แสนชัง 3

แ ส น ชั ง | 6 5 2 เนียเถยี นชงิ อยใู่ นชุดสนี ําเงนิ เขม้ ทเี อวแขวนหยกสลกั ลายดอกบวั ประจาํ ตวั ตงั แตห่ วั จรดเทา้ ดเู รยี บรอ้ ยสงา่ งามใหค้ วามรสู้ กึ น่าชนื ชมอยา่ งยงิ ในฐานะขนุ นางในราชสาํ นกั ทไี มไ่ ดป้ ระกาศตวั เขา้ กบั ขวั อาํ นาจไหน สงิ ทเี ขาลาํ บากทสี ดุ คอื การตอ้ งรว่ มงานเลยี ง ไปทวั เพอื แสดงใหเ้ หน็ วา่ ตนไปเยอื นอยา่ งเทา่ เทยี มมไิ ด้ เลอื กขา้ งฝ่ายใด งานแตง่ อนั อ๋องวนั นีกเ็ ชน่ กนั แมไ้ ม่ อยากไปเขากต็ อ้ งจาํ ใจไปพรอ้ มของขวญั ใหส้ มฐานะ ปกตงิ านเลยี งแต่งงานจะครกึ ครนื ชนื มนื แตบ่ รรยากาศใน ตําหนกั อนั ออ๋ งยามนีกลบั เป็นไปอยา่ งเครง่ ขรมึ แม้ อาหารละลานตาเตม็ โต๊ะ มนี กั ดนตรมี กี ารแสดงมาเอาใจ แขก แตด่ แู ลว้ ไมอ่ าจกลบความอมึ ครมึ ราวกบั มเี มฆหมอ กลอยอยเู่ หนอื จวนออ๋ ง เนืองจากเป็นสมรสพระราชทาน แมอ้ นั ออ๋ งอยากเลยี ง ออกมาพบผคู้ นกจ็ าํ ตอ้ งออกมา ยามทอี อกไปรบั เกยี ว เจา้ สาว กลนิ ไขค่ าวคลุง้ ไปทวั หน้าอนั ออ๋ งเสยี หน้าหนกั ทงั โกรธทงั อาย แมจ้ ะทาํ ทปี ระคองมอื เจา้ สาวกา้ วขา้ ม ธรณปี ระตูอยา่ งอบอุน่ อ่อนโยน แตใ่ ครดไู มอ่ อกบา้ งวา่ อนั อ๋องขายหน้าแคไ่ หน เปลอื กไขย่ งั แปะอยบู่ นหลงั คาเกยี ว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 3 เจา้ สาว บา่ วสาวไปคํานบั ฟ้าดนิ ตามพธิ กี าร เหลา่ แขกเหรอื ขนุ นางทขี เี กยี จไปออกนั ดา้ นในโถงกม็ านงั จบั กลมุ่ คุยวา่ เกดิ อะไรขนึ กบั ขบวนแหเ่ จา้ สาว ต่างคนต่างพดู อยา่ งออกรส ออกชาติ พอรบั ทราบกนั แลว้ เหลา่ องคช์ ายกล็ อบสบตา กนั อยา่ งขบขนั อนั อ๋องอายมาก แมเ้ ขาไมไ่ ดร้ งั เกยี จหลวิ จา้ วอวแี ละมนั ใจ วา่ มคี นจงใจสรา้ งปัญหากขุ า่ วเหลา่ นี แตพ่ อเหน็ สหี น้า คลา้ ยลอ้ เลยี นของพวกพนี ้อง เขากอ็ ยากจะมุดดนิ หนี รสู้ กึ อบั อายขายหน้าจนพาลโกรธ พอจงู หลวิ จา้ วอวเี ขา้ หอ้ งหอกส็ ะบดั ตวั ออกไป ไมบ่ อกกลา่ วอะไรนางสกั คาํ เมอื เหลอื แตบ่ ่าวไพร่ หลวิ จา้ วอวกี แ็ ทบจะกรดี รอ้ งดว้ ย ความโกรธแคน้ ขบวนงานแตง่ นางถงึ กบั มคี นกลา้ ทาํ อุก อาจดถู กู เหยยี ดหยามถงึ เพยี งนี อนั อ๋องจะพอใจนางได้ อยา่ งไร เสยี วชงิ หดคออยา่ งหวนั ใจ ในขณะทหี ลวิ ชา่ งองิ หาขอ้ อา้ ง ไปดหู อ้ งพกั ของตนเพอื เลยี งอารมณ์ของหลวิ จา้ วอวี แม้ นางจะตามมาเพอื รบั ใชห้ ลวิ จา้ วอวแี ต่นางมศี กั ดเิ ป็น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 4 ลกู พลี กู น้องของพระชายา ดงั นนั จงึ ไมม่ ที างไปอยรู่ วมกบั พวกบา่ วแตม่ าอยใู่ นหอ้ งรบั แขกชวั คราว ตําหนกั อ๋องมหี อ้ งหบั มากมาย หอ้ งของนางอยใู่ นหมเู่ รอื น เดยี วกบั หอ้ งของหลวิ จา้ วอวี แตแ่ ยกหา่ งออกไปเลก็ น้อย เพอื ใหไ้ ปมาหาสสู่ ะดวก เนียเถยี นชงิ มองเจา้ บา่ วทกี ลบั ออกมาจากเรอื นชนั ในทงั ที ฟ้ายงั ไมท่ นั มดื ดูลกั ษณะแลว้ เขาไมไ่ ดอ้ ยพู่ นิ อบพเิ ทาเอา ใจพระชายาใหมเ่ ลยดว้ ยซํา เหลา่ องคช์ ายเมอื เหน็ อนั ออ๋ งหนา้ บงึ กลบั มากน็ กึ สนุก พา กนั ผลกั ยกเหลา้ คารวะอวยพรไมห่ ยดุ อนั อ๋องใชม้ อื เดยี ว รบั ถว้ ยเหลา้ ครงั แลว้ ครงั เหลา่ จนหน้าแดงคอแดงไปหมด เนืองจากเป็นงานเลยี งใหญ่ จงึ มกี ารจดั เลยี งอาหารเหลา้ ยาปลาปิงกนั ยาวไปจนถงึ กลางคนื พวกขนุ นางฝ่ายอนั อ๋องต่างนงั อยเู่ พอื ใหเ้ กยี รตเิ จา้ นายตน ขนุ นางฝ่ายอนื ก็ นงั อยเู่ พราะรอดเู รอื งสนุก พวกองคช์ ายดคู ลา้ ยอยากจะป่วนหอ้ งหอเตม็ ที แตอ่ นั อ๋องเมาจนแทบลุกไมไ่ หว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 5 ขนั ทมี าชว่ ยพยุงเขาจะไปสง่ ทหี อ้ งหอ แตพ่ บเจาฉุนเซวยี เสยี กอ่ น \"ทา่ นอ๋องกาํ ลงั จะไปเขา้ หอรพึ ะ่ ยะ่ คะ่ ?\" \"เขา้ หอ?\" คลา้ ยอนั อ๋องจะมสี ตขิ นึ มา \"ดพู ระองคเ์ มามาก กระหมอ่ มเตรยี มนําแกงสรา่ งเมาใหด้ ี หรอื ไมพ่ ะ่ ยะ่ ค่ะ หากพระองคเ์ มาเขา้ หอแบบนี พระชายา อาจจะตกใจได\"้ เจาฉุนเซวยี เสนออยา่ งมนี ําใจ เขายงั จํา ไดว้ า่ สตรที แี ต่งเขา้ มาวนั นี คอื คนทอี นั ออ๋ งเพยี รใหเ้ ขาคดิ แผนการซบั ซอ้ นมากมายเพอื ใหไ้ ดต้ วั นางมา ทขี าของเขาตอ้ งพกิ ารกเ็ พราะเพอื นางคนนีดว้ ย! \"ไม!่ ไมเ่ ขา้ หออะไรทงั นัน พาขา้ ไปหอ้ งหนงั สอื \" อนั อ๋อง ยงั ถกู สายตาลอ้ เลยี นเหยยี ดหยนั ของพระญาตติ ามหลอก หลอน เขาไมอ่ าจวางทฐิ ลิ งไดใ้ นวนั นี \"พ่ะยะ่ คะ่ ฝ่าบาท\" เจาฉุนเซวยี ดอู นั ออ๋ งถูกพยงุ ไปหอ้ งหนงั สอื ดว้ ยสายตา แน่วนิง กอ่ นจะโบกมอื เรยี กบ่าวผหู้ นึง \"เจา้ ใหค้ นตม้ นํา แกงสรา่ งเมาไปถวายทา่ นออ๋ งทหี อ้ งหนงั สอื เถอะ อยา่ งไร วนั นีกว็ นั มงคล ทา่ นอ๋องไมค่ วรเมาเกนิ ไป\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 6 \"ขอรบั คณุ ชายเจา\" บา่ วรบั คําแลว้ แยกตวั ไป เจาฉุนเซวี ยมองออกไปทโี ต๊ะเลยี งแขกดา้ นนอก มองผคู้ นมากมายที กาํ ลงั กระหยมิ ยมิ ยอ่ ง ดแู คลนบา่ วสาวของงานแตย่ งั นงั กนิ ดมื อยู่ เขารสู้ กึ ลกึ ลาํ ประหลาดยงิ * เนียเถยี นชงิ นังอยกู่ บั ขนุ นางรุน่ ราวคราวเดยี วกนั คน พวกนีมาเพราะตอ้ งการสานสมั พนั ธก์ บั พวกขุนนางใหญ่ ดงั นนั จงึ นงั กนั อยไู่ มม่ าก ตา่ งผลดั เปลยี นไปคารวะเหลา้ พวกขนุ นางอาวโุ สไมข่ าด ฟ้ามดื พวกแขกสตรเี หลอื อยเู่ พยี งแตพ่ วกพระญาตหิ รอื คนทมี เี ชอื สายใกลช้ ดิ พวกคุณหนูฮูหยนิ ทมี ารว่ มงาน เฉยๆ ตา่ งทยอยกลบั กนั ไปแลว้ พวกเชอื พระวงศฝ์ ่ายชายรุน่ เยาว์ จบั กลุม่ เล่นอยดู่ ว้ ยกนั รอเวลาจะไปป่วนหอ้ งหอ เนียเถยี นชงิ มองกลุม่ ชนชนั สงู เหลา่ นี แต่ละคนยมิ แยม้ ดสู นุกสนานคลา้ ยไมม่ พี ษิ มภี ยั ทงั ทเี บอื งหลงั แตล่ ะครอบครวั แตล่ ะตาํ หนกั หาํ หนั กนั จน เลอื ดโชก ดูแลว้ น่าสนใจดจี รงิ ๆ หลานไฉ่ซนิ มาพรอ้ มกบั ราชครหู ลาน เนอื งจากนางมเี ชอื ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 7 สายเป็นญาตกิ บั ฝังฮองเฮา จงึ นบั วา่ ใกลช้ ดิ กบั พวกเชอื พระวงศ์ เมอื คณุ หนูลกู ขนุ นางทยอยกลบั จวนนางยงั คง อยกู่ บั บดิ าได้ หญงิ สาวกวาดสายตามองโคมไฟทสี ว่างไสวทงั งานดว้ ย สายตาหยามหยนั หากไมใ่ ชเ่ พราะองคห์ ญงิ เหมยเจยี วสงั ใหค้ นเลน่ งานนางกลางตลาด ป่านนีนางอาจจะไดถ้ วาย ตวั ใหฝ้ ่าบาท ไดก้ นิ อยใู่ นตําหนกั ใน กลายเป็นพระสนม คนโปรด แตย่ ามนีแมแ้ ต่ประตวู งั นางกไ็ มก่ ลา้ เฉยี ดใกลเ้ พราะกลวั ฮองเฮากบั องคห์ ญงิ ใหญจ่ ะเลน่ งานตวั นางกบั ครอบครวั ในยามนนั ขอเพยี งแผนการสาํ เรจ็ ตราบใดทนี างไดถ้ วาย ตวั แลว้ องคห์ ญงิ ใหญ่หรอื ฮองเฮาหรอื นางไมก่ ลวั ทงั สนิ แต่ยามนีแมแ้ ตพ่ ระพกั ตรช์ ายในดวงใจนางกไ็ มม่ สี ทิ ธไิ ด้ มอง ทกุ อยา่ งเป็นเพราะความเจา้ เลห่ เ์ พทบุ ายของหลวิ จา้ วอวี คดิ จะกาํ จดั นางดว้ ยวธิ หี ยาบชา้ หลานไฉ่ซนิ แคน้ ใจมาตลอด แมจ้ ะรว่ มลงมอื วางยาขบั เลอื ดระดกู บั หลวิ หว่านอี แต่นนั ยงั ไมส่ าแกใ่ จนางแมแ้ ต่ น้อย แตเ่ พราะบดิ าไมอ่ ยากใหม้ เี รอื งมรี าวและอยากให้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 8 นางมงุ่ รกั ษาตวั ดงั นนั ทผี า่ นมานางจงึ ไมไ่ ดล้ งมอื ตอ่ แตว่ นั นีเป็นโอกาสอนั ดี นางอยากจะเหน็ หงสร์ ว่ งจาก สวรรค์ นางใหค้ นสบื จนรมู้ าแลว้ วา่ หลวิ จา้ วอวมี ใี จใหอ้ นั อ๋องอยา่ งลกึ ซงึ มาก ดงั นนั ถา้ งานแต่งนีไมเ่ ป็นไปอยา่ งใจ ดสู วิ า่ มนั จะเจบ็ ปวดสกั แคไ่ หน นางอยากใหห้ ลวิ จา้ วอวี พลาดพลงั และตอ้ งพลดั กบั คนรกั เหมอื นทนี างไมอ่ าจจะ แตะตอ้ งแมแ้ ตช่ ายเสอื คลุมมงั กร หญงิ สาวแจง้ แกบ่ ดิ าวา่ ตนอยากไปเขา้ หอ้ งนํา ก่อนจะ แยกตวั ออกมาพรอ้ มบา่ วรบั ใช้ เดนิ มงุ่ ไปทางหอ้ งนํากอ่ น จะลดั เลาะวนไปทางหอ้ งหอของบ่าวสาวคใู่ หม่ ดา้ นหน้าเรอื นไมม่ คี นเฝ้าคงเพราะอนั ออ๋ งยงั ไมม่ า หลาน ไฉ่ซนิ จงึ เขา้ ไปใกลไ้ ด้ นางไดย้ นิ เสยี งบา่ วชวนใหจ้ า้ วอวี กนิ โจ๊กเพอื รองทอ้ ง นําเสยี งดไู มด่ นี ัก หญงิ สาวขมวดควิ นางเหน็ วา่ อนั ออ๋ งเดนิ ออกจากงาน เลยี งแลว้ คดิ วา่ จะกลบั มาเขา้ หอเสยี อกี รวึ ่าเขารงั เกยี จ หลวิ จา้ วอวจี นไมอ่ ยากเขา้ หอ? แตน่ นั กจ็ ะยงิ เป็นการดสี าํ หรบั แผนของนาง หลานไฉ่ซนิ หนั ไปมองบา่ วรบั ใชข้ องตนเลก็ น้อยกอ่ นจะยกยมิ มเี ลศ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 9 นยั นางมองหาพวกขนั ทกี อ่ นจะหาทางสบื วา่ ยามนีอนั อ๋องไปพกั ทใี ด เมาถงึ เพยี งนนั คงไมไ่ ดไ้ ปธรุ ะสาํ คญั อนื แน่ ไมน่ านกร็ วู้ า่ ทา่ นอ๋องไปหอ้ งหนงั สอื หลานไฉ่ซนิ ยกเอา ตลบั ใสย่ าทคี อ่ นขา้ งงดงามอนั หนึงออกมาถอื นางเดนิ ไป ทางหอ้ งหนงั สอื ตามทางทขี นั ทบี อก กอ่ นจะอ้างวา่ มาสง่ ของกาํ นลั พเิ ศษแทนบดิ าพวกทหารดา้ นหน้าหอ้ งหนงั สอื จงึ ยอมใหเ้ ขา้ ไป อนั อ๋องดมื นําแกงสรา่ งเมาไปแลว้ เขานงั เอนตวั อยบู่ น เกา้ อี ตอนทหี ลานไฉ่ซนิ ไปถงึ นางเหน็ วา่ อนั ออ๋ งนงั หนั หลงั ใหป้ ระตู ทา่ ทางกงึ เมากงึ มสี ติ นางสดู หายใจลกึ กอ่ น จะกลา่ ว \"ทา่ นอ๋อง... ขา้ มขี องจะถวายเพคะ\" * \"เกดิ อะไรขนึ ทาํ ไมมเี สยี งผหู้ ญงิ รอ้ งเชน่ นี?\" เนียเถยี นชงิ ทกี าํ ลงั คดิ จะกลบั จวนหยดุ ชะงกั เสยี งกรดี รอ้ งเหมอื นคน บาดเจบ็ ดูไมใ่ ช่เรอื งทเี กดิ ในหอ้ งหอของบ่าวสาว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 0 \"บา่ วจะไปดขู อรบั \" หวงั เซยี วคอ้ มกายกอ่ นจะวงิ ไปทาง ตน้ เสยี ง ทางทไี ปไมใ่ ช่ทางไปหอ้ งหอ เขาเหน็ พวกเชอื พระวงศช์ าย คอื ทงั องคช์ าย อ๋องนอ้ ย และซอื จอื จาก จวนต่างๆ กาํ ลงั ลอ้ มมงุ ดบู างอยา่ ง เดก็ พวกนีแหก่ นั มา คงคดิ จะมาป่วนหอ้ งหอ แต่กลบั ตอ้ งมาพบเรอื งเสยี นี ยงั มพี วกขนุ นางชนั สงู ดว้ ย สหี น้าแต่ละคนยาํ แยย่ งิ กว่า ตอนอยใู่ นงานเสยี อกี \"ชว่ ยดว้ ยเขาจะล่วงเกนิ ขา้ เขาจะลว่ งเกนิ ขา้ ! ชว่ ยดว้ ย! บดิ าทา่ นชว่ ยขา้ ดว้ ย!\" ผหู้ ญงิ คนหนึงแผดเสยี งรอ้ งดงั ลนั หญงิ สาวผมเผา้ กระเซอะกระเซงิ เสอื ผา้ ดไู มเ่ รยี บรอ้ ย นางยนื กอดตวั เองอยทู่ มี มุ หนึงของหอ้ ง ดา้ นในหอ้ งทงั หนังสอื ทงั โต๊ะ ลม้ ระเนระนาดราวกบั ผา่ น การตอ่ สู้ หญงิ สาวผนู้ นั ดเู ป็นคนเอาเรอื ง ไมเ่ กรงกลวั คน ไมก่ ลวั อายแมแ้ ต่น้อย นางชนี วิ ทอี นั อ๋องดว้ ยดวงตาแดง กาํ \"เขาคดิ จะลว่ งเกนิ ขา้ พยายามบงั คบั ขา้ ดที ขี า้ ส!ู้ บดิ า ขา้ ไมย่ อมรบั ความอปั ยศนี บดิ าทา่ นตอ้ งชว่ ยขา้ ขา้ ไม่ ยอม ขา้ ไมย่ อม!\" หวงั เซยี วอา้ ปากคา้ ง มองอนั อ๋องทมี มุ ปากมเี ลอื ดไหล ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 1 หยด ขนุ นางทยี นื อยู ณ ทนี นั ต่างมสี หี นา้ ยาํ แยข่ าวซดี หญงิ สาวผนู้ นั แผดเสยี งฟ้องรอ้ งแหลมสงู ราชครหู ลานรบี ถอดเสอื นอกโอบคลมุ นางไว้ เขายงั ทาํ อะไรไมถ่ ูก คดิ อะไรไมท่ นั หลานไฉ่ซนิ กก็ อดเอวเขารอ้ งไหค้ ราํ ครวญ \"ขา้ ไมย่ อม ขา้ ไมร่ บั ความอปั ยศนี บดิ าทา่ นตอ้ งทวง ความยตุ ธิ รรมใหข้ า้ ขา้ อยากตาย ทา่ นพ่อ ขา้ อยากตาย!\" หวงั เซยี วอา้ ปากคา้ ง เจา้ บ่าวปลกุ ปลําหญงิ อนื ในวนั แตง่ งาน คณุ หนูหลานกลา้ ฟ้องรอ้ งเอาผดิ อนั อ๋อง นีมนั ... เกนิ จนิ ตนาการแลว้ จรงิ ๆ ไมท่ นั ทเี ขาจะไดห้ นั กลบั ไปรายงานเนียเถยี นชงิ กไ็ ดเ้ หน็ แมน่ างหลวิ จา้ วอวี พระชายาคนใหมท่ ยี งั ไมไ่ ดถ้ อดชุด เจา้ สาวถกู ประคองมาทหี อ้ งหนงั สอื นางมองหลานไฉ่ซนิ ทตี ะโกนไมห่ ยดุ สลบั กบั สภาพดไู มไ่ ดข้ องอนั อ๋อง หลาย อดึ ใจของความตะลงึ งนั หญงิ สาวกเ็ ป็นลมลม้ ไปทนั ท!ี * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 2 หลานไฉ่ซนิ รสู้ กึ ว่าตนพลาดครงั ใหญ่ นางตงั ใจใหอ้ นั ออ๋ ง ลว่ งเกนิ หญงิ อนื จรงิ แต่ไมใ่ ชต่ วั นาง! หญงิ สาวกดั ฟันสเู้ มอื อนั ออ๋ งพยายามรวบตวั นาง ดู สายตากบั ทา่ ทางแลว้ อกี ฝ่ายนางจะถกู คนอนื เลน่ งาน ธปู ราคะทนี างเตรยี มไวย้ งั ไมท่ นั ไดจ้ ุด นีแปลวา่ มผี อู้ นื ชงิ ลง มอื ก่อนแต่นางมารบั เคราะห์ นงั บา่ วสารเลวทนี างคดิ จะเอามาประเคนใหอ้ นั อ๋องแลว้ นางจะโวยวายฉีกหน้าหลวิ จา้ วอวที หี ลงั พอเหน็ อนั อ๋อง คลุม้ คลงั กผ็ ลบุ หนีออกจากประตูอยา่ งขขี ลาด คอยดเู ถอะ กลบั ไปนางจะโบยมนั ใหต้ าย! หลานไฉ่ซนิ ไมใ่ ชค่ นยอมคน แมร้ แู้ กใ่ จว่าสทิ ธอิ าํ นาจตน ไมอ่ าจสอู้ นั อ๋องได้ แตน่ างไมย่ อมใหเ้ ขาลว่ งเกนิ แน่ๆ ผชู้ ายคนนนี ่าขยะแขยง หญงิ สาวสสู้ ดุ แรง แมอ้ นั ออ๋ งจะมี กาํ ลงั มากกวา่ แต่เพราะใชม้ อื ไดข้ า้ งเดยี วจงึ ไมค่ ลอ่ งตวั นกั หลานไฉ่ซนิ วงิ ไปรอบหอ้ ง นางโยนหนงั สอื หรอื แมแ้ ต่ แทน่ ฝนหมกึ ใสอ่ นั อ๋องอยา่ งไมก่ ลวั ตาย นางคดิ คาํ นวณดู อยา่ งรวดเรว็ สภาพเสอื ผา้ ของนางตอนนอี อกไปกต็ อ้ งถกู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 3 ครหา เช่นนนั กค็ วรทาํ ใหเ้ ป็นเรอื งใหญเ่ สยี เผอื จะได้ ฟ้องรอ้ งตอ่ หนา้ พระพกั ตร์ บดิ านางตอ้ งไดป้ ระโยชน์บา้ ง สว่ นอนั อ๋องกบั นงั จา้ วอวตี อ้ งไดร้ บั บทลงโทษไมม่ ากก็ น้อย เขา้ ตาจนถงึ คราวคบั ขนั แลว้ เมอื เลยี งไมพ่ น้ กต็ อ้ งจบั สงิ ที พอจะจบั เอาไวไ้ ด้ คดิ ไดเ้ ชน่ นนั หลานไฉ่ซนิ กก็ รดี รอ้ งเสยี งดงั ต้องการเรยี ก ใหค้ นทงั งานมาเป็นพยานใหน้ าง แววเจา้ เลห่ พ์ าดผา่ นดวงตาคมกรบิ ของนาง ...นีอาจจะ เป็นหนทางใหต้ นไดเ้ ขา้ เฝ้าฮ่องเต้ นางจะควา้ มนั ไวเ้ อง! * หยเู ยว่ฟางผเู้ ป็นตาของอนั อ๋องมสี หี น้าทะมนึ เพยี งแต่ หลานชายตอ้ งแต่งงานกบั สตรที มี ชี อื เสยี งฉาวโฉ่กเ็ ป็น ปัญหามากพอแลว้ ยามนีเขายงั กอ่ เรอื งทา่ มกลางงาน มงคล หากสตรที ลี ว่ งเกนิ เป็นบา่ วไพรช่ นั ตํากแ็ ลว้ ไปเถอะ แต่นี เป็นถงึ คุณหนูชนชนั สงู ยงั เป็นญาตหิ า่ งๆ ทางฝัง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 4 ฮองเฮา บุตรรี าชครทู ฮี อ่ งเตแ้ ต่งตงั สตรเี ชน่ นีจะปิดปาก นางไดอ้ ยา่ งไร!? เสนาบดกี ลาโหมรสู้ กึ คลา้ ยอยากกระอกั เลอื ด เขาเรยี ก บ่าวมาใหร้ บี ไปสง่ ขา่ วถงึ คนในวงั หวงั วา่ ลกี ยุ้ เฟยจะทนั แกส้ ถานการณ์กอ่ นฮอ่ งเต้จะรเู้ รอื ง หยเู ยว่ฟางมองอนั ออ๋ งทเี มามายไมไ่ ดส้ ติ ถงึ มคี นจบั เอาไวก้ ย็ งั พราํ พูดไมไ่ ดศ้ พั ท์ เขาโกรธจนอยากจะโบย หลายชายหน้าโงผ่ นู้ ใี หเ้ นือแตก กอ่ นนซี ่งซอื อ๋องถูกสงั ขงั อยใู่ นตาํ หนกั นบั วา่ ขาดผทู้ า้ ชงิ ตาํ แหน่งรชั ทายาทไปหนึง อนั อ๋องยงิ ขยบั เขา้ ใกลบ้ ลั ลงั ก์ มากขนึ อกี ขอเพยี งกาํ จดั องคช์ ายสไี ด้ กไ็ มม่ ใี ครสามารถ อา้ งความเหมาะสมไดม้ ากกว่าเขา แต่ยามนี ลว่ งเกนิ สตรชี นชนั สงู ! ทงั ยงั แต่งพระชายาทใี ชก้ ารไมไ่ ด!้ คนเชน่ นีจะผลกั ดนั ใหข้ นึ สงู ไดอ้ ยา่ งไร ตราบใดทฮี ่องเตม้ ตี วั เลอื ก ตอ้ งไมเ่ ลอื กเขาแน่ หยเู ยว่ ฟางแน่นหนา้ อก เขาทบุ อกตวั เองอยา่ งคบั แคน้ หยซู นิ ซิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 5 นเลยี งลูกออกมาโงเ่ กนิ ไป ทงั ทมี ภี าษดี กี ว่าคนอนื แต่ กลบั พลาดครงั แลว้ ครงั เล่า น่าระอาจรงิ ๆ! เจาฉุนเซวยี มองภาพความโกลาหลเหลา่ นนั อยจู่ ากที ไกลๆ ดแู ลว้ นําแกงสรา่ งเมาของเขาจะแสดงฤทธเิ ดช รุนแรงกว่าทคี าดไวอ้ ยา่ งยงื ... * หลวิ จา้ วเว่ยแปลกใจเมอื ไดย้ นิ เรอื งของหลานไฉ่ซนิ ในเชา้ วนั ต่อมา ผหู้ ญงิ คนนีกลา้ ไดก้ ลา้ เสยี และมนั ใจในตวั เอง มาก นางถงึ กบั ประกาศใหบ้ ดิ าฟ้องรอ้ งอนั ออ๋ งต่อหน้าขนุ นางและเชอื พระวงศม์ ากมาย สมแลว้ ทชี าตกิ อ่ นสามารถปีนป่ายขนึ ไปเป็นสตรที อี ยู่ เหนือฝ่ ายใน เมอื มเี รอื งนีมาแทรก ของขวญั ชนิ ใหญท่ หี ลวิ จา้ วเว่ย เตรยี มไวใ้ หห้ ลวิ จา้ วอวกี บั อนั อ๋องอาจจะตอ้ งเลอื นออกไป แต่งวิ เรอื งนีน่าสนใจไมห่ ยอก นางจะอดทนรอชมไปกอ่ น กไ็ ด.้ .. \"คุณหนู ทา่ นวา่ เรอื งคุณหนูหลานฮอ่ งเตจ้ ะตดั สนิ เชน่ ไร ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 6 เจา้ คะ?\" มฝี ่ถู าม นางยน่ ควิ อยา่ งคดิ ไมต่ ก \"แรกเรมิ คงตอ้ งเสนอชดเชย อาจจะใหอ้ นั อ๋องรบั ผดิ ชอบ แต่งหลานไฉ่ซนิ เป็นเช่ยเฟย หรอื อาจจะใหเ้ ป็นพระชายา เสมอหลวิ จา้ วอว\"ี \"แบบนนั จวนหลวิ ของเราจะไมข่ ายหน้าจนป่นปีหรอื เจา้ คะ?\" อาเจนิ รสู้ กึ ไมช่ อบใจ คุณหนูของนางยงั ไมท่ นั แตง่ ออก ชอื เสยี งสกลุ หลวิ กพ็ วั พนั อยแู่ ต่กบั เรอื งสกปรก \"นนั กต็ อ้ งดวู า่ หลานไฉ่ซนิ จะยอมรบั หรอื ไม\"่ หลวิ จา้ ว เวย่ ตอบพลางเชด็ หน้าตวั เองทเี พงิ ลา้ งเสรจ็ \"คุณหนูว่าคณุ หนูหลานจะยอมรบั หรอื ไม?่ \" \"หลานไฉ่ซนิ เป็นคนทะยานทะยานสงู นางฉลาดเรอื ง ผลประโยชน์ มหี รอื ทนี างจะดไู มอ่ อกว่าชวี ติ อนั อ๋อง หลงั จากนีมแี ตจ่ ะตกตาํ นางแตง่ เขา้ ไปมใิ ชจ่ ะไดม้ เี กยี รติ ไดเ้ สวยสุข หากแต่จะตอ้ งรว่ มเรอื ทใี กลล้ ม่ ...อกี อยา่ งคน ทนี างปักใจกม็ ใิ ชอ่ นั ออ๋ ง ดจู ากทนี างกลา้ ประกาศฟ้องรอ้ ง กค็ งไมค่ ดิ เขา้ ไปร่วมตําหนกั ออ๋ งหรอก\" \"แตไ่ มแ่ น่นะเจา้ คะ หากฮอ่ งเต้ไมฟ่ ังคําทดั ทาน ตดั สนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 7 พระราชทานสมรสให้ คณุ หนูหลานกค็ งคา้ นไมไ่ ด\"้ อาเจนิ วา่ \"หากเป็นเชน่ นนั บรรยากาศในตาํ หนกั อ๋องคงยงิ กว่านรก เสยี อกี หลวิ จา้ วอวกี บั หลานไฉ่ซนิ คงสรู้ บปรบมอื กนั จน ตายไปขา้ งแน่\" \"คณุ หนู ปานเก๋อหวั ขอพบเจา้ คะ่ \" อาเจนิ เขา้ มารายงาน เนืองจากยงั เชา้ มากและหลวิ จา้ วเวย่ ยงั แตง่ ตวั ไมเ่ สรจ็ ปานเก๋อหวั จงึ ไมก่ ลา้ บมุ่ บา่ มเขา้ มา หลวิ จา้ วเวย่ ไมไ่ ดต้ อบอะไร นางนังแต่งหน้าจนเสรจ็ เรยี บรอ้ ยจงึ ออกไปทหี อ้ งหนังสอื \"มขี า่ วอะไรหรอื ?\" \"บ่าวหาคนจดั การเรอื งจดหมายไดแ้ ลว้ ขอรบั \" กอ่ นหน้านี หลวิ จา้ วเวย่ เคยสงั ใหเ้ ขาเตรยี มคนทมี ฝี ีมอื เรอื ง เลยี นแบบลายมอื เอาไว้ \"ดี พวกฝังสกุลเจนิ ละ่ ?\" \"ปิดประตูจวนเงยี บ แต่ไดข้ า่ วว่าฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกุลเจนิ จะ ขบั ป๋ ายซูอ่ งิ ไปอยทู่ อี ารามขอรบั \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 8 ดวงตาหลวิ จา้ วเว่ยเป็นประกายเมอื ไดย้ นิ \"สบื ตอ่ ไป หา กาํ หนดเวลาทชี ดั เจน งานของเราจะตอ้ งสาํ เรจ็ เรยี บรอ้ ย\" \"บา่ วทราบแลว้ \" ปานเกอ๋ หวั คอ้ มกายถอยออกไปจากหอ้ ง เหลอื ไวเ้ พยี งหลวิ จา้ วเวย่ ทไี ดย้ นิ ขา่ วดตี ดิ ๆ กนั แลว้ อารมณ์ดเี ป็นอยา่ งยงิ * \"ทา่ นแมท่ พั ทางถงเยยี นสง่ ขา่ วมาว่าอยา่ งไรหรอื ขอรบั ?\" สายผหู้ นึงถามเฉนิ หรงปัวทเี งยี บไปเมอื อา่ นจดหมายจาก ตเู้ สยี วเสยี น พวกเขาหลบซอ่ นอยใู่ นเมอื งหลวงของซอื ฟังอยา่ ง ยากลําบาก การตดิ ต่อกบั เซยี โหลวทอี ยใู่ นตาํ หนกั บูรพาก็ ไมส่ ะดวกนกั ครงั ลา่ สดุ พวกเขาไดข้ า่ ววา่ อกี ไมน่ านฮูเจยี เลอ่ จะตอ้ งปิดดา่ นฝึกวชิ า แต่รอมาจนป่านนกี ไ็ มม่ ขี า่ ว คบื หน้า ไมร่ วู้ า่ เป็นทไี หนเมอื ไหร่ \"ซอื ฟังสง่ สานสล์ บั ไปถวายฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตี เขาตอ้ งการแก้ พนั ธะสญั ญาสงบศกึ ทเี คยทําเอาไวต้ งั แต่สมยั อดตี ฮอ่ งเต\"้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 9 \"นีมนั ...\" \"ฮูเจยี เล่อชดั เจนวา่ ตา้ ถงกาํ ลงั อ่อนแอ เขาตอ้ งการโกย ผลประโยชน์และบบี คนั ตา้ ถงเพราะรวู้ า่ ฝ่ายเรายงั ไม่ พรอ้ มเปิดศกึ เรว็ ๆนี\" \"หากแกส้ ญั ญาไมเ่ ทา่ กบั ต้าถงต้องสง่ เครอื งบรรณาการ ใหซ้ อื ฟังหรอื ขอรบั ทา่ นแมท่ พั \" ชายหนุ่มตระหนก \"แตห่ ากเราไมแ่ ก้ ซอื ฟังกจ็ ะใชเ้ รอื งนีเป็นขอ้ อา้ งเปิดศกึ \" ดวงตาของเฉนิ หรงปังมแี ววกรา้ ว \"รงั แกกนั เกนิ ไปแลว้ เช่นนีเราควรจะตอ้ งเรง่ มอื หรอื ไม่ ขอเพยี งกาํ จดั ฮูเจยี เล่อได้ ปลกุ สงครามกลางเมอื งในฉาง ซา พวกมนั จะไดไ้ มม่ เี วลาวา่ งไปขม่ เหงเรา\" \"ฆา่ ฮเู จยี เลอ่ ไมไ่ ด\"้ เฉนิ หรงปัวพดู อยา่ งขนื ขม ไมใ่ ชเ่ ขา ไมอ่ ยากลงมอื แต่ตามแผนเดมิ คอื หาทางฆา่ ฮอ่ งเตฮ้ เู ตยี และรงั ฮเู จยี เล่อไวใ้ นซอื ฟังเพอื ไวอ้ าลยั ใหบ้ ดิ า และใชเ้ ขา เป็นกนั ชนระหว่างพนี ้อง ไมใ่ หอ้ งคช์ ายองคอ์ นื ของซอื ฟัง สมคบกบั พวกกลมุ่ อาํ นาจในตา้ ถง เพราะนนั อาจจะสงั คลอนบลั ลงั กข์ องฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 0 เฉนิ หรงปัวถอนหายใจเฮอื ก ทกุ อยา่ งถูกคาํ นวนบน พนื ฐานความมนั คงของบลั ลงั ก์ หากไมต่ อ้ งคดิ มาก เขาจะ สงั หารฮเู จยี เลอ่ ในดาบเดยี ว \"ยงั ตอ้ งคดิ อะไรอกี ยามนีต่อใหฮ้ อ่ งเตฮ้ เู ตยี ตายกไ็ มแ่ น่ ว่าจะหยดุ ฮูเจยี เลอ่ ไมใ่ หค้ กุ คามตา้ ถง\" เฉนิ หรงปัวรไู้ มใ่ ชไ่ มร่ ู้ แต่หากเขาตดั สนิ ใจเอง กลบั ไปตา้ ถงอาจจะตอ้ งไปรบั โทษแทนรบั รางวลั ชายหนุ่มคดิ หนกั เขาชงั ใจเรอื งความปลอดภยั ของบลั ลงั กก์ บั การหยดุ ฮูเจยี เลอ่ นานทเี ดยี วสุดทา้ ยกพ็ น่ ลมหายใจแรงๆ \"ทาํ ใหฮ้ ูเจยี เล่อธาตุไฟเขา้ แทรก ไมถ่ งึ ตายแตก่ ส็ าหสั น่าจะพอซอื เวลาใหพ้ วกเราได้ อกี อยา่ งคณะฑูตจากสาม แควน้ กาํ ลงั จะไปรวมกนั ทตี า้ ถงและรว่ มงานลา่ สตั ว์ ฮอ่ งเตต้ อ้ งการใหข้ า้ ปรากฎตวั ทนี นั \" ในฐานะแมท่ พั ใหญ่ เขาเป็นสญั ลกั ษณ์ทางทหารของตา้ ถง หากตอ้ งการให้ แควน้ อนื เกรงขามเขากต็ อ้ งแสดงบารมี การเจรจา ทางการทตู ครงั นีเขาตอ้ งเขา้ ร่วมอยา่ งไมม่ ขี อ้ ยกเวน้ \"เซยี โหลวยงั ไมส่ ง่ ขา่ วมาเพมิ หากเขาปิดดา่ นชา้ ทา่ น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 1 อาจลงมอื ไมท่ นั \" \"ยามนฮี เู จยี เลอ่ รกั ใครเ่ ซยี โหลวมาก แมแ้ ตใ่ นตลาดยงั เลา่ ลอื วา่ เขาทมุ่ เทความโปรดปรานใหน้ างมากแคไ่ หน ดงั นนั คาํ พดู นางน่าจะมนี ําหนกั อยบู่ า้ ง... สง่ จดหมายไป บอกนางใหข้ อฮเู จยี เลอ่ พาไปประพาสทบี อ่ นําพรุ อ้ นที ภูเขาลู่ไท่ซานตน้ เดอื นหน้า บบี ใหฮ้ เู จยี เล่อต้องเรง่ ปิด ดา่ นฝึกวชิ าใหเ้ สรจ็ กอ่ นจะพานางไป\" \"ไดข้ อรบั \" อกี ฝ่ายตอบรบั เฉนิ หรงปัวลงั เลเลก็ น้อย เขาเรยี กสายลบั ผนู้ นั ไวก้ ลา่ วดว้ นําเสยี งหนกั ใจ \"เดยี ว... เจา้ บอกใหเ้ ซยี โหลวอดทนและ ระวงั ตวั ใหด้ ี ถามนางดว้ ยว่าชวี ติ ในตาํ หนกั บรู พาเป็นเช่น ไร... ขอเพยี งอดทนจนจบงานนีขา้ จะพานางกลบั ถง เยยี น\" \"ขอรบั ทา่ นแมท่ พั \" สายลบั น้อมรบั คาํ สงั แลว้ หายไปใน ความมดื เฉนิ หรงปัวจมดงิ อยทู่ า่ มกลางความคดิ ทมี แี ต่อนั ตราย รอบดา้ น ดเู หมอื นเวลาทเี ขาตอ้ งกลบั ตา้ ถงกระชนั เขา้ มา ทกุ ท.ี .. ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 2 ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 3 แสนชงั # 51. เดินทาง \"ฝ่าบาท อนั อ๋องประพฤตติ วั เชน่ นีไมถ่ กู ตอ้ ง ตงั แตก่ อ่ ตงั ราชวงศว์ า่ อดตี ฮอ่ งเตท้ กุ พระองคล์ ว้ นวางตวั อยบู่ นความ เทยี งธรรมดงี าม รกั ใครร่ าษฎรดงั ลกู หลาน เคารพธรรม เนยี มประเพณอี ยา่ งเครง่ ครดั ในฐานะขนุ นางทดั ทาน วนั นีกระหมอ่ มต้องขอถวายฎกี ารอ้ งเรยี น ขอใหฝ้ ่าบาท ลงพระอาญาอนั ออ๋ งเป็นตวั อยา่ งสบื ไป\" \"ใตเ้ ทา้ ทา่ นนีจะรบี รอ้ นไปไย เหตุการณ์เมอื วานเป็นเชน่ ไรยงั ไมไ่ ดส้ บื สวนใหแ้ น่ชดั จะลงโทษอนั ออ๋ งอยา่ ง เรง่ ดว่ นเชน่ นีขา้ วา่ ไมย่ ตุ ธิ รรมอยนู่ ะ\" \"ตาหลายสบิ คลู่ ว้ นเหน็ อนั อ๋องพยายามปลกุ ปลําลว่ งเกนิ คุณหนูสกลุ หลาน ใตเ้ ทา้ หยู หรอื ท่านจะบอกว่าอนั ออ๋ ง ไมไ่ ดท้ ําเลา่ เชน่ นนั ทคี นเหน็ กนั คอื อะไร?\" \"ขา้ ไมไ่ ดจ้ ะแกต้ วั วา่ อนั อ๋องไมไ่ ดท้ ํา เพยี งแตม่ ขี อ้ สงสยั บางประการ ในเมอื เมอื วานเป็นงานแตง่ สตรปี กตทิ ไี หน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 4 จะเขา้ ไปเพ่นพา่ นเรอื นดา้ นใน เรอื งนีไมแ่ น่ว่ามจี งใจ อยากทาํ ขา้ วสารใหเ้ ป็นขา้ วสกุ \" \"หยเู ยวฟ่ าง! เจา้ นึกว่าตนเองเป็นเสนาบดแี ลว้ จะขม่ เหง รงั แกกนั เชน่ ไรกไ็ ดร้ !ึ ? บุตรสาวขา้ กบ็ อกแลว้ ว่านางหา โอกาสพบอนั ออ๋ งไดย้ าก จงึ คดิ จะใชโ้ อกาสกอ่ นกลบั จวน นําโอสถจากหมอเทวดาเขา้ ไปถวาย ลูกขา้ ไดย้ นิ ว่าอนั อ๋องเจบ็ ป่วยหนกั เรอื รงั มาป่านนียงั ไมห่ ายดี กอ่ นนมี ี โอกาสพบหมอทชี าํ นาญการรกั ษาแผลภายนอก นาง เจตนาดคี ดิ จะมอบยาลาํ คา่ เป็นของขวญั งานแตง่ เฮอะ หากลูกขา้ คดิ จะปีนป่ายโดยใชว้ ธิ เี ชน่ นี นางจาํ เป็นจะตอ้ ง พาบา่ วตดิ ตามตนไปดว้ ยร?ึ ไหนจะทหารคุม้ กนั ดา้ นหน้า หอ้ งหนงั สอื อกี เลา่ คนมตี งั มากมาย หากคดิ จะทําไมใ้ ห้ กลายเป็นเรอื หลอกลอ่ ทา่ นออ๋ งไปทรี โหฐานไมง่ า่ ยกว่า ร?ึ \" ราชครหู ลานถกคอขนึ เถยี งหยเู ยวฟ่ างอยา่ งไม่ เกรงใจ ตงั แตเ่ มอื วานเขากโ็ กรธจนไฟในใจไมม่ อดดบั เลย สกั ชวั ยาม บตุ รที เี ขาเฝ้าถนอมมาตงั แตเ่ ลก็ กลบั ถกู คนสารเลวอยา่ ง อเู่ หวนิ ซวนคดิ ลว่ งเกนิ ตอ่ ใหเ้ ป็นทา่ นอ๋องเขากไ็ มเ่ หน็ อยู่ ในสายตา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 5 \"ฝ่าบาท บตุ รกี ระหมอ่ มคดิ การไมร่ อบคอบจรงิ แตน่ นั เพราะนางมเี จตนาดี ใครจะคดิ ว่าความหวงั ดนี นั จะ... ฝ่า บาทขอทรงโปรดใหค้ วามยุตธิ รรมกบั บุตรขี องกระหมอ่ ม ดว้ ย\" ราชครหู ลานทงิ ตวั ลงโขกศรี ษะอยา่ งอดั อนั ตนั ใจ หยเู ยว่ฟางสหี น้าบดิ เบยี ว ในใจเตม็ ไปดว้ ยความโทสะ \"ฝ่าบาท ขอทรงมรี บั สงั ใหส้ บื สวนเรอื งนใี หช้ ดั เจน คนื ความยตุ ธิ รรมใหท้ กุ ฝ่ายดว้ ยพะ่ ยะ่ คะ่ \" ฮอ่ งเตอ้ ูเ่ หอตเี อนกายอยบู่ นบลั ลงั กม์ งั กร เขายกมอื เทา้ คางมองพวกขนุ นางทเี ถยี งกนั จนหน้าดาํ หน้าแดง เหน็ ได้ ชดั ว่าพวกทถี อื หางองคช์ ายองคอ์ นื และพวกทรี จู้ กั แยกแยะดชี วั ตา่ งกร็ ว่ มกนั รอ้ งเรยี นอนั อ๋องจนรายชอื ใน ฎกี ายาวเป็นหางว่าว สว่ นฝ่ายอนั ออ๋ งกพ็ ยายามชู ประเดน็ ว่าเป็นฝีมอื ผอู้ นื บา้ ง เป็นแผนของสตรบี า้ ง ตงั แต่เปิดประชมุ วนั นีกเ็ ถยี งกนั มาเกอื บครงึ ชวั ยามแลว้ ต่างฝ่ายตา่ งทวคี วามรนุ แรงขนึ สว่ นหนึงเพราะหากอนั อ๋องถกู ลงโทษ นนั เทา่ กบั มรี อยดา่ งพรอ้ ยในตวั เขาแลว้ สทิ ธใิ นการเป็นรชั ทายาทกจ็ ะลดลงไปดว้ ย \"ขนุ นางทงั หลาย\" หลงั จากเงยี บมานานสดุ ทา้ ยฮอ่ งเตก้ ็ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 6 ตรสั ขนึ ขนุ นางทยี งั เถยี งกนั อยสู่ งบลงเมอื ไดย้ นิ \"เรอื ง ของอนั อ๋องนีเป็นเรอื งทที าํ ใหร้ าชวงศเ์ สอื มเกยี รตจิ รงิ แต่ มใิ ชเ่ รอื งเรง่ ดว่ นทตี อ้ งจดั การตอนนี บุตรสาวของราชครู หลานเองกค็ งตอ้ งรกั ษาตวั และปลอบประโลมกนั ใหด้ คี ง มใิ ชจ่ ะพดู คุยไดใ้ นวนั สองวนั เราวา่ ใหห้ มอหลวงไปดูแล นางใหด้ กี อ่ นเถอะ สว่ นเรอื งนีพวกเจา้ ยงั ไมต่ อ้ งรบี เรา จะตอ้ งใหค้ วามยุตธิ รรมกบั ทกุ ฝ่ายแน่นอน ทสี าํ คญั ทสี ุด ยามนีคอื การตอ้ นรบั ราชทตู จากทงั สามแควน้ ต่างหาก\" ฮ่องเตอ้ ูเ่ หอตกี วาดสายตาไปทวั ทอ้ งพระโรง \"สงิ ใดทเี ป็นขอ้ ขดั แยง้ ภายในของตา้ ถง เราขอใหพ้ วกเจา้ เกบ็ เอาไวเ้ สยี ก่อน อยา่ ใหร้ าชทตู พวกนนั พบชอ่ งทาํ ให้ ราชสาํ นกั เราแตกแยก ยามนีตา้ ถงความสมคั รสมาน สามคั คไี ว้ การมาของพวกต่างแควน้ ครงั นี ลว้ นจงใจมา เพอื ขม่ เหงตา้ ถง หากพวกเราอ่อนแอแตกกนั เสยี แลว้ จะ เอาอะไรไปสคู้ นอนื เขาได\"้ \"ฝ่าบาทตรสั ไดถ้ กู ตอ้ งแลว้ ยามนพี วกเราตอ้ งสนใจเรอื ง รบั ราชทตู กอ่ น\" \"เจา้ กรมพธิ กี ารจะเป็นคนจดั การดแู ลพวกราชฑตู แต่เรา ตอ้ งการใหม้ หาเสนาบดที งั สองและสภาขนุ นางชว่ ยรอื ดู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 7 พนั ธะสญั ญาเกา่ ระหว่างแต่ละแควน้ จะใหค้ นเขามาเอา เปรยี บไมไ่ ด\"้ \"รบั ดว้ ยเกลา้ พะ่ ยะ่ คะ่ \" \"ยามนศี ตั รทู นี ่ากลวั ทสี ุดของเราคอื ซอื ฟัง หวงั วา่ ขนุ นาง ทกุ ทา่ นจะชว่ ยเราจบั ตามอง หากใครมคี วามคดิ ดๆี ก็ เสนอมาได.้ .. นอกจากนีพวกเจา้ ควรเตรยี มตวั สาํ หรบั งาน ลา่ สตั ว์ ชาวตา้ ถงเราจะขม่ ขวญั พวกราชทตู พวกนนั ดว้ ย ฝีมอื ของเรา ใครลา่ สตั ว์ใหญ่ได้ เราจะมรี างวลั อยา่ งงาม\" * ปึก! \"เสดจ็ พอ่ !\" อนั อ๋องกุมหน้าผากทโี ดนฮอ่ งเตป้ าแทน่ ฝน หมกึ ใสจ่ นเลอื ดไหล เหลา่ ขนั ทมี องอยา่ งหวาดๆ แต่ไม่ กลา้ เขา้ ไปชว่ ยพยงุ \"เจา้ โง่ สรา้ งแต่เรอื งไมเ่ ป็นเรอื ง\" ฮอ่ งเตป้ รายตามองอนั อ๋องอยา่ งรงั เกยี จ \"เสดจ็ พอ่ ลูกผดิ ไปแลว้ ลกู ไมไ่ ดต้ งั ใจ ขอเสดจ็ พอ่ ทรงพระ เมตตาดว้ ย\" อนั อ๋องคกุ เขา่ กม้ หวั ตาํ ทลู ขอความเมตตา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 8 ไมห่ ยดุ ในชวี ติ นีหากถามวา่ อนั อ๋องกลวั ผใู้ ดมากทสี ดุ เขาตอบได้ ทนั ทเี ลยว่าคอื ฮอ่ งเต้อเู่ หอตี ตงั แต่เดก็ จนโตเขาไมเ่ คย คลายความกลวั ยามเผชญิ หน้ากบั พระบดิ าลงไดเ้ ลย \"เสดจ็ พอ่ !\" \"ไปขอขมานางซะ ต่อใหต้ อ้ งคุกเขา่ หน้าประตจู วนสกุล หลานเจา้ กไ็ ปทาํ ซะ\" \"เสดจ็ พอ่ แตข่ า้ เป็นถงึ ...\" ทา่ นอ๋องอยา่ งเขาทาํ ไมต้องไป ขอขมาขนุ นางชนั ตําแบบนันดว้ ย ฮ่องเตอ้ เู่ หอตสี ดู หายใจลกึ ดเู หมอื นสตปิ ัญญาของโอรส องคน์ ยี ากจะขดุ ขนึ มาจรงิ ๆ \"เป็นถงึ ทา่ นอ๋อง เฮอะ เป็นถงึ ทา่ นอ๋องจะไมต่ อ้ งกนิ ตอ้ ง ใชห้ รอื ไร? ในหวั เจา้ มอี ะไรอยบู่ า้ ง สงิ ทรี าํ เรยี นมาหลายปี นีหายไปไหน หรอื มารดาเจา้ ประคบประหงมเลยี งดเู จา้ เสยี จนในหวั มแี ตน่ ุ่น\" \"เสดจ็ พอ่ ...\" ฮ่องเตอ้ ู่เหอตเี ดนิ ออ้ มโต๊ะมายนื อยตู่ รงหน้าพระโอรส ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 9 \"เชอื พระวงศจ์ ะทาํ อะไรกไ็ ด้ จะใชอ้ ํานาจแคไ่ หนกไ็ ด้ จะ เลวทรามแค่ไหนกไ็ ด้ แตต่ อ้ งรจู้ กั กลบเกลอื นเกบ็ งาํ ความ ตาํ ชา้ ของตวั เอง รจู้ กั วางแผนใชค้ น ใชอ้ าํ นาจ ใชช้ อื เสยี ง ถา้ จะตอ้ งใหค้ นเหน็ ดา้ นดาํ มดื ของตน นนั ควรจะเป็นวธิ ี สดุ ทา้ ยทจี ะแสดงออกมา เพราะถา้ คนไมก่ ลวั จนยอมสยบ พวกมนั กจ็ ะลกุ ฮอื มาตอ่ ตา้ นเรา เจา้ เขา้ ใจหรอื ไม?่ \" \"กระหมอ่ มเขา้ ใจพ่ะยะ่ คะ่ \" \"ถา้ เขา้ ใจจรงิ ๆ เจา้ จะทาํ เรอื งโงม่ ากมายขนาดนีร?ึ \" ฮ่องเตร้ สู้ กึ อยากจะซดั กําปันใสห่ น้าพระโอรสแต่กท็ รงขม่ อารมณ์เอาไว้ \"สกลุ หลานไมไ่ ดม้ ขี นุ นางชนั สงู กจ็ รงิ แต่ นบั เป็นญาตหิ า่ งๆกบั ฮองเฮา ทเี ราใหเ้ จา้ ไปขอขมา มใิ ช่ ใหเ้ จา้ ยอมลงใหส้ กุลหลาน แต่เจา้ ควรรูจ้ กั แสดงใหค้ นอนื ดู ทา่ นตาของเจา้ เพยี รชกั แมน่ ําทงั หา้ วา่ เรอื งเมอื วานเป็น ฝีมอื คนอนื ชกั ใย หากเจา้ ยงั คดิ อยากจะเอาตวั รอดกใ็ ช้ หวั คดิ ไปขอขมาแสดงความบรสิ ุทธใิ จกบั สกุลหลาน ยงิ เอกิ เรกิ ยงิ ด\"ี ตามจรงิ ฮ่องเตไ้ มอ่ ยากชแี นะทางออกใหอ้ นั อ๋อง แต่ เพราะยามนีใกลต้ อ้ งรบั ราชทตู และมปี ัญหาพวั พนั หลาย ดา้ น เขาไมต่ อ้ งการใหเ้ ชอื พระวงศช์ นั สงู ถูกสงั ลงโทษให้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 0 เป็นทเี สอื มเกยี รตใิ นสถานการณ์เชน่ นี \"หากทาํ ใหฝ้ ่ายสกลุ หลานยอมเจรจาไดก้ ย็ งิ ด\"ี \"ยอมเจรจาหรอื พะ่ ยะ่ ค่ะ\" \"ใช่ นอกจากขอขมาแลว้ ใหเ้ จา้ เสนอชดเชย ฝ่ายนัน เรยี กรอ้ งอะไรมากล็ องพจิ ารณาดู หรอื ไมเ่ จา้ เสนอแตง่ นางเสยี สตรชี อื เสยี งสาํ คญั ทสี ุด ยามนีชอื เสยี งนาง เสยี หาย เจา้ กค็ วรรบั ผดิ ชอบใหเ้ หมาะสม\" \"เสดจ็ พอ่ แต่ลกู เพงิ แตง่ งาน\" \"รตู้ วั ดว้ ยรวึ า่ เพงิ แต่งงาน! หากรตู้ วั เหตุใดยงั มเี รอื งปลุก ปลาํ สตรอี นื ในวนั แต่งงานได้ หา!\" ฮอ่ งเตต้ บโต๊ะดงั ปัง อนั อ๋องสะดงุ้ เฮอื กรบี ยน่ คอหนี \"ลกู ผดิ ไปแลว้ ลกู ผดิ ไปแลว้ พ่ะยะ่ คะ่ !\" \"ไปจดั การใหด้ ี แตอ่ ยา่ งบบี คนั ทางสกลุ หลานเป็นอนั ขาด ไมว่ า่ ฝ่ายนนั จะตกลงหรอื ไม่ ใหค้ อ่ ยพดู จากนั อยา่ โงท่ าํ ใหเ้ รอื งบานปลายไปมากกวา่ น\"ี \"ลกู ทราบแลว้ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 1 \"ด.ี .. อกี อยา่ งหากคนสกุลหลานลงั เล กใ็ หเ้ สนอวา่ จะแต่ง นางเป็นพระชายาฝ่ายซา้ ย\" \"เสดจ็ พอ่ ...\" ตามธรรมเนยี มแต่โบราณ ฝ่ายซา้ ยสาํ คญั กว่าฝ่ายขวา ใน ทอ้ งพระโรงขนุ นางบ๋นุ จะยนื ฝังซา้ ย ขนุ นางบ๊จู ะยนื ฝัง ขวา เนืองดว้ ยคา่ นิยมทใี หค้ วามสาํ คญั กบั บุน๋ มากกว่าบู๊ การแตง่ ตงั อนื ๆ กย็ ดึ ตามธรรมเนียมนี หากตําแหน่ง เท่ากนั แตแ่ บ่งซา้ ยขวา ซา้ ยยงั ถอื ว่าสําคญั กวา่ อยบู่ า้ ง หลวิ จา้ วอวเี พงิ แตง่ มายงั ไมท่ นั ครบวนั เขากอ็ าจตอ้ งแตง่ ภรรยาเสมอ ตําแหน่งเทา่ เทยี มกนั อกี ทงั ยงั ดจู ะสงู กวา่ นางดว้ ย อยา่ งไรเสยี หลวิ จา้ วอวกี เ็ ป็นคนทเี ขารกั แมช้ ว่ ง นีจะมปี ัญหาทที าํ ใหเ้ ขาวางทฐิ ไิ มล่ งอยบู่ า้ ง แตม่ ใิ ชอ่ ยาก ขม่ เหงนําใจนางถงึ เพยี งนนั \"ทาํ ไม เจา้ มปี ัญหาร?ึ \" อนั อ๋องขบกรามสา่ ยหน้า \"ลกู มมิ ปี ัญหาพ่ะยะ่ ค่ะ\" \"เชน่ นนั กอ็ อกไปสะสางเรอื งของเจา้ ใหเ้ รยี บรอ้ ย\" \"พะ่ ยะ่ คะ่ เสดจ็ พอ่ \" อนั ออ๋ งลกุ ขนึ จะถอยออกจากหอ้ งทรง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 2 พระอกั ษร ฮอ่ งเต้เหลอื บเหน็ มอื ของอนั อ๋องทดี ามไวด้ ว้ ย แผน่ ไมซ้ งึ ตงั แต่เขา้ มามนั ไมไ่ หวตงิ แมแ้ ตน่ ้อย \"แขนเจา้ จะหายเมอื ไหร?่ \" อนั อ๋องแผน่ หลงั ตงึ ขนึ มากระทนั หนั เขากลวั ฮ่องเตจ้ บั ได้ วา่ ตนพกิ ารเสยี แลว้ \"หมอหลวงใหล้ ูกพกั ใชแ้ ขนไปสกั ระยะ อกี ไมน่ านคงดขี นึ พะ่ ยะ่ คะ่ \" \"หายชา้ เกนิ ไป ใกลง้ านลา่ สตั วแ์ ลว้ พวกองคช์ ายควรมี ผลงานใหม้ าก\" \"ลกู จะพยายามพะ่ ยะ่ คะ่ \" \"อมื \" อนั อ๋องลอบปาดเหงอื ลาฮ่องเตอ้ อกจากตําหนักเฉยี นชงิ ลกี ุย้ เฟยเหน็ เลอื ดบนหน้าผากลูกกใ็ หร้ สู้ กึ ปวดใจยงิ นกั แตน่ างมกิ ลา้ โวยวายทหี น้าตาํ หนกั ฮ่องเตจ้ งึ ใหค้ นเรยี ก หมอหลวงและพาอนั ออ๋ งไปทตี าํ หนกั หยงเยวเ่ พอื รกั ษา ฮอ่ งเตอ้ ู่เหอตที งิ ตวั ลงบนเกา้ อี นึกถงึ ความผดิ ครงั นีของ อนั อ๋องแลว้ ดาํ รถิ งึ คาํ บอกเลา่ ทสี บื ทอดมาอยา่ งยาวนาน ของบรรพบุรษุ นบั ตงั แต่ตน้ ราชวงศท์ สี กุลอเู่ ลยี งสตรนี ํา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 3 โชคเอาไว้ บรุ ุษในสกลุ อสู่ มยั นนั ลว้ น 'ลว่ งเกนิ ' สตรผี นู้ นั ทงั สนิ ... * ในหว้ งฝันลกึ ลาํ หลวิ จา้ วเว่ยเหน็ ว่าตนอยใู่ นหอ้ งนอนที แปลกตาหอ้ งหนึง ครรภข์ องนางใหญ่จนขยบั ตวั ลาํ บาก แต่เพราะนางอยากใหเ้ ดก็ แขง็ แรงจงึ กลนั ใจออกมาเดนิ ใกลๆ้ สวนดอกไม้ \"ทอ้ งโยข้ นาดนียงั มาเดนิ กรดี กรายไปทวั หน้าไมอ่ าย จรงิ ๆ\" สตรผี หู้ นงึ เอย่ ขนึ เสยี งดงั ราวกบั จงใจใหน้ างไดย้ นิ \"ขา้ ไมเ่ ขา้ ใจวา่ ทาํ ไมทา่ นพอ่ ตอ้ งรบั นางมาอยจู่ วนเรา เป็นญาตริ กึ ไ็ มใ่ ช่ พวกสกุลเฉนิ ไมม่ ปี ัญญาเลยี งเมยี ตวั เองแลว้ หรอื ไง?\" สตรอี กี คนหนึงวา่ จา้ วเวย่ รสู้ กึ คบั ขอ้ งใจ นางกม้ พยงุ ทอ้ งของตวั เองหมนุ ตวั ชา้ ๆ คดิ จะกลบั ไปทางเรอื นของตน \"ขา้ ละเกลยี ดจรงิ ๆ ผหู้ ญงิ คนนีราวกบั ว่าเป็นปีศาจ เจา้ เหน็ หน้าตานางรไึ ม่ ดูเจา้ เลห่ ย์ วั ยวน น่าขนลุกบอกไม่ ถูก\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 4 \"ทา่ นพวี า่ ลกู ในทอ้ งนางเป็นลกู แมท่ พั เฉนิ จรงิ หรอื ไม?่ \" \"เอะ๊ ทาํ ไมเจา้ ถามเชน่ นี\" \"แปลกตรงไหน หากเป็นลกู เฉนิ จงิ จรงิ เขาจะสง่ เมยี ตวั เองมาอยทู่ นี ีทาํ ไม ขา้ วา่ มารหวั ขนนนั อาจจะเป็น ลกู ผชู้ ายสกั คนในจวนเรากไ็ ด\"้ \"ตายแลว้ นีเจา้ คดิ วา่ ...\" \"ชวู่ วว ทา่ นอยา่ เอด็ ไปส\"ิ \"เจา้ คดิ ว่าใคร พวกผชู้ ายจวนเราแต่งงานแลว้ ทงั นนั \" \"กไ็ มแ่ น่หรอก นางงดงามเหมอื นปีศาจจงิ จอกขนาดนัน บางทอี าจจะทาํ ใหพ้ วกผชู้ ายหลงใหลจนลมื ตวั กไ็ ด\"้ \"ใครล่ะ ทา่ นพรี องรึ ขา้ เหน็ สายตาเขาเวลามองนางผนู้ ี ราวกบั จะกลนื ลงคอ\" \"กไ็ มแ่ น่ หรอื บางทขี า้ วา่ อาจจะเป็นพใี หญ่ ดูใสใ่ จประคบ ประหงมกนั ออกนอกหน้า วนั กอ่ นมใิ ชส่ งั ใหเ้ ชญิ หมอ เทวดามาช่วยดนู างร?ึ \" \"ตายละ่ พสี ะใภใ้ หญฝ่ ีมอื โหดเหยี มขนาดนนั ถา้ เดก็ นัน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 5 เป็นลกู พใี หญ่ละก.็ ..\" \"พวกเจา้ พูดวา่ อะไรนะ?\" สตรที า่ ทางเกรยี วกราดผหู้ นึงปาดเขา้ มากลางวงสนทนา หลวิ จา้ วเวย่ ไมท่ นั ไดย้ นิ ว่าพวกนางพูดอะไรต่อกลุ่มควนั ก็ มว้ นเอาทุกอยา่ งหายไป ภาพปรากฎอกี ครงั ขณะทนี างนงั อยทู่ เี กา้ อดี า้ นหน้าเรอื นตน มชี ายหนุ่มหน้าตาหมดจดผหู้ นึงเดนิ ยมิ เผลเ่ ขา้ มา หญงิ สาวรสู้ กึ ว่าถกู คุกคามเพราะสายตาของเขาจงึ คดิ จะเลยี ง กลบั เขา้ เรอื นแต่อกี ฝ่ายควา้ แขนนางไว้ นางไมก่ ลา้ ดนิ นี เพราะกลวั ลม้ แลว้ จะกระเทอื นถงึ เดก็ ในครรภ์ \"คุณชายรองปลอ่ ยขา้ เถดิ เจา้ คะ่ \" \"หลบขา้ อยา่ งกบั ขา้ เป็นยกั ษ์เป็นมาร เจา้ กลวั อะไรร?ึ \" \"คณุ ชายรองชายหญงิ ไมค่ วรใกลช้ ดิ ทา่ นปลอ่ ยขา้ เถอะ เจา้ คะ่ \" \"ฮา่ ๆ ทาํ ไม เจา้ กลวั สามเี จา้ จะรแู้ ลว้ เขาจะหงึ หวงงนั ร?ึ \" \"คณุ ชาย...\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 6 \"น่าขาํ จรงิ ๆ ป่านนีเจา้ ยงั ไมร่ ตู้ วั อกี เจา้ คดิ วา่ เฉนิ จงิ มนั จะ ไมร่ รู้ วึ ่าจะเกดิ อะไรขนึ บา้ งถา้ สง่ เมยี ทงี ดงามขนาดนีมา อยทู่ นี ี\" \"ทา่ นหมายความวา่ ยงั ไง?\" มอื ของนางสนั เทา อาราม ตกใจทาํ ใหน้ างปวดแปลบในทอ้ งน้อย \"เจา้ คดิ วา่ แคผ่ หู้ ญงิ กบั เดก็ ในทอ้ ง คุม้ ค่าจะเป็นเชลยแลก กบั เสบยี งมหาศาลของกองทพั ไดร้ ?ึ ชา่ งสําคญั ตวั จจรงิ ๆ นะ ถา้ สกลุ อไู่ มไ่ ดป้ ระโยชน์อะไรนอกจากตอ้ งเลยี งดเู ชลย แบบเจา้ รอวนั ใหเ้ ฉนิ จงิ มารบั ...ทําไมพวกเราจะตอ้ ง เสยี เวลาทาํ เรอื งเชน่ นดี ว้ ย\" หญงิ สาวนิงองึ สบั สน นางไมเ่ ขา้ ใจคาํ พูดของเขา ในหวั คดิ ตามไมท่ นั คณุ ชายรองผนู้ นั กห็ วั เราะขนึ อกี \"ออี คี นงาม จนป่านนีแลว้ เจา้ กน็ ่าจะฉลาดสกั หน่อย สามี เจา้ ประเคนเจา้ มาถงึ จวนสกุลอู่ดว้ ยตวั เอง เจา้ คดิ ว่าเขาไร้ เดยี งสางนั ร?ึ \" นางกา้ วถอยไปทรดุ ตวั ลงนังบนมา้ นงั ยาวอยา่ งอ่อนแรง \"ไมจ่ รงิ ... ท่านโกหกขา้ \" ชายหนุ่มยกั ไหลไ่ มแ่ ยแส เขามองทอ้ งของนางแลว้ ระบาย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 7 ยมิ น่ารงั เกยี จ \"เสยี ดายทเี จา้ ยงั มมี ารหวั ขนนีอยใู่ นทอ้ ง ไมเ่ ชน่ นนั อะไรๆ คง... ไมเ่ ป็นไร เพอื คนงามอยา่ งเจา้ ขา้ รอได\"้ ออี ตี ะลงึ มองเขา ดูแลว้ ชายผนู้ ไี มไ่ ดพ้ ดู เล่น หากนางไม่ ทอ้ งอยลู่ ะก็ เขาคงลงมอื ไปแลว้ \"คณุ ชายรองกรุณา สาํ รวมดว้ ยเจา้ คะ่ \" \"ขา้ จะนับวนั รอ ออี ขี องขา้ \" หญงิ สาวรสู้ กึ กลวั จนขนลุก ทนั ทที เี ขา้ มาในเรอื นนางรบี เรยี กหาบา่ วไพร่ สงั ใกค้ นฝนหมกึ นางตอ้ งการเขยี น จดหมายไปแนวหน้า ใหเ้ ฉนิ จงิ สง่ คนมารบั นางกลบั บา้ น นางอยทู่ นี ีไมไ่ ดแ้ ลว้ หญงิ สาวเขยี นจดหมายแลว้ สง่ ออกไป ฉบบั แรกราวกบั ถูก ทงิ ขวา้ งวางหาย นางจงึ เขยี นไปอกี ทอ้ งนางใหญข่ นึ ทกุ วนั ยงิ ใกลค้ ลอดเทา่ ไหรน่ างยงิ กลวั เท่านนั หญงิ สาวเคยเขยี นจดหมายทกุ เดอื น เปลยี นมาเป็นทกุ อาทติ ย์ จนมาเป็นทุกวนั แตก่ ลบั ไมเ่ คยไดร้ บั คาํ ตอบที รอ้ งขอ จดหมายจากแนวหน้ามแี ต่เลา่ ชวี ติ ประจาํ วนั และ บอกใหน้ างรกั ษาสขุ ภาพเท่านนั ไมเ่ คยเอ่ยถงึ การใหน้ าง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 8 ออกจากสกลุ อู่ ทจี รงิ เฉนิ จงิ ไมเ่ ขยี นคาํ ว่าสกุลอเู่ ลยดว้ ยซํา จากความหวงั เตม็ เปียม ออี ถี ูกจดหมายของเฉนิ จงิ บนั ทอนความไวว้ างใจจนกลายเป็นสนิ หวงั คดิ ทบทวนเรอื ง ทคี ุณชายรองอู่พูด ดเู หมอื นจะไมใ่ ชเ่ รอื งโกหก สามขี องนางมขี อ้ ตกลงอนื กบั สกุลอู่ ขอ้ ตกลงทใี ชน้ างเป็นเครอื งมอื ... * เชา้ นขี องหลวิ จา้ วเว่ยไมส่ ดใสนกั เพราะความฝันเมอื คนื ทาํ ใหน้ างรูส้ กึ ทรมานใจอยา่ งบอกไมถ่ กู ครงั แรกทฝี ันถงึ สตรนี ามว่า ออี ี นางเคยคดิ อยหู่ ลายวนั เพราะมคี วามรสู้ กึ คนุ้ เคยอยา่ งประหลาด แต่เพราะมหี ลายเรอื งตอ้ งทาํ จงึ ไมไ่ ดใ้ ส่ใจอกี ครงั นีเป็นครงั ทสี องทนี างฝันถงึ สตรคี นนี อกี ทงั เรอื งราว ยงั ต่อเนืองชวนใหส้ ลดจนแมแ้ ตห่ ลวิ จา้ วเว่ยยงั รสู้ กึ หดหู่ แมจ้ ะลมื ตาตนื ขนึ มาแลว้ หญงิ สาวถอนหายใจเฮอื ก นางทบทวนดเู รอื งราวในฝัน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 9 หากออี มี อี ยจู่ รงิ ตระกลู เฉนิ กบั อู่ในฝันจะใชต่ ระกลู เดยี วกบั ในตา้ ถงหรอื ไม่ ตระกลู เฉนิ ของเฉนิ หรงปัว? หญงิ สาวนึกถงึ แมท่ พั หนุ่มทไี มไ่ ดพ้ บหน้ากนั มาพกั ใหญ่ก็ รสู้ กึ กงั วล หากบุรษุ นามวา่ 'จงิ ' ผนู้ นั เป็นคนตระกลู เฉนิ บางทคี รงั หน้าทนี างพบเฉนิ หรงปัวอาจจะลองถามเขาดู หากวา่ เป็นแคเ่ รอื งเพอ้ ฝันตนื หนึงไมม่ คี นจรงิ กแ็ ลว้ ไป แต่หากมคี นในฝันจรงิ ๆ... หญงิ สาวหนั หน้าไปมองหน้าต่างเงยี บๆ ลกึ ๆ ในใจนาง รสู้ กึ หวาดกลวั ว่าออี จี ะมสี ว่ นเกยี วพนั กบั นาง ครงั แรกทฝี ันถงึ ออี ผี นู้ นั เตม็ ไปดว้ ยความทรมานและคบั แคน้ นางใชเ้ ลอื ดเขยี นอกั ษรดว้ ยความแน่วแน่ มนั คง และน่ากลวั จนแมก้ ระทงั หลวิ จา้ วเว่ยกร็ บั รไู้ ดถ้ งึ แรง อาฆาตของนาง ถา้ หากวา่ ออี ผี นู้ นั มสี ว่ นเกยี วขอ้ งกบั ตน หลวิ จา้ วเว่ยกอ็ ยากรวู้ า่ กอ่ นหน้านนั เกดิ อะไรขนึ ทาํ ไมสตรที อี อ่ นโยน ละมุนละไมถงึ เพยี งนนั จงึ เปลยี นเป็นพยาบาทและจม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 0 ทะเลทกุ ข์ \"คุณหนูไมส่ บายหรอื เจา้ คะ?\" อาหนิงเหน็ สหี น้าหลวิ จา้ ว เว่ยไมด่ นี กั จงึ เอ่ยถามขนึ \"เปลา่ หรอก ดา้ นนอกนันมขี า่ วอะไรบา้ ง?\" \"ทางตําหนกั อ๋องยงั เงยี บอยเู่ จา้ ค่ะ แต่ทางฝังสกุลเจนิ ได้ ยนิ ว่านายทา่ นใหญส่ กลุ เจนิ กาํ ลงั จะหยา่ ภรรยา\" อาหนิง เลา่ \"จะหยา่ ป๋ ายซู่องิ แลว้ หรอื ? ชา้ กว่าทขี า้ คดิ เอาไวเ้ สยี อกี เจนิ จงิ ยนิ ผนู้ ีมคี วามอดทนน่าด\"ู หลวิ จา้ วเวย่ เอ่ยอยา่ งไม่ ใสใ่ จนกั โฉมสะคราญกาํ ลงั จะโบกมอื ใหบ้ า่ วออกจากหอ้ ง อาเจนิ กเ็ ปิดประตพู รวดเขา้ มา \"คณุ หนูเจา้ คะ นายทา่ นใหค้ นสง่ จดหมายมาใหเ้ จา้ ค่ะ\" \"จดหมาย?\" หลวิ จา้ วเว่ยแปลกใจ นางกบั บดิ าอยใู่ นจวน เดยี วกนั เหตุใดตอ้ งใชจ้ ดหมายพดู คุย หญงิ สาวรบั กระดาษมาคลอี อก สาวใชท้ งั สองกม็ องตามดว้ ยความ สงสยั \"นายทา่ นเขยี นวา่ อะไรหรอื เจา้ คะ?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 1 \"ไมม่ อี ะไร เพยี งแต่เขาจะใชข้ า้ ไปรบั หน้าคนอนื แทนสกลุ หลวิ \" หลวิ จา้ วเวย่ ยมิ หยนั \"งานลา่ สตั วป์ ีนีบดิ าขา้ จะขอ ลาไมต่ ามเสดจ็ ขา้ จะเป็นตวั แทนสกุลหลวิ ไปร่วมงาน แทน\" \"นีมนั อะไรกนั นายทา่ นรทู้ งั รวู้ า่ คนทงั เมอื งกาํ ลงั มองมาที สกลุ หลวิ เพราะเรอื งของฮหู ยนิ กบั ตาํ หนกั อ๋อง ตวั เองยงั ไมก่ ลา้ ออกไปพบผคู้ นแลว้ เหตุใดตอ้ งผลกั คณุ หนูไปฟัง คาํ ครหาดว้ ย\" อาเจนิ บน่ อยา่ งเหลอื อด รสู้ กึ ไมย่ ุตธิ รรม อยา่ งยงิ \"ทา่ นพอ่ คงอยากสงั สอนขา้ \" หลวิ จา้ วเวย่ คาดเดา วนั กอ่ น ตอนพบกนั นางไมไ่ ดไ้ วห้ น้าหลวิ เฉยี นนกั แน่นอนวา่ เขา จะตอ้ งหาทางเอาคนื \"คณุ หนูอยา่ ไปเลยเจา้ ค่ะ คนอนื ในจวนมแี ตจ่ ะปิดประตู เงยี บไมย่ อมออกไปเจอหน้าคน ทา่ นอยา่ ไปใหค้ นอนื ดู หมนิ เลยเจา้ คะ่ \" \"ทา่ นพอ่ สงั แลว้ ลูกอยา่ งขา้ ขดั ไดห้ รอื ? อยา่ หว่ งไปเลย ขา้ เองกเ็ บอื จะตอ้ งเกบ็ ตวั อยใู่ นจวนเตม็ ที ไดอ้ อกไปรว่ มงาน ใหญ่เชน่ นี น่าสนุกจะตายไป\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 2 อาเจนิ ยงั คงหว่ ง \"แตว่ า่ ...\" หลวิ จา้ วเวย่ รบี ตดั บท \"เอาล่ะ มาชว่ ยขา้ ดดู กี ว่าชุดไหน ถงึ จะเหมาะสาํ หรบั ไปร่วมงานครงั น\"ี นางเอ่ยยมิ ๆ แลว้ เรยี กใหส้ าวใชย้ กหบี ผา้ ทงั หมดออกมาเพอื เตรยี มตวั * ลกึ สดุ ดา้ นในตาํ หนกั หยกของซอื ฟัง ค่ายกลนบั รอ้ ย ซอ้ นทบั กนั เป็นปราการทาํ ใหส้ ถานทแี หง่ นีปลอดภยั ทงั จากคนนอกบุกรกุ และกนั ไมใ่ หค้ นในออก มนั ถกู ใชเ้ ป็น สถานทลี บั ในการปิดด่านฝึกวชิ าของรชั ทายาทฮเู จยี เล่อ ทุกปี เพยี งแต่ในปีนที ุกอยา่ งตา่ งออกไป ชายหนุ่มทคี วรงว่ นอยู่ กบั การปรบั ลมปราณฝึกวรยทุ ธก์ ลบั นงั นิงเงยี บอยบู่ น เกา้ อี สองมอื ของเขากมุ อยบู่ นดา้ มดาบอยา่ งเบอื หน่าย ตรงหน้าของฮูเจยี เล่อเป็นโฉมสะคราญทแี ปดทศิ จะพบสกั คน หญงิ สาวผนู้ ีเขาชว่ ยนางมาจากขา้ งถนน ดว้ ยความ บงั เอญิ จงึ รบั นางเขา้ มาในวงั จากตาํ แหน่งนางกํานลั เลก็ ๆ มาสพู่ ระสนมของเขา ทุกอยา่ งเป็นไปอยา่ งรวดเรว็ รวมถงึ ความโปรดปรานทเี ขามอบใหน้ างอยา่ งลน้ ทะลกั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 3 จนสตรผี นู้ กี ลายเป็นทรี ษิ ยาไปทวั หญงิ งามพลิ าศทแี มแ้ ต่พระจนั ทรย์ งั ต้องหลบใหก้ บั ความ งามจบั ใจของนาง ทว่ายามนนี างถูกตรงึ แขนขา และตอ้ ง นงั คกุ เขา่ อยบู่ นพนื อยา่ งสนิ ทา่ ไรส้ งา่ ราศี \"เซยี โหลว\" เสยี งแหบกรา้ นของฮเู จยี เลอ่ ดงั ขนึ หญงิ สาว เหลอื บตาขนึ มองเขาเลก็ น้อยกอ่ นจะนิงเสยี \"เจา้ รูห้ รอื ไม่ ว่าขา้ มองเหน็ อะไรยามทมี องใบหน้าน\"ี ฮูเจยี เล่อจอ้ งนาง จอ้ งลกึ ราวกบั มองยอ้ นไปถงึ วนั วาน ชาตกิ อ่ นเขาถูกสตรผี นู้ ีหกั หลงั อยา่ งเลอื ดเยน็ ทงั ทเี ขารกั นางดว้ ยชวี ติ และจติ ใจ แตส่ ุดทา้ ยนางใชค้ วามไวใ้ จของ เขาลงมอื สงั หารพระบดิ าของเขาขณะทเี ขาปิดดา่ นฝึกวชิ า ขา่ วนนั มาถงึ กลางคนั ทาํ ใหล้ มปราณในตวั เขาตกี ลบั เกดิ ธาตไุ ฟเขา้ แทรก กลายเป็นคนคลุม้ คลงั กระหายเลอื ด เขาในยามนนั ละสนิ ความสนใจทกุ สงิ มงุ่ หมายแต่จะชาํ ระ แคน้ และนองเลอื ดอยา่ งไมห่ ยดุ ยงั เขาใหส้ ายลบั ทงั หมด ของซอื ฟังสาวหาตวั นาง ในขณะทเี ขาจดั การประหารพี น้องทงั หมดทคี ดิ จะชงิ บลั ลงั ก์ แผน่ ดนิ ซอื ฟังนองไปดว้ ยโลหติ ไมม่ กี ลุม่ อํานาจใดกลา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 4 ลกุ ขนึ มาทา้ ายความกระหายเลอื ดของฮเู จยี เลอ่ เขากมุ อาํ นาจในซอื ฟังอยา่ งเผดจ็ การและนบั วนั รอการลา้ งแคน้ ในทสี ุดกไ็ ดข้ า่ วนาง ไดย้ นิ วา่ นางเป็นหญงิ งามอนั ดบั หนึง ของถงเยยี น บตุ รสาวคนโตของสกุลหลวิ นามว่า หลวิ จา้ ว เว่ย กลหญงิ งามใชไ้ ดผ้ ล แตฮ่ อ่ งเตต้ า้ ถงขขี ลาดและ เนรคุณ เขาไดร้ ตู้ วั ตนนางไมน่ านกม็ ขี า่ วว่านางถูกขบั ออกจากถง เยยี น ดว้ ยขอ้ หาเลน่ คณุ ไสยตา่ งๆ นานา คนอนื อาจไมร่ ู้ แตฮ่ เู จยี เล่อรดู้ ี ทนี างตอ้ งออกจากถงเยยี นเพราะฮอ่ งเต้ ตา้ ถงกลวั วา่ นางอยใู่ นเมอื งหลวงแลว้ แผนการลบั จะถูก เปิดโปง ใบหน้าของนางหากพบเขา้ กบั ชาวซอื ฟังทเี คย เจอสนมของฮเู จยี เล่อ เขาจะตอ้ งยอมรบั การลา้ งแคน้ อยา่ งรนุ แรงจากซอื ฟัง ดงั นนั นางจงึ ไมค่ วรอยใู่ นถงเยยี น... และไมค่ วรมชี วี ติ อยู่ ตอนนนั ฮเู จยี เลอ่ กาํ ลงั คดิ วา่ จะเขา้ ถงึ ตวั นางไดอ้ ยา่ งไร ฮ่องเตส้ นุ ขั ของตา้ ถงกเ็ ป็นคนผลกั นางออกมาเอง เขา ลอบตดิ ตามรถมา้ ของนาง ยนื มองนางลนลานหนคี นที ฮอ่ งเตส้ ง่ มาเพอื ฆา่ นาง มองนางหวาดกลวั ดนิ รนสามวนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 5 สามคนื ในป่าจนแทบสนิ เรยี วแรงกอ่ นจะยนื มอื เขา้ ไปชว่ ย เมอื พบนางเขายอมรบั วา่ ความรกั ทมี ตี อ่ นางมไิ ดจ้ ากหาย แตไ่ ฟแคน้ ในอกกโ็ หมกระพอื ไมห่ ยุด ยามนางเล่นงวิ วา่ จาํ เขาไมไ่ ดเ้ ขากย็ อมเลน่ ดว้ ยสกั ครา ชว่ ยใหน้ ําใหอ้ าหาร นางจนอมิ หนํากอ่ นจะค่อยๆ ทรมานนาง เขากบั นางเคยมคี วามสมั พนั ธก์ นั มานบั ครงั ไมถ่ ว้ นใน ตําหนกั บรู พา แต่ครงั นนั เป็นอะไรทบี า้ บนิ ทสี ุด เจบ็ ปวด ทสี ุด ทรมานทสี ุด ไมใ่ ชแ่ คน่ างทรี สู้ กึ ฮูเจยี เล่อเองก็ เชน่ กนั เขาไมอ่ าจควบคุมตวั เอง ยามเมอื ลงมอื กบั นางมี แตค่ วามบา้ คลงั ไรส้ ติ มเี พยี งความแคน้ ทนี ําทางครงั แลว้ ครงั เล่า เขาเกลยี ดนาง เกลยี ดอยา่ งลาํ ลกึ เกลยี ดจนไมอ่ าจให้ อภยั ในขณะเดยี วกนั เขากเ็ กลยี ดตวั เองทลี กึ ๆ ยงั อาวรณ์ จนไมล่ งมอื ฆา่ นางเสยี ที การขม่ เหงดําเนินไปครงั แลว้ ครงั เล่าในถาํ ทพี บในป่า ยงิ เหน็ นางดนิ รนทุขทรมานกป็ ลกึ ปีศาจรา้ ยในตวั เขา เขา อยากเหน็ นางทรมานจนตาย ใหส้ าสมกบั การทรยศหลกั หลงั ทนี างกลา้ ทาํ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 6 ถงึ เขาจะเป็นปีศาจบา้ คลงั ทไี มอ่ าจควบคุมตวั เอง แตเ่ ขาก็ ยงั เป็นฮอ่ งเตข้ องซอื ฟัง วนั หนึงมอี งครกั ษม์ าสง่ ขา่ วให้ เขาเกยี วกบั เรอื งกบฎ เนืองจากเขาไมอ่ ยใู่ นซอื ฟังคนที โดนกดหวั เอาไวจ้ งึ กลา้ ผยองขนึ มา เขาออกไปเพอื จดั การสงั งานพอกลบั มากไ็ มพ่ บนางแลว้ ชายหนุ่มสงั ใหอ้ งครกั ษ์ออกคน้ หาไปทวั ป่าแต่กลบั ไมเ่ จอ รอ่ งรอย ยามนันสถานการณ์ในฉางซาบานปลายเขาเลย ตอ้ งยอ้ นกลบั ไปซอื ฟัง ทงิ องครกั ษ์เอาไวใ้ หต้ ามหาตวั นาง หลงั ปราบกบฎเขาไดร้ บั บาดเจบ็ ตอ้ งพกั ฟืนอยนู่ านนบั เดอื น ในเวลานนั เขาไดพ้ บกบั นกั พรตทมี วี ชิ าแกรง่ กลา้ นกั พรตแกไ้ ขธาตไุ ฟทแี ตกซ่านของเขาและสอนใหเ้ ขา ควบคมุ วรยทุ ธท์ ฝี ึกไมส่ าํ เรจ็ กอ่ นหน้านี ทกุ อยา่ งกนิ เวลา เกอื บหา้ เดอื น เขาไดร้ บั ขา่ วของสตรผี นู้ นั อกี ครงั ไดย้ นิ วา่ นางอาศยั อยู่ ในอารามเกา่ ซอ่ มซอ่ แหง่ หนึงอยา่ งยากลาํ บาก ฮูเจยี เล่อ ไมไ่ ดร้ อ้ นใจทจี ะไปหานาง เขาคดิ วา่ การอยใู่ นอาราม เชน่ นนั กน็ บั เป็นบทลงโทษอยา่ งหนึงของคนทรยศ เขา คอ่ ยๆ เดนิ ทางจนมาถงึ เจงิ หอู ยา่ งลบั ๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 7 เพยี งแตท่ กุ อยา่ งสายเกนิ ไป อารามแหง่ นนั เปลยี นเป็นตอตะโก ทกุ อยา่ งราบเป็นหน้า กลอง สว่ นสตรผี นู้ นั ถูกประหารดว้ ยวธิ ที ที รมานทสี ุดและ น่าอบั อายทสี ดุ ยงิ ไปกว่านนั คอื เดก็ ในทอ้ งของนาง เดก็ ทถี ูกผา่ ออกมาทําพธิ สี าปแชง่ ถกู ตราหน้าวา่ เป็นมาร ศาสนา เป็นตวั อปั มงคลตําสดุ ในภพมนุษย์ ฮูเจยี เล่อทคี วบคมุ ตวั เองไดแ้ ลว้ ในยามนนั กลบั รสู้ กึ ขาด สตอิ กี ครงั เขาเกลยี ดนาง เขาแคน้ นาง แตเ่ ขาไมไ่ ดต้ อ้ งการใหน้ าง ตาย! ชายหนุ่มคดิ ว่านนั เป็นฝันรา้ ยแลว้ จนกระทงั องคร์ กั ษอ์ กี กลุม่ ลากเซยี โหลวตวั จรงิ มาอยตู่ รงหน้าเขา ราวกบั ถกู ตบ ใหไ้ ดส้ ติ ถูกเตอื นใหเ้ หน็ วา่ สงิ ทตี นลงมอื ทาํ ไปกอ่ นหนา้ นี เป็นเรอื งไรส้ าระและผดิ มหนั ต์ เขาขม่ ขนื ผหู้ ญงิ คนหนึง... ผหู้ ญงิ ทไี มเ่ คยทําผดิ ต่อเขา นางอมุ้ ลกู ของเขาอยา่ งทนทกุ ข์ และตายอยา่ งทรมาน ทงั ทไี มไ่ ดเ้ กยี วขอ้ งอะไรกบั ซอื ฟังเลย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 8 ฮูเจยี เลอ่ คลา้ ยคนบา้ เขาสงั ใหค้ วกั ดวงตาของเซยี โหลวตวั จรงิ ถลกหนงั หน้าที เคยสวมหน้ากากมนุษยอ์ อกมา เขาทาํ ลายวรยทุ ธน์ าง และเลาะเสน้ เอน็ ขา ทกุ ๆ วนั ใหค้ นคุมตวั นางลากออกไป บนถนนกลางเมอื งหลวง ประจานใหค้ นเหน็ โทษของการ ทรยศหกั หลงั สองปีทตี า้ ถงตอ้ งการรงั เขาเอาไวใ้ นซอื ฟัง ตอ้ งการมาก ถงึ ขนาดลงมอื กบั อดตี ฮ่องเต้ ฮเู จยี เล่อมอบสองปีนนั ใหต้ า้ ถง กอ่ นทเี ขาจะกรฑี าทพั บุกตา้ ถงราบเป็นหน้า กลอง ใชเ้ วลาเดนิ ทพั และพชิ ติ ตา้ ถงในปีเดยี ว ดว้ ยความ บา้ ระหาํ ทงั หมด เขาเคยใชช้ วี ติ อยใู่ นวงั หลวงของต้าถงครงึ ปี จงึ รทู้ ุกซอก ทกุ มมุ ทนี นั ทงั ยงั รรู้ ายละเอยี ดฐานทพั รวมถงึ แผนการ รบั มอื ของกองทพั ตา้ ถงทงั หมด เขาฆา่ เฉนิ หรงปัวทอี ยเู่ ป็นดา่ นสดุ ทา้ ยหน้าประตูเมอื งถง เยยี นดว้ ยมอื ตวั เอง สว่ นฮอ่ งเตอ้ ูเ่ หอตนี นั มนั เลอื กจะฆา่ ตวั ตายบนบลั ลงั กท์ อง นอกจากนีสมาชกิ ราชวงศท์ งั หมด ถูกจบั เป็นเชลย พวกผชู้ ายถูกประหาร พวกผหู้ ญงิ ถูก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 9 สง่ ไปใชแ้ รงงาน ตา้ ถงถอื วา่ สนิ แผน่ ดนิ นับตงั แตน่ นั เขาพชิ ติ ตา้ ถงแกแ้ คน้ ดวงวญิ ญาณอดตี ฮ่องเต้ แต่ยงั มี เรอื งเดยี วทจี นวนั ตายเขากย็ งั คงตดิ คา้ งอยใู่ นใจ นนั กค็ อื สตรที เี ขาพบในป่า สตรที ตี อนแรกมองเขาดว้ ยสายตามี ความหวงั และสาํ นึกในบุญคณุ ทเี ขายนื มอื ไปชว่ ยเหลอื นางยามคบั ขนั สตรที ดี วงตากลายเป็นสเี ลอื ดยามทอี ยใู่ ต้ รา่ งเขา สตรที ตี อ้ งถูกสาปแชง่ และไมไ่ ดต้ ายดเี พราะทอ้ ง ลกู ของเขา ฮูเจยี เล่อตงั ศาลใหน้ าง เขาออกรบอยา่ งบา้ คลงั และทกุ เมอื งทพี ชิ ติ ไดเ้ ขาจะตงั ศาลหนึงขนึ สรา้ งรปู เคารพทเี อา เคา้ โครงใบหน้านางมาปัน เขาหวงั วา่ ดว้ ยแรงศรทั ธาของ ผคู้ นจะชว่ ยสง่ นางไปยงั ภพภมู ทิ ดี ี และลา้ งความรสู้ กึ ผดิ บาปในใจเขา แต่จนวนั ตายฮเู จยี เล่อกไ็ มอ่ าจลมื ดว้ ยตาสเี ลอื ดคนู่ นั และ เขารวู้ ่าตอ่ ใหเ้ ขาตงั อกี พนั ศาลหรอื สรา้ งอกี รอ้ ยอาราม นางกไ็ มใ่ หอ้ ภยั ... \"เจา้ รหู้ รอื ไม่ มสี งิ หนึงทขี า้ สงสยั มาตลอด\" ฮเู จยี วเลอ่ เชย คางของนางขนึ บงั คบั ใหส้ บตา \"ขา้ สงสยั วา่ ในใจเจา้ เคยมี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 0 ขา้ บา้ งไหม?\" ชาตกิ อ่ นตอนทนี างลงมอื วางยาฮ่องเตฮ้ เู ตยี เคยมสี งั แวบ หรอื ไมท่ จี ะคดิ ถงึ เขา หรอื ในชาตนิ ี ตอนทโี กหกเขา ตอน ทคี ดิ จะวางยาเขา เคยรสู้ กึ ผดิ สกั นดิ หรอื ไม่ \"ไม\"่ เซยี โหลวตอบอยา่ งทระนง นางเป็นทหารทพี รอ้ ม พลชี พี เพอื ชาตบิ า้ นเมอื ง ความคดิ เรอื งสว่ นตวั นนั ไม่ สาํ คญั เลยเมอื เทยี บกบั ภารกจิ \"งนั ร\"ึ ฮเู จยี เลอ่ หวั เราะแหง้ ๆ เขาขยบั กลบั ขนึ ไปนังบน เกา้ ออี กี ครงั \"มาดกู นั เถอะว่าหวั หน้าของเจา้ จะกลา้ เหยยี บเขา้ มาทนี ีหรอื ไม\"่ กอ่ นหน้านีฮูเจยี เล่อเลน่ งวิ ไปกบั นาง หลอกนางวา่ เขาจะ รบี ปิดดา่ นฝึกวชิ าเพอื พานางไปบ่อนําพรุ อ้ นตามทนี าง รอ้ งขอ เมอื รวู้ นั เวลาเซยี โหลวกส็ ง่ ขา่ วออกจากตําหนกั บูรพา ดงั นนั เวลานีจงึ เป็นชว่ งทดี ที สี ดุ ทจี ะลอบทาํ รา้ ยเขา \"จะไมม่ ใี ครมา\" เซยี โหลวพดู อยา่ งแน่วแน่ \"จรงิ ร?ึ บรุ ษุ ตา้ ถงลว้ นเป็นเชน่ นนั สนิ ะ ชอบใหส้ ตรอี อก หน้า ส่วนตวั เองกม็ ดุ อยใู่ ตก้ ระโปรงผหู้ ญงิ ชา่ งไร้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 1 ยางอาย\" ฮูเจยี เล่อเอ่ยหยนั \"ทา่ นรไู้ ดอ้ ยา่ งไรวา่ ขา้ เป็นชาวตา้ ถง บางทขี า้ อาจจะเป็น คนทอี นื กไ็ ด\"้ ฮเู จยี เล่อไมต่ อบแค่เลกิ ควิ มองราวกบั วา่ นางเพงิ ถาม คาํ ถามทโี งท่ สี ุดออกไป เซยี โหลวกดั รมิ ฝีปากกม้ หน้านงิ นางนึกภาวนาไมใ่ หเ้ ฉิน หรงปัวบุกมาวนั นี ฮูเจยี เล่อใหน้ ิวเคาะดา้ มดาบอยา่ งเบอื หน่าย เซยี โหลว รสู้ กึ อดึ อดั ไปกบั เสยี งเคาะทดี งั กอ้ งไปทวั หอ้ ง ฮูเจอี เล่อหลบั ตาลงฟังเสยี งเคาะไปเรอื ยๆ กอ่ นจะคา้ งนิว เอาไวเ้ มอื สาํ ผสั ไดว้ า่ ลมมกี ารเปลยี นแปลง \"จะไมอ่ อกมาหรอื ?\" เขาพดู ขนึ เซยี โหลวรวู้ า่ เขาไมไ่ ดพ้ ูด กบั ตน แต่พดู กบั คนทซี อ่ นตวั อยู่ ฮูเจยี เลอ่ ยนื ขนึ เตม็ ความสงู กอ่ นจะตรงไปกระชากผมเซยี โหลวจนหงายหลงั \"เฉนิ เฟยฉ!ี สตรนี างนเี ป็นอกี คนหรอื ไมท่ สี มควรแลว้ ทจี ะ ตายเพอื ตา้ ถง\" ฮูเจยี เล่อตะโกนกลวั เสยี งหวั เราะ \"เจา้ พวกขขี ลาดทสี ง่ สตรมี าตายแทนตวั เอง เจา้ ยงั กลา้ เรยี ก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น