แสนชัง 3

แ ส น ชั ง | 5 2 การชว่ ยลอบสงั หารฮ่องเตเ้ พอื เปลยี นศกั ราชกย็ งั คดิ มาได้ ยามนีตา้ ถงไมป่ ลอดภยั อยแู่ ลว้ และสงิ ทซี ง่ ซอื อ๋องทาํ วนั นีกย็ งิ ทาํ ใหเ้ ขารสู้ กึ ว่าบลั ลงั กก์ าํ ลงั ถูกเขยา่ อกี ครงั เขา ไมก่ ลวั โจวอ๋องหรอื เฉนิ หรงปัว สองคนนียงั นบั วา่ มสี มอง ยอ่ มดสู ถานการณ์ออกวา่ ยามนตี า้ ถงออ่ นแอเกนิ กว่าจะ รบั สงครามภายใน ต่างฝ่ายถงึ ไดน้ งิ สงบคุมเชงิ กนั แต่ที เขาทนไมไ่ ดค้ อื ลกู โงท่ ชี กั ศกึ เขา้ บา้ น ในปากของซ่งซอื อ๋องขมฝาด ไมน่ านกม็ เี ลอื ดไหลหยด ฮ่องเตอ้ ู่เหอตถี บี เขาซาํ อกี ครงั อยา่ งเดอื ดดาล \"คดิ จะลา้ งชอื งนั รึ นีคอื การตอกสลกั ชอื ของเจา้ ใหช้ ดั เจน ยงิ ขนึ อกี วา่ โงเ่ ขลาเกนิ เยยี วยาแค่ไหน เจา้ มองไมเ่ หน็ ศตั รทู แี ทจ้ รงิ ดว้ ยซํากลบั รบี รอ้ นลงมอื ดว้ ยแผนการโงๆ่ ...ทจี รงิ อยา่ งน้อยหากคดิ จะอกตญั ลู อบสงั หารบดิ าของ เจา้ ทงั ทกี ค็ วรจะใชส้ มองใหม้ ากกวา่ นี\" ฮอ่ งเต้อเู่ หอตี เหยยี บลงบนหน้าเขาแลว้ ขยจี นแนบไปกบั พนื ดวงตาไร้ ความเมตตาแมแ้ ตเ่ ศษเสยี ว เขาถกู ลอบสงั หารมานบั ครงั ไมถ่ ว้ นจนชนิ ชาแลว้ แต่การ ถกู เขยา่ บลั ลงั กก์ ลบั สรา้ งความเดอื ดดาล หลายปีมานีเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 3 เบอื หน่ายและหยอ่ นยานความเครง่ ครดั ในราชสาํ นกั ไป มาก ไมเ่ หมอื นตอนขนึ ครองราชยแ์ รกๆ ทขี ยนั ขนั แขง็ เขม้ งวดเพอื กวาดลา้ งขนุ นางกงั ฉนิ รวมอาํ นาจอยา่ งเดด็ เดยี ว เวลาผา่ นไปความฮกึ เหมิ ไฟแรงหายไป กจิ วตั รเดมิ ๆ แต่ การเป็นคนทอี ยสู่ งู กว่าใครในใตห้ ลา้ ทาํ ใหเ้ ขาลมื ตวั และ เบอื หน่ายไปบา้ ง แต่นนั ไมไ่ ดห้ มายความวา่ เขาไร้ ความสามารถจนยอมยกบลั ลงั กใ์ หใ้ ครหน้าไหนกไ็ ดง้ า่ ยๆ เขาเกดิ มาเป็นโอรสสวรรค์ และจะเป็นเชน่ นนั ต่อไปตราบ ลมหายใจสุดทา้ ย ใครทคี ดิ ชว่ งชงิ กต็ อ้ งเอาชวี ติ มาแลกดู คนอนื ๆ ในหอ้ งนนั ลว้ นแตเ่ งยี บปาก ไมม่ ใี ครพดู อะไร พวกเขามองฮอ่ งเตอ้ ูเ่ หอตรี ะบายอารมณ์กบั ซง่ ซอื อ๋อง ดว้ ยแววตาเยอื กเยน็ ไมม่ ใี ครคดิ จะเอ่ยคดั คา้ นแมแ้ ต่คน เดยี ว \"นกั ฆา่ วนั นีจดั การหมดแลว้ หรอื ยงั ?\" เมอื เตะคนจนพอใจ แลว้ ฮอ่ งเตจ้ งึ หนั ไปถามหวั หน้าองครกั ษ์ \"ถูกสงั หารหมดแลว้ พ่ะยะ่ คะ่ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 4 \"จดั การใหเ้ รยี บรอ้ ย\" ทรงสดู หายใจลกึ กอ่ นจะหนั มามอง ซ่งซอื อ๋องอกี ครงั \"โบยเขาสองรอ้ ยไมแ้ ลว้ สง่ กลบั จวนไป ถา้ มชี วี ติ รอดนบั จากนีหา้ มเขาออกจากจวนอกี ชวั ชวี ติ นอกจากมคี าํ สงั ของเรา ถา้ ไมร่ อดกเ็ อาศพไปโยนทงิ อยา่ ไดส้ นิ เปลอื งเงนิ ทาํ พธิ \"ี \"รบั ดว้ ยเกลา้ พ่ะยะ่ คะ่ \" \"เสดจ็ พอ่ เมตตาลกู ดว้ ย ลกู ผดิ ไปแลว้ ! เสดจ็ พอ่ !\" ซง่ ซอื อ๋องถูกซอ้ มจนกระอกั เลอื ดแลว้ พอไดย้ นิ บทลงโทษ ตวั เองกต็ าเบกิ โพลงพยายามดนิ รนขอความเมตตาแต่ถกู นายทการลากออกไปอยา่ งเขม้ งวด \"เสดจ็ พอ่ ลงโทษเชน่ ...\" \"พวกเจา้ ออกไปซะ เรอื งคนื นีอยา่ ไดแ้ พรง่ พราย\" เขาไมส่ งั ประหารตดั หวั เสยี บประจานกเ็ พราะเขาจดั งาน วนั นีเพอื เรยี กขวญั กาํ ลงั ใจใหช้ าวตา้ ถงและสรา้ ง ภาพลกั ษณท์ ดี ขี องราชวงศ์ หากมขี า่ วว่าองคช์ ายใหญ่กอ่ กบฎนบั ว่าการลงทนุ ลงแรงในวนั นีเป็นการเสยี เปล่าแลว้ อนั อ๋องทคี ดิ อยากใหพ้ ชี ายตายหบุ ปากฉบั เมอื ไดย้ นิ เสยี ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 เดด็ ขาดของฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตี พวกเขาทงั หมดจงึ เดนิ ออก จากหอ้ งนนั ไปเงยี บๆ เหลอื แต่เฉนิ หรงปัว แมท่ พั หนุ่มรอคนอนื ออกไปจากหอ้ งจนหมดกก็ ราบทลู \"ฝ่าบาททรงจาํ เรอื งสายลบั หญงิ ทสี ง่ ไปซอื ฟังไดห้ รอื ไม่ พ่ะยะ่ คะ่ \" \"เราจาํ ได\"้ \"ฝ่าบาท... สตรที ขี นึ ราํ บูชาฟ้าดนิ วนั น.ี ..\" กลา่ วเทา่ นี ฮ่องเตก้ ต็ ระหนกั แลว้ วา่ เฉนิ หรงปัวตอ้ งการเตอื นเรอื ง อะไร \"แมโ้ อกาสจะมไี มม่ าก แตถ่ า้ คณะทตู เหลา่ นีกลบั ซอื ฟังแลว้ ไดพ้ บนางเขา้ อาจจะเป็นปัญหา\" \"ยามนีสง่ คนไปหรอื ยงั ?\" \"เดนิ ทางตงั แตอ่ าทติ ยก์ อ่ นดว้ ยมา้ เรว็ ไมพ่ กั ยามนีน่าจะ เขา้ ใกลฉ้ างซาแลว้ พ่ะยะ่ คะ่ \" ฮ่องเตม้ สี หี น้าอมึ ครมึ ฟังเชน่ นีแปลวา่ ต่อใหเ้ ขาอยาก ยบั ยงั กค็ งไมท่ นั \"หากจะเปลยี นตวั นบั วา่ สายไปแลว้ ต่อใหส้ ง่ คนไลต่ ามไป ตอนนีหากนางเขา้ ฉางซาไปแลว้ คงเป็นพริ ธุ แน่\" ยามนี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 เมอื งหลวงของซอื ฟังเขม้ งวดมาก การสง่ คนเขา้ ออก บอ่ ยๆ ยอ่ มเป็นเรอื งผดิ สงั เกตไดง้ า่ ย \"เชน่ นนั กท็ าํ ตามแผนเดมิ สว่ นพวกทตู เราจะใหค้ นรบั รอง พวกเขา รงั ใหอ้ ยใู่ นตา้ ถงนานอกี หน่อย หรอื ถ้าไมอ่ ยกู่ ็ หาทางขวางถ่วงเวลา ...สว่ นเจา้ เรง่ ไปซอื ฟัง บญั ชาการ เรอื งนีใหส้ าํ เรจ็ เพราะนีนบั เป็นโอกาสเดยี วของเราแลว้ \" จากเรอื งวนั นีเหน็ ไดช้ ดั วา่ คลนื ใตน้ ําทงั ในซอื ฟังและตา้ ถง กาํ ลงั ก่อตวั ขนานใหญ่ เขาตอ้ งรงั ตวั ฮูเจยี เลอ่ เอาไวใ้ นซอื ฟังใหไ้ ด้ โดยทฝี ่ายนนั ไมเ่ สยี อํานาจในการปกครอง เพอื จะไดย้ นั สององคช์ ายเอาไว้ ไมเ่ ชน่ นนั หากคราวหน้าองค์ ชายพวกนนั เรมิ หาพวกในถงเยยี นใหมโ่ ดยใหข้ อ้ เสนอ เหมอื นทสี ญั ญากบั ซง่ ซอื อ๋อง คราวนีหากเป็นโจวอ๋อง ขนึ มา บลั ลงั กข์ องเขากไ็ มแ่ น่ว่าจะรกั ษาได้ ...แค่รูปโฉมของสตรนี างหนึง รอวนั หน้าเขารบั หลวิ จา้ ว เว่ยเขา้ วงั กจ็ ะไมม่ ใี ครไดย้ ลโฉมนางอกี ถงึ ยามนันเขา คอ่ ยชดเชยทาํ ดโี ปรดปรานนางใหม้ ากกเ็ พยี งพอแลว้ ความเสน่หาตอ่ สตรใี ดในใตห้ ลา้ กไ็ มอ่ าจอยเู่ หนือไปกวา่ ความหวงแหนในบลั ลงั กข์ องเขา หากไมอ่ าจรกั ษาบลั ลงั ก์ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 ไวไ้ ดเ้ ขาจะประคองดอกไมง้ ามเหลา่ นนั ไวบ้ นฝ่ามอื ได้ เช่นไร... เฉนิ หรงปัวรบั ราชโองการกอ่ นจะถอยออกจากหอ้ งไป เงยี บๆ * เฉนิ หรเู หยยี นผเู้ ป็นอาของเฉนิ หรงปัว เป็นบณั ทติ ไมก่ คี น ในสกลุ ทหาร ผดิ กบั พนี ้องและญาตๆิ ในรุน่ ราวคราว เดยี วกนั เขาชอบอ่านหนงั สอื ไมช่ อบการต่อสู้ เขาชอบ สะสมตาํ รามากกว่าสะสมอาวธุ ดงั นนั เมอื ตอ้ งเปลยี นตวั ผรู้ กั ษาบนั ทกึ ตระกลู พวกพนี ้อง ทกี ลวั ตวั หนงั สอื จนเรยี กไดว้ า่ ชงิ ชงั จงึ โยนของน่าเบอื พวกนนั มาใหเ้ ขาอยา่ งไมน่ ึกเสยี ดาย บนั ทกึ ตระกลู ทวี า่ นีไมใ่ ชแ่ คก่ ระดาษเก่าๆ ไมก่ แี ผน่ แต่ คอื หอ้ งทงั หอ้ งทตี าํ ราโบราณตงั แต่สมยั เรมิ กอ่ ตงั สกลุ เฉนิ บนั ทกึ ขอ้ ความการเจรจาในสนามรบ พนั ธสญั ญาตา่ งๆ ทาํ เนียบตระกลู ภาพเขยี น โคลงกลอน สมบตั ทิ ไี ดม้ าจาก การรบ รวมถงึ บนั ทกึ ความเป็นมาของตระกลู ทผี นู้ ํา ตระกลู จะสง่ ต่อกนั รุน่ ตอ่ รนุ่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 คนสกุลเฉนิ แตเ่ ดมิ มนี สิ ยั เถรตรงและคอ่ นขา้ งหา่ ม พวก เขาไมน่ ิยมขา้ วของทอี อ้ มคอ้ มเชน่ นี แมบ้ างรปู ภาพจะมี คา่ ควรเมอื งกไ็ มส่ นใจ อยา่ งมากกข็ อแบง่ พวก เครอื งประดบั หรอื เงนิ ทองไปแลกของกนิ แลว้ แยกยา้ ย ของเกา่ เกบ็ พวกนีลว้ นไรค้ า่ สาํ หรบั คนทใี ชส้ นามรบเป็น เรอื นนอน เมอื ออกจากงานเลยี ง ราชครเู ฉนิ หรเู หยยี นกลบั รบี ถอื โคมมงุ่ หน้าไปยงั หอ้ งเกบ็ บนั ทกึ ตระกลู ทไี มไ่ ดเ้ ขา้ มานาน เขารอื คน้ ขา้ วของดา้ นในลงั ทปี ิดตายทงั หลายอยคู่ รใู่ หญ่ จนเหงอื กาฬแตกพลกั ใบหน้าบนลานพธิ วี นั นีตดิ คา้ งอยใู่ นใจเขามากเกนิ ไป เขา จงึ ตอ้ งหาคําตอบใหไ้ ดไ้ มอ่ ยา่ งนนั คงนอนไมห่ ลบั \"ทา่ นอาทา่ นทําอะไร\" เสยี งของเฉนิ หรงปัวทาํ ใหเ้ ฉนิ หรูเหยยี นสะดุง้ เฮอื ก เกอื บจะผงะลม้ \"มาไมใ่ หซ้ ุ่มใหเ้ สยี ง หากขา้ ตกใจตายไปจะทาํ อยา่ งไร\" คนเป็นอาลบู อกปลอบใจตวั เองพลางบน่ เขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 \"ทา่ นอาแขง็ แรงขนาดนีจะตกใจตายอะไรกนั ... แตเ่ หตุใด ทา่ นมาอยทู่ นี ี อาสะใภร้ อทา่ นเขา้ นอนอย\"ู่ เขากลบั เขา้ จวนมาเหน็ อาสะใภย้ นื ชะเงอ้ อยตู่ รงเฉลยี งจงึ ไดส้ อบถาม แลว้ อาสามาตามผเู้ ป็นอาทนี ี \"ดกึ ดนื แลว้ หากไมใ่ ชเ่ รอื งดว่ นมอี ะไรคอ่ ยหาพรงุ่ นีเถอะ ขอรบั \" \"เอาเถอะๆ เอาไวค้ อ่ ยหาทหี ลงั แลว้ กนั \" เฉนิ หรเู หยยี น ถอนหายใจ เขาวางมว้ นภาพทไี มท่ นั คลอี อกลงในลงั ไม้ แลว้ ถอื โคมตามเฉนิ เฟยฉีออกไป พวกเขาชว่ ยกนั ปิดประตูหอ้ งใหเ้ รยี บรอ้ ยแน่นหนากอ่ น จะเดนิ วนกลบั ไปหาอาสะใภท้ ยี นื คอยอยู่ ภายในหอ้ ง มว้ นภาพเก่าอายุนบั รอ้ ยปีทเี พงิ ถกู วางลงในลงั ไมข้ ยบั กลงิ ลงไปในชอ่ ง ...สอดลกึ ตําลงไปทกี น้ ลงั อกี ครงั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 แสนชงั # 37. สกลุ เจิน ภายในจวนเจา้ เมอื งลวั หยางยามดกึ สงดั ความมดื โรยตวั ลงมาปกคลมุ ทุกซอกทุกมมุ บา่ วไพรห่ ลบั สนทิ แมแ้ ตค่ น เฝ้าประตกู เ็ อยี งหวั พงิ กําแพงเขา้ สนู่ ิทราไปอยา่ งสนิ ทา่ ชายหนุ่มรปู ร่างสงู โปรง่ ผหู้ นึงกาํ ลงั ยา่ งเทา้ อยบู่ นเฉลยี ง ทางเดนิ เขากา้ วมนั คงไมร่ บี รอ้ น ขายาวมาหยดุ ยนื ตรงหน้าหอ้ งทแี สง ตะเกยี งดา้ นในยงั สอ่ งสวา่ ง ขา้ งเทา้ ของเขามลี กู ตะกรอ้ ที ทาํ จากขนนกวางแน่นงิ อยชู่ ายหนุ่มจงึ กม้ ลงเกบ็ มนั ขนึ มา เขาเดาะมนั เลน่ บนฝ่ามอื ขณะผลกั ประตูเขา้ ไปดา้ นใน หหู วงั ไช่ เป็นเจา้ เมอื งลวั หยางมาหลายปี เขาเป็นเจา้ ของ จวนเจา้ เมอื งนีมาตลอดนบั ตงั แต่สรา้ งใหม่ แตไ่ มค่ ดิ เลย วา่ ยามนเี ขากลบั ตอ้ งทรดุ กายลงนังขา้ งเตยี งอยา่ งไร้ เรยี วแรง บนหน้าผากผดุ เหงอื ซมึ จนทว่ ม เขาพยายาม คลานเขา้ ไปหาเปลนอนของลูกชายผเู้ ป็นแกว้ ตาดวงใจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 ของเขา ในขณะทสี ายตากล็ งั เลหนั ไปมองฮหู ยนิ ทหี ลบั สนทิ อยบู่ นเตยี ง แมเ้ สยี งดงั เชน่ ไรนางกไ็ มต่ นื ขนึ มา หหู วงั ไชส่ ะดงุ้ เฮอื กเมอื มคี นเปิดประตเู ขา้ มา เขารบั ราชการมานาน ดลู กั ษณะคนออกอยบู่ า้ ง ถงึ ไมเ่ หน็ วา่ พวกคนชุดดาํ ทยี นื ในหอ้ งคอ้ มกายใหเ้ ขา หหู วงั ไชก่ ร็ วู้ า่ คนผนู้ ตี อ้ งเป็นผนู้ ําแน่ ชายหนุ่มมใี บหน้าหลอ่ เหลาคมคายไรท้ ตี ิ เขาเดาะของ เล่นของบุตรชายหหู วงั ไชไ่ วใ้ นมอื ดว้ ยสหี น้าเบอื หน่าย หหู วงั ไชค่ ดิ อยา่ งมหี วงั ว่าจนถงึ ตอนนีคนพวกนียงั ไมฆ่ า่ เขานนั แปลวา่ คงยงั พอมที างรอด เขาจงึ กม้ ลงโขกหวั ไป ทางชายหนุ่มอยา่ งออ้ นวอน \"พวกทา่ นจะเอาอะไร เอาไปใหห้ มดเลย ขอแคล่ ะเวน้ ชวี ติ คนในบา้ นขา้ กพ็ อ\" ชายหนุ่มหนั ไปทวั หอ้ งแลว้ ลากเกา้ อมี านงั ขา้ งเปลนอน ของเดก็ ชายวยั สองขวบ หหู วงั ไชใ่ จสะทา้ นเมอื เหน็ ชาย หนุ่มผมู้ สี หี น้าเยน็ ชาเออื มมอื ไปจบั ลกู ชายเขาทนี อนนิง อยใู่ นเปล ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 \"ทา่ นจะทาํ อะไร อยา่ แตะตอ้ งเขานะ\" หหู วงั ไช่คดิ จะโผ เขา้ ปกป้องลกู แตถ่ ูกคนชดุ ดาํ เขา้ มารงั ตวั ไว้ แถมชาย หนุ่มในสดุ สเี ทาผนู้ นั กลบั หนั มายกนิวชขี นึ แนบรมิ ฝีปาก เป็นสญั ญาณใหเ้ ขาเงยี บ ชายหนุ่มวางลกู ตะกรอ้ ลงขา้ งเบาะนอนของเดก็ น้อย ขณะทเี ออื มมอื ไปคลาํ จบั ชพี จรบนแขนอว้ นป้อมนนั หหู วงั ไชไ่ มก่ ลา้ เอ่ยอะไรสง่ เดชเพราะกลวั วา่ จะทาํ ใหค้ น ฟังหนุ หนั ทาํ รา้ ยบุตรชายของเขาขนึ มา เขาพยายามมี ทายาทมานานหลายปี ตระเวนกราบออ้ นวอนไปทวั ทกุ สารทศิ กวา่ จะไดล้ กู มาตอนทอี ายุมากแลว้ แตใ่ นความปิติ ทไี ดม้ ที ายาทกเ็ หมอื นเป็นเวรกรรม เดก็ น้อยสุขภาพไมด่ ี ตงั แต่เกดิ ดงั นันเขากบั ฮหู ยนิ ถงึ เป็นกงั วลมาก ยาม กลางคนื ถงึ ไดเ้ อาลูกเขา้ มานอนในหอ้ งดว้ ย \"เดก็ น้อยอบั โชค\" ชายหนุ่มพมึ พําซําๆ กอ่ นจะผละออก จากเปลนอนของเดก็ หนั มาหาทา่ นเจา้ เมอื ง \"ดจู ากทา่ ทางหมดเรยี วหมดแรงกบั สหี น้าของเจา้ พษิ คง เรมิ ออกฤทธแิ ลว้ \" เขาพดู ขนึ หหู วงั ไชพ่ ลนั ตระหนก \"พษิ หรอื พษิ อะไรกนั ทาํ ไมพวกทา่ น...\" เขาหนั มองคนที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 ยนื ซา้ ยทขี วาที ในใจรสู้ กึ เยน็ เยยี บ คดิ ขนึ มาว่าวนั นี อาจจะเป็นวนั ตายของตน ใบหน้าจงึ ซดี เผอื ดลงไปอกี \"อยา่ เพงิ กงั วลไปไกลท่านเจา้ เมอื ง ในเมอื ขา้ อยทู่ นี ีก็ หมายถงึ ทา่ นยงั มที างรอด\" \"พวกจะ.. เจา้ คดิ จะใหข้ า้ ทาํ อะไร?\" หหู วงั ไชก่ งั วลว่าจะ ไมใ่ ชเ่ รอื งดงี ามนกั คนพวกนีถงึ ไดใ้ ชว้ ธิ บี บี คนั เขา \"หาก เป็นเรอื งผดิ ต่อชาวบา้ นขา้ ...\" \"ไมน่ บั วา่ ผดิ ต่อชาวบา้ น กลบั กนั นีเป็นเรอื งทชี ว่ ย ชาวบา้ นดว้ ยซาํ ... ขา้ ไดย้ นิ ว่าเจนิ เสยี วหนงิ พาคนมากนิ นอนทลี วั หยางเป็นเดอื นแลว้ แตก่ ลบั ไมล่ งมอื ทาํ ทางนํา หรอื สรา้ งฝายตามรบั สงั กลบั กนั เขาบงั คบั กวาดเอา ผลผลติ ของราษฎรใกลแ้ มน่ ําลวั อา้ งวา่ อกี ไมน่ านจะเกดิ นําทว่ ม ผลผลติ ทนี ีควรสง่ ใหค้ ลงั หลวงเกบ็ รกั ษา\" เจนิ เสยี วหนงิ เป็นทายาทสายสามของตระกลู เจนิ นบั วา่ เป็นแขนขาสาํ คญั ผหู้ นึงของเจนิ ไหก่ งั ทเี ป็นใหญ่ใน แถบลวั หยาง \"เจา้ ... เจา้ คดิ จะเลน่ งานเขา\" หหู วงั ไชเ้ หงอื กาฬแตกพลกั ไมใ่ ชว่ า่ เขาไมร่ เู้ รอื งทเี จนิ เสยี วหนิงทาํ แต่เจา้ เมอื งอยา่ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 เขาจะเอาอะไรไปงดั ขอ้ กบั คนของเสนาบดที เี ป็นใหญ่ ในถงเยยี นเลา่ \"แผนการสรา้ งฝายกบั ทางนําล่าชา้ ราษฎรถกู บงั คบั ชว่ ง ชงิ ผลผลติ ... เรอื งพวกนีเจา้ คดิ จะหลบั หหู ลบั ตาไปถงึ เมอื ไหร\"่ \"ขา้ ... ขา้ ไมใ่ ชข่ า้ ไมอ่ ยากจดั การ แตพ่ วกเขามคี นมาก...\" \"ขา้ ครา้ นจะฟังขอ้ อา้ งของเจา้ ... พษิ ทเี จา้ เพงิ รบั ไปคอื พษิ กรอ่ นหวั ใจ นบั จากวนั นีเจา้ จะมชี วี ติ อยไู่ ดอ้ กี สบิ วนั เจด็ วนั แรกเจา้ จะรูส้ กึ ออ่ นเพลยี เหนือยงา่ ย แต่ยงั ใชช้ วี ติ ได้ อยา่ งปกติ แตห่ ลงั จากนนั เจา้ จะมอี าการเหมอื นคนตอ้ ง พษิ ลมเยน็ ไรเ้ รยี วแรง ไมอ่ าจเดนิ เหนิ ตอ้ งกนิ นอนบน เตยี ง กอ่ นจะตายไปอยา่ งกระทนั หนั \" \"ไมน่ ะ...\" \"หนทางรอดเดยี วของเจา้ คอื ไดร้ บั ยาถอนพษิ ภายในสบิ วนั นี... แต่เตอื นเจา้ ไวก้ อ่ น ยาพษิ ทขี า้ ทําขนึ มเี พยี งตวั ขา้ ทรี สู้ ดั สว่ นของมนั ดงั นนั ยาถอนทไี ดผ้ ลจงึ มแี คข่ า้ ทที าํ ได้ ตอ่ ใหเ้ จา้ เจอยาทชี อื เหมอื นกนั ชนิดเดยี วกนั แลว้ คดิ จะกลนื ลงทอ้ งหวงั ใหม้ นั ลา้ งพษิ กม็ แี ตจ่ ะเรง่ ใหเ้ จา้ ตายไว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 ขนึ เทา่ นนั อยา่ ไดส้ นิ คดิ กนิ ยาถอนมวั ซวั เลา่ \" \"ทา่ นจะเอาอะไร!? ต้องการใหข้ า้ ทาํ อะไรกนั แน่\" \"ทาํ ใหน้ ําหลากเสยี \" \"อะไรนะ!?\" \"เจา้ รจู้ กั ทที างในลวั หยางดที สี ดุ ยอ่ มรวู้ า่ ถา้ นําหลากใน พนื ทไี หนชาวบา้ นจะไมต่ อ้ งเสยี งชวี ติ สว่ นเรอื งผลผลติ ใน เมอื ถกู คนสกุลเจนิ ช่วงชงิ ไปหมดแลว้ ยงั ตอ้ งหว่ งอะไรเลา่ ... ทาํ ใหน้ ําหลากเสยี แลว้ ถวายฎกี ากลา่ วโทษ\" แคข่ ดั รบั สงั ชว่ งชงิ ผลผลติ นบั วา่ เป็นขอ้ หาทนี ้อยนิดมาก เมอื อยไู่ กลสายพระเนตรของโอรสสวรรค์ กว่าจะไปถงึ ถง เยยี น สกลุ เจนิ คงหาทางกลบั ดาํ เป็นขาวไวร้ ออยแู่ ลว้ มี แตจ่ ะตอ้ งทาํ ใหเ้ รอื งใหญแ่ ละเป็นทโี จษจนั ทาํ ใหก้ ระทบ พระราชอํานาจ ฮอ่ งเตถ้ งึ จะจดั การพวกเขาอยา่ งเดด็ ขาด \"ทา่ น... ต่อใหข้ า้ อยากทาํ แตข่ า้ ไมใ่ ชเ่ ทพเซยี น จะทําให้ นําทว่ มดงั ใจไดอ้ ยา่ งไร\" \"ทฮี อ่ งเตส้ ง่ เจา้ มาอยทู่ นี ีไมใ่ ชเ่ พราะเจา้ มคี วามรูเ้ รอื ง แมน่ ําลวั กวา้ งขวางทสี ดุ หรอกหรอื หากเจา้ ทาํ ไมไ่ ดใ้ ต้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 6 หลา้ นีใครจะทาํ ไดอ้ กี \" \"....\" \"ทาํ ใหน้ ําหลาก แลว้ ถวายฎกี ากล่าวโทษเจนิ เสยี วหนิง กรมการเกษตร กรมโยธา จะใหด้ ที าํ ใหเ้ รอื งนีโด่งดงั ให้ มาก ใหช้ าวบา้ นโกรธแคน้ เทา่ ไหรก่ ย็ งิ ดี เพราะยงิ เรอื งนี ถกู พดู ถงึ มากเทา่ ไหร่ กจ็ ะยงิ รกั ษาชวี ติ เจา้ จะเงอื มมอื คน พวกนนั \" \"ทาํ ไมต้องทาํ เชน่ นีดว้ ย\" \"นนั ไมใ่ ชเ่ รอื งทเี จา้ ตอ้ งร\"ู้ ชายหนุ่มปรายสายตามอง เดก็ ชายอกี รอบ \"แคพ่ ษิ ในตวั เจา้ อาจจะทาํ ใหเ้ จา้ ยงั ลงั เล ใจ เช่นนนั ขา้ จะเสนอใหเ้ จา้ อกี อยา่ ง บุตรชายเจา้ นีปอด ไมส่ ะอาด ตอนทเี กดิ คงมขี องสกปรกเลอื นลงไปปิดชอ่ งใน ปอดของเขา ทาํ ใหห้ ายใจลําบาก รา่ งกายอ่อนแอ แตว่ ่า กนั ตามตรงนีไมใ่ ชโ่ รคทซี บั ซอ้ นอะไร เพยี งแต่ตวั ยาและ วธิ รี กั ษานนั หายาก พวกหมอทวั ไปไมม่ คี วามรเู้ รอื งนี หรอก\" กอ่ นจะกลายเป็นสาํ นกั หมนื เมฆาในปัจจบุ นั ป่ขู องเขาได้ กอ่ ตงั รา้ นขายยาเป็นฉากหน้าของกลุม่ นกั ฆา่ เขาไดร้ บั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 7 ถา่ ยทอดวชิ าความรูจ้ ากหมอเทวดาทเี ป็นอาจารย์ ดงั นนั จงึ มตี าํ ราแพทยม์ หาศาล นอกจากนนั ดว้ ยเบอื งหลงั ของ สาํ นกั ลบั เขาสามารถหาคนมากมายมาเป็นมนุษยย์ าเพอื ทดลองรกั ษาโรคหายากและพษิ ชนดิ ต่างๆ มากมาย แมแ้ ตก่ ารทดลองผา่ แลว้ เยบ็ หนงั คนขณะทยี งั มชี วี ติ อยกู่ ็ มบี นั ทกึ ไว้ แมเ้ รอื งเหลา่ นนั สว่ นมากจะผดิ พลาดลม้ เหลว แตห่ ลาย อยา่ งถอื ว่าเป็นความรใู้ หมท่ เี ปิดกวา้ งในศาสตรด์ า้ นนีไม่ น้อย ตวั เนียเถยี นชงิ ไมไ่ ดส้ นใจจะทาํ อยา่ งผเู้ ป็นปู่ เขาไมม่ ี มนุษยย์ า ไมค่ ดิ จะจบั คนมาศกึ ษาอยา่ งนนั เพยี งแค่ ศกึ ษาจากตาํ ราใหม้ าก สมองทปี ราดเปรอื งเหน็ สงิ ใดแลว้ ไมเ่ คยลมื ของเขากส็ ามารถบนั ทกึ ความรเู้ หลา่ นนั เอาไว้ ไดอ้ ยา่ งครบถ้วน อกี อยา่ งเขาไมใ่ ชค่ นทจี ะสนุกกบั การ ทดลองทโี หดเหยี มดงั เชน่ ป่ขู องเขา ดงั นนั เมอื เขาเขา้ มา จดั การสาํ นกั หอ้ งลบั สาํ หรบั การเลยี งมนุษยย์ าเหล่านนั ลว้ นถูกทาํ ลายไมเ่ หลอื ซาก ทวา่ ถงึ แมจ้ ะโหดเหยี มถงึ เพยี งนนั แตก่ น็ บั วา่ สรา้ ง ประโยชน์อยบู่ า้ ง มแี ตบ่ นั ทกึ ของป่เู ขาเท่านนั ทชี ดั เจนถงึ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 8 อวยั วะภายในของมนุษย์ ในขณะทตี าํ ราแพทยโ์ ดยทวั ไป มแี คค่ วามรเู้ พยี งผวิ เผนิ \"ทา่ นจะบอกวา่ ท่านมวี ธิ รี กั ษาเขาหรอื ?\" หหู วงั ไชน่ นั แม้ จะอาลยั อาวรณ์แตไ่ มไ่ ดใ้ ยดชี วี ติ ตนเองนกั เมอื เทยี บกบั ทางรอดของบตุ รชายแลว้ ดวงตาเขากลบั สวา่ งขนึ มาทนั ที \"หากเจา้ ทาํ งานไดอ้ ยา่ งเรยี บรอ้ ย ขา้ กจ็ ะชว่ ยเขา\" \"นายทา่ นๆ ไดโ้ ปรดเมตตา ไดโ้ ปรดชว่ ยเขาดว้ ย ต่อให้ เป็นลาเป็นมา้ รบั ใชท้ า่ นขา้ กย็ อม\" หหู วงั ไชร่ บี โขกหวั ให้ เขา เพราะหมอคนอนื ทเี ชญิ มาลว้ นกล่าวกนั ว่าบุตรชาย เขาอาจจะมชี วี ติ อยไู่ ดไ้ มถ่ งึ เจด็ ขวบ เพราะร่างกายเขา ออ่ นแอมาก ทงั ยงั หายใจไมค่ ลอ่ ง \"แคท่ าํ งานของเจา้ ใหเ้ รยี บรอ้ ยกพ็ อ\" \"ไดๆ้ ...แต่หากเจนิ เสยี วหนงิ รตู้ วั เลา่ เขาตอ้ งหาทาง ขวางขา้ แน่ บางทอี าจจะกาํ จดั ขา้ หรอื ตอ่ ใหข้ า้ ถวายฎกี า ได้ หลงั จากนันพวกสกลุ เจนิ ต้องหาทางลา้ งแคน้ ขา้ แน่\" \"เรอื งพวกนนั เจา้ ไมต่ อ้ งกงั วล ขอแคเ่ รอื งนีเป็นทกี ลา่ ว ขานพวกเขายอ่ มไมก่ ลา้ ทาํ อะไรผลผี ลาม หรอื ตอ่ ใหก้ ลา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 9 ขา้ กจ็ ะทงิ คนของขา้ ไวค้ มุ้ กนั เจา้ จนกวา่ งานจะเสรจ็ สว่ น หลงั จากงานเสรจ็ แลว้ พวกเขาจะเอาคนื เจา้ ไดห้ รอื ไมก่ ็ ตอ้ งดฝู ีมอื ของเจา้ แลว้ แต่ขา้ จะบอกไวอ้ ยา่ ง... ถงึ เวลา นนั พวกคนสกลุ เจนิ คงไมว่ า่ งมาเอาเรอื งกบั เจา้ แน่\" \"ทา่ น...\" แมค้ าํ พดู จะฟังดูหนกั แน่น แต่ความหมายกไ็ ม่ ต่างจากหลงั จบงานเขาตอ้ งดแู ลชวี ติ เอาเอง แบบนี เรยี กว่าขนึ เรอื โจรแลว้ ลงไมไ่ ด้ แมเ้ ขาไมอ่ ยากทาํ กถ็ กู บงั คบั ใหท้ ํา พอจบกนั แลว้ ยงั ตอ้ งหาทางรกั ษาชวี ติ เอาเอง อกี \"เสยี เวลามากแลว้ \" ชายหนุ่มหยดั ตวั ลุกขนึ เตม็ ความสงู \"อยา่ ลมื วา่ เจา้ มเี วลาแคส่ บิ วนั ชา้ ไปแมแ้ ตช่ วั ยามเดยี ว ชวี ติ เจา้ กค็ งรกั ษาไวไ้ มไ่ ดแ้ ลว้ \" เขาเอย่ ยาํ กบั หหู วงั ไช่ แลว้ เดนิ ออกจากหอ้ งนนั มาดว้ ยทา่ ทางเกยี จครา้ น พอมาถงึ ดา้ นหน้าจวนหวงั เซยี วกร็ บี เอารถมา้ มาจอด เทยี บรบั เขาขนึ ไปทนั ที ในรถมา้ มเี บาะรองและมหี มอน พรอ้ ม พอเนียเถยี นชงิ ขนึ มากเ็ อนกายลงพงิ หมอนทา่ ทาง เกยี จครา้ นแต่กลบั งดงามยงิ \"คณุ ชายทา่ นวางยาทา่ นเจา้ เมอื งหจู รงิ หรอื ?\" หวงั เซยี ว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 อดไมไ่ ดท้ จี ะถาม เพราะเขาไมเ่ หน็ เนียเถยี นชงิ เตรยี มยา กอ่ นจะออกจากถงเยยี นมาแมแ้ ต่ครงึ ชงั ชายหนุ่มแคน่ หวั เราะ \"จาํ เป็นตอ้ งเปลอื งแรงขนาดนนั ดว้ ยหรอื พษิ ของขา้ ใชว่ า่ ใครกจ็ ะมวี าสนาไดล้ นิ รสนะ\" \"เช่นนนั หากครบสบิ วนั แลว้ เขายงั ไมต่ ายเลา่ \" \"คนขขี ลาดเชน่ นนั แคข่ เู่ ขากจ็ ดั การทุกอยา่ งใหแ้ ลว้ แต่ หากเขาไมท่ าํ ครบสบิ วนั กต็ ดั หวั เขาทงิ ซะ\" \"บ่าวทราบแลว้ แตเ่ ขาเหน็ ใบหนา้ ท่าน หากเขาพบท่าน อกี ครงั จะเป็นปัญหาหรอื ไม\"่ \"เขาไมม่ ที างปรปิ ากแน่ เพราะเขารูด้ วี า่ ขา้ จะเอาชวี ติ เขา อกี เมอื ไหรก่ ไ็ ด\"้ เนียเถยี นชงิ กลา่ วอยา่ งสบายๆ หากวนั หน้าหหู วงั ไชพ่ บเขาในราชสาํ นกั แทนทจี ะวงิ โรไ่ ปฟ้อง ใคร อกี ฝ่ายน่าจะหวาดกลวั เสยี ยงิ กว่าเจอพญายมราช เสยี อกี \"...ทา่ นเปิดศกึ กบั สกลุ เจนิ เชน่ นี พวกเขาอาจจะสรา้ ง ปัญหาใหท้ า่ น\" \"แต่แรกขา้ ไมไ่ ดส้ นใจเจนิ ไหก่ งั แต่พวกมนั กลบั ใหค้ นมา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 เลน่ งานขา้ ในสาํ นกั ราชเลขาไมห่ ยดุ ...ตอนทคี ดิ จะเลน่ งานคนอนื กต็ อ้ งเตรยี มใจไวแ้ ลว้ วา่ จะถกู ตอบโต้ พวกเขา คดิ วา่ ขา้ จะนงั เฉยๆ ปลอ่ ยใหค้ นมารงั แกไดต้ ามใจชอบ หรอื ไร?\" \"บ่าวทราบฝีมอื ของทา่ นดี เพยี งแต่กลวั วา่ หากลงมอื รนุ แรงเดด็ ขาดเกนิ ไป ฉากหน้าจว้ งหยวนผไู้ รพ้ ษิ ภยั ของ ทา่ นอาจจะมคี นสงสยั เอาได\"้ \"เชน่ นนั กใ็ หพ้ วกมนั สงสยั จะไดร้ เู้ สยี ทวี ่าใครเป็นพยคั ฆ์ ใครเป็นหนอน\" เนียเถยี นชงิ ปิดตาลง ทาํ ทา่ ทางวา่ จะไมพ่ ดู อะไรอกี หวงั เซยี วเหน็ เชน่ นนั กเ็ งยี บอยา่ งรใู้ จเขา นานทเี ดยี วพอ่ บา้ น หนุ่มถงึ ไดถ้ อนหายใจออกมา... * หลวิ จา้ วเวย่ หลบั ไปหนงึ วนั หนึงคนื เตม็ ๆ หลงั จากตนื ขนึ มานางจงึ รสู้ กึ ว่าตนไดเ้ รยี กความเยอื กเยน็ และมนั คง ในจติ ใจกลบั คนื มาอกี ครงั เหลา่ สาวใชใ้ นเรอื นจวิ ฮวาต่างมสี หี นา้ แช่มชนื ช่วยนาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 แตง่ ตวั ประทนิ โฉมอยา่ งพถิ พี ถิ นั คนทเี ตรยี มอาหารกจ็ ดั สาํ รบั อยา่ งดมี าเพอื เอาใจนายสาวโดยเฉพาะ หลวิ จา้ วเวย่ มองแววตาของพวกบ่าวกร็ ไู้ ดว้ า่ ชว่ งทนี าง หลบั ไปนนั คงเกดิ เรอื งดๆี ขนึ ไมน่ ้อย โฉมสะคราญแต่งตวั เสรจ็ กม็ านังลงกนิ ขา้ ว พวกบ่าวกน็ งั ลงบนพนื รอรบั ใชด้ ว้ ยสหี น้าเปือนยมิ \"ไหนวา่ มาสิ ชว่ งทขี า้ หลบั เกดิ อะไรขนึ บา้ ง?\" \"เกดิ เรอื งหลายอยา่ งทเี ดยี วเจา้ ค่ะคุณหนู กอ่ นอนื ฮหู ยนิ ผู้ เฒา่ กบั นายทา่ นใหค้ นเอาเงนิ กบั ขา้ วของเครอื งประดบั มา มอบใหค้ ณุ หนูมากมายไปหมด ยามนีบา่ วใหค้ นวางไวท้ ี หอ้ งขา้ ง รอคุณหนูตนื แลว้ ไปตรวจสอบดู\" อาเจนิ รายงาน หลวิ จา้ วเวย่ คบี ขา้ วเขา้ ปากแลว้ พยกั หน้าไมแ่ ปลกใจอะไร \"นอกจากนียงั มลี กี ยุ้ เฟยใหค้ นนําของมาประทาน แต่บ่าว โกหกไปว่าคุณหนูตอ้ งฝนทาํ ใหอ้ อ่ นเพลยี เลยไมอ่ าจ ออกไปรบั ของดว้ ยตวั เอง ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เป็นคนรบั แทนแลว้ สง่ มาทนี ีเหมอื นกนั \" \"นอกจากนียงั มพี วกบา่ วไพร่ กอ่ นหน้านปี ระคองคุณหนู รองสงู สง่ แค่ไหน พอรวู้ า่ คณุ หนูเป็นคนขนึ ราํ เวลานีพวก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 นางกแ็ ทบจะมาขดุ เรอื นจวิ ฮวาเทนิ ไวบ้ นหวั อยแู่ ลว้ ดู อยา่ งสาํ รบั วนั นีสเิ จา้ คะ่ แมจ้ ะไมต่ ่างจากแตก่ อ่ น แตบ่ า่ ว ว่าพวกนางจดั มาประจบเอาใจคุณหนูกนั สดุ ฝีมอื ทเี ดยี ว\" มฝี ่วู า่ อยา่ งสะใจ \"นอกจากพวกคนในจวนแลว้ ยงั มคี นดา้ นนอก ยามบา่ ว ออกไปตลาด พอบอกวา่ เป็นคนสกุลหลวิ พวกแมค่ า้ กพ็ า กนั ถามหาคุณหนูกนั ใหญ่ ใครๆ กพ็ ูดกนั ว่าคุณหนูเป็น คนมบี ญุ วาสนาอยา่ งแทจ้ รงิ หลายสบิ ปีมานมี แี คค่ ณุ หนูที ขนึ ราํ แลว้ ฝนตกลงมา คนในถงเยยี นยามนีไมม่ ใี ครไมพ่ ดู ถงึ ทา่ น พวกแมค่ า้ ยงั เพมิ ของใหบ้ า่ วหลายสว่ นเพราะ เรอื งนี\" อาหนิงเลา่ พลางยมิ พลาง รสู้ กึ ภมู ใิ จในตวั คุณหนู ของนางมาก เสยี ดายกแ็ ต่พวกนางไมไ่ ดเ้ หน็ ภาพนันดว้ ย ตาตวั เอง \"นอกจากชอื เสยี งดงี ามของคุณหนูแลว้ \" มฝี ่กู ดเสยี งเบา ลง \"ไมร่ ใู้ ครปลอ่ ยขา่ วลอื ออกไป บอกว่าคณุ หนูรองมรี ะดู มากะทนั หนั ทาํ ใหต้ อ้ งเปลยี นตวั คนรํากลางคนั เรอื งนีลอื กนั ไปทวั นายทา่ นรอ้ นใจจงึ ใหค้ นออกไปแกข้ า่ ว แต่ดจู ะ ไมท่ นั การณ์แลว้ \" ฟังถงึ ตรงนีตะเกยี บในมอื หลวิ จา้ วเวย่ ก็ ชะงกั นางกดั รมิ ฝีปากคดิ อยคู่ รูห่ นึงกเ็ อย่ ปากสงั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 \"ใหค้ นของเราออกไปชว่ ยสยบขา่ วลอื ของน้องรองดว้ ย ทา่ นพอ่ ว่าอยา่ งไรกใ็ หว้ า่ ไปตามนนั \" \"คณุ หนู! ทา่ นจะชว่ ยคุณหนูรองไปทาํ ไมกนั เจา้ คะ ยงิ นาง ชอื เสยี งยอ่ ยยบั แคไ่ หนกย็ งิ ดแี ลว้ ไมใ่ ชห่ รอื กอ่ นหน้านี พอไดต้ ําแหน่งนางทงั กดขม่ ทา่ น บงั คบั ทา่ นใหย้ กผา้ ให้ นาง มายามนตี กตาํ ถงึ เพยี งนีกส็ มควรแลว้ \" อาเจนิ สะใจ ในหายนะของหลวิ จา้ วอวยี งิ นกั จงึ คดิ ว่าหลวิ จา้ วเวย่ จะ ยนิ ดเี ชน่ กนั แต่กลบั ผดิ คาด \"ทาํ ตามทสี งั เถอะ\" นางยงั คดิ จะอุม้ สมหลวิ จา้ วอวใี หไ้ ด้ เขา้ ตาํ หนกั อ๋อง ดงั นนั หากชอื เสยี งของน้องรองแยเ่ สยี จน ไมเ่ หลอื ดี วนั หน้านางจะผลกั ดนั คนทงั คไู่ ดอ้ ยา่ งไรเล่า อกี อยา่ งสยบขา่ วลอื ยามนีในใจผคู้ นกม็ เี มลด็ พนั ธงุ์ อกอยู่ แลว้ แมจ้ ะแกต้ า่ งอยา่ งไรแต่ธงในใจนนั ปักแลว้ ยอ่ มยาก จะถอนออกมา อาเจนิ ไมพ่ อใจทตี อ้ งชว่ ยเหลอื หลวิ จา้ วอวี แต่กต็ อบรบั คาํ สงั ของหลวิ จา้ วเว่ยอยา่ งซอื สตั ย์ \"แลว้ อาการน้องรองเป็นเชน่ ไรบา้ ง หมอมาตรวจนางหรอื ยงั ?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 \"ฮหู ยนิ เชญิ หมอมาแลว้ เจา้ คะ่ แตก่ วา่ อาการจะดขี นึ ก็ วนุ่ วายกนั ทงั วนั ทงั คนื ดเู หมอื นอาการจะบรรเทาลงก่อน คณุ หนูจะตนื ไมก่ ชี วั ยามนีเอง ...คนของเราในเรอื นนนั บอกว่าคุณหนูรองแทบจะไมเ่ หลอื เลอื ดในตวั ทเี ดยี ว ... ซูบซดี ไปทงั รา่ ง แถมยงั รอ้ งเจบ็ ปวดตลอดเวลาราวกบั คน จะคลอดลกู อยา่ งไรอยา่ งนนั \" \"งนั หรอื \" หลวิ จา้ วเวย่ ไดย้ นิ กไ็ มน่ กึ ขยะแขยง กลบั กนั นางเจรญิ อาหารยงิ ขนึ เมอื ทราบวา่ ศตั รทู รมานจนแทบ ขาดใจ \"อกี เดยี วเราไปเรอื นฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ คงตอ้ งไปขอบคณุ ทา่ น ยา่ เรอื งของ---\" หลวิ จา้ วเวย่ กลา่ วไมท่ นั จบกม็ บี า่ ววงิ พรวดพราดเขา้ มาในหอ้ ง \"จๆู่ เขา้ มาไดอ้ ยา่ งไร ไมเ่ หน็ หรอื ว่าคณุ หนูรบั สาํ รบั อยู่ เสยี มารยาทจรงิ \" อาเจนิ แหวเสยี งดงั ทนั ที แตบ่ ่าวทเี ขา้ มาไมไ่ ดส้ นใจนาง รบี โขกหวั แลว้ ละลาํ ละลกั รายงาน \"คณุ หนูเจา้ ขา ทา่ นรองเจา้ กรมสง่ คนมารายงานวา่ ฮหู ยนิ ทา่ นรองเจา้ กรมกาํ ลงั จะคลอดแลว้ เจา้ คะ่ \" \"น้าสะใภจ้ ะคลอดแลว้ เชน่ นนั หรอื ดยี งิ นกั \" หลวิ จา้ วเว่ย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 6 ปรบมอื ตาเป็นประกายเมอื ไดร้ บั ขา่ วมงคล \"อาเจนิ เจา้ ไป เอาของขวญั ทขี า้ เตรยี มรบั ขวญั ลกู ของทา่ นน้ามา... เรอื น ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ คอ่ ยไปทหี ลงั ขา้ จะไปจวนสกลุ เถากอ่ น\" * หลวิ จา้ วเว่ยรบี รุดไปทจี วนสกลุ เถาทนั ที พอไปถงึ กเ็ หน็ เถาเฝิงชงิ ทนี งั ไมต่ ดิ กบั พวกบ่าวทดี วู นุ่ วายกนั มาก \"นีพวกเจา้ ทําอะไรกนั อยา่ มาสง่ เสยี งเอะอะโวยวาย รบกวนทา่ นน้าทนี ี ใครมหี น้าทรี บั ใชก้ ไ็ ปนงั รอทลี านหาก มคี นเรยี กคอ่ ยเขา้ มา ใครไมม่ หี น้าทกี ไ็ ปไกลๆ\" เถาเฝิงชงิ เป็นผชู้ าย อยา่ งไรกไ็ มล่ ะเอยี ดออ่ นและไมถ่ นดั จดั การเรอื งใบบา้ น ในจวนนมี เี จา้ นายแคส่ องคน ปกตฉิ นิ ฟ่ านฟ่านจะเป็นคนดแู ลพวกบ่าวไพรใ่ หเ้ ป็นระเบยี บ ยาม นีพอนางตอ้ งคลอดคนกพ็ ากนั แตกตนื จนไมร่ จู้ ะพาตวั เอง ไปไวท้ ไี หน หลวิ จา้ วเวย่ ขมวดควิ โบกมอื ไลพ่ วกบา่ วทเี อา แต่เอะอะกนั ใหอ้ อกไปจากเรอื น \"มารดาของน้าสะใภม้ าถงึ หรอื ยงั เจา้ คะ?\" หญงิ สาวไลค่ น แลว้ กห็ นั ไปถามน้าชายตวั เอง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 7 \"เพงิ ถงึ ก่อนเจา้ ครูเ่ ดยี ว ตอนนีอยดู่ า้ นในกบั ฮหู ยนิ \" ได้ ยนิ เชน่ นนั จา้ วเว่ยกว็ างใจ ในหอ้ งคลอดมฮี หู ยนิ ฉนิ อยกู่ ็ นบั วา่ วางใจได้ \"เชน่ นนั คงไมม่ อี ะไรตอ้ งหว่ ง ขอแคค่ ลอดใหร้ าบรนื กพ็ อ\" หลวิ จา้ วเว่ยวา่ \"หลานจะไปดพู วกบ่าวจดั การของรอรบั หลานกบั น้าสะใภห้ ลงั คลอด\" หญงิ สาวไมอ่ ยากนังอยเู่ ฉยๆ ฮหู ยนิ ฉนิ มากจ็ รงิ แต่คน ทมี าดว้ ยมแี ต่แมน่ มอาวุโสกบั บา่ วไพรท่ ไี วใ้ จและยามนี ทุกคนกอ็ ยใู่ นหอ้ งคลอดชว่ ยหมอตาํ แยกนั หมด ดา้ นนอก ถงึ ไมม่ คี นคอยกาํ กบั ดแู ล นางอยากทําทกุ อยา่ งใหเ้ ป็น ระบบระเบยี บ จะไดไ้ มเ่ กดิ เหตุการณ์ตดิ ขดั ใหเ้ สยี ฤกษ์ หญงิ สาวใหอ้ าเจนิ กบั มฝี ่ชู ว่ ยตรวจสอบขา้ วของทพี วก บ่าวเตรยี ม กบั ใหต้ ม้ ยาบาํ รงุ สาํ หรบั ฉนิ ฟ่านฟ่ านรอเอาไว้ ยามทคี นจากดา้ นในหอ้ งมาเรยี กใหย้ กของกม็ พี รอ้ มทุก อยา่ งจงึ ดรู วดเรว็ ยงิ ขนึ พอตรวจสอบทุกอยา่ งจนแน่ใจหลวิ จา้ วเว่ยกว็ นกลบั มาที เรอื นหลกั อกี ครงั แต่นางไมค่ ดิ จะเขา้ ไปจอ้ งสหี น้าเครยี ด ขมงึ ของเถาเฝิงชงิ เพยี งแตห่ ยุดเทา้ รอขา่ วอยตู่ รง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 8 ดา้ นหน้าเรอื น ปานเกอ๋ หวั ตดิ ตามนางออกจากจวนมาดว้ ย เขาเดนิ ตามหลงั นางเงยี บๆ อยตู่ ลอด เชน่ เดยี วกบั เวลานี อยู่ ดว้ ยกนั มาพกั ใหญ่ หลวิ จา้ วเว่ยทราบว่าอกี ฝ่ายเป็นพวก สงวนคําพดู ดงั นนั จงึ รจู้ กั สงั เกตสหี น้าเขา \"มอี ะไรร?ึ \" มองเหน็ สหี น้าหนกั ใจของเขาแลว้ นางจงึ สงสยั ปานเกอ๋ หวั ถอนหายใจก่อนจะรายงานเสยี งเบา \"เรยี น คณุ หนู... ตงั แตท่ ที า่ นยงั หลบั อยบู่ า่ วกร็ สู้ กึ แลว้ วา่ ทเี รอื น จวิ ฮวามคี นมวี รยทุ ธม์ าอยใู่ กลๆ้ พอออกมาจากจวนยงิ ชดั เจนวา่ มคี นตดิ ตามมาดว้ ย\" \"มกี คี น\" \"ทบี า่ วรสู้ กึ อยา่ งน้อยกส็ าม\" คนฝึกยุทธม์ พี ลงั ลมปราณและสมั ผสั ทดี กี วา่ คนทวั ไป เขา รสู้ กึ ว่าถูกตดิ ตามมาตลอดจนถงึ ตอนนแี ตไ่ มก่ ลา้ กระโตกกระตาก หลวิ จา้ วเว่ยพยกั พน้ารบั รแู้ ลว้ เอย่ สงั \"ถา้ พวกเขาไมเ่ ขา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 9 มาวนุ่ วายเจา้ กท็ าํ เป็นไมร่ ไู้ มเ่ หน็ ไปเถอะ\" ยามนีฮอ่ งเต้ ทราบฐานะนางแลว้ นิสยั สุนัขขรี ะแวงของคนเป็น จกั รพรรดนิ นั ตอ้ งใหค้ นสบื เรอื งของนางและใหค้ นคอยจบั ตาดนู างแน่ ดงั นนั หลวิ จา้ วเว่ยจงึ ไมแ่ ปลกใจสกั นิด เสยี งกรดี รอ้ งของฉนิ ฟ่ านฟ่านดา้ นในหอ้ งทาํ ใหเ้ ถาเฝิงชงิ หลงั เหงอื เยน็ ราวกบั เจบ็ ปวดทรมานไปกบั ฮหู ยนิ ของเขา ดว้ ย เขาทนฟังอยดู่ า้ นนอก ราํ ๆ จะลุกเขา้ ไปดูดา้ นใน หลายครงั แต่ถกู พวกแมน่ มหา้ มไว้ จนผา่ นไปเกอื บชวั ยามเสยี งดา้ นในกเ็ งยี บลงอดึ ใจหนึง กอ่ นทเี สยี งแหลม ของเดก็ น้อยจะหวดี รอ้ งขนึ จา้ วเวย่ ไดย้ นิ เสยี งเดก็ กร็ บี เขา้ ไปในเรอื น พอดกี บั หมอ ตาํ แยอุม้ เดก็ ออกมา \"ยนิ ดกี บั นายทา่ นทใี หก้ าํ เนิด คุณชายน้อยเจา้ คะ่ \" หมอตําแยยมิ ประจบ บา้ นไหนคลอด ลกู ชายนางจะไดเ้ งนิ มากวา่ ลูกสาวหลายเทา่ ดงั นนั วนั นี นบั วา่ โชคดมี าก เถาเฝิงชงิ เหมอื นยงั จบั ต้นชนปลายไมถ่ ูก เขารบั หอ่ ผา้ น้อยๆ ของลกู ชายมาไวใ้ นออ้ มแขน จะกอดจะหอมกก็ ลวั จะทาํ แรงไป ผวิ เดก็ ดใู สมาก ตวั ยงั แดงๆ ตากย็ งั ลมื ไมข่ นึ ใบหน้ายบั ยยู่ แี ตก่ ลบั ดนู ่ารกั มากในสายตาเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 0 เขาจอ้ งเจา้ ตวั เลก็ นนั นานจนหลวิ จา้ วเว่ยสะกดิ \"ทา่ นน้า ทา่ นไมเ่ ขา้ ไปดนู ้าสะใภห้ รอื ?\" \"นนั สๆิ ตอ้ งไปดฮู หู ยนิ ก่อน\" เขาเหมอื นเพงิ ไดส้ ติ หลวิ จา้ วเว่ยขยบั ไปขออุม้ น้องชายเอาไว้ พอสง่ ลกู ให้ หลานสาวเถาเฝิงชงิ กผ็ ลบุ หายเขา้ ไปในหอ้ ง ทถี งเยยี นนีไมม่ ญี าตสิ กุลเถาสายอนื ดงั นนั นบั ว่าคนใน สกุลมนี ้อยจนเควง้ ควา้ งทเี ดยี ว ยามนีหลวิ จา้ วเว่ยอยทู่ นี ี กเ็ พอื ใหเ้ หน็ ว่าคนสกุลเถานนั มไี มตรตี อ่ ฉนิ ฟ่านฟ่ านและ เดก็ คนนีมาก ไมไ่ ดป้ ลอ่ ยปละละเลย หญงิ สาวอุม้ น้องชายเอาไวใ้ นออ้ มแขนแลว้ อดลบู มอื เลก็ ๆ ของเดก็ น้อยไมไ่ ด้ เวลาผหู้ ญงิ ทอ้ งใครๆ กช็ อบเรยี กเดก็ ในทอ้ งว่าลกู ชายทงั สนิ เพอื เป็นการอวยพร แมจ้ ะยงั ไมร่ ู้ เพศทแี น่ชดั แตไ่ มว่ า่ ใครกห็ วงั ใหเ้ ดก็ เป็นชายดกี ว่าหญงิ เพราะในแผน่ ดนิ นีสตรเี หมอื นสนิ คา้ ขาดทนุ ยงิ ถา้ ใน ครอบครวั ยากจนหากใหก้ าํ เนิดสตรชี วี ติ กจ็ ะยงิ ลาํ บาก จา้ วเวย่ เองกเ็ รยี กเดก็ ในทอ้ งฉนิ ฟ่านฟ่านวา่ น้องชาย เสมอแมจ้ ะลุน้ อยบู่ า้ งวา่ จะออกมาเป็นเพศไหน พอวนั นี เหน็ วา่ เป็นชายจรงิ ๆ กโ็ ลง่ อก เพราะนางไมอ่ ยากใหม้ ี สตรใี ดตอ้ งถอื กําเนดิ มาเพอื ถกู กดอยใู่ ตธ้ รรมเนียม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 1 มากมายเชน่ นางอกี \"...ดแี ลว้ ทเี ป็นผชู้ าย ขอใหเ้ จา้ สขุ ภาพแขง็ แรง มชี วี ติ ที สมบรู ณ์พูนสุข อยา่ ไดม้ โี รคภยั แพว้ พาน\" นางอวยพร เดก็ ชายเบาๆ แลว้ สง่ เดก็ คนื ใหแ้ มน่ มทมี ารอรบั อยู่ เรอื งทฉี นิ ฟ่ านฟ่านถกู พษิ ตอนไปพระราชวงั ฤดรู อ้ นนนั มี สาเหตุมาจากนางดว้ ยสว่ นหนึง ทาํ ใหน้ างกงั วลมาตลอด ว่าอาจจะทาํ ลายความสขุ ชวั ชวี ติ ของเดก็ คนนีไปเสยี แลว้ หากเขาพกิ ารหรอื ไมร่ อด หากเดก็ คลอดออกมาไม่ สมบรู ณ์วนั หน้านางคงไมม่ กี ลา้ มาพบน้าสะใภอ้ กี แลว้ หญงิ สาวรสู้ กึ ราวกบั ยกภเู ขาออกจากอก เรยี กใหค้ นยก นําแกงบํารงุ เลอื ดเขา้ ไปใหน้ ้าสะใภ้ แลว้ กใ็ หอ้ าเจนิ ไปเอา ของขวญั ทตี นเตรยี มรบั ขวญั น้องชายมามอบใหค้ นสกลุ เถา เถาเฝิงชงิ อารมณ์ดมี าก เขาวนเวยี นดลู กู ชายอยไู่ มห่ า่ ง ขณะทฉี นิ ฟ่ านฟ่านหมดแรงหลบั ไปในทสี ุด หลวิ จา้ วเว่ยอ ยทู่ านขา้ วเป็นเพอื นเขา เหน็ วา่ น้าชายเจรญิ อาหารอยา่ ง ยงิ กอ็ ดเอน็ ดไู มไ่ ด้ เดก็ แรกคลอดไมค่ วรตงั ชอื ดงั นนั น้าชายจงึ ใหเ้ รยี กวา่ เขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 2 ว่า อาฟง ไปกอ่ น รอครบเดอื นและรอปรกึ ษาเถาเต๋อชวน แลว้ คอ่ ยตงั ชอื จรงิ ใหเ้ ขาอกี ครงั หลวิ จา้ วเว่ยออกจากจวนสกลุ เถากบ็ า่ ยคลอ้ ยแลว้ * กว่าหลวิ จา้ วอวจี ะรสู้ กึ วา่ ในทอ้ งไมบ่ ดิ จนเจบ็ ปวดอกี ก็ ผา่ นไปสามวนั แลว้ รา่ งกายทดี เู หมอื นถูกถา่ ยเลอื ดออก ไปจนหมดจงึ ฟืนฟูขนึ มา เจนิ ฮ่ยุ เหมยพยายามอยา่ งยงิ ทจี ะบาํ รงุ นาง ดงั นนั เนอื ตวั ทขี าวซดี ถงึ ไดเ้ ปลยี นเป็นปกตใิ นทสี ุด คนเป็นแมป่ วดใจ อยา่ งยงิ เมอื เหน็ ว่าพอหายดแี ลว้ หลวิ จา้ วอวกี ลบั ไม่ อาละวาดขวา้ งปาขา้ วของอยา่ งทคี ดิ แต่นางกลบั ตาแดง กาํ ปล่อยนําตาของความแคน้ ใจใหห้ ลงั ลงมาเงยี บๆ \"มนั จงใจชว่ งชงิ ของๆ ลกู \" หญงิ สาวเอ่ยเสยี งสะอนื ตใี ห้ ตายหลวิ จา้ วอวกี ไ็ มม่ วี นั เชอื วา่ หลวิ จา้ วเว่ยเขา้ มาชว่ ย นางในสถานการณ์คบั ขนั แมจ้ ะไมร่ วู้ า่ อกี ฝ่ายทาํ ได้ อยา่ งไร แต่เชอื ว่าเป็นฝีมอื มนั แน่ \"ทา่ นแมเ่ หน็ แลว้ ว่าครงั นีมนั ลงมอื โหดเหยี มแค่ไหน ทา่ น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 3 จะยงั นิงเฉยใหม้ นั ลอยหน้าลอยตาอยอู่ กี หรอื !?\" \"แต่...\" เจนิ ฮุย่ เหมยแมจ้ ะรวู้ า่ มคี นเล่นงานบุตรสาวแต่ ไมไ่ ดป้ ักใจเชอื นกั วา่ เป็นหลวิ จา้ วเว่ยทงั หมด \"ทา่ นแมย่ งั คดิ วา่ ไมใ่ ชม่ นั อกี หรอื !? ทา่ นไมเ่ หน็ หรอื วา่ ทา้ ยทสี ดุ มนั กลบั เกบ็ เกยี วผลประโยชน์ไดท้ ุกอยา่ งจาก เรอื งนี เราสองคนลงทนุ ลงแรงกาํ จดั เสยี นหนามไปตงั เทา่ ไหร่ แตส่ ดุ ทา้ ยกลายเป็นตดั ชดุ แตง่ งานใหผ้ อู้ นื แลว้ ลกู กเ็ สยี ชอื เสยี งไปหมดแลว้ \" แมบ้ ดิ าจะใหค้ นออกไป สยบขา่ วลอื แต่คนไดย้ นิ ไดฟ้ ังไปแลว้ จะมกี คี นทมี องวา่ นางเป็นตวั กาลกณิ ี \"อวเี อ๋อรอ์ ยา่ เพงิ คดิ อะไรมากเลย บํารงุ ตวั เองใหห้ ายดี กอ่ นเถอะ\" \"ไม่ จนกว่าทา่ นรบั ปากจะแกแ้ คน้ ใหล้ กู ...มนั จงใจแยง่ ชงิ ผลงานลกู \" หากวา่ บนเวทนี นั เป็นนาง ทา่ มกลางหยาดฝน คอื นางทยี นื อยู่ เวลานนี างคงถูกอุม้ ชูเทยี มฟ้าไปแลว้ ไมใ่ ชถ่ กู บ่าวไพรน่ นิ ทา คนนอกจวนกท็ าํ หน้าแหยงยาม ในยนิ ชอื นางเชน่ นี \"...มนั จงใจทาํ ลายชอื เสยี งลูกเพราะ กลวั ลกู จะไดเ้ ขา้ ตาํ หนกั อ๋อง!\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 4 \"จา้ วอว!ี นีเจา้ พูดเรอื งอะไรของเจา้ \" เจนิ ฮุย่ เหมยตาโต แทบไมเ่ ชอื หู หลวิ จา้ วอวไี มเ่ คยบอกมารดาเรอื งความสมั พนั ธข์ องนาง กบั อนั อ๋อง แต่ยามนีนางคดิ จะกดดนั มารดาใหล้ งมอื แลว้ ดงั นนั จงึ เลอื กจะเอย่ ปาก \"ทา่ นแม่ ลูกอกตญั แู ต่ลกู กบั อนั อ๋องรกั ใครช่ อบพอกนั มานานแลว้ ทา่ นอ๋องสญั ญาวา่ จะหาทางถอนหมนั นงั จา้ วเว่ยและแต่งลกู เป็นหวางเฟย... ทา่ นแม่ เราสองคนรกั กนั \" \"จา้ วอว\"ี เจนิ ฮยุ่ เหมยตาแทบถลน \"นีเจา้ ... นีเจา้ ... เจา้ ผา่ นคนื วสนั ต์ไปแลว้ หรอื ยงั !?\" \"ทา่ นแมใ่ จเยน็ ๆ เถอะ ขา้ กบั ทา่ นอ๋องรกู้ ารณ์ควรไมค่ วร ไมเ่ คยทาํ อะไรเลยเถดิ ถงึ เพยี งนัน\" ไดย้ นิ บุตรสาวตอบ เช่นนนั เจนิ ฮุย่ เหมยกเ็ บาใจลงบา้ ง แต่ยงั คงขมวดควิ จน แทบเป็นปม \"มใี ครรเู้ รอื งนีบา้ ง\" นางอยากจะบอกบุตรใี หต้ ดั ใจเสยี เรอื งนีหากหลวิ เฉยี นรเู้ ขา้ จะกลายเป็นหายนะแน่ \"ทา่ นยายใหญท่ ราบเรอื งนี... มารดาทา่ นคงไมบ่ อกใหข้ า้ ตดั ใจกระมงั ขา้ ทาํ ทกุ อยา่ งมาถงึ ขนั นีแลว้ ทงั ขา้ ทงั ทา่ น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 5 อ๋องตา่ งรกั ปักใจต่อกนั หากขา้ ไมไ่ ดแ้ ตง่ เขา้ ตาํ หนกั อ๋อง ขา้ กข็ อตายดกี วา่ \" \"จา้ วอวี เรอื งนีไมเ่ หมาะสม!\" \"เชน่ นนั มารดากฆ็ า่ ขา้ เถดิ ยามนีนงั จา้ วเวย่ จงใจจะฆา่ ขา้ แลว้ นางชงิ ทุกอยา่ งไปจากขา้ แลว้ ขา้ ยงั จะเหลอื อะไรอกี ขา้ ไมม่ วี นั อยรู่ อดนู างแต่งเขา้ ตําหนกั อ๋องแน่ นนั มนั เป็นที ของขา้ หากมวี นั นนั ขา้ จะขอแลกชวี ติ ดกี ว่า\" หญงิ สาวจง ใจใชค้ วามตายบบี คนั คนเป็นแม่ แมจ้ ะอกตญั แู ตค่ วาม อยากเอาชนะหลวิ จา้ วเวย่ มมี ากกวา่ มารดาของนางใจ อ่อนเกนิ ไป หากไมต่ อ้ นใหจ้ นมมุ กจ็ ะปล่อยผา่ นงา่ ยๆ เหมอื นอยา่ งทแี ลว้ มาอกี \"หยดุ พดู จาเพอ้ เจอ้ เดยี วนี เรอื งนีใหใ้ ครมาไดย้ นิ เราจะ ซวยกนั หมด!\" เจนิ ฮุ่ยเหมยเอด็ ใสบ่ ุตรี แต่พอเหน็ ใบหน้า ซดี เซยี วทอี าบยอ้ มดว้ ยนําตากถ็ อนหายใจเฮอื ก เออื มมอื ไปลบู หวั บุตรสาว \"ยามนีเจา้ ตงั ใจรกั ษาตวั ใหห้ าย ฟืนฟู รา่ งกายตวั เองใหด้ กี พ็ อ เรอื งอนื ... เรอื งอนื มารดาจะลอง ปรกึ ษากบั ท่านยายของเจา้ ดกู อ่ น ทา่ นยายเป็นคนมฝี ีมอื มากยอ่ มคดิ หาทางไดแ้ น่\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 6 \"ทา่ นแมต่ อ้ งชว่ ยลกู ดว้ ยนะเจา้ คะ\" เหน็ วา่ มารดาใจออ่ น หลวิ จา้ วอวกี ร็ บี โผเขา้ กอดเอวนางรอ้ งไหอ้ กี คาํ รบใหญ่ เพอื ใหค้ นเป็นแมส่ งสารและตดั สนิ ใจแน่วแน่ทจี ะตอ่ กรกบั หลวิ จา้ วเวย่ เสยี ที นางกอดมารดารอ้ งไหส้ ง่ เสยี งสะอกึ สะอนื แต่ใบหน้าที ซอ่ นอยนู่ นั กลบั มรี อยยมิ รา้ ยกาจราวกบั ปีศาจจากหบุ เหว อนธการ * หลวิ หว่านอนี งั อยหู่ น้ากระจก นางมองดรู อ่ งรอยบน ใบหน้าทนี บั วา่ จางลงไปมากแลว้ ทําใหอ้ ารมณ์ทกี ดดนั มา ตลอดคลายลงบา้ ง มารดาของนางเชญิ หมอทเี ชยี วชาญดา้ นผวิ พรรณสตรมี า ตรวจบอ่ ยๆ และใหจ้ ดั ยาอยา่ งดที สี ุดใหโ้ ดยไมต่ ระหนี ยามนีนบั วา่ เหน็ ผลมากทเี ดยี ว \"คุณหนูเจา้ ขา ยามนพี วกบา่ วขา้ งนอกพากนั ประจบเอา ใจทางเรอื นจวิ ฮวากนั มากทเี ดยี ว แมแ้ ตน่ ายทา่ นกบั ฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ กใ็ หค้ นเทยี วสง่ ของมอบใหค้ ณุ หนูใหญ่หลาย รอบแลว้ \" ถานองิ คกุ เขา่ ลงรายงานดว้ ยนําเสยี ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 7 ประจบประแจงผเู้ ป็นนาย \"สว่ นอกี เรอื นนนั ไดย้ นิ วา่ รอ้ งไหอ้ ยทู่ งั วนั ทงั คนื ผวิ ซดี ราวกบั ศพไปแลว้ อกี อยา่ งที คุณหนูใหล้ อบปลอ่ ยขา่ ว นบั ว่าไดผ้ ลดยี งิ ถงึ ตอนหลงั นายทา่ นจะใหค้ นออกไปกลบเกลอื นกเ็ ถอะ\" หลวิ หว่านอแี คน่ เสยี งเยย้ หยนั ในลาํ คอกอ่ นจะเอามอื แตะ ใบหน้าตวั เอง \"พวกนางคงคดิ วา่ ตวั เองทาํ คนอนื ไดฝ้ ่าย เดยี วกระมงั ยามนีเหน็ แลว้ วา่ เวลาโดนแวง้ กดั นนั เจบ็ แสบแคไ่ หน คดิ จะเหยยี บหวั ขา้ ปีนป่ายขนึ ทสี งู สมนําหน้านัก\" \"คุณหนูแลว้ คนทเี รอื นจวิ ฮวา...\" \"นบั วา่ ขา้ ดแู คลนนางเกนิ ไป\" ถงึ ไมแ่ น่ใจวา่ การขนึ ราํ ครงั นีของหลวิ จา้ วเว่ยจะเป็นเพราะโชคชว่ ยหรอื ฝีมอื คน แต่ การทนี างขนึ ไปราํ ไดพ้ อดแี ละไมม่ ขี อ้ บกพรอ่ ง เหน็ ไดช้ ดั วา่ ตอ้ งเคยเตรยี มตวั เอาไวก้ ่อน \"ดแู ลว้ พสี าวคนนขี องขา้ หาใชต่ ะเกยี งไรน้ ํามนั นบั วา่ ก่อนหน้านีขา้ มองคนอนื ตํา มองตวั เองสงู เกนิ ไป ผา่ นเรอื งนีแลว้ ถอื ว่าขา้ ตาสวา่ งขนึ มาก ตอ่ ไปจะทาํ การสงิ ใดในจวนนีคงตอ้ งระมดั ระวงั ทุกฝี กา้ ว\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 8 \"คณุ หนูรองนางจะยอมผา่ นเรอื งนีไปเฉยๆ หรอื เจา้ คะ นิสยั คุณหนูรองใครๆ กร็ ู้ นางไมช่ อบเหน็ คนไดด้ กี ว่า ตวั เอง ยงิ เป็นคุณหนูใหญ่นางยงิ คอยแต่จะหาเรอื ง คราว นีบา่ ววา่ นางคงเตรยี มเอาคนื คุณหนูใหญ่แน่\" \"ถา้ พวกนางสองคนจะเลน่ งานกนั กป็ ลอ่ ยใหท้ ําไปเถอะ ยงิ ตา่ งคนตา่ งยอ่ ยยบั แลว้ ถงึ เวลานนั เราคอ่ ยชงิ ตตี ามไฟ ใครกไ็ มอ่ าจกลา่ วหาวา่ เราเหยี มโหดต่อพนี ้องไดแ้ น่\" \"เช่นนนั กด็ เี หลอื เกนิ เจา้ ค่ะ... คุณหนูคนงามของบ่าวตอ้ ง ทนทุกขถ์ งึ เพยี งนี พวกนางควรไดบ้ ทเรยี นจรงิ ๆ\" ถานองิ มองรอยฝีตามตวั หลวิ หวา่ นอกี ป็ วดใจแทนผเู้ ป็นนายยงิ นกั \"ขา้ กไ็ มย่ อมปลอ่ ยผา่ นสงิ ทพี วกมนั ทาํ กบั ขา้ ไปแค่นี เช่นกนั \" * ฎกี ากลา่ วโทษเป็นฏกี าประเภททไี มต่ อ้ งผา่ นสภาขนุ นาง สามารถถวายตรงถงึ ฮอ่ งเต้ไดเ้ ลย ตงั แตส่ องวนั กอ่ นฮอ่ งเตไ้ ดร้ บั รายงานว่าทางลวั หยางเกดิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 8 9 อุทกภยั ทาํ ใหพ้ นื ทไี รน่ าจาํ นวนมากเสยี หาย ยามนันฝ่า บาทไมแ่ มแ้ ต่จะขมวดควิ สองวนั ต่อมามมี า้ เรว็ มาจากลวั หยางถวายฎกี ากลา่ วโทษตอ่ ฮอ่ งเต้ ยามนีเจา้ กรมโยธา เจา้ กรมเกษตร เสนาบดเี กษตร ลว้ น คกุ เขา่ ตวั สนั อยดู่ า้ นหน้าแถวในตําหนกั จนิ หลวน แกม้ ซา้ ยของเจนิ ไหก่ งั บวมแดงเลก็ น้อยเพราะเพงิ ถูกฮอ่ งเต้ ปาหยกทที บั กระดาษใส่ ขนุ นางทงั หมดในทอ้ งพระโรงต่างพากนั เงยี บกรบิ มเี พยี ง ศตั รขู องสกุลเจนิ ทยี งิ กา้ วออกมาสนับสนุนใหล้ งโทษเจนิ เสยี วหนิงใหห้ นกั และกลา่ วพาดพงิ สกุลเจนิ กนั อกี หลาย คาํ เจนิ จงิ ยนิ ยงั คงยนื อยใู่ นแถว มองบดิ าทตี อ้ งกม้ หน้ารบั คาํ บรภิ าษมากมายแลว้ กาํ หมดั แน่น เหน็ กนั ชดั ๆ อยแู่ ลว้ วา่ ตอนแรกทมี นี ําท่วมฝ่าบาทหาไดก้ ระตอื รอื รน้ จะจดั การ อะไร แต่พอมฎี กี ากลา่ วโทษกร็ บี ออกมาตะครุบ แทจ้ รงิ เรอื งนีกเ็ หมอื นตอนกองทพั เอยี นเหอ ฝ่าบาท ตอ้ งการบบี ใหส้ กุลเจนิ คายทรพั ยส์ นิ ออกมาชดใชใ้ ห้ ชาวบา้ นแทนทอ้ งพระคลงั หลวง เหมอื นทใี หส้ กุลหยู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 0 รบั ผดิ ชอบคราวนนั แมร้ แู้ กใ่ จกต็ อ้ งหบุ ปากเงยี บเอาไว้ ยามนีเจนิ เสยี วหนิง ขดั ราชโองการชดั เจน มหี ลกั ฐานเป็นนําทว่ มใหญ่เชน่ นี ตอ่ ใหช้ าํ ระกายในแมน่ ําฮวงโหกค็ งไมอ่ าจลบลา้ งมลทนิ เจนิ ไหก่ งั ฟังนําเสยี งลงิ โลดยามกลา่ วโทษเขาของพวก ศตั รแู ลว้ ในใจมแี ต่ความคงั แคน้ ยงิ ยามทฝี ่าบาทตบลงบน ทพี กั แขน สพี ระพกั ตรข์ งึ ขงั เอาจรงิ กลา่ วทา้ วความถงึ ความทุกขร์ อ้ นของราษฎรตา่ งๆ นานาแลว้ มาจบลงที ความผดิ ของพวกเขา ในใจเจนิ ไหก่ งั ยงิ รอ้ นราวกบั มไี ฟ สุม \"เจา้ กรมโยธา เจา้ กรมเกษตร มคี วามผดิ ฐานไมร่ อบคอบ ไมท่ าํ การตรวจสอบการทาํ งานของผูใ้ ตบ้ งั คบั บญั ชาใหถ้ ี ถว้ น ทาํ ใหร้ าษฎรตอ้ งเดอื ดรอ้ นใหญ่หลวง เราขอสงั ให้ พวกเจา้ เรง่ เดนิ ทางไปลวั หยาง เยยี วยาราษฎรทปี ระสบ ภยั หาทางระบายนําและขดุ ลอกคคู ลองตามแผนเดมิ ให้ ได้ หากทําไมไ่ ดก้ ไ็ มต่ อ้ งกลบั มาถงเยยี นอกี \" สองเจา้ กรม ไดย้ นิ รบั สงั เหงอื เยน็ กพ็ รงั พรู ไดแ้ ต่โขกหวั ขานรบั อยา่ ง จาํ นน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 1 \"เสนาบดเี จนิ มคี วามผดิ ทไี มอ่ าจควบคุมดแู ล ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา และปล่อยปละใหห้ ลานชายแอบอ้าง อาํ นาจตวั เองไปเบยี ดเบยี นประชาชน ใหร้ บั ผดิ ชอบคนื ธญั ญาหารทเี จนิ เสยี วหนิงยดึ มาใหร้ าษฎรและเยยี วยา ทดี นิ ทเี สยี หาย มอบเงนิ ฟืนฟูใหค้ นทไี ดร้ บั ผลกระทบและ ใหง้ ดเบยี หวดั สามเดอื น\" \"รบั ดว้ ยเกลา้ พะ่ ยะ่ คะ่ \" \"นอกจากนีเจนิ เสยี วหนิงมคี วามผดิ ใหก้ รมอาญาสง่ คน ไปจบั กมุ เขา ใหโ้ บยแปดสบิ ไม้ คนื ของทงั หมดใหร้ าษฎร และปรบั เงนิ สามพนั ตาํ ลงึ ใหเ้ จา้ เมอื งลวั หยาง และใหถ้ อด ออกจากตาํ แหน่งขนุ นางทงั หมด ไปจดั การซะ... วนั นีเลกิ ประชุม\" ฮ่องเตต้ รสั จบกล็ ุกออกไปจากตําหนกั บรรยากาศกดดนั พลนั ปลอดโปรง่ ขนึ เจนิ จงิ ยนิ รบี เขา้ ไปพยุงบดิ าของตน เหน็ รอยแดงทขี า้ งแกม้ บดิ ากป็ วดใจจนอยากจะตอี กชก หวั ตวั เอง เจนิ ไหก่ งั นนั สขุ มุ กว่า แมจ้ ะอายจนแทบแทรกแผน่ ดนิ หนี กย็ งั คงรกั ษาสหี น้านิงเฉยไว้ รอใหพ้ วกศตั รูทพี ากนั ปาหนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 2 ซําเมอื ครพู่ ากนั เดนิ ออกจากทอ้ งพระโรงไปแลว้ เขาถงึ เดนิ ออกไปพรอ้ มบุตรชาย ดา้ นหน้าตําหนกั จนิ หลวน เนียเถยี นชงิ กาํ ลงั พดู คุยกบั เพอื นขนุ นางทเี ขา้ มาถามเกยี วกบั งานทมี คี วามสบั สนกนั อยู่ ในวงสนทนามเี สยี งหวั เราะสลบั กบั เสยี งพูดคุย วูบ หนงึ เขารสู้ กึ วา่ มคี นมอง เมอื เงยหน้าขนึ กเ็ หน็ เจนิ ไหก่ งั กบั เจนิ จงิ ยนิ ทยี นื อยบู่ นบนั ใดมองตรงมาทางเขาอยู่ ดว้ ยสญั ชาตญาณเจนิ ไหก่ งั รสู้ กึ ว่าความอปั ยศในวนั นีตอ้ ง เกยี วขอ้ งกบั จว้ งหยวนหนุ่มผนู้ ีแน่ พอเขาจอ้ งไปแทนที จว้ งหยวนหนุ่มทอี อ่ นวยั กวา่ มากจะหวนั เกรง อกี ฝ่ายกลบั สบตาเขาตรงๆ ก่อนจะยมิ คลา้ ยไมย่ มิ สหี น้าดสู งบและ เป็นสขุ จนคนมองอยากจะทาํ ลายมนั ทงิ เสยี ใหเ้ ป็นชนิ ๆ เจนิ ไหก่ งั รสู้ กึ ไดถ้ งึ ความเป็นอรแิ ละความไมเ่ กรงกลวั ของ เนียเถยี นชงิ เขาเดาวา่ อกี ฝ่ายคงรแู้ ลว้ วา่ ปัญหาในชว่ งที ผา่ นมาของตนนนั เป็นฝีมอื ของของคนสกลุ เจนิ ไมแ่ น่ เรอื งในตําหนกั จนิ หลวนเมอื ครเู่ นียเถยี นชงิ อาจมสี ว่ น ผลกั ดนั เพราะอยา่ งไรชว่ งนีเขากเ็ ป็นคนโปรดของฮอ่ งเต้ เอย่ ปากไมก่ คี าํ ฮอ่ งเตก้ ค็ ลอ้ ยตามแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 3 ขนุ นางขนั หา้ ผหู้ นึงกลบั กลา้ มาทา้ ทายขนุ นางขนั สอง อยา่ งเขา เจนิ ไหก่ งั จดบญั ชแี คน้ นีไวใ้ นอก สะบดั แขนเสอื เดนิ นําบุตรชายออกจากวงั ไปทนั ที * \"ฟังดแู ลว้ ลูกเลยี งของพสี าวคนนนี บั ว่ารา้ ยกาจไมเ่ บา ตอนวนั งานขา้ กบั ทา่ นแมก่ แ็ ปลกใจกนั มาก ใครๆ กร็ วู้ า่ คนทจี ะขนึ ราํ บวงสรวงนันคอื หลานอวเี อ๋อร์ แต่สุดทา้ ย กลบั เป็นใครหน้าไหนไมร่ มู้ าฉวยโอกาสไป สงสารกแ็ ต่ หลานสาวทที งั เจบ็ ตวั ทงั เจบ็ ใจ\" ป๋ ายซ่อู งิ จบี ปากจบี คอ เอ่ยขณะทรี นิ นําชาใหฮ้ หู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกลุ เจนิ ดว้ ยความเคย ชนิ หลงั จากฟังเรอื งความสมั พนั ธข์ องหลวิ จา้ วอวกี บั อนั อ๋อง แลว้ เจนิ ฮยุ่ เหมยกไ็ มอ่ าจทาํ ใจนิงเฉยได้ สุดทา้ ยถงึ ได้ กลบั มาทจี วนสกลุ เจนิ เพอื ขอพบฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ แต่เดมิ มารดาของเจนิ ฮุย่ เหมยเป็นอนุคนหนงึ ของเจนิ ไห่ กงั แต่ในสกุลเจนิ นีหยางแรงหยนิ ดอ้ ย จาํ นวนสตรมี นี ้อย กว่าบุรษุ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกุลเจนิ เองกไ็ มม่ บี ตุ รดี งั นัน บุตรสาวในจวนจงึ นบั วา่ ไดร้ บั ความเมตตามากดว่าจวน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 4 อนื พอมารดาของเจนิ ฮุย่ เหมยตายฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จงึ เอานาง มาเลยี งดูเอง ดงั นนั ตวั นางจงึ สนทิ สนมกบั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกลุ เจนิ มาก ลามไปถงึ หลวิ จา้ วอวที ไี ดร้ บั ความสนิทสนม เอาใจใสจ่ ากฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เช่นกนั ป๋ ายซอู่ งิ แมม้ ศี กั ดเิ ป็นพสี ะใภข้ องเจนิ ฮุย่ เหมย แต่นาง อายนุ ้อยกวา่ น้องสาวของสามผี นู้ ีมาก การลาํ ดบั สรรพ นามจงึ คอ่ นขา้ งกระดากปาก ดงั นนั นางจงึ เรยี กเจนิ ฮยุ่ เหมยว่าพสี าวตามลําดบั อายแุ ทน \"คราวกอ่ นตอนออกจากเจอ้ เจยี ง นางรอดกลบั ไปถงึ จนิ ห ยางไดข้ า้ กค็ ดิ ว่าโชคชว่ ย ทไี หนได.้ ..\" ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ ขบ กรามดว้ ยความไมพ่ อใจ แต่คาํ พดู นีกลบั สะดุดหเู จนิ ฮยุ่ เหมย \"ตอนกลบั จากเจอ้ เจยี ง? ท่านแมห่ มายถงึ อะไรหรอื เจา้ คะ?\" นางไมร่ วู้ า่ หลวิ จา้ วอวกี บั ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เคยทาํ อะไร ลบั หลงั นางบา้ ง ดงั นนั จงึ ฟังคาํ พดู เหลา่ นนั ไมเ่ ขา้ ใจ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกุลเจนิ คลา้ ยนึกขนึ มาไดว้ ่าเจนิ ฮุ่ยเหมยไมร่ ู้ เรอื งทพี วกนางสง่ พวกโจรไปฉุดหลวิ จา้ วเว่ยจงึ โบกมอื กลบเกลอื น \"อยา่ ไปสนใจเรอื งเก่าเลย มาพดู กนั เรอื งนี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 5 เจา้ สบื ไดห้ รอื ยงั วา่ อาการเจบ็ ป่วยของอวเี อ๋อรเ์ กดิ จาก อะไร? ใชเ่ จา้ ใหล้ กู กนิ ยาผดิ หรอื ไม?่ \" \"มารดา! ยาทขี า้ เอาใหอ้ วเี ออ๋ รน์ นั ไดน้ ําไปตรวจสอบแลว้ ลว้ นปกตดิ ี แตห่ มอฝังเขม็ ทขี า้ เชญิ มาบอกวา่ อาการของ นางคลา้ ยว่ารบั ยาหลายตวั ผสมปนเปจนเป็นพษิ ตอ่ กนั ทาํ ใหย้ ากจะตรวจหาสาเหตุวา่ มาจากไหนแน่\" \"ลกู สาวเจา้ กอ่ นหน้านไี มไ่ ดเ้ จบ็ ป่วยนางจะไปรบั ยา มากมายจนเป็นพษิ ต่อกนั ไดอ้ ยา่ งไร จะมกี แ็ ตย่ าเลอื น ระดนู ี หรอื นางดมื ยาอยา่ งอนื อยอู่ กี เลา่ \" \"ขา้ ถามลกู แลว้ นางยนื ยนั วา่ กอ่ นจะกนิ ยาเลอื นระดู นาง ไมไ่ ดก้ นิ ยาอยา่ งอนื เลย นนั ยงิ ทาํ ใหข้ า้ ฉงนยงิ นกั ...\" \"เช่นนีคงตอ้ งมคี นเลน่ ตกุ ตกิ แน่พสี าว ...ขา้ วา่ จวนนนั ของ พอี าจมพี ยคั ฆเ์ รน้ กายอยแู่ ลว้ ละ่ \" ป๋ ายซู่องิ วา่ \"เรอื งนนั ขา้ จะสบื ดใู หร้ ชู้ ดั ... แต่ทขี า้ มาวนั น\"ี เจนิ ฮุย่ เหมยเหลม่ องป๋ ายซูอ่ งิ อยา่ งลงั เลใจเมอื จะกลา่ วถงึ อนั ออ๋ ง แตค่ ดิ ดแู ลว้ นางจะกลายเป็นนายหญงิ คนตอ่ ไปของสกลุ เจนิ และภายภาคหน้าหากสนิ เจนิ ไหก่ งั เจนิ ฮยุ่ เหมยก็ ตอ้ งพงึ พงิ พชี าย ป๋ ายซูอ่ งิ เป็นฮหู ยนิ ของเจนิ จงิ ยนิ จะรู้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 6 เรอื งนีคงนบั ว่าสมควร \"อวเี ออ๋ รเ์ พงิ บอกขา้ เรอื งอนั อ๋อง มารดาท่านเหน็ วา่ อยา่ งไรเจา้ คะ\" \"จะวา่ อยา่ งไร เดก็ หนุ่มสาวมคี วามคดิ ของตวั เอง จะรกั ใครช่ อบพอกนั แปลกตรงไหน?\" \"แต่ยงั ไงอนั อ๋องกม็ คี ่หู มนั แลว้ อกี ทงั คหู่ มนั กเ็ ป็นพสี าว ของนาง บดิ าของนางไมม่ ที างยอมใหน้ างแต่งไปเป็น ชายารองแน่ มอี ยา่ งทไี หนบุตรภี รรยาเอกสองคนแยง่ กนั แต่งเขา้ จวนเดยี ว ยงิ ยามนียงั ไมร่ ชู้ ดั ว่าฝ่าบาทจะเลอื ก ใครเป็นรชั ทายาท หากจวนสกุลหลวิ ทาํ เชน่ นีคนจะเขา้ ใจ ผดิ วา่ เจา้ กรมอากรเขา้ ฝ่ายสกลุ หยไู ด\"้ \"เจา้ อยา่ เพงิ คดิ มากไปไกล เรอื งนียงั ไมถ่ งึ กบั กระชนั ชดิ นกั ...ถา้ แตง่ เขา้ สองคนไมไ่ ดก้ ท็ าํ ใหเ้ หลอื คนเดยี วเสยี จะ ไปยากอะไร\" \"มารดา...\" ยงั ไมท่ นั ทเี จนิ ฮุย่ เหมยจะไดท้ กั ทว้ งกไ็ ดย้ นิ เสยี งเอะอะดา้ นนอก คนทงั สามนิงฟังอยคู่ รูห่ นึงจงึ พากนั ลกุ ออกไปดู \"นีมนั เกดิ อะไรขนึ ?\" เหน็ เจนิ จงิ ยนิ พยงุ สามที ใี บหน้าบวม แดงเขา้ จวนมาฮูหยนิ ผูเ้ ฒา่ สกุลเจนิ กด็ วงตาวาววาบ รบี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 7 ปราดเขา้ ไปชว่ ยพยงุ คน \"พวกเจา้ ไปเอายามาประคบแผลใหน้ ายทา่ นเรว็ เขา้ !\" ฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ สงั ดว้ ยความรอ้ นใจ กอ่ นจะพาเจนิ ไหก่ งั เขา้ ไป พกั ในหอ้ ง เจนิ จงิ ยนิ เหน็ เจนิ ฮยุ่ เหมยเดนิ ตามมากห็ ยดุ สงั นาง \"น้องสาวเจา้ รบี กลบั จวนของเจา้ ไปเถอะ วนั นีสกลุ เจนิ ถูก เล่นงานในราชสาํ นกั เจา้ อยา่ อยทู่ นี ีนานนกั เลย สามเี จา้ อาจจะไมพ่ อใจได\"้ \"ขา้ ทราบแลว้ \" เจนิ ฮยุ่ เหมยกม้ หวั ใหเ้ ขาแลว้ กลา่ วลารบี กลบั จวนสกลุ หลวิ อยา่ งไรเสยี เรอื งราวในราชสาํ นกั นนั ยากจะคาดเดา วนั หนงึ คนตกตาํ กอ็ าจจะพลกิ ฟืน ขอเพยี งกอดตําแหน่ง ฐานะตนเองเอาไวไ้ ด้ ไมแ่ น่วนั หน้าอาจจะกชู้ อื ขนึ มา หลวิ เฉยี นไมใ่ ชค่ นโง่ แมส้ กุลเจนิ วนั นจี ะทาํ ตวั ขดั หขู ดั ตา ฝ่าบาท แตค่ นทถี กู ลงโทษหนกั หน่วงเป็นแคญ่ าตสิ ายรอง ของเจนิ ไหก่ งั เทา่ นนั สว่ นตวั เจนิ ไหก่ งั แมจ้ ะเสยี ทรพั ย์ และงดเบยี หวดั แตย่ งั คงนังตระหงา่ นอยใู่ นสภาขนุ นาง เหน็ ไดช้ ดั วา่ ฝ่าบาทไมไ่ ดค้ ดิ จะปลดเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 8 ดงั นนั ในฐานะลกู เขยเขาจงึ ไมค่ ดิ จะเคลอื นไหวในยามนี เพยี งแต่กลา่ วเตอื นเจนิ ฮยุ่ เหมยใหร้ ะวงั การตดิ ต่อบา้ น เดมิ ในเวลาเชน่ นีใหม้ าก หากคลนื ลมสงบแลว้ จะทาํ สงิ ใด คอ่ ยวา่ กนั * ในฉางซายามนบี รรยากาศเขม้ งวดกวดขนั ทว่าราษฎรก็ ยงั คงดาํ เนินชวี ติ ต่อไป องคไ์ ท่จอื ฮเู จยี เลอ่ มพี ระชนมายุ 26 ปี เขาเป็นบรุ ุษ รปู ร่างกํายาํ สงู ใหญ่ เหมาะสมกบั ตําแหน่งนกั รบอนั ดบั หนงึ ของชนเผา่ เคา้ หน้าหลอ่ เหลาดดุ นั มกั จะถกู ปิดอยู่ ภายใตห้ น้ากากสที องตามธรรมเนียมนกั รบ ไทจ่ อื ฮเู จยี เล่อเป็นคนรกั สนั โดษ เวลาไปไหนมาไหนใน เมอื งหลวงเขาไมช่ อบใหม้ ที หารตามเสดจ็ ดงั นันภาพของ บุรษุ ในหน้ากากทองคาํ ควบมา้ เขา้ ออกเมอื งลว้ นเป็นภาพ ทคี นเหน็ จนชนิ ชา เช่นเดยี วกบั วนั นีเขาควบมา้ ออกจากเมอื งเพอื มงุ่ หน้า ออกไปยงั คา่ ยทหาร ทา่ มกลางหมชู่ าวบา้ นมหี ญงิ สาว ภายใตห้ น้ากากหนงั มนุษยร์ ปู โฉมงามลม่ เมอื งลอบมอง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 9 9 ตามแผน่ หลงั ขององคช์ ายนกั รบไป \"นนั คอื ไทจ่ อื หรอื ?\" นางกระซบิ ถามสายลบั ทเี ป็นคนนํา ทางมาดลู าดเลา \"ใช่ นนั แหละคนทเี จา้ จะตอ้ งเขา้ หา\" เขาพยกั หน้า ทหารลบั หญงิ ถอนหายใจเฮอื ก กลนิ อายดุดนั เขม้ งวดและ ความตายนนั แจม่ แจง้ เสยี จนไมว่ า่ ใครกค็ งไมอ่ ยากเขา้ ใกล้ \"ขา้ จะตอ้ งเรมิ งานเมอื ไหร?่ \" \"ชว่ งนีเจา้ ศกึ ษาเสน้ ทางในฉางซาใหช้ ดั เจนกอ่ น สว่ นงาน นนั ของเจา้ รอใหเ้ ฉินหรงปัวมาเป็นผบู้ ญั ชาการ\" \"ได\"้ นางมองไปบนทมี า้ ของฮูเจยี เลอ่ เพงิ ตะบงึ ผา่ นไปเมอื ครู่ ในใจรสู้ กึ หนาวเหน็บและไมส่ งบดงั สหี น้า เนนิ นานกวา่ จะ ถอนหายใจหนกั ๆ ออกมาอกี ครา * ฟ้ามดื แลว้ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกุลเจนิ นังอยหู่ น้ากระจก จอ้ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 0 มองรวิ รอยทเี กดิ ขนึ ตามวยั บนใบหน้า นางหวสี างผมยาว ของตนอยา่ งละเมยี ดขณะทนี ายทา่ นผเู้ ฒา่ เปลยี นชุดหลงั อาบนําเสรจ็ แลว้ กเ็ ขา้ มานงั บนเตยี ง \"เมอื กลางวนั เหมยเอ๋อรม์ าทนี ีทาํ ไม?\" เขานกึ ขนึ ไดว้ ่า เหน็ เจนิ ฮยุ่ เหมยอยกู่ บั ฮหู ยนิ ของตนตอนทเี ขากลบั จวน แต่เพราะเรอื งวนุ่ วายจงึ ลมื ถามถงึ ไปเสยี สนิท \"จะเรอื งอะไร กเ็ รอื งทวี นั งานบวงสรวงอวเี อ๋อรถ์ ูก เปลยี นตวั กะทนั หนั ... ทา่ นพกี เ็ หน็ แลว้ วนั นนั พวกเรายงั แปลกใจกนั อยเู่ ลยวา่ นางปีศาจหน้าไหนถงึ ขนึ ไปราํ แทน หลานสาวของขา้ ได้ ...ฟังจากคําพดู เหมยเอ๋อรว์ นั นี ดูทา่ จะมคี นเล่นตุกตกิ กบั ยาของหลานสาว ลงมอื โหดเหยี มยงิ นกั \" \"ใครมนั กลา้ \" \"ยามนียงั สบื หาตวั ไมพ่ บ แตด่ แู ลว้ คนทไี ดป้ ระโยชน์ทสี ุด จากเรอื งนีมใิ ชค่ ุณหนูใหญ่สกลุ หลวิ ผนู้ นั หรอื นางนบั วา่ ฝีมอื ไมด่ อ้ ย อายุยงั น้อยแต่เลห่ เ์ หลยี มรอบตวั ยามนนี าง ปีนป่ายขนึ ทสี งู ไดแ้ ลว้ สงสารกแ็ ตเ่ หมยเออ๋ รก์ บั อวเี ออ๋ ร์ อาํ นาจในจวนของพวกนางคงสนั คลอนแลว้ ... เฮอ้ ถา้ วนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 1 นนั เป็นอวเี อ๋อรไ์ ดข้ นึ ราํ จะดสี กั เพยี งใด ฝนดนั ตกลงมา ประจวบเหมาะเวลา คนทงั ถงเยยี นคงบูชานางยงิ กว่า เทพธดิ าแน่ ...สถานการณ์เชน่ นีตามจรงิ ควรเรง่ ใหเ้ ดก็ นนั รบี แตง่ ออกจากจวนสกลุ หลวิ จงึ จะดตี อ่ คนของเราทสี ุด เสยี กแ็ ตน่ างเป็นพระคหู่ มนั ของอนั อ๋อง...\" ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เหลอื บมองสหี น้าอมึ ครมึ ของเจนิ ไหก่ งั กอ่ น จะลดเสยี งเบาลง \"ขา้ ไมอ่ ยากปิดบงั ทา่ นพี เรอื งนีตาม จรงิ ไมน่ บั ว่าเหมาะสมนกั แต่เพราะหนุ่มสาวมคี วามคดิ ของตวั เอง อวเี ออ๋ รข์ องเรานันถูกอนั อ๋องลอ่ ลวงเสยี จนรกั ปักใจกบั เขาแลว้ \" \"เจา้ ว่าอะไรนะ!?\" เจนิ ไหก่ งั เบกิ ตาขนึ มองนางไมเ่ ชอื หู \"จะโทษอวเี อ๋อรก์ ไ็ มไ่ ด้ อนั อ๋องเป็นผใู้ ด อาํ นาจบารมเี อย รปู โฉมกไ็ มไ่ ดด้ อ้ ย อวเี ออ๋ รเ์ ป็นสตรใี นหอ้ งหอ หาเคย ใกลช้ ดิ สนิทสนมกบั บรุ ษุ พอมบี ุรษุ สงู สง่ เชน่ นนั มาฝากรกั ยอ่ มใจออ่ นเป็นธรรมดา ตดิ ขดั กแ็ ต่พสี าวของนางเป็น พระคหู่ มนั ของอนั อ๋อง แมท้ งั สองมรี กั ปักใจตอ่ กนั กไ็ มอ่ าจ ครองค่ไู ด\"้ เจนิ ไหก่ งั มนุ่ ควิ ยามนสี กุลเจนิ วุน่ วายดงั นนั พวกเขาคง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น