เรียกข้าว่าคุณหนูอันดับหนึ่ง เล่ม7 (จบ)

ผลพวงท่ีอ๋องคนใหม่ทิ้งเอาไวใ้ ห้ แต่ตวั ของซือถูจิ่วเยเ่ องกเ็ ป็น สาเหตุดว้ ยเช่นกนั นยั หน่ึง นางมิไดเ้ ติบโตข้ึนในวงั หลวง กอปรกบั ไม่ไวใ้ จคน ในวงั ดงั น้นั จึงเคยชินกบั การไปไหนมาไหนคนเดียว อีกท้งั นิสยั ที่ เยน็ ชา หลงใหลการปรุงยาพษิ แมก้ ระทง่ั สตั วเ์ ล้ียงขา้ งกายกย็ งั ไม่ พน้ สตั วท์ ่ีมีพิษ คนอื่นๆ เห็นแลว้ จึงพากนั หวาดกลวั ไม่กลา้ เขา้ ใกล้ นางเป็นคนสร้างภาพพจนเ์ ยน็ ชาน้ีข้ึนมาดว้ ยตวั เอง ไห่ถางพลนั กลา่ ว “ในเม่ือเป็นเช่นน้ี ท่านเองกใ็ ชช้ ีวติ อยา่ ง ลาบากเกินไป องคห์ ญิง ศตั รูของท่านมีอยมู่ ากมาย หลงั จากกอง กาลงั จินอู่กลบั ไป คนท่ีตอ้ งเผชิญอนั ตรายกจ็ ะเหลือท่านเพียงผู้ เดียว” ไห่ถางเป็นเพียงสาวใชอ้ ่อนแอคนหน่ึง ส่วนใหญ่จึงช่วยอะไร ไม่ได้ ส่วนคนขา้ งกายท่ีซือถูจ่ิวเยไ่ วใ้ จกลบั ไม่มีสกั คน

“หากคุณชายอยดู่ ว้ ยกค็ งดี” ไห่ถางพึมพา เซวยี เจามกั จะมีวธิ ี รับมือเสมอ ดว้ ยนิสยั เยน็ ชาแขง็ กระดา้ งของซือถูจิ่วเย่ ชาวบา้ นจึง ไม่ไวใ้ จนาง ส่วนซือถูจ่ิวเยเ่ องกไ็ ม่คิดจะไปแกต้ วั นน่ั ยงิ่ ทาใหผ้ คู้ น เช่ือวา่ นางชวั่ ร้ายเขา้ ไปใหญ่ แตว่ ธิ ีการของเซวยี เจาน้นั อ่อนโยน นกั อาจสามารถเกล้ียกล่อมซือถูจ่ิวเย่ ทาใหส้ ถานการณ์ตอนน้ีดี ข้ึนมาบา้ ง ซือถูจิ่วเยไ่ ดย้ นิ ช่ือของเซวยี เจากพ็ ลนั หยดุ ชะงกั ไปชว่ั ครู่ เมื่อตอนจากมา นางไม่ไดร้ ่าลาเซวยี เจา เพยี งบอกกล่าวกบั จีเหิง เท่าน้นั เม่ือจีเหิงรู้จึงจดั เตรียมกาลงั ทหารเพือ่ ส่งนางกลบั มอ่ หลนั ที่ซือถูจิ่วเยไ่ ม่ไดบ้ อกเซวยี เจา กเ็ พราะนางรู้วา่ ตนเองกลบั มา ม่อหลนั ดว้ ยสาเหตุใด พดู ใหไ้ พเราะหน่อยกค็ อื เพื่อเรียกร้องความ เป็นธรรม แต่ถา้ พดู ไม่น่าฟังกจ็ ะกลายเป็นวา่ มาเพอื่ ฆ่าคน แมน้ างจะเคยบอกกบั เซวยี เจาอยหู่ ลายคร้ัง วา่ อดีตของตนเคย สงั หารผคู้ นไปมากมาย แต่ถึงกระน้นั เซวยี เจากไ็ ม่เคยเห็นนางฆ่า

คนจริงๆ ซือถจู ิ่วเยร่ ู้ดีวา่ ความเห้ียมโหดและเยน็ ชาที่ฝังลึกถึง กระดูกดาของตนน้นั อาจทาใหเ้ ซวยี เจาหวาดกลวั จึงไม่อยากให้ เขาตอ้ งมาเห็นดา้ นน้ีของนาง ดงั น้นั ซือถูจิ่วเยจ่ ึงกลบั มาเพยี งลาพงั

บทท่ี 405 องค์หญงิ ผู้สืบทอดราชบัลลงั ก์ อีกอยา่ ง แมจ้ ะเตรียมตวั มาดีแค่ไหน กใ็ ช่วา่ จะไม่มีทางพลาด พล้งั หรือปราศจากอนั ตราย คนเหล่าน้นั ทาอะไรนางไม่ไดก้ ็จริง แต่ขาของเซวียเจาทาให้เขาเคล่ือนไหวไม่สะดวก หากอีกฝ่ าย ตอ้ งการทาร้ายเซวียเจา ยอ่ มง่ายดายราวกบั พลิกฝ่ ามือ ก่อนหนา้ น้ี เร่ืองที่ศัตรูจบั เจียงหลีเพื่อข่มขู่จีเหิงก็เป็ นตัวอย่างท่ีชัดเจนนัก ซือถูจิ่วเยไ่ ม่ตอ้ งการใหป้ ระวตั ิศาสตร์ซ้ารอยอีก และท่ีสาคญั นาง ไม่รู้วา่ จะเผชิญหนา้ กบั เซวยี เจาอยา่ งไร เซวยี เจาเป็นชายหนุ่มนิสยั ดี จิตใจของเขาใสกระจ่าง งดงาม ซื่อตรง หลายๆ คร้ังท่ีซือถูจิ่วเยถ่ ูกความสดใสเบิกบานของเซวยี เจา ดึงดูดเอาไว้ ทาใหอ้ ยากเขา้ ใกลเ้ ขามากข้ึน แต่เขา้ ใกลแ้ ลว้ จะทา อะไรได้ ปรารถนาจะเขา้ ใกลถ้ ึงข้นั ไหน ในใจของนางกย็ งั ไม่มี คาตอบ

นางตอ้ งเดินทางกลบั มอ่ หลนั ในฐานะองคห์ ญิงผสู้ ืบทอดราช บลั ลงั ก์ ปกครองบา้ นเมือง กลายเป็นอ๋องหญิงต่อไป ซือถูจ่ิวเย่ เขา้ ใจในจุดน้ี สุดทา้ ยนางกบั เซวยี เจากจ็ ะเหมือนอยกู่ นั คนละโลก เมื่อก่อน ตอนท่ีทุกคนอยดู่ ว้ ยกนั ยงั ไม่มีเส้นแบ่งแยกท่ีชดั เจนนกั ดงั น้นั จึงสามารถละทิ้งสิ่งเหล่าน้นั ไป ไม่ตอ้ งเกบ็ มาคิด แต่ตอนน้ี เร่ืองราวท้งั หมดปรากฏอยตู่ รงหนา้ ทาใหไ้ ม่อาจหลบเล่ียง ดงั น้นั สิ่งท่ีซือถูจ่ิวเยต่ ดั สินใจทากค็ ือ ต่างคนต่างไป สิ้นสุด กนั เพียงเท่าน้ี นางเดินทางกลบั ม่อหลนั เพอื่ เป็นอ๋องหญิง ส่วน เซวยี เจากย็ งั คงมีชีวติ เหมือนท่ีผา่ นมา เป็นชายหนุ่มผแู้ สนอ่อนโยน เรื่องราวการพบกนั ในอดีต เป็นเพยี งเหตุการณ์ท่ีสวยงามคร้ังหน่ึง เท่าน้นั ในโลกน้ีไม่มีงานเล้ียงใดไม่เลิกรา เกบ็ เอาไวเ้ ป็นความทรง จาจะดีท่ีสุด นางเหม่อมองฟ้าไกลดว้ ยสายตาเลื่อนลอย

นางกานลั ท่ีอยดู่ า้ นนอกพลนั กล่าว “องคห์ ญิง ผอู้ าวโุ สสวั่ จิ้ง ขอเขา้ เฝ้าเพคะ” ซือถูจ่ิวเยช่ กั สายตากลบั ชว่ั ครู่แววตาแห่งความผดิ หวงั พลนั เลือนหาย นางหมุนตวั กลบั มาดว้ ยสีหนา้ เรียบเฉย กล่าววา่ “ใหเ้ ขา รอก่อน ขา้ จะออกไปเดี๋ยวน้ี” ไห่ถางมองซือถูจ่ิวเยด่ ว้ ยความห่วงใย ผมู้ าเยอื นมีจุดมุ่งหมาย อะไรน้นั นางยอ่ มรู้ดีแก่ใจ น้าในม่อหลนั เดือดจนน่ากลวั ไม่อาจ ขา้ มผา่ นไปโดยง่าย ซือถูจ่ิวเยจ่ ะสามารถรับมือไดไ้ หม ไม่มีใครตอบได้

สว่ั จิ้งรอซือถูจิ่วเยอ่ ยใู่ นตาหนกั ที่จริงตระกลู ของนางไม่ใช่แซ่ซือถู แต่เพื่อหลบหนีการไลล่ ่า ตอนน้นั จาตอ้ งซดั เซพเนจรในยทุ ธภพ จึงปกปิ ดแซ่เดิม นานวนั เขา้ กก็ ลายเป็นความเคยชิน ตอนน้ีนางกลายเป็น ‘องคห์ ญิง’ ทวา่ บางคร้ัง กลบั นึกถึงตอนอาศยั อยใู่ นเมืองเยยี่ นจิงข้ึนมา ที่นนั่ มีคน เรียกนางวา่ ‘หมอซือถู’ สวั่ จิ้งถวายคานบั “ทรงพระเจริญ” “นงั่ ลงได”้ ซือถูจ่ิวเยก่ ล่าว สีหนา้ ของเขาเรียบเฉย ทวา่ ในใจของสว่ั จิ้งน้นั หวาดหวน่ั นกั องคห์ ญิงหนา้ ตาสะสวย แต่อุปนิสยั กลบั ไม่เป็นที่รักของคนทวั่ ไป มิน่าชาวบา้ นถึงไดย้ าเกรง เขาขอบคุณนางแลว้ จึงนง่ั ลงกล่าววา่ “องคห์ ญิง เก่ียวกบั พธิ ีสถาปนา ไดม้ ีการจดั เตรียมไวพ้ ร้อมแลว้ ”

ในหมู่เช้ือพระวงศ์ ตอนน้ีเหลือแต่ซือถูจ่ิวเยเ่ พียงคนเดียว อีกท้งั เบ้ืองหลงั ยงั มีฮ่องเต้แห่งแควน้ เย่ียนคอยเก้ือหนุน แผ่นดินน้ีจึง สมควรจะเป็ นของซือถูจิ่วเย่ ต่อให้เป็ นพระราชพิธีสถาปนาอ๋อง หญิง อย่างไรเสียในภายภาคหน้า ท่านอ๋ องแห่งม่อหลันก็คือ ซือถูจิ่วเย่ สวั่ จิ้งไม่ใช่ศตั รูที่หลงเหลืออยู่ ตรงกนั ขา้ ม เขายงั ถูกอ๋องผนู้ ้นั จบั ขงั มาโดยตลอด เมื่อซือถูจิ่วเยก่ ลบั เขา้ วงั จึงแต่งต้งั สว่ั จิ้งเขา้ รับ ตาแหน่งในราชสานกั สวั่ จิ้งตอ้ งการรักษาสถานะของตนไวใ้ หม้ นั่ ดงั น้นั ในช่วงน้ีสว่ั จิ้งจึงติดตามซือถูจิ่วเย่ ผกู้ มุ ชะตาชีวติ ของเขา อยา่ งจริงใจ “วเิ ศษนกั ” ซือถูจิ่วเยเ่ อ่ยรับ “หลายวนั มาน้ี ท่านผอู้ าวโุ สจงและกระหมอ่ มมีเร่ืองหน่ึง อยากหารือ... เกี่ยวกบั การเลือกคูค่ รองขององคห์ ญิง”

จบคา ซือถูจ่ิวเยก่ จ็ บั จอ้ งอีกฝ่ ายอยา่ งเยน็ ชาแวบหน่ึง สวั่ จิ้งถูก สายตาของนางทาใหต้ กใจจนพดู ไมอ่ อก ไม่กลา้ เอ่ยปากต่อไป ในงานพระราชพิธีสถาปนาอ๋องหญิงของซือถูจิ่วเย่ นาง สมควรจะแต่งต้งั ตาแหน่งพระสวามีดว้ ย แต่จนถึงตอนน้ี ซือถูจ่ิวเย่ ก็ยงั คงไร้คู่ครอง ดงั น้นั ขุนนางท้งั หลายจึงเร่ิมเร่งรัด อยา่ งไรเสีย ซือถูจิ่วเยก่ ็เป็ นสตรี ในประวตั ิศาสตร์ของม่อหลนั ไม่เคยมีผหู้ ญิง ได้รับการสถาปนาเป็ นอ๋องมาก่อน ถึงแมจ้ ะมีฮ่องเต้แห่งแควน้ เยี่ยนหนุนหลงั แต่กองกาลงั จินอู่ก็ไม่ได้อยู่ท่ีม่อหลนั ตลอดไป สุดท้ายยงั คงเป็ นตวั ของนางที่ต้องสะสางเร่ืองยุ่งยากต่างๆ ใน อนาคต และในความยงุ่ ยากท้งั หมดท้งั มวลน้ี คูค่ รองเป็นเรื่องที่ไม่ อาจหลบเล่ียง ต่อใหต้ อนน้ีสว่ั จิ้งไม่พดู วนั ขา้ งหนา้ กต็ อ้ งมีคนอื่น เสนอข้ึนมาอยดู่ ี หากซือถูจิ่วเยไ่ ม่อยากคดั เลือกพระสวามีเพอ่ื ให้

กาเนิดทายาทของตนออกมา ตาแหน่งอ๋องกอ็ าจจะตกเป็นของคน อื่น น่ีเป็นประเพณีด้งั เดิมของชาวม่อหลนั ... ซือถูจ่ิวเยเ่ องกต็ อ้ ง ปฏิบตั ิตามเช่นกนั เห็นซือถูจิ่วเยเ่ งียบงนั ไม่พดู ไม่จา สว่ั จิ้งจึงทาใจกลา้ แลว้ เอ่ย ถาม “องคห์ ญิง หากท่านไม่ยอมตดั สินพระทยั เกรงวา่ จะตอ้ ง คดั เลือกเอาจากนอกวงั เสียแลว้ ” วิธีการของม่อหลันก็เหมือนกับการคดั เลือกสาวงามของ แควน้ เย่ียน เพียงแต่การเลือกผูช้ ายมาเป็ นพระสวามี เพ่ิงจะเคย เกิดข้ึนเป็ นคร้ังแรก ในหมู่เช้ือพระวงศ์ของม่อหลนั การแต่งงาน ขององคห์ ญิงและองคช์ ายจะมาจากการหม้นั หมายกนั ไวต้ ้งั แต่ตน้ ทว่าในตอนท่ีซือถูจ่ิวเย่เป็ นเด็กน้ันเกิดเรื่องต่างๆ ข้ึนมากมาย

ต่อมายงั ตอ้ งซัดเซพเนจร ดงั น้ันจึงไม่เคยผ่านการหม้นั หมายมา ก่อน “หากไม่มีทางออกจริงๆ กใ็ หด้ าเนินการคดั เลือกเถิด” ซือถูจ่ิว เยต่ ดั สินใจไดใ้ นท่ีสุด สว่ั จิ้งอ้ึงงนั ชว่ั ครู่ อดท่ีจะชาเลืองมองซือถูจ่ิวเยไ่ มไ่ ด้ ทวา่ กลบั เห็นหญิงสาวท่ีมีสีหนา้ เยน็ ชาผนู้ ้ีเผยรอยยมิ้ ขบขนั ออกมา นาง กล่าว “เรื่องพระสวามีกเ็ ป็นแค่หุ่นเชิดเท่าน้นั ในเมื่อตอ้ งเลือก สุดทา้ ยกเ็ ลือกคนท่ีเช่ือฟังและวา่ นอนสอนง่ายจะดีกวา่ เรื่อง เลก็ นอ้ ยพวกน้ีไมต่ อ้ งนามาบอกขา้ อีก ผอู้ าวโุ สสวั่ มีอะไรกใ็ หเ้ จา้ จดั การเถิด” “ผอู้ าวโุ สสวั่ ” ซือถูจิ่วเยเ่ อ่ยเรียก สว่ั จิ้งไดย้ นิ กห็ วั ใจกระตุก วบู สวั่ จิ้งไม่รู้วา่ แทจ้ ริงแลว้ ซือถูจิ่วเยก่ าลงั คิดอะไรอยู่ อยา่ งไรเสีย นี่กเ็ ป็นเรื่องใหญ่ในชีวติ ของนาง เหตุใดหญิงสาวถึงมีท่าทางไม่

ยห่ี ระเช่นน้ี สตรีทวั่ ไปยงั ต้งั ความหวงั ต่อคูค่ รองที่จะมาร่วมเรียง เคียงหมอนไปตลอดชีวติ แต่คาพดู เมื่อสกั ครู่ท่ีซือถูจ่ิวเยก่ ล่าววา่ ‘หุ่นเชิด... เช่ือฟังและวา่ นอนสอนง่าย’ เหล่าน้นั หากแพร่สะพดั ไป ถึงหูของราษฎรมอ่ หลนั ไม่รู้วา่ องคห์ ญิงผนู้ ้ีจะตอ้ งถูกก่นด่าอีก มากมายแค่ไหน สวั่ จิ้งทอดถอนใจ ดว้ ยไม่รู้วา่ ควรทาอยา่ งไรดี ในช่วงท่ียุ่งอยู่กับการเตรียมพระราชพิธีสถาปนา ไห่ถาง พบวา่ ยง่ิ แต่ละวนั ผา่ นพน้ ไป ซือถูจ่ิวเยก่ ย็ ง่ิ เยน็ ชามากข้ึน ถึงแมเ้ มื่อก่อนตอนท่ีนางอยใู่ นจวนกว๋ั กงจะไม่ใช่คนท่ีมีนิสยั ร่าเริงเป็นมิตร แต่สาหรับเร่ืองของตระกลู เซวยี ซือถูจิ่วเยก่ ใ็ หค้ วาม ช่วยเหลือสุดกาลงั เซวยี เจายงั เคยกล่าววา่ ซือถูจิ่วเยเ่ ป็นคนท่ี ภายนอกดูเยน็ ชา ทวา่ จิตใจน้นั อบอุน่ นกั แตพ่ อกลบั ถึงม่อหลนั ดู เหมือนวา่ ความอบอุ่นสุดทา้ ยจะระเหยไปจนหมดสิ้น จากในสู่ นอก ราวกบั นางไดก้ ลายเป็นคนไร้หวั ใจไปแลว้ จริงๆ

การคดั เลือกคูค่ รองท่ีต้งั ใจดาเนินการเพอื่ ซือถูจิ่วเยค่ ่อยๆ เป็น รูปเป็ นร่าง ในบรรดาขนุ นางของม่อหลนั นอกจากส่ัวจิ้งแลว้ คน อ่ืนๆ ล้วนถูกอานาจของฮ่องเต้หงเซี่ยวบังคับให้สนับสนุน ซือถูจ่ิวเย่ ทว่าในใจกลบั ไม่อยากจะยอมรับ ส่ัวจิ้งเพียงลาพงั กย็ าก จะต่อกรกบั อานาจของขนุ นางคนอ่ืนๆ ได้ การคดั เลือกพระสวามี น้ี จึงมีปัญหาปรากฏข้ึนมาอยา่ งชา้ ๆ ซือถูจิ่วเยห่ นา้ ตาสะสวย แต่ เสียดายท่ีนางโหดเห้ียมเกินไปสักหน่อย ท้งั ยงั เชี่ยวชาญในการใช้ ยาพิษ แมน้ างจะเป็นถึงองคห์ ญิง แต่ในเม่ือถูกคดั เลือกมาเป็ นพระ สวามีแล้ว ก็เท่ากับไร้ซ่ึงอานาจ ย่ิงไปกว่าน้ัน เกรงว่ายงั จะถูก ซือถูจ่ิวเย่บีบบงั คบั หากมีจุดไหนท่ีบกพร่องจนทาให้นางโกรธ ข้ึนมา คงจะไม่เหลือแมแ้ ต่ชีวติ ดว้ ยเหตุน้ี เหล่าขนุ นางที่บุตรชายพอจะมีช่ือเสียงดีอยสู่ กั หน่อย ต่างกร็ ู้เรื่องการคดั เลือกพระสวามีน้ีล่วงหนา้

บรรดาคุณชายสูงศกั ด์ิที่อายใุ กลเ้ คียงกบั ซือถูจิ่วเยล่ ว้ นหม้นั หมาย ไปนานแลว้ ส่วนที่ยงั ไม่มีพนั ธะ ในช่วงวนั สองวนั มาน้ีกถ็ ูกทาง บา้ นจดั การหม้นั หมายใหอ้ ยา่ งรวบรัด สุดทา้ ยคนท่ีเหลือมาถึงการคดั เลือก บา้ งเป็นคุณชายไร้ ความสามารถที่ถูกทางบา้ นตามใจ ทาตวั สามะเลเทเมาเจา้ สาราญ ไปวนั ๆ บา้ งกเ็ ป็นพวกท่ีฐานะทางบา้ นค่อนขา้ งขดั สน หวงั จะเขา้ หาองคห์ ญิงเพือ่ ความเป็นอยทู่ ่ีสุขสบายของตนและครอบครัว โดยรวม เม่ือกวาดตามองออกไปลว้ นแต่ไม่ไดค้ วาม ต่อใหเ้ ป็นคน ที่มีคุณสมบตั ิเหมือนอยา่ งที่ซือถจู ิ่วเยต่ อ้ งการ คือเช่ือฟังและวา่ นอนสอนง่าย แต่คนแบบน้นั กอ็ อ่ นแอเกินไป อยา่ วา่ แต่สามารถ แบกรับหนา้ ที่อะไรไดเ้ ลย ดูๆ ไปแลว้ กลบั เหมือนขา้ รับใชเ้ สีย มากกวา่ ท้งั ยงั เป็นขา้ รับใชท้ ่ีต่าตอ้ ย หากซือถูจ่ิวเยเ่ ลือกคนแบบน้ี มาเป็นสามี เกรงวา่ จะกลายเป็นอ๋องหญิงท่ีน่าสมเพชกวา่ ใครใน ประวตั ิศาสตร์ม่อหลนั

สวั่ จิ้งเองกจ็ นปัญญา ผชู้ ายดีๆ พอไดย้ นิ ช่ือซือถูจ่ิวเยต่ ่างก็ หลบเล่ียงกนั แทบไม่ทนั จะเสนอชื่อเขา้ รับการคดั เลือกไดอ้ ยา่ งไร พดู ข้ึนมาแลว้ ยงั แทบไม่อยากจะเชื่อ ซือถูจิ่วเยใ่ ช่วา่ จะหนา้ ตาข้ีริ้ว ข้ีเหร่ เหตุใดถึงตอ้ งมาตกอยใู่ นสถานการณ์ที่ไม่มีคนดีๆ อยาก แต่งงานดว้ ย ไห่ถางรู้สึกร้อนรนจนแทบจะลุกเป็ นไฟ

บทที่ 406 ฆ่าทิง้ ได้เลย แต่ซือถูจิ่วเยก่ ลบั ไม่รู้สึกรู้สา คนไม่ไดค้ วามพวกน้นั นางเห็น แล้วก็ไม่รู้สึ กโกรธเคือง ซ้ ายังแสดงสี หน้าเหมือน ‘เข้าใจ สถานการณ์’ หากจะคดั เลือกพระสวามีก่อนพระราชพิธีสถาปนา ช่วงเวลา น้ีซือถูจ่ิวเยก่ ต็ อ้ งตดั สินใจเสียที แต่ไม่มีใครเขา้ ท่าเลยสกั คน สว่ั จิ้ง เห็นพวกเขาเหล่าน้นั แลว้ ยงั ทนดูไม่ได้ คอยเลียบเคียงถามซือถูจิ่ วเยอ่ ยบู่ า้ ง วา่ คนไหนท่ีพอใชไ้ ด้ ซือถูจ่ิวเยค่ รุ่นคิดอยนู่ าน ก่อนจะช้ี ไปท่ีบุตรชายของขนุ นางฝ่ ายบุ๋นคนหน่ึง แลว้ กลา่ ววา่ “นน่ั กไ็ ม่ เลว” พอสวั่ จิ้งพนิ ิจมองกแ็ ทบจะเป็นลม ชายหนุ่มคนน้นั ...ดูแลว้ ไม่เลวกจ็ ริง อยา่ งนอ้ ย แมว้ า่ ฐานะจะไม่ถึงกบั มงั่ คงั่ แต่กไ็ ม่ยากจน อีกท้งั ยงั ปราศจากอุปนิสยั ที่ไม่พึงประสงค์ แต่ถึงกระน้นั กธ็ รรมดา

สามญั จนเกินไป ไม่วา่ จะเป็นบุคลิกหนา้ ตา หรือวา่ อุปนิสยั และ ความสามารถ หากใหเ้ ขาไปแทรกตวั อยใู่ นฝงู ชนกค็ งไม่มีใครหา เจอ คนแบบน้ีจะมาเป็นคู่ครองของอ๋องหญิงแห่งม่อหลนั อยา่ งน้นั หรือ สว่ั จิ้งไม่อาจยอมรับได้ “ดูเช่ือฟัง ขลาดเขลา คงจะทาเร่ืองสงั หารภรรยาอะไรเทือกน้ี ไม่ได”้ ซือถูจ่ิวเยก่ ล่าว ฆ่าเมีย สวั่ จิ้งไดฟ้ ังกส็ น่ั สะทา้ นจบั ข้วั หวั ใจ น่ีมนั อะไรกนั เงื่อนไขในการเลือกพระสวามีขององคห์ ญิงน้นั มีเพียง ‘ไม่คิดจะ ฆ่านาง’ อยา่ งน้นั หรือ แลว้ อยดู่ ีๆ ใครจะคิดสงั หารภรรยาของตน เล่า ดูเหมือนซือถูจิ่วเยจ่ ะนึกอะไรข้ึนได้ จู่ๆ จึงหวั เราะออกมา นางรู้วา่ สวั่ จิ้งกาลงั สงสยั อะไร แต่เรื่องสงั หารภรรยาน้นั น่า ประหลาดใจนกั หรือ อยา่ งนอ้ ยตระกลู เซวยี ท่ีนางรู้จกั เซวยี ฟังเฟย

พสี่ าวของเซวยี เจากต็ ายดว้ ยน้ามือของสามีตนเองมิใช่หรือ สามี ภรรยาอาจใกลช้ ิดหรือห่างเหิน สามีภรรยาท่ีสามารถอยกู่ นั ไปจน แก่เฒ่าน้นั มีนอ้ ยมาก ส่วนใหญ่กลบั กลายเป็นศตั รู... นางไม่ ปรารถนาจะกลายเป็นศตั รูกบั สามีในอนาคต ท้งั ยงั ไม่หวงั จะรักกนั ไปจนแก่เฒ่า ดงั น้นั การเป็นคนแปลกหนา้ ท่ีเยน็ ชาต่อกนั กใ็ ช่วา่ จะ ไร้ขอ้ ดี อยา่ งนอ้ ยกไ็ ม่มีเร่ืองเดือดเน้ือร้อนใจ ไดใ้ ชช้ ีวติ อยา่ งสงบ สุข สวั่ จิ้งยงั อยากจะพดู ต่อ แต่เม่ือเห็นวา่ ซือถูจ่ิวเยม่ ีท่าทางอยาก จบการสนทนาแลว้ จึงไดแ้ ต่ปล่อยใหเ้ รื่องน้ีผา่ นเลยไป ขณะน้นั จู่ๆ ดา้ นนอกกม็ ีคนเขา้ มาถวายรายงานวา่ ทหารนอกวงั จบั ตวั นกั ฆ่า คนหน่ึงได้ แต่นกั ฆ่าคนน้ียนื กรานจะขอพบองคห์ ญิงเพียงอยา่ ง เดียว “วงั หลวงแห่งน้ีมีนกั ฆ่าปรากฏตวั ข้นึ มาไม่เวน้ แต่ละวนั ” สวั่ จิ้งกล่าวอยา่ งไม่พอใจ เฉพาะที่เขารู้ ในช่วงสองสามวนั มาน้ีกม็ ี

เขา้ มามิไดข้ าด ยงั ดีที่องคห์ ญิงเก่งกลา้ สามารถ มิเช่นน้นั กไ็ ม่รู้วา่ จะตอ้ งตายไปแลว้ กี่คร้ัง “ไม่พบ ฆ่าทิ้งไดเ้ ลย” ซือถูจ่ิวเยก่ ล่าวอยา่ งไม่แยแส นางกานลั ผนู้ ้นั กลบั เอ่ยดว้ ยท่าทางลงั เล “องคห์ ญิง นกั ฆ่าคน น้ี...บอกวา่ รู้จกั กบั ท่านตอนอยทู่ ่ีแควน้ เยยี่ น แมจ้ ะไม่รู้จกั แต่ถึง อยา่ งไรกเ็ ป็นแค่ชายขาเป๋ คนหน่ึง พวกทหารตรวจสอบแลว้ พบวา่ เขาพกิ ารจริง หากเป็นนกั ฆ่า... คนขาเป๋ แบบน้นั กค็ งไม่มีอะไรน่า กลวั หรือวา่ จะเป็นการเขา้ ใจผดิ ” หลงั จากไดฟ้ ัง ไห่ถางกบั ซือถูจ่ิวเยต่ ่างอ้ึงงนั ไห่ถางพลนั เอ่ย ออกมาดว้ ยความต่ืนเตน้ “คุณชาย จะตอ้ งเป็นคณุ ชายแน่ๆ” ซือถูจ่ิวเยร่ ีบถามเสียงสูง “เขาอยทู่ ่ีไหน”

สว่ั จิ้งยงั ไม่เคยเห็นท่าทางแบบน้ีของซือถูจิ่วเย่ นางกานลั เองก็ ตกใจเช่นกนั “อยใู่ นอุทยานหนา้ ตาหนกั ซืออินเพคะ ทหารไดจ้ บั ตวั เขาเอาไวแ้ ลว้ ” ซือถูจ่ิวเยห่ นั หลงั กา้ วออกไปอยา่ งรวดเร็ว ไห่ถางรีบติดตาม ไม่ห่าง คนในวงั ไม่รู้วา่ มีเหตุการณ์อะไรเกิดข้ึน ต่างมองไปท่ีสวั่ จิ้ง ทางดา้ นสว่ั จิ้งเองกง็ ุนงงเช่นกนั ไห่ถางเรียกคนผนู้ ้นั วา่ คุณชาย ที่ แทเ้ ป็นผชู้ ายรึ แต่วา่ เหตุใดซือถูจิ่วเยถ่ ึงมีปฏิกิริยารุนแรงเพียงน้ี เห็นที คนผนู้ ้นั คงจะสาคญั ต่อนางมาก สวั่ จิ้งตดั สินใจจะออกไปดูใหเ้ ห็นดว้ ยตา วา่ ชายท่ีสามารถ เปล่ียนแปลงอารมณ์ขององคห์ ญิงได้ แทจ้ ริงแลว้ เป็นผวู้ เิ ศษมาจาก แห่งหนตาบลใด

เม่ือซือถูจิ่วเยม่ าถึงอุทยานหนา้ ตาหนกั ซืออินกพ็ บชายหนุ่ม นงั่ อยกู่ บั พ้นื โดยมีทหารสองนายใชป้ ลายดาบจ่อคอไว้ เขากค็ อื เซ วยี เจานน่ั เอง ไห่ถางพลนั ขานเรียก “คุณชาย” เซวยี เจาหนั มอง เมื่อเห็นซือถูจิ่วเยก่ บั ไห่ถางกเ็ ผยรอยยมิ้ กวา้ ง “หมอซือถู ไห่ถาง” ทหารที่อยโู่ ดยรอบ รวมถึงสว่ั จิ้งท่ีติดตามมาอยดู่ า้ นหลงั ต่าง ตกตะลึง ชายหนุ่มผนู้ ้ีกลา้ เรียกองคห์ ญิงวา่ ‘หมอซือถู’ หากจะบอก วา่ เป็นเพราะก่อนหนา้ น้ีองคห์ ญิงปิ ดบงั ชื่อแซ่อยใู่ นแควน้ เยยี่ นแต่ เม่ือมาถึงวนั น้ี ฐานะกถ็ กู เปิ ดเผยแลว้ หากอีกฝ่ ายไม่ใช่คนโง่เขลาก็ ตอ้ งรู้ฐานะที่แทจ้ ริงขององคห์ ญิง เหตุใดถึงยงั กลา้ เรียกองคห์ ญิง เช่นน้นั

ซือถูจ่ิวเยต่ วาดเสียงดงั ใส่ทหารตรงหนา้ “พวกเจา้ กาลงั ทา อะไร ยงั ไม่รีบปล่อยตวั เขาอีก” ทหารท้งั สองรีบเกบ็ ดาบแลว้ ทรุดลงเพ่อื ขอรับโทษ ไห่ถางวง่ิ เขา้ ไปพยงุ เซวยี เจาข้ึนมา เกา้ อ้ีเขน็ ของเขาถูกทิ้งใหล้ ม้ อยกู่ บั พ้นื ดา้ นขา้ ง ไห่ถางประคองเซวยี เจาไปนงั่ บนเกา้ อ้ีเขน็ แลว้ เอ่ยถาม “คุณชาย ท่านมาต้งั แต่เมื่อไร เหตุใดถึงปรากฏตวั ที่ม่อหลนั ได”้ เม่ือตอนจากมา เซวยี เจายงั อยทู่ ี่เมืองเยย่ี นจิง ระยะห่างจากม่ อหลนั กบั เยยี่ นจิงน้นั ไม่ใช่ใกลๆ้ แลว้ น่ีเขา... มาเพยี งลาพงั หรือ ตอนแรกสว่ั จิ้งมองชายหนุ่มผนู้ ้ีวา่ เป็นคนมีความสามารถ บุคลิกโดดเด่นไม่ธรรมดา ขณะท่ีกาลงั ครุ่นคิด เม่ือเหลือบเห็นเกา้ อ้ี เขน็ ของเซวยี เจา กเ็ กิดความรู้สึกเสียดายจบั ใจ เป็นคนขาเป๋ จริงๆ สินะ ไม่สามารถเดินเหินได้ ช่างน่าเสียดายนกั

ซือถูจิ่วเยพ่ ลนั กลา่ ว “เขา้ ไปคุยกนั เถอะ” นางหนั ไปสง่ั สว่ั จิ้ง “เจา้ ออกไปก่อน หากมีธุระอื่นใด ขา้ จะเรียกใหเ้ จา้ มาพบ” สวั่ จิ้งจึงถอยออกมา ซือถูจ่ิวเยพ่ าเซวยี เจาไปยงั ตาหนกั ของตน เม่ือไม่มีคนนอก แลว้ ไห่ถางจึงออกไปจดั แจงยกน้าชา ซือถูจิ่วเยน่ งั่ ลงท่ีโตะ๊ พลาง เอ่ยถามเซวยี เจา “เหตุใดเจา้ ถึงมาที่น่ี แลว้ คนอื่นๆ เลา่ ” “ขา้ มาคนเดียว ไม่มีคนอื่น” เซวยี เจาตอบกล้วั หวั เราะ รอยยมิ้ ของเขายงั คงเบิกบานเหมือนที่ผา่ นมา มีเขาอยดู่ ว้ ย ราว กบั ความหมองหม่นในช่วงเวลาน้ีถูกบรรเทาลงในชวั่ พริบตา “เจา้ ไม่ควรจะมาท่ีน่ี” หลงั จากเงียบงนั ไปชว่ั ครู่ ซือถูจิ่วเยจ่ ึง เอ่ยวา่ “เจา้ เอาตวั เองมาเสี่ยงเกินไป เซวยี เจา”

ชายหนุ่มนิ่งอ้ึงเลก็ นอ้ ย ก่อนจะส่ายหนา้ ชา้ ๆ พลางกล่าวเสียง เบา “ขา้ มาเพราะเจา้ ” คราวน้ีเป็นซือถูจ่ิวเยท่ ่ีตอ้ งตกตะลึง ขณะท่ีนางกาลงั มองเซวยี เจา มีอยแู่ วบหน่ึงท่ีสองแกม้ พลนั แดงก่า แววตาของชายหนุ่มสุกสกาว ราวกบั แสงตะวนั ที่ทะลุผา่ นร่าง ของนางเขา้ มาในหวั ใจอยา่ งไม่อาจปิ ดบงั ซือถูจ่ิวเยน่ ่ิงเงียบไปครู่หน่ึง “เจา้ หมายความวา่ อยา่ งไร” “เจา้ เป็นสหายของขา้ แลว้ ยงั มีบุญคุณที่ช่วยชีวติ เม่ือตอนอยู่ ในจวนกว๋ั กง หากไม่ไดเ้ จา้ รักษาบาดแผลให้ ขา้ กค็ งไม่อาจมีชีวติ รอดมาถึงทุกวนั น้ี” เซวยี เจาหวั เราะเบาๆ แลว้ กล่าวต่อ “ตอนน้ีเจา้ ตอ้ งการความช่วยเหลือ ขา้ จะปลอ่ ยใหเ้ จา้ อยทู่ ี่น่ีเพียงลาพงั ได้

อยา่ งไร ไม่วา่ ทาอะไรได้ ขา้ กจ็ ะพยายามใหถ้ ึงที่สุด แมว้ า่ ใน สายตาของเจา้ จะคิดวา่ ไม่ใช่เร่ืองที่ควรจะยกมาพดู กต็ าม” ในใจของซือถูจิ่วเยพ่ ลนั บงั เกิดความผดิ หวงั ข้ึนมา ที่แทก้ เ็ ป็นสหาย เป็นเพราะบุญคุณท่ีเคยช่วยชีวติ จริงสินะ เดิมทีชายหนุ่มผนู้ ้ีกเ็ ป็นคนที่แยกแยะชดั เจน บุญคุณตอ้ งทดแทน แคน้ ตอ้ งชาระ สาหรับเร่ืองของนาง เขากค็ งจะคิดแบบน้ี เขาเป็น คนท่ีมีพลงั ชีวติ อนั เจิดจา้ อยา่ งไรกไ็ ม่ควรชอบพอกบั คนที่มีชีวติ อยใู่ นความมืดมิดเช่นนาง ในโลกน้ี มีเจียงหลีที่สามารถช่วยเหลือจีเหิง แต่ไม่แน่วา่ จะมี เซวยี เจาที่สามารถช่วยซือถูจ่ิวเย่ อีกท้งั เขายงั ไม่สามารถช่วยเหลือ ตวั เองได้ มีแต่จะถูกนางดึงใหต้ กต่าอยใู่ นหุบเหว “เจา้ ช่วยอะไรขา้ ไม่ไดห้ รอก” ซือถูจิ่วเยก่ ล่าวอยา่ งเยน็ ชา “ดงั น้นั การมาของเจา้ คือความผดิ พลาด กลบั ไปเสียเถิด ขา้ จะหาวธิ ี

ส่งเจา้ ออกจากมอ่ หลนั วนั ขา้ งหนา้ อยา่ ไดก้ ลบั มาที่นี่อีก เจา้ กบั ขา้ แตกต่างกนั มาต้งั แต่ตน้ ขา้ คือองคห์ ญิงแห่งม่อหลนั ส่วนเจา้ สามารถเป็นจอมยทุ ธอ์ ยา่ งที่ปรารถนา” ท่าทางปฏิเสธความหวงั ดีท่ีนางแสดงออกมา ทาใหเ้ ซวยี เจา นิ่งอ้ึงไปทนั ที เขาไม่รู้วา่ ควรทาอยา่ งไร ซือถูจ่ิวเยไ่ ม่ใหโ้ อกาส เซวยี เจาไดพ้ ดู อีก นางสง่ั ใหไ้ ห่ถางดูแลเขา แลว้ พาตวั เองจากไป เซวยี เจานง่ั อยกู่ บั ที่ มองซือถูจิ่วเยส่ าวเทา้ ออกจากหอ้ ง ความรู้สึกเสียใจและผดิ หวงั พลนั ปะทุข้ึนมา เขาทบุ โตะ๊ หน่ึงคร้ัง พลางกลา่ ว “เซวยี เจา เจา้ มนั โง่เขลานกั ...” “คุณชาย” ไห่ถางเอ่ยอยา่ งระมดั ระวงั “ดูเหมือนวา่ องคห์ ญิง จะโกรธเสียแลว้ ”

“ขา้ รู้” เซวียเจากล่าว “ขา้ ...” เขาไม่ใช่ชายหนุ่มท่ีพูดจาอ้าอ้ึง แต่เมื่อเป็นเร่ืองของซือถูจ่ิวเย่ เซวยี เจามกั จะพดู ไม่ออกเสมอ ไห่ถางสงั เกตเห็นสภาพพดู ไม่ออกบอกไม่ถูกของเขาก็ หวั เราะออกมา เซวยี เจาพลนั เอ่ยถามดว้ ยความสงสยั “เจา้ หวั เราะ อะไร” “คุณชายชอบองคห์ ญิงสินะเจา้ คะ” ไห่ถางกลา่ ว เซวยี เจาตกใจ แกม้ ท้งั สองขา้ งแดงก่าข้ึนมาทนั ที พลางเอ่ย อยา่ งติดๆ ขดั ๆ “เจา้ ... เจา้ พดู เหลวไหลอะไร...” “ถา้ อยา่ งน้นั กแ็ ปลวา่ ไมช่ อบ กจ็ ริง องคห์ ญิงมกั จะมีท่าทาง เยน็ ชาออกปานน้นั ”

“ไม่หรอก” เซวยี เจาไดย้ นิ กเ็ อ่ยอยา่ งร้อนใจ “นางกแ็ คแ่ ขง็ นอกอ่อนใน ใครวา่ ขา้ ไม่ชอบนาง...” “ถา้ อยา่ งน้นั คุณชายกช็ อบองคห์ ญิง” ไห่ถางกล่าวตดั บท “ใช่ หรือไม่” เซวยี เจาพดู ไม่ออก เขาไม่อาจปฏิเสธได้ ไห่ถางอยใู่ นบา้ น ตระกลู เซวยี มานานหลายปี บางคร้ังยงั อาจกล่าวไดว้ า่ นางกเ็ ป็น เหมือนกบั พีส่ าวที่ดูแลเขาจนเติบใหญ่

บทที่ 407 เหตุใดเจ้าถึงกล่าวเช่นน้ัน เรื่องท่ีไห่ถางสามารถล่วงรู้ได้ หมายความวา่ เขาแสดงออก อยา่ งชดั เจนแลว้ จะปิ ดบงั ต่อไปกด็ ูจะฝืนเตม็ ทน “ขา้ ... ชอบ” เดิมทีเซวยี เจาอยากจะยอมรับใหช้ ดั ถอ้ ยชดั คา แต่กลบั สูญเสียความกลา้ ไปด้ือๆ “ไม่ไดห้ รือ” “ไม่ใช่วา่ ไม่ได้ ในเมื่อคุณชายมีใจ เหตุใดถึงไม่บอกกบั องค์ หญิงไปตามตรงเล่า” ไห่ถางถามกล้วั หวั เราะ “ขา้ ...” เซวยี เจาจบั จอ้ งขาของตนดว้ ยความลงั เล หากเขาไม่ใช่ คนขาเป๋ ...

“หรือวา่ คุณชายสนใจแต่ขาของตนเท่าน้นั ” ไห่ถางเอ่ยถาม ความยุ่งยากที่ปรากฏบนสีหน้าของเซวียเจาค่อยๆ หายไป เปลี่ยนเป็นจริงจงั ข้ึนมา ชายหนุ่มพลนั กล่าว “ไม่ใช่หรอก” ไห่ถางไม่เขา้ ใจ “แมข้ าของขา้ จะไม่อาจใชก้ ารไดอ้ ีก แต่มนั กไ็ ม่ไดท้ าใหข้ า้ รู้สึกอบั อาย น่ีเป็นความผดิ ของหยง่ หนิง ไม่ใช่ความผดิ ของขา้ ขา้ ไม่จาเป็นตอ้ งกล่าวโทษตวั เองเพราะเรื่องน้ี ตรงกนั ขา้ ม เร่ืองท่ีขา้ สามารถทาไดภ้ ายใตส้ องขาของตน ตอนน้ีกก็ าลงั พยายามจะทาให้ จงได้ อยา่ งเช่นวธิ ีฟาดแส้ หรือการปกป้องคนรอบกาย ขา้ คิดวา่ ... คนเราน้นั ไม่วา่ จะเป็นผใู้ ด ร่างกายครบถว้ นสมบูรณ์หรือไม่ หาก รักใครสกั คน กม็ ีคุณค่าดว้ ยกนั ท้งั น้นั ” “ถา้ เช่นน้นั เหตุใดคุณชายถึง...ไม่ยอมพดู เล่า”

เซวยี เจาหวั เราะเสียงขื่น “ไห่ถาง เจา้ อยกู่ บั หมอซือถูมานาน เจา้ คิดวา่ หมอซือถู... มองขา้ อยา่ งไร” ไห่ถางน่ิงงนั “แมข้ า้ จะพดู อยเู่ สมอถึงความใฝ่ ฝันท่ีจะท่องยทุ ธภพ แต่ใน ความเป็นจริงกลบั ไม่เคยมีประสบการณ์ ดงั น้นั ถึงไดต้ ิดกบั ดกั ของ หยง่ หนิงไดง้ ่ายๆ ทวา่ สาหรับหมอซือถู ต้งั แต่เลก็ จนโตกท็ อ่ งอยู่ ในยทุ ธภพอยา่ งแทจ้ ริง นางเคยผา่ นเหตุการณ์มากมายเสียยง่ิ กวา่ ขา้ ในสายตาของนาง ขา้ อาจเป็นเพยี งชายหนุ่มท่ีไม่รู้จกั ฟ้าสูงแผน่ ดิน ต่าคนหน่ึงเท่าน้นั หากนางไม่ไดค้ ดิ ตรงกนั แลว้ ขา้ ไปเผยความใน ใจใหน้ างรับรู้ เกรงวา่ วนั ขา้ งหนา้ แมก้ ระทงั่ สหายกค็ งไม่อาจ เป็นได้ ขา้ ไมอ่ ยากมองนางจากที่ไกลๆ อยา่ งนอ้ ยกไ็ ม่ใช่ตอนน้ี ขา้ หวงั วา่ จะสามารถอยขู่ า้ งกายนาง รอใหเ้ รื่องทางม่อหลนั สงบ แลว้ คอ่ ยบอกกบั นางตรงๆ ทาแบบน้ี ต่อใหน้ างนึกอยากผลกั ไสขา้ อยา่ งนอ้ ยขา้ กส็ ามารถจากไปอยา่ งวางใจ”

ไดฟ้ ัง ไห่ถางกเ็ งียบงนั อยนู่ าน นางมองเซวยี เจาดว้ ย ความรู้สึกอนั หลากหลาย ชายหนุ่มที่แสนร่าเริง ซ้ายงั หล่อเหลาใน อดีต เติบโตข้ึนเป็นผใู้ หญ่เสียที แมค้ วามรักของเขาจะดูบริสุทธ์ิไร้ เดียงสา แต่กเ็ ป็นความรู้สึกที่แทจ้ ริงอยา่ งไม่ตอ้ งสงสยั ไห่ถาง ครุ่นคิดอยนู่ าน ก่อนจะเอ่ยออกมา “คุณชาย ท่านไม่ฉลาดเอา เสียเลย” “หือ” เซวยี เจาถามดว้ ยความประหลาดใจ “เหตุใดเจา้ ถึงกล่าว เช่นน้นั ” “คุณชายเดาความคิดขององคห์ ญิงผดิ ผลท่ีไดจ้ ากการคาดเดา จึงกลบั ตาลปัตรไปคนละทิศคนละทาง” เซวยี เจามองไห่ถางนิ่ง เขาจบั ความนยั จากคาพดู ของไห่ถาง ได้ เพียงแต่ไมก่ ลา้ เชื่อวา่ จะเป็นเช่นน้นั “เจา้ ... เจา้ หมายความวา่ ...”

“องคห์ ญิงปฏิบตั ิต่อทา่ นดีเป็นพิเศษ คุณชายกไ็ ม่ไดย้ า่ แย่ อยา่ งที่คิด หากมีใจ แคพ่ ดู ออกมากพ็ อแลว้ ความรู้สึกของคุณชาย น้นั เป็นส่ิงล้าคา่ ท่ีจริง... เม่ือตอนท่ีคุณหนูกบั ทา่ นกว๋ั กงเดินทาง ออกจากเมืองเยย่ี นจิง กเ็ คยบอกเรื่องหน่ึงกบั บ่าวไว”้ “พส่ี าว” เซวยี เจาอ้ึงงนั เวลาน้ี เจียงหลีกบั จีเหิงออกท่องเท่ียวไปทวั่ หลา้ เซวยี เจาไม่รู้ วา่ เจียงหลีเคยพดู ไวว้ า่ อยา่ งไร “คุณหนูมองออกนานแลว้ วา่ รอใหอ้ งคห์ ญิงกลบั ม่อหลนั คุณชายจะตอ้ งติดตามมาดว้ ย คุณหนูยงั เดาวา่ ... คุณชายจะตอ้ งลงั เล ไม่กลา้ พดู ความในใจกบั องคห์ ญิงเป็นแน่” พดู ถึงตรงน้ี ไห่ถางก็ แอบหวั เราะออกมาเซวยี เจารู้สึกเขินอายนกั

“คุณหนูใหบ้ ่าวบอกกบั คุณชายวา่ ท่านสามารถเผยความใน ใจกบั องคห์ ญิงไดโ้ ดยไม่ตอ้ งหวาดกลวั หากองคห์ ญิงไม่ยอมรับ แลว้ ผลกั ไสท่านกอ็ ยา่ ไดจ้ ากไป ใหท้ าหนา้ หนาหนา้ ทนอยทู่ ่ีนี่เพอื่ ช่วยนางต่อ ใชว้ ธิ ีการด้ือดา้ นไร้ยางอายเหมือนตอนท่ีอยถู่ งเซียง รับรองวา่ องคห์ ญิงไม่มีทางทาอะไรท่านได”้ ไห่ถางเลียนแบบ วธิ ีการพดู จาของเจียงหลี สีหนา้ ของเซวยี เจายง่ิ แดงก่า ดวงตาพลนั เจิดจา้ เป็นคร้ังแรกที่เขาชอบพอใครสกั คน จึงดูเหมือนทอ่ นไมไ้ ป สกั หน่อย ทวา่ ผลกั ดนั เพียงเลก็ นอ้ ย กท็ าความเขา้ ใจไดโ้ ดยง่าย “คุณหนูยงั บอกอีกวา่ หากคุณชายอยากทาเร่ืองอะไรสกั อยา่ ง จะตอ้ งทาสาเร็จแน่ แต่ตอ้ งดูวา่ ส่ิงท่ีคุณชายปรารถนาจะ ครอบครอง คือหวั ใจหรือผลตอบแทนอยา่ งอื่น”

หวั ใจหรือผลตอบแทน ทวา่ ความรู้สึกชอบพอใครสกั คน เช่นน้ี เดิมทีกไ็ ม่ไดต้ อ้ งการส่ิงตอบแทนแมแ้ ต่นอ้ ย ความรู้สึกท่ีคิด ไปเองฝ่ ายเดียว ความคิดถึง ความอดั อ้นั ที่ไม่รู้ทางออก สุดทา้ ยเม่ือ คิดทบทวนแลว้ กลบั รู้สึกดีเช่นกนั “ขา้ รู้แลว้ ” เซวยี เจากล่าว “ขา้ จะทาตามหวั ใจตวั เอง” หลายวนั ต่อมา กลบั ไม่เห็นแมเ้ งาของซือถูจิ่วเย่ ไดย้ นิ วา่ สวั่ จิ้งจดั เตรียมพระราชพธิ ีสถาปนาไวเ้ ป็นที่ เรียบร้อย ลาดบั ต่อไปคอื ตอ้ งประกาศผลการคดั เลือกพระสวามี ซือถูจ่ิวเยเ่ ดินเล่นอยใู่ นอุทยานตามลาพงั อนาคตเริ่มก่อตวั เป็นรูป เป็นร่าง นางเตรียมพร้อมทุกอยา่ งไวน้ านแลว้ แต่เมื่อเวลาน้นั ใกล้ จะมาถึง นางกลบั รู้สึกไม่พอใจ คลา้ ยกาลงั รอวา่ จะมีอะไรเกิดข้ึน เพ่ือมายบั ย้งั ความคิดที่ไม่เขา้ ท่าของตน ซือถูจิ่วเยจ่ งใจหลบหนา้

เซวยี เจา ดว้ ยกลวั วา่ หากพบเขาแลว้ จะทาใหใ้ จของนางหวนั่ ไหว ที่ น่าเศร้ากค็ ือ น่ีเป็นการคิดเองเออเองที่น่าขนั แต่ยง่ิ ปฏิเสธส่ิงใดกย็ ง่ิ จะพบเจอส่ิงน้นั นางยงั ไมท่ นั เดินไป ถึงศาลาพกั ร้อน ระหวา่ งทางกถ็ ูกคนผหู้ น่ึงมาขวางทางเอาไว้ เสียก่อนเขาคนน้นั กค็ ือเซวยี เจา ซือถูจิ่วเยข่ มวดคิว้ นอ้ ยๆ “ซือถ”ู คราวน้ีแมแ้ ต่คาวา่ ‘หมอ’ ชายหนุ่มตรงหนา้ กไ็ ม่เอ่ย ออกมาเสียแลว้ คาเรียกขานท่ีสนิทชิดเช้ือเช่นน้ีทาใหซ้ ือถูจิ่วเยต่ ก ตะลึง ไม่รอใหน้ างเอ่ยวาจา เซวยี เจากช็ ิงพดู ตดั หนา้ ข้นึ มาก่อน “ขา้ ไดย้ นิ ท่านผอู้ าวโุ สสวั่ กล่าววา่ พวกเขาคดั เลือกสามีใหเ้ จา้ เรียบร้อย แลว้ ” “ใช่” ซือถูจ่ิวเยข่ ม่ ความรู้สึกภายในจิตใจ แลว้ แสร้งตอบเขา ไปดว้ ยท่าทางสงบน่ิง

“เจา้ รู้จกั กบั เขาไมถ่ ึงหน่ึงเดือน เร่ืองคบคา้ สมาคมยงิ่ ไม่ตอ้ ง เอ่ยถึง เพียงเพื่อปิ ดปากขนุ นาง เจา้ จาตอ้ งทาขนาดน้นั เชียวรึ หาก จะเลือกใครกไ็ ด้ เหตุใดไม่ลองเลือกคนกนั เองอยา่ งขา้ ดูเล่า” ซือถูจ่ิวเยม่ องเขาดว้ ยสายตาตื่นตระหนก ใบหน้าของชายหนุ่มแดงก่า ทว่าสายตาน้ันมุ่งมนั่ นัก เขา กล่าวช้าๆ อย่างชดั ถอ้ ยชดั คา “จะว่าเลือกมาใชง้ านก็ดี จะใชง้ าน สกั หา้ ปี สิบปี หรือตลอดไปขา้ กร็ ับไดท้ ้งั น้นั แมข้ า้ จะเป็นคนพิการ แต่กน็ บั วา่ สนิทกบั เจา้ มากกวา่ คุณชายคนอ่ืนๆ อีกท้งั ขา้ ยงั ไม่ใช่คน ของม่อหลนั ไม่คิดอยากไดต้ าแหน่งและทรัพยส์ มบตั ิของเจา้ ... ท่ี ขา้ ทาแบบน้ี มิไดข้ ออะไรมากมาย แค่มีเจา้ อยขู่ า้ งกายกพ็ อ” หวั ใจของซือถูจ่ิวเยพ่ ลนั เตน้ รัว หญงิ สาวเอ่ยถามอยา่ งรวดเร็ว “เหตุใดเจา้ ตอ้ งทาเช่นน้ี”

“เพราะขา้ มีใจใหห้ มอซือถู” เซวยี เจากล่าว น่ีเป็นคาพดู ท่ีนางอยากไดย้ นิ ตลอดมา ทวา่ ในเวลาน้ี จู่ๆ ซือถูจิ่วเยก่ ลบั ไมก่ ลา้ ยอมรับ “เป็นไปไมไ่ ด”้ “ขา้ ชอบหมอซือถูมานานแลว้ ต้งั แต่คร้ังแรกที่ไดพ้ บกนั ” เซ วยี เจามุ่งมน่ั มากข้ึน เขาเผยความรู้สึกท้งั หมดในหวั ใจออกมา เร่ิมชอบพอนางต้งั แต่เมื่อใด เขาเองกจ็ าไม่ได้ วนั น้นั พอออก จากคุก ถูกจีเหิงพาตวั มาที่จวนกวั๋ กง เขากไ็ ดพ้ บกบั แม่นางผนู้ ้ี ชวั่ ชีวติ ของเขา เคยเห็นเซวยี ฟังเฟยที่งดงามอ่อนหวาน เคยเห็น ฉงจือท่ียว่ั ยวนชวนลุ่มหลง แต่หญิงสาวแสนเยน็ ชาเช่นน้ี เป็นคร้ัง แรกที่เคยสมั ผสั นางเอาแตท่ าหนา้ บูดบ้ึง ไมพ่ ดู ไม่จา ทวา่ มือไม้ ช่างอ่อนโยนนกั นางบอกวา่ ตนเองเป็นเจา้ แห่งพิษ แต่กลบั ยน่ื มือ ช่วยชีวติ ผอู้ ่ืนหลายต่อหลายคร้ัง ใครๆ ต่างบอกวา่ เจา้ แห่งพิษ เหมือนกอ้ นหินที่ท้งั แขง็ ท้งั อบั ช้ืนอยบู่ นชายฝั่ง มีแต่เขาเพียงผู้

เดียวที่รู้สึกวา่ ตนเองขดุ ลึกลงไปจนไดพ้ บไขม่ ุกเมด็ น้ีเขา้ โดย บงั เอิญ เขาสมั ผสั ถึงจิตใจท่ีแสนออ่ นโยนภายใตเ้ กราะกาบงั ของ ซือถูจิ่วเย่ แมว้ า่ นางจะไม่ยอมรับ “ขา้ รู้วา่ เจา้ กงั วลถึงเรื่องใด และยงั รู้อีกวา่ เจา้ กาลงั สงสยั อะไร นน่ั ไม่สาคญั หากเจา้ ไม่สามารถเขา้ มาในโลกของขา้ ถา้ อยา่ งน้นั ใหข้ า้ เขา้ ไปอยใู่ นพ้ืนที่ของเจา้ กไ็ ม่เลวนกั ” สายตาของชายหนุ่ม อ่อนโยนอยา่ งยงิ่ “พวกเราจะอยดู่ ว้ ยกนั ตลอดไป เอาใหเ้ จา้ เบื่อ หนา้ ขา้ ไปเลยกแ็ ลว้ กนั ” “องคห์ ญิง” รอยยมิ้ ของเขาอบอนุ่ และเบิกบาน “จะอนุญาต หรือไม่”

ซือถูจิ่วเยพ่ ดู ไม่ออก จนกระทง่ั นางสงั เกตเห็นมือของเซวยี เจา ที่วางอยบู่ นหนา้ ขา ดูเหมือนวา่ มือท่ีกาหมดั แน่นของเขากาลงั สนั่ เลก็ นอ้ ย อีกท้งั ใบหูสองขา้ งกย็ งั แดงก่า แสดงใหเ้ ห็นวา่ เซวยี เจา กาลงั ตื่นเตน้ ราวกบั สตั วป์ ่ าอ่อนโยนท่ีเผยความอ่อนแอของตน ออกมา ทาใหย้ ากจะปฏิเสธได้ ยงิ่ ไปกวา่ น้นั นางเองกไ็ ม่อยากปฏิเสธเขาเช่นกนั นี่กเ็ ป็นความคิดที่ดี ในอนาคตอาจมีเร่ืองเดือดร้อนตามมาอีก มากมาย ทวา่ จู่ๆ นางกอ็ ยากตามใจตวั เองสกั คร้ัง หลงั จากใชช้ ีวติ อยา่ งระแวดระวงั มานบั สิบปี ยามน้ีกลบั มีใครบางคนเขา้ มาช่วย แบกรับ ซ้ายงั เป็นคนท่ีนางชอบพอ ซือถูจิ่วเยไ่ ม่คิดจะปิ ดบงั หวั ใจตวั เองอีกต่อไป และไม่คิดจะ ทาลายความจริงใจของคนท่ีตนรัก

“กไ็ ด้ ทวา่ นบั จากน้ีไป เจา้ จะตอ้ งจงรักภกั ดีตอ่ ขา้ แต่เพียง ผเู้ ดียว” หญิงสาวเอ่ยดว้ ยน้าเสียงอ่อนโยน แลว้ ผนิ หนา้ หนีไปอีก ทาง ขณะน้นั ดวงตาพลนั ฉายแววปี ติยนิ ดี “รับพระบญั ชา” ---- จบบริบรู ณ์