Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 451 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ครอบครัว หรือแบบคนรัก ทุกความรักตา่ งผลิบาน มนั หอมหวน และเชิญชวนผ้คู นให้เริมต้นความรักของตนบ้าง

452 ¡ÅÑ °Ô´Ò 69 á´à‹ ÃÒ “ลินค์กับนีลต้องวางแผนทําอะไรไมด่ ีด้วยกันแน่ๆ” ทีน่า พดู ขณะทบุ หมอนเตรียมตวั นอน ส่วนลิล่าก็กําลงั เขียนจดหมาย เลา่ เรืองราวทีเธอออกไปปฏิบตั ภิ ารกิจสง่ ให้คณุ พอ่ บาฟาเรล “ทําไมคดิ อยา่ งนนั ละ่ วนั นีสองคนนนั ก็เหน็ ปกตดิ นี ี” ทีน่านังขัดสมาธิกอดอกท่าทางจริงจัง แล้วตอบว่า “ก็ เพราะมนั ปกตนิ ีแหละ ชว่ งใกล้ๆ วนั เกิดเธอนะ ปกตจิ ะต้องมีพิรุธ ให้จบั ได้บ้างมาตลอด ทีสําคญั ทีผา่ นมาลินค์นะ่ จะนดั แนะกบั ฉัน ทกุ ครังนีนา แตค่ ราวนีเงียบกริบเลย ไมใ่ ชว่ า่ ลืมนะ” ลิล่าแตะทีจดหมายส่งไป แล้วหันมาสบตาเพือน “จริง ด้วย ชว่ งนีก็เรายงุ่ กนั มากๆ เลย ลินคอ์ าจจะลืมก็ได้” “ไมม่ ีทาง” ทีนา่ ยืนยนั เสียงแข็ง จนลิลา่ หวั เราะร่าออกมา

BarIa’ MIssIon II 453 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “จริงจงั ไปไหมทีน อะไรๆ มนั ก็ลืมกนั ได้ ดอู ย่างเทศกาล โรเซร่าสิ ถ้าเราไมเ่ ข้าในโซน ฉนั ก็ลืมไปแล้ววา่ เป็นชว่ งเทศกาลนี” ทีน่าค้อนเพือนสาวทีไม่คาดหวังกบั ความโรแมนติกเอา เสียเลย “แล้วเธอจะไมเ่ สียใจหรือ ถ้าลินค์ลืมจริง” ลิล่าเดินมานังบนเตียงแล้วเอียงคอคิด “ก็เสียใจนะ แต่ คงไมเ่ กิดขนึ หรอกมงั ทีน ลินค์ความจําดีจะตาย จําไมไ่ ด้เหรอ ทกุ ปีทีผา่ นมาลินค์ก็แกล้งวา่ ลืมวนั เกิดฉนั แล้วก็หลอกฉนั ทกุ ที” ทีน่าหัวเราะคิกคกั “ใช่ๆ อีตาลินค์น่ะสุดยอดจะสรรหา ของขวัญให้เธอเลยนะ แต่ทีสร้ างสรรค์มากก็วิธีให้ของขวัญนี แหละ ปีทีแล้วนะ่ เกือบทําเธอร้องไห้เลย ผ้าทอใชไ่ หม” ลลิ า่ พยกั หน้า สีหน้าเปียมสขุ พลางตอบวา่ “คณุ ปา้ เฟมีล กบั ทา่ นเจ้าก็ไปเจอคณุ พอ่ ตอนปีใหมด่ ้วยนะ” “ว้าว! ว้าว! แตง่ งานกนั ได้แล้วมงั ลิล่า เธอจะได้กลบั ไป อยบู่ ้านไง เวลาลินค์ไปหาจะได้ไมต่ ้องกลวั ใครวา่ ” ทีนา่ แนะนํา “บ้า ทีน แตง่ เต่งอะไร ฉันอยากเรียนให้จบก่อน” ลิล่า ค้าน

454 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ถ้าเป็นอย่างนันคงได้เจอกันแคป่ ีละสองสามหนแหละ พวกเธอไมไ่ ด้เรียนในปราการเดยี วกนั ด้วย ลนิ ค์นะ่ ยิงหนกั ใหญ่ ที คนั เจฟาน่ะ ฉันได้ยินมาว่าเขาเรียนกนั แบบสอบเป็นภารกิจ บาง ภารกิจเป็นเดอื นเลยนะ ตดิ ตอ่ ก็ไมไ่ ด้ แล้วไมเ่ หงาเหรอ” ลิล่ายิมอย่างรับสภาพ เธอกับลินคอร์นตดั สินใจเลือก เรียนทางนีแล้วนีนา อีกอยา่ งถึงแตง่ งานไปแล้วก็ต้องเรียนอยดู่ ี “คนอืนเขาก็แตง่ งานกนั เยอะแยะ หอพกั สําหรับนกั เรียน ทีมีครอบครัวแล้วก็มี เราโตๆ กนั แล้วนา่ ” ลลิ า่ ยมิ แล้วมองทีนา่ ตาเป็นประกาย “งนั ทีนก็ควรรีบแตง่ กบั นีลสิ” “ฉนั เหรอ แตง่ ทําไม๊ อยดู่ ้วยกันตลอด” ทีน่าแย้งเสียงสงู แล้วล้มตวั ลงนอน “นอนได้แล้วลิล่า เดียวพรุ่งนีไม่สวยนะ ลินค์ ต้องมาหาเธอแตเ่ ช้าแนๆ่ ” ลิล่าหวั เราะกับเปลียนเรืองของเพือน แตก่ ็ยอมล้มตวั ลง นอน แล้วถอนหายใจยาวอย่างเป็นสขุ ไม่ว่าเมือไรเธอก็อยากให้ ทงั โลกนีมีแต่คนทีมีความสุข แต่น่าเสียดายมีคนมากมายทียัง ทกุ ข์อยู่ ลิลา่ หลบั ตาแล้วนกึ ถึงตอนทีคนของปราการฟาเรนเซ่มา

BarIa’ MIssIon II 455 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ รับตวั โกลดี ทอย ครอบครัวของเขาคนนนั จะยังยิมรับเทศกาล แหง่ ความสขุ ได้อีกงนั เหรอ “นอนเถอะลิลา่ ” ทีน่าพมึ พําก่อนทีจะเงียบไป ลิล่าถอน หายใจอีกครัง “จ้ะ ฝันดนี ะทีน” ลินคอร์ นไ ม่ไ ด้ มาหาลิล่าตัง แต่เช้ าอย่าง ที ที น่า คาดการณ์ ความจริงต้องบอกว่าเขาหายไปเลยทงั วนั มากกว่า ที นา่ บน่ อบุ แตก่ ็ยงั ชวนลลิ า่ ออกไปหาพวกบาเรียทีคฤหาสน์ตระกลู แวนเวิร์ธ เมือไปถึงก็เลยได้ร่วมขบวนเล่นแตง่ ตวั ให้ต๊กุ ตาทงั สอง ตวั กนั อยา่ งสนกุ “นา่ รักมากๆ เลยจ้ะหนมู ารี” เซเลน่าทียืนปรบมือมองลกู สาวคนใหมใ่ นชดุ เสือต๊กุ ตากระโปรงลกู ไม้สีเหลืองออ่ น มารีหมุนตวั ให้ผู้ใหญ่ดู ขณะหนั ไปยิมให้บาเรีย “น่ารัก ไหมบา” บาเรียทําเพียงนิงมองมารีตาไม่กะพริบ จนทีน่าต้องเอา ศอกกระท้งุ “เขาถามนายแนะ่ ”

456 ¡ÑÅ°Ô´Ò “นา่ รัก” บาเรียตอบ มารีเลยยิงยิมกว้าง แล้วหันไปมองประตูห้องเปลียน เสือผ้าทีโลนีหายเข้าไปนานแล้ว “โลนีออกมาสิ” มารีร้องเรียก แตโ่ ลนีก็ยงั ไมอ่ อกมา มารี เลยเดนิ เข้าไปดงึ มือเดก็ สาวทีไมค่ อ่ ยพอใจกบั ชดุ เทา่ ไร “โห น่ารักเหมือนกันเลย ใส่เสือเหมือนกนั อยา่ งนีสิถึงจะ เหมาะกับคู่แฝด” เซเลน่าชืนชมอย่างปลืมอกปลืมใจ แต่เป็น โคตลั ทีเดนิ ถือชดุ อีกแบบมายืนให้โลนี “ไมด่ หี รอกครับแม่ คแู่ ฝดไมไ่ ด้อยากใส่ชดุ เหมือนกนั เสีย หนอ่ ย นอกจากอยากแกล้งใครสกั คน เอาชดุ นีไปลองสิ” โลนีรับเสือจากโคตลั แล้วหมุนตวั เดินไปเปลียนใหม่ รอ ไมน่ าน เดก็ สาวก็เดนิ ออกมา “ว้าว! ดตู า่ งจากมารีไปเลย แตก่ ็สวยมากนะ” ลลิ า่ อทุ าน เด็กสาวผิวสวยในเสือลูกไม้เปิดไหล่สีขาวกบั กางเกงผ้า เนือหนาสีฟ้า ทีขากางเกงมีติดลูกไม้ตรงเหนือเข่ายาวสกั ฝ่ ามือ

BarIa’ MIssIon II 457 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè หนงึ ได้ ผิวขาวผอ่ งขบั เน้นกบั เส้นผมสีนําตาลไหม้พอดีตงิ หู ทําให้ ดเู ป็นสาวทะมดั ทะแมงมากกวา่ สาวหวานอยา่ งมารี “โลนีสวยจงั มารีก็อยากใส่กางเกงด้วย” มารีเอย่ แตพ่ อ เหลือบสบตากบั บาเรียก็เปลียนใจพดู วา่ “มารีใสช่ ดุ นีก็ได้ โลนียิม หนอ่ ยสิ ชดุ นา่ รักออก” มารีสงั น้องสาว โลนีแย้มยิมเล็กน้อยพลางหันไปมองโคตลั ทีพยักหน้า อย่างพอใจ “ชดุ แบบนีเหมาะกับผ้หู ญิงผมสนั แม่ครับ ผมว่าเรา ให้สองคนนีเป็นนางแบบโฆษณาให้ร้านเราดกี วา่ นา่ จะขายดแี น”่ เซเลนา่ ปรบมือ ขณะทีทีนา่ ควกั เอาคามีลออกมาจบั ภาพ ทงั คอู่ ยา่ งรู้งาน “มารีเกาะไหล่โลนีสิ แล้วหนั มาทางนี มารียิมกว้างๆ ลูก โลนีก้มหน้าลงนิดหนึง จิกตามาทางฉันเลย ใช่อย่างนันแหละ เรียบร้อย ดดู ไี หมคณุ ปา้ ” ทีนา่ เอาภาพมาให้เซเลนา่ ดู “ดีมากเลยลูก น่ารักจริงๆ ด้วย เดียวเราลองกันหลายๆ ชดุ เลยเนอะ” “คา่ ” มารีร้ องรับ ขณะทีโลนีก้มมองชุดของตวั เองแล้ว ถอนหายใจ

458 ¡ÅÑ °Ô´Ò โคตลั ทียืนอยู่ใกล้เลยบอกว่า “ตามใจแม่หน่อยแล้วกัน เป็นผ้หู ญิงก็ต้องมีชดุ สวยๆ ใสน่ ะ” “ชดุ นี...ก็สวย” โลนีตอบพลางมองมารีทีเข้ากบั เซเลนา่ ได้ ดี จนดรู าวกบั วา่ เป็นแมล่ กู กนั จริงๆ “แนน่ อน ก็ฉนั ออกแบบนี” คําตอบของโคตลั ทําให้โลนีเหลือบตามอง “เหรอ...แล้ว ...” “ถ้าชอบยงั มีอีกหลายแบบ ตามมาสิ” โคตลั เดนิ นําโลนี ไปยงั ราวเสือผ้า แล้วเลือกหยบิ ออกมาวางทาบบนตวั โลนี มองสกั พกั แล้วเก็บ ท่าทางเป็นงานเป็นการนนั ทําให้ซิลค์ทีเพิงกลบั มา จากดงู านทีหน้าร้านยมิ ออกมา “ยมิ อะไรคะพีซลิ ค”์ ลลิ า่ ถาม “ขําโคตัลน่ะสิ ก็คงดีใจหรอกทีมีคนใส่ชุดทีตัวเอง ออกแบบแล้วสวยขนาดนี” บาเรี ยกับลิล่ามองซิลค์เป็ นตาเดียว “ชุดทีตัวเอง ออกแบบเหรอครับ”

BarIa’ MIssIon II 459 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ซิลค์พยกั หน้า “โคตลั น่ะชอบออกแบบชดุ ผ้หู ญิงเท่ๆ แต่ มันขายไม่ค่อยดี เลยแพ้พีมาตลอดตงั แต่เด็กแล้ว พอมาดูโลนี ลองใสอ่ ยา่ งนี ชดุ พวกนีเหมือนออกแบบไว้รอโลนีเลยนะ นานๆ ที จะเห็นผ้หู ญิงเซวีเรียนแตง่ ตวั เปรียวปนเทเ่ นอะ” ลิลา่ มองชดุ ของโลนีอีกครังก็เข้าใจคาํ พดู ของซิลค์ ผ้หู ญิง เซวีเรียนโดยเฉพาะในโซนมกั เน้นการแตง่ กายแบบอ่อนหวาน ไอ้ เรืองจะใส่กางเกงขาสัน หรือกระโปรงสันจึงไม่ค่อยมีให้เห็นนกั นอกจากขึนไปแสดงบนเวที แตก่ ารแตง่ ตวั แบบนีจะเห็นมีบ้างใน บาซลิ ลา่ แตก่ ็มีผ้าคลมุ กนั ความร้อนเพือปอ้ งกนั ผิวไหม้อีกชนั “ก็ดีนะครับ โลนีท่าทางจะดีใจนะ” บาเรียเอ่ย ขณะ มองโลนีรับเสือทกุ ชดุ ทีโคตลั เลือกให้ ใบหน้านงิ ดสู ดใสกวา่ ทกุ วนั “วนั นีเราคงได้เห็นสองสาวแปลงโฉมกันสนุกละ” ลิล่า เออออเห็นด้วย บาเรียเหลือบมองลิลา่ แล้วพูดลอยๆ “วนั นีวนั เกิดลิลา่ นี ทําไมไมซ่ ือชดุ ใหมส่ กั ชดุ ฉลองวนั เกิดละ” “ไม่ต้องซือหรอก มาพีให้เป็นของขวัญวันเกิด เนอะ โคตลั ” ซิลค์เอ่ยพลางดึงลิล่าให้ลุกขึน แล้วลากไปยงั ห้องคลงั เสือผ้าของอีกชว่ งอายหุ นงึ

460 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ไม่ ไมต่ ้องก็ได้คะ่ พีซิลค”์ ลลิ า่ ปฏิเสธอยา่ งเกรงใจ “ไมไ่ ด้ต้องลองนะ มีแบบใหมๆ่ เยอะเลย วนั เกิดทงั ที เอา น่า ขนหน้าแข้งฉันไม่ร่วงหรอก” โคตลั เดินตามมาคะยนั คะยอ เสริม “นีไง ลองเลือกดนู ะ” ซิลค์เอย่ พลางผายมือให้ลิลา่ เข้าไป เลือก เด็กสาวจําใจเดินเข้าไป แล้วสายตาก็ไปหยดุ อยู่ทีชุดซึง สวมหนุ่ อยกู่ ลางห้อง เป็นชุดเดรสสนั กระโปรงบานสีเขียวอ่อน ลกั ษณะไม่ได้ แปลกแยกไปจากกระโปรงซึงสวมใส่ในวันธรรมดา แต่สิงทีไม่ ธรรมดาเป็นผ้าทีนํามาตดั ชดุ นีนีสิ มนั ดคู ้นุ ตามาก ‘คล้ายมาก แต่คงไม่ใช่หรอก ผ้าชินนันจะมาอยู่ทีนีได้ ยงั ไง’ ลลิ า่ คดิ “ชอบชดุ นีเหรอ” ซิลค์ถาม ลลิ า่ พยกั หน้า “เป็นชุดกระโปรงแบบทีฉันชอบน่ะค่ะ แล้วเนือผ้ามนั ก็ สวยดีนะ”

BarIa’ MIssIon II 461 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “งนั ลองเลยไหมล่ะ เผือเอาไว้ใส่เลน่ ไง” โคตลั แนะพลาง เดินไปถอดชดุ ออกจากหนุ่ แล้วยืนให้ลิล่า หญิงสาวก็รับมาอยา่ ง ไมอ่ ยากให้เสียนําใจ “ลองเลยเดียวพวกพีจะรอด”ู ซลิ ค์เอย่ เร่งรัด ลลิ า่ เลยเดนิ เข้าไปในห้องลองเสือ ขณะสวมชดุ หญิงสาว ก็รู้สึกแปลกใจ ทีชดุ มนั พอดีกบั ตวั เธออยา่ งน่าประหลาด ทงั ช่วง เอว หน้าอก และแขนเสือ มนั พอดีตัวเป๊ ะราวกับตดั ขึนเพือเธอ โดยเฉพาะ ‘ปกติเราใส่อะไรก็ได้ นีนะ’ ลิล่าคิดพลางติดกระดุม ด้านหน้าจนเสร็จ แล้วหมนุ ตวั มองดตู วั เองในกระจกทงั ซ้ายและ ขวาแล้วยมิ แปน้ พอใจ “สวยจริงๆ ด้วย ราคาแพงมากไหมนะ” ลิล่าคิดพลาง เปิดประตหู ้องลองชดุ เดนิ ออกไป “รุ่นพีคะ ฉนั ชอบจงั เลย แตว่ า่ ขอซือดกี วา่ ...ลนิ ค!์ ” ลิล่าชะงักไป เมือเห็นคนทีไม่คาดคิดมายืนรออยู่หน้า ห้องลองชดุ หญิงสาวรู้สึกเก้อเขิน เมือเห็นสายตาเขามองสํารวจ ตรวจตราไปทวั ตวั ของเธอ

462 ¡ÑÅ°Ô´Ò “เออ่ ...พีซิลค์กบั พีโคตลั จะให้เป็นของขวญั นะ่ สวยไหม” ลลิ า่ ถามอายๆ พลางหมนุ ตวั ให้ชายหนมุ่ ดู “สวยดี แต่ต้องเปลียนรองเท้าหน่อย” ลินคอร์นเดินไป หยบิ รองเท้าส้นเตยี สีนําตาล แล้วคกุ เขา่ ลงตรงหน้าลลิ า่ “เปลียนรองเท้าส”ิ “ได้ แต่ลินค์ลุกขึนเถอะไม่ต้องคุกเข่าก็ได้ ฉันก้มใส่เอง ได้” ลิลา่ ทําทา่ จะดงึ ลินคอร์นทีวนั นีทําตวั แปลกชอบกลให้ลกุ ขึน ลินคอร์นจึงลุกขึนตามทีบอก แต่ยงั ยืนเป็นหลักให้ลิล่าเปลียน รองเท้า “ใส่ได้พอดีเลย โชคดีจงั เนอะ” ลิล่าตอบพลางเงยหน้า กอ่ นจะเกร็งคออยา่ งตกใจเมือชายหนมุ่ รวบเอวเธอเข้ามา แล้วจบู แรงๆ ลิล่าไม่ได้ขดั ขืน แค่ไม่ทนั ตงั ตวั ลินคอร์นเป็นพวกชอบ แสดงความรัก ซึงถ้าอย่ใู นทีรโหฐานลิลา่ ก็ไม่ได้ห้ามปรามนกั แต่ การถกู จโู่ จมอยา่ งไมท่ นั ตงั ตวั ก็ทําให้หญิงสาวเกร็งอยดู่ ี “มีปัญหานิดหน่อยเลยไม่ได้ไปหาตอนเช้า สุขสันต์วัน เกิดครับ”

BarIa’ MIssIon II 463 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ลลิ า่ หน้าแดงกํากบั คําอวยพรทีสภุ าพผิดปกติ แตก่ ็ยงั ยิม รับคาํ อวยพรของคนทียืนหน้าผากมาแนบชดิ กบั หน้าผากเธอ “ไมเ่ ป็นไร ลินคด์ ยู งุ่ ๆ เดียวจบเทศกาลโรเซร่า ลินค์ก็ต้อง กลบั คนั เจฟาเลยไมใ่ ชเ่ หรอ” “เปล่า” ลินคอร์นตอบขณะผละออกห่าง แล้วจงู มือลิล่า เดินออกจากห้องลองชุด ผ่านระเบียงตรงไปทีสวนเพือออกจาก คฤหาสน์ตระกลู แวนเวิร์ธ “อ้าว แล้วจะไปไหนละ่ เดียวก่อนสิลินค์ ต้องไปลาผ้ใู หญ่ กอ่ นนะ” “ฉันลาแทนให้แล้ว มาเถอะ ไม่อยากรู้เหรอ ว่าของขวญั ของฉนั คืออะไร” ลิล่ายิมอ่อนกบั คําขอเอาแตใ่ จ แตพ่ อนึกขึนได้ว่าเธอยงั ไมไ่ ด้เปลียนชดุ คนื ให้รุ่นพี จงึ รีบพดู เสียงละลําละลกั “เดยี วๆ ลินค์ ขอฉนั เปลียนชดุ ก่อนได้ไหม นีไม่ใช่ชดุ ของ ฉนั นะ”

464 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ใส่ชุดนีแหละ แล้วคอ่ ยกลบั มาจ่ายเงินก็ได้ แตจ่ ริงๆ พี ซลิ คก์ บั พีโคตลั ก็กะจะให้เธอเป็นของขวญั อยแู่ ล้วไมใ่ ชเ่ หรอ” “แตเ่ ราก็ควรรอให้เขาพดู เป็นกิจลกั ษณะเสียก่อนนะ” ลิ ลา่ แย้ง พลางดงึ มือออกจากมือลนิ คอร์น แล้วทําทา่ จะกลบั ไป “ถ้ายงั ไม่หนั มาฉันจะโกรธแล้วนะ” ลินคอร์นเอ่ยเสียง เรียบ ทําให้คนทีกําลงั จะก้าวเดินไปต้องหนั กลบั มาพร้อมกับพูด วา่ “ฉันไปแป๊ บ....เดียว ลินค์ ลินค์! หายไปไหน ฉันไม่เล่น ด้วยนะ” ลิลา่ ร้องเรียก แตล่ นิ คอร์นไมต่ อบรับ “ลนิ ค!์ ” ลิลา่ เริมใจเสีย เพราะคาํ พดู สดุ ท้ายของชายหนมุ่ ทําให้หญิงสาวยงิ ใจไมด่ ี ผลงุ ! ดาร์กีกระดาษตวั น้อยกระโดดมายืนตรงหน้าลิล่า เธอ เลยรีบหยิบมาเปิดอา่ น “อยากกินเครปมีตบอลซอสหมิ ะ ซือให้หนอ่ ย”

BarIa’ MIssIon II 465 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ลิล่าขมวดคิว แล้วก้มมองดูชุดสุดสวยทีสวมอยู่ ถ้าวิง กลบั ไปเปลียนชดุ ก่อน คนขีงอนก็คงโกรธแย่อีกเพราะรอนาน ลิ ลา่ จงึ ตดั ใจรีบวิงตรงไปยงั ร้านเครปาโน ร้านเครปเจ้าประจําทีทงั ลินคอร์นและทีน่าชอบมาก ร้ านนีตังอยู่ในตรอกเล็กๆ ทีเดิน ออกไปยงั สวนสาธารณะได้พอดี ระหว่างทียืนตอ่ แถวรอซึงก็ยาว มาก ลิล่าก็เอาแต่กระวนกระวายใจ คิดวนเวียนอยู่แต่ว่าเธอทํา อะไรผิดไปเหรอ ถึงทําให้ลินคอร์นโกรธ หรือว่าเขาแค่แกล้งเธอ เฉยๆ จนมาถึงตาเธอสังนีแหละ หญิงสาวถึงเพิงนึกถึงได้ ว่า ตวั เองลืมเอากระเป๋ าเงินมาด้วย “รับอะไรดีจ๊ะสาวน้อย ไม่ได้เจอกันหลายเดือนเลย ไป เรียนทีฟี เรเนเ่ ป็นยงั ไงบ้าง” คณุ ปา้ แพรีภรรยาเจ้าของร้านร้องทกั มาอยา่ งค้นุ เคย “สบายดีค่ะ คุณป้า ลินค์ฝากหนูซือเครป แต่หนูลืมเอา กระเป๋ าเงินมา หนขู อติดค้างไว้ก่อนแล้วคอ่ ยมาจ่ายทีหลงั ได้ไหม คะ” ลลิ า่ เอย่ ขอร้องอยา่ งเกรงใจ ดวงตาของแพรีทอประกายวาวขึน พลางใช้ ข้อศอก กระท้งุ สามีทีหวั เราะร่าอยา่ งอารมณ์ดี

466 ¡ÅÑ °Ô´Ò ลิล่ามองภาพหยอกล้ อของสองสามีภรรรยาอย่างไม่ เข้าใจ แตก่ ็ใจชืนเมือแพรีตอบวา่ “ได้อยู่แล้ว ไม่ต้องเอาเงินมาจ่ายป้าหรอกจ้า ถือว่าป้า เลียงหนูทีกลบั มาโซนแล้วกันนะ แถมให้อีกอันจะได้เอาไปกิน ด้วยกนั นะ” ลิล่าค้อมศีรษะให้หลายครังอย่างขอบคณุ แล้วยืนรอจน เครปเสร็จ รับเครปได้ก็พุ่งตัวไปยังสวนสาธารณะทีคนยังคง พลกุ พลา่ นไมเ่ คยเปลียน “อยไู่ หนของเขานะ” ลิลา่ บน่ พมึ ขณะมองหาลินคอร์น แต่ ก็ไมเ่ จอ ปึก! อะไรบางอยา่ งทีนมุ่ นมิ วงิ มาชนเธอ พอลิล่าก้มมองก็เห็น บาซลิ เจ้าดาร์กีทีตามติดลินคอร์นตลอดเวลา ก่อนจะไปเป็นสตั ว์ พาหนะให้ฟลนิ น์ มนั เงยหน้าขนึ จ้องเครปในมือเธอตาแป๋ ว “บาซลิ ! ลนิ ค์อยไู่ หนจ๊ะ พาฉนั ไปหาลินคห์ นอ่ ย”

BarIa’ MIssIon II 467 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เจ้าดาร์กีขนฟูไม่ตอบ มันนังนิงเฉยเอาแต่กระดิกหาง แกวง่ ไปมา ตาก็จ้องแตเ่ ครปในมือลิลา่ ลลิ ่าเห็นอยา่ งนนั ก็เลยยืน เครปในสว่ นของเธอให้มนั “กินแล้วต้องพาฉันไปหาลินค์นะจ๊ะ นีฉันยอมสละเคร ปของฉนั ให้เลยนะ” ลิลา่ ตอ่ รองแกมเอาบญุ เอาคณุ บาซิลงบั เครปในมือลิล่าไปเคียวอยา่ งเอร็ดอร่อยจนหมด ชิน มันแลบลินเลียปากอย่างไม่สนใจคนทีรอมันกินเครปอย่าง กระวนกระวาย พอมนั ลกุ ขนึ ลิลา่ ก็ตงั ใจจะวิงตามไป วา่ มนั จะนํา เธอไปไหน แตท่ ีไหนได้บาซลิ ดนั วิงไปทีรถลากของอเรย์ “อเรย์!...มาอยทู่ ีนีได้ยงั ไง” ลิลา่ ร้องทกั อยา่ งแปลกใจ “นําขึนไปเลยไอ้หน”ู อเรย์พดู กบั บาซิลทีกระโดดนําหน้า ขนึ ไปนงั ในห้องโดยสารรถลาก “เชิญครับคณุ ลิลา่ ” อเรย์หนั มาพดู ลิล่าก้าวขนึ รถลากไปอยา่ งงงๆ แตเ่ พราะเป็นทางเดียวที เธอจะได้เจอกบั ลนิ คอร์น หญิงสาวจงึ ไมร่ ีรอ

468 ¡ÅÑ °Ô´Ò อเรย์ทะยานตัวขึนสู่ท้องฟ้าสกั พัก ก่อนจะลงมาวิงบน ถนนตรงเข้าสคู่ ฤหาสน์ฟรานเชสก้าซงึ เธอไมค่ อ่ ยค้นุ เคยนกั เวลามาทีโซนเธอมกั เจอลินคอร์นอยู่ในคฤหาสน์ไดเอน แพนไทร์เสมอ ทังทีคฤหาสน์ตระกูลฟรานเชสก้าก็อยู่ห่างไปไม่ ไกลมากนกั หญิงสาวก้าวลงจากรถ ทงั ทีมือยงั ถือเครปทีเย็นชืด หมดแล้วอยา่ งงนุ งง “นายน้อยบอกให้ให้เครปกบั เจ้าบาซิลเลยครับ” อเรย์เอย่ ขนึ ลิล่าจึงมองเครปในมือ แล้วส่งให้บาซิล จากทีกระวน กระวายใจอยู่เมือครู่ก็เปลียนมาเริมหงุดหงิด ลินคอร์นชอบทํา ตามใจตวั เอง ครังนีเธอคดิ อยา่ งไรก็คิดไม่ออก วา่ เธอทําอะไรผิด อีก แคข่ ดั ใจเขาหนอ่ ยเดยี ว ก็ทําให้เธอต้องวิงวนุ่ ขนาดนีเลยเหรอ แอ๊ด!... บานประตสู ีดําของคฤหาสน์ทีดําสนิทไปทงั หลงั จนดเู ป็น คฤหาสน์ทีแสนเย็นชาเปิดออก ลิล่าหนั ไปมองอเรย์วิงจากไปกบั ผ้โู ดยสารขนฟูทีนงั เคียวเครปมีตบอลซอสหิมะของร้านดงั อย่าง เอร็ดอร่อยออกจากเขตคฤหาสน์ไป ก่อนจะหันกลบั มาก้าวเดิน เข้าสตู่ วั คฤหาสน์ด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ

BarIa’ MIssIon II 469 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ต้องโกรธสกั ที เขาถงึ จะเลิกแกล้งเราใชไ่ หม” ลิล่าคิดถึงคําแนะนําของโคตัล แต่เอาจริงๆ พอได้ยิน เสียงเปียโนอนั อ่อนหวานดงั แว่วมา ราวกับต้องการขอโทษทีทํา ให้เธอวิงวนุ่ ไปหมด หญิงสาวก็ใจออ่ นยวบลงอีกจนได้ “ไม่ เราต้องใจแข็ง” ลิล่าเตือนตวั เองยําถึงจดุ ประสงค์ที อยากทํา พลางเดินตามเสียงเปียโนซึงไม่ได้ยินลินคอร์นเล่นมา นานแล้ว กระทงั มาถึงห้องดนตรี แตเ่ ธอก็ต้องผิดหวงั อีกเป็นครังที สามของวนั นี เพราะคนทีอยากเจอไม่อย่ทู ีนี แถมเสียงทีทําให้เธอ เกือบใจออ่ นไปแล้ว ก็ดงั มาจากเปียโนทีมนั เลน่ ด้วยตวั เอง “ลินคอร์น ดี. ฟรานเชสก้า ฉันจะโกรธแล้วนะ” ลิลา่ พูด ลอยๆ อย่างหมดความอดทน แล้วหนั มองไปรอบห้องดนตรีก็ไม่ พบเจ้าของบ้าน แต่พอเงยหน้าขึนเพียงเล็กน้อย ก็พบกระจกนบั พันชินกําลังฉายภาพเธอในอิริยาบทต่างๆ ทังตอนทีอยู่กับลิ นคอร์นและไมไ่ ด้อยู่ กระจกแตล่ ะชินเหลา่ นนั ลอยตําลงมาโอบล้อมอย่รู อบตวั ลลิ า่ ก่อนจะหมนุ วนอยา่ งเชืองช้าตามทว่ งทํานองของเปียโนทีดงั ระรืนหู ลิล่ายืนมือไปสมั ผสั กระจกบานทีอยู่ใกล้เธอทีสุด ซึงฉาย ภาพของเธอกบั ลินคอร์นตอนไปเรียนทีเอเบียร่า ตามด้วยภาพที

470 ¡ÑÅ°´Ô Ò พวกเขาเดนิ อยกู่ ลางหมิ ะทีวินดส์ โลว์ และอีกหลายภาพทีพวกเรา มีกนั และกนั “ลินค์” ลิล่าพึมพําชือคนให้ของขวัญวันเกิดทีสุดแสน วิเศษเบาๆ “นีไม่ใช่ของขวัญวันเกิดนะ” เสียงของคนทีอยู่ใน ความคดิ ของหญิงสาวมาตลอดดงั ขึนทีข้างหพู ร้อมกบั สมั ผสั ทีดนั ตวั เธอให้หมนุ เข้าสอู่ ้อมแขนของเขา ก่อนจะพาเธอเยืองกายไหล ลืนไปตามจังหวะดนตรีทีดังคลอเบาๆ อยู่ท่ามกลางวงล้อม กระจกฉายภาพของพวกเขาทีเคลือนตวั ตามไป จนดรู าวกบั พวก เขาตกอยใู่ นโลกของพวกเขาเทา่ นนั “ไมอ่ ยากกินเครปแล้วเหรอ” ลิล่าถามอยา่ งอดเคืองนิดๆ ไมไ่ ด้ แตก่ ็ยอมหมนุ ตวั ตามแรงจบั เหวียงของชายหนมุ่ ทียืนมือไป จนสดุ แขน แล้วดงึ เธอกลบั เข้าสอู่ ้อมกอดของเขาอีกครัง “ฉนั ไมไ่ ด้อยากกินเครป” “แล้วทํา...” ปากทีอ้าจะถามเหตผุ ลกลบั ถกู ประกบด้วย ริมฝีปากชายหน่มุ อีกครัง ในจงั หวะทีชายหน่มุ รวบเอวหญิงสาว เข้าใกล้ แล้วหมนุ ตวั เร็วๆ จนเท้าของเธอลอยขนึ จากพืน

BarIa’ MIssIon II 471 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ทีนนั คอื ทีทีทําให้เรารู้จกั กนั อยา่ งเป็นทางการ” ลลิ า่ หน้าแดงเมือฟังเฉลย “เลยเอาบาซิลมาเป็นพยานงนั สิ” ลินคอร์นหัวเราะ “แล้ วทีนี ฉันก็กําลังจะทําบางสิง บางอยา่ งเป็นครังแรกเหมือนกนั ” ลิล่าสบตาลินคอร์น แล้วมองไปรอบตวั “จดั งานวันเกิด ให้ฉันทีคฤหาสน์ฟรานเชสก้าเหรอ ไม่ดีเลยลินค์ ฉันเกรงใจท่าน เจ้า” ลินคอร์นหวั เราะหน้าบาน “คณุ พอ่ ไมว่ า่ หรอก” ลิล่าเลิกคิว “แต่เป็นบ้านของเจ้าผ้คู รองรัฐ ทีจะเป็นของ ...” “ฟลินน์เหรอ ใช่ ฉันยืมมา ฉันก็เป็นว่าทีเจ้าผ้คู รองรัฐอยู่ ชว่ งหนงึ นะ ถ้าเธอลืม” ลิล่าอยากค้อนชายหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์ แต่รู้ว่าไม่ควรเล่น ในประเด็นนี ลินคอร์นไม่ได้อยากเป็นเจ้าผู้ครองรัฐ นีลยังเคย

472 ¡ÅÑ °Ô´Ò บอก ว่าลินคอร์นตอนทีไม่ได้เป็นว่าทีเจ้าผู้ครองรัฐดมู ีความสุข มากกวา่ และลลิ า่ ก็เหน็ จริงตามนนั “หลงั จากนีฉันคงต้องเดินทางไปทวั เซวีน่า” ลินคอร์นเอ่ย พลางกอดลิล่าเข้ ามาแนบอก ลิล่าจึงซบหน้าลงบนไหล่เขา จงั หวะเพลงหวานซึงทีดงั คลออยู่ ส่งให้บรรยากาศในห้องดนตรี อดั แนน่ ไปด้วยความหวานปนเศร้า “ทําตวั เหมือนคนไร้ราก ไมม่ ีบ้านถาวร ไม่มีเครืองแตง่ ตวั ทีหรูหรา...” มือหนาลูบไล้ ไปบนชุดกระโปรงทีแสนธรรมดาแต่ไม่ ธรรมดา เพราะเป็นชดุ ทีตดั เย็บจากผ้าทอทีมีเพียงผืนเดยี วในโลก “...แตฉ่ นั จะกลบั มาหาเธอเสมอ” ลิล่านําตาซึมเต็มตืนไปกบั คําสญั ญาของชายหนมุ่ อ้อม แขนเลก็ กระชบั อ้อมกอดของเธอมากขนึ “เราเริมต้นทีโซน เรียนด้วยกนั ทะเลาะกัน และรักกนั ... ทีนี” ลินคอร์นเอ่ยรําลกึ ถึงความหลงั พลางลบู ผมคนตวั เล็กและ มองภาพความทรงจําทีลอยอยรู่ อบตวั เขาและเธอ

BarIa’ MIssIon II 473 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ดังนัน หากเราจะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันก็ อยากให้เป็นทีโซน...” การเต้นรําหยดุ แล้ว แต่เสียงดนตรียังคงดําเนินตอ่ ไป ลิ ล่าดันตวั เองออกห่าง แล้วเงยหน้ามองลินคอร์นด้วยดวงตาที นําตาเออ่ คลอหนว่ ย ขณะทีลนิ คอร์นพดู ตอ่ วา่ “คฤหาสน์รัตติกาลมีไว้ เพือคนของฟรานเชสก้ าเท่านัน ฉนั คือฟรานเชสก้า แล้วเธอละ พร้อมจะเป็นคนของฉนั ไหม” นําตาหยาดหยดจากดวงตาค่สู วยของลิล่า ลินคอร์นดึง แว่นตาของหญิงสาวออกอย่างอ่อนโยน แล้วก้มจูบซับนําตาที ปกติเขาพดู เสมอว่า เขาไม่ชอบเห็นมนั แตค่ รังนีชายหนมุ่ กลบั ไม่ ดุ เขาสมั ผสั เธออยา่ งออ่ นโยนแล้วเคลือนมาปิดริมฝีปากของคนที กําลงั สะอืนไห้เพือทวงคําตอบ “อือ” ลิล่าตอบรับ เป็นจงั หวะเดียวกับทีลินคอร์นมอบ รางวลั ให้แก่คนทีตอบคาํ ถามทีเขาดีใจทีสดุ ของวนั ลิล่าเลือนมือมาจบั มือทีประคองใบหน้าเธออยู่ เมือชาย หนุ่มถอนริมฝีปาก แล้วแนบหน้าผากของเขากบั ของเธอ ดวงตา สองคู่สบกันนิง มือทงั สองคู่ประสานกัน ท่ามกลางความทรงจํา

474 ¡ÑÅ°Ô´Ò มากมายทีรายล้อมอย่รู อบตวั พวกเขา ทกุ สิงทีจําเป็นได้มาอยทู่ ีนี อยา่ งครบถ้วนแล้ว เหลือก็เพียง “แดเ่ วลาทงั หมดทีผา่ นมา...” ลินคอร์นเอย่ พร้อมกบั ขยบั ปากเข้าแนบชิดอยา่ งแผว่ เบาแล้วถอยหา่ งออกมา “...และเวลาทงั หมดทีเหลืออยู่” ลิล่าเอ่ยต่อพร้ อมกับ เขย่งตัวขึนยืนหน้ าไปสัมผัสเขากลับ แล้วทังคู่ก็พูดประโยค สดุ ท้ายขนึ พร้อมกนั “แดเ่ วลาทงั หมดนนั เพือเธอคนเดียว” หลงั คําสญั ญาคือสมั ผสั ทีออ่ นหวานอย่างยาวนาน แล้ว เสียงดนตรีและภาพความทรงจําก็โอบล้อมคนทังคไู่ ว้ท่ามกลาง ความมืดมิดของคฤหาสน์แหง่ รัตตกิ าล

BarIa’ MIssIon II 475 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 70 µ´Ñ Ê¹Ô ã¨ งานเลียงวันคล้ ายวันเกิดของลิล่าจัดขึนอย่างเป็ น ทางการทีคฤหาสน์ฟรานเชสก้าในเช้าวนั ที 25 ธันวาคม บาเรียรับ หน้าทีเป็นพ่องานใหญ่ โดยรวบงานเลียงสองงานไว้ในงานเดียว มีโคตลั ซิลค์ ทีนา่ และนีล เป็นกําลงั สําคญั สะใภ้ใหญ่ของฟราน เชสก้ าได้ รับการต้ อนรับจากคนในครอบครัวฟรานเชสก้ าอย่าง อบอุ่น หญิงสาวทีตังตัวแทบไม่ทันเกือบงอนคนเจ้าแผนการที แอบเตรียมการทกุ อยา่ งโดยไมบ่ อกกลา่ วกนั บ้าง ตงั แต่ชุดทีเธอใส่ในวนั นี ลินคอร์นก็ไปขอท่านบาฟาเรล เอาผ้าทอมาตดั เย็บชดุ ให้ จดั การเปลียนทีพกั ของลิล่าทีปราการ ฟี เรเน่ จดั เตรียมแผนให้เธอวิงตามหาเขาไปทวั แล้วจบลงด้วย การมอบของขวญั วนั เกิดทีสร้างทงั รอยยมิ และคราบนําตา ลิล่าไม่ อยากแสดงออกว่าดีใจมากนัก เดียวคนจอมบงการจะได้ใจ แต่

476 ¡ÑÅ°´Ô Ò เธอก็ดีใจจริงๆ เลยยิมแก้มแทบปริตลอดงาน จะเขินก็ตอนทีโดน เพือนๆ ล้อสถานะใหมท่ ีเปลียนไปของเธอ “ขอบคณุ นะบา” ลิล่าเดินมากอดบาเรียหลงั งานเลียง เสร็จสิน แล้วทกุ คนทยอยกลบั “ฉันยินดี เป็นงานวนั เกิดทีสดุ ยอดไปเลยนะ” บาเรียเอ่ย แล้วก็ต้องตกใจทีลลิ า่ โผเข้ากอดเขา แล้วกระซิบเสียงเบาวา่ “แตฉ่ นั จะยินดีกวา่ นี ถ้าบายงั ไมล่ ืมแผนการของเรานะ” บาเรียดันลิล่าออกมาห่าง แล้ วยิมกว้ าง “รู้แล้ ว มี ความสขุ มากๆ นะลลิ า่ ” “ต้องบอกเพือนบาน้นู ไม่ให้แกล้งฉันมาก” ลิลา่ เอ่ยแล้ว ยน่ จมกู ให้คนรักทีเปลียนสถานะมาเป็นสามีหมาดๆ ของเธอ “ขอบใจมากบา สําหรับทุกๆ อย่างเลย ถึงคราวนายฉัน จะชว่ ยเตม็ ที” บาเรียหวั เราะ แล้วหนั ไปหามารีทีกวกั ไม้กวกั มือเรียกเขา ให้ไปขนึ รถลากของตระกลู แวนเวิร์ธ “ขอบใจ เจอกนั วนั งานสถาปนาโรงเรียนนะ”

BarIa’ MIssIon II 477 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แนน่ อนเพือน นายจะกลบั ดเี นโซลเมือไร” “พรุ่งนี” “แล้วมารีละจ๊ะ” ลลิ า่ ถาม “ก็อยทู่ ีนีกอ่ น หลงั จากนีคอ่ ยวา่ กนั ” ลินคอร์นมองใบหน้าอ่อนโยนของคนพูด แล้วเอ่ยว่า “ทดลองแยกกนั อยสู่ กั พกั เหมือนเวิร์นหรือไง” บาเรียสา่ ยหน้า “ฉนั วา่ ฉนั ฉลาดกวา่ เวิร์นนะ” “บานี อยา่ ให้เวริ ์นได้ยนิ เชียว แคน่ ีก็สง่ จดหมายมาบน่ จะ แย่ วา่ พีจไมย่ อมรับคําขอแตง่ งาน” ลลิ า่ เอย่ อยา่ งอดขําไมไ่ ด้ “แต่พีจก็รับสร้ อยข้อมือคืนแล้วนี มันควรจะเอาทีละ อยา่ งไหม ฉนั ไปกอ่ นนะ” บาเรียเอย่ อยา่ งออ่ นใจ “จ้ะ เดนิ ทางปลอดภยั นะ” ลลิ า่ ยําอีกที บาเรียตรงเข้ากอดเพือนทงั สอง แล้วหนั หลงั เดินไปหามา รีทียืนรออยู่ ลิล่าไม่เห็นใบหน้าของบาเรียตอนทีมองมารี แต่ดู จากใบหน้าเปียมไปด้วยความสขุ ของมารี ลิลา่ จงึ พดู วา่

478 ¡ÅÑ °´Ô Ò “แยกกนั อยอู่ ยา่ งนี มารีไมร่ ้องไห้แยเ่ หรอ” “ได้ยินมารีพูดว่า บาแค่ฝากมารีไว้นะ บาคง...กําลงั คิด อยลู่ ะมงั ” ลนิ คอร์นตอบ “คดิ อะไรเหรอ” ลิลา่ อดสงสยั ไมไ่ ด้ ลินคอร์นก้มหอมแก้มภรรยา แล้วหมุนตวั เดินเข้าบ้าน พลางตอบวา่ “ความลบั ” “ลินค์นี!” ลิล่าร้องประท้วง ขณะทีลินคอร์นหวั เราะชอบ ใจ “มารีจะไปไหน” โลนีถาม ขณะมองมารีรีบอาบนําแตง่ ตวั แล้ววงิ ไปทีประตู “ไปนอนกบั บา พรุ่งนีบาจะไม่อย่แู ล้ว มารีต้องอย่กู ับบา ให้นานทีสดุ พดู จบคนทีอ้างตวั เป็นพีก็เปิดประตวู ิงออกจากห้อง ไป โลนีได้แตน่ งิ มองบานประตปู ิดลงโดยไมห่ ้ามปราม ความจริงการทีมารียงั คงอย่เู ป็นสิงไม่ถูกต้อง เด็กคนนี เป็นสิงผดิ พลาด เธอควรหายไป แตม่ นษุ ย์คนนนั ได้เลือกทีจะเก็บ รักษามารีไว้ ในความทรงจําของโลนีเธอเกือบทําสําเร็จแล้ว ถ้าไม่

BarIa’ MIssIon II 479 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เพราะมารีชิงทําพิธีกรรมผูกชีวิตเสียก่อนทีมารีกับเธอจะหลอม รวมเป็นร่างเดียวกนั “พิธีกรรมผกู ชีวิต” โลนีพมึ พําพลางก้มมองมือตวั เอง ซงึ มีสภาพใสแล้วทบึ ใสแล้วทบึ สลบั อยไู่ ปมา พลงั แหง่ การกําเนิดของเธอลดน้อยลงเรือยๆ และการยิง อยู่ห่างจากมนุษย์ทีเธอทําพันธสัญญาด้วย ก็เป็นสาเหตุหลัก สว่ นสาเหตรุ องลงมา เพราะเธอไม่ได้อย่ใู นคมู ีร่า ฟอเรส จนกว่า จะได้ทําพิธีกรรมผกู ชีวิตให้เสร็จสมบรู ณ์ แถมตงั แต่มาถึงทีนี ไม่ ว่าเธอจะพยายามเดินตามโคตลั สักแคไ่ หน เธอก็ยงั ต้องอยู่ห่าง จากเขานานเกินกวา่ ทีควรจะเป็นอยดู่ ี ‘บางที การได้ เป็ นสิงที ไม่สมบูรณ์ อย่างมารี ก็ น่าอิจฉา เหมือนกนั ’ โลนีคดิ แล้วขยบั ตวั ลงจากเตียง เธอเปิดประตเู ดินไป ตามเส้นทางทีเธอรับรู้ถึงสายใยพลงั ของเขา การได้อยใู่ กล้กบั มนษุ ย์ทีภตู ทําพนั ธสญั ญาด้วยเป็นเรือง จําเป็นมากกวา่ ทีใครคดิ แตโ่ ลนีไม่คดิ จะบอกเรืองนนั ไมอ่ ยากใช้ เป็นข้ออ้างไปบงั คบั ให้โคตลั ต้องทําพิธีกรรมผูกชีวิตกับเธออย่าง ไมเ่ ต็มใจ มนั เป็นขนั ตอนหนึงทีภูตต้องพิสจู น์ความตงั ใจจริงของ

480 ¡ÅÑ °Ô´Ò ผ้ทู ีจะได้รับพลงั จากพวกเธอ หากมนษุ ย์คนนนั ไม่คดิ จะร่วมชีวิต ด้วย ภตู อยา่ งพวกเธอก็คงไมม่ ีทียืนในโลกใบนีอีกตอ่ ไป โลนีเดนิ มาถงึ หน้าประตหู ้องนอนของโคตลั แล้วนงั ลงหนั หลังพิงผนงั ห้อง เธอรู้ว่าเขาอยู่ในห้องนี ทําอะไรมากมายก่อน นอน เธอจะนงั อยตู่ รงนีจนกวา่ พลงั ของเธอกลบั คนื มา แล้วจึงเดิน กลบั ไปทีห้องของเธอ ใบหน้าออ่ นแรงเงยหน้าขึนมองท้องฟ้ายาม คาํ คืน แล้วหลบั ตาลง กกึ ! บานประตูห้องนอนของซิลค์เปิดออก ฮาดีเดินออกมา ตงั ใจจะไปเอาของบางอยา่ ง แตต่ ้องชะงกั ไปกบั ภาพเดก็ สาวทีนงั คอพบั คอออ่ นอยทู่ ีผนงั ห้องฝังตรงข้ามกบั ประตหู ้องนอนของซิลค์ หญิงสาวรีบเดินกลบั เข้าไปในห้องเพือเรียกซิลค์ให้ออกมาดู ชาย หนุ่มแฝดผู้พีจึงตรงเข้าไปอุ้มโลนีขึน ขณะทีฮาดีรีบเคาะประตู ห้องถีๆ “โคตลั โคตลั ! ออกมาเร็ว!” โคตลั เปิดประตอู อกมาด้วยทา่ ทางงวั เงีย กอ่ นจะตาสวา่ ง เมือเหน็ โลนีทีซลิ ค์อ้มุ อยใู่ นอ้อมแขน

BarIa’ MIssIon II 481 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “โลนีเป็นอะไร” “นายไม่ได้อย่ใู กล้เธอมานานเท่าไรแล้ว” ซิลค์ถามพลาง สง่ โลนีให้โคตลั “เมือคืนกบั วนั นี นายก็เห็นฉนั ช่วยบาจดั งานวนั เกิดให้ลิ ล่า ว่างทีไหนกนั เล่า” โคตลั ตอบและรีบแก้ตวั ขณะก้มมองโลนีที สลบไมไ่ ด้สติ “เขาว่าถ้าภูตหมดสติ มนั จะอนั ตรายไม่ใช่เหรอ” ฮาดี ถามอยา่ งเป็นกงั วล “ยงั ๆ นีมนั ยงั เร็วเกินไป” โคตลั พมึ พํา แล้วอ้มุ โลนีไปนอน บนเตียงของเขา “นายจะรู้ได้ยังไง ทีนีไม่ใช่คมู ีร่า ฟอเรสนะ ไม่ได้มีพลัง พฤกษาเวทสงู ขนาดนนั ” ซิลคว์ า่ โลนีเป็นเด็กทีไม่พูดมาก เธอทํางานของเธอไป และ บางครังก็ยืนนิงราวกับไม่มีชีวิต ทําให้ไม่มีใครเห็นความผิดปกติ ของเธอ

482 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ไม่สบายแล้วทําไมไมบ่ อก เด็กบ้าเอ๊ย!” โคตลั บน่ อย่าง หวั เสีย แล้วสดู หายใจเข้าลกึ พลางหนั ไปหาคแู่ ฝด “นายกบั ฮาดไี ปพกั ผอ่ นเถอะ อีกเดียวเธอก็คงดขี นึ ” ฮาดีทําท่าจะแย้ง แต่ซิลค์กลับโอบไหล่ภรรยาเป็นเชิง ห้ามกลายๆ แล้วพูดว่า “ทําให้มนั ชัดเจนดีไหม นายจะคิดหรือ ตดั สินใจอะไรหลงั จากนีก็ได้นี ถ้าอยรู่ ่วมกนั แบบคชู่ ีวิตไมไ่ ด้ เป็น พีน้องกนั ก็ไมไ่ ด้แยเ่ ทา่ ไรนะ” “รู้แล้วละน่า” โคตลั เอ่ยโดยทีสายตาไม่ได้ละไปจาก ใบหน้ายามหลบั ของโลนีสกั นิด ซิลค์กบั ฮาดีจึงเลิกพูด แล้วเดิน ออกจากห้องไป โคตลั ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วทรุดตัวลงนังข้างคน นอนบนเตียง แล้วครุ่นคดิ “คชู่ ีวติ หรือ พีน้อง งนั เหรอ” โลนีรู้สึกตวั อีกที ก็สมั ผสั ได้ถึงแผน่ หลงั ทีแนบชิดกบั แผ่น หลงั ของเธอ เดก็ สาวกะพริบตาตืน แล้วพบว่าเธอไมไ่ ด้นอนอย่ใู น ห้ องนอนของตัวเอง เมือคืนเธอเดินมานังรับพลังอยู่ทีหน้ า ห้องนอนของโคตลั แล้วเผลอหลับไป ดูท่าเขาน่าจะเปิดประตู

BarIa’ MIssIon II 483 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ออกมาเจอเธอเข้า โลนีคิด พลางลุกขึนนัง แล้วหันไปมองคนที นอนตะแคงข้างหนั หลงั ให้นอนหลบั อยขู่ ้างเธอ มือเล็กเอือมไปจบั ตวั เขาให้นอนหงาย แล้วนิงมองหน้าชายหน่มุ อย่คู รู่หนึง ก่อนจะ ขยบั ตวั ลงจากเตียง แตม่ ือหนาของคนทีคิดว่าหลบั อยู่ ก็ยืนมือมา คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ก่อน “สบายดีแล้วเหรอ” เสียงแหบพร่าของคนเพิงตืนนอน ถามขนึ “ใช่ ขอบใจนะ” “ทําไมไม่บอกว่าอาการไม่ดี” โคตลั ถาม พลางมองเด็ก สาวทีหน้าตาเหมือนมารีทุกอย่าง แต่เขากลบั ไม่อาจมองว่าเธอ คอื ลกู สาวได้อยา่ งทีมองมารี “มนั ไมไ่ ด้แยข่ นาดนนั ” “เหรอ งนั รอให้สลบจนไม่ตืนเลยดีไหม” โคตลั พดู ประชด ประชนั “ถ้าคณุ ต้องการอยา่ งนนั ” โลนีตอบเสียงเรียบ “ผมไมข่ ํา” โคตลั โต้กลบั รู้สกึ หงดุ หงิดนิดๆ

484 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ฉนั ก็ไม่ได้เล่นมกุ ” โลนีตอบกลบั ด้วยนําเสียงปกติ จน โคตลั ต้องลกุ ขนึ มาเผชิญหน้ากบั คนทีกวนอารมณ์แตเ่ ช้า “ทําไมคณุ ถึงไม่ทําตวั ให้นา่ รักเหมือนมารีบ้าง ทําตวั เป็น เดก็ ไมไ่ ด้หรือไง” “มารีเป็นเด็ก เพราะเธอเกิดจากพลงั ของมนุษย์ครึงหนึง เด็กคนนนั จงึ ไม่ตา่ งจากลกู ของมนษุ ย์ แต่ฉนั ไม่ใช่ ขอโทษด้วยที ทําให้ผดิ หวงั ” โลนีพดู เหมือนพยายามอธิบาย โคตลั พยายามหาร่องรอยของความโกรธในนําเสียงและ แววตา แตเ่ ขากลบั ไมพ่ บอะไรเลย เดก็ คนนีแทบไม่แสดงอารมณ์ เลยด้วยซํา นิง สงบ ยอมรับกบั ทกุ อย่างตามทีมนั เป็น แล้วปล่อย วางให้ทกุ อยา่ งไหลเลือนไปตามครรลอง “คณุ จะบอกว่า คณุ คือต้นแบบของภูตอย่างทีควรเป็นงนั สิ” “ฉันแค่กําลงั ชีแจงถึงความแตกต่างระหว่างฉันกับมารี ซงึ ก็เห็นได้ชดั วา่ คณุ เข้าใจมนั ดีแล้ว”

BarIa’ MIssIon II 485 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ผมไม่ชอบเด็กอวดดี อย่าพูดเหมือนคุณไม่สนใจ ว่า ตวั เองจะเป็นหรือตาย ถามจริงๆ รู้ตวั เองว่าไม่สบาย ทําไมถึงไม่ บอกผม” โลนีถอนหายใจแล้วพดู วา่ “คณุ พร้อมจะรู้แล้วเหรอคะ” แคค่ ําถามเดียว ก็ทําให้ทุกอย่างสงบลง โคตลั ปล่อยมือ จากเดก็ สาว แล้วลกุ จากเตียงพลางพดู วา่ “ขอตวั ไปล้างหน้าล้าง ตาหนอ่ ย คณุ ...ห้ามออกจากห้องนี” โลนีไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เธอมองโคตัลเดินเข้ า ห้องนําไป แล้วเด็กสาวก็หายตัววับกลับมาทีห้องนอนของเธอ เพืออาบนําเปลียนเสือผ้า แล้วหายตวั กลบั ไปนงั ทีจดุ เดิมทนั เวลา ทีโคตลั เปิดประตหู ้องนําออกมาพอดี “ผมจําได้ว่าสงั ห้ามไม่ให้คณุ ออกจากห้องนี” โคตลั พูด เน้นยําสงิ ทีเขาสงั ไป “คณุ ดไู มใ่ ชค่ นทีชอบออกคาํ สงั กบั ใคร” โคตัลเลิกคิวกับการแสดงออกอย่างดือดึงเป็ นครังแรก ของภูตสาว ปกติก็เห็นอยู่ว่าโลนีดือเงียบ เพียงแต่เธอไม่ แสดงออกโจง่ แจ้งขนาดนี

486 ¡ÅÑ °´Ô Ò “พอมีแรงขนึ มาหนอ่ ย เลยทําอะไรเอาแตใ่ จงนั สิ” โคตลั แดกดนั โลนีไม่ตอบ ไม่มีการตอบโต้แต่ก็ไม่ทําตาม นิสยั แบบนี คนทีทําเก่งทีสุดคือซิลค์ รองลงมาก็บาเรีย โคตัลไม่เข้ าใจ เหมือนกนั วา่ ทําไมรอบตวั เขาถงึ มีแตค่ นประเภทนี “พลงั ชีวิตของคณุ อยไู่ ด้อีกนานแคไ่ หน” “ไมน่ า่ จะเกินสินปีนี” “ก็อีกแคห่ ้าวนั นะ่ สิ” โคตลั ประเมินเวลาแล้วพดู ตอ่ “ผมต้องไปรายงานตวั ทีปราการฟาเรนเซ่หลงั ปีใหม่ เรา ต้องทําให้เรืองนีจบกอ่ นเวลานนั ” “คะ่ ” ชายหนุ่มเหลือบไปสบดวงตาสีเขียวของโลนีทีตอบรับ อยา่ งง่ายดาย “คณุ ไมก่ ลวั ตายงนั เหรอ” โคตลั ถาม

BarIa’ MIssIon II 487 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ฉันเกือบตายมาแล้ว หากคนทีช่วยชีวิตฉันต้องการให้ ฉันตายอีกรอบ ฉันก็ยินดี” โลนีตอบเสียงนิงสีหน้าเย็นชาไม่ เปลียน โคตัลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “พูดได้ดี งัน...เรามาทํา ข้อตกลงกนั ดีกวา่ ” “ข้อตกลง?” “ผมมี แผนการในชี วิตอยา กเป็ นนักค้ นหาพันธ์ุพื ชใ น ตํานาน การมีคณุ เป็นคู่หูก็ดจู ะเป็นความคิดทีดีนะ ส่วนคณุ ก็ดู เหมือนไม่อยากใช้ชีวิตในโรงเรียนสกั เท่าไร ดงั นนั ...หากผมทํา พิธีกรรมผกู ชีวิตกบั คณุ คณุ พร้อมจะไปกบั ผมไหม” โลนีมองสีหน้าจริงจงั ของผ้ชู ายทีเธอเฝา้ มองเขามาหลาย วนั น้อยครังมากทีผู้ชายคนนีจะแสดงสีหน้าแบบนี ถ้าไมเ่ จ้าเล่ห์ แสนกลก็ทําเป็นยมิ ตเี นียนแกล้งคนอืนไปทวั “ฉนั ต้องการเงินเดือนและสวสั ดกิ าร” โคตลั เลิกคิว “คณุ เป็นภูต ทําไมถึงต้องการเงินเดือนกับ สวสั ดกิ ารด้วย”

488 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ภูตก็ต้องกินอาหารและซือเสือผ้า ถ้าความสมั พนั ธ์ของ เราเป็นแคค่ ู่หกู นั ในการทํางาน ฉันคงไม่หวงั พึงให้คณุ มาเลียงดู สงั คมมนษุ ย์...เป็นแบบนนั ไมใ่ ชเ่ หรอคะ” โคตลั แย้มยิม ผู้หญิง...ใช่ ผ้หู ญิง เธอคนนีไมใ่ ช่เดก็ สาว อีกแล้ว เธอรู้จกั การใช้ชีวติ จริงๆ “ได้ ต้องการเงินเดอื นเทา่ ไร” “เงินเดือนและสวสั ดิการเท่ากบั ผ้จู ดั การร้านแพรพรรณ ไฮน์แวนของคณุ คา่ เดินทาง ค่าทีพกั ค่าใช้จ่ายพิเศษทีเกียวกับ งาน คุณรับผิดชอบทังหมด แต่ฉันจะทํางานให้คุณเต็มทีวัน ละ 24 ชวั โมง” “นีคณุ ไปเอาความรู้เรืองการตอ่ รองมาจากไหน” โคตลั อดใจไว้ไมอ่ ยเู่ ลยต้องถามออกไป “วนั ก่อนตอนทีลองชุด ฉันได้ยินผู้จัดการมาคยุ กับคุณ พอ่ ” โคตลั ยิมกว้าง “ช่างสงั เกตดี คณุ สมบตั ิผ่าน แล้วมีอะไร อีก”

BarIa’ MIssIon II 489 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โลนีหลุบตาลงอย่างไม่แน่ใจ ทําให้โคตลั อยากรู้ว่าเธอ จะต้องการอะไรอีก ไมน่ านโลนีก็พดู วา่ “ฉันแตกต่างจากมารี แม้หลงั การทําพิธีผูกชีวิตกันแล้ว ฉนั ก็ยงั ต้องอยใู่ กล้คณุ ดงั นนั พวกเราจงึ อยหู่ า่ งกนั มากไมไ่ ด้” “ทําไมคุณถึงแตกต่างจากมารี อ้อ...เพราะคุณเกิดมา อย่างสมบูรณ์กว่าละสิ อย่างนีมารีจะเป็นอะไรไหม” คณุ พ่อยงั หนมุ่ เริมกงั วลเป็นหวงลกู สาว โลนีสา่ ยหน้า “ไมไ่ ด้เกียวกบั มารี มนั เกียวกบั คณุ ตา่ งหาก” “ผมเหรอ?” โลนีพยกั หน้าแล้วแบมือ โคตลั จึงวางมือเขาลงบนมือเธอ โลนีจงึ อธิบายวา่ “มีเรืองทีคณุ ควรรู้ เกียวกบั ฉนั ” “วา่ ” “เช่นเดียวกับภูตนาฬิกา วนั หนึงฉันจะกลายเป็นมนษุ ย์ แตม่ ารีจะไม่เป็น เพราะเธอเป็นมนูษย์ไปกว่าค่อนแล้ว เธอจะไม่ เป็นไปมากกวา่ นี และมารีจะตายเมือบาเรียเสียชีวิต”

490 ¡ÅÑ °´Ô Ò โคตลั พยกั หน้า โลนีจึงพดู ตอ่ ว่า “แตฉ่ นั ไม่ใช่ เมือฉันจะ กลายเป็นมนุษย์ และทายาทของฉันจะเป็นผู้ถือครองอัญมณี ดวงตาพฤกษก” โคตลั กํามือของโลนีแนน่ ขนึ โลนีไมไ่ ด้ชกั มือ หรือเตือนให้ ชายหนมุ่ คลายมือออก “คณุ จะแตง่ งานกบั คนของว้ดู งนั เหรอ” โลนียิม “ไม่ สามีของฉันต้องเป็นคนทีได้รับพลงั จากฉัน ทงั หมดเท่านัน เพราะพลังเหล่านันจะส่งมอบต่อให้แก่เด็กทีจะ เกิดมา เพือเขาจะได้เหมาะสมทีสดุ ทีจะเป็นผ้คู รอบครองอญั มณี ดวงตาพฤกษก” “คณุ ทําไมไ่ ด้ มนั เป็นการฝืนใจ” โลนีพยักหน้า “ใช่คะ่ ดงั นนั ในช่วงเวลาระหว่างทีฉันยงั ไม่กลายเป็นมนุษย์ เราคงได้มีเวลาศึกษากันมากพอ ไม่ใช่เหรอ คะ” โคตลั นิงเงียบไป “คณุ พดู ก็ดงู ่ายนะ แตค่ วามรักน่ะมนั ไม่ งา่ ยหรอก”

BarIa’ MIssIon II 491 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ฉันรู้ มนั จึงขึนอยู่กับว่า คณุ พร้อมจะเป็นค่ชู ีวิตของฉัน หรือเปลา่ ” ชายหนมุ่ นิงคดิ “ถ้าสดุ ท้ายแล้วผมไมได้รักคณุ ” “ฉนั ก็จะรอทายาทของคณุ ” โลนีเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา ซึงเป็ นครังแรกตังแต่เจอกันทีโคตัลพบว่าโลนีเองก็มีมุมที ตรงไปตรงมาเหมือนกบั มารีเหมือนกนั “แล้วถ้าผมไมแ่ ตง่ งาน หรือมีทายาทเลยละ” “ถ้าอยา่ งนนั ทําไมคณุ ถึงไมร่ ักฉนั ละ” โคตลั ถึงกบั องึ ไปกบั ความเปิดเผยของโลนี เขาไมร่ ู้วา่ เขา ควรขําหรือดถู กู ความคดิ ตืนๆ ของเธอดี ระหว่างทีเขากําลงั ชงั ใจ อยนู่ นั โลนีก็เอย่ ด้วยนําเสียงเหมือนให้กําลงั ใจวา่ “แตไ่ มว่ า่ ยงั ไง ฉันก็จะเป็นคหู่ ขู องคณุ จนกวา่ ถึงจะเวลา นนั ตกลงไหมคะ” ไม่มีเสียงตอบ โคตลั ยงั นิงครุ่นคิดอย่เู งียบๆ โลนีเองก็ไม่ เร่งรัดคาํ ตอบ แล้วในทีสดุ โคตลั ก็ตอบา “ได้ ผมตกลง”

492 ¡ÅÑ °Ô´Ò 71 ¢ÍÌͧ ตารางเรียนของบาเรียในวนั ทีเขากลบั มาไม่ได้แน่นมาก อย่างทีคิด แต่เพราะบาเรียต้องวิเคราะห์ผลการทํางานของ หมวกเอ็มบีเอชต่อ เลยทําให้เขาไม่มีเวลาว่างมากนัก พอเข้า เดือนมกราคมปราการซินเทลล่าก็เริมวุ่นวายอยู่กับการเตรียม แผนจดั งานฉลองวนั สถาปนาโรงเรียนเวทแหง่ เซวีนา่ ทีปีนีพวกเขา เป็นเจ้าภาพ “งันวนั นีขอจบการประชุมประสานงานไว้แค่นีนะ ขอให้ ทกุ ฝ่ายเตรียมประสานงานกบั ผ้ทู ี เกียวข้อง แล้วอย่าลืมสง่ ขา่ วไป ยงั รุ่นน้องให้พวกเขาแบง่ หน้าทีงานกนั ทําให้เรียบร้อยด้วย” จิล เลียนประธานการเตรียมงานวนั สถาปนาโรงเรียนกลา่ วปิดประชมุ เสียงเลือนเก้าอีออกดงั ขึนพร้อมกบั เสียงพดู คยุ ของเหล่า นกั เรียนจอมเวทของปราการซินเทลล่าทีมาร่วมประชมุ ดงั เซ็งแซ่

BarIa’ MIssIon II 493 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ไปหมด บาเรียเองก็หยดุ คยุ เพือนดั แนะกับเพือนในกล่มุ ของเขา ตอ่ อีก ไมน่ านก็ขอแยกตวั ออกจากห้อง “บา!” บาเรียชะงักเท้า แล้วหนั ไปหาเจ้าของเสียงเรียก “สวสั ดี แจส ทีมสู ตาโนเ่ ป็นยงั ไงบ้าง” แจสซียมิ รับคาํ ทกั ทาย พลางก้าวเดนิ ตามบาเรียออกจาก ห้องประชมุ ไปตามทางเดินทีจะไปยงั ทา่ รถลาก แล้วตอบว่า “ก็ดี พวกเราเก็บตวั อย่างตวั อกั ขระทงั หมดมาแล้ว กําลงั ถอดข้อความ เหลา่ นนั อยู่ ไมร่ ู้จะเสร็จทนั งานเกสตร์ าวน์หรือเปลา่ ” “เหรอ อย่าให้แพ้ชิลด์ละ งานนีชิลด์ทุ่มสุดตวั เลย” บา เรียกระเซ้า “แล้วบาละ ไมท่ มุ่ สดุ ตวั เหรอ หมวกทีกลมุ่ ของบาใส่...คือ ชินงานทีจะสง่ เข้าแสดงในงานเกสตร์ าวน์ด้วยใชไ่ หม” บาเรียพยกั หน้า “ยงั ต้องปรับปรุงอีกน่ะ แตก่ ็น่าจะเสร็จ ทนั งานแสดงอย่นู ะ แตป่ ราการของเราเป็นเจ้าภาพจดั งานฉลอง วนั สถาปนาโรงเรียนด้วย เลยทําให้พวกเราย่งุ กนั ใหญ่เลยเนอะ มี งานใหญ่ตดิ กนั สองเดือนเลย”

494 ¡ÑÅ°´Ô Ò “นนั สิ ถ้าเป็นปีอืน ก็เหนือยแคง่ านเกสต์ราวน์เนอะ” บาเรียพยกั หน้า แล้วก็ต้องหนั ไปหาจอมเวทฝึกหดั หญิง กลมุ่ ใหญ่ทีตะโกนเรียกดงั ลนั “บา...เรีย!” “วา่ ไงครับพีกรอร่า” บาเรียหนั ไปตอบรับ รุ่นพีจอมเวทจงึ หนั ไปมองแจสซีเลก็ น้อย แล้วยมิ หวานให้ บาเรียพลางถามว่า “เย็นนีว่างไหม ไปชิมชาสูตรใหม่ทีกลุ่มเรา หนอ่ ยสิ” บาเรียหัวเราะกับท่าทางตืนเต้นของ กรอร่า ฟิ นเดย์ ประธานกลมุ่ รักขนบธรรมเนียมแบบดงั เดิม ตดิ ตอ่ ให้บาเรียไปชิม นําชาและขนมสูตรใหม่ ซึงจะเอาไปใช้ในงานฉลองวนั สถาปนา โรงเรียน ตงั แตก่ ่อนเขากลบั มาดีเนโซลอีก “กีโมงครับ” “เย็นๆ ก็ได้ หรือจะให้เกนดีเอาไปส่งทีร้ านมาสเตอร์บ ราวน์ดี อยากให้นายลองกินจริงๆ”

BarIa’ MIssIon II 495 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เกนดี เมลอร์พ นกั เวทฝึกหดั ทีเคยเป็นนกั เรียนห้องสาม ซงึ บาเรียรู้จกั เธอมากอ่ นเพราะเป็นเดก็ ดีเนโซลด้วยกนั “ถ้าได้อย่างนนั จะเยียมมากเลยครับ เพราะช่วงเย็นผม ไมค่ อ่ ยวา่ ง” บาเรียตอบรับข้อเสนออยา่ งยินดี “ขนมอะไรคะ ให้ฉนั ช่วยชิมด้วยได้ไหมพีกรอร่า” แจสซี เสนอตวั ชว่ ย กรอร่าหันมาพยักหน้าอย่างยินดี “ได้นะ งันเอางีไหม พวกเราไปชิมกนั ทีร้านมาสเตอร์บราวน์พร้อมกนั เลย” บาเรียยมิ ค้าง ในใจแม้จะรู้สกึ วา่ ต้องเสียเวลาทํางานของ ตวั เองไปเล็กน้อย แตพ่ อคิดอีกทีว่าทกุ อยา่ งยงั อย่ใู นการควบคมุ ทีเขาพอจดั สรรเวลาได้ ชายหนมุ่ ก็เลยพยกั หน้ารับ “ได้ครับ เจอกนั สกั หกโมงเย็นแล้วกนั กินข้าวเย็นอะไรกนั ให้เรียบร้อยกอ่ น” “เยียมเลย เยียมเลย” กรอร่ายิมกว้าง แล้วชกั ชวนกล่มุ เพือนของเธอให้ไปเตรียมของ “บาไมต่ ้องจดั การงงานทีร้านเหรอ” แจสซีถาม

496 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ก็ต้องทํานะ แต่ก็พอมีเวลานะ่ ” บาเรียตอบ ขณะในหวั เริมปรับตารางงานทีต้องทําใหม่ หากต้องเสียเวลาไปกบั การชิม ขนมและดืมนําชาของกลมุ่ รักขนบธรรมเนียมดงั เดมิ “บาใจดีเสมอเลย” แจสซีเกริน บาเรียแคย่ ิมรับ แล้วเดนิ ไปหยดุ ยืนตอ่ ควิ ขึนรถลาก แจส ซีรอจนบาเรียไมช่ วนคยุ ตอ่ เธอก็เลยพดู ขนึ วา่ “งนั เราไปกินอาหารเย็นกนั ไหม” “มนั เลยเวลาเข้าร้านของฉันแล้วละ” บาเรียตอบ แจสซี ก้มหน้าเหมือนจะหมดหวงั กับคําปฏิเสธกลายๆ ของชายหนุ่ม แล้วสดู หายใจเข้าลกึ ถามเบาๆ “เรา...” “รถลากมาแล้ว ขนึ เถอะ” บาเรียตดั บทแล้วก้าวขนึ รถ แจสซีเดินตามอย่างอดหงุดหงิดไม่ได้ ทีรถลากมา ขดั จงั หวะเสียได้ ส่วนบาเรียลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ทีไม่ ต้องทําให้เพือนต้องเสียใจอีกเป็นครังทีสอง

BarIa’ MIssIon II 497 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “พวกเรามาแล้ว” เสียงสาวๆ จากลมุ่ รักขนบธรรมเนียม ดงั เดมิ ดงั ขนึ พร้อมกบั เสียงกระดิงทีหน้าร้านมาสเตอร์บราวน์ บา เรียเงยหน้าจากเครืองคดิ เงิน แล้วตอบไปวา่ “รอสกั ครู่นะครับ” บาเรียส่งเงินทอนให้ลกู ค้า แล้วเดินออกจากเคาน์เตอร์ มาหากล่มุ รุ่นพี พร้อมกบั แจสซีทีเดินออกจากในส่วนชนั วางของ เลน่ “เดียวเราไปนังดืมชากันบนชันสองดีกว่า ห้องทํางาน ด้านหลงั ร้านจะเล็กไปสกั หน่อย” ชายหน่มุ บอก แล้วเดนิ นําคน ทงั หมดขนึ บนั ไดไป ชันสองของร้ านมาสเตอร์บราวน์ คือพืนทีส่วนตัวของ ครอบครัวมิชชาร์พ มีครัวของคณุ พอ่ โต๊ะอาหารขนาดสามถึงห้า คน เชือมตอ่ กบั ห้องนงั เลน่ และมีส่วนทีกนั ไว้เป็นห้องปฏิบตั ิการ เวทด้ วย ตังแต่เหลือบาเรี ยอยู่ทีร้ านคนเดียว นอกจาก ห้องปฏิบตั ิการเวททีเขาต้องเข้ามาใช้เพือการทดลองทวั ไปแล้ว เขาก็ไม่คอ่ ยได้ใช้พืนทีบริเวณนีนกั อยู่คนเดียวก็ไม่ได้ทําอาหาร บอ่ ยนกั สว่ นใหญ่จะสงั จากร้านอาหารเจ้าประจํามากกวา่ “บ้านหนมุ่ โสดนีเรียบเก๋ดดู ีเชียว” กรอร่าแซว

498 ¡ÑÅ°´Ô Ò ใครๆ ก็รู้วา่ บาเรีย มชิ ชาร์พ เป็นใคร และเพราะรู้นีแหละ ทกุ คนถึงได้แปลกใจกบั ความธรรมดาของชายหนมุ่ บาเรียไม่เคย ออกงานสังคม ไม่เทียว ไม่สังสรรค์กับเพือนนอกกลุ่ม เขาอยู่ เงียบๆ ในร้ านขายของเล่นทีมีคนเข้าออกพลุกพล่านทุกวนั ใน ทีสดุ เพือนทกุ คนก็เคยชนิ กบั ความธรรมดาของเขา “ก็มีแต่ผ้ชู ายอยู่นีครับ เอาชากบั ขนมวางไว้นีไหมครับ” บาเรียตอบ พลางทําให้ห้องสว่างไสวด้วยประกายจากกระจกเวท ทีสะท้อนพลงั เวทแหง่ แสงของเขา เสียงเพลงพืนบ้านของชาวดีเน โซลเริมบรรเลงดงั แผ่วเบาขึนคลอเสริมบรรยากาศ ขณะที เกนดี เมลอร์พ และ ฟานีดา เดนนี สองนกั เวทฝึกหดั จดั ขนมใสจ่ าน “เราเอากานําชามาเอง บามีชดุ ถ้วยนําชาไหม” ฟานีดา ถาม บาเรียจงึ เดินไปทีต้เู ก็บของติดผนงั แล้วดงึ ชดุ ถ้วยนําชา ออกมา “ใช้นีก็ได้” “น้องแจสมาอย่ทู ีร้านตงั แตแ่ ยกกนั เลยหรือจ๊ะ” กรอร่า ถามอยา่ งสนใจ เมือเหน็ แจสซีมองไปรอบห้องนงั เลน่ อยา่ งสนใจ “เปล่าค่ะ ฉันไปกินข้าวทีร้ านข้างๆ นี กินเสร็จเลยมารอ ทีนี” แจสซีตอบ

BarIa’ MIssIon II 499 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ กรอร่าเลิกคิว แล้วมองหน้ารุ่นน้องสาวสลับกับบาเรีย แล้วยมิ เจ้าเลห่ ์ถามวา่ “สองคนนีสนทิ กนั เหรอ” ใบหน้าของแจสซีแดงระเรือขึน ขณะทีบาเรียหนั มาตอบ วา่ “เราเรียนมาด้วยกนั นีครับ” “อ้าว ไมไ่ ด้คบกนั เหรอ ฉนั เห็นแจสกบั บาไปเทียวด้วยกนั นะ” เกนดีถาม ตามทีสิงทีเธอเคยเห็น ซงึ เป็นอย่พู กั หนงึ ทีใครๆ ก็ เห็นแจสซีแทบจะตวั ตดิ กบั บาเรีย “เราไปกนั เป็นกลมุ่ นะ่ ” บาเรียแก้ ซึงไมผ่ ิดจากความจริง เลย เขาไม่เคยไปไหนมาไหนกบั แจสซีตามลําพงั สองคนเลย ถ้า ไมใ่ ชใ่ นดีเนโซล สว่ นใหญ่ก็จะมีชลิ ดห์ รือไมก่ ็เวริ ์นอยดู่ ้วยตลอด “เหรอ งนั พวกฉนั คงเข้าใจผิดไปเองเนอะฟานี” ฟานีดาพยกั หน้า แล้วหนั ไปยิมให้แจสซีทีหน้าหมองลง หญิงสาวจึงสะกิดเพือนให้หยุดพูดเรืองนี ดูท่าจะมีเรืองอืน มากกว่าทีคิด เกนดีก็พอรู้สึกถึงความแปลกประหลาดนัน เลย เปลียนเรืองพดู ไป

500 ¡ÑÅ°Ô´Ò “เห็นว่าบาไปชว่ ยชิลด์ทําภารกิจทีคมู ีร่า ฟอเรสเหรอ วนั กอ่ นฉนั คยุ กบั โอลิเวียเลยตืนเต้นกนั ใหญ่ทีพวกนายสนใจตามหา พืชหายาก” บาเรียพยักหน้า “ใช่ เกสต์ราวน์คราวนีปราการฟาเรน เซค่ งอยากทวงตาํ แหนง่ คืนละมงั ” กรอร่าพยักหน้ให้แจสซีมานังทีโต๊ะอาหาร แล้วเอ่ยว่า “แต่ปราการเราก็ใช่ย่อยนะ เห็นจิลว่าแผนกประวัติศาสตร์ก็มี อาวธุ ลบั กบั เขาด้วย เออ่ พดู ถงึ จลิ ชว่ งนีดเู พ้อๆ ยงั ไงไมร่ ู้” “หมายความวา่ ยงั ไงครับ” บาเรียถามขณะนงั ลงร่วมวง “เวลาทํางานก็ดีหรอก แต่พอพกั นีสิ เอาแต่พดู ถึงผ้หู ญิง ทีเขาไปเจอทีคมู ีร่า ฟอเรส” “น้องมารีหรือเปลา่ คะ ลกู พีลกู น้องของรุ่นพีโคตลั ” แจสซี ถาม พลางลอบสงั เกตสีหน้าของบาเรีย แต่เมือเห็นบาเรียยงั มีสี หน้าปกติ จงึ เสไปยกถ้วยนําชาขนึ จบิ อยา่ งสบายใจขนึ หนอ่ ย “คงใช่น่ะ เห็นว่าเด็กคนนนั ยงั ไม่เข้าโรงเรียนใช่ไหมละ” กรอร่าเอย่ ให้ข้อมลู ตอ่