Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 201 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ผมยงั ไมไ่ ด้ตดั สินใจครับคณุ น้า แตม่ นั คงจะดีทีสดุ หาก มารีมีชีวติ เป็นของเธอเอง โดยไมต่ ้องขนึ อยกู่ บั ใคร” “บากลวั ว่ามารีจะเข้ามาทําให้โลกของบาต้องเปลียนไป ใชไ่ หม” เซเลนา่ ถามตรงใจหลานชาย บาเรียสบตาผู้เป็นน้าเต็มตา เขารู้จกั เซเลน่าตงั แต่ก่อน จะรู้จกั คแู่ ฝดแวนเวิร์ธ ตอนแรกไม่รู้ด้วยซําวา่ คณุ น้าคนสวยคนนี เป็นใคร รู้แตว่ ่า คณุ น้าจะมาทีร้านขายของเลน่ ของเขาบ่อยๆ ซือ ของเลน่ หลายชนิ เพือลกู ชายฝาแฝดของเธอ และบางครังคณุ แม่ก็ มกั จะฝากของไปให้คณุ น้าคนนีเป็นครังคราว เรียกได้ว่า ภายในหลกั ศิลาอาณาเขตผ้ใู หญ่ทีรู้จกั เขาดี ทีสดุ ก็คอื คณุ น้าเซเลนา่ นีแหละ การทีคณุ น้าถามเขาแบบนี ชาย หนมุ่ เลยไมร่ ู้จะเลียงตอบคาํ ถามนีอยา่ งไร “คนเราอยคู่ นเดยี วไปตลอดไมไ่ ด้หรอกนะบา” “ผมไมไ่ ด้อยคู่ นเดียวนะครับคณุ น้า ผมมีเพือนมากมาย” เซเลนา่ สา่ ยหน้า “แล้วคนทีมากกวา่ เพือนละจ๊ะ”

202 ¡ÑÅ°Ô´Ò บาเรียเงียบ เซเลน่าจึงยกมือลูบไหล่หลานชายอย่างให้ กําลังใจ “บาของน้าหน้าตาก็ดี ฐานะครอบครัวก็ไม่เป็นรองใคร ความสามารถรึก็เป็นเลิศ ถ้าอย่เู ป็นโสด สาวๆ ก็คงตาบอดเตม็ ที ไมอ่ ยากใช้ชีวิตอยา่ งมีความสขุ เหมือนพอ่ กบั แมง่ นั เหรอ” บาเรียแย้มยิมอยา่ งออ่ นโยน เมือนึกถึงพ่อกบั แม่ “พ่อกบั แมโ่ ชคดที ีพบกนั ไงครับ” “ความรักไม่ใช่เรืองของความโชคดี เพราะเลือกแล้วพวก เขาจงึ โชคดี เข้าใจทีน้าพดู ไหม” บาเรียยกมือขนึ กมุ มือเซเลนา่ ไว้แล้วพดู เป็นเชิงล้อเลน่ วา่ “คณุ น้าเชียร์ใครครับ ผมจะได้เลือกคนนนั ” เซเลน่าดึงมือจากการเกาะกุมมาตีไหล่บาเรียเบาๆ กับ ความทะเล้นหน้าตายของหลานชาย ก่อนจะเอ่ยด้วยนําเสียง อ่อนโยนว่า “รู้ไหม น้าชอบคําพูดของเพือนน้าอยู่คนหนึงมาก และคดิ วา่ มนั นา่ จะเป็นการบ้านทีดีสําหรับการตดั สินใจครังนีของ บาได้” “คาํ พดู วา่ อะไรครับ” บาเรียถามอยา่ งสงสยั

BarIa’ MIssIon II 203 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เซเลนา่ ชีนวิ ไปทีตําแหน่งหวั ใจของหลานชาย “หวั ใจของ เราไม่ใช่ของเราคนเดียว ครึงหนงึ ของมนั จะถกู ส่งมอบให้ใครอีก คนดแู ล มนั ก็เป็นการบ้านของบานะ ว่าบาจะเลือกใคร ระหว่าง คนทีมอบความรักให้บาอย่างมากมาย กบั ...คนทีบามอบความ รักให้เขาอยา่ งมากมาย” บาเรียขมวดคิว เพราะไม่ว่าจะคนทีเขารักหรือรักเขา บา เรียก็ต้องมีชือของใครอย่ใู นหวั สกั คน เซเลน่ามองสีหน้าครุ่นคิด ของบาเรีย แล้วเอ่ยด้วยนําเสียงกลวั หวั เราะทีคล้ายกบั เสียงของ รุ่นพีโคตลั เวลาชอบใจอะไรสกั อยา่ งวา่ “แต่มนั คงจะดีไม่น้อยใช่ไหมจ๊ะ ถ้าคนสองคนนนั อยู่ใน ตวั ของคนคนเดียว”

204 ¡ÑÅ°´Ô Ò 53 àÊÂÕ §»ÃÈÔ ¹Ò “...ทกุ เส้นไหมทีถกั ทอบง่ บอกถึงเส้นทางแหง่ อารยธรรม ทีต้องการสง่ ตอ่ ถึงเจ้า ผ้ซู งึ จะกลายเป็น...ตรงนีหายไป แล้วมาขนึ บรรทดั ใหม่ตรงนี อ่านต่อว่า ลมหายใจของผืนป่ าจะปกปักษ์ผู้ เป็นดงั ดวงใจจะมิยอมให้ผ้หู นงึ ใดแตะต้อง...” เสียงอธิบายของ มารีดงั เป็นระยะๆ ขณะชีนิวไปตามกระดาษทีจิลเลียนลอกลาย อกั ขระออกมา สองหนมุ่ สาวนงั อยบู่ นโต๊ะทีอยนู่ อกโบราณสถาน โดยจิล เลียนยืนชิดคนตวั เลก็ ทีอธิบายไป พลางก็แหงนหน้าไปมองคนฟัง วา่ ตามเธอทนั ไหม บาเรียทีเพิงแยกกับเซเลน่า มองภาพนันด้วยแววตา สงสยั ในใจรู้สึกขวางๆ รุ่นพีคนนีนิดๆ ก่อนจะหลุบตาลงครุ่นคิด

BarIa’ MIssIon II 205 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ถึงความผิดปกติของตวั เอง ทีรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไรทีเห็นมารีให้ ความสนิทชดิ เชือกบั คนแปลกหน้า “น้องมารีเกง่ มากเลยครับ ไปเรียนจากไหนมาเนีย” “มารีไม่ได้เรียน มารีเข้าใจเอง พีจิลอ่านตรงไหนไม่ออก อีกหรือเปล่า” เดก็ สาวถามด้วยใบหน้ายิมแย้ม เธอเข้าใจตอนนี เองว่าทําไมทกุ คนต้องทํางาน ก็ดสู ิ พอมีคนชม เธอก็ดีใจ ยิมได้ มารีชอบความรู้สกึ ทีตวั เองมีประโยชน์ “งนั ลองอา่ นตรงนีดหู น่อยครับ” จิลเลียนเอ่ยพลางกาง กระดาษทีเขาลอกลายอกั ขระออกมา มารีขยบั เข้าใกล้ชายหน่มุ มากขึน แต่ก่อนทีเธอจะเอ่ยอะไรต่อ บาเรียก็กระแอมไอขึน เรียกร้ องความสนใจจากคนทังสอง มารีเงยหน้าจากกระดาษ แล้วรีบผละจากจิลเลียนมาหาบาเรียทนั ที “บา มารีชว่ ยงานพีจิลด้วย มารีเก่งไหม” บาเรียก้มลงมองหน้าคนทียิมกว้างรอคําชม แล้วยกลูบ หวั เดก็ สาวพลางตอบวา่ “เกง่ มาก”

206 ¡ÑÅ°´Ô Ò ‘แต่อย่าเข้าใกล้รุ่นพีจิลเลียนมากจะดีกว่า’ ชายหน่มุ คิด แล้วพอเห็นมารีหน้ามอ่ ยลง บาเรียก็ได้แตด่ า่ ตวั เองว่า เขาไม่น่า ลืมวา่ มารีอา่ นใจเขาออก “มารีไมไ่ ด้ทําให้รุ่นพีลําบากใชไ่ หมครับ” บาเรียหนั ไปเอ่ย กบั จิลเลียนเป็นทํานองให้มารีได้ยินด้วย เด็กสาวจึงแย้มยิมแล้ว ตอบแทนวา่ “ไมเ่ ลย มารีชว่ ยพีจลิ ได้ตงั เยอะ เนอะ” “ใชค่ รับ ชว่ ยได้เยอะมาก ถ้ายงั ไงระหวา่ งอยทู่ ีนีก็ให้น้อง มารีมาชว่ ยงานแผนกประวตั ศิ าสตร์บ้าง ได้ไหมบา” บาเรียยงั คงยิมทงั ดวงตาและใบหน้าขณะตอบว่า “คง ลําบากหน่อยครับพี อีกสองสามวนั มารีจะต้องไปหาผ้ใู หญ่ท่าน หนงึ นา่ เสียดายจริงๆ” จิลเลียนก้มมองหน้ามารีทีเอาแต่มองหน้าบาเรีย แล้ว ขมวดควิ อยา่ งเสียดาย “งันเหรอ งันเอาไว้เจอกันวันสถาปนาโรงเรียนแล้วกัน แล้วเจอกนั นะครับ น้องมารี”

BarIa’ MIssIon II 207 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ มารีหันมาส่งยิมให้ ทงั ทีไม่รู้ว่าวนั สถาปนาโรงเรียนคือ อะไร ขณะทีบาเรียกระชบั มือมารีทีกมุ มือเขาไว้แล้วขอตวั “กลมุ่ พวกผมเรียกประชมุ ตอนสีโมงเย็น ยงั ไงขอตวั ก่อน นะครับรุ่นพี” “ได้ๆ ขอบใจมากทีมาชว่ ยวนั นี” บาเรี ยค้ อมศีรษะให้ รุ่ นพีอย่างเคารพแล้ วเดินจากม า ขณะทีมารีหนั ไปโบกไม้โบกมือให้จิลเลียนอยา่ งร่าเริง แล้วหนั มา ถามสิงค้างคาใจกบั บาเรีย “บาไมอ่ ยากให้มารีไปชว่ ยงานพีจิลเหรอ” “เปลา่ ” บาเรียตอบเสียงเรียบ “แตบ่ าคดิ ...” “ผมเคยบอกวา่ อะไร” เสียงเครียดๆ ถามแทรกคําพดู ของ เดก็ สาวขนึ จนมารีเม้มปากแนน่ แล้วตอบเสียงออ่ ยวา่ “มารีจะเชือฟังทีเสียงทีบาพดู ไมเ่ ชือเสียงในใจ”

208 ¡ÑÅ°´Ô Ò พอได้ยินเสียงอ่อยๆ ของมารี บาเรียก็ถอนหายใจอย่าง ไมเ่ ข้าใจตวั เอง ‘นีเราเป็นอะไร’ “มารีก็ไม่รู้” มารีตอบสิงทีได้ยิน ก่อนจะรีบยกมือขนึ ปิด ปากตวั เอง เมือบาเรียเหลือบตามาดุ พูดยงั ไม่ทันขาดคําเธอก็ อา่ นใจเขาอีกแล้ว ชายหนมุ่ จึงทําท่าจะปล่อยมือจากเดก็ สาว มา รีก็เลยรีบกุมมือเขาไว้แน่น แล้วส่งสายตาออดอ้อนอย่างไม่รู้ตวั มาให้ ‘เฮ้อ! ชา่ งเถอะ’ บาเรียคดิ แบบปลงๆ ทําให้มารียิมกว้าง แล้วเดินตามบา เรียไปจนถึงเต็นท์ ซึงตอนนีเหล่าเพือนในก๊วนทีตามหามารีโลนี มารวมกลมุ่ กนั พร้อมหน้าอยทู่ ีหน้าเต็นท์ ดเู หมือนกําลงั พดู คยุ กนั อยา่ งตนื เต้น “เกิดอะไรขนึ งนั เหรอ” บาเรียทีเพงิ เดนิ ไปถงึ ถามขนึ “อ้าวบา มาพอดีเลย นีๆ หน้าจอมนตราของนายน่ะ แสดงภาพภายในมารีโลนีแล้วนะ” ชลิ ดบ์ อกเสียงตืนเต้น

BarIa’ MIssIon II 209 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียจึงแทรกตวั ผ่านเพือนๆ เข้าไปชะโงกหน้ามองที หน้าจอมนตรา แล้วก็ต้องเบกิ ตากว้าง “กีนนั ...” “ใช่ มนั กําลงั ทอผ้าผืนตอ่ จากสว่ นทีเราตดั ออกมา” โคตลั ตอบด้วยนําเสียงตนื เต้นไมแ่ พ้กนั “อย่าบอกนะว่า จะมีภูตเกิดขึนอีกตนหนึง” เวิร์นเอ่ย แทรกขนึ พลางมองไปทีมารี เดก็ สาวก็ยมิ อยา่ งไมร่ ู้เรืองรู้ราว “เป็นไปได้ ทีนี เราจะเข้าไปในอาณาเขตเวทนนั ได้ยงั ไงนี สิ” ชิลด์เอ่ยอย่างเสียดาย เพราะมารีเกิดจากฝีมือมนุษย์ทีช่วย การสร้ างขึนครึงหนึง แต่ครังนีเขากําลังจะได้เห็น แถมตามเก็บ ภาพทกุ กระบวนการเกิดของสิงมีชีวิตกึงภูตนนั ด้วยตาของเขาเอง อยา่ งนีไมเ่ รียกวา่ สดุ ยอด ก็ไมร่ ู้วา่ จะเรียกวา่ อะไรแล้ว “ถ้าหน้าจอมนตราแสดงผลได้แล้ว แสดงว่าพายุหมุนที ข้างในก็นา่ จะอ่อนกําลงั ลงมากแล้ว ผลจากการลาดตระเวนรอบ กําแพงอาณาเขตเวทเป็นยงั ไงบ้างละ” บาเรียถามพลางกดปิด หน้าจอมนตรา แล้วดงึ หมวกบนหวั ชิลด์มาสวมหวั ตวั เอง ก่อนจะ ดงึ หน้าจอมนตราออกมาอีกครัง เพือปอ้ นคําสงั ให้แสดงผลจาก กล้องทกุ ตวั ทีเขาตดิ ตงั สอดแนมไว้แตล่ ะจดุ ภายในต้นมารีโลนี

210 ¡ÑÅ°Ô´Ò “มนั ยงั แข็งแกร่งเหมือนเดิม แตจ่ ากข้อมูลความเข้มข้น ของกระแสไอเวททีฉันเก็บมา พบว่ากําแพงอาณาเขตเวทที เกิดขึนก่อน ส่วนทีอยู่เลยจากโบราณสถานมูสตาโน่ไป ความ เข้มข้นเริมลดลง” นีลตอบพลางดงึ ข้อมลู ความเข้มข้นของกระแส ไอเวททีเขาเก็บมาตลอดสปั ดาห์ออกมาให้ทกุ คนดู “ถ้าเราบนิ ข้ามไปจะทําได้ไหม” ทีนา่ ถาม “ถ้าเป็นช่วงแรกๆ ไมน่ ่าได้ แตต่ อนนีไม่รู้เหมือนกนั คนที จะบินได้สงู กว่ากําแพงอาณาเขตเวทก็น่าจะเป็นนีลคนเดียวมงั โอ๊ย! พีตีผมทําไมเนีย” เวิร์นร้อง พลางลบู ไหลต่ วั เองทีเชรีพตีเข้า แรงๆ “ถ้าการข้ามกําแพงอาณาเขตเวท มันทําได้ด้วยการบิน ข้ามไป อปุ กรณ์เวทของฉนั ก็ทําได้แล้ว บ้าหรือเปล่าเนีย เราต้อง รอจนกวา่ ความเข้มข้นของกระแสไอเวทจะอ่อนตวั ลงกว่านี แล้ว ใช้ปืนอดั พลงั เวทของฉนั ทะลทุ ะลวงเข้าไป” “ไอ้ปืนเฮงซวยของพีทีดดู พลงั ของผมไปจนหมดตวั อย่าง เมือคราวทีแล้วน่ะเหรอ บ้าแล้ว” เวิร์นอทุ านอยา่ งหวาดเสียว ปืน บ้านนั ทะลุทะลวงได้แม้กระทงั กําแพงพายุหมุนมารูนก้า ก็เป็น

BarIa’ MIssIon II 211 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè อาวุธทีน่ากลัวอยู่ เวิร์นละไม่อยากจะเชือเลยว่า รุ่นพีหน้าตา หนอ่ มแน้มจะสร้างอาวธุ ได้โหดขนาดนนั “แตม่ นั ก็ทําให้เรารอดมาแล้ว นายควรจะขอบใจฉัน ทีใช้ พลงั อนั เหลือเฟื อของนายให้เป็นประโยชน์ในชว่ งคบั ขนั แบบนนั ” “ครับ ครับ ขอบคณุ มาก” เวิร์นตอกกลบั พลางกระโดด หลบการทําร้ ายร่างกายของรุ่นพีไปอยู่ข้างหลังลิล่า จนทุกคน หวั เราะ “ทกุ คนอยากเข้าไปในนนั เหรอ” เสียงของมารีถามดงั ขึน ทําให้ กลุ่มเพือนทีกําลังปรึกษางานหันมามองเด็กสาวเป็ น ตาเดยี ว ชิลด์เหมือนคดิ อะไรได้ เลยเดินมาหยดุ ตรงหน้ามารี แล้ว ถามวา่ “ใชค่ รับ มารีเข้าไปได้ไหม” มารีเอียงคอคดิ แป๊ บหนงึ แล้วชีไปทีกําแพงอาณาเขตเวท สีเขียวเรือง ซึงอยู่ห่างออกไป พลางถามว่า “ผ่านนีน่ะเหรอ อืม ไมร่ ู้สิ มารีต้องลองกอ่ น” ชิลด์จึงคว้ามือมารี แล้วถามว่า “งันไปทดลองกับผม หนอ่ ยนะ”

212 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ได้เลย แต่เอ ทําอย่างนีถือว่ามารีช่วยชิลด์หรือเปล่า” มารีถามอยา่ งลงั เล ชิลด์ยิมกว้างกบั คําถามไร้เดียงสาของเดก็ สาว “แนน่ อน ถ้าเข้าไปในนนั ได้ มารีอยากได้อะไร เดียวผมหาให้หมดเลย” “หลอกเดก็ วะ่ แก” ทีนา่ แซวขดั คอ ขณะทีเวิร์นเสริมวา่ “มารีขออะไรทีแพงสุดๆ เลยนะ คุณชายชิลด์ยอมหมด ตวั ทงั ที” “ไอ้เวิร์น เก็บปากแกเอาไว้ช่วยรุ่นพีเชรีพหาวิธีทะลุ กําแพงอาณาเขตเวทเถอะ ไปกนั ครับมารี” ชิลด์เอ่ยชวน พลางจงู มือมารีเดนิ ไป อย่ๆู บาเรียก็แย่งมือมารีไปจากมือชิลด์ ชิลด์อ้าปากค้าง ยงั ไม่ทนั จะพูด บาเรียก็ชิงกดหมวกทีอย่ใู นมือเขาสวมลงบนหัว ชิลด์แล้วพดู วา่ “นายเฝ้าสังเกตการเปลียนแปลงของมารีโลนีไปดีกว่า เรืองฝ่ ากําแพงอาณาเขตเวท เดียวฉันจดั การเอง อย่าลืมสิ นาย ต้องเขียนรายงานทกุ ระยะการเปลียนแปลงไมใ่ ชเ่ หรอ”

BarIa’ MIssIon II 213 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ชิลด์เหลือบไปสบตาอดีตเพือนร่วมห้อง ดวงตาของบา เรียจริงจงั จนเกือบจะเป็นการบีบบงั คบั กนั เลย ทําให้ชายหน่มุ ผิว สีต้องเออออตาม “เออๆใช่ว่ะ งันฝากนายด้วยนะ รุ่นพีโคตลั ครับ มาช่วย ผมหนอ่ ย” “ได้ หึ ห”ึ โคตลั ตอบรับด้วยเสียงกลวั หวั เราะ ทกุ คนรอจนบาเรียกบั มารีเดินห่างออกไป ทีนา่ จงึ เอย่ ขึน วา่ “บาเป็นอะไรนะ่ ” “หงึ ไง” นีลตอบขําๆ “ไมใ่ ช่ หวงมากกวา่ นะ ฉนั วา่ ” เวริ ์นแย้ง “เอาเป็นว่า ‘กันท่า’ ไหม น่าจะเหมาะทีสดุ ” โคตลั สรุป ด้วยหน้าสีหน้าพอใจ คนทังหมดเลยหันมามองหน้าเขา คนขี แกล้งเลยพดู ตอ่ วา่ “อยา่ ไปพดู สะกิดอะไรให้บารู้ตวั ละ ถ้าพวกนายยงั อยาก เห็นเรืองสนกุ ๆ”

214 ¡ÅÑ °Ô´Ò ทังหมดมองโคตัล แล้วหันมามองตากันเอง ก่อนจะ หวั เราะฮาดงั ลนั อยา่ งชอบใจ บาเรียเป็นคนทีเข้าอกเข้าใจเพือนและคนอืนเสมอ เขาจึง เข้าใจตวั เองดี เวลาทีมีใครเข้าใกล้หรือคดิ จะตีสนิทด้วย บาเรียก็ มักจะขีดเส้ นกันขวางคนเหล่านันไว้ ก่อนได้ อย่างชัดเจนเสมอ คราวนีก็เหมือนกนั บาเรียขีดเส้นให้มารีอยใู่ นทีทีควรอยใู่ นระยะ ทีคิดว่าห่างพอสมควร แต่ด้วยความชะล่าใจบาเรียจึงคิดว่าเขา ควบคุมตวั เองได้ดี ถึงยังไม่รู้ตวั ว่าตอนนีตัวเขาเองนันแหละที กําลงั ก้าวข้ามเส้นทีตวั เองขีดกนั เอาไว้เอง “อยา่ บอกนะคะว่าเป็นแผนการของพี” ทีนา่ ถามขณะปัน สีหน้ากึงยมิ กึงบงึ ใสโ่ คตลั “เปล่าสักหน่อย ฉันแค่พลิกแพลงไปตามสถานการณ์ พอดีอยากเห็นพอ่ คนดี ดแี ตกสกั นดิ มารีก็เกิดมาพอดี” ‘ร้ายกาจ’ ทุกคนในทีนนั คิดในใจเป็นเสียงเดียวกัน หาก เป็นคนปกติจะคิดแบบโคตลั ไหมไม่รู้ มารีเกิดเพราะโคตลั ทุ่มเท พลงั ทงั หมดทอผ้าผืนนนั จนเสร็จ แทนทีเขาจะได้ครอบครองพลงั ของสิงมีชีวิตกึงภูต โคตัลกลับรู้สึกสนุกมากขึน เมือมารีมอบ จมุ พิตแหง่ ภตู ไพรให้บาเรีย

BarIa’ MIssIon II 215 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè นําสิงมหัศจรรย์ทีเกิดขึนอย่างไม่คาดฝันมาสร้ างเป็น ความบนั เทิงส่วนตวั ง่ายๆ ซะอยา่ งนนั อย่างนีจะไม่ให้เรียก นาย น้อยแหง่ ตระกลู แวนเวริ ์ธวา่ ตวั อนั ตราย แล้วจะให้เรียกวา่ อะไร ค่ายพกั แรมของทีมงานฟื นฟูป่ าตังอยู่เลียบกับกําแพง อาณาเขตเวท บาเรียพามารีเดินห่างจากจุดทีตงั ค่ายพกั แรมไป พอสมควร แล้วพดู วา่ “คดิ วา่ ผา่ นไปได้ไหม” มารีเดินเข้าไปใกล้กําแพงอาณาเขตเวท แล้วยกมือไป แตะกําแพงอาณาเขตเวทนนั มือของเธอก็ผลบุ หายเข้าไปอีกฟาก ขณะทีมารีกําลงั จะถูกดดู เข้าไปหลงั กําแพงอาณาเขตเวทสีเขียว ใสนนั บาเรียก็รีบคว้าตวั เดก็ สาวไว้อยา่ งรวดเร็ว วงแขนใหญ่โอบกอดร่างเด็กสาวไว้แนบอก ขณะทีมารี เม้มปากแน่นข่มกลนั ความเจ็บปวดไว้ เมือแนใ่ จว่ามารีปลอดภยั บาเรียก็ดนั ร่างเดก็ สาวออกห่าง แล้วดงึ มือเด็กสาวข้างทีพ่งุ ทะลุ ผา่ นกําแพงอาณาเขตเวทมาดู “บา มารีเจ็บ” มารีบอกเสียงแผ่ว ขณะก้มมองมือตวั เอง ทีเหียวยน่ ไปหมด

216 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรี ยรี บใช้ สองมือของเขากุมแขนข้ างนันของมารี ไว้ แล้วถ่ายเทพลังของเขาเข้าไปเพือรักษา ไม่นานแขนข้างทีเหียว ยน่ ของมารีก็กลบั คนื สสู่ ภาพเดมิ “ยงั เจ็บอยไู่ หม” มารีสา่ ยหน้า ขณะทีดวงตาเอ่อคลอด้วยหยาดนําตาทีรืน ขนึ ปิมขอบตา “มารีกลวั ” บาเรียดงึ เดก็ สาวเข้าสอู่ ้อมกอดของเขา พลางลบู หลงั มา รีอย่างปลอบโยน “ไม่ต้องกลวั ไมต่ ้องเข้าไปแล้วนะ ไม่เป็นไรนะ เดก็ ด”ี มารีกอดบาเรียนิงก่อนจะถอยห่าง แล้วหันไปมองอีก ฟากของกําแพงอาณาเขตเวท แล้วพูดว่า “มารีได้ยินพีๆ ต้นไม้ บอกว่า ในนันอันตรายมาก ถ้ามารียังไม่โตพอ มารีจะเข้าไป ไมไ่ ด้” “โตงนั เหรอ มารีจะโตได้มากกวา่ นีอีกใชไ่ หม” มารีพยักหน้า “พีๆ ต้นไม้บอกอย่างนัน ทําไงดีล่ะบา ปะป๊ าอยากเข้าไปข้างในนนั มารีอยากช่วย มารีจะโตขึนยังไง เหรอ มารีต้องกินอาหารเยอะๆ ใชไ่ หม”

BarIa’ MIssIon II 217 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียมองทา่ ทางร้อนใจของมารี เขาควรดีใจทีมารีเป็น เด็กชอบช่วยเหลือคนอืนใช่ไหมเนีย แตท่ ําไมเขากลบั กงั วลมาก กวา่ เดมิ หากต้องปลอ่ ยให้เด็กสาวคนนีเข้าไปภายในสามเหลียม มารูนก้า การทีป่าสร้างกําแพงอาณาเขตเวทไว้ มนั เป็นสิงถกู ต้อง แล้ว และคาดว่าหลงั กําแพงอาณาเขตเวทนี มารีโลนีก็คงกําลงั สร้างภตู ขนึ อีกตนหนงึ ตอนนีมนั คงกําลงั ดงึ ดดู พลงั เวททงั หมดที มีภายในสามเหลียมเข้าไปเพือสร้างเส้นไหมเวทอยา่ งแนน่ อน “ผมก็ไมร่ ู้ คงต้องถามท่านกราเตรา แตว่ า่ หากมารียงั ไม่ โตขึนมากกว่านี ห้ามมารีเข้าใกล้กําแพงอาณาเขตเวทนีเด็ดขาด เข้าใจไหม” บาเรียยําเสียงขงึ ขงั มารีพยกั หน้า “อือ” “งนั กลบั ทีพกั กนั ได้แล้ว” “อือ” มารีรับคํา แล้วเดินตามแรงจูงมือของบาเรียไป อยา่ งวา่ งา่ ย ‘มารี’ เสียงของใครบางคนดงั ขนึ ในหขู องมารี เด็กสาวจึง หนั ไปมองจดุ ทีเธอเกือบจะถกู ดดู เข้าไป “เรียกมารีเหรอ”

218 ¡ÅÑ °´Ô Ò “หือ? ใครเรียก” บาเรียถาม มารีจงึ รีบสา่ ยหน้า แตไ่ ม่กล้าบอกว่า สิงทีเธอได้ยินไมใ่ ช่ เสียงของบาเรีย “มารีคงหูฝาด” มารีเงยหน้ามาตอบ พลางหันหน้า กลบั ไปมองทางเดมิ ‘มารี’ เสียงอ่อนหวานอนั ค้นุ เคยดงั ขึนอีก ทําให้มารีหนั กลบั ไปมองทิศทางนันอีกครัง แล้วหันกลบั มาอย่างรวดเร็ว ภูต สาวรู้สึกว่าเธอควรจะตามหาเสียงนัน แต่อุ้งมือใหญ่ทีจับเธอ เอาไว้ทําให้เธอเปลียนใจ เพราะพอนึกถึงเวลาทีเธอไม่มีมือหนา มากมุ มือเธอไว้ เดก็ สาวก็รู้สกึ หวาดกลวั อยา่ งไมม่ ีเหตผุ ล “บา” “วา่ ไง หิวเหรอ” มารีสา่ ยหน้า “คืนนีมารีนอนกบั บาได้ไหม” บาเรียขมวดควิ ตอนนีเขาไมไ่ ด้นอนเต็นท์สว่ นตวั แตเ่ ป็น เต็นท์รวมทีมีผู้ชายนอนรวมกันหลายคน “ไม่ได้หรอก มันไม่ เหมาะสม มารีเป็นสภุ าพสตรีจําได้ไหม”

BarIa’ MIssIon II 219 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ มารีเม้มปาก แล้วนึกถึงความหมายของคําคํานนั ทีฟังมา จากลิลา่ “จําได้ แต.่ ..” “ถ้ารู้สึกไม่สบายตรงไหนก็รีบบอกลิล่า แล้วให้ลิล่ามา ตามฉนั ได้ แตจ่ ะนอนด้วยกนั เลยไมไ่ ด้ เข้าใจใชไ่ หม” มารีพยักหน้ารับเศร้ าๆ เธอรู้ว่าบาเรียพูดถูก และไม่ อยากขัดใจบาเรีย แต่มีไอพลังบางอย่างทีดึงดูดเธอให้กลับไป มองกําแพงอาณาเขตเวทนนั ทําให้มารีไมส่ บายใจเลย ‘ถ้าเกิดอะไรขึนต้องรีบไปหาบา’ มารีพูดยํากับตัวเอง พลางกระชับมือบาเรียแน่น พยายามซึมซบั ความอบอุ่นและไอ พลงั ทีทําให้เธอสดชืนนีไว้ให้มากทีสดุ เธอจะไม่ไปไหน เพราะบา เรีย...อยทู่ ีนี

220 ¡ÅÑ °Ô´Ò 54 äÁÁ‹ ·Õ Ò§àÅÍ× ¡ ลินคอร์นกับดาลนั มาถึงทีพกั ในตอนดกึ ท่าทางอิดโรยที ทังคู่แสดงให้เห็น ทําให้ทุกคนรู้ว่าการสลายอาณาเขตเวทที เหลืออยู่ ไม่น่าจะเป็นงานทีสบายนกั ลิล่ารีบเตรียมอาหารไว้ให้ ทังคู่ ขณะทีชิลด์อธิบายเรืองราวทังหมดให้ลินคอร์นฟังอย่าง ละเอียด มารีเอาแตน่ งั ชิดติดกบั บาเรียตลอด พอเห็นคนมาใหม่ก็ สนใจ ยิงดาลนั หันมามองเธอ เด็กสาวก็ยิงสนใจคนหน้านิง จน บาเรียถามวา่ “จ้องพีดาลนั ทําไมเหรอ” “คนนีเขา...มีไอพลงั บางอย่างอยู่รอบตวั เขาเหมือนมารี เลย เขาเป็นภตู เหรอ”

BarIa’ MIssIon II 221 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ไม่ใช่หรอก” บาเรียตอบ พลางส่งสายตาไปทางดาลนั เพือขอคุยเป็นส่วนตัวหน่อย ซึงดาลันก็เข้าใจและลุกเดินเลียง ออกมาจากตรงนนั บาเรียจงึ หนั มาบอกมารีวา่ “นงั รอฉันอยตู่ รงนีนะมารี กิน ขนมกบั พวกทีนา่ ไปกอ่ น” มารีพยักหน้า พลางมองบาเรียทีเดินตามดาลันออกไป ก่อนจะหนั มายมิ กว้างกบั ขนมทีทีนา่ เอามาให้ บาเรียเดนิ ตามดาลนั ไปถึงจดุ ทีไมม่ ีคนก็ถามขนึ วา่ “นอกจากการภูตนาฬิกาจะกลายเป็นมนุษย์แล้ว มีวิธี ไหนทีทําให้เธออยแู่ ยกจากไซเอนไหมครับ” ดาลันสบตาบาเรีย ดวงตาสีนิลทอประกายสนใจกับ คําถามของบาเรีย เขาไม่คาดคิดวา่ ผ้ชู ายทียินดีช่วยเหลือคนทกุ คนอยา่ งบาเรียจะถามคาํ ถามทีไร้สาระนี “ทําไมละ คณุ ไมอ่ ยากดแู ลมารีงนั เหรอ” ดาลนั ย้อนถาม บาเรียขมวดคิว “เปล่าครับ เพียงแต่มันคงไม่ยุติธรรม เทา่ ไร ทีเธอต้องมาผกู ชีวิตตดิ อยกู่ บั ผม”

222 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ไมย่ ตุ ิธรรมกบั เธอ หรือเป็นคณุ เองทีไม่ต้องการ” ดาลนั ย้อนถาม จนทําให้บาเรียองึ ไป “บางครังโชคชะตาก็เลือกทีจะสง่ บางอยา่ งมาทดสอบเรา คนเป็ นร้ อยพัน แต่เธอกลับเลือกคุณ แสดงว่านันต้องมีบท ทดสอบบางอยา่ งรอคณุ อย”ู่ บาเรียขมวดคิว “มนั ไม่ใช่อย่างนนั ครับพี ไม่ใช่ว่าผมไม่ อยากดแู ลเธอ เพียงแตใ่ นสถานะทีทกุ คนคิดว่าควรเป็น ผม...ไม่ เออ่ ...” “สิงมีชีวิตกึงภูต ไม่ได้อ่อนแอขนาดนนั บาเรีย หากคณุ ไม่ต้องการเธอ เธอก็จะได้เรียนรู้ชีวิตในอีกรูปแบบหนึง เพียงแต่ หากมีคณุ เธอก็จะมีชีวิตอยา่ งทีเธอเลือก มนั ก็เทา่ นนั ” บาเรียมองดาลนั ด้วยสายตาไม่เข้าใจ “หมายความว่า ภตู นาฬกิ าก็สามารถอยหู่ า่ งจากพีได้งนั เหรอ” มมุ ปากของดาลนั ยกขึนเพียงเล็กน้อยกบั นําเสียงของบา เรียทีออกจะไมพ่ อใจโดยไมร่ ู้ตวั บางที บาเรีย มิชชาร์พ อาจไม่ได้ เก่งไปเสียทุกเรืองอย่างทีทุกคนมองเขา แน่นอน ผู้ชายตรงหน้า เขาคนนีก็อาจไมใ่ จดีเสมอไปอยา่ งทีทกุ คนเข้าใจ

BarIa’ MIssIon II 223 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “คณุ คดิ วา่ ยงั ไงละ สิงทีจะเกิดตอ่ จากนี เป็นคณุ ตา่ งหาก ทีเป็นผ้เู ลือกให้เธอ ไมใ่ ชเ่ ธอเป็นคนเลือก” บาเรียนิงงันไป ดาลันจึงเดินมายกมือทําท่าเหมือนไม่ แน่ใจเล็กน้อย ว่าสิงทีเขาทํามนั ถูกหรือเปล่า แต่สุดท้ายว่าทีไซ เอนก็ตบมือลงบนบา่ ของบาเรียอยา่ งให้กําลงั ใจ “ตดั สินใจตงั แตต่ อนนีก็ดีนะ ภูตตนนีเพิงเกิด แล้วจากที ฟัง เธอก็เกิดมาแบบผิดธรรมชาติด้วย หากคณุ สามารถทําให้เธอ ไมย่ ดึ ตดิ อยกู่ บั คณุ ได้เสียแตต่ อนนี มนั ก็จะดีแกพ่ วกคณุ ทงั ค”ู่ บาเรียยืนนิงอยู่ตรงนนั อีกนานพอควร กระทังประสาท สัมผัสของเขาตรวจเจอความเคลือนไหวทีผิดปกติทีชายขอบ อาณาเขตของเขา ชายหนุ่มจึงรีบเดินกลับไปทีโต๊ะอาหาร เขา มองหามารีและเห็นเธอกําลงั ฟังเหล่าผองเพือนของเขาประชุม หารือกนั อยู่ ชายหนมุ่ จงึ ถอนหายใจอยา่ งโลง่ อก ‘โลง่ อก’ ชายหนมุ่ คดิ พลางยกมือขนึ ลบู หน้าอกทีรู้สกึ โล่ง และสบายใจ เมือเห็นมารีนงั ฟังเรืองราวทีรู้เรืองบ้างไม่รู้เรืองบ้าง แล้วรู้สึกสงั หรณ์ใจไม่ดีอย่างไรชอบกล นีเขาเอาความสบายใจ ของตวั เองไปผูกอยู่กับคนอืนตงั แต่เมือไร เขารู้จกั เด็กคนนีไม่ถึง สปั ดาห์ด้วยซํา ทําไมเธอถึงมามีอทิ ธิพลตอ่ เขาได้

224 ¡ÑÅ°´Ô Ò ‘มันอาจเป็นความรู้สึกรับผิดชอบ ก็เธอ...เกาะติดเขา นี’ บาเรียบอกตวั เองไปอยา่ งนนั พลางเดนิ เข้าไปรวมกล่มุ ลินคอร์ นจงึ ทกั วา่ “ได้ยินชิลด์บอกว่า นายให้มารีทดสอบฝ่ ากําแพงอาณา เขตเวทเหรอ” “ใช”่ “แล้วเป็นไง” ลนิ คอร์นถามตอ่ “เข้าไปได้ แถมมารีโลนีนา่ จะกําลงั ดดู พลงั เวทรอบตวั มนั อยดู่ ้วย ฉนั เกือบชว่ ยมารีออกมาไม่ทนั หลงั กําแพงอาณาเขตเวท นนั อยใู่ นอํานาจของมารีโลนีทงั หมดแล้ว” “พีๆ ต้นไม้บอกวา่ มารีต้องโตกว่านี มารีถึงเข้าไปได้” มา รีเลา่ เสริม โคตลั จงึ ถามวา่ “มารีได้ยินเสียงต้นไม้คยุ กนั เหรอครับ” “ค่ะ ปะป๊ า มารีได้ยิน จะทํายงั ไงดีละให้มารีโตขึน มารี อยากชว่ ย”

BarIa’ MIssIon II 225 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เหลา่ วา่ ทีจอมเวทได้ยินเด็กสาวแสนนา่ รักพดู จาได้นา่ รัก สมตวั ก็ยมิ ร่าถกู ใจไปตามๆ กนั “แฟนใครนา่ รักจงั เว้ย” เวิร์นแซวเสียงดงั ไมส่ นใจสายตา เขม่นจากบาเรีย ขณะทีทีนา่ หลดุ หวั เราะก๊ากออกมา จนนีลต้อง แตะเขา่ ปรามให้เพลาๆ เสียงหวั เราะลงบ้าง “แฟนคืออะไรเหรอ” มารีหนั ไปถามลลิ า่ ทีนงั อยขู่ ้างตวั ลินคอร์นเลยหอมแก้มลิล่าโชว์ พลางตอบแทนว่า “แฟน คอื คนทีทําแบบนีได้ไง มารี” “ลินค์! ไม่เอานะ ทําอะไร” ลิล่าดุ ก่อนจะยิมเขินให้ทุก คนทีมองมาจนชินตา ขณะทีลินคอร์นยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ เขา พอใจทีทําให้ทุกคนรู้ว่าลิล่ากับเขาเป็นอะไรกัน เพือนทกุ คนก็รู้ดี แล้วการทําแบบนีก็เหมือนได้แกล้งลองใจเพือผู้แสนดีของเขาคน หนงึ ด้วย ‘งานนีสนกุ แนๆ่ ’ ลนิ คอร์นคดิ ขณะทีมารีเอย่ วา่ “มารีก็หอมแก้มบา อยา่ งนี มารีเป็นแฟนบาหรือเปลา่ ”

226 ¡ÅÑ °´Ô Ò คนทังหมดอึงกับคําถามของมารีไปสามวินาที ก่อนจะ หัวเราะฮาครืนขึนพร้ อมกัน ขนาดลิล่ายังหันไปแอบก้ มหน้า หวั เราะกบั ไหลล่ ินคอร์น สว่ นคนทีถกู พาดพิงพยายามทําหน้าให้ นิงอยา่ งยิง มารีเหน็ ทกุ คนหวั เราะก็เลยหวั เราะตามไปด้วย พลาง ถามตอ่ วา่ “แล้วมารีทําอย่างนีกับปะป๊ า มารีก็เป็นแฟนปะป๊ าด้วย หรือเปลา่ ” “อนั นนั ไม่ใช่แล้วละ” เวิร์นรีบแย้ง พลางสะกิดเชรีพให้ ชว่ ยพดู เสริมเขาด้วย คู่กัดทีหันมาจับมือทํางานร่วมกัน จึงเอ่ยด้วยสีหน้ า จริงจงั วา่ “แฟนมีได้คนเดียว มารีต้องเลือกวา่ จะทํากบั ใครนะ” มารีมองหน้าโคตลั สลับกบั บาเรียอยู่ครู่หนึง ก่อนจะยืน มือไปจับแขนบาเรียไว้ พลางตอบโคตัลเสียงเศร้ าว่า “ถ้ามารี เลือกบา ปะป๊ าจะโกรธมารีไหม” โคตลั ยกั ไหล่ แล้วเดนิ มาหอมแก้มเด็กสาวตอ่ หน้าตอ่ ตา บาเรีย พลางตอบวา่ “มารีไม่ต้องหอมปะป๊ า ให้ปะป๊ าหอมแทนดี ไหม”

BarIa’ MIssIon II 227 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ มารีเอียงคอก่อนจะยิมกว้าง แล้วพยกั หน้าถีๆ “ดีๆ มารี ชอบให้ปะป๊ าหอม” โคตลั หวั เราะในลําคอ แล้วบิดตวั ไปมาพลางเปรยให้คน ทีนงั นิงขงึ อยา่ งไมใ่ สใ่ จวา่ “แหมก็นะ มารีชอบเสียด้วย ไอ้ฉันก็ขดั ไมไ่ ด้ละนะ ไปอาบนํากอ่ นดีกวา่ ” บาเรียมองตามหลังคนขีแกล้งไปอย่างไม่พอใจ เขาไม่รู้ ด้วยซําว่าตัวเองไม่พอใจอะไร โคตัลเป็นคนทําให้มารีเกิดมา ความจริงโคตลั ตา่ งหากทีควรเป็นคนได้รับจมุ พิตแหง่ ภตู ไพรไมใ่ ช่ เขา ‘มนั ต้องมีทางสิ’ บาเรียบอกตวั เอง “นายวา่ ทา่ นกราเตรายงั อยใู่ นคมู ีร่า ฟอเรสไหม” ลินคอร์นพยักหน้า “อยู่นะ ฉันจดหมายไปหาครังหนึง ทา่ นวา่ จะอย่ถู ึงเทศกาลโรเซร่าเลย ฉลองวนั เกิดกบั เจ้าโลวี เดียว ฉนั จะจดหมายไปนดั พบท่านอีกรอบ ไม่แน่ท่านอาจมาหาเราทีนี ก็ได้”

228 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ขอบใจมาก” บาเรียบอกเพือน แล้วนงั ฟังลินคอร์นเล่า ถึงการปฏิบตั ิภารกิจทีผา่ นมา จนกระทงั ทกุ คนเข้าเต็นท์ทีพกั บา เรียจงึ เอย่ กบั เพือนผ้ชู ายทีกําลงั เตรียมตวั เข้านอนวา่ “มีใครบางคนกําลงั สอดแนมพวกเรา” “ฉันรู้” ลินคอร์นทีนอนนิงอย่บู นเตียงเอ่ยทงั ทีไม่ลืมตา ข ณ ะ ที นี ล กํ า ลัง อ่ า น เ อ ก ส า ร ที ส่ ง ม า กับ ไ ป ร ษ ณี ย์ เ ว ท ม น ต ร์ เชน่ เดยี วกบั ชลิ ดท์ ีกําลงั เขียนรายงาน “ฉันไม่เห็นรู้สึก” เชรีพเพิงเดินเข้ามาหาชิลด์ เพือนําผล การคํานวณของการจางหายไปของกําแพงอาณาเขตเวทมาให้ “แตผ่ มรู้สกึ นะครับรุ่นพี” เวิร์นเอย่ ก่อนจะยกั ควิ ให้คนตวั เล็กอย่างเหนือกว่า แต่เชรีพไม่สนใจเขาก้มหน้าอธิบายตวั เลขที ได้จากการคาํ นวณให้ชลิ ดฟ์ ังคร่าวๆ “พีดาลนั ละครับรู้สกึ หรือเปลา่ ” นีลถาม ดาลนั พยกั หน้า “เขาเคลือนไหวโดยใช้เวทน้อยทีสุด เลย ทําให้จบั การเคลือนไหวของเขาได้ยาก ส่วนอปุ กรณ์เวทของเขา ยงั ตามตดิ พวกเราแบบเว้นระยะหา่ งไว้ชว่ งหนงึ ”

BarIa’ MIssIon II 229 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียพยกั หน้า “อย่างทีพีดาลนั บอก ฉนั ว่า คืนนีฉันจะ ย้อนรอยคนสอดแนมเราซะหนอ่ ย” ลนิ คอร์นเปิดเปลือกตาขนึ มองบาเรีย แล้วยมิ เจ้าเลห่ ์ “ยมิ อะไรลินค”์ เวิร์นถามพลางยกั คิวหลิวตากบั นีล อย่าง พอจะเดาได้ ว่าอะไรทํ าให้ พ่อหนุ่มใจเย็นทีเคยตังรั บอยู่ในทุก สถานการณ์ กลายเป็นสายรุกทีจะออกไปกวาดล้างทุกคนทีเข้า มาทําอนั ตรายคนของตวั เองได้ “เปลา่ แคค่ ดิ วา่ บางทีอาจมีสิงทีดีกวา่ การย้อนรอย” ทกุ คนหนั มามองลินคอร์น ขนาดชิลด์กบั เชรีพก็ยงั หนั มา สนใจด้วย ลนิ คอร์นจงึ ทําสญั ญาณให้ทกุ คนมารวมตวั แล้วพดู วา่ “ถ้าพวกนายเป็นโกลดี แล้วรู้ว่ากําลังมีสิงมีชีวิตกึงภูต เกิดขนึ ใหมอ่ ีกตน พวกนายจะทํายงั ไง” ดวงตาของทกุ คนทอประกายเข้าใจ ขณะทีลินคอร์นพูด ตอ่ วา่ “ระหวา่ งภตู ทีมีเจ้าของแล้วกบั ภูตทียงั ไม่มีเจ้าของ หากคิด จะลงแรงทงั ที ถ้าเป็นพวกนาย พวกนายจะเลือกอะไร” ฟิว! เวริ ์นผิวปากอยา่ งเข้าใจแผนการของลนิ คอร์นทนั ที

230 ¡ÅÑ °´Ô Ò พวกเขากลุ่มเดียว มีพลังเวทก็จํากัด หากจะหาวิธีฝ่ า กําแพงอาณาเขตเวททีแข็งแกร่งขนาดนนั คงต้องใช้เวลาอีกนาน แตถ่ ้ามีคนชว่ ยอะไรๆ มนั นา่ จะเร็วขนึ “จากการคํานวณความเข้มข้นของกระแสไอเวท กว่าที กําแพงอาณาเขตเวทนีจะสลายไป คงช้ากว่าทีมารีโลนีทอผ้าผืน นนั เสร็จแนๆ่ ” ชิลด์เอย่ อยา่ งมีความหวงั “อุปกรณ์เวทหลายอย่างทีรุ่นพีโกลดีมี น่าจะสามารถ สร้างรอยร้าว หรือทําให้เกิดชอ่ งเล็กๆ บนกําแพงอาณาเขตเวทนนั ได้ พดู ก็พดู เถอะ พลงั ของคนบ้าทําอะไรก็ได้อยแู่ ล้ว” เชรีพเสริม รอยยิมของลินคอร์นยิงกว้างขนึ “ใช่ครับ อีกอย่าง ตอ่ ให้ เรามีอุปกรณ์เวททีมีพลงั ทําลายล้างขนาดนนั เราก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี เพราะอะไรพวกเราก็รู้อยแู่ ล้ว” ทกุ คนพยกั หน้า ทกุ คนเคยเห็นพลงั ของเครืองดดู พลงั เวท ของโกลดีมาแล้ว หากเอามาใช้กบั กําแพงอาณาเขตเวท ก็น่าจะ สร้ างความเสียหายขึนได้ไม่มากก็น้อย แต่พวกเขาทําแบบนัน ไมไ่ ด้ เพราะอปุ กรณ์เวทชินนนั เป็นของผดิ กฎหมาย “แต่ถ้าคนทีทําผิดอยู่แล้ว จะทําการทดลองใหม่อีกครัง มนั ก็ไม่เกียวกับเรา” บาเรียสรุปพลางมองลินคอร์น ทงั ทีเรียน

BarIa’ MIssIon II 231 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè และทํางานด้วยกนั มาหลายปี แตท่ กุ ครังทีลินคอร์นเสนอแผนการ อะไรขนึ มา ก็ยงั ทําให้เขาอดประหลาดใจไมไ่ ด้ทกุ ที มนั เหนือกวา่ สิงทีเรียกว่าถกู หรือผิด เพราะทกุ ครังทีฟังลิ นคอร์นเล่าแผนการจบ บทสรุปตอนจบจะเหมือนเดมิ ทกุ ครัง ว่า พวกเราสามารถเป็นศตั รูกบั คนทงั โลกได้ แต่อย่าคิดเป็นศตั รูกบั ผ้ชู ายทีชือวา่ ลินคอร์น ด.ี ฟรานเชสก้า เดด็ ขาด “งนั เรา...เริมปลอ่ ยขา่ วกนั เลยดีไหม” นีลเอย่ ลินคอร์นมองไปทีชิลด์ ชายหนุ่มเจ้าของผิวสีนิงคิดอยู่ เลก็ น้อย แล้วแย้มยิมและพดู ว่า “ถ้าบอกกนั ตรงๆ คนฉลาดอย่าง โกลดีต้องจบั ไต๋เราได้แน่ แต่ถ้า...เราแกล้งทดลองเจาะกําแพง อาณาเขตเวทพร้ อมกับปล่อยภาพจากหน้าจอมนตราเข้าไปใน ระบบการสอดแนมของเขา จากนนั ...ก็แคร่ อดผู ล” “แล้วเราจะใช้อะไรเจาะกําแพงอาณาเขตเวทละ” เวิร์ นถาม แล้วเลกิ ควิ เมือทกุ คนมองมาทีเขา “อะไร” “ตอนนีพลังทีแรงทีสุดซึงน่าจะทําให้ กํ าแพงอาณาเขต เวทนนั กระเทือนได้...” เชรีพเริมเกริน

232 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ไม่ ครังทีแล้วฉันนอนสลบไปเป็นวนั เลยนะ ถ้าทําอย่าง นนั การค้มุ กนั รอบทีพกั จะออ่ นลง” “คงไมเ่ ทา่ ไรหรอกมงั ตอนนีฉนั กบั พีดาลนั ก็ทํางานให้ทีม สํารวจชุดใหญ่เกือบเสร็จหมดแล้ว อู้งานสกั วนั สองวนั รอจนกว่า นายฟื นตวั ก็ได้” ถ้าเวิร์นเป็นผ้หู ญิงก็คงจะค้อนลินคอร์นไปวงใหญ่ๆ แล้ว ละ แตก่ ็ยงั หาทางบา่ ยเบียงไปว่า “ใช้คนอืนไมไ่ ด้เหรอ ทําไมต้อง ฉนั ด้วย” “เพราะพลงั เวทแห่งแสงของนายเข้ากับกระบอกปืนอัด เวทของฉันได้ดีทีสดุ นะ่ สิ คิดว่าฉันเลือกใช้นายตอนนนั แบบสมุ่ สี สมุ่ ห้าหรือไง” เชรีพวา่ ไป จนเวิร์นกดั ฟันกรอดเพราะไม่อยากจะ รับฟังเหตผุ ลของคอู่ ริทีสาธยายมา “เอาน่าเพือน ไม่ตายซะหน่อย จบงานนีฉันยินดีเป็นทูต สนั ถวไมตรีให้นายกบั พีจได้คนื ดกี นั พอใจไหม” “ฉนั ง้อแฟนตวั เองได้” เวิร์นยงั งอแงตอ่ โคตลั ทีฟังอยนู่ าน ก็เอย่ ขนึ วา่ “ถ้านายไมย่ อมทํา ฉนั จะให้บาไปบอกพีจวา่ นายนอกใจ”

BarIa’ MIssIon II 233 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เวิร์นมองโคตลั ตาเหลือก “โห่ พี เล่นงีเลยเหรอ ให้บาพูด มีใครบ้างจะไมเ่ ชือละ” โคตลั พยกั หน้า “นนั สนิ ะ ถ้าบาพดู ใครจะไม่เชือ วา่ ไง แค่ นอนหลบั พกั ผอ่ นนดิ ๆ หนอ่ ยๆ ไมเ่ หน็ จะเป็นไร” เวิร์นมองทกุ คนทีโยนภาระมาให้เขา แล้วหนั ไปขอความ ช่วยเหลือจากบาเรีย ซงึ ยกั ไหลอ่ ยา่ งไมร่ ู้จะชว่ ยอยา่ งไร เลยหน้า จอ๋ ยอยา่ งหมดหวงั “ก็ได้ ฉนั เชือใจนายนะบา” ปา้ บ! เชรีพตบมือลงกลางหลงั เวริ ์น “ใจ ใจ หน่อย ไอ้น้อง ลกู ผ้ชู ายกลวั อะไร ตกลงเราจะทํา กนั พรุ่งนีเลยนะ รับรองงานนีสนกุ แน่ ขอไปปรับแตง่ ปืนอดั เวทให้ แรงสมใจก่อนนะ คืนนีไม่ต้องนอนมันแล้ว” เชรีพพูดอย่าง กระปรีกระเปร่า แล้วเดนิ ออกจากเตน็ ท์ไป ขณะทีคนอืนๆ ตา่ งพา กนั กลบั ไปทําสงิ ทีตวั เองทําค้างอยตู่ อ่ เวิร์นเดินกลบั มาล้มตวั ลงนอน โดยยงั บ่นกบั ลินคอร์นที นอนอยขู่ ้างๆ ไมห่ ยดุ

234 ¡ÑÅ°Ô´Ò “วนั หลงั นายก็คิดแผนอะไรทีทําให้ฉันเจ็บตวั น้อยกว่านี ไม่ได้เหรอวะ ลินค์ สภาพตอนฟื นจากโดนดูดพลังนัน มันสุดๆ เลยนะ” “เอาน่า ถือวา่ ชว่ ยบาแล้วกนั ” ลินคอร์นพดู เบาๆ พลาง เหลต่ ามองไปทีบาเรียทีเดนิ ไปอาบนํา “เออ จริง ขนาดจะโต้กลับเองเลย ปกติไม่ฉันก็นาย ตลอด” เวริ ์นถามอยา่ งไมเ่ ข้าใจ ลินคอร์นจึงเอ่ยพร้ อมกับหลับตาอย่างผ่อนคลายว่า “ช่าย เพราะฉะนนั อย่าบ่นเวิร์น ถือเสียว่า เพือความสขุ ของบา เข้าใจ”๋ เวิร์นมองใบหน้าทีหลบั ตาพริมอยา่ งเป็นสขุ ของลินคอร์น พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหลบั ตานอน แต่ก็ยงั ไม่วายบน่ เมือนกึ ถงึ ชะตากรรมทีเขาต้องเผชิญในวนั พรุ่งนีวา่ “แตท่ ําไมต้องเป็นฉนั วะ”

BarIa’ MIssIon II 235 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 55 ¢‹ÒÇÅǧ กราเตรา เดอ กราฟ ลดกระดาษสายลมลง ขณะเงยหน้า มองแสงสีเรืองรองของดวงอาทติ ย์ทีโผลพ่ ้นขอบฟา้ หญิงสาวทีวยั ล่วงเลยจนเป็นคุณย่าจ้องมองมนั อย่างเงียบสงบ ขณะหูได้ยิน เสียงกระซิบกระซาบของผืนป่ า ไม่ว่าเมือไรคมู ีร่า ฟอเรสก็ยงั คง เป็นสถานทีทีเตม็ ไปด้วยความมหศั จรรย์ “เตรา” เสียงของฟอรีดงั ขึน ก่อนทีร่างเล็กผู้ครอบครอง ผืนป่าจะปรากฏตวั ขนึ “ภตู ตวั ทีสองกําลงั จะเกิดแล้วคะ่ ทา่ นฟอรี” ร่างของฟอรีปรากฏขึนตรงหน้ากราเตรา แล้วกอดอก พลางตอบด้วยนําเสียงจริงจงั “และครังนีเด็กคนนนั ต้องเลือกคน ทีคคู่ วร”

236 ¡ÑÅ°´Ô Ò ริมฝีปากของกราเตราแย้มยิมขึน “คคู่ วร...บางทีคํานีมนั อาจไมม่ ีมาแตแ่ รก” “อยา่ งนนั เหรอ แตข่ ้าวา่ มนั มีนะ” กราเตราไม่ตอบ พลางเปลียนเรืองว่า “ลินค์ขอความ ช่วยเหลือจากฉันเกียวกับเด็กคนนัน อีกไม่นาน การทดสอบที แท้จริงจะเริมต้นขนึ ” ฟอรีพยกั หน้า “ใช่ อยา่ ชว่ ยจนเสียงานละ” “ทา่ นเข้มงวดเสมอ ทา่ นฟอรี” “มนั อยทู่ ีการเลียงด.ู ..หรือเจ้าวา่ ไมใ่ ช”่ กราเตราสบตาตวั ฟอรีทีกลายร่างเป็นเด็กชาย ชือเสียง ของเขาอาจถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา แตต่ วั ตนของเขายงั คง อยเู่ พือฟอริโซเ่ สมอมา “ข้าเองก็อยากเฝ้ามองการเติบโตของเด็กทังสอง น่า เสียดาย...เซกนั ยงั มีงานอีกมาก การเปลียนแปลงอะไรสกั อย่าง ชา่ งยากเยน็ เหลือเกิน”

BarIa’ MIssIon II 237 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ไม่ว่าจะยากแค่ไหน แต่ถ้ าเพือเซวีน่า มันคืองานชัว ชีวิต” ฟอรีเตือนผู้อ่อนวัย จนกราเตราลุกขึนเตรียมตวั ออก เดินทาง เธอหลบั ตาลงเพือสดบั ข่าวสารทีแพร่กระจายไปทวั ผืน ป่า กอ่ นจะลืมตาขนึ แล้วเอย่ วา่ “เดก็ ๆ คงจะสนกุ กนั ใหญ่งานนี ใครจะว่ายงั ไงฉนั ไม่รู้นะ คะท่านฟอรี แตค่ วามเข้มงวดของทา่ นครังนี ทําให้ทงั ปราการฟา เรนเซแ่ ละซนิ เทลลา่ แทบจะนงั ไมต่ ดิ กนั เลยทีเดยี ว” ฟอรีทําเพียงมองกราเตราเคลือนตวั จากไป แล้วเงยหน้า ขนึ มองท้องฟา้ ยามเช้าอนั สดใส แล้วเปรยออกมาวา่ “สําหรับความสงบสขุ แบบนี คําวา่ ‘เข้มงวด’ อาจจะน้อย เกินไป” โกลดีขยับตัวตืนและลุกจากเตียงนอนสนาม เขา ตรวจสอบเครืองมือสอดแนมของเขาเป็นอยา่ งแรก กล่มุ เด็กจอม เวททีเข้ามาขดั ขวางแผนการเขากําลงั เตรียมการบางอย่างทีน่า สงสัย สองสามวันมาแล้วทีเขาเห็นเชรีพกับชายหนุ่มร่างใหญ่ ทายาทตระกลู โบลท์ตรวจสอบสภาพของกําแพงอาณาเขตเวทกนั อยา่ งขะมกั เขม้นจนนา่ สงสยั ทําทา่ ราวกบั อยากจะเข้าไปในนนั “มารูนก้ากําลงั คลงั อย่ใู นนนั จะเข้าไปทําอะไร” โกลดี พึมพําอย่างครุ่นคิด พลางเรียกภาพจากกล้องสอดแนมหลายๆ

238 ¡ÅÑ °´Ô Ò ภาพขนึ มาดู ทกุ ภาพล้วนเห็นกลมุ่ คนทีสวมหมวกสญั ลกั ษณ์ของ ร้านมาสเตอร์บราวน์ ก้มดอู ะไรบางอย่างบนหน้าจอมนตราอยา่ ง สนใจ อุปกรณ์ชินนีเขายังไม่เคยเห็นมาสเตอร์บราวน์นําออก ขายมาก่อน แต่ก็นันแหละ รุ่นพีอมีเรียเป็นคนเก่งขนาดนัน จะ ประดิษฐ์อปุ กรณ์ทีใช้ปฏิบตั ิการในภาคสนามอะไรก็สามารถทํา ได้ทงั นนั ปัง! เสียงเหมือนใช้ พลังอัดกระแทกกับของบางอย่างอย่าง หนกั หนว่ ง ทําให้คนทีละสายตาไปจากหน้าจอมนตราของตวั เอง เพือกินอาหารเช้าต้องหนั ขวบั มามองทนั ที แล้วก็ต้องขมวดควิ “เจาะกําแพงอาณาเขตเวท? เพืออะไร?” โกลดีถาม ตวั เองแบบงงๆ พลางเพ่งมองกลมุ่ เด็กทีอายรุ ุ่นราวคราวเดียวกนั ถกเถียงกนั สกั พกั แล้วเริมทดลองเจาะกําแพงอาณาเขตเวทใหม่ อีกรอบ “บ้าแล้ว ไมร่ ู้หรือไงวา่ มนั เข้าไปไมไ่ ด้” โกลดพี ึมพํา พลาง บงั คบั เครืองสอดแนมของเขาให้หมุนวนเพือหามมุ ในองศาทีจะ

BarIa’ MIssIon II 239 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ตามไปดกู ล่มุ เดก็ ประหลาดเหลา่ นนั ทีตามขดั แข้งขดั ขาเขาอยา่ ง ไมล่ ดละ ปกติ พวกมนั จะระมดั ระวงั ตวั เองมาก โดยเฉพาะเวลาที มีลกู ชายของรุ่นพีอมีเรียอยดู่ ้วย อาณาเขตเวทของเจ้าเดก็ นนั ทํา เอาโกลดีต้องลา่ ถอยให้หา่ งกวา่ การสะกดรอยครังไหน ไม่เสียแรง ทีบาเรียเป็นเมเนไทป์ คนแรกทีสอบผ่านเข้าเรียนในโรงเรียนเวท แห่งเซวีนา่ ได้ แตว่ นั นีมีแคเ่ ชรีพ ทายาทตระกูลโบลท์ กับลกู ชาย ของ ชาลี คาโรต้า มนั ไมค่ ณามือเขาหรอก “...ผมบอกรุ่นพีแล้ววา่ มนั เป็นไมไ่ ด้ กําแพงอาณาเขตเวท นีแข็งแกร่งจะตาย” เสียงเวิร์นดงั ออกมาจากลําโพงจบั เสียงของ โกลดี “ฉันก็บอกนายแล้วเหมือนกัน ว่าเราจะใช้ปืนอัดเวท เตรียมความพร้อมร่างกายหรือยงั ละ” “ได้เสมอครับ อย่าให้เสียแรงไปเปล่าแล้วกัน ชิลด์ นาย คํานวณแน่แล้วใช่ไหม ว่าตรงนีมีความเข้มข้นของกระแสไอเวท น้อยสดุ ” ชายหนมุ่ ผิวสีเงยหน้าจากหน้าจอมนตราแล้วขยบั ตวั นิด หนึง เปิดมุมให้กล้องสอดแนมของโกลดีจบั ภาพบนหน้าจอมน

240 ¡ÑÅ°Ô´Ò ตราของเขา ดวงตาของโกลดีจ้องมองภาพนันก็เบิกตากว้าง เพราะสงิ ทีเขาเห็นในหน้าจอมนตรานนั คอื กีทอผ้าทีเขาคดิ ว่ามนั พงั ไปเพราะแรงพายมุ ารูนก้าแล้ว มนั กําลงั ทํางาน “พวกมนั จบั ภาพนีมาได้ยงั ไง หรือวา่ ...ใช่ เจ้าเด็กนนั เข้า ไปภายในห้องกีทอผ้าทีใต้ฐานของมารีโลนีเหมือนกบั เรา หรือว่า มีการตดิ ตงั อปุ กรณ์จบั ภาพเอาไว้ ไม่น่า...” โกลดีส่ายหน้าอยา่ ง ไม่อยากเชือ แตก่ ็ต้องเชือเมือหขู องเขาได้ยินชิลด์ตอบเพือนของ เขาวา่ “ตรงนีแหละ แต่เราต้องรออีกสองวันนะ กําแพงอาณา เขตเวทจะบางลง และนา่ จะทะลเุ ข้าไปได้” “สองวนั ...” โกลดีกลอกตา พลางหนั ไปดงึ เอากระดาษ สายลมมาเขียนสงั ของทีจําเป็น ขณะเหงียหูฟังกล่มุ ของชิลด์คยุ กนั ตอ่ “สองวนั นีจะทนั เข้าไปข้างในหรือเปล่า ไม่ใช่พอเข้าไปก็ เสร็จแล้วละ่ เหนือยเปลา่ เลยนะ” เวริ ์นเอย่ ตอ่ “ทนั ๆ พีโคตลั บอกว่า อตั ราเร็วขนาดนี ผ้ายงั ทอไม่เสร็จ หรอก เพราะมารีโลนีผลติ ไหมไมท่ นั ”

BarIa’ MIssIon II 241 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè คําตอบของชิลด์ยิงตอกยําความจริง ทําให้หัวใจของ โกลดลี งิ โลดขนึ อยา่ งสดุ ห้ามใจจนควบคมุ ตวั เองแทบไมไ่ ด้ “จริงเหรอ...เทพีโรเซร่าเมตตาเราแล้ว” โกลดีพมึ พํา แล้ว ก้มลงเขียนรายการของทงั หมดทีเขาต้องการใช้จนครบด้วยมืออนั สนั เทา เสร็จแล้วจงึ พมึ พํา ‘สายลมจงพดั ผา่ น’ กอ่ นจะมานงั จ้องก๊ วนเดก็ เจ้าปัญหาทีนําขา่ วดีมาให้เขา “วนั นีจะเสร็จไหมเนียพี ผมรอจนเงกแล้ว” เสียงบ่นของ เวิร์น ทําให้โกลดีเพ่งมองการประกอบอนั รวดเร็วของเชรีพ เขา เห็นมหาจอมเวทศิลาผู้เลืองลือกําลงั ปรับแต่งชินส่วนบางอย่าง บนกระบอกปืน “ใจเย็นสิ นีมนั งานใช้สมองนะ” เสียงโวยวายของคนตวั โตดงั มา ทําให้โกลดีละสายตา จากหน้าจอมนตรา แล้วเดินไปหยุดมองกําแพงอาณาเขตเวทที อยหู่ า่ งออกไปด้วยดวงตาเปียมความหวงั ภูตตนใหม่ทีกําเนิดขึนต้องมีพลังมากกว่าภูตทีเกิดจาก พลงั ของมนษุ ย์ นบั ว่าความพยายามหลายปีของเขาไม่สญู เปล่า และครังนีแหละ เขาจะไมพ่ ลาดอีก

242 ¡ÅÑ °Ô´Ò ‘...จะไมพ่ ลาดอยา่ งแนน่ อน’ มารีนงั มองบาเรียทํางานไปพลาง ก็เล่นเกมไพ่พิศวงไป พลาง ตอนนีเธอจําได้หมดแล้วว่าเซวีน่ามีกีรัฐ กีเมือง อะไร เรียกวา่ เมืองหลวง งานเทศกาลสําคญั ๆ สถานทีทอ่ งเทียวรวมไป ถึงเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ทกุ อย่างคล้ายคลึงกับสงั คมในคมู ีร่า ฟอ เรสทีอยู่ในความทรงจําของเธอ เพียงแต่เปลียนจากต้นไม้ตา่ งๆ เป็นคน อาคารบ้านเรือน และวฒั นธรรม ทกุ สงั คมย่อมมีสิงทีควรทําและไม่ควรทํา ซึงเรืองนนั มารี รู้ดี แตส่ ิงหนึงทีเด็กสาวยงั ไม่เข้าใจ ก็คือ ทําไมถึงเห็นผู้หญิงคน หนงึ มาวนเวียนใกล้ๆ บาเรียตลอดเลย “ขอบใจนะบา ต้องรบกวนอยู่เรือยๆ เลย” แจสซีเอ่ย อยา่ งเกรงใจ ขณะรับแวน่ แคลคเู ลรุ่นทีผลิตเพือนกั ศลิ าเวทแผนก ประวตั ศิ าสตร์คนื “ไมเ่ ป็นไร พอชว่ ยได้ก็ชว่ ยนะ แตฉ่ ันแนะนําว่า เธอน่าจะ เอาไปให้แผนกพฒั นาการเวทดอู ีกที ตอนนีดเู หมือนเขาจะมีรุ่นที ใหมก่ วา่ นีแล้ว” “เออ่ จ้ะ เอาไว้กลบั ไปปราการฉันจะไป วา่ แต.่ ..บาน่าจะ เรียนตอ่ ทีแผนกพฒั นาการเวทนะ เหมาะกบั บามากเลย”

BarIa’ MIssIon II 243 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียยิมรับคําแนะนํา แต่ไม่พูดอะไรต่อ พลางหันมา มองงานทีทําค้างของตวั เอง เป็นทํานองให้หญิงสาวรับรู้วา่ เขาจะ เริมทํางานของเขาเสียที แจสซีเลยขอตวั กลบั แตพ่ อหนั มาสบตา มารีทีมองเธออยพู่ อดี หญิงสาวจงึ เปลียนใจ “น้องมารีมาอยกู่ บั บาตลอดเลยเหรอ” หญิงสาวถามบา แต่สายตากลบั ไม่ละไปจากเด็กสาวทีนงั เล่นไพ่อยู่บนเตียงนอน เธอพอจะเดาออกวา่ เป็นเตียงนอนของบาเรีย ‘มีเตียงตงั เยอะ ทําไมถึงได้นงั บนเตียงนีละ หรือเราคิด มากไป’ แจสซีคดิ ขณะทีบาเรียตอบรับสนั ๆ เพียง “อืม ให้ออกไปเลน่ ด้านนอก เดยี วจะรบกวนคนอืนนะ่ ” มารี เอียงคอมองสีหน้ าโล่งอกของแจสซีอย่างไม่เข้ าใจ ก่อนจะหนั ไปเล่นเกมของตวั เองตอ่ ลิล่าบอกว่า ถ้ามารีไม่อยาก ทําให้บาเรียลําบาก มารีจะต้องนังนิงๆ แล้วรอจนกว่าบาเรียจะ ว่างมาเล่นด้วย ดงั นนั ถ้าบาเรียยงั ไม่ว่าง มารีเล่นคนเดียวก็ได้ ตอนเป็นต้นไม้ก็อยนู่ ิงกวา่ นีอีก ‘เรืองอยู่นิงๆ มารีสบายมาก’ มารีตอบลิล่าไปอย่างนัน เลยได้รับคาํ ชมใหญ่ มารีชอบคาํ ชม แถมลิล่ายงั กอดมารีด้วย มือ ของลิลา่ เย็นไม่เหมือนคนอืน ไม่เหมือนปะป๊ า แล้วก็ไม่เหมือนบา

244 ¡ÑÅ°´Ô Ò เรีย เวลามารีถูกลิล่ากอด มารีรู้สึกดี พีๆ ต้นไม้ก็ชอบลิล่ากนั ทุก ต้นเลย เธอยังแอบเห็นพีต้นไม้บางต้นแอบออกดอกสวยบาน สะพรังทงั ต้นให้ลิลา่ กบั ตา แปลกดี “แล้วมีบาอยเู่ ฝา้ ทีพกั คนเดยี วเหรอ” แจสซียงั ถามตอ่ บาเรียจงึ เงยหน้าจากงานทีทํา แล้วตอบวา่ “ลินค์กบั พีดา ลนั อยู่แถวๆ นีแหละ ส่วนคนอืนวนั นีเรามีภารกิจนิดหน่อย เย็นๆ คงกลบั ” “งนั ...กลางวนั นี...” ตงิ ! ตงิ ! ตงิ !... เสียงดนตรีดังจากสํารับไพ่พิศวง เพราะมารีเล่นชนะ จนถึงด่านสดุ ท้าย เสียงทีดงั ขดั ขนึ จนแจสซีต้องหยดุ พดู กลางคนั ทําให้บาเรียหนั ไปมองแล้วยิมให้โดยไม่รู้ตวั เมือเห็นมารีโยกตวั ไปมาตามทํานองของเสียงเพลง พอรู้สึกว่าบาเรียหนั มา มารีก็หนั มายมิ แล้วพดู วา่ “บา มารีเลน่ ชนะแล้ว บามาเปลียนรัฐให้หนอ่ ย”

BarIa’ MIssIon II 245 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ แม้เป็นคําขอเล็กๆ แต่แจสซีทีเคยไปไหนมาไหนกับบา เรียมาสกั ระยะหนงึ รู้ดวี า่ ระหวา่ งทีบาเรียทํางานอยู่ เขาจะไม่ลกุ ไปไหนยกเว้นเป็นเรืองจําเป็นเร่งดว่ นจริงๆ อย่างการซ่อมแวน่ ตา ให้เธอนี บาเรียก็มองแล้ววา่ เธอจําเป็นต้องใช้ เขาเลยหยดุ ซอ่ มให้ ก่อน ทงั ทีทํางานอยู่ แต่แค่เปิดเกมของเล่นให้เด็กเนียนะ บาเรีย ไมม่ ีทางทําให้หรอก “เดียวฉันเปิดไพ่ใบแรกให้มารีเองก็ได้ บาทํางานต่อ เถอะ” แจสซีเอย่ ด้วยความหวงั ดีเพราะอยากชว่ ยบาเรียบ้าง แต่ ชายหนุ่มกลบั ลกุ ขนึ ก่อนทีแจสซีจะพดู จบ แล้วเดนิ ไปทรุดตวั ลง นงั ข้างมารี “ฟังเพลงหรือยงั ” มารีพยกั หน้า แล้วตอบอย่างภูมิใจว่า “มารีจะอวดเวิร์น วา่ มารีได้ฟังเพลงแล้ว” บาเรียยกมือขึนโยกหวั เด็กสาวอย่างเอ็นดู แล้วล้างไพ่ ตามด้วยโยนไพท่ งั สํารับทีสบั ใหมข่ นึ ไพแ่ ตล่ ะใบจงึ จดั เรียงตวั เอง ใหมต่ ามระบบทีตงั เอาไว้ “อยากเลน่ ของรัฐไหนละ่ ”

246 ¡ÅÑ °´Ô Ò “บาซิลล่าๆ ลิล่าบอกว่า ตอนจบจะได้เห็นเทศกาลโคม ไฟ มารีอยากเห็น” มารีตอบเสียงกระตือรือร้น พลางมองไพ่ด้วย ดวงตาเปลง่ ประกาย “แล้วไม่อยากไปเห็นของจริงเหรอ” บาเรียถาม พลาง ถ่ายเทพลงั อคั คีเวทเข้าไปทีไพใ่ บแรก จนทําให้ไพท่ งั หมดพลิกหนั หน้ามาเป็นสญั ลกั ษณ์สําคญั รัฐบาซิลล่า สลบั กับชือของของสิง นนั “อยาก แตม่ ารีไปไมไ่ ด้นี” “เอาไว้จบงานก็ให้ปะป๊ าพาไปส”ิ บาเรียแนะนํา มารีมองบาเรียตาแป๋ ว แล้วถามเสียงซือวา่ “แล้วบาจะไป ด้วยไหม” บาเรียหนั มามองมารี แล้วยกมือขึนตบหวั เด็กสาวเบาๆ ก่อนจะลกุ ขนึ พลางตอบวา่ “ก็อาจจะนะ เลน่ ตอ่ เถอะ” “อือ” มารีหนั ไปจ้องไพ่ ขณะทีบาเรียหนั มาสบตาแจสซี พลางเลกิ ควิ กบั สายตาทีมองเขาอยา่ งไมแ่ นใ่ จกบั อะไรบางอยา่ ง “มีอะไรเหรอแจส”

BarIa’ MIssIon II 247 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ แจสซียงั คงมองมารีทีขะมกั เขม้นอยกู่ บั การเล่นเกม ก่อน จะละสายตามามองบาเรียทีทําตวั ผิดปกตไิ ปจากบาเรียทีเธอรู้จกั มนั ผิดปกตจิ ริงๆ แตถ่ ้ามองอยา่ งใจเป็นกลาง ก็จะกลายเป็นเธอที คดิ มากเกินไป “ปละ...เปลา่ จ้ะ” “แล้วเมือกีเธอจะพดู อะไรเหรอ กลางวนั ...อะไร” แจสซีกลอกตาอย่างนึกขึนได้ว่าเธอตงั ใจจะชวนบาเรีย ไปกินอาหารกลางวนั ทีซุ้มอาหารของแผนกประวตั ศิ าสตร์ เธอจึง เอย่ ขนึ วา่ “เห็นบาอยู่คนเดียว ฉันเลยจะชวนไปกินอาหารทีซุ้ม อาหารของแผนกประวตั ศิ าสตร์นะ่ บาจะไปไหม” บาเรียเหลือบไปมองมารี แจสซีเลยจําใจเอ่ยชวนวา่ “เอา มารีไปด้วยก็ได้ ทุกคนก็อยากเลียงขอบคุณบานะ ทีบาไปช่วย เมือวาน” “ตกลง เดยี วเทียงๆ ฉนั กบั มารีจะไปหานะ” “จ้ะ แล้วเจอกนั ไปก่อนนะ”

248 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรี ยโบกมือให้ เพือน แล้ วกลับมานังทํางานต่อ จนกระทงั เกือบเทียง ชายหน่มุ จึงลกุ ขนึ บิดขีเกียจ แล้วหนั ไปมอง มารี เดก็ สาวก็ยงั คงเล่นเกมอย่างจริงจงั จนแทบไมส่ นใจเขาด้วย ซํา “มารี” “หือ?” มารีรับคําแตไ่ มห่ นั มา “เดยี วเราต้องไปกินข้าวกบั พวกแผนกประวตั ศิ าสตร์ เก็บ เกมกอ่ นไหม” “กบั พวกพีจิลเหรอ ได้สิ แป๊ บๆ น้า บา มารีของผา่ นดา่ น นีก่อน” บาเรียเดนิ มาทรุดตวั นงั ข้างหลงั เดก็ สาวทีกําลงั พลิกปา้ ย จบั ค่อู ย่างครําเคร่ง ท่าทางจริงจังจนไม่สนใจอะไรภายนอกนัน ทําให้บาเรียนกึ ถึงตอนตวั เองยงั เดก็ เขาเองก็ชอบนงั มองคณุ แม่ ทํางานอยา่ งครําเคร่งเหมือนกนั ตอนแรกเขาไม่เข้าใจวา่ ทําไมแม่ ถงึ นงั อยทู่ ีเดมิ ได้นานๆ แตพ่ อตวั เองเป็นบ้างเลยเข้าใจ เวลาทีบาเรียมีสมาธิกับอะไร บาเรียจะไม่สนใจใครเลย เพราะเขาเป็นอยา่ งนนั เขาจงึ มกั มีปัญหากบั การอย่รู ่วมกบั คนอืน

BarIa’ MIssIon II 249 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เพราะการปฏิสมั พนั ธ์ต้องการเวลาให้กบั ทงั สองฝ่ าย แตบ่ าเรียไม่ สามารถให้เวลาแบบนนั กับใครได้ หากมนั ทับซ้อนกับเวลาของ เขา ดังนัน เขาจึงเรียนรู้ทีจะให้คนรอบข้างเคยชินกับการ ได้รับเวลาทีเขาจงใจมอบให้ ไมว่ ่าจะเป็นความชว่ ยเหลือในเวลา ทีเขาอยากช่วยเหลือ หรือความช่วยเหลือทีเขายืนมือเข้าไป เขา ไมป่ ฏิเสธวา่ ครึงหนงึ เขาทํามนั อยา่ งเต็มใจ เพราะคนเหลา่ นนั คือ คนสําคญั ของเขา แตอ่ ีกครึงหนึง เขาทําให้เพราะเขารู้ดีว่า หาก เขาไมท่ ําให้ในเวลาทีเขาทําได้ เมือไรก็ตามทีคนเหล่านีก้าวลําเข้า มาในอาณาเขตของเขา เขาก็จะหงดุ หงิด อารมณ์หงุดหงิดน่ากลัวกว่าโกรธ เพราะเมือไรทีเรา หงุดหงิด เรามักต้องเก็บซ่อนมันไว้มากกว่าจะโพล่งมันออกมา แล้วยิงถ้าต้องถูกบังคับให้เก็บซ่อนไว้ซําๆ หลายครังเข้า จุด แตกหักทีน่ากลัวกว่าการอาละวาดก็จะเกิดขึน บาเรียไม่ชอบ ความขดั แย้ง ไม่ชอบการถกเถียงอย่างไร้เหตผุ ล เขาจึงหลีกเลียง การทําให้ตวั เองหงดุ หงิด มนั ไมไ่ ด้เสียอะไรมากมาย หากเราจะถอยให้คนอืนก้าว หนึง หรือยอมเสียเปรียบสกั นิดหน่อย เพือให้เกิดความสมั พนั ธ์ที ราบเรียบ นันคือ หลักการของบาเรีย แต่เขาก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ว่า

250 ¡ÑÅ°Ô´Ò หลักการนันจะใช้ ไม่ได้ผล หากคนคนนันคือคนทีอยู่กับเรา ตลอดเวลา พรึบ! พรึบ! พรึบ! “อ๊ะ ไม่ทนั เวลาอีกแล้ว แย่จงั เลย” เสียงอทุ านของมารี ทําให้บาเรียหลดุ จากภวงั ค์ ชายหนมุ่ กะพริบตาสองสามครัง เพือ เรียกสตทิ ีหลดุ ลอยไปไกลให้กลบั มา ขณะทีมารีหนั มาทําหน้าเหย เกเป็นเชงิ ฟอ้ งบาเรียวา่ “เกมไพย่ ากจงั วนั นีมารีจะได้เห็นโคมไฟลอยหรือเปลา่ ” บาเรียยิมพลางตอบว่า “หลักการคือต้องจําให้ได้แล้ว จบั คใู่ ห้ถกู ถ้ามารีทําได้สองอยา่ งนีได้คลอ่ ง ก็ได้เหน็ แนๆ่ ” “พดู งา่ ยแตท่ ํายากนีนา” “มันไม่ยากเกินไปหรอก ไปกินข้าวกันเถอะ แล้วค่อย กลบั มาเลน่ ตอ่ ” บาเรียเอย่ พลางลกุ ขนึ มารีจงึ ลกุ ตาม “นงั เลน่ เกมทงั วนั เบือไหม” มารีเอือมมือไปจับแขนบาเรียเป็นหลัก เพือใส่รองเท้า พลางตอบวา่ “ไมเ่ หน็ เบือเลย บาเบอื เหรอ”