แสนชัง 3

แ ส น ชั ง | 6 0 2 \"คณุ หนูเรอื งนีจะมปี ัญหามาถงึ ทา่ นหรอื ไม?่ \" อาเจนิ ไมไ่ ด้ กลวั ความโหดเหยี มของหลวิ จา้ วเวย่ แต่กลบั เป็นหว่ ง เพราะกลวั นางจะเดอื ดรอ้ น \"ขนึ อยกู่ บั ว่าพวกเขากลา้ จะทาํ ใหข้ า้ เดอื ดรอ้ นหรอื ไม่ วนั นีฮหู ยนิ ของจวนกลายเป็นสตรวี ปิ รติ เล่นคณุ ไสยมนต์ดาํ ทงั ยงั คลมุ้ คลงั ต่อหน้าผคู้ น บวกกบั เรอื งสกุลเจนิ เจนิ ฮุย่ เหมยไมม่ ที างเงยหน้าขนึ มาไดอ้ กี สว่ นหลวิ จา้ วอวพี อ นางแต่งเขา้ จวนอ๋อง ดว้ ยฐานะรากเหงา้ กบั ชอื เสยี งเน่า เฟะของมารดานางยามนี นางจะเป็นแค่ไมท้ ปี ักบนมลู ววั เท่านนั คนสกุลหลวิ เสยี ไปมากมาย ต่อใหใ้ นใจพวกเขารู้ ว่าเป็นฝีมอื ขา้ แตจ่ ะกลา้ พูดออกมาหรอื ไม่ ยามนีขา้ เป็น คนทมี ชี อื เสยี งดที สี ดุ ในจวน เป็นทา่ นหญงิ ทฮี อ่ งเตแ้ ต่งตงั หากสตรสี กุลหลวิ อยากจะแต่งออกในอนาคต ยงั ตอ้ งพงึ ขา้ ใหช้ ว่ ยกชู้ อื หากเขายอมสละขา้ เพอื เรยี กรอ้ งความ ยตุ ธิ รรมใหเ้ จนิ ฮยุ่ เหมย กน็ ับวา่ โงเ่ ตม็ ท\"ี หลวิ จา้ วเว่ยรจู้ กั ความเหน็ แก่ตวั ของหลวิ เฉยี นดี แผนการ ของนางไตอ่ ยบู่ นขอบสนั ดานเอาตวั รอดของหลวิ เฉยี น ชาตกิ อ่ นเขากลา้ เป็นคนควบคุมการประหารนางเพอื ชอื เสยี งและตาํ แหน่งหน้าที ชาตนิ ีมหี รอื ทเี ขาจะไมก่ ลา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 3 สละเจนิ ฮยุ่ เหมยกบั หลวิ จา้ วอวที งิ หากเจนิ ฮุย่ เหมยยงั มสี กุลเจนิ หนุนหลงั เรอื งนีคงไม่ สาํ เรจ็ ลงงา่ ยๆ ขนั แรกนางถอดเกราะของสองแมล่ กู นี ดว้ ยการจดั การสกลุ เจนิ ดงั นนั ในยามนีจงึ งา่ ยมากทหี ลวิ เฉยี นจะตดั สนิ ใจทงิ ภรรยา ชาตกิ อ่ นตอนหลวิ จา้ วเว่ยถกู ขงั อยใู่ นจวน นางเคยหอบ หลกั ฐานพรอ้ มความหวงั สง่ ใหเ้ จนิ ฮุย่ เหมยเพราะมองอกี ฝ่ายในแงด่ ี แต่สดุ ทา้ ยความหวงั ในการลา้ งชอื ของนางถกู ทาํ ลาย ชาตนิ ีนางกจ็ ะเหยยี บขยที ุกความหวงั ของเจนิ ฮุย่ เหมย เช่นกนั ! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 4 แสนชงั # 49. อบั อาย ราวกบั ว่าสกุลหลวิ กาํ ลงั พบเจอกบั อาเพศ ในจวนเกดิ แต่ เรอื งรา้ ยๆ และเรอื งรา้ ยๆ เหลา่ นนั ลว้ นพวั พนั กบั สกุล เจนิ ! \"หลวิ ฮหู ยนิ เป็นบา้ ไปแลว้ นางใชค้ ณุ ไสยมนตด์ าํ ของ สกปรก ทางทดี อี ยา่ ไปยุง่ เกยี วกบั บา้ นนนั เดยี วอปั มงคล จะเขา้ ตวั \" \"ลกู สาวกาํ ลงั จะแตง่ ออก มารดากลบั ทําเรอื งงามหน้าถงึ เพยี งนี สงสารกแ็ ตค่ นลกู \" \"สงสารอะไรกนั ! ดไี มด่ คี นลูกกใ็ ชค้ ณุ ไสยกบั ท่านอ๋อง อยา่ ลมื สกิ อ่ นหน้านอี นั อ๋องหมนั กบั พสี าวตา่ งมารดาของ นาง แตจ่ ๆู่ ปบุ ปับกเ็ ปลยี นมาเป็นนาง ถา้ บอกว่านางใส ซอื บรสิ ทุ ธไิ มร่ ไู้ มเ่ หน็ มากอ่ นขา้ ไมม่ ที างเชอื \" \"เชอื สายสกลุ เจนิ นเี ลยี งดกู นั มายงั ไงนะ คนพอ่ กเ็ ลน่ ชกู้ บั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 5 ลกู สะใภ้ ลกู สาวกช็ อบคุณไสยจนเสยี สต\"ิ \"พวกเจา้ จาํ ไดห้ รอื ไม่ กอ่ นหน้านีมขี า่ วลอื วา่ คุณหนูหลวิ คนรองไมอ่ าจขนึ ราํ บวงสรวงฟ้าดนิ ได้ นีไมใ่ ชฟ่ ้าดนิ รงั เกยี จหรอกหรอื สายเลอื ดสกปรกอปั มงคลในตวั พวก นาง ถงึ ขนาดไดร้ บั คดั เลอื กแลว้ แตฟ่ ้าดนิ กบ็ นั ดาลไมใ่ ห้ นางไดเ้ ขา้ ไปในพธิ \"ี \"อกี สองวนั นางกจ็ ะแตง่ เขา้ ตําหนกั ออ๋ งแลว้ ไมร่ มู้ เี รอื ง แบบนีทางตําหนกั อ๋องจะวา่ ยงั ไงบา้ ง\" \"แต่งเขา้ ไปใหค้ นรงั เกยี จน่ะสิ สงสารอนั ออ๋ งจรงิ ๆ ทตี อ้ ง แตง่ ตวั อปั มงคลแบบนเี ขา้ ไป\" \"เจา้ วา่ สกุลหลวิ จะทาํ อยา่ งไรกบั ฮหู ยนิ ใหญ่ นางยงั จะ รอดอยหู่ รอื ไม\"่ \"ขา้ ไดย้ นิ มาวา่ หลวิ ฮหู ยนิ คนนีตอนแรกแตง่ เขา้ มาเป็นอนุ จนฮหู ยนิ คนแรกตายนางถงึ ไดเ้ ลอื นขนั \" \"เจา้ จะบอกว่านางใชค้ ณุ ไสยทาํ ใหไ้ ดต้ าํ แหน่งฮูหยนิ เอก มาหรอื ?\" \"มนั กไ็ มแ่ น่ไมใ่ ชห่ รอื !?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 6 \"น่ากลวั จรงิ ๆ\" * หลวิ จา้ วอวนี งั นิงเงยี บอยใู่ นหอ้ งมาตงั แตเ่ มอื คนื หลงั จะ เหน็ สภาพไรส้ ตขิ องมารดานางกไ็ ดแ้ ต่ตะลงึ องึ ไมม่ แี มแ้ ต่ แรงจะกรดี รอ้ งระบายความโกรธในใจ บดิ าเลอื นสายตา มามองนางอยา่ งรงั เกยี จดว้ ยอกี คน หลวิ จา้ วอวหี นกี ลบั มาขงั ตวั เองอยใู่ นหอ้ ง นางขายหน้า จนไมเ่ หลอื ชนิ ดี รสู้ กึ กลวั ไปหมด ไมร่ วู้ ่าพรงุ่ นีจะเกดิ อะไรขนึ นางจะไดแ้ ตง่ เขา้ ตําหนกั อ๋องอยหู่ รอื ไม่ อนั อ๋อง กบั ลกี ุย้ เฟยจะยงั มองนางในแงด่ ไี ดห้ รอื ไม่ ในเมอื มารดา ของนางทาํ เรอื งแบบนนั ตอ่ หน้าคนตงั มากมาย หญงิ สาวอยากรอ้ งไหแ้ ตร่ อ้ งไหไ้ มอ่ อก ในหอู อื องึ ในใจ สะทา้ นไปดว้ ยความหวาดหวนั นางกลวั จะมคี นมาเคาะ ประตูแลว้ เรยี กนางออกไป หลวิ จา้ วอวกี อดตวั เองอยใู่ น หอ้ ง ไมค่ ดิ จะออกไปดสู ภาพมารดาทถี ูกจบั ขงั ไวเ้ ลยดว้ ย ซํา * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 7 \"เจา้ จะแต่งคนเช่นนีเป็นพระชายาไดย้ งั ไง!? ตอนนีมารดา นางเป็นผสี าง เป็นตวั อปั มงคลทคี นทงั ถงเยยี นนนิ ทา บา้ นตาของนางกต็ กตาํ ไมเ่ หลอื ชนิ ดี สวรรคแ์ กลง้ กนั ชดั ๆ\" ลกี ยุ้ เฟยแผดเสยี งตะโกนใสอ่ ๋องทนั ทที เี ขาเขา้ วงั มา ตอนฟ้าสวา่ ง อนั อ๋องกม้ หน้านงิ ยามนีเขาไมร่ จู้ ะเถยี งมารดาอยา่ งไร ชอื เสยี งหลวิ จา้ วอวดี งิ ลงเหว อํานาจหนุนหลงั กไ็ มม่ ี มารดาของนางอกี ไมก่ วี นั กอ็ าจจะหลุดจากตาํ แหน่งฮหู ยิ นเอก การแตง่ พระชายาเช่นนีถอื เป็นเรอื งน่าขายหน้า เขาจะ กลา้ สหู้ น้าองคช์ ายองคอ์ นื ไดย้ งั ไง \"เสดจ็ แม่ ลกู ไมอ่ าจแต่งนางเป็นพระชายาได\"้ \"ยามนีเจา้ รแู้ ลว้ รวึ า่ ไมอ่ าจแต่งนางเป็นพระชายาได้ มใิ ช่ เจา้ เลอื กเองหรอื วา่ จะแต่งกบั นางใหไ้ ด\"้ ลกี ยุ้ เฟยนึก อยากจะปาจอกชาใสห่ น้าพระโอรสยงิ นกั \"เสดจ็ แมล่ กู ผดิ ไปแลว้ \" \"แลว้ เชน่ นีจะทําอยา่ งไร\" ลกี ุย้ เฟยยกมอื กุมขมบั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 8 \"ลกู จะไปเขา้ เฝ้าเสดจ็ พอ่ เอง ขอใหเ้ สดจ็ พอ่ ยกเลกิ งาน แตง่ \" \"ลกู โง!่ \" ลกี ยุ้ เฟยตวาด \"เสดจ็ พอ่ ของเจา้ เป็นคนเชน่ ไร เจา้ ยงั ไมร่ อู้ กี รึ เจา้ วนเวยี นเปลยี นคหู่ มนั เปลยี นเจา้ สาว อยแู่ บบนี ฝ่าบาทมหี รอื จะมองเจา้ ในแงด่ \"ี \"แต่อยา่ งน้อยนางกไ็ มค่ วรไดต้ ําแหน่งพระชายาของลูก เสดจ็ แมล่ กู รวู้ า่ ลกู ผดิ แต่พระองคต์ อ้ งชว่ ยลกู นะพะ่ ยะ่ คะ่ \" \"นีเป็นเพราะเจา้ หน้ามดื ตามวั ... ไมส่ ิ นงั เดก็ นนั อาจจะได้ เชอื แมม่ นั ทาํ คณุ ไสยใสเ่ จา้ กไ็ ด้ เรอื งนีขา้ ยอมไมไ่ ด\"้ \"เสดจ็ แม.่ ..\" \"ขา้ จะไปเขา้ เฝ้าฝ่าบาทเอง แตเ่ จา้ อยเู่ งยี บๆ อยา่ กอ่ เรอื ง\" อยา่ งไรคนกม็ องสตรเี ป็นพวกไมม่ เี หตุผลเจา้ อารมณ์อยแู่ ลว้ เรอื งแบบนีใหน้ างไปโวยวายดกี วา่ ให้ โอรสไปเสยี หน้าตอ่ หน้าฮ่องเต้ \"ลกู ทราบแลว้ \" อนั อ๋องกม้ หน้าลงตาํ ในใจรสู้ กึ อบั อายจน เตม็ กลนื * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 9 ผา่ นหกชวั ยามของความบา้ คลงั เจนิ ฮุย่ เหมยพบวา่ ตวั เองถูกมดั มอื มดั เทา้ และนอนอยบู่ นพนื เยน็ เฉยี บ นาง สบั สนไมเ่ ขา้ ใจอะไรเลย นางตะโกนเรยี กผคู้ น นานจน เสยี งเกอื บแหง้ ถงึ มบี ่าวรบั ใชค้ นสนิทของนางเปิดประตู หอ้ งเขา้ มาอยา่ งกลา้ ๆ กลวั ๆ พวกบา่ วเกยี งกนั ตงั แต่เมอื คนื แตเ่ พราะพอ่ บา้ นใหญ่สงั ใหต้ อ้ งเฝ้าฮหู ยนิ เอาไวใ้ หด้ ี พวกนางจงึ ตอ้ งขม่ ความกลวั อยเู่ ฝ้ากนั มาจนป่านนี เจนิ ฮ่ยุ เหมยถามความจากปากสาวใช้ อกี ฝ่ายเหน็ ว่านาง ไมบ่ า้ คลงั ไมไ่ ดส้ ตอิ กี แลว้ ทงั ยงั พูดจารเู้ รอื ง จงึ นงั ลงเวน้ ระยะหา่ งออกไปอยา่ งหวาดระแวงและเล่าเหน็ การณ์เมอื คนื ใหเ้ จนิ ฮุย่ เหมยฟัง บ่าวรบั ใชข้ องหลวิ อนั หลนิ ไมถ่ งึ ตาย เพยี งแตม่ แี ผล เหวอะหวะน่ากลวั นายท่านสงั ใหเ้ อาตวั นางออกจากจวน ไปรกั ษาทอี นื และจะใหเ้ งนิ กอ้ นหนึงแลว้ ขายออกไป เพอื ไมใ่ หค้ นสบื สาวเรอื งนตี อ่ ขายบ่าวไดแ้ ตข่ ายลกู ไมไ่ ด้ หลวิ อนั หลนิ มรี อยถกู บบี คอ ชดั เจน ชาํ มว่ งดนู ่ากลวั มาก อนุเมงิ เองกไ็ มย่ อมงา่ ยๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 0 ตงั แตเ่ มอื คนื กโ็ วยวายใหเ้ รยี กหมอ นางตอี กชกหวั รอ้ งไห้ ขอความเป็นธรรมใหบ้ ุตรขี องตน ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ สงั กกั บรเิ วณนาง ใหเ้ หตุผลวา่ นางควรอยู่ ดแู ลหลวิ อนั หลนิ อยา่ งใกลช้ ดิ จนกวา่ จะหาย ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หน้ามดื ไปรอบหนงึ หลวิ เฉยี นใหพ้ อ่ บา้ นชว่ ยสง่ แขกดว้ ย สหี น้าคลาํ เจนิ ฮุ่ยเหมยถงึ กบั พงุ่ เขา้ มาพยายามตะครบุ ทํารา้ ยเขาตอ่ หน้าพยานมากมาย เขาไมร่ จู้ ะเอาหน้าไปไวท้ ไี หนอกี แลว้ สงั ใหค้ นมดั นางแลว้ ขงั ไวก้ ่อนทจี ะเลยี งหนีไปเฝ้าฮหู ยนิ ผู้ เฒา่ เจนิ ฮยุ่ เหมยหน้าซดี เผอื ด นางมองมอื ทถี กู มดั อยกู่ พ็ บ คราบเลอื ดเกรอะกรงั \"ไมใ่ ชแ่ ค่นนั นะเจา้ คะ ในหอ้ งเกบ็ ของหอ้ งนนั พบซาก สตั วท์ เี ก่าทงั ทงั ใหม่ มกี ระดกู กองพะเนนิ มยี นั ตค์ ุณไสย มเี วลาตกฟากของคนในจวนถูกเขยี นสาปแชง่ ไวเ้ ตม็ ไป หมดยกเวน้ ของฮหู ยนิ กบั ลูก นายทา่ นสงั ใหพ้ วกบา่ วเผา หอ้ งนนั ทงิ ทนั ทเี ลยเจา้ คะ่ \" \"ใสร่ า้ ย! นีมนั เป็นอบุ ายใสร่ า้ ย! เจา้ ไปหานายทา่ นบอกวา่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 1 ขา้ ขอพบ เขาจะยอมใหภ้ รรยาเอกถูกใสค่ วามแบบนีไมไ่ ด้ นะ\" เจนิ ฮุย่ เหมยรอ้ งบอก \"อกี ไมก่ วี นั อวเี ออ๋ รจ์ ะแต่งออก แลว้ จะเป็นแบบนไี มไ่ ด้ ไปเรยี นนายทา่ นกบั ทา่ นแม่ บอกว่าขา้ ถูกใสค่ วาม! มคี นวางแผนทาํ ลายชอื เสยี งขา้ !\" เจนิ ฮยุ่ เหมยพยายามดนื รน นางรอ้ นใจเหมอื นถกู ไฟสมุ รู้ แลว้ ว่าสถานการณ์ยามนียาํ แยแ่ คไ่ หน \"ขา้ ถกู ใสร่ า้ ย!\" * หลวิ เฉยี นนวดหว่างควิ ตวั เองขณะทรี อฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ดมื ยา เรอื งคนื นีใหญ่และน่าขายหน้ามากเกนิ ไป เรอื งเกดิ ขนึ ทาํ ใหช้ อื เสยี งสตรที งั จวนหลวิ พนิ าศ วนั หน้าถา้ คดิ จะแต่งไป กบั ตระกลู ดๆี คงยากแลว้ ยามนีตระกลู หลวิ ไมต่ า่ งจากคณะละครเร่ ผคู้ นทงั ถงเยยี น ชมี าทางพวกเขาแลว้ หวั เราะ ต่างคนต่างรออยา่ งใจจดใจ จอ่ ว่างวิ เรอื งนีจะไปจบทตี รงไหน เกยี รตแิ ละศกั ดศิ รขี อง จวนขนุ นางเกา่ แกถ่ ูกทําลายจนยอ่ ยยบั \"ใสค่ วาม! นางยงั กลา้ ตะโกนว่าถูกใสค่ วาม\" ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เกอื บจะปาถ้วยยาลงพนื \"ใครไมร่ บู้ า้ งวา่ นางโดนใสค่ วาม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 2 แตม่ ตี ากคี ทู่ เี หน็ ว่านางพุง่ ทาํ รา้ ยคนอนื เหมอื นคนบา้ หากแค่พดู ว่าโดนใสค่ วามแลว้ สกลุ หลวิ ไมต่ อ้ งอบั อาย ก็ ใหน้ างไปตะโกนทหี น้าประตเู ลย!\" \"สกลุ เจนิ มศี ตั รมู ากมายแคไ่ หนไมร่ ู้ เรอื งนีอาจเป็นฝีมอื พวกเดยี วกบั ทจี ดั ฉากเจนิ ไหก่ งั \" หลวิ เฉยี นไมใ่ ชค่ นโง่ เขารวู้ ่าเรอื งนีตอ้ งมเี บอื งหลงั แตถ่ งึ รแู้ ลว้ สถานการณ์ก็ มใิ ชจ่ ะคลคี ลายไดง้ า่ ยเพยี งแค่พูดปากเปลา่ ในเมอื มคี น เหน็ มากถงึ เพยี งนนั \"เวรกรรมจรงิ ๆ สกุลเจนิ เป็นพวกชวั ชา้ สามานยแ์ ลว้ เกยี ว อะไรกบั สกุลหลวิ ของเรา ทาํ ไมตอ้ งมาอบั อายขายหน้า เพราะพวกมนั ดว้ ย!\" ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ โกรธจดั นางนกึ เสยี ใจ ถา้ ยอ้ นเวลาไดน้ างจะไมม่ ที างสนบั สนุนใหเ้ จนิ ฮุย่ เหมย ขนึ มาเป็นฮหู ยนิ เอก \"สง่ นางกลบั ไปสกลุ เจนิ ใหน้ างไปอยกู่ บั พอ่ ชวั ของนาง!\" \"ทา่ นแมท่ าํ เชน่ นนั ไมเ่ หมาะ\" หลวิ เฉยี นถอนหายใจ \"นาง เป็นหลวิ ฮหู ยนิ อยหู่ ลายปี ยามนีถอื วา่ ต่อใหต้ ายกต็ อ้ ง เป็นผขี องสกุลหลวิ อกี อยา่ งเวลานีสาํ คญั ทสี ดุ คอื ตอ้ งดู ทา่ ทขี องตาํ หนกั ออ๋ ง หากเรารบี จดั การเจนิ ฮยุ่ เหมยไป ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 3 อยา่ งใดก่อน ถา้ ทางตําหนกั อ๋องคดิ แต่งจา้ วอวอี ยู่ อาจจะ กลายเป็นการดถู ูกอนั อ๋องได้ รอใหเ้ รอื งงานแต่งนมี คี าํ ตดั สนิ ใหช้ ดั เจนกอ่ น ตอนนนั คอ่ ยสง่ นางไปอยอู่ ารามกไ็ ม่ สาย\" \"เกดิ เรอื งแบบนีแลว้ นางจะยงั ไดแ้ ต่งอยรู่ ?ึ \" \"เรอื งคงขนึ อยกู่ บั ฝ่าบาท\" หลวิ เฉยี นถอนหายใจ \"ตอ่ ให้ ตําหนกั อ๋องไมอ่ ยากรบั แต่ถา้ ฝ่าบาทยนื กรานราช โองการ ใครจะขวางได้ อกี อยา่ งอนั ออ๋ งเคยขอเปลยี นราช โองการมาแลว้ ครงั หนงึ หากจะยกเลกิ ครงั นีอกี ไมง่ า่ ย เลย\" \"เช่นนนั กด็ ี รบี ใหน้ างแตง่ ออกไปอยตู่ ําหนักอ๋องซะ แลว้ โยนนังเจนิ ฮุ่ยเหมยไปอาราม อยา่ ใหม้ าอยเู่ ป็นตวั อปั มงคลในจวนขา้ \" \"ขอรบั ทา่ นแม\"่ * ลกี ยุ้ เฟยคกุ เขา่ อยหู่ น้าโต๊ะทรงพระอกั ษรของฮอ่ งเตอ้ ู่ เหอตี บนหน้านางมหี ยดนําตาใสแวววาวราวกบั มกุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 4 ประกอบกบั ความงดงามพลิ าศทําใหด้ นู ่าสงสารเหน็ ใจ อยา่ งยงิ แตฮ่ อ่ งเตอ้ ู่เหอตเี พยี งแตน่ ิงเงยี บเพกิ เฉย ทรงอา่ นฎกี าใน พระหตั ถอ์ ยา่ งจดจอ่ ไมไ่ ดใ้ ยดหี ญงิ งามทกี าํ ลงั รอ้ งไห้ ดว้ ยความเป็นทุกข์ ลกี ุย้ เฟยกดั รมิ ฝีปากตวั เองกม้ หน้านิงเงยี บ ไมก่ ลา้ รอ้ งไห้ ฟูมฟายใหเ้ ป็นทรี าํ คาญ ฮ่องเตต้ รวจฎกี าในมอื จนจบถงึ เงยหน้าขนึ มองลกี ยุ้ เฟย \"ฝ่าบาท ฝ่าบาทจะปลอ่ ยใหอ้ นั อ๋องแต่งสตรเี ชน่ นีเป็นพระ ชายาไมไ่ ดน้ ะเพคะ หากไดค้ นเช่นนางมารว่ มตระกลู ราชวงศจ์ ะไมถ่ ูกหวั เราะเยาะหรอื เพคะ ตาํ แหน่งสงู สง่ ถงึ พระชายาออ๋ ง ดว้ ยภมู หิ ลงั นางยามนีแมแ้ ตเ่ ป็นทงฝางใน ตําหนกั อ๋องยงั ดไู มเ่ หมาะดว้ ยซํา\" ฮ่องเตม้ องลกี ยุ้ เฟยพดู นิงๆ สหี น้าไมไ่ ดแ้ สดงอารมณ์ แต่ เขาเรมิ คดิ วา่ อนั อ๋องมนี สิ ยั ขขี ลาดจรงิ ๆ คราวกอ่ นคดิ อยากเปลยี นคหู่ มนั กใ็ หแ้ มม่ าโวยวาย คราวนีกใ็ หแ้ มม่ า โวยวาย ใชช้ วี ติ หลบอยใู่ ตก้ ระโปรงแมโ่ ดยแท้ คนเชน่ นี คดิ จะขนึ เป็นฮอ่ งเต้ วนั หน้าญาตฝิ ่ายมารดาจะไมม่ ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 5 อาํ นาจคบั เมอื งหรอกหรอื \"พระชายาคนนีอนั ออ๋ งเป็นคนขอจากขา้ เอง วนั นีเกดิ อยากเปลยี นใจแลว้ หรอื ?\" ทรงตรสั เรยี บๆ ลกี ุย้ เฟยหลบุ ตาตาํ นางจะใหเ้ ป็นความผดิ ลกู ไมไ่ ด้ \"หา ใชอ่ นั อ๋องทอี ยากเปลยี น เป็นหมอ่ มฉนั เองทเี หน็ วา่ คนไม่ เหมาะสม ในฐานะมารดาหมอ่ มฉนั รกั ลกู สุดหวั ใจ จะยอม ใหเ้ ขาแตง่ กบั คนแบบนีไดอ้ ยา่ งไรเพคะ ขอทรงโปรด พจิ ารณาอกี สกั ครงั เถอะเพคะ\" \"เจา้ เป็นแมท่ ดี \"ี ทรงยกชาขนึ จบิ กอ่ นจะตรสั ตอ่ \"แต่อนั อ๋องขอพระชายาคนนีเอง ดแู ลว้ มคี วามรกั ลกึ ซงึ ต่อกนั ไม่ น้อย หากขา้ เปลยี นแปลงตามใจเขาอาจจะไมพ่ อใจ เรา เป็นพอ่ เป็นแมม่ คี วามหวงั ดใี หล้ ูกกจ็ รงิ แตล่ กู กต็ อ้ งมชี วี ติ ของลกู เราจะแทรกแซงทกุ อยา่ งไดอ้ ยา่ งไร... ซนิ ซนิ เจา้ อ ยา่ ลมื ว่าผหู้ ญงิ คนนีชดั เจนวา่ ใหแ้ ต่งเขา้ มาเพอื แกเ้ คลด็ โดยเฉพาะ หากเปลยี นแปลงฉบั พลนั จะไมก่ ระทบกบั ดวง ชะตาของลูกรองร?ึ \" \"แต่...\" \"เจา้ เป็นมารดาเป็นหว่ งลกู ยอ่ มไมแ่ ปลก แตต่ อ้ งคดิ ให้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 6 รอบคอบ เรอื งชะตาของอนั อ๋องถอื ว่าสาํ คญั ทสี ดุ ฤกษ์ ยามเหมาะสมกไ็ มไ่ ดเ้ วยี นมาถงึ งา่ ยๆ หากพลาดครงั นี อาจตอ้ งรออกี เป็นปี กวา่ จะถงึ วนั นันอาจจะเกดิ เรอื งไมด่ ี ขนึ อกี ทางฝังกรมพธิ กี ารกเ็ ตรยี มงานทกุ อยา่ งเอาไวแ้ ลว้ มาลม้ เลกิ วนั นีจะถูกวพิ ากษ์วจิ ารณ์เอาได้ คลงั ของเรามี เงนิ น้อยมากมาสามสปี ีแลว้ จะจดั งานใดๆ ทตี อ้ งมกี าร เตรยี มการวางแผน หากครงั นีเตรยี มการแลว้ ไมจ่ ดั เงนิ ที ใชจ้ ดั ซอื ขา้ วของเหล่านนั อาจถกู ขนุ นางฝ่ายทดั ทานยนื ฎกี ารอ้ งเรยี นได้ เจา้ อยากใหล้ กู ถูกรอ้ งเรยี นร?ึ \" \"ฝ่าบาท เป็นหมอ่ มฉนั ไมร่ อบคอบ\" \"หากเจา้ ไมพ่ อใจคน ยามนนั นางมาเป็นลกู สะใภเ้ จา้ แลว้ จะจดั การอะไรกไ็ มย่ าก แตไ่ มค่ วรรบี รอ้ นตดั ขาดกนั ยามนี อกี อยา่ งขา้ เคยเปลยี นราชโองการใหอ้ นั ออ๋ งรอบหนึง คน จะไมค่ ดิ ว่าราชโองการของขา้ เป็นของเลน่ รึ นึกจะเปลยี น วนั ใดกเ็ ปลยี นไดต้ ามใจชอบงนั ร!ึ ?\" \"ฝ่า---- พระอาญามพิ น้ เกลา้ เรอื งนีเป็นความคดิ ของ หมอ่ มฉนั เอง ขอฝ่าบาทลงพระอาญาดว้ ย\" \"อาํ นาจของฮอ่ งเต้ไมใ่ ชส่ งิ ทพี วกเจา้ แมล่ กู นกึ อยากจะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 7 เปลยี นแปลงกเ็ ปลยี นไดต้ ามใจชอบ กลบั ไปบอกลกู ชาย เจา้ ใหแ้ ต่งตามกาํ หนดเดมิ แลว้ อยา่ มปี ัญหาเรอื งนีอกี ไมเ่ ชน่ นนั ขา้ จะมอบทดี นิ บรรดาศกั ดแิ ถวแถบเหนือใหเ้ ขา ไปปกครอง ถงึ ตอนนนั เขาจะเปลยี นพระชายากคี นก็ ตามใจ\" \"ฝ่าบาท!\" แถบเหนือมแี ต่หมิ ะกบั ความหนาวเหน็บ หญ้า สกั ตน้ ยงั ไมข่ นึ หากสง่ อนั ออ๋ งไปไมเ่ ทา่ กบั เนรเทศหรอื \"ฝ่าบาทขอทรงพระเมตตาดว้ ย!\" \"เรอื งนีใหจ้ บเทา่ นี หลงั งานแต่งลูกเจา้ กจ็ ะถงึ งานลา่ สตั ว์ แลว้ แขนของเขาดขี นึ บา้ งหรอื ไม?่ \" ลกี ยุ้ เฟยขบกรามแน่นเมอื พดู ถงึ แขนทใี ชก้ ารไมไ่ ดแ้ ลว้ ของอนั อ๋อง แผน่ หลงั นางชนื ไปดว้ ยเหงอื \"หมอหลวง บอกว่าตอ้ งใชเ้ วลาพกั ฟืนอกี สกั พกั เพคะ ชว่ งนยี งั ไมอ่ าจ ใชง้ านหนกั ได\"้ \"อมื เชน่ นนั กบ็ อกใหเ้ ขาพกั ฟืนใหด้ ี งานลา่ สตั วป์ ีนีจะมี ฑูตจากแควน้ อนื เขา้ รว่ มดว้ ย หากแขนยงั ใชก้ ารไมไ่ ดค้ ง น่าเสยี ดาย\" \"เพคะฝ่ าบาท\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 8 กลบั ออกมาจากตําหนกั เฉยี นชงิ ลกี ยุ้ เฟยกโ็ กรธจนตวั สนั นางถอดปินบนหวั แลว้ ปาลงบนพนื ตาํ หนกั หยงเยวท่ าํ เอา เหลา่ นางกาํ นลั กลวั จนหวั หด \"แตง่ กแ็ ต่ง ดสู วิ า่ มนั จะมชี วี ติ รอดอยกู่ บั ลกู ขา้ ไดส้ กั กี วนั !\" * คนสกลุ หลวิ ไมไ่ ดม้ คี าํ สงั ใหจ้ ดั การกบั เจนิ ฮุ่ยเหมย เพยี งแตส่ งั ใหข้ งั นางเอาไวเ้ ท่านนั แต่บรรยากาศของคน ในจวนราวกบั บนหวั มเี มฆหมอกหนาทบึ ลอยวนอยู่ ไมร่ นื เรงิ ใหส้ มกบั สแี ดงมงคลทปี ระดบั ไปทวั จวนเพอื เตรยี ม งานแตง่ ของหลวิ จา้ วอวี หลวิ จา้ วอวนี งั อยบู่ นเตยี งตวั เอง นางแทบไมย่ อมขยบั ไป ไหนเลยนับตงั แตม่ ารดาเกดิ เรอื ง ความหวาดกลวั เกาะกุม จติ ใจจนทาํ ไดเ้ พยี งนังนิงซมึ อยอู่ ยา่ งนนั \"คณุ หนูทา่ นกนิ สกั หน่อยเถอะเจา้ คะ่ \" เสยี วชงิ อดสงสาร เจา้ นายไมไ่ ดเ้ มอื เหน็ หน้าซดี ๆ ของหญงิ สาว \"ถา้ ทา่ นไม่ กนิ จะไมม่ แี รงนะเจา้ คะ\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 9 \"ไมร่ วู้ า่ ทางอนั ออ๋ งจะวา่ อยา่ งไรบา้ ง?\" หลวิ จา้ วอวรี วู้ ่า ตนเองไมอ่ าจอยใู่ นจวนตระกลู หลวิ ไดอ้ กี มารดาของนาง กอ่ เรอื งเช่นนี หากอนั อ๋องยกเลกิ งานแตง่ ฐานะในจวนนาง จะตํายงิ กวา่ พวกลูกอนุ อยา่ ฝันถงึ การแต่งงานดๆี ในภาย ภาคหน้าเลย บดิ ากค็ งไมม่ องหน้านางแลว้ \"ทา่ นอ๋องมใี จรกั ใครล่ กึ ซงึ กบั คุณหนูถงึ จะเกดิ เรอื งแบบนี กค็ ง...\" เสยี วชงิ พยายามพดู ในแงด่ ี ถงึ ตอนนีขา้ งนอกจะ ลอื กนั ว่าลกี ุย้ เฟยรงั เกยี จว่าทลี กู สะใภต้ วั เองมากถงึ ขนั ไป ขอใหฮ้ อ่ งเตถ้ อนราชโองการ แตเ่ รอื งนีใหห้ ลวิ จา้ วอวรี ไู้ ป กม็ แี ต่เศรา้ หมองนางจงึ เกบ็ เอาไวซ้ ะ \"ขา้ รู้ ทา่ นอ๋องรกั ขา้ \" หลวิ จา้ วอวพี มึ พาํ \"เขารกั และจรงิ ใจ กบั ขา้ ทสี ดุ แต่ราชวงศจ์ ะยอมรบั สะใภท้ มี ปี ระวตั เิ ชน่ ขา้ ไดอ้ ยา่ งไร บางทพี ระสนมกบั ฮอ่ งเตอ้ าจไมพ่ อใจขา้ \" \"คุณหนูอยา่ เพงิ คดิ มากเลยเจา้ คะ่ เรอื งอาจจะไมแ่ ยข่ นาด นนั \" \"ทา่ นยา่ กบั ทา่ นพอ่ วา่ อยา่ งไรบา้ ง พวกเขาจะจดั การกบั ทา่ นแมอ่ ยา่ งไร?\" \"เรอื งนนั ... นายท่านแค่สงั ใหข้ งั ฮหู ยนิ ไวเ้ ท่านนั เจา้ ค่ะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 0 ตอนนียงั ไมไ่ ดม้ คี าํ สงั อนื \" หลวิ จา้ วอวมี องมอื ตวั เองนิงไปครหู่ นึง \"เรอื งนีตอ้ งมคี น อยเู่ บอื งหลงั ทงั สกลุ เจนิ ทงั มารดาขา้ ...\" นัยน์ตาหลวิ จา้ วอวสี ว่างวบู เมอื คดิ ว่าเรอื งของสกลุ เจนิ เกยี วขอ้ งกบั หลวิ จา้ วเวย่ บางทเี รอื งของมารดานางกอ็ าจจะเป็นนางดว้ ย เหมอื นกนั \"ทางเรอื นจวิ ฮวาเป็นยงั ไงบา้ ง นงั จา้ วเว่ยคงหวั เราะจน ฟันรว่ งแลว้ กระมงั \" เสยี วชงิ กม้ หน้านิงเมอื ไดย้ นิ คําถาม จา้ วอวมี องนางแลว้ เบะปาก \"วนั นีขา้ จะอดทนกอ่ น ขอแค่ งานแตง่ ไมถ่ กู ยกเลกิ และขา้ ยงั ไดเ้ ป็นหวางเฟย ถงึ ตอน นนั ขา้ สาบานจะเหยยี บขยมี นั ใหส้ าสม\" \"คณุ หนู...\" \"นงั อนุเสวยี นกบั หลวิ ช่างองิ ละ่ กอ่ นหน้านพี วกนางหน้า ดา้ นจะใหข้ า้ พาหลวิ ชา่ งองิ ไปรบั ใชใ้ นตําหนกั ออ๋ ง ตอนนี ทาํ ไมไมโ่ ผลห่ น้ามา\" หลวิ จา้ วอวรี สู้ กึ รงั เกยี จคนพวกนี พอเหน็ วา่ นางจะไดด้ กี ม็ าพงึ พงิ แตพ่ อเหน็ วา่ สถานการณ์ ของนางไมด่ กี ห็ นหี าย \"บ่าวไมท่ ราบเจา้ คะ่ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 1 \"คณุ หนู คุณหนูเจา้ คะ\" บ่าวรบั ใชผ้ หู้ นึงวงิ เขา้ มาในหอ้ ง ดว้ ยทา่ ทางรบี รอ้ น \"มขี า่ วมาแลว้ ฮ่องเตใ้ หก้ รมพธิ กี ารจดั งานแต่งตามกาํ หนดเดมิ เจา้ คะ่ คณุ หนูไมต่ อ้ งกลวั แลว้ นะ เจา้ คะ\" \"แตง่ เหมอื นเดมิ ร?ึ \" หลวิ จา้ วอวตี ะลงึ \"ใชเ่ จา้ คะ่ \" เสยี วชงิ ดใี จมาก นางหนั ไปมองหลวิ จา้ วอวอี ยา่ งตนื เตน้ \"นีคงเพราะทา่ นอ๋องรกั คุณหนูของบ่าวมาก คุณหนูทาํ ใจ ใหส้ บายแลว้ เตรยี มตวั สาํ หรบั เป็นเจา้ สาวเถอะเจา้ ค่ะ ฮู หยนิ เองกค็ งอยากใหเ้ ป็นเชน่ นัน\" หลวิ จา้ วอวปี ราบปลมื ในใจ นางคอ่ ยๆ ยมิ กอ่ นจะหวั เราะ ดงั ขนึ เรอื ยๆ \"ฮา่ ๆ สดุ ทา้ ยขา้ กย็ งั ไดแ้ ตง่ เขา้ ตาํ หนักอ๋อง สดุ ทา้ ยขา้ กเ็ ป็นหวางเฟย ดจี รงิ ๆ! ดจี รงิ ๆ ต่อใหพ้ วกมนั อยากทาํ ลายขา้ แค่ไหนสุดทา้ ยกฉ็ ุดขา้ ลงไมไ่ ด\"้ ถงึ ชว่ งนี หวั ใจของนางจะตอ้ งวา้ วุน่ สบั สน ราวกบั ชวี ติ ดงิ ลงเหว แลว้ กระโดดขนึ ฟ้าตดิ กนั อยหู่ ลายครงั แต่สดุ ทา้ ยก็ เหมอื นวา่ เรอื งจะจบลงดว้ ยดี สวรรคเ์ ขา้ ขา้ งนางแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 2 ดวงตาของหลวิ จา้ วอวแี ดงเถอื ก นางมที งั ความยนิ ดี ความสะใจ และความแคน้ \"ไปบอกนงั อนุเสวยี น นังหลวิ ชา่ งองิ จะตอ้ งเขา้ ตําหนกั อ๋องตามไปเป็นบา่ วลา้ งเทา้ ใหข้ า้ หากพวกมนั ไมย่ อม ก็ ใหพ้ วกมนั เอาเงนิ ทงั หมดทไี ดจ้ ากมารดาขา้ มาคนื ไมก่ ็ ขายตวั เขา้ ซอ่ งเอาเงนิ มาคนื ซะ\" หลวิ จา้ วอวเี อย่ เสยี ง เหยี ม \"พวกมนั ทุกคนทคี ดิ จะหนั หลงั ใหข้ า้ คอยดเู ถอะ... คอย ด!ู \" * หลวิ จา้ วเว่ยนงั คดั อกั ษรอยทู่ โี ตะ๊ ตอนทบี ่าวเขา้ มารายงาน วา่ กรมพธิ กี ารไมไ่ ดย้ กเลกิ งานแตง่ หลวิ จา้ วอวยี งั ตอ้ ง แตง่ เขา้ ตาํ หนกั อ๋องเหมอื นเดมิ อนั อ๋องยงั ตอ้ งทนแตง่ หลวิ จา้ วอวี เรอื งนีถอื วา่ ยกเป็น ความชอบของฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตี คนเป็นฮอ่ งเตไ้ มช่ อบถกู ทา้ ทายอํานาจของตวั เองทงั นนั ลกี ยุ้ เฟยกบั อนั ออ๋ งใชส้ ทิ ธิ ความเมตตาของเขาในฐานะของคนในครอบครวั ไปแลว้ ตอนถอนหมนั หลวิ จา้ วเวย่ ดงั นนั ในครงั นีจงึ กลายเป็น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 3 การลาํ เสน้ นางสบตากบั ปานเก๋อหวั แลว้ พยกั หน้า ชายหนุ่มจงึ เดนิ ออกไปจากหอ้ ง ในคนื งานเลยี งนางใหบ้ า่ วลอ่ เจนิ ฮยุ่ เหมยออกมาโดยอา้ ง ว่ามจี ดหมายจากเจนิ ไหก่ งั หลวิ เฉยี นสงั ตดั ขาดสกลุ เจนิ แลว้ ดงั นนั เจนิ ฮยุ่ เหมยตอ้ งไมบ่ อกคนอนื เรอื งนีแน่ เจนิ ฮ่ยุ เหมยคดิ วา่ เจนิ ไหก่ งั อาจตอ้ งการเพมิ สนิ เจา้ สาวให้ หลวิ จา้ วอวี หรอื มอบอะไรเอาไวใ้ หห้ ลวิ จา้ วอวสี ามารถยนื หยดั ในตําหนกั อ๋องได้ นางจงึ แยกตวั ไปทางหอ้ งเกบ็ ของ นนั ตามลําพงั ปานเก๋อหวั รอนางอยู่ เขาเอาหอ่ ผา้ ดําคลุมหวั นางกอ่ นจะ บงั คบั ใหเ้ จนิ ฮุย่ เหมยกลนื พษิ ทหี ลวิ จา้ วเวย่ ไดม้ าจากเนีย เถยี นชงิ หอ้ งนนั ถูกจดั เตรยี มไวแ้ ลว้ นางจาํ ไดว้ ่าชาตกิ อ่ นคนพวก นนั จดั หอ้ งแบบไหนไวป้ ระจานนาง ดงั นนั นางจงึ เลยี นแบบพวกมนั แตเ่ พงิ ความน่าสะพรงึ ขนึ อกี หลายเทา่ พรุง่ นีจะเป็นวนั สดุ ทา้ ยของพธิ แี ตง่ หน้าเพมิ สนิ เจา้ สาว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 4 ของขวญั ทหี ลวิ จา้ วเวย่ เตรยี มไวใ้ หห้ ลวิ จา้ วอวไี มไ่ ดจ้ บลง เพยี งเทา่ นี \"ขา้ อยากไปเยยี มฮหู ยนิ ใหญเ่ สยี หน่อย พวกเจา้ ช่วยขา้ แต่งตวั \" * เจนิ ฮุ่ยเหมยเพงิ ทานขา้ วแลว้ ไดย้ นิ ขา้ ววา่ งานแต่งของ หลวิ จา้ วอวจี ะดาํ เนินต่อไป ดงั นนั หวั ใจนางจงึ มหี วงั ขนึ มา บา้ ง นางตงั สตแิ ละนิงสงบขนึ หลวิ เฉยี นจงึ ไมส่ งั มดั มอื นางแต่มดั ขาเอาไว้ สงั ใหค้ นเฝ้าเอาไมใ่ หน้ างออกจาก หอ้ งเดด็ ขาด แตท่ งั หมดนนั ไมเ่ ป็นไร ตราบใดทนี างไมข่ วางอนาคตลกู เมอื หลวิ จา้ วอวแี ตง่ เป็นหวางเฟยแลว้ นางยอ่ มสามารถ สนับสนุนน้องชายได้ สว่ นนางถงึ เวลานันคอ่ ยหลบไป อาศยั อยใู่ นอารามเงยี บๆ แตห่ ลวิ จา้ วอวคี งไมท่ าํ ใหน้ าง ลาํ บากมากนกั นีถอื เป็นทางออกทดี ี เจนิ ฮุ่ยเหมยคดิ วางแผนอยใู่ นหวั ดว้ ยความหวงั ที กระเตอื งขนึ แตจ่ ๆู่ ประตหู อ้ งกเ็ ปิด พวกบา่ วของนางรบี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 5 หดคอหนเี มอื เหน็ หลวิ จา้ วเว่ย ยามนีรองจากหลวิ เฉยี นกบั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ กม็ หี ลวิ จา้ วเวย่ ที มอี ํานาจมากทสี ุดในจวนสกลุ หลวิ พวกบ่าวแมจ้ งรกั ภกั ดี แตส่ ภาพเจา้ นายยามนีเป็นเช่นไรกเ็ หน็ อยกู่ บั ตาหากโผ เขา้ ไปขวางพวกนางอาจถูกโบยจนตายไมร่ ตู้ วั หลวิ จา้ วเว่ยโบกมอื ใหท้ ุกคนออกไปจากหอ้ ง เจนิ ฮุย่ เหมยตวั สนั ไปทงั ตวั เมอื เหน็ หลวิ จา้ วเว่ย หญงิ สาวนงั ลงบนเกา้ อแี ลว้ รนิ นําชาใหต้ วั เองอยา่ งใจเยน็ \"เจา้ มาทนี ีทาํ ไม เจา้ มาทบั ถมขา้ งนั ร?ึ \" \"ในฐานะทที า่ นเป็นมารดาของขา้ ขา้ ตอ้ งมาแสดงความ กตญั เู สยี หน่อย ไดย้ นิ วา่ น้องรองไมม่ าเยยี มทา่ นเลย ทา่ นอาจจะเหงาขา้ เลยคดิ ว่าจะมานงั เลน่ เป็นเพอื น\" \"อยา่ ใหม้ นั มากเกนิ ไป\" เจนิ ฮุย่ เหมยตะโกน \"อยา่ คดิ ว่า ขา้ ไมร่ วู้ า่ ทตี วั เองตอ้ งอยใู่ นสภาพนี เจา้ เองกม็ สี ว่ น\" \"ตราบใดทที า่ นยงั มหี วั คดิ การจะรกู้ ไ็ มแ่ ปลกมใิ ชห่ รอื เจา้ คะ\" หลวิ จา้ วเว่ยหวั เราะ หญงิ สาวไมก่ ลวั วา่ เจนิ ฮยุ่ เหมย จะรอู้ ะไร หรอื ตอ่ ใหห้ ลวิ เฉยี นรนู้ างกไ็ มส่ นใจ \"หากแมแ้ ต่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 6 ศตั รตู วั เองเป็นใครยงั มองไมก่ ระจา่ ง กเ็ สยี แรงทคี นสกลุ เจนิ ปลกู ฝังทา่ นมาตงั นาน\" \"เจา้ ไมม่ สี ทิ ธพิ ูดถงึ สกลุ เจนิ ของขา้ ถา้ ไมใ่ ชเ่ พราะเจา้ ...\" \"ถา้ ไมใ่ ชเ่ พราะขา้ พวกเขาจะตกตําขนาดนีหรอื \" หญงิ สาว ยกชาขนึ จบิ บางๆ \"ชว่ งนีทา่ นรสู้ กึ สนุกเหมอื นขา้ หรอื ไม่ ขา้ นงั มองทา่ นตกตําแลว้ ถกู อุม้ ขนึ แลว้ กต็ กตาํ กอ่ นจะถูก อุม้ ขนึ อกี ครงั ขา้ สนุกเสยี จนเลกิ ดงู วิ เลยทเี ดยี ว\" เจนิ ฮุย่ เหมยเบกิ ตาโพลงรสู้ กึ หวาดกลวั ขนึ มาจบั ใจ \"นงั หลวิ จา้ วเวย่ !\" \"เวลาทที า่ นคดิ ว่าตวั เองกาํ ลงั ตกตาํ แตม่ หี วงั ขนึ มานีรสู้ กึ ดหี รอื ไม่ แต่พอความหวงั นันสลายทา่ นรสู้ กึ อยา่ งไร ความหวงั พงั ทลายครงั เดยี วกเ็ หมอื นตายทงั เป็นแลว้ ใช่ ไหม แต่มนั จะสนุกไดอ้ ยา่ งไรหากลมิ รสแคค่ รงั เดยี ว\" หลวิ จา้ วเวย่ เหยยี ดยมิ ดวงตาอนั แน่นไปดว้ ยความรสู้ กึ ที อยากเปิดเผยมาตลอดยามทมี องมารดาเลยี งผนู้ ี \"บา้ นเดมิ ตกตํา แตล่ กู ไดร้ บั ราชโองการสมรส ตวั เอง กลายเป็นหญงิ วปิ รติ แตฮ่ อ่ งเตย้ งั ยนื ยนั ใหห้ ลวิ จา้ วอวี แตง่ กบั อนั อ๋อง ดแู ลว้ เหมอื นโชคชะตากาํ ลงั เลน่ กบั หวั ใจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 7 ทา่ นเลยนะว่าไหม\" \"เจา้ เจา้ \" เจนิ ฮุ่ยเหมยชหี ลวิ จา้ วเวย่ ดว้ ยนิวทสี นั เทา \"เจา้ คดิ จะทาํ อะไร หยดุ เดยี วนี ปลอ่ ยลกู ขา้ ไป อยา่ ทาํ ลาย เรอื งดๆี ของลกู ขา้ อกี !\" \"ทาํ ไมพวกเจา้ ไมเ่ คยคดิ จะปลอ่ ยขา้ บา้ งเลา่ ... มารดา แต่ ไหนแตไ่ รขา้ ไมเ่ คยคดิ กบั ท่านแยๆ่ ถงึ จะไมส่ นิทสนมรกั ใครเ่ หมอื นแมล่ กู แตข่ า้ กข็ อเพยี งตา่ งคนต่างอยู่ ...ขา้ นึก วา่ ทา่ นจะเป็นคนดี อยา่ งน้อยกด็ กี วา่ ลูกสาวของทา่ น แต่ ไมน่ กึ เลยวา่ สดุ ทา้ ยทา่ นกส็ ละความถกู ตอ้ งและเลอื กจะ ลงมอื กบั ขา้ \" หลวิ จา้ วเวย่ มองเจนิ ฮยุ่ เหมยนิง \"หลวิ จา้ วเว่ยขา้ ขอรอ้ ง เจา้ ปลอ่ ยลกู ขา้ ไป ขา้ จะไมใ่ ห้ พวกเขายุง่ กบั เจา้ อกี \" \"...ขา้ เคยขอรอ้ งทา่ น แตส่ งิ ทขี า้ ไดค้ อื การเหยยี บยาํ ความหวงั สุดทา้ ยของขา้ ดงั นนั สงิ ทขี า้ จะมอบใหท้ า่ นกไ็ ม่ ตา่ งกนั ขา้ จะทาํ ลายทกุ ความหวงั ของทา่ นใหส้ นิ ซาก\" \"เจา้ ! เจา้ มนั ปีศาจ!\" \"ใชข่ า้ เป็นปีศาจ\" ไมใ่ ช่เพราะเจนิ ฮุย่ เหมยทาํ ลายสว่ นที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 8 เป็นมนุษยช์ นิ สดุ ทา้ ยในตวั ของนางไปหรอื ความหวงั และ ความคาดหวงั ในตวั ผคู้ นของนางถกู ทาํ ลายลงเมอื เจนิ ฮ่ยุ เหมยหอบหลกั ฐานทงั หมดไปใหห้ ลวิ จา้ วอวกี บั อนั อ๋อง ทาํ ใหน้ างถกู คนทงั ถงเยยี นตราหน้าและขบั ไล่ \"จรงิ ๆ ตอ้ งขอบคณุ ทา่ น เพราะในชาตนิ ขี า้ ไมเ่ คยไวใ้ จ มนุษยห์ น้าไหนอกี เลย และไมเ่ คยคาดหวงั กบั คนอนื คน ทจี ะซอื สตั ยแ์ ละทมุ่ เทเพอื เราอยา่ งจรงิ ใจจรงิ ๆ มแี ตค่ นที มองเราเป็นทพี งึ และคนทเี รากดเอาไวจ้ นพวกมนั หายใจ ไมอ่ อก\" หญงิ สาวลบู กระโปรงตวั เองใหเ้ รยี บ \"ทา่ นคงไดย้ นิ ขา่ วแลว้ ฮอ่ งเตย้ งั ใหอ้ นั ออ๋ งแต่งกบั นอ้ งรอง วนั พรงุ่ นีจะเป็นวนั เพมิ สนิ สอดวนั สดุ ทา้ ย ขา้ ยงั เตรยี ม ของดๆี ไวใ้ หน้ างชนิ ใหญ่ทเี ดยี ว\" \"อยา่ แตะตอ้ งลกู ขา้ นงั แพศยา ขา้ จะสาปแชง่ เจา้ หากเจา้ ทาํ อะไรอวเี อ๋อรข์ า้ จะสาปแชง่ ใหเ้ จา้ ตอ้ งอยใู่ นปรโลก ไมไ่ ดผ้ ดุ ไดเ้ กดิ \" \"ปรโลกอาจจะดกี ว่าสกลุ หลวิ กไ็ ด\"้ หลวิ จา้ วเว่ยหวั เราะ \"หากขา้ ตอ้ งลงปรโลกขา้ สญั ญาวา่ จะทกั ทายทา่ นกบั หลวิ จา้ วอวแี น่นอน\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 9 \"นงั สารเลว\" \"มารดาทา่ นสบายใจไดเ้ ลย งานแต่งของหลวิ จา้ วอวคี นทงั เมอื งจะมาดขู บวนแหข่ องนาง นางจะมชี อื เสยี งเป็นที โจษจนั รอ้ ยปีจากนีผคู้ นจะไมล่ มื แน่นอน\" หลวิ จา้ วเว่ ยลกุ ขนึ คาํ นบั เจนิ ฮุย่ เหมยตามมารยาทแลว้ ถอยออกมา ทงิ ไวแ้ คเ่ สยี งกรดี รอ้ งอยา่ งอดั อนั ของมารดาเลยี ง หญงิ สาวเดนิ ออกจากเรอื นนนั อยา่ งสาํ รวมแตก่ ลบั พบวา่ หลวิ เฉยี นยนื อยดู่ า้ นนอกประตู \"คารวะทา่ นพอ่ \" \"เจา้ มาทําอะไรทนี ี?\" \"ขา้ มาดวู ่ามารดาเป็นอยา่ งไรบา้ ง ทา่ นพอ่ กม็ าเยยี มนาง หรอื เจา้ คะ?\" หลวิ เฉยี นไมต่ อบหลวิ จา้ วเว่ยจงึ พดู ต่อ \"เช่นนนั ขา้ ไมอ่ ยกู่ วนทา่ นพอ่ แลว้ จา้ วเว่ยขอตวั \" หญงิ สาวเดนิ สวนกบั หลวิ เฉยี นแตอ่ กี ฝ่ายพูดขนึ กอ่ น \"เดยี ว\" โฉมสะคราญหยุดเทา้ แตไ่ มไ่ ดห้ นั ไปมองพอ่ ตวั เอง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 0 \"จะทําอะไรกอ็ ยา่ ใหม้ นั มากเกนิ ไป รจู้ กั มขี อบเขตเสยี บา้ ง\" หลวิ เฉยี นเอย่ เสยี งขรมึ แววตาของหลวิ จา้ วเว่ยจมลกึ \"หากขา้ ทาํ มากไปบดิ าจะ ทาํ เชน่ ไรหรอื เจา้ คะ จะใหข้ า้ ไปแสดงความกตญั กู บั ทา่ นยายทสี กุลเถาอกี รอบหรอื ไม?่ \" \"หลวิ จา้ วเว่ย!\" \"เสยี เวลามากแลว้ ขา้ กลบั เรอื นดกี วา่ ... อยา่ งไรกย็ นิ ดกี บั ทา่ นพอ่ ทจี ะไดเ้ ป็นพอ่ ตาของทา่ นอ๋องนะเจา้ คะ\" หลวิ จา้ ว เวย่ ตดั บทแลว้ เดนิ จากไปทนั ที พวกบ่าวทอี ยทู่ นี นั มแี ต่ กม้ หน้าลงตํา บา้ งอยากมุดหนไี ปในดนิ สองพอ่ ลกู ไมม่ ี ความเป็นมติ รกนั เลย คุณหนูชา่ งแขง็ กรา้ วไมย่ อม ลดลาวาศอกใหบ้ ดิ าแมแ้ ต่น้อย \"คุณหนูพดู เชน่ นนั กบั นายทา่ นจะดหี รอื เจา้ คะ?\" อาเจนิ ถามอยา่ งกงั วล \"ไมม่ อี ะไรไมด่ ี ตอ่ ใหข้ า้ ไมพ่ ดู ในใจบดิ ากไ็ มไ่ ดม้ องขา้ ดี อยแู่ ลว้ \" \"คุณหนูจะมอบของขวญั อะไรใหค้ ุณหนูรองหรอื เจา้ คะ?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 1 หลวิ จา้ วเว่ยเพยี งระบายยมิ แต่ไมต่ อบ นางเดนิ นําบ่าว ของตนกลบั เรอื นอยา่ งสบายอารมณ์ * วานนีมขี า่ ววา่ หลวิ ฮูหยนิ เป็นพวกเลน่ คณุ ไสยจนเป็นบา้ ไปแลว้ พอผา่ นไปสกั พกั กม็ ขี า่ วว่าฮ่องเต้ยนื ยนั ใหค้ ณุ หนู หลวิ แต่งกบั อนั อ๋องเชน่ เดมิ อกี เพยี งครงึ วนั เทา่ นนั จะถงึ งานแตง่ แต่ทงั ถงเยยี นกลบั อกึ ทกึ ไปดว้ ยขา่ วลอื ทวี า่ เจนิ ฮุย่ เหมย เคยใชเ้ นือคนทาํ อาหารใหห้ ลวิ จา้ วอวกี บั หลวิ เฉยี นกนิ คนสกุลหลวิ กนิ เนือคน! ว่าทพี ระชายาอนั อ๋องกนิ เนอื คน! กลุม่ อํานาจต่างๆ ทอี ยคู่ นละฝังกบั อนั ออ๋ งกระโดดออกมา ชว่ ยกระพอื ขา่ วนีอยา่ งรวดเรว็ มอื เยน็ วนั นนั แทบทกุ บา้ น ตา่ งลอ้ มวงกนั คยุ เรอื งคนสกุลหลวิ กนิ เนอื คนทงั สนิ ! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 2 แสนชงั # 50. ลว่ งเกิน ชว่ งฟ้าสางเป็นเวลาทพี ธิ มี งคลเรมิ ขนึ เจา้ สาวเรมิ แตง่ หน้าแต่งตวั เตรยี มใหผ้ อู้ าวโุ สหวผี ม รบั คําอวยพรและ รบั ของขวญั จากญาตสิ นิทก่อนจะปิดผา้ คลมุ หน้ารอขบวน เจา้ บา่ วมารบั ทกุ ขนั ตอนเป็นไปอยา่ งถกู ตอ้ งเหมาะสม แตบ่ รรยากาศ มงคลกลบั ดูไมเ่ ป็นมงคลนกั คนทมี ารว่ มงานพยายามเกบ็ สหี น้าอดึ อดั ใจอยา่ งเตม็ ทแี ต่เพยี งแค่สบตาแขกดว้ ยกนั ก็ รสู้ กึ ราวกบั วา่ มหี นิ ถว่ งในอก ตามจรงิ หน้าทหี วผี มเจา้ สาวนอกจากแมส่ อื แลว้ ควรจะ เป็นเจนิ ฮุย่ เหมย แต่นางกลบั ไมไ่ ดร้ บั สทิ ธนิ ี ตงั แตท่ คี ุย กบั หลวิ จา้ วเว่ย นางพยายามจะเตอื นหลวิ จา้ วอวี แต่หลวิ เฉยี นเหน็ ว่าสกลุ หลวิ มเี รอื งฉาวโฉ่มากพอแลว้ จงึ สงั ให้ คนคุม้ กนั เรอื นของเจนิ ฮยุ่ เหมยอยา่ งแน่นหนา ไมใ่ ชแ่ ค่ ตวั นางแมแ้ ตพ่ วกบา่ วไพรข่ องนางกห็ า้ มออกมา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 3 แมม้ ารดาสรา้ งปัญหาไปแลว้ แตอ่ ยา่ งไรกเ็ ป็นการแตง่ เขา้ ราชวงศจ์ ะไมใ่ หเ้ กยี รตเิ ลยกจ็ ะดูไมง่ าม ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จงึ รบั หน้ามาชว่ ยหวผี มอวยพรใหเ้ จา้ สาวแทน แต่พอ เสรจ็ พธิ กี ไ็ มค่ ดิ จะอยสู่ ง่ หลวิ จา้ วอวี นางอา้ งวา่ เหนือย แลว้ หลบไปเรอื นตวั เองทนั ที แมส่ อื ยมิ แหยเมอื เหน็ คนสกุลหลวิ ไมม่ เี จา้ นายสตรมี า คอยช่วยจดั การเลย ทงั ยงั ยกหน้าทพี ธิ กี ารดแู ลเจา้ สาว ทุกอยา่ งใหพ้ วกนาง แตพ่ อนึกถงึ เงนิ ทจี ะไดก้ ก็ ดั ฟันยมิ หวานพดู คาํ มงคลจดั การงานอยา่ งรอบคอบ สตรที บี า้ นมคี วามสมั พนั ธด์ กี บั สกลุ หลวิ มาสง่ ของขวญั ใน หอ้ งเจา้ สาวพรอ้ มกบั อวยพรกนั นดิ หน่อย พวกพนี ้องใน จวนกม็ ากนั หลวิ ฟางเหยากบั หลวิ หว่านอสี องพนี ้องมาพรอ้ มกบั กลอ่ ง แพรสแี ดง หลวิ เจา้ อวเี ปิดดกู เ็ หน็ รปู ปันเจา้ แมก่ วนอมิ ขนาดเลก็ \"ขา้ ขออวยพรใหท้ า่ นพมี ที ายาทสบื สกลุ ไวๆ นะเจา้ คะ ขา้ ถามมารดาดแู ลว้ รูปปันเจา้ แมก่ วนอมิ นีขนึ ชอื เรอื ง ประทานบตุ ร เป็นมงคลกบั เจา้ สาวมาก\" หลวิ หวา่ นอจี บี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 4 ปากจบี คออวยพร \"น้องหา้ ชา่ งเกง่ เรอื งหาของจรงิ ๆ รปู ปันนีดวู จิ ติ รงดงาม มาก\" หลวิ อนั หลนิ ชะโงกดรู ปู ปันแลว้ เอย่ ชม \"ของขวญั ของขา้ ไมร่ จู้ ะถูกใจพรี องหรอื ไม่ อยา่ งไรทา่ นกอ็ ยา่ ถอื สา นะเจา้ คะ\" หลวิ อนั หลนิ สง่ กลอ่ งของขวญั ใหห้ ลวิ จา้ วอวี เมอื เปิดดกู ็ พบวา่ เป็นกาํ ไลสลกั คหู่ นงึ \"กาํ ไลนีงดงามไมน่ ้อย ขอบใจพวกเจา้ มาก\" แมห้ ลวิ จา้ วอวจี ะรสู้ กึ วา่ ของพวกนธี รรมดามาก แตเ่ พราะมคี นอนื ดู อยนู่ างจงึ ตอบอยา่ งใจกวา้ ง \"ป่านนพี ใี หญ่ยงั ไมม่ าอกี หรอื ทําไมขา้ ไมเ่ หน็ \" หลวิ หวา่ น อที กั ขนึ \"บางทพี ใี หญ่อาจจะแสลงใจจนไมอ่ ยากร่วมงานกไ็ ด\"้ หลวิ อนั หลนิ ยกผา้ เชด็ หน้าขนึ ปิดปากกระซบิ เสยี งเบา แต่ คนทยี นื อยใู่ กลล้ ว้ นไดย้ นิ หลวิ จา้ วอวไี ดย้ นิ เชน่ นนั กย็ มิ กระหยมิ อยา่ งน้อยนางก็ รสู้ กึ ว่ามเี รอื งนีทตี นเหนอื กว่าหลวิ จา้ วเวย่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 5 อนั อ๋องเลอื กนาง อกี ทงั หลงั จากวนั นีนางจะไดเ้ ป็นหวาง เฟยของชนิ อ๋อง ตําแหน่งฐานะเป็นรองแคไ่ มก่ คี นเทา่ นนั \"ขอโทษที ขา้ มาชา้ เกนิ ไปหรอื ไม?่ \" วนั นีหลวิ จา้ วเว่ยอยู่ ในชดุ สนี ําเงนิ ลายดอกบวั ดทู า่ ทางแลว้ ไมเ่ หมอื นตงั ใจ แตง่ ตวั มากนัก แตด่ ว้ ยความงามของนางแตง่ เพยี ง เลก็ น้อยกท็ าํ ใหค้ นรษิ ยาแลว้ \"พสี าว\" หลวิ จา้ วอวกี ดสายตาของมองศตั รู \"ในทสี ุดท่าน กม็ า คนอนื เกอื บคดิ วา่ เราจะบาดหมางกนั แลว้ \" \"บาดหมางอะไรกนั การแตง่ เขา้ ตําหนกั อ๋องเป็นเรอื งของ โชคชะตากบั วาสนา ใครใชใ้ หข้ า้ ไดร้ บั เมตตาจากสวรรค์ มากเกนิ ไป... เจา้ มวี าสนานนั เจา้ จะไดช้ ว่ ยทา่ นออ๋ งให้ รงุ่ เรอื งครองคกู่ นั ต่อไปในภายภาคหน้า ขา้ ยนิ ดกี บั เจา้ จากใจจรงิ \" ผวิ เผนิ คลา้ ยพนี อ้ งรกั ใครป่ รองดองกลา่ ว ปลอบประโลมกนั แตค่ วามจรงิ หลวิ จา้ วเว่ยกาํ ลงั เตอื นทุก คนวา่ ทหี ลวิ จา้ วอวยี นื อยตู่ รงนีไดเ้ พราะชงิ ตําแหน่งมา จากนาง อกี ทงั การแต่งครงั นีเกดิ ขนึ กเ็ พอื แกเ้ คลด็ ใหอ้ นั อ๋องเทา่ นนั ! โชคชะตาสําคญั ทสี ุดจรงิ ๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 6 หลวิ หว่านอฟี ังคาํ พดู นุ่มซ่อนเขม็ ของหลวิ จา้ วเว่ยแลว้ ตอ้ งเมม้ ปากไมใ่ หต้ นเผลอไผลยมิ เยย้ ออกไป เชา้ วนั นีที จรงิ นางอารมณ์ไมด่ นี กั เมอื คดิ วา่ หลวิ จา้ วอวกี าํ ลงั จะแต่ง ออก แต่เมอื นึกว่าหลายวนั ทผี า่ นมาตนไดแ้ อบสง่ จดหมายตอบโตก้ บั หลานไฉ่ซนิ ไมน่ ้อย นางมนั ใจว่าจะได้ ระบายแคน้ แน่ ดงั นนั จงึ ทําใจใหส้ งบลงไดบ้ า้ ง \"ขอบคณุ ทา่ นพจี รงิ ๆ ว่าแต่ทา่ นพจี ะมอบของขวญั อะไร ใหข้ า้ หรอื เจา้ คะ ทา่ นเป็นพใี หญ่ของจวนจะใหน้ ้อยไป ไมไ่ ดน้ ะ\" หลวิ จา้ วอวกี ดั ฟันชวนเปลยี นเรอื ง นางอยากให้ หลวิ จา้ วเวย่ เอาของทไี มส่ มฐานะมาให้ จะไดห้ าเรอื งให้ หลวิ จา้ วเว่ยอบั อายเสยี เลย \"น้อยอะไรกนั นีเป็นของรกั ทขี า้ ตอ้ งตดั ใจมอบใหเ้ ชยี ว ของสงิ นีมคี า่ ควรเมอื ง ไมใ่ ชค่ นอยากมกี ม็ ไี ด้ เจา้ จะแต่ง รว่ มราชวงศข์ า้ ยอ่ มไมย่ อมใหเ้ จา้ น้อยหนา้ แน่ อาเจนิ เอา ของมาส\"ิ อาเจนิ ยมิ ร่าหยบิ กลอ่ งกาํ มะหยสี มี ว่ งออ่ นมาเปิดตรงหน้า หลวิ จา้ วอวขี ณะทหี ลวิ จา้ วเวย่ พูดไปดว้ ย \"คราวกอ่ นเหน็ เจา้ เคยขอผา้ ผนื นีจากขา้ แต่ไมม่ โี อกาสไดใ้ ช้ วนั นีวนั ดี ขา้ เลยจะมอบสงิ นีเพมิ เป็นสนิ เดมิ ใหเ้ จา้ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 7 \"นีมนั ผา้ มจั ฉาสวรรคน์ ีเจา้ คะ?\" หลวิ หวา่ นอตี าโต นาง เกอื บจะหลุดหวั เราะในขณะทหี ลวิ จา้ วอวตี วดั ตามองหลวิ จา้ วเว่ยอยา่ งแคน้ ใจ ใครไมร่ บู้ า้ งว่าหลวิ จา้ วเว่ยสวมชดุ ผา้ มจั ฉาสวรรคข์ นึ ราํ บวงสรวงฟ้าดนิ แตง่ านนนั ทจี รงิ ควรเป็นหลวิ จา้ วอวที ไี ด้ สวม การเอาผา้ ชนิ นีมามอบใหไ้ มเ่ ทา่ กบั ตบหน้านางร?ึ หลวิ อนั หลนิ ตอ้ งแสรง้ กระแอมเพอื กลนั หวั เราะ พใี หญ่ ของนางรา้ ยกาจมากจรงิ ๆ \"ของมคี ่าควรเมอื งจรงิ ๆ พี ใหญ่ใจกวา้ งยงิ นกั ผา้ ชนดิ นีมใิ ชห่ าไดง้ า่ ยๆ แมม้ เี งนิ แค่ ไหนกไ็ มแ่ น่จะซอื ได้ พรี องทา่ นโชคดแี ลว้ \" หลวิ จา้ วอวอี ยากจะฉกี หน้าหลวิ จา้ วเว่ยใหเ้ หวอะหวะ แต่ กไ็ ดแ้ ต่ซ่อนมอื ทกี าํ หมดั แน่นเอาไวใ้ ตช้ ดุ เจา้ สาว \"ของลาํ คา่ ถงึ เพยี งนี ทงั ยงั เป็นของรกั ของพสี าวขา้ จะรบั ไวไ้ ดอ้ ยา่ งไร\" นงั สารเลว ทาํ เชน่ นีเพอื เยาะเยย้ กนั ซงึ ๆ หน้า.. แตห่ ลวิ จา้ วอวจี ะปฎเิ สธกไ็ มไ่ ดเ้ พราะคุณคา่ ของผา้ มจั ฉาสวรรคน์ นั สงู สง่ จรงิ ๆ มแี ตค่ นคดิ จะแยง่ ชงิ กนั ดงั นนั หลวิ จา้ วเวย่ ไมถ่ อื วา่ ผดิ มารยาททงั ยงั ไดห้ น้าดว้ ย \"เหตุใดจะไมไ่ ด้ กอ่ นหน้านีเจา้ กช็ อบผา้ ชนิ นจี นใหท้ า่ นยา่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 8 มาคุยกบั ขา้ ไมใ่ ชห่ รอื ?\" หลวิ จา้ วเว่ยยมิ แต่ดวงตาไมย่ มิ ตอนนนั หลวิ จา้ วอวที าํ ทกุ ทางเพอื ใหไ้ ดผ้ า้ ตอนนนี างกจ็ ะ ทาํ ทกุ ทางเพอื ใหห้ ลวิ จา้ วอวไี ดผ้ า้ เหมอื นกนั ทกุ ครงั ทมี องผา้ มจั ฉาสวรรคน์ างกจ็ ะนึกถงึ งามบวงสรวง ฟ้าดนิ ความพา่ ยแพแ้ ละหมดหนทางในวนั นนั หลวิ จา้ วอวี จะไมม่ ที างลมื คนรอบๆ เรมิ ซุบซบิ นนิ ทา เขา้ ใจแลว้ วา่ กอ่ นหน้านีหลวิ จา้ วอวเี คยคดิ แยง่ ชงิ ผา้ มาวนั นีหลวิ จา้ วเวย่ เลยมอบผา้ เป็นของขวญั ...จะว่าไปคุณหนูรองหลวิ ผนู้ ีกช็ อบแยง่ ชงิ ของรกั ของพสี าวจรงิ ๆ หลวิ จา้ วอวดี วงตาวาวโรจน์จดหนีแคน้ นีเอาไว้ \"เช่นนนั ขา้ กต็ อ้ งขอบคณุ พใี หญท่ ใี จกวา้ งกบั ขา้ ยงิ นกั \" นางเอ่ย เสยี หวานกอ่ นจะตหี น้าเศรา้ \"เนืองจากมารดาป่วยหนกั ทาํ ใหข้ า้ ไมส่ บายใจเลย ไมม่ ญี าตผิ ใู้ หญท่ เี คารพนบั ถอื คอยสง่ ตวั พสี าวคนโตกเ็ หมอื นมารดา ขา้ มเี รอื งจะขอรอ้ ง พสี าวไดห้ รอื ไม?่ \" \"เจา้ จะขอรอ้ งอะไรกพ็ ูดมาเถอะ\" \"ขา้ มชี ะตาอาภพั นัก คดิ วา่ ตอ้ งออกจวนไปอยา่ งโดดเดยี ว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 9 กใ็ หน้ กึ หวาดกลวั จบั ใจ ตามประเพณีการแต่งเขา้ ราชวงศ์ อนุญาตใหส้ นิทเดนิ ตามขบวนสง่ เจา้ ไปถงึ ตาํ หนกั เจา้ บ่าว ได้ ญาตคิ นอนื คงไมเ่ หมาะทาํ หน้าทนี ี ขา้ จะขอรบกวน พสี าวไดห้ รอื ไม?่ \" สนิ เสยี งหลวิ จา้ วอวเี สยี งนนิ ทากด็ งั เซง็ แซ่ ตามปกตคิ นที จะตามขบวนแหเ่ จา้ สาวกม็ แี ต่พวกบา่ วไพร่ แมจ้ ะมกี าร อนุญาตใหญ้ าตสิ นิทเดนิ สง่ จรงิ แต่สว่ นใหญจ่ ะเป็นญาตทิ ี มฐี านะตํากวา่ ตน มกั เป็นคนทเี คยมอบหมายเลยี งดกู นั มา การขอใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ เดนิ ไปสง่ นางถงึ จวนออ๋ งเชน่ นีไมใ่ ช่ ประกาศว่าหลวิ จา้ วเวย่ มฐี านะตํากวา่ นาง เคยดแู ลรบั ใช้ นางหรอื ไหนจะทหี ลวิ จา้ วเว่ยเคยเป็นคหู่ มนั อนั อ๋อง หากนางเดนิ ตามขบวนไปสง่ หลวิ จา้ วอวจี รงิ ๆ นีไมป่ วดใจจนตาย หรอื ? หลวิ จา้ วอวยี มิ สะใจ หลวิ จา้ วเวย่ กลา้ หยามนางต่อหน้า แลว้ ทาํ ไมนางจะไมก่ ลา้ ตอบโต้ \"หากว่าวนั นีเจา้ แต่งเขา้ ตําหนกั อ๋องมตี ําแหน่งหวางเฟย ไปแลว้ แลว้ ขอเรอื งนกี บั ขา้ ขา้ คงยนิ ดที ําอยา่ งไมล่ งั เล ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 0 เสยี ดายกแ็ ต่ยามนีเจา้ ยงั เป็นเพยี งหลวิ จา้ วอวี ยงั ไมไ่ ดจ้ ด รายนามลงในบนั ทกึ ราชวงศ์ การทขี า้ จะเดนิ ตามขบวน เจา้ สาวของเจา้ นนั จะเป็นการลดเกยี รตขิ องทา่ นหญงิ ที ฮอ่ งเตท้ รงแตง่ ตงั ...น้องรองขา้ เสยี ดายจรงิ ๆ ขา้ รวู้ า่ เจา้ คงรสู้ กึ โดดเดยี วและหวาดกลวั ทจี ะตอ้ งออกจากบา้ นทอี ยู่ มาชวั ชวี ติ ตามลาํ พงั ใจขา้ อยากจะสง่ เจา้ ใหถ้ งึ ประตู ตาํ หนกั ออ๋ ง เสยี ดายทขี า้ มบี รรดาศกั ดคิ าํ คอ ตอ้ งปฎบิ ตั ิ ตวั ใหถ้ ูกตอ้ งเหมาะสมกบั ฐานะ ตอนฮอ่ งเตแ้ ตง่ ตงั ยงั ได้ พระราชทานเกยี วใหข้ า้ ใชเ้ ดนิ ทางดว้ ย หากไมใ่ ชก้ ลวั จะ กลายเป็นผดิ ราชโองการไป ต่อใหข้ า้ มรี อ้ ยหวั กค็ งชดใช้ ไมพ่ อ\" หลวิ เว่ยเว่ยเอย่ ดว้ ยสหี น้าเสยี ดายอยา่ งสดุ ซงึ แต่ หลวิ จา้ วอวขี บกรามแน่น นงั สารเลว กลา้ เอาฮอ่ งเต้มาบงั หนา้ ! \"แต่ถงึ ขา้ ไมไ่ ดเ้ ดนิ ตามขบวนเจา้ สาวกค็ งไมเ่ ป็นไร มใิ ช่ เจา้ ยอมใหห้ ลวิ ชา่ งองิ ตดิ ตามไปรบั ใชใ้ นจวนอ๋องหรอก หรอื หลวิ ชา่ งองิ กน็ บั เป็นพนี ้องของเราผหู้ นงึ มารดาของ เจา้ กบั มารดาของนางกส็ นิทสนมกนั มาตลอด เช่นนีคงไม่ ตา่ งอะไรจากมญี าตสิ นิทตามไปสง่ เจา้ อยา่ ไดก้ งั วลไป เลย\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 1 หลวิ จา้ วอวกี าํ ผา้ ในมอื จนยบั หลวิ จา้ วเว่ยผลกั ไสใหน้ าง ไปนบั เป็นพนี ้องกบั หลวิ ชา่ งองิ ทตี อนนีมฐี านะไมต่ า่ งจาก บา่ วของนาง เชน่ นีมใิ ชต่ อ้ งการบอกว่านางเองกต็ ําไมต่ ่าง จากบ่าวไพรห่ รอกหรอื \"ขา้ ลมื คดิ ไปพใี หญอ่ ยา่ ไดถ้ อื สา\" \"หรอื ถา้ เจา้ อยากไดค้ นไปสง่ จรงิ ๆ กใ็ หน้ ้องชายเจา้ หลวิ ห มงิ เดนิ เทา้ ไปสง่ กไ็ ด้ เขายงั เดก็ ทงั ยงั ไมม่ บี รรดาศกั ดหิ รอื ตาํ แหน่งขนุ นาง ยามนีถอื วา่ ยงั เหมาะสมทจี ะไปส่งเจา้ ได\"้ \"เสยี งดนตรดี า้ นนอกมาแลว้ ขบวนเจา้ บ่าวตอ้ งมาถงึ แลว้ แน่ๆ พวกเจา้ ออกไปดกู นั เถอะ\" หลวิ อนั หลนิ ไดย้ นิ เสยี งดนตรกี เ็ อย่ ขนึ ตดั บท พวกสาวๆ ตนื เตน้ กนั ขนึ มา ออกไปออดตู รงเฉลยี งดา้ นนอก \"ขบวนเจา้ บา่ วมาแลว้ แมส่ อื ชว่ ยคลมุ หน้าใหเ้ จา้ สาว เถอะ\" หลวิ จา้ วเวย่ กลา่ วแลว้ เลยี งออกไปจากหอ้ ง นาง เดนิ ตามกลุม่ ผหู้ ญงิ ทไี ปออดขู บวนสนิ สอด \"เกดิ อะไรขนึ ทาํ ไมทาํ หน้าแบบนนั ?\" \"พใี หญท่ า่ นดูเอาเถอะ คนขมี า้ นํานนั เป็นขนั ทจี ากจวน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 2 อ๋อง อนั อ๋องดจี รงิ ๆ ใหข้ นั ทมี ารบั ตวั เจา้ สาว จวนเราขาย หน้าแลว้ \" หลวิ หวา่ นอเี อ่ยคลา้ ยโกรธเคอื งแตน่ างจงใจพูด เสยี งดงั เพอื ใหห้ ลวิ จา้ วอวใี นหอ้ งไดย้ นิ ชดั เจน หลวิ จา้ วอวรี สู้ กึ หมดแรงเมอื ไดย้ นิ วา่ ขนั ทเี ป็นคนมารบั นาง นางเฝ้าจนิ ตนาการถงึ งานแตง่ ของตนมาตลอด อนั อ๋องสวมชุดแดงอยบู่ นหลงั มา้ อยา่ งองอาจ นําเกยี วของ นางกลบั ไปทจี วนออ๋ งอยา่ งภาคภมู ิ นางจะกลายเป็นสตรี ทคี นทงั ถงเยยี นจะรษิ ยาไปอกี รอ้ ยปี แตน่ ีมนั อะไรกนั !? ใหข้ นั ทขี มี า้ มารบั นาง อยา่ งน้อยทสี ุดหากเขาไมม่ ากค็ วร ใหญ้ าตฝิ ่ายชายมา หรอื ใหข้ นุ นางคนสนทิ ทมี ฐี านะ เหมาะสมขมี า้ มารบั นาง หลวิ จา้ วอวมี สี หี น้าทะมนึ ภายใตผ้ า้ คลุมหน้า นางโกรธจน ตวั สนั แตค่ รหู่ นึงกน็ กึ ไดว้ า่ นีอาจจะเป็นฝีมอื ลกี ุย้ เฟยที ตอ้ งการกลนั แกลง้ นาง อนั อ๋องของนางไมม่ ที างทาํ เชน่ นี \"พวกเจา้ อยา่ พูดมากไป ชว่ งก่อนอนั อ๋องบาดเจบ็ อาจไม่ สะดวกจะขมี า้ ขนั ทที มี ารบั กเ็ ป็นขนั ทขี นั สอง เป็นขนั ที รบั ใชค้ นสนิททเี ตบิ โตมากบั ทา่ นอ๋อง เขานบั วา่ มเี กยี รติ ไมน่ ้อย\" หลวิ จา้ วเว่ยกลา่ วเนบิ นาบเพอื แกไ้ ขสถานการณ์ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 3 นางไมไ่ ดค้ ดิ จะชว่ ยกหู้ น้าสกลุ หลวิ แต่อยากแสดงใหค้ น อนื เหน็ วา่ นางใสใ่ จใบหน้าทแี สนบอบชาํ ของสกลุ หลวิ มาก แมแ้ ตเ่ รอื งขนั ทมี เี กยี รตกิ ย็ งั กลา้ ยกมาพดู เพอื ชว่ ยให้ น้องสาวไมต่ อ้ งอบั อายขายหน้า กระอกั กระอ่วนกนั ครหู่ นึงแมส่ อื กเ็ รมิ ทาํ พธิ สี ง่ ตวั เจา้ สาว ขนึ เกยี ว หลวิ เฉยี นยนื อยทู่ ปี ระตจู วนเพอื รบั แขกและ ขบวนเจา้ บา่ ว ขา้ งเขาเป็นหลวิ หานทมี สี หี น้าสาํ รวม แมส่ อื ตกั ขนมมงคลใหห้ ลวิ จา้ วอวกี นิ แลว้ ยกธญั พชื ขา้ วตอกดอกไมอ้ วยพร พดู คาํ มงคลก่อนประคองเจา้ สาว ขนึ เกยี วหามแปดทตี กแตง่ อยา่ งวจิ ติ รงดงามสมฐานะพระ ชายาออ๋ ง สนิ เดมิ เจา้ สาวของหลวิ จา้ วอวมี สี ามสบิ หกหบี ถอื วา่ เป็น สตรที มี ฐี านะดี ทุกหบี เปิดฝาใหค้ นไดเ้ หน็ ถงึ ของขา้ งใน เป็นการแสดงความมงั คงั ของเจา้ สาวไมใ่ หค้ นดูถกู ได้ เสยี งแตรดงั นําสนนั ถนน ขบวนแหเ่ จา้ สาวตอ้ งวนรอบ กลางเมอื งถงเยยี นหนงึ รอบกอ่ นจะไปยงั ตําหนกั อ๋อง เมอื เกยี วเรมิ ขยบั หลวิ จา้ วเว่ยหนั ไปสบตากบั ปานเกอ๋ หวั ทซี อ่ นตวั อยใู่ นฝงู ชนกอ่ นพยกั หนา้ ใหเ้ ขาเป็นสญั ญาณ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 4 ชายหนุ่มมองเหน็ แลว้ กเ็ รน้ ตวั หายไป * เชา้ นที ตี ลาดกลางถงเยยี น มคี นมาตฆี อ้ งรอ้ งป่าว ชวน คนในตลาดใหไ้ ปดคู นกนิ คน วนั นีสตรที กี นิ คนกาํ ลงั จะ แต่งงานไดด้ บิ ไดด้ เี ป็นสะใภร้ าชวงศ์ ใครอยากเหน็ หน้า สามารถไปรอดขู บวนแหไ่ ด้ ในถงเยยี นคนไมต่ นื เตน้ กบั การฆา่ กนั มกี ารประหาร กลางแจง้ ทกุ ปีหลงั สารทฤดดู งั นนั คนในเมอื งต่างเคยชนิ กบั เรอื งการตาย แต่พวกเขาไมเ่ คยเหน็ คนทกี นิ คน! โดยทวั ไปชาวบา้ นมคี วามเชอื เรอื งการฝังศพทคี รบ สมบูรณ์เพอื ภพหน้าจะไดไ้ ปเกดิ โดยมอี วยั วะครบ ไม่ พกิ ลพกิ าร อกี ทงั ศพถอื เป็นสงิ ทไี มค่ วรลว่ งละเมดิ เป็นอนั ขาด เพราะกลนิ อายอปั มงคลจะตดิ ตวั คนทกี ลา้ ละเมดิ ศพมแี ตค่ นบา้ และคนทจี ติ ใจโหดเหยี มผดิ มนุษย์ คน เช่นนีไมค่ วรคบคา้ สมาคมดว้ ยอยา่ งยงิ ชาวบา้ นในใจนกึ รงั เกยี จ คดิ อยากจะไปดหู น้าคน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 5 โหดเหยี มผนู้ ี ดงั นนั คนมงุ ดขู บวนแหท่ สี องขา้ งถนนจงึ แน่นขนดั คนมากราวกบั ตอนแหป่ ระจานนกั โทษ ต่างคนตา่ งชมี อื ชไี มว้ จิ ารณ์ บางคนไมร่ เู้ รอื งว่าคนมงุ ดู อะไรกถ็ าม คนทปี ากจดั ปากไวหน่อยกต็ อบอยา่ งใส่ อารมณ์ \"กเ็ จา้ สาวคนนนี ่ะสิ ไดข้ า่ ววา่ นางกบั แมข่ องนางฆา่ บ่าว รบั ใชแ้ ลว้ กนิ กนิ คนเลยนะ กนิ คน! คนเราปกตหิ น้าไหน จะไปยงุ่ กบั ศพ แต่ผหู้ ญงิ คนนีกลบั กลา้ ...บา่ วไพรท่ าํ ผดิ โบยตายกแ็ ลว้ ไปเถอะ แตน่ ีกลบั เอามากนิ พดู แลว้ ขนลุก\" \"คนกนิ คนหรอื ป้า? ทา่ นพดู จรงิ รึ ขา้ อยากจะอว้ ก\" \"จรงิ ซี เขาเล่ากนั ไปทงั เมอื งแลว้ \" \"ถา้ นางกนิ คนกรมอาญาทาํ ไมไมจ่ บั นางไปเผาประจาน อกี \" \"ประจานอะไรกนั ไมเ่ หน็ หรอื ว่านางนงั เกยี วหามแปด ดา้ นบนสดุ นนั ประดบั มกุ ทองคํา นีหมายถงึ สะใภร้ าชวงศ์ กรมอาญาจะทาํ อะไรไดห้ รอื คนเขาจะเป็นถงึ พระชายา แลว้ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 6 \"เหตุใดคนเชน่ นีถงึ วาสนาดนี กั นะ\" \"กไ็ มเ่ พราะจติ ใจอาํ มหติ เกนิ มนุษยม์ นาหรอกหรอื ถงึ ปีน ป่ายขนึ กงิ ไมใ้ หญ่ได\"้ \"น่ากลวั จรงิ ๆ ถา้ นางยงั กนิ คนอยู่ วนั หน้าคงไมอ่ อกมา อาละวาดฆา่ คนแถวนหี รอกนะ ขา้ ตอ้ งเตอื นลกู ขา้ ไมใ่ ห้ ออกไปเพ่นพา่ นหน่อยแลว้ \" \"ราชวงศต์ กตําขนาดรบั คนเชน่ นีเป็นสะใภแ้ ลว้ หรอื อนั อ๋องผนู้ ีสมองถกู สุนขั กนิ ไปหมดแลว้ หรอื ไร?\" \"ไมแ่ น่อนั ออ๋ งผนู้ นั อาจจะกนิ คนกบั นางกไ็ ด้ เนือคนเอา มาทาํ อาหาร ถา้ ไมบ่ อกกไ็ มม่ คี นรหู้ รอกวา่ เนอื อะไร\" \"อุแหวะ วนั นีขา้ คงกนิ ขา้ วไมล่ งแลว้ \" \"วปิ รติ วปิ รติ ไปหมดแลว้ บา้ นเมอื งวบิ ตั ไิ ปหมด คนกนิ คนไดน้ งั เกยี วหามแปด อาเพศชดั ๆ\" \"กรดี !\" \"ใครปาไขใ่ สข่ บวนเจา้ สาว! จบั ตวั พวกมนั มาเดยี วนี!\" * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 7 หลวิ ชา่ งองิ เดนิ ประคองพดั เงนิ มงคลอยดู่ า้ นขา้ งเกยี ว เจา้ สาว แมใ้ จนางไมไ่ ดย้ นิ ยอมตดิ ตามหลวิ จา้ วอเี ขา้ ตําหนกั ออ๋ งแลว้ แต่หลวิ จา้ วอวเี ป็นพวกใจแคบกดั ไม่ ปลอ่ ย นางถงึ กบั ใหบ้ า่ วกางบญั ชที วงเงนิ จากมารดา ทงั ยงั ขจู่ ะขายนางเขา้ ซอ่ งเพอื ชดใชห้ นี เจนิ ฮ่ยุ เหมยไมม่ อี ํานาจในจวนแลว้ แตบ่ ญั ชเี ป็นของจรงิ จะหกั ลบอยา่ งไรได้ สุดทา้ ยนางตอ้ งยอมลดฐานะตดิ ตาม ไปรบั ใชห้ ลวิ จา้ วอวี อนั อ๋องกบั กรมพธิ กี ารสง่ สนิ สอดมามากกว่าหกสบิ แปด หบี เป็นไปตามพธิ แี ละฐานะของพระชายา แต่นียงั นบั ว่า น้อยเมอื นกึ ถงึ สมยั ทที อ้ งพระคลงั อฟู้ ู่ สะใภห้ ลวงต้องได้ สนิ สอดอยา่ งตําแปดสบิ หบี แตเ่ ดยี วนีกรมพธิ กี ารจดั ให้ เป็นไปตามธรรมเนียมเทา่ นนั เพอื หลกี เลยี งขอ้ ครหา เจนิ ฮยุ่ เหมยเองกใ็ สใ่ จบุตรี นางแปลงสนิ เจา้ สาวใหห้ ลวิ จา้ วอวโี ดยสว่ นใหญ่เป็นหา้ งรา้ น ทดี นิ หมบู่ า้ น และไรน่ า ไมไ่ ดใ้ หเ้ ป็นของยบิ ยอ่ ยเพอื ลดจาํ นวนหบี ใหด้ เู หมาะกบั สถานการณ์บา้ นเมอื ง ตระกลู หลวิ ราํ รวย แตท่ งั แผน่ ดนิ ยามนีกาํ ลงั ขาดแคลน หากสนิ เจา้ สาวของหลวิ จา้ วอวโี ดด เดน่ เกนิ ไปอาจจะโดนเพง่ เลง็ ดงั นนั จาํ นวนหบี ของหลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 8 จา้ วอวจี งึ เป็นไปตามธรรมเนยี มเทา่ นนั ดูแลว้ คลา้ ยเป็น คนสมถะมาก แต่มลู คา่ ตามจรงิ สงิ ทเี จนิ ฮุ่ยเหมยใหล้ กู นนั ลาํ คา่ กวา่ วตั ถุมากนกั หลวิ ชา่ งองิ มองขบวนสนิ สอดของหลวิ จา้ วอวแี ลว้ กม้ มอง เทา้ ตนเอง นางเดนิ ประคองพดั เอาไวแ้ นบอก เดนิ ขนาบ ขา้ งเกยี วเจา้ สาว มบี ่าวชายหญงิ เดนิ ต่อแถวตามหลงั เสยี งดนตรนี ําขบวนเสยี ดในหู ผคู้ นสองฝังถนนแน่นขนดั ตา่ งคนต่างมองมาทขี บวนดว้ ย สายตาประหลาด ไมค่ ลา้ ยคนทมี ดี ขู บวนเจา้ สาวแบบที นางเคยเหน็ สายตาคลางแคลงรงั เกยี จ บา้ งพูดจาถกกนั เสยี งดงั แตเ่ พราะเสยี งดนตรกี ลบทาํ ใหน้ างทอี ยใู่ นขบวน ไมร่ วู้ า่ คนพวกนีพูดอะไรกนั ผวั ะ! \"กรดี !\" จๆู่ กม็ คี นปาบางอยา่ งเขา้ มาทางขบวน ของสงิ นนั กระทบกบั มมุ เกยี วแตกกระจายออกกระเดน็ มาโดนพวก บา่ วทยี นื อยดู่ า้ นขา้ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 9 ผวั ะ! ไขอ่ กี ลกู ถกู ปาเขา้ มา ตอนนีถกู ขอบหลงั คาเกยี ว แตก ไหลเยมิ ลงมาทปี ระตูเกยี ว หลวิ ชา่ งองิ ตกใจจนทาํ อะไรไม่ ถกู เสยี งคนแตกฮอื ออื องึ ทหารตะโกนใหจ้ บั คน นางยนื ขาแขง็ ดว้ ยอารามตกใจ มสี ตอิ กี ครงั กต็ อนไดย้ นิ หลวิ จา้ วอวที อี ยใู่ นเกยี วตะโกนออกมา \"เกดิ อะไรขนึ !? ดา้ นนอกนนั เกดิ อะไรขนึ !?\" \"คุณหนูหา้ มเปิดมา่ นนะเจา้ คะ\" เสยี วชงิ รบี พดู \"มคี นปา ไขใ่ สข่ บวน พวกทหารกาํ ลงั จดั การ\" \"บงั อาจนัก! ใครมนั กลา้ ทาํ นีขบวนเจา้ สาวของท่านอ๋อง นะ!\" \"อยา่ อยทู่ นี ีนานเลย รบี เร่งใหถ้ งึ ตาํ หนกั อ๋องโดยเรว็ เถอะ!\" ทงั ขบวนขลุกขลกั ไปหมด จากตอ้ งแหร่ อบเมอื ง ดว้ ยความสงา่ งามพวกบ่าวและขนั ทตี า่ งรบี เรง่ ฝีเทา้ จน เกอื บจะเปลยี นเป็นวงิ เพอื ใหถ้ งึ ตําหนกั อ๋องโดยไว มองจากดา้ นหลงั ไกลลบิ เหมอื นกาํ ลงั วงิ หนโี จรกไ็ มป่ าน * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 0 \"กนิ คนแลว้ หรอื ?\" ฮองเฮาเลกิ ควิ ประหลาดใจ นางยกผา้ ขนึ แตะมมุ ปากเลก็ น้อยกอ่ นจะหนั ไปมองมามาคนสนิท \"วนั กอ่ นพอ่ ผวั ลกู สะใภเ้ ลน่ ชกู้ นั ต่อมากส็ ตรวี ปิ ลาสเลน่ คุณไสย วนั นีถงึ กบั มคี นกนิ คน ดูทา่ สกุลเจนิ กบั หลวิ คง เงยหน้าไมข่ นึ ไปอกี รอ้ ยปี\" \"แต่ฮองเฮาเพคะ ดา้ นนอกนนั มคี นพูดไมด่ ถี งึ ราชวงศ์ ดว้ ยนะเพคะ\" \"คนพดู กนั ยงั ไงเลา่ ?\" \"สว่ นใหญ่ตา่ งพูดกนั วา่ ราชวงศต์ กตาํ ทเี ลอื กสตรเี ชน่ นี เป็นสะใภ้ หรอื ไมก่ พ็ ดู กนั ว่าทนี างไมต่ อ้ งโทษกเ็ พราะมี เชอื พระวงศห์ นุนหลงั \" ฮองเฮายน่ ควิ เลก็ น้อย ดวงตาหงสท์ อดมองออกไปทาง ประตูตาํ หนกั \"ฝ่าบาทไมม่ ที ่าทหี รอื ?\" ฮอ่ งเตเ้ ป็นคนทรี กั ชอื เสยี งของราชวงศย์ งิ กวา่ สงิ ใด เขา กลา้ ฆา่ คนเพอื รกั ชอื เสยี งไดแ้ บบตาไมก่ ะพรบิ ยามนีรบั สะใภร้ าชวงศท์ มี ชี อื เสยี งคาวคลงุ้ ไรป้ ระโยชน์ หากเป็น ตามนสิ ยั ของฝ่าบาท ลกู สะใภค้ นนีคงมชี วี ติ อยไู่ ดไ้ มน่ าน แน่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 1 มามาสา่ ยหน้า ฮองเฮากรดี ปลอกเลบ็ สที องกบั โต๊ะชา้ ๆ อยา่ งใชค้ วามคดิ \"หยซู นิ ซนิ คงรอ้ นใจแทบคลงั กระมงั เรอื งนีพวกขา้ งนอกคงลงมอื สุมไฟแลว้ บอกใหค้ นของเรา ไมต่ อ้ งออกไปพดู อะไรละ่ \" \"เพคะฮองเฮา\" \"ทา่ นพอ่ พดู ถงึ รยึ งั เรอื งตําแหน่งเสนาบดเี กษตรจะ จดั การเชน่ ไร\" \"ทา่ นอคั รราชครยู งั มไิ ดส้ ง่ ขา่ วมาเพคะ\" \"เรอื งคงไมง่ า่ ยกระมงั เอาเถอะ รงั นกวนั กอ่ นยงั มอี ยู่ หรอื ไม่ เจา้ ใหค้ นเคยี วสง่ ไปใหเ้ จาเอ๋อรส์ กั ถว้ ย\" \"วนั นีพวกองคช์ ายกบั องคห์ ญงิ ออกจากวงั ไปรว่ มงาน อภเิ ษกของอนั อ๋องกนั หลายพระองคน์ ะเพคะ องคช์ ายสกี ็ ไปดว้ ย\" \"ขา้ เกอื บลมื ไป ชา่ งเถอะ เอาไวว้ นั หลงั แลว้ กนั \" \"เพคะ\" * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น