ฉันกลับชาติมาเกิดเป็นตัวร้าย

   ฉั นรีบเปล่ียนหัวขอ้อยา่งรวดเร็ว  และเริ่มย้มิให้จาเร็ดท่ีกาํลังย้มิให้ฉั นอยู่     “งั น้ผมควรท่ีจะไปทั กทายสนิะ  ผมอยากจะบอกกับดัชเชสคลาเอสเก่ียวกั บพฤติกรรมของเธอ  ทั ง้เร่ืองการแขง่ปีนตน้ไมก้ั บเร่ืองท่ีคาตาริน่าโยนงูของเลน่ใสคู่ห่มั น้ของ ตั วเองเหลือเกิน”     “!?”     ไรเน้ีย!?  เขาตอ้งการแกแ้คน้ฉั นดว้ยการขายตัวฉั นให้กับปีศาจท่ีเรียกวา่แมเ่น้ียนะ  ถา้แมรู่้เร่ืองท่ีฉั นเอางูโยนใสเ่จา้ชายละ่ก.็..!     เขา... เขามั นเป็นเจา้ชายซาดิสต!์     น่ากลั วเกินไปแลว้น๊า!            ฉั นรีบขอร้องจาเร็ดไมใ่ห้เอาเร่ืองของฉั นไปบอกกับแม่  แตเ่ขากลั บตอบกลั บดว้ยรอยย้มิกวา้งท่ีดูจริงใจมาก  อา๊...ถึงฉั นจะเคยโกรธใคร แตก่ไ็มเ่คยเจา้คดิเจา้แคน้ใครแบบน้ีนะ   ตอนท่ีฉั นกาํลังเจรจากับเจา้ชายจาเร็ด ฉั นกไ็ดย้นิเสยีงหัวเราะท่ีดังมาก  มาจากขา้งหลั ง  ภาพของอลันท่ีกาํลังหัวเราะอยูน่ั น้ทาํให้ฉั นคดิไดว้า่ลืมเขาไปเลย...    

อลันหัวเราะอยา่งหนั กจนแทบจะยืนไมไ่หว  เขาหั วเราะพร้อมกั บกุมทอ้งของตั วเองไปดว้ย  ชา่งเป็นเร่ืองท่ีดูตลกเสยีจริง!     อลันนั น้หัวเราะในความโชคร้ายของฉั น……  ฉั นคดิวา่มันกส็มควรแลว้ แตม่ัน……     ฉั นไมม่ีเวลาวา่งมาจัดการกั บอลัน  ฉั นรีบหันไปเจรจากับจาเร็ดตอ่ทันที     อยา่งไรกต็ามฉั นไมส่ามารถทาํให้จาเร็ดหายโกรธฉั นได้     เขาบอกแมว่า่ฉั นนั น้แอบปีนตน้ไม้  ทัง้ยังโยนงูของเลน่ใสเ่ขา……แน่นอนวา่หลังจากนั น้ฉั นกโ็ดนเทศนาห ลายชั ่วโมง     อยา่งน้อยเหตุการณ์ท่ีเกิดข้ึน กไ็มไ่ดส้ร้างความเสยีหายมากนั ก  ฉั นยังตอ้งเกบ็เก่ียวผัก ทัง้ฉั นยังพบจุดออ่นของจาเร็ด  ถา้เกิดเหตุฉุกเฉินข้ึนมา แลว้จาเร็ดจะฆา่ฉั นละ่ก ็ ฉั นจะโยนงูของเลน่ไปหาเขา แลว้รีบหนีไปตอนท่ีเขากาํลังต่ืนกลัว  กอ่นท่ีฉั นจะเขา้โรงเรียน  ฉั นจะตอ้งทาํงูของเลน่ท่ีเหมือนจริงให้มากท่ีสุด  แลว้เอามันซอ่นไวใ้นกระเป๋าของฉั น     และฉั นกค็น้พบวธิีหลีกเล่ียงธงทาํลายไดอ้ีกวธิีนึงแลว้!     แลว้หลังจากนั น้อลันกไ็มไ่ดม้าทา้ฉั นแขง่อีกเลย    

   แตเ่ขากย็ังมาหาฉั น เพราะอะไรกไ็มรู่้ แตไ่มไ่ดม้าเพ่ือแขว่แลว้ละ่     ขณะท่ีฉั นรู้สกึตกใจนิดหน่อย  เพราะกาํลั งคดิเร่ืองการทดลองทาํงูของเลน่ให้เหมือนจริง   เพ่ือท่ีจะเอาชนะจาเร็ดให้ไดส้ั กวั นหน่ึง      

Chapter 14 – การเกิดเป็นเจา้ชายองคท์่ีส่ี           ฉั นคือเจา้ชายองคท์่ีส่ขีองประเทศน้ี ‘อลัน สจว็ต’ คือช่ือของฉั นเอง  และฉั นมีพ่ีชายฝาแฝดนามวา่ ‘จาเร็ด สจว็ต’     สว่นมากฉั นใชเ้วลานอนอยูบ่นเตียงตัง้แตเ่กิด  เพราะร่างกายท่ีออ่นแอ   ฉั นนั น้เติบโตข้ึนมาดว้ยความรั กจากแมแ่ละพ่ีเล้ียงของฉั น     พอร่างกายของฉั นเริ่มดีข้ึน ฉั นกเ็ริ่มจับดาบและศกึษาดา้นวชิาการ  ฉั นพยายามอยา่งหนั กเพ่ือท่ีจะสามารถไลต่ามพ่ีชายฝาแฝดของฉั นให้ได้  บรรดาครูท่ีสอนฉั นนั น้ตา่งยกยอ่งฉั นทาํให้รู้สกึดีใจมากทีเดียว     ทวา่ฉั นกไ็ดรู้้บางอยา่ง เม่ือไดม้าเรียนพร้อมกับจาเร็ด     ปั ญหาบางขอ้ท่ีฉั นตอ้งใชเ้วลาทาํนานมาก  ทวา่จาเร็ดกลับใชเ้วลาเพียงแคแ่ปปเดียวเทา่นั น้ดว้ยสหีน้าท่ีเรียบเฉย     เร่ืองฝึกดาบกเ็หมือนกั น  จาเร็ดนั น้สามารถเอาชนะฉั นอยา่งงา่ยดาย     ท่ีแยไ่ปกวา่นั น้ จาเร็ดยังเกง่ดา้นอ่ืนอีก     ครูท่ีสอนดา้นวชิาการและดาบของฉั นพยายามปลอบใจฉั นวา่จาเร็ด นั น้เป็นคนพิเศษ และหลังจากนั น้ฉั นกป็ฏิเสธท่ีจะเรียนร่วมกับจาเร็ด  กลายเป็นวา่เราสองคนคอ่ยๆ หา่งเหินกั น 

      แลว้ในวันหน่ึงฉั นกบ็ังเอิญไปไดย้นิวา่     “เจา้ชายอลั นน่ีพยายามมากเลยนะ~”     “ชว่ยไมไ่ดน้่ีนา กท็า่นป่วยมาตั ง้นาน จะทาํไงไดล้ะ่”      “แตถ่ึงยังไงกน็่าสงสารนะ   เหน็ความตา่งระหวา่งเจา้ชายจาเร็ดกั บเจา้ชายอลั นชั ดเจนเลย”     “ดูเหมือนวา่เจา้ชายจาเร็ดจะเอาสว่นดีไปหมดเลยนะ”     “สว่นสงิ่ไมด่ีกค็ือเจา้ชายอลันใชไ่หมละ่”      “เฮย้ๆ ไปใหญแ่ลว้!”     ขา้รั บใชท้่ีเป็นคนของปราสาทหัวเราะเยาะเยย้ฉั น  ทาํเอาฉั นรู้สกึมืดมนไปหมด แตฉ่ั นไมอ่าจตาํหนิพวกเขาได้  ……เพราะมั นคือความจริง     คาํวา่ “เจา้ชายจาเร็ดเอาสว่นดีไปหมด”  เหมือนหนามท่ีทมิ่แทงอยูใ่นอกของฉั น     หลังจากนั น้มันเหมือนกั บคาํกระซิบท่ีติดหูของฉั นไปทุกทุกท่ี     ครูดาบและครูดา้นวชิาการ  บรรดาผูร้ั บใชท้ัง้สน้ิท่ีดูเหมือนจะบอกดว้ยแววตาแบบนั น้ 

...  ไมว่า่ฉั นจะพยายามมากแคไ่หน…  จาเร็ดกย็ังคงมองขา้มฉั นดว้ยสายตาท่ีเฉยเมย     พอรู้สกึตัวอีกที ปมดอ้ยของฉั นกถ็ูกผูกไวก้ับจาเร็ดหมดแลว้     แต ่ไมว่า่จะทาํยังไงจาเร็ดกไ็มส่นใจฉั นอยูด่ี  เขาเหมือนกับมองขา้มฉั นไปตลอดเวลา...  ยงิ่หา่งไกลจากจาเร็ดมากแคไ่หน  ยงิ่ทาํให้ฉั นรู้สกึผิดหวังและเจบ็ปวดมาก     แลว้ในแตล่ะวั นกเ็จือไปดว้ยความคั บขอ้งใจและความขมข่ืนมากข้ึน เทา่นั น้           ฉั นไดย้นิมาวา่จาเร็ดไดห้มัน้หมายกั บลูกสาวของดยุคทา่นหน่ึง  ตอนท่ีพวกเราอายุไดแ้ปดขวบ    และนั น้เป็นประเดน็ท่ีทาํให้เร่ืองยุง่ยากตกลงมาหาฉั น  คือเร่ืองคูห่มัน้ เน่ืองจากเหลือฉั นเพียงคนเดียวเทา่นั น้ท่ียังไมม่ีคูห่มัน้  ฉั นไมส่ามารถตัดสนิใจดว้ยตัวเองไดเ้หมือนกับจาเร็ดได้  ทาํให้พวกขุนนางตา่งตัดสนิใจแทนฉั น     คูห่มัน้ทางการเมืองของฉั นนั น้คือ ‘แมร่ี ฮันส’์  โชคดีท่ีเธอเป็นเดก็สาวท่ีน่ารั ก เธอมีผมสนีํา้ตาลแดง  มีขนตาท่ียาวเรียงตัวเป็นแพรไหม และนั ยน์ตาท่ีกลมโต ดูราวกับตุ๊กตา  เธอกลา่วทักทายฉั นดว้ยเสยีงท่ีเบาราวกับเสยีงกระซิบท่ีไพเราะ 

เพราะฉั นอายุน้อยท่ีสุดในบรรดาพ่ีน้อง  ทาํให้คดิวา่มีน้องสาวเพิม่ข้ึนมาอีกหน่ึงคน     เธอพาฉั นไปชมสวนดอกไมท้่ีเธอดูแลเองกับมือ ท่ีนั่นสวยงามมาก  ฉั นอดท่ีจะท่ึงไมไ่ด ้จนแมร่ีย้มิออกมา     ตอนท่ีฉั นเหน็แมร่ี ฉั นนึกถึงหนั งสอืเลม่หน่ึงท่ีหน้าปกเขียนวา่  ‘หญงิสาวกั บกรีนธั ม’ ท่ีฉั นเคยอา่น  เป็นเร่ืองราวของเดก็ผูห้ญงิคนหน่ึงท่ีสามารถเพาะปลูกพืชใดๆ  กเ็จริญเติบโตอยา่งงดงาม ซ่ึงเรียกจาํกัดความวา่ ‘กรีนธั ม’  อา...แมร่ีกค็งมีกรีนธั มดว้ยเหมือนกัน ฉั นเลยอยากบอกกับแมร่ีเร่ืองน้ี     “เม่ือวันกอ่นมีทา่นหน่ึงบอกกั บดิฉั นวา่ดิฉั นนั น้มีกรีนทั่ม  แลว้บอกวา่มือของฉั นนั น้พิเศษ...”     “...”     เหมือนกั บแมร่ีจะอา่นใจของฉั นได้  เธอเลยพูดออกมากอ่นท่ีฉั นจะไดพู้ดกับเธอเสยีอีก  ซ่ึงฉั นเสยีโอกาสท่ีจะพูดมันออกไปแลว้     “ดิฉั นเพิง่เป็นเพ่ือนกั บทา่นคาตาริน่าคะ่  เธอคือคนท่ีบอกฉั นเก่ียวกับเร่ืองน้ี”     ใบหน้าของแมร่ีจอ้งมองออกไปท่ีสวนของเธอราวกั บกาํลั งระลึกถึง ความทรงจาํในชว่งเวลานั น้  ใบหน้าของเธอราวกับเดก็ผูห้ญงิท่ีกาํลังมีความรั ก...    

ฉั นในตอนนั น้ทาํไดเ้พียงแคพู่ดวา่ “อา่...”  ออกไปเป็นการตอบรั บเทา่นั น้ เม่ือเปรียบเทียบกั บตัวเอง  ฉั นรู้สกึวา่แมร่ีเอาแตคุ่ยเก่ียวกับเร่ืองของทา่นคาตาริน่าดว้ยความหลงไห ล...     แลว้นั บแตน่ั น้เม่ือฉั นไดพ้บแมร่ี  เธอจะเอาแตคุ่ยเร่ืองทา่นคาตาริน่าท่ีเธอหลงไหลทุกครั ง้  เม่ือฉั นอยากจะชวนแมร่ีไปไหนดว้ย เธอมักจะกลา่วกั บฉั นวา่  ‘ดิฉั นนั ดกั บทา่นคาตาริน่าเอาไวแ้ลว้คะ่’ แลว้ปฏิเสธฉั น     เฮอะ! คาตาริน่าวเิศษมาจากไหนกั น!?  ความไมพ่อใจฉั นเก่ียวกับคาตาริน่าเพิม่พูนข้ึนเร่ือยๆ  จนฉั นคดิวา่ตอ้งรีบพบเธอโดยเร็ว     คาตาริน่า คลาเอสลูกสาวคนเดียวของทา่นดยุคคลาเอส  ทั ง้ยั งเป็นคูห่มั น้ของจาเร็ดดว้ย     จาเร็ดท่ีเอาทุกอยา่งไปจากฉั น     แถมตอนน้ีคาตาริน่าคูห่มัน้ของจาเร็ดยังจะเอาแมร่ีไปจากฉั นอีก     ทุกอยา่งมืดลงอีกกอ่นท่ีนั ยน์ตาของฉั นจะปิดลง เม่ือรู้สกึตัวอีกที  ฉั นกส็ัง่ให้คนขับรถมา้ พาไปท่ีคฤหาสน์คลาเอสแลว้     หญงิสาวท่ีออกมาพบฉั น ในห้องรั บรองนั น้ แนะนําตัวเองวา่ช่ือ  คาตาริน่า คลาเอส เธอมีนั ยน์ตาสฟี้าออ่น มีผมสนีํา้ตาลออ่น  แลว้ไดย้นิมาวา่เธออายุเทา่กับฉั น    

เธอกไ็มไ่ดน้่าเกลียด  นั ยน์ตาสฟี้าออ่นของเธอกไ็มไ่ดใ้ห้ความรู้สกึน่าประทับใจ  เพราะไดย้นิวา่เธอเป็นคูห่มั น้ของจาเร็ด แลว้แมร่ีกย็กยอ่งเธอ  ฉั นเลยคดิวา่เธอน่าจะงามสงา่กวา่น้ี....     แตว่า่ฉั นคงคดิผิด    ฉั นพูดกั บคาตาริน่า คลาเอสเร่ืองของแมร่ีทันที     “แมร่ี ฮันส ์เป็นคูห่มัน้ของฉั น เธอกร็ู้ใชไ่หม?”     “คะ่ ดิฉั นทราบคะ่”     คาตาริน่าตอบโตก้ลั บดว้ยทา่ทีท่ีสงบนิ่ง  ราวกั บกาํลังสงบสติอารมณ์...     \"ถา้รู้แลว้ กค็วรเลิกลอ่ลวงเธอซะที!\"     \"...... ดิฉั นลอ่ลวงเธอยังไงกันคะ !?\"     นั ยน์ตาของคาตาริน่าเบกิกวา้ง  เธอเริ่มแสดงพฤติกรรมท่ีขม่อารมณ์เอาไว ้จนฉั นหงุดหงดิ  แลว้ตะโกนใสเ่ธอ     “เธอจะบอกวา่ไมรู่้เรอะ!? ตอนท่ีฉั นชวนเธอออกไปไหน  เธอชอบพูดวา่ ‘วันน้ีดิฉั นนั ดกับทา่นคาตาริน่าไวแ้ลว้คะ่’  ทัง้ตอนท่ีอยูด่ว้ยกั นยังเอาแตพู่ดเร่ืองของเธออีก! แมร่ีท่ีใสซ่ือแบบนั น้  ถา้เธอไมไ่ดล้อ่ลวง แลว้แมร่ีจะเป็นแบบนั น้ไดย้ังไง!”  

   “หมายความวา่ยังไงกั นคะ! น่ีมันไมใ่ชเ่ร่ืองจริงเลยนะ!”     นั ยน์ตาของคาตาริน่าเชิดข้ึน ทาํให้ดูแยก่วา่เดิม     “อะไรไมใ่ชเ่ร่ืองจริงหะ น่ีมั นเป็นเร่ืองจริงเถอะ!   เธอใชใ้บหน้านั น้ลอ่ลวงแมร่ีท่ีใสซ่ือของฉั น!”     “มั่วแลว้! เป็นความผิดของนายเองนั น้แหละ  ท่ีดันมาชวนเธอในวันท่ีเธอนั ดกับฉั นไวแ้ลว้วา่จะมาท่ีคฤหาสน์ของฉั น!  แลว้ไง ถา้แมร่ีเธอสนใจนายจริงๆ เธอกค็งจะอยากไปกั บนาย แตน่่ี!  นายมั นไร้ความสามารถ!  แมร่ีถึงไดม้าอยูก่ับฉั นเพราะคดิวา่นายน่าเบ่ือไงเลา่! \"      \"...ไร้ความสามารถ...... น่าเบ่ือ\"     คาํพูดท่ีตัง้ใจจะพูดของฉั นกลืนหายไป     สว่นมากแลว้ฉั นมักจะเจอคนท่ีพูดเร่ืองของฉั นลับหลังเสมอ  พวกเขามักจะเปรียบเทียบฉั นกับจาเร็ด...  น่ีเป็นครั ง้แรกท่ีมีคนกลา้วา่ฉั นตรงๆ  ทาํให้ฉั นรู้สกึสนุกข้ึนมาอยา่งบอกไมถู่ก  เหมือนกับมีเสยีงหัวเราะดังข้ึนภายในใจของฉั น     “ฮา่ๆๆๆ ฉั นไมไ่ดรู้้สกึสนุกอยา่งน้ีมานานแลว้!~”     “เออ่~ นั ่นคือ...เอิม่...”    

“กลา้พูดอวดดีกับฉั น เตรียมใจไวเ้ลย คาตาริน่า คลาเอส!”     แลว้ฉั นกป็ระกาศตอ่วา่      “มาดวลกับฉั น!”              ไมรู่้วา่ทาํไมมั นถึงกลายเป็นแบบน้ีไปได ้ ตอนน้ีเบ้ืองหน้าของฉั นคือตน้ไมท้่ีสูงท่ีสุดในคฤหาสน์ดยุคคลาเอสฉั นแ คท่า้ทายให้คาตาริน่าแขง่กั บฉั นเทา่นั น้เอง      ถา้อีกฝ่ายเป็นเดก็ผูช้ายกค็งตอ่สูก้ั นดว้ยดาบได ้แตค่าตาริน่า   คลาเอสเป็นเดก็ผูห้ญงิ  ฉั นเลยให้คาตาริน่าเป็นฝ่ายเลือกหัวขอ้การแขง่ขันกเ็ทา่นั น้     ตอนแรกฉั นคดิวา่น่าจะเป็นเกมกระดาน แตก่…็…     “เรามาปีนตน้ไมก้ั นเถอะ!”     คาตาริน่ากลา่วข้ึนเชน่นั น้ จนทาํฉั นพูดไมอ่อก  หั วขอ้ท่ีไมค่าดคดิวา่จะเป็นการแขง่ปีนตน้ไม้  อีกทั ง้คนท่ีพูดยั งเป็น...เดก็ผูห้ญงิ     เดก็ผูห้ญงิท่ีไมไ่ดเ้ป็นเพียงคนธรรมดา  แตเ่ป็นลูกสาวของทา่นดยุคนั ่น     

อน่ึง ฉั นไมเ่คยพบเคยเจอเดก็ผูห้ญงิท่ีมีฐานะสูงสง่แบบเธอจะมา...        ...ปีนตน้ไมเ้น้ียนะ ?!     แตเ่ม่ือเธอเหน็ฉั นนิ่งไปนาน เธอเลยกลา่ถามวา่  “หรือวา่ทา่นไมท่ราบวธิีปีนตน้ไมค้ะ?”   ความภาคภูมิใจในตัวเองของฉั นถูกกระตุน้ข้ึนมา  แลว้พูดออกไปอยา่งไมต่ัง้ใจวา่ “ไมม่ีทาง! ฉั นยอมรั บคาํทา้ของเธอ!”     แลว้ตอนน้ีฉั นกย็ืนอยูต่รงตน้ไมพ้ร้อมๆ กับคาตาริน่า คลาเอส...           กฏการแขง่ขั นคือ ใครท่ีสามารถปีนข้ึนไปถึงยอดตน้ไมไ้ดก้อ่น   คือผูช้นะ     ฉั นไมเ่คยปีนตน้ไมม้ากอ่นทาํให้ไมรู่้วา่จะเริ่มตน้ยังไงดี...   แตเ่ม่ือยอมรั บคาํทา้แลว้ ฉั นไดแ้ตพ่ับแขนเส้อืของตัวเองข้ึน     “ถา้อยา่งนั น้ เจา้ชายอลันพร้อมรึยัง?”     “ฉั นพร้อมแลว้!”     “เราจะเริ่มจากสัญญาณของขา้รั บใชน้ะ”     “ตกลง!”    

แลว้การแขง่ขั นกเ็ริ่มข้ึนโดยมีทุกคนเฝ้ามองอย ู่       และ...จบลงอยา่งรวดเร็ว        ผลกค็ือฉั นแพย้ับ... เพราะไมรู่้วธิีปีนตน้ไม้  ทาํให้ฉั นหยุดตัวลงดว้ยความลังเล     ฉั นมองดูคาตาริน่า คลาเอส  ท่ีปีนข้ึนตน้ไมอ้ยา่งคลอ่งแคลว่ราวกั บลิงจนถึงยอดตน้ไม.้..     ...ทาํไมลูกสาวของทา่นดยุคคลาเอสถึงไดป้ีนตน้ไมเ้กง่...?      “เจา้ชายอลั น ทา่นแพแ้ลว้นะ”     อยา่งไรกต็ามเม่ือเหน็ความพอใจบนใบหน้าของคาตาริน่า   ฉั นกเ็ผลอพูดออกไปโดยไมต่ัง้ใจอีกครั ง้     “...ยั งไมจ่บ...”     “เอะ๊?”     “เราจะแขง่กั นอีก น่ีเป็นแคจุ่ดเริ่มตน้เทา่นั น้!”     “เอ ๋จะดีจริงๆ หรือ? ทา่นคงเอาชนะฉั นไมไ่ดง้า่ยๆ หรอกนะ”    

หลังจากวันนั น้ไมก่่ีสัปดาหท์่ีฉั นเริ่มทา้คาตาริน่าหลายตอ่หลายครั ง้  จนสั งเกตเหน็ถึงตั วตนของคาตาริน่า     น่ีเป็นเร่ืองท่ีแปลกท่ีคาตาริน่าเหมือนไมไ่ดม้องฉั นวา่ฉั นเป็นเจา้ชา ย เธอมักจะมองมาท่ีตัวตนจริงๆ ของฉั นเสมอ     ฉั นไมเ่คยแขง่ขันกั บใครจริงจังแบบน้ีเลย     และตลอดเวลา ไมว่า่จะทาํยั งไง  ฉั นกไ็มส่ามารถลบนั ยน์ตาของจาเร็ดมองมาไดเ้ลย...     นั ยน์ตาจริงจังของคาตาริน่านั น้ชว่ยเยียวยาความรู้สกึเจบ็ปวดของฉั นไดท้ีละเลก็ละน้อย  พอฉั นรู้สกึตัวอีกทีกร็ู้สกึสนุกกับการไปหาคาตาริน่าแลว้        แตแ่ลว้วันนั น้กม็าถึงในท่ีสุด        “จาเร็ด!?  มาไดไ้ง!?”     พ่ีชายฝาแฝดของฉั นมาปรากฏตัวท่ีคฤหาสน์คลาเอส     “คาตาริน่าเป็นคูห่มัน้ของฉั น  ฉั นมาหาคูห่มัน้ของฉั นกไ็มเ่หน็แปลกอะไรน่ี”    

จาเร็ดตอบดว้ยรอยย้มิท่ีนิ่งสงบตามปกติของเขา  ทวา่คาํพูดของเขาเป็นคาํพูดท่ีไมเ่คยคาดคดิมากอ่นเลยวา่จะออกมาจากป ากของเขาได้     ฉั นเองกเ็กือบลืมไปเลยวา่ คาตาริน่า คลาเอส  นั น้เป็นคูห่มัน้ของจาเร็ดดว้ย     “...ยังไง ถา้เกิดมีการแขง่ขันกั นวันน้ี ฉั นกจ็ะไมร่บกวนละ่”     “สาํหรั บเร่ืองการแขง่ขันน่ี ฉั นรู้วา่นายยังไมเ่คยชนะเลยใชไ่หม?  ถา้ยอมรั บความพา่ยแพส้ักครั ง้มันจะไมด่ีกวา่หรือ?”     สายตาของจาเร็ดเยน็ชามากตอนท่ีกลา่วคาํพูดน้ีออกมา     ประโยคท่ีมีคนเคยพูดวา่ ‘เจา้ชายจาเร็ดนั น้มีแตส่ว่นดีทัง้นั น้’  ยอ้นกลับเขา้มาอีกครั ง้ จนทาํให้ใจของฉั นสัน่ไหว     “……มะไม!่! การแขง่ขันยังไมจ่บ! ฉั นจะตอ้งชนะได…้…  ฉั นยัง……”     อยา่มองมาท่ีฉั นนะ อยา่มองมาราวกับวา่ฉั นเป็นคนโง!่  ฉั นรู้สกึวา่ทุกสงิ่ทุกอยา่งรอบตัวเริ่มดับมืดไปอีกครั ง้     ทัง้ท่ีตอนแรกฉั นรู้สกึโลง่อกมาก  แตใ่นตอนน้ีฉั นกลับรู้สกึแยม่าก...       

“…อา่ เจา้ชายอลั น  จะเป็นอะไรไหมถา้หากฉั นเปล่ียนหัวขอ้การแขง่ขัน?  อีกทัง้ถา้เราปีนตน้ไมแ้ขง่กันตอ่ไป แมอ่าจจะมาวา่ฉั นเอากไ็ด”้     เสยีงของคาตาริน่าดั งข้ึนมา แลว้เหน็ใบหน้าเลอหลาของเธอ   เพียงแคไ่ดม้องใบหน้านั น้ ฉั นกร็ู้สกึวา่ใจของฉั นสงบนิ่งลง     คาตาริน่าเสนอให้เปล่ียนหั วขอ้การแขง่ขั นจากการแขง่ตน้ไมเ้ป็นแ ขง่ดีดเปียโนแทน     พวกเรายา้ยไปแขง่กั นท่ีห้องเปียโน การแขง่กเ็ริ่มตน้ข้ึน      คาตาริน่าเลือกดีดเพลงกลอ่มเดก็ เพลงหน่ึงข้ึนมา  แตเ่ธอดีดไดแ้ยม่าก...     หลั งจากคาตาริน่าบรรเลงเพลงจบลงไปแลว้  ฉั นกข็้ึนไปนั่งแทนทีเธอ แลว้เริ่มตน้บรรเลงเพลงตามท่ีคดิไว้  เม่ือการบรรเลงเพลงของฉั นจบลง ทุกคนกป็รบมือให้ฉั น  แลว้คาตาริน่ากพ็ูดข้ึนดว้ยนํา้เสยีงต่ืนเตน้     “วา้ว ยอดเย่ียมไปเลยเจา้ชายอลัน ฉั นประทับใจมากเลย!”     “ไมใ่ชเ่ร่ืองใหญอ่ะไรน่ี”     “ไมเ่ลยนะ น่ีน่ะ ยอดมากเลย?”     “…ของอยา่งน้ีไมไ่ดเ้รียกวา่พรสวรรคห์รอก”    

อันท่ีจริงฉั นคดิวา่การเลน่ดนตรีนั น้สนุกมากวา่การท่ีไปนั่งจับดาบ  หรือการเรียนพวกวชิากงวชิาการอะไรพวกนั น้เสยีอีก  แต.่..ฉั นนั น้ไร้ความสามารถ ฉั นไมม่ีอะไรเลย  ผิดกั บจาเร็ดท่ีมีพร้อมทุกอยา่ง  ทาํไมฉั นถึงไดต้รงกันขา้มกั บจาเร็ดแบบน้ี....     “อยา่งท่ีคาตาริน่าพูดนั น้แหละ ยอดมากเลย”     จาเร็ดเอย่ข้ึนดว้ยรอยย้มิจอมปลอมของเขาตามปกติ     พ่ีชายของฉั นสามารถทาํสงิ่ใดกไ็ด ้ท่ีทาํให้คนโงอ่ยา่งฉั นออกไป  ฉั นรู้สกึเจบ็ท่ีหน้าอกอีกครั ง้ หลังจากท่ีมันหายไปไดส้ักพักแลว้     “……ทุกคนคงไมค่ดิแบบนั น้  หยุดปั ้นหน้าชมฉั นซะทีหากไมไ่ดพู้ดออกมาจากใจจริง  น่ีมันเป็นเพียงแคเ่ร่ืองตลกของนายเทา่นั น้!”     ฉั นคดิวา่ฉั นไมส่ามารถยืนอยูต่รงจุดเดียวกับจาเร็ดไดอ้ีกตอ่ไปแล้ ว คงจะดีกวา่ถา้คนโงแ่บบฉั นออกไป     ไมท่ันรู้สกึตัว ฉั นกว็งิ่ออกมาจากท่ีนั น้เสยีแลว้        ฉั นวงิ่ไปรอบๆ อยา่งไมรู่้ทาง  จนสุดทา้ยกม็าหยุดอยูท่่ีใตต้น้ไมท้่ีเคยแขง่ปีนตน้ไมก้ั บคาตาริน่า     

หลังจากนั น้ฉั นกเ็หน็เงาของใครบางคนยืนอยูข่า้งหลังของฉั น  พอเงยหน้ามองกพ็บวา่เป็นคาตาริน่า.... ดว้ยความท่ีจิตใจของฉั นออ่นลา้  เลยเอย่ถอ้ยคาํบางอยา่งออกมา     “...เธอกจ็ะมาหัวเราะเยาะเยย้ฉั นดว้ยเหรอ”     “หือ?”     “……เธอคงมาท่ีน่ีเพ่ือหัวเราะฉั นท่ีเลน่เปียโนไดแ้คน่ั น้สนิะ”      “……เลน่ไดแ้คน่ั น้อะไรกัน……  ฉั นไมเ่หน็วา่จะเป็นอยา่งนั น้เลย ออกจะยอดเย่ียมดว้ยซาํ้ไป!”     “พูดไปกเ็ทา่นั น้ ยังไงฉั นกเ็ป็นไดแ้คท่่ีสองรองจากจาเร็ดอยูด่ี”      เดก็หญงิท่ีช่ือคาตาริน่าน้ี  ดูเหมือนจะแตกตา่งจากคนท่ีอยูภ่ายในปราสาทอยูม่าก  แตก่ค็งจะเป็นเหมือนกั นตรงท่ี ตอ่หน้าพูดอีกอยา่ง  ลับหลังหัวเราะเยาะเยย้ฉั น.... ฉั นกร็ู้วา่ฉั นนั น้มันไมไ่ดเ้ร่ือง     ...ฉั นหมายถึงทุกคนบอกแบบนั น้     “……น่ีไมใ่ชค่าํเยนิยอซะหน่อย……เจา้ชายอลั นทาํไมทา่นถึงไมเ่ ช่ือมั ่นในตั วเองมากกวา่น้ี?”     “ฉั นถูกเปรียบเทียบกับจาเร็ดตัง้แตเ่กิด ฉั นสูจ้าเร็ดไมไ่ดทุ้กอยา่ง  จาเร็ดนั น้ยอดเย่ียมเสมอ สว่นฉั นมันกแ็คข่องเหลือ..  เธอยังคดิวา่ฉั นควรจะมีความมั่นใจในตัวเองอีกหรือไง?” 

      ขณะท่ีฉั นกาํลังวา่ตัวเอง คาตาริน่ากเ็งียบลง ทวา่...     “……ฉั นไมรู่้วา่ถา้ถามออกไปจะเหมาะสมไหม”      “……หมายถึงอะไร?”     ฉั นจอ้งมองเธอท่ีกาํลังพูดอย ู่    “เออ่... เจา้ชายจาเร็ดนั น้กม็ีทัง้ดา้นดีและไมด่ี ดังนั น้  เจา้ชายอลั นการท่ีคุณมีเร่ืองท่ีดีเหมือนกั นกเ็ป็นเร่ืองท่ีธรรมดาน่ีนา   บางทีอาจจะมีสงิ่ใดสงิ่หน่ึงท่ีทา่นพิเศษกวา่คนอ่ืนๆ กไ็ด”้     “สงิ่ไหนละ่ ฉั นไมเ่หน็จะเคยเหน็มุมท่ีไมด่ีของจาเร็ดเลย   อีกทั ง้ไมเ่คยไดย้นิดว้ย”      จาเร็ดนั น้สามารถทาํทุกสงิ่ทุกอยา่งไดอ้ยา่งงา่ยดาย...  ดว้ยใบหน้าท่ีแสนจะเยือกเยน็ แมว้า่จะอยูใ่นปราสาทเดียวกั น  แตฉ่ั นไมเ่คยไดย้นิอะไรท่ีจาเร็ดไมช่อบเลยสักครั ง้ อยา่งเชน่  เร่ืองของอาหาร ไมม่ีเมนูไหนท่ีเขาเกลียดเลย  จาเร็ดเป็นคนท่ีสมบูรณ์แบบ แตกตา่งจากฉั นแทบทุกอยา่ง     ยั งไงกเ็ถอะ     “หึหึหึ~ แตฉ่ั นรู้จุดออ่นของจาเร็ดนะ!”     “!?” 

   คาตาริน่าหั วเราะออกมาอยา่งร่าเริง     “อยากรู้ไหมวา่คืออะไร”     “……คือ?”     ฉั นกลัน้หายใจโดยไมรู่้ตัว        จาเร็ดนั น้เดินมองหาพวกเรา เพราะพวกเรานั น้ออกมานานเกินไป  จากนั น้จูๆ่ คาตาริน่ากโ็ยนอะไรบางอยา่งออกไปตรงหน้าของจาเร็ด     “อ๊าาาา!?”     ทันใดนั น้จาเร็ดกร็้องออกมา  เม่ือเหน็สงิ่ท่ีถูกโยนลงไปตรงหน้าของเจา  น่ีเป็นครั ง้แรกท่ีฉั นเหน็ใบหน้าต่ืนกลัวของจาเร็ด     “เฮย้ เธอบอกวา่ฉั นจะเหน็จุดออ่นของจาเร็ดไง  แลว้เธอทาํอะไรน่ะ?”     งูไง”     “งู!?”     ฉั นตกใจกับคาํตอบท่ี...เหลือเช่ือ    

“น่ีคืองูของเลน่ ฉั นใสงู่ของจริงลงในกระเป๋าฉั นไมไ่ด้  เพราะมั นเคล่ือนไหวมากเกินไป”     “……ไม ่ ฉั นจะไมถ่ามวา่ทาํไมถึงใสงู่ลงไปในกระเป๋าของเธอ…… เออ่  เธอ...แคโ่ยนมั นใชป่่ะ?”     “ฉั นเพิง่โชวใ์ห้เหน็วา่นั น้คือจุดออ่นของเจา้ชายจาเร็ด”     “เขากลั ว… งู!?”     “ใชแ่ลว้ละ่ ตอนแรกฉั นกส็งสัยนะ  แตเ่ม่ือไดเ้หน็ปฏิกิริยาตอบโตน้้ีแลว้กค็ดิวา่มั นใชเ่ลยแหละ!”         คาตาริน่าบอกกับฉั นดว้ยเสยีงอันดังกอ้งไปทั่ว  ฉั นมองเธอท่ีดูพึงพอใจมาก     เออ่... จาเร็ดกลั วงู....  ดูจากปฏิกิริยาของจาเร็ดแลว้สามารถยืนยั นไดเ้ลยวา่เขากลั วมั นจริงๆ   น่ีเป็นสงิ่ท่ีไมเ่คยคาดคดิมากอ่น   ความจริงฉั นอยากจะรู้วา่เขาไมถ่นั ดเรียนวชิาการดา้นไหน หรือเร่ืองทั่วๆ  ไปมากกวา่อีก แต.่..เขาดันกลัวงู... แลว้กท็าํสหีน้าหวาดกลัวแบบนั น้     อันท่ีจริง สหีน้าแบบนั น้ของจาเร็ดกไ็มเ่ลวนะ    

แลว้ก.็..  คาตาริน่าจะรู้ตั วไหมวา่เพิง่โยนงูลงไปเพ่ือทดสอบเจา้ชายองคท์่ีสามของ ประเทศ...     ฉั นขอถอนความคดิกอ่นหน้าน้ีท่ีคดิวา่เธอจะเหมือนคนอ่ืน  ในความเป็นจริงคาตาริน่าแตกตา่งจากคนอ่ืนอยา่งสน้ิเชิง...  เธอแตกตา่งจากพวกลูกสาวขุนนาง ทั ง้ยั งเป็นคนท่ีตลกดีดว้ย     ขณะท่ีกาํลังคดิกั บตัวเองอยูน่ั น้  ฉั นกเ็หน็เงาใครคนหน่ึงมาหยุดยืนอยูข่า้งหลังของคาตาริน่า....  โดยท่ีเธอไมท่ั นสั งเกตเหน็     จาเร็ดท่ีกาํลั งโกรธ คอ่ยๆ เดินเขา้ไปใกลๆ้ คาตาริน่า   ฉั นไมส่ามารถบอกไดว้า่เขาโกรธจริง หรือวา่แกลง้โกรธคาตาริน่ากั นแน่     จาเร็ดท่ีฉั นรู้จักคือจาเร็ดท่ีมักจะมีรอยย้มิจอมปลอมอยูบ่นใบหน้า  เหมือนกับวา่เขาไมส่นใจสงิ่ใดบนโลกน้ีเลย      แตน่่ีน่าเหลือเช่ือมาก น่ีมั นจาเร็ดจริงๆ น่ะหรือ  จาเร็ดท่ีมักจะมีรอยย้มิจอมปลอมคนนั น้  กาํลังแกลง้ทาํเป็นโกรธใสค่าตาริน่า เพราะคาตาริน่าโยนงูของเลน่ใสเ่ขา   ขณะท่ีฉั นกาํลังตะลึง  จาเร็ดกพ็ูดออกมาทาํนองวา่จะเอาเร่ืองน้ีไปบอกกั บแมข่องเธอ     ความดีใจของคาตาริน่ากอ่นหน้าน้ีลดหวบลงอยา่งเหน็ไดช้ั ด   เธอหน้าซีดลงอยา่งรวดเร็ว    

เป็นครั ง้แรกท่ีฉั นเหน็คนคนนึงเปล่ียนสหีน้าไดอ้ยา่งรวดเร็วขนาด น้ี ตอนแรกเธอดูดีใจมาก ตอนน้ีกลั บทาํหน้าเหมือนจะร้องไห้ ยั งไงดี...  จะหั วเราะไมอ่อก ร้องไห้ไมไ่ดล้ะ่มั ง้     ขณะท่ีฉั นรู้สกึสงสารเธอนิดหน่อย  ...แตค่วามรู้สกึร่ืนเริงนั น้มีมากกวา่     ฉั นไมส่ามารถยืนไดอ้ีก แลว้ระเบดิเสยีงหัวเราะออกมาจนปวดทอ้ง  และนํา้ตาไหลออกมา     เป็นครั ง้แรกท่ีฉั นหัวเราะไดข้นาดน้ี     หลังจากท่ีหัวเราะอยา่งหนั ก ฉั นกร็ู้สกึวา่สงิ่หนั กๆ  ท่ีเคยอยูภ่ายในใจไดค้อ่ยๆ หายไปจนหมด   นํา้ตาฉั นไหลออกมาจากนั ยน์ตา  แลว้สงิ่ท่ีฉั นเหน็อยูเ่บ้ืองหน้าคือแสงสวา่ง        พอดั ชเชสคลาเอสรู้เร่ืองการกระทาํของคาตาริน่า   เธอกถ็ูกดั ชเชลเคลสล์ากตั วกลั บไปท่ีห้อง  สว่นพวกเราสองคนกก็ลั บไปท่ีปราสาท     เม่ือมาถึงปราสาทแลว้ ฉั นกร็้องเรียกจาเร็ด        “แมแ้ตน่ายกม็ีจุดออ่นใชไ่หม?”    

ฉั นรู้สกึสับสนลังเลนิดหน่อย  เพราะไมเ่คยพูดคุยกั บเขาอยา่งตรงไปตรงมา มานานแลว้  ตัง้แตค่รั ง้สุดทา้ยท่ีไดคุ้ยกับจาเร็ด     แลว้จาเร็ดท่ีมีแตร่อยย้มิเยือกเยน็แสนเสแสร้งเสมอนั น้  กเ็อียงศรีษะเลก็น้อยตอบสนองตอ่คาํถามของฉั น  เป็นครั ง้แรกท่ีฉั นเหน็ทา่ทางแบบน้ีของเขา     “มันไมใ่ชจุ่ดออ่นของฉั น เพียงแตฉ่ั นแคไ่มช่อบเทา่นั น้เอง”     เขาพูดดว้ยรอยย้มิท่ีไมไ่ดเ้ป็นรอยย้มิจอมปลอมแบบท่ีเคยเหน็     นายไมช่อบพวกมั นน่ีมั นไมไ่ดเ้รียกวา่จุดออ่นเรอะ!!   ฉั นรู้สกึสนุกเม่ือพบอีกดา้นหน่ึงของพ่ีชายฝาแฝดของฉั นท่ีเคยคดิว่ าเขาสมบูรณ์แบบไปทุกอยา่ง     “ฉั นเคยคดิวา่นายไมม่ีจุดออ่นเสยีอีก”     น่ีเป็นเพียงความคดิของฉั น  เพราะทุกคนรอบขา้งท่ีพูดกรอกหูทุกวั น  จนฉั นรู้สกึเหมือนฉั นกลายเป็นศัตรูของเขา แตอ่ันท่ีจริงแลว้  จาเร็ดนั น้กม็ีบางสงิ่บางอยา่งท่ีทาํไมไ่ดเ้หมือนกัน        วันน้ีฉั นไดรู้้ทุกอยา่ง  โดยผา่นการกระทาํของผูห้ญงิแปลกประหลาดคนนั น้     “กม็ีบางเร่ืองท่ีฉั นไมส่ามารถทาํไดเ้หมือนกันนั น้แหละ” 

   “อยา่งเชน่?”     ดูเหมือนวา่จาเร็ดจะยั งไมอ่ยูใ่นสภาพปกติ  เขาเอย่คาํพูดหน่ึงข้ึนมาพร้อมกั บรอยย้มิท่ีบดิเบ้ียว     “อยา่งเชน่... คาดเดาความคดิของคาตาริน่า คลาเอส”     “...นั ่น...กแ็หงอยูแ่ลว้...”     ฉั นย้มิรั บดว้ยรอยย้มิบดิเบ้ียวเชน่เดียวกั น....       ผูห้ญงิคนนั น้ท่ีสามารถปีนตน้ไมไ้ดค้ลอ่งแคลว่ราวกับลูกลิง  และกลา้โยนงูของเลน่ใสคู่ห่มั น้ของตั วเอง  ดูเหมือนวา่จาเร็ดเองกไ็มส่ามารถคาดเดาการกระทาํของเธอไดเ้ชน่กัน      ฉั นนึกถึงใบหน้าของคาตาริน่าท่ีดูดีใจสุดขีดตอนท่ีโยนงูของเลน่ลง ไปตรงหน้าจาเร็ด     ฉั นเผลอย้มิออกมา เม่ือนึกถึงความทรงจาํท่ีสนุกสนาน     “แลว้นายยั งจะไปทา้แขง่กั บคาตาริน่าอีกรึเปลา่?”     “อืม... คงไมแ่ลว้ละ่”     ฉั นคดิวา่ไมม่ีเหตุผลท่ีฉั นจะไปแขง่กับคาตาริน่าอีกแลว้    

ตอนน้ีฉั นรู้สกึวา่การหลงไหลไปกับชัยชนะนั น้ไมม่ีประโยชน์อะไรเ ลย     “นายจะไมไ่ปคฤหาสน์คลาเอสอีกใชไ่หม?”     “โอ๊ะ? ทาํไมละ่”     ฉั นเหน็ใบหน้าของจาเร็ดท่ีผอ่นคลาย  ฉั นไมค่อ่ยเขา้ใจสงิ่ท่ีจาเร็ดจะบอกเทา่ไหร่นั ก     “กน็ายไมจ่าํเป็นตอ้งแขง่กั บคาตาริน่าแลว้น่ี แลว้นายจะไปทาํไม?”     “ไมม่ี แลว้ทาํไมถึงไปไมไ่ดล้ะ่?”     ถึงฉั นจะไมไ่ดไ้ปทา้แขง่กับคาตาริน่า  แตฉ่ั นกย็ังอยากจะไปคฤหาสน์คลาเอสอีก     ...เม่ือคดิถึงนั ยน์ตาสฟี้าออ่นท่ีจอ้งมองมาทางฉั นอยา่งจริงจังนั น้  เธอท่ีเป็นคูห่มั น้ของพ่ีชายฝาแฝดผูเ้ช่ือมตอ่ความสั มพั นธข์องพวกเราเขา้ ดว้ยกันอีกครั ง้     ถา้ไมไ่ดไ้ปท่ีนั น้อีก... ผมรู้สกึวา่ไมเ่อาเดด็ขาด!     ขณะท่ีกาํลังคดิไมต่กอยูน่ั น้  จาเร็ดกม็องมาทางผมดว้ยนั ยน์ท่ีแขง็กร้าว  เป็นครั ง้แรกท่ีผมเหน็สหีน้าแบบน้ีดว้ยเหมือนกัน     “น่ี! คาตาริน่าเป็นคูห่มัน้ของฉั นนะ!” 

   “? ?”     ฉั นกร็ู้อยูแ่ลว้ไงเลา่ อีกครั ง้ท่ีจาเร็ดเอียงศรีษะเลก็น้อย  แลว้ย้มิอยา่งออ่นใจออกมา     “ไมว่า่นายจะรู้ดว้ยตั วเองหรือไม ่ แตน่ายตอ้งผา่นฉั นไปให้ไดซ้ะกอ่น!”     จาเร็ดท้งิรอยย้มิท่ีอา่นไมอ่อกเอาไวอ้ีกครั ง้  แลว้หมุนตั วกลั บไปท่ีห้องของเขาอยา่งรวดเร็ว  ขณะท่ีฉั นไมค่อ่ยเขา้ใจความหมายของเขาสักเทา่ไหร่     แมว้า่ตอนน้ีจะเหน็หน้าจาเร็ดแลว้ยั งรู้สกึเจบ็ปวดในอกอยู ่ แตว่า่กเ็ริ่มดีข้ึนกวา่แตก่อ่น      แมว้า่ตอนน้ีฉั นยังชอบจาเร็ดไมไ่ด้  แตฉ่ั นคดิวา่เริ่มมีบางอยา่งท่ีกาํลังเปล่ียนแปลงไปภายในตัวฉั นแลว้           หลั งจากท่ีจาเร็ดกลั บไปท่ีห้องของเขาแลว้  ฉั นกเ็ดินกลับไปท่ีห้องดว้ยเหมือนกั น  ระหวา่งทางนั น้ฉั นเหน็ตน้ไมใ้หญต่รงสวนท่ีกาํลังจะเดินผา่น  แลว้คดิถึงเดก็หญงิท่ีแปลกประหลาดคนนั น้ท่ีกาํลังปีนตน้ไมอ่ีกครั ง้     วั นน้ีคาตาริน่าอาจจะรู้สกึหดหูท่่ีโดนแมข่องเธอดุ  ฉั นคดิวา่ฉั นเองกม็ีสว่นผิดดว้ยเหมือนกัน 

   ครั ง้หน้าฉั นจะไปขอโทษเธอ  แลว้จะลองเอาขนมให้เธอเป็นของขวั ญดว้ย     ฉั นอยากเหน็ใบหน้าของเธอท่ีกาํลังย้มิให้ฉั น  ดว้ยแกม้ท่ีเหมือนกับกระรอกอีกครั ง้หน่ึง  แลว้ฉั นกม็องเธอท่ีกาํลังกินขนมดว้ยทา่ทางเอร็ดอร่อย...         

ตอนท่ี15  ฉั นมีงานอดิเรกใหมแ่ลว้คะ่           ตอนน้ีอยูใ่นชว่งกลางฤดูร้อนท่ีสองหลั งจากความทรงจาํของ ชาติกอ่นของฉั นกลับคืนมา     ฉั นอายุสบิขวบแลว้นะคะ!     เม่ือฤดูร้อนปีท่ีแลว้ ฉั นทาํผักท่ีปลูกมากับมือเฉาตาย  แลว้กถ็ูกเจา้ชายอลั นทา้แขง่หลายหน  แตห่น้าร้อนปีน้ีกลั บเงียบสงบ      คูห่มัน้ของฉั นเจา้ชายจาเร็ดและเจา้ชายอลันฝาแฝดของจาเร็ ดคูห่มัน้ของแมร่ีนั น้มาท่ีคฤหาสน์คลาเอสอีกหลายครั ง้ในปีท่ีแลว้     ฉั นไมรู่้วา่จาเร็ดกับอลันเริ่มสนิทกันตัง้แตเ่ม่ือไหร่ ทัง้ๆ  ท่ีเม่ือกอ่นดูไมช่อบหน้ากั นจะตาย     อลั นในตอนน้ีกาํลั งมุง่ไปทางสายดนตรี  เขาเลือกเลน่เปียโนและไวโอลินอยา่งจริงจังอีกครั ง้  และเขาไมน่านมาน้ีเขากถ็ูกเรียกขานวา่เดก็ชายผูบ้รรเลงเพลงขอ งพระเจา้…?    

สว่นแมร่ีท่ีแสนข้ีอายนั น้ ในตอนน้ีเธอทัง้สงา่งาม  มีความมั ่นใจในตนเองมากข้ึนกวา่แตก่อ่น  ดูเหมือนวา่ความหลงใหลในตัวฉั นของเธอนั น้จะยังคงมีอยูเ่หมือ นเดิมไมเ่ปล่ียนแปลง...     เม่ือวันกอ่นแมร่ีกลา่วกับฉั นวา่ ‘ถา้...ถา้ดิฉั นเป็นผูช้ายละ่ก ็ ดิฉั นกค็งแตง่งานกับทา่นคาตาริน่าได.้..แลว้ก.็..’  ใบหน้าของแมร่ีท่ียอ้มกลายเป็นสแีดงกลา่ํ ทาํให้เธอดูน่ารั กมาก     ฉั นเคยพูดกับแมร่ีไวว้า่ “แมร่ี มีคูห่มัน้แลว้นะ  ทาํไมถึงไมใ่ชเ้วลาอยูด่ว้ยกั นให้มากข้ึนละ่?”   แลว้กถ็ูกเธอปฏิเสธดว้ยนํา้เสยีงท่ีเฉียบขาดวา่  “ถึงแมว้า่ดิฉั นจะหมัน้แลว้  แตด่ิฉั นจะไมย่อมเสยีเวลาท่ีจะไดอ้ยูก่ับทา่นคาตาริน่าไปเดด็ขาด คะ่” นั บแตค่าํพูดโผงผางนั น้  ดูเหมือนเธอจะพยายามเล่ียงไมใ่ห้ฉั นหยบิยกประเดน็น้ีข้ึนมาพูด อีกเลย...     สว่นน้องชายท่ีแสนน่ารั กของฉั น ตอนน้ีเขาร่าเริงสดใส  โดยท่ีไมต่อ้งกลายเป็นพวกฮิคโิคโมริ  แตเ่ขากย็ั งคงมีความเป็นสุภาพบุรุษตอ่ผูห้ญงิ เหมือนกั บในเกม  ตามทั ศนคติวา่ “ตอ้งปฏิบั ติตอ่สาว ๆ อยา่งออ่นโยนและนุ่มนวล”       

การหลีกเล่ียงเสน้ทางธงทาํลายผา่นไปอยา่งราบร่ืนเหมือนกั น     การหลีกเล่ียงไมใ่ห้จาเร็ดหันดาบเขา้หาฉั นได–้     ฉั นจะตอ้งหลบเล่ียงฝีมือดาบของเขา  ฉั นเลยเพียรพยายามฝึกดาบอยา่งขยันขันแขง็ จนครูฝึกบอกวา่  “พอแลว้ การเคล่ือนไหวเย่ียมมาก”  ฉั นสอบผา่นไดผ้ลประเมินท่ียอดเย่ียม  นอกจากน้ียั งตอ้งมีอะไรบางอยา่งเพ่ือดึงความสนใจของจาเร็ดดว้ ย        นั น้คือ...  งูของเลน่ของฉั นใกลเ้สร็จสมบูรณ์แลว้ละ่!     ฉั นสอบถามมาจากหัวหน้าคนทาํสวนท่ีช่ือ ‘คุณทอม’  เขาเป็นคนหน่ึงท่ีชว่ยฉั นสร้างงูของเลน่ดว้ย และเม่ือฉั นมีเจา้งูน้ี  จาเร็ดจะตอ้งหวาดกลั วมั นอยา่งแน่นอน!  บางทีเขาอาจจะวงิ่หนีไปนอกเมืองเลยกไ็ด ้ใครจะไปรู้~        การหลีกเล่ียงเม่ือถูกเนรเทศออกจากประเทศของตั วเอง–    

วธิีการของฉั นคือพัฒนาดา้นเวทมนตร ์ และปรั บเปล่ียนให้มันกลายมาเป็นสว่นหน่ึงของฉั นเอง  หลังจากท่ีเรียนรู้มาจากครูสอนเวทมนตร์ ฉั นกเ็ริ่มฝึกเทคนิค  Earth Thud จากตอนแรกขยั บพ้ืนดินไดเ้พียงสองสามเมตร   ตอนน้ีกลายเป็นสบิห้าเมตรแลว้  และฉั นเรียกความสามารถน้ีใหมว่า่ “Earth Barrier!”     แลว้ปีน้ีคีธสามารถควบคุมพลั งเวทมนตร์ของตั วเองไดอ้ยา่ง ชาํนาญ ทั ง้ยั งสามารถสร้างโกเลม็ดินท่ีมีปริสทิธิภาพไดอ้ีกดว้ย     ฉั นเองกอ็ยากสร้างโกเลม็ดินเหมือนกันนะ...  แตเ่พราะโกเลม็ดินนั น้มีวธิีสร้างท่ีละเอียดออ่น  ซั บซอ้นเสยีจนเวียนหั ว  น่าเสยีดายท่ีฉั นไมม่ีความอดทนพอท่ีจะเรียนรู้วธิีสร้างมัน     ครูสอนเวทมนตร์เองกเ็คยบอกไวว้า่  การสร้างโกเลม็นั น้ตอ้งใชพ้ลังเวทมนตร์ท่ีมีปริมาณเหมาะสม  ทั ง้ยั งตอ้งมีความรู้เร่ืองเวทมนตร์ลึกซ้ึงมากอีกดว้ย     ทวา่ ตอนน้ีฉั นมีงานอดิเรกใหมเ่พิม่ข้ึนมาใหมแ่ลว้  นอกเหนือจากการปีนตน้ไม ้และดูแลสวน     งานอดิเรกของฉั นไมใ่ชอ่า่นพวกประวัติศาสตร์หรือพวกเศร ษฐศาสตร์ แตเ่ป็นนิยายแนวโรแมนติกตา่งหาก     

ในตอนน้ีมีนิยายรั กเร่ืองหน่ึงกาํลังเป็นท่ีนิยมในหมูส่าวๆ  ชาวบา้น ซ่ึงนิยายเร่ืองนั น้ยังเป็นนิยายตอ้งห้าม  ท่ีไมม่ีขายอยา่งเป็นทางการ  มั นถูกห้ามอา่นในท่ีสาธารณะดว้ย  ทาํให้ฉั นตอ้งไปยืมมาจากหน่ึงในสาวใชข้องคฤหาสน์น้ี!     ฉั นติดหนั งสอืเลม่ท่ียืมมาจากสาวใชค้นน้ีงอมแงมเลยละ่~     ชาติกอ่นฉั นยังมีพวกหนั งสอืการ์ตูนหรืออนิเมะให้ดูแกเ้บ่ือไ ดบ้า้ง  แตก่ารเกิดใหมท่่ีน่ีนั น้แทบไมม่ีอะไรให้ฉั นทาํแกเ้บ่ือจนฉั นแทบจ ะสติแตกอยูแ่ลว้     นิยายเร่ืองราวความรั กกับเจา้ชาย  หรือเร่ืองราวความรั กและมิตรภาพของอัศวนิ  ท่ีถึงแมม้ั นจะไมค่อ่ยแตกตา่งจากท่ีเคยอา่นเม่ือชาติกอ่น     และนิยายเร่ืองท่ีไดร้ั บความนิยมมากท่ีสุดในตอนน้ีคือเร่ืองเ ก่ียวกั บมิตรภาพท่ีสวยงามระหวา่งสองสาวท่ีเป็นเจา้หญงิและสามั ญในช่ือเร่ือง ‘เจา้หญงิแหง่เอม็เมอรั ลดแ์ละโซเฟีย’     โชคดีท่ีทา่นแมเ่ขา้ใจ และสนั บสนุนงานอดิเรกใหมข่องฉั น  เธอยังใจดีท่ีจะซ้ือหนั งสอืเลม่ใหมใ่ห้ฉั นดว้ย    

แอนน่ีกลา่วกับฉั นวา่  “บางทีคุณผูห้ญงิอาจจะคดิวา่การอา่นหนั งสอืในบา้นเงียบๆ  คงจะดีกวา่ให้คุณหนูออกไปเลน่ขา้งนอกละ่มั ง้คะ”  ดว้ยเหตุผลทัง้ปวงน้ี ทาํให้ฉั นมีหนั งสอือา่นหลากหลายเลม่     แตก่ม็ีเร่ืองทาํให้ฉั นเสยีใจมาก  นั น้คือสาวใชท้่ีแนะนําหนั งสอืพวกน้ีไดแ้ตง่งานแลว้ออกจาก ครอบครั วของเราไปแลว้  ทาํให้ฉั นสูญเสยีเพ่ือนท่ีพูดคุยเร่ืองนิยายไปแลว้     ...ซ่ึงตอนน้ีไมม่ีใครพูดเร่ืองน้ีกับฉั นเลยสักคน     เพ่ือหาแนวร่วมอุดมการณ์  ตอนน้ีฉั นพยายามเกล้ียกลอ่มพวกแอนน่ีกับแมร่ีให้อา่น  แตท่วา่...ดูเหมือนจะไมม่ีความสนใจในเร่ืองนิยายรั กเสยีเทา่ไหร่     อา่...  สงสัยวา่ฉั นคงตอ้งมองหาเพ่ือนใหมใ่นงานเล้ียงนํา้ชาเทา่นั น้สนิะ. ..        เม่ือวันกอ่นจาเร็ดกับอลันนั น้วางแผนจะเป็นเจา้ภาพจัดงาน เล้ียงนํา้ชาท่ีพระราชวั ง  เพราะวา่มีเจา้ชายฝาแฝดทั ง้สองคนเป็นเจา้ภาพทาํให้บรรดา ลูกของขุนนางตอ้งเขา้ร่วม 

ฉั นคดิวา่ฉั นคงจะสามารถหาเพ่ือนร่วมอุดมการณ์ไดส้ักคนจากงา นเล้ียงนํา้ชาน้ี     ฉั นตัง้หน้าตัง้ตาคอยเชียวละ่!           ★★★★★★★★★★★          งานเล้ียงนํา้ชาน้ีถูกจั ดข้ึนในมุมสวนสว่นหน่ึงของราชวั งท่ีก วา้งขวาง  รูปแบบงานเล้ียงนํา้ชาท่ีฉั นเคยเขา้ร่วมท่ีฉั นเคยเขา้ร่วมคือบา้นข องแมร่ี  ซ่ึงถูกจั ดเป็นแบบบุฟเฟ่ตเ์ลียนแบบงานเตน้ราํของชนชั น้สูง     งานเล้ียงนํา้ชาน้ีถูกจั ดอยา่งยงิ่ใหญเ่หมาะสมกั บท่ีเจา้ภาพเป็ นเช้ือพระวงศ ์ งานน้ีเลยยงิ่ใหญก่วา่ครั ง้ท่ีฉั นเคยไปงานของบา้นแมร่ี     เจา้ชายจาเร็ดและเจา้ชายอลันนั น้ยุง่มาก  เพราะหน้าท่ีการเป็นเจา้ภาพตอ้งตอ้นรั บบรรดาลูกขุนนางท่ีไดร้ั บ เชิญมาในงานเล้ียง 

แลว้พวกเขาจะตอ้งทักทายทุกคนอีกครั ง้ตัง้แตต่น้จนจบงานเล้ียง นํา้ชาน้ี     ฉั นท่ีไดบ้ทเรียนจากงานเล้ียงนํา้ชาในครั ง้แรกแลว้นั น้ไมก่ล้ าท่ีจะทานขนมมากเกินไป นั ่งด่ืมชาอยา่งสงา่สงบเสง่ียม    งานน้ีนอกจากนํา้ชาอร่อยแลว้ ขนมกย็ั งอร่อยอีกดว้ย  แถมยั งมีขนมและนํา้ชาท่ีหลากหลายแบบท่ีไมเ่คยเหน็มากอ่นดว้ย กม็ี   เป็นเร่ืองยากมากในการหั กห้ามใจตั วเองไมใ่ห้ทานของหวา นมากเกินไป  ฉั นพยายามจดจาํบรรดาขนมและนํา้ชาเหลา่นั น้ให้มากท่ีสุด  ฉั นจะไดเ้อาไปเป็นของวา่งให้กับตัวของฉั นเองในภายหลังพร้อม กับอา่นนิยายรั กไปดว้ย  ตอนน้ีฉั นขอลองชามากมายท่ีอยูต่รงหน้าน้ีกอ่นละ่ ออ๋...  ตอ้งไมล่ืมทา่ทีท่ีสงา่ดว้ย!     ฉั นท่ีวางตัวเป็นลูกสาวทา่นดยุคท่ีสงา่งาม  กลา่วกับคีธและแมร่ีท่ีมาร่วมงานเล้ียงพร้อมกับฉั นวา่  “ขอตั วสั กครู่นะคะ”  แลว้ลุกไปห้องนํา้กอ่นท่ีจะเกินขีดจาํกัดของตัวฉั นเอง     น่าเศร้าท่ีกงกรรมกงเกวียนเกิดข้ึนกับฉั นอีกครั ง้  ...ขณะท่ีฉั นกาํลังเดินหาห้องนํา้ภายในพระราชวังนั น้  ฉั นเจอสุนั ขเฝ้าวังท่ีไมม่ีหว่งโซค่ลอ้งคอมันเอาไว้ 

ฉั นยงิ่ไมค่อ่ยถูกกับสุนั ขอยูแ่ลว้เพราะมีเร่ืองไมค่อ่ยดีเก่ียวกั บมั นเม่ือชาติท่ีแลว้     ไมรู่้วา่ทาํไมสุนั ขสว่นใหญด่ันเหน็ฉั นเป็นศัตรูคูอ่าฆาตของมั นอยูเ่ร่ือย     เจา้สุนั ขเฝ้ายามตัวน้ีจอ้งหน้าฉั น พร้อมกับแยกเข้ียว  เตรียมเขา้มาขยาํ้ฉั นไดทุ้กเม่ือ  ไมรู่้วา่ดวงฉั นจะซวยอะไรนั กหนา!     ถา้มันเป็นชิวาวาฉั นคงไลม่ันไปอยา่งงา่ยดาย   ทวา่ฝ่ายตรงขา้มตอนน้ีดั นเป็นพั นธุโ์ดเบอร์แมน  แพแ้บบท่ีไมต่อ้งคดิเลย  ฉั นรีบวงิ่หนีปีนข้ึนไปบนตน้ไมท้่ีอยูใ่กลท้่ีสุด!     ความซวยของฉั นยังคงมาอยา่งตอ่เน่ือง  ตอนน้ีมันกาํลังเหา่ฉั นอยูใ่ตต้น้ไม ้ จนเจา้ของมันสังเกตวา่มันหายไป จึงร้องเรียกมันไป   แลว้ในท่ีสุดกเ็หลือฉั นอยูค่นเดียว     หายไปแลว้! ใจของฉั นเริ่มสงบลง  พยายามท่ีจะปีนลงจากตน้ไม ้ ทวา่ถัดจากสุนั ขตอนน้ีเป็นบรรดาผูค้นแทน...  น่าจะหกหรือเจด็คนท่ีกาํลังคุยกันใตต้น้ไมท่่ีฉั นอยู.่..    

ถา้ฉั นลงไปตอนน้ี... ทุกคนตอ้งรู้วา่ฉั นปีนข้ึนไปบนตน้ไม้     มั นจะตอ้งเกิดขา่วลืออยา่งท่ีเคยมีมาวา่  ลูกสาวดยุคคลาเอสปีนตน้ไมใ้นพระราชวั ง... ไมด่ีแลว้!  ฉั นไดแ้ตภ่าวนาให้พวกเขายา้ยไปคุยท่ีอ่ืนเร็วๆ     ทวา่มันเกินขีดจาํกัดของฉั นแลว้ ตอนแรกฉั นจะไปห้องนํา้  ทวา่ฉั นกลับถูกสุนั ขไลก่วาดและตอ้งปีนข้ึนตน้ไมอ้ยา่งชว่ยไมไ่ด้  ...กระเพาะปั สสาวะของฉั นมาไดแ้คน่้ีแหละ...     ...เอาละ่ ไมม่ีทางเลือกท่ีฉั นจะอยูบ่นตน้ไมอ้ีกตอ่แลว้  มันจะตอ้งน่าอายมากกวา่เดิมแน่ ถา้ฉั นยังอยูบ่นน้ีแลว้...     ฉั นขืนใจตัวเองปีนลงตน้ไมอ้ยา่งราบร่ืนและรวดเร็ว     เม่ือฉั นปรากฏตัวข้ึน  ทุกคนท่ียืนอยูใ่ตต้น้ไมก้ท็าํหน้าตกใจระคนแปลกใจมาก     “รบกวนชว่ยหลีกทางให้ดิฉั นผา่นไปไดไ้หมคะ”     ฉั นกลา่วกับบรรดาผูค้นท่ียืนอออยูต่รงตน้ไม ้ พวกเขายืนลอ้มรอบตัวฉั นจนไมส่ามารถไปห้องนํา้ไดด้ว้ยสหีน้าบ้ึ งตึงและเสยีงของท่ีฟั งดูเยน็ชา  แตฉ่ั นไมม่ีเวลามานั่งกังวลกับมันแลว้!    

ฉั นคงน่ากลัวจริงๆ !  ...บรรดาผูค้นท่ียืนอยูต่ะก้ีกระจั ดกระจายหายวั บไปอยา่งรว ดเร็ว เหมือนกั บแมงมุม  ฉั นรู้สกึเจบ็ปวดนิดหน่อยกับทา่ทีแบบนั น้  ทวา่มีเดก็ผูห้ญงิคนหน่ึงยืนอยูด่า้นหน้าของฉั น  เธอไมไ่ดม้ีทา่ทีตอบสนองใดๆ เลย  และดูเหมือนวา่เธอจะหันกลับไปมองตน้ไมท้่ีเธอเหน็ฉั นปีนลงมา     ฉั นแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ เม่ือเหน็สาวงามตรงหน้า  เธอเป็นคนท่ีงดงามเหลือเกิน ทั ง้ผมสขีาว  นั ยน์ตาสแีดงตัดกับผิวเผือกท่ีขาวบริสุทธิ์ราวกับหิมะ  ชา่ง...ชา่งงดงามเหลือเกิน     เม่ือเหน็เธอจอ้งมองมาท่ีฉั น  ฉั นเลยสง่ย้มิให้เธอราวกับบอกวา่ไมต่อ้งกลัว  แลว้รีบผละออกไปหาห้องนํา้     หลังจากเขา้ห้องนํา้เสร็จ ฉั นกเ็ดินกลับไปงานเล้ียง  ฉั นกพ็บความเลวร้ายของงานเล้ียงนํา้ชาเพราะผูค้นมากหน้า หลายตาทาํให้ฉั นหาคีธกับแมร่ีไมเ่จอ ขณะท่ีบน่กับตัวเองไป  ปากของฉั นกฉ็กขนมเขา้ปากตัวเอง  แน่นอนวา่ตอ้งเป็นขนมท่ีฉั นไมเ่คยกินมากอ่น     “อะ...เออ่”    

ฉั นไดย้นิเสยีงหน่ึงดังมาจากดา้นหลัง  เม่ือหั นไปมองเพราะสงสั ยวา่ใครกพ็บเดก็หญงิท่ีเจอใตต้น้ไมค้น นั น้     “สวั สดีคะ่ ทา่นท่ีเจอเม่ือสั กครู่”     “อา่”     คนงามพยักหน้าให้ฉั นอีกครั ง้ เธองดงามมากจริงๆ  และเธอคอ่นขา้งมีสเน่หเ์หมือนกั บจาเร็ด  ผมของเธอมีสขีาวเชกเชน่เดียวกั บผิวของเธอท่ีขาวดุจดั งหิมะ  นั ยน์ตาสแีดงของเธอกต็ัดกับผิวขาวๆ นั น้  ทาํให้ดูขาวกระจา่งยงิ่กวา่เดิม     เธอเหมือนกั บหลุดออกมาจากนวนิยายโรแมนติก ...ไมส่ิ  ใชแ่ลว้! เธอเหมือนกั บโซเฟีย  ในนิยายท่ีกาํลั งเป็นท่ีนิยมในตอนน้ีเลย  หญงิสาวสามั ญชนนามวา่โซเฟีย   เธอมีผมสดีาํขลั บท่ีเงางามและผิวขาวราวกั บหิมะ  เจา้หญงิท่ีกาํลังมาตรวจเมืองแบบไมเ่ปิดเผยตัวนั น้ไดต้กตะลึงกับ ความงดงามของโซเฟีย แลว้เธอคนน้ีเป็นเหมือนกั บโซเฟีย  ฉั นกเ็ลยตะลึงไปเหมือนกัน     “เออ่...ตอนน้ี”    

แกม้ของสาวหิมะถูกยอ้มไปดว้ยสแีดง  อา่...ในเร่ืองนั น้โซเฟียกแ็กม้เป็นสแีดงกลา่ํเชน่กันตอนท่ีเจอกับเ จา้หญงิเอม็เมอรั ลด ์โชคไมด่ีท่ีคนตรงหน้าเธอดันไมใ่ชเ่จา้หญงิ  กลั บกลายเป็นลูกสาวของทา่นดยุค คาตาริน่า  คลาเอส....     เจา้หญงิของเร่ืองเคยกลา่วกับโซเฟียตอนพบกันครั ง้แรกวา่     “ผมของคุณเหมือนกั บผา้ไหมเลย!  ฉั นขอลองสัมผัสไดไ้หมคะ?”     “...เอะ๊?!”     ฉั นสังเกตเหน็วา่เธอรู้สกึประหลาดใจมาก  อา้...น่ีฉั นเผลอโพลง่สงิ่ท่ีคดิออกมาโดยไมไ่ดต้ัง้ใจ!     เธอดูคอ่นขา้งหวั ่นไหว  กแ็น่ละ่ฉั นไมไ่ดง้ดงามเหมือนกับเจา้หญงิในเร่ือง  แถมยังมีใบหน้าชั่วร้ายแบบน้ีอีก เป็นธรรมดาหากเธอกลัวฉั น...     “อืม..นั น้คือ...”     ขณะท่ีฉั นกาํลังคดิจะแกต้ัว  เสยีงท่ีไมค่าดคดิจากเธอกด็ั งข้ึนมา     “....เจา้หญงิเอม็เมอรั ลด”์ 

         ...        ...เอ๊ะ?        ...อะไรน้า!? หรือวา่จะ!?  ฉั นควา้ไหลข่องหญงิสาวตรงหน้าให้หน้าของเธอเผชิญกับใบหน้า ของฉั น     “เจา้หญงิเอม็เมอรั ลด!์! หรือวา่เธออา่นเร่ือง  ‘เจา้หญงิเอม็เมอรั ลดก์ับโซเฟีย’ดว้ยเหรอ”     ฉั นควา้ตัวเธอไวร้าวกับปีศาจท่ีไมย่อมปลอ่ยเหย่ือ  เธอเพียงแคพ่ยักหน้า หลังจากนั น้ฉั นกย็ังไลช่่ือนิยายเลม่อ่ืนๆ  เธอกย็ังพยักหน้าอีกครั ง้     ในท่ีสุด!  ฉั นกไ็ดพ้บเพ่ือนร่วมอุดมการณ์นิยายโรแมนติกแลว้!  ยงิ่เธอคนน้ีงดงามเชน่เดียวกั นกั บ  ‘เจา้หญงิเอม็เมอรั ลดก์ับโซเฟีย’ อีกดว้ย!    

ขณะท่ีฉั นกาํลังตัวสัน่ดว้ยความรู้สกึยนิด ี    “กาํลั งทาํอะไรอยูห่รือฮะ... พ่ี”     ฉั นไดย้นิเสยีงคาํถามดังข้ึนมา  เม่ือเหลือบมองไปกพ็บคีธกับแมร่ีมองมาทางฉั นดว้ยแววตาสงสัย     “วา่ไงนะ?”     ความผิดพลาดครั ง้ใหญเ่กิดข้ึนอีกครั ง้แลว้!  ฉั นดันเอามือไปควา้ไหลข่องเธอ ทัง้ๆ ท่ีไมรู่้จักกัน     ฉั นทาํผิดอีกแลว้..     “อะ่ ขออภั ยดว้ยคะ่”     ฉั นรีบปลอ่ยมือจากไหลข่องเธอ รู้สกึเหมือนทุกคนรอบๆ  มองมาทางฉั นอยา่งสงสัย  ฉั นจะดีใจมากถา้หายตัววับไปจากตรงน้ีไปได้     มาคดิดูฉั นยังไมรู่้จักช่ือของเธอคนน้ีเลยน่ีนา  แลว้ฉั นกย็ังไมไ่ดแ้นะนําตัวเองดว้ย  ในฐานะท่ีเป็นผูห้ญงิเร่ืองน้ีคอ่นขา้งเสยีมารยาทอยู ่   

ฉั นควา้ชายกระโปรงข้ึนมาทัง้สองขา้งข้ึนมา  กม้หน้าลงเลก็น้อยแลว้ยอ่ตั วลง กลา่วทั กทายอยา่งสงา่งาม     “ตอ้งขออภั ยให้กับความวูว่ามของดิฉั นตะก้ีดว้ยนะคะ ดิฉั น  คาตาริน่า  คลาเอสยนิดีท่ีไดรู้้จั กคะ่”     จูๆ่ กถ็ูกหญงิสาวน่าสงสั ยควา้ตั วเอาไว ้ และตอนน้ียั งถูกพูดแบบน้ีอีก  ทวา่หญงิสาวตรงหน้าฉั นจะไมไ่ดก้ลา่วทักทายตามธรรมเนียมอยา่ งถูกตอ้ง     “ฉั น โซเฟีย อัลคารอท”     ตอนน้ีเธอเหมือนกั บโซเฟียในนิยายเลย  ทั ง้ยั งช่ือเหมือนกั นอีก  บางทีเธอคนน้ีอาจจะเป็นตน้แบบของนิยายเร่ืองนั น้กไ็ด ้ ฉั นเริ่มต่ืนเตน้เร่ือยๆ แลว้     “ทา่นโซเฟีย!  หากไมร่ั งเกียรติรบกวนคุยกับดิฉั นสักครู่ไดห้รือไมค่ะ?”     ฉั นจับมือทัง้สองขา้งของโซเฟียแน่น        แตก่ถ็ูกขั ดจั งหวะดว้ยนํา้เสยีงท่ีเฉียบขาดวา่ 

   “...พ่ีครั บ ขอโทษท่ีขัดขวางการพบปะเพ่ือนใหม ่ แตว่า่ตอนน้ีงานเล้ียงนํา้ชาเลิกแลว้  ถึงเวลาท่ีพวกเราจะตอ้งกลับคฤหาสน์กันแลว้นะครั บ”     “!?”     อะไรกั นเน้ีย!!  ฉั นอุตสาหพ์บแนวร่วมอุดมการณ์ในการจ้ินตัวละครในนิยายแลว้ เชียวน้า...        “ถา้อยา่งนั น้...ครั ง้หน้าทา่นโซเฟียรบกวนให้เกียรติไปเย่ียม ดิฉั นท่ีคฤหาสน์ไดห้รือไมค่ะ?”     “เอะ๊...อา่”     ฉั นบีบมือเธอแน่นอีกครั ง้  ออ้นวอนจนเธอรั บปากวา่จะมาหาฉั นท่ีคฤหาสน์คลาเอส!  ฉั นทาํไดแ้ลว้!           “แลว้ดิฉั นจะรอนะคะ~!”    

ฉั นกลา่วอาํลาให้กับโซเฟียดว้ยรอยย้มิ~        ฉั นพบเพ่ือนร่วมอุดมการณ์นิยายโรแมนติกท่ีงานเล้ียงแลว้  และเธอสัญญาวา่จะมาหาฉั นดว้ย!     ฉั นอมย้มิไปราวกับคนบา้ไปตลอดกาลเดินทางท่ีอยูใ่นรถมา้  กับ...คีธมองมาท่ีฉั นดว้ยสหีน้าแปลกๆปนระอา...      

ตอนท่ี 16 – ฉั นชวนเพ่ือน(สาว)มาบา้น        ในท่ีสุดกถ็ึงวันท่ีโซเฟียจะมาหาฉั นท่ีคฤหาสน์แลว้  ตอนน้ีฉั นกาํลังตัง้หน้าตัง้ตารอโซเฟียใจจดใจจอ่เลยคะ่     “คุณหนูคะ ทา่นโซเฟียมาถึงแลว้คะ่...”     แอนน่ีเขา้มาบอกฉั นเร่ืองโซเฟีย  หน้าตาของแอนน่ีดูเหมอ่ลอยตา่งไปจากปกติ แตฉ่ั นไมไ่ดส้นใจ  รีบบอกขอบคุณแลว้รีบวงิ่ออกมาจากห้องเลย     อยากเจอโซเฟียไวๆ จั ง~         ฉั นมาถึงหน้าห้องรั บรองแลว้  โซเฟียท่ีงดงามคนนั น้กาํลังนั่งรอฉั นอยู ่ ทวา่มีเดก็หนุ่มคนหน่ึงยืนอยูข่า้งๆ เธอดว้ย     เดก็หนุ่มคนนั น้มีเสน้ผมสดีาํขลับเงางามนุ่มสลวย  นั ยน์ตาท่ีเป็นสเีดียวกันนั น้ดูจริงจัง แตกตา่งจากโซเฟียอยา่งสน้ิเชิง  แตเ่พราะใบหน้าของพวกเขาท่ีคลา้ยคลึงกันทาํให้ฉั นเดาวา่น่าจะเป็นพ่ีหรื อน้องชายของโซเฟีย     ทวา่...พอทัง้คูม่ายืนเรียงกันอยูต่อ่หน้าฉั นอยา่งน้ีแลว้  ดูราวกั บมีตุก๊ตาสองตั วเลย    

ทา่ทีแปลกๆ  ของแอนน่ีตะก้ีคงเป็นเพราะเจอตุ๊กตามีชีวติสองคนน้ีเอง        ขณะท่ีฉั นกาํลังจอ้งมองสองตุ๊กตา  เสยีงจากเดก็หนุ่มคนนั น้กด็ังข้ึนมาเสยีกอ่น     “ขอขอบคุณทา่นมากสาํหรั บคาํเชิญน้องสาวของผมให้มาท่ีน่ี  เน่ืองจากน้องสาวของผมไมเ่คยออกจากบา้นไปไหนตั วคนเดียว   ผมเลยมาเป็นเพ่ือนเธอดว้ย ผมช่ือ นิโคล เป็นพ่ีชายของเธอครั บ”     ฉั นกค็ดิไวแ้ลว้วา่เดก็รูปหลอ่คนน้ีน่าจะเป็นพ่ีของโซเฟีย  แตใ่ห้มากับเธอทุกครั ง้... แบบน้ีกเ็หมือนกับคนท่ีคอยคุม้กันสนิ้า~     แตฉ่ั นเองกท็าํแบบเดียวกับโซเฟียดว้ยเหมือนกัน  ทุกครั ง้ท่ีจะออกไปไหน แมจ่ะบอกอยูเ่สมอวา่ “พาน้องไปกับลูกดว้ย”  ไมแ่ปลกเลย หากคีธจะอยูข่า้งกายฉั นเสมอ     อีกอยา่งพวกเราชอบอะไรเหมือนๆ กั นดว้ย น่าจะเขา้กั นไดด้ีน่า~  ฉั นคดิไป มือกย็กชายกระโปรงทัง้สองขา้งข้ึนมา  หั นไปทางพ่ีชายของโซเฟีย แลว้ยอ่ตั วลงดว้ยทา่ถอนสายบั ว     “ขอขอบคุณท่ีตอบรั บคาํเชิญชวนของดิฉั น ดิฉั นช่ือ คาตาริน่า  คลาเอสคะ่”     “ผมพ่ีชายของโซเฟีย นิโคล อั ลคารอท  ขอขอบคุณในความกรุณาของทา่นหญงิครั บ”    

เดก็หลอ่รูปงามคนน้ีแนะนําตัวอีกครั ง้     และฉั นกต็ัวแขง็อีกครั ง้หลังจากท่ีไดย้นิช่ือ     นิโคล อัลคารอท... ฟั งดูคุน้ๆ นะ     “อืม... ออกจะเสยีมารยาทไปสั กหน่อย  แตว่า่...ทา่นนิโคลคือบุตรชายของอั ครมหาเสนาบดีใชห่รือไมค่ะ?”      “ครั บ ใชแ่ลว้ครั บ”     เขา!  คดิแลว้เชียวเดก็หนุ่มผูง้ดงามคนน้ีตอ้งเป็นเป้าหมายในการจีบของนางเอ ก!     ฉั นคดิวา่หลังจากน้ีฉั นจะตอ้งกลับห้องไปอา่นบันทึก  ‘ความทรงจาํชาติกอ่น’  แลว้ละ่  เพียงแตต่อนน้ีฉั นกพ็ยายามร้ือฟ้ืนความทรงจาํอย ู่    ‘นิโคล อั ลคารอท’ บุตรชายของอั ครมหาเสนาบดี  เพ่ือนสมั ยเดก็ของจาเร็ดและอลั น เขาอายุมากกวา่นางเอกหน่ึงปี  ทั ง้ยั งเป็นรุ่นพ่ีมาดขรึมดว้ย     อืม... ฉั นเองกจ็าํอะไรไมไ่ดม้ากนั ก  เพราะฉั นยังไมเ่คยเลน่รูทจีบนิโคลเลย  กอ่นฉั นตายฉั นเพิง่เลน่จบรูทของจาเร็ดเทา่นั น้เอง  ดังนั น้สงิ่ท่ีฉั นรู้มานั น้มาจากปากของ Aจัง  เพ่ือนสาวท่ีเป็นโอตาคุเชน่เดียวกันกั บฉั นท่ีเคลียร์เกมไดห้มดแลว้ 

   เทา่ท่ีจาํได ้Aจั ง กลา่ววา่...   คูแ่ขง่ความรั กของนิโคลคือน้องสาวของเขา...  และนิโคลนั น้คอ่นขา้งจะเป็นซิสคอนดว้ย ถา้จะจีบนิโคล  Aจั งบอกวา่จะตอ้งจีบเขาให้ติดกอ่นจะเจอน้องสาวของเขา     อา่... ขอบคุณมากนะ Aจัง ท่ีสปอยให้ฟั ง   ไมค่ดิเลยวา่จะมีประโยชน์เอาตอนน้ี     ถา้คูแ่ขง่ของนิโคลคือน้องสาวของเขา  งัน้กน็่าจะไมม่ีสว่นเก่ียวขอ้งกั บคาตาริน่า  งัน้ฉั นสามารถอยูร่่วมกับนิโคลไดโ้ดยไมโ่ดนธงทาํลายอะไรเลยสนิะ     ถา้หากวา่คูแ่ขง่ของนางเอกคือน้องสาว  งัน้ฉั นกไ็มไ่ดข้โมยรูทของเขาเหมือนกับอลันและแมร่ี  น่ีน่าจะเปิดเสน้เสน้ทางความรั กของเขากับนางเอกไดน้่ีน้า...     เอาละ่ ถา้งัน้ฉั นท่ีตัง้ใจจะเป็นเพ่ือนกับโซเฟียน่าจะไมม่ีปั ญหาอะไร  ฉั นอยากจะคุยเร่ืองนิยายรั กกั บเธอใจจะขาดอยูแ่ลว้  แน่นอนวา่ฉั นไมย่อมปลอ่ยให้โซเฟียหนีไปไดห้รอก!     “เออ่... ทา่นคาตาริน่า”     ดูเหมือนวา่ฉั นจะจมอยูก่ับโลกของตัวเองมากไปหน่อย   โซเฟียถึงไดม้องฉั นดว้ยสหีน้ากังวล