Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 251 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียเลิกคิวกบั การย้อนถาม เขาถามเพราะทกุ คนทีรอ เขาระหวา่ งทํางานมกั รู้สึกเบือ แตไ่ มเ่ ห็นมีใครถามเขากลบั วา่ เขา เบอื หรือเปลา่ “เปลา่ ฉนั ไมเ่ บอื หรอก มารีไมเ่ บอื ก็ดีแล้ว” บาเรียตอบ มารียมิ กว้าง “มารีไมเ่ บอื หรอก ทีนียงั ดีมีเกมให้เล่น ตอน มารีอยใู่ นต้นไม้ ยืนนงิ นิง ไมไ่ ด้ทําอะไรเลย มารียงั ไมเ่ บอื เลย” “ยืนอย่างเดียวเลยเหรอ” บาเรียถาม พลางนึกภาพถ้า เขาทีต้องยืนนิงๆ ทงั วนั นึกอยา่ งไรก็นึกภาพไมอ่ อก ชีวิตแบบนนั จะเป็นแบบไหนกนั นะ “ก็ไมอ่ ยา่ งเดียวนะ บางวนั ก็จะมีคนมาคยุ ด้วย” “คนมาคยุ ?” บาเรียถามกลบั เพราะจากสถานทีทีมารี เกิด มนั อยใู่ นเขตทีไมน่ า่ จะมีคนเข้าไปคยุ ด้วยได้ “ใช่ เขาได้ยินเสียงมารีนะ บอกให้มารีรอ อีกไม่นานมารี จะได้ไปไหนตอ่ ไหน เขาใจดีมากเลย” บาเรียหยุดเดิน แล้วก้มมาสบตาคนทีเงยหน้ามองเขา อยา่ งสงสยั “เขาบอกไหมวา่ ชืออะไร”

252 ¡ÅÑ °´Ô Ò มารีเอียงคอทําท่านึก แล้วตอบว่า “บาน่าจะรู้จกั นา ชือ ของเขาอยใู่ นชดุ ไพน่ นั ด้วย” บาเรียมองเด็กสาวอย่างตกตะลึง ขณะทีมารีตอบว่า “พวกเราเหลา่ ต้นไม้เรียกเขาวา่ ดดี ี แตว่ า่ พวกบาเรียกเขาวา่ ...นกั เดนิ ทางแหง่ รัตตกิ าล”

BarIa’ MIssIon II 253 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 56 ˧´Ø ˧Դ ‘พวกเราเหล่าต้นไม้เรียกเขาว่า ดีดี แต่ว่าพวกบาเรียก เขาวา่ ...นกั เดนิ ทางแหง่ รัตตกิ าล’ คําตอบของมารียงั ดงั ก้องอย่ใู นหวั บาเรียขณะทงั คมู่ ากิน อาหารกลางวนั กบั แผนกประวตั ิศาสตร์ มารีดสู นุกสนานกับการ ได้รู้จกั เพือนใหม่ และบาเรียก็ต้องระวงั คอยเตือนทุกคนทีอยาก ตกั อาหารให้สาวน้อยแสนสวยคนนี วา่ เดก็ คนนีกินเนือสตั ว์ไมไ่ ด้ อาหารของชาวดินอร์ต้าเน้นเนือสตั ว์ ไม่ว่าจะเป็นเนือที ถกู นํามาเป็นองค์ประกอบหลกั หรือใช้เป็นส่วนประกอบทีนํามา ทําเครืองเคียง และบางอย่างก็แค่รสเนือแฝงอยู่ในอาหาร บา เรียจงึ ไมม่ ีเวลาคดิ ใคร่ครวญกบั สิงทีเขาเพิงรับรู้ใหมไ่ ด้มากนกั

254 ¡ÑÅ°´Ô Ò “เหรอ แล้วมารีเรียนการอ่านอกั ขระโบราณมาจากไหน ละ” เพือนนกั เวทฝึกหดั คนหนงึ ของบาถามขนึ ขณะทียืนจานขนม ปังหน้าเนือไปตรงหน้ามารี “มารีเรียนกบั รองศาสตราจารย์เซเลน่าน่ะ เธอไม่ควรกิน นะ ขอบใจเนกิ” บาเรียเตือนพลางดนั จานอาหารนนั กลบั ไปให้ เพือน แล้วยกจานผลไม้มาวางตรงหน้ามารีแทน “กินไม่ได้เลยเหรอ เมือกีฉันก็เห็นนายห้ามกินซุปใส ทาก้า” เนกิ มอล์ก เอย่ อยา่ งหงดุ หงิด เพราะบาเรียออกจะดแู ลมา รีมากเกินไป “ก็มารีเขากินอาหารทีเกียวเนือสตั ว์ไมไ่ ด้เลยนีนา บาเลย ...ต้องดแู ล” แจสซีเอย่ เสียงเบาลง ขณะทีบาเรียเสริมวา่ “ซุปใสทาก้าได้จากการเคียวนําต้มกระดูกตวั คาซ่าสิบ ชวั โมง นายคิดว่ามารีจะกินได้เหรอ อิมแล้วเหรอมารี” บาเรียหนั ไปถามเมือมารีเลกิ หยบิ ผลไม้กิน “จ้ะ” “กินแตผ่ ลไม้ อยา่ งนีถึงได้ตวั เล็กหรือเปล่า” จิลเลียนตงั ข้อสงั เกต มารีเลยสา่ ยหน้า

BarIa’ MIssIon II 255 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “มารีกินเยอะ เยอะมากๆ เลย” มารีทําท่าอ้าแขนกว้างบอกปริมาณทีเธอกิน ทําให้บา เรียยกมมุ ปากขนึ พลางเตรียมหาทางผละตวั ออกจากกล่มุ นี หาก ปล่อยให้มารีพูดคุยต่อไป มารีต้องหลุดความเป็นภูตของเธอ ออกมาแนน่ อน “ไมเ่ ชือหรอก ตวั แคน่ ีจะกินสกั เทา่ ไรเชียว วนั หลงั ต้องพา ไปเลียงหนอ่ ยแล้ว” จิลเลียนล้อ คนทงั กลมุ่ ไมม่ ีว่าใครก็มองออก วา่ จิลเลียนสนใจมารีมากและใช้ความเป็นรุ่นพีเข้ามาตีสนทิ ด้วย “พีจิลจะเลียงมารีเหรอ ไมไ่ ด้หรอก” มารีตอบเสียงจริงจงั ทํ าให้ คนทังกลุ่มมอ งหน้ าเด็ก สาวที ตัด รอนความ สัมพันธ์ ไ ด้ ตรงไปตรงมาและใสซือทีสดุ “ทําไมละครับ หรือว่า...คนดแู ลไม่อนุญาต” จิลเลียน ย้อนถาม พลางปรายตาไปมองบาเรียอย่างพอจะได้ยินข่าวมา บ้าง บาเรียเป็นทีนิยมของสาวๆ ในปราการซินเทลลา่ มากพอตวั แต่เจ้าตวั กลับไม่เคยมีข่าวกับสาวคนไหน กระทังล่าสุดมีข่าว ซุบซิบกนั แซ่ดวา่ รุ่นน้องคนเก่งคนนีแอบคบสาวคใู่ จอยา่ งไม่เผย ตวั ไปเสียแล้ว ‘ถ้ามีคนรักแล้วจะกนั ทา่ น้องมารีกบั คนอืนไปทําไม’

256 ¡ÑÅ°´Ô Ò “บาเป็นคนเลียงมารีได้คนเดียว ให้คนอืนเลียงไม่ได้ หรอก” คําตอบของมารีทําเอาทําคนทังกลุ่มงงงันจนเงียบกริบ เพือรอคําตอบยืนยนั จากพีเลียง บาเรียจงึ กระแอมไออย่างพดู ไม่ ออก แล้วอธิบายความหมายคําวา่ ‘เลียงอาหาร’ ของจิลเลียนซึง แตกตา่ งจากคาํ วา่ ‘เพาะเลียงต้นไม้’ ให้มารีทําความเข้าใจใหม่ “พีจิลแค่อยากซืออาหารให้มารีกินมากๆ เท่าทีมารี ต้องการนะ่ ไมไ่ ด้หมายถงึ การเลียงดมู ารีตลอดไป” มารีเลิกคิวสงสยั ต่อ แล้วถามว่า “แล้วพีจิลจะซืออาหาร ให้มารีทําไม บาก็ซือให้อยแู่ ล้ว แตก่ ็ขอบคณุ นะคะ ถ้าพีจิลซือให้ มารีเอาไปแบง่ บา ปะป๊ า และลลิ า่ ด้วยได้หรือเปลา่ ” จิลเลียนยกมือขนึ ลบู คออยา่ งไมร่ ู้จะเขินหรืออายดี พลาง พยกั หน้าตอบรับ “ได้มงั ก็ซือให้มารีแล้วนีนา” มารีหนั มายมิ ให้บาเรีย “ดจี งั เลยเนอะบา” บาเรียยมิ รับ แล้วหนั ไปสบตาทกุ คนและพดู ขอตวั “เดียว เราขอตวั ก่อนดกี วา่ ต้องไปเตรียมข้อมลู ให้เพือนอีกเยอะเลย”

BarIa’ MIssIon II 257 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาเรียลกุ ขนึ มารีก็ลกุ ตาม มือหนากมุ มือคนตวั เล็กอย่าง เป็นธรรมชาติ จนคนทงั กล่มุ มองการดแู ลทีใกล้ชิดอยา่ งไม่เคอะ เขนิ ของบาเรียด้วยสายตาสงสยั “ให้มารีอย่กู บั พวกเราก็ได้นี ถ้านายจะทํางาน” จิลเลียน อาสารับหน้าทีพีเลียง บาเรียยมิ รับความมีนําใจของจิลเลียน แล้วก้มลงมาถาม มารี “อยากอยทู่ ีนีตอ่ ไหม” มารีส่ายหน้า แล้วตอบเสียงดงั ฟังชดั ว่า “ไมเ่ อาจะไปกับ บา” รอยยิมของบาเรียฉีกกว้างขึนอีกเล็กน้อย พลางค้อม ศีรษะให้คนทงั กลมุ่ แล้วจงู มือมารีเดนิ หา่ งไปจนลบั สายตา “ถ้าฉันไม่รู้มาก่อน ว่าบาเรียเป็นคนดีชอบช่วยเหลือคน อืนมาก่อนนะ ฉันต้องนึกว่าบาจงใจตอกหน้านายทีมารีเลือกไป กบั เขาว่ะ” เพือนรุ่นเดียวกบั จิลเลียนเอ่ยบรรยายท่าทางของบา เรียไล่หลังไป ขณะเจ้าตวั ทีอาสาเป็นพีเลียงมือใหม่ถอนหายใจ ยาวอยา่ งหมดหวงั

258 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ไมใ่ ช่อย่างนนั หรอกคะ่ พี บาไมใ่ ช่คนแบบนนั ” แจสซีรีบ พดู แก้แทนให้เพือนชาย ทงั ทีดวงตาของเธอก็ส่อแววไม่มนั ใจอยู่ เหมือนกัน แต่ไม่ว่าอย่างไร แจสซีก็แทบไม่เห็นความแตกต่าง ระหวา่ งบาเรียคนทีเธอเคยรู้จกั กบั บาเรียคนนีเลย ‘ต้ องเป็ นเหตุบังเอิญแน่ๆ น้ องมารีก็แค่ติดบามาก เทา่ นนั ’ แจสซีคดิ อยา่ งปลอบใจตวั เอง “นันสิ บาชอบช่วยเหลือคนจะตาย เขาจะทําแบบนัน ทําไม ถ้ารุ่นพีจิลชอบมารีจริงๆ ก็ขอให้บาช่วยสิคะ บาน่ะชว่ ยให้ สําเร็จมาหลายคแู่ ล้วนะ” นกั เวทฝึกหดั อีกคนแนะนํา แจสซีจงึ รีบสนบั สนนุ “จริงด้วย บานะ่ เก่งเรืองช่วยให้คน รักกนั ทีสดุ เลยนะคะ ใครขอให้ชว่ ยเป็นแมส่ ือเป็นสําเร็จทกุ ราย” จิลเลียนฟังแล้วขมวดคิว ใจหนึงก็คิดว่าจริงอย่างทีรุ่น น้องพดู แตอ่ ีกใจ...อาจเรียกวา่ ลางสงั หรณ์ของผ้ชู ายด้วยกนั ก็ได้ แม้จะมีโอกาสเดาถูกอย่างน้อยนิด แตเ่ ขารู้สึกจริงๆ ว่าในสีหน้า และแววตาเป็นมิตรของบาเรียนัน มีชวั วินาทีหนึงทีเขารู้สึกถึง ความหวงแหนของบาเรีย “สําเร็จทกุ รายเลยเหรอ”

BarIa’ MIssIon II 259 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “คะ่ ” สองสาวรับคํายืนยนั พร้อมกนั จิลเลียนพยกั หน้า “งนั ...คงต้องลองขอร้องบาให้ชว่ ยสกั ครังละมงั ” บาเรียกลับมานังทํางานอย่างหงุดหงิด ใช่ เขากําลัง หงุดหงิดมากๆ ด้วย แต่ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตอุ ะไร ตอนขอแยกตัว ออกมา ก็ยงั ไม่ได้หงุดหงิดมากขนาดนี ออกจะอารมณ์ดีด้วยซํา ทีมารีเลือกกลบั มากบั เขา แตห่ ลงั จากทีอารมณ์ดีแบบนนั ผ่านไป นนั แหละ เขาถึงได้เริมหงดุ หงิดกบั คําตอบตอ่ มาของมารี ‘ก็มารียงั เลน่ เกมไมจ่ บเลย’ เหตุผลสนั ๆ ของมารีทีเลือกกลับมากับเขา เพราะมารี อยากกลบั มาเลน่ เกมตอ่ ทําไม ทําไมถึงเป็นเหตุผลนัน มันมีเหตุผลตงั มากมาย ไมใ่ ช่เหรอ ทีมารีเลือกจะกลบั มานงั เงียบๆ เพ่งสายตาอย่กู บั ไพ่สี สบิ แปดใบนนั มานานเกือบชวั โมงโดยไมส่ นใจใครเลย ปิบ! ปิบ! ปิบ!

260 ¡ÅÑ °Ô´Ò เสียงสญั ญาณร้องเตือนจากหน้าจอมนตราซึงปอ้ นคําสงั ผิดพลาดไป เรียกสติของคนทีหงุดหงิดไม่หายให้กลับมามองที หน้าจอ แล้วรีบรัวนิวพิมพ์แก้คําสังใหม่ เขากําลังคํานวณการ สร้ างเกราะเวทเพือใช้เดินทางภายในสามเหลียมมารูนก้า แต่ เพราะความหงดุ หงิด ทําให้งานเขารุดหน้าไปได้ช้ามาก ‘เ ฮ้ อ ! ช้ า แ ล้ ว ยั ง ทํ า ผิ ด พ ล า ด อี ก น่ า รํ า ค า ญ จริง’ บาเรียบ่นพึมในใจแล้วหยดุ มือ สดู หายใจเข้าปอดลึกๆ เพือ ตงั สติ ชายหนุ่มใช้ความพยายามมากกว่าเดิมเกือบเท่าตวั เพือ เพง่ สมาธิอยกู่ บั งานทีทํา ในทีสดุ เขาก็ฝืนใจตวั เองได้สําเร็จ สมาธิ ทําให้ชายหนุ่มหลุดพ้นจากความหงุดหงิด งานของเขาไหลลืน จนกระทงั ... “รบกวนหน่อยนะบา” เสียงจิลเลียนดงั ขึนทีหน้าเต็นท์ พร้อมกบั การปรากฏตวั ของรุ่นพีแผนกประวตั ิศาสตร์ซึงอย่ใู นชดุ ลําลอง บาเรียหนั ไปมองรุ่นพีเลก็ น้อย จิลเลียนทีเดินเข้ามาจึงรีบพูดว่า “ทํางานของนายต่อ เถอะบา ฉนั แคเ่ ดนิ ผา่ นมาเลยแวะทกั ทายนะ่ ”

BarIa’ MIssIon II 261 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ‘ระยะทางจากคา่ ยทีพกั แรมของแผนกประวตั ศิ าสตร์ ไม่ เห็นจะมีทางเชือมกบั ทีนีตรงไหน’ บาเรียคดิ พลางรวบรวมสมาธิ กลับมาอยู่ทีงานอีกครัง แต่สมาธิทีเคยมันคงของบาเรียพลัน พงั ทลายลงอีกรอบ เมือได้ยินคนทีนังเงียบมาตลอดเอ่ยทกั ทาย กบั ผ้มู าใหม่ “พีจิลชอบเดนิ เลน่ เหรอ ห่างออกไปจากทีนีหน่อย ต้นกา ลิกูล่า[1]กําลังออกดอก สวยมากเลย แต่ต้องระวังหน่อยนะ เพราะอีกเดียวฝนจะตก” “น้องมารีจะไปเดนิ เลน่ กบั พีไหมละครับ” มารีทีกําลงั จบั ไพ่คกู่ นั อยา่ งชํานาญ เพราะเธอเลน่ วนติด อยทู่ ีดา่ นนีมาหลายรอบแล้ว เลน่ ยงั ไงก็ยงั ไม่ผ่านสกั ทีเด็กสาวจงึ สา่ ยหน้า “ไมค่ ะ่ มารีจะเลน่ เกมนี” เป็นคาํ ตอบเดียวกนั แตค่ วามรู้สึกแตกตา่ งกนั มากโข บา เรียรู้สึกว่าอารมณ์หงุดหงิดของตวั เองเมือหลายชวั โมงทีผ่านมา หายไปอย่างกับเรืองโกหก แต่ความสงบนนั ก็อยู่กับเขาไม่นาน เมือได้ยนิ จิลเลียนถามมารีวา่ “งนั เดียวพีเลน่ เกมเป็นเพือนรอบาดไี หม”

262 ¡ÅÑ °Ô´Ò นิวทีกําลงั รัวแปน้ เพือบนั ทึกงานทีทํามาทังหมดไว้ แล้ว กดปิดหน้าจอมนตรา พลางลกุ ขึนหนั ไปยิมถามรุ่นพีจิลเลียนด้วย สีหน้าเป็นปกติ “รุ่นพีมีอะไรให้ผมชว่ ยเหรอครับ” จิลเลียนมองมารีทีไม่สนใจเขาแวบหนึง แล้วหนั มาส่ง สายตาบอกให้บาเรียเดนิ ออกไปคยุ กบั เขานอกเตน็ ท์ บาเรียพยกั หน้ารับทราบ จิลเลียนจึงเดินนําออกไปก่อน บาเรียลอบถอนหายใจแล้วเดนิ ตามออกไป จิลเลียนยืนรอห่างจากเต็นท์ทีพักของบาเรี ยไป พอสมควร เมือชายหน่มุ เดินตามไปยืนอยู่ด้านหลงั เขา จิลเลียน จงึ หนั มาพดู “พีไมพ่ ดู อ้อมค้อมละนะ” “ครับ” บาเรียรับคําอยา่ งสงบ “พีสนใจมารีนะ่ ” “ผมพอจะเห็นอย่”ู บาเรียตอบด้วยสีหน้าและนําเสียงที ยงั เป็นปกติ

BarIa’ MIssIon II 263 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè จิลเลียนเห็นอย่างนันก็ใจชืนขึน แล้วยิมกว้างพูดว่า “นายพอรู้ไหม ตอนนีมารีมีใครในใจหรือเปลา่ ” บาเรียส่ายหน้า “ผมเพิงมาดแู ลเธอได้ไม่กีวนั เรืองนีผม วา่ รุ่นพีไปถามรุ่นพีโคตลั จะดกี วา่ ” จิลเลียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ พลางถามต่อว่า “นาย บอกวา่ มารีจะอยทู่ ีนีไมก่ ีวนั น้องต้องกลบั โซนงนั เหรอ” “เปลา่ ครับ อาจจะไมใ่ ชโ่ ซน ทําไมเหรอครับ” “คือพีต้องทํางานทีโบราณสถานนีตอ่ ไปอีกหลายเดือน พี เลยอยากตดิ ตอ่ กบั มารีบ้าง นาย...ไมว่ า่ อะไรใชไ่ หม” บาเรียส่ายหน้าทังรอยยิม “ผู้ปกครอของมารี คือรุ่นพี โคตลั ครับ เรืองการติดตอ่ กนั เป็นการส่วนตวั ผมแนะนําให้พีถาม รุ่นพีโคตลั ดกี วา่ แตว่ า่ ...” “แต่ว่าอะไร โคตัลหวงน้องสาวมากเหรอ ก็น่าอยู่ สวย ขนาดนี”

264 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียอยากส่ายหน้า แต่เขาก็นิงเงียบไป การใช้รุ่นพี โคตลั มาเป็นข้ออ้าง ก็รู้สึกว่าตวั เองประหลาดเข้าไปทกุ ทีแล้ว ทํา อยา่ งนีไมต่ า่ งกบั กนั ทา่ จลิ เลียนไมใ่ ห้ใกล้ชิดกบั มารีนะ่ สิ คําว่า ‘กันท่า’ ดังขึนในหัวบาเรีย จนรู้สึกเหมือนโดน ฟา้ ผา่ ตวั ชาแข็งทือไปครู่ใหญ่ ทําไมเขาต้องกนั ท่าจิลเลียนกบั มารี ด้วย ในเมือเด็กสาวก็ต้องมีชีวิตและตดั สินใจด้วยตวั เธอเอง เขา เป็ นใครถึงจะไปกันท่าเธอกับคนอืนๆ มันก็เหมือนกับทีเขา ชว่ ยเหลือเพือน ให้คนสองคนทีใจตรงกนั ได้เป็นแฟนกนั เหมือนที ผา่ นๆ มาไมใ่ ชเ่ หรอ ‘ใชส่ ิ เพราะมารีไมม่ ีทีทา่ วา่ จะชอบรุ่นพีจิลเลียนน่ะสิ เรา เลยต้องกันท่าไว้ก่อน ใช่ ต้องเป็นอย่างนันแหละ’ บาเรียหา เหตผุ ลมาปลอบใจตวั เอง ขณะได้ยนิ จิลเลียนพดู วา่ “งนั ไว้พีมาหาโคตลั อีกทีแล้วกนั ขอบใจมากนะบา” บาเรียค้อมศรี ษะให้รุ่นพี “ยนิ ดคี รับ” จิลเลียนทําท่าจะเดินจากไปแล้ว แต่ก็หันกลับมาอีก “บา” “ครับ”

BarIa’ MIssIon II 265 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ถ้าพีขอให้นายช่วยแอบถามมารีให้หน่อยว่า สนใจพี บ้างหรือเปลา่ นายทําได้ไหม” บาเรียยมิ ออ่ น ทงั ทีในใจเขายิมไม่ออก เขาทําแบบนีเป็น บางครังทีต้องเข้าสงั คม หรือตอนขายของในร้าน แตไ่ ม่คิดว่าเขา ต้องทําเพราะเรืองของมารีด้วย “ได้สคิ รับ แล้วจะถามให้” จิลเลียนเดนิ มาตบไหลบ่ าเรียด้วยความขอบคณุ “ขอบใจนะบา ไมใ่ ชน่ ายฉนั ก็มองไมเ่ หน็ ใครแล้ว” บาเรียยังยิมค้าง ขณะมองรุ่นพีเดินห่างออกไป บาเรีย รู้สึกเหมือนตวั เองทําอะไรพลาดไปสกั อยา่ ง แตเ่ ขาก็ยงั ไม่พร้อม จะยอมรับความผิดพลาดนัน เพราะสิงทียังติดค้างในใจเขามี อํานาจมากกวา่ การยอมรับความผดิ พลาดทีเกิดชนึ ‘มีนายคนเดยี วเทา่ นนั ’ ‘ไมใ่ ชน่ ายฉนั ก็ไมเ่ หน็ ใคร’ ‘ต้องเป็นนายเทา่ นนั ทีชว่ ยฉนั ได้’

266 ¡ÅÑ °Ô´Ò ไม่ว่าโครงสร้ างประโยคจะเปลียนไปสักกีรูปแบบ ความหมายก็คือ พวกเขาต้องการความช่วยเหลือ และบาเรียคือ คนเดียวทีจะชว่ ยพวกเขาเหล่านนั ได้ บาเรียพอใจกบั ความรู้สึกที เขาคือเจ้าของประโยคพวกนนั แตค่ รังนีทําไมแปลกไป ทําไมเขา ถงึ ไมย่ ินดีทีได้ยนิ คาํ ขอร้องพวกนนั เลย ‘หงุดหงิด’ บาเรียบอกตวั เองได้คําเดียว พลางหมุนตัว เดนิ กลบั เข้าไปในเตน็ ท์ “บา มาพอดีเลย” เสียงใสของมารีดงั ขึนทนั ทีทีบาเรียเดิน เข้ามา ชายหนมุ่ หนั ไปมองตามเสียงเรียก แล้วก็ต้องตกตะลงึ กบั ภาพทีอย่ตู รงหน้าเขา มารีนงั อย่บู นเตียง โดยมีโคมไฟกําลงั ลอย ขึนจากเหล่าไพ่เกมทีเธอเล่นชนะในด่านสุดท้าย แสงจากโคม ลอยสะท้ อนให้ เห็นรอยยิมอันเจิดจ้ าของภูตสาวทีงดงามจนบา เรียตะลงึ มองตาค้างไปกบั ภาพนนั มารีหวั เราะเสียงใสอยา่ งร่าเริง พลางมองไปรอบตวั อยา่ ง มีความสขุ เธอพยายามมาทงั วนั เพือจะได้เห็นภาพโคมลอยทีเขา วา่ กนั วา่ สวยนกั หนา แตค่ วามดใี จของเดก็ สาวก็อย่ไู ด้ไม่นาน เมือ เธอนกึ อยากซนยืนมือไปแตะโคมไฟทีลอยอยเู่ ข้า

BarIa’ MIssIon II 267 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ฉี! ไออคั คีเวทเผาไหม้ผิวของภูตแห่งพงไพรดงั ขนึ กระชาก ให้ บาเรียหลุดจากภวังค์แล้วพุ่งปราดตรงไปสลายโคมลอย ทงั หมด แล้วดงึ มือของภตู สาวมาดู “ทําอะไรนะมารี พวกนีไม่ใช่ภาพมายานะ มนั เป็นอคั คี เวทจริงๆ ทําไมไมร่ ะวงั เลย” บาเรียดเุ สียงดงั เขาตกใจไมน่ ้อย มารียิมจืด เธอเป็นภูตต้นไม้ ความเจ็บปวดจึงรับรู้ได้ช้า แตถ่ ึงอยา่ งนนั มือทีโดนไฟลวกก็ยงั แสบร้อน “แสบจงั เลยบา” มารีครางเสียงออ่ ย “ผมไม่ปลอบหรอกนะ” บาเรียพูดเสียงดุ พลางใช้พลงั ของเขารักษาแผลให้มารีอยา่ งรีบร้อน กระทงั ได้ยินเสียงสะอืน บา เรียจงึ เงยหน้ามองคนทีใช้มืออีกข้างทีเหลือปา้ ยนําตาปอ้ ยๆ “ร้ องไห้ ทําไมครับ” “ก็บาดุ แตม่ ารีไมโ่ กรธ มารีไมร่ ะวงั เอง” มารีตอบพลาง ปา้ ยนําตาทงิ แตย่ ิงปา้ ยก็ยิงเลอะไปหมด

268 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรียเลยต้องยึดมือข้างทีป้ายเช็ดนําตาเอาไว้ แล้วใช้ มือของเขาเชด็ นําตาให้เธอแทน “วนั หลงั ต้องระวงั นะครับ” “อืม บาชอบไหม” บาเรียเลิกคิว พลางก้มมองมือของมารีข้างทีบาดเจ็บซึง หายดแี ล้ว “ชอบอะไร” “โคมไฟลอยเมือกีไง มารีพยายามเลน่ ให้ชนะ เพือให้ทนั บาทํางานเสร็จเลยนะ” มารีตอบพลางก้มลงรวบรวมไพ่เก็บ กลบั มา ขณะทีบาเรียมองอยา่ งไมเ่ ข้าใจ “ทําไมต้องทําให้ทนั ผมทํางานเสร็จ” มารีรวบไพ่มาสับพลางตอบว่า “ก็บาเครียดนี ได้เห็น อะไรสวยๆ จะได้หายเครียดไง ภาพสวยๆ ทําให้เรามีความสขุ มา รีชอบมองภาพสวยๆ” บาเรียมองคนตอบ ขณะทีหัวใจเขาพองฟูขึนอย่างไม่ ทราบสาเหตุ เด็กคนนีนังนิงไม่คุยมาตลอดทังวันเพือรอเขา ทํางาน เธอตงั หน้าตงั ตาเลน่ เกมจนไมล่ กุ ไปไหน กินข้าวเสร็จก็ยงั

BarIa’ MIssIon II 269 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè กลบั มาเล่นเกมต่อ ทงั หมดนนั ก็เพือ...สร้ างภาพสวยๆ ให้เขาดู คลายเครียดตอนทีเขาทํางานเสร็จเหรอ “เมือกีเห็นบาลกุ ไปคยุ กบั พีจิล มารีรีบแทบตายเลย กลวั ทําเสร็จช้า แล้วบาไมไ่ ด้ดู แตก่ ็ทําได้พอดี ดีจงั เลยเนอะ” มารีสบั ไพอ่ ยไู่ ปมาแล้วยืนให้บาเรีย “อะไรครับ” “เริมเกมให้หน่อย คราวนีเอาเป็นทีไหนดี เอาเป็นฟอริโซ่ ดีไหม ครังก่อนมารีเล่นจบ มีดอกไม้บานเต็มเลย บาจะได้สดชืน ในนีอดุ อ้กู วา่ ข้างนอก ได้กลนิ หอมๆ ของดอกไม้จะได้อารมณ์ด”ี บาเรียรับสํารับไพ่ ทงั ทียงั มองรอยยิมของอีกฝ่ ายโดยไม่ ละสายตา แล้วไม่รู้อะไรดลใจให้เขาทิงไพ่ในมือ มาคว้ามือเด็ก สาวทีกําลงั จะปลอ่ ยจากสํารับไพไ่ ว้ ก่อนจะโน้มตวั เข้ามาประทบั ริมฝีปากลงบนรอยยมิ ของเดก็ สาวอยา่ งแผว่ เบา มารีกะพริบตาขนึ ลงอย่างงุนงงกับสมั ผสั แผ่วเบาทีได้รับ แตเ่ ธอยงั ไมท่ นั ได้พดู อะไร บาเรียก็ผละออกห่าง สีหน้าดตู ืนตะลงึ กบั สิงทีเขาทําลงไป ชายหนุ่มลุกมาก้มรวบเก็บไพ่ขึนมา เขาโยน ไพ่ให้มันจัดเรียงตวั โดยใช้พฤกษาเวท แล้วหันหลังกลับไปนัง ทํางานโดยไมพ่ ดู อะไรอีก

270 ¡ÅÑ °Ô´Ò มารียกมือขึนแตะริมฝีปากตวั เอง แล้วเลือนมาทาบบน หน้าอก หวั ใจของเธอเต้นเร็วเหมือนครังแรกทีได้พบเขา แนน่ อน มนั ฟูฟ่ องเต็มไปด้วยสิงทีเธอก็อธิบายไม่ได้ เด็กสาวหันมามอง หน้าไพ่ทีหมุนเปิดออกค้าง แล้วพลิกกลับไปเพือรอการจับคู่ ดวงตาสีเขียวสดเปลง่ ประกาย พลางเริมเลน่ เกมด้วยใจมงุ่ มนั ‘เพราะได้เห็นภาพสวยๆ บาเลยให้รางวลั มารี งนั ...มารี จะทําให้บาเหน็ ภาพสวยๆ เยอะๆ เลย’ [1] กาลิกูล่า ไม้ยืนต้นทีออกดอกในช่วงเวลาทีอากาศมีความชืนสูง ลักษณะ ดอกมขี นาดเล็ก กลีบดอกแข็งเป็ นห้าแฉก ในต้นเดยี วกันมที งั หมดสามสี ได้แก่ สีส้ม สีขาว และสีชมพูอ่อน เวลาออกดอกจะออกพร้อมกัน มองดูสวยงาม แต่ ต้องระมัดระวัง เพราะดอกกาลิกูล่ายิงออกดอกมากเท่าไร แสดงว่า อีกไม่นาน ฝนจะตกหนักมาก

BarIa’ MIssIon II 271 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 47 «éíÒÃÍ บาเรียคดิ ว่าเขาอาจเครียดเกินไป เลยทําอะไรไปแบบไม่ ยงั คิด หลังจากนันเขาก็ต้องใช้สมาธิมากกว่าเดิมเพือพุ่งความ สนใจทังหมดอยู่กับงาน การอยู่ภายในเต็นท์สองต่อสองกับ ผ้หู ญิงไร้ เดียงสาทีไม่รู้ถึงความน่ากลวั ในสิงทีเขาทําลงไปเมือกี มนั นา่ อดึ อดั มากกวา่ การทําเหมือนเธอไมม่ ีตวั ตนเสียอีก “กลบั มาแล้วบา” เสียงเวิร์นดงั ทําลายความเงียบขึน ตามด้วยเสียงของชิลด์ “หิวมากเลย นายเตรียมอาหารไว้แล้วใชไ่ หม” บาเรียเลกิ ควิ แล้วลกุ ขนึ พลางขอโทษเพือนๆ ทีให้เขาเฝา้ ทีพกั “อาหาร! เออ ฉนั ลืมไปเลย เดยี วไปเตรียมกอ่ นนะ”

272 ¡ÅÑ °´Ô Ò มารีทีกําลงั พลิกหน้าไพ่เล่นอยู่ จงึ หนั มาร้องบอกวา่ “มา รีไปด้วย” “ไม่ต้องหรอก เล่นอยู่ทีนีแหละ” บาเรียห้ามเสียงขรึม แล้วเดินสวนโคตัลออกไปนอกเต็นท์ จนโคตัลมองตามด้วย สายตาสงสยั พอหนั มามองสีหน้าผดิ หวงั ของลกู สาว โคตลั จงึ เดิน เข้าไปหา มารีก็เลยโผเข้ากอด “ปะป๊ าหายไปไหนมาทงั วนั คะ” “ปะป๊ าไปตระเวนเก็บความเข้มข้นรอบกําแพงอาณาเขต เวท วนั นีมารีทําอะไรบ้างครับ” โคตลั ถามแล้วหอมแก้มลูกสาว อย่างหายเหนือย และเริมเข้าใจพ่อของเขาแล้ว ว่าทําไมถึงได้ ชอบหอมแก้มเขากบั ซิลค์ เมือกอ่ นเขาไมช่ อบเลย จนพอมีลกู ของ ตวั เองนีแหละ หอมไม่ยังเลย ดีนะทีมารีก็ชอบให้เขาหอม เด็ก สาวเลยหวั เราะคกิ คกั พลางตอบวา่ “มารีเลน่ เกมทงั วนั เลย พอเลน่ ชนะ บาก็จะให้รางวลั ” โคตลั เลิกควิ “รางวลั เหรอลกู อะไรละ” มารียิมกว้าง แล้วยกนิวชีขนึ แตะทีริมฝีปากพร้อมกับฉีก ยมิ กว้าง คาํ ตอบไร้เสียงนนั ทําให้โคตลั เลิกควิ ก่อนจะยมิ เจ้าเลห่ ์

BarIa’ MIssIon II 273 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “บามนั เป็นเจ้าของร้านขายของเลน่ เด็กคนไหนอย่กู บั บา ก็สนุกได้ทังวนั นันแหละ” เวิร์นพูดต่อโดยไม่ได้หนั ไปดวู ่ามารี ทําทา่ บอกใบ้อะไร โคตลั เลยเออออไปวา่ “นนั สินะ เจ้าของร้านขายของเล่นเชียวนะ มีเดก็ คนไหน ไมช่ อบบ้างละ่ วา่ แต่ ทําไมนายยงั ดปู กตดิ ”ี เ วิ ร์ น ค ว้ า ผ้ า ข น ห นูแ ล ะ อุป ก ร ณ์ อ า บ นํ า ม า ถื อ เตรียมพร้ อม พลางหนั มาตอบว่า “รุ่นพีเชรีพยังปรับแต่งปืนอัด เวทได้ไม่พอใจเท่าไรน่ะสิครับ แถมเพิงปล่อยข่าวไป ถ้าโกลดีลง มือกอ่ นทีเราจะลงมือ ผมจะได้ไมต่ ้องเจบ็ ตวั ไง” “พดู ซีซวั น่าเวิร์น” ชิลด์กําลงั ตรวจสอบจดหมายตอบรับ ข้ อมูลซึงเขียนส่งให้ ทางปราการไปเมือวานปรามขึนโดยไม่เงย หน้า “แล้วเรืองจริงเป็นยงั ไง” โคตลั ถาม ขณะวางมารีนงั ลง บนเตียง แล้วหันไปมองรุ่นน้องทีเขาเพิงสังเกตว่า ชิลด์ไม่เคย ปลอ่ ยเวลาไปอยา่ งเปลา่ ประโยชน์เลย ขนาดรอเพือนอาบนําก็ยงั ทํางานไมห่ ยดุ

274 ¡ÅÑ °´Ô Ò “พวกเราล่อให้โกลดีลงมือโดยกําหนดเวลาครับ เรา หลอกเขาว่าผ้าทอนนั จะทอเสร็จในอีกสองวนั แล้วจุดทีเราเลือก เป็นจดุ ทีมีความเข้มข้นของกระแสไอเวทน้อยทีสดุ ” “แต่จริงๆ มนั ไม่ใช่” โคตลั เอ่ยแทรกขึน เพราะวนั นีเขา กบั นีลออกสํารวจหาจดุ ทีไอเวทอ่อนทีสดุ มนั อย่หู ่างออกไปจาก โบราณสถานประมาณหนึงกิโลเมตร ตอนนีพีดาลนั ได้สร้ างมิติ ลวงตาไมใ่ ห้ใครเข้าใกล้ตรงจดุ นนั แล้ว “ใช่ ผมแค่อยากรู้ว่าเขามีวิธีตรวจสอบความเข้มข้นของ ไอเวทเหมือนของเราหรือเปลา่ ” “แล้วถ้าเขาไมต่ รวจ” โคตลั ถาม ชิลด์ยักไหล่ “ก็แปลได้สองความหมายครับ อย่างแรก เขามนั ใจวา่ เครืองดดู พลงั ของเขาสามารถทะลทุ ะลวงได้ทกุ ความ เข้มข้น หรือไมเ่ ขาก็โง”่ “ซงึ ฉันคิดว่าน่าจะเป็นอย่างแรกมากกวา่ ด้วยศกั ยภาพ ของเจ้าเครืองนัน เท่าทีเห็นมันดูดพลังเวทได้มหาศาลเลยนะ” โคตลั คาดการณ์

BarIa’ MIssIon II 275 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ผมก็ว่าอย่างนัน ดังนันเพือป้องกันความเสียงไม่ให้ โกลดไี ปทําลายกําแพงอาณาเขตเวทตรงจดุ ไหนก็ได้ ผมเลยชีเปา้ ให้เลย” โคตัลมองคนที ก้ มหน้ าก้ มตาทํ างานด้ วยดวงตาเปล่ง ประกาย ชิลด์ คาโรต้า เป็นคนเก่งไมเ่ บาเลย ในวงการธุรกิจก็ยก ย่องคาโรต้าคนพ่อ ว่าเป็นนกั ธุรกิจทีเฉียบคม ดเู หมือนเชือจะไม่ ทงิ แถว “ปะป๊ า ปะป๊ า” มารีทีเห็นโคตลั ไม่สนใจเธอ เลยเขย่า ชายเสือเขา “วา่ ไง คนสวย” “วนั นีมารีไปกินข้าวกบั พีจิล พีจิลบอกว่าจะเลียงอาหาร มารีด้วย” “จิลเลียน?” โคตลั ทวนชือเพือนร่วมรุ่นทีเรียนอย่แู ผนก ประวตั ิศาสตร์ พอมารีพยกั หน้า โคตลั ก็เลยพอปะติดปะตอ่ อะไร ได้แตก่ ็ยงั ถามมารีวา่ “แล้วมารีตอบพีจลิ ไปวา่ ไงครับ”

276 ¡ÅÑ °Ô´Ò มารียมิ กว้าง “มารีไมว่ า่ อะไร ถ้าพีจลิ เลียงปะป๊ าด้วย” โคตลั หวั เราะอย่างพอใจ พลางลูบหวั ลูกสาว ขณะทีนีล กับทีน่าทีเอาข้ อมูลไปส่งให้ เชรี พอีกเต็นท์หนึงเดินเข้ ามาถาม โคตลั วา่ “พีเห็นลลิ า่ ไหม” โคตลั ส่ายหน้า “ไม่ได้อยู่กบั พวกเธอเหรอ หรือว่าอยู่กับ ลนิ ค”์ “ลินค์ยังไม่กลับมาค่ะ ลิล่าก็มาถึงพร้ อมกันนีนา แล้ว หายไปไหน” ทีนา่ บน่ “ไปแถวโบราณสถานหรือเปลา่ ถ้าไม่อย่แู ถวนีก็มีแคต่ รง นนั ลิลา่ อาจไปหาเพือน” ชิลด์เดา นนั ทําให้ทีนา่ ร้องอ้ออยา่ งนึก ขนึ ได้ “ใช่แล้วละ เหมือนลิล่าได้รับจดหมายจากเพือนแผนก ประวตั ศิ าสตร์นะ สงสยั มีอะไรให้ลลิ า่ ชว่ ยละมงั ” “อาหารเสร็จแล้ว จะกินเลยไหม” บาเรียตะโกนบอก

BarIa’ MIssIon II 277 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “กินเลย” ทกุ คนตอบอยา่ งพร้อมเพรียง ไมเ่ ว้นแม้แตเ่ วิร์น ทีเดนิ ออกจากห้องนําอยา่ งอารมณ์ดี ลิล่าไม่ได้ ถูกเพื อนในแผนกประวัติศาสคร์ เรี ยกตัวไ ป อย่างทีทีน่าเข้าใจ คนทีเรียกเธอ คือท่านฟอรีทีต้องการพบเธอ ดว่ นและเป็นความลบั สดุ ยอด จนหญิงสาวต้องปลีกตวั ออกจาก ล่มุ เพือน พลางใช้มนตราอําพรางตวั แล้วเคลือนตวั ไปตามกิงไม้ ตามจุดสายใยเวททีฟอรีทิงบอกทิศทางไว้ให้ กระทงั มาหยุดอย่ทู ี ยอดต้นไม้ใหญ่ต้นหนงึ ซงึ อยหู่ า่ งจากทีพกั ของเธอพอสมควร “ทา่ นฟอรี” ลลิ า่ เรียกคนทีนดั หมายให้เธอออกมา “ฉนั อยนู่ ี” ลิล่าหนั ไปมองต้นเสียง แล้วย่อกายทําความเคารพ “มี เรืองดว่ นอะไรเหรอคะ” “มารีเป็นยงั ไงบ้าง” ลิล่าขมวดควิ แล้วคลายออกก่อนจะตอบว่า “การเรียนรู้ ของเธอเป็นไปด้วยดีค่ะ เร็วกว่าเด็กทวั ไปด้วยซํา แต่ยังไม่ค่อย เข้าใจเรืองความเหมาะสมระหว่างหญิงชายเท่าไร อาจเพราะใน สงั คมของต้นไม้ ไมม่ ีสงิ นี นอกนนั ก็ไมม่ ีอะไรนา่ เป็นหว่ ง”

278 ¡ÑÅ°Ô´Ò ฟอรีพยกั หน้า “ลิลา่ ” “คะ” “จําทุกสิงทุกอย่างทีฉันสอนเกียวกับการใช้ ลิไวเออร์ ได้ หรือเปลา่ ” ดวงตาสีทองทอประกายมนั ใจ “แนน่ อนคะ่ ” “มารีโลนีจะให้กําเนิดภูตเพียงตนเดียวเท่านนั ช่วงสอง สามวนั ตอ่ จากนี อยา่ ละสายตาจากมารี” นําเสียงจริงจงั จนเกือบน่ากลวั ของฟอรี ทําให้ลิล่าขมวด ควิ “ฉนั กบั ทกุ คนจะปกปอ้ งมารีเองคะ่ ” ฟอรีสา่ ยหน้า “ทีนีคือคมู ีร่า ฟอเรส ลิล่า เธอผ้ซู ึงถือครอง ไฟดวงจิตแห่งพืช คือผู้เดียวทีมีพลงั ต่อกรกบั ความพิโรธของผืน ป่ า” “เดียวนะคะ ความพิโรธของป่ าคืออะไร เท่าทีผ่านมามนั ไมใ่ ช.่ ..”

BarIa’ MIssIon II 279 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ดวงตาของฟอรีเจิดจ้า ขณะพดู แทรกลิล่าขึน “ทีผ่านมา คือการกระทําทีมนษุ ย์เลือก ตอ่ จากนี...คือผลของการกระทํานนั โดยไมม่ ีข้อยกเว้น” ร่างของฟอรีจางหายไปแล้ว แตไ่ ม่รู้ทําไม ลิลา่ ถึงเริมสนั เธอผ้ซู งึ ครอบครองดวงไฟแหง่ พืช รับรู้ได้วา่ คําเตือนนีมีอานภุ าพ เพียงใด ก่อนหน้านี โกลดี ทอย กระทําการอุกอาจ หาญกล้า สร้างมารีโลนีขึนบนผืนป่ าแหง่ นีอยา่ งไมส่ นใจผลทีจะเกิดตามมา สามเหลียมมารูนก้าเกิดขึน ทุกอย่างเงียบสงบ มนั สงบ...ก่อนที การตอบโต้ของผืนป่ าระลอกใหญ่จะตามมา “ต้องรีบไปบอกทุกคน” ลิล่าเตือนตวั เอง พลางพุ่งตัว กลบั ไปยงั ทศิ ทีเธอมา ต้นไม้สูงใหญ่ทีลิล่าเคยยืนอยู่ เริมสนั ไหวโอนเอนด้วย แรงลม กระแสไอเวทพัดโบกแรงขึนจนต้นไม้ใหญ่ไหวตัวสัน สะท้านอยพู่ กั หนงึ คอ่ ยสงบลง ร่างของฟอรีปรากฏขึนในตําแหนง่ เดมิ ทีเขาเพงิ หายตวั วบั ไป เขาจบั จ้องไปตามทิศทางทีลลิ า่ จากไป “มารีโลนีจะให้กําเนิดภูตเพียงหนึงตน แต่ครังนีภูตตนที สองกําลงั จะถือกําเนิด...ท้ายทีสุด ผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบ ไหน ก็ขนึ อยกู่ บั เดก็ พวกนนั แล้ว”

280 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ลินค์! พวกเรา! ฉันมีเรืองสําคญั มาบอก” ลิล่าตะโกน เรียกด้วยเสียงตืนเต้นก่อนตวั มาถึงเสียอีก คนทังหมดเพิงกิน อาหารเสร็จ แล้วนงั คยุ กนั ถึงแผนการทีสําเร็จไปได้ด้วยดีในวนั นี ตา่ งหนั ไปมอง “เป็นอะไรหน้าตาตืนมาเชียว” ลนิ คอร์นถาม พลางจบั มือ คนทีวิงมาหาเขาคนแรก มือหนาประสานมือกบั คนทีตืนอยา่ งเป็น ธรรมชาติ ขณะทีลลิ า่ เลา่ เรืองเสียงรัววา่ “เมือกีทา่ นฟอรีมาหาฉนั ทา่ นบอกให้พวกเราระวงั ตวั คมู ี ร่า ฟอเรสกําลงั จะตอบโต้การทําลายป่าครังนีแล้ว” ลินคอร์นขมวดควิ พลางนกึ ถึงคําพดู ของคณุ น้าเชรีทีพูด ทํานองนีเหมือนกนั ‘...อะไรก็ตามทีเกิดขึนในคูมีร่า ฟอเรสตอนนี ไม่ว่าจะ ด้วยมีผู้จงใจทําให้มันเกิดขึน หรือด้วยความพลังเผลอของผู้ที อยากปอ้ งกนั ไม่ใหม้ นั เกิดก็ตาม ผืนป่ าย่อมรับรู้ และจะแสดงผล ตอบโตค้ นทงั สองกล่มุ ...’ “ป่าจะทําร้ายรุ่นพีโกลดเี หรอ” เชรีพถาม

BarIa’ MIssIon II 281 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ไม่ใช่” ลินคอร์นตอบแทน ทําให้ทุกคนหนั มามองเขา ชายหนมุ่ จงึ อธิบายวา่ “ก่อนเริ มภารกิจนี ฉันไปปรึ กษากับคุณน้ าเชรี เกี ยวกับ เรืองนีมา คณุ น้าบอกว่า อะไรก็ตามทีเกิดในคมู ีร่า ฟอเรสตอนนี ไม่ว่าจะด้วยการจงใจหรือไม่ได้จงใจทํา ป่ าจะตอบโต้คนทงั สอง กลมุ่ ซงึ แนน่ อน พวกเรา...ก็รวมอยใู่ นนนั ด้วย” “ป่ าพิโรธ” ดาลนั เอย่ ขนึ ระหว่างทีทกุ คนกําลงั นิงอึง ทํา ให้ลนิ คอร์นหนั ไปสบตา “พีดาลนั รู้อะไรงนั เหรอครับ” ดาลนั นิงเหมือนกําลงั ครุ่นคดิ อะไรบางอยา่ ง ลินคอร์นจงึ ถามยําวา่ “ตงั แตแ่ รกกอ่ นทีพีจะร่วมทีมกบั พวกเรา ดเู หมือนพีจะ รู้วา่ เกิดเรืองในคมู ีร่า ฟอเรสก่อนผมจะชวนพีเสียอีก มนั เกียวกบั เรืองนีหรือเปลา่ ครับ” “ก่อนทีจะร่วมทีมอีกเหรอครับ” โคตลั ถามยํา ดาลนั จึง พยกั หน้า “หนึงในหน้าทีของผู้ควบคุมมิติเวลา คือ เรามองเห็น สญั ญาณก่อนการเกิดเหตุ แตเ่ ราไมม่ ีสิทธิก้าวกา่ ย” ดาลนั ตอบ

282 ¡ÅÑ °´Ô Ò “แล้วตอนนีละครับ เรียกว่าพีก้าวก่ายหรือเปล่า” โคตลั ย้อน ดาลันไม่ใส่ใจกับคําพูดหาเรืองของโคตัล เขากลับ อธิบายอยา่ งใจเย็นวา่ “คมู ีร่า ฟอเรสเป็นผืนป่าแหง่ จิตวญิ ญาณ ผืนป่ าแหง่ นีจะ ไม่ยอมเป็นผู้ถูกกระทําเพียงอย่างเดียว พวกเขาจะตอบโต้ใน รูปแบบของพวกเขา มากน้ อยแล้ วแต่กาลเวลา แต่ครังนี สญั ญาณทีผมจบั ต้องได้ มนั รุนแรงจนเกือบเทียบเท่าสญั ญาณที ไมค่ วรเกิดขนึ ทีสดุ ของพืนทีแทบนี” “เทียบเท่า? หมายความว่ามนั เคยเกิดขึนมาแล้ว” เชรีพ ตงั ข้อสงั เกต เมือดาลนั พยกั หน้า สมาชิกทุกคนในทีมก็หน้าซีด เผือด “เมือไรครับ” เชรีพถามเสียงขรึม แตด่ าลนั กลบั ย้อนถาม วา่ “คณุ เองก็พอจะเดาได้นี” เชรี พกลืนนําลายลงคอ แล้ วตอบว่า “ก่อนเซวีน่า ศกั ราช?”

BarIa’ MIssIon II 283 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “เหมือนกบั ทีเคยเกิดมารูนก้าน่ะเหรอคะ” ทีนา่ ถาม เธอ จําได้วา่ รุ่นพีเชรีพเคยพดู ถึงเรืองนีเหมือนกนั ตอนอธิบายเรืองการ เกิดพายหุ มนุ มารูนก้า “ใช่ พีดาลนั พีไมไ่ ด้พดู เลน่ ใชไ่ หมครับ” ดาลนั สบดวงตาสีเงินหลงั แวน่ กลมของเชรีพนิง เขาตอบ ทางสายตาแทนคาํ พดู ‘ผมดเู หมือนคนพดู เลน่ เกง่ เหรอ’ เชรีพก้มหน้าลง ชิลด์เลยถามว่า “ถ้าป่ าพิโรธเคยเกิด ขนึ มาครังหนงึ เมือก่อนเซวีน่าศกั ราช แล้วมนั มาเกิดขึนอีก นีก็แค่ วงจรปกตทิ ีต้องเกิดขนึ หรือเปลา่ ครับ” “มนั อาจปกติ ถ้ามารีโลนีทีเกิดครังนีให้กําเนิดภูตเพียง ตนเดียว” เสียงหวานของใครบางคนดงั ขึน ทําให้คนทงั หมดหนั มามองหน้ากนั เพือหาคนพดู ซงึ ไมแ่ สดงตวั ลินคอร์นจึงลกุ เดินไปยงั ทีว่างข้างกองไฟ แล้วร่างของก ราเตราจงึ ปรากฏตวั ขนึ “คณุ ยา่ เตรา” ลินคอร์นร้องเรียก พลางคว้ามือคณุ ย่าคน สวยขึนจบู ทีหลงั มือ ท่วงท่าการแสดงความเคารพอย่างนา่ รัก ทํา ให้กราเตราหวั เราะเบาๆ กบั หลานชายทีโตเป็นหนมุ่ แล้ว

284 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ถงึ จะทําตวั น่ารัก ยา่ ก็ช่วยเท่าทีจะช่วยได้เท่านนั เข้าใจ ไหมจ๊ะ” กราเตราเอ่ยขณะทีลินคอร์นกอดเอวผู้เป็นย่าราวกับ เดก็ ชายทีกําลงั อ้อนผ้ใู หญ่ “คณุ ยา่ อยากให้พวกผมไปตกระกําลําบากเหรอครับ” กราเตราตีมือทีไหล่ของลินคอร์น “มากไป ปล่อยย่าได้ แล้ว เดยี วใครบางคนเขาเข้าใจผดิ นะ” ลิล่าหน้าแดงขึนเมือกราเตราพาดพิงถึงเธอ แถมยงั มอง มาอย่างเอ็นดู เหล่าเด็กน้อยทกุ คนพอได้สติว่าผ้มู าใหม่เป็นใคร จงึ พากนั ลกุ ขนึ ทําความเคารพผ้สู งู วยั พร้อมกนั “ตามสบายเถอะจ้ะ มารี...มาหายา่ หน่อยมา” กราเตรา เอ่ยพลางยืนมือไปหาเด็กสาวทีเอาแต่เกาะแขนโคตลั แล้วคอ่ ยๆ เดนิ ออกมาตามแรงดนั ของโคตลั อยา่ งกล้าๆ กลวั ๆ “มาหายา่ เร็ว ยา่ ไมด่ หุ รอก” กราเตราปลอบเสียงนมุ่ นวล มารีเลยเดินมาหยุดตรงหน้า ผ้สู ูงวยั จึงยกมือขึนลูบผม สลวยแล้วปรายตาไปมองโคตลั

BarIa’ MIssIon II 285 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ผ้าไหมชนั ดีย่อมทอจากช่างทอมือทองชันเลิศ สมกับ เป็นทายาทตระกูลแวนเวิร์ธ ละเอียดละออ สมบรู ณ์แบบไร้ทีติ รู้ เลยวา่ คนทอตงั ใจให้เดก็ คนนีเป็นภตู ทีสวยทีสดุ ” โคตลั ยมิ กริม แล้วตอบอยา่ งไมอ่ ้อมค้อมวา่ “ผมรู้ครับ” บาเรียถึงกลับกระแอมไอขัดคอ เหมือนเตือนให้โคตัล ถ่อมตวั เวลาผ้ใู หญ่ชมบ้าง แตโ่ คตลั กลบั ยิมแปน้ ไม่สนใจ ก่อนที รอยยมิ จะจางลงเมือกราเตราเอย่ วา่ “แตน่ า่ เสียดาย มารีโลนีจะให้กําเนิดภูตได้เพียงตนเดียว เทา่ นนั ” “หมายความวา่ ยงั ไงครับ” บาเรียก้าวออกมาโพลง่ ถาม มารีหนั หน้าไปมองบาเรีย แล้วยืนมือไปหาชายหน่มุ บา เรียจงึ เดนิ มากมุ มือเดก็ สาวไว้ กราเตรามองความสัมพันธ์ นันอย่างไม่ต้ องการ คําอธิบาย แล้วเอย่ ขนึ วา่ “จมุ พิตแหง่ ภตู ไพรยงั เป็นเรืองนา่ อศั จรรย์เสมอ”

286 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ท่านกราเตราหมายความว่ายงั ไงครับ ทีว่ามารีโลนีจะ ให้กําเนดิ ภตู เพียงตนเดียวเทา่ นนั ” “นนั สิครับ คณุ ย่า ตอนนีมารีโลนีทีอยู่ในสามเหลียมมา รูนก้า ก็กําลงั จะให้กําเนิดภตู ตนทีสองแล้วนะครับ” ลินคอร์นถาม ด้วยอีกคน “ใช่ แต่สุดท้ ายจะเหลือภูตเพียงหนึงตนเท่านัน นัน หมายความว่า ไม่มารีก็เด็กทีกําลงั จะกําเนิดขึนใหม่ คนใดคน หนงึ จะต้อง...หายไป”

BarIa’ MIssIon II 287 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 58 ÊÒÂàÅÍ× ´á˧‹ »Ò† “...ไม่มารีก็เด็กทีกําลังจะกําเนิดใหม่ คนใดคนหนึง จะต้อง...หายไป” บาเรียกระชบั มือของมารีแน่นขึนโดยไม่รู้ตวั ความเยือก เย็นทีติดจนชินเป็นนิสยั เตือนให้ตวั เองตงั สติและเยือกเย็นกับ ปัญหาทีเกิดขนึ ให้มาก ดวงตาสีเขียวสดมองกราเตราอยา่ งค้นหา ว่าอีกฝ่ ายกําลงั พดู ล้อเลน่ อยหู่ รือไม่ น่าเสียดาย ทีเขาไม่เห็นแวว ล้อเลน่ ในดวงตาคสู่ วยคนู่ ีเลย “เราเข้าไปนงั คยุ กนั ในเตน็ ท์ดไี หม” กราเตราชกั ชวน

288 ¡ÑÅ°´Ô Ò ลินคอร์นจึงรีบพยงุ คณุ ย่าเตราของเขาเข้าไปในเต็นท์ที พกั ตามด้วยคนทังหมด ดาลนั เดินรังท้ายเพือกางอาณาเขตปิด กนั คนภายนอกไมใ่ ห้ลว่ งลําเข้ามาในเตน็ ท์อีกชนั “คุณย่าหมายความว่ายังไงครับ ทีว่าใครคนหนึงต้อง หายไป” ลินคอร์นยําคําถามเดมิ แต่กราเตรากลบั หนั ไปสบตาเช รีพทีดเู หมือนกําลงั ค้นหาข้อเท็จจริงจากข้อมลู ทีอยใู่ นหวั ตวั เอง “มหาจอมเวททีศึกษาเรืองนีมามากกว่าใครคิดว่ายงั ไง คะ” ใบหน้าอ่อนเยาว์ของเชรีพแดงขึนเล็กน้อย เพราะถูกคน สงู วยั แซว กอ่ นจะอธิบายให้รุ่นน้องทกุ คนฟังวา่ “มนั เคยเป็นตํานานทีโดง่ ดงั มากในป่ าแทบนี ตงั แต่สมยั ทีเซวีน่ายงั ไม่ได้ก่อตงั พวกเขาพูดถึงพายุมารูนก้าและมารีโลนี วา่ สองสิงนีเกิดขึนมาทําลายผืนป่ า ก็อย่างทีพวกเราเห็น มนั ราบ เป็นหน้ากอง...” เชรีพเล่าเท้าความถึงเหตกุ ารณ์เมือหลายวนั กอ่ น “...แตใ่ นความพินาศนนั มารีโลนีก็ยงั ส่งมอบสิงทีจะมา ฟื นฟูความเลวร้ายทงั หมด นนั คือ เมล็ดพนั ธ์ุแห่งการกําเนิดใหม่ สายเลือดแหง่ ป่า ผ้ทู ีจะมาปลกุ ปลอบและบรรเทาความโกรธของ

BarIa’ MIssIon II 289 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ จิตวิญญาณป่ าอนั บอบชํา บอกก่อนเลยนะ นีเป็นเรืองเล่า ฉัน ไม่ได้เชือเต็มร้ อย แต่สิงทีน่าเชือถือกว่าเรืองเล่า ก็คือ สภาพ อากาศและสภาพผืนป่ าทีได้รับการฟื นฟูยงั คงมีหลกั ฐานให้เห็น ชดั เจนวา่ คมู ีร่า ฟอเรสเคยผา่ นวิกฤตอยา่ งนนั มาจริง” “สรุปคือ หลังเกิดวิกฤตจะมีผู้ช่วยเหลือเกิดขึน ง่ายๆ อยา่ งนีเลา่ เสียยาวเชียว” เวิร์นสรุปอยา่ งใจร้อน เ ช รี พ เ ล ย เ ห ล่ ต า ม อ ง อ ย่ า ง ดูถูก ใ น ค ว า ม ไ ม่ ใ ส่ ใ จ ใ น รายละเอียดของอีกฝ่ าย “ทีต้องเล่ายาวเพราะไม่เคยมีใครรู้ว่า สายเลือดแห่งป่ า คืออะไร ต้นไม้ ภูต หรือสิงมีชีวิตกึงภูต แต่ตอนนีท่านกราเตรา กําลังบอกพวกเราว่า มารีกับภูตทีกําลังจะเกิดใหม่ตนนัน คือ สายเลือดแหง่ ป่า ใชไ่ หมครับ” กราเตราพยกั หน้าอย่างชืนชม สําหรับมนุษย์ธรรมดาที ไมไ่ ด้มีสายเลือดภูต และไมไ่ ด้อยใู่ นตระกลู ของผ้ดู แู ลเซวีนา่ การ วิเคราะห์เพียงข้อมลู ทีค้นคว้าหามาอย่ใู นมือได้ขนาดนี ถือวา่ เก่ง มากแล้ว “แล้วทีว่าภูตนันมีได้แค่ตนเดียวละครับ” บาเรียถาม วกกลบั มาเข้าประเดน็ เดมิ

290 ¡ÅÑ °´Ô Ò กราเตราไม่ตอบ แต่ถามกลับว่า “พวกเธอรู้ไหมจ๊ ะ วา่ อญั มณีศกั ดสิ ิทธิสร้างขนึ อยา่ งไร” ลลิ า่ ยกมือขออนญุ าตตอบ กราเตราพยกั หน้าให้ “เป็นพิธีกรรมทีคล้ายกบั การสร้างเบรดีคริสตลั [1] โดยมี องคป์ ระกอบสําคญั 3 อยา่ งด้วยกนั อญั มณี สตั ว์เวททีมีพลงั เวท สงู และบุคคลทีมีพลงั เวทสงู ในธาตนุ นั ๆ แตน่ นั มนั เกียวอะไรกบั สิงทีเราเจออยตู่ อนนีเหรอคะ” กราเตรายกมือขึนลูบหวั มารี แล้วเอ่ยว่า “ในความเป็น จริง มารีโลนีเกิดขึนอยู่บ่อยครังในคูมีร่า ฟอเรส แต่ไม่ได้เกิด ใหญ่โตมโหฬารจนสร้ างความเสียหายอย่างทีเห็น เนืองจากป่ า แหง่ นีไมย่ อมให้เกิดความแห้งแล้ง หรือภยั พบิ ตั ทิ ีหนกั หนว่ งขนาด นนั ” “แสดงว่า ต้นมารีโลนีของ มาติน ลารัวก้า ก็มีอยู่จริงใช่ ไหมครับ” เชรีพถามขนึ กราเตรายมิ “เธอคดิ วา่ ยงั ไงละ” เชรีพเม้มปากอยา่ งไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีทีถกู ย้อนถาม ผู้หญิงตรงหน้ าฉลาดพอทีจะไม่ตอบรับหรื อปฏิเสธ นัน

BarIa’ MIssIon II 291 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ หมายความว่า สิงทีเขาถาม เป็นสิงทีสมควรปล่อยให้เป็นเรือง คลมุ เครือตอ่ ไป เชรีพจงึ เปลียนคาํ ถามใหม่ “หากไม่เคยเกิดภัยพิบตั ิขึนจริงมาก่อน แล้วก่อนเซวีน่า ศกั ราชเกิดพายหุ มนุ มารูนก้าขนึ ได้ยงั ไงครับ” กราเตรามองกราดไปสบตาทุกคนอย่างเงียบงนั เป็นนีล ทีเอ่ยขึนว่า “เพราะครังทีแล้ว พายุหมนุ นนั เกิดขึนด้วยฝีมือของ คนใชไ่ หมครับ” ลินคอร์นทีฟังมาถึงตรงนีก็เอ่ยต่อว่า “คุณย่ากําลังจะ บอกใบ้พวกเราใช่ไหมครับ วา่ ทงั หมดนี มนั เกียวข้องกนั และนนั คือเหตผุ ลทีทําให้ทงั ปราการฟาเรนเซ่และปราการซินเทลล่านิง เฉย ไมท่ ําอะไร โกลดี ทอย เพราะนีเป็นหนทางเดียวทีจะทําให้ฟ อริโซเ่ ปลียนผา่ นไปได้” “นายพดู อะไรของนายนะ่ ลนิ ค์ ฟังไมเ่ ห็นเข้าใจเลย” ทีนา่ แย้ง แตล่ ลิ า่ กลบั เข้าใจสงิ ทีลนิ คอร์นพดู จนหน้าซีดเผือด “พวกเรา...เข้าไปยงุ่ ไมเ่ ข้าเรืองเสียแล้ว”

292 ¡ÑÅ°Ô´Ò ชิลด์ทีนงั อย่ใู กล้ลิล่าหนั ไปมองเพือนสาว แล้วเหลือบไป มองลินคอร์น เพือรอให้เพือนสาวอธิบายเรืองทีลินคอร์นเข้าใจดี ออกมา แตล่ ินคอร์นก็ไมย่ อมพดู ชิลด์เลยเอย่ ขนึ วา่ “ถ้ าไม่เป็ นการเปิ ดเผยความลับของรัฐฟอริโซ่มาก จนเกินไป พวกเราจะขอทราบเหตผุ ลของเหตกุ ารณ์ทงั หมดนีได้ หรือเปลา่ ครับ” กราเตราพยกั หน้าไปทีลินคอร์น ราวกบั เธอไมม่ ีหน้าทีจะ พูดเรืองนีอีกแล้ว เธอมาทีนีเพือบอกอย่าง และเธอก็ได้บอกไป หมดแล้ว ทีเหลือเป็นหน้าทีของเดก็ รุ่นใหม่พวกนีต้องตดั สินใจว่า จะจดั การกบั ปัญหาทีเกิดขนึ อยา่ งไร “ลินค”์ ลลิ า่ เอย่ พลางเขยา่ แขนลินคอร์นให้เขาเป็นคนพดู ลนิ คอร์นจงึ เอย่ ขนึ วา่ “พวกนายจําฉันทีพดู ในห้องสมุดทีปราการซินเทลล่าได้ ไหม” ทกุ คนพยกั หน้า ยกเว้นเวริ ์นทีเอย่ ขนึ วา่ “เรืองไหนละ” แม้เชรีพจะอยากแขวะเวริ ์น แตเ่ ขาไมไ่ ด้อยรู่ ่วมประชมุ ใน ห้องนนั ด้วย จงึ อยากรู้เรืองด้วยจนต้องเร่งให้ลินคอร์นพดู

BarIa’ MIssIon II 293 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ใช่ แล้วมนั เรืองอะไรละ” “เซวีน่า...กําลงั จะเปลียนผ่านส่ยู คุ สมยั ใหม่ ลิลา่ คือเด็ก ธาตุไฟทีใช้ไฟแห่งชีวิตเหมือนกับท่าน ซีซาร์ ซีซานีน พีฟายด์มี พลังเหมือนกับท่านดีดาเรน ฟรานเชสก้า ขณะทีตัวฉันมีพลัง เหมือนทา่ นซีเลส ทงั หมดนนั ไม่ใชเ่ รืองบงั เอิญ เพราะตอนนี ฟอริ โซก่ ําลงั ได้รับสายเลือดแหง่ ป่า คนทีสอง” “แล้วคนแรกคือใคร ท่านคมู ีร่างนั เหรอ” ทีน่าถามด้วย นําเสียงตืนเต้น ลินคอร์นสา่ ยหน้า โคตลั ทีนงิ เงียบอยจู่ งึ เอ่ยขึนว่า “ฟอริน ว้ดู ” ทกุ สายตาหนั ไปจบั จ้องโคตลั ขณะทีชิลด์ตาโตกบั ข้อมูล มากมายทีผดุ ขึนมาในหวั ซึงเกียวข้องกบั ชือทีโคตลั เอ่ยออกมา จนต้องถามโคตลั วา่ “ใชเ่ หรอครับ” โคตลั พยกั หน้า “ใช่ จะเป็นใครไปไมไ่ ด้อีกแล้ว”

294 ¡ÑÅ°Ô´Ò “พดู อะไรกันอยู่ครับ ช่วยทําให้คนทีเรียนในปราการอืน เข้าใจด้วย” เวริ ์นแดกดนั สองหน่มุ จากปราการฟาเรนเซ่ทีเลน่ จ้อง ตากนั ก็เข้าใจโดยทีคนอืนไมร่ ู้เรืองด้วย “นายเดนิ ผ่านไปผา่ นมาทีจตั รุ ัสเซวีเรียนทกุ วนั ไม่สงั เกต ทีอนสุ าวรีย์บ้างเลยเหรอไง ว่ารูปปันนนั มีใครอย่บู ้าง” โคตลั เอ่ย เสียงตําหนิ “ฉนั จําได้ คณะผ้กู อ่ ตงั เซวีนา่ ไง” ทีนา่ ตอบอยา่ งมนั ใจ “เปล่า นันไม่ใช่ มันเขียนว่า สร้ างโดย คณะผู้ก่อตัง อาณาจกั รตา่ งหาก” บาเรียแก้ให้ พลางสบตาโคตลั แล้วพดู ตอ่ วา่ “มีคนน้อยมากทีไม่เฉลียวใจในรูปปันเหล่านัน คนส่วน ใหญ่คดิ วา่ พวกเขาคอื คณะผ้กู อ่ ตงั แตจ่ ริงๆ พวกเขาเป็นมากกวา่ นนั พวกเขาคือ...รากฐานของเซวีน่า คนเจ็ดคนทีเสียสละทกุ อณู ของร่างกายเพือค้มุ ครองพวกเรา กล่มุ คนเจ็ดคนทียอมเป็นบคุ คล ทีเข้าพิธีกรรมเพือสร้างอญั มณีศกั ดิสิทธิ ใช่ไหมครับ ท่านกราเต รา” กราเตรายิมรับโดยไม่ตอบ ขณะทีเวิร์นยกมือขึนตบ หน้าผากตวั เองแล้วตอบว่า “ฉันก็สงสยั อยู่ ทําไมท่านเฟดเดอริก ว้ดู ถงึ หน้าตาเดก็ จงั ”

BarIa’ MIssIon II 295 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ คนทัง หมดหันไปมองเวิร์ น โดยเฉพ าะคนทีเก่ง ประวตั ศิ าสตร์อยา่ งลิลา่ กบั บาเรียทีมองเวริ ์น ราวกบั ว่าเวิร์นได้ทํา ความผดิ ร้ายแรงลงไปอยา่ งไมน่ า่ ให้อภยั “อย่ามองฉันอย่างนัน มันก็ต้องมีเข้าใจผิดกันบ้าง ฉัน ไมใ่ ชน่ กั เรียนดเี ดน่ อยา่ งพวกนายสองคนนี” เวิร์นรีบแก้ตวั “สงสารคนสอนนายชะมดั ” เชรีพพมึ พําคอ่ นให้เจ้าตวั ได้ ยินอย่างไม่เกรงใจ แต่ก่อนทีเวิร์นจะหาเรืองโต้กลบั โคตลั ก็เอ่ย ขนึ วา่ “เด็กคนนนั ชือ ฟอริน วู้ด เป็นบุตรชายคนเล็กของท่าน เฟดเดอริก ว้ดู เจ้าผ้คู รองรัฐคนแรกของฟอริโซ่ นนั คือประวตั ิทีถกู บนั ทึกไว้ แต่ถ้าพวกนายไปอ่านพวกจดหมายเหตุ หรือหนงั สือ เกร็ดประวัติศาสตร์ดังเดิม พวกนายจะรู้ว่า ฟอริน วู้ด เป็ น ลกู บุญธรรม ทีท่านเฟดเดอริกรับมาอุปการะเพราะลูกทีแท้จริง ของทา่ นป่วยตายในคมู ีร่า ฟอเรสตงั แตก่ ่อนทา่ นเฟดเดอริกจะขึน รับตําแหนง่ เจ้าผ้คู รองรัฐ” “และหากมองลึกเข้ าไปในหน้ าประวัติศาสตร์ การ ปรากฏชือของน้ องสาวและบุตรบุญธรรมของท่านเฟดเดอริ ก เกิดขนึ พร้อมกนั มนั ...ดจู ะบงั เอญิ เกินไปไหม”

296 ¡ÅÑ °Ô´Ò “เรืองบงั เอิญไมเ่ คยมีอย่จู ริงในเซวีนา่ ” ลินคอร์นเอ่ย เขา พดู ตอ่ โดยสบตากราเตราวา่ “ครังแรกก่อนเซวีน่าศกั ราช สิงทีได้มาคือ เด็กผู้ชายทีมี พลงั อํานาจควบคมุ ทังผืนป่ า ผู้ทีอุทิศตนเพือฟอริโซ่...ฟอริน วู้ด คอื สิงมีชีวติ กงึ ภตู ทีเกิดจากมารีโลนีใชไ่ หมครับ” กราเตราพยกั หน้าพลางลูบหวั มารีไปพลาง แล้วตอบว่า “ภรรยาของท่านเฟดเดอริก เสียใจกับการสูญเสียลูกชาย เป็น จงั หวะทีมารีโลนีให้กําเนิดทา่ นฟอรินพอดี มนั คือการเตมิ เต็ม แต่ ทา่ นหญิงทีนา่ สงสารก็ต้องเสียบตุ รชายคนทีสองไปอีกครัง เมือถึง เวลาอนั ควร” เตน็ ท์ทงั หลงั ตกอยู่ในความเงียบ พวกเขาไมอ่ าจบอกได้ วา่ สิงทีเกิดขึนในอดีตถกู หรือผิด เพราะพวกเขาซงึ เป็นคนรุ่นหลงั ก็มีชีวิตอยา่ งมีความสขุ บนการเสียสละของบรรพบรุ ุษ “เพราะอย่างนีเหรอครับ ท่านจึงบอกว่า สุดท้ายแล้ว สิงมีชีวิตกึงภูตจะเหลือเพียงหนึงตน เพราะภูตตนนีคือผ้สู ืบทอด พลงั แบบเดียวกบั ผ้คู ้มุ ครองของฟอริโซ”่ บาเรียเอ่ยทําลายความ เงียบขนึ

BarIa’ MIssIon II 297 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ กราเตราร้ ูสึกชืนชมชายหนุ่มตรงหน้ าทีไม่ยอมละความ พยายามในการหาคําตอบของคําถามทีตวั เองตดิ ใจ ผ้ชู ายแบบนี หากเป็นเพือนก็คงเป็นเพือนทียอดเยียม แต่หากตงั ตนเป็นศตั รู กบั เขา คาดวา่ ก็คงตามกดั คตู่ อ่ ส้ไู มย่ อมปลอ่ ย ‘หนว่ ยก้านดี’ “เพราะพลงั อํานาจในการค้มุ ครองผืนป่ าไม่อาจแบง่ ได้ เป็นสอง ท้ายทีสุดผืนป่ าจะเป็นผู้เลือกว่าใครคือคนทีคู่ควรทีจะ รับหน้าทีค้มุ ครองคมู ีร่า ฟอเรส เพือให้ทนั ตอ่ การเปลียนผา่ น” “มารีต้องส้กู บั เขาเหรอ” มารีถามเสียงเบา ไมม่ ีใครตอบคําถามเธอ เด็กสาวเลยหน้าม่อยอยา่ งเศร้า สร้อย เธอไมเ่ หน็ อยากส้กู บั ใครเลย “มารีไมส่ ้ไู ด้ไหม มารีแคข่ ออย่กู บั บา” เด็กสาวเอย่ ขนึ อีก พลางขยบั ตวั เข้าไปกอดแขนบาเรียแนน่ “นีไม่ใช่การต่อสู้เด็กน้ อย เป็ นเพียงการคัดสรรของ ธรรมชาติเท่านนั ” กราเตราตอบเสียงราบเรียบ ราวกบั เป็นเรือง ธรรมดาสามญั ทําให้บาเรียต้องแย้งวา่

298 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ทกุ ชีวิตยอ่ มมีทางเลือกเป็นของตวั เองไมใ่ ชเ่ หรอครับ” “บา..” ชลิ ดพ์ มึ พําเรียกชือเพือนอยา่ งไมอ่ ยากเชือ ปกติบาเรี ยไม่ใช่คนทีชอบโต้ แย้ งกับใครด้ วยท่าที แข็ง กร้ าวเช่นนี แม้ตอนนีบาเรียจะยงั ใช้ถ้อยคําทีสุภาพอยู่ แต่ชิลด์ เป็นเพือนกันมานาน เขาจึงดูออกว่าเพือนของเขากําลังแสดง จดุ ยืนของตวั เองทีไมค่ อ่ ยได้เห็นนกั ดวงตาของกราเตราเปล่งประกาย เธอเหลือบไปมอง เหลา่ เดก็ น้อยทงั หมด แล้วเอย่ ขนึ ขณะจางหายไปวา่ “งนั ก็แสดงให้ผืนป่าแหง่ นีดสู ิจ๊ะ วา่ ‘สิงทีเป็นไปไมไ่ ด้’ ยงั มีอยจู่ ริง” ทงั เตน็ ท์ตกอยใู่ นความเงียบตอ่ มาอีกเนินนาน จนกระทงั ทีนา่ กระแอมไอ แล้วพดู วา่ “วนั นีเราควรพกั ผอ่ นก่อนดีไหม พรุ่งนี เราจะได้เตรียมการเจาะทะลกุ ําแพงอาณาเขตเวทเพือล่อโกลดี ได้” “ใชๆ่ พกั ผ่อนกนั เถอะพวกเรา” ลิล่าเอย่ ชวนอย่างเห็นดี ด้วย พลางดึงให้ลินคอร์นลุกขึน คนอืนๆ จึงลุกตาม แล้วเริม กลบั ไปทํากิจวตั รประจําวนั ของตวั เอง

BarIa’ MIssIon II 299 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ชิลด์เดินไปเตรียมตวั อาบนําเพือกลบั มาทํางานตอ่ เชรีพ เดนิ ออกจากเตน็ ท์เพือกลบั ไปทีเตน็ ท์สําหรับประดษิ ฐ์อปุ กรณ์เวท พร้อมกับดาลนั ซงึ ปลดอาณาเขตของเขาแล้ว ขณะทีเวิร์นล้มตวั ลงนอน บาเรียลกุ ขนึ สง่ มารีให้ลิลา่ กบั ทีนา่ เพือให้ทงั คพู่ าเดก็ สาว ไปเข้านอน มารีหนั มามองบาเรีย แตก่ ็ยอมเดินไปกบั ลิล่าแต่โดย ดี บาเรียเดนิ มาทรุดตวั ลงนงั บนเตียงนอน เขาหยิบเสือผ้า เตรียมตวั ไปอาบนํา เลือกหนงั สือเตรียมมาวางข้างหมอนไว้อา่ น เหมือนทกุ วนั ทีเคยทํา จนทําให้คนรอบข้างมองบาเรียด้วยสายตา เป็นหว่ ง “นายอยากพูดอะไรไหม” นีลถาม พลางเดินมานงั ตรง ข้ามบาเรีย “ไมม่ ีนี” “จริงเหรอ” เวิร์นถามแล้วรีบเดนิ เข้ามาผสมโรง “ไมม่ ีจริงๆ” บาเรียตอบพลางยิมให้เวิร์นเหมือนปกติ แต่ ชลิ ด์ทีนงั หา่ งออกไปกลบั แย้งวา่

300 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ตอนทีนายยิมอย่างนีแหละ มีปัญหาทีสุดแล้ว พวกเรา เป็นเพือนกันนะ เวลาพวกเราลําบากนายก็ช่วยเต็มทีทุกครัง ฉะนนั ตอนทีนายลําบาก พวกเราพร้อมจะชว่ ยนายอยแู่ ล้ว” บาเรียสบตาชลิ ด์อยา่ งซงึ ใจเพือน เขารู้ดีวา่ เขาชว่ ยเหลือ คนไว้มากมาย แต่ในเวลาทีเขาต้องการความช่วยเหลือจริงๆ กลบั มีคนไมก่ ีคนทียืนมือมาช่วยได้ และเป็นเรืองทีโชคดีมาก คน ทีอยรู่ อบตวั เขาตอนนี คอื คนกลมุ่ นนั “จะเกิดอะไรขนึ ครับ ถ้าเราเข้าไปในนนั แล้วภูตตนนนั จะ ทําอนั ตรายมารีไหม” บาเรียถาม โคตลั ทีนงั อย่ปู ลายเตียงตวั เองจึงหนั หน้ามามองกลมุ่ รุ่น น้อง และตอบวา่ “ฉันก็แค่ต้องทําหน้าทีปะป๊ าให้ดีทีสุด นายก็เหมือนกัน อยา่ ปลอ่ ยให้มารีเป็นอะไรไปละ” บาเรียพยักหน้ารับ ขณะทีลินคอร์นเอ่ยขึนว่า “อะไรคือ สิงทีเป็นไปไม่ได้สําหรับการให้ภูตทีเกิดขึนมีชีวิตอย่ทู ังสองตนรึ เปลา่ ”