เป็นเมียแม่ทัพ...ไม่ง่าย เล่ม1

อยา่ งไรกนั ?” “...” หลงั จากพดู จบสหี ยนุ ชนุ ก็เงียบไป สหี ยนุ จือรูส้ กึ วา่ ผหู้ ญิงคนนีชา่ งน่ากลวั ยงิ นกั สีหนา้ และทา่ ทางของอีก ฝ่ายขณะพดู ถงึ เรอื งนีราวกบั กาํ ลงั สมนาํ หนา้ สีหยนุ ซิวผู้ เป็นนอ้ ง ในแววตาไมม่ ีความสงสารหรอื โกรธแคน้ แทน นอ้ งสาวทีถกู คนอืนขม่ เหง ครงั หนงึ นางเคยเขา้ ใจวา่ ความสมั พนั ธแ์ นบแน่นระหวา่ ง สีหยนุ ชนุ และสหี ยนุ ซิวมากกวา่ ทีพวกนางมีใหต้ นหลาย เทา่ นกั อีกทงั พวกนางยงั เป็นพีนอ้ งทีรกั ใครแ่ ละดแู ลกนั 15

มาสบิ กวา่ ปี ในขณะทีตนเองนนั ถกู กีดกนั ใหเ้ ป็นคน นอกราวกบั ไมใ่ ช่คนในตระกลู เป็นคนอืนทีไมม่ ีความ เกียวขอ้ งใดๆ กบั ทงั สองแมแ้ ตน่ อ้ ย สหี ยนุ จือไดแ้ ตค่ ิดใน ใจ ทวา่ จาํ ตอ้ งแสรง้ ทาํ หนา้ ตกตะลงึ แลว้ พดู วา่ “อะไรกนั เรอื งเป็นอยา่ งนีร?ึ ” สีหยนุ ชนุ พยกั หนา้ “เจา้ คะ่ สามีขา้ เพิงเลา่ ใหฟ้ ังเมือวาน นี ขา้ ก็เลยรบี นาํ เรอื งนีมาบอกทา่ นเจา้ คะ่ ” สีหยนุ จือเดาออกทนั ทีวา่ สีหยนุ ชนุ ตอ้ งการทาํ อะไร นาง จงึ เออออตามไปวา่ “ออ้ ... ขอบคณุ เจา้ มาก นอ้ งหยนุ ซิว ชา่ งนา่ สงสารเสยี จรงิ ไมน่ ่าจะตอ้ งมาเจอเรอื งแบบนี 16

เลย” เมือเหน็ สีหยนุ จือแสดงสหี นา้ เหน็ อกเหน็ ใจสหี ยนุ ซิว สี หยนุ ชนุ ก็พดู ขนึ อีก “จรงิ ๆ แลว้ ก็ไมไ่ ดน้ า่ สงสารขนาดนนั หรอกเจา้ คะ่ เมือ วานนีใตเ้ ทา้ หลสู งั ใหค้ นนาํ เทียบเชิญมามอบใหส้ ามีของ ขา้ เพือเชิญไปรว่ มดืมฉลองงานแตง่ ทีตระกลู หลใู นตน้ เดือนหก ใตเ้ ทา้ หลจู ะแตง่ ตงั ใหน้ อ้ งหยนุ ซิวเป็นเมียรอง ในจวน” “...” 17

เรอื งนีสหี ยนุ จือไมเ่ คยรูม้ ากอ่ นและไมค่ ิดวา่ ใตเ้ ทา้ หลจู ะ จดั การไดร้ วดเรว็ ขนาดนี ถงึ ขนั ออกหนา้ ตดั สนิ ใจทาํ ใน สงิ ทีเหนือความคาดหมาย 18

ตอนที 50 ใกล้ฤดูเกบ็ เกยี ว สีหยนุ ชนุ เหน็ พีสาวเงียบไปจงึ เอย่ เสรมิ ขนึ วา่ “แมจ้ ะเป็นเมียรองแตก่ เ็ ป็นเมียรองของทา่ นเจา้ เมือง วาสนาดีกวา่ เป็นเมียของตระกลู อืนไมร่ ูก้ ีเทา่ ขา้ ถงึ ได้ บอกวา่ นอ้ งหยนุ ซิวไมไ่ ดน้ ่าสงสารแมแ้ ตน่ อ้ ย” สตรนี างหนงึ แตง่ เขา้ บา้ นในฐานะลกู สะใภ้ แตผ่ า่ นไปไม่ นานกเ็ ปลยี นมาแตง่ งานกบั บิดาสามีแทน เรอื งนียอ่ ม เป็นตราบาปไปชวั ชีวิตของสหี ยนุ ซิวเลยทีเดียว ชือเสยี ง ของนางคงถกู ทาํ ลายจนยอ่ ยยบั 1

สหี ยนุ จือมองหญิงสาวตรงหนา้ ทีทาํ หนา้ เหมือนทองไมร่ ู้ รอ้ น ช่างใจดาํ อาํ มหติ เหลือเกิน ก่อนหนา้ นีอีกฝ่ายกบั สี หยนุ ซิวมีความสมั พนั ธท์ ีดีตอ่ กนั เพียงใด แตพ่ อเกิดเรอื ง ขนึ ก็เปลยี นจากหนา้ มือเป็นหลงั มือ แมแ้ ตถ่ อ้ ยคาํ ที แสดงความสงสารสกั คาํ ก็ยงั ไมม่ ี สีหยนุ จือรูส้ กึ ขอบคณุ ทีกอ่ นหนา้ นีตนไมไ่ ดม้ ีความ สมั พนั ธฉ์ นั พีนอ้ งกบั สตรเี หลา่ นี เพราะหากตอ้ งมีพีนอ้ ง เชน่ นี นางขอเป็นคนไรญ้ าตขิ าดมิตรยงั ดีเสยี กวา่ . 2

เจา้ เมืองหลซู วิ กาํ ลงั จะแตง่ ฮหู ยินรองและสตรผี นู้ ียงั เคย เป็นลกู สะใภท้ ีเพิงแตง่ เขา้ จวนเมือสเี ดือนกอ่ น ข่าวนีเป็นเรอื งโจษจนั ไปทวั เมืองลวั หยาง กลายเป็น ประเดน็ สนทนาทีบรรดาชาวบา้ นตา่ งกลา่ วถงึ เพือยืนยนั วา่ ตนไมไ่ ดต้ กขา่ ว สหี ยนุ จือคดิ วา่ การทีใตเ้ ทา้ หลยู อมเสือมเสยี ชือเสยี งเอา ลกู สะใภม้ าเป็นเมีย หนาํ ซาํ ยงั แตง่ ตงั ใหเ้ ป็นฮหู ยิน รองอยา่ งเปิดเผยคงเพราะตอ้ งการตดั ปัญหาเรอื งของ ซางซเู่ ออ๋ และโจวซือ เพือจะไดไ้ มม่ ีใครมาคกุ คามตระกู ลหลไู ดอ้ ีก เมือเป็นอยา่ งนีตระกลู สเี องก็คงจะหมดหน ทางข่เู ขญ็ ใดๆ ไดแ้ ลว้ 3

ในตอนแรกนางก็เดาไมอ่ อกวา่ เรอื งราวจะเป็นอยา่ งไร ตอ่ ไป ทวา่ ตงั แตส่ หี ยนุ ชนุ เขา้ มาทาํ ดีกบั ตน อีกฝ่ายกม็ กั หาเรอื งมาทีรา้ นหนานเป่ยทกุ วนั พรอ้ มกบั นาํ ข่าวสารมา เลา่ ใหฟ้ ังดว้ ยทา่ ทีเยย้ หยนั “อาสะใภส้ รี อ้ งไหท้ งั วนั จนไมเ่ ป็นอนั ทาํ อะไร ถงึ ขนาดไป รอ้ งไหต้ อ่ หนา้ ทา่ นยา่ เลยนะเจา้ คะ สว่ นทา่ นยา่ ก็ให้ อาํ นาจอาสะใภห้ า้ ในการตดั สนิ ใจ พอไดร้ บั อนญุ าต อยา่ งนนั นางกร็ บี จดั การทนั ทีเลยเจา้ คะ่ อาสะใภห้ า้ ไปที จวนเจา้ เมืองเพือขอใหใ้ ตเ้ ทา้ หลเู ลกิ กบั ภรรยาแลว้ แตง่ ตงั สีหยนุ ซิวเป็นเมียเอก” สีหยนุ จือยืนคดิ เงินอยทู่ ีโต๊ะบญั ชี พอไดย้ ินสหี ยนุ ชนุ พดู 4

อยา่ งนนั ก็เงยหนา้ ขนึ ถามอยา่ งประหลาดใจวา่ “แลว้ ตระกลู หลวู า่ อยา่ งไร?” สหี ยนุ ชนุ หวั เราะเบาๆ “จะวา่ อยา่ งไรไดเ้ จา้ คะ ทีอา สะใภห้ า้ พดู ไปกลบั ไรป้ ระโยชน์ ตระกลู หลจู ะยอมตก ปากรบั คาํ ไดอ้ ยา่ งไร การทีใตเ้ ทา้ หลแู ตง่ งานกบั ลกู สะใภต้ วั เองแมจ้ ะเป็นเรอื งนา่ อบั อายขายหนา้ แตก่ ็ทาํ ใหห้ มดปัญหาเรอื งฉาวโฉ่ในบา้ น แตถ่ า้ ตอ้ งมาเลกิ กบั เมียเอกอีกก็คงไมร่ ูจ้ ะลอยหนา้ ลอยตาอยใู่ นเมืองลวั หยางไดอ้ ยา่ งไรแลว้ ” พอคิดตามก็จรงิ อยา่ งทีสีหยนุ ชนุ พดู สีหยนุ จือจงึ กม้ หนา้ กม้ ตาคดิ บญั ชีตอ่ ในขณะทีอีกฝ่ายยงั พดู เจือยแจว้ ตอ่ ไปอีก 5

“แตค่ นอยา่ งอาสะใภห้ า้ ทา่ นกบั ขา้ ก็คงรูด้ ีพอๆ กนั วา่ ไม่ มีทางทีนางจะยอมเสียเปรยี บใครแน่ๆ เมือถกู ปฏิเสธ เรอื งทีขอ พอกลบั มาถงึ บา้ นกโ็ กรธเป็นฟื นเป็นไฟ สดุ ทา้ ยอดรนทนไมไ่ หวออกไปขวางทางหลฮู หู ยินทีกาํ ลงั จะ ไปวดั แลว้ ยืนดา่ นางอยา่ งสาดเสียเทเสีย ทาํ เอาหลฮู หู ยนิ รอ้ งไหจ้ นตอ้ งรบี กลบั จวน จากนนั กไ็ มก่ ลา้ ออกไปวดั อีก” สหี ยนุ จือไดฟ้ ังทีสหี ยนุ ชนุ เลา่ จนจบกย็ มิ เลก็ นอ้ ย กลา่ ว อยา่ งไมใ่ สใ่ จวา่ “นีแหละอาสะใภห้ า้ ตวั จรงิ ” 6

ถงึ ปากสีหยนุ จือจะพดู อยา่ งนนั แตใ่ จกลบั คดิ อีกอยา่ ง นนั เพราะนางเคยพบกบั ใตเ้ ทา้ หลแู ละรูว้ า่ เขาเป็นคน ปากปราศรยั นาํ ใจเชือดคอเพียงใด สว่ นหลฮู หู ยิน...การ ทีนางอยใู่ นตาํ แหน่งฮหู ยินใหญ่ของตระกลู หลไู ดย้ อ่ มไม่ ธรรมดา คงไมใ่ ชเ่ พราะมีความเป็นศรภี รรยาหรอื จงรกั ภกั ดีตอ่ สามีเพียงอยา่ งเดียว ซางซเู่ ออ๋ คิดวา่ นางออ่ นแอ รงั แกไดง้ ่ายจงึ เขา้ ไปหาเรอื งแลว้ ตงั ตวั เป็นศตั รูกบั นาง หารูไ้ มว่ า่ ตนเองนนั แหละทีจะพา่ ยแพอ้ ยา่ งราบคาบ คง ไมพ่ น้ ถกู บดขยีจนยอ่ ยยบั ในศกึ นี . 7

เมือเขา้ ฤดเู ก็บเกียวในช่วงเดือนเจด็ บา้ นตระกลู ปกู้ ็ถกู ลอ้ มดว้ ยผืนนาทีมีขา้ วเหลอื งอรา่ มบน เนือทีกวา่ พนั ฉิง ยามนีขา้ วทีกาํ ลงั ออกรวงพรอ้ มสาํ หรบั การเก็บเกียว ลงุ ฝกู บั ลงุ เยียนเขา้ มารายงานพรอ้ มใบหนา้ ทีกราํ แดด สี หยนุ จือเดนิ ตามหลงั ทา่ นลงุ ทงั สองไปดว้ ยความดีใจ และพบวา่ รวงขา้ วในนาโนม้ ลงเลก็ นอ้ ย ขา้ วแตล่ ะเมด็ อวบอว้ นสมบรู ณ์ “รออีกสกั สองสามวนั ก็เกบ็ เกียวไดแ้ ลว้ ขอรบั ถงึ ตอนนนั จะไดข้ า้ วทีดีเยียมทีเดียว” 8

ลงุ ฝทู าํ นามาทงั ชีวติ แตไ่ มม่ ีครงั ไหนทีทาํ นาบนพืนที กวา้ งใหญ่ไพศาลขนาดนี เขาจงึ เฝา้ รอวนั แหง่ การเก็บ เกียวอยา่ งใจจดใจจ่อ ในทีสดุ วนั ทีเขารอคอยก็มาถงึ จงึ รบี บอกนางดว้ ยความตืนเตน้ สหี ยนุ จือมองนาขา้ วทีกวา้ งสดุ ลกู หลู กู ตา ในทีสดุ นางก็ วางใจไดเ้ สียที เพราะไมม่ ีความรูเ้ รอื งการทาํ นามากนกั นางจงึ คอยแตก่ งั วลวา่ ถา้ เกิดความเสียหายขนึ มาจะทาํ อยา่ งไร หรอื หากขา้ วไมอ่ อกรวงจะทาํ อยา่ งไร มาวนั นีได้ เหน็ ผลผลติ ออกมาเป็นรูปธรรมกอ็ ดดีใจไมไ่ ด้ การจะเก็บเกียวขา้ วบนผืนนาทีมีเนือทีมากขนาดนียอ่ ม ไมใ่ ช่เรอื งงา่ ย ครงั นีหากจะเรยี กทหารทีคา่ ยมาชว่ ยอีกก็ 9

คงไมไ่ ด้ หรอื ตอ่ ใหท้ หารทงั แปดสบิ คนทีเหลอื มากย็ งั ไม่ เพียงพอตอ่ งานทีใหญ่ขนาดนี โชคดีทีนางบอกพวกรบั จา้ งใชแ้ รงงานในตลาดไวว้ า่ ให้ มาชว่ ยเกียวขา้ ว กอปรกบั ชาวบา้ นในหมบู่ า้ นลงุ ฝทู ีมี ราวๆ เจด็ สบิ หรอื แปดสบิ คน พอรวมกนั กค็ งมีจาํ นวน รอ้ ยกวา่ คนนา่ จะได้ ทีนาผืนใหญ่ขนาดนีหากมีคนลงงานรอ้ ยกวา่ คนกต็ อ้ งใช้ เวลาหลายวนั หากโชคไมด่ ีเจอฝนตกก็ตอ้ งรอไปอีกสกั พกั ดงั นนั การวางแผนการเกบ็ เกียวหากเรมิ ไดเ้ รว็ เทา่ ไร กย็ งิ ดี 10

. เมือสหี ยนุ จือเขา้ ไปทีรา้ น นางก็ใหล้ กู จา้ งไปถามคนใกลต้ วั วา่ มีใครสนใจจะมาทาํ งานหรอื ไม่ หากมีใหม้ าลงชือทีรา้ นหนานเป่ย แลว้ นาง จะนดั วนั เวลาอีกครงั หญิงสาวคาํ นวณแลว้ วา่ ถา้ จะเกบ็ เกียวใหเ้ สรจ็ ภายใน หนงึ วนั จะตอ้ งมีคนอยา่ งนอ้ ยหา้ รอ้ ยคน ตอ่ ใหม้ ีคนมา ลงชือทีรา้ นเกินหา้ รอ้ ยคนแลว้ กต็ อ้ งเผือไวส้ าํ หรบั คนที อาจจะมาไมไ่ ดใ้ นวนั ทีทาํ งานจรงิ ซงึ คาดวา่ คงมีราวๆ สกั หา้ สบิ ถงึ หนงึ รอ้ ยคน 11

ขณะทีนางกาํ ลงั กงั วลใจอยนู่ นั สหี ยนุ ชนุ กม็ าหาทีรา้ น แลว้ นาํ ข่าวนา่ ประหลาดใจมาบอก นางบอกวา่ ไดน้ าํ เรอื งของสหี ยนุ จือไปเลา่ ใหส้ ามีฟัง ใตเ้ ทา้ หยางจงึ ตดั สนิ ใจใหบ้ า่ วไพรใ่ นศาลไปชว่ ยนางทาํ งาน แมส้ หี ยนุ จือไมอ่ ยากจะรบั ความปรารถนาดีจากอีกฝ่าย แตส่ หี ยนุ ชนุ กลบั บอกวา่ ใตเ้ ทา้ หยางไดเ้ ตรยี มการไว้ เรยี บรอ้ ยแลว้ เหลอื แตร่ อคาํ สงั ของนางเทา่ นนั ในเมืออีก ฝ่ายเสนอตวั ขนาดนี สหี ยนุ จือจงึ ยากจะปฏิเสธ . 12

เยน็ วนั นนั สีหยนุ จือกลบั ไปเลา่ เรอื งนีใหป้ ถู้ านฟัง เขานิง ไปครูห่ นงึ ก่อนตอบเสียงเรยี บ “ในเมือเขาอยากจะช่วยกใ็ หม้ าชว่ ยเถอะ เพราะคนของ ขา้ ก็ไมไ่ ดม้ ีมากมายนกั ” แมป้ ถู้ านจะอนญุ าตแลว้ แตน่ างกย็ งั กงั วลใจ เพราะคิด เสมอวา่ ทีใตเ้ ทา้ หยางทาํ แบบนีก็เพือเอาใจสามีของตน ไมว่ า่ พวกเขาจะมีแผนอะไรนางกไ็ มก่ ลวั แตท่ ีนางกงั วล ทีสดุ กค็ ือพวกเขาจะมาลาํ เลกิ บญุ คณุ กบั สามีของนาง ในภายหลงั ถา้ เป็นอยา่ งนนั จะไมเ่ ป็นการเพมิ ภาระให้ กบั สามีนางหรอกหรอื ? 13

วนั แหง่ การเกบ็ เกียวใกลเ้ ขา้ มาเรอื ยๆ คนงานทีหาไดม้ ี เพียงสองรอ้ ยกวา่ คนซงึ ไมเ่ พียงพอตอ่ การลงงานครงั นี แน่ๆ สหี ยนุ จือเองกไ็ มอ่ ยากเพิมภาระใหก้ บั สามีจงึ ไดแ้ ต่ เกบ็ เรอื งนีไวใ้ นใจ โดยทียงั ไมไ่ ดต้ กปากรบั คาํ กบั สหี ยุ นชนุ . วนั ทีหกเดือนเกา้ วนั นีนางตกลงกบั ลงุ ฝวู า่ จะทาํ การเก็บเกียว แตน่ างยงั หาคนไดเ้ พียงสามรอ้ ยคนเทา่ นนั 14

สหี ยนุ ชนุ เขา้ มาทีรา้ นหนานเป่ยตงั แตเ่ ชา้ ตรู่ อีกฝ่ายนาํ ชดุ กระโปรงมาชดุ หนงึ แลว้ บอกวา่ ตอ้ งการใหช้ า่ งปักผา้ ของทางรา้ นปักดอกไมล้ งบนชดุ นีให้ หลงั จากนนั สกั พกั อีกฝ่ายกถ็ ามถงึ คนทีไปช่วยเกียวขา้ ววา่ มีเพียงพอหรอื ไม่ แตส่ หี ยนุ จือยงั ไมท่ นั ไดต้ อบก็มีคนเดนิ เขา้ มาในรา้ น ทา่ ทางราวกบั เป็นพอ่ บา้ นของคนตระกลู ใหญ่ พอสหี ยุ นชนุ เหน็ เขา้ ก็ลกุ ขนึ ยืนแลว้ คารวะทา่ นผนู้ นั อยา่ งมี มารยาท “ทา่ นหมา่ นนั เอง ขา้ ขอคารวะเจา้ คะ่ ” คนผนู้ ีเป็นพอ่ บา้ นในจวนเจา้ เมืองนามวา่ ‘หมา่ เทา’ เขา เป็นพอ่ บา้ นคนสนิทของเจา้ เมืองหลซู ิว คอยทาํ หนา้ ที ประสานงานใหก้ บั ใตเ้ ทา้ หลมู าโดยตลอด วนั นีเขามาถงึ 15

รา้ นหนานเป่ยดว้ ยตนเอง ไมร่ ูว้ า่ มีธรุ ะอะไร เมือเหน็ วา่ คนทีทกั ทายเป็นฮหู ยนิ ของรองเจา้ เมือง หมา่ เทากร็ บี ทาํ ความเคารพพรอ้ มทกั ทายกลบั “หยางฮหู ยนิ มาอยทู่ ีนีไดอ้ ยา่ งไรขอรบั ?” สีหยนุ ชนุ ยมิ อยา่ งเหนียมอายพลางชีนิวไปทางสหี ยนุ จือ แลว้ บอกวา่ “ทีนีเป็นรา้ นของพีสาวขา้ ขา้ มาอยทู่ ีนีแลว้ แปลกตรง ไหนหรอื ?” 16

หมา่ เทาเขา้ ใจทนั ที “ออ้ ... ใชๆ่ ขอรบั ขา้ ไมน่ า่ ถามเชน่ นนั เลย” พดู จบกห็ นั ไปทางโต๊ะบญั ชี ทาํ ความเคารพสี หยนุ จืออยา่ งนอบนอ้ ม “คาราวะปฮู้ หู ยนิ ขอรบั ” สีหยนุ จือยิมตอ้ นรบั อยา่ งจรงิ ใจ “ทา่ นหมา่ ไมต่ อ้ งมาก พิธีหรอก ทา่ นมาทีรา้ นขา้ มีธุระอะไรร?ึ ” หมา่ เทายิมนอ้ ยๆ บอกกบั นางวา่ “นายทา่ นสงั ใหข้ า้ มาบอกฮหู ยินวา่ ทา่ นเตรยี มคนไวห้ า้ รอ้ ยคน จะใหไ้ ป ช่วยเกียวขา้ วในวนั นีขอรบั ” “...” 17

สหี ยนุ จือไดย้ นิ ดงั นนั ก็องึ ไป 18

ตอนที 51 เทยี บเชญิ จากตระกูลสี กอ่ นหนา้ นีสหี ยนุ ชนุ ฮหู ยนิ ของรองเจา้ เมืองเสนอตวั ชว่ ย เหลือนาง ตอนนียงั มีคนจากจวนเจา้ เมืองอยากจะมาชว่ ยเพิมอีก ดทู า่ วา่ นาขา้ วของนางจะมีผคู้ นใหค้ วามสนใจอยา่ งมาก เกรงแตว่ า่ ตอ่ ไปคนพวกนีจะหาเรอื งมาทวงบญุ คณุ ถงึ ตอนแรกจะเสนอตวั มาแลว้ อา้ งความเหน็ อกเหน็ ใจก็ ตาม สหี ยนุ ชนุ ไดย้ ินทา่ นหมา่ พดู กร็ บี ลกุ ยืนขนึ แลว้ บอกวา่ 1

“ทา่ นหมา่ เหน็ ทีทา่ นจะมาชา้ ไปแลว้ สามีของขา้ ไดบ้ อก แลว้ วา่ ธุระของพีหญิงใหญ่กเ็ หมือนธรุ ะของขา้ คนใน ครอบครวั เสนอตวั ช่วยเหลือกนั เองแลว้ ยงั จะตอ้ งไปขอ ความช่วยเหลอื จากคนอืนทาํ ไมกนั เลา่ ?” หมา่ เทาเหน็ ภาพนีจนชินตา เพียงแตส่ หี ยนุ ชนุ ไมใ่ ชเ่ ปา้ หมาย เขาจงึ โตก้ ลบั ดว้ ยรอยยมิ แบบมีเลศนยั “คณุ หนู พดู อยา่ งนีก็ไมถ่ กู นะขอรบั ปฮู้ หู ยินก็เป็นญาตกิ บั ตระกู ลหลเู ชน่ กนั คณุ หนลู ืมไปแลว้ ร?ึ ” “...” สหี ยนุ ชนุ จะลืมไดอ้ ยา่ งไร ในเมือเดือนทีแลว้ นางยงั ไป 2

งานแตง่ ของสหี ยนุ ซิวอยเู่ ลย นนั หมายความวา่ ทงั ใตเ้ ทา้ หลแู ละคณุ ชายหลตู า่ งก็เป็นนอ้ งเขยของสหี ยนุ จือดว้ ย กนั ทงั คู่ เมือยกเรอื งความสมั พนั ธใ์ นครอบครวั มาอา้ ง แลว้ ไมเ่ ป็นผล นางจงึ พดู ดว้ ยเสียงทีออ่ นลง ก่อนจะมอง ไปทางสีหยนุ จือพรอ้ มกบั ถามวา่ “พีหญิงใหญ่ ทงั เจา้ เมืองและรองเจา้ เมืองตา่ งก็อยากจะ ชว่ ยเหลอื ทา่ น แลว้ อยา่ งนีทา่ นจะเลอื กทางไหนดีเลา่ ?” “...” สีหยนุ จือมองคนสองคนตรงหนา้ แลว้ นกึ ขาํ ในใจ ทงั หมดกแ็ คห่ าคนมาทาํ งานเทา่ นนั แตพ่ วกเขากลบั ทาํ ให้ 3

เป็นเรอื งยากไดเ้ พียงนี หญิงสาวครุน่ คดิ อยคู่ รูห่ นงึ กอ่ น จะตดั สนิ ใจเอย่ กบั ทา่ นหมา่ โดยไมม่ ีทา่ ทีลงั เล “ในเมือเป็นอยา่ งนีก็คงตอ้ งรบกวนใตเ้ ทา้ หลแู ลว้ ละ่ เจา้ คะ่ ” บางครงั การรบั ความช่วยเหลือจากคนอืนก็เป็นการยวั ยุ ศตั รูอีกวธิ ีหนงึ อยา่ งนอ้ ยก็ทาํ ใหศ้ ตั รูคิดวา่ นางมิได้ เตรยี มการปอ้ งกนั เมือทา่ นหมา่ กลบั ไปแลว้ สหี ยนุ ชนุ กแ็ สดงสีหนา้ ไมพ่ อ ใจออกมาแตก่ ็มิไดอ้ าละวาดโวยวายเหมือนเมือก่อน เพียงแตพ่ ดู กบั นางวา่ 4

“ทาํ ไมพีหญิงใหญ่ลาํ เอียงอยา่ งนีเลา่ ทงั ทีขา้ พดู เรอื งนี กบั ทา่ นอยหู่ ลายครงั แตพ่ อคนอืนมาพดู เพียงไมก่ ีคาํ ทา่ นกต็ กปากรบั คาํ กบั เขาเสยี แลว้ ” สหี ยนุ จือไดย้ นิ สีหยนุ ชนุ พดู กว็ างลกู คดิ ลง เอย่ กบั นาง ดว้ ยนาํ เสียงจรงิ จงั “นอ้ งพี เจา้ เป็นคนของรองเจา้ เมือง เจา้ ขอใหใ้ ตเ้ ทา้ หยางหาคนมาชว่ ยพี หากพีรบั ไวก้ ็อาจจะมีผลตอ่ ตาํ แหนง่ ของเจา้ ในภายภาคหนา้ ใครๆ ก็ไมช่ อบใหฮ้ หู ยินใหญ่ของตระกลู หาเรอื งยงุ่ ยากมาใสบ่ า้ นหรอก เจา้ วา่ จรงิ หรอื ไม?่ ” 5

แมว้ า่ สีหยนุ จือจะไมร่ ูเ้ หตผุ ลทีสหี ยนุ ชนุ พยายามเอาใจ ใสต่ น แตห่ นงึ ในนนั ตอ้ งมีสาเหตมุ าจากใตเ้ ทา้ หยาง แน่ๆ อีกฝ่ายถงึ กบั ยกเอาความสมั พนั ธฉ์ นั พีนอ้ งมาอา้ ง ทาํ ใหต้ นไมก่ ลา้ ทีจะตอบรบั หรอื แมแ้ ตจ่ ะปฏิเสธ สีหยนุ ชนุ ยงั นงั ใจลอยอยทู่ ีรา้ นสกั พกั กอ่ นจะขอตวั กลบั สหี ยนุ จือเดนิ ไปสง่ อีกฝ่ายถงึ หนา้ ประตแู ลว้ บอกวา่ นาง เขา้ ใจเจตนาของนอ้ งสาวดี จากนนั ก็กลา่ วขอบคณุ ดว้ ย ความซาบซงึ ใจ เมือสง่ นอ้ งสาวขนึ เกียวแลว้ สหี ยนุ จือจงึ เดินกลบั เขา้ มา ในรา้ น 6

. ยา่ งเขา้ เดือนเกา้ ฤดเู ก็บเกียวก็มาถงึ ผคู้ นจาํ นวนมากมาชว่ ยสีหยนุ จือในการเก็บเกียวครงั นี คนทาํ งานมากกวา่ แปดรอ้ ยคนกม้ ๆ เงยๆ เกียวขา้ วใน นา แมแ้ ตส่ ามีของนางกล็ งแรงเกียวขา้ วดว้ ยตวั เอง การเกียวขา้ วครงั นีมีลงุ ฝกู บั ลงุ เยียนคอยดแู ลและเป็นผู้ สงั การ พวกเขาแบง่ คนงานออกเป็นยีสบิ หา้ กลมุ่ แตล่ ะ กลมุ่ มีคนสามสบิ คน ใหส้ บิ คนเกียวขา้ ว สว่ นอีกยีสบิ คน 7

ทีเหลือเป็นผลู้ าํ เลยี งฟางขา้ ว พอเกียวขา้ วเสรจ็ แปลง หนงึ กข็ ยบั ไปเกียวอีกแปลงทาํ เช่นนีไปเรอื ยๆ ชาวบา้ นในหมบู่ า้ นของลงุ ฝกู ็มาช่วยทาํ งานอยา่ งขมี ขมนั เพราะสหี ยนุ จือไดใ้ หค้ า่ แรงในราคายตุ ิธรรมตอนที พวกเขามาช่วยไถนาเมือครงั กอ่ น มาครงั นีเมือลงุ ฝไู ป ตามใหม้ าช่วยงาน แมแ้ ตค่ นทีไมไ่ ดม้ าในรอบทีแลว้ ก็ยงั มารว่ มแรงแขง็ ขนั ดว้ ย พวกผหู้ ญิงในหมบู่ า้ นขนขา้ วของเครอื งใชใ้ นครวั มาที บา้ นตระกลู ปู้ จากนนั กช็ ว่ ยกนั กอ่ ไฟเตรยี มทาํ อาหารให้ กบั คนทีมาช่วยกนั ทาํ งาน เมือถงึ เวลาพกั จะไดม้ ีอาหาร และนาํ ทีเตรยี มไวพ้ รอ้ ม 8

บา่ วไพรจ่ ากจวนเจา้ เมืองตงั ใจทาํ งานกนั มาก เมือถงึ เวลาพลบคาํ กห็ าทีนอนกนั ในทงุ่ นา พอวนั รุง่ ขนึ ก็ลงงาน ตงั แตเ่ ชา้ ตรู่ เถา้ แกร่ า้ นขา้ วตระกลู ลวั มาดกู ารทาํ งานในวนั ทีสองของ การเก็บเกียว เขาเหน็ ฟางขา้ วกองพะเนินตรงลานบา้ น ตระกลู ปกู้ ็รูส้ กึ ประหลาดใจกบั การทาํ งานอยา่ งรวดเรว็ สหี ยนุ จือเสนอลดราคาหนงึ อีแปะสาํ หรบั ขา้ วสารหนงึ จิ นใหเ้ ถา้ แก่รา้ นขา้ วเพือขออนญุ าตใชล้ านตากขา้ ว จาก ประสบการณค์ า้ ขา้ วมาหลายปีเขายอ่ มรูว้ า่ ทีนากวา้ ง ใหญ่ไพศาลขนาดนีจะสรา้ งผลผลติ ไดม้ หาศาล ดงั นนั ขอ้ เสนอของสหี ยนุ จือจงึ ถือวา่ เป็นการเอือผลประโยชน์ 9

ใหเ้ ขาอยา่ งมาก เขายอ่ มไมป่ ฏิเสธ เมือเป็นเชน่ นีเถา้ แกจ่ งึ ตกปากรบั คาํ สหี ยนุ จือและกลบั ไปสงั ใหค้ นเอารถมาขนขา้ วสารของนางไป ซงึ ตอ้ งขน ลาํ เลียงกวา่ ยีสบิ เกวียน ทงั ไปและกลบั ยีสบิ กวา่ เทียวจงึ สามารถขนยา้ ยขา้ วไดท้ งั หมด หลงั จากนนั สามวนั เมือขา้ วถกู ตากจนแหง้ กส็ ามารถนาํ มาชงั ขายได้ สีหยนุ จือใชเ้ วลาเกือบทงั วนั ในยงุ้ ขา้ ว ในที สดุ ก็ชงั ขา้ วทงั หมดเสรจ็ ทีนารอบๆ บา้ นตระกลู ปปู้ ลกู ขา้ วไดท้ งั หมดหา้ หมืนหนงึ พนั กงจิน และถกู ขายในราคากงจินละสบิ หกอีแปะ การ 10

คา้ ในครงั นีไดเ้ งินทงั หมดแปดพนั หนงึ รอ้ ยหกสบิ ตาํ ลงึ เงิน มิหนาํ ซาํ ตระกลู ลวั ยงั สญั ญากบั สหี ยนุ จืออีกวา่ หากตอ่ ไปนางตอ้ งการลานตากขา้ วหรอื เกวียนขนขา้ ว ขอเพียงนางบอกลว่ งหนา้ พวกเขาจะจดั เตรยี มใหท้ นั ที นนั เพราะวา่ เถา้ แกร่ า้ นขา้ วไดน้ าํ เรอื งทีสหี ยนุ จือยอมลด ราคาขา้ วสารหนงึ อีแปะตอ่ หนงึ จินไปรายงานใหน้ าย ทา่ นตระกลู ลวั ฟัง ทาํ ใหเ้ ขาพอใจเป็นอยา่ งมากและชืน ชมในการทาํ การคา้ อยา่ งตรงไปตรงมาของนาง นบั จาก นนั จงึ ถือวา่ นางเป็นมติ รสหายคนหนงึ สหี ยนุ จือกลา่ วขอบคณุ ในความชว่ ยเหลือเป็นอยา่ งดี ของเถา้ แก่ แลว้ ใหอ้ งั เปาเขาตา่ งหากอีกสามรอ้ ยตาํ ลงึ เถา้ แก่เองก็พอใจในการทาํ งานของสีหยนุ จือมาก ดงั นนั 11

ไมว่ า่ จะไปตดิ ตอ่ การคา้ หรอื ไปทีไหนๆ ก็มกั จะพดู ยกยอ่ งวธิ ีทาํ การคา้ ของนางใหใ้ ครตอ่ ใครฟังเสมอ . กลางเดือนเกา้ สีหยนุ จือไดร้ บั เทียบเชิญฉบบั หนงึ ซงึ สง่ มาจากฮหู ยินผู้ เฒา่ ตระกลู สี ขอ้ ความดา้ นในเขียนบอกวา่ คนในตระกลู ไมไ่ ดเ้ จอคณุ หนใู หญ่มานานแลว้ และอีกสองวนั ขา้ ง หนา้ จะมีการจดั งานเลยี งเชิญเหลา่ พอ่ คา้ และคหบดีใน เมืองลวั หยางมารว่ มสงั สรรคก์ นั จงึ ขอเชิญนางมาเขา้ รว่ มงานนีดว้ ย 12

สหี ยนุ จือมองเทียบเชิญผนกึ ทองทีดหู รูหรางดงามในมือ ของตนแลว้ ยกยมิ มมุ ปาก จากนนั หญิงสาวก็ยืนเทียบ เชิญนนั คืนใหก้ บั บา่ วรบั ใชท้ ีนาํ มา ตอบกลบั เพียงวา่ “ความเมตตาของฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สหี ยนุ จือซาบซงึ ใจยิงนกั แตต่ อนนีขา้ มิใชค่ นตระกลู สอี ีกแลว้ งานเลยี งทีตระกลู สี จดั ขนึ คงมอิ าจไปรว่ มดว้ ยได้ เพราะเกรงวา่ ผคู้ นจะ หวั เราะเยาะเอา” บา่ วรบั ใชท้ ีมาสง่ เทียบเชิญมีทา่ ทางลงั เลอยคู่ รูห่ นงึ ก่อน จะหนั หลงั เดนิ กลบั ไป เขาไมเ่ ขา้ ใจความหมายของนาง รูเ้ พียงวา่ เมือตอนทีหญิงสาวยงั อยบู่ า้ นตระกลู สี ถกู กระทาํ ไมด่ ีดว้ ยตา่ งๆ นานา จงึ คดิ เพียงวา่ ครงั นีทีฮหู 13

ยินผเู้ ฒา่ เชิญใหน้ างไปรว่ มงานดว้ ยก็คงเพราะไมอ่ ยาก ใหค้ นภายนอกมองวา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ของบา้ นรงั แกหลาน สาวของตนเอง จนเลยเถิดกลายเป็นขีปากของชาวบา้ น สีหยนุ จือยอ่ มตอ้ งรูเ้ รอื งนีดีกเ็ ลยตดั สนิ ใจทีจะไมไ่ ปรว่ ม งาน เขาจงึ ไมก่ ลา้ พดู โนม้ นา้ วใหห้ ญิงสาวยอมรบั คาํ เชิญ เมือคนของตระกลู สีกลบั ไปแลว้ ผชู้ ่วยรา้ นทียืนมองอยู่ นานกอ็ ดถามเถา้ แกเ่ นียไมไ่ ดว้ า่ “ฮหู ยินขอรบั ...เมือครูท่ า่ นไมก่ ลา่ วหนกั เกินไปหน่อย หรอื ขอรบั ? ถงึ ทา่ นจะออกเรอื นแลว้ แตต่ ระกลู สกี ็ยงั เป็น บา้ นของบิดาของทา่ น ทาํ ไมจงึ บอกไปวา่ ทา่ นไมใ่ ช่คน ของตระกลู สีอีกแลว้ ละ่ ขอรบั ?” 14

สีหยนุ จือรูอ้ ยแู่ กใ่ จวา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ไดล้ บชือนางออกจาก แผนผงั วงศต์ ระกลู เรยี บรอ้ ยแลว้ เมือไดย้ ินผชู้ ่วยรา้ นพดู อยา่ งนนั นางจงึ ยมิ แลว้ ตอบวา่ “เจา้ ไมเ่ คยไดย้ นิ คาํ ทีวา่ ‘ผหู้ ญิงทีแตง่ งานแลว้ กเ็ หมือนสาดนาํ ออกจากบา้ น’ งนั ร?ึ ” จากนนั กไ็ มร่ อใหอ้ ีกฝ่ายไดถ้ ามตอ่ สีหยนุ จือกลา่ วอีกวา่ “ขา้ จะไปดงู านทีหอ้ งปักผา้ สกั หน่อยนะ” พอพดู จบนางก็ เดินออกจากรา้ นไป ทนั ทีทีคนสง่ เทียบกลบั ไปถงึ บา้ นตระกลู สีกร็ บี ไป รายงานคาํ พดู ของสหี ยนุ จือใหฮ้ หู ยินผเู้ ฒา่ ฟัง จากนนั เดก็ หน่มุ ก็ถกู แมน่ มคนสนิทของหยินผเู้ ฒา่ ตบเขา้ ทีบอ้ ง 15

หอู ยา่ งแรง เมือฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ไดย้ ินมือทีกาํ ลงั นบั ลกู ประคาํ กถ็ งึ กบั หยดุ ชะงกั แมน่ มคนสนิทชีไปทีเดก็ หน่มุ พดู ดว้ ยความโมโห “นาง ไมย่ อมมา...ทาํ ไมเจา้ ไมเ่ ชิญนางอีก จะพดู หวา่ นลอ้ มสกั หน่อยไมไ่ ดห้ รอื ไง!” เดก็ หนมุ่ ผสู้ ง่ สารรูส้ กึ ชาไปทงั หนา้ พดู เสยี งตะกกุ ตะกกั “แต.่ ..แตว่ า่ ” 16

แมน่ มเหน็ สีหนา้ เจบ็ ปวดของเขากอ็ ยากจะตบอีกสกั ฉาด แตก่ ลบั ถกู ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ปรามเอาไวก้ ่อน “พอแลว้ พอแลว้ ในเมือนางไมย่ อมมา ถงึ เจา้ จะตบเขา ก็ไมม่ ีประโยชน์ ออกไปซะ” เดก็ หนมุ่ รบี กลบั ออกไปอยา่ งลกุ ลลี กุ ลน 17