Baria's Mission เล่ม 1 -1

BarIa’ MIssIon I 501 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตลั พงุ่ ไปทีประตทู างออก แตเ่ หมือนเขาเห็นสิงทีไมค่ วร เห็น หนุ่มหน้าสวยจึงหยุดกึก แล้วก้าวถอยหลังอย่างเชืองช้า ที ละก้าว ทีละก้าว กอ่ นจะหนั หลงั โกยแนบ่ มาหยดุ ตรงหน้าบาเรีย “เกิดอะไรขนึ ครับ” บาเรียถามอยา่ งแปลกใจ “ร้านนีมีทางออกด้านหลงั ร้านไหม” “ไมม่ ีหรอกครับ จะมีได้ไง” บาเรียตอบอยา่ งไมเ่ ข้าใจ “แล้วทําไมไม่คิดสร้างเผือไว้บ้างละ” โคตลั โพลง่ ออกมา อยา่ งอารมณ์เสีย “เอ่อ อนั นีผมก็ไม่ได้ถามคณุ พ่อไว้เหมือนกนั ตอนทีเรา มาซือทีนี มนั ก็เป็นแบบนี...” ยงั ไมท่ นั ทีบาเรียจะพดู จบ โคตลั ก็สวนแทรกขนึ วา่ “นีกวนประสาทป๊ ะเนีย ชว่ ยคิดหาทางให้ฉันออกไปจาก ทีนีหนอ่ ย อะไร?” โคตลั ถาม เพราะบาเรียชีมือไปทีประตหู น้าร้าน “ทางออกไงครับ” บาเรียตอบหน้าตาเฉย

502 ¡ÑÅ°´Ô Ò ฟับ! เถาวลั ย์สายหนงึ พงุ่ วาบออกจากมือโคตลั มาพนั คอ บาเรียแน่น จนบาเรียต้องยกมือขึนเสมอไหล่เป็นการขอยอมแพ้ แล้วถามวา่ “ใครอยทู่ ีหน้าร้านเหรอครับ” เถาวลั ย์ทีเกิดขึนอยา่ งรวดเร็วสลายหายวบั ไป พร้อมกับ คําตอบทีตามมาวา่ “คณุ แม”่ บาเรียเลิกควิ “แล้วทําไมไมอ่ อกไปหาทา่ นละครับ” “ก็ฉันประกาศไว้แล้ว ว่าจะไมก่ ลบั บ้านจนกว่าจะพิสจู น์ ตวั เองได้ อตุ สา่ ห์หลบมาได้ตงั นาน ถ้าเจอกนั ก็แยส่ ิ” บาเรียมองเด็กเอาแตใ่ จสลบั กบั บานประตหู น้าร้าน แล้ว เหลือบไปมองนาฬิกา “แตอ่ ีกครึงชวั โมง ร้านก็จะเปิดแล้วนะครับ ไมเ่ ปิดก็ไมไ่ ด้ด้วย” โคตลั ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “พีนา่ จะเล่าเรืองทีเราจะทําให้ท่านฟัง ตอนนีเราก็เตรียม งานไว้จนพร้อมแล้วด้วย ก็นา่ จะพอพดู ได้นีครับ”

BarIa’ MIssIon I 503 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ไม่ นายไมไ่ ปเรียนได้ไหมวนั นี รับหน้าแมใ่ ห้ฉนั หนอ่ ย” บาเรียส่ายหน้า “ไม่ได้ครับ วนั นีเป็นวิชาภาคปฏิบตั ิผม ต้องไปทดสอบมนตรากบั มาสเตอร์” “บ้าเอ๊ย งันช่วยออกไปแล้วก็พาแม่ฉันไปด้วย ตกลงนะ ฉันขนึ ไปบนห้องก่อน” โคตลั เอ่ยจบก็ทําท่าจะเดินผ่านบาเรียไป แตร่ ุ่นน้องรังแขนเขาไว้ พลางใช้พลงั เปิดประตรู ้ าน และคนทีรอ อย่หู น้าร้านซงึ ทําให้ โคตลั แวนเวิร์ธ ผ้แู สนเก่งกาจต้องหนีหวั ซุก หวั ซุนก็ก้าวเข้ามาในร้านทนั ที “โคตลั แวนเวิร์ธ” เสียงหวานดงั ขนึ พร้อมกบั กระแสความ อบอนุ่ ของรองศาสตราจารย์จอมเวททีได้ชือวา่ สวยทีสดุ ในเซวีน่า ก็แผ่กระจายออกจากตวั เธอ ไอเวทอนั อบอุ่นทําให้เหล่าของเล่น ในร้ านขยับตัวกันดุกดิก ตามด้วยสารละลายในท่อใสก็เปล่ง ประกายขนึ จนร้านสวา่ งไสว “สวสั ดคี รับ คณุ น้า” บาเรียปลอ่ ยมือทีรังโคตลั เอาไว้ แล้ว ค้อมศีรษะเคารพคนสงู วยั “สวสั ดีจ้ะ ขอบคณุ ทีส่งข่าวไปบอก ไม่งนั น้าคงไม่รู้หรอ กวา่ ลกู ชายตวั ดีหายไปไหน”

504 ¡ÅÑ °Ô´Ò “นายบอกเหรอ” โคตลั หนั มาถามบาเรียเสียงเข้ม บาเรียยมิ ออ่ น “พีซลิ ค์ถาม ผมก็เห็นวา่ พอชว่ ยได้” “คนทรยศ” โคตลั วา่ แตบ่ าเรียกบั หวั เราะชอบใจ “กับรุ่นพีทีเคารพ ถ้าพอทําอะไรให้ได้ ผมก็ต้องทําให้ ครับ” “พ่อคนดี” โคตลั กดั ฟันพดู แล้วหนั มายิมหวานให้ผ้เู ป็น แม่ “สวสั ดีครับ....แม”่ ดวงตาสีทองของ เซเลน่า แวนเวิร์ธ มองลูกชายคนเล็ก ด้วยแววออ่ นโยน แล้วหนั ไปยมิ ให้บาเรีย “ต้องไปเรียนใชไ่ หม” “ครับ งนั ผมขอตวั ขนึ ไปเตรียมตวั ก่อน” “ไปเถอะจ้ะ สว่ นเรา...โคตลั เรามีเรืองต้องคยุ กนั ” โคตลั ยมิ จืดพลางก้มหน้าลง “ครับ”

BarIa’ MIssIon I 505 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียทีกําลังเดินกลับขึนบันไดไปก็พูดต่อว่า “ถ้ าไม่ รังเกียจ ใช้ห้องทํางานผมได้นะครับ” “นายไม่ต้องหวงั ดีขนาดนนั ก็ได้” โคตลั ตอกกลบั ก่อนจะ หน้าเสียเมือเซเลนา่ ตอบวา่ “ขอบใจจ้ะ บาเรีย ยงั ไงก็คงต้องรบกวน...” เซเลน่า เหลือบมามองหน้าโคตัลแวบหนึง แล้วพูดต่อว่า “...อีกหลาย ชวั โมงเลยทีเดียว”

506 ¡ÑÅ°Ô´Ò 29 ¢ŒÍà·¨ç ¨ÃÔ§ วนั นีห้องทํางานใหม่ของบาเรียมีโอกาสได้ต้อนรับแขก กิตตมิ ศกั ดใิ นนาทีแรกทีเปิดร้านเลยทีเดียว ทีสําคญั เซเลน่า แวน เวิร์ธ ก็ยังเป็ นแขกคนแรกทีได้ประเดิมนังเก้ าอีรับแขกสีสัน ลูกกวาดอีกด้วย แม้เธอจะอยู่ในวยั เข้าเลขสีแล้ว แต่ยงั คงเป็น ผู้หญิงทีงดงาม เส้ นผมสีทองถูกมุ่นมวยขึนอย่างพอเหมาะ ใบหน้าหวานแตง่ แต้มเพียงเล็กน้อยยิงคงความอ่อนเยาว์ของเธอ เอาไว้ ไม่สร่าง ภาพความทรงจําของคนทีเคยเรียนกับรอง ศาสตราจารย์จอมเวทเซเลนา่ ไมว่ า่ จะในชนั เรียนประวตั ศิ าสตร์ที เธอเรียนจบในระดบั มาสเตอร์ หรือในชนั เรียนพฤกษาเวทสาขา จอมเวทพฤกษา ก็คือ รอยยิมทีอ่อนโยนและวิธีการสอนทีแสนใจ เย็น

BarIa’ MIssIon I 507 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แมม่ าทําอะไรทีดีเนโซลครับ” โคตลั ถาม ขณะหนั หลงั ไป ชงนําชาให้เซเลนา่ “แผนกประวตั ิศาสตร์ต้องการปรึกษาแผนงานกบั แม่ แต่ นนั ไมใ่ ชจ่ ดุ ประสงค์หลกั ทีแมม่ าดีเนโซลหรอก” โคตลั หนั มาสง่ ยิมประจบคนเป็นแม่ “มาดงู านทีร้านเหรอ ครับ” “เปลา่ มาหาลกู ” รอยยิมของโคตัลจางลง ขณะเดินมาวางถ้ วยนําชา ตรงหน้าเซเลนา่ แล้วนงั ลงบนเก้าอีด้านข้างๆ แมอ่ ยา่ งสงบเสงียม “ทําไมถึงไมก่ ลบั บ้าน” เซเลนา่ ถามเข้าประเดน็ เงียบไม่มีเสียงตอบ เซเลน่าจึงหันไปมองหน้าลูกชาย แล้วถามซําวา่ “ลูกเองก็รู้ ว่าทําไมพ่อกับแม่ถึงไม่ยอมให้ลูกเรียนใน สาขาทีลูกต้องการ แตเ่ มือลูกอยากลอง แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้ว ทําไมถงึ ไมย่ อมกลบั บ้าน โคตลั ...ลกู โตแล้วนะ”

508 ¡ÑÅ°Ô´Ò โคตลั สบตาผ้หู ญิงทีสวยทีสดุ ในชีวิตของเขาแล้วตอบว่า “เพราะผมโตแล้วไงครับ” ดวงตาสีเขียวสองค่สู บกันนิง แล้วเซเลน่าก็ถอนหายใจ ยาวอย่างอัดอัน “แม่เลียงลูกผิดตรงไหนเหรอ ทําไม ลูกถึงทํา อยา่ งนี” โคตลั ส่ายหน้า “แม่เลียงผมดีทีสุดเท่าทีแม่คนหนึงจะ เลียงได้แล้วครับ แต่แค่...ผมไม่ได้เป็นอย่างทีแม่คาดหวงั มันก็ เทา่ นนั ” “ลกู ดีทีสดุ เสมอโคตลั แม่ไม่ได้คาดหวงั อะไรจากลูก แม่ แค่...อยากให้ลูกปลอดภัย” เซเลน่าพูดอย่างชืนชมพร้ อมเผย ความในใจเสียงเศร้ าลง โคตลั เอือมไปดงึ มือแม่มากมุ แล้วยําว่า “ผมจะปลอดภยั เสมอ แมไ่ มเ่ ชือใจผมเหรอครับ” เซเลน่ามองหน้ าลูกชายคนเล็กด้ วยแววตาห่วงใยอย่าง ทีสุด เธอเป็นจอมเวทพฤกษา และไม่คิดว่าการทีเธอหลงใหลใน ศาสตร์นี จะทําให้ลูกชายของเธอไปไกลกว่าทีเธอเป็นเสียอีก โคตลั เป็นเดก็ นา่ รัก ซุกซน และบางครังก็เอาแตใ่ จ แตล่ กู ชายของ เธอคนนีกลบั ได้รับพรสวรรค์ซงึ จอมเวทพฤกษาทกุ คนอยากมี

BarIa’ MIssIon I 509 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ‘...แมฮ่ ะ ต้นไม้พดู ได้...’ นนั เป็นคําพดู ทีเซเลนา่ ดีใจมากกว่าอะไรทงั หมดเมือครัง ทีโคตลั ยงั เด็ก แต่มาในวนั นีความสามารถพิเศษของโคตลั ทีน้อย คนจะมีนันกําลงั จะนําลูกชายสุดทีรักของเธอไปยงั ทีทีอันตราย ทีสุด นกั หาพันธ์ุไม้ในตํานานเป็นอาชีพเดียวทีได้รับอนุญาตให้ เข้าสู่คริติคอลโซนทีเป็นพืนทีสีเขียวทงั เซวีน่า แม้ในขนั ต้น พวก เขาจะถูกจํากัดระดับการเข้ าถึงเขตป่ าต้ องห้ ามเพือความ ปลอดภยั บ้างก็ตาม แตม่ นั ก็ไม่ช่วยลดความเสียงอนั ตรายได้มาก นกั ‘แคป่ ่ าเปิดกว้างอย่างคมู ีร่า ฟอเรส ยงั มีอนั ตรายให้เห็น สว่ นอืนๆ ทีเป็นเขตต้องห้ามจะขนาดไหน’ เซเลน่าไม่อยากจะคิด เธอปรึกษาเรืองนีกบั มอรีลตงั แต่โคตลั พดู เรืองนีอยา่ งจริงจงั มอรี ลอยากให้เธอเชือใจลูก แตใ่ นใจลึกๆ ของคนเป็นแม่ก็ยงั ยอมรับ ไมไ่ ด้อยดู่ ี ถ้าจะปลอ่ ยให้ลกู ตกอยใู่ นอนั ตรายอยา่ งนนั “แม่ครับ ผมเป็นลูกชายของจอมเวทพฤกษาทีเก่งทีสุด คนหนึงของเซวีน่านะครับ ผมเตรียมความพร้อมทกุ อย่างเพือจะ เป็นอาชีพนี นีไม่ใช่คําขอเล่นๆ ด้วยความคึกคะนองระหว่างแม่ ลกู แต่ผมกําลงั ขอพิสจู น์ตวั เองในฐานะจอมเวทพฤกษาคนหนึง ไมไ่ ด้เหรอครับ”

510 ¡ÑÅ°´Ô Ò เซเลน่านําตาคลอ เธอหลุบตาลงเพือควบคุมอารมณ์ พลางดึงมือออกจากการเกาะกุมของลูกชาย สีหน้าของโคคัล หมองลงไมเ่ หลือวีแววของผ้ชู ายอารมณ์ดีอยา่ งทีคอยชอบแกล้ง คนอืนเป็นประจําอีก “ถึงไม่กลบั บ้าน ก็ไม่ควรมารบกวนคนอืนเขา” เซเลน่า เปลียนเรืองพูดแบบผลิกฝ่ ามือ ทําให้สีหน้าหมองๆ ของโคตัล สวา่ งวาบขนึ ทนั ที “ผมทํางานแลกกบั ทีพกั อยนู่ ะครับ” เซเลนา่ ยมิ พลางมองไปรอบห้อง “ทงั หมดเนียฝีมือลกู ละ สิ ความเอาแตใ่ จของลกู มนั ทําให้คนอืนลําบากใจนะ รู้ไหม” โคตลั ยมิ จืด “บาก็ไมเ่ ห็นวา่ อะไรนีครับ” “เขาไม่พูด ไม่ได้หมายความว่าเขาพอใจนะ ลูกนีชอบ โมเมเอาเองอยเู่ รือย แล้วบาเรียก็เป็นน้อง...” “อายหุ ่างกนั ไม่ถึงปี ไม่ถือวา่ เป็นน้องหรอกครับ” โคตลั แย้งอยา่ งดอื ๆ จนเซเลนา่ ได้แตส่ า่ ยหน้า

BarIa’ MIssIon I 511 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตลั เกิดเดือนมีนาคมในปีเดียวกนั กบั บาเรีย จึงมีอายุ ครบสิบห้าปีทนั เกณฑ์การสอบเข้าโรงเรียนเวทแห่งเซวีน่าซึงจัด ขึนวันที 1 สิงหาคมของทุกปี ก่อนบาเรียซึงเกิดเดือนตลุ าคมที ต้องรอสอบเข้าในปีถัดมา เลยทําให้เด็กสองคนนีเข้าโรงเรียนไม่ พร้อมกนั จงึ กลายเป็นรุ่นพีรุ่นน้อง ทงั ทีความจริงอายกุ ็ไลเ่ ลียกนั ในสายตาของเซเลนา่ บาเรียเป็นเด็กมีมารยาทดี และถกู เลียงดตู ามแบบอยา่ งของเดก็ ธาตดุ นิ ทีเจ้าหลกั การ ไม่เคยสกั ครัง ทีเธอจะได้ยินบาเรียเรียกซิลค์กบั โคตลั อย่างเพือน ทงั ทีอายุห่าง กนั ไม่กีเดือน แตโ่ คตลั นีสิ ตอนทีจะเอาประโยชน์ให้ได้อย่างใจก็ อ้างสทิ ธิความเป็นพี แตพ่ อจะโดนดกุ ็บอกวา่ อายเุ ทา่ กนั “ไมต่ ้องมาอ้างนนู่ อ้างนีเลย ถ้าอยากอยทู่ ีดีเนโซลตอ่ ก็ไป อยทู่ ีร้านของเราสิ จะมารบกวนน้องทําไม” เซเลนา่ ดุ “ไม่ได้หรอกครับ ผมตกลงช่วยบาไปแล้ว แม่ไม่เห็นเหรอ บาอยคู่ นเดยี ว ทงั เรียน ทงั ทํางาน เหนือยจะตาย” ฟังข้ออ้างของลูกชายตวั ดี เซเลน่าก็ต้องค้อนให้วงใหญ่ แล้วแย้งวา่ “ไม่ใช่ลกู ไปหลอกบาเรียเหรอ วา่ โดนพอ่ ระงบั การให้เงิน ทกุ ชอ่ งทาง จนบาเรียต้องยอมให้ลกู มาพกั ด้วยทีนีนะ่ ”

512 ¡ÑÅ°Ô´Ò “เปล๊า!” โคตลั รีบปฏิเสธ “ให้มนั จริง” เซเลนา่ ไลจ่ ีดกั คอลกู ชายแบบรู้ทนั “เปลา่ สกั หน่อยครับแม่ ใครจะเอาเรืองเป็นตายอย่างนนั มาพดู กนั ถึงพดู ไปใครจะเชือครับแม่ ทําอยา่ งกบั บาไม่รู้แน่ะ ว่า พอ่ กบั แมร่ ักผมจะตาย” “ก็ใครไม่รู้ละหน้าตาคล้ายคนทีนงั ข้างแม่นีแหละ ชอบ ทําแบบนนั ประจําเลย” โคตลั ตาโต “โห นีซิลค์ชอบทําเหรอครับ เขาต้องการลอง ใจพีสะใภ้ผมเปล่า เห็นหงิมๆ แบบนนั ซิลค์นีก็ร้ ายนะเนีย ต้อง ตกั เตือนหนอ่ ยละ...โอ๊ย! มะ มะ แม่ อยา่ หยกิ สคิ รับ อยา่ ...อยู ” เพียะ! เซเลน่าทีละมือจากการบิดเนือต้นแขนลูกชาย มาตแี ขนเขาทีหนงึ “ยังจะมาทําไขสือกล่าวหาพีเขาอีก ซิลค์น่ะเด็กดี แต่ ลูกน่ะเด็กดือ ถูกจับได้ขนาดนียงั แถไปเรือย แม่ละอายแทนลูก จริงๆ ดีนะทีบาเรียสนทิ กบั ครอบครัวเรา ขืนไปหลอกคนอืนแบบนี แมไ่ ด้ขายหน้าเขาตาย”

BarIa’ MIssIon I 513 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “โห่ แม่ครับ! พูดยกยอคนอืนแล้วมาด่าลูกตัวเองนีไม่ สงสารผมเลยนะ” โคตลั โอดเสียงอ่อย พลางลูบแขนทีโดนหยิก ลงโทษไปเมือกีปอ้ ยๆ “แล้วจะให้แม่ชมคนขีโกงทีแอบไปขอสอบรวบยอดก่อน แถมยงั หนีหายไปจากปราการเนียนะ บ้านช่องก็ไม่กลับหรือไง คนเขาหว่ งกนั ทงั บ้าน นีถ้าซลิ ค์ไมข่ อให้บาชว่ ย แมจ่ ะเจอลกู ไหม” เซเลนา่ บน่ อยา่ งระอาไมห่ ยดุ “ต้องเจออยู่แล้วละครับ...แต่หลายเดือนหน่อย แหะ แหะ” โคตลั ตอบพลางยิมประจบ จนเซเลนา่ ใจออ่ นเหมือนทกุ ครัง ทีเธอดลุ กู ชายคนนี โคตลั ไม่เหมือนซิลค์ เด็กคนนีมีความเป็นตวั เองสูง และ แสดงออกอย่างชดั เจน ไม่เคยเกรงใจใครในสิงทีตวั เองอยากได้ อยากทํา หรือ อยากลอง แล้วยิงพอซิลค์ซึงนิงและเรียบร้อยกว่า ยอมให้ตลอด ลูกชายคนเล็กของตระกูลแวนเวิร์ธก็ยิงเอาแต่ใจ ใหญ่ แถมยิงโตก็ยิงฉลาดวางแผนหลอกล่อวกวนจนน่าเวียนหวั นิสัยคล้ายพ่อของเขาจริงๆ สามีเธอก็เป็นแบบนีมาตังแต่เด็ก เหมือนกนั

514 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘เฮ้อ! ดุไปก็ป่ วยการ พ่อเขาเลียงกันมาอย่างนี จะทํา ยงั ไงได้’ เซเลนา่ คดิ อยา่ งออ่ นใจแล้วเปลียนเรืองวา่ “เห็นบาว่า ลูกจะร่วมทีมตามหามารีโลนีกับพวกลินค์ ด้วยงนั หรอ” “นีบาบอกหมดเลยเหรอ....” โคตลั พมึ พํา “อะไรนะจ๊ะ” เซเลนา่ ถามซํา “เปล่าครับแม่ ครับ ผมร่วมทีมกับลินค์ และมีความ เป็นไปได้สูงว่าเราน่าจะหามันเจอ ว่าแต่ทีแม่บอกว่ามาเป็นที ปรึกษาให้แผนกประวตั ิศาสตร์นะ่ มนั เกียวกบั โบราณสถานใกล้ๆ หมบู่ ้านมสู ตาโนห่ รือเปลา่ ครับ” เซเลนา่ เลกิ ควิ “รู้ได้ยงั ไงจ๊ะ มนั ยงั เป็นความลบั อยนู่ ีนา” โคตลั ยมิ แปน้ “นีใครครับ ลกู แมห่ รือเปลา่ ” เซเลน่ายกมือตีไหล่ลูกชายอย่างหมันไส้ “หลงตัวเอง ใหญ่ละ เอาจริงๆ สิ รู้ได้ยงั ไง” “เพือนของบาทีอยแู่ ผนกนนั บอกมาครับ ทําไมครับ เรือง ใหญ่มากเหรอ ถงึ ต้องเรียกแมม่ าเลย”

BarIa’ MIssIon I 515 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เซเลน่าพยักหน้า “มันเป็นโบราณสถานทีประหลาดน่ะ เหมือนบางสว่ นจะถกู ทําลายไป” โคตลั เลกิ ควิ “ถกู ทําลายก่อนทีเราจะเจอมนั นะ่ เหรอครับ หรือเพราะมนั อยมู่ านาน” “ไม่แน่ใจ แตเ่ ทา่ ทีดภู าพจากคามีลซึงคนค้นพบจบั ภาพ มา แมค่ ดิ วา่ ไมน่ า่ จะถกู ทําลายนะ มนั เหมือน...หายไปมากกวา่ ” “โอ้โหแฮะ ชักน่าสนใจนะเนีย แม่จะลงพืนทีด้วยไหม ครับ” เซเลน่านิงคิดไปครู่หนึง แล้วตอบว่า “ในเบืองต้นยังจ้ะ คงต้องรอให้กําหนดอาณาเขตเวทของโบราณสถานนนั เรียบร้อย ก่อน เอ้อ พดู ถงึ อาณาเขตเวท บานา่ จะได้รับการตดิ ตอ่ นะ” “จะให้บาเข้าไปสลายอาณาเขตเหรอครับ แย่หน่อยนะ ถ้ากําหนดการลงพืนทีอยู่ในช่วงเวลาเดียวกันน่ะ เอ๊ะ หรือว่า...” โคตลั กลอกตาอยา่ งนกึ อะไรขนึ ได้ จนผ้เู ป็นแมถ่ ามวา่ “ทําไมเหรอจ๊ะ”

516 ¡ÑÅ°Ô´Ò โคตัลส่ายหน้า “เปล่าครับ แล้ววันนีแม่มีประชุมกีโมง ครับ” “บา่ ยโมง” “ให้ผมไปสง่ ไหมครับ” การประจบเอาใจอยา่ งผิดปกติของลกู ชาย ทําให้เซเลน่า หนั ไปสง่ สายตาดใุ ห้อีกรอบ “ไมต่ ้องหรอกจ้ะ แมไ่ ปเองได้ สรุปวา่ ลกู จะอยทู่ ีนีตอ่ ” “อีกไม่กีวนั พวกผมก็ไปฟอริโซ่แล้วครับ แม่ไม่ต้องหว่ งวา่ ผมจะกวนบานานหรอกนา่ ” “ให้มนั จริงเถอะ สงสยั แม่ต้องเขียนจดหมายไปขอโทษ รุ่นพีอมีเรียบ้างแล้ว ลูกชายแม่มากวนเขาเสียขนาดนี” เซเลน่า บ่นพึมพํา พลางยกถ้ วยนําชาทีตังทิงจนเย็นชืดขึนดืมเพียง เลก็ น้อยแล้วลกุ ขนึ “คณุ แมจ่ ะไปเลยเหรอครับ” โคตลั ถาม

BarIa’ MIssIon I 517 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ก็คณุ ลกู ชายบอกวา่ โตแล้ว และอยากพิสจู น์ตวั เอง แมก่ ็ จะปล่อยให้พิสจู น์ไง ดีไหม” เซเลน่าแดกดนั จนโคตลั ลกุ ขึนกอด อ้อนๆ “คณุ แมน่ า่ รักทีสดุ เลย” “อยา่ ลืมกลบั บ้านตอนเทศกาลโรเซร่าด้วยล่ะ ไม่งนั ละก็ ...” เซเลนา่ สงั สําทบั “รับทราบครับผม แตว่ ่า...ถ้าผมติดอย่ใู นป่ าล่ะครับ เอ่อ ผมแคส่ มมตุ นิ ะ่ ” โคตลั รีบเปลียนคําพดู ทนั ทีเมือเห็นสายตาของผู้ เป็นแมท่ ีมองมา “ให้มนั จริงเถอะ” เซเลนา่ ตอบพลางลกุ ขนึ โคตลั รีบโอบเอวผู้เป็นแม่เดินออกจากห้องทํางาน เขา เดนิ มาสง่ แมท่ ีทา่ จอดรถลาก และรอจนรถลากมาจอดรับ ก่อนขึน รถลากเซเลนา่ ก็ยงั ไมว่ ายเตือนลกู ชายซําวา่ “อยู่บ้านคนอืนก็อย่าเอาแต่ใจ หรือทําให้เขาเดือดร้ อน มากนกั นะลกู ” “ครับแม่ แล้วเจอกนั วนั โรเซร่าครับ” โคตลั ตอบ พลางยืน หน้าไปหอมแก้มผู้เป็นแม่อย่างเอาใจ ก่อนเซเลน่าจะก้าวขึนรถ

518 ¡ÑÅ°Ô´Ò ลากไป แล้วหนั มาโบกมือให้ลกู ชายอย่างนกึ เป็นห่วง แตส่ ดุ ท้าย เธอก็ตดั ใจสงั ให้รถลากเคลือนตวั ออกไป โคตลั ยืนมองตามรถลากทีแม่นงั มงุ่ หน้าส่ปู ราการซินเทล ล่าไปจนลับสายตา แล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมือหันไปมอง หน้าร้ านของเล่นของคนทีทําให้เขาโดนดุเสียยกใหญ่อย่างนึก หมนั ไส้ “พอ่ คนดี ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าเผลอนะ...” โคตลั พึมพํา ลงบญั ชีแค้นสว่ นตวั ไว้ก่อน แล้วเดนิ กลบั เข้าร้านมาสเตอร์บราวน์ ไป

BarIa’ MIssIon I 519 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 30 àÍÁç ºÕàͪ ร้ า น ถ้ ว ย นํ า ช า แ ล ะ ก า นํ า เ ป็ น ร้ า น นํ า ช า ที อ ยู่คู่ สวนสาธารณะวเู ดนมาหลายสิบปี และยงั คงเอกลกั ษณ์เป็นร้าน นําชาขนาดเล็กซึงขายดีทีสุดในสวนแห่งนีไว้ อย่างเหนียวแน่น ต้นไม้ใหญ่ทีกลวงลึกเข้าไปในลําต้นเหมือนถูกผ่าครึงซีก แล้ว แบ่งเป็นสามชนั บนชนั สองและชนั สามเป็นระเบียงมีเถาไม้ดอก หลากสีสดใสเลือยพนั รับแสงแดด นําชาและขนมหวานบนถาดใบไม้ ลอยพุ่งออกจากครัว มาเป็นกลมุ่ ก่อนจะแยกตวั พุ่งฉวดั เฉวียนไปตามโต๊ะไม้สีนําตาล ซึงตรงกลางมีลําต้ นไม้ งอกขึนมาแผ่กิงก้ านสาขาเป็ นร่ มเงากัน แดดให้ กระทงั มาถงึ โต๊ะทีชายหนมุ่ เจ้าของใบหน้ายมิ ละมนุ นงั อยู่

520 ¡ÅÑ °´Ô Ò มนั ก็ทิงตวั ลงวางตรงหน้าเขา ชายหน่มุ เจ้าของโต๊ะเงยหน้าจาก หนงั สือทีอา่ นอยู่ แล้วเอือมมือไปยกถ้วยนําชาขนึ จิบ “พ่อคนดี สบายใจจริงนะ คนอืนเขาลําบากจะแย่แล้ว เนีย” เสียงค่อนอย่างหงุดหงิดของคนทีเพิงมาถึงดังขึน บา เรียจงึ เงยหน้าจากหนงั สือมองคนพดู “รุ่นพี...ลําบากอะไรครับ” “เบือไง” บาเรียนงิ ไป โคตลั เห็นบาเรียไมต่ อบอะไรก็เดินมานงั ตรง ข้าม แล้ วหยิบจานขนมหวานทีขึนชือของทีนีบนถาดมากิน หน้าตาเฉย จนคนสงั มาเลกิ ควิ “อืม ขนมปังหน้าผลไม้รวมของทีนียังอร่อยเหมือนเดิม เลยแฮะ” “ไมร่ ู้สคิ รับ ผมยงั ไมไ่ ด้กิน” คําตอบของบาเรีย ทําให้โคตลั ชะงักปากซึงกําลังเคียว ขนมปังกรอบทีแต่งหน้าด้วยผลไม้ประจําฤดู แล้วราดด้วยซอส

BarIa’ MIssIon I 521 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè สูตรพิเศษของร้ านไปนิดหนึง ก่อนจะเคียวต่อแล้ วกลืนจน หมดแล้วพดู วา่ “อยากกินก็สงั อีกสิ แป๊ บเดียวก็ได้ละ ฉนั สงั ให้แล้วกนั ” บาเรียส่ายหน้า ก่อนจะก้มอ่านหนังสือต่อ วันนีบาเรีย โคตลั และเวิร์นเพิงเดินทางมาถึงฟอรี แล้วตรงมานงั รอทีมอยใู่ น ร้านนีตามทีนดั หมายไว้ แตด่ ้วยความทีออกเดินทางเร็วจึงมาถึง ทีนีเช้ามาก เวิร์นก็เลยขอตวั ไปเดินซือของเพือนํามาทําอาหารให้ คนรักเหมือนทีทําส่งไปให้ทุกวัน ขณะทีโคตัลหายไปจัดการ เอกสารบางอย่างส่งปราการฟาเรนเซ่ ขณะทีบาเรียไม่มีอะไรทํา เลยพกหนงั สือทียงั อ่านไม่จบมาอ่านระหว่างรอด้วย นยั ว่าเป็น การจองโต๊ะไปในตวั “ธุระทีปราการเป็นยงั ไงครับ” บาเรียถามหลงั จากโคตลั สงั ขนมพร้อมอาหารเช้าเพมิ อีกหลายรายการ “เรียบร้อย แคไ่ ปรับจดหมายสรุปผลการสอบตามทีต้อง ใช้ยืนตอนขอจบการศกึ ษาน่ะ แล้วรายงานความคืบหน้าด้วยนิด หน่อย ว่าแตฉ่ ันเห็นนายทํางานในร้านทกุ วนั ไม่เห็นจะมีเวลาไป พฒั นาอปุ กรณ์ภาคสนามทีวา่ ของนายเลย”

522 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรียปิดหนังสือวางไว้บนโต๊ะ เขาดึงลูกแก้วเก็บของ ออกมาบิดแล้วดึงหมวกสีเทาซึงปักตราสัญลักษณ์ของร้ าน มาสเตอร์บราวน์ออกมา แล้ววางไว้บนโต๊ะ “ให้ฉนั เหรอ” โคตลั ถามพลางหยบิ หมวกขนึ มาหมนุ “สําหรับทุกคนครับ ให้รุ่นพีก่อนก็ได้ แต่ยงั เปิดใช้ไม่ได้ ถ้าผมยงั ไมป่ ลดสลกั ” “ปลดสลกั ? หมวกนีนะเหรอ อุปกรณ์ภาคสนามครบ วงจรของนาย” บาเรียยิมแต่ไม่ตอบ แล้วหยิบหนังสือมาเปิดอ่านต่อ โคตลั เลยทําได้แคเ่ อาหมวกนนั มาสวม พอเงยหน้ามองปีกหมวก ด้านในก็ต้องตาโต มีตวั อกั ษรเรืองแสงเป็นชือของเขา “ถือเป็นรุ่นพิเศษไม่ได้ทําออกจําหนา่ ยครับ” บาเรียตอบ โดยไมเ่ งยหน้าจากหนงั สือในมือ “เหรอ เอาไปขายคงได้เงินดีนะ” “ถ้าพีขดั สนขนาดนนั ผมก็ไมว่ า่ หรอก” โคตลั มองหน้า

BarIa’ MIssIon I 523 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “บา” เสียงเรียกดงั มาจากชนั ลา่ ง โคตลั ทีนงั ตดิ กบั ราวเถาไม้ดอกจึงหนั ไปมอง แล้วโบกมือ ทกั “มาแล้วเหรอ เจ้าบ้าน” ชิลด์ยิมกว้าง แล้วโต้กลับว่า “ผมว่ารุ่นพีเป็นเจ้าบ้าน มากกวา่ ผมอีกนะ” “อย่านกึ ว่าอย่หู ่างขนาดนนั แล้วจะปลอดภยั นะ” โคตลั โต้กลบั ชิลดย์ มิ เจือนหน้าสลดลง เขาหนั ขวบั มองไปรอบตวั ก่อน จะรีบเดนิ ตรงไปยืนบนพรมซึงลอยตวั ขนึ ลงระหว่างชนั เพือรับส่ง ลกู ค้าไปยังโต๊ะทีจบั จองทีนงั ไว้ในชนั สองและสาม ขณะทีโคตลั สง่ ยิมให้อยา่ งอารมณ์ดี “หมวกสวยดีนะรุ่นพี สาวทีไหนให้มา” ชิลด์ชิงทกั เปลียน เรืองกอ่ น พลางทรุดตวั ลงนงั ข้างบาเรีย “อยากได้ปะละ ขอสาวทีนงั ข้างๆ นายสิ” โคตัลตอบ ขณะมองอาหารทีเขาสงั ลอยมาวางตรงหน้า

524 ¡ÅÑ °´Ô Ò ชิลด์หันไปหาบาเรีย “ลําเอียงนีบา ทําไมให้พีโคตลั คน เดยี ว” “ทําขึนเฉพาะด้วยนะ” โคตลั รีบคยุ ทับพลางเลือนจาน ขนมปังหน้าผลไม้รวมให้บาเรีย “เฮ้ย! ได้ไงวะเพือน ฉนั ก็อยากได้บ้าง” ชิลด์เริมโวยวาย จนบาเรียต้องปิดหนังสือทีเขาพยายามอ่านให้จบ แต่ก็โดนกวน อีกจนได้ พลางล้วงลูกแก้วเก็บของแล้วหยิบหมวกอีกใบออกมา สวมหวั เพือน “พอใจแล้วนะ นายเป็นเด็กหรือไง เห็นเพือนมีก็อยากมี บ้าง” บาเรียบ่นอย่างไม่จริงจงั แล้วหยิบขนมปังมากิน ชิลด์ดึง หมวกออกแล้วสวมใหม่ให้ปีกหมวกด้านหน้าหนั ไปอยู่ข้างหลัง แล้วยมิ แปน้ “สุดยอดเลยวะบา มีชือติดไว้ด้วย อนั นียังไม่ได้ขายใช่ ไหม ฉันยังไม่เห็นหมวกนีอยู่ในรายการสินค้ าตัวใหม่ของ มาสเตอร์บราวน์ แตม่ นั เทน่ ะ เดก็ ๆ ต้องชอบแน”่ “ขอบใจ แต่หมวกนีแหละทีจะทําให้ฉันกับเวิร์น ได้ไป ร่วมงานแสดงทีเกสต์ราวน์”

BarIa’ MIssIon I 525 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ชิลด์ตาโตพลางดึงหมวกมาหมุนดใู หม่อีกรอบ ก็ไม่พบ ความพิเศษของหมวก “หมวกธรรมดาเนียนะ” “รอให้ปลดสลกั มันก่อนเถอะ แล้วนายจะพบความเจ๋ง” เสียงเวิร์นดงั ขึน แล้วชายหนุ่มร่างโตก็โผล่มาเกาะราวระเบียง ก่อนจะพลิกตวั ข้ามราวขึนมา แล้วไปนงั ลงข้างโคตลั พลางหยิบ ขนมปั งชินทีเหลืออยู่ในจานข้ างหน้ าบาเรี ยมากิน“มาถึงก็แย่ง ขนมของคนอืนไปกินเฉยเลย ไมม่ ีมารยาท” เสียงตําหนดิ งั ขนึ เวิร์นทีกําลงั กดั ขนมปังอ้าปากค้าง แล้วหันซ้ายหนั ขวา มองหาทีมาของเสียง ก่อนจะก้มหน้าลงมองเชรีพทีมาปรากฏตวั อยขู่ ้างบาเรียตงั แตเ่ มือไรไมร่ ู้ “อ้าวอุ้นอี (อ้าวรุ่นพี)” เวิร์นทกั เสียงอู้อีเพราะขนมเต็ม ปาก “เคยี วซะก่อนดีไหม เดียวก็ตดิ คอหรอก ทําตวั เป็นเดก็ ไป ได้” เชรีพตําหนิ แตก่ ลบั อ้าปากรับทนั ทีเมือโคตลั ตกั พดุ ดงิ สีเขียว มรกตใสป่ ากเขา เวิร์ นมองภาพเด็กกินขนมพุดดิงแล้ วแยกเขียว “ก็ เหมือนกนั ละว้า”

526 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ตอนนีก็ขาดลินค์ ลิลา่ นีล ทีน่า และพีดาลนั สินะ” ชิลด์ นบั จํานวนผ้รู ่วมทีมทีมาแล้ว ขณะบาเรียลําเลียงหมวกออกมาสง่ ให้เชรีพกบั เวริ ์น “เอ้อ พูดถึงพีดาลนั นายจะให้ว่าทีไซเอนใสห่ มวกนีด้วย เหรอ” โคตลั ถามเหมือนนกึ ขนึ ได้ “ครับ มนั จําเป็นทีต้องทดสอบการใช้แบบกลุ่ม” บาเรีย ตอบ ขณะมองเชรีพพลิกหมวกไปมาแล้วขมวดคิวเล็กน้อยราวกบั กําลงั วิเคราะห์ของในมืออยา่ งถีถ้วน “แล้วเขาจะยอมใสเ่ หรอ หมวกเดก็ ๆ แบบนี” โคตลั เปรย “มันไม่ใช่หมวกเด็กๆ นะ นีนายปรับปรุงจากหมวก สารพดั ประโยชน์ของรุ่นพีอมีเรียใชไ่ หม” เชรีพถาม แตบ่ าเรียกลบั ตอบวา่ “จริงๆ สินค้าตวั นัน ผมเป็นคนออกแบบเองครับ แต่แม่ ชว่ ยพฒั นา” เชรีพเลิกคิวแล้ วยิมกว้ าง “นายไม่สนใจเข้ าแผนก พฒั นาการเวทบ้างเหรอ มนั นา่ จะเหมาะกบั นายมากเลย”

BarIa’ MIssIon I 527 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียหวั เราะ ขณะทีเวิร์นยกมือล็อกคอเพือน แล้วโต้ว่า “อยา่ ชวนเสียให้ยากรุ่นพี บาจะเข้าสปีเยก่ บั ผม” “กบั นายน่ะเหรอ” เชรีพถามพลางใช้สายตามองสํารวจ เวริ ์นตงั แตห่ วั จดเท้า “แน่นอน มีปัญหาเหรอครับ” เวิร์นย้อนถามแบบนกั เลง หนอ่ ยๆ เชรีพไม่ตอบ แต่หันไปหาบาเรียแล้วพูดว่า “น่าสงสาร นายนะ” เวิร์นทําเสียงจิจ๊ะในลําคอไม่พอใจ แต่ติดทีบาเรียส่ง สายตามาปรามไว้ ไม่ให้ต่อล้อต่อเถียงกับรุ่นพี แต่ยังไม่ทนั ได้ เถียง นีลทีเพิงลอยตวั ขึนมานงั บนราวระเบียงพร้อมกบั ทีน่าก็พดู แทรกขนึ วา่ “บามันคนดีครับพี ขืนปล่อยเวิร์นไปฉายเดียว คงได้ ทะเลอ่ ทะลา่ ไปตดิ อยใู่ นอาณาเขตของคนอืนนะ่ สิ” “เฮ้ย! นีล มาถึงก็เลน่ งานกนั เลยนะ นายพดู เกินไปเปล่า ฉันก็มีฝีมือพอตวั นะ” เวิร์นโวยวายเสียงขรม แต่ก็ทําอะไรเพือน ไม่ได้ เพราะนีลกับทีน่ากระโดดลอยตวั ไปยืนอยู่ข้างหลังเชรีพ

528 ¡ÑÅ°´Ô Ò แล้วคนทีเคยถูกสาปเป็นหินตวั แข็งทือ ก็ได้แตน่ งั ขดั ใจอย่เู งียบๆ ทีไม่สามารถล้างอายก้ชู ือเสียงตวั เองกลบั มาได้ คนทงั หมดเลย หวั เราะขํา จนกระทงั ... “ผมมาสายงนั เหรอ” เสียงหวั เราะครืนเครงเงียบกริบ คนทงั หมดนังนิงขึงไป หลายวินาที ก่อนจะหนั ไปมองชายหนุ่มในชุดลําลองสีดําสนิทผู้ ซงึ มีเส้นผมและดวงตาสีเดียวกบั เสือผ้า “พีดาลนั เชิญนงั ครับ” ชิลด์เอ่ยขึนเป็นคนแรก ขณะบา เรียหยิบหมวกสําหรับสมาชิกใหมส่ ง่ ให้ “นีคือ...” ดาลนั รับมาถือ แล้วมองไปยงั คนอายนุ ้อยกว่า ทงั หมด “หมวกทีมครับพี ใส่แล้วจะได้เป็นก๊วนเดียวกัน” โคตลั พดู ด้วยเสียงตดิ ตลก ดาลนั ก้มมองหมวกในมืออยา่ งครุ่นคดิ “จริงๆ มนั คืออุปรกรณ์ภาคสนามทีผมกบั เวิร์นจะเอาไป ทดลองใช้ แตถ่ ้าพีดาลนั ไม่สะดวก...” บาเรียพูดถึงตรงนีก็อําอึง ไปนิดหนึง พลางยืนมือไปเพือจะขอรับหมวกคืน ดาลนั ก็เอ่ยตดั บทขนึ วา่

BarIa’ MIssIon I 529 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “มนั มีไอมนตราตดิ ตามอยดู่ ้วยนี” เวิร์ นผิวปากขึนอย่างนึกชอบพีชายหน้ านิงว่าทีไซเอน มากขนึ บาเรียจึงตอบว่า “ครับ มันจําเป็นอย่างมากเวลาทีเรา ออกปฏิบัติการเป็นกลุ่มใหญ่ นังสิครับ ระหว่างรอ ผมจะได้ อธิบายการใช้หมวก” ดาลนั พยกั หน้า ขณะนงั ลงแล้วยกหมวกสวมใสห่ วั ตวั เอง ด้วยสีหน้าทีไมเ่ ปลียนไปจากเดมิ เทา่ ไร บาเรียจงึ เอย่ ตอ่ วา่ “อยา่ งทีทกุ คนเหน็ นะ หมวกนีใต้ปีกหมวกจะมีชือของทกุ คนเพือเป็นการแสดงตําแหน่ง ซึงสญั ญาณนีจะเชือมตอ่ กบั หน้า จอแสดงผล...” บาเรียไล้มือไปแตะทีปีกหมวก แล้วแผ่นบาร์เรียร์ ใสขนาดหนงึ หน้ากระดาษก็ปรากฏขนึ พอเวิร์นยืนไปปัด มือเขาก็ ทะลผุ า่ นพลางพดู วา่ “มนั เป็นหน้าจอมนตรา แต่ถกู เคลือบด้วยผงเก็บไอเวท อีกทีหนึงนะครับ เราทดสอบกันแล้วทีบ้านบา รับรอง ไม่มีอะไร ตรวจจบั มนั เจอแนน่ อน”

530 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรียยิมแล้วเลือนนิวไปแตะทีมุมบนซ้าย หน้าจอมน ตราก็ปรากฏสญั ลกั ษณ์คาํ สงั ขนึ สองแผง “นีคือแผงเครืองมือทีเชือมต่อกับช่องเก็บของซึงฝังอยู่ รอบขอบหมวก...” บาเรียไล้นิวไปตามขอบหมวกบนหวั เขา ขณะ อธิยายว่า “...การทํางานของช่องเก็บของพวกนีก็จะเหมือน ลกู แก้วเก็บของ ผมใส่อปุ กรณ์ทีจําเป็นต้องใช้ไว้ในนนั พร้อสรรพ รวมถึงช่องทีใส่อุปกรณ์ส่วนตัวอย่างพวกทีพักเคลือนที และ อาหารเอาไว้ด้วย นอกจากนีขอบหมวกนียงั ทําขึนพิเศษเมือเรา สวมแล้ว มนั จะไม่หลุดหากไม่ใช่มือของเจ้าของถอดมนั ด้วยมือ ของเราเอง หมดหว่ งเรืองลว่ งหาย” ทุกคนพยักหน้าแล้วกดเลือกหน้าจอมนตราของตวั เอง ออกมาแล้ว ไลส่ ายตาตามสญั ลกั ษณ์ทีปรากฏอยดู่ ้านซ้ายมือ “ทีเดน่ ๆ ของเอ็มบีเอชเลยก็คือ...” “เดียวๆ ฉันสงสัยมาตงั แต่นายบอกแล้ว ว่าเอ็มบีเอชนี มนั อะไร” ชลิ ด์ขดั ขนึ เวิร์นก็เลยตอบแทนบาเรียวา่ “มนั มาจาก มาสเตอร์บราวน์แฮต” “ชือสนิ คดิ มาก” โคตลั เอย่

BarIa’ MIssIon I 531 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เรียกว่าเรียบง่ายดีกว่าไหมครับพี พูดซะเสียของเลย” เวิร์นแย้งเสียงออ่ ย จนคนทงั กลมุ่ หวั เราะ “เอาน่า ถ้าคิดชือทีดีกว่านีได้ค่อยเปลียนก็ได้ ต่อนะ...” บาเรียชว่ ยเพือน พลางดงึ ทกุ คนกลบั มาสนใจการสาธิตการใช้ “แผนทีโดยรอบ ซงึ ตอนนีผมได้เอาแผนทีคมู ีร่า ฟอเรสมา ใส่ไว้ให้แล้ว เป็นแผ่นทีทางภูมิศาสตร์ และจะเห็นภาพในมมุ สูง จริงๆ ถ้าเราเข้าไปในพืนทีแล้ว ผมจะปล่อยอปุ กรณ์จบั ภาพขนึ ไป ไว้ในมมุ สงู ” “นายน่าจะขายเจ้านีให้หน่วยพิทักษ์คูมีร่า ฟอเรสนะ พวกเขาต้องชอบแน”่ เชรีพแนะ บาเรียยมิ “ผมกลวั มนั จะขายไมอ่ อกนะ่ สคิ รับ ถึงอปุ กรณ์ จบั ภาพของผมจะดีแค่ไหนก็คงสู้มนตรามาโพล่าของมาสเตอร์ แพทีนไมไ่ ด้” เชรีพพยกั หน้า เพราะมนตรามาโพล่าทีบาเรียพดู คือมน ตราสํารวจสภาพป่าซงึ ตรวจสอบข้อมลู ได้ดยี ิงกวา่ แคก่ ารจบั ภาพ “หน้าจอมนตรานีไม่ได้แสดงแผนทีได้แค่คูมีร่า ฟอเรส เทา่ นนั ครับ แตม่ นั จะแสดงแผนทีซงึ เป็นทกุ สภาพพืนทีทีเราเข้าไป

532 ¡ÅÑ °Ô´Ò ปฏิบัติการ ก่อนลงปฏิบัติการในพืนทีไหน เราก็แค่ต้ องทํา การบ้านหน่อย ต้องศึกษาพืนทีนนั ๆ และปอ้ นข้อมูลเฉพาะของ แตล่ ะแห่งไว้ก่อน หน้าจอมนตราก็จะการแสดงผลเป็นภาพอยา่ ง ทีเห็นโดยยังไม่ได้เข้าไปตรวจสอบ แต่การแสดงผลจะช้ากว่า ความเป็ นจริงประมาณห้าถึงสิบนาที ทีสําคัญ มันจะแสดง ตําแหนง่ ของพวกเราด้วย” “นายลืมไปอย่าง” เวิร์นเสริมแล้วเอือมมือไปแตะที สญั ลกั ษณ์รูปเมฆ แล้วหน้าจอมนตราก็เปลียนเป็นแผนทีอีกแบบ ทีคล้ายกบั แผนทีปกติ แล้วเวริ ์นก็อธิบายวา่ “อปุ กรณ์จบั ภาพของหมวกใบนีนี สามารถตรวจไอเวทได้ ด้วย เนอะบา” “ใช่ๆ เอาไว้ไปดกู ันเวลาอยู่ในสถานทีจริงนะครับ มาถึง ...” บาเรี ยปิ ดหน้ าจอของแผนทีโดยกดไปทีสัญลักษณ์ รู ป แมลง หลงั หมวกก็เปิดออกแล้วมีลกู บอลสีเงินลอยออกมา “ลกู แก้วสอดแนม แตข่ นาดเลก็ กวา่ ” ทีนา่ อทุ าน

BarIa’ MIssIon I 533 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียยิม “มันคล้ายๆ ลูกแก้ วสอดแนม แต่ว่ามีการ ทํางานทีปลอดเวทกว่า แล้วก็มีเศษคามีลอย่ตู วั มนั สามารถเข้า ไปเก็บภาพในทีทีเราเข้าไปไมได้ได้ ทีสําคญั ...” บาเรียหยดุ พูดพลางเอือมมือไปจับลกู แก้วสอดแนมมา ถือไว้ แล้วแบมือออก วงมนตราสีนําตาลอ่อนก็ปรากฏขึนบนฝ่ า มือของบาเรีย โดยมีลูกแก้วนนั ลอยอยู่เหนือฝ่ ามือ “หากใช้มนั คู่ กบั มนตราล็อกก้า มนั จะสามารถถ่ายทอดภาพเคลือนไหวได้” ทกุ สายตาเหลือบมองทีหน้าจอมนตราของตวั เอง แตก่ ็ไม่ พบภาพใด เลยมองไปทีหน้าจอมนตราของบาเรีย “มีแค่เฉพาะหน้จอทีลกู แก้วสอดแนมออกมาจากหมวก ใบนนั ครับ” บาเรียอธิบายพลางสลายมนตราบนฝ่ ามือเขา แล้ว กดไปทีสัญลักษณ์แมลงอีกครัง เจ้าลูกแก้วสอดแนมจึงลอยตวั กลบั เข้าในชอ่ งเก็บของมนั “มนตราลอ็ กก้าเป็นมนตราโบราณของพสธุ าเวท พวกเรา จะทําได้ยงั ไง” ชิลด์โวยขนึ เป็นเหตใุ ห้บาเรียตอบทงั รอยยมิ วา่ “ฉันแค่บอกว่ามนั ทําได้ แต่ไม่ได้บอกว่า ทกุ คนจะทําได้ สกั หนอ่ ย ตอ่ นะ”

534 ¡ÅÑ °Ô´Ò ชิลด์ทําท่าฮึดฮัด ขณะทีเวิร์นหัวเราะชอบใจทํานองว่า เขาเองก็โวยวายแบบนีมาแล้วเหมือนกัน ซึงก็ไม่เป็นผลต้อง ยอมรับไปตามสภาพของตวั เอง สําหรับบางคนของบางอย่างอาจ เป็นแคข่ องเลน่ แตก่ บั อีกคนกลบั มนั เป็นได้ยงิ กวา่ “อีกอย่าง การออกปฏิบตั ิการครังนี สิงทีเราน่าจะเจอ แนๆ่ คือ เราไม่อยากเสียเวลากบั การกางบาร์เรียร์อําพรางตวั เอง ใชไ่ หม” บาเรียเอย่ ขนึ ทกุ คนพยกั หน้าอยา่ งเหน็ ด้วย ชายหน่มุ จงึ เลือนมือไปกด ทีสญั ลกั ษณ์รูปหมวก ทนั ใดนนั ร่างของบาเรียก็หายวบั ไป ก่อน จะปรากฏขนึ อีกครัง “สดุ ยอด!” เหลา่ เพือนอทุ านพร้อมกนั อยา่ งชอบใจ “เจ๋งกว่าหมวกของสปีเย่อีก!” ทีน่าเอ่ยพลางยกมือไป แตะหมวกอยา่ งชอบใจ “ใช่ไหมละ อนั นีเป็นความคิดของเวิร์นนะ ใครๆ ก็รู้นีว่า จอมเวทแห่งแสงเก่งเรืองการอําพรางตวั ทีสดุ ” บาเรียเอย่ ชมยก ความดีความชอบเรืองนีให้เวิร์น คนได้หน้าเลยกระแอมไอ แล้ว อธิบายการทํางานวา่

BarIa’ MIssIon I 535 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ในหมวกนีมีเกล็ดอัญมณีเวทแห่งแสงอยู่ แล้วเอาไป ผ่านกระบวนการเพือเก็บกกั พลงั เวทแหง่ แสงไว้ ก่อนใช้ ผ้ใู ช้ก็แค่ ถ่ายเทพลงั ลงไป เวลาออกปฏิบตั งิ านจะได้ไมต่ ้องเปลืองแรง ฉัน ทดลองแล้วสามารถอําพรางตวั ได้ประมาณหนึงวนั โดยไม่ต้องใส่ พลงั เพิม ทีสําคญั ไม่ต้องกลวั ว่าเราจะไม่เห็นกัน เพราะหมวกที ขนึ ทะเบียนไวในทีมเดียวกนั จะไมถ่ กู มนตรานนั หลอกตาเรา” “โห” เสียงอทุ านของเพือนทําให้เวิร์นยกั ไหล่ “ปรบมือสิครับ ปรบมือ” คนขีอวดคะยนั คะยอเพือน ทกุ คนก็เลยปรบมือให้ ทําให้เวิร์นยิมกว้างกว่าเดิม ก่อนจะหบุ ยิมฉบั เพราะเชรีพเบรกวา่ “ก็แค่ความรู้พืนฐานน่า เอ้าบาต่อเลย มีอะไรให้เล่นอีก ตอ่ เลย” บาเรียยมิ รับ เขาชีไปทีแผงสญั ลกั ษณ์พลางอธิบายตอ่ วา่ “อย่างทีบอกไว้ หมวกใบนีไม่ได้เป็นแค่คลงั สํารองสําหรับเก็บ อุปกรณ์ทีจําเป็นในการออกภาคสนามทุกอย่าง ซึงไม่ว่าจะเป็น เชือกสารพัดประโยชน์ แว่นขยายประกายเวท พลุสัญญาณ ฉุกเฉิน เบรนบอร์ดฉบับปรับปรุง และอืนๆ อีกมากเท่านัน เจ้า อปุ กรณ์นียงั มีประโยชน์ในส่วนของการประเมินผลได้ด้วย ซึงผม

536 ¡ÅÑ °´Ô Ò บอกได้เลยว่า นีเป็นลิขสิทธิหนึงเดียวของมาสเตอร์บราวน์ทีผม คิดค้นขึนเพือตอบโจทย์ของนกั เรียนเวททีต้องการพัฒนาตวั เอง โดยเฉพาะ...” บาเ รี ยอธิ บาย การ ทํ าง านขอ ง หม วกม หัศจ รรย์ อย่า ง สนกุ สนาน กระทงั ร่ายยาวสรรพคณุ เสร็จ สองคนสดุ ท้ายในกลุ่ม ก็ยงั มาไมถ่ งึ จดุ นดั หมายสกั ที “แล้วคู่รักสุดหวานแหววของเราทงั สองคนละ ทําไมถึง มาช้าสดุ ละเนีย” โคตลั เอย่ “เห็นว่าลินค์ถึงสถานทตู ฟอริโซ่แล้วครับ รอลิลา่ อย”ู่ เวิร์ นตอบแทน ขณะมองเชรีพทีนงั มองอาหารเช้าของโคตลั ทีมาถึง แตเ่ จ้าตวั มวั แตฟ่ ังเพลินเลยยงั ไม่ได้กิน เวิร์นเลยเอือมมือไปแตะ ทีตาของต้นไม้ทีกลางโต๊ะ กิงอ่อนทีมีใบไม้เมนกู ็งอกออกมา เขา จงึ ถามคนทงั โต๊ะวา่ “มีใครอยากกินอะไรบ้างไหมครับ จะได้สังพร้ อมกัน ทีเดยี ว รอมานานแล้วทา่ ทางจะหิว” “ใครเลียง” คนหน้าตาเดก็ สดุ ถามหาเจ้ามือ

BarIa’ MIssIon I 537 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “คนอายุมากกว่าก็ต้องเลียงสิครับ” เวิร์นตอบอย่าง หมนั ไส้ เชรีพมองหน้าเวิร์นนดิ หนงึ แล้วจงึ ลกุ เดนิ ไปทางห้องครัว ของร้าน ชลิ ด์มองตามไป แล้วหนั มาดเุ วริ ์น “นนั รุ่นพีนะเว้ย เดียวเขาก็เสกนายเป็นหนิ อีกหรอก” เวิร์นยกมือขนึ เกาหวั ไมน่ กึ วา่ รุ่นพีเปียกแกจะขีงอนมาก ขนาดนี แตเ่ หล่ารุ่นน้องก็นงั เครียดอย่ไู ม่นาน เชรีพก็เดนิ กลบั มา นงั แล้วดงึ เมนมู าจากมือเวริ ์นพลางพดู วา่ “สงั ได้เลยทกุ คน ฉนั เลียงเอง” “ฮะ!” ทกุ คนอทุ านประสานเสียงขึนพร้อมกัน เชรีพเลย เงยหน้าจากเมนมู าจ้องตาตอบ “ทําไม มีปัญหากบั การทีฉนั เลียงเหรอ” “ปกติรุ่นพีไม่พกเงินไม่ใช่เหรอครับ” โคตลั ตอบตาม เรืองราวทีเขาได้ยนิ มา “ก็ไมไ่ ด้พกนะ่ สิ”

538 ¡ÑÅ°´Ô Ò “อ้าว!” อีกครังทีคนทงั หมดต้องประหลาดใจกบั คําตอบ ของเชรีพ เจ้าตวั เลยต้องเฉลยทีมาทีไปของการเลียงครังนี “เมือกีฉนั เข้าไปในครัวถามเขาวา่ อยากให้ซอ่ มอะไรหรือ เปล่า พอดีเจ้าของร้ านต้องการเตาอบใหม่ ให้อบขนมได้เร็ว กว่าเดิม ฉันก็เลยปรับปรุงให้เขาไป วนั นีเจ้าของร้านเขาเลยจะ เลียงฟรี คนเราทําไมต้องใช้เงินกบั ทกุ อย่างด้วย แหม เมนทู ีนียงั น่ากินเหมือนเดิมเลย” พูดจบ เชรีพก็ยิมกว้างพลางจิมไปชือ รายการอาหารของโปรด ก่อนจะเลือกทีจํานวนอย่างมีความสุข ไมส่ นใจวา่ ทกุ คนจะมองเขาด้วยสายตาทงึ สกั แคไ่ หน “ขอโทษนะลินค์ พอดีฉันออกจากปราการช้ากว่าทีคดิ นะ่ เลยมาถึงช้าไปหน่อย” ลิล่าเอ่ยอย่างเกรงใจขณะทีเดินเลียบ ชายหาดของทะเลสาบมาด้วยกัน เพือจะตรงไปร้านนําชาทีนัด หมายกบั เพือนๆ “แล้วทําไมถึงออกจากปราการช้าล่ะ ก็รู้เวลานดั หมาย แล้วนีนา” ลินคอร์นตําหนิด้วยนําเสียงไมจ่ ริงจงั นกั ลิล่ายิมแห้งพลางตอบว่า “เอคิลน่ะสิ ไม่ยอมให้ฉันออก จากปราการ เพราะต้องการประลองกบั ฉนั ก่อน คือ ครังทีแล้วฉัน

BarIa’ MIssIon I 539 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ผิดสญั ญากับเขาไปครังหนึงแล้วน่ะ เพราะต้องไปงานสมั มนาที ปราการซินเทลลา่ เมือคราวกอ่ นไง ลินค์รอนานไหม” “ไม่นานหรอก แค่สงสยั ว่าเธอหลงทางอยู่หรือเปลา่ ” ลิ นคอร์นแซว “ลนิ คอ์ ้ะ คดิ แบบนนั ได้ยงั ไง ฉนั ไมไ่ ด้หลงทางบอ่ ยขนาด นนั เสียหนอ่ ย” ลิล่าแย้ง แตก่ ็ต้องหน้าแดงเพราะความอายเมือลิ นคอร์นย้อน “ไม่หลงทางเก่งเลยนะ ไปโซนยงั หาทางไปโรงแรมทีพกั ไมไ่ ด้ แถมยงั จองโรงแรมผดิ วนั ด้วย” เมือเห็นลิลา่ เงียบ ลินคอร์นก็เลยหวั เราะออกมา จนลิล่า ต้องตีไหลค่ นขีแกล้ง ลินคอร์นเลยคว้ามือนนั ไว้ แล้วจงู ให้เดินเร็ว ขนึ “ชลิ ด์บอกวา่ ทกุ คนมาพร้อมกนั หมดแล้ว ยกเว้นเรา และ เพราะเธอมาสาย วนั นีก็อดเดินเทียวซือเมล็ดพนั ธ์ุแล้วละ เพราะ คงต้องไปทบทวนแผนกนั ก่อนเข้าคมู ีร่า ฟอเรสพรุ่งนี” “อือ ขอโทษนะทีช้า” ลลิ า่ เอย่ อยา่ งรู้สกึ ผดิ

540 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ไมเ่ ป็นไร ไมไ่ ด้ลําบากอะไร เพียงแตเ่ ธอน่ะ มีเมล็ดพนั ธ์ุ ในตลบั พอใช้หรือเปล่า ไม่ใช่ไปหมดลกู กระสนุ เอาในป่ านะ” ลิ นคอร์นเปรย แล้วด้วยความทีลิลา่ ลืมไปว่าจดุ ประสงค์ทีเธอชวนลิ นคอร์นให้ไปเดนิ ซือเมล็ดพนั ธ์ุด้วยกนั ก็เพราะกะจะให้รุ่นพีโคตลั กบั บาเรียช่วยเตรียมการบางอย่าง แตด่ นั มาเสียจงั หวะไปเพราะ เธอมาถึงช้านีแหละ “เรืองนนั ไม่ต้องหว่ ง ฉันเตรียมพร้อมเสมออย่แู ล้ว” ลิล่า ตอบเพือให้ลนิ คอร์นสบายใจ “อ้าว ไมใ่ ชว่ า่ อยากจะหาเมลด็ พนั ธ์ุใหม่ๆ เพือเอาไว้ส้กู บั ฉนั ด้วยเหรอ” ลินคอร์นแกล้งย้อนถาม “เอ้อ จริงด้วย นนั แหละๆ แหะ แหะ ลืมไป” ลิลา่ เลยรีบ เออออไปเพือกลบเกลือนพริ ุธ ลนิ คอร์นเหลือบมองคนโกหกไมเ่ นียนแล้วแอบอมยิม แต่ ไมพ่ ดู อะไร กระทงั ทงั คเู่ ดนิ มาถงึ หน้าร้านถ้วยนําชาและกานํา พอ เงยหน้ ามองก็เห็นกลุ่มเพือนนังคุยกันอยู่ เมือเดินเข้ าไปใน ระยะใกล้พอจะเรียกได้ ชายหนมุ่ จงึ ตะโกนวา่ “เฮ้! เวิร์น”

BarIa’ MIssIon I 541 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เวิร์นหนั ไปมองแล้วโบกมือให้ พลางหนั ไปบอกเพือนคน อืนๆ ว่าลินคอร์นมาแล้ว ขณะทีลินคอร์นกับลิล่าเดินไปขึนพรม เพือขนึ ไปยงั ชนั สอง “ช้าตลอด” เวริ ์นแซว “นายว่าลิล่าเหรอ” ลินคอร์นย้อน ขณะทีลิล่าหัวเราะ เบาๆ กบั การตอกกลบั ของลนิ คอร์น “น้อยๆ หน่อย เจ้าชาย แหม ได้ทีก็เสียมเลยน้า กลวั ใคร ไมร่ ู้เหรอ วา่ แฟนตวั เองเก่ง” เวริ ์นโต้กลบั ลินคอร์นยกั ไหล่ พลางมองไปทีหมวกของทุกคน ขณะลิ ล่ารับหมวกจากบาเรียมาใส่ แล้วหนั มาสะกิดลินคอร์นให้ย่อตวั ลงหน่อย เพือเธอจะสวมหมวกให้เขา ท่ามกลางเสียงผิวปาก ล้อเลียนของเวิร์นทีดงั หวีดหวิวขนึ “หมวกประจํากลมุ่ ?” ลินคอร์นถาม “ไม่ใชแ่ คน่ นั หรอก” บาเรียตอบ แล้วมองไปทีจานอาหาร ทีกลมุ่ ของเขากินเสร็จแล้ว พลางถามวา่ “นายกบั ลลิ า่ กินอะไรมาหรือยงั ”

542 ¡ÑÅ°Ô´Ò “กินระหว่างทางแล้วเพือน ขืนหิวท้องมากินทีนีคงไมไ่ หว หรอก” ลินคอร์นตอบ แล้วพยกั หน้าให้ชิลด์ซึงรอจงั หวะลุกขึน และเดินนําคนทงั หมดไปทีพรมเพือลงไปข้างล่าง พลางพูดด้วย รอยยมิ กว้างวา่ “งนั ก็ตามฉนั มาสหาย ได้เวลาเริมทํางานกนั แล้ว”

BarIa’ MIssIon I 543 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 31 ÁÒù٠¡ÒŒ คูมีร่า ฟอเรสเป็นผืนป่ าทีอุดมสมบูรณ์มาช้านาน ไม่ เพียงแต่ความกว้างใหญ่ของพืนที แต่ป่ าแห่งนียังเต็มไปด้วย ความพศิ วงในมิตขิ องจิตวิญญาณ ซงึ สร้างความมนึ งงสงสยั และ ความน่าสะพรึงกลัวให้แก่ผู้ทีย่างกรายเข้าไปในป่ าแห่งนันมา ตงั แต่ก่อนเซวีน่าจะก่อตงั ขึน บางพืนทีเตม็ ไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า และมีแสงแดดสาดส่องถึง ทําให้ป่ าเปล่งประกายอย่างสวยงาม เหมือนอญั มณีชนั ดี แตบ่ างพืนทีก็ดํามืดจนไม่เห็นแสงเดือนและ แสงตะวัน มีแต่ความเย็นแผ่ซ่านไปทวั บริเวณจนไม่มีสิงมีชีวิต ไหนอยากกรายเข้าไปใกล้ “เอาละ ทุกคน ฉันจะสรุปแผนการเดินทางครังสุดท้าย นะ” ชลิ ดเ์ รียกทกุ คนมารวมพล ณ พืนทีกว้างกลางป่ าชนั นอก ซึง

544 ¡ÅÑ °Ô´Ò เป็นสถานทีทีมักปล่อยนักท่องเทียวให้เข้ามาตงั แคมป์ เพือสูด บรรยากาศในป่ า “บาขอแผนทีหนอ่ ยสิ” ชลิ ดบ์ อก บาเรี ยจึงยกมือแตะปี กหมวกของเขาเหมือนกับทุกคน แล้วหน้าจอมนตราก็ปรากฏทีเบืองหน้าของทุกคน ภาพแผนที ปรากฏขึนบนนัน มีจุดเป็นสีต่างๆ อยู่ทังหมด 10 จุด และมี เครืองหมายกากบาทอยใู่ นพืนทีทีหา่ งออกไป “จดุ สีต่างๆ เหล่านีเป็นสญั ญาณแสดงถึงพวกเราแต่ละ คนอยู่ตลอดเวลา หากเราอย่หู ่างกันไม่เกิน 1 กิโลเมตร ซึงรัศมี อาณาเขตนีอาจลดน้อยลง ถ้าในป่ าบางช่วงมีไอเวทหนาแน่น เกินไป ดงั นนั เพือความชวั ร์เราจึงไม่ควรอย่หู า่ งกนั เกิน 500 เมตร จะดีทีสดุ ส่วนเครืองหมายกากบาททีเห็นทงั สองจุด คือตําแหน่ง ทีพบสภาพป่ าเสือมโทรมในบริเวณใกล้กบั จดุ ทีเราอย่”ู บาเรีย อธิบาย “เมือวานฉันลืมถามว่าพวกนายใช้สายใยพลงั ของอะไร ในการจบั ตาํ แหนง่ ของพวกเราแตล่ ะคน” เชรีพถาม บาเรียหนั ไปหาเวิร์น เวิร์นจึงผิวปากขึน จนเกิดแสงเป็น ประกายวบิ วบั เรืองจากชือทีใต้ปีกหมวกของเขา

BarIa’ MIssIon I 545 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “เวทแห่งแสงครับ ชือทีสลกั อยู่บนหมวกของทุกคน มัน ทําจากอญั มณีเวทแห่งแสงซึงจะตอบสนองตอ่ เสียงผิวปากของผู้ ทีควบคมุ การเคลือนทีของทงั ทีม ดงั นนั หนึงในปัจจยั สําหรับการ ใช้หมวกทีมคอื ในทีมนนั ต้องมีคนทีใช้เวทแห่งแสงในระดบั ดีถึงดี มากอยดู่ ้วย ซงึ ไมเ่ ป็นปัญหากบั ทีมของเรา” เชรีพพยกั หน้า พลางล้วงของบางอย่างออกจากกระเป๋ า “กนั พลาดให้ทกุ คนเอานีไปตดิ ไว้ทีอกเสือด้วย” เข็มกลดั ทรงกลมสีใส ลอยไปตรงหน้าทกุ คน แล้วเชรีพก็ อธิบายตอ่ “นีคือ ผลกึ ชีตาํ แหนง่ ในกรณีฉกุ เฉิน มนั จะชว่ ยให้หน่วย พิทกั ษ์คมู ีร่า ฟอเรสหาพวกเราเจอ” ทกุ คนหยิบผลกึ ชีตําแหน่งมากลดั ติดไว้ทีอกเสือ ชิลด์จึง พดู ตอ่ “ฉนั สอบถามจากรุ่นพีจอมเวททีลงพืนทีในครังแรก จาก ตรงนีไปถึงจุดทีสองใช้เวลาเดินทางประมาณสองชวั โมง เพราะ พวกเขาต้องเดนิ ทางอ้อมคริติคอลโซน ฉะนนั เพือความง่ายอยา่ ง ทีเราตกลงกันเมือวาน ฉัน ลิล่า ทีน่า พีเชรีพ และเวิร์นจะเดิน

546 ¡ÑÅ°´Ô Ò อ้อมคริติคอลโซนไปยงั จดุ ทีสอง ส่วนพีดาลัน ลินค์ นีล พีโคตลั และบาเรีย จะเดนิ ผา่ นคริตคิ อลโซนไปเจอกนั ทีนนั ” สมาชิกกลมุ่ ย่อยทงั สองตา่ งพยกั หน้า ชิลด์จึงอธิบายต่อ ว่า “ถ้ากลุ่มไหนไปถึงทีหมายก่อน ให้รออีกกลุ่มก่อนจนครบ 1 วนั หากกล่มุ นนั ยงั ตามมาไมถ่ ึง ขอให้แจ้งหน่วยพิทกั ษ์คมู ีร่า ฟอ เรสได้เลย และยกเลิกภารกิจทงั หมดกลบั ไปรอทีบ้านฉัน แล้วก็ อยา่ ลืมกางบาร์เรียร์อําพรางตวั เอง หรือใช้หมวกชว่ ยด้วยนะ” “ตกลง” ทงั หมดตอบพร้อมกบั หน้าจอมนตราทีสลายไป ชิลด์จึงยืนมือมาด้านหน้าเพือเรียกรวมพลัง เหล่าเด็ก ห้องหนึงก็ทําตามโดยอตั โนมตั ิ ตามด้วยโคตลั ซึงเคยชินกับการ ร่วมทีมกับพวกลินค์มาก่อนแล้ว เหลือก็แต่เชรีพกับดาลันทียืน มองการรวมพลงั กนั อยา่ งงงๆ “มาสคิ รับพีดาลนั ” ลินคอร์นร้องเรียก ดาลันมองมือของรุ่นน้องทีประสานกันนิงอยู่แป๊ บหนึง แล้วจึงเอือมมือไปจบั ตามด้วยเชรีพทีต้องมดุ เข้าไปอย่กู ลางวง ของคนทงั หมดถงึ จะวางมือประสานรวมกบั พวกผองได้

BarIa’ MIssIon I 547 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ขอบคุณทีมาช่วยผมในวันนี เจอกันทีจุดหมายครับ” ชิลด์เอย่ นําขนึ กอ่ น “แล้วเจอกนั ” เหล่าอดีตเด็กห้องหนึงตะโกนก้องตอบรับ แล้วแยกมือออกจากกัน พลางเดินแยกไปรวมกล่มุ ของตวั เอง ลิ นคอร์นหนั ไปมองหน้าลิลา่ ทีเดินไปอย่ขู ้างชิลด์แล้วยิม ลิล่าก็ยิม ตอบ สว่ นทีนา่ ก็โบกมือให้นีล “งันกลุ่มเราไปก่อนนะ” ชิลด์เอ่ยขึนพลางพยกั หน้าให้ สมาชิกของกลุ่มตวั เอง ก่อนจะหนั ไปยงั ทิศทีจะเดินทาง เขายก มือขึนแตะปีกหมวก แล้วกดเลือกสญั ลกั ษณ์เบรนบอร์ด และกด ปิดหน้าจอมนตรา ผลบุ ! เบรนบอร์ดทีได้รับการปรับปรุงใหม่ให้ ปราดเปรียว กวา่ เดมิ ก็ปรากฏขนึ ทงั หมดกระโดดขนึ ไปยืนบนเบรนบอร์ด แล้ว พาหนะของชาวเซกนั ซงึ เป็นของเล่นทีขายดีอีกชินของมาสเตอร์บ ราวน์ก็พงุ่ เรียดพืนดนิ หายเข้าไปในป่า “พวกเราก็ไปกันเถอะ” ลินคอร์นเอ่ยพลางลอยตวั ขึน เหนือพืนด้วยพลงั ตวั เอง ขณะมองเพือนร่วมทีมทีก็ทําเหมือนกนั

548 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ชกั จะตืนเต้นแล้วว่าไหม” โคตลั เคลือนตวั มานําหน้า ขณะคนทีเหลือเคลือนตวั แปรขบวนเป็นรูปสามเหลียมม่งุ หน้าเข้า ไปยงั ผืนป่าซงึ แทบจะไมม่ ีทางเดนิ อยา่ งปกติ โคตลั มองผืนป่าข้างหน้าแล้วหลบั ตาลง ก่อนจะลืมตาขึน พร้อมกบั สง่ กระแสพลงั ของเขาพงุ่ ผา่ นป่าไปข้างหน้าเป็นรัศมีครึง วงกลมประมาณสักร้ อยเมตร ต้นไม้ทีขึนปกคลุมอย่างหนาทึบ เมือครู่ก็เคลือนกิงก้านแหวกออกเป็นทาง ริมฝีปากของคนขีแกล้ง ยกขึนราวกับพอใจกับเส้ นทางทีไม่ปลอดภัยเบืองหน้ าไม่น้ อย แล้วพงุ่ ตวั นําคนในทีมลว่ งหน้าไปทนั ที ร่างของคนทังห้าจึงเคลือนผ่านไป โดยมีโคตัลเคลือน นําไปข้างหน้าทําหน้าทีกําหนดทิศทาง แต่แล้วการเคลือนที อนั รวดเร็วก็หยุดชะงกั เหล่าผู้ติดตามก็มาหยุดอยู่รวมกัน ขณะ มองสิงกีดขวางข้างหน้าพวกเขาเป็นตาเดยี ว “มา่ น...แมกไม้ ประตดู า่ นแรกทีต้องผ่าน หากจะเข้าส่คู ริ ตคิ อลโซนของคมู ีร่า ฟอเรส” บาเรียพมึ พําพลางยกมือขนึ เหรียญ ดนิ ซินเทลก็ปรากฏขนึ บนฝ่ามือ ขณะทีดาลนั ก้าวเข้าไปยืนข้างบา เรีย “พีเองทีถือบตั รผา่ นสินะครับ” บาเรียยมิ ถาม

BarIa’ MIssIon I 549 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ดาลันไม่ตอบ เขากลบั นิงมองม่านสีเขียวใสทีเรืองแสง ขวางกนั พวกเขาไว้ตลอดแนวทงั ด้านหน้าและซ้ายขวา และหลงั มา่ นสีเขียวใสนี ก็มีสภาพไม่ตา่ งกบั จดุ ทีพวกเขายืนอยู่ ทว่าด้วย ดวงตาของวา่ ทีไซเอน ภาพทีเขาเห็นกลบั แตกตา่ ง ชายหนมุ่ เอือม มือไปแตะมา่ นสีเขียวนนั จมุ๋ ! มือของดาลนั ทะลผุ า่ นมา่ นเข้าไปแล้ว แตท่ กุ คนกลบั มอง ไม่เห็นมือทีอยู่ในฟากตรงข้าม และเสียววินาทีตอ่ มา ร่างของดา ลนั ก็ถูกดดู เข้าไป ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน บาเรีย มี ปฏิกิริยาตืนตวั เร็วทีสดุ เขาหลบั ตาลงแล้วร่ายเวท เหรียญดินซิน เทลสวา่ งวาบขนึ รัศมีของแสงทีสว่างขนึ นนั ทําให้มา่ นสีเขียวกระ เพิมไหวเป็นคลืนน้อยๆ แล้วม่านก็แหวกออก เผยให้เห็นสภาพ พืนทีทีแท้จริงซงึ รอคอยพวกเขาอยขู่ ้างหลงั มา่ น มันคือหุบเหว ดาลันทีผลุบหายเข้าไปเป็นคนแรก ยืน ลอยตวั อยู่กลางอากาศ มีสายลมพดั หมนุ วนขนึ มาจากเบืองลา่ ง จนเส้นผมดําขลบั ของดาลนั พลิวไสว และเมือชายหน่มุ ตวดั มือขึน ด้านบน สายลมทีพดั อยู่รอบตวั เขาก็สะบดั ม่านสีเขียวเรืองใสๆ นนั ขึนไปด้านบนตลอดทงั แนว เพือนร่วมทีมทีรออย่อู ีกฟากก็พุ่ง

550 ¡ÑÅ°´Ô Ò ตวั เข้ามายืนอยขู่ ้างเขา และเมือสายลมสงบลง ม่านสีเขียวเรืองก็ ทงิ ตวั กลบั ลงมาปิดไว้เหมือนเดมิ “เป็นม่านเจ้าปัญหาจริงๆ” โคตลั พึมพําขณะมองม่านสี เขียวเรืองซงึ สะท้อนภาพท้องฟา้ เวิงว้างไร้ขอบเขต นนั คือสาเหตทุ ี ทําให้พวกเขาเห็นทางฝังนีเป็นหน้าผา เพราะหากมองจากจุดที ยืนอยู่บนผืนดินทางฝังโน้น ก็จะเห็นดาลันยืนอยู่กลางอากาศ ขณะทีพวกเขายืนอยู่บนพืนดิน แต่พอข้ ามฝังมายืนตรงจุด เดียวกับดาลนั จึงพบว่าในฟากนีไม่ใช่อยู่กลางอากาศธรรมดา แตม่ นั คือท้องฟ้าทีอยเู่ หนือคมู ีร่า ฟอเรส สภาพผืนป่ าทีเบืองล่างเขียวชะอุ่ม และไอพฤกษาเวทที สมั ผัสได้ก็รุนแรงยิงกว่าตอนแรกทีย่างกรายเข้ามาในป่ าแห่งนี เสียอีก หรือนีคือความลึกลบั ของผืนป่ า ว่ากันว่า คริติคอลโซน เป็นเขตพืนทีทีมีลกั ษณะคล้ายพืนทีสีเทามาก เพียงแตม่ นั แทรก อย่ใู นพืนทีปกติ จึงเป็นพืนทีต้องห้ามทีไม่ให้คนทวั ไปเหยียบย่าง เข้าไป มีคนเพียงไมก่ ีอาชีพเทา่ นนั ทีได้รับอนญุ าตให้เข้าไปปฏิบตั ิ ภารกิจในพืนทีเหล่านีได้ และเคยมีคนตงั ข้อสงั เกตว่า บ่อยครังที เหล่าผู้คนซึงหลงทางอยู่ในคูมีร่า ฟอเรส ก็มักจะหาพบได้ที บริเวณชายขอบคริติคอลโซน และพวกเขาก็อยู่ในสภาพที แตกต่างกันไป บางคนความจําเสือมไปตลอลชีวิต บางคนก็แค่