ฉันกลับชาติมาเกิดเป็นตัวร้าย

   “ทา่นแมร่่ีดูแลสวนน้ีเหรอ!? ทั ง้หมดเลยเน้ียนะ!?”     “ไม.่..ไมท่ั ง้หมดคะ่  เพียงแคด่อกไมแ้ละพืชพวกน้ีท่ีทา่นเหน็เทา่นั น้ท่ีดิฉั นคอยดูแล”     ถา้งั น้ สวนดอกไมต้รงน้ีกเ็ป็นฝีมือการดูแลของทา่นแมร่่ี…      “……สุดยอดไปเลย”     “……เอะ๊……”     “น่ีมั นยอดเย่ียมมากเลย ท่ีสามารถสร้างสวนท่ีสวยงามไดแ้บบน้ี  หากไมไ่ดร้ั บความรั กมากมาย  ทัง้ดอกไมใ้บหญา้พวกน้ีคงไมง่ดงามขนาดน้ี มีเคลด็ลับอะไรไหม?   หรือใชอ้ะไรผสมลงในดิน!”      “……อา่..เออ่ ทา่นคาตาริน่า”     ฉั นขยับตัวเขา้หาแมร่ีอยา่งต่ืนเตน้  จากนั น้ฉั นกส็ังเกตเหน็วา่เธอกาํลังทาํทางต่ืนตระหนก  อา้...ฉั นคงต่ืนเตน้มากเกินไป ฉั นเริ่มสูดหายใจลึกไ  พยายามคล่ีย้มิให้สวยท่ีสุดเทา่ท่ีจะทาํได้     “คือ...  ดิฉั นอยากจะขอคาํแนะนําจากทา่นแมร่ีน่ีเร่ืองการทาํสวนน่ะคะ่”     “…ขอคาํแนะนํา?” 

   “ใชค่ะ่”     ฉั นกลา่วกับแมร่ีเร่ืองพืชในสวนของฉั นท่ีเห่ียวกอ่นกาํหนดการเกบ็ เก่ียวในชว่งฤดูร้อน ในตอนแรกท่ีเธอรู้วา่ฉั นทาํสวนดว้ยตัวเอง  กป็ระหลาดใจมาก แตเ่ธอกต็ัง้ใจฟั งฉั นดว้ยสหีน้าท่ีจริงจัง  ฉั นโลง่ใจท่ีเธอไมไ่ดม้ีหน้าต่ืนกลัวฉั นแบบในตอนแรกแลว้  และเธอกก็าํลังฟั งท่ีฉั นเลา่จนจบ     “……  ขอขอบคุณท่ีทา่นคาตาริน่าไวว้างใจความสามารถของดิฉั นนะคะ  ดิฉั นเองกจ็ะชว่ยเหลือนะคะ เพียงแตด่ิฉั นไมเ่คยปลูกผักมากอ่น  ดังนั น้กเ็ลยไมส่ามารถทาํอะไรไดน้อกจากรั บฟั งเทา่นั น้  ดิฉั นตอ้งขอโทษดว้ยจริงๆ ท่ีไมส่ามารถให้ความชว่ยเหลือได”้     “อืม... งัน้ลองไปดูสวนของท่ีบา้นของฉั นดูไหมคะ?”      ฉั นกลา่วกับแมร่ีท่ีกม้ศรีษะลงดว้ยความเศร้า      “นั น้ แตว่า่…”     แมร่ีทาํสหีน้างุนงงเลก็น้อย เธอรู้สกึสั บสนมาก ทวา่กย็นิดีท่ีจะมา     น่ีเป็นเร่ืองความสาํคั ญของขอ้มูลเชียวนะ  ฉั นไมอ่ยากให้พืชผักพวกนั น้เห่ียวเฉาเหมือนพวกดอกผักบุง้ท่ีฉั นเคยดูแ ลมา    

แลว้ฉั นกช็ักชวนแมร่ีให้ไปคฤหาสน์ของฉั นเพ่ือท่ีจะดูไร่ท่ีพืชผักกาํ ลั งเห่ียวเฉาไดส้าํเร็จลุลว่ง     ฉั นดีใจมากท่ีเธอสัญญากับฉั น  แลว้หลังจากนั น้พวกเราทัง้สองคนกก็ลับไปยังสว่นของบริเวณท่ีจัดงานเ ล้ียงนํา้ชา แมร่ีดูเหมือนวา่จะไมม่ีปั ญหาอะไร     ไคทท์่ีกาํลังกั งวลเร่ืองท่ีฉั นหายตัวไปนานนั น้  ดุฉั นขอ้หาท่ีทาํให้เขาเป็นหว่ง ทาํให้ฉั นคดิไมต่กวา่     ...สรุปแลว้ใครเป็นพ่ีสาวกับน้องชายกั นแน่!?     ดังนั น้  งานเล้ียงนํา้ชาท่ีไดม้าเขา้ร่วมเป็นครั ง้แรกเลยสน้ิสุดลงอยา่งปลอดภั ย  โดยท่ีฉั นไมไ่ดก้อ่ความวุน่วายใดๆ       

บทท่ี 11 ­ความจริงท่ีถูกคน้พบ                 หลังจากท่ีงานเล้ียงนํา้ชาผา่นไปไดอ้ยา่งปลอดภั ย  ไมก่่ีวันหลังจากนั น้ แมร่ีกม็าหาฉั นท่ีสวนตามท่ีไดส้ัญญาเอาไว้  น่าแปลกใจมากท่ีดูเหมือนแมร่ีจะศกึษาเร่ืองพืชผั กมาพอสมควร   เพ่ือให้คาํแนะนําเร่ืองท่ีเป็นประโยชน์กับสวนของฉั น      พอไดพู้ดคุยกันทาํให้ฉั นรู้วา่แมร่ีกับฉั นนั น้อายุเทา่กัน  อีกทัง้แมร่ีนั น้สามารถใชเ้วทมนตร์ได ้ทาํให้เธอเขา้ใจงา่ย  เธอดูตกใจกลั วในตอนแรก แตสุ่ดทา้ยแลว้เธอกย็้มิออกมา     และสวนของฉั นกก็ลับมามีชีวติชีวาอีกครั ง้ดว้ยฝีมือของแมร่ีท่ีมาเยื อนหลายครั ง้ตอ่หลายครั ง้     “แมร่ี ขอบคุณมากจริงๆ นะ ขอบคุณมาก  สวนของฉั นถึงไดก้ลับมามีชีวติชีวาอีกครั ง้”     ฉั นพูดขอบคุณกั บแมร่ี  ขณะท่ีสายตามองไปยั งสวนท่ีกาํลั งถูกพ้ืนฟูอยู ่    “ไมห่รอกคะ่ น่ีเป็นเพราะทา่นคาตาริน่าดูแลพวกมั นอยา่งดีดว้ย”      แมร่ีกลา่วดว้ยรอยย้มิ รอยย้มิของเธอชา่งงดงาม  น่ารั กเหมือนกับรอยย้มิของนางฟ้าบนสรวงสวรรค์ 

    “ฉั นน่ะ เป็นคนท่ีจะทาํให้เจา้พวกน้ีตายน่ะส.ิ..  แตแ่มร่ีน่ียอดไปเลยน้า”     “……ไมห่รอกคะ่”     แมร่ีนั น้เป็นคนท่ีข้ีอายและข้ีเกรงใจมาก  แตเ่ธอมีพรสวรรคใ์นการเพาะปลูกพืช  มือของแมร่ีนั น้เสมือนกั บเป็นมือแหง่การพ้ืนฟูพวกพืชผักให้กลับมามีชีวติ ชีวาอีกครั ง้ มือท่ีพิเศษแบบน้ี เคา้เรียกวา่อะไรนะ ใชแ่ลว้! น่าจะเรียกวา่  …     “แมร่ีมือของเธอเป็นกรีนธั ม!”  ( *สาํนวน green thumb = คนมือเยน็  หรือมือของคนท่ีปลูกตน้ไมอ้ะไรกเ็จริญงอกงามไปหมด  ในท่ีน้ีขอแปลแบบทั บศั พทไ์ปนะคะ  เพราะถา้แปลไทยไมรู่้จะใชค้าํวา่อะไรดี >_<;   หากทา่นใดมีคาํแนะนําคาํท่ีเหมาะสมเพิม่เติมสามารถ PM  บอกเราไดน้ะคะ ขอบคุณมากคะ่ )     “……กรีนธั ม”     “ใช ่กรีนธั ม  หมายถึงคนท่ีปลูกตน้ไมอ้ะไรกเ็จริญงอกงามไปหมด  ไงละ่!”    “……มือของฉั น ปลูกอะไรกง็อกงาม……”     “ใช ่แมร่ี เธอมีพรสวรรคใ์นการปลูกพืชมากเลยนะ!” 

   ฉั นบีบมือทัง้สองขา้งของเธอแน่น ในขณะท่ีพูด  แมร่่ีจอ้งมองฉั นดว้ยนั ยน์ตาท่ีเบกิกวา้ง  มองมือของเธอท่ีถูกฉั นกาํเอาไวแ้น่น     “……มือของฉั นพิเศษ……”     “ใชแ่ลว้ละ่ แมร่ี กรีนธั มของเธอนั น้สุดยอดไปเลย!”     ฉั นกลา่วดว้ยรอยย้มิ และแมร่ีกย็้มิให้ฉั นจางๆ เป็นการตอบรั บ  รอยย้มิของเธอท่ีน่ารั กราวกับดอกไมท้่ีกาํลังเบง่บาน     “ทา่นคาตาริน่า ถึงพืชพวกน้ีจะหายแลว้  แตด่ิฉั นจะกลับมาเย่ียมชมท่ีน่ีอีกครั ง้ไดอ้ีกหรือไมค่ะ?”     “แน่นอนส ิฉั นจะดีใจมากเลยนะ ถา้หากวา่แมร่ีจะกลับมาท่ีน่ีอีก”     ฉั นบอกกั บแมร่่ี  “ท่ีน่ีจะตอ้นรั บแมร่ีตลอดเวลาเลย”แลว้หัวเราะร่วนอยา่งมีความสุข           “การเป็นคนท่ีปลูกตน้ไมอ้ะไรกเ็จริญงอกงามน่ีน่าอั ศจรรยจ์ั งเลยน ะฮะ”     หลังจากท่ีสง่แมร่ีแลว้ ไคทท์่ียืนเงียบๆ อยูข่า้งฉั นนั น้กพ็ูดข้ึนมา      “อั นท่ีจริงแลว้ ดูเหมือนแมร่ีจะเป็นคนท่ีชอบเพาะปลูกพืชดว้ยนะ” 

   “ฮะ ผมเคยอา่นเจอในหนั งสอืเม่ือไมน่านมาน้ีวา่  ‘หญงิสาวท่ีมีกรีนธั ม’  หรือวา่พ่ีสาวจะอา่นเจอมาจากในหนั งสอืดว้ยเหมือนกั นฮะ?”     “อืม…  พ่ีไมไ่ดอ้า่นจากในหนั งสอืหรอก…แลว้พ่ีเองกจ็าํไมค่อ่ยไดแ้ลว้วา่จาํมาจ ากท่ีไหน”     ไมรู่้วา่ฉั นนึกอะไรถึงเรียกแมร่ีแบบนั น้ มันเหมือนคาํๆ  น้ีผุดข้ึนมาจากใจของฉั น ฉั นเองกแ็ปลกใจเหมือนกันท่ีอยูๆ่  กร็ู้เร่ืองแบบน้ี ฉั นไปเอามาจากไหนนะ...       “ดีจั งนะฮะ ท่ีตอนน้ีทา่นแมร่ีดูร่าเริงข้ึนมาแลว้”     “ใช ่ตอนแรกเธอดูกลั วพ่ีมากเลย”     “เอ๊ะ?! เธอกลั วพ่ีสาวหรือฮะ?”     “……ใช ่คงเป็นเพราะใบหน้ามารร้ายน้ีนั ่นแหละ”     ฉั นพูดลอ้เลน่กับไคท์  กฉ็ั นรู้สกึไมช่อบใบหน้ามารร้ายท่ีไดย้ีนมาจากแมน่่ี     “……ถึงจะบอกวา่เป็นเพราะใบหน้าชั ่วร้าย……   ผมไมค่ดิแบบนั น้นะ ……  แลว้กผ็มไมค่ดิวา่ทา่นแมร่ีจะกลั วพ่ีสาวหรอกฮะ”    

“……เอ๊ะ งั น้เหรอ?”     “ใชฮ่ะ  เพราะเธอไมค่อ่ยไดอ้อกมาเจอผูค้นเทา่ไหร่นั ก...และตอ้งมีเร่ืองท่ีเป็นสา เหตุทาํให้เธอสูญเสยีความมั ่นใจของตั วเอง     “……เร่ือง? อะไรเหรอ?”     ฉั นเหมือนเหน็สายตาของไคทท์่ีมองมาเหมือนกับวา่ฉั นไปอยูท่่ีไหน มา ถึงไมรู่้ขา่วลือท่ีเกิดข้ึนในงานเล้ียงนํา้ชาตระกูลฮั นส.์..      “พ่ีสาวมั วไปทาํอะไรอยูใ่นงานเล้ียงนํา้ชาตระกูลฮั นสก์ั นแน่ฮะ?  ไมไ่ดย้นิขา่วลือในงานนั น้เลยเหรอฮะ”     “…เออ่…”     หลังจากท่ีทักทายเจา้บา้นแลว้ ฉั นกม็ัวแตยุ่ง่กับเหลา่ขนมของฉั น  จนกระทั่งถูกไคทจ์ับไดว้า่ฉั นมัวแตก่ินขนม  แลว้ยั งคดิท่ีจะเอามั นขนกลั บไปท่ีบา้นดว้ย  นั น้เป็นสาเหตุท่ีทาํให้ฉั นแทบไมรู่้เร่ืองขา่วลือใดๆ   ในงานเล้ียงนํา้ชานั น้เลยแมแ้ตน่้อย  แตก่ย็ังดีท่ีฉั นไมไ่ดส้ร้างความอับอายให้แกต่ระกูลของฉั นน่ีนา...     ไคทจ์อ้งมองฉั นอยา่งจริงจัง กอ่นท่ีจะถอนหายใจเสยีงดัง  เออ่...ขอโทษนะ ท่ีเป็นพ่ีสาวท่ีไมไ่ดเ้ร่ือง...     แลว้ไคทก์บ็อกเร่ืองท่ีเขาไดฟ้ั งมาในงานเล้ียงนํา้ชา    

ดูเหมือนวา่ ส่สีาวตระกูลฮันสน์ั น้ สามคนแรกนั น้มีแมค่นเดียวกัน  สว่น ‘แมร่่ี ฮั นส’์ ท่ีเป็นลูกคนเลก็ท่ีเกิดจากภรรยาคนท่ีสอง  หลั งจากท่ีภรรยาคนแรกเสยีชีวติลงดว้ยโรคร้าย   แมข่องแมร่ีกเ็ขา้มาอยูภ่ายในตระกูลฮั นสใ์นฐานะภรรยาคนท่ีสอง  แตเ่พราะวา่แมข่องแมร่ีนั น้จะไมไ่ดม้ีสถานะทางสังคมสูงมากนั ก  ทาํให้ตระกูลมาร์ควสิไมค่อ่ยพอใจเร่ืองท่ีเธอสมรสเขา้ในตระกูล  และคั ดคา้นการแตง่งานจนทาํให้แมข่องแมร่ีป่วยและเสยีชีวติตอนท่ีแมร่ี อายุไดห้้าขวบ แมว้า่แมร่ีจะถูกพอ่ของเธอปกป้อง  ทวา่กม็ีชอ่งวา่งระหวา่งเธอกั บเหลา่พ่ีสาวของเธอ     ดูเหมือนวา่แมร่ีจะไดย้นิคาํพูดถากถาง ดั งเชน่ “ สายเลือดชั น้ตา่ํ”  หรือไมก่ ็ “เธอมั นไมใ่ชช่นชั น้สูง”  จากบรรดาพ่ีสาวเธอทุกๆ วั น     “……น่ีสนิะสาเหตุท่ีทาํให้แมร่ีดูกระวนกระวายมากในตอนแรก”     เป็นเร่ืองท่ีเป็นไปได้  หากคุณไดย้นิญาติของคุณพูดสงิ่ท่ีไมด่ีเก่ียวกั บตัวคุณทุกๆ วัน  ความเช่ือมั ่นในตั วเองจะคอ่ยๆ จางหายไป  หากวา่ตั วเองไมม่ีความมั ่นใจแลว้  การปรากฏตัวตอ่หน้าคนอ่ืนนั น้เป็นเร่ืองท่ีน่ากลัวมาก     “แตต่อนน้ีดูเหมือนเธอคอ่ยๆ เปล่ียนไปแลว้  ทา่นแมร่ีจะตอ้งไมเ่ป็นไรแน่นอนฮะ”     ไคทก์ลา่วตอ่ไปดว้ยใบหน้าท่ีราวกับรู้ทุกสงิ่ทุกอยา่ง   อะไรบางอยา่งท่ีทาํให้ฉั นรู้สกึวา่บางทีไคทอ์าจจะมองเหน็ตัวเองผา่นแมร่ ี ฉั นคดิวา่เขาคงรู้อยา่งอ่ืนอีก แตไ่มไ่ดพู้ดออกมา  หากฉั นถามฉั นคดิวา่คงจะไดค้าํตอบแบบจริงจัง 

   น้องชายท่ีตอนแรกยังเอาแตแ่อบอยูข่า้งหลังฉั น  ในตอนน้ีเขาไดก้ลายเป็นสุภาพบุรุษอยา่งสมบูรณ์แบบภายในเวลาไมก่่ีเดื อน     ไคทน์ั น้พยายามอยา่งหนั กทัง้เร่ืองมารยาทและการเรียนเวทมนตร ์ ตอนท่ีฉั นพูดกับเขาวา่ “ไมต่อ้งรีบเป็นผูใ้หญข่นาดนั น้กไ็ด้  เขากต็อบกลั บมาวา่ “ผมอยากเรียนรู้ทุกอยา่งให้มากท่ีสุดเทา่ท่ีจะทาํได้  เพ่ือจะปกป้องคนสาํคัญของผม” คาํตอบท่ีราวกับผูใ้หญน่ั น้  ทาํให้ฉั นรู้สกึเหงาเลก็น้อย  นอกจากน้ีเขาไมย่อมบอกฉั นวา่ท่ีทาํไปน้ีเพ่ือท่ีจะปกป้องพ่ีสาวอีกดว้ย...     “มาคดิดูแลว้  ดูเหมือนวา่ตอนน้ีการหมัน้หมายระหวา่งทา่นแมร่ีกั บเจา้ชายอลันกาํลังอยู่ ในชว่งพิจารณานะฮะ”     “…เอ ๋จริงเหรอ?”     ฉั นมองดูไคทท์่ีมีพัฒนาการข้ึนมากกวา่แตก่อ่น  ขณะท่ีกาํลังคดิวา่น้องชายท่ีน่ารั กกาํลังคอ่ยๆ เติบโตเป็นผูใ้หญ…่  แถมเขายังตอ้งการท่ีจะปกป้องใครบางคน ท่ีฉั นเองกไ็มรู่้วา่คือใคร!?   แต ่เขาตอ้งพาเธอมาแนะนําตั วกั บพ่ีสาวของเขาดว้ย!  ฉั นจะไมย่กโทษให้เธอถา้หากวา่เธอหน้าตาแปลกประหลาด…     ……หืม? ตะก้ีไคทพ์ูดวา่อะไรหน่ะ?     “……ไคท ์ตะก้ีน้องพูดวา่อะไรนะ?”    

“……พ่ีฮะ...”     ไคทม์องฉั นดว้ยสหีน้าเอือมระอาอีกครั ง้  ฉั นขอโทษท่ีเป็นพ่ีสาวท่ีไมไ่ดเ้ร่ืองนะ...     “ผมพูดวา่ เร็วๆ น้ี ทา่นแมร่ีจะหมั น้กั บเจา้ชายอลั นฮะ.”     “……​เอะ๊? แมร่ีจะหมั น้กั บใครนะ…??”     “เจา้ชายอลั น  ฝาแฝดของเจา้ชายจาเร็ดหรือเจา้ชายพระองคท์่ีส่ไีงฮะ”     “!?”     “ทา่นแมร่ีในตอนน้ีเป็นตัวเลือกท่ีดีสาํหรั บเจา้ชายอลัน”     “……คูห่มั น้ของเจา้ชายอลั น?”     “ถึงจะไมไ่ดถู้กกาํหนดอยา่งเป็นทางการ แตว่า่คงจะประกาศเร็วๆ  น้ี เพราะวา่ตระกูลฮั นสก์ม็ีสถานะทางสั งคมคอ่นขา้งสูงอยู ่ ทัง้ทา่นแมร่ียังอายุใกลเ้คียงกั บเจา้ชายดว้ย เลยเป็นตัวเลือกท่ีดีทีเดี……  เฮ ้พ่ีจะไปไหนฮะ?!”     ในตอนท่ีไคทก์าํลังจะอธิบายตอ่นั น้  ฉั นรีบลุกข้ึนมาวงิ่กลับไปยังห้องของฉั นอยา่งรวดเร็ว    

เจา้ชายอลั น สจว็ตเป็นหน่ึงในคนท่ีนางเอกสามารถเลือกจีบได้  ฉั นตอ้งรีบทบทวน “ความทรงจาํของเกมในชาติท่ีแลว้”  ในบั นทึกให้เร็วท่ีสุด           ฉั นรีบเปิดไปยังหน้าบันทึกของเร่ืองราวของเจา้ชายอลันให้เร็วท่ีสุด เทา่ท่ีจะทาํได ้เม่ือกลั บไปท่ีห้อง     อลั น สจว็ต น้องชายฝาแฝดของเจา้ชายจาเร็ด  เป็นเจา้ชายพระองคส์่ขีองประเทศน้ี  ตอนท่ีเขาอายุไดห้้าขวบนั น้คอ่นขา้งออ่นแอและเกือบเสยีชีวติไป  ทาํให้ทุกคนดูแลปกป้องเขา  ทาํให้โตข้ึนมาเป็นเจา้ชายท่ีคอ่นขา้งเอาแตใ่จ  และเพราะถูกเปรียบเทียบกั บพ่ีชายฝาแฝดของเขาเสมอ  ทาํให้เลือกเดินเสน้ทางผิด เจา้ชายอลั นเป็นคนท่ีชอบเอาชนะ  เพ่ือลบปมดอ้ยจากพ่ีชายฝาแฝดของเขาท่ีแทบจะไมไ่ดพู้ดคุยกั นเลย     อยา่งอลันนั น้เขา้โรงเรียนเดียวกับฝาแฝดของเขา  เพราะตอ้งการเป็นคูแ่ขง่ เขาพยายามอยา่งหนั กในการเรียนเวทมนตร์  และผลลั พธท์่ีไดจ้ากการทดสอบคืออลั นไดเ้ป็นอั นดั บสาม   ขณะท่ีอั นดั บแรกคือพ่ีชายของเขาจาเร็ด และอั นดั บท่ีสองคือนางเอก  ไมเ่พียงแตเ่ขาไมส่ามารถเอาชนะพ่ีชายของเขาไดแ้ลว้  เขายั งสูญเสยีผูห้ญงิท่ีเป็นสามั ญชนอีกดว้ย  เขามองเธอวา่เป็นคูแ่ขง่ท่ีตอ้งการเอาชนะดว้ย     จากนั น้เจา้ชายจาเร็ดกไ็ดม้าขอ้งเก่ียวกับนางเอกในสถานะการณ์ต่ างๆ แตเ่พราะความน่ารั กสดใสของนางเอก ทาํให้เขาตกหลุมรั กเธอ 

แลว้นางเอกกย็ังเคยกลา่วกั บเขาไวว้า่ “อลันกค็ืออลัน”  ทาํให้ความรู้สกึท่ีตอ้งการเอาชนะ ปมดอ้ยตา่งๆ คอ่ยๆ จางหายไป  และเริ่มตน้ความสั มพั นธก์ั บพ่ีชายของเขาไดอ้ยา่งปกต ิ    อยา่งไรกต็าม ‘คาตาริน่า แคลส’์ ไมไ่ดเ้จอหากเลือกจีบอลั น  เธอแคแ่กลง้นางเอกท่ีไดเ้กรดเฉล่ียสูงกวา่ของเธอ  และไมไ่ดม้ีเร่ืองราวน่ารั งเกียจเหมือนในรูทของเจา้ชายจาเร็ดหรือของไค ท ์คูแ่ขง่ท่ีปรากฏตั วออกมาแทนคือ ‘แมร่ี ฮั นส’์ คูห่มั น้ของเจา้ชายอลั น     แมร่ีนั น้รั กเจา้ชายอลันจากกน้บ้งึหัวใจของเธอ เธออิจฉานางเอก  แตท่วา่เธอกไ็มก่ลัน้แกลง้นางเอกเหมือนกับคาตาริน่า      แมร่ีเป็นอุปสรรคตอ่นางเอกในรูปแบบของทา่นหญงิผูเ้ฟอร์เฟ็ก  ซ่ึงเป็นความแตกตา่งระหวา่งชนชั น้สูงกั บสามั ญชน   ในเร่ืองมารยาทและการเตน้ราํท่ีสงา่งาม     ในทางตรงกั นขา้ม เจา้ชายจาเร็ดไมไ่ดม้ีความรู้สกึใดๆ   ตอ่คาตาริน่า แมว้า่เจา้ชายอลันไมไ่ดร้ั กแมร่ีแบบคนรั ก  แตเ่ขากป็ฏิบัติตอ่เธอเหมือนน้องสาวผูน้่ารั กเสมอ     ในตอนจบของเกมกย็ังแตกตา่งจากตอนจบของคาตาริน่าดว้ย         ถา้นางเอกจีบอลั นสาํเร็จ กจ็ะพบกั บความสุข–     แมร่ีจะอวยพรให้กั บอลั นและนางเอก  เธอจะแสดงความยนิดีตอ่พวกเขา และบอกกั บนางเอกวา่ 

“ดิฉั นจะสนั บสนุนเจา้ชายอลันตอ่จากน้ีไป”  เธอกลา่วขณะท่ีนั ยน์ตาของเธอคลอไปดว้ยนํา้ตา        และถา้นางเอกจีบอลั นไมต่ิด   กจ็ะเจอกั บฉากจบท่ีคอ่นขา้งดีเชน่กั น–     อลั นจะแตง่งานกั บแมร่ีตามสั ญญาท่ีไดใ้ห้ไว ้แลว้กจ็บลงดว้ยดี        ฉั นคดิวา่เป็นเร่ืองท่ียากกั บขอ้มูลท่ีฉั นมีอยูใ่นตอนน้ี     ทาํไมมีแคค่าตาริน่าหะ๊!!   ถึงเธอจะเป็นตัวละครคูแ่ขง่เหมือนกั บแมร่ีแตท่าํไมของแมร่ีถึงไมม่ี พวกธงทาํลาย! เริ่มตน้แมร่ีเป็นตั วละครคูแ่ขง่ท่ีเฟอร์เฟ็ก  แตค่าตาริน่ากลั บเป็นจอมวายร้ายท่ีแสนน่ากลั ว!      เจา้พวกคนท่ีผลิตเกมน้ีมั นคดิอะไรอยู!่  ทาํไมคาตาริน่าถึงไดเ้ป็นคนท่ีน่าสงสารแบบน้ี!   เป็นการสร้างตัวละครท่ีน่าหดหูเ่กินไปแลว้! เจา้พวกนั น้ควรให้โอกาส  ‘คาตาริน่า แคลส’์ อ  ีกครั ง้นึงดิ ให้เธอไดม้ีโอกาสเปล่ียนแปลงตัวเอง!     แลว้ฉากจบของอลั นไมว่า่จะจบดีหรือไมด่ี ทุกอยา่งกม็ีความสุข   มีแตค่วามสุขเชียวนะ! ขณะท่ีจาเร็ดกั บไคท์  นั น้คาตาริน่าจะถูกฆา่ตายทันทีท่ีจบแบบไมด่ี!  ผิดปกติแลว้!  ฉั นไมย่อมยกโทษให้เจา้พวกนั น้แน่!   หากสามารถยอ้นกลั บไปชาติกอ่นได้  สงิ่แรกท่ีจะทาํคือไปร้องเรียนบริษั ทเกมโอโตเมะ  

      ……และหลั งจากปลดปลอ่ยอารมณ์เลือดร้อนไปหมดแลว้  ฉั นกห็ันกลับมามองบันทึกอีกครั ง้   ความผิดปกติมั นอยูท่่ี ‘แมร่ี ฮั นส’์  ซ่ึงแน่นอนวา่เธอเป็นเพ่ือนท่ีแสนน่ารั ก  ในเกมนั น้แมร่ีเป็นทา่นหญงิท่ีแสนเฟอร์เฟ็ก  แตแ่มร่ีในตอนน้ีกลั บไมม่ีความมั ่นใจในตั วเองและข้ีอายมาก     การเริ่มตน้มิตรภาพระหวา่งคาตาริน่ากั บแมร่ีในเกมน้ี  ฉั นคดิวา่แมร่ีในนั น้ไมเ่คยคดิวา่ตัวเองอยูสู่ง ทวา่คาตาริน่า   กลั บเหยียดหยามคนอ่ืนดว้ยอาํนาจของพอ่เธอ     ไมม่ีทาง แมว้า่แมร่ีจะเป็นตัวคูแ่ขง่เหมือนกั บฉั น     อยา่งไรกด็ี ฉั นจาํไดว้า่แมร่ีไมรู่้ช่ือของอลัน  ดูเหมือนวา่พวกเขาจะยั งไมเ่คยพบกั นเลยดว้ยซาํ้ไป       ถา้ความทรงจาํของฉั นแมน่ละ่ก ็ นางเอกบั งเอิญไดพ้บกั บพวกเขาในระหวา่งการประชุม   หากเลือกรูทของอลั น เสน้ทางคูแ่ขง่เป็นแมร่ีกจ็ะเปิดออก     ในวั ยเดก็ของแมร่ีท่ีคอ่ยๆ  เติบโตข้ึนมาโดยถูกพวกพ่ีสาวตา่งแมข่องเธอกลั ่นแกลง้ตลอดเวลา  เธอมั กจะไดย้นิคาํถากถางจากบรรดาพ่ีสาวทุกวั น  จนสูญเสยีความเช่ือมั่นในตัวเอง แลว้คดิวา่ตัวเองนั น้ไร้ประโยชน์  พอไดพ้บกั บเจา้ชายอลั นท่ีปรากฏตั วข้ึนมากลา่วคาํพูดหน่ึงกั บเธอ  เธอถึงไดม้ีความเช่ือมั่นในตัวเองอีกครั ง้ 

    “ยอดไปเลยแมร่่ี เธอมีกรีนธั มน่ีนา!”     วา่กั นวา่คนท่ีมีกรีนธั มนั น้จะมีความสามารถพิเศษในการเพาะปลูก พืชให้เจริญงอกงาม  เจา้ชายอลันซ่ึงเป็นคนกลา่วกั บแมร่ีบอกวา่เธอเป็นเร่ืองท่ีแสนจะพิเศษ  ในการท่ีเธอมีกรีนธั ม     แมร่ีท่ีสูญเสยีความมั ่นใจในตั วเอง  พอไดย้นิคาํพูดพวกนั น้จากเจา้ชายอลัน  เธอกเ็ริ่มตระหนั กวา่เขาเป็นคนสาํคัญของเธอ  เธอเริ่มรั กเขาและเช่ือมั่นในตัวเขามากกวา่คนอ่ืนๆ     หลังจากนั น้แมร่ีพยายามอยา่งหนั กทุกวันท่ีจะสามารถยืนอยูเ่คียงข้ างเจา้ชายอลั น และกลายเป็นเลด้ีท่ีสงา่งาม  เธอถูกช่ืนชมจากทุกคนรอบขา้งตลอดเวลาท่ีไดใ้ชช้ีวติอยูใ่นโรงเรียน        น่ีเป็นความแตกตา่งครั ง้ใหญท่่ีเกิดข้ึนระหวา่งเธอกับคาตาริน่า  ท่ีละเลยการเรียนเวทมนตร์ วั นๆ เอาแตไ่ลต่ามเจา้ชายจาเร็ดแทน  แมร่ีน่ีชา่งเป็นคนดีเสยีจริง     เธอและกรีนธั มเป็นสงิ่ท่ียอดเย่ียมมาก เจา้ชายอลันพูดอยา่งนั น้     ……กรีนธั ม……   อ๊ะ นั่นมัน! น่ีเองเหรอท่ีทาํให้ฉั นรู้เร่ืองเก่ียวกับกรีนธั ม  อา๋าา...ในท่ีสุดกจ็าํไดแ้ลว้    

   มั นคือคาํท่ีเจา้ชายอลั นกลา่วกั บแมร่ี....  ท่ีวา่เธอมีกรีนธั มท่ีแสนจะวเิศษ....           หืม? ฉั น…ฉั นเพิง่จะพูดเร่ืองน้ีกั บแมร่ีไปเองน่ี ……           ……ไมจ่ริงน่ะ!?  ฉั นดันไปขโมยรูทคาํพูดของเจา้ชายอลันไปซะแลว้!?  ดั นลืมเร่ืองของเจา้ชายอลั นไปเสยีสนิท!! ทาํไงดีอะ่  ดันไปเปล่ียนจากเจา้ชายบอกกลายเป็นฉั นบอกเธอไปแทน ไปซะแลว้ว     อา้าาาาา ฉั นน่ีมันโงจ่ริงๆ น่าจะรู้ให้เร็วกวา่น้ี……  ฉั นสาํนึกผิดอยูค่นเดียวภายในห้องฉั น……     เอาเป็นวา่ฉั นไมส่ามารถยอ้นกลับไปไดอ้ีกแลว้  ถึงจะรู้สกึตอ่ตา้นเน่ืองจากเจา้ชายอลั นเป็นคนท่ียอดเย่ียมมากในเกมโอโ ตเมะ เขาคงจะไมเ่ป็นอะไรหรอก ถึงแมว้า่ฉั นจะขโมยรูทเขามา  ฉั นคดิวา่น่าจะมีอยา่งอ่ืนอีกท่ีสามารถทาํให้แมร่ีรั กเขา!  ไมใ่ชเ่ร่ืองใหญเ่ทา่ไหร่น่า....     หลั งจากท่ีเรียงลาํดั บความรู้สกึของตั วเองเรียบร้อยแลว้  ฉั นกก็ลับไปหาไคทท์่ีถูกฉั นท้งิเอาไวท้่ีสวน...      

★★★★★★★★★★★              ช่ือของฉั นช่ือ  แมร่ี ฮันส ์ ฉั นเป็นลูกสาวคนท่ีส่ขีองตระกูลมาร์ควสิฮันส ์    ถึงแมว้า่แมข่องฉั นจะเป็นคนสวย มาก  แตเ่ธอกไ็มไ่ดม้ีสายเลือดชนชั น้สูงตามความตอ้งการของตระกูลฮั นส ์     ถึงพอ่จะรั กแมม่าก แตพ่่ีสาวทัง้สามคนไมค่ดิเชน่นั น้……     เม่ือตอนท่ีแมข่องฉั นเสยีชีวติลง สภาพแวดลอ้มรอบๆ   ตัวฉั นกเ็ปล่ียนไปโดยสน้ิเชิง พอ่ออกไปทาํงานนอกบา้นบอ่ยข้ึน       แลว้...กไ็มม่ีสถานท่ีท่ีฉั นอยูไ่ดอ้ีกตอ่ไปในคฤหาสน์หลังน้ี     แตเ่ดิม แมก่ไ็มไ่ดร้ั บการยอมรั บอยูแ่ลว้ ตัง้แตค่นรั บใชย้ันคนอ่ืนๆ  ภายในตระกูล เพราะเป็นสายเลือดชนชั น้ตา่ํ  และฉั นกไ็มไ่ดร้ั บการปฏิบัติท่ีดีเทา่ไหร่นั ก     พวกพ่ีสาวท่ีมีอายุมากกวา่ฉั นสองสามปี  เริ่มกลัน้แกลง้ฉั นตัง้แตแ่มข่องฉั นเสยีชีวติไป     พวกหลอ่นมักจะเอาของๆ ฉั นไปซอ่น ทาํลาย หรือไมก่เ็รียกช่ือฉั น 

   “ยั ยผมแดงสกปรก” “ยั ยชนชั น้ตา่ํ” “ชนชั น้ตา่ํ”  พอไดย้นิคาํเรียกพวกน้ีทุกๆ วัน หัวใจของฉั นกเ็ตม็ไปดว้ยความออ่นแอ  ฉั นกลายเป็นคนท่ีหวาดกลัวคนแปลกหน้าท่ีเขา้มาพูดคุยดว้ย  ฉั นคดิวา่ฉั นเป็นแคเ่ดก็กาํพร้า     สถานท่ีท่ีฉั นสามารถหลีกเล่ียงผูค้นไดค้ือสวนภายในคฤหาสน์หลัง น้ี  ความสงบสุขเพียงอยา่งเดียวของฉั นคือการดูแลพวกดอกไมใ้บหญา้....     แตแ่ลว้วั นหน่ึง  ฉั นไดพ้บกั บเธอในงานเล้ียงนํา้ชาท่ีถูกจัดข้ึนโดยตระกูลฮันส์  ขณะท่ีฉั นกาํลังรู้สกึต่ืนกลัวกับการท่ีไดพ้บ ‘ คาตาริน่า แคลส’์     คาตาริน่านั น้กลา่วคาํทักทายตอบกลับดว้ยคาํพูดและทวงทา่ท่ีสงา่ง ามในการพบกั นครั ง้แรกของเราสองคน ทัง้ๆท่ีอยูใ่นโลกเดียวกัน   ทวา่กลั บรู้สกึแตกตา่งโดยสน้ิเชิง     ตัง้แตฉ่ั นเริ่มหวาดกลัวผูค้น ฉั นกว็งิ่ออกมาจากงานเล้ียงนํา้ชา  และหนีไปอยูใ่นสวน     แลว้ตอนนั น้ ‘คาตาริน่า แคลส’์ กป็รากฏตัวข้ึนมา        คาตาริน่าท่ีกาํลังวงิ่อยูใ่นสวนนั น้ชมดอกไมใ้บหญา้ท่ีฉั นดูแลอยู่  เพราะไมเ่คยมีใครมาชมฉั นตัง้แตแ่มเ่สยีชีวติลง  เลยทาํให้ลืมความรู้สกึนั น้ไปแลว้    

คาตาริน่าถามฉั นเร่ืองคนดูแลสวนน้ี  เพราะสวนท่ีบา้นของเธอนั น้มีอาการไมค่อ่ยดี  ฉั นรู้สกึตกใจมากท่ีลูกสาวทา่นดยุคนั น้ทาํสวนดว้ยตัวเอง  แตค่าตาริน่าพูดคุยดว้ยทา่ทางเป็นกั นเอง  นั ยน์ตาของเธอนั น้เป็นประกายระยบิระยับทุกครั ง้ท่ีพูดถึงสวนของเธอ  ดูจริงจังและน่ารั กมาก     หลังจากท่ีรั บปากคาตาริน่าเร่ืองไปเย่ียมชมตระกูลแคลสด์ว้ยเร่ืองข องสวนแลว้ ฉั นเลยตอ้งศกึษาเก่ียวกับพวกพืชผัก  เน่ืองจากอยากชว่ยคาตาริน่าบา้ง แมเ้พียงเลก็น้อยกย็ั งดี     คาตาริน่านั น้เป็นคนร่าเริงสดใสและมองโลกในแงด่ี  แลว้ทุกครั ง้ท่ีฉั นไดร้ั บคาํชมจากคาตาริน่า  ฉั นรู้สกึเหมือนความมั่นใจในตัวเองของฉั นคอ่ยๆ กลับคืนมา     “แมร่ีเธอมีกรีนธั มนะ! นั น้หมายถึงเธอมือของเธอเป็นมือท่ีพิเศษ  สามารถเพาะปลูกพืชไดเ้จริญงอกงามไงละ่!  มือของเธอเป็นมือท่ีสุดยอดไปเลยนะ!”     ฉั นคดิวา่ฉั นเป็นคนท่ีน่าเบ่ือและแสนจะข้ีขลาด  ทวา่คาตาริน่ากลับบอกวา่ฉั นนั น้พิเศษ และฉั นเป็นคนท่ียอดเย่ียม  ทาํให้ฉั นรู้สกึมีความสุขมากจริงๆ      ฉั นอยากจะอยูเ่ป็นคนท่ีคุม้คา่ขา้งๆ เป็นเพ่ือนของคาตาริน่า     แลฉ้ั นจะบอกลาแมร่ีท่ีแสนจะน่าเบ่ือและข้ีขลาดคนนั น้  เพ่ือท่ีจะไดย้ืนอยูข่า้งๆ คาตาริน่าไดอ้ยา่งภาคภูมิใจ   

ตอนท่ี 12 ฉั นถูกทา้ดวล        หลายสัปดาหผ์า่นมา สวนของฉั นไดเ้ริ่มมีชีวติชีวาข้ึนมาแลว้  ตอนน้ีเชา้สูช่ว่งกลางฤดูร้อน     ฉั นไดย้นิขา่วเร่ืองการหมัน้หมายของแมร่ีและเจา้ชายอลันอยา่งเป็น ทางการเรียบร้อยแลว้ และในวั นน้ีแมร่ีกม็าเยือนท่ีคฤหาสน์คลาเอส  ฉั นเลยดึงตัวเธอมาสอบถามขอ้มูล     “ยนิดีกั บการหมั น้ดว้ยนะ แมร่ี!”     “คะ่ ขอบคุณมากคะ่  ตอนน้ีดิฉั นเองเป็นคูห่มัน้ของเจา้ชายเหมือนกับทา่นคาตาริน่า  ฉั นรู้สกึมีความสุขมากๆ เลยคะ่”     แมร่ีรู้สกึมีความสุขมาก แตเ่ธอไมไ่ดช้อบอลั น     “แลว้แมร่ีไดเ้จอเจา้ชายอลั นรึยั ง?”     “คะ่ ดิฉั นไดพ้บทา่นอลันแลว้คะ่”     “...แลว้เป็นยั งไงบา้ง?”      “​เป็นยั งไง  อะไรหรือคะ?”     “อืม... คดิวา่เขาเป็นยั งไงหน่ะ”     

หลังจากท่ีฉั นขโมยรูทของเขามา  ฉั นยังรู้สกึผิดตอ่เจา้ชายอลันนิดหน่อย  แตฉ่ั นคดิวา่สักพักเจา้ชายอลันคงดึงความสนใจของแมร่ีไปไดเ้อง...ละ่มั ้ ง     “เจา้ชายเป็นคนท่ีหน้าตาดีทีเดียวคะ่ ออ๋!  แลว้เขากพ็ูดชมดิฉั นเหมือนกับทา่นคาตาริน่าดว้ยนะคะ  เร่ืองสวนของฉั นน่ะคะ่”     “โอ?๋ แลว้ไง?”     อืม... ฉั นเริ่มเป็นหว่งเร่ืองหลังจากน้ีแลว้ส.ิ..     “ทา่นหมายถึงอะไรหรือคะ?”     “เออ่..หลังจากนั น้น่ะเป็นยังไงตอ่ละ่?”     “...กห็มดแลว้คะ่”     แมร่ีมองมาท่ีฉั นดว้ยความอยากรู้อยากเหน็!?     อะไรกั น! จบแคเ่น้ียเน้ียนะ!  ไมม่ีอะไรนอกเหนือจากนั น้เลยเรอะ!! แลว้เขาคงไมไ่ดพู้ดคาํๆ   นั น้ออกไปหรอกนะ...     “น่ี แมร่ี เจา้ชายอลันไดพู้ดเร่ืองกรีนธั มบา้งรึเปลา่?”     “...กรีนธั ม...เอ!๋ ทา่นคาตาริน่ารู้ไดย้ังไงคะ” 

   “เออ่... ฉั นหมายถึงเขาไดพู้ดออกมารึเปลา่?”     ดูเหมือนวา่แมร่ีจะยั งคงลั งเลสั บสนอยู ่     “นะ...น่าอายจั ง ไมส่ ิ ทา่นคาตาริน่าคงไดท้ราบเร่ืองท่ีดิฉั นบอกกับเจา้ชายอลันแลว้”     “เขาพูดดว้ยสนิะ...... หือ? ฉั นเรอะ!?”     “คะ่ ดิฉั นหมายถึงวา่เขารั บฟั งท่ีดิฉั นพูด  ดิฉั นบอกกั บทา่นอลันไปวา่ ทา่นคาตาริน่าบอกวา่ฉั นมีกรีนธั ม”     \"เอะ๊? แมร่ีเป็นคนบอกเจา้ชายอลันเก่ียวกับกรีนธั มเอง? \"     \"ใชค่ะ่ ตอนท่ีดิฉั นไดฟ้ั งคาํพูดน้ีจากทา่นคาตาริน่า   ฉั นรู้สกึมีความสุขมากจริงๆ\"     เธอพูดไประหวา่งท่ีแกม้ของเธอถูกยอ้มไปดว้ยสแีดงราวกั บมะเขือเ ทศ     ......หมายความวา่ แมร่ีดั นบอกเจา้ชายอลั นวา่  ฉั นบอกกั บเธอวา่มือเธอนั น้พิเศษ  ทาํให้เจา้ชายอลั นไมม่ีโอกาสบอกกั บแมร่ีวา่  \"แมร่ีเธอมีกรีนธั มท่ีแสนพิเศษนะ\"       

เจา้ชายอลันท่ีไมส่ามารถบอกคาํพูดนั น้ได.้..  ฉั นรู้สกึสงสารเขาจังเลย     ...ขอโทษนะ เจา้ชายอลั น     ฉั นคดิวา่แมร่ีตอ่จากน้ีกค็งรู้สกึดีๆ กับเจา้ชายอลัน  แตค่งไมค่ดิจะเอาเร่ืองน้ีมาฝั งไวใ้นสว่นลึกของใจเธอ      ขอโทษอีกครั ง้นะ เจา้ชาย...        ...แตย่ังไงพวกเขากห็มัน้หมายกั นไวแ้ลว้  ฉั นคดิวา่เขายังมีโอกาสท่ีจะโปรยสเน่หเ์ธออยู่     พยายามเขา้นะ…     ดูเหมือนวา่ฉั นท่ีกาํลังเหมอ่ลอยนั น้ทาํให้แมร่ีเป็นหว่งแลว้ถามฉั นว่ า “ทา่นคาตาริน่าไมเ่ป็นไรใชไ่หมคะ?”      เธอชา่งเป็นคุณหนูท่ีแสนดีจริงๆ     ตัง้แตน่้ีเป็นตน้ไป ถึงฉั นจะยุง่แคไ่หน  แตฉ่ั นหวังวา่พวกเขาทัง้สองคนจะพบความสุขนะ...     ฉั นไมส่ามารถทาํหน้าท่ีเป็นแมส่่อืให้พวกเขาทัง้สองคนได้  แตค่ดิวา่จะคอยเป็นกาํลังใจให้พวกเขาตอ่ในใจของฉั นกแ็ลว้กัน        

      และไมก่่ีวันตอ่มา ชว่งท่ีฉั นกาํลังดูแลสวนของฉั นอยูน่ั น้...           \"คุณหนูขา เจา้ชายมาหาคุณหนูน่ะคะ่\"     แอนน่ีมองมาทางฉั นดว้ยสหีน้าท่ีหวาดกลัว     \" ทาํไมถึงไดท้าํทา่ทางต่ืนเตน้แบบนั น้ละ่ แอนน่ี  เจา้ชายจาเร็ดไมไ่ดม้าหาฉั นเหมือนเดิมเหรอ?\"     วา่ถึงเจา้ชายจาเร็ด ตอนแรกฉั นตอ้งออกไปตอ้นรั บเขาทุกๆ  สามวั นอยูแ่ลว้ แตอ่ยูๆ่ เจา้ชายจาเร็ดกลั บพูดวา่  “ไมต่อ้งมาตอ้นรั บผมแลว้” และเขาจะเป็นฝ่ายเดินมาหาฉั นเอง     ดว้ยเหตุน้ีพอเขามาฉั นกไ็มจ่าํเป็นตอ้งไปเปล่ียนเส้อืผา้ไปตอ้นรั บเข าอีก ดังนั น้กเ็ลยไมม่ีเหตุผลท่ีจะตอ้งต่ืนเตน้ใดๆอีก     \"คือ... น่ีไมใ่ชเ่จา้ชายจาเร็ดคะ่ คุณหนู\"     \"......หือ?\"     แอนน่ีพูดอยา่งนั น้ ทาํให้ฉั นขมวดค้วิเลก็น้อย  นอกจากเจา้ชายจาเร็ดแลว้ กไ็มม่ีใครมาเย่ียมฉั นน่ีนา  ฉั นเกบ็แตงกวาท่ีปลูกออกมาจากดินข้ึนมา    

\"น้องชายของเจา้ชายจาเร็ด เจา้ชายองคท์่ีส่เีสดจ็มาคะ่!\"        “หืมมม?!”     ฉั นเผลอทาํแตงกวาหลน่ลงพ้ืนโดยไมต่ัง้ใจ     “...ทาํไม?”     “ดิฉั นเองกไ็มท่ราบเหมือนกันคะ่คุณหนู  แตดู่เหมือนวา่เขาตอ้งการพบทา่นคาตาริน่าเทา่นั น้”            ฉั นเริ่มมีลางสังหรณ์วา่จะเจอกับสงิ่ยุง่ยากท่ีเกิดข้ึนมาซะแลว้ส.ิ..           ฉั นวงิ่กลับไปยังคฤหาสน์เพ่ือเปล่ียนเส้อืผา้ให้  และดว้ยความชว่ยเหลือจากแอนน่ีทาํให้ฉั นดูเป็นคุณหนูท่ีสงา่งาม...  กอ่นมุง่หน้าไปยังห้องรั บรองเพ่ือพบเจา้ชายอลัน        ฉั นเดินไปท่ีห้องพักอยา่งรีบร้อน  แลว้พบกั บเจา้ชายเอาแตใ่จท่ีนั่งรออยูต่รงเกา้อ้ี     “เธอทาํให้ฉั นรอ”    

เจา้เดก็น่ีไมไ่ดก้ลา่วทักทายฉั นอยา่งถูกตอ้งตามมารยาทสังคม  ทัง้ยังหาวา่ฉั นทาํให้เขารอ เขาชา่งเป็นเดก็ท่ีแสนจะอวดดี  จนแกม้ของฉั นเริ่มกระตุกนิดๆ อยากจะตอกกลับไปวา่ “  แลว้นาย  กลา้ดียั งไงมาท่ีน่ีโดยไมบ่อกลว่งหน้าละ่ยะ!”  ทวา่เขาเป็นแคเ่ดก็อายุเกา้ขวบ  สว่นฉั นมีจิตใจอายุสบิเจด็ปีแตอ่ายุเกา้ขวบ  และผูใ้หญท่่ีดีไมค่วรโตต้อบไปแบบนั น้     \"ดิฉั นรู้สกึเสยีใจมากท่ีทาํให้ทา่นตอ้งมารอ ดิฉั นคาตาริน่า  คลาเอสคะ่\"     \"ฉั น อลัน สจว็ต\"     ฉั นตอ้นรั บเขาดว้ยรอยย้มิ เหมือนกั บผูใ้หญท่่ีกาํลังเอน็ดูเดก็  แตดู่เหมือนวา่อลันจะเป็นเจา้ชายท่ีเอาแตใ่จเกินกวา่ท่ีฉั นคดิไว.้..      อลั น สจว็ต  ท่ีสามารถเลือกจีบไดน้ั น้เป็นคนท่ีหน้าตาดีทีเดียวถึงแมว้า่เขาจะไมไ่ดม้ีส่ วนคลา้ยกับจาเร็ดฝาแฝดของเขาเลยแมแ้ตน่้อย จาเร็ดนั น้มีผมสบีลอนด ์ นั ยน์ตาสฟี้า ขณะท่ีอลันนั น้มีผมสเีงนิ นั ยน์ตาสฟี้า     เขาหน้าตาดีนะ... แตช่า่งเป็นเดก็ท่ีหยงิ่ยโส เอาแตใ่จตั วเอง  เทา่ท่ีจาํไดใ้นความทรงจาํชาติกอ่นของฉั น     ถึงจาเร็ดจะเป็นเจา้ชาย แตเ่ขากไ็มไ่ดม้ีนิสั ยเอาแตใ่จ  ในเกมนั น้มักไมม่ีใครรู้วา่จาเร็ดคดิอะไรอยู ่เขามักจะมีใบหน้าท่ีสงบนิ่ง   และมีความออ่นน้อมถอ่มตนเสมอ    

   ฉั นคดิ พลางมองเจา้ชายอลันผูเ้อาแตใ่จ     “คาตาริน่า คลาเอส  ท่ีฉั นมาวันน้ีกเ็พ่ือจะคุยอะไรบางอยา่งจากเธอ\"     เจา้ชายอลันจอ้งหน้าฉั นดว้ยสายตาท่ีจริงจัง     \"เออ่... อะไรหรือคะ? \"     ฉั นไมรู่้วา่เขาจะพูดเร่ืองอะไรกับฉั น  ฉั นท่ีเป็นคูห่มัน้ของเจา้ชายจาเร็ดควรจะทาํอยา่งไรดีนะ...     ถา้เป็นในเกม อลันคงจะหลีกเล่ียงท่ีจะพบเจอกับเจา้ชายจาเร็ด   และเขากไ็มม่ีเหตุผลอะไรท่ีจะมาหาฉั นดว้ย     \"เธอรู้จั กแมร่ี ฮั นส ์ใชม่ั ย้?\"     “...ใชค่ะ่”     หืม?  มาเพราะแมร่ีเองหรอกเหรอ     “ฉั นไดย้นิวา่เธอกับแมร่ีสนิทสนมกัน”     “คะ่ พวกเราสนิทกั นคะ่”     เจา้ชายอลันมองมาท่ีฉั นอยา่งจริงจังอีกครั ง้  เขาจะพูดอะไรกั นแน่เน้ีย!? 

   “แมร่ี ฮันส ์เป็นคูห่มัน้ของฉั น เธอกร็ู้ใชไ่หม?”     “คะ่ ดิฉั นทราบคะ่”     \"ถา้รู้แลว้ กค็วรเลิกลอ่ลวงแมร่ีซะที!\"     \"...... ดิฉั นลอ่ลวงเธอยังไงกันหรือคะ !?\"     อลันจอ้งมองทางฉั นดว้ยสายตาท่ีอา่นไมอ่อก  จนฉั นไดแ้ตต่ะลึงไมส่ามารถพูดตอ่ได้        เด๋ียวนะ? หมอน่ีมั นพูดอะไรอยู ่เจา้ชายคนน้ียั งสติดีอยูร่ึเปลา่วะ...  ฉั นไปหลอกแมร่ีตัง้แตเ่ม่ือไหร่... ถึงแมร่ีนั น้เป็นคนท่ีน่ารั ก  และออ่นโยนมาก ใช ่ฉั นชอบเธอมาก  แลว้กไ็มต่อ้งการให้เธอเลิกเป็นเพ่ือนของฉั นดว้ย ฉั นอยากอยูข่า้งเธอ  ....แตฉ่ั นไมไ่ดค้ดิท่ีจะแตง่งานกับเธอสักหน่อย!     ทวา่เจา้ชายอลันไมส่นใจฉั น พลางพูดตอ่ไป     “เธอจะบอกวา่ไมรู่้เรอะ!? ตอนท่ีฉั นชวนเธอออกไปไหน  เธอชอบพูดวา่ ‘วันน้ีดิฉั นนั ดกับทา่นคาตาริน่าไวแ้ลว้คะ่’  ทัง้ตอนท่ีอยูด่ว้ยกั นยังเอาแตพู่ดเร่ืองของเธออีก! แมร่ีออกใสซ่ือแบบนั น้  ถา้เธอไมไ่ดล้อ่ลวง แลว้แมร่ีจะเป็นแบบนั น้ไดย้ังไง!”      “เด๋ียวนะ! น่ีมั นไมใ่ชเ่ร่ืองจริงซะหน่อย!”    

ฉั นในตอนน้ีไมส่ามารถปั ้นหน้าย้มิแยม้  ราวกั บผูใ้หญท่่ีเอน็ดูเดก็เอาแตใ่จท่ีมาตะโกนโวกเวกใสฉ่ั นไดอ้ีกตอ่ไป แลว้ ถา้เขาตะโกนมาฉั นจะตะโกนโตต้อบกลับ!     “ไมใ่ชเ่ร่ืองจริง? น่ีมั นความจริงเถอะ!  เธอใชใ้บหน้านั น้ลอ่ลวงแมร่ีท่ีใสซ่ือของฉั น!”     ไอเ้จา้ชายเอาแตใ่จสุดแสนจะหยงิ่ยโสน่ีกาํลั งวา่วา่เป็นเพราะใบหน้ าท่ีแสนชั่วร้ายของฉั น ทาํเอาฉั นรู้สกึขยะแขยง     “มั่วแลว้! เป็นความผิดของนายเองนั น้แหละ  ท่ีดันมาชวนเธอในวันท่ีเธอนั ดกับฉั นไวแ้ลว้วา่จะมาท่ีคฤหาสน์ของฉั น!  แลว้ไงละ่  ถา้แมร่ีเธอสนใจนายจริงๆ เธอกค็งจะอยากไปกั บนาย  แตน่่ี! นายมั นไร้ความสามารถ!  แมร่ีถึงไดม้าอยูก่ับฉั นเพราะคดิวา่นายน่าเบ่ือไงเลา่! \"         \"...ไร้ความสามารถ...... น่าเบ่ือ...\"     ฉั นตะโกนใสห่น้าเดก็เอาแตใ่จนั น้โดยไมท่ันคดิ  ซ่ึงหลังจากตะโกนไปแลว้ กลายเป็นฉั นเองท่ีตกใจ  ขณะท่ีเจา้ชายดูเหมือนจะอ้ึงไป        ยะ...แยแ่ลว้!!! ฉั นเผลอทาํเร่ืองน่ากลัวลงไปอีกแลว้...  คราวกอ่นฉั นเผลอไปขโมยรูทของเขา...  แตค่รั ง้น้ีฉั นดันไมส่ามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไวไ้ด ้ อีกทั ง้ยั งไมส่ามารถยอ้นกลั บไปแกไ้ขไดอ้ีกแลว้ 

สถานการณ์ท่ีหัวเราะกไ็มไ่ดร้้องไห้กไ็มอ่อกแบบน้ีนั น้ทาํให้ฉั นไดแ้ตย่ืน เหง่ือตก...     “ฮา่ๆๆๆ ฉั นไมไ่ดรู้้สกึอยา่งน้ีมานานแลว้!~”     “เออ่~ นั ่นคือ...เอิม่...”     ใบหน้าของอลั นคลา้ยกั บระเบดิเวลา อา่...  ฉั นจะพูดแกไ้ขยังไงดีเน้ีย     “กลา้พูดอวดดีกับฉั น เตรียมใจไวเ้ลย คาตาริน่า คลาเอส!”     มะ! ไมน่ะ มา่ยยย!! ฉั นไมไ่ดต้ัง้ใจท่ีจะทา้ทายอะไรนายเสยีหน่อย  ฉั นเพียงแค.่.. โอย๊ ทาํไมถึงพูดออกไปไมไ่ด้     “มาแขง่กั บฉั น!”     อลั นประกาศเสยีงดั ง     ★★★★★★★★★★                “แลว้ทาํไมถึง...กลายเป็นอยา่งน้ีไดล้ะ่คะ”    

แอนน่ีมองมาท่ีฉั นดว้ยสหีน้าเอือมระอา  ตอนน้ีพวกเราอยูใ่นสวนของคฤหาสน์  เบ้ืองหน้าน้ีกค็ือตน้ไมต้น้ท่ีสูงท่ีสุด     “กะก.็..อลันบอกวา่ให้ฉั นเป็นคนตัดสนิใจหาวธิีแขง่ขันน่ีนา”      “...ถึงคุณหนูจะวา่แบบนั น้  แตจ่ะให้เจา้ชายของประเทศกั บลูกสาวของทา่นดยุค...มาปีนตน้ไมแ้ขง่กั น... แบบน้ีมั น......”     “กฉ็ั นคดิออกอยูว่ธิีเดียวน่ีนา ไมด่ีเหรอ”     “ไมแ่น่นอนคะ่ คุณหนู...เจา้ชายอลั นทา่นไมเ่คยปีนตน้ไมแ่น่ๆ  แถมทา่นยั งยืนตั วแขง็ตอนท่ีคุณหนูบอกวา่ปีนตน้ไมอ้ีกดว้ย”     “กเ็ขาเป็นคนทา้มาเองน่ีนา......”     อันท่ีจริงตอนท่ีฉั นพูดวา่ ‘ ปีนตน้ไม’้ เป็นการแขง่ขัน  เจา้ชายอลั นกย็ืนตั วแขง็ อา้ปากคา้งราวกั บพูดอะไรไมอ่อก  แลว้ไมข่ยับเลยเป็นเวลาหลายวนิาที แตเ่ม่ือฉั นเอย่ข้ึนวา่  “หรือวา่ทา่นไมรู่้วธิีปีนตน้ไม?้”  เขาหายตั วแขง็  รีบโตก้ลับมาวา่“ไมใ่ชอ่ยา่งท่ีคดิแน่นอน ฉั นยอมรั บคาํทา้ของเธอ!”     ตอนน้ีคนท่ียืนอยูต่รงตน้ไมน้้ีมีเพียง ฉั น แอนน่ี อลัน  และคนรั บใชข้องเขาเทา่นั น้  โดยใชใ้ห้น้องชายท่ีแสนฉลาดของฉั นไปสกัดความสนใจแมเ่อาไว้  ไมใ่ห้เธอมาวุน่วายกับฉั นในภายหลัง    

กฏการแขง่ขั นกง็า่ยๆ ใครปีนตน้ไมถ้ึงยอดกอ่นกช็นะ  อลันนั น้จอ้งมองตน้ไมต้าคา้ง ปากกวา้ง  แตห่ลังจากนั น้กเ็ริ่มพับแขนเส้อืของตัวเอง  คนรั บใชข้องอลันนั น้ทาํสหีน้าลาํบากใจ เขาออกความคดิเหน็วา่  “เจา้ชายมันอันตรายนะครั บ” กับ “ไดโ้ปรดยกเลิกเถอะครั บ”     สว่นฉั นนั น้ไปเปล่ียนเส้อืผา้ให้ปีนตน้ไมไ้ดอ้ยา่งคลอ่งตัว     “ถา้อยา่งนั น้เจา้ชายอลัน พร้อมหรือยัง?”     “ฉั นพร้อมตลอดเวลาอยูแ่ลว้”     “เราจะเริ่มปีนเม่ือไดย้นิสัญญาณของคนรั บใชน้ะ”     “ตกลง”     แลว้ทุกคนกเ็ฝ้ามองดูการแขง่ขั น        ท่ีจบลงอยา่งรวดเร็ว...     แน่นอนวา่ชัยชนะเป็นของฉั นอยา่งเอกฉั นท ์ฉั นปีนตน้ไมต้ามปกติ  และถึงบนยอดตน้ไมภ้ายในไมก่่ีนาที ขณะท่ีอลันนั น้...  เขาคงไมเ่คยปีนตน้ไม ้เพราะตอนท่ีฉั นปีนไปเร่ือยๆ   เขายั งคงดูลั งเลใจไมก่ลา้ขยั บขาอยูเ่ลย      ฉั นชนะการแขง่ขันอยา่งขาดลอย แต.่..    

“เจา้ชายอลั นการแขง่จบลงแลว้ ไมเ่ป็นไรใชไ่หม”     อยา่คดินะวา่เจา้ชายท่ีไมเ่คยปีนตน้ไมจ้ะสามารถเอาชนะคนอยา่งฉั นท่ีเป็นลิงได!้ ฉั นย้มิแยม้ ขณะท่ีอลันจอ้งมองฉั นดว้ยใบหน้าสน้ิหวัง     “......ยั งไมจ่บ.....”     “เอ๊ะ?”     “เราจะแขง่กั นอีก น่ีเป็นเพียงแคเ่ริ่มตน้เทา่นั น้”     ตอ้งยอมรั บวา่เพราะน่ีเป็นการปีนตน้ไมค้รั ง้แรกของเขา  แตเ่ขาควรจะเริ่มตน้จากการไมอ่วดเกง่นะ...     “จะดีหรือ ทา่นไมส่ามารถเอาชนะฉั นไดง้า่ยๆ หรอกนะ”     “แน่นอน”     หลังจากนั น้ฉั นกแ็ขง่กับอลันหลายตอ่หลายครั ง้  ผลกค็ือเสมอกั น... ซ่ึงเป็นขอ้สรุปท่ีดีท่ีสุดแลว้ ทวา่เขาก.็..     \"ครั ง้ตอ่ไปฉั นชนะแน่ เตรียมตัวยอมรั บความพา่ยแพไ้วเ้ลย!\"     อลันท่ีพูดอยา่งจริงจังนั น้ ชา่งเป็นคนท่ีแพแ้ลว้พาลจริงๆ...  เขาเดินออกไป ทั ง้ยั งประกาศวา่     “แลว้ฉั นจะกลับมา”    

         และแลว้...ฉั นเลยกลายเป็นคูแ่ขง่ของอลันนั บแตว่ันนั น้   

ตอนท่ี 13 – ฉั นเปล่ียนการแขง่     หลังจาก “จบการแขง่” ฉั นกเ็อาชนะเขาอยา่งงา่ยดาย  กลายเป็นวา่สถานท่ีท่ีของฉั นนั น้ไดก้ลายเป็นท่ีๆ เขาบอกฉั นวา่  “มาแขง่กั บฉั น!” แลว้วันเวลากผ็า่นไปโดยเปลา่ประโยชน์...     ตั ง้แตอ่ลั นมาท่ีน่ี ทาํให้ความสั มพั นธข์องพวกเราดีข้ึนตามลาํดั บ   พวกเรากลายเป็นเพ่ือนท่ีดีตอ่กั น ทั ง้พวกเรายั งด่ืมนํา้ชาดว้ยกั นดว้ย      แลว้ก.็..อลั นดูมีชีวติชีวามากข้ึน ดูแจม่ใสมากกวา่เม่ือกอ่น  แตน่่ีเป็นเพียงแคค่วามคดิของฉั นเทา่นั น้     ทวา่ …กม็ีบางเร่ืองท่ีฉั นคดิไวว้า่น่าจะเกิดข้ึนสักวันอยูน่ะ...                 แลว้วันนั น้กม็าถึงในท่ีสุด        “จาเร็ด!? มาไดไ้ง!?”     จาเร็ดกั บอลั นบั งเอิญมาพบกั นท่ีสวนของตระกูลคลาเอส  จาเร็ดนั น้จะมาทุกๆ สามวัน สว่นอลันนั น้จะมาเกือบทุกวัน  ไมแ่ปลกอะไรท่ีพวกเขาจะบังเอิญพบกัน แมร่ีท่ีมาท่ีน่ี สัปดาหล์ะสองครั ง้  และเธอกเ็คยเจอกั บจาเร็ดแลว้    

ฉั นเคยคุยกั บจาเร็ดเร่ืองท่ีอลันมาเพ่ือแขง่กับฉั น  แตไ่มเ่คยบอกกั บอลันวา่จาเร็ดมาท่ีน่ีทุกๆ สามวัน  อน่ึงฉั นคดิวา่เขาคงรู้อยูแ่ลว้วา่ฉั นเป็นคูห่มัน้ของจาเร็ด แต.่..     อลั นเหมือนจะไมถู่กจาเร็ด  แตเ่ขากเ็หมือนจะลั งเลเร่ืองปฏิสั มพั นธจ์าเร็ดอยู ่    ดูเหมือนวา่พ่ีน้องแฝดคูน่้ีจะไมไ่ดคุ้ยกั นเลยไมท่ราบตารางเวลาขอ งแตล่ะคน ทาํให้สามารถมีโอกาสไดเ้จอกั นสั กวั นแน่นอน อยา่งเชน่วั นน้ี     “คาตาริน่าเป็นคูห่มัน้ของฉั น  ฉั นมาหาคูห่มัน้ของฉั นกไ็มเ่หน็แปลกอะไรน่ี”     จาเร็ดตอบกลั บไปดว้ยรอยย้มิ  กจ็ริง...แตฉ่ั นคดิวา่เขามาสามวันครั ง้มากเกินไปอยูด่ี…  หรือวา่จะเป็นธรรมเนียมของท่ีน่ีกั นนะ     “...แตถ่า้วันน้ีมีแขง่ ฉั นกไ็มร่บกวนละ่”     อลั นในตอนน้ีดูเหมือนเขาจะหดหูล่งกวา่เดิม  ฉั นรู้สกึไดถ้ึงกลิน่อายความอวดดีนั น้ลดลงไป     เหน็ใบหน้าของอลั นดูแปลกๆ ไป   จาเร็ดกเ็ลยหั นมาย้มิให้กั บอลั นท่ีทาํสหีน้าลาํบากใจ      “แลว้เร่ืองการแขง่น่ี  รู้สกึวา่นายจะยังไมเ่คยชนะเลยสักครั ง้ใชไ่หม?  ถา้ยอมรั บความพา่ยแพส้ักครั ง้มันจะไมด่ีกวา่หรือ?” 

   เขาชอบใชค้าํพูดออ้มๆเสมอ…   ยงิ่จาเร็ดยงิ่พูดดว้ยสายตาท่ีเยือกเยน็กวา่ปกติแบบน้ีดว้ย  ฉั นหันไปมองอลันท่ีกาํลังโกรธ     ไมส่ ิเขาดูเหมือนจะไมโ่กรธ  หรือแค.่..พยายามเกบ็อารมณ์ของตั วเองเอาไว ้    “……ไม!่! การแขง่ขันยังไมจ่บ! ฉั นจะตอ้งชนะได…้…  ฉั นยัง……”     เสยีงของอลันท่ีเปลง่ออกมานั น้คอ่นขา้งเจือไปดว้ยความเจบ็ปวด  เขาตะโกนมั นออกมาดว้ยความรู้สกึสน้ิหวั ง     ดูเหมือนวา่อลั นจะมองไมเ่หน็อยา่งอ่ืนนอกจากภาพสะทอ้นของจาเ ร็ด มีบรรยากาศของสวนตระกูลคลาเอสเป็นฉากหลั ง     ชา่ง...น่าอึดอั ดใจอะไรแบบน้ีเน้ีย   ฉั นรู้สกึวา่ฉั นกม็ีสว่นท่ีตอ้งรั บผิดชอบดว้ยเหมือนกัน ....  บรรยากาศท่ีอึมคร้ึมแบบน้ี  ฉั นตอ้งรีบเปล่ียนหัวขอ้กอ่นท่ีมันจะเลวร้ายไปมากกวา่น้ี     เพ่ือให้บรรยากาศแบบน้ีหายไป  ฉั นตอ้งรีบคดิหัวขอ้การแขง่ขันอ่ืนข้ึนมาใหม ่    “…อา่ เจา้ชายอลั น  จะเป็นอะไรไหมถา้หากฉั นเปล่ียนหัวขอ้การแขง่ขัน?  อีกทัง้ถา้เราปีนตน้ไมแ้ขง่กันตอ่ไป แมอ่าจจะมาวา่ฉั นเอากไ็ด”้ 

   เป็นเร่ืองท่ีน่ามหั ศจรรยม์ากท่ีแมไ่มเ่คยพบพวกเราเลยในตอนท่ีกาํ ลังแขง่ปีนตน้ไม ้แตฉ่ั นกร็ู้สกึถึงอันตรายอยูด่ี  อีกทัง้ถา้ถูกพบวา่ฉั นปีนตน้ไมก่ั บเจา้ชาย แมค่งจะตีฉั น     อน่ึงเม่ือไหร่กต็ามท่ีอลั นมาท่ีบา้น คีธ   น้องชายคนเลก็ท่ีดูน่าเช่ือถือไดก้วา่ฉั นกจ็ะอยูก่ั นไมใ่ห้แมเ่ขา้มายุง่ดว้ย  ฉั นคดิวา่บางทีแมก่อ็าจจะสงสัยพวกฉั นอยูก่เ็ป็นได.้..      “…ถา้อยา่งนั น้… จะเปล่ียนเป็นแขง่อะไรละ่”     “…อืมม~”     อลันหันมามองทางฉั น  บรรยากาศท่ีแสนน่าอึดอั ดใจตะก้ีหายไปเลก็น้อย ขอบคุณพระเจา้...   ฉั นคดิวา่ฉั นจะเปล่ียนให้เป็นสงิ่ท่ีฉั นถนั ด      แตว่า่ดว้ยความไมเ่อาไหนของฉั น เวทมนตร์กไ็มไ่ดเ้ร่ือง  ดา้นวชิาการกไ็มไ่ดด้ีเทา่ไหร่นั ก  คา่เฉล่ียคลา้ยกับโลกเดิมเลยดว้ยซาํ้ไป... ไมม่ีทางท่ีฉั นจะเอามาแขง่แน่  หรือบางทีฉั นอาจจะให้เขาชนะฉั นเพียงครั ง้เดียวเพ่ือความภาคภูมิใจของ เขา แตน่่ีกอ็าจจะทาํลายเขาไดเ้หมือนกั น     ขณะท่ีฉั นกาํลังคดิ อืม~ อืม~ อยูน่ั น้  คนรั บใชข้องอลันกพ็ูดข้ึนมาวา่        “อืม... ถา้เป็นเกมกระดานละ่ครั บ ไมม่ีการบาดเจบ็ดว้ย?” 

   อั นท่ีจริงเกมกระดานไมม่ีความเส่ยีงเร่ืองการบาดเจบ็  และไมม่ีชอ่งวา่งความตา่งระหวา่งเพศดว้ย  แตใ่นชาติกอ่นฉั นไมค่อ่ยถูกกับของพวกนั น้เลย  ตอนนั น้หมากรุกนั น้เป็นท่ีนิยมมากดว้ยเหมือนกัน  ไมใ่ชว่า่ฉั นเลน่ไมไ่ดน้ะ แตฉ่ั นไมอ่ยากจะเลน่กเ็ทา่นั น้     เม่ือเหน็สหีน้าของฉั นไมค่อ่ยพอใจ ผูร้ั บใชก้เ็ริ่มใจคอไมด่ี     “ถา้อยา่งนั น้เลน่ดนตรีเป็นไงครั บ? ใครเลน่ดีท่ีสุดจะเป็นผูช้นะ”     เขาเสนอความคดิใหม ่ดนตรี...งั น้เหรอ  ดนตรีนั น้ตรงกับความตอ้งการของฉั นพอดี  เพราะฉั นเองกเ็คยเรียนรู้เพ่ือเพิม่ทักษะท่ีเหมาะสมกับสถานะของฉั นเชน่ กั น ในชาติกอ่นฉั นเรียนเปียโนและไวโอลินมาบา้ง  แตไ่มเ่คยไดแ้สดงให้ใครเหน็ ตอนนั น้ฉั นไดแ้ตเ่ลน่คนเดียวเทา่นั น้  แตไ่วโอลิน ฉั นไมค่อ่ยอยากพูดถึงเทา่ไหร่     “ฉั นจะเลน่เปียโน”     ฉั นกลา่วออกไปอยา่งร่าเริง และอลันกพ็ยักหน้าตกลง     และการแขง่ขันครั ง้น้ีดูเขา้ทา่ดีดว้ย แมก่จ็ะจับฉั นไปตีไมไ่ดอ้ีกดว้ย        คนรั บใชท้่ีอยูต่ิดกั บฉั นดูโลง่ใจเม่ือเหน็อลันมีความสุข  ซ่ึงอลันชมคนรั บใชข้องเขาท่ีเสนอแนวคดิเร่ืองการเลน่เกมกระดานกับเค ร่ืองดนตรีวา่ “ทาํไดด้ีมาก” 

   แลว้ทุกคนกย็า้ยมาอยูใ่นห้องสาํหรั บใชเ้ลน่เปียโนดว้ยความสงบ     เปียโนของตระกูลคลาเอสนั น้ยงิ่ใหญเ่หมาะสมกับตาํแหน่งดยุค  ทาํให้รู้สกึถึงสถานะชนชั น้สูงมากกวา่การเรียนเปียโนในโรงเรียนเม่ือชา ติกอ่นของฉั น ผูท้่ีตัดสนิการแสดงของเราคือ คนรั บใชข้องอลันและฉั น   และเรายั งมีจาเร็ดท่ีตั ดสนิให้เราดว้ย      และฉั นไดเ้ลน่เปียโนกอ่นอลัน     ฉั นนั่งลงบนเกา้อ้ีเปียโน  ในชาติกอ่นฉั นสามารถเลน่เพลง “Flea  Waltz” ได ้แตต่อนน้ีฉั นท่ีไมช่ินกั บเปียโน ทาํให้เลน่ผิดเพ้ียนไปหมด   จนจาเร็ดตกใจ เขากลา่วกับฉั นดว้ยรอยย้มิวา่ “คาตาริน่า  ดีดเปียโนเป็นดว้ย?!”  น่ีถือวา่เป็นคาํชมใชไ่หมนะ?     และอลันเริ่มเลน่เปียโนถัดจากฉั น  อีกทัง้เขายังเลน่เพลงกลอ่มเดก็เหมือนกับฉั นดว้ย  ...ความจริงมั นน่าจะเป็นเพลงเดียวกั นไมใ่ชห่รือ  ทาํไมฉั นถึงไดรู้้สกึถึงความแตกตา่งโดยสน้ิเชิง  ทุกคนในห้องแทบหยุดหายใจเพ่ือฟั งบทเพลงท่ีอลันบันเลงข้ึนมาอยา่งไพ เราะ ทาํเอาฉั นรู้สกึหลงไหลไปกั บมันดว้ย  ฉั นท่ีคดิวา่เขาเป็นแคเ่จา้ชายท่ีหยงิ่ยโส เอาแตใ่จ  ตอ้งประหลาดใจในความสามารถแบบน้ีมั น....   หลั งจากท่ีอลั นเลน่เพลงกลอ่มเดก็จบ  ทั ง้ห้องกป็รบมือให้เขาจนเสยีงดั งกอ้งไปทั ่วห้อง     “วา้ว เย่ียมไปเลยเจา้ชายอลั น ประทั บใจสุดๆไปเลย!” 

   ฉั นร้องออกไปโดยสัญชาตญาณ  ถึงจะไมรู่้อะไรเก่ียวกับเพลงบรรเลงดีมากนั ก  แตอ่ลั นกลั บทาํสหีน้าท่ีดูนิ่งไป     “ไมใ่ชเ่ร่ืองใหญอ่ะไรน่ี”     “ไมเ่ลยนะ น่ีน่ะ ยอดมากเลย?”     “…ของอยา่งน้ีไมไ่ดเ้รียกวา่พรสวรรคห์รอก”     เพราะอะไรไมรู่้ทาํให้สหีน้าของอลั นแปรเปล่ียนเป็นเยน็ชา แลว้พอ   –     “อยา่งท่ีคาตาริน่าพูดนั น้แหละ ยอดมากเลย”     จาเร็ดเองกช็มอลันดว้ยเหมือนกั น     “……ทุกคนคงไมค่ดิแบบนั น้  หยุดแสร้งชมฉั นซะทีนายไมไ่ดพู้ดออกมาจากใจจริง  น่ีมันเป็นเพียงแคเ่ร่ืองตลกของนายเทา่นั น้!”     อลั นเอย่ออกมา  ใบหน้าของเขากลายเป็นเจบ็ปวดแบบท่ีฉั นไมเ่คยเหน็มากอ่น      “หยุดเสแสร้งกับฉั น!  ฉั นไมใ่ชต่ัวตลกท่ีสร้างความสนุกให้ใครนะ!”    

อลั นตะโกนออกมา กอ่นวงิ่ออกจากห้องไป     อลั นวงิ่หนีออกไปราวกั บกาํลั งวงิ่ไลจ่ั บทาํให้ทั ง้ห้องรู้สกึเกิดความไ มส่บายใจ     ขณะท่ีคนอ่ืนกาํลั งตกตะลึง  ฉั นกร็ีบวงิ่ไลต่ามหลังอลันท่ีเหมือนกั บนางเอกในหนั งสอืการ์ตูนสาวน้อย              คนเรานั น้จะมองหาท่ีท่ีคุน้เคยเป็นท่ีหลบซอ่นตัว  อลันเองกน็ั น้ซอ่นอยูใ่ตต้น้ไมท้่ีพวกเรามักจะปีนแขง่กันอยูบ่อ่ยๆ เชน่กัน     ขณะท่ีฉั นเดินเขา้มาใกล ้อลันกเ็งยหน้าข้ึนมา  เม่ือเหน็วา่เป็นฉั นเขากก็ม้หน้าลงอีกครั ง้     “...เธอกจ็ะมาหัวเราะเยาะเยย้ฉั นดว้ยเหรอ”     “หืม?”     อลันพึมพาํ แตฉ่ั นไมเ่ขา้ใจวา่เขาคดิอะไร  ทาํไมฉั นตอ้งหัวเราะเยาะเยย้เขาดว้ยเลา่  แตดู่เหมือนเขาจะไมค่อ่ยพอใจเทา่ไหร่      “……เธอคงมาท่ีน่ีเพ่ือหัวเราะฉั นท่ีเลน่เปียโนไดแ้คน่ั น้สนิะ”     

“……เลน่ไดแ้คน่ั น้อะไรกัน……  ฉั นไมเ่หน็วา่จะเป็นอยา่งนั น้เลย ออกจะยอดเย่ียมดว้ยซาํ้ไป!”     ตอนท่ีอลันเลน่เปียโนนั น้ฉั นคดิวา่น่าประทับใจมาก   ฉั นคดิวา่เขาเป็นคนอวดดี  แตท่่ีจริงแลว้เขาเป็นคนออ่นน้อมถอ่มตนกวา่ท่ีคดิ  การถูกเปรียบเทียบกั บเจา้ชายจาเร็ดโดยการจัดอันดับทาํให้เขาดูไร้คา้...     “พูดไปกเ็ทา่นั น้ ยังไงฉั นกเ็ป็นไดแ้คท่่ีสองรองจากจาเร็ดอยูด่ี”      ฉั นเคยคดิวา่เขาเป็นเจา้ชายอวดดี  แตใ่นความเป็นจริงเขาเพียงแคไ่มเ่ช่ือมั่นในตัวเองเทา่นั น้      “……  น่ีไมใ่ชค่าํเยนิยอซะหน่อย……เจา้ชายอลั นทาํไมทา่นถึงไมเ่ช่ือมั ่นในตั วเ องมากกวา่น้ี?”     “ฉั นถูกเปรียบเทียบกับจาเร็ดตัง้แตเ่กิด ฉั นสูจ้าเร็ดไมไ่ดทุ้กอยา่ง  จาเร็ดนั น้ยอดเย่ียมเสมอ สว่นฉั นมันกแ็คข่องเหลือ..  เธอยังคดิวา่ฉั นควรจะมีความมั่นใจในตัวเองอีกหรือไง?”     โอ.้.. พอมาคดิดู ในเกมนั น้อลันมักถูกเปรียบเทียบกับจาเร็ดเสมอ  ทั ง้เขายั งไมส่ามารถจาเร็ดไดเ้ลย ไมว่า่จะพยายามแคไ่หน   จาเร็ดกเ็อาชนะเขาไดด้ว้ยสหีน้าท่ีแสนจะเยน็ชา     แน่นอนวา่คงเป็นเร่ืองไมง่า่ยท่ีจะทาํให้เขามีความมั ่นใจในตั วเอง     แมแ้ตแ่มร่ีท่ีแสนจะใจดีและน่ารั กกไ็มอ่าจชว่ยเขาได้ 

   แตอ่ลันในเกมนั น้  เกรดเฉล่ียของเขาอยูด่า้นบนสุดของกระดาษเสมอ  จาเร็ดพ่ีชายของเขาแคเ่ป็นซุปเปอร์แมนเทา่นั น้ ทัง้เร่ืองดนตรี  การเลน่เปียโนของเขาตอนน้ีกน็่าประทับใจมาก   อลั นมีความสามารถทางดา้นดนตรี  อันท่ีจริงฉากท่ีดีท่ีสุดคือฉากท่ีอลันเลน่เปียโนกั บนางเอก  ฉั นคดิวา่อลันน่าจะมีความสามารถทางดา้นดนตรีมากกวา่จาเร็ดเสยีอีก  ดังนั น้~      “……ฉั นไมรู่้วา่ถา้ถามออกไปจะเหมาะสมไหม”      “……หมายถึงอะไร?”     เออะ... ตอนท่ีฉั นพูด อลันกเ็งยหน้ามองฉั นอยา่งตัง้ใจ     “เออ่... เจา้ชายจาเร็ดนั น้กม็ีทัง้ดา้นดีและไมด่ี ดังนั น้  เจา้ชายอลั นการท่ีคุณมีเร่ืองท่ีดีเหมือนกั นกเ็ป็นเร่ืองท่ีธรรมดาน่ีนา   บางทีอาจจะมีสงิ่ใดสงิ่หน่ึงท่ีทา่นพิเศษกวา่คนอ่ืนๆ กไ็ด”้     ฉั นลุกล้ีลุกลน้เลก็น้อย แตก่อ็ธิบายไดจ้บ     “สงิ่ไหนละ่ ฉั นไมเ่หน็จะเคยเหน็มุมท่ีไมด่ีของจาเร็ดเลย   อีกทั ง้ไมเ่คยไดย้นิดว้ย”      อันท่ีจริงจาเร็ดนั น้เป็นอัจฉริยะ....  ไมม่ีสงิ่ไหนท่ีจาเร็ดไมส่ามารถทาํไมไ่ด้  เขาเป็นคนท่ีดีมากและหัวของเขากด็ีเหมือนกั น 

เขามาเย่ียมฉั นเม่ือฉั นไมส่บาย เขายังชว่ยฉั นเกบ็พืชผักในสวน   ดว้ยความสามารถท่ีมีมากกวา่ฉั นเสยีอีก     ฉั นเคยคดิวา่ไมม่ีอะไรท่ีเขาไมส่ามารถทาํได ้แต.่..     “หึหึหึ~ ฉั นรู้จุดออ่นของจาเร็ดนะ!”     “!?”     ฉั นหัวเราะอยา่งไมเ่กรงกลัว     ความจริงแลว้ฉั นเพิง่คน้พบเม่ือเร็วๆ ถึงจะไมค่อ่ยมั่นใจเทา่ไหร ่ แตบ่อกไปวา่เป็นจุดออ่นนั น้แหละดีแลว้     ฉั นเคยคดิวา่คนอยา่งเจา้ชายจาเร็ดนั น้จะไมม่ีจุดออ่น  แตเ่ม่ือเวลาผา่นไป ขณะท่ีฉั นกาํลังเกบ็เก่ียวพืชผักในสวนกับแมร่ีนั น้     “อยากรู้ไหมวา่คืออะไร”     “……คือ?”     ตอนท่ีอลันรอให้ฉั นบอก  ฉั นกลัน้ลมหายใจกอ่นท่ีจะย้มิออกมาอยา่งชั่วร้าย        มั นเป็นเร่ืองท่ีเกิดข้ึนไมก่่ีสั ปดาหท์่ีผา่นมา   วันนั น้ทัง้จาเร็ดและแมร่ีมาชว่ยฉั นเกบ็ผักท่ีจะเอาไปแบง่ปั นให้กับทุกคน 

จาเร็ดมาชว่ยฉั น สว่นแมร่ีกไ็ปชว่ยทางคีธ แลว้อยูๆ่  กม็ีบางอยา่งผา่นหน้าของฉั นไป ขณะเดินไปหาแมร่ี “อ๊ะ อะไรน่ะ”     จากนั น้เจา้ชายจาเร็ดท่ีกาํลังเดินอยูข่า้งฉั นกว็งิ่ออกไป  ปกติเขามักจะเป็นคนท่ีสงบนิ่ง น่ีเป็นครั ง้แรกท่ีฉั นไดเ้หน็อาการแตกต่ืน  ฉั นคดิวา่น่ีคือจุดออ่นของจาเร็ด     ขณะท่ีฉั นย้มิให้อลันอยา่งชั่วร้าย  ฉั นกเ็หน็จาเร็ดเดินมองหาพวกเราสองคนอยู ่ น่ีเป็นโอกาสท่ีจะแสดงจุดออ่นของจาเร็ดให้อลั นเหน็แลว้     ฉั นควา้กระเป๋าข้ึนมาหยบิสงิ่ท่ีทดลองทาํมาอยูห่ลายวัน  รอโอกาสท่ีจะไดล้องใช ้ฉั นและอลันซอ่นอยูต่รงตน้ไม้  รอดูปฏิกิริยาของจาเร็ด     แลว้ฉั นกโ็ยน ‘มัน’ ไปทางจาเร็ดท่ีกาํลังเดินหาฉั น      “อา๊าาา!?”     เม่ือ “นั น้” หลน่ไปอยูต่รงหน้าของเขา จาเร็ดกร็้องเสยีงหลง     ใบหน้าของเขาคอ่นขา้งตกอกตกใจ และหวาดกลั วอยา่งเหน็ไดช้ั ด   ไมม่ีความสงบนิ่งเหมือนเชน่เคย     “ตอ้งไมใ่ชเ่ร่ืองผิดพลาดแน่”     ฉั นมองออกไปดว้ยความพึงพอใจ    

“เฮย้ เธอบอกวา่ฉั นจะเหน็จุดออ่นของจาเร็ดไง  แลว้เธอทาํอะไรน่ะ?”     อลันคอ่นขา้งสงสัยท่ีฉั นทาํสหีน้าพอใจ        “งูไง”     “งู!?”     “น่ีคืองูของเลน่ ฉั นใสงู่ของจริงลงในกระเป๋าฉั นไมไ่ด้  เพราะมั นเคล่ือนไหวมากเกินไป”     “……ไม ่ ฉั นจะไมถ่ามวา่ทาํไมถึงใสงู่ลงไปในกระเป๋าของเธอ…… เออ่  เธอ...แคโ่ยนมั นใชป่่ะ?”     “ฉั นเพิง่โชวใ์ห้เหน็วา่นั น้คือจุดออ่นของเจา้ชายจาเร็ด”     “เขากลั ว… งู!?”     “ใชแ่ลว้ละ่ ตอนแรกฉั นกส็งสัยนะ  แตเ่ม่ือไดเ้หน็ปฏิกิริยาตอบโตน้้ีแลว้กค็ดิวา่มั นใชเ่ลยแหละ!”      ฉั นบอกกั บอลันเสยีงดัง  น่ีเป็นการคน้พบจุดออ่นของเจา้ชายจาเร็ดอยา่งสมบูรณ์แบบ    

ฉั นโยนงูปลอมท่ีทาํจากกระดาษยับยูย่่ี ท่ีเตรียมเอาไวท้ดสอบ  เป็นท่ีแน่นอนแลว้ แมว้า่มั นจะไมค่อ่ยเหมือนของจริง  แตผ่ลลั พทก์ด็ีมากทีเดียว      “จุดออ่นของอลั นคืองู…… ไมส่ดิูเหมือนวา่จะกลั วมากดว้ย……   ฉั นคดิวา่อันนั น้น่าจะไม…่… แตส่งิ่ท่ีเหมือนงู…… ไมส่ิ  สหีน้าต่ืนกลั วของเขามั นยอดไปเลยเนอะ ……”     ฉั นพูดกั บอลันพร้อมกับโดดข้ึนโดดลงไปมาดว้ยความสุขท่ีไดเ้จอจุ ดออ่นของเจา้ชายจาเร็ด~ ถา้เกิดเร่ืองฉุกเฉินข้ึนมา  ฉั นคดิวา่น่ีน่าจะเป็นประโยชน์กับฉั น     ขณะท่ีฉั นกาํลังกระโดดดว้ยความดีใจ  โดยไมไ่ดส้ังเกตเหน็เงามืดท่ียืนอยูด่า้นหลังของฉั นดว้ยรอยย้มิ...     “คาตาริน่า ดูเหมือนวา่กาํลั งมีความสุขมากเลยนะ มีอะไรดีๆ   เกิดข้ึนงั น้หรือ?”     “!?”     ฉั นหันไปมองขา้งหลัง จาเร็ดกาํลังยืนย้มิอยา่งสงา่งาม  เขากาํงูของเลน่ไวใ้นมือแน่น ขณะท่ีนั ยน์ตาของเขาไมไ่ดย้้มิไปดว้ยเลย      “……จะ...เจา้ชายจาเร็ด”     “ผมหว่งพวกเธอสองคนเพราะคดิวา่หายไปนานแลว้  แต.่..น่ีมันเร่ืองอะไรกั น ผมสงสัยจริงๆ นะ”    

เขากลา่วพร้อมรอยย้มิ ขณะท่ีแกวง่งูของเลน่ไปมาตรงหน้าของฉั น     “อา่..นั น้มัน……”     จาเร็ดไมพู่ดอะไรออกมาอีกเลย นอกจากจอ้งฉั นนิ่งๆ  จนทาํให้ฉั นรู้สกึต่ืนกลัวเลก็น้อย ฉั นคดิวา่ฉั นไปลองดีกับเขาเขา้ให้แลว้  จาเร็ดคงจะโกรธฉั นมากแหง  ฉั นคดิวา่เขาคงจะเหน็ฉั นเป็นตว้ตน้ตอของปั ญหาแหง  แลว้มั นกถ็ูกตอ้งเสยีดว้ย...        “คาตาริน่า อายุเกา้ขวบแลว้ใชไ่หม?”      “……ชะใช”่     “ไมน่่าเช่ือวา่ลูกสาวทา่นดยุคท่ีอายุเกา้ขวบ  จะกลา้โยนงูของเลน่ใสห่น้าคูห่มั น้ของเธอ?”      “……อุก๊”        รอยย้มิของจาเร็ดทั ง้ๆ ท่ีดูงดงาม ทวา่ในตอนน้ีกลั บดูน่ากลั ว   ไมแ่น่วา่ฉั นอาจจะถูกเนรเทศ ขอ้หา “โยนงูของเลน่ใสเ่จา้ชาย…”        “ถา้ดัชเชสคลาเอสรู้เร่ืองน้ีจะเกิดอะไรข้ึนกั บเธอกันนะ?”     “…อา่... แมน่่าจะนั ่งด่ืมชาอยูก่ั บคีธ”