Baria's Mission เล่ม 2

Baria’s Mission เลม่ 2 (จบ) จดั พมิ พ์กบั Sataporn Books เนือเรือง : กลั ฐิดา ภาพประกอบ : Othila ไฟล์นีจดั ทําขนึ เพือนํามาให้อ่านฟรีเทา่ นนั เนือหาทงั หมดนํามาจาก tswriter.com ซืงเป็นเวอร์ชนั ทีผ้เู ขียนลงให้อา่ นก่อนได้รับการตพี มิ พ์ ไมอ่ นญุ าตให้นําไปเผยแพร่ต่อ ราคา 350 บาท สามารถสงั ซือหนงั สือได้ที www.satapornbooks.co.th

BarIa’ MIssIon II 3 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 41 ¤Òí ¢Í¢Í§â¤µÅÑ มูสตาโน่ คือหมู่บ้านทีรักษาวิถีชีวิตของอาณาจักรฟอรี โบราณเอาไว้อยา่ งครบถ้วน ไมว่ า่ จะเป็นอาคารบ้านเรือนทีแทรก อยใู่ นต้นไม้ใหญ่ เส้นทางคมนาคมทีแม้จะตดั ตรงจากเมืองหลวง แตก่ ็มีกฎห้ามการใช้พลงั เวทในการเดินทาง แม้จะผ่อนปรนให้ผู้ เดินทางผ่านใช้อาณาเขตเวทคุ้มกันได้บ้าง แต่ชาวบ้านทีอยู่ ประจําก็ยังต้องเดินทางไปมาด้วยวิถีชีวิตแบบเดิม จึงถือได้ว่า ชุม ช นแห่ง นี อัดแน่ นไ ปด้ ว ยกลิ นอา ยขอ ง หัตถก รรม แล ะ กา ร ดําเนินชีวิตทีไร้ กาลเวลาแห่งหนึง แม้ระยะหลงั รายได้หลักของ หม่บู ้านนีจะได้จากการท่องเทียวก็ตาม ก็ไม่ใช่เหตุทําให้วิถีชีวิต แบบโบราณอนั เป็นเอกลกั ษณ์ของทีนีจางหายไป ตรงกนั ข้ามมนั

4 ¡ÅÑ °Ô´Ò กลบั เข้มแขง็ ขึนจึงรักษาเอกลกั ษณ์เหลา่ นนั ไว้ได้ยืนยาวมาจนถึง ทกุ วนั นี กลุ่ม ขอ ง บ าเ รี ยม า ร วม ตัวกัน อ ยู่ที มูสต า โ น่ตัง แต่เ มื อ หลายวนั กอ่ น ระหวา่ งรอทีมสํารวจชดุ ใหญ่มาลงพืนที พวกเขาได้ เล่าเรืองราวทังหมดทีเกิดขึนให้ มอรีลและเซเลน่าฟั ง รอง ศาสตราจารย์ทงั สองทา่ นฟังอยา่ งสงบ แล้วทํารายงานส่งปราการ ฟาเรนเซ่ เพือขออนุญาตให้กลุ่มของชิลด์ได้รับสิทธิเป็นผู้ศึกษา และวิจยั มารีโลนีตอ่ ไปได้ ข่าวการพบมารี โลนีถูกปิ ดเป็ นความลับ บุคคลที เกียวข้องและได้เหน็ เหตกุ ารณ์ครังนีถกู เรียกตวั เข้าปราการฟาเรน เซ่ เพือทําพันธสัญญาห้ามแพร่งพรายความลับของรัฐ ก่อนจะ กลบั มาทํางานกลมุ่ ตอ่ หวั หน้ากลมุ่ อย่างชิลด์จงึ ต้องการแบง่ งาน กนั ทํา โดยให้ เวิร์น ลิล่า ทีน่า และนีล รับผิดชอบติดตามความ เป็นไปของมารีโลนี เชรีพกบั บาเรียช่วยกนั พฒั นาอปุ กรณ์เวทขึน ใหม่ เพือนํามาทดลองใช้เจาะอาณาเขตเวทเข้าไปภายในเขต พืนทีซึงกกั ขงั มารีโลนีไว้ โดยมีโคตลั ลาดตะเวนอย่รู อบพืนที เพือ หาชอ่ งโหวง่ ทีจะเจาะเข้าไป “พวกนนั กลบั มาแล้วเหรอ” โคตลั ถาม เมือบาเรียก้าวเข้า มาในห้องพกั

BarIa’ MIssIon II 5 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียเดินมาถึงเตียงนอนตวั เอง ถอดหมวกวางไว้ข้าง โต๊ะ แล้วหนั ไปมองโคตลั ทียังคงลูบไล้มือไปตามผืนผ้าทอทีได้ จากมารีโลนี “กลับมาแล้วครับ อาณาเขตเวทแข็งแกร่งมากจริงๆ กระแสไอเวทของพายมุ ารูนก้าก็ยิงแข็งแกร่ง หน้าจอมนตราของ ผมยังแสดงผลไม่ปะติดปะต่อนัก คงต้องรอให้พายุลดความ รุนแรงลงกวา่ นี” บาเรียตอบพลางทรุดตวั ลงนงั ข้างเตียง โคตลั ซงึ เอาแตจ่ ้องลายผ้าทอ เบือนหน้ามามองแวบหนงึ พลางเปรยวา่ “เหนือยหนอ่ ยนะ” บาเรียส่ายหน้า แล้วถอนหายใจยาว เพราะปฏิบตั ิการ ครังนีต้องมีคนมาเพิมอีกเป็นจํานวนมาก จงึ ไมส่ ามารถตงั เตน็ ท์ที พกั ชวั คราวแยกเป็นรายบคุ คลได้ พวกเขาจึงต้องพกั รวมกนั เป็นคู่ แน่นอน เพราะไม่มีใครอาสาจะนอนคู่กับโคตลั บาเรียจึงต้อง รับหน้าทีนนั โชคดีทีหลายวนั มานี โคตลั ดจู ะไม่สนใจสิงรอบข้าง เลยทําให้การอยรู่ ่วมกนั เป็นปกตสิ ขุ ดีอยู่ “ดเู หมือนรุ่นพีจะสนใจลายผ้านนั มาก ตดิ ใจคําพดู ของพี ดาลนั เหรอครับ”

6 ¡ÅÑ °Ô´Ò โคตลั พยกั หน้า “ฉันยงั ได้ยินเสียงเต้นของหวั ใจของเด็ก คนนีอยเู่ ลย มนั แผว่ ...แล้วก็เบาลงเรือยๆ” “พียงั ได้ยินเสียงมนั ? พีบอกคณุ ปา้ มอรีลหรือยงั ครับ” โคตลั ส่ายหน้า แล้วเงยหน้าขึนสบตาบาเรีย “บอกแล้ว ยงั ไง พวกเราเป็นกลมุ่ เดียวทีมีสทิ ธิศกึ ษามนั ตามกฎหมายนะ ถึง เอาไปให้ทา่ นดู คณุ ปา้ มอรีลก็ไมช่ ว่ ยพวกเราหรอก” บาเรียพยกั หน้า กฎหมายคุ้มครองความลับประจํารัฐ ของฟอริโซ่เคร่งครัดมาก ดเู หมือนจะผ่อนปรนให้คนเข้ามาศกึ ษา ได้ แต่ก็จําเพาะกลุ่มพวกเขาเท่านนั แม้ว่าจะสามารถขอความ ช่วยเหลือได้บ้าง แต่ผู้ช่วยเหลือก็ให้ได้แต่ข้อมูล ไม่มีสิทธิออก ความคดิ เห็น หรือเข้าร่วมการศกึ ษาด้วย ‘ถ้าชาวเซวีเรียนไม่อยากให้รู้ คนอืนก็ไม่มีทางได้รู้’ เป็น คาํ พดู ทีบาเรียจําได้ขนึ ใจ และสงิ ทีเป็นอยตู่ อนนีก็ยืนยนั คําพดู นนั ได้ดี พวกเขาเจอมารีโลนี สิงทีจอมเวทพฤกษาทกุ คนอยากศกึ ษา ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม แต่พวกเขากลบั ไม่มีสิทธิขอความ ช่วยเหลือให้จอมเวทเหล่านันมาช่วยคิดช่วยวางแผน พวกเขา ต้องศึกษามนั ด้วยตวั เอง และทกุ สิงทกุ อย่างทีพวกเขารู้ก็ไม่อาจ เปิดเผย นอกเสียจากวา่ มนั ได้ผา่ นการรับรองจากเจ้าผ้คู รองรัฐ

BarIa’ MIssIon II 7 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ขนาดเรืองของโกลดี ซงึ นายยืนยนั ว่าเป็นเขาแน่ เรายงั ทําอะไรเขาไม่ได้เลย จริงไหม” โคตลั สําทบั บาเรียถอนหายใจ ยาว เรืองของ โกลดี ทอย ก็เหมือนกัน ทางปราการฟาเรนเซ่ ไมต่ ้องการให้ขา่ วการเกิดมารีโลนี และวิธีการสร้างมนั ขนึ มาอยา่ ง ผิดกฎหมายกระจายไปทวั โลก ดงั นนั ทางปราการจึงสงั ให้พวก เขาปิดปากเงียบ ตอนแรกโคตลั ไม่ยอม แต่คณุ ปา้ เซเลน่าก็เตือน ว่า ทีปราการฟาเรนเซท่ ําแบบนีย่อมต้องมีเหตผุ ล ถึงปราการจะ ไม่เอาผิดโกลดีอย่างโจ่งแจ้ง ก็ไม่ได้หมายความว่า ปราการฟา เรนเซซ่ งึ ขนึ ชือลือชาวา่ เกลียดการล่วงลําสิทธิอํานาจของพวกเขา อยา่ งทีสุดจะยอมปล่อยให้คนทีอกุ อาจกล้าฝ่ าฝืนกฎหมายอยา่ ง โกลดลี อยนวลไปตอ่ หน้าตอ่ ตาแนน่ อน “ฉนั ต้องรู้ให้ได้ ว่าทําไมถึงเป็นแบบนี” โคตลั พึมพําอย่าง หมายมาด “แล้วพีคดิ จะทํายงั ไง” โคตลั กลอกตาครุ่นคดิ แป๊ บหนึง แล้วตอบวา่ “ฉันลองคยุ กับคุณแม่ ท่านพูดเหมือนกับว่า ฉันควรเริมต้นจากสิงทีฉันรู้ดี

8 ¡ÅÑ °Ô´Ò ทีสุด ดงั นนั ฉันก็เลยอยากทอผ้าผืนนีให้เสร็จ ฉันอยากรู้ว่า มา รีโลนีจะสร้างผ้าทอนีให้เป็นแบบไหนกนั นะ” บาเรียมองโคตลั อย่างตกตะลงึ ขณะทีโคตลั หนั มาสบตา บาเรียด้วยแววตาจริงจงั “นายต้องชว่ ยฉนั ” “ผมจะชว่ ยอะไรรุ่นพีได้ครับ” บาเรียถามกลบั “สร้างกีทอผ้าอนั นนั ไง” บาเรียขมวดคิวแล้วส่ายหน้า “ไม่มีทาง กีนนั มนั ซบั ซ้อน มากเลยนะ” “แตฉ่ นั เชือ นายทําได้แน”่ โคตลั ยําด้วยเสียงมนั ใจ “ผม...” บาเรียคิดจะแย้ง แตต่ ้องชะงกั แล้วเงียบไป เมือ ได้ยนิ นําเสียงและเหน็ สีหน้ารุ่นพีซงึ เชือมนั ในตวั เขาสดุ ๆ แบบนนั โคตลั จึงพดู ตอกยําความจริงอีกข้อวา่ “เวิร์นพดู เสมอ ว่า นายเป็นอจั ฉริยะ แคด่ ผู ่านตาอะไรเพียงครังเดียวก็จําได้ แถมยงั สามารถสร้างเลียนแบบได้เหมือนเปียบ นบั ประสาอะไรกบั กีทอ

BarIa’ MIssIon II 9 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ผ้าเครืองนัน ฉันเห็นนะว่านายเดินสํารวจมันอย่างตงั ใจไปทุก ขนั ตอนแล้วอยา่ งละเอียดทกุ ซอกทกุ มมุ ” บาเรียจนคําพดู โต้แย้งเลยอึงไป เพราะจริงอย่างทีโคตลั พดู ไมผ่ ิด เขาเกิดมาพร้อมกบั สมองทีจดจํากลไกได้ดี อาจเพราะ แมฝ่ ึกให้เขาเป็นคนแบบนนั แตว่ ่า กีทอผ้าเครืองนนั ...มนั ซบั ซ้อน กวา่ ทีเห็น “ถงึ สร้างเครืองอยา่ งนนั ขึนมาได้ แล้วไง พีจะหาเส้นไหม เวททีเป็นเป็นด้ายพงุ่ เส้นขวางจากทีไหน แม้พีจะมีไหมเส้นยืนซงึ ตดิ อยกู่ บั ผืนผ้าทอทีเราม้วนเก็บมาด้วยก็เถอะ” โคตลั ยิมกว้างหน้าตาเบิกบานขึนทันตากบั คําตอบของ บาเรีย และรีบฉวยโอกาสตอ่ รองวา่ “ถ้าฉนั หาได้ นายยอมสร้างกี นนั ให้ฉนั ไหมละ” บาเรียขมวดคิวคิดหนกั ยังไม่ทนั ตอบ โคตลั ก็ลุกขึนยืน ม้วนเก็บผ้าทอสง่ ให้ แล้วพดู รวบหวั รวบหางกบั บาเรียวา่ “ถ้าฉนั หาไหมพงุ่ ได้ นายสร้างกี ตกลงตามนี งนั ฉันไปหา รุ่นพีเชรีพกอ่ นนะ”

10 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรียรับม้วนผ้าทอมาถือไว้แบบงงๆ ขณะมองตามหลงั รุ่นพีทีเดนิ อยา่ งกระฉบั กระเฉงเกินกวา่ จะเป็นท่าเดินของคนทีเพิง ลาดตะเวนมาทงั วนั อย่างสงสยั แล้วก้มมองดผู ้าทอในมือ พลาง ขมวดควิ ครุ่นคดิ “เสียงหวั ใจเต้น...งนั เหรอ” เต็นท์ของเชรีพเงียบสงบ แต่ความตึงเครียดในเต็นท์ ไม่ได้สงบราบเรียบไปกับความเงียบนัน เชรีพกําลังยืนมอง โต๊ะทดลองเวทสนามของเขา ซงึ จําลองผลการชนของพายสุ องลกู มาหลายสิบครังแล้ว และทุกครังผลทีได้มนั ไม่ได้เหมือนกันเลย มหาจอมเวทศิลาซึงยงั ติดใจเรืองการคํานวณหาทิศทางจากผล การทดลองทีให้พายทุ งั สองลกู พงุ่ เข้าชนกนั ทีได้มาทงั หมด เขาคดิ ว่าน่าจะเริมจําลองสถานการณ์นันใหม่อีกรอบ แต่ยังไม่ทันได้ เริมทําอยา่ งทีคดิ โคตลั ก็เดนิ เข้ามาในเตน็ ท์ทีพกั ของเขาพอดี “มารยาทนะ่ มีบ้างไหม” เชรีพตาํ หนดิ ้วยนําเสียงหงดุ หงิด โคตลั เดินย้อนกลับไปตงั ต้นใหม่ทีประตูเต็นท์ แล้วพูด ด้วยนําเสียงร่าเริงวา่ “ขออนญุ าตครับรุ่นพี”

BarIa’ MIssIon II 11 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เชรี พหันไปมองเขม่นรุ่ นน้ องอย่างไม่สบอารมณ์ เท่าไร “ถ้าเพงิ คดิ ได้วา่ ต้องทําอยา่ งนนั ก็ไม่ต้องทําดีกว่าไหม มีอะไรก็ว่า มาเลย ฉนั กําลงั ยงุ่ ” “เทา่ ทีเห็น รุ่นพีไม่เห็นย่งุ อะไร แทนทีจะมาช่วยกนั หาวิธี ทะลวงผ่านเข้าไปในอาณาเขตเวทนนั ให้ได้เร็วๆ รุ่นพีกลบั มวั แต่ มานงั วิเคราะห์สิงทีเกิดผ่านไปแล้ว สงสยั มากเหรอครับ ว่าบาทํา ได้ยงั ไง” เชรีพพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างไม่พอใจใสห่ น้าอีกฝ่ าย ที ทํามาเป็นรู้ทันความคิดเขาเลยไม่พาลไม่อยากทําต่อ และถาม เปลียนเรืองไป “มีเรืองอะไร” “หนงึ แสนสองหมืนเก้าพนั หกร้อยวิถี” คําตอบลอยๆ ของ โคตลั ทําให้เชรีพเลิกคิว หนุ่มหน้าสวยเลยพดู ต่อว่า “...นนั เป็น อยา่ งน้อยนะ ทีจะพายหุ มนุ สองลกู ชนกนั แล้วชิงตวั ไปตามวิถีใน ทิศทางตา่ งๆ” ใบหน้าของเชรีพเคร่งขรึมขึน “หรืออาจมากกว่านนั ถ้า นบั รวมจดุ สุดท้ายทีพายุหมนุ ชน แล้วชิงเข้าไปอยใู่ นสามเหลียม มารูนก้า โดยไมก่ ระเดน็ ออกมา”

12 ¡ÑÅ°´Ô Ò “บาเรีย มิชชาร์พ ไมธ่ รรมดาอย่างภาพทีเจ้าตวั พยายาม สร้างให้คนอืนคดิ ไปอยา่ งนนั เลยใชไ่ หมครับ” โคตลั สรุป “ฉนั ไมเ่ คยคิดว่าบาเรียเป็นเดก็ ธรรมดาอยแู่ ล้ว แคส่ งสยั ว่าเขาถกู เลียงดมู ายงั ไง ถึงรุ่นพีอมีเรียจะเก่งมาก แตล่ กู ชายของ รุ่นพีก็ไมน่ า่ ...” “บาเรียเก่งครับ และเก่งมากกว่าเมือเขาเลือกทีจะเก็บ ความเก่งกาจนนั ไว้ ทําตวั เป็นพอ่ คนดีทีคอยช่วยเหลือคนอืน แต่ จริงๆ เขาทําเพือกลบเกลือนความจริงเพือกันตวั เองออกจากทุก เรืองราวได้อยา่ งแนบเนียนตา่ งหาก” เชรีพยกมุมปากขึน “ฟังดูเขาน่าจะเหมาะกับแผนก พฒั นาการเวทนะ” “ซึงนา่ เสียดายพีคงจะแพ้ตงั แตก่ ่อนลงสนามแข่งแล้วละ เวิร์นมนั คงไมย่ อม” โคตลั สําทบั กึงท้าทายด้วยอารมณ์ดี เชรีพจึง มองเขมน่ รุ่นน้องอยา่ งขดั ใจอีกรอบ “แล้วตกลงมีอะไร” “ไหมของรุ่นพี...ผมวา่ เรามีโอกาสได้ใช้แล้วละ”

BarIa’ MIssIon II 13 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ไหมของฉนั ? นีนายคดิ จะทอผ้าผืนนนั ตอ่ เหรอ” โคตลั พยกั หน้า “ครับ รุ่นพีจะชว่ ยผมไหมละ” “แลกกบั อะไร” โคตัลหรีตามองคนตัวเล็ก แม้รูปร่างจะเป็นเด็ก เห็น อาหารทีโปรดสําคญั เป็นทีหนึง แต่ของฟรีเป็นอันดบั ทีศูนย์ แต่ เอาเข้าจริงรุ่นพีคนนีก็ไมไ่ ด้โง่เลย “รุ่นพีต้องการอะไร” เชรีพนิงคิดอยู่นิดหนึง ก่อนจะตอบว่า “ฉันต้องการ ทดสอบการทอไหมของฉัน ถ้าโรงทอผ้าของตระกูลแวนเวิร์ธ อยากให้ ความร่ วมมือกับแผนกพัฒนาการเวทในการทอผ้ าล็อ ตแรกโดยไมค่ ดิ คา่ ใช้จา่ ย...” “ตกลง” โคตลั ตอบ เชรีพยืนมือมาตรงหน้ารุ่นน้อง ขณะทีโคตลั ก็ยืนมือไปจบั มือมือเล็ก พลางยิมรับคาํ ตอบของเชรีพทีพดู วา่ “ตกลง

14 ¡ÑÅ°Ô´Ò ตกึ ตกั ! ตกึ ตกั ! โคตลั ได้ยินเสียงหวั ใจเต้นของใครบางคน แม้กระทงั ยาม ทีเขานอนหลบั อยู่ ในห้วงความฝันเขารู้สึกเหมือนเสียงนนั ดงั อยู่ ใกล้ๆ มนั ดงั ใกล้มากเสียจนเขาคดิ วา่ นา่ จะมองเห็นเจ้าของเสียง นนั ได้ แตเ่ ขากลบั มองไมเ่ ห็น เมือลืมตาตืนก็พบว่าตวั เองยงั นอน อยู่ในทีพกั ชัวคราว ชายหนุ่มหนั ไปมองบาเรียทีนอนหลบั อยู่อีก เตียง แล้วเหลือบไปมองทีข้างหมอนตวั เอง ก็พบลกู แก้วเก็บของ ซงึ บรรจผุ ้าทอผืนนนั เอาไว้ “เสียงของแกงนั เหรอ” โคตลั พมึ พําถามไป แล้วลกุ ไปคว้า ลกู แก้วเก็บของมาถือไว้ โคตัลไม่ได้บิดเปิ ดลูกแก้ วเก็บของเพือเอาผ้ าทอนัน ออกมาดู เขาเพียงใช้เวลาทงั หมดไปกับการจ้องนิงมองลูกแก้ว แล้วครุ่นคิด แต่ก็คิดอะไรไม่ออก ว่าหากเขามีกีทอผ้า มีไหมเส้น พงุ่ พร้อม แล้วบาเรียจะจดจําวิธีการมดั ตะกอของกีทอผ้าได้ครบ ทงั หมดไหม ซึงนันคือส่วนสําคญั ทีจะทําให้เกิดลายบนผืนผ้าที เป็นแบบเดียวกัน หากบาเรียไม่รู้ว่าต้องมดั ตะกออย่างไร เมือไร ถึงจะเปลียนจากตะกอชดุ ทีหนึงไปเป็นตะกอชุดอืนๆ ก็จบเห่กนั ลายผ้าแบบเดิมตามทีต้องการก็จะไม่ปรากฏขึน ‘เฮ้อ! เรืองน่า ปวดหวั อีกเรืองสนิ ะ’

BarIa’ MIssIon II 15 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ทําไมถึงเป็นเสียงหวั ใจเต้นละ” โคตลั พึมพําเมือหวน กลับมาคิดเรืองเดิม แล้ววางลูกแก้วเก็บของลงไว้ทีเดิม พลาง เอือมมือไปหยิบเสือคลุมกันหนาวมาสวม ก่อนจะเดินออกจาก เตน็ ท์ทีพกั ชายหนุ่มเดินห่างจากเขตทีพักออกมาไกล จนมาอยู่ ท่ามกลางผืนป่ าอนั เงียบสงบ ไอเย็นทําให้สมองเขาปลอดโปร่ง ขึน ในยามคําคืนต้นไม้ไม่ได้หลับนอนเหมือนมนุษย์ พวกมนั ก็ ดําเนินชีวิตไปอย่างทีมนุษย์ชอบทํา พูดคุย หัวเราะ มีเสียง สรวลเสเฮฮากันสนุกสนานดงั แว่วมา แน่นอนต้องมีเสียงนินทา ปะปนมาด้วย ‘เกิดมาแล้ว ได้เวลานันแล้วเหรอ’ เสียงหนึงกระซิบดงั เลด็ ลอดเข้ามาในหขู องโคตลั ‘แน่สิ มนั ได้เวลาแล้วละ ท่านฟอรีอตุ ส่าห์ล่อเจ้ามนุษย์ แสนโงค่ นนนั มาทีนีเลยนะ’ อีกเสียงหนงึ ตอบ ‘ใช่ ใช่ แต่ดันมีเจ้าหนูมาขัดขวางจนชุลมุน ท่าทางผู้ ค้มุ ครองคนใหมจ่ ะแปลกตากวา่ ทกุ ครังนะ’ “พวกคณุ กําลงั คยุ กนั เรืองอะไรเหรอ” โคตลั เอย่ ทกั ทําให้ เหลา่ เสียงพดู คยุ ทีดงั เซ็งแซอ่ ยเู่ งียบสงดั ไปทนั ที

16 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘เขาได้ยินเสียงพวกเราเหรอ’ ‘ฉันได้ยินว่าเขาเป็นแบบนันนะ ตายละ ท่านฟอรีต้อง โมโหพวกเราแนๆ่ เงียบๆ เร็ว’ แล้วทวั ทงั ป่ าก็เงียบสงัดไปอยา่ งรวดเร็ว เป็นความเงียบ ทีโคตลั รู้สกึ เจ็บใจตวั เอง ทีอดรนทนไมไ่ ด้ต้องโพลง่ ถามไปเมือกี ‘แล้วอย่างนีจะรู้เรืองกนั ไหมเนีย ผู้ค้มุ ครองคือใคร เกียว อะไรกบั มารีโลนี’ โคตลั คดิ พลางสาวเท้ากลบั มาทีเตน็ ท์ตวั เอง แต่ ในจงั หวะนนั เต็นท์ข้างๆ ซึงเป็นทีพกั ของเชรีพซงึ ได้สิทธินอนคน เดียว เพราะต้องใช้พืนทีกว้างสําหรับประดิษฐ์อปุ กรณ์เวทก็เปิด ออก “อ้าว โคตลั ยงั ไมน่ อนเหรอ” เชรีพทกั “นอนแล้วครับ เพิงตืนเลยออกไปเดินเล่นน่ะ รุ่นพีจะไป ไหนครับ” เชรีพตอบพลางแบของในมือให้ดู แล้วพดู วา่ “เพิงสะกดั ตวั อย่างเส้นไหมมูสตินเสร็จเลยออกมายืดเส้นยืดสายสกั หน่อย เจอนายก็ดีละ ฉนั มีเรืองอยากคยุ ด้วย เข้ามาในเตน็ ท์กอ่ นสิ”

BarIa’ MIssIon II 17 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โคตลั เดนิ ตามเข้าไปในเตน็ ท์ของเชรีพ แล้วก็ต้องผงะเมือ เห็นสภาพภายในนนั ซึงดไู มต่ า่ งจากการยกแผนกพฒั นาการเวท ขนาดยอ่ มๆ มาไว้ทีนีเทา่ ไรนกั “ฉันให้อาเดส่งไหมทีฉนั วิจยั เสร็จมาให้เมือเย็น แล้วเอา มาเทียบกบั เส้นไหมของหม่บู ้านมูสตาโน่ มนั มีความแตกตา่ งกนั เล็กน้ อย เพ ราะไ หมทีฉันวิจัยไว้ ฉันเคลื อบผิวมันด้ วย สารละลายอัญมณีเวท ทีนี ถ้านายอยากให้ฉันผลิตเส้นไหมที คล้ายกบั ไหมทีเกิดจากต้นมารีโลนี ฉันว่า เราจําเป็นต้องเคลือบ มนั ด้วยพลงั พฤกษาเวทแบบมหาศาลเลยละ” เชรีพเอ่ยพลางชีนิวไล่ไปตามเส้นไหมตวั อย่างซึงครอบ ด้วยฝาครอบแก้วกนั เวทไว้ ซงึ แตล่ ะอนั เปล่งประกายเป็นสีต่างๆ ไม่เหมือนกัน เส้นไหมจากต้นมูสตินของหมู่บ้านมูสตาโน่จะมีสี เขียวเรือง ขณะเส้นไหมทีเชรีพทําวิจยั อยจู่ ะมีสีขาวประกายทอง สว่ นเส้นไหมเส้นทีสามทียงั ไร้ประกายเป็นเส้นไหมปกติทียงั ไม่ได้ ผา่ นการทดลอง “หมายความว่าเราไม่สามารถสร้ างเส้ นไหมทีคล้ ายกับ ด้ายพงุ่ เส้นขวางของมารีโลนีได้เหรอครับ” เชรีพกอดอก “ใครวา่ ”

18 ¡ÑÅ°´Ô Ò ดวงตาของโคตลั เปลง่ ประกาย “ทํายงั ไงครับ” “ทําแบบเดียวกบั ที โกลดี ทอย ทําไง” ดวงตาของโคตลั วาวโรจน์ “พีจะบ้าเหรอ พีจะ...” “ฉนั ไมไ่ ด้คดิ จะสร้างมารีโลนีอีกต้นหรอกนะ แตฉ่ ันเข้าใจ แล้ววา่ ไอ้เครืองดดู พลงั ของ โกลดี ทอย ทีเราได้แปลนมาก่อนทีจะ มาทีนีนะ่ มนั เอาไว้ทําอะไรตา่ งหาก” เชรีพแย้งทนั ควนั โคตลั ผ่อนลมหายใจยาวอย่างโล่งอก ขณะมองเชรีพดึง แปลนเครืองดูดพลงั นนั ออกมา พลางชีไปยงั ตําแหน่งทีเขาเคย สงสยั ตงั แตต่ อนแรกทีประกอบเครืองนีแล้วพดู วา่ “ฉนั สงสยั มาตลอดวา่ อะไรทีมนั ขาดหายไป และดจู ากที นายบอกว่า รุ่นพีโกลดีต้องการผ้าทอผืนนี ขณะทีผ้าผืนนีก็ยงั ทอ ไมเ่ สร็จ นนั หมายความวา่ เขาก็คงคดิ เหมือนนาย คืออยากทอผ้า นีตอ่ ให้เสร็จ จะด้วยวิธีไหนทีเขาจะสร้างกีทอผ้าก็ไม่รู้หรอก แต่ เส้นไหมก็เป็นวสั ดสุ ําคญั ไม่แพ้กัน ดงั นันเจ้าเครืองดดู พลงั ทีเรา เห็น น่าจะสร้างขนึ เพือสร้างเส้นไหมทีคล้ายคลึงกับเส้นไหมเวท ทีมารีโลนีสร้ าง”

BarIa’ MIssIon II 19 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เชรีพพูดพลางเรียกชินส่วนต่างๆ ทีจําเป็นมาประกอบ เป็นเครืองดดู พลงั ไปพลาง จนโคตลั ต้องถามวา่ “แต่เราจะหลีกเลียงการดูดพลังพฤกษาเวทเวทจาก บริเวณรอบข้างมาเพือเคลือบเส้นไหมได้ยงั ไงละครับ” เชรีพยกมุมปากขึน แล้ วตอบว่า “ก็เหมือนกับทีเขา ใช้ดลิ กีสดดู พลงั นนั แหละ เบ้าอญั มณีอีกอนั ทีอยใู่ นเครืองดดู พลงั นนั ซึงฉันสงสยั ว่ามนั มีไว้ทําอะไรน่ะ มันคือจุดทีวางอญั มณีอีก ชินทีเป็นไอพฤกษาเวทเข้มข้น...เกรนสิ ” ดวงตาของโคตัลทอประกาย “หนึงในแปดอัญมณี พฤกษาเวททีมีพลงั เวทสงู ถ้าเป็นสิงนนั ต้องสามารถเคลือบเส้น ไหมได้แน่ แตว่ า่ ...เราจะหาเกรนิสได้จากทีไหนละครับ” เชรีพทีกําลงั ง่วนอย่กู บั การประกอบเครืองก็ตอบอยา่ งไม่ ใสใ่ จวา่ “นนั เป็นหน้าทีของจอมเวทรัตติกาลแผนกอญั มณีทีต้อง หามาให้ฉนั ” โคตัลยิมกว้ าง ขณะทีเชรีพเงยหน้ ามองคนทีกําลัง วางแผนใช้งานรุ่นน้องทีแสนเก่งกาจคนนนั พลางถามวา่

20 ¡ÅÑ °´Ô Ò “แล้วนายนะ่ รู้วิธีทอผ้าลายนนั แล้วเหรอ” โคตัลส่ายหน้า เชรีพชะงักมือทีกําลังประกอบเครือง พลางเอ่ยด้วยนําเสียงจริงจงั วา่ “โกลดี ทอย ต้องมนั ใจว่าเขาทอ ผ้าลายนันได้ ไม่อย่างนันเขาคงไม่สร้ างอุปกรณ์เคลือบเวทบน เส้นไหมขนึ มา ดงั นนั ถ้าจําเป็นเราคงต้องตามลา่ เขาจริงๆ” “หรือไมเ่ ขาก็กําลงั ลา่ พวกเรา” เชรีพสบตาโคตลั นิง รุ่นพีตวั เล็กเข้าใจสิงทีโคตลั ต้องการ จะบอก หากเปา้ หมายของ โกลดี ทอย อย่ทู ีผ้าทอนนั และคนคน นันมันใจว่ามีเขาคนเดียวทีทอผ้าผืนนันจนเสร็จได้ เขาต้อง วางแผนชงิ ผ้าทอผืนนีไปเหมือนกบั ทีเคยลงมือกบั บาเรีย “ทําไมโกลดีถึงรู้จักลวดลายบนผืนผ้านันนะ” โคตัล พมึ พํา “บางทีเขาอาจจะไมร่ ู้ แตค่ าดเดาจากลายอกั ขระของนกั เดินทางแหง่ รัตติกาลก็ไมแ่ น่นะ” เชรีพตอบ เป็นเหตใุ ห้โคตลั เบกิ ตาโตไปกบั การคาดการณ์ของเชรีพ “รุ่นพี”

BarIa’ MIssIon II 21 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อะไร” เชรีพรับคาํ โดยไมเ่ งยหน้า “มีคนเคยบอกไหมครับวา่ รุ่นพีเป็นอจั ฉริยะ” เชรีพชะงกั มือ แล้วส่ายหน้า “กรณีนี อจั ฉริยะตวั จริงอาจ ไมใ่ ชฉ่ นั ” “ครับ” โคตลั ทวนเสียงสงู เชรีพจงึ พดู ตอ่ วา่ “จะทอผ้าได้ต้องมีกีทอผ้า ถ้า บาเรีย มิชชาร์พ สร้างกีทอ ผ้าทีซบั ซ้อนขนาดนนั ได้ เพียงมองแคค่ รังเดียวจริงๆ เขานนั แหละ อจั ฉริยะของจริง”

22 ¡ÑÅ°Ô´Ò 42 àµÃÂÕ Á¡Òà “คณุ คะ เลิกทําก่อนเถอะคะ่ ” เสียงหวานเรียกขณะมอง แผ่นหลังของสามี ซึงกําลังก้ มหน้ าก้ มตาประกอบอุปกรณ์ บางอยา่ งอยู่ “อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเทา่ นนั ทีรัก” เสียงท้มุ แหบตอบ โดยไม่เงยหน้ามอง จนผู้เป็นภรรยาถอนหายใจยาวอย่างระอา แล้วเดินออกจากห้องมาเตรียมอาหารเย็นอีกครัง ไม่นานเสียง สดใสของเดก็ หญิงก็ดงั ขนึ “คณุ แมข่ า หนกู ลบั มาแล้วคะ่ ” “ไปล้างไม้ล้างมือก่อนมากินข้าวนะลกู ” เสียงหวานจาก คนเป็นแมเ่ ตือน

BarIa’ MIssIon II 23 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เสียงเดก็ หญิงตวั น้อยขานรับแล้ววิงไปล้างมือ ก่อนจะวิง กลบั มานงั ประจําทีทีโต๊ะอาหาร “คณุ พอ่ ละ่ คะ” เสียงเลก็ ๆ ถาม “ยงั ทํางานอยลู่ กู ” “แต่คุณพ่อเพิงกลับมาจากทํางาน ไม่ใช่เหรอคะ” เดก็ หญิงถามอย่างสงสยั พลางหนั ไปมองประตหู ้องทํางานของผู้ เป็นพ่อด้วยแววตาเศร้ าสร้ อย จนผู้เป็นแม่ต้องเดินมาลูบหวั ลูก น้อย “อย่าน้อยใจคุณพ่อเลยนะลูก อีกเดียวคณุ พ่อก็ทํางาน เสร็จแล้วคะ่ ” เด็กหญิงพยักหน้ารับ แล้วเงยหน้ายิมให้ผู้เป็นแม่ “ถ้า คณุ พอ่ ออกมา หนจู ะร่ายรําบทเพลงแหง่ แมกไม้ให้คณุ พ่อดดู ีไหม คะแม่ เผือคณุ พอ่ ไมไ่ ด้ไปดหู น.ู ..” “ต้องไปสิจ๊ะลูก คุณพ่อต้องไปดูลูกขึนแสดงบนเวที เทศกาลประจําปีแนๆ่ พอ่ สญั ญากบั ลกู แล้วนีจ๊ะ”

24 ¡ÑÅ°´Ô Ò รอยยิมของลูกสาวกว้างขึน แล้วหันมาสนใจอาหารทีผู้ เป็นแมเ่ ตรียมไว้ให้ สว่ นผ้เู ป็นแมเ่ หน็ ลกู สาวไมง่ อแงรบเร้าถึงสามี อีกก็สบายใจขึน แต่เธอก็ยงั ลอบมองประตหู ้องทํางานของสามี เป็นระยะๆ พวกเราไมไ่ ด้จนขนาดสามีของเธอต้องทํางานหามรุ่ง หามคํา แต่หลายปีมานี สามีของเธอหมกม่นุ อยู่กบั งาน เหตผุ ล หนงึ ก็เพราะเธอ “เนือทอดนีอร่อยจงั เลยคะ่ แม”่ เสียงลกู น้อยบอก ทําให้ผู้ เป็นแมย่ มิ รับ แล้วสีหน้าก็หมองลง ‘เพราะฉนั ใชไ่ หมคะคณุ ...เพราะฉนั คณุ ถงึ ได้...’ “พีวา่ อะไรนะ” ลนิ คอร์นถามเสียงสงู เมือฟังโคตลั พดู จบ “ฉันต้องการให้นายช่วยหาอญั มณีเวทเกรนิส” โคตัล ตอบซํา ลินคอร์นส่ายหน้า “อนั นนั ผมไม่มีปัญหา แตอ่ ีกข้อหนึง ตา่ งหากครับ” โคตลั ยิม “อ้อ ฉนั อยากเห็นอกั ขระแห่งกาลเวลาของจริง ทีอยใู่ ต้ฐานหอนาฬิกาไซเอนนะ่ ”

BarIa’ MIssIon II 25 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ลินคอร์นมองหน้าโคตลั อยา่ งไมอ่ ยากจะเชือ วา่ ได้ยินสิง นีจากปากโคตลั จริง “อย่าทําหน้ าเหมือนเป็ นสิงทีเป็ นไปไม่ได้ หน่อยเลยน่า” โคตลั แกล้งแซว แตล่ นิ คอร์นไมข่ ําด้วย “มนั เป็นไปไม่ได้ พีก็รู้วา่ บริเวณนนั เป็นพืนทีต้องห้าม” ลิ นคอร์นตอบเสียงขรึม “ทําไมซิลคถ์ ึงเข้าไปดไู ด้ละ่ ” โคตลั เถียง ลินคอร์นยกมือห้ามไม่ให้โคตลั อ้างต่อ และพูดแทรกว่า “เพราะพีซิลค์เป็นจอมเวทรัตติกาล ก็ต้องได้เรียนเรืองนีอยู่แล้ว แตไ่ มไ่ ด้เห็นของจริง พีรู้เรืองนีดี ทําไมถึงได้...” “ตกลง ฉนั ไม่เข้าไปทีนนั ก็ได้ พีดาลนั ครับ มีลายอกั ขระ นนั ให้ผมดหู รือเปลา่ ” “พีโคตลั !” ลินคอร์นหนั ไปดอุ ีกฝ่ ายเสียงดงั ก่อนจะเบา เสียงลง เมือนักเรียนจอมเวทแผนกประวัติศาสตร์ทีปฏิบตั ิการ ร่วมกนั หนั มามองโต๊ะอาหารเช้าของกลมุ่ พวกเขา “มี”

26 ¡ÅÑ °´Ô Ò คําตอบสันๆ ของดาลนั ทําเอาลินคอร์นหันไปมองหน้า ว่าทีไซเอน แล้วทําท่าจะพูดอะไรออกมา ก่อนจะยงั ปากไว้ไมพ่ ดู เพราะหอนาฬกิ าไซเอนเป็นพืนทีสิทธิขาดของไซเอน เขาไมม่ ีสิทธิ ตดั สนิ ใจแทน แตถ่ ึงอยา่ งนนั ลินคอร์นก็ไมเ่ ห็นด้วยกบั การทําตาม คําขอของโคตลั “ทําไมนายถึงไม่อยากให้ ใครเห็นมนตรานันละ” บาเรียถาม เพราะเท่าทีรู้จกั กนั มา ลินคอร์นไม่ใช่คนทียึดติดกับ ข้อห้ามนกั แตค่ รังนีกลบั ไมย่ อมชว่ ยเหลือเพือนอยา่ งปกติ ลินคอร์นก้มหน้านิงตกั อาหารเข้าปากโดยไม่ตอบ ลิล่าซึง นงั อยดู่ ้านข้างจงึ ตอบแทน “ลนิ คค์ งเป็นหว่ งพีโคตลั มากกวา่ คะ่ วา่ กนั ว่า อกั ขระแห่ง กาลเวลาเป็นอกั ขระทีอนั ตรายมาก” “เรืองนนั ไมต่ ้องให้วา่ ทีจอมเวทอคั คีบอก ฉนั ก็รู้ แตก่ ารที ลินค์ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้มนั เพราะอกั ขระนันมีความสําคญั กบั ฟรานเชสก้ามากกว่าการเป็นอกั ขระโบราณธรรมดา ใช่ไหม ละ” โคตลั ตอบพลางมองลนิ คอร์นนิง ลินคอร์นถอนหายใจ เขามองหน้าเพือนร่วมทีมทุกคน พลางตอบว่า “เปล่า ผมห่วงพีตา่ งหาก อกั ขระนันอยู่ในทีทีควร

BarIa’ MIssIon II 27 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ อยแู่ ล้ว แตพ่ ีจะเอามาทอ...เฮ้อ ชา่ งเถอะ ยงั ไงผมก็ตดั สินใจอะไร ไมไ่ ด้ แล้วแตพ่ ีดาลนั เห็นควรก็แล้วกนั ครับ” โคตลั หันไปหาดาลันทีกินอาหารเสร็จตงั แต่เมือไรไม่รู้ อยา่ งมีความหวงั ชายหนมุ่ เจ้าของใบหน้าเงียบขรึมจึงเอย่ วา่ “คณุ ต้องการ เห็นลายอกั ขระนนั เพราะต้องการทอผ้าผืนนนั ให้เสร็จใชไ่ หม” “ครับ ตอนนีเรืองเส้นไหมไม่มีปัญหาแล้ว ทีเหลือก็เป็น ลายผ้า” “แล้วกีทอผ้าละ” ดาลนั ถามถึงปัญหาหลกั ของการทอผ้า อีกข้อ แล้วต้องแปลกใจเมือโคตลั หนั ไปมองบาเรียแทนคําตอบ “คณุ จะสร้างกีนนั ขึนมาเหรอ” ดาลนั หนั ไปถามบาเรีย ทําให้ทกุ คนหนั มามองบาเรียเป็นตาเดยี ว บาเรียจงึ ตอบวา่ “คดิ วา่ ไมน่ า่ มีปัญหานะครับ” ดาลนั นงิ ขณะทีโคตลั ถามยําวา่ “ตกลงผมจะได้เห็นลาย อกั ขระนนั หรือเปลา่ ครับ”

28 ¡ÑÅ°Ô´Ò ทุกคนเงียบกริบ ในใจต่างล้นุ คําตอบจากดาลนั แล้วใน ทีสดุ ชายหน่มุ ก็ตอบว่า “ได้ แตต่ อนเข้าไปดู บาเรียต้องไปกบั คณุ ด้วย” “ทําไมครับ” บาเรียถาม ดาลันหนั ไปสบตาลินคอร์น แล้วตอบว่า “รู้เพียงแต่ว่า คณุ ต้องเข้าไปกบั โคตลั เทา่ นนั ...ก็พอแล้ว” ไม่มีคําถามใดเอ่ยออกจากบาเรียอีก เพราะรู้ดีว่า ไม่ว่า จะถามอีกเท่าไร ว่าทีไซเอนก็ไม่มีทางตอบแน่ ความลบั ของหอ นาฬิกาไซเอนมีมาช้ านาน และเขาก็ไม่ประสงค์จะอยากรู้ ความลบั ของคนอืน “แล้วนายคดิ จะสร้างกีทอผ้าทีไหน” ชิลด์ถามขนึ บ้าง เมือ หมดปัญหาเรืองการหาลายผ้าแล้ว “ต้องเป็นทีฟอริโซ่ เพราะเราต้องการไหมเป็นจํานวนมาก แตฉ่ นั ยงั หาพืนทีไมไ่ ด้” บาเรียตอบ “งนั ทีบ้านของฉนั แล้วกนั ” ชลิ ด์เสนอ

BarIa’ MIssIon II 29 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียหนั ไปหาโคตลั เป็นเชิงถามไถ่ เมือรุ่นพีพยกั หน้า บาเรียก็เลยพยกั หน้าเหน็ ด้วยกบั เพือน “เพราะเราต้องทํางานหลายอยา่ งแข่งกับเวลา ดงั นนั ฉัน ขอแบ่งหน้าทีการทํางานใหม่นะ ก่อนอืน ฉันขอตดั พีดาลนั กันลิ นคอร์นออก เพราะอีกไมก่ ีวนั ทีมสํารวจชดุ ใหญ่จะมาถึงแล้ว พีดา ลนั กบั ลนิ คค์ งต้องยงุ่ กบั การปลดอาณาเขตเวท” ดาลนั กบั ลนิ คอร์นพยกั หน้า “สว่ นเรืองการทอผ้า ขอยกหน้าทีให้พีโคตลั บาเรีย แล้วก็ รุ่นพีเชรีพนะครับ” ชิลด์บอกอยา่ งเกรงใจรุ่นพีซงึ อายมุ ากทีสดุ เช รีพพยกั หน้าพลางตอบรับ “ไมม่ ีปัญหา” “ทีเหลือก็ตามฉันไปศึกษาและเก็บรายละเอียดของมา รีโลนี พวกนายมีปัญหาหรือเปลา่ ” เวริ ์นยกมือ “วา่ มาเวริ ์น”

30 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ฉันอยากอยู่กบั บา คอยค้มุ กนั ฉันไม่ไว้ใจ โกลดี ทอย” เวิร์นเอย่ ด้วยสีหน้าจริงจงั คนทีกล้าสร้างความเสียหายให้แก่คมู ี ร่า ฟอเรสอย่างไม่เห็นแก่ส่วนรวมแบบนัน เขาย่อมทําอะไรได้ ทงั นัน เวิร์นเป็นอีกคนทีไม่เห็นด้วยกับปราการฟาเรนเซ่ทีปล่อย โกลดใี ห้ลอยนวลอยู่ ‘แม้จะอ้างว่าไม่อยากให้ความลบั ในเรืองนีแพร่งพราย ออกไปก็ตาม แตย่ งั มีวิธีจดั การกบั คนคนนนั อีกตงั เยอะ ทําไมถึง ไมท่ ํา’ เวิร์นคดิ “นายไมค่ ดิ วา่ เขาจะหยดุ ใชไ่ หม” นีลถาม “ถ้าฉนั เป็นเขา ฉนั ไม่หยดุ แน่ คดิ ดสู ิ เขาลงทนุ ทําไปมาก ขนาดนีแล้วนะนีล เขาต้องกลบั มาเอาคืนแน่ ระหว่างทีรุ่นพีทัง สองทํางาน ฉนั กบั บาจะได้ค้มุ กนั ให้ ดไี หมละชลิ ด”์ ชิลด์นงิ คดิ ไปครู่หนงึ แล้วพยกั หน้า “ได้” “นายจะสร้างกีเสร็จภายในกีวนั ” ลินคอร์นถามขนึ “ไมเ่ กินสามวนั แล้วนายจะหาเกรนสิ ได้เร็วแคไ่ หน”

BarIa’ MIssIon II 31 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ลินคอร์นยิมกว้าง พลางหนั ไปมองลิล่า จนลิล่าต้องเลิก ควิ ถาม “มองฉนั ทําไมเหรอ” “เราไม่ค่อยมีเวลา ฉันเลยต้องการผู้ช่วยหาหน่อย วนั นี เธอวา่ งไหม” “นอกจากชว่ ยชลิ ดแ์ ล้ว ก็ไมม่ ีอะไร ฉนั ไปกบั ลินค์ก็ได้ ใช่ ไหมชลิ ด”์ ลลิ า่ ตอบขณะหนั ไปถามความเหน็ ชลิ ด์ ชิลด์พยักหน้า “ตอนนีกระแสไอเวทในอาณาเขตเวทยงั ผนั ผวนอยู่ เรายงั ไม่เห็นความเปลียนแปลงอะไรทีหน้าจอมนตรา ของบามากนกั เธอไปชว่ ยลินคก์ ่อนก็ได้ พวกฉันจะดทู างนีเอง ว่า แต่ วนั นีนายไมต่ ้องไปชว่ ยปลดอาณาเขตเวทกบั พีดาลนั หรือไง” ”พืนทีในชว่ งสปั ดาห์แรกทีทีมสํารวจชดุ ใหญ่ต้องลงพืนที ฉนั กบั พีดาลนั จดั การไว้เรียบร้อยแล้ว เลยคิดวา่ ระหวา่ งทีพวกเขา ยงั ไมม่ า เรานา่ จะชว่ ยพีโคตลั หาของทีจําเป็นต้องใช้ให้พร้อมก่อน จริงไหมครับพีดาลนั ” ดาลนั พยกั หน้า โคตลั เลยถูมือไปมาอย่างตืนเต้น พลาง ถามวา่ “งนั แสดงวา่ เราจะไปดาเรก้ากนั วนั นีใชไ่ หมครับ” “ใช”่ ดาลนั ตอบเสียงเรียบ

32 ¡ÑÅ°Ô´Ò “งนั เวิร์นกบั รุ่นพีเชรีพตามฉนั ไปทีบ้านเพือเตรียมสถานที กนั เถอะ นีล ทีนา่ ฝากทางนีด้วยนะ” “ได้” สองครู่ ักจากวินด์โคลโลรับคําแข็งขนั ทงั หมดจึงลกุ ขึนแยกย้ายเอาจานอาหารไปยังจุดเก็บจาน ระหว่างทางเดิน โคตลั ก็เอย่ กบั บาเรียวา่ “นายรู้เหตผุ ลทีพีดาลนั ให้นายไปกบั ฉนั หรือเปลา่ ” “ไมแ่ นใ่ จครับ แต่ถ้าให้เดา น่าจะเป็นเพราะผมเป็นเมเน ไทป์ เพราะพีซิลค์เคยบอกวา่ พืนทีใต้ฐานของหอนาฬิกาไซเอนมี อาณาเขตเวททีแขง็ แกร่งมาก” “ถ้าไม่แข็งแกร่ง แล้วจะเป็นพืนทีต้องห้ามมาหลายพนั ปี ได้เหรอ” โคตลั บน่ พมึ พําไร้ข้อโต้เถียง บาเรียก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อจากนนั เขาเริมล้างจานอาหาร ในส่วนของตวั เอง ขยบั ตวั เลือนไปตามอ่างล้างจานถัดไปตาม ขนั ตอนล้างจานทีกําหนด ซึงเพือนคนอืนๆ ก็ต่อแถวเข้ามาล้าง จานกนั อย่างมีระเบียบ จนกระทงั ล้างจานเสร็จ บาเรียก็หมนุ ตวั จะเดินกลับเต็นท์ทีพักเพือเตรียมเดินทางไปดาเรก้า แต่เสียง หวานของแจสซีก็ร้องทกั ดงั ขนึ เสียกอ่ น

BarIa’ MIssIon II 33 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “บา” บาเรียหนั ไปมองหญิงสาว แล้วส่งยิมให้ “ไงแจส โทษที ไมไ่ ด้ทกั ทายกนั เลย” แจสซีส่ายหน้า พลางเหลือบไปมองโคตลั ทีเดินตามมา ติดๆ หญิงสาวจึงค้อมศีรษะให้รุ่นพี พลางขมวดคิว บาเรียเห็น แจสซีทําทา่ เหมือนสงสยั บางอยา่ งจงึ รีบพดู กลบเกลือนวา่ “แจสมีอะไรเหรอ” “อ้อ...เอ่อ ฉันแคจ่ ะมาถามตารางทํางานของกล่มุ บาน่ะ วา่ ตกลงมีวนั ไหนวา่ งพอทีจะไปชว่ ยพวกฉนั ...” “วนั นีบาต้องเดนิ ทางไปดาเรก้ากบั พีนะ่ น้องอยากใช้งาน บาวนั ไหนเหรอ” โคตลั พดู แทรก จนแจสซีหน้าเหวอ ก่อนจะฝืน ยมิ แล้วสา่ ยหน้า “ไม่ใช่วันนีหรอกค่ะ ตอนนีพวกเรากําลังกําหนดพืนทีที ควร และไม่ควรเข้าไปอยู่ แถมพืนทีบางส่วนก็ถูกอาณาเขตเวท ของมารีโลนีกนั ไว้ด้วย มนั ก็เลย...”

34 ¡ÅÑ °´Ô Ò “รอฉันกลบั จากดาเรก้าก่อน จะไปหาเธอแล้วกัน ถ้ามี อะไรทีช่วยได้ก็จะช่วยนะ” บาเรียตอบพลางลากโคตลั เดินห่าง ออกมา “รุ่นพีไม่ควรพดู แทรกขึนมาระหว่างทีผมคยุ กับเพือนนะ ครับ” บาเรียเตือน “นีนายวา่ ฉนั ไมม่ ีมารยาทเหรอ” บาเรียขมวดควิ “รุ่นพีพดู เองนะครับ” “บาเรีย มิชชาร์พ” โคตลั แกล้งเอ่ยเสียงเย็น ทําให้บาเรีย หนั มามองแล้วยมิ เผลใ่ ห้อยา่ งรู้ทนั “เพือนก็ต้องชว่ ยเพือน เขาไมไ่ ด้ใช้งานผม เข้าใจตรงกัน นะครับ” โคตลั มองตามหลงั คนดขี องทกุ คนอยา่ งออ่ นใจ ทําไมเขา จะไมร่ ู้ วา่ บาเรียชอบชว่ ยเหลือคนอืน แตช่ ว่ ยด้วยเหตผุ ลของการ เป็นคนดหี รือเปลา่ นนั เป็นอีกเรือง คําพดู ทีเขียนไว้ในแฟ้มภารกิจ ของรุ่นน้องยงั คงวนเวียนอยใู่ นหวั ของเขา

BarIa’ MIssIon II 35 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ‘การให้ คือ การเข้าสังคมอย่างหนึง เพราะเมือมีผู้ให้ ย่อมตอ้ งมีผูร้ ับ’ ไม่มีใครทีไหนคิดแบบนันหรอก นอกจากคนทีดีเกินไป กบั คนที...กําลงั หลอกตวั เอง “รุ่นพีครับ” บาเรียทีเดินไปถึงเต็นท์ทีพกั แล้วหนั มาเห็น โคตลั ยงั ยืนนงิ อยทู่ ีเดมิ จงึ ร้องเรียกให้ตามมา “ไปเดียวนีแหละ” โคตลั ตอบพลางเร่งฝีเท้าตามไป ภาพของสองหนมุ่ ทีเดินห่างออกไป ทําให้แจสซีขมวดควิ เธอจําแผ่นหลงั ของผู้หญิงคนรักของบาเรียได้ แม้จะอยู่ห่างไป ไกลลิบ แตภ่ าพทีบาเรียเปิดประตรู ้านมาสเตอร์บราวน์ให้เธอคน นัน มันซ้อนทับกับภาพทีบาเรียกําลังเปิดประตูเต็นท์ให้โคตัล ตอนนี เส้นผมสีทองยาวสยาย ขนาดและรูปร่างก็คล้ายคลงึ กนั ‘บามีนดั ต่องนั เหรอ’ ‘นิดหน่อยน่ะ’ “กบั ผูห้ ญิงในข่าวหรือเปล่า ‘ใช่ กบั คนนนั แหละ’

36 ¡ÅÑ °´Ô Ò ตอนนันบาเรียก็ไม่ได้ยืนยนั ว่าคนคนนนั เป็นผู้หญิงหรือ ผ้ชู าย แตเ่ ป็นเธอทีคดิ ไปเองวา่ เป็นผ้หู ญิง ‘กบั คนนีบาก็บอกเขาเหมือนกบั ทีบอกฉนั หรือเปล่า’ ‘ไม่หรอก ไม่ไดบ้ อก’ ใชส่ ิ ถ้าคนู่ ดั เป็นผ้ชู าย เป็นรุ่นพีโคตลั ก็ไม่จําเป็นต้องพดู เงือนไขการคบหา หรือวา่ ... “บาโกหกเราเหรอ ทําไม...” แจสซีพมึ พํา

BarIa’ MIssIon II 37 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 43 àÃÂÕ ¹Ãٌ จดหมายสายลมสีดําผุดขึนตรงหน้ ามาสเตอร์ ไซเอนที กําลงั เขียนรายงานผลการเรียนของนกั เรียนในคลาสทีเขาสอน ชายวยั กลางคนทียงั คงความเยาว์วยั เอาไว้เหลือบตาขึน เขาเอือม มือไปแตะ กระดาษสายลมซึงม้วนตวั อยู่ก็คลีตวั เองออก เผยให้ เห็นตวั อกั ษรสีทองของลกู ศิษย์ ชายหนมุ่ อ่านอย่คู รู่หนึงก็ลงนาม ในเอกสารนนั ก่อนจะแตะทีแผน่ กระดาษ มนั ก็ม้วนตวั กลบั ไปอยู่ ในรูปแบบเดมิ แล้วหมนุ ตวั หายวบั ไป “ดาลนั ส่งจดหมายมาขออนญุ าตอะไรเหรอเอนจี” เสียง หวานของนาริก้า ภตู นาฬิกาตนที 589 ดงั ขนึ พลางวางถ้วยนําชา ให้ไทม์

38 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ส่ ง ม า ข อ อ นุ ญ า ต พ า เ ด็ ก ส อ ง ค น ไ ป ดู อั ก ข ร ะ แ ห่ ง กาลเวลา” ไทม์เอ่ยพลางเอนหลงั พิงพนกั เก้าอี โดยมีร่างเล็กของ ภตู นาฬิกาทรุดตวั ลงนงั บนตกั เขา แล้วแย้มยิมให้ “แล้วทําไมถงึ อนญุ าตละ” ไทม์ยกมือขึนไล้แก้มภูตนาฬิกาของตน ขณะทีมุมปาก ยกขึนเพียงเล็กน้อยโดยไม่ตอบ “ไม่บอก นาริก็รู้เองได้ ไม่ง้อ หรอก” นาริก้าพดู พร้อมกบั ค้อนไทม์วงใหญ่ ไทม์กระชบั อ้อมกอดของเขาไม่ให้นาริก้าลกุ ขึน เขาเกย คางลงกบั ไหลภ่ ตู สาว แล้วถอนหายใจ “มนั ใกล้แล้วนาริ อีกไมน่ าน...” นาริก้าลบู มือทีกอดเอวเธออย่เู บาๆ แล้วยิมอ่อน “ใช่ เอน จีอดทนได้ดีมากเลย” ไทม์หลบั ตาลงทงั ทียงั คงซบไหล่ภตู นาฬิกาของเขาพลาง ตอบวา่ “นนั ไมใ่ ชก่ ารอดทน ฉนั ...พอใจ” นาริก้าหวั เราะเบาๆ แล้วตอบกลบั ว่า “ถ้าดาลนั คิดแบบ เอนจีก็ดี เดก็ น้อยทีกําลงั เกิดมานนั ...จะได้มีความสขุ เหมือนนาริ”

BarIa’ MIssIon II 39 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ไทม์ดันตัวออกมาห่าง แล้วเงยหน้าขึนสบตานาริก้ า ขณะทีนาริก้าพดู ตอ่ วา่ “ไซเอนไมใ่ ชต่ าํ แหนง่ ทีนา่ อภิรมย์เสมอไป เอนจีก็รู้” ไทม์ยกมือขึนเกลียขอบตาของนาริก้า ภตู นาฬิกาทีร่าเริง ของเขา การทีเธอเป็นของเขา ใช่ว่าเธอไม่ต้องแบกรับความทรง จําของภูตนาฬิกาตนอืน ไซเอนไม่ใช่ตําแหน่งน่าอภิรมย์นัก เหมือนกับความหัวแข็งของผ้ ูชายฟรานเชสก้ าซึงบางครังก็มัก สร้างความเจบ็ ปวดให้แก่คหู่ ตู ลอดชีวิตของตวั เอง “พวกเราเป็นของพวกเธอเสมอ นาริ” ไทม์ตอบ นาริก้ายกมือขนึ ทาบทบั มือทีแตะแก้มเธอ “แตก่ ็ไมใ่ ช่ทุก คนทีจะใช้ทกุ วินาทีเพือเป็นของกนั และกนั ชีวิตคนเรามนั แสนสนั ชีวิตของภูตนาฬิกาก็ยิงสนั กวา่ นาริดีใจทีคนทีได้ยินเสียงนาริคือ เอนจีนะ” ไทม์รังนาริก้าเข้าสู่อ้อมกอด เขากอดเธอไว้อย่างทะนุ ถนอม ตังแต่วินาทีแรกทีเขาได้ยินเสียงหัวใจของเธอ เขาก็ ปรารถนาจะได้ยนิ เสียงนนั ไปจนลมหายใจสดุ ท้าย แน่นอน เขาใช้ ทุกวินาทีของกันและกันอย่างคุ้มค่า ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว

40 ¡ÑÅ°´Ô Ò ทรัพย์สิน พลงั อํานาจ ไม่มีอะไรจะสําคญั ไปกว่าเธอในอ้อมกอด เขาคนนีอีกแล้ว “นาริหวงั วา่ ภตู ตนใหมจ่ ะโชคดเี หมือนกบั นาริ” ไทม์ลูบหลังนาริก้าอย่างอ่อนโยน พลางตอบว่า “เขา จะต้องรู้” นาริก้าขยับนงั ตวั ตรง แล้วสบตาคนรัก “ทําไมเอนจีถึง มนั ใจจงั ” ไทม์ยิม ยิมทีมีให้คนเพียงคนเดียวขณะตอบว่า “อีกไม่ นานนาริ อีกไม่นาน ดาลันจะได้เรียนรู้ ว่าการทีคนคนหนึงเกิด ขึนมาเพือคนอีกคน มันคือ ความโชคดี ไม่ใช่คําสาป แน่นอน รวมถึงเดก็ พวกนนั ด้วย” (ชว่ งลินคต์ ามหา เกรนิส ไมม่ ีหรือ) “มาสเตอร์ไซเอน อนญุ าตให้พวกเราเข้าไปชมอกั ขระแหง่ กาลเวลาแล้วเหรอครับ” บาเรียถามขึนขณะทีพวกเขากําลงั นงั อยู่ บนรถลากทีมงุ่ ตรงเข้าสเู่ มืองดาเรก้า

BarIa’ MIssIon II 41 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ใช”่ ดาลนั ตอบ พลางใช้พลงั ของเขาสลายม้วนกระดาษ สายลม แล้วหนั ไปมองทีนอกหน้าต่างอย่างเงียบงนั ความเงียบ ปกคลมุ ไปทวั ห้องโดยสารจนนา่ อดึ อดั “เฮ้อ เงียบจงั ” โคตลั เปรยพลางบดิ ขีเกียจ สองหนุ่มทีไม่รู้สึกอึดอัดกับความเงียบ ต่างหันมามอง หน้าคนพูด ดาลนั นันหนั มามองแล้วก็หันกลับไปมองทีหน้าต่าง เหมือนเดมิ อยา่ งไมส่ นใจ สว่ นบาเรียก็ทําเพียงแคย่ ิม แล้วก้มอ่าน หนงั สือของเขาตอ่ เป็นเหตใุ ห้คนพดู ต้องเปลียนกลยทุ ธ์ใหม่ “มาเลน่ เกมกนั ไหม” ดาลนั เลิกควิ ขณะทีบาเรียเตรียมเก็บหนงั สือในมือ การ ทีโคตลั เริมเรียกร้ องความสนใจมากขึน แสดงว่าเขาคงไม่มีวัน อา่ นหนงั สือได้เป็นสขุ แน่ “เกมอะไรครับ” บาเรียถาม “มีกันแค่สามคนก็เล่นนีแล้วกัน เป่ ายิงฉุบใครแพ้ตอบ คาํ ถามเกียวกบั ตวั เอง ความยาวคําตอบไมเ่ กินห้านาที”

42 ¡ÑÅ°´Ô Ò บาเรียเลิกคิวมองโคตลั แล้วหวั เราะในลําคอ เพราะเกม ทีโคตลั เสนอขนึ มนั บง่ บอกตวั ตนของคนเสนอมากเลยทีเดยี ว “ทําไมไมเ่ ลน่ เกมทีมีหลกั การมากกวา่ นีละครับ” โคตลั มองเขม่นบาเรีย แล้วตอบว่า “ถ้าเล่นเกมแบบนัน นายก็ชนะตลอดละสิ” “แตพ่ ีเลน่ เกมนี พีดาลนั ก็ชนะตลอด” บาเรียแย้ง โคตลั นิงคิดเล็กน้อยก็หนั ไปหาดาลนั แล้วพดู ว่า “ห้ามใช้ มนตราหยดุ เวลานะครับ” ดาลันนิงไปเล็กน้อยแล้วพยักหน้า โคตัลจึงยิมกว้าง พลางถมู ือ แตบ่ าเรียกลบั ยกมือขดั ขนึ แล้วพดู วา่ “ผมขอเพมิ กตกิ าหนอ่ ยได้ไหม” “กตกิ าอะไร ก็แคเ่ ป่าๆ ไป ไมเ่ ห็นต้องมีกตกิ าเพมิ ” “กําหนดคําถามทีต้องการให้คนแพ้ตอบก่อนสิครับ มา ถามทีหลงั แพ้ มนั ไมย่ ตุ ธิ รรม” ‘ทีอยา่ งนีละฉลาดขนึ มาเชียว’ โคตลั เขน่ เขียว

BarIa’ MIssIon II 43 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “งนั คําถามแรกนายตงั ” โคตลั ชีไปทีบาเรีย บาเรียจงึ ชีไป ทีดาลนั “พีดาลนั ดกี วา่ ไหมครับ อาวโุ สทีสดุ ” พอโดนจ้องโดยรุ่นน้องทงั สองคน ใบหน้าแสนนิงของดา ลนั ก็เปลง่ ประกายไมแ่ นใ่ จเลก็ น้อยขนึ แวบหนงึ กอ่ นจะเอย่ ขนึ วา่ “อาหารทีชอบ...ไหม” บาเรียหัวเราะในลําคอ ขณะทีโคตลั ยิมกว้าง จนดาลัน อดไมไ่ ด้ทีจะถามวา่ “คําถามยากไปเหรอ” คราวนีโคตัลหัวเราะร่าเสียงดังจริงๆ “ไม่ ไม่ครับ เป็น คําถามทีดี งนั มาเป่ายิง...ฉบุ !” ทงั สามคนออกสญั ลกั ษณ์ซึงมีให้เลือกได้ว่าจะเป็น ค้อน กรรไกร หรือกระดาษ กนั อย่างทนั ควนั ผลปรากฏว่า บาเรียออก ค้อน โคตลั ก็ออกค้อน ขณะทีดาลนั ออกกรรไกร คนแพ้เลยมอง มือทีออกสญั ลกั ษณ์ของตวั เอง ก่อนจะเงยหน้ามองผ้เู ล่นอีกสอง คน “ผมแพ้สนิ ะ”

44 ¡ÅÑ °Ô´Ò สองหนุ่มพยักหน้า ดาลันเลยตอบว่า “ผมชอบพันมีล แผน่ แปง้ ทีนําไปปิงแล้วเอามาหอ่ ผกั ผลไม้แล้วก็เนือยา่ งราดด้วย ซอส พวกคณุ ...เคยกินไหม” “ผมเคยครับ คนในพืนทีสีเทาชอบมาก เป็นอาหารทีทํา ง่าย และพกพาไปไหนเวลาเดินทางได้สะดวก” บาเรียตอบ ขณะทีโคตลั สา่ ยหน้า “ไมเ่ ห็นเคยได้ยิน แตใ่ นโซนก็มีอาหารคล้ายๆ อย่างนีนะ แตเ่ ป็นของหวาน เปลียนจากเนือเป็นไอศกรีม” โคตลั พมึ พํา แล้ว บาเรียก็เอย่ ขนึ วา่ “งันผมตังคําถามทีสอง อืม...หนังสือทีชอบแล้วกันนะ ครับ เป่า ยงิ ฉบุ !” ดาลันออกกรรไกรเหมือนเดิม ขณะทีบาเรียกรรไกร เหมือนกัน แต่โคตลั ออกกระดาษ เป็นเหตุให้โคตลั กอดอกแล้ว เอ่ยชือหนังสือทีตัวเองชอบออกมาว่า “ตํารารวมพันธ์ุพืชใน ตาํ นานของ มาสเตอร์มิแลนต้า กราส ฉนั อา่ นมาเป็นร้อยรอบแล้ว และอยากเขียนหนงั สือทีมีพนั ธ์ุพืชทีมากกวา่ เขา” “ออกแนวอยากแขง่ วา่ งนั ” บาเรียเดา

BarIa’ MIssIon II 45 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตัลจึงยักคิวให้อย่างเหนือชัน แล้วตังคําถามขึนว่า “เหตกุ ารณ์ไหนทีทําให้เสียใจทีสดุ ” คําถามของโคตลั ทําเอาคนตงั คําถามสองคนแรกมอง หน้ากนั ขณะทีโคตลั หรีตามองอยา่ งเจ้าเลห่ ์ “เป่า ยงิ ฉบุ !” ดาลนั และบาเรียเปลียนเป็นออกค้อนทงั คู่ ขณะทีโคตลั ออกกระดาษเหมือนเดมิ โคตลั เห็นผลการเป่ ายิงฉุบก็หวั เราะใน ลําคอ “ทงั สองคนแพ้สนิ ะ ใครจะตอบกอ่ นดี” บาเรียเหลือบมองดาลนั แล้วเอย่ ขนึ ก่อนวา่ “ผมก่อนแล้ว กนั อืม เหตกุ ารณ์ทีทําให้เสียใจทีสดุ งนั เหรอ น่าจะเป็นตอนทีไป อย่ดู ีเนโซลใหม่ๆ ครับ ตอนนนั ผมยงั เข้ากับเด็กในชมุ ชนผนงั ผา ไม่ได้ เวลาเล่นกัน เราเลยทะเลาะกันบ่อยๆ...” บาเรียนิงไป เล็กน้อยเหมือนกบั รําลกึ เหตกุ ารณ์ในวนั นนั จนโคตลั ต้องกระต้นุ ให้เลา่ ตอ่ วา่ “แล้วยงั ไงตอ่ อะ”

46 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียส่ายหน้าแล้วยิมอ่อน ขณะตอบว่า “พวกเขาเรียก ผมวา่ ...พวกบกพร่อง” โคตลั สบดวงตาทียงั มีประกายยมิ แย้ม ไมม่ ีแววเสียใจกบั คําตอบนัน หากบาเรียตรงหน้าไม่มีความมันใจในตัวเองมาก ขนาดไม่สนใจคําล้อเลียนของคนแปลกหน้าในวยั เด็กเลย บาเรีย มิชชาร์พ ก็ต้องเป็นคนทีแสดงละครเกง่ ทีสดุ คนหนงึ “แล้ว...นายตอบไปว่ายังไง” โคตัลถามเสียงเรียบ แน่นอนเป็นเขาเองทีโกรธเสียเอง ทีพ่อแม่ซึงเป็นคนในดินแดน แหง่ ปัญญาแท้ๆ กลบั ไมส่ ามารถสอนให้ลกู เข้าใจหลกั การของให้ เกียรตผิ ้อู ืนได้ บาเรียยักไหล่ “ผมไม่เข้าใจคําพูดทีเขาว่านัน เลยเดิน กลบั มาถามคณุ พ่อ แล้ววนั นนั ผมก็เลยได้รู้ว่า ตวั เองไม่เหมือน เดก็ คนอืน นนั อาจเป็นครังแรกทีผม...รู้สกึ เสียใจ” โคตลั พยกั หน้ารับ พลางหนั ไปทางดาลัน ซึงชายหน่มุ ก็ กําลงั มองบาเรียอยเู่ ชน่ กนั “ตาพีดาลันตอบแล้วครับ เรืองทีทําให้พีเสียใจทีสุดคือ อะไรครับ”

BarIa’ MIssIon II 47 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ผม...เกิดในอนาคต แต่เติบโตในอดีต และมีชีวิตใน ปัจจบุ นั ” บาเรียขมวดคิว ขณะทีโคตลั ถามขนึ วา่ “พีมาจากชนเผ่า จีทา่ นีเอง” “จีท่า หนึงในชนเผ่าทังสามของฟรานเชสก้าทีสามารถ เป็นไซเอนได้ ว่ากนั ว่าพวกเขามีความสามารถในการย้อนเวลา” บาเรียพมึ พํา ดาลันพยักหน้ า แล้ วสบตาบาเรี ยพลางถามว่า “เหมือนกับอมีเรีย บราวน์ แม่ของคณุ ทีเป็นทายาทสายตรงของ เผา่ มสู โกล ผมเป็นหนงึ ในทายาทของหวั หน้าเผ่าจีท่า การเตบิ โต โดยเห็นแม่จากเราไปในวนั หนงึ แล้วกลบั มายิมให้เราอีกวนั หนึง ดไู มน่ า่ จะเรียกวา่ เป็นชีวิตทีด”ี “แตพ่ ีก็หยดุ เดนิ ทางย้อนเวลาแล้วในตอนนี” โคตลั ถาม ดาลนั พยกั หน้า “หยดุ เมืออายไุ ด้สบิ ปี” “แล้วทําไมพีไม่...” บาเรียถามถึงตรงนีดาลนั ก็เอ่ยถาม กลบั วา่

48 ¡ÅÑ °Ô´Ò “หมายถึงเวลานีคือเวลาทีครอบครัวของฉันยงั อย่หู รือไม่ งันเหรอ เปล่า สําหรับช่วงเวลานี ทีนีคืออดีตสําหรับครอบครัว ของผม” “ทําไมพีถึงไมก่ ลบั ไปละครับ” โคตลั ถาม ดาลนั สบตาคนถามแล้วตอบว่า “เพราะเมือไรทีพวกเรา ควบคมุ พลงั ของเราได้ ณ เวลานนั คือปัจจบุ นั มนั คือกฎของนกั เดินทางข้ามเวลา พวกเรา...ให้ความสําคญั กับปัจจุบนั เหนือสิง อืนใด” คําตอบนันทําให้บาเรียและโคตลั รับรู้โดยไม่ต้องให้อีก ฝ่ายอธิบายเพิมเลยว่า ทําไมนีถึงเป็นเรืองทีนา่ เสียใจทีสดุ ของดา ลัน ทุกครังทีคนคนนีกลับบ้านทียังไม่มีแม้ความเป็นบ้าน มัน ไม่ใช่ช่วงเวลาทีพวกเขาเหล่านันมีชีวิตอยู่ มันจะให้ความรู้สึก อ้างว้างแคไ่ หนนะ “แตต่ อ่ ไปนีพีจะไม่รู้สึกแบบนนั อีกแล้วละครับ” บาเรีย เผลอพดู ออกมา ทําให้ดาลนั มองคนอายนุ ้อยกวา่ อยา่ งสนใจ “ทําไมถงึ คดิ อยา่ งนนั ”

BarIa’ MIssIon II 49 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียเหลือบไปมองยอดของหอนาฬิกาไซเอนทีเริมโผล่ ขนึ มาให้เหน็ เมือรถลากเข้าใกล้เขตเมืองมากขนึ พลางตอบวา่ “เพราะผมไมเ่ คยเหน็ คณุ นาริอย่หู า่ งจากมาสเตอร์ไซเอน เลย ต่อจากนีพีดาลนั ก็จะมีใครคนหนึงอยู่ข้างพีเสมอ...โชคดีจงั เลยนะครับ ทีพีได้เป็นไซเอน” ดาลนั มองรอยยิมของบาเรียนิง เขาไม่เคยคิดถึงมุมนนั มาก่อน เพราะการทีเขาเดินทางออกจากพืนทีสีเทามาทีปราการ รัตติกาลก็เพราะ ไม่อาจทนฟังเสียงทีตามติดเขาตลอดเวลาได้ แล้วเมือมาถึง กลายเป็นวา่ เขาได้รับเลือกเป็นวา่ ทีไซเอน ‘คนทีไมม่ ีทงั อดตี ปัจจบุ นั อยา่ งเขา...ทําไมต้องคงอยเู่ พือ อนาคตของผ้อู ืน’ “งนั เหรอ” ดาลนั รับคําอย่างเงียบงนั โคตลั จงึ ตบมือเรียก สตแิ ล้วท้วงขนึ วา่ “คาํ ถามตอ่ ไปละครับพี” ดาลนั ทีเหมือนหลดุ ออกจากภวงั ค์ก็คิดคําถามออกมาว่า “ชว่ งเวลาทีลําบากใจทีสดุ ”

50 ¡ÅÑ °´Ô Ò โคตลั ผิวปาก แล้วขณะทีเขาจะพดู คําวา่ ‘เป่ ายิงฉบุ ’ แทน คนหน้านงิ ดาลนั ก็พดู ออกมาอยา่ งหน้าตาเฉยวา่ “เป่า ยิง ฉบุ ” แม้จะแปลกใจแต่ทังสามก็ออกสัญลักษณ์ของตวั เอง แล้ วพบว่าแต่ละคนออกสัญลักษณ์มากันคนละอย่างทีไม่ เหมือนกนั เลย ทําให้เกมนีเสมอกนั และเป็นจงั หวะเดียวกบั ทีรถ ลากวิงมาหยุดทีหน้าประตทู างเข้าหอนาฬิกา ทงั หมดจึงชักมือ กลบั “เอาไว้มาตอ่ กนั ตอนขากลบั แล้วกนั นะ” โคตลั เอ่ยอยา่ ง อดเสียดายไมไ่ ด้ “นันสิครับ ถ้าเล่นถามคําถามเจาะลึกแบบนี ผมก็ชัก อยากจะได้ยนิ คําตอบของใครบางคนบ้างแล้ว” บาเรียเสริม ทําให้ คนโชคดียกั ไหล่อย่างไม่ใส่ใจทีโดนคนเล่นเกมเก่งจบั ได้ ว่าเกม เป่ ายิงฉุบ แท้ทีจริงไม่ได้แค่หวังเพิงดวง แต่มนั คือเกมจิตวิทยา อยา่ งหนงึ แนน่ อน โคตลั คอื หนงึ ในคนทีเลน่ เกมนีได้เก่งกวา่ ใคร “นนั น่ะสิ” ดาลนั ทีลงจากรถลากคนสดุ ท้ายพมึ พํา เป็น เหตใุ ห้สองหนุ่มหนั มามองว่าทีไซเอนอย่างไม่อยากเชือหู คนที แทบไมแ่ สดงอารมณ์ก็สนใจเกมจิตวทิ ยานีเหมือนกนั