Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 51 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “งนั ขากลบั เลน่ อีกไหมครับ” โคตลั ถามด้วยนําเสียงเจ้า เลห่ ์ ดาลันมองท่าทางไม่น่าไว้ใจนนั ก่อนจะพยักหน้า ขณะ เดินนําทงั ค่ไู ปยงั ทางเข้าหอนาฬิกา โดยไม่ลืมทิงท้ายคําพดู ทีทํา ให้คนชวนเลน่ ต้องเสียวสนั หลงั วา่ “เพราะผมเ องก็ชักอยากร้ ู คําตอบของคุณ บ้ างแล้ ว... โคตลั ”

52 ¡ÑÅ°´Ô Ò 44 ÀµÙ ¹ÒÌ¡Ô Ò หอนาฬกิ าไซเอน คือหอศิลป์ ชนั เลิศทีเปิดให้คนทวั ไปเข้า ชมได้ แต่ละวนั จึงมีผู้คนหลายพันคนเข้ามาเยียมชมไม่ว่างเว้น แตก่ ็มีพืนทีบางสว่ นทีไม่อนญุ าตให้เข้าไปด้วย ดาลนั พาโคตลั กบั บาเรียเดินลงบนั ไดส่ชู นั ใต้ดินของหอนาฬิกา ยิงพวกเขาเดินลึก ลงไปมากเทา่ ไร เสียงเดนิ ของเข็มนาฬกิ าก็ยิงดงั ก้องไปทวั “อย่าเหยียบขนั บนั ได” ดาลนั เอ่ยเตือนในจงั หวะทีพวก เขากําลงั เดินผ่านซุ้มประตซู ุ้มหนึงไป บาเรียกบั โคตลั จึงลอยตวั ข้ามขนั บนั ไดตามดาลนั ทีลอยตวั นําหน้าผ่านซุ้มประตนู นั เข้าไป ฟบุ !

BarIa’ MIssIon II 53 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ความรู้สึกราวกบั พวกเขาพงุ่ ผ่านบาร์เรียร์ใสเข้ามา และ ภาพเบืองหลังซุ้มประตูยังคงเป็นทางเดินวนลงสู่เบืองล่าง ที แตกตา่ งไป คือโดยรอบทางเดินกลบั ไม่ใช่ผนงั ข้างบนั ไดทีมืดมิด หรือมีโคมไฟตดิ ตงั ส่องสว่างไว้ตามรายทางเช่นทางเดินทวั ไป แต่ เป็นท้องฟ้ายามคาํ คืนทีมีดวงดาวเปลง่ ประกายระยิบระยบั โคตลั มองรอบตวั ขณะทีบาเรียสร้างวงมนตราของเขาเพิมขึนทีปลาย เท้า เพือให้เขากบั โคตลั สามารถยืนได้อยา่ งมนั คง “อาณาเขตเวทของอกั ขระมนตราจะดึงดดู พลงั รัตติกาล เวท” ดาลนั เอย่ นันทําให้โคตลั มองวงมนตราใต้เท้าของเขากับบาเรีย อยา่ งเข้าใจ เพราะบาเรียเป็นเมเนไทป์ วงมนตราของเมเนไทป์ แม้ จะเป็นพลังเวท แต่พลังเหล่านันก็ยังมีความบกพร่องอยู่ และ อกั ขระมนตราก็ต้องการดึงดดู เฉพาะพลงั เวทบริสทุ ธิ มนั ย่อมไม่ กลืนกินพลงั เวทของบาเรีย “ทําไมเราถึงเดินบนบันไดไม่ได้ครับ มันเป็นกับดักงัน เหรอ” โคตลั ถาม “เดนิ ได้ แตค่ งผา่ นไปได้ไมพ่ ้นสองขนั ”

54 ¡ÑÅ°Ô´Ò คําตอบของดาลนั ทําให้โคตลั แทบกลนั หายใจ บนั ไดทุก ขนั ทีผ่านมาล้วนก้าวเดินได้ แตบ่ นั ไดซึงอย่หู ลงั ซุ้มประตนู นั เป็น ต้นไปกลบั ซอ่ นความน่ากลวั ไว้ถึงขนาดนี ถึงแม้โคตลั จะลอยตวั และเคลือนตามไปอย่างทีดาลันทํา ก็คงไปได้ไม่ไกลนัก เพราะ พลงั ของอาณาเขตเวทจะดงึ ดดู พลงั บริสทุ ธิของเขาไปจนหมด นีน่ะเหรอ มาตรการรักษาความปลอดภยั ของหอนาฬิกา ทียิงใหญ่ทีสุดในโลก ไม่จําเป็นต้องมีคนค้มุ กนั เพราะมนั ค้มุ กัน ตวั เองได้ “ทีหอนาฬิกาไซเอนไม่มีคนไขลานนาฬิกา ก็เพราะมนั ใช้ พลงั จากอกั ขระมนตราดงึ ดดู โดยไมม่ ีคนรู้ตวั สนิ ะครับ” บาเรียเอ่ย ขณะทงั สามเคลือนตวั เข้าใกล้บานประตซู ึงเปล่งประกายสีทอง อยทู่ า่ มกลางความมืดมดิ ของท้องฟ้า “อาจกลา่ วได้วา่ เป็นอย่างนนั ” ดาลนั ตอบ แล้วเคลือนตวั ไปอย่างงรวดเร็วจนมาหยุดทีหน้าประตู เขาเงยหน้ามองไปที เหนือบานประตอู นั ยิงใหญ่ บาเรียกับโคตลั ซึงตามมาถึงทีหลงั ก็เงยหน้าไล่สายตา มองลวดลายสีทองซึงฝังอยู่ในบานประตทู ีก่อขึนด้วยทรายสีดํา จํานวนมหาศาล สีทองอร่ามทําให้สองหนมุ่ ต้องหรีตาลงเพง่ มอง

BarIa’ MIssIon II 55 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “สวสั ด”ี ดาลนั เอย่ เหมือนทกั ทายใครบางคนเบาๆ พลาง ยกมือขนึ ลบู บานประตู “พีดาลนั ...พดู กบั ใครครับ” โคตลั ถามทงั ทีก็นา่ จะพอเดา ได้ “เธอ...ยงั ร้องไห้อย่เู ลย” ดาลนั ตอบ พลางมองประตดู ้วย แววตาสงสยั บาเรียหนั ไปสบตาโคตลั เป็นเชิงเตือนให้โคตลั สนใจกับ จุดประ สง ค์ที พ วกเ ขาต้ อง มาที นี ม ากกว่าจ ะม าสง สัยกับการ กระทําของว่าทีไซเอน โคตลั จึงตงั สติ แล้วหนั ไปสนใจลวดลายที ฝังอยบู่ นบานประตู บาเรียดึงม้วนกระดาษออกจากลูกแก้ วเก็บของ เขา สะบัดคลีกระดาษออกและให้ มันลอยตังข้ างหน้ าโคตัลใน ตําแหน่งพอเหมาะกับการจดบนั ทึก พร้ อมกับส่งปากกาขนนก หมกึ อตั โนมตั ติ ามไปให้โคตลั ด้วยอยา่ งรู้งาน “ลายซบั ซ้อนขนาดนีก็ไมแ่ ปลกหรอกทีต้องมีตะกอเยอะ ขนาดนนั ” โคตลั พมึ พําพลางเพ่งสมาธิไปทีลาย เขาไมเ่ พียงวาด เพือลอกลายไว้ แตย่ งั เขียนกํากบั วิธีมดั ตะกอให้ได้ผ้าทอลายนนั

56 ¡ÅÑ °Ô´Ò เป็นภาษาทีเขาเข้าใจคนเดียว ขณะทีบาเรียลอบมองดาลนั ทีพดู พมึ พําอะไรสกั อยา่ งกบั ประตู ก่อนจะหนั มาสบตาเขา “พีดาลนั พดู กบั เธอเสมอเหรอครับ” บาเรียถาม ดาลนั เหลือบมองโคตลั ทีใช้สมาธิอย่กู ับงานตวั เองอย่าง ขะมกั เขม้น และตอบวา่ “ไม่บอ่ ยนกั แตท่ ่านไทม์บอกให้พดู สิงที จะปลอบประโลมจิตใจของเธอบ้าง ภูตเกิดใหม่มักอ่อนไหว ก็ เหมือนเดก็ ออ่ นแหละ ตา่ งกนั ตรงทีเธอเรียนรู้สิงรอบตวั ได้รวดเร็ว กวา่ ” “หากภูตตนใหม่มาเกิด แล้วภูตนาฬิกาตนเก่าจะไปไหน เหรอครับ” บาเรียถามอยา่ งอยากรู้ ดาลนั สบตาบาเรียนิงไปแป๊ บหนึง จนบาเรียคดิ วา่ ความ จริงดาลนั ไม่จําเป็นต้องตอบก็ได้ แต่ดาลนั ก็ทําให้เขาประหลาด ใจด้วยคาํ ตอบทีวา่ “เธอจะกลายเป็นมนษุ ย์” “ครับ? / ครับ!”

BarIa’ MIssIon II 57 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เสียงของบาเรียกับโคตลั ถามประสานเสียงขึนพร้อมกัน ทําให้สองหน่มุ เจ้าของบทสนทนาทีคยุ กนั ฆา่ เวลาระหว่างรอต้อง หนั ไปมองโคตลั ไม่คิดว่าคนทีมีสมาธิครําเคร่งอย่กู ับงานขนาด นนั จะเข้ามามีสว่ นร่วมในบทสนทนาของพวกเขาได้ด้วย “แหะๆ ยงั ไม่เสร็จเลย ลอกลายต่อก่อนนะ” โคตลั พูด ขณะยิมเจียมเจียม แล้วเสไปมองลวดลายตอ่ ทงั ทีคอยเหงียหฟู ัง สองหนมุ่ ทีมีความลกึ ลบั คนละแบบคยุ กนั ไปด้วย “กลายเป็นมนษุ ย์เหรอครับ ทําไม...ผมไม่เคยรู้เรืองนีมา กอ่ นเลย” บาเรียพดู อยา่ งคดิ ไมถ่ ึง “หลงั จากพ้นตําแหน่ง ไซเอนส่วนใหญ่จะย้ายเข้าไปอยู่ ในพืนทีสีเทา และเธอ...ก็จะตามติดเขาไปด้วย เว้นแตเ่ ขาทงั สอง คนไมไ่ ด้เป็นของกนั และกนั ” ดาลนั ตอบเสียงเคร่งขรึมมากขนึ นนั ทําให้บาเรียไมอ่ ยากซกั ไซ้ตอ่ หลายพนั ปีมาแล้วทีผู้ดํารงตําแหน่งไซเอนครองตวั เป็น โสดทุกคน ไม่มีใครเห็นไซเอนแต่งงาน และไม่เคยมีใครรู้อีก เหมือนกนั วา่ ภตู นาฬิกาตนเก่าเป็นอย่างไรตอ่ จากนนั เมือเกิดภูต นาฬกิ าตนใหมข่ นึ สงิ ทีดาลนั เล่าให้ฟังจงึ ไมค่ วรนําไปแพร่งพราย กบั คนนอกเป็นอยา่ งยิง

58 ¡ÑÅ°´Ô Ò ถ้าเช่นนัน ทําไมเขาถึงบอกบาเรีย ไม่สิ ทําไมดาลันถึง บอกเรืองนีกบั บาเรียและโคตลั “ทําไมภูตนาฬิกาถึงกลายเป็นคนได้ละครับ” บาเรีย ตดั สนิ ใจลองเสียงถามเพมิ เตมิ ลึกๆ บาเรียก็อยากรู้ว่ามีอะไรพิเศษรึเปลา่ ทีทําให้ดาลนั บอกความลบั ของรัฐทีรํารวยทีสุดแก่พวกเขา หากดาลนั ยงั ตอบ คําถามนีอีก บาเรียคดิ วา่ เขาคงต้องให้ความสําคญั กบั ข้อสงสยั นี เป็นลําดบั ต้นๆ แล้ว “ภูตนาฬิกาเป็นสิงมีชีวิตกึงภูต นันหมายถึงเธอเกิดมา ด้วยพลังและความตังใจของมนุษย์กึงหนึง เธอจึงมอบพลัง ทงั หมดให้แก่ผ้ทู ีทําให้เธอเกิดมา ขณะเดียวกัน เธอก็จะกลืนกิน พลงั ชีวติ ของเจ้าของเพือจะได้กลายเป็นสิงมีชีวิตทีแท้จริง” ดาลนั ตอบพลางเหลือบมองโคตลั ทีเขาแน่ใจว่ากําลงั ฟังสิงทีเขาพูดอยู่ แล้วพดู ตอ่ วา่ “ภูตนาฬิกาจะกลายเป็นคนเพราะพลงั ชีวิตของไซเอน ผู้ ซึงมอบชีวิตให้แก่เธอผู้โศกเศร้ าเสมอมา มันคือคําสาปทีฟราน เชสก้าต้องรับผดิ ชอบ”

BarIa’ MIssIon II 59 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียกลืนนําลายอย่างลําบาก เมือนกึ เปรียบเทียบการ กลายร่างของสิงมีชีวิตกึงภูตกับการบูชายญั มันก็คงไม่ต่างกัน มากนกั เพราะคนหนงึ คนจะเกิดได้ต้องได้พลงั ชีวิตจากของอีกคน แล้วคนคนหนึงจะมีพลงั ชีวิตมากมายสกั เท่าไรเชียว ถึงสร้างคน ขึนอีกคนได้ นอกเสียจากว่าผ้สู ร้างคงต้องให้พลงั ชีวิตของตวั เอง ไปจนหมด “พี...ไมอ่ ยากเป็นไซเอนเหรอครับ” บาเรียกลนั ใจถาม ดาลนั ขมวดควิ แล้วหนั ไปมองบานประตอู ยา่ งเงียบงนั บาเรียไม่แน่ใจว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่า เขารู้สึกเหมือนมี มวลพลังบางอย่างทีอยู่ข้ างหลังประตูนันกํ าลังรอคอยคําตอบ จากดาลนั อยู่ แต่จนแล้วจนรอดดาลนั ก็ไม่ตอบ จนบาเรียคิดว่า เขาคงไมต่ อบแล้ว อยๆู่ ดาลนั ก็พดู เปลียนคําถามขนึ วา่ “ไมน่ ะ ไมไ่ ด้รู้สกึ วา่ เป็นหรือไมเ่ ป็นจะดีกวา่ กนั ” แรงพลงั กดดนั ทีหลงั ประตสู ลายวบั ไปทนั ทีจนบาเรียรู้สึก ได้ ซึงปรากฏการณ์เมือครู่นันยืนยันกับบาเรียจนแน่ใจว่า ภูต นาฬิกาตนใหม่ทีอยู่หลังบานประตนู ี ต้องได้รับรู้คําตอบของดา ลนั แล้ว มีเรืองเล่าขานอนั เศร้าสร้อยของการก่อสร้างหอนาฬิกา แห่งนีอยู่มากมาย หนึงในเรืองทีเป็นความเชือมานาน ก็คือ หอ

60 ¡ÅÑ °Ô´Ò นาฬิกานีสร้ างขึนเพือชดใช้หนีของฟรานเชสก้าตอ่ หญิงสาวคน หนงึ เป็นการชดใช้ทีฟรานเชสก้าต้องมอบชายหน่มุ คนหนึงแก่ภูต ตนนนั ‘คลมุ ถงุ ชนงนั เหรอ...คํานีนา่ จะเหมาะทีสดุ ’ “แล้วจะเกิดอะไรขึนกับไซเอนละครับ หลังจากทีภูต นาฬกิ ากลายเป็นคนแล้ว” ดาลันหันกลับมามองบาเรีย แล้วตอบว่า “หากเขาไม่ สูญเสียพลังมากจนเกินไป เขาก็ยังคงมีชีวิตอยู่ได้ แต่ไม่ จําเป็นต้องผกู ชีวติ ตดิ อยกู่ บั ภตู นาฬกิ าอีก หากเขาไมต่ ้องการ” บาเรียขมวดควิ คนคนหนงึ ทีอยรู่ ่วมกบั ภตู มาเกือบตลอด ชีวิต จะอยู่โดยทีขาดอีกฝ่ ายไปได้งันเหรอ การจับคู่ครังนีอาจ ไมใ่ ชก่ ารคลมุ ถงุ ชนแบบธรรมดาเสียแล้ว “ฟังด.ู ..เหมือนการหย่าร้างเลยนะครับ” บาเรียเปรย แล้ว จับสังเกตปฏิกิริยาของดาลัน แต่ดาลันกลับไม่แสดงปฏิกิริยา ผดิ ปกตอิ ะไรเลย เขาเพียงถอนหายใจยาว แล้วพมึ พําวา่ “ถ้าคดิ จะหยา่ ร้างแตแ่ รก จะตกลงใช้ชีวติ ร่วมกนั ทําไม”

BarIa’ MIssIon II 61 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè วงิ ! วงิ ! วงิ ! สินคาํ ตอบทีแสนแผว่ เบาของดาลนั อกั ขระแหง่ การเวลา ก็ทอประกายเจิดจ้าขึน จนโคตลั ทีกําลงั ลอกลายอยู่ตะลึงจนอ้า ปากค้าง บาเรียกบั ดาลนั ก็เช่นกนั ไอพลงั มหาศาลฟุ้งกระจายไป ทวั กระแสไออนุ่ แผพ่ งุ่ ผ่านร่างของคนทงั สาม แล้วมาลอยอ้อยอิง หมนุ วนอยรู่ อบตวั ดาลนั อยนู่ าน กอ่ นจะจางหายไป บาเรียมองประตูหินทรายสีดําสลบั กับหันมามองดาลัน แล้วก็ต้องตกตะลึง ทีเห็นบนใบหน้าของผู้สงู วยั กว่าประดบั ด้วย รอยยิมอบอุ่นเพียงเล็กน้อยขึนชัวแวบหนึง ก่อนจะจางหายไป ดวงตาสีดาํ สนทิ กะพริบเพือสบตากบั บาเรีย “เธอ...เป็นอะไรเหรอครับ” บาเรียถามขนึ ดาลนั สา่ ยหน้า พลางมองไปยงั โคตลั ทีเริมทํางานของเขา ตอ่ แล้วตอบวา่ “เธอไมไ่ ด้เป็นอะไร เพียงแต.่ ..” “เพียงแต.่ ..” บาเรียทวนถามเหมือนเร่งรัด เมืออีกฝ่ ายไม่ พดู ตอ่ สกั ที ดาลนั จงึ ตอบด้วยนําเสียงออ่ นโยนอยา่ งไมร่ ู้ตวั วา่

62 ¡ÅÑ °Ô´Ò “เธอไมร่ ้องไห้อีกแล้ว” แม้แต่โคตัลทีขะมักเขม้นทํางานอยู่ ยังต้องเงยหน้ามา มองคนตอบ กระแสไออ่นุ ทีพองฟอู ย่รู อบตวั คนทงั สาม ทําให้สอง หนุ่มซึง แม้ จะไ ม่เคยมีความรักมาก่อน ก็ เริ มเข้ าใจคํา วา่ ‘สว่ นเกิน’ ขนึ มาอยา่ งพร้อมเพรียง พวกเขาเป็นชายหนุ่มทียงั ไม่เคยประสบพบเจอความรัก ไม่ว่าจะเป็นการตกหลมุ รัก หรือความเจ็บปวดในความรัก ทําให้ พวกเขาเกือบจะดถู กู ความรู้สึกแบบนนั ไปโดยไม่รู้ตวั ว่ามนั ก็คง ไม่ต่างกับความรู้สึกทีมีเพือนสนิทสักคนทีคุยกันได้ทุกเรืองสัก เทา่ ไร วนิ าทีนีเอง โคตลั และบาเรียเพิงรู้ตวั วา่ พวกเขากําลงั เป็น สกั ขีพยานในการบอกรักทีแปลกทีสุดเท่าทีเขาเคยเห็นมา ทําให้ สองหนุ่มรุ่นน้องได้สมั ผสั กับความรู้สึกอิจฉาใครบางคนเป็นครัง แรก ผู้ชายหน้านิงทีแสนจะไร้ อารมณ์คนหนึง และดํารงชีวิตอยู่ อยา่ งโดดเดยี ว ยงั มีความรักได้เลย แล้วพวกเขาทีรายล้อมไปด้วย โอกาส ทีจะพบเจอกบั ความรักได้มากมาย แตก่ ลบั ไม่เคยได้รับ โอกาสนนั อยา่ งนีจะเรียกวา่ นา่ เสียดาย หรือนา่ สมเพชดีนะ

BarIa’ MIssIon II 63 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “แล้วอีกนานไหมครับทีเธอจะถือกําเนิด” โคตลั ถาม ขณะยงั ก้มหน้าทํางานตอ่ ดาลนั หนั ไปมองบาเรีย “คงอีกไมน่ าน เมือถึงเวลานนั ผม ก็อยากเป็นให้ได้เหมือนคณุ ” บาเรียขมวดคิวงงงันไป เมือตวั เองถูกพาดพิง “เหมือน ผม?” ดาลันสบตาบาเรียนิง เขาไม่พูดต่อ บาเรียจึงถามยํา อยา่ งอดไมไ่ ด้วา่ “หมายความวา่ ยงั ไงครับ” ดาลันถอนหายใจ พลางเงยหน้ ามองอักขระแห่ง กาลเวลา แล้วตอบว่า “เพราะต้องอยู่ร่วมกบั เธอตลอดเวลา ผม จึงจําเป็นต้องฝึกอยู่ร่วมกับคนอืน มนั คงจะดี...หากผมสามารถ อยรู่ ่วมกบั คนอืนได้เหมือนกบั คณุ บาเรีย” ถ้าผู้ชายเขินแล้วหน้าแดงเหมือนผู้หญิง บาเรียคิดว่า ตอนนีหน้าเขาคงใกล้เคยี งกบั การเขินนนั แล้วละ แตเ่ ขาเป็นผ้ชู าย ซึงไม่ค่อยชินกบั ความเขินอายนกั เขาจึงทําหน้าไมถ่ ูก รู้สึกเขินที ถกู ยกให้เป็นแบบอยา่ งในการใช้ชีวิตยงั ไงชอบกล

64 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ไม่ถึงขนาดนนั หรอกมงั ครับ มนั เป็นทกั ษะพืนฐานไม่ใช่ เหรอ” ดาลนั สา่ ยหน้า “ไม่ คณุ แตกตา่ ง” “ใช่ บาน่ะแตกต่าง” โคตลั ทีลอกลายเสร็จก็พดู ผสมโรง อยา่ งเห็นด้วย ขณะทีมือก็ม้วนเก็บแผ่นกระดาษลอกลายไปด้วย แล้วหนั มาสบตาดาลนั “เสร็จแล้วเหรอครับรุ่นพี แล้วอะไรละ่ ครับ ทีผมแตกตา่ ง นะ่ ” บาเรียถาม พลางรับม้วนกระดาษกบั ปากกามาเก็บ โคตลั ไมต่ อบ แตห่ นั ไปพดู กบั ดาลนั แทน “อยา่ เอาบาเป็นแบบอยา่ งชีวิตเลยครับพีดาลนั เพราะถ้า เลือกใช้วิธีเข้าสังคมแบบผิดๆ อย่างบาละก็ ท่านภูตคงจะน่า สงสารมากกวา่ นา่ อจิ ฉา” ดาลนั เลิกคิวมองโคตลั อย่างไม่เข้าใจ โคตลั หนั ไปมอง บานประตู ซึงช่วงนีเขาคงไม่มีโอกาสได้มาเห็นอีก แล้วพูดด้วย นําเสียงล้อเลียนวา่

BarIa’ MIssIon II 65 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เป็นอย่างทีพีเป็นนนั แหละดีแล้วครับ รับรองว่าคณุ หนู ภตู ต้องมีความสขุ กวา่ ผ้หู ญิงของนายบาเรียแนๆ่ ” “มีใครถามความเห็นรุ่นพีงนั เหรอครับ” บาเรียเอ่ยเสียง ขรึมทีโดนอีกฝ่ ายสบประมาท ความจริงบาเรียไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเคืองอีกฝ่ ายนกั แค่ รู้สึกขดั ใจทีโคตลั มาปรามาสเขาด้วยใจอคตินิดหน่อย ว่าเขาไม่ สามารถดแู ลผู้หญิงทีตวั เองรักให้มีความสุขได้ ทงั ทีทังเขาและ โคตลั ก็ยงั ไมม่ ีคนรักเหมือนกนั ‘ยงั ไม่เคยมีความรักเหมือนกัน แตพ่ ดู ข่มกันอย่างนี สม เป็นรุ่นพีจริงๆ’ “ไม่มี แตถ่ ้ามีก็คงไม่แคล้วเป็นอย่างทีฉันว่า นายน่ะ แค่ บอกให้ผู้หญิงตัดใจจากตวั เองยงั ไม่กล้าเลย ต้องใช้วิธียืดเยือ รักษานําใจ แล้วนบั ประสาอะไรกบั การดแู ลผ้หู ญิง จริงไหมครับพี ดาลนั ” ดาลนั เหลือบมองสองหนุ่มทีเริมเถียงกันด้วยหวั เรืองที เขาไมส่ นั ทดั พลางสา่ ยหน้า “ไมร่ ู้สิ ถ้าทํางานเสร็จแล้วเราก็ไปกนั เถอะ”

66 ¡ÑÅ°´Ô Ò สองหนมุ่ พอเห็นไมม่ ีใครเข้าข้างก็เลยยตุ ิการโต้แย้งเพียง เท่านัน แล้วพากันเคลือนตัวออกห่าง แต่ขณะทีดาลันกําลัง เคลือนตวั ตาม ชายหนุ่มก็ชะงักไปกบั เสียงแว่วหวานทีดงั ขึนใน โสตประสาทของเขา ‘...แล้วพบกนั ’ มมุ ปากของดาลนั ยกขนึ หลายปีมาแล้วทีเขาถามตวั เอง ว่า ทําไมถึงอดทนต่อเสียงทีรบกวนเขาไม่ได้ เขาเฝ้าถามว่าคน สองคนทีถกู ผกู ตดิ กนั โดยไมไ่ ด้รู้จกั กนั มากอ่ นจะอย่ดู ้วยกนั ได้จริง งันเหรอ และแม้แต่ชีวิตของเขาก็ยงั ต้องมอบให้เธอ เพือให้พนั ธ สญั ญาสินสดุ แล้วเขายงั จะต้องรับหน้าทีนีไปเพืออะไร ผ้ใู ห้...ไม่น่าจะใช่คําตอบทีถูกต้อง แตถ่ ึงอย่างนนั เขาก็ ยงั ตกปากรับคําตามติดภารกิจของเหล่าเดก็ น้อยพวกนีมาตลอด เพือเรียนรู้ผ้ใู ห้...อย่างบาเรีย และควานหาคําตอบทีแท้จริง ซึงก็ น่าตลก เพราะเป็นบาเรียนันแหละทียืนโอกาสให้เขาเฟ้นหา คาํ ตอบด้วยตวั เอง วินาทีทีคาํ วา่ ‘หยา่ ร้าง’ หลดุ จากปากบาเรีย ไม่ใชแ่ คใ่ คร บางคนทีอยู่เบืองหลังประตูนันจะร้ อนรน แม้แต่ตัวเขายังรู้สึก เหมือนตวั เองถกู ดดู เข้าไปในห้วงแหง่ กาลเวลาเชน่ เดียวกบั เวลาที

BarIa’ MIssIon II 67 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เขาพลดั พรากจากครอบครัว ณ วินาทีนนั เอง ทีเขาเข้าใจวา่ ทําไม เขาจงึ ต้องดําเนนิ ชีวิตอยใู่ นปัจจบุ นั ทงั หมดนนั ก็เพือเธอ เพือยุติความอ้างว้างทีกัดกร่อนใจ เขา และยตุ ิการสร้างหยดนําตาของเธอ เขาจึงมาอยู่ทีนี ณ เวลา นี เพือเรา “แล้วพบกนั ” ดาลนั พึมพําตอบกลบั เป็นเหตใุ ห้อกั ขระ แหง่ กาลเวลาเปลง่ ประกายสดใสอยา่ งทีไมเ่ คยเป็นมากอ่ น ใต้ฐานของหอนาฬกิ าไซเอนนอนอยดู่ ้วยร่างหญิงสาวคน หนงึ ทีฟรานเชสก้าตดิ หนีเธออยา่ งไมม่ ีวนั ชดใช้ และใต้หอนาฬิกา แห่งนีเช่นกนั ทีเป็นรากฐานของอํานาจทีผู้คนถวิลหา แตไ่ มว่ ่าจะ เป็นคําสาปหรืออํานาจอนั น่าถวิลหา ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า รากฐาน แหง่ กาลเวลาแหง่ นี คอื สญั ลกั ษณ์ของความรักอนั เป็นนิรันดร์

68 ¡ÅÑ °Ô´Ò 45 º¡Ø Ã¡Ø ห้องโถงใหญ่ในบ้านพกั ตากอากาศของตระกูลคาโรต้า ปีกตะวนั ออก ถูกแปลงสภาพไปเป็นสถานทีตงั กีทอผ้าไม้มูสติน ซงึ บาเรียใช้เวลาสามวนั สามคืนสร้างมนั ขึนมา ขณะห้องด้านข้าง เป็นห้องปฏิบตั กิ ารเวทให้เชรีพใช้ผลติ เส้นไหม เพือเตรียมกรอเข้า กระสวยด้ายพ่งุ ทีเริมทําหลงั จากลินคอร์นนําอญั มณีพฤกษาเวท มาสง่ ให้ “เราต้องทําแบบย้อนกลับจากวิธีการปกติ สอดปลาย ไหมของด้ายเส้นยืนพวกนีเข้าฟื ม” โคตลั เอ่ย ขณะดึงเอาฟื ม ขนาดใหญ่ให้ลอยอยตู่ รงหน้าขนานกบั แกนม้วนผ้าทอ แล้วปล่อย ให้ปลายเส้นไหมแตล่ ะเส้นแทงทะลุรูบนฟื มจนครบทกุ เส้น แล้ว เคลือนย้ายอปุ กรณ์ทงั หมดไปติดตงั บนกี จากนนั ก็บงั คบั เส้นไหม

BarIa’ MIssIon II 69 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ให้ วิงผ่านรู ตะกอหลายสิบอันตามทีกําหนดไว้ บนแผนผังทีเขา ลอกลายมาอย่างระมดั ระวัง ดวงตาสีเขียวส่อแววมุ่งมนั จริงจัง จนเหมือนกบั ไมใ่ ชโ่ คตลั ตวั ป่วนของทกุ คน บาเรียทีนอนหลบั อยขู่ ้างกีทอผ้า เพราะเพิงสร้างมนั เสร็จ ไปเมือคืน พอได้ยินเสียงกระทบของฟื มดงั ขึนเป็นจงั หวะจะโคน บาเรียก็ลืมตาขนึ จงึ เห็นชายหน่มุ รุ่นพีกําลงั ขะมกั เขม้นทอผ้าอยู่ เขานงิ มองอยสู่ กั ครู่ กอ่ นจะถามวา่ “พีเก็บตะกอเสร็จแล้วเหรอ” “อืม นายหลบั สบายไหมละ” โคตลั ถาม ขณะสบั ตะกอ เปลียนให้ชดุ ทีสองเข้ามาแทนทีเมือลายทีเขาทอตอ่ จากลายเดิม เสร็จ ก่อนจะเริมพุ่งกระสวยด้ายพุ่งอีกครัง ประกายสีเขียวทอง ปะทุขึนจากผืนผ้าทอทีได้ทุกครังทีโคตลั กระทบฟื มเพือจดั เรียง เส้นด้าย ความมหศั จรรย์นนั ทําให้บาเรียมองผืนผ้าทอทีได้ตาไม่ กะพริบ “เสียงหวั ใจ...ยงั มีอยไู่ หมครับ” บาเรียถาม “มีสิ และเริมดงั เป็นจงั หวะทีสมบรู ณ์แล้ว” โคตลั ตอบ อยา่ งปลืม

70 ¡ÑÅ°Ô´Ò บาเรี ยผุดลุกขึนเดินไปตรวจดูสภาพของกีทอผ้ าทีเขา สร้างขนึ เพือมองหาจดุ บกพร่อง เมือเห็นวา่ มนั ทํางานได้ดี เขาจงึ เอย่ ขนึ วา่ “ต้องใช้เวลาทอนานแคไ่ หนครับ” “ปกติความยาวผ้าขนาดนี ถ้าไม่ใช้พลงั เวทเลยต้องใช้ เวลาปีหนงึ ” “ปีหนงึ !” บาเรียทวนเสียงสงู โคตัลหัวเราะ “ก็ไม่ใช้พลังเวทไง...แต่ตอนนีมันช่วง เร่งดว่ น ฉันจึงต้องใช้พลงั เวทช่วย น่าจะเสร็จภายในสามวนั เวิร์ นบอกว่า ถ้านายตืนให้ไปหาด้วย น่าจะอยู่ห้องข้างๆ กับรุ่นพีเช รีพ” บาเรียมองโคตลั ทีเข้าสู่ภวงั ค์การทอผ้าจนความเร็วใน การทอเพิมขนึ เรือยๆ จนมองแทบไมเ่ ห็นมือของรุ่นพีทีขยบั เลย ไอ เวทสีเขียวเรืองลอยอบอวลไปรอบๆ กีทอผ้า จนดนั ให้บาเรียถอย ห่างออกมา ชายหนุ่มจึงหมุนตวั เดินออกจากห้องไป เขาแวะไป ห้องนอนตวั เองเพือจดั การกบั ตวั เองแป๊ บหนึง แล้วเดนิ ไปหาเวิร์น ทีอีกห้อง

BarIa’ MIssIon II 71 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ฉนั บอกให้นายแคจ่ บั หลอดหยดสารละลายไว้ ไม่ใชบ่ ีบ นีในหวั นะ่ มีความฉลาดอยบู่ ้างไหมเนีย” เสียงเชรีพตะโกนดอุ ยา่ ง เหลืออดดงั ลอดออกมานอกห้อง แล้วเสียงเวิร์นก็ตะโกนโต้กลบั ดงั ไมย่ งิ หยอ่ นกวา่ กนั “พีบอกให้ถือ ผมก็ถือ ใครมนั จะไปรู้ละ ว่าหลอดหยดนี มนั นิมมากขนาดบบี นิดเดยี ว นํามนั จะร่วงพรวดลงมาอยา่ งนี” บาเรียผลกั ประตเู ข้าไป ก็เห็นสองหนมุ่ หนงึ ตวั โตกบั หนึง ตวั เล็กยืนจังก้าประจนั หน้าเถียงกันหน้าดําหน้าแดง โดยมีเส้น ไหมทีแลน่ ผา่ นหลอดแก้วทีภายในมีสารละลายสีประหลาดขงั อยู่ คนั กลางระหว่างทงั คู่ เมือเส้นไหมผ่านหลอดแก้วนันไป ก็เข้าสู่ กระบวนการอบเส้นไหมให้แห้ง แล้วกรอเส้นไหมเข้าสู่แกนพัน ด้ายพงุ่ เพือนําไปใสใ่ นกระสวย “เกิดอะไรขนึ ครับ” บาเรียถาม “เอ่อ บา มาก็ ดีแล้ ว เอาเพื อนนายออกไ ปจาก ห้องทดลองของฉันด้วย ไม่ไหวเลย แคใ่ ห้ช่วยนิดๆ หน่อยๆ ก็ยงั ทําไมไ่ ด้” เชรีพบน่ พมึ

72 ¡ÅÑ °Ô´Ò “น้อยๆ หนอ่ ยรุ่นพี ผมนะ่ เข้ามาค้มุ กนั รุ่นพีนะครับ ถ้าไม่ จําเป็นจะไม่มาเลย นีบานายมาก็ดีแล้ว งนั ฉันไปเฝา้ พีโคตลั แทน ดกี วา่ เบือผ้ใู หญ่รังแกเดก็ ” บาเรียหลุดยิมขํา เมือเด็กตัวโตต่อว่าผู้ใหญ่ตัวเล็ก หน้าตาเฉย ก่อนจะรังข้อศอกเพือนไว้ขณะทีเขาเดินผา่ น แล้วพูด วา่ “ฉันว่าเราไปลาดตระเวนรอบๆ กันเถอะ ในห้องทอผ้า ตอนนีพีโคตลั ก็คงไมอ่ ยากให้ใครกวนเหมือนกนั ” “เหรอ ไปสิ อยใู่ นนีดๆี ละครับ อยา่ ซน” เวิร์นหนั ไปสําทบั คนตวั เล็กไว้เชิงอีกหน่อย แล้วรีบเดนิ ออกจากห้องไป ทําให้เชรีพ เขม่นตามองตามรุ่ นน้ องปากไม่สินกลินนํานมไปอย่างเอาเรื อง เลยหนั มาพาลใสบ่ าเรียแทนวา่ “จดั การเพือนนายด้วย อยากรู้จริงๆ อารมณ์ร้อนก็เท่านนั แถมไมม่ ีความอดทนสกั นิด อยา่ งนีเป็นเสนาธิการได้ไง ปราการจี เซลลา่ ได้ถงึ คราวพนิ าศก็เพราะมีคนแบบนายคนนีแหละ” บาเรียยิมกว้างกับคําดา่ ทอของเชรีพ พลางพดู รอมชอม ขนึ

BarIa’ MIssIon II 73 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ใจเย็นๆ ครับรุ่นพี เวิร์นไม่ได้อารมณ์ร้ อนตลอดหรอก เพียงแตเ่ ขาไม่ชอบทํางานทีอย่แู ตใ่ นห้องนานๆ เทา่ นนั หลายวนั มานี เขาก็ชว่ ยเป็นลกู มือให้รุ่นพีด้วยดมี าตลอดไมใ่ ชเ่ หรอ” เชรี พชะ งักมื อที กํ าลังดูดส ารละลา ยเข้ ามา ในหลอ ด ทดลอง แล้วก้มหน้าแกล้งพดู ยอมรับสง่ ๆ ไป “ก็แคล่ กู มือชนชนั แรงงานละนา่ ” “เหรอครับ แต่ถ้ าไม่ได้พลังของเวิร์น ก็ไม่มีใครสร้ าง อาณาเขตป้องกนั ล้อมรอบบ้านพกั นีได้แข็งแกร่งขนาดนีนะครับ แถมสามวนั มานี เวริ ์นแทบไมไ่ ด้นอนเลย” เชรี พเหลือบมองบาเรี ยทีเอาแต่พูดยําให้ เห็นข้ อดีของ เพือนตวั เองอยนู่ นั เขาเลยต้องยอมรับอยา่ งเสียไมไ่ ด้ไปวา่ “ก็เป็นพวกทีดแี ตใ่ ช้กําลงั ไง ถงึ ได้ทําได้ อยากรู้จริงๆ ใคร มนั จะไปฝากชีวติ ไว้กบั คนแบบนีกนั ” เชรีพแขวะแถมท้ายให้อีก บาเรียหวั เราะเบาๆ กบั การจิกกดั ของเชรีพ เพราะทํางาน ด้วยกันมาหลายวันเลยรู้ว่า รุ่นพีเชรีพเป็นคนปากร้ ายแต่ใจดี หากเขาโกรธเวริ ์นจริงๆ ป่ านนีคงสาปเวิร์นเป็นหินไปนานแล้ว แต่

74 ¡ÅÑ °Ô´Ò นีแค่ด่าแล้วไล่ออกจากห้อง ส่วนเวิร์นเองก็คงแค่เถียงไปงันๆ ตามประสาคนปากไว “งนั ผมไปหาเวิร์นก่อนนะครับ” เชรีพโบกมืออนญุ าตเหมือนไมอ่ ยากเห็นหน้าเขาแล้ว บา เรียจึงเดินออกไป แล้วในเสียววินาทีทีบาเรียปิดประตหู ้องนนั เอง เสียงระเบดิ ก็ดงั กกึ ก้องขนึ จนบ้านพกั สนั สะเทือน ตงึ ! บาเรียหลบุ ตาลงแล้วหายวบั ไปจากทีทีเขายืนอยู่ แล้วมา โผล่ตรงทีเวิร์นอยู่ เขาเห็นเพือนกําลังใช้กระแสไฟฟ้ารัดเจ้า สงิ ประดษิ ฐ์เวทรูปร่างคล้ายกบั ลีโอน่า ซึงพยายามกระโจนเข้ามา ในอาณาเขตบ้านหลงั นี บาเรียสะบดั มือทงั สองข้าง ทําให้เกิดวง มนตราพงุ่ เข้าไปรัดขาทงั สองข้างของหนุ่ ยนต์ตวั นนั ไว้ แล้วสะบดั มือออก เสียงระเบดิ ดงั ขนึ ในวงมนตราอีกระลอก ร่างห่นุ ยนต์ลีโอ นา่ ก็ร่วงลงกระทบพืน แล้วระเบิดซําอีกครัง บาเรียทาบมือลงบน พืน พลางสง่ วงมนตราอีกวงเคลือนตวั ไปตามพืนดินเพือตามติดผู้ บกุ รุกไป แตด่ เู หมือนคนคนนนั จะใช้พฤกษาเวทซอ่ นตวั ไปกบั ชาย ป่าได้อยา่ งแนบเนียน

BarIa’ MIssIon II 75 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “บา” เวริ ์นร้องเรียกเพือนให้มาตรวจสอบ บาเรียจึงละความสนใจจากผ้บู กุ รุกทีหลบหนีไป แล้ววิง ไปหาเวิร์นทีกําลงั ตรวจสอบสิงทีเขาเพงิ ทําลายไป “เลน่ แรงชะมดั ” “เลน่ แรงขนาดนี แสดงวา่ โกลดีท่มุ จนหมดหน้าตกั เลยละ สงสยั จริงๆ เขาจะอยากได้ผ้าผืนนนั ไปทําไม” “เพราะสิงมีชีวิตกึงภูตอย่างทีนายบอกหรือเปล่าละ พลงั อํานาจของมันไม่เข้าใครออกใครหรอก” เวิร์นเอ่ยพลางใช้ กระแสไฟฟ้าพ่งุ เข้าหาเจ้าหุ่นยนต์ลีโอน่า จนมันสันไปทังตวั อยู่ พกั หนึงก็กลายเศษเหล็กกองอยู่ตรงหน้า จากนนั ก็ดดู เศษเหล็ก เข้ าไปเก็บในลูกแก้ วเก็บขยะและเศษอุปกรณ์ ทีบาเรี ยเตรี ยม เอาไว้ เผือเจออปุ กรณ์ทีนา่ สงสยั “พีโคตลั บอกจะทอผ้าผืนนนั เสร็จเมือไร” “สามวัน” บาเรียตอบ ขณะเหลือบไปเห็นแสงเป็น ประกายวิบวบั ของอปุ กรณ์สอดแนม แล้วนึกเฉลียวใจ เขาจึงส่ง สายพลงั ตามติดไป แต่ก็พลาดอีกจนได้ ผู้บุกรุกเริมระวังตวั แจ มากขนึ

76 ¡ÑÅ°Ô´Ò “เข้าบ้านกนั เถอะ ฉันกางอาณาเขตไว้แล้ว เขาคงยงั ไม่ บกุ เข้ามาตอนนี เราต้องไปเตือนพวกรุ่นพีให้รู้ไว้ก่อน ว่าในช่วง สามวนั นี ดเู หมือนเราจะมีแขกมาเยือนเป็นระยะๆ” กกึ ! กึก! / ตกึ ! ตกึ ! เสียงจงั หวะการเต้นของหวั ใจดงั สะท้อนไปพร้อมกบั การ กระทบของฟื ม โคตลั ไม่รู้ว่าเขานงั ทอมานานแค่ไหนแล้ว แตส่ ิง หนงึ ทีเขารู้สกึ คือ เสียงหวั ใจของผืนผ้านีดงั ชดั เจนมากขนึ แล้วใน เสียววินาทีทีเขากระทบฟื ม ลวดลายสีทองก็เปล่งประกายราวกบั ต้องการแสดงถึงตวั ตนวา่ มีอะไรบางอยา่ งกําลงั จะถือกําเนดิ ขนึ “จะเหมือนภูตนาฬิกาหรือเปล่านะ” โคตลั พึมพํา ทงั ที สองมือเขายงั เร่งทํางานไมห่ ยุด กระแสความออ่ นโยนแผ่พ่งุ ไหล ผ่านเส้นไหมผ่านไปตามด้ายยืน และใช้ความพิถีพิถนั ในการจดั ระเบียบเส้นไหมด้ายเส้นขวางจากกระสวยทีพุ่งผา่ นในครังอยา่ ง ทีสดุ ทําให้ประกายแสงสีทองของลายอกั ขระทีได้รับความเอาใจ ใส่อยา่ งมากนนั เปลง่ ประกาบวบู วาบอย่ตู ลอดเวลา จนโคตลั ยิม กว้างพอใจสดุ ๆ “ถ้าหนเู ป็นเดก็ ผ้หู ญิงคงจะนา่ รักนา่ ด”ู วงิ ! วงิ ! วงิ !

BarIa’ MIssIon II 77 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ประกายสีทองฟุ้งกระจายออกมาราวกับตอบรับสิงที โคตลั พดู ไป โคตลั จงึ พดู ตอ่ “หากเป็นภูตแห่งพงไพร หนูต้องเลือกค่ชู ีวิตให้ดีนะ ถ้า เลือกได้ไมด่ ี ปะป๊ าจะตามจดั การกบั มนั เอง” คกิ ! คกิ ! คกิ ! “หวั เราะ ขํางนั เหรอ เจ้าตวั น้อยของปะป๊ า รู้ไหมหนตู ้อง เกิดมาสวยกว่าภูตทกุ ตนทีอย่ใู นคมู ีร่า ฟอเรสเลยนะ ไม่งันอย่า มาเรียกป๊ าว่า โคตลั แวนเวิร์ธ” โคตลั พมึ พําพดู คยุ ไปเรือย พลาง เร่งมือทอไปอย่างหยดุ ไม่หย่อน จนคนทีเดินมาดคู วามเรียบร้อย ได้แตส่ า่ ยหน้าอยา่ งออ่ นใจ บาเรียเคยเห็นแต่จอมเวทพฤกษาคุยกับต้นไม้ เพิงจะ เห็นมีก็แต่โคตลั นีแหละทีคุยได้แม้กระทงั ผืนผ้าทอจากเส้นไหม หากผ้าผืนนีให้กําเนิดสิงมีชีวิตกึงภูตเหมือนกบั หอนาฬิกาไซเอน ได้จริง ...ตระกลู แวนเวริ ์ธคงจะได้มีขา่ วดีก็คราวนีแหละ เกือบเจ็ดสิบชวั โมงตอ่ มา บาเรียกบั เวิร์นก็ไม่ได้นอนอีก เลย โกลดี ทอย สง่ อปุ กรณ์เวททีแปลงมาในรูปร่างสตั ว์ทีมีอํานาจ

78 ¡ÑÅ°Ô´Ò การทําลายล้างสูงให้บุกเข้ามาเป็นระยะๆ แตก่ ็ไม่อาจฝ่ าอาณา เขตเวทของเวิร์นกบั บาเรียเข้ามาได้ แตก่ ารอดนอนติดตอ่ กนั นาน ทําให้สองหนมุ่ เริมเหนือยและออ่ นล้า ดีทีเวิร์นเป็นเดก็ ธาตแุ สงจึง มีการฟื นฟพู ลงั ไว ขณะทีบาเรียก็เริมดงึ พลงั จากผืนดนิ มาชว่ ยใน การฟื นฟรู ่างกายบ้างแล้ว ผ้คู ้มุ ครองคฤหาสน์ตากอากาศคาโรต้า ทงั สองคนจงึ ดแู ข็งแกร่งขนึ อีกหลายเทา่ “รุ่นพีครับ” บาเรียเคาะประตเู รียกโคตลั ทีไม่ยอมออก จากห้องทอผ้าเลยเหมือนกนั กอ่ นจะเปิดประตเู ข้าไป ไอเวทสีเขียวทีอัดแน่นปะทะร่างบาเรีย ทําให้ชายหนุ่ม ต้องกางบาร์เรียร์ออ่ นๆ ค้มุ ครองขระเดนิ เข้าไปหาโคตลั ทียงั คงทอ ผ้าอยา่ งเร่งรีบจนไมร่ ู้เดือนรู้ตะวนั “รุ่นพีกินอาหารบ้างหรือยงั ครับ” บาเรียถามอย่างเป็น หว่ ง “ยงั ใกล้จะเสร็จแล้วละ” โคตลั ตอบแล้วเงียบไป ราวกับ การพูดคุยแม้ สักวินาทีจะทําให้ เสี ยเวลาในการทอผ้ าไปอย่าง มหาศาล

BarIa’ MIssIon II 79 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียมองผืนผ้าทอม้วนโตบนหน้าตักของโคตัล แล้ว ต้องขมวดคิวครุ่นคิด เพราะรู้สึกว่าผ้าทอทีได้ออกมาม้วนนัน เหมือนมนั กําลงั สง่ เสียงบางอยา่ งออกมา “หฝู าดละมงั เรา” บาเรียพมึ พําไมอ่ ยากจะเชือ “เราโดนโจมตีหลายครังแล้ว แต่ผมกบั เวิร์นจะพยายาม ปอ้ งกนั ไว้อยา่ งเตม็ ที เวิร์นอยดู่ ้านนอก...” เปรียง! เปรียง! เปรียง!...ต้มู ! บาเรียเงยหน้าขนึ มองด้านบน เขาสร้างบาร์เรียร์ค้มุ กนั ไว้ ทีด้านบนอีกชนั ไมน่ กึ วา่ ครังนีคนร้ายจะพงุ่ เปา้ โจมตมี าทีจดุ นี “กางอาณาเขตปอ้ งกนั ตวั เองด้วยครับพี” บาเรียสงั แล้ว เคลือนตวั หายไปจากตรงนนั โคตลั ไม่ได้ทําอย่างทีบาเรียบอก เขายงั คงถ่ายเทพลเั ว ทของเขาเท่าทีมีทังหมดอยู่กบั การเร่งทอผ้าอย่างไม่ลืมหลู ืมตา ขณะพมึ พําไปตลอดวา่ “อีกนดิ เดยี วนะเดก็ น้อย อีกนดิ เดยี ว”

80 ¡ÑÅ°´Ô Ò ข้างฝ่ ายบาเรียทีพุ่งตวั ขึนไปอยู่เหนือคฤหาสน์คาโรต้า เขาเห็นฝูงสตั ว์หุ่นยนต์พ่งุ ตวั เข้ามากระแทกกับบาร์เรียร์ของเขา โกลดี ทอย เป็นคนฉลาดเขาจงึ ใช้อปุ กรณ์เวทในการบกุ แทนการ ลงมือด้วยตวั เอง ถงึ จบั ของพวกนีได้ เขาก็ยงั หาข้ออ้างเอาตวั รอด ได้อยู่ดี ยิงเป็นนกั ประดิษฐ์ด้วยกนั เมือเห็นคนทีเอาศาสตร์แห่ง การชว่ ยเหลือมาใช้ทําลายล้างผ้อู ืนตามอําเภอใจอยา่ งนี บาเรียก็ ยงิ ไมช่ อบใจ เชรีพเองทีผลิตเส้นไหมล็อตสดุ ท้ายเสร็จ ก็มาปรากฏตวั ขึนข้างกายบาเรีย เขามองสตั ว์ประดิษฐ์เวทพวกนนั ด้วยดวงตา วาวโรจน์ไมต่ า่ งกนั “ไร้ซึงจรรยาบรรณทีสดุ เวิร์นไปไหน” เชรีพพดู เข่นเขียว อยา่ งสดุ ห้ามใจ แล้วถามหาคปู่ รับ บาเรียชีไปทางเวิร์นซงึ กําลงั ซอ่ มแซมอาณาเขตของเขาที ชํารุดอยู่ พร้อมๆ กบั ปลอ่ ยกระแสไฟฟ้าแลน่ ปราดไปรอบตวั บ้าน ปอ้ งกนั ไม่ให้แมลงเวทบินผา่ นบาร์เรียร์ทีมีรูรัวเข้ามาแตะต้องตวั บ้านได้ “นายไปทางขวา ฉันทางซ้ าย เกลียดจริงๆ คนทีเอา อุปกรณ์เวทมาดดั แปลงเป็นอาวุธสงคราม” เชรีพเอ่ยเสียงขุ่น

BarIa’ MIssIon II 81 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè พลางพ่งุ ตวั ออกไปนอกบาร์เรียร์ เขาล้วงของบางอย่างออกจาก กระเป๋ า แล้วเหวียงเข้าใส่เจ้าหุ่นยนต์ลีโอน่าตัวหนึง ก่อนจะ กระทบชิงไปยงั ตวั อืนตดิ ตอ่ กนั เป็นโดมโิ น ปึก! ปึก! ปึก!... เสียงวตั ถุทีเชรีพเหวียงไปกระทบกบั ผิวหุ่นยนต์พวกนัน มนั จิกเจาะเข้าไปในเนือ ก่อนจะเด้งตวั เองไปกระทบห่นุ ยนต์ตวั อืนและจิกเจาะเข้ าไปในเนือเหมือนเดิม ต่อไปเรื อยๆ จน กลายเป็ นสายโซ่ที โยงใ ยเจ้ าสัตว์ หุ่นยนต์ฝูงโตพ วกนันเอาไ ว้ ด้วยกนั ทงั หมด “อย่นู ิงๆ!” สินเสียงตะโกนสงั ทีดงั ก้องของเชรีพ ร่างของ หุ่นยนต์สัตว์เวททังฝูงก็หยุดนิงแข็งทือไปในฉับพลัน จากนันก็ สลายเป็นผยุ ผงไปในพริบตา บาเรียเหลือบเห็นภาพความสยดสยองนนั แวบหนึง ต้อง ลอบชืนชนรุ่นพีในใจ ไม่เสียทีทีเป็นมหาจอมเวทศิลา แม้ไม่ค่อย ได้ลงพืนทีบอ่ ยนกั ถึงเวลาเอาจริงฝีมือกลบั ร้ายกาจหมดจด “บา!”

82 ¡ÑÅ°´Ô Ò เวิร์นตะโกนเรียกเสียงดงั ลนั บาเรียจึงหนั ไปมองเจ้าสิงที พุ่งตวั ปักหัวดิงลงมาหาเขา มนั เป็นฝูงแมลงเวททีพุ่งเข้ามารุม ล้ อ ม เ ข า ไ ว้ ช า ย ห นุ่ ม ย ก มื อ ขึ น แ ล้ ว ว ง ม น ต ร า ข น า ด เส้นผ่าศนู ย์กลางประมาณหนึงนิว ก็พ่งุ จากมือบาเรียตรงเข้าจบั แมลงทังฝูง ก่อนจะหยุดการเคลือนไหวของแมลงเหล่านัน จากนันเสียงระเบิดก็ดงั กึกก้องตามมา แมลงเหล่านันทังฝูงถูก ระเบิดกระจุย เศษซากติดไฟลุกไหม้กระจัดกระจายอยู่กลาง อากาศ จนดคู ล้ายกับภาพพลุทีแตกกระจายบนท้องฟ้ายามคํา คืน เวิร์นทีคุมเชิงดูสถานการณ์อยู่ด้านล่าง รีบโยนลูกแก้ว เก็บขยะออกหลายลูกเพือดูดเศษซากของเหล่านัน ไม่ให้ตก กระทบโดนตัวบ้าน การต่อสู้กันมาเกือบสามวัน ทําให้เวิร์น หวั เราะร่ามากกวา่ จะซมึ เศร้า “กระชมุ่ กระชวยจริงเว้ย แน่จริงก็มาอีกเซ่!” เวิร์นตะโกน ก้องท้าทาย เป็นเหตใุ ห้เชรีพต้องขมวดควิ “แน่ะ เจ้านียงั บ้าพลงั ไม่เลิก เขาไม่มาก็ดีแล้ว ไปเรียก เขาให้มาทําไม”

BarIa’ MIssIon II 83 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เวิร์นยกั ควิ ใสร่ ุ่นพี “ข้างนอกนีเป็นห้องทํางานของผม ถ้า รุ่นพีไมพ่ อใจ หรือขดั หขู ดั ตากบั การทํางานแบบนีนกั ก็เชิญกลบั ห้องทดลองไปเลยครับ” “ไอ้!” เชรีพยังไม่ทันจะด่าซํา บาเรียก็รู้สึกถึงความ ผดิ ปกตทิ ีเกิดขนึ ภายในบ้าน “พีโคตลั !” บาเรียตะโกนก้อง แล้วพงุ่ ตวั ปร๊าดไป เปรียง! คลืนพลงั สีนําตาลออ่ นพงุ่ กระแทกผนงั ด้านทศิ ตะวนั ออก ทําให้เศษไม้ของกีทอผ้าปลิวกระเด็นออกมา ตามตดิ ด้วยร่างของ โคตลั เวิร์นพ่งุ ตวั เข้าไปรับร่างของโคตลั ซึงหมดแรงไปกบั การทอ ผ้าก่อนหน้านนั แล้ว ในขณะทีเชรีพใช้ความรวดเร็วของเขา พงุ่ ตวั สวนพลงั นนั เข้าไปยงั แกนม้วนผ้าทอซงึ กลิงอยบู่ นพืนห้อง “ไอ้เด็กเมือวานซืน วางผ้าทอนนั ลง!” เสียงตะคอกดงั จากมนุษย์ซึงสวมเสือกันพลังเวท เขาจ่อปืนพลังเวทเล็งปาก กระบอกตรงแน่วเข้าหาเชรีพ แต่มหาจอมเวทตัวจิวกลับดึง กระบอกปืนพลงั เวทของตวั เองออกมาลนั ไกยงิ ใสท่ นั ที ต้มู !

84 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ฉันไม่เด็กแล้วโว้ย!” เชรีพตะโกนโต้กลบั เป็นจังหวะ เดยี วกบั กระสนุ พลงั จากปืนของผ้บู กุ รุกพงุ่ มาหาเขาหลายสิบลกู “รุ่นพีสง่ ผ้าทอให้ผม” บาเรียตะโกนบอก เชรี พจึงโยนม้ วนผ้ าทอให้ บาเรีย ก่อนจะแตะมือที กระบอกปืนแยกชนิ สว่ นมนั ให้กลายเป็นปืนคู่ “แค่จอมเวทพฤกษาทีมีความรู้ในศาสตร์พฒั นาการเวท แบบกิกก๊อกจะส้ฉู นั ได้ยงั ไง ด!ี งนั เรามาส้กู นั ” กระสุนสีนําตาลทีพุ่งออกจากกระบอกปื นของเชรีพ เปลียนรูปร่างเป็นลูกศรพ่งุ ทะลกุ ระสนุ ของคนร้ายตรงไปยงั ผู้ยิง ก่อนจะเปลียนรูปร่างเป็นแห แต่คนร้ ายก็เคลือนตัวหลบหลีก อยา่ งรวดเร็วด้วยรองเท้าตดิ ล้อเลือน “หนอ็ ย ไมใ่ ห้หนีหรอก” เชรีพพงุ่ ตวั ตามตดิ ไป ขณะทีเวิร์นเมือสร้างบาร์เรียร์ค้มุ ครองโคตลั ทีสลบไปไว้ แล้ว ก็พงุ่ ตวั เข้ามากางอาณาเขตกนั คนร้ายไม่ให้หลบหนี ส่วนบา เรียทีมือหนึงโอบกอดม้วนผ้าทอทีเรืองแสงสีเขียวเรืองไว้ อีกมือก็ ยิงวงมนตราพงุ่ ไปเพือรัดขาคนร้ายไว้ แตก่ ็พลาดจงั หวะไป

BarIa’ MIssIon II 85 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ย๊าก!” เสียงคนร้ายคํารามดงั ก้องจนสดุ เสียง พร้อมกับ หมนุ ตวั เร็วจี ลกู บอลสีเงินก็พงุ่ ออกจากร่างทีหมนุ วนของเขา เชรีพเพ่งตามอง พอเห็นชัดก็ต้องตะโกนเสียงดงั ลันว่า “กางบาร์เรียร์! ระเบดิ สะเก็ดไฟ!” เปรียะ! เปรียะ!...ต้มู ! ต้มู !...พรึบ! เปลวเพลิงลกุ พรึบขึนทนั ทีทีสะเก็ดระเบดิ กระทบกบั บาร์ เรียร์ของคนทงั สาม วงมนตราของบาเรียอย่หู า่ งจากตวั มากทีสุด ยามฉุกเฉินจึงได้แตพ่ ลิกตวั หนีระเบิดและหลบได้ในทีสดุ ทําให้ เขาสร้างบาร์เรียร์ขึนมาครอบคลุมตวั ไม่ทนั เส้นไหมทีรุ่ยร่ายติด อยู่กับชายผ้ าทอทีหลุดลุ่ยอยู่ก็ไปกระทบกับประกายไฟนันเข้ า พอดี มนั ตดิ ไฟและลกุ ลามมาตามเส้นด้ายอยา่ งรวดเร็ว “ตายละ!” บาเรียอุทานพร้อมกบั ถ่ายเทพลงั ของตวั เอง ไปเคลือบเส้นไหม เพือต้านทานการลกุ ไหม้ของไฟไว้ ผืนผ้าทอเองก็ดเู หมือนจะรับรู้ได้ ว่าตวั เองกําลงั ตกอยใู่ น อันตราย เส้นไหมทีชายผ้าจึงถักทอตัวเองขึนเป็นผืนผ้าจนมา สินสุดตรงเส้ นไหมทีบาเรียใช้พลังของเขายันพลังสะกัดกัน ประกายไฟเอาไว้พอดี แล้วสิงทีไมน่ า่ จะเกิดก็เกิดขนึ

86 ¡ÑÅ°´Ô Ò แวบ! แสงสีเขียวประกายทองเปล่งประกายเจิดจ้าขึน โดยมี ม้วนผ้าทอเป็นจุดศนู ย์กลาง อกั ขระแห่งกาลเวลาทีเป็นลายบน ผ้าหลุดลอยออกจากผืนผ้า แล้วม้วนตวั เองเป็นพายุตวั อักขระ ดดู กลืนพลงั เวททีอยรู่ อบบริเวณเข้าหาตวั มนั จนหมดสิน เวิร์นพ่งุ ตวั ไปรับเชรีพทีอย่ใู กล้ๆ ไม่ให้ตกลงกระแทกกบั พืน ขณะทีบาเรีย เตรียมลงบนพืน พลางเงยหน้ามองพายหุ มนุ ขนาดเล็กทีหมนุ วน อยเู่ หนือห้องโถงไร้หลงั คา “คนร้าย!” เชรีพร้องบอก เขาเหลือบเห็นคนร้ายทีสวมชดุ ป้องกันเวทไม่ได้ร่วงลงมาพร้ อมพวกเขาด้วย แต่อาศยั รองเท้า พิเศษของเขาปืนป่ายหลบหนีออกไปทางหลงั คาทีถลม่ ไปแล้ว “อยา่ ตามครับพี ตอนนีพวกเรา...” เวริ ์นรังเชรีพไว้ เพราะรู้ดีวา่ ตอนนีพวกเขาไม่พร้อมทีจะสู้ กบั อีกฝ่ าย พลงั เวททีเหลือน้อยนิดส้เู อามากางอาณาเขตปอ้ งกนั คฤหาสน์ระหว่างรอให้พลงั ทีถกู ดดู กลืนไปกลบั คืนมาดีกว่า แถม ถ้าอีกฝ่ ายบกุ เข้ามาแล้วส้กู นั ด้วยกําลงั กาย การแตกกล่มุ ไปก็ยิง ไม่ใช่ความคิดทีดี เชรีพเองก็เข้าใจทีรุ่นน้องเรียกรังไว้ จึงได้แต่

BarIa’ MIssIon II 87 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ฮึดฮดั ขณะหนั ไปมองบาเรียทีจ้องมองการเปลียนแปลงของพายุ หมนุ ตวั อกั ขระทีอยเู่ หนือห้องโถงไมว่ างตา พายุหมุนอักขระนันค่อยๆ หลอมรวมกันกลายเป็นร่าง โปร่งใสของหญิงสาวร่างหนงึ ขนึ เป็นเงาจางๆ เห็นเพียงเงาเส้นผม หยกั ศกยาวสยายพลิวไปตามแรงลม และทุกครังทีเส้นผมสะบดั พลิวไปมา สีนําตาลไหม้ก็จะปรากฏขึนเริมจากปลายเส้นผมไล่ เรือยไปจนถึงศรี ษะ กอ่ นจะทําให้ใบหน้าโปร่งแสงทีเลือนรางแจม่ ชดั ขึน จนกลายเป็นใบหน้าจิมลิม ผิวขาว แก้มอมชมพู ริมฝีปาก แดงสด ตลอดเรือนร่างขาวสะอาดมีผ้าทอสีเขียวประกายทองไร้ ลวดลายและอกั ขระใดๆ พนั ห่อหุ้มไว้มิดชิดพอควร ภาพทีเลือน รางแตแ่ รกชดั เจนขนึ เรือยๆ “นีมนั ....” บาเรียองึ จนพดู ไมอ่ อก ร่างของสาวปริศนาลอยตําลงมาหาบาเรีย จนทําให้คน ทงั หมดประเมินส่วนสงู ของเธอได้ ว่าน่าจะสูงประมาณหนงึ ร้อย ห้าสบิ เซ็นตเิ มตร เส้นผมยาวลงมาถึงเอว แผงขนตาสีนําตาลไหม้ กระพือขึนลงถีๆ เผยให้เห็นดวงตาสีเขียวสดประกายทอง ซึง กําลงั จ้องสบกบั ดวงตาสีเขียวสดอีกคขู่ องบาเรีย

88 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรี ยมองดูสิงมีชีวิตกึงภูตทีเกิดขึนต่อหน้ าต่อตาเขา ด้วยดวงตาตกตะลึง แล้วยิงตะลงึ ยิงกว่านนั เมือภูตทีอ่อนหวาน และไร้ เดียงสาตนนียืนมือมาแตะไหล่เขา แล้วยืนหน้าเอาริม ฝีปากแดงอมิ นนั เข้ามาแตะกบั ปากเขา บาเรียเคยคดิ วา่ ในชีวิตนีเขาจะไมพ่ ดู คํานีเด็ดขาด แตถ่ ้า เขาไมพ่ ดู ตอนนี แล้วจะพดู ตอนไหนได้ละ ‘ซวยแล้ว!’

BarIa’ MIssIon II 89 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 46 ÁÒÃÕ บาเรี ยเคยคิดว่าสักวันเขาอาจจะได้ มอบสัมผัส อ่อนหวานให้ผู้หญิงสกั คน ใช่ ลูกผู้ชายทุกคนต้องหวงั ว่าสักวนั หนึง เราจะได้ทําแบบนันกับใครสักคน แต่ต้องไม่ใช่ในแบบที ผ้หู ญิงคนนนั อยู่ในสภาพกึงเปลือย แล้วโผเข้ามาจ่โู จมเขาอย่าง ไม่ทนั เตรียมตวั เตรียมใจไว้ก่อนอยา่ งนี แม้จะเพียงแผ่วเบา แล้ว สาวเจ้าก็ร่วงลงสอู่ ้อมกอดเขา หลบั ใหลไมไ่ ด้สตไิ ปทนั ทีก็เถอะ “บา...” เวิร์นได้สติก่อนคนแรก จึงเรียกเพือนทียงั ตะลึง ยืนอ้มุ เด็กสาวในอ้อมแขนไว้เฉยๆ อยา่ งไมร่ ู้จะจดั การกบั ปัญหา ตรงหน้าตอ่ อยา่ งไรดี “เกิดอะไรขึน” เสียงโคตลั ร้ องถาม แตก่ ่อนทีบาเรียจะ ตอบ ชายหนมุ่ เจ้าของใบหน้าอิดโรยก็พยงุ ตวั เองเดนิ ผ่านทางช่อง

90 ¡ÅÑ °´Ô Ò ผนงั ทีทะลเุ ข้ามาในห้องโถงอย่างทลุ กั ทเุ ล จนเวิร์นต้องวิงเข้าไป ชว่ ยประคอง “พืชประดิษฐ์? กําเนิดภูต ฉันเคยอ่านเรืองนีในหนงั สือ ร้อยตํานานป่ า แตม่ นั เกิดขนึ จริงใช่ไหม...” เชรีพพึมพําเหมือนไม่ เชือ พลางเดนิ เข้ามามองเด็กสาวในอ้อมกอดของบาเรีย แล้วต้อง เบกิ ตาโต โคตลั พอได้ยินเชรีพพดู ถึง ‘กําเนิดภูต’ ก็ลืมเจ็บลืมตาย พงุ่ พรวดเข้ามาหาบาเรียอย่างรวดเร็ว ไมไ่ ด้ห่วงสงั ขารตวั เองสกั นิด “ออกมาแล้ว....ลกู สาว” โคตลั พดู อยา่ งลืมตวั เสียงดงั ลนั บาเรียมองหน้าโคตลั แล้วถามขนึ วา่ “ลกู สาวใครครับ” ขนาดภูตนาฬิกายังเกิดจากอักขระมนตราพวกนี แล้ว ทําไมผ้าทอผืนนีจะไม่...แล้วน่ารักขนาดนี ให้มันได้อย่างนีสิ” โคตลั พมึ พําอยา่ งปลาบปลืมกบั ผลงานตวั เอง “รุ่นพีเพ้ออะไรครับ เด็กคนนีคือใครกันแน่ ทําไมออกมา จากผ้า” เวิร์นแย้งขดั ขนึ

BarIa’ MIssIon II 91 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ใชค่ รับ ชว่ ยตงั สตแิ ล้วอธิบายให้พวกเราเข้าใจหนอ่ ย วา่ ทําไมถึงได้มีเด็กผู้หญิงออกมาจากผ้าทอของพี แล้วเด็กคนนียัง ...” บาเรียเอย่ ถึงตรงนีก็หยดุ พดู ไป พลางก้มมองริมฝีปากแดงสด ทีเขารู้ดีวา่ มนั นมุ่ แคไ่ หนอยา่ งลําบากใจ “ทําไมอะไร พูดไม่รู้เรืองสกั คน แล้วนีเธอยงั ไม่ได้ลืมตา ขนึ มาใชไ่ หม” โคตลั ถามกลบั อย่างอารมณ์เสียนิดๆ แตก่ ็ยงั ถาม แต่เรืองทีเขาสนใจ จนทุกคนต้องขมวดคิวแล้วหันมามองหน้า กนั เลกิ ลกั “ทําไม เธอลืมตาแล้วเหรอ แล้วเธอมอบจุมพิตแห่งภูต ไพรให้แก่ใคร” โคตลั ยํา “จุมพิต...เหรอครับ” เวิร์นทวนถามเสียงสูง พลางจ้อง ตาแป๋ วไปยงั บาเรีย ทีทําหน้าตาตืนยงิ กวา่ เวิร์นเสียอีก โคตัลจึงกลอกตาอย่างครุ่นคิด พลางมองบาเรียอย่าง กลา่ วหา “นายเหรอ นายได้ไปเหรอ” บาเรียอยากส่ายหน้า เพราะเขาเองก็ไม่รู้วา่ ‘จุมพิตแห่ง ภตู ไพร’ คืออะไร สิงทีรู้ คือตอนนีเขาไมค่ วรกอดเด็กสาวกึงเปลือย

92 ¡ÅÑ °Ô´Ò คนนีไว้ และทกุ คนในทีนีก็ไม่มีใครทีสมควรจะอุ้มเธอได้ ถ้าเธอ ตืนขึนมาเห็นตวั เองในสภาพนีอย่ตู ่อหน้าผ้ชู ายสีคน เธอจะรู้สึก อยา่ งไร คดิ ไมอ่ อกจริงๆ “เวิร์นติดต่อชิลด์ บอกให้ทีน่ากับลิล่ามาหาเราด่วนเลย เตรียมเสือผ้าของเด็กผู้หญิงมาด้วย พีเชรีพครับรบกวนช่วยซ่อม บ้านให้ชิลด์ที ถ้าหมอนนั กลับมาเห็นคงตกใจพิลึก หลงั จากส่ง เดก็ คนนีแล้ว ผมจะกลบั มาชว่ ย สว่ นรุ่นพีโคตลั ตามผมมาครับ” ทงั สามหนมุ่ ฟังคําสงั ของบาเรียแล้ว ตา่ งก็พยกั หน้ารับไป ทําตาม บาเรียจึงหนั หลงั เดินออกจากห้องโถงตรงไปยงั ห้องนอน แขกทีว่างอยู่ แล้ววางเดก็ สาวลงบนเตียง เขาหยิบผ้าห่มมาคลุม ปิดบงั ร่างกายของเธอไว้ แล้วหนั ไปสบตาโคตลั “ผมวา่ ...” โคตลั ยกมือห้ามไม่ให้บาเรียพดู ตอ่ แล้วชิงพดู ขนึ ว่า “ฉัน ยงั ไมอ่ ธิบายอะไรทงั นนั ตอนนีฉนั เหนือยมาก ฉันต้องการอาหาร และเตียงนอน ดงั นนั เป็นหน้าทีนายต้องกางอาณาเขตป้องกัน บ้านทงั หลงั ไว้ด้วย ไปนะ” บาเรียมองตามหลังคนทีเดินหนีเขาไปดือๆ แล้วหนั มา มองภูตสาวทีนอนหลบั ตาพริมอย่บู นเตียงอย่สู กั พกั สดุ ท้ายก็ได้

BarIa’ MIssIon II 93 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ แต่ยกมือเสยผมลวกๆ อย่างจนปัญญา บาเรียเคยคิดว่าไม่มี ปัญหาอะไรทีเขาแก้ไขไมไ่ ด้ และไมม่ ีความทกุ ข์เข็ญใดจะไร้ผ้ชู ่วย เหลือ แตต่ อนนีเขาเริมรู้สกึ ว่าคงต้องเปลียนความคิดนนั เสียแล้ว เพราะนีเป็นครังแรกในชีวิตของบาเรียทีกําลังบอกตัวเองว่า มี ปัญหาทีส่อเค้าลางยุ่งยากทีเขาอาจแก้ไม่ได้ขึนแล้วละ และใช่ คนทีต้องต้องการความชว่ ยเหลือมากทีสดุ ตอนนีก็คือ ตวั เขาเองนี แหละ ‘อยา่ งเร่งดว่ นสดุ ๆ ด้วย’ ลิล่ากับทีน่ามาถึงคฤหาสน์คาโรต้าตอนเช้ ามืดโดย เส้นทางลดั ตดั ตรงสู่คฤหาสน์ สภาพบ้านโดยทวั ไปส่วนใหญ่ถูก เก็บกวาดเรียบร้อย ยงั คงเหลือซากความเสียหายบางส่วนอย่บู ้าง ชิลด์ได้ ติดต่อบริษัทรับซ่อมแซมซึงเป็ นคู่ค้ ากับบริษัทของ ครอบครัวให้มาดําเนินการแล้ว ส่วนบาเรียก็รีบพาทีน่ากบั ลิล่าไป ยงั ห้องพกั แขกคนสําคญั ซึงเขาร่ายวงมนตราครอบคลุมปอ้ งกัน ไว้ขนั สงู สดุ “ใครอยใู่ นนีเหรอบา” ลลิ า่ ถาม

94 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรียปลดวงมนตราทีปิดผนึกไว้ พลางเอ่ยเสียงขรึมว่า “รุ่นพีโคตัลเรียกเขาว่า ‘ภูตแห่งพงไพร’ ฉันเองก็ยังไม่รู้อะไรแน่ ชดั ” “อ้าว! แล้วให้พวกฉันมาทําอะไรล่ะ” ทีน่าโวย เพราะเวิร์ นแจ้งไปแค่วา่ มีเรืองด่วนให้ชิลด์พาพวกเธอมาทีนีดว่ นทีสดุ เลย ต้องทิงนีลให้ลาดตะเวนอยู่คนเดียว เพราะลินคอร์นกับดาลนั ก็ ต้องลงพืนทีพร้อมทีมสํารวจชุดใหญ่เพือช่วยฟื นฟูคมู ีร่า ฟอเรส แล้ว “เข้าไปในห้องเดียวพวกเธอก็รู้เองแหละ เอาเสือผ้าของ เธอมาด้วยหรือเปลา่ ทีนา่ ” บาเรียถาม “เอามาสิ ทําไม...เหรอ” ทีน่าถาม แตต่ ้องชะงกั เท้าเมือ หนั ไปมองในห้อง แล้วเหน็ ภาพทีปรากฏตรงหน้า เด็กสาวทีมีรู ปร่ างใกล้ เคียงกับเธอกํ าลังลอยตัวในท่า กอดเขา่ นอนหลบั ตาพริมอย่กู ลางห้อง รอบตวั มีบาร์เรียร์ทรงไข่สี เขียวประกายทองห่อห้มุ ไว้ ด้วยท่านอนของเธอ ไม่ต้องให้ผ้ชู าย มองหรอก แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันมาเห็นก็ต้องหน้าแดง ผิวพรรณ ขาวผอ่ งและใบหน้างดงามนนั สามารถทําให้ผ้ชู ายทงั แทง่ คกุ เข่า ขอเธอแตง่ งานในวินาทีแรกทีเห็นได้เลย แตก่ ารแสดงออกของบา

BarIa’ MIssIon II 95 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เรียทีรีบหนั หลงั ให้ ซึงเป็นจงั หวะเดียวกบั ทีภูตน้อยตนนนั ลืมตา ขนึ มาสง่ ยิมให้พอดนี นั ทําให้เพือนสาวทงั สองแปลกใจ “ดแู ลเธอด้วย” บาเรียเอ่ยพลางรีบเดินไปทีประตหู ้อง ก่อนทีร่างซงึ เกือบเปลือยเปลา่ ตรงหน้าจะถลามาหาบาเรีย ลิลา่ เห็นอยา่ งนนั ก็เลยต้องรีบขวางไว้เสียก่อน และพดู วา่ “เดียวก่อนจ้ะ เธอต้องแตง่ ตวั กอ่ นนะ” ตอนนีลิล่าเข้าใจความลําบากใจของบาเรียแล้ว เธอล้วง ลูกแก้วเก็บของออกมา ดึงเสือคลุมตวั โตมาคลุมร่างเด็กสาวที ลอยตวั ชะเง้อคอมองตามบาเรียไปตาละห้อย “ฉนั ไปชว่ ยรุ่นพีเชรีพกอ่ น” บาเรียร้องบอกโดยไมห่ นั หน้า มา กอ่ นจะเดนิ ออกจากห้องไป แล้วรีบปิดประตตู าม การทีบาเรียผลุนผลนั ออกจากห้องไปอยา่ งเร่งรีบ ทําให้ ภตู สาวตวั น้อยมีสีหน้าเศร้าลงทนั ตา แล้วเริมร้องไห้ หยดนําตาร่วงเผาะๆ เป็นสาย จนลิลา่ กบั ทีน่าเริมละล้า ละลงั รีบยกมือขนึ ซบั นําตาให้และปลอบโยน

96 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ไมร่ ้องนะจ๊ะ ไมร่ ้อง แตง่ ตวั แป๊ บเดียวเอง เดียวก็ออกไป หาบาได้แล้วนะ” ลิลา่ เกลียกล่อมเสียงออ่ นโยนพลางลบู หวั สาว น้อยปลอบโยนไปด้วย “ลลิ า่ ดทู ีเท้าเดก็ คนนีสิ” ทีนา่ เรียกเพือนแล้วชีให้ดู ลิล่าก้มมองเท้าของภูตสาว ก็พบว่าทีเท้าข้างขวามีรอย ไหม้เป็นแผลใหญ่ดนู ่ากลวั ไม่น้อย ลิลา่ จึงยืนมือไปแตะทีแผลนนั เดก็ สาวรีบชกั เท้าหนีหา่ งออกไป “เธอรักษาแผลนนั ได้หรือเปลา่ ” ทีน่าถาม ขณะบดิ เปิด ลกู แก้วเก็บของ เลือกชดุ ตวั ทีเดก็ สาวคนนีนา่ จะใส่ได้พอดีออกมา แล้วยืนให้ลิล่าทีกําลงั ปะเหลาะภูตสาวให้เลิกร้ องไห้ แล้วยอม แตง่ ตวั “จะลองดู เอาละ เลิกร้องไห้น้า แล้วรีบใส่ชดุ นี จะได้ไป เจอบากนั ” ดวงตากลมโตมองลิล่า แล้วเบนสายตาไปมองเสือผ้าทีลิ ลา่ ถืออยู่ ก่อนจะขยบั ปาก “บะ...บา” ลิล่าพยกั หน้าถีๆ ดูเหมือนคนตรงหน้าจะเป็นภูตทีเพิง เกิดใหม่จริงๆ เธอเคยอ่านเจอในหนงั สือร้อยตํานานป่ า ว่าภูตที

BarIa’ MIssIon II 97 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เกิดใหม่จะมีการเรียนรู้เร็ว แต่ถึงจะเรียนรู้เร็วขนาดไหน ก็ยงั มี วิวฒั นาการทีคล้ายกับมนุษย์อยู่บ้าง คือต้องเริมจากความเป็น เดก็ กอ่ น “ใช่ คนนันเขาชือบานะจ๊ะ อยากไปหาบาใช่ไหม ต้อง แตง่ ตวั ก่อนน้า แล้วก็ล้างหน้าล้างตา...มา ฉันพาไปน้า” ลิลา่ เข้า ไปประคองร่างภูตสาวพาไปทีห้ องนํา พลางส่งสายตาเป็ น สญั ญาณให้ทีนา่ หวิ ข้าวของตามมา ทงั ทียงั งงๆ อยเู่ หมือนกนั “ไหงสาวน้อยคนนี ถึงเอาแต่เรียกหาบาคนเดียวละเนีย” ทีนา่ พมึ พํา เกื อบครึ งชัวโมงกับการอาบนํ าและแต่งตัวให้ ภูตน้ อย แล้วทุกอย่างก็เสร็จสินด้วยดี ลิล่ากับทีน่าจึงได้ฤกษ์พาสาวน้อย หน้าตาจิมลิมเดนิ ออกจากห้องพกั ตรงมาหาบาเรียทีห้องโถง บาเรียกําลังช่วยเชรีพซ่อมแซมโครงสร้ างของหลังคา เพียงแค่เห็นบาเรีย ภูตน้อยก็กระโจนเข้าไปกอดแขนชายหนมุ่ ไว้ ทนั ที บาเรียชะงกั การร่ายเวทไป และต้องผงะแล้วมีสีหน้าลําบาก ใจ เมือมองเห็นเดก็ สาวทีตวั สงู ไมถ่ งึ ไหลต่ วั เองกอดแขนเขาแนน่

98 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ลิลา่ ” บาเรียเรียกเพือนสาวเสียงอ่อย ทํานองให้ชว่ ยพา เดก็ สาวคนนีออกไปให้หา่ งจากเขาที สีหน้าลําบากใจสดุ ๆ ของบา เรียตอนนีเรียกรอยยมิ จากลลิ า่ ได้ไมย่ ากเย็น ‘ก็บานะ่ ไม่เคยปฏิเสธคําขอของใครเลยนีนา แคเ่ จอสาว กอดเข้าหน่อย แค่เนียก็ทําหน้าเหมือนจะเป็นจะตายเสียแล้ว’ ลิ ลา่ คดิ อยา่ งไมร่ ู้วา่ ควรเห็นใจหรือสมนําหน้าดี แตก่ ็ยอมชว่ ยเพือน ตามคําขอด้ วยการเดินไปแตะไหล่ภูตน้ อยซึงกอดแขนบาเรี ยไว้ แนน่ แล้วพดู ชกั ชวนวา่ “บากําลงั ทํางาน ไปนงั ดเู ขาตรงน้นู กบั ฉนั ไหม” ภูตสาวมองหน้าลิล่าเหมือนคิดบางอย่าง แล้วเงยหน้า มองบาเรียนิง ชายหนมุ่ จงึ ต้องรีบพดู ว่า “ไปนงั รอตรงน้นู ก่อนนะ ตรงนีมนั อนั ตรายครับ” ภูตสาวสบตาบาเรียนิงอยู่แป๊ บหนึง แล้วพูดซําคําทีบา เรียพดู “ระ...รอ” “ครับ รอ”

BarIa’ MIssIon II 99 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ลิลา่ โอบไหลภ่ ตู สาวให้เดนิ ตามเธอไปนงั ทีมมุ ห้องโถง ซึง ทีน่าไปลากเก้าอีทียงั พอนงั ได้มาให้ ภตู สาวจงึ นงั จ้มุ ป๊ กุ และมอง บาเรียไมว่ างตา จนทีนา่ นกึ เสียวแทนจงึ หนั ไปกระซบิ ถามลิลา่ วา่ “เธอเคยเหน็ บาเกร็งขนาดนีมากอ่ นไหม” ลิล่าหลดุ หวั เราะคิกอยา่ งอดขําไมไ่ ด้ “ไม่เคยหรอก แหม ก็สายตาทิมแทงออกขนาดนนั ” “ไม่ใช่เรืองตลกนะลิล่า ดจู ากรูปร่างเธอคนนีน่าจะอายุ อ่อนกว่าพวกเราไม่กีปี ไม่แน่นะ คุณชายแสนดีของเราอาจพบ เนือคแู่ ล้วก็ได้” ลิล่าเลิกคิว พลางมองเด็กสาวทีน่ารักราวกับต๊กุ ตาสลบั กบั ชายหนมุ่ ผ้แู สนดซี งึ เป็นเพือนรักกนั มานาน แล้วยมิ กว้าง “ก็เหมาะสมกนั ดีนะ บาน่ะทําเพือคนอืนมาเยอะแล้ว มี ความสขุ กบั คนของตวั เองบ้างก็ดนี ะ” “แตฉ่ นั วา่ ไมด่ ”ี เสียงโคตลั ดงั ขดั ขึน ขณะทีหนมุ่ หน้าสวย เดินมาหยุดตรงหน้าสามสาว แล้วนังยองๆ ลงตรงหน้าภูตสาว แล้วยมิ เผลใ่ ห้

100 ¡ÑÅ°´Ô Ò เด็กสาวละสายตาจากบาเรียมามองโคตลั แล้วแย้มยิม ก่อนจะโผเข้ากอดพลางเรียก “ปะป๊ า” เสียงเรียกของสาวน้อยแม้จะเบา แตก่ ็ทําให้ทกุ คนในห้อง โถงชะงักงันไป ก่อนจะหันมามองโคตัลทียกมือขึนลูบหลังเด็ก สาวอยา่ งออ่ นโยนเป็นตาเดยี ว แม้โคตลั จะลกุ ยืนแล้ว แตเ่ ดก็ สาว ก็ยังกอดเขาแน่น จนบาเรียต้องหนั มามองสบตาโคตลั อย่างไม่ เข้าใจ “ปะป๊ า เหรอคะ เดก็ คนนีเป็นลกู ของพีงนั เหรอ พีโคตลั ไป แตง่ งานกบั ภตู ตงั แตเ่ มือไรเหรอ โอ๊ย! เขกหวั ฉันทําไม” ทีนา่ ถาม เสียงสงู โคตลั ชกั มือกลบั มากอดเด็กสาวทีกอดเขาตวั กลม พลาง ตอบว่า “จะบ้าเหรอ ฉันจะแต่งงานได้ไง ทีเด็กคนนีเรียกฉันว่า ปะป๊ า ก็เพราะฉนั เป็นคนสร้างเดก็ คนนีขนึ มาตา่ งหาก ผ้าทีพนั ตดิ ตวั เดก็ คนนีมาอยไู่ หน” ทีน่ารีบเปิดลกู แก้วเก็บของของตวั เอง แล้วดึงผ้าผืนนนั ออกมา โคตลั รับมา ขณะทีเด็กสาวทีกอดโคตลั เอาไว้คลายอ้อม กอด แล้วพุ่งไปกอดบาเรียทีเดินมาเข้ากลุ่ม บาเรียตัวเกร็งไป อยา่ งเห็นได้ชดั แตไ่ มไ่ ด้สะบดั เดก็ สาวออก ไมร่ ู้ว่าเพราะเขินหรือ