แสนชัง 3

แ ส น ชั ง | 1 0 2 ตอ้ งทาํ ตวั สงบเสงยี มกนั ไปสกั ระยะ แตเ่ รอื งราวในราช สาํ นกั นนั ใกลจ้ ะปะทุ องคช์ ายสอี กี ไมน่ านคงถูกแต่งตงั เป็นอ๋องไดร้ บั พระราชทานจวน เรอื งการแตง่ ตงั รชั ทายาท คงดุเดอื ดขนึ แน่ แตห่ ากคนในสกุลมวั แตส่ งบเสงยี มอยจู่ ะเกบ็ เกยี ว ผลประโยชน์จากการแยง่ ชงิ อํานาจครงั ใหญน่ ีไดอ้ ยา่ งไร ตวั เขาไมม่ บี ุตรหลานสตรที อี ยใู่ นวยั เหมาะสมจะแตง่ ออก พอกวาดตามองหลานนอกกค็ งมแี ต่หลวิ จา้ วอวที อี ายอุ ยู่ ในวยั แต่งงาน คดิ คาํ นวนดูแลว้ หากสามารถผลกั ดนั หลวิ จา้ วอวขี นึ เป็นหวางเฟยของอนั ออ๋ งวนั หน้าอาจจะมี หนทางปีนปายไดไ้ กล หากอนั อ๋องไดเ้ ป็นไทจ่ อื หลานสาวของเขากน็ บั ว่าเป็น ไทจ่ อื เฟย หากอนั อ๋องไดเ้ ป็นฮอ่ งเต้ หลานสาวของเขาก็ จะไดเ้ ป็นพระมารดาของแผน่ ดนิ แต่หากอนั ออ๋ งตกตํา พา่ ยแพ้ อยา่ งไรหลวิ จา้ วอวเี ป็นเพยี งหลานนอก ความสมั พนั ธส์ ายนีไมเ่ หมอื นหลานในทใี ชส้ กุลเจนิ พวก เขาจะตดั สมั พนั ธก์ บั นางจงึ งา่ ยดายมาก เช่นนียอ่ มดกี ว่าเอาชอื สกุลเจนิ ลงไปเสยี งในสงครามแยง่ ตาํ แหน่งรชั ทายาท ฉากหน้าพวกเขานิงเฉยเสยี แต่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 3 เบอื งหลงั รว่ มผลกั ดนั ฝ่ายอนั อ๋องแต่กเ็ หลอื ทางถอยให้ ตวั เอง \"อนั ออ๋ งเคยใหส้ ญั ญากบั นางหรอื ไม?่ \" เขาถามหยงั เชงิ \"เคยตรสั ว่าจะตงั อวเี ออ๋ รเ์ ป็นหวางเฟย เพยี งแตต่ อ้ ง หาทางกาํ จดั หลวิ จา้ วเวย่ ใหแ้ นบเนยี นหน่อยเพราะไม่ ตอ้ งการทาํ ใหฝ้ ่าบาทไมพ่ อพระทยั ในชว่ งนี งานบวงสรวง นนั ตามจรงิ หากอวเี อ๋อรไ์ ดข้ นึ แสดง ฐานะของนางคง สงู ขนึ อกี ใครกค็ งไมอ่ าจคดั คา้ นหากภายหลงั คดิ จะ เปลยี นตวั คหู่ มนั น่าเสยี ดาย...ยามนีลกู เลยี งของเหมย เอ๋อรค์ นนนั ชอื เสยี งดงั กระฉ่อนไปทวั ถงเยยี น ใครบา้ งไม่ ชนื ชมนาง ตอ่ ใหค้ ดิ จะเปลยี นตวั ภายภาคหน้าอวเี อ๋อรก์ ็ คงถกู ชอื เสยี งของนางกดไวอ้ ยดู่ \"ี \"สตรจี ะมชี อื เสยี งสงู สง่ ไดส้ กั แคไ่ หนกนั \" เจนิ ไหก่ งั แคน่ เสยี งหยนั \"เจา้ จาํ เรอื งจว้ งหยวนทขี า้ เลา่ ใหฟ้ ังได้ หรอื ไม?่ \" \"คนทที า่ นพบี อกว่าขดั หขู ดั ตานันหรอื ?\" \"ใช่ ยามนีเป็นคนโปรดของฝ่าบาท เป็นแคข่ นุ นางขนั หา้ แตก่ ลบั มสี ทิ ธเิ ขา้ ประชุมวา่ ราชการ แถมยงั เขา้ ออกหอ้ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 4 ทรงพระอกั ษรเป็นวา่ เล่น ...วนั นสี กลุ เจนิ ถูกเลน่ งาน ขา้ คดิ ว่าเบอื งหลงั คงมคี นผนู้ ีชว่ ยผลกั ดนั ไมน่ ้อย... ขา้ คดิ จะ เอาคนื อยเู่ ชยี ว แต่ถา้ หากขา้ เลน่ งานมนั ในสาํ นกั ราชเลขา คงถกู ฝ่าบาทเพง่ เลง็ แน่ ดงั นนั การจะเลน่ งานเรอื งงานใน ราชสาํ นกั คงตอ้ งพกั เอาไว\"้ \"ทา่ นพ.ี .. ทา่ นคดิ จะใหข้ า้ ทาํ เชน่ ไร?\" \"ขนุ นางนอกจากมคี วามรตู้ อ้ งมคี ณุ ธรรม เจา้ ไมล่ องคดิ ดู เลา่ หากขนุ นางคนโปรดของฝ่าบาทมวั โลกยี ก์ บั พระ คหู่ มนั ของอนั อ๋องตอ่ หน้าธารกาํ นลั เรอื งราวจะเป็นเช่น ไร?\" ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ สกลุ เจนิ ตาเป็นประกาย นางวางแผนจะ ทาํ ลายชอื เสยี งหลวิ จา้ วเวย่ เอาไวแ้ ลว้ แต่คดิ วา่ ควร ปรกึ ษาสามใี หร้ บั รเู้ รอื งราวไวก้ อ่ น พอเจนิ ไหก่ งั เสนอ เช่นนีกต็ รงใจนางพอดี \"สตรที แี ปดเปือนยอ่ มไมอ่ าจแตง่ เขา้ ราชวงศไ์ ด้ ก่อนหน้า นนั นางมชี อื เสยี งกระฉ่อนแคไ่ หนกจ็ ะยงิ ฉาวโฉ่มาก เทา่ นนั สว่ นจว้ งหยวนหนุ่มผนู้ นั กลา้ หมนิ เกยี รตโิ อรสของ ฝ่าบาท ฝ่าบาทจะยงั เกบ็ คนเชน่ นีไวใ้ ชง้ านไดอ้ ยา่ งไร?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 5 \"แต่เรอื งนีอาจจะกระทบกบั ชอื เสยี งของพนี ้องหญงิ ใน สกลุ หลวิ อวเี อ๋อรอ์ าจจะเสยี ชอื ไปดว้ ย\" \"เช่นนนั กท็ าํ ใหแ้ น่ใจวา่ เดก็ นนั เป็นฝ่ายถกู ขม่ เหง ไมใ่ ชว่ า่ รปู โฉมนางงดงามเป็นหนึงหรอกรึ กใ็ หค้ นคดิ ไปว่านาง งดงามยวั ยวนใจชายจนนําหายนะมาสตู่ วั เชน่ นนี างกต็ อ้ ง รบี แต่งออกไปใหพ้ น้ ทาง ทงั ยงั พอเรยี กความสงสารเหน็ ใจไดบ้ า้ ง คนกจ็ ะยงิ ดา่ สาปแชง่ คนสกลุ เนียทที าํ รา้ ย เทพธดิ าของพวกเขา ...อกี อยา่ งไมใ่ ชก่ อ่ นหน้านีนางถกู สง่ ไปอยทู่ อี นื รึ เพงิ กลบั มาไมน่ านกเ็ กดิ เรอื ง จะนบั วา่ พวั พนั พนี ้องคนอนื ไดอ้ ยา่ งไร\" \"ทา่ นพคี ดิ อ่านรอบคอบ แตแ่ ผนนีเราจะจดั การอยา่ งไรให้ แนบเนยี นไดเ้ ล่า สาํ คญั ทสี ดุ คงไมเ่ หมาะใหเ้ รอื งเกดิ ที จวนสกลุ เจนิ ของเรา\" \"จะใหช้ ายหญงิ พบปะกนั ไดค้ งตอ้ งเป็นงานเลยี งใหญส่ กั หน่อย อกี อยา่ งควรเป็นงานเลยี งตอนกลางคนื \" \"งานเชน่ นนั ... ขา้ ไดย้ นิ ว่าพชี ายคนรองของสะใภใ้ หญ่ กาํ ลงั จะเขา้ มารบั ตาํ แหน่งในถงเยยี น สกุลป๋ ายคงจดั งาน เลยี งใหญ่โตไมน่ ้อยเพอื แนะนําลกู ชายคนนีกบั พวกขนุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 6 นางในราชสาํ นกั หากเราถอื โอกาสนีจะดหี รอื ไม่ ... อยา่ งไรสกลุ ป๋ ายกน็ บั วา่ มคี วามสมั พนั ธใ์ กลช้ ดิ หากจะจดั ฉากอะไรคงไมต่ อ้ งกงั วลมาก เรอื งนีสะใภใ้ หญ่คงชว่ ยได้ แน่\" เจนิ ไหก่ งั ขมวดควิ คดิ อยคู่ รหู่ นึงแลว้ พยกั หน้า \"เรอื งของ สตรเี ช่นนีมอบใหเ้ จา้ ไปจดั การแลว้ กนั \" \"ทา่ นพวี างใจเถอะ แมจ้ ะเจอกบั ขวากหนามไปบา้ ง แต่ สกลุ เจนิ ของเราไมใ่ ชต่ น้ ไมท้ ลี ม้ งา่ ยเพยี งเพราะพายวุ บู เดยี ว รอถงึ เวลาขา้ จะชว่ ยทา่ นรดิ หนามพวกมนั ไมใ่ ห้ เผยอหน้ามาสกู้ บั เราไดอ้ กี \" \"ขา้ รู้ ...ดยี งิ นกั ทชี วี ติ นีไดแ้ ตง่ เจา้ เป็นฮหู ยนิ ของขา้ ไมว่ ่า ทาํ การใดขา้ ลว้ นไวใ้ จเจา้ ได\"้ \"ขา้ กด็ ใี จทไี ดแ้ ตง่ ใหท้ า่ นเจา้ คะ่ \" \"อากาศเยน็ แลว้ นอนเถอะ\" \"เจา้ คะ่ ท่านพ\"ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 7 แสนชงั # 38. คลนื ลมสงบ ภายในตําหนกั คุนหนิง ฮองเฮาเพงิ รบั สงั ใหม้ ามาคนสนิท ไปยกผา้ ตว้ นทเี พงิ ไดร้ บั ออกมาใหอ้ งคห์ ญงิ เหมยเจยี ว เลอื กอยา่ งอารมณ์ดี สองแมล่ กู พดู คยุ กนั อยา่ งสนิทสนม โดยใหน้ างกาํ นลั อนื ออกไปกอ่ นเหลอื ไวเ้ พยี งคนทเี ชอื ใจ ได้ \"ลกู ไดย้ นิ ว่าหญงิ สกุลหมา่ ผนู้ นั สญู สนิ ความโปรดปรานไป แลว้ \" องคห์ ญงิ เหมยเจยี วจบิ ชาแลว้ เอ่ยปาก \"หญงิ สกลุ หมา่ นนั นบั เป็นอะไร นางโงเ่ ขลา ไดร้ บั ความ โปรดปรานเลก็ น้อยกก็ ลา้ เผยอชคู อ ล่วงเกนิ คนไว้ มากมาย\" เหลยี วฮองเฮาหวั เราะอยา่ งไมใ่ สพ่ ระทยั กวกั มอื ใหค้ นมายกผา้ ทอี งคห์ ญงิ ไมเ่ อาออกไปเกบ็ \"เหตุใดเสดจ็ แมถ่ งึ ไมจ่ ดั การนางตงั แตแ่ รกเลา่ ปล่อยให้ อยขู่ ดั หขู ดั ตามานานขนาดน\"ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 8 \"คนแบบนนั ไมจ่ าํ เป็นทขี า้ ตอ้ งลงมอื เองหรอก นางจะพา ตวั เองไปพบหายนะเอง ยามนเี จา้ กเ็ หน็ แลว้ ฝ่าบาทไมไ่ ป ตําหนกั นางมานานแลว้ สนมอนื ในวงั รุมทงึ นางขนาดนนั ฝ่าบาทยงั ไมม่ รี บั สงั อะไร ดทู ่าสกลุ หมา่ เองกใ็ กลห้ มด ประโยชน์แลว้ \" \"หึ สตรนี ่ารงั เกยี จพวกนี... ไมว่ า่ ในวงั นอกวงั ลว้ นคดิ แต่ จะปีนป่ายขนึ ทสี งู คราวกอ่ นลกู จดั การนงั หลานไซซ่ นิ ไป ยงั รสู้ กึ ไมส่ าแกใ่ จนัก\" \"เจา้ โตจนมลี กู เป็นตวั เป็นตนแลว้ อยา่ คดิ ทาํ อะไรววู่ ามให้ เสอื มเสยี เกยี รติ หากเรอื งนีรถู้ งึ ฝ่าบาท เจา้ อาจจะถูก ลงโทษได\"้ \"กล็ กู แคน้ ใจนีเพคะ ต่อหน้านางนบั เป็นพเี ป็นน้องกบั ลกู ใครจะคดิ วา่ ลบั หลงั นางกลบั กลา้ ใฝ่สงู คดิ จะเขา้ ฝ่ายใน นี ไมเ่ ทา่ กบั ตงั ตวั เป็นศตั รูกบั พวกเราหรอื ?\" องคห์ ญงิ เหมย เจยี วคดิ ถงึ หลานไฉ่ซนิ ขนึ มาเมอื ไหรก่ ร็ สู้ กึ โมโห คดิ วา่ ขดั ขวางนางไมใ่ หป้ รากฎตวั ตอ่ หน้าพระพกั ตรฮ์ อ่ งเตไ้ ด้ ครงั หนึง แต่ไมร่ จู้ ะทาํ ไดท้ กุ ครงั หรอื ไม่ ลงมอื คราวนนั น่าจะทาํ ใหแ้ รงกว่านี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 9 \"เดก็ สาวๆ จะใฝ่ฝันถงึ ความสงู สง่ สขุ สบายไมใ่ ชเ่ รอื ง แปลก\" ฮองเฮาเหยยี ดพระโอษฐย์ มิ เยน็ ชา กอ่ นทอี งคห์ ญงิ ใหญ่จะไดต้ รสั อะไรอกี กม็ เี สยี งขดั ขนึ มา \"เดก็ สาวทไี หนอยากสขุ สบายหรอื พะ่ ยะ่ คะ่ ?\" \"เจาเออ๋ รก์ นิ ขา้ วมาหรอื ยงั ?\" ทนั ทที เี หน็ องคช์ ายสกี า้ ว เขา้ มาในตําหนัก สพี ระพกั ตรฮ์ องเฮากอ็ ่อนโยนลงทนั ที ทงั ยงั ยมิ กวา้ งอยา่ งสดใสมอบใหพ้ ระโอรสผเู้ ป็นแกว้ ตา ดวงใจอยา่ งเปิดเผย \"ลกู ยงั ไมไ่ ดก้ นิ พะ่ ยะ่ คะ่ เพราะหวิ นีแหละถงึ คดิ จะมาฝาก ทอ้ งทตี าํ หนกั พระมารดา ไมค่ ดิ ว่าพหี ญงิ กอ็ ยทู่ นี ีดว้ ย\" องคช์ ายสเี ขา้ ไปกอดเหลยี วฮองเฮาอยา่ ประจบเอาใจ \"ไปเทยี วเลน่ มาอกี ละสเิ นือตวั มแี ตเ่ หงอื \" องคห์ ญงิ เหมย เจยี วมองทา่ ทางเหมอื นเดก็ ขององคช์ ายสแี ลว้ อดบ่น ไมไ่ ด้ \"พหี ญงิ ทา่ นอยา่ กลา่ วหาขา้ เชน่ นนั วนั นีขา้ อยทู่ ลี านฝึก ยุทธท์ งั วนั หาไดเ้ ถลไถลไปไหน\" \"ใหจ้ รงิ เถอะ คราวกอ่ นขา้ ไดย้ นิ ว่าเจา้ ไปกอ่ เรอื งแถว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 0 อุทยานหนิงหลนิ \" \"อ๊าา เสดจ็ แม่ ขา้ หวิ จนไสจ้ ะขาดแลว้ วงั คนุ หนิงนีมอี ะไร ใหข้ า้ กนิ บา้ ง\" เหน็ พสี าวจะสบื สาวเอาวรี กรรมเกา่ ของเขา มาฟ้องเสดจ็ แม่ องคช์ ายสกี ร็ บี รอ้ งขดั เสยี งดงั ทนั ที \"มา มาทงั หลายเหตุใดยงั ยนื เฉยอยอู่ กี เจาเอ๋อรห์ วิ ขนาดนี แลว้ ขา้ อยากกนิ ไกน่ ําแดงกบั ควั เนือ\" เหลา่ นางกาํ นลั พากนั กลนั หวั เราะทา่ ทางกลบเกลอื นอยา่ ง โจ่งแจง้ ขององคช์ ายสี ฮองเฮากบั องคห์ ญงิ เหมยเจยี วเอง กส็ า่ ยหน้าอยา่ งระอาใจ องคช์ ายสอี ูเ่ หวนิ เจาตดิ นิสยั ชอบเทยี วเลน่ ไปบา้ งแต่ไม่ นบั วา่ เป็นปัญหาใหญอ่ ะไร ตงั แต่เดก็ จนโตเขากพ็ ดู จารู้ ความ เชอื ฟังพระมารดา ทงั ยงั รจู้ กั พดู จาออดออ้ นเอาใจ คนรอบขา้ ง ยงิ ทาํ ใหเ้ หลยี วฮองเฮารกั ใครห่ วงแหนเขา มากขนึ ไปอกี \"เอาเถอะ พวกเจา้ ไปเตรยี มเครอื งเสวยใหอ้ งคช์ ายกบั องคห์ ญงิ วนั นีพวกเจา้ กอ็ ยกู่ นิ ขา้ วกบั แมแ่ ลว้ กนั \" ฮองเฮาเอ่ยอยา่ งออ่ นพระทยั องคช์ ายสยี มิ แป้นกอดเอวพระมารดาแน่นเขาหอมแกม้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 1 พระมารดาอกี ฟอดราวกบั ยงั เป็นเดก็ เลก็ ๆ \"วา่ แต่เหตุใด พหี ญงิ ไมพ่ ากวั กวั เขา้ มาดว้ ยเลา่ ขา้ ไมไ่ ดเ้ ล่นกบั หลาน นานแลว้ \" \"สองสามวนั กอ่ นนางถกู พษิ ลมเยน็ เพงิ จะหายดี ขา้ ไม่ อยากใหน้ างออกมาตอ้ งลม ชว่ งนีอากาศเปลยี นไว เดยี ว แดดเดยี วฝน กลวั นางจะป่วยหนกั เอา\" องคห์ ญงิ เหมย เจยี วตรสั ถงึ บุตรที ยี ามนีอายยุ า่ งสามขวบได้ \"น่าเสยี ดายขา้ ไมไ่ ดพ้ บนางนานแลว้ เสดจ็ พพี านางเขา้ วงั บ่อยๆ สิ วา่ งๆ ใหน้ างไปเลน่ ทตี าํ หนกั ขา้ กไ็ ด\"้ \"ขนื ปล่อยนางไปอยกู่ บั เจา้ กลวั นางจะกลายเป็นลงิ เป็น คา่ งไปกอ่ นนะซี ...วา่ แตช่ ว่ งนเี จา้ ไดเ้ ขา้ เฝ้าเสดจ็ พอ่ หรอื ไม่ ทรงตรสั กบั เจา้ บา้ งหรอื ยงั วา่ จะแตง่ ตงั เจา้ อยา่ งไร ศกั ดนิ ามากน้อยเท่าไหร?่ \" \"เสดจ็ พอ่ ไมไ่ ดต้ รสั อะไรกบั ขา้ ลา่ สุดทเี ขา้ เฝ้าเสดจ็ พ่อก็ แคท่ ดสอบความรูข้ า้ เทา่ นนั ...เรอื งนีทา่ นคงตอ้ งถาม เสดจ็ แมแ่ ลว้ \" \"ฝ่าบาทไมไ่ ดต้ รสั อะไร\" พอพดู ถงึ เรอื งนีฮองเฮากม็ สี พี ระ พกั ตรเ์ ยอื กเยน็ ลงหลายส่วน \"แต่อยา่ งไรเจา้ กไ็ มม่ ที างได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 2 น้อยหน้าใครอยแู่ ลว้ ในบรรดาองคช์ ายทงั หมดศกั ดฐิ านะ เจา้ สงู กว่าผอู้ นื ฝ่าบาททรงพระปรชี าไมม่ ที าง พระราชทานศกั ดนิ าใหเ้ จา้ น้อยกว่าผใู้ ดแน่\" \"ขา้ ไดข้ า่ วมาวา่ พวกนนั เดอื ดรอ้ นใจกนั ไมน่ ้อย งาน บวงสรวงทผี า่ นมาเสดจ็ พอ่ ตรสั ชมน้องสใี นงานเลยี งต่อ หน้าขนุ นางน้อยใหญย่ งิ ทาํ ใหค้ นพวกนนั อยไู่ มส่ ขุ ก่อน เสดจ็ พอ่ จะพระราชทานตาํ หนกั ใหน้ ้องสี ลกู วา่ พวกนัน ตอ้ งทาํ อะไรสกั อยา่ งแน่\" \"เรอื งนีแมร่ ดู้ ี ทา่ นตาของเจา้ กาํ ลงั เตรยี มการรบั มอื ไวอ้ ยู่ ชว่ งนีพวกเจา้ โดยเฉพาะเจาเอ๋อรต์ อ้ งระวงั ตวั ใหม้ าก อยา่ ปล่อยใหค้ นเล่นลกู ไมใ้ นเวลาสาํ คญั นีได\"้ \"เสดจ็ แมไ่ มต่ อ้ งเป็นหว่ ง ขา้ จะดแู ลตวั เองใหด้ พี ะ่ ยะ่ คะ่ \" * ระหว่างทหี ลวิ จา้ วเวย่ งบี หลบั ตอนกลางวนั แมวตวั อว้ นสี ขาวกระจา่ งแอบยอ่ งเขา้ มาในหอ้ งเงยี บๆ มนั กระโดดผลุง ขนึ มาบนเตยี งกอ่ นจะมว้ นตวั นอนทบั บนแขนของหญงิ สาว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 3 จา้ วเว่ยรสู้ กึ ตวั ตนื นางปรอื ตาขนึ ใชอ้ กี มอื ลบู เจา้ กอ้ นขน ทขี ดตวั กลมอยบู่ นเตยี งอยา่ งถอื ดี นานหลายอดึ ใจหญงิ สาวถงึ ลกุ ขนึ แลว้ อุม้ มนั ลงจากเตยี งกอ่ นจะเรยี กบ่าวรบั ใช้ เขา้ มา \"เอามนั ไปคนื ใหเ้ รอื นท่านยา่ \" เจา้ แมวอว้ นนีดจู ะขยนั เพน่ พา่ นไปทวั ชอบลอบเขา้ มาในเรอื นจวิ ฮวา ถูกหลวิ จา้ วเวย่ ใหค้ นหวิ ไปคนื หลายครงั กย็ งั จะกลบั มาอกี หญงิ สาวหาวหวอด หไู ดย้ นิ อาหนิงถามวา่ นางต้องการ ของวา่ งหรอื ไมก่ พ็ ยกั หน้ารบั ไปสง่ ๆ ชวี ติ หลงั จากงานบวงสรวงฟ้าดนิ ของหลวิ จา้ วเว่ยนบั วา่ ราบเรยี บมาก นางมกี จิ วตั รอยไู่ มก่ อี ยา่ ง ทเี พมิ มาคอื มกั จะไปจวนสกลุ เถาเพอื เลน่ กบั อาฟงน้อยทุกสองสามวนั ไปทกุ ครงั กจ็ ะอยเู่ ป็นเพอื นน้าสะใภเ้ สยี หลายชวั ยามก่อน จะกลบั มาทจี วนสกุลหลวิ นอกจากวนั นันทกุ หา้ วนั ก็ ออกไปไหวพ้ ระใหค้ นดู ชวี ติ ในจวนกถ็ อื ว่าสงบดี หากไมน่ บั พวกบา่ วไพรท่ ี พยายามประจบเอาใจนางและคนทคี อยยยุ งอยากเหน็ เรอื งสนุก มหี ลายสายตาทจี บั จอ้ งวา่ นางจะแบ่งปันถา่ ยเท ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 4 อํานาจดูแลจวนจากเจนิ ฮยุ่ เหมยหรอื ไม่ เพราะในจวน ยามนีนบั วา่ นางมศี กั ดฐิ านะสงู ทสี ดุ แมไ้ มใ่ ชส่ ตรมี บี รรดาศกั ดแิ ตใ่ นดา้ นความเชอื เรอื งลลี บั ใน ยคุ สมยั ทผี คู้ นกลวั ผสี างมากกว่าโทษประหารเชน่ นี หญงิ สาวทสี ามารถราํ บวงสรวงแลว้ ขอฟ้าฝนไดจ้ รงิ อยา่ งนาง จงึ ถกู ยกขนึ สงู มากในใจชาวบา้ น ทงั ตอนนีมนี กั เล่านิทาน มากมายเสรมิ แตง่ เรอื งราวของนางเลา่ เป็นอภนิ หิ ารเพอื หากนิ ชอื เสยี งดา้ นลลี บั ของนางยงิ มมี ากขนึ ดงั นนั หาก นางอยากจะสนั คลอนอาํ นาจในจวนของเจนิ ฮุย่ เหมยก็ สามารถทาํ ได้ แต่หลวิ จา้ วเวย่ ไมส่ นใจเรอื งเหลา่ นนั นางไมต่ อ้ งการวงิ วนุ่ จดั การเรอื งราวยบิ ยอ่ ย และไม่ ตอ้ งการรบั หน้าพวกผอู้ าวุโสในจวนหากเกดิ ความ ผดิ พลาด ทงั ยงั เป็นการขยายจดุ ออ่ นในผคู้ นโจมตไี ดง้ า่ ย ดงั นนั หญงิ สาวเพยี งแตส่ นใจของทเี ป็นของนางอยแู่ ลว้ เท่านนั หลวิ จา้ วเว่ยไดข้ อบญั ชสี นิ เดมิ ของมารดาทฮี หู ยนิ ผเู้ ฒา่ ถอื ไวม้ าเทยี บกบั ทไี ดม้ าจากสกุลเถากอ่ นจะทาํ การตรวจ นบั ครงั ใหญ่ โดยใหเ้ หตุผลว่าของเหลา่ นันถูกเกบ็ เอาไว้ นานแลว้ หากมชี นิ ใดผุพงั ไปจะไดซ้ อ่ มแซมจดั หาให้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 5 เรยี บรอ้ ย เพราะระยะเวลาสาํ หรบั การเตรยี มงานแตง่ นัน ใกลเ้ ขา้ มาทุกที เนืองจากสกลุ หลวิ รอดพน้ หายนะทงั ยงั มหี น้ามตี าขนึ อกี เพราะหลานสาวผนู้ ี ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จงึ ยอมใหน้ างจดั การกบั สนิ เดมิ ของมารดาไดต้ ามอาํ เภอใจ ตอนแรกเจนิ ฮยุ่ เหมยยงั หวนั ใจจนจบั ตาดหู ลวิ จา้ วเว่ยอยู่ นานวา่ นางจะมาไมไ้ หน แตพ่ อเหน็ ว่าหญงิ สาวเพยี งแค่ ตรวจนบั อยา่ งละเอยี ดและเปลยี นซ่อมขา้ วของทชี าํ รดุ เสรจ็ แลว้ กเ็ กบ็ ตวั เงยี บอยใู่ นเรอื นดงั เดมิ ไมไ่ ดล้ ามมาถงึ สมดุ บญั ชใี นมอื นาง เจนิ ฮุย่ เหมยกโ็ ลง่ ใจ วนั เวลาผา่ นไปโดยไรค้ ลนื ลม แมแ้ ต่หลวิ จา้ วอวเี อง หลงั จากหายดกี ไ็ มไ่ ดโ้ วยวายบา้ นแตกอยา่ งทคี นคาด นางกลบั สงบเสงยี มขนึ หลายสว่ น ดสู ขุ มุ และใจเยน็ ขนึ ไมไ่ ดเ้ รง่ รอ้ นใจจะจดั การกบั หลวิ จา้ วเว่ยอยา่ งทนั ทที นั ใด อกี นอกจากนีสกุลหลวิ ยงั ระวงั การตดิ ต่อกบั สกุลเจนิ มากเป็น พเิ ศษ เรยี กวา่ ตดั ขาดกนั ชวั คราวทเี ดยี ว เพราะเรอื งทฝี ่า บาทพโิ รธจนตรสั บรภิ าษคนสกลุ เจนิ หลายรนุ่ หลวิ เฉยี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 6 นจงึ สงั ใหค้ นในจวนอยา่ ไดว้ นุ่ วายขอ้ งแวะกบั คนสกลุ เจนิ ในยามทเี หตุการณ์ไมช่ ดั เจนนี รอใหท้ กุ อยา่ งผา่ นพน้ เขา้ รปู ค่อยรอยคอ่ ยวา่ กนั อกี ที นบั วา่ คลนื ใตน้ ําในจวนสกลุ หลวิ นนั กอ่ ตวั อยา่ งเงยี บๆ แตใ่ นสายตาหลวิ จา้ วเว่ยนันทกุ อยา่ งกลบั ไมเ่ งยี บอยา่ งที เขา้ ใจ ในขณะทหี ลวิ จา้ วอววี างตวั สุขมุ หลวิ หวา่ นอกี ลบั เรมิ เคลอื นไหวใหญ่โต นางเตรด็ เตรอ่ อกจากจวนเกอื บทกุ วนั คอยออกไปตลาด อุทยาน งานชุมนุมบทกวี คลา้ ยตอ้ งการปรากฎตวั ใหค้ น ทงั เมอื งเหน็ วา่ นางไมไ่ ดม้ แี ผลเป็นน่าเกลยี ดเพราะโรคภยั กอ่ นหน้านี ทงั ยงั คอยพดู จาตอกยาํ บอ่ ยครงั เกยี วกบั ที นางไมไ่ ดไ้ ปรว่ มทดสอบ และหลวิ จา้ วอวไี มอ่ าจขนึ ราํ ได้ กลา่ วออ้ มคอ้ มคลา้ ยวา่ กรรมตามสนอง เรอื งภายนอกเหลา่ นนั หลวิ จา้ วเวย่ ฟังปานเกอ๋ หวั กบั บ่าว ทซี อื ตวั ไวใ้ นเรอื นตา่ งๆ เลา่ สว่ นโฉมสะคราญผทู้ ยี ามนี เป็นเทพธดิ าผงู้ ดงามลม่ เมอื งแลว้ นนั กลบั ใชช้ วี ติ อยา่ งไม่ ยหี ระสงิ ใด นางเพยี งแตร่ อเวลาอยอู่ ยา่ งใจเยน็ ... ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 7 รอใหใ้ ครสกั คนเรมิ ลงมอื * \"มฝี ่เู ลา่ ? เหมอื นขา้ จะไมเ่ หน็ นางมาตงั แตเ่ ชา้ \" หลวิ จา้ ว เว่ยถามขนึ เมอื เหน็ อาหนิงกบั อาเจนิ ยกของวา่ งเขา้ มากนั สองคน \"พมี ฝี ่ไู มส่ บายเจา้ คะ่ คณุ หนู นางนอนพกั อยใู่ นหอ้ ง บ่าว กลวั วา่ ถา้ ออกมาจะมาตดิ คณุ หนูดว้ ยเลยใหน้ างพกั \" อา เจนิ รายงาน \"ป่วยหรอื ? เรยี กหมอมาดหู รอื ยงั ?\" \"เรอื งนนั พมี ฝี ่บู อกแคใ่ หต้ ม้ ยาแลว้ นอนพกั กจ็ ะหายเจา้ คะ่ \" ไมว่ ่าจวนไหนบา่ วรบั ใชใ้ ช่วา่ จะสามารถเรยี กหมอเขา้ มาตรวจไดต้ ามใจชอบ ไหนจะคา่ รกั ษา ไหนจะ กฎระเบยี บ ไมแ่ ปลกทมี ฝี ่จู ะเกรงใจหลวิ จา้ วเว่ยจนยอม กนิ ยาตม้ แลว้ นอนพกั เงยี บๆ แมอ้ าเจนิ จะเสนอแลว้ ให้ ลองเชญิ หมอมาดอู าการแต่อกี ฝ่ายกลบั คา้ นเสยี งแขง็ หลวิ จา้ วเวย่ ขมวดควิ \"ใหค้ นไปตามหมอมาดนู าง คนของ ขา้ สุขภาพสาํ คญั ทสี ดุ พวกเจา้ เองหากเจบ็ ป่วยกเ็ รยี ก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 8 หมอมาตรวจ ไมต่ อ้ งหว่ งเรอื งเงนิ ทอง\" \"คุณหนูมเี มตตายงิ นัก\" อาเจนิ ยมิ รบั หลวิ จา้ วเวย่ แบ่ง แยกทกุ อยา่ งชดั เจนเสมอ หากเป็นพวกพอ้ งของนางนาง กพ็ รอ้ มจะปกป้องสดุ กาํ ลงั แต่หากเป็นคนทนี างชงิ ชงั นาง กจ็ ะทาํ ทกุ วถิ ที างเพอื ทาํ ลายอกี ฝ่าย อาเจนิ ตดิ ตามหลวิ จา้ วเวย่ มาถงึ ตอนนนี บั วา่ กระจา่ งใจนิสยั ขอ้ นีของเจา้ นาย ดี \"พวกเจา้ จดั สาวใชไ้ ปคอยดอู าการนางดว้ ย เรอื งเชด็ เนือ เชด็ ตวั ยา อาหาร อยา่ ใหข้ าดตกบกพรอ่ ง พวกเรามกี นั แค่นีตอ้ งดแู ลกนั ใหม้ าก\" \"เป็นวาสนาของพมี ฝี ่แู ลว้ ทมี เี จา้ นายอยา่ งคณุ หนู บ่าวจะ ไปจดั การเดยี วนีเจา้ คะ่ \" อาหนงิ ซาบซงึ นําใจหลวิ จา้ วเว่ย ทมี ตี ่อบา่ วในเรอื น นางเคยไดย้ นิ ไดฟ้ ังมามาก บา่ วบาง จวนหากเจบ็ ป่วยขนึ มาจะถูกขายทงิ หรอื เอาไปโยนทงิ ขา้ งนอกเพอื ไมใ่ หเ้ ป็นภาระ อยา่ วา่ แตห่ มอหรอื ยาเลย แค่เหน็ วา่ ทํางานไมไ่ ดก้ ถ็ อื วา่ ตายไปแลว้ หากคดิ จะรกั ษา ตวั กต็ อ้ งขวนขวายกดั ฟันสเู้ อาเอง หลวิ จา้ วเวย่ ใหท้ งั หมอทงั ยา แถมใหบ้ า่ วชนั ตําคอยดแู ล ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 9 ตลอดเวลาเชน่ นี ถอื วา่ มนี ําใจประเสรฐิ พวกเจา้ นายทถี อื สญั ญาขายตวั จะมสี กั กคี นทใี จกวา้ งตอ่ ทาสในเรอื นอยา่ ง นาง หลงั จากสงั ไปไมน่ านหมอกม็ าถงึ เรอื นจวิ ฮวา หลวิ จา้ วเว่ ยลุกไปดูหมอจบั ชพี จรใหม้ ฝี ่ดู ว้ ยตวั เอง \"ตอ้ งพษิ ลมเยน็ ทงั มอี าการคอบวม นบั วา่ หนักหนากวา่ ปกตอิ ยหู่ ลายสว่ น หากไมก่ นิ ยาแตเ่ นนิ ๆ อาจจะไมร่ อด\" หอ้ งนอนของสาวใชไ้ มไ่ ดก้ วา้ งขวางนกั หมอตรวจเสรจ็ ก็ ออกมาพูดกบั หลวิ จา้ วเวย่ และบา่ วคนอนื ๆ ทหี น้าประตู มฝี ่ทู สี ะลมื สะลอื เพราะอาการป่วย แตพ่ อไดย้ นิ เชน่ นนั สติ กลบั กระจา่ งขนึ มาฉบั พลนั นางสะทา้ นในอกรูส้ กึ หวาดหวนั ขนึ มา \"รา้ ยแรงขนาดนนั เลยหรอื ทา่ นหมอ\" \"โรคนีดผู วิ เผนิ คลา้ ยพษิ ลมเยน็ ทวั ไป คนมกั จะชะลา่ ใจ คดิ วา่ จะหายไดเ้ อง แตค่ วามจรงิ กลบั คร่าชวี ติ คนมานกั ตอ่ นกั ดที ที า่ นเรยี กขา้ มาตรวจใหน้ างไว ยงั นบั ว่ามโี อกาส รกั ษาชวี ติ ไวไ้ ด\"้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 0 \"หากมโี อกาสเชน่ นนั ทา่ นกร็ กั ษานางใหส้ ดุ ความสามารถ เถอะ หากจําเป็นตอ้ งใชส้ งิ ใดกใ็ หบ้ ่าวพวกนีชว่ ยหา เรอื ง คา่ รกั ษาทา่ นไมต่ อ้ งเป็นหว่ ง\" \"คุณหนูชา่ งมเี มตตาต่อบา่ วรบั ใชจ้ รงิ ๆ\" หมอเฒา่ เอ่ยปาก ชมกอ่ นจะถอนหายใจ \"ขา้ คงตอ้ งฝังเขม็ ระบายหนองใน คอนางกอ่ น แต่การฝังเขม็ ชว่ งคอจะทาํ ใหเ้ จบ็ ปวดทรมาน มาก หลงั จากนนั ถงึ จะใหด้ มื ยา\" หลวิ จา้ วเวย่ ครุน่ คดิ ก่อนจะเดนิ เขา้ ไปในหอ้ ง โฉม สะคราญนงั ลงขา้ งฟูกของมฝี ่ ู \"เจา้ ไดย้ นิ ทที า่ นหมอพดู หรอื ไม่ การรกั ษาอาจจะเจบ็ ปวดทรมานแตเ่ จา้ ตอ้ งแขง็ ใจ สู้ อยา่ ไดย้ อมแพง้ า่ ยๆ ขอแคเ่ จา้ สขู้ า้ กจ็ ะหาทางรกั ษาเจา้ จนหาย\" หญงิ สาวลูบหลงั มอื ซดี เซยี วของมฝี ่ดู ว้ ยความ สงสาร \"เจา้ ยงั จดจอ่ รอจะไดแ้ ตง่ ออกไป ขา้ เองกย็ งั อยาก เป็นเถ้าแก่ดมื สรุ ามงคลของเจา้ เจบ็ ป่วยเพยี งเทา่ นี อยา่ ไดใ้ จเสาะยอมแพต้ อ่ โรคภยั เสยี เลา่ ทําใจใหส้ บาย ขา้ จะใหพ้ วกบ่าวคอยดแู ลเจา้ ใหด้ \"ี ตอนแรกมฝี ่หู วาดกลวั จบั ใจ ตลอดทงั เชา้ นางตวั รอ้ นผา่ ว แมจ้ ะกนิ ยาต้มแลว้ กย็ งั ไมด่ ขี นึ นางมนึ หวั สายตาพรา่ มวั แมแ้ ต่แรงจะลุกขนึ นงั ยงั ทําไมไ่ ด้ หญงิ สาวเองกไ็ มค่ ดิ วา่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 1 อาการป่วยของตนจะหนักหนาทงั ยงั ทรดุ ลงไวเชน่ นี เพราะนางเพงิ รสู้ กึ ครนั เนือครนั ตวั เมอื วานนีเอง พอมา วนั นีกล็ กุ ไมข่ นึ แลว้ ยงิ ไดย้ นิ คาํ พดู หมอทวี า่ มคี นมากมายตายเพราะชะลา่ ใจ รกั ษาไมท่ นั การณ์นางยงิ ใจสนั หญงิ สาวตวั คนเดยี วตอ่ สู้ ดนิ รนอยใู่ นโรงงวิ ทจี นิ หยาง ต่อสกู้ บั ญาตทิ คี อยเอา เปรยี บจนไดพ้ บทพี งึ พานางมาถงึ ถงเยยี น ในหวั มฝี ่มู แี ต่เสยี งกรู่ อ้ งวา่ ตนไมอ่ ยากตาย นางกลวั จน ตวั สนั นางคดิ ในแงร่ า้ ยไมน่ ้อย บ่าวทขี ายตวั มากมายถูก ผเู้ ป็นนายทอดทงิ เพราะโรคภยั โดยเฉพาะโรคทตี อ้ งเสยี แรงเสยี ทรพั ยท์ มุ่ เทรกั ษา นางเองกไ็ มไ่ ดร้ าํ รวย เงนิ ทพี อ มเี กบ็ ไวอ้ ยา่ งมากกพ็ อแคค่ า่ เชญิ หมอเทา่ นนั ไมม่ ที างพอ สาํ หรบั ค่ายาคา่ ฝังเขม็ แน่ พอรตู้ วั วา่ เทา้ กา้ วเขา้ ใกลน้ ําพเุ หลอื ง สายตาพลนั กระจา่ ง ความครนั ครา้ มแลน่ ลวิ ไปถงึ ปลายมอื ปลายเทา้ นางไมอ่ ยากตาย... นางยงั ไมอ่ ยากตาย นําตาใสๆ หยดลงตรงหางตาเรยี ว แตเ่ ดมิ มฝี ่นู บั วา่ งดงาม ทสี ุดในบรรดาสาวใชข้ องหญงิ จา้ วเวย่ ยงิ เหน็ ดวงตา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 2 กระจา่ งของนางเอ่อคลอดว้ ยนําตาเชน่ นี ใครเหน็ กต็ อ้ ง นึกรกั นึกสงสาร มฝี ่ไู ดย้ นิ หลวิ จา้ วเวย่ บอกใหน้ างอดทนสู้ ทงั ยงั ไมต่ อ้ ง หว่ งเรอื งคา่ รกั ษา นําตาทคี วรหยุดไหลกลบั ยงิ หลงั ลงมา เป็นสาย ความโลง่ ใจเหมอื นถกู ฉุดขนึ มาจากประตูผที ําให้ นางยงิ กาํ มอื นายสาวแน่นขนึ \"ขอบคุณคุณหนูเหลอื เกนิ เจา้ คะ่ \" เสยี งของมฝี ่แู หบพรา่ แตน่ างเคน้ เสยี งออกมาจนได้ \"ไมต่ อ้ งขอบคุณหรอก รบี รกั ษาตวั ใหห้ ายแลว้ มาชว่ ยงาน ขา้ ไวๆ กพ็ อ\" หลวิ จา้ วเวย่ ตบหลงั มอื มฝี ่เู บาๆ แลว้ ลกุ ขนึ หนั กลบั มาหาชายชรา \"ทา่ นหมอ โรคนีสามารถตดิ ตอ่ ไดห้ รอื ไม?่ \" \"โรคนีกเ็ หมอื นพษิ ลมเยน็ ทวั ไป หากคนทคี อยดูแล ใกลช้ ดิ รา่ งกายไมแ่ ขง็ แรงกอ็ าจจะตดิ ตอ่ ได้ แตห่ าก รา่ งกายแขง็ แรงกไ็ มเ่ ป็นปัญหา\" \"เช่นนนั กด็ \"ี หลวิ จา้ วเว่ยพยกั หน้ารบั นางกลวั ว่าโรคนี หากแพรร่ ะบาดไดค้ นในเรอื นจวิ ฮวาคงตอ้ งถูกขงั ไวใ้ นนี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 3 กนั หมด \"ทา่ นจดั การรกั ษาตามสมควร ถา้ มอี ะไรใหค้ นไป รายงานขา้ ไดเ้ ลย\" \"ขอรบั คุณหนู\" หลวิ จา้ วเว่ยสงั การเสรจ็ กก็ ลบั ไปยงั หอ้ งของตนเอง นาง คดิ ว่าจะคดั อกั ษรสกั หน่อยแต่กลบั พบวา่ บนโต๊ะเขยี น หนังสอื มกี ระดาษวางอยู่ บนกระดาษมดี อกบวั ดอกหนึง วางอยดู่ า้ นบน ไมต่ อ้ งบอกกร็ ู้ หญงิ สาวคดิ ว่ามนั ถกู สง่ มาจากคนในวงั แน่ นางแกะกระดาษจดหมายออกดเู หน็ กลอนแถวหนึง บรรยายเกยี วกบั ความอา้ งวา้ งยามเมอื หา่ งไกลคนรกั ในใจหลวิ จา้ วเวย่ อยากจะอาเจยี นแตส่ หี น้านางกลบั เผย รอยยมิ แสรง้ ทาํ เหนยี มอาย พบั เกบ็ กระดาษกลอนอยา่ ง ประณตี กอ่ นจะนํามนั ยดั ใสก่ ลอ่ งแพร เพราะแน่ใจว่าหากฮ่องเต้ใหค้ นมาสง่ ของถงึ ในหอ้ งนางได้ กค็ งใหต้ นจบั ตาดสู หี นา้ นางไดเ้ ชน่ กนั ดงั นนั หญงิ สาวจงึ คดิ วา่ ควรทาํ ทกุ อยา่ งใหแ้ นบเนียนเสยี แมต้ อ้ งเล่นละคร กบั อากาศไมม่ คี นชมกไ็ มอ่ าจเผยพริ ธุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 4 นางลบู ดอกบวั ทฝี ่าบาทสง่ มา กม้ จมุ พติ กลบี ดอกมนั เบาๆ อยา่ งทะนุถนอมกอ่ นจะสงั ใหส้ าวใชไ้ ปเอาแจกนั มา ตงั ดอกบวั ดอกนีวางไวใ้ กลส้ ายตา * \"นางดใี จมากเลยหรอื ?\" บุรษุ ในชุดคลมุ มงั กรหนั มาถาม องครกั ษ์ทนี งั คกุ เขา่ อยบู่ นพนื \"ไมเ่ พยี งดใี จ คณุ หนูหลวิ ยงั มที า่ ทางเขนิ อาย ทงั ยงั จบู ดอกบวั ดอกนนั ดว้ ยพะ่ ยะ่ คะ่ \" \"งนั หรอื \" นยั น์ตาของฮ่องเตอ้ เู่ หอตสี วา่ งวาบ \"เรารแู้ ลว้ เจา้ ออกไปเถอะ\" \"รบั ดว้ ยเกลา้ พะ่ ยะ่ คะ่ \" องครกั ษเ์ งาหายวบั ไปแทบจะ ในทนั ที คนทเี ปิดประตูเขา้ มากลายเป็นซนุ กงกงทยี กนํา ชาเขา้ มาถวาย \"ฝ่าบาทฮองเฮาสง่ นําแกงบาํ รุงมาให้ จะทรงเสวยเลย หรอื ไมพ่ ะ่ ยะ่ คะ่ \" ซุนกงกงวางกานําชาไวท้ โี ต๊ะขา้ งก่อนจะ ขยบั เขา้ มาทลู ถามฮอ่ งเตท้ กี าํ ลงั เลน่ กบั เหยยี วตวั ดาํ มะ เมอื มอยู่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 5 \"ความปรารถนาดขี องฮองเฮาเรารบั รแู้ ลว้ วนั กอ่ นคลงั หลวงไดอ้ ําพนั ทะเลมาไมใ่ ชห่ รอื สง่ ไปใหฮ้ องเฮาดเู ลน่ เถอะ สว่ นนําแกงตอนนีเรายงั ไมห่ วิ เอาไปอุ่นรอแลว้ กนั \" \"กระหมอ่ มจะไปจดั การเดยี วนีพะ่ ยะ่ คะ่ \" ซุนกงกงถอย ออกไปสงั การขนั ทดี า้ นนอกหอ้ งเลยี งนกกอ่ นจะกลบั เขา้ มารอรบั ใช้ นบั ตงั แตง่ านบวงสรวงแมจ้ ะมเี รอื งของซ่งซอื อ๋องทที าํ ให้ ฝ่าบาทไมส่ บายพระทยั อยบู่ า้ ง แต่นบั ว่าหลายวนั มานี ฮ่องเตอ้ ู่เหอตอี ารมณ์ดกี ว่าปกติ ซุนกงกงตามรบั ใชฝ้ ่า บาทอยเู่ กอื บตลอดเวลาจงึ รจู้ กั ดสู พี ระพกั ตรพ์ ระองคท์ สี ุด เหน็ นายเหนือหวั ป้อนอาหารนกตวั นันตวั นีอยา่ ง เพลดิ เพลนิ กเ็ ลอื กจะยนื เงยี บๆ ไมข่ ดั พระทยั ฮ่องเต้ นาน ทเี ดยี วกวา่ จะไดย้ นิ สรุ เสยี งตรสั ขนึ มาอกี ครงั \"เสยี วซุนจอื บา้ นเกดิ เจา้ อยทู่ เี หอหนานใชห่ รอื ไม?่ \" \"ทลู ฝ่าบาท ใชแ่ ลว้ พะ่ ยะ่ คะ่ \" \"ทนี นั มอี ะไรเดน่ บา้ ง\" \"เอ่อ... เหอหนานหากจะมที โี ดดเดน่ อยบู่ า้ งกค็ งเป็นเหลา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 6 หมกั พ่ะยะ่ คะ่ สตู รเหลา้ เฉพาะของเหอหนานทงั แรงและ กลมกล่อมมาก ในวงั นกี ม็ กั จะสงั เขา้ มา แตเ่ อามาใชห้ มกั อาหารเสยี สว่ นใหญ่\" \"ออ้ เป็นเชน่ นี\" ทรงป้อนหนอนใหน้ กแกว้ ตวั หนึงพลาง ครุน่ คดิ ซุนกงกงไมก่ ลา้ ต่อบทสนทนาเพราะไมร่ วู้ ่าฮ่องเต้ ถามถงึ บา้ นเกดิ ตนทาํ ไม \"ทบี า้ นเจา้ มสี ตรถี ูกหยา่ รา้ งบา้ งหรอื ไม?่ \" \"เอ?๋ \" ซนุ กงกงเผลอหลุดเสยี งดว้ ยความงนุ งง ต้องบอก กอ่ นวา่ คาํ พดู ทอี อกจากพระโอษฐโ์ อรสสวรรคน์ นั มคี ่ากวา่ ทองพนั ชงั แมจ้ ะเป็นเรอื งเลก็ น้อยแคไ่ หนกก็ ลายเป็น เรอื งใหญไ่ ดท้ งั สนิ พอฝ่าบาทถามเรอื งการหยา่ รา้ ง คน ฟังกค็ ดิ ไปไกลสดุ กแู่ ลว้ \"เราถามกต็ อบ\" \"มะ... มอี ยพู่ ะ่ ยะ่ คะ่ สตรที ไี มอ่ าจปฎบิ ตั ติ ามกฎเจด็ นัน มกั จะถูกหยา่ รา้ งอยบู่ า้ ง หรอื ในหมชู่ าวบา้ นทไี มไ่ ดถ้ อื เรอื งธรรมเนยี มเครง่ ครดั หากสามภี รรยาอยดู่ ว้ ยกนั ไม่ รอดกม็ กั จะแยกยา้ ยกนั ไปแตง่ งานใหม\"่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 7 \"สตรที ถี ูกหยา่ รา้ งปกตชิ ะตากรรมจะเป็นเชน่ ไร?\" ฮอ่ งเต้ ถามตอ่ ซุนกงกงเหงอื แตกพลกั พยายามเคน้ หวั คดิ เพอื จะ มาทลู ตอบ เขาเขา้ วงั มาตงั แต่สบิ เอด็ ขวบเรอื งราวดา้ น นอกไดย้ นิ ไดฟ้ ังสว่ นมากกล็ มื เลอื นเพราะไมเ่ กยี วกบั คน ในวงั \"เรอื งนีขนึ อยกู่ บั หลายอยา่ งพ่ะยะ่ คะ่ ไมว่ า่ จะเป็นฐานะ บา้ นเดมิ ของสตรผี นู้ นั ความผดิ ทนี างก่อ แลว้ กช็ อื เสยี ง ของนาง... ยงิ ถา้ เป็นสตรชี นชนั สงู หน่อย หากมบี า้ นเดมิ หนุนหลงั ชะตากรรมอาจจะไมล่ าํ บากมาก แตห่ ากไมม่ คี น หนุนหลงั บา้ นสามเี ครง่ ครดั กอ็ าจจะถูกสง่ ไปอยวู่ ดั ตลอด ชวี ติ หรอื ถา้ บา้ นสามไี มเ่ ครง่ ครดั แตบ่ า้ นเดมิ เขม้ งวด พวกนางอาจจะถกู จบั ถ่วงนําได.้ .. จะว่าไปเรอื งหยา่ รา้ งนี สตรชี นชนั สงู ดจู ะโชครา้ ยกว่าสตรชี าวบา้ น สตรชี าวบา้ น ต่อใหต้ กี บั สามหี วั รา้ งขา้ งแตกหยา่ ขาดกนั นอกจากถูก นินทากไ็ มม่ คี นมาสนใจหรอกพะ่ ยะ่ คะ่ เพราะชาวบา้ น สว่ นใหญส่ นใจปากทอ้ งเป็นสาํ คญั ขนบธรรมเนยี มอะไร ไมใ่ ชเ่ รอื งใหญใ่ นชวี ติ \" \"นนั สนิ ะ... แลว้ เจา้ ว่าหากสตรถี กู ถอนหมนั เลา่ ชะตา กรรมจะเป็นอยา่ งไร?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 8 \"ถอนหมนั ? เรอื งนนี บั วา่ ซบั ซอ้ นอยบู่ า้ ง แตท่ ชี ดั เจนทสี ุด ฝ่ายหญงิ คงถูกคนครหาอยไู่ มน่ ้อย... ลกู พลี กู น้องของ กระหมอ่ มเคยมคี หู่ มนั คู่หมายคนหนึง ตอนทใี กลจ้ ะแต่ง กนั นนั ฝ่ายชายดนั ไปพบหญงิ ใหมค่ ดิ จะแตง่ นางแทน จงึ สง่ ผใู้ หญม่ าถอนหมนั ลกู พลี กู น้องของกระหมอ่ ม ทงั ที ชดั เจนวา่ ฝ่ายชายผดิ สญั ญาหมนั ไดใ้ หมล่ มื เก่า แตผ่ คู้ น กย็ งั ครหาว่าลูกพลี กู น้องของกระหมอ่ มผนู้ นั เป็นสตรมี ี ตําหนิ เป็นตวั อปั มงคลถงึ ถูกถอนหมนั เรอื งนีทาํ ใหน้ าง ไมก่ ลา้ ออกจากจวนเป็นปีทเี ดยี ว\" \"แมฝ้ ่ายชายจะผดิ สญั ญาหมนั ฝ่ายหญงิ กย็ งั ถูกตาํ หนอิ กี หรอื ?\" \"เรอื งนีเป็นปกตอิ ยแู่ ลว้ ไมใ่ ชห่ รอื พะ่ ยะ่ คะ่ \" บุรษุ โหดเหยี มบา้ งถงึ จะสมเป็นบรุ ษุ แตห่ ากสตรโี หดเหยี มจะ กลายเป็นหญงิ แพศยา บุรษุ เจา้ ชบู้ า้ งนบั เป็นเรอื งธรรมดา แต่สตรหี ากมชี ายหลายคนพวั พนั นบั เป็นตวั กาลกณิ ี ใตห้ ลา้ ไมว่ า่ ทใี ดกเ็ ป็นเช่นนีทงั สนิ ซุนกงกงแมถ้ กู ตดั ทอ่ น กาํ เนิดบตุ รไปแลว้ แต่กย็ งั นับเป็นบุรุษ เขาเองถกู เลยี งมา เชน่ นีเหมอื นกนั ดงั นนั แมส้ ะทอ้ นใจกบั ชะตากรรมของ ลกู พลี กู น้อง แตใ่ นขณะเดยี วกนั กเ็ ขา้ ใจฝ่ายทตี ฉิ ินนนิ ทา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 9 บุรษุ ในตา้ ถงนีไมว่ า่ ใครกม็ องสตรเี ป็นทรพั ยส์ นิ สว่ นตวั ทงั นนั ไมว่ า่ จะคหู่ มนั หรอื ภรรยา ยงิ ไมต่ อ้ งเอ่ยถงึ อนุภรรยาทมี ฐี านะตาํ ตอ้ ย แมแ้ ต่ภรรยาเอกตามปกตแิ ลว้ กแ็ ทบไมม่ สี ทิ ธอิ อกความเหน็ เรอื งใหญๆ่ สาํ หรบั พวกเขาสตรเี ป็นสงิ มชี วี ติ ทมี ไี วท้ ะนุถนอมแตไ่ ม่ อาจโอ๋ใหม้ ากเกนิ ไป เพราะพวกนางใชอ้ ารมณ์เป็นใหญ่ ไมใ่ ชเ้ หตุผลอารมณ์แปรปรวน ไมว่ า่ เรอื งใดหากไมพ่ อใจ กร็ าํ รอ้ งใชน้ ําตา หากโกรธเคอื งขนึ มากไ็ มใ่ ชห้ วั คดิ ดงั นนั ราชสาํ นกั จงึ ไมอ่ าจใชส้ ตรมี าทาํ การใหญไ่ ด้ แมจ้ ะเป็น สตรที ขี นึ ชอื วา่ มคี วามสามารถสงู สง่ กย็ งั ดอ้ ยกวา่ บรุ ษุ อยู่ นนั เอง \"เชน่ นนั ...เจา้ วา่ มที างใดทจี ะยตุ สิ ญั ญาหมนั โดยทที งั สอง ฝ่ายไมเ่ สยี ชอื เสยี งบา้ ง\" ตรสั ถามออกไปแลว้ กช็ ะงกั ซุน กงกงเองกค็ ลา้ ยจะจบั ทางบางอยา่ งได้ หรอื ฝ่าบาทกาํ ลงั คดิ จะสะบนั วาสนาใครเขา้ ... กอ่ นหน้านี ไมใ่ ชไ่ มม่ ี พวกขนุ นางทคี ดิ จะแตง่ ลกู หลานเชอื มสมั พนั ธ์ กนั แต่ถกู ฮอ่ งเต้พระราชทานสมรสใหแ้ ต่งกบั คนอนื เสยี เพอื ไมใ่ หพ้ วกเขาจบั กลมุ่ รวมอาํ นาจ แต่ถงึ ขนั ทหี มนั หมายกนั ไปแลว้ แตฮ่ ่องเตอ้ ยากจะแทรกแซงกลางคนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 0 เช่นนีนบั ว่า.... \"เรอื งนีกระหมอ่ มไมช่ ดั เจนนกั แตเ่ คยไดย้ นิ เรอื งเล่าจาก ทางเจยี งหนาน แมค่ า้ ธญั พชื ชอื ดงั ของทนี นั เคยหมนั หมายกบั คุณชายตระกูลเจา้ เมอื ง แต่ต่อมาตอ้ งถอนหมนั กนั ว่ากนั ว่าชะตาของฝ่ายหญงิ มกี ารเปลยี นแปลง หลงั จากนางตกมา้ เฉยี ดตาย เหน็ วา่ ชะตานางสงู สง่ ชะตา ฝ่ายชายเองกร็ งุ่ โรจน์มาก แต่หากอยดู่ ว้ ยกนั แทนทจี ะ เกอื หนุนกลบั ขม่ กนั ทาํ ใหต้ ่างคนต่างตอ้ งเจบ็ ตวั จนอาจ ถงึ แก่ชวี ติ ทางบา้ นพวกเขาเลยเหน็ พอ้ งกนั วา่ ใหย้ กเลกิ สญั ญาหมนั หมายเสยี ต่อมาต่างกแ็ ยกยา้ ยกนั ไปแตง่ งาน อยสู่ ขุ สบายลกู หลานเตม็ บา้ นพะ่ ยะ่ คะ่ \" \"ดวงชะตาเปลยี นงนั หรอื ?\" \"พ่ะยะ่ คะ่ เรอื งนีบ่าวไดย้ นิ คนเล่าเพอื เตอื นกนั ให้ ตรวจสอบใบชะตาใหถ้ ว้ นถเี วลาจะจดั งานแต่งใหล้ กู หลาน ไดย้ นิ วา่ คนทชี ะตาเปลยี นนีมไี มม่ ากแตก่ ม็ อี ยเู่ รอื ยๆ ... เรอื งนีหากฝ่าบาทสนใจอาจจะถามจากตําหนกั ดาราดู\" ตําหนกั ดาราเป็นศนู ยร์ วมของเหลา่ นกั พรตทรี าชสาํ นกั เลยี งดูเอาไวใ้ นวงั หลวง \"คนของทนี นั น่าจะใหค้ วาม กระจา่ งได้ ว่าจรงิ เทจ็ แคไ่ หน\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 1 \"เรารแู้ ลว้ เจา้ ออกไปเถอะ\" ฮ่องเตอ้ เู่ หอตโี บกมอื ไล่คลา้ ย ไมใ่ สใ่ จเรอื งทเี พงิ ไดย้ นิ นกั แต่พอหนั กลบั ไปดนู กในกรง พระเนตรกว็ าวโรจน์ขนึ มาคลา้ ยพบทางออกหลงั จากอยู่ ในทางตนั มานาน * เชา้ ของวนั ทลี กู หลานตระกลู หลวิ ตอ้ งคารวะเวยี นกลบั มา อกี ครงั หลวิ จา้ วเว่ยแต่งตวั ถกู ตอ้ งตามธรรมเนยี ม ไปถงึ เรอื นของฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ไมช่ า้ ไมเ่ รว็ เกนิ ไป นีเป็นครงั แรกในรอบหลายวนั ทนี างไดเ้ ผชญิ หน้ากบั หลวิ จา้ วอวตี รงๆ อกี ฝ่ายเชดิ หน้าขนึ สงู สหี น้าราวกบั เครง่ ขรมึ เยน็ ชาไมเ่ หน็ ใครในสายตา แต่เมอื เลอื นมาดูมอื ทจี กิ จนเกรง็ แน่นแลว้ หลวิ จา้ วเวย่ กแ็ ค่นเสยี งหยนั ในลาํ คอ แมท้ า่ ทางจะเปลยี นไป แมจ้ ะไดส้ ตขิ นึ มากแคไ่ หน แต่ หลวิ จา้ วอวกี ค็ อื หลวิ จา้ วอวี นางแทบทนเหน็ หลวิ จา้ วเวย่ มคี วามสขุ ไมไ่ ดอ้ ยนู่ นั เอง หญงิ สาวเลกิ สนใจหลวิ จา้ วอวแี ลว้ นังลงขา้ งหลวิ หาน นบั ตงั แต่ทคี ุยกนั ครงั นนั นางกบั หลวิ หานกไ็ มไ่ ดค้ ยุ กนั อกี เดก็ หนุ่มปรายตามองนางเลก็ น้อยกจ็ ะตงั ลาํ คอแขง็ ทอื ไม่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 2 ยอมหนั กลบั มา หลวิ จา้ วเว่ยไมส่ นใจเขา แคอ่ ดทนรอฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ อยา่ งสาํ รวม แตก่ ลบั เป็นหลวิ จา้ วอวที มี องสองพนี ้องทรี ปู โฉมเฉดิ ฉนั นงั ขา้ งกนั แลว้ ขมวดควิ ฉบั นางหนั กลบั มามองหลวิ หมงิ น้องชายของตนทยี ามนีเพงิ เกา้ ขวบเทา่ นนั แมฮ้ หู ยนิ ผู้ เฒา่ จะเอน็ ดเู ขาไมน่ ้อย แตข่ า่ วว่าหลวิ หมงิ หวั ไมด่ นี กั เรยี นอะไรไมช่ า่ งจดจาํ จงึ มกั จะถูกฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ลงโทษอยู่ เสมอ แต่พอมองหลวิ หานทหี น้าตาดฉู ลาดหลกั แหลมทงั ไดร้ บั ความเมตตาจากบดิ าและฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ อยา่ งมากนาง กร็ สู้ กึ ใจไมส่ งบ ยงิ ยามนีหลวิ จา้ วเวย่ มฐี านะสงู สง่ รอนางแต่งไปเป็นพระ ชายาแลว้ สกุลหลวิ ตอ้ งอยใู่ นมอื หลวิ หานแน่ แลว้ จะเหลอื ทยี นื น้องชายกบั มารดาของนางอกี หรอื ทงั ทเี ป็นแคล่ กู กาํ พรา้ แต่กลบั วาสนาดนี ัก! ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกุลหลวิ ออกมาในทสี ดุ เจนิ ฮุย่ เหมยเป็น ตวั แทนยกนําชากอ่ นจะรายงานความเป็นไปตา่ งๆ ใน จวน เสรจ็ สรรพกฟ็ ังฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เน้นยาํ คาํ สอนอกี ครหู่ นึง \"อกี เรอื งทสี าํ คญั อยา่ งทพี วกเจา้ รกู้ นั แลว้ วา่ ตระกลู หลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 3 เราเลอื นพธิ กี ราบไหวบ้ รรพชนออกไปเพอื ไมใ่ หช้ นกบั งานบวงสรวงฟ้าดนิ ดงั นนั ในอกี สองเดอื นจวนเราจะจดั งานใหญ่ คนสกุลหลวิ ทกุ สายจะมารวมกนั ทนี ี พวกญาตๆิ ทยอยเดนิ ทางมาเรอื ยๆ พวกเจา้ นับเป็นเจา้ ภาพตอ้ งชว่ ย ดแู ลกนั ใหด้ ี โดยเฉพาะเวย่ เอ๋อร์ ช่วงนีมเี ทยี บเชญิ สง่ ถงึ เจา้ มากมาย พอญาตสิ าวมาถงึ เมอื งหลวงกนั แลว้ เจา้ กม็ ี นําใจพานางออกไปเปิดหเู ปิดตาตามงานเลยี งสกั หน่อย\" \"เจา้ ค่ะทา่ นยา่ \" หลวิ จา้ วเวย่ ขานรบั คดิ ดแู ลว้ ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ คงอยากใหญ้ าตสิ าวเหลา่ นนั เป็นหมากเบยี เชอื มสมั พนั ธ์ กบั พวกตระกลู ใหญ่ในถงเยยี น ตระกลู หลวิ สบื ทอดกนั มาหลายชวั คน ดงั นนั จงึ แตก กงิ กา้ นสาขา มญี าตหิ ลายแขนง ทสี าํ คญั ทสี ดุ มอี ยสู่ สี าย คอื สายหลกั คอื จวนสกลุ หลวิ แหง่ นี รองมาคอื สายสกลุ หลวิ เมอื งไป๋ หลนั สายนีมผี นู้ ําคอื น้องชายของทา่ นป่นู าม หลวิ หลี สามคอื สกลุ หลวิ เมอื งเจงิ ตูหรอื ครอบครวั ของอา รองนาม หลวิ จวิ หง และสคี อื สายของอาเลก็ นาม หลวิ ฮวั ซุย่ นอกจากนยี งั มเี ครอื ญาตใิ กลไ้ กลอกี มาก ถอื วา่ หาก นบั รวมกนั จวนสกลุ หลวิ คงวนุ่ วายกนั อกี พกั ใหญ่ เพราะฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ปกครองจวนอยา่ งเดด็ ขาดเบด็ เสรจ็ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 4 พอทา่ นอคั รเสนาบดตี ายจาก นางกส็ งั ใหล้ กู คนอนื ของ ทา่ นเสนาบดแี ยกครอบครวั ยา้ ยจวนทนั ที ถอื วา่ แยก ครอบครวั แตไ่ มไ่ ดแ้ ยกวงศต์ ระกลู พวกอนุทมี ลี กู ชายกใ็ หย้ า้ ยออกไปอยกู่ บั ลกู สว่ นอนุทไี ม่ มลี กู ชายกใ็ หไ้ ปอยทู่ หี มบู่ า้ นทเี ป็นสมบตั ขิ องสกุลหลวิ ให้ ทอี ยทู่ กี นิ เลยี งดไู ปตลอดชวี ติ แต่ไมม่ สี ทิ ธมิ าเหยยี บจวน สกลุ หลวิ ใหร้ กหรู กตาอกี หลวิ เฉยี นมพี นี ้องชายรว่ มบดิ าแคส่ องคนคอื หลวิ จวิ หงกบั หลวิ ฮวั ซุย่ แตเ่ พราะทงั สองเป็นบุตรอนุดงั นนั สายสมั พนั ธ์ พนี ้องจงึ ไมไ่ ดส้ นิทสนมมากนกั เนืองจากฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ แบง่ เขตชดั เจน จนกระทงั ทงั สามเขา้ สแู่ วดวงราชสาํ นกั หลวิ จวิ หงนันนบั ว่าใชไ้ ด้ แมจ้ ะไมก่ ระตอื รอื รน้ แตม่ หี วั คดิ หนกั แน่น ยามนีมตี าํ แหน่งเป็นถงึ รองเจา้ เมอื งแลว้ หลวิ เฉยี นใหก้ ารผลกั ดนั เขาอยเู่ นอื งๆ คดิ ว่าอกี สองสามปี น่าจะดงึ ตวั กลบั มาทาํ งานทเี มอื งหลวงได้ กลบั กนั หลวิ ฮวั ซุ่ยกลบั ทา่ ดที เี หลว กอ่ นนีไดร้ บั ตําแหน่ง นายอาํ เภอ แต่เคยพวั พนั คดคี ดโกงกนิ สนิ บนจงึ ถกู ไล่ ออกจากตาํ แหน่ง กลายเป็นคนตดิ สรุ าตดิ พนนั ในจวนก็ วนุ่ วาย พอภรรยาเอกป่วยหนัก อนุกแ็ ยง่ ชงิ กนั เป็นใหญ่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 5 ยามนีมอี นุนางหนึงชอื เสวยี นจงิ จวี เป็นใหญใ่ นบา้ น ตงั ตวั ราวกบั ตนเป็นภรรยาเอกแลว้ กไ็ มป่ าน ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ไมช่ อบใจครอบครวั ของหลวิ ฮวั ซุย่ นัก แตไ่ ม่ อาจตดั ขาดเพราะกลวั คนจะครหานินทา อยา่ งไรเสยี ก็ เป็นลกู เลยี งของตน ดงั นนั จงึ ไดแ้ ต่ลมื ตาขา้ งปิดตาขา้ ง ปลอ่ ยใหพ้ วกเขาตายกนั ไปเอง หลวิ จา้ วเว่ยคดิ ถงึ พวกญาตๆิ แลว้ หนั กลบั ไปมองเหลา่ อี เหนียงกบั พนี ้องของนาง ชาตกิ อ่ นนางกลบั มาจวนสกุล หลวิ ชา้ กว่านปี ีหนึง จงึ ไมไ่ ดร้ ว่ มงานของปีนี ไมแ่ น่ใจว่า เกดิ อะไรขนึ บา้ ง แต่คงไมใ่ ชเ่ รอื งใหญแ่ น่ กลบั กนั ในปีที นางไดร้ ว่ มงานกลบั ถูกวางแผนเลน่ งานจนกลายเป็นที โจษจนั ไปทวั หลวิ จา้ วเวย่ สบตากบั หลวิ จา้ วอวที จี อ้ งตนกบั หลวิ หานอยู่ พอดี นางมองตรงไปทอี กี ฝ่ายอยา่ งไมห่ ลบเลยี ง คดิ จะ ถามว่ามองอะไร แตเ่ พราะอยตู่ อ่ หน้าผอู้ าวุโสจงึ ไมเ่ อย่ ปาก \"พูดไปแลว้ ทา่ นแม.่ .. ยามนีเวย่ เออ๋ รเ์ ป็นสาวสะพรงั มี ชอื เสยี งโด่งดงั ไปทวั แควน้ แต่ขา้ งกายนางกลบั มเี พยี ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 6 บา่ วรบั ใชร้ นุ่ ๆ เชน่ นีดไู มเ่ หมาะสมนกั ขา้ วา่ เวย่ เออ๋ รค์ วร มบี ่าวอาวุโสเอาไวใ้ ชส้ อยบา้ ง\" เจนิ ฮุย่ เหมยกล่าวขนึ ขณะทรี นิ ชาใหฮ้ หู ยนิ ผเู้ ฒา่ อกี จอก นําเสยี งดรู กั ใคร่ เมตตา มนี ําใจเสยี ยงิ กวา่ ใคร หลวิ จา้ วเว่ยไมป่ กปิดสายตาเคลอื บแคลงแมแ้ ต่น้อย นาง แสดงออกชดั เจนถงึ สหี น้าไมช่ อบใจ เจนิ ฮยุ่ เหมยตงั ใจ เอ่ยปากทนี ีเพราะตอ้ งการบบี บงั คบั นางใหร้ บั คน เพราะ หากนางใชฐ้ านะฮหู ยนิ เอกสงั ดว้ ยตวั เองวนั หน้าหากมี ปัญหานางอาจจะตอ้ งรบั ความผดิ ลาํ พงั แตย่ ามนีหากฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ เป็นคนสงั เจนิ ฮยุ่ เหมยกจ็ ะสามารถสง่ คนของ ตวั เองเขา้ ไปในเรอื นจวิ ฮวาแถมยงั อา้ งผอู้ าวโุ สได้ ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เองกเ็ หน็ อยู่ ยามนีฐานะของหลวิ จา้ วเวย่ ไม่ เหมอื นเดมิ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จะบงั คบั กะเกณฑก์ บั นางกต็ อ้ งไว้ หน้านางอยสู่ ามสว่ น แต่อยา่ งไรเจนิ ฮุย่ เหมยกเ็ ป็น ลกู สะใภท้ งั เป็นฮูหยนิ ของจวน จะตดั รอนนางเลยกไ็ ม่ ถูกตอ้ ง หญงิ ชรามองคนทงั สองสลบั กนั อยา่ งชงั ใจ คนทงั หลายตา่ งเงยี บเสยี งลงเพอื รอดทู ศิ ทางลม ในหวั คดิ กนั ไปวุน่ วายวา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จะเขา้ ขา้ งใครในเมอื หลวิ จา้ ว เวย่ แสดงออกชดั ว่าไมร่ บั ความหวงั ดจี ากปากเจนิ ฮุย่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 7 เหมย \"ขา้ เหน็ ดว้ ยกบั เจา้ แต่เรอื งนียงั ไมต่ อ้ งรบี รอ้ น ตลอดมา เว่ยเอ๋อรม์ กี รยิ างดงาม ทาํ สงิ ใดลว้ นถกู ตอ้ งเหมาะสม ไม่ มอี ะไรน่าหว่ งนกั เรอื งบา่ วอาวโุ สคอ่ ยใหน้ างเลอื กคนที ถกู ใจไปรบั ใชท้ หี ลงั กไ็ ด\"้ \"หากท่านแมว่ า่ อยา่ งนนั ขา้ คงกงั วลเกนิ ไป\" เจนิ ฮยุ่ เหมย ยมิ สาํ รวมแต่กลายเป็นไป๋ ซูเ่ หยาทหี วั เราะเสยี งใสขนึ มา \"พสี าวทา่ นชา่ งรกั ใครเ่ ป็นหว่ งคุณหนูใหญด่ จี รงิ ๆ แต่ขา้ ดู แลว้ เป็นอยา่ งทฮี ูหยนิ ผเู้ ฒา่ วา่ คณุ หนูใหญก่ รยิ างดงาม วางตวั เหมาะสมมาตลอด ไมม่ สี งิ ใดใหต้ อ้ งกงั วลแมแ้ ต่ น้อย กลบั กนั ทา่ นน่าจะมองหามามาอาวโุ สมาดแู ลคุณหนู รองใหเ้ ขม้ งวดดกี วา่ คราวหน้าจะไมต่ อ้ งเกดิ เรอื ง ผดิ พลาดจนเกอื บทาํ ใหค้ นสกุลหลวิ ทงั บนลา่ งตอ้ งซวยไป ดว้ ย\" \"นีเจา้ !\" \"อนุไป๋ พดู ถกู ใครควรจะมมี ามาคอยดแู ลทสี ดุ กช็ ดั เจนอยู่ แลว้ \" ซรู่ วั เอ่ยขดั คําดา่ ทเี จนิ ฮยุ่ เหมยกําลงั จะพน่ ออกมา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 8 ไป๋ ซูเ่ หยาอดทนใหเ้ จนิ ฮุย่ เหมยแผลงฤทธกิ บั ลูกสาวตน ไมต่ อบโตม้ านาน แตน่ างไมไ่ ดค้ ดิ จะเกบ็ งาํ ความแคน้ ไว้ ตลอดกาล สาํ หรบั เจนิ ฮุย่ เหมยหากไมม่ สี กุลเจนิ คุม้ หวั นางไมน่ บั เป็นตวั อะไรดว้ ยซํา ยามนีคนสกลุ เจนิ ปิดประตู สาํ นกั ผดิ หลวิ จา้ วอวกี อ่ เรอื งใหญ่ ชอื เสยี งกถ็ กู ทาํ ลายไป ไมน่ ้อย ยอ่ มเป็นจงั หวะดที สี ุดทนี างจะเอาคนื คน หลวิ จา้ วเว่ยแปลกใจทไี ป๋ อเี หนียงเอ่ยปากชว่ ยนาง แตด่ ู แลว้ น่าจะเพราะกอ่ นนีนางชว่ ยหลวิ หว่านออี ยหู่ ลายครงั และครงั นีกเ็ ป็นการโจมตเี จนิ ฮุย่ เหมยทตี รงจดุ ดงั นนั จงึ ยอมลงมาลยุ นําสกปรกกบั นางดว้ ย หลวิ จา้ วอวที ถี กู อนุสองคนหวั เราะหยนั ทงั ยงั ดา่ ว่านางกอ่ เรอื งใหค้ นสกลุ หลวิ ซวยกห็ น้าซดี ปากสนั หลงั จากหาย ป่วยนางกเ็ กบ็ ตวั เงยี บถงึ จะรขู้ า่ วคราวดา้ นนอกบา้ งแต่ก็ ไมเ่ คยถกู ต่อวา่ ซงึ ๆ หน้า นางกาํ ผา้ เชด็ หน้าในมอื แน่น ยงิ หนั ไปเหน็ หลวิ หวา่ นอที หี วั เราะอยา่ งไมป่ ิดบงั ในใจก็ แคน้ ยงิ นกั \"หุบปาก! อยา่ ไดพ้ ูดถงึ เรอื งไรส้ าระพวกนีอกี หากมคี น มาไดย้ นิ เขา้ คดิ สบื สาวเอาเรอื งขนึ มาถงึ ตอนนนั คงตอ้ ง ซวยกนั จรงิ ๆ แลว้ !\" ฮหู ยนิ ฮเู ฒา่ ตวาดเสยี งดงั แลว้ โบกมอื ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 9 ไล่ \"วนั นีพอแค่นี พวกเจา้ กลบั กนั ไปไดแ้ ลว้ \" หลวิ จา้ วเว่ยรอฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เดนิ ออกไปจากหอ้ งแลว้ ถงึ ลกุ ขนึ บา้ ง นางเหน็ หลวิ หานหนั มามองแต่ไมพ่ ดู ไมจ่ ากไ็ ม่ สนใจเขาอกี เลอื กจะเดนิ ออกจากเรอื นไป หลวิ จา้ วอวรี สู้ กึ หมดแรงจงึ นงั อยไู่ มไ่ ดล้ ุกไปไหน นางไม่ เคยรสู้ กึ ตกตําขนาดนมี ากอ่ น จนเจนิ ฮนุ่ เหมยสงั ใหห้ ลวิ ห มงิ ไปทเี รอื นก่อนนางจงึ หนั มาพยงุ บุตรสาวใหอ้ อกไป ดว้ ยกนั พอออกไปดา้ นนอกทนั เหน็ กลุม่ ของหลวิ จา้ วเว่ย เดนิ แยกจากไปหลวิ จา้ วอวกี จ็ อ้ งมองพวกนางนิงไมย่ อม ขยบั นานจนผุดความคดิ หนึงขนึ มาจงึ เป็นฝ่ายดงึ เจนิ ฮุ่ ยเหมยกลบั เรอื นเอง \"มารดา เมอื ไหรท่ า่ นจะจดั การนงั จา้ วเวย่ ใหข้ า้ !?\" \"เรอื งนีเจา้ ไมต่ อ้ งรอ้ นใจไป ทา่ นยายของเจา้ วางแผน เอาไวแ้ ลว้ เพยี งแตต่ อ้ งรอจงั หวะทเี หมาะสม เรอื งนีไม่ อาจทําการบุ่มบ่าม เจา้ เองกใ็ จเยน็ หดั อดทนรอหน่อย\" \"ทาํ ไมไมจ่ ดั ฉากในจวนไปเสยี เลยเลา่ \" หลวิ จา้ วอวไี ดย้ นิ ว่าต้องรออกี กห็ งดุ หงดิ ใจยงิ นกั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 0 \"ทา่ นยายคดิ การรอบคอบเพอื ไมใ่ หก้ ระทบกบั ชอื เสยี ง ของเจา้ อยา่ งไรเล่า หากเกดิ เรอื งในจวนหลวิ คนจะมอง อยา่ งไร พนี ้องหญงิ ของนางจะไมถ่ ูกครหาไปดว้ ยหรอื ให้ นางออกไปพลาดพลงั ทอี นื สถิ งึ จะดที สี ดุ \" \"...กไ็ ด้ ยามนันขา้ จะรอดสู หี น้าของมนั เวลาทตี กตําเป็น เมยี พวกบา้ กาม มนั จะยงั หยงิ ผยองไดอ้ ยอู่ กี หรอื ไม\"่ หลวิ จา้ วอวรี วู้ ่าทา่ นยายกบั มารดาคดิ วางแผนใหห้ ลวิ จา้ วเว่ย เสยี ความบรสิ ทุ ธิ แต่นางไมร่ วู้ ่าฝ่ายชายเป็นใคร คดิ ไปคง เป็นคนงานสกั คนทคี นสกลุ เจนิ เตรยี มไว้ \"เชน่ นนั เจา้ กส็ บายใจเถอะ ชว่ งหลายวนั นีเจา้ เอาแต่เกบ็ ตวั เงยี บแมว่ า่ เจา้ ควรออกไปขา้ งนอกบา้ ง ไปใหค้ นเหน็ วา่ ขา่ วลอื พวกนนั ไมใ่ ชค่ วามจรงิ เจา้ เอาแต่เกบ็ ตวั อยา่ งนี คนจะยงิ คดิ ว่าเป็นจรงิ อยา่ งทพี ดู กนั \" \"แตข่ า้ ไมอ่ ยากออกไปไหน...\" \"อยา่ กลวั ไปเลย ขอแคเ่ จา้ แต่งตวั งดงามสกั หน่อย ออกไป เจอคน ทําตวั ใหเ้ ป็นปกติ ใครหน้าไหนจะกลา้ สงสยั อะไร อกี ยามนบี ดิ าของเจา้ กส็ ง่ คนไปกลบขา่ วลอื เหลา่ นนั หมดแลว้ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 1 \"ชา่ งเถอะเจา้ คะ่ ... ทา่ นแมท่ า่ นคดิ อยา่ งไรเรอื งหลวิ หาน?\" \"หลวิ หานร?ึ \" \"ขา้ ไดย้ นิ วา่ บดิ าจะใหเ้ ขาลองสอบเขา้ สาํ นกั ศกึ ษา เป็น ความจรงิ หรอื ไม?่ \" \"เจา้ จะไปสนใจทาํ ไมกนั ?\" \"ทา่ นแม!่ ทา่ นไรเ้ ดยี งสาเกนิ ไปแลว้ ทา่ นไมค่ ดิ บา้ งหรอื วา่ หากหลวิ หานสอบไดแ้ ลว้ หลวิ หมงิ จะเป็นอยา่ งไร น้องชายหวั ชา้ ไมช่ า่ งจดชา่ งจาํ เหมอื นน้องหก ไมใ่ ชว่ า่ เขา โดนท่านยา่ ตจี นมอื แตกบอ่ ยๆ หรอกหรอื หากหลวิ หาน สอบเขา้ สาํ นกั ศกึ ษาได้ ถงึ ยามนันเขาคงกลายเป็นคน อายนุ ้อยทสี ุดทสี อบเขา้ ไดแ้ ลว้ บดิ าคงยงิ รกั ใคร่เอาใจเขา ตงั ความหวงั กบั เขา ตาํ แหน่งผนู้ ําตระกลู หลวิ คงไมพ่ น้ ถูก วางในมอื หลวิ หานแน่\" \"....\" \"มารดาขา้ รวู้ า่ ทา่ นใจดี คดิ เพยี งแตอ่ ยากอยอู่ ยา่ งสขุ สงบ แตท่ ่านดูเถอะ หลวิ จา้ วเวย่ ชงิ ชงั พวกเราแค่ไหน วนั นีต่อ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 2 หน้าฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ นางยงั กลา้ ชกั สหี น้าใสท่ า่ น หากวนั หน้า น้องชายของนางขนึ มาปกครองคนสกุลหลวิ ทงั หมดท่าน ยงั จะไดอ้ ยทู่ นี ีอกี หรอื ทา่ นชว่ ยบดิ าดแู ลจดั การจวน เหนือยยากมาหลายปีเชน่ นี ไหนจะน้องชาย ยามนีทา่ น เป็นฮหู ยนิ เอก หลวิ หมงิ กเ็ ป็นทายาทสายตรงเชน่ กนั ทา่ นจะยอมใหน้ ้องชายตอ้ งระหกระเหนิ ยา้ ยออกจากจวน ไปหรอื เราเองกเ็ ป็นสายหลกั เชน่ กนั นะ!\" หลวิ จา้ วอวพี ดู รวั เรว็ จนแทบจะเปลยี นเป็นตะโกนดว้ ยความรอ้ นใจ เหน็ มารดานิงองึ กห็ งุดหงดิ ยงิ นกั \"มารดาหากทา่ นไมค่ ดิ ถงึ หลวิ หมงิ กค็ ดิ ถงึ ขา้ บา้ ง หากวนั หน้าขา้ แต่งออกไป ขา้ ต้องมบี า้ นเดมิ หนุนหลงั ถงึ จะมสี ทิ ธิ มเี สยี งเหนืออนุของสามไี ด้ แลว้ หากน้องชายตอ้ งแยก ครอบครวั ทา่ นทคี วรเป็นฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ของตระกลู สายหลกั กลายไปตกอยแู่ คบ่ า้ นสายรอง ทา่ นคดิ วา่ ยงั จะมใี คร เกรงใจขา้ อกี หลวิ หานกบั หลวิ จา้ วเว่ยไมม่ ที างหนุนหลงั ขา้ อยแู่ ลว้ สตรที บี า้ นเดมิ ไมม่ อี าํ นาจชะตากรรมเป็นเชน่ ไรทา่ นเองกน็ ่าจะรดู้ \"ี หลวิ จา้ วอวตี าแดงกาํ เอ่ยดว้ ย นําเสยี งอดั อนั \"ขา้ เตอื นท่านหลายครงั ใหท้ า่ นเลกิ เพอ้ ฝัน ถงึ ความสงบสุขจอมปลอมเสยี ที ทา่ นตอ้ งมองความจรงิ ไดแ้ ลว้ หากสองพนี ้องนันรุง่ โรจน์กจ็ ะเป็นลกู ของทา่ นเอง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 3 ทเี ผชญิ กบั หายนะ เมอื ไหรท่ ่านจะเขา้ ใจสกั ท\"ี เจนิ ฮยุ่ เหมยราวกบั ถูกตบหน้าครงั แลว้ ครงั เลา่ ใหต้ นื จาก ฝัน เพราะฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เลยี งทายาทชายดว้ ยตวั เอง นางจงึ ไมไ่ ดส้ นใจหว่ งเรอื งในอนาคตของหลวิ หมงิ นกั ปกตจิ ะ สนใจแคเ่ รอื งกนิ อยหู่ ลบั นอนของลูก หว่ งวา่ หลวิ หมงิ จะ หนาวหรอื ไม่ รอ้ นหรอื ไม่ มขี องกนิ อนั ใดดกี ส็ ง่ ไปให้ แต่ เรอื งอนื ดเู หมอื นนางจะลมื ไปเสยี สนิท... ทหี ลวิ จา้ วอวพี ดู มาแมจ้ ะโหดรา้ ยแตเ่ ป็นความจรงิ ต่อให้ จดั การหลวิ จา้ วเวย่ ไดแ้ ต่ถา้ หลวิ หานไดเ้ ป็นผนู้ ําตระกลู หลวิ ถงึ เวลานนั จะมสี มบตั สิ กั กชี นิ ทตี กถงึ มอื ลกู ของนาง ไหนจะความแคน้ ไมร่ วู้ ่าพวกนางจะโดนเอาคนื สกั แค่ไหน แค่คดิ วา่ ลูกชายตอ้ งระหกระเหนิ ไปตงั จวนใหม่ อาจจะ ตอ้ งหนไี ปอยตู่ า่ งเมอื งเพอื เลยี งความบาดหมางเจนิ ฮยุ่ เหมยกห็ มดแรง \"อวเี ออ๋ ร.์ .. แมค่ วรทาํ อยา่ งไรด?ี \" หลวิ จา้ วอวนี งิ คดิ ใหล้ กึ ซงึ อยคู่ รหู่ นึง หลงั จากนาง เจบ็ ปวดเจยี นตายอยหู่ ลายคนื นบั ว่าไดบ้ ทเรยี นอยา่ ง มหนั ต์ ทาํ ใหไ้ มเ่ พยี งทา่ ทางทเี ครง่ ครมึ ลุม่ ลกึ ขนึ ความคดิ กน็ บั ว่ารอบคอบขนึ มาก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 4 \"ยามนียงั ไมน่ บั วา่ สายเกนิ การณ์ หากปลอ่ ยใหห้ ลวิ หานมี ชวี ติ ปกตสิ ขุ ตอ่ ไปถา้ เขาสอบเขา้ สาํ นกั ศกึ ษาไดบ้ ดิ าสง่ เขาไปเรยี นแลว้ เราคงไมม่ โี อกาสลงมอื อกี อยา่ งตําสหี า้ ปี รอเขาเตบิ ใหญ่นสิ ยั คงระแวดระวงั รอบคอบกวา่ นีมาก ยงิ ถา้ หากสวมกวนไปแลว้ เขาไดเ้ ขา้ สรู่ าชสาํ นกั พวกเราก็ อยา่ ไดห้ วงั จะแตะตอ้ งเขาอกี เลย... ไมน่ านจากนจี ะมญี าตหิ ลายคนมาทจี วนไมใ่ ชห่ รอื ทา่ น ควรทาํ ใหห้ ลวิ หานเสยี ชอื ตอ่ หน้าญาตผิ ใู้ หญ่เสยี ใหค้ น เหน็ วา่ เขาไมร่ กั พวกพอ้ ง ไมเ่ หน็ คนสกลุ หลวิ สายอนื ใน สายตา เป็นเดก็ ใชก้ ารไมไ่ ด้ อกี อยา่ ง... หากผกู แคน้ ให้ เขาทาํ รา้ ยพนี ้องสายอนื ได้ ถงึ ตอนนนั หากบดิ าคดิ จะยก ตาํ แหน่งผนู้ ําตระกลู ใหเ้ ขา ผอู้ าวุโสทงั หลายยอ่ มตอ้ ง ออกมาคดั คา้ นแน่\" \"แต่เราจะทาํ เชน่ นนั ไดอ้ ยา่ งไร นายทา่ นรกั หลวิ หานมาก หากเกดิ เรอื งกบั เขาตอ้ งสบื สาวราวเรอื งแน่\" \"เราไมจ่ าํ เป็นตอ้ งลงมอื เอง มารดา... หลายปีมานที า่ น เป็นคนดแู ลบา้ นสายหลกั ทงั ยงั เป็นคนจดั สรรปันสว่ น คอยชว่ ยเหลอื สกุลหลวิ สายอนื ๆ... โดยเฉพาะสายหลวิ ฮวั ซุย่ ทแี ทบจะมาขอยมื เงนิ ท่านอยทู่ ุกสองสามเดอื นไมใ่ ช่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 5 หรอื ?\" \"เรอื งนนั ...\" \"อนุของอาเลก็ นามเสวยี นจงิ จวนี นั ขา้ เคยเหน็ แลว้ นาง ไมใ่ ชต่ วั ดอี ะไร ทงั โลภมากแถมยงั มกั ใหญ่ไฝ่สงู ไมร่ ู้ กาละเทศะ มารยาทกป็ ระดกั ประเดดิ นางมลี กู สาวคนลกู ชายคน ...อาเลก็ นนั ใชก้ ารไมไ่ ดแ้ ลว้ ไมเ่ ชน่ นนั นางคงไม่ สง่ คนมาขอเงนิ จากจวนเราอยเู่ รอื ยๆ นอกจากเงนิ แลว้ สตรผี นู้ ีคงอยากไดค้ นสนับสนุนเป็นแน่ ดว้ ยฐานะของ ทา่ นไมล่ องดงึ นางมาชว่ ยดเู ลา่ คนโลภอยา่ งนางมหี รอื จะ ไมก่ ลา้ ยามนนี างคงอยากใหล้ กู ๆ ของตนปีนป่ายขนึ ทสี งู จะไดส้ ลดั อาเลก็ ใหห้ ลดุ ไดใ้ จจะขาด ท่านกล็ องเอย่ ปากดู เถอะ\" \"....\" \"หากกาํ จดั หลวิ หานได้ หลวิ หมงิ นับเป็นลกู ชายสายตรง แตเ่ พยี งผเู้ ดยี ว ถงึ ตอนนนั ทรพั ยส์ มบตั ทิ งั หมดของจวน สกุลหลวิ จะตกเป็นของเขา ทา่ นเองกจ็ ะกลายเป็นฮหู ยนิ ผู้ เฒา่ ของจวนสายหลกั ความมงั คงั สงู สง่ ใดจะเทยี บไดอ้ กี ... ขอแค่ทา่ นเลอื กอยา่ งเดด็ ขาดเสยี อยา่ ปลอ่ ยใหโ้ อกาส ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 6 หลดุ มอื ไป\" เจนิ ฮยุ่ เหมยเงยี บไปนาน กอ่ นจะขานรบั เสยี งเบา \"แมร่ แู้ ลว้ ... เจา้ อยา่ ไดก้ งั วลไปเลย\" * ตอนทไี ดย้ นิ ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ บอกวา่ จะมญี าตหิ ลายสายมาพกั ทจี วนชวั คราวนัน หลวิ จา้ วเวย่ ไมค่ ดิ วา่ จะรวดเรว็ เพยี งแค่ ขา้ มคนื กไ็ ดเ้ หน็ ในชว่ งสายของอกี วนั รถมา้ เก่าซอมซ่อหอบคนสชี วี ติ มาถงึ จวนสกลุ หลวิ แมฉ้ ากหน้าเป้าหมายคอื การมารว่ มพธิ ไี หวบ้ รรพชน แต่ ดจู ากสภาพแต่ละคนแลว้ เหมอื นกาํ ลงั หนตี ายและอด อยากจนหวิ โซ ผใู้ หญ่คนหนึงคอื เสวยี นจงิ จวี อนุของหลวิ ฮวั ซุ่ย อกี คน คอื หลวิ เหยาเหยา ลกู สาวของหลวิ ฮวั ซุ่ยกบั ภรรยาเอก ต่อมาคอื หลวิ ชา่ งองิ และหลวิ ชา่ งเขอ่ ลกู ทเี กดิ จากอนุ เสวยี นทงั คู่ สภาพกนิ มมู มามเหมอื นไมไ่ ดพ้ บเจอของดๆี มานานแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 7 ของพวกเขาทาํ ใหค้ นสกุลหลวิ ทนมองไมไ่ หว หลนิ หวา่ น อกี บั หลวิ อนั หลนิ เบอื นหน้าหนไี ปซุบซบิ นินทา หลวิ จา้ วอวคี วําปากแสดงสหี น้าเยย้ หยนั ดูแคลนอยา่ งไมป่ ิดบงั แมแ้ ตห่ ลวิ จา้ วเวย่ ยงั ขมวดควิ ตอ้ งเอย่ กอ่ นว่าจวนสกลุ หลวิ นีนบั เป็นตระกลู ทมี งั คงั ราํ รวยทสี ุดตระกลู หนึงในถงเยยี น ดงั นนั การเลยี งดูคนทงั สงู ตําในจวนจงึ ไมข่ าดตกบกพรอ่ ง แมพ้ วกบา่ วไพรช่ นั ตํา จะไดก้ นิ แคม่ อื ละชาม กย็ งั ถอื วา่ มากและเตม็ อมิ ทงั ยงั มี แต่อาหารดๆี ดงั นนั การเหน็ คนทเี ป็นใชช้ อื สกุลหลวิ เช่นกนั ทาํ ตวั ราวกบั พวกยาจกแถมยงั ไมร่ จู้ กั มารยาท เชน่ นีทาํ ใหไ้ มอ่ าจทนไดอ้ ยบู่ า้ ง ในใจพวกนางนึกอบั อาย ไมอ่ ยากใหใ้ ครรวู้ า่ นีเป็นญาตขิ องตน เพราะเจนิ ฮยุ่ เหมยไมอ่ ยใู่ นจวน ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ กบั หลวิ เฉยี นกไ็ มม่ ที างออกมาต้อนรบั อนุชนั ตําคนหนึง เลยมี คาํ สงั ใหพ้ วกหลานสาวออกมารบั หน้า หลวิ จา้ วเว่ยเป็นพี ใหญส่ ดุ จงึ ทาํ หน้าทรี บั แขกโดยปรยิ าย \"ขอถามอนุเสวยี น ไมท่ ราบว่าท่านอาของขา้ เหตุใดเขาไม่ มาพรอ้ มทา่ น?\" หลวิ จา้ วเวย่ มองคนทงั สกี นิ จนตอ้ งเอน หลงั ลบู ทอ้ งแลว้ ถงึ ไดเ้ อ่ยถามหาคน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 8 \"ทา่ นพไี มส่ บายเลยใหพ้ วกเราสคี นมาเป็นตวั แทนไหว้ บรรพบุรษุ \" เสยี งของเสวยี นจงิ จวนี นั มคี วามแหลมสงู บาด หู ไดย้ นิ มาว่านางเคยเป็นแมค่ า้ ขายขนมมากอ่ น เหน็ ทา่ ทางการพดู ทพี ยายามเลยี นแบบพวกผดู้ แี ลว้ แตย่ งั ประดกั ประเดดิ พวกหลวิ อนั หลนิ กบั หลวิ หวา่ นอกี ก็ ดยมิ มมุ ปากเยาะหยนั \"ทา่ นอาไมส่ บาย อาการหนกั หนาหรอื ไม?่ \" สามไี มส่ บาย แทนทจี ะอยดู่ แู ลกลบั เรง่ มารอรว่ มงานกอ่ นเวลาเป็น เดอื นๆ เหตุผลเชน่ นีมใี ครเชอื บา้ ง แมแ้ ต่หลวิ ฟางเหยาที ขขี ลาดและคดิ นอ้ ยทสี ดุ ยงั เดาออกวา่ การทนอยทู่ จี วนนนั พวกนางคงอยกู่ นั ไมร่ อดอกี ต่อไปแลว้ ถงึ ไดส้ ลดั ทา่ นอา หลวิ ฮวั ซุ่ยรบี เรง่ เดนิ ทางมาเมอื งหลวง \"ไมห่ นกั หนาอะไรเพยี งแตไ่ มเ่ หมาะจะเดนิ ทางไกลชว่ งนี เท่านนั ...นีคงเป็นหลานสาวคนโต งดงามเป็นหนึงของ แควน้ จรงิ ๆ แมข้ า้ อยตู่ า่ งเมอื งกไ็ ดย้ นิ เรอื งของเจา้ มากมาย วนั นีไดม้ าเหน็ กบั ตาถงึ รวู้ ่าคําคนพวกนนั ไมเ่ กนิ เลยแมแ้ ต่น้อย ชา่ งเป็นโฉมสะคราญแหง่ ยคุ โดยแท\"้ เสวยี นจงิ จวพี จิ ารณาหลวิ จา้ วเวย่ แลว้ เอย่ ปากประจบ \"ไดย้ นิ วา่ คณุ หนูจา้ วเวย่ นนั มชี อื เสยี งมากในถงเยยี นใช่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 9 หรอื ไม?่ \" \"ใชแ่ คน่ นั ทไี หนเจา้ คะ\" หลวิ จา้ วเวย่ ไมท่ นั อา้ ปากหลวิ หว่านอกี ลบั เอ่ยแทรกขนึ \"พใี หญ่เป็นถงึ เทพธดิ าในงาน บวงสรวง แมแ้ ต่ฮอ่ งเตก้ บั ฮองเฮายงั ตรสั ชมนางตอ่ หน้า ขนุ นางน้อยใหญ่ เรยี กไดว้ า่ หญงิ สาวรุน่ เดยี วกนั ไมม่ ใี คร มหี น้ามตี าเกนิ พใี หญข่ องเราแลว้ ตา่ งหาก\" หลวิ หวา่ นอี เอ่ยดว้ ยเสยี งหวานกงั วานดงั ชดั ถอ้ ยชดั คาํ เอ่ยเสรจ็ กป็ ิด ปากหวั เราะ ในขณะทหี ลวิ จา้ วอวคี วิ กระตุก แมจ้ ะ พยายามรกั ษาสหี น้าเอาไวส้ ดุ กาํ ลงั แต่ใครบา้ งไมร่ วู้ า่ ในใจ นางนนั ไมเ่ ป็นสขุ แมแ้ ต่น้อย \"ดๆี เชน่ นนั กด็ ี คุณหนูใหญ่มวี าสนาสงู สง่ เชน่ นีชา่ งน่า อจิ ฉายงิ นกั ลกู สาวขา้ องิ เอ๋อรป์ ีนีจะอายสุ บิ เจด็ แลว้ แต่ยงั ไมพ่ บคบู่ ุพเพ มาถงเยยี นครงั นีคงตอ้ งขอพงึ พงิ วาสนา สงู สง่ ของคุณหนูใหญ่เผอื นางจะไดพ้ บคคู่ รองทเี หมาะสม เสยี ที ขา้ คนเป็นแมจ่ ะไดห้ มดหว่ ง\" \"ทา่ นแม\"่ หลวิ ชา่ งองิ กม้ หน้างดุ กระตุกเสอื มารดาทกี ลา่ ว เรอื งน่าอาย หลวิ จา้ วเวย่ มองสองแมล่ กู คนหนึงรอ้ งคนหนึงรบั ดแู ลว้ ที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 0 พวกนางรบี มานอกจากจะรวู้ ่าจวนสกลุ หลวิ จะเลยี งดูคน อยา่ งดแี ลว้ คงคดิ จะมาหาขาใหญๆ่ ของใครสกั คนในถง เยยี นเพอื เกาะต่อไปในอนาคต โฉมสะคราญผนิ หน้าไปมองหลวิ เหยาเหยาทนี งั เงยี บ นาง เป็นบุตรภี รรยาเอกแถมอายมุ ากกว่าหลวิ ชา่ งองิ ควรจะ เป็นคนทไี ดแ้ ตง่ ออกกอ่ น แต่เสวยี นจงิ จวกี ลบั เอย่ ปาก เสนอลกู ตวั เองมาใหห้ ลวิ จา้ วเว่ยชว่ ยเสอื มสมั พนั ธใ์ ห้ นบั วา่ ขา้ มหน้าขา้ มตาโดยแท้ แถมดทู า่ ทางชนิ ชาของ หลวิ เหยาเหยากค็ ลา้ ยจะจาํ นนและเคยชนิ แลว้ \"พวกนนั ลว้ นเป็นเรอื งของวาสนา ขา้ เป็นสตรที ยี งั ไมอ่ อก เรอื นผหู้ นึง ไมแ่ น่ใจวา่ จะชว่ ยอะไรไดม้ าก\" หลวิ จา้ วเว่ย คลยี มิ เอย่ เปลยี นเรอื ง \"ทา่ นยา่ สงั มาวา่ ใหพ้ วกทา่ น พกั ผอ่ นใหส้ บายเสยี กอ่ น พรงุ่ นคี อ่ ยไปคารวะนางทเี รอื น ...มารดาเตรยี มเรอื นพกั สาํ หรบั แขกเอาไวแ้ ลว้ น้องเหยา เหยาพกั เรอื นไผห่ ยก สว่ นพวกทา่ นพกั เรอื นลอ้ มตะวนั เดยี วจะมบี ่าวนําทางพวกทา่ นไป\" \"ทาํ ไมนังเหยาเหยาถงึ ไดแ้ ยกไปอยคู่ นเดยี วละ่ ท่านแม!่ ?\" เสยี งแหลมเลก็ ของหลวิ ชา่ งเขอ่ ดงั ขนึ อยา่ งไมพ่ อใจทนั ที เดก็ ชายเอย่ กดหวั หลวิ เหยาเหยาอยา่ งไมป่ ิดบงั เหน็ ได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 1 ชดั วา่ เวลาอยใู่ นจวนหลวิ เหยาเหยาคงไมไ่ ดม้ ชี วี ติ ดนี กั เสวยี นจงิ จวไี ดย้ นิ ลกู ชายพดู แบบนนั กร็ บี โผไปปิดปาก เดก็ ชายก่อนรอ้ งขนึ \"ตายแลว้ เขอ่ เขอ่ อยา่ เสยี มารยาท... คุณหนูทงั หลายเขอ่ เขอ่ ยงั เดก็ อยา่ ไดถ้ อื สา\" นางพยายาม กลบเกลอื น มหี รอื คนอนื จะฟังไมอ่ อก หลวิ ฮวั ซุ่ยคงปล่อย อนุกดขม่ ภรรยาเอกแลว้ น้องชายทเี กดิ จากอนุผนู้ กี ไ็ มม่ ี ความเคารพพสี าวแมแ้ ตน่ ้อย หากไมเ่ หน็ กแ็ ลว้ ไปเถอะ แตใ่ นจวนสกลุ หลวิ สายหลกั นีฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เขม้ งวดเรอื งนี เป็นอยา่ งมาก ดงั นนั หากพดู ออกไปคงเป็นเรอื งใหญแ่ น่ ทว่าน้องๆ คนอนื เหน็ อนุเสวยี นรบี แกต้ า่ ง ตา่ งกน็ งิ เงยี บ ไมพ่ ดู อะไร แต่หลวิ จา้ วเวย่ ไมค่ ดิ จะปลอ่ ยผา่ น \"เจา้ อยากรรู้ วึ า่ ทาํ ไมน้องเหยาเหยาถงึ ไดม้ เี รอื นแยกจาก พวกเจา้ ?\" โฉมสะคราญคลยี มิ แตต่ าไมย่ มิ คนพวกนีพา หลวิ เหยาเหยามาดว้ ยไมใ่ ช่เพราะเมตตานาง แตเ่ พราะถา้ บุตรภี รรยาเอกอยา่ งหลวิ เหยาเหยาไมเ่ ขา้ รว่ มพธิ ี บตุ ร อนุยอ่ มไมม่ สี ทิ ธมิ าดว้ ย ทงั ทพี งึ บารมผี อู้ นื มาแทๆ้ แต่ กลบั ... \"เพราะนางเป็นเจา้ นายแต่เจา้ เป็นบา่ วอยา่ งไรเล่า ภรรยา เอกกบั อนุมคี วามต่าง ลกู ทถี อื กาํ เนิดศกั ดฐิ านะกม็ คี วาม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น