Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 651 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè แผงเส้ นไหมสีเขียวประกายทองหลายร้ อยเส้ นจากห้ อง ข้างเคียงทีพุ่งมาถึง ก็จะม้วนตวั เองเข้ากับแกนสําหรับม้วนด้าย เส้นยืนจนเป็นม้วนใหญ่ แล้วจึงพุ่งเข้าไปสอดลงในรูตะกอทีมี หลายสิบอนั อย่างรวดเร็วในลกั ษณะทีสลบั กันจนดเู หมือนสบั สน พ้นจากตะกอปลายเส้นไหมเวทจึงพุ่งผ่านซีของฟื มอย่างพร้ อม เพรียง แล้วไปม้วนอยู่กบั แกนม้วนผ้าเพือปรับด้ายเส้นยืนแต่ละ เส้นให้ตงึ ก่อนจะถูกทาบทบั ด้วยผงั [3]ทีสร้างขึนมากํากบั ขนาด ของหน้าผ้าทีต้องการทอขนึ มา “สดุ ยอด ตะกอ[4]กีอนั กันละเนีย ถ้าตะกอเยอะขนาดนี แสดงว่าลายผ้ าผืนนีต้องละเอียดมากเลยนะ ทีสําคัญปกติ ขันตอนการม้วนด้ายยืนเนีย เขาต้องทําแยกนะ แต่นีเล่นทํา ทีเดียว แป๊ บเดียวเสร็จ...” โคตลั พดู อย่างทึง พลางมองไปรอบ ห้อง “ทีตรงมมุ ห้องนี มนั กําลงั ทําอะไร” ดาลนั ชีไปทีมมุ ห้อง หนงึ เส้นไหมเวทอีกกลมุ่ ซงึ ไมไ่ ด้พงุ่ ไปหาโครงกีทอผ้า แตก่ ลบั พงุ่ ตรงไปยงั แกนสําหรับพนั ด้ายพ่งุ ทีใช้เป็นด้ายเส้นขวาง ซึงอยู่ ใกล้กบั ก้อนไอเวททีกําลงั ขึนรูปเป็นกระสวย[5] เมือแกนสําหรับ

652 ¡ÑÅ°´Ô Ò ม้วนเส้นไหมเวทซงึ จะใช้เป็นด้ายพงุ่ เส้นขวางเสร็จเป็นอนั แรก มนั ก็ลอยเข้าไปใสล่ งในกระสวยทีขนึ รูปเสร็จพอดี “กระสวยด้ายพงุ่ นะ่ ครับ คราวนีก็พร้อมแล้ว” ครืด! กึก! กึก! กระสวยด้ายพ่งุ วิงผ่านช่องไหมตามด้วยเสียงฟื มกระทบ กบั ด้ายพงุ่ นนั เพือจดั ระเบียบแล้วการถกั ทอทีแท้จริงก็เริมต้นขึน ไมน่ านผืนผ้าขนาดย่อมๆ สีเขียวประกายทองก็ปรากฏแก่สายตา คนทงั หมด “บา” “ครับ” “ฉันไมไ่ ด้ฝันไปใชไ่ หม” โคตลั ถามพลางจ้องมองการถกั ทอผืนผ้าตรงหน้าตาไมก่ ะพริบ “เท่าทีเห็น...ก็ไม่นะครับ” บาเรียตอบโดยไม่ละสายตา จากกีทอผ้า “นีคือเสียงทีพีได้ยินเหรอครับ” บาเรียถามยํา แตโ่ คตลั กลบั สา่ ยหน้า

BarIa’ MIssIon I 653 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เปลา่ ตอนนีไมไ่ ด้ยนิ เสียงนนั แล้ว” บาเรียเงยหน้ามองโคตลั ทีกําลงั จบั หตู วั เองอย่ดู ้วยสีหน้า ไมอ่ ยากเชือ วา่ สงิ ทีเขาได้ยินก่อนหน้านนั จะมีอยจู่ ริง “รุ่นพี ได้ยนิ เสียงอะไรครับ” โคตลั ส่ายหน้าพลางหลบั ตาลงอย่างตงั สมาธิแล้วลืมตา ขนึ “มนั หายไปแล้ว หรือว่า เพราะเราอย่ตู า่ งมิติกนั ถึงได้ยิน เสียงเพียนไป” บาเรียขมวดควิ กบั คนทีเมือกียงั ยืนยนั เสียงแข็งวา่ ไมไ่ ด้หู เพียน แต่ตอนนีกลับไม่มันใจเสียอย่างนนั “แต่เครืองจบั ภาพนี ถา่ ยทอดเสียงผา่ นอาณาเขตของผม มนั ไมน่ า่ เพียนนะครับ” “ไม่ใช่เสียงกระทบของฟื ม แต่เป็นเสียงของฟื มตา่ งหาก ทีมาแทนทีเสียงทีฉันได้ยินคนเดียวเมือก่อนหน้านี ไม่น่าเชือ มนั จะเป็นไปได้ยงั ไง” โคตลั พมึ พํา ดาลนั จงึ ถามวา่ “คณุ ได้ยินเสียงอะไร”

654 ¡ÅÑ °Ô´Ò โคตลั หนั ไปหาดาลนั แล้วตอบทงั ทีไมอ่ ยากเชือวา่ “เสียง เต้นของหวั ใจครับ” กึก! กกึ ! กึก! เป็นอีกครังทีทงั ห้วงมิติทีคนทงั สามยืนอยู่มีแตเ่ สียงทีดงั จากภาพซงึ จบั อยใู่ นห้องกีทอผ้า กระทงั บาเรียถามยําขนึ “พีได้ยนิ เสียงหวั ใจเต้นของต้นไม้เหรอครับ” โคตลั พยกั หน้า “ถ้าพีบอกว่า พีได้ยินเสียงพืชคยุ กนั เป็นปกติเหมือนทีได้ ยินคนคยุ กัน แตต่ อนนีได้ยินเสียงหวั ใจเต้นด้วย ก็ไม่น่าแปลกนี ครับ” บาเรียตงั ข้อสงั เกต “แปลกสิ เสียงพืชทีฉนั ได้ยิน คือเสียงพดู ของพวกเขา แต่ ฉันไม่เคยได้ยินเสียงเต้นของหัวใจจากพืชชนิดไหนเลย สกั ครัง เดียว นายเข้าใจทีพดู ไหม มนั คนละเสียงกนั นะ” บาเรียหนั ไปมองกีทอผ้ามีชีวิตอย่างไม่เข้าใจ ถ้าเขาไม่ รู้จกั โคตลั ดี เขาจะต้องนึกว่าโคตลั โกหก ตอนแรกก็บอกว่าไม่ได้ ยินเสียงของต้นไม้อย่างปกติ แต่ได้ยินเป็นเสียงของกีทอผ้า แต่

BarIa’ MIssIon I 655 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ พอกีทอผ้าเริมทํางานจริงๆ กลบั บอกวา่ จากเสียงฟื มทีกระทบกนั กลบั ดงั ขึนแทนที ทําให้เสียงเต้นของหวั ใจทีเคยได้ยินหายไป‘นี มนั เรืองตลกอะไร’ “คล้ายกันเลย” ดาลนั เอ่ยขึนท่ามกลางความสบั สนของ ทกุ คน “คล้ายกนั ? อะไรครับ” โคตลั ถาม ดาลนั มองหน้าโคตลั แล้วตอบเสียงเรียบว่า “เหมือนครัง แรกทีผมได้ยินเสียงของเธอ” “เธอ?” บาเรียกบั โคตลั พดู ทวนเชิงย้อนถามขนึ พร้อมกนั ดาลนั พยักหน้าแล้วตอบว่า “ครับ เธอ เสียงแรกทีผมได้ ยนิ จากนาฬกิ าไซเอน คือเสียงเต้น...ของหวั ใจ”

656 ¡ÅÑ °Ô´Ò [1] อุปกรณ์ในการทอผ้า ประกอบด้วยอุปกรณ์สําคัญ ได้แก่ โครงกี ฟื มหรือฟัน หวี ตะกอ ม้วนด้ายยืน ม้วนผ้า กระสวยด้ายพุ่ง [2] ฟันหวีหรือฟื ม มีลักษณะคล้ายหวี ยาวเท่ากับความกว้างของหน้าผ้า มี ลักษณะเป็ นกรอบแล้วมีซีเล็กๆ อย่ใู นกรอบ แต่ละซีของฟื มจะเป็ นช่องสาํ หรับ สอดด้ายยืนเข้าไป เป็ นการจัดเรียงด้ายยืนให้ห่างกันตามความละเอียดของ เนือผ้า เป็ นส่วนทใี ช้กระทบให้เส้นด้าย ทที อให้เรียงติดกนั แน่นเป็ นผืนผ้า [3] ผัง เป็ นไม้ทีใช้คําขนาดความกว้างของผ้าหน้าผ้าให้ตึงพอดีกับฟื ม เพือ สะดวกเวลาทอ และเส้นด้ายตรงลายไม่คดไปคดมา ตรงด้านหัวและด้านท้าย ของผังจะผูกเข็มไว้เพือใช้สอดริมผ้าทังสองข้าง โดยผู้ทอจะขยับเลือนผังตาม ขอบผ้าทที อเสร็จไปเรือยๆ [4] ตะกอ คือส่วนทใี ช้สอดด้ายยืน และแบ่งด้ายยืนออก เป็ นหมู่ๆ ตามต้องการ เพือทจี ะพุ่งกระสวยผ่านได้สะดสก ตะกอต้องมีอย่างน้อย 2 อัน แต่ละอันเวลา สอด ด้ายต้องสอดสลบั กนั ไปเส้นหนึงเว้นเส้นหนึง ทเี ขาของตะกอจะมีเชือกผูก แขวนไว้กับด้านบน โดยผกู เชือก เส้นเดยี วสามารถจะเลือนไปมาได้ส่วนล่างผูก เชอื กตดิ กบั คานเหยียบหรือตีนเหยยี บไว้ เพือเวลาต้องการดึงด้ายให้เป็ นช่องก็ ใช้เท้าเหยยี บคานเหยยี บ คานเหยียบจะเป็ นตัวดึงตะกอให้เลือนขึนลง ถ้าหาก ต้องการทอเป็ นลายๆ ก็ต้องใช้คานเหยียบหลายอัน ผ้าผืนใดทีทอหลายตะกอ ถอื ว่ามีคุณภาพดมี ีลวดลายทลี ะเอยี ด สวยงาม และมรี าคาแพง [5] กระสวย คอื ไม้ทเี ป็ นรูปเรียวตรงปลายทงั สองข้าง ตรงกลางใหญ่ และมีร่อง สาํ หรับใส่หลอดด้ายพุ่ง ใช้สําหรับพุ่งสอดไปในช่องด้ายยืนระหว่างการทอผ้า หลังจากทชี ่างทอเหยยี บคาน เหยยี บให้เขาหกู แยกเส้นด้ายยนื แล้ว

BarIa’ MIssIon I 657 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 37 ˹§Öè à´ÂÕ Çã¹âÅ¡ ทกุ คนรู้จกั หอนาฬิกาไซเอน แน่นอนทกุ คนรู้จกั ไซเอน ว่า เป็นตําแหน่งทียิงใหญ่จนนา่ กลวั แค่ไหน สําหรับโลกทีหมนุ อยใู่ น มติ แิ หง่ กาลเวลา ไซเอนไมใ่ ชส่ ิงทีใกล้เคียงกบั ภูตแตพ่ วกเขากลบั เป็นคนธรรมดาทีเชือมต่อพลงั กับภูตทีควบคุมกาลเวลา โดยมี การผลดั เปลียนตวั บคุ คลมาดํารงตําแหน่งไปตามวาระ พวกเรารู้ แต่ว่า ตําแหน่งไซเอนไม่เคยว่าง แต่สิงทีพวกเราไม่เคยรู้หรือมี หลกั ฐานยืนยันว่า อะไรคือคณุ สมบตั ิทีคนธรรมดาจะกลายเป็น ไซเอน “ผมเคยได้ยินว่า ไซเอนต้องได้ยินเสียงของภูตนาฬิกา ไม่ใช่เหรอครับ ลินค์เคยเล่าว่า มักจะเป็ นเสียงร้ องไห้ ของ เดก็ ผ้หู ญิง” บาเรียทวนสงิ ทีเขารู้

658 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ใช่ แตก่ ่อนหน้านนั พวกเราจะได้ยินเสียงเต้นของหวั ใจ ก่อน” “มีใครรู้เรืองนีบ้างครับ” โคตลั ถามเหมือนหาผ้ยู ืนยนั ดาลนั เอียงคอคดิ และตอบวา่ “ผมกบั ทา่ นไทม์” “ถึงว่าสิ มาสเตอร์ไซเอนถึงมนั ใจ ว่าคณุ ได้ยินเสียงภูต นาฬิกาจริงๆ เพราะมีแตไ่ .ซเอนตวั จริงทีรู้ว่า เสียงแรกทีจะได้ยิน จากหอนาฬิกาคือเสียงอะไร” โคตลั ตอบพลางหนั ไปมองมารีโลนี แล้วเอย่ ตอ่ เสียงเครียดวา่ “หอนาฬิกาไซเอนให้กําเนิดภูตนาฬิกา แล้วมารีโลนีละ ครับมนั จะให้กําเนิดภตู ด้วยหรือเปลา่ ” “ผมไมแ่ นใ่ จ” ดาลนั ตอบ บาเรียจงึ เอย่ ตอ่ วา่ “ภูตจะถือกําเนิดขึนมาหรือไม่ก็ตาม การทดลองของ โกลดี ทอย ครังนีมาไกลเกินกวา่ คําว่า การศกึ ษาปกติแล้วละครับ ลองคิดดสู ิ พวกกเราคิดมาตลอด ว่าเขาเป็นแคค่ นบ้าทีอยากทํา ตามความฝันโดยการสร้างพืชประดิษฐ์ขึน แตถ่ ้าเจ้าพืชประดษิ ฐ์ ทีวา่ ให้กําเนิดภตู ...มนั จะเกิดอะไรขนึ ครับ”

BarIa’ MIssIon I 659 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè สองรุ่นพีนิงไปกบั สมมตุ ิฐานทีตงั ขนึ บาเรียจงึ หนั ไปมอง ภาพของกีทอผ้าทีทํางานตลอดเวลาไมห่ ยดุ ขณะเดียวกนั เจ้าต้น มารีโลนีก็ดึงดูดพลังเวทจากผืนป่ ารอบข้างซึงกําลังการฟื นฟู ตวั เองขนึ มา “ฉนั ก็คดิ ไมอ่ อก ภตู จะเกิดขนึ ได้ยงั ไง จากกีทอผ้าเนียนะ ฟังดเู หลือเชือชอบกล” โคตลั พมึ พํา “ประเด็นคือ ทําไมมนั ถึงต้องทอผ้าไม่หยุด” บาเรียตงั ข้อสังเกตเพิม พลางจับภาพผืนผ้าสีเขียวปประกายทองทีทอ ออกมา แล้วขยายภาพให้เห็นชดั ขึน มองอย่สู กั ครู่ก็ต้องส่ายหน้า เพราะมองไมเ่ ห็นความผดิ ปกตใิ นผ้าผืนนีเลย “หรือต้องรอให้ต้นโตกวา่ นี” โคตลั เอย่ อย่างพยายามหา เหตผุ ล “ด้วยเหตุผลนีหรือเปล่า คนคนนันเลยต้องเข้ามาเก็บ ข้อมูลเพือติดตามวิวฒั นาการถีขึน” ดาลนั เอย่ พลางชีไปยงั คน สวมชดุ คลมุ คนเดมิ ทีกลบั มาอีกครัง ไมน่ านคนคนนนั ก็ไปปรากฏ ตวั ในห้องโถงกลางหน้ากีทอผ้าทีกําลงั ทํางานอยู่ แสงแดดทีส่อง เข้าไปทางหน้าตา่ ง ทําให้กล้องตวั หนึงจบั ภาพประกายในดวงตา ของคนปริศนานนั ได้

660 ¡ÅÑ °´Ô Ò “เขากําลงั ดีใจ” บาเรียบรรยายภาพทีเห็น พลางจบั ภาพ ดวงตาคู่นันไว้ แล้วดึงภาพนันไปเทียบเคียงกับภาพของ โกลดี ทอย ทีเก็บไว้ในฐานข้อมลู “ใชเ่ ขาไหม” โคตลั ถามล้นุ ๆ “ครับ มีความเป็นไปได้น้อยมากวา่ จะไมใ่ ช่ เขาคือ โกลดี ทอย ตอนนี ผมกํ าลัง พยายามจับภ าพ รายละเอี ยดบน แผ่นกระดาษทีเขาเขียนอย่”ู บาเรียตอบ พลางจบั ภาพไว้หลาย ครัง ก่อนจะเลือกครังทีดีทีสุดไว้แล้วดงึ ภาพมาต่อกับภาพทีเขา จดสถิตไิ ว้สองครังก่อนหน้า จากนนั ก็นํามนั มาแปลงเป็นตวั อกั ษร และแสดงผลบนหน้าจอมนตราของโคตลั “สองครังแรกคล้ายเป็นอตั ราส่วนของอะไรสกั อยา่ ง ส่วน ครังทีสาม....” “ครังทีสามคืออะไรครับ” บาเรียถามเร่งรัดขนึ เมือโคตลั เงียบไปกอ่ นจะพดู จบประโยค โคตลั เงยหน้าขนึ สบตา แล้วตอบวา่ “ลายผ้าหรือเปลา่ ” “ลายผ้า?” บาเรียทวนแบบงนุ งง

BarIa’ MIssIon I 661 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตลั พยกั หน้า “ไม่รู้สิ ก็แค่เดา เอ้อ ถ้าเป็นลายผ้าจริง เปา้ หมายจริงๆ ของ โกลดี ทอย อาจเป็นผ้าผืนนีก็ได้นะ” “เพืออะไรครับ” บาเรียถามอยา่ งไมเ่ ข้าใจ “ใครมันจะไปรู้ละ ก็ต้องดกู ันต่อไป” โคตลั ตอบพลาง ขมวดคิวเพราะเขารู้สึกว่าตวั เองมองข้ามหรือทําอะไรตกหล่นไป สกั อยา่ ง แตก่ ็นกึ ไมอ่ อก ขณะทีบาเรียอทุ านขนึ วา่ “หรือว่า เขาต้องการทอผ้าพวกนีด้วยตวั เอง ลองนึกดูสิ ครับ ถ้าเขามีกีทอผ้า มีลายผ้า ส่วนเส้นใย...มนั เกิดจากสายใย พลัง ซึงก็หาได้ ไม่ยากเพราะเขามีเครืองดูดพลังเวท นันก็ หมายความวา่ ...” “องค์ประกอบในการทอผ้ าเพือให้ ได้ ผ้ าทีคล้ ายคลึงกับ ทีมารีโลนีทอออกมาก็จะครบ และทอผ้าทีเหมือนกันออกมาได้ แบบสบายๆ สดุ ยอดเลย นีเขาคดิ ได้ยงั ไง” โคตลั อทุ าน แตด่ าลนั กลบั แย้งวา่ “ถ้าคิดอย่างนัน คงไม่ต้องสร้ างเจ้ามารีโลนีขึนมาให้ ลําบากอยา่ งนีหรอก มนั ต้องมีอะไรทีมากกว่านนั ว่าแต่ เสียงเต้น ของหวั ใจนะ่ ยงั ได้ยินอยหู่ รือเปลา่ ”

662 ¡ÅÑ °Ô´Ò โคตลั นิงไปแล้วส่ายหน้า “ไม่ได้ยินแล้วครับ เหมือนมนั หยดุ ไปเฉยๆ หรือวา่ หผู มจะเพียนจริงๆ” ดาลนั ขมวดควิ พลางจ้องเจ้ามารีโลนีนงิ “ปกติการลอกลายผ้ า แค่มองดูก็ลอกได้เหรอครับ” บาเรียถาม โคตลั ส่ายหน้า “เปล่า ลายของผ้ามนั เกิดจากการยกขึน ลงของตะกอ เพราะผ้าทอเกิดจากไหมเส้นยืนในแนวตงั ซึงมาขดั กบั ไหมเส้นขวางในแนวนอน ไหมเส้นขวางทีพงุ่ ไปตามช่องว่างที เกิดจากการสบั ตะกอไง” “นนั สิครับ ถ้าอยา่ งนนั คนทีไม่มีความชํานาญในการทอ ผ้าจะมานงั ลอกลายผ้าไปทําไม” บาเรียตงั ข้อสงั เกต ทําให้โคตลั ฉกุ ใจคดิ “จริงด้วย ดังนันเขาคงไม่ได้มาลอกลายผ้าเพือนําไป วิเคราะห์เพือการทําแบบ แต่เขากําลงั ลอกลายจริงๆ บนผืนผ้า ลองขยายตรงลายผ้าให้ชดั กวา่ นีสิ”

BarIa’ MIssIon I 663 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียรีบทําตาม แต่ผ้าผืนนนั ยังทอได้ไม่มาก สิงทีเห็น จึงเป็นเพียงเส้นไหมสีเขียวและสีทองเท่านัน โคตลั ถอนหายใจ อยา่ งเสียดาย “เขากําลงั จะออกมา” ดาลนั บอก โคตัลจึงหันไปมอง แล้วพูดเยาะขึนว่า “ถ้ าอยากเฝ้า สงั เกตนกั ทําไมต้องเข้าๆ ออกๆ ด้วย” “เพราะเสือคลมุ กนั เวทของเขาไมอ่ าจทนไอเวทรอบตวั ได้ นานน่ะครับ ในห้องนนั มีพลงั เวทอดั แน่นอยมู่ าก เนือผ้าปอ้ งกัน เวททีมีในปัจจบุ นั ยงั ไมด่ ีพอ” บาเรียตอบ พลางลกุ ขนึ ถอดหมวก ของเขาออก แล้วสง่ ให้ดาลนั “ฝากหนอ่ ยครับ เดยี วเราเตรียมตวั ออกจากมิตนิ ีกนั เถอะ ครับ” ดาลนั มองบาเรียอยา่ งสงสยั บาเรียจึงตอบยิมๆ “พีบอกเองว่านีเป็นอาณาเขตของ ท่านดีดาเรน เลยสร้างมิติได้ไม่นาน แตน่ ีเราอย่มู านานแล้ว พีคง ต้องใช้พลงั เวทมากทีเดียว”

664 ¡ÑÅ°Ô´Ò ดาลนั ยงั คงนิง บาเรียเลยยําวา่ “ขอบคุณทีทําให้พวกเราปลอดภัย ตอนนีถึงเวลาออก จากหลุมหลบภัยแล้วครับ ถ้าไม่เข้าไปใกล้มารีโลนี เราใช้แค่ หมวกของผมก็พอ” “นายรู้ได้ยงั ไงว่าพีดาลนั จะไม่ไหว” โคตลั แย้ง การอย่ใู น มิตขิ องดาลนั พวกเขาทําอะไรได้ง่ายขึนมาก โดยเฉพาะอย่างยิง ทําให้ฝ่ ายตรงข้ามหาพวกเขาไม่เจอ แตค่ ําตอบของบาเรียทําเอา โคตลั องึ “รุ่นพีไมส่ งั เกตเหรอครับ ว่ามิตทิ ีเราอย่มู นั หดแคบลงทุก ที” ดวงตาของดาลนั เปลง่ ประกายสงสยั มากขนึ ก่อนดาลนั จะหลบั ตาลง ชวั วินาทีหนึง ทงั สามคนก็กลบั มาลอยตวั อยเู่ หนือ ต้นมารีโลนีอีกครัง “แลกหมวกกนั หนอ่ ยครับ” สองหนุ่มแลกหมวกกัน หน้าจอมนตราทีแสดงภาพการ เปลียนแปลงในมารีโลนีก็มาอยตู่ รงหน้าดาลนั

BarIa’ MIssIon I 665 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ทําไมนายต้องแลกหมวกกบั พีดาลนั ด้วย” บาเรียหนั ไปสบตาโคตลั แล้วตอบว่า “ก็ในเมือมองผ่าน หน้าจอมนตราไมร่ ู้วา่ ลายผ้ามนั เป็นอะไร ผมก็ต้องพาผ้เู ชียวชาญ ด้านผ้าทอไปดใู ห้กบั ตาไงครับ” “ฉันเหรอ” โคตลั ถามพลางชีมือเข้าหาตวั เองด้วยดวงตา เปลง่ ประกาย “แล้วจะให้เป็นพีดาลนั เหรอครับ” บาเรียตอบยียวนใส่ โคตลั อยากฟาดรุ่นน้องสกั ปา้ บ แตก่ ารได้เข้าไปในฐาน ใต้มารีโลนี มันสําคัญและจูงใจยิงกว่าการแกล้งโกรธรุ่นน้อง โคตลั จงึ สลดั ทงิ นสิ ยั ขีแกล้งไปกอ่ น “ยงั ไง” โคตลั ถามด้วยนําเสียงแข็งไว้เชิง บาเรียหวั เราะขําทา่ ทางของโคตลั ทีทําวางฟอร์มไม่อยาก เข้าไป ทังทีจริงอยากจะแย่ เขาควักตลับสีเงินในกระเป๋ าเสือ ตวั เองมาเปิด แล้วเป่ าผงสีเหลืองอ่อนในตลับให้ฟุ้งออกมาใส่ โคตลั เกล็ดสีเหลืองซึมเข้าผิวของโคตลั อย่างรวดเร็ว แล้วคนที ลอยอยบู่ นฟา้ อยดู่ ีๆ ก็ร่วงลงไปเสียอยา่ งนนั

666 ¡ÑÅ°´Ô Ò “เฮ้ย!” โคตลั ร้องเสียงหลง แตเ่ ขาก็ไม่ได้ดิงลงไปโหมง่ พืนอย่าง ทีสมองเขาวาดภาพไปก่อนแล้ว เพราะบาเรียใช้พลังของเขารัง โคตลั เอาไว้ ความหวาดเสียวจบั ใจเมือครู่ ทําให้โคตลั แหงนหน้า ไปมองรุ่นน้องทียมิ เผลส่ ง่ มาให้อยา่ งจะกินเลือดกินเนือ “ผงเคลือบพลงั เวทชวั คราวครับ ออกฤทธิได้สิบห้านาที รับประกันร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเก็บไอเวทได้ทงั หมด” บาเรียตอบ พลางเรียกหน้าจอมนตราออกมาปิดการทํางานของอปุ กรณ์พราง ตวั “ขอบใจนะทีช่วย แต่คราวหลังช่วยบอกก่อนด้วย เล่น บ้าๆ อย่างนีไม่อยากตายดีใช่ไหม” โคตลั ซึงลอยขึนมาอยู่ใน ระดบั เดิมด่าอย่างเข่นเขียว ขณะเรียกหน้าจอมนตราของตวั เอง มาปิดอปุ กรณ์พรางตวั เชน่ กนั “ค้มุ กนั ให้พวกเราด้วยครับ แล้วจะรีบกลบั ออกมา” พดู จบบาเรียก็พ่งุ ตวั เข้าไปลอยให้ใกล้มารีโลนีทีสุด กะตําแหน่งให้ ตกลงไปตรงกบั กิงใดกิงหนงึ ของมารีโลนี แล้วหยดุ การใช้พลงั เวท ทงั หมดทนั ที “จะลงแล้วนะครับ”

BarIa’ MIssIon I 667 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “รู้แล้วละนา่ ” ต้บุ ! โคตลั และบาเรียทิงตวั ลงบนต้นไม้ ก่อนจะเคลือนตวั ไป ตามกิงทีตําลงมา บาเรียค่อนข้างสบายมาก เขาเคยชินกับการ เคลือนทีโดยไม่ใช้พลงั เวทอยู่แล้ว แต่โคตัลไปได้ช้ากว่าบาเรีย หนอ่ ย แตก่ ็ถือวา่ เร็วพอควร “เอาละ ถงึ สกั ที” โคตลั พดู ปนเสียหอบนิดๆ “เติมผงอีกรอบดีกวา่ ครับ มนั ใกล้หมดเวลาแล้ว” บาเรีย เอย่ ขณะเปิดตลบั สีเงินแล้วทําแบบเดมิ “นายจะบอกวา่ ฉนั ช้าใชไ่ หม” “รุ่นพีพูดเองนะครับ” บาเรียตอบ ขณะเก็บตลบั ใส่ผง พรางตวั แล้วเดนิ นําเข้าสหู่ ้องใต้ฐานของมารีโลนีห้องแรก โคตลั ไลส่ ายตาไปตามผนงั ดนิ ทีมีอกั ขระโบราณมากมาย ซึงเรืองแสงวูบวาบอยู่ มีอักขระบางส่วนหยุดเรืองแสงไปแล้ว เพราะผนงั ด้านนนั ถกู รากของมารีโลนีพาดผา่ น

668 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ผมตรวจดูจากหน้าจอมนตราเมือกีแล้ว ห้องนียงั ไม่มี อะไรครับ แตห่ ้องตอ่ ไปจะเป็นห้องเตรียมเส้นไหม” บาเรียเอย่ โคตลั เดินตามติดบาเรียเข้าไปในห้องถดั ไป ขณะทีหูได้ ยินเสียงเหมือนเครืองบางอย่างหมนุ พอก้าวเข้าห้องทีสอง เขาก็ พบก้ อนพลังเวทจํานวนมากกําลังถูกสางออกจากก้ อน จน กลายเป็นเส้ นใยเวท จากนันก็โดนสาวให้ยาวเป็นเส้นเดียว เหมือนไหมทีเป็นไจ ก่อนจะถกู กรอพนั รอบแกนกระสวย แล้วลอย เข้าไปในห้องใหญ่ทีอยตู่ ดิ กนั กกึ ! กึก! เสียงฟื มตอกกระแทกไหมเส้นขวางให้เป็นระเบียบดงั ก้องขึน มนั ดงั มากกว่าทีได้ยินจากภาพบนหน้าจอมนตราหลาย เทา่ ทีสําคญั โคตลั ซึงเกิดและโตในโรงทอผ้าทีใหญ่และดีทีสดุ ใน เซวีนา่ ก็เพิงเคยเห็นกีทอผ้าทีใหญ่และมีความซบั ซ้อนมากขนาด นีเป็นครังแรก “นีมนั ซบั ซ้อนขนึ อีกแล้วหรือเปลา่ ” โคตลั ถาม “น่าจะนะครับ รู้สึกว่าโครงของกีทอผ้าจะเสถียรแล้วนะ ครับ ทีเพิมขึนมาเป็นแกนม้วนด้ายเส้นยืนทีเพิมขึน เพือชว่ ยเป็น คานให้ด้ายยืนพาดผ่าน ก่อนไปถึงแกนม้วนด้ายยืนอนั จริงทีอยู่

BarIa’ MIssIon I 669 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ปลายกี” บาเรียตอบ ขณะดวงตาจดจ้องอยู่ทีกีทอผ้า และไล่ สายตามองไปทีละจดุ โคตลั เดินตรงไปดผู ืนผ้าทีทอออกมา ดวงตาสีเขียวมอง ตะกอยกเส้นไหมทีกดสลับเส้นกันได้อย่างสนใจ ก่อนจะก้มลง มองลวดลายบนผืนผ้าทีเกิดขนึ ให้ชดั ๆ “ไม่เห็นจะมีลายอะไรเลยนีนา มันเป็นผ้าทอแบบไม่มี ลาย” โคตลั พมึ พํา ขณะยืนมือไปแตะบนผืนผ้าทีอย่รู ะหว่างผงั กบั แกนม้วนผ้า วงิ ! ประกายสีทองปรากฏขึนจากการแตะเพียงเล็กน้อย และ แผ่ซ่านไปทวั ทงั ผืนผ้า ทําให้ผืนผ้าทีไม่มีลวดลายเมือครู่กลบั มี ลายซงึ ถกู ซอ่ นไว้ด้วยเส้นไหมสีเขียวปรากฏเดน่ ชดั ขนึ มาแวบหนึง ก่อนจะหายไปพร้ อมกับประกายสีทองก็หายไปด้วย แวบแรก โคตลั มองลายนนั ไมท่ นั เขาจงึ แตะมือลงบนผืนผ้าอีกครัง วงิ ! วงิ ! ประกายสีทองปรากฏขนึ และทกุ อยา่ งเป็นไปเหมือนเดิม แล้วลวดลายบนผืนผ้าก็ปรากฏให้เห็น โคตลั นิงมองตะลึงไป บา

670 ¡ÑÅ°´Ô Ò เรียทีเดินไล่ศกึ ษากลไกของกีทอผ้าจนครบทกุ ส่วนแล้ว จงึ หนั มา มองรุ่นพีซงึ ยงั ยืนนิงขงึ จ้องมองผืนผ้าอยทู่ ีเดมิ “รุ่นพีครับ” โคตัลกะพริบตา แล้ วหันมาสบตาบาเรีย สีหน้ าตืน ตระหนกของโคตลั ทําให้บาเรียต้องเดินเข้ามาใกล้ แล้วก้มมอง เนือผ้าชดั ๆ แตก่ ็ไมเ่ ห็นอะไร “ลองแตะมนั สิ” โคตลั แนะนํา บาเรียจึงยืนมือไปแตะ แล้วประกายสีทองก็ปรากฏขึน ตามด้วยลวดลายบนผ้าก็สวา่ งวาบขนึ แตบ่ าเรียยงั คงไมเ่ ข้าใจ “มันมีลายอย่างทีพีบอกจริงๆ แล้วมีอะไรน่าแปลกใจ เหรอครับ” โคตลั วางมือลงบนผ้านนั จนประกายสีทองฟุ้งกระจาย พลางตอบวา่ “นายไมเ่ หน็ ลายนีเหรอ” บาเรียพยกั หน้า “เห็น ทําไมครับ ลายนีมีปัญหางนั เหรอ ครับ”

BarIa’ MIssIon I 671 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตลั ยมิ เครียด พลางละมือจากผ้า “มีปัญหาแน่ ก็มันกําลังทอออกมาเป็นลายอักขระมน ตรา” บาเรียก้มลงมองผ้าอีกครัง แล้วขมวดควิ แตก่ ่อนทีเขาจะ พดู อะไรอีก เสียงดาลนั ก็ดงั ขนึ ในหวั ของบาเรีย ‘รีบกลบั ออกมา คนคนนนั กลบั มาแล้ว’ “เราต้องออกไปแล้วครับ” บาเรียเอ่ย พลางรังมือโคตลั ให้ ออกหา่ งจากกีทอผ้า “ทําไม” โคตลั ซงึ อยใู่ นสภาพไร้เวท ไมส่ ามารถตดิ ตอ่ กบั ดาลันได้จึงถามเหตผุ ล แต่ก็ยงั เคลือนตวั พ่งุ ออกจากหน้าต่างที ใกล้ทีสดุ แล้วปีนป่ายขนึ ไปซอ่ นตวั อยบู่ นกิงหนงึ ของมารีโลนี ‘เขาเข้ าไปในห้ องแล้ ว’ เสียงดาลันรายงานความ เคลือนไหว บาเรียจงึ หนั ไปบอกโคตลั วา่ “ไปครับ” บาเรียปีนป่ ายไปตามกิงไม้ ทียืนห่างจากลําต้นมากทีสดุ ก่อนจะกระโดดลงจากยอดไม้นนั จนแน่ใจวา่ ร่างของเขาทงั สอง

672 ¡ÅÑ °´Ô Ò คนออกมาพ้นอาณาเขตเวทของมารีโลนีแล้ว วินาทีนนั บาเรียก็ ใช้ มนตรากราวิเลสพาตัวเองกับโคตัลลอยตัวขึนไปอยู่ระดับ เดียวกับทีดาลันยืนอยู่ พลางเรียกหน้าจอมนตราออกมา เพือ เลือกคาํ สงั กางบาร์เรีย์อําพรางตวั ไปพร้อมๆ กบั โคตลั ซงึ ก็ทําตาม ด้วยอยา่ งรวดเร็ว “น่าจะอยู่ประจันหน้ ากับเขาให้ เห็นดําเห็นแดงไปเลย” โคตลั บน่ อยา่ งไมจ่ ริงจงั นกั “รุ่นพีบอกว่า เหมือนเขากําลังลอกลายอะไรสักอย่าง เป็นไปได้ไหมครับว่าเขากําลงั ลอกอกั ขระมนตราทีอยู่บนลายผ้า นนั ” บาเรียเอ่ยขณะสลบั หมวกของเขากบั ดาลนั ให้กลบั มาเป็น เหมือนเดิม แล้วก้มดูสิงทีเกิดขึนในห้องกีทอผ้าจากหน้าจอมน ตรา “ไม่น่านะ เพราะเขาไม่ได้แตะต้องบนผืนผ้าเลย เขา อาจจะยังไม่เห็นลายผ้าก็ได้ แล้วทีเขาเขียนยิกๆ นันล่ะ มันคือ อะไร” โคตลั พูดอย่างไม่เข้าใจ ขณะกลอกดวงตาสีเขียวไปมา อย่างครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ หากเทียบเคียงกับคนทีมาเยียม ชมโรงงานทอผ้าของเขาแล้วมีการจดบนั ทึก พวกเขาเหลา่ นนั จะ บนั ทกึ อะไร แตค่ ดิ อยา่ งไรก็ไมไ่ ด้คําตอบทีนา่ จะเป็นไปได้เลย

BarIa’ MIssIon I 673 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ผมคิดไปเองรึเปล่า ทีรู้สึกว่าเขาขยับปากเป็นจังหวะ เดยี วกบั ฟื มกระทบพอด”ี บาเรียตงั ข้อสงั เกต “จงั หวะ? ใช่จังหวะ จังหวะ” โคตลั หลับตาลง แล้ว รวบรวมสมาธิทังหมดทีมีเพ่งไปทีกีทอผ้า ตดั เสียงรวบกวนอืนๆ ออกไป แล้วเขาก็ได้ยินเสียงทีเขาคิดว่ามนั หายไป แต่จริงๆ มนั ไม่ได้หาย แต่กลับซ่อนอยู่กับเสียงกระทบของฟื มกับเส้นด้าย ขวาง “มนั ยงั อย”ู่ “ครับ?” บาเรียย้อนถาม โคตัลลืมตาพูดด้วยนําเสียงตืนเต้นว่า “เสียงเต้นของ หวั ใจทีฉันเคยได้ยินไง มนั ยงั อย่ใู นผ้าทอผืนนนั มนั ดงั พร้ อมกับ เสียงกระทบกนั ของฟื ม เลยทําให้ฉนั สบั สน” “เสียงมนั ดงั มาจากผืนผ้าทีทอออกมา ไม่ใช่มาจากต้นไม้ หรือครับ” บาเรียถามยํา “มีออกบ่อยไป ทีฉันได้ ยินเสียงใหม่ๆ จากต้ นไม้ โดยเฉพาะตอนทีมนั ออกผล และผลทีสมบูรณ์พอจะนําไปเพาะ

674 ¡ÅÑ °´Ô Ò เป็นต้นใหม่ ก็มักจะมีเสียงทีไพเราะมาก ถ้าคิดว่าผ้าทอผืนนัน เป็นผลของมารีโลนี มนั เลยมีเสียงขนึ ด้วยก็ไมแ่ ปลกนะ” “ทงั ทีพีไม่ได้ยินเสียงอะไรจากต้นเลยงันเหรอครับ” บา เรียแย้งอยา่ งไมเ่ ห็นด้วยกบั แนวคดิ นีนกั บาเรียไมร่ ู้หรอก วา่ เสียงของต้นไม้เป็นอยา่ งไร แตก่ ารได้ ยินเสียงจากผืนผ้าทีกําลังทออยู่บนเครืองเนีย มันทําให้เขา สงั หรณ์ใจไม่ดี เมือโคตลั ไม่ตอบ บาเรียจึงเปลียนไปถามเรืองที เพงิ พบใหม่ “ลายอกั ขระมนตราบนผ้านนั อีก มนั คอื อะไรครับ” บาเรียจบั ภาพลายอกั ขระมนตราบนผืนผ้าไว้ แล้วส่งให้ คนทังสองดู ดาลันดูแล้วขมวดคิว ส่วนโคตลั สูดหายใจเข้าลึก อยา่ งเรียกสติ “ในชีวิตฉันเคยเห็นลายนีแค่ครังเดียวเท่านนั และไม่ได้ เห็นมนั จริงๆ ด้วยตวั เอง แตซ่ ิลค์วาดมนั ให้ฉนั ด”ู “มนั คือลายอะไรครับ”

BarIa’ MIssIon I 675 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตลั หนั ไปมองดาลนั เหมือนต้องการหาคนชว่ ยยืนยนั สิง ทีเขาคดิ วา่ เป็นเรืองจริงหรือไม่ “พีดาลนั รู้เหรอครับ” ดาลันพยักหน้า แล้วตอบว่า “มันคืออักขระต้องห้าม ของฟรานเชสก้า ไม่สิ ต้องพูดว่ามนั เป็นอกั ขระเวททีบนโลกนีมี เพียงคนเดียวเทา่ นนั ทีใช้...” บาเรียและโคตลั กลืนนําลายลงคออย่างยากเย็น ขณะที ดาลนั พดู ตอ่ วา่ “อกั ขระแหง่ กาลเวลาของนกั เดนิ ทางแหง่ รัตตกิ าล”

676 ¡ÅÑ °Ô´Ò 38 ¼Œ¤Ù Á، ¤Ãͧ สามพนั กวา่ ปีก่อน... กกึ ! กึก! เสียงฟื มตอกกระทบด้ายเส้นขวางทีพุ่งผ่านไปดงั ไปทัว ห้องโถง ทําให้ชายหนุ่มเจ้าของเส้นผมสีดําขลบั ทีเพิงเดินเข้ามา อมยิมกบั ภาพทีสวยงามทีสดุ ในโลก หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสี เขียวใสขับผิวขาวผ่องให้ชวนมอง เธอกําลังขยับมือและเท้า ควบคุมกีทอผ้าทีซับซ้อน ลวดลายบนผ้าสีเขียวประกายทอง คอ่ ยๆ ผดุ ขนึ ให้เห็นช้าๆ อยา่ งคอ่ ยเป็นคอ่ ยไป “มารีล[1]” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกหญิงสาวทีกําลัง เพลิดเพลนิ กบั การทอผ้าให้หนั มาสนใจเขา

BarIa’ MIssIon I 677 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè รอยยิมอ่อนหวานทีแต่งแต้ มอยู่บนใบหน้ าหญิงสาวไม่ เคยทําให้ดีดาเรนผดิ หวงั แตถ่ งึ เขาจะสมหวงั ทีได้เห็นรอยยิมนีสกั แคไ่ หน เขาก็ไมม่ ีวนั ได้ครอบครองหวั ใจของเธอ “ทา่ นมาแล้ว ผ้าผืนใหม่กําลงั จะเสร็จ หวงั ว่าเฟดเดอริก จะชอบมนั ” “เดก็ น้อยคนนนั โตเป็นหนมุ่ จนมีครอบครัวแล้ว เจ้ายงั ตดั เสือให้เขาอีกเหรอ” ดีดาเรนถามอยา่ งไมเ่ ข้าใจ คูมีร่าหัวเราะเสียงสดใสพลางลุกขึน โดยให้กีทอผ้ า ทํางานของมนั ไปตามลําพงั เธอเดนิ นําดีดาเรนเข้าไปยงั ห้องโถง ด้านข้าง สิงทีปรากฏตรงหน้าคนทังสองคือ ต้นไม้ขนาดเล็กที กําลงั ขยบั ตวั เองลอยขึน แล้วเคลือนไปมาในห้องโถงโดยมีวงมน ตราสีเขียวหมนุ วนอย่รู อบต้นไม้นนั แตด่ ้วยอาณาเขตเวทของคมู ี ร่า ทําให้มนั ออกไปไมไ่ ด้ “นีคอื สงิ ทีเจ้าเรียกข้ามาดงู นั เหรอ สงิ มีชีวติ กงึ ภตู ” คมู ีร่าสา่ ยหน้า “เปลา่ เขาไมใ่ ชแ่ คส่ งิ มีชีวติ กงึ ภตู ” ดีดาเรนเลิกคิว ขณะมองห็นต้นไม้นนั ค่อยๆ สงบลง วง มนตราสีเขียวสดทีกางอยรู่ อบตวั มนั หดเล็กลงเรือยๆ ห่อห้มุ มนั ไว้

678 ¡ÅÑ °´Ô Ò จนในทีสุดต้นไม้ทีลอยตวั อยู่ก็ลดระดับและฝังตวั ลงในพืนห้อง โถง แล้วแผ่กิงก้านซึงเล็กกระจ้อยร่อยของมันรอรับแสงสว่างที สาดลงมาจากหลงั คาแก้วอยา่ งสงบ “แล้วมนั เป็นอะไร” คมู ีร่ามองดูต้นไม้นนั ด้วยดวงตาเปล่งประกาย ก่อนจะ ตอบวา่ “ผ้คู ้มุ ครอง...ของฟอริโซ”่ สามพนั กวา่ ปีตอ่ มา.... มอรีลยืนอยตู่ รงกงึ กลางหลมุ ซงึ เป็นใจกลางของพืนทีวา่ ง ทีทกุ คนคาดว่า น่าจะเป็นจดุ ทีตงั ของโบราณสถานทีหายไป และ ถกู กําหนดให้เป็นพืนทีต้องห้าม ไม่ให้บคุ คลทีไมเ่ กียวข้องเข้ามา ในเวลานีมอรีลจงึ ยืนอยทู่ ีนีเพียงคนเดียว “ฟอรี” มอรีลเรียกเบาๆ ร่างเงาสีเขียวก็พ่งุ ปราดจากราว ป่ ามาหยดุ อย่ตู รงหน้าเธอ ก่อนทีสตั ว์ศกั ดิสิทธิประจําคมู ีร่า ฟอ เรสจะกลายร่างเป็นเดก็ ผ้ชู ายเจ้าของนยั น์ตาสีเขียวมรกต

BarIa’ MIssIon I 679 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ดสู ีหน้าเธอไมด่ เี ลย เจ้านาย” ฟอรีถาม “ฉนั กําลงั อดกลนั น่าแปลกนะ ทนเรืองอืนมาตงั เยอะยงั ทนได้ แตก่ บั เรืองนีกลบั ...หรือเพราะมนั เกิดขนึ เร็วกวา่ ทีฉนั คดิ ” ฟอรีส่ายหน้า “ไม่มีอะไรทีเร็วเกินไป เพราะในห้วงแห่ง มติ เิ วลา มีคนคนนนั ค้มุ ครองอย”ู่ มอรีลสูดหายใจเข้าลึก สายลมอ่อนทีแฝงความรุนแรง ของไอเวทพดั มากระทบใบหน้าของหญิงสาวผ้เู ป็นดงั หวั ใจของ ป่า เธอหลบั ตาลง แล้วพมึ พําวา่ “ทา่ นคมู ีร่าทําอะไรตอนทีเกิดเรืองนีเหรอ” ฟอรีนงิ ไปนิดหนงึ กอ่ นจะตอบวา่ “ทําเหมือนผ้ทู ีค้มุ ครอง ป่าแหง่ นีทํามาตลอด” มอรีลลืมตา แล้วก้มลงสบตาร่างเวทของฟอรี เด็กผ้ชู าย ตรงหน้าเข้มงวดผิดกบั รูปลกั ษณ์ของเขา แตใ่ นความเข้มงวดนนั เธอมองเห็นความตนื เต้นในแววตาคนู่ ี “ฉนั ก็ควรทําอยา่ งนนั สนิ ะ”

680 ¡ÅÑ °´Ô Ò ฟอรีพยกั หน้าแล้วยิม “รู้ไหม ในช่วงชีวิตของฉัน ดินแดน แหง่ นีเคยเลวร้ายยงิ กวา่ นีมาก” มอรีลพยักหน้ า ฟอรีเลยพูดต่อว่า “แต่ถึงจะมีเรือง โหดร้ ายสักแค่ไหนเกิดขึนในป่ าแห่งนี พวกเราก็ยังคงทําหน้าที ของเราให้ดที ีสดุ นนั เพราะอะไรรู้ไหม...” “เพราะสิงทีดีทีสุดจะรออยู่หลังม่านแห่งความเลวร้ าย เสมอ” คาํ ตอบของมอรีลเรียกรอยยิมจากฟอรีได้ เขาจงึ เอือมไป จบั มือของมอรีล แล้วหนั หน้าไปมองผืนป่าพลางตอบวา่ “ใช”่ “แตอ่ าจมีคนลําบากระหวา่ งทีมา่ นแห่งความเลวร้ายเปิด ออก” ฟอรีกระชับมือของเขาแน่นขึน พลางตอบสิงทีมอรีลรู้ดี อยแู่ กใ่ จวา่ “แตค่ นเหลา่ นนั ก็ไมใ่ ชค่ นแรกทีลําบาก...เพือเซวีนา่ ” ขณะเดยี วกนั

BarIa’ MIssIon I 681 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ก่อนเซวีน่าศกั ราช! พีจะบ้าเหรอ ถ้ามนั เกิดยากขนาด นนั แล้วมาเกิดตอนนีเนียนะ นีไม่ใช่แคเ่ รืองธรรมดาแล้ว แต่เป็น มหนั ตภยั เลยละ” เวริ ์นเอย่ อยา่ งไมอ่ ยากจะเชือ “ก็เพราะมันไม่ได้เกิดโดยธรรมชาติน่ะสิ มันาอาจดู เหลือเชือ แตม่ นั ก็เกิดขึนแล้ว ทีนี ตอนนี” เสียงของลินคอร์นดงั ขนึ เพือนทงั หมดไมค่ ดิ วา่ จะได้ยินเสียงลินคอร์นมาดงั อยขู่ ้างหลงั พวกเขา ทกุ คนจงึ หนั ขวบั ไปหาต้นเสียง “ลินค์! นีล! ทําไมมาอยู่ทีนี แล้วพวกบาล่ะ” ลิล่าถาม เสียงดงั ด้วยสีหน้าไมส่ ้ดู ี “อย่าคิดมากสิ ลิล่า พวกบาปลอดภัยดี แต่พวกนายนนั แหละทีอาจไม่ปลอดภยั ” ลินคอร์นตอบ พลางมองไปโดยรอบ แล้วพยกั หน้าให้ทกุ คนลอยตวั สงู “มนั กําลงั มา” ลินคอร์นเอ่ย พลางชีไปทีพายหุ มนุ ทียงั อยู่ หา่ งลบิ ๆ “ถึงว่าสิ ทําไมลมแรงนกั นันมันอะไรเหรอลินค์” เวิร์ นถาม

682 ¡ÅÑ °Ô´Ò เชรีพรีบยกมือขึนแตะกรอบแว่น แล้วเลนส์แว่นตาเขาก็ เปลียนจากสีใสเป็นสีฟ้า แล้วสบถแทรกขึนว่า “ให้ตายเถอะ นนั มนั ...” “มารูนก้า” ลินคอร์นตอบกอ่ นเชรีพจะพดู จบประโยค “นายก็รู้จกั มนั เหรอ” ทีนา่ ถาม “เพงิ รู้จกั ตอนมนั ผา่ นพวกฉนั มานีแหละ” คําตอบของลินคอร์น ทําให้เพือนทงั หมดอึงไป แล้วเป็น ชลิ ด์ทีถามวา่ “พวกนายผา่ นมาทางคริตติ อลโซน แตม่ ารูนก้ามนั มาคน ละทิศกบั นายนี แล้วทําไมมนั ผา่ นหน้านายมาได้ละ” “พอพวกเราผ่านม่านแมกไม้เข้าไป ก็ไปโผล่ใกล้ๆ ป่ า เสือมโทรมจุดทีหนึง แทนทีจะเป็นจุดทีสองทีใกล้กับตรงนีน่ะสิ เอาละ อย่าเพิงถามมากเลย เราต้องกลบั ไปรวมพลช่วยพวกบา ก่อน” นีลตอบอย่างรวบรัดเข้าเป้าหมายหลักทีมาทีนี พลาง พยกั พเยิดหน้าให้ลินคอร์นดแู ผนทีบนหน้าจอมนตราเพือกําหนด เส้นทาง

BarIa’ MIssIon I 683 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “พวกบาเป็นอะไร” เวิร์นถามเสียงเครียด “ไมไ่ ด้เป็นอะไร แตก่ ําลงั ตามตดิ เจ้ามารีโลนีอย”ู่ “ฮะ!” ทกุ คนอทุ านอยา่ งตกใจพร้อมกนั ลินคอร์นเงยหน้ามองกลุ่มเพือนทีแสดงสีหน้าตกใจจนดู ตลก แล้วหวั เราะขํา “ไม่ใช่เรืองตลกนะลินค์ ลินค์ไปเจอมารีโลนีมาจริงๆ เหรอ” ลลิ า่ ถามอยา่ งตนื เต้น “ยิงกว่าเจออีก สู้กันมาหลายตลบแล้วด้วยเถอะ นีฉัน กําลงั เชือมตอ่ ข้อมลู กบั ตําแหน่งทีพวกบาอย่นู ะ เรียกแผนทีของ พวกนายขึนมาสิ” ลินคอร์นเอ่ย พลางส่งพิกดั ตําแหน่งจากการ ประเมินคร่าวๆ ไปให้ทุกคน แล้วแผนทีจําลองก็ปรากฏขึนบน หน้าจอมนตราตรงหน้าของทกุ คนพร้อมกบั จดุ บง่ บอกตาํ แหนง่ “ขอดูแผนทีจริงหน่อย” เชรีพเอ่ยพลางเปลียนผลการ แสดงจากแผนทีจําลองให้เป็นแผนทีจริงแทน แล้วสิงทีปรากฏขนึ ต่อหน้าทุกคนอย่างพร้ อมเพรียง ก็คือ...ป่ าสีเขียวทีถูกเส้นตรง สองเส้นขีดทําเป็นมมุ เอียงไว้ เหลือเพียงแคข่ ีดเส้นทีฐานตอ่ ให้ชน กนั เทา่ นนั สามเหลียมด้านเทา่ ก็จะเกิดขนึ

684 ¡ÑÅ°´Ô Ò “เห็นของจริงอย่างนี มันน่ากลัวกว่าทีคิดอีกแฮะ” ลิ นคอร์นเปรย นันทําให้เชรีพต้องเงยขึนจ้องหน้าเจ้าชายพเนจร เมือไม่เห็นแววล้อเล่นในสีหน้าของลินคอร์น เชรีพก็ต้องถอน หายใจอยา่ งหนกั อก “พวกนายมาจากทางไหน” “เราตดั ตรงมาครับ เพราะต้องการมาถึงทีนีให้เร็วทีสุด แตไ่ มน่ กึ วา่ ทําแบบนนั จะได้ผลดีเกินคาดอีกหลายอยา่ ง” นีลตอบ “ทําไมเหรอ” เวริ ์นถาม “อย่างแรก ระหว่างทางทีมาทีนี ลินค์เอะใจ ว่าทําไมมา รีโลนีถึงได้วิงตามมารูนก้า พวกเราเลยตรวจสอบการเคลือนของ มารีโลนี โดยสงั เกตจากการเปลียนแปลงของป่า” “ฉลาดมากเพือน” ชิลดช์ ม นีลจงึ พดู ตอ่ “ในชว่ งนนั เอง เราสองคนดนั เผลอพงุ่ ผ่านมา่ นแมกไม้อีก อนั หนึงเข้า ผลคือไปโผล่ตรงใกล้ๆ กับหมบู่ ้านมสู ตาโน่ ซึงน่าจะ เป็นจดุ แรกทีมารูนก้าก่อตวั ขึน แล้วพวกเราก็พบเรืองประหลาด อีกเรือง”

BarIa’ MIssIon I 685 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “มีบาร์ เรี ยร์ สี เขี ยวพุ่งจากต้ นไม้ ที ยื นต้ นตายขึนมาใ ช่ ไหม” เชรีพคาดเดาออกไป ทําให้ลินคอร์นและนีลหนั มามองหน้า กนั แล้วหนั ไปจ้องหน้าเชรีพอยา่ งต้องการเหตผุ ล “อยา่ ถามวา่ ทําไมฉนั ถึงรู้ ฉนั แคเ่ ดาจากลกั ษณะพืนฐาน ของมารูนก้า ถึงแผนกพฒั นาการเวทจะไม่สามารถสร้างมารีโลนี ขึนได้ แตพ่ วกเรารู้จกั พายไุ อเวทดี ไมต่ ้องมีความรุนแรงถึงขนาด มารูนก้าหรอก แคใ่ นพืนทีทีเกิดพายหุ มนุ ไอเวททวั ไป ต้นไม้ก็ถูก ริดใบก็จะรีดพลังเวทของมันออกมา เพือผลิใบใหม่แทบทังนัน แล้ วในกระบวนการนันก็จะมีไอเวทส่วนเกินหลงเหลือ ซึง ก่อให้เกิดม่านพลงั คล้ายกบั การกนั อาณาเขตขึนชวั ขณะหนึง” เช รีพอธิบาย “มันจะเกิดซําอีกไหมครับ ทีมารีโลนีจะหวนกลับไป ดดู กลืนพลงั เวทจากต้นไม้ทีกําลงั พยายามรีดพลงั เวทออกมาเพือ ใช้ผลใิ บใหม”่ นีลถาม เชรีพพยักหน้า “ก็อย่างทีบอก ตราบใดทีมารูนก้ายังไม่ สลายตวั มารีโลนีก็จะไล่ตามมนั แตก่ ารเกิดบาร์เรียร์สีเขียวนัน ขนึ อาจเป็นเรืองดกี ็ได้” “ดียงั ไงครับ” เวริ ์นทีฟังอยนู่ านถาม

686 ¡ÑÅ°Ô´Ò เชรีพจึงหนั ไปตอบ “ก็มนั เป็นกลไกจํากัดความเสียหาย ของป่ า มักจะเกิดขึนในบริเวณทีมีการยืนต้นตายของต้นไม้ อาณาเขตเวททีกางขึนนนั จะกันไม่ให้มีอะไรไปรบกวนการฟื นฟู พืนทีนนั ” “อาณาเขตเวทนีแข็งแรงแค่ไหนครับ” ลินคอร์นถาม พลางจ้องไปยงั พืนทีป่ าทีเสียหายไป ซึงพวกเขากําลงั เคลือนเข้า ใกล้มากขนึ ทกุ ที “แข็งแกร่งมาก เพราะมนั คือปราการธรรมชาติ จนกวา่ ที อาณาเขตเวทนันจะสลายไป ทุกอย่างยกเว้ นอากาศจะไม่ สามารถผ่านเข้ าออกบริเวณนันได้ แน่นอน แม้ แต่มนตรา เคลือนย้ายมิตกิ ็ไมม่ ีข้อยกเว้น” “พีรู้ได้ไง” เวริ ์นแย้ง จนเชรีพโต้กลบั ด้วยนําเสียงเอาเรือง “แล้วนายคดิ วา่ บาร์เรียร์ทีใช้คมุ ขงั นกั โทษของสภากลาง เกิดจากแนวคดิ อะไร บอกแล้วใชไ่ หมวา่ พายไุ อเวทไม่ได้มีแคม่ ารู นก้าอย่างเดียว แค่พายุธรรมดาทีมาสเตอร์ไวเดอร์แห่งปราการ วินเซอร์นีทําขึน ผลลัพธ์ของมันยังสามารถสร้ างอาณาเขตที แข็งแกร่งขนาดคุมขังจอมเวททีกระทําผิดได้ แล้วมารูนก้ าที

BarIa’ MIssIon I 687 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ร้ายแรงกว่านนั หลายเท่า นายคิดว่าจะทําให้เกิดอาณาเขตเวทที แขง็ แกร่งขนาดไหน” เวิร์นอ้าปากจะเถียงตอ่ แตน่ ีลรีบแทรกวา่ “ใชเ่ วิร์น แตน่ นั เป็นสงิ ทีไมค่ อ่ ยมีคนเปิดเผยเทา่ ไร...” นีล หนั ไปหาเชรีพ “รุ่นพีรู้ได้ยงั ไงครับ” เชรีพยกั ไหล่ “พอดีมีเพือนอยใู่ นหนว่ ยงานนนั ” ระหว่างทีทุกคนกําลังถกเถียงเรืองความแข็งแกร่งของ อาณาเขตเวทนัน ลินคอร์นทีจ้องมองแผนทีตาไม่กะพริบก็พูด เสียงขรึมขนึ วา่ “ถ้าอาณาเขตเวทนนั มนั แข็งแกร่งมากขนาดนี เราก็ต้อง รีบแล้วครับ” “ทําไมเหรอ” ชิลด์ก้มมองแผนทีด้วยเหมือนกนั แล้วตาโต ขนึ “โห มนั เคลือนทีเร็วมากเลยนะ” “ทียิงกว่าความเร็ว คือ พวกบาตามติดมารีโลนีไม่ห่าง และพวกเขายังไม่รู้ว่า ถ้าเลือกข้างผิดอาจเกิดเรืองใหญ่” ลิ

688 ¡ÑÅ°Ô´Ò นคอร์นเอย่ พลางหนั หน้าไปมองพายหุ มนุ ทีกําลงั เคลือนทีมาทาง พวกเขา สายลมทีแรงขึน ทําให้ เสือผ้ าพลิวไสว จนทุกคนซึง ลอยตวั อยรู่ ู้สกึ ถึงแรงต้านทานของสายลมทีพงุ่ มาปะทะ “เลือกข้างอะไรลนิ ค”์ ลินคอร์นหันไปสบตาลิล่า แล้วตอบว่า “ข้างนอก หรือ ข้างใน อาณาเขตเวทแข็งแกร่งทีพดู ถึงเมือกีไง” [1]มารีล ชือกลางของ คูมีร่า มารีล วู้ด ทีทุกคนในเซวีน่ารู้จักในฐานะน้องสาว ของ เฟดเดอริก ว้ดู หนึงในกลุ่มคนทสี ถาปนาเซวีน่า แต่แท้ทจี ริงแล้ว เธอก็คือ คูมีร่า เดอ กราฟ ทีรู้จักกันในเวลาต่อมาในชือ นางคูมีร่า ผู้ซึงวางรากฐานโลก เซวีน่า

BarIa’ MIssIon I 689 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 39 ÂÍÁäÁä‹ ´Œ ตงั แตเ่ ดก็ โคตลั ได้ยนิ เสียงทีไมม่ ีใครได้ยิน เริมจากต้นไม้ ใกล้ตวั ดอกไม้ แม้กระทงั ผลของต้นไม้นันๆ แต่เขาไม่เคยได้ยิน เสียงกระซบิ ของเส้นไหม ไมเ่ คยจนกระทงั ตอนนี หากเป็นเวลาอืน โคตัลอาจคิดว่า ความสามารถในการได้ยินเสียงของเขาคง พฒั นาขึน เหมือนกบั ทกั ษะทงั หลายของมนุษย์ทีการฝึกฝนช่วย พฒั นาให้ดีขนึ ได้ เช่น จากคลานเป็นเดนิ จากเดินเป็นวิง ฉะนนั หู ของเขาก็คงเช่นกัน เคยได้ยินเสียงต้นไม้แบบทีเป็นต้นอยู่ ก็ อาจจะพฒั นาจนได้ยินเสียงของผลิตภณั ฑ์แปรรูปจากต้นไม้ด้วย ก็ได้ ‘แตต่ ้องไมใ่ ชต่ อนนี’ โคตลั บอกตวั เอง ขณะทวนถามสิงที เพิงได้รับการยืนยนั

690 ¡ÅÑ °´Ô Ò “มนั คือ...อกั ขระแหง่ กาลเวลาจริงๆ เหรอครับ” ดาลนั พยกั หน้า “ใช่ ทีใต้หอนาฬิกาไซเอนก็มีอกั ขระนี” “แล้วอกั ขระของนกั เดินทางแห่งรัตตกิ าล ทําไมมาอยทู่ ีคู มีร่า ฟอเรสได้ละครับ ทีนีไมใ่ ชด่ นิ แดนของนกั เดนิ ทางเสียหนอ่ ย” ดาลนั ก้มมองมารีโลนี แล้วตอบว่า “ไมใ่ ช่ทีคมู ีร่า ฟอเรส แตเ่ ป็นโบราณสถานทีมารีโลนีพามาด้วยตา่ งหาก” โคตลั กลอกตา แล้วถามด้วยนําเสียงตนื เต้นวา่ “เป็นไปได้ไหมว่า โบราณสถานนนั ทําหน้าทีเหมือนหอ นาฬกิ าไซเอน...ผลติ ภตู นาฬิกา” “ไมม่ ีทาง องค์ประกอบของหอนาฬิกาไซเอนมีเพียงหนึง เดยี วในโลก” ดาลนั ตอบเสียงขรึม “พีรู้ได้ยงั ไง อะไรก็เกิดขนึ ได้ ไมใ่ ชเ่ หรอ” โคตลั แย้ง “อกั ขระแห่งกาลเวลามีไว้เพือปิดผนึก ไม่ได้มีพลงั ขนาด สร้างสิงมีชีวิตแบบภตู นาฬิกาได้ แตท่ ําไมมนั ถึงมาอย่ทู ีนี” ดาลนั ตอบเสียงจริงจัง ขณะทีประโยคสุดท้ายกลับแผ่วลงด้วยความ

BarIa’ MIssIon I 691 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè สงสยั เช่นกัน ทําให้บาเรียขยบั เข้าไปจ้องผ้าทอซึงตอนนีมีความ ยาวประมาณสามศอก แล้วเอย่ วา่ “หรือเราจะเข้าไปดลู ายนนั อีกรอบดคี รับ” “ดี ฉนั จะเข้าไปด้วย” โคตลั สนบั สนนุ แวบ! ม่านสีเขียวเรืองซึงตามติดพวกเขามาตลอด พุ่งผ่าน ด้านหลงั ของดาลนั ไปอยา่ งรวดเร็ว จนไลไ่ ปทนั มารีโลนี คนทงั สามมองตามมันไป แล้วบาเรียก็ตงั ข้อสังเกตขึน วา่ “ผมคดิ ไปเองหรือเปลา่ วา่ มนั เกิดอาณาเขตเวทนนั เร็วขนึ นะ” “นีเราอย่ขู ้างในหรือข้างนอกอาณาเขตเวทกันล่ะ โคตลั ถาม พลางหันไปดูบนหน้าจอมนตราของตัวเอง ก่อนจะตอบ ว่า “ถ้าจุดหมายคือ ป่ าเสือมโทรมจุดทีสอง เราน่าจะอยู่ด้านใน นะ และด้วยความเร็วทีเพมิ ขนึ ขนาดนี มนั นา่ จะไปถึงจดุ ทีสองเร็ว กวา่ ทีคาดการณ์ไว้ ยงั หา่ งอีกเทา่ ไร”

692 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ประมาณสองสามกิโลเมตรครับ ผมวา่ เราควรไปสมทบ กบั พวกชิลด์ทีจดุ ทีสองเลย” บาเรียตอบพลางเก็บหน้าจอมนตรา แล้วพยกั หน้าให้ดาลนั เตรียมตวั “ไม่เข้าไปดูลายผ้าในนันก่อนเหรอ” โคตัลถามอย่าง เสียดาย “ก็อยากเข้าไปนะ แตด่ นู นั สิ คนคนนนั มาอีกแล้ว” บาเรีย ชีไปทีโกลดี ซงึ ปรากฏตวั ขนึ ทีรากหนงึ ของมารีโลนีอีกครัง “ถ้าเขาคดิ จะมาถีขนาดนีก็นา่ จะอยใู่ นนนั ไปเลย” “ก็ผมบอกแล้ววา่ ...” “ฉนั แคป่ ระชด” โคตลั เอย่ ขดั แล้วขมวดควิ พลางสะกิดให้ บาเรียเปิดหน้าจอมนตราแสดงผลดูหน่อย “เขาเข้าไปทําอะไร หรือเปลา่ ลองเปิดดสู ิ” “ก็คงจดบนั ทกึ เหมือนเดมิ เรานา่ จะออกเดนิ ทางกนั เถอะ ครับ ถ้าถงึ จดุ ทีสองเร็วขนึ อาจชว่ ยพวกลินคเ์ ตรียมการได้เร็วขนึ ” “โคตัลทําท่าจะเถียง แต่เมือคํานวณเวลาทีเหลือจาก ความเร็วในการเคลือนทีของมารีโลนี และพายมุ ารูนก้าทีนําหน้า

BarIa’ MIssIon I 693 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè อยู่ ก็ต้องคิดหนกั ให้วิงนําหน้ามารีโลนีนะ่ ไม่ยาก แตก่ ารจะผ่าน พายุหมุนมารูนก้าไปตรงๆ คงไม่ได้ คงต้องอ้อมทางไป ซึงต้อง เสียเวลาเพมิ “ก็ได้ๆ ไปกนั เถอะ” โคตลั ตอบ บาเรียจึงนําหน้าไปก่อน ตามด้วยดาลัน และโคตัลรัง ท้าย ทงั สามเคลือนตวั พุ่งผ่านไปเหนือต้นมารีโลนีจนออกไปอยู่ นอกอาณาเขตเวท ก่อนจะเบียงทิศทางหลบให้พ้นรัศมีการ เคลือนตวั ของพายหุ มนุ มารูนก้าไปทางซ้าย แตอ่ ย่ๆู โคตลั ก็หยดุ การเคลือนไหว ทําให้บาเรียทีเหลือบมาเห็นต้องวกกลับมาหา โคตลั ทีหยดุ มองไปยงั มารีโลนี “มีอะไรครับ” “กลบั ไปดหู น่อยได้ไหม” โคตลั เอ่ยด้วยนําเสียงไม่สบาย ใจ “รุ่นพีครับ...” “ฉนั รู้ แตฉ่ นั รู้สกึ ได้ วา่ ครังนีไมเ่ หมือนกบั ทกุ ครังทีเขาเข้า ไป” โคตลั เอย่ อยา่ งร้อนรน

694 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียจึงเรียกหน้าจอมนตราออกมาดู ดีทีพวกเขายัง เคลือนหา่ งออกมาไม่ไกลมากนกั ทําให้สายใยเวททีส่งผา่ นวงมน ตราของบาเรียยงั ส่งมาถึงหน้าจอมนตราแสดงผลได้ ทําให้เห็น ภาพ โกลดี ทอย กําลงั ม้วนผืนผ้าทีทอได้ “เขากําลงั ทําอะไร” บาเรียพึมพํา แล้วทงั สามก็ต้องเบิก ตาโต เมือเหน็ กรรไกรเคลือบเยือกนั เวทในมือเขา “เขากําลงั จะตดั มนั !” เท่านนั เอง โคตลั ก็พุ่งตวั กลบั ไปทนั ที บาเรียรีบตามติด พลางตะโกนบอกดาลนั “พีดาลนั ชว่ ยกางอาณาเขตด้วยครับ” ดาลนั เคลือนตวั เข้าไปใกล้ทงั สองคน และสร้างมิติขึนมา ได้ในจงั หวะทีบาเรียพงุ่ ตวั เข้าไปขวางโคตลั ไว้ทนั พอดี “ถอยไป!” โคตลั ตวาดเสียงฉนุ เฉียว “รุ่นพีต้องตงั สตกิ อ่ นสิครับ” “เขาจะทําลายผ้าผืนนนั ” โคตลั แทบจะตะคอกใสบ่ าเรีย

BarIa’ MIssIon I 695 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ผมรู้ แตถ่ ้ารุ่นพีขืนเข้าไปทงั อยา่ งนีก็ไมช่ ่วยอะไรให้ดีขนึ ในนนั รุ่นพีใช้เวทไมไ่ ด้ สงบสติอารมณ์ และควบคมุ พลงั ของรุ่นพี กอ่ นครับ ไมอ่ ยา่ งนนั ตอ่ ให้มีผงเคลือบพลงั เวท ก็ปกปิดพลงั ของ รุ่นพีไม่หมดหรอก” บาเรียเตือน พลางพยักหน้าให้ดาลันปลด อาณาเขตของเขา เมือเห็นโคตลั ตงั สตไิ ด้แล้ว “เอามา” โคตลั กระชากเสียงขอสิงทีต้องการ บาเรียจงึ ยืนตลบั สีเงินให้ โคตลั จึงเปิดออกเทผงใส่ตวั เอง ร่างของเขาร่วงลงเล็กน้อย ก่อนจะลอยขึนด้วยพลงั ของบาเรีย เหมือนครังแรก “เดียวพีดาลันคุมเชิงอยู่ด้านนอกนะครับ” บาเรียเอ่ย พลางยืนหมวกตวั เองแลกกับหมวกของดาลัน พลางกดเลือก ฟังก์ชนั ให้หน้าจอมนตราแสดงผลบนหมวกให้ดาลนั “จะปะทะกนั งนั เหรอ” ดาลนั เอ่ยอย่างไม่เห็นด้วย บาเรีย ได้แตย่ มิ แล้วตอบวา่ “ถ้าไมเ่ ข้าไป ก็จะเกิดการปะทะกนั อีกแหละครับ” “เร็วๆ ส”ิ โคตลั เร่งอยา่ งใจร้อน

696 ¡ÑÅ°Ô´Ò ดาลันหันไปมองโคตัล แล้ วก้ มมองบนหน้ าจอมน ตรา “เขายงั ตดั มนั ไมไ่ ด้ และกําลงั เปลียนไปใช้อยา่ งอืน...” จากภาพบนหน้าจอ โกลดีพยายามใช้อุปกรณ์ชินใหม่ ลกั ษณะคล้ายมีด สบั ไปทีไหมเส้นยืน แต่มีดกลบั เด้งตวั สะท้อน กลบั ยิงทําให้โคตลั ร้อนรนพดู เร่งวา่ “จะไปกนั ได้หรือยงั ” “ครับ ฝากพีดาลนั ดดู ้วยครับ” บาเรียยํา แล้วพงุ่ ตวั ไปถึง กิงหนงึ ทีอยเู่ หนือหน้าตา่ งห้องหนงึ ของฐานใต้มารีโลนี บาเรียพลิกตวั ใช้เท้าเกียวอย่กู ับกิงไม้ไว้ แล้วห้อยหวั ลง มามองดูเหตุการณ์ภายในห้องกีทอผ้า เห็นโกลดีเก็บมีดแล้ว เพราะมนั ไมส่ ําเร็จ เขาจงึ ได้แตย่ ืนเท้าเอวมองกีทอผ้าทียงั ทํางาน ของมนั ไมห่ ยดุ อยา่ งจนปัญญา บาเรียสงั เกตเห็นว่า เสือคลุมกันเวทของโกลดีเริมมีลอย ถลอกอาจเพราะเขาใช้แรงมากไป มีไอเวทสีเขียวอ่อนไหลออก จากรอยรัวนนั ทําให้รากไม้ทีพาดผา่ นผนงั ห้องเริมขยบั

BarIa’ MIssIon I 697 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โกลดีดหู งดุ หงิดทีเกิดปฏิกิริยานนั แตเ่ ขาก็อย่นู านกว่านี ไมไ่ ด้ เขาจงึ รีบวงิ ออกจากห้องไป บาเรียกบั โคตลั จงึ เคลือนตวั เข้า ไปในห้องนนั โคตัลรี บตรงดิงไปตรวจสอบความเสียหายของผืนผ้ า กอ่ นจะถอนหายใจยาวอยา่ งโลง่ อก แล้วหนั ไปพดู กบั บาเรียวา่ “เราต้องเอามนั ออกไป” “พีวา่ อะไรนะ” บาเรียถามเสียงสงู “เอาผ้าผืนนีออกไป จะให้เขาเอาไปไม่ได้เด็ดขาด นายไม่ เห็นเหรอ เขาพยายามจะฉีกมนั ” โคตลั ตอบ “ผมรู้ครับ แตข่ นาดเขาทีเตรียมตวั มาพร้อมยงั เอาออกไป ไมไ่ ด้ แล้วเราจะทําได้ยงั ไง อีกอยา่ งผ้าผืนนียงั ทอไมเ่ สร็จเลย” “ไม่มีผ้าผืนไหนทอเสร็จหรอก ถ้าคนทอไมห่ ยดุ ทอ โกลดี ทอย ก็ต้องรู้เรืองนีดี เขาถึงพยายามจะตดั มนั แสดงว่าความยาว ของผ้ าได้เท่านีก็เพียงพอให้ ใช้ งานได้แล้ ว จึงให้ เขาเอาไป ไมไ่ ด้” โคตลั เอย่ พลางม้วนผ้าเอามาไว้ในวงแขน “แล้วเราจะตดั มนั ยงั ไงละครับ”

698 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ใช้พลงั ของนายสิ โกลดใี ช้ได้แตอ่ ปุ กรณ์ และมารีโลนีไม่ ตอบสนองกบั พลงั ของนาย นายต้องตดั มนั ได้แน”่ บาเรียสา่ ยหน้ากบั ตรรกะงา่ ยๆ ของรุ่นพี “นะบา มีแตน่ ายเทา่ นนั แล้วละตอนนี ฉนั ไมอ่ ยากให้เดก็ คนนีตกอยู่ในมือคนทีไม่คิดถึงคนอืน” โคตัลเอ่ยด้วยนําเสียง ขอร้ อง บาเรียมอง ‘เด็กคนนี’ ของโคตลั แล้วถอนหายใจ พลาง มองไปรอบห้อง แล้วพดู วา่ “เท่าทีมอง ไมว่ ่ากรรไกรหรือมีด ตดั ไหมทีทอเป็นผ้าแล้ว ไมไ่ ด้ เราต้องตดั มนั ตอนไมใ่ ห้เส้นไหมเตมิ เข้ามา...รุ่นพีรออยตู่ รง นีนะครับ คอยดูไหมเส้นยืนไว้ ถ้าเห็นไหมเส้นยืนหย่อนตัวลง เมือไร...” “ฉันจะหมุนแกนม้ วนผ้ าเร่งพันไหมให้ หลุดจากกี ทนั ที” โคตลั รับคาํ แข็งขนั อยา่ งรู้งาน บาเรียจงึ เดนิ ไปยงั ห้องเตรียมไหม เริมจากห้องทีกรอไหม เวทใสห่ ลอดของด้ายเส้นขวางทีจะใสก่ ระสวยพงุ่ ก่อน วงมนตราสี นําตาลปรากฏขึนทาบทับจุดกลางทีมีไอเวทพุ่งออกมา ตาข่าย

BarIa’ MIssIon I 699 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ พลังของบาเรียพองขึน เพราะไอพลังสีเขียวเรืองทีผุดขึนดัน ออกมา “น่าจะทนั ” ชายหน่มุ พึมพํา พลางวิงไปยงั ห้องเตรียม ไหมห้องเล็กทีด้านข้างอีกสองห้อง แล้วทําแบบเดียวกนั ก่อนจะ โผลเ่ ข้าไปในห้องเตรียมเส้นไหมเวททีใหญ่ทีสดุ ซึงกําลงั กรอเส้น ไหมเวทสง่ ไปยงั แกนม้วนด้ายยืน บาเรียเคลือนตวั ไปตามช่องว่างระหว่างเส้นไหมเวทที ไหลวนอยู่ แล้วเพง่ สายตามองหาจดุ ทีมีไอเวทผดุ ขนึ มา แตเ่ พราะ ไม่สามารถวิงตดั ผ่านเส้นไหมตรงไปยงั จุดนันได้ เลยทําให้เขา เสียเวลามากพอควร ขณะทีเขากําลงั จะไปถึงจดุ นนั อย่แู ล้ว เสียง ดาลนั ก็เตือนขนึ เสียก่อน ‘รีบหนอ่ ย เขากําลงั กลบั มา’ บาเรียร่ายมนตราขึนทันที วงมนตราสีนําตาลอ่อน ปรากฏขึนบนพืนกึงกลางห้อง แล้ววงมนตรานนั ก็ขยายใหญ่ขึน เรือยๆ จนเต็มพืนทีห้อง เหมือนกบั แหใหญ่ทีครอบคลุมไม่ให้ไอ เวทถกู เปลียนสภาพเป็นเส้นไหมเวท ทําให้เส้นไหมเวททีทําเสร็จ แล้วหมุนวนออกจากห้องไป จนในทีสุดมันก็ไหลวนออกไปจน หมด

700 ¡ÅÑ °´Ô Ò เปรียะ! เมือเส้นไหมเวทหมด แตไ่ ม่มีไอเวทมาเติมผลิตของใหม่ มาเติมอยา่ งตอ่ เนือง ขบวนการผลิตจึงสะดดุ รากของมารีโลนีซึง พาดทาบอยตู่ ามผนงั ห้องก็ขยบั ถอยตวั หา่ งจากผนงั บางส่วน ลํา ต้นของมารีโลนีก็เริมหมนุ แรงขนึ จนบาเรียรู้สกึ ได้ ตงิ ! ตงิ ! ตงิ ! เสียงเหมือนสายอะไรบางอย่างขาดผึงดงั ขึนจากห้องกี ทอผ้า เป็นผลให้รากของมารีโลนีทียงั สงบนิงอยดู่ ีดตวั เองเด้งจาก ผนงั ห้องพร้อมกนั ทงั หมด แล้วพงุ่ เข้าใสบ่ าเรียพร้อมเพรียงกนั ฉึก! ฉึก! ฉึก! เสียงปลายรากพ่งุ ฝังเข้าไปในพืนตรงทีบาเรียเคยยืนอยู่ จนทะลุออกไปยังเบืองนอก ลําแสงสีเขียวของพลังเวททีถูกดูด ขนึ มาเรืองขึน พร้อมกบั ไอเวทถกู วงมนตราของบาเรียกกั ไว้ ก็ดนั จนแหมนตราของบาเรียโป่ งพองเต็มทีและปริแตกในทีสดุ ไอเวท พวยพุ่งออกมากระทบกับรากไม้ ทีเคลือนไหวสอดส่ายอย่างบ้ า คลงั ทําให้บาเรียต้องสร้างวงมนตราครอบทบั เข้าไปอีกชนั แล้ว รีบพุ่งตวั กลบั มาทีห้องกีทอผ้า เห็นโคตลั กําลงั หมุนแกนม้วนผ้า เพือเก็บด้ายเส้นยืนอยอู่ ยา่ งเร่งรีบ พลางหนั มามองบาเรีย