝัง “เกิดอะไรขึนครับ ทําไมต้นไม้ทียืนต้นตายถึงได้พร้ อม เพรียงกนั ปลดปลอ่ ยพลงั ออกมา” บาเรียถาม พลางเคลือนเข้าไป ใกล้ๆ มา่ นกําแพงสีเขียวใสนนั เขายืนมือไปองั ใกล้ๆ ลําแสงก็รู้สึก ถึงพลงั ตอ่ ต้านได้ เขาเลยให้ลูกแก้วประดิษฐ์ลองเคลือนตวั ผ่าน พอลกู แก้วกระทบถกู มา่ นลําแสงสีเขียวก็แตกร้าวและระเบดิ ทนั ที “เคยได้ยินเหมือนกันว่า บริเวณทีมีการยืนต้นตายของ ต้นไม้ มักจะพบอาณาเขตเวททีกันไม่ให้มีอะไรไปรบกวนการ

612 ¡ÑÅ°´Ô Ò ฟื นฟูพืนที แต่ไม่เคยคิดว่าจะใหญ่ขนาดนี” โคตลั พดู ขณะมอง ม่านลําแสงสีเขียวใสสลบั กบั เจ้าต้นมารีโลนีทียืนต้นตระหง่านซึง อยหู่ า่ งออกไป “มนั คอ่ ยๆ เกิดไลห่ ลงั เจ้ามารีโลนีมาครับ ไปดใู กล้ๆ ไหม ครับ” บาเรียเอย่ พลางชีให้ดกู ําแพงสีเขียวใสทีกําลงั ผดุ ขนึ มา คนทงั หมดจึงพงุ่ ตวั ไปจนสดุ เขตกําแพงกําแพงสีเขียวใส นนั แล้วข้ามไปอยอู่ ีกฟากหนงึ ของกําแพง ก่อนจะเคลือนตวั ไล่ไป ตามกําแพงสีเขียวทีผดุ ขึนมาจากพืนดิน เพือมองการกันอาณา เขตตามธรรมชาตอิ ยา่ งใกล้ชดิ “ต้นไม้ทียืนต้นตายแล้ว ไมใ่ ชไ่ ม่มีพลงั เวทแล้วเหรอครับ ทําไมถึงยงั ปลดปลอ่ ยพลงั ออกมาได้เยอะขนาดนี” “ไม่เสมอไปหรอกบา เหตุผลทีต้นไม้เป็นสิงมีชีวิตทีอายุ ยืนทีสุด ก็เพราะมันมีกลไกปกป้องตัวเองอยู่ ป่ าทีเราเห็นว่า สมบรู ณ์ ไม่ใชว่ ่ามนั จะสมบรู ณ์ได้ตลอดไป บางครังหากมนั ป่ วย หรือมีเหตุไม่คาดฝัน มันก็จะรักษาตัวเอง และบางครังก็อาจ ทําลายตัวเอง ซึงไม่ว่าจะตอนรักษาหรือทําลาย ก็จะมีการ ปลดปล่อยพลังออกมาปกป้องตวั เองเวลาอ่อนแอเสมอ เลยจะ ออกมาในลกั ษณะนี ” โคตลั ตอบ พลางใช้ลกู แก้วประดษิ ฐ์พ่งุ ตวั

BarIa’ MIssIon I 613 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ลงไปยงั ต้นไม้ทีสร้างกําแพงขึนมา แล้วชีให้ดตู รงโคนต้นไม้ทียืน ต้นตาย “เห็นไหม ทีโคนต้นเริมมีต้นไม้งอกขนึ มาใหม่ นีคือกลไก ในการเอาตวั รอดของป่ า แต่ก็แปลกนะ ปกติกระบวนการนีไม่ น่าจะเกิดขึนเร็วขนาดนี เพราะถึงจะได้พลงั จากต้นไม้ทียืนต้น ตายชว่ ย แตถ่ ้าดนิ ยงั ไมค่ ืนสภาพ มนั ก็ไมน่ า่ จะเกิดขนึ ” “อาจมีคนชว่ ยพวกมนั ” ดาลนั พดู แทรกขึน สองหนมุ่ เลย หนั ไปมองหน้าดาลนั “พวกคณุ ไมร่ ู้สกึ เหรอ” ดาลนั ถามตอ่ โคตลั มองหน้าบาเรีย บาเรียจึงหลบั ตาลง แล้วภาพใน บริเวณทีอย่รู อบตวั เขาทงั บนฟ้าและผืนดินก็ปรากฏขึนในหวั เขา ...ใช่ ทีนีไม่ได้มีแคพ่ วกเขาสามคน ยงั มีอีกคนหนึงทีใช้เวทกําบงั กายเคลือนตวั ตามติดกลมุ่ ของพวกเขามาห่างๆ ไมส่ ิ ต้องบอกวา่ เขาคนนนั ตามตดิ มารีโลนีมากกวา่ “มีหรือเปลา่ ” โคตลั ถาม “ครับ อยู่บนพืนดิน เขาอยู่ห่างจากเรามากพอสมควร ครับ พีวา่ เขาจะเห็นเราไหมครับ”

614 ¡ÅÑ °Ô´Ò ดาลนั สา่ ยหน้า “ผมรับรู้ถึงเขาได้หลงั จากลินค์แยกตวั ไป แล้ว แถมเรายงั ใช้หมวกช่วยพรางตวั ด้วย คิดว่าเขาน่าจะไม่เห็น เรา จนกระทงั เมือกีตอนลกู แก้วสอดแนมระเบดิ เขานา่ จะรู้แล้วว่า เขาไมไ่ ด้อยคู่ นเดยี ว” บาเรียขมวดคิว “แต่เขาก็ยงั ตามมารีโลนีต่อมาเรือยนะ แสดงวา่ เขาคงคดิ วา่ เราไมเ่ หน็ เขา” “โกลดี ทอย?” โคตลั ถาม บาเรียสา่ ยหน้า แล้วรังแขนรุ่นพีซึงกําลงั จะพงุ่ ไปหาคนที หลบซอ่ นตวั ไว้ “ถ้ายงั ต้องการรู้ว่าเขาจะทําอะไร...ก็ปล่อยเขาไปก่อน” บาเรียพดู เตอื นสติ แตโ่ คตลั ก็สวนขนึ “เราต้องทําให้เขาคิดว่าเราไม่รู้ว่าเขาอยู่ทีนี ฉันรู้น่า แค่ อยากเข้าไปดใู กล้ๆ วา่ เขาจะทําอะไร ถ้ากําลงั ตดิ ตงั เจ้าเครืองบ้า นนั จะได้จบั ภาพไว้เลย” “ไมห่ รอก ของบางอย่างทีเขาตดิ ตงั ไว้ มนั ชว่ ยกระต้นุ ให้ ต้นไม้พวกนีฟื นตวั เร็วขนึ ” ดาลนั ตอบ

BarIa’ MIssIon I 615 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตลั เลิกคิวอย่างแปลกใจ “ทําให้ต้นไม้ฟื นตวั เร็วเหรอ แปลก เกิดกลบั ใจขนึ มาหรือไง” “หรือไมเ่ ขาก็อาจกําลงั เลียงมารีโลนีให้เติบโตขึนในแบบ ของเขา” บาเรียเอย่ พลางชีให้รุ่นพีทงั สองหนั ไปดมู ารีโลนี ทีตอนนี เตบิ โตจนลอยตวั สงู จากพืนมากกวา่ เดิม ลําต้นก็ขยายขนาดใหญ่ ขึนกว่าเดิมหลายเท่า แตถ่ ึงอย่างนนั รากของมารีโลนีอนั ทียงั ไม่ เปลียนเป็นฟันเฟื องก็ยังพุ่งไปดูดพลังจากต้นไม้รอบข้างอยู่ เหมือนเดมิ “ให้ตายเถอะ ต้นใหญ่ยกั ษ์ขนาดนี นีมนั ยงั มนั กินไม่พอ อีกเหรอ” โคตลั สบถอยา่ งหวั เสีย “พียงั ได้ยินเสียงกีทอผ้าอยอู่ ีกไหมครับ” บาเรียถาม โคตลั พยกั หน้า แล้วขมวดคิวเมือสงั เกตเห็นต้นไม้ทีงอก ใหมจ่ ากโคนของต้นไม้ทียืนต้นตายเตบิ โตเร็วผดิ ปกติ “พีครับ เราต้องรีบแล้ว ดเู หมือนมารีโลนีจะเคลือนทีไว ขึน” บาเรียบอก โคตลั จึงเลิกสนใจต้นไม้ทีงอกขึนมาใหม่ แล้วพ่งุ ตวั ตามบาเรียและดาลนั ทีเคลือนตวั ออกไปก่อน “มนั กําลงั มงุ่ ไปทีไหน” โคตลั ถาม

616 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ป่ าเสือมโทรมทีจดุ แรกครับ” บาเรียตอบ ขณะทีแผนที บนหน้าจอมนตราของเขาคํานวณเส้นทางจากการเคลือนที แล้ว พดู ตอ่ วา่ “และจะถึงในอีกไมก่ ีนาทีนี” ซมู ! เสียงเหมือนมีอะไรบางอย่างถกู ดดู ดงั ขนึ ทีเบืองหน้าเจ้า มารีโลนี ทําให้คนทงั สามเร่งการเคลือนทีให้ลําหน้าเจ้ามารีโลนี แล้วก็ต้องตนื ตะลงึ กบั ภาพทีเหน็ พืนทีป่ าเสือมโทรมทีในงานสมั มนาโชว์ภาพว่ามีสภาพดี ขนึ แล้วนนั ตอนนีกลบั กลายเป็นผืนดนิ ทีแห้งแล้งทีสดุ เท่าทีชาวเซ วีเรียนเคยเหน็ อีกครัง มนั ยงิ กวา่ บอ่ ดนิ ทีคนของมินนีทอยลอบเข้า ไปทําการทดลอง เพราะพืนทีตรงนีไม่ได้มีแตห่ ญ้าสกั ต้น คงมีแต่ ต้นไม้ใหญ่ยกั ษ์อยู่ต้นเดียว คือเจ้ามารีโลนีซึงลอยมาหยดุ หมุน ตวั เองอยกู่ ลางผืนดนิ วา่ งเปลา่ “ถ้าขืนมนั ต้นใหญ่กว่านี มนั จะไมด่ ดู กลืนพลงั จากต้นไม้ ทีเดียวทงั ป่าเลยงนั เหรอ” บาเรียเอย่ เสียงเครียด

BarIa’ MIssIon I 617 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เปลา่ มารีโลนีไม่ได้ทํา นนั ...” โคตลั แย้ง พลางชีไปทีจดุ ตา่ งๆ ซงึ ตดิ ตงั อยตู่ ามชายขอบของพืนทีแห้งแล้ง ทกุ คนจงึ เห็นวา่ บนเส้นรอบวงรอบขอบเขตของพืนทีทีแห้งแล้งแห่งนี มีเครืองดดู พลงั ตดิ ตงั อยเู่ ป็นระยะๆ โดยรอบทงั พืนที “มารีโลนีหยุดการเคลือนทีแล้ว” บาเรียพึมพําพลางหนั ไปพยกั หน้าให้ดาลนั กางอาณาเขต คนทงั หมดจึงกลับมายืนใน มติ ขิ องดาลนั อีกครัง กอ่ นจะเคลือนตวั เข้าไปใกล้มารีโลนีมากขนึ “เหมือนมันกําลังจะกําหนดเส้นทางใหม่ เข้าไปให้ใกล้ กวา่ นีได้ไหมครับ” โคตลั ขอร้อง ดาลนั จงึ เคลือนตวั ให้พวกเขาเข้า ไปใกล้กวา่ เดมิ แล้วหมนุ วนไปรอบต้นมารีโลนี “ลักษณะต้นและใบของมันคล้ายต้นมูสตินมาก แต่มี ขนาดใหญ่กว่า นีมนั ต้นไม้พนั ธ์ุไหนกนั นะ” โคตลั พมึ พํา ขณะที บาเรียเพ่งสายตามองไปตามก้อนดินขนาดใหญ่ทีใต้ต้น ซึงราก ของเจ้าต้นไม้นีเกาะเกียวอยู่ แล้วต้องขมวดควิ “พีดาลนั ครับ ลงตํากวา่ นีอีกได้ไหม” บาเรียร้องขอบ้าง “ได้” ดาลนั รับคํา แล้วลดระดบั การลอยตวั ของมิตินีให้ มาอยู่ใกล้ๆ กับรากของต้นมารีโลนี แล้วด้วยความทีมารีโลนี

618 ¡ÅÑ °´Ô Ò ลอยตวั สงู จากพืนดนิ เกือบสามเมตร พวกเขาทงั สามจึงเคลือนตวั ผา่ นใต้ฐานของมารีโลนีไปอยา่ งสบายๆ “นอกจากเป็นดินแล้วมนั คืออะไร...” บาเรียพมึ พําเบาๆ ขณะทีโคตลั กบั ดาลนั มองสิงทีอยใู่ ต้ฐานตาค้าง “อิฐ ไม่สิ มนั เป็น...สิงก่อสร้าง” ดาลนั บรรยายสิงทีเขา เห็นออกมาตามความเข้าใจ โคตลั ก็นิงค้างไปด้วยความตืนตะลึงกับสิงทีเห็นเช่นกัน จนกระทงั เขานกึ ถึงเรืองทีได้ยนิ มากอ่ นหน้านีได้ จงึ ถามวา่ “บา นายบอกว่ามารีโลนีเคลือนตัวผ่านทีไหนมาก่อน หน้านีนะ” บาเรียขมวดควิ “หมบู่ ้านมสู ตาโนค่ รับ” “เป็นไปไมไ่ ด้” โคตลั ครางเสียงแผว่ อยา่ งไมอ่ ยากเชือ “ทําไมครับ มีอะไรแปลกไปเหรอ” บาเรียถาม โคตลั จึงชีไปทีรากซึงเป็นฟันเฟื องให้มารีโลนีเกาะเกียว อยู่ แล้วพดู วา่

BarIa’ MIssIon I 619 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “บางทีฐานลา่ งของมารีโลนี อาจเป็น....สว่ นทีหายไปของ โบราณสถานทีเพงิ ถกู ค้นพบทีมสู ตาโนก่ ็ได้”

620 ¡ÅÑ °´Ô Ò 35 à¨ÃÔ­àµºÔ âµ “บางทีฐานลา่ งของมารีโลนี อาจเป็น....สว่ นทีหายไปของ โบราณสถานทีเพิงถกู ค้นพบทีมสู ตาโนก่ ็ได้” “เป็นอะไรนะครับ” บาเรียถามเสียงสงู พลางเขมน่ มองสิง ทีโคตลั ชีให้ดู พอมองแท่งดินขนาดใหญ่ซึงมารีโลนีเกาะยดึ ไว้ดีๆ มนั ก็ มีรูปร่างคล้ายสว่ นหนึงของสิงก่อสร้างจริงๆ แม้จะยงั ดไู มช่ ดั มาก นกั เพราะมนั เอียงตะแคงข้างอยู่ ขณะทีมีรากชอนไชไปทวั หนํา ซําบางส่วนยงั กลายเป็นฟันเฟื องทีหมนุ ติวตลอดเวลา และเมือ เพ่งมองอย่างตงั ใจ บาเรียก็เห็นอกั ขระโบราณเป็นจํานวนมากที

BarIa’ MIssIon I 621 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè สลกั อย่บู นพืนผิวคล้ายอิฐของเจ้าสิงก่อสร้างทีอย่ใู นกรงรากของ มารีโลนี “มนั กําลงั เรืองแสง” ดาลนั เอย่ ถึงตวั อกั ขระโบราณซึงทกุ คนเหน็ เหมือนกนั “ปกติโบราณสถานทุกแห่งจะมีอาณาเขตเวทไว้ปอ้ งกัน ตวั เอง หรือเจ้ามารีโลนีเข้าไปดงึ ดดู พลงั เวทจากโบราณสถานแหง่ นีด้วย ทําให้มนั มีพลงั มากขึนจนสามารถปรับเปลียนพลงั มาใช้ ปอ้ งกนั ตวั และโจมตีพวกเราได้ หรือเปล่าครับ” บาเรียครุ่นคิด ก่อนจะคาดเดาให้ฟังจนดนู า่ กลวั “ใช่ น่าจะอย่างนนั ” โคตลั เห็นด้วย เป็นเหตใุ ห้ดวงตา ของบาเรียเคร่งขรึมขนึ “ถ้ามารีโลนีดึงดูดไอเวทได้ทุกอย่าง ไม่ใช่แค่จากต้นไม้ ด้วยกนั นนั ไมย่ งิ แยใ่ หญ่เหรอ” “ไม่หรอก ผมไม่รู้สึกว่ามันดดู พลังเรานะ เท่าทีเห็นก็ดูด พลงั จากต้นไม้อย่างเดียว ส่วนเรืองทีรากทะลุบาร์เรียร์ของผม น่าจะเป็นเหตผุ ลอืน” ดาลนั แย้ง โคตลั ขมวดคิวแล้วคลายออก พลางเปลียนเรืองวา่

622 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ใช่ และตอนนีเราควรทดลองอะไรบางอย่างก่อน พีดา ลนั ครับ เราเข้าไปในนนั ทงั แบบนีได้หรือเปลา่ ” ดาลนั สา่ ยหน้า “มติ นิ ีสร้างขนึ ด้วยพลงั เวท ถ้าเราเข้าใกล้ จนผิวมิติสมั ผัสกบั อาณาเขตเวทของมารีโลนี มนั ก็จะโจมตีเรา อีก” โคตัลขมวดคิวนิวหน้ าขณะมองหน้ าบาเรี ยเหมื อนคิด อะไรบางอยา่ งได้ บาเรียอดรนทนไม่ได้เลยถามว่า “พีอยากให้ผมลองเข้า ไปใชไ่ หม” “แตล่ ินคบ์ อกวา่ อยา่ เพิงเข้าไปนะ” บาเรียเตือน โคตลั จึงยิมเจ้าเลห์แล้วแย้งว่า “ลินค์บอกไมใ่ ห้ฉันเข้าไป แตไ่ มไ่ ด้ห้ามนาย ฉนั ไมผ่ ดิ ” บาเรียถอนหายใจ “แล้ วพีแน่ใจเหรอครับ ว่านันคือ โบราณสถานจากมสู ตาโน”่

BarIa’ MIssIon I 623 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตลั ชีไปทีอกั ขระ “สงิ ทีทําให้ฉนั รู้วา่ มนั คือโบราณสถาน คือ ลกั ษณะเฉพาะของภาษาโบราณของชาวฟอริโซ่ และข้อมลู ที ฉนั ได้มาโดยบงั เอญิ ” “โดยบงั เอญิ ?” บาเรียทวน ขณะทีโคตลั พดู ตอ่ วา่ “ต้องขอบใจทีนายหกั หลงั ฉัน ทําให้คณุ แม่หาฉันเจอ...” นําเสียงทียงั กรุ่นๆ ถึงความไม่พอใจอยู่ ทําให้ดาลนั หนั ไปมองบา เรียอย่างสนใจ แต่คนโดนพาดพิงกลบั นิงสงบเหมือนไม่มีอะไร เกิดขนึ ขณะรอให้โคตลั พดู เข้าเรือง “แมม่ าทีปราการซินเทลลา่ เพราะได้รับเชิญให้มาร่วมทีม สํารวจโบราณสถานทีเพิงค้นพบล่าสุดทีมูสตาโน่ และข้อมูล เบืองต้นทีแผนกประวตั ิศาสตร์ต้องระดมผู้เชียวชาญมาร่วมใน งานนี ไม่ใช่แคม่ นั เป็นโบราณสถานทีไม่เคยถกู บนั ทึกมาก่อน แต่ เพราะบางสว่ นของโบราณสถาน...หายไป” “แน่ใจเหรอว่าหายไป ไม่ใช่แค่ถูกทําลายไปตาม กาลเวลา” บาเรียซกั “นึกว่าฉันไม่ถามอย่างนนั เหรอ ฉันถามแล้ว และคณุ แม่ ยืนยนั ว่ามนั หายไป และสิงทีอยู่ใต้ฐานของมารีโลนีตรงหน้าเรา

624 ¡ÅÑ °´Ô Ò เนีย นายจะเถียงไหม วา่ มนั ไมใ่ ชส่ ิงก่อสร้างนะ่ ทีสําคญั ตอ่ ให้มา รีโลนีเป็นพืชประดษิ ฐ์ ก็คงไมส่ ร้างจากอิฐหรอก จริงไหม” บาเรียองึ ไป ดาลนั จงึ เอย่ ขนึ วา่ “ไม่มีโบราณสถานไหนในเซวีน่าทีไม่เคยถูกบนั ทึก นอก เสียจากว่ามนั ถกู ค้มุ ครองไว้ด้วยพลงั บางอยา่ ง เพือให้ปรากฏใน เวลาทีเหมาะสม” “นีเป็นทฤษฎี หรือความคิดเห็นส่วนตวั ครับ” โคตลั ย้อน ถาม ดาลนั หนั ไปมองอกั ขระโบราณทีจารึกไว้บนพืนผิวอิฐนนั พลางตอบวา่ “มนั คอื ‘กฎ’ ของผ้ดู แู ลห้วงเวลา” คําตอบของดาลนั ทําให้บาเรียและโคตลั ตาโต เพราะนนั อาจทําให้ ความพยายามของนักประวัติศาสตร์ แห่งปราการซิน เทลลา่ สญู เปลา่ จนหมดอาลยั ตายอยากทีจะศกึ ษาทีมาทีไปของ โบราณสถานแหง่ นีเลยทีเดียว ‘หากชาวเซวีเรียนไมอ่ ยากให้รู้ ต่อให้ใช้พลงั ทงั หมดของ เซกนั ก็เข้าไปไม่ถึงคําตอบ หรือว่าคําพดู นี มนั รวมทุกเรืองในเซวี

BarIa’ MIssIon I 625 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ น่าด้วย หากไม่ใช่คนทีควรรู้ก็ไม่มีทางรู้ได้เลย’ บาเรียคิด แล้ว ผอ่ นลมหายใจออกยาว ก่อนจะพดู วา่ “สง่ ผมออกไปข้างนอกทีครับ ผมจะลองด”ู ดาลนั พยกั หน้า ชัวพริบตาร่างของบาเรียก็ทะลผุ ่านมิติ ของดาลนั แล้วลอยตวั ด้วยแรงสง่ ของพลงั นนั จนมาถึงรากของมา รีโลนีทีขยบั ไปมา “ระวงั !” โคตลั อทุ าน เมือเห็นรากหนึงพ่งุ เข้าหาบาเรีย เพราะมนั สมั ผสั ไอเวททีพงุ่ ไปกระทบอาณาเขตของมนั แตร่ ากนนั ก็หยดุ ชะงกั ห่างจากบาเรียเพียงแค่ปลายนิวรอดผ่านได้ ก่อนจะ ดงึ รากถอยกลบั ราวกบั มองไมเ่ ห็นบาเรีย “เขาเป็นเมเนไทป์ สินะ” ดาลนั เปรย “ครับ? พีไมร่ ู้มากอ่ นเหรอ” โคตลั ย้อนถาม ขณะทีสายตา ไม่ได้ ละจากบาเรียซึงไต่ขึนไปตามรากซึงไหวตัวไปมาอยู่ ตลอดเวลาด้วยความรวดเร็วกวา่ จอมเวทคนหนงึ จะทําได้ “รู้ แตพ่ อเจอจริงๆ ก็เริมลงั เล พลงั ของเขา...มากเกินกวา่ จะเป็นเมเนไทป์ แตพ่ อเห็นแบบนีก็เชือแล้วละ” ดาลนั ตอบ ขณะ มองบาเรียด้วยแววตาชืนชม เพราะการเหวียงตวั จากรากหนงึ ไป

626 ¡ÅÑ °´Ô Ò เกาะเกียวยังอีกรากหนึงอย่างคล่องแคล่ว เพือเข้าใกล้ปาก ทางเข้าโบราณสถานนนั ให้มากขนึ “บาเรีย มิชชาร์พ เป็นเด็กประหลาดครับพี เขาธรรมดา และไร้ตวั ตนทีสดุ เวลาอยรู่ ่วมกบั คนอืน คนอืนก็เลยลืมไปวา่ การ ทีเขาทําทุกอย่างได้เท่าหรือมากกว่าจอมเวทปกติ มนั ไม่ใช่แค่ดี แตต่ ้องเรียกวา่ ยอดเยียม” ดาลนั ไม่ปฏิเสธเรืองนนั เพราะการจะหาจอมเวททีใช้แค่ กําลงั ร่างกายไตไ่ ปตามพืนทีอนั ตรายโดยไม่ใช้พลงั เวทเลยอย่าง ทีบาเรียทําอย่ตู อนนีคงแทบไม่มี ยงั ไม่นบั ว่า คนทีกําลงั ทําอยู่นี อายเุ พียง 19 ปี “ไปถึงแล้ว” โคตลั รําพงึ พลางกํามือแนน่ อย่างล้นุ ราวกบั กําลงั เลน่ เกมกีฬาทีสนกุ ทีสดุ เกมหนงึ บาเรียหนั มาโบกมือให้กองเชียร์เหมือนต้องการบอกว่า กําลงั จะเข้าไป และก่อนทีเขาจะเข้าไป ชายหนุ่มก็เรียกหน้าจอ มนตราออกมา แล้วกดเรียกลกู แก้วสอดแนมออกมาอย่ใู นมือเขา หนงึ ลกู “มนตราล็อกก้าสนิ ะ” ดาลนั พมึ พํา ขณะมองบาเรียกดฝัง ลกู แก้วเข้าไปผนงั อิฐของโบราณสถาน แล้วครอบด้วยวงมนตรา

BarIa’ MIssIon I 627 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ อกั ขระประหลาดทับอีกชนั ลูกแก้วนันก็จมหายเข้าไปในพืนผิว ของโบราณสถานเรียบร้อยจนไมเ่ ห็นร่องรอย “ได้ผลจริงๆ สินะ” โคตลั รําพึง พลางเคาะนิวกบั ต้นแขน ตวั เองอย่างกระวนกระวาย เมือเห็นบาเรียเดินเข้าโบราณสถาน ไป “ทําไมถงึ อยากหามารีโลนีละ่ ” ดาลนั ถาม “ผมไม่ได้อยากหามารีโลนี” โคตลั ตอบจบก็นึกขึนได้ว่า เขาพดู ห้วนไปหนอ่ ย เลยหนั มาตอบใหมอ่ ีกครัง “ผมอยากเป็นนกั ค้นหาพนั ธ์ุไม้ในตํานาน มารีโลนีเป็น แค่หนึงในรายการของหายากครับ และถ้ าผมพบมารีโลนีได้ แสดงวา่ ยงั มีต้นไม้ชนิดอืนให้ผมค้นหาอีก” ดาลนั มองลึกเข้าไปดวงตาสีเขียวทีเปล่งประกายเจิดจ้า อยา่ งกระตอื รือร้นขนึ แล้วเอย่ วา่ “นนั คือ ความฝันหรือเปลา่ ” โคตลั นิงไปนิดหนึงแล้วยิมร่า “อาจเรียกอย่างนนั ก็ได้ พี ดาลนั ละ่ ครับ ฝันอยากเป็นไซเอนหรือเปลา่ ”

628 ¡ÑÅ°´Ô Ò ดาลนั เงียบไป เขาหันไปมองด้านหลังแวบหนึง เพราะ สมั ผสั กบั อะไรบางอยา่ งได้ กอ่ นจะตอบวา่ “ไมเ่ ชิงวา่ เป็นความฝันหรอก...เอ้อ รู้สกึ ว่าผ้ทู ีอําพรางตวั อยคู่ งอยากจะเผยตวั แล้วนะ” “ไหนครับ” โคตัลขยับตัวหันไปมองคนทีเคลือนตัว ตามมารีโลนีมาอย่างเงียบๆ อยู่พักใหญ่ก่อนทีเปิดเผยตัวตน ออกมา “ดเู หมือนเขาก็ระวงั เราอย่เู หมือนกัน” ดาลนั เปรย เมือ เห็นอากปั กิริยาของคนคนนนั ทีหนั มองซ้ายมองขวาไปทวั พอมอง ไมเ่ ห็นพวกโคตลั เขาจงึ ขยบั เข้าใกล้มารีโลนีมากขนึ “ใสช่ ดุ อะไรของเขานะ่ ประหลาดจงั ” โคตลั ถามพลางหนั ไปมองดาลนั เป็นเชงิ ปรึกษา “พอดผี มไมใ่ ชผ่ ้เู ชียวชาญ” คําตอบของดาลนั ทําให้โคตลั ยิมกว้าง “ตอบแคไ่ มร่ ู้ก็ได้ ครับ”

BarIa’ MIssIon I 629 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ดาลนั ยงั คงนิง โคตลั ไมร่ ู้วา่ ทีนิงเนีย อายหรือว่าเขิน และ เพือไมใ่ ห้ดาลนั อดึ อดั ใจ โคตลั จงึ พดู ตอ่ “ผมวา่ มนั นา่ จะเป็นชดุ ปอ้ งกนั พลงั เวทไมใ่ ห้รัวไหลออก จากตวั เขา เพือป้องกันการจู่โจมจากมารีโลนี ผมเคยถามรุ่นพี มาสเตอร์แพทีนทีต้องเข้าไปเพาะต้นกล้าในคมู ีร่า ฟอเรส พวกเขา ก็ใสช่ ดุ คล้ายๆ แบบนีเหมือนกนั เพราะต้นกล้าของไม้บางชนิดจะ ป่วย ถ้าโดนไอเวทจากตวั มนษุ ย์” “น่าจะใช่ เขาเข้าไปในอาณาเขตเวทของมารีโลนีแล้ว” ดาลนั สรุปจากการกระทําของคนคนนนั คนในชุดประหลาดกระโดดลอยตัว ทําให้โคตัลเห็น เครืองทุ่นแรงซึงช่วยคนคนนนั ให้เคลือนทีได้อย่างรวดเร็ว มันมี ลกั ษณะเป็นล้อทีหมนุ ได้เองอยใู่ ต้ฝ่าเท้า “บาก็ไม่อยู่เสียด้วย เลยไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร น่าจะ คล้ายๆ เบรนบอร์ดหรือเปล่า แต่ทําไมเหมือนรองเท้าล่ะ” โคตลั พึมพําขณะจ้องมองล้อเลือนทีปลายเท้ายบุ หายเข้าไปกลายเป็น รองเท้าอยา่ งปกติ คนคนนันไต่ไปตามรากของมารีโลนีเหมือนทีบาเรียทํา แต่เขาไม่ได้ทําด้วยกําลงั ร่างกายของเขาเอง แต่ด้วยการยิงปืน

630 ¡ÑÅ°Ô´Ò เชือกไปเกาะเกียวไว้ในจดุ ทีสงู กว่า แล้วเชือกก็หมนุ ตวั เองเหมือน ชกั รอกร่างของคนคนนนั ให้ลอยขึนพร้อมกบั เท้าทีวิงตามแรงดึง ไปบนรากไม้ ทําให้ไปได้รวดเร็วและผอ่ นแรงไปได้เยอะทีเดยี ว “เตรียมตวั มาอย่างดีเชียว แถมมาหลงั จากเกิดเสียงดูด พลงั งานครังมโหฬาร อย่างนีก็พอเดาได้ว่าเป็นใครว่าไหมครับ” โคตลั ถาม “คนของมินนีทอยสินะ พวกเขาเตรียมตวั เป็นอย่างดี ใน เมือมารีโลนีปรากฏตวั แล้ว ทําไมถึงต้องทําลายผืนป่ าเพิมอีก ผม ไมเ่ ข้าใจเลย” ดาลนั เอย่ อยา่ งสงสยั โคตลั ขมวดควิ เมือคนใสช่ ดุ ประหลาดผลบุ หายเข้าไปใน ช่องประตูทีบาเรียเข้าไปก่อนหน้า สักครู่ก็เห็นบาเรียโผล่หน้า ออกมาจากช่องว่างใต้ประตบู านนนั ดเู หมือนบาเรียจะรู้ตวั ก่อน แล้ว ว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญมาร่วมในภารกิจนีด้วย เขาจึงหลบ ออกมาก่อน จากนันก็ไต่ลงมาตามรากได้สักระยะหนึง ก่อนจะ กระโดดลงส่พู ืนดนิ แล้วกลิงม้วนตวั ไปตามพืนดนิ หลายตลบเพือ ลดแรงกระแทก พอเหน็ วา่ พ้นอาณาเขตเวทของมารีโลนี ดาลนั จึง ดงึ บาเรียกลบั เข้ามาในมติ ขิ องเขา

BarIa’ MIssIon I 631 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียยงั กลิงตวั ตอ่ อีกสองสามตลบ ก่อนจะเด้งตวั ลกุ ขึน พลางปัดฝ่ ุนตามตวั แล้วสง่ ยิมขอบคณุ ให้ดาลนั หน้าบาน ขณะที โคตลั ถามขนึ อยา่ งเร่งรีบวา่ “เป็นโบราณสถานจริงๆ ใชไ่ หม” “ครับ และมนั เป็นยงิ กวา่ นนั ” บาเรียตอบเสียงขรึม พลาง ยกมือไปแตะทีปีกหมวกให้หน้าจอมนตราปรากฏขึนพร้อมกบั ดงึ ภาพทีเก็บมาได้ออกมา “สดุ ยอด ติดไว้หลายจดุ เลยละสิ” โคตลั ถามยงั ไมท่ นั จบ ก็ต้องเบกิ ตากว้าง เมือเห็นภาพเคลือนไหวภายในห้องขนาดยอ่ ม ทีมีไอพลังเวทสีเขียวไหลเวียนอัดแน่นอยู่ บางส่วนยงั คงเป็นไอ เวท แตม่ ีบางสว่ นเปลียนรูปร่างไปบ้างแล้ว “ดีใจจริงๆ ทีมนั ใช้ได้ผลในสถานการณ์จริง ตอนแรกผม ก็หวนั ๆ อย”ู่ นําเสียงตืนเต้นของบาเรียเลยทําให้โคตลั อดแขวะไมไ่ ด้ “แหม หากพวกนกั หาข่าวซุบซิบได้ใช้มนั คงรักนายขึน อีกเป็นกอง”

632 ¡ÅÑ °´Ô Ò คนโดนแขวะได้แตห่ วั เราะขําในลําคอ ขณะทีดาลนั ถาม วา่ “บนั ทกึ ไว้ด้วยใชไ่ หม ไมใ่ ชแ่ คถ่ ่ายทอด” บาเรียหนั ไปยมิ เผลใ่ ห้ดาลนั แล้วตอบวา่ “แนน่ อนครับ ที นีเราจะได้เห็นภาพการเจริญเติบโตของมารีโลนีทีด้านในนนั ครบ ทกุ ขนั ตอนไงครับ” “สดุ ยอดเลยบา ไอ้หนชู ิลด์ต้องดีใจจนเนือเต้นแน”่ โคตลั ชมและเลยไปแขวะหวั หน้ากลมุ่ ทีไมไ่ ด้อยทู่ ีนีด้วย “แตร่ ุ่นพีดไู มค่ อ่ ยดใี จเลยนะครับ” บาเรียแซวกลบั โคตลั เขม่นมองคนพูดแดกดนั แบบหน้าตาย แล้วชีไปที ภาพคนแปลกหน้าซงึ หายเข้าไปในห้องทีบาเรียติดตงั ลกู แก้วสอด แนมไว้ แล้วถามวา่ “นายรู้หรือเปลา่ วา่ มีคนตามเข้าไปในนนั ” “ผมเห็นจากลูกแก้ วสอดแนมอันแรกทีฝังไว้ตรงปาก ทางเข้าครับ เลยรีบกระโดดออกมาทางหน้าตา่ งอีกบาน แล้วรีบ

BarIa’ MIssIon I 633 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ปีนออกมาตรงชอ่ งใต้ประตขู องห้องด้านลา่ งอยา่ งทีพีเห็น” บาเรีย ชีพลางเรียกภาพจากลกู แก้วสอดแนมทงั หมดให้ปรากฏขนึ มา “เขากําลงั ทําอะไรนะ่ ” บาเรียพมึ พํา “จดบนั ทึกการเจริญเตบิ โต” โคตลั ตอบ พลางจิมนิวไปที ภาพคนกําลงั จดบางอย่างอยู่ ภาพจงึ จําเพาะอย่ทู ีหน้าคามีลซึง เหมือนถกู หอ่ ห้มุ ไว้ด้วยถงุ ใสๆ พอดีกบั คามีล “เยือกันเวท...สินค้ าทีสร้ างชือเสียงให้ มินนีทอยน่ะครับ จอมเวทพฤกษารักเจ้าสงิ นีมากเลย” บาเรียตอบ โคตลั ไมไ่ ด้สนใจเจ้านวตั กรรมทีบาเรียกําลงั บอก แตเ่ ขา สนใจมองสิงทีอยบู่ นหน้ากระดาษในมือของเจ้าคนนนั มากกวา่ “ไอ้เลว...” โคตัลสบถดังลัน ทําให้ สองหนุ่มมองคนหน้ าสวยที ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ “รุ่นพี...ดา่ ใครครับ” บาเรียถามอยา่ งไมแ่ นใ่ จ “ก็ไอ้คนประสาทนนั ซึงทําเรืองบ้าๆ อยู่เนียน่ะสิ” โคตลั ตอบพลางเหลือบไปดทู ีหน้าจอมนตราอืน แล้วขมวดควิ จากนนั ก็

634 ¡ÅÑ °´Ô Ò หันไปดแู ผนทีบนหน้าจอมนตราของตวั เอง และลากนิวไปตาม เส้นทางทีมารีโลนีเคลือนผา่ นอยา่ งเคร่งเครียด “รุ่นพี...” บาเรียเรียกโคตลั รอบทีสองยงั ไม่ทนั ขาดคํา ดา ลนั ก็พดู แทรกขนึ “เขาออกมาแล้ว” คนทงั สามหนั ไปมองคนสวมชุดกันเวทเดินออกมายืนที ปากทางเข้าแล้ว เขาไถลตวั ลงมาตามรากของมารีโลนี ราวกับ กําลงั เลน่ สไลเดอร์ในสนามเดก็ เลน่ เชียว แตเ่ มือใกล้จะถึงพืนดิน รองเท้าทีเขาสวมอยู่ก็กลายเป็นรองเท้าติดล้อเลือน เมือเขาลงสู่ พืนดิน มันจึงเคลือนตวั พุ่งปราดไปท่ามกลางความแห้งแล้งใน เส้นทางทางเดมิ ทีเขามา “จะให้ตามไหม” ดาลนั หนั ไปถามบาเรีย แต่โคตลั กลับ โพลง่ วา่ “ไมค่ รับ” “แตน่ นั เป็นคนร้ายทีต้องจบั ตวั สง่ ให้สภากลางนะครับ รุ่น พี เรามีภาพเป็นหลกั ฐานพร้อมทกุ อยา่ ง...”

BarIa’ MIssIon I 635 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “จบั คนร้ายได้แล้วยงั ไง มนั ไม่ช่วยให้อะไรให้ดีขึนหรอก นา่ ตอนนีเรามีเรืองใหญ่กวา่ นนั รออยู่ ดนู ี...” โคตลั ตอบอย่างเขน่ เขียว พลางดนั แผนทีในจอมนตราของเขามาอยตู่ รงหน้าบาเรีย “นายเหน็ อะไรไหม” บาเรียก้มมองแผนทีจริงของคมู ีร่า ฟอเรส ทีพวกเขายืน อยู่ตอนนี มันปรากฏร่องรอยของเส้นทางแห่งความแห้งแล้ง เกิดขึน โดยเริมจากหมบู่ ้านมสู ตาโน่ตดั ตรงเป็นทางยาวไปยงั ป่ า เสือมโทรมในจุดทีหนึงทีพวกเขาเพิงผ่านมา ต้นไม้มีสภาพแห้ง เหียวยืนต้ นตายและใบโกร๋ นไม่มีเหลือไปตลอดเส้ นทางทีพายุ หมุนมารูนก้าเคลือนผ่านไปก่อนหน้า ภาพสามเหลียมทีถูกเจ้า พายนุ นั วาดขนึ ทําให้บาเรียอทุ านวา่ “มนั กําลงั เคลือนทีตามมารูนก้าไป” “ฉนั ก็วา่ ใช่นะ และถ้าฉนั เดาไม่ผิด มารีโลนีจะเคลือนตวั เข้าหาทีทีมีพลงั เวทสงู และจะมีจดุ ไหนละ่ ทีมีพลงั เวทสงู มากๆ ได้ เทา่ กบั มารูนก้า ซงึ ก็มีทฤษฎีนีอยดู่ ้วยเหมือนกนั ” “แต่เราคุยกันไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ ว่ามารีโลนีจะดูด พลงั จากพืช...อยา่ งเดียวนะ่ ครับ เอะ! พืชงนั เหรอ...”

636 ¡ÑÅ°´Ô Ò “นกึ ออกแล้วใช่ไหม ในมารูนก้าน่ะ เต็มไปด้วยใบไม้ทีมี พลงั พฤกษาเวทอดั แน่นอย่เู ตม็ ไปหมด ไม่แปลกหรอกทีมารูนก้า จะไลต่ ามไปพลาง ดดู พลงั จากรอบข้างไปพลาง” โคตลั เอย่ บาเรียพยกั หน้ารับ โคตลั จงึ พดู ตอ่ “นายเคยบอกว่า คุณแม่ของนายเคยเห็นแผนการของ โกลดี ทอย พวกเราก็เห็นกบั ตาแล้วว่าเขาทําได้จริงๆ ทีเหลือก็แค่ หากรรมวิธี ทําให้เกิดมารีโลนีขึนมา ซึงก็ไม่ยาก หากเขาตัง สมมุติฐานทีว่า มารีโลนีจะเกิดขึนในเวลาทีป่ าอยู่ในสภาพไม่ สมบรู ณ์ทีสดุ เครืองดดู พลงั นนั จงึ จําเป็นไง” บาเรียขมวดควิ “นายไมเ่ ข้าใจเหรอ” โคตลั ถาม บาเรียส่ายหน้า “ผมเข้าใจครับ มนั เป็นวิธีย้อนกลบั น่ะ เขาอยากได้พืชทีจะเกิดขึนในช่วงเวลาทีป่ ามีสภาพยําแย่ เขาจึง สร้างเครืองดดู พลงั ขึนมาทําให้ป่ าตกอย่ใู นสภาพแบบนนั เพือให้ พืชทีต้องการเกิดขึน ปัญหาคือ ทําไมต้องทําให้ป่ าเสือมโทรมถึง สามจดุ ด้วยละ ในเมือมารีโลนีนา่ จะเกิดขนึ ตงั แตค่ รังแรกแล้ว”

BarIa’ MIssIon I 637 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ดวงตาของโคตลั วาวโรจน์ขึน พลางชีไปยงั มารีโลนี แล้ว พดู วา่ “มารีโลนีอาจจะเกิดขึนตังแต่ตอนทีเขาปรับสภาพป่ า และสิงทีแวดล้อมให้เสือมโทรมและแห้งแล้งในจุดแรกแล้ว แต่ อย่าลืมสิ มารีโลนีก็เหมือนต้นกล้ าของพืชทัวไป มัน...ต้อง เจริญเตบิ โต” ความเงียบงันเกิดขึนท่ามกลางคนทงั สามอีกครัง ไม่ใช่ ไม่เข้าใจสิงทีโคตลั อธิบาย แต่เพราะเข้าใจดี จึงรู้ว่า เหตุการณ์ ทงั หมดตงั แต่พบความเสือมโทรมในคมู ีร่า ฟอเรส การเกิดพายุ มารูนก้า และการเคลือนตวั ของมารีโลนี ซึงสร้ างถนนสายแห่ง ความแห้งแล้งไปทวั ทงั หมดนนั มนั เกิดขนึ เพราะอะไรตา่ งหาก ไมว่ า่ จะในสถานการณ์ไหน ป่าจะเลือกทางออกให้ตวั เอง เสมอ และเมือมันเลือกให้ ใครสักคนรอดเพือไปเติบโตใน สภาพแวดล้อมใหม่ ผ้เู หลือรอดจึงต้องสมบรู ณ์ทีสดุ ....เพือพร้อม ตอ่ การแพร่พนั ธ์ุ “พวกเขาสร้างมารีโลนีขึน สมดลุ ไอเวทจงึ เสีย เมือสมดลุ ไอเวทเสีย พายหุ มนุ ไอเวทก็เกิด แตไ่ ม่รุนแรงพอทีจะเกิดมารูนก้า

638 ¡ÑÅ°´Ô Ò ดงั นนั เขาจึงต้องสร้ างสามเหลียมมารูนก้าขึนมา เพือกระต้นุ ให้ พายหุ มนุ ไอเวทธรรมดากลายเป็นมารูนก้า” โคตลั คาดเดา “โดยใช้เครืองดดู พลงั ทีมีลกั ษณะคล้ายมารีโลนี” ดาลนั สรุป ภาพของเครืองดดู พลงั เวทขนาดใหญ่เทา่ กบั ตวั รุ่นพีเชรีพ ผดุ ขนึ ในหวั ของบาเรีย ขณะทีโคตลั พดู ตอ่ วา่ “และฉนั คดิ ว่า ป่ าเสือมโทรมในจดุ ทีหนึงซึงทีมพิทักษ์คูมีร่า ฟอเรสเจอ ไม่ใช่จดุ แรกทีมารีโลนีเกิด ขึนมา แต่เป็น...จุดแรกของการทดลองดูดพลัง...เพือสร้ าง เส้นทางแหง่ การเจริญเตบิ โต” “แล้วคดิ วา่ มารีโลนีเกิดขนึ ทีไหนละ” ดาลนั ถาม บาเรี ยซึงเข้ าไปสํารวจภายในห้ องใต้ ฐานของมารี โลนี มาแล้ว จงึ ตอบแทนโคตลั วา่ “โบราณสถานทีเพงิ ถกู ค้นพบทีมสู ตาโน”่

BarIa’ MIssIon I 639 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 36 ¶¡Ñ ·Í “รองศาสตราจารย์คะ” เสียงเรียกของนกั เรียนจอมเวทดงั ขึน ทําให้ เซเลน่า แวนเวิร์ธ ทีนังยองๆ ข้ างหลุมดินขนาด เส้นผา่ ศนู ย์กลางหลายเมตรชะงกั มือทีกําลงั ลบู ไปตามผิวดนิ “วา่ ไงจ๊ะ” เซเลนา่ หนั ไปถามพลางลกุ ขนึ ยืน “รองศาสตราจารย์มอรีลมาถึงแล้วค่ะ มาสเตอร์เลยให้ หนมู าเชิญอาจารย์” เซเลนา่ พยกั หน้ารับ “เดยี วครูตามไป ไปทํางานตอ่ เถอะ” นกั เรียนจอมเวทแผนกประวตั ิศาสตร์ค้อมตวั ให้ แล้วเดนิ ไปเข้ากลุ่มเพือนทีเริมสํารวจและปักธงในจุดทีตรวจพบมนตรา

640 ¡ÅÑ °Ô´Ò อาณาเขตทีส่อเค้าไม่ดีเท่าไร เป็นการทําสัญลักษณ์ไว้ให้ทีม สลายอาณาเขต ซงึ จะตามเข้ามาเก็บงาน เซเลน่าก้มมองพืนทีว่างทีเป็นหลมุ ปริศนานนั แล้วหนั ไป มองร่องรอยถัดไปบนผิวดินซึงเหมือนกับโดนของหนกั บางอย่าง ครูดเป็นทางขณะมนั เคลือนตวั ไปได้สกั ระยะหนึง ก่อนจะหายไป อยา่ งไร้ร่องรอย ดวงตาของจอมเวทพฤกษาผ้ซู งึ ทํางานคลกุ คลีใน คูมี ร่ า ฟ อ เ ร ส ม า ม า ก พ อ ๆ กับ ก า ร เ ป็ น ม า ส เ ต อ ร์ ด้ า น ประวตั ศิ าสตร์ ทําให้เซเลนา่ มองเห็นมา่ นแมกไม้ซึงบางเบาทีสุด ซอ่ นอยดู่ ้วย มา่ นแมกไม้ทีไมเ่ ป็นอนั ตรายจะมีสีบง่ บอกอาณาเขต แต่ ถ้าเป็นม่านแมกไม้ซึงสร้างขึนเพือปกปิดความลบั ไว้ด้วยอํานาจ ของป่ าละก็ มนั จะแนบเนียนมากขนาดกลืนไปกบั ธรรมชาติ แล้ว ม่านแมกไม้ชนิดนีถูกตาคนธรรมดาสังเกตเห็นได้อย่างไร มี เหตผุ ลเดียวเท่านนั คือ มนั เพิงถกู สร้างขึนใหม่ภายหลงั ถกู สลาย ไป ‘อะไรละทีทําลายมนั ’ เซเลน่าคดิ ขณะเดินไปหาเพือนซึง กําลังคุยถึงแผนงานกนั อาณาเขต เพือกันบุคคลภายนอกไม่ให้ ล่วงลําเข้ามาในพืนทีเขตหวงห้าม เพราะปราการฟาเรนเซ่ได้กัน อาณาเขตไว้ครอบคลุมบริเวณเขตหมู่บ้านมูสตาโน่ด้วย ทําให้

BarIa’ MIssIon I 641 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ประชาชนในหมู่บ้านกว่าสิบหลังคาเรือนค่อนข้ างเดือดร้ อน เพราะรายได้ ส่วนใหญ่ทีได้ จากการเปิ ดให้ เป็ นสถานทีท่องเทียว ได้ลดลงจากปกตมิ าก “เราจะเปลียนไปปิดเส้นทางเข้าหม่บู ้านด้านทิศตะวนั ตก แทนเส้นทางด้านทิศเหนือซงึ เดิมปิดเอาไว้ แล้วกนั อาณาเขตตรง นีนะคะ หลงั จากนนั ปราการฟาเรนเซจ่ ะประกาศเปิดหม่บู ้านมูส ตาโน่ให้นกั ท่องเทียวเข้าเยียมชมได้เหมือนเดิม” เสียงของเพือน สนิทบอกแผนงานใหม่ ทําให้เซเลนา่ ใจชืนขนึ “อ้าวเซมาพอดี รอแป๊ บหนึงนะ” มอรีลหนั มาบอกเพือน กอ่ นจะหนั ไปคยุ งานตอ่ ไมน่ านก็แยกตวั มาหาเซเลนา่ “เซมาพร้อมทีมงานหรือเปลา่ ” “เปลา่ ฉนั มาช้ากวา่ วนั หนงึ ทําไมเหรอ” มอรีลส่ายหน้า “ไม่มีอะไร แคร่ ู้มาว่ากลุ่มลูกๆ เรามาถึง ทีนีตงั แต่เมือวาน วนั นีเลยเข้าพืนทีไปแล้วละ เห็นว่าจะไปทีป่ า เสือมโทรมตรงจดุ ทีสองก่อนนะ่ ” เซเลนา่ พยกั หน้า แล้วถอนหายใจยาว มอรีลจงึ ยกมือตบ บา่ เพือน “เป็นอะไรไปจ๊ะ”

642 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ก็เจ้ าลูกชายคนเล็กของฉันน่ะสิ พูดยังไงก็ไม่ยอม ล้มเลิกความตงั ใจ ไม่รู้ดือเหมือนใคร” เซเลนา่ บน่ ด้วยนําเสียงไม่ จริงจงั นกั “เขาก็แค่ทําตามความฝัน เหมือนพวกเราไง อย่าเครียด เลย มาทางนีหนอ่ ยสิ มีอะไรจะให้ด”ู ตอนแรกเซเลน่าก็สงสยั ว่ามอรีลอยากให้ดูอะไร แต่พอ มอรีลพาเดินมายงั จดุ ทีเธอเพิงเดนิ จากมา เซเลนา่ ก็พอเดาได้ วา่ มอรีลต้องการให้เธอดอู ะไร มอรีลหันมาสบตาเพือนและถามว่า “รู้ใช่ไหม ว่าฉัน อยากให้ดอู ะไร” “มา่ นแมกไม้ทีกําลงั รักษาตวั เองอยใู่ ชไ่ หม” เซเลนา่ ถาม “ใช่ ตอนฉนั มาทีนีเมือสปั ดาห์ก่อน มนั ยงั ไมป่ ิดตวั ดีด้วย ซํา” เซเลนา่ ขมวดควิ “ทําไมไมม่ ีเรืองนีในรายงานละ”

BarIa’ MIssIon I 643 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ปราการฟาเรนเซไ่ มต่ ้องการให้คนนอกรู้น่ะสิ เซ มีเรืองที สําคญั มากๆ กําลงั เกิดขึนในคมู ีร่า ฟอเรส สําคญั มากจนคนทีก่อ เรืองนีขนึ มาคดิ ไมถ่ งึ ด้วยซํา วา่ เขาได้ทําอะไรลงไป” “หมายความว่ายงั ไง ทําไมต้องปิดเรืองนีไว้ ดไู ม่สมกับ เป็นเธอเลยนะ มอรีล ถ้าคมู ีร่า ฟอเรสกําลงั ตกอยใู่ นอนั ตราย เธอ ผ้ซู งึ ดแู ลป่าแหง่ นีสมควรจะปกปอ้ งสิ แตน่ ี...” “ฉันทําไม่ได้จ้ะ” มอรีลตอบเสียงเศร้าสร้ อย แต่สีหน้า หมองเศร้ ากลับสว่างวาบขึนเล็กน้อยเมือพูดถึงสิงทีกําลังจะ เกิดขนึ “มนั คือการเปลียนแปลงทีจําเป็นต้องเกิด พวกเรากําลงั รอ ‘เขา’ อยา่ งใจจดใจจอ่ ” “เขา?” เซเลนา่ ทวน มอรีลพยกั หน้า แล้วสะบดั มือเพียงเล็กน้อย มา่ นแมกไม้ ก็กระพือขนึ เผยให้เหน็ สภาพรกร้างและแห้งแล้งของพืนทีทีอย่อู ีก ฟากเบืองหลงั ม่านแมกไม้ ทีสําคญั มนั มีร่องรอยเป็นทางยาวบน ผวิ ดนิ เหมือนโดนของหนกั ครูดผิวดนิ เป็นทางยาวผา่ นเข้าไปในป่ า รกร้ างนันชัดเจน ซึงรอยนันเชือมต่อกับร่องรอยแบบเดียวกับที ปรากฏในบริเวณทีโบราณสถานบางสว่ นทีหายไป มนั ปรากฏให้

644 ¡ÑÅ°Ô´Ò เห็นชวั เสียววินาทีเดียว แล้วมา่ นแมกไม้ก็ทิงตวั ลงบดบงั ภาพนนั ไว้ดงั เดมิ เซเลน่าหนั ไปมองหน้าเพือนอย่างตงั คําถาม ก่อนจะพดู ด้วยสีหน้าไมอ่ ยากเชือ “มอรีล...” มอรีลพยกั หน้า “จ้ะ...มนั กําลงั เกิดขนึ แล้ว” ขณะเดยี วกนั ในมิติจําลองของดาลัน บาเรียและโคตลั กําลังเคลือนที ตามมารีโลนีไปเรือยๆ โคตลั รับหน้าทีเฝ้ามองการเปลียนแปลง ของป่ าซึงเหมือนมีเด็กมือบอนใช้สีขาวขีดลากเป็นทางยาว จาก หมู่บ้านมูสตาโน่ไปยังป่ าเสือมโทรมทีพบในจุดทีหนึง จากนันก็ หกั เลียวทํามุมเอียงมุ่งไปยงั ทิศของป่ าเสือมโทรมทีพบในจุดที สอง “ด้วยความเร็วขณะนี ไม่เกินชวั โมง เราน่าจะถึงจดุ ทีสอง นะ แตล่ ินค์ยงั ไม่ตดิ ตอ่ มาเลย จะได้เตือนให้พวกนนั รู้ตวั ” โคตลั คํานวณระยะเวลาพลางเปรยถึงเพือนร่วมทีมทีแยกตวั ไป

BarIa’ MIssIon I 645 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ลินค์ต้องไปถึงทีนันก่อนเราอยู่แล้วครับ ถ้ามีอะไรไม่ ชอบมาพากลลินค์คงตดิ ตอ่ มาแล้ว” บาเรียตอบ ทงั ทีสายตาไม่ได้ ละไปจากหน้าจอมนตราซึงแสดงภาพความเปลียนแปลงภายใน ฐานใต้ต้นมารีโลนี นอกจากนนั ในมือเขายงั ใช้ดนิ สอร่างภาพของ เจ้าสิงทีกําลงั จะปรากฏตวั เป็นรูปเป็นร่างขึน ณ ใจกลางห้องใต้ ฐานมารีโลนีด้วย ขณะขมวดควิ อยา่ งครุ่นคดิ พลางเปรยเบาๆ วา่ “มนั คอื ...หรือเปลา่ นะ” โคตลั เดนิ เข้าไปมองอยา่ งสนใจ “นายคดิ วา่ มนั คืออะไร” “ผมยงั ไมแ่ นใ่ จ” บาเรียตอบ “ก็เห็นๆ อยู่ว่ามนั คือโครงสร้างของกีทอผ้า[1] และฉันก็ ได้ยินเสียงฟื ม[2]กระทบกบั เส้นดายดงั มาอย่างตอ่ เนือง หรือเจ้า มารีโลนีต้นนีจะเกิดจากต้นไม้ทีเอาไว้ทํากีทอผ้าของหม่บู ้านมูส ตาโนน่ ะ” โคตลั สนั นิษฐาน บาเรียเลิกคิว เขาแตะนิวไปทีสญั ลกั ษณ์รูปหนงั สือ แล้ว ค้นหาข้อมลู เกียวกบั กีทอผ้าทีมีชือเสียงทีสดุ ในฟอริโซข่ นึ มา “ใช่จริงๆ ด้วยครับ แต่ในเมือเครืองยังไม่เสร็จสมบูรณ์ เลย ทําไมถงึ มีเสียงฟื มกระทบดงั มาตลอดได้ละ”

646 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ใครจะรู้ แตฉ่ นั ไมไ่ ด้หเู พียน” โคตลั ตอบ ดาลันซึงรับหน้ าทีจับตาดูความเคลือนไหวทีเกิดขึน ภายนอกรอบตวั ของมารีโลนีก็พดู วา่ “คนคนนนั กลบั มาอีกแล้ว” โคตลั และบาเรียหันไปมอง เขาคนนนั ใช้เชือกเหวียงไป เกียวโคนรากแล้วดึงตวั เขาขึนไปยังปากทางเข้าห้องโถงใต้ฐาน ของต้นมารีโลนี “อยากรู้จริงๆ ว่าเขาจดอะไรไว้ในกระดาษนัน” โคตลั เปรยขณะจ้องคนคนนนั ตาไมก่ ะพริบ ชายคนนนั เดินเข้าไปในห้องซึงมีโครงสร้างของกีทอผ้าที เริมเป็นรูปเป็นร่างมากขึน เขาจดบนั ทึกข้อมูลการเจริญเติบโต และพัฒนาการของมันทุกขันตอนอย่างตังใจมาก แล้วกลับ ออกมา “ดเู ขาตืนเต้นกับพฒั นาการของกีทอผ้ามากเอาการเลย นะ” ดาลนั เอย่

BarIa’ MIssIon I 647 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “จะไม่ให้เขาตืนเต้นมากขนาดนันได้ยงั ไง เขาเป็นจอม เวทพฤกษาคนแรกของโลกทีได้ศึกษาการเจริญเติบโตของพืช ประดษิ ฐ์เลยนะครับ” โคตลั กดั ฟันตอบ พอบาเรียหนั ไปมองหน้า โคตลั ก็เสพดู ออกตวั วา่ “ฉนั ไมไ่ ด้อจิ ฉานะ แคไ่ มเ่ หน็ ด้วยกบั วิธีการทีเขาใช้ศกึ ษา มารีโลนีเท่านนั ทงั การใช้เครืองดดู พลงั เวทจากผืนป่ า ทงั สรรหา คดิ วิธีสร้างสามเหลียมมารูนก้าขนึ มา เพือใช้เลียงพืชประดษิ ฐ์นนั ให้เติบโตขึนอีก บ้าสุดกู่จริงๆ” พูดจบโคตลั ก็ถอนหายใจยาว อยา่ งไมส่ บอารมณ์ บาเรียจงึ เอย่ วา่ “บางทีนนั อาจเป็นความฝันของเขา” “มีความฝัน แต่พอทําสําเร็จก็ทําลายโลกทงั ใบน่ะเหรอ อยา่ งนีส้ไู มม่ ีจะดีกว่า จริงไหมครับพีดาลนั ” โคตลั คอ่ นแคะแล้ว หนั มาหาแนวร่วม ดาลนั มองตามคนมาเก็บข้อมูลได้สกั พกั ก็กลับออกมา ก่อนจะหายไปอีกครัง พลางตอบว่า “แต่ถ้าเขาไม่ได้บ้า มันก็ นา่ จะมีเหตผุ ลอืนทีเขาเลือกทําแบบนี” “พีเหน็ ด้วยกบั การทีเขาทําแบบนีงนั เหรอ”

648 ¡ÑÅ°´Ô Ò ดาลันนิงคิดไปแป๊ บหนึง แล้วตอบว่า “อาจจะนะ ถ้ามี เหตผุ ลเพียงพอ” “เหตผุ ลอะไรครับ” ดาลนั สา่ ยหน้า “ตอนนียงั ไมม่ ี” โคตลั ไม่รู้จะหัวเราะหรือโกรธกับตอบกวนอวยั วะเบือง ลา่ งได้อย่างไม่ตงั ใจของดาลนั แตก่ ็เลือกทีจะเงียบไว้ ขณะได้ยิน เสียบาเรียถามตอ่ วา่ “วา่ แต่ ถ้าเจ้ามารีโลนีเคลือนทีจนครบวง จะเกิดอะไรขนึ ครับ” ทังหมดมองไปยังมารีโลนีซึงตอนนีขนาดของมันใหญ่ กว่าครังแรกทีเห็นมากๆ และดเู หมือนมนั จะเคลือนทีได้รวดเร็ว ยงิ ขนึ ตามขนาดและจํานวนฟันเฟื องทีเพิมมากขนึ ด้วย “ตามทฤษฎีแล้วมนั จะเคลือนตวั ไปเรือยๆ จนกระทงั มา รูนก้ าสลายไป ซึงด้วยพลังเวทขนาดนันจะทําให้มารีโลนีเร่ง พฒั นาตวั เองให้เตบิ โตจนถงึ ขีดสดุ จากนนั มนั จะหาทีทีเหมาะสม เพือฝังตวั ”

BarIa’ MIssIon I 649 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แต่ทฤษฎีนันยังมีคนตงั ข้อสงสัยอยู่นะครับ ว่าบางที สามเหลียมมารูนก้าอาจจะเป็นแคป่ รากฏการทางวิกฤตพลงั เวท ของธรรมชาติ ซงึ ไมเ่ กียวกบั มารีโลนีก็ได้” บาเรียแย้ง “ก็จริง แต่ตอนนีเราก็เห็นกับตาแล้ว ว่าเจ้ามารีโลนีมัน กําลงั เคลือนทีไปตามสามเหลียมมารูนก้าจริงๆ ทีเหลือก็ต้องดวู ่า ทฤษฎีนีมนั ถกู ต้องหรือเปลา่ ” บาเรียเห็นแววตากระตือรือร้ นของโคตลั แล้วอดพูดต่อ ไมไ่ ด้ “พีไมอ่ ยากให้ใครทําลายป่ า แตพ่ ีก็สนกุ และอยากศกึ ษา มนั ผมชกั สงสยั แล้วสิ อะไรผดิ อะไรถกู กนั แน”่ “หรือนายจะให้ฉันเข้าไปฉีกอกคนทีสร้ างปัญหานีละ ไหนๆ มันก็เลยเถิดจนเกิดขึนแล้ ว ถ้ าไม่ศึกษาไว้ แล้ วจะมี ประโยชน์อะไร” โคตลั โต้ “ของทุกอย่างมีเหตใุ ห้ต้องเกิดขึนทงั นัน” ดาลันเสริม โคตลั จึงพยกั พเยิดหน้าคล้อยตาม บาเรียเลยได้แตส่ ่ายหน้าแล้ว ยตุ กิ ารโต้เถียง จนกระทงั ... กกึ ! กึก!

650 ¡ÑÅ°´Ô Ò เสียงฟื มกระทบกับเส้นด้ายดังมาจากหน้าจอมนตรา และครังนีไม่ใช่โคตัลคนเดียวทีได้ยิน ทังสามหันไปดูสภาพ ภายในห้องโถงใต้ฐานของมารีโลนี ซึงมีโครงสร้างกีทอผ้าขนาด ใหญ่ตงั อยู่ เจ้าโครงสร้างนนั แปรสภาพมาจากสายใยพลงั ซึงมา รีโลนีดูดกลืนเข้าไปเป็นไม้ และมีองค์ประกอบของกีทอผ้าที ซบั ซ้อนให้เห็นคอ่ นข้างครบถ้วน “ยงั ไมม่ ีเส้นไหม แตท่ ําไมถึงมีเสียง” บาเรียพึมพําพลาง ดงึ ภาพจากห้องอืนๆ มาดดู ้วย แล้วก็พบวา่ “ห้องนีครับ” บาเรียชีทีหน้าจอมนตรา ซึงเปิดภาพจาก ห้องอืนขนึ มาไว้หลายภาพ ห้องข้างเคียงทีอยู่รอบห้องโถงใหญ่ทีมีกีทอผ้า มีไอเวท ลอยผุดขึนจากตรงกลางห้อง ก่อนจะลอยหมุนวนเป็นก้นหอย จากใจกลางห้องออกไปนอกห้อง แตร่ ะหว่างการหมนุ วนของแต่ ละวงนนั ไอเวทก็ถกู บีบอดั จนเป็นสายใยเวทแล้วอดั ผ่านทอ่ ไม้ทีมี รูหลายขนาด เริมจากทอ่ ทีมีเส้นผ่าศนู ย์กลางใหญ่ก่อน แล้วผา่ น ไปยงั ท่อไม้ทีมีรูเล็กลงเรือยๆ ซึงคนั ไว้เป็นช่วงๆ ระหวา่ งเส้นทาง เดินภายในวงก้นหอยแต่ละวง จนกระทงั ได้เส้นไหมเวทขนาดที พอเหมาะออกมา เส้นไหมเวทก็จะพุ่งตัวเป็นแผงไปยังแกน สําหรับม้วนด้ายเส้นยืนซงึ อยอู่ ีกห้องหนงึ