แสนชัง 3

แ ส น ชั ง | 1 5 2 ต่าง มารดาของเจา้ คอื อนุ อนุกค็ อื บา่ วคนหนงึ ในเรอื น สาํ หรบั ครอบครวั สายทา่ นอาฮวั ซุ่ยในพวกเจา้ สคี นทมี า วนั นี หลวิ เหยาเหยาเป็นลกู ภรรยาเอกทตี บแต่งตามธรรม เนยี มมกี ารยกนําชาตอ่ ผอู้ าวโุ สและมสี กั ขพี ยานถูกตอ้ ง นางเป็นบุตรสาวสายตรงของทา่ นอารอง ฐานะยอ่ มสงู กวา่ พวกเจา้ อยแู่ ลว้ ... ขา้ ไมร่ วู้ ่าอยทู่ บี า้ นเจา้ จะสอนกนั อยา่ งไร แต่จวนสกลุ หลวิ แหง่ นีฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เขม้ งวดเรอื ง ขนบธรรมเนยี มและฐานะ ...วางตวั ใหส้ มกบั ฐานะของ ตวั เองเถอะ\" เสวยี นจงิ จวที ยี ามนีวางตนเป็นนายหญงิ ของจวนมานาน แลว้ พลนั หน้าแดงกาํ เมอื ไดย้ นิ หลวิ จา้ วเวย่ พดู หลวิ ชา่ งเข่ อเองกโ็ กรธจนแทบจะตะโกนดา่ ออกมาถา้ ไมถ่ กู มารดา ปิดปากไวแ้ น่น เขาถูกเสวยี นจงิ จวรี กั ใครต่ ามใจจนเกเร เป็นนิสยั ชนี กเป็นนกชไี มเ้ ป็นไมม้ านานแลว้ อยใู่ นจวน ไมม่ ใี ครสงู สง่ ไปกวา่ พวกเขา พอเหน็ คนว่ามารดาเป็นแค่ บ่าวกร็ สู้ กึ รบั ไมไ่ ด้ หลวิ ชา่ งองิ เองกน็ กึ โกรธน้องชายทปี ากเปราะ ทนี ีเป็น เมอื งหลวง ผคู้ นเคร่งครดั เรอื งมารยาทและธรรมเนียม หากนางคดิ จะแต่งกบั คนดๆี กต็ อ้ งวางตวั ตามพวกเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 3 แต่มนี ้องชายโงแ่ บบนสี กั วนั นางคงตอ้ งซวยไปดว้ ย อยา่ ไดฝ้ ันถงึ ไดแ้ ต่งคนดเี ลย ไมถ่ ูกผคู้ นดูแคลนกค็ งเป็น โชคแลว้ \"ญาตผิ พู้ นี ้องชายขา้ เป็นเดก็ ไมร่ คู้ วาม เขาถูกตามใจ ตงั แตเ่ ลก็ เลยชอบพูดจาไมค่ ดิ อกี ทงั ไมเ่ คยชนิ กบั ขนบธรรมเนยี มเครง่ ครดั ทา่ นไดโ้ ปรดใหอ้ ภยั ทเี ขาไร้ มารยาทสกั ครงั ขา้ กบั ทา่ นแมจ่ ะอบรมเขาเอง\" หลวิ ช่าง องิ เอย่ ขออภยั ดว้ ยทา่ ทนี อบนอ้ ม หลวิ จา้ วเว่ยฟังแลว้ หนั ไปทางหลวิ เหยาเหยาทหี น้าซดี อยู่ \"เจา้ ยอมหรอื ?\" เพราะหลวิ จา้ วเวย่ เรยี นรมู้ าแลว้ วา่ การ อดทนและยอมลงใหไ้ มใ่ ชท่ างออกของปัญหา แต่กลบั เป็น การพอกพนู ปัญหาสรา้ งหายนะในภายภาคหน้าใหต้ น ดงั นนั นางจงึ ออกปากแทนหลวิ เหยาเหยาวนั นี หวงั จะ เตอื นนางถงึ ฐานะตวั เอง แต่หลวิ เหยาเหยาถูกเสวยี นจงิ จวคี รอบงาํ มานานแลว้ นางไมเ่ ป็นตวั ของตวั เองและกลวั แตจ่ ะถกู ลงโทษ พอเหน็ อนุเสวยี นตวดั สายตามามองกร็ บี พยกั หน้ารวั เรว็ ราวกบั ว่าถา้ ตอบชา้ ไปอกี นิดหลวิ จา้ วเว่ยจะประหารคน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 4 เหน็ เจา้ ตวั ไมค่ ดิ ต่อสเู้ พอื ตวั เองแลว้ หลวิ จา้ วเวย่ กไ็ มค่ ดิ จะโยนเชอื กใหป้ ีนป่ายอกี \"เชน่ นนั กแ็ ยกยา้ ยกนั ไป พกั ผอ่ นเถอะ พวกทา่ นเดนิ ทางมาไกลคงอยากนอนพกั สกั หน่อย\" หลวิ จา้ วเวย่ โบกมอื ใหบ้ ่าวพาคนไป น้องสาวคนอนื ๆ ชมละครจนพอใจกพ็ ากนั แยกยา้ ย อา เจนิ จงึ เดนิ เขา้ มาพยงุ หลวิ จา้ วเว่ยบา้ ง แตห่ ญงิ สาวยงั นงั นิงมองดูแผน่ หลงั แตล่ ะคนเดนิ จากไป \"คณุ หนูคดิ อะไรอยเู่ จา้ คะ?\" \"ขา้ กาํ ลงั ทบทวน\" ชาตกิ อ่ นดา้ นหน้าประตูเรอื นจวิ ฮวา ยามทนี างนอนจมอยใู่ นกองเลอื ดกบั เนือ นอกจากหลวนซี ทจี ดั ฉากนาง ดา้ นนอกมคี นของหลวิ จา้ วอวกี รดี รอ้ งเรยี ก คน ไมน่ านกม็ อี นุเสวยี นผนู้ ีทเี ป็นคนชกั นําญาตคิ นอนื มา ทหี น้าเรอื นจวิ ฮวาเพอื ใหเ้ หน็ เหตุการณ์ เสยี งแหลมสงู ของนางเป็นเอกลกั ษณ์ ยามนนั แมส้ ายตา ของหลวิ จา้ วเวย่ พรา่ มวั แถมไมอ่ าจกระดกิ แขนขาแต่หยู งั ไดย้ นิ เสยี งของนางยามทบี อกใหท้ กุ คนตามมา ยามทนี าง เรมิ ตะโกนว่าหลวิ จา้ วเวย่ วปิ ลาสไปแลว้ ตอนนนั นางไมไ่ ดค้ ดิ อะไรมากเพราะเสยี งมนั ออื องึ ไป ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 5 หมด อกี อยา่ งคนมงุ ดอู ยมู่ ากมาย คนทนี างจาํ ไดแ้ มน่ ทสี ุดคอื หลวนซที เี ป็นคนจดั การทกุ อยา่ งอยา่ งเลอื ดเยน็ แตค่ ดิ ดแู ลว้ หลุมพรางนีคงมคี นคอยผลกั ดนั อยมู่ ากมาย ไมว่ า่ จะเป็นอนั อ๋อง หลวิ จา้ วอวี หลวนซี หรอื แมแ้ ต่หลวิ หว่านอที บี งั เอญิ รแู้ ผนการยงั ชว่ ยเปิดทางใหห้ ลวนซี เขา้ ถงึ ตวั นางไดง้ า่ ยขนึ หากจะมเี สวยี นจงิ จวเี พมิ มาอกี คนคงไมแ่ ปลกนัก ชาตกิ อ่ นนางไมไ่ ดใ้ ส่ใจความเป็นอยขู่ องแขกเหลา่ นี แทบ จะไมไ่ ดอ้ อกจากเรอื นจวิ ฮวามาพบใคร เพราะในใจคดิ วา่ มากคนกม็ ากความ นางรกั สนั โดษและขรี าํ คาญ ดงั นนั เลยี งไดจ้ งึ เลยี งทจี ะพบญาตพิ นี อ้ งทปี ากพลา่ มไมห่ ยุด เชน่ นี มาตอนนีคดิ ดแู ลว้ ในเมอื ปีนีอยกู่ อ่ นปีทนี างกลบั มาใน ชาตทิ แี ลว้ ถงึ นางจะทาํ ใหเ้ รอื งราวรอบตวั เปลยี นแปลงไป มาก แต่คงไมม่ สี ว่ นทกี ระทบกบั อนุเสวยี นกบั บา้ นสายอนื หากชาตทิ แี ลว้ อนุเสวยี นกห็ อบลูกมาทจี วนนีเชน่ กนั และ หาทพี งึ เชน่ กนั นางจะไปเขา้ กบั ใครเล่า คงไมใ่ ชพ่ วกอนุคนอนื แน่ ...ชาตทิ แี ลว้ ทหี ลวิ จา้ วเวย่ จาํ ได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 6 ลางๆ ชวี ติ ความเป็นอยขู่ องอนุเสวยี นดไู มล่ าํ บากเชน่ ตอนนี นางยงั พยายามตสี นิทกบั ฮหู ยนิ เอกของบา้ นอนื ขนเอาเครอื งประดบั ผา้ แพรพรรณมาอวดใหค้ นด.ู .. ยาม นนั นางอาจจะไดผ้ สู้ นบั สนุนแลว้ กระมงั ใครเลา่ ? ชาตกิ อ่ นเจนิ ฮยุ่ เหมยยงั ไมร่ เู้ รอื งเหลา่ นีจนกระทงั หลวิ จา้ วเว่ยเป็นคนขอใหช้ ว่ ย หากเป้าหมายคอื ยมื มอื พวก บา้ นสายอนื ทาํ ลายหลวิ จา้ วเวย่ คนทบี งการนางในตอน นนั คงเป็นอนั อ๋องหรอื ไมก่ ห็ ลวิ จา้ วอว.ี .. หรอื ไมก่ ท็ งั คู่ คนหนึงสงั การ คนหนงึ ใหผ้ ลประโยชน์ ดเู หมอื นแผนการกาํ จดั หลวิ จา้ วเว่ยในชาตทิ แี ลว้ จะเรมิ ตน้ ตงั แตท่ พี ระราชวงั ฤดรู อ้ น กบั ดกั ทุกอยา่ งถกู ตระเตรยี ม เป็นปีๆ อยา่ งรอบคอบรดั กมุ ต่อใหน้ างมรี อ้ ยมอื รอ้ ยปาก กไ็ มอ่ าจหลุดออกจากกบั ดกั นไี ดแ้ น่ หลวิ จา้ วเวย่ ดาวตาสวา่ งวาบ เพ่งมองบานประตทู คี นเพงิ เลยี วออกไปก่อนจะหนั กลบั มามองอาเจนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 7 \"สงั คนของเรา จบั ตาดอู นุแซ่เสวยี นคนนนั กบั ลกู ๆ ใหด้ .ี .. หลวิ จา้ วอวดี ว้ ย ตอ่ ใหน้ างรจู้ กั สงบเสงยี มลงแคไ่ หนกไ็ มม่ ี ทางเปลยี นสนั ดานเดมิ ได.้ .. นางต้องลงมอื ทาํ อะไรสกั อยา่ งแน่ๆ\" ยามนีนางพงั แผนของอนั อ๋องราบเป็นหน้า กลองแลว้ แถมยงั ชว่ งชงิ เกยี รตยิ ศของหลวิ จา้ วอวมี า ทกุ สงิ ทกุ อยา่ งเปลยี นไปแลว้ แถมยงั ถกู เรง่ ใหเ้ รว็ ขนึ กว่า ในชาตกิ อ่ น ไมแ่ น่พธิ เี คารพบรรพชนในครงั นีจะมกี บั ดกั นบั พนั วางรออยรู่ อบจวนสกุลหลวิ แต่กบั ดกั ของใครและใครจะเป็นผพู้ ลาดพลงั กต็ อ้ งมาดู กนั ! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 8 แสนชงั # 39. แค่เอ่ยปาก หลงั จากพธิ บี วงสรวง นบั วา่ เรอื งราวในราชสาํ นักไมม่ ี เรอื งใดสลกั สาํ คญั มากนกั ผา่ นไปวนั แลว้ วนั เล่ากระทงั มี ฎกี าจากเมอื งไป๋ หลนั สง่ มา \"ปีศาจเซยี จอื ปรากฎตวั อาละวาดในเมอื งไป๋ หลนั ทาํ ให้ ชาวบา้ นบาดเจบ็ ลม้ ตาย ทหารเมอื งไป๋ หลนั พยายามลอ้ ม จบั กไ็ มส่ ามารถทาํ ได้ มนั มพี ละกาํ ลงั มาก ตวั ใหญก่ ว่าววั มขี นเหมอื นพยคั ฆ์ บนหวั มเี ขาแหลม ทงั ยงั ดรุ า้ ยกนิ คน\" เสยี งอคั รเสนาบดฝี ่ายซา้ ยอา่ นฎกี านนั ดงั กอ้ งตาํ หนกั จนิ หลวน เรอื งนีจะวา่ ใหญ่กไ็ มใ่ หญ่ จะว่าเลก็ กไ็ มเ่ ลก็ สตั วร์ า้ ย ปรากฎกายทํารา้ ยชาวบา้ น ทางการยอ่ มไมอ่ าจนิงดดู าย แต่ใครเล่าจะอยากเสยี งออกไปปราบปีศาจ สรู้ บกบั คน ดว้ ยกนั ยงั เดามอื เทา้ ได้ แตป่ ีศาจทมี พี ละราวกบั เทพ เชน่ นี ในตํานานมแี ต่เชอื สายมงั กรเทา่ นันทจี ะสยบมนั ลง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 9 ในอดตี องคช์ ายทมี ผี ลงานการปราบปีศาจมกั จะไดร้ บั ตําแหน่งโอรสสวรรคค์ นต่อไป ขนุ นางฝ่ายอนั อ๋องกบั องคช์ ายสตี า่ งลอบมองสหี น้ากนั แมอ้ ยากจะผลกั ดนั องคช์ ายทตี นสนบั สนุนใหท้ าํ งานนี แต่ กลวั เรอื งดจี ะกลายเป็นรา้ ย หากพา่ ยแพห้ รอื ถูกปีศาจฆา่ ตายขนึ มาพวกเขาจะกลายเป็นหางทไี รห้ วั แลว้ ถา้ รอให้ อกี คนไปปราบแลว้ ภาวนาใหป้ ีศาจเซอื จอื ฆา่ เขา นนั อาจจะเป็นโชคมากกวา่ ในขณะทเี หลา่ ขนุ นางคดิ ไปตา่ งๆ นานา สององคช์ ายที ยนื อยดู่ ว้ ยต่างคดิ หกั ลา้ งขอ้ ดขี อ้ เสยี อนั อ๋องตดั สนิ ใจจะ กา้ วออกไปกราบทลู แตก่ ลบั มคี นไวกว่า \"เสดจ็ พอ่ เรอื งนีเรง่ ดว่ นนกั หากปลอ่ ยไวน้ านราษฎรจะ ไดร้ บั ความเดอื ดรอ้ นกนั มาก ลกู ขออาสาออกไปปราบ ปีศาจรา้ ยตนนเี อง\" อนั อ๋องชะงกั เทา้ เมอื ไดย้ นิ เสยี งกราบทลู ขององคช์ ายสี เขายมิ หยนั น้องชายกอ่ นจะกา้ วออกไปประคองมอื กราบ ทลู เช่นกนั \"เสดจ็ พอ่ อยา่ งทนี ้องสพี ดู เรอื งนีนบั วา่ เรง่ ดว่ น ควรรบี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 0 จดั การปีศาจตนนีกอ่ นทมี นั จะไปอาละวาดทเี มอื งอนื อาจ ทาํ ใหม้ คี วามเดอื ดรอ้ นเป็นวงกวา้ ง ลกู เองกข็ ออาสาไป จดั การปีศาจตนนีดว้ ยพะ่ ยะ่ คะ่ \" องคช์ ายทงั สองกม้ หน้า แต่ปรายตามองประเมนิ กนั อกี ฝ่ายคดิ อะไรอยู่ มหี รอื จะ มองไมอ่ อก เหลา่ ขนุ นางตา่ งกา้ วออกมาสนบั สนุนองคช์ ายฝ่ายตวั เอง เสยี งดงั ระงมเป็นระลอก ฮ่องเตอ้ ่เู หอตกี วาดตามองคน ดา้ นล่างแลว้ เคาะนวิ กบั ทพี กั แขนอยา่ งใชค้ วามคดิ ฟังคน นนั ทคี นนีทอี ยนู่ านกอ่ นจะตรสั \"เช่นนนั กด็ ี เราจะใหอ้ งคช์ ายสไี ปตามทขี อ องคช์ ายสมี วี ร ยุทธส์ งู สง่ ทงั ยงั กลา้ หาญแต่ประสบการณ์ยงั น้อย ใหอ้ นั อ๋องรว่ มเดนิ ทางชว่ ยสนับสนุน สองพนี อ้ งแขง็ ขนั ทงั ยงั เป็นสายเลอื ดมงั กร ปีศาจหน้าไหนกต็ อ้ งสยบ\" ฝ่าบาท ตรสั แลว้ ไมร่ อฟังคาํ คา้ น พระองคล์ ุกออกจากทอ้ งพระโรง ไปทนั ที เหลา่ ขนุ นางตา่ งสบั สนเพราะเดานําพระทยั ไมอ่ อก ให้ พระโอรสสองพระองคร์ ว่ มเดนิ ทางไปปราบปีศาจเชน่ นี หรอื มพี ระประสงคใ์ หแ้ ขง่ ขนั กนั เอง... ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 1 เหลา่ ขนุ นางขมวดควิ ต่างคดิ ไปสารพนั ตวั องคช์ ายทงั สองเองกย็ นื คา้ ง เสดจ็ พ่อไมท่ รงเขา้ ขา้ งสนบั สนุนคนไหน แมจ้ ะหยงั เชงิ อยา่ งไรกไ็ มอ่ าจเดาไดว้ ่าพระองคโ์ ปรด ปรานพระโอรสองคไ์ หนมากกว่า และไมร่ วู้ า่ องคไ์ หนคอื รชั ทายาททพี ระองคห์ มายมนั การปราบปีศาจครงั นีเป็นโอกาสดที จี ะไดแ้ สดงฝีตอ่ หน้า ราษฎร หากฮอ่ งเตร้ บั สงั ใหอ้ งคช์ ายคนไหนไป กค็ ดิ ได้ สองอยา่ งคอื ทรงสนบั สนุนองคช์ ายผนู้ นั หรอื อาจจะเป็น กบั ดกั สาํ หรบั หนิ ลบั มดี ของรชั ทายาทตวั จรงิ ไมม่ ใี ครเดานําพระทยั ได้ สององคช์ ายเกบ็ งาํ สหี น้า รสู้ กึ ว่าบนบ่ามหี นิ ถ่วงอยู่ หาก ตอ้ งรว่ มเดนิ ทาง การชว่ งชงิ ผลงานคงเป็นเรอื งทตี อ้ ง ระวงั อยา่ งยงิ ! * สององคช์ ายเสดจ็ ไปปราบสตั วร์ า้ ยขา่ วนแี พรไ่ ปทงั เมอื ง หลวิ จา้ วอวเี องไดย้ นิ ขา่ วกร็ สู้ กึ รอ้ นใจ แต่ลกึ ๆ กร็ สู้ กึ มนั ใจดว้ ย อนั อ๋องสาํ หรบั นางแลว้ คอื คนมคี วามสามารถ หากคราวนีเขาสรา้ งผลงานได้ ตําแหน่งรชั ทายาทคงไม่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 2 ไกลเกนิ เออื ม แลว้ นางเลา่ ... หากอนั ออ๋ งเป็นรชั ทายาท นางกจ็ ะตอ้ งได้ เป็นไทจ่ อื เฟย ขอแคก่ าํ จดั หลวิ จา้ วเว่ยได้ นางกจ็ ะกลาย สตรที อี ยเู่ หนือทุกคน หญงิ สาวรสู้ กึ ว่าตนตอ้ งแสดงความรกั ลกึ ซงึ ตอ่ เขา เพอื ไมใ่ หร้ ะยะทางสรา้ งความหา่ งเหนิ ดงั นนั จงึ สง่ ถุงหอมที เยบ็ เองใหเ้ สยี วชงิ เอาไปใหข้ นั ทตี ําหนกั ออ๋ งทคี ุน้ เคยกนั อกี ทงั แอบออกไปดขู บวนเสดจ็ ทมี งุ่ หน้าออกจากเมอื ง เพอื ใหอ้ นั ออ๋ งไดเ้ หน็ หน้าตน แต่หลวิ จา้ วเว่ยไมใ่ สใ่ จการพยายามรกั ษาความรกั ลกึ ซงึ ของหลวิ จา้ วอวี นางกลบั รสู้ กึ วา่ การสง่ สององคช์ าย ออกไปปราบปีศาจคราวนีตอ้ งมอี ะไรแอบแฝง ฮ่องเตอ้ ูเ่ หอตเี ป็นพวกเหน็ แกต่ วั ชาตทิ แี ลว้ จนหยาง ไทเฮาตายเขากไ็ มส่ นใจเรอื งตงั รชั ทายาท นางไมเ่ ชอื ว่า แคเ่ พราะสตั วร์ า้ ยปรากฎตวั จะทาํ ใหค้ นอยา่ งเขาคดิ อยากจะแตง่ ตงั ลกู ชายคนไหนขนึ มา เพราะนางดอู อก สงิ ทฮี อ่ งเตอ้ ู่เหอตผี นู้ ีรกั ใครล่ กึ ซงึ ทสี ุด ไมใ่ ชบ่ ตุ ร ไมใ่ ชส่ ตรี แต่เป็นบลั ลงั ก์ เขารสู้ กึ วา่ ทงั ใตห้ ลา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 3 อยใู่ นกาํ มอื เขา การตงั รชั ทายาทไมใ่ ชก่ ารสรา้ งความ มนั คงสาํ หรบั เขา แตเ่ ป็นการสนั คลอน เป็นคําเตอื นวา่ เขา กาํ ลงั จะเสยี อาํ นาจสงู สง่ ในมอื ไป บรุ ุษเหน็ แกต่ วั ทซี ุก ซ่อนภายใตห้ นา้ กากความเทยี งธรรมนนั ไมม่ ที างทเี ขาจะ สนับสนุนใหอ้ งคช์ ายคนไหนมคี วามชอบเกนิ หน้าแน่ โอรสสาํ หรบั เขากค็ อื ขนุ นางผหู้ นึง คนสกุลอมู่ สี นั ดานเชน่ ไร ในใจคนในถงเยยี นรดู้ ี หากขนุ นางมคี วามชอบเกนิ ไป มชี อื เสยี งเกนิ ไป มคี นรกั มากเกนิ ไป เชอื พระวงศเ์ หลา่ นนั กจ็ ะหาทางกาํ จดั พวกเขา แลว้ สาํ หรบั ฮ่องเต้ เชอื พระวงศท์ มี คี วามชอบเกนิ ไป กม็ ี ชะตากรรมไมต่ า่ งกนั ต่อใหเ้ ป็นพ่อลกู พนี ้อง แต่หากไมม่ ี ตา ไมร่ จู้ กั เจยี มตวั และไมด่ จู งั หวะทเี หมาะสม เขากจ็ ะลง มอื อยา่ งโหดเหยี ม อะไรทเี ขาไมย่ กใหด้ ว้ ยมอื ตวั เอง กอ็ ยา่ ไดค้ ดิ แยง่ ชงิ ฮ่องเตพ้ ระองคน์ ีเป็นคนเช่นนนั ดงั นนั การสง่ คนไปปราบปีศาจเซยี จอื จงึ เป็นแคเ่ รอื ง เหนือยเปลา่ แต่หลวิ จา้ วเวย่ ไมค่ ดิ วา่ ฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตแี ค่เบอื หน่ายจงึ สง่ ลูกชายสองคนทมี คี วามสาํ คญั ทสี ดุ ออกไป ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 4 เสยี งตายเลน่ ๆ เขาตอ้ งมแี ผนการสาํ หรบั เรอื งนีแน่ โดยเฉพาะกบั อนั อ๋อง ... บทกลอนลา่ สดุ ทถี กู สง่ มาพรอ้ มดอกบวั มคี วามหมาย วา่ ใหน้ างอดใจรอเวลาทสี ุกงอม เขาจะมารบั นางอนั เป็นที รกั อยา่ งสมเกยี รติ หากใหค้ าดเดานําพระทยั บรุ ษุ ผคู้ รองใตห้ ลา้ ผนู้ คี ง หาทางถอนหมนั ใหน้ างอยา่ งไรข้ อ้ ครหาไดแ้ ลว้ และคง เกยี วกบั การเสดจ็ ไปไป๋ หลนั ของอนั ออ๋ งนีแน่ๆ หลวิ จา้ วเวย่ ยมิ เหยี ม นัยตต์ ามแี ววเยาะหยนั แมแ้ ต่เสอื ยงั ไมก่ นิ ลกู ตวั เอง แต่นางดูถกู นําพระทยั ของ คนเป็นฮอ่ งเต้มากเกนิ ไป เขาปล่อยใหล้ ูกของตนตายมากมายในวงั หลงั เดก็ กคี นที แทง้ เดก็ กคี นทถี ูกฆา่ ...คราวนีหากจะลงมอื เลก็ ๆ น้อยๆ กบั พระโอรสอกี สกั องค์ ยอ่ มไมใ่ ช่สงิ แปลกใหมอ่ ะไร \"เดรจั ฉาน\" นางพบั เกบ็ จดหมายดว้ ยทา่ ทางหวงแหน ทว่าในใจนนั สดุ ทจี ะรู้ ฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตมี แี ผนของเขา นางเองกม็ แี ผนของตวั เอง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 5 หญงิ สาวเปลยี นชุดแลว้ สงั คนเตรยี มรถมา้ วนั นีนางจะ ออกไปไหวพ้ ระทอี ารามหยง่ เหออกี ครงั \"พวกเจา้ ไมต่ อ้ งตามมา\" นางสงั บา่ วรบั ใชแ้ ลว้ แยกตวั ออกไปในสวนใกลอ้ าราม ยามนีไมใ่ ชช่ ว่ งเทศกาลอกี ทงั ฝนตกบ่อย ทาํ ใหค้ นมาไหว้ พระทอี ารามน้อยกว่าปกติ ยงิ ในสวนกแ็ ทบจะรา้ งผคู้ น มองออกไปเหน็ เพยี งแตต่ น้ ไมใ้ บหญา้ เทา่ นนั หญงิ สาวมงุ่ หน้าไปยงั สระเสยี งทายทเี คยพบคน เมอื ไป ถงึ แลว้ กลบั ไมไ่ ดโ้ ยนเหรยี ญเสยี งทายหรอื อธษิ ฐานสงิ ใด เพยี งแต่ยนื นงิ มองผวิ นําทกี ระเพอื มเพราะแรงลม นาน เกอื บเคอ่ ถงึ รูต้ วั วา่ มคี นเดนิ มาดา้ นหลงั \"คุณหนูหลวิ ยนื อยนู่ านแลว้ สระเสยี งทายนมี สี งิ ใดน่ามอง ถงึ เพยี งนนั \" ชายหนุ่มในชดุ สเี ทาอ่อนเดนิ มายนื ขา้ งนาง สายตาจบั จอ้ งแผน่ นําทนี างมองอยู่ \"ทา่ นมาชา้ \" นางวา่ \"นีคอื วธิ นี ดั หมายของเจา้ หรอื ? หากอยากพบขา้ แคใ่ ห้ คนไปเรยี กน่าจะงา่ ยกว่ามใิ ชห่ รอื ?\" เนียเถยี นชงิ ยมิ หนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 6 ไปมองใบหน้าเยน็ ชาของนาง \"ทา่ นเคยพดู วา่ จะมองขา้ อยตู่ ลอดไมใ่ ชห่ รอื ? ขา้ เลยเดา ว่าท่านคงใหค้ นจบั ตามองขา้ ... ดงั นนั ทา่ นตอ้ งมาแน่\" \"คณุ หนูหลวิ มเี สน่หเ์ หลอื ลน้ คนจบั ตาดเู จา้ มมี ากมาย ไมใ่ ชแ่ คข่ า้ เสยี หน่อย\" เขาวา่ หลวิ จา้ วเว่ยเขา้ ใจว่าเขาคง หมายถงึ องครกั ษเ์ งาของฮอ่ งเตท้ ปี านเก๋อหวั เคยเตอื น นาง \"รวู้ า่ มคี นจบั ตาขา้ อยู่ แลว้ ทา่ นมาพบขา้ เชน่ นี ไมก่ ลวั คน เหน็ หรอื ?\" \"กลวั ?\" เนียเถยี นชงิ เลกิ ควิ แลว้ หวั เราะ \"คนของใครเป็น ของใครไมอ่ าจแยกแยะไดช้ ดั เจนนักหรอก เจา้ วา่ เชน่ นนั หรอื ไม?่ \" หลวิ จา้ วเวย่ หนั ไปมองหน้าเขาอยา่ งแปลกใจ สงิ ทเี ขาเพงิ เอ่ยปากคอื การเปิดเผยว่าเขาสง่ สายไปไวข้ า้ งตวั ฮอ่ งเต?้ คนของฮอ่ งเตม้ คี นของเขาอยงู่ นั หรอื ? ดเู หมอื นนางจะประเมนิ คนผนู้ ีตาํ มาตลอด เพราะตดิ ภาพ ไตซ้ อื ผยู้ ากจนแรง้ แคน้ ในชาตทิ แี ลว้ แตใ่ นชาตนิ ีทุกอยา่ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 7 คงตา่ งออกไป ไมร่ วู้ า่ มอื ของเขายาวไปถงึ ไหน อาจจะ ไกลกวา่ ทนี างคาดเอาไวม้ าก \"คณุ ชายกลา้ กลา่ วเชน่ นีตอ่ หน้าขา้ ไมก่ ลวั ขา้ จะเปิดเผย เรอื งนีออกไปหรอื ?\" \"มอี นั ใดตอ้ งกลวั ...เจา้ อยากทําอะไรกบั ขา้ ลว้ นไดท้ งั สนิ ในเมอื ขา้ เป็นของเจา้ แลว้ ไมใ่ ช่หรอื ?\" \"อะไรนะ\" \"จบู ขา้ แลว้ กอดขา้ แลว้ คณุ หนูหลวิ ไมค่ ดิ จะรบั ผดิ ชอบขา้ หรอื ไร?\" เนียเถยี นชงิ พูดยมิ ๆ หลวิ จา้ วเวย่ นึกไปถงึ เหตุการณ์ในวงั ในวนั บวงสรวง ใบหขู องนางกเ็ กดิ รอ้ น ขนึ มา \"เพยี งเพราะฤทธเิ หลา้ ทาํ ใหข้ าดสตไิ มอ่ าจนํามากลา่ วได\"้ นางเลยี งจะมองรอยยมิ รา้ ยกาจของเขาหนั ไปดเู หรยี ญที นอนนิงอยกู่ น้ ในสระ \"เป็นอารมณ์ชวั วบู แน่หรอื ขา้ ดวู า่ เจา้ หลงใหลขา้ อยไู่ ม่ น้อยเลย\" \"บุรษุ รปู งามใครบา้ งไมช่ มชอบ\" หลวิ จา้ วเวย่ ไมค่ ดิ จะยอม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 8 แพใ้ หก้ บั การหยอกเอนิ ของเขา แมจ้ ะไมเ่ คยชนิ และอาย อยบู่ า้ ง แต่ถา้ นางแสดงทา่ ทขี วยเขนิ เขาคงไดใ้ จจงึ มแี ต่ ตอบราวกบั ชนิ ชาเทา่ นนั ทจี ะปิดบงั ความรสู้ กึ นึกคดิ ที แทจ้ รงิ \"จะบอกวา่ เจา้ แคช่ อบรปู โฉมของขา้ งนั หรอื ?\" \"จะบอกว่าเราไมค่ วรมาพดู เรอื งแบบนใี นวดั \" นางแก้ \"ไมด่ หี รอื สงิ ศกั ดสิ ทิ ธจิ ะไดเ้ ป็นพยาน ตวั ขา้ บวชมาตงั แต่ เดก็ ไมเ่ คยใกลช้ ดิ สตรแี มแ้ ตค่ นเดยี ว เจา้ เป็นคนแรกทที งั กอด ทงั จบู ทงั ลบู คลาํ ขา้ ญาตผิ ใู้ หญข่ า้ สนิ หมดแลว้ คง มแี ต่พระทา่ นทเี ป็นคนเลยี งดูขา้ มา หากเจา้ จะสขู่ อขา้ ก็ ควรจะพูดต่อหน้าพระส\"ิ \"ทา่ น!\" หลวิ จา้ วเวย่ หนั ไปถลงึ ตาใสค่ นทเี อาแต่พดู เล่น \"ชอบเวลาทเี จา้ โกรธจรงิ ๆ\" เขาหวั เราะพอใจทที าํ ใหน้ าง เลกิ ตสี หี น้าเยน็ ชาได้ หลวิ จา้ วเว่ยกดั ฟัน อยากจะตเี ขา แตน่ างยงั มสี ตพิ อรวู้ า่ ตนควรรกั ษาระยะหา่ ง \"เจา้ อยากพบขา้ ทาํ ไม?\" เขาเปลยี นเรอื งเมอื แกลง้ นางจน พอใจแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 6 9 \"ขา้ มาคดิ ดู วนั นนั ทพี บทา่ นในวงั คงไมใ่ ชเ่ รอื งบงั เอญิ มาตรว่าซ่งซอื อ๋องเป็นคนกอ่ เรอื งลอบปลงพระชนม์ แต่ ขา้ กลบั คดิ ตา่ งออกไป ...ตอนนนั ทา่ นเองกก็ าํ ลงั หลบเลยี ง ทหาร\" \"เจา้ คดิ วา่ ขา้ เป็นคนลอบสงั หารฮอ่ งเต?้ \" เนยี เถยี นชงิ ไมไ่ ดม้ ที ่าทางตระหนก เพยี งแต่กลา่ วดว้ ยทา่ ทสี ภุ าพ ดงั เดมิ \"แลว้ ใชห่ รอื ไมเ่ ล่า?\" \"เขาไมอ่ ยใู่ นสายตาขา้ ดงั นันไมจ่ าํ เป็นทขี า้ ตอ้ งทาํ อะไร วนุ่ วายเพอื กาํ จดั เขา\" เนียเถยี นชงิ กล่าวโดยไมม่ ที า่ ที หวนั เกรงแมแ้ ตน่ ้อย \"ไมอ่ ยใู่ นสายตาหรอื ... คาํ นีน่าสนใจยงิ นกั \" หลวิ จา้ วเว่ย หนั ไปมองสหี น้าเขาอยา่ งจบั ผดิ \"ทา่ นไมเ่ หน็ ฮ่องเตอ้ ยใู่ น สายตา? แลว้ วนั นนั ทา่ นหนีอะไร?\" \"ไมใ่ ชห่ นี เพยี งแต่ไมต่ อ้ งการใหใ้ ครเหน็ ตอนไปพบเจา้ \" \"พบขา้ ? ทา่ นจงใจไปหาขา้ ทหี อ้ งตงั แต่แรก?\" ชายหนุ่มพยกั หน้าชา้ ๆ ยงิ ทาํ ใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ แปลกใจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 0 \"ทา่ น...\" \"ขา้ บอกแลว้ ไมใ่ ชห่ รอื วา่ ขา้ เป็นของเจา้ สายตาขา้ กม็ อง แคเ่ จา้ ...เจา้ คนเดยี วเทา่ นนั \" \"เพราะอะไร\" \"จาํ เป็นตอ้ งพดู หรอื ?\" เขาเลกิ ควิ ยมิ เยาะราวกบั ว่านางโง่ เกนิ ไปแลว้ ทไี มร่ เู้ หตุผล \"แต่เราเพงิ พบกนั \" นางไมเ่ ชอื ว่าเวลาไมน่ านจะทาํ ใหเ้ ขา รกั ใครน่ างไดม้ ากถงึ เพยี งนนั \"หรอื ตอ่ ใหเ้ คยพบ... ตอน นนั ขา้ กไ็ มเ่ คยสมั ผสั ไดถ้ งึ ความรสู้ กึ แบบนันแมแ้ ตน่ ้อย\" ในชาตทิ แี ลว้ นางไมไ่ ดร้ กั เขา และตวั เขากไ็ มไ่ ดร้ กั นาง เรอื งนีนางแน่ใจ \"ต่อใหเ้ จา้ สงสยั แค่ไหน ขา้ กไ็ มอ่ าจใหค้ าํ ตอบไดใ้ นวนั นี หรอก\" เขายมิ อ่อนโยนดจุ สายนํา \"เพยี งแต่ใหร้ วู้ ่าขา้ ไม่ เคยโกหกเจา้ \" หลวิ จา้ วเว่ยนิงเพอื บงั คบั ใจใหส้ งบ นางกบั เขารสู้ กึ ตอ่ กนั รุนแรงและรวดเรว็ เกนิ ไป นนั เป็นความกงั วลทนี าง ตอ้ งการจะพสิ จู น์ แต่มนั ไมเ่ กยี วกบั การลา้ งแคน้ ของนาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 1 เรอื งความรสู้ กึ อะไรลว้ นเป็นเรอื งรองทงั สนิ ในเวลาเชน่ นี ดงั นนั นางจงึ เลอื กจะสลดั ความสนใจเรอื งนีทงิ ไวก้ อ่ น \"ขา้ เดาไวว้ า่ ทา่ นคงไมใ่ ชแ่ คจ่ ว้ งหยวนผมู้ คี วามสามารถ และเรยี บงา่ ยเหมอื นฉากหน้า เรอื งในวนั บวงสรวงทา่ น อาจมสี ว่ นรเู้ หน็ แต่เหมอื นวา่ ขา้ จะเดาผดิ สนิ ะ\" \"ขา้ ไมไ่ ดเ้ รยี บงา่ ยจรงิ เรอื งในวนั บวงสรวงขา้ ไมเ่ กยี วขอ้ ง จรงิ แตไ่ มใ่ ช่ไมร่ \"ู้ เขาเอ่ยเรยี บๆ นางกพ็ ยกั หน้า นึกยนิ ดี ทนี างลงพนนั ถูกขา้ งและกลา้ มารอพบเขาทนี ี \"ทา่ นคงหตู ากวา้ งไกลไมน่ ้อย\" นางคาดหวงั หากเขา สามารถวางคนไวใ้ กลต้ วั ฮอ่ งเตไ้ ด้ และนางสามารถขอให้ เขาชว่ ยได้ ทุกอยา่ งอาจจะงา่ ยขนึ \"จะเอาเรอื งไหนล่ะ... เรอื งเรอื น้อยในพระราชวงั ฤดรู อ้ น ชนื ชมหงิ หอ้ ยยามราตรี เกบ็ ดอกบวั เป็นของแทนใจ?\" หลวิ จา้ วเว่ยหนั ขวบั \"ทา่ น!\" \"ผา้ มจั ฉาสวรรค์ ปินเงนิ สระบวั พนั สาย\" เขารา่ ยยาว นําเสยี งคลา้ ยกาํ ลงั รอ้ งงวิ แต่แฝงดว้ ยความไมพ่ อใจ \"ทา่ นหงึ ?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 2 \"ขา้ ทาํ ไดห้ รอื ?\" เขาแคน่ เสยี งในลําคอยกมอื ขนึ กอดอก \"ทแี ทว้ นั นนั ทา่ นรวู้ า่ ขา้ อยกู่ บั ฮอ่ งเตใ้ นหอ้ งใชห่ รอื ไม่ ... ทา่ นบอกวา่ ไปทนี นั เพอื พบขา้ โดยเฉพาะ หรอื ว่ากลวั เขา จะลว่ งเกนิ ขา้ ?\" นางหรตี ามองจบั ผดิ คนผนู้ ที า่ ทางคลา้ ย คนใจเยน็ มนี ําใจ แต่ดแู ลว้ คงซุกซ่อนความหนุ หนั พลนั แล่นเอาไวไ้ มน่ ้อย \"กลวั เขาลว่ งเกนิ เจา้ ? เฮอะ ขา้ กลวั เจา้ ลว่ งเกนิ เขา มากกวา่ \" \"ทา่ น!\" \"ขา้ รวู้ า่ เจา้ มแี ผน แตไ่ มร่ วู้ า่ แผนของเจา้ มนั ไปถงึ ขนั ไหน หากเจา้ คดิ จะกาํ จดั อนั อ๋องดว้ ยการเขา้ วงั หลงั ...\" เขา้ กดั ฟันกรอด \"ทา่ นร.ู้ .. เหตุใดทา่ นดไู มแ่ ปลกใจเรอื งของขา้ กบั ฮ่องเต้ หรอื อนั อ๋องเลย\" \"ขา้ บอกแลว้ ว่าขา้ มองแต่เจา้ เรอื งอะไรเกยี วกบั เจา้ ทขี า้ ไมร่ บู้ า้ ง\" \"จบั ตามองคนอนื แบบนนั มนั ไมป่ ระหลาดหรอื \" นางเชดิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 3 หน้าขนึ เอ่ยหาเรอื ง \"เหมอื นคนบา้ ทเี อาแตถ่ าํ มองแบบ นนั น่ะหรอื ?\" \"เหลวไหล\" เขานงั ลงบนขอบสระ \"ทา่ นไมย่ อมอธบิ ายตอ่ ขา้ สกั อยา่ ง แลว้ เอาแต่บอกว่ามอง ขา้ ... ทา่ นจะไมใ่ หข้ า้ กงั วลหรอื ทา่ นคดิ จะทาํ อะไร หาก สกั วนั ทา่ นฉวยโอกาสสง่ คนมาฆา่ ขา้ ขา้ จะทาํ อยา่ งไร?\" เขามองนางราวกบั วา่ นางเสยี สตไิ ปแลว้ \"เจา้ รูส้ กึ ถงึ อนั ตรายหรอื ไมเ่ ลา่ ? เจา้ ทรี ะวงั ตวั ขนาดนี สญั ชาตญาณ รนุ แรงขนาดนี ยามทเี ขา้ มาใกลข้ า้ รสู้ กึ วา่ ขา้ อนั ตราย หรอื ไม่ รูส้ กึ วา่ ขา้ จะทาํ รา้ ยเจา้ หรอื ไม?่ \" \"เรอื งนนั ... แต่มนั กน็ ่ากลวั อยดู่ ี ทา่ นคดิ จะทาํ อะไร ควบคมุ ขา้ ทุกฝีกา้ ว?\" \"ควบคุมเจา้ ?\" เขารอ้ งเหอะอยา่ งหงดุ หงดิ \"เจา้ กอดกบั อู่ เหอตี จบู กบั เฉนิ เฟยฉี ขา้ เคยไมย่ งุ่ หรอื ไม่ ควบคุมหรอื หากขา้ จะทาํ ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งจบั ตามองเจา้ เลย แคล่ ากเจา้ มาลา่ มไวไ้ มใ่ หอ้ อกไปเหน็ เดอื นเหน็ ตะวนั กไ็ ดแ้ ลว้ ทําไม ตอ้ งใหเ้ จา้ วงิ พลา่ นไปพวั พนั กบั บรุ ษุ ไปทวั \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 4 \"ขา้ ไมไ่ ดพ้ วั พนั กบั บุรษุ ไปทวั \" \"แตถ่ า้ มนั สาํ คญั กบั แผนของเจา้ เจา้ กย็ นิ ด!ี \" เขาแกใ้ ห้ เสยี งเขม้ อยา่ งรทู้ นั หลวิ จา้ วเว่ยเบกิ ตาโตมองเขา ในใจไม่ รวู้ ่าโกรธทเี ขาจบั ตามองตวั เองอยตู่ ลอดจนรทู้ กุ อยา่ ง หรอื โกรธทเี ขาไม่เคยเขา้ มาขวางเรอื งพวกนนั จรงิ ๆ กนั แน่ \"ทา่ นรวู้ า่ ขา้ มคี วามแคน้ ตอ่ คนพวกนนั \" หญงิ สาว พยายามควบคุมสตแิ มจ้ ะรูส้ กึ โกรธจนมอื สนั \"เชน่ นันหาก ขา้ ขอใหช้ ว่ ยเหลอื จะไดห้ รอื ไม่ ขา้ จะจา่ ยใหอ้ ยา่ งงาม\" \"ขา้ ไมข่ าดแคลนเงนิ \" \"ทา่ นจะไมถ่ ามหรอื วา่ ขา้ อยากใหช้ ว่ ยอะไร... นีมนั อาจจะ ถกู ขอ้ หากบฎทเี ดยี ว\" \"ไมใ่ ชว่ า่ เจา้ มาหาขา้ เพราะรอู้ ยแู่ ลว้ วา่ ขา้ ไมก่ ลวั ขอ้ หา แบบนันหรอกหรอื ?\" นางเดาว่าเขามสี ว่ นเกยี วขอ้ งกบั คดี ลอบสงั หารและเลอื กจะมาหาเขาแทนทจี ะไปหาทางการ นนั แปลวา่ คดิ จะแลกเปลยี นกบั เขาแน่ \"ทา่ นไมน่ ุ่มนวลแบบทแี สดงออกแมแ้ ตน่ ้อย\" หญงิ สาว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 5 เอย่ หยนั รสู้ กึ ไมช่ อบใจทตี นไมอ่ าจคาดเดาอะไรเกยี วกบั เขาไดเ้ ลย ทงั ยงั ไมร่ ะแวงสกั นิด นางวางใจเขามากเกนิ ไปแลว้ ! \"แต่งกบั ขา้ แลว้ ขา้ จะแสดงใหด้ ูว่านุ่มนวลหรอื รอ้ นแรงได้ แคไ่ หน\" เขาเอย่ หน้าตาเฉย หญงิ สาวตาวาวโรจน์ กดั ฟันเอย่ อยา่ งเสแสรง้ \"ตอ้ งขอ อภยั คุณชาย ดเู หมอื นขา้ จะมคี หู่ มนั อยแู่ ลว้ คงไมอ่ าจแตง่ ใหท้ ่านได\"้ \"ขา้ ฆา่ คหู่ มนั ใหเ้ จา้ เป็นอยา่ งไร?\" เขาเอย่ ยมิ ๆ เมอื เหน็ ใบหขู องนางแดงเถอื กเมอื ไดย้ นิ เรอื งในมุง้ \"ไมต่ อ้ งถงึ กบั ฆา่ เพยี งแตช่ ว่ ยจดั การบางอยา่ งเทา่ นนั ...\" ในทสี ดุ นางกไ็ ดเ้ อย่ ธรุ ะของตน \"ฮ่องเตส้ ง่ อนั อ๋องไปปราบ สตั วร์ า้ ย เรอื งนีไมธ่ รรมดาแน่ ขา้ คดิ วา่ ในสององคช์ ายคง ไมอ่ าจกลบั มาโดยสมบรู ณ์แขง็ แรง\" \"เจา้ คดิ วา่ ฮอ่ งเตจ้ ะทาํ รา้ ยลูกตวั เองหรอื ?\" \"อาจไมร่ า้ ยแรงอะไร แตค่ งเกดิ เหตกุ ารณ์บางอยา่ ง หรอื ถา้ ฝ่าบาทไมล่ งมอื คนสองพวกทเี กลยี ดกนั ทสี ดุ รว่ มทาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 6 กนั เหตุการณ์ไมม่ ที างจบลงดว้ ยสนั ตอิ ยแู่ ลว้ \" \"เจา้ อยากทาํ อะไร? รว่ มผสมโรงใหเ้ หตุการณ์เลวรา้ ย ยงิ ขนึ ?\" \"ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งไปผสมโรงทไี ป๋ หลนั เพยี งแตต่ อนทเี ขา กลบั มาคงตอ้ งรบั การรกั ษา มยี าอยสู่ องชนดิ ทขี า้ อยากให้ เขากลนื มนั ลงทอ้ ง ถงึ ตอนนนั หวงั วา่ ท่านจะสามารถให้ เขากนิ มนั ได\"้ \"ยาอะไร?\" \"ยาหายาก ขา้ เคยไดย้ นิ ชอื ตอนอยใู่ นคุก ยามนีกาํ ลงั ให้ ออกตามหาอยู่ หากไดม้ าแลว้ จะสง่ ไปใหท้ า่ นไดห้ รอื ไม\"่ \"มบี างเรอื งทเี จา้ ควรรู้ ...ใต้หลา้ นีดเู หมอื นจะไมม่ ใี คร ชาํ นาญเรอื งพษิ ไปมากกวา่ ขา้ แลว้ เจา้ จะใหค้ นไปหายา จากทอี นื ทาํ ไม?\" \"ทา่ น...\" นีมนั เกนิ ความคาดหมายของนาง นางคดิ วา่ เขา มเี บอื งหลงั และมอี ทิ ธพิ ลลกึ ลบั อยบู่ า้ ง แต่ไมค่ ดิ ว่าเขามี ความสามารถทอี นั ตรายซ่อนอยอู่ กี \"เลอื ดในตวั ขา้ มพี ษิ ไหลเวยี นอยนู่ บั รอ้ ยชนดิ พวกมนั กดั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 7 กนิ และขม่ กนั เองทําใหข้ า้ ยงั มชี วี ติ อยแู่ ละเป็นตวั อนั ตราย ถา้ มคี นวางยาขา้ ดว้ ยพษิ รอ้ ยชนดิ นี แน่นอนวา่ มนั จะไม่ สง่ ผลใดเลยตอ่ ขา้ แตห่ ากมคี นกนิ เลอื ดของขา้ หรอื แตะ ตอ้ งเลอื ดของขา้ อาจจะเจบ็ หรอื ตายได\"้ \"ทา่ นบอกความลบั ต่อขา้ มากไปแลว้ \" เรอื งนเี ป็นเรอื ง สาํ คญั ทสี ง่ ผลถงึ ชวี ติ แต่เอามาบอกใหน้ างรบั รเู้ ชน่ นีมนั มากเกนิ ไป \"ทจี ะบอกคอื ไมม่ พี ษิ ชนิดใดทขี า้ ไมม่ ี หรอื ต่อใหไ้ มม่ จี รงิ ๆ ขา้ กท็ าํ มนั ได้ ดงั นนั เจา้ ไมต่ อ้ งเปลอื งแรงไปตามหา... แค่ เอย่ ปากสกั คาํ สงิ ทเี จา้ ตอ้ งการจะไปอยใู่ นมอื เจา้ \" \"ขา้ ไมอ่ าจรบั ไวเ้ ปล่าๆ คงตอ้ งขอซอื มนั จากทา่ น\" \"ขา้ บอกแลว้ วา่ ขา้ ไมข่ าดแคลนเงนิ \" \"เชน่ นนั ขา้ คงไมอ่ าจรบั ไว\"้ \"เจา้ นีนะ\" เนียเถยี นชงิ ถอนหายใจแตไ่ มค่ ดิ จะปฎเิ สธนา งอกี หญงิ สาวแจง้ ชอื พษิ สองชนิดทตี อ้ งการสง่ เขา้ ตําหนกั อ๋อง แลว้ ยงั เอย่ ถงึ พษิ จากหนานหยาง \"ขา้ จาํ ไดว้ า่ เป็นพษิ จาก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 8 หนานหยาง ไมม่ สี ไี มม่ กี ลนิ กนิ เขา้ ไปแลว้ จะทาํ ให้ รา่ งกายหมดแรง เป็นอมั พาต ไมอ่ าจขยบั ตวั ไมอ่ าจสง่ เสยี งชวั ขณะ ทา่ นพอจะมหี รอื ไม?่ \" \"ม\"ี \"ดี เชน่ นันขา้ ขอซอื ยาตวั นีเพมิ อกี อยา่ ง\" \"เจา้ จะเอาไปใชเ้ องหรอื \" เหน็ ยาตวั อนื นางใหเ้ ขาสง่ เขา้ ตําหนักออ๋ ง พอเป็นยาตวั นนี างจะเกบ็ เอาไวเ้ ขาจงึ สงสยั \"นนั เป็นของทขี า้ จะเตรยี มไวใ้ ชก้ บั คนในจวน ยอ่ มตอ้ ง เอาเกบ็ ไวเ้ อง\" นกึ ถงึ ชาตกิ อ่ นทถี ูกจดั ฉากดว้ ยยาตวั นี นางยงั จาํ ความรสู้ กึ ชาทปี ลายลนิ ได้ ดงั นนั หญงิ สาวถงึ อยากใชว้ ธิ เี ดยี วกนั เพอื ใหพ้ วกมนั รซู้ งึ \"ได้ ขา้ จะใหค้ นเอาไปสง่ ให\"้ \"ขอบคณุ ทา่ นมาก... ทกุ เรอื ง\" นางยมิ บางๆ เอย่ บอกเขา อยา่ งจรงิ ใจ \"ขา้ เตม็ ใจ\" หลวิ จา้ วเวย่ คดิ จะหนั หลงั กลบั แตฉ่ ุกนึกอะไรขนึ ไดจ้ งึ เอย่ ปากถามเขา \"คณุ ชายเนีย ทา่ นคดิ วา่ เชอื พระวงศส์ กุลอู่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 7 9 เป็นอยา่ งไร?\" \"สกปรก โสมม โลภมาก เน่าเฟะ เบาปัญญา\" เขาเอ่ย อยา่ งตรงไปตรงมา \"ขา้ เขา้ ใจแลว้ \" นางพยกั หน้า ดวงตามแี ววลาํ ลกึ วาดผา่ น ไปสายหนึงกอ่ นจะเปลยี นมานงิ สงบ \"เรอื งทเี ราพบกนั วนั นีจะเป็นความลบั ใชห่ รอื ไม?่ \" \"แน่นอน... วนั หน้าหากเจา้ ตอ้ งการพบขา้ กม็ าทนี ี โยน เหรยี ญเสยี งทายลงนําสองเหรยี ญ แลว้ ขา้ จะมา\" \"ได.้ .. กอ่ นไป ขา้ กบั ทา่ นปัวไมไ่ ดจ้ ูบกนั เขาแคพ่ ยายาม ชว่ ยชวี ติ ขา้ เท่านนั อยา่ ไดเ้ ขา้ ใจผดิ \" นางเอ่ยแกเ้ รอื งที เขาพูดถงึ กอ่ นหน้านี \"เหอะ\" \"ขา้ ลา\" \"แลว้ พบกนั ใหมค่ ุณหนูหลวิ \" * หลวิ จา้ วเวย่ รสู้ กึ ยนิ ดที ไี ดร้ คู้ วามลบั ของเนียเถยี นชงิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 0 ไมใ่ ชเ่ พราะนางจะสามารถขอความช่วยเหลอื จากเขาได้ แต่เพราะนางไมต่ อ้ งกงั วลวา่ เขาจะพบจดุ จบเดยี วกบั ชาติ ทแี ลว้ อกี แมใ้ นใจจะเป็นสุขและผอ่ นคลายแค่ไหนเมอื ไดพ้ บบุรษุ ผู้ นี แต่เมอื รถมา้ แลน่ ออกมาจากอารามหยง่ เหอกค็ ลา้ ยวา่ นางกลบั สโู่ ลกของความเป็นจรงิ ความสขุ สงบชวั วบู มลาย หายไป ทเี หลอื อยตู่ รงหน้าคอื เป้าหมายของหนีเลอื ดทไี ม่ ตายไมเ่ ลกิ รา ดงั นนั กาํ แพงเหลก็ กลา้ ทมี องไมเ่ หน็ จงึ ถูกกอ่ ขนึ อกี หลาย ชนั ไมใ่ ชเ่ พอื ปกป้องตวั นาง แตเ่ พอื ปกป้องทกุ คนทดี ตี ่อ นางดว้ ย หากวนั หน้านางจะต้องยอ่ ยยบั หญงิ สาวก็ ตอ้ งการยอ่ ยยบั ไปตามลาํ พงั ใบหน้าทแี ตม้ ยมิ ค่อยๆ เปลยี นเป็นเรยี บเฉย อารมณ์ดๆี ของนางหายไปเมอื คดิ ถงึ ความยุง่ ยากทไี มอ่ าจควบคุม ขณะเดยี วกนั รถมา้ กแ็ ลน่ มาถงึ จวนสกลุ หลวิ อาเจนิ ประคองนางลงจากรถ บา่ วอกี คนเดนิ มากางรม่ ให้ นางเขา้ จวน แต่กอ่ นทจี ะกา้ วเขา้ เรอื นชนั ใน หลวิ จา้ วเวย่ กเ็ หน็ วา่ หลวิ ชา่ งองิ ยนื รอนางอยไู่ มไ่ กลพอเหน็ ว่านางเดนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 1 เขา้ มากร็ บี ปราดเขา้ มาหา \"ญาตผิ พู้ ที า่ นเพงิ ออกไปขา้ งนอกมาหรอื เจา้ คะ?\" หลวิ ชา่ งองิ ทําความเคารพนางแลว้ เอ่ยทกั เสยี งหวาน หลวิ จา้ วเวย่ มองดนู างแลว้ ยมิ ญาตสิ าวผนู้ หี น้าตาจดั ว่างดงาม แมไ้ มน่ บั วา่ เป็นเอกในเมอื งหลวง แตใ่ นเมอื งรอบนอก นางคงมชี อื เสยี งในถนิ ของนาง จะวา่ ไปแลว้ สกลุ หลวิ นนี บั วา่ มวี าสนาเรอื งหน้าตาอยไู่ ม่ น้อย เพราะไมเ่ หน็ วา่ มลี ูกหลานคนใดคลอดออกมาแลว้ อปั ลกั ษณ์ อยา่ งมากกแ็ คห่ น้าตาจดื ชดื ธรรมดาไปบา้ ง แต่ ไมม่ ใี ครขรี วิ ขเี หรจ่ นมองไมไ่ ดส้ กั คน \"เรยี กแค่พสี าวเถอะ\" หลวิ จา้ วเวย่ เอย่ กบั นาง \"ขา้ เพงิ ไป วดั หยง่ เหอมา เจา้ เล่ามาทาํ อะไรตรงนี\" \"วดั หยง่ เหอคอื วดั หลวงทไี ทเฮาทรงอปุ ถมั ภใ์ ช่ไหมเจา้ คะ ขา้ มาถงเยยี นหลายทยี งั ไมเ่ คยไดเ้ หน็ กบั ตา... ขา้ อยใู่ น เรอื นรูส้ กึ รอ้ นอบอา้ วทงั ยงั เบอื หน่ายเลยออกมาเดนิ เลน่ โชคดไี ดพ้ บพสี าวเขา้ ถงึ มคี นใหช้ วนคุยบา้ ง\" \"เป็นความผดิ ขา้ เอง ลมื นึกไปวา่ พวกเจา้ มาถงึ จวนคงเบอื หน่ายจะอดุ อูอ้ ยทู่ นี ี หากเจา้ อยากเหน็ วดั หยง่ เหอ เอาไว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 2 คราวหน้าถา้ ขา้ ออกไปอกี จะชวนไปดว้ ยแลว้ กนั \" หลวิ จา้ วเว่ยเอย่ ตามนํา เพราะดอู อกวา่ หลวิ ชา่ งองิ พยายามจะ มาผกู มติ รกบั นาง ดแู ลว้ ญาตผิ นู้ ้องคนนจี ะมหี วั คดิ แยบ ยลแถมทะเยอทะยานและเขา้ ใจทศิ ทางลม \"เกรงใจพสี าวแลว้ ขา้ เพยี งแคบ่ น่ ไปอยา่ งนนั ทา่ นอยา่ ได้ ถอื สา\" \"ไมไ่ ดถ้ อื สาอะไร... เจอเจา้ กด็ เี หมอื นกนั ทา่ นยา่ เคย กาํ ชบั ขา้ วา่ เวลาไดร้ บั เทยี บงานเลยี งใหพ้ าพวกเจา้ ไปเปิด หเู ปิดตาดว้ ย อาทติ ยห์ น้าทา่ นหญงิ หวงตงิ จะจดั งานเลยี ง ทอี ุทยานหนิงหลนิ เชญิ สตรชี นชนั สงู ในเมอื งหลวงเกอื บ ทุกจวน เจา้ กบั เหยาเหยาอยทู่ นี ีแลว้ กไ็ ปเปิดหเู ปิดตา ดว้ ยกนั เถอะ\" \"จรงิ หรอื เจา้ คะพสี าว! ขา้ ไมเ่ คยไปงานเลยี งอนื ในถง เยยี นมาก่อนเลย แคค่ ดิ กต็ นื เตน้ แลว้ \" \"เตรยี มตวั ใหด้ ลี ะ่ แตง่ กายใหเ้ หมาะสม ขา้ เหน็ วนั ทพี วก เจา้ มาไมไ่ ดเ้ อาของมามากนกั หากขาดเหลอื อะไรกไ็ ม่ ตอ้ งเกรงใจ แจง้ แกฮ่ หู ยนิ ใหน้ างชว่ ยจดั หา อยา่ งไรเสยี ก็ ถอื เป็นคุณหนูสกลุ หลวิ จะปล่อยใหต้ วั เองขายหน้าไมไ่ ด\"้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 3 \"ขา้ ทราบแลว้ เจา้ คะ่ ขา้ จะเอาเรอื งนีไปบอกเหยาเหยา ดว้ ย พสี าวตอ้ งดใี จมากแน่\" \"ไปเถอะขา้ เองกจ็ ะกลบั ไปพกั แลว้ เหมอื นกนั \" \"งนั ขา้ ลานะเจา้ คะ\" หลวิ ชา่ งองิ ยมิ หน้าบานแทบจะวงิ กลบั ไปทเี รอื นพกั ของตนเมอื ไดส้ งิ ทตี อ้ งการแลว้ อาเจนิ มองตามญาตขิ องผเู้ ป็นนายแลว้ รสู้ กึ ไมช่ อบใจนกั \"คุณหนูพาพวกนางไปออกงานดว้ ย ไมก่ ลวั เกดิ เรอื งหรอื เจา้ คะ?\" \"งานใหญ่เชน่ นันเจนิ ซอื ยอ่ มเป็นคนนําสตรใี นเรอื นไป รว่ มงาน ขา้ กเ็ ป็นแคล่ กู หลานในจวนคนหนึง หากมคี นทาํ เรอื งขายหน้าคนทตี อ้ งอายควรจะตอ้ งเป็นฮหู ยนิ ของจวน สิ ไมใ่ ชล่ ูกสาวทหี า่ งเหนิ อยา่ งขา้ \" หากเดก็ สาวใน ปกครองสรา้ งเรอื ง เจนิ ฮุ่ยเหมยทถี อื วา่ เป็นผนู้ ําคนใน สกุลหลวิ ไปรว่ มงานยอ่ มตอ้ งเป็นคนรบั หน้า และคนทตี อ้ ง ปวดหวั เรอื งนีทสี ดุ กค็ อื นาง ลาํ ดบั ความรบั ผดิ ชอบยงั ไม่ มาถงึ หลวิ จา้ วเว่ยงา่ ยขนาดนนั อาเจนิ ไดย้ นิ กเ็ ขา้ ใจวา่ นายสาวไมไ่ ดค้ ดิ หาเรอื งใสต่ วั แต่ กาํ ลงั หาเรอื งใหค้ นอนื อยตู่ ่างหาก \"บา่ วเขา้ ใจแลว้ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 4 \"อกี อยา่ งวนั งานขา้ จะไปรว่ มดว้ ยหรอื ไมก่ ย็ งั ไมแ่ น่\" ยาม นีชอื เสยี งของนางพุง่ สงู ถงึ ขดี สุด เทยี บเชญิ หลายงามถงึ ขนั กลา้ ขา้ มหน้าขา้ มตาผอู้ าวุโสในจวนสง่ มาเชญิ นาง โดยตรง เพราะหวงั จะใหเ้ ทพธดิ าไปรว่ มเผยโฉม 'ใหห้ น้า' เจา้ ของงานเลยี งตา่ งๆ สตรชี นชนั สงู สว่ นใหญ่ว่างงานกนั มากเกนิ ไป หากไมต่ อ้ ง ดแู ลจวน ไมต่ อ้ งเลยี งลกู กจ็ ะหนั มาจบั จอ้ งเรอื งเลก็ เรอื ง น้อย แขง่ ขนั สนใจกนั เรอื งความงาม ความราํ รวย ความมี หน้ามตี า อยใู่ นจวนพอว่างมากไปกจ็ อ้ งแตจ่ ะชว่ งชงิ เรอื ง รกั ๆ ใครๆ่ นอกจวนกข็ ยนั จดั งานเพอื ขม่ บา้ ง เพอื แสดง ความอุดมสมบรู ณ์ของตน หรอื เพอื สานสมั พนั ธก์ บั คนทมี ี ผลประโยชน์ตอ่ กนั ใหแ้ น่นแฟ้นแทนสามี ชวี ติ วนเวยี นอยู่ ไมก่ อี ยา่ งเพราะไมค่ อ่ ยมสี งิ บนั เทงิ เรงิ ใจ และไมค่ ่อยไดใ้ ช้ สงิ ทถี นดั ใหเ้ ป็นประโยชน์อยา่ งหญงิ ชาวบา้ นทตี อ้ งเลยี ง ชพี ตวั เอง เขา้ อหี รอบปากวา่ งกห็ าเรอื ง ดงั นนั ขา่ วคราวในหมสู่ ตรี ชนชนั สงู ถงึ ไดส้ ง่ ต่อกนั ไวมาก หลวิ จา้ วเวย่ กเ็ คยใช้ ประโยชน์จากนสิ ยั เชน่ นีของพวกนางเมอื คราวทกี ระพอื เรอื งเซยี นบุปผาหรอื จว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์ ทที กุ อยา่ งโดง่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 5 ดงั ไดไ้ วกเ็ พราะสตรเี หลา่ นีมกั จะไมย่ อมตกกระแสให้ น้อยหน้ากนั นันเอง ชว่ งนีหลวิ จา้ วเวย่ ไมแ่ น่ใจวา่ ฮอ่ งเตเ้ ตรยี มการใดไว้ สาํ หรบั นาง ดงั นนั จงึ ไมอ่ ยากเป็นจุดสนใจไปมากกวา่ นี คดิ จะเกบ็ ตวั รอใหพ้ อเหน็ ทศิ ทางเรอื งราวกอ่ นคอ่ ยลง สนามอกี ครา ซงึ นางแน่ใจวา่ ฝ่าบาทคงไมป่ ลอ่ ยใหเ้ รอื ง ถอนหมนั ทงิ ชว่ งไปนานนกั ดแู ลว้ เขาคงหาเรอื งถอนหมนั ใหน้ างกอ่ นจะทงิ ใหเ้ รอื งซา อกี พกั ใหญ่ถงึ จะวางแผนรบั นางเขา้ วงั อยา่ งเปิดเผยตามที นางเคยอา้ งคํามนั สญั ญาต่อมารดาในปรโลก ดงั นนั การ เรง่ จดั การถอนหมนั ใหไ้ วยอ่ มดกี บั เขาทสี ดุ \"มฝี ่เู ป็นอยา่ งไรบา้ ง นางดขี นึ หรอื ยงั ?\" \"ดขี นึ มากแลว้ เจา้ คะ่ ไขล้ ด คอกไ็ มบ่ วมแลว้ ท่านหมอ บอกวา่ ใหน้ างพกั อกี สองสามวนั กน็ ่าจะหายด\"ี อาเจนิ รายงานพลางหงายแกว้ รนิ นําชาใหโ้ ฉมสะคราญ \"ดแี ลว้ ชว่ งนีจดั อาหารดๆี บาํ รงุ หน่อย พวกเจา้ เองกด็ ว้ ย อยา่ ใหล้ ม้ ป่วยตามกนั ไปเลา่ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 6 \"บา่ วจะสงั ลงไปเจา้ คะ่ ...คุณหนูคราวกอ่ นฮหู ยนิ เสนอให้ คณุ หนูรบั บา่ วอาวุโสมารบั ใช้ คณุ หนูคดิ ไวบ้ า้ งหรอื ยงั วา่ จะทาํ อยา่ งไร ...ท่านจะรบั คนของฮหู ยนิ มาไวข้ า้ งกายจรงิ หรอื เจา้ คะ? ชว่ งทผี า่ นมามบี ่าวเรอื นอนื มาป้วนเปียนแถว เรอื นเราบ่อยยงิ นกั ฮหู ยนิ เองดูท่าอยากเอาบา่ วมาวางไว้ ในเรอื นเราเพอื สบื ขา่ วใจจะขาด ดที ตี อนมาจากจนิ หยาง คณุ หนูเตรยี มการมาพรอ้ มถงึ ใชบ้ ่าวจากสกลุ เถาทงั หมด ได้ ไมอ่ ยา่ งนนั ไมร่ ปู้ ่านนีเรอื งในเรอื นเราจะกลายเป็นเชน่ ไร\" อาเจนิ ยน่ จมกู อดบน่ ดว้ ยความหวนั ใจไมไ่ ด้ \"ขา้ ศกึ มาเอาทหารรบ นํามาเอาดนิ ตา้ น เจา้ อยา่ กงั วลไป กอ่ นเลย ถงึ ยามนนั หากตอ้ งรบั คนไวจ้ รงิ กร็ บั ไว้ ใชว่ า่ เรา จะไมม่ หี นทางกาํ จดั เสยี เมอื ไหร\"่ หลวิ จา้ วเวย่ เอย่ อยา่ งไม่ ยหี ระ \"คุณหนูฉลาดเฉลยี วเยอื กเยน็ แต่บา่ วโงเ่ ขลา คดิ แลว้ ไม่ อาจวางใจลงได้ ดคู ราวทพี วกนางทาํ รา้ ยคุณหนูหา้ สเิ จา้ คะ่ เรอื งโจง่ แจง้ เชน่ นันกลบั กลา้ ทาํ ไมอ่ ายฟ้าอายดนิ บา่ ว กลวั พวกนางจะทาํ เชน่ นันกบั ทา่ น\" \"ไมม่ ที างหรอก น้องหา้ เสยี เปรยี บเพราะคนหนุนหลงั ไมม่ ี อทิ ธพิ ลจะสกู้ บั เจนิ ฮุย่ เหมยได้ ตระกูลไป๋ เป็นตระกลู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 7 พ่อคา้ ใหญ่แตไ่ มซ้ กี ไมอ่ าจงดั ไมซ้ งุ ดงั นนั นางถงึ ตอ้ งยอม กม้ หน้ากลนื เลอื ดแมจ้ ะถูกรงั แก แต่ขา้ ไมเ่ หมอื นนาง ยาม นีน้าชายของขา้ เป็นรองเจา้ กรมแลว้ แมด้ อ้ ยกว่าสกลุ เจนิ แต่ไมไ่ ดไ้ รส้ ทิ ธไิ รเ้ สยี งต่อหน้าขนุ นาง และตวั ขา้ กม็ ี ชอื เสยี งทเี ป็นเกราะชนั ดอี กี ชนั พวกนางจะลงมอื ขม่ เหง กนั ไมง่ า่ ยดายถงึ เพยี งนนั เพราะอยา่ งน้อยๆ ขา้ กจ็ ะไม่ กม้ หน้าอดทนเหมอื นอยา่ งทอี นุไป๋ หรอื น้องหา้ ทาํ \" \"สตรเี วลาแต่งออกบา้ นเดมิ จงึ มคี วามสาํ คญั เชน่ นี หาก บา้ นเดมิ รงุ่ โรจน์นางกจ็ ะไดเ้ งยหน้าเชน่ กนั แต่ถา้ บา้ นเดมิ ไมอ่ าจพูดถงึ นางกต็ อ้ งกม้ หน้าใหค้ นอนื ต่อไป\" หลวิ จา้ ว เวย่ จบิ ชาอยา่ งเชอื งขา้ ในขณะทอี าเจนิ ครนุ่ คดิ \"เช่นนีคณุ หนูไมค่ ดิ จะสานสมั พนั ธก์ บั คุณชายหกหรอื เจา้ คะ\" อาเจนิ รสู้ กึ ไมด่ นี กั ทสี องพนี ้องหา่ งเหนิ ยงิ คาํ พดู บาด หทู ที งั สองทะเลาะกนั ครงั ลา่ สดุ นางยงิ รสู้ กึ อดึ อดั ใจแทนผู้ เป็นนาย \"อยา่ งไรเสยี ถา้ คุณหนูแต่งออกไป วนั หน้าหาก มคี นทจี ะออกหนา้ ใหท้ า่ นกบั บา้ นสามคี งมแี ต่คุณชายหก แลว้ พวกทา่ นผกู สมั พนั ธก์ นั ไวไ้ มด่ กี ว่าหรอื เจา้ คะ?\" หลวิ จา้ วเว่ยวางจอกชาลงบนโต๊ะกอ่ นจะใชน้ วิ คลงึ วนปาก จอกชา้ ๆ \"หากขา้ เป็นคนอนื ขา้ กจ็ ะทาํ เชน่ นนั \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 8 เสยี ดายทนี างเป็นตวั หายนะ ชกั นําภยั มาสผู่ คู้ นรอบกาย แถมในชาตนิ ยี งั มแี ตเ่ รอื งรนหาทตี าย ดงั นนั นางถงึ ไม่ ตอ้ งการดงึ หลวิ หานเขา้ มาใกลช้ ดิ มากเกนิ ไป การหา่ ง เหนิ กนั เช่นนีกเ็ ป็นการปกป้องเขาอกี วธิ หี นึงเชน่ กนั * เฉนิ หรงปัวดนั ดน้ หาทางลอบเขา้ สเู่ มอื งฉางซาอยหู่ ลาย วนั ในทสี ุดกส็ ามารถเขา้ มาพบสายของตา้ ถงในเมอื งได้ ในจวนเกา่ ทมี เี พยี งแสงตะเกยี งจดุ รบิ หรี ชายฉกรรจส์ าม คนนงั ลอ้ มโต๊ะ \"เจา้ บอกว่าฮเู จยี เล่อพบนางแลว้ อยา่ งนนั หรอื ?\" \"พบแลว้ ขอรบั \" \"เขามอี าการเช่นไรบา้ ง?\" \"เรอื งนนั ไมช่ ดั เจนนกั นางทาํ ทชี ว่ ยเดก็ เลก็ ทวี งิ ทะเล่อทะลา่ ตดั ขบวนรถมา้ ทาํ ใหโ้ ผลไ่ ปขวางทางไทจ่ ื อซอื ฟัง สุดทา้ ยเป็นลมลม้ ลงไป ฮเู จยี เลอ่ มองนางอยคู่ รู่ หนงึ กส็ งั ใหข้ นั ทพี านางกลบั ตาํ หนักไปดว้ ย\" \"เขา้ ไปหลายวนั แลว้ ยงั ไมส่ ง่ ขา่ วออกมาอกี หรอื \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 8 9 \"อาจไมม่ จี งั หวะเหมาะ ยามนไี มว่ า่ ตาํ หนกั บรู พาหรอื วงั หลวงกล็ ว้ นเขม้ งวดทงั สนิ อาจจะตอ้ งใชเ้ วลาสกั ระยะนาง ถงึ จะตดิ ต่อออกมาได\"้ ควิ เขม้ ของแมท่ พั ใหญข่ มวดเขา้ หากนั การไมไ่ ดข้ า่ วจาก ในตําหนกั บรู พาทาํ ใหท้ ุกอยา่ งชะงกั คนของต้าถงไมร่ จู้ ะ ชว่ ยเหลอื คนขา้ งในเชน่ ไร ตวั เขาเองกท็ ําไดแ้ คแ่ กรว่ รอ อยใู่ นดนิ แดนอนั ตรายเชน่ นี \"เรอื งองคช์ ายใหญ่ของซอื ฟังกบั ซง่ ซอื อ๋องสบื ชดั เจนรึ ยงั ?\" \"เรอื งนนั ไมต่ ่างจากทฝี ่าบาททราบแลว้ ซง่ ซอื อ๋องกบั องค์ ชายใหญ่ลกั ลอบตดิ ตอ่ ชว่ ยเหลอื กนั อยา่ งลบั ๆ ทา่ นออ๋ งผู้ นนั เป็นคนเปิดทางใหส้ ายของซอื ฟังทะลกั เขา้ ไปถง เยยี นมากมาย... ทตี อนแรกฝ่าบาทรงั ตวั ทา่ นแมท่ พั ไว้ ในถงเยยี นกเ็ พราะเรอื งนีมใิ ชห่ รอื เพราะเชอื พระวงศม์ ี ความสมั พนั ธค์ รมุ เครอื กบั สายลบั ต่างแควน้ สอ่ แววจะกอ่ กบฎ ใครจะคดิ ว่าทแี ทเ้ ป็นคนไมเ่ อาไหนอยา่ งอ๋องขขี ลาด นนั \" \"ทา่ นแมท่ พั ในเมอื ฝ่าบาทจดั การซ่งซอื อ๋องไดแ้ ลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 0 เช่นนนั หากจบเรอื งนที า่ นคงกลบั เอยี นเหอไดแ้ ลว้ กระมงั \" \"ไมง่ า่ ยดายถงึ เพยี งนนั \" สายลบั เขา้ มาดว้ ยนํามอื องคช์ าย ใหญ่ทงั สองแควน้ จรงิ แต่เฉนิ หรงปัวคอ่ นขา้ งมนั ใจวา่ ฮู เจยี เล่อทดี นิ รนจนมแี ผนทฐี านทพั มากมายของตา้ ถงใน มอื เชน่ นนั ไมใ่ ชต่ ะเกยี งไรน้ ํามนั จนถกู พชี ายผลู้ ะโมบตบ ตาได้ \"บางทอี าจมคี นทาํ ตวั เป็นหมหู ลอกกนิ เสอื อยกู่ ไ็ ด\"้ ปลอ่ ยใหพ้ ชี ายสานสมั พนั ธก์ บั เชอื พระวงศใ์ นถงเยยี นตามใจ ทําตวั ราวกบั เผยชอ่ งโหว่ไมร่ ะมดั ระวงั แต่ความ จรงิ แฝงคนของตนเอาไวค้ วบคุมสายลบั เหลา่ นนั แลว้ หากเป็นกนุ ซอื ตเู้ สยี วเสยี น เขากค็ งจะวางแผนเช่นนีแน่ \"เรอื งนนั ชา่ งเถอะ นางเขา้ ตาํ หนกั บรู พาไปหลายวนั แลว้ ขา้ ตอ้ งการใหแ้ น่ใจว่าทกุ อยา่ งจะเป็นไปตามแผน พวก เจา้ พยายามหาคนสอดสอ่ งดใู นตําหนักบรู พา ทางทดี ี หาทางใหน้ างวางยากาํ หนดั ฮเู จยี เล่อเสยี ทาํ ใหข้ า้ วสาร เปลยี นเป็นขา้ วสกุ ทกุ อยา่ งจะไดเ้ รว็ ขนึ \" \"ขา้ น้อยทราบแลว้ \" * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 1 \"พาสตรเี ขา้ มาในจวนหรอื ?\" หลวิ จา้ วเว่ยขมวดควิ เมอื ได้ ยนิ นางไมไ่ ดไ้ ปเหยยี บจวนสกลุ เถาไมก่ วี นั กลบั เกดิ เรอื ง ขนึ งนั หรอื บา่ วรบั ใชข้ องฉนิ ฟ่านฟ่านมาขอพบนางถงึ จวนอยา่ ง กระทนั หนั กอ่ นจะรายงานว่านายหญงิ ของตนฝากมา ปรกึ ษา จๆู่ น้าชายของนางกพ็ าหญงิ แปลกหน้าเขา้ จวน ดแู ลว้ เหมอื นแค่ตอ้ งการชว่ ยเหลอื ฝ่ายนัน แต่สตรผี นู้ นั รปู รา่ งอรชร หน้าตาสะสวยหมดจด พอแต่งเนือแต่งตวั ทกี ็ เปลยี นเป็นคนละคน ทงั ยงั มจี รติ มารยาไมธ่ รรมดา น้าสะใภพ้ ยายามเตอื นเถาเฝิงชงิ แต่เขากลบั หาว่านางดู ถูกเขา กลวั เขาขม่ ใจไมไ่ หวถงึ ขนั ตอ้ งเอย่ ปาก ทาํ ใหย้ งิ วา่ เหมอื นยงิ ยุ เขามกั เลน่ หมากท่องกวกี บั สตรชี าวบา้ น นางนนั อยนู่ านสองนาน ฉนิ ฟ่ านฟ่านรอ้ นใจแต่ยงั อยากใหห้ น้าสามี เพราะหาก ฟ้องทางสกุลฉนิ บดิ ามารดานางทแี ต่เดมิ ไมช่ อบใจทนี าง แตง่ ใหเ้ ถาเฝิงชงิ อยแู่ ลว้ กค็ งจะซําเตมิ ทงั ยงั ตอ่ วา่ เขาแน่ ดงั นนั นางถงึ ตอ้ งมาปรกึ ษาหลวิ จา้ วเว่ยแทน \"ฮหู ยนิ เพงิ จะคลอดคุณชายน้อยแทๆ้ วนั ๆ เลยี งลกู เลก็ ก็ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 2 แทบไมม่ เี วลานอนอยแู่ ลว้ นายทา่ นพาผหู้ ญงิ คนนนั เขา้ จวนมาแคส่ องสามวนั ฮหู ยนิ กซ็ บู ผอมลงไปอกี โข บ่าว เหน็ แลว้ ปวดใจยงิ นัก\" บ่าวคนสนทิ ของฉนิ ซอื กล่าวดว้ ย ความเจบ็ ใจ \"เจา้ บอกน้าสะใภอ้ ยา่ ไดร้ อ้ นใจ ใหน้ างดแู ลตวั เองใหด้ ี สุขภาพของนางกบั ฟงเอ๋อรจ์ งึ จะสาํ คญั ทสี ดุ เรอื งอนื ขา้ จะ จดั การใหเ้ อง เพยี งแต่ตอ้ งรอเวลาทเี หมาะสม ...บอกให้ นางขม่ ใจไวก้ อ่ น\" \"คุณหนูหลวิ คุณหนูตอ้ งช่วยฮูหยนิ นะเจา้ คะ\" บา่ วผนู้ นั เป็นบา่ วทตี ามฉนิ ฟ่านฟ่านมาจากสกุลฉิน แต่เดมิ ฮูหยนิ ข องนางไมไ่ ดช้ มชอบเถาเฝิงชงิ แต่เหน็ เขาไมร่ ะยอ่ คอย เทยี วสง่ แมส่ อื มาสขู่ อนางหลายครงั แมจ้ ะโดนบอกปัด จงึ คดิ ว่าเขามรี กั มนั ต่อนางจรงิ ๆ ถงึ ไดย้ อมตกลงแต่งงาน ดว้ ย ไมค่ ดิ วา่ พอไดด้ บิ ไดด้ ขี นึ มาความรกั มนั คงจะ กลายเป็นเชน่ นี \"เจา้ กลบั ไปกอ่ น บอกใหน้ ้าสะใภว้ างใจเถอะ\" บา่ วผนู้ นั ถอยออกไปจากหอ้ ง อาหนงิ กแ็ คน่ เสยี งขนึ จมกู พดู วา่ \"แปลกยงิ นัก บา่ วไมค่ ดิ วา่ นายทา่ นเถาเฝิงชงิ จะมี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 3 นสิ ยั เชน่ นี\" หลวิ จา้ วเวย่ เหยยี ดยมิ เกยี จครา้ น ใชน้ วิ เคาะจอกชาเพอื เป็นสญั ญาใหน้ างรนิ ชาให้ อาหนงิ จงึ ขยบั มารนิ ชาใหน้ าง แลว้ กลบั ไปนงั ทเี ดมิ \"มอี นั ใดแปลก บุรษุ ทงั ใต้หลา้ นี ขอแคม่ เี งนิ มอี ํานาจสกั หน่อย กไ็ มม่ เี หตุผลใหต้ อ้ งซอื สตั ยภ์ กั ดตี ่อสตรคี นเดยี ว แมจ้ ะเป็นคนทรี ว่ มทกุ ขร์ ว่ มสขุ ผา่ นเวลายากลาํ บากมา ดว้ ยกนั ขอเพยี งเขาดกี บั นาง ใหน้ างกนิ อมิ นอนหลบั ชดเชยความลําบากในหนหลงั เขากค็ ดิ วา่ ตนประเสรฐิ มากแลว้ เรอื งจะมอี นุหรอื ไม่ ไมเ่ กยี วอนั ใดเลย\" \"คณุ หนูพดู เช่นนี บ่าวชกั ไมอ่ ยากแตง่ งานแลว้ เจา้ คะ่ ... นายทา่ นสกลุ เถาทงั ทดี เู หมอื นมรี กั มนั ถงึ เพยี งนนั แทๆ้ \" อาหนิงทาํ หน้าขยาด \"คณุ หนูรบั ปากบา่ วของฉนิ ฮหู ยนิ ไปแลว้ จะชว่ ยนาง หรอื ไมเ่ จา้ คะ?\" \"ตามจรงิ ทา่ นน้าจะรบั อนุกคี นกไ็ มเ่ กยี วขอ้ งกบั ขา้ ขา้ ไม่ ใสใ่ จอยแู่ ลว้ แตด่ เู หมอื นสตรนี างนีจะหาทางเขา้ จวนมา ไมธ่ รรมดา นีอาจจะเป็นแผนการเพอื เลน่ งานทา่ นน้า ขา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 4 คงตอ้ งตรวจสอบดู เรยี กปานเก๋อหวั มาส\"ิ นางรอ้ งสงั ไม่ นานชายหนุ่มตวั สงู กผ็ ลกั ประตูเขา้ มาในหอ้ ง \"ทจี วนสกลุ เถา น้าชายของขา้ รบั สตรแี ปลกหน้าเขา้ มาใน จวน ขา้ อยากใหเ้ จา้ สบื ดูความเป็นมาของสตรนี างนนั ให้ กระจา่ ง หากเป็นคนทผี อู้ นื สง่ มา กห็ าหลกั ฐานยนื ยนั มา ใหข้ า้ ดว้ ย\" \"บา่ วทราบแลว้ \" เขาพดู รบั คาํ แลว้ หนั หลงั จากไปไมร่ รี อ \"สงสารแตฉ่ นิ ฮูหยนิ เพงิ ออกเดอื นแทๆ้ กลบั มาเจอเรอื ง เช่นนี\" อาเจนิ กบั อาหนงิ สบตากนั แลว้ ทอดถอนใจ \"พวกเจา้ ว่าจงั หวะเหมาะเจาะดหี รอื ไมเ่ ลา่ น้าสะใภเ้ พงิ ออกเดอื น ทงั วนั ทงั คนื วนุ่ วายกบั อาฟงน้อย สตรเี พงิ คลอดอารมณ์แปรปรวนเปลยี นงา่ ยเป็นธรรมดา มสี ตรเี ขา้ เรอื นมาต่อใหบ้ รสิ ุทธผิ ดุ ผอ่ งดงั โพธสิ ตั วก์ วนอมิ แตค่ น อารมณ์ไมม่ นั คงยอ่ มถกู ยแุ ยงไดง้ า่ ย ฉนิ ซอื กบั ทา่ นน้าขา้ จะไมท่ ะเลาะกนั ไดห้ รอื ?\" \"รา้ ยกาจยงิ นกั ! คุณหนูทา่ นวา่ เรอื งนีมใี ครอยเู่ บอื งหลงั เจา้ คะ?\" อาหนิงฟังแลว้ เบกิ ตาโพลง ขยบั เขา้ มาใกลห้ ลวิ จา้ วเว่ยอยา่ งสนองสนใจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 5 อาเจนิ เองไดฟ้ ังแลว้ กค็ รนุ่ คดิ นางกงั วลอยเู่ รอื งเดยี ว \"คุณหนู เรอื งนีคนทที าํ ตอ้ งการเล่นงานมาถงึ ทา่ นดว้ ย หรอื ไมเ่ จา้ คะ?\" \"ใครจะรไู้ ด\"้ * สามวนั ต่อมาโฉมสะคราญไปทจี วนสกุลเถา เอาขนมกนิ เล่นกบั ของบาํ รุงไปใหฉ้ นิ ฟ่ านฟ่ าน นางแวะเล่นกบั น้องชายจนเทยี งแลว้ รว่ มโต๊ะกบั น้าสะใภท้ ศี าลารบั ลม วนั นีอากาศดแี ต่ฉินฟ่านฟ่านกลบั สหี น้าไมส่ ดู้ ี ทงั ยงั ผอม ซูบกวา่ ครงั ลา่ สดุ ทไี ดพ้ บมาก พอหลวิ จา้ วเว่ยชวนออกไป ตงั โต๊ะทศี าลากท็ าํ ทา่ อดิ ออดไมอ่ ยากออกจากหอ้ ง ดว้ ย คงนกึ เปรยี บเทยี บสภาพทรดุ โทรมของตนกบั หญงิ อกี คน \"โทรมอะไรกนั นีมใิ ชป่ กตขิ องหญงิ หลงั คลอดหรอื มนุษย์ เรามใิ ชพ่ ระพุทธรปู ยอ่ มมผี อมมอี ว้ น มกี ารเปลยี นแปลง ตามประสบการณ์ ทา่ นเพงิ คลอดอกี ทงั อยเู่ ดอื นกพ็ น้ แลว้ หลงั จากนีตอ้ งบาํ รุงใหม้ ากถงึ จะกลบั มาเหมอื นแตก่ อ่ น สตรกี เ็ ป็นเชน่ นี ป่วยงา่ ยแต่บํารงุ ยาก ดงั นนั ทา่ นฉวย โอกาสทยี งั สาวบาํ รุงใหด้ เี ถอะเจา้ คะ่ ควรรบั ลมโดนแดด ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 6 บา้ งถงึ จะเหมาะ มวั แต่อุดอูอ้ ยใู่ นหอ้ งเดยี วจะป่วยไขเ้ อา ได\"้ หญงิ สาวประคองฉนิ ฟ่ านฟ่ านแลว้ พาออกมาดา้ น นอก โบกมอื สงั ใหบ้ า่ วไพรเ่ ตรยี มสาํ รบั อาหารดๆี เพอื บํารงุ น้าสะใภโ้ ดยเฉพาะ \"ทา่ นตอ้ งดแู ลตวั เองใหม้ าก รกั ตวั เองใหม้ าก ฟงเอ๋อรย์ งั เลก็ นกั ท่านเลยี งดเู ขาตอ้ งใชแ้ รงอกี โข หากบํารงุ ตวั เอง ไมด่ พี อเจบ็ ป่วยไปไมใ่ ช่กระทบแคท่ ่าน แตเ่ จา้ กอ้ นแป้ง น้อยนนั จะลาํ บากไปดว้ ย\" \"ขา้ รวู้ า่ เจา้ หว่ งใย แตพ่ กั นีขา้ กนิ อะไรไมค่ อ่ ยลงจรงิ ๆ\" \"แขง็ ใจหน่อยเถอะเจา้ คะ่ เรอื งอนื ทา่ นไมต่ อ้ งกงั วล วนั นี ขา้ มาทนี ีแลว้ ยอ่ มมาเพอื หาคําตอบใหท้ า่ นแน่ แตก่ อ่ นนนั ทา่ นตอ้ งกนิ ขา้ วกบั ขา้ ใหห้ มดถว้ ยเสยี ก่อน\" ฉนิ ฟ่ านฟ่านสบตามองหลวิ จา้ วเว่ยดว้ ยสหี น้าขมขนื นาง ฝืนใจกนิ ลงไปไดม้ ากกวา่ ปกตหิ ลายคาํ กอ่ นจะบน่ วา่ อมิ แลว้ หลวิ จา้ วเว่ยไมฝ่ ืนนางใหก้ นิ ตอ่ นงั เลน่ กนั อยอู่ กี ครกู่ ็ ใหบ้ ่าวคนสนทิ พาฉนิ ซอื กลบั ไปพกั ในหอ้ ง สว่ นตวั นางยงั นงั เล่นอยทู่ ศี าลา บ่ายคลอ้ ยเถาเฝิงชงิ กลบั มาจวน ทนี ่าแปลกใจคอื สตรที ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 7 ตงั แตห่ ลวิ จา้ วเว่ยมายงั ไมไ่ ดเ้ หน็ หน้า กลบั 'บงั เอญิ ' ออกมาพบเถาเฝิงชงิ กลบั จวนราวกบั รอคอยเขาอยอู่ ยา่ ง ใจจดใจจอ่ ทงั สองเดนิ เขาจวนมาพรอ้ มกนั แตพ่ อบา่ วมา รายงานวา่ หลานสาวของเขารออยทู่ ศี าลารอยยมิ บนหน้า ของน้าชายกห็ บุ หายไป เขาแยกจากสตรหี นา้ ตางดงามผู้ นนั มงุ่ หน้ามาหาหลานสาวทกี าํ ลงั พลกิ หยกเลน่ อยใู่ นมอื \"มานานแลว้ หรอื ?\" เขาทกั หลวิ จา้ วเว่ยไมล่ ุกขนึ คาํ นบั เขาเพยี งประสานมอื ทกั ทายอยา่ งลวกๆ นางผายมอื ให้ เขานงั ลงตรงขา้ ม กบั หลานสาวผนู้ ีแตเ่ ดมิ เขาอาจมใี จนึกดูถกู อยบู่ า้ งเพราะ เป็นสตรี แตเ่ หน็ ฝีไมล้ ายมอื หลายครงั นําหนกั ของนางใน ใจเขากส็ งู ขนึ แทบจะมองนางวา่ มฐี านะไมต่ า่ งกนั ไปเสยี แลว้ \"ทา่ นน้าทานขา้ วมาหรอื ยงั เจา้ คะ?\" \"ขา้ กนิ มาจากขา้ งนอกแลว้ \" \"เช่นนนั กร็ บั ขนมเป็นเพอื นขา้ หน่อย กอ่ นมาขา้ แวะซอื ขนมมาดว้ ยคดิ วา่ รสชาตสิ ดใหมน่ ่าจะถกู ปากทา่ นน้าอยู่ บา้ ง\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 8 เถาเฝิงชงิ ไมต่ อบ คดิ คาดเดาวา่ หลวิ จา้ วเว่ยมธี ุระสงิ ใดจะ พดู แต่กลบั เหน็ วา่ หลานสาวจอ้ งผา่ นไหลเ่ ขาไปขา้ งหลงั ชายหนุ่มจงึ หนั ไปมองตาม เหน็ สตรนี างนนั กม้ หน้าเบยี ง เดนิ ผา่ นไปอยา่ งรบี รอ้ น \"นางชอื อะไรเจา้ คะ?\" \"เสยี วกุย้ เรอื งนี...\" เถาเฝิงชงิ รสู้ กึ อดึ อดั ใจขนึ มา \"ทา่ นน้าไปเกบ็ โฉมสะคราญเช่นนีมาจากทไี หนกนั หน้าตาสะสวยเป็นเลศิ ผวิ พรรณดถี งึ เพยี งนี หากซอื มา อยา่ งตําๆ คงหลายรอ้ ยตําลงึ ทเี ดยี ว\" \"ไมใ่ ชเ่ ชน่ นนั คราวกอ่ นขา้ ออกตรวจงานทโี รงเหลก็ ทรี าช สาํ นกั ว่าจา้ ง เกดิ เหตุไมค่ าดฝันเพราะคนงานทะเลาะเบาะ แวง้ กนั ขา้ เกอื บโดนลกู หลงแต่ดที นี างมาขวาง ทาํ ให้ ไดร้ บั บาดเจบ็ สาหสั ตอ้ งนอนอยหู่ ลายวนั ถงึ ฟืน ขา้ สบื ดู แลว้ นางไมม่ ญี าตพิ นี ้อง ขายตวั มาเป็นบา่ วใหเ้ จา้ ของโรง เหลก็ ขา้ จงึ รบั นางมา อยา่ งไรกเ็ ป็นผมู้ พี ระคุณ\" \"งนั ร\"ึ หลวิ จา้ วเว่ยฟังเหมอื นไมเ่ ขา้ หู นางยกชาขนึ จบิ อยา่ งอ้อยองิ ไมจ่ รงิ จงั \"ความเป็นมาเหมาะเจาะเชน่ นี ชา่ ง ชวนใหป้ ระทบั ใจยงิ กวา่ บทงวิ ทขี า้ เขยี นเสยี อกี ... ทา่ นน้า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 9 9 รบั ราชการมาหลายปีทจี รงิ ขา้ คงไมต่ อ้ งหว่ งวา่ หตู าทา่ นจะ ฝ้าฝางหลงกลอุบายใชห้ ญงิ งาม... ตามจรงิ ขา้ ไมใ่ สใ่ จหาก ทา่ นจะรบั อนุน้อยใหญ่สกั กคี น ลว้ นเป็นเรอื งในจวนทา่ น ทงั สนิ แต่เพราะทา่ นกบั ขา้ ตกลงเป็นพนั ธมติ รกนั ว่ากนั วา่ ศตั รฉู ลาดไมน่ ่ากลวั เทา่ ฝ่ายตวั เองโงเ่ ขลา ขา้ จงึ ตอ้ ง ถามใหช้ ดั เจนเสยี หน่อย\" เถาเฝิงชงิ มเี หงอื ซมึ ทมี อื คําพูดคําจาราบเรยี บไมจ่ รงิ จงั ของหลานสาวผนู้ ีกลบั กดทบั หนกั องึ ลงในใจเขาราวกบั หนิ ทถี ่วงคนใหจ้ มนํา \"ทา่ นน้าคงใหแ้ ผนหมหู ลอกกนิ เสอื กระมงั พายเรอื ตาม นําแสดงละครวา่ มเี ยอื ใยตอ่ นางไมน่ ้อยใหน้ างคลายใจ ทงั ยงั ทาํ ใหเ้ หน็ ว่าขดั แยง้ กบั ฮหู ยนิ ของตนเพอื นาง ใหเ้ หน็ ว่าภายในจวนเรมิ สนั คลอน พอนางมนั ใจว่าครอบงาํ ทา่ น ไดจ้ ะไดเ้ ผยความตอ้ งการทแี ทจ้ รงิ ... ขา้ เดาถกู หรอื ไม?่ \" หญงิ สาวไมเ่ ปิดโปงความรสู้ กึ นกึ คดิ ของน้าชายผนู้ ี ไมว่ า่ อยา่ งไรขนุ นางอยา่ งเขายอ่ มถอื ศกั ดศิ รขี องตนดงั ชวี ติ หากนางวงิ เขามาตราหน้าเผยความโงง่ มของเขา เขา จะตอ้ งรสู้ กึ เสยี หน้ามาก ยงิ กบั นางทเี ป็นสตรดี ว้ ยแลว้ เขาคงอายจนโกรธทเี ดยี ว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 2 0 0 นางใชว้ ธิ กี ารเยนิ ยอเขาเพอื ชใี หเ้ ขาหตู าสวา่ งขนึ ไมว่ า่ แทจ้ รงิ ในใจเขาหลงงมงายไปกบั ความงามแลว้ หรอื ไม่ นนั กไ็ มส่ าํ คญั เท่าทางลงทสี วยงามและเหมาะสม \"เจา้ รอู้ ะไรมา\" เขายดื อกเอ่ยถามดว้ ยทา่ ทางสขุ มุ ในขณะ ทเี หงอื ชมุ่ แผน่ หลงั \"ขา้ มาเยยี มน้องชายแลว้ ไดเ้ หน็ น้าสะใภก้ งั วล จงึ นึกสนใจ แมน่ างผนู้ ขี นึ มา แคค่ าํ นวณดผู วิ เผนิ ดว้ ยสายตาสตรกี ค็ ดิ วา่ นางเป็นคนมฝี ีมอื ไมน่ ้อย เขา้ จวนมาไมก่ วี นั กท็ าํ ใหน้ ้า สะใภห้ วาดระแวงท่าน ทงั ยงั อดสนั ขวญั แขวน ทงั ทใี ครๆ กร็ วู้ ่าน้าชายเป็นบุรุษทมี ใี จรกั มนั เพยี งใด เพยี รขอแตง่ น้า สะใภต้ งั หลายรอบไมเ่ คยเอนเอยี งยอ่ ทอ้ จะมาถกู ความ สาวความสวยชกั จูงงา่ ยดายในไมก่ วี นั ไดอ้ ยา่ งไร ตอน แรกหลานนึกระแวงอยบู่ า้ ง แต่พอคดิ ถงึ ขอ้ นีกค็ ดิ ไดว้ า่ น้า ชายคงตระหนกั ดถี งึ ความไมช่ อบมาพากลของแมน่ างผนู้ ี อยแู่ ลว้ เพยี งแต่ไมอ่ าจบอกกลา่ วน้าสะใภใ้ หช้ ดั เจน เทา่ นนั ...แตท่ า่ นคงเตรยี มการไวห้ มดแลว้ กระมงั ไมว่ า่ จะใหค้ นคอยปกป้องน้าสะใภ้ หรอื ใหค้ นจบั ตาดเู จา้ กอ้ น แป้งน้อยเพอื ไมใ่ หใ้ ครฉวยโอกาส\" ฟังถงึ ตรงนีเถาเฝิงชงิ รสู้ กึ วา่ ชาทเี พงิ กลนื ลงไปช่างรอ้ น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 2 0 1 ลวกยงิ นกั เขาไมไ่ ดท้ าํ อะไรอยา่ งทหี ลวิ จา้ วเวย่ วา่ แมแ้ ต่ น้อย ถงึ จะเคยหวาดระแวงในตวั ของเสยี วกุย้ ในตอนแรก แต่เพราะถูกฉนิ ฟ่ านฟ่านหาเรอื ง ชว่ งทผี า่ นมาเพราะ ความเครง่ เครยี ดเนอื งจากฉนิ ฟ่ านฟ่านถูกวางยาตอน ตงั ครรภท์ าํ ใหบ้ รรยากาศในจวนมแี ตค่ วามกระอกั กระอว่ น พวกเขาเอาแต่จดจอ่ กงั วลวา่ เดก็ จะคลอด ออกมาเป็นปกตหิ รอื ไม่ ฉนิ ฟ่านฟ่านเองกท็ รดุ โทรมไมน่ ่า มองอยา่ งแตก่ อ่ น พอคลอดลกู นางกพ็ ะวงแตเ่ ดก็ ทงั ยงั ตอ้ งอยเู่ ดอื น วนั ทงั วนั เขาแทบไมเ่ หน็ หน้าภรรยา จะให้ รสู้ กึ เปลา่ เปลยี วบา้ งกไ็ มแ่ ปลก พอถกู หาเรอื งขนึ มากน็ ึก น้อยใจ ทงั ทตี นทุม่ เทใหไ้ ปมากมายแต่นางกลบั หวาดระแวงกนั ถงึ เพยี งนัน เขาคดิ ประชดประชนั ภรรยา ของตนจงึ ใกลช้ ดิ กบั เสยี วกยุ้ แต่เพราะความใกลช้ ดิ นนั ทาํ ใหเ้ ขาเหน็ ความสามารถของนาง อดรูส้ กึ หวานลาํ กระชุม่ กระชวยราวกบั กลายเป็นเดก็ หนุ่มทรี ริ กั อกี ครงั ไมไ่ ด้ แต่พอไดย้ นิ หลวิ จา้ วเว่ยเอ่ยถงึ อนั ตรายทอี าจมาถงึ บุตรชายในอกของเขากร็ อ้ นผา่ วขนึ มา เรอื งอนื เขาอาจ ปล่อยปละละเลยได้ แต่ทายาทคนสาํ คญั ของเขายามนี อายยุ งั น้อยนัก เขากลบั หละหลวมจนชกั นําภยั เขา้ ใกล้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น