Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 401 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “นนั แหละ ชะตาชีวิตของ ลินคอร์น ดี. ฟรานเชสก้า อีกปี เดียวลินค์ก็จะเรียนจบแล้ว มีอะไรอีกมากมายรอเขากบั เพือนๆ อยู่ เหมือนกบั ทีพวกเราเคยผา่ นมาแล้ว” เชรีซบศีรษะกบั ไหล่สามีแล้วตอบว่า “โลกทีเต็มไปด้วย ความสขุ เพียงอย่างเดียวไม่มีอย่จู ริงหรอก มีแตโ่ ลกทีทุกคนต้อง ชว่ ยกนั สร้างควมสขุ ให้แก่กนั และกนั ตา่ งหาก จริงไหมคะ” ไมล์ลบู ศีรษะภรรยาพลางตอบว่า “ใช่ และพวกเขากําลงั ได้เรียนรู้” [1] แดมรอล อาหารพนื เมืองโบราณของฟอริโซท่ ไี ด้รับความนิยมจนได้รับการยกย่องว่า เป็นเมนแู หง่ ภมู ปิ ัญญา วิธีการทําคือ นําแผ่นแป้งทีนวดแล้วแผ่เป็นแผ่นบางๆ จากนนั ใสเ่ นือสตั ว์ทีปรุงรสด้วยเครืองเทศต้นตาํ รับ ไข่คน ผกั ตามฤดกู าล หนั เป็นลกู เตา๋ และชีส แล้วม้วนกลดั ด้วยไม้เสียบไมใ่ ห้หลดุ ก่อนจะนําไปอบจนแป้งกรอบ และชีสละลาย [2] ซีเนสตร้า สภาการปกครองสงู สดุ ของเซกนั

402 ¡ÅÑ °´Ô Ò 23 ¤Ãͺ¤ÃÑÇÁªÔ ªÒþ เวิร์ นกับบาเรี ยกํ าลังไต่ขึนภูเขาสูงด้ วยกําลังร่ างกายที พวกเขามีทงั หมด ตามปรกตพิ วกเขาไมจ่ ําเป็นต้องใช้กําลงั ในการ เคลือนไหวไปตามพืนทีตา่ งๆ มากนกั ไมว่ า่ ทีเหลา่ นนั จะเป็นภเู ขา พืนราบ หรือบนท้องทะเล แต่ยอดเขาซึงบ้านของบาเรียตงั อยู่นี เป็นข้อยกเว้น เพราะมันอยู่ในเขตพืนทีสีเทา ทีสําคัญ ยังเป็น แหลง่ อาศยั ของเหลา่ สตั ว์ดรุ ้ายหลายชนิด ซงึ มนั จะจโู่ จมสิงมีชีวิต ทกุ ชนดิ ทีใช้เวททนั ทีโดยไมม่ ีการไว้หน้ากนั “เวริ ์น ระวงั !” บาเรียตะโกนเตือน เมือเห็นเวิร์นหย่อนเท้า ไปเหยียบตรงร่องหินทีมีร่องรอยว่ากําลงั จะแตกทลายลงมาอยู่ รอมร่อ เวิร์นพอได้ยินเสียงเตือนก็อาศยั ปฏิกิริยาว่องไวของเขา ขยบั เท้าไปหาจดุ หยงั เท้าในตาํ แหนง่ ใหม่ แล้วออกแรงฮดึ อีกเฮือก

BarIa’ MIssIon I 403 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ใหญ่ เพือให้กระโดดสงู ขึน แล้วตีลงั กาพาร่างตวั เองไปทิงตวั ลง บนพืนหน้าผาทีหน้าบ้านของบาเรียได้อยา่ งสวยงาม “แหม มือชนั นีแล้วนา่ บา อย่าหว่ ง” เวิร์นคยุ โอ่ พลางก้ม ไปยืนมือชว่ ยดงึ บาเรียให้ตามขนึ มา “แค่เตือนน่ะ คราวนีเราทําสถิติใหม่ได้อีกแล้ว ใช่ไหม” บาเรียถาม พลางเดินนําเพือนมาทีพืนทีว่างเปล่าก่อนจะใช้มือ วาดเป็นวงมนตราขนาดเท่าฝ่ ามือ แล้วสง่ บาร์เรียร์ใสผ่านเข้าไป ทนั ใดนัน พืนทีว่างเปล่านนั ก็ปรากฏคฤหาสน์ประหลาดทีสร้ าง ขึนจากดนิ เหนียวผสมกบั เศษวสั ดขุ องอปุ กรณ์เวททียงั ทํางานอยู่ ซึงพอบานประตูซึงทําจากวสั ดุสีเงินเลือนเปิดออก ชายร่างสูง เจ้าของเส้นผมสีนําตาลยาวก็เดนิ ออกมา “ไงเจ้าลกู ชาย นึกยงั ไงถึงกลบั มาบ้านเอาตอนนี” บาร์น มิชชาร์พ เอย่ ทกั ทาย พลางส่งยิมไปให้เวิร์นทีค้อมศีรษะทําความ เคารพผ้สู งู วยั “เวริ ์นก็มาด้วยเหรอ” “ว่าจะมาลองเล่นของเล่นใหม่ครับ” เวิร์นตอบติดตลก ด้วยรอยยิมเต็มใบหน้า เพราะทกุ ครังทีปิดภาคเรียน เวิร์นมกั จะ

404 ¡ÑÅ°´Ô Ò มาคลุกตวั เล่นของเล่นอยู่ทีนีตลอด จนค้นุ เคยกับครอบครัวมิช ชาร์พอยา่ งดี “เข้ามาก่อนสิ พ่อกําลังทําอาหารอยู่พอดี มากินข้าว กลางวนั ด้วยกนั เสียเลย” บาร์นเชิญชวน พลางเดินนําเข้าไปใน บ้าน กอ่ นจะเลียวเข้าไปในห้องครัว “แมล่ ะครับ” บาเรียถาม “อยใู่ นห้องทํางาน บาพาเพือนไปอาบนําก่อนสิ เหงือซก กนั ทงั สองคนเลย ถ้าแม่ออกมาเห็นแบบนีได้โดนดแุ น”่ บาร์นเอย่ พลางหนั ไปคนหม้อต้มอะไรบางอยา่ งบนเตา บาเรียจึงพยกั พเยิด หน้าให้เวิร์นตามไปทีห้องนอนของเขา “พ่อนายนีสดุ เลยวะบา ทําอาหาร งานบ้านได้หมดเลย ผู้หญิงยงั อายนะเนีย” เวิร์นเปรยขึนอย่างทึง เมือก้าวเข้ามาใน ห้องของบา ซึงเขามักมาขอซุกหัวนอนด้วยตลอดการปิดภาค เรียนแทบทกุ ครัง “ก็แมท่ ํางานตลอดเวลา นายต้องมาเห็นสภาพห้องครัวที แมฉ่ นั เข้าทําครัวครังลา่ สดุ ” เวริ ์นทําหน้าแหย “ดไู มไ่ ด้เลยละสิ”

BarIa’ MIssIon I 405 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียถอดเสือออก แล้วหยอ่ นลงไปในตะกร้า พลางเดนิ ไปเปิดต้เู สือผ้า หยิบผ้าเช็ดตวั ออกมาโยนให้เวิร์นผืนหนึง พลาง ตอบว่า “ยิงกว่าดไู ม่ได้อีก ห้องครัวนนั เพิงสร้ างใหม่นะ นายไม่ เหน็ เหรอวา่ มนั ไมเ่ หมือนเดมิ ” “เออๆ ก็ว่าอยู่ เห็นว่ามีเครืองครัวใหม่เพิมมาเยอะเลย นกึ อยวู่ า่ ซือใหมห่ รือเปลา่ ” เวริ ์นพดู เหมือนนกึ ได้ บาเรียพาดผ้ าเช็ดตัวบนไหล่ไว้ ผืนหนึง แล้ วเดินไป ห้องนําพลางตอบวา่ “พ่อก็พูดให้กําลงั ใจแม่แบบนนั แหละ บอก วา่ ดแี ล้วเราจะได้ครัวใหมไ่ ง เอ้อ ฉนั อาบนําก่อนนะ” “ได้ๆ” เวิร์นตอบ พลางล้วงเอาลกู แก้วเก็บของมาเปิด ดงึ กระเป๋ าเสือผ้าออกมา แล้วหยิบชดุ ใหมโ่ ยนไว้บนเตียง ตามด้วย ถอดเสือตวั เองออกใส่ลงไปในตะกร้าผ้าใช้แล้ว ก่อนจะเดินไปดู ชนั วางของเลน่ ทีกินเนือทีผนงั ห้องนอนของบาเรียไปด้านหนงึ “นนั ของเล่นตวั อย่างของบานี เพิมจํานวนขึนทุกปีเลย น่าอิจฉาจริงๆ” เวิร์นพึมพําอยู่คนเดียว พลางเอือมมือไปหยิบ สํารับไพ่พิศวงมาสบั ไพ่เล่นอย่แู ป๊ บหนึง ก่อนจะโยนไพ่ทงั สํารับ ไปข้างหน้า

406 ¡ÅÑ °Ô´Ò ไพ่ทงั 48 ใบจดั เรียงตวั เองเป็นหกแถวแถวละ 8 ใบ ลอย ในแนวตงั อยู่กลางอากาศ โดยหนั ด้านหลงั ไพ่ให้เวิร์น ชายหนุ่ม แตะนิวลงบนหลงั ไพ่ใบหนึง แสงสีขาวเรืองก็ปรากฏ เวิร์นจึงผิว ปากเป็นทว่ งทํานองเพลง ไพ่ทุกใบก็หมุนตวั หันด้านหน้ามาให้เวิร์นเห็น แค่เพียง สามวินาที มันก็หนั กลับไปเหมือนเดิม ภาพทังหมดมีคู่ของมัน ความยากของเกมขนึ อยกู่ บั ไพใ่ บแรกทีกดเปิด กบั เวทบทแรกทีผู้ เลน่ ใช้ทําให้ไพห่ นั หน้ามา ซงึ เป็นชดุ ภาพทีเกียวข้องกบั รัฐเจ้าของ เวท ซึงครังนีเวิร์นใช้เวทแห่งแสง ภาพของการจับคู่ชุดนีก็จะ เกียวกบั โพลาโต้ เป็นเกมของเล่นทีขายดีมากตอนเปิดตวั จนถึง ตอนนีมนั ก็ยงั เป็นเกมในตาํ นานทีเดก็ ทกุ คนต้องมีไว้ประจําบ้าน ตอนเดก็ ๆ เวริ ์นชอบเลน่ เกมนีมาก เพราะมนั ทําให้เขาจํา สถานทีสําคญั ของแตล่ ะรัฐได้เร็วขนึ รวมถึงความยากของไพ่แต่ ละเกมก็จะเพิมขึน หากเราใช้เวทบททียากกว่าเดิม เช่น ในตอน แรกอาจเป็นแค่การจบั ค่ภู าพเหมือน ตอ่ มาก็อาจเป็นภาพกบั ชือ ของสถานทีนนั ๆ หรืออาจเป็นภาพแหลง่ ทอ่ งเทียวในแตล่ ะรัฐ ถือ เป็นเกมทีส่งเสริมการเรียนรู้ และเข้าถึงข้อมลู ทวั ไปของแตล่ ะรัฐ ได้ดี จึงได้รับการยกย่องจากหนว่ ยงานทีรับผิดชอบจดั ทําสือการ เรียนการสอนของเซวีนา่ เป็นอยา่ งมาก เวิร์นจงึ ไมแ่ ปลกใจเลย วา่

BarIa’ MIssIon I 407 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ทําไมมาสเตอร์ อมีเรีย บราวน์ ถึงได้รับการยอมรับจากนัก ประดษิ ฐ์ทกุ คน “ผ้ ูชายกล้ ามโตกับเกมเด็กเล่นดูไม่ค่อยเข้ ากันเลยนะ เวริ ์น” บาเรียทีเดนิ ออกจากห้องนําในชดุ ใหมแ่ ซวเพือน “นายมาเลน่ ตอ่ หนอ่ ยสิ ฉนั จะไปอาบนํา” เวิร์นชวนเพือน ให้มาเลน่ แทนเพราะตวั เองก็อยากอาบนําเตม็ ทน “ไม่ นายก็เก็บไปส”ิ บาเรียปฏิเสธ “มาเล่นให้หนอ่ ยน่า ฉันเพิงผา่ นดา่ นทีหกของชดุ ภาพโพ ลาโต้มา เหลืออีกชดุ เดียวเองจะชนะทงั สํารับไพ่เลยนะ” เวิร์นโอด แค่นเพือนไม่อยากทิงโอกาสนีไป ขณะมือก็เคลือนไปตามไพ่ที เหลืออยไู่ มก่ ีใบทีจะต้องจบั คใู่ ห้หมด “นายนีนะ มนั ควรเล่นไหมเนีย” บาเรียขดั เพือนไม่ได้ จึง เดนิ มาแล้วแปะมือกบั เวิร์น ก่อนจะจบั คภู่ าพตอ่ ไป ส่วนเวิร์นก็รีบ เดนิ ลวิ ๆ ไปห้องนําพร้อมกบั พดู สวนกลบั มาวา่ “อย่าเพิงรีบตายเสียล่ะ ฉันอยากฟังเพลงบรรเลงของผู้ ชนะ”

408 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรียมองตามหลงั เพือน แล้วหนั มาตงั สมาธิจับค่ภู าพ ในเกมตอ่ และเพียงไมก่ ีนาทีตอ่ มา ลกู ชายผ้สู ร้างเกมในตํานานนี ก็จดั การด่านสุดท้ายของเกมเรียบร้ อยโรงเรียนเซวีน่าไป เสียง บรรเลงเพลงแห่งชยั ชนะซึงเป็นของขวัญของผู้เล่นทีเล่นจนถึง ดา่ นสดุ ท้ายของชดุ ภาพโพลาโต้ก็ดงั ขนึ “เฮ้ย! บา เร็วไปเปลา่ วะ” เวริ ์นตะโกนถามมาจากห้องนํา “นีความเร็วธรรมดา นายมันอ่อนไป อาบนําเสร็จแล้ว ตามออกไปนะ อยา่ มวั เลน่ เกมอยลู่ ะ่ ” “คร้ าบ” เวิร์นรับคํา ก่อนจะเปลียนเป็นฮัมเพลงอยู่ ท่ามกลางเสียงนํา บาเรียได้แต่ส่ายหน้ากับความเถลไถลของ เพือน แล้วเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องทํางานของแม่ เคาะ ประตเู ลก็ น้อย แล้วบานประตกู ็ปลดล็อกเปิดออก เผยให้เห็นห้อง ทํางานของนกั ประดษิ ฐ์อนั ดบั หนงึ ของเซวีนา่ มนั เป็นห้องทีใหญ่ทีสดุ ในบ้านและอยู่ใจกลางบ้านพอดี มีลกั ษณะเป็นโดมขนาดย่อมทีผนังทุกด้านเป็นชันวางอุปกรณ์ และวัสดุทีจะนํามารังสรรค์เป็นของเล่นชินใหม่ เพดานโดมเป็น กระจกใสเผยให้เห็นท้องฟ้าชดั เจน และมีระบบปอ้ งกนั ความร้อน

BarIa’ MIssIon I 409 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ กบั ความชืนไว้อยา่ งดี จึงทําให้ห้องทํางานนีเย็นสบายตลอดเวลา โต๊ะทํางานของแมต่ งั อยใู่ จกลางหมโู่ ต๊ะทีห้อมล้อมอยหู่ ลายตวั บาเรียเดินผ่านอปุ กรณ์เวทหน้าตาคล้ายกับนก มีใบพดั ติดอยู่ด้านหน้า มันกําลังร่อนไปมาโดยมีสายใยพลงั เวทพันอยู่ รอบตวั มนั เพือไม่ให้มนั เคลือนทีออกไปไกลจนเกินไป ซึงอาจทํา ให้ทกุ อย่างวนุ่ วายมากขึน แม่เรียกเจ้าสิงนีว่า ‘เครืองบนิ ’ เคยทํา ขายไปครังหนึงแล้วเมือหลายปีก่อน แตต่ อนนีแม่กําลงั ปรับปรุง ใหม่ เพราะสถานทตู วินด์โคลโลต้องการนําไปใช้ในการลงมนตรา ทีจะถึงรอบเปลียนในปีใหมน่ ี แคเ่ หน็ แบบจําลองนี บาเรียก็เดาได้ เลยว่าคนทีเดินทางไปวินด์โคลโลเพือฉลองวันปี ใหม่ในปี นีคง ได้รับความสขุ มากจนล้นเลยทีเดยี ว “แม่ครับ” บาเรียเรียกผู้หญิงทีไม่ได้ดแู ก่ขึนเลย ซึงเธอ กําลงั ลอยตวั อย่เู หนือหลอดทดลองทีสงู กว่าสองเมตร เพือหยด สารละลายบางอย่างลงไป และเพียงสารละลายหยดลงกระทบ ของเหลวอีกชนิดในหลอดทดลอง เสียงคลืนก็ดงั ขึน ตามด้วย เสียงฝนตก ดวงตาของอมีเรีย บราวน์ ภายใต้แว่นตาแคลคเู ลที เธอดดั แปลงด้วยตวั เองก็ลกุ แววและแย้มยิมออกมา

410 ¡ÑÅ°Ô´Ò “สําเร็จ!” อมีเรียพึมพํา ขณะทิงตวั ลงมายืนตรงหน้าลกู ชาย ในมือยงั ถือหลอดซึงใสส่ ารทีหยดลงในหลอดทดลองเมือครู่ อยู่ กบั หลอดทดลองขนาดเล็กอีกหลายอนั “วา่ ไงจ๊ะลกู รัก มาถึงนานแล้วเหรอ” อมีเรียถามพลางอ้า แขนให้ลกู ชายเข้ามากอด เพราะมือของเธอตอนนียงั ไม่ว่าง บา เรียกอดผู้เป็นแม่แน่นตามด้วยหอมแก้มฟอดใหญ่ ขณะทีอมีเรีย หวั เราะอยา่ งมีความสขุ “ปล่อยแม่ก่อน แม่ต้องเอาเจ้าหนูพวกนีไปอบเวทอีกสกั พัก สารละลายสร้ างเสียงฝนตกนียังไม่เสถียรเท่าไร ต้องเพิม ความตืนเต้นอยา่ งเสียงฟา้ ผา่ ลงไปอีกหนอ่ ยจึงจะใช้หลอกเดก็ ได้ นะ” บ า เ รี ย ม อ ง ค น พูด ที เ ดิ น เ อ า ห ล อ ด ท ด ล อ ง ไ ป ว า ง ใ น ตะแกรง แล้วยกทงั ตะแกรงเข้าไปในสิงทีเธอเรียกว่าต้อู บเวท ซึง หน้าตาไม่ต่างจากตู้อบขนมปังเท่าไร จากนันจึงหันไปหย่อน หลอดสําหรับหยดสารละลายลงในภาชนะทีรองรับ พอเดนิ ไปล้าง มือเสร็จจงึ เดนิ กลบั มากอดลกู ชายอีกรอบ “คิดถึงลูกจ้ะ” อมีเรียเอ่ย ก่อนจะหอมแก้มลูกชายคน เดยี วอยา่ งรักใคร่

BarIa’ MIssIon I 411 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ผมก็คิดถึงแมค่ รับ ว่าแตแ่ ม่กําลงั ประดษิ ฐ์ของเล่นใหม่ เป็นอะไรครับ ทําไมถงึ มีทงั เสียงคลืนผสมกบั เสียงฝนตกด้วยละ” อมีเรียหนั ไปมองหลอดทดลองขนาดใหญ่ ซึงเธอเพิงทํา เสียงฝนตกให้ดงั ขนึ จากการหยดสารละลายลงไป แล้วตอบวา่ “อ้อ มีเด็กๆ จากวาริเน่เขียนจดหมายมาหามาสเตอร์บ ราวน์บอกว่า เวลาแสดงละครเวที พวกเขาสร้างฝนได้ แต่มนั ไม่ สมจริงเพราะไมม่ ีเสียงฝนตกประกอบ แม่ก็เลยอยากทําของเล่น ให้เดก็ ๆ นะ่ จ้ะ สารละลายนีถ้าสมั ผสั กบั วารีเวทจะทําให้เกิดเสียง เหมือนฝนตก แตแ่ มก่ ําลงั คดิ จะเพิมเสียงฟ้าผา่ เข้าไปด้วย เผือจะ ทําให้เดก็ ๆ สนกุ มากขนึ ” บาเรียยิมกว้าง “ถ้าอย่างนัน เด็กๆ ควรหาเพือนทีเป็น อยา่ งเวิร์นไว้สกั คนนะครับ จะได้ยินเสียงฟ้าผา่ สมจริงมากเลย” อมีเรียค้อน “ก็ใชว่ า่ จะมีเดก็ ตระกลู โบลท์อยใู่ นวาริเนเ่ สีย เมือไร วนั นีมาคนเดยี วหรือเวริ ์นมาด้วยละ่ ” “เวิร์นมาด้วยครับ พวกเราคงค้างคืนหนึงแล้วกลบั พรุ่งนี ครับ”

412 ¡ÑÅ°´Ô Ò อ มี เ รี ย พ ยัก ห น้ า แ ล้ ว พ า ลูก ช า ย เ ดิ น อ อ ก จ า ก ห้องปฏิบตั ิการเวทของตวั เอง แล้วถามต่อว่า “ลูกมีอะไรให้แม่ ชว่ ยงนั เหรอถงึ ได้กลบั บ้าน” “ผมคิดถึงแม่เลยกลบั บ้านก็ได้นีครับ” บาเรียหยอดคํา หวาน จนอมีเรียหวั เราะ “อยา่ งลกู นะ่ เหรอจะคดิ ถงึ แมม่ ากจนต้องแจ้นมาหา อยา่ มาหลอกแม่เสียให้ยากเลย แม่ไม่หลงกลรอยยิมของลูกเหมือน พวกสาวๆ หรอกนะ” บาเรียเดินไปกอดเอวผู้เป็นแม่ แล้วตอบว่า “ผมมีสาวที ไหนกนั ” อมีเรียเอียงหน้ามองลูกชายอย่างไม่ไว้ใจ แล้วยิมกว้าง “แมต่ วั ลอยแล้วเนีย ถือวา่ ผา่ นละกนั เผยไตอ๋ อกมาได้แล้วคณุ ลกู ชายทีเคารพ” บาเรียสา่ ยหน้าอยา่ งออ่ นใจ เขาไมเ่ คยหลอกแมไ่ ด้สําเร็จ เลย ชายหนมุ่ จงึ พดู เข้าเรือง “พวกผมกําลงั ทําภารกิจตามหามารีโลนีครับ”

BarIa’ MIssIon I 413 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè อมีเรียเดินผ่านห้องครัวพลางตะโกนบอกสามีว่า “ทีรัก คะ ฉนั ไปรอในห้องกินข้าวกบั ลกู นะ” “รับทราบ ใกล้เสร็จแล้วครับ” บาร์นตะโกนตอบกลบั อมีเรียจึงเดินนําบาเรียไปนงั รอทีห้องอาหาร ซึงเชือมตอ่ กบั ห้องครัว เธอนงั แล้วยกมมุ ปากขนึ เมือเห็นแผน่ หลงั ของสามีที กําลงั ทําอะไรบางอยา่ งงว่ นอยทู่ ีเตา กอ่ นจะหนั มาพดู กบั ลกู ชาย “ลกู เหรอทีจะหาพืชประดษิ ฐ์นนั ” “เปลา่ ครับ เป็นชิลด์นะ่ แตผ่ มกบั เวริ ์นอยากเอาเอ็มบีเอช ทีคดิ ค้นด้วยกนั ไปทดลองใช้จริงในภาคสนามด้วย” “เรียกวา่ มีผลประโยชน์ทบั ซ้อนกนั วา่ งนั ” อมีเรียสรุป บาเรียยิมรับ แล้ วพูดต่อว่า “แต่พอรับงานป๊ ุบก็มีอีก หลายเรืองประเดประดงั กันเข้ามาเลยครับ เริมจาก ปราการฟา เรนเซก่ บั ซินเทลลา่ ติดตอ่ ให้ทีมเราใช้โอกาสทีได้ลงพืนทีในป่ าคมู ี ร่า ฟอเรส แล้วให้เข้าไปตรวจสอบเรืองอืนด้วย” อมีเรียขมวดควิ “เรืองทีคมู ีร่า ฟอเรสเสือมโทรม ใชไ่ หม”

414 ¡ÑÅ°Ô´Ò บาเรียพยกั หน้า แล้วนกึ สงั หรณ์ใจ ขนาดแม่ของเขายงั รู้ เรืองนี แสดงวา่ คนระดบั เบอื งบนทงั หมดต้องรู้เรืองนีดี นนั ยิงตอก ยําความสงสยั ของบาเรียมากขนึ วา่ งานสําคญั ระดบั นี ทําไมพวก ผ้ใู หญ่ถึงเลือกให้ทีมเดก็ ฝึกหดั อยา่ งพวกเขาทํา ‘คดิ ไปก็มากความ’ บาเรียสลดั ความคิดตวั เองทิงไปก่อน แล้วพดู ตอ่ “แถมคุณน้ าเฟมีลยังมาขอให้ พวกเราตามติดคนกลุ่ม หนงึ ด้วยครับ” “ใครเหรอจ๊ะ” “คนของมินนีทอยนะ่ ” บาเรียตอบ คําว่า ‘มินนีทอย’ ทําให้อมีเรียขมวดคิวมากยิงขึน แล้ว บาเรียก็เลา่ ตอ่ “เมือคืนพวกเราเลยตามเป้าหมายซงึ เป็นลกู จ้างของมิน นีทอยสีคน พวกเขาผา่ นชอ่ งพาโรเข้าไปในพืนทีสีเทาเพือทดลอง อุปกรณ์เวท ซึงเจ้าอุปกรณ์เวททีพวกเขากําลังทดลองนัน มัน หน้าตาคล้ายกบั เครืองดดู และแปลงพลงั ของพอ่ มากเลยครับ”

BarIa’ MIssIon I 415 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เครืองอะไรนะบา” บาร์นซงึ เดินถือถาดกบั ข้าวทีเขาเพิง ทําเสร็จเข้ามาวางบนโต๊ะได้ยินพอดีจงึ ถามขนึ “เครื องดูดพลังทีเหมือนกับของพ่อซึงเคยให้ ผมดูเมือ หลายปีก่อนไงครับ” บาร์นขมวดคิว “มันไม่มีทางส่งผ่านมิติมาทีนีได้หรอก มนั เป็นของผดิ กฎหมาย แม้ในเซกนั ตอนนีก็ห้ามผลิตแล้ว” “แตถ่ ้าประกอบขนึ ใหมท่ ีนี ก็มีสทิ ธินะคะ” อมีเรียแย้ง “ประกอบขึนมาใหม่เหรอครับ ยงั ไง” บาร์นถามอย่าง งนุ งง อมีเรี ยพยักพเยิดหน้ าไปทางหม้ อต้ มในครัวซึงส่งกลิน หอมโชยมา ทําให้ บาร์นซึงถูกเรืองอืนดึงดูดความสนใจให้ เบียงเบนไปจากสงิ ทีทําค้างอยใู่ นครัวนกึ ขนึ ได้ คณุ สามีทีน่ารักจงึ เดนิ กลบั เข้าไปในห้องครัวอยา่ งเสียไมไ่ ด้ แล้วอมีเรียจึงอธิบายตอ่ วา่ “มัน ก็ เ ห มื อ น ข อ ง เ ล่ น ทุ ก อ ย่ า ง แ ห ล ะ บ า แ ค่ มี องค์ประกอบครบ ทีไหนก็ประดิษฐ์ขึนได้ เพียงแต่ว่าเท่าทีแม่รู้ องค์ประกอบของเครื องนันต่อให้ มีครบทุกอย่างก็ไม่อาจแสดง

416 ¡ÑÅ°´Ô Ò ประสทิ ธิภาพได้มากนกั ก็อยา่ งทีรู้กนั เซวีนา่ มีพลงั มหาศาล ไม่มี อุปกรณ์ เวทชนิดไหนมาดึงดูดพลังทังหมดนันให้ หายวับไปได้ หรอก” “แตพ่ วกเขาก็ทําสิงทีนา่ กลวั มากนะครับแม่ นีเป็นภาพที เราเก็บมาได้เมือคืน” บาเรียเอาคามีลทีเขาถือตดิ มาด้วยให้ผ้เู ป็น แมด่ ู มนั คอื ภาพสว่ นทีผืนหญ้าเป็นรอยแหวง่ หายไป อมีเรียไล้ นิวไปทีภาพ แล้ วถามว่า “สภาพดินไม่ได้ เสียหายมากใชไ่ หม” “ครับ พลงั เวทในเนือดินทีลึกลงไปประมาณครึงเมตรไม่ มีเหลือเลยครบ ผมไมร่ ู้วา่ พวกเขาทําอยา่ งนีทําไม แคค่ ิดก็ผิดแล้ว หรือเปลา่ ครับแม”่ บาเรียตอบเสียงเข้ม อมีเรียพยกั หน้า ขณะเคาะนวิ กบั โต๊ะอยา่ งครุ่นคดิ “ถ้าพวกเขาทําแบบนีกับผืนดินทังหมด ผมนึกภาพไม่ ออก วา่ เซวีนา่ จะเป็นยงั ไง” “พวกเขาไมท่ ําหรอก อยา่ งน้อยก็ในชว่ งนี” อมีเรียตอบ “ทําไมละครับ”

BarIa’ MIssIon I 417 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ อมีเรียยิมให้ลูกชาย “เพราะว่าโพลิเนดอนท์[1]ไม่ใช่แค่ ตาํ แหนง่ ทีรังให้แมอ่ ยทู่ ีนีนะ่ สิจ๊ะ” บาเรียมองหน้าแม่นิง แล้วผ่อนลมหายใจยาวออกมา “ผมเริมรู้สกึ ดีใจทีมีคนแบบคณุ แมอ่ ยทู่ ีนีครับ จากใจจริงเลย” อมีเรียยกมือลูบศีรษะลูกชายช้าๆ “ทุกคนทีเกิดมามี หน้าทีของตวั เอง ไมว่ า่ เราจะยอมรับหรือไมย่ อมรับก็ตาม พวกเรา ล้วนเกิดมาเพือทําประโยชน์ให้ใครสกั คนเสมอ” “ผมรู้ครับแม่ แต่ว่า เจ้ าของสิงนีมันเกิดมาเพือทํา ประโยชน์แนเ่ หรอครับ ผมวา่ มนั ออกแนวทําลายล้างมากกวา่ ” อมีเรียมองภาพผืนดินทีแห้งแล้งจนแตกระแหง แล้วพูด ว่า “บางเวลาทีเราต้องการพัฒนาอะไรใหม่ๆ สิงทีจะเกิดก่อน ไม่ใช่การสร้างสิงใหมเ่ อียม แตเ่ ป็นการทําลายของเก่า แล้วนําไป สร้างใหม่ ลกู เองก็เคยเห็นกระบวนการเหล่านนั มานบั ครังไมถ่ ้วน แล้วนี” บาเรียนิงคดิ แล้วพยกั หน้าตาม ขณะทีอมีเรียมองเลยไป ยงั ชายหนุ่มร่างสงู ทีเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกบั ค้อมศีรษะ ให้เธอ

418 ¡ÑÅ°´Ô Ò “สวสั ดีครับคณุ ปา้ ” เวิร์นเอย่ ทกั “สวสั ดีจ้ะ เวิร์น ตวั ใหญ่ขึนอีกหรือเปล่าเนีย” อมีเรียทกั แล้วหวั เราะ เมือเวิร์นเบง่ กล้ามโชว์ พลางล้อกลบั วา่ “ผมพอจะส้คู ณุ ลงุ บาร์นได้ไหมครับ” “ตอนนีก็พอได้อย”ู่ อมีเรียตอบ ก่อนจะหวั เราะเสียงดงั เมือบาร์นเดนิ มาใช้ข้อศอกกระท้งุ คนเดก็ กวา่ แล้วเถียงวา่ “ชนะคนแก่เนียมีความสุขเหรอ บอกไว้ก่อนเลย ผู้หญิง คนนีของลงุ ” “โธ่ลงุ อะ ให้ผมมีความหวงั หนอ่ ยก็ไมไ่ ด้” เวริ ์นโอด “เดยี วหนพู ีจได้โกรธเอาหรอก เทียวมาปันใจให้ผ้หู ญิงอืน แบบนี” อมีเรียแซว ขณะมองสามีและเวิร์นทรุดตวั ลงนัง บา เรียรีบชว่ ยจดั โต๊ะอาหาร “ตอนนียิงอยู่ในช่วงเว้นระยะห่างกันสักพกั ด้วยครับแม่ ท่าทางจะอีกนานกวา่ จะได้เลือนระดบั กลบั ไปเป็นแฟน” บาเรีย เผาเพือนซงึ หน้า จนอมีเรียตาโต “อ้าว ไหงงนั เราไปทําอะไรให้เขาโกรธละหลานชาย”

BarIa’ MIssIon I 419 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เวิ ร์ น ห น้ า ยุ่งแ ล้ ว ส่าย ห น้ า เห มื อน ไ ม่อ ยา ก คิด เ รื อ ง นี “ปลอ่ ยเธอไปก่อนเถอะครับ วนั นีผมขอมีคณุ ปา้ เป็นหนึงเดียวใน ดวงใจกอ่ นแล้วกนั ” “ปล่อยไปก่อนงันเหรอ เดียวได้ปล่อยไปตลอดละสนุก แน่” บาร์นเสริมจนคนฟังหน้าเสียไปนิดหนึง แล้วเปลียนเป็น หวั เราะแห้งๆ “อยา่ อวยพรผมอย่างนนั สิครับคณุ ลงุ นีผมก็นอนไม่คอ่ ย หลบั แล้ว” คําสารภาพของเวิร์น ทําเอาครอบครัวมิชชาร์พหัวเราะ ครืนพร้อมกนั แล้วทงั หมดก็เริมกินอาหารมือกลางวนั แบบพร้อม หน้าพร้อมตา จนกระทงั เสร็จสินอมีเรียก็พดู ขนึ วา่ “เดียวบากับเวิร์นตามแม่ไปทีห้องทํางานหน่อย แม่มี อะไรจะให้ดู คดิ วา่ นา่ จะเป็นประโยชน์กบั ลกู ” สองหนมุ่ มองหน้ากนั แล้วพยกั หน้ารับ “ครับ” [1] โพลเิ นดอนท์ คอื ผ้ดู แู ลจดุ มนตราระหวา่ งรัฐ

420 ¡ÑÅ°´Ô Ò 24 ¡Å䡻͇ §¡¹Ñ µÑÇàͧ ห้องทํางานของอมีเรียดเู หมือนไมเ่ คยมีทีวา่ ง แต่จะมีจุด หนึงในห้องนีทีว่างอย่เู สมอ นันคือมุมหนึงของผนงั โดมทีอมีเรีย สร้างแผนทีจําลองของเซวีนา่ แบบเสมือนจริงเอาไว้ เป็นแผนทีติด ผนังทีมองเห็นทังภาพรวม และสามารถขยายเฉพาะจุดให้เห็น เดน่ ชดั ขนึ ก็ได้ เธอทํามนั ขนึ มาตงั แตย่ งั เป็นนกั เรียนจอมเวท และ เพิมรายละเอียดมาเรือยๆ จนกระทงั ถึงตอนนี ในบางจุดทีเป็น สว่ นสําคญั เธอจะใส่วงมนตราเพือกนั ไม่ให้ใครถอดสลกั เปิดดไู ด้ แต่วนั นีอมีเรียเลือกแผนทีของคูมีร่า ฟอเรสขึนมา แล้วใช้ธงมน ตราทีเธอทําขึนปักลงในตําแหน่งเดียวกับทีบาเรียเห็นมาสเตอร์ ทีมาบรรยายในงานสมั มนาปักไว้ “จําจดุ พวกนีได้ไหม” อมีเรียถาม

BarIa’ MIssIon I 421 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ครับ เป็นจุดทีพบต้นไม้ยืนต้นตาย” บาเรียตอบ ขณะที เวิร์นชีมือไปทีตาํ แหนง่ หมบู่ ้านมสู ตาโนแ่ ล้วถามวา่ “คณุ ปา้ รู้ได้ยงั ไงครับ วา่ เกิดต้นไม้ยืนต้นตายตรงนนั ด้วย มนั ยงั ไมม่ ีการประกาศเลยนีนา” อมีเรียยมิ “ปา้ ไม่ต้องรอประกาศ ปา้ ก็พอเดาว่าตําแหน่ง ทีสามทีพบต้นไม้ยืนต้นตายอยู่ตรงไหน แล้วมนั ก็ไม่พลาด...คน อยเู่ บอื งหลงั เรืองนีคือถ้า...โกลดี ทอย จริงๆ ด้วยสินะ” “โกลดี ทอย เหรอครับ เดียวนะครับคณุ ป้า เจ้าของร้าน มนิ นีทอยมาเกียวกบั คมู ีร่า ฟอเรสทีเสือมโทรมลงได้อยา่ งไรครับ” “มนั อาจเป็นไปได้ก็ได้” บาเรียแย้งแล้วพดู วา่ “ผมก็สงสัยอยู่ ว่าพวกเขาจะดดู พลังเวทจากผืนดินไป ทําไม ความจริงเจ้าเครืองนนั ไม่ได้ถกู ประกอบขึนเพือใช้ดดู พลงั เวท แตเ่ พือทําให้ผืนดนิ แห้งแล้งใชไ่ หมครับ” “ถกู ต้อง” อมีเรียตอบ “ทําไมเขาถงึ อยากทําให้ผืนดนิ แห้งแล้งด้วย บ้าหรือเปลา่ แล้วยิงทีนนั เป็นคมู ีร่า ฟอเรสด้วยนะ เดยี วนะ แห้งแล้ง หรือวา่ ...”

422 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรียพยกั หน้า พลางหนั ไปสบตาผ้เู ป็นแม่ทีรอให้เด็กทงั สองหนั มามองเธอ แล้วพดู วา่ “โกลดี ทอย ตอนอยู่แผนกพฒั นาการเวท เขาสนใจพืช ประดิษฐ์มาก เขาคือเจ้าของโครงการพืชประดิษฐ์ทีล้มเหลว แม้ แผนกจะบอกให้เขาล้มเลิกโครงการนี แตค่ นคนนนั ไมเ่ คยล้มเลิก ความคดิ นีเลย ไมน่ านเขาก็ลาออกจากแผนกพฒั นาการเวทแล้ว หายตวั ไป แม่ไม่คดิ ว่าเขาจะยงั ทํางานชินนีอยู่ แตเ่ มือลูกบอกว่า เจ้าเครืองดดู พลังนนั มาจากมินนีทอย แม่จึงมนั ใจว่าเขาไม่เคย หยดุ ความพยายามในโครงการของเขาเลย” “ตามทฤษฎีของการสร้ างมารีโลนีของโกลดี เขาอ้างว่า องค์ประกอบหนึงทีจําเป็ นทีจะกระต้ ุนให้ ต้ นไม้ ทีมีพลังเวทสูงมี วฒั นาการแบบก้าวกระโดด คือ สร้างสภาวะทีกระต้นุ กลไกการ ปอ้ งกนั ตวั เอง” “ครับ!” สองหนมุ่ ทวนเสียงสงู อมีเรียพยักหน้ายําสิงทีเธอพูดแล้ว เอ่ยต่อว่า “ซึงมัน สมเหตสุ มผล จะเรียกได้ว่าเป็นทฤษฎีทีน่าเชือทีสดุ ในเวลานีก็ว่า ได้ ลองคิดดนู ะ ต้นไม้ทกุ ต้นในเซวีนา่ คือหนงึ ในประชากรชาวเซ วีเรียนทีครอบครองโลกนีมาก่อนเรา การทีมันอยู่รอดมาจนถึง

BarIa’ MIssIon I 423 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ตอนนี ก็เพราะมันมีกลไลป้องกันตวั เองทีดีทีสุดกลไกหนึงของ โลก” บาเรียพยกั หน้ารับขณะฟังผ้เู ป็นแมเ่ ลา่ ตอ่ วา่ “แล้วจะเกิดขึนเมือป่ าแห้งแล้งและเสือมโทรมจนถึงขีด สดุ ” “ต้นไม้จะเริมเปลียนแปลงตวั เอง เพือเอาชีวิตรอด” เวิร์ นตอบตามความคดิ “ใช่จ้ ะ ต้นไม้ทีสมบูรณ์ทีสุดในทีนันจะเปลียนแปลง ตัว เ อ งไ ป เ ป็ น ม า รี โ ล นี เพื อ เ คลื อ น ย้ า ย ตัวเ อ ง ไป ยัง สถ า น ที ที สมบูรณ์กว่า นนั คือหลกั การ แต่ใครจะคิดว่ามีคนบ้าทีคิดจะทํา มนั ขนึ มาจริงๆ” อมีเรียสรุป “มนั จะเป็นไปได้เหรอครับ วิธีทีจะทําให้เกิดความแห้ง แล้งถึงขีดสดุ อยา่ งนนั ” บาเรียถามอยา่ งไมเ่ ห็นด้วย นันสินะ ไม่มีใครคิดเหมือนกันว่าจะทําได้ เพราะด้วย พลงั เวทของพวกเรา ไม่ว่าจะเป็นจอมเวทจากปราการไหน พวก เราก็ไมม่ ีมนตราทีใช้ดึงดดู พลงั ของธรรมชาติจนผืนป่ ากลายเป็น

424 ¡ÑÅ°Ô´Ò ทะเลทรายได้หรอก เทา่ ทีเราใช้อยตู่ อนนีก็ยงั การหยิบยืมพลงั จาก ธรรมชาตมิ ารวมกบั พลงั ของเราเลย” อมีเรียตอบ “จริงครับ ตอ่ ให้อยากทําก็คงทําไม่ได้ โลกของเซวีน่าไม่ อนญุ าตให้เราทํา” เวริ ์นเสริม ขณะทีบาเรียเอย่ เสียงเรียบขนึ วา่ “จนกระทงั วทิ ยาการเวทจากเซกนั เข้ามา” “มนั เป็นจงั หวะของโลก ของบางอย่างใช้ได้ดีในชว่ งเวลา หนงึ ก็ใชว่ า่ ของอยา่ งเดียวกนั นนั จะใช้ได้ดใี นอีกชว่ งเวลาหนงึ แม่ คิดว่าโกลดีคงได้ความคิดนีจากเครืองดูดพลังของเซกัน แล้ว นํามาปรับปรุงดดั แปลงเสียใหม่ ซงึ จากภาพทีแมเ่ ห็น ดิลกีสถือว่า สมกบั เป็นเขา” “ดลิ กีส? คอื อะไรครับ” เวริ ์นถาม “อัญมณีศิลาเวททีหายากพอสมควร ในทีมของลูกมีลิ นคอร์นอยดู่ ้วยหรือเปล่า” อมีเรียถาม พอสองหนมุ่ พยกั หน้า เธอ จงึ พดู ตอ่ วา่ “ลนิ คไ์ มน่ า่ ไมร่ ู้จกั เขาพดู อะไรบ้างหรือเปลา่ ละ่ ”

BarIa’ MIssIon I 425 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เวิร์นส่ายหน้า “ลินค์นิงมากครับคณุ ป้า เอาจริงๆ คือน่า กลวั มากกวา่ ปกตดิ ้วยซํา” อมีเรียยิม “แนล่ ะ ว่าทีจอมเวทรัตตกิ าลสาขาอญั มณีจะ ไมร่ ู้ได้ยงั ไง และเพราะรู้ก็คงเข้าใจถึงผลเสียทีนกั ประดิษฐ์คนหนงึ ทําตามอําเภอใจโดยไมส่ นใจผลทีจะตามมานะ่ สิ” “ดลิ กีสคืออะไรครับแม”่ บาเรียถาม อมีเรียถอนหายใจ “อัญมณีทีมีพลังดึงดดู พลังเวทจาก ธรรมชาตไิ ด้ พวกเราจอมเวทหากคดิ จะดงึ พลงั จากธรรมชาติ เรา ก็จะทําได้ระดับหนึง แต่จะไม่มากพอทีจะทําให้กลไกป้องกัน ตวั เองของธรรมชาติเสียหาย นันคือ กฎของพลังเวท แต่หาก ใช้ อัญมณีทีเกิดขึนมาพร้ อมกับโลกใบนีทํา มันจะอยู่เหนือ กฎเกณฑ์ ดงั นนั จรรยาบรรณข้อแรกของการเป็นนกั พฒั นาการ เวทอยา่ งแม่ คอื ห้ามประดษิ ฐ์อปุ กรณ์เวททีใช้พลงั จากอญั มณีใน บัญชีต้ องห้ าม หากสิงทีสร้ างขึนนันไม่ได้ ทําเพือเซวีน่า ยกตวั อยา่ งเชน่ เครืองดนตรีเวท” เวริ ์นพยกั หน้ารับ อมีเรียจงึ พดู ตอ่ “เมือไรก็ตามทีเราใช้ ของทีอยู่เหนือกฎพลังเวทมา ประดิษฐ์สิงของ แล้วนําออกใช้ สมดุลของธรรมชาติจะเสียไป

426 ¡ÅÑ °´Ô Ò กลไกปอ้ งกนั ตวั ของธรรมชาติจะทํางาน และหากมนั ทํางานหนกั เกินไป กลไกนนั ก็จะพงั ทลายลง” สองหนุ่มสดู หายใจเข้าลึก สิงทีเขาเห็นจากการทดลอง ของลกู จ้างของมินนีทอย มนั ตอกยําให้เห็นว่าสิงทีอมีเรียพดู เป็น จริงทกุ อยา่ ง “เพราะอย่างนี จอมเวทรัตติกาลสาขาอัญมณี จึงเป็น สาขาทีคนอยากเข้ามาก แตก่ ็เข้าไมไ่ ด้ เพราะคนทีจะเข้าไปเรียน ได้ ต้องผา่ นการทดสอบทางจิตใจซงึ เป็นการทดสอบลบั ...” พดู ถึง ตรงนีอมีเรียก็สง่ ยิมให้ลกู ชายตวั เอง แล้วพดู ตอ่ วา่ “...ไม่เหมือนจอมเวทพสธุ า ทีมีคนเรียนน้อย เพราะไม่มี คนทีมีพลงั อยา่ งพวกเราจ้ะ” บาเรียพยกั หน้ารับ แล้วถามว่า “ถ้าอย่างนนั ก็ง่ายสิครับ คณุ แม่ แคย่ ดึ ดลิ กีสกลบั มา เราก็แก้ปัญหานีได้แล้ว” อมีเรียสา่ ยหน้า “แมเ่ กรงวา่ ตอนนีตอ่ ให้ยึดดิลกีสมาได้ก็ ไม่ช่วยอะไร เจ้าเครืองดดู พลงั ทีลูกจบั ภาพมา น่าจะเป็นเครือง สําหรับทดลอง เครืองจริงทีใช้ทําให้ต้นไม้ยืนต้นตาย นา่ จะเป็นอีก เครือง และเจ้าเครืองตวั จริงนา่ จะมีอานุภาพมากกว่านี ทีสําคญั หากแมเ่ ป็นโกลดี แมจ่ ะทําการแปลงอญั มณี”

BarIa’ MIssIon I 427 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ครับ!” บาเรียอทุ าน จนเวริ ์นหนั ไปมองหน้าเพือน “มนั เป็นเทคนิคทีนกั พฒั นาการเวทใช้อย่บู อ่ ยๆ ด้วยการ ทําให้อัญมณีเวทกลายเป็นส่วนหนึงของอุปกรณ์เวท เพราะไม่ อยากให้อุปกรณ์เวทหยุดทํางานผิดทีผิดเวลาไง และแม่เชือว่า โกลดตี ้องทําแน”่ “เดียวนะครับคุณป้า ถ้าเครืองทีเราเห็นเป็นแค่เครือง ทดลอง งันก็อาจเป็นไปได้ว่าในคูมีร่า ฟอเรสก็เกิดจากการ ทดลองเหมือนกนั ” “ทังใช่และไม่ใช่จ้ ะ พวกเขาทดลองจริง แต่พวกเขา ทดลองด้วยเครืองจริง แต่นนั ก็ไม่ค่อยสมเหตสุ มผลเท่าไรถ้าเขา ทดลองใช้เครืองจริงแล้ว ทําไมถึงยังเอาเครืองทดลองมาใช้ ทดลองในสถานทีอืนอีก” “เขาอาจจะอยากผลิตออกมาในจํานวนมากหรือเปล่า ครับ” บาเรียถามเสียงเครียด อมีเรียนงิ คดิ แล้วสา่ นหน้า “ไมแ่ นใ่ จนะ แตต่ อนนีเรามาดู ตาํ แหนง่ ทีเขาทดลองกนั กอ่ นดกี วา่ ”

428 ¡ÑÅ°´Ô Ò เวิร์นกบั บาเรียหนั ไปดธู งทีปักไว้ในตําแหน่งทีมีต้นไม้ยืน ต้นตายอีกครัง แล้วต้องขมวดควิ “นกึ ถึงอะไรหรือเปลา่ ” อมีเรียบอกใบ้ให้ “ถ้าลากเส้นมาเชือมต่อกัน มันจะเป็นสามเหลียมด้าน เท่าพอดี” บาเรียตอบ ขณะทีอมีเรียจิมลงไปในพืนทีตรงกลาง สามเหลียม “ถ้าแม่ความทรงจําไม่เลอะเลือนไปเสียก่อน แมจ่ ําได้ว่า เคยเห็นภาพการกําหนดจุดนีตอนเขาเสนอทฤษฎีสามเหลียมมา รูนก้า ในทีประชมุ แผนกพฒั นาการเวท” “คณุ ป้าเคยเห็นแผนการของเขาเหรอครับ ทําไมคณุ ป้า ไมบ่ อกผ้ใู หญ่ในปราการละครับ” อมีเรียส่ายหน้า “ปา้ จะบอกอะไรได้ ในเมือสิงทีปา้ มี คือ ความทรงจําของภาพทีโกลดีเสนอแผนงาน ซึงแผนการนนั ก็ยัง ไม่ได้ถกู นํามาใช้ เพราะโครงการของเขาถกู ยกเลิกเสียก่อน อีก อย่าง ถ้าบาไม่มาเล่าให้ฟังว่ามินนีทอยกําลงั ทําอะไร ปา้ ก็คงยงั ไม่คิดถึงภาพนีขึนมาได้หรอก ตอนแรกยงั ลงั เลระหว่างสองจดุ ที จะเป็นจุดทีสาม แต่ป้าก็เลือกตรงหมู่บ้านมูสตาโน่มากกว่าอีก จดุ ”

BarIa’ MIssIon I 429 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เวิร์นนิง แล้วยกมือขึนกมุ ขมับ “ตายละบา ดเู หมือนทุก อย่างมันจะเชือมโยงกันหมดเลย จากเรืองเล็กกลายเป็นเรือง ใหญ่ไปแล้ว” บาเรียตบหลงั ปลอบใจเพือนเบาๆ พลางเพ่งมองตรงไปที สามเหลียมด้านเทา่ แล้วพดู วา่ “เพราะเป็นเรืองใหญ่ แต่ยังจบั ไม่ได้คาหนังคาเขาน่ะสิ พวกผ้ใู หญ่ถึงต้องใช้พวกเราทําแทนไง ฉากหน้าทงั สองปราการก็ ทําไปตามขันตอน ซึงไม่ต้องเป็นจอมเวทผู้เก่งกาจอะไรก็พอดู ออก ว่าการแก้ปัญหาเรืองคมู ีร่า ฟอเรสเสือมโทรมครังนี ยงั ไงก็ ช้าวา่ แผนการของมนิ นีทอยอยแู่ ล้ว” “อ้อ เลยมาใช้พวกเราทํางานอยา่ งลบั ๆ เจริญละ” “หรือจะถอนตวั ” บาเรียหนั ไปถาม เวริ ์นหน้าเหวอแล้วตอบเสียงหลงว่า “ใครว่า ยิงอยากทํา มากขนึ อีกเป็นกองเลย “ อมีเรียหวั เราะ ก่อนจะคลายยิมแล้วเอ่ยตอ่ ด้วยนําเสียง จริงจงั วา่ “แตม่ ีอยา่ งหนงึ ทีต้องระวงั ”

430 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ครับ” “ตามทฤษฎีการเกิดมารีโลนีจะเกิดขึนเมือกลไกป้องกัน ตวั ของป่ าเสียไป นันหมายความว่าคูมีร่า ฟอเรสจะไม่ใช่ป่ าที ปลอดภยั อีกตอ่ ไป” “ป่ าทีมีคนหายปีละเป็นพนั ก็ไม่เรียกวา่ ป่ าทีปลอดภยั อยู่ แล้วครับแม่” บาเรียแย้งด้วยรอยยิม แต่รอยยิมของเขาก็จาง หายไปเมืออมีเรียยําวา่ “ก็นนั น่ะสิ ปกติขนาดหลบั ใหลอย่กู ็อนั ตรายอยู่แล้ว ดนั มีคนไปแหย่ให้สิงมีชีวิตทีครอบครองโลกนีมายาวนาน กว่า สิงมีชีวติ ใดๆ ให้ตนื ขนึ มา ลกู ลองคดิ ดวู ่ามนั จะนา่ กลวั มากขึนอีก แคไ่ หน” “คดิ แล้ว ลงุ โกลดสี ตเิ ฟื องนีก็ทําเรืองจนน่าโมโหจริงๆ จะ เลน่ ทีไหนไม่เลน่ ดนั ไปเลน่ ในคมู ีร่า ฟอเรส บ้าจงั ” เวิร์นสบถใส่ คนสร้างเรืองลบั หลงั อยา่ งหวั เสียนิดๆ อมีเรียหนั ไปมองมองผืนป่ าคมู ีร่า ฟอเรส แล้วพึมพําว่า “เพราะเดมิ พนั ของเขาก็สงู ไมแ่ พ้กนั สนิ ะ”

BarIa’ MIssIon I 431 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ครับ?” บาเรียทวนเสียงสูง เพราะฟังอมีเรียพูดไม่ชัด แตอ่ มีเรียกลบั สา่ ยหน้า “ลกู จะไปทีคมู ีร่า ฟอเรสเมือไ่ ร” “วนั ที 8 ธนั วาคม” บาเรียตอบ อมีเรียพยกั หน้า “อีกอาทิตย์กว่าๆ เองนี ก่อนหน้านนั ถ้า ได้รู้คณุ สมบตั ขิ องเครืองดดู พลงั ตวั จริง นา่ ชว่ ยได้เยอะนะ” “เรืองนันต้องรอลุ้น ว่ารุ่นพีเชรีพจะไม่ทําให้พวกเรา ผิดหวงั หรือเปลา่ ” อมีเรียเลิกคิว “เชรีพ กลาสตลิ งนั เหรอ แหมได้คนฝีมือดี เข้าทีมเลยนีนา” เวิร์นถอนหายใจ ขณะทีบาเรียตอบรับเสียงหัวเราะใน ลําคอวา่ “ครับแม่ ตอนนีรุ่นพีโคตลั กบั รุ่นพีเชรีพรับหน้าทีจําลอง แบบของเครืองทีอย่ใู นห้องปฏิบตั ิการเครืองนนั ออกมา วา่ แต่ แม่ ครับ เป็นไปได้ไหมทีงานนีทางเซกนั จะมีเอียว” อมีเรียสบตาลกู ชาย เธอพบความกังวลบางอย่างในแวว ตาทีไม่ควรเกิดขึน แต่ก็ช่วยไม่ได้ บาเรียเป็นลูกครึง และหาก

432 ¡ÅÑ °Ô´Ò ปัญหานีเซกนั มีเอียวด้วยจริงๆ ไมว่ า่ เธอหรือลกู ก็ต้องอย่ใู นสภาพ กลืนไมเ่ ข้าคายไมอ่ อกแน่ เธอนะ่ ไม่เป็นไรหรอก เพราะเธออยทู่ ีนี ไม่ได้ต้องการสังคมกับใคร แต่บาเรียนีสิ ลูกชายของเธออยู่ใน สงั คมเปิด มีทกุ สายตาจ้องมองอยมู่ ากมาย หากเกิดความขดั แย้ง ขึน ผลกระทบทุกอย่างจะตกอยู่ทีลูกชายหัวแก้วแหวนของเธอ อยา่ งหลีกเลียงไมพ่ ้น “แม่ไม่คดิ ว่ามนั จะเกียวกบั เซกนั นะ แตก่ ็ปฏิเสธไม่ได้ว่า วิทยาการเวทของเซกนั ทีนําเข้ามา ทําให้เซวีน่าสบายขึน ในเวลา เดียวกันมันก็สร้ างลําบากให้ แก่สังคมมากขึนด้ วย เพราะ นอกเหนือจากความสบายของคนในสังคมทีมีมากขึน เซวีน่าใน ปัจจบุ นั ก็จําเป็นต้องใช้พลงั ในการกางอาณาเขตปอ้ งกนั มากกว่า เดมิ เพราะอะไรลกู รู้ด”ี “เพราะการกางอาณาเขตป้องกนั จะไม่เป็นผลกบั พวกที เป็นเมเนไทป์ เหมือนกับทีมนั ไม่มีผลกบั สตั ว์หรือพืชทีข้ามถินไป มา” บาเรียตอบ อมีเรียพยักหน้า “ไม่ว่าจะแม่ หรือจอมเวทคนอืนๆ ที ค้มุ ครองเซวีน่าในแต่ละจุด ทุกคนไม่กลวั ทีจะสู้กบั พวกสินคิดที ก้าวลําเขตเข้ามา เพราะไม่วา่ พวกเขาจะมีอปุ กรณ์เวททีเก่งกาจ

BarIa’ MIssIon I 433 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ แคไ่ หน พวกเขาก็ไมม่ ีวนั ชนะเราได้หรอก แตส่ ิงทีน่ากลวั กวา่ คือ พวกทีอวดดีแล้วรนหาทีตาย นนั คือสิงทีนา่ กงั วลทีสดุ ” “ถือวา่ มีอปุ กรณ์ดีเลยทําให้คนเหลิงสนิ ะครับ” เวิร์นเสริม อมีเรียจึงเดินนําไปยงั ชันอุปกรณ์ออกภาคสนามทีร้ าน มาสเตอร์บราวน์ภมู ิใจ “ถ้าใครสงั เกตจะเห็นว่า ร้านมาสเตอร์บราวน์จะไม่ผลิต ของทีช่วยในการออกปฏิบตั ิการเพียงอย่างเดียว แต่มนั ต้องช่วย พฒั นาพลงั ของผ้ใู ช้อปุ กรณ์นนั ๆ ด้วย ทีสําคญั เรากําหนดกล่มุ ผู้ ซือไว้อย่างชดั เจน เพือปอ้ งกนั การนําอปุ กรณ์เหล่านีไปใช้ในทาง ทีผิด” เวริ ์นพยกั หน้า “ขณะทีมินนีทอยทําตรงข้ามกบั เรา เขาเจาะกลมุ่ พงุ่ ไปที เมเนไทป์ จนถึงขนาดสร้างชา่ วโคมลอยขนึ วา่ โรงเรียนเวทแหง่ เซ วีนา่ จะเปลียนกฎการสอบเข้า ทีห้ามเอาอญั มณีเวท หรืออปุ กรณ์ พิเศษเข้าห้องสอบ” “บ้าแล้ว อย่างนันจะสอบคัดเลือกกันทําไม พวกเมเน ไทป์ นีก็แปลก” เวริ ์นหลดุ ปาก แล้วหนั ไปสง่ สายตาขอโทษบาเรีย

434 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรียได้แตส่ ่ายหน้าอย่างเข้าใจ แล้วถามวา่ “แล้วทําไม ปราการซินเทลลา่ ไมจ่ ดั การเรืองนีละครับ” ดวงตาของอมีเรียทอประกายประหลาดขึนเล็กน้อยก่อน จะหายไป แล้วตอบด้วยนําเสียงธรรมดาว่า “เมือลกู โตขนึ กว่านีก็ จะเข้าใจเอง ตาชงั ทีชือเซวีน่าอันนี ก็ต้องมีทงั สิงทีดีและไม่ดีใน ปริมาณทีเทา่ กนั ” บาเรียขมวดควิ ขณะทีเวริ ์นเองก็ขมวดควิ เชน่ กนั “พวกเราก็ไม่ต่างจากเซกันแหละลูก พวกเรายังคงเป็น มนษุ ย์ทีมีความบกพร่อง แตส่ ิงทีทําให้พวกเราแตกตา่ ง ก็คือ พวก เราพยามทําให้ ความดีและไม่ดี อยู่ในอตั ราส่วนทีใกล้เคียงและ ควบคมุ กนั และกนั เสมอ” บาเรียพยกั หน้ารับ พลางขอร้องซําในเรืองทีเขากงั วลว่า “ถ้าเป็นไปได้ คณุ แม่ช่วยให้คณุ พ่อสืบได้ไหมครับ ว่า งานนีมีเซ กนั มาเกียวข้องด้วยหรือเปล่า ผมเชือใจโลกของพอ่ นะครับ แตถ่ ้า ได้รับการยืนยนั คนอืนในทีมนา่ จะสบายใจกวา่ นี” อมีเรียยิมรับพลางแตะแก้มลกู ชายทีตอนนีตวั สงู กวา่ เธอ แล้วอยา่ งออ่ นโยน

BarIa’ MIssIon I 435 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แม่กับพ่อจะลองสืบดู แต่แม่เชืออย่างหนึง...” อมีเรีย เอ่ยพลางเหลือบมองประตทู ีเปิดออก บาร์นทีจัดการครัวเสร็จก็ เดนิ เข้ามา แล้วพดู วา่ “...หากเซวีน่าจะย่อยยบั ก็ต้องเกิดจากนํามือของชาวเซ วีเรียนเอง ไมใ่ ชเ่ พราะเซกนั แนน่ อน” ทา่ มกลางผืนป่ าอนั อดุ มสมบรู ณ์ของคมู ีร่า ฟอเรส กลาง ป่าลกึ ทีแนน่ ขนดั ไปด้วยพนั ธ์ุไม้ซึงทกุ ชีวิตดําเนินไปอยา่ งเชืองช้า และไร้ กาลเวลา ฉึก! เสียงเหมือนมีของแหลมบางอยา่ งเจาะทะลวงลึกเข้าไป กลางลําต้นไม้ไร้ใบ แล้วแสงสีเขียวก็เรืองแสงขนึ ต้นไม้ทีถูกของ แหลมทิมแทงก็คอ่ ยๆ เฉาและแห้งเหียวลง ขณะทีเจ้าสิงทีดงึ ดดู พลังนันถอนตัวเองออกมา ลักษณะของมันคล้ายกับรากของ ต้นไม้ซงึ ผลจากการดดู พลงั รากนนั ก็แตกกิงเพิมจํานวน แล้วแทง เจาะทะลวงลกึ เข้าไปในใจกลางลําต้นไม้ต้นอืนทีอย่ใู นรัศมีรอบๆ ต้นของมนั ฉึก! ฉึก! ฉึก!

436 ¡ÅÑ °´Ô Ò และทุกครังทีมนั ถอนตวั เองออกจากต้นไม้ทียืนต้นตาย ไปแล้ว นอกจากรากทีเพิมจํานวนขนึ กิงไม้ด้านบนก็แตกกิงก้าน ขยายใหญ่ขึนเรือยๆ พร้ อมๆ กับการเคลือนตวั เข้าหาต้นไม้ต้น ใหม่ทีอยู่ในรัศมีโดยรอบ จนในทีสุด มันก็ยืนต้นเดน่ เป็นสง่าอยู่ ทา่ มกลางซากต้นไม้ทียืนต้นตาย แตเ่ จ้าสิงนนั ก็ยงั คงดําเนินการ ดงึ ดดู พลงั ของมนั ตอ่ ไปอยา่ งไมม่ ีวนั จบสิน ไม่นานทวั ทงั บริเวณก็ กลายเป็ นป่ าของต้นไม้ ทียืนต้นตาย ณ ทีห่างออกไปหลายร้ อยเมตร ร่างหนึงยืนมองสิงที เกิดขึนด้วยดวงตาทีเปียมไปด้วยความหวงั เขายืนนิงสนิทจนดู กลืนไปกบั ธรรมชาติ กระทงั สิงทีเขาเฝา้ มองเคลือนตวั ห่างออกไป เขาจงึ ขยบั ตวั ตามตดิ ไป พลางล้วงเอาคามีลออกมาจบั ภาพ และ บนั ทึกคา่ อะไรบางอย่าง แล้วเก็บมนั เข้ากระเป๋ า ก่อนจะหายตวั ไปจากตรงนนั

BarIa’ MIssIon I 437 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 25 àÇÅÒ·ÁÕè Ò¶§Ö เสียงบรรยายของรองศาสตราจารย์จอมเวท มอรีล เอน เซล ดงั ไปทวั ห้องบรรยาย เหลา่ นกั เรียนระดบั มาสเตอร์แพทีนฟัง อยา่ งครําเคร่งอย่กู บั บทเรียน โดยไมไ่ ด้สงั เกตเลยวา่ ทีหลงั ห้องมี นกั เรียนคนใหมป่ รากฏตวั ขนึ เธอคนนนั เดนิ เข้าไปนงั ในทีนงั ซงึ ยงั วา่ งอยู่ แล้วฟังการบรรยายไปจนกระทงั จบคาบเรียน “...ภายในวนั ศกุ ร์นีขอให้ทุกคนส่งหวั เรืองทีอยากทําเป็น ผลงานในการทดสอบระดับมาสเตอร์ทีมาสเตอร์ทีปรึกษาของ ตัวเอง ใครมีอะไรสงสัยก็ส่งจดหมายไปถามครูได้เลย แต่ถ้า

438 ¡ÑÅ°´Ô Ò ต้องการความรวดเร็ว ครูแนะนําว่าควรปรึกษากับมาสเตอร์ที ปรึกษาของตวั เองกอ่ น” “ครับ/คะ่ ” เสียงเก็บเอกสารดงั ขึนทนั ทีทีมอรีลปิดดอกไม้กระจาย เสียงบนโต๊ะบรรยายของตวั เอง แล้วหนั ไปเก็บของของเธอเชน่ กนั เมือมอรีลเงยหน้าขึนเพือโบกมือลาลกู ศิษย์ ดวงตาของเธอก็เบิก กว้างเมือสบตาเข้ากับลูกศิษย์คนพิเศษ แตด่ ้วยความทีนกั เรียน ทงั หมดยงั อย่กู นั เยอะ มอรีลจึงก้มหน้าทําทีเป็นเก็บของถวงเวลา รอให้ลกู ศษิ ย์ออกไปจากห้องเรียนจนหมด เธอจงึ เคลือนตวั อยา่ ง รวดเร็วไปยอ่ กายทําความเคารพคนทีนงั อยทู่ ้ายห้องบรรยาย “สอนได้ดนี ะ” กราเตรา เดอ กราฟ เอย่ ด้วยรอยยมิ “ถ้ าตอนเรี ยนระดับมาสเตอร์ ไม่ได้ รับการแนะนําจาก ทา่ นเตรา ก็คงทําไมไ่ ด้ขนาดนีหรอกคะ่ ” มอรีลเอย่ อยา่ งนอบน้อม “เพราะวา่ ทา่ นฟอรีมากกวา่ มงั เกง่ มาก” มอรีลยิมรับโดยไม่ถ่อมตวั อีก เพราะนนั จะเป็นการเสีย มารยาทตอ่ ผ้สู งู วยั เกินไป

BarIa’ MIssIon I 439 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ดมื ชากนั หนอ่ ยไหม” กราเตราถามขนึ “คะ่ เชิญทีห้องพกั ของหนดู ีกว่านะคะ” มอรีลเอ่ย พลาง เดินนําไปยังห้องพักรับรองของเธอทีทางปราการจดั ไว้ให้เวลา ทีมาสอนทีนี ซึงเธอรับมาเป็นอาจารย์บรรยายทีปราการฟาเรน เซเ่ ดอื นละหนงึ สปั ดาห์ สอนตงั แตร่ ะดบั ชนั มาสเตอร์ขนึ ไป เพราะ ต้องแบง่ เวลาไปสอนนกั เรียนชนั เจสเทิร์นทีโรงเรียนเวทแห่งเซวี นา่ ด้วย “นกั เรียนแตล่ ะคนก็ดตู งั ใจเรียนดีนะ ปราการฟาเรนเซ่ก็ คกึ คกั ไมแ่ พ้ปราการซินเทลลา่ เลย นา่ ชืนชม” “พวกเราทีเป็นอาจารย์ก็ดีใจทีเห็นเด็กๆ ตงั ใจเรียนนะ คะ” มอรีลตอบรับ พลางรีบกลุ ีกจุ อชงนําชาให้ผ้สู งู วยั ทีมีใบหน้า งดงามไมเ่ ปลียนไปจากวนั แรกทีเธอเจอเลยสกั นิด “ได้ ข่าวว่าผ้ ูถื อสาส์ นแห่งไ ฟคนหนึง มี พ ลัง ของลิ ลงัน เหรอ” “ลิล่า ซีซานีน ค่ะ ท่านเตราไม่ได้มาดูการประลองของ เธอกบั ลินค์สนิ ะคะ”

440 ¡ÅÑ °´Ô Ò กราเตรายิมกว้าง เมือนึกถึงหลานชายคนโปรด เพราะ ชาร์เพรย์เชรีลกู สาวของเธอมีลกู ช้า ดงั นนั ระหว่างทีเธอกลบั มาเซ วีนา่ เธอเลยได้เจอท่านชายน้อยแห่งฟรานเชสก้าเป็นประจํา จน เจ้าตวั เรียกเธอตดิ ปากว่า ‘คณุ ย่าเตรา’ มาตงั แต่เดก็ ทําให้ย่าตวั จริงอยา่ งคลั เรลลา่ มีน้อยใจหลานชายคนโตไปเลย “ลินค์ชอบรังแกสาวน่ะสิ พกั นีทางเซกันค่อนข้างยุ่งเลย ไมไ่ ด้กลบั มา จนเชรีต้องพาโลวีไปหาทีน้นู เลยไมไ่ ด้เห็นหน้าว่าที หลานสะใภ้เลย โชคร้ายแท้ๆ” “โชคร้ายทีไมไ่ ด้เจอลลิ า่ เหรอคะ” มอรีลถามให้แนใ่ จ กราเตราสา่ ยหน้า “โชคร้ายของแม่หนคู นนนั ทีมาติดบว่ ง พอ่ หลานชายของเรานะ่ สิ” มอรีลทีวางถ้วยชาตรงหน้ากราเตราหวั เราะคิก “ลินค์ได้ ยนิ คงงอนพิลกึ เลยคะ่ หนลู ิลา่ เป็นเด็กดีคะ่ หวั อ่อน ฟอรีถึงขนั ไป เป็นอาจารย์ส่วนตวั สอนเองเลย นียงั ไม่ยอมหมดหวงั ล้นุ อยู่ว่าลิ ลา่ จะมาเข้าเรียนเป็นนกั เรียนจอมเวทของปราการฟาเรนเซ”่ “แสดงวา่ คนนีเกง่ จริง”

BarIa’ MIssIon I 441 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ มอรีลนังลงตรงข้ามของกราเตราแล้วตอบว่า “เก่งค่ะ ต้องบอกวา่ เก่งมาก น่าจะเป็นเจ้าผ้คู รองรัฐทีดีมากๆ ด้วย ถ้าไม่ พลาดพลงั ไปแพ้ใครบนลานประลองเสียก่อน” “เมือไรนะ การประลองเพือชิงตําแหน่งเจ้าผู้ครองรัฐบา ซลิ ลา่ คราวนีนะ่ ” กราเตราถาม “อีกสีปีค่ะ คงเป็นวันทีลานประลองเฟี ยราเนสร้ อนระอุ อีกวนั หนงึ เลย” กราเตรายิมกว้าง “ถ้าไม่ติดอะไร ฉันจะมาดสู กั ครัง คง ไม่ผิดใชไ่ หมทีฉันจะชอบใจหน่อยๆ ทีอยากเห็นจิตวิญญาณแห่ง พืชขนึ ไปแสดงฝีมือทีนนั ” มอรีลขํา “พดู เหมือนฟอรีเลยคะ่ วา่ แตท่ า่ นเตรามาหาฉนั มีเรืองอะไรเป็นพิเศษหรือเปลา่ คะ” กราเตราลดถ้วยนําชาจากริมฝีปาก แล้วพดู ว่า “เมือเช้า ฉนั เพงิ เข้าไปในคมู ีร่า ฟอเรส ป่ากําลงั กรีดร้องนะ” รอยยิมทีเปื อนบนใบหน้ าของมอรี ลเลือนหายไปทันที แล้วตอบเสียงขรึมวา่ “ในทีสดุ เวลาของฟอริโซก่ ็มาถึงสินะคะ”

442 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ใช่ น่าจะเป็นเรืองทีน่ายินดี แต่ฉันคงมีความรู้สึกของ มนษุ ย์มากเกินไป เลยรู้สกึ ใจหาย” “พวกเราทุกคนก็เป็นคะ่ บางทีความเคยชินก็ทําร้ายเรา ไมเ่ บาเลย หนเู องก็กําลงั เตรียมการเพือรอรับสถานการณ์อย”ู่ กราเตราถอนหายใจ “คงมีแตฟ่ อรีละสทิ ีดีใจ” มอรีลพยกั หน้า “เขารอมานานแล้วคะ่ ” “แตม่ ีสิงทีควรระวงั มากกวา่ สิงทีรอมานาน” กราเตราเอ่ย ตอ่ ทําให้สีหน้าของมอรีลเคร่งขรึมยงิ กวา่ เดมิ “ไม่มีใครในตอนนีทีรู้ว่า เมือป่ าพิโรธแล้วจะเป็นอย่างไร สงิ มีชีวติ สีเขียวนนั ใจดีเกินกว่าจะแสดงความดรุ ้ายออกมา ฉันถึง มาเตือนเธอผู้ครอบครองดวงจิตของป่ า ได้โปรดจบั ตามองความ เปลียนแปลงนีไว้” มอรีลค้อมศีรษะรับคําเตือนอย่างนอบน้อม กราเตราจึง พดู ตอ่ ขณะทีร่างของเธอคอ่ ยๆ เลือนหายไปวา่ “เพราะคมู ีร่า ฟอเรสจะไม่ทําร้ายใคร หากใครไม่ทําร้าย เขาก่อน”

BarIa’ MIssIon I 443 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “คะ่ ท่านเตรา” มอรีลรับคํากบั ถ้วยชาทีวางอยู่ตรงข้าม กอ่ นจะถอนหายใจยาว แล้วลกุ ขนึ เดนิ ไปทีหน้าตา่ ง จากจุดทีเธอยืนอยู่ เมือทอดสายตายาวออกไปจะ มองเห็นส่วนหนึงของผืนป่ าคมู ีร่า ฟอเรส และเมือเธอหลบั ตาลง หขู องเธอก็ได้ยินเสียงกรีดร้ องของป่ าชัดเจน มอรีลหลบั ตาแน่น เพืออดกลนั ความรู้สกึ ทีอยากออกไปจดั การกบั สงิ ทีเกิดขึน แตเ่ ธอ ยงั ไปตอนนีไมไ่ ด้ ‘อดทนไว้ ก่อนมอรีล นีคือหนึงช่วงเวลาทีเซวีน่ารอ คอย’ เสียงของฟอรีดงั ขนึ พร้อมกบั การปรากฏร่างของตวั ฟอรี ซึง เกาะอยทู่ ีไหลข่ ้างหนงึ ของมอรีล อ้อมแขนทีมีปกุ ปยุ ของตวั ฟอรีก อดรอบคอผ้หู ญิงทีเป็นดงั จิตวญิ ญาณของคมู ีร่า ฟอเรส “พวกเดก็ ๆ จะทําได้ใชไ่ หม” มอรีลถามเสียงแผว่ ‘ไม่น่าถาม เจ้าเด็กแสบนนั ไม่มีทางพลาดหรอก แถมลิ ลา่ ก็เก่งขนึ มากแล้ว’ ฟอรีตอบอยา่ งมนั ใจ มอรีลสดู หายใจเข้าลกึ แล้วลืมตาขนึ อีกครัง “ไม่ได้ควบคมุ ตวั เองยากอย่างนีมานานแล้ว ใครมาเห็น คงอายเขาตาย” มอรีลรําพงึ ออกมาอยา่ งเขินตวั เอง

444 ¡ÅÑ °´Ô Ò ‘ไมเ่ ห็นเป็นไร มาเฝา้ มองกนั เถอะมอรีล’ ฟอรีเอย่ มอรีลพยกั หน้า แล้วหนั หลงั ให้ผืนป่ า เพือกลบั ไปเตรียม บทเรียนทีต้องสอนในวนั พรุ่งนี พลางพึมพําตอบเพือนคหู่ ขู องเธอ วา่ “ใช่ มาเฝา้ มองกนั ” บาเรียกลบั มาถึงร้านมาสเตอร์บราวน์ในวนั อาทิตย์ตอน ดึกหน่อย เวิร์นขอแยกกลับเข้ าหอพัก ในขณะทีบาเรียต้อง กลบั มาดบู ญั ชีของร้านในระหว่างทีเขาไม่อยู่ แต่ชายหน่มุ ก็ต้อง แปลกใจทีบญั ชีทุกอย่างบนั ทึกไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้ อยดี แนน่ อนบญั ชีของคลงั สนิ ค้าก็ถกู ทําเสร็จเรียบร้อยด้วยเชน่ กนั “ฉนั เก่งใชไ่ หมละ” โคตลั เอย่ ชมตวั เอง บาเรียเงยหน้ามองแขกพิเศษทีมาอาศยั อยดู่ ้วย ซงึ ชกั จะ ทําตัวเป็นเจ้าของร้ านมากเข้าไปทุกที พลางตอบว่า “ขอบคุณ ครับ แตผ่ มไมค่ ดิ วา่ ...” “พอดีมนั ว่างน่ะ ไม่มีอะไรทํา ก็เลยทําให้ พรุ่งนีนายไป เรียนหรือเปลา่ ” โคตลั พดู แก้เก้อแล้วถาม

BarIa’ MIssIon I 445 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ครับ ต้ องเข้ าฟั งบรรยาย แล้ วก็รับมอบหมายงาน ลว่ งหน้าช่วงทีเราไม่อย่ดู ้วย” บาเรียตอบพลางลุกออกจากห้อง แตโ่ คตลั กลบั รังแขนบาเรียเอาไว้ แล้วชีไปทีมมุ ห้องทํางาน “วา่ จะถามนายนานแล้ว นนั อะไร” บาเรียหันไปมองทีมุมห้อง ซึงเป็นท่อกระจก ด้านในมี จดหมายสายลมหลากหลายรูปแบบบนิ วอ่ นลอยอยู่ “อ้อ จดหมายทีลกู ค้าสง่ มาตชิ มสินค้าด้วยครับ” “แล้วบนถาดนนั ละ่ ” โคตลั ถามตอ่ บาเรียจงึ เลือนสายตาไปยงั ถาดสีเงินทีวางอยู่บนชนั วาง ของ ในถาดนันมีจดหมายสายลมลวดลายหลากสียืนเรียง ตามลําดบั วนั ทีทีมาถึงเอาไว้ “อ้อ จดหมายจากเพือนของผมนะ่ ครับ” “เพือน?” บาเรียยิม “ส่วนใหญ่ก็เป็นคําขอควมช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ปกติไม่เยอะขนาดนี แตน่ ีเพราะผมกลบั บ้านไป จดหมาย เลยมารออยทู่ ีถาดรออา่ นนะ่ ครับ”

446 ¡ÑÅ°´Ô Ò โคตลั ขมวคควิ “นาย...ชว่ ยทกุ คนจริงๆ เหรอ” บาเรียส่ายหน้า “ก็แล้วแตเ่ รืองครับ บางเรืองช่วยไม่ได้ก็ ไมช่ ว่ ย” โคตลั เลกิ ควิ “คนดจี ริงๆ” “ไมห่ รอกครับ ผมไมใ่ ชค่ นดขี นาดนนั หรอก” “อย่างเช่นการไม่ไปกินข้ าวเย็นกับเด็กคนนันด้ วยหรื อ เปลา่ ” โคตลั เปรย แตบ่ าเรียกลบั นงิ “แสดงวา่ ไป” โคตลั แย็บตอ่ “ผมเลือนนดั เป็นพรุ่งนีน่ะครับ เพราะเมือวานต้องกลับ บ้าน และวนั นีคงไปไม่ไหว” บาเรียตอบ ขณะทีทังสองคนเดิน มาถงึ ชนั สามของร้าน “นายควรพกั บ้างนะ ช่วยคนอืนมากๆ ก็ช่วยตวั เองด้วย” โคตลั แนะนํา ขณะเดนิ ไปเปิดประตหู ้องตวั เอง บาเรียเองก็เหนือย กวา่ จะตอบรับหรือปฏิเสธคําแนะนําของรุ่นพีจบ “เอ้อ บา”

BarIa’ MIssIon I 447 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ครับ” คนทีกําลงั จะปิดประตเู ปิดประตอู อกมาอีกครัง “พรุ่งนีฉันจะไปเก็บต้นอายนั นายนดั กินข้าวเย็นกับสาว เสร็จกีโมง” โคตลั ถาม “ผมนดั แจสหลงั เลิกเรียน สกั ท่มุ หนงึ ก็คงเสร็จครับ รุ่นพี จะให้ผมไปด้วยหรือเปลา่ ” “แนน่ อนอยแู่ ล้ว เจอกนั ตอนปิดร้านแล้วกนั ” “ได้ครับ” บาเรียตอบรับ แล้วปิดประตหู ้องนอน หลงั จาก อาบนําเสร็จ ชายหนมุ่ ก็ล้มตวั ลงนอนบนเตยี งแล้วหลบั ทนั ที ยามเช้าของดีเนโซลเริมด้วยเสียงของเหล่าคนในชมุ ชน ผนงั ผาทีตืนมาจับจ่ายซือของ ย่านผนงั ผาทิศตะวันออกจึงเป็น ย่านทีเงียบทีสุดเนืองจากเป็นย่านร้ านค้าทีกําหนดเวลาเปิดปิด และตอนนียงั ไมใ่ ช่ชว่ งเปิดร้านค้า คนทีนอนหลบั เป็นตายจงึ พลิก ตวั หลบั ตอ่ กระทงั ประตหู ้องนอนถกู เคาะ “บา!” เสียงเรียกจากคนเคาะประตู ทําให้บาเรียลกุ ขนึ มานงั นกึ ทบทวนเรืองเมือคืน ซึงจําได้รางๆ ว่าเขากับเวิร์นทดลองใช้

448 ¡ÑÅ°Ô´Ò อปุ กรณ์เวททีจะนําไปทดลองใช้ในการลงพืนทีมาตลอดทางกลบั ร้ าน เลยเหนือยเป็นพิเศษ มาถึงว่าจะจัดทําบัญชีต่อ แต่รุ่นพี โคตลั ก็จดั การแทนให้หมดแล้ว “หลังจากนนั ดูเหมือนพีโคตัลจะนัดเราไปเอาต้นอายัน ด้วยกนั หลงั เสร็จจากนดั กินข้าวกบั แจสซีแล้ว” บาเรียพยายาม เรียบเรียงความทรงจําขณะเดนิ มาเปิดประตหู ้อง “ครับพี” “นายไม่ไปเรียนเหรอ” โคตลั ถาม พลางมองสภาพไม่ เรียบร้อยทีสดุ ของบาเรีย “ครับ?” บาเรียถามเสียงตืน “นีตนื หรือยงั เนีย ฉนั จะลงไปเปิดร้านแล้วนะ” บาเรียตาโตขึนเหมือนเพิงนึกได้ แล้วหนั หลงั วิงเข้าห้อง ขณะทีโคตลั ส่ายหน้า แล้วเดนิ ลงบนั ไดไปเปิดร้าน ไมน่ านบาเรีย ก็วิงผ่านหน้าเคาน์เตอร์พงุ่ ไปเปิดประตู แตเ่ หมือนนึกอะไรได้ จึง วงิ กลบั มาหาโคตลั ทีกําลงั หยดสารละลายลงในหลอดแก้ว “อะไร” โคตลั เงยหน้าถาม

BarIa’ MIssIon I 449 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ขอบคณุ ทีปลกุ ครับ” โคตัลส่ายหน้าพลางโบกมือไล่แบบปัดๆ ให้บาเรียไป เรียนได้แล้ว บาเรียจงึ รีบวงิ ออกไป โคตลั จัดการเปิดร้ านเด็กทีดูแลร้ านกะเช้าก็มาถึงพอดี เขาจึงเข้าไปในห้องครัวเพือหาอะไรกิน ก่อนจะนําอาหารมานัง กินในห้องทํางานของบาเรีย “น่าเบือ” โคตลั พมึ พํา ขณะมองไปรอบห้องทํางาน แล้ว สายตาก็ไปหยดุ ทีถาดใสจ่ ดหมายสายลม “อาจจะดเู สียมารยาทไปหนอ่ ย แตข่ อเปิดอา่ นหน่อยแล้ว กนั นะ” โคตลั พมึ พําพลางเคาะชนั วางของทีถาดจดหมายวางอยู่ สองสามทีเหมือนเป็นการขออนญุ าตงันแหละ แล้วดงึ จดหมาย ลายดอกไม้ออกมาเปิด อา่ นจบก็วางไว้ข้างถาด แล้วหยิบอนั ใหม่ มาอา่ นตอ่ อา่ นผา่ นไปสามฉบบั โคตลั ก็หมดความอดทน “คําขออะไรแบบนีวะ คนหนึงขอให้ไปสอนประดิษฐ์ของ เล่นให้น้อง อีกคนขอให้ช่วยรับสตั ว์เลียงไปดูระหว่างตวั เองไป เทียว คนสุดท้ายขอให้ช่วยเก็งข้อสอบเข้าปราการซินเทลล่า ไร้ สาระ”

450 ¡ÅÑ °Ô´Ò โคตลั ละมือจากจดหมาย แล้วเดินมองไปรอบห้อง เพือ มองหาอย่างอืนทําใหม่ แล้วเขาก็เจอเป้าหมาย มันคือชันเก็บ เอกสารทีมีปา้ ยระบไุ ว้แคป่ ีเซวีนา่ ศกั ราช “ไหนดหู น่อยสิ มนั คืออะไร” โคตลั พึมพําพลางดงึ ชนั เก็บ เอกสารออกมา แล้วต้องขมวดควิ กบั สิงทีอยใู่ นนนั “อะไรละเนีย” โคตลั ดงึ แฟม้ แขวนทีแยกเป็นสีไว้ออกมาดู แฟม้ แรกสีมว่ ง “อาเดีย บีดาดี ใคร?...” โคตลั เปิดออกอ่าน แล้วก็ตกใจ กบั สงิ ทีเขาอา่ น ทงั หมด ทกุ แฟ้มคอื บนั ทกึ ของคนทีมาขอความชว่ ยเหลือ จากบาเรีย ไม่ว่าจะเป็นเรืองเล็กหรือใหญ่ ผู้ชายทีชือบาเรียจด บันทึกพร้ อมรายละเอียดการเข้าไปช่วยแก้ไขปัญหาและการ ติดตามผลไว้หมด นีถ้าโคตลั ไม่รู้จักบาเรียมาก่อน เขาคงนึกว่า บาเรียเป็นคนโรคจิตทีตามติดชีวิตคนอืน แตน่ ีไมใ่ ช่ บาเรียระบไุ ว้ ในแฟ้มทุกอนั ถึงเหตุผลทีช่วยเหลือคนคนนนั ซึงในบางครังก็มี รหสั ชีไปทีแฟ้มอืนทีเกียวเนืองกนั ด้วย เมือโคตลั ตามไปเปิดไปดู ก็พบวา่ เป็นคกู่ รณี หรือผ้ทู ีต้องการความช่วยเหลือบางอย่างทีเข้า คกู่ นั