Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 101 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เกรงจะทําร้ายจิตใจเด็กสาวทีมีสมองยงั โตไม่เตม็ ทีเทา่ ตวั เธอกนั แน่ “พีติดค้างคําตอบทีผมถามไว้” บาเรียทวงถาม เขา ต้องการคําตอบตงั แตเ่ มือคืน แตร่ ุ่นพีก็เลียงขอตวั ไปพกั ผ่อนก่อน เลยต้องอดใจรอมาถึงตอนนี โคตลั ซงึ กําลงั พิจารณาเนือผ้าทออยเู่ งยหน้าขึนสง่ ยิมเจ้า เลห่ ์ให้ “จะเอาคําตอบของคาํ ถามไหนกอ่ นดลี ะ” “ชือของสาวน้อยคนนีก่อนดีไหมคะ” ทีน่าแยง่ พดู ขนึ ก่อน บาเรีย เพราะอยากรู้เหลือเกินว่าผู้หญิงทีจะทําให้ บาเรีย มิช ชาร์พ ยอมสละโสดเนียเป็นใครกนั แน่ “มารี” โคตลั ตอบ เดก็ สาวทีกอดแขนบาเรียอยู่ หนั มามองโคตลั ราวกบั รับรู้ ถงึ ชือตวั เอง โคตลั เลยยมิ ร่าแล้วพดู ซําช้าๆ และชดั วา่ “เดก็ คนนีชือ มารี แวนเวิร์ธ”

102 ¡ÑÅ°´Ô Ò เด็กสาวสบตาโคตลั แล้วเขย่าแขนบาเรียให้ก้มมามอง เธอ กอ่ นจะยิมกว้างแล้วพดู วา่ “มารี” บาเรียยกมือข้างทีไมไ่ ด้ถกู กอดไว้ขึนนวดขมบั แล้วหนั ไป พดู กบั โคตลั วา่ “เข้าเรืองเลยไหมครับ เดก็ คนนีเป็นใครกนั แน”่ “ภตู จากมารีโลนี นายก็เห็นตอนเธอเกิดแล้วนี ฉันเสียอีก ทียงั ไมไ่ ด้เห็นเลย นา่ เสียดาย” โคตลั เอย่ ด้วยสีหน้าเสียดายสดุ ๆ “พีรู้ได้ยงั ไง” “ฉนั ได้ยินเสียงของเธอตอนทีทอผ้า น่าจะเป็นเสียงความ ทรงจําในจติ วญิ ญาณของต้นไม้” “แล้วทําไมเธอถึงได้เกาะตดิ ผมหนบึ อยา่ งนีละ่ ครับ อะไร ทีพีบอกวา่ จมุ พติ แหง่ ภตู ไพร” “จมุ พิตแห่งภูตไพรงนั เหรอ บาได้รับเหรอ” ลิล่าอุทาน เสียงดงั พลางมองบาเรียตาค้าง บาเรียหนั ไปสบตาหญิงสาวทีขดั จงั หวะการซกั ถามของ เขา พลางตอบวา่ “รุ่นพีโคตลั บอกอยา่ งนนั และจากเหตกุ ารณ์จริง...”

BarIa’ MIssIon II 103 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “แม่หนูนีพอลืมตาป๊ ุบก็โผเข้าจูจุ๊บบาจะๆ ต่อหน้าฉัน เลย” เวริ ์นทีเพงิ เดนิ เข้ามาร่วมวงตอบแทนบาเรียละเอียดลออ จน เจ้าของเรืองเลา่ ทีโดนแทรกยืนหแู ดงทําหน้าไมถ่ กู โดยไมร่ ู้สาเหตุ “ตายแล้ว จริงเหรอ” ลิลา่ อทุ าน พลางยกมือปิดปากซอ่ น รอยยมิ ไว้ จนชายหนมุ่ ทีถกู ชมต้องถามวา่ “ตกลงมนั คืออะไร” “ใชท่ ีเป็นอะไรคล้ายๆ กบั การขอแตง่ งานหรือเปล่า ลิล่า” ทีน่าทีดตู ืนเต้นทีสดุ ถามขึนอย่างรู้อยากเห็น ยิงเห็นบาเรียเขินก็ ยิงอยากรู้มากใหญ่ รับรองว่าถ้าขา่ วทายาทของมาสเตอร์บราวน์ จะแตง่ งาน ไม่เป็นขา่ วใหญ่ อย่าได้เรียก ทีน่า ปาร์ค ว่าเป็นว่าที นกั หาขา่ วมือหนงึ เชียว ลลิ า่ มองเพือนสนิทยิมๆ ขณะมองไปทางโคตลั รอจงั หวะ วา่ รุ่นพีจะบอกด้วยตวั เองไหม เมือรุ่นพีพยกั หน้าให้เธอพดู แทน ลิ ลา่ ก็เลยตอบวา่ “จมุ พิตแห่งภูตไพร เป็นตํานานว่าด้วยความรักระหว่าง มนษุ ย์กับภูต ว่ากันว่า หากมนุษย์คนไหนมีโชคชะตาร่วมกบั ภูต เขาจะไปปรากฏตวั ขึนในจงั หวะเวลาแห่งการถือกําเนิดของภูต

104 ¡ÅÑ °´Ô Ò พอดี ภูตตนนนั ก็จะมอบทุกสิงทุกอย่างของเธอให้เขา ไม่ว่าจะ เป็นพลงั อํานาจ หรือ...หวั ใจ” “โรแมนตกิ ชะมดั ” ทีนา่ ร้องชืนชมขนึ อย่างอดไมไ่ ด้ พลาง ปรายตามองบาเรียอย่างล้อเลียน แตค่ นโดนล้อนีสิ สีหน้าไม่ได้ดี ใจสกั นิด มนั ดเู คร่งเครียดกวา่ ปกตทิ ีทกุ คนเคยเห็นมาก “เป็นแคค่ วามเชือหรือเปลา่ ” เวิร์นถามแทรกขึนแทนบา เรียทีนิงขงึ ไปตงั แตไ่ ด้ยนิ คาํ ตอบแล้ว “ไม่รู้สิ เป็นเรืองทีเล่าขานกันสืบมา แตด่ จู ากตอนนี มัน น่าจะเป็นเรืองจริงนะ มารีร้องหาแต่บานีนา” ลิล่าตงั ข้อสงั เกต จากข้อเท็จจริงทีเห็น ลิล่าเองก็เพิงเคยเห็นภูตเกิดใหม่ครังแรกใน ชีวิตเหมือนกนั แถมเป็นภตู ไพร ทีมีพลงั พฤกษาเวทบริสทุ ธิ เมือกี เธอจงึ รักษาแผลรอยไหม้ทีเท้าของเดก็ สาวได้ ‘ถ้าเป็นแบบนี สาวๆ ปราการซินเทลล่าต้องเตรียมผ้าซบั นําตากนั เป็นแถวแล้ว’ “รุ่นพีครับ” ในทีสดุ บาเรียก็เอย่ ขนึ ด้วยนําเสียงปกติ “วา่ ไง”

BarIa’ MIssIon II 105 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ช่วยดแู ลเดก็ คนนีที ผมต้องจดั การซ่อมบ้านของชิลด์ให้ เรียบร้อยก่อน” บาเรียเอย่ พลางเดนิ พามารีไปหาโคตลั เด็กสาวยินยอมให้บาเรียจับมือเธอไปส่งให้โคตัล แต่ ยงั คงเงยหน้ามองเขานงิ อยู่ ชายหนุ่มจึงย่อตวั ลงจนสายตาอยู่ในระดบั เดียวกับเธอ แล้วสง่ รอยยมิ ออ่ นโยนทีบาเรียมีประดบั ใบหน้าเสมอไปให้ พร้อม กบั คําพดู ด้วยเสียงนมุ่ นวล “ผมต้องทํางาน อยกู่ บั ปะป๊ าไปกอ่ นนะครับ” มารีพยกั หน้ารับอยา่ งว่าง่าย บาเรียจึงยืดตวั ยืนตรง แล้ว สบตาโคตัลเหมือนต้องการจะบอกว่า ‘แล้วเราค่อยมาจัดการ ปัญหานีกนั ทีหลงั ’ ก่อนจะหนั ไปจดั การงานทีทําค้างไว้ตอ่ เวริ ์นมองตามบาเรียไปหนั มาสบตาคนทงั หมดแล้วพดู วา่ “รุ่นพี พวกเธอ ดอู อกใชไ่ หม” “อืม” ทังหมดพยกั หน้า เวิร์นจึงหันหลงั เดินตามเพือน สนิทไป พลางบน่ กบั ตวั เองวา่ “พอ่ คนดขี องพวกเราทา่ จะลําบากแล้วละ”

106 ¡ÑÅ°´Ô Ò 47 Êè§Ô ÁªÕ ÇÕ Ôµ¡èÖ§ÀµÙ ช่างซ่อมคฤหาสน์มาถึงเอาตอนบ่ายของวนั ทิชิลด์ มาถึง ทายาทตระกูลคาโรต้ามัวแต่วุ่นวายกับการสังซือ ของ และดแู ลความเรียบร้อยภายในบ้าน เลยไม่ได้สงั เกต ว่าบาเรี ยทํางานหนักและตามติดงานทีกําลังซ่อม ตลอดเวลา กระทงั เย็นบาเรียก็ยงั ไม่ได้กินข้าว แต่กลบั ขอ ตวั เข้าห้องนอนเลย “อ้าวชิลด์ บาล่ะ” ทีน่าถาม เมือเห็นเพือนเดินเข้า มาในห้ องนังเล่นทีแปลสภาพไปเป็ นห้ องแห่งการเรี ยนร้ ู เพราะทีน่ากับลิล่ารับหน้าทีสอนการใช้ชีวิตในเรืองทวั ไป ให้มารี

BarIa’ MIssIon II 107 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “สงสัยไปอาบนํามงั ทํางานหนักมาทงั วันเลย นีก็ ยงั ไม่ได้กินข้าวเลยนะ” ชิลด์ตอบพลางทรุดตวั ลงนงั บน โซฟาอย่างเหนือยออ่ น “บ้านเละอย่างนีพ่อนายว่าหรือเปล่า” ทีน่าถาม พลางส่งสํารับไพ่พิศวงของมาสเตอร์บราวน์ให้โคตัล ที เลือกใช้เกมนีสอนให้มารีรู้จกั เซวีน่า “บอกพ่อแล้ว พ่อไม่ได้ว่าอะไร แค่ถามว่าพวกเรา ปลอดภยั ไหม งานนีคนคนนนั ลงมือหนกั ไปแล้ว ฉนั อยาก ให้พอ่ แจ้งความ แตพ่ อ่ ไมท่ ํา” ชิลด์เอ่ยเสียงขรึม “ทําไมละ” ลิลา่ ถาม ชิลด์ส่ายหน้าพลางลุกขึน “ฉันไปอาบนําก่อนนะ พวกเธอกินอะไรหรือยงั ” “ยงั รอพวกนาย เสร็จแล้วเรียกบามาด้วยนะ จะได้ กินข้าวเย็นด้วยกัน...” ทีน่าพูดพลางเหลือบมองมารีที ตงั ใจจําทุกอย่างในเกมไพ่ โดยมีโคตลั สอนไม่ห่าง ชิลด์ม องตามแล้วถอนหายใจ

108 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘นีก็คงเป็นอีกเรืองทีทําให้บาดเู ครียดมากวนั นี’ “มารีเองก็รอบาอย่เู หมือนกนั ” ทีนา่ เอย่ ต่อ ชลิ ด์พยกั หน้า แล้วหนั ตวั เดินออกจากห้อง เขาเป็น รูมเมทกับบาเรียมาสามปี บาเรียเป็นเพือนทีสนิททีสุด ชิลด์จึงรู้ดีว่า ผู้ชายทีดูเหมือนง่ายๆ อะไรก็ได้ไปเสียทุก อย่างอยา่ งบาเรีย จริงๆ แล้วไม่ได้อะไรก็ได้อย่างทีเห็นเขา แสดงออกมา เพยี งแต่สิงทีบาเรียอยากได้จริงๆ นนั แทบไม่ มีเลยตา่ งหาก ‘จํากัดความต้องการของตัวเอง’ นันคือคําจํากัด ความในการใช้ชีวิตของ บาเรีย มิชชาร์พ และบาเรียก็ทํา มันได้ดีตลอดมา แม้ดูเหมือนเข้าถึงได้ง่าย แต่กลับชน กําแพงสูงใหญ่ทีกางกันบาเรียไว้อยู่ข้างใน น้อยคนนกั ที จะผ่านเข้ าไปอยู่ภายในกําแพงนันได้ น้ อยมาก...จน เหมือนไม่มี ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

BarIa’ MIssIon II 109 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “บา ฉันเข้าไปนะ” ชิลด์เคาะประตูแล้วร้ องถาม พลางผลกั ประตเู ปิดเข้าไป เห็นเพือนสนิทเดินออกมาจาก ห้องนําพอดี “งานเสร็จแล้วเหรอชิลด์” บาเรียถามด้วยรอยยิม ออ่ นเหมือนทกุ ที “อืม นายไมห่ ิวเหรอ” “หวิ สิ นายกินอะไรหรือยงั ละ” ชิลด์ตอบพลางนงั ที ขอบเตียงมองเพือนทีเดนิ ไปหยิบเสือมาสวม “บา” “หือ?” “ฉนั เห็นมารีแล้วนะ” บาเรียหนั มาสบตาชลิ ด์ “แล้วยงั ไง” “ก็ไม่ยังไง เธอดูไม่เหมือนภูตเลย ดูเป็นคนแบบ เราๆ” ชิลด์ตอบพลางลอบสงั เกตสีหน้าของเพือนสนิท

110 ¡ÅÑ °´Ô Ò หากจะมีใครทีร้ ู ความในใจของบาเรี ยได้ บ้ างว่ากําลังคิด อะไรอยู่ ก็ต้องเป็นเขานีแหละ บาเรียผู้แสนดีและยิมง่าย ตลอดเวลาคนนนั มีสีหน้าเคร่งเครียดกับปัญหาทีเกิดขึน อยา่ งเห็นได้ชดั “นนั สินะ” บาเรียตอบ “แคน่ นั ” ชิลด์ถามยํากบั ข้อคิดเห็นแสนสนั ทีได้ “แล้วจะให้แค่ไหนละ” บาเรียย้อน “ฉนั หมายถึง นายคิดแค่นนั เหรอ เท่าทีฟังเวิร์นเล่า ให้ฟัง ดูเหมือนเด็กคนนนั ประกาศตวั ชดั เจนว่าจะติดตาม นาย นนั ภูตนะบา ฉันนึกภาพเขาตามติดนายเหมือนคุณ นาริทีตวั ติดกนั มาสเตอร์ไซเอนเลย” “ถ้ าเวิร์ นมีเวลามาเล่าเรื องของฉันให้ นายฟั งได้ แสดงวา่ ว่างมากสนิ ะ” บาเรียแขวะเพือนกลบเกลือน “อย่าเปลียนประเด็น” ชิลด์ดุอย่างรู้ทัน ท่าทาง จริงจงั ของอดีตหวั หน้าห้องหนงึ ทําให้บาเรียแย้มยมิ

BarIa’ MIssIon II 111 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “นายอย่าเพิงสนใจเรืองนีเลย นายน่าจะดีใจทีมา รีโลนีกลายเป็นภตู นีเป็นอีกหนงึ ข้อมลู ทีนายต้องบนั ทกึ ลง ไปในรายงานนะ” ชิลด์ขมวดคิว การพูดเฉไฉเปลียนเรืองไปของบา เรียแบบนี เตือนเขาว่าไม่ให้ถามต่ออีก นันทําให้ชิลด์ยิง สงสัยเข้ าไปใหญ่ ว่าบาเรียจะจัดการปัญหาทีเกิดขึน อย่างไร แต่ก็ไม่อยากถามเซ้าซีเพือนตอนนี ชิลด์จงึ ลกุ ขึน ตบบา่ เพือนแล้วเดินไปทีประตู “มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน เจอกันทีโต๊ะอาหาร นะ” “อืม” บาเรียรับคําขณะมองเพือนเดินออกจากห้อง ไป ก่อนจะนงั ลงทีปลายเตียงแล้วหลบั ตาลงอย่างรอคอย ไม่นานตรงหน้ าเขาก็มีกระดาษสายลมสีแดงผุดขึน ตรงหน้า ไปรษณีย์แดงจากพืนทีเทา คือสิงทีบาเรียกําลงั รอคอย ชายหนุ่มเปิดอ่านอย่างละเอียด แล้วทําลายทิง ก่อนจะล้มตวั ลงนอนและหลบั ไป

112 ¡ÅÑ °´Ô Ò เด็กสาวมารีนงั เล่นเกมต่อคํากบั ลิล่าและทีน่าจน จบไปหลายเกม ก็ยงั ไม่เห็นคนทีเธอเฝ้ารอโผล่มาให้เห็น หน้า รอจนมานงั รวมกนั ทีโต๊ะกินข้าว จนคนมานงั ครบก็ไม่ เห็นเงาของบาเรีย สีหน้าหมองเศร้ากบั ดวงตามีนําเอ่อขึน จนจวนเจียนหยาดนําตาจะไหล ทําให้โคตลั เดินมาอ้มุ เธอ อยา่ งปลอบประโลม “เป็นอะไรไปมารี” มารีหนั มากอดโคตลั “ปะป๊ า บาไปไหน” โคตลั หนั ไปสบตาชิลด์ อดีตเพือนร่วมห้องของบา เรียเลยต้องรีบพดู ว่า “บาคงเหนือยจนหลบั ไปละมงั เราก็ กินข้าวกนั ก่อนดีไหม” “ใชล่ กู กินข้าวกนั ก่อนดีไหม หน.ู ..กินได้หรือเปล่า” ความไม่รู้ของคณุ พอ่ มือใหม่ ทําให้ทกุ คนในห้องอาหารอม ยิม แต่คนเป็นลูกกลบั ส่ายหน้าแล้วดินเพือจะลงยืน พอ โคตัลปล่อยให้ยืนเด็กสาวก็วิงออกจากห้องอาหาร จน โคตลั ต้องวิงตามไป

BarIa’ MIssIon II 113 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “มารีระวงั ” โคตลั ร้องเรียงเด็กสาวทีวิงๆ อย่ดู ีๆ ก็ สะดดุ ล้ม “เป็นอะไรหรือเปล่าลกู ” โคตลั รีบวิงมาพยงุ ขณะ ทีมารีเริมร้ องไห้ งอแง “บา ฮกึ ๆ บา อย่ไู หน บา...” โคตัลยกมือขึนลูบหน้ าลูบหน้ าเด็กน้ อยทีเอาแต่ ร้องไห้ แล้วเริมสงั เกตเห็นว่าผิวผ่องใสของลกู สาวคนใหม่ ของเขาซีดเซียวลง เส้นผมบางเส้นเริมแห้งกรอบคล้าย ใบไม้แห้ง “มารีหยุดร้ องไห้ ก่อน ทําไมผมถึงเป็ นแบบนี” โคตลั เอย่ พลางก้มมองมือเท้าของมารีทีเริมเหียวย่นคล้าย กบั ผิวคนแก่ “ไม่รู้ บาอยู่ไหน ฮือ บา” มารีตอบพลางร้ องไห้ พลาง โคตลั จึงอ้มุ เด็กสาวขนึ แล้วก้าวขนึ ชนั สองของบ้าน ไปทา่ มกลางสายตาเป็นหว่ งของคนทีตามออกมาดู

114 ¡ÅÑ °´Ô Ò “นนั พโี คตลั จะพามารีไปไหน” เวริ ์นถาม “น่าจะไปหาบานะ ก็เด็กมนั ร้องขนาดนี” ชิลด์ตอบ พลางส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ชีวิตธรรมดาของเพือนเขาคง สินสดุ ตงั แต่วนั ทีเด็กคนนีลืมตาดโู ลกเป็นแน่ “ไปเถอะ กินข้าวกนั ฉันหิวจะตายแล้ว” ชิลด์ไล่ เพอื นให้กลบั ไปนงั ประจําโต๊ะอาหาร ข้างฝ่ายโคตลั ทีเดินตรงดงิ มาหาบาเรียทีห้อง เคาะ ประตูแล้ วก็ยืนรอเจ้ าของห้ องมาเปิ ดอยู่นานก็ไม่เห็นมา เปิด ชายหนุ่มจงึ ถือวิสาสะเปิดเข้าไปเอง เห็นบาเรียนอน หลับสนิทขวางอยู่กลางเตียง มารีพอเห็นบาเรียก็หยุด ร้องไห้เป็นปลิดทิง ดินหลดุ จากอ้อมกอดของโคตลั ลอยไป นอนข้างๆ บาเรีย แล้วกอดชายหนมุ่ ไว้แนน่ เพียงแค่สัมผัสตัวบาเรีย ผิวพรรณทีแห้งเหียวก็ พลนั มีนํามีนวลขึนทนั ที เส้นผมทีแห้งกรอบราวกับใบไม้ แห้งก็กลับมาสลวยเป็นเงางาม แผ่สยายอยู่เต็มเตียง โคตลั มองความเปลียนแปลงนนั อย่างพจิ ารณา

BarIa’ MIssIon II 115 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เพราเป็นสิงมีชีวิตกึงภูตเหรอ หรือว่า...มารีจะ เหมือนคณุ นาริจริงๆ ถ้าเป็นอยา่ งนนั บาจะไม่แยเ่ หรอ” ไม่มีใครตอบคําถามโคตลั ได้ ชายหนุ่มเห็นมารีไม่ ขยับแล้วบาเรียก็ไม่มีทีท่าจะตืน เขาจึงใช้พลังของเขา เคลือนย้ายคนทงั ค่ใู ห้นอนบนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้ ก่อน จะเดนิ ออกจากห้องไป บาเรียหลบั ลึกอย่างทีไม่ค่อยเป็นบ่อยนกั เขารู้สึก รางเลือนราวกบั ว่ามีพลงั บางอย่างมาขยบั ตวั เขาให้ขึนไป นอนบนเตียง จดั ท่าทางให้เขานอนในท่าทีสบายตวั ตาม ด้ วยไออุ่นของอะไรบางอย่างทีซุกตัวเข้ าสู่อ้ อมแขนเขา ก่อนทงั ร่างจะทาบทบั ด้วยผ้าห่มผืนหนา ชายหนุ่มอยาก ลืมตาดูให้แน่ ว่าใครเป็นคนทําแบบนนั แต่ความอ่อนล้า ของร่ างกาย ทําให้ ชายหนุ่มเลิกสนใจแล้ วหลับต่อ จนกระทงั ถงึ เช้า แสงแดดอ่อนสาดส่องเข้ามาทางช่องหน้ าต่าง จนถึงเตียงนอน ความร้ อนจึงขับไล่ไอเย็นยามคําคืนไป เกือบหมด กระต้นุ ให้บาเรียต้องลืมตาตืนทีละน้อยๆ และ

116 ¡ÑÅ°´Ô Ò รับรู้ว่ามีอีกหนึงชีวิตนอนร่วมเตียงอยู่กับเขามาตลอดทงั คืน มือหนาสัมผสั กบั ความนุ่มสลวยคล้ายขนฟูๆ และได้ กลนิ หอมอ่อนๆ โชยมา ‘ชิลด์เลียงด็อกกีด้วยเหรอ’ บาเรียคิด แต่ความคิด นนั พลนั สะดดุ ลงแทบจะทนั ที เมือมือทีกําลงั ลบู ไล้ไปตาม ความนุ่มนันสัมผัสกับแผ่นหลังบอบบางทีเนียนนุ่มของ สงิ มีชีวิตนนั ชายหน่มุ เปิดเปลือกตาขึนมองสิงมีชีวิตทีเขากอด อยู่อย่างเต็มตา ก่อนจะตะลึงตาค้างกับร่างเล็กของเด็ก สาวในชุดเอียมสีฟ้าสดของทีน่าทีหลับใหลในอ้ อมกอด ของเขา หากเป็นคนอืนคงร้องโวยวายแล้ว แต่ด้วยนิสยั ที ปกติไม่ชอบโวยวาย บาเรียจึงยังคงนอนนิงอยู่ พลางคิด ทบทวนถึงสิงทีเกิดขนึ เมือคืน ‘เราเผลอหลับ ใช่ ทีนึกออกก็มีแค่นัน ไม่มีอะไร เกิดขนึ ’ บาเรียบอกตวั เองให้สบายใจขนึ พลางค่อยๆ ขยบั ตวั เองถอยห่างจากร่างบางทียงั คงหลบั ใหลอยู่ทีละน้อย

BarIa’ MIssIon II 117 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ แต่การณ์กลบั กลายเป็นทําให้คนทีนอนหลบั ตาพริมอย่ตู ืน ขนึ มา เธอแหงนหน้ามองเขา “บา” เสียงงวั เงียเรียก “ครับ” บาเรียตอบรับพร้อมกบั ขยบั ตวั จะลกุ ขนึ แต่ คนตวั เล็กกลบั โถมกอดเขาไว้ เอือมมือคล้องคอเพือดงึ เขา ให้โน้มหน้าลงมา แล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ “อรุณสวสั ด”ิ แม้เสียงยงั ฟังดูงัวเงีย แต่ก็พูดเป็นคําชดั เจน นัน ทําให้บาเรียขมวดคิว เขารู้มาว่าภตู เรียนรู้ได้รวดเร็ว เรือง ภาษาคงไม่เป็นปัญหากบั สิงมีชีวิตทีเทียบเท่าธรรมชาตินี แต่วา่ ภาษากายทีเธอทํากบั เขานีสิ ‘ใครเป็นคนสอน’ “ปะป๊ า” มารีตอบแล้วยิมสวยมาให้ แต่มนั กลบั ไม่ ช่วยให้อาการหวั ใจแทบหยดุ เต้นของบาเรียดีขนึ เท่าไร

118 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘เด็กคนนีอ่านใจเราได้งนั เหรอ’ บาเรียคดิ “มารีได้ยินเสียงของบาคนเดียว” มารีตอบคําถาม ในใจบาเรียด้วยรอยยมิ กว้างกวา่ เดมิ บาเรียรีบดนั ตวั เด็กสาวออกห่าง ขยบั ตวั ลกุ ลนลง จากเตียงแล้วถอยห่างออกไปอีกหลายก้าว มารีก็ลกุ ตาม พลางเอียงหน้ามองท่าทางลกุ ลนของชายหนมุ่ อยา่ งสงสยั บาเรียเห็นท่าทางเพ่งสายตาอย่างฉงนสนเท่ห์นัน ก็พอเดาได้เลยต้องรีบพดู ห้ามไว้ก่อน “ห้ามอา่ นใจผม” มารีขมวดคิวและตอบว่า “มารีไม่ได้ยินเสียงบา แล้ว ต้องจบั ตวั ด้วย มารีถงึ จะได้ยิน” บาเรียถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ‘อย่างนีก็ต้อง ระวงั ไม่ให้เธอจบั ตวั สนิ ะ’ “คณุ มาอยใู่ นห้องนีได้ยงั ไง”

BarIa’ MIssIon II 119 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ปะป๊ าพามา บาบอกให้รอ มารีก็รอ แต่ไม่เห็น บามาหาสกั ที ปะป๊ าเลยพามารีมาหาบาทีนี เห็นบานอน หลบั อยู่ มารีก็เลยนอนบ้าง” บาเรียยกมือเสยผมลวกๆ อย่างนึกขัดใจขึนมา โคตลั แวนเวิร์ธ รู้ดีว่าไม่ควรทําอย่างนี แต่รุ่นพีจอมแสบก็ ยงั ทํา คราวนีรุ่นพเี ลน่ แรงเกินไปแล้ว “แล้วปะป๊ าของคณุ ไม่บอกเหรอ ว่าคุณควรนอนที ไหน” บาเรียถามอย่างอดกลนั เพราะเธอตรงหน้าก็เพิง เกิดใหม่ ไม่มีวันเข้าใจเรืองความเหมาะสมระหว่างชาย หญิงหรอก แต่ไอ้คนทีรู้ดีนีสิ ทําไมไมบ่ อก มารีสา่ ยหน้า “เรืองนีไม่เห็นต้องบอกเลย บานอนที ไหน มารีก็นอนทีนนั แหละ” คําตอบใสซือทีได้ ทําให้บาเรียรู้สึกว่าตวั เองกําลงั หแู ดงขนึ มาอย่างปัจจบุ นั ทนั ดว่ น คําพดู แบบนีควรออกมา จากปากของผู้หญิงเหรอ จะว่าเขาหัวโบราณก็ได้ แต่ ผู้หญิงก็ควรรู้จกั กาลเทศะในการอยู่ร่วมกับเพศตรงข้าม

120 ¡ÅÑ °´Ô Ò หน่อยไหม นีไม่ใช่เหตุจําเป็นเช่นไม่มีห้องพกั เหลือ หรือ ออกไปทํางานในทีกนั ดาร ถงึ จะละเลยการให้เกียรตนิ นั ได้ “ทีหลังคุณต้องนอนกับเพือนผู้หญิงเท่านัน ห้าม มานอนกบั ผม” แหมะ “คณุ ร้องไห้ทําไม” บาเรียทรุดตวั นงั ตรงหน้าเด็ก สาว จะยกมือขนึ เช็ดนําตาให้ก็ไม่ใชน่ ิสยั เขา ชายหน่มุ เลย ยกมือขนึ แปะบนหวั แล้วโยกหวั เธอเบาๆ “ร้ องไห้ ทําไมครับ” มารีช้ อนตาขึนมองบาทังนําตา “บาไม่ให้ นอน ด้วย” “เพราะมันไม่สมควร มนุษย์ผู้ชายกับผู้หญิงไม่ นอนเตียงเดียวกัน เข้าใจไหม” ชายหนุ่มพยายามให้ เหตผุ ลทีเข้าใจงา่ ยทีสดุ และดไู มน่ า่ เกลียดเกินไป

BarIa’ MIssIon II 121 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ มารีพยกั หน้า “แต่มารีเป็นภตู มารีนอนได้” บาเรียถึงกบั จนคําพดู เลยต้องเปลียนหลกั การว่า “ภูตผู้หญิงก็นอนร่วมกบั มนุษย์ผู้ชายไม่ได้ มารีต้องนอน กบั ผ้หู ญิงด้วยกนั เทา่ นนั ” มารีเอียงคอพลางยกหลังมือป้ายนําตาทิง “แล้ว ทําไงถงึ จะนอนได้” “เอ่อ เอางีไหม เดียวเราค่อยๆ คิดนะ ระหว่างนี คณุ ไปหาลิล่าก่อนดีกว่า ล้างหน้าล้างตาแล้วเราจะได้ไป กินข้าวเช้ากนั ” มารีพยกั หน้า แล้วลกุ กระโดดลงจากเตียง แต่ด้วย ความรีบร้อนเท้าเลยสะดดุ ขอบเตียง จนบาเรียต้องยืนมือ ไปรับคนทีหวั คะมําลงมาไว้ “ระวงั หน่อยครับ” มารีเงยหน้ายมิ ระรืน “มารีจะระวงั ”

122 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียมองรอยยิมนันนิง แล้วยืนเป็นหลักให้เด็ก สาวยึดเพือทรงตัว ก่อนจะเดินนําเธอไปทีประตูแล้วเปิด ออก “เชญิ ครับ” มารีเดินมาทีประตู แล้วเอียงคอมองสงสัย บา เรียจงึ ถามว่า “ทําไมเหรอครับ” “ทําไมถงึ ต้องพดู ครับ ด้วย ปะป๊ าไมเ่ หน็ พดู เลย” บาเรียนิงอึงไปแล้วตอบว่า “เป็นคําสุภาพทีใช้พดู ต่อท้ายก่อนจบคําพดู เพือให้เกียรติคู่สนทนา โดยเฉพาะ กบั สภุ าพสตรีครับ” “สภุ าพสตรีคืออะไร” มารีถามอีก “คือผ้หู ญิงทีสมควรได้รับการให้เกียรติ” คําตอบทีงงมากขนึ กว่าเดิมทําให้มารีขมวดคิว แต่ ก็ยงั เดินมาหยดุ ตรงหน้าบาเรียพลางถามต่อวา่

BarIa’ MIssIon II 123 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แล้วผ้หู ญิงทีสมควรได้รับการให้เกียรตคิ ืออะไร” “เอ่อ...คิดว่า ทีน่ากับลิล่าจะตอบได้ดีกว่าผมนะ เดียวมารี ค่อยไปถามจากพวกเธอตอนกินข้ าวเช้ าดีไหม” ชายหน่มุ ตอบอย่างอดทน ไม่ใช่ตอบไม่ได้ แต่ถ้าจะให้เขา ตอบตอนนีก็ประหลาดอยู่ ให้ผู้หญิงด้วยกันคุยกันน่าจะ ดีกวา่ ตอนนีเดก็ คนนียงั ไม่รู้อะไร ก็คงไม่อาย แต่ถ้าเข้าใจ สงั คมของมนษุ ย์มากขนึ จะมองหน้ากนั ไม่ตดิ เปลา่ ๆ “อือ งนั มารีไปหาลิล่ากบั ทีน่าดีกว่า” มารีบอกแล้ว เดินแบบกึงกระโดดไปยงั ห้องนอนของสองสาว โดยมีบา เรียส่งสายตามองตามไปอยา่ งอ่อนใจ ถ้าสิงทีรุ่นพีโคตลั พูดว่า ‘เธอคนนีจะมอบหวั ใจให้ เขา’ เป็ นความจริง การตามติดของเธอตอนนีคงเป็ น จดุ เริมต้นของหนงึ ในปัญหาอีกมากมายทีจะตามมา และ ไม่ว่าเธอจะตามติดเขาด้วยเหตผุ ลอะไร นนั ก็มากพอทีจะ ทําให้โลกของบาเรียเริมจะไม่สงบสุขอย่างทีควรเป็น บา เรียไม่ต้องการให้ใครถกู บงั คบั ให้มารัก และถึงแม้ความรัก

124 ¡ÅÑ °´Ô Ò ครังนีจะได้มาอย่างถกู ต้องตามธรรมชาติ เขาก็ไม่มีความ จําเป็นต้องรักตอบ ‘วินาทีแรกทีภตู ลืมตาตืนตอนแรกถือกําเนิดขึนมา เป็นสิงสําคญั มาก พวกเขาจะถูกกําหนดชะตาชีวิตตงั แต่ วินาทีนนั ’ คําอธิบายของแม่ซงึ บาเรียส่งจดหมายไปถามเมือ คืนดงั ก้องอย่ใู นหวั น่าขําทีในความอิสระเสรีของเซวีน่า ก็ ยงั มีเรืองแบบนีอยู่ คําถามคือ ถ้าเขาอยากกนั เธอให้อย่ใู นทีทีเธอควร อยู่ เพือโลกอนั สงบสุขของเขาจะได้ยังคงอยุ่เหมือนเดิม เขาจะต้องทําอย่างไร คําตอบ เขา...ไม่รู้ โคตัลกลันหัวเราะไว้อย่างทีสุด ขณะมองหน้าบา เรียทีตอบคําถามของมารีทีถามไม่หยุด เขาลงมาถึง

BarIa’ MIssIon II 125 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ห้องอาหารเป็นคนสดุ ท้าย ชลิ ด์เป็นเจ้าบ้านจงึ สงั ให้คนรับ ใช้เสิร์ฟอาหารไปก่อนเลย แต่ระหว่างรอโคตัลลงมา บา เรีย ลิล่า และทีน่าก็ต้องผลดั กนั ตอบคําถามเพอื การเรียนรู้ ของมารีไปเรือยๆ โดยเฉพาะบาเรียทีโดนถามเยอะทีสุด เขาแทบจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเลยทีเดียวเมือเห็น โคตลั มาถึงโต๊ะอาหารเสียที “หลบั สบายไหม บา” โคตลั ถามยิมๆ “สบายครับ แต่จะสบายกว่านี ถ้าพีไม่เล่นพิเรนทร์ อย่างนนั ” บาเรียตําหนิ มารี จึง ก ระ ตุกแข นเสื อข อง บ าเรี ยถามว่ า “เล่นพเิ รนทร์ คืออะไรเหรอ” ระหว่างทีบาเรียยงั อําอึง โคตลั ก็ชิงตอบว่า “มอบ ต๊กุ ตาหลบั ฝันดีให้บานะ่ ส”ิ “รุ่นพี!” บาเรียแค่นเสียงเย็นเรียกอีกฝ่ ายอย่าง ปราม ทําให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารหันมองหน้ากันเลิกลัก ปกติเคยแตเ่ ห็นบาเรียใจเย็นมาก ตอนนีกลบั แสดงอาการ

126 ¡ÅÑ °Ô´Ò ไม่พอใจได้ขนาดนี ดูเหมือนเมือคืนโคตัลจะเล่นแรงไป จริงๆ “สิงมีชีวิตกงึ ภตู ต้องอยกู่ บั ผ้ทู ีเขาเลือก ไม่อย่างนนั ไม่ใครก็ใครต้องตายไปข้างหนึง นายไม่เห็นคณุ นาริทีอยู่ กับมาสเตอร์ไซเอนตลอดเวลาเหรอ” โคตลั อธิบายด้วย ดวงตาเปลง่ ประกายล้อเลียน “ตกลง มารีเป็นภูต หรือสิงมีชีวิตกึงภูตกันแน่คะ เมือวานฉันฟังยงั ไม่เข้าใจเลย” ทีน่าถามขึน ขณะหางตา เห็นมารีทีใช้ส้อมจิมชินสเต๊กเนือโมลีเข้าปากอย่างอยากรู้ อยากเห็น ก่อนจะคลายออกมาแล้วทําท่าเหมือนจะอา เขียน เล่นเอาบาเรียรีบคว้าผ้าเช็ดปากมารองให้หญิงสาว แทบไมท่ นั “คลายออกมาให้หมด มารี” บาเรียร้ องบอก ขณะทีโคตัลรี บลุกไปเปลียนจานสเต๊ กของมารี เป็ นจาน ผลไม้แทน พร้อมกับตําหนิบาเรีย ว่า “ภูตแห่งพงไพร ไม่ กินเนือสตั ว์นายไม่รู้หรือไง”

BarIa’ MIssIon II 127 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรี ยหันมามองโคตัลหน้ าเหลอหลาพลางตอบ กลบั ว่า “ผมจะรู้ได้ยงั ไง ทําไมรุ่นพไี ม่ดแู ลเธอเองละ” “บาเรีย มิชชาร์พ” โคตลั เอ่ยเสียงเย็น ขณะส่งแก้ว นําให้มารีดืม ภาพสองหนุ่มทีดูแลเด็กสาวซึงกําลังเบะปาก ร้ องไห้เพราะอาหารในปาก ทําให้ ทีน่าสะกิดลิล่าแล้ ว กระซบิ เบาๆ ว่า “เหมือนพอ่ แมล่ กู เธอว่าไหม” ลิล่าส่ายหน้าปรามไม่ให้ทีน่าแซว เรืองมันชักจะ ว่นุ วายกนั ไปทุกที รุ่นพีโคตลั เป็นคนทําให้มารีเกิดมาจาก ผ้าทอ มารีเรียกรุ่นพีว่า ‘ปะป๊ า’ แต่กลบั ตามติดบาเรียไม่ ยอมห่าง เพราะวา่ เป็นคนทีเธอมอบจมุ พติ แห่งภตู ไพรให้ ‘แล้วทีนีจะทํายงั ไงละเนีย ลนิ ค์อยนู่ ีก็คงดี’ ลิล่าคิด อย่างจนปัญญา

128 ¡ÑÅ°´Ô Ò “กินนีเท่านนั ห้ามกินเนือนนั นะมารี” โคตลั เตือน พลางชีไปทีจานสเต๊กเนือ มารีเป็นภูตทีมีมนุษย์เป็ นผู้สร้ าง ความทรงจํา เกียวกบั ป่ าในสมองของเธอคงไม่สมบรู ณ์นกั เมือวานเธอ จงึ พยายามเรียนรู้ทกุ อย่างรอบตวั ระหว่างทีรอบาเรีย โดย ไม่กินอะไรเลย โคตลั ซึงเป็นคนสร้างมารีขึนมายงั รู้สึกได้ ว่า เรียวแรงของมารีลดลงไปมาก ขนาดความเร็วในการ เรียนรู้ก็ยงั ลดลงด้วย ร้องแต่จะหาบาเรียเท่านนั แต่เพียง ได้รับสมั ผสั จากบาเรีย ร่างกายเธอทีดูอ่อนแรงกลบั สดใส ขนึ ทนั ตา โคตลั จงึ มนั ใจ วา่ มารีต้องเป็นเหมือนนาริก้า ภตู นาฬกิ าของมาสเตอร์ไซเอนแนๆ่ “รุ่นพีครับ ตกลงเรืองของมารีเป็นยงั ไงแน่ เราควร ทําอย่างไรกบั เธอ” เวิร์นถาม ขณะมองไปทางเพือนทีต้อง กลายเป็นพีเลียงเดก็ จําเป็นไปแล้ว “ฉนั ก็ไมร่ ู้”

BarIa’ MIssIon II 129 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อ้าว!” ทุกคนในห้องยกเว้นมารีทีหยิบผลไม้กิน อย่างเอร็ดอร่อยอทุ านพร้อมกนั โคตลั จงึ เอย่ ตอ่ “ตอนแรกฉันก็ ไม่แน่ใจว่ามารี โลนี จะให้ กํ าเนิด สิงมีชีวิตแบบไหน แต่เมือเทียบจากลักษณะการเกิดของ เธอประกอบกับข้อมลู จากหลายๆ ด้าน เลยพอสรุปได้ว่า มารีน่าจะเป็นสิงมีชีวิตกึงภตู ทีคล้ายกบั ภตู นาฬกิ า ทีเกิด ขึนมาพร้ อมกับพันธสัญญาบางอย่าง และนันคือสิงที โกลดี ทอย ก็เล็งเอาไว้ด้วยเหมือนกนั ” ชือ ‘โกลดี ทอย’ ทําให้คนทังห้องนิงสนิทไป แต่ ความอยากรู้ในใจกลับยิงเพิมทวีคูณ ทุกสายตาจึงมอง เขม็งไปทีโคตัลเป็ นจุดเดียวด้ วยสีหน้ าเคร่ งเครี ยดอย่าง ถ้วนทวั โคตลั ถอนหายใจยาว แล้วเริมเล่าสิงทีวนเวียนอยู่ ในหวั เขามาหลายวนั

130 ¡ÑÅ°Ô´Ò “พวกเราทกุ คนตา่ งสงสยั กนั ไม่ใช่เหรอ ถ้ามารีโลนี ต้นนีไม่ได้เกิดขึนตามธรรมชาติ แต่เกิดจากฝีมือมนุษย์ มนั จะเกิดขนึ มา...เพราะอะไร” ทุกคนพยักหน้า โคตัลจึงพูดต่อว่า “ฉันพยายาม ตามหาชินส่วนมากมาย เพือหาคําตอบ จึงไปขอให้คุณ จาร์เร็ตช่วยสืบเรืองหนงึ จนได้รู้ว่า...” โคตัลหยุดพูดไปนิดหนึง แล้วกราดสายตานิงขึง สบตาของแต่ละคน จนกระทงั มาหยดุ นิงทีบาเรีย แล้วพดู ต่อวา่ “...ลกู สาวของ โกลดี ทอย เป็นเมเนไทป์ ”

BarIa’ MIssIon II 131 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 48 ·ÒŒ ªÐµÒ “...ลกู สาวของ โกลดี ทอย เป็นเมเนไทป์ ” แปะ! เวิร์นปรบมือชมในความพยายามของรุ่นพี อย่างคนที พอจะปะตดิ ปะตอ่ เรืองราวได้ ขณะทีเชรีพวางช้อนกินข้าวลง เขา มองโคตลั ด้วยสายตาอยากจะกินเลือดกินเนือ “อยา่ มองผมอยา่ งนนั ครับรุ่นพี ผมไมใ่ ช่ โกลดี ทอย” “ก็รู้ว่าไม่ใช่ เลยแค่มองไง” เชรีพตอบเสียงเย็น ตา่ งกับ ใบหน้านา่ รักของเขาทีตดิ จะงว่ งงนุ อยเู่ สมอ

132 ¡ÅÑ °Ô´Ò โคตลั หวั เราะในลําคอ เขารู้จกั เชรีพดีและมนั ใจว่าใครก็ ตามทีทําให้รุ่นพีตวั เล็กแสดงสีหน้าแบบนีได้ คนคนนนั ไมไ่ ด้ตาย ดีแน่ “คุณลุงจาร์ตอบจดหมายฉันมาว่า ลูกสาวของ โกลดี ทอย เป็นเด็กเมเนไทป์ ทีมีความสามารถในการร่ายรํา ถึงขนาด โรงเรียนการแสดงเดนโนเล่ ทีซีเอร่ายงั ต้องการได้เธอไปรับการฝึก พืนฐานเพือเตรียมตวั กอ่ นเข้าโรงเรียน แตด่ เู หมือนคณุ พ่อของเธอ ไมค่ อ่ ยพอใจในเรืองนนั ” “เลยคิดจะสร้างสิงมีชีวิตกึงภตู ให้ลกู สาวตวั เองละสิ” เช รีพพดู เสียงเยน็ โคตัลพยักหน้า “เป็นทีรู้กันดีว่า มินนีทอยเป็นร้ านขาย ของเล่นทีเสนอสินค้าซงึ ขายฝันพวกนีอยู่แล้ว เลยทําให้ผมคิดว่า มารี โลนีก็อาจเป็ นอีกหนึงของเล่นทีโกลดีต้ องการสร้ างขึนมาให้ ลกู สาวของเขา” “แตม่ นั เป็นมากกว่าของเล่นตรงที มนั นําเข้าไปในสนาม สอบคดั เลือกของโรงเรียนเวทแหง่ เซวีนา่ ได้นะ่ สิ” เชรีพเสริม ทกุ คนจึงหนั ไปมองเขาอยา่ งแปลกใจ ขณะทีเชรีพหนั ไปมองมารีซึง เอร็ดอร่อยอยกู่ บั ผลไม้ตรงหน้าอยา่ งไร้กงั วล

BarIa’ MIssIon II 133 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “การสอบคดั เลือกของโรงเรียนเวทแหง่ เซวีนา่ มีข้อจํากัด เพียงห้ามนําอุปกรณ์เวท หรืออญั มณีเวทติดตวั เข้าไป ผ้สู อบทํา ได้แคใ่ ช้พลงั บริสทุ ธิของตวั เองร่วมกบั พลงั ของสิงทีอย่รู อบตวั ซึง คอื ธรรมชาตเิ ทา่ นนั แล้วภตู ...ก็คอื สว่ นหนงึ ของธรรมชาต”ิ “สุดยอด คิดได้ไง เพราะอย่างนีหรือคะ โกลดีถึงอยาก ได้มารีมาก” ทีนา่ อทุ านอยา่ งเหลือเชือ โคตัลยิมเย็น “ยิงกว่าอยากได้ การได้ ภูตมาไว้ ใน ครอบครอง มนั ยงั ไมเ่ ท่ากบั ทีได้สิงมีชีวิตกึงภูตหรอก เพราะอะไร รู้ไหม” ทกุ คนในห้องเงียบกริบ ต่างคนต่างมีคําตอบของตวั เอง ในใจ แตก่ ็ยงั รอให้โคตลั เฉลยเหตผุ ลทีแท้จริง โคตลั จงึ ตอบวา่ “โกลดีต้องการให้ลกู สาวของเขาเป็นเจ้าของภูตแตเ่ พียง ผ้เู ดียว ถึงเวลานนั หากสภากลางคดิ จะดําเนินการตามกฎหมาย กบั เขา ก็จะไม่มีใครหน้าไหนเอาภตู ตนนนั ไปจากลกู สาวของเขา ได้ นนั แหละเหตผุ ลทีโกลดกี ล้าทําอะไรอกุ อาจขนาดทําลายคมู ีร่า ฟอเรสได้โดยไมเ่ กรงกลวั อะไรทงั สิน” ความเงียบปกคลมุ ทวั โต๊ะอาหาร สิงทีโคตลั พดู ไมใ่ ช่เรือง ผิดแม้แต่น้อย เพราะไม่ใช่แค่สภากลางหรอก ต่อให้ปราการ

134 ¡ÅÑ °´Ô Ò ฟาเรนเซ่ออกโรงเอง ก็ไม่มีใครเปลียนใจภตู ซึงทําพนั ธสญั ญากบั มนษุ ย์ไปแล้วได้ นอกจากฆ่ามนษุ ย์คนนนั เสีย แน่นอน ใครทีไหน เลา่ จะกล้าฆา่ มนษุ ย์ผ้ซู งึ มีภตู กางปีกปกปอ้ ง “เขาทําทงั หมดเนียเพือลกู เหรอ แล้วลกู สาวของเขารู้ไหม วา่ พ่อทําผิดมากมายเพือเขา” ลิล่าถามเสียงเศร้า เพราะถ้าเธอ เป็นลูกสาวของ โกลดี ทอย เธอก็ไม่ต้องการให้พ่อทําแบบนี ครอบครัวทีอย่พู ร้อมหน้าพร้อมตาย่อมต้องดีกวา่ ให้ใครคนใดคน หนึงหายไป และความผิดทีเขาทํา ก็ไม่ใช่มีโทษแค่การหายไป แบบธรรมดา แต่มนั คือการทําผิดกฎหมายทีมีโทษสงู สดุ ของโลก ใบนี “ฉันไม่รู้ รู้แตว่ ่าตอนนีเขาต้องเจ็บใจมาก บางทีเขาอาจ ไมห่ ยดุ ” โคตลั เปรย “เขาควรหยุดนะ เพราะมันจบแล้วไม่ใช่เหรอครับ มารี มอบ...เอ่อ ผมหมายถึงมารีได้ทําพนั ธสญั ญากบั บาเรียแล้ว เขา จงึ หมดสิทธิในสงิ ทีหวงั ไปแล้ว” เวริ ์นเอย่ แย้งขนึ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย แต่เชรีพกลับพูดแทรกขึนว่า “แตย่ งั มีอีกวธิ ี ทีทําให้เขาได้ในสงิ ทีต้องการ” “ทํายงั ไงครับ” ชิลดโ์ พลง่ ออกมา

BarIa’ MIssIon II 135 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เชรีพมองดมู ารีพลางถอนหายใจยาว “มนั เป็นแคแ่ นวคดิ เทา่ นนั ไมม่ ีใครกล้าทําหรอก แล้วก็ไม่น่าทําได้ แตว่ ่ากบั ภตู ทีเพิง เกิดใหม่ แล้วก็คนบ้าอยา่ ง โกลดี ทอย ฉันวา่ เขาน่าจะทํา ก็ขนาด เครืองดดู พลงั เวทนนั เขายงั ทําขนึ มาแล้วนี” “พีหมายถึงอะไร” บาเรียถามเสียงขรึมสีหน้าเคร่งเครียด ขนึ ดเู หมือนบาเรียจะเดาได้วา่ เชรีพหมายถึงอะไร มมุ ปากของเชรีพยกขึนแค่นเสียงเย็นชา แล้วตอบว่า “ก็ ในมือเขาทําตามวธิ ีไมไ่ ด้ เขาก็จะบงั คบั ” “บงั คบั ภตู เนียนะเหรอคะ เป็นไปไมไ่ ด้” ลิลา่ แย้ง เชรีพส่ายหน้า “เปล่า ไม่ได้บงั คบั ภูต แต่บงั คบั ถ่ายเท พลงั ของภูตสู่ลูกสาวของเขาโดยตรง ด้วยกรรมวิธีทีคล้ายๆ กับ การแปลงอญั มณีเวทนนั แหละ” คาํ ตอบของเชรีพ ทําให้ทกุ คนในห้องหนาวเหน็บไปถึงขวั หัวใจ การแปลงอัญมณีคือนําอัญมณีเวทมาหลอมรวมกับ อปุ กรณ์เวท เป็นเทคนิคทีนกั ประดษิ ฐ์ใช้อย่บู อ่ ยๆ แตไ่ มค่ ิดวา่ จะ มีใครนํากรรมวธิ ีเดยี วกนั มาทําเรืองโหดร้ายอยา่ งนนั ได้

136 ¡ÅÑ °´Ô Ò เชรีพถอนหายใจยาวพลางพดู ตอ่ ว่า “ด้วยเครืองดดู พลงั เวททีเขาสร้ างขึนเครืองนัน เขาสามารถพัฒนาต่อยอดไปเป็น เครืองถ่ายเทพลังจากภูตเข้าสู่ตัวลูกสาวของเขาได้ไม่ยาก มี ปัญหาแค่สองข้อเท่านันทีการทดลองนีจะล้มเหลว หนึงคือ ตัว ผู้รับพลังเป็นภาชนะทีเล็กเกินไป กับสอง พลังของภูตมีมาก เกินไป” “แสดงว่าเรายงั มีความหวงั ว่าเขาจะทําไม่สําเร็จใช่ไหม ครับ” เวริ ์นถาม เชรีพพยกั หน้า “ใช่ แตเ่ ราคงไมย่ อมให้เขาเริมการทดลอง จนรู้ผลวา่ ล้มเหลวหรอก ไมเ่ ชน่ นนั ผลเสียจะตกอยทู่ ีภตู เทา่ นนั ” โ ค ตัล ส บ ต า เ ช รี พ นิ ง แ ล้ ว ถ า ม เ สี ย ง เ ค รี ย ด ว่ า “หมายความวา่ ยงั ไงครับ” เชรีพไมต่ อบ บาเรียจงึ ตอบแทน “ร ะ ห ว่ า ง ก า ร แ ป ล ง อั ญ ม ณี มี บ่ อ ย ค รั ง ที เ กิ ด ค ว า ม ผิดพลาดขึน ก็อย่างทีรุ่นพีเชรีพบอก ภาชนะทีรับพลงั เล็กเกินไป หรือไม่พลงั ในอัญมณีเวทก็มีมากเกินไป แต่ไม่ว่าปัญหานันจะ เกิดจากสาเหตุไหน พลังส่วนเกินทีเกิดขึนก็จะตีกลับมา ทําลายอญั มณีเวทจนแตกสลายไปทกุ ครัง นนั คือ...ความเสียหาย

BarIa’ MIssIon II 137 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ทีมกั เกิดขึนในการแปลงอญั มณีเวท จะย้อนมาทําลายอญั มณีที ต้นขัวเสมอ หากเทียบเคียงความเสียหายนีกับการถ่ายเทพลัง จากภตู ผมเกรงวา่ ...” ทกุ สายตาหนั ไปมองมารีอย่างกงั วล ภาพทีเดก็ สาวคนนี ต้องแหลกสลายไปเหมือนกับอญั มณีเวท ทําให้ทุกคนตกอยู่ใน ภวงั ค์ ยิงคนพดู เองด้วยแล้วหน้ายิงเครียดจดั “ใครกันทีบ้าจนทําเรืองโหดร้ายอย่างนันได้ ไหนว่าเด็ก คนนนั ร่ายรําได้ดไี ง แล้วคนเป็นพ่อจะบงั คบั ให้ลกู มาเป็นจอมเวท ทําไม ทกุ คนบนโลกนีตา่ งก็มีทางเดนิ เป็นของตวั เองทงั นนั ” ทีน่า เอย่ ขนึ อยา่ งหมดความอดทน “เพราะบางคนชอบท้าทายกบั โชคชะตาตวั เองไง” ชิลด์ ตอบเสียงขรึม เงียบ ไมม่ ีใครเถียง เพราะชิลด์และพอ่ ของเขาก็เป็นหนึง ในคนจําพวกนัน ซึงท้าทายชะตากรรมของตวั เองแล้วประสบ ความสําเร็จ เหมือนกับเด็กอีกหลายๆ คน ซึงในปราการแต่ละ แห่งก็เริมพบเด็กทีไม่นา่ จะเรียนอย่ปู ราการนนั ๆ ได้แตพ่ วกเขาก็ ทําได้

138 ¡ÅÑ °Ô´Ò ไม่ว่าจะเป็นเด็กธาตนุ ําในปราการฟี เรเน่ เด็กธาตดุ ินใน ปราการฟาเรนเซ่ รวมถึงเด็กธาตุไฟบางกลุ่มทีเริมมีความฝัน อยากเรียนในปราการวาริเน่ เด็กพวกนีพยายามทกุ วินาทีเพือท้า กับชะตาชีวิตของตัวเอง ยิงพบว่ามีคนทําได้ พวกเขาก็ยิง พยายามอยา่ งไมย่ อ่ ท้อ “แตก่ ็ควรทําในรูปแบบทีถกู ต้อง” โคตลั เอย่ ทําลายความ เงียบ “เราจะทํายงั ไงดีคะ ฉันวา่ เรืองนีมนั เกินกว่าทีพวกเราจะ รับผิดชอบไหว ควรแจ้งปราการฟาเรนเซ่ไหม” ลิล่าถามด้วยสี หน้าร้อนรน แต่โคตลั กลบั ยกมือขึนแตะไหล่รุ่นน้องพลางพูดต่อ วา่ “ฉันวา่ ปราการฟาเรนเซ่นา่ จะรู้เรืองนีดี แตท่ ีนิงอยู่ อาจ อยากรู้วา่ เราจะจดั การปัญหานียงั ไงมากกว่า จําไม่ได้เหรอ ไม่วา่ ปราการฟาเรนเซ่หรือซินเทลล่า พวกเขาทํายังไงตอนรู้ว่ามีการ สร้างมารีโลนี...พวกเขาโยนงานนีมาให้เรา เพราะอะไรพวกนายก็ นา่ จะรู้” ‘สงิ ทีเป็นไปไมไ่ ด้’ คําตอบนนั ก้องอย่ใู นใจทกุ คน แม้ตอน ทีรับภารกิจนีมาพวกเขาจะไม่เข้าใจความหมาย แต่ตอนนีหลงั

BarIa’ MIssIon II 139 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เกิดเหตุการณ์ต่างๆ ทีผ่านมา มนั ทําให้ทุกคนเริมเข้าใจขึนบ้าง แล้ว ว่าพวกเขากําลังเผชิญหน้ากับภารกิจประเภทไหน ไม่ใช่ ภารกิจทีทําเพือผลิตชินงานนําเสนอในงานเกสต์ราวน์ และไม่ใช่ ภารกิจเพือความสนุกสนาน แต่การทํางานของพวกเขาครังนีจะ สง่ ผลตอ่ เซวีนา่ ทงั โลก หากปลอ่ ยให้โกลดที ําสําเร็จและได้มารีโลนีไป อีกไม่นาน ก็จะเกิดกระบวนการสร้ างมารีโลนีขึนมาอีกมากมายจนนบั ไม่ ถ้วน เพือให้เด็กเมเนไทป์ ทังหลายมีพลังได้เหมือนกับจอมเวท ปลกุ กระแสการแปลงพลงั กนั อยา่ งบ้าคลงั ขนึ มา จนอาจโยงใยไป ถึงกรรมวิธีการถา่ ยเทพลงั อยา่ งเหียมโหดนนั ปัญหาคือ ทงั สองปราการต้องการให้พวกเขาทําอะไรงัน เหรอ ต้องทําอย่างไรถึงจะแก้ไขสถานการณ์ทงั หมดได้ โดยโลก ทงั โลกยงั สขุ สงบตอ่ ไป ภาระทีหนกั องึ อยา่ งนี ทําไมพวกเขาถึงมา ฝากความหวงั ไว้กบั พวกเรา “อย่างแรกเราต้ องทําความเข้ าใจมารี ให้ ได้ มากกว่านี ก่อน” โคตลั เอย่ “พีเป็นคนสร้างเธอขนึ มา พีรู้อะไรเพมิ ไหมครับ”

140 ¡ÅÑ °Ô´Ò หัวหน้ าทีมผ้ ูซึงริ เริ มภารกิจนีถามขึนด้ วยสีหน้ าจริ งจัง เพือนร่วมทีมจงึ รู้สกึ เริมผ่อนคลาย เมือได้กลินอายความเป็นผ้นู ํา ในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอนั ค้นุ เคยแผ่ออกมา พวกเขาทํางาน ร่วมกับชิลด์มาหลายครัง ผู้ชายคนนียิงอยู่ในความคับขันมาก เท่าไร เขาก็ยิงนิงและรอบคอบมากขึน แม้ไม่มีพลังทียิงใหญ่ มากมายอยา่ งลินคอร์นหรือนีล แตภ่ ายใต้การกํากบั ดแู ลงานของ ชิลด์ ผลงานของเขาก็ไม่เคยทําให้พวกเขาผิดหวงั และครังนีก็ นา่ จะเชน่ กนั โคตลั กลอกตาอย่างครุ่นคิด แล้วตอบว่า “มารีตอนยัง เป็นภูตกับเสียงทีฉันได้ยินระหว่างทอผ้าแตกต่างกัน ขณะทีฉัน เริมทอผ้า เริมแรกฉันได้ยินเพียงเสียงหัวใจเต้น แต่พอยิงทอผ้า นานขนึ จนได้ลายอกั ขระมนตราแห่งกาลเวลามากขึน เสียงหวั ใจ เต้นทีได้ยินก็เริมเปลียนไปเป็นเสียงขบั กลอ่ ม ว่ากนั ว่า ความทรง จําของป่าถกู ถา่ ยทอดเป็นบทเพลงแหง่ ความทรงจํา ฉันเคยได้ยิน เรืองนนั มาบ้าง แตไ่ มเ่ คยฟังเสียงขบั กลอ่ มของจริง เพิงได้ยินครัง แรกก็ตอนทอผ้าผืนนีนีแหละ” “บทเพลงแห่งความทรงจําพูดถึงเรืองอะไรเหรอคะ มนั เกียวกบั การกําเนิดมารีด้วยใช่ไหม” ลิล่าถามแทรกขึนอย่างอด ไมไ่ ด้

BarIa’ MIssIon II 141 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตลั ส่ายหน้า “เปลา่ ไม่ได้พดู ถึงการกําเนิดมารี แตพ่ ดู เกียวกบั ชว่ งเวลาแห่งพนั ธสญั ญาของภูตทีกําลงั จะเกิด มารีเกิด จากต้นมูสติน ต้นไม้ทีถูกนํามาสางเส้นใยใช้ในการทอโดยภูต ปัญญา เรืองหลักๆ ทีขับขานในบทเพลง คือวิธีการทอผ้า การ สร้างกีทอผ้า จนกระทงั ไหมเส้นสุดท้ายทีฉันทอจบลง เสียงทีได้ ยินจากบทเพลงขบั กล่อมก็ยงั เป็นเรืองราวเกียวกับกีทอผ้า ไม่มี เรืองอืนเลย” “เด็กคนนีเลยไม่รู้จกั อะไรเลย ใช่ไหมคะ นอกจากเรืองที อย่ใู นป่ า” ลิล่าสรุปเสียงอ่อน แล้วยิมตอบมารีทีหนั มาส่งยิมให้ เธอ จากนนั เดก็ สาวก็หนั ไปมองบาเรียเหมือนต้องการบอกว่าเธอ ต้องการผลไม้เพมิ อีก บาเรียจึงเลือนจานผลไม้ให้เธอ แล้วหนั มาฟังโคตลั พูด ตอ่ “เรียกได้วา่ พวกเราได้เห็นภูตตวั เป็นๆ ตงั แตแ่ รกเกิดเลย ละ” “เด็กแรกเกิดทีไหนถึงรูปร่างดีกว่าฉันอีกละพี” ทีน่าแซว ผ่อนคลายบรรยากาศเคร่งเครียด เป็นเหตุให้โคตลั หันไปยีหัว น้องสาวอยา่ งมนั เขียว

142 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ฉันเคยได้ยินว่า รูปร่างของภูตไพรถกู กําหนดโดยชนิด ของต้นไม้ทีสร้างเขาขนึ มา นีอาจเป็นลกั ษณะของต้นมสู ตนิ ก็ได้” ชิลดแ์ ย้ง “สรุปตอนนีพวกเราก็ได้แต่เดากันไป ฉันว่าเราต้องการ ผู้เชียวชาญเรืองนีนะ ใครเห็นด้วยกับฉันบ้าง” เชรีพถาม ความเห็น เมือไมม่ ีใครแย้ง ชลิ ดเ์ ลยเอย่ ขนึ วา่ “ในปราการฟาเรนเซ่ มีมาสเตอร์คนหนึงทีนา่ จะรู้เรืองภูต ดีกว่าพวกเรา ถ้าเราไปขอความรู้จากมาสเตอร์ คงไม่ผิดกฎเรือง ห้ามแพร่งพรายข้อมลู ทีเป็นความลบั ของรัฐหรอก พวกนายคดิ ว่า ไง” “นายหมายถึง มาสเตอร์ชาร์เพรย์เชรีใช่ไหม” โคตลั ถาม ขนึ ชิลด์พยกั หน้า “ครับ” “งนั ฉนั ว่านายควรไปหาลินค์ดีกวา่ หมอนนั น่าจะรู้จกั คน ทีเก่งและเชียวชาญมากกว่ามาสเตอร์ชาร์เพรย์เชรีเสียอีก” ทีน่า เอย่ ด้วยนําเสียงมนั ใจอยา่ งมีความหวงั

BarIa’ MIssIon II 143 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ชิลด์มองหน้าเพือนสาวอยา่ งสงสยั ก่อนจะนกึ ถึงใครคน หนึงทีเขาเคยได้ยินชือจากปากลินคอ์นมาบ้าง แล้วครางออกมา วา่ “เธอคงไมไ่ ด้หมายถงึ ...” ทีนา่ ยมิ กว้าง พลางตอบวา่ “ใช่ คนนนั แหละ” ขบวนของเจ้าของคฤหาสน์คาโรต้าเคลือนออกจากเขต บ้านพักตากอากาศ เพือกลบั เข้าคมู ีร่า ฟอเรสแล้ว แน่นอนทุก อย่างหนีไม่พ้นจากสายตาทีสอดส่องมาจากกล้องสอดแนมของ โกลดี ทอย เขาพยายามหาชอ่ งโหวเ่ พือจะเข้าถึงตวั ภูตทีเพิงเกิด ใหม่ซึงอย่ใู นตวั บ้านอีกครัง หากเขาได้ตวั ภูตเด็กคนนนั มาตอนนี ก็ยังพอแก้ไขและปรับเปลียนแผนการของเขาได้ทันเวลา แต่ อาณาเขตเวทและอปุ กรณ์เวทของเจ้าหนเู ชรีพทีวางปอ้ งกนั ไว้ทวั บริเวณบ้านนีสิ ทําให้เขาทํางานลําบากขนึ เชรีพ กลาสตลิ ตอนที โกลดี ทอย ยงั ทํางานอยู่ในแผนก พฒั นาการเวท เดก็ นนั เพิงเข้าเรียนเป็นแคจ่ อมเวทศิลาฝึกหดั แต่ เพราะชืนชมรุ่นพีอมีเรียมาก เขาเลยมาทีแผนกพฒั นาการเวทอยู่ บอ่ ยๆ ความเก่งกาจของเชรีพเขารู้ดี ไม่นึกวา่ ไม่ได้พบกันแคไ่ ม่กี ปี เชรีพจะเก่งกาจขึนจนกล้ามาต่อกรกับเขาได้ อาวธุ ทีเชรีพยิง

144 ¡ÑÅ°Ô´Ò กระหนําใส่เขาเมือวาน เล่นเอาเกราะกันเวทของเขาเกือบรับไม่ ไหว “เจ้าตวั เปียกนนั กลบั เข้าคมู ีร่า ฟอเรสอีกทําไมนะ” โกลดี พมึ พําอยา่ งครุ่นคดิ ตอนแรกโกลดีคาดว่า เด็กพวกนีคงต้องไปทีปราการฟา เรนเซ่ เพือขอความช่วยเหลือเรืองการดูแลภูตเกิดใหม่ และ ระหวา่ งเส้นทางกลบั ไปทีนนั ก็มีจดุ ทีเขาจะดกั ซุ่มเพือชิงภตู ตนนนั ได้หลายจุด แต่นีกลบั กลายเป็นว่าเด็กพวกนนั เดินทางลึกเข้าไป ในคมู ีร่า ฟอเรสมากขนึ โกลดีมองตามขบวนคนทีหายลบั เข้าไปในป่ าอย่างเงียบ งนั อยู่ครู่หนึง ก่อนจะดงึ กระดาษสายลมออกมาเขียนคําสงั เป็น รหัส แล้วส่งไปยังผู้รับ จากนันก็เคลือนตวั ตามกลุ่มของชิลด์ที ขดั ขวางแผนการเขาไปอยา่ งเงียบเชียบ

BarIa’ MIssIon II 145 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 49 ¾ÉÔ ä¿àÇ· “ต้นไม้ตรงนนั ชือ ‘มาม่’ู ดอกสวยมากเลย ถ้าออกดอก เยอะๆ มนั จะสง่ กลินห๊อม หอม” เสียงของมารีดงั เจือยแจ้วเป็น ระยะๆ สลบั กบั เสียงถามของลิล่าทีชอบเรืองต้นไม้อยแู่ ล้ว เพราะ มีมารีร่วมขบวนเดินทางมาด้วย ชิลด์จึงไม่อยากให้แยกกลุ่มกัน เดนิ ทาง กลวั จะมีอนั ตรายกบั มารี ทงั หมดจึงเลือกเส้นทางหลกั ที ตรงไปสู่หมู่บ้านมูสตาโน่ แทนทีจะเป็นทางลดั ซึงถึงทีหมายเร็ว กวา่ โดยแบง่ รถลากทีตดิ ตงั อปุ กรณ์ปอ้ งกนั เวท เพือไมใ่ ห้โดน สตั ว์ประจําถินทีไม่ชอบการถกู รบกวนจ่โู จม ข้อดีของการเดินทาง อย่างนี คือไม่เหนือย ข้อเสียคือช้า ทีสําคญั บาเรียถกู จดั ให้มานงั รวมอยู่ในกลุ่มเดียวกับมารี โคตัลอ้ างว่ามันจําเป็ น พอบา

146 ¡ÅÑ °´Ô Ò เรียเถียงว่าเขาอยากไปนงั รถลากคนั หลงั เพือคอยค้มุ กนั มากกว่า มารีก็ร้องไห้เลยต้องยอมมานงั ด้วยกนั “มารีรู้จกั ต้นไม้ทงั ป่ าเลยเหรอ” ลิล่าถาม พลางมองมือ มารีทีลบู เท้าข้างทีโดนไฟไหม้เบาๆ ลิล่าจึงเพ่งมองพิจารณาก็เห็นรอยแดงระเรือขึนเหมือน แผลพอง แตพ่ อจ้องนานหนอ่ ยรอยแผลนนั คอ่ ยๆ เลือนหายไป “เจ็บแผลเมือวานเหรอจ๊ะ” ลลิ า่ ถาม มารีรีบส่ายหน้า “เปล่า ไม่ได้เป็น...อะไร” มารีรีบพูด ปฏิเสธ พลางเหลือบไปมองบาเรียทีนงั อา่ นหนงั สือเงียบๆ แล้วก้ม ลงทําหน้าหงอยๆ จนลลิ า่ แอบอมยิม มารีคงอยากให้บาเรียสนใจเธอบ้าง แต่บาเรียกลบั ทํา เพียงเงยหน้าขึนมามอง แล้วขยบั ตวั ไปก้มดนู ิดหนึง แล้วเงยหน้า ถามลิลา่ “แผลอะไร” “เหมือนแผลไฟลวกน่ะ เห็นเวิร์นบอกว่า ปลายไหมของ ชายผ้าทอโดนสะเก็ดไฟจากการระเบดิ ใช่ไหม มนั นา่ จะเป็นแผล จากการโดนไฟไหม้ตอนนนั มงั ” ลิลา่ ตอบอยา่ งคาดคะเน

BarIa’ MIssIon II 147 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียจงึ หนั ไปมองภตู น้อยทีเอาแตก่ ้มหน้า “แสบไหมครับ” บาเรียถาม พลางยืนมือไปแตะรอยแดงที เท้าของเธอ มารีพยักหน้ารับ บาเรียจึงจับเท้าข้ างนันขึนมาถอด รองเท้าออกเพือดใู ห้ชดั ๆ ผิวขาวเนียนสะอาดตาเกิดเป็นรอยแดง อยหู่ ยอ่ มหนงึ ทีเดยี วขยายแดงเป็นรอยนนู ขนึ แตอ่ ีกเดียวก็ยบุ ตวั ลงจนชายหนมุ่ สงสยั “เมือวานเธอไมไ่ ด้รักษาแผลจนหายไปแล้วเหรอ ลิลา่ ” “ฉันเห็นกับตา ว่าลิล่ารักษาจนหายแล้วนะ แต่ทําไมมนั ถึงกลบั มาเป็นใหมไ่ ด้อีกละ่ ” ทีนา่ ยืนยนั หนกั แนน่ นนั ทําให้บาเรีย ต้องขมวดควิ “หรือเพราะเป็นไฟเวท มนั เลยไมห่ ายง่ายๆ” ลิล่าพึมพํา อยา่ งคาดเดา ไฟหลายชนิดสามารถทิงพิษร้ ายของมนั อยู่บนสิงทีมัน แผดเผาได้นานกว่าทีเราเห็นเปลวเพลิงนนั สลายไป แล้วยิงมารี ไมใ่ ชค่ น แตเ่ ป็นภตู ผลกระทบอาจจะรุนแรงกวา่

148 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ปกตภิ ตู รักษาตวั เองไม่ได้เหรอ มารีรักษาตวั เองได้ไหม” ทีนา่ หนั ไปถาม แตม่ ารีกลบั สา่ ยหน้า ลลิ า่ จงึ สรุปวา่ “อาจเพราะมารีเกิดจากต้นมสู ติน เลยไม่ได้มีพลงั รักษา เหมือนพืชสมนุ ไพรอืน จริงไหมจ๊ะ” มารีเอียงคอคดิ แล้วตอบวา่ “เหรอจ๊ะ” มนุษย์สามคนมองหน้ากัน พวกเขาไม่เคยเจอภูตทีเพิง เกิดใหม่ แล้วเกิดโดยวิธีพิเศษอย่างมารีด้วย ยิงไม่เคยเห็นใหญ่ พอถูกย้อนถามจากเจ้าตวั ทีน่าจะรู้ดีกว่าใครอย่างนี ทําเอาทํา อะไรไมถ่ กู เหมือนกนั “งนั ฉันจะลองรักษาดนู ะ” บาเรียตอบพลางลูบมือไปที เท้า ก่อนจะถ่ายทอดพลังของเขาเข้าไปในแผล รอยแดงค่อยๆ จางลงจนหายไป บาเรียมองผลการรักษาอย่างพอใจ แล้วหนั ไป สบตามารี “ดีขนึ ไหมครับ” “ดี บาเก่งจงั ” มารีตอบพลางยืนหน้าไปจะหอมแก้มบา เรีย แต่บาเรียรีบขยับตวั หนีกลับไปนงั ทีเดิม แล้วหยิบหนงั สือที อา่ นค้างไว้มาอา่ นตอ่ พลางพดู กบั ลลิ า่

BarIa’ MIssIon II 149 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ลองสงั เกตดู ว่าแผลจะกลบั มาเป็นอีกหรือเปล่า ช่วยดู หนอ่ ยนะ” “จ๊ะ” ลิล่ารับคํา พลางมองการถอยตวั ออกห่างของบา เรียอยา่ งนกึ เป็นหว่ ง ปกตบิ าเรียเป็นคนสภุ าพอยแู่ ล้ว จงึ ไมแ่ ปลก ทีบาเรียจะสุภาพกับมารีด้วย แต่ไม่รู้ทําไม ลิล่าจึงรู้สึกว่า บา เรียขีดเส้นกนั ชดั เจนเฉพาะกบั มารียิงกวา่ กบั ผ้หู ญิงทกุ คน ‘เขาเป็นผ้ชู ายใจร้ายมากนะลิล่า ฉนั ทนไม่ไหวแล้ว’ ครัง หนึงแจสซีเคยพดู กับลิล่า แล้วหลงั จากไปไหนมาไหนด้วยกนั ได้ สกั พกั เพือนสาวคนนนั ก็ตีตวั ห่างจากบาเรียไป ลิล่าไม่เข้าใจว่า อะไรทําให้แจสซีพดู แบบนนั เพราะสําหรับเธอ บาเรียคือเพือนที พร้ อมช่วยเพือนเสมอ บาเรียไม่เคยปฏิเสธคําร้ องขอ ความ ช่วยเหลือของทุกคน เก็บความลบั ก็เก่งทีสดุ ทีสําคญั เขามกั อยู่ ในทีทีทกุ คนหวงั พงึ พาให้เขาอยเู่ สมอ ‘แล้วบาจะเป็นผ้ชู ายใจร้ายได้ยงั ไง’ ลิล่าคิดไม่ตก พลาง หาเรืองมาชวนคยุ ให้ภตู น้อยทีหน้าเสียลืมเลือนการกระทําของบา เรียเมือครู่ โดยมีทีนา่ ชว่ ยเสริมอีกแรง “แล้วจากนัน ชิลด์ก็...” เสียงเล่าเรืองของทีน่าหยุดไป เมือลิลา่ ยกนวิ แตะริมฝีปากเป็นสญั ญาณให้หยดุ เพราะคนฟังนงั

150 ¡ÑÅ°Ô´Ò สปั หงกไปเรียบร้ อย พอเสียงเล่าเรืองของเพือนเงียบไปบาเรียก็ เงยหน้าขนึ มอง ในจงั หวะทีร่างเล็กของมารีเอียงตวั ล้มมาพิงไหล่ เขาพอดี ชายหนุ่มหนั ไปมองหัวทุยของเด็กสาว แล้วหันไปมอง เพือน “จดั ให้เธอนอนดๆี ไหม” ลิลา่ ทําทา่ จะลกุ ไปชว่ ย แตท่ ีนา่ กลบั รังมือลิลา่ ไว้ แล้วพดู วา่ “นายก็จดั สิ มารีนงั อยขู่ ้างนายนีนา” บาเรียสบดวงตาท้าทายของทีน่า แล้วจบั ตวั มารีให้เอน ตวั ลงนอนบนเบาะยาว หยิบหมอนมาหนนุ หวั ให้เธอ ขณะทีลิล่า ดงึ ผ้าหม่ ออกมาจากชอ่ งเก็บ สง่ ให้บาเรียหม่ ผ้าให้เธอ “รูปร่างหน้าตาก็ไมต่ า่ งจากเรา แตน่ สิ ยั นีเดก็ มากเลยนะ” ลลิ า่ เปรย ทําให้คนทีเพิงหม่ ผ้าหม่ ให้มารีเสร็จ ต้องหนั มาสบตา “จริง” “บารู้สกึ ยงั ไง” ลิลา่ ถาม “รู้สกึ อะไร”