ฉันกลับชาติมาเกิดเป็นตัวร้าย

และเพราะฉั นไมไ่ดด้่ืมชา ฉั นเลยไมไ่ดพ้น่ชาใสห่น้าเขา...  แต.่..     “..วา่ไงนะ!!”     ฉั นตะโกนออกมา     “พะ..พ่ีเป็นอะไรหรือฮะ?”     น้องชายแสนน่ารั กของฉั นสะดุง้ตอนท่ีไดย้นิเสยีงตะโ กนของฉั น     “กะ..ก.็..น้องจีบเธอรึเปลา่?”     ฉากพบกันครั ง้แรกระหวา่งคีธกับนางเอกนั น้  คีธนั น้จีบเธอ     ในสว่นของเกมนั น้คีธเป็นเพลยบ์อยและจีบสาวท่ีเขาพ บเหน็ ...เขาเป็นผูช้ายท่ีอั นตรายมาก  และเขาบั งเอิญเจอกั บหญงิสาวเจา้ของขา่วลือวา่มีพลั งเวทแ สงโดยบังเอิญ เลยสนใจท่ีเธอนั น้แตกตา่งจากคนอ่ืนๆ  และเริ่มจีบเธอ    

“อะ...อะไรแตกนะครั บพ่ี?”  *ในภาษาญ่ีปุ่นมีการเลน่คาํ คาตาริน่าใชค้าํวา่  『ナンパ』  ท่ีแปลวา่ ‘จีบ’ แตค่ีธเขา้ใจวา่คาตาริน่าพูดวา่『なんぱ』ท่ีแปลวา่  ‘แตก’  **แตเ่รากย็ั งไมแ่น่ใจนะ อา้งอิงจากคาํพูดคีธ  「……な、なに 『なんぱ』って……」     “เออ่...จีบหมายถึงยั งไงเหรอ...  อา่...กค็ือทาํให้ผูห้ญงิหลงรั กไง!”     “ทาํให้ผูห้ญงิหลงรั ก... ผมไมท่าํอยา่งนั น้หรอกนะฮะ!”     คีธตะโกนออกมาดว้ยใบหน้าแดงกลา่ํ  แน่นอนวา่ฉั นไมเ่องกไ็มส่ามารถจินตนาการไดว้า่คีธในตอ นน้ีสามารถจีบเธอได้  เพราะในเกมนั น้คีธทาํตัวเป็นเพลยบ์อยท่ีไร้คา่มาก     แตก่ต็อ้งขอบคุณฉั นนะ  ท่ีฉั นทาํให้เขาเป็นสุภาพบุรุษท่ีแสนยอกเย่ียมแทน  ทวา่เขากลั บไมรู่้     คีธนั น้ปฏิเสธฉั นพร้อมกับใบหน้าท่ีแดงกลา่ํ  ฉั นเลยถามกดดันเขาตอ่วา่ “แลว้น้องทาํอะไรกับเธอบา้ง?”    

“พอดีเธอเดินอยูข่า้งหน้าผม  แลว้ผา้เชด็หน้าของเธอร่วงลงมา”     “ผา้เชด็หน้า?”     ใชแ่ลว้!  ในเกมคีธสนใจนางเอกตั ง้แตต่อนพิธีปฐมนิเทศน์  แลว้เขากถ็ูกเธอปฏิเสธทั นทีตอนท่ีเขาเขา้ไปจีบเธอ  และพอนางเอกปฏิเสธเขากย็งิ่สนใจในตั วนางเอกมากข้ึนเร่ื อยๆ พอนางเอกปฏิเสธคีธ  และเธอเผลอทาํผา้เชด็หน้าร่วงในตอนนั น้พอดี     หลั งจากท่ีคีธเกบ็มั นไวไ้ด้  ในวันถัดมาเขาไปหานางเอกอีกครั ง้ แลว้พูดวา่  “น่ีผา้เชเ็หน้าของเธอใชม่ั ย้?  ถา้อยากไดก้ลับไปกไ็ปออกเดทกับฉั นส”ิ  และพูดบังคับเธอแบบนั น้     “...แลว้หลังจากนั น้ละ่?”     ฉั นรู้สกึกลัวคาํตอบของคีธเหลือเกิน....     “พ่ีพูดอะไรหน่ะ? ผา้เชด็หน้า? ผมกเ็อาไปคืนเธอส”ิ 

   “เทา่นั น้เองเหรอ?”     อา่...ในเกมคีธไมไ่ดค้ืนผา้เชด็หน้าให้เธอ     ดูเหมือนวา่เขาจะใชม้ั นเป็นขอ้อา้งในการบั งคั บให้นางเ อกไปเดทกั บเขา....   แตฉ่ั นจะไมท่าํผิดพลาดแบบกรณีของจาเร็ดอีกแลว้  ฉั นจะตอ้งตรวจสอบรายละเอียดทัง้หมดดว้ย     “...หลังจากท่ีไดเ้จอผูห้ญงิคนนั น้  น้องคดิวา่เธอเป็นยั งไง?”     “...คดิวา่ไงเหรอครั บ? กด็ูเป็นผูห้ญงิธรรมดาๆ  แลว้เธอกบ็อกขอบคุณผมดว้ยนํา้เสยีงสุภาพดว้ย”     คีธตอบทัง้ๆ ท่ีไมเ่ขา้ใจสงิ่ท่ีฉั นถาม     อา่ คีธ...น่ีไมใ่ชค่าํตอบท่ีฉั นอยากไดส้ักหน่อย!  สงสั ยตอ้งพูดตรงๆ กั บเขาซะแลว้    

“ไมใ่ชๆ่ ท่ีพ่ีจะพูดกค็ือ  น้องไมค่ดิอะไรกั บคุณมาเรียเลยเหรอ  น้องไมห่ลงรั กเธอสักนิดเลยเหรอ?!”     ฉั นพูดพลางจับไหลท่ัง้สองขา้งของคีธ  และคีธนั น้ตาเบกิกวา้งเหมือนกับจะตกตะลึงไปแลว้     “!? ...หลงรั ก หรือวา่พ่ีหมายถึง?”     อา่ สหีน้าของคีธเตม็ไปดว้ยความประหลาดใจ   เหมือนกั บตอนท่ีเขาใชช้ีวติอยูใ่นตระกูลคลาเอสแรกๆ  ...ไมต่อ้งสงสั ยเลย  คีธถูกความงามของมาเรียดึงดูดไปเรียบร้อยแลว้!     “ฉั นคดิไมผ่ิดเลย น้องหลงรั กคุณมาเรียแลว้ใชไ่หม?”     “เออ่... พ่ีฮะ น่ีพ่ีพูดจริงหรือฮะ?”     ฉั นจับไหลค่ีธแน่นข้ึน     “ฟั งนะ  พวกเราเป็นพ่ีน้องกั นนะไมต่อ้งซอ่นความรู้สกึเอาไวห้รอก!  มีสงิ่หน่ึงท่ีพ่ีอยากจะบอกน้องกค็ือ 

พ่ีจะไมเ่ขา้ไปยุง่วุน่วายกับคีธและคนรั กของคีธแน่นอน!  พ่ีจะเชียร์น้องและคุณมาเรียแน่นอน ไมต่อ้งเป็นหว่ง!”     ฉั นจะไมก่ีดขวางความรั กของคีธ  ฉั นจะเป็นพันธมิตรของคีธ! ดังนั น้  ไดโ้ปรดอยา่ฆา่พ่ีสาวคนน้ีเลยนะ!     ฉั นพูดคาํท่ีอยากพูดออกไปหมดแลว้  ทวา่คีธกลั บเงยหน้ามองข้ึนไปบนทอ้งฟ้าแทน   และเม่ือดูจากสหีน้าของคีธแลว้ดูเหมือนวา่เขากาํลั งสูญเสยี อะไรบางอยา่งท่ีสาํคั ญมากๆ ไป  ...ดูเหมือนวา่จะดูเลวร้ายยงิ่กวา่ตะก้ีอีก     “...คีธ?”     ฉั นพูดขณะท่ีมองใบหน้าของคีธท่ียังเงยหน้ามองทอ้ง ฟ้าอยู ่เสยีงของแอนน์กด็ั งมาจากขา้งหลั วา่     “คุณหนูคะ อยา่พูดอะไรมากไปกวา่น้ีเลยคะ่  ดิฉั นคดิวา่ทา่นคีธถึงขีดจาํกัดแลว้ละ่คะ่...”     ขีดจาํกั ด?.... หลั งจากท่ีแอนน์พูดข้ึน  ฉั นกร็ั บรู้วา่ตัวของคีธสัน่มากทีเดียว 

   คีธสั น่ไปทั ง้ตั ว  หรือวา่เพราะเขายั งไมไ่ดก้ินขา้วเชา้เลยรู้สกึไมค่อ่ยดี...  แลว้ฉั นยังทาํเร่ืองแยๆ่ กับเขาอีก  หวั งวา่คีธคงจะไมเ่ป็นลมไปหรอกนะ...     “โทษทีนะคีธ น้องตั วสั น่ไปหมดเลย  หลั งจากทานขา้วเชา้เสร็จแลว้  ถา้รู้สกึไมส่บายละ่กจ็ะไปพั กท่ีห้องพยาบาลกอ่นไหม?”     ฉั นขอโทษพร้อมกับคดิแทนเขา้ให ้ คีธไมไ่ดม้องหน้าฉั น เขาเพียงแคต่อบฉั นวา่ “ผมสบายดี”     “แตดู่เหมือนน้องจะรู้สกึไมด่ีนะ...”     “...ไมฮ่ะ ผมไมไ่ดรู้้สกึป่วย ร่างกายของผม  เออ่...ไมป่่วย แคผ่มรู้สกึไมค่อ่ยดี”     คีธบน่พึมพาํอะไรสักอยา่งท่ีฉั นไมค่อ่ยเขา้ใจ  ร่างกายสุขภาพดี แตจ่ิตใจไมด่ี กป็่วยนั น้แหละ  แลว้เขายั งปฏิเสธไมไ่ปห้องพยาบาลอีก  แมว้า่จะเขา้ไปรวมกลุม่กั บแมร่ีและโซเฟีย  สหีน้าของคีธกด็ูไมด่ีข้ึนเลย 

      ฉั นกังวลเร่ืองของคีธตลอดคาบเรียน  แตใ่นชว่งพั กดูเหมือนวา่ทา่ทางของเขากลั บมาเป็นปกติแลว้     “ผมมาคดิดูแลว้  คงเป็นเพราะผมประเมินความท่ึมและซ่ือตา่ํเกินไป   ...จากน้ีไปผมจะรุกให้มากข้ึนไปอีก”   (คีธเอย๋ น่าสงสารรรร T_T  พูดกั บลิงไปลิงมั นกไ็มรู่้เร่ืองหรอก...)      คีธจับมือของฉั นข้ึนมา  ขณะท่ีพูดคาํพูดอะไรบางอยา่งท่ีฉั นไมค่อ่ยเขา้ใจเทา่ไหร่     แตจ่ริงๆสาํหรั บฉั นมันกไ็มเ่ป็นไรหรอก  แต.่..สาํหรั บคีธนั น้เขาเป็นคนท่ีฮอตมาก...  ถา้คีธจั บจั บมือของหญงิสาวคนหน่ึงแลว้มองเธอแบบท่ีมอง ฉั นอยา่งไมม่ีเหตุผลละ่ก.็..  แยแ่ลว้! เขาเป็นเดก็ท่ีอั นตรายเกินไปแลว้!   คงจะแยม่ากสาํหรั บผูห้ญงิคนนั น้...     คีธกลั บมาเป็นปกติแลว้...แตถ่า้มีเร่ืองแบบน้ีอีก  ฉั นกย็ังตอ้งเตือนเขาวา่ฉั นเป็นพ่ีสาวของเขานะ 

   แตอ่ยา่งไรกต็ามเสน่หข์องมาเรียน่ีมากทีเดียวเชียวนะ. ...  ไมก่ีวั นเธอกก็ลายเป็นจุดสนใจของจาเร็ดกั บคีธไปเสยีแลว้     อีกครั ง้ท่ีดูเหมือนฉั นจะตอ้งคดิวธิีแกป้ั ญหาใหม ่    ดังนั น้ในคืนน้ีฉั นเลยจัดการประชุมคนเดียวอยูภ่ายใน ห้องของฉั น     การประชุมเร่ืองของ คาตาริน่า คลาเอส  กลยุทธว์ธิีการหลีกเล่ียงธงทาํลายจะจะเริ่มข้ึน ณ บั ดน้ี...     ประธาน คาตาริน่า คลาเอส     รองประธาน คาตาริน่า คลาเอส     เลขานุการ คาตาริน่า คลาเอส     “เอาละ่ ทุกคน เสนอความคดิมาส”ิ     “คา่~~”    

“โอเค พูดออกมาไดเ้ลย คุณคาตาริน่า คลาเอส”     “คือ มั นกม็ีคาํบรรยายอยูแ่ลว้ แต่  คุณมาเรียท่ีเป็นนางเอกนั น้มีเสน่หก์วา่ท่ีฉั นคาดไวซ้ะอีก  จาเร็ดสนใจเธอ แลว้คีธยั งหลงใหลเธออีก!”     “ดูเหมือนวา่จะเป็นไปตามนั น้สนิะ คุณมาเรียน่ะ”     “แตฉ่ั นไมรู่้วา่จาเร็ดหลงรั กเธอรึยังน่ีส”ิ     “เออ่... พูดอะไรน่ะ? จาเร็ดตอ้งสนใจเธออยูแ่ลว้ละ่  สว่นการตกหลุมรั กหรือไมน่ั น้ยังไมม่ีคาํตอบ”     “จริงอะ่?  งัน้ฉั นจะตอ้งไปตรวจสอบดูวา่จาเร็ดจะเหมือนในเกมรึเปล่ า เพราะตอนน้ีเขาดีกับฉั นมาก  เขามักจะให้คาํแนะนําฉั นเร่ืองสวนของฉั น  กับให้ขนมฉั นบอ่ยๆ ดว้ยละ่”     “...ท่ีพูดกถ็ูก  แตน่่ีเป็นครั ง้แรกท่ีสนใจใครเป็นพิเศษนะ!  ถึงจาเร็ดจะอยูก่ั บคาตาริน่า  แตเ่ขาไมเ่คยพูดช่ือผูห้ญงิคนอ่ืนเลยใชไ่หมละ่?” 

   “ใชแ่ลว้ ตอนน้ีเขาเริ่มสนใจนางเอกแลว้  ตอ่ไปกเ็หลือแตร่อเวลาเขาตกหลุมรั กนางเอกนั น้แหละ!”     “นางเอกน่ีเป็นสงิ่ท่ีสุดยอดไปแลว้น้า”      “แลว้ความเส่ยีงท่ีอลันกับนิโคลจะตกหลุมรั กกับคุณมา เรียละ่? จะเกิดข้ึนรึเปลา่?”     “กอ็าจจะ...”     “ในกรณีน้ีมั น...”     “เอะ๊? หมายความวา่?”     “ถา้นางเอกเป็นเหมือนกั บในเกม  เธอกจ็ะเกง่ดา้นวชิาการกั บเร่ืองเวทมนตร์มาก  ทั ง้เธอยั งงดงามอีก...  แตก่รณีน้ีแมร่ีกั บโซเฟียกน็่าจะไมแ่พน้างเอกหรอกนะ”      “!?”    

“กท็ั ง้สองคนเป็นตั วละครคูแ่ขง่นางเอกของอลั นกั บกั บ นิโคลน่ีนา ทั ง้ฉลาด มีพลั งเวท  จะตอ้งไมแ่พคุ้ณมาเรียแน่ๆ”     “ใชแ่ลว้! พวกเธอทั ง้สองคนมีเสน่หม์ากเหมือนกั น  ตอ้งไมแ่พแ้น่!”     “พวกเธอนั น้ไมแ่พห้รอก  มีเพียงคาตาริน่าคนเดียวละ่มั ง้ท่ีจะแย่  เพราะไมไ่ดเ้ร่ืองทั ง้การเรียนและเวทมนตร์”     “ฉั นเหน็ดว้ย  มีคาตาริน่าคนเดียวท่ีแพ.้..ฉั นละ่ดีใจจริงๆ เลย”     “ใชๆ่ ฉั นดว้ยๆ”     “......เฮ!้ น่ีไมใ่ชเ่ร่ืองน่าดีใจสั กหน่อย!!  ถา้คาตาริน่าแพ ้ทุกอยา่งกส็น้ิหวั งแลว้!!  พวกเราตอ้งคดิถึงวธิีท่ีจะไมถู่กทาํลายส!ิ!”     “โอ ๋ถูกตอ้ง! ถา้คาตาริน่าแพก้จ็บ...”    

“แน่นอน พวกเราจะตอ้งไมแ่พ้  แต.่..ทุกคนลองคดิดูนะ เดก็สาวท่ีฉลาด เรียนดี  เวทมนตร์กเ็ดน่ กั บ เดก็สาวท่ีมีใบหน้าชั ่วร้าย การเรียนแย่  เวทมนตร์กแ็ย ่มั นจะมีทางชนะไหม?”     “...........”     “...........”     “...........ทะ...มาทาํสวนไง!  ถา้เราอา่นหนั งสอืเก่ียวกับดา้นการเกษตร  และให้ความสาํคั ญกั บประสบการณ์ทาํงานละ่กอ็าจจะมีทาง กไ็ด ้‘ถึงจะอยูใ่นโรงเรียน  แตพ่วกเรากไ็มค่วรจะพั กเร่ืองการทาํสวนนะ!’ ”     “ใชแ่ลว้ๆ แลว้เรายั งตอ้งฝึกขวางงูของเลน่  ซ่ึงพวกเราจะตอ้งพยายามโยนให้เป็นธรรมชาติดว้ยนะ  เผ่ือวา่จะไดใ้ชม้ั น!”     “ถูกตอ้ง!”    

“ถา้อยา่งนั น้วันพรุ่งน้ีลองไปถามท่ีโรงเรียนวา่เราสามา รถทาํสร้างสวนและทาํท่ีฝึกปางูของเลน่ไกไ้หม  แลว้เราตอ้งฝึกดาบให้มากข้ึนดว้ย เขา้ใจไหมทุกคน!”     “คา่~~”     เพ่ือไมใ่ห้คาตาริน่า คลาเอส ถูกทาํลาย  การประชุมกลยุทธเ์พ่ือหลีกเล่ียงจึงไดข้อ้สรุปใหมๆ่     “ตอนเชา้ฉั นจะไปถามอาจารยด์ูวา่สามารถสร้างสวนท่ี น่ีไดไ้หม”     และหลังจากนั น้ฉั นข้ึนไปนอนบนเตียงท่ีมีขนาดเลก็ก วา่ท่ีบา้น...     ไมก่่ีวั นตอ่มาหลั งจากจบคาบเรียน  ฉั นกข็ุดดินอยูต่รงมุมหน่ึงของโรงเรียนท่ีไมค่อ่ยมีใครเดิน ผา่น     “คุณหนูคะ นั ่นมั นแปลงดอกไมน้ะคะ”     แอนน์ถามฉั นดว้ยใบหน้าท่ีเตม็ไปดว้ยความสงสัย    

“ใช ่แปลงดอกไม ้เพราะคีธบอกกับฉั นวา่ห้ามทาํสวน  ฉั นเลยคดิวา่ฉั นจะปลูกดอกไมแ้ทน”     น่ีเป็นวธิีท่ีดีแน่นอน  แมว้า่ฉั นจะสร้างสวนในโรงเรียนน้ี  คีธและแอนน์กย็ืนกรานวา่ “ถึงจะทาํสวนท่ีบา้นได้  ทวา่ทาํท่ีโรงเรียนไมไ่ดเ้ดด็ขาดเลยนะ”  แลว้คั ดคา้นดว้ยสหีน้าจริงจั งมาก  จนฉั นบอกกับพวกเขาวา่ฉั นจะทาํแปลงดอกไมแ้ทน  และเอาไปคุยกั บทางโรงเรียนเร่ืองน้ีแลว้ดว้ย      การทาํสวนเป็นงานอดิเรกน่าจะเป็นเร่ืองแปลกในบรร ดาพวกขุนนาง ดังนั น้ฉั นเลยไดร้ั บอนุญาตไดอ้ยา่งงา่ยดาย     น่ีเป็นเหตุผลท่ีทาํให้ฉั นมาทาํแปลงดอกไมอ้ยูใ่นตอน น้ี     แตแ่อนน์กย็ังมองฉั นอยา่งสงสัยอยูด่ี     “แตคุ่ณหนูคะ  คุณหนูไมม่ีเมลด็พั นธุข์องดอกไมไ้มใ่ชห่รือคะ  ถา้ยังไงให้ดิฉั ...”    

“แอนน์ พูดอะไรหน่ะ? พวกน้ีกเ็ป็นดอกไมไ้ดน้ะ  ดอกแตงกวา แลว้กด็อกมะเขือไง มั นกบ็านไดเ้หมือนกั นน่ี”      “....คุณหนูคะ....ถา้ดิฉั นมองไมผ่ิด  มั นเป็นเมลด็พั นธุพ์ืชไมใ่ชห่รือคะ...”      “อ้ือ กใ็ชไ่ง! แต.่..กอ่นท่ีจะกลายเป็นผั ก  มั นกเ็ป็นดอกกอ่นน่ีนา!”     ฉั นพูดโตต้อบดว้ยสหีน้าภาคภูมิใจ  แอนน์เพียงแคม่องฉั นแลว้ถอนหายใจเบาๆ     “ดิฉั นละ่เช่ือจริงๆ....”     “แลว้กฉ็ั นไดส้ัง่ซ้ือเมลด็พันธุอ์่ืนมาไวแ้ลว้ดว้ยนะ”     ฉั นวา่ตอ่ และแอนน์กไ็ดแ้ตม่องฉั นนิ่งๆ  แลง้ถอนหายใจอีกครั ง้     “ดิฉั นเขา้ใจแลว้คะ่  แตคุ่ณหนูตอ้งอยา่ให้ทางโรงเรียนทราบนะคะ”     “ขอบคุณน้า!” 

   เย!้ ไดแ้อนน์เป็นพวกแลว้หน่ึงคน  ตอ่ไปตอ้งชวนคีธตอ่ เขาจะไดไ้มม่าบน่ฉั นท่ีหลัง     “แตคุ่ณหนูคะ....  ดิฉั นรู้สกึวา่เส้อืผา้ทาํงานกับจอบน่ีดูมันคุน้ๆ นะคะ...”     “โอ ๋น่ีเหรอ กต็อ้งคุน้ส ิ กน็่ีเป็นผา้ท่ีเอามาจากบา้นน่ีนา”     หลังจากท่ีกลา่วไปแบบนั น้ แอนน์กม็ีสหีน้าตกตะลึง     “....เด๋ียวนะคะ...ถา้ดิฉั นจาํไมผ่ิด  รู้สกึวา่เราท้งิอุปกรณ์ทาํสวนและชุดไวท้่ีคฤหาสน์คลาเอสไ มใ่ชห่รือคะ....”     “นั น้แหละ! ถึงฉั นจะแพค็ไวเ้รียบร้อย  แตแ่อนน์กเ็อาออกไปอยูด่ี  ฉั นเลยให้คุณทอมเอามาให้ฉั นไง!”     “....คุณทอม...คนทรยศ....”    

หลังจากท่ีบน่พึมพาํกับตัวเอง แอนน์กม็องดูฉั นขุดดิน  ทาํสวนเงียบๆ  และท่ีน่ีมีขนาดเลก็มากหากเทียบกับท่ีบา้นของฉั น  แลว้ฉั นกย็ังมีเรียนอีก  ดังนั น้การทาํสวนท่ีน่ีกน็ั บวา่เป็นเร่ืองท่ีหนั กเอาการเหมือน กั นนะ     หลังจากนั น้ฉั นกส็ามารถจูงใจคีธมาเป็นพวกได้  แลว้หลังจากนั น้พวกเพ่ือนๆ  ของฉั นกร็ู้เร่ืองท่ีฉั นทาํสวนดว้ย     ขณะท่ีฉั นกาํลังไถดินอยูน่ั น้  อลั นกร็ะเบดิเสยีงหั วเราะออกมาพร้อมกั บกลา่ววา่  “ขนาดอยูใ่นโรงเรียนยังกลา้ทาํเร่ืองแบบน้ีอีกเหรอเน้ีย!   ไมอ่ยากจะเช่ือเลย”  สว่นจาเร็ดนั น้แผน่หลังรวมไปถึงไหลข่องเขาไหวสัน่สะเทือ นอยา่งหนั กตอนท่ียืนอยูข่า้งๆ อลัน     แมร่ี นิโคลและโซเฟีย  ทุกคนตา่งตกอกตกใจมากตอนท่ีไดรู้้เร่ือง  แตพ่วกเขาบอกวา่จะมาชว่ยฉั นทาํสวนดว้ย    

ยังมีเวลาอีกสองปี... จนกวา่จะจบเกมโอโตเมะ   เพ่ือท่ีจะเอาชนะทุกทางของธงทาํลาย  ฉั นจะปั กหลักชีวติของฉั นดว้ยการไถดินทาํสวนทาํไร่....    

ตอนท่ี 24 ฉั นร้องขอให้ทาํขนม       หลายสั ปดาหผ์า่นไป  ตัง้แตท่่ีฉั นเขา้มาเรียนในโรงเรียนเวทมนตร์แหง่น้ีนั น้  บทเรียนของท่ีน่ีแทบจะเหมือนกั บในเกมโอโตเมะทุกอ ยา่ง  ซ่ึงมีการทดสอบความถนั ดของนั กเรียนในเชิงวชิาการแ ละเวทมนตร์ตลอดเวลา     แลว้กท็ั ง้ คีธ จาเร็ด อลั น แมร่ี โซเฟีย ...  เพ่ือนๆ  ของฉั นเกือบทุกคนนั น้มีคะแนนติดอยูใ่นอันดับท่ีสูงสุ ด...  พวกเขาเป็นบุคคลท่ีมีใครๆ หลายๆ  คนสามารถฝากความหวั งไวไ้ด้  ทวา่...ตัวฉั นนั น้ อยูอ่ันดับเกือบทา้ยสุด...     นอกจากนั น้คนท่ีมีคะแนนสูงสุดมากกวา่ในหมูเ่พ่ื อนของฉั นกค็ือมาเรีย นางเอกของเกมนั น้เอง   

เธอท่ีเป็นสามัญชนนั น้ไมน่่าจะไดเ้รียนกอ่นจะเขา้เ รียนแบบท่ีพวกขุนนางมีได ้ เธอคงจะแคเ่รียนตามโรงเรียนทอ้งถิน่ใกลเ้คียงเทา่นั น้  ไมน่่าเช่ือเลยวา่เธอจะอั จฉริยะขนาดน้ี  ชา่งสมกั บเป็นนางเอกมากเลยทีเดียว     ยังไงกต็ามคะแนนของฉั นนั น้กจ็ัดอยูใ่นเกณฑค์า่เ ฉล่ียระดั บปานกลางอยูน่ะ     เย!้....ฉั นจะตอ้งพยายามให้มากกวา่น้ี         มาคดิๆ ด ู ตอนน้ีกเ็หมือนกั บในเกมเหมือนกันท่ีจาเร็ดนั น้ไดอ้ันดั บหน่ึง มาเรียไดอ้ั นดั บสอง  และถา้หากเป็นอยา่งนั น้อลันท่ีไดอ้ันดับสามในเก มนั น้กไ็มน่่าจะยอมรั บการจัดอันดับคะแนนแบบน้ีและ จะตอ้งวงิ่เขา้ไปทา้มาเรียแขง่แน่นอน     ทวา่เขากลั บ... 

   “ฉั นไมค่ดิมากเร่ืองแพช้นะหรอก  ทุกคนกต็อ้งมีขอ้ดีแตกตา่งกั นไปอยูแ่ลว้น่ีนา”  อลันกลา่วออกมาแบบนั น้  เขาไมม่ีว่ีแวววา่จะสนใจมาเรียเลยสั กนิดเดียว...     แลว้กย็ั งมีเร่ืองท่ีแตกตา่งจากในเกมเกิดข้ึนมาอีก     นั่นกค็ือการเลือกสมาชิกสภานั กเรียน     สภานั กเรียนคือ  ‘คนท่ีคอยดูแลพวกนั กเรียนทัง้หมดให้อยูใ่นกรอบท่ีเห มาะสมกั บภาพลักษณ์ของโรงเรียน’  ซ่ึงสภานั กเรียนกอ่ตัง้ข้ึนมาพร้อมๆ  กั บการสร้างโรงเรียน    พวกเขามีบทบาทในการดูแลพวกนั กเรียนในโรงเ รียน และชว่ยงานครู ซ่ึงเป็นงานท่ีทุม่เทมาก แต.่..     สภานั กเรียนน่าจะเป็นแบบเดียวกั นกั บท่ีโลกกอ่น ของฉั น 

พวกสภานั กเรียนจะมาจากการเลือกตัง้  ทวา่ท่ีน่ีกลับมาจากการไดร้ั บการแตง่ตัง้แทน....     โดยการดูจากคะแนนลาํดั บแรกๆ  แลว้บังคับให้เขา้ไปอยูใ่นสภานั กเรียน     ฉั นกาํลังจะบอกวา่พวกเขาถูกบังคับให้เขา้สภานั กเ รียนนั น้แหละ... แตฉ่ั นกไ็มไ่ดค้ดิอะไรมากหรอกนะ     ...นั บตัง้แตม่ีการเลือกสมาชิกเขา้ไปอยูใ่นสภานั กเ รียนท่ีเป็นศูนยร์วมของพวกท่ีเป็นหน้าเป็นตาของโรงเ รียน เพราะนั น้แสดงถึงเกียรติยศและช่ือเสยีง  ดังนั น้ทุกๆ คนจึงอยากเขา้ไปอยูใ่นสภานั กเรียนมาก     อีกทั ง้คนท่ีไดเ้ขา้ไปอยูใ่นสภายั งจะกลายเป็นท่ีช่ืน ชอบของนั กเรียนคนอ่ืนๆ ดว้ย     กเ็หมือนกับในเกมนั น้แหละนะ...     แตท่่ีแตกตา่งจากในเกมนั น้กค็ือ  เพ่ือนและน้องชายของฉั นตา่งพูดวา่ 

“ถา้คาตาริน่า/ทา่นคาตาริน่า  ไดม้าอยูด่ว้ยกั นคงจะดีนะ”  แลว้นั น้ทาํให้บรรดาพวกครูรู้สกึหนั กใจมาก     เพราะทุกคนตอ้งเขา้สภานั กเรียน  แลว้จะตอ้งท้งิฉั นไวใ้ห้อยูค่นเดียว เพ่ือนๆ  คดิถึงความรู้สกึของฉั น  อีกทัง้แอนน์นั น้สว่นใหญก่อ็ยูแ่ตใ่นหอพักไมไ่ดอ้อกม าเรียนดว้ยกันกั บฉั นดว้ย แตพ่อเลิกเรียน  เธอกม็ารั บใชอ้ยูข่า้งๆ ฉั นอีกครั ง้ และพูดกั บฉั นวา่  “ดิฉั นไมรู่้วา่ถา้ปลอ่ยให้คุณหนูอยูค่นเดียว  คุณหนูจะทาํอะไรลงไปบา้งกไ็มรู่้”  ทุกครั ง้ท่ีฉั นทาํงานท่ีสวน     ทุกคนดูเหมือนจะกังวลเก่ียวกับตัวฉั นมาก  แตต่อนน้ีฉั นมีความสุขจริงๆ นะ  แน่นอนวา่ฉั นกช็อบท่ีไดอ้ยูก่ั บทุกๆ คน  แตฉ่ั นกไ็มไ่ดไ้มช่อบอยูค่นเดียวเหมือนกั น  บางครั ง้การไดอ้ยูค่นเดียวแบบน้ีกเ็ป็นการพักผอ่นท่ีดีเ หมือนกั นนะ    

น่ีคือสงิ่ท่ีฉั นคดิ ทวา่...     กอ่นท่ีฉั นจะเริ่มตระหนั กถึงอะไรบางอยา่ง  ฉั นกถ็ูกเชิญให้มาเย่ียมเยียนท่ีห้องสภานั กเรียนท่ีมีแต่ นั กเรียนท่ีเป็นคณะกรรมการเทา่นั น้     หรือจะพูดวา่...ฉั นถูกบังคับให้มาท่ีน่ี...     ดูเหมือนวา่พวกเพ่ือนๆ  กั บน้องชายท่ีน่ารั กของฉั นจะวางเงือนไขอะไรสักอยา่ง ไว.้..     พอฉั นลองไลถ่ามรายละเอียดทีละคนเพ่ือหาความ จริง ทุกคนกลั บปิดปากเงียบ...     แลว้กลับกลายเป็นวา่ฉั นไดก้ลายเป็นคนไปรบกว นห้องของสภานั กเรียนไปเสยีแลว้...           “น่ีครั บ ทา่นคาตาริน่า” 

   “ขะ...ขอบคุณนะคะ”     ฉั นกลา่วขอบคุณคนท่ีเอานํา้ชามาให้ฉั น  ซ่ึงเขานั น้คะแนนอยูใ่นลาํดับท่ีสองของชัน้ปีท่ีสอง  และเป็นประธานนั กเรียนดว้ย     เดก็หนุ่มรูปงามท่ีไมแ้พส้มาชิกสภาคนไหนๆ  เขามีเสน้ผมสแีดงสดใส  มีนั ยน์ตาสเีทาท่ีเปลง่ประกายน่ารั กราวกั บลูกสุนั ขตัวเล็ กๆ     และรองประธานนั กเรียนกค็ือ  “ทา่นเอิร์ลจอมวายร้าย” นิโคล...     บรรดาสมาชิกสภานั กเรียนนั น้จะเลือกจากความส ามารถทางดา้นผลการเรียนพ้ืนฐาน  และเวทมนตร์เป็นหลั ก  แต.่..ทาํไมฉั นถึงไดรู้้สกึวา่พวกเขาถูกเลือกมาจากอ่ืนแ ทน...    

แตเ่ม่ือเทียบกั บหลายปีท่ีผา่นมา  เพิง่มีรุ่นของนิโคลน่ีแหละท่ีถูกเลือกให้เป็นประธานแล ะรองประธานซอ้นกั นสองปี...     อา้งถึงเร่ืองของประธาน เม่ือปีท่ีแลว้  พวกเขาเจด็คนนั น้กไ็ดร้ั บการแตง่ตัง้แบบน้ีเหมือนกั น  แตเ่พราะนิโคลกเ็ขา้มาอยูใ่นสภาดว้ย  ทาํให้เกิดเร่ืองวุน่วายมากมาย และทุกๆ  คนกเ็ริ่มหยุดทาํงานในสภานั กเรียนไป     การหวา่นเสน่หข์อง “ทา่นเอิร์ลจอมวายร้าย”  น่ีน่ากลั วจริงๆ     กด็ีท่ีในเวลาน้ีนั น้พวกสมาชิกกลุม่แรกกถ็ูกนิโคลใ ห้ออกจากสภานั กเรียนเรียบร้อยแลว้ ....     ประธานนั กเรียนในตอนน้ีกด็ูมีสหีน้าท่ีมีความสุขดี ....     อาจจะเป็นเพราะวา่ฉั นถูกเพ่ือนๆ  ของฉั นลากให้มาอยูท่่ีน่ี 

ประธานกไ็มเ่คยทาํสหีน้าไมพ่อใจท่ีฉั นมาท่ีน่ีเลยแมแ้ ตค่รั ง้เดียว  ทัง้เขายังออกมาตอ้นรั บฉั นดว้ยความสุภาพ  แลว้ยังชงนํา้ชาให้ฉั นด่ืมทุกครั ง้ดว้ย     การไดร้ั บการตอ้นรั บแบบน้ีทาํให้ฉั นเขา้กั บสมาชิ กสภาคนอ่ืนๆ ไดเ้ป็นอยา่งดี  นอกเหนือจากเพ่ือนๆของฉั น...     “ทา่นคลาเอส ลองชิมน่ีดูไหมคะ?”  ตอนท่ีฉั นกาํลังจิบนํา้ชานั น้  เดก็สาวผูง้ดงามกป็รากฏตัวดา้นหน้าของฉั น  และย่ืนถาดใสข่นมมาวางไวต้รงหน้าของฉั น      “ขอบคุณนะคะ คุณแคมป์เบลล”์     ฉั นขอบคุณเธอดว้ยนํา้เสยีงสุภาพ  และใบหน้างามของมาเรีย แคมป์เบลล ์กง็ดงามยงิ่ข้ึน  เม่ือมีรอยย้มิเปลง่ประกายบนใบหน้าของเธอ    

...การท่ีฉั นไดเ้ขา้มาอยูใ่นสภานั กเรียนทาํให้ฉั นไ ดม้ีโอกาสพูดคุยกั บนางเอก มาเรียจัง...  อยา่งพอฉั นมาถึงห้องสภานั กเรียนเธอมักจะเอาขน มมาให้ฉั น แลว้ย้มิให้ฉั นดว้ย     ฉั นนั น้รู้จักมาเรียจังแคใ่นเกม  แตท่วา่ตอนน้ีมั น....     มาเรีย แคมป์เบลล.์...  เธอคือเดก็สาวท่ีแสนยอดเย่ียม  เป็นผูห้ญงิท่ีไมว่า่จะให้ทาํอะไรเธอกไ็มป่ริปากบน่เลย แมแ้ตน่้อย  เธอเป็นคนท่ีมีความออ่นน้อมถอ่มตนมากจริงๆ     ให้ตายส.ิ..  เธอชา่งเป็นเดก็สาวท่ีแสนเพียบพร้อมจริงๆ...     ฉั นไมเ่ขา้ใจเลยวา่ทาํไมคาตาริน่าในเกมถึงไดม้อง เธอเป็นศัตรูคูอ่าฆาตกั บเดก็สาวแสนดีแบบน้ี...    

ฉั นในตอนน้ีทาํเพ่ือตรวจสอบเพ่ือนๆ ของฉั น  ท่ีอาจจะหลงเสน่หข์องมาเรียจั งกไ็ดข้้ึนมาเม่ือไหร่กไ็ด้     ขณะท่ีกาํลังคดิอยูน่ั น้ ฉั นกห็ยบิขนมเขา้ปาก  ....หืม? ขนมน่ี อร่อยอะ่!     “อร่อยจั ง!”     ฉั นบอกกั บมาเรียจัง  มาเรียจังเลยบอกฉั นเก่ียวกั บขนมพวกน้ี     “คะ่ น่ีคือขนมท่ีนั กเรียนนํามาให้สภานั กเรียนคะ่”     อา่...ให้ขนมเป็นของขวั ญสนิะ     ดูเหมือนวา่สมาชิกสภานั กเรียนนั น้จะมีคนช่ืนชอบ มากทีเดียว  และพวกเขาเหลา่นั น้กม็ักจะนําของมาให้เสมอ  โดยเฉพาะพวกขุนนางเป็นสว่นใหญ่     อา...ถา้พูดถึงเร่ืองขนม... 

   “คุณแคมป์เบลล ์กท็าํขนมไดไ้หมคะ?”     ในเกมนั น้  งานอดิเรกของมาเรียจั งกค็ือการทาํขนม  และเธอชอบเอาขนมท่ีตัวเองทาํมานั น้ให้สภานั กเรียนชิ มบอ่ยๆ ดว้ย ขนมทาํมือธรรมดาๆ  แตร่สชาติอร่อยแตกตา่งจากขนมท่ีถูกหอ่อยา่งหรูหรา  พวกเป้าหมายท่ีจีบไดเ้องกไ็ดท้านขนมของเธอ   แลว้ระดั บหั วใจของพวกเขากค็อ่ยๆ เพิม่ข้ึน     ภาพประกอบของขนมท่ีเธอทาํข้ึนมานั น้มองดูน่าอ ร่อยจนฉั นถึงกับรีบวงิ่ไปซ้ือขนมท่ีคลา้ยๆ  กั นกั บท่ีเธอทาํมากินทีเดียว     และในตอนน้ีฉั นอยากจะเหน็ขนมท่ีมาเรียจังทาํจริ งๆ มากกวา่การมองในหน้าจอทีวี...  ฉั นอยากจะลองชิมขนมพวกนั น้  คาํถามของฉั นเลยมีนั ยยะแอบแฝงไปดว้ย ทวา่...     “...คะ่” 

   มาเรียจั งตั วแขง็ท่ือไปเลย  ดูเหมือนวา่เธอกาํลังมองฉั นอยา่งหวาดระแวงอยา่งกลัว วา่ฉั นจะพูดวา่ “ทาํขนมให้ฉั นที!”  ทาํให้ฉั นรีบหาขอ้อา้งข้ึนมาทันที     “อา่... ดิฉั นไมไ่ดจ้ะบังคับให้เธอทาํ...”     “เออ่ ทาํไมถึงรู้วา่ฉั นทาํขนมเป็นละ่คะ?”     อา่ จริงส ิมาเรียจังไมเ่คยพูดวา่ “ฉั นทาํขนมเอง”  แมว้า่จะอยูใ่นเกมเธอกไ็มเ่คยปริปากพูดมั นออกมาเลย  เธอเพียงแคแ่อบทาํเงียบๆ  ภายในห้องครั วของโรงเรียน และทาํกินเองเทา่นั น้  พอคะแนนความรั กของเป้าหมายจีบในแตล่ะรูทนั ้ นสูงข้ึน ฝ่ายชายกจ็ะพูดวา่ “เธอทาํมาให้ฉั นเหรอ”  แตก่ารตัดสนิใจตา่งๆ นั น้กข็้ึนอยูก่ั บมาเรียจัง  แตดู่ปฏิกิริยาของเธอในตอนน้ีแลว้  ดูเหมือนวา่เธอจะยั งไมเ่คยบอกใครวา่เธอมีงานอดิเรก ทาํขนม    

อืม~ ฉั นไมม่ีทางพูดแน่วา่  “เพราะฉั นเหน็เธอทาํในเกมไง” เลย...      “อา่~~  ดิฉั นไดย้นิจากพวกทา่นหญงิท่ีโรงอาหารหน่ะ”     “...อยา่งนั น้เองหรือคะ”     ฉั นตอบอยา่งร้อนรน  ทวา่ดูเหมือนขอ้อา้งน้ีมาเรียจังยอมรั บได้  ฉั นคอ่ยโลง่ใจหน่อย     “ตามท่ีทา่นไดย้นินั น้แหละคะ่ ทา่นคลาเอส  บางครั ง้ดิฉั นกเ็ขา้ห้องคหกรรม  ทาํขนมทานเองเป็นครั ง้คราว  แตว่า่ยั งฝีมือไมถ่ึงขั น้ท่ีจะทาํให้ทุกคนทานได.้..”     มาเรียจั งจอ้งมองขนมหรูหราท่ีอยูบ่นโต๊ะดว้ยสหีน้ าหนั กใจ หากท่ีน่ีมีขนมท่ีทาํเองตัง้วางอยูข่า้งๆ  ขนมแสนหรูหราน่ี คงไมม่ีใครอยากทานขนมท่ีทาํเอง  เพราะในโลกน้ีพวกขุนนางสว่นใหญ่ 

แมแ้ตพ่วกผูห้ญงิเองกไ็มไ่ดช้่ืนชอบการทาํอาหาร  เพราะคดิวา่การทาํอาหารเป็นหน้าท่ีของคนครั ว  เป็นงานของคนรั บใชเ้ทา่นั น้     สาํหรั บฉั นกเ็หมือนกั น ฉั นทาํขนมไมเ่ป็น  แลว้ในตระกูลคลาเอสฉั นกไ็มไ่ดร้ั บอนุญาตให้เขา้ห้อง ครั วดว้ย     หลังจากท่ีฉั นพ้ืนความทรงจาํในชาติกอ่น  ฉั นเคยเขา้ครั วแลว้ผสมเคร่ืองเทศชนิดตา่งๆ  เพ่ือปรุงเหด็ท่ีเกบ็มาจากสวน     และฉั นกห็้ามไมใ่ห้เขา้ห้องครั วอีก  โดยแมค่รั วบอกฉั นวา่ “ห้องครั วเป็นสถานท่ีท่ีอันตราย  หากคุณหนูเกิดบาดเจบ็ข้ึนมาคงจะตอ้งแยแ่น่ๆ”  การเป็นคุณหนูน่ีชา่งเป็นเร่ืองท่ียากจริงๆ     ดังนั น้พวกทา่นหญงิตา่งๆ จึงทาํอาหารไมเ่ป็น  แลว้ไปซ้ือขนมท่ีทาํมาจากเชฟมืออาชีพมาให้กั บสภานั กเรียนแทน    

น่ีเป็นเหตุผลท่ีทาํให้มาเรียจังหนั กใจมากท่ีจะเอาข นมของตัวเองมาวางไวข้า้งๆ กั นสนิะ…     “สาํหรั บดิฉั น  ถึงแมว้า่ดิฉั นจะชอบขนมท่ีตกแตง่หรูหรากต็าม  แตด่ิฉั นกช็อบขนมท่ีทาํเองดว้ยเหมือนกั นนะ”     “เอ ๋ทา่นคลาเอสชอบขนมท่ีทาํข้ึนเองหรือคะ?”     มาเรียจั งพูดดว้ยสหีน้าแปลกประหลาดใจ     “ใช ่คุณหั วหน้าแมบ่า้น  กม็ีงานอดิเรกคลา้ยคุณน่ีแหละ  ดิฉั นยังชอบไปขอให้เธอทาํขนมให้ดิฉั นทานบอ่ยๆ   เลยละ่คะ่”     ถึงขนมตามร้านคา้ท่ีพวกพอ่ครั วแมค่รั วทาํนั น้จะมี หน้าตาสสีั นสวยงามและรสชาติอร่อยมาก  แตข่นมท่ีคุณหัวหน้าแมบ่า้นทาํให้ฉั นถึงจะมีรสชาติธร รมดา แตก่อ็ร่อยดว้ยเหมือนกั น 

ฉั นยังอยากจะกินอีกเลย  แตพ่อมาเรียนในโรงเรียนน้ีกไ็มม่ีโอกาสไดก้ินอีกแลว้     “หลั งจากท่ีมาอยูใ่นโรงเรียนแลว้  ดิฉั นกไ็มเ่คยทานขนมฝีมือคุณหัวหน้าแมบ่า้นอีกเลย  ถา้ไมร่บกวนจนเกินไป  คุณแคมป์เบลลช์ว่ยทาํขนมให้ดิฉั นทานไดห้รือไมค่ะ   หรือไมจ่ะให้ดิฉั นออกคา่อุปกรณ์ในการทาํขนมให้คุณ ดว้ยดีไหมคะ?”     ยังไงๆ ฉั นกอ็ยากทานขนมฝีมือของมาเรียจัง  ฉั นในตอนน้ีพยายามแยม้ย้มิอยา่งจริงใจให้มาเรียจังม ากท่ีสุดเทา่ท่ีจะทาํได ้ฉั นพยายามแลว้จริงๆ นะ  ท่ีจะไมใ่ห้ใบหน้าตั วเองดูชั ่วชา้เกินไป...     “ดิฉั นรั บเงนิไมไ่ดห้รอกคะ่!  ฉั นเพียงแคใ่ชข้องเหลือๆ  จากห้องคหกรรมเทา่นั น้เอง!  ...และดิฉั นไมค่อ่ยมั่นใจวา่มันจะอร่อยไหม  ถา้หากทา่นคาตาริน่า...เออ่ฉั นจะลองทาํขนมมาให้ทาน ดูนะคะ” 

   นั น้คือสงิ่ท่ีมาเรียจังพูดกั บฉั น     “ขอบคุณมากเลยนะคะ!”     ในท่ีสุดสงิ่ท่ีฉั นปรารถนาไวก้ป็ระสบความสาํเร็จอ ยา่งงดงาม  มาเรียจังสัญญากั บฉั นแลว้วา่จะเอาขนมฝีมือเธอมาให้ ฉั นดว้ย     หลั งเลิกเรียนวั นท่ีมาเรียจั งสั ญญาวา่จะเอาขนมมา ให ้ ฉั นรียกลับไปเปล่ียนเส้อืผา้เป็นชุดคนสวนท่ีหอพักแล้ วเดินออกมาจากท่ีนั น้ สว่นน้องชายและเพ่ือนๆ  ของฉั นนั น้กาํลังทาํงานอยูใ่นสภานั กเรียน ทวา่...     วันน้ีฉั นอยากจะลองใชปุ้๋ยท่ีไดม้าจากคุณทอมเร็ว ๆ กอ่นท่ีพวกเพ่ือนๆ  ของฉั นจะมาเหน็ฉั นในสภาพน้ีและดึงตัวฉั นไปท่ีอ่ืน     ตอนน้ีฉั นกาํลังเดินอยูร่ะหวา่งทางของหอพัก... 

   โครกคราก~~  เสยีงทอ้งร้องท่ีดังข้ึนมาเป็นของฉั นเอง  เป็นเพราะวันน้ีฉั นลืมทาํการมา  ในตอนเท่ียงฉั นกถ็ูกคีธดุ  เขาให้ฉั นเขียนบทความขอโทษเร่ืองการลืมทาํการบา้น มาสง่เขา ฉั นเลยกินขา้วเท่ียงไมอ่ิม่  ซ่ึงปกติกอ่นท่ีฉั นจะไปทาํสวนแอนน์มักจะเตรียมของว่ างให้ฉั น ทวา่..อยูๆ่ กลิน่กลิน่หน่ึงกล็อยข้ึน  กลิน่ท่ีหอมหวานน่ากินลอยอยูใ่นอากาศ  จนฉั นรู้สกึภูมิใจในจมูกของฉั นไมไ่ด้     ทาํเอาฉั นเผลอเดินตามกลิน่หอมหวานนั น้ไปโดย ไมต่ั ง้ใจ เดินออกนอกเสน้ทางเขา้สูใ่นป่าริมทางแทน     มาเรียจังและทา่นหญงิหลายคนท่ีน่าจะเป็นนั กเรีย นในโรงเรียนน้ียืนอยูท่่ีนั ่น      พวกหลอ่นทัง้หลายนั น้กาํลังยืนลอ้มรอบมาเรียจัง อยู ่แลว้ดูจากชุดท่ีใส ่ พวกหลอ่นน่าจะเป็นลูกสาวขุนนางชั น้สูงอยู.่.. 

   กลิน่หอมๆ  พวกนั น้ดูเหมือนจะออกมาจากตะกร้าท่ีมาเรียจังถือ  ซ่ึงตะกร้าใบนั น้ถูกปิดทับดว้ยผา้คลุมอีกชัน้...  อา่...กลิน่หอมน้ีคงลอยมาจากท่ีตะกร้าน้ีแน่ๆ     เกิดอะไรข้ึนนะ!?  หรือวา่เธอถูกพวกทา่นหญงิทา่นอ่ืนๆ  นั น้ขอให้ทาํขนมให้?!   ถึงเธอจะสัญญากั บฉั นเม่ือวาน  แตค่งมีใครบางคนขอให้เธอทาํดว้ยเหมือนกั น...     อา่ เธอชา่งเป็นสาวท่ีแสนดีจริงๆ เลยน้า...     ฉั นรู้สกึดีจริงๆ  ท่ีไมม่ีคนเหน็ฉั นตอนวงิ่ไปหามาเรียจังกั บพวกทา่นหญิ ง.... และเหตุการณ์น้ีกเ็กิดข้ึน     “ตุ๊บ!!” เสยีงตะกร้าท่ีหลน่ดั งข้ึนมา  โดยฝีมือของทา่นหญงิท่ีอยูใ่กลก้ั บมาเรียจังเป็นคนจับ

มือของเธอเหว่ียงอยา่งแรง  และตะกร้าของมาเรียจั งกต็กลงพ้ืน     สงิ่ท่ีกล้ิงออกมาจากในตะกร้าขนมของมาเรียจั งคือ ขนมท่ีดูเหมือนกั บมัฟฟิน...     “อยา่คดิวา่มีพลั งเวทมนตร์เยอะแลว้ทาํตั วเหมือนช นชั น้สูง! เป็นแคส่ามั ญชนแทๆ้  กลับไปอยูใ่นสภานั กเรียน!  ไมรู่้จั กสถานท่ีท่ีคนอยา่งเธอควรจะอยูบ่า้งรึไง!!”     ทา่นหญงิคนนั น้ตะโกนพร้อมกั บใชเ้ทา้ของเธอเหยี ยบยา่ํขนม?!     ดะ...เด๋ียวส!ิ นั่นมันขนมของฉั นนะ~~!!        “หยุดนะ!”     ฉั นตะโกนออกมาพร้อมกั บไปยืนขัน้กลางระหวา่ง ทา่นหญงิกั บมาเรียจั ง 

   “....ทะ...ทา่นคาตาริน่า...คลาเอส...”     ทา่นหญงิทุกคนตา่งตกตะลึงกั บการปรากฏตั วของ ฉั น  แลว้รวมไปถึงพวกทา่นหญงิท่ีเหยียบขนมของฉั นดว้ย     “คดิวา่กาํลังทาํอะไรกั นอยู!่!”     รู้ไหมวา่ขนมของมาเรียจังเป็นขนมของฉั น!  ของกินของฉั น!  หึ! ฉั นจอ้งมองบรรดาทา่นหญงิท่ีเริ่มหน้าซีด     “...เออ่”     พวกเธอทุกคนหน้าซีดลงเร่ือยๆ  คงเป็นเพราะเหน็โฉมหน้าท่ีชั่วร้ายของฉั นในตอนน้ีท่ีแ ขง็แกร่งเป็นสองเทา่กเ็ป็นได ้แต่  คนท่ีทาํลายขนมของฉั น  ฉั นไมย่กโทษให้เดด็ขาดเลย~!     

เพราะถูกฉั นจอ้งมอง  และพวกหลอ่นคดิวา่ฉั นนั น้โกรธมากๆ     “ขะ...ขอโทษดว้ยคะ่”     พวกหลอ่นโคง้ตั วให้  พร้อมกั บวงิ่จากไปอยา่งรวดเร็วทันที     อืม... ใบหน้าของฉั นคงชั่วร้ายถึงขีดสุดเลยสนิะ...     แตก่น็ะ...  ฉั นมองขนมของมาเรียจังท่ีตกอยูย่นพ้ืน  และเพราะพ้ืนดินท่ีน่ีสว่นใหญเ่ป็นพ้ืนหญา้  เลยดูไมส่กปรกเทา่ไหร่     ฉั นหยบิตะกร้าออกมาตัง้เหมือนเดิมกอ่นท่ีจะหยบิ ขนมใสเ่ขา้ไปในตะกร้านั น้ทีละช้ิน     แตก่ลิน่หอมๆ  ของขนมพวกนั น้กลับกระตุน้ความหิวของฉั นอีกครั ง้นึง .... ฉั นทนไมไ่หวจึงควา้มันเขา้ปากหน่ึงช้ิน 

   “...อร่อย”  ขนมน้ีมั นรสชาติอร่อยท่ีสุดมากกวา่บรรดาขนมท่ีฉั นเคยทานเสยีอีก อร่อยเกินไปแลว้!  รสชาติท่ีกลมกลอ่ม ไมห่วานเล่ียนจนเกินไปน้ี  อร่อยจริงๆ นะ  ไมท่ันรู้ตัวฉั นกก็ินขนมพวกนั น้จนหมดตะกร้าเสยีแลว้ ...     “อิม่จังเลย~” เม่ือฉั นมองไปทางมาเรียจัง  ฉั นกเ็พิง่เหน็วา่ตัวเธอแขง็ท่ือ เหมือนชอ็คไปเสยีแลว้     ...แยแ่ลว้!  ฉั นเผลอกินขนมของมาเรียจังหมดแลว้~ ทัง้ๆ  ท่ีจาํนวนของมั นน่าจะพอให้สมาชิกสภาทุกคนทานได.้. .     ...ฉั นควรจะพูดไงดีนะ... จะพูดวา่  ‘น่ีเป็นขนมท่ีเธอตัง้ใจมาทาํมาให้ฉั น  อร่อยมากจนฉั นกินหมดเลยละ่’ 

แตบ่างทีเธออาจจะทาํขนมให้คนอ่ืนกไ็ด้  ….ไมส่.ิ...แยแ่น่ๆ...     “เออ่ ดิฉั นเผลอทานจนหมดเลย  ...ตอ้งขอโทษดว้ยนะคะ!”  ฉั นกม้หัวขอโทษมาเรียจังท่ีกาํลังต่ืนตระหนก  แลว้มาเรียจั งกเ็ริ่มเปิดปากพูดดว้ยทา่ทางลั งเล     “อา่...ไมเ่ป็นไรหรอกคะ่  แต.่..ดิฉั นไมค่ดิวา่...เออ่มันเป็นของท่ีตกพ้ืนแลว้...”     เฮอ้... โชคดีท่ีเธอไมไ่ดพู้ดวา่  ‘ขนมน่ีไมไ่ดท้าํให้คุณเสยีหน่อย!’     โลง่ใจชะมั ด~     “ตกแคบ่นพ้ืนหญา้ ไมเ่ป็นไร ไมส่กปรกหรอก~”     ท่ีชาติกอ่นเคยมีคนพูดไวว้า่  ถา้ของกินตกลงไปแลว้เกบ็ข้ึนมาภายในสามวนิาทีกส็า มารถเอามากินตอ่ได้ 

   “คือ...น่ีหน่ะ”     อยูๆ่ มาเรียจั งหั วเราะออกมา     แต.่..     “คุณแคมป์เบลลท์าํขนมอร่อยจริงๆ นะ  อร่อยมากๆ เลย”     ขนมของมาเรียจังอยูเ่ลยจุดท่ีฉั นคาดหวังเอาไวม้า กกวา่ท่ีคดิเสยีอีก  รสชาติท่ีกลมกลอ่มแบบน้ียังติดอยูใ่นปากของฉั นอยูเ่ล ย ฝีมือของเธอไมไ่ดด้อ้ยกวา่ใครเลย  เม่ือฉั นพูดแบบนั น้ออกไป มาเรียจังก.็..     “....ขอบคุณมากนะคะ”  เธอหั วเราะแบบอายๆ  แลว้แกม้ของเธอกเ็ปล่ียนเป็นสแีดงกลา่ํ    

ขณะท่ีหัวใจของฉั นกาํลังเตน้ตึกตัก  ประทับใจในความน่ารั กของเธอ  เจา้ชายจาเร็ดกเ็ดินมาจากทางดา้นตึกของโรงเรียน     ดูเหมือนวา่วันน้ีคือวันท่ีสภานั กเรียนจะตอ้งประชุ มกั น แลว้มาเรียจังนั น้ไมเ่คยโดดการประชุมเลย  พวกเขาคงกั งวลเลยตามหาเธอ     ฉั นท่ีนั่งอยูบ่นพ้ืนหญา้ มือหน่ึงถือตะกร้าขนม  และมาเรียจังท่ียืนแกม้แดงกลา่ํนั น้  ทาํให้จาเร็ดมองมาอยา่งสงสั ย...     มาเรียจั งเลยโกหกจาเร็ดวา่  “บังเอิญดิฉั นไดเ้จอกับทา่นคลาเอสท่ีน่ี  เลยเผลอคุยกั นเพลินน่ะคะ่”  ขอบคุณมาเรียจั งมากท่ีไมบ่อกจาเร็ดไปวา่  “ทา่นคลาเอสกินขนมท่ีดิฉั นทาํมาเผ่ือพวกคุณไปหมดเ ลยคะ่”  แลว้ฉั นคงจะโดนจาเร็ดและคีธโกรธแน่ๆ  พวกเขาสองคนคงจะพูดพร้อมกั นวา่  “ทาํไมถึงไปกินขนมของคนอ่ืนเคา้ หะ๊!” 

   พอจาเร็ดเจอมาเรีย  พวกเขากเ็ลยพากันเดินกลับไปท่ีห้องสภานั กเรียน  ความจริงจาเร็ดกจ็ะลากฉั นไปดว้ยเหมือนกั น  แตฉ่ั นอยากจะโรยปุ๋ยท่ีสวนให้เสร็จวันน้ี  เลยบอกปั ดเขาไป     ฉั นท่ีทานขนมจนอิม่แลว้เดินไปหอพักเปล่ียนเส้อื ผา้ แลว้เดินออกมาเพ่ือไปท่ีสวน     ‘แตเ่ร่ืองท่ีมาเรียจังถูกแกลง้นั น้มัน...’  ฉั นท่ีกาํลังทาํสวนอยูน่ั น้คดิถึงเหตุการณ์ท่ีเกิดข้ึน     ถึงเธอจะเป็นสามั ญชนท่ีมีพลั งเวทแหง่แสงสวา่งท่ี หายาก การเรียนกด็ี ใบหน้าและบุคลิกกง็ดงาม  ทัง้ยังไดร้ั บเลือกให้เป็นคณะกรรมการของสภานั กเรีย นดว้ย ถือวา่นั กเรียนในโรงเรียนน้ีช่ืนชมเธอมาก     มาเรียนั น้น่าจะเป็นท่ีอิจฉาของทุกคนในโรงเรียน. .. สว่นมากกค็งจะเป็นพวกขุนนางท่ีอิจฉาเธอแน่ๆ  น่ีเป็นเหตุผลท่ีคนท่ีชอบปรากฏตั วข้ึนมา 

   ในเกมนั น้ สว่นใหญค่นท่ีแกลง้เธอคือคาตาริน่า  แต.่..กไ็มไ่ดม้ีเพียงแคค่าตาริน่าคนเดียวเทา่นั น้ท่ีกลั่น แกลง้มาเรียจั ง ยั งมีพวกขุนนางอ่ืนๆ  อีกท่ีมายุง่วุน่วายกั บเธอ     แตอ่ยา่งไหร่กต็าม  การชว่ยขนมของมาเรียจั งในวั นน้ีผา่นไปดว้ยดี     ฉั นไมช่อบคาตาริน่าในเกมเลย~!     คาตาริน่าในเกม...     มาคดิๆ ด ู เหมือนฉั นจะเคยเหน็ฉากท่ีคาตาริน่ากาํลังแกลง้นางเอ กเหมือนสงิ่ท่ีมาเรียจังเจอวันน้ีเหมือนกั น     มาเรียจังนั น้ทาํขนมมาเผ่ือเอาไปแบง่ให้สมาชิกสภ านั กเรียน  แตเ่ธอถูกคาตาริน่าขั ดขวางดว้ยการโยนขนมลงพ้ืน    

ตอนนั น้จาเร็ดท่ีเป็นหน่ึงในรูทจีบไดก้ป็รากฏตัวข้ึ นมาดว้ยมาดเจา้ชายท่ีสงา่และองอาจ มาขวางคาตาริน่า  และเพ่ือนๆ ของเธอ     และเขายั งหยบิขนมท่ีตกพ้ืนบางสว่นข้ึนมาชิม  แลว้สง่ย้มิให้มาเรียพร้อมกั บกลา่ววา่  “ขนมอร่อยมากเลย~”     จาเร็ดท่ีแยม้ย้มิอยา่งออ่นโยนเป็นประกายในตอน นั น้ทาํกระจายไปทั่วจอทีวีทีเดียวเลยละ่     แลว้...สงิ่ท่ีเกิดข้ึนมาในวั นน้ี  อาจจะเป็นเหตุการณ์แบบในเกม  ...และเพราะฉั นไมไ่ดท้าํตัวร้ายกาจเหมือนคาตาริน่าใ นเกม เลยลืมไปเสยีสนิทเลย...     ฉั นคดิวา่ฉั นเขา้ใจแลว้วา่ทาํไมจาเร็ดถึงไดม้าปรา กฏตัวหลังจากนั น้  เพราะน่ีเป็นรูทเหตุการณ์ของจาเร็ดนั น้เอง...     มั นเป็นรูทของจาเร็ด... 

   ...ฉั นเผลขโมยรูทของจาเร็ดไปซะแลว้...     ไมส่ ิ ฉั นคดิวา่จาเร็ดน่าจะหยุดการกระทาํของคาตาริน่าและ ไลเ่ธอให้ออกไป   แตแ่ทนท่ีจาเร็ดนั น้ฉั นกลับใชใ้บหน้าท่ีแสนชั่วร้ายน้ีไ ลพ่วกหลอ่นไปแทน...  อา่...และรอยย้มิท่ีทานขนมอยา่งเอร็ดอร่อยท่ีควรจ ะเป็นของจาเร็ด ดันกลายเป็นของฉั นแทน...  แลว้ฉั นยังกินขนมจนหมดเกล้ียงเลยดว้ย...     อา๋~ ขอโทษดว้ยนะ จาเร็ด~  ฉั นขโมยเหตุการณ์ความรั กของนายไปซะแลว้ละ่~  ถา้เป็นแบบน้ีมาเรียจังกจ็ะไมต่กหลุมรั กกั บจาเร็ด น่ะส.ิ..     ขอโทษ  ...ขอโทษจริงๆ นะ     หืม~ หรือจะดีกวา่