Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 501 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “พีจิลนียังไง เอาเรืองแฟนใหม่มาปรึกษาแฟนเก่า น่า เกลียดมาก” เกนดีบ่น แล้วหยิบมีดมาตดั เค้กสีเขียวออ่ นแบง่ ใส่ จานสง่ ให้บาเรีย “แฟนเก่าอะไร ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับจิลนะยะ แค่เป็น เพือนกันมาแต่เด็กเฉยๆ” กรอร่าแย้งแก้ความเข้าใจผิด แล้ว เปลียนเรืองคยุ “เป็นไงบา เค้กเนียทําจากใบชาสามสิบชนิด เหม็นเขียว ไหม” กรอร่าถามความเหน็ บาเรียเคียวเค้กสักครู่ แล้วส่ายหน้า “ไม่นะครับ หวาน พอดี ทานกันชาผลไม้ร้ อนๆ ยิงรู้สึกสดชืนดีเหมือนอยู่กลางทุ่ง ดอกไม้เลย นา่ จะมีคนชอบเยอะ” “จริงเหรอ งนั ลองชมิ เค้กอนั นีอีกอนั นะ ฟานีเสิร์ฟเลย” “ได้ค่ะ พีกรอร่า” ฟานีดารับคํา แล้วตดั เค้กทีแตง่ หน้า เป็นชอ่ ดอกไม้ ขณะฟังเกนดบี รรยายสรรพคณุ วา่ “เค้ กสูตรนีเราเอาดอกไม้ ทีมีกลินหอมมาใส่เป็ น องค์ประกอบด้วย เราคาดหวงั วา่ มนั จะเป็นทีนิยมในหม่จู อมเวท พฤกษานะ่ เป็นไง...พอได้ไหม”

502 ¡ÑÅ°´Ô Ò ทกุ คนตา่ งล้นุ รอฟังผลการชิมของบาเรีย ชายหนมุ่ นิงไป ครู่หนึง แล้วเอ่ยว่า “หอมดีนะ แต่...รสชาติมนั ออกหวานไปไหม ครับ” “คิดว่างันเหรอ พวกผู้หญิงจะชอบไหม แจสลองชิมทีสิ คอื พีอยากได้ความรู้สกึ หอมหวานนะ่ แตไ่ ม่แน่ใจว่ามนั หวานมาก ไปไหม” แจสซีตดั ชินเค้กในจานตวั เองมาชิมบ้าง แล้วชีไปทีเค้กสี เขียว “ฉันว่าเค้กชานันดีกว่านะคะ อันนีมันดูสวย แต่กินแล้ว หวานเกินไปจริงๆ” กรอร่าถอนหายใจ ขณะทีบาเรียเอ่ยเสริมขึนว่า “เราก็ ลองปรับรสชาติทีเนือเค้กใหม่สิ ให้มันออกรสอมเปรียวนิดๆ ดี ไหมครับ เค้กก็จะหอมและมีรสชาติทําให้สดชืนด้วย น่าจะดีกว่า นะ เพราะความหวาน เราก็ได้จากเค้กชาไปแล้ว” กรอร่าเลกิ ควิ พลางหนั ไปถามรุ่นน้อง “พวกเธอวา่ ไง” “เรานา่ จะลองทํานะคะ” “ดี รสชาตอิ มเปรียวนิดๆ เหรอ แล้วใช้อะไรดีอ๊ะ...อืม คดิ ออกแล้ว ไปเร็วเด็กๆ เราต้องไปซือของก่อนร้ านขายผลไม้ปิด

BarIa’ MIssIon II 503 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ขอบใจนะบา” กรอร่าลกุ ขนึ ขณะทีรุ่นน้องคนอืนๆ รีบเก็บกานําชา บาเรียก็รีบลกุ ขนึ แล้วพดู ตอ่ วา่ “สว่ นนําชา ผมว่าพีน่าจะเตรียมไว้ทงั ชาเย็นและชาร้อน นะครับ ผมรู้วา่ ตามธรรมเนียมเรากินชาร้อนกนั แตก่ ็มีชาประเภท ทีกินเย็นๆ อยา่ งทีเป็นของบาซิลลา่ ไง” กรอร่าหนั มายิมหวาน แล้วแตะแก้มบาเรียเบาๆ เหมือน ผ้ใู หญ่เลน่ หยอกกบั เดก็ นา่ รักๆ พลางพดู วา่ “คิดไมผ่ ิดจริงๆ ทีขนมาให้บาชว่ ยชิม นา่ รักอย่างนีไงเล่า คนถึงได้ รักได้หลงกันหมด งานเลียงฉลองเกสต์ราวน์ตอน กลางคนื มีคหู่ รือยงั จ๊ะ ถ้ายงั ไมม่ ีพีจะได้ขอควงหนอ่ ย” บาเรียหัวเราะพลางส่ายหน้า แล้วเดินไปส่งรุ่นพีและ เพือนทีหน้าประตรู ้าน “พีกรอร่าก็พดู ไป ตวั เองมีหน่มุ ๆ ในสงั กดั ตงั เยอะ ปลอ่ ย บาให้พวกเราสกั คนเถอะ” เกนดีแซว ฟานีดาจงึ เสริมวา่ “ไมใ่ ชว่ า่ พอถึงวนั นนั บาก็เปิดตวั แฟน ในขา่ วนะ ถามจริงใครอะบา ฉนั วา่ ไมใ่ ชเ่ พือนรุ่นเราแน”่

504 ¡ÑÅ°´Ô Ò “รุ่นพีโคตลั น่ะ” แจสซีโพล่งแทรกขึน ทําให้คนทงั หมดที เดนิ ถึงประตหู น้าร้านต้องหนั ไปมองเธอ อยา่ งแปลกใจรวมทงั บา เรียก็ด้วย แจสซีเลยต้องรีบพูดออกตวั “พอดีฉัน เออ่ ได้คยุ กบั รุ่นพี โคตลั ” กรอร่าพยกั หน้า “เออจริง ถ้ามองแค่ด้านหลงั ก็ไม่มีใคร คิดวา่ โคตลั เป็นผ้ชู ายหรอก อะ อะ อยา่ งนีบาเรียก็โสดสนิทละสิ ดเี ลย พีจะชว่ ยกระจายขา่ วให้นะ วนั นีขอบใจมาก” บาเรียทําทา่ จะอ้าปากค้านไม่ให้กรอร่าทําอย่างทีพดู แต่ สามสาวก็ผลุนผลนั ออกจากร้านไปเสียก่อน เหลือแต่แจสซีทียัง ยืนนงิ อยขู่ ้างเขา บาเรียหนั มาสบตาเพือนสาวและเอย่ เพียงวา่ “ใกล้เวลาปิดร้านแล้ว ขอบใจทีอยจู่ นคํานะแจส” แจสซีมองคนทีทําเป็นไม่รู้ วา่ ทําไมเธอถึงตามติดเขามา อยา่ งอดั อนั ใจ แล้วพอเห็นบาเรียทําทา่ จะเดนิ เข้าไปในร้าน หญิง สาวเลยโพลง่ ออกมา “ถ้าบายงั ไมม่ ีใคร เรามาคบกนั อีกครังไหม”

BarIa’ MIssIon II 505 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียหนั มาสบตาแจสซีแล้วพดู ว่า “เราเคยคยุ เรืองนีกนั แล้วนะแจส ว่าเราไม่ได้คบกนั ในฐานะอย่างนนั ฉันมองเธอเป็น เพือน” “เพือนทีไหนจะไปไหนมาไหนด้วยกนั บา หรือทีเราไปไหน มาไหนด้วยกนั ตอนนนั นายก็คดิ วา่ เป็นแคเ่ พือนเหรอ” บาเรียหนั มาเผชญิ หน้าแจสซีตรงๆ แล้วตอบวา่ “ใช”่ “ไมใ่ ช”่ แจสซีค้านสวนกลบั ทนั ที บาเรียนิง ความนิงของเขาทําให้ แจสซีต้องควบคุม อารมณ์ให้เยน็ ลงแล้วพดู วา่ “แล้วทําไมบาถงึ ต้องโกหก วา่ มีแฟนแล้วตามขา่ วนนั ด้วย ในเมือเรืองไมจ่ ริงบาปฏิเสธก็ได้ ทําไม...” “ถึงคนในภาพข่าวจะไม่ใช่คนทีฉันคบหาด้วย แต่ไม่ได้ หมายความวา่ ฉนั ไมม่ ีคนคนนนั นีแจส เธอคดิ วา่ ฉนั โกหกเหรอ” แจสซีมองบาเรียด้วยสายตาทีไมเ่ ข้าใจ ทกุ ครังทีเธอมอง บาเรีย มกั เห็นเขาอยู่ท่ามกลางผองเพือนเสมอ แตพ่ อได้อย่ใู กล้ เขาจริงๆ เธอกลบั พบแตค่ วามว่างเปลา่ ผ้ชู ายคนนีกนั ทกุ คนออก

506 ¡ÅÑ °´Ô Ò ห่างอย่างไม่มีเหตุผล เมือก่อนเธอไม่เข้าใจจึงถอยห่างออกไป เพราะทนความวา่ งเปลา่ แบบนีไมไ่ ด้ แตต่ อนนีเธอรู้แล้ววา่ คดิ ผิด เธออยากอยู่ใกล้เขา และเขาก็คงต้องการใครสักคน เหมือนกัน เพียงแต่พวกเราต้องการเวลาเท่านนั เวลาทีจะทําให้ เขารู้สกึ วา่ เธอยงั ยืนอยขู่ ้างเขา “บา ให้โอกาสฉนั ได้อยขู่ ้างตวั นาย...อีกสกั ครังได้ไหม” บาเรียนิงไป แล้วเอย่ ขนึ วา่ “แจสพวกเราเคยลองมาแล้ว” “แตค่ รังนนั ฉันผิดเองทีไม่เข้าใจวา่ นายต้องการอะไร ฉนั ไม่เข้าใจว่าทําไมนายถึงไม่สนใจฉนั เลย แตก่ ลบั มีเวลาให้คนอืน ฉันเสียใจทีไม่พยายามทําความเข้าใจ ว่าเพราะบาเป็นแบบนนั ฉันถึงชอบบา ดงั นนั ขอโอกาสให้ฉนั อีกครังนะบา ตอ่ จากนี ไมว่ า่ นายจะทําอะไร ช่วยเหลือใคร ฉันจะอย่ขู ้างนายเสมอ จะไม่พูด รบกวน หรือรบเร้านายให้รําคาญใจอีก ขอแค.่ ..” “แจสซี” บาเรียเรียกชืออีกฝ่ ายเพือเตือนสติ จนแจสซี ชะงกั คําพดู ไป แล้วปลอ่ ยให้หยดนําตาร่วงหลน่ ลงมา “เธอไมจ่ ําเป็นต้องทําแบบนี”

BarIa’ MIssIon II 507 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “จําเป็นสิ” แจสซียืนยนั ทงั นําตา ดวงตาของเธอสบนิงกบั ดวงตาสีเขียวสดใสทียังคงนิงขรึมเหมือนวันทีเธอขอยกเลิก สญั ญา แล้วพดู ตอ่ วา่ “...มนั จําเป็น เพราะฉนั ...รักนาย” ถนนของชุมชนผนังผาด้ านทิศตะวันออกเริมมืดลง เพราะร้ านค้าในแถบนนั เตรียมตวั ปิดร้านตามเวลาทีกําหนดกัน แล้ว แตส่ องหนมุ่ สาวยงั คงยืนอย่ทู ีหน้าร้านมาสเตอร์บราวน์ แสง ไฟจากในร้านสาดส่องออกมา ทําให้เงาของคนสองคนทอดยาว ไปบนถนน สายลมออ่ นพดั ขนึ มาจากหน้าผาซงึ การจราจรของรถ ลากก็เบาบางลงมากแล้ว “แจส” แจสซียกมือห้ามบาเรียไม่ให้ พูด เธอปาดนําตาจาก ใบหน้าลวกๆ พลางพูดว่า “อย่าเพิงตอบ ฉันคิดทบทวนเรือง ทงั หมดมาดแี ล้ว และฉนั จะให้เวลานายคดิ เรืองของฉนั บ้าง” สีหน้าของแจสซีดหู นกั แน่นและมนั ใจเหมือนกบั จอมเวท ศลิ าทกุ คนทีต้องตดั สินใจลงมือทําอะไรสกั อย่าง เพราะจอมเวท ศลิ ารักการทําตามหลกั การมากกวา่ สงิ ใด และครังนีก็เหมือนกนั

508 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ฉนั ขอร้องบา ฉันพดู สิงนีเพราะไม่ได้อยากเป็นแคเ่ พือน อีก ฉันจึงขอร้ องในฐานะผู้หญิงคนหนึง นายช่วย...คิดถึงฉัน คดิ ถงึ การพฒั นาความสมั พนั ธ์ระหวา่ งเราอยา่ งจริงจงั ด้วยเถอะ” “ฉนั ...” “อยา่ เพิงบา อยา่ เพิงตอบตอนนี ขอโอกาสให้ฉันได้อยใู่ น ความคิดของนายสักเดือนหนึงก็ยังดี หลังจบงานวันสถาปนา โรงเรียน ฉนั จะมาขอคําตอบ ทําเพือฉนั ...เทา่ นีได้ไหม” บาเรียยงั คงยืนนิง ขณะทีแจสซีเอ่ยตอ่ ด้วยดวงตาขอร้อง อยา่ งสดุ ซงึ “นายช่วยคนตงั มากมาย ฟังคําขอร้ องคนมานบั ไม่ถ้วน งันก็แคท่ ําตามคําขอนี นายคงไม่เสียเวลานานเท่าไรหรอก จริง ไหม เพราะมนั เป็นคาํ ขอทีมีแตน่ ายเทา่ นนั ทีทําได้” แจสซีเอ่ยจบ ก็หันเดินไปทีท่ารถลาก เพือเรียกรถลาก กลบั เข้าปราการซินเทลล่า บาเรียยืนมองส่งหญิงสาวอย่างไมค่ ิด จะรังไว้ จนกระทงั เธอขึนรถจากไป ชายหนมุ่ ก็เดินเข้าร้านไปนงั ที เคาน์เตอร์ แล้วเริมทํากิจวตั รทีเขาต้องทําเป็นประจําทกุ วนั

BarIa’ MIssIon II 509 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เทียงคืนงานทุกอย่างก็เสร็จ บาเรียเดินมาหยุดทีถาด จดหมายสายลม ซงึ เหล่าคนทีต้องการให้เขาชว่ ยส่งจดหมายมา ชายหนุ่มเริมเปิ ดอ่านทีละฉบับ ทีละฉบับ แล้ วตอบรับการ ชว่ ยเหลือไป พร้อมทงั จดบนั ทึกรายการทีเขาต้องทําในแต่ละวนั ลงในปฏิทนิ แตย่ งั ไมท่ นั ได้อา่ นจดหมายจนหมด ชายหน่มุ ก็ชะงกั มือทีกําลงั เขียน แล้วกํากระดาษาสายลมในมือแนน่ ข้อความในกระดาษไมไ่ ด้มีอะไรผิดปกตใิ น แตเ่ ป็นสมอง ของเขาเองทียงั คงมีคาํ พดู ของแจสซีดงั วนเวียนอยใู่ นหวั ‘นายช่วยคนตงั มากมาย ฟังคําขอร้องคนมานบั ไม่ถ้วน งนั ก็แค่ทําตามคําขอนี นายคงไม่เสียเวลานานเท่าไรหรอก จริง ไหม เพราะมนั เป็นคําขอทีมีแต่นายเท่านนั ทีทําได’้ “เพราะมีแตเ่ รางันเหรอ” บาเรียพูดเสียงรอดไรฟันอย่าง เคร่งครียด ขณะกํากระดาษสายลมในมือแนน่ ขนึ กระทงั กระดาษ สลายกลายเป็นผยุ ผงร่วงลงบนถาดใสจ่ ดหมาย กึก! กึก! เสียงฟื มกระทบดงั ขนึ ในอากาศพร้อมกบั กระดาษรูปร่าง คล้ายกีทอผ้าก็ปรากฏขึนตรงหน้า ก่อนจะคลีตวั เองเป็นกระดาษ

510 ¡ÑÅ°´Ô Ò สีเขียวอ่อน บาเรียเหลือบตาไปอ่านข้อความทีสง่ มาถึงเขาทุกวนั ในเวลานี ‘มารีกําลงั ฝึกทําอาหาร มะม้าเซบอกว่า บาชอบกินข้าว ผดั มารีจะผดั ให้กินตอนบามาทีโซนนะ’ ใบหน้าเย็นชาของบาเรียคลายออก ขณะมองกระดาษ จดหมายนนั ด้วยแววตาอ่อนโยน ชายหนุ่มถอนหายใจยาว แล้ว ก้มมองสภาพของจดหมายทีเขายงั ไม่ได้บนั ทึกรายละเอียดแต่ แหลกเป็นผงไปแล้ว ชายหน่มุ เก็บกระดาษสายลมของมารีใส่ไว้ ในถาดจดหมายเฉพาะแยกต่างหาก ก่อนจะหนั ไปหยิบกระดาษ สายลมมาเขียนคําร้ องถึงไปรษณีย์เวทมนตร์ เพือขอสําเนา จดหมายทีเขาทําลายไป จากนนั ก็หนั ไปอ่านจดหมายฉบบั อืนๆ อยา่ งสนใจตอ่ จนหมดจงึ เข้านอน

BarIa’ MIssIon II 511 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 72 ªÑ´à¨¹ หลังจากวันทีแจสซีขอร้ องให้เขาคิดเรืองของเธออย่าง จริงจงั บาเรียก็ไมไ่ ด้เจอแจสซีอีก เขายงั ใช้ชีวิตเหมือนเดิมเช่นทกุ วนั และไม่ได้คิดเรืองทีหญิงสาวขอร้ องอีกเลย เพราะต่อให้คิด มากแคไ่ หน คําตอบของเขาก็ยงั คงเหมือนเดมิ เขากบั เธอไม่อาจ เป็นได้มากกวา่ เพือนทีเคยเรียนมาด้วยกนั “เฮ้ย! บา ฉันได้ยินพวกสาวๆ แผนกโภชนาการคุยกัน แซด่ ตกลงผ้หู ญิงคนนนั ทีว่าเป็นแฟนนายในขา่ วนะ่ ไมใ่ ช่ผ้หู ญิง เหรอ” เวิร์นเพิงกลบั จากการฝึกปฏิบตั ภิ ารกิจก็ตรงมาหาบาเรียที ร้ านมาสเตอร์บราวน์ทันที และถามเรืองนีขึนโดยไม่พูดพรําทํา เพลงทนั ทีทีเจอหน้าเพือน

512 ¡ÑÅ°Ô´Ò “นายเพิงมาถึงแทนทีจะทักทายว่าฉันเป็นไงบ้าง แต่ กลบั มาถามเรืองขา่ วเนียนะ รักกนั มากเลยเพือน” บาเรียแดกดนั กลบั “เ อ า น่ า เ พื อ น ห่ า ง กัน ไ ป ไ ม่ กี วัน ไ ม่ ต้ อ ง ถ า ม สารทุกข์สุกดิบมากหรอกมัง ตอบมาก่อน ฉันจะได้เอาไปเกทบั ชลิ ดว์ า่ ฉนั รู้กอ่ น” บาเรียส่ายหน้ ากับตรรกะของเวิร์น “ไม่ใช่ เป็นรุ่นพี โคตลั ” “อ้าว แล้วทําไมไม่บอกตงั แต่แรก ปล่อยให้ฉันเชียร์เสีย ตงั นาน” เวริ ์นบน่ พมึ พํา พลางเดนิ ตามบาเรียกลบั เข้าห้องทํางาน “ก็ตอนนันมีเรืองทีต้องปิดเป็นความลบั นายเองก็เถอะ ห้ามเอาไปพดู ตอ่ นะ เดียวไปเข้าหลู นิ คล์ ะยงุ่ เลย” “โอ๊ย! ฉันไม่พูดต่อหรอก แต่เขาบอกต่อๆ กันไปทัวทัง ปราการแล้วมงั นายคดิ วา่ ลินค์จะไม่รู้เหรอ แล้วทําไมถึงไม่อยาก ให้ลินค์รู้ด้วยละ”

BarIa’ MIssIon II 513 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียหนั มามองเวิร์น แล้วยกั ไหล่ “ชา่ งเถอะ ระหว่างที นายไม่อยู่ ทีนส่งจดหมายมาหาฉันบอกว่าวันที 26 นายต้องไป ชว่ ยเธอทํางานทงั วนั ตามสญั ญา” เวิร์นยกมือขนึ กมุ ขมบั “แตว่ นั นนั แผนกฉนั มีงาน” บาเรียยักไหล่ “ฉันไม่รู้ ทีนฝากบอกมาแค่นี นายไป ตอ่ รองกบั ทีนเองแล้วกนั ” “ยยั ทีนตวั แสบ ถ้าไม่เห็นแก่ข่าวละก็นะ โอ๊ย! นีฉันต้อง อดได้แกล้งรุ่นน้องแนเ่ ลย” บาเรียหัวเราะ “งานวันสถาปนาโรงเรียนปี นี แต่ละ ปราการจดั นิทรรศการเสมือนจริงแสดงการเรียนของแตล่ ะแผนก แผนกนายทําอะไร ถึงให้นายไปแกล้งรุ่นน้องได้” เวิร์นยิมกว้าง “แผนกฉันได้สโตนการ์เดน เราเลยจะ จําลองเมืองทดสอบ งานนีสนกุ แน่ ใครจะมาหาว่าปราการซินเทล ลา่ มีแตพ่ วกผอมแห้งไมไ่ ด้แล้วนะ” “ตามสบายเลยเพือน แต่เสียใจด้วยทีนายคงไม่ได้หยุด ทํางานให้ทีน จนกวา่ จะถงึ เวลางานเลียงตอนเยน็ ขอให้โชคดนี ะ”

514 ¡ÅÑ °´Ô Ò “โห!่ บา ชว่ ยฉนั หนอ่ ยน้า” บาเ รี ยม อง คนตัวโตที ทํ าท่าชักดินชักง ออยู่บนโซ ฟ า สี ลกู กวาด แล้วหลดุ หวั เราะขํา แตไ่ มต่ อบรับคําขอร้อง เวิร์นพอเห็น เพือนใจแขง็ ไมย่ อมชว่ ยเลยหยดุ ทํา แล้วเปลียนเรืองพดู “วนั นีตอนไปรายงานตวั พวกผ้หู ญิงแผนกอืนเข้ามาถาม ฉันกนั ใหญ่ ว่านายมีคไู่ ปงานฉลองเกสต์ราวน์ตอนกลางคืนหรือ ยงั ฉนั ตอบวา่ ไมร่ ู้ นา่ จะไมม่ ี พวกเขาเลยบอกวา่ จะมาชวนนาย” “ทําไมนายไมบ่ อกพวกเขาไปวา่ ฉนั ไมส่ นใจ” บาเรียตอบ เสียงเรียบ “เรืองสิ นายจะไปคนเดียวได้ไง มนั เสียมารยาท” เวิร์ นตอบพลางยิมแปน้ สะใจนิดๆ ทีได้แกล้งเพือนให้หวั หมนุ เลน่ “นายคงไปกบั พีจละสิ” บาเรียถาม “แหงละ ใครจะปล่อยโอกาสในการประกาศว่าฉันเป็น แฟนพีจให้หลดุ ไปได้ละ รู้มะ ไอ้รุ่นพีนนั มนั กะจีบพีจจริงๆ นะ ไม่ งันจะยอมบอกสูตรอาหารให้เหรอ ให้ตายเถอะ ฉันละของขึน เลย” เวิร์นพดู พลางชูกําปันอยา่ งอารมณ์เสีย ขณะทีบาเรียมอง ทา่ ทางนนั ของเพือนอยา่ งขําๆ

BarIa’ MIssIon II 515 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “กลวั แพ้หรือไง” “ไม่ได้กลวั ใครกลวั ตอนนียิงไมก่ ลวั ใหญ่ ห!ึ ” เวิร์นกอด อกอย่างเหนือกว่า ตงั แตพ่ ีจิสยอมรับสร้อยข้อมือคืน เวิร์นก็ดจู ะ ภมู ใิ จมากๆ “นายเองก็เถอะ ห่วงมารีบ้างก็ดีนะ ตอนรอรถลาก ฉัน เจอพีจลิ รู้ไหมสิงแรกทีเขาถามฉนั เรืองอะไร” “อะไรละ” บาเรียถาม พลางลกุ ไปดึงแฟ้มออกมาจาก กรอบรูปทีแสดงใบหน้าคนทีเขาเคยช่วยเหลือเอาไว้ออกมาเพือ จดั เก็บจดหมายขอบคณุ ของเหลา่ เพือนเพิมเตมิ เข้าไป “เรืองของมารีไง ท่าทางพีจิลจะจริงจงั วะ พีโคตลั ว่าไง บ้างไมร่ ู้ แตฉ่ นั เชียร์นายมากกวา่ ” บาเรียหนั มามองเพือน “นายจะเอายงั ไงแน่ เมือกียงั ไล่ ให้ฉนั หาคคู่ วงไปงานอยเู่ ลย แล้วตอนนีมาบอกให้หว่ งมารี” “ทีพดู มาทงั หมดก็เพราะจะให้นายชวนมารีไปงานฉลอง เกสต์ราวน์ตา่ งหาก ตอบโจทย์ชดั ไหม ประกาศกนั โต้งๆ ไปเลยว่า นีของฉนั ชดั เจน แจม่ แจ้ง ครังเดยี วจบ”

516 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียนิงไป เวิร์นซึงความรู้สึกไวจึงถามว่า “นาย...มี ปัญหาอะไรปะ” “ทําไมถึงคดิ วา่ ฉนั มีละ่ ” เวิร์นหรีตามองแล้วถามวา่ “เกียวกบั แจสหรือเปลา่ ” บาเรียเลิกควิ “แนๆ่ ” เวริ ์นสรุปคําตอบได้เองทนั ที “อะไรของนาย” “ก็ตอนฉันเจอพีจิล แจสก็อย่ดู ้วย เธอถามฉันว่า ฉันจะ มาหาบาใชไ่ หม” “แล้ว...” “แล้วเธอก็เลยฝากฉนั มาบอกนายวา่ เธอลืมนดั วนั เวลาที ชดั เจนกบั นาย เลยมากบอกว่า วนั ที 26 มกราคม ให้นายไปเจอ เธอทีกรีนบลิ ด์ ส่วนเวลาคอ่ ยนดั อีกที มีเรืองอะไรกนั หรือไง” เวิร์ นถามตอ่ แตบ่ าเรียกลบั นงิ “บา”

BarIa’ MIssIon II 517 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “หืม” “ฉันว่าแจสยงั ไม่ตดั ใจจากนายว่ะ นายไปให้ความหวงั อะไรเธอหรือเปลา่ ” “ฉันเปล่า แจสเป็ นแค่เพือน อีกอย่าง ฉันไม่เคยให้ ความหวงั ใคร” เวิร์นขมวดคิว เขารู้ว่าบาเรียไม่เคยให้ความหวงั ใคร แต่ คนดตี ามแบบฉบบั ของบาเรียนนั แหละ ทีทําให้คนอืนไมอ่ ยากตดั ใจ ก็ดูอย่างวันนีสิ ทังทีงานตัวเองก็มีเยอะแยะ แต่บาเรียก็ยัง ช่วยเหลือคนอืน จนภาพหน้าคนทีบาเรียช่วยเหลือในกรอบรูป ของปีนี เพมิ จํานวนมากขนึ กวา่ ครังสดุ ท้ายทีเขาเห็น บางทีเวิร์นก็คิดว่ารุ่นพีโคตลั ทําถกู แล้วทีจดั แฟ้มภารกิจ ของบาเรียให้เป็นแบบนี มนั จะได้เตือนสติบาเรียว่าใบหน้าของ คนทีมาขอให้ ช่วยกว่าค่อนไม่เคยหวนกลับมาหาบาเรี ยเลยสัก ครัง ถ้าไมใ่ ชต่ อนทีพวกเขาอยากหาคนมาทําอะไรให้เขาสกั อยา่ ง คนเราจะทําเพือคนอืนซงึ ไมแ่ ม้แตจ่ ะมองวา่ เราเป็นเพือน ไปทําไมมากมาย แตท่ ุกครังทีเขาพูดเรืองนี บาเรียก็มกั จะตอบ ว่า ‘เพราะไม่มีใครทําไง’ และตามด้วยส่งรอยยิมประจําตวั มาให้

518 ¡ÑÅ°Ô´Ò เวิร์นไม่รู้ว่าบาเรียจะเลิกพฤติกรรมการทําแบบนีเมือไร แต่ก็นนั แหละนะ ถ้าเลกิ ทําไปก็ไมใ่ ชบ่ าเรียนะ่ สิ “จะว่าไป ฉันก็มีปัญหาอยู่นะ” บาเรียเอ่ยทําลายความ เงียบขนึ “เรือง?” “แจสขอให้ฉันคิดเรืองของเธออย่างจริงจัง แล้วจะขอ คาํ ตอบหลงั วนั สถาปนาโรงเรียน” “หะ!” เวิร์นอทุ าน “ซงึ เป็นชว่ งเวลาเดียวกบั ทีฉันต้องตดั สินใจ ว่าจะให้มารี มาอยกู่ บั ฉนั ก่อนถึงวนั สอบเข้าโรงเรียนหรือเปลา่ ” “แล้วนายคิดจะเลือกใครละ” เวิร์นถามพลางเดินไปยืน ชดิ โต๊ะทํางาน แล้วก้มมองแฟม้ เอกสารทีบาเรียใช้บนั ทกึ ข้อความ ในจดหมายสายลมสีเขียว ซงึ เป็นแฟ้มใหม่ และข้อความทีบาเรีย กําลงั เขียน ก็ไมใ่ ชค่ ําร้องขอความชว่ ยเหลือให้บาเรียช่วยทําอะไร สักอย่างเหมือนจดหมายฉบบั อืนๆ ทีส่งมาหาบาเรีย แต่เป็น.. จดหมายของมารี

BarIa’ MIssIon II 519 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “มารีเขียนหนงั สือเป็นแล้วเหรอ” “เป็นแล้ว เป็นอยา่ งแรกทีเป็นเลยละ น่าอศั จรรย์นะ เธอ ใช้เวลาแคว่ นั เดยี วเทา่ นนั หลงั จากทีฉนั กลบั มาถงึ ดีเนโซล” เวิร์นลอบมองสีหน้าของบาเรียขณะพูด ถ้าไม่ใช่เพือน สนิทกัน คงจะไม่สงั เกตเห็นแววตาอ่อนโยนของบาเรียขณะมอง สิงทีตวั เองกําลงั ทํา เวิร์นเลยเหลือบมองกรอบรูปทีบรรจุภารกิจ งานช่วยเหลือของบาเรีย แล้วพบว่ามีกรอบรูปว่างเปล่าอนั ใหม่ เพิมขนึ มนั ตดิ อยบู่ นผนงั อีกข้างซงึ อยเู่ หนือถาดรับจดหมาย “นายคงไมไ่ ด้เตรียมทีเก็บแฟ้มงานใหมห่ รอกใชไ่ หม” บาเรียยิม แล้วเดนิ เอาแฟ้มงานอนั ใหม่ทีเขาเพิงจดั เสร็จ ไปทีกรอบรูปอนั ใหม่นนั เขาทาบมือทีกลางกรอบรูปทีว่างเปล่า มือของบาเรียจมหายเข้าไปในความว่างเปล่านนั จากนนั ก็สอด แฟ้มเอกสารอันใหม่เข้าไป ไม่นานภาพของมารีในชุดกระโปรง แสนส วยซึง หันห น้ าชี นิ วไปที อนุส าวรี ย์ เซวี เ รี ยน ด้ วยร อยยิ ม กระจา่ งใสก็ปรากฏขนึ “ก็อยา่ งทีนายบอกไง ทําให้มนั ชดั เจน”

520 ¡ÅÑ °´Ô Ò เวิร์นมองภาพของมารีเดน่ หราอย่บู นผนงั ภาพในกรอบนี ยงั คงเปลียนไปอีกหลายภาพได้เหมือนกรอบรูปอืนๆ แตกตา่ งก็ แตก่ รอบรูปนีมีภาพแสดงแคข่ องคนเพียงคนเดยี วเทา่ นนั ‘มารี แวนเวิร์ธ’ “นายควรบอกแจสไปเลยนะ” เวิร์นเอย่ บาเรียหันกลับมาจัดการงานบนโต๊ะของเขาต่อ พลาง ตอบอยา่ งไมใ่ สใ่ จวา่ “เธอบอกวา่ อยากได้ยินมนั วนั ที 26 นี” “แต่...” เวิร์นทําท่าจะแย้ง แต่บาเรียเหลือบไปสบตา เพือนเสียกอ่ น เวิร์นจงึ ชะงกั สงิ ทีเขาอยากพดู ไปทนั ใด “นายคงไมใ่ จร้ายเอาตอนนีนะบา” เวริ ์นเอย่ อยา่ งกลวั ใจ เวริ ์นไมเ่ คยเหน็ บาเรียโกรธใครมาก่อน แม้แตห่ งุดหงิดยงั หาดยู ากเลย แตไ่ ม่รู้ทําไม ลางสงั หรณ์ของเขาตอนนีกลบั บอกวา่ แจสซี พาววินซ์ คนนนั อาจทําให้ บาเรีย มิชชาร์พ คนอารมณ์ดี... โมโหเสียแล้ว ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

BarIa’ MIssIon II 521 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เสียงเคาะประตหู ้องทํางานดงั ขึน ทําให้สองหน่มุ เลิกจ้อง ตากนั “ครับ พีกิลเบล” บาเรียเดนิ ไปเปิดประตรู ับพนกั งานประจํา ร้ านมาสเตอร์บราวน์ “จลิ เลียนมาหานายแนะ่ บอกวา่ จะรอทีนอกร้าน” ฟิว! เวิร์นผวิ ปาก ขณะทีบาเรียยมิ รับ “ขอบคณุ ครับพี เดยี วผมออกไป” “รุ่นพีจิลนีท่าทางจะเอาจริง” เวิร์นเปรย พลางมอง ใบหน้านงิ สงบของบาเรีย แล้วถามตอ่ วา่ “นายจะบอกรุ่นพีเลยไหม วา่ เขาหมดสิทธิ” “ฉันมีสิทธิบอกเหรอ” บาเรียย้อนถาม พลางเดินมาเก็บ ของบนโต๊ะตอ่ ไมน่ านก็เงยหน้าขนึ มองเวิร์น แล้วบอกวา่ “ผลการทดสอบหมวกอยใู่ นห้องชนั สองทีเดิม นายจะไป ดกู อ่ นก็ได้ ฉนั ขอไปคยุ กบั พีจลิ ก่อน” “ได้ๆ” เวิร์นรับคํา พลางลกุ ขนึ แล้วเดินออกจากประตไู ป พร้อมบาเรีย แตเ่ วริ ์นแยกเดนิ ขนึ ไปยงั ชนั สอง

522 ¡ÅÑ °Ô´Ò “บา” เวริ ์นหนั มาเรียกเพือน “วา่ ไง” บาเรียหยดุ ขานรับ “อยา่ ให้ถงึ กบั เลือดตกยางออกนะเพือน” บาเรียยิม แต่ดวงตาเขาไม่ยิมด้วย ขณะตอบกลับว่า “พวกเราเป็นจอมเวทแหง่ ปัญญานะ พวกเราไมใ่ ช้กําลงั ” เวิร์นอยากหวั เราะนะ แตแ่ ทนทีเขาจะขํา เขากลบั รู้สกึ ขน หวั ลกุ อยา่ งไรชอบกล จิลเลียนรอบาเรี ยอยู่ทีจุดรอรถลากหน้ าร้ านมาสเตอร์ บ ราวน์ บาเรียเดนิ ไปค้อมศีรษะให้จลิ เลียนเป็นการทกั ทาย แล้วเอ่ย ขนึ วา่ “รุ่นพีมีอะไรให้ผมชว่ ยหรือครับ” จิลเลียนหนั มายิมให้บาเรีย แล้วพดู ว่า “คนทีมาหานาย ทกุ คน ต้องขอให้นายชว่ ยเสมอเหรอ” บาเรียยมิ “ก็ไมเ่ ชิงครับ”

BarIa’ MIssIon II 523 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แต่นายพูดถูก ฉันมีเรืองให้นายช่วย” จิลเลียนเอ่ยถึง ตรงนีก็ถอนหายใจยาวอยา่ งอดั อนั “เกียวกบั งานวนั สถาปนาโรงเรียนเหรอครับ” บาเรียถาม ทงั ทีรู้วา่ ไมใ่ ชป่ ัญหานีแนๆ่ “เปลา่ เรืองมารี” เสียววินาทีหนงึ บาเรียรู้สกึ วา่ เขาไมส่ ามารถยิมให้อีกฝ่ าย ได้ แตเ่ พราะเตรียมใจไว้แล้ว ว่ารุ่นพีจะพูดเรืองนี บาเรียจึงยงั คง ยมิ “ครับ?” “ตงั แต่กลบั มา ฉันพยายามติดต่อโคตลั แต่เขาไม่ตอบ จดหมายฉนั เลย” บาเรียยงั มองสีหน้าหงดุ หงิดของจิลเลียนนิง พลางคิดหา เหตุผลทีน่าจะเป็นไปได้มากทีสุด ทีจอมป่ วนอย่างโคตัลละ โอกาสแกล้งใครสกั คน ‘อาจเพราะพีจิลเป็นเพือนร่วมรุ่นละมัง’ บาเรียคิด แต่ ความเป็นจริงทีจลิ เลียนพดู มา ทําให้บาเรียนงิ ขงึ

524 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ตอนหลังเพิงมารู้ ว่าโคตัลเข้ารับการฝึกพิเศษจาก ปราการฟาเรนเซ่ ไม่รู้รายละเอียดเหมือนกัน เลยทําให้ รับ จดหมายไมไ่ ด้ และฉนั ก็ได้คําตอบทีอยากได้ คือให้ฉนั มาหานาย แล้วนายจะชว่ ยฉันได้ โคตลั บอกว่า นายรับปากเขาแล้ว และจะ ช่วยทกุ อย่างทีโคตลั ร้องขอ ถามจริง นายไปทําสญั ญาทาสแบบ นนั กบั โคตลั ตงั แตเ่ มือไร” คําถามทีดตู ดิ ตลกในตอนท้าย ทําให้บา เรียมือเยน็ เฉียบ เมือนกึ ถงึ ความผิดพลาดทีเขาทําลงไปโดยไมค่ ดิ ‘...สิงทีฉันต้องการให้นายช่วย ก็คือ ฉันต้องการผู้ช่วย เวลาทีฉนั ตอ้ งการความช่วยเหลือ’ ‘แลว้ มนั เรืองอะไรละครบั ทีรุ่นพีตอ้ งการใหผ้ มช่วย’ ‘ก็ทวั ไปแหละ เอาเป็นว่า ถ้าฉันขอ นายก็ต้องช่วยแล้ว กนั ’ ‘ถา้ ไม่ใช่นาย ฉนั ก็มองไม่เห็นใคร ช่วยกนั หน่อยนะ’ “นะ บา ฉนั มองไม่เห็นใครอีกแล้ว” จิลเลียนเอ่ยคําพดู ที แทบจะเป็นเสียงทีซ้อนกบั เสียงของโคตลั ทีดงั อย่ใู นความทรงจํา ของบาเรีย ทําให้ไม่มีครังไหนทีบาเรียจะรู้สึกเกลียดคําพดู ซึงเขา เคยพอใจเมือได้ยนิ มนั ได้มากเทา่ ครังนี

BarIa’ MIssIon II 525 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “แล้วพีต้องการให้ผมช่วย...อะไรครับ” บาเรียได้ยิน ตวั เองถามไปอยา่ งนนั “คื อ ฉั น อ ย า ก ช ว น ม า รี ไ ป ง า น ฉ ล อ ง เ ก ส ต์ ร า ว น์ ต อ น กลางคืน นายชว่ ยพาฉนั ไปหามารีทีบ้านโคตลั หนอ่ ยสิ” ความรู้สึกพลุ่งพล่านสลบั กับความเย็นยะเยือกปะทุขึน ในอกของบาเรียทนั ที แม้สีหน้าของเขายงั คงเป็นปกติ ขณะมอง จิลเลียนทีพดู ถึงสาเหตทุ ีเขาไมก่ ล้าไปหามารีด้วยตวั เอง “คือ ฉันกับมารีเพิงรู้จักกันไง จะให้ไปทีบ้านแวนเวิร์ธ แล้วขอเดตกับลูกสาวเขาก็คงน่าเกลียดใช่ไหม แต่ถ้านายทํา เหมือนพาฉันไปทีนนั เพือซือของขวญั ให้คณุ แม่ แล้วหลงั จากนนั ฉันจะได้ไปหามารีได้ทุกวนั ช่วงงานวนั สถาปนา...บา ฟังฉันอยู่ หรือเปลา่ ” บาเรียกะพริบตา “ครับ ฟังดู...พีก็มีแผนการในใจอยู่ แล้ว” จิลเลียนยมิ เขิน “ก็ใชน่ ะ่ สิ เพียงแตค่ รังแรกถ้าฉันเข้าไปที นนั คนเดียว แล้วเข้าไปจีบลูกสาวเขาโต้งๆ เลย มนั คงน่าเกลียด ไปหน่อย นะบาช่วยหน่อยนะ แค่ครังเดียวไม่ยากใช่ไหม นาย

526 ¡ÑÅ°´Ô Ò เข้านอกออกในบ้านนนั เป็นประจําอย่แู ล้วนี แถมมารีก็ดเู หมือน น้องสาวทีตดิ นายมากๆ ถ้านายชว่ ยต้องไปได้สวยแน่ นะบานะ” บาเรียหลบุ ตาลงแวบหนึง แล้วเหลือบตาขึนมองอีกฝ่ าย เพือจะพดู ให้ชดั เจน แตจ่ ิลเลียนกลบั ถามแทรกขนึ อีกครัง “วา่ แตน่ ายไปติดหนีบญุ คณุ อะไรกบั โคตลั ละ ฉนั ชว่ ยพดู ให้เอาไหม ตอบแทนทีนายชว่ ยฉนั แล้วเรืองจะได้จบๆ กนั ไปไง” “ผมนะ่ เหรอครับทีตดิ ค้างหนีรุ่นพีโคตลั ...” บาเรียถามยํา ขณะดวงตาวาวขนึ เล็กน้อย จิลเลียนเลยมองหน้าบาเรียอยา่ งงุนงง หรือเขาเข้าใจผิด เลยย้อนถามวา่ “ไมใ่ ชเ่ หรอ” “รุ่นพีอยากให้ผมพาไปทีบ้านแวนเวิร์ธ แค่นันใช่ไหม ครับ” จลิ เลียนยมิ “ใช”่ บาเรียยิม เป็ นรอยยิมปกติเสียจนบาเรียเองยังต้อง ประหลาดใจ วา่ เขาทําได้อยา่ งไร ขณะตอบไปวา่ “ได้ครับ เพราะยงั ไง ผมก็ต้องไปบ้านหลงั นนั อยแู่ ล้ว”

BarIa’ MIssIon II 527 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 73 ¾ÒÅ เวิร์ นรับรู้ ได้ ถึงความโกรธทีไหลเวียนอยู่รอบตัว เพือน ตังแต่บาเรียกลับมาจากคุยกับจิลเลียน เพือนก็ไม่มีพูด อะไรเลย นอกจากทํางาน ทํางาน และทํางาน เวิร์นอยากถาม แต่ ก็กลัวจะไปละลาบละล้วงเรืองส่วนตัวของเพือนมากไป แต่ สดุ ท้ายด้วยความอยากรู้ เวิร์นก็อดใจไมไ่ หว “เออ่ ...บา” “อะไร” ‘ชัดเลย โมโห’ เวิร์นบอกได้เลยว่าข้อสันนิษฐานของ ตวั เองถกู “พีจิล มาขอร้องเรืองมารีปะ” เปรียะ!

528 ¡ÑÅ°´Ô Ò แวน่ แคลคเู ลทีบาเรียสวมอย่บู นใบหน้าแตกร้าวไปทงั อนั แม้แตห่ ลอดแก้วทีอยู่รอบตวั บาเรียก็เกิดรอยร้าวไปหลายชิน แต่ คนทํามนั ให้เป็นอย่างนนั แคด่ ึงแวน่ ตาออก หยิบเอาหลอดแก้วที ร้ าวทังหมดออกจากชนั แยกไปไว้อีกที แล้วเดินไปหยิบแว่นตา แคลคเู ลอนั ใหมท่ ีเก็บสํารองอยใู่ นลินชกั ออกมาสวมแทน ‘โห คงไม่ใช่แค่โมโหแหละ’ เวิร์นบอกตวั เอง พลางกลืน นําลายดงั เอือก เสียววาบวา่ ตวั เองจะโดนลกู หลงด้วยหรือเปลา่ “แล้วนายตอบไปวา่ ไง” “ก็...ชว่ ยนะ” “อ้าว นายรับปากไปทําไม” เพล้ง! คราวนีโคมไฟเหนือหัวของบาเรียแตกกระจาย จนเวิร์ นต้องปาดพลงั ออกไปรับเศษแก้วทีแตกตกลงมาให้พ้นหวั บาเรีย แล้วถา่ ยเทมนั ไปลงถงั ขยะ ‘เปลียนเป็นพาลเลยแล้วกนั ’ เวริ ์นคดิ

BarIa’ MIssIon II 529 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เพราะรุ่นพีโคตลั ขอให้ช่วยน่ะ” บาเรียยงั คงตอบด้วย นําเสียงปกติ จนเวิร์นอดไม่ได้ทีจะเดินเข้าไปใกล้เพือน แล้วจับ ข้ อมื อที กํ าลังรั วแป้นป้อนคําสังปรั บค่าความเสถี ยรของกา ร แสดงผลบนหน้าจอมนตรา “ฉันว่านายควรพกั นะ นายกําลงั โมโห” เวิร์นเตือนเพือน อยา่ งเป็นหว่ ง บาเรียเหลือบสบตาเวิร์น แล้วผละจากงานทีกําลังทํา ตามคาํ เตอื นของเพือน “นายไมเ่ คยเป็นแบบนีนี” “แบบไหน” บาเรียถามกลบั คราวนีไม่มีอะไรแตก แต่ เวริ ์นรู้สกึ ได้เลย หากเขาพดู ผดิ หเู พือนเพียงนิดเดียว รับรองเขาได้ ลงไปนอนนบั ดาวอยบู่ นพืนแน่ “พาล” เวริ ์นตอบสนั ๆ ตงึ ! ‘นันไง พูดผิดทีไหน’ เวิร์นคิด ขณะร่างกายของเขาถูก พลงั ของผืนดนิ ดดู ลงไปนอนแอ้งแม้งอยบู่ นพืน

530 ¡ÑÅ°Ô´Ò บาเรียคอื จอมเวทพสธุ า เขาควบคมุ แรงโน้มถ่วงได้ตงั แต่ จําความได้เลยมงั แล้วเดก็ ธรรมดาอยา่ งเขาจะไปส้อู ะไรได้ “เอิม...นายสบายใจขึนแล้วใช่ไหม” เวิร์นอ้อมแอ้มถาม ขณะพยายามผดุ ลกุ ขนึ โดยมีบาเรียเข้ามาชว่ ยดงึ “ก็นิดหนึง” บาเรียตอบ บรรยากาศรอบตวั บาเรียลด ความกดดนั ลงบ้างแล้ว “ดี งันเรามาคุยกับแบบจอมเวทแห่งปัญญานะ นาย อยากได้อะไรเย็นๆ ไหม” เวิร์นถามเอาใจ พลางยกมือไปพาดบา่ บาเรีย แล้วบบี บาๆ อยา่ งให้กําลงั ใจ “ไม”่ บาเรียตอบ ขณะเดนิ มาทิงตวั ลงบนโซฟา สว่ นเวิร์น เดนิ ผละไปเตรียมเครืองดมื “แตฉ่ ันว่านายต้องการว่ะ เอ่อ ฉันหมายถึง ฉันต้องการ มนั มากเลยตอนนี เดียวทําเผือแล้วกนั ” เวิร์นรีบเปลียนคําพดู ใหม่ แล้วเปิดต้เู ห็นขวดนําหวานอยหู่ ลายชนิด ชายหนมุ่ ดงึ ออกมาสอง สามขวด แล้วเทแต่ละขวดด้วยปริมาณทีตา่ งกนั ไป ก่อนจะคนๆ มนั ร่วมไปพร้อมกบั ก้อนนําแขง็ ทีเขาสร้างขนึ “ตกลงพีจิลมาขอให้นายทําอะไร”

BarIa’ MIssIon II 531 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ให้ฉนั พาเขาเข้าบ้านแวนเวริ ์ธ” “โอ้ว! ใครเป็นคนคดิ วธิ ีนีเนีย” บาเรียยกมือขึนนวดขมบั “พีจิล แตพ่ ีโคตลั เป็นคนเสนอ วธิ ีให้” “นีมัน...ชักศึกเข้าบ้านชัดๆ แล้วนายไปตกลงช่วยเขา ทําไม” เวิร์นถาม พลางยืนแก้วนําหวานผสมสตู รพิเศษของเขาให้ บาเรีย พอสบดวงตานิงเรียบของเพือน เวิร์นก็รีบพดู ตอ่ ว่า “ห้าม ทําแตก เพราะฉนั จะไมท่ ําความสะอาดให้นายแนๆ่ ” บาเรียคว้าแก้วนําหวานมาดืม ทงั ทีเกือบทําตาขวางใส่ เพือน แต่มนั ไม่ใช่นิสัยเขา ชายหนุ่มจึงเพียงรับแก้วมาดืมแล้ว ฟังเวิร์นพดู ตอ่ วา่ “แล้วนายก็บ้ารับปากพาพีจลิ เข้าบ้านแวนเวิร์ธงนั เหรอ” “มนั เป็นโอกาสของมารี ทีเธอควรได้รับ” บาเรียเอย่ เสียง ขรึม “บาเรีย มิชชาร์พ นายใจดไี ปแล้ว” เวริ ์นตอ่ วา่ เพือน บาเรียมองเวิร์นนงิ “ถ้าเป็นนาย นายจะไมท่ ําเหรอ”

532 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ไม่ ฉันจะประกาศตวั สู้กันซึงหน้าไปเลย ว่าฉันรักเขา และไม่ต้องการให้ผ้ชู ายหน้าไหนมาเฉียดใกล้ผ้หู ญิงของฉนั ” เวิร์ นประกาศก้องเสียงขึงขงั อย่างเอาเรือง ก่อนจะหน้ามยุ่ เมือบาเรีย เอย่ ตอ่ วา่ “แล้วทําไมถึงวิงหนีกบั แคพ่ ีจไปกินข้าวกบั รุ่นพีละ” “อนั นนั มนั ยกเว้น ตอนนนั ฉนั หงึ อยู่ นายต้องเข้าใจนะ” บาเรียยมิ ทีเวริ ์นเปิดอกยอมรับอยา่ งตรงไปตรงมา เวิร์นม องรอยยมิ ของเพือน แล้วโลง่ อกทีบาเรียอารมณ์ดขี นึ “นายคิดจริงๆ เหรอ ว่ามารีจะชอบพีจิล มารีติดนาย อยา่ งกบั อะไร เดก็ คนนนั ไมม่ องใครอยแู่ ล้ว นายก็รู้” “ฉนั รู้” บาเรียตอบเสียงขรึม เวิร์นอ้าปากค้าง แล้วย้อนถามอย่างไม่เข้าใจ “แล้วนาย จะปลอ่ ยให้พีจลิ เข้าไปหามารีทําไมวะ” บาเรียสบตาเพือน “ถ้าฉันเป็นพีจิล ฉันก็อยากได้ยินคํา ปฏิเสธจากปากของผ้หู ญิงทีฉนั รักด้วยหขู องตวั เอง”

BarIa’ MIssIon II 533 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ แปะ! เวิร์นยกมือขึนตีหน้าผากตวั เองอย่างหมดปัญญา ไปตอ่ “โอ๊ย! พอ่ คนดี จะเจ้าหลกั การไปถงึ ไหนเนีย” เวิร์นคอ่ น บาเรียยิม แล้วรอยยิมนันก็จางหายไป “รุ่นพีโคตลั ก็คง คิดเหมือนฉัน และคงอยากให้มารีได้พบคนอืนบ้าง เพือตวั มารี เอง” “ฉนั ไม่เห็นคิดอย่างนนั นะ พีโคตลั ต้องการจะแกล้งนาย แนๆ่ แล้วนายก็ดนั บ้าจีไปยอมทําตามทีเขาขอซะอีก” “ก็เขาเคยขอร้องฉนั ไว้” บาเรียตอบ ก่อนจะชะงกั สิงทีเขา กําลงั จะพดู เพราะเวริ ์นยกมือห้ามไว้ “อย่าพูดบา นายรู้จกั พีโคตลั ดีกว่าฉันอีก นายคิดว่า พี โคตลั ทําอย่างนีเพราะอยากเปิดโอกาสให้มารีได้เจอคนอืนเหรอ ไมห่ รอก พีโคตลั ไมใ่ ชค่ นดขี นาดนนั เสียหนอ่ ย” บาเรียอยากจะเถียงวา่ ไมใ่ ช่ แตพ่ อดจู ากความเอาแตใ่ จ ของโคตัลแล้ว เขาก็หาข้ออ้างมาเถียงเวิร์นไม่ได้ จึงนิงเงียบ ฟังเวิร์นพดู ตอ่

534 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ฉันว่าพีโคตัลอยากแกล้ งนาย เพราะเห็นนายชอบ ชว่ ยเหลือคนไปทวั คราวนีเลยแก้เผ็ดนายไง เป็นไงละ เจ็บตวั เลย ฉนั ละไมอ่ ยากพดู วา่ สมนําหน้านายเลยนะ...” “แตน่ ายพดู ไปแล้ว” บาเรียย้อนเสียงเรียบ เวิร์นจึงรีบยก มือตงั การ์ดไว้กอ่ น แล้วตอบวา่ “ห้ามใช้กําลงั นะเว้ย นายบอกเองวา่ เราเป็นจอมเวทแห่ง ปัญญา” “หึ หึ ห”ึ บาเรียหวั เราะ เวิร์นจงึ ลดการ์ดลงแล้วยมิ ตาม “อารมณ์ดีแล้วละสิ ทีนีจะทํายังไงกับเรืองไม่เข้าเรืองที นายรับปากไปละ ฉันขอเลยว่ะบา อย่ารับปากทําอะไรให้ใครไป เรือยอยา่ งนีอีกได้ไหม สงสารตวั เองบ้างเถอะ” บาเรียมองเวิร์นแล้วยิม “นายไม่คิดว่าการทีฉันเป็นคน แบบนี ทําให้ฉนั มีวนั นีเหรอ” เวิร์นนิงอึงไป บาเรียจึงพูดต่อว่า “ฉันก็ยงั เป็นฉันแหละ เวิร์น และการทีฉนั เป็นแบบนี มนั ก็ไมใ่ ชส่ ิงทีแยข่ นาดนนั หรอก” เวิร์นขมวดควิ “อะไร”

BarIa’ MIssIon II 535 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “เพราะมีคนจํานวนมากตดิ หนีบญุ คณุ ฉนั ไง” จดหมายสายลมสีนําตาลออ่ นผดุ ขนึ ตรงหน้าโลนี ขณะที เธอกําลงั หลบั อยู่ เด็กสาวลืมตาขึนแทบจะทนั ทีทีรับรู้ไถึงการมา ของจดหมายฉบบั นนั เธอเหลือบไปมองโคตลั ทีนอนหลบั อย่บู น เตยี งข้างๆ เด็กสาวเอือมมือไปแตะกระดาษจดหมายเปิดอา่ น ก่อน จะแปลกใจว่าเจ้าของจดหมายสง่ มาผิดคนหรือเปลา่ ซึงนา่ จะส่ง จดหมายนีให้ใครอีกคนทีหน้าตาเหมือนเธอ เด็กสาวลกุ จากเตียง เดินไปทีโต๊ะเขียนหนงั สือเพือตอบจดหมายของ บาเรีย มิชชาร์พ แล้วเดนิ กลบั มานอนตอ่ “ใครสง่ จดหมายมา” โคตลั ถาม เขาลืมตาขนึ แล้วพลิกตวั มานอนตะแคงหนั หน้ามามองอีกคนซงึ นอนนงิ อยบู่ นเตยี งข้างๆ “บาเรีย” “บา? อ้อ ต้องเป็นเพราะจลิ แน”่

536 ¡ÅÑ °´Ô Ò “เพราะคณุ ตอบจดหมายเขาไปแบบนนั มนั จะทําให้มารี ลําบากใจ” โลนีตอบ ทงั ทียงั หลบั ตา การอยู่ร่วมกนั ตลอดเวลา หลงั จากทีทงั สองเดินทางไปทําพิธีกรรมผกู ชีวิตทีปราการฟาเรน เซ่ ทําให้โลนีรับรู้ทกุ การกระทําของผ้ชู ายเอาแตใ่ จคนนีเป็นอย่าง ดี โคตลั แวนเวิร์ธ เป็นผู้ชายขีแกล้ง แต่สิงทีเขาแกล้งมัก สอนอะไรบางอยา่ งแฝงไว้ด้วยเสมอ เขาใส่ใจคนรอบข้างมากกว่า ทีคนอืนคดิ โลนีจงึ ไม่คิดจะห้ามปรามสิงทีชายหน่มุ คนนีอยากทํา ตังแต่การยือไม่ตอบจดหมายของจิลเลียน แล้ วโยนปัญหา ทงั หมดใส่บาเรียโครมใหญ่ โลนีก็แคเ่ ฝา้ มองด้วยสงสยั ว่า ผ้ชู าย แสนประหลาดทีควรจะเป็นคนทีเธอทําพนั ธสัญญาด้วยคนนัน เป็นคนแบบไหน “มารีไมล่ ําบากหรอก คนทีลําบากคอื บาตา่ งหาก” “จะเกิดอะไรขนึ ถ้าบาทําตามทีคณุ ขอให้เขาทํา” “แล้วเขาสง่ จดหมายมาเลา่ ให้เธอฟังวา่ ยงั ไงละ” “จดหมายนันเป็ นเรืองส่วนตัว ไม่เกียวกับการเลือก หรือไมเ่ ลือกของคณุ ”

BarIa’ MIssIon II 537 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตลั มองคนตอบนงิ แล้วเอย่ ขนึ วา่ “ผมสงสยั อยา่ งหนงึ ” “อะไรคะ” โลนีถาม พลางตะแคงตวั หันหน้ามาหาคน ถาม แล้วลืมตาขนึ “ในตอนนัน ทําไมถึงพยายามดึงดูดพลังของบา คุณ ตงั ใจหรือแคบ่ งั เอญิ ” โลนีสบตาโคตัลนิง แล้ วตอบว่า “บาเรี ยคือคนที เหมาะสมจะเป็นคชู่ ีวิตของฉนั ” ใบหน้าของโคตลั เรียบเฉยขึน แล้วเถียงว่า “บาเป็นของ มารี” รอยยิมปริศนาเกิดขึนบนหน้าโลนีแวบหนึง แล้วเธอก็ ตอบว่า “นันเป็นเพราะมารีเกิดมาและเลือกเขาก่อน ซึงไม่ต้อง บอกก็รู้ใชไ่ หมคะ วา่ เดก็ คนนนั เกิดขนึ ได้ยงั ไง แล้วทําไมเธอถึงยงั อย”ู่ ทงั หมดเกิดเพราะโคตลั เป็นผ้สู ร้างมารีขนึ มา ชายหนมุ่ ผู้ ได้ยนิ เสียงป่า เพราะเขาได้ยนิ เขาถึงชว่ ยชีวิตเธอไว้ได้ โลกนียอ่ ม มีเรืองไม่คาดฝันเสมอ แม้แต่ภูตอย่างเธอก็ยังไม่หลุดพ้นจาก กฎเกณฑ์นนั

538 ¡ÅÑ °´Ô Ò “คุณรู้ได้ยังไง ว่าบาเรียคือคนทีควรจะเป็นคู่ชีวิตของ คณุ ” โคตลั ถามอยา่ งตดิ ใจไมห่ าย “ต้นไม้เกิดจากผืนดิน และเขาก็มีสญั ลกั ษณ์ของผืนดิน” โลนีตอบแค่นันแล้ วหลับตาลง ปล่อยให้ คนถามงุนงงคิด ใคร่ครวญอยกู่ บั คําตอบของโลนีอยา่ งไมเ่ ข้าใจ ก่อนจะโพลง่ วา่ ”เหรียญดินซินเทล สัญลักษณ์ของผืนดิน เพราะบามี เหรียญดนิ ใชไ่ หม” โลนีไม่ตอบ โคตลั เรียกเด็กสาวซําอีกหลายครัง เธอก็นิง เงียบไมต่ อบ ชายหนมุ่ เลยพลิกตวั นอนหนั หน้าไปอีกด้านอารมณ์ เสียขึนมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ สักพักต่อมาโลนีก็ลืมตายกมุม ปากขนึ นดิ ๆ การทําให้ใครสักคนหลงรักเรา เป็นเรืองของโชคชะตา ส่วนหนึง นอกนันคือความพยายามล้วนๆ โคตลั แวนเวิร์ธ เป็น คนเจ้าแผนการ การจะทําให้ผู้ชายคนนีรักเธอได้ คงต้องใช้ทุก อย่างทีมี แน่นอน นนั คือจุดเริมต้นทีโลนีเป็นเพือนทางจดหมาย กบั สองคนทีเธอมองแล้ววา่ รู้จกั ผ้ชู ายคนนีดีทีสดุ หนงึ คือ ซิลค์ แวนเวิร์ธ พีชายฝาแฝดของโคตลั

BarIa’ MIssIon II 539 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ และสอง...บาเรีย มิชชาร์พ อดีตวา่ ทีคชู่ ีวิตของเธอ แตใ่ น วนั นีเขาคอื เพือนทีดที ีสดุ ในโลกอนั กว้างใหญ่นี ‘แตด่ เู หมือนตอนนี บาจะมีปัญหา’ โลนีคดิ ถึงข้อความใน จดหมายของบาเรียทีขอความช่วยเหลือมาเมือครู่ แล้วมองแผ่น หลงั โคตลั อยา่ งเจ้าเลห่ ์ ‘กลบั บ้านครังนี คงได้สนกุ กนั ’

540 ¡ÑÅ°´Ô Ò 74 ¤Ô´¶§Ö มารี เริ มค้ ุนเคยกับการเป็ นลูกสาวของตระกูลแวนเวิร์ ธ มากขึนทุกวนั เธอเรียนหนงั สือกับเซเลนา่ ในตอนเช้า และเรียนรู้ การใช้ชีวิตของคนในครอบครัวแพรพรรณกบั ไคน์ ในวนั ทีทงั สอง ไม่อยู่ ทงั ค่กู ็จะปล่อยให้มารีศกึ ษาด้วยตวั เองอยู่ในห้องสมดุ ไม่ ถงึ หนงึ สปั ดาห์มารีก็เรียนรู้ทีจะใช้ชีวติ ในโซนได้ มารี ตังใจเรี ยนรู้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็ นการวางตัว มารยาทการเข้ าสังคม แต่สิงทีทําให้ เด็กสาวหงุดหงิด ก็คือ ร่างกายของเธอไมไ่ ด้เติบโตตามวฒุ ิภาวะทางการศกึ ษาทีเพิมขนึ มารีจดหมายไปถามโลนีว่าหลงั ทําพิธีกรรมผกู ชีวิตกบั โคตลั แล้ว มีอะไรเปลียนแปลงบ้างไหม โลนีก็ตอบกลบั มาแตไ่ ม่ได้ทําให้มารี สบายใจขนึ เลย

BarIa’ MIssIon II 541 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ‘ไม่ ร่างกายของเราจะค่อยๆ เติบโตไปตามวิวัฒนาการ ของมนษุ ย์’ มารีเข้าใจ แตก่ ็ร้อนใจ เพราะการเรียนรู้สอนให้เธอรู้ว่า ถ้าเธอยงั ตวั เลก็ และดเู ป็นเด็กอยา่ งนี บาเรียอาจจะไม่ยอมให้เธอ ตามไปอยู่กับเขาก็ได้ แต่ทําไมทังทีโลนีก็ตัวเล็กและเป็นเด็ก เหมือนกนั แตป่ ะป๊ าโคตลั กลบั อนญุ าตให้โลนีติดตามกลบั ไปอย่ทู ี ปราการฟาเรนเซไ่ ด้ “อย่างนีมนั ไม่ยตุ ิธรรมเลย” มารีบ่น ขณะหนั ผลไม้ใส่ จาน “อะไรไม่ยตุ ิธรรมจ๊ะ สาวน้อย” เซเลน่ากําลงั คนต้มใน หม้อได้ยนิ เสียงบน่ จงึ หนั มาถาม “ทําไมบาถึงบอกให้มารีเรียนรู้อยู่ทีนี แต่ปะป๊ าให้โลนี ตามไปด้วยได้ละ่ คะ” เซเลน่ามองใบหน้างองําของเด็กสาว แล้วยิม “บาคงมี เหตุผล ส่วนโลนีทีตามโคตลั ไปได้เพราะพวกเขาต้องไปทํางาน ด้วยกนั จ้ะ แตต่ อนนีลกู สาวของแมก่ ็เริมเก่งแล้วน้า”

542 ¡ÑÅ°Ô´Ò มารียงั หน้างํา แล้วเปลียนเป็นขมวดควิ จากนนั ก็เดินมา กอดเอวคนทีดบั ไฟ แล้วใช้ทพั พีเคาะทีขอบหม้อ หม้อต้มให้ลอย มาอยบู่ นโต๊ะเตรียมอาหาร “จะอ้อนเอาอะไรจ๊ะ” เซเลนา่ ถาม “มารีคิดถึงบา บาจะคดิ ถึงมารีไหมคะ” มารีพดู เสียงเป็น กงั วล เซเลน่าก้ มมองลูกสาว แล้วยกมือขึนลูบหัวเธอเบาๆ “ต้องคดิ ถงึ สิ ลกู สาวแมส่ วยจะตาย” มารีเงยหน้ามองเซเลน่า “แล้วมารีจะรู้ได้ยังไงว่าบา คดิ ถงึ มารีหรือเปลา่ คะ” เซเลน่าขยบั ตวั มาหยิบผกั ทีซอยเตรียมไว้มาโรยลงไปใน หม้อต้ม แล้วตอบว่า “อืม...นันสินะ ความคิดถึงมันมองไม่เห็น เนอะ” ใบหน้าของมารีหมองลง “แตแ่ มร่ ู้อยอู่ ยา่ งหนงึ ”

BarIa’ MIssIon II 543 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè มารีเงยหน้ามองเซเลนา่ ตาแป๋ ว คณุ แมค่ นสวยจงึ ตอบว่า “เวลาเรารักเขามากๆ เราก็จะคดิ ถึงเขามาก” “มารีรักบามากทีสดุ ในโลกเลย” มารีตอบ พลางอ้าแขน กว้างประกอบ “อยา่ งนีความคิดถึงของมารี ก็ใหญ่เท่าโลกใบนีเลยนะ่ สิ จ๊ะ” เซเลนา่ พดู ล้อๆ มารียมิ กว้าง กอ่ นจะขมวดควิ “เป็นอะไรไปจ๊ะ สงสยั อะไรอยหู่ รือเปลา่ ” มารีพยกั หน้า พลางถามสงิ ทีค้างคาใจเธอมานาน “มารี รักบามาก แต่มารี ก็อยากให้ บารักมารี มากๆ เหมือนกนั ” เซเลนา่ พยกั หน้า “แล้วยงั ไงจ๊ะ” “แตม่ ารีไม่รู้ว่าจะทําให้บาหลงรักมารีมากกว่านีได้ยงั ไง นะ่ คะ่ ”

544 ¡ÑÅ°´Ô Ò เซ เล น่าหัวเราะ แล้ วแกล้ ง ทําท่าคิดใ ห้ ม ารี ล้ ุนว่าเซ เ ล นา่ จะชว่ ยเธอยงั ไง “มีวิธีไหมคะ” เดก็ สาวถามอยา่ งร้อนรน “แมว่ า่ มารีก็ทํามนั อยแู่ ล้วนะคะ” มารีเอียงคอ เซเลนา่ จึงเอย่ ว่า “เราไม่มีทางรู้หรอกวา่ เขา คิดถึงเราหรือเปล่า แต่ว่าการทําให้เขารู้ว่าเราคิดถึงเขาก็ง่ายแค่ ปลายมือนีเอง” มารีก้มลงมองมือตวั เอง เซเลนา่ จงึ เอย่ ตอ่ ว่า “บอกรักเขา ใสใ่ จความรู้สกึ ของเขา มอบแตส่ ิงดีๆ ให้เขา แม่วา่ ...เท่านีบาก็คง รักมารีทีสดุ ในโลกเหมือนกนั ” มารียิมกว้าง แล้วหนั ไปมองหม้อต้มซุปทีเสร็จแล้วพลาง พดู วา่ “งนั มารีจะฝึกทําข้าวผดั สง่ ไปให้บากินทกุ วนั เลย” “ข้าวผดั อยา่ งเดยี วเหรอ” มารีคิดแล้วสา่ ยหน้า “มารีจะสง่ จดหมายไปถามด้วยว่า บาชอบกินอะไร อยากให้ทําอะไรให้กิน มารีก็จะฝึก”

BarIa’ MIssIon II 545 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ดีมากลกู สาว งนั วนั นีเริมจากยกซุปนีไปให้คณุ พอ่ ดีกวา่ ไหมคะ” “คะ่ ” มารีรับคําแข็งขนั แล้วทําตามอย่างกลุ ีกุจอ เซเลน่ามอง ลกู สาวคนใหมแ่ ล้วยมิ พอใจ บาเรียเป็นเดก็ ทีมกั มอบความห่วงใย ให้คนอืนเสมอ จนบางครังคนรอบตวั บาเรียก็ลืมทีจะมอบความ ห่วงใยนนั กลบั ไปหาเขา แล้วยิงบาเรียไม่ใช่คนทีร้ องขอสิงตอบ แทนกลบั คนื ด้วยแล้ว ทกุ คนก็ยิงลืมทีจะมอบสิงนนั ให้เขาบ้าง แต่ มารีแตกตา่ งออกไป ‘หวังว่าบาจะมองเห็นนางฟ้าตวั น้อยคนนีนะ’ เซเลน่า ภาวนาให้เป็นอยา่ งหวงั สัปดาห์งานวันสถาปนาโรงเรียนเวทแห่งเซวีน่า คือ สปั ดาห์แหง่ การเฉลมิ ฉลอง เหลา่ นกั เรียนของโรงเรียนเวทแหง่ เซวี นา่ ไมว่ า่ ศษิ ย์เกา่ หรือศษิ ย์ปัจจบุ นั จะกลบั มารวมตวั กนั ทีโรงเรียน แห่งนี ทําให้เซวีนา่ โซนครึกครืนเตม็ ไปด้วยกลินอายของความรืน เริง บาเรียมาถึงโซนตงั แตว่ นั ที 19 มกราคม แตเ่ ขาไมไ่ ด้ไปหามา รีอยา่ งทีคดิ ไว้แตแ่ รก เขามีนดั สําคญั ต้องไปทํากอ่ น

546 ¡ÅÑ °´Ô Ò “มาเร็วก่อนคนอืนอีกตามเคยนะบา” ทีน่ามาถึงโซน ตัง แ ต่เ มื อ ว า น เ อ่ ย ทัก บ า เ รี ย ที ม า ถึ ง จุด นัด พ บ ต า ม ที ลิ ล่ า ส่ ง จดหมายไปบอกอยา่ งอารมณ์ดี “ก็เราพกั อยู่แถวนี แน่ใจเหรอ ว่าลินค์จะไม่เอะใจเรืองนี ฉนั วา่ ลนิ คน์ า่ จะรู้อะไรบ้างแล้วนะ” บาเรียถาม ทีน่ายิมกว้าง “ไม่ต้องห่วง เรืองนนั ฉันจัดการเรียบร้ อย แล้ว” บาเรียเลิกควิ “ยงั ไง” “ก็ไมย่ าก ลินค์คดิ อยแู่ ล้ววา่ ลิล่าน่าจะมีความลบั ซ่อนอยู่ ฉนั ก็เลยแกล้งให้ลนิ คจ์ บั ได้นะ่ สิ” “ฮะ! ยงั ไง” บาเรียถามอยา่ งสนใจ ทีนา่ ขยบั ตวั นิดหนึง แล้วพดู อยา่ งภาคภมู ิใจวา่ “ฉนั นะ่ หลอกลินค์ว่าลิล่าแอบซุ่มฝึกฝีมือกบั ท่านฟอรีอยู่ แตก่ ็ต้องมีเทคนคิ เฉพาะตวั นดิ หนอ่ ยอะนะ ไมอ่ ยา่ งนนั ลินค์คงจบั ได้นานแล้ว”

BarIa’ MIssIon II 547 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียเอียงคอมองเพือนสาว พลางคดิ อย่างไม่เห็นด้วย “แล้วลินคเ์ ชือเหรอ” ทีนา่ กอดอก “แน่นอน หลงั จากนนั ลินค์ก็ไม่เซ้าซีถามอีก เลย ดพู อใจด้วยซําทีลิลา่ เกง่ ขนึ หรือนายวา่ ไมจ่ ริง” “มนั ก็ใชน่ ะ แต.่ ..” “มากนั แล้วเหรอ” โคตลั ทีเพิงมาถึงเอ่ยแทรกบทสนทนา ขนึ ทําให้ทีนา่ หนั ไปยมิ แล้วถามโคตลั วา่ “ได้ขา่ ววา่ มีสาวน้อยหน้าใสตามตดิ ว่าทีจอมเวทพฤกษา ไปนงั เฝา้ อยหู่ น้าห้องเรียนด้วยเหรอคะ” โคตลั ผลกั หวั น้องเล็กของกล่มุ อย่างอดแกล้งไม่ได้ แล้ว แย้งว่า “ไม่ใช่ไปนงั เฝา้ โลนีไปเป็นผู้ช่วยมาสเตอร์ในคราบเรียน ของจอมเวทฝึกหดั ต่างหาก อย่าปล่อยข่าวสร้างชือเสียให้ฉันได้ ไหม” ทีนา่ หวั เราะอยา่ งไมร่ ู้สกึ รู้สาสกั นิด พลางมองไปทางโลนี ทีเดนิ เลียงไปนงั อีกโต๊ะ “อ้าว ทําไมไมใ่ ห้โลนีมานงั ด้วยกนั ละ่ ” ทีนา่ ถาม

548 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ก็นีมนั เป็นความลบั คนไม่เกียวก็ต้องไปนงั ทีอืน” โคตลั ตอบด้วยนําเสียงแดกดนั ให้โลนีได้ยนิ ด้วย ทีนา่ จงึ นวิ หน้ากบั อาการพาลของพีชาย “ทะเลาะกันเหรอ อย่าเล่นเป็นเด็กน่าพี โลนีไม่เห็นจะ โกรธอะไรพีเลย” โคตลั ทําเป็นไม่สนใจคําพดู ของทีน่า แล้วเรียกเมนูมาดู แล้วสงั อาหาร บาเรียเหลือบมองโลนีทีพอสบตาเขาก็ค้อมศีรษะ ให้ บาเรียเลยถามเบาๆ วา่ “โกรธเรืองอะไรกนั เหรอครับ” “อยากทําตวั เป็นนกั เจรจาประนีประนอมให้คนหายโกรธ กนั ก็เอาตวั เองให้รอดกอ่ นไหม” โคตลั ย้อนเสียงเย็น จนบาเรียนิง ไป เพราะไม่เคยเห็นโคตลั โมโหอยา่ งไม่มีเหตผุ ลขนาดนี ปกติถ้า รุ่นพีโคตลั โมโหก็มกั จะหาทางแก้เผ็ดคนทีทําให้ตวั เองโกรธ แต่ การพาลโดยไม่มีใครเดือดร้อนนี เคยเห็นก็แต่ตอนทีโกรธพีซิลค์ หรือวา่ ... “ยมิ อะไร” โคตลั ถามอยา่ งระแวง เมือเห็นบาเรียแย้มยิม

BarIa’ MIssIon II 549 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เปลา่ ครับ” “ก็เหน็ อย”ู่ “ถ้าพีบอกวา่ โกรธเรืองอะไร ผมก็จะบอกวา่ ผมยิมอะไร” “เรืองสิ” โคตลั ตอกกลบั แล้วหนั ไปมองเมนูอาหารต่อ จากนันก็เลือกรายการขนมหลายรายการอยู่กับทีน่า บาเรียจึง ลอบมองไปทางโลนีทีเอาแตน่ งั นงิ ไมแ่ ม้แตจ่ ะเหลือบแลเมนู “รุ่นพี สงั ขนมเผือโลนีหรือยงั ครับ” บาเรียเตอื น “เก็บความเอือเฟื อของนายไปให้คนอืนเถอะ” โคตลั ตอบ เสียงเย็น จนบาเรียลอบยิมอย่างใจเย็น จนถาดขนมลอยมาอยู่ ตรงหน้าพวกเขาสว่ นหนงึ และแยกไปให้โลนีสว่ นหนึง บาเรียก็ยิง ยมิ มากขนึ โคตลั แวนเวริ ์ธ ก็ยงั เป็น โคตลั แวนเวิร์ธ ปากร้ายแตใ่ จดี ขีแกล้งแตถ่ ้าไมส่ นใจก็จะไม่ยงุ่ ด้วยเลย งานนีโลนีคงมีความหวงั แล้วละ บาเรียคดิ “ลิลา่ บอกวา่ กําลงั ไปทําเรืองรับของทีไปรษณีย์เวทมนตร์ คะ่ เขาวา่ ของสง่ มาถึงตงั แตเ่ มือวนั ก่อนแล้ว แตล่ ิลา่ จะมาถึงโซน

550 ¡ÑÅ°´Ô Ò วันนี ฉันจะไปรับแทนก็ไม่ได้ เพราะเป็นชือของท่านบาฟาเรล ต้องให้ทายาทสายตรงไปรับแทนเทา่ นนั ” ทีนา่ รายงานเมือลิลา่ ยงั ไมม่ าสกั ที “แผนกพิเศษอย่างพวกฉันจะเป็นคนกางอาณาเขตรอบ โรงเรียน ฉนั เลือกอยกู่ ลมุ่ เดียวกบั ลนิ ค์ ดงั นนั ฉนั จะส่งข่าวให้พวก เธอเป็นระยะๆ วา่ แต่ ลิล่าเลือกหรือยงั ว่าจะใช้ทีไหนเป็นสถานที เปา้ หมายทีให้ฉนั พาลนิ คไ์ ป” บาเรียถาม “ทีเราคยุ กนั ไว้แตเ่ ดิมเป็นทีคมู ีร่า ฟอเรส เพราะง่ายทีสดุ แตพ่ อเปลียนแผนมาทีนีเลยต้องเป็นทีกรีนบลิ ด”์ โคตลั ตอบ บาเรียขมวดคิว “แต่ทีกรีนบิลด์มีคนขอใช้พืนทีหลาย แผนกเลยนะครับ เทา่ ทีผมดผู งั มา ทงั นอกและในกรีนบิลด์ หลาย แผนกตา่ งแยง่ ชงิ พืนทีกนั สดุ ฤทธิ ตอนจดั ผงั นีปวดหวั มาก” “ก็ปราการฟาเรนเซ่กับปราการซินเทลล่าอยากมีแผนก เยอะทําไมละ” ทีนา่ เอย่ ขดั คออยา่ งอดขําไมไ่ ด้ “ไม่ต้องกลัวหรอก งานนีคนยิงมากยิงดี” โคตลั พูดให้ ความมนั ใจ