Baria's Mission เล่ม 1 -1

Baria’s Mission เลม่ 1 จดั พมิ พ์กบั Sataporn Books เนือเรือง : กลั ฐิดา ภาพประกอบ : Othila ไฟล์นีจดั ทําขนึ เพือนํามาให้อ่านฟรีเทา่ นนั เนือหาทงั หมดนํามาจาก tswriter.com ซืงเป็นเวอร์ชนั ทีผ้เู ขียนลงให้อา่ นก่อนได้รับการตพี มิ พ์ ไมอ่ นญุ าตให้นําไปเผยแพร่ตอ่ ราคา 350 บาท สามารถสงั ซือหนงั สือได้ที www.satapornbooks.co.th

BarIa’ MIssIon I 3 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè 1 ÁÒÊàµÍú ÃÒǹ ป๊ อก! ป๊ อก! ป๊ อก! เสียงเคาะดงั เป็นจังหวะจะโคนต่อเนืองมาสักพักหนึง แล้ว มือเล็กทีกําด้ามค้อนไม้แทบไม่มิด ยังคงกํากระชบั สลบั กับ คลายมือตามจงั หวะทีเคาะค้อนไม้ลงบนตวั ตอ่ จิกซอว์ไม้ กระทงั เตมิ เตม็ จิกซอว์ตวั สดุ ท้ายลงในกรอบของภาพรวมสําเร็จ เดก็ น้อย เอียงคอมองผลงานตัวเอง ก่อนจะไล้มือสํารวจไปตามรอยต่อ เมือนิวสะดดุ ตวั ต่อตรงมุมไหนทียงั ไม่เรียบก็หยิบค้อนมาเคาะ ใหม่จนเรียบ ภาพการทํางานด้วยความละเอียดรอบคอบเกิน ความเป็ นเด็กนันตกอยู่ในสายตาของผ้ ูเป็ นพ่อแม่ทีแอบดูอยู่ หา่ งๆ \"ลูกอย่อู ย่างนีมานานแคไ่ หนแล้ว\" บาร์น มิชชาร์พ ถาม ภรรยาเบาๆ

4 ¡ÑÅ°Ô´Ò \"ก็ตงั แตต่ ืนนอนมานนั แหละคะ่ นอกจากตอนกินอาหาร แล้ว ก็ไม่ยอมวางมือจากจิกซอว์เวททีฉันทําให้แกเล่นเมือวาน เลย\" อมีเรียตอบ \"จิกซอว์ทีคุณบอกว่า มันจะช่วยฝึกให้เขาควบคุมพลัง พสธุ าเวทในตวั เขาได้ดีขนึ นะ่ เหรอ\" ครืน! กระบะภาพของจิกซอว์ทีตอ่ จนเสร็จสมบูรณ์แล้วถกู ควํา ลงบนพืน ตามด้วยค้อนไม้ทีเคาะลงตรงจดุ กึงกลางก้นกระบะ จิก ซอว์ทีต่อไว้แนบสนิทดีก็ร่วงกราวสู่พืน เมือเด็กน้อยยกกระบะ ออก ก็เผยให้เห็นจิกซอว์แต่ละชินซึงแตกตวั ออกเป็นจิกซอว์ทีมี ขนาดเล็กลง \"คะ่ คณุ เห็นทีแกทําไหมคะ เมือแกตอ่ ภาพเสร็จสมบรู ณ์ ครังหนงึ จํานวนชนิ สว่ นของจกิ ซอว์ก็จะเพิมจํานวนมากขนึ ทําให้ ภาพต่อมามีรายละเอียดมากขึน ภาพเหลา่ นนั ตอ่ ติดกนั ด้วยเวท แอทชิพ เป็นศิลาเวทพืนฐาน ซึงดึงดูดของสองสิงให้อยู่ติดกัน ในขณะทีเคาะค้อนลงไปจะต้องถ่ายทอดเวทอีกบท ซึงตรงข้าม กบั แอทชพิ คอื คาเบจ เวทสลายแรงยดึ ตดิ ...”

BarIa’ MIssIon I 5 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “เดียวนะ คุณสอนให้ลูกใช้เวทสองเวททีแตกต่างกัน พร้ อมกันงันเหรอ” บาร์นขดั จังหวะคุณแม่ทีกําลังตืนเต้นกับ พฒั นาการของลกู ชายอยา่ งอดไมไ่ ด้ “ไมไ่ ด้เหรอ” อมีเรียถามเสียงซือ จนบาร์นสา่ ยหน้า “ตอ่ เลยครับ แล้วยงั ไง ลกู ของเราทํามนั ได้ดใี ชไ่ หม” “ยิงกว่าดี มันดีมากเลยละ ลูกของเราเพิงสีขวบเองนะ แตส่ ามารถควบคมุ พลงั ทงั สองเวทจนตอ่ ภาพนนั เสร็จสมบรู ณ์ได้ มนั สดุ ยอดเลยนะคะ\" บาร์นมองภาพใหม่ทีลูกชายกําลังต่อ แล้วเปรยขึนว่า “เด็กสีขวบทีต่อภาพจิกซอว์ซึงมีความละเอียดขนาดนีได้ ก็ต้อง สดุ ยอดอยแู่ ล้ว ผมไมไ่ ด้พดู เข้าข้างลกู ตวั เองด้วยนะ” อมีเรียหวั เราะอารมณ์ขนั ของสามี “ขอโทษทีตืนเต้นไป หนอ่ ยคะ่ ฉนั แคด่ ใี จทีลกู ไปได้ดีกบั พลงั ทีเขามี” บาร์นโอบไหลภ่ รรยา พลางถามขนึ ว่า \"นีมนั ดา่ นทีเทา่ ไร ของเกมนีละ่ \" อมีเรียยกมือกอดอก แล้วตอบว่า \"หกไปแล้วค่ะ เริมต้น ทีจิกซอว์จํานวน 4 ชิน แล้วเพิมจํานวนขนึ แบบทวีคณู ครังนีเป็น รอบที 7 จํานวนจิกซอว์ตอนนี คอื 256 ชิน\"

6 ¡ÑÅ°Ô´Ò \"และเขากําลงั จะตอ่ เสร็จแล้ว\" บาร์นพมึ พํา ดวงตาของอมีเรียเปลง่ ประกาย แตก่ ็แปรเปลียนเป็นแวว กงั วลในทีสดุ ความตงึ เครียดของภรรยาทีสง่ ผา่ นมาทางอ้อมกอด ทําให้บาร์นถามขนึ วา่ “คณุ กงั วลอะไร” \"ฉนั เป็นหว่ งบาคะ่ ลกู ของเราอาจพิเศษมากกว่าการเป็น เมเนไทป์ [1] และการทีเขาอย่ใู นเซวีนา่ ก็จะทําให้เขาดแู ปลกแยก มากขนึ \" \"การอยทู่ า่ มกลางคนทีไมเ่ หมือนเขา จะไม่เป็นผลร้ายกบั เขาใชไ่ หมครับ\" อมีเรียถอนหายใจยาว \"แม้ลกู เราจะไม่มีวนั เหมือนคนอืน และถ้าลกู เป็นอยา่ งทีฉนั คดิ เราจะให้เขาอยคู่ นเดยี วไมไ่ ด้\" \"แต่ผมไม่อยากทิงคณุ ไว้ทีนีคนเดียว\" บาร์นแย้ง การไป จากทีนีอาจดีสําหรับลกู แต่ถ้าต้องทิงภรรยาให้ปฏิบตั ิหน้าทีอยู่ ทีนีเพียงลําพงั ก็ไมใ่ ชส่ งิ ทีเขาต้องการเชน่ กนั อมีเรียยมิ กว้าง \"แคก่ ่อนบาเข้าโรงเรียนก็ได้คะ่ สิงสําคญั ทีเราควรหว่ งมากกวา่ คอื เราจะย้ายไปทีไหนตา่ งหาก\"

BarIa’ MIssIon I 7 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè บาร์นมองรอยยิมของภรรยา แล้วหันไปมองลูกชายที ยังคงเคาะค้อนไม้ไม่หยุด เขามองเลยไปยังชันวางของเล่น มากมาย ซึงอมีเรียประดิษฐ์ขึนเอง เพือให้ลูกชายตัวน้อยได้ ฝึกฝนและเรียนรู้การตอบสนองต่อพัฒนาการในแต่ละช่วงอายุ แล้วแย้มยิมขนึ \"อมีเรีย\" \"คะ?\" \"คณุ ไม่คิดบ้างเหรอ ว่าของเล่นทีคณุ สร้างให้ลูกของเรา อาจจะเหมาะกบั ลกู ของคนอืนด้วยก็ได้\" ดวงตาของอมีเรียเปลง่ ประกายขนึ ขณะบาร์นเอย่ ตอ่ วา่ \"ถ้ าเราเปิดร้ านขายของเล่น ลูกก็จะได้เจอเด็กๆ รุ่น เดียวกัน คุณเองก็จะสนุกกบั งานทีไม่ได้ทํามานาน ไม่ต้องเหงา อยทู่ ีนีคนเดียว ทกุ อยา่ งลงตวั วา่ ไหม\" อมีเรียพยกั หน้า \"ฟังดดู จี งั เลยคะ่ \" \"ใช่ แล้วผมก็คดิ ชือร้านของเราออกแล้วด้วย\" อมีเรียเลกิ ควิ \"เร็วขนาดนนั เลยเหรอคะ\"

8 ¡ÑÅ°Ô´Ò บาร์นกระชบั อ้อมแขนของเขาแน่นขึน ขณะมองลกู ชาย ด้วยแววตามีความหวงั \"ไมเ่ ร็วไปหรอกครับถ้าเพือลกู ของเรา\" \"จริงของคณุ ฉนั ก็คิดมาสกั พกั แล้ว ว่าเดก็ ๆ นา่ จะได้เลน่ ของเล่นพวกนี เซวีน่าไม่คอ่ ยมีของเล่นทีส่งเสริมพัฒนาการเวท ถ้าของเลน่ เหลา่ นีจะมีประโยชน์กบั เด็กๆ ฉันจะรู้สึกดีมาก...อย่าง น้อยก็ถือวา่ เรียนมาแล้วไมเ่ สียของ\" บาร์นหัวเราะคําเปรียบเปรยของภรรยา แล้วเอ่ยด้วย นําเสียงเตม็ ไปด้วยความหวงั วา่ \"มาสเตอร์บราวน์\" \"คะ?\" \"ชือร้านของเรา ชอบไหมครับ\" อมีเรียยมิ กว้าง แล้วตอบวา่ \"งา่ ยไปไหมคะ\" บาร์นยกั ไหล่ \"ไมด่ เี หรอ มาสเตอร์อมีเรีย บราวน์\" \"ใครวา่ คะ อืม...ก็ดนี ะคะ เราจะบอกลกู เมือไรด\"ี บาร์นพยกั พเยิดหน้าไปทางลกู ชาย ซึงกําลงั ควํากระบะ ภาพจิกซอว์ทีตอ่ เสร็จอีกครัง แล้วตอบวา่

BarIa’ MIssIon I 9 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ \"คงต้องรอให้...บาเรียตอ่ จกิ ซอว์นนั เสร็จก่อนมงั \" \"งนั คณุ ก็คงต้องรออีกสกั พกั \" \"ครับ? คุณสร้ างให้จิกซอว์ชุดนีต่อเป็นภาพได้กีแบบ ละเนีย\" \"สบิ คะ่ \" บาร์นตาโต \"โห แล้วภาพสดุ ท้ายมนั กีชินกนั ครับ\" อมีเรียสบตาสามี แล้วตอบเสียงเรียบเหมือนเป็นเรือง ธรรมดาวา่ \"2048 ชิน 15 ปีตอ่ มา... กรุ๊งกริง! \"มาสเตอร์บราวน์ยินดีต้อนรับครับ\" บาเรียเอ่ยโดยไมเ่ งย หน้าขึนมองลูกค้าคนแรกของวนั เพราะสายตาของเขาจบั จ้องไป ทีบรรดาขวดหลากหลายขนาด ก่อนจะหยิบขวดนํามนั สีเหลือง ออ่ นใสมาเปิด แล้วคีบหลอดดดู นํามนั ขึนมา ก่อนจะหยดนํามนั สี เหลืองออ่ นใสช่ อ่ งในทีเปิดฝาของหลอดแก้ว ตงิ !

10 ¡ÅÑ °´Ô Ò หยดนํามันหอมระเหยสีเหลืองอ่อนพอตกกระทบกับ ของเหลวสีใสในหลอดแก้วก็มีเสียงดงั กังานขึน ตามด้วยสีสัน หลากสีทีแตกกระจายเป็นรัศมีออกจากหยดนํามนั นนั และแตก ซ่านลามไปทวั หลอดแก้วทีทอดยาวเป็นลําคดเคียวเลาะไปตาม ขอบชนั วางของเล่นทวั ทงั ร้าน ยิงสีสนั เหลา่ นนั แผ่กระจายไปตาม หลอดแก้วได้ยาวมากเท่าไร หลอดแก้วทีทอดตวั ไปตามชนั ของ เลน่ ทงั ร้านก็ยงิ เปลง่ ประกายสอ่ งสวา่ งด้วยสีสดใส ยามเมือแสงสว่างเกิดขึนทีใด เสียงดนตรี ทํานอง สนุกสนานรืนเริงก็ดงั ขึนจากเหล่าเครืองเล่นตวั อย่างทีตงั โชว์ไว้ เหลา่ ต๊กุ ตาทีตงั ตามชนั ทีวางของโชว์ ก็พากนั ขยบั ตวั เต้นไปตาม จงั หวะราวกับต้องมนตร์ ร้านของเลน่ ทีใหญ่ทีสดุ ในดีเนโซลจึงมี ชีวิตชีวาขึน จนผู้ทีปลุกมันต้องระบายยิมเกลือนใบหน้าอย่าง พอใจ และรอยยิมนนั ยิงเบิกบานมากขึน เมือเขาหนั ไปสบตากบั ลกู ค้าคนสําคญั \"มาสเตอร์บราวน์ยินดีรับใช้ สนใจของเล่นชินไหนเชิญ ทดลองเลน่ ก่อนได้เลย แตห่ ากต้องการหาของขวญั วนั โรเซร่าให้คู่ เดตของคุณละก็ ทางเราคงต้องขอแนะนําให้คุณเดินเลยไปอีก ประมาณสองน้อยเมตร ร้านมิกซ์เบลอาจหาของขวญั ทีเหมาะกบั สาวสวยสกั คนได้\"

BarIa’ MIssIon I 11 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè \"ฉันไม่ต้องการของเล่นหรอก แตต่ ้องการตวั เจ้าของร้าน ของเลน่ มากกวา่ \" ลกู ค้าตอบพลางยิมกว้าง ดวงตาสีดําวาวขนึ ทอ ประกายขบขนั ขณะเดนิ มาเกยคางบนเคาน์เตอร์ แล้วถามตอ่ วา่ \"ทํางานหนกั ไมพ่ กั ไมผ่ อ่ น ถ้าจ้างให้ลาออก ต้องใช้จา่ ย เทา่ ไร คณุ เจ้าของร้าน\" บาเรียหวั เราะเสียงดงั ก้องไปทัวร้ าน แล้วตอบว่า \"ว่าที จอมเวทรัตติกาลสาขาอญั มณีผู้โด่งดงั ว่างมากถึงขนาดมีเวลา มาล้อเลน่ ตงั แตเ่ มือไรกนั ลนิ ค”์ ลินคอร์นยืดตัวยืนตรง พลางตอบว่า \"เวิร์นบอกฉันว่า สาวๆ แหง่ ปราการซินเทลล่า[2] หวั ใจสลายเพราะ บาเรีย มิช ชาร์พ ทําตวั เป็นอัจฉริยะหน้าเมือย เรียนหนัก แถมใช้เวลาว่าง ทงั หมดอยใู่ นร้านของครอบครัว จริงจงั เกินไปเปลา่ บา พวกเรายงั เรียนอยเู่ ลย\" บาเรียเดินออกจากเคาน์เตอร์ตรงเข้าไปกอดคอเพือนที แยกย้ายไปเรียนตามปราการทีตวั เองเลือกมาเกือบสามเดือนแล้ว อย่างคิดถึง ความทรงจําทีงดงามทีสุดของการเป็นนักเรียน โรงเรียนเวทแห่งเซวีน่า คือการได้ใช้ชีวิตสามปีกับการเรียนรู้วิชา พืนฐานร่วมกบั เจ้าชายพเนจรผ้โู ดง่ ดงั ลินคอร์น ด.ี ฟรานเชสก้า

12 ¡ÑÅ°Ô´Ò \"นายมาดีเนโซลทําไม\" บาเรียถาม พร้อมกบั ดีดนิวเรียก ห่นุ ยนต์ดแู ลร้าน ให้ออกมาต้อนรับลกู ค้าทีเริมทยอยเข้ามา แล้ว เดนิ นําลนิ คอร์นเข้าไปคยุ ในยงั ห้องทํางานด้านใน \"มีเรืองให้นายชว่ ยนิดหนอ่ ย\" ลนิ คอร์นตอบ \"นิดหนอ่ ย?\" ลินคอร์นยกมมุ ปากขึน พร้อมกบั ยกั ไหลห่ นอ่ ยๆ ทํานอง ไมแ่ ปลกใจทีเพือนรู้ทนั เขา พลางทรุดตวั นงั บนโซฟาโดยไม่รอให้ เพือนเชือเชิญ สว่ นบาเรียก็หนั ไปเตรียมเครืองดืมมาให้ \"ใกล้เทศกาลโรเซร่าแบบนี อยากให้ฉันชว่ ยหาของขวญั ให้ลิล่าละสิ\" บาเรียเดา ขณะวางแก้วนําผลไม้ตรงหน้าลินคอร์น แล้วหนั ไปเทนําร้อนใสก่ านําชาใบเลก็ อยา่ งคลอ่ งแคลว่ \"เปลา่ สกั หนอ่ ย ทําไมฉนั ต้องให้นายชว่ ยเรืองนนั ด้วย\" บาเรียหนั มาเลกิ ควิ ใสเ่ พือนแล้วท้วงว่า \"นอกจากปีแรกที นายหาทางเองแล้ว สองปีหลงั มานี ถ้าไม่ได้พวกฉันช่วย นายจะ หลอกลิลา่ ได้สําเร็จเหรอ\" ลนิ คอร์นสา่ ยหน้าอยา่ งไมเ่ ห็นด้วย “ฉันมีของทีอยากให้อยู่แล้ว แต่ให้พวกนายช่วยเป็นตวั ประกอบตา่ งหาก”

BarIa’ MIssIon I 13 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè การเฉไฉของลินคอร์นทําให้บาเรียหวั เราะขํา \"เจ้าชายเอ๋ยเจ้าชาย ใครจะรู้ว่า ลินคอร์น ดี. ฟราน เชสก้า จะจนแต้มกบั ผ้หู ญิงธรรมดาคนหนงึ \" \"มนั ไมถ่ ึงขนาดนนั สกั หน่อย แตน่ ายต้องยอมรับนะ ว่าลิ ลา่ เป็นผ้หู ญิงทีความรู้สกึ ช้าทีสดุ ในเซวีนา่ แล้ว\" บาเรียยกชุดนําชาของเขามาตังบนโต๊ะรับแขก พลาง ตอบวา่ \"ใช่ ความรู้สกึ ช้า ไมอ่ ย่างนนั จะดงึ สายตาของนายให้อยู่ ทีเธอได้งนั เหรอ เป็นไงละ่ สามเดือนทีไม่ได้เจอกนั นะ่ ร้อนรนละ สิ\" ลินคอร์นยกั ไหลไ่ มต่ อบ แล้วพดู เปลียนเรืองวา่ \"ได้ข่าวว่าคณุ ลุงบาร์นกลับไปอยู่กับคณุ ป้าอมีเรียแบบ ถาวรแล้วเหรอ\" บาเรียพยักหน้า \"ใช่ คุณพ่อรอให้ฉันเป็นนกั เวทฝึกหัด ของปราการก่อน ถึงได้กลบั ไปอย่กู บั คณุ แม่ ฉันเลยขอท่าน...มา พกั ทีร้านแทนทีจะเป็นหอพกั นะ่ \" \"เหรอ มิน่าพักนีฉันถึงได้ ข่าวว่า มาสเตอร์ บราวน์ กลายเป็นสถานทีนิยมของสาวน้อยสาวใหญ่มาพบปะกนั \"

14 ¡ÅÑ °´Ô Ò บาเรี ยยิมอย่างอ่อนใจกับการวกมาเข้ าเรื องทีไม่เข้ าท่า ของเพือน เขาไม่ใช่คนทีผ้หู ญิงจะสนใจหรอก บาเรียรู้ตวั ดี เขาก็ แค่เด็กคนหนึงทีมีความสุขกับการเรียนและงานทีทําทุกวัน ก็ เทา่ นนั \"อย่าลากฉันเข้ าไปในอยู่ในวงเวียนปั ญหาเหมือนนาย เลย เจ้าชาย\" ลินคอร์นแกล้งสง่ สายตาดใุ ห้เพือนทีเรียกเขาด้วยสมญา นามทีเขาไม่ชอบใจ ส่วนบาเรียเมือลดถ้วยชาลงก็ถามต่อด้วย เสียงจริงจงั วา่ \"ตกลงนายต้องการให้ฉนั ชว่ ยอะไร\" \"ไม่ใช่ฉันหรอกทีต้องการความช่วยเหลือ พอดีงานนีได้ รับไหว้วานมาอีกที\" บาเรียเลกิ ควิ \"ไมร่ ับได้ไหม\" \"ไม่ได้\" ลินคอร์นตอบสวนมาทนั ที พลางแย้มยิมอย่าง มนั ใจ ซึงบาเรียขอเอายอดขายทังวนั นีเป็นประกันได้เลย ว่าลิ นคอร์นหมายความตามทีเขาพดู จริงๆ ‘เปลา่ ประโยชน์ทีจะปฏิเสธให้เสียเวลา’ บาเรียคดิ พลาง เอนหลงั พิงพนกั เก้าอีแล้วตอ่ รองวา่

BarIa’ MIssIon I 15 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè \"ฉันต้องเข้าฟังบรรยายสัปดาห์ละสามวัน สลับกับฝึก ภาคปฏิบตั สิ ปั ดาห์ละสามวนั เหลือเวลาพกั แคอ่ าทิตย์ละวนั เดียว ไมน่ บั ทีต้องดแู ลร้านอีก นายยงั คดิ จะเบียดเบียนเวลาทีเหลือน้อย นิดของฉนั อีกเหรอ นา่ เศร้าใจจงั \" \"ฉันรู้ นักพสุธาเวทฝึกหัดทีสอบผ่านอย่างไม่มีข้อกังขา ต้องมีงานยงุ่ อยแู่ ล้วละ นายได้รับสิทธิพิเศษในชนั เรียนทีได้ชือวา่ มีคนเรียนน้อยทีสดุ ในโลกนีนะ จะให้วา่ งได้ยงั ไง\" คําแดกดนั ของเพือน ทําให้บาเรียหรีตามอง \"ต้องมีอะไร ทีมากกวา่ การไหว้วานใชไ่ หม\" ลินคอร์นพยกั หน้า \"และฉนั ไมใ่ ชค่ นเดียวทีนายชวนด้วยใชไ่ หม\" ลินคอร์นเอนหลงั กางแขนทงั สองข้างพาดไปบนพิงพนกั เก้าอีพลางพยักหน้า แล้วตอบว่า \"ก็ไม่มากมาย แต่การมาที ปราการซนิ เทลลา่ ก็ได้หลายคนอยู่ “เวิร์น?” บาเรียเดา ลินคอร์นพยักหน้า แล้วพูดต่อว่า “แล้วก็...รุ่นพีแผนก พฒั นาการเวทอีกคนหนงึ \" บาเรียนงิ คดิ ไป

16 ¡ÑÅ°Ô´Ò \"สนใจไหมละ่ \" \"จะเริมเมือไร\" ลินคอร์นยมิ กว้าง เมือการเจรจาของเขาเป็นผล \"เร็วๆ นีแหละ ฉันยงั หาสมาชิกไม่ครบ ถ้าครบเมือไรจะ สง่ ขา่ วมาบอก รับรองงานนีสนกุ แน\"่ บาเรียยกถ้วยนําชาขนึ จิบ แล้วเปรยขึน \"นกึ วา่ ฉันจะเป็น คนสดุ ท้ายเสียอีก\" \"ไมห่ รอกเพือน มีคนทีคยุ ยากกวา่ นาย\" บาเรียเลกิ ควิ แล้วเดาวา่ \"พวกตวั ประหลาดงนั เหรอ\" ลินคอร์นหวั เราะ \"ฉันไม่อยากได้ยินคําเรียกหาแบบนัน จากปากของคนทีมีแม่เป็นตํานานทีมีชีวิตของแผนกพฒั นาการ เวทหรอกนะ\" บาเรียยมิ ใช่ อมีเรีย บราวน์ คือตํานานตวั ประหลาดของ แผนกพฒั นาการเวททีโดดเดน่ ยิงกวา่ ใคร ตอนแรกเขาซงึ เป็นลูก ก็วางแผนว่าหลงั เรียนจบจากโรงเรียนเวทแหง่ เซวีน่า ก็วา่ จะเข้า เรียนต่อในแผนกนีเหมือนกัน แต่เกือบสามเดือนทีได้เรียนรู้ใน ฐานะนกั พสธุ าเวทฝึกหดั ศลิ าเวทชนั สงู และมนตราพสธุ า ทําให้ บาเรียมองเห็นอนาคตด้านอืนทีนา่ สนใจกวา่

BarIa’ MIssIon I 17 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ \"ก็แล้วแต่จะคิด เรียกรวมพลเมือไรก็บอกมาแล้วกัน ว่า แตโ่ รเซร่าปีนีนายไมต่ ้องให้ฉนั ชว่ ยจริงๆ เหรอ\" ลินคอร์นยกมือขนึ กอดอก \"ทําไมจะไมล่ ะ่ \" บาเรียองึ ไปหลายวินาทีกบั การยอมรับแบบหน้าตายของ เพือน ก่อนจะหวั เราะร่าอยา่ งชอบใจ ลินคอร์น ดี. ฟรานเชสก้า ก็ ยงั เป็นเจ้าชายมาดเยอะไม่เปลียน ทําทีพดู นนั พดู นีวา่ ไมอ่ ยากให้ ชว่ ย สดุ ท้ายก็วางแผนการเอาไว้แล้ว \"ปีนีนายวางแผนอะไร\" \"ไมม่ ีอะไรมากมาย แคอ่ ยากแกล้งคน\" \"หือ?\" ดวงตาสีดําสนิทเปล่งประกายเจ้าเลห่ ์ \"ลิล่าขาดการตดิ อ่ กับฉันมาสองเดือนเแล้ว ถามทีนก็ไม่ยอมบอก ว่ายายเฉือย หายไปไหน ขนาดนีลแอบถาม ทีนยงั ไม่ยอมหลดุ ปากสกั แอะเลย ฉนั เลยจะดดั หลงั ผ้ถู ือสาส์นแหง่ ไฟคนเกง่ เสียหนอ่ ย\" บาเรียกลนั ยมิ พลางถามวา่ \"แล้วแผนการละ่ ...\" ลินคอร์นหรีตามองเพือน \"นายจะไมบ่ อกลิลา่ ใชไ่ หม\" บาเรียยกั ไหล่ \"แล้วทกุ ปีฉนั บอกไหมละ่ \"

18 ¡ÅÑ °Ô´Ò ลินคอร์นพยกั หน้าพอใจ \"ดี อีกสองสามวนั ฉนั ได้ข่าวว่า จะมีการประชุมสมั มนาร่วมระหว่างปราการฟาเรนเซ่[3] กับ ปราการซนิ เทลลา่ ใชไ่ หม\" \"ใช่ ทําไม\" \"ฉนั จะให้นายล้วงความลบั จากผ้หู นนุ หลงั ลลิ า่ \" บาเรียเลกิ ควิ ถามงงๆ \"ใคร?\" ลนิ คอร์นสบตาบาเรียนงิ แล้วตอบว่า \"คนทีนายกบั ฉนั ไม่ อยากเข้าใกล้ทีสดุ หากเป็นไปได้\" บาเรียตาโต พลางสา่ ยหน้าดกิ ขณะทีลินคอร์นเอย่ ตอ่ วา่ \"โคตลั แวนเวริ ์ธ\" ______________________________________________________________ [1] เมเนไทป์ คอื ผ้ทู มี พี ลงั ธาตนุ ้อย รวมไปถึงผ้ทู ไี มม่ พี ลงั ธาตเุ ลย แตม่ พี ลงั เวท [2] ปราการซนิ เทลลา่ ปราการแหง่ รัฐดนิ อร์ต้า [3] ปราการฟาเรนเซ่ ศนู ย์รวมการปกครองของรัฐฟอริโซ่

BarIa’ MIssIon I 19 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ 2 ÁËÒ¨ÍÁàÇ· ดีเนโซล เมืองหลวงแห่งการศึกษา และเป็นดินแดนที พิสูจน์ถึงภูมิปัญญาของมนุษย์ทีประสงค์จะดําเนินชีวิตตาม ครรลองของธรรมชาติ ด้วยภูมิประเทศทีเป็นหุบเขาซึงมีหน้าผา ตดั โอบรอบทงั สีด้าน ประชากรดงั เดมิ ของเมืองนีจึงอาศยั อยตู่ าม ผนงั หน้าผาตดั นนั ด้วยการขดุ เจาะและดดั แปลงมนั มาเป็นทีอยู่ อาศัย โดยใช้ ภูมิปัญญาดังเดิมของชนเผ่าซินเทลร่วมกับ นวัตกรรมสมัยใหม่ด้วย ทําให้พวกเขายังคงดํารงวิถีชีวิตแบบ เรียบง่ายทีเคยมีมาเอาไว้ได้อยา่ งเหนียวแนน่ เส้นทางบนผนงั หน้าผาถกู สร้างขึนเชือมตอ่ ระหว่างช่อง แต่ละช่องทีเจาะเข้าไปในผนงั ของหน้าผา เพือใช้สญั จรติดต่อ ระหว่างกนั จงึ กลายเป็นหลกั ฐานทียอดเยียมทางสถาปัตยกรรม

20 ¡ÅÑ °´Ô Ò ซึงแทรกซึมเข้าไปอยู่ร่วมกับโครงสร้ างตามธรรมชาติอันเก่าแก่ ทีสดุ ได้อยา่ งกลมกลืน แถมยงั บง่ บอกถึงวิถีการดําเนินชีวิตได้เป็น อย่างดี ระหว่างแต่ละแถวของช่องหน้าผามีบนั ไดทอดเป็นทาง ยาวสงู ขนึ ไปและเชือมตอ่ ถึงกนั เป็นถนนคนเดนิ สตั ว์พาหนะชนิด ตา่ งๆ ทกุ รูปแบบตา่ งก็สญั จรกนั อยา่ งมีระเบียบ ทา่ มกลางความ วุ่นวายของเมือง ซึงได้จัดสรรปันส่วนพืนทีใช้สอยเอาไว้อย่าง เหมาะสม ดีเนโซลเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของเซวีน่า ทีกําหนด จํานวนประชากรทีจะเข้ าไปอาศัยรายล้ อมอยู่ในบริ เวณรอบๆ ปราการ ไม่ให้มีจํานวนหนาแน่นจนเกินไป เพือป้องกันไม่ให้ ปราการแห่งปั ญญานีถูกห้ อมล้ อมด้ วยสิงรบกวนทีมากเกินไป พืนทีหนึงในสามบนผนงั ผาทังสีด้าน จึงเป็นเส้นทางสญั จรทีใช้ เชือมตอ่ กบั ชมุ ชนทีชานเมือง ซงึ ออกแบบการวางผงั เมืองไว้อย่าง ดีเยียม และนันเป็นอีกความยอดเยียมของปราการซินเทลล่า ปราการทีสร้างขนึ และคงอยเู่ พือภมู ปิ ัญญาแหง่ เซวีนา่ บาเรียเองก็ภูมิใจในปราการแห่งปัญญานีเช่นกัน วินาที แรกทีเขาเห็นปราการแหง่ นีเมือยงั เด็ก เขาจําได้ว่าเขากอดขาพ่อ ของเขาแน่น และเสียงหัวเราะขําของผ้เู ป็นพ่อยังดงั ก้องอยู่ในหู เขาอยเู่ ลย พอ่ จบั เขาให้ขีคอขณะทีรถลากด้วยตวั ทิงเจอร์วิงวนไป รอบปราการ ส่วนแม่เขาก็ชีชวนให้ดไู ปรอบๆ พร้อมเล่าให้ฟังว่า

BarIa’ MIssIon I 21 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè ตอนทีทา่ นยงั เป็นนกั เวทฝึกหดั ทา่ นเดินไปตามปราการซินเทลล่า อยา่ งมีความสขุ แคไ่ หน ‘สักวันนะจ้ะ ถ้าลูกมีความขยนั มากพอ ปราการนีก็จะ ต้อนรับลกู ’ อมีเรีย บราวน์ คณุ แม่คนเก่งของเขาบอก และมนั ก็ กลายเป็นความจริงในเวลาตอ่ มา ‘ผมจะขยนั ฮะ’ บาเรียจําได้ว่าตอบรับแมไ่ ปอยา่ งนนั โดย ไม่รู้ว่า ปราการแห่งนีจะต้อนรับเขาหรือไม่ มันอาจต้องมีสิงที มากกวา่ ความขยนั ตงั แตพ่ อ่ กบั แมม่ าเปิดร้านมาสเตอร์บราวน์ทีดีเนโซล บา เรียได้พบปะเด็กๆ ในรุ่นเดียวกนั มากขึน และได้รู้ความจริงวา่ เขา ไม่เหมือนเด็กคนอืน เขาเป็นเมเนไทป์ และแม้แต่เมเนไทป์ ด้วยกนั เขาก็ยงั แตกตา่ งจากเด็กทีเป็นเมเนไทป์ ทวั ไป เพราะเขา เป็นลูกครึงด้วย เป็นความแตกต่างทีคนอืนคิดว่าเขาจะรู้สึก ลําบาก แตส่ ําหรับบาเรีย เขากลบั รู้สกึ สนกุ สนุกทีได้เห็นเด็กทีเก่งกว่าเขา และสนุกทีได้เห็นเด็กที ออ่ นด้อยกวา่ เขา มนั ดเู ป็นเรืองตลกทีเขาไมไ่ ด้เดือดร้อนเมือต้อง อยตู่ รงกลางระหวา่ งคนสองพวกนนั สิงทีเขาทําก็แค่ ไมท่ ําให้คน ทงั สองกลมุ่ หนั มาสนใจเขา

22 ¡ÑÅ°Ô´Ò ‘ไมว่ า่ จะอยทู่ ีไหน กบั ใคร การทําตวั ให้ไม่เป็นทีผิดสงั เกต ย่อมดีกวา่ ตกเป็นเปา้ สายตานะบา’ คณุ พ่อยําเสมอ และบาเรียก็ เหน็ ด้วย แตด่ เู หมือนความคิดนีจะไม่เหมาะกบั เปา้ หมายของเขา ในวนั นีเทา่ ไร “ไงพ่อคนดี ไม่ไดเจอกันนานนะ ทุกทีเห็นเกาะติดซิลค์ ตลอด” โคตลั แวนเวิร์ธ จอมเวทพฤกษาฝึกหดั เอ่ยทกั บาเรียทนั ที ทีเขาก้าวเข้ามาในห้องบรรยาย ถ้ารุ่นพีซงึ เคยร่วมปฏิบตั ิภารกิจ ด้วยกันมาหลายครังอยู่คนเดียว บาเรียก็พร้ อมจะเข้าไปเสวนา ด้วยหรอกนะ แต่ชายหนุ่มรุ่นพีทียิงโตใบหน้ากลับยิงห่างไกล ความหล่อ แต่ดนั ไปใกล้เคียงความสวยมากเข้าไปทุกที หนําซํา ตอนนียงั อย่กู ลางดงนกั เวทฝึกหดั และจอมเวทฝึกหดั ของทงั สอง ปราการด้วยนีสิ เขาเลยทําทา่ ไมค่ อ่ ยถกู “สวสั ดีครับรุ่นพี” บาเรียเอ่ยเสียงนอบน้อม โคตลั เดิน ออกจากกลุ่มเพือนมาหาบาเรีย แล้วยกมือแกวง่ สลบั ไปมาเหนือ หวั ตวั เองกบั หวั ของบาเรีย แล้วพดู วา่ “นายสงู ขนึ อีกแล้วเหรอเนีย” บาเรียมองความตา่ งของสว่ นสงู ทีโคตลั กําลงั คะเนอยู่ ซงึ ดูเหมือนเขาจะสูงกว่าโคตลั เล็กน้อย แล้วหันไปมองรุ่นพีอย่าง

BarIa’ MIssIon I 23 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ระมดั ระวงั ใครจะไปรู้วา่ ตวั อนั ตรายแห่งปราการฟาเรนเซ่อาจไม่ พอใจกบั สว่ นตา่ งของความสงู นนั แล้วทําอะไรแผลงๆ ขนึ ก็ได้ ‘ใช่ว่าเขาไม่เคยทําซะทีไหน’ บาเรียคิดพลางตอบด้วย รอยยมิ ออ่ นวา่ “คงจะหยดุ สงู เร็วๆ นีแหละครับ” โคตลั ยกั ไหล่ แล้วออกเดนิ ไปพร้อมกนั บาเรียพลางพดู วา่ “นายมาได้พอดีเลย ฉันเริมเบือคุยแล้ว ไปหาทีนังกัน วันนีร้ านมาสเตอร์บราวน์เปิดหรือเปล่า ว่าจะไปซือของเล่นไป ฝากฟลนิ น์กบั โลวีสกั หนอ่ ย” “วันก่อน...” ‘ลินค์เพิงซือไป’ บาเรียชะงักคําพูด ตอ่ จากนนั แล้วกลืนหายไปทนั ที เมือนกึ ถึงเรืองทีเพือนสนิทไหว้ วานขนึ มาได้ กอ่ นจะเปลียนไปเป็นอีกเรืองวา่ “วนั ก่อนพีซลิ ค์เพงิ สงั ซือไปนีครับ” “ซิลคจ์ ะเข้าใจอะไรเกียวกบั เดก็ ซือแตข่ องนา่ เบือ เนียคง เน้นแต่พวกของเล่นทีใช้ฝึกพลงั พืนฐานละสิ ฉันอยากได้อะไรที แรงกวา่ นนั สกั หนอ่ ย เจ้าตวั แสบสองคนนนั จะได้สนกุ มากขนึ ” “อ้อ ได้ครับ” บาเรียรับคํา พลางมองไปทางเหล่าสาว น้อยทีมองโคตลั อยา่ งเสียดาย ทีหน่มุ เนือหอมแหง่ ปราการฟาเรน

24 ¡ÅÑ °´Ô Ò เซไ่ มก่ ลบั ไปหาพวกเธอเสียแล้ว สําหรับพวกเธอ โคตลั แวนเวิร์ธ คงเป็นหนมุ่ ในฝัน แตก่ บั บาเรียและเพือนทีใกล้ชิด หากเป็นไปได้ ก็ขออยหู่ า่ งๆ ไว้จะดีกวา่ “เห็นว่าเจ้าหน่มุ สายฟ้าของเราก็มาเข้าทีนีด้วยนี ไม่เห็น มาเข้าประชุม” โคตลั ถามเมือนังลง ขณะมองบาเรียบิดเปิด ลกู แก้วเก็บของเพือหยิบสมดุ บนั ทกึ ออกมาวางอยา่ งเตรียมพร้อม “เวิร์นเลือกสาขาเสนาธิการครับ เห็นว่ามีการปรับ พืนฐานด้วยการให้นกั เรียนทงั ชนั ออกไปทําภารกิจเลย วนั นีคงจะ กลบั มาแล้วละครับ” บาเรียตอบ พลางหนั ไปค้อมศีรษะให้รุ่นพี จอมเวทฝึกหดั หลายคนทีพากนั เดนิ มานงั “นนั สินะ สัมมนาวันนีเกียวกับแผนงานการปรับสภาพ ดนิ ของคมู ีร่า ฟอเรส นกั ศลิ าเวทสายตํารับตาํ ราคงไมม่ าร่วม” บาเรียยิมกับคําเปรียบเทียบของโคตลั ถึงนกั เวทฝึกหัด กวา่ คอ่ นทีเข้าเรียนทีปราการซินเทลล่า ซงึ ขนึ ชือว่าเป็นปราการที มีการฝึกฝนพลงั เวทน้อยทีสดุ “ยมิ ทําไม” บาเรียหุบยิม แล้วตอบอย่างระมัดระวังว่า “แค่ยิมครับ และคิดว่ารุ่นพีพูดเบาลงหน่อยก็ดี เพราะยงั ไงทีนี ก็คือปราการ ซนิ เทลลา่ รุ่นพีคงไมอ่ ยากมีเรืองแนๆ่ ”

BarIa’ MIssIon I 25 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè โคตลั ยกั คิวเหมือนท้าทาย แตก่ ่อนทีจะพดู อะไรตอ่ เสียง เรียกบาเรียก็ดงั ขดั ขนึ มาจากด้านหลงั เสียกอ่ น “บา!” บาเรียหนั ไปตามเสียงเรียก พร้อมกบั ทีเจ้าของเสียงเรียก ทีตรงมารัดคอเขาพร้อมกบั เสียงโหวกเหวกโวยวายตามนิสยั “คิดถึงนายเป็นบ้าเลย สามเดือนเหมือนสามสิบปี ทําไม นายไม่สอบเข้าปราการฟาเรนเซฮ่ ะ” ชิลด์ คาโรต้า พดู พลางรัด คอบาเรียแน่นขึนอย่างหมันเขียวจนบาเรียแทบหายใจไม่ออก กอ่ นจะรีบแย้งเมือเพือนคลายแขนทีรัดกลบั อยา่ งอารมณ์ดีวา่ “พูดผิดหรือเปล่านาย นายต่างหากทําไมไม่สอบเข้า ปราการซินเทลลา่ ใครกนั แนท่ ีหนีใคร” “อ้ะ รุ่นพีโคตลั สวสั ดีครับ ขอโทษทีทกั ทายช้า ผมดีใจที เจอเพือนมากไปหนอ่ ย” ชิลดร์ ้องทกั ด้วยใบหน้ายมิ แย้ม “ไม่เป็นไร เพิงห่างกันสามเดือนก็อย่างนีแหละ เหงาใช่ ไหมละ่ ” “ทีสดุ เลยครับ ผมกบั บาเป็นรูมเมทกนั อยู่ด้วยกันมาตงั สามปี พอแยกกนั เลยแปลกๆ เนอะบา”

26 ¡ÅÑ °Ô´Ò บาเรียพยักหน้า ชิลด์เลยเอ่ยต่อ “นายได้รับการติดต่อ จากลนิ ค์หรือเปลา่ ฉนั หวงั วา่ ...” ปึก! เสียงสมุดบนั ทึกทีบาเรียวางไว้บนโต๊ะถกู ใครบางคนชน จนร่วง จึงขดั จงั หวะการเล่าเรืองของชิลด์ไว้ ทําให้ทงั สองคนหนั ไปมอง แต่ไม่พบอะไร จนกระทงั เห็นเส้นผมหยกั ศกปกุ ปยุ สีขาว เหมือนขนตวั เชรีพโผลข่ นึ มาจากใต้โต๊ะ “เออ...ขอโทษนะ นีสมดุ ” เสียงเล็กดงั เบาๆ มาจากกล่มุ ผมสีขาวทีเหน็ แตห่ วั กลบั ยงั ไมโ่ ผลพ่ ้นขอบโต๊ะ “เด็กๆ เขาไม่เห็นรุ่นพีหรอกครับ ถ้ารุ่นพีไม่เงยหน้า รุ่น พีเชรีพ” โคตลั แซว คนทีเป็นเจ้าของเส้นผมทีเหมือนขนของตวั เช รีพ แถมชือก็ยงั เหมือนกันอีกเงยหน้าขึน เผยให้เห็นดวงตาสีฟ้า สดทีดงู ่วงงนุ “เฮ้ย!” ชลิ ด์ร้องอทุ าน เมือคนทีตวั สงู แคข่ อบโต๊ะเงยหน้า มองพวกเขา ซึงมีหน้าตาไม่ต่างจากเด็กอายุสิบขวบทีทําตวั แก่ แดดไปเอาแว่นทรงกลมสีเงินของคุณตามาใส่เล่นมากกว่า ดู อย่างไรก็ไม่น่าจะใช่ผ้ทู ีจะมาเข้าร่วมสมั มนาระดบั นกั เวทฝึกหดั ของห้องนีแนๆ่

BarIa’ MIssIon I 27 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “ขะ...ขอโทษนะ ฉันซุ่มซ่ามไปหน่อย นี สมุดเธอ” เด็ก น้อยซึงเสียงก็ยงั เหมือนเด็กมากๆ เอย่ ขนึ ในมือเล็กกระจิวสมตวั ยกสมุดของบาเรียขนึ ไปวางบนโต๊ะ แล้วหนั ไปยิมให้โคตลั พลาง ก้าวขนึ ไปยืนบนชนั อฒั จนั ทร์ของห้องบรรยายชนั เดียวกบั ทีพวก บาเรียยืนอยู่ ทําให้เขาดสู งู กว่าขอบโต๊ะขนึ มาหน่อย แตถ่ ึงอย่าง นนั ก็ยงั ตวั เตยี อยดู่ ี “โคตลั สบาย?” “ครับ สบายด”ี โคตลั ตอบโดยไมม่ ีทา่ ทีล้อเล่นเหมือนเช่น ทกุ ที เชรีพพยักหน้า แล้วหันไปพยกั หน้าให้นักเวทฝึกหัดอีก สองคนอยา่ งขอโทษอีกครัง แล้วหนั ไปพดู กบั โคตลั วา่ “เอาไว้คอ่ ยคยุ กนั นะ” “ยินดคี รับรุ่นพี” เสียงตอบรับอย่างนอบน้อมของโคตัล ทําให้บาเรียอด ถามรุ่นพีตวั แสบ หลังจากเด็กประหลาดเดินคล้อยหลังไปแล้ว ไมไ่ ด้วา่ “ใครเหรอครับ รุ่นพี”

28 ¡ÑÅ°Ô´Ò “ใช่ ใครครับ รุ่นพี เป็นลูกของรุ่นพีคนไหนหรือเปล่า” ชิลด์ถามต่อติดๆ ก่อนจะร้ องโอดอวยเพราะโดนโคตัลเขกหัว พร้อมคาํ ตอบทีวา่ “เชรีพ กลาสตลิ ว่าทีตํานานมีชีวิตของแผนกพฒั นาการ เวท เหน็ อยา่ งนนั นะ่ เขาเป็นมหาจอมเวท[1] แล้วนะ” “ฮะ!” สองหนมุ่ อทุ านขนึ พร้อมกนั ขณะทีโคตลั พดู ตอ่ วา่ “แล้วเดก็ ทีวา่ ของพวกนายนะ่ อายุ 25 ปี แล้ว” “ฮะ!!” “สุดยอด” ชิลด์พึมพํา แล้วรีบลกุ ไปนงั ทีนงั ของตวั เอง เมือมาสเตอร์ผ้รู ับผดิ ชอบดาํ เนินการสมั มนาปรากฏตวั ขนึ “แล้วคอ่ ยคยุ กนั ตอนกินข้าวนะบา” ชิลด์พูดนดั แนะทิง ท้ายกอ่ นจากไป บาเรียยมิ รับพลางเหลือบมองโคตลั เลก็ น้อย ‘คงต้องอาศยั โอกาสอืนแล้ว’ บาเรียคดิ เชรีพ กลาสตีล ขยบั กระเป๋ าสะพายให้เข้าทีขณะอ้าปาก หาวหวอด เพราะโครงการศกึ ษาการพฒั นานํายาเคลือบเส้นไหม ทนพลงั เวททีเขากําลงั ทําอยู่ มนั ยืดเยือกว่าทีคิด สามวนั สามคืน

BarIa’ MIssIon I 29 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ มาแล้วทีเขาไม่ได้ออกจากห้องวิจยั และต้องจําใจออกมาในช่วง เช้าวนั นี ก็เพราะการสมั มนาวางแผนฟื นฟสู ภาพดินในคมู ีร่า ฟอ เรสนีแหละ ทําให้เขาไม่มีสมาธิมากพอทีจะฟังการบรรยายครังนี เลย ‘เดียวคอ่ ยไปดกู ารบรรยายย้อนหลงั เอาแล้วกนั ’ เชรีพบ อกตัวเอง ขณะไต่บันไดทางเดินลงจากอัฒจันทร์ไปยังพืนชัน ลา่ งสดุ โดยไมใ่ สใ่ จคนรอบข้าง เขาต้องการกลบั ไปดผู ลวิเคราะห์ ของการทําปฏิกิริยาทีห้องทํางานของเขา ก่อนจะกลบั มาเข้าห้อง บรรยายอีกครังในตอนบา่ ย “ไมก่ ินข้าวด้วยกนั ก่อนเหรอคะคณุ เชรีพ” เสียงทกั ดงั มา จากกลมุ่ รุ่นน้อง เชรีพจงึ หนั ไปสา่ ยหน้าปฏิเสธ “ไมล่ ะ ขอบใจ” จากนนั เช รีพก็หนั ไปตงั หน้าตงั ตาเดินลงบนั ไดอยา่ งระมดั ระวงั แทน กระทงั ลงมาถึงชันล่าง มหาจอมเวทผู้มีส่วนสูงเพียงหนึงร้ อยยีสิบ เซนติเมตรก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกทีมาถึงเป้าหมายอย่าง ปลอดภยั “ทําไมต้องให้ไปนงั เสียสงู ด้วยนะ” เชรีพบน่ งึมงํา ทงั ทีรู้ดี อยู่แล้ ว ว่าเก้ าอีในห้ องสัมมนาแห่งนี จัดไว้ อย่างถูกต้ อง ตามลําดบั จอมเวทศลิ าเป็นจอมเวทแหง่ หลกั การ ทกุ อยา่ งทีพวก

30 ¡ÅÑ °Ô´Ò เราทํา มีความหมายเสมอ ผู้ทีอาวุโสสูงกว่าต้องนงั อยู่ด้านบน เพือมอบพืนทีการเรียนรู้ให้แก่รุ่นน้องทีน่ารัก เชรีพยินดีเดินขึน เดินลง หากนนั จะทําให้รุ่นน้องมีสภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ทีดี แตร่ ุ่นน้องบางคนก็ใช้พืนทีทีดีนีมานงั หลบั เสียอย่างนนั ซงึ จะเห็น ภาพนนั มากขนึ หากชนั เรียนนีต้องเรียนร่วมกบั จอมเวทอคั คี ‘คนเยอะจริง สงสยั ต้องใช้ทางลดั กลบั ไปทีห้อง’ เชรีพคดิ ขณะกําลงั ฝ่ าดงขาทีเดินกันขวกั ไขว่ของเหล่าผ้มู าสมั มนาอย่าง ออ่ นใจ แตข่ ณะทีเขากําลงั จะก้าวเข้าไปยงั เส้นทางลดั ตามทีตงั ใจ ขาของใครบางคนก็ปรากฏตรงหน้าอย่างปัจจุบันทนั ด่วน และ ชนเชรีพเข้าอยา่ งจงั พร้อมกบั เสียงตะโกนดงั ลนั “บา! ชิลด!์ คดิ ถงึ พวกนายจงั เลย” ปึก! แรงปะทะจากบาร์เรียร์ป้องกันตวั ของเชรีพ ทําเอา เจ้าของเสียงตะโกนทีชนกับเชรีพชะงักงัน แล้วก้มมองดู เป็น จังหวะเดียวกับเชรี พทีเงยหน้ าขึนมองรุ่ นนน้ องตัวโตทีแสนจะ โหวกเหวกโวยวายอยา่ งเอาเรือง ‘เดก็ คนนีไมร่ ู้หรือไง ว่าทีซินเทลล่านกั เรียนจอมเวทห้าม ใช้เวทบนโถงทางเดิน แย่จริง’ แตย่ งั ไม่ทนั ทีทีเชรีพจะพดู ตกั เตือน รุ่นน้อง เจ้ารุ่นน้องตวั โตก็คว้าตวั เขาลอยขึน พลางหนั ซ้ายหนั ขวา พร้อมกบั พมึ พําวา่

BarIa’ MIssIon I 31 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อ๊ะ! ลูกใครหว่า มาหลงอยู่แถวนีเนีย ไอ้หนูหลงทาง หรือเปลา่ ” “เปล่า” เชรีพตอบเสียงห้วนนิดๆ พลางดนั ตวั ออกห่าง แตอ่ ีกฝ่ายก็รัดแนน่ ขนึ พลางดเุ ขาเสียอีก “อยู่นิงๆ สิเจ้าหนู วันนีมีสัมมนา คนเยอะ เดียวก็โดน เหยียบแบนหรอก นีคงหลงกับรุ่นพีสักคนละสิ ต้องพาไปให้ มาสเตอร์ผ้ดู แู ลแล้ว ใจเยน็ นะเจ้าหนู อีกแป๊ บก็เจอพอ่ แมแ่ ล้วละ” “วางฉันลง” เชรีพเอย่ อย่างใช้ความอดทน แตเ่ ขาคงพดู เบาไป คนทีอ้มุ เขาอยจู่ งึ ไมไ่ ด้ยิน หรือไม่ เจ้าเดก็ ไร้มารยาทนีก็คง มวั แตต่ ะโกนบอกเพือนทีอยหู่ า่ งออกไปวา่ “เจอเด็กหลงอ๊ะ เดียวฉันเอาเด็กนีไปให้มาสเตอร์ก่อน มี เรืองจะคยุ กบั พวกนานเตม็ เลย เดยี วมา...” “วางฉนั ลง” เชรีพพดู อีกครัง พร้อมกบั ยกมือขึนแตะแก้ม รุ่นน้อง จนเจ้าของเส้นผมสีนําตาลเข้มประกายเขียวหม่นหนั มา มอง “อยา่ ซนสิเดก็ น้อย ทีนีคนมนั เยอะ เดียวก็โดนชนกระเด็น อีกหรอก”

32 ¡ÑÅ°Ô´Ò “คนทีจะกระเด็นมนั คณุ ตา่ งหาก ปล่อยผมลงได้แล้ว รุ่น น้อง” เชรีพเอย่ ช้าๆ และชดั นีนา่ จะเป็นประโยคทียาวทีสดุ ในรอบ สปั ดาห์นีของเขา แตเ่ ขาไม่อยากเสียเวลาไปกบั รุ่นน้องตาถวั อีก แล้ว “ละเมออย่เู หรอ เจ้าหนู ใครรุ่นน้องใคร ไปเลย นายต้อง ไปอย่กู บั มาส...” เสียงของรุ่นน้องจอมอวดดีชะงกั ค้างเหมือนกบั ตลอดทังร่างของเขาถูกแช่แข็ง ผ้คู นรอบข้างตา่ งหนั มามองร่าง ของชายหน่มุ ทียืนชะงกั ค้างอยู่กลางวงมนตราศิลาเวทกนั อย่าง แตกตืน ขณะทีเหลา่ ผองเพือนของรุ่นน้องคนนีก็รีบวิงมาหาเพือน ผ้เู คราะห์ร้ายหน้าตาตืน “เวิร์น! รุ่นพี!” เชรีพหนั ไปมองเจ้าของเสียงเรียก นกั เวทฝึกหดั ทีตดิ เข็ม กลัดปราการซินเทลล่ากับปราการฟาเรนเซ่วิงนําหน้ าจอมเวท ฝึกหดั อีกคนทีเขารู้จกั ดี โคตลั แวนเวิร์ธ ‘เด็กของปราการซินเทลล่านัน ชืออะไรนะ เหมือนเคย เห็นในประวัติของคนทีจะมาเรียนมนตรากับเรา อ้อ บาเรีย มิช ชาร์พ’ เชรีพคดิ พลางลอยตวั ออกจากอ้อมแขนของเวิร์น แล้วทิง ตวั ลงยืนบนพืน

BarIa’ MIssIon I 33 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ดแู ลเพือนของคณุ ด้วย ดเู หมือนเขาจะเป็นคนพูดไม่รู้ เรือง” เชรีพเอ่ย ขณะขยบั กระเป๋ าสะพายให้เข้าที แล้วหนั ไป สบตาโคตลั ทีเปลง่ ประกายขบขนั “อ้อ อย่าปล่อยให้คณุ คนนียืนอยู่ตรงนีนานนกั ล่ะ เดียว จะโดนใคร...” เชรีพเอย่ ถึงตรงนีก็หยดุ ปรายตามองเวิร์นทียืนตวั แข็งทืออยู่ แล้วพดู ตอ่ วา่ “...ชนกระเดน็ เสียก่อน” “ครับ รุ่นพี ขอโทษแทนเวิร์นด้วยทีทําให้ลําบาก” บา เรียรีบรับคาํ เชรีพส่ายหน้า แล้วพึมพําขณะเดินผ่านรุ่นน้องทีพากัน หลีกทางให้อย่างเกรงใจ คนทีรู้จกั ก็หลบให้อย่างยําเกรง สว่ นคน ทีไม่รู้จกั ก็เมียงมองมาอยา่ งสนใจ จนเชรีพพ่นลมหายใจออกมา อยา่ งเหนือยหนา่ ย ‘ชือเวิร์นงนั เหรอ อยา่ ให้เจอกนั อีกก็แล้วกนั ’ ___________________________________________________________________ [1] ตาํ แหน่งของจอมเวทในเซวีนา่ เรียงลําดบั ขนั ตามคณุ วฒุ ิ ดงั นี จอมเวท มาสเตอร์ มหาจอมเวท ศาสตราจารย์ ผู้ชว่ ยศาสตราจารย์จอมเวท รองศาสตราจารย์ จอมเวท และศาสตราจารย์จอมเวท โดยตาํ แหน่งตงั แตผ่ ้ชู ว่ ยศาสตราจารย์จอมเวทเป็น ต้นไปต้องได้รับการแตง่ ตงั จากปราการแตล่ ะแหง่ ตามผลงานทที าํ คณุ ประโยชน์ตอ่ รัฐ

34 ¡ÑÅ°Ô´Ò 3 àÃÍè× §ÅÒí ºÒ¡ã¨¢Í§ªÔÅ´ “ดีเทา่ ไรแล้วทีคณุ เชรีพไมท่ ํามากกว่านีน่ะ มีอย่างทีไหน ไม่ดูตาม้าตาเรือเสียบ้างเลย เสียงของมาสเตอร์นาราย่า มาจีส ผ้รู ับผิดชอบดแู ลห้องพยาบาลของปราการซินเทลล่าเอ่ยเสียงดุ ขณะทีเวิร์น ชิลด์ และบาเรีย ยืนก้มหน้ารับการตําหนิมากว่า สามสิบนาทีแล้ว “ผมไม่คดิ วา่ ...” เวิร์นกําลงั จะพดู แก้ตา่ งให้ตวั เอง แตบ่ า เรียรีบเลือนมือไปแตะมือเพือนให้หยุดเสียก่อน ซึงนบั เป็นผลดี เพราะมาสเตอร์พดู ปิดท้ายการตาํ หนดิ ้วยคาํ วา่ “...เลยเสียเวลําเวลาไปโดยไม่ได้ฟังการสมั มนากนั เลย ไปตามดกู ารบรรยายย้อนหลงั ทีห้องบนั ทึกการเรียนด้วยละ่ ครูไม่ อยากให้ใครมาว่าเด็กของซินเทลล่าได้ วา่ ไม่รับผิดชอบ โตๆ กัน แล้ว”

BarIa’ MIssIon I 35 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè “ครับ มาสเตอร์” ทังสามคนรับคําพร้ อมกัน แล้วโค้ง คาํ นบั มาสเตอร์ ก่อนจะเดนิ ตวั ลีบออกจากห้องพยาบาล “ให้ตาย เมือยชะมดั แล้วนีพีโคตลั ทิงเราเลย หนีเอาตวั รอดจริงๆ” เวิร์นบ่นพลางบิดตวั เพือคลายกล้ามเนือ ชิลด์ทีเดิน ตามมาตดิ ๆ จงึ พดู แทรกขนึ วา่ “นายเมือย แต่พวกฉันสิซวย โอย แต่ก็ขําท่าทางนาย ตอนนนั อ้ะ เวิร์น แขง็ ทือเป็นหินเลย มนตรานนั มนั อะไรนะบา” “มนตราอลั มรู ์ คิดแล้วยงั เสียวแทนนายอยเู่ ลย” บาเรีย ตอบ พลางวาดมือไปทางใบไม้ทีเพิงปลิวผ่านหน้าไป ทนั ใดนนั วงมนตราซงึ คล้ายกบั ทีเชรีพทําเมือครู่ก็ปรากฏขนึ ใต้ใบไม้ทีลอย อยู่ ทําให้ใบไม้นนั หยดุ ชะงกั อยใู่ นวงมนตรา “เสียวทําไม ก็แคม่ นตราทีสงั ให้หยดุ การเคลือนไหว” “...ก็ใช่ แต่ถ้าเขาร่ายมนตราดดั แปลงอีกนิดหนึง มนั จะ กลายเป็บแบบนี” ฟบุ ! ฟ่ !ู ใบไม้ทีลอยนิงอยู่ กลายเป็นหินไปทนั ที ก่อนจะสลายตวั เป็นผงฝ่นุ ไปตอ่ หน้าตอ่ ตาของทกุ คน “สดุ ยอด!” ชลิ ดอ์ ทุ าน ขณะทีเวิร์นมองตาค้าง

36 ¡ÑÅ°Ô´Ò บาเรียลดมือลงสง่ ยิมให้เพือน พลางอธิบายตอ่ วา่ “อัลมูร์ ทีสอนให้ นักเวทฝึ กหัดอย่างพวกเรา มันแค่ พืนฐานเท่านัน แต่ถ้าเป็นจอมเวทขึนไป อัลมูร์จะซับซ้อนและ ควบคมุ ได้ยากกวา่ มาก ดงั นนั มาสเตอร์นารายา่ ถึงได้บอกว่าโชค ดไี ง ทีรุ่นพีเชรีพไมท่ ําอะไรนาย” เวิร์นกลืนนําลายอยา่ งยากเย็นอยา่ งนึกเสียวอยา่ งบาเรีย วา่ บาเรียจึงตบไหล่ปลอบใจเพือน “เอาน่า วันหลังก็อย่า ทึกทักเอาเองแล้วกัน เจอรุ่นพีคราวหน้าก็ขอโทษรุ่นพีเขาเสีย ด้วย” “แต่ก็แปลกเนอะ ทําไมถึงตัวเล็กอย่างกับเด็ก อายุก็ ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว” ชิลด์ถามยงั ติดใจไมห่ าย ขณะทีทงั หมดเดินไป ตามทางเดนิ เข้าสหู่ อพกั นกั เวทฝึกหดั ของปราการซินเทลลา่ “ไมร่ ู้สิ พวกเราอยทู่ ีนีมาสามเดือน ก็เพิงได้เจอรุ่นพีคนนี ก็วนั นีแหละ ว่าแตว่ ่า ดเู หมือนฉันจะมีเรียนกับรุ่นพีคนนีด้วยนะ ถ้าจําไมผ่ ิด ต้องไปดตู ารางเรียนอีกที” บาเรียพดู พลางพยกั พเยิด หน้ากบั เวริ ์น “จริงๆ ยิงฉนั อยหู่ อพกั ประจําในปราการ พวกขา่ วลือของ รุ่นพีนะ่ เร็วจะตาย แตไ่ ม่เคยได้ยินอะไรเกียวกบั เรืองนีเลย” เวิร์น

BarIa’ MIssIon I 37 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹Õè เอ่ยอย่างครุ่นคิด พลางเดินนําเพือนทงั สองคนผ่านสะพานหินที พาดไปยงั เกาะลอยซึงถูกยกขึนเป็นหอพกั สําหรับนกั เวทฝึกหัด ของปราการ “เอ่อ เวิร์น ฉันนอนห้องเดียวกับนายได้ไหม ขีเกียจกลบั บ้าน” คาํ ขอของเพือน ทําให้เวริ น์นหนั มองแล้วยกั ควิ “คนรักบ้านอย่างนาย ทําไมไม่อยากกลบั ล่ะ มีอะไรหรือ เปลา่ “ “เบือออกงานเลียงน่ะสิ แม่ชอบให้ฉันออกงานเลียงเป็น เพือนเขา นา่ เบอื ตายชกั ” ชิลดบ์ น่ อบุ จนเวิร์นหวั เราะเสียงดงั ขนึ “โห พ่อคณุ ชายแหง่ ทิงเจอร์ฮาเวสเชียน[1] ทีเมือก่อน เห็นดีด๊าชอบไปงานแทนพ่อจะตาย ไหนบอกต้องสร้างเครือข่าย ไว้ไง ตอนนีทําไมไมอ่ ยากไปแล้วละ่ ” ชิลด์เขม่นเวิร์ นทีโดนย้ อนก่อนจะหันไปหาบาเรี ยนแล้ ว พดู วา่ “ก็ไปกบั พอ่ มนั ไมเ่ หมือนไปกบั แมน่ ีหวา่ ไม่เป็นไร ถ้านาย ไมส่ ะดวก ฉนั ไปนอนบ้านบาก็ได้” บาเรียยกั ไหล่ “ยงั ไงก็ได้ แต่นายไม่ได้เจอปัญหายงุ่ ยาก อยใู่ ชไ่ หม”

38 ¡ÅÑ °Ô´Ò คําพูดจีใจดําเพือนแบบนัน ทําให้เวิร์นทีกําลังทาบมือ เพือปลดสลกั กญุ แจห้องพกั ตวั เองหวั เราะร่า “ชลิ ด์ผ้เู ก่งกาจจดั การได้ทกุ เรืองราวคนนนั กําลงั ตกทีนงั ลําบากงนั เหรอ ข่าวใหญ่ๆ” เวิร์นแซว ขณะเปิดประตหู ้องเดนิ เข้า ไป “อย่าพูดเหมือนกับฉันไม่ได้ยืนอยู่ตรงนีได้ไหม ไอ้คุณ เวิร์น ฉนั เพือนนายนะเว้ย” “ครับ ครับ กินอะไรก่อนมะ ฉนั หิว” เวิร์นตอบ พลางถอด เสือคลุมปฏิบัติการออก ส่วนบาเรียและชิลด์เดินไปนังบริเวณ พืนทีอเนกประสงค์ ทีมีเพียงพรมหนากับหมอนอิงสีห้าใบ สมกับ เป็นห้องพกั ของชายหนมุ่ ทีใช้ชีวิตตดิ ดนิ ทีสดุ อยา่ งเวิร์นจริงๆ “นายนา่ จะหาเฟอร์นิเจอร์มาแตง่ ห้องบ้างนะ เรียบซะจน เหมือนไมม่ ีอะไรเลย” ชลิ ด์บน่ พลางมองไปรอบห้อง ปราการซินเทลล่าจดั ห้องพกั ให้นกั เวทฝึกหดั แยกกนั อยู่ เป็ นรายบุคคล เพือเพิมความเป็ นส่วนตัวให้ แก่นักเรี ยน เฟอร์นิเจอร์หลักประจําห้องทีเตรียมไว้ให้ มีเพียงเคาน์เตอร์ เตรียมอาหารอย่างง่ายๆ กับชันวางหนงั สือ นอกนันนักเรียนมี อิสระในการจัดหามาเองได้ กรณีนักเรียนคนใดมีปัญหาเรือง

BarIa’ MIssIon I 39 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ ค่าใช้จ่าย สามารถเลือกหอพักแบบรวมได้ ซึงเป็นห้องพักที เหมือนกบั หอรอยยมิ ศลิ าของโรงเรียนเวทแหง่ เซวีนา่ “จะเอามาให้รกห้องทําไม ฉนั ยงั ต้องการพืนทีออกกําลงั กาย นายไมเ่ ห็นเหรอในปราการนีมีแตจ่ อมเวทแห้งๆ ไร้กล้ามเนือ แทบทงั นนั ขืนอยู่อย่างนีนานไปฉันได้ฝีมือตกแน่” เวิร์นตอบ ขณะเปิดต้เู ย็นนําอาหารสําเร็จพร้อมอุ่นทีทางบ้านส่งมาให้ทาง ไปรษณีย์เวทมนตร์ทกุ สปั ดาห์ออกมา “เขาวา่ นายแห้งแนะ่ บา” “อยา่ เสียม” เวริ ์นสวน แตช่ ิลด์กลบั ยกั ควิ ให้อยา่ งท้าทาย เวิร์นเลยเปลียนเรืองโดยการชูกล่องอาหารในมือ แล้ว ถามวา่ “สลดั เนือโมลียา่ งกบั ข้าวพดั บลั เกรนี[2] เอาอะไร” “ทงั สองอยา่ ง” สองหนมุ่ ตอบอยา่ งพร้อมเพรียง เวิร์นหวั เราะ “ก็หวิ เหมือนกนั แหละ” “พวกเราไม่ได้กินข้าวกลางวนั เพราะใครล่ะ” ชิลด์แขวะ ตอ่ พลางลกุ เดนิ ไปทีผนงั ห้องซงึ เตม็ ไปด้วยหนงั สือ “ทีปราการนีเขาเตรี ยมหนังสือไว้ ให้ นักเรี ยนด้ วยเหรอ บา””

40 ¡ÅÑ °Ô´Ò “ใช่ แค่เราไปเลือกยืมหนังสือทีห้ องสมุดกลาง ใส่ หมายเลขห้องพกั หนงั สือก็จะมาอยบู่ นชนั น่ะ” บาเรียทีเอนตวั พิง ผนงั ห้องพกั ตอบ “ดีจงั เลย ทีฟาเรนเซ่ ไม่ยอมให้ทําแบบนีหรอก ต้องไปที ห้องสมดุ แตด่ ีหนอ่ ยทีห้องสมดุ เปิด 24 ชวั โมง” “อยา่ บอกนะ วา่ นายไปนอนทีห้องสมดุ ” บาเรียเดา “ถกู ต้อง มีเรืองมากมายทีฉนั อยากรู้ แล้วก็มีหนงั สือเจง๋ ๆ เตม็ ไปหมด” “โห่ ฟังดเู หมือนเป็นคแู่ ข่งทีน่ากลวั เลยนะเนีย เนอะบา” เวิร์นเอ่ยขณะถือกล่องอาหารหกกล่องทีอุ่นเสร็จแล้ว มาวาง ตรงหน้าเพือนทงั สอง “คแู่ ขง่ อะไร?” บาเรียถาม ขณะกระดกิ นิวเรียกช้อนส้อม จากทีวางจานบนเคาน์เตอร์เตรียมอาหารมาสามคู่ แล้วส่งให้ เพือน “เอ้า นายลืมทีมาสเตอร์บอกตอนปฐมนิเทศน์แล้วหรือไง งานเกสต์ราวน์ งานแสดงฝีมือครังใหญ่ของนกั เรียนจากแต่ละ ปราการทีจะจดั ขนึ หลงั งานวนั สถาปานาโรงเรียนไง”

BarIa’ MIssIon I 41 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ บาเรียตกั ข้าวผดั เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ขณะทีชิลด์พดู ตอ่ วา่ “มากไปนาย นายคิดว่าตัวเองจะได้เป็นตัวแทนของ ปราการซนิ เทลลา่ เลยเหรอ หวงั สงู มากไปไหมเพือน” “ทําไมจะหวังไม่ได้ ก็ฉันมีว่าทีจอมเวทพสุธาเป็นพวก เชียวนะ” ชิลด์โบกช้อนในมือ แล้วยําว่า “กับปราการทีมีนกั เรียน มากทีสดุ เนียนะ นายคิดว่าตวั เองจะชนะจนได้เป็นตวั แทนง่ายๆ เหรอ ให้ตายเถอะ ฝันกลางวนั เปลา่ เวริ ์น” “ไมล่ อง ก็ไมร่ ู้หรอกจริงไหมบา” บาเรียยิม “มนั เป็นการเก็บคะแนนทงั ปีนะชิลด์ ถ้าเราทํา คะแนนรวมได้ดี พวกเราก็มีสิทธิ ฉันกบั เวิร์นลงทะเบียนเป็นทีม เดียวกัน แล้วเสนอโครงร่างของชินงานไปแล้ว ระหว่างนีเราก็ สง่ ผลการดาํ เนนิ งานเป็นระยะ คะแนนรวมตอนนีถ้าเทียบแล้วก็มี ล้นุ อย”ู่ ชิลด์เลิกคิว “เหรอ สมกับเป็นปราการเจ้าหลกั การจริงๆ ทีฟาเรนเซเ่ ป็นการเสนอชินงานสําเร็จเลย ครังเดียวตดั สิน ใครจะ อยใู่ ครจะไป แล้วพวกนายเสนออะไรไปละ”

42 ¡ÑÅ°´Ô Ò เวิร์นชีไปทางบาเรีย “ฉันกับบากําลังพัฒนาของเล่นที เสริมพฒั นาการการออกภาคสนาม ยงั ไมไ่ ด้คดิ ชือเป็นทางการนะ นะ พวกเราเรียกยอ่ ๆ วา่ เอ็มบีเอช บอกได้คําเดียว มนั เจง๋ !” “ง่ายไปเปล่าเพือน ของแบบนันมีอยู่เยอะแล้วในร้ าน มาสเตอร์บราวน์ เดก็ ๆ เล่นกนั ตรึม” ชิลด์แย้งพลางกวาดข้าวเม็ด สดุ ท้ายในกลอ่ งเข้าปาก แล้วหนั ไปจิมสลดั เนือโมลียา่ งใสป่ ากตอ่ “นายกําลังพูดกับใคร นี บาเรีย มิชชาร์พ เจ้าของร้ าน มาสเตอร์บราวน์นรุ่นสองนะครับ ของเกร่อๆ ซําแบบเก่าน่ะ ไม่มี” เวิร์นโอ่ จนบาเรียต้องสา่ ยหน้า “มันเป็ นของเล่นครบชุดกึงอุปกรณ์ทีใช้ ได้จริงทีมา สเตอร์บราวน์ไม่มีน่ะ ชิลด์ เอาทงั ของทีมีอยู่มาจดั เก็บให้เหมาะ กับการใช้งาน บวกอุปกรณ์เสริมทีจําเป็นเพิมเติม กําลังศึกษา ข้อมูลอยู่ ว่าจะเพิมอุปกรณ์อะไรทีทําให้การออกปฏิบตั ิการมัน สะดวกขึน ล่าสุดเวิร์นเสนอแผนทีจําลองชนิดบ่งบอกสภาพ อากาศ แตฉ่ นั วา่ มนั ยงั ไมพ่ อ ต้องมีอะไรทีเด็ดกว่านนั เพราะนีจะ เป็นชินงานทีเราใช้ยืนเพือรับสิทธิฝึกงานกบั สปีเยใ่ นปีหน้าด้วย”ชิ ลดม์ องเพือนสองคนตาโต “พวกนายสองคนจะเข้าสปีเยเ่ หรอ” สองหนมุ่ พยกั หน้า

BarIa’ MIssIon I 43 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “อ้าว แล้วนายไม่ต้องรับช่วงตอ่ จากพ่อนายเหรอ” ชิลด์ หนั ไปถามเวริ ์น “ก็ใช”่ เวิร์นเคียวอาหารแล้วกลืน ก่อนจะพูดต่อว่า “แต่ พอ่ ฉันยงั ไม่เกษียณเร็วๆ นีนีนา ฉันก็อยากหาประสบการณ์ก่อน พอดีลินค์มาชวน ฉนั กบั บาเลยสนใจ นายก็รู้ว่าสปีเย่สอบเข้ายาก มนั คงจะดีถ้าเราได้ฝึกงานก่อนเราเรียนจบ ตอนไปสอบก็อาจจะ เข้าใจระบบการทํางานจะได้ไมต่ นื ไง” “บาด้วยเหรอ” บาเรียพยกั หน้า “มนั ก็นา่ สนกุ ดีนะ ฉนั เรียนจบก็ไม่ได้ทํา อะไร นอกจากมาดูแลร้ านทีบ้าน ซึงมันก็อยู่ตวั แล้ว ถ้าได้ออก ปฏิบตั ภิ ารกิจคงได้แนวคดิ มาประดษิ ฐ์อะไรๆ มาให้เดก็ ๆ เลน่ อีก” “อยากประดิษฐ์ แล้วทําไมไม่เข้าแผนกพัฒนาการเวท เสียเลย เขาอ้าแขนรับนายอยแู่ ล้ว” ชิลด์ถามอยา่ งสงสยั พลางลกุ เดนิ ไปเปิดต้เู ยน็ คว้านําดืมออกมาสามขวด ก่อนจะโยนให้เพือน บาเรียเปิดขวดนําดืม ก่อนจะตอบว่า “นนั สินะ แค่คิดว่า ออกไปเทียวกบั ลินค์สกั พกั คงคดิ ได้” “อตุ สา่ ห์เรียเป็นจอมเวทพสธุ า นายก็อยา่ ผลกั ไสให้ไปอยู่ กับพวกประหลาดๆ หน่อยเลยชิลด์ เรียนซะเก่งขนาดนี ไปนัง ประดษิ ฐ์อยใู่ นห้องวิจยั มนั จะได้ประโยชน์อะไร”

44 ¡ÅÑ °´Ô Ò ชลิ ด์สา่ ยหน้าอยา่ งเสียดาย พลางทรุดตวั ลงนงั “แล้วตกลงเรืองหนักใจของนายรคืออะไร” บาเรียว กลบั มาถามเรืองเดมิ ขณะเวิร์นนอนแผอ่ ยา่ งสบายท้อง “เออ่ ชา่ งมนั เถอะ” “ชา่ งได้ทีไหน นายชลิ ดผ์ ้จู ดั การทกุ เรืองราว ไมเ่ คยมีเรือง อะไรทีจดั การไมไ่ ด้ อยๆู่ ก็กลายเป็นเด็กเก็บกด หลบหน้าหลบตา อยา่ งนีมนั วาระแหง่ โลกเลย” เวิร์นล้อจนชิลดน์ กึ เคืองเพือน “ทะเลาะกบั พอ่ เหรอ” บาเรียเดา “เปล่า พ่อเข้ าใจฉันทุกอย่าง คนทีไม่เข้ าใจคือแม่ ตา่ งหาก” ชิลด์ทงิ ตวั ลงนอนแผ่ “เรืองแตง่ งานละสิ” เวิร์นเดา ทําให้ชิลด์เด้งดงึ ขนึ มานงั ขดั สมาธิแล้วโพลง่ ว่า “นายรู้ได้ไง” เวิร์นหวั เราะพลางชีหน้าตวั เอง “ก็ฉันเพิงโดนไปไง กว่า จะคยุ กนั เข้าใจ ไมง่ นั ตาย”

BarIa’ MIssIon I 45 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ “นายมีพีจอยแู่ ล้ว ยงั โดนอีกเหรอ” ชิลด์ถามถึง พีจีส พลู คนรักของเวิร์น แตเ่ วิร์นกลบั ส่ายหน้าเหมือนไม่อยากพดู เรืองนี พอชิลด์หนั ไปหาบาเรีย บาเรียจงึ ถามวกกลบั มาเรืองของบาวา่ “แมน่ ายบงั คบั ไปดตู วั เหรอ” ชิลด์ถอนหายใจหมดอารมณ์อยากรู้เรืองคนอืนพลาง ตอบวา่ “ใช่ ฉันละเบือ แทนทีจะมีเวลาสนใจ ‘มารีโลนี’ แตน่ ีโดน ตามตวั ทกุ วนั หยดุ เลย คดิ แล้วเครียด” “มารีโลนี? อะไร ชือสาวเหรอ” เวิร์นถาม แตบ่ าเรียกลบั ตอบแทรกขนึ วา่ “นายกําลงั สนใจเรืองนีอยเู่ หรอ” ชิลดย์ มิ แปน้ “แนน่ อน ฉนั กําลงั เพาะมนั ” “นายกําลงั เพาะมนั ?” บาเรียย้อนถาม ขณะทีเวิร์นสะกิด เพือน “อะไรอ๊ะ คยุ อะไรกนั ให้ฉนั รู้ด้วยด”ิ “มารีโลนีเป็นพืชประดษิ ฐ์ พืชทีเตบิ โตอย่างพืชไปพร้อมๆ กบั โครงสร้างเชิงประดษิ ฐ์”

46 ¡ÅÑ °´Ô Ò เวิร์นยกมือเกาหัว ขณะทีชิลด์ล้วงเอาลูกแก้วเก็บของ ออกมาบิดเปิดออก พลางดงึ เอาภาพวาดขนาดเทา่ ฝ่ ามือออกมา ให้เพือนดู “นีไงเวริ ์น มนั เป็นแบบนี” เวิร์นและบาเรียก้มดภู าพวาดทีวาดด้วยดินสอสีนําตาล ถึงลักษณะการวาดจะไม่ได้สวยมาก เพราะคงเป็นฝีมือชิลด์ที คดั ลอกมาจากหนังสือ มันคือต้นไม้ขนาดจิวทีมีท่อพันรอบต้น และมีท่อแก้วบางส่วนทะลุเข้าไปในลําต้น ก่อนจะโผล่ปลายท่อ ออกมา มีก๊อกเปิดปิดไว้ “ฉันลอกลายมาจากหนังสือในห้องสมุด เขาห้ามเอา คามีลเข้าไปเลยต้องวาดเอง เจง๋ ไหมละ่ ” “แต่มนั เป็นแค่เรืองเล่าไมใ่ ช่เหรอชิลด์ แมฉ่ ันบอกว่า มา รีโลนีเป็นสงิ ทีแผนกพฒั นาการเวทพยายามทีจะศกึ ษาเหมือนกนั แตก่ ็ล้มเลิกโครงการไป เพราะพืชประดิษฐ์สดุ ท้ายก็จะกลายเป็น ของประดิษฐ์ ไม่มีทางเป็นทังสองอย่างได้พร้อมกันหรอก” บา เรียแย้ง ชิลด์พยักหน้ า “ใช่ ฉันก็เคยอ่านงานวิจัยของแผนก พฒั นาการเวทเหมือนกนั แต่ฉันก็ยงั มีความหวงั เพราะมนั มีสิง หนงึ ทีฉนั ยงั สงสยั ”

BarIa’ MIssIon I 47 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ เวิร์นขมวดควิ “อะไร” “แผนกพฒั นาการเวทพยายามสร้างสงิ ทีเป็นพืชประดิษฐ์ ขนึ มา แตพ่ วกเขาไมเ่ คยค้นหามนั จริงๆ” เวิร์นและบาเรียมองเพือนตาค้าง ขณะทีชิลด์พูดต่อว่า “ฉนั ไมไ่ ด้คดิ จะสร้างมนั เพือน ฉนั กําลงั ตามหามนั ” “สดุ ...ยอด” เวิร์นตะโกนพลางกอดคอชิลด์อย่างตืนเต้น ชิลดห์ วั เราะพลางพดู ตอ่ วา่ “พวกนายไม่คิดเหรอวา่ คมู ีร่า ฟอเรส กว้างใหญ่จะตาย และทกุ คนก็พดู เสมอว่า ไม่เคยมีพืชชนิดใดในโลกสญู หายในป่ า แห่งนัน ดงั นนั มันจะต้องมีสกั ทีทีมีมารีโลนีขึนอยู่ ช่วงนีฉันเลย พยายามรวบรวมข้อมลู ” “นายมนั สดุ ยอดเลยวะ ชิลด์ งานนีถ้านายเจอรับรองดงั ระเบดิ แน”่ เวิร์นปลอ่ ยเพือนให้ยกมือขนึ จดั ทรงผมพลางมองไป ทางบาเรียแล้วเอย่ ตอ่ วา่ “นายคงคดิ วา่ ฉนั บ้าใชไ่ หม” บาเรียทีนิงมาตลอดยิมออกมา “จะบ้าเหรอ นายทําเรือง เจง๋ ขนาดนี จะหาวา่ นายบ้าได้ไง”

48 ¡ÑÅ°Ô´Ò ชิลด์หน้ามุ่ย “แตแ่ ม่ว่าฉันบ้า ท่านอยากให้ฉนั สนใจงาน บริษัทของพอ่ มากกวา่ แตน่ ายก็รู้ ฉันสนใจแน่ แตน่ ีมนั แคส่ องปีที ฉนั จะได้เป็นนกั เวทฝึกหดั กบั จอมเวทฝึกหดั ในปราการทีฉันใฝ่ ฝัน นะโว้ยเพือน ฉนั อยากทําสงิ ทีสดุ ยอดทีจะไมน่ กึ เสียใจทีหลงั อ้ะ” บาเรียพยกั หน้า “ฉันเข้าใจ จบจากโรงเรียนนายจะไปตอ่ ทีบสิ เซยา่ [3] เลยใชไ่ หม” “ถ้าเจอมารีโลนีฉนั ก็อยากตอ่ มาสเตอร์ทีฟาเรนเซ่เลย แต่ ถ้าไม่เจอ มนั ก็ยงั ดีทีฉนั ได้ทําอะไรทีไม่เสียใจภายหลงั พวกนาย เข้าใจฉนั ใชไ่ หม” สองหนมุ่ พยกั หน้า เพือนทกุ คนตา่ งรู้วา่ ชิลด์เคารพรักพอ่ มาก ทุกอย่างทีเป็นชิลด์ ล้วนแล้วได้รับถ่ายทอดมาจากพ่อของ เขา ชาลี คาโรต้า มาสเตอร์แพทีน[4] ทีได้ชือว่าประสบ ความสําเร็จในธุรกิจมากทีสุดคนหนึงแห่งยุค ไม่ว่าจะเป็ น งานวิจยั อาหารทีเหมาะกบั ตวั ทิงเจอร์ หรืองานวิจยั เกียวกบั ไทมี คลู [5] ก็ล้วนแล้วแตไ่ ด้รับการยกย่องว่าเป็นประโยชน์ตอ่ เซวีน่า ทงั สิน ชลิ ดเ์ องก็คงอยากสร้างตํานานของตวั เองเชน่ กนั “แล้วพอ่ นายวา่ ไง” บาเรียถาม ชิลดย์ มิ ร่า “พอ่ ฉนั คยุ ง่าย สนบั สนนุ เต็มที บอกวา่ ตอนที ท่านตามหาไทมีคลู ก็มีคนหาว่าพ่อบ้าเหมือนกัน แต่เพราะพ่อมี

BarIa’ MIssIon I 49 »ÃÈÔ ¹ÒÁÒÃâÕ Å¹èÕ อานิกกบั ทา่ นเจ้าลีโอ และได้รับความชว่ ยเหลือจากหลายๆ ฝ่ าย เลยทําสําเร็จ ท่านเลยบอกว่า ให้ฉนั ลองขอความชว่ ยเหลือเพือน ด”ู บาเรี ยมองสีหน้ าชืนมืนของเพือนแล้ วกลอกตาเดาว่า “แล้วบงั เอญิ นายก็ดนั มีเพือนทีเกง่ รอบด้านอยคู่ น?” “ใคร ฉันเหรอ” เวิร์นถาม จนชิลค์กลอกตาอย่างออ่ นใจ กบั ความหลงตวั เองของเพือนแล้วแย้งวา่ “ลนิ คอร์น ด.ี ฟรานเชสก้า ตา่ งหากไอ้คนหลงตวั เอง” “แล้วไง หลงแล้วไม่ใช่เรืองจริงเหรอ” เวิร์นย้อนกลับ กวนๆ บาเรียหัวเราะพลางตบไหล่เพือน “เอาน่า ลินค์ถึงมา ขอให้พวกฉนั เข้าทีม นา่ จะเป็นงานของนายแนๆ่ ” ชิลด์ตาโตแล้วหวั เราะเสียงดงั “ให้มันได้อย่างนีสิ พวก นายจะรับหรือเปลา่ งานนีได้มนั แน”่ “ม่าย ฉันไม่รับ” เวิร์นปฏิเสธเสียงเรียบจนชิลด์ต้องยืน เท้าไปสะกิดเพือนตวั โตขีใจน้อย “อยา่ มางอนเลยนา่ เวริ ์น ถ้าเป็นผ้หู ญิงฉันถึงจะง้อนะ แต่ นายทํามนั นา่ เกลียดวะ่ ”

50 ¡ÑÅ°´Ô Ò “ใครงอน ฉันมันก็แค่ลิวล้อตวั เล็กๆ เท่านนั แหละ” เวิร์ นตอบด้วยท่าทางเจียมเนือเจียมตัวทีทําจนเกินจริง จนชิลด์ อยากจะซดั เพือนสกั หมดั แตบ่ าเรียเอย่ ขนึ กอ่ นวา่ “ถือโอกาสเอาของเล่นของเราไปทดลองภาคสนามด้วย ไงเวิร์น งานนีได้ สองต่อเลยนะ ฉันเคยได้ ยินมาว่า มีบ่อย เหมือนกันทีงานเกสต์ราวน์มีผลงานของนกั เรียนสองปราการมา ร่วมมือกันทํา แถมยังได้คะแนนพิเศษตอนทีพิจารณาระดับ ปราการด้วยนะ” “จริงเหรอ” ชิลด์และเวิร์นถามขนึ พร้อมกนั “จริงสิ” “งนั ก็ได้ เหน็ แก่ประโยชน์สว่ นรวมหรอกนะ” เวิร์นตอบรับ อย่างเสียไม่ได้แตด่ วงตคานีเป็นประกายเหมือนเด็กทีได้ของเล่น สมใจจนบาเรียแอบยิมขํา ขณะทีชิลด์ยืนมือมากลางวงเป็น ทํานองขอรวมพลงั เดก็ ห้องหนึงเก่าจึงยืนมือมาประสานกนั พวก เขาทํากนั มาหลายสบิ ครังตลอดสามปีทีเรียนด้วยกนั มา “พวกเราทําได้แนน่ อน จริงไหม” ชิลด์เอย่ “จริง!” สองหนมุ่ ตอบ