Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 151 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ก็รู้สึกยงั ไงทีได้แตง่ งานแบบไม่ทนั ตงั เนือตงั ตวั ไง” ทีน่า แทรกด้วยสีหน้าแดงระเรือ บาเรียขมวดควิ “ใครแตง่ งานกนั ทีน” ทีนา่ ยกั ควิ พลางพยกั พเยิดหน้าไปทางมารีทีนอนอยู่ “ก็พี โคตลั บอกวา่ ภตู มอบจมุ พิตให้ใคร เขาก็จะมอบทงั พลงั และหวั ใจ ให้คนคนนัน งานนีไม่เรียกว่าแต่งงานจะเรียกว่าอะไร โคตรโร แมนติกอะบา อย่างกับภูตนาฬิกากบั มาสเตอร์ไซเอนเลย ฉันละ ตืนเต้นแทน” บาเรียลอบถอนหายใจอย่างลําบากใจ “อย่าพดู ซีซวั น่า ทีน ฉันว่ามันต้องมีวิธี ใครจะเอาชีวิตผูกติดกับใครได้ละ ไม่มี เหตผุ ลอะไรทีเธอต้องมาผูกชีวิตติดอยู่กับฉัน เรืองพลังน่ะเหรอ ฉนั ไมไ่ ด้อยากได้เลยนะ เดก็ คนนีก็ต้องมีชีวติ ของเขาเอง” “อู้ว พ่อคนดี ฉันก็แค่พดู ไปตามเนือผ้า นายไม่ได้อย่กู ับ มารีทงั วนั เหมือนกบั ลลิ า่ นี เด็กคนนนั มองตามนายไปทกุ องศายิง กวา่ กล้องสอดแนมเสียอีก” บาเรียไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เพราะเขาคิดว่า ต้องมีวิธีที เป็นผลดีกบั ทกุ ฝ่าย อาจเป็นเรืองจริงทีเดก็ คนนีลืมตามองเห็นเขา เป็นคนแรก แตใ่ นเมือเธอเป็นสิงมีชีวิตทีเรียนรู้เป็นและรวดเร็วยิง

152 ¡ÑÅ°Ô´Ò กว่ามนุษย์เสียอีก อีกไม่นานเธอก็จะเรียนรู้ทีจะอยดู่ ้วยตวั เองได้ เขาก็แคร่ อจนถึงวนั นนั ซงึ คงอีกไมน่ าน ‘เมือทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปกติ เขาก็จะได้เพือนเพิมอีก หนงึ คน มนั ก็เทา่ นนั ’ “บารําคาญมารีเหรอ” ลิล่าถามขึนบ้าง แตบ่ าเรียเพียง ส่ายหน้า แล้วก้มหน้าอา่ นหนงั สือตอ่ คนถามก็ได้แต่ถอนหายใจ พลอยหนกั ใจไปกับทงั คู่ โดยไม่รู้ว่าคําถามของลิล่า ทําให้คนที งวั เงียตนื ขนึ มาได้ยินเสียงคยุ พอดจี นต้องขมวดควิ ‘รําคาญ บารําคาญเรา จริงเหรอ โอย...แสบจงั ’ มารีคิด พลางหลบั ตาแน่นเพือเก็บงําความแสบร้อนทีข้อเท้าซึงอย่ใู ต้ผ้า ห่ม ไม่นานความรู้สึกแสบร้ อนนันก็หายไป ทําให้เธอผ่อนลม หายใจยาวออกมาอยา่ งเป็นสขุ แล้วหลบั ลกึ ตอ่ ไปอีกรอบ คณะเดินทางของชิลด์หยุดค้างแรมกลางทางซึงเป็นจุด พกั สําหรับนกั เดนิ ทาง ทกุ คนตา่ งล้วงเอาเตน็ ท์เดนิ ทางของตวั เอง ออกมาตดิ ตงั จากนนั พวกผ้ชู ายก็แบง่ หน้าทีกนั กางอาณาเขตเวท ค้มุ ครองทีพกั ขณะทีผ้หู ญิงก็เตรียมอาหาร ไม่นาน ทงั หมดก็มา นงั รวมกนั อยขู่ ้างกองไฟ แบง่ ปันอาหารกนั กิน

BarIa’ MIssIon II 153 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เดนิ ทางตามเส้นทางนีก็ดีอยหู่ รอก แตน่ ่าเบือจริง” เวิร์น เอย่ ขณะเคยี วอาหารอยา่ งอดรู้สกึ เซ็งไมไ่ ด้ “อยากวิงไลต่ ามพายหุ มนุ อย่างเมือหลายวนั ก่อนหรือไง” ชิลด์แหย่ “เวิร์นคงไม่อยากวิงไล่พายุหรอก แตอ่ ยากไล่ตามอย่าง อืนมากกว่า จริงไหมเวิร์น” ทีน่าได้ทีก็แซวเพือนบ้าง จนเวิร์นส่ง สายตา ‘ฝากไว้กอ่ นเถอะ’ ให้ทีนา่ จนเจ้าตวั หวั เราะร่าชอบใจ “เอ้อ วนั ก่อนฉันได้รับจดหมายจากพีจด้วยนะ” ลิล่าเอย่ ขนึ ทําให้ชายหนมุ่ ทีถกู ล้อหนั มามองเธอ “เหรอ พีจเขียนวา่ ไง” ลิลา่ ยมิ “เวริ ์นต้องดีใจแนเ่ ลย” “อะไรละ บอกมาเร็วๆ ลิลา่ ” เวริ ์นถามอยา่ งล้นุ ๆ ลลิ า่ เลยตอบวา่ “พีจก็แคถ่ ามวา่ ฉนั ทําสลดั สตู รของเวิร์น ได้หรือเปลา่ เพราะสลดั แบบนนั หายไปสองสามวนั แล้ว”

154 ¡ÅÑ °Ô´Ò สีหน้ าล้ ุนระทึกของเวิร์ นเปล่งประกายสดใสขึนทันตา จากนนั ก็นงั เคียวอาหารไปยิมไปราวกบั คนบ้า จนชิลด์อดแซวขึน ไมไ่ ด้วา่ “หน้าบานเชียว เอาอาหารลอ่ นีหวา่ ” “อ๊ะ นายไม่มีบ้างก็อย่ามาอิจฉา บา ขากลบั ฉันขอแยก กบั นายกลบั บ้านหนอ่ ยนะ” เวิร์นหนั ไปบอกบาเรียทีหลงั จบงานนี พวกเขาต้องร่วมกนั วิเคราะห์ผลการใช้หมวกมาสเตอร์บราวน์ตอ่ อีก บาเรียเลยเอย่ แซวขนึ วา่ “พออยา่ งนี ก็ทําเป็นคดิ ถงึ บ้านขนึ มาเลยเชียวนะ” เวิร์นทําเป็นไมส่ นใจคําแซวของเพือนกินอาหารตอ่ อยา่ ง มีความสขุ บาเรียมองอย่างนนั เลยถามสิงทีติดใจเวิร์นมาตลอด วา่ “คดิ ออกแล้วหรือยงั ละ วา่ ทําไมพีจถงึ ขอให้หา่ งๆ กนั ” คําถามของเพือนทําเอาอารมณ์ทีกําลังดีสุดๆ ของเวิร์ นลดระดบั ตกฮวบลงจนหน้าเหียว แล้วสา่ ยหน้า “ยงั แตฉ่ นั รู้สกึ วา่ พอห่างกนั อยา่ งนี ฉนั ยิงคิดถึงเขามาก ขนึ ยงั ไงก็ไมร่ ู้ หรือเขาต้องการให้ฉนั คดิ ถึงเขาวะ”

BarIa’ MIssIon II 155 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียยกั ไหล่ ทงั ทีในใจก็ดีใจแทนเพือนทีอย่างน้อยก็ไม่ โง่เกินไปจนไมร่ ู้สึกอะไรเลย เวิร์นนะ่ เก่งทกุ อย่างเรืองตอ่ สู้ แตพ่ อ มาเป็นเรืองความสมั พนั ธ์บางทีก็ฉลาดน้อย ดีนะคนรักของเวิร์น เป็นผู้หญิงเปิดเผยอย่างพีจิส หากเป็นคนเก็บตัวหงิมๆ ทีพูด คําตอบคําอยา่ งลิลา่ ละก็ มีหวงั เลกิ กนั ไปนานแล้ว “เอ่อ พดู ถึงพีจ ฉันรู้แล้วนะว่าทําไมพีจถึงยอมไปไหนมา ไหนกบั รุ่นพีจอมเวทฝึกหดั คนนนั ” ทีนา่ เอย่ ขนึ เหมือนนกึ ได้ ทําให้ คนทีข้องใจเรืองนนั หผู งึ “เพราะอะไร” ทีนา่ ยมิ อมภมู พิ ลางแบมือ “คา่ ขา่ วละ” “หน้าเลือด” เวริ ์นวา่ ทีนา่ ยกั ไหล่ “จะเอาปะละ” “เอา เทา่ ไร” การรับข้ อเสนออย่างไม่เกียวงอน ทําให้ คนทังกลุ่ม หวั เราะฮาครืน ขณะทีนา่ เรียกราคาคา่ ขา่ ว “นายต้องเป็นทาสให้ฉนั ใช้งานหนงึ วนั ฉนั จะบอก”

156 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ตกลง บอกมา” เวิร์นรับคําโดยไมค่ ิด ทีนา่ เหลือบไปมอง โคตลั เลก็ น้ยแล้วหนั มายมิ หวานพลางตอบวา่ “รุ่นพีคนนนั ทําอาหารเป็น” เวิร์นขมวดควิ “แล้วยงั ไง เพือนพีจทําอาหารเป็นตงั หลาย คน แล้วคนนีมนั พิเศษตรงไหน” “แล้ วถ้ าฉันบอกว่า อาหารจานนันคือ สตูว์เผ็ดเนือ สามรสของร้านปรินเซสมิคาเอลละ่ ” ดวงตาของเวิร์นเบกิ กว้าง ก่อนทีจะเปลง่ ประกายเจิดจ้า จนคนมองต้องเขม่นอย่างอิจฉา ตามด้วยเสียงหวั เราะอย่างบ้าๆ บอ พลางหนั ไปหาเพือนๆ ราวกบั อยากอวดเตม็ ทีพลางพดู วา่ “เมนูโปรดของฉัน พีจจะทําอาหารให้ฉันกินละ อาหาร โปรดของฉนั ” “เออ พวกเรารู้อยู่แล้ว นายกลับบ้านทีไรก็เอามาฝาก พวกเราทกุ ทีเลยนีหว่า” ชิลด์รับคําอยา่ งเซ็งๆ เพราะเวิร์นเป็นคน แรกในกลุ่มพวกเขาสามคนทีมีแฟนเร็ว แล้วก็มีแฟนอย่คู นเดียว แถมพีจิสก็ได้ชือว่าเป็นคนทําอาหารห่วยแค่ไหนทุกคนรู้ดี จน เวริ ์นนนั แหละทีถกู ล้อวา่ จะเป็นพอ่ บ้านดแู ลพีจิส แทนทีหน้าทีนนั

BarIa’ MIssIon II 157 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè จะเป็นของผู้หญิง แต่เวิร์นเคยสนไหม ไม่เลย ดีใจเสียอีกทีได้ทํา แบบนนั “พีจถึงขันเรียนทําเมนูอาหารทีนายชอบ แต่นายดนั ทํา ตวั งีเง่า สมนําหน้า สมแล้วทีพีจไม่รับสร้อยคืน” ทีน่าสําทบั แต่ เวิร์นไม่ได้สนใจเลย เขาอยากไปซีเอร่าเดียวนีด้วยซําถ้าไม่ติดว่า ต้องทํางาน “เธอรู้เรืองนีได้ไง” “อ๊ะ ฉนั คอื ใคร ทีน่า ปาร์ค นะจ๊ะ มีอะไรทีฉันอยากรู้แล้ว ไมร่ ู้ ไมม่ ี” ทีนา่ ตอบอยา่ งเชิดๆ จนลลิ า่ สา่ ยหน้าหวั เราะขํา บทสนทนาในหมู่เพือนยังดําเนินไปเรือยๆ ลิล่าก็เริม สังเกตว่ามารี ที มองซ้ ายมองขวายิมบ้ างหัวเราะบ้ างเริ มนังนิง ตอนแรกลิล่าคิดว่าเด็กสาวง่วง แต่พอลองสงั เกตกลับไม่ใช่ มือ เล็กกมุ ข้อเท้าข้างทีเจ็บเอาไว้แล้วก้มหน้านิง จานอาหารก็ว่างไม่ ยอมกินอะไร ลิล่าเหลือบมองบาเรียทีเห็นความผิดปกติเหมือน เธอ แต่เพราะบาเรียนงั ข้างเวิร์นซึงกําลงั คุยสนกุ ปาก เลยไม่ได้ ขยบั มาหา ลลิ า่ จงึ เป็นคนขยบั เอง “มารี เป็นอะไรหรือเปลา่ จ๊ะ”

158 ¡ÅÑ °´Ô Ò มารีเงยหน้าขึนแล้วยิม ใบหน้าหวานทีควรจะผ่องใส เหมือนวนั แรกทีเธอเจอกลบั ซีดเผือด ก่อนจะฟุบลงกับไหล่ของลิ ล่า แล้วก่อนทีลิล่าจะร้องให้ใครช่วย บาเรียก็ลกุ พรวดมาถึงแล้ว อุ้มมารีขึน ตามด้วยโคตลั ทีตรงเข้ามาแตะทีขาข้างทีมีแผลรอย ไหม้ แล้วเอย่ วา่ “สะเก็ดไฟนนั ต้องมีพิษทีสง่ ผลตอ่ พวกพืชแน”่ “พีรู้งนั เหรอ” บาเรียหนั ไปจ้องหน้ารุ่นพีอยา่ งตําหนิ ทีรู้ดี แตไ่ มเ่ ตรียมการปอ้ งกนั “ไมร่ ู้ แคเ่ ดา นายตา่ งหากควรดแู ลมารีดีๆ” โคตลั ย้อน “ทงั คู่หยุดเถียงกันก่อนได้หรือเปล่าคะ เป็นเพราะพวก เราไม่รู้มากกว่า ว่าไฟนันทําร้ ายอะไรมารีได้บ้าง รีบพามารีไป เต็นท์ทีพัก่อนเถอะค่ะ ฉันจะลองใช้ไฟของฉันรักษาด”ู ลิล่า เตือนสติ บาเรียจงึ รีบสาวเท้าไปยงั เตน็ ท์ของตวั เอง “งนั ไปทีเตน็ ท์ฉนั อยใู่ กล้สดุ ”

BarIa’ MIssIon II 159 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 50 à¾Íè× ¹ อาการของมารีเหมือนคนไข้ขนึ แตต่ วั ไม่ร้อน จดุ ทีร้อนมี แคต่ รงขาส่วนทีโดนไฟไหม้เทา่ นนั ทีร้อนจีราวกบั มีไฟสมุ แตเ่ ด็ก สาวก็ทําเพียงขมวดควิ ไมม่ ีเสียงร้องออกมาให้รู้ว่าเธอเจ็บปวดสกั แค่ไหน บาเรียวางเธอลงบนเตียงของเขา แล้วหาผ้ามาคลุมตวั เดก็ สาวไว้ จนเหลือแคข่ าทีเป็นแผล ลลิ า่ กําลงั ก้มมองอยา่ งสงสยั “ฉันเคยเห็นแผลไฟเวทลวกในชนั เรียนพรีคลาส แต่เมือ รักษาหาย มนั ก็นา่ จะหายนีนา” “แตม่ ารีไม่ใช่คนนะ ถอยให้พีดหู น่อย” โคตลั พูด พลาง แตะมือของเขาลงไป แสงสีเขียวเรืองพ่งุ จากมือโคตลั ทําให้ร่าง ของมารีกระตกุ จนโคตลั ต้องชกั มือกลบั “ทําไมถงึ รักษาไมไ่ ด้”

160 ¡ÅÑ °´Ô Ò “เมือวานฉันยงั รักษาได้อย่เู ลยนะ ตอนนงั ในรถทีมาทีนี บาก็ยงั รักษาได้” ลิลา่ แย้ง “บาลองสิ” บาเรียเอือมมือมาจบั ขาของมารีเหมือนกบั ทีเขารักษาให้ เธอบนรถ เขาเริมถ่ายเทพลงั เข้าไปแผลรอยแดงก็เริมยบุ ลง ความ แสบร้อนทีขาก็ลดลงด้วย เมือเห็นแผลจางหายไป ทงั สามก็ถอน หายใจอยา่ งโลง่ อก “ต้องเป็นพลงั ของบาเทา่ นนั เหรอ แปลกจงั ” ลิลา่ พมึ พํา “เมือวานก็เป็นแบบนี” โคตลั เอย่ “เมือวานเกิดอะไรขึนครับ” บาเรียถามพลางขยบั ผ้าห่ม มาคลมุ ขาเดก็ สาวจนมิด แล้วหนั มาถาม โคตลั มองใบหน้าหลบั ใหลอย่างเป็นสขุ ของมารี แล้วเอ่ย ว่า “เมือวานตอนทีนายไม่อยู่ ฉันสังเกตว่ามารีดทู ่าอ่อนแรงลง เรือย แต่ไม่ได้เกิดจากความหิวนะ ฉันนึกถึงคุณนาริขึนมาได้ก็ เลยลองพามารีไปหานาย แล้วก็ได้ผล มารีดดู ีขนึ ในตอนเช้าอยา่ ง ทีเห็น”

BarIa’ MIssIon II 161 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียขมวดคิวกบั คําอธิบายของโคตลั ขณะทีลิล่าถาม ขนึ วา่ “แถม ตอนนี ใ ครก็ รั กษาแผ ลของ ม ารี ไ ม่ไ ด้ ด้ วยนะ คะ อยา่ งนีจะเป็นด้วยเหตผุ ลเดยี วกนั หรือเปลา่ คะ” โคตลั สา่ ยหน้า “ไมร่ ู้สิ แตเ่ ดาวา่ นา่ จะใช”่ “อย่าเพิงเดาเลยครับ เอาไว้ เจอท่านกราเตราก่อน อาจจะไม่ใช่อย่างทีคิดก็ได้ ลิล่า เดียวให้มารีนอนกบั เธอแล้วกนั เผือเกิดอะไรขนึ จะได้มีคนชว่ ยด”ู “แล้วทําไมนายไม่เฝ้าเองละ ถ้ามารีเป็นอะไรนายจะได้ เป็นคนรักษา ลิลา่ จะชว่ ยอะไรได้” โคตลั แย้งด้วยสีหน้าจริงจงั จน บาเรียเถียงไมอ่ อก “บาเฝา้ น่ะดีแล้ว เกิดมารีเป็นอะไรจะได้ช่วยได้ทนั นะ” ลิ ล่าขอร้องอีกแรง ระหว่างทีรอบาเรียตดั สินใจ โคตลั จึงดึงลิล่าให้ เดนิ ออกจากเตน็ ท์ แล้วพดู ทงิ ท้ายวา่ “ฉันจะไปบอกคนข้างนอก ฝากทางนีด้วยแล้วกัน ไปลิ ลา่ ”

162 ¡ÅÑ °Ô´Ò “คะ่ ฝากด้วยนะบา” บาเรียมองไลห่ ลงั รุ่นพีกบั เพือน แล้วหนั มามองคนทีนอน หลับอยู่ เขาทรุดตัวลงนังข้างเตียง ลางสังหรณ์ของเขาตังแต่ วินาทีแรกทีสบตาเดก็ คนนีแล้ว วา่ เขาควรหลบ แตไ่ ม่รู้เพราะอะไร สมองของเขาก็ได้ประมวลผลออกมาเร็วบอกกัน ว่าบางที....เขา อาจจะหลบไมพ่ ้น ข้างฝ่ายลลิ า่ ทีถกู โคตลั ดงึ ออกจากเต็นท์มาด้วยกนั ก็มอง ทา่ ทางอมยมิ ปนสะใจของโคตลั อยา่ งไมเ่ ข้าใจแกมสงสยั “พีโคตลั ยมิ ทําไมคะ” “ขําพ่อคนดีของเราน่ะสิ งานนีได้สนุกแน่” โคตลั ตอบ ด้วยสีหน้าไร้กงั วล ไมเ่ หมือนกบั โคตลั ทีพดู ถึงอาการป่ วยของมารี เมือกีเลยสกั นดิ “สนกุ ? เรืองอะไรคะ” โคตัลฮัมเพลงเบาๆ พลางส่ายหน้ าปฏิเสธทีจะบอก พลางเดินไปเข้ากลุ่มรุ่นน้องเพืออธิบายอาการของมารี รวมทงั เหตผุ ลทีให้บาเรียเฝ้าคนเจ็บ ก่อนจะชวนคยุ เรืองอืนหน้าตาเฉย ลิล่ามองความสนุกสนานทีเกิดขึน แล้วเริมสังหรณ์ใจไม่ดี ลิ

BarIa’ MIssIon II 163 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè นคอร์นกับโคตลั มีสิงหนึงทีเหมือนกัน นนั ก็คือ อะไรก็ตามทีทงั คู่ สนกุ มนั จะต้องมีใครสกั คนเดอื ดร้อนสินา่ บาเรียนงั อา่ นหนงั สือฆ่าเวลาไปเรือยๆ แม้ข้างนอกเต็นท์ จะไม่มีเสียงพูดคุยของเพือนๆ แล้ว เขาเหลือบมองนาฬิกาก็ พบว่าเวลาล่วงเลยเข้าสู่วนั ใหม่แล้ว ชายหนุ่มลุกขึนบิดขีเกียจ เก็บหนงั สือ แล้วดึงเอาเตียงนอนสนามขนาดเล็กของตวั ออกมา วางข้างเตียงใหญ่ทีมารีนอนอยู่ ก่อนจะล้มตวั ลงนอน แตข่ ณะที เขากําลงั จะเคลิมหลบั เสียงมารีก็ดงั ขนึ “บา” บาเรียผดุ ลกุ ขึน แล้วหนั ไปสบตาคนเรียก “เป็นอะไรครับ เจบ็ แผลหรือเปลา่ ” มารีสา่ ยหน้า แล้วยืนมือมาเหมือนอยากให้บาเรียจบั มือ ชายหนมุ่ มองมือนนั นิงไปนดิ หนงึ แล้วตงั สตยิ ืนไปจบั มือเธออยา่ ง ระมดั ระวงั พลางถามวา่ “ฝันร้ายงนั เหรอ” มารีสา่ ยหน้าอีก “บาเกลียดมารีเหรอ”

164 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘ไม่’ คําตอบทีผุดขึนในใจ ทําให้มารียิมอ่อน รอยยิมนนั ทําให้บาเรียรู้แล้วว่าเขาไมจ่ ําเป็นต้องตอบเธอก็รับรู้คําตอบได้อยู่ แล้ว การถกู อ่านใจทําให้บาเรียรู้สกึ อึดอดั อย่บู ้าง แตถ่ ้ามนั ทําให้ เดก็ คนนีมีสีหน้าทีสดใสขนึ เขาก็ยนิ ดี “แล้วรําคาญไหม” บาเรียขมวดคิวกบั ศพั ท์ใหมท่ ีหลดุ จากปากของมารี เด็ก คนนีจะวา่ เป็นผ้ใู หญ่ก็ไม่ใช่ เป็นเด็กก็ไม่เชิง เธอเข้าใจสิงรอบตวั ได้ดี รัก ชอบ เกลียด แต่บางครังก็ไม่เข้าใจความรู้สึกทีอยู่ตรง กลางระหว่างคําเหล่านัน เป็นเด็กทีเกิดจากธรรมชาติโดยแท้ ชดั เจนและตรงไปตรงมา การนิงทําให้คนนอนอยนู่ ําตาร่วงพรู “เธอ...ร้องไห้ทําไม” บาเรียถามเสียงหลง พลางยกมือขนึ เกลียหยดนําตาทีไหลรินจากดวงตาคสู่ วย บาเรียไม่ชอบเห็นคน ทําหน้าเศร้า ไม่ว่าจะคนรู้จกั หรือคนไม่รู้จกั หากทําให้คนทกุ คน ยิมได้ เขาก็จะทํา แต่เด็กคนนีทังทําหน้าเศร้ า แล้วยงั ร้ องไห้ต่อ หน้าเขาในวนั เดียวกนั อีก ‘นีเราทําอะไรผิดไปงนั เหรอ’ “มารีทําให้บารําคาญเหรอ” มารีถาม

BarIa’ MIssIon II 165 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ใครบอกเธอ” มารีสา่ ยหน้า “มารีได้ยินลิลา่ ถามบา” “แคน่ นั ?” มารีพยักหน้า แล้วหยดนําตาก็ไหลพรากออกมาอีก จน ชายหน่มุ ต้องถอนหายใจ การคิดเองเออเอง มนั อย่ใู นพนั ธุกรรม ของพวกผู้หญิงหรือไง ขนาดเด็กทีเกิดมาไม่กีวัน ยงั น้อยใจเป็น ผู้ชายอย่างเราๆ ก็คงต้องเลิกพูดคําว่า ‘อย่าไปใส่ใจ’ ได้แล้ว เพราะผ้หู ญิงเขาทําไมไ่ ด้ “แล้วได้ยินฉนั ตอบหรือเปลา่ ” มารีสา่ ยหน้า บาเรียขยบั ตวั มานงั ทีขอบเตียง แล้วลบู หวั เดก็ น้อยขีแยพลางตอบวา่ “วนั หลงั ถ้าฉนั ไมไ่ ด้พดู ก็แสดงวา่ ไมไ่ ด้รู้สกึ อยา่ งนนั ” มารีแหงนหน้ามองคนลบู หวั “แตบ่ าก็คดิ ใชไ่ หม” บาเรียขมวดคิว ความสามารถในการอ่านใจของมารี จะต้องสร้างความลําบากตอ่ ไปอีกแน่ ดงั นนั เพือความชดั เจน บา เรียจงึ เอย่ ขนึ ด้วยนําเสียงจริงจงั วา่

166 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ห้ามอา่ นใจผมได้ไหม” มารีมองมือบาเรียทีเธอกมุ ไว้ แล้วตอบวา่ “มารีได้ยินเอง มารีไมไ่ ด้ตงั ใจ แต.่ ..” มารีพยายามยือมือทีเธอกมุ เอาไว้แล้วพดู ตอ่ เร็วๆ ว่า “แตม่ ารีสญั ญาว่าจะไมเ่ ชือเสียงในใจของบา มารีจะ เชือตามทีบาพดู อยา่ ปลอ่ ยมือนะ” บาเรียมองมือเล็กทียือมือของเขาคืนไปกมุ ไว้ แล้วถอน หายใจยาว เด็กคนนีติดเขาแจแบบนีเพียงพอเธอเห็นเขาเป็นคน แรก แต่ไม่ว่าเธอจะตามติดเขาด้วยเหตผุ ลอะไร สถานะของคน ตรงหน้าในชีวติ ของ นายบาเรีย มิชชาร์พ ต้องชดั เจน “มารี จริงหรือเปลา่ ทีเธอต้องได้รับพลงั จากผมเทา่ นนั ” “ไม่รู้สิ มารีรู้แตว่ ่า มารีจะอยู่กบั บา จบั มือไว้อย่างนีแล้ว มารีรู้สกึ สบาย” รอยยิมสดใสปรากฏบนใบหน้าแสนหวาน บาเรียคงไม่ สามารถเปลียนความจริงได้ นอกจากยอมรับและหาทางแก้ไขใน อนาคต เหนือสิงอืนใด ต้องทําให้เธอไม่ยึดติดอยู่กับเขาแค่คน เดียวก่อน

BarIa’ MIssIon II 167 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “นนั เพราะมีแต่ผมทีถ่ายเทพลังให้มารีได้ เดียวพอเรา เจอทา่ นกราเตรา อาจจะมีทางแก้ไขให้มารีมีชีวิตอย่ไู ด้ด้วยตวั เอง คนเราน่ะ ต้องมีชีวิตอย่เู ป็นของตวั เองนะ อย่าเอาชีวิตเราไปผูก ตดิ อยกู่ บั ใคร” มารีมองบาเรียตาค้าง แล้วปล่อยให้นําตาไหลรินออกมา อีก บาเรียมองนําตาเป็นสายนนั อยา่ งออ่ นใจ “อย่าร้ อง เด็กดี ผมไม่ได้หมายความว่าจะแยกจากกัน ตรงนี แตจ่ ะรอจนกวา่ มารีอยไู่ ด้ด้วยตวั เองตา่ งหาก” มารียกมือปา้ ยนําตา แล้วถามเสียงเครือว่า “ไมแ่ ยกจาก กนั เลยไมไ่ ด้เหรอ” บาเรียนงิ ขงึ ไปกบั คําถามตรงไปตรงมาของเดก็ สาว นาน แล้วทีเขาลืมความรู้สึกเจ็บปวดของการจากลา มนุษย์เป็นสัตว์ สงั คม การได้อย่รู ่วมกันสร้างความปลอดภยั ให้เรา ดงั นนั เมือถึง เวลาจากลาจึงเจ็บปวด แต่ไม่นานความเจ็บปวดนันก็จะ กลายเป็นความคิดถึง กับภาพความทรงจําทีงดงาม เด็กคนนีก็ แคต่ ้องเรียนรู้สจั ธรรมข้อนนั

168 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ถ้าเราเป็นเพือนกนั อยากเจอกนั เมือไรก็มาเจอได้ ไมไ่ ด้ ล้มหายตายจากไปนี มารีเป็นภตู ต้องตายทีหลงั ผมอยแู่ ล้ว” ชาย หนมุ่ ปลอบ “พะ...เพือนเหรอ ถ้าเป็นเพือนจะไปหาเวลาไหนก็ได้ เล่น ด้วยกันเท่าไรก็ได้ใช่ไหม” มารีถามพลางนึกถึงลูกสตั ว์ต่างๆ ใน ป่ าทีอยู่ในภาพความทรงจําของเธอ พวกมันเล่นกันอย่าง สนกุ สนาน เธอเองก็อยากมีเวลาแบบนนั เหมือนกนั “ใช่ แถมไมใ่ ช่มีแคผ่ มคนเดียว แตม่ ีคนอืนๆ ด้วย มารีจะ ไม่เหงาเลย” บาเรียกล่อม เขารู้ตวั มานานแล้วว่าตวั เองเป็นคน กลอ่ มคนเก่ง และครังนีก็เหมือนทกุ ครังทีเขาต้องรับหน้าทีนนั “ดงั นนั พกั ผ่อนนะ ถ้าเจ็บตรงไหนก็บอกฉนั อดทนอีกนิด เดยี ว ถ้าเจอทา่ นกราเตราเมือไร เราก็จะรู้วิธีทําให้เธอแข็งแรง ทีนี มารีก็จะได้เจอเพือนมากกวา่ ทีเห็นวนั นีอีกนะ” มารีพยกั หน้ารับหลายทีแล้วยิมหวานให้นกั กล่อมคนมือ ทอง จนบาเรียต้องชะงักไปหลายวินาทีก่อนจะลูบหัวเด็กสาว เบาๆ และพดุ ตอ่ “นอนเถอะ ไมเ่ จ็บแผลแล้วใชไ่ หม” “ไม่แล้ว” มารีตอบพลางปิดเปลือกตาลง ไม่นานเธอก็ หลบั ไป ทําให้คนทีโดนกมุ มืออย่ขู ยบั ตวั ออกหา่ ง แล้วถอนหายใจ

BarIa’ MIssIon II 169 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ยาว ขณะมองใบหน้ายามหลับของเด็กน้อยในคราบเด็กสาว อย่างอ่อนใจ ก่อนจะเดินกลบั มานอนบนเตียงสนามของตวั เอง แล้วหลบั ตาลงเขาผ่อนลมหายใจยาวอย่างโล่งอก ทีจดั การกับ ปัญหาทีคดิ ไมต่ กมาตงั แตเ่ มือวานได้ขนั หนงึ แล้ว เท่านีโลกอันสงบสุขของเขาก็จะยังคงเป็ น...อย่างทีมนั เคยเป็น ขณะเดยี วกนั ร่างสีเขียวของฟอรีก็พุ่งปราดมาปรากฏตวั ทีเชิงผาของ ภูเขาสูงชัน ซึงเป็นจุดมนตราของรัฐดินอร์ต้า ด้วยภูมิประเทศ กนั ดารในยามคําคืนนี เสียงสายลมพดั ดงั หวีดหวิว ทําให้ร่างเล็ก ของฟอรี ดูเหมือนเปลวไฟสีเขียวซึงต้ านทานสายลมแรงนันได้ อย่างน่าอศั จรรย์ สตั ว์ศกั ดิสิทธิแหง่ รัฐฟอริโซ่ยืนนิงอย่ตู รงนนั ไม่ นาน อาณาเขตปอ้ งกนั ของผ้ดู แู ลจดุ มนตราก็เปิดออก ร่างสงู ของ หญิงวยั กลางคนเจ้าของดวงตาสีเขียวสดก็เดินออกมาทําความ เคารพเขา “ท่านเจ้าแจ้งว่าจะมีแขกคนสําคญั จากฟอริโซ่มาเยียม เยียน ไมน่ กึ เลยวา่ จะเป็นทา่ นฟอรี”

170 ¡ÑÅ°´Ô Ò ฟอรีกระโดดขึนไปบนไหล่ของอมีเรียแล้วเอ่ยเสียงเคร่ง ขรึมว่า “ดเู หมือน โกลดี ทอย จะไม่ยอมรามือจากมารีโลนี ดิก เคนท์เลยอยากให้ฉันมาปรึกษาเธอเรืองรับมือเจ้ามนษุ ย์หน้าโง่ คนนนั วา่ ไมค่ วรได้ใจให้มนั มากนกั ” อมีเรียพยกั หน้ารับ ขณะเดนิ เข้าส่ตู วั บ้าน “ดฉิ นั กําลงั เร่ง ร่างแบบดดั แปลงอุปกรณ์ทีจะใช้แปลงอญั มณีเวทไว้หลายแบบ แต่คงต้องวิเคราะห์ดวู า่ จะมีความเป็นไปได้ทางอืนอีกหรือเปล่า หากโกลดจี ะทําอยา่ งนนั จริง” “เขาทําแน่ แตฉ่ ันจะไม่ยอมให้เขาแตะต้องตวั เด็กคนนนั เดด็ ขาด เจ้าหนบู าเรียก็คงคดิ เหมือนกนั ” อมีเรียชะงกั มือทีกําลงั ปิดประตู แล้วหนั มามองฟอรี “ยังไม่ร้ ู เหรอว่าลูกชายตัวเองได้ จุมพิตแห่งภูตไพรไป ครอง” “เปลา่ คะ่ รู้แล้ว และได้ให้คําแนะนําไปพอสมควร ทีเหลือ ...ก็คงต้องรอให้เขาตดั สนิ ใจเอง”

BarIa’ MIssIon II 171 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ฟอรีมองผู้หญิงทีได้ชือว่าเป็นอัจฉริยะอย่างพอใจ ตอน แรกเขาไม่ค่อยพอใจนิดหน่อย ทีมารีเลือกเด็กจากดินอร์ต้า แต่ เทา่ ทีดู มนั ก็ไมเ่ ลวเสียทีเดยี วทีเป็นแบบนนั “โชคชะตามกั เลือกสิงทีดที ีสดุ เสมอจริงไหม” อมีเรียยิมแล้วตอบกลบั วา่ “เราจะรู้ว่าดีทีสดุ ก็ตอ่ เมือเรา ผา่ นมนั มาแล้ว ดฉิ นั เพียงหวงั ว่า ลกู ชายของดิฉัน...จะผา่ นมนั ไป ได้”

172 ¡ÑÅ°´Ô Ò 51 àÃÍ×è §Ê¹¡Ø คณะเดินทางตืนแต่เช้ าแล้ วออกเดินทางอย่างเร่ง รีบ หยดุ พกั เพียงกินอาหารกลางวนั เท่านนั จงึ ทําให้มาถึงหมบู่ ้าน มูสตาโน่ได้ก่อนพลบคํา ทันตังแคมป์ ในตําแหน่งเดิมอย่างไม่ ขลกุ ขลกั นกั แตด่ ้วยมีคนมาร่วมการพฒั นาผืนป่ าเพิมมากขึนกว่า ช่วงก่อนทีพวกเขาย้ายไปบ้านชิลด์ เลยทําให้พืนทีกางเตน็ ท์ทีพกั น้อยลง จึงต้องใช้เต็นท์นอนรวม แยกเป็นเต็นท์หญิงและชาย เทา่ นนั “ลินค์กับพีดาลนั ยงั ไม่กลับมา ฉันว่าจะเอาเรืองมารีไป ปรึกษาคุณแม่ก่อน นายว่ายงั ไง” โคตลั ถามบาเรียซึงกําลงั ดึง ข้อมลู และภาพการเปลียนแปลงภายในมารีโลนีทีกล้องเก็บภาพ ไว้ขนึ มาบนหน้าจอมนตรา

BarIa’ MIssIon II 173 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ครับ” บาเรียรับคํา ทังทีสองมือยังรัวนิวบนแป้นพิมพ์ ของหน้าจอมนตราเป็นระวิงเพือปอ้ นคําสงั “แล้วมารีละ” “อยกู่ บั ลิลา่ ครับ” บาเรียตอบโดยไมห่ นั มามอง โคตลั เห็นอีกฝ่ ายไม่สนใจเขาเลย จึงเดินออกจากเต็นท์ ของกลมุ่ เขาเพือไปหาเซเลนา่ ชายหนุ่มเดินผ่านกลุ่มเด็กจากแผนกประวัติศาสตร์ จึง แวะถามหาเซเลน่า ก่อนจะเดนิ ตามคําบอกไปหาผ้เู ป็นแม่ แตย่ งั ไปไมท่ นั ถงึ ทีหมาย แจสซี พาววินซ์ ก็สง่ เสียงเรียกเขาไว้กอ่ น “รุ่นพีโคตลั คะ” โคตลั หนั มามองคนทีวิงตามมา แล้วขมวดควิ “ครับ?” “ฉัน แจสซี พาววินซ์ นะคะ เป็ นรุ่นน้ องจากแผนก ประวตั ศิ าสตร์คะ่ ” โคตัลมองหญิงสาวเจ้ าของดวงตาสีส้ มอ่อนอย่าง พิจารณา อดีตคเู่ ดตของบาเรียดเู ป็นเดก็ เรียบร้อย คงแก่เรียน สม กับเป็นด็กดินอร์ต้า แน่นอน แคช่ ุดปฏิบตั ิการทีเธอใส่และความ

174 ¡ÅÑ °Ô´Ò เป็นระเบียบทีเห็นอยู่ในทุกกระเบียดนิวก็พอเดาได้ไม่ยาก ว่า ทําไมเธอถงึ ยอมถอยหา่ งจากการคบหาดใู จกบั บาเรีย “ครับ เพือนบาสนิ ะ มีธรุ ะอะไรกบั ผมเหรอ” แจสซีอ้ าปากทําท่าจะพูด แต่ก็ต้องงับปากลง ลังเล เหมือนไมแ่ นใ่ จอะไรบางอย่าง โคตลั รอให้คนตรงหน้าพดู อยา่ งใจ เย็น แน่นอน ในสมองของโคตลั ก็คิดถึงความเป็นไปได้ของเรือง ร้อยพนั ทีหญิงสาวตรงหน้าอยากจะพูด ซึงล้วนแล้วแตเ่ กียวกับ รุ่นน้องหนมุ่ ผ้แู สนดีของเขาคนนนั ‘ทา่ ทางจะมีเรืองสนกุ ให้เลน่ อีกแล้ว’ โคตลั คิด แล้วแจสซี ก็เอย่ ขนึ ในทีสดุ “รุ่นพีคอื คนทีอยใู่ นขา่ วกบั บาใชไ่ หมคะ” โคตัลยังคงนิง พลางพิจารณาสีหน้าคนถาม แล้วคิด ปะติดปะตอ่ เรืองราว ชายหนุ่มรู้ดีว่าเขาหน้าตาดี ไม่สิ ต้องบอก วา่ เขาหน้าตาดีมาก และด้วยใบหน้าแบบนีเขาถึงถกู เข้าใจผิดคิด ว่าเป็นผ้หู ญิงอย่บู อ่ ยๆ มนั คงเป็นคําสาปของคนตระกลู แวนเวิร์ธ ละมัง ทีลูกชายมกั จะมีใบหน้าสวยหวานราวกับผู้หญิง พ่อของ เขาตอนหนุ่มๆ ก็โดนล้อเรืองนันอยู่บ่อยๆ ซิลค์เองก็พยายาม

BarIa’ MIssIon II 175 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ อยา่ งมากทีจะพฒั นาร่างกายให้ดบู กึ บนึ แตโ่ คตลั ไมช่ อบการออก กําลงั กาย ดงั นนั รูปร่างของเขาก็เลยบอบบางกวา่ แฝดพีของเขา “ขา่ วไหนครับ” โคตลั แกล้งซือ “ขา่ วที...เอ่อ ขา่ วในหน้าหนงั สือพิมพ์คราวก่อนทีว่าเป็น คนรักของบาน่ะคะ่ ขอโทษนะคะถ้าฉันเข้าใจผิด” แจสซีพดู ไป แล้วก็รีบออกตวั แก้เขิน โคตัลหรีตามองหญิงสาวตรงหน้ าทีมองเขาอย่างมี ความหวงั พลางคดิ ‘ชกั สนกุ แล้วส’ิ “อ้อ ขา่ วนนั ใช่ ทําไมเหรอ” “เหรอคะ ดีจงั เลยนะคะ” แจสซีตอบด้วยรอยยิมกว้าง ดวงตาของเธอเปล่งประกายจนโคตลั นึกด่าบาเรียในใจ ว่านี แหละผลของการทีไมจ่ ดั การให้เด็ดขาดไป ก็เลยทําให้ผ้หู ญิงยงั มี ความหวงั และต้องเจ็บปวด ผ้หู ญิงตรงหน้าเป็นหลกั ฐานทีดที ีสดุ “แล้วเอ่อ...บา ยงั ไม่มีแฟนใช่ไหมคะ ขอโทษนะคะรุ่นพี ถ้าฉนั ถามอะไรทีไมค่ วร”

176 ¡ÅÑ °´Ô Ò “แตก่ ็ถามมาแล้วนี” โคตลั พดู สวนกลบั ด้วยนําเสียงขําๆ ไมจ่ ริงจงั นกั จนฝ่ายหญิงมองหน้าเขาอยา่ งงนุ งง โคตลั คอ่ นข้างเบือจะคยุ กบั ผ้หู ญิงจากปราการซินเทลลา่ จริงๆ ส่วนใหญ่เจ้าหลกั การเป็นทีหนึง และลองได้ปักใจกบั อะไร แล้ว ก็ไม่ยอมตดั ใจง่ายๆ เสียด้วย ก็ดจู ะเหมาะสมกบั ผ้ชู ายของ ปราการนีอยู่หรอก แต่ประเด็นคือผู้ชายทีผู้หญิงคนนีหวังเต็ม เปียมอยากได้หวั ใจมาครองนีสิ ดนั เป็น บาเรีย มิชชาร์พ พ่อคน แสนดี แสนวิเศษทีกําลงั จะกระอกั เป็นเลือดเพราะความใจดีของ ตวั เองแล้วละสิ “ตกลงวา่ ...” แจสซีถามซําอยากได้คาํ ตอบแบบอําๆ องึ ๆ “บายงั ไม่มีแฟนหรอกครับน้อง แต่คนทีเขาหมายตาไว้ก็ พอมี” ดวงตาของแจสซีเปล่งประกายขึนในตอนแรกทีได้ยิน คําตอบ แตก่ ลบั หมองลงทนั ตาเมือฟังโคตลั พดู จบประโยค โคตัลยังไม่อยากพลาดการกลันแกล้ งบาเรียในครัง สําคญั นี เขาเลยรีบพูดให้ฟังดกู ํากวมตอ่ ว่า “แต่ไม่รู้จะจริงหรือ เปลา่ นะ น้องก็รู้จกั บาดนี ีนา ใชไ่ หม” แจสซีพยกั หน้ารับ ก่อนจะโค้งตวั ขอบคุณโคตลั แล้ววิง จากไป โคตลั มองตามหลงั แจสซีแล้วยมิ เจ้าเลห่ ์

BarIa’ MIssIon II 177 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ‘งานนีคงได้เห็นอะไรสนกุ ๆ’ มารีนงั มองลิลา่ กบั ทีนา่ จดั ของในเตน็ ท์จนเสร็จ แล้วตาม สองสาวออกจากเต็นท์เพือไปบาเรีย ภูตสาวเข้าใจว่าคนทงั หมด กําลังศึกษามารีโลนีซึงเป็นต้นกําเนิดของเธอ และเข้าใจว่าคน รอบข้างกําลังทําภารกิจฟื นฟูป่ า ความเข้าใจมากมายหลงั ไหล เข้าส่หู วั ของมารีผ่านเสียงกระซิบของต้นไม้จากรอบทิศทาง เธอ รับรู้ได้ถึงความรักและความตงั ใจจริงของทุกคนทีมารวมกนั อยู่ ทีนี ก็เพือผืนป่าต้นกําเนดิ ของเธอ ‘นี นี มารี เขาคนนันของมารีน่ะ เก่งมากเลยน้า’ เสียง เล็กๆ กระซิบดงั มาจากต้นไม้ทีอยใู่ กล้ๆ มารี เธอจึงหนั ไปหาแล้ว ยมิ ให้ “บาเกง่ เหรอ” ‘ใช่ เขาเก่งมาก เป็นคนดีมากๆ ด้วย มีคนชอบเขาเยอะ เลยนะ’ เสียงนนั บอกตอ่ ทําให้มารีเอียงคอครุ่นคดิ “อือ มารีก็เห็นอย่างนนั ว่ามีคนชอบบาเยอะแยะเลย มา รีก็ชอบ” มารีตอบแล้วยิมกว้าง พลางหนั ซ้ายหนั ขวามองหาลิล่า เพือให้พาเธอไปหาบาเรีย พอเห็นลิล่ากบั ทีน่าเดินเข้าไปในเต็นท์ ข้างๆ ก็เลยตงั ใจวา่ เดยี วคยุ กบั ต้นไม้ตรงนีเสร็จก็จะไปหาบาเรีย

178 ¡ÅÑ °Ô´Ò ‘ใช่ สาวคนนันก็ชอบคนของมารีนะ’ เสียงของพีต้นไม้ บอก ทําให้มารีหนั ไปมองหญิงสาวเจ้าของเส้นผมสีนําตาลอ่อนที ม้วนมวยไว้แบบหลวมๆ เธอเดนิ ตามเข้าไปในเต็นท์ทีลิลา่ กบั ทีน่า เดนิ เข้าไปกอ่ นหน้านีเหมือนกนั “คนนนั เหรอ” มารีถามอยา่ งสนใจ ‘ใช่ ระวงั เขาคนนนั ของมารีจะชอบเธอมากกว่านะ’ เสียง กระซิบเตือนแค่นนั แล้วก็เงียบไป ทิงให้มารีขมวดคิวนิวหน้าไม่ เข้าใจ แตก่ ็เดนิ ไปหาลิลา่ ทีเตน็ ท์หลงั นนั “จริงเหรอ แจสมาทําชินงานร่วมแสดงในเกสต์ราวน์ทีนี ด้วยสินะ” เสียงของลิลา่ ดงั ขึน ขณะทีมารีเดินเข้ามาในเตน็ ท์แล้ว นงั จมุ ป๊ กุ อยขู่ ้างหลงั คนทงั หมด โดยไมม่ ีใครทนั สงั เกต “จ้ะ ตอนนีตารางงานออกมาแล้ว พืนทีทีทีมของฉัน อยากให้บาเข้าไปตรวจสอบก็กําหนดไว้แล้ว เลยจะมาขอให้บาไป ลงพืนทีหน่อย ไม่รู้ว่ากลุ่มของพวกเธอทํางานใกล้เสร็จแล้วหรือ ยงั ” แจสซีถามขณะเหลือบมองทีนา่ ซงึ กําลงั ฟังบาเรียอธิบายวิธี ดงึ ข้อมลู ภาพและการเชือมตอ่ อยา่ งตงั ใจ

BarIa’ MIssIon II 179 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ตอนนีเหรอ อืม ก็ยงั ไม่มีอะไรมากนะ กล่มุ ฉันกําลงั หา ข้อมลู เพมิ เตมิ พอดี...เราได้ข้อมลู ใหมเ่ พิมมาน่ะ” ลิล่าตอบอยา่ ง ระมดั ระวงั ซงึ แจสซีก็ดจู ะเข้าใจความลําบากใจของลิลา่ ดี “ฉนั เข้าใจ งนั ...ฉนั นงั รอแล้วกนั นะ” แจสซีตอบ พลางหนั ไปนงั ตรงทีมารีนงั อยู่ หญิงสาวจากปราการซินเทลลล่าชะงักไปเล็กน้อย เมือ เห็นเด็กสาวหน้าตาสะสวยนงั แกว่งขาเล่นอย่ไู ปมาราวกบั กําลัง รอใครสกั คน พอหนั ไปถามลิลา่ ทางสายตา ลลิ า่ ก็เลยแนะนําวา่ “เออ่ ...นี มารี มารี แวนเวริ ์ธ จ้ะ เป็น...” “ลกู พีลกู น้องของรุ่นพีโคตลั เหรอ ตามรุ่นพีหรือท่านรอง ศาสตราจารย์เซเลนา่ มาทํางานละ่ ” ลิล่ายิมจืด ไมร่ ู้จะตอบอย่างไรดีถึงจะเหมาะสม ขณะยงั คดิ อยู่ มารีก็ตอบเสียงสดใสขนึ แทนวา่ “มารีตามบามา” แจสซีเลกิ ควิ ขณะทีบาเรียได้ยินเสียงมารีเรียกตวั เองเลย หนั มามอง มารีเลยสงิ ยมิ หวานให้ “อะไรเหรอ” บาเรียถาม

180 ¡ÑÅ°´Ô Ò “เปล่าจ้า” มารีตอบรับแข็งขนั เพราะรู้ว่าบาเรียกําลัง ทํางาน เธอต้องเป็นเด็กดีไมก่ วนเขา เดียวบาเรียทํางานเสร็จก็จะ มาเลน่ กบั เธอได้ บาเรียพยกั หน้า แล้วหนั มายิมอ่อนให้แจสซี “รอเดียวนะ แจส จะเสร็จแล้ว วนั นีนา่ จะพอมีเวลาไปดพู ืนทีกบั เธอได้” “ขอบใจบา ฉนั นงั รอแล้วกนั ” แจสซีเอย่ พลางเดินไปทรุด ตวั ลงนงั ข้างมารี ขณะทีลิลา่ ขอตวั ออกไปหาชลิ ด์ สองสาวนงั เงียบอย่พู กั หนึง แจสซีทียงั สงสยั ว่าสาวน้อย คนนีทําไมมาอยใู่ นเตน็ ท์ทีพกั ของกลมุ่ บาเรียได้ เลยถามขนึ วา่ “น้องมารีไมไ่ ด้ไปเรียนเหรอจ๊ะ” ดจู ากรูปร่างหน้าตาของมารีนา่ จะเป็นนกั เรียนชนั วอร์เจ สเทริ ์น หรือไมใ่ ห้มากสดุ ก็แคเ่ จสเทิร์นเท่านนั แตเ่ อ ถึงเรียนชนั เจ สเทริ ์น ตอ่ ให้มีกําหนดการให้มาทศั นศกึ ษาทีฟอริโซ่ ก็ไม่น่าจะได้ เข้ามาในคมู ีร่า ฟอเรสในชนั ทีลกึ ขนาดนีได้ “เปลา่ มารีไมไ่ ด้เรียน มารีเคยอยทู่ ีนี” มารีตอบ แจสซีเลิกควิ “เหรอคะ ทีหมบู่ ้านมสู ตาโนเ่ นียนะเหรอ”

BarIa’ MIssIon II 181 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè มารีพยกั หน้า “อยนู่ านแล้ว นานมากๆ เลย” “งันเหรอ มีคนตระกูลแวนเวิร์ธอยู่ในมูสตาโน่ด้วยงัน เหรอ แปลกดี” แจสซีพมึ พํา แตย่ งั ไมท่ นั ทีเธอจะถามอะไรเพิม บา เรียก็ลกุ ขนึ พลางเก็บหน้าจอมนตรา แล้วส่งหมวกของเขาสวมลง บนหวั ของทีนา่ พลางเอย่ วา่ “เธอทดลองใช้วิธีนีไปก่อน ถ้าได้ภาพอะไรเพิมเติม คืนนี เราคอ่ ยประชมุ กนั ” “ตกลง งนั ฉันไปหาพวกนีลก่อนนะ” ทีน่ารับคําแล้วหนั มายมิ ให้แจสซีกบั มารี กอ่ นจะเดนิ ออกจากเตน็ ท์ไป แจสซีเห็นบาเรียเสร็จงานแล้วเลยลกุ ขึน แตเ่ ธอก็ช้ากว่า มารีทีกระโดดทีเดียวไปเกาะแขนบาเรียพลางถามเสียงใสวา่ “บาทํางานเสร็จแล้ว ก็เลน่ กบั มารีได้แล้วส”ิ บาเรียชะงักกับการคล้องแขนของเด็กสาว แต่ไม่ได้ดึง แขนของเธอออก พลางก้มลงมาพดู ว่า “ยงั มีงานอย่อู ีกนะ ยงั เล่น ไมไ่ ด้ มารีไปอยกู่ บั รุ่นพีโคตลั ก่อนดีไหม”

182 ¡ÅÑ °Ô´Ò มารีทําท่าคิดแล้วส่ายหน้า “ปะป๊ าไมอ่ ยู่นีนา มารีไปกับ บาได้ไหม มารีจะไมก่ วน จะยืนให้นงิ นงิ ” มุมปากของบาเรียยกขึนนิดๆ แล้ วหันไปมองแจสซี เลก็ น้อย ดวงตาสีเขียวก็ฉายแววเหมือนนกึ อะไรได้ จึงเอย่ กบั แจส ซีวา่ “ฉนั ขอพามารีไปด้วยแล้วกนั เธอนา่ จะชว่ ยอะไรเราได้” แจสซีมองใบหน้ามารีทีดีใจชดั เจนสลับกับบาเรียอย่าง สงสยั ขณะตอบรับวา่ “ได้สิ” “บาจะให้มารีไปดทู ีทีมารีเกิดเหรอ” มารีถามขึน เธอรับรู้ ความตงั ใจของชายหนมุ่ ได้ โดยเขาไมต่ ้องพดู ขณะทีบาเรียดงึ มือ เดก็ สาวทีคล้องแขนอยา่ งแนบแน่นออก แล้ววางมือตวั เองแปะลง ไปบนหวั เดก็ น้อย การกระทําทีถอยหา่ งอยา่ งมีมารยาทนนั ทําให้ แจสซีรู้สกึ สบายใจขนึ อยา่ งประหลาด บาเรียทีเธอรู้จกั มกั จะสภุ าพและเว้นชอ่ งวา่ งไว้เสมอ แต่ การเห็นเขาปล่อยตวั ให้ผู้หญิงเกาะแขนยืนอยู่ตอ่ หน้า มนั ทําให้ เธอใจร้อนรนไมน่ ้อย ‘แต่ถ้ าบาทําท่าทางแบบนี เด็กสาวคนนีก็คงเหมือน น้องสาวละมงั ’ แจสซีคิดอย่างสบายใจ แล้วเดินตีค่ขู นาบไปอีก ข้างของบาเรียพลางอธิบายวา่

BarIa’ MIssIon II 183 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “จดุ ทีกลมุ่ ของบาคดิ วา่ เป็นจดุ กําเนิดของมารีโลนี มนั อยู่ ในอาณาเขตเวท และพืนทีทีตอ่ จากนนั ก็มีมนตรากนั อาณาเขตไว้ ซงึ พวกเราเข้าไปไมไ่ ด้อยดู่ ้วย มาสเตอร์หลายคนพยายามทดลอง เข้าไปแล้ว แตก่ ็ถกู กระแสพลงั เด้งออกมาทกุ ครัง มนั เป็นมนตรา อาณาเขตทีแปลกมากเลย” “งนั เหรอ น่าสนใจนะ” บาเรียตอบ พลางยอมให้มารีจบั มือของเขาทีวางแปะอยบู่ นหวั เธอมากมุ ไว้ แล้วเดนิ ตามต้อยๆ ไป อยา่ งสงบปากสงบคํา แจสซีซงึ เริมพ่งุ สมาธิไปทีงานของเธอมาก ขนึ จงึ เลิกสนใจกิริยาของเดก็ สาวทีบาเรียเดนิ จงู มือเธอไปเรือยๆ อยา่ งเป็นธรรมชาติ “เราพบอักขระในภาษาโบราณของอาณาจักรฟอรีอยู่ ตามผนงั ด้วย มีบางสว่ นกลา่ ววา่ สถานทีแหง่ นีเป็นวิหารของอารย ธรรมภูตซึงสร้ างขึนเพือเลียงดูบุตรแห่งป่ า แต่ก็ยังไม่แน่ใจใน จดุ ประสงค์จริงๆ เพราะอยา่ งทีบอกเนือหาบางสว่ นมนั หายไป ไม่ รู้วา่ หายไปไหน” บาเรียเหลือบมองมารีทีเหลียวมองซ้ายมองขวา แล้ว รับคาํ “อืม คงต้องไปด”ู

184 ¡ÑÅ°´Ô Ò แจสซียิมแปน้ ทีบาเรียยอมชว่ ยเหลือเธอ ตอนนีเธอรู้แล้ว ว่าบาเรียโกหกเธอเรืองมีแฟน ดงั นนั เธอจึงยงั มีความหวงั ครังนี เธอจะไม่ขอคบกับเขา แตอ่ ยากมองเขาอยู่ใกล้ๆ อย่างนี สกั วนั เขาจะต้องหันมามองเธอบ้าง แต่ระหว่างทีแจสซีกําลังร่าง แผนการในใจอย่างเป็นขนั เป็นตอนอยู่นนั เสียงของบาเรียทีร้อง เรียกมารีซงึ วงิ นําหน้าทงั สองคนไปยงั หน้าโบราณสถานก็ดงั แทรก ขนึ “มารี! ระวงั !” บาเรียร้องเตือนยงั ไม่ทนั ขาดคํา เดก็ สาวก็ล้มหน้าคะมํา ไป บาเรียเตรียมจะเร่งฝีเท้าเข้าไปดูอาการ เด็กสาวก็รีบผุดลุก ขนึ มาปัดหวั เขา่ ทีเปือนหญ้า แล้วหนั มายมิ เผลใ่ ห้ “มารีไม่เป็นไร ถ้าเป็นคอ่ ยให้บารักษานะ” เด็กสาวตอบ แล้วหนั วิงไปทีโบราณสถานตอ่ ทําให้บาเรียถอนหายใจอย่างออ่ น ใจ “ดบู าจะหว่ งน้องมารีมาก” แจสซีตงั ข้อสงั เกต “ก็ เอ่อ...มนั เป็นหน้าทีน่ะ” จนกวา่ มารีจะดแู ลตวั เองได้ บาเรียตอ่ คาํ พดู ในใจ

BarIa’ MIssIon II 185 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè แจสซีมองการรับคํานนั แล้วแอบผ่อนลมหายใจออกมา อยา่ งโลง่ อก พลางเปลียนเรืองพดู “ทีมของบาจะอยใู่ นคมู ีร่า ฟอเรสถึงเมือไรเหรอ” บาเรี ยมอง ตามแผ่นหลัง ของ คนทีวิง ไ ปถึง หน้ า โบราณสถานแล้ว พลางตอบว่า “น่าจะไม่เกินเวลาทีทีมฟื นฟูอยู่ ในป่ า แตต่ ้องดอู ีกที ทีจริงหน้าทีของกล่มุ ฉันมนั จบตงั แตเ่ จอมา รีโลนีแล้วละ หลงั จากนีเป็นเรืองของชิลด์ ทีอยกู่ นั ตอ่ เนีย ก็เพราะ ชว่ ยชิลด์ทีจะเข้าไปศกึ ษามารีโลนีในอาณาเขตเวทนนั มากกวา่ ” แจสซีพยกั หน้าอยา่ งเสียดาย “อืม เอาไว้กลบั ไปปราการ เราคอ่ ยนดั ไปกินข้าวกนั เนอะ” บาเรียหันมาสบตาแจสซี แจสซีเลยรีบพูดว่า “ตาม ประสาเพือนกนั ไง แฟนบาเขาคงไมว่ า่ ใชไ่ หม” บาเรียขมวดคิว เมือแจสซีเอ่ยถึงคนรักปลอมๆ ของเขา ด้วยสีหน้าดดู ีใจขนาดนนั แตเ่ ขาก็ยงั ตอบวา่ “ได้สิ” “ดเี หมือนกนั จ้ะ” แจสซีรับคาํ

186 ¡ÅÑ °´Ô Ò “บา” มารีร้องเรียกบาเรีย เพราะเขาเดนิ ช้ามาไม่ถึงเธอ สกั ที ชายหนมุ่ เลยเร่งฝีเท้าไปหา “วา่ ไง มารี” มารีชีไปทีโบราณสถานแล้วเอย่ วา่ “มารีอยใู่ นนีละ” บาเรียเหลือบไปมองแจสซี ไมอ่ ยากเธอรู้วา่ มารีเป็นอะไร แล้วหนั มาจบั มือมารีพลางพดู ในใจวา่ ‘อยา่ พดู เรืองนีตอ่ หน้าคนอืน’ มารีเงยหน้ามองบาเรีย แล้วยกมือขึนปิดปาก แจสซีเห็น อยา่ งนนั ก็นกึ วา่ บาเรียสง่ สายตาดมุ ารีทีเสียงดงั เธอจงึ เอย่ ขนึ วา่ “ด้านในมีผ้ใู หญ่อยหู่ ลายคนนะคะน้อง อยา่ งสง่ เสียงดงั ” มารีมองแจสซีแล้วมองบาเรีย แล้วขยบั ตวั มากอดแขน บาเรียเพราะกลวั วา่ บาเรียจะดเุ ธอ แตบ่ าเรียก็ทําเพียงลูบหวั คน ไมร่ ู้วา่ ควรหรือไมค่ วรพดู อะไรเล็กน้อย แล้วหนั ไปเออออกบั แจสซี “มารียงั ไมเ่ คยลงพืนที ขอโทษด้วยนะ” “ไมเ่ ป็นไรจ้ะ ไปกนั เถอะ พวกเพือนฉนั รอกนั แล้ว”

BarIa’ MIssIon II 187 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 52 ¼¹¡Ö ·èÕ¶¡Ù à»´ กําแพงอาณาเขตเวทสีเขียวใสทีกางกนั ไว้ สง่ พลงั กระแส ไอเวทออกมาตลอดเวลา ทําให้จอมเวททีเข้ามาทํางานในบริเวณ นนั ต้องสร้างบาร์เรียร์ค้มุ กันร่างกายไว้ด้วย แจสซีพาบาเรียเดิน เข้าไปแนะนําตัวกับหัวหน้ากลุ่มของเธอ ซึงเป็นรุ่นพีจอมเวท ฝึกหดั ทีบาเรียรู้จกั อยู่แล้ว ชายหน่มุ ร่างสูงสวมแว่นตาท่าทางคง แก่เรียนยมิ กว้างต้อนรับ “ดีใจทีได้ร่วมงานกบั นาย เรืองคราวก่อนขอบใจมาก” “ไม่เป็นไรครับ ผมผ่านไปทางนนั พอดี ยินดีทีได้ช่วยรุ่น พี” บาเรียตอบ แจสซีจงึ ถามขนึ วา่ “บารู้จกั พีจิลเลียนด้วยเหรอ”

188 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรี ยพยักหน้ า “ตอนเข้ าปราการใหม่ๆ รุ่นพีเขา ประกาศหานกั เวทฝึกหดั ให้ช่วยกางอาณาเขตแบบไร้แรงโน้มถ่วง ฉนั เลยไปชว่ ย” จลิ เลียน ลู ตบบา่ บาเรียเบาๆ พลางพดู ว่า “ตอนหลงั เพิง มารู้ว่า บาสอบผ่านแผนกพสุธาเวท เลยโชคดีของพีไป งานนีก็ หวงั พงึ นายอยนู่ ะ” บาเรียพยักหน้า “ผมช่วยเต็มทีครับ เอ่อ...มารี มาอยู่ ใกล้ๆ ผมนี” เสียงเรียกของบาเรีย ทําให้เพือนสาวและคสู่ นทนาต้อง หนั ไปมองเด็กสาวร่างเล็กทีกําลงั เดินห่างจากบาเรียไปยงั กําแพง อาณาเขตเวทสีเขียวใสทีตดั ผ่านโบราณสถานไป มารีหนั ตวั วิง กลบั มาจบั มือบาเรียไว้ด้วยสีหน้ายิมแย้ม รอยยิมทีทําให้จิลเลียน มองเดก็ สาวตาค้าง บาเรียหนั มาสบตารุ่นพี เลยต้องแนะนําวา่ “นีมารีครับ น้องสาวรุ่นพีโคตลั พีจลิ ...รู้จกั รุ่นพีโคตลั สินะ ครับ” จิลเลียนเรียกสตติ วั เองกลบั มา แล้วยมิ กว้าง

BarIa’ MIssIon II 189 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “รู้จกั สิ ก็รุ่นเดียวกนั นีนา แต.่ ..พีไมเ่ คยรู้วา่ ซิลค์กบั โคตลั มีน้องสาวสวยขนาดนี แตก่ ็ไม่แปลกเนอะ ตอนเด็กๆ ทงั ซิลค์กับ โคตลั ก็...” “เป็นลูกพีลูกน้ องน่ะครับ” บาเรียตอบขัดคําพรํา พรรณนาของรุ่นพีก่อนจะพดู จบประโยค แม้ฟังจากนําเสียงจะไม่ แสดงความผดิ ปกตเิ ลย แตบ่ าเรียรู้สกึ ไมส่ บายใจชอบกล เมือเห็น แววตาของรุ่นพีจลิ เลียนทีมองมารี รุ่นพีจิลเลียนเป็นคนดีคนหนึง ขยนั ตงั ใจเรียน เป็นดาว รุ่งของแผนกประวตั ิศาสตร์ ฐานะทางบ้านก็อย่ใู นเกณฑ์ใช้ได้ ที สําคญั เขายงั ไม่มีคนรัก คงไม่ผิดหากเขาจะสนใจผู้หญิงสวยสัก คน ‘แตม่ ารียงั เดก็ ยงั ไมพ่ ร้อมให้เรียนรู้เรืองนนั หรอก’ บาเรีย ตดั สินใจแทนเด็กน้อยเสร็จสรรพ พลางกระชบั มือมารีทีเงยหน้า มองเขาอยา่ งไมเ่ ข้าใจ “บา มารีอยากไปตรงนนั ” มารีกระตกุ มือบาเรียเป็นเชิง อ้อนให้พาไป แล้วชีมือไปฝังตรงข้ามของกําแพงอาณาเขตเวท “เราข้ามไปไม่ได้นะมารี เดียวผมต้องทํางาน มารียืนรอ อยตู่ รงนี...”

190 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ไปกับพีก็ได้ เดียวให้แจสพานายเข้าไปตรวจดูมนตรา กนั อาณาเขตข้างใน พีดแู ลเธอให้เอง” บาเรียขมวดคิวอย่ใู นใจ แม้สีหน้าเขาจะไม่แสดงอาการ ใดๆ ออกมา เมือใคร่ครวญอยสู่ กั พกั ก็ตดั ใจเพราะเขาพามารีเข้า ไปด้านในด้วยไมไ่ ด้ ชายหนมุ่ จงึ ก้มหน้ามาพดู กบั มารีวา่ “เดียวมารีรอผมอยู่ตรงนีกับรุ่นพีจิลนะ ห้ามเข้าใกล้ กําแพงอาณาเขตเวทนนั ถ้าเบอื ก็ให้ไปหาปะป๊ า” มารีพยกั หน้าแข็งขนั บาเรียเลยยกมือขึนลูบหวั เด็กสาว เบาๆ แล้วพยักหน้าให้แจสซีนําทาง ทังสองเดินเลียบกําแพง อาณาเขตเวทผา่ นซ้มุ ประตทู ีกําแพงอาณาเขตเวทตดั ผ่านจนขาด หายไป มารีมองตามแล้วหนั มามองคนทีเธอยืนอยดู่ ้วย ชายหน่มุ คนนันขยบั แว่นอย่างทําตวั ไม่ถูกเมือถูกสายตาใสซือมองอย่าง จริงจงั “น้องเรียนอยชู่ นั อะไร เจสเทริ ์น?”

BarIa’ MIssIon II 191 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ มารีเอียงคอ ทําไมทุกคนถึงถามเธอว่าเธอเรียนอยู่ชัน อะไร ในเมือเธอไมไ่ ด้เรียน แตเ่ พราะบาเรียบอกว่าไมใ่ ห้พดู วา่ เธอ มาจากไหน ทําอะไรอยู่ มารีเลยยมิ แล้วเอย่ วา่ “มารีชือมารี คณุ ชืออะไร...คะ” มารีลงท้ายคําอย่างไม่ แน่ใจ เธอจําได้ว่าผู้หญิงทกุ คนในทีนีพดู ลงท้ายด้วยคํานีตลอด เหมือนกบั ทีบาพดู ลงท้ายด้วย ‘ครับ’ “จลิ เลียนครับ เรียกพีจิลก็ได้” “พีจลิ ” มารีรับคําแล้วยมิ กว้าง “น้องมารีตามโคตลั มางนั เหรอ” มารีอ้าปากจะแก้คําพดู ทีผิดไป ว่าเธอตามบาเรียมา แต่ ก็เปลียนใจเป็นพยกั หน้า “ใชค่ ะ่ ” ‘มารีก็มากับปะป๊ าเหมือนกัน คงได้น่ะ ไม่เป็นไรหรอก มงั ’ มารีคดิ “งนั แสดงว่าน้องสนใจศกึ ษาประวตั ศิ าสตร์ใช่ไหม สนใจ ด้านไหนเป็นพิเศษครับ” จิลเลียนชวนคยุ

192 ¡ÅÑ °´Ô Ò มารีมองซ้ายมองขวาก็ชีไปทีกําแพงอาณาเขตเวท เธอ รู้สึกว่าทกุ คนในนีทํางานกนั ง่วนหมด ระหว่างรอบาเรียเดก็ สาวก็ อยากชว่ ยทําอะไรบ้าง “มารีอา่ นนนั ออก มารีชว่ ยอา่ นไหม” จิลเลียนเลิกคิว เด็กสาวคนนีถึงกับอ่านอักขระโบราณ ออกมันน่าแปลกใจไม่เบา แน่นอน ในเมือเธอเกียวดองกับท่าน รองศาสตรจารย์จอมเวทเซเลน่า แวนเวิร์ธ จิลเลียนจึงละความ สงสยั นนั ไป แล้วพยกั หน้า “ได้สิ พีต้องลอกรายละเอียดบนผนงั โบราณสถานนีอยู่ พอดี น้องมารีชว่ ยพีไหม” มารีพยกั หน้า “ได้เลย มารีชว่ ยเอง” จิลเลียนยิมกว้างกับท่าทางตอบรับอย่างแข็งขนั พลาง เดนิ ตามมารีไปทีผนงั โบราณสถาน ปกตกิ ารทํางานของเขามกั จะ เคร่งเครียดตลอด แต่วนั นีจิลเลียนคิดว่า เขาต้องยิมตลอดการ ทํางานทงั วนั แนน่ อน เพียงก้ าวแรกทีบาเรี ยผ่านซ้ ุมประตูทีถูกกํ าแพงอาณา เขตเวทตดั เข้ามา ก็รู้สกึ ถึงแรงต้านทีแผก่ ระจายออกมา ชายหน่มุ

BarIa’ MIssIon II 193 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè มองไปรอบด้านเหน็ จอมเวทหลายคนยืนอยใู่ นตําแหนง่ ของจดุ ดกั สิงแปลกปลอม ชายหนุ่มสร้ างวงมนตราขึนตรงหน้า แล้วมอง ผา่ นวงมนตรานนั ไป พลางหนั ไปพดู กบั แจสซีวา่ “มนตร์กันอาณาเขตแบบลําดบั ขนั สามารถกักจอมเวท ไว้ในอาณาเขตของมัน แล้วดูดพลงั เพือนําไปเสริมสร้ างความ แขง็ แกร่งให้กําแพงอาณาเขตเวทมากยิงขนึ ” แจสซีกําลงั สร้ างบาร์เรียร์ขึนป้องกันตวั เองจึงพยกั หน้า รับรู้ พลางหนั ไปส่งสญั ญาณให้จอมเวททงั หมดทีตดิ อยใู่ นกบั ดกั อาณาเขตดงั กลา่ วถอนตวั ออกไป เพือลดแรงต้านทานลง “พอจะเข้าไปได้ไหม” บาเรี ยเพ่งมองเส้ นทางผ่านวงมนตราของเขาแล้ วพยัก หน้า “ได้ แต่ช่วยกันทุกคนให้ออกไปอย่นู อกซุ้มประตูด้วย พลงั ของพวกเขาจะทําให้มนตรากนั อาณาเขตเวทแขง็ แกร่งขนึ ” “ได้ แล้วพวกเราจะดบู าทํางานยงั ไง” บาเรียไม่พูดพรําทําเพลง เขาวาดมือสร้างวงมนตราอีก สามวง ทาบทบั ไว้บนผนงั ทีอยู่ติดกบั ซุ้มประตทู างเข้านนั ผนงั ที หนาทบึ ก็ปรากฏชอ่ งวา่ งขนึ

194 ¡ÑÅ°Ô´Ò “จะไม่เกิดอะไรขึนถ้าอย่หู ลังวงมนตรานัน ห้ามใครเข้า มาจนกวา่ ฉนั จะปลดมนตรากนั อาณาเขตนีได้” “ตกลง ระวงั ตวั ด้วยบา” แจสซีรับคํา แล้วถอยหา่ งไปอยู่ เบอื งหลงั วงมนตราของบาเรียทีทาบทบั อยบู่ นผนงั บาเรี ยรอจนจอมเวทคนสุดท้ ายออกพ้ นจากพืนที อนั ตรายนี เขาจึงคกุ เข่าลงทาบฝ่ ามือลงบนพืนโบราณสถาน ชวั พริบตา รูปร่างของวงมนตรากนั อาณาเขตทีแท้จริงก็ปรากฏขนึ เป็นวงมนตราทรงกลมซ้อนกันอยู่หลายวง เส้ นรอบ วงกลมแตล่ ะวงมีลกู กลมๆ คล้ายลกู บอลเล็กๆ วิงวนอยบู่ นเส้นรอ บวงเหล่านนั สลบั กนั อย่ไู ปมา บาเรียลกุ ยืนขนึ เขาปลดบาร์เรียร์ ปอ้ งกนั ตวั เองออก ดวงตาสีเขียวเรืองเปล่งประกายสีทองขึนใน เสียววินาที ลกู บอลเล็กทีวิงอยู่ตามเส้นรอบวงนนั ก็ลดความเร็ว ลง เรียกเสียงฮือฮาจากจอมเวททีเฝา้ มองการกระทําของบาเรียได้ เป็นอยา่ งดี “เขาเข้าไปแล้วหรือ” เซเลนา่ ทีเพิงมาถึงถามลกู ศษิ ย์ทียืน มงุ่ ดอู ยู่ “ค่ะอาจารย์ ตอนนีมนตรากันอาณาเขตลดระดบั การ ปอ้ งกนั ตวั ลงแล้วคะ่ ” แจสซีตอบด้วยสีหน้าและแววตาชืนชม

BarIa’ MIssIon II 195 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เซเลนา่ พยกั หน้าพลางมองลูกชายของรุ่นพีทีเธอค้นุ เคย กระโดดลอยตวั ขึนไปยืนอยู่บนลูกบอลลูกทีวิงวนอยู่บนเส้นรอ บวงนอกสุด เขาปล่อยให้ลูกบอลลูกนนั วิงเอือยเฉือยไปเรือยๆ ก่อนจะกระโดดไปยืนบนลกู บอลอีกลกู ซงึ เคลือนตวั อย่บู นเส้นรอ บวงของวงกลมถดั เข้าไปด้านในของวงมนตราอยา่ งราบลืน “เขาทําได้ยงั ไง” เสียงพมึ พําของเหล่าจอมเวทดงั ระงม เพราะไมเ่ คยเห็นบาเรียทํางานมาก่อน แล้วก็มีคนกระซิบตอบวา่ “เพราะเขาเป็นเมเนไทป์ น่ะ ในตวั เขาไมพ่ ลงั ธาตุ มนตรา กนั อาณาเขตเลยทําอะไรเขาไมไ่ ด้” “ถ้ าเราใช้ เครื องมือเก็บกักพลังธาตุในตัวเราไม่ให้ แผ่ ออกมา เราก็ทําเหมือนเขาได้ใชไ่ หม” “บ้าเหรอ ไม่ได้หรอก นายไม่รู้เหรอว่าการจะลอยตวั อยู่ เหนือเส้นมนตราอย่างนนั ได้ เขาต้องลอยตวั อยู่ด้วยมนตรากรา วเิ ลสนะ นายทําได้หรือไง” “ใช้มนตรากราวิเลส โดยไม่ใช้พลงั ธาตใุ นตวั เนียนะ บา เรียมีพลงั เวทสงู ขนาดไหนเชียว”

196 ¡ÑÅ°´Ô Ò เสียงกระซิบกระซาบของเหล่านักเรียนจอมเวท ทําให้ เซเลนา่ ซงึ รู้จกั บาเรียอยแู่ ล้วยงั อดชืนชมหลานชายไม่ได้ ด้วยพลงั แบบนี ชายหน่มุ คนนีสามารถอวดเบง่ ได้สบายๆ แต่เขากลบั เก็บ งําพลงั ทกุ อยา่ งไว้จนแทบไมม่ ีคนรู้ เรียกว่าเก่งอย่างไม่มีทีตเิ ชียว จะใช้พลังก็ต่อเมือถึงเวลาสําคัญเท่านัน ต้องเรียกว่าแม่เป็น อยา่ งไร ลกู ก็เป็นอยา่ งนนั หรือเปลา่ ทําไมรุ่นพีคนเก่งของเซเลนา่ ถงึ เลือกเปิดร้านขายของเลน่ เซเลนา่ รู้ดี เพราะแทนทีจะเลียงเด็กทีมีความแตกตา่ งให้อย่อู ยา่ ง โดดเดียว มิสู้ให้เขารับรู้ความแตกต่างของตวั เอง และปรับตวั อยู่ ร่วมกบั มนั ตงั แตแ่ รกเลยดกี วา่ เธอเห็นบาเรียมาตงั แตเ่ ด็ก เดก็ คน นีทํางานในร้ านขายของเล่นเพือเรียนรู้และสังเกตผู้คน เพือ เสาะหาทีทีตัวเองควรยืนอยู่อย่างเหมาะสม โดยไม่เกิดความ แตกตา่ งระหวา่ งกนั จนทําร้ายทงั ตวั เขาและผ้อู ืน เดก็ ทีระมดั ระวงั ตวั คนนนั เมือเตบิ ใหญ่ขนึ ก็จะเป็นกําลงั สําคญั ของเซวีน่าได้อย่างดี เซเลน่าชืนชมความคิดของรุ่นพีอมี เรีย แตบ่ างครังด้วยความเอ็นดใู นตวั หลานชาย เซเลน่าก็อยาก เห็นหลานชายคนนีทําตวั เหมือนเดก็ ธรรมดาบ้าง แคเ่ อาแตใ่ จได้ สกั เสียวหนึงของลกู ชายคนเล็กของเธอก็พอ บาเรียก็น่าจะได้ใช้ ชีวิตอยา่ งมีความสขุ เหมือนเดก็ คนอืนๆ มากกวา่ นี

BarIa’ MIssIon II 197 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ‘แต่คงไม่ทนั การณ์แล้วละ ก็โตมาแบบนีแล้วนีนา’ เซเล น่าบอกตวั เอง ขณะมองบาเรียกระโดดเข้าไปถึงใจกลางวงมน ตรา แล้วคกุ เขา่ ลงกดมือลงตรงใจกลางนนั แวบ! แสงสีนําตาลทองสวา่ งเจิดจ้าขึน ตามด้วยกระแสไอศลิ า เวททีกระเพือมไหวเป็นคลืนกระจายตวั ออกจากจดุ ทีบาเรียกดฝ่ า มือ พงุ่ เข้ากระแทกผนงั ของห้องโถงไร้หลงั คาทกุ ด้าน สดุ ท้ายก็พงุ่ กระแทกกบั กําแพงอาณาเขตเวทสีเขียวใสทีตดั ผา่ นเนือทีของห้อง โถงไปประมาณหนงึ ในสามได้ เมือบาเรียลกุ ขนึ ยืน กระแสไอเวททีอย่รู อบตวั เขาทงั หมด ก็สลายวับไป เผยให้เห็นห้องโถงกว้างขวางขนาดใหญ่ บนพืน และตามผนงั จารึกด้วยอกั ขระโบราณสีเขียวอ่อนทอประกายสี ทองยามต้องกับแสงแดดอยู่ทัวไปหมด โดยมีชายหนุ่มเจ้าของ ใบหน้ายิมแย้มหนั มาส่งยิมให้ทกุ คน เสียงปรบมือจากเหล่าจอม เวทดงั ก้องขนึ อยา่ งดใี จพร้อมเพรียงกนั แจสซีวิงเข้ามาหาบาเรียเป็นคนแรก ตอนแรกเธอเกือบ กระโดดกอดเขาแล้ว แตห่ ญิงสาวก็ยงั มีสตพิ อทีจะรังตวั เองไว้ จงึ แคจ่ บั มือเขาเขยา่ แล้วยมิ กว้างอยา่ งดีใจสดุ ๆ

198 ¡ÑÅ°´Ô Ò “เกง่ มากเลยบา” “เยียมมากน้องชาย” จอมเวทหลายคนเดนิ มาตบไหลบ่ า เรียแสดงความยนิ ดี และอีกหลายคนแคย่ ิมแล้วเริมแบง่ หน้าทีกนั ทํางานตอ่ บาเรียมองการตอบสนองทีแตกต่างกันไปของแต่ละคน ด้วยสีหน้ายิมแย้ม ชายหนมุ่ รู้ดีว่า ไม่ใชท่ กุ คนทีจะชืนชมและนึก ขอบคณุ เขาทีชว่ ยเหลือ การเป็นจดุ เดน่ ไม่ชว่ ยให้เราเข้ากบั คนอืน ได้ ง่ายกว่าการเป็ นคนธรรมดาและไม่เรี ยกร้ องขอความเป็ นมิตร จากใครๆ “ขอบใจมากบา” เซเลน่าพูดพลางลูบไหล่หลานชาย อยา่ งชืนชมจากใจจริง บาเรียต้องการคําชม และรับรู้การมีอยู่ของเขา แต่เซเล น่าทีอยใู่ นวงการประวตั ศิ าสตร์มานานก็รู้อยแู่ ก่ใจวา่ ผลงานของ บาเรียทีสามารถเปิดผนึกมนตราครังนีได้ จะไม่มีวนั ได้บนั ทึกไว้ ในผลงานของบาเรีย แม้แตช่ ือของบาเรียก็จะไมไ่ ด้ถกู บรรจอุ ย่ใู น รายชือเจ้าของผลงานครังนี หากเปิดผนึกมนตรานีไม่ได้ ต่อให้มหาจอมเวทศิลา แผนกประวัติศาสตร์ทังโลก ก็ไม่มีใครสามารถเข้าไปศึกษา

BarIa’ MIssIon II 199 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โบราณสถานแห่งนีได้ แต่เมือมนั เปิดได้ สิงทีโลกต้องการรู้ก็คือ ทีนีมีความเป็นมาอยา่ งไร ไมม่ ีใครอยากรู้หรอกวา่ ใครเป็นคนเปิด มนั เรืองแบบนีเกิดขนึ อย่บู อ่ ยครัง บอ่ ยจนกลายเป็นเรืองธรรมดา ไปแล้ว “ไม่หรอกครับ ผมทําเทา่ ทีทําได้” บาเรียตอบพลางค้อม ศีรษะให้ญาตผิ ้ใู หญ่ทีเขาเคารพ “บาทําดีมากๆ เลยตา่ งๆ เออ่ ขอโทษคะ่ อาจารย์” แจสซี เอ่ยอย่างรู้สึกผิดทีเสียมารยาทพูดแทรกอาจารย์ แตเ่ ซเลน่าส่าย หน้าอยา่ งไมใ่ สใ่ จ แล้วเอย่ กบั ลกู ศษิ ย์วา่ “ไปทํางานตอ่ เถอะ เดียวครูขอคยุ กบั บาเรียสกั หนอ่ ย” แจสซีค้อมตวั ถอยห่างออกมา แตก่ ็ยงั หนั ไปมองบาเรียที ถามเซเลน่าเบาๆ ในเรืองทีเธอไม่ได้ยินอย่างสงสยั ก่อนจะตดั ใจ เดินไปรวมกลุ่มกับเพือนๆ สายตาของลูกศิษย์สาวทีมอง หลานชายไม่วางตานันไม่อาจรอดพ้ นสายตาของเซเลน่าไปได้ จนคณุ น้าคนสวยต้องแอบยมิ ถามหลานชายวา่ “พีอมีเรียใกล้ได้รับขา่ วดีหรือยงั จ๊ะ” “ครับ? หมายถงึ ผมจะมีน้องหรือเปลา่ นะ่ เหรอครับ”

200 ¡ÑÅ°Ô´Ò เซเลน่าหัวเราะเสียงใสแล้ วส่ายหน้ า “ข่าวดีของบา ตา่ งหาก” บาเรียนิงไป เขาหนั ไปมองแผน่ หลงั แจสซี แล้วรีบพูดแก้ วา่ “กบั แจสไมใ่ ชอ่ ยา่ งทีคณุ น้าคดิ นะครับ” “แล้วกบั หนมู ารีละจ๊ะ” อาการนิงของบาเรีย ทําให้เซเลน่าพยกั หน้าให้ชายหนุ่ม เดนิ ตามเธอออกจากซ้มุ ประตขู ณะพดู ไปด้วย “โคตลั เล่าเรืองหนูมารีให้น้าฟังแล้ว น้าคิดว่า มีความ เป็นไปได้สงู ทีมารีจะเหมือนคณุ นาริ” “หมายถึงเธอจะต้องอย่กู บั ผมเหมือนกบั ทีคณุ นาริอย่กู บั มาสเตอร์ไซเอนงันเหรอครับ” บาเรียถามเสียงขรึม จนเซเลน่า ลอบมองหลานชายคนโปรดอยา่ งสงสยั “บาลําบากใจงนั เหรอจ๊ะ” หากเลือกได้บาเรียก็ยงั ไม่อยากฟันธงตอบอะไรไปตอนนี แตเ่ พราะคนถามเป็นผ้ใู หญ่ คนทียดึ หลกั การทีอยากทําให้ทกุ คน สบายใจ จงึ ต้องพดู กลางๆ ไปวา่