Baria's Mission เล่ม 2

BarIa’ MIssIon II 651 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “แตท่ งั ทีเป็นไปได้ยากมากทีจะตามหาพืชชนิดนีพบ และ ผมก็เกือบถอดใจไประหวา่ งทีหาข้อมลู แตว่ ่า คณุ พอ่ ทีเคารพของ ผม ท่านบอกผมว่า...” ชิลด์มองไปยงั กลมุ่ เพือนทีทําให้เขามายืน อยตู่ รงจดุ นี แล้วพดู ตอ่ ด้วยรอยยมิ กว้างวา่ “...ในทกุ ความสําเร็จ มกั มีคนมากกวา่ หนงึ คนทีสร้างมนั ขนึ มาทงั นนั ยิงเป็นงานทีขนึ ชือว่า ‘เป็นไปไมไ่ ด้’ หากมีกล่มุ คนที ร่วมแรงร่วมใจกันทําด้วยกันอย่างจริงจงั คําว่า ‘เป็นไปไม่ได้’ ก็ อาจจะเปลียนเป็นคําวา่ ‘เป็นไปได้’ ก็ได้” เสียงปรบมือดงั ขนึ กอ่ นจะซาลง เพราะชิลด์ชโู ทฟี อนั ดาสี ทองขนึ แล้วเอย่ ตอ่ ด้วยสีหน้าเปียมไปด้วยความเชือมนั “ครับ โทฟี อนั ดาสีทองอนั นี ไมไ่ ด้เกิดจากผมคนเดียว มนั คือรางวัลทีเพือนผู้เก่งกาจของผมช่วยกันสร้ างขึนมา พวกเขา ท่มุ เทและศรัทธาในเป้าหมายทีไม่ใช่แคก่ ารไขปริศนาต้นไม้ต้นนี เพือผม แตพ่ วกเราศรัทธาในพลงั ของกนั และกัน ว่าหากพวกเรา อยรู่ ่วมกนั ไมม่ ีอะไรทีพวกเราทําไมไ่ ด้” เสียงปรบมือดงั ขึนอีกครัง ไม่ใช่แค่จากกลุ่มของชิลด์ที มองหัวหน้ากลุ่มพวกเขาอย่างชืนชม แต่รวมไปถึงนกั เรียนจอม เวททกุ คนทีผา่ นการตอ่ ส้ฝู ่ าฟันกบั อปุ สรรคของชินงานของตวั เอง

652 ¡ÅÑ °Ô´Ò มาทงั ปี พวกเขาเข้าใจสิงทีชิลด์พดู จากประสบการณ์ตรงของพวก เขา ว่าแม้ในตอนแรกเริมทีทุกคนม่งุ หวังผลลพั ธ์ทีอยากประสบ ความสําเร็จ แตใ่ นท้ายทีสดุ ผลลพั ธ์ทีได้ก็ไม่ได้สําคญั ไปว่าสิงที พวกเขาได้เรียนรู้เพือไปให้ถึงจุดหมายโดยไม่สนใจว่า ผลลพั ธ์ สดุ ท้ายจะเป็นอยา่ งทีหวงั ไว้หรือไม่ “ผมเชือวา่ ทกุ คนในทีนีก็ได้รับประสบการณ์เชน่ เดียวกบั ผม ขอขอบคุณปราการแห่งปัญญา และเหล่าผู้ใหญ่ทุกท่านที สร้างเวทีแหง่ นีขึน เวทีทีทําให้พวกเราเหลา่ ต้นอ่อนแหง่ เซวีน่า ได้ เรียนรู้ตวั ตนของเราไปพร้อมๆ กบั เรียนรู้โลกอนั สมบรู ณ์แบบแหง่ นี วา่ มนั ไมไ่ ด้เกิดจากพลงั อํานาจวิเศษอะไรเลย แตม่ นั เกิดจาก... สองมือของพวกเรา...” ชิลด์ยิมกว้าง แล้วจบการกลา่ วสนุ ทรพจน์ ของเขาลงอยา่ งงดงงามวา่ “ขอบคณุ สําหรับรางวัลอีกครัง และอยากจะบอกกลุ่ม เพือนของผมวา่ ...ฉนั รักพวกนายสดุ ชีวิตเลยวะ่ ” เสียงปรบมือดงั ก้องขึนพร้อมกับเสียงหวั เราะ และเสียง ผิวปากทีวีดวิวไปทวั ชิลด์ คาโรต้าโค้งคํานบั จนหน้าเกือบชิดเข่า ตอบรับเสียงปรบมือนนั ชิลด์หนั ไปโค้งคํานบั ท่านเจ้าทงั เจ็ดทีมา เป็นสกั ขีพยาน ก่อนจะเดินลงจากเวทีกลับไปหาเพือนของเขา

BarIa’ MIssIon II 653 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ โดยหยุดจบั มือทียืนมาแสดงความยินดีกบั เขาเป็นระยะไปตลอด ทางเดนิ งานแสดงผลงานระหว่างปราการได้จบลงอย่างงดงาม ตามจดุ ประสงคท์ ีผ้ใู หญ่ในแตล่ ะปราการคาดหวงั การสร้างโลกที สมบูรณ์แบบว่ายากแล้ว แต่การคงความสมบูรณ์นนั ไว้ให้ยิงยืน นานยากยิงกวา่ การสง่ ตอ่ จิตวิญญาณแห่งความสมบรู ณ์จากรุ่น สรู่ ุ่นจงึ เป็นเรืองจําเป็น จากพอ่ แมส่ ลู่ กู จากอาจารย์ถงึ ลกู ศษิ ย์ จากพีสนู่ ้อง จากเพือนสเู่ พือน จากมือสองข้างของคนคนหนงึ สมู่ ือทงั สองข้างของอีกคน หนึง ต่อเนืองโดยไม่มีวันจบสิน และนันคือพลังอํานาจทีวิเศษ ทีสดุ ทีทําให้ความสมบรู ณ์แบบนีคงอยตู่ ลอดกาล หลายเดือนตอ่ มา... กรุ๊งกริง!

654 ¡ÅÑ °Ô´Ò \"มาสเตอร์บราวน์ยนิ ดีต้อนรับคะ่ \" มารีเอย่ ขณะบีบหลอด ดูดทีบรรจุนํามันสีเหลืองอ่อนให้ หยดลงช่องทีเปิ ดฝาของ หลอดแก้ว ตงิ ! หยดนํามันหอมระเหยสีเหลืองอ่อนพอตกกระทบกับ ของเหลวสีใสในหลอดแก้ว ก็มีเสียงดงั กังวานขึน ตามด้วยสีสัน หลากสีทีแตกกระจายเป็นรัศมีออกจากหยดนํามนั นนั และแตก ซ่านลามไปทวั หลอดแก้วทีทอดยาวเป็นลําคดเคียวเลาะไปตาม ขอบชนั วางของเล่นทัวทังร้ าน ยิงสีสนั เหล่านันแพร่กระจายไป ตามหลอดแก้วได้ยาวมากเท่าไร หลอดแก้วทีทอดตวั ไปตามชัน ของเลน่ ทงั ร้านก็ยิงเปลง่ ประกายสอ่ งสวา่ งด้วยสีสดใส ยามเมือแสงสว่างเกิดขึนทีใด เสียงดนตรี ทํานอง สนุกสนานรืนเริงก็ดงั ขึนจากเหล่าเครืองเล่นตวั อย่างทีตงั โชว์ไว้ เหล่าต๊กุ ตาทีตงั ตามชนั ทีวางของโชว์ ก็พากนั ขยบั ตวั เต้นไปตาม จงั หวะราวกบั ต้องมนตร์ ร้านของเลน่ ทีใหญ่ทีสุดในดีเนโซลจึงมี ชีวติ ชีวาขนึ จนเดก็ สาวทีทําให้เกิดสิงมหศั จรรย์นนั โยกตวั ไปตาม จงั หวะอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหมุนตวั มาสบตากบั ลูกค้าคนแรก ของวนั

BarIa’ MIssIon II 655 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “บา!” มารีพงุ่ ตวั ออกจากเคาน์เตอร์ เพือกระโดดไปกอด บาเรียในชดุ ปฏิบตั กิ ารทีแสนเลอะเทอะ “อยา่ เพงิ กอดมารี ตวั ผมเปือนอย”ู่ “มารีไมเ่ ห็นกลวั เลย บากลบั มาแล้ว มารีดใี จ” ชายหนมุ่ กอดเอวเดก็ สาวทีแม้จะเข้าใจอะไรๆ ในโลกของ ผู้ใหญ่มากขึน แต่ก็ยังมีความเป็นเด็กอยู่มาก เขาโยกตวั เบาๆ ราวกบั เขาทงั คกู่ ําลงั เต้นรําไปกบั เสียงเพลงทีอยรู่ อบตวั “คิดถึงบาทีสุด หายไปตังอาทิตย์ คราวหน้ามารีจะไป ด้วย” มารีตอ่ วา่ “ผมไมไ่ ด้ไปเทียวนะ ไปชว่ ยลินค์ทํางานตา่ งหาก” “นนั แหละ นนั แหละ เดยี วนีมารีเก่งแล้ว มารีจะไปปฏิบตั ิ ภารกิจด้วย” บาเรียส่ายหน้าพลางหยดุ เต้นรํา เขาปล่อยเดก็ สาวออก จากอ้อมกอดแล้วแย้งวา่ “เดือนหน้ามารีก็เข้าโรงเรียนแล้ว ทีนีละได้มีเรืองสนุก เยอะแยะเลย”

656 ¡ÑÅ°´Ô Ò มารียกมือขนึ กอดอก แล้วตอบอยา่ งเชิดๆ ว่า “ใช่ คราวนี ถึงตาบาเฝา้ ร้านบ้าง ห้ามร้องไห้แงๆ คดิ ถึงมารีด้วย” “ครับ ครับ ไมร่ ้อง ผมไปอาบนําก่อนเดียวลงมาชว่ ย” บา เรียรีบรับคําแล้วผละจากไป มารีพยกั หน้า แล้ววงิ เข้าไปหลงั เคาน์เตอร์เพือเตรียมของ รับลกู ค้าคนแรกจริงๆ บาเรียรีบปจัดการกับตัวเองให้เรียบร้ อย เมือลงมาก็ พบวา่ มารีกําลงั คยุ กบั ใครบางคน “ไมเ่ อานะ มารีไมใ่ ห้บารับงานแล้ว บาเพงิ กลบั มา” “คุยอยู่กับใครน่ะมารี อ้าว เวิร์น นายไม่ได้กลับบ้าน เหรอ” เวิร์นหนั มายิมให้เพือน แล้วตอบว่า “ก็อย่บู ้านน่ะสิ แต่มี ภารกิจเร่งดว่ น เลยต้องมาทีนี” บาเรียเลกิ ควิ “ภารกิจอะไร” “คือ...”

BarIa’ MIssIon II 657 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè กรุ๊งกริง! \"มาสเตอร์บราวน์ยินดีต้อนรับค่ะ ร้ านนีขายแต่ของเล่น เจ้าของร้านไมร่ ับจ้างทําภารกิจคะ่ \" มารีร่ายยาวต้อนรับลกู ค้าคน ทีสอง ซงึ ไมใ่ ชใ่ ครอืน เขาคนนนั คือ ชิลด์ คาโรต้า นนั เอง “โห่ มารี ใจร้ ายมากเลย บาทําอะไรให้โกรธเหรอ ถึงได้ พาลอยา่ งนี” มารีหน้างําแล้วยกมือเท้าเอวมองเวิร์นกับชิลด์อย่างเอา เรือง “บาไมไ่ ด้ทําอะไร แตท่ งั สองคนนีแหละนิสยั ไมด่ ี มารีเพิง ได้กอดบาแป๊ บเดยี วเอง สองคนนีก็จะมาเอาบาไปอีกแล้ว” สองหนมุ่ มองหน้ากนั แล้วหวั เราะในลําคอ ขณะทีบาเรีย เดินไปโอบไหล่เด็กสาวทีกําลงั อารมณ์เสียอย่างสุดๆ พลางถาม วา่ “พวกนายมีอะไร” “ภารกิจดว่ นเพือน” ชิลด์กบั เวิร์นเอ่ยขึนพร้อมกันอย่าง ไมไ่ ด้นดั หมาย

658 ¡ÅÑ °´Ô Ò “ของนายดว่ นแคไ่ หน” เวิร์นชงิ ถามกอ่ น “คอขาดบาดตายเลยวะ่ นาย” ชลิ ดต์ อบ “ของฉนั นีขาดสะพายแลง่ ไปแล้ว เอาของฉนั ก่อนได้ไหม” เวริ ์นตอ่ รอง ชิลด์ประกบมือราวกับขอร้ องเวิร์นอย่างจริงจัง จนเวิร์ นขมวดควิ แล้วถามวา่ “ปัญหาอะไรของนาย” “ฉนั กําลงั หาของขวญั ให้รุ่นพีพาโมเนอ่ ย”ู่ เวิร์นหรีตา “แคน่ นั ” ชิลด์หวั เราะเสียงแห้ง “ก็อยากขอนดั เธอไปกินข้าว” “โห่ เรืองแคน่ นั ก็ทําเองดิ ฉนั โหดกวา่ เยอะ “ของนายอะไร บอกมาเลยๆ” ชิลด์ถามอยา่ งพาลๆ “หาของขวญั วนั เกิดให้พีจ” เวิร์นตอบด้วยนําเสียงภูมิใจ สดุ ๆ

BarIa’ MIssIon II 659 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ชิลดผ์ ลกั หน้าผากคนตวั สงู จนเวิร์นหน้าหงายไป “ไอ้บ้า” “ใครบ้า...นายนนั แหละ...” ระหว่างทีสองหนุ่มกําลังเถียงกัน มารีก็คอ่ ยๆ ดึงบาเรีย ค่อยๆ ย่องออกจากเคาน์เตอร์เดินไปทีประตหู น้าร้าน แตข่ ณะที ทงั คกู่ ําลงั จะเปิดประตอู อกไป บานประตกู ็เปิดออกเสียกอ่ น กรุ๊งกริง! สองหนุ่มสาวมองคนทีเปิดประตูเข้ามา แล้วความคิดที จะแอบชิงหนีออกจากร้านก็ต้องปลิวหายไป เพราะคนทีมาไม่ใช่ คนทีพวกเขาจะหลบเลียงได้ง่ายเลย เพราะเขาคือ เจ้าผ้คู รองรัฐ ดนิ อร์ต้าคนปัจบุ นั เลดาน อิบเซน ใบหน้าของเจ้าผ้คู รองรัฐดเู ป็นกงั วล ขณะเอย่ ขนึ วา่ “ผมกํ าลังมองหาของขวัญให้ หลานสาวทีอายุครบห้ า ขวบในวนั นี ไมท่ ราบวา่ ทีนีพอจะมีของขวญั แบบนนั ไหม” บาเรียกับมารีมองหน้ากนั หากพวกเขารับลูกค้าคนนี ก็ คงหนีสองหนมุ่ ทียงั เถียงกนั ไมจ่ บไม่ได้อีก แตจ่ ะทําอยา่ งไรได้ ใน

660 ¡ÑÅ°Ô´Ò เมือทีนีคอื ร้านทีทําตามความต้องการของลกู ค้าทกุ อยา่ ง ทงั คเู่ ลย หนั ไปยมิ ให้เลดาน แล้วพดู ขนึ พร้อมกนั วา่ \"มาสเตอร์บราวน์ยินดีรับใช้ครับ / คะ่ ” ThE End